Notki z roku 2018 i miesiaca numer 3


1 marca 2018 (czwartek), 09:24:24

ICOM-E92d - kupiłem sobie nowość, z przez 9 lat

No i mam, ale teraz muszę opanować używanie, bo menu jest skomplikowane. Mało używany, 1100zł, czyli rynkowo bo nówka to 2000zl.

klawisze IC-E92D

W załącznikach instrukcja i obrazek:

ICOM IC-E92D

Opis ze strony polskiego dystrybutora

Icom z dumą przedstawił debiut wodoszczelnego duobandera IC-E92D. Jest to udoskonalona wersja radiotelefonu IC-E91 z wodoszczelnością klasy IPX7.
W połączeniu z opcjonalnym mikrofonogłośnikiem HM-175GPS IC-E92D pozwala na raportowanie pozycji poprzez system GPS

IC-E92D oraz HM-175GPS są skierowane do entuzjastów technologii D-Star, radioamatorów pracujących w terenie, oraz organizacji chcących wykorzystywać system GPS.
 

icom_e92d
D-Star jest protokołem cyfrowego przesyłu dźwięku oraz danych, opracowanym przez Japan Amateur Radio League.

  • Wodoszczelność klasy IPX7
  • Opcjonalny mikrofonogłośnik HM-175GPS z systemem GPS
  • 4-stopniowy wybór mocy nadawania
  • Szerokopasmowy odbiornik z funkcja Dualwatch
  • Duży, przejrzysty wyświetlacz
  • 1304 kanały pamięci
  • nawigacja menu klawiaturą
  • Wbudowany rekorder dźwięku i automatyczna odpowiedź
  • Opcjonalnie możliwość zdalnej kontroli poprzez PC

Specyfikacja

Zakres częstotliwośći:

  • TX 144-146 MHz 430-440 MHz
  • RX 0.495 ~ 999.990 MHz

Tryby: FM, DV, AM (tylko odbiór)

  • Ilość kanałów: 1304
  • Temperatura działania: -10°C ~ +60°C
  • Impedancja anteny: 50 Ohm (SMA)
  • Napięcie zasilania: 7.4VDC z akumulatora

Pobór prądu:

  • TX
    • VHF 2.0A (5.0W)
    • UHF 2.1A (5.0W)
  • RX 220mA (vol. max)
    • 36mA (spoczynek)

Odstęp międzykanałowy (kHz): 5/6.25/8.33/9/10/12.5/15/20/25/30/50/100/200
Stabilizacja częstotliości: ±2.5 ppm
Wymiary: 58.4 x 112 x 34.2 mm
Waga: 300 gr. z akumulatorem

Transmisje:
System modulacji:

  • FM: modulacja zmiennej reaktancji
  • DV: GMSK
  • tryb transmisji: F2D, F3E, F7W (D-Star)
  • Emisje niepożądane:: < -60dB

Max. dewiacja częstotliwości:

  • ± 5kHz (wide)
  • ± 2.5kHz (narrow)

Impedancja mikrofonu : 2k Ohm

  • Max. moc wyjściowa: VHF/UHF 5/2.5/0.5/0.1W


Odbiornik

Typ odbiornika:

  • Superheterodyna z podwójną przemianą
  • Superheterodyna z potrójną przemianą (FM-W)


Czułość: FM (12dB SINAD)

  • 1.625-29.995 - 0.4 μV
  • 30.000-117.995 -0.25 μV
  • 118.000-173.995 - 0.18 μV
  • 174.000-349.995 - 0.32 μV
  • 350.000-469.995 - 0.22 μV
  • 470.000-599.995 - 0.32 μV
  • 600.000-999.990 - 0.56 μV

FM-W (12dB SINAD)

  • 76.000-108.000 -1 μV
  • 175.000-221.995 - 1,8 μV
  • 470.000-770.000 - 2.5μV
  • AM (10dB S/N)
  • 0.495-4.995 - 1.3 μV
  • 5.000-29.995 - 0,56 μV
  • 118.000-136.000 - 0,5 μV
  • 222.000-246.995 - 0,79 μV
  • 247.000-329.995 - 1 μV
  • DV (BER 1%)
  • Pasmo amatorskie 0.22 μV

Czułość squelch:

  • -17dB in VHF (at threshold)
  • -16dB in UHF (at threshold)

Selektywność:

  • AM/FM > 50 dB
  • DV/FM-N > 45 dB
  • FM-W > 300 kHz/-3dB
  • < 700 kHz/-20 dB

Moc audio: 0.20W przy 8 Ohm (z 10% d.a.t.)
Częstotliwość F.I.:

  • 1^ 61.65 MHz
  • 59.25 MHz
  • 46.35 MHz
  • 2^ 450 kHz
  • 13.35 MHz (FM-W only)
  • 3^ 1.95 MHz (FM-W only)

 

 


Kategorie: sp9awx, _blog


Słowa kluczowe: ICOM-92d, ukf, sp9awx


Pliki


Komentarze: (1)

wojtek, March 1, 2018 18:59 Skomentuj komentarz


Czym się różni ic-92ad od ic-e92d?

Skomentuj notkę
1 marca 2018 (czwartek), 12:52:52

Księga Hioba - Bóg powołuje nas do wieczności (wniosek #2)

Jednym z wniosków płynących z Księgi Hioba jest to, że Bóg powołał człowieka do wieczności. Dziś, w przesiąkniętym materializmem świecie jest to niewiarygodne, w czasach Hioba było oczywiste - tak oczywiste, że autor tej księgi, opisując rodzinę i majętność Hioba nawet nie skomentował faktu, że coś ta arytmetyka się nie zgadza. Dziś umyka nam to, czytając tego nie widzimy - na szczęście są rabini, który pamiętają, i mogą nam tą naukę wyłożyć. Wyłożyć to, że Bóg powołał nas do życia wiecznego, i dla Hioba była to oczywistość.

Spróbujmy to też zobaczyć:

#1. Wypowiedź Hioba

Tu rozdział 14 poematu, w którym Hiob rozważa kwestie życia.

(Hiob 14:1) Dni człowieka zrodzonego z kobiety są krótkie i pełne niepokoju. (2) Zakwita on jak kwiat — i więdnie, umyka jak cień — nie trwa długo. (3) Właśnie na takiego kierujesz spojrzenie i takiego pozywasz na sąd. (...) (10) Tymczasem człowiek, gdy umiera, to na dobre; kiedy zgaśnie, to gdzie się podziewa? (11)Jak wód ubywa w jeziorze, jak rzeka opada i wysycha, (12) tak człowiek, gdy legnie, nie wstanie, nie obudzi się, póki trwać będą niebiosa — nie powstanie ze snu.

(13) Obyś tak mnie skrył w świecie zmarłych, schował mnie, aż ustanie Twój gniew, wyznaczył mi granicę — lecz potem wspomniał o mnie!

(14) Bo człowiek, gdy umrze, czy ożyje? Będę czekał po wszystkie dni mego znoju, aż przyjdzie kolej na mnie.

(15) Będziesz wołał, a ja ci odpowiem, zatęsknisz za tworem swych rąk.

 

Mając świadomość swojej grzeszności (19:16-17) i śmieci jako jej konsekwencji (19:14) Hiob spokojnie zwraca się do Boga słowami:

(19:25) Bo ja wiem, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem powstanie.
(26) Gdy na mej skórze już dopełni się zniszczenie, wolny od ciała będę oglądał Boga.
(27) Zobaczę Go sam, osobiście, moje oczy, niczyje inne — moje jestestwo już tęskni za tą chwilą!

Co? Nic - po prostu Hiob wierzy w wieczność. Wierzył w zmartwychwstanie, bo (wbrew temu, co nauczają niektórzy o niebie) wieczność będziemy spędzać w swych nowych, uwielbionych ciałach (Fil 3:21), podobnych do ciała Pana Jezusa.

Przy okazji wychodzi, że ta nadzieja Hioba na zmartwychwstanie zakładała, że zmartwychwstanie gdy przeminą niebiosa "człowiek, gdy legnie, nie wstanie, nie obudzi się, póki trwać będą niebiosa". To by się zgadzało - wszak Hiob przechodzi w wieczność, gdyż jego imię jest zapisane w Księdze Żywota. Ale muszę to jeszcze dobadać.

#2. Arytmetyka spisu inwentarza

Co było na początku, przed wydarzeniami:

(Hiob 1:1) W ziemi Us był pewien człowiek. Miał na imię Job. Był on nienaganny i prawy. Żył w bojaźni Bożej i stronił od zła. (2) Urodziło mu się siedmiu synów i trzy córki. (3) Na jego dobytek składało się siedem tysięcy owiec i trzy tysiące wielbłądów, pięćset par bydląt zaprzęgowych i pięćset oślic. Ponadto miał bardzo liczną służbę. Był to człowiek najznakomitszy ze wszystkich ludzi Wschodu.

A co było potem:

(Hiob 42:10) PAN przywrócił też Jobowi powodzenie, gdy wstawiał się on za swoimi przyjaciółmi. PAN też dwukrotnie pomnożył wszystko, co Job posiadał. (...) (12) PAN natomiast błogosławił późniejsze lata Joba bardziej niż wcześniejsze. Posiadał on czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc par bydląt zaprzęgowych i tysiąc oślic.

(13) Urodziło mu się też siedmiu synów i trzy córki. (14) Pierwszej z nich dał na imię Jemima, drugiej Kesja, a trzeciej Keren-Hapuk. (15)Kobiet tak pięknych jak córki Joba nie było w całym kraju. Ojciec wyznaczył im też własność dziedziczną pomiędzy ich braćmi.

Tabelka ze spisem
Rodzina i dobytek Hioba Przed chorobą W trakcie choroby Po chorobie W wieczności
Owiec 7000 14000  
Wielbłądów 3000  0 6000   
Bydląt zaprzęgowych 500 par  1000 par  
Oślic  500  1000  
Córek 0 (?)  3 (?) 3+3 =  6 
Synów 0 (?)  7 (?) 7+7 = 14 
Żony 1 1  1 1 (?)  

#3. Analiza danych

  • Miał 3 córki i 7 synów, zginęły. Bóg obiecał, że wszystko mu pomnoży dwukrotnie. Urodziły się mu 3 córki i 7 synów. Albo (#1) Bóg nie jest wierny, (#2) Bóg jest słaby w arytmetyce, albo (i to jest ważne #3) 7+3 + 7+3 = 20 i tyle dzieci Hioba żyje, choć w przeciwieństwie do owiec 7+3 już funkcjonują w wieczności.
  • Bonus. W przypadku córek napisane jest, że „Kobiet tak pięknych jak córki Joba nie było w całym kraju” (Hob42:15).
  • O żonie (nawiasem mówiąc głupiej - patrz Hiob 2:9 nie będę się wypowiadał. Nie wiem jak to jest z żonami w wieczności. Ale musiała mieć z tym Hiobem swoje przejścia, skoro urodziwszy mu 10 dzieci, przeszła jakoś przez jego choroby i cierpienia aby potem urodzić mu jeszcze 10.

#4. Wnioski:

  • Kluczowe zdanie Hioba: "wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia, ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz" a więc cały proces, przez który przeszedł, a którego inicjatorem i kontrolerem był Bóg (a nie szatan) miał sens. Proces ten uczynił z człowieka religijnego człowieka wiary.
  • Hiob był pewien życia w wieczności i tą wiarę Bóg mu wynagrodził, gdyż Hiob ma dwa razy więcej synów i córek. Owiec (7 tys. -> 14 tys.) i wielbłądów miał dwa razy więcej już, i tylko tu na ziemi ale dzieci ma i będzie miał wiecznie (7+3+7+3). Bóg powołuje ludzi do życia wiecznego!

#5. Dodatki:

  • Streszczenie księgi Hioba zapisał apostoł Paweł w Liście do Rzymian, w rozdziale 8, w wersecie 28 gdzie czytamy: Wiemy, że kochającym Boga, to jest tym, którzy są powołani zgodnie z Jego planem, wszystko służy ku dobremu.
  • I jeszcze rabbi Abraham Heschel: "Wiara taka, jak wiara Hioba nie moze byc wstrzasnieta, poniewaz jest ona rezultatem przezytego wstrząsu".
  • Tu większy kawałek z rozdziału 14 poematu, w którym Hiob rozważa kwestie życia.

    (Hiob 14:1) Dni człowieka zrodzonego z kobiety są krótkie i pełne niepokoju. (2) Zakwita on jak kwiat — i więdnie, umyka jak cień — nie trwa długo.
    (3) Właśnie na takiego kierujesz spojrzenie i takiego pozywasz na sąd. (4) A czy nieczysty może stać się czysty? Nie ma takich! (5) Tak, określasz, ile człowiek ma żyć, ustalasz liczbę jego miesięcy, stawiasz granicę, której nie przekroczy. (6) Skoro tak, to nie wpatruj się w niego, daj mu spokój, niech jak najemnik pocieszy się końcem dnia.

    (7) Dla drzewa jest przynajmniej nadzieja. Gdy je zetną, odrasta, znowu wypuszcza pęd. (8)Jego korzeń starzeje się w ziemi, w prochu obumiera jego pień, (9) lecz gdy poczuje wilgoć, kiełkuje, strzela gałązką niczym świeża sadzonka.

    (10) Tymczasem człowiek, gdy umiera, to na dobre; kiedy zgaśnie, to gdzie się podziewa? (11)Jak wód ubywa w jeziorze, jak rzeka opada i wysycha, (12) tak człowiek, gdy legnie, nie wstanie, nie obudzi się, póki trwać będą niebiosa — nie powstanie ze snu.

    (13) Obyś tak mnie skrył w świecie zmarłych, schował mnie, aż ustanie Twój gniew, wyznaczył mi granicę — lecz potem wspomniał o mnie!

    (14) Bo człowiek, gdy umrze, czy ożyje? Będę czekał po wszystkie dni mego znoju, aż przyjdzie kolej na mnie.

    (15) Będziesz wołał, a ja ci odpowiem, zatęsknisz za tworem swych rąk.

    (16) Tak! Teraz liczysz moje kroki, pilnujesz mojego grzechu. (17) Moja nieprawość zapieczętowana w sakiewce, zabezpieczyłeś moją winę.

    (18) Oto jak góra pada i kruszeje, jak skała przesuwana jest z miejsca, (19) jak woda gładzi kamienie, a ulewa spłukuje proch ziemi, tak Ty, Panie, niweczysz nadzieję człowieka. (20) Pokonujesz go na zawsze — i odchodzi; odmieniasz jego oblicze — i odprawiasz. (21) Jego dzieci doznają szacunku, a on już o tym nie wie. Jego dzieci tracą znaczenie, a do niego to nie dociera. (22) Czuje ból, dopóki ma ciało, i dopóki ma duszę — płacze.

     


Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium, _blog


Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, księga hioba, wieczność


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 marca 2018 (czwartek), 12:52:52

Księga Hioba - Bóg objawia swą chwałę (wniosek #3)

Kiedyś obiecałem sobie, że przeanalizuję pytania zawarte w rozdziałach 38-41. Dlaczego? Bo w nich Bóg objawia swoją chwałę Hiobowi, Hiob nie ma nic do powiedzenia, za to w pytaniach jest całkiem sporo dawka wiedzy.

Obiecałem sobie i zacząłem - w ten sposób, że skopiowałem w tabelkę, i sobie czytając komentuję.


 

Tabelka

??? Człowiek jest stworzony później, gdy ziemia już była posadowiona.

Treść Analiza

(38:3) Przepasz jak mężczyzna swe biodra! Będę cię pytał, a ty Mnie pouczysz.

 

 (4) Gdzie byłeś, gdy posadawiałem ziemię? Powiedz, jeśli to wiesz i rozumiesz. 

 

(5) Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy?

W analizie wymiarów i rozmiarów jako ludzie jesteśmy słabi.
(6) Na czym osadzone są jej podstawy, albo kto położył jej kamień węgielny, (7) gdy chórem śpiewały gwiazdy poranne, a aniołowie Boży wznosili radosne okrzyki?

