dwa myślenia

 

Myślenie #1, nazwijmy je „religijne” jest takie: Pokusa rodzi grzech, grzech się (niestety) przytrafia co sprawia, że mam problem w relacji z Bogiem. Ale jak przytrafił ci się grzech idź "pokutuj" aby relację z Bogiem naprawić.

 

Znaczenie słowa pokuta w tym myśleniu to wykonanie pewnych działań mających zadośćuczynić Bogu i ludziom (przyznanie się, wyznanie, zadośćuczynienie ludziom, obietnica poprawy), co przywraca stan pokoju z Bogiem więc można żyć w nadziei dalej. W nadziei, że się znowu grzech pokuszony pokusą nie przytrafi, czyli w nadziei fałszywej.

 

Myślenie #2, nazwijmy je ŚwiętoPawłowe (bo wynika z 7 i 8 rozdziału Listu do Rzymian)

 

Pokuta (gr. metanoja) przezwycięża pokusę, bo człowiek działa wg. Ducha a nie wg ciała. Życie wg. Ducha to stałe i praktyczne wyznawanie, że Jezus jest Panem, a ja Jego sługą, przy czym znając Jego plany, Jego wolę (a te poprzez Ducha poznać można) staję się już nie Jego sługą ale Jego przyjacielem (patrz J13).

 

* * * * *

Szatan miesza w słowach. W języku polski pokuta to (Wikipedia) "praktyka religijna, której celem jest udoskonalenie. Działanie narzucone przez innych (zwierzchników religijnych) lub wybrane dobrowolnie, mające zadośćuczynić Bogu lub ludziom wyrządzone zło (grzech)” ale w języku biblijnym to metanoja, przemiana umysłu, nawrócenie, działanie mające na celu zmienienie kierunku jazdy. Dobry obraz jest taki: jadę autem do kumpla w Wrocku, ale wjeżdzając na autostradę pomyliłem wjazdy i jadę w złą stronę. Zorientowałem się, szukam miejsca aby zawrócić, nawrócić, aby nie jechać na Kraków, tylko na Wrocław, a to dokładnie w drugą stronę. O! Jest węzeł. Zjeżdżam, wjeżdżam - dokonałem nawrócenia! W języku czeskim, w wojsku rozkaz „w tył zwrot” brzmi tak: pokuta! Od 14 wieku diabłu udało się w języku polskim przekręcić znaczenie tego słowa.

 

 

* * * * * 

 

Impresja biblijna prosto z fejsa: