Utwórz konto lub Zaloguj się

Kategoria: _tmp

lista, streszczenie, całość

30 maja 2019 (czwartek), 12:10:10

Czy prawda jest podobna Bogu?

Wracają po raz kolejny (od 2004 roku) do tematu prawdy przypominam, że prawdę określam tak:


Definicja #1:: Prawda to opis rzeczywistości.

oraz


Definicja #2:: Prawda to wynik operacji porównania jakiegoś opisu z rzeczywistością.

A niedawno, w jakimś wykładzie znalazłem taką oto myśl Goethego:

No więc wstawię ją w ramkę, ale raczej jako pytanie niż twierdzenie:

Czy prawda jest podobna Bogu?
Czy nie ukazuje się bezpośrednio
ale musimy ją odgadywać z jej przejawów?

Do przemyślenia.

Do przemyślenia, tym bardziej, że było tu już rozważanie mniej więcej takie:

Prawda to opis - a więc wypowiedź, jakiś zbiór zdań.
Pan Jezus znany jest również jako Logos (Słowo), czyli jako słowo stwarzające wypowiedziane przez Boga aby stało się.
Pan Bóg wypowiedział Słowo i stało się. Co się stało? To co wypowiedział Bóg.
Więc Pan Jezus słuszne nazywał się Prawdą (Ja jestem drogą, prawdą i życiem - J14:6) gdyż był w chwili stwarzania opisem stwarzanej rzeczywistości.

A jak się dochodzi do prawdy?

Po pierwsze: (#1) poprzez zmysłową obserwację świata, opisywanie go słowami w formie zdań i kompletowanie tego zbioru w coś co jest światopoglądem.
Po drugie poprzez ciągłe rozważanie mające na celu (#2) eliminacja sprzeczności z już posiadanego opisu. Po to mamy umysł aby używając go wywalać ze swojej, subiektywnej "prawdy" (ze swojego światopoglądy) zdania sprzeczne. Można wywalać, ale można też kreować hipotezy, teorie, badać je - tu już pojawia się element wiary w to co się wymyśliło (wykreowało).
Po trzecie poprzez (również zmysłowe) (#3) przyjmowanie informacji od autorytetów (i tu jest kłopot, bo autorytetem mogą być również zwodziciele, głupcy i oszuści). Nazwijmy roboczo ten punkt zawierzeniem komuś.
W pewnym momencie zapewne pojawia się problem wiary - a więc konieczność posiadania zdania na jakiś temat gdy się do tego zdania nie doszło za pomocą punktu #1 i #2 a więc jest potrzeba podjęcia decyzji i działań bazując na zdaniu pochodzącym od autorytetu (#3).

Ale to chyba temat na osobną notkę, o ile już czegoś takiego wcześniej nie napisałem (nie pamiętam).

Uwaga: gdzieś tu jest błąd! chyba dobrze byłoby punkt #3 podzielić na #3.1 - krytykę i #3.2 - kreację. ToDo!!!!

Kategorie: zabawa w słowa, _blog, filozofia, _tmp

Słowa kluczowe: prawda, filozofia, goethe, światopogląd

Komentarze: (1)

Marcin Siarnik, July 6, 2019 19:15 Skomentuj komentarz

Pan Jezus daje Ducha Prawdy. Tak mówił.

Skomentuj notkę

22 października 2018 (poniedziałek), 00:51:51

List do Efezjan jako odkrycie tajemnicy

Analizuję - bo na żółto zaznaczyłem na wydruku całej księgi, a teraz muszę to wypisać i przeanalizować.

Mowa apostoła Pawła do starszych w Efezie - fragmenty

W tym fragmencie pojawiają się trzy ważne pojęcia, tak obecne w dziele apostoła Pawła:

ewangelia łaski Bożej - głoszenie potrzeby opamiętania i wiary w Jezusa Mesjasza,
ujawniany cały plan Boga,
ogłaszane Królestwo Boże.

Cytat Dz 20:17-27 tpnt

(17) A z Miletu posłał do Efezu i przywołał do siebie starszych zboru. (18) A gdy przyszli do niego, powiedział im: Wy od pierwszego dnia, gdy przyszedłem do Azji wiecie, jak z wami cały ten czas byłem, (19) Służąc Panu z całą pokorą wśród wielu łez i prób, które na mnie przychodziły z powodu spisków żydowskich, (20) Jak nie powstrzymałem się, aby oznajmiać wam i nauczyć was, zarówno publicznie jak i po domach tego, co pożyteczne, (21) wydając świadectwo Żydom i Grekom o upamiętaniu wobec Boga i o wierze w Pana naszego, Jezusa Mesjasza.

(22) I oto teraz ja, związany w duchu, idę do Jerozolimy, nie wiedząc co mnie w niej spotka; (23) Oprócz tego, że Duch Święty co miasto poświadcza, mówiąc, że czekają mnie więzy i ucisk. (24) Lecz o swoim życiu nie mówię ani jednego słowa, ani go sobie nie cenię, bylebym tylko z radością dokończył swój bieg i służbę, którą otrzymałem od Pana Jezusa, żeby świadczyć o Ewangelii łaski Boga.

(25) A oto teraz ja wiem, że już więcej nie zobaczycie mojego oblicza wy wszyscy, wśród których przeszedłem, ogłaszając Królestwo Boże. (26)Dlatego świadczę wam w dzisiejszym dniu, że jestem nieskalany niczyją krwią. (27) Nie powstrzymywałem się bowiem od oznajmienia wam całego planu Boga.

Ważne rzeczy, które tu widzę:

Paweł wydawał świadectwo zarówno Żydom jak i Grekom.
Paweł świadczył o ...
- konieczności opamiętania (BT: nawrócenia, UBG: pokuty, BW: upamiętania - G3341 μετάνοια, metanoia) wobec Boga;
- wierze w Pana Jezusa Chrystusa.
Treścią służby Pawła jest świadczenie o Ewangelii Łaski Boga (εὐαγγέλιον, euaggelion; χάρις, charis; θεός, theos).
Paweł szedł ogłaszając Królestwo Boże (G932, βασιλεία, basileia; θεός, theos).
Paweł oznajmiał cały plan (G1012, βουλή, boulē) Boga.

List do Efezjan, rozdział 1

Treść Ef 1:7-12 tpnt i kontekst bliski

(7) W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, odpuszczenie upadków według bogactwa Jego łaski, (8) Którą hojnie nas obdarzył we wszelkiej mądrości i roztropności. (9) Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli według swego upodobania, które powziął w Nim, (10) Aby w akcie zarządzenia pełni czasów, w Chrystusie jako głowie, w jedno zgromadzić wszystko, zarówno to co w niebiosach, jak i na ziemi, w Nim, (11) W którym też jesteśmy wybrani do dziedzictwa, my, którzy zostaliśmy przeznaczeni według postanowienia Tego, który sprawia wszystko według decyzji swojej woli, (12) Abyśmy istnieli ku chwale sławy Jego, my, którzy już wcześniej położyliśmy swoją nadzieję w Chrystusie.

Parafraza:

Bóg powziął w Jezusie decyzję, aby w akcie zarządzenia pełni czasów, w Chrystusie jako głowie w jedno zgromadzić wszystko, zarówno to co w niebiosach jak i to na ziemi.

Jesteśmy do tego zjednoczenia przeznaczeni - według postanowienia woli Boga.

List do Efezjan, rozdział 2

Treść Ef 2:12-22 tpnt w szerokim kontekście

(12) Że wy byliście w owym czasie bez Chrystusa, oddzieleni od praw obywateli Izraela i obcy przymierzom obietnicy, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. (13) Ale teraz w Chrystusie Jezusie, wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
(14) On bowiem jest naszym pokojem, który z dwojga jedno uczynił i zburzył w ciele stojący pośrodku mur oddzielenia – wrogość. (15) On Prawo przykazań, zawarte w ustawach, uznał za bezużyteczne, aby z tych dwóch stworzyć w sobie samym jednego nowego człowieka, czyniąc pokój, (16) i pojednał ponownie obydwóch w jednym ciele z Bogiem przez krzyż, w Nim zadając śmierć tej nieprzyjaźni.
(17) A gdy przyszedł, ogłosił dobrą nowinę pokoju wam, którzy byliście daleko, i którzy byliście blisko. (18) Przez Niego bowiem mamy przystęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu. (19) I dlatego już nie jesteście obcymi i przychodniami, ale współobywatelami świętych i domownikami Boga, (20) zbudowanymi na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus, (21) w którym cała budowa razem spajana wzrasta w świętą w Panu świątynię; (22) w którym i wy jesteście wspólnie budowani, na mieszkanie Boga w Duchu.

