Wie schön leuchtet der Morgenstern
Voll Gnad und Wahrheit von dem Herrn,
Die süße Wurzel Jesse!
Du Sohn David aus Jakobs Stamm,
Mein König und mein Bräutigam,
Hast mir mein Herz besessen,
Lieblich,
Freundlich,
Schön und herrlich, groß und ehrlich, reich von Gaben,
Hoch und sehr prächtig erhaben.

Iak wdzięczne goreye gwiazda z rana,
pełna łaski y prawdy od Pana,
miedźwny korzeniu Iessego!
Synu Dawidów z domu Iakóbowego,
Tyś mym królem y oblubieńcem,
posiadłeś Ty moye sierce,
miedźwno,
przyiaźnie,
bosko a wdzięcznie,
szczyrze a potężnie,
w łaski opwituiąco,
wysoce wzniośle, chwałą wielmi pałaiąco.

Du wahrer Gottes und Marien Sohn,
Du König derer Auserwählten,
Wie süß ist uns dies Lebenswort,
Nach dem die ersten Väter schon
So Jahr' als Tage zählten,
Das Gabriel mit Freuden dort
In Bethlehem verheißen!
O Süßigkeit, o Himmelsbrot!
Das weder Grab, Gefahr, noch Tod
Aus unsern Herzen reißen.

Ty, Synu Boży y Maryiey iście,
Ty, onych obranych koronacie,
iakoć nam miedźna tać żywota Mowa,
podług oney pierwsi oćce wcześnie
tak lata jak dnie zwykli rachować,
tęć ondzie Gabryiel sam radośnie
w Betlehemie iuże prorokował!
O niebieski chlebie, o miedźwności,
tey ni grób, ni skon, ni niebeśpieczności
wydrzeć z sierc naszych głębi w możności.

Erfüllet, ihr himmlischen göttlichen Flammen,
Die nach euch verlangende gläubige Brust!
Die Seelen empfinden die kräftigsten Triebe
Der brünstigsten Liebe
Und schmecken auf Erden die himmlische Lust.

Napełńcie, wy niebieskie, boże ięzyki ogienne,
pierś, która wygląda za wami, wierzącą!
Duszyce czuią podnietę siłą tchnącą
miłości płomienney,
smakuiąc tuć ziemie roskoszości niebney.

Ein irdscher Glanz, ein leiblich Licht
Rührt meine Seele nicht;
Ein Freudenschein ist mir von Gott entstanden,
Denn ein vollkommnes Gut,
Des Heilands Leib und Blut,
Ist zur Erquickung da.
So muss uns ja
Der überreiche Segen,
Der uns von Ewigkeit bestimmt
Und unser Glaube zu sich nimmt,
Zum Dank und Preis bewegen.

Blaskowi świata a błyskowi ciała
do się ma dusza przystępu nie dała,
światło wesela od Boga k’mnie zesłane,
dobro prześwietne mi darowane,
Ciało a Krew Zbawiciela mego
przybywa udzielając balsamu rzeźwiącego.
Musi więc nam nadobne
błogosławieństwo przezasobne,
które nam na wieczne czasy powierzone
y przez wiarę naszą osiągnione
dać, by podzięka a chwała były Ci położone.

Unser Mund und Ton der Saiten
Sollen dir
Für und für
Dank und Opfer zubereiten.

Herz und Sinnen sind erhoben,
Lebenslang
Mit Gesang,
Großer König, dich zu loben.

Usty nasze a strun dźwięki
w powinności
w swej stałości
dać Ci ku ofierze dzięki.
Zmysły a serca wzniesionemi
z całemi swemi żywotami,
iżby pieśni ich notami
bywały władcy moce chwalonemi.

Wie bin ich doch so herzlich froh,
Dass mein Schatz ist das A und O,
Der Anfang und das Ende;
Er wird mich doch zu seinem Preis
Aufnehmen in das Paradeis,
Des klopf ich in die Hände.
Amen!
Amen!
Komm, du schöne Freudenkrone, bleib nicht lange,
Deiner wart ich mit Verlangen.

Iakem uweselon serdecznie,
Alpha a Omega mi skarbem iest,
początek oraz kres;
Onci mię ku nagrodzeniu
w rai zabierze swojemu,
stąd kleszczę ia w dłonie.
Niech się stanie!
Niech się stanie!
Przydź, korono śliczna radości,
chciey na skroni mey zagościć,
Ciebie czekam niespokoinie.

Ach Gott/ von Himmel ſieh darein/
Und laß dich des erbarmen/
Wie wenig ſind der Heilgen dein/
Verlaſſen ſind wir Armen/
Dein Wort man läßt nicht haben wahr/
Der Glaub iſt auch verloſchen
Gar bei allen Menſchenkindern.

Ach, Boże, spóyrz w dół z wyżyn niebieskich,
a okaż swoye zmiłowanie!
Garstka ostała się tuć Świętych Twych,
ostawieniśmy, niebożęta.
Słowo Twe prawdą bydź nie powiedane,
zczezła iuże prawie wiara święta
śród ludzskich synów wszych.

Sie lehren eitel falsche List,
Was wider Gott und seine Wahrheit ist;
Und was der eigen Witz erdenket,
- O Jammer! der die Kirche schmerzlich kränket -
Das muss anstatt der Bibel stehn.
Der eine wählet dies, der andre das,
Die törichte Vernunft ist ihr Kompass;
Sie gleichen denen Totengräbern
Die, ob sie zwar von außen schön,
Nur Stank und Moder in sich fassen
Und lauter Unflat sehen lassen.

Nauki ich próżnym iadem przepełnione,
przeciwne Bogu a Prawdzie Iego;
a co przez umysł własny wymyślone
- O boleści! Kościół dreszczem bólu przeymuiące -
ważnieysze niż słowa Pisma Świętego.
Iedno obiera ten, insze zasię ów,
mniemanie kompasem nierozumnych głów;
Przypodobieni grobom na cmentarzu,
bo chocia wdzięczni na weyrzeniu
iedno ohydny odór się ukaże
zgnilizny a plugastwa po ich roztworzeniu.

Tilg, o Gott, die Lehren,
So dein Wort verkehren!

Wehre doch der Ketzerei
Und allen Rottengeistern;
Denn sie sprechen ohne Scheu:
Trotz dem, der uns will meistern!

Wygub, o Boże, nauczania,
co źródłem Słowa Twego wykrzywiania!

Obroną bądź przed herezyami
a duchami wszemi, które bunt wzniecaią,
gdyż zesromania kromie powiedaią:
my przeciw chcącemu rządzić nad nami.

Die Armen sind verstört,
Ihr seufzend Ach, ihr ängstlich Klagen
Bei soviel Kreuz und Not,
Wodurch die Feinde fromme Seelen plagen,
Dringt in das Gnadenohr des Allerhöchsten ein.
Darum spricht Gott: Ich muss ihr Helfer sein!
Ich hab ihr Flehn erhört,
Der Hilfe Morgenrot,
Der reinen Wahrheit heller Sonnenschein
Soll sie mit neuer Kraft,
Die Trost und Leben schafft,
Erquicken und erfreun.
Ich will mich ihrer Not erbarmen,
Mein heilsam Wort soll sein die Kraft der Armen.

Oto niebożęty wpadły w zamieszanie,
śród westchnień skargi lękliwe onych podnoszone
na krzyż zbyt ciężki a wieleć nieszczęsności,
któremi wrogi duszyce pobożne trapią
dosięgaią ucha Nawiętszego.
Stąd prawi Bóg: mus, iżbym ich adiutorem był!
Wysłuchałem ia ich błagania,
oto iutrzenka dopomożenia,
iasna światłość Słoinca czystey prawdziwości
powinna w nowotney mocności
zesłać pocieszenie a żywot,
balsam a wiesiele.
Mam ia nad niemi zlitowanie w ich biadzie,
Mowa ma lecznicza winna mocą niebożąt być.

Durchs Feuer wird das Silber rein,
Durchs Kreuz das Wort bewährt erfunden.

Drum soll ein Christ zu allen Stunden
Im Kreuz und Not geduldig sein.

Oto ogień srebro czystym czyni,
Krzyż zasię zachowuie Słowo w czystości.

Stąd krześciianin każdey godziny
krzyż a biadę znosić winien w cierpliwości.

Das wolſtu Gott bewaren rein
Für dieſem argen Gſchlechte.
Und laß uns dir befohlen ſeyn/
Daß ſichs in uns nicht flechte./
Der gottloß Hauff ſich umher find/
Wo dieſe loſe Leute ſind/
In deinem Volck erhaben.

Słowo Twe zachować chcesz, Boże, w czystości,
przed rodem pełnym przewrotności;
dozwól, iżbyśmy byli Ci oddani,
oddania tego niech nic nie odmieni.
od tłumu bezbożnych ieśmy otoczeni,
tamo ludzie wielkiey niezbożności
pośród ludu Twoyego byli wzrośli.

Ach GOtt ! wie manches Hertzeleid be-
gegnet mir zu dieser Zeit ? der schmahle
Weg ist Trübsalsvoll / den ich zum Himmel
wandern soll.

Ach Boże, boleści nieprzebrane
przez serce me w czas ów odczuwane!
Droga zawiłą bywa zdradliwa,
którą winienem w Niebiosa wędrować.

Wie schwerlich lässt sich Fleisch und Blut

Tenor
So nur nach Irdischem und Eitlem trachtet
Und weder Gott noch Himmel achtet,

Zwingen zu dem ewigen Gut!

Alt
Da du, o Jesu, nun mein alles bist,
Und doch mein Fleisch so widerspenstig ist.

Wo soll ich mich denn wenden hin?

Sopran
Das Fleisch ist schwach, doch will der Geist;
So hilf du mir, der du mein Herze weißt.

Zu dir, o Jesu, steht mein Sinn.

Bass
Wer deinem Rat und deiner Hilfe traut,
Der hat wohl nie auf falschen Grund gebaut,
Da du der ganzen Welt zum Trost gekommen,
Und unser Fleisch an dich genommen,
So rettet uns dein Sterben
Vom endlichen Verderben.
Drum schmecke doch ein gläubiges Gemüte
Des Heilands Freundlichkeit und Güte.

Iako niesporo ciału wraz z krwią memu

Tenor
Cielestna powłoka do pustych spraw dąży świata,
Boga a Niebiosa w pogardzie miewa ta.

przełamać się ku dobru wiecznotrwałemu!

Alt
A Tyś, o Iesu, wszytkim dla mię ninie
a ciało me tako powstaniem tchnie.

Ku czemu winienem bydź zwrócony?

Sopran
Ciało śród słabości, chocia duchci wolę ma;
stąd wspomóż mię, Ciebie me sierce zna.

Ku Tobie, o Iesu, zmysł moy odwrócony.

Bas
Który dufność ma w Twe nauki a wspomożenie
nie wzniósł nigdy na posadzie fałeszności.
Ty przybywszy ziemie wszey przynosząc cieszenie
wziąłeś na się ludską powłokę doczesności,
przeto salwowało nas Twe skonanie
ode zczeźnienia koniecznego.
Stąd wierzący zmysł miewa skosztowanie
Wybawcy przyiaźliwości a dobrości Iego.

Empfind ich Höllenangst und Pein,
Doch muss beständig in dem Herzen
Ein rechter Freudenhimmel sein.

Ich darf nur Jesu Namen nennen,
Der kann auch unermessne Schmerzen
Als einen leichten Nebel trennen.

Odczuwam boleść a przed Adem trwogę,
atoli mus w sierca mego wnętrzności
przebywać prawey niebieskiey radości.

Iedno Iesusowe imię wyrzec mogę,
oto nieprzebrane cirzpienia
by lekka mgła dokonaią rozstąpienia.

Es mag mir Leib und Geist verschmachten,
Bist du, o Jesu, mein
Und ich bin dein,
Will ichs nicht achten.
Dein treuer Mund
Und dein unendlich Lieben,
Das unverändert stets geblieben,
Erhält mir noch den ersten Bund,
Der meine Brust mit Freudigkeit erfüllet
Und auch des Todes Furcht, des Grabes Schrecken stillet.
Fällt Not und Mangel gleich von allen Seiten ein,
Mein Jesus wird mein Schatz und Reichtum sein.

Niech ciało wraz z duchem słabuie,
Tyś, o Iesu, mym,
Iam zasię Twym,
na toć nie zważam, słabości nie uczuię.
Głos Twoy prawości
a Twe nieskończone miłowanie,
nieodmienienie ostaie się stale,
utrzymuie y pierwe przymierze w pewności,
pierś ną wiesielem wypełnia cale
a trwogi przed śmiercią, boyaźni przed grobem uśmierzenie
czyni. Biada a niestatek ze stron wszych napieraią,
Iesus moy skarbnicą a fortuną będzieć moią.

Wenn Sorgen auf mich dringen,
Will ich in Freudigkeit
Zu meinem Jesu singen.

Mein Kreuz hilft Jesus tragen,
Drum will ich gläubig sagen:
Es dient zum besten allezeit.

Skoro gryzot k‘mię przeniknienie
będęć ia wesół śpiewać,
Iesusowi memu wznosić pienie.
Iesus w dźwiganiu krzyża drzewa
dopomaga, stąd rzekę we wierze:
Onci służy w każdy czas nayszczyrzey.

Erhalt mein Herz im Glauben rein,
So leb und sterb ich dir allein.
Jesu, mein Trost, hör mein Begier,
O mein Heiland, wär ich bei dir.

Utwierdź me sierce czystym we wierzeniu,
iżbym Twoim był iedno w żywocie a w skonaniu.
Iesu, moye cieszenie, słysz błaganie moye,
o moy Wybawco, niechbym był iuże u boku Twoim.

Christ lag in Todesbanden
Für unsre Sünd gegeben,
Er ist wieder erstanden
Und hat uns bracht das Leben;
Des wir sollen fröhlich sein,
Gott loben und ihm dankbar sein
Und singen halleluja,
Halleluja!

Oto w łańcuchach śmierć niosących
Chryst za grzechy nasze spoczywaiący
dźwignął się z onych na nogi,
przynosząc żywot nam drogi;
znakiem tego nasze radowanie,
wdzięczne Boga wysławianie,
chwały Pańskiey pianie,
chwała Tobie, Panie!

Den Tod niemand zwingen kunnt
Bei allen Menschenkindern,
Das macht' alles unsre Sünd,
Kein Unschuld war zu finden.
Davon kam der Tod so bald
Und nahm über uns Gewalt,
Hielt uns in seinem Reich gefangen.
Halleluja!

Śmirci przezwyciężyć żaden nie może
ze wszytkich synów człeka,
w grzechach wszych tkwi owego podłoże,
nikt w bezwinności nie czekał.
Stąd śmirć przybywszy bez mieszkania
wzięła nad nama władanie,
w królestwie Oney byliśmy spętani.
Chwała Tobie, Panie!

Jesus Christus, Gottes Sohn,
An unser Statt ist kommen
Und hat die Sünde weggetan,
Damit dem Tod genommen
All sein Recht und sein Gewalt,
Da bleibet nichts denn Tods Gestalt,
Den Stach'l hat er verloren.
Halleluja!

Oto Iezukryst, Syn Boga,
dał, przestąpiwszy nasze pforta,
iże grzechowa odbieżyła noga,
czym sprawił, iż śmirć odarta
z iurysdykyi swey, swey zwierzchności,
ostała się iedno postać śmirci,
Tać straciła nad cirznią swoyą władanie.
Chwała Tobie, Panie!

Es war ein wunderlicher Krieg,
Da Tod und Leben rungen,
Das Leben behielt den Sieg,
Es hat den Tod verschlungen.
Die Schrift hat verkündigt das,
Wie ein Tod den andern fraß,
Ein Spott aus dem Tod ist worden.
Halleluja!

Walka tać cudownością tchnęła,
tamo śmirć z żywotem woyować poczęła,
życie w walce owey wygrało,
śmirć przegraną pochłonęło.
Pismo toć przepowiedziało,
iako śmirć wtórę wessało,
urągowisko ze śmirci się sstało.
Chwała Tobie, Panie!

Hier ist das rechte Osterlamm,
Davon Gott hat geboten,
Das ist hoch an des Kreuzes Stamm
In heißer Lieb gebraten,
Das Blut zeichnet unsre Tür,
Das hält der Glaub dem Tode für,
Der Würger kann uns nicht mehr schaden.
Halleluja!

Tuć Baraniec świąteczny prawie,
Bóg dał, iżby Go ofiarowano,
iżby na wysokiego Krzyża drzewie
w rozpalonym umiłowaniu dano,
Krwie piętnem znaczy nam dźwirze,
wiara z nią przed śmircią onych strzeże,
dawiciela zczezło zagrożenie.
Chwała Tobie, Panie!

So feiern wir das hohe Fest
Mit Herzensfreud und Wonne,
Das uns der Herre scheinen lässt,
Er ist selber die Sonne,
Der durch seiner Gnade Glanz
Erleuchtet unsre Herzen ganz,
Der Sünden Nacht ist verschwunden.
Halleluja!

Przeto celebruiemy ono wielkie wydarzenie
z roskoszą a serdecznym rozradowaniem,
temu Pan świecić nam dozwala
Onci ieden Słoincem świecącym z dala,
toć dzięki klemencyi światłości
rozświetla sierca nam w całości,
noc grzechowa bierze swe skończenie.
Chwała Tobie, Panie!

Wir essen und leben wohl
In rechten Osterfladen,
Der alte Sauerteig nicht soll
Sein bei dem Wort der Gnaden,
Christus will die Koste sein
Und speisen die Seel allein,
Der Glaub will keins andern leben.
Halleluja!

Oto pożywamy żywiąc prawie
chleb prawy w paschalney strawie,
nie powinny dawny kwas chlebowy
śród słów klemencyi bywać nowych,
Christus będzieć pożywieniem,
duszycę żywić iedynie,
inszego nie żąda wierzenie.
Chwała Tobie, Panie!

Wo soll ich fliehen hin,
Weil ich beschweret bin
Mit viel und großen Sünden?
Wo soll ich Rettung finden?
Wenn alle Welt herkäme,
Mein Angst sie nicht wegnähme.

Kędy ia pierzchać winienem,
skoro noszę na się obciążenie
wieloma grzechy wielkiemi?
Kędy ratunek naleźć mi na ziemi?
A choćby świat wszytek ze wspomożeniem przybył
przestrachu swoyego bym ia się nie wyzbył.

Der Sünden Wust hat mich nicht nur befleckt,
Er hat vielmehr den ganzen Geist bedeckt,
Gott müßte mich als unrein von sich treiben;
Doch weil ein Tropfen heilges Blut
So große Wunder tut,
Kann ich noch unverstoßen bleiben.
Die Wunden sind ein offnes Meer,
Dahin ich meine Sünden senke,
Und wenn ich mich zu diesem Strome lenke,
So macht er mich von meinen Flecken leer.

Nie tylko mię zbrukał grzechowy kopiec,
onci, co więcey, ducha pokrył wszego,
Bóg musi mię odegnać od się iako nieczystego;
aliści skoro świętey Krwie kropia
tako dziwy poczyna duże,
ieśm ia bydź nieprzepędzonym w możności.
Rany bywaią niby morze w swey otwartości,
w których grzechy me zanurzę
a skoro ku onemu strumieniowi się pokieruię
uczyni Onci, iż znamion moich nie uczuię.

Ergieße dich reichlich, du göttliche Quelle,
Ach, walle mit blutigen Strömen auf mich!

Es fühlet mein Herze die tröstliche Stunde,
Nun sinken die drückenden Lasten zu Grunde,
Es wäschet die sündlichen Flecken von sich.

Ślii, boża krynico, szerokie strumienie,
ach, niech na mię wystąpi z brzegów krwawa rzeka!
Odczuwa me sierce czas on ucieszenia,
iarzmo mię dławiące spada ze mię ninie,
czystota ode grzechowey zmazy ono czeka.

Mein treuer Heiland tröstet mich,
Es sei verscharrt in seinem Grabe,
Was ich gesündigt habe;
Ist mein Verbrechen noch so groß,
Er macht mich frei und los.
Wenn Gläubige die Zuflucht bei ihm finden,
Muss Angst und Pein
Nicht mehr gefährlich sein
Und alsobald verschwinden;
Ihr Seelenschatz, ihr höchstes Gut
Ist Jesu unschätzbares Blut;
Es ist ihr Schutz vor Teufel, Tod und Sünden,
In dem sie überwinden.

Wierny mi Zbawca zsyła mi pocieszenie,
w Którego grobie niech ma odpoczynienie
toć, cóżem nagrzeszył.
Przewin mych wciąż wielkie rzesze,
Onci mię ode nich wolnym, swobodnym czyni.
Skoro wierzący ucieczki w Nim szukaią
musi strach wraz z boleścią
nie nieść dłużey zagrożenia
a takoż rychle pierzchną;
Onych duszną skarbnicą, onych naywyższym dobrem
Iesusowe Krwie bezcenne;
Onci bywa onych przed Dyabłem schronieniem,
przed śmircią a zgrzeszeniem,
w Nim onych zwyciężenie.

Verstumme, Höllenheer,
Du machst mich nicht verzagt!

Ich darf dies Blut dir zeigen,
So musst du plötzlich schweigen,
Es ist in Gott gewagt.

Cichay, Adowa armio,
nie sprawisz nadziei stracenia!

Wraz z krwie tey okazaniem
mus Ci pośpieszne zmilczenie,
w Bogu oparcie mam ia.

Ich bin ja nur das kleinste Teil der Welt,
Und da des Blutes edler Saft
Unendlich große Kraft
Bewährt erhält,
Dass jeder Tropfen, so auch noch so klein,
Die ganze Welt kann rein
Von Sünden machen,
So lass dein Blut
Ja nicht an mir verderben,
Es komme mir zugut,
Dass ich den Himmel kann ererben.

Ieśm ia prawie cząstką naydrobnieyszą w świecie 
a szlachetney Krwie oney odrobina przecie
siły wielkiey nieskończenie
bywa schronieniem,
tako, iżby kolżda kropia, nawet y niewielka,
w możności wszytek świat była oczyścić,
iżby grzechowa zmaza zczezła wszelka,
stąd niech, prawie, Krwie Twe
na mię przelana nie zczeźnie,
pożytek ia odniosę,
skoro dziedzictwo Niebios będę wziąć w możności.

Führ auch mein Herz und Sinn
Durch deinen Geist dahin,
Dass ich mög alles meiden,
Was mich und dich kann scheiden,
Und ich an deinem Leibe
Ein Gliedmaß ewig bleibe.

Wiedź takoż sierce me a ciało
poprzez Twoyego Ducha całe,
iżbym odbieżyć był w możności
od wszey zawady naszey łączności.
iżbym członkiem ciała Twego
pozostał do wieka wiecznego.

Bleib bei uns, denn es will Abend werden,
und der Tag hat sich geneiget.

Ostań przy nas, abociem oto wieczór będzieć a dzień ma się ku kresowi.

Hochgelobter Gottessohn,
Lass es dir nicht sein entgegen,
Dass wir itzt vor deinem Thron
Eine Bitte niederlegen:
Bleib, ach bleibe unser Licht,
Weil die Finsternis einbricht.

Synu Boży wielce czczony,
niech nie będzieć Ci niemiłym,
bychmy ninie przed Twym tronem
prośbę naszą położyli:
bądź, ach, bądź pobrzaskiem naszym,
skoro mrok wkroczywszy straszy.

Ach bleib bei uns, Herr Jesu Christ,
Weil es nun Abend worden ist,
Dein göttlich Wort, das helle Licht,
Lass ja bei uns auslöschen nicht.

In dieser letzt'n betrübten Zeit
Verleih uns, Herr, Beständigkeit,
Dass wir dein Wort und Sakrament
Rein b'halten bis an unser End.

Ach, Panie Iezukryste, ostań przy nas,
oto ninie wieczorowy nastał czas,
Twa Boża Mowa, światłość lśniąca czyście,
niech nie sczeźnie nama wiekuiście.

W onych dniach koniecznych frasunków
udziel nam, Panie, w działaniu stałości,
iżbyśmy Słowo a dar sakramentów
zachowali po kres w całości.

Es hat die Dunkelheit
An vielen Orten überhand genommen.
Woher ist aber dieses kommen?
Bloß daher, weil sowohl die Kleinen als die Großen
Nicht in Gerechtigkeit
Vor dir, o Gott, gewandelt
Und wider ihre Christenpflicht gehandelt.
Drum hast du auch den Leuchter umgestoßen.

Oto y ćma
wieleć krain opanowała.
Skądli tać ależ powstała?
Nieboracy a możne, przyczyna prosta ta,
przed Tobą w prawości
o Boże, nie stawali,
przeciw krześcian zobowiązaniom postępowali,
stąd sprawiłeś, iż lichtarz obalon do niskości.

