Notki z roku 2018 i miesiaca numer 2


1 lutego 2018 (czwartek), 18:12:12

Umarły cmentarz (ebook w PDF)

Na linii Polska-Izrael iskrzy. Wiem, że spowodowane jest to kłamstwami, które nawarstwiają się również dlatego, że nie zbadano Wydarzeń Kieleckich a stale nazywa się je Pogromem. A może to była Prowokacja Kielecka? Tak! Mogę powiedzieć, że tak bo ta książka miała być przyczynkiem do  rozpoczęcia badań a nie zbadano nic z tego co zbadać się powinno.

Umarły cmentarz

Wstęp do studiów nad wyjaśnieniem przyczyn i przebiegu morderstwa na Żydach w Kielcach dnia 4 lipca 1946 roku.

Krzysztof Kąkolewski

Wydawnictwo: von Borowiecki
Krąży w PDF, ale mam też papierową

Polecam do przeczytania:

  • Umarły cmentarz w PDF. Książkę można jeszcze kupić, ale ja wskazuję na tego PDF-a bo warta jest przeczytania.

Przy okazji w całości pokażę dwa podejścia do zjawiska prawdy:


Od faktów ważniejsza jest interpretacja tychże.
(Bronisław Gieremek)

 

ale ja o prawdzie napisałem kiedyś tak:

Prawda jest najważniejszym kryterium.
 
Prawda to opis rzeczywistości. Prawda jest wg. mnie najważniejszym kryterium etycznym, a kłamstwo jest korzeniem wszelkiego grzechu.
 
Prawda to opis rzeczywistości.

Kategorie: historia, polityka, _blog, polska-izrael


Słowa kluczowe: pogrom kielecki, prowokacja kielecka, antysemityzm


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
3 lutego 2018 (sobota), 10:28:28

Święta Pana wg. 23 rozdziału Księgi Kapłańskiej - prezentacja

W notce "Święta Pana - próba studium (Kpł23)" zachęcam do samodzielnego przestudiowania tematu a tu jest moja stara (z 2003 roku) prezentacja na ten temat, której już dziś nie polecam, bo lepiej samemu zbadać w Pismach jak się rzeczy mają, niż bazować na wiedzy podawanej przez ani nie starszych, ani nie braci w a już na pewno nie w wierze.

Tu wersja, której używałem w lutym 2018, na obozie w Kiczycach:

Definicja:

Przy okazji, w trakcie seminarium wypracowaliśmy fajne definicje świąt. Otóż święta to taki specjalny, oddzielony od normalnego czasu czas, w którym wspomina się wydarzenia z przeszłości albo rozważa się wydarzenia zapowiedziane na przyszłość.

Słowo święta bierze się ze słowa "święty", które znaczy tyle co oddzielony, specjalny, inny, przeznaczonych do innego celu, a nawet czasem oderwany czy amputowany.

Definicja:
Święta to taki oddzielony od normalnego czasu czas.
No i jeszcze ta dłuższa.
Definicja (dłuższa):
Święta to specjalny, oddzielony od normalnego czasu czas, w którym wspomina się wydarzenia z przeszłości albo rozważa się wydarzenia zapowiedziane na przyszłość.

Ważna uwaga:

Świąt Pana (Jahwe) jest 7 (nie mylić ze świętami żydowskimi, nie mylić też z podróbkami).... A więc świąt Pana jest 7, Pan Jezus wypełnił pierwsze 4 a 3 pozostałe wypełni, i są na ten temat wystarczające zapowiedzi i proroctwa aby oczekiwać. Oczekujmy więc.

 

Kategorie: biblia, teologia/biblia, _blog, zabawa w słowa, wykład, prezentacja


Słowa kluczowe: święta pańskie, święta pana, pesach, przaśniki, święto namiotów, święto jom kippur, nowy rok, święta, święto, kpł23


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
3 lutego 2018 (sobota), 22:22:22

Fejs i moje 30 lat w sieci

Prezentacja do seminarium, jakie prowadziłem w Kiczycach na początku lutego 2018, w ramach obozu.

Kontekst:

Uczynienie uczniów (Mt 28:18nn)

Plan:

  1. Moje doświadczenie:
    FidoNet, email, internet, blog, facebook, media społecznościowe, media elektroniczne, telewizja, radio
  2. Troszkę teorii:
    komunikacja, telekomunikacja, Bóg, miłość, bliskość, oddziaływanie werbalne, media
  3. Zasady:
    panowanie, trzeźwość, spójność, czas, staranność, koncentracja na celu, apologetyka
  4. Czas na dysksuje.

 


Kategorie: prezentacje, wykłady, _blog


Słowa kluczowe: komunikacja, telekomunikacja, internet, facebook, telefonia, fidonet


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 lutego 2018 (poniedziałek), 17:34:34

Grzechów odpuszczanie

Robię sobie małe studium Biblii pod tym kątem, bo potrzebne jest to do J20:23, gdzie polecenie Jezusa jest zapisane tak, że "komu przebaczycie jest mu odpuszczone" co katoliccy księża wykorzystują do odpuszczania, a chrześcijanie uważają, że jest to nadużycie, bo odpuszcza to Bóg a nie księża (wyraźnie pisze: grzechy  (a nie będą) im odpuszczone).

O tym poleceniu odpuszczania jest osobna notka, o Wielkim Posłannictwie

Ludzie przychodzący do niewidzialnego Boga (do świątyni)

Łk 18:9-14 ubg

(9) Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść: (10) Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. (11) Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik. (12) Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam. (13) A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu. (14) Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

Co tu widać:

  • Widać tu proces odpuszczenia grzechów przez Boga, pod wpływem ludzi, którzy do Niego przychodzą.
  • Celnik poszedł do domu usprawiedliwiony. Dlaczego?
    • nie śmiał oczu podnieść ku niebu
    • bił się w pierś
    • uważał się za największego z grzeszników
    • prosił Boga o miłosierdzie
  • A faryzeusz?
    • dziękował Bogu, że nie jest jak inni ludzie: zdziercy, oszuści, cudzołożnicy czy celnicy
    • cieszył się, że pości, daje dziesięcinę (robi religijne uczynki)
    • był pewien własnej sprawiedliwości
    • gardził innymi ludźmi

 

Jezus odpuszcza z własnej inicjatywy

Łk 7:36-48 ubg

(36) I zaprosił go jeden z faryzeuszy na wspólny posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i usiadł przy stole. (37) A oto kobieta, grzesznica, która była w tym mieście, dowiedziawszy się, że siedzi przy stole w domu faryzeusza, przyniosła alabastrowe naczynie olejku; (38) I stanąwszy z tyłu u jego nóg, płacząc, zaczęła łzami obmywać jego nogi, wycierała je włosami swojej głowy, całowała i namaszczała olejkiem.

(39) A widząc to, faryzeusz, który go zaprosił, pomyślał sobie: Gdyby on był prorokiem, wiedziałby, kim i jaka jest ta kobieta, która go dotyka. Jest bowiem grzesznicą.

(40) A Jezus odezwał się do niego: Szymonie, mam ci coś do powiedzenia. A on odrzekł: Powiedz, Nauczycielu. (41)Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden był winien pięćset groszy, a drugi pięćdziesiąt. (42) A gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwóm. Powiedz więc, który z nich będzie go bardziej miłował? (43) Szymon odpowiedział: Sądzę, że ten, któremu więcej darował. A on mu powiedział: Słusznie osądziłeś. (44) I odwróciwszy się do kobiety, powiedział do Szymona: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś mi wody do nóg, ona zaś łzami obmyła moje nogi i otarła je swoimi włosami. (45) Nie pocałowałeś mnie, a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować moich nóg. (46) Nie namaściłeś mi głowy oliwą, a ona olejkiem namaściła moje nogi. (47) Dlatego mówię ci: Przebaczono jej wiele grzechów, gdyż bardzo umiłowała. A komu mało przebaczono, mało miłuje. (48) Do niej zaś powiedział: Twoje grzechy są przebaczone.

Wniosek:

  • Jezus miał prawo odpuszczania grzechów, i to prawo tu zastosował odpuszczając kobiecie.

Ludzie przychodzą do Jezusa po coś innego, a tu nagle odpuszczenie

Mk 2:1-5 ubg

(1) A po kilku dniach znowu przyszedł do Kafarnaum i usłyszano, że jest w domu. (2) I zaraz zeszło się tak wielu ludzi, że nie mogli się zmieścić nawet przed drzwiami. I głosił im słowo Boże. (3) Wtedy przyszli do niego, niosąc sparaliżowanego, a niosło go czterech ludzi. (4) A gdy nie mogli do niego podejść z powodu tłumu, odkryli dach nad miejscem, gdzie był Jezus, wyłamali go i spuścili na dół posłanie, na którym leżał sparaliżowany. (5) A Jezus, widząc ich wiarę, powiedział do sparaliżowanego: Synu, twoje grzechy są ci przebaczone.

Obserwacja:

  • Pan Jezus przebaczył sparaliżowanemu grzechy, bo chciał, a chciał bo widział wiarę jego kumpli co go przynieśli.

 

 

 

 


do analizy

Pararelny opis tego samego co w J20:23 wydarzenie opisuje Łukasz tak:

Łk 24:36-49 tpnt
(36) A gdy oni to mówili, sam Jezus stanął pośrodku nich i powiedział im: Pokój wam! (37) A oni przerazili się i przestraszyli, albowiem myśleli, że widzą ducha. (38) A On im powiedział: Dlaczego jesteście zatrwożeni i dlaczego wątpliwości wstępują do waszych serc? (39) Zobaczcie moje ręce i moje stopy, że to jestem ja sam; dotknijcie się mnie i zobaczcie, że duch nie ma ciała ani kości, tak jak widzicie, że ja mam. (40) I gdy to powiedział, pokazał im swoje ręce i stopy. (41) A gdy oni jeszcze z radości nie wierzyli i dziwili się, powiedział im: Macie tutaj coś do jedzenia? (42) A oni Mu podali kawałek pieczonej ryby i plaster z pszczelego miodu. (43) A On wziął i jadł przy nich. (44) I powiedział im: To są słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami, że musi zostać wypełnione wszystko to, co zostało napisane w Prawie Mojżesza, i u Proroków, i w Psalmach o mnie. (45) Wtedy otworzył ich umysły, aby rozumieli Pisma. (46) I powiedział im: Tak jest napisane, tak też Mesjasz musiał cierpieć i powstać z martwych trzeciego dnia; (47) A w Jego imię ma być głoszone upamiętanie i odpuszczenie grzechów dla wszystkich narodów, zaczynając od Jerozolimy. (48) A wy jesteście tego świadkami. (49) I oto ja posyłam do was obietnicę Ojca mojego, a wy pozostańcie w mieście Jeruzalem, aż zostaniecie przyobleczeni w moc z wysokości.

 

 

 

 

 

 

mt18:15-18 - sprawdzić bo to o odpusczaniu w Kościele

Mt 18:15-18 ubg "(15) Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, idź, strofuj go sam na sam. Jeśli cię usłucha, pozyskałeś twego brata. (16) Jeśli zaś cię nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, aby na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków oparte było każde słowo. (17) Jeśli ich nie usłucha, powiedz kościołowi. A jeśli kościoła nie usłucha, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. (18) Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie. A cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie." 

 

Mt 16:13-20 ubg "(13) A gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swoich uczniów: Za kogo mnie, Syna Człowieczego, uważają ludzie? (14) A oni odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, a jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków. (15) I zapytał ich: A wy za kogo mnie uważacie? (16) Szymon Piotr odpowiedział: Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego. (17) Wtedy Jezus powiedział do niego: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie objawiły ci tego ciało i krew, ale mój Ojciec, który jest w niebie. (18) Ja ci też mówię, że ty jesteś Piotr, a na tej skale zbuduję mój kościół, a bramy piekła go nie przemogą. (19) I tobie dam klucze królestwa niebieskiego. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. (20) Wtedy przykazał swoim uczniom, aby nikomu nie mówili, że on, Jezus, jest Chrystusem." 

 

W modlitwie pańskiej jest "odpuść nam jak i my odpuszczamy".

 

Mt 18:35

J16:32

 

s

 


Kategorie: biblia, biblia / studium, teologia / biblia, teologia / biblia / studia, _blog


Słowa kluczowe: grzech, przebaczenie, spowiedź, odpuszczanie grzechów


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 lutego 2018 (poniedziałek), 18:10:10

O Wielkim Posłannictwie rozważania kolejne - 5 poleceń

Porównam sobie jak każdy z czterech ewangelistów zapisał ostatnie, więc pewnie najważniejsze polecenie Jezusa.

Ewangelista Jan

J 20:19-23 eib

(19) Nastał już wieczór tego właśnie dnia, pierwszego po szabacie. Uczniowie zeszli się razem, lecz w obawie przed Żydami zaryglowali drzwi. I wtedy zjawił się Jezus. Stanął pośród nich i powiedział: Pokój wam! (20) Po tych słowach pokazał im ręce i bok. Uczniowie ucieszyli się, że zobaczyli Pana. (21) A Jezus znów im powiedział: Pokój wam! Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam. (22)Następnie tchnął na nich i powiedział: Przyjmijcie Ducha Świętego. (23) Grzechy tych, którym je przebaczycie, są im przebaczone, a tych, którym je zatrzymacie, są zatrzymane.

J 20:19-23 ubg

(19) A gdy był wieczór tego pierwszego dnia po szabacie, a drzwi były zamknięte tam, gdzie zgromadzili się uczniowie z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i powiedział do nich: Pokój wam. (20) A to powiedziawszy, pokazał im swoje ręce i bok. I uradowali się uczniowie, ujrzawszy Pana. (21) Jezus znowu powiedział do nich: Pokój wam. Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam. (22) A to powiedziawszy, tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego. (23) Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane.

Fakty tu opisane:

  • Jezus mówi, że jak miał do wykonania misje od swojego Ojca tak uczniów posyła w ich misje,
  • Jezus tchnął na nich Duch Świętego, którego mieli przyjąć (a może i przyjeli).
  • Uczniowie mają przebaczać grzechy tym, którym grzechy są przebaczone.
  • Uczniowie mają zatrzymywać grzechy tych, którym są zatrzymane.

Powyższy tekst nie rozstrzyga poważnego problemu - kiedy i komu grzechy są przebaczone a jedynie określa postawę uczniów względem tych, którym grzechy są przebaczone. Jest o tym osobna notka pt. "Grzechów odpuszczanie".

Ewangelista Łukasz

Łukasz posłannictwo opisał nie w swojej ewangelii ale w Dziejach Apostolskich na początku

Act 1:1-8 ubg

(1) Pierwszą księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus zaczął czynić i czegonauczać; (2) Aż do dnia, w którym został wzięty w górę po tym, jak przez Ducha Świętego udzielił poleceń apostołom, których wybrał. (3) Im też po swojej męce objawił się jako żywy w wielu niewątpliwych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im i mówiąc o królestwie Bożym. (4) A gdy byli zebrani razem, nakazał im: Nie odchodźcie z Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie. (5) Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. (6) Tak więc zebrani pytali go: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? (7) Lecz on im odpowiedział: Nie do was należy znać czasy i pory, które Ojciec ustanowił swoją władzą. (8) Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi.

Polecenie Jezusa

  • Oczekiwać obietnicy Ojca - ochrzczenia Duchem Świętym
  • Obietnica mocy Ducha Świętego
  • polecenie bycia świadkiem Jezusa, w Jerozolimie, w całej Judei, Samarii i aż po najdalsze krańce ziemi

Ewangelista Marek

Mk 16:14-18 ubg

(14) Na koniec ukazał się jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im ich niewiarę i zatwardziałość serca, że nie wierzyli tym, którzy go widzieli wskrzeszonego. (15) I powiedział do nich: Idźcie na cały świat i głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu. (16) Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony. (17) A takie znaki będą towarzyszyć tym, którzy uwierzą: w moim imieniu będą wypędzać demony, będą mówić nowymi językami; (18) Będą brać węże, a choćby wypili coś śmiercionośnego, nie zaszkodzi im; na chorych będą kłaść ręce, a ci odzyskają zdrowie.

Polecenie Jezusa:

  • idźcie do najdalszych zakątków świata, głoście tam wszystkim dobrą nowinę
  • kto uwierzy - będzie zbawiony, kto nie uwierzy będzie potępiony a chrzest jest tylko dodatkiem do wiary,
  • uczniowie mają idąc chrzcić,
  • nawróconym będą towarzyszyć znaki,

Ewangelista Mateusz

Ta wypowiedź jest najbardziej znana, więc daję ją na koniec, ale co ciekawego - przekłady BG i UBG są tu błędne (ponoć w XVII wieku nikt nie pomyślał o tym, że można to dobrze przetłumaczyć)

Mat 28:16-20 ubg

(16) Potem jedenastu uczniów poszło do Galilei na górę, na którą Jezus im polecił. (17) A gdy go ujrzeli, oddali mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. (18) Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. (19) Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; (20) Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.

A więc kluczowe zdanie jeszcze w przekładzie pastora Zaręby oraz Biblii Warszawskiej

(19, EIB) Idźcie więc i pozyskujcie uczniów pośród wszystkich narodów. Chrzcijcie ich w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego (20) i uczcie przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.

(19 BW) Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, (20) ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.

 

Co ciekawego, Tysiąclatka też źle to tłumaczy, ale do wydania V jest w tekście gwiazdka, a w przypisać wyjaśnienie, że dosłownie należy to przetłumaczyć "czyńcie uczniami".
No i co tu mamy? 3 zdania:
  • Jezus przedstawia swoją pozycję: ma wszelką władzę (moc) na niebie i ziemi,
  • Jezus wydaje polecenie: idąc czyńcie uczniami, chrzcząc i nauczając tego co im przekazał,
  • Jezus daje obietnicę - będzie z uczniami.
Ciekawe jest to, że w tej wypowiedzi pojawiają się aż 4 absoluty:
  • wszelka władza, którą ma Jezus,
  • wszystkie narody, z których uczniowie mają pozyskiwać uczniów, 
  • uczniowie mają uczyć wszystkiego co Pan Jezus nam przekazał
  • Pan Jezus będzie po wszystkie dni.

Wnioski

  • Jan zwraca uwagę na odpuszczenie grzechów
  • Marek na dobrą nowinę i cały świat
  • Mateusz to polecenie czynienia uczniów z wszystkich narodów
  • Łukasz bycia świadkiem Jezusa i też mówi o całym świecie
  • Jeżeli chodzi o uwielbienie Ojca to Jan widzi to tak
    J15:8 eib - przez to mój Ojciec zostanie uwielbiony, byście przynieśli obfity owoc i okazali się moimi uczniami.

Wielkie posłannictwo wg. św. Pawła:

Tak zapisał Wielkie Posłannictwo apostoł Paweł, który poznał Jezusa po jego zmartwychwstaniu, w osobistym objawieniu.

2Ti 2:1-3 ubg
A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to powierz wiernym ludziom, którzy będą zdolni nauczać także innych.

Ciekawostką jest to, że pojawiają się tu 4 pokolenia uczniów:

  1. Paweł, który mówił coś do Tymoteusza
  2. wielu świadków wobec których Paweł do Tymoteusza mówił
  3. sam Tymoteusz, który Pawła słuchał
  4. wierni ludzie, którzy są zdolni (pewnie Tymoteusz ma ocenić ich zdolność i ich zdolnych wybrać aby im naukę od Pawła powierzyć)
  5. ludzie nauczani przez tych wiernych ludzi

Szerszy kontekst tego polecenia jest taki:

2Ti 2:1-3 ubg (1) Ty więc, mój synu, wzmacniaj się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie. (2) A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to powierz wiernym ludziom, którzy będą zdolni nauczać także innych. (3) Dlatego znoś trudy jak dobry żołnierz Jezusa Chrystusa.

Mamy tu więc, podobnie jak w wielki posłannictwie Jezusa polecenie ("wzmacniaj się w łasce", "znoś trudy żołnierza") oraz obietnice (łaska jest w Chrystusie Jezusie).

Może to o tym Pawele zasługuje na osobną notkę.

 


Kategorie: biblia, teologia / biblia / studia, biblia / studium, _blog


Słowa kluczowe: wielkie posłannictwo, ewangelizacja, ewangelia, odpuszczanie grzechów


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 lutego 2018 (czwartek), 10:54:54

Listy apokalipsy (studium - analiza w tabelce)

Zadanie:

tu muszę opisać to zadanie.

Efekty analizy -> Listy apokalipsy (studium, wypiski z analizy tabelki)

Kościołów jest siedem:

  1. Efez
  2. Smyrna
  3. Pergamon
  4. Tiatyra
  5. Sardes
  6. Filadelfia
  7. Laodycea

Tematów udaje mi się wydzielić.... no właśnie

  1. To mówi ...
  2. Znam ...
  3. Mam przeciw tobie to, że ...
  4. Słowo do kościoła
  5. Zwycięzcy ...

Tabelka w prostej formie (tekst wg BT):

1. Aniołowi Kościoła w Efezie napisz:

8. Aniołowi Kościoła w Smyrnie napisz:

12. Aniołowi Kościoła w Pergamie napisz:

18. Aniołowi Kościoła w Tiatyrze napisz:

1. Aniołowi Kościoła w Sardes napisz:

7. Aniołowi Kościoła w Filadelfii napisz:

14. Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz:

To mówi Ten, który trzyma w prawej ręce siedem gwiazd, Ten, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników:

To mówi Pierwszy i Ostatni, który był martwy, a ożył:

To mówi Ten, który ma miecz obosieczny, ostry.

To mówi Syn Boży: Ten, który ma oczy jak płomień ognia, a nogi Jego podobne są do drogocennego metalu.

To mówi Ten, co ma Siedem Duchów Boga i siedem gwiazd:

To mówi Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera.

To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego:

2. Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość, i to że złych nie możesz znieść, i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i żeś ich znalazł kłamcami.3. Ty masz wytrwałość: i zniosłeś cierpienie dla imienia mego - niezmordowany.

9. Znam twój ucisk i ubóstwo - ale ty jesteś bogaty - i [znam] obelgę wyrządzoną przez tych, co samych siebie zowią Żydami, a nie są nimi, lecz synagogą szatana.

13. Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan.

19. Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych,

 

8. Znam twoje czyny. Oto postawiłem jako dar przed tobą drzwi otwarte, których nikt nie może zamknąć, bo ty chociaż moc masz znikomą, zachowałeś moje słowo i nie zaparłeś się mego imienia.

 

4. Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości.

 

14. Ale mam nieco przeciw tobie, bo masz tam takich, co się trzymają nauki Balaama, który pouczył Balaka, jak podsunąć synom Izraela sposobność do grzechu przez spożycie ofiar składanych bożkom i uprawianie rozpusty. 15. Tak i ty także masz takich, co się trzymają podobnie nauki nikolaitów.

20. ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom. 21. Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty. 22. Oto rzucam ją na łoże boleści, a tych, co z nią cudzołożą - w wielkie utrapienie, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; 23. i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i dam każdemu z was według waszych czynów.

Znam twoje czyny: masz imię, [które mówi], że żyjesz, a jesteś umarły.

 

15. Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący! 16. A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust. 17. Ty bowiem mówisz: Jestem bogaty, i wzbogaciłem się, i niczego mi nie potrzeba, a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny i ślepy, i nagi.

5. Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie nawrócisz. 6. Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów, których to czynów i Ja nienawidzę.

10. Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał. Oto diabeł ma niektórych spośród was wtrącić do więzienia, abyście próbie zostali poddani, a znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia.

16. Nawróć się zatem! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie niebawem i będę z nimi walczył mieczem moich ust.

24. Wam, zaś, pozostałym w Tiatyrze, mówię, wszystkim, co tej nauki nie mają, tym, co - jak mówią - nie poznali głębin szatana: nie nakładam na was nowego brzemienia, 25. to jednak, co macie, zatrzymajcie, aż przyjdę.

2. Stań się czujnym i umocnij resztę, która miała umrzeć, bo nie znalazłem twych czynów doskonałymi wobec mego Boga. 3. Pamiętaj więc, jak wziąłeś i usłyszałeś, strzeż tego i nawróć się! Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie. 4. Lecz w Sardes masz kilka osób, co swoich szat nie splamiły; będą chodzić ze Mną w bieli, bo są godni.

9. Oto Ja ci daję [ludzi] z synagogi szatana, spośród tych, którzy mówią o sobie, że są Żydami - a nie są nimi, lecz kłamią. Oto sprawię, iż przyjdą i padną na twarz przed twymi stopami, a poznają, że Ja cię umiłowałem. 10. Skoro zachowałeś nakaz mojej wytrwałości i Ja cię zachowam od próby, która ma nadejść na cały obszar zamieszkany, by wypróbować mieszkańców ziemi. 11. Przyjdę niebawem: Trzymaj, co masz, by nikt twego wieńca nie zabrał!

18. Radzę ci kupić u mnie złota w ogniu oczyszczonego, abyś się wzbogacił, i białe szaty, abyś się oblókł, a nie ujawniła się haniebna twa nagość, i balsamu do namaszczenia twych oczu, byś widział. 19. Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się! 20. Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.

7. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.

11. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.

17. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.

 

 

 

 

Zwycięzcy dam spożyć owoc z drzewa życia, które jest w raju Boga.

Zwycięzcy śmierć druga na pewno nie wyrządzi szkody.

Zwycięzcy dam manny ukrytej i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje.

 26. A zwycięzcy i temu, co czynów mych strzeże do końca, dam władzę nad poganami, 27. a rózgą żelazną będzie ich pasł: jak naczynie gliniane będą rozbici - 28. jak i Ja to wziąłem od mojego Ojca - i dam mu gwiazdę poranną.  5. Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca, i z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami.  12. Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz. I na nim imię Boga mojego napiszę i imię miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego Boga, i moje nowe imię.  21. Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie.
      29. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. 6. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. 13. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. 22. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.

Blog:

Dwa razy podchodziłem do tematu

  • w 2003, pierwsze podejście, dość odkrywcze
  • w listopadzie 2017 - podejście drugie
    • potem zadałem to Kasi,
    • potem (2018-02) na IPP-KTW, wyszło świetnie bo niektórzy przepisali na karteczki, ktoś zrobił papierową bazę danych, ktoś używał nożyczek
  • w grudniu 2019 zaczynamy w IPP KTW całą Apokalipsę, więc nieco poprawią tą notkę

Za każdym razem powstały jakieś pliki w Wordzie, które można sobie zassać.

 


Kategorie: teologia / biblia / studia, teologia / biblia, teologia, _blog


Słowa kluczowe: apokalipsa, listy do kościołów, efez, laocydea, pergamon, filadelfia, ap2, ap3


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 lutego 2018 (czwartek), 10:54:54

Listy apokalipsy - pliki i tabela do wydruku A3

1. Aniołowi Kościoła w Efezie napisz:

8. Aniołowi Kościoła w Smyrnie napisz:

12. Aniołowi Kościoła w Pergamie napisz:

18. Aniołowi Kościoła w Tiatyrze napisz:

1. Aniołowi Kościoła w Sardes napisz:

7. Aniołowi Kościoła w Filadelfii napisz:

14. Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz:

To mówi Ten, który trzyma w prawej ręce siedem gwiazd, Ten, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników:

To mówi Pierwszy i Ostatni, który był martwy, a ożył:

To mówi Ten, który ma miecz obosieczny, ostry.

To mówi Syn Boży: Ten, który ma oczy jak płomień ognia, a nogi Jego podobne są do drogocennego metalu.

To mówi Ten, co ma Siedem Duchów Boga i siedem gwiazd:

To mówi Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera.

To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego:

2. Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość, i to że złych nie możesz znieść, i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i żeś ich znalazł kłamcami.3. Ty masz wytrwałość: i zniosłeś cierpienie dla imienia mego - niezmordowany.

9. Znam twój ucisk i ubóstwo - ale ty jesteś bogaty - i [znam] obelgę wyrządzoną przez tych, co samych siebie zowią Żydami, a nie są nimi, lecz synagogą szatana.

13. Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan.

19. Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych,

 

8. Znam twoje czyny. Oto postawiłem jako dar przed tobą drzwi otwarte, których nikt nie może zamknąć, bo ty chociaż moc masz znikomą, zachowałeś moje słowo i nie zaparłeś się mego imienia.

 

4. Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości.

 

14. Ale mam nieco przeciw tobie, bo masz tam takich, co się trzymają nauki Balaama, który pouczył Balaka, jak podsunąć synom Izraela sposobność do grzechu przez spożycie ofiar składanych bożkom i uprawianie rozpusty. 15. Tak i ty także masz takich, co się trzymają podobnie nauki nikolaitów.

20. ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom. 21. Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty. 22. Oto rzucam ją na łoże boleści, a tych, co z nią cudzołożą - w wielkie utrapienie, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; 23. i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i dam każdemu z was według waszych czynów.

Znam twoje czyny: masz imię, [które mówi], że żyjesz, a jesteś umarły.

 

15. Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący! 16. A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust. 17. Ty bowiem mówisz: Jestem bogaty, i wzbogaciłem się, i niczego mi nie potrzeba, a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny i ślepy, i nagi.

5. Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie nawrócisz. 6. Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów, których to czynów i Ja nienawidzę.

10. Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał. Oto diabeł ma niektórych spośród was wtrącić do więzienia, abyście próbie zostali poddani, a znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia.

16. Nawróć się zatem! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie niebawem i będę z nimi walczył mieczem moich ust.

24. Wam, zaś, pozostałym w Tiatyrze, mówię, wszystkim, co tej nauki nie mają, tym, co - jak mówią - nie poznali głębin szatana: nie nakładam na was nowego brzemienia, 25. to jednak, co macie, zatrzymajcie, aż przyjdę.

2. Stań się czujnym i umocnij resztę, która miała umrzeć, bo nie znalazłem twych czynów doskonałymi wobec mego Boga. 3. Pamiętaj więc, jak wziąłeś i usłyszałeś, strzeż tego i nawróć się! Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie. 4. Lecz w Sardes masz kilka osób, co swoich szat nie splamiły; będą chodzić ze Mną w bieli, bo są godni.

9. Oto Ja ci daję [ludzi] z synagogi szatana, spośród tych, którzy mówią o sobie, że są Żydami - a nie są nimi, lecz kłamią. Oto sprawię, iż przyjdą i padną na twarz przed twymi stopami, a poznają, że Ja cię umiłowałem. 10. Skoro zachowałeś nakaz mojej wytrwałości i Ja cię zachowam od próby, która ma nadejść na cały obszar zamieszkany, by wypróbować mieszkańców ziemi. 11. Przyjdę niebawem: Trzymaj, co masz, by nikt twego wieńca nie zabrał!

18. Radzę ci kupić u mnie złota w ogniu oczyszczonego, abyś się wzbogacił, i białe szaty, abyś się oblókł, a nie ujawniła się haniebna twa nagość, i balsamu do namaszczenia twych oczu, byś widział. 19. Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się! 20. Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.

7. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.

11. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.

17. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.

 

 

 

 

Zwycięzcy dam spożyć owoc z drzewa życia, które jest w raju Boga.

Zwycięzcy śmierć druga na pewno nie wyrządzi szkody.

Zwycięzcy dam manny ukrytej i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje.

 26. A zwycięzcy i temu, co czynów mych strzeże do końca, dam władzę nad poganami, 27. a rózgą żelazną będzie ich pasł: jak naczynie gliniane będą rozbici - 28. jak i Ja to wziąłem od mojego Ojca - i dam mu gwiazdę poranną.  5. Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca, i z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami.  12. Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz. I na nim imię Boga mojego napiszę i imię miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego Boga, i moje nowe imię.  21. Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie.
      29. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. 6. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. 13. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. 22. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.

Kategorie: teologia / biblia / studia, teologia / biblia, teologia, _blog


Słowa kluczowe: apokalipsa, listy do kościołów, efez, laocydea, pergamon, filadelfia, lekcja, ap2, ap3


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 lutego 2018 (piątek), 17:44:44

Imię Boże w UBG

bgdanska_1632_tytulCiekawostka na którą zwrócił uwagę mi brat @Adam z Przygłowa.

Otóż twórcy UBG, w dwóch miejscach w Izajaszu wstawili imię Boga, w miejsce, gdzie w starych wydaniach (sprawdziłem pierwsze  1632 i jedno z ważniejszych, z 1820 roku) na pewno go nie było.

Iz 12:2 bg
(2) Oto Bóg zbawienie moje, ufać będę, a nie ulęknę się; albowiem Pan, Bóg mój, jest mocą moją, i pieśnią moją, i zbawieniem mojem.

Iz 12:2 ubg
(2) Oto Bóg jest moim zbawieniem, zaufam i nie będę się lękał, gdyż JEHOWA BÓG jest moją mocą i moją pieśnią; i on stał się moim zbawieniem.

Iz 12:2 wlc
(2) הִנֵּה אֵל יְשׁוּעָתִי אֶבְטַח וְלֹא אֶפְחָד כִּי־עָזִּי וְזִמְרָת יָהּ יְהוָה וַיְהִי־לִי לִישׁוּעָה׃

i podobnie w wersecie Iz 26:4

Iz 26:4 bg
(4) Miejcie nadzieję w Panu aż na wieki; boć w Panu, w Panu jest skała wieczna.

Iz 26:4 ubg
(4) Pokładajcie nadzieję w PANU na wieki, bo JEHOWA BÓG jest wieczną skałą.

Bez zmian natomiast postąpiono w miejscu Ex 6:2, czyli w miejscu, w którym EIB, KJV, a nawet III, IV i V Tysiąclatka imię Boga oddaje.

Exo 6:2-3 bg
(2) Nadto mówił Bóg do Mojżesza i rzekł do niego: Jam Pan, (3) Którym się ukazał Abrahamowi, Izaakowi i Jakóbowi w tem imieniu, żem Bóg Wszechmogący; ale w imieniu mojem, Jehowa, nie jestem poznany od nich.

Exo 6:2-3 ubg
(2) Nadto Bóg mówił do Mojżesza: Ja jestem PANEM. (3) Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi pod tym imieniem: Bóg Wszechmogący, ale z mojego imienia JEHOWA nie byłem przez nich poznany.

Exo 6:2-3 eib
(2) Ponadto Bóg zapewnił Mojżesza: Ja jestem JHWH. (3) Objawiłem się wprawdzie Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale mojego imienia, JHWH, nie dałem im jeszcze pojąć.

Exo 6:2-3 bt5
(2) Bóg rozmawiał z Mojżeszem i powiedział mu: Ja jestem Pan. (3) Ja ukazałem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmogący, ale imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im.

Exo 6:2-3 kjv
(2) And God spake unto Moses , and said unto him, I the LORD : (3) And I appeared unto Abraham , unto Isaac , and unto Jacob , by [the name of] God Almighty , but by my name JEHOVAH was I not known to them.


Na pytanie dlaczego tak, Józef napisał tak

Taki oto list napisałem, bo zaistniała potrzeba:

From: Józef West
To: Wojtek
Sent: 09.02.2018 o 11:00
Subject: Iz 12:2

> Tak zastanawiamy się z jednym z braci dlaczego w Iz12:2
> znalazło się imię Boga. Celowy zabieg, czy błąd?

Witaj Bracie,

Wiedzieliśmy, że ludzie będą pytać. Oprócz Ks. Wyjścia 6,3, gdzie BG ma "Jehowa",
postanowiliśmy napisać "Jehowa" w dwóch innych wersetach z Ks. Izajasza, mianowicie 12,2
i 26,4. W tych dwówch miejscach występują słowa "Jah" i "Jehowa" razem, obok siebie.
Numery Strong to H3050 i H3068.
Mam nadzieję, że to ma sens.

Pozdrawiam w Panu,
Józef


A tu obrazki z 3 wersji BG. Najpierw UBG jako ebook:

Iz12-2-ubg

A tu skany wydań z 1632 roku i wydanie 1820 (pierwsze normalną czcionką, na podstawie wydania berlińskiego z 1812) :

Iz12-2-bg-1632  

I jeszcze Ex 6:3 w wersji 1632 roku:

Ex6-3-bg-1632


Kategorie: _blog, teologia/biblia


Słowa kluczowe: imię Boga, JHWH, JAHWE, UBG, Biblia Gdańska


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 lutego 2018 (piątek), 17:55:55

Smog i dwa smogi, bo ten drugi to w myśleniu

Hackerzy z katowickiego HackerSpaca robią warsztaty, w trakcie których każdy będzie sobie mógł zmontować miernik smogu, po czym zabrać go do domu i tam, przez WiFi włączyć w sieć internetowych stacji. Podobne instalacje mają "łowcy burz" (precyzyjny pomiar impulsów radiowych pozwala dokładnie wyznaczyć miejsce wyładowania) oraz miłośnicy samolotów podsłuchujący korespondencję między samolotami a wieżami kontrolnymi wokoło lotnisk (LiveATC.net).

Ale mnie zaciekawiło coś innego: otóż warsztaty te są sponsorowane przez Unię Europejską. Jakoś taki sponsoring do hackerów mi wybitnie nie pasuje. Zwróciłem im na to uwagę przypominając średniowieczne powiedzenie "czyj chleb jesz, tego piosnki śpiewasz" ale czy pojeli o co mi chodzi? Czy piękna idea niezależności i wolności przyprawiona sporą dozą anarchii też już została przez unię kupiona?

Tak! Na ich stronie wyraźnie pisze, że "Projekt finansowany ze środków programu ramowego Unii Europejskiej w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont 2020” na podstawie umowy o udzielenie dotacji nr 709443" a i bałwochwalcze gwiazdki koło ich logo swoje miejsce znalazły.

O tym, że na berlińskich konferencjach CCC (Computer Chaos Club) pojawiają się przedstawiciele służb oraz urzędasy właściwych urzędów wiadomo, ale (mam nadzieję) CCC jeszcze sponsorowane przez Unię być nie musi. Choć kto wie - może sprawdzę.

hackerspace-i-ue


Kategorie: _blog, obserwator


Słowa kluczowe: unia europejska, hackerspace, hacker, miernik smogu, smog


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 lutego 2018 (piątek), 20:43:43

Jak Żydzi kolaborowali z Niemcami

Nagonka na Polskę spowodowała pewnego rodzaju przebudzenie oraz odwagę. Np. najnowsze Uważam Rze prezentuje teksty, które istniały tylko w drugim, internetowym obiegu. No i dobrze.

Zachowuję więc ku pamięci, bo nie wiadomo kiedy ta gazeta zniknie a lepiej mieć.

Oryginał jest tu: http://www.uwazamrze.pl/artykul/995313/jak-zydzi-kolaborowali-z-niemcami

Jak Żydzi kolaborowali z Niemcami

Leszek Pietrzak

W okupowanej przez Niemców Polsce Żydzi kolaborowali znacznie częściej niż Polacy. Robili to nawet wtedy, gdy rozpoczął się Holokaust. Dziś to Polacy nazywani są kolaborantami i wspólnikami Niemców w żydowskiej Zagładzie

Właśnie rozpoczynają się obchody Dnia Pamięci o Shoah, ustanowionego 12 kwietnia 1951 r. przez izraelski parlament. Jak co roku tysiące młodych Izraelczyków przejdą w Marszu Żywych przez teren byłego obozu Auschwitz–Birkenau. Dla młodych Żydów Polska jest krajem, w którym dokonał się Holokaust ich przodków. Są też przeświadczeni, że Polacy brali w nim udział, bo taki obraz serwowany jest im w szkołach.

Obraz Polaków jako wspólników Hitlera został w ostatnich latach utrwalony w literaturze, kinie, mediach i całej światowej przestrzeni informacyjnej. Książki Jerzego Kosińskiego („Malowany ptak") czy Benjamina Wilkomirskiego („Urywki. Z dzieciństwa 1939–1948") udowodniły, że Polacy zajęli właśnie taką postawę w czasie wojny. Beletrystyka Kosińskiego i Wilkomirskiego, której znajomość obowiązuje uczniów izraelskich szkół, traktowana jest niczym historyczne dokumenty. Podobne stereotypy utrwaliło kino. Od czasów dokumentalnego filmu „Shoah" Claude'a Lanzmana przy temacie Holokaustu X muza pokazuje Polaków jako wspólników Hitlera. Obraz ten utrwalają też historycy. Głośnym echem w ostatnich latach odbiła się książka profesora Harvardu Daniela Jonaha Goldhagena „Gorliwi kaci Hitlera", która stała się nawet czymś w rodzaju biblii „w wersji dla początkujących". Chyba to właśnie sprawiło, że w światowej przestrzeni informacyjnej, gdy mowa o żydowskiej Zagładzie, w tle pojawia się obraz Polaków jako narodu czynnie w nią zaangażowanego. Co gorsze coraz częściej powielany jest on w Polsce. Wystarczy wspomnieć o głośnej książce Jana Tomasza Grossa „Sąsiedzi: Historia zagłady żydowskiego miasteczka", opisującej żydowski pogrom w Jedwabnem, jakiego mieli dopuścić się tamtejsi mieszkańcy. W szerokim nurcie rzekomej kolaboracji Polaków z Hitlerem utrzymany jest również ostatni film Agnieszki Holland „W ciemności" opowiadający jedną z historii, jakie mogły wydarzyć się w czasach Zagłady.

Przekaz, że Polacy są wspólnikami Niemców, jest zabiegiem świadomym. Ma zasłonić obraz postaw samych Żydów wobec niemieckiego okupanta. A te, jak pokazują wyniki badań historycznych, nie były monolitem. Wielu Żydów, zanim zostało ofiarami Zagłady, dopuściło się zbrodni największej: kolaboracji i współpracy z oprawcami.

Entuzjazm dla okupantów

Już we wrześniu 1939 r., gdy w Polsce toczyła się jeszcze kampania wojenna, żydowscy mieszkańcy wielu polskich miast i miasteczek witali uroczyście wkraczające oddziały Wehrmachtu. Tak było m.in. w Łodzi i Pabianicach, gdzie z inicjatywy miejscowych Żydów zbudowano nawet ukwiecone triumfalne bramy, a delegacje witały niemieckich żołnierzy chlebem i solą. Taka postawa nie była niczym zaskakującym. Gdy zaczynała się wojna, spora część Żydów była przekonana, że by odnaleźć się w nowej rzeczywistości, wystarczy jedynie respektować niemiecki porządek. Przyjęcie takiego punktu widzenia w oczywisty sposób nakazywało potępienie tego, co było wcześniej – przedwojennego polskiego państwa, które w ich ocenie nie było nawet w stanie się obronić. Wyrazy tego potępienia widać było jeszcze mocniej na Kresach Wschodnich, 17 września 1939 r. zajętych przez Sowietów. W wielu kresowych miasteczkach równie triumfalnie Żydzi witali okupantów sowieckich. W ich zachowaniu była niejednokrotnie nie tylko radość z upadku polskiego państwa, ale i drwina z samych Polaków. Według relacji świadków mówili: „Już się wasza zasrana Polska skończyła" albo „chcieliście Polskę bez Żydów, a macie Żydów bez Polski". Ale na Kresach radość sporej części Żydów nie skończyła się tylko na powitaniu wkraczającej Armii Czerwonej. Jesienią 1939 r. setki kresowych Żydów zaangażowały się w kampanię propagandową przed zaplanowanymi na 22 października sowieckimi wyborami do Zgromadzeń Narodowych Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi, które miały zadecydować o przyłączeniu tych terenów do Związku Sowieckiego. Zdecydowana większość ludności żydowskiej Kresów głosowała właśnie za ich przyłączeniem do Związku Sowieckiego. Porzucenie Polski i entuzjazm dla jej okupantów nie wyrażali jedynie komunizujący jeszcze przed wojną Żydzi. Nową optykę przyjmowali nader często przedstawiciele przedwojennej żydowskiej elity. Jakub Wygodski – w latach 1922–1930 poseł na Sejm RP i prezes gminy żydowskiej w Wilnie – już w październiku 1939 r. poparł likwidację przez Niemców i Sowietów państwa polskiego. Jasno wówczas deklarował, że „większość społeczeństwa żydowskiego wyraża zadowolenie, że do Wilna wkroczyli Litwini". Wygodski szybko stał się z własnego wyboru obywatelem Litwy Jokūbasem Vygodskism. Podobne stanowisko zajął Icchak Giterman, pochodzący z Ukrainy, a w latach 1926–1939 dyrektor krajowego oddziału organizacji charytatywno-pomocowej American Joint Distribution Commitee (AJDC). Gdy po kampanii wrześniowej znalazł się w Wilnie, publicznie pochwalił zabór Wilna przez Litwinów i wystąpił o litewskie obywatelstwo. Jesienią 1939 r. co najmniej kilka tysięcy Żydów z Wileńszczyzny porzuciło Polskę, stając się obywatelami Litwy. Ale Żydzi równie chętnie przyjmowali obywatelstwo sowieckie, zostawali też funkcjonariuszami nowej sowieckiej administracji. Oczywiście, że nie cała, nawet nie większość społeczności żydowskiej, jaka zamieszkiwała przedwojenną Polskę, wyrażała radość z powodu jej upadku i entuzjazm dla jej okupantów. Ale jesienią 1939 r. takie postawy wśród Żydów były nader częste. A był to dopiero początek wojny.