Wnioski:

Jezus pojednał z Bogiem, przez krzyż ponownie obydwa rodzaje człowieka w jednym ciele - dwa rodzaje ludzi: pewnie Żydzi i Grecy, no i pojednanie z Bogiem.
Przez jezusa mamy przystęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu - znowu dwa rodzaje ludzi, pewnie Żydzi i Grecy)
Jesteśmy jakąś budowlą, .... mieszkaniem Boga w Duchu.

List do Efezjan, rozdział 3

Treść Ef 3:4-9.... lepiej do 12 tpnt

(4) Dzięki temu, czytając, możecie zrozumieć mój wgląd w tajemnicę Chrystusa, (5) która w poprzednich pokoleniach nie była oznajmiona synom ludzkim, tak jak teraz została objawiona Jego świętym apostołom i prorokom w Duchu, (6) że poganie są współdziedzicami i współczłonkami ciała, i współuczestnikami obietnicy Jego w Chrystusie przez Ewangelię.
(7) Jej to stałem się sługą według daru łaski Bożej, danej mi według skutecznej mocy Jego. (8) Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska, abym między poganami głosił dobrą nowinę, to niezgłębione bogactwo Chrystusa, (9) I oświecił wszystkich, jaka jest wspólnota tajemnicy, która jest ukryta od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa;

Obserwacja

Poganie są współdziedzicami i współczłonkami ciała, oraz współuczestnikami obietnicy.

List do Efezjan, rozdział 4

Treść Ef 4:13-16 tpnt

(13) Aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i dogłębnego poznania Syna Bożego, do męża doskonałego, do wymiarów pełni dojrzałości Chrystusa.

(14) Abyśmy więcej nie byli małymi dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi każdym wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie w metodycznym podstępie wciągania w błąd; (15) lecz mówiąc prawdę w miłości, wszyscy wrośli w Tego, który jest głową – w Chrystusa, (16) Z którego całe ciało jest właściwie spajane i wiązane wszelkimi wzajemnie zasilającymi się połączeniami, zgodnie z działaniem w stosownej mierze każdej jego części, przyczynia się do wzrostu ciała dla budowania siebie w miłości.

Obserwacje:

Celem jest:
- dojście do jedności wiary,
- dogłębne poznanie Syna Bożego,
- doskonałość,
- poznanie wymiarów pełni dojrzałości Chrystusa.
Wszyscy mamy wrość w Chrystusa, który jest głową.
Jego Ciało (dzięki Niemu) jest właściwie spajane i wiązane połączeniami.

aaa

Kategorie: biblia, biblia / studium, _tmp, _robocze

Słowa kluczowe: tajemnica, ewangelia, kościół, ciało chrystusa, zbawienie, odkupienie, nowe stworzenie, ef

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę

6 kwietnia 2018 (piątek), 13:03:03

Jeszcze o Zbrodni Kieleckiej

Analizując zbrodnie kielecką próbuję zadać sobie wiele pytań.

kto wymyślił?
kto przygotowywał?
kto puszczał plotki?
kto kierował?
kto prowokował?
kto mordował strzelając?
kto mordował nie używając broni palnej (bo jej nie miał)?
kto hamował tłum?
kto bronił prześladowanych?
kto bronił prześladowanych?
kto tuszował ślady?
kto prowadził śledztwo?
kto został złapany na gorącym uczynku?
kto został złapany i aresztowany potem?
kto został skazany?
kto został uniewinniony?
kto został ukarany?
kto wykorzystywał to propagandowo?
kto po latach ma za to przepraszać?

Ciesze się, że można zajmować się historią. Poprzez historię próbują nami sterować a gdy sami ją badamy to możemy się nie dać.

Kategorie: _tmp, _blog, historia, historia / polityka, polska-izrael

Słowa kluczowe: zbrodnia kielecka, prowokacja kielecka, pogrom kielecki, antysemityzm

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę

30 marca 2018 (piątek), 15:04:04

Apologetyka u św. Pawła

Tu będę zbierał przypadki uprawiania przez apostoła Pawła apologetyki

Paweł w Tesalonikach Dz 17:1-6
Ateny
Korynt
Koryny w liście

Paweł w Tesalonikach Dz 17:1-6

(Dz 17:1 eib) Po przejściu przez Amfipolis i Apolonię, przybyli do Tesalonik. Mieściła się tu synagoga Żydów. (2) Paweł, zgodnie ze zwyczajem, odwiedził ich i przez trzy szabaty rozprawiał (διελεγετο [dielegeto]) z nimi. Powoływał się na Pisma, (3) wyjaśniał (διανοιγων [dianoigōn]) i dowodził (παρατιθεμενος [paratithemenos]), że Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać. Oznajmił im też, że tym Chrystusem jest Jezus, którego on im głosi. (4) Niektórzy dali się przekonać (επεισθησαν [epeisthēsan]) i dołączyli (προσεκληρωθησαν [proseklērōthēsan]) do Pawła i Sylasa. Przyłączyła się do nich również wielka liczba pobożnych Greków oraz niemało wybitnych kobiet.

(5) To wywołało zazdrość u Żydów. Dobrali więc sobie paru niegodziwców spośród próżnujących na rynku mężczyzn, wywołali zbiegowisko, podburzyli miasto, naszli dom Jazona i próbowali wyprowadzić ich przed lud. (6) Gdy ich jednak nie znaleźli, zawlekli Jazona i niektórych braci do przedstawicieli władz miejskich. Ci ludzie — krzyczeli — szerzą zamęt po całym zamieszkałym świecie! Przybyli i tutaj!

(Dz 17:1ubg) A gdy przeszli Amfipolis i Apolonię, przybyli do Tesaloniki, gdzie była synagoga żydowska. (2) Wtedy Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał (διελεγετο [dielegeto]) z nimi na podstawie Pisma; (3) Wyjaśniając (διανοιγων [dianoigōn]) i nauczając (παρατιθεμενος [paratithemenos]), że Chrystus musiał cierpieć i powstać z martwych oraz: Ten Jezus, którego wam głoszę, jest Chrystusem. (4) I niektórzy z nich uwierzyli (επεισθησαν [epeisthēsan]) i przyłączyli (προσεκληρωθησαν [proseklērōthēsan]) się do Pawła i Sylasa, również mnóstwo pobożnych Greków i niemało znamienitych kobiet.

(5) Ale ci Żydzi, którzy nie uwierzyli, zdjęci zazdrością, dobrali sobie niektórych niegodziwych próżniaków, a kiedy zebrali dużą grupę, podburzyli miasto. Naszli dom Jazona i szukali ich, aby wyprowadzić ich przed lud. (6) Gdy jednak ich nie znaleźli, zaciągnęli Jazona i niektórych braci przed przełożonych miasta, krzycząc: Oto ci, którzy cały świat wzburzyli, przyszli też tutaj; (7) A Jazon ich przyjął. Oni wszyscy postępują wbrew dekretom cesarza, mówiąc, że jest inny król, Jezus.

Słowa:

διελεγετο [dielegeto] - rozmawiał, wykładał -> rozprawiał
διανοιγων [dianoigōn] - otwierając -> wyjaśniając
παρατιθεμενος [paratithemenos] - podając -> nauczając
επεισθησαν [epeisthēsan] - zostali przekonani -> uwierzyli
προσεκληρωθησαν [proseklērōthēsan] - zostali przydzieleni, przyłączeni do

Wnioski:

aaaaa

Kategorie: notatka, teologia / notatka, zabawa w greckie słowa, _tmp

Słowa kluczowe: paweł, apostoł paweł, Dz, Dz17

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę

23 marca 2018 (piątek), 14:03:03

Biblia o Szatanie

#0. Wstęp

Przeciwstawcie diabłu, a od was ucieknie.
(List Jakuba 4:7)

To samo w szerszym kontekście

Jk 4:7-8 eib (7) Podporządkujcie się zatem Bogu, przeciwstawcie diabłu, a od was ucieknie. (8) Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was. Obmyjcie ręce, grzesznicy, i oczyśćcie serca, wy, chwiejni.

#1. Rozważania o Bogu

Wydaje mi się, że aby dobrze zrozumieć osobę szatana należy najpierw przypomnieć sobie prawdę o Bogu - Stworzycielu. Otóż był taki moment, w którym nie było nic tylko Bóg. Nic - tzn. nie było nieba, nie było ziemi, nie było istot żadnych innych niż Bóg, który będąc miłością pewnie w sobie więcej niż jedną osobę zawierał, ale to nie temat na teraz. W każdy razie w pewnym momencie, a było to ...

Na początku, Bóg stworzył niebo i ziemie (Gen 1:1:)

#2. W Księdze Hioba

Akcja z niszczeniem Hioba wg. zamysłu Boga, rozdział 1 i 2

Bóg wzywa Szatana
dialog przeanalizować
wnioski: ???

Synowie Boży przy stworzeniu świata

W części, w której Bóg objawia swoją chwałę (rozdziały 38-41) zadając trudne pytania Hiobowi pojawia się takie pytanie:

Hiob 38:4-7 ubg
(4) Gdzie byłeś, kiedy zakładałem fundamenty ziemi? Powiedz, jeśli masz tę wiedzę. (5) Kto określił jej rozmiary? Czy wiesz? Kto rozciągnął nad nią sznur? (6) Na czym są oparte jej podstawy? Kto położył jej kamień węgielny; (7) Gdy gwiazdy poranne razem śpiewały i radowali się wszyscy synowie Boży?

W tych pytaniach jest informacja: Gdy były zakładane były podstawy ziemi gwiazdy poranne śpiewały i radowali się synowie Boży. Czy nadania cech osobowych (śpiewanie, radowanie się) gwiazdą i synom Bożym można wnioskować, że chodzi o jakieś byty duchowe, w szczególności o tych, którzy wykorzystywani są jako posłańcy (anioły)?

Widzenie Elizafata Hiob 4:17nn

Hiob 4:17

⁽¹⁷⁾"Czyż u Boga człowiek jest niewinny, czy u Stwórcy śmiertelnik jest czysty?”
⁽¹⁸⁾ Wszak On sługom swoim nie ufa:
i w aniołach braki dostrzega.
⁽¹⁹⁾ A cóż mieszkańcy glinianych lepianek, których podstawy na piasku? -
Łatwiej ich zgnieść niż mola.
⁽²⁰⁾ Od rana do zmroku wyginą,
bez sławy przepadną na wieki.
⁽²¹⁾ Czy ich mieszkanie nie runie? Umrą, lecz nie w mądrości.

EIB: ⁽¹⁷⁾Czy śmiertelnik może być sprawiedliwszy niż Bóg,
a człowiek — czystszy od swego Stwórcy?
⁽¹⁸⁾Skoro On swoim sługom nie dowierza i w aniołach widzi braki,
⁽¹⁹⁾to co powiedzieć o tych z chat glinianych,
wciśniętych w proch fundamentami?!
Łatwiej ich zdeptać niż robaki!
⁽²⁰⁾Rozbici między rankiem a wieczorem,
nikną na zawsze, bez śladu.
⁽²¹⁾Sznurka szarpnięciem [namiot życia] złożony
— zanim człowiek nabrał rozumu.

Jak diabeł widzi człowieka:

jako winnego przed Bogiem
jako śmiertelnika
jako nieczystego
jako mieszkańców glinianych lepianek, które stoją na piasku i można je zgnieść jak mola
jak coś, co szybko wyginie
jako coś co przepadnie bez sławy
jako coś co ma nietrwałe mieszkanie (mieszkanie := forma egzystencji)
jako coś co nie zdobędzie mądrości.

#3. U Izajasza

Analiza treści Iz 14:1-16 ubg

(1) PAN bowiem zlituje się nad Jakubem i znowu wybierze Izraela, i osadzi ich w ich własnej ziemi. Cudzoziemcy przyłączą się do nich i przystaną do domu Jakuba. (2) Wezmą ich narody i przyprowadzą do ich miejsca. A dom Izraela weźmie ich w posiadanie w ziemi PANA jako sługi i służące. I będą trzymać w niewoli tych, u których byli w niewoli, i będą panować nad swoimi ciemięzcami.	Bez wnikania kto kogo potraktuję te 2 wersy jako określenie czasu, bo wygląda to na *Królestwo Mesjańskie* a więc przyszłość.
(3) W tym dniu, kiedy PAN da ci odpoczynek po twojej udręce, po twoim strachu i po twojej ciężkiej niewoli, w którą zostałeś podbity; (4) Podejmiesz tę przypowieść przeciw królowi Babilonu i powiesz:	Inne tłumaczenia mówią, że ta przypowieść będzie szyderstwem (eib) lub satyrą (bt) o królu Babilonu.
O jakże ustał ciemięzca! Jakże ustało złote miasto! (5) PAN złamał kij niegodziwych i berło panujących; (6) Tego, który smagał ludzi z wściekłością nieustannymi ciosami, który panował w gniewie nad narodami i dręczył bez litości.	ciemiężenie ciemiężcy się skończyło złote miasto się skończyło cięmiężca (szatan) smagał ludzi z wściegłością nieustannymi ciosami cięmiężca (szatan) panował w gniewie nad narodami ciemiężca (szatan) dręczył bez litości
(7) Teraz cała ziemia odpoczywa i jest spokojna, wszyscy głośno śpiewają; (8) Nawet cyprysy radują się z powodu ciebie, a także cedry Libanu, mówiąc: Odkąd ległeś, żaden drwal nie powstał przeciwko nam.	a w czasach Królestwa Mesjańskiego (o ile to o nie chodzi) wszystko odpoczywa.
(9) Piekło (szeol, kraina umarłych) w dole poruszyło się przez ciebie, by wyjść ci na spotkanie; dla ciebie obudziło umarłych, wszystkich książąt ziemi; rozkazało wszystkim królom narodów powstać ze swoich tronów.	W szeolu przez szatana zrobiło się zamieszanie.
(10) Ci wszyscy odezwą się i powiedzą ci: Czyż zasłabłeś jak i my? Czy stałeś się podobny do nas? (11) Strącono do piekła (szeolu, krainy umarłych) twój przepych i dźwięk twojej lutni. Twoim posłaniem jest robactwo, robactwo też jest twoim przykryciem.	Królowie ziemscy zdziwili się, gdy szatan tan się pojawił. Myśleli, że miał większą niż oni moc. Sami nie dziwią się już, że umarli, ale, że szatan też tam się pojawił to się dziwią. (-> Ap 20 - szatan związany na 1000 lat)
(12) O jakże spadłeś z nieba, Lucyferze, synu jutrzenki! Powalony jesteś aż na ziemię, ty, który osłabiałeś narody!
(13) Ty bowiem mówiłeś w swoim sercu: Wstąpię do nieba, ponad gwiazdy Boga wywyższę swój tron. Zasiądę na górze zgromadzenia, na krańcach północy, (14) wzniosę się nad szczyty obłoków, będę równy Najwyższemu.
(15) Lecz zostaniesz strącony aż do piekła (szeol, kraina umarłych), do krańców dołu.
(16) Ci, którzy cię ujrzą, będą patrzeć na ciebie i zastanawiać się nad tobą, mówiąc: Czy to ten, który wprawił w drżenie ziemię i trząsł królestwami?

Fakty o Szatanie:

.12 - szatan osłabiał narody
.16 - szatan wprawiał w drżenie ziemią i trząsł królestwami

Postawa szatana:

Myślenie szatana obrazują słowa zapisane w .16:

Wstąpię do nieba, ponad gwiazdy Boga wywyższę swój tron.
Zasiądę na górze zgromadzenia, na krańcach północy;
Wzniosę się nad szczyty obłoków,
Będę równy Najwyższemu.

Relacja z królami ziemi

dziwią się, że Szatan też jest w szeolu.

#4. U Ezehiela

Analizuję fragment Ez 28:12-19 ubg - ale trudny to tekst, bardzo poetycki. UBG nie jest tu łatwe, może lepie inny przekład czytać?

