| Treść 1Kor 14:1nn TPNT |
Analiza |
|
(1) Zabiegajcie o miłość; starajcie się też usilnie o to, co duchowe; a najbardziej o to, by prorokować. (2) Albowiem kto mówi innym językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu; nikt go bowiem nie słucha, a on w duchu mówi tajemnice.
|
#1. Jak zabiegać? Praktyczne pytanie.
#2. Po co Bóg daje dary? .26
#3. Co zrobić jeżeli gdzieś na spotkaniu ktoś zacznie używać daru języków? .27
#4. Jak wygląda nasza praktyka w świetle .30
|
| (3) Ale kto prorokuje, mówi ludziom ku zbudowaniu, zachęceniu i pocieszeniu. (4) Kto mówi innym językiem, buduje samego siebie; a kto prorokuje, ten buduje zbór. |
|
| (5) A chciałbym, abyście wszyscy mówili innymi językami, lecz bardziej, abyście prorokowali; większy bowiem jest ten, który prorokuje, niż ten, który mówi innymi językami, chyba żeby tłumaczył, by zbór otrzymał zbudowanie. |
|
| (6) A teraz, bracia, jeśli przyszedłbym do was, mówiąc innymi językami, na co bym się wam przydał, jeśli nie mówiłbym do was, czy to w ramach objawienia, czy poznania, czy prorokowania, czy nauki? |
|
| (7) Przecież i rzeczy martwe, które wydają dźwięki, jak flet albo cytra, gdyby nie wydały różnych dźwięków, jak dałoby się rozpoznać, co jest grane na flecie, a co na cytrze? (8) Jeśli bowiem trąba wydaje niewyraźny dźwięk, kto będzie gotować się do wojny? |
|
| (9) Tak i wy, jeśli w innym języku nie wydacie słowa zrozumiałego, to jak można rozpoznać, co zostało powiedziane? Mówić bowiem będziecie na wiatr. |
|
| (10) Jest tak wiele przykładów dźwięków na świecie, i nic nie jest bez dźwięku. (11) Jeślibym nie znał znaczenia słów będę dla tego, do którego mówię, cudzoziemcem; a ten, który do mnie mówi, będzie dla mnie cudzoziemcem. (12) Tak i wy, skoro jesteście zapaleńcami duchów, pragnijcie obfitować w te, które budują zbór. |
|
| (13) Dlatego ten, kto mówi innym językiem, niech się modli, aby mógł tłumaczyć. |
|
| (14) Bo jeśli modlę się innym językiem, modli się mój duch; ale rozum mój jest bezowocny. |
|
| (15) Co zatem jest? Będę modlił się duchem, będę modlił się i rozumem; będę śpiewał duchem, będę też śpiewał rozumem. |
|
| (16) Stąd, jeśli będziesz błogosławił duchem, w jaki sposób, zajmujący miejsce prosty człowiek, powie na twoje dziękczynienie: „Amen”, skoro nie rozumie, co mówisz? (17) Ty wprawdzie pięknie dziękujesz, ale inny się nie buduje. |
|
| (18) Dziękuję Bogu, że ja więcej, niż wy wszyscy, mówię innymi językami. (19) A w zborze wolę powiedzieć pięć słów za pomocą mojego rozumu, aby i innych pouczyć, niż dziesięć tysięcy słów w języku niezrozumiałym. |
|
| (20) Bracia! Nie stawajcie się dziećmi w myśleniu, ale bądźcie niemowlętami w tym co złe; a w myśleniu stawajcie się dojrzali. (21) W Prawie jest napisane: W obcych językach i przez usta obcych będę mówić do tego ludu; ale i tak mnie nie usłuchają, mówi Pan. |
|
| (22) Zatem inne języki są znakiem czy nie dla wierzących, czy raczej dla niewierzących; a prorokowanie czy nie dla niewierzących, czy raczej dla wierzących, (23) Jeżeli więc zszedłby się cały zbór na jedno miejsce, i wszyscy mówiliby innymi językami, a weszliby tam jacyś prości ludzie albo jacyś niewierzący, czy nie powiedzą, że szalejecie? (24) A jeśliby wszyscy prorokowali, a wszedłby ktoś niewierzący albo jakiś prosty człowiek, to jest przez wszystkich przekonywany, i przez wszystkich rozsądzany. (25) I tak sprawy ukryte w jego sercu stają się jawne, i tak padając na twarz, odda pokłon Bogu, oznajmiając, że prawdziwie Bóg jest w was. |
|
| (26) Cóż więc, bracia? Gdy schodzicie się, każdy z was ma psalm, ma naukę, ma objawienie, ma inne języki, ma tłumaczenie; wszystko to niech się dzieje ku zbudowaniu. |
|
| (27) Jeżeli ktoś mówi innym językiem, to niech mówią po kolei, dwóch lub najwięcej trzech, a jeden niech tłumaczy. (28) A jeżeli nie ma tłumacza, to niech milczy w zborze, a mówi sobie samemu i Bogu. |
|
| (29) Prorocy natomiast niech mówią dwaj albo trzej, a inni niech rozsądzają. (30) A jeżeli inny z siedzących otrzyma objawienie, ten pierwszy niech milczy. (31) Bo wszyscy możecie pojedynczo prorokować, aby wszyscy się uczyli i wszyscy doznawali zachęty. |
|
| (32) A duchy proroków są poddane prorokom; (33) Albowiem Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju. |
|
| Jak we wszystkich zborach świętych, (34) kobiety wasze niech milczą w zborach; albowiem nie pozwala się im mówić, lecz mają być podporządkowane, tak jak mówi Prawo. (35) A jeśli chcą się czegoś nauczyć, niech pytają w domu swoich mężów, bo hańbiące dla kobiet jest mówić w zborze. |
|
| (36) Czy od was wyszło Słowo Boże? Czy tylko do was jedynych przyszło? |
|
| (37) Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem lub człowiekiem duchowym, niech poznaje dokładnie, że to, co wam piszę, są to polecenia Pana. |
|
| (38) A jeśli ktoś tego nie uzna, niech nie jest uznany. |
|
| (39) A tak, bracia, starajcie się usilnie, aby prorokować i nie zabraniajcie mówić innymi językami. (40) Wszystko niech się dzieje godnie i zgodnie z porządkiem. |
|
