Kategoria: biblia


3 marca 2024 (niedziela), 14:10:10

Harmonizacja zapowiedzianych wydarzeń końca świata (notatka robocza)

Najpierw wyjaśnienie:

Wyjaśnijmy to bo używam słowa "harmonizacja" albo synchronizacja a o co chodzi z tą pracą nad tekstem Objawienia św. Jana:

- dzwięki opisuje się różnymi parametrami, jednym z nich jest wysokość dzwięku, rozumiana jako częstotliwość drgań. Częstotliwość 440Hz to dźwięk, który w muzyce określa się jako "A", z tej podstawowej gamy, którą najczęściej opisujemy jako dzięki C, D, E, F, G, A, H, C5, albo czasem "do", "re", "mi", "fa"…. a co na klawiaturze widać w postaci tych białych klawiszy, na środku klawiatury.

- harmonia to sztuka łączenia dźwięków o różnych częstotliwościach w sposób tworzący dzwięk bardziej złożony ale słuchacza wytwarzajacy określone emocje. Taki podstawowy „przyjemny" trójdźwięk to C-E-G, ale jak go zastąpimy przez C-es-G (obniżenie E o pół tonu) to będzie nam smutniej, a jak zdobimy C-es-ges to smutek się jeszcze bardziej pogłębi. Kto ma przed sobą klawiaturę niech sobie naciśnie i sprawdzi czy się zasmuci.

Ale dość o muzyce - teraz o harmonizacji w Biblii. Otóż mamy co najmniej w Piśmie co najmniej 3 miejsca, które opisują sekwencje wydarzeń przy końcu świata. Taka podstawa, którą wypada znać to: Mt24, Księga Objawienia rozdziały 6-11, no i Daniel, rozdział 9 okolice wersu 27. A skoro są tam sekwencje wydarzeń to to jakoś nam to brzmi. No i chodzi o to aby sprawdzić czy te 3 sekwencje brzmią również ze sobą, sprawdzić czy opisane są te same wydarzenia w takiej samej kolejności.

No i to chcemy zrobić w środę - synchronizację, albo inaczej harmonizację.

A teraz dane do harmonizacji:

 


Kategorie: _blog, biblia / studium, ipp ktw, kfc


Słowa kluczowe: eschatologia, Mt24, Dn9, Ap, ap6, harmonizacja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 stycznia 2024 (wtorek), 11:06:06

Struktura Księgi Hioba wg Marcina Majewskiego

W nagramym i dostępnym na YT wykładzie pokazał to tak:
Struktura-Ksiegi-Hioba-Marcin-Majewski

 

A ja uważam, że tak i dziś (styczeń 2024) nawet trudno mi to porównać więc tylko zachowuję sobie

1. Zawiązanie akcji – 1-2

2. Dialogi Hioba z przyjaciółmi - 3-27

3. Mądrość o sobie - 28 Hymn o mądrości

4. Hiob - kolejne rozważania – 29, 30, 31 Mowa Hioba: Skarga i obrona

5. Elihu u Hioba – 32:2nn

6. Bóg objawia się Hiobowi - 38-42:4

7. Hiob o swojej przemianie - 42:5n

8. Zakończenie historii Hioba - 42:7nn


Kategorie: _robocze, biblia, teologia / biblia, teologia / biblia / studia, lekcja


Słowa kluczowe: hiob, Bóg, obrazy Boga, księga hioba, hi


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 grudnia 2023 (czwartek), 19:02:02

Kompozycja Gen1 wg. Marka K.

Kompozycja Gen 1 wg. Marka K.

Rodzaju 1:1- 2:1 (Kompozycja)

Rodzaju 1:1-2. Na poczatku Bog stworzyi niebo i ziemie (bezkształtna, pusta, ciemna)

I Rodzaju 13-5 Dzień pierwszy • swiatiość

II Rodzaju 1:6-8. Dzień drugi - pozdział wód, pod i nad sklepleniem (niebem).

III Rodzaju 1:9-13. Dzleń trzecl - ląd wyłania się z mórz; stworzenie roślin i drzew

IV Rodzaju 1:14-19 Dzień czwarty - Stworzenle świateł rzadzacych dniem i nocą

V Rodzaju 1:20-23 Dzień piąty- stworzenie istot morskich I ptaków.

VI Rodzaju 1:24-31 Stworzenle zwlerzat lądowych oraz człowieka na Boży obraz. Rosliny, owoce na pokarm.

Rodzaju 2:1 Ukończenie nieba i ziemi i ich zastępów.

 

Obrazek do tego:

C4D4AE48-E7BF-4DA5-B057-E93805AE3F54


Kategorie: biblia, teologia / biblia / studia, _blog


Słowa kluczowe: stworzenie, stworzyciel, gen1


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
6 listopada 2023 (poniedziałek), 10:16:16

Ewangelista Łukasz - lekarz albo historyk? na pewno pisarz.

Ewangelia Łukasza napisana jest w formie listu, długiego listu, którego autor tak określił cel swojego pisania:

(1) Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, (2) tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. (3) Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, (4) abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. (5) Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan,(...)
(Łk 1:1-5 bt5)

Zobacz jak dużo tu informacji:

  • adresat - dostojny Teofil
  • cel: przekonać Teofila o całkowitej pewności nauk, których mu udzielono
  • wniosek: Teofil został przez kogoś pouczony na temat życia i dzieła Pana Jezusa
  • Łukasz pisze dzieło tak jak je pisał historyk - opisuje dokładnie czasy.... - za króla Heroda 

A potem, dwa rozdziały dalej czytamy:

(1) W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. (2) Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. (3) Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. (4) Udał się także Józef (...)
(Łk 3))

Obserwacja: Wydarzenia dobrze wpisane są w kontekst historyczny.

  • wspomniany spis ludności za cezara Augusta;
  • podany fakt, że Kwiryniusz był wielkorządca Syrii (pewnie prowincji rzymskiej);
  • na wiązanie do buntu, (choć zapewne innego) które wywołał spis jest w Dz 5:37 - gdy Gamaliel wspomina o tym w sanhedrynie.

A Dzieje Apostolskie, czyli drugi tom dzieła ewangelisty Łukasza zaczyna się tak:

(1) Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku (2) aż do dnia, w którym dał polecenia Apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. (...)

(Dz 1) 

Wniosek: Dzieła Łukasza to dzieła historyka, pisane dla pogan myślących po grecku.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: Łk


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 listopada 2023 (niedziela), 15:26:26

Apokalipsa - Lista miejsc w NT zawierających eschatologię (praca w grupie IPP-KTW)

Ten materiał to wspólna praca z grupce IPP-KTW w niedzielne popołudnia (września i październik 2023). Materiał wejściowy to lista przygotowana przez Ariusza w trakcie wspólnego badania tematu z Piotrkiem P. i Krzyśkiem K. w Bytomiu, gdzieś w 2019.

Legenda - kody klasyfikatorów (du wydrukowania)

Ważność tego miejsca:

1 - bezwzględnie należy to znać
2 - ...
3 - ładne, więc tylko warto wiedzieć

Nauczanie czy zachęta?

(Z) - zachęta
(N) - nauczanie

Tematy:

#An - Antychryst
#Cz - czuwajcie!
#PJ - przyjście Jezusa
#Pr - przemiana ciał
#Ks - Koniec świata
#Nz - Nowe rzeczy: niebo i ziemia
#S - Sąd, sądy i sądzenie
#Za - zachęta
#Zc - Znak Czasu
#Zu - Zmartwychwstanie umarłych 

 

Rozwinięcie listy miejsc w Nowym Testamencie,
które wypada znać i uwzględniać
przy analizie Objawienia Janowego:

Spotkania w sierpniu -

  1. Mt 24, 25 -> w innym materiale
  2. pozostałe Ewangelie (Mk, Łk, J) -> czekamy aż się pojawi Ariusz i to z nami przerobi
  3. ST -> do zrobienia (Dn, Zach, Mal, .....)

 

 Spotkanie w niedzielę, 10 września 2023
  1. Dz 1:11 - (1, N, #PJ) o tym, że Jezus przyjdzie tak jak odszedł (jak odszedł?)
  2. Dz 2,16-21 o przyszłości wg. Joela (2, #ZC, #KŚ)
    • .19 - będą cuda w niebie - ale które, czy te po ukrzyżowaniu, czy jakieś kolejne -> to pasuje do Objawienia Janowego
    • .20 - znaki na słońcu #ZC
    • .21 - ale każdy kto będzie wzywać imienia Pana zostanie zbawiony - to może być o dniach ostatnich.
    • tu jest definicja Dnia Pana (Dzień Pański)
  3. Dz 3:19-21 - (#PJ, #Ks) Jezus będzie w Niebie do czasu aż przyjdzie i odnowi wszystkie rzeczy
    1. czyli będzie gorąco, będzie to męczące - #ZC
    2. ludzie się nawrócą i to ...
    3. ... to spowoduje ochłodę zelżenie tego stanu
    4. w takim stanie doczekam zstąpienia Jezusa #PJ
    5. Jezus jest w niebie zatrzymany
  4. Dz 17:31 - (1, N, #S) -
    1. Bóg ustanowił dzień sądu, (#S)
    2. w którym będzie sądził świat sprawiedliwie (#S)
    3. będzie to robił przez Jezusa Chrystusa
  5. Dz 24:15 (1, N, #Zu) - przed namiestnikiem Festusem Paweł mówi, że wierzy w zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych (#ZU)
  6. Rz 2:1-16 - (2, N, #S) Bóg w przyszłości będzie sądził
    1. będzie dzień gniewu
    2. będzie dzień objawienia
    3. (.5) będzie dzień sprawiedliwego sądu - wg uczynków (#S)
    4. jedni życie wieczne
    5. inni zapalczywość udrękę, gniew., utrapienie i ucisk (#KS)
    6. (.16) Bóg będzie sądzić przez Jezusa ukryte sprawy ludzkie. (#S)
  7. Rz 8:17-25 (2, Z) jesteśmy dziedzicami i będziemy otoczeni chwałą
    1. w przyszłości chwalą ma się objawić
    2. objawią się Dzieci Boże (#No - Nowe rzeczy)
    3. stworzenie zostanie uwolnię z niewoli skażenia
    4. my też oczekujemy - odkupienia naszego ciała (#ZU)
  8. Rz 11:25 (1, N, #PJ) Jezus przyjdzie z Syjonu
    1. .25c - wejdą poganie
    2. .26 - cały Izrael będzie zbawiony (#PI)
    3. 26b - Przyjdzie z Synu wybawiciel (Ps 14.7, Iz 59:2. Ps 14:7, 47:9)
  9. Rz 14:9-12 (1, #S) - 
    1. .9 Jezus będzie panował nad umarłymi i żywymi (#No, #Zu)
    2. .10b Wszyscy staniemy przed trybunałem TR: Chrystusa NA: Boga (#S)
  10. Rz 16:20 (1, Z, #Ks) - Bóg zetrze wkrótce (EIB: rychło, szybko) szatana pod naszymi stopami.

Spotkanie 17 września

  1. 1Kor 1:7-9
    • (2, #Zc) oczekujemy objawienia się Jezusa
    • a wiemy, że (…) a wierny jest Bóg i nas zachowa (Z)
  2. 1Kor 3:13 (1, N, #S) dzień pański ujawni jakie jest dzieło każdego: spłonie lub przetrwa
    (czytać całe: 1Kor 3:8-15)
  3. 1Kor 4:3-5 (2, Z, N, #S) 
    • Pan przyjdzie
    • Pan przyjdzie i rozjaśni to, co w ciemnościach ukryte, i ujawni zamysły (ukaże BG: zamiary) 
    • Wtedy każdy otrzyma od Boga pochwałę
  4. 1Kor 6:14 - w wykładzie o ciele jest zapewnienie, że "Bóg zaś Pana wzbudził i nas także wzbudzi swą mocą".
    • Dobry przykład wplecenia ważnej prawdy w inne nauczanie. (czytać od 6:12-16)
  5. 1Kor 13:9-10,12 - przyjdzie to, co doskonałe, a co częściowe, straci na znaczeniu. (#No)
  6. 1Kor 15 - dużo dogmatyki i eschatologii (1, N)
    • czytać 1Kor15:
    • .12 - fałszywa teza: nie ma zmartwychwstania! Paweł z nią się rozprawia.
    • .22 wszyscy zostaną ożywieni (#ZU)
    • (#Zu) 23-26 kolejność zmartwychwstania -> Ap 20:5 -
    • rozpisać sekwencje !!!! rozpisać .22-28
      • #KKK10 - umieramy .22 umieramy ale będziemy ożywieni
      • .22a #KKK20 - Chrystus zmatwychwtanie jako pierwocina
      • .23b #KKK30 - zmartwychwstaną ci, którzy należą do Chrystusa w czasie Jego przyjścia
      • .24 #KKK40 - nasianie koniec, gdy 
      • .27 wszystko jest poddane Jezusowi
        • podda wszystkich wrogów
        • .26 i jeszcze śmierć - też będzie zniszczona
      • .28 Jezus przekazuje królowanie Bogu i podporządkowuje się Ojcu ?
    • sekwencja od .35-...
      • .35a umieramy bo musi umrzeć
      • .25b - będziemy wskrzeszeni
      • (#Zu) .35  O ciała zmartwychwstaniu - jak to się dzieje?
    • sekwencja .44-.57
      • sekwencja:
        • 44 pierwsze ciało cielesne (z duszą),  
        • drugie ciało z duchem
      • sekwencja
        • pierwszy Adam
        • Ostatni Adam - ładne imię
      • .46 sekwencjs: najpierw cielesne, potem duchowe
      • .50 ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego (#No)
      • sekwencja od .51
        • (#Pr) .51 nie wszyscy umrzemy ale wszyscy zostaniemy przemienieni
        • wydarzenia: (#Ks)
          • AAA1  trąba
          • AAA2 wzbudzenie umarłych
          • AAA3 przemienienie tych co nie umarli
        • .53 kolejność: śmiertelne -> nieśmiertelne
        • AAA4 (#Ks) .54-55 zniszczenie śmierci i hadesu -> Iz 25:8 Ap 20:14
  7. 1Kor 16:22 - List kończy się modlitwą: Maranatha (przyjdź Panie Jezu)

Spotkanie 24 września 2023

  1. 2Kor5 - cały rozdział tworzy kontekst
    • .1-10 ciała będą przemieniane (1, N, #Pr)
    • 1a Na pewno nastąpi zniszczenie "naszego namiotu" – śmierć ciała #Pr
    • 5:1b Mamy wieczny dom (namiot) nie ręką uczyniony w Niebiosach
    • 5:2 Dziś tu, tęsknimy za tym nowym domem.
    • 5:3 Jest warunek - musimy mieć właściwe ubranie (-> Ap19:8-9)
    • 5:10 uczniowie też będą sądzeni - z uczynków wykonanych w ciele i za to dostaną zapłatę (1, N, #S)
      • -> Ef 2:10 - dobre uczynki to te, które Bóg "wcześniej" przygotował nam do wypełnienia
      • -> Ap. 19:8- szaty to uczynki, dokładnie uczynki sprawiedliwości a nie jak tłumaczy UBG sprawiedliwość.
  1. Ef - objawienie tajemnego planu Boga Tajemny plan Boga objawiony w Ef (makatki)
    • 1:8 - Bóg objawił nam swój plan
    • 1:9-11 - na końcu połączy w jedno to co w niebie z tym co na ziemi w Chrystusie (#Ks, #No)
    • 1:22 - objawi się panowanie Chrystusa kiedy nadejdzie pełnia czasów i Jezusowi jest i będzie wszystko poddane
    • 3:9 - Paweł ma ujawnić przez Kościół tajemny plan Boga

Spotkanie 1 października 2023

  1. Gal 6:7-8

    • Zbierzemy owoce naszej pracy
    • kto sieje z ciała będzie żąć z ciała skażenie
    • kto zasieje z ducha będzie żąć żywot wieczny 
  2. Gal 6:7-8 (1, N) co człowiek sieje to i żąć będzie.
    • Kol 1,16n -> Obj 3,14 - bo Jezus "początkiem stworzenia Bożego" i "w Nim zostało stworzone" (1, N, #J)
    • Kol 3:4 - Chrystus ukaże się w chwale, i my z Nim też w chwale się ukażemy (2, Z, #PJ)
  3. Flp 2:9-11 Wszelkie stworzenie odda Panu Bogu chwałę. (por. Ap 5,13n) - na imię Jezus uklęknie każde kolano - może chodzić o moment zmartwychwstania albo wniebowstąpienia. (3, N)

  4. Flp 3-20:21 "nasza ojczyzna jest w niebie, skąd oczekujemy Pana Jezusa, który przemieni nasze ciała" (1, N, #Pr)

    • Dziś oczekujemy przyjścia Pana
    • Oczekujemy przemiany naszego ciała
    • Nasze ciała będą przemionione do podobne jak ma Chrystus (chwalebnego, uwielbione)
    • Chrystus ma taką moc że może wszystko sobie podporządkować - pewnie tą przemianę ciał też.
  5. Kol 1:12 Kiedyś będziemy mieć dziedzictwo (wyjaśnić czym jest proces dziedziczenia) 

  6. Kol 1:20 Kiedyś Jezus wprowadzi pokój

  7. Kol 3:3 Kiedyś zostaniemy ujawnieni razem z Chrystusem w chwale.

Spotkanie 8 października 2023 (posuwamy się powoli.....)

