Notki z roku 2019 i miesiaca numer 12


W:-1
1 grudnia 2019 (niedziela), 12:48:48

Tożsamość Ojca (z wykładu: Biblia na nowo)

Wersety z wykładu "WIECZORY BIBLIJNE - PIERWSZY I OSTATNI" https://youtu.be/-Ud1CP0OhwI 

Notatki: 

#1. Bóg jest Pierwszym i Ostatnim

Iz 41:4 ubg (4) Kto to sprawił i uczynił? Kto wzywał pokolenia od początku? Ja, PAN – pierwszy i ostatni – ja sam.

 

Iz 48:11-13 ubg (11) Ze względu na siebie, na siebie samego, to uczynię, bo jakże miałoby być splugawione moje imię? Przecież mojej chwały nie oddam innemu. (12) Słuchaj mnie, Jakubie i Izraelu, mój wezwany: Ja jestem, ja jestem pierwszy i ja jestem ostatni. (13) To moja ręka założyła ziemię i moja prawica zmierzyła niebiosa. Gdy na nie zawołam, zaraz staną.

 

#2. Bóg-Stwórca małżonkiem i odkupicielem

Iz 54:5 ubg (5) Bo twoim małżonkiem jest twój Stwórca, PAN zastępów – to jego imię, a twoim Odkupicielem jest Święty Izraela – będzie nazywany Bogiem całej ziemi.

 

2Kor 11:2 ubg (2) Jestem bowiem zazdrosny o was Bożą zazdrością; zaślubiłem was bowiem jednemu mężowi, aby przedstawić was Chrystusowi jako czystą dziewicę.

 

Ap 21:6-9 ubg

(6) I powiedział do mnie: Stało się. Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec. Ja spragnionemu dam darmo ze źródła wody życia. (7) Kto zwycięży, odziedziczy wszystko i będę dla niego Bogiem, a on będzie dla mnie synem. (8) (...) (9) I przyszedł do mnie jeden z siedmiu aniołów, (...), i odezwał się do mnie, mówiąc: Chodź tutaj, pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka.

 

Tt 2:13-14 ubg (13) Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa; (14) Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

 

Iz 9:6-7 ubg (6) Dziecko bowiem narodziło się nam, syn został nam dany. Na jego ramieniu spocznie władza, a nazwą go imieniem: Cudowny, Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Wieczności, Książę Pokoju; (7) A rozszerzeniu jego władzy i pokoju nie będzie końca, zasiądzie na tronie Dawida i nad jego królestwem, aż je ustanowi i utwierdzi sądem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Dokona tego gorliwość PANA zastępów.

 

# Bóg, zbawiciel

Isa 43:25 ubg "(25) Ja, właśnie ja, zmazuję twoje przestępstwa ze względu na siebie, a twoich grzechów nie wspomnę.

 

Dz 20:28 ubg (28) Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.

Obserwacja:

  • Kto nabył kościół własną krwią?

 

Rz 9:5 ubg (5) Do których należą ojcowie i z których według ciała pochodzi Chrystus, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

 

Skała

Iz 44:8 ubg (8) Nie bójcie się i nie lękajcie. Czy od dawna nie oznajmiałem wam wszystkiego i nie opowiadałem? Wy sami jesteście moimi świadkami. Czy jest Bóg oprócz mnie? Nie ma innej Skały; nie znam żadnej.

 

1Kor 10:4-9 ubg "(4) I wszyscy pili ten sam duchowy napój. Pili bowiem ze skały duchowej, która szła za nimi. A tą skałą był Chrystus. (5) Lecz większości z nich nie upodobał sobie Bóg. Polegli bowiem na pustyni. (6) A to stało się dla nas przykładem, żebyśmy nie pożądali złych rzeczy, jak oni pożądali. (7) Nie bądźcie więc bałwochwalcami, jak niektórzy z nich, jak jest napisane: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić. (8) Nie dopuszczajmy się też nierządu, jak niektórzy z nich się dopuszczali i padło ich jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące; (9) I nie wystawiajmy na próbę Chrystusa, jak niektórzy z nich wystawiali i poginęli od wężów;"

 

Mt 23:34-37 ubg "(34) Dlatego ja posyłam do was proroków, mędrców i uczonych w Piśmie. Niektórych z nich zabijecie i ukrzyżujecie, a niektórych ubiczujecie w waszych synagogach i będziecie ich prześladować od miasta do miasta; (35) Aby spadła na was wszelka krew sprawiedliwa przelana na ziemi, od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zabiliście między świątynią a ołtarzem. (36) Zaprawdę powiadam wam: Spadnie to wszystko na to pokolenie. (37) Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, tak jak kokoszka gromadzi swe kurczęta pod skrzydła, a nie chcieliście!"

 

1Kor 10:4-9 ubg "(4) I wszyscy pili ten sam duchowy napój. Pili bowiem ze skały duchowej, która szła za nimi. A tą skałą był Chrystus. (5) Lecz większości z nich nie upodobał sobie Bóg. Polegli bowiem na pustyni. (6) A to stało się dla nas przykładem, żebyśmy nie pożądali złych rzeczy, jak oni pożądali. (7) Nie bądźcie więc bałwochwalcami, jak niektórzy z nich, jak jest napisane: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić. (8) Nie dopuszczajmy się też nierządu, jak niektórzy z nich się dopuszczali i padło ich jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące; (9) I nie wystawiajmy na próbę Chrystusa, jak niektórzy z nich wystawiali i poginęli od wężów;"


Kategorie: biblia


Słowa kluczowe: biblia na nowo, tożsamość ojca, jezus


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 grudnia 2019 (niedziela), 13:41:41

Apostoł Jan na pierwszą niedzielę adwentu

Ważne wypowiedzi Pana Jezusa Chrystusa, spisane przez apostoła Jana a przydatne na początek adwentu.

J 8:51: "Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli ktoś zachowa moje Słowo, nie będzie oglądać śmierci na wieki."

J 3:16-21: "W ten właśnie sposób Bóg umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna, aby każdy, wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie wieczne. Bo nie posłał Bóg swojego Syna na świat, aby sądził świat, lecz by świat został przez Niego zbawiony. Wierzący w Niego, nie podlega osądzeniu; ale kto nie wierzy, już jest osądzony, dlatego że nie wierzy w imię jednorodzonego Syna Bożego. To natomiast jest sąd, że światłość przyszła na świat, a ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światłość; bo ich czyny były złe. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie przychodzi do światłości, aby czyny jego nie zostały obnażone. Lecz kto czyni prawdę, przychodzi do światłości, aby czyny jego zostały ujawnione, że są dokonane w Bogu."

J 1:11-13: "Do swojej własności przyszedł, a swoi Go nie przyjęli. Tym jednak, którzy Go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Boga, to jest wierzącym w Jego imię. Którzy zostali zrodzeni nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga."

J 5:24: "Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto słucha mojego słowa i wierzy Temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia."

Ap 20:6: "Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym powstaniu z martwych; nad tymi druga śmierć nie ma władzy, ale będą kapłanami Boga i Chrystusa, i będą z Nim królować tysiąc lat."

Wersety warte zapamiętania.


Kategorie: _blog, biblia, eschatologia


Słowa kluczowe: adwent, niedziela adwentu, przyjście jezusa, zbawienie, boże narodzenie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 grudnia 2019 (poniedziałek), 14:15:15

Rzeczy, w które wierzy katolik a wierzyć w nie nie warto

Ewangelista: 13 rzeczy, w które wierzyłem jako katolik

Źródło: https://chnnews.pl/slowo/item/4157-ewangelista-13-rzeczy-w-ktore-wierzylem-jako-katolik.html 
Data: 9 grudnia 2019

Mike Shreve został wychowany przez rodziców, którzy byli gorliwymi katolikami. Chodził do szkół parafialnych i był ministrantem.

Jednak, jak pisze, przez lata nikt nie powiedział mu o narodzeniu się na nowo (duchowym odrodzeniu, które następuje, gdy Syn Boży przychodzi, by żyć w sercu osoby, która się nawraca i zaczyna wierzyć).

"Jezus mówił o tym doświadczeniu jako zasadniczym dla zbawienia (J. 3,1-5; Ef. 3,17). Kiedy spotkałem osobiście prawdziwego, żywego Boga, zyskałem wielki zapał, by czytać Biblię. Byłem zaskoczony, kiedy tradycyjne katolickie przekonania, które wcześniej przyjmowałem bez wątpienia, zaczęły się rozwiązywać jedno za drugim" - pisze Shreve w artykule.

Podkreśla, że jako naśladowca Jezusa "nie może już przyjmować tego, czego nie popiera Pismo Święte".

Nie chce być "napastliwym ani niegrzecznym", ale pragnie "pomóc" katolikom odnaleźć "pełnię prawdy".

Wymienia 13 punktów, które mogą "doprowadzić do chwały tego, co Biblia oferuje, wszystkich tych, którzy mają otwarte serca":

 

1. Eksluzywność rzymskiego katolicyzmu.

Koncepcja, że Kościół katolicki jest jedynym prawdziwym Kościołem, nie może być prawdziwa. Kościół Boga nie jest identyfikowany przez członkostwo w organizacji. To organizm ponaddenominacyjny składający się ze wszystkich, którzy zostali "ożywieni" w Chrystusie (przyjęli "nowego Ducha" i Duch w nich mieszka - Ef. 2,1; Ez. 36,26-27).

2. Nieomylność papieża.

Historia pokazuje, że wielu papieży podejmowało niewłaściwe, a nawet bezbożne decyzje, sprawując urząd. Żaden zwykły człowiek nie jest jedynym wikariuszem Chrystusa na ziemi, głównym reprezentantem Pana Jezusa Chrystusa na tym świecie. Bóg wyznacza apostołów, proroków, pasterzy, nauczycieli i ewangelistów w Kościele (5 służb), którzy reprezentują Go i wypełniają różne poziomy autorytetu w służbie, ale nikt z nich nie może uznawać siebie za nieomylnego (Ef. 4,10-12).

3. Chrzest niemowląt.

Choć Biblia popiera poświęcanie niemowlat, to nie aprobuje ich chrztu. Pismo Święte wyjaśnia, że człowiek, który "uwierzy i zostanie ochrzczony" będzie zbawiony (Mk. 16,16). To jasne wskazanie, że chrzest powinien nastąpić po szczerym i świadomym nawróceniu się na chrześcijaństwo.

Pokuta również jest potrzebna (Dz. 2,38: "A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego".) Co więcej, Biblia nie popiera praktyki kropienia. Samo słowo "chrzest" (eng. baptism, gr. baptidzo, red.) oznacza pełne zanurzenie.

4. Spowiedź i pokuta.

Potrzeba spowiadania się księdzu i sakrament pokuty są podkreślane w katolicyzmie w odniesieniu do problemu grzechu. Jednak Biblia uczy, że powinniśmy wyznawać grzechy Bogu, a nie jakiemuś posługującemu. Bóg obiecuje:

"Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. (1 J. 1,9). Jeden werset nadmienia też, że powinniśmy wyznawać swoje winy innym wierzącym i modlić się o siebie nawzajem (Jk. 5,16).

To prawda, że Jezus powiedział swoim uczniom: "Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane." (J. 20,23), ale ten fragment nie może być wykorzystany jako dowód na to, że odpuszczanie grzechów jest ekskluzywnym prawem wyświęconych księży. Zresztą, tuż przed wypowiedzeniem tej obietnicy, Jezus tchnął na uczniów i powiedział: "weźmijcie Ducha Świętego" (J. 20,22). To wskazuje, że wszyscy ludzie pełni Ducha Świętego mogą dzielić się wiedzą, która przynosi przebaczenie grzechów osobom szukającym pojednania z Bogiem (Dz. 2; 10,44-48;19,1-7).

Sakrament pokuty w Kościele katolickim pozbawia krzyż mocy. Co daje przebaczenie osobie pokutującej - powtórzenie 7 razy "zdrowaś Mario" i 10 "Ojcze nasz" czy bycie obmytym drogocenną krwią, którą przelał nasz Zbawiciel? Jezus ostrzegał, byśmy, modląc się, nie używali "daremnych powtórzeń" jak poganie (Mt. 6,7). Jesteśmy zbawieni z łąski (niezasłużoną miłość) przez wiarę, a nie przez religijne uczynki i rytuały (Ef. 2,8).

 

5. Bierzmowanie.

Kościół katolicki uznaje siedem sakramentów. Bierzmowanie jest jednym z trzech najważniejszych (pozostałe dwa to chrzest i komunia).

To prosty rytuał. Biskup robi znak krzyża na czole wiernego olejkiem i ogłasza: "przyjmij znamię daru Ducha Świętego". W tym czasie osoby przystępujące do komunii biorą imię świętego patrona, z którym mają mieć szczególną relację wstawienniczą przez resztę życia. Ceremonia jest przedstawiana jako środek, przez który dary Ducha Świętego są ożywione w życiu katolika i ma on większą siłę, by dzielić się wiarą.

Kiedy miałem 10 lat, przyjąłem bierzmowanie. Niestety jednak, była to tylko ceremonia. Nie nastąpiła żadna zmiana mojego charakteru, nie miało to charakteru ponadnaturalnego, nie doszło do przemieniającego spotkania z mocą Bożą. Te rzeczy wydarzyły się, tyle że wiele lat później, po tym, jak prawdziwie zostałem zbawiony i narodziłem się na nowo.

Kiedy naprawdę przyjąłem chrzest Ducha Świętego, miałem 19 lat. To doświadczenie byłoo wiele wspanialsze od zwykłej ceremonii. Zacząłem mówić w językach (normalny znak bycia wypełnionym Duchem we wczesnym Kościele - Dz. 2,1-7; 10,44-48; 19,1-7; 1 Kor. 14,2). Choć dość często chrzest Duchem Świętym następuje przez nakładanie rąk przez innych wierzących (zwykle liderów), to w moim przypadku było to duchowe spotkanie, które przyszło bezpośrednio od Boga. Zmieniło mnie radykalnie, przyniosło dary Ducha Świętego i niezwykłą świadomość obecności Bożej (1 Kor. 12,1-11).

6. Hierarchia duchownych, kapłaństwo.

Idea elitarnego kapłaństwa, choć znajduje się w Starym Testamencie, nie ma już odniesienia do ery Nowego Przymierza. Dlatego że wraz z przyjściem Ducha Świętego w Dniu Pięćdziesiątnicy każdy prawdziwy wierzący pełni rolę kapłana. Wszyscy chrześcijanie tworzą "święte i królewskie kapłaństwo" (1 P. 2,5;9; Obj. 1,5-6). Słowo "kapłan" oznacza po prostu osobę, która ma dostęp do obecności Bożej i która działa jako przedstawiciel Boga dla tych, którzy są od Niego oddzieleni. To przywileje, które Jezus daje wszystkim zbawionym. Nikt we wczesnym Kościele nie nosił szat duchownych, by wskazywać na swoje "kapłańskie" powołanie. To były zwykłe ubrania i tak powinno być teraz.

7. Celibat dla księży i zakonnic.

Wymóg, by księża pozostawali w celibacie jest niebiblijny i stał sie powodem niepotrzebnego i bolesnego niepowodzenia osobistego w życiu tych, którzy są gorliwi dla Boga, ale nie otrzymali łaski prowadzenia samotnego życia. Apostoł Piotr był żonaty, a jednak jest uznawany za pierwszego papieża. Jak to działa? Kiedy wkradła się tradycja?

Zgodnie z listami apsostoła Pawła, pasterz albo biskup powinien być mężem jednej żony, a nie żyć w celibacie. Choć niektórzy mogą posiadać ten "dar" życia w pojedynkę, by koncentrować się na służbie (jak Paweł - 1 Kor. 7,7), nie jest to wymóg dla wszystkich posługujących. Co więcej, nawet w swoich czasach, Paweł ostrzegał przed pewnymi "szatańskim naukami", które będą promowane przez "duchy zwodnicze". Wymienia w tym kontekście dwa fałszywe przekonania - "zabranianie zawierania związków małżeńskich" i "przyjmowania pokarmów" (1 Tm. 4,3).

 

8. Czyściec i odpusty.

Ten stan pośredni o charakterze piekielnym po śmierci nie jest nauką biblijną. W całym Słowie Bożym tylko dwa miejsca - niebo i piekło - są opisywane jako przeznaczenie osób umierających. Jeden tajemniczy fragment (1 Kor. 3,11-15) może być podstawą do spekulacji, ale nie daje wystarczająco jasnych argumentów, by uznać doktrynę o czyśćcu. Katolicy wydają dużo pieniędzy na zakup odpustów, by ich bliscy mogli wyjść z czyśćca wcześniej. Nie możemy jednak wykupić swojej drogi do sprawiedliwości pieniędzmi, nawet jeśli wydamy miliony dolarów na świece i specjalne msze. Taka dotkryna nie dostrzega wystarczalności tego, czego Jezus dokonał na Golgocie, by nas usprawiedliwić.

9. Świętość.

Władze Kościoła katolickiego przez wieki kanonizowały pewnych wierzących w Chrystusa, którzy okazali większe oddanie Panu. Nazywani są oni świętymi. Jednak, według Biblii, każdy wierzący narodzony na nowo jest świętym, nie tylko ci, którzy osiągnęli wyjątkową pobożność i moralność (1 Kor. 1,2; Ef. 1,1; 4,12; Kol. 1,2; 12). Słowo "święty" oznacza kogoś, kto został "uświęcony" (oczyszczony od skalania grzechu, oddany w świętości Bogu i oddzielony, by wypełnić Jego cel). Niektórzy mogą przejawiać "świętość" bardziej niż inni, ale wszyscy prawdziwi wierzący odziedziczyli ten status.

10. Wstawiennictwo zmarłych świętych.

Katolicy wierzą, że można zwracać się w modlitwie do świętych osób zmarłych. Mają oni wtedy mają wstawiać się za proszącym przed Bogiem. To niebiblijna praktyka. Po pierwsze, kontaktowanie się ze zmarłym jest surowo w Biblii zakazane (Pwt. 18,11). Po drugie, ta koncepcja jest nielogiczna. Co jeśli milion ludzi na świecie jednocześnie prosiłoby Piotra, by wstawiał się za nimi? By skutecznie przetworzyć wszystkie te prośby, on (lub jakikolwiek inny święty, do którego ludzie się zwracają) musiałby być wszechwiedzący i wszechobecny, być w stanie świadomie przetwarzać milion rozmów jednocześnie. Tymczasem te atrybuty posiada tylko Bóg.

11. Poświęcanie się Maryi.

Katolicki kult Maryi jest w pewnych skrajnych przypadkach porównywalny do czczenia bogiń w religiach pogańskich. Tylko Bóg powinien przyjmować nasze oddanie i adorację. Maria nie jest wiecznie dziewicą. Miała dzieci z Józefem po tym, jak poczęła z Ducha Świetego i urodziła Pana Jezusa (Mk. 3,32). Powinna być z pewnością głęboko szanowana za piękno swego charakteru i wierność Bogu, ale to wszystko. Musiała narodzić się na nowo i zostać wypełniona Duchem Świętym w górnej izbie, tak jak uczniowie, by znaleźć zbawienie w Bogu. Biblia nie uczy o jej "niepokalanym poczęciu" ani "wniebowzięciu" - dwóch fundamentalnych katolickich ideach.

12. Figury i ikony.

Bóg nakazał na Górze Synaj, by Jego lud nigdy nie czynił obrazów rzeczy w niebie (eng. in heaven) ani na ziemi, przed którymi by się kłaniali (Wj. 20,4-5). Katolicy twierdzą, że te figury i obrazy są tylko sposobem na wspominanie pewnych szanowanych osób, a nie obiektami czci (jak zdjęcia bliskich, które nosimy w portfelu). Jednak widać, że tym obrazom i figurom różnych świętych i samego Pana przypisywane jest zbyt dużo pełnego czci zachwytu. Bóg jest duchem i powinniśmy Go czcić w duchu i w prawdzie.

13. Transsubstancja.

To idea, że chleb i wino w Komunii dosłownie stają się ciałem i krwią Pana Jezusa. Większość protestantów wierzy w piękno, moc i potrzebę praktykowania Wieczerzy Pańskiej.

Jest to bardzo święte, ale tylko symboliczne. Ponieważ Jezus był "Słowem, które stało się ciałem", spożywanie Słowa w naszej istocie jest ostatecznym aktem "jedzenia Jego ciała" (J. 1,14). Ponieważ Pismo uczy, że "życie jest we krwi", picie wina reprezentuje "picie" ożywczego Ducha Bożego. Za każdym razem, gdy celebrujemy Komunię (co, nawiasem mówiąc, może być robione równie skutecznie w naszym domu bez posługującego), potwierdzamy, że chcemy prowadzić życie wypełnione Słowem i Duchem czyli "spożywać Jego ciało i pić Jego krew" (J. 6,22-59). Biblia wyjaśnia, że spożywając chleb i pijąc wino, upamiętniamy śmierć Pana, aż On powróci (1 Kor. 11,26).

Na zakończenie pragnę jeszcze raz podkreślić, że mam duży szacunek dla gorliwych chrześcijan, którzy są związani z Kościołem katolickim. Na wielkich spotkaniach ewangelizacyjnych, które prowadziłem w Indiach, niektórzy z moich głównych pomocników i zwolenników, byli szczerymi księżmi. Wielu z nich doświadczyło prześladowań ze strony hinduistów z powodu publicznego popierania naszych spotkań. Wielu katolików jest zaangażowanych w ruchy pro-life i to jest godne pochwały.

Wielu z nich szczerze kocha Boga. Zdaję sobie z tego sprawę. Jednak Jezus wyjaśnił w Ew. Jana 4,23, że jeśli mamy być "prawdziwymi czcicielami", to musimy czcić Boga "w duchu i w prawdzie". W tym zawiera się między innymi przyjęcie właściwej doktryny. Więc proszę, módlcie się, jeśli chodzi o te rzeczy i sami je badajcie.

Co najważniejsze, jeśli jesteś katolikiem i nie narodziłeś się jeszcze na nowo, to znajdź miejsce i pomódl się - pokutuj ze wszystkich grzechów, poddaj się panowaniu Jezusa nad swoim życiem i zaproś Go, by przyszedł i żył w twoim sercu. Zobaczysz, że to jest klucz do wszystkiego innego.

Autor artykułu Mike Shreve podróżuje, głosząc ewangelię, od 1971 roku. Podkreśla potrzebę głębszego objawienia Słowa Bożego potwierdzonego przez manifestację Bożej uzdrowieńczej mocy i proroctw. Ma żonę Elizabeth. Jest autorem 14 książek.

Na podstawie: Charisma News

 

Kategorie: _blog, artykuł, apologetyka / katolicyzm, katolicyzm


Słowa kluczowe: katolicyzm, dogmaty, kul maryjny, Transsubstancja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 grudnia 2019 (piątek), 20:12:12

Królestwo Boże a królestwa (systemy) ludzkie

Znowu wspominając Nimroda, zastanawiając się nad korporacjami, królestwami, systemami, demokracją i republiką sięgam do wypowiedzi Jezusa na temat dwóch różnych systemów.

  • Królestwo Boże - czym się cechuje?
  • Królestwa ludzkie - pierwsze zbudował Nimrod budując wieże Babel (Babilon).

Na początek wypowiedzi Jezusa u Mateusza i Marka.


U Mateusza:

Mt 20:20-28 tpnt (20) Wtedy zbliżyła się do Niego matka synów Zebedeusza ze swoimi synami, oddając Mu pokłon i prosząc Go o coś. (21) A On jej powiedział: Co chcesz? Mówi do Niego: Powiedz, aby ci dwaj moi synowie zasiedli, jeden z Twojej prawej strony, a drugi z lewej strony w Królestwie Twoim. (22) Ale Jezus w odpowiedzi, rzekł: Nie wiecie, o co prosicie; czy możecie pić kielich, który ja mam pić? I chrztem, którym ja jestem chrzczony, być ochrzczeni? Powiedzieli do Niego: Możemy. (23) I powiedział im: Kielich mój istotnie wypijecie, i chrztem, którym ja jestem chrzczony, będziecie ochrzczeni; ale zasiąść z prawej mojej strony i z lewej mojej strony, nie moja to rzecz dać wam, ale dano to tym, którym jest to przygotowane przez Ojca mojego. (24) A gdy to usłyszało pozostałych dziesięciu, oburzyli się na dwóch braci. (25) Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, że przywódcy narodów panują nad nimi, a wielcy dają odczuć swoją władzę nad nimi. (26) Lecz nie tak będzie u was; ale jeśli ktoś chciałby stać się wielkim wśród was, niech jest waszym sługą. (27) A jeśli ktoś wśród was chciałby być pierwszym, niech jest waszym niewolnikiem. (28) Podobnie Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć, i aby dał życie swoje na okup za wielu.

I paralela u Marka:

Mk 10:35-45 tpnt (35) I podeszli do Niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, mówiąc: Nauczycielu! Chcemy, abyś uczynił nam to, o co byśmy Cię poprosili. (36) A On powiedział im: Co chcecie, abym wam uczynił? (37) A oni powiedzieli Mu: Daj nam, abyśmy siedzieli w chwale Twojej jeden po Twojej prawej stronie, a drugi po Twojej lewej stronie. (38) A Jezus powiedział im: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który ja piję, i chrztem, którym ja jestem chrzczony, być ochrzczeni? (39) A oni powiedzieli Mu: Możemy. A Jezus powiedział im: Istotnie, kielich, który ja piję, wypijecie, i chrztem, którym ja jestem chrzczony, zostaniecie ochrzczeni; (40) Lecz nie moją sprawą jest dać wam usiąść po mojej prawej stronie i po mojej lewej stronie; lecz będzie to dane tym, dla których jest to przygotowane. (41) A gdy usłyszało to dziesięciu, zaczęli się oburzać na Jakuba i na Jana. (42) Ale Jezus przywołał ich do siebie, mówiąc im: Wiecie, że ci, którym wydaje się, że przewodzą narodom, panują nad nimi, a wielcy wśród nich okazują swą władzę. (43) Nie tak będzie między wami; ale jeśli ktoś chciałby stać się wielkim między wami, będzie waszym sługą; (44) A ktokolwiek z was chciałby być pierwszy, będzie niewolnikiem wszystkich. (45) Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służył, i aby dał życie swoje na okup za wielu.


 

Analizuję tu kluczowy kawałem Marka:

(Mk 10:42) Ale Jezus przywołał ich do siebie, mówiąc im: Wiecie, że ci, którym wydaje się, że przewodzą (αρχειν) narodom (εθνων), panują (κατακυριευουσιν) nad nimi, a wielcy (μεγαλοι) wśród nich okazują swą władzę (κατεξουσιαζουσιν).

(43) Nie tak będzie między wami; ale jeśli ktoś chciałby stać się wielkim (μεγας) między wami, będzie waszym sługą (διακονος) (44) a ktokolwiek z was chciałby być pierwszy (πρωτος), będzie niewolnikiem (δουλος) wszystkich.

(45) Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono (zostać obsłużony - διακονηθηναι), ale aby służył (usłużył - διακονησαι), i aby dał życie swoje na okup za wielu.

I paralela u Mateusza:

(Mt 20:25) Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, że przywódcy narodów panują nad nimi, a wielcy dają odczuć swoją władzę nad nimi. (26) Lecz nie tak będzie u was; ale jeśli ktoś chciałby stać się wielkim wśród was, niech jest waszym sługą. (27) A jeśli ktoś wśród was chciałby być pierwszym, niech jest waszym niewolnikiem. (28) Podobnie Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć, i aby dał życie swoje na okup za wielu.

Obserwacja:

  • Cechy systemów ludzkich w w.42:
    • są ludzie, którym wydaje się, że przewodzą narodom (εθνων)
    • ludzie ci panują (κατακυριευουσιν) nad narodami
    • wielcy (μεγαλοι) wśród narodów okazują swoją władzę (κατεξουσιαζουσιν)
  • Cechy Królestwa Bożego w .43n:
    • między uczniami ma być inaczej. Jak?
    • kto chce być wielki (μεγας) będzie sługą (διακονος)
    • pierwszy (πρωτος) będzie niewolnikiem (δουλος) wszystkich
  • Uzasadnienie w.45:
    • Syn Człowieczy nie przyszedł aby mu służono ale aby służył i ...
    • aby oddał życie swoje na okup za wielu.

Systemy świata:

Najpierw o Flawiusz Nimrodze:

Stopniowo zaprowadził w państwie ustrój despotyczny; sądził bowiem, że jedynym sposobem oderwania ludzi od bojaźni Bożej jest całkowite uzależnienie ich życia i pomyślności od potęgi władcy
(Dawne dzieje Izraela, rozdział IV oraz Targumy)

Obserwowane słowa:

  • despota
  • uzależnienie
  • potęga
  • władca

Inne obserwacje i wnioski:

  • Z Gen 2 wiemy, że Bóg powołał człowieka aby panował nad ziemią, ale nie nad innymi ludźmi. Z Tory dowiadujemy, się, że panowanie człowieka nad człowiekiem nie podoba się Bogu, choć przypadki takie miały miejsce w historii, nawet w historii ludu Bożego.
  • Pierwsze królestwo to królestwo Nimroda (napisałem o nim inną notkę) - on to "zaprowadził ustrój despotyczny w którym obecne jest całkowite uzależnienie życia i pomyślności człowieka od potęgi władcy".
  • Polecam wykład Fabiana - TP S01E08 - Babel: Zwodnicza Filozofia Antykościoła - https://www.youtube.com/watch?v=vgVN0tZIkW8 

 


Zabawa greką:

  • μεγαλοι - wielcy - a_ Nom Pl m - Przymiotnik Mianownik Liczba mnoga Rodzaj męski
  • μεγας - wielki - a_ Nom Sg m - Przymiotnik Mianownik Liczba pojedyncza Rodzaj męski

Kategorie: _blog, biblia, polityka


Słowa kluczowe: królestwo, biblia, korporacja, polityka, mk10, mt20, nimrod


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 grudnia 2019 (niedziela), 13:36:36

Werset adwentowy

Kolejny werset adwentowy:

Jak postanowiono, że człowiek raz umiera, a potem czeka go sąd,
tak Chrystus, raz złożony w ofierze, aby wziąć na siebie grzechy wielu,
drugi raz ukaże się tym, którzy Go wyczekują,
nie ze względu na grzech, ale dla ich zbawienia.
(Heb 9:27n)

Wyczekujesz? Wszak mamy adwent!


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: adwent, niedziela anwentu, przyjście jezusa, eschatologia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 grudnia 2019 (niedziela), 19:16:16

Homoseksualizm a nauczanie kościoła rzymskokatolickiego

No i wszystko jasne. Otóż biskupi kościoła rzymskokatolickiego (i to nie jeden biskup ale kolegialnie) nauczają, że "homoseksualizm jest _normalnym_ wyrazem ludzkiego pożądania seksualnego".

No i wszystko jest jasne a moim znajomym katolików zachęcam teraz do przemyślenia tematu ich kościoła.

Może dalej uważać, że Bóg przemawia przez kościół, przez papieża, starszych i dalej wierzyć, że te wszystkie grzechy i świństwa to po prostu wpadki, które przytrafić się mogą każdemu ale system jest OK.

Można też zadziałać inaczej i tym kardynałom i biskupom powiedzieć tak jak starszym ludu powiedzieli apostołowie Piotr i Jan: "Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga"? (Dz 4)

Każdego z nas Bóg na koniec oceni, również z myślenia, szukania i dociekania prawdy.


Notka prasowa: 2019-12 German bishops proclaim homosexuality normal LifeSite.pdf


Kategorie: _blog, obserwator, katolicyzm


Słowa kluczowe: episkopat niemiec, episkopat, krk, katolicyzm


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 grudnia 2019 (niedziela), 20:13:13

Moje dzisiejsze potyczki z greckim i z apokalipsą

Walczę aby nauczyć się tych rodzajników ale słabo mi idzie. Już je dostrzegam w tekście, ale jak sobie wydrukuję tabelkę i będę miał na ścianie to może jakoś się nauczę.

