Pszenica i kąkol

Na początek zostawienie symboli zebrane w wyjaśnieniu przypowieści zapisanej poniżej jej treści:

• siewca - Syn Człowieczy
• polem - świat (κοσμος - wiek, świat)
• dobre ziarno - synowie królestwa
• kąkol - synowie złego
• nieprzyjaciel - diabeł (διαβολος)
• żniwem jest koniec świata (συντελεια του αιωνος - spełnienie wieku, koniec czasu)
• żniwiarze - aniołowie (αγγελοι)

Przypowieść (Mt 13:24nn UBG)

 ⁽²⁴⁾ Podał im też inną przypowieść:

Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który zasiał dobre ziarno na swoim polu. ⁽²⁵⁾ Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał kąkolu między pszenicę i odszedł. ⁽²⁶⁾ A gdy zboże urosło i wydało plon, wtedy ukazał się też kąkol. ⁽²⁷⁾ Wówczas słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś na swoim polu dobrego ziarna? Skąd więc ten kąkol? ⁽²⁸⁾ A on im odpowiedział: Nieprzyjaciel to zrobił. I zapytali go słudzy: Czy chcesz, żebyśmy poszli i zebrali go? ⁽²⁹⁾ Lecz on odpowiedział: Nie, żebyście przypadkiem, zbierając kąkol, nie wykorzenili razem z nim i pszenicy. ⁽³⁰⁾ Pozwólcie obydwu razem rosnąć aż do żniwa, a w czasie żniwa powiem żniwiarzom: Zbierzcie najpierw kąkol i zwiążcie go w snopki na spalenie, pszenicę zaś zgromadźcie w moim spichlerzu. 

Wyjaśnienie Jezusa skierowane do uczniów (Mt 13:36nn):

⁽³⁶⁾ Jezus przyszedł do domu, podeszli do niego jego uczniowie i mówili:

Wyjaśnij nam przypowieść o kąkolu na polu.

⁽³⁷⁾ A on odpowiedział im:

Tym, który sieje dobre ziarno, jest Syn Człowieczy. ⁽³⁸⁾ Polem jest świat, dobrym ziarnem są synowie królestwa, kąkolem zaś są synowie złego. ⁽³⁹⁾ Nieprzyjacielem, który go posiał, jest diabeł, żniwem jest koniec świata, a żniwiarzami są aniołowie. ⁽⁴⁰⁾ Jak więc zbiera się kąkol i spala w ogniu, tak będzie przy końcu tego świata. ⁽⁴¹⁾ Syn Człowieczy pośle swoich aniołów, a oni zbiorą z jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy popełniają nieprawość; ⁽⁴²⁾ I wrzucą ich do pieca ognistego. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. ⁽⁴³⁾ Wtedy sprawiedliwi będą jaśnieć jak słońce w królestwie swego Ojca. Kto ma uszy do słuchania, niech słucha.

Wypełnienie opisano w Ap14:14nn

⁽¹⁴⁾ I zobaczyłem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego, który miał na głowie złotą koronę, a w ręku ostry sierp. ⁽¹⁵⁾ A inny anioł wyszedł ze świątyni, wołając donośnym głosem do tego, który siedział na obłoku:

Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła dla ciebie pora, abyś żął, bo dojrzało żniwo ziemi.

⁽¹⁶⁾ Wtedy rzucił ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta. ⁽¹⁷⁾ I inny anioł wyszedł ze świątyni, która jest w niebie, mając także ostry sierp. ⁽¹⁸⁾ Potem od ołtarza wyszedł inny anioł, który miał władzę nad ogniem i zawołał donośnym głosem do tego, który miał ostry sierp:

Zapuść swój ostry sierp i zbierz grona winorośli ziemi, bo dojrzały jej winne grona.

⁽¹⁹⁾ I rzucił anioł swój ostry sierp na ziemię, i zebrał grona winorośli ziemi, i wrzucił je do wielkiej tłoczni gniewu Boga. ⁽²⁰⁾ I udeptano tłocznię poza miastem, a z tłoczni wypłynęła krew aż po wędzidła koni, na tysiąc sześćset stadiów."

Kategorie: _biblia, lekcja, _blog

Słowa kluczowe: mt13, ap14, pszenica, kąkol, żniwo, koniec czasów

Komentarze: (0)