  1. 1Tes 1:10 (1, N, #PJ, #S) - oczekujemy przyjścia Syna Bożego, który nas wyrwał z gniewu

     

  2. 1Tes2:19-20 Gdy Jezus przyjdzie będziemy dla siebie nawzajem chwała i
    radością

     

  3. 1Tes 3:12-13 Mamy być nie naganni na dzień przyjście Jezusa razem ze wszystkimi świętymi

  4. 1Tes 4:13-18
    • 14 Jezus wskrzesi tych którzy zasnęli w nim
    • 16 Na głos archanioła i trąby zstąpi Pan Jezus
    • 17 Nie wyprzedzimy tych którzy umarli wcześniej
    • 17 Ci którzy pozostaną przy życiu zostaną porwani

    5:1-11
    • 2 Dzień Pana przyjdzie jak złodziej (nie znamy dnia ani godziny)
    • 3 Będą mówić pokój i bezpieczeństwo
    • 9 Bóg nie przeznaczył nas na gniew ale na zbawienie
    • 10 Czy żyjemy czy śpimy zawsze z Nim będziemy
    5:23-24 Jezus zachowa nas bez zarzutu na Dzień Pana

     

  5. 2Tes
    • 1:6-8 Pan Bóg odpłaci tym którzy uciskają uciskiem. Bóg będzie się mścił ogniem płomienistym
    • 1:9 Poniosą oni wieczną karę
    • 1:10 Jezus przyjdzie by być uwielbiany i podziwiany przez wszystkich wierzących

  6. 2Tes 2:1-12
    • 1a Jezus przyjdzie
    • 1b Spotkamy się z Jezusem zgromadzimy się przy Nim
    • 2 Nie mamy dać się zbałamucić
    • Objawi się odstępstwo
    • Będzie wybudowana Świątynia
    • Ustąpienie Kościoła z Ziemi
    • 8b Pan Jezus unicestwi Niegodziwca
    • Będzie działanie szatana (da swoją moc Niegodziwcowi)
    • Będą ginąć i którzy nie przyjęli Jezusa

    Niegodziwiec
    1. Objawi się człowiek grzechu syn zatracenia
    2. 4a Będzie się sprzeciwiał
    3. 4b Będzie się wywyższał ponad wszystko
    4. 4c Zasiądzie w Świątyni Boga
    5. 4d Zasiadając będzie podawał się za „Boga”
    6. Będzie wybudowana Świątynia
    7. 6 Ten który będzie go powstrzymywał zostanie usunięty z drogi
    8. 8 Jest nazwany Niegodziwcem
    9. 9 Przyjdzie za sprawą szatana
    10. Będą fałszywe cuda
    11. Będzie działał z pełną mocą
    12. Będzie wielkie zwiedzenie 

  7. 1Tym 4:1-5 - Niektórzy odpadną od wiary wskutek wiary naukom demonów.

  8. 1Tym 6:14-15 Ukarze się Jezus Chrystus we właściwym czasie

  9. 2Tym 1:17-18 Pan Bóg odpłaci Onezeforsowi w Dniu Pana

  10. 2Tym 2:10-13 Będziemy żyć z Jezusem
    • 11b Jeśli z Nim umarliśmy wraz z Nim ożywjemy (żyć będziemy)
    • Jeśli się Go zaprzemy On nas się wyprzedzimy
    • Jeśli wytrwamy będziemy z Nim królować

  11. 2Tym 3:1-13
    1 W dniach ostatecznych czasy będą trudne
    12 Wszyscy którzy chcą żyć pobożnie będą prześladowani
    13 Źli ludzie będą coraz gorsi
    • będą innych wprowadzać w błąd,
    • sami będą błądzić

  12. Tytus
    Tyt 2:13 - Oczekujemy ukazania się chwały Boga i Zbawiciela (2, N)


połączyć to poniżej z tym powyżej 

 

  1. 1Tes 2:19 - w chwili przyjścia Pana uczniowie Pawła okażą się jego wieńcem chwały (3, #PJ, #S)
  2. 1Tes 3:13 - Pan Jezus przyjdzie wraz ze wszystkimi świętymi. Problem: czy święci oczekują przyjścia świętych? Sprzeczność z nauką o pochwyceniu. (2, N)
  3. 1Tes 4:13-5:11 - traktować jako całość (1, N, #Zu, #Pj, #Ks, #Pr)
  4. 1Tes 4:13nn - o zmartwychwstaniu przy przyjściu Pana, i pochwyceniu też tam jest
    • .14-16 zmartwychwstanie umarłych w Chrystusie (1, N, #Zu)
    • .16 trąba
    • .17 (1, N, #Pr) ἁρπάζω - pochwycenie, porwanie
  5. 1Tes 5:1-11
    • .2 jak złodziej w nocy, jak bóle na kobietę brzemienną
    • .3 "będą mówić pokój i bezpieczeństwo"
    • ale my bądźmy trzeźwi (1, Z)
    • i dalej zachęta ...
  6. 1Tes 5:23 zachęta "a sam Bóg pokoju zachowa nas" (tu jest formuła trójjedności człowieka)) na przyjście Pana Jezusa (1, Z, #PJ)
  7.      2Tes 1 (#S)
    • .6 Bóg odpłaci uciskiem tych którzy nas uciskają
    • .8 coś o przyszłym ogniu i o zemście Boga,
    • .9 kara, wieczne zatracenie w oddaleniu od oblicza Pana -> Ap: jezioro ognia i "na zewnątrz" (2, #S)
    • .10 Pan przyjdzie w określonym dniu aby być uwielbionym wśród świętych i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli (#PJ)
  8. 2Tes 2 - tu jest o przyjściu Pana i naszym spotkania z Nim (1, N, #An))
    • .2 nie dajcie się zwieść
    • bo będzie tak:
      • najpierw przyjdzie odstępstwo i objawi się człowiek niegodziwościsyn zatracenia; (#An)
      • .4 ten gość wynosi się ponad wszystko co się czci, i wywyższa się nad Boga (#An)
      • zasiądzie w świątyni Bożej - podając się za Boga
      • .7 tajemna moc nieprawości już działa
      • .8 Pan Jezu zabije tego gościa tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego -> Ap 19.15,20-21 (#PJ, #An)
      • .9 przyjdzie z wszelką mocą, wśród znaków, cudów
      • ludzie będą osądzeni gdyż nie przyjęli miłości prawdy
  9. 1Tym 4: 1-4 o zwodzicielach w późniejszych czasach (1, N)
  10. 1Tym 6:14-16 - zachowaj przykazanie aż do przyjścia Pana Jezusa, który we właściwym czasie ukaże się (1, N, #PJ)
  11. 2Tym 1:18 - będzie dzień Pana (3, Z)
  12. 2Tym 2:10-13 (1, N) o naszym przyszłym królowaniu (1, N, #Kr)
  13. 2Tym 3:1-7,13 - w dniach ostatecznych będą trudne czasy, a ludzie (1, N)
    • 3:2 ludzie będą …. i tu jest lista
    • 3:5 przybierają formę pobożności ale zaparli się jej mocy (ludzie religijni)
    • 3:7 ciągle się uczą ale do (P)poznania dość nie mogą.
    • 3:13 c.d. w dniach ostatnich …. będą wprowadzać innych błędy sami będąc w błędzie - więc dni ostatnie zaczęła się już w I wieku.
  14. 2Tym 4:8 - specjalna korona (wieniec) dla tych co umiłowali przyjście Pana (2, Z, #Kr)
  15. 2Tym 4:18 (2, Z) Pan ma moc nas wyrwać od złego
Spróbujemy do tego miejsca !!!!

 

 

5 listopada 2023
  1. Heb 1:5-6 kiedy Bóg ponownie wprowadza Pierworodnego na świat (TNPN nie ma słowa ponownie) (2, N, #PJ)
  2. Hbr 9,27-28 - każdy człowiek umrze a potem będzie sąd !!!!
  3. Hebr 9:28 - Chrystus drugi raz się ukaże tym którzy go oczekują ku zbawieniu (1, N, #PJ)
  4. Heb 10:25.nn
    1. Heb 10:25 (2, Z) czy widzimy, że przybliża się ów dzień?
    2. Heb 10:30 Pan będzie sądzić swój lud (2, N, #S)
    3. .36 abyśmy dostąpili 
    4. Hebr 10:37-38 - jeszcze mała chwila a przyjdzie ten, który ma przyjść … i lepiej się nie cofać (1, Z)
  5. Heb 12:26-28 (1, N, #Kr, #Ks) w przeciwieństwie do królestwa świat (ziemia i niebo) będzie wstrząśnięty
  6. Heb 13:14 (1, N, Z) - na ziemi miasta są nie trwałe więc oczekujemy tego miasta co ma nadejść.
  7. Jak 1:12 - kto wytrzyma próbę dostanie koronę (wieniec) życia (2, Z, #Sa)
  8. Jak 5:7-9 - bądźmy cierpliwi aż do przyjścia Pana - umocnijmy serca bo przyjście Pana jest bliskie (1, Z)
  9. 1P1:13 - dostąpimy łaski przy objawieniu się Jezusa (2, Z)
  10. 1P4:7 - przybliża się koniec wszystkich - więc bądźmy trzeźwi (1, Z)
  11. 1P4:17-18 - sąd rozpocznie są od domu Bożego, a gdzie po sądzie będą grzesznicy - nie będzie łatwo (1, N, #S)
  12. 1P5:4 Gdy ujawni się Jezus otrzymamy niewiędnący wieniec chwały (1, Z, #Kr) -> 1:13
  13. 2P2:9-10 Pan wyrwie z próby i (coś o sądzie) niesprawiedliwych zachować na dzień sądu (1, N, #S)
  14. 2P3 (1, N)
    • .3 w dniach ostatecznych przyjdą szydercy z drwinami -> 2Tym 3
    • będą szydzić: gdzie jest przyjście Pana? już 2000 lata mówicie, że przyjdzie i nic!
    • .5 było już tak kiedyś, w potop też nikt nie wierzy
    • .7 teraz niebo i ziemia są zachowane na dziś sądu i na zagładę
    • .8 jeden dzień to tysiąc lat…. ale Pan nie zwleka, okazuje cierpliwość i chce aby wszyscy przyszli do opamiętania
    • .10 dzień Pański przyjdzie jak złodziej (1, #PJ)
    • niebiosa z trzaskiem przeminą, żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie spłoną (1, N, #Ks)
    • .10-12 podstawy tego świata stopnieją
    • .13 my oczekujemy nowej ziemi i nowych niebios w których mieszka sprawiedliwość. (1, N, #Ks, #Nz)

 

 *** do tego miejsca zrobione 5 listopada.... ***************x**************
  1. 1J 2:18 (1, N, #An) - Antychryst nadchodzi a my jesteśmy w. czasach końca.
    1. jest dziś wielu antychrystów
    2. jeden szczególny ma przyjść, nadchodzi.
    3. Żyjemy w czasach końca 
  2. 1J25 życie wieczne
  3. 1J 2:28 - trwajmy w Jezusie, aby gdy się objawi byśmy niezawstydzeni i mogli śmiało stanąć przed Nim (1, Z, #PJ)
  4. 1J 3:1-3 - jesteśmy dziećmi Bożymi… ale jeszcze się nie objawiło czym będziemy, choć wiemy, że będziemy do Niego podobni. (1, N, #Pr), i ujrzymy
  5. 1J 4:17 - możemy mieć niezachwianą ufność w dzień sądu - gdyż jaki On jest tacy i my jesteśmy na tym świecie (2, Z, #S)
  6. Judy 14n - pan przychodzi z tysiącami swoich święty aby ukarać bezbożników. (Ap 19.13nn - szły za nim wojska, w biały lew) (1, N, #PJ)
  7. Jud 24-25 Bóg postawi nas ustrzec wobec swojej chwały (1, Z)

 

koniec pracy 12 lóstopada 2023

  1. Ap (1, N, Z)

 

 *** Matariał z poprzedniego studium ***************x**************
  1. Mt24-25 (1,N)
    • 24:4 (1) ostrzeżenie przed zwiedzeniem
    • (1) .6 - zalecenie: mamy się nie trwożyć! -> Ap1:1
    • zapowiedzi:
      • .15 zachęta do czytania proroka Daniela #Za
      • .29-31 znak i przyjście Syna Człowieczego (1, #PJ) w Mt jest pytanie o znak przyjścia Jezusa.
      • .32 uczmy się od drzewa figowego  #Zc
      • .36 i tylko Ojciec wie kiedy dzień ten nastąpi -> Ap19 Wesele Baranka i -> sposób zawierania ślubu w Izraelu
      • .38 że będzie jak z Noem #Cz
      • .42-.51 czuwajcie bo przyjdzie jak złodziej w nocy (#Cz)
      • .45 przypowieść o słudze wiernym i roztropnym  (#Cz) Uwaga: ten sługa robi to, czego nie może robić starszy wg Tyt 1:7n; por. Dz 20:18nn(!28-30)
    • 25:1-.13 (1, N) dziesięć panien
      • panny mądre są przygotowane i mogą czekać dłużej
      • .13 "czuwanie" #Cz
    • 25:14-.30 przypowieść o talentach (.30 o nieużytecznym słudze -> do ciemności zewnętrznych) (1, N)
      • (N) Pan odchodzi i wraca
      • talenty są wg. zdolności
      • czuwaniem jest zlecona praca
      • Uwaga: nieposłuszni poddani są w Łk 19:14, 27???
    • .31nn - (1, N) sąd nad narodami, owce i kozły
      • 25:34 narody też dziedziczą - dziwne.
  2. Mk13 (1, N)
    • spójrz na świątynię - jaka budowla? nie zostanie kamień na kamieniu
    • .5 uważajcie na zwiedzenia
    • zapowiedź (1, #Zc)
      • .6 będą mówi, że są Chrystusami
      • .8 wojny, głód zamęt, trzęsienia ziemi
      • .9 i .11 prześladowania
      • .10 ewangelia będzie głoszona wszystkim narodom
    • .14 zachęta do czytania Daniela
    • zapowiedzi: (1, #Zc)
      • nie wchodźcie do miasta, uciekajcie
      • biada brzemiennej i karmiącej
      • .19 nigdy wcześniej nie było i nie będzie takich prześladowań
      • .20 Pan skróci te dni ze względu na wybranych
    • zapowiedzi (kolejna seria): (1, #Zc)
      • .25 będą gwiazdy spadać, moce nieba (δυναμεις)  będą poruszone
      • .26 znak Syna Człowieczego przychodzącego z mocą (δυναμεως) i chwałą (δοξης)
      • .27 zbiera swoich wybranych bo pośle aniołów -> Ap14:13-16 zbieranie plonu
      • .28 uczcie się od drzewa figowego
    • .35-37 czuwajcie (1, #Cz)
  3. Łk 9:26 (3, #PJ) Syn Człowieczy przyjdzie w chwale swojej, Ojca i aniołów świętych
  4. Łk 12:35-48 (2, #Cz)
    • .35 czuwajcie przepasani lampy zapalone
    • .37 bo Pan przyjdzie
    • .39 analogia do złodzieja i nie spodziewania się godziny
    • .42 sługa wierny i roztropny
    • .47 słucha leniwy odbierze wiele razów
    • .48 rozliczenie sług
  5. Łk 12:49 
    • .49 Jezus przynosi podziały, ogień ma rzuci i pragnie aby już zapłoną
    • .54-56 umiejętność rozpoznawania pogody i znaków (#Zc) - choć to bardziej dotyczy współczesnych Jezusowi Żydów, którzy Go nie rozpoznali
  6. Łk 17:20 o Królestwie Bożym
    • uwaga: czytając należy rozróżnić dni od dnia.
    • .20 faryzeusz pytają: kiedy przyjdzie? więc Jezus odpowiada
    • .23 będziecie pragnieli zobaczyć dzień Syna Człowieczego
    • .24 błyskawica zabłyśnie przez całe niebo
    • .26 będzie jak za dni Noego, ale i za dni Lota w Sodomie
    • .31 jak jesteś na dachu, nie wchodź do domu, pamiętaj żonę Lota
    • .34-35 jeden będzie wzięty, drugi zostawiony
    • .36 ->NR wycina, a TR naprawia trochę na siłę, Biz nie ma
  7. Łk 19:11nn - przypowieść o grzywnach (minach) (1, N)
    • ludzie dzielą się na zbuntowanych poddanych i sługi
    • słudzy dzielą się na skutecznych i kiepskich
    • .17, 19 skuteczni będą zarządzać miastami - sugestia, że to będzie to na ziemi
    • .26 kiepskim się zabiera to co mieli i ( -> kodeks Bezy .27b jest kopią Mt 25:30) nieużytecznego sługi wyrzuć na zewnątrz w ciemności, tam będzie płacz i zgrywanie zębów.
    • zbuntowani poddani są ścinani w publicznej egzekucji (.14 - oskarżenie: nienawidzili, wysłali petycje; .27 - egzekucja)
  8. Łk 21:6nn - mowy o przyszłości (1, N)
    • .6 przyjdą dni…. kiedy? o świątyni kamień na kamieni
    • .8 nie dajcie się zwieść!
    • zapowiedzi
      • .9 wojny, rozruchy
      • .11 trzęsienia ziemi
      • .12 lecz wcześniej będą was prześladować
      • .18 ale wasze włosy nie zginą
      • .20 Jerozolima będzie otoczona i spustoszona
      • .24 Jerozolima będzie deptana przez poganczasy pogan przeminą
      • .25 będą znaki na słońcu
      • .27 przyjście Syna Człowieczego będzie widać - z mocą i chwałą
      • .29 figowiec i inne drzewa
      • .34 pilnujcie swoich serc!
      • .36 czuwajcie modląc się!
  9. J 5:43: Przyszedłem w imieniu mego Ojca, a nie przyjmujecie mnie. Jeśli ktoś inny przyjdzie we własnym imieniu, tego przyjmiecie. - proroctwo o przyjściu Antychrysta - forma przyszła, dokonana.
  10. J 11:25-26 Jezus jest zmartwychwstaniem i życiem (1, #Pr)
    • ToDo: wsadzić ten werset do nauczania o przemienieniu i pochwyceniu
    • -> 1Tes 4:16 zmartwychwstanie tych, którzy umarli w Chrystusie
    • -> 1Kor15 nie wszyscy pomrzemy, ale wszyscy będziemy przemienieni
  11. J 12:26 - Jezus mówi, że "mój sługa będzie tam gdzie Ja będę". Gdzie będzie Jezus? I w niebie i na ziemi (2, N, Z)
  12.  J 14
    • .1-3 wiele mieszkań w domu Ojca, Jezus przyjdzie i zabierze kościół do siebie; analogia sposobu zawierania małżeństw w Izraelu;
      • Jezus przyjdzie jak Ojciec wyznaczy chwilę
      • Jezus jest oblubieńcem, zgromadzenie Jego ciałem
  13. J 16:16-22 Jezus znika i pojawia się (1, Z)
    • raz, jak po śmierci zmartwychwstaje
    • drugi raz, jak w przyszłości przyjdzie
    • .21-22 aluzja do porodu u kobiety, jest ból ale potem jest radość
  14. J 17:24 - uczniowie będą razem z Jezusem i będą oglądali Jego chwałę

 

 

 

 


Kategorie: teologia / biblia / studia, biblia, apokalipsa '2019, eschatologia, teologia / eschatologia, _blog


Słowa kluczowe: studium biblijne, apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 października 2023 (wtorek), 18:36:36

Studium 2J (drugi list Jana, na KFC)

Treść w przekładzie toruńskim (TPNP): 

Wstęp

(1) Starszy, do wybranej pani i do jej dzieci, które ja miłuję w prawdzie, i nie tylko ja, ale i wszyscy, którzy znają prawdę, (2) Ze względu na prawdę, która pozostaje w nas i będzie z nami do nastania wieku.

