Apostata czy neofita?

Dziś, pod będąc pod silnym wpływem informacji gazetowych w kolorowych tygodnikach (bo czytam sobie okładki na stacji benzynowej) napisałem na fejsie, że też jestem apostatą. Jestem apostatą w rzymskim rozumieniu tego pojęcia, gdyż świadomie wystąpiłem z kościoła rzymskokatolickiego składając odpowiednie oświadczenie mojemu proboszczowi. Zrobiłem to dość dawno, wtedy było łatwiej bo nie czynili przeszkód a zrobiłem to pod wpływem mojego nawrócenia do Pana Boga, bo kilka lat wcześniej się nawróciłem.

Napisałem więc, że jestem neofitą (łac. neophytus – nowo nawrócony, z gr. νεόφυτος, neóphytos – na nowo zasadzony) więc zostałem apostatą (apostazja (gr. ἀποστασία „odstąpienie, odnowa, odpadnięcie, zdrada, odstępstwo”; z ἀπό (apo) „od”, στάσις (stasis) „postawa, pozycja”; połączenie tych słów oznacza „οdległość, oddalenie, zdystansowanie się od...”) – porzucenie wiary religijnej lub religii. W pierwotnym znaczeniu – całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej (??); termin został również adaptowany do ogólnych pojęć religioznawczych oraz wykorzystywany przez religie i wyznania niechrześcijańskie).

A dokładnie to było tak - będąc ateista gdzieś w połowie lat 80-tych, będąc na studiach poznałem się z Panem Bogiem co było i jest fajne. Dziś wiem, że to poznanie było początkiem mojego nowego życia, nowym narodzeniem - bo tak to co się wydarzyło określa Nowy Testament.

Potem trafiłem do KRK bo myślałem, że to ma coś wspólnego z Panem Bogiem, więc szukając go trafiłem najpierw na msze (i nawet mi się podobało - porządny proboszcz był u św. Jadwigi). Potem z czasem zauważyłem jak bardzo się pomyliłem. Zacząłem studiować Biblię i poznawać prawdę aby świadomie wystąpić (apostazja) z KRK na początku lat 90-tych. A Panu Bogu nie ma zmian - On nie przestaje mnie kochać i co więcej, to co we mnie zrodził trwa i trwać będzie, bo to On jest gwarancją mojego zbawienia a nie ja.

A ponieważ teraz pisanie o tym jest modne to ja też napiszę, choć tego mojego pisania wielu nie przeczyta, nie będzie to komentowane, i nie zaproszą mnie do telewizji śniadaniowej abym o tym opowiadał.

Nic to - ja Pana Boga poznałem i teraz do poznawania Go osobiście innych zachęcam, bo to jest fajne, bo to ma nadzieję, bo to ma przyszłość.

Wojtek

Kategorie: _blog

Słowa kluczowe: neofita, nawrócenie, nowe narodzenie, świadectwo, apostazja

Komentarze: (5)

1, 2, 3 a nawet 4

Tak sobie pomyślałem przy obiedzie, że opiszę 3 spotykane wokoło postawy, ale teraz widzę, że wyszły mi cztery.

#1. Pierwsi to postępowcy. Widzą, że na świecie jest coś nie tak (bo mają ponoć lewicową wrażliwość) i chcą siłą, a nawet gwałtem wymusić zmiany, żeby tworząc "nowego człowieka” stworzyć nowy, wspaniały świat. Przekonani są, że będzie wtedy lepiej, przy czym maja problem z odpowiedzeniem na pytanie: jak to jest jak jest dobrze.

#2., Konserwatyści. Oni są przekonani, że dobrze to już było i lepiej nie zmieniać nic, bo jak ludzie coś zmieniają to psują i jest gorzej, a dobrze to będzie jak kiedyś Pan Bóg się ulituje i naprawi.

#3. A ja jestem „trzy” bo sam przeżywszy zafundowane mi przez Pana Boga nowe narodzenie teraz wszystkich do przeżycia podobnego przeżycia namawiam, a nawet nagabuję. Oczywiście ważna jest wola, bo to każdy do Boga musi przyjść sam, a zradzeniem (nowym narodzenie) to On się zajmuje a nie człowiek.

