Od 313 do 380 roku - szybka zmiana w kościele
Czy możliwe jest aby Kościół w 70 lat z kościoła prześladowanego stał się prześladującym. Tak! Tak się stało. A te dwa cytaty ciągnę z Wikipedii, które cytują jakieś dostępne, publiczne źródła.
Kluczowe daty
- 313 - Edykt Mediolański - edykt tolerancyjny cesarza Konstantyna proklamujący powszechną wolność religijną, a więc koniec prześladowań chrześcijan.
- 325 - Sobór nicejski I - określenie normatywnego wyznania wiary (Credo Nicejskie).
- 380 - Edykt Tesaloński - chrześcijaństwo trinitarne staje się religią państwową cesarstwa z jednoczesnym wskazaniem na Damazego, biskupa Rzymu, i Piotra, biskupa Aleksandrii jako na osoby normatywne odnośnie wyznania. Chrześcijanie z prześladowanych stają się prześladujący nie tylko pogan, ale również innych chrześcijan.
Edykt Mediolański, 313
Gdy tak ja, cesarz Konstantyn Wielki, i jak również ja, cesarz Licyniusz August, zeszliśmy się szczęśliwie w Mediolanie i omawiali wszystko, co należy do pożytku oraz bezpieczeństwa publicznego, postanowiliśmy między innymi zarządzić to, cośmy dla wielu ludzi uważali za konieczne między innymi zarządzeniami, zdaniem naszym dla wielu ludzi korzystnymi, wydać przede wszystkim i to, które do czci bóstwa się odnosi, a mianowicie chrześcijanom i wszystkim dać zupełną wolność wyznawania religii, jaką kto zechce. W ten sposób bowiem bóstwo w swej niebieskiej siedzibie i dla nas, i dla wszystkich, którzy naszej poddani są władzy, zjednać będzie można i usposobić łaskawie. Ze zbawiennych więc i słusznych powodów postanowiliśmy powziąć uchwałę, że nikomu nie można zabronić swobody decyzji, czy myśl swą skłoni do wyznania chrześcijańskiego, czy do innej religii, którą sam za najodpowiedniejszą dla siebie uzna, a to dlatego, by najwyższe bóstwo, któremu cześć według swobodnego przekonania oddajemy, mogło nam we wszystkich okolicznościach okazać zwykłą swą względność i przychylność.
Edykt Tesaloński, 380
Cesarze Gracjan, Walentynian i Teodozjusz do ludności miasta Konstantynopola.
Jest wolą naszą, aby wszystkie ludy, które podlegają naszej łaskawej i umiarkowanej władzy, wyznawały taką religię, jaką przekazał Rzymianom apostoł Piotr, a której naucza papież Damazy i Piotr, biskup aleksandryjski, mąż apostolskiej świątobliwości, to jest abyśmy zgodnie z nauką apostołów i Ewangelii wierzyli w jedno bóstwo Ojca, Syna i Ducha świętego, przyznając im w Trójcy Świętej równe znaczenie. Nakazujemy aby ci, którzy idą za tą zasadą, nazywali się chrześcijanami katolickimi, wszyscy zaś inni, których za głupców i szaleńców uważamy, nosili hańbę heretyckiego wyznania. Zbory ich nie mogą się nazywać kościołami, czeka ich najpierw kara boża, a następnie i nasza niełaska, którą im zgodnie z wolą Boga okażemy.
Dan 28 lutego w Tessalonice, za konsulatu cesarzy Gracjana i Teodozjusza.
Streszczenie: Kto wyznaje religię inną niż ta, którą naucza papież Damary i Piotr, biskup aleksandryjski (wiara trynitarna) to czeka go niełaska cesarzy, którą im cesarze okażą.