Słowo kluczowe: qumran

lista, streszczenie, całość
27 maja 2020 (środa), 12:52:52

Słownik terminów przydatnych na Wystawie Biblii

Na szybko wrzucam wersję roboczą z przed dwóch lat. Dlaczego? Bo zaczynam pracować nad nową.

Wersja z września 2020.

Słownik przydatny na Wystawie Biblii

  1. Biblia, Pismo Święte - zbiór ksiąg, spisanych pierwotnie w językach: hebrajskim, aramejskim i greckim, uznawanych przez wielu ludzi za pisma natchnione przez Boga. Słowo Biblia wywodzi się z greckiego słowa βιβλία, biblia - księgi, a jest to liczba mnoga od słowa βιβλίον, biblion - oznaczającego zwój papirusu, lub księgę.

  2. Pergamin - materiał pisarski, wyrabiany ze skóry zwierzęcej.

  3. Welin - bardzo cienki, delikatny pergamin, wytwarzany ze skór jagnięcych i cielęcych.

  4. Zwój - pierwotna postać książki, w formie długiej wstęgi nawiniętej na dwa drążki. Od IV wieku n.e, spisywano na nim kodeksy. Zachowany w użytku do dnia dzisiejszego, przez ortodoksyjnych Żydów, którzy Tanah (głownie Torę) przepisują na zwoje.

  5. Kodeks - stosowana od I wieku n.e., jedna z form książki. Zbiór kart złączonych, szytych lub klejonych na brzegu nazywanym grzbietem. Karty kodeksu robione były z papirusu, bądź pergaminu, a następnie z papieru. Aby karty nie deformowały się pod wpływem wilgoci, okładki kodeksu wykonywano z desek.

  6. Masora - system dopisywania kropek, jako samogłosek do spółgłoskowego pisma hebrajskiego oraz metoda zabezpieczenia treści przed błędami kopistów, zrealizowana przez wprowadzenie na marginesach dodatkowych informacji. (Podobnie jak dziś sumy kontrolne, lub klucze cyfrowe w systemach komputerowych).

  7. Masoreci - Żydzi, stanowiący ruch religijny skupiający swoją aktywność, na zachowaniu i wiernym przepisywaniu pism. Pomiędzy IV, a IX wiekiem stworzyli i stosowali masorę.

  8. Pismo spółgłoskowe - forma zapisu wyrazów, bez użycia samogłosek, używane głównie w językach semickich: arabskim, hebrajskim, aramejskim.

  9. Tora - pięć pierwszych ksiąg Biblii, stąd właściwe jej nazwy: Pięcioksiąg, Pentateuch. Tora to najważniejszy tekst objawiony judaizmu.

  10. Manuskrypt - (łac. manuscriptum - rękopis, od manus - ręka i scriptum - rzecz spisana) - ręcznie zapisany tekst, zazwyczaj zabytkowy zwój, kodeks, książka, lub dokument pochodzący sprzed okresu rozpowszechnienia się druku.

  11. Esseńczycy - jedno z Żydowskich stronnictw religijnych, działające w czasach Jezusa Chrystusa, w Izraelu. Jedną z czynności, którą zajmowali się Esseńczycy było przepisywanie pism, co wyjaśnia ukrycie zbiorów Biblioteki Świątyni Jerozolimskiej, w pobliżu jednej z ich siedzib, w miejscowości Qumran.

  12. Biblia Hebraica Stuttgartensia, BHS - współczesne wydania krytyczne Starego Testamentu, w których ten tłumaczony jest na języki narodowe. W Stuttgarcie mieści się instytut Deutsche Bibelgesellschaft, zajmujący się ich wydawnictwem.

  13. Genealogia - (wyraz poch., z  grec. γενεά, genos - ród oraz λόγος, logos - słowo, wiedza) - jedna z nauk pomocniczych historii, zajmująca się badaniem więzi rodzinnych pomiędzy jej członkami.

  14. Prozelita - człowiek szukający Boga, który rozpoznał Stwórcę w Bogu Izraela, JHWH oraz przyłączył się do narodu Izraelskiego, poprzez obrzezanie i zachowywanie Prawa spisanego w Torze.

  15. Faksymile - (od łac. fac simile, dosł. czyń podobnie) - reprodukcja w miarę dobrze oddająca oryginał, tj. starająca się zachować jego treść, format, korekty, notatki i znaki umieszczone w manuskrypcie, jak również niedoskonałości i braki. Nie należy mylić z reprintem.

  16. Reprint - przedruk, ponowny wydruk, lub ponowne opublikowanie książki, bez zmiany, lub z niewielkimi zmianami treści (np. usunięcie błędów drukarskich, dodanie informacji o redakcji). Reprinty starają się oddać charakter dawnych wydań, poprzez wykonane w dawnej technice na podobnym papierze, z zachowaniem formatu i okładki.

  17. Józef Flawiusz (gr. ᾿Ιώσηπος Φλαύιος, 37-94 n.e.) - piszący greką żydowski historyk, pochodzący z rodziny kapłańskiej. Autor ważnych dla historyków dzieł, m.in.„Dzieje starożytnego Izraela” oraz „Dzieje wojny żydowskiej przeciwko Rzymianom”.

  18. Heinrich Graetz (ur. jako Tzvi Hirsh Graetz, 1817-1891) - niemiecki uczony pochodzenia żydowskiego, autor pierwszej syntetycznej Historii Żydów, opisującej dzieje narodu, od czasów biblijnych do czasów jemu współczesnych.

  19. Talmud (hebr. תלמוד‎, talmud - nauka) - jedna z podstawowych ksiąg judaizmu, napisana w języku aramejskim. Jest komentarzem do Tory, który wyjaśnia, w jaki sposób przestrzegać prawa zawartego w Torze, w okolicznościach, po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej oraz po wypędzeniu Żydów z Palestyny, na początku II wieku. Pełni rolę judaistycznego katechizmu. Talmud składa się z dwóch części: Miszny i Gemary.

  20. Miszna - spisany zbiór odpowiedzi, udzielonych przez rabinów do wiernych, którzy zapytywali, jak praktycznie interpretować pewne zapisy zawarte w Torze.

  21. Gemara - Bardzo obszerny komentarz do poszczególnych fragmentów Miszny, ustalający jeszcze bardziej precyzyjnie, właściwe zachowanie pobożnego Żyda w bliżej określonej sytuacji.

  22. Proroctwo - objawienie woli Boga.

  23. Wybór - wskazanie jednego spośród wielu.

  24. Paleografia - nauka zajmująca się badaniem rozwoju pisma w procesie historycznym, a także badaniem środowiska, w jakim tworzono tekst, jak również rozpoznawaniem skrótów i rozszyfrowywaniem dawnego pisma.

  25. Krój pisma - charakterystyczny obraz kompletu znaków pisma, o jednolitych podstawowych cechach graficznych: stylu, rytmie, proporcji, dukcie, układzie, lub kształcie szeryfów, a także cechach optycznych. Ma wiele odmian, czasami nawet znacznie różniących się od kroju podstawowego, lecz nadal zachowujący, w sposób konsekwentny, podstawowe założenia graficzne danej rodziny krojów.

  26. Czczionka - rodzaj nośnika pojedynczych znaków pisma drukarskiego oraz podstawowy materiał zecerski, używany w technice druku wypukłego.

  27. Font (ang. z łac. fons - źródło) - komputerowy zestaw czcionek o określonych wspólnych cechach, zapisany w postaci elektronicznej.

  28. Majuskuła - krój pisma, zawierający jedynie wielkie, kwadratowe litery.

  29. Minuskuła - pismo zawierające małe i wielkie litery, stostowane w manuskryptach od około VII wieku.

  30. Nomina Sacra - skróty świętych imion w greckich i łacińskich rękopisach; pojawiają się również na obrazach i ikonach. Święte imiona skracano nadkreślając litery.

  31. Świadek tekstu - zachowany mały fragment tekstu, którego datowanie, pomaga ustalić datę powstania dzieła zachowanego tylko w późniejszych kopiach.

  32. Ojcowie Apostolscy - pisarze chrześcijańscy, którzy tworzyli dzieła zaraz po czasach apostolskich (na przeł. I i II wieku, do pier. poł. II wieku) i powoływali się na autorytet apostołów Chrystusa, lub ich bezpośrednich uczniów. Nie należy mylić z Ojcami Kościoła (w pojęciu Rzymsko-katolickim), do których zalicza się również późniejszych nauczycieli, do czasów św. Augustyna (V wiek) a nawet św. Tomasza (wiek XIII).

  33. Sekcje Ammoniusza - podział tekstu czterech Ewangelii, na perykopy umieszczany na marginesie rękopisów. W greckich rękopisach numery Sekcji Ammoniusza, oddawane były przy pomocy liter alfabetu greckiego, a pod nimi podawano zazwyczaj numery odpowiadających im Kanonów Euzebiusza.

  34. Kanony Euzebiusza - system oznaczeń paralelnych tekstów (perykop) Ewangelii, opracowany w IV wieku przez Euzebiusza z Cezarei.

  35. Wulgata - stworzony z początkiem V wieku, przez św. Hieronima, łaciński przekład Biblii, mający istotny wpływ na kościół zachodni.

  36. Poliglota (gr. polýglōttos, polýglōssos - wielojęzyczny) - wielojęzyczne wydanie całości lub części Pisma Świętego obejmujące tekst w kilku wersjach językowych zarówno oryginalnych jak i tłumaczonych, służących głównie celom krytyki tekstu.

  37. Hexapla (gr. Εξαπλά - sześciokształtna) - datowana na lata 40' III wieku, zachowana we fragmentach poliglota opracowana przez Orygenesa. Zawierała sześć umieszczonych obok siebie kolumn tekstu Starego Testamentu: oryginał hebrajski, transkrypcja tekstu hebrajskiego na język grecki oraz cztery przekłady na język grecki, w tym przekład Septuaginty.

  38. Neowulgata (łac. Nova Vulgata) - ukończony w 1979 roku przekład Biblii na łacinę, będący zrewidowaną i poprawioną wersją Wulgaty. Przekład dokonany z inicjatywy kościoła rzymskokatolickiego.

  39. Waldensi - ugrupowanie chrześcijańskie żyjące na południu Francji, a później, za sprawą prześladowań - kryjące się w dolinach Alpejskich, mogące wykazać swą ciągłość o czasów apostolskich.
    Uwaga: nie jest prawdą, jakoby wyznanie pochodziło od Piotra Waldo, który był kaznodzieją tego istniejącego dużo wcześniej ugrupowania.

  40. Dominikanie - założony 1216 roku przez Dominika Guzmana rzymskokatolicki zakon księży kaznodziejów. Charakterystyczną cechą są białe habity.

  41. Lollardzi, lollardowie - religijny ruch w Anglii i Szkocji w XIV i XV w., powstały pod wpływem nauk Jana Wiklefa, głoszący ewangelię poprzez czytanie przez wędrownych kaznodziei ludziom przepisywanych fragmentów tłumaczenia Biblii na zrozumiały dla nich język. Nazwa lollardziwywodzi się z języka średnioholenderskiego, gdzie lollen oznaczało mamrotanie, mówienie szeptem.

  42. Krzyżacy - powstały na fali XI-wiecznych krucjat niemiecki katolicki zakon rycerski. W praktyce bardzo sprawna organizacji, podobnie jak dzisiejsza korporacja, w związku z czym stosunkowo łatwo było jej w 1525 roku, po przyjęciu nauk reformacji przekształcić się w pierwsze luterańskie państwo wyznaniowe - Prusy Książęce, wchodzące w skład Korony Polskiej.

  43. Inkunabuł, Starodruk - Drukowane pomiędzy 1455, a ok. 1505 r. książki, mające układ naśladujący rękopisy. Na początki XVI wieku, drukarze zmienili formę na bardziej wygodną, zawierającą kartę tytułową, spis treści, wygodniejszą do czytania czcionkę. Wówczas zrezygnowano również z kolofonów.

  44. Kolofon - krótki dopisek na końcu manuskryptu informujący o autorze dzieła, lub o podmiocie kopiującym dzieło.

  45. Pismo gotyckie - rodzina krojów pisma opartych na alfabecie łacińskim, o łamanych i bardzo ozdobnych konturach. Początki tego pisma datuje się na XI wiek, a w powszechnym użyciu pismo gotyckie występowało od XIII wieku i używane było w Europie do późnego średniowiecza.

  46. Szwabacha (niem. Schwabacher) - pismo gotyckie, które dało początek narodowemu pismu niemieckiemu stosowanemu do naszych czasów. Drukarze w XVI wieku adoptowali szwabachę dla potrzeb alfabetu polskiego w celu zapisu tekstów w języku polskim, w odróżnieniu od antykwy, która służyła do zapisu tekstów łaciny.

  47. Tekst krytyczny (łac. editio maior) - redakcja naukowa i wydanie tekstu źródłowego dokumentu opatrzonego tzw. aparatem krytycznym, na który składają się merytoryczne przypisy wyjaśniające decyzje edytorskie wydawcy oraz przypisy bibliograficzne.

  48. Aparat krytyczny (łac. apparatus criticus) - przypisy do wydawanego tekstu wyliczające warianty przekazane przez różne manuskrypty.

  49. Textus Receptus (z łac. tekst przyjęty) - tekst grecki Nowego Testamentu opracowany przez reformatorów kościoła: Erazma, Roberta Estienne zwanego Stephanusem, Teodora Bezę oraz tłumaczy KJV, a będący podstawą wielu protestanckich tłumaczeń.
    Nazwa ta jest późniejsza, pochodzi z przedmowy wydania Elzewira z 1633 roku, gdzie napisano: „Textum ergo habes, nunc ab omnibus receptum: in quo nihil immutatum aut corruptum damus - Tekst, który masz, jest teraz przez wszystkich przyjęty, w którym niczego nie zmieniliśmy ani nie uszkodziliśmy”.

  50. Targum (hebr. תרגום - tłumaczenie) - to wypowiadane przez rabina parafrazy, wyjaśnienia i rozwinięcia żydowskiej Biblii, przekazywane we wspólnym języku słuchaczy, którym początkowo był często aramejski. W czasach Jezusa Chrystusa wśród Żydów następowała zmiana używanego w mowie języka, przez co hebrajski zanikał, zaś użyciu dominował język aramejski. Spisane tłumaczenia zachowały się wśród Żydów w formie manuskryptów. W Polsce dostępne są jedynie dwa tłumaczenia targumów Tory.

  51. Wulgata sykstyńska - wydanie Wulgaty z roku 1590 autoryzowane przez papieża Sykstusa V. Wydanie to zawiera bardzo dużo błędów. Zatem jezuici wykupili je na zniszczenie nakładu, przez co istniejące do dziś egzemplarze są bardzo rzadkie i drogie. Jednocześnie jezuici podjęli pracę nad poprawieniem tekstu, co zaowocowało wydaniem w 1592 roku Wulgaty Klementyńskiej.

  52. Ligatura - połączone litery alfabetu drukowane bądź kreślone w postaci jednego wspólnego, nowego znaku. W języku polskim praktycznie występuje tylko w niektórych czcionkach (np. Times), w połączenie liter „f” i „i” w sposób taki, w którym kropka nad „i” jest wspólna z zawijasem litery f + i → fi. Jak w angielskim: A + E → Æ, æ; lub w niemieckim fs → ß. Z ligatur pochodzą powszechnie używane znaki @ → At i & → Et 

  53. Zecer (niem. Setzer, od setzen - posadzić, usadowić, składać, stawiać) - wysoko kwalifikowany pracownik wykonujący skład czcionek na potrzeby druku.

  54. Litografia - technika druku płaskiego, gdzie rysunek przeznaczony do powielania wykonuje się na kamieniu litograficznym.

  55. Typografia - jedna najstarszych z technik druku wypukłego. Za pomocą farby naniesionej na wypukłą formę drukowanejest bezpośrednio podłoże (papier, pergamin, itp.). Technika stosowana przed wprowadzeniem ruchomych czcionek Gutenberga, gdy wykonywano drzeworyt i za jego pomocą wykonywano druk.

  56. Biblia Lutra - pod tym pojęciem kryje się przekład Biblii dokonany przez Marcina Lutra na niemiecki a wydany pierwszy raz w 1522 (Nowy Testament) i w 1534 (całość) a poprzez wielokrotne wznowienia mający istotny wpływ na język i kulturę niemiecką.

  57. Drzeworyt - technika graficzna druku wypukłego. Drzeworytem nazywa się również rysunek uzyskaną tą techniką.

  58. Albrecht Dürer (1471-1528) - niemiecki malarz, grafik, rysownik i teoretyk sztuki, uważany za najwybitniejszego artystę niemieckiego renesansu.

  59. Lucas Cranach starszy (1472-1553) - niemiecki malarz i grafik epoki renesansu, zwolennik reformacji, przyjaciel Lutra. Na pewien sposób konkurent Dürer’a, a jednocześnie jego uczeń.

  60. Tiara - papieska korona, składająca się z trzech diademów (obręczy ze złota), wysadzana kamieniami szlachetnymi i perłami, ozdobiona na szczycie małym krzyżem. Symbolizuję władzę papieża nad niebem, ziemią i czyśćcem (światem podziemnym).

  61. Pietyści - nurt religijny wyłaniający się w XVII wieku w kościołach protestanckich akcentujący osobistą pobożnosć, praktyczne życie i moralność zgodne z Pismem Świętym. 

  62. Purytanie - nurt religijny, wywodzący się z kościoła Anglikańskiego.

  63. Luteranizm - doktryna teologiczna zapoczątkowana w Wittenberdze przez Marcina Lutra i skupionych wokół niego reformatorów, której spuścizną są kościoły luterańskie, a w Polsce kościół ewangelicko-augsburski.

  64. Kalwinizm - reformacyjny kierunek teologiczny wypracowany w Genewie przez Jana Kalwina i jego zwolenników, obecny dziś w kościoła reformowanych, kalwińskich, prezbiteriańskich, ale również w niektórych baptystycznych i konserwatywnych wspólnotach wolnych chrześcijan.

  65. Arianizm - nurt teologiczny w chrześcijaństwie odrzucający rzymskokatolicką naukę o Trójcy Świętej. W pierwszych wiekach kościoła utożsamiany z nauką żyjącego w III wieku Ariusza z Aleksandrii, w czasach reformacji z jednym z nurtów protestantyzmu.

  66. Jezuici (łac. Societas Iesu - Towarzystwo Jezusowe) - męski, papieski zakon apostolski założony w połowie XVI w. przez Ignacego Loyolę. Cechą charakterystyczną jest dyspozycyjność do służenia papieżowi we wszelkich możliwych dziedzinach, a zwłaszcza w zadaniach najtrudniejszych. W związku z tym nie ma ściśle ustalonego zakresu działania, gdyż wyznaczają go znaki czasu. Zakoń był i jest najpotężniejszym, a obecnie też najbardziej liberalnym zgromadzeniem zakonnym w obrębie kościoła rzymskokatolickiego.

  67. Język staro-cerkiewno-słowiański - najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku i oparty głównie na słowiańskich gwarach z dzisiejszych okolic Macedonii. Język ten stał się podstawą literacką języków: bułgarskiego, rosyjskiego, serbsko-chorwackiego. Jest spokrewniony ze współczesnym językiem bułgarskim i macedońskim. Św. Cyryl i św. Metody, w X uczynili go językiem liturgicznym chrześcijan obrządku słowiańskiego.

  68. Święty Cyryl i Święty Metody - pochodzący z Grecji lub Macedonii misjonarze, którzy w IX wieku prowadzili misje chrystianizacyjne na ziemiach zamieszkanych przez Słowian. Działalność misyjna natrafiała na opór struktur kościoła łacińskiego, przez co Cyryl był nawet więziony przez duchowieństwo niemieckie.

  69. Cyrylica - pismo alfabetyczne służące do zapisu języków wschodniosłowiańskich, większości południowosłowiańskich i innych. Współcześnie używane w języku rosyjskim, bułgarskim, serbskim, przez jakiś czas cyrylicą zapisywało się też pismo kazaskie, uzbeckie i mongolskie, używały go nawet niektóre języki tureckie.

  70. Głagolica - najstarsze pismo słowiańskie, stworzone przez Cyryla i Metodego, którzy w w IX wieku za jego pomocą zapisywali teksty liturgicznie dla Słowian. Bazuje na greckim alfabecie.

  71. Konkordancja - alfabetyczny spis wyrazów znajdujących się w określonym dziele literackim, w szczególności w Biblii, jej części lub w księdze. Obecnie w zaniku uwagi rozpowszechnienia się tekstów cyfrowych i cyfrowych systemów wyszukiwania.

  72. Konkordancja Stronga - opracowana przez Stronga konkordacja ... !!!

  73. Słownik Webstera (ang. Webster’s Dictionary) - słownik amerykańskiej odmiany języka angielskiego napisany przez Noaha Webstera, a po raz pierwszy wydany w 1828 roku. Od drugiej połowy XX narzędzie wprowadzania zmian językowych - poprawności politycznej poprzez kolejne wojny słownikowe.

  74. Przekład interlinearny, interlinia - tłumaczenie, w którym obok siebie znajdują się: oryginał i dosłowne tłumaczenie kolejnych wyrazów. Dodatkowo przy każdym słowie mogą być też umieszczone inne informacje, takie jak zapis fonetyczny lub kody gramatyczne słowa. Nazwa pochodzi od faktu, że pomiędzy liniami tekstu oryginalnego umieszczone są linii z tłumaczeniem i dodatkowymi informacjami o słowach.

  75. Przekład dosłowny - przekład, w którym próbuje się oddać słowo za słowo, z (o ile to możliwe) dokładnym oddaniem stylu gramatycznego każdego słowa.

  76. Przekład literacki - przekład, w którym tekst literacki ukształtowany w jednym języku zostaje zrekonstruowany w systemie innego języka naturalnego.