(12) Synu człowieczy, podnieś lament nad królem Tyru i mów do niego: Tak mówi Pan BÓG:	Niby to tekst o królu Tyru, ale żaden król Tyru nie był w Edenie.
Ty pieczętujesz sumę, pełen mądrości i doskonały w swej piękności;	pieczętowanie sumy? mądrość piękno BW: byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna, BT: Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości i niezrównanie piękny. EIB: Byłeś najwyższą miarą mądrości i piękna.
(13) Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; twoim nakryciem był wszelki drogi kamień: karneol, topaz i jaspis, chryzolit, onyks i beryl, szafir, karbunkuł i szmaragd oraz złoto.	Ponieważ pojawia się to też w Nowej Jerozolimie więc może należy się temu przypatrzeć.
Wykonanie twoich bębenków i fletów zostało przygotowane w dniu, kiedy zostałeś stworzony.
(14) Ty jesteś namaszczonym cherubinem nakrywającym;	Szatan jest cherubinem nakrywającym (cokolwiek to znaczy) ???
ja cię ustanowiłem.	Ważne info: Bóg stworzył szatana.
Byłeś na świętej górze Boga, przechadzałeś się wśród kamieni ognistych. (15) Byłeś doskonały w swoich drogach od dnia, kiedy zostałeś stworzony, aż znalazła się w tobie nieprawość.
(16)Przez twój ogromny handel pełno pośród ciebie bezprawia, i zgrzeszyłeś.
Dlatego zrzucę cię z góry Boga, cherubinie nakrywający, wyniszczę cię spośród kamieni ognistych.
(17) Uniosło się twoje serce z powodu twojej piękności, znieważyłeś swoją mądrość z powodu twojego blasku.	z powodu piękności uniosło się serce, ale znieważył mądrość
Rzucę cię na ziemię i postawię cię przed królami, aby się tobie przypatrzyli.	szatan ma dziwną relację z królami. mają się na niego patrzyć.
(18) Mnóstwem twoich nieprawości i nieprawością twego handlu splugawiłeś swoją świątynię.	coś z tym handlem też tu jest.
Dlatego wywiodę ogień z twego wnętrza, który cię pożre, a zamienię cię w popiół na ziemi na oczach wszystkich, którzy na ciebie patrzą.	a tu już jest opis końca
(19) Wszyscy, którzy cię znają wśród narodów, zdumieją się nad tobą. Staniesz się postrachem i nie będzie ciebie już na wieki.

#5. Jezus widział upadek Szatana - i nawiązuje do tego nauczając o Królestwie

Przy okazji nauczania uczniów Jezus powiedział nieco o szatanie. Łk 10:17-22, tpnp

(17) I wróciło owych siedemdziesięciu z radością, mówiąc: Panie! W Twoim imieniu demony są nam podległe. (18) A wtedy powiedział im: Widziałem jak szatan niby błyskawica spadł z nieba. (19) Oto daję wam władzę, abyście deptali po wężach i po skorpionach, i po całej mocy nieprzyjaciela, a nic wam na pewno nie wyrządzi krzywdy. (20) Jednak nie radujcie się z tego, że duchy są wam poddane; ale radujcie się raczej z tego, że imiona wasze zostały zapisane w niebiosach. (21) W tej właśnie godzinie rozradował się Jezus w duchu i powiedział: Wyznaję Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je niemowlętom! Tak, Ojcze – gdyż uznałeś to za dobre przed Tobą. (22) Wszystko zostało mi przekazane od Ojca mojego; i nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec, i kim jest Ojciec, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce to objawić.

Analiza

Jezus widział jak szatan niby błyskawica spadł z nieba.
Jezus daje uczniom władzę deptania po wężach i skorpionach, i po całej mocy nieprzyjaciela.
Ważniejsze jest dla nas, że nasze imiona są zapisane w Księdze Życia, niż to, że mamy moc nad duchami.
Całą tą wiedzę o Królestwie Ojciec dał Jezusowi i objawia nie wielkim a małym.

#6. Apokalipsa, rozdział 12, wersety 7-9

I wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego, lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie. I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie” (Objawienie Jana 12,7-9).

Fakty:

Pojęcia pod którymi funkcjonuje szatan to
- ogromny smok
- wąż starodawny
- diabłem
- szatanem
Szatan zwodzi cały świat.
Szatan (po bitwie z Michałem i jego aniołami) zrzucony został na ziemie razem ze swoimi aniołami.
Z Łk 10:18 wiemy, że Pan Jezus był świadkiem tego zrzucania.
Pewnie jakoś się to wiąże z Dan12:11nn ale nie wiem jeszcze jak.

#7. Apokalipsa, końcówka czyli rozdział 20

Ap 20:1-3 tpnt
(1) I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz do otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. (2) I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat; (3) I wrzucił go do otchłani, i zamknął go, i położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził więcej narodów, aż się wypełni tysiąc lat; a po tych wydarzeniach trzeba, by został rozwiązany na krótki czas.

Ap 20:7-10 tpnt
(7) A gdy dopełni się tysiąc lat, uwolniony zostanie szatan ze swojego więzienia, (8) I wyjdzie zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, aby je zgromadzić na bitwę; a liczba ich jak piasek morza. (9) I wstąpili na szerokość ziemi, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I zstąpił ogień z nieba od Boga i pochłonął ich. (10) Wówczas diabeł, który ich zwodził, zostanie wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie już przebywa bestia oraz fałszywy prorok. Tam będą dręczeni dniem i nocą — na wieki.

Fakty:

z nieba zstępuje anioł z kluczem do otchłani i łańcuchem
wiąże węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan
szatan będzie siedział w tej otchłani 1000 lat
w tym czasie szatan nie będzie zwodził narodów (-> Iz14:10 - królowie siedzący w szeolu zdziwią się, że tam wrzucony został szatan)
potem zostanie rozwiązany na krótko aby zwieść ale to jest szybka sprawa
na koniec zostanie wrzucony do jeziora ognia i siarki

#8. Inne fragmenty, które należy przeanalizować

Kuszenie w księdze rodzaju

Rdz 3:1-7 ubg
(1) A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta polne, które PAN Bóg uczynił. Powiedział on do kobiety:

Czy Bóg rzeczywiście powiedział: Nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew tego ogrodu?

(2) I kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew tego ogrodu; (3) Ale o owocu drzewa, które jest pośrodku ogrodu, Bóg powiedział: Nie będziecie z niego jeść ani go dotykać, abyście nie umarli.

(4) I wąż powiedział do kobiety: Na pewno nie umrzecie; (5) Ale Bóg wie, że tego dnia, gdy z niego zjecie, otworzą się wasze oczy i będziecie jak bogowie znający dobro i zło.

(6) A gdy kobieta spostrzegła, że owoc drzewa był dobry do jedzenia i miły dla oka, a drzewo godne pożądania dla zdobycia wiedzy, wzięła z niego owoc i zjadła; dała też swemu mężowi, który był z nią; i on zjadł. (7) I otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy. Spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski.

Kuszenie w kościele - 2Kor 11:3-4

2Kor 11:3-4 eib
(3) Obawiam się jednak, czy w jakiś sposób — podobnie jak wąż zwiódł Ewę swoją przebiegłością — wasze myśli nie zostały skażone i odwiedzione od szczerości i czystości względem Chrystusa. (4) Bo gdy przychodzi ktoś inny, głosi Jezusa, którego nie głosiliśmy, lub gdy przyjmujecie innego ducha, nie tego, którego otrzymaliście, lub inną dobrą nowinę, nie tę, którą przyjęliście, wówczas znosicie to z łatwością.

#9. Szatan działający

Zaślepia myśli niewierzących

^{(2Kor4:3 tpn)}A jeśli nasza Ewangelia jest zakryta, to jest zakryta wśród tych, którzy giną.⁽⁴⁾Dla niewierzących, którym bóg tego wieku (αιωνος aiōnos, BT, BW, BG: świata) zaślepił myśli, aby nie świeciła im światłość Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.

Smutna jest ta robota szatana.

Szuka kogo pożreć - dotyczy kościoła!

1P 5:8 TPNT - Trzeźwymi bądźcie, czuwajcie, ponieważ przeciwnik wasz, diabeł (διαβολος), chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć (BT, BG: pożreć).

Diabłu należy się przeciwstawić aby uciekł.

Jk 4:7-8 TPNT - "Poddajcie się więc Bogu, a przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was.

Kategorie: teologia, _blog, _tmp

Słowa kluczowe: diabeł, szatan, biblia, apokalipsa, Iz14, ez28

Komentarze: (1)

wojtek, October 1, 2018 18:52 Skomentuj komentarz

Cytaty o szatanie w TP S01E04 - Eden: Pierwsza Epoka Ludzkości

(...)