Próbuję sobie dziś przetłumaczyć:

Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἣν ἔδωκεν αὐτῷ ὁ θεός, δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει, καὶ ἐσήμανεν ἀποστείλας διὰ τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ τῷ δούλῳ αὐτοῦ Ἰωάννῃ,

i teraz próba zrozumienia:

Objawienie Jezusa Pomazańca, KTORE dał mu TEN Bóg, aby pokazać TYM SWOIM sługom to, co wkrótce musi się stać szybko, i co przez posłanie TEGO SWOJEGO anioła zaznaczył TEMU słudze swojemu Janowi,

*******

W tym greckim jest kupę takich małych, krótki, pozornie nieznaczących słówek, które wiele zmieniają ale nie do końca czuję co.

Jak to dobrze, że jest serwis http://biblia.oblubienica.eu - tam wszystko widać.


Kategorie: _blog, greka


Słowa kluczowe: greka, apokalipsa, ap1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 grudnia 2019 (wtorek), 21:01:01

Tajemny plan Boga objawiony w Liście do Efezjan (Ef)

Motto

Tylko plan PANA trwać będzie wiecznie, Zamiary Jego serca przetrwają pokolenia.
(Psalm 33:11)

 Wstęp

List do Efezjan to fascynujące dzieło. Można go czytać latami i odkrywać w nim ciągle nowe rzeczy. Ja mam takie doświadczenie, doświadczenie, które w 2019 roku trwa juz od ponad 30 lat! Coś pięknego.

Od kilku lat wiem, że na drugim (albo trzecim) planie tego listu ujawniany (a może odkrywany) jest tajemny plan Boga względem świata, a może i całego wszechświata. Plan uwzględniający Boga, oraz umieszczonych we wszechświecie stworzeń: ludzi ale też istot duchowych (o tym jest osobna notka ???). Dziś spróbuję wydestylować ten plan nie zajmując się innymi sprawami, które też w tym liście wydają się być ważniejsze, ale zajmowałem się nimi wielokrotnie i teraz nie muszę.

List do Efezjan to makatka, z tyłu jest plątanina kolorowych nitek, ale od tej ładnej, oficjalnej strony w kilku miejscach pojawia się ten sam kolor, a nim namalowany jakiś obraz. Dziś zajmę się jednym kolorem aby ukazać ten obraz. Tak więc wyciągam na wierzch Tajemny Plan Boga - bo tak to zostało nazwane w wersecie 3:9. Tajemnica, misterium czyli μυστηριου.

Ta notka to takie moje studium obawiania przez Boga tajemnego planu przygotowane w formie lekcji.

Wnioski zebrane:

  1. .... ToDo !!!
  2. ..... ToDo - odnotować uwagi Ariusza !!!!
  3. ...

Lekcja do przerobienia:

 

#1. Punkt wyjścia: mamy mądrość aby Plan Boga pojąć.

#1.1 Łaska Boga okazuje się w mądrości i zrozumieniu planu (Ef1:7-9)

Cytat:

Ef 1:7-9 ubg (7) W którym [ w Chrystusie ] mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów, według bogactwa jego łaski (8) którą nam hojnie okazał (TPNP: obdarzył, BT: wylał, EIB: udzielił) we wszelkiej mądrości i roztropności (BT, EIB: zrozumieniu) (9) oznajmiając nam tajemnicę (μυστηριον) swojej woli, według swego upodobania, które sam w sobie postanowił.

Wnioski:
  1. Bóg z łaski obdarzył nas mądrością i roztropnością (zrozumieniem).
  2. Bóg oznajmił nam tajemnicę swej woli, swoje upodobanie, coś co sam postanowił.

To samo, ale od końca

  1. Bóg ma jakieś swoje upodobania (.9b).
  2. Bóg swoją wolą coś sobie postanowił (.9c).
  3. Bóg oznajmia (ujawnia nam) nam tą swoją wolę (.9a)
  4. Wola Boga odnośnie tego tematu była wcześniej (przez powstaniem kościoła) była tajemnicą (μυστηριον)(.9).

Wnioski praktyczne:

  • Uczniowie Jezusa znają przyszłość.
  • Uczniowie Jezusa są obdarzeni przez Boga mądrością, aby tą przyszłość pojąć.
  • Na świecie tej mądrości nie ma, a ludzie świata nie wiedzą co będzie w przyszłości: jedni przewidują, że skolonizujemy Marsa, inny planują depopulacje, jeszcze inni wierzą w transhumanizm i chcą nieśmiertelności dzięki technologii.

#1.2 Tajemnica jest objawiona (αποκαλυψιν) (Ef3:2-4)

Cytat:

Ef 3:2-4 ubg (2) (...) [ łaska ] Boga, która jest mi dana dla was (3) że przez objawienie (αποκαλυψιν) została mi oznajmiona   (εγνωρισεν egnōrisen) tajemnica (μυστηριον), jak to wam przedtem krótko napisałem. (4) Dlatego czytając to, możecie zrozumieć (dosł: zauważyć) moje poznanie (συνεσιν synesin)  (EIB, BT: zrozumienie) tajemnicy (μυστηριω) Chrystusa (...)

Obserwacja:

  • Pawłowi dana jest łaska objawienia (αποκαλυψιν) - a więc miał wgląd w rzeczy normalnie niewidoczne.
  • To objawienie objawiło jakąś tajemnicę (coś co do teraz objawione nie było, było tajne).
  • A my czytając listy Pawła możemy zrozumieć jak on to poznał i jak zrozumiał tą informację.

Uwagi:

  • ogólnie mowa jest o informacji, tylko jest ona opisywana za pomocą czynności, w których informacja jest przedmiotem, tzn.
    • objawianie (αποκαλυψιν) - nadnaturalne przekazywanie informacji normalnie niedostępnej;
    • poznanie, rozumienie (συνεσιν) - przetwarzanie, analizowanie informacji w umyśle osoby.
  • słowo tajemnica (μυστηριον) też oznacza informację, tylko wcześniej nieznaną, dziś już znaną.

#1.3 Pierwsza modlitwa Pawła - prośba o Ducha mądrości i objawienia w poznawaniu Boga (Ef1:16-17)

I jeszcze cytat z pierwszej modlitwy Pawła:

Ef 1:16-17 ubg (16) Nie przestaję dziękować za was, czyniąc o was wzmiankę w moich modlitwach; (17) Prosząc, aby Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia w poznaniu jego samego;"

Ef 1:16-17 tpnt (16) Nie przestaję dziękować za was, wspominając o was w moich modlitwach, (17) Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości (σοφιας sofias) i objawienia (αποκαλυψεως) w dogłębnym poznaniu Jego,

Streszczenie: Paweł prosi o to, aby Bóg dał uczniom (kościołowi) Ducha mądrości i objawienia.

#1.4 Druga modlitwa Pawła - prośba o nasze poznanie (Ef3:14nn)

I jeszcze kolejna modlitwa Pawła w Ef 3:14nn - abyśmy poznali!

Ef 3:14-19 ubg (14) Dlatego zginam swoje kolana przed Ojcem (...) (16) aby (...) sprawił, żeby wasz wewnętrzny człowiek był utwierdzony mocą przez jego Ducha, (17) aby Chrystus przez wiarę mieszkał w waszych sercach, abyście zakorzenieni i ugruntowani w miłości (18) mogli pojąć (εξισχυσητε eksischysēte, TPNP: nabrali siły by uchwycić, PSZ: ogarnąć, BT ogarnąć duchem) wraz ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość, długość, głębokość i wysokość, (19) i poznać miłość Chrystusa, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali napełnieni całą pełnią (πληρωμα plērōma ) Boga.

Obserwacje:

  • Paweł prosi Ojca abyśmy mogli pojąć 4 wymiary i poznać miłość Chrystusa, i abyśmy zostali napełnieni pełnią (πληρωμα plērōma) Boga.
  • Tłumacze PSZ użyli tu współczesnego słowa "ogarnąć" w miejsce "nabrali siły by uchwycić" albo "pojąć".

$1.5 Paweł prosi aby wstawiać się za niego Ef6:19)

!!! Todo: opracować Ef 6:19

#2. Bóg postanowił, że wszystko zbierze w jedno (Ef1:10)

Cytat:

Ef 1:10 tpnt (10) [ Bóg postanowił ] aby w akcie zarządzenia pełni czasów, w Chrystusie jako głowie, w jedno zgromadzić wszystko, zarówno to co w niebiosach, jak i na ziemi, w Nim, (11) W którym też jesteśmy wybrani do dziedzictwa, my, którzy zostaliśmy przeznaczeni według postanowienia Tego, który sprawia wszystko według decyzji swojej woli,

Ef 1:10 ubg (10) [ Bóg postanowił ] aby w zarządzeniu pełni czasów wszystko zebrał w jedno w Chrystusie, i to, co w niebiosach (ουρανοις ouranois), i to, co na ziemi (γης gēs). (11) W nim, mówię, w którym też dostąpiliśmy udziału, przeznaczeni według postanowienia tego, który dokonuje wszystkiego według rady swojej woli;

Słowa:
  • ανακεφαλαιωσασθαι - sprowadzić sobie pod jedną głowę, połączyć.
Wnioski:
  1. Plan Boga obejmuję pełnię czasów.
  2. Plan Boga zmierza do zgromadzenia (zebrania w jedno), w Chrystusie wszystkiego: tego co w niebie i tego co na ziemi.

#3. Struktura nowego stworzenia: głowa i ciało (Ef1:22-23)

Cytat:
Ef 1:22-23 bt5 (22) I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, (23) który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.
Ef 1:22-23 tpnt (22) I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego dał jako głowę ponad wszystkim Kościołowi, (23) Który jest Jego ciałem i pełnią Tego, który sam wszystko we wszystkich napełnia sobą.
Ef 1:22-23 ubg (22) I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę (κεφαλή kephalē) ponad wszystkim kościołowi (ἐκκλησία ekklēsia, zgromadzenie) (23) Który jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia.
Słowa:
  • κεφαλή - głowa
  • ekklēsia - zgromadzenie
Wnioski:
  1. To zjednoczenie odbędzie się w Ciele Chrystusa, w zgromadzeniu (Kościele), który wypełni wszystko;
  2. Chrystus jest głową tego kościoła;
  3. Wszystko jest poddane Chrystusowi.

#4. Dwa rodzaje ludzi budowani na jednym fundamencie (Ef 2:11-22)

Cytat:
Ef 2:11-22 ubg (11) Dlatego pamiętajcie, że wy, niegdyś poganie w ciele, zwani nieobrzezaniem przez tych, których zwano obrzezaniem dokonanym ręką na ciele; (12) Byliście w tamtym czasie bez Chrystusa, obcy względem społeczności Izraela i obcy przymierzom obietnicy, niemający nadziei i bez Boga na świecie. (13) Lecz teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. (14) On bowiem jest naszym pokojem, on, który z obydwu uczynił jedno i zburzył stojący pośrodku mur, który był przegrodą; (15) Znosząc przez swoje ciało nieprzyjaźń, prawo przykazań wyrażone w przepisach, aby z dwóch stworzyć w samym sobie jednego nowego człowieka, czyniąc pokój; (16) I aby pojednać z Bogiem obydwu w jednym ciele przez krzyż, zgładziwszy przez niego nieprzyjaźń.
(17) A gdy przyszedł, zwiastował pokój wam, którzy byliście daleko, i tym, którzy byli bliscy. (18) Przez niego bowiem my, obie strony, mamy przystęp w jednym Duchu do Ojca. (19) A więc nie jesteście już więcej obcymi i przybyszami, ale współobywatelami z świętymi i domownikami Boga; (20)Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus; (21) Na którym cała budowla razem zespolona rośnie w świętą świątynię w Panu; (22) Na którym i wy razem się budujecie, aby być mieszkaniem Boga przez Ducha.
 
Ef 2:11-22 tpnt (11) Dlatego pamiętajcie, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tego, który jest obrzezany obrzezaniem na ciele wykonanym ręką, (12) Że wy byliście w owym czasie bez Chrystusa, oddzieleni od praw obywateli Izraela i obcy przymierzom obietnicy, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. (13) Ale teraz w Chrystusie Jezusie, wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. (14) On bowiem jest naszym pokojem, który z dwojga jedno uczynił i zburzył w ciele stojący pośrodku mur oddzielenia – wrogość. (15) On Prawo przykazań, zawarte w ustawach, uznał za bezużyteczne, aby z tych dwóch stworzyć w sobie samym jednego nowego człowieka, czyniąc pokój, (16) I pojednał ponownie obydwóch w jednym ciele z Bogiem przez krzyż, w Nim zadając śmierć tej nieprzyjaźni.
(17) A gdy przyszedł, ogłosił dobrą nowinę pokoju wam, którzy byliście daleko, i którzy byliście blisko. (18) Przez Niego bowiem mamy przystęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu. (19) I dlatego już nie jesteście obcymi i przychodniami, ale współobywatelami świętych i domownikami Boga, (20) Zbudowanymi na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus, (21) W którym cała budowa razem spajana wzrasta w świętą w Panu świątynię; (22) W którym i wy jesteście wspólnie budowani, na mieszkanie Boga w Duchu.
Wnioski:
  1. dotyczy to dwóch grup ludzi: pogan i Izraela, których Chrystus pojednał przez swoją krew;
  2. dostęp do Ojca mamy w jednym Duchu;
  3. teraz razem jesteśmy świętą budowlą wzniesioną na fundamencie apostołów i proroków,
  4. W budowli tej kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus.

#5. Poganie też są w ciele! (Ef 3:6)

Cytat:
Ef 3:6 ubg (6) Mianowicie, że poganie są współdziedzicami i członkami tego samego ciała, i współuczestnikami jego obietnicy w Chrystusie przez ewangelię.
Wniosek: poganie i żydzi są członkami tego samego Ciała! Dla Żydów musiał być to szok!

#6. Możemy mieć śmiałość w przystępie do Boga (Ef 3:9-12)

Cytat:
 
Ef 3:9-12 ubg (9) I żebym ujawnił wszystkim, jaka jest wspólnota tej tajemnicy ukrytej od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa (10) aby teraz wieloraka mądrość Boga poprzez kościół stała się jawna zwierzchnościom i władzom w miejscach niebiańskich (11) zgodnie z wiecznym postanowieniem, które powziął w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. (12) W nim mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę jego.
Wniosek: W Chrystusie, Panu naszym mamy śmiałość i przystęp do Boga.

#7. O jedności (Ef 4:1-7)

Cytat:
Ef 4:1-7 ubg (1) Proszę więc was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani; (2) Z całą pokorą, łagodnością i z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości; (3) Starając się zachować jedność Ducha w więzi pokoju. (4) Jedno jest ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania. (5) Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; (6)Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich. (7) A każdemu z nas została dana łaska według miary daru Chrystusa.
Wiosek: Czynniki sprawiające jedność:
  • jedno jest ciało Chrystusa;
  • jeden Duch Boży;
  • jedna jest dziś nadzieja;
  • jeden jest nasz Pan - Pan Jezus;
  • jedna wiara;
  • jeden chrzest;
  • jeden Bóg i Ojciec wszystkich. 

#9. O tym władcach, zwierzchnościach….

ToDo: napisać

#9.1 Potęga Boga dużo może ...

(19) … potęgi siły Jego, (20) Którą działał w Chrystusie, gdy (1) wzbudził Go z martwych i (2) posadził po swojej prawicy w niebiosach, (21) Wyżej nad wszelkie zwierzchności i władze, i moce, i panowania, i wszelkie imię jakie może być wymieniane, nie tylko w tym wieku, ale i w tym nadchodzącym; (22) I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego dał jako głowę ponad wszystkim Kościołowi, (23) Który jest Jego ciałem i pełnią Tego, który sam wszystko we wszystkich napełnia sobą.

