Słowo o islamie

1. Jeżeli można się pokusić o syntezę postaw religijnych w trzech wielkich religiach monoteistycznych, to wydaje mi się, iż zawrze się ona w takich stwierdzeniach:
   • Judaizm - chodzi o zbawienie narodu, przy czym naród ten ma być znakiem dla świata.
   • Chrześcijaństwo - chodzi o zbawienie człowieka w szczególności a w ogóle o zbawienie wszystkich ludzi, a więc świata.
   • Islam - chodzi o podporządkowanie człowieka, ludzi, społeczeństw, świata Allachowi, w szczególności chodzi o podbój bo islam nigdy nie był religią misyjną.
2. Nie wierzę i nie uwierzę, że te trzy religie wyznają tego samego Boga. To wielkie kłamstwo. O ile wiem, że biblijne chrześcijaństwo jest tożsame z biblijnym judaizmem (jest jego kontynuacją) to na pewno islam jest zupełnie czymś innym. Mogę przypuszczać, że jakiś cwany demon objawił się kiedyś komu trzeba, coś tam przekazał, coś zamanifestował i udało mu się stworzyć kult odciągający miliony ludzi od poznania Jahwe.

   Wiem, że można żyć w przyjaźni z Bogiem wyznając islam, ale w sposób najbardziej widoczny ta religia manifestowana jest przez wyznawców jako diaboliczna chęć podporządkowania, zniewolenia, zawładnięcia. Tak to widać więc pewnie w znacznej części tak to jest.

   Oczywiście patrząc z zewnątrz (np. oczami Araba) na chrześcijaństwo (czytaj: Europa i Ameryka) zobaczy się zepsucie moralne, zboczenie, grzech a w części religijnej odstępstwo, zakłamanie i bałwochwalstwo. Tak właśnie Arab (a po części i Żyd) widzi to co się dzieje w Częstochowie, Nowym Jorku, Rzymie i Ciechocinku.

   Ale może nie powinienem zajmować się ludźmi, którzy z zewnątrz mają etykietkę muzułmanina, żyda czy chrześcijanina, bo takie ocenianie religii zawsze jest błędem. Może należy po prostu sięgnąć do źródeł, do objawienia danej religii, do jej podstaw. Tak, to jest metoda gdyż metoda ta nie jest obarczona grzesznością konkretnego człowieka.

3. Tak się składa, że trzy wielkie monoteistyczne religie oparte są na księgach. Co mu tu mamy:
   • Judaizm - 42 księgi wchodzące w skład hebrajskiej Biblii, zwanej w naszej kulturze Starym Testamentem. Księgi spisane gdzieś pomiędzy XIII a VI wiekiem przed Chrystusem, dobrze zachowanym w bardzo starych i wiarygodnych manuskryptach i odpisach.
   • Chrześcijaństwo - Stary Testament oraz 27 ksiąg wchodzących w skład Nowego Testamentu. Nowy Testament spisany w I wieku, bardzo dobrze zachowane a spisany bądź w formie ksiąg historycznych i proroczych, bądź w formie korespondencji.
   • Islam - Koran składający się z 114 rozdziałów (sur), wypowiedzianych przez Mahometa i spisanych przez jego uczniów, a potem, gdzieś w VII wieku uzgodnionych co do treści. Koran jako taki zawiera pewne odniesienia, cytaty albo własne parafrazy ze Starego i Nowego Testamentu traktując jednak Biblie dość swobodnie.

   No dobrze - skoro są księgi to w księgach należy wyczytać to, o co w danej religii chodzi. Nie patrzeć na Rzym, Jerozolime, Częstochowę czy Mekke ale czytać księgi.

4. I znowu będę musiał spróbować przeprowadzić swoją syntezę:
   • W Starym Testamencie odnajduje się Boga, który się objawia i chce za pośrednictwem wybranego przez siebie ludu wyjaśnić światu o co na tym świecie tak naprawdę chodzi, jak należy podstępować aby być blisko Niego, czego należy się spodziewać (bo przecież w ST jest sporo zapowiedzi mesjańskich) i czego można się spodziewać gdy będzie się już poza.
   • W Nowym Testamencie wyjaśnione jest dokładnie dlaczego tak to wszystko, co jest zapowiedziane w Starym Testamencie działa. Dlaczego tak a nie inaczej, wchodzi się w szczegóły, dopowiada - tak jakby autorzy wiedzieli więcej. Czy wiedzieli? Pewnie tak, skoro Duch Święty mógł być bliżej nich.