(3) Z wami będzie też łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i od Pana Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, w prawdzie i w miłości.

Treść

(4) Uradowałem się bardzo, że między twoimi dziećmi znalazłem takie, które chodzą w prawdzie, stosownie do przykazania, które otrzymaliśmy od Ojca.

(5) A teraz proszę cię, pani – nie jako piszący ci nowe przykazanie, lecz to, które mieliśmy od początku – abyśmy jedni drugich miłowali.

(6) A to jest miłość, abyśmy postępowali według Jego przykazań, to jest przykazanie, które słyszeliście od początku, abyście zgodnie z nim postępowali.

(7) Gdyż liczni zwodziciele wyszli na świat, którzy nie wyznają Jezusa Chrystusa przychodzącego w ciele; taki jest zwodzicielem i antychrystem.

(8) Uważajcie na siebie, byście nie stracili tego, co wypracowaliście, ale odebrali pełną zapłatę.

(9) Każdy, kto przekracza naukę Chrystusa i nie trwa w niej, nie ma Boga; kto trwa w nauce Chrystusa, ten ma i Ojca, i Syna.

(10) Jeśli ktoś przychodzi do was, a nie przynosi tej nauki, nie przyjmujcie go do domu, ani mu nie mówcie: Witaj! (11) Albowiem kto takiemu mówi: Witaj! jest uczestnikiem jego złych czynów.

Zakończenie

(12) Mając wam wiele do napisania, nie chcę tego czynić posługując się papierem i atramentem, ale mam nadzieję, że do was przyjdę i osobiście z wami będę mówić, aby radość nasza była pełna.

(13) Pozdrawiają cię dzieci siostry twojej wybranej.

Amen. 

 Osoby:

  1. Starszy - zapewne Jan
  2. Wybrana Pani - pewnie jakiś zbór, albo szerzej, oblubienica....
    1. Ta Pani ma dzieci, które chodzą w prawdzie
  3. Dzieci wybranej pani - to są pewnie święci
    1. mają nie przyjmować takich, którzy....
  4. Siostra tej Pani - pewnie jakiś inny zbór?
  5. Dzieci tej siostry

 


Kategorie: _blog, kfc, biblia


Słowa kluczowe: 2J, drugi list jana


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 lipca 2023 (wtorek), 18:42:42

Do studiowania Księgi Koheleta

Uwagi:

#1. Polecam bo to rewelacja.

#2. Przydatne na pogrzebach.

#3. Mail do kilku osób:

#1. Janusz Gajos czyta Księgę Koheleta z Biblii Tysiąclecia, nagranie w ramach projektu SuperProdukcja. Całość w jednym pliku MP3 masz pod tym linkiem do słuchania, albo ściągnięcia.
https://drive.google.com/file/d/1GhzZLutiSm6c-O6V5NqVN1Tn4HSQwEgr/view?usp=sharing

#1.1 W załączniku, w PDF treść księgi wg Biblii Tysiąclecia - a ten PDF nadaje się do robienia notatek co słuchając warto czynić więc może ściągnij go sobie na iPada aby notować słuchając. Tu jest też dostęp przez link do chmury:
https://drive.google.com/file/d/1cfFAWJ4Gm7P-5222pqY_XqfzdEqN71JO/view?usp=sharing

#2. Jan W. Kliff (którego filmy gorąco polecam) czyta Księgę Koheleta w przekładzie Biblii Warszawskiej - to filmik na YouTube
https://www.youtube.com/watch?v=URKTNIo638k

#3. Inne produkcje Jana W.Kliff'a też polecam
https://www.youtube.com/@JohannesLascio

Szczególnie polecam ten film o Biblii:
https://www.youtube.com/watch?v=jazBMuQzqhs

Facet ma nietrywialny głos, wielce ciekawe (choć nieco adwentystyczne) poglądy, i ciekawy sposób montażu swoich filmów.

#4. Całość SuperProdukcji, którą warto mieć na jakimś nośniku więc można sobie kupić.
https://bibliaaudio.pl/?gad=1&gclid=Cj0KCQjwwvilBhCFARIsADvYi7L2xw6NMQjoR0WKxNuM1F0R8EhMWCP1KbuAWPedmvVa6BaegG8tU7YaAn9bEALw_wcB

Wygodna jest pamięć USB do wpięcia w samochodzie, jeżeli ma się odtwarzarkę MP3


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: kohelet, salomon, mądrość salomona


Pliki


Komentarze: (1)

wojtek, August 25, 2023 18:42 Skomentuj komentarz


Posłuchaj sobie Księgę Koheleta!

Janusz Gajos czyta to rewelacyjnie, nagranie w ramach projektu SuperProdukcja. Całość w jednym pliku MP3 masz pod tym linkiem do słuchania, albo ściągnięcia.

https://drive.google.com/file/d/1GhzZLutiSm6c-O6V5NqVN1Tn4HSQwEgr/view?usp=sharing

A w załączniku, w PDF treść księgi wg Biblii Tysiąclecia - a ten PDF nadaje się do robienia notatek co słuchając warto czynić więc może ściągnij go sobie na iPada aby notować słuchając. Tu jest też dostęp przez link do chmury:

https://drive.google.com/file/d/1cfFAWJ4Gm7P-5222pqY_XqfzdEqN71JO/view?usp=sharing

Wojtek

Skomentuj notkę
15 maja 2023 (poniedziałek), 09:50:50

Przypowieści Salomonona (składnica)

Składnica plików, co się przydadzą.

Historia:

  • jesień 2018 - zaczynamy studiowanie na dachu filharmonii -> Śniadania z Salomonem
  • styczeń 2021 - zaczynamy drugi raz, po przerobieniu Koheleta i Hioba
  • 2023 - zaczynamy od nowa, po rozdziale ….
    • 15 maja - robię rozdział 8 i 9, bo nie powinno się ich dzieli - wypowiedź Mądrości, albo mądrej kobiety… pod koniec komentarz złej. Czytać razem!

Kategorie: _składnica, biblia


Słowa kluczowe: śniadanie z salomonem, przy, przysłowia, mądrość salomona, mądrość


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 maja 2023 (czwartek), 07:09:09

Mądrość (Hi28:28, Prz3:7)

Dwa proste wersety do zapamiętania:

  • Hi 28:28 UBG "A do człowieka powiedział: Oto bojaźń Pana, ona jest mądrością, a odstąpienie od zła jest rozumem."
  • Prz 3:7 UBG "Nie bądź mądrym we własnych oczach, ale bój się PANA i odstąp od zła."

i jeszcze w ramce, do zapamiętania, księgi Hioba:

Bojaźń Pana, ona jest mądrością,
a odstąpienie od zła jest rozumem.
(Hi 28:28b)

Z Mądrości Salomona:

Bój się PANA i odstąp od zła.
(Prz 3:7b)

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: mądrość, Hi28, Prz3


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
4 maja 2023 (czwartek), 12:07:07

Boska Jego moc obdarzyła nas wszystkim co potrzebne do życia i pobożności (2P1:3nn)

Znalazłem fajny obrazem obrazujący wersety 2P1:3-11,. Tak fajny i tak prosty, ze sobie go tu zachowuję wcześniej studiując ten problem z bliskimi.

Przy okazji ciekawa uwaga: myślę, że 2P1:3-11 to streszczenie 1P, tak jakby Piotr pisząc to chciał opowiedzieć o trudnych tematach (bo ten list jest o trudnych sprawach) ale zanim w to wejdzie chce albo przypomnieć, albo poinformować o tym co napisał w 1P.

Jak zapamiętać 2P1:1-11? A warto to zapamiętać!

 Schodki:

  1. wiara
  2. cnota
  3. poznanie
  4. powściągliwość (TPN: opanowanie, x. Popowski: wstrzemięźliwość)
  5. cierpliwość (TPN, PNŚ: wytrwałość)
  6. pobożność (ευσεβεια eusebeia pobożność)
  7. przyjaźń braterską (φιλαδελφια filadelfia braterstwo – miłowanie braci)
  8. miłość (αγαπην agapēn miłość)

 Tabelka do analizy treści:

Treść Analiza
2P 1:1-11 BT5 " (1) Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak i nasza: Autor się przedsstawia
(2) Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego! życzenia, ale ….
(3) Tak samo Boska Jego moc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością (dosł: cnotę).

Fakty:

  • moc Boga udzieliła - forma przeszła, dokonana - wszystkiego
  • mamy więc wszystko co potrzebne do życia i pobożności
  • dokonało się to przez to, że poznaliśmy Pana
  • Pan nas powołał - jak? swoją chwałą do doskonałością.
(4) Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się dzięki nim stali uczestnikami Boskiej natury, skoro wyrwaliście się z zepsucia [wywołanego] na świecie żądzą. Pytanie: przez nie (nim)? przez co, bo nie wiem?
(5a) Dlatego też właśnie, dołożywszy całej pilności, dodajcie do wiary waszej cnotę. ...  
(5b) do cnoty poznanie, (6) do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, (7) do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość.

Schodki:

  1. wiara
  2. cnota
  3. poznanie
  4. powściągliwość (TPN: opanowanie)
  5. cierpliwość (TPN, PNŚ: wytrwałość)
  6. pobożność (ευσεβεια eusebeia pobożność)
  7. przyjaźń braterską (φιλαδελφια filadelfia braterstwo – miłowanie braci)
  8. miłość (αγαπην agapēn miłość)
(8) Gdy bowiem będziecie je mieli, i to w obfitości, nie pozostawią was one bezczynnymi ani bezowocnymi w poznawaniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Dwie miłe konsekwencje:

  1. nie grozi bezczynność
  2. nie grozi bezowocność - więc będą owoce.
(9) Komu bowiem ich brak, jest ślepy - będąc krótkowzrocznym, zapomniał o oczyszczeniu z dawnych swoich grzechów.   Ale uwaga: są chrześcijanie cieleśni, skoro …. (1) oczyszczeni z danych grzechów (a więc przeszli przez zbawienie) zapomniał o tym, i nie ma tych cnot (bo nie dołożył) cech charakteru.
(10) Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór! To bowiem czyniąc, nie upadniecie nigdy. (11) W ten sposób szeroko stanie przed wami otworem wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.  Zachęta i obietnica
   
 

Drugi raz ta sama tabelka aby lepiej zapamiętać na TPNP

Jak zapamiętać 2P1:1-11? A warto to zapamiętać!

 Schodki:

  1. wiara
  2. cnota
  3. poznanie
  4. powściągliwość (TPN: opanowanie, x. Popowski: wstrzemięźliwość)
  5. cierpliwość (TPN, PNŚ: wytrwałość)
  6. pobożność (ευσεβεια eusebeia pobożność)
  7. przyjaźń braterską (φιλαδελφια filadelfia braterstwo – miłowanie braci)
  8. miłość (αγαπην agapēn miłość)

 Tabelka z Przekładem Toruńskim do zapamiętania 2P1:1-11

Treść wg TPNP Uwagi
(1) Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy z nami otrzymali równie cenną wiarę przez sprawiedliwość Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.

Adresaci tego listu otrzymali (czas przeszły, dokonany) wiarę tak samo cenną jak wiara apostołów.

Otrzymali ją bo Bóg jest sprawiedliwy, i sprawiedliwy jest Pan Jezus - Zbawiciel.

(2) Łaska i pokój niech się wam rozmnoży przez dogłębne poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego. Łaska ma się rozmnożyć poprzez poznanie Boga.
(3) Gdyż boska Jego moc darowała nam wszystko, co potrzebne do życia i pobożności przez dogłębne poznanie Tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę, (4) Przez które zostały nam dane największe i drogocenne obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, jako ci, którzy uciekli od zepsucia, które na tym świecie jest przez pożądliwość.

 

  • Boska moc darowała - czas przeszły, dokonany
  • mamy się stać uczestnikami boskiej natury
  • zepsucie jest przez pożądliwość (επιθυμια epithymia pożądanie – żądzę)
  • od tego zepsucia uciekliśmy
(5) I dlatego przykładając wszelkie staranie, zaopatrzcie przez waszą wiarę cnotę, a przez cnotę poznanie, (6) A przez poznanie opanowanie, a przez opanowanie wytrwałość, a przez wytrwałość pobożność, (7) A przez pobożność miłość braterską, a przez miłość braterską miłość.
  1. wiara
  2. cnota
  3. poznanie
  4. opanowanie (BT: powściągliwość)
  5. wytrwałość (BT: cierpliwość)
  6. pobożność
  7. miłość braterska
  8. miłość
(8) One bowiem, istniejąc i pomnażając się w was, nie pozostawią was bezczynnymi ani bezowocnymi w dogłębnym poznaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa.

 Jak będziesz wchodził po schodkach to te cechy charakteru:

  • nie będę bezczynny
  • nie będę bezowocny, czyli te czynności przyniosą owoc
  • owocem będzie poznanie Pana Jezusa.

(9) Kto bowiem ich nie posiada, ten jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że otrzymał oczyszczenie ze swoich dawnych grzechów.

Problem "chrześcijan cielesnych" - kto nie wzrasta jest

  • ślepy
  • krótkowzroczny
  • zapominalski bo ...
  • zapomiał, że otrzymał oczyszczenie
(10) Dlatego, bracia, tym bardziej starajcie się gorliwie uczynić pewnym swoje powołanie i wybranie; to bowiem czyniąc, z pewnością nigdy się nie potkniecie.  Paraf. Starajcie się dokładać (schodki) bo idąc w górę schodków nie potkniesz się!
(11) W ten sposób bowiem obficie będzie wam zapewnione wejście do wiecznego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa."  

 

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium, lekcja


Słowa kluczowe: 2p1, 2p, cnota, poznanie, miłość, rozwój


Komentarze: (1)

wojtek, May 29, 2023 10:03 Skomentuj komentarz


Schodków jest 7, bo budując na wierze dokładamy takie rzeczy:
- cnota (αρετην aretēn)poznanie (γνωσιν gnōsin)
- powściągliwość (TPN: opanowanie)
- cierpliwość (TPN, PNŚ: wytrwałość)
- pobożność, bogobojność (ευσεβεια eusebeia)
- przyjaźń braterską, miłowanie braci (φιλαδελφια filadelfia)
- miłość (αγαπην agapēn)

Skomentuj notkę
13 kwietnia 2023 (czwartek), 18:10:10

Opisu stworzenia wg Gen1, w pustej tabelce, do druku na A4

Tabelka, którą można sobie wydrukować na A4, aby w celkach umieścić 6 obrazków obrazujących.

Historia stworzenia wg. Księgi Rodzaju, rozdział 1

(1) Na początku (…)
(3) Wtedy Bóg rzekł: (6) A potem Bóg rzekł:

(9a) A potem Bóg rzekł: 

 

 

 

 

 

 

 

(5b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy. (8b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień drugi. (13) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień trzeci.

(14a) A potem Bóg rzekł:

(20) Potem Bóg rzekł: (24a) Potem Bóg rzekł:
(19) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień czwarty. (23) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień piąty.  (31b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty.
(…) (2:2) A gdy ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego (…)

Kategorie: biblia, teologia / biblia / studia, _blog


Słowa kluczowe: stworzenie, stworzyciel, gen1


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 kwietnia 2023 (sobota), 12:58:58

Opisu stworzenia wg Gen1, UBG w tabelce, do druku na A4

Treść Gen 1 wg UBG, wpisana w tabelkę obrazującą symetrie

(1) Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię(2) Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.

(3a) Wtedy Bóg rzekł:

(3b) Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość. (4) Bóg, widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. (5) I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.

I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy.

(6a) A potem Bóg rzekł

(6b) Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj oddzieli ono jedne wody od drugich! (7) Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, (8a) Bóg nazwał to sklepienie niebem.

(8b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień drugi.

(9a) A potem Bóg rzekł

(9b) Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha! A gdy tak się stało, (10) Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem.
Bóg, widząc, że były dobre, (11) rzekł: Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona.

I tak się stało. (12a,b,c) Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. (12d) A Bóg widział, że były dobre.

(13) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień trzeci.

(14a) A potem Bóg rzekł:

(14b) Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; (15) aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią.

I tak się stało.

(16) Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy.

(17) I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; (18) aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności.
(18b) A widział Bóg, że były dobre.

(19) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień czwarty.

(20a) Potem Bóg rzekł:

(20b) Niechaj się zaroją wody od istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!

(21) Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju.

Bóg, widząc, że były dobre, (22a) pobłogosławił je tymi słowami: (22b) Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody w morzach, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi.

(23) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień piąty.

(24a) Potem Bóg rzekł:

(24b) Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!

I stało się tak: (25a) Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. 

(25b) I widział Bóg, że były dobre.

(26) A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!

(27) Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę(28) Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich:

Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi.

(29) I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. (30) A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona. I tak się stało.

(31a) A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre.

(31b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty.

(2:1) W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie zastępy jej [stworzeń]. (2) A gdy ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. (3) Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając.

Kategorie: biblia, teologia / biblia / studia, _blog


Słowa kluczowe: stworzenie, stworzyciel, gen1


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 kwietnia 2023 (piątek), 08:06:06

Opisu stworzenia wg Gen1, BT w tabelce, do druku na A4

Legenda?

  • wytłuszczenie, podkreślenie i kursywa - to jakiś byt, powinien znaleźć się na obrazku
  • czynności uczynione przez Boga
  • dobre - ważne słowo
  • numer dnia

Obszar poniżej powinien dać się wydrukować na A4 i jest wygodny do pracy z pustą tabelką na obrazki.

Treść Gen 1 wg Biblii Tysiąclecia, wpisana w tabelkę obrazującą symetrie

(1) Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. (2) Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.

(3a) Wtedy Bóg rzekł:

(3b) Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość.