  77. Parafraza - swobodna przeróbka tekstu lub tłumaczenia, która rozwija lub modyfikuje treść oryginału, zachowując jednak jego zasadniczy sens.

  78. Uwspółcześnienie - dostosowanie treści zapisanej w archaicznej wersji języka do wymogów języka współczesnego poprzez zmianę słownictwa i gramatyki.

  79. Katena - (z łac. catanae – łańcuchy) – nazywana także antologią egzegetyczną, wyciągi objaśniające i wyjaśniające. Zestawienie komentarzy do Biblii, pisanych przez różnych pisarzy chrześcijańskich i zestawionych w jednym ciągu jako całość, który tworzy pewien łańcuch jednolitego tekstu. Miały wyjaśniać trudne fragmenty Biblii.

  80. Kot - Małe zwierzątko. Nie występuje w Biblii.

Kategorie: _blog, lekcja, wystawa biblii

Słowa kluczowe: manuksrypt, wystawa biblii, muzeum biblii, septuaginta, tora, qumran

Komentarze: (1)

kolo, May 30, 2020 17:17 Skomentuj komentarz

Pergamin wyrabiany ze skór zwierzęcych??!! Czegoś tak głupiego od dawna nie czytałem. Czym się tu chwalisz? W każdym wpisie pokazujesz swoje nieuctwo i pychę zarazem, skoro piszesz o czymś, czego nie znasz i nie rozumiesz! I łączysz to z byciem - jak śmiesz twierdzić - chrześcijaninem?

Skomentuj notkę
29 stycznia 2015 (czwartek), 16:21:21

Bibliografia o Qumran

Porządkuje notatki, próbuję pozbierać karteczki i może lekko zrecenzować książki, które czytałem. Tak ku pamięci.

Bibliografia, część 1 - opisane fakty i artefakty:

  1. Rękopisy znad Morza Martwego: Qumran - Wadi - Murabba`at - Masada / [oprac.] Piotr Muchowski ; wstępem opatrzył Zdzisław J. Kapera. - Kraków : The Enigma Press, 1996.

    Ta książka to krótki, ale porządny komentarz na początku, dobre fotki, plany a potem po prostu tłumaczenia tekstów dokumentów poukładanych wg. grot od 1Q do 11Q. Nie ma tu tłumaczeń tekstów biblijnych, ale różne apokryficzne są. Robię skan, rozpoznanie i redakcję tekstu Reguły Całego Zgromadzenia, bo jakiś komunista powiedział mi, że na końcu jest opis uczty mesjańskie, gdzie mesjasz dzieli chlebem i winem, więc pewnie dlatego chrześcijaństwo dziś mamy.  
    -> http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31933 
    -> http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31937 

  2. Komentarze do rękopisów znad Morza Martwego / Piotr Muchowski. - Wyd. 2, poszerz. i popr. - Poznań : Wydawnictwo Naukowe UAM, 2005.

    Porządny wstęp, nieco różnych ciekawych hipotez dotyczących wspólnoty (o liturgii, kalendarzu) a potem komentarz do każdego dokumentu, czyli co się zachowało, na czym napisano, jak napisano, coś o ortografii, literka, a nawet treści.

  3. Dziesięć lat odkryć na pustyni Judzkiej / Józef Tadeusz Milik ; przeł. Zygmunt Kubiak. - Kraków : The Enigma Press, 1999.

    Książka o tyle ciekawa, że pochodząc z 1957 roku, a to co czytam to jest drugie polskie wydaje tłumaczone chyba z piątego francuskiego. Tak więc można sobie tu sprawdzić co publikowano na temat Qumran 10 lat po odkryciach a więc kiedyś tam

  4. Manuskrypty znad Morza Martwego / James C. VanderKam ; przekł. Regina Gromacka. - Wyd. 2. - Warszawa : Wydawnictwo Cyklady, 2001.

    To porządna książka wiele wyjaśniająca. Ale to już jest opracowanie, to już są hipotezy stawiane jako fakty. Ale nie można jej wypożyczyć. Chyba do niej wrócę (!!! ToDo)

  5. Odkrycia w Qumran nad Morzem Martwym a Nowy Testament / Eugeniusz Dąbrowski. - Poznań : Księgarnia św. Wojciecha, [1960].

    Fajna. Dość stara, ale rzetelna i jak na owe czasy aktualna.

    http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31945 

  6. Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym / z jęz. hebr. przeł., wstępem i koment. opatrzył Witold Tyloch. - Warszawa : Państwowe Wydaw. Naukowe, 1963.

    Wydane przez Polskie Towarzystwo Religioznawcze, więc brzmi nieźle. Przekład z hebrajskiego, więc robi się jeszcze ciekawiej. Zawiera tłumaczenia, dość dobre naukowe tłumaczenia do nich, widać, że zrobione z dobrą znajomością kultury hebrajskiej, są też fotki wielu manuskryptów. Niezła książka, tylko się sypie, więc moja alergia mi nie pozwala się nią cieszyć. Robię skan i koretkę tekstu z Reguły Całego Zromadzenia bo tłumaczenie jest inne niż to w książce Muchowskiego.

    Przykład: używa słowa „pierwociny” w Kolumnie 2.
    -> http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31937 
    -> http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31936 

Bibliografia, część 2 - fakty o faktach

  1. Jezus, Qumran i Watykan : kulisy Trzeciej Bitwy o Zwoje znad Morza Martwego / Otto Betz, Rainer Riesner ; z niem. przeł. Romana Kiełbasińska ; wstępem opatrzył Zdzisław J. Kapera. - Wyd. 2 rozsz. i uaktualnione. - Kraków : The Enigma Press, 1996.

    Osadzona w niemieckich realiach społecznych i teologicznych książka z lekka sensacyjna, bo próbująca wyjaśnić wszystkie te zawirowania wokoło zwojów. Ja z niej wiem mniej niż przed jej przeczytaniem. Ale to co wiem bardziej to, że ludzie są ludźmi (w znaczeniu - są grzeszni) i że naukowcom to niekoniecznie należy wierzyć, lepiej badać samemu.
    -> http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31946 

  2. 101 pytań o Qumran / Joseph A. Fitzmyer ; wstępem opatrzył Zdzisław J. Kapera. - Kraków : Wydaw. WAM : The Enigma Press, 1997.

    To książka prawdziwego jezuity, i to jezuicka szkoła, zero wątpliwości. Nie wiesz, sięgasz po tą książkę i już wiesz. A jeżeli nie masz czasu (a jezuici są bardzo zajęci) to nie czytasz całej tylko szukasz w spisie treści pytania, na które chcesz znać odpowiedź. Bardzo praktyczne.
    -> http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31947 

Bibliografia, część 3 - propaganda

  1. Zwoje znad Morza Martwego : historia pewnego oszustwa / Michael Baigent, Richard Leigh. ; przeł. Marek Fedyszak. - Warszawa : Wydawnictwo Da Capo, 1994.

    Propaganda robiona za pomocą książek, które kupuje się na dworcu przed dłuższą podróżą. Fakty niby się zgadzają ale tezy nieciekawe, a do tego wybitnie niestrawny sos sensacyjny (F-16 latają). Ale poczytałem, wiedząc, że takich książek czytać nie warto. Ale fajne zdjęcia w niej były.
    -> http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31980 

  2. Wykopaliska w Qumran a pochodzenie chrześcijaństwa / Henryk Chyliński. - Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.

    To propaganda marksistowska, specjalnie zamówiłem z magazynu (i musiałem godzinkę odczekać aż mi przyniosą). Rewelacja…. Pana Jezusa nie było! a jeżeli nawet był to nie był!
    -> http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31981 

  3. Manuskrypty z Qumran a chrześcijaństwo / Henryk Strąkowski. - Lublin : Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1958.
  4. Odkrycia w Qumran nad Morzem Martwym a Nowy Testament / Eugeniusz Dąbrowski. - Poznań : Księgarnia św. Wojciecha, [1960].
  5. Odkrycia nad Morzem Martwym / Edmund Wilson ; przeł. Teresa Święcka ; [red. Krystyna Krzymowska]. - Warszawa : Książka i Wiedza, 1963.

 Bibliografia, część 4 - do tego nie chciało mi się zaglądać a jest

  1. Aspekty społeczne gminy z Qumran : w świetle rękopisów znad Morza Martwego i tekstów autorów starożytnych / Witold Tyloch. - Warszawa : Państwowe Wydaw. Naukowe, 1968.
  2. Aufbau und Abgrenzung der Loblieder von Qumrân : Studien zur gattungsgeschichtlichen Einordnung der Hodajôth / von Günter Morawe. - Berlin : Evangelische Verlagsanstalt, [1961].
  3. Esseńczycy z Qumran, Jan Chrzciciel i Jezus / Hartmut Stegemann ; z niem. przeł. Zdzisław Małecki i Antoni Tronina. - Kraków ; Mogilany : The Enigma Press, 2002.
  4. Józef Tadeusz Milik et cinquantenaire de la decouverte des manuscrits de la Mer Morte de Qumran / collectif sous la direction de Dariusz Długosz, Henryk Ratajczak. - Warszawa : Polska Akademia Nauk. Centrum Upowszechniania Nauki, 2000.
  5. The Qumran Chronicle. - Cracow : [s. n.], 1990-.
  6. Wokół Biblii w Qumran : od targumu (11Q10) do midraszu (1Q20) / Antoni Tronina. - Kraków ; Mogilany : The Enigma Press, 2012.
  7. Wychowanie we wspólnocie z Qumran / Krzysztof Pilarz. - Kraków : Nomos, 2013.

Kategorie: , _blog

Słowa kluczowe: qumran, biblioteka, cinba

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
14 grudnia 2014 (niedziela), 23:55:55

Jezuita o Qumran

To jezuickie dzieło musiało być dostrzeżone i przeczytane:

101 pytań o Qumran

Joseph A. Fitzmyer SJ

Wstępem opatrzył
Zdzisław J. Kapera
WYDAWNICTWO WAM KSIĘŻA JEZUICI
THE ENIGMA PRESS
Kraków 1997

Pożyczona w CINiBA

Wskanowałem sobie też spis treści ku pamięci.