Ef 2:20 τοις tois WTT-DPN επουρανιοις epouraniois niebiosach WTA-DPN (21) υπερανω hyperanō Powyżej WTADV πασης pasēs każdej WTA-GSF αρχης archēs zwierzchności – władcy WTN-GSF και kai i WTCONJ εξουσιας eksousias władzy WTN-GSF και kai i WTCONJ δυναμεως dynameōs mocy WTN-GSF και kai i WTCONJ κυριοτητος kyriotētos panowania – zwierzchności WTN-GSF

 

#8. Jeszcze o ciele i jego wzroście (Ef 4:15-16)

Cytat:

Ef 4:15-16 ubg (15) (...) wzrastajmy we wszystkim w tego, który jest głową – w Chrystusa. (16) Z niego całe ciało harmonijnie złożone i zespolone we wszystkich stawach, dzięki działaniu każdego członka, stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrostu dla budowania samego siebie w miłości (αγαπη).

Ef 4:15-16 tpnt (15) (...) wszyscy wrośli w Tego, który jest głową – w Chrystusa, (16) Z którego całe ciało jest właściwie spajane i wiązane wszelkimi wzajemnie zasilającymi się połączeniami, zgodnie z działaniem w stosownej mierze każdej jego części, przyczynia się do wzrostu ciała dla budowania siebie w miłości (αγαπη).

Wnioski:

  • Chrystus jest głową.
  • wszystki wzrastajmy (wzrastamy) w Chrystusa.
  • Z Chrystusa ciało jest złożone i zespolone we wszystkich stawach, członkach, pewnie też narządach.
  • Działanie każdego elementu przyczynia się do wzrostu w miłości.

#9. Jeszcze o jakiś duchach

#9.1 te one są pod stopami Jezusa, a właściwie stopami Jego ciała, a więc kościoła…. - szok!

#9:2 jakiś duch działa w powieytrzu jako władca

Ef 2:1-4

#9.3 Z tymi onymi toczymy bój

Ef 6:10++

 


Kategorie: _robocze, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: ef, tajemny plan, eschatologia, plan dziejów, jedność, tajemny plan boga


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 grudnia 2019 (czwartek), 13:34:34

Dwie drogi człowieka

W objawieniu Biblii widać, że przed każdym człowiekiem stoją otworem dwie drogi, dwie możliwość wyboru. Każdy z nas może wybrać którą chce podążać a ponieważ w prezentowaniu objawienia w naszym kraju nieco jest zamieszania opracowałem schematy, które mogą to wyjaśnić.

Jeżeli widzisz słabość moich schematów, nie ogarniasz, widzisz błędy, chcesz pogadać - napisz, zadzwoń. Możemy razem postudiować Biblię, mogę coś poprawić, zmienić, ulepszyć. Wszak wszystko to na ku większej chwale Boga.

Metahistoria wszechświata

Slajd18

Droga #1 
- szeroka

Słowo prawdy mówi: Szeroka jest droga, która prowadzi na zatracenie. Każdy człowiek musi w życiu zaliczyć takich 5 ważne dla siebie wydarzenia:

  1. Człowiek się rodzi
  2. Człowiek żyje na ziemi.
  3. Człowiek umiera zstępując do krainy umarłych (hebr. szeol, gr. hades).
  4. Człowiek zmartwychwstaje.
  5. Zmartwychwstały staje przez Wielkim Białym Tronem gdzie otrzymuje sprawiedliwy wyrok.

Droga #2 - Dobra Nowina

Na świecie głoszona jest 
Dobra Nowina o Królestwie Bożym usłyszawszy ją można przyjść do Boga i pojednawszy się z nim zmienić drogę. Na tej nowej drodze człowiek zalicza inne wydarzenia:

#0. Nowe narodzenie.

#1. Śmierć, bo raczej umrę.

#2. W nowym ciele moje zmartwychwstanie.

#3. Rozliczenie służby przed Trybunałem Pana Jezusa.

#4. Wesele Baranka, bo jestem zaproszony.

#5. Powrót z Jezusem na ziemię.

#6. Objęcie dziedzictwa i z Królem królowanie.

#7. Pojawienie się Nowego Nieba i Nowej Ziemi.

Slajd24 

 


Kategorie: _blog, _wiki, lekcja, eschatologia, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: eschatologia, trybunał chrystusowy, tysiącletnie królestwo, nowa ziemia, nowe niebo, co po śmierci, wesele baranka, hades, szeol, kraina umasłych, zbawienie, odkupienie, metahistoria, dwie drogi


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
20 grudnia 2019 (piątek), 12:21:21

Norma PEM a właściwie jej zmiana. Rozważania.

No to podyskutujmy. Otwieram sobie normę PEM i czytam.

W paśmie 2-300GHz może być do 10W/m kwadratowy. Tak zastanawiam się ile to jest? Dużo? Mało? Jeden z kucy z bronksu mówił, że "to średnio". Ale ja mam już pewne wyobrażenie - pozwólcie, że przedstawię.

Zacznijmy od mocy. Ile to jest 10W?
- żarówka? A więc 10W to 1/10 mocy klasycznej żarówki 100W, którą ma (a może lepiej miało się) się pod sufitem aby oświetlić pokój, komórkę, schody. Żarówka 100W nieźle parzy, czasem spali oprawkę, na pewno nie lubi jak się na niej wiesza lampiony z papieru, który się pali.
- głośnik 100W grający na full.... to rzadkość aby w domu tak ostro grać, ale jak się podejdzie to takiego głośnika, to w brzuchu czuje się, że coś się tam w rytm basów przesuwa, miesza, coś tam drga a przecież nie cała moc idzie w basy.

Wniosek: 10W mocy cieplnej albo akustycznej to dość sporo, to tyle, że może na moje ciało nieźle zadziałać.

A ile to jest 1 metr kwadratowy. Właśnie siedzę w kawiarni przy stoliku, który na oko ma metr na metr, a więc widzę 1 metr kwadratowy.

No a wracając do normy - próbuję sobie wyobrazić, że przez powierzchnię tego stolika przepływa teraz 10 watów energii w postaci fal elektromagnetycznych (nie cieplnych, nie mechanicznych dźwiękowych) ale w postaci szybkiej zmiany pola magnetycznego i elektrycznego. Szybkiej bo aż 2-300 miliardów razy na sekundę. Na stoliku stoi kubek z herbatą (podgrzeje się? jaką moc ma parafinowy podgrzewacz?), na stoliku są moje ręce.

Otwieram sobie normę PEM i czytam. 10W na metr kwadratowy. Normę zwiększono 100 krotnie. Czy to dużo czy mało. To średnio!


Czy moje rozważania rodzą jakieś wątpliwości? Nie powinny! Wszak branżowa prasa (telepolis.pl) donosi, że ...

(...) Taki poziom promieniowania pola elektromagnetycznego to bezpieczny standard przyjęty już niemal w całej w Europie. Jest zgodny z zaleceniem Komisji Europejskiej, które obowiązuje już w 20 krajach na naszym kontynencie, w tym także w Niemczech, Norwegii i Szwecja. Są to kraje wyróżniające się jedynymi z najwyższych na świecie wskaźników długowieczności i słynące z dbałości o zdrowie swoich obywateli. Wszystkie te państwa dopuszczają funkcjonowanie w środowisku pola elektromagnetycznego o sile 10 W/m2 mając pełne przekonanie, że pole o takim natężeniu nie zagraża zdrowiu społeczeństwa. (...)

Skoro Europa, Unia Europejska, skoro Komisja.... skoro Niemcy i Norwedzy (znam jednego Niemca - spytam go, czy on też)... Nie musisz mieć wątpliwości - nie zagraża to zdrowi społeczeństwa. Ale czy zagraża to mojemu zdrowiu?


Kategorie: _blog, obserwartor


Słowa kluczowe: pem, pole elektromagnetyczne, promieniowanie, promieniowanie elektromagnetyczne, 5G


Komentarze: (1)

Korneliusz, February 2, 2020 12:20 Skomentuj komentarz


Cześć,
zagraża, tu nie chodzi o moc w kontekście podgrzewania ciała, ale działanie biologiczne, jak mieszkasz blisko masztu BTS lub pracujesz/mieszkasz/śpisz w strefie wielu sieci WiFI/DECT, to prawdopodobnie w dłuższym okresie czasu możesz to odczuwać :( .
Polecałbym przykładowo; https://raforest.com/   Barrie Trower,  https://www.youtube.com/watch?v=xjyxmrXQ10o , są inne ciekawe materialy, ale YT niestety dyskretnie usuwa ...
pozdrowienia i mocy z nieba :)

Skomentuj notkę
W:1
21 grudnia 2019 (sobota), 20:55:55

Listy apokalipsy (studium, wypiski z analizy tabelki)

Wypiski z tabelki, która jest tu -> Listy apokalipsy (studium - analiza w tabelce)

To mówi ...

  • (Efez): Ten, który trzyma w prawej ręce siedem gwiazd, Ten, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników.
  • (Smyrna): Pierwszy i Ostatni, który był martwy, a ożył.
  • (Pergamon): en, który ma miecz obosieczny, ostry.
  • (Tiatyra): Syn Boży: Ten, który ma oczy jak płomień ognia, a nogi Jego podobne są do drogocennego metalu.
  • (Sards): Ten, co ma Siedem Duchów Boga i siedem gwiazd.
  • (Filadelfia): Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera.
  • (Laodycea): Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego.

Znam ...

  • (Efez): Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość, i to że złych nie możesz znieść, i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i żeś ich znalazł kłamcami. Ty masz wytrwałość: i zniosłeś cierpienie dla imienia mego - niezmordowany. (...) Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów, których to czynów i Ja nienawidzę.
  • (Smyrna): Znam twój ucisk i ubóstwo - ale ty jesteś bogaty - i [znam] obelgę wyrządzoną przez tych, co samych siebie zowią Żydami, a nie są nimi, lecz [ są ]synagogą szatana.
  • (Pergamon): Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan.
  • (Tiatyra): Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych,
  • (Sards): (...) Lecz w Sardes masz kilka osób, co swoich szat nie splamiły; będą chodzić ze Mną w bieli, bo są godni.
  • (Filadelfia): Znam twoje czyny. Oto postawiłem jako dar przed tobą drzwi otwarte, których nikt nie może zamknąć, bo ty chociaż moc masz znikomą, zachowałeś moje słowo i nie zaparłeś się mego imienia.

Mam przeciw tobie ...

  • (Efez): Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości. (...) [ -> sekcja "znam"- Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów, których to czynów i Ja nienawidzę.
  • (Pergamon): Ale mam nieco przeciw tobie, bo masz tam takich, co się trzymają nauki Balaama, który pouczył Balaka, jak podsunąć synom Izraela sposobność do grzechu przez spożycie ofiar składanych bożkom i uprawianie rozpusty. Tak i ty także masz takich, co się trzymają podobnie nauki nikolaitów.
  • (Tiatyra): ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom. Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty. Oto rzucam ją na łoże boleści, a tych, co z nią cudzołożą - w wielkie utrapienie, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i dam każdemu z was według waszych czynów.
  • (Sards): Znam twoje czyny: masz imię, [które mówi], że żyjesz, a jesteś umarły.
  • (Laodycea): Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący! A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust. Ty bowiem mówisz: Jestem bogaty, i wzbogaciłem się, i niczego mi nie potrzeba, a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny i ślepy, i nagi.

Słowo do kościoła

  • (Efez): Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie nawrócisz.
  • (Smyrna): Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał. Oto diabeł ma niektórych spośród was wtrącić do więzienia, abyście próbie zostali poddani, a znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia.
  • (Pergamon): Nawróć się zatem! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie niebawem i będę z nimi (z tymi co trzymają nauki Balaama i nikolaitów) walczył mieczem moich ust.
  • (Tiatyra): Wam, zaś, pozostałym w Tiatyrze, mówię, wszystkim, co tej nauki (nauki Jezabel) nie mają, tym, co - jak mówią - nie poznali głębin szatana: nie nakładam na was nowego brzemienia, to jednak, co macie, zatrzymajcie, aż przyjdę.
  • (Sards): Stań się czujnym i umocnij resztę, która miała umrzeć, bo nie znalazłem twych czynów doskonałymi wobec mego Boga. Pamiętaj więc, jak wziąłeś i usłyszałeś, strzeż tego i nawróć się! Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie. (...)
  • (Filadelfia): Oto Ja ci daję [ludzi] z synagogi szatana, spośród tych, którzy mówią o sobie, że są Żydami - a nie są nimi, lecz kłamią. Oto sprawię, iż przyjdą i padną na twarz przed twymi stopami, a poznają, że Ja cię umiłowałem. Skoro zachowałeś nakaz mojej wytrwałości i Ja cię zachowam od próby, która ma nadejść na cały obszar zamieszkany, by wypróbować mieszkańców ziemi. Przyjdę niebawem: Trzymaj, co masz, by nikt twego wieńca nie zabrał!
  • (Laodycea): Radzę ci kupić u mnie złota w ogniu oczyszczonego, abyś się wzbogacił, i białe szaty, abyś się oblókł, a nie ujawniła się haniebna twa nagość, i balsamu do namaszczenia twych oczu, byś widział. Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się! Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. 

Zwycięzcy ....

  • (Efez): Zwycięzcy dam spożyć owoc z drzewa życia (του ξυλου της ζωης), które jest w raju Boga.
  • (Smyrna): Zwycięzcy śmierć druga (θανατου του δευτερου) na pewno nie wyrządzi szkody.
  • (Pergamon): Zwycięzcy dam manny ukrytej i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto je otrzymuje.
  • (Tiatyra): A zwycięzcy i temu, co czynów mych strzeże do końca, dam władzę nad poganami, a rózgą żelazną będzie ich pasł: jak naczynie gliniane będą rozbici - jak i Ja to wziąłem od mojego Ojca - i dam mu gwiazdę poranną.
  • (Sards): Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca, i z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami.
  • (Filadelfia): Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz. I na nim imię Boga mojego napiszę i imię miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego Boga, i moje nowe imię.
  • (Laodycea): Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie.

Kategorie: teologia / biblia / studia, teologia / biblia, teologia, _blog, biblia / apokalipsa


Słowa kluczowe: apokalipsa, listy do kościołów, efez, laocydea, pergamon, filadelfia, ap2, ap3, listy apokalipsy


Pliki


Komentarze: (1)

andyggg, December 29, 2019 11:24 Skomentuj komentarz


Swietna robota W34 , przejrzyscie i czytelnie rozlozone listy z objawienia janowego .

Moze analize listow nalezy przeprowadzic na osi czasu ( puki co jestem pod wrazeniem interpretacji Stephana Bohra zamieszczonego na kanale youtube : Prawda Na Czas Obecny - Stephen Bohr - KOTWICA - Wielkie proroctwa Daniela i Apokalipsy

przemawia za tym fakt , ze cialo Chrystusa jest jedno - zmienia sie jego "kondycja" w czasie

pozdrawiam Andrzej

Skomentuj notkę
22 grudnia 2019 (niedziela), 08:40:40

Credo fundacji IFL Polska

Zachowuję,  bo może się przydać. Oryginał jest tu: -> https://iflpolska.pl/o-nas/wyznanie-wiary/

Wyznanie wiary

Fundacja IFL-Polska, podobnie jak Insight for Living, jej organizacja macierzysta, dąży do tego, aby skupić wokół siebie ludzi zachowujących wysokie standardy życia duchowego i normy wiary.

Fundacja pragnie stworzyć im przyjazne środowisko do pielęgnowania osobistej więzi z Panem Jezusem Chrystusem. Uważamy, że stanowi to podstawowy warunek, by służyć ludziom, do czego powołał nas Bóg.

Podstawowe filary naszej wiary i naszej działalności to:

Biblia

Naszą wiarę i przekonania opieramy na Biblii, nieomylnym Słowie Bożym. Cenimy jej prawdy i respektujemy jej napomnienia.

Słowo Boże, natchnione przez Ducha Świętego, to 66 ksiąg Starego i Nowego Testamentu. Przed wiekami spisali je ludzie natchnieni przez Boga. Biblia w swoich oryginalnych manuskryptach jest bezbłędna. We wszystkich sprawach dotyczących doktryny i życia z Bogiem jest ostatecznym autorytetem, dlatego można na niej polegać. Skupia się w swojej treści na Jezusie Chrystusie.

Porównaj: 1 List do Tesaloniczan 2,13; 2 List do Tymoteusza 3,15-17; 2 List Piotra 1,20-21.

Bóg Ojciec

Wierzymy, że Bóg Stwórca jest naszym Niebiańskim Ojcem. Jest nieskończenie doskonały i wie o wszystkim, co odnosi się do nas.