 

Królowie gett

Niemcy tworzyli getta już od października 1939 r. Skupienie olbrzymiej masy ludności na małej powierzchni i pozbawienie jej możliwości wychodzenia poza wyznaczony teren samo w sobie służyło jej eksterminacji. Do tego doszedł głód i epidemie. Ale zarządzanie gettami przez Niemców nie byłoby w ogóle możliwe, gdyby nie istniały w nich żydowskie Judenraty i podporządkowana im żydowska policja. Formalnie rozkaz do tworzenia Judenratów wydał szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA) Reinhard Heydrich. Zarządzenia Hansa Franka z 18 listopada 1939 r. mówiło, że w miejscowościach mniejszych Judenrat miał składać się z 12 członków, w miastach powyżej 10 tys. mieszkańców musiał on zaś liczyć co najmniej 24 członków. Kompetencje Judenratów ograniczały się do ścisłego wykonywania poleceń okupanta. Miały dostarczać robotników, organizować wysyłki ludzi do obozów pracy, zbierać i przekazywać kontrybucje niemieckiemu okupantowi. Gdy zaczęła się Zagłada, to Judenraty na polecenie Niemców organizowały deportację Żydów do obozów zagłady. Na początku usiłowały lawirować pomiędzy spełnianiem żądań Niemców a próbą obrony żydowskiej ludności, w przekonaniu, że w ten sposób uda się uratować chociaż jej część. Taka kalkulacja nie przynosiła jednak oczekiwanych efektów. Była to całkowicie błędna filozofia poświęcenia jednych Żydów w imię rzekomego przeżycia innych. Hannah Arendt w głośnej książce pt. „Eichmann w Jerozolimie" z 1963 r. oskarżyła Judenraty o czynny udział w żydowskiej Zagładzie. Jej zdaniem bez ich udziału w rejestracji Żydów, koncentracji w gettach, a potem aktywnej pomocy w kierowaniu do obozów, zginęłoby dużo mniej Żydów. Niemcy mieliby kłopot z ich spisaniem i wyszukiwaniem. Krótko mówiąc, praca Judenratów usprawniała i przyspieszała żydowską Zagładę. A niektórzy ich szefowie pomagali Niemcom szczególnie. Legendarny Chaim Rumkowski został mianowany przez Niemców szefem Judenratu w łódzkim getcie. Był prawdziwym królem getta, panem życia i śmierci tysięcy rodaków. Z niespotykaną gorliwością i bezwzględnością wykonywał wszelkie niemieckie polecenia. Za jego czasów działy się w łódzkim getcie rzeczy niewyobrażalne. Tak było m.in. 4 września 1943 r., gdy Rumkowski zażądał od mieszkańców getta oddania swoich dzieci po to, aby następnie wysłać je do obozów zagłady. Były przewodniczący izraelskiego Knesetu Szewach Weiss – sam jako dziecko uratowany z Zagłady – powiedział, że „gdyby Rumkowski nie zginął w Auschwitz, stanąłby po wojnie przed sądem". Królami w swoich gettach było wielu innych szefów żydowskich Judenratów – Mojżesz Meryn z Sosnowca, Efraim Barsz z Białegostoku, Jakub Gens z Wilna czy Józef Parnas ze Lwowa. Oni i ich Judenraty byli współsprawcami żydowskiej Zagłady.

Strażnicy Zagłady

Jeszcze większą odpowiedzialność od Judenratów za żydowską Zagładę ponosi Żydowska Służba Porządkowa (Jüdischer Ordnungsdienst), zwana potocznie policją żydowską. Była najsprawniejszym narzędziem w rękach Niemców. Tylko w warszawskim getcie służbę pełniło około 2500 żydowskich policjantów. W drugim co wielkości – getcie łódzkim było ich 1200, w getcie lwowskim zaś prawie 500. W skali całej okupowanej przez Niemców Polski mogło to być nawet kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Na co dzień członkowie Żydowskiej Służby Porządkowej dokonywali rekwizycji, łapanek i kierowali tysiące Żydów do transportów śmierci. Robili to z gorliwością i bezwzględnością. O tej bezwzględności może świadczyć m.in. to, że – jak stwierdził Baruch Goldstein, przed wojną współorganizator bojówek Bundu – „każdego dnia, by uratować własną skórę, każdy policjant żydowski przyprowadzał siedem osób, aby je poświęcić na ołtarzu dyskryminacji. Przyprowadzał ze sobą kogokolwiek, mógł schwytać – przyjaciół, krewnych, nawet członków najbliższej rodziny". Żydowska policja budziła przerażenie i wstręt wśród mieszkańców getta. Miała ona w swoich szeregach postacie szczególnie odrażające. Był nią na pewno Józef Szeryński – przedwojenny inspektor policji państwowej w Lublinie, który został szefem żydowskiej policji w warszawskim getcie. W czasie największego dramatu warszawskiego getta osobiście brał udział w selekcji Żydów do transportów „śmierci", kierowanych do Treblinki. Pilnował, aby trafiły tam także dzieci i chorzy. Taką postacią był również zastępca Szeryńskiego – przedwojenny adwokat Jakub Lejkin. On także osobiście nadzorował deportację warszawskich Żydów do Treblinki. Robił to szczególnie gorliwie na przestrzeni lipca i września 1942 r., z zapałem wyciągając swoich współbraci z mieszkań i kryjówek. Robił to na oczach obserwujących i fotografujących wszystko Niemców. Ale byli także inni, którzy nie zawahali się posłać na śmierć nawet swoich najbliższych. Anatol Chari – żydowski policjant w łódzkim getcie wepchnął do transportu śmierci swoją narzeczoną. Calek Perechodnik – policjant w getcie w podwarszawskim Otwocku – umieścił w transporcie do Treblinki swoją żonę i dwuletnią córeczkę. Najsłynniejszy kronikarz warszawskiego getta Emanuel Ringelblum o roli żydowskiej policji pisał, że „wyróżniała się również straszliwą korupcją i demoralizacją".

Agenci gestapo

Wśród Żydów byli także ci, którzy zostawali agentami niemieckiego gestapo. Były ich dziesiątki, a może nawet setki. Nikt ich nie policzył. To oni, działając skrycie, wydawali innych Żydów na śmierć, szantażowali ich, wymuszali od nich haracz i byli szmalcownikami. Na bieżąco składali do gestapo meldunki na swoich współbraci. Nie działali tylko w gettach. Specjalne przepustki umożliwiały im poruszanie się także po aryjskiej stronie, czasami nawet po terenie całej Generalnej Guberni. Wiernie służyli niemieckim oprawcom swoich rodzin, żon i dzieci. Robili to bez jakichkolwiek zahamowań, z własnego wyboru, tylko w imię większej porcji żywności lub czasowych przywilejów.

Czy mogli zerwać się z niemieckiej smyczy? Mogli, mieli nawet taką możliwość, będąc poza murami getta, jednak takich prób nie podejmowali. Dlatego właśnie ich zdrada była na znacznie wyższym poziomie. Byli wśród nich tacy, którzy w sianiu zła wznieśli się na prawdziwe wyżyny. W warszawskim getcie byli to Abraham Gancweich i Dawid Sternfeld – szefowie powstałej w grudniu 1940 r. tzw. trzynastki – składającej się z grupy żydowskich policjantów – agentów. Gancweich przed wojną był nauczycielem i działaczem syjonistycznym, legitymował się również dyplomem rabina. Z kolei Sternfeld był kapitanem przedwojennej policji. Oficjalnie grupa miała zwalczać przemyt i spekulację w getcie, faktycznie jednak jej działalność nakierowana była na kontrolę działalności Judenratu oraz infiltrowanie działających w getcie podziemnych organizacji. Działała również po stronie aryjskiej, gdzie jej członkowie udawali bojowników żydowskiego ruchu oporu.

Spośród agentów „trzynastki" wywodziła się również spora część Żydowskiej Gwardii Wolności – „Żagwi" – specjalnie stworzonej przez warszawskie gestapo i głęboko zakonspirowanej organizacji, w której czołową rolę odgrywał Leon Skosowski „Lonek". „Żagiew" działała zarówno w getcie warszawskim, jak i poza nim. Zasłynęła przede wszystkim z potężnej afery, której ofiarami padły setki Żydów. Na początku 1943 r. w Hotelu Polskim przy ul. Długiej w Warszawie ulokowana została specjalna ekspozytura „Żagwi". Grupa żydowskich agentów naganiaczy odszukiwała zamożnych Żydów i w zamian za pieniądze oferowała im paszporty, wizy oraz możliwość wyjazdu do innych krajów. Stawką było co najmniej 20 złotych dolarów od głowy.

Do Hotelu Polskiego zgłaszali się Żydzi z całej Warszawy, licząc, że dzięki posiadanym środkom będą mogli rzeczywiście wyjechać z Polski. Tam kupowali paszporty i oczekiwali na dalszą podróż za granicę. Była to jednak sprytna pułapka, od początku wymyślona przez warszawskie gestapo, które w ten sposób wywabiało Żydów z kryjówek po aryjskiej stronie, by później ich zamordować. Szacuje się, że w wyniku całej prowokacji Niemcy mogli ująć i zamordować nawet 2,5 tysiąca Żydów. Podziemny Żydowski Związek Wojskowy (ŻZW) wytropił działalność „Żagwi" i przy współpracy AK na agentach wykonano 70 wyroków śmierci. Jednym z ostatnich zlikwidowanych był Leon Skosowski.

Ale żydowscy agenci gestapo działali skutecznie także w innych miastach. W Krakowie było kilka siatek. Najgroźniejszą kierował Józef Diamand. Jej członkowie niejednokrotnie podszywali się pod ludzi polskiego podziemia, denuncjowali nie tylko ukrywających się Żydów, ale i Polaków. Krakowski Kedyw od lata 1943 r. do wiosny 1944 r. podjął własną grę z siatką agentów Diamanda, likwidując kilkunastu jej członków. Ale Diamand zawsze wychodził cało z pułapek AK. W końcu jednak został zastrzelony przez Niemców w więzieniu na Montelupich.

Prawdziwym agentem zła był w lubelskim getcie Szama Grajer – człowiek przedwojennego lubelskiego półświatka, który gdy trafił do więzienia, zgodził się pracować dla gestapo. Niemcy pozwolili mu nawet na otwarcie własnej restauracji, do której drzwi pomalowane były ulubionym przez nazistów kolorem brunatnym. W restauracji Grajera gromadził się świat żydowskich prostytutek, alfonsów i szpicli. U Grajera bywał także kwiat lubelskiej SS, opijając kolejne swoje eksterminacyjne sukcesy w getcie. Ale Grajer przede wszystkim wyciągał rękę po pieniądze i kosztowności innych Żydów. Wydawał ich Niemcom dziesiątkami i zawsze od rodzin ofiar brał łapówki za interwencję w sprawie uwolnienia.

 

Pamięć to prawda

Żydowski entuzjazm dla okupantów we wrześniu 1939 r., działalność żydowskich Judenratów, żydowskich policjantów i agentów gestapo nie mówią pełnej prawdy o Żydach w czasach Holokaustu. To prawda. Ale i historia Holokaustu bez nich nie jest prawdziwa. Bez prawdy o nich nie będziemy mogli dostrzec dramatycznej walki bojowników Żydowskiego Związku Wojskowego, Żydowskiej Organizacji Bojowej i dramatu, jaki przeżywało 6 milionów ofiar żydowskiej Zagłady, który był dramatem także z powodu działań ich żydowskich współbraci. O tym dramacie nigdy nie możemy zapomnieć. Nasza pamięć o tym zostanie w kwietniu odnowiona. Będziemy słyszeli i będziemy mówili o tym, co stało się przed 70 laty w okupowanej przez Niemców Polsce. Będziemy widzieli tysiące młodych Izraelczyków, którzy przybędą do Polski, aby zapalić świeczkę i odmówić kadisz w miejscach masowej zagłady swoich braci. Zapewne usłyszymy i przeczytamy też przy tej okazji, że to właśnie Polacy byli jedynymi wspólnikami Niemców w Zagładzie, a wszyscy Żydzi byli jedynie ofiarami. Tylko że winy nie leżą jedynie po polskiej stronie. Są w dużo większym stopniu po stronie żydowskiej. O tym mówią fakty, niestety ciągle świadomie przemilczane.


Kategorie: historia, Polska-Izrael, _blog


Słowa kluczowe: polska-izrael, holocaust, szmalcownicy, gestapo, getto, Rumkowski, Czerniakow


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 lutego 2018 (sobota), 10:51:51

Dofinansować nierentowne kopalnie Bitcoinów

Takie coś dziś znalazłem

Przez niski kurs bitcoina spowodowany sankcjami jesteśmy zmuszani dopłacać do prądu!!!
Dość tego!!!
Rząd musi dopłacać do naszych kopalni!!!
Nie może być tak, że da się kupić taniej zza wschodniej granicy!!!
Rząd musi ustanowić minimalną cenę skupu bitcoina - żeby za wykopane kryptowaluty dało się godziwie żyć.
Nie jakoś luksusowo, ale godziwie!!!
#StrajkInformatykow

A w formie plakatu hasło:


Żądamy dofinansowania
nierentowych kopalni Bitconów! 


Kategorie:


Słowa kluczowe: bitcoin, dofinansowanie, socjalizm


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lutego 2018 (niedziela), 07:55:55

Is fecit cui prodest

Rzymska sentencja Is "Is fecit cui prodest" - "ten zrobił kto skorzystał" nie jest prawdziwa wiec budowanie na niej jest złem. Dowodem na to są przeróżne prowokacje, działania tajne, spiski.


Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: prawo, Is fecit cui prodest, prawo rzymskie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lutego 2018 (niedziela), 08:09:09

Kłamstwo a relacje polsko-żydowskie

Relację pomiędzy Polakami a Żydami od wielu lat buduje się na kłamstwie - czy dziwne jest więc, że w końcu musiało się przelać, musiało wybuchnąć?

A ilu Polaków cieszyło się w Oskara dla Idy, z Pokłosia, z Malowanego Ptaka? Ilu wzruszało się karuzelą w wierszu Miłosza. A ilu sięgnęło  po źródła: świadectwo "Nadzieja umiera ostatnia", Haliny Birenbaum, Dzienniki Czerniakowa, czy Kronikę Emanuela Ringelbluma.

Ale nie tu jest problem, że nie sięgamy do źródeł - wszak nie dziwię się, że historię łatwiej przyswaja się w sztuce. Problemem jest to, że są w Polsce zatrudnieni zawodowi kłamcy i oni, dla swojej sławy, i dla pieniędzy biorą udział w tym zakłamywaniu historii, zakłamywaniu relacji. Są też zatrudnieni oficerowie propagandowi zarządzający tym procesem - i co by nie mówić, redakcja Gazety Wyborczej ma w tym zakłamywaniu swój poważny udział, bo przecież "im nie jest wszystko jedno".

No i jest to co jest - jest wojna.


Kategorie: _blog, polityka, polska-izrael


Słowa kluczowe: polska-izrael, ida, pokłosie, malowany ptak


Komentarze: (1)

wojtek, May 16, 2019 17:35 Skomentuj komentarz


Dopiski:
- Prawa to opis rzeczywistości, również przeszłości bo rzeczywistość to wszystko i wszędzie.
- Mój Bóg to też Bóg Izraela, bo "zbawienie przyszło przez Żydów". Mój Bóg jest sprawiedliwy. Ale jest też miłosierny, a dziś ciągle mamy czas łaski i przychodząc do Niego można spotkać się z miłosierdziem (trudne słowa). No i można spotkać się z Prawdą.

Skomentuj notkę
11 lutego 2018 (niedziela), 13:42:42

Apokalipsa, rozdział 20 - studium tekstu

Jest potrzeba przebadania tego tekstu (spotkanie IPP KTW), więc do roboty.

Tabelka z analizą tekstu

Treść Analiza

 

(Ap19:11 eib) Zobaczyłem otwarte niebo. Stał tam biały koń. Siedział na nim Ten, którego imię brzmi Wierny i Prawdziwy — bo sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy. (...) (13) Ubrany był w szatę skąpaną we krwi. Na imię miał: Słowo Boga.
(14) Podążały za Nim zastępy nieba — na białych koniach, ubrane w czysty, biały bisior.
(15) Z Jego ust wychodził ostry miecz. To nim podbije narody! Sam żelaznym berłem będzie nimi rządził. (...) (16) A na szacie oraz na biodrze wypisany miał tytuł: Król królów i Pan panów.
(17) Patrzę dalej. W słońcu stał anioł. Swoim donośnym głosem wezwał wszystkie ptaki lecące środkiem nieba: Chodźcie! Zbierzcie się na wielką ucztę przygotowaną przez Boga. (18) Będziecie jeść zwłoki królów, wodzów, mocarzy, koni i ich jeźdźców, wszystkich wolnych i niewolników, małych oraz wielkich.

(19) Wtedy zobaczyłem bestię, królów ziemi oraz ich wojska, zebrane, by stoczyć walkę z Tym, który siedzi na koniu, oraz z Jego wojskiem.
(20) I bestia została schwytana, a wraz z nią fałszywy prorok. To on służył jej znakami dla zwiedzenia tych, którzy przyjęli znamię bestii i pokłonili się jej podobiźnie.

Bestia i fałszywy prorok zostali wrzuceni żywcem do jeziora ognia, płonącego siarką. (21) Pozostali natomiast polegli od miecza wychodzącego z ust Jeźdźca na koniu. W ten sposób wszystkie ptaki najadły się ich ciałami.

To należy przeczytać bo to tworzy kontekst dla rozdziału 20, a dużo się tu dzieje.

Wypiszę co widzę:

  • Pojawia się Jezus na koniu
  • Jezus wykonuje pracę i od pracy ma brudne ciuchy
  • Z Jezusem podążają zastępy nieba, też na koniach
  • Te zastępy nieba ubrane są w biały bisior
  • Ptaki są zaproszone na ucztę aby zjeść zwłoki pobitych przez Jezusa
  • Bestia i fałszywy prorok zostaną schwytani i wrzuceni żywcem do wrzuceni żywcem do jeziora ognia.

Widać, że ta bitwa kończy pewną epokę.

(Ap 20:1 eib) Znów zobaczyłem anioła. Zstępował z nieba. Miał klucz do otchłani i wielki łańcuch w swej dłoni. (2) Schwytał on smoka, znanego z dawien dawna węża, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. (3) Następnie wrzucił go do otchłani, zamknął ją, a na wejściu położył pieczęć. Dzięki temu, przez okres tysiąca lat, smok nie będzie zwodził narodów. Potem, na krótko, musi zostać uwolniony.

  • Wyrażenie "z dawien dawna" tzn. od kiedy? Kiedy pierwszy raz pojawia się wąż? Gen3:1-15 
  • Wąż w Edenie jest diabłem i szatanem.
  • Fakty:
    • wąż, diabeł, szatan i smok to to samo
    • wrzucony do otchłani
    • nie będzie zwodził narodów przez 1000 lat
    • potem będzie uwolniony na krótko

(4) Następnie mój wzrok padł na trony. Zasiedli na nich ci, którym powierzono sąd.

I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa oraz z powodu Słowa Boga — tych, którzy nie pokłonili się bestii ani jej podobiźnie i nie przyjęli znamienia na swe czoło lub rękę. Ożyli oni i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat.
(5) Pozostali umarli ożyli dopiero po tym tysiącletnim okresie. To jest pierwsze zmartwychwstanie.
(6) Szczęśliwi i święci ci, którzy mają w nim udział. Druga śmierć nie ma nad nimi władzy.  

  • Przygotowanie do jakiegoś sądu: pojawiają się trony przygotowane by sądzić.
    • Wiele tronów? powierzono sąd? Wygląda to na władzę w tysiącletnim Królestwie.
    • Czy chodzi o zastępy nieba, na białych koniach, ubrane w czysty, biały bisior a podążające z Jezusem (Ap 19:14)?
  • To jest zmartwychwstanie niektórych, nazwane tu "pierwszym zmartwychwstaniem".
    • Których?
      • ściętych z powodu świadectwa Jezusa
      • ściętych z powodu Słowa Boga
      • tych, którzy nie pokłonili się bestii ani jej podobiźnie
      • nie przyjęli znamienia na swoje czoło lub rękę
    • ożyli oni
    • są szczęśliwi (błogosławieni)
    • są święci
    • druga śmierć nie ma nad nimi władzy
    • będą kapłanami Boga i Chrystusa
    • będą panować z Chrystusem przez 1000 lat

Do zapamiętania .5c-6

(6b) Będą oni kapłanami Boga i Chrystusa — a panować z Nim będą tysiąc lat.

Będą panować 1000 lat!

Tu niewiele jest o Tysiącletnim Królestwie, ale u proroków ST jest sporo. Przykłady:

  • Iz 2:1-4 eib
    (1) Słowo, które otrzymał Izajasz ... na temat Judy i Jerozolimy: (2) Gdy nadejdą dni ostateczne, góra ze świątynią PANA będzie posadowiona na szczycie gór, będzie wzniesiona ponad pagórki i popłyną do niej wszystkie narody. (3) Liczne ludy wyruszą, mówiąc: Chodźmy, wstąpmy na górę PANA, idźmy do domu Boga Jakuba, niech nas naucza swoich dróg, byśmy chodzili Jego ścieżkami; z Syjonu bowiem wyjdzie Prawo, a Słowo PANA z Jerozolimy. (4) Będzie On rozsądzał między narodami, rozstrzygał sprawy rozlicznych ludów — i przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Nie podniesie już naród miecza na inny naród i nie będą się już uczyć sztuk wojennych.

 (7) Gdy się dopełni tysiąc lat, szatan zostanie zwolniony ze swojego więzienia. (8) Wyjdzie on, aby zwieść narody na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, i zgromadzić je do boju. A będzie ich jak piasku nad morzem. (9) Wyruszą oni ławą szeroką jak ziemia, otoczą obóz świętych i ukochane miasto, lecz pochłonie ich ogień, który spadnie z nieba.

Fakty po 1000 lat:

  • szatan zwolniony z więzienia
  • będą liczne narody a szatan je zwiedzie
  • będzie jakiś obóz świętych i ukochane miasto
  • zwiedzione narody, Gog i Magog będą z nimi wojować
  • pochłonie ich ogień z nieba

(10) Wówczas diabeł, który ich zwodził, zostanie wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie już przebywa bestia oraz fałszywy prorok. Tam będą dręczeni dniem i nocą — na wieki.

  • diabel wrzucony do jeziora ognia
  • wcześniej (kiedy?) wrzucono tam bestie oraz fałszywego proroka
  • będzie tam dręczenie przez wieki

(11) Spojrzałem i zobaczyłem wielki, biały tron. Siedział na nim Ten, przed którego obliczem uciekła ziemia oraz niebo, i nie można już było znaleźć dla nich miejsca.

  • Ktoś zasiada na wielkim biały tronie
  • ziemia i niebo (stworzone w Gen 1:1) uciekły przez Nim. 
  • Gen 1:1
    (1) Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.
  • Mat 24:35 - Jezus powiedział w trakcie mowy o przyszłości: "Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą".
  • 2P 3:10-12 eib
    (10) Dzień Pana nadejdzie jak złodziej. Wtedy niebo z trzaskiem przeminie, podstawy świata stopnieją w ogniu, ziemia odpowie za swoje działania i człowiek zda sprawę ze swoich dokonań. (11) Skoro w taki sposób to wszystko ma ulec zniszczeniu, to jak święcie i pobożnie wy sami powinniście postępować na co dzień? (12) Mówię do was, oczekujących, a nawet pragnących przyśpieszyć nastanie dnia Bożego, w którym niebo zginie w ogniu i żar stopi podstawy świata.

(12) Zobaczyłem też umarłych. Byli wśród nich wielcy i mali. Stali przed tronem. Rozwinięto zwoje. Otwarto też inny zwój — Zwój życia. I dokonał się sąd nad umarłymi. Podstawą sądu były zapisy w zwojach, a jego miarą — czyny podsądnych.
(13) A umarłych wydało morze — tych, którzy w nim byli — a także śmierć oraz świat zmarłych. I wszyscy zostali osądzeni — każdy według swych czynów.

Tu jest takiś sąd! A co jest w sądzie?