(4) Bóg, widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności.

(5a) I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.

(5b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy.

(14) A potem Bóg rzekł:

(14b) Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; (15) aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią. I tak się stało.

(16) Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. (17) I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; (18) aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności.

(18b) A widział Bóg, że były dobre.

(19) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień czwarty.

(6) A potem Bóg rzekł:

(6b) Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj oddzieli ono jedne wody od drugich! (7) Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, (8) Bóg nazwał to sklepienie niebem.

(8b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień drugi.

(20) Potem Bóg rzekł:

(20b) Niechaj się zaroją wody od istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!

(21) Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju.

Bóg, widząc, że były dobre, (22) pobłogosławił je tymi słowami: Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody w morzach, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi.

(23) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień piąty

(9a) A potem Bóg rzekł:

(9b) Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha!

A gdy tak się stało, (10) Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem.

Bóg, widząc, że były dobre, (11) rzekł: Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona.

I tak się stało.

(12a,d) Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków.

(12e) A Bóg widział, że były dobre.

(13) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień trzeci.

(24a) Potem Bóg rzekł:

(24b) Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów! I stało się tak:

(25) Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były dobre.

(26) A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!

(27) Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.

(28) Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi.

(29) I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. (30) A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona. I tak się stało.

(31) A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre.

(31b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty.

(2:1) W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie zastępy jej [stworzeń]. (2) A gdy ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. (3) Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając.

Kategorie: biblia, teologia / biblia / studia, _blog


Słowa kluczowe: stworzenie, stworzyciel, gen1


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
4 kwietnia 2023 (wtorek), 16:42:42

Dwie myśli z Listu do Tytusa.

Jeżeli masz mało czasu to po prostu je przedczytaj. Jeżeli masz więcej czasu to przeczytaj uważnie. A może przeczytaj na głos tak aby ktoś obok (nie ważne czy człowiek, czy duch, czy też Twój kot) usłyszał te zdania tak jak brzmią.
A jeżeli masz więcej czasu to dokonaj rozbioru logicznego bo w polskim tłumaczeniu są piękne, wielokrotnie złożone, tak więc wiele tam orzeczeń, które mają swą moc, bo umieszczone są w czasie przeszłym, albo przyszłym, ale na pewno są.
 
Do roboty!
 
Tt 2:11-14: "Ukazała się bowiem wszystkim ludziom zbawienna łaska Boża, Nauczająca nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości, i w obecnym wieku żyli roztropnie, sprawiedliwie i pobożnie. Oczekując szczęśliwej nadziei i ukazania się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na szczególną własność, gorliwy w dobrych czynach."
 
Tt 3:3-7: "Bo i my kiedyś byliśmy nierozumni, nieposłuszni, zagubieni, zniewoleni przez przeróżne żądze i rozkosze, żyjący w gniewie i zazdrości, znienawidzeni i do siebie nawzajem odnoszący się z nienawiścią. Gdy jednak objawiła się dobroć i miłość naszego Zbawcy, Boga, do ludzi, zbawił nas nie na podstawie naszych uczynków, dokonanych w sprawiedliwości, lecz dzięki swemu miłosierdziu, przez kąpiel odrodzenia i odnowę, której dokonuje Duch Święty. Tego Ducha wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawcę, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się dziedzicami, zgodnie z nadzieją życia wiecznego."
 

 
Ukazała się bowiem wszystkim ludziom zbawienna łaska Boża,
nauczająca nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości,
i w obecnym wieku żyli roztropnie, sprawiedliwie i pobożnie oczekując szczęśliwej nadziei
i ukazania się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa,
który dał samego siebie za nas,
aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości
i oczyścić sobie lud wybrany na szczególną własność, gorliwy w dobrych czynach.
(Tt 2:11-14)
 
Bo i my kiedyś byliśmy nierozumni, nieposłuszni, zagubieni, zniewoleni przez przeróżne żądze i rozkosze,
żyjący w gniewie i zazdrości, znienawidzeni i do siebie nawzajem odnoszący się z nienawiścią.
Gdy jednak objawiła się dobroć i miłość naszego Zbawcy, Boga, do ludzi,
zbawił nas nie na podstawie naszych uczynków, dokonanych w sprawiedliwości, lecz dzięki swemu miłosierdziu, przez kąpiel odrodzenia i odnowę, której dokonuje Duch Święty.
Tego Ducha wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawcę,
abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się dziedzicami, zgodnie z nadzieją życia wiecznego.
(Tt 3:3-7)
 

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: tyt2, tyt3


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
3 kwietnia 2023 (poniedziałek), 14:06:06

Druga ('2023) analiza opisu stworzenia w Księdze Rodzaju

Tabelka z analizą

 

 Treść wg Biblii Tysiąclecia 5 Uwagi
     
(1) Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. (2) Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami. 

Rysunek:

  • ciemność nad powierzchnią wód
  • Duch Boży nad wodami
     
(3) Wtedy Bóg rzekł:   (3b) Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość. .

rozdzielenie światłości do ciemności

 

  (4) Bóg, widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. (5) I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą

Rysunek:

  • Oddzielenie światła od ciemności.

 

Definicje:

  • dzień to światłość
  • noc to ciemność
   
(5b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy  
 

 

 
 (6) A potem Bóg rzekł:

Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj oddzieli ono jedne wody od drugich!

sklepienie oddzielające wody od wód

Rysunek:

  • Sklepienie oddzielające wody od wód
 

(7) Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, (8) Bóg nazwał to sklepienie niebem.

Definicja:

  • sklepienie rozdzielające wody górne od wód dolnych to niebo
   
(8b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień drugi  
     
(9) A potem Bóg rzekł:  

(9b) Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha! A gdy tak się stało,

Zebranie wód dolnych w jedno miejsce aby ukazała się ziemia.

Rysunek:

  • zebranie (granice) wód
  • po drugich stronie granicy powierzchnia sucha - ziemia.

 

 

(10) Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem.

Definicje:

  • ziemia to powierzchnia sucha
  • morze to zbiorowisko wód
Bóg, widząc, że były dobre, (11) rzekł:

Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona.

 Polecenie do ziemi.

Rysunek:

  • trawy, nasionka traw,
  • drzewa i ich nasiona
 I tak się stało.    
 

(12) Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. 

 Opis tego co się stało.
(12c) A Bóg widział, że były dobre    
   
(13) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień trzeci.    
   
(14) A potem Bóg rzekł:  

(14b) Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; (15) aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią.

Rysunek:

  • Ciała niebieskie oddzielające dzień od nocy
  • Pory czasu: pory roku, dni, lata
     
  (16) Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. 

Rysunek:

  • Słońce
  • Księżyc
  • Gwiazdy
  (17) I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; (18) aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. Rysunek:
  • I to ma być na sklepieniu nieba
A widział Bóg, że były dobre.    
     
(19) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień czwarty.   
     
(20) Potem Bóg rzekł:

(20b) Niechaj się zaroją wody od istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!

Rysunek:

  • Roje istot żywych  i ptactwa nad, ale pod sklepieniem nieba
  (21) Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju.  
Bóg, widząc, że były dobre, (22) pobłogosławił je tymi słowami: Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody w morzach, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi.

Polecenie do tych istot.

Rysunek:

  • Dużo tych istot ma być bo mają się rozmnążać
   
(23) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień piąty.   
     
(24) Potem Bóg rzekł:  (24b) Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów! I stało się tak: 

Polecenie do ziemi.

Rysunek:

  • bydło
  • zwierzęta pełzające
  • dzikie zwierzęta
  (25) Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi.  
I widział Bóg, że były dobre.    
(26) A wreszcie rzekł Bóg:  Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi! 

Rysunek:

  • Człowiek na obraz Boga
  • panujący nad istotatami
  (27) Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.

Rysunek:

  • Człowiek na obrez Boga
(28) Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich:

Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi.

 rozkaz
(29) I rzekł Bóg: 

Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. 

 rozkaz do człowieka c.d.

 

Rysunek:

  • Człowiek jedzący owoce i ich nasiona
 

(30) A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona. 

Rysunek:

  • Zwierzaki pasące się na łące
I tak się stało.    
(31) A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre  
   
(31b) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty  
   
 (2:1) W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie zastępy jej [stworzeń].  
 (2) A gdy ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął.  
  (3) Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając.  

 

 

Poszukiwanie symetrii bo jest: 

Działanie poprzez podział

Działanie poprzez tworzenie

#1.

Podział na światło i ciemność.

#4.
Stworzenie słońca, księżyca i gwazdy.

#2.

Podział na wody nad i wody pod niebem

#5.

Zapełnienie tego co pod niebem: ptaki i ryby

#3.

Podział wód pod niebem na morza i lądy.

#6.

Zapełnienie lądów: zwierzaki a potem człowiek.

#7.
Bóg odpoczął.

 

 szesc dni stworzenia


Kategorie: biblia, teologia / biblia / studia, _blog


Słowa kluczowe: stworzenie, stworzyciel, gen1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 listopada 2022 (poniedziałek), 23:26:26

Studium: Jan Chrzciciel, jesień 2021 na IPP

Jan Chrzciciel, jesień 2021 na IPP

 
O Janie Chrzcicielu - robiony 7 listopada 2021
  • Cwiczenie: Co z prologu do Jana jest o Janu Baptyście
    • J1:6-8 Jan nie jest światłością ale świadkiem
    • 15-16 Jan o Jezusie
  • Łk 1:1 - Uwaga: Łukasz pisze, że po kolei!
  • Łk 1:5-25 - Elżbieta i Zachariasz
    • zmiana kapłańska Abdiasza - kiedy?
      • -> kiedy urodził się Jezus i zmiana Abdiasza
    • .15 Jan będzie wielki, skieruje do Boga, pójdzie w mocy Eliasza…. i wzbudziś gotowość
      • będzie wielki wobec Pana
      • nie będzie pił wina ani mocnego napoju
      • Duch Święty go napełniu już w łonie matki
      • skieruje wielu do Pana i Boga
      • pójdzie przed Nim w duchu i mocą Eliasza
    • .19 Gabriel !!!
    • .20 nie uwierzył !!!
      • -> pieczęć Malachiasza -> kapłan i kapłan!!!
  • 26-38 - wstawka o Marii (Gabriel)
    • .26 znowu Gabriel
    • .28 - jak to się ma do modlitwy
      • .28 BT, x.Wujek - łaski pełna
      • .28 NŚ, BW, oddarzona łaską
      • Żyd - oddarzona łaską
    • .31 - zajdziesz w ciążę ! refelacja u Zaręby
    • .32-33 proroctwo - będzie królował! Kiedy !!!
      • to będzie wypełnione
      • -> uczniowie o to pytają w Dz1:6
  • .39 - Maria i Elżbieta, 
    • .40, .44 - Zareba: płód w łonie - chyba przegiął
    • 48 - pracujemy nad wersetem
      • Zaręba: szczęśliwa, slużeļnica…. - porównać z BT i BW. 
      • -> służeļnica - służąca - może być, bo usuwa archaizm
      • -> błogosławiony a szczęśliwy - nie może być - bo to jednak coś innego
      • NPD: - będą mnie wysławiać. Makabra!!!
  • 58-66 - urodzenie się Jana.
  • .68 - Benedictus….
    • czy to się już wypełniło
  • .78 - znowu o Janie
  • ———> tu kończymy na dziś 7 listopada 2021
    • następnym razem:
      • dokończyć Benecictus
        • o Jezusie -> wybawi nas...
        • o Janie - pójdzie przed Panem
      • dokonczył Łk
      • uzupełnić synoptyków 
      • zrobić Jana o Janie
 
 
  • Łk 7:33 - Jezus o Janie
    • -> Jan miał dziwną dietę, 
  • Łk 9:7 - Herod myśli, że Jan zmartwychwstał
  • Łk 11:1 - ważne o Janie - nauczył swoich uczniówl modlić się
    • to jak to? Żydzi nie umieli z domu, z lekcji religii?
    • jak ich nauczył?
  • Łk 20:6 - Jan prorokiem i to jest argumentem w dyskusji z przełożonymi
    • -> Jan jest prorokiem
  • Mk 1:1-11
    • Anioł -> posłaniec
    • chrzest -> zanurzenie
  • Mt 3:1nn - informacje o Janie, potem o Jezusie - 4:1
    • -> Jan na pustyni - opamiętajcie się, …. !
    • -> Jan i faryzeusze -> wydajcie owoc nawrócenia!
    • -> .4 miód jest dziki a nie leśny….
  • Mt 4:12 - Krótkie info: Jan już uwięziony
    • -> info o uwięzieniu Jana
  • Mt 11 - 
    • :2 - Jan w więzieniu chce wiedzieć coś o Jezusie
    • :11 Jan w królestwie Jezusa
    • :18 - Jezus o Janie, że był prorokiem i czynił znaki prorocze
  • Mt 14:2nn (Mk 6:14nn) - Herod o Janie i przyczynach ścięcia go
    • o wcześniejszym uwięzieniu Jana i Herodiacie i jej córce
  • J1:15-18 - o Janie Chrzcicielu
  • J1:19 - zanurzenie Jezusa przez Jana
  • Jan nie jest Chrystusem
  • Jest Eliaszem? Nie jest
  • jest czccinoą i głosem
  • o Janie Chrzcicielu
    • J 1:19nn - Jan o Jezusie
    • —> https://wojtek.pp.org.pl/33173_urlopowe-studium-jana-1-2-3
    • .35 - pierwsi uczniowie
      • -> .36 o co chodzi z tym barankiem?
  • J 3,22n - 36
    • .27 - człowiek otrzymuje z nieba!
    • .29 - panna młoda
    • .30 jaka jest potrzeba? do zapamiętania - J3:30 On musi wzrastać, ja natomiast stawać się mniejszym.
    • —> https://wojtek.pp.org.pl/33173_urlopowe-studium-jana-1-2-3
    • .32 - świadectwo -> 1:18
    • czytać do J4:3
  • J5:33-36 - Jan jest lampą, ale nie was oświeca tylko świadczy o Jezusie
  • J7:18-30 - co mówią o sobie Jan i Jezus - 
  • J10:40nn - info o tym, ze Jan chrzcił w Jordanie i o tym, że w Jezusa wierzą
 
  • Dz 1:5 - o Janie i o nowym zanurzeniu
  • Dz 13:24-25nn - o Janie w kazaniu …..do żydów w synagodze w Galacji
  • 18:25 - Apollos….. 
    • znał tylko chrzest Jana...
    • Pryska wyłożyli mu dosklanei drogę Bożą….
  • Dz 19:4 - kolejne kazanie
    • .4 byli ochrzenie w wodzie chrztem Janowym
    • .5 potem w imieniu Jezusa
    • .6 a potem Duch Swiętym, który zstąpił
 
 
 

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia


Słowa kluczowe: jan chrzciciel, ipp, ipp-ktw


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
6 listopada 2022 (niedziela), 19:27:27

KFC na wynos, Kozińce, jesień 2022, Księga Hioba przez weekend

Było fajnie.


Do sprawozdania FIB

W dniach 4 do 6 listopada fundacja zorganizowała intensywne, 3-dniowe  szkolenie z Księgi Hioba. W szkoleniu uczestniczyło około 20 osób.

Rozliczenie:

Płatność: 150 zł
Na konto Fundacji instytutów biblijnych
Tytuł „Udział w szkoleniu o Księdze Hioba”
Nr konta: 18 1020 2313 0000 3202 0631 5818

 

 

 


Kategorie: lekcja, biblia, kfc


Słowa kluczowe: księga hioba, kfc, kozińce


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 października 2022 (niedziela), 09:24:24

Studium 3J dla IPP-KTW, na koniec października '2022

Studium osob i relacji 

Tekst: 3J wg przekładu toruńskiego (TPNT)

(1) Starszy, do umiłowanego Gajusa, którego miłuję w prawdzie. 

(2) Umiłowany! Przede wszystkim modlę się, aby ci się dobrze powodziło i abyś był zdrów, tak jak dobrze powodzi się twojej duszy. 

(3) Raduję się bowiem bardzo, gdy przychodzą bracia i gdy świadczą o twojej prawdzie, tak jak ty w prawdzie chodzisz. (4) Nie mam większej radości nad tę, gdy słyszę, że dzieciątka moje chodzą w prawdzie. 

(5) Umiłowany! Wiernie postępujesz, jeśli trudzisz się dla braci i dla obcych, (6) którzy wydali świadectwo o twojej miłości przed zborem; a dobrze uczynisz, wysyłając ich w sposób godny Boga. (7) Wyszli bowiem dla Jego imienia, nic nie biorąc od pogan. (8) My więc powinniśmy takich przyjmować, aby stawać się współpracownikami prawdy. 

(9) Pisałem do zboru, ale Diotrefes, który kocha być pierwszym z nich, nie przyjmuje nas. (10) Dlatego, jeśli przyjdę, przypomnę jego dzieła, które czyni, obmawiając nas złymi słowami, i nie zadowalając się tym, sam braci nie przyjmuje, a tym, co chcieliby przyjąć, zabrania i ze zboru ich wyrzuca. 

(11) Umiłowany! Nie naśladuj złego, lecz dobrego. Kto dobro czyni, jest z Boga; ale kto zło czyni, nie widział Boga. 

(12) Demetriuszowi dane jest świadectwo przez wszystkich i przez samą prawdę; i my także świadczymy, a wiesz, że świadectwo nasze jest prawdziwe.

(13) Wiele miałem ci napisać, ale nie chcę pisać atramentem i piórem. (14) A mam nadzieję bezzwłocznie cię ujrzeć, a wtedy osobiście ze sobą pomówimy.

(15) Pokój tobie. Pozdrawiają cię przyjaciele. Pozdrów przyjaciół imiennie.

Osoby i co o każdej z osób można wyczytać:

  1. Autor
    1. określa się jako Starszy
    2. miłuje Gajusa, do którego pisze list
    3. Modli się o gajusza niego bo się niepokoi, że z ciałem coś nie tak
    4. ma dzieci, a na pewno takimi nazywa Gajusza i braci co przychodzą
    5. raduje się gdy słyszy, że jego dzieci chodzą prawdzie
    6. świadectwo Jana jest prawdziwe .12
    7. Wiele mial do napisania ale nie napisał.
    8. oszczędza atrament
    9. na nadzieję gdzieś pojechać i spotkać Gajusza osobiście
  2. Gajusz
    1. jest miłowany przez Jana
    2. O zdrowiu….
    3. chodzi w prawdzie, o czym świadczą bracia, którzy przyszli do Jana
    4. wiernie postępuje, gdy trudzi się dla braci i obcych
    5. braci wysyła w sposób godny Boga
    6. wie, że świadectwo Jana jest prawdziwe
  3. Bracia, którzy przychodzą
    1. przychodzą - pewnie do Jana
    2. świadczą o prawdzie Gajusza 
    3. dają dobre świadectwo o Gajuszu przed zborem
    4. są wysłani przez Gajusza w sposób godny
    5. wyszli gdzieś dla imienia Boga
    6. idąc nic nie biorą od pogan
  4. My (Jan starszy i Gajusz, ale może i cały zbór)
    1. powinniśmy przyjmować braci
    2. gdy przyjmujemy braci to stajemy się współpracownikami prawdy
  5. Diotrenes
    1. kocha być pierwszym ze zboru
    2. nie przyjmuje Jana (starszego) i kogoś od Jana
    3. Jak Jan przyjdzie to przypomni mu jego dzieła
    4. obmawia Jana złymi słowami
    5. braci sam nie przyjmuje 
    6. zabrania innym przyjmować braci
    7. wyrzuca ze zboru rtakich co braci przyjmują.
  6. Demetriusz
    1. ma świadecwo dane przez wszystkich (pewnie zborowników) i przez pradę
    2. Jan też dobrze świadczy o nim

Kategorie: _biblia, _blog, biblia, lekcja


Słowa kluczowe: 3J, trzeci list jana, demetriusz, Diotrenes


Komentarze: (1)

wojtek, May 21, 2023 15:12 Skomentuj komentarz


Gdyby morze zamieniło się w inkaust, a największe drzewo w pióro to i tanie nie dało by się zapisać wszystkich rzeczy, którymi obdarzył nas Wielki Wódz, Kim Ir Sen.

Skomentuj notkę
14 października 2022 (piątek), 13:38:38

Apokalipsa czy objawienie

Słowo "apokalipsa", będące transliteracja greckiego "ἀποκάλυψις" ma złe konotacje. Słowo to znaczy tyle co objawienie, ujawnienie, wyjaśnienie i pokazanie czegoś co było tajne, niewidoczne, niejasne. Dla ludzi żyjących w przyjaźni w Bogiem jest to Objawienie Janowie to księga pocieszenia (co wynika z Ef1:8-10), jednak dla wielu ludzi w naszej kulturze to coś strasznego, okropnego, to wojny, kataklizmy no a na koniec koniec świata, a na pewno koniec świata jaki znają, i z jakim się lubią.

I dlatego staram się nie używać słowa "apokalipsa", choćby dlatego, że mam to już objawione, wyjaśnione, wiem i rozumiem co będzie a już na pewno nie muszę się tego bać. Wszak Pan Bóg mnie kocha i ma dla mojego życia całkiem fajny plan.


Czy ja już kiedyś nie napisałem podobnej notki? Chyba tak, a jeżeli nie to zapewne chciałem ją napisać.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: apokalipsa, objawienie, transliteracja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 października 2022 (sobota), 10:31:31

Studiowanie tożsamości na podstawie Listu do Efezjan

Wiele razy z wieloma osobami studiowałem już początek (tożsamość) na podstawie tego list. Tym razem spróbuję zrobić to bardziej formalnie i zapisać sobie aby następnym razem było łatwiej.

* Grażyna Kozłowska - z fejsa

Uwagi

  1. Ponoć w języku greckim od 3 do 14 to jedno zdanie. Po polsku takich drugich zdań się nie buduje dlatego tłumaczeni męczą się i kombinują jak to przełożyć na polski aby było czytelne. Ciekawostka: policz ile zdań (kropek na końcu) jest w przekładzie BT a ile w BW….
  2. W tym materie na będę bazował na przekładzie dosłownym toruńskim.

 

problem:

Treść Analiza
 

(1) Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa z woli Boga, do świętych, którzy są w Efezie i wiernych w Chrystusie Jezusie.

 

Czy List do Efezjan jest listem do Ciebie? Określ dokładnie adresatów, bo cudzych listów nie wypada czytać.

(2) Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa.

Co to jest łaska?

Co to jest pokój?

 

Sprawdzić w przekładzie Świadków Jehowy.
Sprawdzić u von Clauzewitza

(3) Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ten, który nas pobłogosławił wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios w Chrystusie.

 

(4) Tak jak i wybrał nas dla siebie w Nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed Nim w miłości, (5) przeznaczył nas dla siebie do usynowienia przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli, (6) ku chwale sławy swojej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.

Kiedy?

(7) W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, odpuszczenie upadków według bogactwa Jego łaski,

(8) Którą hojnie nas obdarzył we wszelkiej mądrości i roztropności.
(9) Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli według swego upodobania, które powziął w Nim,
(10) Aby w akcie zarządzenia pełni czasów, w Chrystusie jako głowie, w jedno zgromadzić wszystko, zarówno to co w niebiosach, jak i na ziemi, w Nim,
(11) W którym też jesteśmy wybrani do dziedzictwa, my, którzy zostaliśmy przeznaczeni według postanowienia Tego, który sprawia wszystko według decyzji swojej woli,
(12) Abyśmy istnieli ku chwale sławy Jego, my, którzy już wcześniej położyliśmy swoją nadzieję w Chrystusie.
(13) W Nim i wy usłyszeliście słowo prawdy, Ewangelię o zbawieniu waszym, w Nim też uwierzyliście i zostaliście zapieczętowani Duchem obietnicy – Świętym,
(14) Który jest poręką naszego dziedzictwa dla odkupienia nabytej własności, dla chwały sławy Jego.
 
   
   
   
   

Wnioski:

  • aaaaa

 

 

 


Kategorie: biblia / studium, _biblia, lekcja


Słowa kluczowe: ef1, tożsamość


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 września 2022 (czwartek), 18:08:08

Z ilu zdań składa się tekst o tożsamości w Polskich przekładach Ef 1?

List do Efezjan 1, 3 – 14 - na ile polskich zdań tłumaczeni przełożyli ten grecki tekst?
Nie miałem siły tego zbadać ale ktoś zrobił to za mnie.

(Chyba to ćwiczenie lepiej zrobić na 5-14)

Przekład dosłowny TPNT

(3) Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ten, który nas pobłogosławił wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios w Chrystusie. (4) Tak jak i wybrał nas dla siebie w Nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed Nim w miłości, (5)Przeznaczył nas dla siebie do usynowienia przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli, (6) Ku chwale sławy swojej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. (7) W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, odpuszczenie upadków według bogactwa Jego łaski, (8) Którą hojnie nas obdarzył we wszelkiej mądrości i roztropności. (9) Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli według swego upodobania, które powziął w Nim, (10) Aby w akcie zarządzenia pełni czasów, w Chrystusie jako głowie, w jedno zgromadzić wszystko, zarówno to co w niebiosach, jak i na ziemi, w Nim, (11) W którym też jesteśmy wybrani do dziedzictwa, my, którzy zostaliśmy przeznaczeni według postanowienia Tego, który sprawia wszystko według decyzji swojej woli, (12) Abyśmy istnieli ku chwale sławy Jego, my, którzy już wcześniej położyliśmy swoją nadzieję w Chrystusie. (13) W Nim i wy usłyszeliście słowo prawdy, Ewangelię o zbawieniu waszym, w Nim też uwierzyliście i zostaliście zapieczętowani Duchem obietnicy – Świętym, (14) Który jest poręką naszego dziedzictwa dla odkupienia nabytej własności, dla chwały sławy Jego. 

Po grecku wg. TR 

1:4 θεος και πατηρ του κυριου ημων ιησου χριστου ο ευλογησας ημας εν παση ευλογια πνευματικη εν τοις επουρανιοις εν χριστω 1:4 καθως εξελεξατο ημας εν αυτω προ καταβολης κοσμου ειναι ημας αγιους και αμωμους κατενωπιον αυτου εν αγαπη
1:5 προορισας ημας εις υιοθεσιαν δια ιησου χριστου εις αυτον κατα την ευδοκιαν του θεληματος αυτου 1:6 εις επαινον δοξης της χαριτος αυτου εν η εχαριτωσεν ημας εν τω ηγαπημενω 1:7 εν ω εχομεν την απολυτρωσιν δια του αιματος αυτου την αφεσιν των παραπτωματων κατα τον πλουτον της χαριτος αυτου 1:8 ης επερισσευσεν εις ημας εν παση σοφια και φρονησει 1:9 γνωρισας ημιν το μυστηριον του θεληματος αυτου κατα την ευδοκιαν αυτου ην προεθετο εν αυτω 1:10 εις οικονομιαν του πληρωματος των καιρων ανακεφαλαιωσασθαι τα παντα εν τω χριστω τα τε εν τοις ουρανοις και τα επι της γης 1:11 εν αυτω εν ω και εκληρωθημεν προορισθεντες κατα προθεσιν του τα παντα ενεργουντος κατα την βουλην του θεληματος αυτου 1:12 εις το ειναι ημας εις επαινον της δοξης αυτου τους προηλπικοτας εν τω χριστω 1:13 εν ω και υμεις ακουσαντες τον λογον της αληθειας το ευαγγελιον της σωτηριας υμων εν ω και πιστευσαντες εσφραγισθητε τω πνευματι της επαγγελιας τω αγιω 1:14 ος εστιν αρραβων της κληρονομιας ημων εις απολυτρω

 

 Zestawienie wyników

Kod przekładu

Nazwa

Liczba zdań

Uwagi

BB

Biblia Brzeska

(ed. 1563)

11

Język bardziej niż staropolski, inna interpunkcja. Należy sprawdzić skan albo faksymile aby to policzyć, bo to co czytamy to transliteracja a nie tekst wydrukowany. Wtedy były jeszcze inne znaki interpunkcyjne i inna gramatyka.

EIB

Biblia Ewangeliczna

(przekład literacki ed. 2018)

9

Pastor Zaręba uwspółcześnia bardzo. Za bardzo!

BG

Biblia Gdańska

(ed. 1632)

3

Podoba mi się!

UBG

Uwspółcześniona Biblia Gdańska

5

 

BP

Biblia Poznańska

(ed. 1973 – 1975)

9

 

WUJ

Biblia Jakuba Wujka

(ed. 1599)

5

 

BW

Biblia Warszawska

(ed. 1975)

3

 Super. A ja tak nie lubię BW a tu widać, dokładna jest.

BT5

Biblia Tysiąclecia V

(ed. 1999)

8

Raczej dużo niż mało. Do tego giną niektóre słowa.

BR

Biblia Warszawsko-Praska

(ed. 1975/1997)

10

Za dużo! Stanowczo za bardzo pocięli ten tekst.

Rak

NT Rakowski

(ed. 1606)

6

 

DOS

Przekład dosłowny

(ed. 2006)

3

Właściwe podejście.

NWT – PL

Przekład Nowego Świata

(ed. 1994)

8

 

TPNT

Przekład Toruński Nowego Przymierza

(ed. 2017)

5

 

Obubienica

Przekład dosłowny serwisu oblubienica.eu

?????

Trudne po policzenia bo to interlinia.

 

Źródło: teksty pod serwisem https://biblia.apologetyka.com/read

Podziękowania dla Grażyny K.


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium, lekcja


Słowa kluczowe: Ef1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
14 września 2022 (środa), 13:29:29

Jeremiasz różnie tłumaczony - Jr 20:7

O co tu chodzi?

Jr 20:7 BG
" (7) Namówiłeś mię, Panie! a dałem się namówić; mocniejszyś był niż ja, i przemogłeś; jestem na pośmiech każdy dzień, każdy się ze mnie naśmiewa." (Biblia Gdańska [1632])
Jr 20:7 BGN
" (7) Ty mnie namawiałeś, WIEKUISTY, więc dałem się namówić, przezwyciężyłeś mnie i przemogłeś; dlatego stałem się ustawicznym pośmiewiskiem każdy mi urąga." (Nowa Biblia Gdańska [1632/2012])
Jr 20:7 BP
" (7) Przynaglałeś mnie, Jahwe, i uległem. Ująłeś mnie mocno i zmogłeś. Każdego dnia byłem pośmiewiskiem, każdy mi urąga." (Biblia Poznańska [1973-1975])
Jr 20:7 BT4
" (7) Uwiodłeś mnie, Panie, a ja pozwoliłem się uwieść; ujarzmiłeś mnie i przemogłeś. Stałem się codziennym pośmiewiskiem, wszyscy mi urągają." (Biblia Tysiąclecia IV [1983])
Jr 20:7 BT5
" (7) Uwiodłeś mnie, Panie, a ja pozwoliłem się uwieść; ujarzmiłeś mnie i przemogłeś. Stałem się codziennym pośmiewiskiem, wszyscy mi urągają." (Biblia Tysiąclecia V [1999])
Jr 20:7 BW
" (7) Namówiłeś mnie, Panie, i dałem się namówić; pochwyciłeś mnie i przemogłeś. Stałem się pośmiewiskiem na co dzień, każdy szydzi ze mnie." (Biblia Warszawska [1975])
Jr 20:7 EKU
" (7) Zwiodłeś mnie, PANIE, a ja pozwoliłem się zwieść, pokonałeś mnie i zwyciężyłeś. Stałem się pośmiewiskiem każdego dnia. Wszyscy drwią ze mnie." (Przekład Ekumeniczny [2018])
Jr 20:7 LUB
" (7) Uwiodłeś mnie, Jahwe, a ja pozwoliłem się uwieść; ujarzmiłeś mnie i przemogłeś. Stałem się codziennym pośmiewiskiem, wszyscy mi urągają." (Biblia Lubelska [1998-2010])
Jr 20:7 PAU
" (7) Zwiodłeś mnie, PANIE, a ja dałem się zwieść. Udało Ci się mnie pokonać. Każdego dnia byłem pośmiewiskiem, wszyscy drwią ze mnie." (Biblia Paulistów [2005/2008])
Jr 20:7 UBG
" (7) Namówiłeś mnie, PANIE, a dałem się namówić. Ty jesteś silniejszy ode mnie i mnie przemogłeś. Jestem wystawiony na pośmiewisko każdego dnia, każdy się ze mnie naśmiewa."(Uspółcześniona Biblia Gdańska [2017])
Jr 20:7 WUJ
" (7) Zwiodłeś mię Panie, i jestem zwiedzion: mocniejszyś był niźli ja, i przemogłeś: byłem naśmiewiskiem cały dzień, wszyscy się zemnie natrzęsają." (Biblia Jakuba Wujka [1599])

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: jer 20:7, jer20


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 września 2022 (niedziela), 13:22:22

Psalm 147

Wg BT zachowuję sobie, bo dziś powinienem a Damian mi go przeczytał rano:

Alleluja

Dobrze jest grać naszemu Bogu,
wdzięcznie jest nucić pieśń pochwalną.
Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela3;
On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje ich rany.
On liczbę gwiazd oznacza,
wszystkie je woła po imieniu.

Pan nasz jest wielki i zasobny w siły,
mądrość Jego jest niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych,
a poniża występnych aż do ziemi.

Śpiewajcie pieśń dziękczynną Panu,
grajcie Bogu naszemu na harfie.
On niebo okrywa chmurami,
deszcz przygotowuje dla ziemi;
sprawia, że góry wypuszczają trawę
i zioła, by ludziom służyły;
On daje pokarm bydłu,
pisklętom kruka to, o co wołają.

Nie kocha się w sile rumaka;
nie ma też upodobania w goleniach męża.

Podobają się Panu ci, którzy się Go boją,
którzy wyczekują Jego łaski.

Chwal, Jerozolimo, Pana,
chwal Boga twego, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich
i błogosławi synom twoim w tobie7.
Zapewnia pokój twoim granicom,
nasyca ciebie najlepszą pszenicą.
Na ziemię zsyła swoje orędzie,
mknie chyżo Jego słowo.
On daje śnieg niby wełnę,
a szron jak popiół rozsiewa.
Ciska swój grad jak okruchy chleba;
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo swoje i każe im tajać;
każe wiać swemu wiatrowi, a spływają wody.

Obwieścił swoje słowa Jakubowi,
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Żadnemu narodowi tak nie uczynił:
o swoich wyrokach ich nie pouczył.

Alleluja.


Notka ze spaceru: ten kawałek o tym, że nie chlubimy się wozami (BT rydwanami) to pochodzi z Psalmu 20 wers 8, ale w przekładzie BW.


Jedni chlubią się wozami,
drudzy końmi,
Lecz my chlubimy się imieniem Pana,
Boga naszego. (Ps 20:8)

Anuszka ma taką nalepkę na swoim autku. Nalepka z lat 90-tych.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: psal 147, ps147, psalmy


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 sierpnia 2022 (wtorek), 13:39:39

Kraków, ul. Szewska

Notatka powstała z głowy, przy okazji prowadzenia spaceru historycznego po Krakowie, gdzie pomiędzy XV wiekiem (nowe stare miasto) a XII wiekiem (okół i okolice) przechodziliśmy przez ulicę Szewską aby zobaczyć nieistniejącą dziś bramę. Powiedziałem młodzieży a ta się zainteresowała.

Historia o Grzegorzu Pyjasie - wydarzenia z ul. Szewskiej:

Nauka o służbach specjalnych działających w kościele:

Ale nawet Tytus, który był ze mną, będący Grekiem, nie został zmuszony by dać się obrzezać, Pomimo (#1) wprowadzenia potajemnie (#2) fałszywych braci, którzy (#3) wkradli się by (#4) wyszpiegować naszą wolność, którą mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas (#5) zniewolić; Tym ani na chwilę nie ustąpiliśmy i nie poddaliśmy się, aby prawda Ewangelii przetrwała ze względu na was. (Gal 2:3n)

Wyliczam trudne słowa związane z działalnością służb specjalnych:
(#1) potajemne wprowadzenie kogoś na zebranie - czyli mieli swoich agentów w zgromadzeniu świętych;
(#2) fałszywi bracia - myślisz, że brat a to jest fałszywy brat!
(#3) wkradli się, zakradli czyli działali okradają czyjeś zaufanie;
(#4) wyszpiegować - czyli zdobyć informację nie przeznaczoną dla siebie, i nie będącą informacją publiczną, nie informując potem, że tą informacje się ma;
(#5) a celem jest zniewolić - czyli odebrać wolność, odebrać możliwość swobodnego podejmowania własnych decyzji.


Kategorie: _blog, biblia, historia


Słowa kluczowe: pyjas, wildstein, maleszka, gazeta wyborcza


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 sierpnia 2022 (wtorek), 13:32:32

Psalm 62

Przekład BT

Psalm 62

Dusza moja odpoczywa tylko w Bogu,
od Niego przychodzi moje zbawienie.
On jedynie opoką i zbawieniem moim,
twierdzą moją, więc się nie zachwieję.

Dokądże będziecie napadać na człowieka
i wszyscy go przewracać jak ścianę pochyloną, jak mur, co się wali?
Oni tylko knują podstęp
i lubią zwodzić;
kłamliwymi ustami swymi błogosławią,
a przeklinają w sercu.

Odpocznij jedynie w Bogu, duszo moja,
bo od Niego pochodzi moja nadzieja.
On jedynie opoką i zbawieniem moim,
On jest twierdzą moją, więc się nie zachwieję.
W Bogu jest zbawienie moje i moja chwała,
opoka mojej mocy, w Bogu moja ucieczka.

W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie!
Przed Nim serca wasze wylejcie, Bóg jest naszą ucieczką!

Synowie ludzcy są tylko jak tchnienie,
synowie mężów - kłamliwi;
na wadze w górę się wznoszą,
wszyscy razem są lżejsi niż tchnienie.

Nie pokładajcie ufności w przemocy
ani się łudźcie na próżno rabunkiem;
do bogactw, choćby rosły,
serc nie przywiązujcie.

Bóg raz powiedział, dwa razy to słyszałem:
Bóg jest potężny.
I Ty, Panie, jesteś łaskawy,
bo Ty każdemu oddasz według jego czynów.

 


Kategorie: psalm, biblia, _blog


Słowa kluczowe: psalm 62, ps62


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 sierpnia 2022 (piątek), 13:29:29

Psalm 73 (moja parafraza, v1.3)

Znowu przerabiam i przerabiam ten psalm. A do kompletu psalm 37.

Psalm 73, parafraza

#1. Teza: Bóg na prawdę jest dobry dla tych, którzy w swym życiu traktują go poważnie.

#2. A ja? A ja dziś omal nie odstąpiłem od Boga, gdyż widząc życie ludzi tego świata zachciałem ich naśladować. Zajrzałem na fejsa, przez chwilę widziałem włączony jakiś kanał na telewizorze. Popatrzyłem i ...

#3. Wygląda na to, że ludzie nie mają bowiem codziennych utrapień i cierpień. Są zdrowi, wypoczęci, ładni i opaleni, toteż szpanersko się ubierając siedząc w drogich knajpach i przechwalają się cynicznie opowiadając sobie o swych kolejnych przekrętach. Potem udzielają wywiadów dla śniadaniowcych telewizji, a w kolorowych tygodnikach opowiadając o swych zboczeniach bluźnią przeciwko niebu mając w pogardzie świat cały i innych ludzi.

A zwykli ludzie próbują w swym życiu wzorować się na nich i nie bać się Boga, który (jak wierzą) zamknięty w kościołach nie widzi tego co czynią na codzień.
Tacy wydają się być ludzie tego świata: szczęśliwi, zadowoleni, bogaci.

#4. Czy więc ma sens moje życie, które próbuję przeżyć dobrze? Przecież co dzień naśmiewają się z mojej naiwnośc! Ale gdybym żył jak oni nie należałbym do Twojego ludu!

Ciężkie te dylematy i trudno mi to pojąć jeżeli nie patrzę na to z Twojej Panie perspektywy i nie zrozumiem końca ludzi bezbożnych.

Przecież stoją na niepewnym gruncie. Chwila i już ich nie ma, bo to albo wybory ich zmiotą, albo zawał serca się przytrafi, albo po prostu czas, jakże krótki dla ludzkiego życia. Gdy Ty zadecydujesz to już ich nie ma: koniec, GameOver i szlus.

#5. Głupio postąpiłem patrząc a potem dając się ponieść emocjom. Zachowałem się jak głupie bydle, jak prosiak byłem przed Tobą.

Przecież Ty jesteś zawsze ze mną. Ty troszczysz się o moje życie, Ty prowadzisz mnie według swoich planów i Ty na koniec przyjmiesz mnie do swojej chwały.

Któż inny może tak wiele jak Ty? Gdy jestem blisko ciebie, to mimo iż się starzeję i pojawiają się jakieś choróbska wiem, żeś Ty moją gwarancją na wieki.

A bezbożni? będą ginąć, mnie zaś jest dobrze być blisko Ciebie bo w Tobie jest moje schronienie abym mógł opowiadać o tym, jak jesteś wielki.


Kategorie: biblia, parafraza, _blog, biblia / parafraza


Słowa kluczowe: psalm, psalm 73, bogaci, wielcy, rządzący, wpływowi, celebryci


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 maja 2022 (niedziela), 21:09:09

Katechon

Czytany fragment:

(1) Prosimy was, bracia, przez wzgląd na przyjście (παρουσιας parousias) naszego Pana Jezusa Chrystusa i nasze zgromadzenie się (επισυναγωγης episynagōgēs) przy nim (2) abyście nie tak łatwo dali się zachwiać w waszym umyśle i zatrwożyć się ani przez (#1) ducha (πνευματος pneumatos, BW: jakieś wyrocznie), ani przez (#2)  mowę, ani przez (#3)  list (επιστολης epistolēs) rzekomo przez nas pisany, jakoby już nadchodził dzień Chrystusa.

(3) Niech was nikt w żaden sposób nie zwodzi. Ten dzień bowiem nie nadejdzie, dopóki najpierw nie przyjdzie odstępstwo (G3588  αποστασια apostasia odstępstwo) i nie objawi się człowiek grzechu (ανθρωπος της αμαρτιας, anthrōpos tēs hamartias), syn zatracenia (υιος της απωλειας, hyios tēs apōleias - syn zguby – zatracenia) (4) który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co się nazywa Bogiem lub co jest przedmiotem czci, tak że zasiądzie w świątyni Boga jako Bóg, podając się za Boga.
(5) Czy nie pamiętacie, że jeszcze będąc u was, mówiłem o tym?
(6) A teraz wiecie, co przeszkadza (2722 κατεχον katechon), tak że się objawi w swoim czasie. (7) Tajemnica nieprawości () bowiem już działa. Tylko że ten, który teraz przeszkadza (2722 κατεχων katechōn), będzie przeszkadzał, aż zostanie usunięty z drogi. (8) Wówczas pojawi się ów niegodziwiec, którego Pan zabije duchem swoich ust i zniszczy blaskiem swego przyjścia. (9) Niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów; (10) Wśród wszelkiego zwodzenia nieprawości wobec tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, by zostali zbawieni.
(11) Dlatego Bóg zsyła im silne omamienie, tak że uwierzą kłamstwu (12) aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie niesprawiedliwość.
(2Tes 2:1-12 UBG)

 

Analiza:

  1. "Nie dajmy się zachwiać" (G5030 σαλευθηναι saleuthēnai zostać potrząśniętymi – zostać zachwianymi; νοος noos umysłu – rozumu), ani zatrwożyć (θροεισθαι throeisthai dawać się straszyć – być trwożonymi) - czyli mamy możliwość nie dać się, więc się nie dajmy!
  2. Nie dajmy się zachwiać, ani zatrwożyć - i teraz Paweł wymienia 3 metody zatrważania i uczniów w Tesalonikach:
    • #1. … ani przez ducha (πνευματος pneumatos, BW: jakieś wyrocznie)
    • #2. ani przez mowę
    • #3. ani przez list (επιστολης epistolēs) rzekomo apostolski
  3. Tajemnica nieprawości (μυστηριον της ανομιας, mystērion tēs anomias - tajemnica bezprawia, nieprawości) - to jakby ewangelia, dobra nowiną, tylko w drugą stronę. Nie jest to zła nowiną tylko dobra, brzmiąca miło ale skutki zastosowania będą niewłaściwe..
    1. Ewangelia - dobra nowiną o Chrystusie, Synu Boga i Jego dziele, i o pozycji wierzących w nadchodzących królestwie Bożym.
    2. Tajemnica nieprawości - zasady, na których zbudowana jest struktura diabelska, a więc...
      1. siła
      2. dominacja
      3. gwałt
      4. kłamstwo
      5. zniewolenie
      6. poddanie……. (- uporządkować te pozycje).
  4. Link do serwisu Oblubienica: https://biblia.oblubienica.eu/interlinearny/index/book/14/chapter/2/verse/1 
  5. Poniżej słowo katechon (2722 κατεχον katechon) ze słownika (thx Ariusz)  - ale jakiś dziwny numer Stronga tam jest (2708) -  chyba to jakoś błąd.
    A tu w serwisie Oblubienica: https://biblia.oblubienica.eu/wystepowanie/strong/id/2722 

 

katechon-slownik-grecki

 


Kategorie: _blog, biblia, eschatologia, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: katechon, przyjście pana, eschatologia, 2tes, 2tes2


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 maja 2022 (piątek), 19:51:51

Okresy i eony wg Panoramy Biblii

Okresy, i eony (wiek) wg Panoramy Biblii.

  Okres Wiek (eon)
1 Eden Niewinność
Grzech
2 Przed potopem Eon sumienia
3 Po potopie Eon ludzkiego panowania
4 Patriarchowie Eon obietnicy
5 Pod zakonem Eon zakonu
6 Czasy ostateczne Eon łaski
Okres wielkiego ucisku
7 Mesjaniczny Eon królestwa
  Wieczność Bóg wszystkim we wszystkim

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: panorama biblii


Pliki


Komentarze: (1)

Krzysztof, May 28, 2022 08:52 Skomentuj komentarz


Zaprezentowany podział wg. mnie jest pokazaniem, że ewolucja istnieje .

Ja dziś widzę Boga , wszędzie . 
Widzę, przede wszystkim, że dziś mam możliwość kreatywnego myślenia , negowania obrazów, przekazywanych na nośnikach informacji kodujących umysł.

Wolność, jak płuca służy człowiekowi - dlatego najwyższy czas się przebudzić i realizować swoje marzenia . 
Jednak ,jeśli człowiek nie zauważy rzeczy z przeszłości, które go wiążą dziś o przyszłości nie ma mowy . Wojtek życzę Ci własnej kreatywności, którą wyzwolisz tylko osobiście , dlatego pozwól sobie marzyć , a zobaczysz jak one same się będą realizowały  . Nie potrzebujesz innych, aby uczestniczyli w projekcie życie , sam w nim żyj a inni się pojawią . Bo nie chodzi, aby realizować projekty innych , a swoj . To jest prawdziwy Eon Wolności, którego w tej zaprezentowanej chronologii niewolnych chrześcijan nie znajdziesz .

Skomentuj notkę
12 maja 2022 (czwartek), 16:06:06

Chustki kładzione na chorych

Wojtek B. poszedł na spacer, odpalił transmisje i nadawał czytanie 19 rozdziału Dziejów. A potem...

Treść

(1) I stało się, że gdy Apollos przebywał w Koryncie, Paweł obszedł okolice wyżej położone i dotarł do Efezu. I znalazłszy tam niektórych uczniów; (2) Zapytał ich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, kiedy uwierzyliście? A oni mu odpowiedzieli: Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty. (3) Wtedy zapytał ich: W czym więc byliście ochrzczeni? A oni odpowiedzieli: W chrzcie Jana. (4) Paweł zaś powiedział: Jan chrzcił chrztem pokuty, mówiąc ludziom, aby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to znaczy w Jezusa Chrystusa. (5) Gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. (6) A kiedy Paweł położył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali. (7) Wszystkich mężczyzn było około dwunastu.

(8) Potem przez trzy miesiące przychodził do synagogi i odważnie mówił, rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym. (9) Gdy jednak niektórzy się upierali i nie chcieli uwierzyć, i mówili źle o tej drodze wobec tłumów, odstąpił od nich, odłączył uczniów i codziennie rozprawiał w szkole niejakiego Tyrannosa.

(10) Działo się tak przez dwa lata, tak że wszyscy mieszkańcy Azji usłyszeli słowo Pana Jezusa, zarówno Żydzi, jak i Grecy. (11) A Bóg dokonywał niezwykłych cudów przez ręce Pawła; (12) Tak że nawet chustki albo przepaski z jego ciała kładziono na chorych, a choroby ich opuszczały i wychodziły z nich złe duchy.

(13) A niektórzy wędrowni żydowscy egzorcyści ważyli się wzywać imienia Pana Jezusa nad opętanymi przez złe duchy, mówiąc: Zaklinamy was przez Jezusa, którego głosi Paweł. (14) Robiło tak siedmiu synów pewnego Żyda, imieniem Skewas, który był naczelnikiem kapłanów. (15) Zły duch im odpowiedział: Znam Jezusa i wiem, kim jest Paweł, ale wy coście za jedni? (16) I rzucił się na nich człowiek, w którym był zły duch, powalił i pokonał ich, tak że nadzy i zranieni wybiegli z tego domu. (17) Dowiedzieli się o tym wszyscy, zarówno Żydzi, jak i Grecy, którzy mieszkali w Efezie. A na nich wszystkich padł strach i było uwielbione imię Pana Jezusa. (18) Wielu też tych, którzy uwierzyli, przychodziło i wyznawało, i ujawniało swoje uczynki. (19) I wielu z tych, którzy się zajmowali sztukami magicznymi, znosiło księgi i paliło je wobec wszystkich. Obliczono ich wartość i stwierdzono, że wynosipięćdziesiąt tysięcy srebrników. (20) Tak potężnie rosło i umacniało się słowo Pańskie.

(21) Po tych wydarzeniach Paweł postanowił w duchu, że po przejściu Macedonii i Achai pójdzie do Jerozolimy, mówiąc: Potem, gdy się tam dostanę, muszę zobaczyć także Rzym. (22) Wysłał więc do Macedonii dwóch z tych, którzy mu służyli, Tymoteusza i Erasta, a sam pozostał jeszcze przez jakiś czas w Azji. (23) W tym czasie doszło do niemałych rozruchów z powodu tej drogi. (24) Bo pewien złotnik, imieniem Demetriusz, który wyrabiał ze srebra świątyńki Diany, zapewniał rzemieślnikom niemały zarobek. (25) Zebrał ich i innych, zajmujących się podobnym rzemiosłem, i powiedział: Mężowie, wiecie, że nasz dobrobyt płynie z tego rzemiosła. (26) Widzicie też i słyszycie, że ten Paweł nie tylko w Efezie, ale prawie w całej Azji przekonał i odwiódł wielu ludzi, mówiąc, że nie są bogami ci, którzy rękami ludzkimi są uczynieni. (27) Należy więc obawiać się nie tylko tego, że nasze rzemiosło zostanie zlekceważone, ale też że świątynia wielkiej bogini Diany, czczonej w całej Azji i w całym świecie, zostanie poczytana za nic i zostanie zniszczony jej majestat. (28) Gdy to usłyszeli, ogarnął ich gniew i zaczęli krzyczeć: Wielka jest Diana Efeska! (29) I całe miasto napełniło się wrzawą. Porwawszy Gajusa i Arystarcha, Macedończyków, towarzyszy podróży Pawła, jednomyślnie ruszyli do teatru. (30) Gdy Paweł chciał wejść między lud, uczniowie mu nie pozwolili. (31) Również niektórzy dostojnicy Azji, będący jego przyjaciółmi, posłali do niego prośbę, aby nie wszedł do teatru. (32) Tymczasem jedni krzyczeli tak, a drudzy inaczej. W zgromadzeniu bowiem zapanował zamęt, a większość z nich nie wiedziała, po co się zebrali. (33) Z tłumu wyciągnięto Aleksandra, którego Żydzi wysunęli do przodu. Aleksander dał znak ręką, bo chciał zdać sprawę ludowi. (34) Gdy jednak poznali, że jest Żydem, rozległ się jeden krzyk i wszyscy wołali przez około dwie godziny: Wielka jest Diana Efeska! (35) Wtedy sekretarz miejski uspokoił tłum i powiedział: Mężowie efescy, kto z ludzi nie wie, że miasto Efez jest opiekunem świątyni wielkiej bogini Diany i jej posągu, który spadł od Jowisza? (36) Skoro nikt temu nie może zaprzeczyć, powinniście się uspokoić i niczego nie czynić pochopnie. (37) Przyprowadziliście bowiem tych ludzi, którzy nie są ani świętokradcami, ani też nie bluźnią waszej bogini. (38) A jeśli Demetriusz i rzemieślnicy, którzy są z nim, mają coś przeciwko komuś, są przecież sądy, są też prokonsulowie, niech pozywają jedni drugich. (39) Jeśli zaś chodzi o coś innego, zostanie to rozpatrzone na prawomocnym zebraniu. (40) Grozi nam bowiem oskarżenie o dzisiejsze rozruchy, bo nie ma żadnego powodu, którym moglibyśmy wytłumaczyć to zbiegowisko.

(41) Po tych słowach rozwiązał zebranie. (20:1) A gdy ustały rozruchy, Paweł przywołał uczniów, pożegnał się z nimi i wyruszył do Macedonii.

Pytanie na fejsie:

Cytat: "Tak że nawet chustki albo przepaski z jego ciała kładziono na chorych, a choroby ich opuszczały i wychodziły z nich złe duchy". (Dzieje 19:12) Jak to jest w końcu z tymi relikwiami?

Odpowiedź:

Co czytamy: Bóg czynił też niezwykłe cuda przez ręce Pawła, tak że nawet chusty i przepaski z jego ciała kładziono na chorych, a choroby ustępowały z nich i wychodziły złe duchy. Przeanalizujmy.

Analiza:

  • Kto czynił cuda? Bóg!
  • Jak - przez ręce Pawła.
  • Kto brał chusty i przepaski (majtki?) z ciała Pawła? Nie wiemy, ale widać ludzie zrobili z tego kult, bo jak ktoś z Twoich bliskich choruje to różnych metod próbujesz aby mu pomóc. Nawet odkupisz chustkę od apostoła Pawła.
  • Jak kładli te chustki to co się działo? Choroby ustępowały - ale czy Bóg uzdrawiał? Nic takiego nie napisano. Wychodziły też złe duchy - ale czy były wyganiane czy też same wychodziły?

 

* * * * *

I teraz mam pytanie o podmiot wiary: komu wierzysz? Jeżeli wierzysz Bogu, to Bóg może uzdrowić, o ile w Jego planach względem chorej osoby takie uzdrowienie jest.

Jeżeli jednak wierzysz w moc chustki Pawła to będziesz miał diabelskie przedstawienie, w którym silniejszy demon (kultu, przedmiotu, relikwię, miejsca) przegoni słabszego demona choroby. W efekcie uzdrowiony będzie apostołem nowego kultu i będzie jeździł po świecie mówiąc, że na tej górze doznał uzdrowienia, że ta woda jest cudowna, że ta modlitwa (zaklęcie) działa - i kult będzie się szerzył.

Czy silniejszy demon może wygonić demona? Tak, bo królestwo szatana jest skłócone i nie może się ostać. I się nie ostanie!

* * * * *

Tak więc mamy dziś Wojtku piękne nauczanie o Bogu, Jego mocy, jego mocy, która może objawiać się aby uwiarygadniać przekaz ewangelii ale też o kultach, które też mogą działać, mogą być skuteczne tylko nie budują w ludziach wiary Bogu, nie oddaja Bogu chwały tylko stworzeniu, i jako takie są złem.
Strzeżmy się kultów.

* * * * *

Modlitwie:
Panie Boże - dziękuję Ci za tą lekcję. Gotów jestem, gdy taka będzie Twoja wola abyś działał przez moje ręce gdy będę głosił dobrą nowinę o Twoim Królestwie.

 


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: dz19, uzdrowienia, relikwie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 kwietnia 2022 (sobota), 20:33:33

Notka o zbawionych kotach (Rz 8:18-23)

Czy po zmartwychwstaniu spotkam się kiedyś z moim zdechłym kotem? Ale czy koty zdychają? A może nie, bo po co Bogu zdechły kot? Bóg, który stworzył kota pewnie stworzył go dla siebie na zawsze. Tak! Wydaje mi się, że tak, bo za życia (żył długo, 18 lat a jego mama, nasza kotka też tak długo była z nami) oba nasze koty oczekiwały (i może dalej gdzieś tam oczekują objawienia się dzieci bożych. A gdy się objawimy jako dzieci Boga to stworzenie (a więc nasze koty pewnie tez) nie będą już poddane marności (w tym pewnie jest śmierć będąca konsekwencją grzechu Adama) i może będą żyły, w jakiś innych, fajnych ciałach. Chciałbym bo lubię koty, a bardzo lubiłem naszej koty.

Poniżej analiza tekstu w Rz 8.


Analiza tekstu - przekład dosłowny

Jako bazowy tekst przyjmuję toruński przekład dosłowny:

Sądzę bowiem, że utrapienia teraźniejszego czasu nie są godne porównania z tą chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie żarliwie oczekuje objawienia synów Boga. Gdyż stworzenie zostało poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu Tego, który je poddał, w nadziei, Że i samo stworzenie zostanie uwolnione z niewoli skażenia do wolności chwały dzieci Boga. Bo wiemy, że całe stworzenie współwzdycha i współcierpi w bólach porodowych aż do teraz. A nie tylko ono, ale i my sami, którzy mamy pierwocinę Ducha, i my sami w sobie wzdychamy oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała. 
(Rz 8:18-23 tpnp)

A teraz analiza

Zdanie:
Sądzę bowiem, że utrapienia teraźniejszego czasu nie są godne porównania z tą chwałą, która ma się w nas objawić
Fakty:
  • Kiedyś (pewnie po utrapieniach teraźniejszego czasu) objawi się w nas chwała.
  • Utrapienia, dzisiejszego czasu nie są godne tego aby porównywać z przyszłą chwałą.
Zdanie:
Bo stworzenie żarliwie oczekuje objawienia synów Boga. 
Fakty:
  • Stworzenie (pewnie koty też) oczekują objawienia się dzieci Boga.
Zdanie:
Gdyż stworzenie zostało poddane marności,
Fakty:
  • Oczekuje, gdyż zostało poddane.
  • Stworzenie (więc pewnie koty też) zostało poddane marności.
Zdanie:
... nie dobrowolnie, ale z powodu Tego, który je poddał, w nadziei, że i samo stworzenie zostanie uwolnione z niewoli skażenia do wolności chwały dzieci Boga. 
Fakty:
  • Stworzenie (więc pewnie koty też) zostało poddane marności nie dobrowolnie (więc koty na nic takiego się nie zgadzały).
  • Stworzenie (więc pewnie koty też) zostało poddane marności nie dobrowolnie (więc koty na nic takiego się nie zgadzały) ale z powodu Tego, ktory je poddał tej marności.
  • Stworzenie jest poddane marności do czasu, gdyż ma nadzieję, że zostanie uwolnione z niewoli skażenia.
Zdanie:
Bo wiemy, że całe stworzenie współwzdycha i współcierpi w bólach porodowych aż do teraz. A nie tylko ono, ale i my sami, którzy mamy pierwocinę Ducha, i my sami w sobie wzdychamy oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.
Fakty:
  • Stworzenie (więc koty też) współzdycha i współcierpi … podobnie jak ludzie, nawet ludzie mający pierwocinę Ducha. 
  • My też wzdychamy oczekując usynowienia, odkupienia ciała.
 

Moja dogmatyka

Moje wyznanie wiary na temat kotów:
#1. Oczekuję, że w przyszłości ma się w nas objawić chwała Boga.
#2. Stworzenie (koty również) z upragnieniem oczekuje objawienia się dzieci Bożych.
#3. Bóg poddał stworzenia marności ale w nadziei, że również ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia.
#4. Bo stworzenie też ma uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.
#5. Dziś stworzenie cierpi w bólach (również bólach rodzenia) podobnie jak cierpią ludzie, i jak Kościół.

Wnioski:

  • Jestem pod silnym wpływem emocji, wszak śmierć kociaka to dość emocjonalne wydarzenie. Ale czy te emocje nie przeszkadzają mi w myśleniu? Czy czasem pod ich wpływem nie idę za daleko i nie tworzę rzeczywistości?
  • Jakiś czas później jeszcze raz przebadałem ten tekst i dalej wierzę w kotów zmartwychwstanie.
  • Ale nie wykluczone jest, że za 20 lat będę się w tego nabijał, i śmiał….

 


Inne przekłady do przeczytania

Biblia Tysiąclecia
Rz 8:18-23 BT5
(18) Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. (19) Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. (20) Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, (21) że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. (22) Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. (23) Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów - odkupienia naszego ciała.
Biblia Warszawska
Rz 8:18-23 BW
Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić. Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych, Gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, Że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych. Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd. A nie tylko ono, lecz i my sami, którzy posiadamy zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała naszego.
UBG
Rz 8:18-23 UBG 
Uważam bowiem, że cierpienia teraźniejszego czasu nie są godne porównywania z tą przyszłą chwałą, która ma się w nas objawić. Stworzenie bowiem z gorliwym wypatrywaniem oczekuje objawienia synów Bożych. Gdyż stworzenie jest poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu tego, który je poddał, w nadziei; Że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli zniszczenia do chwalebnej wolności dzieci Bożych. Wiemy bowiem, że całe stworzenie razem jęczy i razem cierpi w bólach rodzenia aż dotąd. A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.

Kategorie: _blog, biblia, moja teologia


Słowa kluczowe: koty, stworzenie, zbawienia, Rz8, kotów zmartwychwstanie, kot


Komentarze: (4)

wojtek, March 4, 2023 21:46 Skomentuj komentarz


na FB:
.
Na podstawie tekstu odpowiedzmy sobie na takie pytania:
- Czy stworzenie (koty również) z upragnieniem oczekują objawienia się dzieci Bożych?
- Czy Bóg poddał stworzenia (koty również) marności ale w nadziei, że również ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia?
- Czy stworzenie też ma uczestniczyć w wolnóści i chwale dzieci Bożych?

wojtek, March 5, 2023 09:35 Skomentuj komentarz


Moje wyznanie wiary na temat kotów:

#1. Oczekuję, że w przyszłości ma się w nas objawić chwała Boga.

#2. Stworzenie (koty również) z upragnieniem oczekuje objawienia się dzieci Bożych.

#3. Bóg poddał stworzenia marności ale w nadziei, że również ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia.

#4. Bo stworzenie też ma uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.

#5. Dziś stworzenie cierpi w bólach (również bólach rodzenia) podobnie jak cierpią ludzie, i jak Kościół.

wojtek, March 18, 2023 16:10 Skomentuj komentarz


Moje wyznanie wiary na temat kotów użyte w prezentacji:

#1. Oczekuję, że w przyszłości ma się w nas (nowonarodzonych) objawić chwała Boga.

#2. Stworzenie (a więc koty również) z upragnieniem oczekuje objawienia się dzieci Bożych.

#3. Bóg poddał stworzenie (koty i świnie też) marności, ale w nadziei, że również ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia.

#4. Bo stworzenie też ma uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.

#5. Dziś stworzenie cierpi w bólach (również bólach rodzenia) podobnie jak cierpią ludzie, i jak cierpi Kościół.

wojtek, March 20, 2023 16:24 Skomentuj komentarz


Nie jestem jedyny, który głosi już tą herezje:
https://twojedobre.info/stworzenie-oczekuje-objawienia-sie-synow-bozych/

Stworzenie oczekuje objawienia się Synów Bożych

3 Zbór Chrześcijan Baptystów w Krakowie

17 marca, 2023

Czasy Ostateczne, Nauczania

Główny fragment to Rzymian 8:19-23.Bóg dał władzę ludziom nad ziemią, w szczególności nad ptakami, rybami i zwierzętami.Kiedy człowiek zgrzeszył, Bóg poddał skażeniu swoje stworzenie.Bóg dał żywym stworzeniom obietnicę, że ich skażenie się zakończy kiedy zmartwychwstaną synowie Boży, czyli wierzący.Stworzenie jest świadome tej obietnicy i z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych.Stworzenie było niewinne, lecz musi oczekiwać z nadzieją aż skażenie i niewola przeminą.Wówczas ryby, ptaki i zwierzęta, lub ogólniej stworzenie, będzie uczestniczyć w wolności od skażenia, podobnej do tej, którą będą mieć fizycznie zmartwychwstałe dzieci Boga.

(18): Uważam bowiem, że cierpienia teraźniejszego czasu nie są godne porównywania z tą przyszłą chwałą, która ma się w nas objawić. (19): Stworzenie bowiem z gorliwym wypatrywaniem oczekuje objawienia synów Bożych. (20): Gdyż stworzenie jest poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu tego, który je poddał, w nadziei; (21): Że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli zniszczenia do chwalebnej wolności dzieci Bożych. (22): Wiemy bowiem, że całe stworzenie razem jęczy i razem cierpi w bólach rodzenia aż dotąd. (23): A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała. [Uwspółcześniona Biblia Gdańska, Rz 8]

Psalm 96:11-13 Niech radują się niebiosa i weseli się ziemia! Niech zaszumi morze i to, co je wypełnia! Niech radują się pola i wszystko, co jest na nich; Niech szumią radośnie wszystkie drzewa leśne przed obliczem Pana, bo idzie!

Psalm 98:8-9 Niech rzeki klaszczą w dłonie, a góry niech się radują razem przed Panem, bo idzie, aby sądzić ziemię!

Rzymian 8:11 A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was. 16 Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.

Mateusza 10:29 Czyż nie sprzedają za grosz dwu wróbli? A jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez woli Ojca waszego.

Jonasza 4:11 A Ja nie miałbym żałować Niniwy… w którym żyje więcej niż 120 tysięcy ludzi, którzy nie umieją rozróżnić między tym, co prawe, a tym, co lewe, a nadto wiele bydła?

Psalm 147:8-9 Okrywa niebiosa obłokami, przygotowuje deszcz dla ziemi, sprawia, że trawa rośnie na górach. Daje bydłu pokarm jego, młodym krukom, gdy do niego wołają.

Psalm 145:15-16 Oczy wszystkich w tobie nadzieję mają, a Ty im dajesz pokarm ich we właściwym czasie. Otwierasz rękę swą i nasycasz do woli wszystko, co żyje.

Kolosan 1:20 I żeby przez Niego [Chrystusa] wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z Nim [Bogiem] dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego.

I List do Koryntian 15:25-26 Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje. A jako ostatni wróg zniszczona będzie śmierć.

Skomentuj notkę
24 kwietnia 2022 (niedziela), 12:52:52

Niedokończone studium świąt Pańskich, na BT

Kolorowanie:

  • nazwa
  • termin
  • co robić?

Tabelka

Kpł 23, BT Analiza

(1) Dalej mówił Pan do Mojżesza: (2) Przemów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, w których będziecie wzywali ich na zwołania święte, to są moje czasy święte!

 

Szabat

(3) Przez sześć dni będzie wykonywana praca, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat (BG: szabatem odpoczynku), jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach.

Problem tłumaczenia BT - rekurencyjna definicja. UBG: "szabatem odpoczynku".

Wstęp

(4) Oto czasy święte dla Pana, zwołania święte, na które wzywać ich będziecie w określonym czasie.
 

Pascha

(5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha dla Pana.
Nie ma opisu, bo temu świętu poświęcony całe rozdziały w Księdze Wyjścia.
   

 Święto Przaśników

 (6) A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Pana -

przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby.

(7) Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy.

(8) Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną,

siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie [w tym dniu] wykonywać żadnej pracy.

Kiedy:

  • 15 dnia pierwszego miesiąca
  • pierwszego dnia
  • przez 7 dni
  • siódmego dnia

Co robić:

  • Przez 7 dni będziecie
    • jedli tylko przaśne chleby; 
    • składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną,
  • Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy.
  • Siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie w tym dniu wykonywać żadnej pracy.

Pierwociny

(9) Potem Pan powiedział do Mojżesza: (10) Przemów do Izraelitów i powiedz im:

Kiedy wejdziecie do ziemi, którą Ja wam dam, i zbierzecie plon, przyniesiecie kapłanowi snop jako pierwociny waszego plonu. (11) On wykona gest kołysania snopa przed Panem, aby był przez Niego łaskawie przyjęty. Wykona nim gest kołysania w następnym dniu po szabacie. (12) W dniu gestu kołysania snopa złożycie ofiarę całopalną dla Pana, baranka bez skazy, urodzonego w tym samym roku, (13) wraz z ofiarą pokarmową z dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki rozrobionej oliwą, jako ofiarę spalaną, woń miłą Panu, a także ofiarę płynną - ćwierć hinu wina. (14) Aż do tego dnia nie będziecie jedli ani chleba, ani prażonych ziaren, ani kaszy, dopóki nie przyniesiecie daru dla waszego Boga.

 

 

Kiedy:

  • będziecie już w ziemi obiecanej
  • kiedy i zbierzecie plon
  • w następnym dniu po szabacie.

Co robić:

  • przyniesiecie kapłanowi snop jako pierwociny waszego plonu.
  • Kapłan wykona gest kołysania snopa przed Panem, aby był przez Niego łaskawie przyjęty.
  • KIEDY - Wykona nim gest kołysania w następnym dniu po szabacie.
  • złożycie ofiarę całopalną dla Pana, baranka bez skazy, urodzonego w tym samym roku, (13) wraz z ofiarą pokarmową z dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki rozrobionej oliwą, jako ofiarę spalaną, woń miłą Panu, a także ofiarę płynną - ćwierć hinu wina.
  • (14) Aż do tego dnia nie będziecie jedli ani chleba, ani prażonych ziaren, ani kaszy, dopóki nie przyniesiecie daru dla waszego Boga.

Jest to ustawa wieczysta dla waszych pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach.

 

Pięćdziesiąt dni minęło, pięćdziesiątnica

(15) I odliczycie sobie od dnia po szabacie, od dnia, w którym przyniesiecie snopy, aby wykonano nimi gest kołysania, siedem pełnych tygodni, (16) aż do dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę pokarmową dla Pana. (17) Przyniesiecie z waszych siedzib po dwa chleby kwaszone, aby wykonano nimi gest kołysania, każdy z dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki. To będą pierwociny ??? dla Pana. (18) Oprócz chleba złożycie w ofierze siedem baranków bez skazy, jednorocznych, jednego młodego cielca i dwa barany. One będą ofiarą całopalną dla Pana razem z ofiarą pokarmową i z ofiarą płynną. Będzie to ofiara spalana, woń miła Panu. (19) Ofiarujecie też jednego kozła jako ofiarę przebłagalną i dwa baranki jednoroczne jako ofiarę biesiadną. (20) Kapłan wykona nimi przed Panem gest kołysania razem z chlebami pierwocin, razem z dwoma barankami. Będzie to rzecz poświęcona Panu, przeznaczona dla kapłana. (21) Tego samego dnia zwołacie lud. Będzie to dla was zwołanie święte. Nie będziecie wykonywać tego dnia żadnej pracy.

Kiedy:

  • od dnia po szabacie, od dnia, w którym przyniesiecie snopy, aby wykonano nimi gest kołysania, siedem pełnych tygodni,
  • (16) aż do dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni

Co robić:

  • i wtedy złożycie nową ofiarę pokarmową dla Pana.
  • Przyniesiecie z waszych siedzib po dwa chleby kwaszone, aby wykonano nimi gest kołysania, każdy z dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki.
  • To będą pierwociny ??? dla Pana.
  • (18) Oprócz chleba złożycie w ofierze siedem baranków bez skazy, jednorocznych, jednego młodego cielca i dwa barany. One będą ofiarą całopalną dla Pana razem z ofiarą pokarmową i z ofiarą płynną. Będzie to ofiara spalana, woń miła Panu.
  • (19) Ofiarujecie też jednego kozła jako ofiarę przebłagalną i dwa baranki jednoroczne jako ofiarę biesiadną.
  • (20) Kapłan wykona nimi przed Panem gest kołysania razem z chlebami pierwocin, razem z dwoma barankami.
  • Będzie to rzecz poświęcona Panu, przeznaczona dla kapłana.
  • (21) Tego samego dnia zwołacie lud. Będzie to dla was zwołanie święte. Nie będziecie wykonywać tego dnia żadnej pracy. 
Jest to ustawa wieczysta dla waszych pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach.
 