Pierwsza Osoba Trójcy, Bóg Ojciec, jest źródłem i sprawcą wszystkiego, co istnieje. Do swojego stworzenia ma stosunek ojcowski. W szczególności jest Ojcem dla wierzących. Jest tylko jeden, wieczny, wszechmocny, wszechwiedzący, święty, sprawiedliwy, miłujący, prawdziwy i niezmienny Bóg, który istnieje w doskonałej jedności w trzech Osobach – Ojca, Syna i Ducha Świętego. Osoby Trójcy są równe, co do potęgi i władzy, lecz każda z nich jest wyjątkowa w swojej roli.

Porównaj: Psalm 103,19; Ewangelia Mateusza 28,19; 1 List Piotra 1,2.

Jezus Chrystus

Wierzymy w Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Boga, który przyszedł na świat w ciele człowieka. Jest przez nas czczony i wywyższany.

Druga Osoba Trójcy, Syn Boży, objawia Ojca. Zgodnie z planem Boga Ojca, odwieczny Syn uniżył się, przyjmując ciało człowieka. Narodził się na ziemi z Dziewicy Marii. Będąc tu na ziemi, był w pełni Bogiem, a jednocześnie był prawdziwym Człowiekiem. Jego dwie natury nie były ze sobą przemieszane. Jako w pełni Bóg i w pełni Człowiek, był bez grzechu i prowadził bezgrzeszne życie. Umarł, płacąc swoją męczeńską śmiercią cenę kary za nasze grzechy. W cudowny sposób powstał w ciele z martwych, wstąpił na niebiosa, skąd w chwale powróci na ziemię.

Porównaj: Ewangelia Jana 1,13.14; List do Filipian 2,5-8; List do Hebrajczyków 1,1-3; 1 List Jana 5,11-12.

Duch Święty

Wierzymy, że Duch Święty jest trzecią Osobą Boga. Działa wśród nas. Przekonuje świat o grzechu, sądzie i sprawiedliwości. Jest także Pocieszycielem.

Trzecia Osoba Trójcy, Duch Święty, objawia Ojca i Syna i odradza nas duchowo. Był aktywnie zaangażowany w akcie stworzenia. Obecnie Duch Święty w szczególny sposób jest obecny pomiędzy Bożym ludem, zwłaszcza zamieszkuje w każdym wierzącym, obdarowując go nowym życiem oraz mocą do życia w świętości.

Porównaj: Ewangelia Jana 14,26; Dzieje Apostolskie 1,5.8; 1 List do Koryntian 6,19-20; List do Efezjan 1,13-14.

Upadek człowieka

Wyznajemy, że w wyniku upadku Adama, cała ludzkość nie ma nadziei na zbawienie bez nowego narodzenia w Zbawicielu Jezusie Chrystusie, który wyjednał nam zbawienie dzięki wstawienniczej śmierci na krzyżu i zmartwychwstaniu.

Upadek Adama sprowadził na każdego człowieka przekleństwo śmierci. W tym stanie człowiek ani nie pragnie, ani też nie może podobać się Bogu, nie zasługuje na Jego błogosławieństwa, jest ślepy na Bożą prawdę i jest skazany przez świętego i sprawiedliwego Boga na śmierć fizyczną i duchową. Ten stan upadku przenika każdy aspekt życia człowieka. Nie można tego zmienić inaczej, jak tylko poprzez łaskę Boga, okazaną w Chrystusie.

Porównaj: Księga Rodzaju, rozdział 3; Księga Jeremiasza 17,9; List do Rzymian 3,10-18.23; 5,12.

Zbawienie

Wierzymy w dar zbawienia zaoferowany każdemu człowiekowi dzięki Bożej miłości. Każdy kto przyjmie ten dar – wiarą, nie polegając na własnych uczynkach – staje się nowym stworzeniem w Chrystusie.

Żaden człowiek nie jest w stanie zbawić sam siebie, dlatego suwerenny Bóg, okazując swoje miłosierdzie, darował zbawienie każdemu, kto skorzysta z Jego łaski i z wiarą przyjdzie do Niego. Bóg zesłał na ziemię swojego Syna Jezusa Chrystusa, aby wziął na siebie karę za grzech człowieka, skazanego na potępienie. Na podstawie prostego zawierzenia dobrej nowinie, że Chrystus umarł za grzech człowieka i powstał z martwych, każdy, kto do Niego przyjdzie, dostąpi przebaczenia grzechów – Bóg deklaruje, że taki człowiek jest sprawiedliwy, odradza go duchowo i udziela gwarancji życia wiecznego.

Porównaj: Ewangelia Jana 3,16; List do Rzymian 10,9-10; 1 List do Koryntian 15,1-5; List do Efezjan 1,4-12; 2,8-9.

Powrót Chrystusa na ziemię

Wyczekujemy obiecanego przyjścia naszego Pana na ziemię. Może ono nastąpić w każdej chwili.

Bóg Ojciec zaplanował, że Pan Jezus Chrystus powróci kiedyś na ziemię z całym swoim majestatem, dopełniając w ten sposób naszego zbawienia. Wierzących nagrodzi, a niewierzących spotka sąd i gniew Boży. Biblia uczy, że zanim nastanie sąd, na ziemi nasili się zło. Nikt nie wie, kiedy nasz Pan powróci. Może to nastąpić w każdej chwili. Choć szczegóły powtórnego przyjścia Chrystusa nie są jednoznaczne, to jesteśmy pewni, że ono nastąpi. Wszyscy wierzący są powołani do tego, aby wyczekując na powrót Chrystusa, prowadzić święte życie.

Porównaj: 1 List do Tesaloniczan 4,13-5,13; 2 Tesaloniczan 2,1-12; List do Hebrajczyków 9,28; Apokalipsa św. Jana 19,11-16.

Zmartwychwstanie ciał

Jesteśmy przekonani, że wszyscy zmarli powstaną do życia – wierzący do wiecznego życia i społeczności z Bogiem, zaś niewierzący zostaną na zawsze oddzieleni od Boga.

Jakkolwiek dusza wierzącego staje przed Panem natychmiast po śmierci, na pełnię zbawienia oczekuje aż do czasu powtórnego przyjścia Pana. Wtedy Chrystus wzbudzi zmarłych wierzących do życia w nowych, uwielbionych ciałach, na podobieństwo własnego zmartwychwstałego Ciała. Wszyscy zmartwychwstali wierzący wszystkich czasów dostąpią radości raju, zaś niewierzący zostaną wzbudzeni do życia, aby za swoje grzechy cierpieć wieczne męki.

Porównaj: Ewangelia Jana 11,23-27; 1 List do Koryntian 15,15-57; 1 List do Tesaloniczan 4,13-18; Apokalipsa św. Jana 20,4-21.

Ciało Chrystusa

Wiemy, że Pan wciąż powiększa swoją rodzinę – Powszechne Ciało Chrystusa, nad którym panuje On sam, jako jego Głowa.

Ciało Chrystusa to wciąż powiększający się Kościół Powszechny. Jego członkami są prawdziwie wierzący, zarówno ci, którzy są w niebie, jak i ci na ziemi. Głową i Panem tego Ciała jest Jezus Chrystus. Niezależnie od wyznania, wszyscy prawdziwie wierzący są duchowo ochrzczeni Duchem Świętym w Ciało Chrystusa. Dlatego też są duchowo zjednoczeni z Panem i ze sobą nawzajem.

Porównaj: List do Rzymian 12,4-5; 1 List do Koryntian 12,12-14; List do Efezjan 4,11-16; 1 List Piotra 2,9-10.

Rodzina Boga

Jesteśmy wdzięczni za to, że należymy do lokalnej wspólnoty, która istnieje po to, aby zwiastować Bożą prawdę, praktykować chrzest i komunię, stymulować wzrost swoich członków ku dojrzałości i przynosić Bogu Chwałę.

Wierzący są członkami lokalnej wspólnoty, widzialnego kościoła, po to by wzmacniać się wzajemnie i duchowo się rozwijać. Zdrowa wspólnota jest rodziną Bożą; cechuje ją uwielbienie Boga, nauczanie oparte na Słowie Bożym, bliska społeczność i przejawy wiary, nadziei i miłości pomiędzy członkami kościoła, którzy gromadzą się na wspólnych spotkaniach, są zaangażowani w ewangelizację, dbają o wychowywanie uczniów i wspierają wspólnotę finansowo.

Porównaj: Dzieje Apostolskie 2,41-47; List do Filipian 2,14; List do Hebrajczyków 10,24-25.


Kategorie: _blog, credo


Słowa kluczowe: credo, wyznanie wiary, ifl, ifl polska


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 grudnia 2019 (poniedziałek), 13:30:30

Wśród nocnej ciszy

Trzy lata temu napisałem takie coś:

W trzeciej zwrotce kolędy "Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi”, w odniesieniu do narodzin Pana Jezusa pojawia się fraza: „cztery tysiące lat wyglądany”. Piękna i prawdziwa, szkoda tylko, że ostatnio w kościołach ktoś ją świadomie przekręca na „tyle tysięcy lat wyglądany”. Szkoda, że ewolucjonizm w naszym społeczeństwie trumfuje a prawda o tym, że ziemia została stworzona coś koło 6 tys. lat zanika. Już JP2 pozwolił na szerzenie w kościele rzymskim kłamstw oświecenia, a teraz za Franciszka to w teologii istne odloty.

Ale w domu, kolędę można sobie dalej śpiewać ładnie i właściwie, bo czas pomiędzy Genesis 3:16 a Ewangelią Mateusza, rozdział 2 to właśnie te poetyckie 4 tysiące lat. I tak jest dobrze, choć pewien anglikański uczony, w XVII wieku policzył to dokładnie i wyszło mu, że 4004, podczas gdy rabini wyliczają tylko 3761.


Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: kolęda, wśród nocne ciszy, ewolucjonizm, kreacjonizm, młoda ziemia, 4000, 6000


Komentarze: (1)

hammoleket, December 26, 2019 18:54 Skomentuj komentarz


Tlumaczylam pewnemu  znajomemu  ze Pan Bog jest pierwszy i ostatni .jest poczatkiem i koncem. Pierwsi ludzie jakich stworzyl to byli Adam i Ewa. Dlugo dlugo pozniej przyszla na swiat Maria. Ona urodzila Pana Jezusa ktory bedac Bogiem stal sie czlowiekiem. Nie stal sie Bogiem w momencie urodzenia bo byl Nim od zawsze. W koncu trzeciego wieku  kosciol katolicki ustanowil swieto ktore nazwal  Bozym narodzeniem. Nie bylo ono nakazem Pana Jezusa ani tez apostolow. Podczas wieczerzy powiedzial do uczniow ...smierc Panska gloscie az przyjdzie. Kiedy patrze jaki obled ogarnia ludzi przed tymi swietami ogarnia mnie przygnebienie. Prezenty ogrom jedzenia choinki ozdoby. Spotkania rodzinne zakrapiane czesto alkoholem. A Jezus Chrystus  Zbawiciel swiata .Ten ktory umarl na krzyzu za nas wszystkich. Co z Nim .On raczej nie jest zaproszony...

Skomentuj notkę
24 grudnia 2019 (wtorek), 22:17:17

Człowiek - istota trójjedyna - trzecie podejście '2019

To już trzecia notatka na ten temat, obawiam się, że nie ostatnia.

Punkt wyjścia:

Jak punkt wyjścia biorę życzenia które apostoł Paweł kieruje do Tesaloniczan:

A sam Bóg pokoju oby was całkowicie uświęcił i w pełni wyposażył, a wasz duch i dusza, i ciało oby zostały zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. (1Tes 5:23 tpnt)

Obrazek uproszczony:

A teraz wyliczanka:

Ciało

  • zmysły - narządy, którymi poznajemy materialny świat, z których impulsy biegną do mózgu, który (ponoć) jest siedzibą rozumu, a więc i umysłu.
  • mięśnie - narządy za pomocą których potrafimy oddziaływać na świat materialny: przesuwań, przestawiać, ale też (bo mamy możliwość mówić i pisać) przekazywać informacje
  • odruchy - pewna automatyka ukryta w ciele, bo mięśnie potrafią zareagować jeszcze zanim impulsy dotrą do mózgu
  • działania - efekty pracy mięśni nad rzeczywistością
  • narządy, organy, członki - części ciała traktowane biologicznie
  • instynkt - ?

  • namiętności - ?
  • pożądania - ?
  • podniety -? 

Dusza

  • umysł
  • wola - coś, czym podejmuje się decyzje
  • charakter 
  • emocje - stany umysłu, które sprawiają że podobne informacje docierające do niego powodują jego inne reakcje
  • odczucia - ?
  • świadomość istnienia - ważna bazowa informacja o tym, że ja to ja i ja to nie ty.
  • intelekt, doświadczenie, wiedza, zdolność przetwarzania informacji
  • przyzwyczajenia, nawyki 
  • zwyczaje i sfera kultury

Duch

  • sumienie
  • świadomość istnienia Boga
  • intuicja
  • system wartości
  • motywacja

  • Duch Święty - gdy człowiek się na nowo narodzi, narodzi z ducha to Duch Święty w duchu człowieka jest. Jak jest? Nie wiem, jakoś ale jest.

 

Obrazek duży: 

 

Do analiz

 

 

W Przypowieściach Saomona

  • Prz 20:27 BT5 "Lampą Pana jest duch człowieka, bo wnętrza głębi przenika."
    Prz 20:27 BW "Pan czuwa nad tchnieniem człowieka, bada wszystkie tajniki wnętrza."
  • Prz 20:27 UBG "Duch człowieka jest pochodnią PANA, która bada wszystkie skrytości wnętrza."

U Izajasza

Iz 38:16-19 UBG 
Panie, przez te rzeczy ludzie żyją i w nich wszystkich jest życie mego ducha. Przecież przywróciłeś mi zdrowie i zachowałeś mnie przy życiu. (17) Oto w czasie pokoju zaznałem ciężkiej goryczy, ale z miłości do mojej duszy wyrwałeś ją z dołu zniszczenia, gdyż rzuciłeś za siebie wszystkie moje grzechy. (18) Grób bowiem nie wysławia cię ani śmierć cię nie chwali. Ci, którzy w dół zstępują, nie oczekują twojej prawdy. (19) Żywy, żywy będzie cię wysławiać jak ja dzisiaj. Ojciec oznajmi dzieciom twoją prawdę.

 W Liście do Hebrajczyków:

Hbr 4:12 TPNT

(12) Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż każdy miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy, jak i ducha, stawów, jak i szpiku, zdolne do osądzenia zamysłów i intencji serca.
 Z tego wnioskuję, że bez objawienia, które daje Bóg nie zrozumiesz, gdzie w człowieku kończy się dusza a zaczyna duch.

 

Psalm 63, początek

Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam;
Ciebie pragnie moja dusza,
za Tobą tęskni moje ciało,
jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody. 

O duchu tu nie ma, ale wyraźnie rozróżnia się dusza i ciało

o duchu człowieczym, który jest od Boha u Koheleta

Koh 11:5:
nie wiesz, którą drogą duch wstępuje w kości, co są w łonie brzemiennej, więc też nie możesz poznać działania Boga, który sprawuje wszystko.

 

 

 


Kategorie: światopogląd, _blog


Słowa kluczowe: człowiek, dusza, ciało, duch, życie, światopogląd, filozofia, troistość, trójjedyność, duch-dusza-ciało


Komentarze: (1)

wojtek, May 20, 2020 06:21 Skomentuj komentarz


Do przemyślenia:

- Sumienie to coś na styku ducha i duszy. 