  • sędzia
  • prawo
  • sądzony
  • oskarżenie
  • oskarżyciel i obrońca
  • wyrok
  • wykonanie wyroku

Należy zidentyfikować kto jest kim w tym sądzie:

  • sędzia - zasiadający na tronie, Stworzyciel
  • sądzeni - umarli, wielcy i mali, których wydało
    • morze
    • śmierć
    • świat zmarłych
  • zwoje i inny zwój - zwój życia
  • prawo 1: wg. swych czynów, zapisy w zwojach i czyny sądzonych
  • prawo 2: znalezienie się w spisie zwoju życia (.15)
  • oskarżyciel i obrońca - nie ma
  • wyrok - śmierć 
  • wykonanie wyroku - wrzucenie do

Czy chrześcijanie idą na ten sąd?

  • J5:24 - Ręczę i zapewniam, kto słucha mego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie czeka go sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.
  • może jeszcze jakiś kawałek bo jest sporo!

(14) Następnie śmierć i świat zmarłych zostały wrzucone do jeziora ognistego. To jezioro ogniste jest drugą śmiercią.
(15) Jeśli kogoś nie znaleziono w spisie Zwoju życia, ten został wrzucony do jeziora ognistego.

 Fakty:

  • śmierć i świat zmarłych zostaną wrzucone do jeziora ognistego
  • jezioro ogniste jest drugą śmiercią

(Ap 21:1) Następnie zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię, gdyż pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły — nie ma już morza. (2) Zobaczyłem też święte miasto, nową Jerozolimę. Zstępowała ona z nieba od Boga. Przygotowana była jak panna młoda, wystrojona dla swego męża.

(3) I usłyszałem donośny głos. Rozległ się od strony tronu. Głosił: Oto namiot spotkania Boga oraz ludzi! Będzie z nimi mieszkał. Oni będą Mu ludem. A będzie z nimi sam Bóg — ich Bóg.(4) Otrze też wszelką łzę z ich oczu. Nie będzie już śmierci ani bólu, krzyku ani znoju; ponieważ pierwsze rzeczy — przeminęły.

Co tu widać:

  • nowe niebo i nową ziemię
  • nie ma morza?
  • nowa Jerozolima
  • pierwsze rzeczy przemineły

To jest miejsce spotkania Boga i ludzi. Bóg będzie mieszkał z ludźmi. Nie będzie śmierci, bólu, krzyku ani znoju.

A więc tu już widać kolejną epokę, bo znowu wszystko się zmienia.

Wniosek: rozdział 20 jest jakby inną epoką, pomiędzy opoką zakończoną w rozdziale 19 a tą opisaną w rozdziale 21.


Uwagi:

  • warto przeciągnąć to studium do 21:4 aby nie kończyć na 20.15
  • Werset do zapamiętania:
    Ap 20:5b-6
    Pierwsze zmartwychwstanie i szczęśliwi i święci ci, którzy mają w nim udział. Druga śmierć nie ma nad nimi władzy. Będą oni kapłanami Boga i Chrystusa — a panować z Nim będą tysiąc lat.
  • Rozdział 20 jest jakby inną epoką, pomiędzy opoką zakończoną w rozdziale 19 a tą opisaną w rozdziale 21. Nie ma się co dziwić - wszak chodzi o 1000 lat królowania Jezusa na ziemi, chodzi o tzw. Tysiącletnie królestwo.

Problemy do rozwiązania:

  • Ap20:12, 15 - Gdzie jest informacja kogo imię jest zapisane w Księdze (Zwoju) Życia?
  • Ap19:14 - Zastępy nieba, ubrane w szaty z białego bisioru, podążające za Jezusem - Kto jest w tej grupie?

Kategorie: teologia / biblia / studia, teologia / biblia, biblia, _blog, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: apokalipsa, diabeł, szatan, tysiącletnie królestwo, Ap20


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lutego 2018 (niedziela), 22:52:52

Psalm 1 z Psałterza Floriańskiego

Psalm 1 - ale z psałterza florjańskiego, więc 1400.... nie! 1300, no jakoś tak, załóżmy, że 1398. Zupełnie inny ten polski.

1. Błogosławiony mąż, jen jest nie szedł po radzie niemiłościwych i na drodze grzesznych nie stał jest, i na stolcu nagłego spadnienia nie siedział jest,
2. ale w zakonie bożem wola jego i w zakonie jego będzie myślić we dnie i w nocy.
3. A będzie jako drzewo, jeż szczepiono jest podług ciekących wod, jeż owoc swoj da w swoj czas,
4. a list jego nie spadnie; i wszystko, csokoli uczyni, prześpieje.
5. Nie tako niemiłościwi, nie tako, ale jako proch, jenże rzuca wiatr od oblicza ziemie.
6. Prz<e>to nie wstają niemiłościwi w sądzie ani grzesznicy w radzie prawych,
7. bo znaje Gospodzin drogę prawych, a droga złych zginie.
8. Sława Oćcu i Synowi, i Świętemu Duchu,
9. jako była z początka i ninie, i wżda, i na wieki wiekom.

I dla zrozumienia przekład Zaręby:

(1) O, jak szczęśliwy jest ten, Kto nie kieruje się radą bezbożnych, Nie przesiąkł podłością grzeszników, Nie zajął miejsca w gronie szyderców,
(2) A jego rozkosz to Prawo PANA — Nad nim rozmyśla za dnia oraz nocą.
(3) Będzie jak drzewo zasadzone wśród strumieni, Które wyda owoc we właściwym czasie. Jego liść nie pożółknie, A czego się podejmie, to skończy z powodzeniem.
(4) Z bezbożnymi będzie inaczej: Ci będą jak plewy, Które wiatr rozwieje.
(5) Dlatego bezbożni przepadną na sądzie, Podobnie jak grzesznicy w gronie ludzi prawych.
(6) PAN bowiem strzeże poczynań sprawiedliwych, Posunięcia bezbożnych zakończą się przegraną.

 


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: psalm, psalm 1, ps1, biblia, psałterz floriański


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 lutego 2018 (wtorek), 14:18:18

Panorama Biblii

O tym dziele wiem tyle:

  1. Wydane w Polsce w 1987 roku. Może lepiej zaznaczyć, że wydrukowane w Niemczech, bo w Polsce w tych czasach takiego papieru, i takiego druku nikt nie robił a wytrzymało to próbę czasu.
  2. Amerykański oryginał pochodzi z 1947 roku, ale podobne schematy maluje się od końca XIX wieku, czyli od chwili gdy adwentyzm na nowo odkrywa dla Kościoła proroctwa, apokalipsę, księgę Daniela i gdy wizje Królestwa Bożego próbuje się ułożyć na osi czasu. Ta próba jest więcej niż udana.
  3. Mamy więc na osi czasu spory kawałek Królestwa Bożego z silnym akcentem na historię zapisaną w Biblii - od Stworzenia w Księdze Rodzaju do Nowej Ziemi i Nowego Nieba opisanych po Tysiącletnim Królestwie w Apokalipsie św. Jana.
  4. W materiale są pewne błędy, ale raczej w kategorii "drobne" niż "doktrynalne". Doktrynalnych nie widzę - tak wierzę, i po części Panorama jest moim wyznaniem wiary. Ale znane mi błędy będę tu wypisywał:
    1. Półwysep Synaj historycznie źle nazwany przez cesarzową Helene tak się zapisał w świadomości, że słowa apostoła Pawła, że Synaj to jest góra w Arabii nie docierają.
    2. ...
  5. Kiedyś znalazłem już wersje elektroniczna - ale po koreańsku - i to nie jest śmieszne.

A o tych plikach:

  1. W styczniu 2018 poprosiłem fachowca aby mi to zeskanował, poprawił nieco pliki JPG, zrobił z nich PDF. Można by jeszcze nad tym popracować ale jest jak jest i takie to wrzucam.
  2. Udostępniam, bo mój prywatny zapas 500 szt. zaczyna się kurczyć a co elektronika to elektronika a uważam, że dzieło to jest bardzo cenne aby Biblię lepiej zrozumieć.
  3. Oprócz zeskanowanych plików JPG daję tu jeszcze PDF
    1. do wydruku na A3 (a może i A4)
    2. do przeglądania w PDF
  4. Obiecuję sobie, że jeszcze popracuję nad tym
    1. spakuję do ZIPa te JPG-i aby się łatwo ściągało
    2. spakuję tylko plansze

A gdyby komuś się chciało zrobić z tego taki pełny serwis internetowy? Fajnie by było.


Kategorie: biblia, teologia / biblia, _blog


Słowa kluczowe: panorama biblii, stworzenie, nowe ziemia, nowe niebo, apokalipsa, historia kościoła, historia izraela


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (2)

Jacek, October 28, 2019 10:18 Skomentuj komentarz


Fajna robota Wojtek

wojtek, February 7, 2023 22:20 Skomentuj komentarz


Oś czasu w Panoramie Biblili

Analiza tej książeczki z Beatą - początek 11 lutego 2016 r.

I. Stworzenie: 5776 na luty 2016
II. Pierwszy okres - Eden
(1) Eon niewinności.
(2) Grzech
III. Drugi okres - przed potopem.
(3) Eon sumienia
IV. Okres trzeci - po potopie
(4) Eon ludzkiego panowania
V. Czwarty okres - patriarchowie
(5) Eon obietnicy
VI. Piąty okres
(6) Eon zakonu

SKONCZYCCCC !!!!!!

Skomentuj notkę
15 lutego 2018 (czwartek), 12:41:41

Mamy od Boga ducha trzeźwego myślenia (2Tm1:7)

Korzeń z kraju Melchizedeka wyśpiewał to tak:

a ja wysłuchałem, a potem Przeczytałem sobie w Biblii, że

Bóg dał nam ducha

mocy,

miłości

i trzeźwego myślenia.

2Tm1:7

Zabawa w słowa:

  • Bóg - ostateczny absolut, istota wyższa cechująca się specyficznymi atrybutami takimi jak wszechmoc, wszechobecność, nie ograniczenie w czasie i przestrzeni, nie związanie z materią (a więc duch);
  • duch - istota (?) nie związana z materią ale w jakiś sposób wchodząca w relacje z osobami czy też duchami innych osób;
  • moc - możliwość wykonania, zrealizowania podjętej wolą decyzji;
  • miłość - postawa, w której decydujemy się czynić dobro kochanej osobie (miłość ma też inne znacznie - miłość to uczucie przyjemności w bliskości z inną osobą);
  • trzeźwość - stan człowieka, w którym jego procesy poznawcze, myślowe i artykulacyjne nie są zakłócane;
  • myślenie - proces przetwarzania informacji, który skutkuje nową informacją, w szczególności prowadzi do decyzji, aktów woli.

Zadanie dla mnie i dla Piotra T. na ten rok: zacząć praktykować.


W kluczowych polskich przekładach wers 2Tm1:7 brzmi tak:
eib: Bóg bowiem nie dał nam Ducha lęku, lecz mocy, miłości i trzeźwego myślenia.
ubg: Nie dał nam bowiem Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i zdrowego umysłu.
bt: Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia.
bw: Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości.


Kategorie: biblia, _blog, studium biblii / wersety


Słowa kluczowe: trzeźwe myślenie, duch bojaźni, duch mądrości, duch miłości, 2tm1:7, 2tm, 2tm1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 lutego 2018 (czwartek), 12:59:59

54

54

i nie ma w tej sprawie nic więcej do powiedzenia. Ale nie - coś jest. Byłem dziś rano na "Śniadaniu dla młodych przedsiębiorców". Fajnie było.


Kategorie: _blog, osobiste


Słowa kluczowe: urodziny, inkrementacja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 lutego 2018 (piątek), 16:07:07

Dziwny jest te świat (wersja moja)

Rano ostro puszczali w radio Niemiena. Piękne to jest ale źle mi się tego słuchało i potem znaczny kawałek drogi parafrazowałem po swojemu:

Lecz ludzi dobrej woli wcale nie jest więc
i błędem jest wiara w to,
że ten świat nie zginie dzięki nim.
Nadszedł już czas, najwyższy czas
opamiętać się, i pojednać się z Bogiem.

Przez szacunek wersja Niemiena też się tu znajdzie:

Lecz ludzi dobrej woli jest więcej
i mocno wierzę w to,
że ten świat
nie zginie nigdy dzięki nim.
Nie! Nie! Nie!
Przyszedł już czas,
najwyższy czas,
nienawiść zniszczyć w sobie.

Kategorie: _blog, muzyka


Słowa kluczowe: dziwny jest ten świat, niemen, apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 lutego 2018 (piątek), 17:22:22

Historia o Samarytance wg. ziomka Janka

...

PANNA PRZY STUDNI

1. A kiedy Master dostał cynk, że faryzeusze skapnęli się, że ma coraz więcej uczniów i chrzci więcej niż Jan, 2. chociaż w sumie to nie Jezus zanurzał w wodzie, tylko jego ekipa, 3. wyszedł z Judei i wrócił do Galilei. 4. Musiał przebić się przez Samarię. 5. Kiedy dotarł do samarytańskiej wioski (Sychar) blisko działki, którą Jakub odpalił swojemu synowi Józkowi, 6. była tam studnia Jakuba, więc Jezus zmachany podróżą, glebnął se przy niej. To było koło południa. 7. A tu wbija się samarytańska laska, żeby nabrać wody. Jezus zagaił do niej: Dasz mi się napić? 8. Bo jego ekipa poszła do miasta, żeby kupić żarcie. 9. Wtedy ta panna powiedziała mu: Pogięło cię? Jesteś Żydem i prosisz mnie, Samarytankę, o wodę? (bo Żydzi nie zadają się z Samarytanami). 10. Jezus na to: Gdybyś wiedziała, co Bóg chce ci dać i znała gościa, który cię prosi o wodę, to ty byś go prosiła, żeby ci dał żywej wody. 11. Mówi mu: Człowieku, nie masz nawet wiaderka, a ta studnia jest nieźle głęboka; skąd masz żywą wodę? 12. Może jesteś lepszy od naszego pradziada Jakuba, który nam odpalił tę studnię w spadku i sam z niej pił, i jego synowie, i nawet jego bydło? 13. Jezus na to: Każdego, kto pije tę wodę, znowu będzie suszyć. 14. Ale jak ktoś napije się wody, którą ja mu zapodam, tego już nie będzie nigdy suszyło, tylko ta woda będzie w nim pompować życie aż do wieczności. 15. Panna do niego: O, bez kitu, to zapodaj mi tę wodę, żeby mnie już nie suszyło i żebym nie musiała ciągle tu biegać! 16. On na to: Dobra, to leć po męża i wracajcie tutaj! 17. Panna przyczaiła: No, ale ja nie mam męża. Jezus do niej: Proste, że nie masz. 18. Miałaś pięciu, a ten klient, którego teraz masz, to nie twój mąż. Dobrze gadasz. 19. A panna: Ej gościu, normalnie jesteś prorokiem! 20. Nasi starsi na tej górze oddawali cześć Bogu, no a wy mówicie, że to w Jerozolimie jest miejscówa, gdzie trzeba go uczcić. 21. Jezus powiedział: Dziewczyno, daj mi wiarę, że przychodzi czas, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu. 22. Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, bo ratunek pochodzi od Żydów. 23. Ale przychodzi czas, a nawet już jest, kiedy seryjni czciciele (tacy na serio, wiesz..) będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie, bo Starszy takich szuka, bo tacy Go kręcą! 24. Bóg jest Duchem, a ci, co Mu oddają cześć, powinni to robić w duchu i w prawdzie, czaisz? 25. A ona mu: Taaa.. ja wiem, że Mesjasz jeszcze tu się wbije i wtedy nam naświetli całą sprawę. 26. Jezus do niej: Halo, ale to ja jestem tym Mesjaszem, wiesz? 27. I w tym momencie zlazła się jego ekipa i nie mogli rozkminić, czemu on gada z tą panną. Ale żaden z nich nie wnikał, o co ją pytał ani o czym z nią nawijał. 28. Tymczasem ona rzuciła swój baniak i pognała do miasta i gadała do wszystkich: 29. Ej! Chodźcie zobaczyć tego gościa! Powiedział mi wszystko, co odstawiałam! To chyba Chrystus, nie? 30. No to wybili się stamtąd i przylecieli do niego. 31. A jego ekipa błagała go: Master, jedz! 32. A on na to: Ja mam żarcie, o którym wy nie macie pojęcia. 33. Wtedy oni gadali między sobą, że pewnie jakiś ziom przyniósł mu szamę. 34. Jezus przyczaił do nich: Moja szama to uskutecznianie opcji Tego, który mnie tu przysłał i dokończenie Jego zadania. 35. Czy czasem nie gadacie, że jeszcze cztery miechy i będą żniwa? No to ja wam powiem: Pojedźcie sobie na wieś i zobaczcie pola, że w sumie to już dojrzały do żniwa. 36. Rolnik, który zbiera, już ma efekty i plon na życie wieczne, żeby ten, co sieje i ten, co zbiera, mogli mieć razem radochę. 37. Tu właśnie sprawdza się gadka, że inny ziom sieje, a inny zbiera. 38. Ja was przysłałem, żebyście zebrali to, przy czym się zbytnio nie narobiliście, bo inni już się nad tym ostro napocili. Wy zgarniacie efekty z ich roboty. 39. A wielu Samarytan z tej wioski uwierzyło w niego dzięki gadce tej panny, której powiedział wszystko, co odstawiała. 40. Więc jak ci Samarytanie do niego przyszli, poprosili go, żeby został. No i został u nich jeszcze dwa dni. 41. I dużo więcej ludu dało wiarę przez to, co mówił. 42. I nawijali do tej panny tak: Wierzymy już nie przez twoją gadkę, tylko sami posłuchaliśmy i wiemy, że gość jest bez kitu ratunkiem dla świata.

SYN URZĘDASA
43. A po dwóch dniach Jezus wybił się stamtąd do Galilei. 44. No bo sam powiedział, że proroka na jego własnym rewirze raczej nie bierze się serio. 45. Więc jak już trafił do Galilei, to tam chętnie go przyjęli, bo widzieli wszystko, co uskuteczniał w święta w Jerozolimie. 46. Potem uderzył znowu do Kany Galilejskiej, gdzie wcześniej zrobił winko z wody. A w Kafarnaum był taki jeden wysoko postawiony urzędas, któremu chorował syn. 47. Więc jak usłyszał, że Jezus jest w Galilei, pojechał tam i poprosił, żeby wbił się do niego na chatę i uzdrowił mu syna, bo chłopak już ledwo zipał. 48. Wtedy Jezus przyczaił: Jak nie zobaczycie znaków i cudów, to nie dacie wiary. 49. Gostek na to: Mistrzu, pliz, wbijaj się do mnie, bo mi zaraz dzieciak wykituje. 50. A Jezus do niego: Gościu, wrzuć na luz i idź już, bo twój syn żyje. I ten klient uwierzył w to, co mu Jezus powiedział i poszedł sobie. 51. A jak jeszcze był w drodze, jego ludzie wyszli mu naprzeciw i powiedzieli: Twój chłopak żyje. 52. Więc spytał się ich, o której mu się poprawiło, a oni mu na to, że wczoraj koło pierwszej spadła mu gorączka. 53. I wtedy ten kolo rozkminił, że to była ta godzina, kiedy Jezus powiedział, że jego syn żyje. No i gościu sam uwierzył i cały jego dom. To był drugi cud, który Jezus zdziałał, jak wrócił z Judei do Galilei.

 


Kategorie: biblia


Słowa kluczowe: biblia, dobra czytanka wg. ziomka janka, samarytanka, ew. jana, parafraza


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 lutego 2018 (sobota), 10:35:35

Paciorki

Musiałem to wczoraj nieco przemyśleć i wyliczyłem, że rynek BitCoina (i innych takich) to:

  • technologia, w tym ponoć otwarty kod;
  • infrastruktura (nie wiadomo kogo kompy wpięte w siec),
  • instytucje rynku: giełdy, banki deponujące (?),
  • wiara uczestników (wzmacniana wiedzą oraz propagandą).

Wypisuję to w takiej kolejności bo tak mi się napisało, ale może powinna być inna? Może (zapewne) czego tu brakuje. Może wygląda to inaczej?

Póki co permanentny rozwój nadaje temu cechy piramidy finansowej ale raczej nią nie jest, choć jest tu ewidentna spekulacja i gra. Paciorki?


Kategorie: _blog, obserwator, it


Słowa kluczowe: paciorki, bitcoin, waluty wirtualne, pieniądz


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 lutego 2018 (sobota), 13:51:51

Zwiedzenie i zwodzenie w kościele

Zbieranina wersów o zwiedzeniu i zwodzeniu, oraz oszukujących nauczycielach i fałszywych prorokach:

  • Paweł do starszych Kościoła w Efezie (Dz 20:28nn) - Uważajcie na samych siebie i na całą trzodę, w której was Duch Święty ustanowił przełożonymi. Dbajcie o to, aby paść kościół Boga, który sobie nabył własną krwią. Ja wiem, że po moim odejściu wejdą między was drapieżne wilki, które nie będą oszczędzać stada. Również spomiędzy was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego bądźcie czujni! Pamiętajcie, że przez trzy lata, dniem i nocą, nie przestawałem ze łzami napominać każdego z was.
  • Pamiętajmy też (2Kor 11:13) - "fałszywi apostołowie to podstępni działacze, udający apostołów Chrystusa. I nic dziwnego. Sam bowiem szatan podaje się za anioła światłości. Nic przeto wielkiego, że i jego słudzy podszywają się pod sprawiedliwość. Ale skończą według swoich uczynków".
  • Cała ta część w 2Kor 11 jest o zwiedzeniu - 2Kor 11:3 - tam jest o zaniepokojeniu Pawła i o innym Jezusie.
  • A jak mamy postępować? Naucza apostoł Jan (1J4:1) - “Nie każdemu duchowi wierzcie, ale badajcie duchy, czy od Boga są. albowiem wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie“ 
  • A jak badać dokładnie zaprezentował apostoł Paweł (Gal 1:8-9) - "Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty!"
  • ....

tą kolekcję należy rozwinąć a potem wyciągnąć z niej wnioski!


Kategorie: zwiedzenie, teologia / apologetyka, teologia/zwiedzenie


Słowa kluczowe: zwodzenie, zwiedzenie, fałszywi bracia, fałszywi nauczyciele, inny jezus, fałszywa ewangelia, fałszywy prorok, kłamstwo, herezja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
18 lutego 2018 (niedziela), 16:49:49

Cywilizacja łacińska

Chodzi o naszą cywilizację łacińską, której fundamenty opierają się na trzech filarach,
(1) greckim stosunku do prawdy,
(2) zasadach prawa rzymskiego i
(3) etyce chrześcijańskiej, jako podstawie systemu prawnego.

To jest wiedza elementarna. Można nawet o tym poczytać na Wikipedii. Tu przytoczę za Stanisławem Michalkiewiczem który wyjaśnia o co chodzi z tymi trzema filarami.
Cały tekst znajdziesz tu http://www.michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=2828

(1) Grecki stosunek do prawdy sprowadza się do przeświadczenia, iż prawda istnieje obiektywnie, to znaczy - niezależnie od tego, co ludzie, albo ich większość na jej temat mniema, że nie leży „pośrodku” - jak chcieliby ireniści, tylko tam, gdzie leży. Taki stosunek do prawdy sprzyjał poznawaniu świata niezależnie od wierzeń religijnych i właśnie dlatego w obrębie tej cywilizacji pojawił się fenomen zwany nauką, to znaczy - systematyczne dociekanie prawdy o świecie, połączone z nieustannym kwestionowaniem uzyskanych dotychczas rezultatów.