O grawitacji też niewiele wiemy, podobnie jak o gwiazdach i aniołach.

 (8) Kto osłonił morze przy jego narodzinach, gdy burząc się, wychodziło z łona, (9) gdy obłok uczyniłem jego szatą, a ciężką chmurę becikiem, (10) gdy wyznaczyłem mu moją granicę, gdy założyłem zawory oraz bramy (11) i powiedziałem: Dotąd dojdziesz — i nie dalej! I tu zatrzymasz swoje dumne fale!  
 (12) Czy odkąd żyjesz, obudziłeś poranek? Czy zorzy wskazałeś jej miejsce, (13) tak by objęła krańce ziemi, z której bezbożni zostaną strząśnięci? (14) By ziemia nabrała kształtów jak glina pod pieczęcią, zaczęła mienić się jak odzienie, (15) by w końcu bezbożnym odebrano światło i ich dumnie wzniesione ramiona utrącono?

z krańców ziemi bezbożni zostaną strząśnięci? #płaska ziemia.? Nie - to może być przecież wielowymiarowe i pewnie tak należy to rozumieć. #przestrzeń.

(16) Czy dotarłeś aż do źródeł morza i przechadzałeś się po dnie morskiej toni? morze
(17) Czy otworzyły się przed tobą bramy śmierci i czy widziałeś bramy jej cienia? biologiczne czy metafizyczne te rozważania?
(18) Czy poznałeś rozmiary ziemi? Powiedz, jeżeli wiesz to wszystko!  
(19) Którędy prowadzi droga tam, gdzie mieszka światło? A ciemność? Gdzie jest jej mieszkanie, (20) tak byś mógł ją zawrzeć w jej granicach i był świadom ścieżek do jej domu?  
(21) Oczywiście wiesz o tym! Wtedy cię urodzono! Żyjesz od niepamiętnych czasów! Czy to mowa o granicach poznania czasu? A może o tym, że nie ma granic skoro od niepamiętnych czyli dawnych czasów?
(22) Czy dotarłeś aż do skarbnic śniegu? I czy widziałeś skarbnice gradu, (23)który przechowuję na czas ucisku, na dzień walki i bitwy?  
(24) Którędy prowadzi droga tam, gdzie dzieli się światłość, i skąd wypuszcza się na ziemię wiatr wschodni? (25) Kto wyrąbał koryto ulewie i drogę trzaskom gromów, (26) by nawodnić ziemię bezludną, niezamieszkaną pustynię, (27) by nawodnić nieużytki i ugory i zazielenić je dywanem trawy?  
(28) Czy deszcz ma ojca? Kto zrodził krople rosy? (29) Z czyjego łona pochodzi lód? I kto zrodził szron niebios? (30) Wody twardnieją jak kamień, a powierzchnia głębin wód tężeje!  
(31) Czy wiesz, jak połączyć Plejady lub rozluźnić więzy Oriona? #astronomia
(32) Czy umiesz we właściwym czasie wyprowadzać konstelacje lub pokierować Niedźwiedzicą z jej młodymi? #astronomia
(33) Czy znasz porządek niebios? Czy ustanowiłeś ich władzę na ziemi? #astronomia
(34) Czy możesz podnieść swój głos ku obłokom i sprowadzić na siebie masy wód? (35) Czy możesz puścić błyskawice, tak by wyruszyły i powiedziały: Jesteśmy na twoje rozkazy!?  
(36) Kto w najdalszych głębiach umieścił mądrość lub dał bystrość rozumowi? (37) Kto potrafi w mądrości przeliczyć obłoki i kto zdoła uchylić łagwi z wodą niebios, (38) gdy proch ziemi zbija się w twardą masę, a bryły przylegają do siebie?  
(39) Czy polujesz na łup dla lwicy i zaspokajasz pragnienie lwiąt, (40) gdy kulą się na legowiskach lub siedzą w gąszczu na czatach? #zoologia
(41) Kto przygotowuje krukowi pokarm, gdy jego pisklęta wołają do Boga albo tułają się bez pożywienia?" #zoologia
   
 (1) Czy znasz porę, gdy rodzą kozice górskie? Czy pilnujesz czasu rodzenia łań? (2) Czy ty wyliczasz miesiące ich ciąży i ustalasz im datę porodu? (3) Same przykucają, wydają na świat potomstwo i pozbywają się swoich bólów. (4) Ich młode wzmacniają się, rosną na otwartych przestrzeniach, potem odchodzą i już do nich nie wracają.  kozica, łania
(5) Kto wypuścił dzikiego osła i kto rozwiązał jego pęta — (6) tego, któremu step przeznaczyłem na dom i słone miejsca na mieszkanie? (7) Kpi sobie ze zgiełku miasta, nie słyszy komend poganiacza. (8) Przemierza góry za paszą, tam szuka sobie zieleni. Dziki osioł, onagier
(9) Czy zechce służyć ci bawół, czy przenocuje u twego żłobu? (10) Czy przywiążesz go sznurem do pługa? Czy zabronuje za tobą zagony? (11) Czy zdasz się na jego siłę i zechcesz mu powierzyć plony? (12)Czy zaufasz, że zwiezie twe snopy, że dostarczy je na klepisko? Bawół
(13) Skrzydła strusicy trzepoczą, lecz czy to skrzydła i pióra bociana? (14) Bo na ziemi znosi swe jaja i wygrzewa je w piasku, (15) zapomina, że je może zgnieść nogą lub że zdeptać je może zwierzyna. (16) Twardo postępuje z młodymi, jakby nie należały do niej, nie boi się, że jej trud był daremny, (17) gdyż Bóg pozbawił ją takiej mądrości i ograniczył jej rozum. (18) Za to, gdy podniesie się do ucieczki, szydzi z konia wraz z jego jeźdźcem! struś pędziwiatr o małym rozumku
(19)Czy to ty dajesz koniowi siłę? Czy odziewasz w grzywę jego kark? (20) Czy na twój rozkaz skacze jak szarańcza? Siła jego rżenia budzi respekt! (21) Drze kopytami ziemię, cieszy się swoją siłą, wybiega na spotkanie oręża! (22) Drwi z trwogi, nie ma w nim lęku, nie ustępuje przed mieczem. (23) Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida. (24) Z tętentem i w podnieceniu pochłania odległości, a na głos trąby nie ustoi spokojnie. (25) Ledwie zatrąbią, rży głośno, z oddali wyczuwa bitwę, rozkazy wodzów i sygnał do walki. koń, koń bojowy, bitwa
 (26) Czy mocą twojego rozumu wzlatuje jastrząb i chwyta w skrzydła wiatr południowy? jastrząb
 (27) Czy na twój rozkaz wznosi się orzeł i zakłada swe gniazdo wysoko? (28) Mieszka na skale i tam nocuje — na iglicach i graniach skalnych. (29) Stamtąd wypatruje żeru, sięga wzrokiem daleko.  orzeł
(30) Jego młode chciwie piją krew, zjawia się wszędzie, gdzie padają zabici.  dalej orzeł, ale nawiązanie do bitwy, która była przy koniu
   
(1) Następnie PAN skierował do Joba te słowa: narracja
(2) Czy korektor Wszechmocnego chce spierać się dalej? Niech oskarżyciel Boga odpowie! (3) Wtedy Job odezwał się do PANA: (4) Cóż Ci odpowiem? Przecież jestem niczym. Swoją rękę kładę na ustach. (5) Raz powiedziałem i już się nie odezwę, przemówiłem po raz drugi — i już nie powtórzę. (6) Wtedy PAN odpowiedział Jobowi wśród burzy: (7) Przepasz jak mężczyzna swe biodra. Będę ci zadawał pytania, a ty Mnie pouczysz!  
(8) Czy rzeczywiście chcesz podważać mój sąd, przeczyć Mi, by wykazać swą rację? (9) Czy masz taką siłę jak Bóg i możesz głosem zagrzmieć jak On? (10) Jeśli tak, to okaż swą wielkość i wspaniałość, zalśnij blaskiem i majestatem! (11) Wylej swój wezbrany gniew, zauważ każdego pysznego i poniż go! (12)Przyjrzyj się każdemu z nich i utrąć go, zdepcz bezbożnych tam, gdzie się panoszą! (13) Pogrzeb ich wszystkich w prochu, ukryj ich oblicza przed wzrokiem! (14) Wtedy i Ja ci przyznam, że twoja prawica jest w stanie cię wybawić.  
(15) Spójrz na bestię. Stworzyłem ją podobnie jak ciebie, a żywi się trawą niczym bydlę. (16) Zobacz jednak, jaką siłę ma w biodrach i jaką moc w swoich mięśniach! (17) Swój ogon wypręża jak cedr, ścięgna ud ma mocno splecione, (18) kości jak rury miedziane, a członki jak drągi żelazne. (19) Jest jednym z najciekawszych Bożych dzieł, jej Stwórca wyciągnął do niej miecz. (20) Tak, góry dostarczają jej paszy, miejsca, gdzie hasa zwierzyna. (21) Wyleguje się pod krzewami lotosu, w ukryciu trzciny i bagna. (22) Lotos osłania ją cieniem, otaczają ją nadrzeczne wierzby. (23) Nie płoszy jej wzburzona rzeka; zachowuje spokój, choćby Jordan wpadł jej w paszczę. (24) Nie daje się jej łatwo złapać, trudno jej nozdrza przekłuć chwytakiem! #dinozaur.

(25) Albo czy wyciągniesz hakiem Lewiatana? Czy sznurem związałbyś mu język? (26) Czy przewlekłbyś mu linę przez nozdrza albo czy szczęki przebiłbyś ościeniem? (27) Czy korzyłby się on przed tobą w licznych prośbach lub przemawiał do ciebie uprzejmie? (28) Czy zawarłby z tobą przymierze, aby być twoim sługą na zawsze? (29) Czy możesz pobawić się z nim jak z ptaszkiem lub uwiązać go niczym zabawkę dla swych córek? (30) Czy handlują nim cechy rybackie? Czy sprzedają go między kupców? (31) Czy grotem podziurawisz mu skórę lub harpunem rybackim głowę? (32) Połóż tylko na nim swą dłoń! Chwila walki — i kolejnej nie będzie.

(1) Łudzi się, kto ma nadzieję go schwytać! Sam jego widok już zwala z nóg. (2) Trudno znaleźć śmiałka, który by chciał go podrażnić, a cóż dopiero kogoś, kto chciałby mierzyć się ze Mną!

lewiatan, cech rybacki
   
(3)Kto przeciw Mnie wystąpi, abym mu dał odprawę? Pod całym niebem nie ma takiego!  
(4) Powiem jeszcze jednak o jego wyglądzie, o jego wielkiej sile i przepięknych kształtach. (5) Kto odkryje wierzch jego zbroi? Kto zechce podejść do podwójnej kolczugi? (6) Kto by chciał otworzyć wrota jego paszczy? Przecież spomiędzy jego kłów wionie grozą! (7) A jego grzbiet to rzędy tarcz, złączone ze sobą na kamień. (8) Jedna przylega do drugiej, nie przejdzie między nimi powietrze. (9) Jedna z drugą jest spojona, zwierają się i nie dzielą. (10) Swoim parskaniem rzuca błyski światła, a jego oczy są jak powieki zorzy. (11) Z jego paszczy buchają pochodnie i strzelają z niej iskry ognia. (12) Z jego nozdrzy dobywa się dym jak z garnka, który paruje, lub z kotła. (13) Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień. (14) W jego karku spoczywa siła, a przed nim ludzie zataczają się w trwodze. (15) Fałdy jego cielska łączą się ze sobą, są na nim jakby odlane, nieruchome. (16) Jego klatka jest twarda jak skała, przypomina dolny kamień młyński. (17) Gdy się ruszy, drżą nawet najdzielniejsi, łamią się ich szeregi, nie trafiają. (18) Nie ostanie się miecz, który go dosięga, ani dzida, ani pocisk, ani włócznia. (19) Żelazo uważa za słomę, brąz za drzewo zbutwiałe. (20) Nie płoszy go strzała z łuku, kamienie z procy to sieczka. (21) Maczugę uważa za plewę i kpi z grzechotania włóczniami. (22) Od spodu ma ostre skorupy, miażdży jak broną błoto. (23) Głębina bulgoce przy nim jak kocioł, morze burzy się niczym wrząca maź. (24) Zostawia za sobą jasny szlak, toń wygląda jak pokryta siwizną. (25) Prochu ziemi nie depcze nic podobnego — jest stworzeniem nie znającym lęku. (26) Patrzy z góry na wszystko, co wzniosłe, on, król wszystkiego, co dumne. jeszcze o dinozaurze, albo krokodylu, albo jakimś innym smoku
   
   

 ToDo:

Fajnie by było to poprawić kiedyś.

 

 

 

 


Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium, _blog, _tmp


Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, księga hioba, chwała, objawienie


Komentarze: (1)

Gosia, August 25, 2019 23:13 Skomentuj komentarz


Tak, dopiero po tym, jak Hiob poznaje chwałę, potęgę, majestat i moc Boga - które Bóg mu pokazuje na podstawie swojego stworzenia - dopiero wtedy padają kluczowe słowa Hioba (czyli Hiob w nowy, pełniejszy sposób poznał Boga lub też Bóg mu się objawił): "Tylko ze słyszenia wiedziałem o tobie, lecz teraz moje oko ujrzało cię" (BW). Ciekawe jest to, że Bóg pokazuje Hiobowi Lewiatana czy wcześniej Behemota, nie po to, żeby Hioba przerazić stworzeniem, ale po to, żeby zwrócić Hiobowi uwagę na Stwórcę tego stworzenia (ważne w kontekście pewnych współczesnych nauczań z zakresu demonologii - #duchlewiatana etc).

Podobnie Mojżesz poznał Boga inaczej niż do tej pory, kiedy stał z ludem nad brzegiem gorzkich wód Mara.

Lud szemrał, a Mojżesz jako jedyny wołał do Boga. Lud nie otrzymał nic (oprócz uzdrowionej wody), a Mojżeszowi Bóg się objawił po raz pierwszy jako Jahwe Rapha (bom Ja, PAN, twój lekarz). Czyli mamy wybór w trudnościach: a) narzekać lub b) modlić się i wołać do Boga, a On nam się objawi w nowy sposób.

Ciekawa jest tutaj symbolika drzewa - podobno w języku hebrajskim zarówno o drzewie rosnącym, jak i o kawałku drewna mówi się tak samo (używając tego samego słowa). Tutaj drzewo wrzucone do wody można połączyć z drzewa krzyża.

Co może połączyć Hioba i Mojżesza w tamtej sytuacji?

Każdy z nich po swoich przejściach w nowy sposób poznał Boga.

Mówi się, że czasem trudności są po to, żeby zrealizowany został cel Boga, jakim jest pełniejsze poznanie Go.

