(1:1) Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych po Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii, (1:2) Wybranych zgodnie z uprzednią wiedzą Boga Ojca w uświęceniu Ducha, do posłuszeństwa i pokropienia krwią Jezusa Chrystusa. Łaska i pokój niech się wam pomnaża. (1:3) Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według swojego wielkiego miłosierdzia, odrodził nas ku nadziei żywej przez wzbudzenie Jezusa Chrystusa z martwych, (1:4) Do dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane w niebiosach dla was, (1:5) Którzy w mocy Bożej strzeżeni jesteście przez wiarę ku zbawieniu, gotowemu by zostać objawionym w ostatecznym czasie. (1:6) Weselicie się z tego, mimo że teraz jesteście na krótko zasmuceni, jeśli potrzeba, rozmaitymi próbami, (1:7) Aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejsze od zniszczalnego złota, a które przez ogień jest próbowane, zostało znalezione dla uznania, czci i chwały w objawieniu Jezusa Chrystusa, (1:8) Którego, choć nie widzieliście, miłujecie; w którego, teraz nie widząc, wierzycie; i cieszycie się radością niewysłowioną i pełną chwały. (1:9) Przyjmując cel wiary waszej, zbawienie dusz. (1:10) Tego to zbawienia poszukiwali i pilnie badali je prorocy, którzy prorokowali o niesionej dla was łasce. (1:11) Wypatrując, na jaki lub na jakiego rodzaju czas wskazywał będący w nich Duch Chrystusa, zapowiadający nadchodzące na Chrystusa cierpienia i następującą po nich chwałę; (1:12) Którym zostało objawione, że nie im samym, ale nam służyły te sprawy, które teraz zostały wam oznajmione przez tych, którzy wam głosili dobrą nowinę w Duchu Świętym, który został wysłany z nieba – sprawy, w które pragną wejrzeć aniołowie. (1:13) Dlatego gdy przepasaliście sobie biodra waszego umysłu, trzeźwymi będąc, całkowicie złóżcie nadzieję w łasce, która jest wam niesiona w objawieniu Jezusa Chrystusa. (1:14) Jako posłuszne dzieci, nie dostosowujcie się do wcześniejszych pożądliwości z czasów waszej niewiedzy, (1:15) Ale z powodu Świętego, który was powołał, stańcie się sami święci we wszelkim postępowaniu waszym; (1:16) Bo napisano: Stańcie się święci, bo Ja jestem Święty. (1:17) A jeśli wzywacie jako Ojca, tego który bez względu na osoby sądzi każdego według jego czynów, postępujcie w bojaźni przez czas waszego zamieszkiwania na obczyźnie. (1:18) Wiedząc, że nie zniszczalnym srebrem albo złotem zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania, przekazanego przez ojców, (1:19) Ale drogą krwią Chrystusa, jako Baranka niewinnego i nieskalanego, (1:20) Przeznaczonego wprawdzie przed założeniem świata, a ukazanego ze względu na was w czasach ostatecznych, (1:21) Którzy dzięki Niemu jesteście wierzącymi w Boga, który wzbudził Go z martwych i dał Mu chwałę, tak aby wiara i nadzieja wasza była w Bogu. (1:22) Skoro oczyściliście dusze wasze w posłuszeństwie prawdzie przez Ducha, dla nieobłudnej braterskiej miłości, z czystego serca jedni drugich miłujcie gorąco, (1:23) Odrodzeni będąc, nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego przez Słowo żywego Boga, które trwa na wieki. (1:24) Dlatego że wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała człowieka jak kwiat trawy; uschła trawa i kwiat jej opadł; (1:25) Ale Słowo Pana trwa na wieki. A tym Słowem jest to, co zostało ogłoszone wam w Ewangelii. (2:1) Odłożywszy więc od siebie wszelką złość i wszelką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelką obmowę, (2:2) Jak nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie usilnie niesfałszowanego, duchowego mleka, abyście przez nie otrzymali wzrost, (2:3) Jeśli tylko skosztowaliście, że dobrotliwy jest Pan. (2:4) Zbliżając się do Niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, ale u Boga wybranego i kosztownego, (2:5) I wy sami, jako żywe kamienie, jesteście budowani w dom duchowy, w kapłaństwo święte, by przez Jezusa Chrystusa przynosić Bogu godne przyjęcia duchowe ofiary. (2:6) Dlatego i to zawiera się w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny; a wierzący w Niego, z pewnością nie zostanie zawstydzony. (2:7) Zatem dla was wierzących to zaszczyt; ale dla nieposłusznych, ten kamień, który odrzucili budujący stał się głowicą węgła i kamieniem potknięcia, i skałą zgorszenia, (2:8) O który potykają się ci, którzy są nieposłuszni Słowu, na co są też przeznaczeni. (2:9) Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym na własność, abyście ogłaszali cnoty