Pierwsza podróż misyjna apostołów Pawła i Barnaby
sss
Problem
aaaa
Tabelka
| Treść - Dz 13 - 15 tpnt | Analiza |
|---|---|
Wysłanie z Antiochii |
|
| (1) A byli w Antiochii, w zborze, który tam był, pewni prorocy i nauczyciele jak: |
W zborze (εκκλησιαν ekklēsian - zgromadzeniu (społeczności) wywołanych) byli:
|
| Barnaba i Symeon, zwany Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk, i Manaen, który był też wychowany z Herodem tetrarchą, i Saul. |
Imiona i informacje:
|
| (2) A gdy oni pełnili służbę Panu i pościli, Duch Święty powiedział: | |
| Odłączcie mi więc Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem. | |
| (3) Wtedy po zakończeniu postu i modlitwy, włożyli na nich ręce i uwolnili ich do tego dzieła. |
Duch Święty powiedział:
|
| (4) Oni więc, istotnie będąc wysłani przez Ducha Świętego, przyszli do Seleucji, stamtąd też odpłynęli na Cypr. | |
Na Cyprze |
|
|
|
W Anitochi Pizyjskiej 13:14-49 |
|
|
|
|
|
W Antiochii Pizyjskiej
|
Zagadka lingwistyczno-geograficzna: Kto to był Antioch i dlaczego mama tak dużo tych Antiochii? A ile mamy Cezarei? A gdzie mamy Zalesie, Zaborze, a dlaczego mamy tylko jeden Zamość? |
Stan społeczności uczniów w Antiochii Pityjskiej (13:48-52) |
|
|
(48) A słysząc to poganie, radowali się i oddali chwałę Słowu Pana, i uwierzyli, ilu ich było przeznaczonych do życia wiecznego. (49) A Słowo Pana było roznoszone po całej krainie. (50) A Żydzi podburzyli pobożne i dostojne kobiety oraz znaczących obywateli miasta, i wzbudzili prześladowanie przeciwko Pawłowi i Barnabie, i wyrzucili ich ze swoich granic. (51) Oni natomiast, strząsnęli na nich proch ze swoich stóp i przybyli do Ikonium. (52) A uczniowie byli wypełniani radością i Duchem Świętym.
|
Obserwacja:
|
W Ikonium 13: |
|
|
Akcja w Ikonium
|
|
W Listrze () |
|
|
Akcja w Listrze
|
|
|
(20) Lecz gdy otoczyli go uczniowie, wstał i wszedł do miasta, a następnego dnia odszedł z Barnabą do Derbe. (21) I po ogłoszeniu dobrej nowiny temu miastu i pozyskaniu znacznego grona uczniów, wrócili do Listry i do Ikonium, i do Antiochii, (22) Utwierdzając dusze uczniów i zachęcając, aby trwali w wierze, mówiąc, że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do Królestwa Bożego. |
Obserwacja:
|
|
(23) A gdy im w każdym zborze ustanowili starszych w modlitwie z postem, powierzyli ich Panu, w którego uwierzyli. |
ustanowili - dosłownie: S5500 χειροτονησαντες cheirotonēsantes - wybrawszy przez wyciągnięcie, nałożenie ręki
Wersje tekstowe: TR, BT: "πρεσβυτερους κατ εκκλησιαν" [presbyterous kat ekklēsian] - starszych w zgromadzeniu; N/A: "κατ εκκλησιαν πρεσβυτερους" [kat ekklēsian presbyterous] - w zgromadzeniu starszych;
Ustanowili (presbyterous kat ekklēsian) - czy to to samo co nałożenie rąk? nauka o nakładaniu (επιθεσεως epitheseōs) rąk (χειρων cheirōn) jest jedną z podstawowych nauk chrześcijańskich wg Heb 6:-13 |
| (24) I gdy przeszli Pizydię, przybyli do Pamfilii. (25) A gdy opowiedzieli Słowo w Perge, zeszli do Atalii. (26) I stamtąd odpłynęli do Antiochii, gdzie zostali oddani łasce Bożej ku temu dziełu, które wypełnili. | |
| (27) A gdy tam przybyli i zgromadzili (συναγαγοντες synagagontes) zbór (εκκλησιαν ekklēsian), oznajmili, jak wiele Bóg przez nich uczynił, i że otworzył poganom drzwi wiary. (28) I spędzili tam niemały czas z uczniami. | |
| (15:1) A z Judei przybyli [ do Antiochii ] jacyś ludzie i nauczali braci: Jeśli nie dacie się obrzezać według zwyczaju Mojżesza, nie możecie zostać zbawieni. | Antiochia - stolica prowincji, ważne i duże miasto. |
| (2) Gdy więc powstał zatarg i niemały spór między Pawłem i Barnabą a tamtymi, wyznaczono, aby Paweł i Barnaba, i niektórzy inni poszli z nimi do apostołów i do starszych do Jerozolimy z powodu tego sporu. | |
| (3) Ci więc, wyprawieni przez zbór, przechodzili przez Fenicję i przez Samarię, opowiadając szczegółowo o nawróceniu pogan, sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom. | |
| (4) A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez zbór i przez apostołów, i starszych, i opowiedzieli to, co Bóg przez nich uczynił. | |
| (5) Lecz powstali niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, mówiąc: Trzeba ich obrzezywać, a także nakazać, aby zachowywali Prawo Mojżesza. (6) Zgromadzili się więc apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę. | |