Skomentuj notkę
1 marca 2018 (czwartek), 18:40:40

Księga Hioba - o co chodzi w całej księdze (wniosek #1)

#1. W księdze tej opisana jest taka zmiana

background Layer 1 składał ofiary Hiob twarzą w twarz Hiob Zrozumienie Przemyślenia stronił od zła Co zrobił Bóg Problemy religijny znający Objawienie słyszał coś o Bogu żył bogobojnie Boga zobaczył Boga

#2. Co wyczytuje z tej księgi:

  • Że inicjatorem całej tej hecy był Pan Bóg, a nie szatan. Aniołowie (w tym szatan) stawili się przez Panem i to Pan zapytał szatana, i to Pan zwrócił uwagę na Hioba.
    • (1:6) Tymczasem pewnego dnia synowie Boży przyszli, aby stawić się przed PANEM. Wśród nich przybył też szatan. (7) Skąd przybywasz? — zapytał go PAN.
      A właśnie krążyłem po ziemi — odpowiedział szatan. — Przechadzałem się to tu, to tam.
      (8) A czy zwróciłeś uwagę na mojego sługę, Joba? — zapytał dalej PAN.  (...)
      (12) Wtedy PAN powiedział do szatana: Oto wszystko, co ma, jest w twej mocy, tylko jego samego nie dotykaj!
  • Szatan był wykonawcą a nie Bóg. Ale Bóg miał kontrolę. Szatan był zainteresowanym wykonawcą, chciał bardziej zaszkodzić Hiobowi, ale Bóg miał kontrolę, i Bóg określił granice. Bo to plan Boga miał się zrealizować.
    • (2:4) A szatan odpowiedział PANU: A cóż to była za próba! Przecież przeżył! Za życie człowiek odda wszystko! (5) Spróbuj tylko wyciągnąć rękę i odebrać mu zdrowie! Zobaczymy, jak Cię będzie błogosławił!
      (6) Wtedy PAN powiedział do szatana: Oto jest w twojej mocy, tylko nie pozbawiaj go życia!
      (7) Szatan odszedł więc sprzed oblicza PANA i odebrał Jobowi zdrowie. Od stóp do głów pojawiły się na jego ciele straszne wrzody.
  • Hiob był człowiekiem religijnym. Nie znał Boga, nie znał Jego charakteru. Widać to, gdy składa ofiarę za synów na wszelki wypadek, z obawy o dzieci. Nie zna charakteru i woli Boga, za to wie o nim coś, w szczególności wie coś o ofiarach, które są mu miłe.
    • (1:4) Jego synowie mieli zwyczaj urządzania uczt. Każdy czynił to w swoim domu, w ustalonym dniu, a zapraszali na uczty także swoje trzy siostry, aby wraz z nimi jadły i piły. (5) Kiedy mijał kolejny cykl uczt, Job dokonywał poświęcenia swych dzieci. Wstawał wczesnym rankiem i za każde z nich składał całopalenia. Myślał bowiem tak: Może któreś z moich dzieci zgrzeszyło i znieważyło Boga w swym sercu? Tak postępował Job zawsze.
  • Hiob, jako człowiek religijny nie wierzy aby Bóg kontrolował sytuacje, czemu dał wyraz w pierwszym swoim żalu (3:25):
    • spotkało mnie, czegom się lękał,
      bałem się, a jednak to przyszło.
  • Ale potem, w trakcie dyskusji wychodzi, że Hiob o swojej relacji z Bogiem sporo jednak wie. I najważniejsze - jest pewien, że jest OK, że nie ma tam grzechu. Odpiera fałszywe i oskarżającego go sugestie kumpli.
  • Hiob wie też, że Bóg jest odkupicielem.
    • (19:25) Bo ja wiem, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem powstanie. (26) Gdy na mej skórze już dopełni się zniszczenie, wolny od ciała będę oglądał Boga. (27) Zobaczę Go sam, osobiście, moje oczy, niczyje inne — moje jestestwo już tęskni za tą chwilą!
  • Hiob wie coś o wieczności,
    • rozdział 14....
  • Tu wydaje się, że wie o pełnej kontroli Boga nad życiem doczesnym - mimo iż w 3:25 wątpił.
    • rozdział ???????? (!!! ToDo !!!)
  • W rozdziale 28 pojawia się Mądrość!
  • W pewnym momencie, Bóg mówi dość cierpieniom Hioba i rozważaniu ich. Nakazuje Hiobowi pomyśleć o sobie zadając pytania:
    • (3) Przepasz biodra jak mocarz! Będę cię pytał - pouczysz Mnie.
      (4) Gdzie byłeś, gdy zakładałem podstawy ziemi? Powiedz, jeżeli znasz mądrość. (...)
    • Super pytania. Całe rozdziały 38,39, 40 i 41 to objawienie się chwały Boga. Fajnie, że Pan Bóg daje się nam poznać.
    • To objawienie się Boga, jako wszech... zmienia Hioba.
  • Po tych przejściach Hiob wypowiada kluczowe dla całej akcji słowa: 
    • (42:5) Otóż wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia, ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz(6) Dlatego wycofuję moje słowa i kajam się w prochu i popiele.
    • Fajnie, że Pan Bóg daje się nam poznać.
  • Ważne jest mieć właściwą perspektywę - perspektywę wieczności (rozdział 14)

#3. Ważne myśli na podsumowanie księgi:

Streszczenie księgi Hioba zapisał apostoł Paweł w Liście do Rzymian, w rozdziale 8, w wersecie 28 gdzie czytamy:


Wiemy, że kochającym Boga, to jest tym,
którzy są powołani zgodnie z Jego planem,
wszystko służy ku dobremu.

Zmianę jaka dokonała się w Hiobie jest opisana przez niego samego w taki sposób:


Otóż wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia,
ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz.

I jeszcze druga myśl, rabbi Abraham Heschel napisał tak:


Wiara taka, jak wiara Hioba nie moze byc wstrzasnieta,
poniewaz jest ona rezultatem przezytego wstrząsu.

#4. Alternatywa

Czy droga Hioba jest drogą, jaką Bóg zaplanował dla każdego człowieka? Hmmm..... dobre pytanie. Wydaje się, że dla pobożnych tak, ale ....

Ale myślę, że lepie zrobić ruch wyprzedzający - zanim Pan Bóg wezwie szatana aby nas przetrzepał samemu poprosił, np. słowami Psalmu 139

Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną!

Zbadaj mnie Boże...

#5. Hiob i jego przyjaciele - wstawiennictwo

Hi 42:7-10 ubg
(7) A gdy PAN wypowiedział te słowa do Hioba, powiedział PAN do Elifaza z Temanu: Mój gniew zapłonął przeciw tobie i przeciw dwom twoim przyjaciołom, ponieważ nie mówiliście o mnie prawdy jak mój sługa Hiob.

(8) Teraz więc weźcie sobie siedem cielców i siedem baranów, idźcie do mego sługi Hioba i złóżcie całopalenie za siebie; a Hiob, mój sługa, będzie się modlił za was, bo jego przyjmę, abym nie uczynił z wami według waszej głupoty. Nie mówiliście bowiem o mnie prawdy jak mój sługa Hiob.

(9) Poszli więc Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naamy i uczynili, jak PAN im rozkazał. PAN także przyjął Hioba. (10) PAN przywrócił to, co zostało zabrane Hiobowi, gdy się modlił za swoich przyjaciół. (...)

Uwagi:

  • przyjaciele Hioba mówili nieprawdę o Bogu. Kłamali!
  • Hiob wstawia się za nich.

#6. Wersety do nauczenia się na pamięć:

  • Synteza Księgi Hioba u św. Pawła
    Rz 8:28 - Wiemy, że kochającym Boga, to jest tym, którzy są powołani zgodnie z Jego planem, wszystko służy ku dobremu.
  • Kluczowe stwierdzenie Hioba
    Hiob 42:5 - Otóż wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia, ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz. 
  • Podkreślenie suwerenności Boga w trudnym dla Hioba momencie
    Hiob 1:21
    Nagi wyszedłem z łona matki
    i nagi stąd odejdę.
    PAN dał — PAN wziął,
    niech imię PANA będzie
    błogosławione.

 



Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, księga hioba


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
2 marca 2018 (piątek), 11:32:32

Jak to się robi? wersety o nawróceniu

J3:16-18

Joh 3:16-18 eib "(16) Bóg bowiem tak bardzo ukochał świat, że dał swego Jedynego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. (17) Bóg nie posłał swego Syna na świat, aby wydał On na świat wyrok, lecz aby świat został przez Niego zbawiony. (18) Ten, kto wierzy w Niego, nie stanie przed sądem; lecz na tym, kto nie wierzy, już ciąży wyrok, ponieważ odmówił wiary w imię Jedynego Syna Bożego."
J1:12-14
Joh 1:12-14 eib "(12) Lecz tym wszystkim, którzy Go przyjęli, dał przywilej stania się dziećmi Boga — tym, którzy wierzą w Jego imię, (13) którzy narodzili się nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga. (14) Słowo zatem stało się ciałem; pełne łaski i prawdy zamieszkało wśród nas — i zobaczyliśmy Jego chwałę, chwałę jako Jedynego zrodzonego, który pochodzi od Ojca."
J5:24
Joh 5:24 eib "(24) Ręczę i zapewniam, kto słucha mego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie czeka go sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia."
Ap 3:20
Rev 3:20 eib "(20) Oto stoję u drzwi! Pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim ucztował, a on ze mną."
Ef 1:13-14
Eph 1:13-14 ubg "(13) W nim i wy położyliście nadzieję, kiedy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię waszego zbawienia, w nim też, gdy uwierzyliście, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym; (14) Który jest zadatkiem naszego dziedzictwa, aż nastąpi odkupienie nabytej własności, dla uwielbienia jego chwały."
Ef 2:8-10
Eph 2:8-10 eib "(8) Gdyż z łaski jesteście zbawieni, przez wiarę. Nie jest to waszym osiągnięciem, ale darem Boga. (9) Nie stało się to dzięki uczynkom, aby się ktoś nie chlubił. (10) Jesteśmy Jego dziełem. Zostaliśmy stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych czynów. Bóg przygotował je już wcześniej, by były treścią naszego życia."
Rz 10:8-9
Rz 10:8-10 eib "(8) Chodzi o to: Blisko ciebie jest słowo, w twoich ustach i w twoim sercu , to znaczy słowo wiary, które głosimy. (9) Bo jeśli ustami wyznasz, że Panem jest Jezus, i uwierzysz w swym sercu, że Bóg wzbudził Go z martwych, będziesz zbawiony. (10) Bo wiara płynąca z serca zapewnia sprawiedliwość, a jej wyznanie ustami zapewnia zbawienie."
Rz 3:21-25
Rz 3:21-26 eib "(21) Teraz natomiast, niezależnie od Prawa, objawiła się sprawiedliwość Boża, poświadczona przez Prawo i Proroków. (22) Jest to sprawiedliwość Boża oparta na zawierzeniu Jezusowi Chrystusowi i dostępna dla wszystkich, którzy wierzą. Nie ma przy tym wyjątków — (23) wszyscy zgrzeszyli i są pozbawieni Bożej chwały. (24) Usprawiedliwienie natomiast otrzymują w darze, z Jego łaski, dzięki temu, że Jezus Chrystus dokonał odkupienia. (25) To Jego Bóg ustanowił przebłaganiem, z którego skorzystać można przez wiarę. Jest ono w Jego krwi. W ten sposób Bóg okazuje swoją sprawiedliwość. Wyraża się ona w nieuwzględnieniu grzechów popełnionych wcześniej, (26) w okresie powściągliwości Boga. Wyraża się ona też teraz, aby stało się jasne, że tylko On jest sprawiedliwy i usprawiedliwieniem darzy tego, kto zawierzył Jezusowi.”

Dz 8:27nn

Dz 8:27-39 eib "(27) Filip zatem wstał i poszedł. A właśnie tą drogą podróżował pewien człowiek. Był to Etiopczyk, eunuch, dostojnik etiopskiej królowej, kandake. Zarządzał całym jej skarbem. Przybył do Jerozolimy, aby pokłonić się Bogu, (28) i jechał z powrotem. Siedział w swoim rydwanie i czytał proroka Izajasza. (29) Duch powiedział Filipowi: Idź, przyłącz się do tego rydwanu. (30) Gdy Filip podbiegł, usłyszał, że tamten czyta proroka Izajasza. Czy rozumiesz to, co czytasz? — zapytał. (31) Jak mogę rozumieć, skoro nie ma mi kto wyjaśnić? — odpowiedział tamten. I poprosił Filipa, aby wszedł i usiadł przy nim. (32) A czytał akurat ten fragment Pisma: Jak owca na rzeź prowadzona i jak baranek niemy przed tym, który go strzyże, podobnie nie otworzył swych ust. (33) W jego poniżeniu odmówiono Mu sądu. Co powiedzieć o Jego rodzie?! Bo Jego życie usuwane jest z ziemi. (34) Przy tych słowach eunuch odezwał się do Filipa: Powiedz, proszę, o kim prorok to mówi? O sobie samym, czy też o kimś innym? (35) Filip otworzył usta i rozpoczynając od tego fragmentu Pisma, głosił mu dobrą nowinę o Jezusie. (36) Gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę i eunuch zapytał: Oto woda. Co stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony? (37) Filip odpowiedział: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A on na to: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Boga. (38) Rozkazał więc zatrzymać wóz. Obaj, Filip i eunuch, zeszli do wody, i ochrzcił go. (39) Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch go już więcej nie zobaczył, lecz z radością podążał dalszą drogą.”

Dz 2:36nn

Dz 2:36-39 eib "(36) A zatem niech wie to na pewno cały dom Izraela, że Bóg ustanowił Panem i Chrystusem tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście. (37) Słowa te przeszyły ich do głębi serca. Przerażeni zwrócili się do Piotra i pozostałych apostołów: Drodzy bracia, co mamy teraz robić? (38)Opamiętajcie się — odpowiedział Piotr — i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa dla odpuszczenia waszych grzechów, a otrzymacie dar — Ducha Świętego. (39) Obietnica ta bowiem odnosi się do was, do waszych dzieci oraz do wszystkich pozostających z dala, ilu ich tylko Pan, nasz Bóg, powoła."

Kategorie: _blog, ewangelia


Słowa kluczowe: ewangelia, ewangelizacja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
3 marca 2018 (sobota), 12:50:50

Filozoficzny mikrotraktat o liczbach i relacjach (1, 2, 3)

Filozoficzny mikrotraktat o liczbach i relacjach:

1 (jedynka) to pojedynczość;
2 (dwójka) oznacza relacje i intymność; dwójka to 1+1;
3 (trójka) to wspólnota i współuczestnictwo; trójka to 1+1+1 choć rozumiejąc już dwójkę można to zapisać 2+1;
4 czwórka nie wnosi już nic nowego.

I pewnie dlatego, wszystko powyżej trójki jest już nudne.

* * * * *

Przy okazji definicja liczby naturalnej:

1 jest liczbą naturalną
n+1 jest liczbą naturalną

* * * * *

I jeszcze przy okazji. Od kiery to 0 (zero) jest liczbą naturalną? Wikipedia tak podaje, a przekonany jestem, że w szkole mnie inaczej uczono, tylko nie nie mam zeszytu z klasy IV aby sprawdzić.

 

* * * * * (10m2018)

WA> Przyjaźń jest relacją dwuosobową. Braterstwo trzy.

MM> cztery to już partia polityczna ;)

WA> Wbiłeś mi tym klina, bo wierzę, że 1, 2 i 3 wystarczą do opisu wszystkiego i 4 już niczego nie wnosi.
WA> I rzeczywiście tak jest, bo zobacz, że 3 wystarczy do partii. Wystarczy jak dwóch się umówi, że wykorzystają tego trzeciego.


Kategorie: _blog, filozofia


Słowa kluczowe: liczby naturalne, relacje, jedność, jedynka, dwójka, trójka, trójca, zbiór liczba naturalnych, relacja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:-2
3 marca 2018 (sobota), 23:10:10

Procedura zapisana w Ef 1:13-14 w przekładzie UBG

Pod koniec zeszłego roku analizowałem ten werset w notce - a teraz jeszcze raz analizuję tą proceduralną wypowiedź Listu do Efezjan, ale tym razem w przekładzie UBG, ale (dopisek) jest już nowsza wersja ten notki, więc polecam przełączyć się na nią (wersja 2) i nie czytać dalej.

W Nim [ Chrystusie ] i wy (1) położyliście nadzieję, kiedy (2) usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię waszego zbawienia, w nim też, gdy (3) uwierzyliście, zostaliście (4) zapieczętowani (5) obiecanym Duchem Świętym, który jest zadatkiem naszego dziedzictwa, aż nastąpi (6) odkupienie (7) nabytej własności, dla (8) uwielbienia jego chwały..