Jesu, lass uns auf dich sehen,
Dass wir nicht
Auf den Sündenwegen gehen.
Lass das Licht
Deines Worts uns helle scheinen
Und dich jederzeit treu meinen.

IEzus, dozwól na Cię skierować spoyźrzenia,
iżbychmy nie obierali
ścieżek zgrzeszenia.
Niechżeć oświetli
nas Twey Mowy promień białasy
y łaskę Twą udzieli na wsze czasy.

Beweis dein Macht, Herr Jesu Christ,
Der du Herr aller Herren bist;
Beschirm dein arme Christenheit,
Dass sie dich lob in Ewigkeit.

Dokaż, iżeś mocny, Iezukryste Panie,
iżeś Panem wszytkich ziemie panuiących;
broń ie, niech Cię chwalą krześcianie
biedni przez wieczność wieków będących.

Christ unser Herr zum Jordan kam,
nach seines Vaters Willen.
von Sanct Johans die Tauffe nam,
sein Werck und Ampt zu erfüllen.
Da wolt er stifften uns ein Bad,
zu waschen uns von Sünden,
erseuffen auch den bittern Tod,
durch sein selbst Bluth und Wunden.
Es galt ein newes Leben.

Pan Chrystus nasz stanąwszy nad Iordanem,
iż tako Ociec Iego kciał,
wziął ode Iana Świętego krzest
urząd wraz z misyą Iego spełnion iest.
tem kciał, iżbyśmy się okrzcili,
iżbyśmy czyści ze zgrzeszeń byli,
iżby śmirć gorzska utonęła
przez Iego krew a rany;
żywot nowotny nam darował.

Merkt und hört, ihr Menschenkinder,
Was Gott selbst die Taufe heißt.

Es muss zwar hier Wasser sein,
Doch schlecht Wasser nicht allein.
Gottes Wort und Gottes Geist
Tauft und reiniget die Sünder.

Uważ a słysz, rodzie człowieczy,
cóż krzest iedno po bożemu znaczy.

Tuć wodzie mus bydź, atoli
nie woda mierna iedynie.
Boże Słowo, Duch z Iego woli
krzczą grzesznika, czyszcząc Iego winę.

Dies hat Gott klar
Mit Worten und mit Bildern dargetan,
Am Jordan ließ der Vater offenbar
Die Stimme bei der Taufe Christi hören;
Er sprach: Dies ist mein lieber Sohn,
An diesem hab ich Wohlgefallen,
Er ist vom hohen Himmelsthron
Der Welt zugut
In niedriger Gestalt gekommen
Und hat das Fleisch und Blut
Der Menschenkinder angenommen;
Den nehmet nun als euren Heiland an
Und höret seine teuren Lehren!

Toć od Boga wziewione
słowami a znakami czysto,
iż Ociec nad Iordanem chciał, iżby oznaimione
było ku słyszeniu głosem podczas krztu Chrysta;
Onci rzekł: toć moy Syn miły,
k Niemu mamci ia zamiłowanie,
Onci z wysokiey stolicy, kędy niebieskie sklepienie,
k dobrości ziemie
przybył w postaci uniżoney, bez siły,
a ze krwią ciało
dzieciąt człeczych na się przyiął;
weźmi Go ninie za Wybawiciela
a słysz nauki drogie tego uczyciela!

Des Vaters Stimme ließ sich hören,
Der Sohn, der uns mit Blut erkauft,
Ward als ein wahrer Mensch getauft.
Der Geist erschien im Bild der Tauben,
Damit wir ohne Zweifel glauben,
Es habe die Dreifaltigkeit
Uns selbst die Taufe zubereit'.

Oto głos Oćca posłyszeć się dawa,
Syn, który wykupienie krwią nasze uczynił,
wziął krzest iako człek prawdziwy.
Duch pod postacią gołębicy się poiawił,
iżbyśmy wiarę mieli niezachwianie,
iż to ŚŚŚ. TROICA przygotowanie
Chrztu Świętego sprawiła sama.

Als Jesus dort nach seinen Leiden
Und nach dem Auferstehn
Aus dieser Welt zum Vater wollte gehn,
Sprach er zu seinen Jüngern:
Geht hin in alle Welt und lehret alle Heiden,
Wer glaubet und getaufet wird auf Erden,
Der soll gerecht und selig werden.

Skoro Iesus po przebytych mękach krzyżowych
a po wstaniu do żywota
zechciał do Oćca odyść z tego świata
do dyscypułów swoich przemówił temi słowy:
wynidźcie w świat a uczcie pogany wsze,
któż przeto wierzy a odbierze krzest
tenci prawy a szczęsny iest.

Menschen, glaubt doch dieser Gnade,
Dass ihr nicht in Sünden sterbt,
Noch im Höllenpfuhl verderbt!
Menschenwerk und -heiligkeit
Gilt vor Gott zu keiner Zeit.
Sünden sind uns angeboren,
Wir sind von Natur verloren;
Glaub und Taufe macht sie rein,
Dass sie nicht verdammlich sein.

Ludkowie, wierzaycie w one łaskawości,
iżbyście nie zeszli w grzechu ze świata padołu,
nie sczeźli na dnie siarczanego dołu!
Prace ludskie y świętości
nie maią u Boga w żaden czas wartości.
Grzeszniśmy od przyrodzenia,
z natury swey w stanie potępienia;
ludzi wiara a krzest czystemi czyni,
iżby nie byli potępieni.

Das Aug allein das Wasser sieht,
Wie Menschen Wasser gießen,
Der Glaub allein die Kraft versteht
Des Blutes Jesu Christi,
Und ist für ihm ein rote Flut
Von Christi Blut gefärbet,
Die allen Schaden heilet gut
Von Adam her geerbet,
Auch von uns selbst begangen.

Oko wodę ogląda iedynie,
toć, iako ludkowie wodę leią,
wiary zmysły iedne siłę rozumieią,
która z krwie Iezukrysta płynie,
toć dla nich iest czerwony strumień
krwią oną Chrystusową barwiony,
Tać przewiny wsze uzdrowić umie,
grzech ode Adama dziedziczony
a przez nas samych popełniony.

Liebster Gott, wenn werd ich sterben?
Meine Zeit läuft immer hin,
Und des alten Adams Erben,
Unter denen ich auch bin,
Haben dies zum Vaterteil,
Dass sie eine kleine Weil
Arm und elend sein auf Erden
Und denn selber Erde werden.

Kiedy umrzeć mi przyidzie, Boże miłościwy?
Czas ma przemiianie stałe
a starodawny spadek Iadamowy,
który takoż mym udziałem,
od Oćca dan z żywotem wraz
zrządza, iże przez krótki czas
wiedzie człek żywot biedny na ziemi,
w którą koniecznie się zamieni.

Naylepszy Boże, kędy umrzeć mam?
Czas moy umyka stale,
spadek dawny, miano iego: Adam,
który mi takoż przypadł w udziale,
ma toć w swey istocie,
iż czasu człek wycinek mały
zażywa ziemie nędzy krocie
nim w ziemię się przemieni cały.

Was willst du dich, mein Geist, entsetzen,
Wenn meine letzte Stunde schlägt?
Mein Leib neigt täglich sich zur Erden,
Und da muss seine Ruhstatt werden,
Wohin man so viel tausend trägt.

Cóż będziesz się, moy duchu, trwożyć,
skoro ma godzina konieczna uderzy?
Ciało me co dzień kłoni się ziemie,
tamo musi być mu odpoczynienie,
ziemia tysiącom przeznaczeniem.

Zwar fühlt mein schwaches Herz
Furcht, Sorge, Schmerz:
Wo wird mein Leib die Ruhe finden?
Wer wird die Seele doch
Vom aufgelegten Sündenjoch
Befreien und entbinden?
Das Meine wird zerstreut,
Und wohin werden meine Lieben
In ihrer Traurigkeit
Zertrennt, vertrieben?

Odczuwa prawie słabe me sierce
trwogę, gryzoty, bolenie:
kędy me ciało naydzie odpoczynienie?
Któż mę duszycę
z brzemienia zgrzeszeń na nią włożonego
wyciągnąwszy da oswobodzenie?
Doświadczę dobytku rozproszonego,
kędy obdarzeni mym miłowaniem
w smętku pogrążeni
naidą się w tey ziemi?

Doch weichet, ihr tollen, vergeblichen Sorgen!
Mich rufet mein Jesus, wer sollte nicht gehn?

Nichts, was mir gefällt,
Besitzet die Welt.
Erscheine mir, seliger, fröhlicher Morgen,
Verkläret und herrlich vor Jesu zu stehn.

Pierzchaycie, próżne, nieważne zmartwienia!
Oto mię Iesus moy woła: który nie podąży?

Co źródłem mego zadowolenia
tego świat nie dzierży.
Niechay wzeydzie szczęsne, radosne rano,
bym śród promieni cudownie przy Iesusie stanął.

Behalte nur, o Welt, das Meine!
Du nimmst ja selbst mein Fleisch und mein
Gebeine,
So nimm auch meine Armut hin;
Genug, dass mir aus Gottes Überfluss
Das höchste Gut noch werden muss,
Genug, dass ich dort reich und selig bin.
Was aber ist von mir zu erben,
Als meines Gottes Vatertreu?
Die wird ja alle Morgen neu
Und kann nicht sterben.

Zachować, o świecie, co moyego możesz!
Zabierasz me ciało a członki z ciałem
stąd weźmiy y ubóstwo moye całe;
Zadosyć to, iż abundancya Boża
nawierzchnią dobrotę odda w posiadanie,
zadosyć, iż mam tamo w statek a świętości.
Czegóż w dziedziczne mi otrzymanie
od Bożey oćcowskiey potrzeba wierności?
Tać bywa nowotną zaranka każdego
a zczeznąć nie może ni widzieć końca swego.

Herrscher über Tod und Leben,
Mach einmal mein Ende gut,
Lehre mich den Geist aufgeben
Mit recht wohlgefasstem Mut.
Hilf, dass ich ein ehrlich Grab
Neben frommen Christen hab
Und auch endlich in der Erde
Nimmermehr zuschanden werde!

Władco nad śmircią a żywotem,
uczyń kres moy dobrym przez swoyą dobrotę,
naucz sztuki ducha oddawania
śród męstwa, prawego opanowania.
Dopomóż, iżby grób moy był obrany
między dobremi krześciiany
a koniecznie na tey ziemi
członki nie były zbezczeszczonemi.

Es ist das Heil uns kommen her
Von Gnad und lauter Güte.
Die Werk, die helfen nimmermehr,
Sie mögen nicht behüten.
Der Glaub sieht Jesum Christum an,
Der hat g'nug für uns all getan,
Er ist der Mittler worden.

Oto k nam przybywa nasze wybawienie
dzięki klemencyi a mnogiey dobrości.
Działa, które w żaden czas dopomożeniem
nie dawaią bezpieczności.
Iezukryst spogląda iedno na wierzenie,
Tenci nam wszem uczynił zadosyć iuże,
Onci pośrednika pełni urząd.

Gott gab uns ein Gesetz, doch waren wir zu schwach,
Dass wir es hätten halten können.
Wir gingen nur den Sünden nach,
Kein Mensch war fromm zu nennen;
Der Geist blieb an dem Fleische kleben
Und wagte nicht zu widerstreben.
Wir sollten im Gesetze gehn
Und dort als wie in einem Spiegel sehn,
Wie unsere Natur unartig sei;
Und dennoch blieben wir dabei.
Aus eigner Kraft war niemand fähig,
Der Sünden Unart zu verlassen,
Er mocht auch alle Kraft zusammenfassen.

Oto Bóg poruczył nam przykazania, wątli zbyt atoli
będąc zachować onych nie byliśmy w możności.
Iedno ku zgrzeszeniuśmy kroczyli,
niemaszci tego, co by trwał w pobożności;
Duch z powłoką ciała był zczepiony trwale,
nie mogąc sprzeciwić oney się cale.
Winniśmy byli iść podług nakazów
a w nim niby w zwierciadle wyglądać obrazu
natury naszey złey;
a mimo to pozostaliśmy przy oney.
Żaden w sobie nie odnalazł sił,
iżby oddalić od się grzeszne niegodziwości,
nawet, ieśliby wszytkich mocy użył.

Wir waren schon zu tief gesunken,
Der Abgrund schluckt uns völlig ein,

Die Tiefe drohte schon den Tod,
Und dennoch konnt in solcher Not
Uns keine Hand behülflich sein.

Iużeśmy pogrążeni byli w toni,
pożarci od otchłani w zupełności,

byliśmy iuże od śmirci zagrożeni,
atoli w biadzie nikt w możności
udzielić pomocney nama dłoni.

Doch musste das Gesetz erfüllet werden;
Deswegen kam das Heil der Erden,
Des Höchsten Sohn, der hat es selbst erfüllt
Und seines Vaters Zorn gestillt.
Durch sein unschuldig Sterben
Ließ er uns Hülf erwerben.
Wer nun demselben traut,
Wer auf sein Leiden baut,
Der gehet nicht verloren.
Der Himmel ist für den erkoren,
Der wahren Glauben mit sich bringt
Und fest um Jesu Arme schlingt.

Musiał wszak Zakon uyrzeć wypełnienie;
stąd wybawienie przybyło ziemie,
Syn Nawirzchniego sam tego dokonał
uśmierzaiąc Oćca swego zagniewanie.
Przez to, iż niezawiniony skonał
dał nam możność, byśmy wspomożeni byli.
Który Iemu iednemu się zawierzy,
któż na męce Iego wznosi szczerze
porażki nie uświadczy chwili.
Niebiosa są iemu pisane,
który prawe wierzenie wniesie
a w Iezusa ramiona powierzy się.

Herr, du siehst statt guter Werke
Auf des Herzens Glaubensstärke,
Nur den Glauben nimmst du an.

Nur der Glaube macht gerecht,
Alles andre scheint zu schlecht,
Als dass es uns helfen kann.

Panie, prócz skutków dobrego czynienia
widzisz Ty potęgę sierca wierzenia,
iedno wierzenie do się przyimuiesz.

Iedno wierzenie prawym czyni,
insze wsze zbyt małe się wydaie,
iżbyśmy przez to mieli bydź wspomożeni.

Wenn wir die Sünd aus dem Gesetz erkennen,
So schlägt es das Gewissen nieder;
Doch ist das unser Trost zu nennen,
Dass wir im Evangelio
Gleich wieder froh
Und freudig werden:
Dies stärket unsern Glauben wieder.
Drauf hoffen wir der Zeit,
Die Gottes Gütigkeit
Uns zugesaget hat,
Doch aber auch aus weisem Rat
Die Stunden uns verschwiegen.
Jedoch, wir lassen uns begnügen,
Er weiß es, wenn es nötig ist,
Und brauchet keine List
An uns; wir dürfen auf ihn bauen
Und ihm allein vertrauen.

Skoro zgrzeszenie na gruncie Prawa poznawamy
świadomość tać powala sąmnienie.
Atoli bywa nam toć pocieszeniem,
iż w Ewangelii mamy
nawrót do wesołości,
a nadto radosney błogości:
toć wiarę naszą mocną czyni.
Stąd wyglądamy oney godziny,
tąć Dobrość Boża
nam w obietnicy zechciała złożyć,
ależ wiedziony mądrością w radzie
godziny owey przed oczy nam nie kładzie.
Atoli niech nam wiesiele zagości,
Onci zna, kiedyż nadeidzie czas właściwy,
nie przynasza nam przewrotności.
Na Nim można nam murować
a iedno Iemu dufność zachować.

Ob sichs anließ, als wollt er nicht,
Lass dich es nicht erschrecken;
Denn wo er ist am besten mit,
Da will ers nicht entdecken.
Sein Wort lass dir gewisser sein,
Und ob dein Herz spräch lauter Nein,
So lass doch dir nicht grauen.

Chocia się zdawa, iż nie taka wola Iego
nie byway przez to przestraszonym;
boć skoro Onci przy Tobie postawiony
nie będzieć chciał okazania iawnego.
Niech Mowa Iego będzieć dla Cię pewną
mimo, iż sierce ,,nie’’ woła iedno,
nie day przystępu do się trwodze.

Meine Seel erhebt den Herren,
Und mein Geist freuet sich Gottes, meines Heilandes;
Denn er hat seine elende Magd angesehen.
Siehe, von nun an werden mich selig preisen alle Kindeskind.

Niechżeć uwielbia Pana dusza moya
a duchci moy wiesieli sie w Bogu, moim Zbawicielu;
iż weyźrzał Onci na swoyę Służkę pokornę.
Spoyźrzyi, oto odtąd bowiem Benedykowanę wszytkie namiastkowie powiedać mię będą.

Herr, der du stark und mächtig bist,
Gott, dessen Name heilig ist,
Wie wunderbar sind deine Werke!

Du siehest mich Elenden an,
Du hast an mir so viel getan,
Dass ich nicht alles zähl und merke.

Tyżeś Panem silnym a potężnym,
Bogiem, Którego imię bywa świętym,
iako wspaniałe są Twoye działa!

Mię mizerną, Ty, Panie uyrzałeś,
mnogie mi rzeczy nagotowałeś,
zliczyć ni dostrzec onych nikt nie zdoła.

Des Höchsten Güt und Treu
Wird alle Morgen neu
Und währet immer für und für
Bei denen, die allhier
Auf seine Hülfe schaun
Und ihm in wahrer Furcht vertraun.
Hingegen übt er auch Gewalt
Mit seinem Arm
An denen, welche weder kalt
Noch warm
Im Glauben und im Lieben sein;
Die nacket, bloß und blind,
Die voller Stolz und Hoffart sind,
Will seine Hand wie Spreu zerstreun.

Dobroć y wierność Naywyższego Pana
każdego ranka na nowo iest dana
(…)
tym co pomocy Iego wyglądaią
Iemu w prawdziwey trwodze ufaią.
(…)
ramieniem swoim zaś przemoc uczyni
tym, co w miłości swoyey ni we wierze
nie byli gorący, nie byli zimni.
ręka Iego niczym plewy wybierze
tych, co zamysłami serc sie pysznili
tych ślepców, co próżnością zawinili.
(…)

Gewaltige stößt Gott vom Stuhl
Hinunter in den Schwefelpfuhl;
Die Niedern pflegt Gott zu erhöhen,
Dass sie wie Stern am Himmel stehen.
Die Reichen lässt Gott bloß und leer,
Die Hungrigen füllt er mit Gaben,
Dass sie auf seinem Gnadenmeer
Stets Reichtum und die Fülle haben.

Ze stolic władców Bóg zrzuca pospołu
do siarki pełnego  piekl’nego dołu.
W górę przez Boga maluczcy wzniesieni
podobni gwiazdom w niebie utwierdzeni.
Z niczym odeśle Pan Bóg zamożnego
Zasię łaknących obsypie dobrami
Aby z wielkoduszności morza Iego
Bogactwo czerpiąc, wżdy byli pełnymi.

Er denket der Barmherzigkeit
Und hilft seinem Diener Israel auf.

Na zmiłowanie swoye wspomina y Sługę swego Izrael wspomaga.

Was Gott den Vätern alter Zeiten
Geredet und verheißen hat,
Erfüllt er auch im Werk und in der Tat.
Was Gott dem Abraham,
Als er zu ihm in seine Hütten kam,
Versprochen und geschworen,
Ist, da die Zeit erfüllet war, geschehen.
Sein Same musste sich so sehr
Wie Sand am Meer
Und Stern am Firmament ausbreiten,
Der Heiland ward geboren,
Das ewge Wort ließ sich im Fleische sehen,
Das menschliche Geschlecht von Tod und allem Bösen
Und von des Satans Sklaverei
Aus lauter Liebe zu erlösen;
Drum bleibt's darbei,
Dass Gottes Wort voll Gnad und Wahrheit sei.

Co Bóg praoćcom dawnymi czasy
Wyrzekł a zwiastował
Temu zadośćczyni onci w dziale a w uczynku.
Co Bóg Abrahamowi,
gdaż skoro onci k’niemu do szałasu onego przybywszy,
wypowiedział y przyobiecał,
stało sie, oto skoro sie dopełnił czas.
Iego nasienie musi tak licznym być
niby piasek nad morzem
a gwiazdy na niebie rozpostarte,
Odkupiciel powit ieść,
wieczne Słowo zwoliło uyźrzeć sie w ciele,
iżby człowieczskie plemię od śmirci, wszego zła
a ieństwa szatańskiego
odkupić z nayczystszey miłości.
Takoć pozostawa
Słowo Boże pełne lutości a prawdy.

Lob und Preis sei Gott dem Vater und dem Sohn
Und dem Heiligen Geiste,
Wie es war im Anfang, itzt und immerdar
Und von Ewigkeit zu Ewigkeit. Amen

Niechay będzie hołd a gloria Bogu Oćcu, Synowi
tudzież Świętemu Duchowi.
Iako było w początce, ninie
a zawżdy na wiek wiecznie. Niechay tako się zstanie.

Lobet Gott in seinen Reichen,
Preiset ihn in seinen Ehren,
Rühmet ihn in seiner Pracht;

Sucht sein Lob recht zu vergleichen,
Wenn ihr mit gesamten Chören
Ihm ein Lied zu Ehren macht!

Sławcież Boga śród Iego włości,
daycie Mu cześć śród Iego czci,
chwalcie Go śród Iego świetności,
szukaicie tego, co chwałę Iego dobrze wyrazi,
skoro pospołu z kory zebranemi
uczynicie ku czci Iego pienie.

Der Herr Jesus hub seine Hände auf
und segnete seine Jünger,
und es geschah, da er sie segnete, schied er von ihnen.

Oto Pan Iesus wzniósł ręce, aby błogosławił dyscypułom swoim,
a przyszło do tego, iż skoro Onci ie błogosławił rozstał się z niemi.

Ach, Jesu, ist dein Abschied schon so nah?
Ach, ist denn schon die Stunde da,
Da wir dich von uns lassen sollen?
Ach, siehe, wie die heißen Tränen
Von unsern blassen Wangen rollen,
Wie wir uns nach dir sehnen,
Wie uns fast aller Trost gebricht.
Ach, weiche doch noch nicht!

Ach, Iesu, iuże bliskim tako z Tobą żegnanie?
Ach, czy li tedy iuże w oney godzinie
winniśmy odyść Ci pozwolić?
Ach, poźrzyi, iako łzy się toczą palące
po licach, co zbladziali,
iakeśmy za Tobą wzdychaiące,
iako szybko znika cale niemal cieszenie.
Ach, odwlecz swe odyście, Panie!

Ach, bleibe doch, mein liebstes Leben,
Ach, fliehe nicht so bald von mir!

Dein Abschied und dein frühes Scheiden
Bringt mir das allergrößte Leiden,
Ach ja, so bleibe doch noch hier;
Sonst werd ich ganz von Schmerz umgeben.

Ach, ostań tuć, moy naymilszy żywocie,
ach, nie odbieżay tako rychle ode mię!

Odyście Twe a wczesne Twe rozstanie
Naywiększych boleści przynosi mi krocie,
Ach, stąd zostań tuć ieszcze;
inaczey cale mię przeimą bolu dreszcze.

Und ward aufgehaben zusehends und fuhr auf gen Himmel,
eine Wolke nahm ihn weg vor ihren Augen,
und er sitzet zur rechten Hand Gottes.

A wzniesion był wobec spoglądaiących a wzleciał ku niebieskiemu sklepieniu,
obłok wziął Go precz sprzed ócz onych, a zasiada Onci po prawicy Bożey.

Nun lieget alles unter dir,
Dich selbst nur ausgenommen;
Die Engel müssen für und für
Dir aufzuwarten kommen.
Die Fürsten stehn auch auf der Bahn
Und sind dir willig untertan;
Luft, Wasser, Feuer, Erden
Muss dir zu Dienste werden.

Wsze przed stopy Twemi ninie,
Tyś sam nad wszemi iedynie;
Anieli muszą w każdym czasie
gotowość do służby Twey brać na się.
Książęta takoż na drodze staią,
chętliwie Tobie się poddaią;
aer wraz z wodami, ogniem, ziemiami
muszą na służbie Twey być służebnikami.

Evangelist, zwei Männer in weißen Kleidern

Tenor
Und da sie ihm nachsahen gen Himmel fahren,
siehe, da stunden bei ihnen zwei Männer in weißen Kleidern,
welche auch sagten:

beide
Ihr Männer von Galiläa,
was stehet ihr und sehet gen Himmels Dieser Jesus, welcher von euch
ist aufgenommen gen Himmel, wird kommen, wie ihr ihn gesehen habt
gen Himmel fahren.