0:40:55 Rdz 3:1

A wąż był chytrzejszy niż wszystkie dzikie zwierzęta, które uczynił Pan Bóg. I rzekł do kobiety: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść?

0:42:56 Obj 20:2

I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat.

0:43:38 Obj 12:7-9

7 I wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego, 8 Lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie. 9 I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie.

0:45:29 Ez 28:12

Synu człowieczy, zanuć pieśń żałobną na królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ty, który byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna,

0:46:21 Ez 28:12

Synu człowieczy, zanuć pieśń żałobną na królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ty, który byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna,

0:46:47 Ez 28:13

Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okryciem twoim były wszelakie drogie kamienie: karneol, topaz i jaspis, chryzolit, beryl i onyks, szafir, rubin i szmaragd; ze złota zrobione były twoje bębenki, a twoje ozdoby zrobiono w dniu, gdy zostałeś stworzony.

0:47:41 Ez 28:14-15

14 Obok cheruba, który bronił wstępu, postawiłem cię; byłeś na świętej górze Bożej, przechadzałeś się pośród kamieni ognistych.15 Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zostałeś stworzony, aż dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość.

0:48:05 Ez 28:16

Przy rozległym swoim handlu napełniłeś swoje wnętrze gwałtem i zgrzeszyłeś. Wtedy to wypędziłem cię z góry Bożej, a cherub, który bronił wstępu, wygubił cię spośród kamieni ognistych.

0:48:44 Iz 14:4

Że zanucisz tę szyderczą pieśń o królu babilońskim i powiesz tak: Wykończył się ciemięzca, skończyło się panoszenie!

0:50:11 Iz 14:12

O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!

0:50:46 Iz 14:12

O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!

0:51:06 Iz 14:13-14

13 A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy. 14 Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym.

0:51:36 Iz 14:15

A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści.

0:53:29 2Kor 11:3-4

3 Obawiam się jednak, ażeby, jak wąż chytrością swoją zwiódł Ewę, tak i myśli wasze nie zostały skażone i nie odwróciły się od szczerego oddania się Chrystusowi. 4 Bo gdy przychodzi ktoś i zwiastuje innego Jezusa, którego myśmy nie zwiastowali, lub gdy przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, lub inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosicie to z łatwością.

(...)

Skomentuj notkę

1 marca 2018 (czwartek), 12:52:52

Księga Hioba - Bóg objawia swą chwałę (wniosek #3)

Kiedyś obiecałem sobie, że przeanalizuję pytania zawarte w rozdziałach 38-41. Dlaczego? Bo w nich Bóg objawia swoją chwałę Hiobowi, Hiob nie ma nic do powiedzenia, za to w pytaniach jest całkiem sporo dawka wiedzy.

Obiecałem sobie i zacząłem - w ten sposób, że skopiowałem w tabelkę, i sobie czytając komentuję.

Tabelka

??? Człowiek jest stworzony później, gdy ziemia już była posadowiona.

Treść	Analiza
(38:3) Przepasz jak mężczyzna swe biodra! Będę cię pytał, a ty Mnie pouczysz.
(4) Gdzie byłeś, gdy posadawiałem ziemię? Powiedz, jeśli to wiesz i rozumiesz.
(5) Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy?	W analizie wymiarów i rozmiarów jako ludzie jesteśmy słabi.
(6) Na czym osadzone są jej podstawy, albo kto położył jej kamień węgielny, (7) gdy chórem śpiewały gwiazdy poranne, a aniołowie Boży wznosili radosne okrzyki?	O grawitacji też niewiele wiemy, podobnie jak o gwiazdach i aniołach.
(8) Kto osłonił morze przy jego narodzinach, gdy burząc się, wychodziło z łona, (9) gdy obłok uczyniłem jego szatą, a ciężką chmurę becikiem, (10) gdy wyznaczyłem mu moją granicę, gdy założyłem zawory oraz bramy (11) i powiedziałem: Dotąd dojdziesz — i nie dalej! I tu zatrzymasz swoje dumne fale!
(12) Czy odkąd żyjesz, obudziłeś poranek? Czy zorzy wskazałeś jej miejsce, (13) tak by objęła krańce ziemi, z której bezbożni zostaną strząśnięci? (14) By ziemia nabrała kształtów jak glina pod pieczęcią, zaczęła mienić się jak odzienie, (15) by w końcu bezbożnym odebrano światło i ich dumnie wzniesione ramiona utrącono?	z krańców ziemi bezbożni zostaną strząśnięci? #płaska ziemia.? Nie - to może być przecież wielowymiarowe i pewnie tak należy to rozumieć. #przestrzeń.
(16) Czy dotarłeś aż do źródeł morza i przechadzałeś się po dnie morskiej toni?	morze
(17) Czy otworzyły się przed tobą bramy śmierci i czy widziałeś bramy jej cienia?	biologiczne czy metafizyczne te rozważania?
(18) Czy poznałeś rozmiary ziemi? Powiedz, jeżeli wiesz to wszystko!
(19) Którędy prowadzi droga tam, gdzie mieszka światło? A ciemność? Gdzie jest jej mieszkanie, (20) tak byś mógł ją zawrzeć w jej granicach i był świadom ścieżek do jej domu?
(21) Oczywiście wiesz o tym! Wtedy cię urodzono! Żyjesz od niepamiętnych czasów!	Czy to mowa o granicach poznania czasu? A może o tym, że nie ma granic skoro od niepamiętnych czyli dawnych czasów?
(22) Czy dotarłeś aż do skarbnic śniegu? I czy widziałeś skarbnice gradu, (23)który przechowuję na czas ucisku, na dzień walki i bitwy?
(24) Którędy prowadzi droga tam, gdzie dzieli się światłość, i skąd wypuszcza się na ziemię wiatr wschodni? (25) Kto wyrąbał koryto ulewie i drogę trzaskom gromów, (26) by nawodnić ziemię bezludną, niezamieszkaną pustynię, (27) by nawodnić nieużytki i ugory i zazielenić je dywanem trawy?
(28) Czy deszcz ma ojca? Kto zrodził krople rosy? (29) Z czyjego łona pochodzi lód? I kto zrodził szron niebios? (30) Wody twardnieją jak kamień, a powierzchnia głębin wód tężeje!
(31) Czy wiesz, jak połączyć Plejady lub rozluźnić więzy Oriona?	#astronomia
(32) Czy umiesz we właściwym czasie wyprowadzać konstelacje lub pokierować Niedźwiedzicą z jej młodymi?	#astronomia
(33) Czy znasz porządek niebios? Czy ustanowiłeś ich władzę na ziemi?	#astronomia
(34) Czy możesz podnieść swój głos ku obłokom i sprowadzić na siebie masy wód? (35) Czy możesz puścić błyskawice, tak by wyruszyły i powiedziały: Jesteśmy na twoje rozkazy!?
(36) Kto w najdalszych głębiach umieścił mądrość lub dał bystrość rozumowi? (37) Kto potrafi w mądrości przeliczyć obłoki i kto zdoła uchylić łagwi z wodą niebios, (38) gdy proch ziemi zbija się w twardą masę, a bryły przylegają do siebie?
(39) Czy polujesz na łup dla lwicy i zaspokajasz pragnienie lwiąt, (40) gdy kulą się na legowiskach lub siedzą w gąszczu na czatach?	#zoologia
(41) Kto przygotowuje krukowi pokarm, gdy jego pisklęta wołają do Boga albo tułają się bez pożywienia?"	#zoologia