Jak wypisze się tu wszystkie czasowniki opisujące czynności wychodzi coś takiego:

  1. Efezjanie położyli nadzieję w Chrystusie (w innych przekładach jest to w wersie 12);
  2. Efezjanie usłuszeli słowo prawdy, ewangelię;
  3. Efezjanie uwierzyli;
  4. Efezjanie zostali zapieczętowani;
  5. Duch Święty został [ kiedyś wcześniej ] obiecany;
  6. nastąpi [ jakieś ] odkupienie;
  7. [ jakaś ] własność została nabyta;
  8. [ czyjaś ] chwała zostanie uwielbiona.

Jak się to poukłada chronologicznie, oraz uzupełni o to co się wydarzyło ale nie zapisano tego to wychodzi coś takiego:

  1. Wszystko toczy się w kontekście wersetów Ef 1:3-4 - bo coś się wydarzyło przed założeniem świata.
  2. Duch Święty został wcześniej przez Boga obiecany. Gdzie? U proroków.
  3. Utracona kiedyś własność Boga została nabyta (nabyta - czyli Bóg zapłacił komuś kto miał, prawda o krzyżu).
  4. Pan Bóg natchnął Pawła aby poszedł do Efezu, zanieść tam ewangelię (czytajmy Dzieje Apostolskie).
  5. Ktoś głosił Efezjanom "Słowo prawdy, ewangelię" (tego tu nie zapisano ale można się domyślić, że chodzi o Pawła).
  6. Efezjanie usłyszeli głoszone słowo prawdy, ewangelię o ich zbawieniu.
  7. Efezjanie uwierzyli, w sposób osobisty skoro "dobra nowina o zbawieniu" stała się "dobrą nowiną o ich zbawieniu".
  8. Efezjanie położyli nadzieję w Chrystusie (w innych przekładach jest to w wersie .12).
  9. Bóg opieczętował ich Duchem Świętym.
  10. Kiedyś nastąpi odkupienie nabytej przez Boga własności.
  11. Chwała Boga będzie wtedy uwielbiona.

A jak się to ma do mojego życia? Ważne pytania.

  1. Czy ktoś wyjaśniał mi prawdę o mnie? Czy ktoś głosił mi ewangelię - dobrą nowinę?
  2. Czy to usłyszałem i zrozumiałem?
  3. Czy uwierzyłem temu Słowu?
  4. Czy położyłem nadzieję (ufność) w Panu Jezusie Chrystusie?
  5. Jeżeli tak, to wierny jest Bóg i sprawiedliwy i zrobił swoje, czyli zapieczętował mnie obiecanym Duchem Świętym.
  6. Spodziewać się więc mogę, że Bóg upomni się o mnie, gdy ten świat będzie miał swój koniec.
  7. A wszystko to na chwałę Boga.

Kategorie: teologia/biblia, studium biblii, _blog, biblia/studium, teologia/duch święty, zbawienie, teologia/zbawienie


Słowa kluczowe: zbawienie, ef1:13, duch święty


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 marca 2018 (poniedziałek), 11:53:53

Po co Bóg stworzył świat?

Niektórzy mając chwilę wolnego czasu stawiają pasjansa, a ja postawiłem sobie wczoraj taką zasłyszaną przy kolacji tezę.

Teza:

Bóg stworzył świat z miłości i do miłości.

Niezbędne definicje:

  • Bóg to osobowy absolut, istota konieczna.
  • Miłość to relacja między osobami, zakładająca czynienie drugiej osobie dobra. (czasami miłość wymaga ofiary).
  • Dobro - stan rzeczy, w których Bóg chce aby się one znajdowały.
  • Świat (w powyższym zdaniu) wszystko co stworzone, wszędzie i zawsze.

Kategorie: _blog, filozofia


Słowa kluczowe: bóg, miłość, dobro


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 marca 2018 (poniedziałek), 14:50:50

Dlaczego miłosierny Bóg patrzy spokojnie na ...

Na fejsie analizujemy zdanie: „Dlaczego miłosierny Bóg patrzy spokojnie na obrzezywanie żywcem małych dziewczynek”? Moja analiza.

No dobra - analizujemy zdanie: „Dlaczego miłosierny Bóg patrzy spokojnie na obrzezywanie żywcem małych dziewczynek”? Pasuje?

Dogmatyka mojego systemu:
#1. Bóg jest wolny - ma możliwość podejmowania decyzji (aktów woli).
#2. Bóg ma moc - ma możliwość wdrażania swoich aktów woli.
#3. Bóg stworzył człowieka jako wolną istotę.
#4. Bóg wyposażył człowieka w moc (mięśnie).
#5. Gwałt (przemoc) to używanie mocy w celu przełamania woli innej wolnej osoby.
#6. Bóg określił ludziom zasady: jedna z nich to: gwałt będzie ukarany.
#7. Bóg jest sprawiedliwy: konsekwentnie stosuje prawo (zasady).
#8. Bóg dał człowiekowi życie a potem zapowiedział sąd.
#9. Powyższa wiedza nie jest moją unikalną wiedzą, jest w naszym społeczeństwie dostępna (np. powszechnie dostępny katechizm katolicki ją zawiera).

A teraz dwie obserwacje:
#1. Niektóre osoby podejmują decyzje o użyciu swojej mocy w celu przełamania woli innej osoby. Po prostu gwałcą.
#2. Bóg (najczęściej) nie ingeruje powstrzymując gwałciciela (przypadki szczególne można omawiać osobno).

Kluczowy punkt rozumowania: Oczekiwanie, że Bóg widząc łamanie zasad zareaguje swoją mocą i powstrzyma wolną istotę przed gwałtem. Takie zachowanie Boga nie tylko uczyniłoby go gwałcicielem (to pierwszy problem) ale Bóg złamałby zasadę wolności, którą sam wprowadził. Nie mógłby przez to przeprowadzić zapowiedzianego sądu. Sąd ma sens tylko wtedy, gdy sądzi się wolnych, świadomych ludzi, który dokonali wyborów i wybory wdrożyli w życie posiadaną mocą.

Świat, w którym Bóg miałby ingerować przy każdym złamaniu określonych przez siebie zasad jest światem robotów a nie wolnych istot. Nie żyjemy w świecie robotów. Jesteśmy wolni! Alleluja (to alleluja to moje emocjonalne zakłócenie wywodu - przepraszam).

Na ile znam się na Bogu przypuszczam, że cierpi On bardzo widząc cierpienia ludzi zadawane przez innych ludzi. Ale to tylko moja opinia - można się z nią nie liczyć.

Na ile znam się na ludziach przypuszczam, że zadającym te pytania już przytrafiło się w życiu złamanie jakiejś zasady określonej przez Boga, i w chwili gdy ją łamali cieszyli się oni swoją wolnością nie oczekując od Boga, że zaingeruje w ich życie i powstrzyma ich czyn.

I dlatego uważam to pytanie, za sprzeczne: zadają je wolne osoby oczekujące od Boga pogwałcenia ich wolności, którą Bóg dał ludziom, również po to aby mogli takie pytania swobodnie zadawać. Bóg nie jest sprzeczny sam z sobą.

Dołożenie do analizowanego zdania "dziewczynek", "obrzezania", "miłosierdzia" jest tylko erystyką - emocjonalnym zakłóceniem tej wypowiedzi aby trudniej było ją przeanalizować.

I to by było na tyle mojego ustosunkowania się do tego zdania. EOT.

* * * * *

W moim systemie nie zawarłem informacji o miłosierdziu, gdyż nie było takiej potrzeby. Ale zrobię to teraz:

Dogmatyka mojego systemu (ciąg dalszy):
10. Wolni, świadomi ludzie łamią określone przez Boga zasady, spodziewać się więc mogą kary (to zła nowina).
11. Bóg jest miłosierny - chce realizować swą miłość do ludzi wbrew swojej sprawiedliwości. Jest więc problem.
12. Miłość Boga względem ludzi wyraża się tym, że "Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w niego wierzy nie zginął ale miał życie wieczne" (to dobra nowina).
13. Ofiara Jezusa jest zaspokojeniem sprawiedliwości Boga i podstawą Jego miłosierdzia.

Oczywiście nie dodałem tu podstawowych określeń teizmu, dopełniających mój system:
14. Bóg to osobowy absolut, istota konieczna.
15. Miłość to relacja między osobami, zakładająca czynienie drugiej osobie dobra (czasami miłość wymaga ofiary).
16. Dobro to stan rzeczy, w których Bóg chce aby się one znajdowały.

OK. Wyjaśniłem więc nie tylko pozorną sprzeczność w zdaniu o gwałconych dziewczynkach (w moim systemie sprzeczności tu nie ma) ale wyjaśniłem dobrą nowinę o zbawieniu, które jest dostępne dla każdego, z łaski Boga darmo danej, nie z uczynków by się nikt nie chlubił. O nowym narodzeniu z Ducha, ku dobrym uczynkom, które Bóg przygotował aby wierzący je pełnili pisać już nie będę bo to inny temat.

* * * * *

No i piłeczka po drugiej stronie. Chciałbym usłyszeć spójne, ateistyczne, albo agnostyczne (panteistycznego nie chcę) wyjaśnienie problemu zła. Skąd pochodzi, czym jest, czy jestem na nie skazany. Tylko zróbcie to nie używając teistycznych pojęć, bo przecież Boga nie ma.

 


Kategorie: apologetyka, ewangelia, _blog


Słowa kluczowe: bóg, miłosierdzie, gwałt, zbawienie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 marca 2018 (środa), 09:22:22

Żakowski o chrześcijaństwie i islamie

We wrześciu 2015 napisałem tak:


Pilnie należy ostrzec uchodźców
aby uchodzili do innych krajów,
bo tu, w chrześcijańskich krajach
czeka ich tylko zagłada.

Dowodem może być tekst pana Żakowskiego w Gazecie (?)

zakowski-w-gazecie


Kategorie: polityka, obserwator, _blog


Słowa kluczowe: żakowski


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 marca 2018 (środa), 14:04:04

Będą handlować niewolnikami i życiem ludzkim

Czym to nie będą mogli już handlować?

Ap18:11n
Καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαίουσιν καὶ πενθοῦσιν ἐπ᾽ αὐτῇ ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι γόμον χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ λίθου τιμίου καὶ μαργαρίτου καὶ βύσσου καὶ πορφύρας καὶ σηρικοῦ καὶ κοκκίνου καὶ πᾶν ξύλον θύϊνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου καὶ κινάμωμον καὶ θυμιάματα καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶ πρόβατα καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων

W zasadzie nic nie dziwi, z wyjątkiem tych ψυχὰς ἀνθρώπων na końcu - czy może tu chodzi o życie ludzkie rozumiane jako przeszczepy?

Po naszemu, wg BW:
I kupcy ziemi płakać będą i smucić się nad nim, bo już nikt nie kupuje od nich towaru, towaru ze złota i srebra, i drogich kamieni, i pereł, i bisioru, i purpury, i jedwabiu, i szkarłatu, i żadnego drzewa tujowego, i żadnego przedmiotu z kości słoniowej, i żadnego sprzętu z najkosztowniejszego drzewa, i z miedzi, i z żelaza, i marmuru, i cynamonu, i korzeni, i wonności, i mirry, i kadzidła, i wina, i oliwy, i najprzedniejszej mąki, i pszenicy, i bydła, i owiec, i koni, i wozów, i niewolników, i życia ludzkiego.

Jak fajną rzeczą jest Unicode i UTF-8!


Kategorie: _blog, obserwator, biblia


Słowa kluczowe: ap18, apokalipsa, dusza ludzka, dusza


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 marca 2018 (niedziela), 19:46:46

Doktryna Gierasimowa

Odnotowuję, że coś takiego jest, i jest o tym już coś wiadomo. Istnienie tej doktryny wyjaśnia wiele rzeczy nie tylko w Polsce. Odnotuję sobie tu artykuł z serwisu jagiellonia

Ukryta wojna przeciwko Zachodowi. Doktryna generała Gierasimowa

http://jagiellonia.org/ukryta-wojna-doktryna-generala-gierasimowa/

„Generał w swej małej publikacji „Siła nauki jest w przewidywaniu” przedstawił nową wojskową doktrynę, która bardziej jest podobna do manipulacji społeczeństwem wroga, niż do wojny prosto w czoło”, pisze ekspert ds. polityki międzynarodowej Molly McKew w artykule dla Politico.

„Właściwie, „reguły wojny” bardzo się zmieniły, – pisze rosyjski generał, – wzrosła rola nie wojskowych sposobów osiągnięcia celów politycznych i strategicznych, które w wielu przypadkach, pod względem ich skuteczności, znacznie przewyższają potęgę broni…wszystko to uzupełnia się środkami wojskowymi o ukrytym charakterze”.

Celem konfrontacji, według Gierasimowa, jest osiągnięcie środowiska stałego niepokoju i konfliktów wewnątrz wrogiego kraju.

Podczas protestów 2014 roku na Ukrainie, Kreml wspierał ekstremistów po obu stronach – siły prorosyjskie, zarówno jak i ukraińskich ultranacjonalistów, aby podsycić konflikt przed bezprawną aneksją Krymu i wojną na wschodzie Ukrainy. Na dodatek wojna informacyjna na dużą skalę i niejednoznaczne środowisko – w którym nikt nie jest przekonany o motywacji drugiego i nikt nie jest bohaterem – właśnie tam Kreml może łatwo kontrolować. Jest to doktryna Gierasimowa w działaniu. […]

Podejście to jest partyzanckie, z zaangażowaniem hackerów, mediów, biznesmenów, wycieku informacji, fałszywych wiadomości oraz z wykorzystaniem zarówno zwykłych, jak i asymetrycznych środków, – podkreśla badaczka Molly McKew, – dzięki Internetowi i mediom społecznościowym, stały się możliwe działania wpływu psychologicznego, o których radzieccy agenci mogli tylko marzyć. Doktryna Gierasimowa rozbudowuje te nowe narzędzia i traktuje nie wojskowe taktyki nie tylko jak środki pomocnicze, lecz także jako najlepszy sposób na zwycięstwo. Taka taktyka jest prawdziwą wojnąMolly McKewEkspert w dziedzinie wojny informacyjnej. Konsultant ds. Polityki Zagranicznej i Strategii.

Molly McKew wzywa do aktywnego i sprecyzowanego przeciwstawiania się zagrożeniu, wzmocnienia obrony i opracowania odpowiednich działań.


Kategorie: polityka, _blog, obserwartor


Słowa kluczowe: Doktryna Gierasimowa, wojna, polityka, Polska-Rosja, Rosja-USA, Putin


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 marca 2018 (wtorek), 15:45:45

Opłata za parking i parkowanie w Katowicach

Jestem człek leniwy, więc zrobię sobie tabelkę i będę jej używał

  • 1h -> 2 = 2zł
  • 2h -> 2+2,40 = 4,40
  • 3h -> 2+2,40+2,80 = 7,20zł
  • 4h -> 2+2,40+2,80+2 = 9,20zł 
  • 5h -> 2+2,40+2,80+2+2 = 11,20zł
  • 6h -> 2+2,40+2,80+2+2+2 = 13,20zł
  • 7h -> 2+2,40+2,80+2+2+2+2 = 15,20zł
  • 8h -> 2+2,40+2,80+2+2+2+2+2 = 17,20zł

Konto bankowe:

  • MZUIM KATOWICE
  • 47 1020 2313 0000 3702 0514 9499

Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: opłata, parking, mzuim, katowice


Komentarze: (1)

wojtek, April 9, 2018 21:00 Skomentuj komentarz


A może tu napisać w JS kalkulatorek do wyliczania tej opłaty?

Skomentuj notkę
20 marca 2018 (wtorek), 22:07:07

Czy ateizm jest wiarą?

Uwielbiam zabawę w słowa. Zabawa w słowa to podstawa filozofii. Słownik (np. nasz PWN) jest niezbędny aby uprawiać filozofię. Badam dziś zdanie, że światopogląd ateistyczny jest (nie jest) wiarą.

Sprawdzam więc w słowniku. Co my tu mamy?

światopogląd «zespół czyichś poglądów na świat i na życie, wpływający na jego zachowanie»

pogląd «sąd o czymś oparty na przeświadczeniu o prawdziwości lub fałszywości czegoś»

przeświadczenie «pewność w stosunku do kogoś, czegoś, wiara w prawdziwość, słuszność czegoś»


ateizm «pogląd zaprzeczający istnieniu Boga»

 I teraz niech ktoś powie, że ateizm (niewiara w Boga) nie jest wiarą.

Myślę, że skoro teizm jest światopoglądem wymagającym wiary (jak każdy światopogląd) to jego zaprzeczenie, czyli ateizm też takim światopoglądem też musi być i też wiary wymaga. Fakt wymagania wiary w ateizm łatwiej się ateistą ukrywa gdy mówią o materializmie.


Dopisek:

Dwa dogmaty ateisty:

  1. Nie ma Boga
  2. Nienawidzę go.

Kategorie: filozofia, ateizm, _blog, zabawa w słowa


Słowa kluczowe: ateizm, pogląd, osąd, wiara, światopogląd


Komentarze: (4)

Czesiek Oberek, March 20, 2018 23:50 Skomentuj komentarz


Czesiek Oberek: Ateizm i ewolucjonizm, to dla mnie redujcjonizm epistemologiczny - kastrat poznawczy

David, August 29, 2018 18:16 Skomentuj komentarz


Bill Maher kiedyś powiedział, że nazywać ateizm religią to tak jak nazywać abstynencję pozycją seksualną....

Przypadkowy, July 1, 2019 15:27 Skomentuj komentarz


Czy akrasnoludkizm (przekonanie, że jednak dotąd nikt nie wykazał istnienia krasnoludków, aczkolwiek krąży o nich mnóstwo opowieści i nawet wiadomo, że mają czerwone czapeczki) też jest wiarą?

wojtek, July 6, 2019 12:41 Skomentuj komentarz


Tak. Wiara w krasnoludki też jest wiarą. 

Skomentuj notkę
21 marca 2018 (środa), 12:59:59

O chrzcie wybrane przez Bzyka fragmenty

Zachowuję, bo może się przydać. No i jeszcze załącznik z lipca 2019 od Achima.

O chrzcie wybrane przez Bzyka fragmenty

 

I byli chrzczeni przezeń w rzece Jordanie, wyznając grzechy swoje.

Mat 3,6

A gdy ujrzał wielu faryzeuszów i saduceuszów, przychodzących do chrztu, rzekł do nich: Plemię żmijowe, kto was ostrzegł przed przyszłym gniewem?

Mat 3,7

Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale Ten, który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja; jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

Mat 3,11

Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan, do Jana, aby się dać ochrzcić przez niego.

Mat 3,13

Ale Jan odmawiał mu, mówiąc: Ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie?

Mat 3,14

A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim.

Mat 3,16

Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,

Mat 28,19

Na pustyni wystąpił Jan chrzciciel i głosił chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów.

Mar 1,4

I wychodziła do niego cała kraina judzka i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, a on chrzcił w rzece Jordanie wyznających grzechy swoje.

Mar 1,5

Ja chrzciłem was wodą, On zaś będzie chrzcił was Duchem Świętym.

Mar 1,8

I stało się w owe dni, że przyszedł Jezus z Nazaretu Galilejskiego i został ochrzczony przez Jana w Jordanie.

Mar 1,9

A Jezus im powiedział: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja piję albo być ochrzczeni tym chrztem, którym Ja jestem ochrzczony?

Mar 10,38

Odpowiedzieli mu: Możemy. Wtedy Jezus rzekł im: Kielich, który ja piję, pić będziecie, i chrztem, którym jestem ochrzczony, zostaniecie ochrzczeni.

Mar 10,39

Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.

Mar 16,16

I przeszedł całą krainę nadjordańską, głosząc chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów,

Łuk 3,3

Mówił więc do tłumów, które przychodziły, aby się dać ochrzcić przez niego: Plemię żmijowe, któż wam poddał myśl, aby uciekać przed przyszłym gniewem?

Łuk 3,7

Przychodzili też celnicy, by dać się ochrzcić, i mówili do niego: Nauczycielu, co mamy czynić?

Łuk 3,12

Sam Jan odpowiedział wszystkim, mówiąc: Ja chrzczę was wodą, lecz przychodzi mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów jego; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

Łuk 3,16

A gdy wszystek lud przyjmował chrzest i gdy Jezus został ochrzczony i modlił się, otworzyło się niebo

Łuk 3,21

A cały lud, który to usłyszał, i celnicy wielbili sprawiedliwego Boga za to, że byli ochrzczeni chrztem Jana;

Łuk 7,29

Natomiast faryzeusze i uczeni w zakonie wzgardzili postanowieniem Bożym o nich samych, bo nie dali się przez niego ochrzcić.

Łuk 7,30

54.chrztem mam być ochrzczony i jakże jestem udręczony, aż się to dopełni.

Łuk 12,50

I pytając go, rzekli mu: Czemu więc chrzcisz, jeśli nie jesteś Mesjaszem ani Eliaszem, ani prorokiem?

Jan 1,25

Odpowiedział im Jan, mówiąc: Ja chrzczę wodą, ale pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie;

Jan 1,26

To się działo w Betabarze za Jordanem, gdzie Jan chrzcił.

Jan 1,28

I ja go nie znałem; lecz dlatego przyszedłem, chrzcząc wodą, aby był objawiony Izraelowi.

Jan 1,31

I ja go nie znałem; lecz Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, rzekł do mnie: Ujrzysz tego, na którego Duch zstępuje i na nim spocznie, Ten chrzci Duchem Świętym.

Jan 1,33

Potem Jezus poszedł wraz ze swymi uczniami do ziemi judzkiej i tam przebywał z nimi, i chrzcił.

Jan 3,22

Jan także chrzcił w Ainon blisko Salim, bo tam było dużo wody, a ludzie przychodzili tam i dawali się chrzcić.

Jan 3,23

Przyszli więc do Jana i rzekli mu: Mistrzu! Ten, który był z tobą za Jordanem, o którym ty wydałeś świadectwo, oto On chrzci i wszyscy idą do niego.

Jan 3,26

A gdy Pan się dowiedział, że faryzeusze usłyszeli, iż Jezus zyskuje więcej uczniów i więcej chrzci niż Jan,

Jan 4,1

(chociaż sam Jezus nie chrzcił, ale jego uczniowie)

Jan 4,2

I znowu odszedł za Jordan, na miejsce, gdzie dawniej Jan chrzcił, i tam pozostał.

Jan 10,40

Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym.

Dz 1,5

Począwszy od chrztu Jana, aż do dnia, w którym od nas został wzięty w górę, stał się wraz z nami świadkiem jego zmartwychwstania.

Dz 1,22

A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.

Dz 2,38

Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz.

Dz 2,41

Kiedy jednak uwierzyli Filipowi, który zwiastował dobrą nowinę o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty.

Dz 8,12

Nawet i sam Szymon uwierzył, gdy zaś został ochrzczony, trzymał się Filipa, a widząc znaki i cuda wielkie, jakie się działy, był pełen zachwytu.

Dz 8,13

Na nikogo bowiem z nich nie był jeszcze zstąpił, bo byli tylko ochrzczeni w imię Pana Jezusa.

Dz 8,16

A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?

Dz 8,36

I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.

Dz 8,38

I natychmiast opadły z oczu jego jakby łuski i przejrzał, wstał i został ochrzczony.

Dz 9,18

Wy wiecie, co się działo po całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan -

Dz 10,37

Czy może ktoś odmówić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my?

Dz 10,47

I rozkazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa. Wtedy uprosili go, aby pozostał u nich kilka dni.

Dz 10,48

I przypomniałem sobie słowo Pana, gdy powiedział: Jan chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym.

Dz 11,16

Przed którego przyjściem Jan zwiastował chrzest upamiętania całemu ludowi izraelskiemu.

Dz 13,24

A gdy została ochrzczona, także i dom jej, prosiła, mówiąc: Skoroście mnie uznali za wierną Panu, wstąpcie do domu mego i zamieszkajcie. I wymogła to na nas.

Dz 16,15

Tejże godziny w nocy zabrał ich ze sobą, obmył ich rany, i zaraz został ochrzczony on i wszyscy jego domownicy.

Dz 16,33

A Kryspus, przełożony synagogi, uwierzył w Pana wraz z całym swoim domem, także wielu z Koryntian, którzy słuchali, uwierzyło i przyjmowało chrzest.

Dz 18,8

Był on obeznany z drogą Pańską, a pałając duchem przemawiał i nauczał wiernie tego, co się odnosi do Jezusa, choć znał tylko chrzest Jana.

Dz 18,25

Tedy rzekł: Jak więc zostaliście ochrzczeni? A oni rzekli: chrztem Janowym.

Dz 19,3

Paweł zaś rzekł: Jan chrzcił chrztem upamiętania i mówił ludowi, żeby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to jest w Jezusa.

Dz 19,4

A gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa.

Dz 19,5

A czemu teraz, zwlekasz? Wstań, daj się ochrzcić i obmyj grzechy swoje, wezwawszy imienia jego.

Dz 22,16

Czy nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć jego zostaliśmy ochrzczeni?

Rzym 6,3

Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili.

Rzym 6,4

Czy rozdzielony jest Chrystus? Czy Paweł za was został ukrzyżowany albo w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?

I Kor 1,13

Dziękuję Bogu, że nikogo z was nie ochrzciłem prócz Kryspa i Gajusa,

I Kor 1,14

Aby ktoś nie powiedział, że jesteście w imię moje ochrzczeni.

I Kor 1,15

Ochrzciłem też i dom Stefana; poza tym nie wiem, czy kogo innego ochrzciłem.

I Kor 1,16

Nie posłał mnie bowiem Chrystus, abym chrzcił, lecz abym zwiastował dobrą nowinę, i to nie w mądrości mowy, aby krzyż Chrystusowy nie utracił mocy.

I Kor 1,17

Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało - czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

I Kor 12,13

Cóż tedy uczynią ci, którzy się dają chrzcić za umarłych? Jeżeli umarli w ogóle nie bywają wzbudzeni, to po cóż się dają chrzcić za nich?

I Kor 15,29

Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa.

Gal 3,27

Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;

Efez 4,5

Wraz z nim zostaliście pogrzebani w chrzcie, w którym też zostaliście wespół wzbudzeni przez wiarę w moc Boga, który go wzbudził z martwych.

Kol 2,12

Ona jest obrazem chrztu, który teraz i was zbawia, a jest nie pozbyciem się cielesnego brudu, lecz prośbą do Boga o dobre sumienie przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa,

I Piotr 3,21

 


Kategorie: teologia / kościół, teologia, _blog


Słowa kluczowe: chrzest


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
22 marca 2018 (czwartek), 15:17:17

Czy List do Efezjan jest listem Pana Boga do mnie?

Kilka razy zadałem ludziom, uważającym się za chrześcijan takie pytanie:

Czy List apostoła Pawła do Efezjan
jest listem do Ciebie?
Czy czytając go czytasz go w pierwszej osobie?

Zadałem to pytanie bo wiem, że jest to dobry test, który służyć może zbudowaniu, określeniu się, zrozumieniu swojej pozycji a przez to zmianie stylu życia na godne dzieci samego króla, dzieci Boga.

W zadaniu najważniejsze jest odniesienie się do pierwszych 3 rozdziałów. Potem, od rozdziału 4 jest już praktyka chrześcijańskiego życia, i praktyka ta będzie wyglądać zupełnie inaczej gdy ktoś żyje świadom swojej pozycji tak pięknie opisanej w pierwszych 3 rozdziałach.

Zadanie, które zadaje krótko da się zapisać tak:

Przeczytać całość listu, ale zwróć uwagę na pierwsze 3 rozdziały. Ważne wersety do zastanowienia to: Ef 1:1, 3-4, 13-14, 2:1-7, 8-9, 10

A teraz pytania pomocnicze do tych wersetów:

  • Ef 1:1 - Czy ten list jest do mnie? Nie mieszkam w Efezie, ale czy mogę nazwać się wiernym w Chrystusie Jezusie? A może jestem naśladującym Jezusa?
  • Ef 1:3 - Czy Bóg obdarował mnie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios?
  • Ef 1:4 - Czy Bóg wybrał mnie, przed założeniem świata abym być nienaganny i święty przed Jego obliczem?
  • Ef 1:13-14 - Czy przeszedłem przez procedurę, opisaną w tych wersetach, a przez którą przeszli Efezjanie? Ile czynności jest tu opisanych (patrz na czasowniki)? 3? 4? 5? Jaka jest kolejność ich wydarzania się? Niektórzy widzą aż czynności 7 i próbują je ustawić chronologicznie. (te 3 obowiązkowe czynności to: usłyszenieuwierzeniezapieczętowanie).
  • Ef 2:1-7 - Czy mogłem kiedyś mój stan opisać jako martwy, a dziś wiem, że Bóg ożywił mnie?
  • Ef 2:8-9 - Czy mam świadomość wybawienia mnie od konsekwencji grzechu?
  • Ef 2:10 - Bóg objawia cel mojego na nowo stworzenia. Czy znam przygotowaną dla mnie listę Dobrych Uczynków?

Może to jest zadanie na 10 minut, może na 20. Ale można robić je dłużej aby zrobić dokładniej.


Kategorie: teologia, teologia / biblia, biblia / studium, _blog, lekcja


Słowa kluczowe: efez, list do efezjan, ef1, ef2


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 marca 2018 (piątek), 13:02:02

Gwałt

Definicja:
Gwałt to użycie mocy w celu przełamania woli innej osoby.
Definicja stara:
Gwałt to stan osoby, w którym ktoś wbrew mojej woli, przełamując moją moc podejmuje działania w obszarze moich kompetencji.

Myśli nieuczesane:

  1. Uwaga: wojna jest podobnym pojęciem.

Kategorie: fiki, fikisłowa, fikipedia


Słowa kluczowe: gwałt, wola, wolność, moc


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 marca 2018 (piątek), 13:48:48

FiKi i FiKiSłowa

Oto pierwsza próba podzielenia moich FikiSłow na jakieś grupy. Jakie? Takie:

Rzeczywistość Osoby Atrybuty Relacje Systemy
Prawda Bóg Wolność  Samotność Światopogląd
Rzeczywistość  Osoba  Wola Społeczność + relacja Teizm
Stworzenie  Człowiek Moc  Państwo Ateizm
Byt Duch Odpowiedzialność  Miłość Materializm
Dobro Odpowiedzialność Władza   Nienawiść Naturalizm
Zło    Sprawiedliwość  Niewola Racjonalizm
Wiedza    Miłosierdzie Wojna Panteizm
Wiara      Gwałt Bezbożność
Głupota       Pragmatyzm
Prawo       Hedonizm
Grzech       Deizm

Bez przydziału pozostają takie słowa:


Tak kiedyś zdefiniowałem czym jest FiKi: 

Definicja:
FiKi to system przechowywania elektronicznych notatek w ramach internetowego serwisu WEB, wykorzystujący idee systemów WIKI a przygotowany przy pomocy techologii sql, php, html i css w celu spisania i publikacji definicji pewnych pojęć filozoficznych. Nazwa nawiązuje do 'Filozofii' i 'Wiki'. System powstał w 2003 roku zgodnie z nową modą, którą wtedy było Web 2.0.

Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: fiki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 marca 2018 (piątek), 14:03:03

Biblia o Szatanie

#0. Wstęp

Przeciwstawcie diabłu, a od was ucieknie.
 (List Jakuba 4:7)

To samo w szerszym kontekście

Jk 4:7-8 eib (7) Podporządkujcie się zatem Bogu, przeciwstawcie diabłu, a od was ucieknie. (8) Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was. Obmyjcie ręce, grzesznicy, i oczyśćcie serca, wy, chwiejni.