SPIS TREŚCI
Słowo wstępne polskiego wydawcy
Wstęp redaktora polskiego wydania
Przedmowa
Skróty

l. Co to są zwoje znad Morza Martwego?
2. Czym jest Qumran i jaki ma związek ze zwojami znad Morza Martwego?
3. W jaki sposób zwoje znalazły się w grotach?
4. Kto odkrył rękopisy qumranskie?
5. Kiedy odkryto rękopisy qumranskie?
6. W jakim kraju odkryto rękopisy qumranskie?
7. Gdzie dziś znajdują się rękopisy qumranskie?
8. Kto jest właścicielem rękopisów qumranskich?
9. W jaki sposób Izrael nabył siedem głównych zwojów groty 1? AAA
10. W jaki sposób różne zagraniczne instytucje zaangażowały się w opublikowanie rękopisów z groty 4 AAA
11. Czy jakichś fragmentów z groty 4 zabrakło bezpowrotnie w scrollery w Palestyńskim Muzeum Archeologicznym?
12. Czy jest możliwe, aby rękopisy qumranskie nie były powiązane ze wspólnotą?
13. Które z rękopisów qumranskich zostały ostatecznie opublikowane?
14. Czy wszystkie rękopisy qumranskie są tekstami starotestamentalnymi?
15. Jakiego rodzaju są niebiblijne pisma z Qumran?
16. W jakim języku spisano rękopisy qumranskie?
17. Czy wśród rękopisów qumranskich są jakieś teksty Nowego Testamentu?
18. W jaki sposób datowane są rękopisy qumranskie?
19. Jakiego rodzaju teksty odkryto w grocie 1?
20. Jakiego rodzaju teksty odkryto w grocie 2?
21. Jakiego rodzaju teksty znaleziono w grocie 3?
22. Jakiego rodzaju teksty znaleziono w grocie 4?
23. Jakiego rodzaju teksty odkryto w grocie 5 i 6?
24. Jakie teksty znaleziono w grocie 7?
25. Jakie teksty odkryto w grocie 8, 9, 10?
26. Jakie teksty odkryto w grocie 11?
27. Czy któreś spośród rękopisów qumranskich są spokrewnione z tekstami odkrytymi w Masadzie, w Chirbet Mird lub w grotach Murabba'at, Nachal Chewer, Cełim i Miszmar?
28. Co to jest Podręcznik Dyscypliny?
29. Co to jest Dokument Damasceński?
30. Co to jest Zwój Wojny?
31. Co to są Hymny (Psalmy dziękczynne)?
32. Co to są peszarim?
33. Co to jest Apokryf Księgi Rodzaju?
34. Co to Jest Zwój Miedziany?
35. Co to jest Zwój Świątyni?
36. Co to jest Zwój Psalmów z groty 11?
37. Co to jest Targum Hioba z groty U?
38. W jaki sposób rękopisy qumranskie przyczyniły się do pogłębienia studiów nad Starym Testamentem?
39. Co teksty z Qumran wnoszą do naszego rozumienia literatury apokaliptycznej?
40. Jakie światło rzucają rękopisy qumranskie na starożytne formy języka hebrajskiego i aramejskiego?
41. Jakie światło rzucają rękopisy qumranskie na starożytny judaizm?
42. Czy członkowie wspólnoty qumranskiej byli Żydami przestrzegającymi Prawa?
43. Jak autorzy tekstów z Qumran pojmowali Boga?
44. Co teksty z Qumran mówią o tym, jak ludzie, którzy je spisali, pojmowali czas i historię?
45. Czy wspólnota qumranska oczekiwała Mesjasza?
46. Kim był Nauczyciel Sprawiedliwości?
47. Czy wspólnota wierzyła, że jej Nauczyciel Sprawiedliwości był Mesjaszem?
48. Czy wspólnota uważała, że jej Nauczyciel Sprawiedliwości został uśmiercony?
49. Czy jakikolwiek tekst z Qumran wspomina o ukrzyżowaniu?
50. Czy wspólnota qumranska uważała że jej Nauczyciel Sprawiedliwości przyjdzie powtórnie?
51. Czy niektóre teksty nie wspominają jednak o przyjściu Wyjaśniającego Prawo na końcu czasów?
52. Czy wstąpienie do wspólnoty qumrańskieg wymagało okresu prób lub inicjacji?
53. Czy członkowie wspólnoty qumrańskiej żyli w celibacie?
54. Na czym polegała specyfika teologiczna dogmatów wspólnoty z Qumran?
55. Czy rękopisy qumranskie mówią o życiu rytualnym wspólnoty?
56. Czy rękopisy z Qumran podają jakieś informacje o wspólnych posiłkach członków gminy?
57. Czy teksty z Qumran mówią cokolwiek o diecie wspólnoty?
58. Czy teksty z Qumran mówią coś o funkcjonowaniu wspólnoty i o tym jak nią zarządzano?
59. Czy rękopisy qumranskie mówią coś o tym, jak członkowie wspólnoty rozstrzygali spory między sobą?
60. Co wiadomo o kalendarzu i obchodzeniu świąt we wspólnocie qumranskiej?
61. Czego dowiadujemy się z rękopisów qumranskich o świętowaniu szabatu we wspólnocie?
62. Jaki był stosunek wspólnoty qumranskiej do Świątyni Jerozolimskiej?
63. Co rękopisy qumranskie mówią o postępowaniu wspólnoty z poganami?
64. Jaki jest stosunek tekstów z Qumran do faryzeuszy i saduceuszy, o których mowa w Nowym Testamencie?
65. Kim byli esseńczycy?
66. Co inni pisarze starożytni mówią nam o esseńczykach?
67. Czy identyfikacja wspólnoty qumranskiej z esseńczykami jest pewna?
68. Czym różni się qumranskie rozumienie Boga od tego w Nowym Testamencie?
69. W jaki sposób rękopisy qumranskie pomagają w studiach nad Nowym Testamentem? AAA
70. Czy Jan Chrzciciel pojawia się w tekstach z Qumran? Czy mógł być członkiem wspólnoty w Qumran? AAA
71. Czy Jezus z Nazaretu został wymieniony w jakimkolwiek tekście z Qumran?
72. Czy w tekstach z Qumran są wzmianki o czymkolwiek, co ma związek z chrześcijaństwem?
73. Czy w rękopisach qumranskich rzeczywiście odkryto paralele do idei i wyrażeń Nowego Testamentu?
74. Czy rękopisy qumranskie rzucają światło na tytuły chrystologiczne użyte w Nowym Testamencie?
75. Czy tytuł „Syn Człowieczy" pojawiający się na ustach Jezusa w Ewangeliach, występuje w tekstach z Qumran?
76. Czy temat „Sługa Jahwe" pojawia się w rękopisach qumranskich?
77. Jakiego rodzaju paralele do Ewangelii św. Mateusza znaleziono w tekstach qumranskich?
78. Jakiego rodzaju paralele do pism Janowych znaleziono w tekstach z Qumran?
79. Czy określenie „synowie światłości" występuje też w Nowym Testamencie?
80. Jaki rodzaj paraleli do listów św. Pawła znaleziono w tekstach z Qumran?
81. Jakie światło rzuciły rękopisy qumrańskie na List do Hebrajczyków?
82. W Nowym Testamencie Jezus zakazuje rozwodów. Czy podobny zakaz znajduje się w tekstach z Qumran?
83. Czy późniejsze dzieje sekty qumranskiej miały jakikolwiek wpływ na judeochrześcijaństwo?
84. Jaki związek miała wspólnota qumranska z późniejszym monastycyzmem chrześcijańskim? AAA-wytestować!!!
85. Dlaczego zwoje z groty 4 stanowią taki problem, że aż głośno było o tym w mediach?
86. Co spowodowało ostatni wzrost zainteresowania rękopisami qumranskimi?
87. Kto tworzył zespół uczonych pracujący nad fragmentami z groty 4?
88. Czy jakiś rękopis qumranski został opublikowany przez kogoś nie należącego do międzynarodowego zespołu?
89. Dlaczego nie było uczonych żydowskich w międzynarodowym zespole?
90. Czy opublikowane dotychczas teksty z groty 4 były kompetentnie opracowane?
91. Jak to się stało, że powstała konkordancja do tekstów groty 4 podczas gdy samych tekstów jeszcze me opublikowano?
92. Kto sporządził "bootlegi" tekstów z groty 4 przez zrekonstruowanie ich na podstawie konkordancji?
93. W jaki sposób konkordancja może posłużyć do rekonstrukcji tekstu?
94. Czy tak zrekonstruowane teksty są godne zaufania?
95. Czy opublikowano zdjęcia wszystkich tekstów z groty 4?
96. Czy taki tok działania jest mądry i roztropny?
97. Czy istnieją przypadki tendencyjnego odczytywania rękopisów qumrańskich?
98. Czy istnieją inne przykłady tendencyjnych lekcji rękopisów qumrańskich?
99. Ile jest prawdy w twierdzeniu Johna Marca Allegro, że jego koledzy z zespołu ukrywali teksty?
100. Czy mamy doczynienia ze spiskiem zmierzającym do powstrzymania publikacji zwojów?
101. Czy rękopisy qumrańskie zawierają coś, co mogło by podkopać fundamenty wiary chrześcijańskiej?

 

ToDo:
- sprawdzić jeszcze raz odpowiedzi na pytania: 9, 10, 69, 70, 84
- sprawdzić wiarygodność tego jezuity badając kilka pytań: np. 84

Kategorie: , _blog

Słowa kluczowe: qumran

Komentarze: (1)

anonim, January 29, 2015 15:49 Skomentuj komentarz

Pyt. 9 - OK
Pyt. 10 - OK
Pyt. 11 - OK, odpowiada w 1 osobie jakby przy tym był.
Pyt. 69 - do czasu odkryć w Qumran w badaniach nad NT odnoszono się do warstwy językowej pism rabinicznych z II i III wieku. Od Qumran można to robić w stosunku do pism, które tylko o jedno pokolenie wyprzedzają piśmiennictwo NT, co więcej nie są skażone antychrześcijaństwem jak pisma rabiniczne po wypędzeniu Żydów z Judei.
Np. ktoś studiował sposoby cytowania ST i formuły wprowadzające cytaty. Jest pewne podobieństwo tych formuł z NT w Misznie, ale podobieństwo NT do pism z Qumran jest większe, a często jest też zgodność mimo iż w Qumran teksty są hebrajskie a w NT greckie.
Pyt. 84 - OK
Skomentuj notkę
10 grudnia 2014 (środa), 20:54:54

Bitwa o Qumran

W ramach moich urlopowych rozważań o Qumran przeczytałem książkę o informacji i dezinformacji.

Jezus, Qumran i Watykan

Kulisy Trzeciej Bitwy o Zwoje znad Morza Martwego

Otto Betz; Rainer Riesner

Z niemieckiego przełożyła: Romana Kiełbasińska
Wstępem opatrzył: Zdzisław J. Kapera

Wydawnictwo: The Enigma Press, Kraków 1996

Wypożyczona z CINiBA

To ważna książka. Próbuje demaskować wszystkie akcje dezinformacji o wykopaliskach, odkryciach, tekstach, problemach z publikacją. Pokazuje słabość słabych teorii i hipotez, oraz manipulacje wobez wymysłów, które teoriami nazwane być nie mogą a jednak są.

Pożyczyłem, poczytałem, a potem wskanowałem sobie spis treści ku pamięci.

