Oddawanie czci Bogu - analiza słów

William Temple, arcybiskup Canterbury nauczał:

Ponieważ wymaga to głębszej analizy, więc wsadzam to w tabelkę, aby pobawić się słowami:

Aby lepiej zapamiętać, jeszcze bardzie słowami będę się bawił badając związki frazeologiczne tu użyte:

Zaangażowane organy:

1. sumienie
2. umysł
3. wyobraźnia
4. serce
5. wola

Działania na organach:

1. sumienie - pobudzanie
2. umysł - karmienie
3. wyobraźnia -  oczyszczanie
4. serce - otwieranie
5. wola - poddanie

Atrybuty Boga

1. Świętość Boga
2. Prawda
3. Piękno
4. Miłość Boga
5. Celowość działania Boga

Dynamika działań:

1. pobudzenie sumienia - świętość Boga sprawia, że możemy rozróżniać dobro i zło
2. pożywienie się umysłu - dopiero znajomość rzeczy sprawi, że umysł dobrze pracuje
3. oczyszczenie się wyobraźni - a więc produkty mojego umysłu będą czyste
4. otwarcie się na miłość - skoro Bóg chce dla mnie dobra, to jestem bezpieczny, również w moich decyzjach, a więc ...
5. poddanie się woli - mogę czynić dzieła realizując cele Boga.

I przy okazji, wersja oryginalna:

Kategorie: teologia, _blog

Słowa kluczowe: William Temple, arcybiskup, arcybiskup canterbury, oddawanie Bogu czci, chwała, projekt prawda, cel życia

Pliki

• William Temple - oddawanie czci.docx
• William Temple - oddawanie czci.pdf

Komentarze: (0)

Oddawanie czci Bogu

Autor to William Temple, arcybiskup Canterbury. Nie wiedziałem, że z taką radością będę tu kiedyś arcybiskupa cytował. Ale to bardzo ciekawa myśl jest i dlatego myślę, że należy ją potraktować bardziej analitycznie i nas każdym z tych 5 punktów dokładnie się zastanowić.

Oddawanie czci Bogu polega na podporządkowaniu Mu całej naszej natury.

To ...

1. pobudzenie sumienia Jego świętością,
2. pożywienie umysłu Jego prawdą,
3. oczyszczenie wyobraźni jego pięknem,
4. otwarcie serca na Jego miłość,
5. poddanie woli Jego celowi.

Myślę, że kolejność jest tu ważna. W zasadzie nie da się przejść dalej bez zrozumienia, przyjęcia i zastosowania punktów wcześniejszych.

Kategorie: teologia, _blog

Słowa kluczowe: William Temple, arcybiskup, arcybiskup canterbury, oddawanie Bogu czci, chwała

Komentarze: (1)

Księga Hioba - Bóg objawia swą chwałę (wniosek #3)

Kiedyś obiecałem sobie, że przeanalizuję pytania zawarte w rozdziałach 38-41. Dlaczego? Bo w nich Bóg objawia swoją chwałę Hiobowi, Hiob nie ma nic do powiedzenia, za to w pytaniach jest całkiem sporo dawka wiedzy.

Obiecałem sobie i zacząłem - w ten sposób, że skopiowałem w tabelkę, i sobie czytając komentuję.

Tabelka

??? Człowiek jest stworzony później, gdy ziemia już była posadowiona.

 ToDo:

Fajnie by było to poprawić kiedyś.

Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium, _blog, _tmp

Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, księga hioba, chwała, objawienie

Komentarze: (1)

Chwała (z cyklu: Zabawa w słowa, nowość)

Chwała to bardzo trudne słowo, trudne pojęcie.

Chwała to trudne słowo, ale jak tłumaczył mi dziś kolega czujący ten cały hebrajski, w którym to języku pojęcie to jest określone chwała to reakcja na odciśnięcie ciężarem. Przynajmniej tak można to określić analizując źródłosłów.

Chwała to reakcja osoby na odciśnięcie ciężarem.

Chwałę można oddać, w chwale można trwać, można chwalić, można tez chwały nie oddać - nie zareagować.

Próba definicji:

Chwała to reakcja osoby na odciśnięcie ciężarem.

Uwagi:

• Już kilka razy próbowałem się zmierzyć z tym słowem. Nieudolne próby można znaleźć tu:
  Chwała (z cyklu: Zabawa w słowa)

  31 lipiec 2017 (poniedziałek), 10:47:47

  
  

  Chwała (próba zabawy słowem)

  31 sierpień 2005 (środa), 22:06:06
• Chwała to trudne słowo, trudne pojęcie. Wiem, powtarzam się!

Kategorie: zabawa w słowa, _blog, fikisłowa, fikipedia

Słowa kluczowe: chwała

Komentarze: (0)

Chwała (z cyklu: Zabawa w słowa)

chwała
1. «powszechne uznanie, cześć»
2. «chluba, ozdoba»
3. «zaszczyt, honor»

Źródło: słownik języka polskiego PWN, patrz: chwała

Próbuję moją definicję (marzec 2018):

Próba 1 definicji:

Chwała to właściwa (dobra) relacja pomiędzy dwoma podmiotami.

Próba 2 definicji:

Chwała to relacja pomiędzy dwoma podmiotami, która obserwowana przez inne podmioty wzbudza w nich uznanie, cześć, zachwyt gdyż jest relacją dla tych podmiotów właściwą.

Kategorie: zabawa w słowa, _blog, fikisłowa, fikipedia

Słowa kluczowe: chwała, słownik języka polskiego pwn

Komentarze: (0)

Chwała (próba zabawy słowem)

1. Kim jest Bóg

Myślę, że relacja między Bogiem a człowiekiem bardzie przypomina relację stolarza ze stołem, malarza z obrazem, inżyniera z komputerem niż relację mistrza stolarstwa z czeladnikiem, relację dwóch kumpli malarzy albo małżeństwa inżynierów. Bóg jak ktoś, kto stworzył wszystko z niczego, jako ktoś kto był, jest i będzie zawsze, jako ktoś kto jest bardziej a nawet dużo bardziej i bardziej nie może być w swej naturze podobny do człowieka, choć napisane jest, że człowiek jest uczyniony na Jego obraz.

Bóg to ktoś bardziej i uświadamiając to zauważam, że pojawia się we mnie szacunek, pojawia się potrzeba poważnego potraktowania takiego bytu, pojawia się coś, co będę próbował uchwycić w słowa poniżej.

Czy to właśnie jest chwała?

2. Chwała

• Miałem 9 lat, gdy będąc u ciotki w Sosnowcu mój starczy kuzyn pokazał mi tablicę propagandową na której oprócz innych haseł w stylu "niech żyje braterstwo LWP i Armii Czerwonej", "idee Lenina wiecznie żywe" napisane było hasło:

  "Hwała wyzwolicielom Sosnowca"

  Ja bym tego błedu nie zauważył, gdyż mając swoje 9 lat od  ortografii trzymałem się z daleka - ale ważniejsze jest to, że wtedy pierwszy raz spotkałem się z tajemniczym słowem "chwała", którego znaczenia zupełnie nie znałem. Chwalić się? tak, to rozumiem ale czym jest chwała?

• Uwaga, muszę sprawić, że przez chwile będzie tu kościelnie.

  (#2a) Chwała na wysokości Bogu,
  a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.
  (#2b) Chwalimy Cię.
  Błogosławimy Cię.
  Wielbimy Cię.
  Wysławiamy Cię.
  Dzięki Ci składamy,
  (#1) bo wielka jest chwała Twoja.
  Panie Boże, Królu nieba,
  Boże Ojcze wszechmogący.
  Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste.
  Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca.
  Który gładzisz grzechy świata,
          zmiłuj się nad nami.
  Który gładzisz grzechy świata,
          przyjm błaganie nasze.
  Który siedzisz po prawicy Ojca,
          zmiłuj się nad nami.
  Albowiem tylko Tyś jest Panem.
  Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste.
  Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca.
  Amen.

  To co wypowiadane jest co niedziela można w pewnym abstrakcie streścić do dwóch zdań:

  (#1) Chwała Boga jest wielka (#2) a więc my go chwalimy.

  Wiem już co robimy, ale dlaczego? Czym jest ta chwała? Czy ma to jakiś związek z tym co zapisałem powyżej: Bóg do człowieka tak jak stolarz do stołu? Co powiedziałby stół swojemu twórcy?

• Próbuję definiować (zabawa słowami)
  1. Chwała to opis stanu psychicznego osoby, której objawił się jej Stwórca.
  2. Chwała to reakcja Stworzenia na objawienie się Stwórcy.
  3. Właściwe spojrzenie stworzenia na Stwórcę.
  4. Właściwa relacja stworzenia do Stwórcy.
  5. Chwała to jedna z możliwych reakcji Stworzenia na Stwórcę (to od starotestamentowego "wpadania w zachwycenie")
  Chyba najbardziej pasuje mi to 2 i 4 ale.... musze pomieszać. Oto co mi wyszło.

  Chwała to reakcja, sposób patrzenia stworzenia na swojego Stwórcę. W sposób w jaki człowiek widzi Boga, gdy ten mu się objawia jaka Stwórca.

  I chyba z taką definicją na dziś musze się pogodzić. Może Pan sprawi, że wypracuję kiedyś lepszą.

• Dziś zauważyłem, że na ulicy Rybnickiej jest mur a na nim ktoś napisał

  "Glory or death GKS"

  ale czy to ma coś wspólnego z moimi rozważaniami?

