Izajasz o Mesjaszu (Iz53)

(12) Bo wyjdziecie nie jakby w nagłym pośpiechu
ani nie pójdziecie jakby w ucieczce.
Pan bowiem pójdzie przed wami
i Bóg Izraela zamknie wasz pochód.

(13) Oto się powiedzie mojemu Słudze,
wybije się, wywyższy i bardzo wyrośnie.

(14) Jak wielu osłupiało na Jego widok
- tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd
i postać Jego była niepodobna do ludzi -
(15) tak mnogie narody się zdumieją,
królowie zamkną przed Nim usta,
bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano,
i pojmą coś niesłychanego.

(1) Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli?
Komu się ramię Pańskie objawiło?

(2) On wyrósł przed nami jak młode drzewo
i jakby korzeń z wyschniętej ziemi.
Nie miał on wdzięku ani też blasku,
aby chciano na niego popatrzeć,
ani wyglądu, by się nam podobał.

 wyglądał licho

(3) Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi,
Mąż boleści, oswojony z cierpieniem,
jak ktoś, przed kim się twarz zakrywa,
wzgardzony tak, iż mieliśmy go za nic.

wyglądał tak licho, i cierpiał, że nie chciało się na niego patrzeć

(4) Lecz on się obarczył naszym cierpieniem,
on dźwigał nasze boleści,

ale on wziął nasze cierpienia

a my uznaliśmy go za skazańca,
chłostanego przez Boga i zdeptanego.

(5) Lecz on był przebity za nasze grzechy,
zdruzgotany za nasze winy.

Lecz jego cierpienie było za nas

Spadła nań chłosta zbawienna dla nas,
a w jego ranach jest nasze uzdrowienie.

(6) Wszyscy pobłądziliśmy jak owce,
każdy z nas się zwrócił ku własnej drodze,

a Pan obarczył go winami nas wszystkich.

(7) Dręczono go, lecz sam pozwolił się gnębić,
nawet nie otworzył ust swoich.
Jak baranek na rzeź prowadzony,
jak owca niema wobec strzygących ją,
tak on nie otworzył ust swoich.

 sam dał się karać i zachowywał się przy tym jak ofiara

(8) Po udręce i sądzie został usunięty;
a kto się przejmuje jego losem?

Tak! Zgładzono go z krainy żyjących;
za grzechy mego ludu został zbity na śmierć.
(9) Grób mu wyznaczono między bezbożnymi,
i w śmierci swej był na równi z bogaczem,
chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy
i w jego ustach kłamstwo nie postało.
 (10) Spodobało się Panu zmiażdżyć go cierpieniem.

 Zabito ...

... a potem pochowano jak się chowa.

Ale chwile - sam nie wyrządził krzywdy nikomu, sam nie grzeszył!

Jeśli on wyda swe życie na ofiarę za grzechy,
ujrzy potomstwo,
dni swe przedłuży,
a wola Pańska spełni się przez niego.

(11) Po udrękach swej duszy ujrzy światło
i nim się nasyci.

Sprawiedliwy mój Sługa usprawiedliwi wielu,
ich nieprawości on sam dźwigać będzie.

(12) Dlatego w nagrodę przydzielę mu tłumy,
i posiądzie możnych jako zdobycz za to,
że siebie na śmierć ofiarował

taki jest plan i kończy się on optymistycznie

i policzony został pomiędzy przestępców.
A on poniósł grzechy wielu i oręduje za przestępcami.