Dyzio Marzyciel

Julian Tuwim

Położył się Dyzio na łące, przygląda się niebu błękitnemu

I marzy:
„Jaka szkoda, że te obłoczki płynące nie są z waniliowego kremu…
A te różowe – że to nie lody malinowe…
A te złociste, pierzaste – że to nie stosy ciastek…
I szkoda, że całe niebo nie jest z tortu czekoladowego…
Jaki piękny byłby wtedy świat.
Leżałbym sobie, jak leżę, na tej murawie świeżej,
Wyciągnąłbym tylko rękę i jadł... i jadł... i jadł...…”