30 września 2023 (sobota), 13:00:00
List do Efezjan (Ef) - do kolorowania
Koloruję sobie miejsca, w których pojawia się modlitwa Pawła o świętych.
******* Legenda:
- no a tworząc tą notkę nauczyłem się używać kolumn w CSS bo w
divwpisałem:
style="column-width: 300px; column-rule: 1px dotted;"
i fajnie to wyszło
(1:1) Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa z woli Boga, do świętych, którzy są w Efezie i wiernych w Chrystusie Jezusie. (1:2) Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa. (1:3) Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ten, który nas pobłogosławił wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios w Chrystusie. (1:4) Tak jak i wybrał nas dla siebie w Nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed Nim w miłości, (1:5) Przeznaczył nas dla siebie do usynowienia przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli, (1:6) Ku chwale sławy swojej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. (1:7) W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, odpuszczenie upadków według bogactwa Jego łaski, (1:8) Którą hojnie nas obdarzył we wszelkiej mądrości i roztropności. (1:9) Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli według swego upodobania, które powziął w Nim, (1:10) Aby w akcie zarządzenia pełni czasów, w Chrystusie jako głowie, w jedno zgromadzić wszystko, zarówno to co w niebiosach, jak i na ziemi, w Nim, (1:11) W którym też jesteśmy wybrani do dziedzictwa, my, którzy zostaliśmy przeznaczeni według postanowienia Tego, który sprawia wszystko według decyzji swojej woli, (1:12) Abyśmy istnieli ku chwale sławy Jego, my, którzy już wcześniej położyliśmy swoją nadzieję w Chrystusie. (1:13) W Nim i wy usłyszeliście słowo prawdy, Ewangelię o zbawieniu waszym, w Nim też uwierzyliście i zostaliście zapieczętowani Duchem obietnicy – Świętym, (1:14) Który jest poręką naszego dziedzictwa dla odkupienia nabytej własności, dla chwały sławy Jego. (1:15) Dlatego i ja, gdy usłyszałem o wierze waszej w Panu Jezusie i o miłości do wszystkich świętych, (1:16) Nie przestaję dziękować za was, wspominając o was w moich modlitwach, (1:17) Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia w dogłębnym poznaniu Jego, (1:18) I oświecone oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli jaka jest nadzieja Jego powołania i jakie jest bogactwo chwały dziedzictwa Jego w świętych, (1:19) I jak przeogromną jest wielkość Jego mocy wobec nas, którzy wierzymy zgodnie z działaniem potęgi siły Jego, (1:20) Którą działał w Chrystusie, gdy wzbudził Go z martwych i posadził po swojej prawicy w niebiosach, (1:21) Wyżej nad wszelkie zwierzchności i władze, i moce, i panowania, i wszelkie imię jakie może być wymieniane, nie tylko w tym wieku, ale i w tym nadchodzącym; (1:22) I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego dał jako głowę ponad wszystkim Kościołowi, (1:23) Który jest Jego ciałem i pełnią Tego, który sam wszystko we wszystkich napełnia sobą. (2:1) A was, będących martwymi w upadkach i grzechach, (2:2) W których niegdyś żyliście zgodnie z dobą tego świata, według przywódcy mającego władzę w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych, (2:3) Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc wolę ciała i myśli, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i pozostali; (2:4) Bóg natomiast, będąc bogatym w miłosierdzie, przez swoją wielką miłość, którą nas umiłował, (2:5) I to nas, będących martwymi w upadkach, ożywił wraz z Chrystusem – łaską jesteście zbawieni, (2:6) I wraz z Nim wzbudził, i wraz z Nim posadził w niebiosach w Chrystusie Jezusie, (2:7) Aby okazać w nadchodzących wiekach przeobfite bogactwo swojej łaski w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie. (2:8) Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie z was; dar to Boga; (2:9) Nie z uczynków, aby się ktoś nie chlubił. (2:10) Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych dzieł, które przygotował wcześniej Bóg, abyśmy w nich chodzili. (2:11) Dlatego pamiętajcie, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tego, który jest obrzezany obrzezaniem na ciele wykonanym ręką, (2:12) Że wy byliście w owym czasie bez Chrystusa, oddzieleni od praw obywateli Izraela i obcy przymierzom obietnicy, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. (2:13) Ale teraz w Chrystusie