Warto ją mięć bo to najlepsza krytyka ewolucjonizmu a napisana przez czołowego ewolucjonistę. Tylko trudno kupić.
Wydawnictwo: Państwowy Instytut Wydawniczy
Seria: Biblioteka Myśli Współczesnej, nauki przyrodnicze (fizyka, chemia, biologia, itd.)
Stron: 342
To w tej książce pojawia się idea "potworków rokujących nadzieję".
Trzy lata temu napisałem takie coś:
W trzeciej zwrotce kolędy "Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi”, w odniesieniu do narodzin Pana Jezusa pojawia się fraza: „cztery tysiące lat wyglądany”. Piękna i prawdziwa, szkoda tylko, że ostatnio w kościołach ktoś ją świadomie przekręca na „tyle tysięcy lat wyglądany”. Szkoda, że ewolucjonizm w naszym społeczeństwie trumfuje a prawda o tym, że ziemia została stworzona coś koło 6 tys. lat zanika. Już JP2 pozwolił na szerzenie w kościele rzymskim kłamstw oświecenia, a teraz za Franciszka to w teologii istne odloty.
Ale w domu, kolędę można sobie dalej śpiewać ładnie i właściwie, bo czas pomiędzy Genesis 3:16 a Ewangelią Mateusza, rozdział 2 to właśnie te poetyckie 4 tysiące lat. I tak jest dobrze, choć pewien anglikański uczony, w XVII wieku policzył to dokładnie i wyszło mu, że 4004, podczas gdy rabini wyliczają tylko 3761.
Tlumaczylam pewnemu znajomemu ze Pan Bog jest pierwszy i ostatni .jest poczatkiem i koncem. Pierwsi ludzie jakich stworzyl to byli Adam i Ewa. Dlugo dlugo pozniej przyszla na swiat Maria. Ona urodzila Pana Jezusa ktory bedac Bogiem stal sie czlowiekiem. Nie stal sie Bogiem w momencie urodzenia bo byl Nim od zawsze. W koncu trzeciego wieku kosciol katolicki ustanowil swieto ktore nazwal Bozym narodzeniem. Nie bylo ono nakazem Pana Jezusa ani tez apostolow. Podczas wieczerzy powiedzial do uczniow ...smierc Panska gloscie az przyjdzie. Kiedy patrze jaki obled ogarnia ludzi przed tymi swietami ogarnia mnie przygnebienie. Prezenty ogrom jedzenia choinki ozdoby. Spotkania rodzinne zakrapiane czesto alkoholem. A Jezus Chrystus Zbawiciel swiata .Ten ktory umarl na krzyzu za nas wszystkich. Co z Nim .On raczej nie jest zaproszony...
Znalazłem dziś obrazek, który bardzo mi się spodobał. Zachowuję, a może kiedyś opiszę.
Obrazek pochodzi ze znalezionej gdzieś w sieci prezentacji pt. "Panorama Biblii". Bardzo to podobne do "Panoramy Biblii" wydanej przez Łaskę i Pokój w 1987 roku, przypuszczam, że inspirowane jest tym samym źródłem z 1947 roku, ale tu bardziej rozwinięte, choć mniej estetyczne. Mam to w pliku pps a więc nie mogę tego inaczej zachować jak tylko w formie zrzutu z ekranu. Całość prezentacji (równie ciekawa) jest w zachowanym załączniku, bo może się przydać. Nie wiem czyje to jest ale jest fajne, więc sobie zachowuję. Zachowuję też w PDF ale konwersja straciła polskie literki.
I jeszcze cytaty:
Psalm 33:6n bt
(6) Przez słowo Pana powstały niebiosa i wszystkie ich zastępy przez tchnienie ust Jego.
(7) On gromadzi wody morskie jak w worze, oceany umieszcza w zbiornikach.
(8) Niech cała ziemia boi się Pana i niech się Go lękają wszyscy mieszkańcy świata!
(9) Bo On przemówił, a wszystko powstało; On rozkazał, i zaczęło istnieć.
(10) Pan udaremnia zamiary narodów; wniwecz obraca zamysły ludów.
(11) Zamiar Pana trwa na wieki; zamysły Jego serca - z pokolenia na pokolenie.
I jeszcze:
Psalm 19:2-8 bt5
(2) Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza.
(3) Dzień dniowi głosi opowieść, a noc nocy przekazuje wiadomość.
(4) Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano;
(5) ich głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata - ich mowy.
Tu wypisuję sobie główne idee, które pojawiając się pod koniec XIX wieku troszkę w świecie namieszały:
Zachowuję, aby mieć pod ręką:
Tytuł oryginału: ON THE ORIGIN OF SPECIES BY MEANS OF NATURAL SELECTION, OR THE PRESERVATION OF FAVOURED RACES IN THE STRUGGLE FOR LIFE
Podstawa przekładu: On the origin of species by means of natural selection or the preservation of favoured races in the struggle for life, by Charles Darwin M.A., VI edition, John Murray, London 1872
Podstawa wydania: Karol Darwin, O powstawaniu gatunków, Dzieła wybrane, t. 2, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1959
Do ściągnięcia tu:
O błędach tej książki wypowiem się gdzieś indziej.
