25 kwietnia 2020 (sobota), 19:03:03

List do Tytusa

W pewną sobotę u Piotra czytamy sobie ten list.

Treść Tt 1:1nn tpnt	Analiza
(1) Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa, według wiary wybranych Bożych i dogłębnego poznania prawdy, zgodnie z pobożnością, (2) z nadzieją życia wiecznego, które obiecał przed wiecznymi czasami Bóg, Ten który nie kłamie, (3) A ukazał we właściwym czasie swoje Słowo przez zwiastowanie, które jest mi powierzone według rozkazu Boga, Zbawiciela naszego, ...	Tożsamość Pawła: sługą Boga - wykonuje polecenia przełożonego, czyli Boga; apostołem, wysłannik, poseł, reprezentant Jezusa Prawda będzie zgodna z pobożnością Życie wieczne jest obiecane już przed wiekami, przez prawdomównego Boga. ...
(4) … do Tytusa, prawowitego dziecka według wspólnej wiary.	Tytus to prawowity syn, wg wspólnej wiary. Tytus jest grekiem, współpracownikiem Pawła, Paweł nazywa go bratem, podróżował z Koryntu do Macedonii ale Paweł wysyła go znowu do Koryntu aby dokończył dobrego dzieła, gdy byli w Jerozolimie i Piotra i Jakuba to nie kazali go obrzezać.
Łaska, miłosierdzie i pokój Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego.

(5) Z tego powodu zostawiłem cię na Krecie, abyś uporządkował te sprawy, które pozostały i ustanowił po miastach starszych, jak ja ci nakazałem;	Drugi raz Paweł prosi Tytusa o wykonanie konkretnej pracy. W Macedonii prosi aby wrócił do Koryntu a tu aby został na Krecie. Ustanowić ma starszych.
(6) Jeśli jest ktoś nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierne, nie oskarżone o rozwiązłość lub brak karności. (7) Trzeba bowiem, aby biskup był nienaganny, jako szafarz Boży, nie samowolny, nieskłonny do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie szukający haniebnego zysku, ... (8) … ale gościnny, miłujący dobro, roztropny, sprawiedliwy, święty, opanowany, (9) trzymający się zgodnie z nauką słowa godnego zaufania, aby mógł zachęcać w zdrowej nauce i napominać tych, którzy się sprzeciwiają.	Starczym ma być: mężczyzna nienaganny mąż jednej żony dzieci ma wierne i dobrze się prowadzące niesamowolny nieskory do gniewu nie pijący nie porywczy nie szukający haniebnego zyski ale gościnny miłujący dobro roztropny (nie pakujący się w kłopoty bo sporo wie) sprawiedliwy - znający prawo? prawdę? święty - oddzielenie od wpływów świata opanowany, BW: wstrzemięźliwy - panowanie nad własnym ciałem trzymający się słowa godnego zaufania zachęcający do zdrowej nauki napominający tych co się zdrowej nauce sprzeciwiają
(10) Wielu bowiem jest nieposłusznych, pustych gadułów i zwodzicieli, szczególnie wśród obrzezanych, ...	Znak czasów
... (11) którym trzeba zatkać usta; oni to wywracają całe domy, nauczając czego nie należy, dla brudnego zysku.	Ale jak im zatkać ustać? -> .9d Udzielając napomnień w słowa zdrowej nauki.
(12) Powiedział któryś z nich, ich własny prorok: Kreteńczycy zawsze kłamcy, złe bydlęta, brzuchy leniwe. (13) Świadectwo to jest prawdziwe; dla tej przyczyny karć ich surowo, żeby zdrowi byli w wierze, (14) I nie zwracali uwagi na żydowskie baśnie i przykazania ludzi, którzy odwracają się od prawdy.	Zdanie nie logiczne - Paweł wyprowadza je na proste przez swoje świadectwo o Kreteńczykach.
(15) Dla czystych wszystko prawdziwie jest czyste, a dla skalanych i niewierzących nic nie jest czyste, ale skalany jest ich umysł i sumienie.
(16) Wyznają, że znają Boga; ale swoimi czynami zapierają się Go, będąc obrzydliwi i nieposłuszni, i niezdolni do żadnego dobrego czynu.

