Moja Europo

Nasza Rodzina Poszerzona
 

Moja Europo, Pan nad Tobą płacze.
Ty zabijasz proroków, wolisz żyć w kłamstwie.
W siatce pozorów, w blichtrze kolorów,
Za trzydzieści srebrników kupujesz względny spokój.

Sztuczne zęby i uśmiechy,
Ładnie ślicznie i na efekt,
Glanc, puc, błysk, pięć gwiazdek i na luzie szpan.
Puste domy i kościoły,
chłodne wnętrza krótkie stoły,
Życia ćwierć, alkohol z lodem, dyskoteka trwa.

Jest historia pełna Boga i wielkich dat.
Dwa tysiące lat chrześcijaństwa,
Wzlotów ducha, wojen, draństwa,
Krwawe dłonie piłatowe, cmentarzysko szans.

Zjednoczona, wielka, wolna,
Pax na ziemi, gloria w niebiosach,
Perspektywy, raj prawdziwy za parę lat.
Mądrze, pięknie, jak należy,
choć na progu Łazarz leży, 
Grunt to my, kontynent i humanizm nasz.