(2) Bardzo ważnym filarem tej cywilizacji są zasady prawa rzymskiego, z niezwykle doniosłym wynalazkiem w postaci rozdzielenia prawa publicznego i prywatnego na czele. Wynalazek ten umożliwił nie tylko wyodrębnienie własności prywatnej, ale również, a może nawet przede wszystkim - wykształcenie się poczucia autonomii jednostki względem państwa. Dlatego też właśnie w prawie rzymskim własność została uznana za „pełne władztwo nad rzeczą”, które przysługuje właścicielowi z wyłączeniem wszystkich innych osób - z „państwem” włącznie. Prawnicy rzymscy sformułowali też zasady, iż prawo nie działa wstecz, że nikt nie powinien być sędzią we własnej sprawie, a chcącemu nie dzieje się krzywda. Całość umożliwiła nie tylko precyzyjne zdefiniowanie sprawiedliwości jako „niezłomnej i stałej woli oddawania każdemu, co mu się należy” („Ulpian Domicjusz: iustitia est firma et perpetua voluntas suum cuique tribuendi”) oraz sformułowanie kryteriów prawego postępowania: „honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere” (uczciwie żyć, drugiego nie krzywdzić, każdemu należne oddawać).

(3) I wreszcie - etyka chrześcijańska, która stanowi cenne uzupełnienie poprzednich filarów. Wniosła ona do tej cywilizacji rewolucyjną zasadę, iż każdemu człowiekowi, niezależnie od aktualnej pozycji społecznej, przysługuje nienaruszalne i przyrodzone minimum godności, jako dziecku Boga. Zaszczepienie tej zasady na greckim i rzymskim korzeniu przyniosło już w Średniowieczu znakomity rezultat w postaci etosu rycerskiego. Rycerz był uosobieniem dzielności i siły - w czym kochała się Grecja i Rzym - ale w cywilizacji łacińskiej ta siła została obciążona obowiązkami na rzecz słabości. Podstawowym bowiem obowiązkiem rycerza była „obrona wdów i sierot” - a więc osób w ówczesnym społeczeństwie najsłabszych.

 

 


Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: cywilizacja łacińska, cywilizacja, filozofia grecka, prawo rzymskie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 lutego 2018 (poniedziałek), 13:28:28

Czy jakiś Żyd zrobić coś dobrego Polakom?

Tak wiele się dyskutuje dziś o relacjach polsko-żydodowskich, że też zabiorę głos:

Czy jakiś Żyd zrobił kiedyś coś dobrego dla Polaków?
Tak. Pan Jezus.
Umarł na krzyżu również za Polaków.

Kategorie: _blog, polska-izrael


Słowa kluczowe: polska-izrael, jezus, krzyż


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 lutego 2018 (poniedziałek), 16:33:33

Muzyka sfer w 432Hz a nie w 440

Okresy czasu i ich liczenie w kontekście A=440Hz

Obserwacja:

  • Liczby 3, 4, 12, 24, 60, 360 są fajne, czasem mi się nawet wydaje, że fajniejsze niż 10, 100, 1000 choć palców mam 10 a nie 12.
  • Ponoć te liczby mają coś wspólnego z Sumerami, ponoć ich system liczenia pochodzi od Boga. Ponoć w nim wygodniej się pewne praktyczne obliczenia robi. Nie wiem bo mam kalkulator. Nie wiem - muszę więc doczytać.
  • Liczba 12 w Biblii też pojawia się często, więc to może mieć sens.

Tyle o liczbach, a teraz o okresach czasu, których na codzień używamy:

  • Rok - okres powiązany z obserwowanym cyklem słonecznym.
  • Miesiąc - okres powiązana z obserwowalnym cyklem księżyca, choć nasz, gregoriański miesiąc jest dość umowny.
  • Tydzień - okres 7 dni bo tak Pan Bóg ustalił i koniec, choć ludzie próbowali z tym walczyć.
  • Doba - okres powiązany z obserwowalnym cyklem słońca, ale takim szybszym niż rok.
  • Godziny, minuty, sekundy - okresy już dość umowne, ale … uwaga! Włączmy kreatywność?

Rozważam to, bo do dziś uważałem, że pojęcie Hz (Herz - jednostka częstotliwości), definiowane jako liczba zdarzeń w czasie jednej sekundy nie jest z niczym związane. Wszak bazuje na umownej sekundzie - a tu patrz, nagle coś nowego! Sekunda nie jest aż tak bardzo umowna!

Mam pewną obawę, że sekunda bierze się z podzielenia doby na 24 godziny, i godziny na 60 minut a tych na 60 sekund każdą - a te liczby są w jakiś sposób związane z systemem liczenia, w którym 12 jest ważniejsze niż 10. Jeżeli więc sekunda to 1/24/60/60 doby to za chwile może okazać się, że współczesny strój instrumentów muzycznych (440Hz) rzeczywiście jest gorszy niż te barokowe 432Hz. Wszak bo 432 = 12*12*3

I to jest jak dla mnie dziś wystarczająca szokujący wniosek aby dzień zakończyć mądrze.

Muzyka sfer? Tak!

 


Kategorie: muzyka, _blog, muzyka dawna


Słowa kluczowe: 440hz, 440, 432Hz, strój barokowy, instrumenty historyczne


Komentarze: (1)

Wikgra, November 27, 2020 11:03 Skomentuj komentarz


Tylko, że jakiekolwiek empiryczne badania tego zjawiska nie mogą wyjść poza operowanie stabilna sinusoidą lub innymi prostymi przebiegami drgań w stosunku do w miarę prostego geometrycznie kształtu. Można wtedy rozpatrywać wpływ pod kątem rezonansów lub innych zjawisk zachodzących w materii. Analogicznie: muzyka - przebieg bardzo złożonych i skomplikowanych drgań, gdzie 432 Hz jest tylko punktem odniesienia do nastrojenia instrumentu a już w praktyce, gdy gra muzyka fala ta jest tylko jedna z wielu harmonicznych i nawet nie jest falą nośną bo powstawanie tych jest już zależne od innych (lub/i dodatkowych czynników) Następnie w gąszczu interferencji i fazowych oddziaływań można mówić o oscylowaniu wokół jakichś wartości. Ale różnice te są zbyt duże, żeby dało sie stwierdzić że jedna wartość jest dobra dla ciała a inna, której cykli w sekundzie się mieści o 10 mniej jest już zła. Jest to nieweryfikowalne. Stąd ten temat mniemam. Można się w nieskończoność nad tym rozprawiać.

Rzecz, znana człowiekowi od zawsze w temacie muzyki to rytm. I tutaj bym poszukiwał. Dlatego, że nie ilość samych czynności w czasie ma determinujące znaczenie (w muzyce - tempo, w fizyce - częstotliwość), ale relacja między nimi (interwały, pauzy, wybrzmienia). Przede wszystkim na podstawie interwałów człowiek interpretuje zjawiska muzyczne. To czy pierwsza w akordzie jest tercja mała czy duża odczytujemy za pomocą sluchu, ale to emocje nam to umiejscawiają a nie dedukcja. Bo mała tercja to smutek. Duża tercja to wesołość. Charakter emocjonalny jest zawarty w matematycznych relacjach pomiędzy dźwiękami skali. To liczby kodują czy interwały słyszymy jako konsonujące czy dysonujące. Co ciekawe, te relacje (np: 1:2 oktawa, 2:3 kwinta, 5:6 mała tercja itp.) są niczym innym jak polirytmią, czyli złóżonym rytmem. Rytm ten przyśpieszony do tempa, w którym ludzkie ucho przestanie rozróżniać pojedyńcze uderzenia, zlewa się w ton o charakterze odpowiadajacym relacji melodycznej. Stąd opinie wśród wybitnych twórców, że rytm i melodia to to samo. 

Skomentuj notkę
20 lutego 2018 (wtorek), 14:42:42

Ślusarz

Ślusarz

Julian Tuwim

W łazience co się zatkało, rura chrapała przeraźliwie, aż do przeciągłego wycia, woda kapała ciurkiem. Po wypróbowaniu kilku domowych środków zaradczych (dłubanie w rurze szczoteczką do zębów, dmuchanie w otwór, ustna perswazja etc.) - sprowadziłem ślusarza.
Ślusarz był chudy, wysoki, z siwą szczeciną na twarzy, w okularach na ostrym nosie. Patrzył spode łba wielkiemi niebieskiemi oczyma, jakimś załzawionym wzrokiem. Wszedł do łazienki, pokręcił krany na wszystkie strony, stuknął młotkiem w rurę i powiedział:
- Ferszlus trzeba roztrajbować.
Szybka ta diagnoza zaimponowała mi wprawdzie, nie mrugnąłem jednak i zapytałem:
- A dlaczego?
Ślusarz był zaskoczony moją ciekawością, ale po pierwszym odruchu zdziwienia, które wyraziło się w spojrzeniu sponad okularów, chrząknął i rzekł:
- Bo droselklapa tandetnie zblindowana i ryksztosuje.
- Aha, - powiedziałem - rozumiem! Więc gdyby droselklapa była w swoim czasie solidnie zablindowana, nie ryksztosowała by teraz i roztrajbowanie ferszlusu byłoby zbyteczne?
- Ano chyba. A teraz pufer trzeba lochować, czyli dać mu szprajc, żeby tender udychtować.
Trzy razy stuknąłem młotkiem w kran, pokiwałem głową i stwierdziłem:
- Nawet słychać.
Ślusarz spojrzał doć zdumiony:
- Co słychać?
- Słychać, że tender nie udychtowany. Ale przekonany jestem, że gdy pan mu da odpowiedni szprajc przez lochowanie pufra, to droselklapa zostanie zablindowana, nie będzie już więcej ryksztosować i, co za tym idzie ferszlus będzie roztrajbowany.
I zmierzyłem lusarza zimnem, bezczelnem spojrzeniem. Moja fachowa wymowa oraz nonszalancja, z jaką sypałem zasłyszanemi poraz pierwszy w życiu terminami, zbiła z tropu ascetycznego ślusarza. Poczuł, że musi mi czem zaimponować.
- Ale teraz nie zrobię, bo holajzy nie zabrałem. A kosztować będzie reperacja - wyczekał chwilę, by zmiażdżyć mnie efektem ceny - kosztować będzie... 7 złotych 85 groszy.
- To niedużo, - odrzekłem spokojnie - myślałem, że co najmniej dwa razy tyle. Co się za tyczy holajzy, to doprawdy nie widzę potrzeby, aby pan miał fatygować się po nią do domu. Spróbujemy bez holajzy.
Ślusarz był blady i nienawidził mnie. Uśmiechnął się drwiąco i powiedział:
- Bez holajzy? Jak ja mam bez holajzy lochbajtel kryptować? Żeby trychter był na szoner robiony, to tak. Ale on jest krajcowany i we flanszy culajtungu nie ma, to na sam abszperwentyl nie zrobię.
- No wie pan, - zawołałem, rozkładając ręce - czegoś podobnego nie spodziewałem się po panu! Więc ten trychter według pana nie jest zrobiony na szoner? Ha, ha, ha! Pusty miech mnie bierze! Gdzież on na litoć Boga jest krajcowany?
- Jak to, gdzie? - warknął ślusarz - Przecież ma kajlę na uberlaufie!
Zarumieniłem się po uszy i szepnąłem wstydliwie:
- Rzeczywiście. Nie zauważyłem, że na uberlaufie jest kajla. W takim razie zwracam honor: bez holajzy ani rusz.
I poszedł po holajzę. Albowiem z powodu kajli na uberlaufie trychter rzeczywiście robiony był na szoner, nie za krajcowany, i bez holajzy w żaden sposób nie udałoby się zakryptować lochbajtel w celu udychtowania pufra i dania mu szprajcy przez lochowanie tendra, aby roztrajbować ferszlus, który źle działa, że droselklapę tandetnie zablindowano i teraz ryksztosuje.

 


Kategorie: _blog, poezja


Słowa kluczowe: tuwim, ślusarz, gwara, żargon


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
20 lutego 2018 (wtorek), 20:45:45

Na stacji benzynowej, powoli wracając do domu

MacBook Air (taki dość stary, 13 cali) ma taką zaletę, że po całym dniu dość intensywnej pracy wracam do domu, wieczorem jeszcze go włączam a zostało mi jeszcze 31% baterii. Nie, żebym coś na nim specjalnie liczył, coś przetwarzał, ale pracowałem cały dzień.

Fajne to jest.


Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: macbook


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 lutego 2018 (piątek), 13:54:54

Morfologia chrześcijaństwa - wersja 2, a więc kolejna

Taki oto list napisałem, bo na stacji benzynowej Shella (A4, bar KFC ma świetny internet) zaistniała taka potrzeba:

Temat: Thx za wczoraj....
Data: Fri, 23 Feb 2018 13:49:59 +0100
Nadawca: Wojciech Apel <wojtek@p....g.pl>
Adresat: Weronika <weronika....il.com>, Krzysiek <kr......e.net>
Kopia: Beata <beat.....il.com>, Bogdan <b....@....org.pl>

 

Weroniko, Krzysiu

Wieczorem i w nocy myślałem jeszcze o tym co przepracowaliśmy razem, i wreszcie to widzę. Poprawiam lekko nasz obrazek i to jest to!

Kluczowe słowa:
- po prawej to co "odkupione"! Najważniejsze co Bóg robi po upadku świata to naprawia go poprzez odkupieńcze dzieło Mesjasza.
- po lewej to coś zgubione, w grzechu, w problemie, niezbawione, zmysłowe, wygonione z raju - tu nie mam jeszcze tego słowa. Szukajmy!

- na górze (było na dole): świat określa jako niechrześcijanie ale chyba lepiej będzie napisać naturalne.
- na dole: wygląda na chrześcijan czyli jak widzi to świat, chrześcijańskie

Mamy więc dwa podziału:
- prawo lewo dzieli nam na to co jest. Jest albo nie jest odkupione, czyli jest elementem Królestwa Bożego;
- podział w pionie jest łatwo zauważalny, świat go widzi nazywając chrześcijaństwem lub nie, a my też często takich pojęć używamy.

 

Przy takim podziale mamy łatwy podział na 4 grupy:

#1. Wygląda na chrześcijaństwo, ale nie jest odkupione, a więc w problemie, w grzechu:
- nominalni chrześcijanie, bo się urodzili w chrześcijańskiej kulturze
- Fałszywi bracia - bo są świadomi tego, że z Panem Jezusem są na bakier, ale trwając w strukturach chrześcijańskich mają jakieś korzyści z tego

#2. Po prawej mamy widoczne chrześcijaństwo odkupione przez Pana Jezusa. A więc
- wszyscy są tu nowonarodzeni, zbawieni, odkupieni
- niektórzy są niemowlakami, niektórzy ociężali w swym myśleniu ciągle są niedojrzali jak dzieci
- ale celem jest chrześcijanin dojrzały, choć jego problemem jest cielesność. Trwa więc walka (w każdym z nas) na ile jest duchowy, na ile cielesny, co poddaje Bogu i może powiedzieć, że "już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus" a na ile "o nieszczęsny ja człowiek, któż mnie wyzwoli od tego ciała śmierci" (widać, że walczy) a na ile opiszemy go jak opisy z pierwszych rozdziałów 1Kor (podziały, rozpusta, chciwość) - wśród wierzących). Ten punkt wymaga dokładnego przestudiowana, bo to właśnie jest główna walka w naszym życiu. Nie będę się więc zajmował tym tu.

#3. coś czego świat nie uważa za chrześcijańskie a my wiemy, że jest naturalne, zmysłowe, nieodkupione
- naturalne - czyli pogańskie, bo poganie nie znając Boga lepiej lub gorzej rozpoznają go w stworzeniu (Rz 1:18nn)
- ale tu są też dwie potężne filozofie teistyczne: Żydzi i muzułmanie. Wśród jednych i drugich działają chrześcijańskie misje, a Żydzi z racji swojego wybrania są powiernikami Starego Przymierza i związanych z tym nieodwołalnych błogosławieństw. Częste jest, że taki muzułmanin albo Żyd rozpozna w Jezusie Chrystusie (albo Jezusie Mesjaszu, albo w Jeszua Hamaszija) Syna Bożego, położy w nim nadzieję a Bóg będąc wierny zapieczętuje go Duchem Świętym. Czy przyjmie widoczny chrzest? Nie wiem. Może dopełni to w ceremonialnej mykwie, może przyłączy się do synagogi mesjańskiej (które przez świat rozpoznawane są jako takie żydowskie chrześcijaństwo), może będzie się musiał ukrywać w tajnym dla świata kościele - nie wiem, ale jest po tej stronie

#4. No i na koniec ta najmniejsza strona, czyli odkupione, ale przez świat nierozpoznawane jako chrześcijaństwo. Na pewno Mesjański Judaizm z którym świat nie wie co zrobić, a i dla kościoła jest to pewna zagadka. Na pewno ukryte kościoły w krajach, gdzie są prześladowania. Ale też pojedynczy wierzący bo nawet w naszym kraju słyszałem o przypadkach ludzi, który przeczytawszy Biblię przeżyli nowe narodzenie i latami chodzili po Polsce z Bogiem myśląc, że są jedyni do czasu aż po latach trafili na jakiś wierzących, a nawet na społeczności.

Prawidłowa ścieżka (na żółto):

A my co mamy robić? Mamy czynić uczniów, przez co rozumiem:
- głoszenie, wyjaśnianie, prezentowanie ewangelii wszystkim po prawej stronie (niezbawieni, w problemie, naturalni, w grzechu), wzywanie ich do opamiętania, zwiastowanie o odpuszczeniu grzechów a jak się z Bogiem pojednają to chrzczenie;
- chrzczenie (było wyżej)
- nauczanie zachowywania wszystkiego co Pan Jezus mi przekazał, by ktoś kto jest niemowlakiem dojrzał i żył wg. ducha a nie wg. ciała.


 

Ufff.... udało się to opisać. Dziękuję Wam za pomoc i ślę CC do Beaty (dzień wcześniej rozbiłem z nią to samo) i do Bogdana, od którego dostałem dwa materiały będące inspiracją do tej pisaniny.

Ale będę nad tym jeszcze pracował

Wojtek

 

PS. długopis od Was jest super. Czy importerzy z Bochni mogą przysłać więcej? czy są jakieś kolory?

PS2. Przerysowałem to jeszcze raz, to co naturalne poszło na górę, chrześcijaństwo na dół. Wyszło dużo lepiej, bo pojawia mi się (zarówno w naturalnym pogaństwie jak i nominalnym chrześcijaństwie) miejsce na nową kategorię: bogobojni - a więc ludzie, którzy nie mając objawienia szczególnego (Pismo, Jezus, Kościół) z samego faktu stworzenia Boa trakturą poważnie, a jak ich Bóg potraktuje, nie wiem - ale mając nadzieję, że dobrze namalowałem ich blisko, a nawet kawałkami po prawej stronie. (poszukać wersetów a są o tym).



Kategorie: teologia, teologia / kościół, _blog


Słowa kluczowe: nominalni chrześcijanie, fałszywi bracia, żydzi mesjańscy, chrześcijanie cieleśni, chrześcijanie duchowi, niemowlęta w Chrystusie, odkupienie, zbawienie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 lutego 2018 (piątek), 14:12:12

O Wielkim Posłannictwie rozważania kolejne: imiesłów i ataki na treść

W końcu mamy porządny przekład tej wypowiedzi Pana Jezusa. Wg Przekładu Toruńskiego (dosłowny) brzmi to tak:

18. A Jezus podszedł, i mówiąc do nich, powiedział: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi.

19. Idąc więc, uczyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,

20. ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca tego wieku. Amen. 

Do teraz najlepiej oddawała to BW (czyńcie) i EIB (pozyskujcie), ale też Edycja Paulińska (uczyńcie).

Diabelskie ataki na treść:

  • Jakże często w naszych głowach ginie słowo "przestrzegać" (inne tłumaczenia "zachowywać"). Pamiętamy tylko "uczcie tego co wam przekazałem" i to jest błąd, bo akcentuje nasz grecki, zachodni, gnostyczny punkt widzenia, w którym warto coś ciekawego wiedzieć. We wschodnim myśleniu jednak wiedzieć oznacza żyć według tego co się wie.
  • W wielu tłumaczeniach często nie rozróżnia się pomiędzy czasownikiem, pełniącym tu funkcje orzeczenia a imiesłowami, które mówiąjak mamy robić to co robić mamy.
    • Czasownik: uczyńcie uczniami - i już wiemy, co mamy robić.
    • Imiesłowy abyśmy wiedzieli jak się to robi:
      • Idąc więc
      • chrzcząc je
      • ucząc ich przestrzegać
    • Jeszcze raz - czynienie uczniów jest tu najważniejsze, bo to jest poleceniem Pana Jezusa skierowanym do uczniów.
  • często też cel jest przedstawiany w świecie jako uczynić wierzącymi w Jezusa, a przecież cel to uczynić uczniami Jezusa. Zbawienie mamy z łaski przez wiarę, a więc przyjmujemy je wiarą i zbawienie to już znaczna część dzieła, które Pan postawił przed Kościołem, ale uczniowie mają czynić uczniów - to coś więcej niż wiara, to styl życia.

Dobrze jest też pamiętać kiedy Pan Jezus to polecenie wydał. Wydał je w ostatnim momencie, po zmartwychwstaniu, chwilę przed wniebowstąpieniem. Jakby na zakończenie kursu praktycznego. Po zmartwychwstaniu ale kilkadziesiąt dni przed zesłaniem Ducha Świętego, który zamieszkując wierzącego człowieka staje się dla niego źródłem mocy, ku wykonaniu dobrych poleceń.


Dodatki:

Imiesłów przysłówkowy (definicja z Wiki)

Imiesłów przysłówkowy

imiesłów przysłówkowy współczesny – informuje o czynności odbywającej się jednocześnie z czynnością wyrażoną czasownikiem; tworzony jest tylko od czasowników niedokonanych za pomocą zakończenia "-ąc", np. czytając, wołając, idąc

imiesłów przysłówkowy uprzedni – nazywa czynność wcześniejszą od tej wyrażanej przez orzeczenie; tworzony jest tylko od czasowników dokonanych za pomocą końcówki: "-wszy", "-łszy", np. zrobiwszy, poszedłszy


A tak to jest w wersji drukowanej wersji Przekladu Toruńskiego (ptnt):

skan wersu Mt28:18-20 z przekładu toruńskiego


Kategorie: _blog, teologia, teologia / kościół


Słowa kluczowe: ewangelia, nakaz pana jezusa, chrzest, wielkie posłannictwo, mt28, mt28:18


Pliki


Komentarze: (1)

wojtek, August 12, 2018 15:45 Skomentuj komentarz


Aby nie było wątpliwości: czyńcie czy też uczyńcie należy sprawdzić w interlinii.

Wg © 2011 - 2018 Oblubienica

S3100 μαθητευσατε mathēteusate - uczyńcie uczniami
vm Aor Act 2 Pl - Czasownik Tryb rozkazujący Czas przeszły dokonany Strona czynna Druga osoba Liczba mnoga

A sprawdzam, bo ponoć w Przekładzie Toruńskim jest różnie.

http://biblia.oblubienica.eu/interlinearny/index/book/1/chapter/28/verse/19/param/1/version/TR

Skomentuj notkę
25 lutego 2018 (niedziela), 19:21:21

Dwa wersety do wydrukowania na dziś.

Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.

Ef 2:8-10 bt

Wszelkie Pismo jest przez Boga natchnione i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do wychowania w sprawiedliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu.

2Tm 3:16-17 bt


Kategorie: _blog


Słowa kluczowe: wystawa biblii, 2Tm3:16-17, Ef2:8-10


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 lutego 2018 (niedziela), 21:52:52

10 przykazań logiki

Takie coś znalazłem:

1. Nie będziesz atakował osoby, ale tezę. {ad personam}
2. Nie będziesz przeinaczał lub wyolbrzymiał tezy dyskutanta, aby ułatwić sobie dyskusję, {sofizmat rozszerzenia}
3. Nie będziesz wyciągał wniosków ze zbyt malej ilości danych, {pośpieszna generalizacja}
4. Nie będziesz przyjmował za przesłankę tego, co ma być dopiero udowodnione, {petitio principii}
5. Nie będziesz twierdził, że skoro coś wydarzyło się w przeszłości, to musi być przyczyną, {post hoc}
6. Nie będziesz postrzegał zjawisk tylko w ich skrajnych przypadkach, {dychotomia myślenia}
7. Nie będziesz argumentował wykorzystując fakt niewiedzy innych, {ad ignorantiam}
8. Nie będziesz nakładał ciężaru dowodu na tego, który kwestionuje postawioną tezę. {onus probandi}
9. Nie będziesz twierdził, że jedno zdanie wynika z drugiego, choć taki związek nie zachodzi, {non sequitur}
10. Nie będziesz twierdził, że skoro teza jest powszechnie przyjęta, to musi być prawdziwa, {ad populum}

Kategorie: apologetyka, _blog


Słowa kluczowe: apologetyka, sofizmaty, 10 przykazań logiki, logika


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 lutego 2018 (poniedziałek), 14:36:36

Święta Pana - próba studium (Kpł23)

Pokazywałem komuś moją starą prezentację na ten temat, ale zanim to zrobiłem spróbowałem jeszcze raz wychodząc od Biblii przypomnieć sobie. Po raz kolejny próbuję więc uporządkować sobie notatki na temat świąt Pana, zgodnie z zalecenianiami zapisanymi w 23 rozdziale Księgi Kapłańskiej.

  • 23 września 2018 - Wykorzystanie na spotkaniu IPP-KTW
  • listopad 2018 - walczymy z tym na OdwykObiedzie w Krakowie
  • grudzień 2018 - zadanie dla Kuby K.
  • 2 grudnia 2018 - spotkanie w Krakowie, w kawiarni, notatki w PDF
  • 3 kwietnia 2020 - w trakcie epidemii robimy razem studium przez wideokonferencje via ZOOM. Powstają z tego robione na żywo notatki, o jakości dość kiepskiej, ale dobrej do wspomnień
  • 10 kwietnia 2021 - sobotnie spotkanie dla KFC, jest nas 10 osób i robimy dokładne czytanie aby zrozumieć

Zadanie:

Studium Biblii zadanie związane ze Świętami Pana

Definicja prosta:

Święta to taki oddzielony od normalnego czasu czas. 

Dlaczego tak? Bo słowo "święty" znaczy tyle co oddzielony, przeznaczony dla Boga, odłączony od powszechności, od świata.

Definicja:

Święto to specjalny, oddzielony od normalnego czasu czas, w którym w szczególny sposób (np. poprzez wykonanie określone czynności, pewne rytuały, zwyczaje, posiłki, ubiory, zachowania, słowa i gesty) wspomina się przeszłe lub rozważa przyszłe, zapowiedziane wydarzenia.

Święta to czas na rozważanie innych, ważnych dla nas wydarzeń.

Zadanie:

Przestudiować uważnie 23 rozdział Księgi Kapłańskiej (Kpł23) i odkryć w nim wszystkie święta nakazane przez Pana (podpowiedź: jest ich 1+7). Spróbować wynotować nazwy świąt - jak się nie da wyczytać to należy samemu jakoś je nazwać. Dla każdego święta wynotować sposób określenia czasu tego święta i czasu jego trwania. Dokładnie wypisać czynności nakazane w te święta. Dla każdej z czynności zastanowić się w kontekście Biblii nad jej symboliką i znaczeniem.

Podpowiedzi:

  • Najlepiej pracować na skserowanym albo wydrukowanym fragmencie Biblii - bo będzie się kreślić i bazgrać, nie zawsze od razu dobrze, kolorowe markery są wielce przydatne (najlepiej 3 kolory).
  • Na początek warto zaznaczyć sobie markierem określenia czasu pozwalające wyznaczyć czas (dzień) święta, a może porę dnia, może czas trwania; to pomoże ustrukturalizować tekst.
  • Uwaga
    • Koniecznie zwrócić uwagę, że niektóre święta trwają dzień, niektóre dłużej niż dzień, a niektóre krócej.
    • Niektóre święta mogą wypaść w trakcie trwania innych świąt.
  • Podkreślić sobie czynności do wykonania na te święta nakazane, a potem przepisać je, stworzyć listy ale dokładność jest wskazana aby nic nie zgubić.
  • Niektórym osobom może wygodniej wykonać tą pracę na komputerze, w edytorze teksu, w postaci tabelek - ale równie dobrze można ją wykonać tradycyjnie, na papierze, przepisując to wszystko. Zależy od sprawności w posługiwaniu się edytorem.
  • Poniżej podaję minimum informacji o kalendarzu żydowskim - lepiej to wiedzieć zanim przystąpi się do pracy.
Zadania dodatkowe:
  1. Sprawdzić, jak wyznacza się pierwszy miesiąc roku.
  2. Przemyśleć dlaczego opis tego co należy robić w Paschę jest w Kpł23 taki skąpy? Skąd wiemy co tego dnia należy robić? Koniecznie poszukać, bo święto wydaje się być ważne a tu tak niewiele. Niemożliwe!
  3. Sprawdzić inne nazwy tych świąt, przeanalizować jak Żydzi to pozmieniali. Pomocna jest Wikipedia.

Zadanie docelowe:

  • Przemyśleć co w poszczególne święta wykonał a co jeszcze wykona Pan Jezus. Przemyśleć znaczenie tego w kontekście planu dziejów i znaczenie tego dla nas. I to w tym ćwiczeniu jest najważniejsze.

Minimum informacji o kalendarzu żydowskim:

  • Kalendarz używany przez Żydów to kalendarz księżycowo-słoneczny co znaczy, że ...
    • miesiące (księżycowe) wyznaczane są przez fazy księżyca (pierwszy dzień po  nowiu to pierwszy dzień miesiąca);
    • pierwszy miesiąc to miesiąc po przesileniu wiosennym (po naszym 21 marca);
    • cykl tygodniowy idzie sobie własnym cyklem od stworzenia świata.
  • Konsekwencją takiego podejścia jest fakt, że czasem w roku miesięcy jest 13 bo gdy przed przesileniem wiosennym pojawił się nów to należy po 12 miesiącu dodać jeszcze jeden miesiąc, miesiąc trzynasty.
  • Tydzień trwa dni siedem, pierwszy dzień odpowiada naszej niedzieli, tydzień nie jest powiązany z żadnym zjawiskiem astronomicznym a jedynie z faktem stworzenia świata.
  • Słowo szabat nie oznacza soboty, tylko bezruch, dzień bez pracy. Np. w wersecie Kpł23:24 pisze, że "W siódmym miesiącu, pierwszego dnia tego miesiąca, będziecie mieli szabat" a przecież pierwszy dzień miesiąca może wypaść w dowolny dzień tygodnia.
  • Współcześni Żydzi, wyznawcy judaizmu rabinicznego niekoniecznie są autorytetem w dziedzinie kalendarza. W przypadku sprzecznych informacji ja osobiście wolę kierować się Biblią prosząc Boga o zrozumienie problemu, niż wierzyć tym, którzy "mówią, że widzą a są ślepi".
  • Nie wiem jeszcze co robić w przypadku konfliktu świąt - szabat świąteczny może wypaść w szabat sobotni i nie wiem co wtedy.

Moje rozwiązanie: 

Legenda do tabelki:

  • wytłuszczam w pierwszej kolumnie moją nazwę święta
  • na  żółto  zaznaczam określenie czasu - kiedy
  • na  mniejżołto  czas trwania święta, albo inne określenie czasu
  • na  turkusowo  oznaczam nazwę święta o ile mogę ją znaleźć
  • czynności zaznaczam na czerwono
  • podkreślam jeżeli uważam, że coś jest ważne i należy na to zwrócić uwagę

Użyteczna tabelka:

Święta Pana wg. Księgi Kapłańskiej, rozdział 23 i komentarz odnośnie dzieła Pana Jezusa.
Święto Treść w Kpl 23 w przekładzie UBG Komentarz
Wstęp do nakazu świąt.

(1) I PAN powiedział do Mojżesza: (2) Przemów do synów Izraela i powiedz im: Uroczyste święta PANA, które będziecie ogłaszać jako święte zgromadzenia. One są moimi uroczystymi świętami.

Jakoś ludziom (zarówno Żydom, jak i poganom, jak i ludziom określającym się jako Kościół) słabo wychodzi dziś obchodzenie tych świąt. Szkoda.

Aby nie było wątpliwości - uważam, że Żydom też.

#0. Szabat siódmego dnia.

(3) Przez sześć dni będziecie wykonywać pracę, ale siódmy dzień będzie szabatem odpoczynku, świętym zgromadzeniem, nie będziecie wykonywać wtedy żadnej pracy. Jest to szabat PANA we wszystkich waszych domach.

Jezus jest Panem szabatu.


Co robić: nic nie robić :-)


 Uwaga: słowo szabat nie znaczy sobota! Słowo szabat oznacza bezruch, niewykonywanie pracy.

Święta roczne. (4) Oto uroczyste święta PANA, święte zgromadzenia, które będziecie ogłaszać w ich oznaczonych porach:  

#1. Pascha Pana.


Inne nazwy: Święto Przygotowania.

 (5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia tego miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha PANA.

Kiedy: w pierwszym miesiącu, czternastego dnia tego miesiąca, o zmierzchu. 


Co robić: opisane jest to 1 Ex12


Co zrobił Pan Jezus: Pan Jezus umarł na krzyżu jako Baranek Boży.  Ex12:21, J1:29, J 12:1, 2, 12-13, 19:36, 1Kor5:7, 1P1:19

#2. Święto Przaśników dla Pana. 


Inne nazwy: Przaśniki.

(6) A piętnastego dnia tego miesiąca będzie Święto Przaśników dla PANA. Przez siedem dni będziecie jeść przaśne chleby. (7) Pierwszego dnia będziecie mieć święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. (8) Lecz będziecie składali PANU ofiarę spalaną przez siedem dni. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy.

Kiedy:

  • piętnastego dnia pierwszego miesiąca.
  • przez siedem dni:
    • jeść przaśniki,
    • spalanie ofiary;
  • pierwszego dnia:
    • zgromadzenie,
    • nie pracować - szabat;
  • siódmego dnia:
    • zgromadzenie,
    • nie pracować - szabat.

Co robić:

  • jeść chleby przaśne,
  • spalać ofiary,
  • zgromadzenia 1 i 7 dnia
  • szabatować w 1 i 7 dzień

Co zrobił Pan Jezus: Pan Jezus wyciągnął nas ze świata (Egiptu), oczyścił z grzechu. Ex13:7, Iz 53:5a, 1Kor5:7 (bo przaśni jesteśmy

#3. Dzień kołysania snopem pierwocin. 


Inne nazwy:  Święto pierwszych plonów.

(9) I PAN powiedział do Mojżesza: (10)Przemów do synów Izraela i powiedz im: Gdy wejdziecie do ziemi, którą wam daję, i będziecie zbierać plony, wtedy przyniesiecie do kapłana snop z pierwocin waszego plonu. (11) I on będzie kołysał tym snopem przed PANEM, aby był przyjęty za was. Nazajutrz po sabacie kapłan będzie nim kołysał. (12) W dniu kołysania tym snopem złożycie w ofierze rocznego baranka bez skazy jako całopalenie dla PANA; (13) Wraz z nim na ofiarę pokarmową dwie dziesiąte efy mąki pszennej zmieszanej z oliwą jako ofiarę spalaną PANU na miłą woń, a do tego także ofiarę z płynów, jedną czwartą hinu wina. (14) Nie będziecie jeść chleba ani prażonego ziarna, ani świeżych kłosów aż do dnia, w którym przyniesiecie ofiarę waszemu Bogu. Będzie to wieczna ustawa przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych mieszkaniach.

Kiedy: dzień po szabacie (szabat może być pierwszego dnia Przaśników, albo szabat sobotni).


Pytania podstępne:

  • czy to jest (w.12) baranek paschalny? Nie! Pashalny był 14 nisan.
  • czy to zawsze przypada w niedzielę? Nie! święto ruchome, choć na pewno nie wypada w szabat.

Co zrobił Pan Jezus: Pan Jezus zmartwychwstał w święto Przaśników, a dokładnie w pierwszy dzień po szabacie w trakcie tego święta. Zmartwychwstał jako pierwszy plon - abyśmy też zmartwychwstali i śmierć nie miała władzy nad nami. 1Kor15:20, 23, Kol1:18.

 #4. Pierwociny dla Pana (w.17).


Inne nazwy:  Święto Tygodni, Zielone Świątki, Pięćdziesiątnica, Szewuot, Święto plonów.

(15) I odliczycie sobie od pierwszego dnia po szabacie, od dnia, w którym przynieśliście snop kołysania, siedem pełnych tygodni. (16) Aż do pierwszego dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie PANU nową ofiarę pokarmową. (17) Przyniesiecie z waszych domów dwa chleby na ofiarę kołysania. Będą one z dwóch dziesiątych efy mąki pszennej, upieczone na zakwasie; to będą pierwociny dla PANA. (18) Razem z tym chlebem złożycie w ofierze siedem rocznych baranków bez skazy, jednego młodego cielca i dwa barany. Będą one na ofiarę całopalenia dla PANA wraz z ich ofiarą pokarmową i ofiarami z płynów. Będzie to ofiara spalana na miłą woń dla PANA. (19) Złożycie też jednego kozła na ofiarę za grzech i dwa roczne baranki na ofiarę pojednawczą. (20) I kapłan będzie je kołysał razem z chlebem pierwocin na ofiarę kołysania przed PANEM wraz z dwoma barankami. One będą poświęcone PANU, przeznaczone dla kapłana. (21) I ogłosicie w tym dniu święto; będzie to dla was święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. To będzie wieczysta ustawa we wszystkich waszych domach, przez wszystkie wasze pokolenia. (22) A gdy będziecie zbierać plony waszej ziemi, nie będziesz wycinać doszczętnie skraju twego pola i nie będziesz zbierać pokłosia twoich plonów. Zostawisz je dla ubogiego i przybysza. Ja jestem PAN, wasz Bóg.

Kiedy: pierwszego dnia po siódmym szabacie.


Co zrobił Pan Jesus: Pan Jezus zesłał nam swojego Duch, a przy okazji pojawiły się, po kazaniu apostoła Piotra pierwsze plony - nawróciło się 3000 Żydów i prozelitów, którzy przybyli do Jerozolimy na święto. Zapowiedź: J 14:16-17, 26, Joel 3:1-5. Wykonanie: Dz2:1nn, 17, 41.

#5. Święto trąb.


Inne nazwy: Trąbki, Nowy Rok (na pamiątkę stworzenia świata), Roch Haszana.

(23) PAN dalej mówił do Mojżesza: (24) Przemów do synów Izraela i powiedz im: W siódmym miesiącu, pierwszego dnia tego miesiąca, będziecie mieli szabat, upamiętnienie przez trąbienie, święte zgromadzenie. (25) Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy, lecz złożycie PANU ofiarę spalaną.

Kiedy: pierwszy dzień siódmego miesiąca.


Co robić:

  • trąbić,
  • zgromadzić się,
  • szabatować
  • spalić ofiarę.

Co zrobi Pan Jezus: przypuszczam, że Pan Jezus przyjdzie tego dnia po swój kościół. Pewnie będzie to pochwycenie, pewnie też zmartwychwstanie umarłych w Chrystusie. O trąbieniu: 1Kor15:52, 1Tes4:16, Mt24:31, Ap19:7

Na ziemi zostaną niewierzący ludzie, oraz Żydzi, którzy pomiędzy Nowym Rokiem a Dniem Przebłagania mają okres zwany dziś przez nich Sądnymi Dniami

#6. Dzień przebłagania.


Inne nazwy: Dzień pojednania. Sądny dzień, Jom Hakipurim, Jom Kippur.

(26) PAN powiedział jeszcze do Mojżesza: (27) Lecz dziesiątego dnia tego siódmego miesiąca będzie Dzień Przebłagania. Będzie to dla was święte zgromadzenie, będziecie trapić swoje dusze i składać PANU ofiarę spalaną. (28) W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, gdyż jest to Dzień Przebłagania, żeby dokonano dla was przebłagania przed PANEM, waszym Bogiem. (29) Każdy bowiem człowiek, który nie będzie trapił swojej duszy tego dnia, zostanie wykluczony ze swego ludu. (30) Także każdego, kto będzie wykonywał jakąkolwiek pracę w tym dniu, zgładzę spośród jego ludu. (31) Nie będziecie wykonywać żadnej pracy; będzie to wieczysta ustawa przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych domach. (32) Będzie to dla was szabat odpoczynku i będziecie trapić swoje dusze. Dziewiątego dnia tego miesiąca, wieczorem, od wieczora aż do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat.

Kiedy: dziesiątego dnia siódmego miesiąca.


Co robić: 

  • trapić swoją dusze,
  • składać ofiarę spalaną,
  • nie wykonywać pracy - szabat.

Co zrobi Pan Jezus: Przypuszczam, że Pan Jezus jakoś pojedna Żydów z sobą, bo jest taka potrzeba. Kościoła nie będzie na ziemi, bo będzie w Niebie na weselu baranka. Rz11:25-26 (Syjonu przyjdzie Wybawiciel i usunie bezbożność Jakuba), Zach12:2-10 (Meggido, będą patrzeć na tego, którego przebodli), 14:1-8 (zstąpienie Mesjasza na Górę Oliwną),  Mal3:1-5 (przyjście Pana do świątyni).


Do opracowania: Wiemy, że Jezus przyjdzie do Jerozolimy i wybawi ją, ale wejdzie też do świątyni, w której będzie składana ofiara (Mal3.1nn). Wtedy Żydzi właśnie "ujrzą tego, którego przebodli" (Zach 12.10). Może wtedy „cały Izrael będzie zbawiony” (Rz11.26)?

Czy to zapowiedział Jezus mówiąc "Mówię wam bowiem: Odtąd nie ujrzycie mnie, aż powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana" (Mt 23:39 + kontekst)?

#7 Święto namiotów.


Inne nazwy: Świętem Szałasów, Sukkot albo Kuczki.

(33) PAN dalej mówił do Mojżesza: (34) Przemów do synów Izraela i powiedz im: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca będzie Święto Namiotów przez siedem dni dla PANA. (35) Pierwszego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. (36) Przez siedem dni będziecie składać PANU ofiarę spalaną. Ósmego dnia będziecie mieć święte zgromadzenie i będziecie składać PANU ofiarę spalaną. Jest to święto, żadnej uciążliwej pracy nie będziecie wykonywać. (37) To są święta PANA, które ogłosicie jako święte zgromadzenia, abyście składali PANU ofiarę spalaną, całopalenie, ofiarę pokarmową, ofiarę pojednawczą i ofiary z płynów, każdą w swój dzień. (38) Oprócz szabatów PANA, oprócz waszych darów, oprócz wszystkich waszych ślubów i wszystkich waszych dobrowolnych ofiar, które będziecie składać PANU. (39) Piętnastego dnia siódmego miesiąca, gdy zbierzecie plony ziemi, będziecie obchodzili święto dla PANA przez siedem dni; w pierwszym dniu będzie odpoczynek, także w ósmym dniu będzie odpoczynek. (40) Pierwszego dnia weźmiecie sobie owoce z najlepszych drzew, gałązki palmowe, gałązki gęstych drzew i wierzbiny znad potoku i będziecie się weselić przed PANEM, waszym Bogiem, przez siedem dni. (41) Będziecie obchodzić to święto dla PANA przez siedem dni, co rok. Będzie to wieczysta ustawa przez wszystkie wasze pokolenia. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić. (42) Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy urodzeni Izraelici będą mieszkać w szałasach; (43) Aby wasze pokolenia wiedziały, że kazałem synom Izraela mieszkać w szałasach, gdy wyprowadziłem ich z ziemi Egiptu. Ja jestem PAN, wasz Bóg.

Kiedy:

  • piętnastego dnia siódmego miesiąca
  • przez 7 dni 
    • ofiara spalana, ofiara pokarmowa, ofiara podejnania, ofiara w płynów - każda w swój dzień.
  • pierwszego dnia zgromadzenie:
    • zgromadzenie,
    • szabat,
    • wziąć gałązki, weselić się, mieszkać w namiotach.
  • Ósmego dnia:
    • zgromadzenie,
    • szabat.

Co robić:

  • wziąść sobie owoce z najlepszych drzew, gałązki palmowe, gałązki drzew, wierzby znak potoku i ...
  • weselić się
  • mieszkać w szałasach

Uwagi:

  • w szałasach mają mieszkać Izraelici.
  • tu pojawia się ósmy dzień! Jakie to ma znaczenie? Czy nie coś związanego z Nowym Stworzeniem?
  • Kto będzie mieszkał w szałasach - lud Izraela. A inni gdzie?

Co zrobi Pan Jezus: Przypuszczam, że Pan Jezus złączy w jedno dwa: kościół który przyjdzie z nim z Nieba (w Wesela Baranka) i wierzących (?) z pojednanym z sobą Izraelem.

Myślę, że wtedy zacznie się Tysiącletnie Królestwo.


Do opracowania: Zach14:7-16, 
Święto to jest obchodzone na pamiątkę chodzenia w Bożej obecności po pustyni, chodzenia poprzedzającego wejście do Ziemi Obiecanej. Podobnie u proroków, przed końcem czasów i wejściem do nowej, niebiańskiej Jerozolimy mowa jest o przebywaniu w odnowionej ale Jerozolimie, która jest tu, na ziemi. Tysiącletnie królestwo dotyczy Żydów jak i Pogan podobnie jak to święto, w które już teraz poganie pielgrzymują do Jerozolimy.

Egipt będzie przychodził na święto namiotów aby mieć deszcz (Zach 14:16)

Zakończenie. (44) I ogłosił Mojżesz synom Izraela te święta PANA. No i wszystko wiadomo.

