Europejskie Siły Żandarmerii (EGF) są międzynarodową inicjatywą sześciu państw członkowskich Unii Europejskiej - Francji, Włoch, Holandii, Portugalii, Rumunii i Hiszpanii – usankcjonowanych traktatem, mających na celu wzmocnienie międzynarodowego systemu zarządzania kryzysowego oraz uczestniczenie w rozwoju Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony.
EUROGENDFOR może być uważany za zintegrowane narzędzie przystosowane do prowadzenia opracji policyjnych w różnych rejonach świata, z niestabilnymi włącznie, w celu wspierania Unii Europejskiej (UE), Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), Paktu Północno-Atlantyckiego (NATO), lub koalicji tworzonych ad hoc.
Zgodnie z Deklaracją Woli oraz Traktatem, EUROGENDFOR jest charakteryzowany, jako formacja “Operacyjna, za wczasu przygotowana, wytrzymała i gotowa do rozlokowania w krótkim czasie”, wnosząca wkład do Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (obecnie WPBiO z siedzibą w Lizbonie), nawet w czasie realizacji zadań poza strukturami Unii Europejskiej. Europejskie Siły Żandarmerii zostały utworzone 17 września 2004 r., w Noordwijk (Holandia), gdzie podpisana została przez odpowiednich Ministrów Deklaracja Woli, a gotowość operacyjna została zgłoszona przez CIMIN w dniu 20 lipca 2006 r.

(…)

Scenariusze Interwencji
Możliwe, główne scenariusze interwencji przez EUROGENDFOR są następujące:
Zastąpienie lokalnych sił policyjnych ma miejsce na obszarach, gdzie konflikt doprowadził do znaczącego załamania administracji centralnej i obecność międzynarodowych sił policyjnych może być konieczna w celu realizacji pełnego zakresu (lub tylko części) zadań policyjnych. W tym przypadku personel EUROGENDFOR jest uprawniony do użycia i stosowania środków wykonawczych policji i powinien być zatem uzbrojony;
Wzmocnienie lokalnych sił policyjnych przy założeniu scenariusza charakteryzującego się wysokim poziomem niebezpieczeństwa i przestępczości z powodu braku właściwego systemu prawnego. Personel policji międzynarodowej monitorowałby wówczas, wspierał i doradzał a także szkolił lokalną policję w celu podniesienia jej standardów funkcjonowania i uczestniczył w jej restrukturyzacji, w tym poprzez ocenę i weryfikację programów;
Inne możliwości użycia w operacjach humanitarnych na wypadek naturlnych lub wywołanych przez człowieka katastrof, niebezpiecznych warunków, braku odpowiedniej infrastruktury, pomocy dla osób przesiedlanych (IDP’s) i uchodźców.