| (7) A gdy doszło do długiej dyskusji, powstał Piotr i powiedział do nich: | |
| Mężowie bracia! Wy wiecie, że od dawnych dni Bóg pośród nas dokonał wyboru, aby przez moje usta poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. (8) A Bóg, który zna serca, wydał im świadectwo, i dał im Ducha Świętego, tak jak i nam; (9) I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, gdy wiarą oczyścił ich serca. (10) Teraz więc, dlaczego wystawiacie Boga na próbę, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mieliśmy siły unieść? (11) Ale wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa zostaliśmy zbawieni, i w ten sam sposób i oni. | |
| (12) Wtedy umilkło całe to mnóstwo zgromadzonych i słuchali Barnaby i Pawła, opowiadających, jak wielkie znaki i cuda czynił Bóg przez nich między poganami. | |
| (13) A po nich, gdy umilkli, odpowiedział Jakub, mówiąc: | |
| Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! (14) Szymon opowiedział, jak najpierw Bóg zatroszczył się o to, aby wziąć z pogan lud dla swojego imienia. (15) A z tym współbrzmią słowa Proroków, tak, jak jest napisane: (16) Potem przywrócę i odbuduję upadły przybytek Dawida, i to, co zniszczone odbuduję i znowu prosto go postawię, (17) Aby w ten sposób pozostali spośród ludzi szukali Pana i wszyscy poganie, wśród których wzywane jest moje imię nad nimi, mówi Pan, który to wszystko czyni. (18) Znane są Bogu od wieków wszystkie Jego dzieła. (19) Dlatego ja sądzę, że nie należy niepokoić tych, którzy nawracają się z pogan do Boga; (20) Ale powiadomić ich listem, aby wstrzymywali się od tego, co skażone przez bożki, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. (21) Albowiem Mojżesz od dawnych pokoleń ma w każdym mieście tych, którzy go głoszą w synagogach, bo czyta się go w każdy sabat. | |
| (22) Wtedy apostołowie i starsi razem z całym zborem uznali za słuszne, aby razem z Pawłem i z Barnabą posłać do Antiochii wybranych spośród siebie mężów, to jest Judę, którego zwano Barsabaszem i Sylasa, mężów przewodzących wśród braci, (23) Po napisaniu swoją ręką tego oto: Apostołowie i starsi, i bracia, braciom z pogan w Antiochii i w Syrii, i w Cylicji, przesyłają pozdrowienie; (24) Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy, po wyjściu spośród nas, niepokoją was słowami i wprowadzają zamęt w wasze dusze, mówiąc, że musicie się zostać obrzezani i zachowywać Prawo, czego im nie nakazaliśmy, (25) Uznaliśmy za słuszne będąc jednomyślni, posłać do was wybranych mężów, razem z naszymi umiłowanymi Barnabą i Pawłem, (26) Ludźmi, którzy oddają swoje dusze dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. (27) Dlatego posłaliśmy Judę i Sylasa, którzy wam powiedzą to samo ustnie. (28) Albowiem uznaliśmy za słuszne, Duch Święty i my, aby nie nakładać na was żadnego większego ciężaru, oprócz tych rzeczy koniecznych: (29) Wstrzymywać się od tego, co ofiarowane bożkom i od krwi, i od tego, co uduszone, i od nierządu – trzymając samych siebie z daleka od tego, dobrze uczynicie. Bądźcie zdrowi. | |
|
(30) Więc ci, gdy już zostali odprawieni, zeszli do Antiochii i gdy zgromadzili wielu braci, oddali list. (31) A gdy go przeczytali, radowali się z tej zachęty. (32) A Juda i Sylas, którzy sami byli prorokami, licznymi słowami zachęcili i utwierdzili braci. |
|
|
(33) A przebywając tam przez pewien czas, zostali odprawieni w pokoju przez braci do apostołów. |
|
|
(34) Sylas jednak uznał za słuszne tam pozostać. (35) Paweł natomiast i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczając i głosząc dobrą nowinę – wraz z wieloma innymi – Słowo Pana. |
|
|
(36) A po pewnym czasie powiedział Paweł do Barnaby: Wróćmy i przyjrzyjmy się, jak się mają nasi bracia w każdym mieście, w którym głosiliśmy Słowo Pana. (37) A Barnaba postanowił zabrać ze sobą Jana, zwanego Markiem. (38) Lecz Paweł uznał za właściwe nie brać ze sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie poszedł razem z nimi do tej pracy. (39) Powstało ostre nieporozumienie, tak że oni zostali oddzieleni od siebie; Barnaba wziął ze sobą Marka i popłynął na Cypr, (40) Paweł natomiast wybrał Sylasa i wyszedł, powierzony łasce Bożej przez braci. (41) I przechodził Syrię i Cylicję, utwierdzając zbory. |
|
|
|
|
Wnioski
- aaaa
- bbbb
Dopiski
aaaaa