Jezusie, wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. (2:14) On bowiem jest naszym pokojem, który z dwojga jedno uczynił i zburzył w ciele stojący pośrodku mur oddzielenia – wrogość. (2:15) On Prawo przykazań, zawarte w ustawach, uznał za bezużyteczne, aby z tych dwóch stworzyć w sobie samym jednego nowego człowieka, czyniąc pokój, (2:16) I pojednał ponownie obydwóch w jednym ciele z Bogiem przez krzyż, w Nim zadając śmierć tej nieprzyjaźni. (2:17) A gdy przyszedł, ogłosił dobrą nowinę pokoju wam, którzy byliście daleko, i którzy byliście blisko. (2:18) Przez Niego bowiem mamy przystęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu. (2:19) I dlatego już nie jesteście obcymi i przychodniami, ale współobywatelami świętych i domownikami Boga, (2:20) Zbudowanymi na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus, (2:21) W którym cała budowa razem spajana wzrasta w świętą w Panu świątynię; (2:22) W którym i wy jesteście wspólnie budowani, na mieszkanie Boga w Duchu. (3:1) Z tego powodu ja, Paweł, jestem więźniem Chrystusa Jezusa za was pogan; (3:2) Jeśli tylko słyszeliście o rozporządzeniu łaski Bożej, danej mi dla was, (3:3) Że według objawienia została mi oznajmiona tajemnica, jak to wcześniej krótko napisałem, (3:4) Dzięki temu, czytając, możecie zrozumieć mój wgląd w tajemnicę Chrystusa, (3:5) Która w poprzednich pokoleniach nie była oznajmiona synom ludzkim, tak jak teraz została objawiona Jego świętym apostołom i prorokom w Duchu, (3:6) Że poganie są współdziedzicami i współczłonkami ciała, i współuczestnikami obietnicy Jego w Chrystusie przez Ewangelię. (3:7) Jej to stałem się sługą według daru łaski Bożej, danej mi według skutecznej mocy Jego. (3:8) Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska, abym między poganami głosił dobrą nowinę, to niezgłębione bogactwo Chrystusa, (3:9) I oświecił wszystkich, jaka jest wspólnota tajemnicy, która jest ukryta od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa; (3:10) Aby teraz została oznajmiona przez Kościół, władzom i zwierzchnościom w niebiosach różnorodna mądrość Boga, (3:11) Zgodnie z postanowieniem powziętym przed wiekami, które wykonał w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. (3:12) W Nim mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę w Niego. (3:13) Dlatego proszę, abyście nie upadali na duchu z powodu ucisków moich za was, które są waszą chwałą. (3:14) Z tego powodu zginam moje kolana przed Ojcem Pana naszego Jezusa Chrystusa, (3:15) Od którego jest nazwana wszelka rodzina na niebie i na ziemi, (3:16) Aby dał wam według bogactwa swojej chwały, byście zostali mocą wzmocnieni przez Jego Ducha w wewnętrznym człowieku, (3:17) Aby Chrystus przez wiarę zadomowił się w waszych sercach, (3:18) A wy, którzy zostaliście w miłości zakorzenieni i ugruntowani, abyście nabrali siły by uchwycić razem ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i głębokość, i wysokość, (3:19) I poznać także tę miłość Chrystusa, która przewyższa wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni do całej pełni Boga. (3:20) A Temu, który według mocy w nas działającej, może uczynić niezmiernie więcej, ponad to wszystko, o co prosimy lub o czym myślimy, (3:21) Temu chwała w Kościele w Chrystusie Jezusie we wszystkich pokoleniach, na wieki wieków. Amen. (4:1) Zachęcam was więc ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, (4:2) Z całą pokorą i łagodnością, i cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości. (4:3) Gorliwie strzegąc jedności Ducha w spójni pokoju. (4:4) Jedno ciało i jeden Duch, jak też zostaliście wezwani w jednej nadziei waszego powołania. (4:5) Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest, (4:6) Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkich, przez wszystkich i we wszystkich was. (4:7) A każdemu z nas poszczególnie została dana łaska według miary daru Chrystusa. (4:8) Dlatego mówi: Wstępując na wysokość, powiódł za sobą pojmanych jeńców i dał ludziom dary. (4:9) A to, że wstąpił, cóż innego oznacza jeżeli nie to, że najpierw zstąpił do niższych części ziemi? (4:10) Ten, który zstąpił, jest Tym samym, który wstąpił wysoko nad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko. (4:11) I On sam też wyznaczył tych na apostołów, tych na proroków, tych na ewangelistów, a tych na pasterzy i nauczycieli, (4:12) Dla przygotowania świętych do dzieła