#4. Wyszło mi cztery, bo obserwacja tego świata wymaga abym wokoło siebie dostrzegł ludzi, którym to wszystko zwisa i nie zastanawiają się nad sobą, nad światem, nad wiecznością zaś pojęcie dobra przemienili w dobrze rozumianą przyjemność.

Kategorie: _blog

Słowa kluczowe: konserwatyści, progresowcy, lewica, nowe narodzenie

Komentarze: (0)

Okresy, plan dziejów, ważne wydarzenia

To roboczy materiał. Wsadzam w tabelkę cały plan dziejów ale jak zacznę sobie to tu opisywać to wyjdzie coś potężnego.... nich więc będą to tylko robocze notatki.

Podobne notatki to:

• Panorama Biblii - zeskanowana
• Co będzie ze mną po śmierci (widok z pozycji wierzącego) - materiały do studium (bo jest jeszcze prezentacja)

 Miejsca, które mówią o sądzie sług Jezusa:

• 1Kor3:8-15 - zapłata za dzieło, ale dzieło jest wypróbowane w ogniu, bo ważne czy ze złota, drogich kamieni czy też z drewna i słomy
• 2Kor5:10 - wszyscy staniemy przed trybunałem aby odebrać zapłatę za uczynki dokonane w ciele
• Łk 19:11-28 - o minach (grzywnach) - zapłata: zarządzanie miastami w miejscu radości swojego Pana
• Mt 25:14-30 - przypowieść o minach - nagroda: ustanowienie nad wieloma rzeczami
• Rz 14:10 - wszyscy (bracia) staniemy przed trybunałem Chrystusa.

Kategorie: biblia, _blog, teologia / eschatologia, _robocze

Słowa kluczowe: pochwycenie, zmartwychwstanie, pierwsze zmartwychwstanie, plan dziejów, odkupienie, nowe narodzenie, tysiącletnie królestwo, nowa ziemia, nowe niebo

Komentarze: (0)

Heb 6:4-5

Nie wchodząc w dyskusję o utracalności albo nieutracalności zbawienia zauważam, że w wersecie tym jest 5 cech pewnych ludzi. Sprawdźmy.

Hbr 6:4-5 ubg
(4) Niemożliwe jest bowiem, żeby tych, którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebieskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego,  (5) Zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku (...)

Czyli mowa o takich ludziach, którzy:

1. raz zostali oświeceni,
2. zakosztowali daru niebieskiego,
3. stali się uczestnikami Ducha Świętego,
4. zakosztowali też dobrego słowa Bożego,
5. zakosztowali mocy przyszłego wieku.

A więc 5 cech. No i fajnie!

Sprawdźcie objawy.

Kategorie: _blog, biblia

Słowa kluczowe: heb6, hebr6, zbawienie, nowe narodzenie, udkupienie

Komentarze: (0)

Efekty Nowego Narodzenia (notka do opracowania)

W chwili Nowego Narodzenia w człowieku dzieją się 4 ważne rzeczy:

• Serce człowieka (istota człowieka), które do teraz było kamienne zostaje zastąpione przez serce mięsiste, serce na którym Bóg może odcisnąć swoje prawa, swoją bojaźń, swoją bożą miłość.
  (Przy 4.24 - strzeż swego serca; Ez 36.26 - serce kamienne, twarde; Hebr 10 - obietnica Nowego Przymierza to właśnie zamiana serca)
• Duch człowieka, który do teraz był martwy (nie reagował na Boga, nie ma zdolności komunikowania się z Bogiem) staje się żywy, zaczyna się też jakieś tajemnicze współgranie z Duchem Bożym.
  (Ef 2 - jesteśmy ożywienie w Chrystusie, Ez 36 - nowy duch, 36.27 - Duch Swięty)
• Umysł człowieka będący z stanie opisanym w Ef 4.17 zaczyna być odnawiany i trwa w tym procesie odnawiania.
  (Ef 4.17 - próżne myślenie, umysł w mroku; Rz 12.1n - odnawiajcie...; Ef 4.23; Kol 3.10 - umysł jest odnawiany)
• Ciało, które do teraz panowało nad człowiekiem zostaje uśmiercone (Paweł pisze, że razem z Jezusem ukrzyżowanej) i od tej chwili człowiek może panować ciałem. Proces na całe życie a do tego jest jeszcze obietnica zmartwychwstania w nowym, lepszym ciele.
  (Ef 4.19 - niewola ciała; Rz 6.6 - stary człowiek ukrzyżowany)