 


Obrazek jako podsumowanie

Tekst z Księgi Kapłańskiej, rozdział 23 w chrześcijańskich przekładach:

Przekład Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej

Lev 23:1-99 ubg
(1) I PAN powiedział do Mojżesza: (2) Przemów do synów Izraela i powiedz im: Uroczyste święta PANA, które będziecie ogłaszać jako święte zgromadzenia. One są moimi uroczystymi świętami. (3) Przez sześć dni będziecie wykonywać pracę, ale siódmy dzień będzie szabatem odpoczynku, świętym zgromadzeniem, nie będziecie wykonywać wtedy żadnej pracy. Jest to szabat PANA we wszystkich waszych domach. (4) Oto uroczyste święta PANA, święte zgromadzenia, które będziecie ogłaszać w ich oznaczonych porach: (5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia tego miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha PANA. (6) A piętnastego dnia tego miesiąca będzie Święto Przaśników dla PANA. Przez siedem dni będziecie jeść przaśne chleby. (7) Pierwszego dnia będziecie mieć święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. (8) Lecz będziecie składali PANU ofiarę spalaną przez siedem dni. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. (9) I PAN powiedział do Mojżesza: (10)Przemów do synów Izraela i powiedz im: Gdy wejdziecie do ziemi, którą wam daję, i będziecie zbierać plony, wtedy przyniesiecie do kapłana snop z pierwocin waszego plonu. (11) I on będzie kołysał tym snopem przed PANEM, aby był przyjęty za was. Nazajutrz po sabacie kapłan będzie nim kołysał. (12) W dniu kołysania tym snopem złożycie w ofierze rocznego baranka bez skazy jako całopalenie dla PANA; (13) Wraz z nim na ofiarę pokarmową dwie dziesiąte efy mąki pszennej zmieszanej z oliwą jako ofiarę spalaną PANU na miłą woń, a do tego także ofiarę z płynów, jedną czwartą hinu wina. (14) Nie będziecie jeść chleba ani prażonego ziarna, ani świeżych kłosów aż do dnia, w którym przyniesiecie ofiarę waszemu Bogu. Będzie to wieczna ustawa przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych mieszkaniach. (15) I odliczycie sobie od pierwszego dnia po szabacie, od dnia, w którym przynieśliście snop kołysania, siedem pełnych tygodni. (16) Aż do pierwszego dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie PANU nową ofiarę pokarmową. (17) Przyniesiecie z waszych domów dwa chleby na ofiarę kołysania. Będą one z dwóch dziesiątych efy mąki pszennej, upieczone na zakwasie; to będą pierwociny dla PANA. (18) Razem z tym chlebem złożycie w ofierze siedem rocznych baranków bez skazy, jednego młodego cielca i dwa barany. Będą one na ofiarę całopalenia dla PANA wraz z ich ofiarą pokarmową i ofiarami z płynów. Będzie to ofiara spalana na miłą woń dla PANA. (19) Złożycie też jednego kozła na ofiarę za grzech i dwa roczne baranki na ofiarę pojednawczą. (20) I kapłan będzie je kołysał razem z chlebem pierwocin na ofiarę kołysania przed PANEM wraz z dwoma barankami. One będą poświęcone PANU, przeznaczone dla kapłana. (21) I ogłosicie w tym dniu święto; będzie to dla was święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. To będzie wieczysta ustawa we wszystkich waszych domach, przez wszystkie wasze pokolenia. (22) A gdy będziecie zbierać plony waszej ziemi, nie będziesz wycinać doszczętnie skraju twego pola i nie będziesz zbierać pokłosia twoich plonów. Zostawisz je dla ubogiego i przybysza. Ja jestem PAN, wasz Bóg. (23) PAN dalej mówił do Mojżesza: (24) Przemów do synów Izraela i powiedz im: W siódmym miesiącu, pierwszego dnia tego miesiąca, będziecie mieli szabat, upamiętnienie przez trąbienie, święte zgromadzenie. (25) Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy, lecz złożycie PANU ofiarę spalaną. (26) PAN powiedział jeszcze do Mojżesza: (27) Lecz dziesiątego dnia tego siódmego miesiąca będzie Dzień Przebłagania. Będzie to dla was święte zgromadzenie; będziecie trapić swoje dusze i składać PANU ofiarę spalaną. (28) W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, gdyż jest to Dzień Przebłagania, żeby dokonano dla was przebłagania przed PANEM, waszym Bogiem. (29) Każdy bowiem człowiek, który nie będzie trapił swojej duszy tego dnia, zostanie wykluczony ze swego ludu. (30) Także każdego, kto będzie wykonywał jakąkolwiek pracę w tym dniu, zgładzę spośród jego ludu. (31) Nie będziecie wykonywać żadnej pracy; będzie to wieczysta ustawa przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych domach. (32) Będzie to dla was szabat odpoczynku i będziecie trapić swoje dusze. Dziewiątego dnia tego miesiąca, wieczorem, od wieczora aż do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat. (33) PAN dalej mówił do Mojżesza: (34) Przemów do synów Izraela i powiedz im: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca będzie Święto Namiotów przez siedem dni dla PANA. (35) Pierwszego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. (36) Przez siedem dni będziecie składać PANU ofiarę spalaną. Ósmego dnia będziecie mieć święte zgromadzenie i będziecie składać PANU ofiarę spalaną. Jest to święto, żadnej uciążliwej pracy nie będziecie wykonywać. (37) To są święta PANA, które ogłosicie jako święte zgromadzenia, abyście składali PANU ofiarę spalaną, całopalenie, ofiarę pokarmową, ofiarę pojednawczą i ofiary z płynów, każdą w swój dzień; (38) Oprócz szabatów PANA, oprócz waszych darów, oprócz wszystkich waszych ślubów i wszystkich waszych dobrowolnych ofiar, które będziecie składać PANU. (39) Piętnastego dnia siódmego miesiąca, gdy zbierzecie plony ziemi, będziecie obchodzili święto dla PANA przez siedem dni; w pierwszym dniu będzie odpoczynek, także w ósmym dniu będzie odpoczynek. (40) Pierwszego dnia weźmiecie sobie owoce z najlepszych drzew, gałązki palmowe, gałązki gęstych drzew i wierzbiny znad potoku i będziecie się weselić przed PANEM, waszym Bogiem, przez siedem dni. (41) Będziecie obchodzić to święto dla PANA przez siedem dni, co rok. Będzie to wieczysta ustawa przez wszystkie wasze pokolenia. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić. (42) Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy urodzeni Izraelici będą mieszkać w szałasach; (43) Aby wasze pokolenia wiedziały, że kazałem synom Izraela mieszkać w szałasach, gdy wyprowadziłem ich z ziemi Egiptu. Ja jestem PAN, wasz Bóg. (44) I ogłosił Mojżesz synom Izraela te święta PANA.

Przekład pastora Piotra Zaręby

Lev 23:1-44 eib
(1) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (2) Przekaż synom Izraela: Oto oznaczone przeze Mnie święta PANA, w które będziecie zwoływali święte zgromadzenia: (3) Przez sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale w siódmym dniu będzie szabat całkowitego odpoczynku — święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywali żadnej pracy, jest to szabat, dzień, który będziecie obchodzili dla PANA, we wszystkich waszych siedzibach. (4) Oto święta PANA i święte zgromadzenia, które będziecie zwoływali w oznaczonych porach: (5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia tego miesiąca, pod wieczór, będzie Pascha dla PANA. (6) A w piętnastym dniu tego miesiąca będzie Święto Przaśników dla PANA. Przez siedem dni będziecie jedli przaśniki. (7) Pierwszego dnia zwołacie święte zgromadzenie. Nie będziecie podejmowali żadnej ciężkiej pracy. (8) Przez siedem dni będziecie składali PANU wdzięczne dary. Siódmego dnia zwołacie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. (9) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (10) Przekaż synom Izraela: Gdy wejdziecie do ziemi, którą Ja wam daję, i będziecie w niej zbierać plony, to snop z pierwocin waszego żniwa przyniesiecie do kapłana. (11) On zakołysze tym snopem przed obliczem PANA, aby zapewnić wam przychylność, a złoży tę ofiarę kołysaną nazajutrz po szabacie. (12) W dniu kołysania tym snopem przygotujecie rocznego baranka bez skazy na ofiarę całopalną dla PANA. (13) Oprócz baranka w ofierze z pokarmów złożycie dwie dziesiąte efy najlepszej, pszennej mąki rozczynionej oliwą, jako wdzięczny dar dla PANA, miłą woń, oraz — w ofierze z płynów — jedną czwartą hinu wina. (14) Aż do tego dnia, do złożenia przez was ofiary waszemu Bogu, nie będziecie jedli niczego przygotowanego z nowych zbiorów: ani chleba, ani prażonego ziarna, ani świeżego ziarna. Jest to wieczysta ustawa dla waszych pokoleń i we wszystkich waszych siedzibach. (15) Począwszy od dnia złożenia przez was snopu w ofierze kołysanej, to znaczy od następnego dnia po szabacie, odliczycie sobie siedem pełnych tygodni (16)aż do następnego dnia po siódmym szabacie. Odliczycie sobie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie PANU nową ofiarę z pokarmów. (17) Przyniesiecie ze swoich siedzib chleb ofiary kołysanej — dwa bochenki — przygotowane z dwóch dziesiątych efy najlepszej pszennej mąki i upieczone na zakwasie, jako pierwociny dla PANA. (18) Oprócz chleba złożycie siedem rocznych baranków bez skazy, młodego cielca oraz dwa barany. Złożycie je PANU w ofierze całopalnej wraz z ich ofiarą z pokarmów i ofiarami z płynów, jako wdzięczny dar, woń miłą PANU. (19) Przygotujecie też jednego kozła na ofiarę za grzech oraz dwa roczne baranki na rzeźną ofiarę pokoju. (20) Kapłan złoży z tych dwóch baranków wraz z chlebem przygotowanym z pierwocin ofiarę kołysaną przed PANEM. Będzie to świętość — dla PANA, dla kapłana. (21) W tym samym dniu obwołacie święto. Zwołacie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywali żadnej ciężkiej pracy. Jest to wieczysta ustawa dla wszystkich waszych siedzib i po wszystkie wasze pokolenia. (22) A gdy będziecie żąć zboże w waszej ziemi, to w czasie żniw nie sprzątajcie swych pól aż po sam ich kraniec. Nie zbierajcie też pokłosia po zbiorach. Pozostawcie je ubogiemu i cudzoziemcowi — Ja, PAN, jestem waszym Bogiem. (23) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (24) Przekaż synom Izraela: W siódmym miesiącu, w pierwszym dniu tego miesiąca, będziecie mieli odpoczynek szabatni, pamiątkę ogłoszoną trąbieniem i święte zgromadzenie. (25) Nie będziecie wtedy wykonywali żadnej ciężkiej pracy, a PANU złożycie swój wdzięczny dar. (26) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (27) Natomiast dziesiąty dzień tego siódmego miesiąca będzie Dniem Pojednania. Zwołacie święte zgromadzenie, ukorzycie się i złożycie wdzięczny dar PANU. (28) W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, gdyż jest to Dzień Pojednania, aby dokonać za was przebłagania przed PANEM, waszym Bogiem. (29) Co więcej, kto nie ukorzy się w tym właśnie dniu, zostanie usunięty ze swojego ludu. (30) Każdego, kto by w tym dniu wykonywał jakąkolwiek pracę, wytępię spośród jego ludu. (31) Nie będziecie wykonywali żadnej pracy — jest to wieczysta ustawa dla waszych pokoleń we wszystkich waszych siedzibach. (32) Będzie to dla was szabat całkowitego odpoczynku, w tym dniu ukorzycie swe dusze. Rozpoczniecie w dziewiątym dniu tego miesiąca wieczorem i będziecie obchodzić swój szabat od wieczora do wieczora. (33) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (34) Przekaż synom Izraela: Od piętnastego dnia tego siódmego miesiąca, przez siedem dni, obchodzić będziecie dla PANA Święto Szałasów. (35) Pierwszego dnia zwołacie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. (36) Przez siedem dni będziecie składali PANU wdzięczne dary. Ósmego dnia także zwołacie święte zgromadzenie i złożycie PANU wdzięczny dar. Odbędzie się wówczas zgromadzenie szczególnie uroczyste, nie będziecie wykonywali żadnej ciężkiej pracy. (37) To są święta PANA, w których zwoływać będziecie święte zgromadzenia, aby złożyć PANU wdzięczny dar — ofiarę całopalną oraz z pokarmów, ofiarę rzeźną oraz z płynów, każdą stosownie do jej dnia, (38) niezależnie od ofiar składanych PANU w szabat, niezależnie od waszych darów, niezależnie od waszych ślubów i niezależnie od wszystkich waszych dobrowolnych ofiar, które będziecie składali PANU. (39) Od piętnastego więc dnia tego siódmego miesiąca, gdy zbierzecie plony ziemi, będziecie przez siedem dni obchodzić święto PANA. W pierwszym dniu ogłosicie odpoczynek szabatni i w ósmym dniu ogłosicie odpoczynek szabatni. (40) W pierwszym dniu weźmiecie najlepsze liście z drzew — liście palm, gałązki drzew liściastych, rózgi z nadbrzeżnych wierzb — i będziecie weselić się przed PANEM, waszym Bogiem, przez siedem dni. (41) Będziecie je obchodzić, jako święto dla PANA, przez siedem dni, co rok. Jest to wieczysta ustawa dla waszych pokoleń. Będziecie je obchodzić w siódmym miesiącu. (42) Będziecie wówczas mieszkać w szałasach, przez siedem dni — wszyscy tubylcy w Izraelu będą mieszkali w szałasach, (43) po to, aby wasze przyszłe pokolenia pamiętały, że w szałasach kazałem mieszkać synom Izraela, gdy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej — Ja, PAN, wasz Bóg. (44) Mojżesz ogłosił zatem synom Izraela te święta PANA.

Przekład Biblii Warszawskiej

Lev 23:1-99 bw
(1) Przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (2) Mów do synów izraelskich i powiedz im tak: Te są uroczystości świąteczne Pana, w które będziecie zwoływać święte zgromadzenia. Te są moje święta: (3) Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dnia siódmego będzie sabat, dzień całkowitego odpoczynku, uroczyście ogłoszone święto. Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to sabat Pana we wszystkich waszych siedzibach. (4) Te są uroczystości świąteczne Pana, święte zgromadzenia, które będziecie ogłaszać w ich oznaczonych czasach: (5) W miesiącu pierwszym, czternastego dnia tegoż miesiąca o zmierzchu jest Pascha Pana, (6) a piętnastego dnia tegoż miesiąca jest Święto Przaśników Pana. Przez siedem dni będziecie jedli przaśniki. (7) Pierwszego dnia będzie dla was ogłoszone święte zgromadzenie; żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, (8) lecz będziecie składać Panu ofiary ogniowe przez siedem dni. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie, nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. (9) I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (10) Przemów do synów izraelskich i powiedz im tak: Gdy wejdziecie do ziemi, którą ja wam dam, i będziecie zbierać żniwo, to snop z pierwocin waszego żniwa przyniesiecie do kapłana, (11) a on dokona obrzędu potrząsania tym snopem przed Panem, aby zyskać dla was upodobanie. Nazajutrz po sabacie kapłan dokona nim obrzędu potrząsania. (12) W dniu obrzędu potrząsania tym snopem złożycie roczne jagnię bez skazy na ofiarę całopalną dla Pana, (13) wraz z ofiarą z pokarmów dla niego z dwóch dziesiątych efy przedniej mąki, zaczynionej oliwą, jako ofiarę ogniową, woń przyjemną dla Pana, oraz jako ofiarę z płynów dla niego jedną czwartą hinu wina; (14) chleba zaś ani prażonego lub świeżego ziarna zboża jeść nie będziecie aż do tego dnia, w którym przyniesiecie swojemu Bogu dar. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń we wszystkich siedzibach waszych. (15)Od następnego dnia po sabacie, kiedyście przynieśli snop dla dokonania obrzędu potrząsania, odliczycie sobie pełnych siedem tygodni. (16) Aż do następnego dnia po siódmym sabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę z pokarmów dla Pana. (17) Ze swoich siedzib przyniesiecie na obrzęd potrząsania po dwa chleby, każdy z dwóch dziesiątych efy przedniej mąki. Będą one upieczone na kwasie jako pierwociny dla Pana. (18) Oprócz chleba złożycie w ofierze siedem rocznych jagniąt bez skazy, jednego cielca i dwa barany; będą one ofiarą całopalną dla Pana wraz z ich ofiarą z pokarmów i ofiarami z płynów. Są to ofiary ogniowe, woń przyjemna dla Pana. (19) Przyrządzicie też jednego kozła na ofiarę za grzech i dwa roczne jagnięta na ofiarę pojednania. (20) Kapłan dokona nimi wraz z chlebem pierwocin i oboma jagniętami obrzędu potrząsania przed Panem; są one poświęcone Panu, a należą do kapłana. (21) W tym samym dniu obwołacie święto. Będzie to dla was święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. Jest to wieczna ustawa we wszystkich waszych siedzibach dla waszych pokoleń. (22) A gdy będziecie żąć zboże ziemi waszej, to nie będziesz żął przy żniwie swoim pola swego do samego końca i nie będziesz zbierał pokłosia po swoim żniwie, pozostaw je dla ubogiego i dla obcego przybysza; Ja, Pan, jestem Bogiem waszym. (23) I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (24) Powiedz synom izraelskim tak: W miesiącu siódmym, pierwszego dnia tegoż miesiąca, będziecie mieli dzień odpoczynku, dzień pamiętny, obwołane trąbieniem, święte zgromadzenie; (25) żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, a składać będziecie ofiary ogniowe dla Pana. (26) I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (27) Dziesiątego dnia jednak tego samego siódmego miesiąca będzie dzień pojednania. Będzie to dla was święte zgromadzenie. Ukorzycie się i złożycie Panu ofiary ogniowe. (28) Żadnej pracy w tym dniu wykonywać nie będziecie, gdyż jest to dzień pojednania, aby pojednać się z Panem, Bogiem waszym. (29) Każdy zaś, kto się nie ukorzy w tym dniu, będzie wytracony ze swojego ludu. (30) Każdego, kto w tym dniu wykonywać będzie jakąkolwiek pracę, wytępię spośród jego ludu. (31) Żadnej pracy wykonywać nie będziecie; jest to wieczna ustawa dla waszych pokoleń we wszystkich siedzibach waszych. (32) Jest to sabat, dzień całkowitego odpoczynku. Ukórzcie się więc. Dziewiątego dnia tego miesiąca wieczorem, od wieczora do wieczora obchodzić będziecie wasz sabat. (33) I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (34) Powiedz synom izraelskim tak: Piętnastego dnia tego samego siódmego miesiąca będzie przez siedem dni Święto Szałasów dla Pana. (35) Pierwszego dnia będzie święte zgromadzenie. Żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, (36) przez siedem dni będziecie składać Panu ofiarę ogniową. Ósmego dnia będziecie mieli święte zgromadzenie i złożycie Panu ofiarę ogniową. Jest to uroczyste zgromadzenie, żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie. (37) To są święta Pana, które obwołacie jako święte zgromadzenia, aby składać Panu ogniowe ofiary: całopalne, z pokarmów, rzeźne i z płynów, każdą w swój dzień, (38) niezależnie od sabatów Pana, niezależnie od waszych darów i niezależnie od wszystkich waszych ślubów, i niezależnie od wszystkich waszych dobrowolnych ofiar, jakie będziecie składać Panu. (39) Lecz piętnastego dnia siódmego miesiąca, gdy zbierzecie plony ziemi, obchodzić będziecie święto Pana przez siedem dni. W pierwszym dniu będzie całkowity odpoczynek i w ósmym dniu będzie całkowity odpoczynek. (40) W pierwszym dniu weźmiecie sobie owocu ze szlachetnych drzew, gałązki palmowe, gałązki z drzew rozłożystych i z wierzby znad potoku i będziecie się weselić przed Panem, Bogiem waszym, przez siedem dni. (41) Będziecie je uroczyście obchodzić jako święto Pana przez siedem dni co rok. Jest to wieczna ustawa dla waszych pokoleń. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić, (42) będziecie mieszkać w szałasach przez siedem dni. Wszyscy krajowcy w Izraelu mieszkać będą w szałasach, (43) aby wiedziały wasze przyszłe pokolenia, że w szałasach kazałem mieszkać synom izraelskim, gdy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej. Ja, Pan, jestem Bogiem waszym. (44) I ogłosił Mojżesz synom izraelskim te święta Pana.

Przekłady żydowskie

Poniżej wstawiam 3 przekłady niechrześcijańskie, znaczy żydowskie, znane w naszej literaturze. Podkreślam rzeczy, które mnie dziwią. W tekstach tych wprowadzam też podział na paragrafy aby łatwiej się było orientować.

Hebrajska Tora (rabin Seacha Pecaric) (2001/2006)

Kpł 23:1-44 pec
(1) Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (2) Przemów do synów Jisraela i powiedz im: [Zawsze staraj się przyjść do Jerozolimy, żeby czcić] wyznaczone czasy Boga, [a Sanhedryn, który ustala kalendarz i] który wyznacza święte zwołania, [ogłosi co pewien czas rok przestępny, który będzie miał trzynaście miesięcy, pozwalając ci dotrzeć w porę do Jerozolimy].

[To] są Moje wyznaczone czasy: (3) przez sześć dni powszednich możesz wykonywać pracę, a w sobotę będzie Szabat, całkowity odpoczynek, zwołanie święte. Żadnych czynności [zakazanych] nie wykonacie, jest to Szabat dla Boga we wszystkich waszych siedzibach.

(4) To są wyznaczone czasy Boga, święte zwołania, które będą ustalone w ich właściwych porach [przez najwyższy sąd, który ogłosi początek każdego miesiąca, gdy pojawi się księżyc w nowiu].

(5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, [po szóstej godzinie halachicznej] po południu, [jest czas, żebyś przybliżył oddanie] pesach dla Boga.

(6) Piętnastego dnia tego miesiąca jest obchodzone święto Mac dla Boga. Będziecie jedli mace przez siedem dni. (7)Pierwszego dnia będzie święte zwołanie dla was, żadnej z czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać. (8) I będziecie przybliżać [dodatkowe oddania] ogniowe dla Boga przez siedem dni. Siódmego dnia będzie zwołanie święte, żadnej czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać.

(9)Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (10) Przemów do synów Jisraela i powiedz im: Gdy przyjdziecie do ziemi, którą Ja dam wam, i będziecie zbierać żniwo, przyniesiecie omer, pierwocinę z pierwszego waszego żniwa, do kohena. (11) I zakołysze omerem [na cztery strony] przed Bogiem, żeby był przyjęty [przez Boga] dla was. Kohen zakołysze tym w dniu przypadającym po pierwszym dniu odpoczynku [święta Pesach]. (12) I złożycie w dniu waszego zakołysania omerem barana doskonałego [bez skazy], pierwszorocznego, na oddanie wstępujące [ola] dla Boga. (13) [Towarzyszącym mu] oddaniem hołdowniczym [mincha] będą dwie dziesiąte [efy] wybornej mąki zmieszanej z oliwą na [oddanie] ogniowe, na zapach kojący dla Boga. A [towarzyszącym mu] darem wylania będzie jedna czwarta hinu wina. (14) Nie będziecie jedli chleba ani prażonego ziarna, ani krup z nowego plonu aż do tego właśnie dnia, dopóki nie przyniesiecie waszego oddania [omer] dla waszego Boga. Jest to wieczny bezwzględny nakaz dla waszych pokoleń we wszystkich waszych siedzibach.