A skoro zasię patrzyli nań wstępuiącego w niebo stanęli tamo przy nich dway mężowie w odzieniu białasym, którzy takoż prawili:

Wy, mężowie galileyscy, cóż stoicie spoglądaiąc ku niebiosom? Tenci Iesus, który od was iest wzięt ku niebu przybęcie tako, iakoście widzieli Go ku niebu wstępuiącego.

Ach ja! so komme bald zurück:
Tilg einst mein trauriges Gebärden,
Sonst wird mir jeder Augenblick
Verhaßt und Jahren ähnlich werden.

Ach, tak! Przybądź więc znów bez mieszkania:
zgładź raz me usposobienie zasmucone,
boć wszelkie będzieć mi oczemgnienie
znienawidzone a długości lat przypodobione.

Evangelist
Sie aber beteten ihn an,
wandten um gen Jerusalem von dem Berge, der da heißet der Ölberg,
welcher ist nahe bei Jerusalem und liegt einen Sabbater-Weg davon,
und sie kehreten wieder gen Jerusalem mit großer Freude.

Modlili sie tedyć do Niego, obrócili ku Ieruzalemowi z góry, którą nazywaią Górą Oliwek, tać blizko Ieruzalemu na sabat drogi, a obrócili się ku Ieruzalem śród wiesiela wielkiego.

Jesu, deine Gnadenblicke
Kann ich doch beständig sehn.

Deine Liebe bleibt zurücke,
Dass ich mich hier in der Zeit
An der künftgen Herrlichkeit
Schon voraus im Geist erquicke,
Wenn wir einst dort vor dir stehn.

Iesu, Twey spoźrzenie łaskawości
ieśm przecie w możności widzieć stale.
Zawżdy iest przy mię Twe miłowanie,
toć mię tuć w oney godzinie
o będącey myślą chwale
w duchu iuże dawa pokrzepienie,
skoro staniem przed Tobą w przyszłości.

Wenn soll es doch geschehen,
Wenn kömmt die liebe Zeit,
Dass ich ihn werde sehen,
In seiner Herrlichkeit?
Du Tag, wenn wirst du sein,
Dass wir den Heiland grüßen,
Dass wir den Heiland küssen?
Komm, stelle dich doch ein!

Kiedyż winno przyiść do tego,
kiedyż nastać miłey godzinie,
w którey udziałem mym oglądanie
śród chwały Iego?
Ty dniu, kiedyż nastaniesz,
iżbyśmy pozdrowili Zbawiciela,
darować mogli całunków wiela?
Przydź, uczyń swe wziewienie!

Weinen, Klagen,
Sorgen, Zagen,
Angst und Not
Sind der Christen Tränenbrot,
Die das Zeichen Jesu tragen.

Łkanie, narzekanie,
zmartwienia, wahanie,
trwogi a biada,
z onych chleb się łzawy składa
krześciian, których Chrystus znamieniem.

Wir müssen durch viel Trübsal in das Reich Gottes eingehen.

Śród mnogości gryzot trzeba nam wniść do Bożego Królestwa.

Kreuz und Krone sind verbunden,
Kampf und Kleinod sind vereint.

Christen haben alle Stunden
Ihre Qual und ihren Feind,
Doch ihr Trost sind Christi Wunden.

Krzyż y korona iednością,
ziednoczon z boiem kosztowny kamień.

Iest krześciian codziennością
wrogów wieleć a znękanie,
pociechy ich w Chrystusów ranach rosną.

Ich folge Christo nach,
Von ihm will ich nicht lassen
Im Wohl und Ungemach,
Im Leben und Erblassen.
Ich küsse Christi Schmach,
Ich will sein Kreuz umfassen.
Ich folge Christo nach,
Von ihm will ich nicht lassen.

Z Chrystem chcęć być w bliskości,
nie będęć Odeń oddzielony.
Zamożny alboli wzgardzony,
w życiu a przy śmirci.
Chrysta całuię hańbą okrytego,
a Krzyża chcęć się trzymać Iego.
Z Chrystem chcęć być w bliskości,
nie będęć Odeń oddzielony.

Sei getreu, alle Pein
Wird doch nur ein Kleines sein.
Nach dem Regen
Blüht der Segen,
Alles Wetter geht vorbei.
Sei getreu, sei getreu!

Czekay wytrwale, ból wszelki
okaże się wszak być niewielkim.
Przeidzie dżdżowe spadnienie,
błogosławieństwo roście ziemie.
Niepogoda zczeźnie cale.
Czekay wytrwale, czekay wytrwale.

Was Gott tut, das ist wohlgetan
Dabei will ich verbleiben,
Es mag mich auf die rauhe Bahn
Not, Tod und Elend treiben,
So wird Gott mich
Ganz väterlich
In seinen Armen halten:
Drum lass ich ihn nur walten.

Dobrym bywa, co z dzieł Bożych wzięte,
toć iedno chcęć ia wiedzieć,
skoro mnie po drodze krętey
niestatek, śmierć z nieszczęściem wiedzie
wiem, że pod ramiona swe
oćcowskim zwyczaiem
Bóg mię przygarnie.
Niech ieden On króluie.

Meine Seufzer, meine Tränen
Können nicht zu zählen sein.

Wenn sich täglich Wehmut findet
Und der Jammer nicht verschwindet,
Ach! so muss uns diese Pein
Schon den Weg zum Tode bahnen.

Wzdychań moich, moich łez
nikt w możności zliczyć nie iest.

Skoro co dzień rozpacz mię potyka
a lament nigdy nie znika,
ach! iasnym iest, iże strapieniu
wieść mię drogą ku skonaniu.

Mein liebster Gott lässt mich annoch
Vergebens rufen und mir in meinem Weinen
Noch keinen Trost erscheinen.
Die Stunde lässet sich zwar wohl von ferne sehen,
Allein ich muss doch noch vergebens flehen.

Moy Bóg naymilszy mi pozwala,
iżbym krzyk wznosił bezowocnie
a śród płaczu
cieszenia nie zobaczył.
Chocia godzina bydź raczy,
widać ią przecie iuże z dala,
mus iedno bez efektu wznosić mi błaganie.

Der GOtt / der mir hat versprochen seinen
Beystand jederzeit / der lässt sich verge=
bens  suchen itzt in meiner Traurigkeit.
Ach ! will er denn für / und für grausam zür=
nen  über mir ? kan und will er sich der Armen
itzt nich / wie vorhin / erbarmen ?

Oto Bóg, Tenci dał mi przyobiecanie,
iż w każdym czasie da swe wspomożenie,
pozwala, iżby próżne było me szukanie
śród smętku mego ninie.
Ach! Przeto bywa Iego zamierzeniem,
iżby okazować bez litości zagniewanie,
czy li w możności Onci dla mię w nędzy
mieć ninie tyle lutości co prędzey?

Mein Kummer nimmet zu
Und raubt mir alle Ruh,
Mein Jammerkrug ist ganz mit Tränen angefüllet,
Und diese Not wird nicht gestillet,
So mich ganz unempfindlich macht.
Der Sorgen Kummernacht
Drückt mein beklemmtes Herz darnieder,
Drum sing ich lauter Jammerlieder.
Doch, Seele, nein,
Sei nur getrost in deiner Pein:
Gott kann den Wermutsaft gar leicht in Freudenwein verkehren
Und dir alsdenn viel tausend Lust gewähren.

Frasunki me doświadczaią pomnożenia
grabiąc mię ze wszego odpoczynienia,
lamentu moy garniec łzami napełnion iuże cale,
biada tać niema uśmierzenia,
stąd trwam w oboiętności stale.
Noc udręk a strapienia
dławi sierce me uciemiężone,
stąd śpiewam głośne pieśni lamentem przepełnione.
Atoli, duszyco, nie,
śród mąk onych mieyże ucieszenie:
Bóg cierpki napitek lekce odmienić w wino wiesiela w możności
a nadto tysiącznych udzielić Ci rozkoszności.

Ächzen und erbärmlich Weinen
Hilft der Sorgen Krankheit nicht;

Aber wer gen Himmel siehet
Und sich da um Trost bemühet,
Dem kann leicht ein Freudenlicht
In der Trauerbrust erscheinen.

Płacz w żałości a zawodzenie
w chorobie zmartwień nie wspomagaią;

ależ tym, co ku Niebiosom wzrok kieruią
stamtąd chcąc zyskać pocieszenie
łacnie wiesiela blask w możności
zaświecić w piersi znękaney wnętrzności.

So sei nun, Seele, deine
Und traue dem alleine,
Der dich erschaffen hat;
Es gehe, wie es gehe,
Dein Vater in der Höhe,
Der weiß zu allen Sachen Rat.

Stąd bądź, duszyco, szczerą ninie,
w Tym iedno Twoye zawierzenie,
który Cię powołał do żywota;
niechże co ma bydź będzieć,
Ociec Twoy na firmamencie
we wszey sprawie radę zna.

Wär Gott nicht mit uns diese Zeit,
So soll Israel sagen,
Wär Gott nicht mit uns diese Zeit,
Wir hätten müssen verzagen,
Die so ein armes Häuflein sind,
Veracht' von so viel Menschenkind,
Die an uns setzen alle.

Skoro nie byłby Bóg przy nas w tey godzinie
toć Izrael rzec powinien,
skoro nie byłby Bóg przy nas w tey godzinie
pewnym byłoby nasze zwątpienie,
tać przecie biedną trzodą małą,
w pogardzie będącą u tak wielu ludzi,
w których chęć sprzeciwu wszych budzi.

Unsre Stärke heißt zu schwach,
Unserm Feind zu widerstehen.

Stünd uns nicht der Höchste bei,
Würd uns ihre Tyrannei
Bald bis an das Leben gehen.

Oto siły nasze zbyt wątłemi wzowię,
by naszemu przeciwstawić się wrogowi.

Nie byłby Naywyższy z nami,
ich ciemięstwo w ocemgnieniu
zagroziłoby naszemu istnieniu.

Ja, hätt es Gott nur zugegeben,
Wir wären längst nicht mehr am Leben,
Sie rissen uns aus Rachgier hin,
So zornig ist auf uns ihr Sinn.
Es hätt uns ihre Wut
Wie eine wilde Flut
Und als beschäumte Wasser überschwemmet,
Und niemand hätte die Gewalt gehemmet.

Prawie, skoroby Bóg tylko zechciał
od dawna nie bylibyśmy przy żywocie,
rozszarpaliby nas z pomsty żądności
działaią przeciw nam w wielkiey zapalczywości.
Tak wielce są rozwścieczeni,
rwącey rzece przypodobieni,
by szumiąca woda, która nas potopić rada,
nad ciemięstwem onych nikt nie włada.

Gott, bei deinem starken Schützen
Sind wir vor den Feinden frei.
Wenn sie sich als wilde Wellen
Uns aus Grimm entgegenstellen,
Stehn uns deine Hände bei.

Boże, pod Twoyą silną ochroną
trzódką ieśmy od wrogów wyzwoloną.
Skoro ony by fale, co szaleią,
przeciw nam w gniewie powstaią
dłonie Twe blisko, osłonę daią.

Gott Lob und Dank, der nicht zugab,
Dass ihr Schlund uns möcht fangen.
Wie ein Vogel des Stricks kömmt ab,
Ist unsre Seel entgangen:
Strick ist entzwei, und wir sind frei;
Des Herren Name steht uns bei,
Des Gottes Himmels und Erden.

Bogu chwała a dzięki, Tenci nie zwolił,
iżby kres nas dosięgnął we wrażey gardzieli.
By ptak, co z sideł się wymyka,
duszyca nasza takoż ucieka,
sidło popsowane wolność nam daie;
Imię Pana przy nas staie,
Boga, co w Niebiesiech a ziemie panuie.

Herr Gott, dich loben wir,
Herr Gott, wir danken dir.
Dich, Gott Vater in Ewigkeit,
Ehret die Welt weit und breit.

Panie Boże, Ciebie chwalemy,
Panie Boże, Tobie dziękuiemy.
Ciebie, Boga Oćca we wieczności
sławi świat rozciągnion w całości.

So stimmen wir
Bei dieser frohen Zeit
Mit heißer Andacht an
Und legen dir,
O Gott, auf dieses neue Jahr
Das erste Herzensopfer dar.
Was hast du nicht von Ewigkeit
Vor Heil an uns getan,
Und was muss unsre Brust
Noch jetzt vor Lieb und Treu verspüren!
Dein Zion sieht vollkommne Ruh,
Es fällt ihm Glück und Segen zu;
Der Tempel schallt
Von Psaltern und von Harfen,
Und unsre Seele wallt,
Wenn wir nur Andachtsglut in Herz und Munde führen.
O, sollte darum nicht ein neues Lied erklingen
Und wir in heißer Liebe singen?

Stąd uderzamy w pienie
przy szczęsney oney godzinie
śród gorącey żarliwości
a w geście gorliwości,
w tym nowym roku, o Boże,
pierwsze poczty z sierca złożym.
Czegóżeś ode wieczności
nie uczynił dla nas zbawienia,
piersi naszey muszą wnętrzności
ninie wierność uczuć a umiłowanie!
Syon Twoy pełne widzi odpoczywanie,
szczęśliwość z benedykcyą spada nań:
Rozlega się kędy świątynia
odgłos psałterzów y arf brzmienia,
w duszyca nam pragnie wzlecieć
skoro ogień w siercu a na ustach płonie zapamiętania.
O, nie winna stąd nowotne pienie brzmieć
a my nie winniśmy z gorącego miłowania pienie wznieść?

Chor
Lasst uns jauchzen, lasst uns freuen:
Gottes Güt und Treu
Bleibet alle Morgen neu.

Bass
Krönt und segnet seine Hand,
Ach so glaubt, dass unser Stand
Ewig, ewig glücklich sei.

Kor:
Raduymy się, wiesielmy się,
Boża dobrość a wierność oto
pozostawa co rano nowotną.

Bas:
Ramię Iego koronuie y benedykcyi udziela,
ach, stąd wierzay, iże szczęsności wiela
wieczney, wieczney zażywać będziem.

Ach treuer Hort,
Beschütz auch fernerhin dein wertes Wort,
Beschütze Kirch und Schule,
So wird dein Reich vermehrt
Und Satans arge List gestört;
Erhalte nur den Frieden
Und die beliebte Ruh,
So ist uns schon genug beschieden,
Und uns fällt lauter Wohlsein zu.
Ach! Gott, du wirst das Land
Noch ferner wässern,
Du wirst es stets verbessern,
Du wirst es selbst mit deiner Hand
Und deinem Segen bauen.
Wohl uns, wenn wir
Dir für und für,
Mein Jesus und mein Heil, vertrauen.

Ach, wierne mieśce schronienia,
osłaniay takoż nadal Słowo drogie Twe,
osłaniay Kościół a mury szkolne,
stąd Twe królestwo dozna rozszerzenia
a Szatana chytra przewrotność zniweczenia;
Uchoway mir iedyny
a odpoczynek umiłowany,
stąd mamy dóbr przydanych w dostateczności,
iżbyśmy udział swoy wielki mieli w pomyślności.
Ach, Bożeż, zechciey na ziemie
spuszczać swe nadal dżdżowe spadnienie,
stale przydawać będziesz lepiey, więcey,
sprawisz, iż przez same Twe ręce
a przez benedykcyę będzieć to wzniesione.
Dobrze nam się wiedzie,
skorośmy stale na przedzie,
Tobie zadufali, Iesu, me zbawienie.

Geliebter Jesu, du allein
Sollst meiner Seelen Reichtum sein.
Wir wollen dich vor allen Schätzen
In unser treues Herze setzen,
Ja, wenn das Lebensband zerreißt,
Stimmt unser gottvergnügter Geist
Noch mit den Lippen sehnlich ein:
Geliebter Jesu, du allein
Sollst meiner Seelen Reichtum sein.

Umiłowany Jesu, Tyś iedyny
duszną mą skarbnicą bydź powinny.
Pierwey chcemy niźli skarby wsze
w siercu wiernym postawić Cię,
tak, skoro zerwie się pęto żywota
głos duszy naszey, co w Bogu kontenta,
sprawi, iż rzekną stęsknione usta:
umiłowany Jesu, Tyś iedyny
duszną mą skarbnicą bydź powinny.

All solch dein Güt wir preisen,
Vater ins Himmels Thron,
Die du uns tust beweisen
Durch Christum, deinen Sohn,
Und bitten ferner dich,
Gib uns ein friedlich Jahre,
Vor allem Leid bewahre
Und nähr uns mildiglich.

Wsze Twe chwalemy dobrości,
Oćcze ze stolca niebieskiego,
Które nam stawiasz w iasności,
przez Krysta, syna Twego,
prosiemy daley Cię
o lata śród miru nam przydanie,
od boleści wszey zachowanie
a łaskawe odkarmianie.

Wer Dank opfert, der preiset mich,
und das ist der Weg, dass ich ihm zeige
das Heil Gottes.

Który w podzięce dar składa tenci wychwala mię,
tąć bywa droga,
iaką okażę ia iemu wybawienie Boga.

Es muss die ganze Welt ein stummer Zeuge werden
Von Gottes hoher Majestät,
Luft, Wasser, Firmament und Erden,
Wenn ihre Ordnung als in Schnuren geht;
Ihn preiset die Natur mit ungezählten Gaben,
Die er ihr in den Schoß gelegt,
Und was den Odem hegt,
Will noch mehr Anteil an ihm haben,
Wenn es zu seinem Ruhm so Zung als Fittich regt.

Wszytki świat musi widzieć głosu pozbawiony
Boży mayestat wyniesiony,
aer, wody, ziemia a niebieskie sklepienie,
postępuią tako, iako onych przepisanie;
wysławia Go niezliczonemi poczty świat stworzony,
dar wszelki przecie Odeń w łono ziemie położony,
a wszytko, co dech wydawa,
ieszcze większy udział w Nim dostanie
skoro głos wraz ze skrzydłem ku chwale Iego dawa.

Herr, deine Güte reicht, so weit der Himmel ist,
Und deine Wahrheit langt, so weit die Wolken gehen.
Wüßt ich gleich sonsten nicht, wie herrlich groß du bist,
So könnt ich es gar leicht aus deinen Werken sehen.
Wie sollt man dich mit Dank davor nicht stetig preisen?
Da du uns willt den Weg des Heils hingegen weisen.

Panie, dobrość Twa ku krańcom niebios sfery dosiężne cale
a prawda Twa rozciągniona jako y obłoki dalece.
Ieślibym nie wiedział sam, iakoś wielki wspaniale,
zobaczyć byłbym w możności toć z dział Twych lekce.
Izali nie winien człek dzięki Ci składać za toć stale?
Ukażesz nam ścieszkę ku zbawieniu przecie.

Einer aber unter ihnen,
da er sahe, dass er gesund worden war,
kehrete um und preisete Gott mit lauter Stimme
und fiel auf sein Angesicht zu seinen
Füßen und dankte ihm, und das war ein Samariter.

Oto ieden spośród nich widząc, iż uzdrowion iest, nawrócił się sławiąc Boga głosem wielkim a upadłszy na obliczność przed Iego stopy dziękował Mu a toć był Samarytańczyk.

Welch Übermaß der Güte
Schenkst du mir!
Doch was gibt mein Gemüte
Dir dafür?
Herr, ich weiß sonst nichts zu bringen,
Als dir Dank und Lob zu singen.

Iakichż dóbr opwitości
dawasz używanie!
Ależ, cóż ia w możności
w zamian Ci dać za nie?
Panie, nie znam, cóżbym mógł Ci nieść
prócz dzięków, któremi śpiewana pieśń.

Sieh meinen Willen an, ich kenne, was ich bin:
Leib, Leben und Verstand, Gesundheit, Kraft und Sinn,
Der du mich lässt mit frohem Mund genießen,
Sind Ströme deiner Gnad, die du auf mich lässt fließen.
Lieb, Fried, Gerechtigkeit und Freud in deinem Geist
Sind Schätz, dadurch du mir schon hier ein Vorbild weist,
Was Gutes du gedenkst mir dorten zuzuteilen
Und mich an Leib und Seel vollkommentlich zu heilen.

Poźrzyi na me pragnienia, znam ia, czymże iestem:
ciało, żywot a umysł, zdrowie, siły a zmysły,
tychże dozwoliłeś mi używać z radosną oblicznością,
są strumieńmi, dałeś im na mię płynąć, tchnącymi Twą łaskawością.
W Twym duchu miłowanie, mir, prawość a wiesiele
są skarby, przez które iuże tuć przykład dawasz tego,
co przemyśliwasz dla mię tamo ku używaniu dobrego
a co mi ciało z duszycą całkowicie uleczy wiele.

Wie sich ein Vatr erbarmet
Üb'r seine junge Kindlein klein:
So tut der Herr uns Armen,
So wir ihn kindlich fürchten rein.
Er kennt das arme Gemächte,
Gott weiß, wir sind nur Staub.
Gleichwie das Gras vom Rechen,
Ein Blum und fallendes Laub,
Der Wind nur drüber wehet,
So ist es nimmer da:
Also der Mensch vergehet,
Sein End, das ist ihm nah.

Iako się Ociec zmiłuie
nade małemi swemi dzieciątkami
tako Pan nad niebożęty, nad nami,
ieśli się dziecięcą trwogę przed Nim czuie.
Zna Onci, iże słabe nasze przyrodzenie,
zna Bóg, iżeśmy prochem iedynie.
Tako iak ścinana trawa,
kwiat czy listek spadaiący
przez iedno wiatr mimo wieiący,
wygląda zawżdy sprawa:
takiż męża bywa kres,
skończenie blisko niego iest.

Esa. LV. v. 10. 11.
Gleichwie der Regen und Schnee vom Himmel fällt/und nicht wieder dahin kommet/sondern feuchtet die Erde/und macht sie fruchtbar und wachsend/daß sie gibt Saamen zu säen/ und Brodt zu essen. Also soll das Wort/so aus meinem Munde gehet/auch seyn/es soll nicht wieder zu mir leer kommen/ sondern thun/das mir gefället/und soll ihm gelingen/dazu ichs sende.

Bowiem iako dżdża a śniegowe z niebios spadnienie,
skoro spada, napowrót nie trafia,
a spadszy zrasza ziemie
czyniąc ią płodną y wzrastaiącą
tak, iż dawa frukta ku sianiu a chleb ku pożywaniu:
tako powinna iest Mowa
wyszła z ust mych
takoż bydź; nie winna tać napowrót do mię przybyć czczą,
zasię uczyni, co mię weseli,
toć powiedzie się,
ku czemu Onę poślę.

Tenor
Mein GOtt/ hier wird mein Hertze seyn/
Ich öffne dirs in meines JEsu Nahmen.
So sträue deinen Saamen
Als in ein gutes Land hinein.
Mein GOtt/ hier wird mein Hertze seyn.
Lass solches Frucht/ und hundertfältig/ bringen.
O HErr/ HErr / hilff ! O HERR ! laß wohlgelingen.

Du wollest deinen Geist und Krafft
zum Wort geben.
Erhör uns lieber HErre GOtt.

Bass
Nur wehre/treuer Vater / wehre/
Dass mich und keinen Christen nicht
Des Teufels Trug verkehre.
Sein Sinn ist gantz dahin gericht/
Uns deines Wortes zu berauben/
Mit aller Seeligkeit.

Den Satan unter unsere Füsse treten.
Erhör uns lieber HErre GOtt.

Tenor
Ach ! viel verleugnen Wort und Glauben/
Und fallen ab wie faules Obst/
Wenn sie Verfolgung sollen leiden.
So stürzen sie in ewig Hertzeleid/
Da sie ein zeitlich Weh vermeiden.

Und uns fuer des Türcken und des
Pabsts grausamen Mord und Laesterungen/Wüten und Toben / vaeterlich behüten.
Erhör uns / lieber HErre GOtt.

Bass
Ein andrer sorgt nur für den Bauch/
Inzwischen wird der Seele gantz vergessen.
Der Mammon auch
hat vieler Hertz besessen.
So kan das Wort zu keiner Krafft gelangen.
Und wie viel Seelen hält
Die Wollust nicht gefangen ?
So sehr verführen sie die Welt !
Die Welt / die ihnen muss an statt des Himmels stehen/
Darüber sie vom Himmel irre gehen !

Alle Irrige und Verführte wieder bringen.
Erhör uns/ lieber HErre GOtt.

Tenor:
Boże moy, tuć będzieć moye sierce:
roztwieram one w mego Iezusa miano;
rozsieway zatem Twe nasiono
iakoby na ziemię dobrą wielce.
Boże moy, tuć będzieć moye sierce:
day, niech się sstanie owocu setnego przyniesie.
O Panie, Panie, dopomóż! o panie, day powodzenie!

Chór:
Zechciałeś Ducha Twego a siłę
Mowie dać,
miły Panie Boże, day wysłuchanie!

Bas:
Oddal złe, Oćcze wierny, ninie
iżbych ia a krześciaństwo wsze
diabelskie usłuchał mamienie.
wszelki czyn iego ku temu bywa zwróconym
iżby uczynić mię ograbionym,
oddalić me zbawienie.

Chór:
Szatanów uczynimy pod stopy zdeptanie.
Miły Boże Panie, day wysłuchanie!

Tenor:
Ach! liczni Mowy a wiary się zaprzaią
a by owoc zepsowany padaią
skoro cirzpieć im szykany.
W ciężkości wieczne wrzucone ony,
chocia bol ziemski ominiony.

Chór:
A ode tureckich a Papieżów
(A ode nieprzyjacielskich a Szatanów)
mężoboystw dzikich a blasfemii,
ode szału a obłędu day oćcowskie schronienie.
Miły Boże Panie, day wysłuchanie!

Bas:
Niektory iedno o swoy bandzioch zabiega;
przez to cale duch zapomniany;
na pieniądzu polega,
przezeń wieleć sierc opanowanych.
Tamo Słowo wybrzmieć nie bywa w możności.
Ileć duszyc miewa
roskosz w niewolności?
Wielmi one sfera mami światowa,
on świat, stojący im miasto Królestwa Niebieskiego,
sprawia, iż przystępu nie maią ci do niego.

Chór:
Sprowadź napowrót zatracone a omamione.
Miły Boże Panie, day wysłuchanie!

Mein Seelen = Schatz ist GOttes Wort/
Ausser dem find alle Schätze/
Solche Netze/
Welche Welt und Satan stricken/
Schnöde Seelen zu berücken.
Fort mit allen fort / nur fort /
Mein Seelen = Schatz ist GOttes Wort.

Duszną skarbnicą bywa mi Boża mowa;
Kromie oney wsze skarbnice
bywaią na kształt wilczego dołu,
teć świat z Szatanem pospołu
sprawia, iżby zaklinać duszyce.
Nuże, niech sczeźnie, niech się schowa!
Duszną skarbnicą bywa mi Boża mowa.

Ich bitt / O HERR / aus HertzensGrund/
Du wollst nicht von mir nehmen
Dein heil'ges Wort aus meinem Mund/

So wird mich nicht beschämen
Mein Sünd und Schuld /
Denn in dein Huld
Setz ich all mein Vertrauen:

Wer sich nur fest darauf verläst/
Der wird den Tod nicht schauen.

Proszę, o Panie, z sierca głębokości,
nie chciey, iżby ode mię zabrane,
od ust mych, były Świętey Mowy treści;

Nie będęć ia zesromanem
ode zgrzeszenia a winy, przeto Twe łaskawości
posadą dla wszytkiey mey dufności:

któż mocne ma oparcie na niey,
tenci nie uyźrzy kędy skonanie.

Es erhub sich ein Streit.

Die rasende Schlange, der höllische Drache
Stürmt wider den Himmel mit wütender Rache.
Aber Michael bezwingt,
Und die Schar, die ihn umringt
Stürzt des Satans Grausamkeit.

Walka się zdarzyła.

Gadzina rozsrożona, smok Adowy ów
przeciw Niebiosom powstał z pomstą, co szaleńcza była
Aleć Michał gotów
z rzeszą niebieską, którą obtoczony,
ukrócić Szatanów występek szalony.

Gottlob! der Drache liegt.
Der unerschaffne Michael
Und seiner Engel
Heer hat ihn besiegt.
Dort liegt er in der Finsternis
Mit Ketten angebunden,
Und seine Stätte wird nicht mehr
Im Himmelreich gefunden.
Wir stehen sicher und gewiss,
Und wenn uns gleich sein Brüllen schrecket,
So wird doch unser Leib und Seel
Mit Engeln zugedecket.

Cześć Bogu! oto poległ gad.
Niezwyciężony Michał rad
wraz ze angielskiem swem
hufcem odnieść zwycięstwo nad nim.
Tamo legł onci śród ciemności dużych
łańcuchami zniewolony,
a mieisce iego nie iest dłużey
w Królestwie Niebios nalezione.
Oto staiemy pewnie a niewzruszenie
a skoro nas ryk iego przestrasza
będzieć cielna powłoka z duszycą nasza
chroniona przez angieły danem schronieniem.

Gott schickt uns Mahanaim zu;
Wir stehen oder gehen,
So können wir in sichrer Ruh
Vor unsern Feinden stehen.
Es lagert sich, so nah als fern,
Um uns der Engel unsers Herrn
Mit Feuer, Roß und Wagen.

Oto Bóg nam dwa zsyła obozy;
czyli staiemy czyliśmy w drodze,
stąd ieśmy w możności śród pewney spokoiności
przed nieprzyiacioły naszemi ostać się.
A blisko y dalece swe obozy
Angieł Pana naszego założył
śród ognia, z biegunem a bitewną furą.

Was ist der schnöde Mensch, das Erdenkind?
Ein Wurm, ein armer Sünder.
Schaut, wie ihn selbst der Herr so lieb gewinnt,
Dass er ihn nicht zu niedrig schätzet
Und ihm die Himmelskinder,
Der Seraphinen Heer,
Zu seiner Wacht und Gegenwehr,
Zu seinem Schutze setzet.

Cóż toć iest człek mizerny, dziecię ziemie?
Czyrw, grzeszne niebożę.
Spoźrzyi, iakie sam Pan dał mu umiłowanie,
iż niema ji za zbyt niegodnego pieczy Bożey
a mu dziatki-niebiany
mnogie serafiny
na straż a obronę,
naznacza na osłonę.

Bleibt, ihr Engel, bleibt bei mir!

Führet mich auf beiden Seiten,
Dass mein Fuß nicht möge gleiten!
Aber lernt mich auch allhier
Euer großes Heilig singen
Und dem Höchsten Dank zu singen!

Ostać wam, angieły, ostać wam przy mię!

Wiedźcie mię, będąc ze wszey strony,
iżby mey stopie nie przyszło urazić się!
Ależ uczcie mię takoż, skorom wami obtoczony,
waszego wielkiego ,,Święty’’ mieć wyrozumienie
a Nawirzchniemu dzięki dawać pieniem!

Lasst uns das Angesicht
Der frommen Engel lieben
Und sie mit unsern Sünden nicht
Vertreiben oder auch betrüben.
So sein sie, wenn der Herr gebeut,
Der Welt Valet zu sagen,
Zu unsrer Seligkeit
Auch unser Himmelswagen.

Niech obliczność
Angiełów świątobliwych miłuiemy
a przez naszą grzeszność
zafrasowania abo odyścia onych nie wywołuiemy.
Niech będąć obecne skoro wolą Pana,
iżbym światu rzekł słowo żegnania
ku naszey szczęśliwości
karetami ku Niebios wysokości.

Lass dein' Engel mit mir fahren
Auf Elias Wagen rot
Und mein Seele wohl bewahren,
Wie Lazrum nach seinem Tod.
Lass sie ruhn in deinem Schoß,
Erfüll sie mit Freud und Trost,
Bis der Leib kommt aus der Erde
Und mit ihr vereinigt werde.

Niech Twoy Angieł iedzie ze mną
na Eliaszowey furze barwy czerwoney,
niech dobrze strzeże duszycę mą
iako Łazarza po iego zgonie.
Niech ma odpoczynienie na Twym łonie,
wiesielem a cieszeniem napełnienie,
aże ciało z ziemi wzięte
będzieć zeń iednością spięte.

O Ewigkeit, du Donnerwort,
O Schwert, das durch die Seele bohrt,
O Anfang sonder Ende!
O Ewigkeit, Zeit ohne Zeit,
Ich weiß vor großer Traurigkeit
Nicht, wo ich mich hinwende.
Mein ganz erschrocken Herz erbebt,
Dass mir die Zung am Gaumen klebt.

O wiecznotrwanie, Ty słowo gromu,
Tyś iest miecz, który duszę rozcina,
o, początku bezkresny.
O, czasie Ty bezczestny,
smętek moy ogromny to przyczyna,
zwrócić się. Oto sierce moye ogarnione
lękiem biie, usta ięzykiem wypełnione.

Kein Unglück ist in aller Welt zu finden,
Das ewig dauernd sei:
Es muss doch endlich mit der Zeit einmal verschwinden.
Ach! aber ach! die Pein der Ewigkeit hat nur kein Ziel;
Sie treibet fort und fort ihr Marterspiel,
Ja, wie selbst Jesus spricht,
Aus ihr ist kein Erlösung nicht.

Niemaszci śród świata wszego takowey nieszczęśności,
która by panować miała do wieka wiecznego:
koniecznie z czasem musi doyść do kresu swego.
Ach! Ależ ach! niema kresu swego boleść wieczystości;
nie dopuści do kresu harcu męczeńskiego.
Iście, podle samego Iesusa rzeczenia,
ode onych niemaszci wybawienia.

Ewigkeit, du machst mir bange,
Ewig, ewig ist zu lange!
Ach, hier gilt fürwahr kein Scherz.
Flammen, die auf ewig brennen,
Ist kein Feuer gleich zu nennen;
Es erschrickt und bebt mein Herz,
Wenn ich diese Pein bedenke
Und den Sinn zur Höllen lenke.

Wieczystości, czynisz, iż ieśm w trwodze ia,
wiecznie, wiecznie – toć zbyt długo trwa!
Ach, prawie, niemasz tuć mieśćca na dworowanie.
Oto ogienne ięzyki wiecznie rozpalone
do żadnego nie mogą być ognia przypodobione;
Sierce me kołacze przerażone
skoro męczarnie one kontempluię
a zmysły ku piekłu kieruię.

Gesetzt, es dau'rte der Verdammten Qual
So viele Jahr, als an der Zahl
Auf Erden Gras, am Himmel Sterne wären;
Gesetzt, es sei die Pein so weit hinausgestellt,
Als Menschen in der Welt
Von Anbeginn gewesen,
So wäre doch zuletzt
Derselben Ziel und Maß gesetzt:
Sie müßte doch einmal aufhören.
Nun aber, wenn du die Gefahr,
Verdammter! tausend Millionen Jahr
Mit allen Teufeln ausgestanden,
So ist doch nie der Schluss vorhanden;
Die Zeit, so niemand zählen kann,
Fängt jeden Augenblick
Zu deiner Seelen ewgem Ungelück
Sich stets von neuem an.

Chociażby wyklętych trwało umęczenie
lat wieleć takoż, ile ziemie
trawy źdźbeł a gwiazd pod sklepieniem;
chociażby mąk tako wiele zarządzonych było
ilu ludskie plemię synów zrodziło
od świata rozpoczynienia
to przecie skończenia
czas nastanie, miara znana onych:
mus im w czas ustać niektory.
Ależ ninie, skorobyś tortury
wyklęty! lat tysiąc milionów
cierpiał od wszych diabłów zadawane
nigdy skończenie onych nie iest znane;
nie ma owego czasu zliczyć komu,
który za każdym powieki zadrżeniem
- duszy Twey biada wielka nieskończenie -
nowotne ma swe rozpoczynienie.

Gott ist gerecht in seinen Werken:
Auf kurze Sünden dieser Welt
Hat er so lange Pein bestellt;
Ach wollte doch die Welt dies merken!
Kurz ist die Zeit, der Tod geschwind,
Bedenke dies, o Menschenkind!

Oto Bóg w swoich działach bywa prawy:
za tego świata zgrzeszenia ulotne, małe
zgotował  Onci boleści tako długotrwałe;
ach, niechby świat chciał zważyć teć sprawy!
Czas prędko bieży, śmirć niespodziana,
pomniyże o tym, o dziecię Adama!

O Mensch, errette deine Seele,
Entfliehe Satans Sklaverei
Und mache dich von Sünden frei,
Damit in jener Schwefelhöhle
Der Tod, so die Verdammten plagt,
Nicht deine Seele ewig nagt.
O Mensch, errette deine Seele!

O człecze, salwować ieś duszycę swę zdolny,
ostaw szatańską onę niewolę
a ode zgrzeszeń uczyń siebie wolnym.
Iżby w onym siarczanym dole
śmirć, co wyklętym niesie udręczenie,
duszycy Twey nie nękała nieskończenie.
O człecze, salwować ieś duszycę swę zdolny!

Solang ein Gott im Himmel lebt
Und über alle Wolken schwebt,
Wird solche Marter währen:
Es wird sie plagen Kält und Hitz,
Angst, Hunger, Schrecken, Feu'r und Blitz
Und sie doch nicht verzehren.
Denn wird sich enden diese Pein,
Wenn Gott nicht mehr wird ewig sein.

Iako długo Bóg żywie kędy firmament wysoki,
unosząc się nad wszemi obłoki
tak długo będąć męczeństwa onych trwały.
Będąć męczeni śród mrozu, upałów,
trwogą zdjęci, boiaźnią, głodzeni, gromem rażeni, będą w ogniu płonąć
aliści plagi te onych nie pochłoną.
Wtenczas skończą się one boleści,
skoro Bóg nie będzie dłużey trwał w nieskończoności.

Wacht auf, wacht auf, verlornen Schafe,
Ermuntert euch vom Sündenschlafe
Und bessert euer Leben bald!
Wacht auf, eh die Posaune schallt,
Die euch mit Schrecken aus der Gruft
Zum Richter aller Welt vor das Gerichte ruft!

Ockniycie się, ocknijcie, owce zbłąkane,
rozbudźcież się ze śpiączki grzechowey
żywot wasz czyniąc prędko lepszym, nowem!
Ockniycie się nim będąć trąby posłyszane,
które was, zdjętych trwogą, z grobu waszego
na sąd zawołayą ku sędziemu świata wszego!

Verlass, o Mensch, die Wollust dieser Welt,
Pracht, Hoffart, Reichtum, Ehr und Geld;
Bedenke doch
In dieser Zeit annoch,
Da dir der Baum des Lebens grünet,
Was dir zu deinem Friede dienet!
Vielleicht ist dies der letzte Tag,
Kein Mensch weiß, wenn er sterben mag.
Wie leicht, wie bald
Ist mancher tot und kalt!
Man kann noch diese Nacht
Den Sarg vor deine Türe bringen.
Drum sei vor allen Dingen
Auf deiner Seelen Heil bedacht!

Odstąp, o człecze, od roskoszy tego świata,
zbytku, pychy, skarbów, zaszczytów a złota;
przeto miey baczenie
w oney godzinie
skoro okazuye Ci drzewo żywota zielenie
o tem, cóż wspomaga Twe odpoczynienie?
Snaść oto Twoy konieczny dzionek,
niemaszci człeka śmirci znaiącego godzinę.
Iako lekko, iako śpiesznie
niektory zimny a umarły wcześnie.
Trumnę ieszcze tey nocy
przed Twe dźwirze przynieść ludzie w mocy.
Stąd bądź we wszystkich zatrudnieniach
pomny o sprawie duszy Twey zbawienia!

O Menschenkind,
Hör auf geschwind,
Die Sünd und Welt zu lieben,
Dass nicht die Pein,
Wo Heulen und Zähnklappen sein,
Dich ewig mag betrüben!
Ach spiegle dich am reichen Mann,
Der in der Qual
Auch nicht einmal
Ein Tröpflein Wasser haben kann!

O dziecię Adama,
czas, aby przerwana
była Twa miłość ku grzechowi, światu,
iżby bolenie
śród wycia a zębów zgrzytu
nie gnębiło Cię nieskończenie.
Ach, niech bogacz ów za przykład służy,
tenci śród katuszy 
nie mógł choć na mgnienie
wodą odrobinki zagasić pragnienia!

O Ewigkeit, du Donnerwort,
O Schwert, das durch die Seele bohrt,
O Anfang sonder Ende!
O Ewigkeit, Zeit ohne Zeit,
Ich weiß vor großer Traurigkeit
Nicht, wo ich mich hinwende.
Nimm du mich, wenn es dir gefällt,
Herr Jesu, in dein Freudenzelt!

Mowąś piorunu, nieskończoności,
ostrzem, duszę przepoławiaiącym,
Tyś początkiem, końca nie maiącym.
Ty bezczasem ieś, o wieczystości
Nie wiem, skoro bywam zasmęcony
ku czemu bydź winienem zwrócony.
Weźmii Ty mię, z Twoyą wolą zgodnie,
Iesu, kędy wiesiela mieszkanie.

Ich hatte viel Bekümmernis
in meinem Herzen;
aber deine Tröstungen erquicken meine Seele.

Miałem ia liczne boleści w swoiem siercu, ale Twoye cieszenie wiesieli duszę moyę.

Seufzer, Tränen, Kummer, Not,
Ängstlichs Sehnen, Furcht und Tod
Nagen mein beklemmtes Herz,
Ich empfinde Jammer, Schmerz.

Opresya, kłopot, z tęsknoty ięki,
westchnienia z żalu, śmirć a strach niemały
sercu memu ciśnionemu zadaią męki,
w boleści a śród frasów ieśm cały.

Wie hast du dich, mein Gott,
In meiner Not,
In meiner Furcht und Zagen
Denn ganz von mir gewandt?
Ach! kennst du nicht dein Kind?
Ach! hörst du nicht das Klagen
Von denen, die dir sind
Mit Bund und Treu verwandt?
Da warest meine Lust
Und bist mir grausam worden;
Ich suche dich an allen Orten,
Ich ruf und schrei dir nach,
Allein mein Weh und Ach!
Scheint itzt, als sei es dir ganz unbewusst.

Iakoś toć, Bożeż moy,
skoro biady mi tryska zdroy,
skorom śród trwogi a niepewności
odwróciwszy się ode mię nie ieś mi w bliskości?
Ach! Dziecięcia Twego nie poznawasz?
Ach! Posłuchu skargom nie dawasz
onych, które Tobie bywaią
przez przymierze a loyalność oddanemi?
Tyś był roskoszą moią
a tchnąć począłeś czyny nielutościwemi;
Wypatruię Cię ze wszey strony,
wzywam Cię a przywołuię
śród mych uskarżań boleści czuię!
Wygląda na to ninie, iżeś o tem cale niewiadomionym.

Bäche von gesalznen Zähren,
Fluten rauschen stets einher.

Sturm und Wellen mich versehren,
Und dies trübsalsvolle Meer
Will mir Geist und Leben schwächen,
Mast und Anker wollen brechen,
Hier versink ich in den Grund,
Dort seh ins der Hölle Schlund.

Strugi słonawych łez,
rzeki stale się wlewaią.

Burza y fale krzywdy mi daią
a morze ono, co pełne gryzot iest
rade ducha z żywotem sterać,
złamać maszt, kotwicę ze sterem,
nurzam się tuć w głębiny oto,
tamo widzę gardziel adową głęboką.

Was betrübst du dich, meine Seele,
und bist so unruhig in mir? Harre auf Gott; denn ich werde ihm noch
danken, dass er meines Angesichtes Hilfe und mein Gott ist.

Cóż się frasuiesz, ma duszyco, a cóż ieś niespokoiną we mię? Czekay Boga; stąd będęć Mu dziękę dawał, iż Onci obliczności mey dopomożeniem a Bogiem mym bywa.

Seele (Sopran)
Ach Jesu, meine Ruh,
Mein Licht, wo bleibest du?

Jesus (Bass)
O Seele sieh! Ich bin bei dir.

Seele
Bei mir?
Hier ist ja lauter Nacht.

Jesus
Ich bin dein treuer Freund,
Der auch im Dunkeln wacht,
Wo lauter Schalken seind.

Seele
Brich doch mit deinem Glanz und Licht des Trostes ein.

Jesus
Die Stunde kömmet schon,
Da deines Kampfes Kron'
Dir wird ein süßes Labsal sein.

Sopran:
Ach, IEzu, me odpoczynienie,
blasku moy, gdzież Twe położenie?

Bas:
O duszyco, patrzay! Ieśm ia przy Tobie.

Sopran:
Przy mey osobie?
Tuć prawa noc iedynie.

Bas:
Ieśm ia Twem prawym przyiacielem,
Tenci śród mroku czuwa wiele,
kędy czyste przewrotności.

Sopran:
Ukażże się śród Twego światła a pocieszenia iasności.

Bas:
Oto nadchodzi iuże godzina,
w którey woienna Twoya korona
będzieć Ci balsamem, co miedźwnością płynie.

Sopran (Seele)
Komm, mein Jesu, und erquicke,

Bass (Jesus)
Ja, ich komme und erquicke

Sopran
Und erfreu mit deinem Blicke.

Bass
Dich mit meinem Gnadenblicker,

Sopran
Diese Seele,

Bass
Deine Seele,

Sopran
Die soll sterben,

Bass
Die soll leben,

Sopran
Und nicht leben

Bass
Und nicht sterben

Sopran
Und in ihrer Unglückshöhle

Bass
Hier aus dieser wunden Höhle

Sopran
Ganz verderben?

Bass
Sollst du erben

Sopran
Ich muss stets in Kummer schweben,

Bass
Heil! durch diesen Saft der Reben,

Sopran
Ja, ach ja, ich bin verloren!

Bass
Nein, ach nein, du bist erkoren!

Sopran
Nein, ach nein, du hassest mich!

Bass
Ja, ach ja, ich liebe dich!

Sopran
Ach, Jesu, durchsüße mir Seele und Herze,

Bass
Entweichet, ihr Sorgen, verschwinde, du Schmerze!

Sopran
Komm, mein Jesus, und erquicke

Bass
Ja, ich komme und erquicke

Sopran
Mit deinem Gnadenblicke!

Bass
Dich mit meinem Gnadenblicke

Sopran:
Chodź, moy IEzu, ukoienia przydasz

Bas:
Tak, przybywszy ukoienia przydam

Sopran:
a weyrzeniem klemencyi Twey radość dasz.

Bas:
Ci weyrzeniem klemencyi mem.

Sopran:
Tać duszyca

Bas:
Twa duszyca

Sopran:
winna bydź zbawioną życia

Bas:
winna niezbawioną życia

Sopran:
a bydź umieraiąca,

Bas:
bydź a nie umierająca,

Sopran:
nadto w onych nieszczęśnie zieiących

Bas:
Tuć w onych ranach zieiących

Sopran:
iamach doczekać sczeźnienia?

Bas:
winnaś dziedzicznie otrzymać

Sopran:
Mus mi stale trwać śród mórz strapienia,

Bas:
Zbawienie! przez on sok winnego grona,

Sopran:
Tak, ach tak, ieśm ia straconą!

Bas:
Nie, ach nie, Tyś iest obraną!

Sopran:
Nie, ach nie, od Ciebie ieśm znienawidzoną!

Bas:
Tak, ach tak, ieś umiłowaną!

Sopran:
Ach, IEzu, day duszycy a sierca osłodzenie!

Bas:
Pierzchać wam, wy zmartwienia, uciekay, cirzpienie!

Bas:
Tak, przybywszy ukoienia przydam

Sopran:
Weyrzeniem klemencyi Twem!

Bas:
Ci weyrzeniem klemencyi mem.

Sei nun wieder zufrieden, meine Seele,
denn der Herr tut dir Guts.

Tenor
Was helfen uns die schweren Sorgen,
Was hilft uns unser Weh und Ach?
Was hilft es, dass wir alle Morgen
Beseufzen unser Ungemach?
Wir machen unser Kreuz und Leid
Nur größer durch die Traurigkeit.

Sopran
Denk nicht in deiner Drangsalshitze,
Dass du von Gott verlassen seist,
Und dass Gott der im Schoße sitze,
Der sich mit stetem Glücke speist.
Die folgend Zeit verändert viel
Und setzet jeglichem sein Ziel.

Bądź ninie napowrót wiesoła, ma duszyco,
iż Pan dobro Ci uczynia.

Tenor:
Cóż dopomogą nam ciężkie zmartwienia,
Cóż dopomoże nasz ból a biadania?
Cóż dopomaga, iż dnia każdego
wzdychamy dla żalu naszego?
Czynimy przez to krzyż nasz a boleści
większemi niż smutek nasz iest wielkości.

Sopran:
Nie przemyśliway o gorącu trudności,
iżeś od Boga nie iest ostawionym,
u tych bowiem Bóg siada w wnętrzności,
których duch stałą szczęsnością karmionym.
Czasu koleie wielu daią odmienienie
a przynoszą wszemu onych skończenie.

Erfreue dich, Seele, erfreue dich, Herze,
Entweiche nun, Kummer, verschwinde, du Schmerze!
Verwandle dich, Weinen, in lauteren Wein,
Es wird nun mein Ächzen ein Jauchzen mir sein!
Es brennet und sammet die reineste Kerze
Der Liebe, des Trostes in Seele und Brust,
Weil Jesus mich tröstet mit himmlischer Lust.