Wprowadzenie do wydania polskiego (Zdzisław J. Kapera)

Słowo wstępne

1. Czy Watykan powstrzymywał publikację zwojów qumranskich
Verschlussache Jesus
Qumran — odkrycie stulecia
Publikowanie pism qumranskich
Czołowi badacze i ich osobiste kryzysy
Podejmowane na nowo interpretacje i spory
Profesorowie, prezenterzy telewizyjni i dziennikarze

2. Które z tekstów qumranskich są do dziś jeszcze nie opublikowane
Walka o swobodny dostęp do tekstów
Dramatyczne wydarzenia z jesieni 1991 roku
Qumran i massmedia
Qumran, Kościoły i nauka

3. Czy pisma qumranskie zostały sporządzone przez saduceuszy?
Niezwykły list z Qumran
Sadokici i saduceusze
Esseńczycy, faryzeusze i saduceusze u Józefa Flawiusza
Kalendarz świąt i święcenie szabatu
Prawo pisane i przekaz ustny
Rozłam wśród kapłanów żydowskich

4. Czy Qumran było twierdzą, czy esseńskim klasztorem
Ulubiony cel turystów
Herodiańska twierdza?
Obóz ćwiczeń obronnych przygotowujących się do ostatniej walki
A jednak osada esseńczyków?
Człowiek imieniem Messadie i nowicjat Jezusa w Qumran
Esseńskie wskrzeszenie Jezusa i spór reformatorów świata
Pinchas Lapide i studia qumranskie Pawła

5. Czy pod mianem Nauczyciel Sprawiedliwości kryje się brat Pański, Jakub?
Dostęp do nie opublikowanych fragmentów z Qumran
Dostęp do historii wczesnego chrześcijaństwa
Eisenmana pomieszanie metod
Nauczyciel Sprawiedliwości Jakubem Sprawiedliwym?
Oszczerstwa pod adresem apostoła Pawła

6. Czy jeden z tekstów qumranskich mówi o ukrzyżowanym Mesjaszu?
Sporny fragment 285 r groty czwartej (34Q285)
Bóg i Mijasz Zbawiciel (4Q521)
Syn Boży w tekście z groty czwartej (4Q246)
Oczekiwanie Mesjasza w Qumran i Chrystus z Ewangelii

7. Czy pisma qumranskie krytykują Jezusa jako Bezbożnego Kapłana?
Pani profesor z dalekiej Australii
Późne datowanie tekstów z Qumran
Jan Chrzciciel jako Nauczyciel Sprawiedliwości?
Jezus jako Bezbożny Kapłan i Człowiek Kłamstwa?
Uzupełnienie życiorysu Jezusa
Czyżby nowe odczytanie Ewangelii?
Destruktywnie i pseudonaukowo

8. Czy w siódmej grocie z Qumran znaleziono rękopisy Nowego Testamentu?
Nieodpowiedzialne wywoływanie sensacji
Dyskusyjna hipoteza pewnego Hiszpana o irlandzkim nazwisku
Spór naukowy: od Rzymu poprzez Munster do Eichstatt
Fragment 7Q5 = Mk 6,52—53?
Obecny stan dyskusji: możliwość czy prawdopodobieństwo?

9. Jakie znaczenie mają teksty qumranskie dla zrozumienia Jezusa z Nazaretu
Wspólna praca Żydów i chrześcijan nad pismami qumranskimi
Wielkość i jedność w tekstach z Qumran
Nauczyciel Sprawiedliwości a Jezus
Przekaz z Synaju, Qumran i Kazanie na Górze
Wielka różnica: Jezus zwraca się do grzeszników
Qumran i życie uczniów Jezusa
Qumran i tzw. „Jezus historyczny"

10. Czy esseńczycy uwierzyli w Jezusa jako Mesjasza?
Podobieństwo pomiędzy Qumran a pierwotnym chrześcijaństwem
Od pobożnych okresu perskiego do ruchu pokutnego Jana Chrzciciela .
Dzielnica esseńska w Jerozolimie i pierwotna wspólnota
Pozytywne i negatywne wpływy nawróconych esseńczyków
Znaczenie tekstów qumranskich dla Nowego Testamentu

11. Uzupełnienie: Badania qumranskie trwają nadal

Posłowie

Publikacje niemieckojęzyczne o Qumran

Przypisy Wykaz skrótów Indeksy (Wojciech Adamski) Indeks osobowy, topograficzny i rzeczowy Indeks cytatów i odwołań Indeks autorów i postaci współczesnych

Aneks: Z. J. Kapera, Wybrana polska bibliografia qumranologiczna Spis treści

Przypisy

Wykaz skrótów

Indeksy (Wojciech Adamski) Indeks osobowy, topograficzny i rzeczowy Indeks cytatów i odwołań Indeks autorów i postaci współczesnych

Aneks: Z. J. Kapera, Wybrana polska bibliografia qumranologiczna . Spis treści

Dodatkowe informacje na ten temat:

Kategorie: , _blog

Słowa kluczowe: qumran, archeologia, informacja, dezinformacja, manipulacja

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 grudnia 2014 (środa), 20:44:44

Ks. Dąbrowski o Qumran

W ramach moich urlopowych rozważań o Qumran dotarłem do książki z 1960 roku. Ważna bo to katolickie spojrzenie.

Odkrycia w Qumran nad Morzem Martwym a Nowy Testament

ks. Eugeniusz Dąbrowski,
dokrot teologii, dokrot nauk biblijnych
Papierskiegi Instytutu Biblijnego w Rzymie

ISBN: jeszcze wtedy nie było
Wydawca: KSIĘGARNIA Ś W. WOJCIECHA
Poznań — Warszawa — Lublin 1960
Posiada imprimatur bp. z Pozniania
Pożyczona w CINiBA

Pożyczyłem, poczytałem, a potem wskanowałem sobie spis treści ku pamięci.

SPIS RZECZY
Przedmowa
Wstęp
Przebieg odkryć i współczesny stan badań nad literaturą qumranska
Rozdział I
Odkrycia w Qumran a Pismo Święte Starego Testamentu

Rozdział II
Odkrycia w Qumran a Nowy Testament: literatura qumrańska

Rozdział III
Historia sekty „Nowego Przymierza" i jej poglądy:
l. Nazwa i zarys dziejów
2. Poglądy
3. Organizacja
4. Sadokici a essenizm

Rozdział IV
Odkrycia w Qumran a chrześcijaństwo:
1. Św. Jan Chrzciciel
2. Jezus Chrystus
3. Św. Paweł
4. Św. Jan Apostoł
5. Organizacja pierwotnego Kościoła

Zakończenie

Znaczenie odkryć dla badań nad Nowym Testamentem

Appendix I
Wybór tekstów źródłowych o pochodzeniu, nazwie i kodeksie moralnym sekty:
l. Pierwsze napomnienie i dzieje powstania sekty
2. Pochodzenie sekty i jej nazwa
3. Początki i kodeks moralny sekty
4. Napomnienia dla członków „Nowego Przymierza"

Appendix II
Esseńczycy według pisarzy starożytnych:
l. Pliniusz Starszy
2. Filon z Aleksandrii
3. Józef Flawiusz

Bibliografia

Spis fotografii

Spis rzeczy

Kategorie: , _blog

Słowa kluczowe: qumran, ks. Eugeniusz Dąbrowski

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
6 grudnia 2014 (sobota), 09:54:54

Porównanie tłumaczeń Reguły Całego Zgromadzenia (1QSa albo 1Q28a)

Siedzę sobie dziś w bibliotece i porównuje dwa tłumaczenia na polski końcówki dokumentu 1Q28:

Jeżeli przy stole razem się zgromadzą, aby pić moszcz,

Jeśli zbiorą się przy wspólnym stole, (dlatego) żeby pić wino,

i będzie zastawiony stół zrzeszenia

gdy zostanie przygotowany stół zgromadzenia

i rozlany moszcz, aby pić,

i wino zmieszane do picia,

nikt nie wyciągnie swojej ręki

to niechaj nikt nie wyciąga ręki swojej

po najlepszy chleb i moszcz przed kapłanem.

po pierwszą cząstkę chleba i wina przed kapłanem,

Gdyż on winien pobłogosławić najlepszy chleb i moszcz

gdyż on pierwszy winien błogosławić pierwociny chleba i wina,

i wyciągnąć swą rękę po chleb najpierw,

on też najpierw ma wyciągnąć po chleb rękę swoją.

potem zaś winien wyciągnąć Mesjasz Izraela swą rękę po chleb.

Następnie wyciągnie swoje ręce po chleb Mesjasz Izraela,

Następnie winno błogosławić całe zgromadzenie zrzeszenia

a potem (dopiero) niechaj błogosławią wszyscy członkowie Rady zgromadzenia,

każdy odpowiednio do swej godności.

każdy według swojej godności.

Według tej zasady winni postępować przy każdym zastawieniu stołu,

Zgodnie z tym wskazaniem niech odprawiają (swe obrzędy) na każdym miejscu

gdy zgromadzi się przynajmniej dziesięciu ludzi.

gdzie zbierze się przynajmniej dziesięciu mężów.

Różnice w słowach:

  • aby pić moszcz - żeby pić wino
  • stół zrzeszenia - stół zgromadzenia
  • rozlany moszcz aby pić- wino zmieszane do picia
  • najlepszy chleb i moszcz - pierwociny chleba i wina
  • zastawienie stołu - odprawianie obrzędu

Ciekawe?

Uwagi:

  1. Bibliografia tego co o Qumran w 2015/2015 czytałem jest tu: http://www.pp.org.pl/wojtek/index.php?id=31979 
  2. Źródło 1 - Rękopisy znad Morza Martwego: Qumran - Wadi - Murabba`at - Masada / [oprac.] Piotr Muchowski ; wstępem opatrzył Zdzisław J. Kapera. - Kraków : The Enigma Press, 1996.
  3. Źródło 2 - Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym / z jęz. hebr. przeł., wstępem i koment. opatrzył Witold Tyloch. - Warszawa : Państwowe Wydaw. Naukowe, 1963.

 

 

Kategorie: historia, historia kościoła, izrael, _blog

Słowa kluczowe: qumran, izrael, mesjasz

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
4 grudnia 2014 (czwartek), 16:39:39

Reguła Całego Zgromadzenia (1QSa albo inaczej 1Q28a, wersja 2)

Posiedziałem jeszcze w bibliotece i znalazłem inne tłumaczeni tego tekst hebrajskiego. To tłumaczenie pochodze ze starej książki pt: Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym / z jęz. hebr. przeł., wstępem i koment. opatrzył Witold Tyloch. - Warszawa : Państwowe Wydaw. Naukowe, 1963 Dostępna w czytelni, więc sobie zamówiłem z magazynu. Po wstkanowaniu, rozpoznaniu i przeredagowaniu zachoduję ku pamięci i wnioskom, które może wyciągnę, a może nie.