(1) Ty jednak mów, co przystoi zdrowej nauce, (2) aby starsi mężczyźni byli trzeźwi, godni szacunku, roztropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.	Starsi mężczyźni
(3) Tak samo i starsze kobiety w zachowaniu godne świętości, nieskłonne do oszczerstw, nie zniewolone nadużywaniem wina, nauczające tego, co dobre, (4) aby uczyły młodsze kobiety rozsądku, by te kochały swoich mężów, by kochały swoje dzieci, (5) rozsądne, czyste, zajmujące się domem, dobrotliwe, uległe swoim mężom, aby nie bluźniono Słowu Bożemu.	Starsze kobiety
(6) Młodzieńców tak samo zachęcaj do rozsądku.	Młodzieńcy
(7) We wszystkim stawiaj siebie jako wzór dobrych czynów, w nauczaniu okazuj prawość, powagę, czystość, (8) słowo zdrowe, nienaganne, aby przeciwnik został zawstydzony, nie mając nic złego o was do powiedzenia.	Stawiaj się jako wzór. Tu jest *przeciwnik*.
(9) Słudzy, aby byli ulegli swoim panom, aby we wszystkim im się podobali i nie sprzeciwiali się, (10) nie kradli, lecz okazywali wszelką dobrą wierność, aby we wszystkim byli ozdobą nauki Zbawiciela naszego Boga.	Słudzy
(11) Ukazała się bowiem wszystkim ludziom zbawienna łaska Boża, (12) nauczająca nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości, i w obecnym wieku żyli roztropnie, sprawiedliwie i pobożnie.
(13) oczekując szczęśliwej nadziei i ukazania się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, (14) Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na szczególną własność, gorliwy w dobrych czynach.	W przyszłości (to nadzieja) ukaże się chwała wielkiego Boga ukaże się chwała Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa Jezus dał samego siebie za nas Jezus dał samego siebie za nas aby nas wykupić od czego? od wszelkiej nieprawości i i co jeszcze? abym nas oczyścić, ale jako lud będący gorliwy w dobrych uczynkach.
(15) To mów i zachęcaj, i strofuj z całą władzą nakazywania. Niech nikt tobą nie gardzi.	zakończenie polecenia, które zaczyna się w -> 1:5 ale dalej też jako polecenie pisze w 3:1 przypominaj

(3:1) Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom byli ulegli i posłuszni, gotowi do wszelkiego dobrego czynu; (2) aby nikomu nie bluźnili, nie byli wojowniczy, ale byli uprzejmi, okazujący wszelką łagodność wobec wszystkich ludzi.	Trudne to polecenie ale ...

(3) I my bowiem byliśmy niegdyś bezmyślni, nieposłuszni, błądzący, zniewoleni rozmaitymi pragnieniami i przyjemnościami, w złości i zazdrości, wiodący życie budzące obrzydzenie, nienawidzący jedni drugich.	… ale jest dobre uzasadnienie
(4) Ale gdy ukazała się dobroć i miłość ku ludziom Boga, Zbawiciela naszego, (5) Zbawił nas, nie z uczynków, których my dokonaliśmy w sprawiedliwości, ale według swojego miłosierdzia przez kąpiel odrodzenia i odnowienia Ducha Świętego, (6) którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, ...
(7) …abyśmy, będąc uznani za sprawiedliwych dzięki Jego łasce, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego.
(8) Godne zaufania jest to słowo i chcę, abyś o tym stanowczo twierdził, żeby ci, którzy uwierzyli Bogu, troszczyli się o przodowanie w dobrych czynach. Te sprawy są dobre i pożyteczne dla ludzi.
(9) Natomiast głupich dociekań i rodowodów, i kłótni, i walk związanych z Prawem unikaj; są bowiem bezużyteczne i próżne.
(10) A człowieka czyniącego rozłamy, po pierwszym i drugim napomnieniu, unikaj, (11) wiedząc, że taki jest przewrotny i grzeszy, i sam na siebie wydaje skazujący wyrok.	Herezja w kościele!
(12) Gdy poślę do ciebie Artemasa albo Tychikusa, staraj się przyjść do mnie do Nikopolis; bo tam postanowiłem przezimować.
(13) Zenasa, uczonego w Prawie i Apollosa pilnie wypraw w drogę, aby im niczego nie brakowało. (14) Niech i nasi uczą się przodować w dobrych dziełach, aby wobec koniecznych potrzeb, nie byli bezowocni.
(15) Pozdrawiają cię wszyscy, którzy są ze mną. Pozdrów tych, którzy nas miłują w wierze. Łaska z wami wszystkimi. Amen.

List do Tytusa

Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium, studium biblii

Słowa kluczowe: tytus, kreta, kreteńczycy

Komentarze: (0)