Wiesiel się, duszyco, sierce, weselić Ci się,
Pierzchay ninie, frasunku, przepadni, cirzpienie!
Obróć się, płaczu, w wino, stań się czystym winem,
niech stęknięcia w wiwaty przemienią mi się!
Niech świeci a płomienieie naiiaśnieysza świeca
umiłowania, pociechę w duszycy a wnętrzności,
gdyż oto IEzus dawa pocieszenie niebieskiemi radości.

Das Lamm, das erwürget ist,
ist würdig zu nehmen Kraft und Reichtum und Weisheit
und Stärke und Ehre und Preis und Lob.

Lob und Ehre und Preis und Gewalt sei unserm
Gott von Ewigkeit zu Ewigkeit. Amen, Alleluja!

Oto Baraniec, ienż zadawion iest, godzien iest odebrać mocność a bogactwo a mądrość a siły a cześć a sławę a chwałę.

Chwała a cześć a potęga niechże będą naszemu Bogu na wieki wieczne. Niech tako będzieć Panu falenie!

Tenor
Jesus nahm zu sich die Zwölfe und sprach:

Bass
Sehet, wir gehn hinauf gen Jerusalem,
und es wird alles vollendet werden,
das geschrieben ist von des Menschen Sohn.

Chor
Sie aber vernahmen der keines und wussten nicht,
was das gesaget war.

Tenor:
IEzus wziął ze sobą dwunastu a rzecze:

Bas:
Spóyżcież, oto podążamy ku Ieruzalemowi a wsze będzieć wypełniono, co spisane zostało o Synu Człowieczym.

Chór:
Oni atoli niczego nie wyrozumieli nie wiedząc, cóż było toć, co onym prawił.

Mein Jesu, ziehe mich nach dir,
Ich bin bereit, ich will von hier
Und nach Jerusalem zu deinen Leiden gehn.

Wohl mir, wenn ich die Wichtigkeit
Von dieser Leid- und Sterbenszeit
Zu meinem Troste kann durchgehends wohl verstehn!

IEzu moy, przyciągni mię do się,
gotówem, ia stąd odyść chcęć,
a ku Ieruzalemowi ku pasyi Twey bydź w dążności.

Dobrze mi, iżbym wyrozumienie
miał tey bolu a śmirci godziny
ku pokrzepieniu swemu, bym zgłębił ią w całości!

Mein Jesu, ziehe mich, so werd ich laufen,
Denn Fleisch und Blut verstehet ganz und gar,
Nebst deinen Jüngern nicht, was das gesaget war.
Es sehnt sich nach der Welt und nach dem größten Haufen;
Sie wollen beiderseits, wenn du verkläret bist,
Zwar eine feste Burg auf Tabors Berge bauen;
Hingegen Golgatha, so voller Leiden ist,
In deiner Niedrigkeit mit keinem Auge schauen.
Ach! kreuzige bei mir in der verderbten Brust
Zuvörderst diese Welt und die verbotne Lust,
So werd ich, was du sagst, vollkommen wohl verstehen
Und nach Jerusalem mit tausend Freuden gehen.

IEzu moy, przyciągni mię, iżbym pośpieszyć umiał,
gdaż ciało a krwie niiak nie rozumieią,
iako Twe apostoły, cóż rzeczone było.
Pożądaią świata, kędy wielkie tłumy;
chcąć teć, skoroś odmieniony,
iżby na Wysokiej Górze mocny gród był wzniesiony;
przeciwnie, Mieśćce Trupiey Głowy, przepełnione boleścią
śród Twego poniżenia, chcą zabrać ode spoglądania.
Ach! Ukrzyżuy we mię w piersi tchnącey nieszczęsnością
świat on a zabronione żądania.
Stąd będęć, iako rzeczesz, w pełni a do szczętu toć znał
a ku Ieruzalemowi śród tysiącznego wiesiela podążał.

Mein alles in allem, mein ewiges Gut,
Verbessre das Herze, verändre den Mut;
Schlag alles darnieder,
Was dieser Entsagung des Fleisches zuwider!
Doch wenn ich nun geistlich ertötet da bin,
So ziehe mich nach dir in Friede dahin!

Tyś mym wszem nade wszytko, me dobro wiecznotrwałe,
uczyń lepszym sierce, niechay będę śmiały,
odrzuć sprawy całe,
które onemu odrzuceniu cielności się sprzeciwiały!
A skorom ninie zabit iest duchowo
weźmi mię tamo śród miru ze sobą!

Ertöt uns durch dein Güte,
Erweck uns durch dein Gnad;
Den alten Menschen kränke,
Dass der neu' leben mag
Wohl hie auf dieser Erden,
Den Sinn und all Begehren
Und G'danken hab'n zu dir.

Mórz nas przez Twoie dobrości,
wskrześ przez Twe łaskawości;
starego człeka uczyń chorym,
iżby nowy żyć był skory
prawdziwie tuć na oney ziemie,
iżby zmysł a wsze swe pragnienie
a zamysły skierował k’Tobie.

Du wahrer Gott und Davids Sohn,
Der du von Ewigkeit in der Entfernung schon
Mein Herzeleid und meine Leibespein
Umständlich angesehn, erbarm dich mein!

Und lass durch deine Wunderhand,
Die so viel Böses abgewandt,
Mir gleichfalls Hilf und Trost geschehen.

Ieś Bogiem prawym a synem Dawidowym,
Tyżeś od wieka iuże z oddaleniem
mego sierca boleść a cielne doległości  
stale znał, miey nade mną zmiłowanie!
A niechże Twoye ramię pełne wspaniałości,
co mnogość wielką odwracało złości,
takoż mi przyda sukurs a ucieszenie.

Ach! gehe nicht vorüber;
Du, aller Menschen Heil,
Bist ja erschienen,
Die Kranken und nicht die Gesunden zu bedienen.
Drum nehm ich ebenfalls an deiner Allmacht teil;
Ich sehe dich auf diesen Wegen,
Worauf man
Mich hat wollen legen,
Auch in der Blindheit an.
Ich fasse mich
Und lasse dich
Nicht ohne deinen Segen.

Ach! Nie miyay mię,
Ty, Któryś wybawił wszytkie ludskie plemię,
ieś nama wzyewionym
ku niemocnym posługiwaniu, nie zasię bezbolnym.
Stąd we wszechmocności Twoyey mamci udział;
Oglądam ia Ciebie na ścieszkach onych,
na których ony
złożyli mię, ieśm położony,
chocia niewidzący.
Do Cię mi przypaść
a nie dam Ci odyść
błogosławieństwa Twego kromie.

Aller Augen warten, Herr,
Du allmächtger Gott, auf dich,
Und die meinen sonderlich.
Gib denselben Kraft und Licht,
Lass sie nicht
Immerdar in Finsternissen!
Künftig soll dein Wink allein
Der geliebte Mittelpunkt
Aller ihrer Werke sein,
Bis du sie einst durch den Tod
Wiederum gedenkst zu schließen.

Panie! Oczekują oczy wsze,
Boże Wszechmocny, na Cię,
a zwłaszcza mych ócz para.
Przydaj blasku a mocności,
postaray
sie odiąć onym ćmę wieczności!
Powinne Twoye gesty będące
umiłowanym środkiem, iako Słoynce,
być onym we wszytkich działach,
zanim zechcesz przez skonanie
sprawić ponowne ich zamknienie.

Christe, du Lamm Gottes,
Der du trägst die Sünd der Welt,
Erbarm dich unser!
Christe, du Lamm Gottes,
Der du trägst die Sünd der Welt,
Erbarm dich unser!
Christe, du Lamm Gottes,
Der du trägst die Sünd der Welt,
Gib uns dein' Frieden. Amen.

Krystusie, Boży Ty Barańcze,
Ty, co nosisz przewiny światowe,
okaż nad nama zmiłowanie!
Krystusie, Boży Ty Barańcze,
Ty, co nosisz przewiny światowe,
okaż nad nama zmiłowanie!
Krystusie, Boży Ty Barańcze,
Ty, co nosisz przewiny światowe,
udziel nama Twego miru. Niech tako się sstanie.

EIn ungefärbt Gemüthe
An teutscher Treu und Güthe
Macht uns vor GOtt und Menschen schön.

Der Christen Thun und Handel
Ihr gantzer Lebens=Wandel/
Soll auf dergleichen Fusse stehn.

Oto zamiary zbawione fałszywości
naszey wierności a dobrości
przed Bogiem a bliźnimi czynią nas dobremi.

Krześciianskie zamysły a czyny,
tułaczka krześcian cała po tey ziemi
na stopie teyże stać powinny.

Die Redlichkeit
Ist eine von der GOttes=Gaben.
Daß sie bey unsrer Zeit
So wenig Menschen haben/
Das macht/ sie bitten GOtt nicht drumb.
Denn von Natur geht unsers Hertzens Tichten
Mit lauter bösem umb.
Solls seinen Weg auf etwas gutes richten/
So muß es GOtt durch seinen Geist regieren/
Und auf der Bahn der Tugend führen.
Verlangst du GOtt zum Freunde /
So mache dir den Nächsten nicht zum Feinde
Durch Falschheit/ Trug und List.
Ein Christ
Soll sich der Tauben=Arth bestreben/
Und ohne Falsch und Tücke leben.
Mach‘ aus dir selbst ein solches Bild/
Wie du den Nächsten haben wilt.

Prawość oto
iedną z od Boga danych bywa cnotą.
Tać w naszym czasie
w niewielu tak ludziach obiawia się,
toć stąd, iż nie proszą Boga o to.
Gdaż ze swey natury sierce człeka
nics prócz zła iedno nie czeka;
ieśli sierce nasze ma się kierować ku dobremu
to musi Bóg nim rządzić dzięki Duchowi swemu
a wieść po ścieszce brukowaney cnotą.
Pragniesz Ty Boga mieć za towarzysza,
stąd drugiego nie czyń wrogiem swym,
przez kłamstwo, zdradę, podstępny czyn!
Krześciiańska dusza
winna dążenie okazować, iżby być iako gardlica,
tać żywie maiąc fałszem a niecnotą niezakryte lica.
Uczyń z siebie sam wizerunek rodzaiu tego,
iaki chciałbyś mieć u drugiego!

Alles nun / das ihr wollet / daß euch die Leute thun
sollen/ das thut ihr ihnen.   Matth.  VII, 12.

Ninie wszystko, cóżbyście chcieli, iżby wam ludkowie czynić powinni, czyńcie wy onym.

Die Heucheley
Ist eine Brut / die Belial gehecket.
Wer sich in ihre Larve stecket/
Der trägt des Teufels Liberey.
Wie ? lassen sich denn Christen
Dergleichen   auch gelüsten ?
GOtt seys geklagt ! die Redlichkeit ist theuer.
Manch teuflisch Ungeheuer
Sieht wie ein Engel aus.
Man kehrt den Wolff hinein/
Den Schaffs=Peltz kehr man ra s.
Wie könt es  ärger seyn ?
Verleumbden/ schmähn und richten/
Verdammen und vernichten
Ist überall gemein.
So geht es dort/ so geht es hier.
Der liebe GOtt behüte mich dafür !

Oto nieszczerości
toć wydaliny Belialowe.
Któremu tać bywa osłoną
tegoż stygmatem diabła naznaczono.
Iako do tego przyszło, iż Krysta uczniowie
ku teyże są w dążności?
Boże, odwróć! Wysoką cena szczerości.
Liczne bywaią diabelskie potwory
a każdy wygląd angieła przyiąć na się skory.
Wilcze maiąc wnętrzności
wełnę na wierzch wystawia.
Któż większą niegodziwość sprawia?
Oplwanie, urąganie a sądów wydawanie,
potępianie a wygubianie
toć sprawy powszechności.
To tam się poiawi, to tuć, na tey ziemi.
Miły Bóg przed osłoni mię przed niemi!

Treu und Wahrheit sey der Grund
Aller deiner Sinnen.
Wie von aussen Wort und Mund/
Sey das Hertz von innen.
Gütig seyn  und tugendreich
Macht uns GOtt und Engeln gleich.

Wierność z prawdą wraz niech będą podwalinami
wszelkiey Twey działalności,
iako na wejrzeniu słowa rzeczone wargami
takimi niech będąć sierca wnętrzności.
Dobrotliwym być a cnotliwym
czyni nas z Bogiem równym a aniołem prawdziwym.

        O GOTT/ du  frummer GOtt/ du
Brunnquell  aller  Gaben /  ohn  den
nichts ist / was ist/ von dem wir alles
haben/  gesunden Leib gieb mir / und
daß in solchem Leib ein unverletzte
Seel/ und rein Gewissen bleib.

O Boże, któryś iest cnotliwy,
Tyś źrzódłem dóbr wszych prawdziwym,
krom oney nic nie bywa, co bywa,
tać wszytko, co posiadamy, dawa,
ciało day mi zdrowe,
w nim iedno gotowe
duszyca bydź kromia zmazy,
sąmnienie zbawionem skazy.

Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe
vor deinem Dräuen und ist kein Friede
in meinen Gebeinen vor meiner Sünde.

Oto nics niemaszci zdrowego śród ciała mego wnętrzności, iżeś zagniewan, a miru niemasz śród członków mych, iżem w zgrzeszeniu.

Die ganze Welt ist nur ein Hospital,
Wo Menschen von unzählbar großer Zahl
Und auch die Kinder in der Wiegen
An Krankheit hart darniederliegen.
Den einen quälet in der Brust
Ein hitzges Fieber böser Lust;
Der andre lieget krank
An eigner Ehre hässlichem Gestank;
Den dritten zehrt die Geldsucht ab
Und stürzt ihn vor der Zeit ins Grab.
Der erste Fall hat jedermann beflecket
Und mit dem Sündenaussatz angestecket.
Ach! dieses Gift durchwühlt auch meine Glieder.
Wo find ich Armer Arzenei?
Wer stehet mir in meinem Elend bei?
Wer ist mein Arzt, wer hilft mir wieder?

Lazaretem iedynie świat cały,
kędy liczby wielkiej niezmierzenie ludkowie
y takoż w kolebkach dzieciątka małe
śród słabości leżą, zbawione zdrowia.
Niektóry człek cirzpi od febry płomienia
w piersi rozpalonego złego pragnienia;
Inszy legł zmorzony
przez odór chwały własney potępiony;
trzeciego zasię tera złota poszukiwanie,
rzucając go przed czasem pod grobu kamień.
Oto upad pirwy wszego dotknął człeka,
lepra grzechowa go y dzisia powleka.
Ach! iad ów przenika y kości me.
Kędy naidę ia, nieborak, uleczenie?
Któż przy mię, którym w nieszczęsności, stanie?
Któż mi medykiem, któż da dopomożenie?

Ach, wo hol ich Armer Rat?
Meinen Aussatz, meine Beulen
Kann kein Kraut noch Pflaster heilen
Als die Salb aus Gilead.
Du, mein Arzt, Herr Jesu, nur
Weißt die beste Seelenkur.

Ach, kędy mi naleźć wspomożenie?
Lepra ma, me owrzodzenie
mają nie w ziołach, w okładzie uleczenie,
iedno w gileadzkim balsamie.
Ty, moy medyk, Panie Iesu iedyny
zniknienie znasz bólu dusznego przyczyny.

O Jesu, lieber Meister,
Zu dir flieh ich;
Ach, stärke die geschwächten Lebensgeister!
Erbarme dich,
Du Arzt und Helfer aller Kranken,
Verstoß mich nicht
Von deinem Angesicht!
Mein Heiland, mache mich von Sündenaussatz rein,
So will ich dir
Mein ganzes Herz dafür
Zum steten Opfer weihn
Und lebenslang vor deine Hülfe danken.

O Iesu, Mistrzu miły,
ku Tobie ia umykam,
ach, silnemi uczyń duchy zbawione siły!
Zmiłowanie okaż,
medyku a adiutorze wszech chorobą zarażonych,
niechay nie będę odpędzony
sprzed Twey Obliczności!
Zbawco moy, uczyń mię czystym z lepry grzeszności,
iżbym był Tobie w możności
sierce me za to w całości
poświęcić w poczcie stałym
a za wspomożenie Twe dziękować do śmirci.

Öffne meinen schlechten Liedern,
Jesu, dein Genadenohr!
Wenn ich dort im höhern Chor
Werde mit den Engeln singen,
Soll mein Danklied besser klingen.

Niech roztworzy me niegodne pienie,
Iesu, ucho Twey łaskawości!
Skoro tamo w korze maiącym wyniesienie
piać będę śród angielskiey społeczności
winna lepiey brzmieć pieśń mey wdzięczności.

Ich will alle meine Tage
Rühmen deine starke Hand,
Dass du meine Plag und Klage
Hast so herzlich abgewandt.
Nicht nur in der Sterblichkeit
Soll dein Ruhm sein ausgebreit':
Ich wills auch hernach erweisen
Und dort ewiglich dich preisen.

Chcęć ia przez wszytkie dni moie
chwałę dawać dłoni silney Twoyey,
iżeś me strapienie a łkanie
odwrócił ode mię tako serdecznie.
Nie w śmiertelności iedynie
winna Twa sława mieć rozmnożenie:
chcęć ia takoż potem dać poświadczenie
a tamo na wieczne wieki Ci dać chwalenie.

Ach wie flüchtig, ach wie nichtig
Ist der Menschen Leben!
Wie ein Nebel bald entstehet
Und auch wieder bald vergehet,
So ist unser Leben, sehet!

Ach, iako przelotnym, ach iako płonnym
bywa żywot człeka.
Iako mgła ienż rychle roście,
rychło takoż sczeźnie iście,
spóyżcież! Toć y nasz żywot czeka!

So schnell ein rauschend Wasser schießt,
So eilen unser Lebenstage.

Die Zeit vergeht, die Stunden eilen,
Wie sich die Tropfen plötzlich teilen,
Wenn alles in den Abgrund schießt.

Iako wody szemrzące wartko bieżą,
tako żywot bydlenie a ludzkiego dnie śpieszą.

Oto czas biegnie, godziny miiaią
iako kropelki wody w odmęt tryskaią,
niespodzianie tak uprzednio dzieląc sie.

Die Freude wird zur Traurigkeit,
Die Schönheit fällt als eine Blume,
Die größte Stärke wird geschwächt,
Es ändert sich das Glücke mit der Zeit,
Bald ist es aus mit Ehr und Ruhme,
Die Wissenschaft und was ein Mensche dichtet,
Wird endlich durch das Grab vernichtet.

Wesele obróci sie w tesnice,
uroda niby kwiat obali się,
mocność nawiętsza będzieć obaloną,
szczęsność z czasu upływem będzieć odmienioną,
rychle kres czci a sławie nastawa,
wiedza a cóż obmyśli człecza głowa
koniecznie przez grób otrzyma sczeźnienie.

An irdische Schätze das Herze zu hängen,
Ist eine Verführung der törichten Welt.

Wie leichtlich entstehen verzehrende Gluten,
Wie rauschen und reißen die wallenden Fluten,
Bis alles zerschmettert in Trümmern zerfällt.

Gdy na ziemskie skarby kieruiesz swe sierce
ulegasz pokusom ziemi bezrozumney.

Iako lekce się tworzą żarłoczne ięzory ogienne,
iako szumią a pustoszą rzeki pienne
nim wszytko się w gruzy obali złamane.

Die höchste Herrlichkeit und Pracht
Umhüllt zuletzt des Todes Nacht.
Wer gleichsam als ein Gott gesessen,
Entgeht dem Staub und Asche nicht,
Und wenn die letzte Stunde schläget,
Dass man ihn zu der Erde träget,
Und seiner Hoheit Grund zerbricht,
Wird seiner ganz vergessen.

Nawirzchni mayestat a wspaniałość ziemi
będąć koniecznie przez śmirci noc okrytemi.
Który na wzór Boga zasiadał na stolcu był
nie umknie prochom, dosięże go pył
a skoro konieczna uderzy godzina,
iżby ji wzięto w ziemskie głębokości
kędy posada wielkości iego przeminie
będzieć on zapomnianym w całości.

Ach wie flüchtig, ach wie nichtig
Sind der Menschen Sachen!
Alles, alles, was wir sehen,
Das muss fallen und vergehen.
Wer Gott fürcht', bleibt ewig stehen.

Ach, iak ulotne, ach, iak próżne
człecze bywaią sprawy przeróżne!
Wszytko, wszytko, co widzimy
musi upaść a przeminąć.
Któż trwożny przed Bogiem ostanie się wiecznie.

Wer weiß, wie nahe mir mein Ende?

Sopran
Das weiß der liebe Gott allein,
Ob meine Wallfahrt auf der Erden
Kurz oder länger möge sein.

Hin geht die Zeit, her kommt der Tod,

Alt
Und endlich kommt es doch so weit,
Dass sie zusammentreffen werden.

Ach, wie geschwinde und behände
Kann kommen meine Todesnot!

Tenor
Wer weiß, ob heute nicht
Mein Mund die letzten Worte spricht.
Drum bet ich alle Zeit:

Mein Gott, ich bitt durch Christi Blut,
Machs nur mit meinem Ende gut!

Któż zna godzinę, gdaż bliskie skonanie?

Sopran
Tęć zna miluczki Bóg iedyny, wiedzący
izali me ziemie pielgrzymowanie
będzieć krótkie czy dłużey trwaiące.

Skoro czas ucieka śmierć tuże przybywa,

Alt:
a koniecznie do tego przyidzie,
iże, potkawszy sie, czas do śmirci będzieć.

Ach, przychodzącą chybko a niespodzianie
nieszczęsna śmirć w możności bywać.

Tenor:
Któż wie o tem, izali dzisia nie
wypowiedzą słów koniecznych usta me.
Stąd błagam ia w każdey godzinie:

Moy Boże, proszę ia przez krew Chrystusową
iedno skonu godzinę zmień, czyniąc dobrą ową!

Mein Leben hat kein ander Ziel,
Als dass ich möge selig sterben
Und meines Glaubens Anteil erben;
Drum leb ich allezeit
Zum Grabe fertig und bereit,
Und was das Werk der Hände tut,
Ist gleichsam, ob ich sicher wüsste,
Dass ich noch heute sterben müßte:
Denn Ende gut, macht alles gut!

Żywot moy niema inszego zamierzenia,
bym śród świętości dostąpił skonania
a wiary mey miał współuczestniczenie,
stąd żywię ia w każdym czasie
gotów a chętny w grób wniść,
a w dziale wszelkim, które dłonie biorą na się, postępuję tak, iakobym wiedział iście,
iż jeszcze dzisiaj śmirć ma mię nie minie:
dobre skończenie wszystko dobrym czyni!

Willkommen! will ich sagen,
Wenn der Tod ans Bette tritt.

Fröhlich will ich folgen, wenn er ruft,
In die Gruft,
Alle meine Plagen
Nehm ich mit.

Słowo pozdrowienia chcęć wyrzec
skoro śmirć się pochyli nad leżem.

Wesół chcęć podążyć skoro zawoła
kędy mogiła,
wszytkie me nieszczęsności
w grobu zabiorę wnętrzności.

Ach, wer doch schon im Himmel wär!
Ich habe Lust zu scheiden
Und mit dem Lamm,
Das aller Frommen Bräutigam,
Mich in der Seligkeit zu weiden.
Flügel her!
Ach, wer doch schon im Himmel wär!

Ach, niechbym w Niebiesiech był iuże!
Chętliwie ze światem się rozstanę
a tamo, kędy Baraniec,
wszych świątobliwych Nowożeniec,
śród świętości będęć mieć posłanie.
Krzydła, k mię nuże!
Ach, niechbym w Niebiesiech był iuże!

Gute Nacht, du Weltgetümmel!

Jetzt mach ich mit dir Beschluss;
Ich steh schon mit einem Fuß
Bei dem lieben Gott im Himmel.

Nocy spokoiney życzę, ziemskie zamieszanie!

Oto czynię skończenie z Tobą ninie;
oto staię iuże iedną stopą
przy miłym Bogu pod niebieskim stropem.

Welt, ade! ich bin dein müde,
Ich will nach dem Himmel zu,
Da wird sein der rechte Friede
Und die ewge, stolze Ruh.
Welt, bei dir ist Krieg und Streit,
Nichts denn lauter Eitelkeit,
In dem Himmel allezeit
Friede, Freud und Seligkeit.

Żegnay mi, Ziemio! Sprawiasz, iż męczę się,
chcęć ia być w Niebiesiech,
tamo będzieć mir prawy
y wieczyste, chwalebne odpoczynienie.
Ziemio, woyna a bitwa Twemi sprawy,
nic nie dawasz ponad próżne zadufanie,
w każdym czasie zaś w Niebiesiech
mir, wiesiele a zbawienie.

