Proces duchowego rozwoju naśladowcy Chrystusa

#1. Niewiara

Jeżeli chodzi o niewierzących to Bogdan wypisuje następujące cechy takiej osoby:

1. kocha świat i to co świat oferuje,
2. jest nieświadoma lub bierna wobec kwestii duchowych,
3. jest egocentryczna, uważa się za ostateczny autorytet,
4. ufa samej sobie, własnym uczynkom i innym ludziom w kwestii zbawienie, ale nie Bogu.

Jednocześnie zaleca, aby wykonywać nad nią pracę ewangelizacji polegającą na:

• dzieleniu się Dobrą Nowiną,
• rozpoznaniu zainteresowania sprawami duchowymi,
• wyjaśnieniu ewangelii, ewentualnie usunięciu przeszkód, również tych intelektualnych (praca apologety),
• doprowadź do momentu decyzji dotyczącej Chrystusa i relacji z nim.

Radzi aby jeżeli taka osoba uwierzy i nawróci się otoczyć ją szczególną opieką duszpasterską (co dla ewangelisty jest trudne, bo to bardziej robota pasterza; ewangelista z reguły już goni dalej, ale przecież jest Kościół).

#2. Wiara

Osoba wierząca ma następujące cechy:

1. Chrystus jest jej Panem (Łk 14:33),
2. trwa w Słowie Bożym (Jn 8:31), 
3. odwraca się od grzechu i przynosi owoc (Jn 15:8), 
4. jest oddana i miłująca Ciało Chrystusowe (Jn 13:34-35).

Ja ze swojego doświadczenia bym dodał, że jeszcze:

5. Przestaje się lękać o przyszłość gdyż pojawia się u niej żywa nadzieja.

Bogdan sugeruje, że otaczając ją szczególną opieką duszparsterstką należy pomóc jej ukształtować właściwą, biblijną relację:

• z Bogiem (podejście do Boga, Słowa Bożego, modlitwy),
• z samym sobą (tożsamość, wartości, priorytety wynikające ze Słowa Bożego),
• innymi ludźmi, w szczególności ludźmi w Ciele Chrystusa, Kościele - wspólnocie ludzi wierzących oraz z ludźmi ze świata czyli spoza Kościoła.

#3. Dojrzałość

Dojrzałość wymaga czasu, w którym wierzący musi sobie poukładać na nowo relacje, ale też czasu aby się te nowe relacje utrwaliły. Ale nie tylko po czasie od nawrócenia rozpoznaje się osobę dojrzałą, rozpoznaje się również u niej następujące cechy:

1. wierność – wierność to życie w prawdzie i wola bycia posłusznym Bogu,
2. dostępność – Bóg i jego sprawy są dla osoby dojrzałej priorytetem,
3. inicjatywa – osoba dojrzała podejmuje inicjatywy w kierunku Boga i dla Boga w kierunku ludzi,
4. gotowość do uczenia się – dojrzały chce się uczyć od Boga ale też od innych, których Bóg na drodze stawia,
5. głód Boga, Bożego Słowa ale też głód dzielenia się i prowadzenia innych do Boga.

Takie cechy wylicza Bogdan sugerując, że dojrzałość wspomaga się poprzez:

• naukę ewangelizacji i umacniania w wierze innych,
• wsparcie i przewodzenie dojrzewającym w osobistej służbie,
• pomoc w zrozumieniu i rozwinięciu własnej wizji na życie i służbę,
• pomoc w skupieniu się na sercu aby rozpoznać potrzeby związane z charakterem,
• pomoc w stawaniu się jak Chrystus (priorytety / wartości).

Wszystkie te działania to już normalne zadanie Kościoła w myśl np. Heb 10:24n, to normalne oddziaływanie wierzących na siebie - może więc dojrzałość to po prostu czas potrzebny na normalne, zdrowe funkcjonowanie w Ciele Chrystusowym - w Kościele?

Z czasem osoba dojrzała znajduje sobie swoją niszę i zaczyna w niej przewodzić - staje się przywódcą, albo z angielska liderem!

#4. Przywództwo

Cechy przywódcy:

1. wiernie demonstruje znaki rozpoznawcze ucznia (opisane powyżej), 
2. rozwija się w kwestii ewangelizacji, umacniania i wyposażania innych uczniów, 
3. rozumie i rozwija w sobie charakter Chrystusowy,
4. podejmuje inicjatywę w ewangelizacji, służeniu i umacnianiu innych,
5. współdziała dobrze z innymi zaangażowanymi w uczniostwo.

Ponieważ Ciało Chrystusowe jest bytem dynamicznym dobrze jest aby wspólnota takiego przywódcę eksportowała podejmując takie kroki:

• pomóc jej odkryć własną, wyjątkową rolę w Królestwie Bożym i Kościele Chrystusowym, 
• pomoc jej stworzyć plan osobistej służby,
• pomóc stworzyć jej możliwości do służby i zapoznaj ją z innymi osobami zainteresowanymi uczniostwem.

Oczywiście społeczność lokalna może takiego lidera należycie wyposażyć i wyposażać (wspierać) a jak wszystko idzie sprawnie mamy doczynienia z tym, o co chodziło Panu Jezusowi - zmobilizowanym uczniem, który czyni innych ludzi kolejnymi uczniami. Uczniami zmobilizowanymi.

#5. Zmobilizowany uczeń

Przyjrzyjmy się cechom takiego ucznia:

1. Słowo Boże jest źródłem i podstawą jego/jej działań,
2. to jak żyje, pracuje i odpoczywa jest zorganizowane wokół Wielkiego Posłannictwa Pana Jezusa,
3. żyje z mocnym postanowieniem aby we wszystkim naśladować Chrystusa,
4. jest oddany sprawie duchowego pomnażania się do trzeciego pokolenia i dalej,
5. ewangelizacja i służenie innym stała się częścią stylu jego życia,
6. właściwie odnosi się do Ciała Chrystusowego - Kościoła.

I to koniec procesu rozwoju? Nie wiem, ale to jest pan Mistrza, to jest jego wielkie posłannictwo. Uczniowie Jezusa mają (bo tak im nakazał) iść na cały świat i czynić kolejnych uczniów. Tak to jest zapisane w Mt 28:18n i tam jest zapewnienie, że mający wszelką władzę na niebie i ziemi Jezus będzie z nimi. Tego się więc trzymajmy.