służby, do budowania ciała Chrystusa, (4:13) Aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i dogłębnego poznania Syna Bożego, do męża doskonałego, do wymiarów pełni dojrzałości Chrystusa. (4:14) Abyśmy więcej nie byli małymi dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi każdym wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie w metodycznym podstępie wciągania w błąd; (4:15) Lecz mówiąc prawdę w miłości, wszyscy wrośli w Tego, który jest głową – w Chrystusa, (4:16) Z którego całe ciało jest właściwie spajane i wiązane wszelkimi wzajemnie zasilającymi się połączeniami, zgodnie z działaniem w stosownej mierze każdej jego części, przyczynia się do wzrostu ciała dla budowania siebie w miłości. (4:17) To więc mówię i świadczę w Panu, abyście już więcej nie postępowali tak, jak pozostali poganie postępują, w próżności swojego umysłu, (4:18) Ludzie, którzy mają swoje myśli pogrążone w ciemności, będący obcy wobec życia Bożego z powodu niewiedzy będącej w nich, przez zatwardziałość ich serca, (4:19) Którzy stali się nieczuli, samych siebie oddali rozpuście, czyniąc wszelką nieczystość z butną chciwością. (4:20) Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa, (4:21) Jeśli rzeczywiście Go usłyszeliście, i w Nim zostaliście nauczeni, jako że prawda jest w Jezusie, że macie, (4:22) Zewlec z siebie starego człowieka z jego wcześniejszym postępowaniem, który niszczony jest przez zwodnicze pożądliwości, (4:23) A dawać się odnawiać duchem w waszym umyśle, (4:24) I przyoblec się w nowego człowieka, który został stworzony według Boga w sprawiedliwości i w świętości prawdy. (4:25) Dlatego, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę każdemu wokół siebie; bo jesteśmy członkami jedni drugich. (4:26) Bądźcie zagniewani, a nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem. (4:27) I nie dawajcie miejsca diabłu. (4:28) Ten, kto kradnie, niech już więcej nie kradnie, a raczej niech się trudzi, wypracowując swoimi rękami dobro, aby miał czym podzielić się z będącym w potrzebie. (4:29) Niech żadne zgniłe słowo nie wychodzi z waszych ust, ale tylko dobre ku zbudowaniu, aby gdy trzeba, niosło życzliwość słuchającym. (4:30) A nie zasmucajcie Ducha Świętego Boga, którym zostaliście zapieczętowani na dzień odkupienia. (4:31) Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo niech będą odsunięte od was, wraz ze wszelką złością; (4:32) A stańcie się jedni dla drugich łagodni, miłosierni, przebaczając sobie wzajemnie, tak jak wam Bóg przebaczył w Chrystusie. (5:1) Stawajcie się więc naśladowcami Boga, jak dzieci umiłowane, (5:2) I chodźcie w miłości, tak jak i Chrystus nas umiłował i wydał samego siebie za nas jako dar i ofiarę dla Boga ku przyjemnej wonności. (5:3) A nierząd i wszelka nieczystość albo chciwość niech nie będą nawet wymieniane pośród was, tak jak przystoi świętym, (5:4) Również sprośność i błazeńskie mowy, i żarty, które nie są stosowne, ale raczej dziękczynienie. (5:5) To bowiem wiedzcie, że żaden rozpustnik albo nieczysty, albo chciwiec, to jest bałwochwalca, nie ma dziedzictwa w Królestwie Chrystusa i Boga. (5:6) Niech was nikt nie zwodzi próżnymi słowami; albowiem z powodu tych przychodzi gniew Boży na synów opornych; (5:7) Nie bądźcie więc ich współuczestnikami. (5:8) Albowiem byliście niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu; postępujcie więc jak dzieci światła, (5:9) Bo owoc Ducha wyraża się we wszelkiej dobroci i sprawiedliwości, i prawdzie. (5:10) Badajcie, co jest miłe Panu; (5:11) I nie bądźcie współuczestnikami bezowocnych dzieł ciemności, ale je raczej karćcie. (5:12) Bo o tym, co się wśród nich potajemnie dzieje, wstyd jest i mówić. (5:13) Lecz to wszystko, gdy jest obnażane przez światło, staje się jawne; bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem. (5:14) Dlatego mówi: Obudź się, który śpisz, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus. (5:15) Patrzcie więc uważnie, jak macie postępować, nie jak niemądrzy, ale jak mądrzy. (5:16) Czas wykupując, bo dni są złe. (5:17) Dlatego nie bądźcie nierozsądni, ale rozumiejcie, co jest wolą Pana. (5:18) I nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełniani w duchu, (5:19) Rozmawiając ze sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowe, śpiewając i grając w swoim sercu Panu, (5:20) Dziękując zawsze za wszystko, w imieniu Pana naszego