Studium Jana, rozdział 8

Jezus i pewna kobieta 

⁽¹⁾ A Jezus poszedł na Górę Oliwną. ⁽²⁾ Wczesnym rankiem natomiast ponownie przyszedł do świątyni, a cały lud zszedł się do Niego; a gdy On usiadł, nauczał ich.

⁽³⁾ I przyprowadzili do Niego uczeni w Piśmie i faryzeusze kobietę schwytaną na cudzołóstwie, i postawili ją na środku, ⁽⁴⁾ Mówiąc do Niego:

Nauczycielu! Tę kobietę pojmano w chwili, gdy cudzołożyła; ⁽⁵⁾ A w Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować; a Ty co mówisz?

⁽⁶⁾ A to mówili, aby wystawić Go na próbę, aby mogli Go oskarżyć.

A Jezus, schylił się i pisał palcem po ziemi, nie zwracając na nich uwagi. ⁽⁷⁾ A gdy tak nalegali pytając Go, wyprostował się i powiedział do nich:

Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem.

⁽⁸⁾ I znowu schylił się i pisał po ziemi. ⁽⁹⁾ A oni, gdy to usłyszeli, będąc przekonani przez sumienie, jeden po drugim wychodzili, poczynając od starszych aż do ostatnich, i został tylko sam Jezus i kobieta stojąca na środku. ⁽¹⁰⁾ A Jezus wyprostował się, i nikogo nie widząc, tylko tę kobietę, powiedział jej:

Kobieto! Gdzie są twoi oskarżyciele? Nikt cię nie potępił?

⁽¹¹⁾ A ona powiedziała:

Nikt, Panie!

A Jezus powiedział jej:

I ja cię nie potępiam; idź i więcej już nie grzesz. 

⁽¹²⁾ Wtedy ponownie Jezus powiedział im, mówiąc:

Ja jestem światłem świata; kto za mną idzie, na pewno nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światło życia.

• rozdzielił Bóg światło od ciemności
• o świetle życia - co to?

⁽¹³⁾ Powiedzieli więc do Niego faryzeusze:

Ty sam o sobie świadczysz; świadectwo Twoje nie jest prawdziwe.

⁽¹⁴⁾ Jezus w odpowiedzi, rzekł im:

Nawet jeśli ja świadczę sam o sobie, to moje świadectwo jest prawdziwe, gdyż wiem, skąd przyszedłem i gdzie odchodzę; lecz wy nie wiecie, skąd przyszedłem i gdzie odchodzę. ⁽¹⁵⁾ Wy sądzicie według ciała, ja nikogo nie sądzę. ⁽¹⁶⁾ A nawet jeśli ja sądzę, sąd mój jest prawdziwy; gdyż nie jestem sam, ale jestem ja i Ten, który mnie posłał, Ojciec.

⁽¹⁷⁾ A w Prawie waszym jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe. ⁽¹⁸⁾ Ja jestem tym, który sam świadczy o sobie i świadczy o mnie Ten, który mnie posłał, Ojciec.

⁽¹⁹⁾ Wtedy powiedzieli do Niego:

Gdzie jest twój ojciec?

Jezus odpowiedział:

Ani mnie nie znacie, ani mojego Ojca; gdybyście mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca.

⁽²⁰⁾ Te słowa wypowiedział Jezus w skarbcu, ucząc w świątyni; i nikt Go nie pojmał, bo jeszcze nie nadeszła Jego godzina.

⁽²¹⁾ Jezus powiedział im więc ponownie:

Ja odchodzę i będziecie mnie szukać, i umrzecie w swoim grzechu; dokąd ja odchodzę, wy przyjść nie możecie.

⁽²²⁾ Mówili więc Żydzi:

Czy sam siebie zabije, że mówi: Dokąd ja odchodzę, wy przyjść nie możecie?

⁽²³⁾ I powiedział do nich:

Wy jesteście z niskości, ja z wysokości; wy jesteście z tego świata, ja nie jestem z tego świata. ⁽²⁴⁾ Dlatego powiedziałem wam, że umrzecie w swoich grzechach; bo jeśli nie wierzycie, że ja jestem, umrzecie w swoich grzechach.

⁽²⁵⁾ Powiedzieli więc do Niego:

Kim ty jesteś?

I Jezus powiedział im:

Tym, kim na początku wam powiedziałem. ⁽²⁶⁾ Wiele mam o was do powiedzenia i do sądzenia; ale Ten, który mnie posłał, jest prawdziwy, a ja, co usłyszałem od Niego, to mówię do świata.

⁽²⁷⁾ Ale nie zrozumieli, że im mówił o Ojcu. ⁽²⁸⁾Jezus wtedy powiedział im:

Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że ja jestem, a nic sam z siebie nie czynię, ale jak nauczył mnie mój Ojciec, tak mówię. ⁽²⁹⁾ A Ten, który mnie posłał, jest ze mną; Ojciec nie zostawił mnie samego, bo ja zawsze czynię to, co Jemu się podoba.