3. Reakcja na objawienie, na chwałę Boga.

Wydaje mi się, że możliwe są dwie reakcje człowieka na chwałę, na objawienie się Boga, na bożą chwałę:

1. Pierwsza to oddanie chwały. Reakcja, której przykład pokazałem w cytowanej modlitwie: "wychwalamy cię... bo wielka jest chwała twoja"
2. Druga to zignorowanie, olanie, stwierdzenie, że mnie to nie interesuje albo i nie dotyczy. Właśnie o tej postawie pisał Paweł w słowach: "... poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia" (Rz 1.21)

4. Dlaczego Bóg nas stworzył?

Nie wiem. Wiem, że wielu zadaje takie pytania i fajnie - wszak rzeczą ludzką jest pytać. A ja nie wiem, przy czym nie zadawalają mnie już trywialne odpowiedzi w stylu, że stworzył, bo musiał kogoś kochać - to co, że niby przed stworzeniem mu czegoś brakowało?

Nie wiem, ale jakoś ostatnio nie brakuje mi odpowiedzi na to pytanie. Kiedyś jej szukałem - jak poznałem Boga to nawet pytałem go o to, ale jakoś odpowiedzi nie otrzymałem. A dziś nie wiem i nie przeszkadza mi to. Za to wiem na pewno, że skoro już jestem to widząc Jego chwałę chce na tą chwałę odpowiedzieć dziękczynieniem i wychwalaniem. Chcę aby wychwalanie Boga było celem mojego życia, chcę aby moja relacja z nim była właściwa dla relacji Stwórca - stworzenie.

5. O grzechu

Wiem, że upadek pierwszych ludzi spowodował zakłócenie w oddawaniu Bogu chwały, ot choćby w taki sposób, że nie widząc go zawsze możemy mieć wątpliwości, że mając popsute motywacje możemy bardziej chcieć dążyć do chwały własnej lub dążąc do oddawania czci stworzeniu (i znowu Paweł: "...i zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy śmiertelnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów ... i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy") (Rz 1:23, 25).

Wiem, że celem procesu odkupienia jest przywrócenie stanu, w którym wszelkie stworzenie będzie mogło i będzie chciało oddawać Bogu chwałę, gdyż będzie stale w tej chwale przebywać (patrz Ap 21 i dalej).

6. Wnioski:

Nie wiem po co Bóg stworzył świat a na nim ludzi, ale skoro już to zrobił to dobrą (bo ustaloną przez Boga) relacją między Bogiem a ludźmi jest, że relacja w której ludzie patrząc na Stwórcę i widząc jego chwałę (to coś więcej) odpowiada na nią chwaląc (wpadając w za chwyt) Stwórcę i dziękując mu. W końcu jest za co dziękować, bo zawsze to lepiej być stworzonym niż być w niebycie (albo nie być w bycie) :-)

7. Inspiracja

Wykłady Sundara Krishnan gdzieś z 1990 roku. - podziękowania dla AS. Może kiedyż wykłady te tu opublikuje.

Kategorie: zabawa w słowa, _blog

Słowa kluczowe: chwała, Bóg, gloria

Komentarze: (1)

Szekina

1. Szekina (1)

Zdjęcie zrobiono z miejsca, w którym  wg. niektórych znajduje się Szekina.

Nie jest to miejsce nad domniemanym miejscem najświętszym świątyni, nie jest to zdjęcie z nad kopuły skały, ale jest to zdjęcie ładne i ważne. Ważne, bo to miejsce wydaje się być sercem Jerozolimy.

2. Polecenie

Pocieszcie, pocieszcie mój lud! - mówi wasz Bóg.

Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy.

(Księga proroka Izajasza, rodział 40)

3. Obserwacja

W wersecie "pocieszcie, pocieszcie mój lud - mówi wasz Bóg" mowa jest o dwóch rodzajach ludzi. Pierwszy rodzaj to lud należący do Boga, który ma być w myśl bożego polecenia pocieszany. Do drugiego rodzaju ludzi skierowane jest to polecenie i jak widać są to ludzie którzy mają Boga (Bóg zwraca się do nich "wasz Bóg"). Oczywiście mają Boga o ile Boga można jakoś mieć czy też posiąść a na pewno nie można tego zrobić tak, jak się posiada buty, kota, syna czy żonę.

Dwa rodzaje ludzi?! Ano tak! Nie chcąc jednak wnikać w polemikę z teologią zastępstwa muszę się z jakąś grupą zidentyfikować a jeżeli mnie to dotyczy - to werset zastosować.

4. Szekina (2)

"Szekina" to nazwa zespołu muzycznego, który miałem okazję kiedyś w swoim życiu poznać. Miło wspominam to spotkanie, bo dzięki Grażynie i Andrzejowi wiem, że nie taki arianizm straszny jak go kalwini i katolicy malują. Gorąco polecam muzykę dostępną pod:

http://bracia.dekalog.pl/galeria/muzyka/szekina.html

... a i czytając teksty zamieszczone przez Jednotę Braci Polskich można się sporo dowiedzieć oraz nieco skonfrontować nasze greckie chrześcijaństwo z chrześcijańską (lub jak sami mawiają o sobie "chrystiańską") kulturą bliższą Torze.

Kategorie: Izrael, _blog

Słowa kluczowe: Szekina, Chwała, Izrael, Jerozolima

Komentarze: (1)