Kolumna 1, 1. Oto reguła dla całego zgromadzenia Izraela na czasy ostateczne,
2. gdy zbiorą się razem, aby postępować zgodnie z prawem synów Sadoka,3 kapłanów, i mężów ich Przymierza, którzy prze-
3. stali chodzić po drodze ludu. Oni są mężami Jego rady, którzy wśród bezbożności strzegli Jego Przymierza, aby pokutować
4. za ziemię, toteż gdy będą się schodzić, niech zgromadzą wszystkich przybywających, od małych dzieci do kobiet, i ogłoszą
5. ich uszom wszystkie nakazy Przymierza i niech ich pouczają o wszystkich swoich prawach, aby nie zbłądzili przez swoje przeoczenia.
6. A oto reguła dla wszystkich zastępów zgromadzenia, dla każdego rodowitego Izraelczyka.
7. Od jego młodości będzie się uczyć go Księgi Rozważań i zależnie od wieku pouczy się go o przykazaniach Przymierza.
8. On zaś otrzyma swoje wykształcenie w ich prawach w ciągu dziesięciu lat od wejścia do (grupy) dzieci.
9. W wieku dwudziestu lat przejdzie do mężów wypróbowanych, aby stanąć na wyznaczonym miejscu wśród swojej rodziny razem ze świętym zgromadzeniem. Lecz niechaj nie zbliża
10. się do kobiety jak mężczyzna, aby ją pognał, jeśli odpowiednio do swoich ukończonych dwudziestu lat nie nauczył się poznania
11. dobra i zła. Tak samo (jego żona) oprze się na przykazaniach Tory, aby świadczyć przeciw niemu i trwać będzie
12. w posłuszeństwie wobec wyroków, które będą podjęte w stosunku do niego. Jako dwudziestopięcioletni może wejść i stanąć przy podstawach
13. świętego zgromadzenia i wykonywać zadania w służbie zgromadzenia.
14. W wieku trzydziestu lat może brać udział w procesach lub (wydawaniu) wyroków i może zajmować stanowisko wśród dowódców tysięcy Izraela, dowódców setek, dowódców pięćdziesiątek,
15. dowódców dziesiątek oraz sędziów i urzędników dla poszczególnych pokoleń według wszystkich ich rodów, zgodnie z zarządzeniem
16. synów Aarona, kapłanów oraz wszystkich przełożonych ojców zgromadzenia, których los wyznaczył, aby stali na służbie,
17. aby wychodzić i wchodzić przed zgromadzenie. A w miarę rozwoju zrozumienia i (wzrostu) doskonałości swojego postępowanta, stanie mocno na stanowisku, (które najmuje), aby wy-
18. -konywać powierzoną służbę wśród braci swoich — od wielkiego do małego. Niechaj się szanują wzajemnie, a każdy (niech szanuje) bar-
19. -dziej swego towarzysza. Mężowi w podeszłych latach niech dadzą zadanie w służbie zgromadzenia odpowiednie do jego
20. sił. Niechaj żaden człowiek nierozgarnięty nie wstępuje do losu (Synów Światłości), aby uczestniczyć w zgromadzeniu Izraela w rozstrzyganiu sporów prawnych i podejmowaniu obowiązków
21. zgromadzenia, oraz aby uczestniczyć w walce mającej na celu ukorzenie pogan. Niech on zapisze tylko swój ród w porządku
22. wojskowym. Swoją służbę niech wykonuje w miarę swoich możliwości przez roboty obowiązkowe.
23. Synowie Lewiego niech stoją każdy na swoim miejscu wedle rozkazu Synów Aarona, aby wprowadzać i wyprowadzać całe zgromadzenie każdego według jego porządku pod wodzą prze-
24. -łożonych, starszych zgromadzenia, dowódców, sędziów, urzędników, odpowiednio do ilości wszystkich rodzajów ich służba
25. zgodnie z rozkazem synów Sadoka, kapłanów i wszystkich przełożonych ojców zgromadzenia Gdy zostanie wydany nakaz (zwołania) całego zgromadzenia
26. w celu odbycia sądu lub wspólnej narady, albo ogłoszenia wojny, niechaj się ich uświęca przez trzy dni, aby każdy kto przyjdzie
27. był przygotowany. Oto mężowie wezwani do Rady zgromadzenia od dwudziestego
28. roku życia. Wszyscy mędrcy zgromadzenia rozumni i wykształceni, nienaganni w (swoim) postępowaniu, możni mężowie
29. oraz; wodzowie plemion i wszyscy ich sędziowie, urzędnicy, dowódcy tysięcy, dowódcy setek,
Kolumna 2,1. pięćdziesiątek i dziesiątek oraz lewici, (każdy) w oddziale swojej
2. służby. To są znakomici mężowie wezwani na zebranie, którzy
3. połączyli się jako Rada zgromadzenia w Izraelu wobec synów Sadoka, kapłanów.
4. Lecz niechaj żaden mąż dotknięty jakąkolwiek skazą ludzką nie wchodzi do zgromadzenia Bożego. Każdy mąż, który będzie
5. nimi dotknięty, także nie będzie mógł zajmować stanowiska w obrębie zgromadzenia. Również ten, kto jest dotknięty na swoim
6. ciele, kto ma chrome nogi lub ręce, człowiek kulawy, ślepy, głuchy albo niemy, czy też ten, którego ciało jest dotknięte inną
7. skazą rzucającą się w oczy, jak również starzec do tego stopnia
8. osłabiony, że trudno mu wytrwać w zgromadzeniu. Tacy niechaj nie wchodzą, by uczestniczyć w radzie zacnych mężów, gdyż
9. święci aniołowie są w ich zgromadzeniu. A jeśli jeden z tych
10. (ludzi) ma coś do powiedzenia świętej Radzie, to niech zapytają go (na osobności), lecz do środka zgromadzenia niechaj mąż taki nie wchodzi, gdyż jest skalany.
11. A oto posiedzenie sławnych mężów wezwanych na zebranie
12. jako Rada Zgromadzenia dla wspólnych obrad, kiedy Bóg ześle im Mesjasza. Kapłan wystąpi jako wódz całego
13. zgromadzenia Izraela i wszystkich ojców synów Aarona, kapłanów wezwanych do zgromadzenia znakomitych mężów. Każdy
14. z nich zasiądzie przed nim według swojej godności. Potem niech zasiądzie Mesjasz Izraela, a w jego obecności niech zajmą
15. miejsca naczelnicy tysięcy Izraela, każdy według swojej godności, odpowiednio do stanowiska, które zajmują w swoich obozach
16. i podczas pochodów. Wszyscy przełożeni ojców zgromadzenia razem z mędrcami świętego zgromadzenia niechaj zasiądą wobec
17. nich, każdy według swojej godności Jeśli zbiorą się przy wspólnym stole, (dlatego) żeby
18. pić wino, gdy zostanie przygotowany stół zgromadzenia i wino zmieszane do picia, to niechaj nikt nie wyciąga ręki swojej
19. po pierwszą cząstkę chleba i wina przed kapłanem, gdyż on
20. pierwszy winien błogosławić pierwociny chleba i wina, on też najpierw ma wyciągnąć po chleb rękę swoją. Następnie wyciągnie
21. swoje ręce po chleb Mesjasz Izraela, a potem (dopiero) niechaj błogosławią wszyscy członkowie Rady zgromadzenia, każdy według swojej godności. Zgodnie z tym wskazaniem niech
22. odprawiają (swe obrzędy) na każdym miejscu, gdzie zbierze się przynajmniej dziesięciu mężów.

Coś mi się wydaje, że tłumaczeniami można manipulować. To na pewno jest bardziej hebrajskie, a to poprzednie? No właśnie. Muszę nad tym popracować.

Kategorie: historia, historia kościoła, izrael, _blog

Słowa kluczowe: qumran, izrael, mesjasz

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
4 grudnia 2014 (czwartek), 12:26:26

Reguła Całego Zgromadzenia (1QSa albo inaczej 1Q28a)

Oto znalezione w bibliotece CINiBA polskie tłumaczenie jednego z dokumentów, znalezionego w Qumran. Ale w bibliotece to nie był zwój po hebrajsku w słoiku po drzemie, ale książka "Rękopisy znad Morza Martwego: Qumran - Wadi - Murabba`at - Masada / [oprac.] Piotr Muchowski ; wstępem opatrzył Zdzisław J. Kapera. - Kraków : The Enigma Press, 1996." zawierająca naukowe opracowania oraz tłumaczenie na polski.

A skoro jest to sobie czytam, a skoro sobie czytam to też przepisuje ku pamięci.

Reguła Całego Zgromadzenia (1QSa albo inaczej 1Q28a)

(Kolumna 1, werset 1) To jest reguła dla całego zgromadzenia Izraela na dni ostateczne, kiedy zbiorą się razem, aby postępować zgodnie z prawem synów Sadoka, kapłanów i ludzi ich przymierza, którzy zaprzestali chodzić drogą ludu. Są oni ludźmi jego rady, którzy strzegli jego przymierza pośród niegodziwości, aby dokonać odkupienia ziemi.

(4) Gdy przybędą, zwołają wszystkich przybyłych, od dziatwy po kobiety, i odczytają im do uszu wszystkie ustawy przymierza, by uświadomić im ich prawa, aby nie zbłądzili przez swe błędy.

(6) To jest reguła dla wszystkich zastępów zgromadzenia, dla każdego rodowitego mieszkańca Izraela.
Od jego młodości należy go uczyć księgi rozważań i odpowiednio do jego wieku winni go pouczać o ustawach przymierza. Powinien pobierać naukę o ich prawach przez dziesięć lat, przybliżając się do dobra. Mając dwadzieścia lat przejdzie do zaciągniętych, obejmując funkcję wewnątrz swego rodu, aby włączyć się do świętego zgromadzenia. Nie może zbliżyć się do kobiety, aby poznać ją jak mężczyzna, zanim nie ukończy dwudziestu lat, kiedy poznaje dobro u i zło. Wówczas będzie mogła przyjąć (społeczność) wyroki prawa, by świadczyły przeciw niemu, gdyż jest obecny podczas słuchania wyroków. (12) Gdy ukończy dwadzieścia pięć lat, może przyjść, aby zająć miejsce w podwalinach świętego zgromadzenia, by pełnić służbę dla zgromadzenia. Gdy ma trzydzieści lat, może brać udział w dyspucie i sądzie oraz zajmować stanowiska przywódców tysięcy Izraela, dowódców setek, dowódców pięćdziesiątek, dowódców dziesiątek, sędziów i ich plemiennych urzędników we wszystkich ich rodzinach, zgodnie z decyzją synów Aarona kapłanów oraz każdego przywódcy rodu zgromadzenia, któremu wypadnie los, aby stał na służbie, wychodząc i wchodząc przed zgromadzenie.

(17b) Zgodnie ze swa inteligencja i doskonałością swej drogi, umocni swe biodra do swej funkcji, aby pełnić swe służbowe obowiązki wśród swych braci. Czy to wielcy, czy mali, powinni się wzajemnie szanować. Człowiekowi w podeszłym wieku wyznaczą zadanie w służbie dla zgromadzenia, odpowiednie do jego siły.