     Opisana i rozwinięta jest informacja w Mesjaszu, wskazana dokładnie droga zbawienia a na koniec przedstawione jest jeszcze bardziej czytelne proroctwo dotyczące przyszłości. Tak jakby Bóg chciał objawić jeszcze więcej informacji ze swojego planu dla świata. Tak jakby Bóg wiedział, że ma partnerów do odbioru tej informacji. 

   • W Koranie zaś wszystko to jest zamieszane. Oczywiście moja opinia jest bardzo subiektywna, ale moje potyczki z tą księga zawsze kończyły się na tym, że nie wiedziałem co z tym zrobić. Ani nie potrafię na podstawie tej księgi stworzyć sobie jako takiego obrazu świata (na pewno jednak jest tam teizm jako podstawa), ani nie potrafię znaleźć recept, przepisów, zaleceń które działając ponad kulturowo dały by dobrą odpowiedź na pytanie: jak żyć?

     Na pewno jednak znajduję w Koranie możliwość realizacji chciwości, działania wg. żądz, zachętę do podboju, usprawiedliwienie dla nienawiści, prawo do ograniczania cudzej wolności. To tam jest przy czym nie potrafię (co wychodzi mi w lekturze Starego Testamentu) agresji tej zharmonizować z obowiązującym w księdze teizmem. To właśnie jest przyczyną iż uważam Islam za religię diabelską a Allaha za jakiegoś demona, który przybrawszy to imię objawił się i zwiódł a teraz odbiera cześć należną Bogu i dalej zwodzi.

     Wiem, wiem, wiem... jestem nietolerancyjny. Jak zwykle.

5. Na świecie mamy doczynienia z wielkim konfliktem kulturowym: kultura islamu zaczęła atakować kulturę zachodu. "Dzihad kontra Mc Świat" (jest taka książka); Bush i ten Ben Laden. Jest konflikt!

   Ciekawostką jest, że kultura zachodu widziana jest przez islam jako kultura chrześcijaństwa podczas, gdy już dawno taka nie jest! Więcej, czasem wydaje mi się, że wartości biblijne częściej zachowane są w kulturze arabskiej niż w naszym współczesnym postmoderniźmie ("róbta co chceta").

   Oczywiście jak jest konflikt to wydaje się, że należy się opowiedzieć po którejś stronie, ale czy na pewno? Czy jest to mój konflikt? Czy jest to moja wojna? Oczywiście mieszkam, żyję, pracuję i kupuję tkwiąc na codzień w kulturze zachodu ale nie wiem czy to wystarczający powód aby się angażować? Może jak przyjdą podpalić mój dom, ten w którym mieszkam. A może nie przyjdą? A może wtedy będzie za późno?

   Nie. Nie będę się angażował, bo oba te światy śmierdzą siarką. O diabelskości islamu pisałem powyżej a o dialbelskości kultury zachodu piszę znacznie częściej. Ja wolę być obywatelem Królestwa Bożego, w nim żyć, dla niego się angażować. A gdy przyjdą podpalić mój dom, przy czym przyjść mogą albo terroryści arabscy (islam) albo kibice Widzewa (zachód) to wierzę, że mój Król jest wstanie mnie obronić, wierzę, że On ma dla mnie wspaniały plan i na ile ja będę w nim będę bezpieczny, choćby nawet wojna z nad zatoki miała się rozszerzyć na zatokę Pucką.

6. Inspiracja:
   • rozmowa z TŻ z przed miesiąca;
   • wydarzenia w Iraku (zabili jednego Amerykanina, ale nie to - w końcu jest wojna - inspiracją jest sposób i to, że tym się cieszą);
   • wypowiedzi na temat Jerozolimy jako "miasta jednego Boga, objawionego w trzech monoteistycznych religiach".
   • ekumenizm, który chyba gdzieś się zapomniał i sięga stanowczo za daleko.

Kategorie: Islam, _blog

Słowa kluczowe: Islam, objawienie, Dzihad

Komentarze: (10)