(15) Od dnia przypadającego po pierwszym dniu odpoczynku [święta Pesach], w dniu, kiedy przyniesiecie omer na zakołysanie, będziecie liczyć dla siebie siedem pełnych tygodni. (16) Będziecie liczyć do pięćdziesięciu dni, [lecz nie włączając pięćdziesiątego], do dnia, który przypada po siedmiu tygodniach. [Pięćdziesiątego dnia] przybliżycie [pierwsze] oddanie hołdownicze [mincha] z nowego [plonu] dla Boga. (17) Z waszych siedzib [w ziemi Jisraela] przyniesiecie chleb, który jest przeznaczony [na chwałę Boga]: dwa [bochenki zrobione] z dwóch dziesiątych efy. Będą zrobione z wybornej mąki i będą pieczone z zakwasem, [bo są] oddaniem z pierwocin dla Boga. (18) I przybliżycie w oddaniu razem z chlebem siedem doskonałych baranów, pierwszorocznych, i jednego młodego byka, i dwa barany. Będą oddaniem wstępującym [ola] dla Boga, razem z ich oddaniami hołdowniczymi i darami wylania. Jest to [oddanie] ogniowe na kojący zapach dla Boga. (19) I złożycie jednego kozła na oddanie za grzech [chatat] i dwa barany pierwszoroczne jako zarzynane na ucztę oddania pokojowego [zewach haszlamim]. (20) Kohen zakołysze chlebem z oddaniem z pierwocin [i dwiema owcami] jako zakołysanie przed Bogiem. Dwa barany będą święte dla Boga, należeć będą do kohena. (21) I ogłosicie ten właśnie dzień zwołaniem świętym dla was, żadnych czynności zakazanej pracy nie wykonacie. Jest to wieczny bezwzględny nakaz we wszystkich waszych siedzibach dla waszych pokoleń. (22) Gdy będziecie zbierać żniwo waszej ziemi, nie będziesz [ścinał] całkowicie skrajów twojego pola podczas żniwa, [będzie to zostawione dla biednych], ani nie będziesz zbierał kłosów twojego żniwa, [które upadły przypadkiem]. Pozostawisz je dla biednego i dla konwertyty. Ja jestem Bóg, wasz Bóg.

(23) Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (24) Przemów do synów Jisraela: W siódmym miesiącu, pierwszego dnia miesiąca, będzie dla was Szabaton, na przypomnienie [związania Jicchaka] - dęcie [w szofar], święte zwołanie. (25) Żadnej czynności zakazanej pracy nie wykonacie. I przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga.

(26) Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (27) Ale dziesiątego dnia tego siódmego miesiąca jest Jom Hakipurim [Dzień Przebłagań], będzie to święte zwołanie dla was i musicie pościć, [całkowicie wstrzymując się od jedzenia i picia]. I przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga. (28) I żadnej zakazanej czynności nie będziecie wykonywać tego właśnie dnia, bo jest to dzień przebłagań, żeby przebłagać [za was] przed Bogiem, waszym Bogiem. (29) Każdy człowiek, który nie będzie pościł właśnie tego dnia, będzie odcięty od swojego ludu. (30) I każdego człowieka, który będzie wykonywał zakazane czynności właśnie tego dnia - tego człowieka Ja zniszczę spośród jego ludu. (31) Żadnych zakazanych czynności nie będziecie wykonywać, jest to wieczny bezwzględny nakaz na wasze pokolenia, we wszystkich waszych siedzibach. (32) Jest to Szabat wszystkich Szabatów dla was, [całkowite zaprzestanie pracy - dzień], gdy musicie pościć. [Zaczynając od] dziewiątego dnia miesiąca wieczorem, od wieczora do wieczora, będziecie przestrzegać dnia odpoczynku wstrzymując się od wszelkiej pracy.

(33) Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (34) Przemów do synów Jisraela: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest obchodzone święto Sukot, siedem dni dla Boga. (35) Pierwszego dnia będzie święte zwołanie, żadnej czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać. (36) Przez siedem dni przybliżać będziecie [oddanie] ogniowe dla Boga. Ósmego dnia będzie święte zwołanie dla was i przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga. Jest to [czas, gdy Bóg] zatrzymuje [żydowski naród, by był z Nim jeszcze jeden dzień dłużej]. Żadnej czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać. (37) To są wyznaczone czasy Boga, które wyznaczycie na święte zwołania. Przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga, oddanie wstępujące [ola] i oddanie hołdownicze [mincha], [a także inne] oddania zarzynanych na ucztę [zewach haszlamim] i ich dary wylania - każdego dnia według jego wymogów, (38) oprócz oddań szabatowych dla Boga i waszych darów i oprócz wszystkich waszych ślubowań i oprócz wszystkich waszych dobrowolnych darów, które dacie dla Boga. (39) Ale na piętnasty dzień siódmego miesiąca zbierzecie plon ziemi, będziecie obchodzić święto Boga przez siedem dni. Pierwszy dzień będzie dniem odpoczynku i ósmy dzień będzie dniem odpoczynku. (40) I weźmiecie sobie pierwszego dnia owoc cytrusowego drzewa, [nierozsunięte] liście palmy, gałązkę mirtu i wierzby znad potoku. I będziecie się radować przed Bogiem, waszym Bogiem, przez siedem dni. (41) I będziecie je obchodzić, święto dla Boga, przez siedem dni w roku. Jest to wieczny bezwzględny nakaz dla waszych pokoleń, że będziecie obchodzić je w siódmym miesiącu. (42)Przez siedem dni będziecie żyć w sukot [szałasach]. Każdy urodzony w Jisraelu [i konwertyta] będą żyć w sukot, (43) po to, żeby twoje [przyszłe] pokolenia wiedziały, że sprawiłem, iż synowie Jisraela będą żyć w [obłokach sławy, które przypominają szałasy święta] Sukot, gdy ich wywiodłem z ziemi Micrajim.

Ja jestem Bóg, wasz Bóg. (44) I oznajmił Mosze synom Jisraela [te prawa] o wyznaczonych czasach Boga.


Pięcioksiąg Mojżesza - J. Mieses (1931)

Kpł 23:1-44 mieses
(1) Wiekuisty rzekł do Mojżesza mówiąc: (2) „Rzeknij do Synów Izraela i powiedz im: „Święta Wiekuistego, na które zwoływać będziecie zebrania święte, oto to są święta moje: (3) przez sześć dni wykonywuje się robotę, ale dnia siódmego: odpoczynek najściślejszy [odpoczynek (sobota, = szabbat) nad odpoczynkami], zebranie święte, żadnej pracy nie wykonywujcie, jest to odpoczynek [sobota,=szabbat] poświęcony Wiekuistemu we wszystkich siedzibach waszych. (4) Oto święta Wiekuistego, zebrania święte, które zwoływać będziecie w czasie swoim. (5) Pierwszego miesiąca, czternastego dnia miesiąca tego przed wieczorem – [ofiara] pesach dla Wiekuistego. (6) Piętnastego dnia miesiąca tegoż uroczyste święto przaśników; przez siedem dni będziecie spożywać przaśniki. (7)Pierwszego dnia miewajcie zebranie święte, żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie. (8) Przez [wszystkie] siedem dni będziecie składać ofiarę ogniową Wiekuistemu. Siódmego dnia miewajcie [również] zebrania święte, żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie”. (9) Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: (10) „Przemów do Synów Izraela i rzeknij do nich: „Skoro wnijdziecie do Kraju, który Ja oddaję wam, i będziecie żniwo jego żąć, – będziecie przynosili do kapłana snop pierwocin waszego żniwa; (11)on zaś niech dokona obrotu snopem tym przed Wiekuistym dla przysporzenia łaski wam, nazajutrz po dniu [świątecznym] odpoczynku niech kapłan dokona nim obrotu. (12) Wy zaś przyrządzicie w dniu, w którym będziecie snopem tym obrotu dokonywać – jagnię jednoroczne bez skazy, jako ofiarę całopalną dla Wiekuistego, – (13) ofiarę śniedną jego: dwie dziesiąte [efy] mąki przedniej, zaczynionej w oliwie, na ofiarę ogniową dla Wiekuistego ku woni miłej, oraz zalewkę z jednej ćwiartki hina wina. (14) Wszakże chleba, ziarna parzonego, albo kłosów świeżych nie będziecie spożywali, aż do tego właśnie dnia, dopóki nie przyniesiecie ofiary Boga waszego. Przepis to wieczysty dla pokoleń waszych we wszystkich siedzibach waszych. (15) Nazajutrz po tym [dniu świątecznym] odpoczynku, to jest od dnia, w którym przyniesiecie snop obrotu, rozpoczniecie liczyć sobie, – a niech to będzie tygodni pełnych siedem, – (16)aż nazajutrz po tygodniu siódmym naliczycie dni pięćdziesiąt. Wówczas złożycie ofiarę śniedną nową [z nowych zbiorów] dla Wiekuistego: (17) Z siedzib swoich przyniesiecie chleb obrotu: dwa bochenki z dwóch dziesiątych mąki przedniej niechaj będą, z kiszonego ciasta zostaną upieczone, jako pierwociny dla Wiekuistego. (18) Wraz z tym chlebem przyniesiecie [w ofierze] siedem jagniąt jednorocznych bez skazy, cielca jednego i baranów dwa, które będą całopaleniem dla Wiekuistego, oraz śniedną ich ofiarę i zalewki ich, – jako ofiarę ogniową ku woni miłej dla Wiekuistego. (19) Ponadto przyrządzicie jednego kozła na ofiarę zagrzeszną, zaś dwoje jagniąt jednorocznych, jako ofiarę pokojową. (20) Kapłan niech dokona obrotu niemi, wraz z tym chlebem pierwocin przed Wiekuistym, oraz obu jagniętami: niech będą poświęcone Wiekuistemu [a przypadają] kapłanowi. (21) Na ten właśnie dzień będziecie ogłaszali, – miewajcie zebranie święte, żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie: Przepis to wieczysty we wszystkich siedzibach waszych dla pokoleń waszych. (22) Gdy będziecie żniwo żąć w Kraju waszym, nie odżynaj kraju pola twego, gdy ty żniesz, ani też nie zbieraj pokłosia żniwa twego, – pozostawisz je biednemu, albo przychodniowi. Ja jestem Bogiem waszym Wiekuistym”. (23) Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: (24) „Rzeknij do Synów Izraela: „Siódmego miesiąca, pierwszego dnia w miesiącu, miewajcie odpoczynek, przypominanie się [Bogu] trąbieniem, zebranie święte. (25) Żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie. Będziecie składać wówczas ofiarę ogniową Wiekuistemu”. (26) Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: (27)„Wszelako dziesiątego dnia tegoż miesiąca siódmego: dzień to rozgrzeszenia [kippurim], miewajcie zebranie święte, umartwiajcie siebie i składajcie ofiarę ogniową Wiekuistemu. (28) Żadnej pracy nie wykonywujcie tegoż właśnie dnia, gdyż to dzień jest rozgrzeszenia, ażeby rozgrzeszać was przed Bogiem waszym Wiekuistym. (29) Zaprawdę każda osoba, która nie będzie umartwianą tego właśnie dnia, zostanie wytraconą ze swojego ludu. (30) Każdą osoba, która będzie wykonywać jakąkolwiek pracę tego właśnie dnia, – osobę tę wygubię z pośród ludu jej. (31) Więc żadnej pracy nie wykonywujcie. Przepis to wieczysty dla pokoleń waszych we wszystkich siedzibach waszych. (32) Najściślejszy to jest odpoczynek dla was. Będziecie umartwiali siebie dziewiątego dnia miesiąca tego ze zmierzchem, od wieczora do wieczora będziecie obchodzili odpoczynek [dzień, świąteczny odpoczynku] wasz”. (33) Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: (34) „Rzeknij do Synów Izraela, mówiąc: „Piętnastego dnia tegoż miesiąca siódmego – święto Szałasów [sukkot] przez siedem dni dla Wiekuistego. (35) Pierwszego dnia zebranie święte: żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie. (36) Przez [wszystkie] siedem dni będziecie składać ofiarę: ogniową Wiekuistemu, ósmego dnia zaś miewajcie [również] zebranie święte i składajcie ofiarę ogniową Wiekuistemu, dzień to bowiem służby Bożej, żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie. (37) Te są oto święta Wiekuistego, na które będziecie zwoływać zebranie święte, ażeby składać ofiarę ogniową Wiekuistemu: całopalną, oraz śniedną, ofiarę zarzynaną i zalewkę: dnia każdego, – co należy doń, (38)oprócz sobót Wiekuistego, oprócz darów waszych, oprócz wszelkich ślubowań waszych i też oprócz wszelkich dobrowolnych darów waszych, które będziecie oddawali Wiekuistemu. (39) Wszelako piętnastego dnia tegoż miesiąca siódmego; zebrawszy plon Kraju obchodźcie święto Wiekuistego przez dni siedem: dnia pierwszego odpoczynek i dnia ósmego odpoczynek. (40) Weźmiecie sobie dnia pierwszego owoc z drzewa okazałego [hadar], gałązki drzew palmowych, gałąź drzewa rozłożystego, oraz wierzbiny przyrzeczne i będziecie się radować przed Bogiem waszym Wiekuistym przez dni siedem. (41) Będziecie uroczyście obchodzili święto to, jako Święto dla Wiekuistego przez siedem dni w roku, – przepis to wieczysty w pokoleniach waszych, – w siódmym miesiącu uroczyście obchodźcie je. (42) W szałasach będziecie przebywać przez dni siedem: wszyscy urodzeni w Izraelu niech w szałasach przebywają, (43) ażeby wiedziały pokolenia wasze, iż w szałasach sadowiłem Synów Izraela, gdy wywiodłem [na wolność] ich z Kraju Egipskiego. Ja jestem Bogiem waszym Wiekuistym”. (44) I Mojżesz ogłosił święta Wiekuistego Synom Izraela.


Przekłady Izaaka Cylkowa (1883/1914)

Kpł 23:1-44 cyl
(1) I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak: (2) „Oświadcz synom Israela a powiedz im: uroczystości Wiekuistego, w których obwieszczać będziecie zgromadzenia świąteczne - oto uroczystości Moje: (3) Sześć dni będzie wykonywana robota, a dnia siódmego - Sabbat, wielki odpoczynek, - zgromadzenie świąteczne, żadnej roboty nie wykonywajcie; Sabbat to Wiekuistego we wszystkich siedzibach waszych. (4) Oto uroczystości Wiekuistego, zgromadzenia świąteczne, które obwieszczać macie w czasie swoim. (5) Miesiąca pierwszego, czternastego tegoż miesiąca, ku wieczorowi: Pesach Wiekuistemu. (6) A piętnastego dnia tegoż miesiąca święto przaśników Wiekuistemu. Przez siedm dni przaśniki jadać będziecie. (7) Dnia pierwszego zgromadzenie świąteczne będzie u was; żadnej pracy uciążliwej nie wykonywajcie. (8) A składajcie ofiary ogniowe Wiekuistemu przez siedm dni; siódmego zaś dnia - zgromadzenie świąteczne; żadnej pracy uciążliwej nie wykonywajcie!” (9) I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak: (10) „Oświadcz synom Israela a powiedz im: Gdy wnijdziecie do ziemi, którą oddaję wam, a zżynać będziecie użątek jej; przyniesiecie tedy snop z pierwocin użątku waszego do kapłana; (11)I przedstawi on snop przed obliczem Wiekuistego, aby uzyskać dla was upodobanie; nazajutrz po święcie przedstawi go kapłan. (12) Wy zaś przygotujecie w dzień przedstawienia przez was snopu, jagnię zdrowe, roczne, na całopalenie Wiekuistemu. (13) A przytem - ofiary jego śniednej, - dwie dziesiąte efy przedniej mąki, zaczynionej oliwą, na ofiarę ogniową Wiekuistemu, na woń przyjemną, a zalewki do niego, - wina czwartą część hinu. (14) A żadnego chleba, prażonych ziarn, i świeżych kłosów nie będziecie jadali, aż po sam dzień, w którym przyniesiecie ofiarę Bogu waszemu: ustawa to wieczna w pokoleniach waszych, we wszystkich siedzibach waszych. (15) I liczyć sobie będziecie od drugiego dnia święta, - od dnia, któregoście przynieśli snop przedstawienia, siedm tygodni - pełnych być powinno. (16)Aż do dnia następującego po siódmym tygodniu odliczycie pięćdziesiąt dni, a wtedy złożycie ofiarę śniedną nową Wiekuistemu. (17) Z siedzib waszych przyniesiecie dwa chleby przedstawienia; z dwóch dziesiątych efy przedniej mąki będą; z zakisem upieczone być powinny: pierwociny to Wiekuistemu. (18)A przyniesiecie z tym chlebem siedm jagniąt zdrowych, rocznych, i cielca jednego, i baranów dwa; będą one całopaleniem Wiekuistemu, wraz z ofiarą ich śniedną i zalewkami ich, - ofiarą ogniową na woń przyjemną Wiekuistemu. (19) Przygotujecie też kozła jednego na ofiarę zagrzeszną i dwa jagnięta roczne na ofiarę opłatną. (20) I przedstawi je kapłan wraz z chlebami pierwocin, jako przedstawienie przed Wiekuistym, razem z dwoma jagniętami: poświęconem to będzie Wiekuistemu dla kapłana. (21)I ogłosicie dnia tego, aby zgromadzenie świąteczne było u was; żadnej roboty uciążliwej nie wykonywajcie: ustawa to wieczna we wszystkich siedzibach waszych, w pokoleniach waszych. (22) A gdy zżynać będziecie użątek ziemi waszej, do skrajów pola twojego nie wyżynaj, a pokłosia żniwa twego nie podbieraj, ubogiemu i cudzoziemcowi zostaw je: Jam Wiekuisty, Bóg wasz!” (23) I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak: (24) „Oświadcz synom Israela i powiedz: miesiąca siódmego, pierwszego tegoż miesiąca, będzie u was święto uroczyste, przypominanie trąbą, zgromadzenie świąteczne: (25) Żadnej roboty uciążliwej nie wykonywajcie, a składajcie ofiarę ogniową Wiekuistemu.” (26) Rzekł też Wiekuisty do Mojżesza, tak: (27) „Dziesiątego wszakże tegoż miesiąca siódmego, - dzień przebaczenia: zgromadzenie świąteczne będzie u was; a będziecie udręczali dusze wasze i złożycie ofiarę ogniową Wiekuistemu. (28)A żadnej roboty wykonywać nie będziecie w tenże dzień; bo dzień to przebaczenia, aby uzyskać przebaczenie dla was, przed obliczem Wiekuistego, Boga waszego! (29) A wszelka dusza, któraby nie udręczała się dnia tego, wytrąconą niechaj będzie z ludu swojego. (30) Wszelka też dusza, któraby wykonała jakąkolwiek robotę w tenże dzień, wytrącę duszę tę z pośród ludu jej. (31) Żadnej roboty nie wykonywajcie: ustawa to wieczna w pokoleniach waszych, we wszystkich siedzibach waszych. (32) Sabbat - wielki odpoczynek to u was, i udręczać będziecie dusze wasze: dziewiątego tegoż miesiąca wieczorem; od wieczora do wieczora święcić będziecie Sabbat wasz!” (33) I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak: (34)Oświadcz synom Israela i powiedz: od piętnastego dnia tegoż miesiąca siódmego, - święto szałasów - przez siedm dni, Wiekuistemu. (35) Dnia pierwszego - zgromadzenie świąteczne; żadnej roboty uciążliwej wykonywać nie będziecie. (36) Przez siedm dni składać będziecie ogniowe ofiary Wiekuistemu; dnia ósmego - zgromadzenie świąteczne będzie u was, i złożycie ofiarę ogniową Wiekuistemu, świętowanie to, - żadnej roboty uciążliwej nie wykonacie. (37) Oto uroczystości Wiekuistego, w których obwieszczać będziecie zgromadzenia świąteczne, ażeby składać ofiary ogniowe Wiekuistemu: całopalenia i ofiary śniedne, ofiary bite i zalewki, każdą w dzień swój. (38) Oprócz sabbatów Wiekuistego, i oprócz darów waszych, i oprócz wszystkich objat waszych i oprócz wszystkich dobrowolnych podarków waszych, które składać będziecie Wiekuistemu. (39) Wszakże piętnastego dnia miesiąca siódmego, gdy zbierzecie plon ziemi, obchodzić wam uroczystość Wiekuistemu przez siedm dni: dnia pierwszego święto uroczyste, i dnia ósmego święto uroczyste. (40) I weźmiecie sobie dnia pierwszego owoc drzewa hadar, pąki palmowe, gałązki drzewa rozłożystego i wierzbiny porzeczne, i weselcie się przed Wiekuistym, Bogiem waszym, przez siedm dni. (41) I tak obchodzić wam to święto Wiekuistego przez siedm dni do roku: ustawa to wieczna w pokoleniach waszych. Miesiąca siódmego obchodzić je będziecie. (42) W szałasach mieszkać będziecie przez siedm dni; każdy krajowiec w Israelu mieszkać będzie w szałasach. (43) Aby wiedziały pokolenia wasze, że w szałasach osadziłem synów Israela, gdym wywiódł ich z ziemi Micraim - Ja Wiekuisty, Bóg wasz!” (44) I wygłosił Mojżesz uroczystości Wiekuistego synom Israela.

 

Kategorie: _blog, biblia / studium, teologia / biblia / studia, biblia


Słowa kluczowe: święta pana, pesach, przaśniki, dzień pojednania, święto szałasów, święto jom kippur, jezus, pascha, święta pańskie, kpł23


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (1)

ziutecky@gmail.com, April 5, 2020 23:35 Skomentuj komentarz


Może nie miałeś czasu - ale z po przeczytaniu tych notatek widzę bałagan z datami. Wykluczenia szabatu itp. A wszystko tak jak mówiłem z na początku spotkania z powodu braku podstaw kalendarza żydowskiego :)

W skrócie: szabaty są ZAWSZE 8,15,22,29 dnia miesiąca. 1 dzień miesiąca NIE JEST "niedzielą", czy "poniedziałkiem" - to święto. Czyli miesiąc wygląda tak:

1 dzień miesiąca, 6 dni+szabat, 6 dni+szabat, 6 dni+szabat, 6 dni+szabat   -> oraz brak (i/lub), 1 (i/lub) 2 dzień tygodnia w zależności, czy już mamy czy jeszcze nie pełnię księżyca. Bo miesiąc księżycowy to 29,5 dnia. Gdy przed przesileniem wiosennym "zmieści się" miesiąc, to dodawali 13 miesiąc.

Tyle w skrócie.

Skomentuj notkę

Disclaimers :-) bo w stopce coś wyglądającego mądrze można napisać. Wszystkie powyższe notatki są moim © wymysłem i jako takie związane są ze mną. Ale są też materiały obce, które tu przechowuję lub cytuje ze względu na ich dobrą jakość, na inspiracje, bądź ilustracje prezentowanego lub omawianego tematu. Jeżeli coś narusza czyjeś prawa - proszę o sygnał abym mógł czym prędzej naprawić błąd i naruszeń zaniechać.