(1) Czy znasz porę, gdy rodzą kozice górskie? Czy pilnujesz czasu rodzenia łań? (2) Czy ty wyliczasz miesiące ich ciąży i ustalasz im datę porodu? (3) Same przykucają, wydają na świat potomstwo i pozbywają się swoich bólów. (4) Ich młode wzmacniają się, rosną na otwartych przestrzeniach, potem odchodzą i już do nich nie wracają.	kozica, łania
(5) Kto wypuścił dzikiego osła i kto rozwiązał jego pęta — (6) tego, któremu step przeznaczyłem na dom i słone miejsca na mieszkanie? (7) Kpi sobie ze zgiełku miasta, nie słyszy komend poganiacza. (8) Przemierza góry za paszą, tam szuka sobie zieleni.	Dziki osioł, onagier
(9) Czy zechce służyć ci bawół, czy przenocuje u twego żłobu? (10) Czy przywiążesz go sznurem do pługa? Czy zabronuje za tobą zagony? (11) Czy zdasz się na jego siłę i zechcesz mu powierzyć plony? (12)Czy zaufasz, że zwiezie twe snopy, że dostarczy je na klepisko?	Bawół
(13) Skrzydła strusicy trzepoczą, lecz czy to skrzydła i pióra bociana? (14) Bo na ziemi znosi swe jaja i wygrzewa je w piasku, (15) zapomina, że je może zgnieść nogą lub że zdeptać je może zwierzyna. (16) Twardo postępuje z młodymi, jakby nie należały do niej, nie boi się, że jej trud był daremny, (17) gdyż Bóg pozbawił ją takiej mądrości i ograniczył jej rozum. (18) Za to, gdy podniesie się do ucieczki, szydzi z konia wraz z jego jeźdźcem!	struś pędziwiatr o małym rozumku
(19)Czy to ty dajesz koniowi siłę? Czy odziewasz w grzywę jego kark? (20) Czy na twój rozkaz skacze jak szarańcza? Siła jego rżenia budzi respekt! (21) Drze kopytami ziemię, cieszy się swoją siłą, wybiega na spotkanie oręża! (22) Drwi z trwogi, nie ma w nim lęku, nie ustępuje przed mieczem. (23) Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida. (24) Z tętentem i w podnieceniu pochłania odległości, a na głos trąby nie ustoi spokojnie. (25) Ledwie zatrąbią, rży głośno, z oddali wyczuwa bitwę, rozkazy wodzów i sygnał do walki.	koń, koń bojowy, bitwa
(26) Czy mocą twojego rozumu wzlatuje jastrząb i chwyta w skrzydła wiatr południowy?	jastrząb
(27) Czy na twój rozkaz wznosi się orzeł i zakłada swe gniazdo wysoko? (28) Mieszka na skale i tam nocuje — na iglicach i graniach skalnych. (29) Stamtąd wypatruje żeru, sięga wzrokiem daleko.	orzeł
(30) Jego młode chciwie piją krew, zjawia się wszędzie, gdzie padają zabici.	dalej orzeł, ale nawiązanie do bitwy, która była przy koniu

(1) Następnie PAN skierował do Joba te słowa:	narracja
(2) Czy korektor Wszechmocnego chce spierać się dalej? Niech oskarżyciel Boga odpowie! (3) Wtedy Job odezwał się do PANA: (4) Cóż Ci odpowiem? Przecież jestem niczym. Swoją rękę kładę na ustach. (5) Raz powiedziałem i już się nie odezwę, przemówiłem po raz drugi — i już nie powtórzę. (6) Wtedy PAN odpowiedział Jobowi wśród burzy: (7) Przepasz jak mężczyzna swe biodra. Będę ci zadawał pytania, a ty Mnie pouczysz!
(8) Czy rzeczywiście chcesz podważać mój sąd, przeczyć Mi, by wykazać swą rację? (9) Czy masz taką siłę jak Bóg i możesz głosem zagrzmieć jak On? (10) Jeśli tak, to okaż swą wielkość i wspaniałość, zalśnij blaskiem i majestatem! (11) Wylej swój wezbrany gniew, zauważ każdego pysznego i poniż go! (12)Przyjrzyj się każdemu z nich i utrąć go, zdepcz bezbożnych tam, gdzie się panoszą! (13) Pogrzeb ich wszystkich w prochu, ukryj ich oblicza przed wzrokiem! (14) Wtedy i Ja ci przyznam, że twoja prawica jest w stanie cię wybawić.
(15) Spójrz na bestię. Stworzyłem ją podobnie jak ciebie, a żywi się trawą niczym bydlę. (16) Zobacz jednak, jaką siłę ma w biodrach i jaką moc w swoich mięśniach! (17) Swój ogon wypręża jak cedr, ścięgna ud ma mocno splecione, (18) kości jak rury miedziane, a członki jak drągi żelazne. (19) Jest jednym z najciekawszych Bożych dzieł, jej Stwórca wyciągnął do niej miecz. (20) Tak, góry dostarczają jej paszy, miejsca, gdzie hasa zwierzyna. (21) Wyleguje się pod krzewami lotosu, w ukryciu trzciny i bagna. (22) Lotos osłania ją cieniem, otaczają ją nadrzeczne wierzby. (23) Nie płoszy jej wzburzona rzeka; zachowuje spokój, choćby Jordan wpadł jej w paszczę. (24) Nie daje się jej łatwo złapać, trudno jej nozdrza przekłuć chwytakiem!	#dinozaur.
(25) Albo czy wyciągniesz hakiem Lewiatana? Czy sznurem związałbyś mu język? (26) Czy przewlekłbyś mu linę przez nozdrza albo czy szczęki przebiłbyś ościeniem? (27) Czy korzyłby się on przed tobą w licznych prośbach lub przemawiał do ciebie uprzejmie? (28) Czy zawarłby z tobą przymierze, aby być twoim sługą na zawsze? (29) Czy możesz pobawić się z nim jak z ptaszkiem lub uwiązać go niczym zabawkę dla swych córek? (30) Czy handlują nim cechy rybackie? Czy sprzedają go między kupców? (31) Czy grotem podziurawisz mu skórę lub harpunem rybackim głowę? (32) Połóż tylko na nim swą dłoń! Chwila walki — i kolejnej nie będzie. (1) Łudzi się, kto ma nadzieję go schwytać! Sam jego widok już zwala z nóg. (2) Trudno znaleźć śmiałka, który by chciał go podrażnić, a cóż dopiero kogoś, kto chciałby mierzyć się ze Mną!	lewiatan, cech rybacki

(3)Kto przeciw Mnie wystąpi, abym mu dał odprawę? Pod całym niebem nie ma takiego!
(4) Powiem jeszcze jednak o jego wyglądzie, o jego wielkiej sile i przepięknych kształtach. (5) Kto odkryje wierzch jego zbroi? Kto zechce podejść do podwójnej kolczugi? (6) Kto by chciał otworzyć wrota jego paszczy? Przecież spomiędzy jego kłów wionie grozą! (7) A jego grzbiet to rzędy tarcz, złączone ze sobą na kamień. (8) Jedna przylega do drugiej, nie przejdzie między nimi powietrze. (9) Jedna z drugą jest spojona, zwierają się i nie dzielą. (10) Swoim parskaniem rzuca błyski światła, a jego oczy są jak powieki zorzy. (11) Z jego paszczy buchają pochodnie i strzelają z niej iskry ognia. (12) Z jego nozdrzy dobywa się dym jak z garnka, który paruje, lub z kotła. (13) Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień. (14) W jego karku spoczywa siła, a przed nim ludzie zataczają się w trwodze. (15) Fałdy jego cielska łączą się ze sobą, są na nim jakby odlane, nieruchome. (16) Jego klatka jest twarda jak skała, przypomina dolny kamień młyński. (17) Gdy się ruszy, drżą nawet najdzielniejsi, łamią się ich szeregi, nie trafiają. (18) Nie ostanie się miecz, który go dosięga, ani dzida, ani pocisk, ani włócznia. (19) Żelazo uważa za słomę, brąz za drzewo zbutwiałe. (20) Nie płoszy go strzała z łuku, kamienie z procy to sieczka. (21) Maczugę uważa za plewę i kpi z grzechotania włóczniami. (22) Od spodu ma ostre skorupy, miażdży jak broną błoto. (23) Głębina bulgoce przy nim jak kocioł, morze burzy się niczym wrząca maź. (24) Zostawia za sobą jasny szlak, toń wygląda jak pokryta siwizną. (25) Prochu ziemi nie depcze nic podobnego — jest stworzeniem nie znającym lęku. (26) Patrzy z góry na wszystko, co wzniosłe, on, król wszystkiego, co dumne.	jeszcze o dinozaurze, albo krokodylu, albo jakimś innym smoku

ToDo:

Fajnie by było to poprawić kiedyś.

Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium, _blog, _tmp

Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, księga hioba, chwała, objawienie

Komentarze: (1)

Gosia, August 25, 2019 23:13 Skomentuj komentarz

Tak, dopiero po tym, jak Hiob poznaje chwałę, potęgę, majestat i moc Boga - które Bóg mu pokazuje na podstawie swojego stworzenia - dopiero wtedy padają kluczowe słowa Hioba (czyli Hiob w nowy, pełniejszy sposób poznał Boga lub też Bóg mu się objawił): "Tylko ze słyszenia wiedziałem o tobie, lecz teraz moje oko ujrzało cię" (BW). Ciekawe jest to, że Bóg pokazuje Hiobowi Lewiatana czy wcześniej Behemota, nie po to, żeby Hioba przerazić stworzeniem, ale po to, żeby zwrócić Hiobowi uwagę na Stwórcę tego stworzenia (ważne w kontekście pewnych współczesnych nauczań z zakresu demonologii - #duchlewiatana etc).

Podobnie Mojżesz poznał Boga inaczej niż do tej pory, kiedy stał z ludem nad brzegiem gorzkich wód Mara.

Lud szemrał, a Mojżesz jako jedyny wołał do Boga. Lud nie otrzymał nic (oprócz uzdrowionej wody), a Mojżeszowi Bóg się objawił po raz pierwszy jako Jahwe Rapha (bom Ja, PAN, twój lekarz). Czyli mamy wybór w trudnościach: a) narzekać lub b) modlić się i wołać do Boga, a On nam się objawi w nowy sposób.

Ciekawa jest tutaj symbolika drzewa - podobno w języku hebrajskim zarówno o drzewie rosnącym, jak i o kawałku drewna mówi się tak samo (używając tego samego słowa). Tutaj drzewo wrzucone do wody można połączyć z drzewa krzyża.

Co może połączyć Hioba i Mojżesza w tamtej sytuacji?

Każdy z nich po swoich przejściach w nowy sposób poznał Boga.

Mówi się, że czasem trudności są po to, żeby zrealizowany został cel Boga, jakim jest pełniejsze poznanie Go.

Skomentuj notkę

16 sierpnia 2017 (środa), 14:04:04

Mt13 - o Królestwie Niebios obrazy ciekawe (studium Biblii)

#0. O co tu chodzi, czyli wstęp

To mój materiał na przeprowadzenie godzinnego studium biblijnego o Królestwie Niebios
Całość bazuje na 13 rozdziale Ewangelii Mateusza

Założenie do czytania przez uczniów

nie dyskutujemy tu tematu swojego zbawienia, i swojego uświęcenia - analizujemy jak działa KN
używałem jako wstępu do "gadania o gadaniu" w sierpniu 2021 na IPP-KTW

Błogosławieństwo dla uczniów

Mt13.11 - wam dano poznać tajemnicę
.12 - będą obfitować
.16-18 - szczęśliwe (błogosławione) Wasze oczy i uszy
.51 - zrozumieli? Tak!
.43 - będziecie jaśnieć w Królestwie Ojca naszego.

#1. Jak działa Królestwo Niebios?

Królestwo to jeden z możliwych ustrojów państwa. Państwo - to organizacja życia społecznego na jakimś terenie.
Królestwo a więc jest król.

A kim dla nas jest Pan Jezus? (patrz Rz 10:8-10)

Poszukajmy w mowach Jezusa czegoś o królestwie (dygresja: czy księgi ewangelii tworzą kontekst dla listów czy na odwrót?)
Ewangelia Mateusza, rozdział 13, prawie cały rozdział jest o tym, biorę przekład EIB

(1) Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. (2) Ponieważ zgromadziły się przy Nim rzesze (tłumy) ludzi, skorzystał z łodzi. Wszedł do niej i usiadł, podczas gdy Jego słuchacze stali na brzegu. (3) Wiele im wówczas przekazał, a w swojej mowie odwoływał się do porównań.

(….)

(34) O tym wszystkim Jezus mówił do ludzi, odwołując się do przykładów. Bez przypowieści nic do nich nie mówił. (35) W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka: Do przypowieści otworzę swe usta, opowiem o sprawach zakrytych od stworzenia świata. (…)

Do kogo mówi Jezus?

do tłumów. Ciekawostka - potem ci co byli blisko Jezusa mogli się dopytać.
czy ja jestem blisko Jezusa? Czy dopytuję się?

#2. Przypowieść o siewcy, część 1

(poniże będzie jeszcze raz, więc nie skupiać się na tym)

(3) [ Jezus ] wiele im wówczas przekazał, a w swojej mowie odwoływał się do porównań. W jednym z nich powiedział:
Pewien siewca wyszedł na pole. (4) Kiedy siał, niektóre ziarna padły na brzeg drogi. Wtedy przyleciały ptaki i zjadły je. (5) Inne padły na grunt skalisty. Nie miały tam wiele gleby. Kiełki szybko strzeliły w górę, bo gleba nie była głęboka. (6) Ale gdy wzeszło słońce, zwiędły. Ze względu na słaby korzeń — uschły. (7) Jeszcze inne padły między ciernie. Ciernie wyrosły i zadusiły je. (8) I w końcu inne padły na żyzną ziemię. Te wydały plon: stokrotny, sześćdziesięciokrotny lub trzydziestokrotny.

(9) Kto ma uszy, niech rozważy moje słowa.

Siewca wyszedł na pole - a wiec działa celowo!
wyliczanka:

brzeg drogi -> ptaki je zjadły
grunt skalisty -> wykiełkowały ale uschły na słońcu bo nie miały korzenia
między ciernie -> ciernie zadusiły je
żyzna ziemia -> wydały plon 100, 60, 30

może dygresja o siewcy - jak on dziwnie działa? rolnicy działają inaczej: przygotowują glebę, orają, nawożą, bronują, siecią, podlewają, i siecią tylko tam gdzie ziemia jest przygotowana
w .38 jest stwierdzenie (co prawda do innej przypowieści), że rolą jest świat (gr. kosmos) - czy można to zastosować również do tej przypowieści? moim zdaniem tak.
szok: Jezus to mówił do tłumów żydowskich, a przecież te tłumy były przygotowane aby to skumać! I nic! Mimo to Jezus mówił do wszystkich.
Bóg chce aby Jego Słowo docierało wszędzie, ale nie tylko od niego, ale również przez pośredników, którzy je zaniosą. Bliskość z Bogiem to rozumienie Jego zamysłów (na podstawie słuchanych Jego Słów) i zanoszenie Jego słów wszędzie.
Bóg tak działa - Jego słowo dostępne jest w cały kosmosie, a może i poza nim.
Iz 55:10-11
(10) Gdyż jak deszcz i śnieg spadają z nieba i już tam nie wracają, ale nawadniają ziemię, czynią ją urodzajną i kwitnącą, dają siewcy ziarno, a jedzącemu chleb, (11) tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust. Nie wraca do Mnie próżno, lecz wykonuje to, czego pragnę, i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem.

#3. Kalwińskie rozważania o poznaniu

można przeskoczyć albo nawet zlekceważyć

(10) Wtedy podeszli uczniowie i zapytali Go: Dlaczego przemawiasz do nich używając porównań?
(11) Wam dano poznać tajemnice Królestwa Niebios — odpowiedział — ale im nie. (12) Dlatego kto ma, ten jeszcze otrzyma i będzie miał w nadmiarze. A temu, kto nie ma, zostanie odebrane również to, co ma. (13) Mówię do nich w przypowieściach, bo patrzą, lecz nie widzą, słuchają, lecz nie słyszą i nie rozumieją. (14) Spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które głosi:

Będziecie się wsłuchiwać, lecz nie zrozumiecie;
będziecie się wpatrywać, lecz nie zobaczycie.
(15) Gdyż niewrażliwe stało się serce tego ludu,
jego słuch — przytępiony, oczy — pozamykane,
by nie zobaczyć oczami i nie usłyszeć uszami, by nie zrozumieć sercem,
nie przeżyć nawrócenia — i nie dać się uzdrowić.

(16) Lecz wasze oczy są szczęśliwe, ponieważ widzą; wasze uszy szczęśliwe, ponieważ słyszą.

(17) Zapewniam was: Wielu proroków oraz ludzi prawych pragnęło zobaczyć to, co wy widzicie, ale nie zobaczyli; pragnęło usłyszeć to, co wy słyszycie, ale nie usłyszeli. (18) Wy zatem posłuchajcie, co znaczy przypowieść o siewcy.

predystynacja czy co? tak: jednym dano zaś innym nie dano.
ale by bądźmy szczęśliwi, ponieważ widzimy, słyszymy
Modlitwa: Panie Boże dziękujemy!