(19b) Żaden lekkomyślny człowiek nie powinien być wyznaczany do pełnienia funkcji w zgromadzeniu Izraela, przeprowadzać procesu, wykonywać zadania dla zgromadzenia ani pełnić funkcji podczas wojny, by pokonać narody. Zapisze jedynie w rejestrze wojskowym swój ród. Podczas robót obowiązkowych winien wykonywać pracę odpowiednią do jego możliwości. Synowie Lewiego winni stać każdy na swoim stanowisku, odpowiednio do decyzji synów Aarona, by wprowadzać i wyprowadzać całe zgromadzenie, każdego w jego kolejności, pod przewodem przywódców rodów zgromadzenia, dowódców, sędziów i urzędników, odpowiednio do liczby ich zastępów, zgodnie z decyzją synów Sadoka, kapłanów, i wszystkich przywódców rodów zgromadzenia.

(25b) A jeśli cała społeczność zostanie wezwana na sad lub na naradę zrzeszenia, lub by ogłosić wojnę, winni się uświęcać przez trzy dni, aby każdy przychodzący był przygotowany do tego. To są ludzie, którzy są wzywani do rady zrzeszenia od wieku dwudziestu (lat). Wszyscy mędrcy zgromadzenia, roztropni, uczeni, doskonałej drogi, wraz z przywódcami plemion, wszystkimi ich sędziami i urzędnikami, dowódcami tysięcy, dowódcami setek (Kolumna 2, werset 1) pięćdziesiątek, dziesiątek oraz lewici w swych służbowych formacjach.

(2) To są - znamienici ludzie, zwoływani na zebranie, łączący się jako rada zrzeszenia w Izraelu przed synami Sadoka, kapłanami. Żaden człowiek dotknięty którąś z wszelkich nieczystości ludzkich, nie powinien wchodzić do społeczności bożej. Żaden człowiek dotknięty takimi, nie powinien zajmować stanowiska w zgromadzeniu. Nikt, kogo ciało zostało skażone, mający sparaliżowane nogi lub ręce, kulawy, niewidomy, głuchy, niemy ani nikt, kogo ciało zostało skażone jakąkolwiek ułomnością widoczną oczyma, ani też chwiejący się starzec, nie mogący ustać w zgromadzeniu - ci nie mogą przychodzić, aby pełnić funkcję w zgromadzeniu znamienitych ludzi, gdyż aniołowie świętości są w ich zgromadzeniu. Jeśli ktoś z tych ma coś do powiedzenia świętej radzie, dowiedzą się tego z jego ust, lecz do zgromadzenia nie wejdzie ów człowiek, gdyż jest skażony.

(11) To jest posiedzenie znamienitych ludzi, zwołanych na zebranie rady zrzeszenia, kiedy zgromadzą się Mesjasz z nimi. Przyjdzie naczelny kapłan całego zgromadzenia Izraela i wszyscy jego bracia, synowie Aarona, kapłani zwołani na zebranie znamienitych ludzi. Zasiądą (14) przed nim, każdy odpowiednio do swej godności, potem zaś zasiądzie Mesjasz Izraela. Następnie zasiądą przed nim przywódcy tysięcy Izraela, każdy odpowiednio do swej godności, odpowiednio do swego stanowiska w ich obozach i podczas ich przemieszczania się. Wszyscy przywódcy rodów zgromadzenia wraz z mędrcami świętego zgromadzenia zasiądą przed nimi, każdy odpowiednio do swej godności.

(17b) [Jeżeli przy stole razem się zgromadzą, aby pić moszcz, i będzie zastawiony stół zrzeszenia i rozlany moszcz, aby pić, nikt nie wyciągnie swojej ręki po najlepszy chleb i moszcz przed kapłanem. Gdyż on winien pobłogosławić najlepszy chleb i moszcz i wyciągnąć swą rękę po chleb najpierw, potem zaś winien wyciągnąć Mesjasz Izraela swą rękę po chleb. Następnie winno błogosławić całe zgromadzenie zrzeszenia, każdy odpowiednio do swej godności.

(21c) Według tej zasady winni postępować przy każdym zastawieniu stołu, gdy zgromadzi się przynajmniej dziesięciu ludzi.

I teraz daje staram sobie jakieś zdanie o wykopaliskach i zwojach z Qumran wyrobić.

Juz wiem, że pewien komunista miał rację - wspólna w Qumran wiedziała coś o zasadaniu przy stole, na którym było wino (może moszcz) i chleb, a kapłan i mesjasz (a może to ta sama osoba?) miały posiłek rozpocząć od błogosławieństwa nad chebem.

Kategorie: historia, historia kościoła, izrael, _blog

Słowa kluczowe: qumran, izrael, mesjasz

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 listopada 2014 (wtorek), 23:42:42

Dzień w bibliotece

#1. Zrobiłem sobie wolny dzień. Wolny od pracy, od codziennych obowiązków, od tego co robię zawsze - zrobiłem sobie taki dzień urlopu, w którym robi się tylko to co się zawsze chciało robić. Plaża i lody nie były dziś moim marzeniem, nie było też nim chodzenie po górach (to robiłem dzień wcześniej). Moim marzeniem było posiedzieć sobie w bibliotece, tak cały dzień, tak od rana do wieczora, nigdzie się nie spieszyć, mieć czas i dużo, dużo książek. I czytać. I tak zrobiłem. Zrobiłem sobie wolny dzień i pojechałem do biblioteki.

#2. Ale wcześniej, gdzieś o 4:34 w nocy przygotowałem się do tego. Musiałem wszak wybrać czy iść do akademickiej biblioteki Uniwersytetu Śląskiego (www.ciniba.edu.pl) czy też do równie pięknej z zewnątrz Biblioteki Śląskiej (www.bs.katowice.pl). W Śląskiej dla człowieka z ulicy było by łatwiej, ale poszedłem drogą bardziej ambitną i mimo nieważności mojej legitymacji studenckiej wypełniłem formularz w bibliotece akademickiej. Kaucja w wysokości 150zł mnie nie przeraziła, bo to kaucja ale też nie przeraziła mnie opłata za wydanie karty chipowej - 10zł. Bardziej obawiałem się parkingu, bo to przecież może być 8zł za godzinę, więc … ojej! Okazało się, że 8zł za cały pobyt, więc znowu się udało.

#3. O 10.oo stawiłem się w bibliotece, po okazaniu dowodu, wpłacie, trzech podpisach dostałem kartę i mogłem zapuścić się między regały. Wcześniej miły pan wyjaśnił mi zasady, powiedział skąd się bierze hasełko do WiFi oraz dlaczego zła Unia Europejska nie pozwoliła na uruchomienie w budynku biblioteki kawiarni. A ja stałem jak ten osiołek i zastanawiałem się czy historia na parterze czy też filozofia i religie na piętrze drugim. Zacząłem od parteru gdzie zaznajomiłem się z zasadami archiwistyki, ustawą o zasobach archiwalnych, zadaniami państwa w tej dziedzinie (chodziło o państwo Polskie rządzone przez naczelnika Piłsudskiego), przeglądnąłem kilka biuletynów naukowych pt. Komputery i archiwa, a jeden artykuł, o procesie wdrażania baz na M$ Accesie w archiwum katowickiej kurii przeczytałem bardzo uważnie, bo był nawet zabawny (czego to ludzie nie napiszą aby mieć doktorat). Po kilku godzinach postanowiłem zwiedzić inne kondygnacje (bo budynek CINBA jest imponujący) i udać się w kierunku działu Religia. Zachętą było to, że w procesie uczenia się wyszukiwarki katalogu ćwiczyłem na słowie kluczowym Qumran i Zwoje z nad Morza Martwego. Tyle książek na ten temat? No to idę poczytać!

#4. Dotarłem, znalazłem na siebie miły kącik z komputerem, wyciągnąłem z regału pierwszych 5 pozycji i czytam…. Potem kolejne pozycje, przeglądam, czytam, sprawdzam pewne rzeczy w Wikipedii, coś tam sobie tłumaczę z niemieckiego na googlach…. Ale wszystko to prowadzi do pewnych wniosków, które zapiszę innym razem, bo wizyta w bibliotece miała mi służyć myśleniu a jak się pomyśli to można nawet czasem coś wymyślić. Wnioski więc zapisałem w innej notce.

#5. Jak zrobiłem się głodny to na Wydziale Nauk Społecznych dostałem barszcz z uszkami, sałatkę grecką, więc mogłem szybko wrócić i czytać dalej….

#6. A potem już tyko pozostało mi samowypowyczyć w automacie sobie 3 dozwolone pozycje, podjąć nieudaną próbę wyżebrania od pani wypożyczarki czwartej (dziwne - mojej żonie w bibliotece miejskiej zawsze się udawało wypożyczyć dwa razy tyle co wolno) i iść do domu aby czytać dalej, ale w już łóżku.

#7. To był piękny dzień! Myślę, że niedługo powtórzę go sobie, bo tak to mogę spędzać urlop. Tylko jest pewien problem - te stare książki, takie coś się sypią drażnią moją skórę i oczy. Alergik jestem jak nic. Dzień to wytrzymam, ale chyba nie będę mógł w bibliotece spędzać zbyt wielu urlopów. I jeszcze coś - do biblioteki zabiera się ze sobą okulary. Jak idzie się na dłużej to zasilacz do laptopa też jest wskazany.

Kategorie: osobiste, urlop, _blog

Słowa kluczowe: urlop, ciniba, biblioteka, qumran

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 listopada 2014 (poniedziałek), 14:39:39

Zwoje z nad Morza Martwego

W ramach moich urlopowych rozważań o Qumran przeczytałem książkę propagandową.

Zwoje znad Morza Martwego : historia pewnego oszustwa

Michael Baigent, Richard Leigh. ; przeł. Marek Fedyszak

Warszawa, Wydawnictwo Da Capo, 1994.
Wypożyczona z CINiBA

Na początku myślałem, że to strata czasu. Niepotrzebna sensacja owija fakty, które przekręcone nie są, nawet się zgadzają. Do tego fajne zdjęcia, mapki, rysunki. Ale potem załapałem o co chodzi w tej książce - o popularyzację, bo to książka więcej niż popularna. To książka z gatunku tych, co się je kupuje na dworcu przed długą podróżą, ja zapomniało się z domu zabrać czegoś porządnego.

Przeczytałem bo to dobry przykład propagandy. Ktoś komu nie chce się sięgać do źródeł, a przypadkiem przeczyta to już będzie wiedział. A to, że będzie wiedział źle to już jego problem.

Odkrycie rękopisów

Na wschód od Jerozolimy długa droga opada stopniowo pomiędzy nagimi wzgórzami, usianymi tu i ówdzie obozami Beduinów. Obniża się o 1590 metrów, do 397 metrów poniżej poziomu morza, po czym wyłania się spośród wzgórz, ukazując rozległą panoramę doliny Jordanu. Z lewej strony można rozpoznać Jerycho. We mgle na wprost rozciąga się Jordan i wyglądające niczym fatamorgana góry Moabu. Na prawo rozciąga się północny brzeg Morza Martwego. Powierzchnia wody i żółte urwiska, wznoszące się na wysokość 360 lub więcej metrów, które wytyczają jego izraelską granicę, wzbudzają grozę. Powietrze tutaj, tak nisko względem poziomu morza, me jest po prostu gorące; parzy wręcz i przytłacza.