Wiem, że jestem dogmatyczny ale czy jestem przez to nienaukowy? Sprawdźmy. Tu jest naukowy film. Copernicus Center to dobra firma, lubię korzystać z ich materiałów, tu też tak zrobię.
Moje pytanie brzmi tak: w której minucie tego naukowego wykładu przestał być on naukowy. Kiedy został o wypowiedziane założenie, a może dogmat (bardzo dobrze, bo został wypowiedziany - cenię to), który narzucił kierunek dalszym rozważaniom, interpretacjom obserwacji i faktów a na koniec doprowadził do wniosków, które podtrzymały to założenie?
Ciekawe czy wyłapiecie.
https://www.youtube.com/watch?v=KAiSEcgKbYE
W komentarzu na YouTubie napisałem tak:
Dziś uświadomiłem sobie, że na Górze św. Anny są trzy (!) sanktuaria, 3 wielkich religii, albo przynajmniej światopoglądów. Zdziwko? Każdy zna tylko jedno, to prowadzone przez franciszkanów sanktuarium maryjne. Zdziwko? Tak ale policzmy.
Ale zacznijmy od definicji. Wikipedia określa sanktuarium mniej więcej tak:
A więc miejsce święte, albo budowla w miejscu świętym. Oczywiście pojęcie świętości zmienia się w każdej religii (światopoglądzie) bo co dla jednych jest święte, dla drugich wręcz może być przeciwnie.
A teraz policzmy sanktuaria:
#1.a. W starym kamieniołomie mamy amfiteatr, który zbudowany przez Niemców w czasach III Rzeszy był miejscem pogańskiego, nazistowskiego kultu. Odbywały się tam zjazdy, paliły się pochodnie, przemawiali, śpiewali, wygłaszali a wszystko ku czci człowieka, czasem tak ogólnie, ku czci ludzkości, a czasem tylko aryjskości, a czasem ku czci jednego, konkretnego Adolfa. Nazizm był światopoglądem a może nawet regularną religią.
#1.b. Ale III Rzesza padła, przyszedł komunizm i sanktuarium dalej pełniło swą rolę. Dalej oddawano tu cześć człowiekowi, bo komunizm to samo wielbił (nazizm i komunizm są bardzo, bardzo podobne - obie te ideologie chcą wytworzyć "nowego człowieka"). Tow. Wiesław (czyli Władysław Gomułka) urządzał tu swoje duże nabożeństwa, jego pomocnik Moczar tylko małe. Widoczny pomnik pochodzi właśnie z tych czasów.
#2. Drugie sanktuarium to zbudowany niedawno w kraterze wulkanu GeoPark. Chodząc po ścieżkach edukacyjnych materialiści będą wmawiać sobie i swoim katechumenom, że ziemia ma miliardy lat i że życie na niej pojawiło się przypadkiem we wtorek. Osobiście uważam, że ewolucjonizm to światopogląd nie dający się w żaden sposób pogodzić z teizmem, w szczególności z jego realizacjami jakimi są chrześcijaństwo czy też katolicyzm. Ale niektórzy są synkretystami i próbują. Na Górze św. Anny jest to o tyle łatwe, że jest jeszcze sanktuarium trzecie.
#3. Trzecie sanktuarium nawet nazwane jest sanktuarium, bo tym jest zarządzana przez franciszkanów kaplica w ich klasztorze. W ołtarzu postawili tam 3 głową figurkę i pozwalają aby przychodzący tam pielgrzymi oddawali jej szczególną cześć. Ohyda! Bałwochwalstwo i ohyda, ale co zrobić skoro cały polski katolicyzm taki bałwochwalczy jest.
A teraz sobie myślę, o rozmowie Pana Jezusa z Samarytanką. Pan powiedział, że "nadchodzą czasy, owszem już są, że ani na tej wysokiej górze (Samarytanie mieli tam swoją świątynie) ani w Jerozolimie (tam Pan Bóg miał swoją świątynię, zwróćcie uwagę, że nie piszę "Żydzi" ale "Pan Bóg" bo to Pan Bóg sobie tą świątynię tam ulokował)…. a więc ani na tej górze, ani w Jerozolimie ale ponieważ Bóg jest Duchem więc Jego czciciele powinni Go czcić w Duchu i prawdzie".
Tak powiedział Pan Jezus więc zachęcony wczorajszym spacerem zachęcam innych - jedźcie na Górę Świętej Anny, aby spacerując tam (a jest pięknie) i oglądając trzy sanktuaria trzech fałszywych religii oddajcie cześć Bogu w Duchu i Prawdzie.
Zachęcam!
Kłamstwo wielokrotnie powtarzane nie staje się prawdą a jedynie sprawia, że wiecej ludzi w nie wierzy.
Dziś o teorii ewolucji a miało być o politykach.