#4. Przypowieść o siewcy, część 2, omówienie ludzkich działań

[ Wy zatem posłuchajcie, co znaczy przypowieść o siewcy. ] (19) Do każdego, kto słucha słów o Królestwie, lecz ich nie rozumie, przychodzi zły i porywa to, co zostało zasiane w jego sercu. Ten człowiek jest jak ziarno leżące przy drodze. (20) Człowiek jak ziarno na skałach to ten, który słucha Słowa i radośnie je przyjmuje, (21) lecz brak mu korzenia, przez chwilę wytrzymuje, lecz gdy z powodu Słowa dojdzie do ucisku lub prześladowania, zaraz się odwraca. (22) Z kolei człowiek przypominający ziarno posiane pośród cierni, to ten, który słucha Słowa, lecz troski tego wieku i zwodnicze uroki bogactwa tłamszą Słowo tak, że nie przynosi plonu. (23) Ziarno na dobrej ziemi to ten człowiek, który słucha Słowa i rozumie je. Taki wydaje owoc, jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.

wyliczanka: cztery rodzaje ludzi:

brzeg drogi -> ptaki je zjadły (nie rozumieją, bo zły porywa słowo)
grunt skalisty -> wykiełkowały ale uschły na słońcu bo nie miały korzenia (ucisk, prześladowania)
między ciernie -> ciernie zadusiły je (troski tego wieku i zwodnicze uroki bogactwa)
żyzna ziemia -> wydały plon 100, 60, 30 (słucha Słowa i rozumie je)

zaobserwujmy jest jak zachowują się poszczególni ludzie

nie rozumie, ale dlaczego? może głupi, może podchodzi do tego bez zainteresowania? Tak: stosunek do osoby wyraża się tym jak go słuchasz, stosunek do Boga tym, czy interesujesz się jego słowem.
odwraca się do Słowa gdy jest ucisk i prześladowanie
człowiek tłamszący Słowo troskami i zwodniczymi urokami bogactwa
człowiek, który słucha i rozumie - ten przynosi owoc

ważne - nie mamy chcieć przynosić owoc (kiełkować, wzrastać, owocować) - mamy chcieć słuchać i rozumieć. To jest obserwacja: człowiek, który słucha i rozumie przynosi owoc.

Przyczyna: słuchanie słowa ze zrozumieniem
Skutek: przynoszenie owocu 30, 60 albo i 100 krotnego

Do zapamiętania:
Mt13:23 - kto słucha Słowa Bożego i rozumie je wyda owoc, 100, 60 albo 30 krotnt.

inne tłumaczenia

BT: Mt 13:19

(19) Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie [go], przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze.

(20) Posiane na grunt skalisty oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; (21) ale nie ma w sobie korzenia i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje.

(22) Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.

(23) Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie [je]. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny.

UBG:

(19) Gdy ktoś słucha słowa o królestwie, a nie rozumie, przychodzi zły i porywa to, co zostało zasiane w jego sercu. To jest ten posiany przy drodze.

(20) A posiany na miejscach skalistych to ten, który słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje. (21) Nie ma jednak w sobie korzenia, lecz trwa do czasu. Gdy bowiem przychodzi ucisk albo prześladowanie z powodu słowa, zaraz się gorszy.

(22) A posiany między ciernie to ten, który słucha słowa, ale troski tego świata i ułuda bogactwa zagłuszają słowo i staje się on bezowocny.

(23) A posiany na dobrej ziemi to ten, który słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, inny sześćdziesięciokrotny, a jeszcze inny trzydziestokrotny.

#5. Pszenica i kąkol

(24) Opowiedział im też inną przypowieść: Królestwo Niebios przypomina człowieka, który na swej roli posiał dobre ziarno. (25) Lecz kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał tam kąkolu i odszedł. (26) Gdy zboże podrosło i zawiązały się kłosy, pokazał się też kąkol. (27) Przyszli więc służący i pytają gospodarza: Panie, zdaje się, że obsiałeś rolę dobrym ziarnem. Skąd się tam wziął kąkol? (28) To sprawka nieprzyjaciela — odpowiedział. Czy chcesz więc — zaproponowali — byśmy poszli i usunęli go? (29) Nie — zdecydował gospodarz — bo usuwając kąkol, moglibyście powyrywać pszenicę. (30) Niech rosną razem. Poczekajmy do żniw. Wtedy powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol, powiążcie go w snopy i spalcie. Pszenicę natomiast przenieście do mego spichlerza.
(... 31-35 - to wstawka o zakwasie i narracja o tłumach …)
(36) Następnie rozpuścił tłumy i udał się do domu. Tam uczniowie zwrócili się do Niego z prośbą: Wyjaśnij nam, o co chodzi w przypowieści o kąkolu.
(37) I Jezus odpowiedział: Osobą, która sieje dobre ziarno, jest Syn Człowieczy. (38) Rolą jest świat. Dobrym nasieniem są synowie Królestwa.
Kąkolem są synowie złego. (39) Nieprzyjacielem, który rozsiał kąkol, jest diabeł.
Żniwem jest kres tego wieku, a żeńcami — aniołowie.
(40) U kresu tego wieku będzie tak jak z kąkolem, który zbiera się i pali. (41) Syn Człowieczy pośle swoich aniołów, a ci zbiorą z Jego Królestwa wszystkich, którzy wywoływali skandale i dopuszczali się bezprawia. (42) Potem wrzucą ich do ognistego pieca . Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami. (43) Wtedy sprawiedliwi wzejdą jak słońce w Królestwie swego Ojca. Kto ma uszy, niech rozważy moje słowa!

Syn Człowieczy sieje dobre ziarno. Nieprzyjaciel, diabeł złe.
Synowie królestwa i synowie złego
Coś o piekle?

Potem wrzucą ich do ognistego pieca.
Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

#7. Pozostałe obrazy Królestwa Niebios

Wyliczanka:

drzewo gorczycy
zakwas
skarb w ziemi
perła, bogactwo ryb

(31) Opowiedział im też taką przypowieść: Królestwo Niebios przypomina ziarenko gorczycy. Wziął je pewien człowiek i zasiał na swojej roli. (32) Należy ono wprawdzie do najmniejszych nasion, lecz kiedy wyrośnie, przewyższa warzywa, jest prawie jak drzewo. W jego gałęziach ptaki potrafią uwić sobie gniazdo.

(33) Następna przypowieść brzmiała tak: Królestwo Niebios przypomina zakwas. Gospodyni dodała go do ciasta rozrobionego z trzech miar mąki — i całe się zakwasiło.

(34-35) (… narracja omówiona na początku …)

(44) Królestwo Niebios przypomina skarb ukryty w roli. Człowiek, który go znalazł, ukrył go, odszedł ucieszony, sprzedał wszystko, co posiadał, i nabył tę rolę.

(45) Królestwo Niebios przypomina również kupca poszukującego pięknych pereł. (46) Gdy znalazł tę jedną, niezwykle cenną, odszedł, sprzedał wszystko, co miał, i nabył ją.

(47) Dalej Królestwo Niebios przypomina sieć. Zarzuca się ją w morze i zagarnia wszystko. (48) Kiedy jest już pełna, wyciąga się ją na brzeg, siada, dobrą rybę zostawia, a to, co nieprzydatne, wyrzuca na zewnątrz. (49) Tak będzie przy końcu tego wieku. Wyjdą aniołowie i oddzielą złych od sprawiedliwych. (50) Złych wrzucą do ognistego pieca , tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

a jak to działa w moim życiu? czas na świadectwa kościoła.
Jeżeli mowa o sądzie, to rozdziela się złych od sprawiedliwych. Kim są sprawiedliwi? Sprawiedliwi sami z siebie czy też usprawiedliwieni? Kim są źli? Czy różnią się źli od sprawiedliwych?

#9. Narracja wyjaśnień dla uczniów

(51) Czy zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli: Tak!

(52) Wówczas Jezus powiedział: Dlatego każdy znawca Prawa, który stał się uczniem Królestwa Niebios, przypomina gospodarza, który wyciąga ze swojego skarbca to, co nowe i stare. (53) Potem, gdy skończył tę przypowieść, oddalił się stamtąd. (54-58 …)

Kategorie: studium biblii, _blog, _do_sformatowania, _tmp

Słowa kluczowe: królestwo niebieckie, ewangelia, jezus, kąkol, pszenica, przypowieść, siewca, Mt13

Komentarze: (0)

Skomentuj notkę