GOtt Lob ! nun geht das Jahr zu Ende.
   Das neue rücket schon heran.
   Gedencke/ meine Seele / dran/
   Wieviel dir deines GOttes Hände
   Im alten Jahre Guts gethan.
   Stimm‘ ihm ein frohes Danck=Lied an.
   So wird er ferner dein gedencken /
   Und mehr zum neuen Jahre schencken.

Rok, z Bożey łaski, koniec swoy przyimuie
Nowy rok zasię nadciągnie niebawem.
Niech duszyca ma w pamięci zachowuie
Ileć Bóg w roku był ramieniem swoyem
Łaskaw dobrorzeczyć oney minionem!
Uderz dlań w radośne dziękczynne pienie
Przeto zachowa o Tobie wspomnienie
Podarki większe ześle w roku przyszłem.

     Nun lob /mein Seel/den Herren/was in
mir ist/den Namen seinSein Wohlthat thut
ermehren.   Vergiß es nicht /  o Hertze mein.
Hat dir dein Suend vergeben  /  und heilt
dein Schwachheit groß.    Er rett dein ar=
mes Leben /  nimmt dich in seinen Schooß.
Mit reichen Trost beschüttet / verjüngt dem
Adler gleich.  Der König schafft Recht  /  be=
Hütet die leid’n in seinem Reich.

Duszyco ma, Pana wysławiay ninie,
cóż we mię iest imię sław Iego!
Pożytków iei uczyni pomnożenie,
o sierce me, nie przypomnii tego!
Onci przebacza Ci Twe zgrzeszenia,
słabości Twe uzdrowionemi czyni,
ratuje Twe biedne ciało,
na swe łono Cię przenosi cało.
Wylewa mnogie pocieszenie,
orłu przypodabia, darzy młodością,
władca postępuie ze sprawiedliwością,
broni cirzpiące, bierze ie pod swe panowanie.

So spricht der HErr :  Es soll mir eine Lust seyn/
daß ich ihnen guts thun soll  /  und ich will sie in die=
sem Lande pflantzen treulich vom gantzem Hertzen/
und von gantzer Seelen.       Jer. XXXII. 41.

Tako więc prawi Pan:
Powinno przyiemność mi sprawić,
iżbym dobrość wam czynić był powinny
a na oney ziemi osadzę was wiernie,
z sierca głębokości a całej duszycy.

GOtt ist ein Quell/ wo lauter Güte fleusst.
GOtt ist ein Licht wo lauter Gnade scheinet.
GOtt ist ein Schatz /  der lauter Seegen heisst.
GOtt ist ein Herr ders treu=und hertzlich meinet.
Wer ihn im Glauben liebt/ in Liebe kindlich ehrt/
Sein Wort von Hertzen hört/
Und sich von bösen Wegen kehrt/
Dem giebt er sich mit allen Gaben.
Wer GOtt hat /   der muß alles haben.

Bóg źrzódłem, z którego wielkie płyną dobrości;
Bóg światłem świecącym mnogością łaskawości;
Bóg skarbem, tenci błogosławienia wielkością;
Bóg Panem, Tenci kieruie się siercem, szczerością.
Który Go miłuie w wierze, dziecięco w miłości czci,
Mowy Iego wysłuchuie z sierca
a ode złych dróg się odwraca,
ma Odeń dane wszelkie dobra doczesności.
Który Boga ma, mieć musi wszystko tenci.

      Gott hat uns im heuringen Jahre gesegnet/
      Daß Wohlthun und Wohlseyn einander be=
                                             gegnet.
      Wir loben ihn Hertzlich.Und bitten darneben:
      Er woll‘ auch ein glückliches Neues Jahr ge=
                                                  ben.
      Wir hoffens von seiner beharrlichen Güte/
      Und preisens im Voraus mit danckbahrn Ge=
                                                 müthe.

Latoś nama zechciał błogosławić Bóg,
zdrowie a Fortuna dzielą iedną z dróg.
Czcimy Ji y prosiemy z sierca głębokości,
by zechciał przydać rok nowy pełen szczęsności.
W Iego dobrości wytrwałey dufnośc mamy
a iuże go w skłonności wdzięczney wysławiamy.

    All solch dein Güt wir preisen/ Vater ins
Himmels Thron/ die du uns thust beweisen
durch Christum deinen Sohn.     Und bitten
ferner dich/   gib uns ein friedsam Jahre/vor
allem Leid bewahre/und nehr uns mildiglich.

Wszytkie teć dobra Twe sławimy,
Oćcze na niebieskim tronie,
których dałeś nam okazanie,
o które przez Krysta, Twego Syna prosimy
a insze prośby mamy:
niech rok pełen miru będzieć nam dany,
strzeż przed wszelkim cirzpieniem,
łagodliwie ześlii nam pożywienie.

Wir danken dir, Gott, wir danken dir
und verkündigen deine Wunder.

Dziękuiemy Ci, Boże, dziękuiemy Ci a opowiadamy dziwy Twoie.

Halleluja, Stärk und Macht
Sei des Allerhöchsten Namen!

Zion ist noch seine Stadt,
Da er seine Wohnung hat,
Da er noch bei unserm Samen
An der Väter Bund gedacht.

Oto chwała, siła wraz z mocnością
bądź Imieniu Nawiętszego!

Syon bywa wciąż grodem Iego,
tamo Onci swe ma mieszkanie
tamo wciąż na nasze pokolenie
przez z Oćcami pakt zawarty ma wspomnienie.

Gottlob! es geht uns wohl!
Gott ist noch unsre Zuversicht,
Sein Schutz, sein Trost und Licht
Beschirmt die Stadt und die Paläste,
Sein Flügel hält die Mauern feste.
Er lässt uns allerorten segnen,
Der Treue, die den Frieden küsst,
Muss für und für
Gerechtigkeit begegnen.
Wo ist ein solches Volk wie wir,
Dem Gott so nah und gnädig ist!

Cześć Bogu! Oto nam się szczęści!
Bóg wciąż naszą dufnością bywa,
Iego ochrona, opieka a światłości
bronią grodu a możnych posiadłości,
krzydły Iego mury pewnie podtrzymuią.
Onci dozwala, iż wszędy benedykcya spływa,
oto wierność, tać całunek składa mirowi,
musi wciąż na nowo
blisko być sprawiedliwości.
W którym innym narodzie ludzie otrzymuią
taką bliskość Boga, takie Iego łaskawości!

Gedenk an uns mit deiner Liebe,
Schleuß uns in dein Erbarmen ein!

Segne die, so uns regieren,
Die uns leiten, schützen, führen,
Segne, die gehorsam sein!

Pamiętay na nas Twem umiłowaniem,
w ramiona weźmi nas swem ulitowaniem!

Połogosław tych, które nami rządzą,
tych, co nas wiodą, chronią, prowadzą,
błogosław tym, nad któremi onych panowanie!

Vergiß es ferner nicht, mit deiner Hand
Uns Gutes zu erweisen;
So soll
Dich unsre Stadt und unser Land,
Das deiner Ehre voll,
Mit Opfern und mit Danken preisen,
Und alles Volk soll sagen:
Amen!

Nie przepomniy nadal ramieńmi Twemi
darzyć nas rzeczy dobremi.
Stąd winny
Cię gród nasz z ziemiami naszemi,
który przecie godności Twoich pełny,
sławić przez dzięki a danie,
a wszytki naród winien rzec: niech się stanie!

Halleluja, Stärk und Macht
Sei des Allerhöchsten Namen!

Niech sława, zwierzchność potęga
Imienia Nawirzchniego dosięga!

     Sey Lob und Preiß mit Ehren
GOtt Vater / Sohn / und heil’gen
Geist!  Der woll‘ in uns vermehren /
was er uns aus Genad verheist. Daß
wir ihm fest vertrauen/ gäntzlich uns
laß’n auf ihn /  von Hertzen auf ihn
bauen.    Stets uns’r Hertz /  Muth
und Sinn ihm tröstlich soll anhan=
gen.  Darauf sing’n wir zur Stund
Amen ! wir werd’ns erlangen / gläu=
b’n wir aus Hertzens Grund.

Niech będąć falenie a cześć a dzięki dane
Oćcu, Synowi, Świętemu Duchowi, Bogu!
Pragnie w nas uczynić, iż barziey mnogie
będąć dary z klemencyi przyobiecane,
chcieymy stąd dufać Weń bez wątpliwości,
Nań oprzeć się cale,
z sierca na Nim murować wnętrzności,
nasze sierca, zamierzenia, zmysły ciała
winniśmy Iemu oddać z dufności;
pieśń podnosimy dziś Ci:
niech będzieć tak, cel nasz uyrzy osiągnienie
skoro będziem w nim mieć z sierca zawierzenie.

Freue dich, erlöste Schar,
Freue dich in Sions Hütten!

Dein Gedeihen hat itzund
Einen rechten festen Grund,
Dich mit Wohl zu überschütten.

Raduy się w wybawionych wspólnocie,
raduy się w syońskich namieciech.

Oto los Twoy ma swe ninie
prawe, mocne posiedzenie,
iżby dóbr Cię uraczyć obdarzeniem.

Wir haben Rast,
Und des Gesetzes Last
Ist abgetan.
Nichts soll uns diese Ruhe stören,
Die unsre liebe' Väter oft
Gewünscht, verlanget und gehofft.
Wohlan,
Es freue sich, wer immer kann,
Und stimme seinem Gott zu Ehren
Ein Loblied an,
Und das im höhern Chor,
Ja, singt einander vor!

Oto nam odpoczynienie
a zakonowe brzemię
odczynione.
Nics nie winno miru nam czynić zmąconym,
ienż on oćców częstokroć naszych ukochanych
żądany, upragniony a wyglądany.
Nuże,
kontenty bądź, który iedno w możności, iuże,
a swemu Bogu na chwałę
niech pieśni uwielbienia wznosi na gardło całe,
a iżby kory wysokie, w nich liczne angieły,
prawie, takoż piać ięły.

Gelobet sei Gott, gelobet sein Name,
Der treulich gehalten Versprechen und Eid!

Sein treuer Diener ist geboren,
Der längstens darzu auserkoren,
Dass er den Weg dem Herrn bereit'.

Niech Bóg będzie sławiony, Imię Iego wielbione,
Tenci dotrzymał przyrzeczeń a dopomógł w wierności!

Iego sługa bywa zrodzony oddany,
Tenci z dawna ku temu obrany,
iżby Onci ścieszkę Pana zostawił w gotowości.

Der Herold kömmt und meldt den König an,
Er ruft; drum säumet nicht
Und macht euch auf
Mit einem schnellen Lauf,
Eilt dieser Stimme nach!
Sie zeigt den Weg, sie zeigt das Licht,
Wodurch wir jene selge Auen
Dereinst gewisslich können schauen.

Oto posłaniec przybywa Króla obecność ogłaszaiąc,
Onci woła, stąd precz omieszkawanie,
a wam iuże powstanie,
krokiem szparkim zdążaiąc
śpieszcie za głosem onym!
Ienż drogę wskazuie, odeń blask wyznaczony,
przezeń one błonia szczęśliwości
w będącym czasie pewnie będziem oglądać w możności.

Kommt, ihr angefochtnen Sünder,
Eilt und lauft, ihr Adamskinder,
Euer Heiland ruft und schreit!

Kommet, ihr verirrten Schafe,
Stehet auf vom Sündenschlafe,
Denn itzt ist die Gnadenzeit!

Póydźcież, dusze grzeszne wy zgnębione,
bieżaycie śpiesznie, dziatki Adamowe,
wasz Wybawiciel woła, głośna Iego mowa!

Przydźcie, owce wy zagubione,
obudźcie się ze śpiączki grzechowey,
oto godzina łaski trwa ninie!

Eine Stimme lässt sich hören
In der Wüste weit und breit,
Alle Menschen zu bekehren:
Macht dem Herrn den Weg bereit,
Machet Gott ein ebne Bahn,
Alle Welt soll heben an,
Alle Täler zu erhöhen,
Dass die Berge niedrig stehen.

Oto głos dozwala, iżby był słyszanym,
iako pustkowie długie y szerokie,
oto człek wszytki ku nawróceniu wezwany:
czyńcie Panu gotową drogę,
Bogu sprawcie prostą ścieszkę,
świat wszy winien podnieść się
ku wszech padołów wyrównania,
iżby gór możność była poniżania.

So bist du denn, mein Heil, bedacht,
Den Bund, den du gemacht
Mit unsern Vätern, treu zu halten
Und in Genaden über uns zu walten;
Drum will ich mich mit allem Fleiß
Dahin bestreben,
Dir, treuer Gott, auf dein Geheiß
In Heiligkeit und Gottesfurcht zu leben.

Przeto płynie toć, me Zbawienie, z zamysłu Twego,
iżby Przymierza zawartego
z oćcami naszemi, dotrzymać
a w łaskawości nad nami panować;
stąd chcęć ia póki pilności stanie
ku temu zmierzać,
iżby Tobie, wierny Boże, na Twe rozkazanie,
w świętości a boiaźni Bożey żywot powierzać.

Ich will nun hassen
Und alles lassen,
Was dir, mein Gott, zuwider ist.

Ich will dich nicht betrüben,
Hingegen herzlich lieben,
Weil du mir so genädig bist.

Chcęć ia mieć w nienawiści ninie
na wszytko to patrzeć z wzgardzeniem
co Tobie, moy Boże, wrogie bywa.

Nie chcęć ia, byś był zasmęcony,
przeciwnie, miłością serdeczną darzony,
iż Twa Obliczność tako mi łaskawa.

Und obwohl sonst der Unbestand
Den schwachen Menschen ist verwandt,
So sei hiermit doch zugesagt:
Sooft die Morgenröte tagt,
Solang ein Tag den andern folgen lässt,
So lange will ich steif und fest,
Mein Gott, durch deinen Geist
Dir ganz und gar zu Ehren leben.
Dich soll sowohl mein Herz als Mund
Nach dem mit dir gemachten Bund
Mit wohlverdientem Lob erheben.

A chociaż chwieiność, wola zmienna
z człekiem słabowitym bywa spokrewniona,
niechay tuć będzie powiedziano:
kielekroć noweż wstawa rano,
iak długo po świtaniu następuje iutrznia,
tak długo chcęć ia, usilnie, bez wahania,
Bożeż moy, przez Ducha Twoiego
na Twą cześć żywot wieść cale, w zupełności.
Tako me sierce iako i usty Ciebie w powinności,
podług z Tobą przymierza zawartego,
dobrze zasłużoną czcią wynosić.

Eilt, ihr Stunden, kommt herbei,
Bringt mich bald in jene Auen!

Ich will mit der heilgen Schar
Meinem Gott ein' Dankaltar
In den Hütten Kedar bauen,
Bis ich ewig dankbar sei.

Wy, godziny, płyńcie k’mnie
w niwy one wiedźcie bezbawnie!

Z rzeszą świętych chcęć ia wznieść Bogu
ołtarz - wdzięczności dowód
w Kedaru namieciech przezpiecznie
kędy będęć wdzięczen wiecznie.

Geduld, der angenehme Tag
Kann nicht mehr weit und lange sein,
Da du von aller Plag
Der Unvollkommenheit der Erden,
Die dich, mein Herz, gefangen hält,
Vollkommen wirst befreiet werden.
Der Wunsch trifft endlich ein,
Da du mit den erlösten Seelen
In der Vollkommenheit
Von diesem Tod des Leibes bist befreit,
Da wird dich keine Not mehr quälen.

Wytrway w czekaniu, dzień wymarzony
nie może dłużey iuże być oddalony,
w on czas będziesz ze gryzoty wszey,
z ułomności ziemie przynależney,
które przyczyną, sierce me, Twego zniewolenia,
dostąpisz w całości oswobodzenia.
Żądanie Twe nareszcie wypełnione,
iżbyś kędy duszyce odkupione
śród nieskazitelności
było uwolnione ode cielney śmirci,
tamo Cię żadna biada nie udręczy więcey.

Freude dich, geheilgte Schar,
Freue dich in Sions Auen!

Deiner Freude Herrlichkeit,
Deiner Selbstzufriedenheit
Wird die Zeit kein Ende schauen.

Wiesiel się w poświęconey społeczności,
Raduy się śród niwów Syonu!

Wesela Twego wspaniałości
ni wewnętrzney Twey radości
nie dopatrzy sie czas zgonu!

Angenehmes Wiederau,
Freue dich in deinen Auen!

Das Gedeihen legt itzund
Einen neuen, festen Grund,
Wie ein Eden dich zu bauen.

Czaruiące Wiederau,
masz wśród Twych łąk sie radować!

Tobie rozkwit dziś położy
wsparcie mocne, korpus nowy,
by[1] iak Eden Cię zbudować.

[1] Tu: aby.

Bass
So ziehen wir
In diesem Hause hier
Mit Freuden ein;
Nichts soll uns hier von dannen reißen.
Du bleibst zwar, schönes Wiederau,
Der Anmut Sitz, des Segens Au;
Allein,

Alle
Dein Name soll geändert sein,
Du sollst nun Hennicks-Ruhe heißen!

Bass
Nimm dieses Haupt, dem du nun untertan,
Frohlockend also an!

OPATRZNOŚĆ
Oto y wstępuiem
w ów przybytek
z weselem;
nic nie oddzieli nas od niego
pozostawasz, Wiederau wdzięczne na weyrzeniu, zatem
krasy ostoią, benedykowane od Ciebie błonie;
iedynie,

WSZYTKI
Miano Twe bydź winno odmienione,
winieneś ninie[1] Hennicke’a stroną być powiedany!

OPATRZNOŚĆ
Przyimże radośnie Gospodzina onego,
któregoś iest ninie poddanym!

[1] Teraz.

Willkommen im Heil, willkommen in Freuden,
Wir segnen die Ankunft, wir segnen das Haus.

Sei stets wie unsre Auen munter,
Dir breiten sich die Herzen unter,
Die Allmacht aber Flügel aus.

Zawitay nam w zdrowiu, zawitay, gdzie radość,
błogosławimy przyiście Twe y Twe domostwo.

Bądź zawżdy wesół niby błonie nasze,
na roścież roztwieramy przed Tobą sierca nasze,
krzydła swe rozpościera Wszechmocność.

Da heute dir, gepriesner Hennicke,
Dein Wiedrau sich verpflicht',
So schwör auch ich,
Dir unveränderlich
Getreu und hold zu sein.
Ich wanke nicht, ich weiche nicht,
An deine Seite mich zu binden.
Du sollst mich allenthalben finden.

Dzisia, panie Hennicke szacowny, Tobie
Wiederau Twoye składa przyrzeczenie.
Y ia toż samo zrobię,
Tobie przysięgę niewzruszenie
bydź wiernym a przychylnym.
Nie zachwieię sie, nie skrewię[1],
z Tobą ieśm związany.
Wszędy Ty naidziesz mię.   

[1] Nie zawiodę Cię.

Was die Seele kann ergötzen,
Was vergnügt und hoch zu schätzen,
Soll dir Lehn und erblich sein.

Meine Fülle soll nichts sparen
Und dir reichlich offenbaren,
Dass mein ganzer Vorrat dein.

Coć duszycę rozkoszuie
co od nas cenione, co nas raduie
winno Ci być lennem a dziedzictwem.

Mą abundancyę[1] Ci w pełni ukażę,
nics z oney sprzed ócz Twych nie zmażę
zasób moy iest cale[2] Twem.    

[1] Bogactwo, obfitość.
[2] W całości.

Und wie ich jederzeit bedacht
Mit aller Sorg und Macht,
Weil du es wert bist, dich zu schützen
Und wider alles dich zu unterstützen,
So hör ich auch nicht ferner auf,
Vor dich zu wachen
Und deines Ruhmes Ehrenlauf
Erweiterter und blühender zu machen.

Iakoć wysiłku zawżdy nie szczędziłem
troski, mocności Ci udzielałem,
iżeś Ty godne iest, iżby Cię chronić,
iżby w sukurs Ci przed wszemi nieprzyiacioły przybyć,
przeto ia nie poniecham
nad Tobą czuwać
a Twoyey czci chwalebny bieg mam
potęgować, bardziey rozkwitaiącym uczyniać.

Ich will dich halten
Und mit dir walten,
Wie man ein Auge zärtlich hält.

Ich habe dein Erhöhen,
Dein Heil und Wohlergehen
Auf Marmorsäulen aufgestellt.

Będę Ciebie podtrzymywał
y we władaniu wspomagał,
iak człek źrenicę oka ochrania.

Wsparłem Twoye podniesienie,
zdrowie, szczęsne Twe rządzenie
na kolumnach ciosanych z kamienia.

Und obwohl sonst der Unbestand
Mit mir verschwistert und verwandt,
So sei hiermit doch zugesagt:
So oft die Morgenröte tagt,
So lang ein Tag den andern folgen lässt,
So lange will ich steif und fest,
Mein Hennicke, dein Wohl
Auf meine Flügel ferner bauen.
Dich soll die Ewigkeit zuletzt,
Wenn sie mir selbst die Schranken setzt,
Nach mir noch übrig schauen.

A chociay chwieiność, wola zmienna
we mię wrodzona, ze mną spokrewniona,
niechay będzie powiedziano:
kielekroć[1] noweż wstawa rano,
iak długo po świtaniu następuie iutrznia,
tak długo chcęć ia, usilnie, bez wahania,
moy Hennicke, o Twą zamożność
dbać, na krzydłach mych ią wznosić.
Koniecznie na Ciebie wieczność,
gdy mię samego zechce w granice wtrącić
y mię zabraknie, winna spoglądać.

[1] Ilekroć, ile razy.

Eilt, ihr Stunden, wie ihr wollt,
Rottet aus und stoßt zurücke!

Aber merket dies allein,
Dass ihr diesen Schmuck und Schein,
Dass ihr Hennicks Ruhm und Glücke
Allezeit verschonen sollt!

Tako iak chcecie, godziny, zdążaycie,
wszytko wygubcie a w nicość obróćcie!

Aleć wy na to baczcie, to iedyne,
iżby ów lśniący kleynot wspaniały,
iżby Hennicka sławę y Fortunę
oszczędzić, gdy wieki będą miiały!

So recht! ihr seid mir werte Gäste.
Ich räum euch Au und Ufer ein.
Hier bauet eure Hütten
Und eure Wohnung feste;
Hier wollt, hier sollet ihr beständig sein!
Vergesset keinen Fleiß,
All eure Gaben haufenweis
Auf diese Fluren auszuschütten!

O tak! Wy dla mnie godni goście.
Gotuię łąkę a brzeg moy wam.
Tuć wasze namioty mocnie,
mieszkania wasze wznoścież;
wy chcecie, winniście osiedlić sie tam!
Oto nie szczędźcie wysiłku żadnego,
by[1] łąki te wzbogacić obficie
zasobnością bogactwa swoyego!

[1] Tu: aby.

So, wie ich die Tropfen zolle,
Dass mein Wiedrau grünen solle,
So fügt auch euern Segen bei!
Pfleget sorgsam Frucht und Samen,
Zeiget, dass euch Hennicks Namen
Ein ganz besonders Kleinod sei!

Iako kropie wody moye hołd składaią,
by[1] moye Wiederau sie zazieleniło,
niech benedykcyje[2] y wasze spadaią!
Dbaycie bacznie o frukta, wszelkie nasiono,
toć okazuycie, iż wam Hennicke’a miano
wyiątkowym skarbem sie zawżdy iawiło!

[1] Tu: aby.
[2] Błogosławieństwa, dobrodziejstwa.

Sopran
Drum, angenehmes Wiederau,
Soll dich kein Blitz, kein Feuerstrahl,
Kein ungesunder Tau,
Kein Misswachs, kein Verderben schrecken!

Bass
Dein Haupt, den teuren Hennicke,
Will ich mit Ruhm und Wonne decken.

Alt
Dem wertesten Gemahl
Will ich kein Heil und keinen Wunsch versagen,

Alle
Und beider Lust,
Den einigen und liebsten Stamm, August,
Will ich auf meinem Schoße tragen.

CZAS
Przeto, Wiederau czaruiące,
ni pioruny, ni ogienne łyskawice grzmiące,
ni rosa niezdrowa,
zbiory słabe ni nieszczęsność Ciebie nie przestraszą!

OPATRZNOŚĆ
Hennicke drogi, Twoya głowa
okryta ode mnie będzieć chwałą y rozkoszą.

SZCZĘSNOŚĆ
Małżonce Twey naygodniejszey
nie odmówię dobrodzieystwa ni żadney prośby przyszłey.

WSZYTKI
A oboch[1] szczęsność żywota doczesnego,
Augustusa[2] rodu iedynego a naydroższego
nosić chcęć ia na dnie łona swego.

[1] Obojgu małżonkom.
[2] August, jeden z tytułów władcy, używany w spadku po Cesarstwie Rzymskim.

Angenehmes Wiederau,
Prange nun in deinen Auen!