Dwie pierwsze rzeczy dzieją się szybko, tak jak narodzenie (poród) ale też tak jak zbawienie. Dwie pozostałe to proces uświęcenia, praca do wykonania, coś co się rozpoczyna i trwa.

"Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.  A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał z sobą przez Chrystusa" (2 Kor. 5:17)

Źródło: Wykład Sundara o czystości - patrz od około minuty 15.

Kategorie: życie duchowe, zbawienie, _blog

Słowa kluczowe: Nowe narodzenie, zbawienie, Biblia, Bóg, Jezus, sundar

Pliki

• II 10 S_Krishnan CZYSTOŚĆ OSOBISTA cz_4.mp3
• index.php

Komentarze: (0)

Nowe Narodzenie (#2)

Nowe narodzenie (wg. Pawason'a) składa się z takich czterech elementów:

1. opamiętania,

2. wiary,

3. chrztu,

4. przyjęcia Ducha Świętego.

Nowe Narodzenie od strony człowieka można określić jako nawrócenie (w trybie rozkazującym to będzie: ludzie, nawracajcie się!) ale od strony Boga, lepszym słowem będzie odrodzenie i lepiej będzie określone przez tryb oznajmujący: Bóg odradza człowieka.

W końcu muszę się z tym tematem zmierzyć.

Zachęta: J. Dawid Pawason, Normalne narodziny chrześcijanina, Agape, 1993, (16zł warto było)

Kategorie: ewangelia, _blog

Słowa kluczowe: Nowe Narodzenie, zbawienie, ewangelia, chrzest, Duch Święty, wiara, opamiętanie, nawrócenie

Komentarze: (1)

Nowe Narodzenie (Nikodem) (v.2 notki z 2004 roku)

Zachęcam do przeczytania, bo ostatnio odkrywam, że o tym dialogu niewielu Polaków wie, niewielu go zna, nawet tacy, którzy uważają się za wierzących w Boga nie wiedzą o co tu chodzi gdy chce z nimi o tym pogadać.

Zachęcam więc, do przeczytania!

A był człowiek z faryzeuszów imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Jezusa w nocy i rzekł mu:
— Mistrzu! Wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel; nikt bowiem takich cudów czynić by nie mógł, jakie Ty czynisz, jeśliby Bóg z nim nie był.

Odpowiadając Jezus, rzekł mu:
— Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.

Rzekł mu Nikodem:
— Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się?

Odpowiedział Jezus:
— Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.

Odpowiedział Nikodem i rzekł do niego:
— Jakże to się stać może?

Odpowiedział Jezus i rzekł mu:
— Jesteś nauczycielem w Izraelu, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, co wiemy, to mówimy, i co widzieliśmy, o tym świadczymy, ale świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeśli nie wierzycie, gdy wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, gdy wam będę mówił o niebieskich?

A nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy. I jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy. Aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony. Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.

A na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie zbliża się do światłości, aby nie ujawniono jego uczynków. Lecz kto postępuje zgodnie z prawdą, dąży do światłości, aby wyszło na jaw, że uczynki jego są dokonane w Bogu.

(Ewangelia wg Świętego Jana, rozdział 3, rozmowa Jezusa z Nikodemem, tłumaczenie wg. Biblii Warszawskiej)

Kategorie: biblia, _blog

Słowa kluczowe: Nikodem, Jezus, rozmowa z Nikodemem, Nowe Narodzenie, Nowe Życie, nawrócenie, zbawienie, ewangelia, j3

Komentarze: (2)