Piękno, majestat i spokój tego miejsca są naprawdę urzekające. Również krajobraz urzeka swą antycznością - przywodzi na myśl świat starsza niż te które oglądała większość turystów z Zachodu. Tym bardziej szokujący jest więc rozdzierający niebo ryk, z jakim XX stulecie zakłóca spokój tego miejsca, gdy izraelskie F-l6 lub Mirage schodzą w zwartym szyku tuż nad wodę, a wodę, a w ich kabinach wyraźnie widać głowy pilotów. Nagle rozlega się świst dopalaczy, odrzutowce strzelają niemal pionowo do góry i nikną nam z oczu. Czekamy jak sparaliżowani Po paru sekundach (…)

A teza książki jest ładnie zreferowana na wstępnie i w zakończeniu

1 czerwca 1954 roku w nowojorskiej gazecie „Wall Street Journal'  ogłoszenie następującej treści: Sprzedam biblijne rękopisy pochodzące sprzed 200 r. p.n.e. Oferty…

Chodziło o pergaminowe zwoje znad Morza Martwego - sensacyjne odkrycie archeologiczne o kapitalnym znaczeniu dla całej kultury chrześcijańskiej. Przez lata jednak informacje na temat ich zawartości były skrzętnie wypaczane. Dlaczego?

Chrześcijanom trudno jest oddzielić postać historycznego Jezusa od Chrystusa-Boga. Dlatego też wszelkie naukowe badania na temat postaci Jezusa były z góry skazane na niepowodzenie. Zresztą, na czym można by się oprzeć Przecież nie na Ewangeliach, których wartość naukowa jest żadna - są to raczej naiwne jak mity relacje ze zdarzeń 

dziejących się w historycznej próżni. (…)

Czasem wydaje mi się, że w paleniu książek nie ma niczego złego. Oczywiście o ile pali się złe książki - a ta jest zła.

Kategorie: , _blog

Słowa kluczowe: qumran, archeologia, informacja, dezinformacja, manipulacja

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 listopada 2014 (środa), 16:44:44

Komunista o Qumran

W ramach moich urlopowych rozważań o Qumran przeczytałem książkę propagandową.

Wykopaliska w Qumran a pochodzenie chrześcijaństwa

Henryk Chyliński

Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961..

Warszawa, 1961

Wypożyczona z CINiBA, nie było łatwo, bo w magazynie.

Jak zobaczyłem w katalogu, że taki wydawca wydał coś na ten temat musiałem to ściągnąć z magazynu aby poczytać. Rewelacja. Rewelacja, bo już powoli zapominam marksistowskiej propagandy a tu mogłem sobie w jej duchu o Qumran poczytać.

I co ciekawego - fakty się zgadzają. W zasadzie niczego nie przekręcił, nie zmienił, wszystko ładnie opisał i wyjaśnił. Jak? Tu są moje notatki z czasu lektury:

  • Metodologai - badanie religii, religioznawstwo
    • religię bada się w ten sposób: jej wierzenia, organizację i jej obrzędy. I już wszystko wiadomo.
    • tak zbadamy gminę w Qumran i potem będziemy mogli odnieść to do tak zbadanego pierwotnego chrześcijaństwa.
    • Jaki w tym jest błąd? Błąd metody, bo tak badając religię zakłada się, że nie ma Boga, że religia to wierzenia ludzi, ich organizacja i jej obrzędy, ale jeżeli istnieje świat duchowy (Bóg, demony, anioły, moce i zwierzchności) to one nie podlegają takiemu badaniu z definicji. Religioznawstwo jest więc błędem samym w sobie.
  • wg komunisty (str 53) w Qumran wierzono co prawda, że Bóg stworzył świat, ale teraz światem rządzą dwa duchy: światłości i ciemności, które są wodzami dwóch obozów.
  • Str 131 - rozpoznane czytanie: "Problemowi pochodzenia chrześcijaństwa dużo uwagi poświęcili i poświęcają również uczeni radzieccy zajmujący się problematyką pochodzenia istoty i historii religii. Zainteresowanie problematyką pochodzenia chrześcijaństwa przez religioznawców radzieckich jak i w ogóle marksistowskich wynika ze społeczno-politycznych aspektów tego zagadnienia. Jak już wyżej mówiliśmy, teologowie wszystkich odmian oraz pozostający świadomie czy nieświadomie pod wpływem teologii burżuazyjni historycy idealistyczni starają się przedstawić wczesne chrześcijaństwo jako ideał rewolucji społeczno-politycznej do której nawrót obecnie może zapewnić "pokój i szczęście zagubionemu światu”".
  • Str 131: "Radzieccy religioznawcy, zajmujący się zagadnieniem pochodzenia chrześcijaństwa — Wipper, Boncz-Brujewicz, Ranowicz, Francew, Kowalew, Rozental, Lencman, Szachnowicz — rozpatrują je w oparciu o marksistowską teorię pochodzenia religii, według której „religia jest tylko fantastycznym odzwierciedleniem w ludzkich głowach tych sił zewnętrznych, które rządzą codziennym bytem ludzi, odzwierciedleniem, w którym siły ziemskie przybierają postać sił niebieskich", jak pisze Engels". Nie wiem na ile wypisując nazwiska tych wszystkich radzieckich i nie tylko uczonych nie zapewniam im teraz nieśmiertelności :-) w którą wierzyli, właśnie w tej postaci.
  • Str 144: Główne znaczenie odkryć qumranskich dla badań nad pochodzeniem chrześcijaństwa polega właśnie na tym, że dowodzą one mezbicie, iż już w II i I w. p.n.e. w samym sercu judaizmu w Palestynie dokonywało się pod wpływem stosunków społeczno-politycznych oraz synkretyzmu hellenistycznego przekształcenie starożydowskiej koncepcji politycznego wybawienia narodu żydowskiego w koncepcję moralnego wybawienia dobrych ludzi od zła, które jest przyczyną cierpień człowieka. Taka jest główna idea chrześcijaństwa i tak ten problem starają się wytłumaczyć i rozwiązać — jak to w poprzednim rozdziale widzieliś— członkowie gminy Nowego Przymierza.
    Obrońcy oryginalności chrześcijaństwa, mówiąc o odkryciach qumranskich, starają się wykazać, że mimo szeregu podobieństw istnieją jednak zasadnicze różnice między gmina Nowego Przymierza a chrześcijaństwem.
    Różnicy tej dopatrują się oni w postaci Jezusa, opisanego w utworach wczesnochrześcijańskich nazwanych
    Nowym Testamentem (Przymierzem), jako założyciela chrześcijaństwa, pomijają jednak przy tym — po pierwsze, tę całą złożoność sytuacji społeczno-politycznej i religijnej w imperium rzymskim, o której wyżej mówiliśmy, po drugie zaś — jak naprawdę wyglądało to, co nazywarny wczesnym chrześcijaństwem oraz w jaki sposób powstawały utwory Nowego Testamentu, co jest nader ważne dla oceny ich wiarygodności jaka źródeł historycznych o powstaniu chrześcijaństwa.
    Spójrzmy więc jeszcze, jak wyglądało to, co na ogół nazywamy wczesnym względnie pierwotnym chrześcijaństwem.
    Używając nazwy „pierwotne chrześcijaństwo" należy pamiętać, że jest to określenie, jakie nadajemy dziś ruchowi religijnemu w I—III w. n.e., którego główną ideą było wybawienie przy pomocy Mesjasza — Chrystusa. Sami
    bowiem członkowie tego ruchu nie używali nazwy „chrześcijanie", nazywając się między sobą „braćmi", „świętymi", „doskonałymi". Nazwa „chrześcijanie" jawi się dopiero około połowy II w. n.e. i pochodzi z zewnątrz. Nazwa ta w łacińskiej formie „christiani" lub „chrestiani" pochodzi od greckiego słowa „christas", będącego pochodnym od czasownika „chrio" - namaszczać, które z kolei jest dosłownym tłumaczeniem hebrajskiego „masziach”. Ruch zwany „pierwotnym chrześcijaństwem" — to rózne grupy i grupki nie związane ze sobą w jakieś ścisłe formy organizacyjne, których ideologia koncentruje się wokół idei wybawienia człowieka przez Chrystusa, pośrednika" między bóstwem a ludzkością. Sama jednak interpretacja tej idei i istoty tego pośrednictwa była bardzo zróżnicowana. Jeszcze większe zróżnicowanie panowało w ideach drugorzędnych tych grup, w ich obrzędach, poglądach, zasadach moralnych, społeczno-politycznych i filozoficznych.
  • i dalej: Podsumowując powyższe uwagi, można więc stwierdzić, że między gminą Nowego Przymierza i jej literaturą a chrześcijaństwem i Nowym Testamentem istnieją nie tylko omówione w poprzednim rozdziale podobieństwa w strukturze społecznej i organizacyjnej oraz obrzędach, ale nawet w ideach i pojęciach stanowiących istotę teologicznej doktryny chrześcijaństwa. A istniejące różnice nie tylko nie podważają teorii o ewolucyjnym powstaniu chrześcijaństwa, ale wprost przeciwnie, potwierdzają ją, ukazując nam w zarysie główne linie rozwoju doktryny chrześcijańskiej od judaizmu i iranizmu poprzez synkretyzm hellenistyczny i kulty misteryjne do kształtowania się w walce różnych kierunków ortodoksji (prawowierności) chrześcijańskiej i instytucji Kościoła.
    I w tym właśnie tkwi główne znaczenie odkryć w Qumran nad Morzem Martwym. Są one bowiem jeszcze jednym, wielkim potwierdzeniem słuszności tezy sformułowanej przez Engelsa już w 1894 roku, że „oświecony monoteizm późniejszej greckiej filozofii wulgarnej nie mógłby bez pośredniczącej roli żydowskiej religii monoteistycznej uzyskać tej formy religijnej, w 'której jedynie zdołał pociągnąć ze sobą masy. Skoro jednak żydostwo spełniło tę pośredniczącą rolę, ów monoteizm mógł stać się religią światową jedynie w świecie grecko-rzymskim, rozwijając dalej te idee zdobyte przez ten świat i stapiając się z tymi ideami".

Próbowałem poprzez Google poszukać co jeszcze wydał autor, czym się dziś zajmuje -ale nie znajduję. Jest tylko grafik, który od wielu lat projektuje ładne rzeczy, a w latach 60-tych studiował a potem pracował w teatrze. Pewnie nie ten, no chyba że … i już wietrzę SB-ckie spiski.

Kategorie: , _blog

Słowa kluczowe: qumran, archeologia, informacja, dezinformacja, manipulacja

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę

Disclaimers :-) bo w stopce coś wyglądającego mądrze można napisać. Wszystkie powyższe notatki są moim © wymysłem i jako takie związane są ze mną. Ale są też materiały obce, które tu przechowuję lub cytuje ze względu na ich dobrą jakość, na inspiracje, bądź ilustracje prezentowanego lub omawianego tematu. Jeżeli coś narusza czyjeś prawa - proszę o sygnał abym mógł czym prędzej naprawić błąd i naruszeń zaniechać.