Jezusa Chrystusa, Bogu i Ojcu, (5:21) Ulegając jedni drugim w bojaźni Bożej. (5:22) Żony, bądźcie uległe swoim mężom, jak Panu; (5:23) Mąż bowiem jest głową żony, jak Chrystus głową Kościoła; On też jest Zbawicielem ciała. (5:24) Ale tak, jak Kościół uległy jest Chrystusowi, tak i żony własnym mężom we wszystkim. (5:25) Mężowie, miłujcie swoje żony, tak jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, (5:26) Aby go uświęcić, oczyszczając kąpielą wodną przez Słowo, (5:27) Aby postawić go przy sobie jako Kościół pełen chwały, nie mający plamy, ani zmarszczki, ani żadnych z tych rzeczy, ale żeby był święty i nienaganny. (5:28) Tak też mężowie powinni miłować swoje żony, jak swoje ciała; kto miłuje swoją żonę, samego siebie miłuje. (5:29) Albowiem nikt nigdy swojego ciała nie miał w nienawiści, ale je żywi i ogrzewa, tak jak i Pan Kościół, (5:30) Bo jesteśmy członkami Jego ciała, z Jego ciała i z Jego kości. (5:31) Z tego względu opuści człowiek swojego ojca i matkę, i zostanie złączony ze swoją żoną, i będą dwoje jednym ciałem. (5:32) Tajemnica to wielka; ja jednak mówię to w odniesieniu do Chrystusa i w odniesieniu do Kościoła. (5:33) Jednakże niech każdy z was z osobna miłuje swoją żonę jak siebie samego, a żona niech ma głęboki respekt wobec swojego męża. (6:1) Dzieci, bądźcie posłuszne waszym rodzicom w Panu, bo jest to sprawiedliwe. (6:2) Czcij swojego ojca i matkę, to jest pierwsze przykazanie w obietnicy, (6:3) Aby ci się dobrze działo i abyś żył długo na ziemi. (6:4) A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, ale wychowujcie je w karności i napominaniu Pana. (6:5) Niewolnicy, posłuszni bądźcie tym, którzy są waszymi panami według ciała, z bojaźnią i z drżeniem, w prostocie waszego serca, tak jak Chrystusowi, (6:6) Nie dla oka służąc, jak ci, którzy chcą się przypodobać ludziom, ale jako niewolnicy Chrystusa, czyniąc z głębi duszy wolę Boga, (6:7) Z dobrej woli służąc Panu, a nie ludziom, (6:8) Wiedząc, że każdy, jeśli uczyni coś dobrego, otrzyma to samo od Pana, czy niewolnik, czy wolny. (6:9) I wy, panowie, to samo czyńcie względem nich; porzućcie groźby, wiedząc, że ich i wasz Pan jest w niebiosach, a On nie ma względu na osoby. (6:10) W końcu, bracia moi, wzmacniajcie się w Panu i w potędze Jego siły; (6:11) Przyobleczcie się w całą zbroję Bożą, abyście mogli stać mocno wobec zasadzek diabła. (6:12) Albowiem nie toczymy boju przeciwko krwi i ciału, lecz z władzami, ze zwierzchnościami, z rządcami tego wieku ciemności, z niegodziwymi duchami w niebiosach. (6:13) Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli dać odpór w dzień zły, a po wykonaniu wszystkiego stać niewzruszenie. (6:14) Stójcie więc, mając swoje biodra przepasane prawdą i będąc obleczeni w pancerz sprawiedliwości, (6:15) A nogi obute w gotowość przynoszenia ewangelii pokoju, (6:16) A w tym wszystkim podnieście tarczę wiary, którą możecie zgasić wszystkie rozpalone strzały złego. (6:17) I weźcie hełm zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże, (6:18) W każdej modlitwie i prośbie, modląc się w każdym czasie w Duchu i w tym celu czuwając z całą niezłomnością trwania i prośbą o wszystkich świętych, (6:19) I za mnie, aby było mi dane słowo, bym otwierając swoje usta, śmiało oznajmiał tajemnicę Ewangelii, (6:20) Z powodu której sprawuję poselstwo w więzach, abym o niej mówił śmiało, jak mówić mi trzeba. (6:21) Żebyście jednak i wy wiedzieli, co się ze mną dzieje i co czynię, o tym wszystkim wam oznajmi Tychikus, brat umiłowany i wierny sługa w Panu, (6:22) Którego posłałem do was dlatego, abyście wiedzieli, co się z nami dzieje i aby pocieszył wasze serca. (6:23) Pokój braciom i miłość z wiarą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa. (6:24) Łaska z wszystkimi miłującymi Pana naszego Jezusa Chrystusa w szczerości.
s nostrum exercitationem ullam corporis suscipit laboriosam, nisi ut
ex ea commodi consequatur? Quis autem vel eum iure reprehenderit qui in ea voluptate velit esse quam nihil molestiae consequatur, vel illum qui dolorem eum fugiat quo voluptas nulla pariatur? At vero eos et accusamus et iusto odio dignissimos ducimus qui blanditiis praesentium voluptatum deleniti atque corrupti quos dolores et quas molestias excepturi sint occaecati cupiditate non provident, similique sunt in culpa qui officia deserunt mollitia animi, id est laborum et dolorum fuga.