Deines Wachstums Herrlichkeit,
Deiner Selbstzufriedenheit
Soll die Zeit kein Ende schauen!

Czaruiące Wiederau!
Mień sie wśród łąk blaskiem Słoinca!

Wspaniałości wzrostu Twego
ni spokoyu wewnętrznego
nie dopatrzy sie czas końca!

Der Himmel lacht! die Erde jubilieret
Und was sie trägt in ihrem Schoß;
Der Schöpfer lebt! der Höchste triumphieret
Und ist von Todesbanden los.
Der sich das Grab zur Ruh erlesen,
Der Heiligste kann nicht verwesen.

Niebiosa w śmiech! Świat się cieszy
wraz ze wszytkim, co w iego łonie!
Stworzyciel żywie, tryumf święci Naywięcszy
y opuścił śmierci więzienie.
Grób Tenci obrał ku swemu odpocznieniu,
Nayświętszy nie może ulegnąć zniszczeniu.

Erwünschter Tag! sei, Seele, wieder froh!
Das A und O,
Der erst und auch der letzte,
Den unsre schwere Schuld in Todeskerker setzte,
Ist nun gerissen aus der Not!
Der Herr war tot,
Und sieh, er lebet wieder;
Lebt unser Haupt, so leben auch die Glieder.
Der Herr hat in der Hand
Des Todes und der Hölle Schlüssel!
Der sein Gewand
Blutrot bespritzt in seinem bittern Leiden,
Will heute sich mit Schmuck und Ehren kleiden.

Czekany dzień! Duszyco, na nowo wiesielu ulegay!
Oto Alfa y Omega,
pierwszym a koniecznym takoż Tenci,
Iego cięszkie winy nasze w lochu osadziły śmirci,
iest wydartym ode biady ninie!
Umarłym był Pan,
a poźrzyi, żywie nowotnie;
żywie nasza głowa, stąd członki takoż żywe nam.
Oto Pan trzyma w dłoni swey
klucze zgonu a adowe!
Który swe odzienie
skropi krwawo w gorskim cirzpieniu Iego
będzieć dzisia przyodziany w ozdobę a uczczenie.

Fürst des Lebens, starker Streiter,
Hochgelobter Gottessohn!

Hebet dich des Kreuzes Leiter
Auf den höchsten Ehrenthron?
Wird, was dich zuvor gebunden,
Nun dein Schmuck und Edelstein?
Müssen deine Purpurwunden
Deiner Klarheit Strahlen sein?

Xiążę żywota, Sławo wielka,
Synu Boży wielce czczony!

Wyniosła Cię krzyża belka
pod naywyższe chwały trony?
To, co Cię niegdyś pętało
iest dla Cię iak kamień cenny?
Promienieiącemi chwałą
muszą bydź krwawe Twe rany?

So stehe dann, du gottergebne Seele,
Mit Christo geistlich auf!
Tritt an den neuen Lebenslauf!
Auf! von des Todes Werken!
Lass, dass dein Heiland in der Welt,
An deinem Leben merken!
Der Weinstock, der jetzt blüht,
Trägt keine tote Reben!
Der Lebensbaum lässt seine Zweige leben!
Ein Christe flieht
Ganz eilend von dem Grabe!
Er lässt den Stein,
Er lässt das Tuch der Sünden
Dahinten
Und will mit Christo lebend sein.

Stąd podnieś się ninie, duszyco Bogu powierzona,
z Krystem duchowo!
Wstąp na ścieżkę żywota nową!
Precz! ode dział skonania!
Day, iżby świat Wybawcę Twego
poznawał po drodze Twoyego żywota!
Krzewie winodayne, co ninie rozkwita,
nie ma w sobie grona martwego!
Drzewo żywota dawa żywot rószczkom swym!
Oto pierzcha krześciianin
ode grobu krom wszego mieszkania!
Onci opokę ostawia,
onci, iż całun zgrzeszenia
w tyle ostawion iest sprawia
chcąc z Krystem żywot wieść.

Adam muss in uns verwesen,
Soll der neue Mensch genesen,
Der nach Gott geschaffen ist.
Du musst geistlich auferstehen
Und aus Sündengräbern gehen,
Wenn du Christi Gliedmaß bist.

Adam musi przez fakt w nas zniszczenia
nowemu człekowi dać powinność narodzenia,
tenci na podobieństwo Boże stworzeniem.
Mus Ci zmartwychwstać duchowo
a wyniść z grobowców grzechowych,
skoroś iest kończyna Chrystowa.

Weil dann das Haupt sein Glied
Natürlich nach sich zieht,
So kann mich nichts von Jesu scheiden.
Muss ich mit Christo leiden,
So werd ich auch nach dieser Zeit
Mit Christo wieder auferstehen
Zur Ehr und Herrlichkeit
Und Gott in meinem Fleische sehen.

Skoro więc kończyny swoye głowa
za sobą z przyrodzenia ciągnąć gotowa,
stąd nics mię od IEzusa nie oddzieli.
Mus, byśmy – ia z Krystem – cirzpieli,
stąd będęć takoż po czasie owym
z Krystem ku żywotowi powołany nowo
ku czci a świetności
a Bóg uyrzy mię w mey cielesności.

Letzte Stunde, brich herein,
Mir die Augen zuzudrücken!
Lass mich Jesu Freudenschein
Und sein helles Licht erblicken,
Lass mich Engeln ähnlich sein!
Letzte Stunde, brich herein!

Konieczna godzino, nastańże
ku ócz moich zamknieniu!
Niech IEzusowey radości promienie
a Iego iasne światło uyrzę,
niech podobny aniołom się stanę!
Niech konieczna godzina nastanie!

So fahr ich hin zu Jesu Christ,
Mein' Arm tu ich ausstrecken;
So schlaf ich ein und ruhe fein,
Kein Mensch kann mich aufwecken,
Denn Jesus Christus, Gottes Sohn,
Der wird die Himmelstür auftun,
Mich führn zum ewgen Leben.

Stąd zdążam ia ku IEzukrystowi,
ramiona wyciągam ia swe;
stąd w sen zapadam, odpoczynienia cna chwila błoga,
niemaszci człeka, który ze snu wyrwać w możności mię,
gdaż IEzukryst, Syn Boga,
Tenci mi rostworzonemi czyni brony niebieskie,
wiedzie mię ku wiecznemu żywotowi.

Liebster Jesu, mein Verlangen,
Sage mir, wo find ich dich?
Soll ich dich so bald verlieren
Und nicht ferner bei mir spüren?
Ach! mein Hort, erfreue mich,
Lass dich höchst vergnügt umfangen.

Naymilszy IEzusie, moimś pożądaniem,
rzekniy mi kędy mi Cię naleźć?
Winienem ia rychle tako stradać Cię cale
stradać Ciebie takoż przy mię odczuwanie?
Ach, Ostoio ma, uwiesielenia przynieś wiela,
day do Cię przypaść śród nawięcszego wiesiela.

Was ists, dass du mich gesuchet?
Weißt du nicht, dass ich sein muss in dem,
das meines Vaters ist?

Co iest, iżeś mię szukał? Nie wieszli, iż koniecznem mi iest bydź w tym, co mego Oćca bywa?

Hier, in meines Vaters Stätte,
Findt mich ein betrübter Geist.

Da kannst du mich sicher finden
Und dein Herz mit mir verbinden,
Weil dies meine Wohnung heißt.

Tuć, w moiego Oćca Domu mię
naleźć duchowi zafrasowanemu.

Tamo naidziesz mię zaprawdę
ku sierca Twego ze mną złęczeniu,
iż toć Domem mym nazywane.

Seele (S)
Ach! heiliger und großer Gott,
So will ich mir
Denn hier bei dir
Beständig Trost und Hülfe suchen.

Jesus (B)
Wirst du den Erdentand verfluchen
Und nur in diese Wohnung gehn,
So kannst du hier und dort bestehn.

Seele
Wie lieblich ist doch deine Wohnung,
Herr, starker Zebaoth;
Mein Geist verlangt
Nach dem, was nur in deinem Hofe prangt.
Mein Leib und Seele freuet sich
In dem lebendgen Gott:
Ach! Jesu, meine Brust liebt dich nur ewiglich.

Jesus
So kannst du glücklich sein,
Wenn Herz und Geist
Aus Liebe gegen mich entzündet heißt.

Seele
Ach! dieses Wort, das itzo schon
Mein Herz aus Babels Grenzen reißt,
Fass' ich mir andachtsvoll in meiner Seele ein.

Duszyca
Ach! Boże pełen potęgi a świętości,
stąd chcęć ia
tuć w Twey bliskości
stale szukać kędy cieszenie, kędy dłoń pomocna.

IEzus
Skoro w pogardzie maiąc sprawy powszednie
w Dom ów wnidziesz iedno
ostać się tuć a tamo ieś w możności.

Duszyca
Iako dom Twoy wdzięczny na weyźrzeniu,
Panie, mocarny Boże armii;
Duchci moy się garnie
ku temu, co iedno w Twoim iaśnieye dworze.
Ciało me z duszycą wiesielić się może
w Bogu żywiącym człeka:
ach! Iesu, pierś ma miłuie Cię iedna do wieka.

IEzus
Stąd szczęsną być możesz, ku temu Twoy czas,
skoro sierce z duchem wraz
ku mię zapalone w umiłowaniu.

Duszyca
Ach! Głos ów, ienż iuże ninie
sierce me wyrywa tkwiące w Babilonie,
trzymam ia w duszycy mey pobożnie.

beide
Nun verschwinden alle Plagen,
Nun verschwindet Ach und Schmerz.

Seele
Nun will ich nicht von dir lassen,

Jesus
Und ich dich auch stets umfassen.

Seele
Nun vergnüget sich mein Herz

Jesus
Und kann voller Freude sagen:

beide
Nun verschwinden alle Plagen,
Nun verschwindet Ach und Schmerz!

Oba
Ninie wsze utrapienia pierzchaią,
ninie pierzcha trud wraz z bólem.

Duszyca
Ninie Cię nie ostawię w ogóle.

IEzus
A ia przypaść do Cię chcęć cale.

Duszyca
Ninie sierca wnętrzności wiesiela zażywaią

IEzus
A rzec pełne wiesiela w możności:

Oba
Ninie wsze utrapienia pierzchaią,
ninie pierzcha trud wraz z bolem.

Mein Gott, öffne mir die Pforten
Solcher Gnad und Gütigkeit,
Lass mich allzeit allerorten
Schmecken deine Süßigkeit!
Liebe mich und treib mich an,
Dass ich dich, so gut ich kann,
Wiederum umfang und liebe
Und ja nun nicht mehr betrübe.

Bożeż moy, roztwórz mi podwoie
kędy klemecyi a dobrości Twoye,
day, iżbym wszędy, w każdym czasie
kosztował Twey miedźwności!
Miłuy mię a wiedź mię,
iżbym naywięcey iak umiem w możności
był Cię znów śród miłości obeimować
a nigdy iuże Cię nie frasować.

Allein zu dir, Herr Jesu Christ,
Mein Hoffnung steht auf Erden;
Ich weiß, dass du mein Tröster bist,
Kein Trost mag mir sonst werden.
Von Anbeginn ist nichts erkorn,
Auf Erden war kein Mensch geborn,
Der mir aus Nöten helfen kann.
Ich ruf dich an,
Zu dem ich mein Vertrauen hab.

Iedno k’Tobie, IEzukryste Panie,
dufność ma skierowana ziemie;
wiemci ia, iżeś mym pocieszycielem,
cieszenia mi nie trzeba inszego.
Od zarania czasu nic obiecanego,
ziemie niemaszci człeka żadnego,
który mi dopomóc w możności skoro biad wiele.
K’Tobie wznoszę wołanie,
w Tobie mamci ia me zadufanie.

Mein Gott und Richter, willt du mich aus dem Gesetze fragen,
So kann ich nicht,
Weil mein Gewissen widerspricht,
Auf tausend eines sagen.
An Seelenkräften arm und an der Liebe bloß,
Und meine Sünd ist schwer und übergroß;
Doch weil sie mich von Herzen reuen,
Wirst du, mein Gott und Hort,
Durch ein Vergebungswort
Mich wiederum erfreuen.

Bożeż moy a sędzio, chceszli mi z zakonu pytania zadawać,
stąd nie ieśm ia w możności,
skoro me sąmnienie przeciw mię powstawa,
na iedno odpowiedzi udzielić z tysiąca mnogości.
Duchowe me siły słabe a próżny ieśm w miłowaniu,
zasię zgrzeszenia me ciężkie a ogromney wielkości;
aleć skoro sierce me żałuie za nie
będziesz, Bożeż moy a me schronienie,
przez przebaczaiące słowo
wiesielił mię nowo.

Wie furchtsam wankten meine Schritte,
Doch Jesus hört auf meine Bitte
Und zeigt mich seinem Vater an.

Mich drückten Sündenlasten nieder,
Doch hilft mir Jesu Trostwort wieder,
Dass er für mich genung getan.

Iako trwożliweż były me stąpania,
aleć IEzus wysłuchał mego błagania
a okazał mi Oćca swego.

Dławiła mię ciężkość iarzma grzechowego,
atoli wspomogło mię IEzusowe Słowo cieszenia,
gdyż Onci dla mię czynu dokonał dostatecznego.

Mein Gott, verwirf mich nicht,
Wiewohl ich dein Gebot noch täglich übertrete,
Von deinem Angesicht!
Das kleinste ist mir schon zu halten viel zu schwer;
Doch, wenn ich um nichts mehr
Als Jesu Beistand bete,
So wird mich kein Gewissensstreit
Der Zuversicht berauben;
Gib mir nur aus Barmherzigkeit
Den wahren Christenglauben!
So stellt er sich mit guten Früchten ein
Und wird durch Liebe tätig sein.

Bożeż moy, nie odtrącay mię,
chocia ia Twe rozkazanie dziennie łamię
przed Twoyą Oblicznością!
Iuże naymnieyszego dotrzymać zbyt wieliką mi trudnością;
Aleć skoro ia o nic inszego
nie proszę krom wspomożenia IEzusowego,
stąd niżaden boy wewnątrz mego sąmnienia
nie sprawi dufności utracenia;
przyday mi iedno miłosierdziem wiedziony,
iżbym prawą wiarą krześciiańską był obdarzonym!
Tać wiara w dobrych owocach miewa okazanie
a czynną bywa poprzez miłowanie.

Gott, der du die Liebe heißt,
Ach, entzünde meinen Geist,
Lass zu dir vor allen Dingen
Meine Liebe kräftig dringen!
Gib, dass ich aus reinem Triebe
Als mich selbst den Nächsten liebe;
Stören Feinde meine Ruh,
Sende du mir Hülfe zu!

Bożeż, Tyś umiłowaniem nazwany,
niech moy duch będzieć rozgrzany,
Niech k’Tobie przed wszemi sprawy
pcha mię miłości ruch mocen prawy!
Day, iżbym skłonność szczerą miał,
iżbym iako y siebie drugiego miłował;
a skoro wrogi zmącą me odpoczynienie
ześli mi Ty dopomożenie!

Ehr sei Gott in dem höchsten Thron,
Dem Vater aller Güte,
Und Jesu Christ, sein'm liebsten Sohn,
Der uns allzeit behüte,
Und Gott dem Heiligen Geiste,
Der uns sein Hülf allzeit leiste,
Damit wir ihm gefällig sein,
Hier in dieser Zeit
Und folgends in der Ewigkeit.

Cześć bądź kędy stolica nawirzchnia
Oćcu dobra wszego
a IEzukrystowi, synowi naymilszemu Iego,
Tenci nas w każdey godzinie osłania
a Bogu Duchowi Świętemu,
Tenci nam w każdy czas dawa wspomożenie,
iżbyśmy się przypodobali Iemu
tuć w oney godzinie
a potem we wieczystości.

O ewiges Feuer, o Ursprung der Liebe,
Entzünde die Herzen und weihe sie ein.

Lass himmlische Flammen durchdringen und wallen,
Wir wünschen, o Höchster, dein Tempel zu sein,
Ach, lass dir die Seelen im Glauben gefallen.

O ogniu wiekuisty, miłości pierwotna przyczyno,
sierca rozpaliwszy day onych uświęcenie.

Niech płomienie niebiańskie przenikną y płyną,
pragniemy, o Nawiętszy, Twoyą bydź świątynią,
ach, znaydź w duszyc ufności swe upodobanie.

Herr, unsre Herzen halten dir
Dein Wort der Wahrheit für:
Du willst bei Menschen gerne sein,
Drum sei das Herze dein;
Herr, ziehe gnädig ein.
Ein solch erwähltes Heiligtum
Hat selbst den größten Ruhm.

Sierca nasze chowaią, Panie,
w sobie Twe Słowo prawdziwości:
przebywać chcesz z ludźmi w bliskości,
niech sierce Twoim pozostanie;
Panie, wnidź w swey łaskawości,
Owa świątynia obrana
nawiętszą chwałą tchnie sama.

Wohl euch, ihr auserwählten Seelen,
Die Gott zur Wohnung ausersehn.

Wer kann ein größer Heil erwählen?
Wer kann des Segens Menge zählen?
Und dieses ist vom Herrn geschehn.

Cześć wam, duszyce wy obrane
przez Boga na Iego przybytek.

Od kogóż więcsze dobro dane?
Któż zliczy nieprzebrany pożytek?
Toć od Pana uczynione wszytek.

Erwählt sich Gott die heilgen Hütten,
Die er mit Heil bewohnt,
So muss er auch den Segen auf sie schütten,
So wird der Sitz des Heiligtums belohnt.
Der Herr ruft über sein geweihtes Haus
Das Wort des Segens aus:

Skoro obrał Bóg szałasy tchnące świętością,
w których zamieszka ze swem zbawieniem,
musi one darzyć benedykcyi łaskawością,
co mieśća świętego bywa nagrodzeniem.
Wypowiada nad poświęconym domem owo
benedykcyi swey Słowo:

Friede über Israel.
Dankt den höchsten Wunderhänden,
Dankt, Gott hat an euch gedacht.

Ja, sein Segen wirkt mit Macht,
Friede über Israel,
Friede über euch zu senden.

Mir ponad Izraelem.
Dzięki daycie w nawiętsze cudne dłonie,
Dzięki, iż Bóg wspomina Was wiele.

Prawie, benedykcya z mocą działa,
mir ponad Izraelem,
mir wama posyła.

O ewiges Feuer, o Ursprung der Liebe,
Entzünde der Herzen geweihten Altar.

Lass himmlische Flammen durchdringen und wallen
Ach lass doch auf dieses vereinigte Paar,
Die Funken der edelsten Regungen fallen.

O ogniu wiecznotrwały, początkiemś miłowania,
rozpal sierc ołtarzny kamień poświęcony!

Niech niebne ięzory ogienne przenikną, faluią,
ach, niech w tey parze złęczoney odczuią
nayszlachetnieyszy poryw roziskrzony!

Wie, dass der Liebe hohe Kraft
In derer Menschen Seelen
Ein Himmelreich auf Erden schafft?
Was ziehet dich, o höchstes Wesen!
Der Liebe Wirkung zu erwählen?
Ein Herz zur Wohnung auszulesen?

Iakże to, iż ogromna mocność miłowania
w duszach onych człowieczych oto
Królestwo Niebios ziemie czyni?
Cóż Ciebie, nawirzchnia istoto,
do dzieł miłości skłania?
Do sierca za dom Twoy obrania?

Siehe, also wird gesegnet der Mann, der den Herren fürchtet.

Wo dringt der Geist mit Glaubensaugen hin?
Wo suchet er des Segens Quellen,
Die treuer Seelen Ehestand
Als ein gesegnetes, gelobtes Land
Vermögen darzustellen?
Der Herr wird dich segnen aus Zion,
Was aber hat dein Gott dir zugedacht,
Dir, dessen Fleiß in Gottes Hause wacht?
Was wird der Dienst der heilgen Hütten
Auf dich vor Segen schütten?
Dass du sehest das Glück Jerusalem dein Leben lang,
Weil Zion Wohl zuerst dein Herze rührt,
Wird sich auch irdisches Vergnügen
Nach deines Herzens Wunsche fügen,
Da Gott ein auserwähltes Kind dir zugeführt,
Dass du in ungezählten Jahren
Verneutes Wohlsein mögst erfahren.
Und sehest deiner Kinder Kinder.
So rufen wir zur Segensstunde
Von Herzen mit vereintem Munde:

Patrzaycie, przeto błogosławionym będzieć mąż lękaiący się Pana.

Kędy duch ciągniony oczyma wierzenia?
Kędy szuka źrzódeł Onci dobrorzeczenia,
stadła dusz pełnych wierności,
ieśli nie w błogosławionym kraiu pełnym czci
naleźć go w możności?

Oto Pan będzieć Ci z Syonu błogosławił,

Czegóż Bóg dla Cię ma zrządzenie,
dla Cię, który o Przybytek Boży masz baczenie?
Cóż służba świętych szałasów
za błogosławieństwo przyda Ci tymczasem?

iżbyś oglądaiąc szczęsność Ieruzalemską po kres żywota

Przeto, iż dobrość Syońska zrazu siercem Twem porusza
takoż radość będzieć ziemska, insza,
sprawiać, iż sierca Twego życzenie spełni się,
oto Bóg obrane wprowadza Ci Dziecię,
iżbyś przez lata mnogie niezliczenie
coraz nowotnego przybytku miał odczuwanie.

widział dzieciątka dzieciąt Twych.

Stąd wołamy w błogosławieństwa godzinę,
z sierca z usty ziednoczonemi:

Friede über Israel.
Eilt zu denen heilgen Stufen,
Eilt, der Höchste neigt sein Ohr.

Unser Wünschen dringt hervor,
Friede über Israel,
Friede über euch zu rufen.

Mir ponad Izraelem!
Śpieszcie ku tym stopniom świętym,
nuże, ucha nakłania Nawiętyszy!

Życzenie nasze rozlega się w dali,
mir ponad Izraelem,
wołamy, byście mir uzyskali.

Wohl euch, ihr auserwählten Schafe,
Die ein getreuer Jacob liebt.

Sein Lohn wird dort am größten werden,
Den ihm der Herr bereits auf Erden
Durch seiner Rahel Anmut gibt.

Dobrzeć wam, owieczki wy obrane,
które miłuiecie Iakóba wiernego.

Nawięcszym będzieć nagrodzenie Iego,
które tuć iuże od Pana ziemie dane
przez iego Racheli wdzięki urodziwe.

Das ist vor dich, o ehrenwürdger Mann,
Die edelste Belohnung,
So dich vergnügen kann.
Gott, der von Ewigkeit die Liebe selber hieß
Und durch ein tugendhaftes Kind dein Herze rühren ließ,
Erfülle nun mit Segen deine Wohnung,
Dass sie wie Obed Edoms sei,
Und lege Kraft dem Segensworte bei.

Toć dla Cię, mężu godzien świetności,
nayszlachetnieysze nagrodzenie,
iakie Cię uradować iest w możności.
Boże, Któryś ode wieczności zwan iedyny miłowaniem
a poprzez dziecię cnotliwe Sierce dałeś Swe wzruszyć,
wypełniy błogosławieństwem mieszkanie duszy,
które iak Obed Edomowi,
zawrzyi mocność w benedykcyi słowie!

Gib, höchster Gott, auch hier dem Worte Kraft,
Das sonst viel Heil bei deinem Volke schafft:
Der Herr segne dich und behüte dich.
Es müsse ja auf den zurücke fallen,
Der solches lässt an heilger Stätte schallen:
Ein Danklied soll zu deinem Throne dringen
Und ihm davor ein freudig Opfer bringen:
Der Herr erleuchte sein Angesicht über dich und sei dir gnädig,
Sein Dienst, so stets am Heiligtume baut,
Macht, dass der Herr mit Gnaden auf ihn schaut.
Er zeichnet dich in seine Vaterhand,
Die dir soviel vom Segen zugewandt.
Der Herr erhebe sein Angesicht über dich und gebe dir Friede.
Der Herr, von dem die keuschen Flammen kamen,
Erhalte sie und spreche kräftig amen.

Day, Nawirzchni Bożeż, tuć takoż Słowu mocność,
iżby ludowi Twemu zstała się zbawienia mnogość:
niech Cię Pan błogosławi a wiedzie!
Musi ono prawie Doń powracać,
któremu dał w mieśćcach poświęconych wybrzmiewać:
niech Pan rozpromieniwszy Swą Obliczność nad Tobą będzieć Ci łaskawym!
Służba Iemu, co stale na świętości wznoszoną
czyni, iż na nią Obliczność Iego łaskawie zwróconą.
Niech Pan podniósłszy Obliczność Swą nad Tobą mir Ci przyda!
Niech Pan, Odeń przybyły cnotliwie płomienie,
utrzyma ie rzeknąc mocne: niechay tako się zstanie!