Tego, który powołał was z ciemności do przedziwnego swojego światła; (2:10) Wy dawniej nie byliście ludem, ale teraz jesteście ludem Boga; nieobjęci miłosierdziem, ale teraz zostaliście miłosierdziem objęci. (2:11) Umiłowani! Proszę was, abyście jako obcy i wychodźcy, wstrzymywali się od cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy, (2:12) Prowadząc szlachetne życie między poganami, aby ci, którzy was obmawiają jako złoczyńców, przyglądając się waszym dobrym czynom, chwalili Boga w dzień nawiedzenia. (2:13) Bądźcie więc ulegli wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi, jako najwyższemu, (2:14) Czy to namiestnikom, jako posłanym przez niego dla karania istotnie zło czyniących, lecz na pochwałę dobrze czyniących. (2:15) Gdyż taka jest wola Boża, abyście dobrze czyniąc, zamykali usta bezmyślnych ludzi, którzy nie mają poznania. (2:16) Jako wolni, i to nie jak ci, którzy mają wolność za zasłonę zła, ale jako niewolnicy Boga. (2:17) Wszystkich szanujcie, braterstwo miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie. (2:18) Domownicy! Bądźcie ulegli z wszelką bojaźnią panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale i pokrętnym. (2:19) To bowiem jest łaska, jeśli ktoś z powodu sumienia, dla Boga znosi utrapienie, cierpiąc niesprawiedliwie. (2:20) Bo co to za chwała, jeśli grzesząc znosicie, gdy was policzkują? Ale jeśli znosicie to, cierpiąc za dobre czyny, to jest łaska u Boga. (2:21) Do tego bowiem zostaliście wezwani, ponieważ i Chrystus cierpiał za nas, zostawiając nam przykład, abyśmy poszli Jego śladami. (2:22) On grzechu nie popełnił i nie znaleziono zdrady w Jego ustach, (2:23) On, gdy Mu złorzeczono, nie odwzajemniał się złorzeczeniem, gdy cierpiał nie groził, ale powierzał się Temu, który sprawiedliwie sądzi, (2:24) On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy jako umarli grzechom, żyli dla sprawiedliwości. Jego sińce uleczyły was. (2:25) Byliście bowiem jak błąkające się owce; ale teraz zostaliście zawróceni do pasterza i stróża dusz waszych. (3:1) Podobnie i żony, bądźcie uległe swoim mężom, aby nawet jeśli niektórzy z nich są nieposłuszni Słowu, dzięki postępowaniu swych żon, bez słowa zostali pozyskani, (3:2) Obserwując wasze czyste, w bojaźni Bożej postępowanie. (3:3) Ozdobą waszą niech nie będzie to, co zewnętrzne: sploty włosów, opasywanie się złotem, noszenie ozdobnych szat, (3:4) Ale ukryty wewnętrzny człowiek, w niezniszczalnej łagodności i cichości ducha, który jest drogocenny przed obliczem Boga. (3:5) I niegdyś bowiem tak właśnie święte kobiety, mające nadzieję w Bogu, przyozdabiały siebie, będąc uległe swoim mężom. (3:6) Tak Sara była uległa Abrahamowi, nazywając go panem. Jej dziećmi stałyście się wy, czyniąc dobro i nie lękając się niczego strasznego. (3:7) Tak samo mężowie, żyjcie z nimi wspólnie zgodnie z poznaniem; okazując im szacunek jako słabszemu naczyniu kobiecemu, i jako współdziedzicom łaski życia, aby modlitwy wasze nie zostały przerwane. (3:8) Na koniec wszyscy bądźcie jednomyślni, współczujący, miłujący braci, miłosierni i uprzejmi, (3:9) Nie oddając złem za zło, ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, wiedząc, że do tego jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo. (3:10) Bo kto chce miłować życie i oglądać dni dobre, niech powstrzyma swój język od złego, a swoje wargi, by nie mówić zwodniczo; (3:11) Niech się odwróci od złego i czyni dobro; niech szuka pokoju i zabiega o niego. (3:12) Gdyż oczy Pana są zwrócone na sprawiedliwych, a uszy Jego na ich prośbę; lecz oblicze Pana przeciwko czyniącym zło. (3:13) Kto zrobi wam coś złego, jeśli będziecie naśladowcami dobra? (3:14) Ale chociaż mielibyście cierpieć dla sprawiedliwości, jesteście szczęśliwi; nie lękajcie się ich gróźb i nie trwóżcie się, (3:15) A Pana Boga uświęcajcie w swoich sercach. Bądźcie też zawsze gotowi do obrony przed każdym, kto żądałby od was zdania rachunku z waszej nadziei, ale czyńcie to z łagodnością i bojaźnią. (3:16) Mając dobre sumienie, by w tym, w czym was obmawiają jako złoczyńców, byli zawstydzeni ci, którzy znieważają wasze dobre postępowanie w Chrystusie. (3:17) Lepiej bowiem, jeżeli tego chce wola Boga, cierpieć czyniąc dobro, niż czyniąc zło. (3:18) Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga, zabity wprawdzie w ciele, lecz ożywiony w duchu, (3:19) W którym też poszedł i głosił duchom będącym w więzieniu, (3:20) Które niegdyś były nieposłuszne, gdy raz