#1. Rozważania o Bogu

Wydaje mi się, że aby dobrze zrozumieć osobę szatana należy najpierw przypomnieć sobie prawdę o Bogu - Stworzycielu. Otóż był taki moment, w którym nie było nic tylko Bóg. Nic - tzn.  nie było nieba, nie było ziemi, nie było istot żadnych innych niż Bóg, który będąc miłością pewnie w sobie więcej niż jedną osobę zawierał, ale to nie temat na teraz. W każdy razie w pewnym momencie, a było to ...

Na początku, Bóg stworzył niebo i ziemie  (Gen 1:1:)

#2. W Księdze Hioba

Akcja z niszczeniem Hioba wg. zamysłu Boga, rozdział 1 i 2

  • Bóg wzywa Szatana
  • dialog przeanalizować
  • wnioski: ???

Synowie Boży przy stworzeniu świata

W części, w której Bóg objawia swoją chwałę (rozdziały 38-41) zadając trudne pytania Hiobowi pojawia się takie pytanie:

Hiob 38:4-7 ubg
(4) Gdzie byłeś, kiedy zakładałem fundamenty ziemi? Powiedz, jeśli masz wiedzę. (5) Kto określił jej rozmiary? Czy wiesz? Kto rozciągnął nad nią sznur? (6) Na czym są oparte jej podstawy? Kto położył jej kamień węgielny; (7) Gdy gwiazdy poranne razem śpiewały i radowali się wszyscy synowie Boży?

W tych pytaniach jest informacja: Gdy były zakładane były podstawy ziemi gwiazdy poranne śpiewały i radowali się synowie Boży. Czy nadania cech osobowych (śpiewanie, radowanie się) gwiazdą i synom Bożym można wnioskować, że chodzi o jakieś byty duchowe, w szczególności o tych, którzy wykorzystywani są jako posłańcy (anioły)?

Widzenie Elizafata Hiob 4:17nn

 

Hiob 4:17

(17) "Czyż u Boga człowiek jest niewinny, czy u Stwórcy śmiertelnik jest czysty?”
(18) Wszak On sługom swoim nie ufa:
i w aniołach braki dostrzega.
(19) A cóż mieszkańcy glinianych lepianek, których podstawy na piasku? -
Łatwiej ich zgnieść niż mola.
(20) Od rana do zmroku wyginą,
bez sławy przepadną na wieki.
(21) Czy ich mieszkanie nie runie? Umrą, lecz nie w mądrości.

 

EIB: (17) Czy śmiertelnik może być sprawiedliwszy niż Bóg,
a człowiek — czystszy od swego Stwórcy?
(18) Skoro On swoim sługom nie dowierza i w aniołach widzi braki,
(19) to co powiedzieć o tych z chat glinianych,
wciśniętych w proch fundamentami?!
Łatwiej ich zdeptać niż robaki!
(20) Rozbici między rankiem a wieczorem,
nikną na zawsze, bez śladu.
(21) Sznurka szarpnięciem [namiot życia] złożony
— zanim człowiek nabrał rozumu.

 

Jak diabeł widzi człowieka:

  • jako winnego przed Bogiem
  • jako śmiertelnika
  • jako nieczystego
  • jako mieszkańców glinianych lepianek, które stoją na piasku i można je zgnieść jak mola
  • jak coś, co szybko wyginie
  • jako coś co przepadnie bez sławy
  • jako coś co ma nietrwałe mieszkanie (mieszkanie := forma egzystencji)
  • jako coś co nie zdobędzie mądrości.

 

 #3. U Izajasza

Analiza treści Iz 14:1-16 ubg

(1) PAN bowiem zlituje się nad Jakubem i znowu wybierze Izraela, i osadzi ich w ich własnej ziemi. Cudzoziemcy przyłączą się do nich i przystaną do domu Jakuba. (2) Wezmą ich narody i przyprowadzą do ich miejsca. A dom Izraela weźmie ich w posiadanie w ziemi PANA jako sługi i służące. I będą trzymać w niewoli tych, u których byli w niewoli, i będą panować nad swoimi ciemięzcami.  Bez wnikania kto kogo potraktuję te 2 wersy jako określenie czasu, bo wygląda to na Królestwo Mesjańskie a więc przyszłość.
(3) W tym dniu, kiedy PAN da ci odpoczynek po twojej udręce, po twoim strachu i po twojej ciężkiej niewoli, w którą zostałeś podbity; (4) Podejmiesz tę przypowieść przeciw królowi Babilonu i powiesz:  Inne tłumaczenia mówią, że ta przypowieść będzie szyderstwem (eib) lub satyrą (bt) o królu Babilonu.
O jakże ustał ciemięzca! Jakże ustało złote miasto! (5) PAN złamał kij niegodziwych i berło panujących; (6) Tego, który smagał ludzi z wściekłością nieustannymi ciosami, który panował w gniewie nad narodami i dręczył bez litości.
  • ciemiężenie ciemiężcy się skończyło
  • złote miasto się skończyło
  • cięmiężca (szatan) smagał ludzi z wściegłością nieustannymi ciosami
  • cięmiężca (szatan) panował w gniewie nad narodami
  • ciemiężca (szatan) dręczył bez litości
(7) Teraz cała ziemia odpoczywa i jest spokojna, wszyscy głośno śpiewają; (8) Nawet cyprysy radują się z powodu ciebie, a także cedry Libanu, mówiąc: Odkąd ległeś, żaden drwal nie powstał przeciwko nam.  a w czasach Królestwa Mesjańskiego (o ile to o nie chodzi) wszystko odpoczywa.
(9) Piekło (szeol, kraina umarłych) w dole poruszyło się przez ciebie, by wyjść ci na spotkanie; dla ciebie obudziło umarłych, wszystkich książąt ziemi; rozkazało wszystkim królom narodów powstać ze swoich tronów. W szeolu przez szatana zrobiło się zamieszanie.
(10) Ci wszyscy odezwą się i powiedzą ci: Czyż zasłabłeś jak i my? Czy stałeś się podobny do nas? (11) Strącono do piekła (szeolu, krainy umarłych) twój przepych i dźwięk twojej lutni. Twoim posłaniem jest robactwo, robactwo też jest twoim przykryciem. Królowie ziemscy zdziwili się, gdy szatan tan się pojawił. Myśleli, że miał większą niż oni moc. Sami nie dziwią się już, że umarli, ale, że szatan też tam się pojawił to się dziwią. (-> Ap 20 - szatan związany na 1000 lat)
(12) O jakże spadłeś z nieba, Lucyferze, synu jutrzenki! Powalony jesteś aż na ziemię, ty, który osłabiałeś narody!  
(13) Ty bowiem mówiłeś w swoim sercu: Wstąpię do nieba, ponad gwiazdy Boga wywyższę swój tron. Zasiądę na górze zgromadzenia, na krańcach północy, (14) wzniosę się nad szczyty obłoków, będę równy Najwyższemu.  
(15) Lecz zostaniesz strącony aż do piekła (szeol, kraina umarłych), do krańców dołu.  
(16) Ci, którzy cię ujrzą, będą patrzeć na ciebie i zastanawiać się nad tobą, mówiąc: Czy to ten, który wprawił w drżenie ziemię i trząsł królestwami?  

Fakty o Szatanie:

  • .12 - szatan osłabiał narody
  • .16 - szatan wprawiał w drżenie ziemią i trząsł królestwami

Postawa szatana:

Myślenie szatana obrazują słowa zapisane w .16: 

  • Wstąpię do nieba, ponad gwiazdy Boga wywyższę swój tron.
  • Zasiądę na górze zgromadzenia, na krańcach północy; 
  • Wzniosę się nad szczyty obłoków,
  • Będę równy Najwyższemu.

Relacja z królami ziemi

  • dziwią się, że Szatan też jest w szeolu.

#4. U Ezehiela

 Analizuję fragment Ez 28:12-19 ubg - ale trudny to tekst, bardzo poetycki. UBG nie jest tu łatwe, może lepie inny przekład czytać?

(12) Synu człowieczy, podnieś lament nad królem Tyru i mów do niego: Tak mówi Pan BÓG:  Niby to tekst o królu Tyru, ale żaden król Tyru nie był w Edenie.
Ty pieczętujesz sumę, pełen mądrości i doskonały w swej piękności;
  • pieczętowanie sumy?
  • mądrość
  • piękno

 

BW: byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna,

BT: Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości i niezrównanie piękny.
EIB: Byłeś najwyższą miarą mądrości i piękna.

(13) Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; twoim nakryciem był wszelki drogi kamień: karneol, topaz i jaspis, chryzolit, onyks i beryl, szafir, karbunkuł i szmaragd oraz złoto.

Ponieważ pojawia się to też w Nowej Jerozolimie więc może należy się temu przypatrzeć.

Wykonanie twoich bębenków i fletów zostało przygotowane w dniu, kiedy zostałeś stworzony.  
(14) Ty jesteś namaszczonym cherubinem nakrywającym;

Szatan jest cherubinem nakrywającym (cokolwiek to znaczy) ???

 

ja cię ustanowiłem. Ważne info: Bóg stworzył szatana.

Byłeś na świętej górze Boga, przechadzałeś się wśród kamieni ognistych. (15) Byłeś doskonały w swoich drogach od dnia, kiedy zostałeś stworzony, aż znalazła się w tobie nieprawość.

 

(16)Przez twój ogromny handel pełno pośród ciebie bezprawia, i zgrzeszyłeś. 

 
Dlatego zrzucę cię z góry Boga, cherubinie nakrywający, wyniszczę cię spośród kamieni ognistych.  
(17) Uniosło się twoje serce z powodu twojej piękności, znieważyłeś swoją mądrość z powodu twojego blasku.  z powodu piękności uniosło się serce, ale znieważył mądrość
Rzucę cię na ziemię i postawię cię przed królami, aby się tobie przypatrzyli. szatan ma dziwną relację z królami. mają się na niego patrzyć. 
(18) Mnóstwem twoich nieprawości i nieprawością twego handlu splugawiłeś swoją świątynię.  coś z tym handlem też tu jest. 
Dlatego wywiodę ogień z twego wnętrza, który cię pożre, a zamienię cię w popiół na ziemi na oczach wszystkich, którzy na ciebie patrzą. a tu już jest opis końca
(19) Wszyscy, którzy cię znają wśród narodów, zdumieją się nad tobą. Staniesz się postrachem i nie będzie ciebie już na wieki.  

#5. Jezus widział upadek Szatana - i nawiązuje do tego nauczając o Królestwie

Przy okazji nauczania uczniów Jezus powiedział nieco o szatanie. Łk 10:17-22, tpnp

(17) I wróciło owych siedemdziesięciu z radością, mówiąc: Panie! W Twoim imieniu demony są nam podległe. (18) A wtedy powiedział im: Widziałem jak szatan niby błyskawica spadł z nieba. (19) Oto daję wam władzę, abyście deptali po wężach i po skorpionach, i po całej mocy nieprzyjaciela, a nic wam na pewno nie wyrządzi krzywdy. (20) Jednak nie radujcie się z tego, że duchy są wam poddane; ale radujcie się raczej z tego, że imiona wasze zostały zapisane w niebiosach. (21) W tej właśnie godzinie rozradował się Jezus w duchu i powiedział: Wyznaję Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je niemowlętom! Tak, Ojcze – gdyż uznałeś to za dobre przed Tobą. (22) Wszystko zostało mi przekazane od Ojca mojego; i nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec, i kim jest Ojciec, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce to objawić.

Analiza

  • Jezus widział jak szatan niby błyskawica spadł z nieba.
  • Jezus daje uczniom władzę deptania po wężach i skorpionach, i po całej mocy nieprzyjaciela.
  • Ważniejsze jest dla nas, że nasze imiona są zapisane w Księdze Życia, niż to, że mamy moc nad duchami.
  • Całą tą wiedzę o Królestwie Ojciec dał Jezusowi i objawia nie wielkim a małym. 

#6. Apokalipsa, rozdział 12, wersety 7-9

I wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego, lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie. I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie” (Objawienie Jana 12,7-9).

Fakty:

  • Pojęcia pod którymi funkcjonuje szatan to
    • ogromny smok
    • wąż starodawny
    • diabłem
    • szatanem
  • Szatan zwodzi cały świat.
  • Szatan (po bitwie z Michałem i jego aniołami) zrzucony został na ziemie razem ze swoimi aniołami.
  • Z Łk 10:18 wiemy, że Pan Jezus był świadkiem tego zrzucania.
  • Pewnie jakoś się to wiąże z Dan12:11nn ale nie wiem jeszcze jak.

#7. Apokalipsa, końcówka czyli rozdział 20

Ap 20:1-3 tpnt
(1) I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz do otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. (2) I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat; (3) I wrzucił go do otchłani, i zamknął go, i położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził więcej narodów, aż się wypełni tysiąc lat; a po tych wydarzeniach trzeba, by został rozwiązany na krótki czas.

Ap 20:7-10 tpnt
(7) A gdy dopełni się tysiąc lat, uwolniony zostanie szatan ze swojego więzienia, (8) I wyjdzie zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, aby je zgromadzić na bitwę; a liczba ich jak piasek morza. (9) I wstąpili na szerokość ziemi, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I zstąpił ogień z nieba od Boga i pochłonął ich.  (10) Wówczas diabeł, który ich zwodził, zostanie wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie już przebywa bestia oraz fałszywy prorok. Tam będą dręczeni dniem i nocą — na wieki.

Fakty:

  • z nieba zstępuje anioł z kluczem do otchłani i łańcuchem
  • wiąże węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan
  • szatan będzie siedział w tej otchłani 1000 lat
  • w tym czasie szatan nie będzie zwodził narodów (-> Iz14:10 - królowie siedzący w szeolu zdziwią się, że tam wrzucony został  szatan)
  • potem zostanie rozwiązany na krótko aby zwieść ale to jest szybka sprawa
  • na koniec zostanie wrzucony do jeziora ognia i siarki

#8. Inne fragmenty, które należy przeanalizować

Kuszenie w księdze rodzaju

Rdz 3:1-7 ubg
(1) A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta polne, które PAN Bóg uczynił. Powiedział on do kobiety:

Czy Bóg rzeczywiście powiedział: Nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew tego ogrodu?

(2) I kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew tego ogrodu; (3) Ale o owocu drzewa, które jest pośrodku ogrodu, Bóg powiedział: Nie będziecie z niego jeść ani go dotykać, abyście nie umarli.

(4) I wąż powiedział do kobiety: Na pewno nie umrzecie; (5) Ale Bóg wie, że tego dnia, gdy z niego zjecie, otworzą się wasze oczy i będziecie jak bogowie znający dobro i zło.

(6) A gdy kobieta spostrzegła, że owoc drzewa był dobry do jedzenia i miły dla oka, a drzewo godne pożądania dla zdobycia wiedzy, wzięła z niego owoc i zjadła; dała też swemu mężowi, który był z nią; i on zjadł. (7) I otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy. Spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski.

Kuszenie w kościele - 2Kor 11:3-4

2Kor 11:3-4 eib
(3) Obawiam się jednak, czy w jakiś sposób — podobnie jak wąż zwiódł Ewę swoją przebiegłościąwasze myśli nie zostały skażone i odwiedzione od szczerości i czystości względem Chrystusa. (4) Bo gdy przychodzi ktoś inny, głosi Jezusa, którego nie głosiliśmy, lub gdy przyjmujecie innego ducha, nie tego, którego otrzymaliście, lub inną dobrą nowinę, nie tę, którą przyjęliście, wówczas znosicie to z łatwością.