Skomentuj notkę
29 grudnia 2019 (niedziela), 19:23:23

Wybrane przedrostki układu SI

 

Nazwa Symbol Mnożnik Nazwa
mnożnika
Przykład
tera (gr. teras – potwór) T 1 000 000 000 000 = 1012 bilion Tm – terametr
giga (gr. gigas – olbrzymi) G 1 000 000 000 = 109 miliard GW – gigawat
mega (gr. megas – wielki) M 1 000 000 = 106 milion MHz – megaherc
kilo (gr. chilioi – tysiąc) k 1000 = 103 tysiąc km – kilometr
mili (łac. mille – tysiąc) m 0,001 = 10−3 jedna tysięczna mm – milimetr
mikro (gr. mikros – mały) µ 0,000 001 = 10−6 jedna milionowa µm – mikrometr
nano (gr. nanos – karzeł) n 0,000 000 001 = 10−9 jedna miliardowa nF – nanofarad
piko (wł. piccolo – mały) p 0,000 000 000 001 = 10−12 jedna bilionowa pF – pikofarad

 

 

 


Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: mikro, mega, giga, piko, kilo, nano


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 grudnia 2019 (poniedziałek), 23:45:45

Narody przez Bogiem

Wiem, że niektórzy moi znajomi uważają, że "nie ma już narodów", że są niemodne, że to przeżytek, że teraz liczą się "społeczność, społeczeństwo, że ważni są obywatele”.

Czy na pewno? Po pierwsze - to Pan Bóg stworzył narody! Stworzył je w określonym celu - aby Go szukały, i to nie tylko każdy człowiek z osobna (tak, to pierwsza i najważniejsza odpowiedzialność człowieka), ale również zbiorowo - jako narody właśnie. To Pan Bóg dla każdego narodu określił czasy jego istnienia, i granice, w których ma zamieszkiwać. Czy jednak będą Go szukać? (Dz 17:25)

A po drugie - jak spojrzy się w przyszłość, i jak spojrzy się jak w przyszłości ludzie będą stali przed Bogiem to widać, że dalej będą rozróżniani na narody, ludy, plemiona i języki. I to jest piękne, bo Bóg stworzył bogactwo w różnorodności ludzi, za to diabeł chce ludzi wymieszać i zrobić jednego, nowego człowieka. Mówił ostatnio o tym jego agent - papież Franciszek, wmawiając, że matka Pana Jezusa była mulatką. Diabeł też próbuje osiągnąć to poprzez wymianę studentów w programie Erasmus, w którym jednym z mierzalnych celów jest liczba dzieci urodzonych w wyniku tej wymiany. Już kilka lat temu było ponad milion! Próbowali to przez idee socjalistyczne realizować wielcy despoci w XX wieku - Stalin przez mieszanie, a Hitler poprzez rasizm i eksterminację.

Narody to coś pięknego i coraz bardziej cenię ten istotny fakt, że jestem Polakiem.

A teraz lekcja greki od świętego Jana

Apokalipsa 5:9

(…) και ηγορασας τω θεω ημας (…) εκ πασης φυλης και γλωσσης και λαου και εθνους
(…) i kupiłeś Bogu nas (…) z każdego plemienia i języka i ludu i narodu

Apokalipsa 7:9

ειδον (..) οχλος πολυς (…) εκ παντος εθνους και φυλων και λαων και γλωσσων εστωτες ενωπιον του θρονου (…)
zobaczyłem (…) tłum wielki (…) z każdego narodu i plemion i ludzi i języków stojący przed tronem (…)

Słowniczek:

  • εθνους - naród
  • λαου, λαων - lud, ludy (ludzie?)
  • γλωσσης, γλωσσων - język, języki
  • φυλης, φυλων - plemię, plemiona

A piękne jest to, że mogę sobie pisać notkę używając nie tylko różnych języków, ale też różnych alfabetów (tak z językami związanych). Mogę, bo w końcu standard Unicode zadziałał, i pewnie kodowanie literek za pomocą UTF-8 też. A jeszcze niedawno, bo w 2000 roku były problemy z polskimi literkami i niektóre teksty, jeżeli pisało się je po polsku na jednym systemie, to w innym w każdym słowie ujawniały programistyczne wyrzuty sumienia.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: apokalipsa, naród, narodowość, lud, języki, unicode, utf, plemiona


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
31 grudnia 2019 (wtorek), 17:08:08

Traktat krakowski z 1525 roku

Zachowuję, bo warto to mieć. Tekst przetłumaczył i przygotował Wojtek Duch a pochodzi z serwisu historia.org.pl

W załącznikach ciekawy artykuł z 1975 toku, pewnie na pamiątkę 450 lat po tych wydarzeniach. Za chwilę będzie 500!

Traktat krakowski (8 kwietnia 1525 r.)

W imię Trójcy Świętej i niepodzielnej. My, Jerzy, z łaski Bożej margrabia brandenburski, książę na Śląsku raciborski i karniowski, w Prusiech szczeciński, pomorski, kaszubski, wendejski itd., burgrabia norymberski i książę Rugii, oraz Fryderyk z tejże łaski książę legnicki i brzeski oraz starosta Dolnego Śląska, zeznajemy oraz oznajmiamy wszem i każdemu z osobna kto tę ugodę i układ będzie widział, słyszał lub czytał, że z niżej podanych względów, które skłoniły nas jako chrześcijańskich książąt, obmyśliliśmy, omówili i ułożyli tę oto ugodę i układ między Najjaśniejszym i Najdostojniejszym księciem i panem, panem Zygmuntem, królem Polski i Jego Królewskiej Mości dziedzicami i następcami, królami Królestwa Polskiego z jednej strony, a Jaśnie Wielmożnym księciem i panem, panem Albrechtem, margrabią brandenburskim, wielkim mistrzem Zakonu Teutońskiego Prus oraz jego rycerskim zakonem, ziemianami i mieszkańcami miast z drugiej strony.

Pierwszym i zasadniczym względem było dla nas to, że wszystkie nieporozumienia, wojny, spory i konflikty między Jego Królewską Mością a panem Mistrzem i mieszkańcami jego ziem stąd się zrodziły i wypłynęły, że po dotąd nie istniał jeden dziedziczny książę, jako rządca wszystkich ziem pruskich; rzeczonymi Prusami rządziły głowy różnych dostojników i dlatego mieszkańcy tych ziem w zgubnych dla siebie wojnach walczyli ze sobą na śmierć i życie i wszczynali bitwy, w których polało się wiele krwi chrześcijańskiej i bardzo wiele wyrządzono szkód mieszkańcom, sierotom i wdowom.

Podobnież wzięliśmy pod uwagę następującą okoliczność: Wspomniany pan Mistrz, brat nasz, siostrzeniec i szwagier, w minionym okresie będąc na urzędzie mistrza zabiegał i trudził się różnorodnie u wszystkich stanów chrześcijańskich władców, a mianowicie u papieży i u Cesarskiego Majestatu, w Świętym Cesarstwie Rzymskim i u elektorów cesarstwa, a także u szlachty niemieckiej. Zwracał się do nich bardzo często i z dużym nakładem starań w nadziei, że oni przypilnują, aby owe niezgody, spory i nieporozumienia zostały ułagodzone i doprowadzone do zgody , a to stosownie do treści spisanego pokoju wieczystego, ongiś sporządzonego przez Najjaśniejszego Króla świętej pamięci króla Kazimierza i stosownie do czteroletniego rozejmu , ustanowionego w Toruniu przez posłów Jego Cesarskiej Mości i Jego Królewskiej Mości króla Węgier, w obecności legata Jego Świątobliwości papieża Leona X. Sprawa ta pozostała jednak aż dotąd nie załatwiona z powodu toczących się wojen i innych rozmaitych bardzo poważnych spraw, którymi aż dotąd pochłonięci byli Jego Cesarska Mość i Najjaśniejszy Pan, król Węgier.

Wzięliśmy wreszcie pod uwagę, że tego rodzaju ustanowiony najlepszy rozejm w ciągu kilku dni dochodzi do kresu i swego ostatecznego terminu. Wobec tego, gdyby sprawy pozostały nie załatwione, należałoby obawiać się, że Jego Królewska Mość i Królestwo Polskie oraz Mistrz i ziemie pruskie na nowo powrócą do większych zmagań i walk oraz przelewu krwi ludzkiej, na wielką szkodę całej chrześcijańskiej społeczności. Przeto dla zapobieżenia tego rodzaju nieszczęściom i klęskom, zabiegaliśmy usilnie o pokój, aby na przyszłość wieczysty pokój chrześcijański mógł nastać i trwać obustronnie miedzy Jego Królewską Mością i tegoż dziedzicami i następcami, królami Polski, a mistrzem Prus i jego ziemiami. Nadto wzięliśmy pod uwagę i tę okoliczność: właśnie teraz wielebny pan Statilius, proboszcz wesprymski, przybył jako wysłannik pokojowy i poseł Najjaśniejszego Króla Węgier, rzeczonego arbitra rozejmu, do Jego Królewskiej Mości króla Polski i do mistrza Prus, brata naszego, siostrzeńca i szwagra, i prosił, aby się chętnie, łaskawie i życzliwie poddali sporządzonej przez nas ugodzie i temu układowi.

Toteż my, jako jednacze i odnowiciele pokoju, z wyżej wymienionych przyczyn i względów, za obustronną zgodą uczyniliśmy i postanowili między Jego Królewską Mością i panem Mistrzem następujące artykuły, które uznaliśmy za zdążające zbawienną drogą do pokoju, jako godne chrześcijan i odpowiednie, oraz — jak to mieści się poniżej — ułożyliśmy je i sporządzili.

1. Wszystkie spory, które powstały w czasie tych wojen między Jego Królewską Mością, panem Mistrzem, książętami mazowieckimi, biskupami warmińskim i chełmińskim, jako też wszystkimi innymi i ich poddanymi, mają być mocą niniejszej ugody usunięte i żadnej ze stron nie mają być źle wypominane.

2. Należy zwrócić wzajemnie zagarnięte w czasie tych wojen miejscowości, zamki i miasta wraz ze wszystkimi przynależnościami i przyległościami, a to wraz z armatami w tym stanie, w jakim je zastano w chwili pierwszego zajęcia zamków i miast; podobnie należy oddać strzelby zwane hakownicami, a to w tym stanie, w jakim znajdują się u obecnych urzędników. Jeśliby zaś brakło jakiejś armaty, należy pod przysięgą wypytać urzędników i ci zaprzysiężeni winni zeznać, ile ich tam znaleźli. Co się zaś tyczy strzelb, znajdujących się w zniszczonym grodzie pasłęckim, należy je zwrócić bez pomniejszenia do rąk najdostojnieszego pana margrabiego Albrechta.

3. Wszyscy i każdy z szlachty, mieszczan i chłopów winni być zwolnieni od wszelkiego przyrzeczenia i przysięgi, mocą których w ciągu obecnych wojen lub od tego czasu odstąpili od swoich i poddali się obcym panom oraz wobec nich zobowiązali, i za takich mają być uważani.

4. Co się tyczy omieszkanych powinności, to jego Królewska Mość i Książę z Prus winni w swej łaskawości darować tym, którzy ich zaniedbali, a majątki ich czy posiadłości zwrócić. Nadto obie strony mają zwrócić dobra nieruchome tych, którzy na mocy wyroku ponieśli karę za popełnioną zbrodnię; ojcowska zbrodnia wcale nie ma szkodzić dzieciom na honorze ani w czymkolwiek u kogokolwiek ujemnie przesądzać.

5. Jego Królewska Mość winien przebaczyć fakt tchórzliwego odstępstwa mieszkańcom Nowego Miasta, a podobnie margrabia Albrecht mieszkańcom Dąbrówna i Olsztynka, tudzież wszystkim miastom.

6. Co się tyczy dóbr i jurysdykcji osób duchownych, książę Prus winien na żądanie duchownych każdemu wymierzyć sprawiedliwość, jak tego wymaga chrześcijański obowiązek, prawość i słuszność. Następnie majątki, dochody i czynsze należące do biskupstwa warmińskiego albo należące do warmińskich duchownych a znajdujących się pod władzą księcia Prus, mają być z kolei w całości zwrócone. Jeśliby zaś książę lub jego szlachta swym proboszczom lub innym, do których ma należeć duszpasterstwo, chcieli nadać beneficja kościelne, tym — zgodnie ze starym zwyczajem — biskup winien udzielać inwestytury .

7. Jeśliby panowie biskupi byli w stanie na pewno wykazać, że przebywający na ziemiach pana księcia duchowni zachowują się nie po chrześcijańsku, wbrew porządkowi i ustawom powszechnego świętego Kościoła chrześcijańskiego, książę pan wraz z panami biskupami winien udzielać pomocy, aby poprawiono należną karą tego rodzaju wykroczenia.

8. O ile jakiś z mieszczan lub chłopów wymknął się spod swego pana i uciekł bez jego woli w okresie na dwa lata przed ostatnio prowadzoną wojną aż po dzień dzisiejszy, należy go na żądanie zwrócić bezpośrednio swoim panom, i od tej chwili żadna ze stron nie może zatrzymywać poddanych drugiej strony. Natomiast należy skierować i wypuścić do swych panów drogą publicznego mandatu tych, których jedna ze stron uprowadziła siłą.

9. Winien pan margrabia Albrecht złożyć przysięgę Jego Królewskiej Mości i Królestwu Polskiemu, jako swemu przyrodzonemu i dziedzicznemu panu, oraz okazywać się na przyszłość posłusznym Jego Królewskiej Mości we wszystkim, jak z prawa należy księciu wasalnemu względem swego dziedzicznego pana. Powinien też margrabia Jerzy w imieniu własnym i swych braci dotknąć proporca chorągwi. Podobnie w przeciągu roku margrabiowie Kazimierz i Jan winni swymi opieczętowanymi listami uznać i przyjąć niniejszą umowę.

10. W zamian Jego Królewska Mość winien jest nadać w prawowite i dziedziczne lenno margrabiemu Albrechtowi jako księciu w Prusiech poniżej wymienione ziemie, miasta, zamki i wsie, a mianowicie: trzy miasta królewieckie wraz z zamkiem, Lochstet, Wargi, Girmo, Pupki, Rudawy, Szaki, Kaimy, Kremity, Wałdowo, Tapiawa, Tapelawki, Norkity, Wystruć, Alembork, Wąstrów, Gierdawy, Wegorzewo, Nordenbork, Labiawa, Łaukiszki, Tylża, Ragneta, Rosity, Windenburg, Kłajpeda, Pokarmin, Krzyżbork, Frydląd, Domnowo, Barciany, Giżycko, Bałga, Świętomiejsc, Cynty, Górowo, Iławka, Bartoszyce, Szestno, Mrągowo, Ryn, Kętrzyn, Ełk, Pisz, Pasłęk, Miłakowo, Młynary, Morąg, Pasym, Szczytno, Ostród, Olsztynek, Nidzice, Działdowo, Dąbrówno, Iława, Szępopel, Przesmark, Liwski Młyn, Zalewo, Prabuty, Kwidzyn, Tyrbark, Lubiatów, Szymbark, Bewindy, Jurgowo, Susz, Gardeja, Nowy Dwór, Kisielice, Salawa, Rybaki, Biskupiec, Medenowo i winien wystawić dokument tego nadania jako na lenno niepodzielne, przechodzące od jednego brata na drugiego i na ich dziedziców, według brzmienia układu.

11. A jeśliby wzmiankowani czterej książęta i magrabiowie: Albrecht, Jerzy, Kazimierz, Jan i ich prawowici dziedzice lenni zmarli wszyscy bez prawowitych dziedziców lenna, wówczas, lecz nie przedtem, winny powyżej opisane ziemie Prus powrócić dziedzicznie i przypaść Jego Królewskiej Mości i Królestwu Polskiemu. Jeżeliby zaś pozostały córki, mają być zaopatrzone przez Jego Królewską Mość i otrzymać książęcy posag.

12. Jego Królewska Mość winien zachować margrabiego Albrechta, jego dziedziców i wszystkich mieszkańców wyżej wymienionych ziem Prus przy wszystkich ich przywilejach, które nie sprzeciwiają się temu układowi i królewskiemu zwierzchnictwu, a ponadto bronić i osłaniać przed niesprawiedliwym gwałtem.