Zobaczyłem sobie serwis https://www.bighistoryproject.com/bhplive oraz przemówienie autora projektu na TED. Załamka. Świetnie zrobione, ale tak wielka propaganda kłamstw. Gość nawet nie specjalnie ukrywa, że robi słuchaczom wodę z mózgu. Na początku mówi, że zasada wzrostu entropii jest ważną zasadą, a potem, że 20 minut całkowice ją lekceważy.
No dobra - ale wynotowałem sobie historę wszechświata wg. ewolucjonistów, aby wiedzieć na czym polegają te kłamstwa.
Jeszcze raz uwagi o całości:
Dziś znowu zafascynował mnie rozwój, a właściwie to nie tyle sam rozwój co wszystko co pod pojęcie rozwój wkładamy i wszystko co na świecie rozwojem wyjaśniamy.
Niewątpliwie rozwojem jest to, co się dzieje z dzieckiem w dzieciństwie. Ale w którym momencie kończy się rozwój a zaczyna degradacja? W wieku 15 lat? 24? Po trzydziestce albo czterdziestce? Niewątpliwie rozwojem jest stworzenie przedsiębiorstwa od pierwszego pomysłu, poprzez startup, finansowanie VC, potem wejście na giełdę. Ale czy rozwojem jest coroczne sianie i zbieranie zboża? Czy rozwojem nazwać można przemiany w państwach (mocne słowo: państwo) afrykańskich w II połowie XXw.? A przecież mówi się o państwach rozwijających się jak i o państwach wysokorozwiniętych. A państwo Aleksandra Wielkiego to było jakie państwo?
Jak to jest, że rozwój nas cieszy bo a antyrozwój (degradacja) nie? Przecież cieszymy się własnym dorastaniem, lubimy obserwować wzrost dzieci własnych i cudzych, radujemy się ogrodem na wiosnę. Ale chwila, ale moment, wystarczy nieco poczekać, spojrzeć w drugą stronę a już widzimy jesień, już w ogrodzie coś zgniło, już spotykamy się ze słabościami rodziców, z kolejnym wylewem u wiekowej babci, a czasem sami na swoim ciele odnajdujemy oznaki niemocy, antyrozwoju, degradacji, wszak nie jesteśmy już tacy młodzi. A czy to co już nie jest rozwojem może cieszyć? Z reguły nie cieszy ale dlaczego?
Dlaczego rozwój tak mocno związany jest z pozytywnymi emocjami podczas gdy proces odwrotny (nie potrafię go tu nazwać) wręcz przeciwnie?
Chyba po pierwsze dlatego, że przesadne uwielbienie życia prowadzi do braku akceptacji śmierci, a przecież śmierć na tym świecie jest zjawiskiem jak najbardziej naturalnym. Jak na razie na 100% ludzi 100% umarło więc śmierć jest pewnikiem i nieakceptowanie jej jako zjawiska normalnego nie jest właściwe. Śmierć co prawda kojarzy nam się ze słabością, starością która wydaje się nie być przyjemna ale czy na pewno tak jest? W każdy razie wypadało by przebadać na ile w naszej kulturze kult młodości (jak w reklamach, tylko młodość, seks i zabawa się liczy) i nieakceptowanie śmierci (liczy się tylko "to życie") wpływa na to, że życie nasze tylko w pierwszej swej fazie jest rozumiane jako rozwój i jako coś pozytywnego.
Drugi powód, jaki na dziś znajduję to powszechne skażenie ewolucjonizmem, w tym skażenie darwinizmem w szczególności. Ewolucje (co gorsza, ciągle jeszcze rewolucje też) postrzegamy jako coś pozytywnego, było mniej - jest więcej, było prostsze - jest bardziej skomplikowane, była bakteria zrobiło się zwierzątko, była małpka - zrobił się człowiek, był wielki wybuch - mamy piękny wszechświat. Wszak to musi być piękne, wszak to właśnie jest rozwój! I tu też należało by przebadać na ile jest to naukowe a na ile pseudonaukowe, bardziej poparte naszym chciejstwem niż faktami. Wszak przemiany gatunku nikt jeszcze nie zaobserwował a czy ten wszechświat się kurczy czy też rozwija to do końca nie wiadomo (tak jak nie wiadomo co będzie "potem"). Na pewno jednak piękniej wygląda młode ciało od ciało starego a zaobserwowałem ostatnio na basenie, że różnica tkwi praktycznie tylko w gładkości skóry.
Tak więc kult młodości i darwinizm powodują, że najczęściej świat widzi się tak (a te obrazki ciągle czekają na napisanie poważnego wywodu):
Podczas gdy widzenie tego tak ...
... lub tak ...
... jest również możliwe. A jak to właściwie jest?
Po głowie chodzi mi to od ponad roku, obrazki są zrobione ale jakoś ciągle nie potrafi się ten problem widzenia zamienić w poważny tekst.
Na podobne tematy odnotowałem kiedyś:
Może coś kiedyś napiszę. Zalążek czeka na dysku od 3 miesięcy.
No i jeszcze słowo klucz: metahistoria