#9. Szatan działający

Zaślepia myśli niewierzących

(2Kor4:3 tpn) A jeśli nasza Ewangelia jest zakryta, to jest zakryta wśród tych, którzy giną. (4) Dla niewierzących, którym bóg tego wieku (αιωνος aiōnos, BT, BW, BG: świata) zaślepił myśli, aby nie świeciła im światłość Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.

Smutna jest ta robota szatana.

Szuka kogo pożreć - dotyczy kościoła!

1P 5:8 TPNT - Trzeźwymi bądźcie, czuwajcie, ponieważ przeciwnik wasz, diabeł (διαβολος), chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć (BT, BG: pożreć).

Diabłu należy się przeciwstawić aby uciekł.

Jk 4:7-8 TPNT - "Poddajcie się więc Bogu, a przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was.


Kategorie: teologia, _blog, _tmp


Słowa kluczowe: diabeł, szatan, biblia, apokalipsa, Iz14, ez28


Komentarze: (1)

wojtek, October 1, 2018 18:52 Skomentuj komentarz


Cytaty o szatanie w TP S01E04 - Eden: Pierwsza Epoka Ludzkości

(...)

0:40:55 Rdz 3:1

A wąż był chytrzejszy niż wszystkie dzikie zwierzęta, które uczynił Pan Bóg. I rzekł do kobiety: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść?

0:42:56 Obj 20:2

I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat.

0:43:38 Obj 12:7-9

7 I wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego, 8 Lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie. 9 I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie.

0:45:29 Ez 28:12

Synu człowieczy, zanuć pieśń żałobną na królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ty, który byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna,

0:46:21 Ez 28:12

Synu człowieczy, zanuć pieśń żałobną na królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ty, który byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna,

0:46:47 Ez 28:13

Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okryciem twoim były wszelakie drogie kamienie: karneol, topaz i jaspis, chryzolit, beryl i onyks, szafir, rubin i szmaragd; ze złota zrobione były twoje bębenki, a twoje ozdoby zrobiono w dniu, gdy zostałeś stworzony.

0:47:41 Ez 28:14-15

14 Obok cheruba, który bronił wstępu, postawiłem cię; byłeś na świętej górze Bożej, przechadzałeś się pośród kamieni ognistych.15 Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zostałeś stworzony, aż dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość.

0:48:05 Ez 28:16

Przy rozległym swoim handlu napełniłeś swoje wnętrze gwałtem i zgrzeszyłeś. Wtedy to wypędziłem cię z góry Bożej, a cherub, który bronił wstępu, wygubił cię spośród kamieni ognistych.

0:48:44 Iz 14:4

Że zanucisz tę szyderczą pieśń o królu babilońskim i powiesz tak: Wykończył się ciemięzca, skończyło się panoszenie!

0:50:11 Iz 14:12

O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!

0:50:46 Iz 14:12

O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!

0:51:06 Iz 14:13-14

13 A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy. 14 Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym.

0:51:36 Iz 14:15

A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści.

0:53:29 2Kor 11:3-4

3 Obawiam się jednak, ażeby, jak wąż chytrością swoją zwiódł Ewę, tak i myśli wasze nie zostały skażone i nie odwróciły się od szczerego oddania się Chrystusowi. 4 Bo gdy przychodzi ktoś i zwiastuje innego Jezusa, którego myśmy nie zwiastowali, lub gdy przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, lub inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosicie to z łatwością.

(...)

Skomentuj notkę
24 marca 2018 (sobota), 23:26:26

Spotkanie, którego nazwy nie zapamiętam.

Byłem na spotkaniu o nowych modelach biznesowych.

Spotkanie odbywało się w klubie muzycznym, w sobotę, o 19.oo. Chciałem zobaczyć dwie prezentacje, nowe biznesy, coś więcej niż startup.

Poznałem nowe pojęcie: Broker uwagi. A o co chodzi? Otóż "kotek (ikonka) coś powiedział i to stało się rzeczywistością ekonomiczną, którą można zmonetyzować bo to kanalizuje interfejs".

Fajnie było.


Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: bitcoin, kryptowaluty, kryptokotek


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 marca 2018 (niedziela), 14:25:25

Porządek zbawienia, kolejność zbawienia

Elementy zbawienia wg Listu do Rzymian. Elementy, ale nie porządek (kolejność).

  1. przedwiedza
  2. przeznaczenie
  3. wybranie
  4. powołanie
  5. pokuta
  6. wiara
  7. odnowienie
  8. usprawiedliwienie
  9. uświęcenie
  10. uwielbienie

I co do kolejności to teolodzy spierają się od wieków, ale na pewno przedwiedza jest przed, a uświęcenie i uwielbienie są na końcu.

No i muszę jeszcze nad tym troszkę popracować, bo słów opisujących to jest więcej.


Inspiracja: Sundar Krishnan, Dążenie do świętości, cz. 3, około 52 minuty.


Ef 4:17n - opis umysłu człowieka niewierzącego: zaćmiony, ignorancki, próżny.


Sundar wprowadza 4 obiekty, które są w człowieku jedno: serce, duch, .... umysł i ciało? 


Kategorie: teologia / zbawienie, teologia / antropologia, _blog


Słowa kluczowe: zbawienie, odkupienie, uświęcenie, dusza, duch, predystynacja, kalwinizm


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 marca 2018 (poniedziałek), 19:05:05

Światopogląd

Dziwne jest to, że dopiero dziś definiuję słowo, które tak czesto używam:

Definicja:
Światopogląd to osobisty opis rzeczywistości oraz Boga i Jego relacji z nią.

Myśli nieuczesane:

  1. W kwietniu 2018 znowu zmieniam. Poprzednia definicja brzmiała tak:
    Światopogląd to osobisty opis Boga i rzeczywistości.
  2. Moja pierwsza wersja:
    Światopogląd to rzadko zmieniany komplet przekonań człowieka (lub grupy ludzi) odnośnie rzeczywistości.
  3. Wg mnie światopogląd to suma wiedzy i wiary danej osoby.
  4. Wiki ('2017):
    Światopogląd – względnie stały zespół przekonań i opinii (często wartościujących) na temat otaczającego świata, czerpanych z rozmaitych dziedzin kultury, głównie z nauki, sztuki, religii i filozofii.

Kategorie: fiki, fikipedia, fikisłowa


Słowa kluczowe: światopogląd, wiara, wiedza, rzeczywistość, prawda


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 marca 2018 (poniedziałek), 21:25:25

Królestwo Boże i Królestwo Norwegii

Norwegia jest królestwem - wiedziałem o tym. W Norwegii socjalizm doszedł tam już tak daleko, że każdy może sobie sprawdzić ile kto zarabia.

Norwegia jest królestwem, w którym król też zarabia i każdy z jego poddanych (co? kto?) może sobie sprawdzić ile zarabia król.

Kim zatem jest król? Wydaje mi się, że psując słowa diabeł ma poczucie humoru.

* * * * *

I jak teraz wytłumaczyć, że Pan Jezus głosił dobrą nowinę o Królestwie Bożym, skoro do dwóch wypatrzonych wzorców królestwa (królestwo z bajki, albo tyrania z despotą) dokłada się trzeci: Królestwo Norwegii.


Kategorie: _blog, polityka


Słowa kluczowe: królestwo boże, królestwo norwegii, psucie słów


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
28 marca 2018 (środa), 15:56:56

O 3 rodzajach ludzi: zmysłowy, cielesny, duchowy

Notka:

Jakich greckich słów używa apostoł Paweł w 1Kor 1, 2 i 3 aby opisać ludzi.

  • Człowiek zmysłowy

    ψυχικός ἄνθρωπος - psychikos anthrōpos

    S5591 S444
  • Człowiek duchowy
    πνευματικοις – pneumatikois

    S4152
  • Człowiek cielesny

    σαρκικοις - sarkikois

    S4559

Studium:

Problem:

Biblia mówi, że ze względu na relację z Duchem Świętym współczesnych Kościołowi ludzi można podzielić na 3 grupy:

  1. człowiek zmysłowy
  2. człowiek duchowy
  3. człowiek cielesny

Cytat z 1Kor2:10-3:3 za Przekładem Toruńskim (dosłownym):

(1Kor 2:10-3:3 tpnt) Nam natomiast objawił to Bóg przez swojego Ducha; Duch bowiem bada wszystko i głębokości Boga. (11) Bo któż z ludzi zna to, co ludzkie, jak tylko duch ludzki w nim? Tak i to, co z Boga, nikt nie zna, jak tylko Duch Boga. (12) Ale my nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy znali to wszystko, co zostało nam darowane przez Boga; (13) O których też mówimy, nie w słowach nauczanych przez ludzką mądrość, lecz w słowach nauczanych przez Ducha Świętego, i to, co duchowe z duchowymi łączymy. (14) Jednak zmysłowy człowiek nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego; albowiem są dla niego głupotą i nie może ich poznać, ponieważ duchowo są rozsądzane. (15) Ale duchowy człowiek wprawdzie rozsądza to wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest rozsądzany. (16) Kto bowiem poznał myśl Pana, kto Go pouczy? Ale my mamy myśl Chrystusa. (1Kor 3:1-3 tpn) A ja, bracia, nie mogłem do was mówić jako do duchowych, ale jako do cielesnych, i jako do niemowląt w Chrystusie. (2) Mleko dałem wam pić, a nie pokarm stały, bo jeszcze nie mogliście go przyjąć; a i teraz jeszcze nie możecie, (3) Jeszcze jesteście cieleśni. Skoro bowiem między wami jest zazdrość i spory, i podziały, to czyż nie jesteście cieleśni i czy nie postępujecie po ludzku?"


(1Kor210) ημιν δε ο θεος απεκαλυψεν δια του πνευματος αυτου το γαρ πνευμα παντα ερευνα και τα βαθη του θεου (11) τις γαρ οιδεν ανθρωπων τα του ανθρωπου ει μη το πνευμα του ανθρωπου το εν αυτω ουτως και τα του θεου ουδεις οιδεν ει μη το πνευμα του θεου (12) ημεις δε ου το πνευμα του κοσμου ελαβομεν αλλα το πνευμα το εκ του θεου ινα ειδωμεν τα υπο του θεου χαρισθεντα ημιν (13) α και λαλουμεν ουκ εν διδακτοις ανθρωπινης σοφιας λογοις αλλ εν διδακτοις πνευματος αγιου πνευματικοις πνευματικα συγκρινοντες (14) ψυχικος δε ανθρωπος ου δεχεται τα του πνευματος του θεου μωρια γαρ αυτω εστιν και ου δυναται γνωναι οτι πνευματικως ανακρινεται (15) ο δε πνευματικος ανακρινει μεν παντα αυτος δε υπ ουδενος ανακρινεται (16) τις γαρ εγνω νουν κυριου ος συμβιβασει αυτον ημεις δε νουν χριστου εχομεν (1Kor3:1) και εγω αδελφοι ουκ ηδυνηθην υμιν λαλησαι ως πνευματικοις αλλ ως σαρκικοις ως νηπιοις εν χριστω (2) γαλα υμας εποτισα και ου βρωμα ουπω γαρ εδυνασθε αλλ ουτε ετι νυν δυνασθε (3) ετι γαρ σαρκικοι εστε οπου γαρ εν υμιν ζηλος και ερις και διχοστασιαι ουχι σαρκικοι εστε και κατα ανθρωπον περιπατειτε"

Słowa greckie:

  • 1Kor 2:11
    duch ludzki
    πνευμα του ανθρωπου - pneuma tou anthrōpou

  • duch Boga
    πνευμα του θεου - pneuma tou theou 

  • Duch Święty
    πνευματος αγιου - pneumatos hagiou 

  • duch świata
    πνευμα του κοσμου - pneuma tou kosmou 

  • 1kor2:14 człowiek zmysłowy (BG: cielesny)
    ψυχικος δε ανθρωπος - psychikos de anthrōpos 

  • w 1Kor2:15 - [ człowiek ] duchowy
    πνευματικοις - pneumatikois 

  • 1Kor3:1 i 3:3 - [ człowiek ] cielesny
    σαρκικοις - sarkikois 

  • niemowlę
    νηπιοις - nēpiois

Moje, chyba słabe definicje:

  1. człowiek zmysłowy - Człowiek, który nie ma w sobie Ducha Świętego, w naturalnym stanie, tak jak go grzeszny Adam i Ewa, a potem ich potomkowie spłodzili, zrodzili i sobie na skażonej grzechem ziemi żyją.
  2. człowiek duchowy - człowiek, który zapieczętowany (skąd to słowo? Ef 1:13?) żyje kierowany Duchem Świętym
  3. człowiek cielesny - człowiek, który zapieczętowany (skąd to słowo? Ef 1:13?) kieruje się własnymi pożądliwościami, swoim ja, ale coś z DŚ ma. Ma zapieczętowanie i ma ożywienie.

Teologia:

Teologowie o tym książki napisali, ale jakoś nie chce mi się ich czytać, bo wiem co w nich jest a chyba wolałbym nie wiedzieć. Spróbuję sam poszukać i temat rozgryźć. To, że poszukiwania rozpoczynam na początku Listu do Koryntian jest już dość silną sugestią.

Uwaga: Uwspółcześniona Biblia Gdańska ma tu duży błąd mieszając człowieka cielesnego z naturalnym. Piszę o tym w notce "Błędy Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej (UBG)"


Obrazki z prezentacji, która jest w PP i PDF w załącznikach

Slajd3

Slajd4

Slajd5

Slajd6


Kategorie: teologia / biblia, teologia / antropologia, _blog, lekcja


Słowa kluczowe: zabawa w greckie słowa, człowiek zmysłowy, człowiek duchowy, człowiek cielesny, człowiek naturalny


Pliki


Komentarze: (1)

kropek wojtek, January 10, 2019 18:16 Skomentuj komentarz


A wiesz, że ja wprowadziłem w swoim myśleniu taki podział ludzi:

#1. Zmysłowi, duchowo martwi, naturalni, a więc mniej lub bardziej zgubieni, mniej lub bardziej w kłamstwach i zwiedzeniach, mniej lub bardziej pod wpływem złych duchów

#2. Ożywieni, wzbudzeni do życia, przebudzeni, zapieczętowani Duchem, a więc odrodzeni, odkupieni czyli też zbawieni lub wybawieni.

Nie lubię w stosunku do nich używać słowa: wierzący, bo każdy człowiek w coś wierzy dopełniając wiedzę w swoim światopoglądzie wiarą w coś tam, co mu jest potrzebne.

Nie lubię też używać słowa chrześcijanin, ponieważ nie jest to chrześcijańskie słowo, i dziś nie wiadomo dokładnie do oznacza.

#3. Człowiek duchowy, ma Ducha Świętego, który nim kieruje, bo człowiek pozwala mu na to. Jest to przeciwieństwo człowieka cielesnego, który też będąc zapieczętowany Duchem nie kieruje się nim, gdyż rządzą nim rządze ciała albo jakieś fałszywe przekonania lub nauki.

W tej grupie wyróżniam też niemowlaki w Chrystusie, które już się duchowo narodziły, ale jeszcze nie dorosły do dojrzałości i są dziećmi mając, jak każde dzieci swoje prawa.

* * * * * * *

Do takich wniosków doszedłem obserwując świat i interpretując go Biblią.

Skomentuj notkę
28 marca 2018 (środa), 16:41:41

Bóg jest Bogiem zazdrosnym.

Bóg jest Bogiem zazdrosnym - tak powiedział o sobie i dziś wiele osób nie lubi go za to, bo zazdrość raczej ma złe notowania, złą prasę, zazdrość nie jest mile widziana.

Ale zazdrość Stwórcy o relacje z Nim? A co Bogu chodziło, gdy mówił: "Ja jestem Pan, twój Bóg, (...) Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym (...)".

O co Bogu chodziło gdy to powiedział? Hmm.... Do końca nie wiem, ale mogę próbować Go zapytać. Myślę, że moja niewiedza połączona z chęcią dowiedzenia się wprost od Niego będzie lepsza niż olewanie Go i oddawanie pokłonu rożnym rzeczom stworzonym, również stworzonym przez siebie samego - wszak taki twórczy jestem.