⁽³⁰⁾ A gdy On o tym mówił, wielu uwierzyło w Niego. ⁽³¹⁾ Mówił więc Jezus do tych Żydów, którzy Mu uwierzyli:

Jeśli wytrwacie w moim słowie, prawdziwie jesteście moimi uczniami; ⁽³²⁾ I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.

⁽³³⁾ Odpowiedzieli Mu:

My jesteśmy z potomstwa Abrahama i nigdy nie byliśmy niczyimi niewolnikami; jak Ty możesz mówić: Staniecie się wolni?

⁽³⁴⁾ Jezus odpowiedział im:

Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. ⁽³⁵⁾ A niewolnik nie zostaje w domu na wieki; Syn zostaje na wieki. ⁽³⁶⁾ Dlatego, jeśli Syn was wyzwoli, naprawdę będziecie wolni. ⁽³⁷⁾ Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama; lecz dążycie do tego, aby mnie zabić, gdyż nie ma w was miejsca na moje słowo. ⁽³⁸⁾ Ja, co widziałem u mojego Ojca, to mówię; a wy czynicie to, co widzieliście u waszego ojca.

⁽³⁹⁾ W odpowiedzi, rzekli Mu:

Ojcem naszym jest Abraham.

Jezus powiedział im:

Gdybyście byli synami Abrahama, czynilibyście dzieła Abrahama. ⁽⁴⁰⁾ Ale teraz dążycie do tego, aby mnie zabić, człowieka, który wam mówi prawdę, którą usłyszałem od Boga; tego Abraham nie czynił. ⁽⁴¹⁾ Wy czynicie dzieła waszego ojca.

Powiedzieli do Niego wtedy:

My nie jesteśmy zrodzeni z nierządu; mamy jednego Ojca, Boga.

⁽⁴²⁾ Jezus wtedy powiedział im:

Gdyby Bóg był waszym Ojcem, to byście mnie miłowali, ja bowiem wyszedłem od Boga i oto przybywam, bo nie przyszedłem od siebie samego, lecz On mnie posłał. ⁽⁴³⁾ Dlaczego mowy mojej nie rozumiecie? Dlatego, że nie możecie słuchać mojego słowa. ⁽⁴⁴⁾ Wy jesteście z waszego ojca – diabła, i pożądliwości ojca waszego chcecie czynić. On był mordercą od początku i nie pozostał w prawdzie, gdyż w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, od siebie mówi, dlatego że jest kłamcą i jego ojcem. ⁽⁴⁵⁾ A ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi. ⁽⁴⁶⁾ Kto z was skarci mnie za grzech? Natomiast, jeśli ja mówię prawdę, dlaczego wy mi nie wierzycie? ⁽⁴⁷⁾ Kto jest z Boga, słów Bożych słucha; wy dlatego nie słuchacie, bo nie jesteście z Boga.

⁽⁴⁸⁾ Wtedy w odpowiedzi Żydzi, rzekli do Niego:

Czy nie słusznie mówimy, że Ty jesteś Samarytaninem i że masz demona?

⁽⁴⁹⁾ Jezus odpowiedział:

Ja nie mam demona, ale czczę mojego Ojca; a wy mnie znieważacie. ⁽⁵⁰⁾ A ja nie szukam swojej chwały; jest ten, który jej szuka i sądzi. ⁽⁵¹⁾ Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli ktoś zachowa moje Słowo, nie będzie oglądać śmierci na wieki.

⁽⁵²⁾Wtedy Żydzi powiedzieli do Niego:

Teraz poznaliśmy, że masz demona. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: Jeśli ktoś zachowa moje słowo, nie skosztuje śmierci na wieki. ⁽⁵³⁾ Czy Ty jesteś większy od naszego ojca Abrahama, który umarł? I prorocy umarli. Za kogo Ty się uważasz?

⁽⁵⁴⁾ Jezus odpowiedział:

Jeśli ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Tym, który mnie otacza chwałą jest mój Ojciec, o którym wy mówicie, że jest waszym Bogiem. ⁽⁵⁵⁾ I nie znacie Go, ja natomiast znam Go; i jeślibym powiedział, że nie znam Go, byłbym podobnym do was, kłamcą; ale znam Go i słowo Jego zachowuję. ⁽⁵⁶⁾ Abraham, wasz ojciec, ogromnie się radował, że zobaczy mój dzień; i zobaczył go, i ucieszył się.

⁽⁵⁷⁾ Żydzi powiedzieli więc do Niego:

Nie masz jeszcze pięćdziesięciu lat, a widziałeś Abrahama?

⁽⁵⁸⁾ Jezus powiedział im:

Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Zanim był Abraham, ja jestem.