13. Upełnomocnieni do tego posłowie zarówno Zakonu jak i szlachty oraz mieszczan wymienionych ziem pruskich winni zgodzić się i pisemnie stwierdzić za siebie, za dziedziców i swoich następców, że po śmierci wyżej wymienionych czterech książąt i ich prawowitych dziedziców lennych, oni sami, dziedzice i ich następcy powinni i chcą trwać z należną wiernością i poddaństwem przy nikim innym jak tylko przy Jego Królewskiej Mości i jego dziedzicach oraz Królestwie Polskim, jako przy swym przyrodzonym panu dziedzicznym, w ten atoli sposób, że Jego Królewska Mość winien ustanowić nad wyżej wymienionymi ziemiami pruskimi kogoś dobrze władającego językiem niemieckim i dobrze w tym Księstwie osiadłego, do którego należałby zarząd wszystkich urzędów. A jeśli Jego Królewska Mość wyznaczy swych panów-radę w związku z przysięgą, którą winni złożyć księciu w Prusiech szlachta i mieszczanie, duchowni i świeccy wszystkich stanów ziem pruskich, wtedy z każdego powiatu po dwu ze szlachty i mieszczan w imieniu wszystkich innych winni są, podobnie jak pisemnie zobowiązali się tu obecni, uznać tę ugodę przez swe listy i pieczęcie. A gdy składać będą przysięgę księciu z Prus, wtedy przy składaniu tej przysięgi przyrzekną, że również przestrzegać będą tej ugody.

14. Książę z Prus winien mieć pierwsze i najbliższe miejsce przy Jego Królewskiej Mości w naradach ziemskich, sejmach i zjazdach publicznych.

15. Książę z Prus, jego dziedzice i następcy książęcy niczego nie mają sprzedawać z księstwa i z wymienionych wyżej ziem Prus. Jeżeliby zaś do tego zmuszała pilna potrzeba, winni o tym zawiadomić Jego Królewską Mość, jako ich pana dziedzicznego, na rok naprzód. Jeżeliby Jego Królewska Mość nie chciał kupić, wtedy ów książę będzie miał prawo sprzedania, z tym jednak, że nienaruszone pozostaną królewskie prawa do lenna i powinności lennych. A poza tym, jeżeliby książę w Prusiech był przyciśnięty pilną potrzebą, będzie mógł wydzierżawiać i zastawiać zamki i swe miasta wasalom swym, aby ziemie te pozo- stały złączone i nierozerwane, tak jak są obecnie.

16. Co się tyczy powinności, to ponieważ ziemia pruska poniosła wielkie straty, Jego Królewska Mość przyrzekł margrabiemu Albrechtowi dać z łaski sześć lat wolnizny. Gdyby jednak Jego Królewska Mość i Królestwo Polskie miało być napadnięte z powodu tego układu i nadania lenna przez kogokolwiek, jakiegokolwiekbądź dostojeństwa czy stanu, tedy —również w tych sześciu latach wolnizny — książę w Prusiech ze swymi następcami będzie zobowiązany wspierać Jego Królewską Mość osobiście, wraz ze wszystkimi swymi poddanymi, wszystkimi swymi siłami oraz służyć mu radą. Podobnie winien uczynić w tym wypadku Jego Królewska Mość względem księcia w Prusiech i jego ziem. Jeżeliby zaś zdarzyło się, że Jego Królewska Mość czy Królestwo Polskie nie dla przyczyny niniejszego układu zostało zagrożone przez niewiernych lub inaczej, i Jego Królewska Mość w własnej osobie wyruszył w pole ze wszystkimi swymi poddanymi, wtedy książę w Prusiech i jego następcy będą zobowiązani towarzyszyć Jego Królewskiej Mości w sto dobrze zaopatrzonych koni aż do granic ziem pruskich. Jeżeliby zaś książę w Prusiech był wezwany przez Jego Królewską Mość do pójścia poza granice, to wtedy tych stu jezdnych, podobnie jak inni konni żołnierze Jego Królewskiej Mości, będą służyć na żołdzie królewskim. W razie zaś, jeżeliby Jego Królewska Mość w pilnej potrzebie pragnął wystawienia od księcia w Prusiech więcej jak stu jezdnych, to wszyscy, ilu by ich tylko było ponad setkę, będą służyli — jak to wyżej wskazano — na żołdzie królewskim, już od chwili wyruszenia ze swych domostw. Jeżeliby jednak książę w Prusiech nie był w stanie wystawić więcej jak stu jezdnych, nie powinien Jego Królewska Mość więcej nań o to nastawać.

17. Co się tyczy spraw sądowych między Jego Królewską Mością i księciem Prus tak należy postępować: jeżeliby się zdarzyło, że Jego Królewska Mość — księcia, lub odwrotnie ów książę chciał pozwać Jego Królewską Mość w sprawach tyczących się obu stron, Jego Królewska Mość winien złożyć ławę z swych panów-rady w Malborgu lub w Elblągu, zwolnić ich z przysięgi, z mocy której podlegli są Jego Królewskiej Mości, a natomiast zobowiązać, aby sądzili sprawiedliwie. Cokolwiek by wówczas ci wymienieni panowie-rada ogłosili i orzekli, to będzie prawomocne i bez sprzeciwu ma być zachowane.

18. Jeżeliby zaś kto stopnia książęcego ze stanu duchownego lub świeckiego w Prusiech w jakiejkolwiekbądź sprawie chciał wytoczyć spór wspomnianemu księciu z Prus, Jego Królewska Mość będzie winien sześciu ze swoich panów-rady, zaś książę w Prusiech tyluż ze swoich zobowiązać w sposób wyżej podany do odprawienia sądu i zaprzysiąc, a cokolwiek by oni za słuszne orzekli i ogłosili, na to obie strony winny się zgodzić i bez żadnego krętactwa uznać za prawomocne.

19. Jeżeliby zaś ktoś, nie będący stopnia książęcego, chciał wytoczyć jakąkolwiekbądź skargę przeciw księciu w Prusiech, winien to uczynić przed wasalami księcia, których książę będzie winien ustanowić i do osądzenia zobowiązać. Jeśliby zaś ktoś z powodu tych sądów w sprawach dotyczących księcia uważał, że wyrządzono mu niesprawiedliwość lub że został pokrzywdzony, będzie mu wolno odwołać się do panów-rady, którzy winni mieć moc rozpoznania tej sprawy; Jego Królewska Mość i książę w Prusiech będą ich w razie potrzeby każdego roku wysyłać do Malborga na dzień św. Franciszka. Gdyby zaś tam uznano, że apelacja odwołującego się jest lekkomyślna i niedozwolona, strona ta winna zapłacić sądowi dziesięć grzywien pruskich, zaś stronie przeciwnej zwrócić koszty sporu, oraz zobowiązana będzie zastosować się do poprzedniego wyroku.

20. Gdyby zaś wynikły skargi tyczące się obustronnie mieszkańców Prus i ich posiadłości, należy każdego pozywać przed ten sąd, gdzie leżą jego dobra ziemskie, albo gdzie pozwany ma swe miejsce zamieszkania, a nie należy ciągnąć go przed obce sądy.

21. Nie należy zajmować ani przytrzymywać przed obcymi sądami poddanych jednej i drugiej strony czy to także ich majątków, jako że można uzyskać sprawiedliwość w miejscach, do których należą majątki.

22. Odtąd wszyscy mieszkańcy ziem pruskich mogą obustronnie, na ziemi i morzu utrzymywać bez przeszkody wzajemne stosunki handlowe, kroczyć starymi drogami i jeździć wozami i w tym wypadku mają pozostawać przy swych przywilejach. Zresztą należy odtąd wszędzie znieść targi odprawiane po wsiach, wprowadzone wbrew słuszności i dawnemu zwyczajowi i przenieść je do miast, do których należą.

23. Głębina Balgijska w Świeżej Zatoce (Haeb) lubwszędzie indziej głębiny, tj. morskie zalewy, ujście Wisły oraz wszystkie rzeki mają być wolne do żeglowania i przeprawiania się przez nie dla wszystkich mieszkańców Prus. Nie należy też również zmuszać cudzoziemskich kupców, by udawali się czy to do Królewca, czy to do Braniewa, Elbląga, Gdańska albo jakiegokolwiek innego miasta, lecz mają prawo żeglować i płynąć swobodnie, bez przymusu, wedle własnego uznania, jednakże bez uszczerbku dla starych ceł i przywilejów.

24. Żadna ze stron nie może ustanowić na ziemiach pruskich wbrew staremu zwyczajowi i przywilejom żadnych ceł, składów i innych ciężarów, ale dawne cła winny ostać. O ile zaś jedna ze stron ustanowiła była cła po czasach pokoju króla Kazimierza, one także winny być odtąd uchylone. Gdyby jednak z biegiem czasu zdarzyło się, że Jego Królewska Mość i podobnie książę w Prusiech zamierzali ustanowić gdzieś nowe cła na żądanie swych poddanych albo zbudować składy na pożytek swych ziem, wtedy winien Jego Królewska Mość zawezwać księcia w Prusiech do dogodnej miejscowości, i obie strony winny mieć możliwość uzgodnienia i załatwienia tej sprawy. Jeśliby zaś woźnice lub żeglarze ominęli tego rodzaju komory celne, nie należy im odbierać majątków, lecz zabrać wyłącznie statki, wozy i konie.

25. Co się tyczy majątku rozbitków morskich, to w dalszym ciągu należy z nimi postępować według z dawna wprowadzonego zwyczaju, tak jak to jest w zwyczaju w Zelandii, Holandii i Brabancji, z tym jednak, aby od żeglarzy nie wyciskać nic więcej.

26. Każda z dwu stron w stosunku do drugiej winna jest teraz i na przyszłość wstrzymać się od przyjmowania i wspieranią rabusi na drogach publicznych, złodziei i innych szkodników ziemskich. Lecz kto jest otwartym wrogiem jednej ze stron, winien być również przez drugą stronę uważany za jej bezecnego wroga i szkodnika.

27. Każda ze stron winna mieć możność ścigania swych wrogów i szkodników na ziemiach drugiej strony i mają być postawieni i osądzeni według swej niecnoty w tych sądach, w jakich byliby przychwyceni.

28. Książę w Prusiech, a także elblążanie, gdańszczanie i torunianie winni się wstrzymać od bicia wszelkiej monety pod warunkiem jednakże, że Jego Królewska Mość — od dziś do Zielonych Świątek roku przyszłego — wyznaczy dzień dla wyraźnej ugody co do monety.

29. Książę Prus ma wyrzec się teraz i na zawsze wszystkich przywilejów i uprawnień sprzeciwiających się niniejszej umowie, bez względu na to, czy pochodzą od papieży, cesarzy, książąt, czy też królów polskich, i winien złożyć je do rąk Jego Królewskiej Mości. Jeżeliby zaś tego rodzaju przywileje zawierały coś takiego, co nie byłoby sprzeczne z niniejszą ugodą, a było potrzebne księciu z Prus i ziemiom, z racji granic oraz innych praw i przywilejów, Jego Królewska Mość powinien je nadać w tym samym brzmieniu w dokumencie i pod pieczęcią swego majestatu.

30. Królestwo Polskie i ziemie Prus w imieniu własnym i swych następców winny należycie zobowiązać się, że ten zawarty układ będą we wszystkich częściach, punktach i ustępach zachowywały wiernie, wiecznie i nieodwołalnie, a nie będą i nie chcą sprzeciwiać mu się ani przeciwdziałać. W szczególności ten punkt dodadzą, że w razie gdy zaistnieje wypadek wymarcia książąt, których niechaj Bóg według swej woli zachowa, ziemie Prus mają przynależeć do Jego Królewskiej Mości i do Królestwa Polskiego, do nikogo zaś innego.

31.W końcu, jeżeliby ktokolwiek, jakiejkolwiek byłby godności czy stanu, chciał targnąć się na ten układ, to trzej margrabiowie, których również dotyczy ta ugoda, razem z księciem z Prus i ze wszystkimi, których mogliby do tego skłonić, winni Jego Królewską Mość wspierać i odpowiadać za ten układ.

Jego Królewska Mość i książę Prus na zawsze i wiernie dołączają swą królewską i książęcą godność oraz chrześcijańską rzetelność do tej powyżej spisanej chrześcijańskiej zgodnej ugody we wszystkich ustępach, klauzulach, warunkach i punktach wyżej zawartych; zobowiązują się i przyrzekają za siebie i za dziedziców w łańcuchu swego potomstwa, że następni królowie polscy i książęta pruscy będą ją nietkniętą uznawać za prawomocną i obowiązującą oraz jej przestrzegać.

Dla nadania zaś większej wiary i pewności powyższemu, Jego Królewska Mość oraz książę Prus niniejszy układ zgody i jedności własnoręcznie podpisali i kazali przywiesić swoje pieczęcie obok naszych. A tego układu dwa dokumenty zgody i jedności, sporządzone jednobrzmiąco, wręczono każdej stronie po jednym.

Dan i działo się w Krakowie w sobotę, w przeddzień niedzieli palmowej, co było ósmego kwietnia, roku Pańskiego tysięcznego pięćsetnego dwudziestego piątego.

Zygmunt król podpisał

Jerzy margrabia brandenburski jak wyżej, własnoręcznie podpisał.

Fryderyk książę na Legnicy ręką własną

Albrecht margrabia brandenburski i książę, w Prusiech itd. własnoręcznie podpisał.


Kategorie: _blog, historia, luteranizm


Słowa kluczowe: zygmunt stary, jagiellonowie, rzeczpospolita, krzyżacy, luteranie, 1525, reformacja


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
31 grudnia 2019 (wtorek), 21:58:58

Tajemny plan Boga objawiony w Liście do Efezjan (Ef) - kolorowanie makatki

Koloruję sobie miejsca, w których pojawia się objawienie planu Boga - tego tajemnego planu.

Legenda:

  • coś ważnego to wytłuszczam podkreślam i koloruję na różne kolory
  • na żółto - tajemny plan (co najmniej tu: Ef:1:9-11; 1:22-23; 2:11-22;  3:6; 3:9-12; 4:4-6; 4:15-16)
  • na zielono - o łasce zrozumienia przez nas tego planu
  • boldem zaznaczam to co jest istotą zdania
  • przy okazji jeszcze zaznaczam na czerwono jakieś ciekawe byty duchowe tu się pojawiające
  • no a tworząc tą notkę nauczyłem się używać kolumn w CSS bo w div wpisałem:
    style="column-width: 300px; column-rule: 1px dotted;"
    i fajnie to wyszło
(1:1) Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa z woli Boga, do świętych, którzy są w Efezie i wiernych w Chrystusie Jezusie. (1:2) Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa. (1:3) Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ten, który nas pobłogosławił wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios w Chrystusie. (1:4) Tak jak i wybrał nas dla siebie w Nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed Nim w miłości, (1:5) Przeznaczył nas dla siebie do usynowienia przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli, (1:6) Ku chwale sławy swojej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. (1:7) W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, odpuszczenie upadków według bogactwa Jego łaski, (1:8) Którą hojnie nas obdarzył we wszelkiej mądrości i roztropności. (1:9) Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli według swego upodobania, które powziął w Nim, (1:10) Aby w akcie zarządzenia pełni czasów, w Chrystusie jako głowie, w jedno zgromadzić wszystko, zarówno to co w niebiosach, jak i na ziemi, w Nim, (1:11) W którym też jesteśmy wybrani do dziedzictwa, my, którzy zostaliśmy przeznaczeni według postanowienia Tego, który sprawia wszystko według decyzji swojej woli, (1:12) Abyśmy istnieli ku chwale sławy Jego, my, którzy już wcześniej położyliśmy swoją nadzieję w Chrystusie. (1:13) W Nim i wy usłyszeliście słowo prawdy, Ewangelię o zbawieniu waszym, w Nim też uwierzyliście i zostaliście zapieczętowani Duchem obietnicy – Świętym, (1:14) Który jest poręką naszego dziedzictwa dla odkupienia nabytej własności, dla chwały sławy Jego. (1:15) Dlatego i ja, gdy usłyszałem o wierze waszej w Panu Jezusie i o miłości do wszystkich świętych, (1:16) Nie przestaję dziękować za was, wspominając o was w moich modlitwach, (1:17) Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia w dogłębnym poznaniu Jego, (1:18) I oświecone oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli jaka jest nadzieja Jego powołania i jakie jest bogactwo chwały dziedzictwa Jego w świętych, (1:19) I jak przeogromną jest wielkość Jego mocy wobec nas, którzy wierzymy zgodnie z działaniem potęgi siły Jego, (1:20) Którą działał w Chrystusie, gdy wzbudził Go z martwych i posadził po swojej prawicy w niebiosach, (1:21) Wyżej nad wszelkie zwierzchności i władze, i moce, i panowania, i wszelkie imię jakie może być wymieniane, nie tylko w tym wieku, ale i w tym nadchodzącym; (1:22) I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego dał jako głowę ponad wszystkim Kościołowi, (1:23) Który jest Jego ciałem i pełnią Tego, który sam wszystko we wszystkich napełnia sobą. (2:1) A was, będących martwymi w upadkach i grzechach, (2:2) W których niegdyś żyliście zgodnie z dobą tego świata, według przywódcy mającego władzę w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych, (2:3) Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc wolę ciała i myśli, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i pozostali; (2:4) Bóg natomiast, będąc bogatym w miłosierdzie, przez swoją wielką miłość, którą nas umiłował, (2:5) I to nas, będących martwymi w upadkach, ożywił wraz z Chrystusem – łaską jesteście zbawieni, (2:6) I wraz z Nim wzbudził, i wraz z Nim posadził w niebiosach w Chrystusie Jezusie, (2:7) Aby okazać w nadchodzących wiekach przeobfite bogactwo swojej łaski w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie. (2:8) Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie z was; dar to Boga; (2:9) Nie z uczynków, aby się ktoś nie chlubił. (2:10) Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych dzieł, które przygotował wcześniej Bóg, abyśmy w nich chodzili. (2:11) Dlatego pamiętajcie, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tego, który jest obrzezany obrzezaniem na ciele wykonanym ręką, (2:12) Że wy byliście w owym czasie bez Chrystusa, oddzieleni od praw obywateli Izraela i obcy przymierzom obietnicy, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. (2:13) Ale teraz w Chrystusie Jezusie, wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. (2:14) On bowiem jest naszym pokojem, który z dwojga jedno uczynił i zburzył w ciele stojący pośrodku mur oddzielenia – wrogość. (2:15) On Prawo przykazań, zawarte w ustawach, uznał za bezużyteczne, aby z tych dwóch stworzyć w sobie samym jednego nowego człowieka, czyniąc pokój, (2:16) I pojednał ponownie obydwóch w jednym ciele z Bogiem przez krzyż, w Nim zadając śmierć tej nieprzyjaźni. (2:17) A gdy przyszedł, ogłosił dobrą nowinę pokoju wam, którzy byliście daleko, i którzy byliście blisko. (2:18) Przez Niego bowiem mamy przystęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu. (2:19) I dlatego już nie jesteście obcymi i przychodniami, ale współobywatelami świętych i domownikami Boga, (2:20) Zbudowanymi na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus, (2:21) W którym cała budowa razem spajana wzrasta w świętą w Panu świątynię; (2:22) W którym i wy jesteście wspólnie budowani, na mieszkanie Boga w Duchu. (3:1) Z tego powodu ja, Paweł, jestem więźniem Chrystusa Jezusa za was pogan; (3:2) Jeśli tylko słyszeliście o rozporządzeniu łaski Bożej, danej mi dla was, (3:3) Że według objawienia została mi oznajmiona tajemnica, jak to wcześniej krótko napisałem, (3:4) Dzięki temu, czytając, możecie zrozumieć mój wgląd w tajemnicę Chrystusa, (3:5) Która w poprzednich pokoleniach nie była oznajmiona synom ludzkim, tak jak teraz została objawiona Jego świętym apostołom i prorokom w Duchu, (3:6) Że poganie są współdziedzicami i współczłonkami ciała, i współuczestnikami obietnicy Jego w Chrystusie przez Ewangelię. (3:7) Jej to stałem się sługą według daru łaski Bożej, danej mi według skutecznej mocy Jego. (3:8) Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska, abym między poganami głosił dobrą nowinę, to niezgłębione bogactwo Chrystusa, (3:9) I oświecił wszystkich, jaka jest wspólnota tajemnicy, która jest ukryta od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa; (3:10) Aby teraz została oznajmiona przez Kościół, władzom i zwierzchnościom w niebiosach różnorodna mądrość Boga, (3:11) Zgodnie z postanowieniem powziętym przed wiekami, które wykonał w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. (3:12) W Nim mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę w Niego. (3:13) Dlatego proszę, abyście nie upadali na duchu z powodu ucisków moich za was, które są waszą chwałą. (3:14) Z tego powodu zginam moje kolana przed Ojcem Pana naszego Jezusa Chrystusa, (3:15) Od którego jest nazwana wszelka rodzina na niebie i na ziemi, (3:16) Aby dał wam według bogactwa swojej chwały, byście zostali mocą wzmocnieni przez Jego Ducha w wewnętrznym człowieku, (3:17) Aby Chrystus przez wiarę zadomowił się w waszych sercach, (3:18) A wy, którzy zostaliście w miłości zakorzenieni i ugruntowani, abyście nabrali siły by uchwycić razem ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i głębokość, i wysokość, (3:19) I poznać także tę miłość Chrystusa, która przewyższa wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni do całej pełni Boga. (3:20) A Temu, który według mocy w nas działającej, może uczynić niezmiernie więcej, ponad to wszystko, o co prosimy lub o czym myślimy, (3:21) Temu chwała w Kościele w Chrystusie Jezusie we wszystkich pokoleniach, na wieki wieków. Amen. (4:1) Zachęcam was więc ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, (4:2) Z całą pokorą i łagodnością, i cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości. (4:3) Gorliwie strzegąc jedności Ducha w spójni pokoju. (4:4) Jedno ciało i jeden Duch, jak też zostaliście wezwani w jednej nadziei waszego powołania. (4:5) Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest, (4:6) Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkich, przez wszystkich i we wszystkich was. (4:7) A każdemu z nas poszczególnie została dana łaska według miary daru Chrystusa. (4:8) Dlatego mówi: Wstępując na wysokość, powiódł za sobą pojmanych jeńców i dał ludziom dary. (4:9) A to, że wstąpił, cóż innego oznacza jeżeli nie to, że najpierw zstąpił do niższych części ziemi? (4:10) Ten, który zstąpił, jest Tym samym, który wstąpił wysoko nad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko. (4:11) I On sam też wyznaczył tych na apostołów, tych na proroków, tych na ewangelistów, a tych na pasterzy i nauczycieli, (4:12) Dla przygotowania świętych do dzieła służby, do budowania ciała Chrystusa, (4:13) Aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i dogłębnego poznania Syna Bożego, do męża doskonałego, do wymiarów pełni dojrzałości Chrystusa. (4:14) Abyśmy więcej nie byli małymi dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi każdym wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie w metodycznym podstępie wciągania w błąd; (4:15) Lecz mówiąc prawdę w miłości, wszyscy wrośli w Tego, który jest głową – w Chrystusa, (4:16) Z którego całe ciało jest właściwie spajane i wiązane wszelkimi wzajemnie zasilającymi się połączeniami, zgodnie z działaniem w stosownej mierze każdej jego części, przyczynia się do wzrostu ciała dla budowania siebie w miłości. (4:17) To więc mówię i świadczę w Panu, abyście już więcej nie postępowali tak, jak pozostali poganie postępują, w próżności swojego umysłu, (4:18) Ludzie, którzy mają swoje myśli pogrążone w ciemności, będący obcy wobec życia Bożego z powodu niewiedzy będącej w nich, przez zatwardziałość ich serca, (4:19) Którzy stali się nieczuli, samych siebie oddali rozpuście, czyniąc wszelką nieczystość z butną chciwością. (4:20) Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa, (4:21) Jeśli rzeczywiście Go usłyszeliście, i w Nim zostaliście nauczeni, jako że prawda jest w Jezusie, że macie, (4:22) Zewlec z siebie starego człowieka z jego wcześniejszym postępowaniem, który niszczony jest przez zwodnicze pożądliwości, (4:23) A dawać się odnawiać duchem w waszym umyśle, (4:24) I przyoblec się w nowego człowieka, który został stworzony według Boga w sprawiedliwości i w świętości prawdy. (4:25) Dlatego, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę każdemu wokół siebie; bo jesteśmy członkami jedni drugich. (4:26) Bądźcie zagniewani, a nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem. (4:27) I nie dawajcie miejsca diabłu. (4:28) Ten, kto kradnie, niech już więcej nie kradnie, a raczej niech się trudzi, wypracowując swoimi rękami dobro, aby miał czym podzielić się z będącym w potrzebie. (4:29) Niech żadne zgniłe słowo nie wychodzi z waszych ust, ale tylko dobre ku zbudowaniu, aby gdy trzeba, niosło życzliwość słuchającym. (4:30) A nie zasmucajcie Ducha Świętego Boga, którym zostaliście zapieczętowani na dzień odkupienia. (4:31) Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo niech będą odsunięte od was, wraz ze wszelką złością; (4:32) A stańcie się jedni dla drugich łagodni, miłosierni, przebaczając sobie wzajemnie, tak jak wam Bóg przebaczył w Chrystusie. (5:1) Stawajcie się więc naśladowcami Boga, jak dzieci umiłowane, (5:2) I chodźcie w miłości, tak jak i Chrystus nas umiłował i wydał samego siebie za nas jako dar i ofiarę dla Boga ku przyjemnej wonności. (5:3) A nierząd i wszelka nieczystość albo chciwość niech nie będą nawet wymieniane pośród was, tak jak przystoi świętym, (5:4) Również sprośność i błazeńskie mowy, i żarty, które nie są stosowne, ale raczej dziękczynienie. (5:5) To bowiem wiedzcie, że żaden rozpustnik albo nieczysty, albo chciwiec, to jest bałwochwalca, nie ma dziedzictwa w Królestwie Chrystusa i Boga. (5:6) Niech was nikt nie zwodzi próżnymi słowami; albowiem z powodu tych przychodzi gniew Boży na synów opornych; (5:7) Nie bądźcie więc ich współuczestnikami. (5:8) Albowiem byliście niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu; postępujcie więc jak dzieci światła, (5:9) Bo owoc Ducha wyraża się we wszelkiej dobroci i sprawiedliwości, i prawdzie. (5:10) Badajcie, co jest miłe Panu; (5:11) I nie bądźcie współuczestnikami bezowocnych dzieł ciemności, ale je raczej karćcie. (5:12) Bo o tym, co się wśród nich potajemnie dzieje, wstyd jest i mówić. (5:13) Lecz to wszystko, gdy jest obnażane przez światło, staje się jawne; bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem. (5:14) Dlatego mówi: Obudź się, który śpisz, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus. (5:15) Patrzcie więc uważnie, jak macie postępować, nie jak niemądrzy, ale jak mądrzy. (5:16) Czas wykupując, bo dni są złe. (5:17) Dlatego nie bądźcie nierozsądni, ale rozumiejcie, co jest wolą Pana. (5:18) I nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełniani w duchu, (5:19) Rozmawiając ze sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowe, śpiewając i grając w swoim sercu Panu, (5:20) Dziękując zawsze za wszystko, w imieniu Pana naszego Jezusa Chrystusa, Bogu i Ojcu, (5:21) Ulegając jedni drugim w bojaźni Bożej. (5:22) Żony, bądźcie uległe swoim mężom, jak Panu; (5:23) Mąż bowiem jest głową żony, jak Chrystus głową Kościoła; On też jest Zbawicielem ciała. (5:24) Ale tak, jak Kościół uległy jest Chrystusowi, tak i żony własnym mężom we wszystkim. (5:25) Mężowie, miłujcie swoje żony, tak jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, (5:26) Aby go uświęcić, oczyszczając kąpielą wodną przez Słowo, (5:27) Aby postawić go przy sobie jako Kościół pełen chwały, nie mający plamy, ani zmarszczki, ani żadnych z tych rzeczy, ale żeby był święty i nienaganny. (5:28) Tak też mężowie powinni miłować swoje żony, jak swoje ciała; kto miłuje swoją żonę, samego siebie miłuje. (5:29) Albowiem nikt nigdy swojego ciała nie miał w nienawiści, ale je żywi i ogrzewa, tak jak i Pan Kościół, (5:30) Bo jesteśmy członkami Jego ciała, z Jego ciała i z Jego kości. (5:31) Z tego względu opuści człowiek swojego ojca i matkę, i zostanie złączony ze swoją żoną, i będą dwoje jednym ciałem. (5:32) Tajemnica to wielka; ja jednak mówię to w odniesieniu do Chrystusa i w odniesieniu do Kościoła. (5:33) Jednakże niech każdy z was z osobna miłuje swoją żonę jak siebie samego, a żona niech ma głęboki respekt wobec swojego męża. (6:1) Dzieci, bądźcie posłuszne waszym rodzicom w Panu, bo jest to sprawiedliwe. (6:2) Czcij swojego ojca i matkę, to jest pierwsze przykazanie w obietnicy, (6:3) Aby ci się dobrze działo i abyś żył długo na ziemi. (6:4) A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, ale wychowujcie je w karności i napominaniu Pana. (6:5) Niewolnicy, posłuszni bądźcie tym, którzy są waszymi panami według ciała, z bojaźnią i z drżeniem, w prostocie waszego serca, tak jak Chrystusowi, (6:6) Nie dla oka służąc, jak ci, którzy chcą się przypodobać ludziom, ale jako niewolnicy Chrystusa, czyniąc z głębi duszy wolę Boga, (6:7) Z dobrej woli służąc Panu, a nie ludziom, (6:8) Wiedząc, że każdy, jeśli uczyni coś dobrego, otrzyma to samo od Pana, czy niewolnik, czy wolny. (6:9) I wy, panowie, to samo czyńcie względem nich; porzućcie groźby, wiedząc, że ich i wasz Pan jest w niebiosach, a On nie ma względu na osoby. (6:10) W końcu, bracia moi, wzmacniajcie się w Panu i w potędze Jego siły; (6:11) Przyobleczcie się w całą zbroję Bożą, abyście mogli stać mocno wobec zasadzek diabła. (6:12) Albowiem nie toczymy boju przeciwko krwi i ciału, lecz z władzami, ze zwierzchnościami, z rządcami tego wieku ciemności, z niegodziwymi duchami w niebiosach. (6:13) Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli dać odpór w dzień zły, a po wykonaniu wszystkiego stać niewzruszenie. (6:14) Stójcie więc, mając swoje biodra przepasane prawdą i będąc obleczeni w pancerz sprawiedliwości, (6:15) A nogi obute w gotowość przynoszenia ewangelii pokoju, (6:16) A w tym wszystkim podnieście tarczę wiary, którą możecie zgasić wszystkie rozpalone strzały złego. (6:17) I weźcie hełm zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże, (6:18) W każdej modlitwie i prośbie, modląc się w każdym czasie w Duchu i w tym celu czuwając z całą niezłomnością trwania i prośbą o wszystkich świętych, (6:19) I za mnie, aby było mi dane słowo, bym otwierając swoje usta, śmiało oznajmiał tajemnicę Ewangelii, (6:20) Z powodu której sprawuję poselstwo w więzach, abym o niej mówił śmiało, jak mówić mi trzeba. (6:21) Żebyście jednak i wy wiedzieli, co się ze mną dzieje i co czynię, o tym wszystkim wam oznajmi Tychikus, brat umiłowany i wierny sługa w Panu, (6:22) Którego posłałem do was dlatego, abyście wiedzieli, co się z nami dzieje i aby pocieszył wasze serca. (6:23) Pokój braciom i miłość z wiarą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa. (6:24) Łaska z wszystkimi miłującymi Pana naszego Jezusa Chrystusa w szczerości.

Kategorie: _robocze, teologia / eschatologia, programowanie / css


Słowa kluczowe: ef, tajemny plan, eschatologia, plan dziejów, jedność, tajemny plan boga, css, html, makatka


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę

Disclaimers :-) bo w stopce coś wyglądającego mądrze można napisać. Wszystkie powyższe notatki są moim © wymysłem i jako takie związane są ze mną. Ale są też materiały obce, które tu przechowuję lub cytuje ze względu na ich dobrą jakość, na inspiracje, bądź ilustracje prezentowanego lub omawianego tematu. Jeżeli coś narusza czyjeś prawa - proszę o sygnał abym mógł czym prędzej naprawić błąd i naruszeń zaniechać.