Kategorie: _blog, teologia


Słowa kluczowe: bóg, zazdrość


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
28 marca 2018 (środa), 16:44:44

Sylwek i jego apostazja

Sylwek próbuje się apostazjować. Nie jest to łatwe. Przygoda opisana jest na jego blogu, a ja sobie zachowamy tylko kawałek jego oświadczenia, bo sam bym lepiej tego nie napisał, a nie pamiętam dokładnie co sam napisałem (o ile pisałem, bo też już słabo pamiętam).

(...) Powodem, dla którego opuszczam ten Kościół, jest to, że nie zgadzam się z teologią i praktykami obecnymi w Kościele rzymskokatolickim. Jestem chrześcijaninem biblijnie wierzącym, przyjąłem świadomy chrzest wodny poprzez pełne zanurzenie w wodzie (poza Kościołem rzymskokatolickim), a także żywo uczestniczę w kościele domowym niezwiązanym z religią rzymskokatolicką. Od wielu lat nie uczestniczę również w życiu Kościoła rzymskokatolickiego. Moje dalsze figurowanie w dokumentach jako członek Kościoła rzymskokatolickiego pozostaje w sprzeczności z faktami i z moim sumieniem.

Blog Sylwka:
http://sylwekblaszczuk.com/moje-przygody-przy-probie-wypisania-sie-z-kosciola-katolickiego/ 

Aktualną wersję tego wpisu zachowuję w załączonym PDF.


Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: apostazja, katolicyzm, odwyk


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 marca 2018 (czwartek), 13:00:00

Dwa Kościoły? Tak! Tak nauczali apostołowie.

Wypowiedź papieża Franciszka z 25 czerwca 2014 roku (za Niedziela.pl)

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry,

W pierwszej katechezie o Kościele, w minioną środę wyszliśmy od inicjatywy Boga, pragnącego kształtować lud, który niósłby Jego błogosławieństwo wszystkim narodom ziemi. Bóg rozpoczyna od Abrahama, a następnie z wielką cierpliwością - Bóg jest tak bardzo cierpliwy - przygotowuje ten lud w Starym Przymierzu, aż w Jezusie Chrystusie ustanawia go jako znak i narzędzie zjednoczenia ludzi z Bogiem i ze sobą nawzajem (por. Sobór Watykański II, Lumen gentium, 1). Dziś chcemy zastanowić się nad znaczeniem, jakie dla chrześcijanina ma przynależność do tego ludu, o przynależności do Kościoła.

1. Nie jesteśmy od siebie odizolowani i nie jesteśmy chrześcijanami jako jednostki, każdy z osobna: naszą tożsamością chrześcijańską jest przynależność! Jesteśmy chrześcijanami, ponieważ należymy do Kościoła. To jak nazwisko: jeśli imię brzmi „jestem chrześcijaninem”, to nazwisko - „należę do Kościoła”. Jakże to pięknie, gdy dostrzegamy, że przynależność ta wyraża się także w imieniu, jakie Bóg przypisuje sobie samemu. Odpowiadając Mojżeszowi we wspaniałym wydarzeniu „płonącego krzewu” (por. Wj 3,15), określa siebie jako Bóg ojców - nie przedstawia się jako Wszechmogący - ale jako Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba. W ten sposób objawia się jako Bóg, który zawarł przymierze z ojcami i pozostaje zawsze wierny swemu przymierzu, wzywając nas do wejścia w tę relację, uprzednią wobec nas.

2. Dlatego też nasza myśl biegnie z wdzięcznością przede wszystkim ku tym, którzy nas poprzedzili i przyjęli w Kościele. Nikt sam nie staje się chrześcijaninem! Czy to jest jasne? Nikt sam nie staje się chrześcijaninem! Chrześcijan nie wytwarza się w laboratorium. Chrześcijanin należy do ludu, który przybywa z daleka. Chrześcijanin należy do ludu, który nazywa się Kościołem. Ten Kościół czyni go chrześcijaninem w dniu Chrztu św. a następnie w trakcie katechezy i wielu innych działań. Ale nikt, żadna osoba nie staje się chrześcijaninem sama z siebie. Jeśli wierzymy, jeśli umiemy się modlić, jeśli znamy Pana i możemy słuchać Jego Słowa, jeśli czujemy, że jest On blisko nas i rozpoznajemy Go w braciach, to dlatego, że inni przed nami żyli wiarą, a następnie ją przekazali. Wiarę otrzymaliśmy, od naszych ojców, od naszych przodków a oni jej nas nauczyli. Jeśli dobrze się zastanowimy, któż wie, ile w tej chwili drogich twarzy przychodzi nam na myśl: może to być oblicze naszych rodziców, którzy w naszym imieniu prosili o chrzest; naszych dziadków lub któregoś z krewnych, którzy nauczyli nas czynienia znaku krzyża i odmawiania pierwszych modlitw. Zawsze pamiętam twarz zakonnicy, która nauczyła mnie katechizmu. Z pewnością jest w niebie, bo była świętą kobietą, ale zawsze o niej pamiętam i dziękuję Bogu za tę siostrę. Może to też być twarz proboszcza, czy innego kapłana lub zakonnicy, katechety, którzy przekazali nam treści wiary i pomogli nam wzrastać jako chrześcijanie... Otóż, taki jest Kościół, jest wielką rodziną, w której jesteśmy przyjmowani i uczymy się żyć jako wierzący i jako uczniowie Pana Jezusa.

3. Tę drogę możemy przebywać nie tylko dzięki innym osobom, ale także wraz z innymi osobami. W Kościele nie ma „zrób to sam”, nie ma „osób nie zrzeszonych”. Ileż razy papież Benedykt XVI określił Kościół jako kościelne „my”! Czasami można usłyszeć, jak ktoś mówi: „Wierzę w Boga, wierzą w Jezusa, ale Kościół mnie nie obchodzi...”. Ileż razy to słyszymy, to nieprawda. Są ludzie, którzy twierdzą, że mogą mieć osobistą, bezpośrednią, bliską relację z Jezusem Chrystusem poza komunią i pośrednictwem Kościoła. Są to pokusy niebezpieczne i szkodliwe, jak mawiał wielki Paweł VI - dychotomie absurdalne. To prawda, że wspólne podążanie jest trudne, a czasami może okazać się męczące: może się zdarzyć, że jakiś brat lub siostra stwarza nam problem, albo nas gorszy... Ale Pan powierzył swe orędzie zbawienia ludziom, świadkom; to w naszych braciach i siostrach z ich darami i ograniczeniami wychodzi nam na spotkanie i pozwala się rozpoznać. Oznacza to przynależność do Kościoła. Zapamiętajcie dobrze: być chrześcijaninem to należeć do Kościoła. Imię brzmi chrześcijanin, a nazwisko - „należę do Kościoła”.

Drodzy przyjaciele, prośmy Pana, za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła o łaskę, byśmy nigdy nie popadli w pokusę myślenia, że możemy obyć się bez innych, bez Kościoła, że możemy się zbawić o własnych siłach, być chrześcijanami z laboratorium. Wręcz przeciwnie, nie można kochać Boga, nie kochając naszych braci, nie można kochać Boga poza Kościołem; nie można być w komunii z Bogiem, nie będąc w komunii z Kościołem i nie możemy być dobrymi chrześcijanami, jak tylko razem z tymi wszystkimi, którzy starają się naśladować Pana Jezusa, jako jeden lud, jedno ciało, a jest nim Kościół. Dziękuję.

A oto pisemna wypowiedź mojego kolegi Sylwka:

(...) Powodem, dla którego opuszczam ten Kościół, jest to, że nie zgadzam się z teologią i praktykami obecnymi w Kościele rzymskokatolickim. Jestem chrześcijaninem biblijnie wierzącym, przyjąłem świadomy chrzest wodny poprzez pełne zanurzenie w wodzie (poza Kościołem rzymskokatolickim), a także żywo uczestniczę w kościele domowym niezwiązanym z religią rzymskokatolicką. Od wielu lat nie uczestniczę również w życiu Kościoła rzymskokatolickiego. Moje dalsze figurowanie w dokumentach jako członek Kościoła rzymskokatolickiego pozostaje w sprzeczności z faktami i z moim sumieniem.

 

Kluczowa sprawa: dobre rozpoznanie czym jest Kościół.


Kategorie: _blog, katolicyzm


Słowa kluczowe: apostazja, katolicyzm, odszczepieństwo, herezja, franciszek


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 marca 2018 (czwartek), 13:29:29

Słowo

I znowu zdziwnienie, że tak ważne słowo jak słowo określane jest dopiero teraz:

Definicja:
Słowo to symbol języka określający jakiś byt byt. 

Inne definicje:

  1. W słowniku PWN:
    słowo
    1. «znak językowy mający jakieś znaczenie»
    2. «wypowiedź ustna lub pisemna»
    3. «obietnica złożona przez kogoś»
    4. daw. «czasownik»
  2. W Wiki (jak na Wiki to wyjątkowo słaba):
    Słowo – elementarna część mowy. Jego pisanym odpowiednikiem jest wyraz. Za pomocą słów określa się wszelkie pojęcia, np. obiekt lub klasę obiektów rzeczywistych i pojęcia abstrakcyjne.
  3. Doroszewski:
    Słowo to znak językowy, przedmiot myśli mogący sygnalizować każdy jednostkowy przedmiot materialny, pewną treść psychiczną lub relację między elementami rzeczywistości.

Rozważania:

Przy okazji może jeszcze jakieś robocze określeni otwierające zupełnie nowy obszar eksploracji:

Definicja robocza:
Zdanie to ciąg słów.
Zdanie to logiczny ciąg słów.
Zdanie to logiczny (w danym języku) ciąg słów.
Język to..... 

Kategorie: zabawa w słowa, _blog, fiki, fikipedia, fikisłowa


Słowa kluczowe: słowo, prawda, wypowiedź, zdanie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 marca 2018 (czwartek), 14:16:16

Dziś Wielki Czwartek, czyli pamiątka ukrzyżowania Pańskiego

A tak przy okazji, ponieważ jutro jest Wielki Piątek, pamiątka ukrzyżowania Pana Jezusa to ja, nie siląc się specjalnie na oryginalność napiszę tu, że sprawę zbadałem i wierzę, że ukrzyżowanie miało miejsce w czwartek. A więc pamiątkę tą lepiej jest obchodzić dziś niż jutro, choć rozumiem, że jutro będzie bardziej tradycyjnie.

* * * * * * *

Najkrócej jak potrafię to opisać to tak:
- 14 nisan, w dzień przygotowania Pana Jezusa ukrzyżowano, bo wtedy zabijało się baranka paschalnego (Kpł 23)
- 15 był szabat świąteczny - pierwszy dzień święta przaśników zawsze jest szabatem (patrz Kpl 23)
- 16 to był szabat sobotni - bo wypadła sobota - i dlatego to było "wielkie święto" (patrz co mówi ewangelia)
- 17 nisan, w niedzielę Pan Jezus zmartwychwstał, bo pierwszy dzień po szabacie w trakcie święta przaśników to święto pierwszych owoców - a Pan Jezus jest pierwszym zmartwychwstałem (patrz: 1Kor 15)

To, że szabat oznacza "bezruch", dzień bez pracy (a nie sobota), i wszystko inne można wyczytać z Biblii. Zachęcam do studiowania aby w świąteczny, niedzielny poranek po Wielkim Piątku nie było problemów z wyznaniem, że "trzeciego dnia zmartwychwstał".

Przez słowa kluczowe można przejść na inne moje teksty na ten temat.


Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: wielki piątek, ukrzyżowanie, święta


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 marca 2018 (piątek), 15:04:04

Apologetyka u św. Pawła

Tu będę zbierał przypadki uprawiania przez apostoła Pawła apologetyki

  1. Paweł w Tesalonikach Dz 17:1-6
  2. Ateny
  3. Korynt
  4. Koryny w liście

 

 

Paweł w Tesalonikach Dz 17:1-6

(Dz 17:1 eib) Po przejściu przez Amfipolis i Apolonię, przybyli do Tesalonik. Mieściła się tu synagoga Żydów. (2) Paweł, zgodnie ze zwyczajem, odwiedził ich i przez trzy szabaty rozprawiał (διελεγετο [dielegeto]) z nimi. Powoływał się na Pisma, (3) wyjaśniał (διανοιγων [dianoigōn]) i dowodził (παρατιθεμενος [paratithemenos]), że Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać. Oznajmił im też, że tym Chrystusem jest Jezus, którego on im głosi. (4) Niektórzy dali się przekonać (επεισθησαν [epeisthēsan]) i dołączyli (προσεκληρωθησαν [proseklērōthēsan]) do Pawła i Sylasa. Przyłączyła się do nich również wielka liczba pobożnych Greków oraz niemało wybitnych kobiet.

(5) To wywołało zazdrość u Żydów. Dobrali więc sobie paru niegodziwców spośród próżnujących na rynku mężczyzn, wywołali zbiegowisko, podburzyli miasto, naszli dom Jazona i próbowali wyprowadzić ich przed lud. (6) Gdy ich jednak nie znaleźli, zawlekli Jazona i niektórych braci do przedstawicieli władz miejskich. Ci ludzie — krzyczeli — szerzą zamęt po całym zamieszkałym świecie! Przybyli i tutaj!

 

(Dz 17:1ubg) A gdy przeszli Amfipolis i Apolonię, przybyli do Tesaloniki, gdzie była synagoga żydowska. (2) Wtedy Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał (διελεγετο [dielegeto]) z nimi na podstawie Pisma; (3) Wyjaśniając (διανοιγων [dianoigōn]) i nauczając (παρατιθεμενος [paratithemenos]), że Chrystus musiał cierpieć i powstać z martwych oraz: Ten Jezus, którego wam głoszę, jest Chrystusem. (4) I niektórzy z nich uwierzyli (επεισθησαν [epeisthēsan]) i przyłączyli (προσεκληρωθησαν [proseklērōthēsan]) się do Pawła i Sylasa, również mnóstwo pobożnych Greków i niemało znamienitych kobiet.

(5) Ale ci Żydzi, którzy nie uwierzyli, zdjęci zazdrością, dobrali sobie niektórych niegodziwych próżniaków, a kiedy zebrali dużą grupę, podburzyli miasto. Naszli dom Jazona i szukali ich, aby wyprowadzić ich przed lud. (6) Gdy jednak ich nie znaleźli, zaciągnęli Jazona i niektórych braci przed przełożonych miasta, krzycząc: Oto ci, którzy cały świat wzburzyli, przyszli też tutaj; (7) A Jazon ich przyjął. Oni wszyscy postępują wbrew dekretom cesarza, mówiąc, że jest inny król, Jezus.

 

 Słowa:

  • διελεγετο [dielegeto] - rozmawiał, wykładał -> rozprawiał
  • διανοιγων [dianoigōn] - otwierając -> wyjaśniając
  • παρατιθεμενος [paratithemenos] - podając -> nauczając
  • επεισθησαν [epeisthēsan] - zostali przekonani -> uwierzyli
  • προσεκληρωθησαν [proseklērōthēsan] - zostali przydzieleni, przyłączeni do

Wnioski:

  • aaaaa

Kategorie: notatka, teologia / notatka, zabawa w greckie słowa, _tmp


Słowa kluczowe: paweł, apostoł paweł, Dz, Dz17


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę

Disclaimers :-) bo w stopce coś wyglądającego mądrze można napisać. Wszystkie powyższe notatki są moim © wymysłem i jako takie związane są ze mną. Ale są też materiały obce, które tu przechowuję lub cytuje ze względu na ich dobrą jakość, na inspiracje, bądź ilustracje prezentowanego lub omawianego tematu. Jeżeli coś narusza czyjeś prawa - proszę o sygnał abym mógł czym prędzej naprawić błąd i naruszeń zaniechać.