oczekiwał Bóg cierpliwie za dni Noego, kiedy budowana była arka, w której niewiele, to jest osiem dusz, ocalało wśród wody. (3:21) Ona jest odpowiednikiem chrztu, który i nas teraz zbawia, a nie jest pozbyciem się brudu ciała, ale prośbą do Boga o dobre sumienie, przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa, (3:22) Który jest po prawicy Boga, wstąpił do nieba, gdzie zostali Mu poddani aniołowie i władze, i moce. (4:1) Skoro więc Chrystus cierpiał za nas w ciele, to i wy uzbrójcie się tą myślą; bo ten, kto cierpiał w ciele, zaprzestał grzechu, (4:2) Aby już więcej, nie w ludzkich pożądliwościach, ale w woli Boga, pozostały czas żyć w ciele. (4:3) Wystarczy już bowiem, że w minionym czasie naszego życia czyniliśmy wolę pogan, żyjąc w rozwiązłościach, pożądliwościach, pijaństwie, hulankach, pijatykach i niegodziwych bałwochwalstwach. (4:4) Przy tym dziwią się oni, że wy nie śpieszycie się razem z nimi do tego samego zalewu rozwiązłości, i bluźnią wam. (4:5) Ci zdadzą sprawę Temu, który gotów jest sądzić żywych i umarłych. (4:6) W tym bowiem celu i umarłym głoszono dobrą nowinę, aby zostali osądzeni wprawdzie jako ludzie według ciała, ale żyli w duchu według Boga. (4:7) Lecz zbliża się koniec wszystkich; bądźcie więc roztropni i trzeźwi w modlitwach. (4:8) Przede wszystkim jednak miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim; gdyż miłość zakryje mnóstwo grzechów. (4:9) Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania. (4:10) Każdy tak jak otrzymał dar łaski, niech nim służy drugim, jako dobrzy zarządcy różnorodnej łaski Bożej. (4:11) Jeśli ktoś mówi, niech mówi jak Słowa Boga; jeśli ktoś usługuje, to z siłą w jaką Bóg zaopatruje; aby we wszystkim Bóg był otoczony chwałą przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen. (4:12) Umiłowani! Nie dziwcie się próbie ognia, która was doświadcza, jakby was spotykało coś niezwykłego; (4:13) Ale według tego, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusa, radujcie się, byście i podczas objawienia Jego chwały rozradowali się weseląc. (4:14) Jeśli was znieważają dla imienia Chrystusa, jesteście błogosławieni, gdyż Duch chwały i Duch Boga spoczywa na was; wprawdzie przez nich jest spotwarzany, ale przez was doznaje chwały. (4:15) Niech nikt z was nie cierpi jako zabójca, albo złodziej, albo złoczyńca, albo wtrącający się w cudze sprawy. (4:16) Jeśli natomiast ktoś cierpi jako chrześcijanin, niech nie będzie zawstydzany, ale niech w tej mierze oddaje chwałę Bogu. (4:17) Gdyż jest czas, aby rozpoczął się sąd od domu Bożego; jeżeli więc zaczyna się od nas, jaki będzie koniec tych, którzy nie okazują posłuszeństwa ewangelii Bożej? (4:18) A jeśli sprawiedliwy z trudem jest zbawiany, bezbożny i grzeszny gdzie się ukaże? (4:19) Tak więc i ci, którzy cierpią według woli Bożej, niech Jemu, jako wiernemu Stwórcy, powierzają swoje dusze w czynieniu dobra. (5:1) Starszych spośród was zachęcam ja, współstarszy i świadek cierpień Chrystusa, i współuczestnik chwały, która ma się objawić: (5:2) Paście stadko Boże, które jest wśród was, doglądając go nie z przymusu, lecz chętnie; i nie dla brudnego zysku, lecz z zapałem; (5:3) I nie jako panujący nad dziedzictwem Pana, lecz stając się wzorem dla stadka. (5:4) Gdy ukaże się Arcypasterz, otrzymacie niezwiędły wieniec chwały. (5:5) Podobnie młodsi, bądźcie ulegli starszym, a wszyscy bądźcie ulegli jedni drugim. Przepaszcie się pokorą, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym daje łaskę. (5:6) Uniżcie się pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w swoim czasie; (5:7) Przerzućcie na Niego wszelką waszą troskę, gdyż On troszczy się o was. (5:8) Trzeźwymi bądźcie, czuwajcie, ponieważ przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć. (5:9) Przeciwstawcie się mu mocni wiarą, wiedząc, że takie same cierpienia wasi bracia przechodzą w świecie. (5:10) A Bóg wszelkiej łaski, który nas powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie Jezusie, On niech was, po krótkotrwałych cierpieniach, uczyni doskonałymi, utwierdzi, umocni i ugruntuje. (5:11) Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen. (5:12) Przez Sylwana, jak sądzę, wiernego brata, krótko napisałem do was, zachęcając i dając świadectwo, że to jest prawdziwa łaska Boża, w której stoicie. (5:13) Pozdrawia was współwybrana w Babilonie i Marek, mój syn. (5:14) Pozdrówcie jedni drugich pocałunkiem miłości. Pokój wam wszystkim w Chrystusie Jezusie. Amen.