Geist und Seele wird verwirret,
Wenn sie dich, mein Gott, betracht'.

Denn die Wunder, so sie kennet
Und das Volk mit Jauchzen nennet,
Hat sie taub und stumm gemacht.

Duch a dusza bywaią pomięszane
skoro im, moy Boże, oglądać Cię dane.

Cuda – teć onym znanemi bywaią
a narodowie one z krzykiem nazywaią –
onych głuchemi, nadto niemownemi, czynią.

Ich wundre mich;
Denn alles, was man sieht,
Muss uns Verwundrung geben.
Betracht ich dich,
Du teurer Gottessohn,
So flieht
Vernunft und auch Verstand davon.
Du machst es eben,
Dass sonst ein Wunderwerk vor dir was Schlechtes ist.
Du bist
Dem Namen, Tun und Amte nach erst wunderreich,
Dir ist kein Wunderding auf dieser Erde gleich.
Den Tauben gibst du das Gehör,
Den Stummen ihre Sprache wieder,
Ja, was noch mehr,
Du öffnest auf ein Wort die blinden Augenlider.
Dies, dies sind Wunderwerke,
Und ihre Stärke
Ist auch der Engel Chor nicht mächtig auszusprechen.

Wprawiony ieśm w zdumienie,
wszak wszytko, cóż człek ogląda
zdziwienia musi przyda.
Kieruię na Cię spoyrzenie,
Synu Boży miły,
oto wtenczas
rozsądek zdrowy z logiką pierzcha wraz.
Ty czynisz, iż oto bez siły,
zwykłemi cuda nawet się wydaią przed Twą oblicznością.
Tyś cudownością
Imienia Swego, uczynków a urzędu
sprawił, iż żadne cudo ziemskie nie stanie z Tobą do rzędu.
Głuszy słuch z Twey ręki biorą,
niemi swey mowy napowrót dary,
prawie, coś więcey,
słowem roztwierasz iednym powieki ócz niewidzące.
Teć, teć są dziwy
a mocarności ich prawdziwey
takoż angielski zastęp niezdolny wyrzec.

Gott hat alles wohlgemacht.
Seine Liebe, seine Treu
Wird uns alle Tage neu.
Wenn uns Angst und Kummer drücket,
Hat er reichen Trost geschicket,
Weil er täglich für uns wacht.
Gott hat alles wohlgemacht.

Oto Bóg wsze dobrze czyni.
Miłość wraz z dobrocią Iego
nowotną bywa ranka każdego.
Skoro nas trwoga z frasunkiem dławi
Onci opwite cieszenie sprawi,
gdyż broni nas każdey godziny,
prawie Bóg wsze dobrze czyni.

Ach, starker Gott, lass mich
Doch dieses stets bedenken,
So kann ich dich
Vergnügt in meine Seele senken.
Lass mir dein süßes Hephata
Das ganz verstockte Herz erweichen;
Ach! lege nur den Gnadenfinger in die Ohren,
Sonst bin ich gleich verloren.
Rühr auch das Zungenband
Mit deiner starken Hand,
Damit ich diese Wunderzeichen
In heilger Andacht preise
Und mich als Erb und Kind erweise.

Ach, Boże mocarny, dozwól mi
chować stale toć w mey pamięci,
iżbym był w możności
schować Cię szczęśnie w duszycy mey wnętrzności.
Niech Twoye słodkie: bądź otworzony!
sierce me nieprzeiednane uczyni poruszonym;
Ach! iedno włóż w uszy łaski palec,
w przeciwnym razie straconym cale.
Dotkni takoż ięzyka w zniewoleniu
mocarną swoyą dłonią.
iżbym one dziwy umiał
sławić w świątobliwych zadumie,
nadto był dziedzictwa biorcą a dziecięciem.

Ich wünsche nur bei Gott zu leben,
Ach! wäre doch die Zeit schon da,
Ein fröhliches Halleluja
Mit allen Engeln anzuheben.
Mein liebster Jesu, löse doch
Das jammerreiche Schmerzensjoch
Und lass mich bald in deinen Händen
Mein in martervolles Leben enden.

Żyć przy Bogu iedynym moim życzeniem,
Ach! niechby nastała iuże tać godzina,
w którey śród wiesiela chwałę Pana
między anioły oddam ia pieniem.
Moy miły IEzu, zdeym ze mię
w nędzę opwite zgryzoty brzemię
a zwól rychle w Twoye ręce
duszę moią oddać po żywota męce.

Schwingt freudig euch empor zu den erhabnen Sternen,
Ihr Zungen, die ihr itzt in Zion fröhlich seid!
Doch haltet ein! Der Schall darf sich nicht weit entfernen,
Es naht sich selbst zu euch der Herr der Herrlichkeit.

Wiesiele wzlatuycie wzgórę, k gwiazdom podążaycie,
ięzyki wy, co na Syonie radośne ieście  ninie!
Ależ, omieszkanie wam! Dźwięki, stąd nie oddalaycie,
oto bliży się k’wam Pan nad panami maiący panowanie.

Nun komm, der Heiden Heiland,
Der Jungfrauen Kind erkannt,
Des sich wundert alle Welt,
Gott solch Geburt ihm bestellt.

Przychodź, Wybawcąś poganów przecie,
Tyś Panny Niepokalaney Dziecię,
ziemia nie może wyiść ze zdumienia,
iż Bóg sprawcą Iego urodzenia.

Die Liebe zieht mit sanften Schritten
Sein Treugeliebtes allgemach.

Gleichwie es eine Braut entzücket,
Wenn sie den Bräutigam erblicket,
So folgt ein Herz auch Jesu nach.

Umiłowanie kroki spokoinemi
ku swemu umiłowanemu powolnie idzie.

Iako się panna młoda stroi
skoro pan młody przed nią stoi
tak IEzus sierce takoż wiedzie.

Zwingt die Saiten in Cythara
Und lasst die süße Musica
Ganz freudenreich erschallen,
Dass ich möge mit Jesulein,
Dem wunderschönen Bräutgam mein,
In steter Liebe wallen!
Singet,
Springet,
Jubilieret, triumphieret, dankt dem Herren!
Groß ist der König der Ehren.

Biyże w struny kitarowe,
niech słodkiey muzyki owey
dźwięk pełen wiesiela rozbrzmiewa,
iżbym z IEzusikiem w możności,
mym miłostnikiem wspaniałym,
śród stałey podążał miłości!
Śpiewać,
skakać,
radować wam się, tryumfować, Panu dzięki dawać!
Ogromny bywa Król chwały.

Willkommen, werter Schatz!
Die Lieb und Glaube machet Platz
Vor dich in meinem Herzen rein,
Zieh bei mir ein!

Skarbie drogi, niechay Cię pozdrowię!
Umiłowanie mieśće czyni z wierzeniem,
sierce me dla Cię czynią chędogiem,
ostańże przy mię!

Der du bist dem Vater gleich,
Führ hinaus den Sieg im Fleisch,
Dass dein ewig Gott'sgewalt
In uns das krank Fleisch enthalt.

Tyżeś z Oćcem iest zrownany,
wiedź, niech w ciele wygrywamy,
iżby Twa wieczna Boża potęga
w nas ciało wsparła w choroby udrękach.

Auch mit gedämpften, schwachen Stimmen
Wird Gottes Majestät verehrt.

Denn schallet nur der Geist darbei,
So ist ihm solches ein Geschrei,
Das er im Himmel selber hört.

Wszak również korne y mdłe mowy
Boską chwałę weneruią.

Czym zaś tylko duch rozbrzmiewa
iaki krzyk z siebie wylewa
Bóg, Niebiosy wysłuchuią.

Lob sei Gott, dem Vater, g'ton,
Lob sei Gott, sein'm eingen Sohn,
Lob sei Gott, dem Heilgen Geist,
Immer und in Ewigkeit!

Chwała bądź Bogu, Oćcu, śpiewana,
chwalmy Boga, Iego Iedynego Syna,
chwalon Bóg w osobie Ducha Świętego,
ninie a do wieka wiecznego!

Steigt freudig in die Lufft zu den erhabnen Höhen,
Ihr Wünsche, die ihr ietzt in unserm Herzen wallt;
Doch bleibet hier; Ihr dürfft so weit nicht von uns gehen,
Die Theure Hertzogin ist euer Auffenthalt.

Z radością wam wzlecieć k niebney wyżynie,
życzenia, które w siercach naszych tworzycie sie ninie;
Atoli, zostańcież tuć; odyść wam niepodobna precz,
przy Xiężney bydź nadobney – oto wasza rzecz.

Durchlauchtigste,
Die tieffgebückte Schuldigkeit
Erscheint zu Deinen Füssen;
Die Hulde, so Dein Eigenthum,
Dein Glantz, Dein Welt bekannter Ruhm
Macht uns von aller Schüchternheit
Und allen Fürchten frey,
Dass wir der Lippen Melodey
Mehr halten, als befördern müssen.

Nayiaśniejsza Ty pani nasza,
powinność z ukłony niskiemi
iawi sie przed stopy Twemi;
łaskawość, co Twą sie ogłasza,
Twa światłość, sława światowa
czyni nas sromu zbawionemi,
a od trwogi wszey wolnemi,
stąd warg melodia chować
sie musi barziey niż rozlegać.

Die Sonne zieht mit sanfften Triebe
Die Sonnen-Wende zu sich hin.
So, Grosse Fürstin, Deinen Blicken,
Die unser gantzes Wohl beglücken,
Folgt unser stets getreuer Sinn.

Słoynce przyciąga delikatnie
do sie kwiatowe obliczności.
Stąd, wielka Xiężno, Twe spoyźrzenie
źrzódłem dla nas wszych szczęśliwości,
idzie kędy nasze dążności.

Die Danckbarkeit,
So Tag und Nacht
In unsern Hertzen nachgedacht,
Ein Merckmal ihrer Pflicht zu zeigen,
Macht dieser Tag erfreut,
Da Dich, du Kleinod unsrer Zeit,
Das Licht der Erden hat erblicket.
Und da Dein Theurer Leopold,
und jedes, was Dir treu und hold,
Sich über dieses Fest erqvicket.
So können wir auch nicht
Die Demuths-volle Pflicht
Vor Deinen Ohren jetzt verschweigen.

Oto dar wdzięczności
podczas dni a nocy
w siercach nama doyrzewający,
iżby okazać oznaki powinności,
on dzień uweselonym uczynia,
skoro Cię, perłę naszey godziny,
świata światłość, ma przed oczyma.
A Twoy Leopold iedyny,
każdy, który Ci bliskim, oddanym,
bywa przez święto owo ożywionym,
tedyć również y my,
z obowiązku spełnienia korney skłonności,
nic przed uszyma Twemi nie przemilczamy.

Sey uns willkommen, schönster Tag!
Wer Zung und Odem noch vermag,
Der stimm in diese Harmonie:
Charlotte blüh!

Witaj nama, najwdzięczniejsza godzino!
Który językiem a oddechem włada
niechże w harmonii onej opowiada:
rozkwitajże, Karolino!

Wiewohl das ist noch nicht genung,
Die Demuth, Treu und Unterthänigkeit,
Die wir vor Dich in unsern Hertzen hegen,
Dir völlig also darzulegen.
Denn dass das Hertz Dir süße Wünsche streut,
Der Mund Dir lauter Heyl verspricht,
Das ist, Durchlauchste, unser Pflicht
Nur ein Erinnerung;
Und trugen wir uns selbst Dir eigen an,
So wird der Pflicht noch nicht genung getan,
Doch wird Dir unser schwaches Lallen
In Gnaden wohl gefallen.

Prawie, nie na tem zadosyć,
iżby korność, loyalność a nadto poddanie,
iakich dla Cię w siercach nama chowanie,
cale przed Tobą położyć.
Sierce nasze dawa Ci słodkie życzenia,
usty przepowiadaią zdrowia zapewnienia,
toć bywa, Nayiaśniejsza, powinności
naszey są tylko rospomnienia;
długu swego nie spłacilibyśwa w całości,
niechaj tako będzieć, słysz nasze iąkanie,
w nim znajdziesz w łasce upodobanie.

Auch mit gedämpfften schwachen Stimmen
Wird, Fürstin, dieses Fest verehrt.
Denn schallet nur der Geist darbey,
So heißet solches ein Geschrei,
Das man im Himmel selber hört.

Takoż cichemi, niemocnemi głosy
Xiężno, okazja będzieć wysławiana.
Skoro iedno duchci mowę swą dawa –
tako wielką bydź powiedana owa –
w niebiesiech samych bywa usłyszana.

Doch ehe wir
Noch Deinen Thron verlassen,
Soll unser Geist,
Der, Grosse Fürstin, Dir
Auf ewig eigen heist,
Den Wunsch in solche Worte fassen:

Aleć, nim jeszcze my
sprzed stolicy Twey odeydziemy
duchci nasz powinny by,
co, Wielka Xiężno, Twym
bydź na wieczne wieki zwan,
wyrzekł życzenie owemi słowy sam:

Grüne, blühe, lebe lange,
Grosse Fürstin, sey beglückt!

Wiewohl wer so, wie Du,
Den Himmel liebt,
hat lauter Heyl und Ruh,
Dieweil darauf der Himmel Achtung giebt.

Was Dein Hertze kan begehren,
Müsse Dir das Glück bescheren!

Doch will es Deine hohen Gaben
Zum Maasse seines Wohlthuns haben;
Sonst ist es selbst zu arm darzu.

Dieses Licht, da Du erblickt,
Wisse nichts vom Untergange!

Dies treue Seuffzen wird erlanget,
Dieweil daran
Die Helffte Deiner Brust,
Des Milden Leopoldens Lust,
Der Wunsch und Wohl von jedem Unterthan
Und Deiner Diener Wohlfahrth hanget.

Grüne, blühe, lebe lange,
Grosse Fürstin, sey beglückt!

Zieleń sie, kwitniyż, długo Ci żyć,
Wielka Xiężno, szczęsnę Ci bydź!

Któżby tako, jako Ty,
miłował Niebiosy
maiąc mnogo zdrowia a odpoczynienia,
skoro łaski niebieskiey dostępuye posiadania. 

Czegóżby sierce Twe pożądało,
musi by szczęsność toć yi dało.

Ono drogie poczty Twoje
mieni miarą Twey dobrości;
insza od oney w zbytniey małości.

Niechżeć światłość, tęć ględasz co dzień,
nigdy nie wie o zachodzie!

Westchnienie nasze wierne będzieć nagrodzonym
iakoć długo
piersi Twey połowica,
którą sie Leopold zachwyca,
życzenie y powodzenie wszego poddanego błogo
a sługi Twego bywa wspomożeniem upragnionym.

Zieleń sie, kwitniyż, długo Ci żyć,
Wielka Xiężno, szczęsnę Ci bydź!

Die Freude reget sich, erhebt die muntern Töne,
Denn dieser schöne Tag lässt keinen ruhig sein.
Verfolgt den Trieb, nur fort, ihr treuen Musensöhne,
Und liefert itzt den Zoll in frommen Wünschen ein!

Wiesiele budzi sie, wstaią radosne tony,
w on dzionek cudowny nie maszci milczącego.
Podążać wam wraz, nuże, Muz wy wierne syny,
a spełnić ninie treść życzenia pobożnego!

Ihr seht, wie sich das Glücke
Des teuersten Rivins durch die gewohnten Blicke
In dieser angenehmen Zeit
Zu seines Hauses Wohl verneut.
Der Segen krönet sein Bemühen,
Das unsrer Philuris so manchen Vorteil schaßt.
Und dieser Segen macht durch seine starke Kraft,
Dass Not und Ungemach von seiner Seite fliehen.

Spoglądacie, iż oto los szczęśliwy
Riwinusa naydroższego torem swym zwyczaiowym
w czasie wspaniałym owym
dobrobyt rodu iego czyni nowym.
Błogosławieństwo wieńczy trudy iego,
teć ubogaciły tako palistranta naszego.
Nadto benedykcye one przez mocarnę siłę sprawiaią,
iż odeń biada a nieszczęsności pierzchayą.

Aus Gottes milden Vaterhänden
Fließt seiner Kinder Wohlergehn.
Er kann das Wahre, Gute schenken,
Er gibt uns mehr, als wir gedenken,
Und besser, als wir es verstehn.

Z rąk oćcowskich Boga łagodnego
płynie k dziatkom pomyślność Iego.
Dać nama Prawdę a Dobro w możności,
więcej niźli myślemy dawa Onci,
y lepiey, poiąć nie zdolniśmy tego.

Die Freunde sind vergnügt,
Den Fest- und Gnadentag zu schauen;
Sie können ihren Wunsch auf sichre Gründe bauen,
Auf dessen Huld, der alles weislich fügt,
Der manche Proben schon gewiesen,
Dass dieser fromme Mann ihn tausendmal gepriesen.
Allein!
Wie? Dürfen wir auch froh bei seinem Glücke sein?
Verschmähe nicht, du gütiger Rivin,
Dass wir uns auch bemühn
Und lassen itzt, dich zu verehren,
Auch unsre Lieder hören.

Kontenci towarzysze,
iż dzień on świąteczny łaski ględać im przyszło;
życzenia mogą swe na pewnym gruncie wznosić,
władaiącego wszem roztropnie łaskawości,
mnogość przypadków dotąd dokazała tego,
iż chwalono tysiąckroć człeka pobożnego.
Atoli!
Iakoć? Który w szczęsności iego radosnym bydź woli?
Riwinusie łaskawy, nie wzgardzay,
nie odrzucay naszego starania,
zwalaiąc nam piać dla chwały Twey oddania,
pieśni naszych wysłuchay.

Das Gute, das dein Gott beschert,
Und was dir heute widerfährt,
Macht dein erwünschtes Wohlergehn
Vor uns auch schön.

Dobrości od Boga udzielone,
a które dzisia Tobie wzyewione,
czynią Twą szczęsność, co tako czekana
wiadomą y nama.

Wenn sich die Welt mit deinem Ruhme trägt,
Den dein gelehrter Fleiß stets zu vermehren pflegt,
Wenn deine Frömmigkeit ein wahres Muster gibet,
Wie man dem Nächsten dient und Gott dabei doch liebet,
Wenn sich dein edles Haus auf deine Vorsicht stützt,
Wodurch es auch den Armen nützt,
So sehn wir dies nur mit Bewundrung an,
Weil unsre Dürftigkeit nichts Höhers wagen kann.

Oto świat nosi wielkość Twey sławy,
oney dzięki trudom prac doświadczysz pomnożenia,
oto pobożność Twa dawa wzorzec prawy,
iako, Boga miłuiąc, nie zaniedbać bliźniemu służenia,
wzmocnienie dawasz roztropnością rodu szlachetnego,
od którey nędzarze bywaią wspomożeni,
na toć spoglądamy admiracyą przepełnieni,
mierność nasza na nics nie zwala więcszego.

Mit zarten und vergnügten Trieben
Verehrt man deine Gütigkeit.
Erschallet aber einst ein Lied,
Das dich der Sterblichkeit entzieht,
So sind wir auch darzu bereit.

Czyny łagodnemi a radosnemi
człek dobrość Twoią pochwaloną czyni.
Skoro wszakoż zabrzmi piesnka będąca,
żywota czestnego Cię zbawiaiąca,
ieśmy y na to przygotowanemi.

Alle
Was wir dir vor Glücke gönnen,
Wünscht man dir noch zehnmal mehr.

Tenor
Ja wohl! Du hast's verdient,
Wer dich aus deinem Ruhme kennt,
Des Unrechts Geißel nennt;
Hingegen der Gerechten Schirm und Schatz,
Der bietet Not und Unglück Trutz.

Alle
Dich soll kein Verhängnis quälen,
Nichts an deinem Wohlsein fehlen.

Alt
Dein ganzes Haus
Seh als ein Tempel aus,
Wo man mehr Lob als bange Seufzer hört,
In dem kein Fall die süße Ruhe stört.

Alle
Diese Lust ergötzt zu sehr,
Mehr als wir entdecken können.

Sopran
Drum wirst du, großer Mann, verzeihen,
Dass wir dabei, nach unsers Lehrers Treu,
Uns auch mit ihm bei deinem Feste freuen;
Doch auch, dass unsre Pflicht
Nichts mehr von neuen Wünschen spricht.

Alle
Was wir dir vor Glücke gönnen,
Wünscht man dir noch zehnmal mehr.

S, A, T, B:
Życzyliśmy Ci szczęsności,
otrzymay oney dziesięćkroć.

T:
Tak, prawie! Sprawiedliwie
któż Ciebie poznał z Twey sławy
biczem nieprawości Cię zowie;
ieś takoż tarczą, twierdzą prawych,
obroną ode niedoli y biady.

S, A, T, B:
Ode złego losu niedotknionym
ieś, nics nie naruszy Twey fortuny.

A:
Twoye mieszkanie cale
świątyni przypomina salę,
kędy chwalby dźwięki częściey niż trwożne człek słyszy
wzdychania, w żaden czas nie mącące miedźwney ciszy.

S, A, T, B:
Radość ona – zbyt wiele toć,
więcey niźliśmy uczuć w możności.

S:
Stąd zechciey, o mężu wspaniały, raczyć
nama, wiernym Nauczycielowi, wybaczyć,
iż z Nim zechcemy zażyć w świąteczny czas wiesiela;
nadto, iż – skoro powinności –
nie wyrzekniemy nowotnych życzeń wiela.

S, A, T, B:
Życzyliśmy Ci szczęsności,
otrzymay oney dziesięćkroć.

Schwingt freudig euch empor und dringt bis an die Sternen,
Ihr Wünsche, bis euch Gott vor seinem Throne sieht!
Doch, haltet ein! ein Herz darf sich nicht weit entfernen,
Das Dankbarkeit und Pflicht zu seinem Lehrer zieht.

Wiesiele wzlatuycie wzgórę, k gwiazdom podążaycie,
życzenia, niechżeć Bóg zoczy was przede swą stolicą!
Ależ, omieszkanie wam! Sierca, stąd nie oddalaycie
sie, powinność, wdzięczność k bakałarzowi was zwrócą.

Ein Herz, in zärtlichem Empfinden,
So ihm viel tausend Lust erweckt,
Kann sich fast nicht in sein Vergnügen finden,
Da ihm die Hoffnung immer mehr entdeckt.
Es steiget wie ein helles Licht
Der Andacht Glut in Gottes Heiligtum;
Wiewohl, der teure Lehrerruhm
Ist sein Polar, dahin, als ein Magnet,
Sein Wünschen, sein Verlangen geht.

Oto sierce, śród delikatnych czułości,
tysiącznymi roskoszmi przepełnione,
w sobie iak mierz nie nayduie przyiemności,
dufność sprawia, iż więcey uiawnione.
Snaść iaśniejąca światłość wzlata owa
w świętości Boga żarliwe poddanie;
Atoli drogiego oney bakałarza uznanie
by iako magnes będąca, gwiazda biegunowa
przyciąga iego każde pragnienie, żądanie.

Die Liebe führt mit sanften Schritten
Ein Herz, das seinen Lehrer liebt.

Wo andre auszuschweifen pflegen,
Wird dies behutsam sich bewegen,
Weil ihm die Ehrfurcht Grenzen gibt.

Miłość wiedzie kroki spokoynemi
sierce bakałarza swego miłuiące.

Oto inszy zboczy ku zgorszeniu
ono zaś podąża kroki przezornemi,
gdyż granice miewa w wielkiem uważaniu.

Du bist es ja, o hochverdienter Mann,
Der in unausgesetzten Lehren
Mit höchsten Ehren
Den Silberschmuck des Alters tragen kann.
Dank, Ehrerbietung, Ruhm,
Kömmt alles hier zusammen;
Und weil du unsre Brust
Als Licht und Führer leiten musst,
Wirst du dies freudige Bezeigen nicht verdammen.

Ty iście ieś, mężu wielce zasłużony,
tym, który w nauczaniu bezprzestannym,
śród uczczenia nawiętszego, nosić
starszeństwa srebrną ozdobę w możności.
Dzięki, uwenerowanie, falenie
tuć pospołu przybywają;
y skoroś tych, co pierś Ci powierzają
przewodnikiem, opiekunem, oświeceniem,
onym radosnym znakiem nie wzgardzisz z potępieniem.

Der Tag, der dich vordem gebar,
Stellt sich vor uns so heilsam dar
Als jener, da der Schöpfer spricht:
Es werde Licht!

Oto dzień, w którym Tyś został zrodzony
w oczach naszych uchodzi za zbawienny
iako dzień, gdaż Pan, Którego stworzenie,
rzecze: niechżeć światłość sie sstanie!