13 czerwca 2006 (wtorek), 08:58:58
Mój pierwszy dżihad
- Z psalmu 69:
"Boże, Ty znasz moją głupotę i występki moje nie są zakryte przed Tobą. Niech przeze mnie nie wstydzą się ci, co Tobie ufają, Panie, Boże Zastępów. Niech przeze mnie się nie rumienią ci, którzy Ciebie szukają, Boże Izraela!" - Cytat #1: "Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość,
a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie
posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo
się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz."
(List świętego Jakuba, rozdział 4, werset 2 i 3) - Cytat #2: "Ufność, którą w Nim pokładamy, polega na
przekonaniu, że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego
wolą. A jeśli wiemy, że wysłuchuje wszystkich naszych próśb, pewni
jesteśmy również posiadania tego, o cośmy Go prosili."
(Pierwszy list św. Jana, rozdział 5, werset 14 i 15) - Definicja: Islam to poddanie się Bogu, poddanie się Jego woli.
- Wniosek: W moim chrześcijaństwie muszę bardziej praktykować Islam niż europejską popkulturę klasy średniej popierającą Tuska.
- Problem: Ale jak?
- Psalm 77, Asafowy:
Głos mój się wznosi do Boga i wołam, głos mój - do Boga, by mnie usłyszał.
Szukam Pana w dzień mojej niedoli. Moja ręka w nocy niestrudzenie się wyciąga, moja dusza odmawia przyjęcia pociechy.
Jęczę, gdy wspomnę na Boga, duch mój słabnie, kiedy rozmyślam.
Ty zatrzymujesz powieki mych oczu: jestem wzburzony i mówić nie mogę.
Rozważam dni starodawne i lata poprzednie wspominam.
Rozmyślam nocą w sercu, roztrząsam i duch mój docieka:
Czy Bóg odrzuca na wieki, że już nie jest łaskawy?
Czy Jego łaskawość ustała na zawsze, a słowo umilkło na pokolenia?
Czy Bóg zapomniał o litości, czy w gniewie powstrzymał swoje miłosierdzie?
I mówię: To dla mnie bolesne, że się odwróciła prawica Najwyższego.
Wspominam dzieła Pana, zaiste wspominam Twoje dawne cuda.
Rozmyślam o wszystkich Twych dziełach i czyny Twoje rozważam.
Boże, Twoja droga jest święta: który bóg dorówna wielkością naszemu Bogu?
Ty jesteś Bogiem działającym cuda, objawiłeś ludom swą potęgę.
Ramieniem swoim lud Twój wybawiłeś, synów Jakuba i Józefa.
Boże, ujrzały Cię wody, ujrzały Cię wody: zadrżały i odmęty się poruszyły.
Chmury wylały wody, wydały głos chmury i poleciały Twoje strzały.
Głos Twego grzmotu wśród terkotu kół, pioruny świat rozjaśniły: poruszyła się i zatrzęsła ziemia.
Twoja droga wiodła przez wody, Twoja ścieżka przez wody rozległe i nie znać było Twych śladów.
Wiodłeś Twój lud jak trzodę ręką Mojżesza i Aarona.