(22) Kiedy będziecie zbierali plon waszej ziemi, nie będziecie wycinać doszczętnie skraju pola i nie wyzbieracie do końca kłosów. Zostawisz je dla ubogiego i dla przybysza. Ja jestem Pan, Bóg wasz!
 

Dęcie w róg

(23) Następnie Pan powiedział do Mojżesza: (24) Powiedz Izraelitom: Pierwszego dnia siódmego miesiąca będziecie obchodzili uroczysty szabat, dęcie w róg, zwołanie święte. (25) Nie będziecie wykonywać żadnej pracy. Złożycie ofiary spalane dla Pana.

Kiedy:

  • Pierwszego dnia siódmego miesiąca

Co robić:

  • będziecie obchodzili uroczysty szabat,
  • dęcie w róg,
  • zwołanie święte.
  • (25) Nie będziecie wykonywać żadnej pracy.
  • Złożycie ofiary spalane dla Pana

Dzień przebłagania

(26) Dalej mówił Pan do Mojżesza: (27) Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. (28) W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania, ażeby dokonano przebłagania za wasze winy przed Panem, Bogiem waszym. (29) Każdy człowiek, który nie będzie pościł tego dnia, zostanie wyłączony spośród swego ludu. (30) Każdego człowieka, który będzie pracował tego dnia, wytracę spośród jego ludu. (31) Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. (32) Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat.
 

Święto Namiotów - opis pierwszy

(33) I powiedział Pan do Mojżesza: (34) Powiedz Izraelitom: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest Święto Namiotów, przez siedem dni, dla Pana.
(35) Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy.
(36) Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana.
Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy.

Kiedy:

  • Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca 
  • przez 7 dni
  • pierwszego dnia
  • ósmego dnia

Co robić:

  • Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy.
  • Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana.
     
  • Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać w tym dniu żadnej pracy

dygresja...

(37) To są czasy święte dla Pana, na które będziecie dokonywać świętego zwołania, aby składać ofiarę spalaną dla Pana: ofiarę całopalną, ofiarę pokarmową, ofiarę krwawą i ofiarę płynną, każdego dnia to, co jest na ten dzień przeznaczone, (38) niezależnie od szabatów Pana, niezależnie od waszych darów, niezależnie od wszystkich ślubów waszych i niezależnie od wszystkich dobrowolnych ofiar, które będziecie składać dla Pana.  

Święto namiotów - opis drugi

(39) Tak więc piętnastego dnia siódmego miesiąca, kiedy zbierzecie plony ziemi, będziecie obchodzić święto Pana przez siedem dni.

Pierwszego dnia jest uroczysty szabat.

Ósmego dnia także uroczysty szabat.

(40) Weźcie sobie pierwszego dnia owoce pięknych drzew, liście palmowe, gałązki drzew o gęstym listowiu i wierzb nadrzecznych. Będziecie się weselić wobec Pana, Boga waszego, przez siedem dni. (41) Będziecie obchodzić to święto dla Pana co roku przez siedem dni. To jest ustawa wieczysta dla waszych pokoleń. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić. (42) Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy tubylcy Izraela będą mieszkali w szałasach, (43) aby [przyszłe] pokolenia wasze wiedziały, że kazałem Izraelitom mieszkać w szałasach, kiedy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, Bóg wasz!

Kiedy:

  • piętnastego dnia siódmego miesiąca
  • przez siedem dni

Co robić:

  • Weźcie sobie pierwszego dnia owoce pięknych drzew, liście palmowe, gałązki drzew o gęstym listowiu i wierzb nadrzecznych.
  • Będziecie się weselić wobec Pana, Boga waszego, przez siedem dni.
  • Będziecie obchodzić to święto dla Pana co roku przez siedem dni.
  • To jest ustawa wieczysta dla waszych pokoleń. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić.
  • Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy tubylcy Izraela będą mieszkali w szałasach, aby przyszłe pokolenia wasze wiedziały, że kazałem Izraelitom mieszkać w szałasach, kiedy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej.

Epilog

(44) Mojżesz obwieścił Izraelitom o czasach świętych dla Pana.
 

 

aaa


Kategorie: biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: kpł23, święta pana, święta pańskie, pasha


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
20 lutego 2022 (niedziela), 19:33:33

Cuda Jezusa w pierwszej połowie Ewangeiii Jana - lekcja, ćwiczenie

Lekcja:

Cuda Jezusa w pierwszej połowie Ewangeii Jana
 
Naszym zadaniem w ramach niedzielnych spotkań jest poznanie i zapamiętanie ważnych rzeczy z Ewangelii Jana. Spróbujmy więc dziś zrobić pewne proste, raczej memotechniczne ćwieczenie aby coś zapamiętać.
 
Zadanie brzmi tak: Wypisz wszystkie cuda, które zrealizował Jezus w pierwszej połowie Ewangelii Jana. Nazwij cud i wkaż rozdział (albo werset). I aby nie było wątpliwości - chodzi mi o takie wydarzenie które zostało dostrzeżone przez uczniów (co najmniej Jana) i przekonało ich, że Jezus ma władzę nad materialną rzeczywistością.
Do roboty!
 
Ja wypisałem 11, z czego taki spektakularnych jest 7, choć ja znalazłem 6 (póki co).
 
Nie wypisujcie ich tu - poczejakmy do piątku, wtedy każdy niech napisze, albo niech przyniesie na spotkanie w niedzielę.
 
 
Cudowne wydarzenia dostrzeżone przez uczniów (co najmniej Jana)
  1. Gołębica z nieba spoczeła na Jezusie 1:32
  2. Jezu widzi Natanaela gdy ten siedzi pod figowcem 1:47nn
  3. Zamiana wody w wino na weselu w Kanie 2:1
  4. Jezus rozmawia z Samarytanką o jej przeszłości matrymonialnej 4:1
  5. Uzdrowienie syna dworzanina w Galilei 4:46
  6. Uzdrowienie chromego nad sadzawką Siloe 5:1
  7. Rozmnozenie chleba 6:1
  8. Jezus chodzi po wodzie 6:19 + Łódź natychmiast przybiła do brzegu.
  9. spotkanie z cudzołożnicą - bliska relacja 
  10. Uzdrowienie niewidomego od urodzenia 9:1
  11. Wskrzeszeie Łazarza 11:1
  12. Wypowiedź Boga 12:28
 
Przy okazji - wypowiedzi Boga na temat Syna w Ew. Jana
  1. duch zstępujący jako gołębica
  2. 12 - Bóg mówi - ciekawostka, 3 różne światopoglądy: teiści słuchają głosu Boga, mistycy widzą anioły, naturaliści potrafią wszystko wyjaśnić.
  3. coś przy okazji krzyża - ale muszę to sprawdzić
 

Kategorie: lekcje, biblia


Słowa kluczowe:


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 lutego 2022 (czwartek), 10:01:01

Księga Hioba - jedna, godzinna lekcja (lub dwugodzinna)

Notatka do godzinnej, albo dwugodzinnej samodzielnej lekcji z Księgi Hioba:

Szybka, samodzielna praca nad księgą Hioba (W34, 2021)

  1. Pamiętaj że pierwszy wers Biblii bo to tworzy kontekst. Zobacz Gen 1:1 - to ważne, bo musimy wiedzieć kto stworzył szatana.
  2. Pamiętaj o ważnych pojęciach: dobro, zło, cierpienie, rzeczywistość, szatan, Bóg, pochodzenie zła, samokontrola, emocje i emocje w cierpieniu.
  3. Jeszcze raz czytanie wg. takiego planu.
    1. Rozdziały 1, 2 a potem cały 3 aby zrozumieć sytuację, poczuć problem. Zróć uwagę na 3:25 - to dobra synteza światopoglądu Hioba.
    2. Potem znajdź czas na modlitwę o mądrość. Możesz przeczytać rozdział 28, możesz sięgnąć po Psalm 19 (albo jakiś inny o mądrości), możesz dodać jeszcze kilka wersetów z pierwszej tezy Listu do Rzymian (Rz 1:18nn - kilka wersetów starczy). Ale tu spróbuj znaleźć się w swoim procesie, w Twoim szukaniu mądrości.
    3. Teraz kuknij w rozdziały 38 i 39, potem 40, 41
    4. A teraz, wczuwając się w sytuację Hioba zakończ czytając dokładnie rozdział 42.
  4. Jak to zrobisz to bardziej dla rozrywki możesz (nie musisz) zrobić opis aktywów przedsiębiorstwa Hioba w Exelu. Oprócz żywego inwentarza wylicz też kluczowych, zaufanych menedżerów. No i w dwóch kolumnach: przed i po procesie restrukturyzacji myślenia. Jak to zrobisz będziesz miała wyraźnie zapisany problem wiarygodności Boga w kontekście wersetu 42:10b, że „Pan oddał mu całą majętność w dwójnasób”. Główkuj! Jak Ci się nie chce robić to na moim blogu jest prezentacja o biznesie Hioba.
  5. Jeszcze w celu trwalenia pokartkuj nieco księgę aby widzieć jak ten dialog z kumplami przebiega.
  6. Ja mam problem to przeczytać, ale mogę nagrania słuchać. SuperProdukcja jest tu: https://wojtek.pp.org.pl/34304_struktura-ksiegi-hioba
  7. Kuknij na pewne perełki które są środku księgi. Tu przykładowe:
    1. O szatanie, a właściwie to wypowiedź szatana o ludziach. W wersecie 4:17 (ale zacząć czytać od .12) jest to co szatan myśli o ludziach.
    2. O śmierci i nadziei. Przeczytaj rozdział 14 i rozdział 19, poszukaj perełek.
    3. Czytając rozdział7 38-41 zwróć uwagę na zapisy z przed 4000 lat o Orionie, o Plejadach, o dinozaurach (lewiatan, behemot) - to obrazuje stan wiedzy w tamtym czasie.
  8. Jeszcze raz przeczytaj rozdziały 1, 2, i 42:5 aby zapamiętać 42:5. A potem przeczytaj Rz 8:28 aby po połączyć i doczytaj do końca rozdziału 8 w Rz bo w 8:31 jest piękna obietnica, która ma nas upewnić. Pamiętaj! Nic nas nie wyrwie z rąk Boga!
  9. A teraz możesz wysłuchać wykładu Fabiana na temat Hioba. Warto bo to chyba jedyny porządny wykład o tej księdze, który widziałem w sieci. Poważnie!
    1. Jest pod linkiem https://youtu.be/uTo5Myd_M0w 
    2. ale po modlitwie wstępnej może 15 minut przewinąć, bo to jest uzupełnienie do poprzedniego tematu - zacznij słuchać o 15 minuty.
    3. Fabian używa rzadkiego w Polsce słowa: retrybucja - mechanizm sprawiedliwej odpłaty. Ludzie w taki mechanizm wierzą, ale w obecności miłującego Boga takiego mechanizmu być nie może!
  10. Inne fragmenty do przemyślenia:
    1. 1Kor 10:13 - Pamiętaj: Nie nawiedziła was pokusa …
    2. Jak 1:13 - Pamiętaj: Bóg nas nie kusi!
 

Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium, lekcje, lekcja


Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, kfc, księga hioba


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 lutego 2022 (czwartek), 15:33:33

Słuchanie Księgi Hioba - całość wg. SuperProdukcji

Całość w jednym pliki:

 


Podział na rozdziały w katalogu:

https://wojtek.pp.org.pl/pliki/notki/_ksiegi_biblii/Hiob/SBT%20Ksiega%20Hioba 


Poszczególne rozdziały:


Kategorie: biblia, teologia / biblia, teologia / biblia / studia


Słowa kluczowe: hiob, Bóg, księga hioba, hi


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
3 lutego 2022 (czwartek), 15:42:42

Antropologia pierwotna i wtórna

Aksjomat atropologiczny:
Człowiek to istota stworzona przez Boga.
 
Aksjomat atropologiczny, wersja alternatywna:
Człowiek to Bóg w trakcie stwarzania się.
 
A Ty w co wierzysz? Uzasadnij.


1) Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. (Gen 1:27)
2) I wąż powiedział do kobiety: Na pewno nie umrzecie ale Bóg wie, że tego dnia, gdy z niego zjecie, otworzą się wasze oczy i będziecie jak bogowie znający dobro i zło. (Gen 3:4)

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: stworzenie, upadek, transhumanizm, new age


Komentarze: (1)

Czarny kruk, February 6, 2022 04:31 Skomentuj komentarz


Słowa jako narzędzia do komunikacji często są pomocne . Często brak komunikacji jest wynikiem niewłaściwego zrozumienia słów. Czyż to właśnie słowa od zarania dziejów nie są przyczyną największej globalnej wojny podziału  jedności Stwórcy i stworzenia . 
Jednak co moj wpis ma wspólnego z tymi powyższymi zapisami ?

Może nic , a może wiele . 
Jednak, kim ja jestem, aby wypowiadać słowa ? Stwórcą, stworzeniem , czy robotem przetwarzajàcym zapisany algorytm. 
Coraz częściej mam wrażenie, że czytający mądre książki są pozbawieni myśli, a jedynie są ofiarami algorytmów zapisanych w tych księgach przez ich autorów. 
Stawiam otwarte pytani:

dlaczego świat tak źle dziś się komunikuje ? 
Wracając do Bereszit ( początku ) powołujemy się na słowa , które dziś dla ludzi straciły moc sprawczą .

Bo skoro przez słowo i dla słowa , to jak dziś ma moc sprawczą wypowiadane słowo , może intencja ( myśl ) jest zła.

Słuchamy różnych nauczycieli,

uczymy się, a może jednak przez nich uczestniczymy w programowaniu ( takie logo - program ) własnych umysłów ? 
Czy Bóg się pomylił stwarzając człowieka, nie wiedział, co ten zrobi ? 
Może Adam to była wersja beta,

aby dziś mieć możliwość skorzystać z nowej wersji programu ( Jezus ) ?  

Czlowiek - istota społeczna brzmi ciekawie .

Jesteśmy muzyką myśli , słów póki świat się nie oczyści . 

Skomentuj notkę
25 stycznia 2022 (wtorek), 15:27:27

Apokalipsa - jak w niebie komentują działania Pana Boga

Czytając Objawienie kilka razy mamy możliwość zobaczenia tego co w niebie jest komentowane w reakcji na działanie Boga. Próbuję zebrać te miejsca i wychwycić na ile układają się one w jakąś chronologię.

          

Objawienie 4:11

… gdyż Ty stworzyłeś wszystkie rzeczy i z Twojej woli trwają i zostały stworzone.

Bóg stworzyciel

Objawienie 5:9

Godny jesteś wziąć zwój i otworzyć jego pieczęć bo byłeś zabity,
i odkupiłeś nas Bogu swoją krwią
z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu,
I uczyniłeś nas królami i kapłanami Bogu naszemu,
i królować będziemy na ziemi.

Bóg odkupiciel

Objawienie 11:17

Dziękujemy Tobie, Panie, Boże Wszechmogący,
który jesteś i byłeś, i który przychodzisz,
że wziąłeś swoją wielką moc
i zacząłeś królować,
a narody uniosły się gniewem,
i nadszedł Twój gniew oraz czas sądzenia umarłych,
aby dać nagrodę Twoim sługom, prorokom i świętym
oraz bojącym się Twojego imienia, małym i wielkim,
i zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię.

Bóg królujący
Objawienie 19:2 
Bo prawdziwe i sprawiedliwe są Jego sądy; 
gdyż osądził wielką nierządnicę, 
która niszczyła ziemię swoim nierządem, 
i pomścił krew swoich sług przelaną z jej ręki.
Bóg osądzając (mściwy)

Objawienie 19:6

Gdyż zakrólował Pan, Bóg Wszechmogący;
Radujmy się i weselmy się, i oddajmy Mu chwałę;
bo nadeszło wesele Baranka,
a małżonka Jego przygotowała się.

Bóg królujący

 

 

 


Kategorie: lekcja, biblia / studia


Słowa kluczowe: apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
22 stycznia 2022 (sobota), 20:23:23

Studium Jana, rozdział 9 i 10

Do posłuchania rozdział 9 - kawałkami śmieszny:

i rozdział 10 - bardzo ważny:

W załączniku (albo innej notce) powinna być zredagowana treść tego dramatu z podziałem na role, stworzona pod koniec stycznia 2022 roku.

Próba wizualizacji akcji i miejsca akcji

Osoby dramatu:

  • uczniowie
  • Jezus
  • ślepy
  • sąsiedzi
  • rodzice ślepiego
  • faryzeusze
               Miejsce akcji:
sąsiedzi          uczniowie
rodzice

Jezus

ślepy

faryzeusze 

W tabelce studium tekstu

J 9 i 10 tpnt   
   

(1) A przechodząc, zobaczył człowieka ślepego od urodzenia. (2) I zapytali Go uczniowie Jego, mówiąc:

Rabbi! Kto zgrzeszył? On czy jego rodzice, że urodził się ślepy?

(3) Jezus odpowiedział:

Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice; lecz aby na nim okazały się dzieła Boże.

 
(4) Ja, dopóki jest dzień, muszę wykonywać dzieła Tego, który mnie posłał; nadchodzi noc, gdy nikt nie będzie mógł działać. (5) Jak długo jestem na świecie, jestem światłem świata.  

 (6) A gdy to powiedział, splunął na ziemię i uczynił błoto ze śliny, i nałożył to błoto na oczy ślepego. (7) I powiedział mu:

Idź, obmyj się w sadzawce Syloe – co się tłumaczy: Posłany.

Odszedł więc i obmył się, a gdy wrócił, widział.

 

(8) Sąsiedzi więc i ci, którzy go wcześniej widywali, że był ślepy, mówili:

Czyż to nie jest ten, który tu siada i żebrze? (9) Jedni mówili, że to jest on, a inni, że jest podobny do niego.

On natomiast mówił:

To jestem ja.

 

 (10) Powiedzieli więc do niego:

Jak to się stało, że twoje oczy zostały otworzone?

(11) A on w odpowiedzi, rzekł:

Człowiek, którego nazywają Jezusem, uczynił błoto i pomazał moje oczy, i powiedział mi: Idź do sadzawki Syloe i obmyj się; a gdy odszedłem i obmyłem się, przejrzałem.

 

 (12) Wtedy powiedzieli mu:

Gdzie On jest?

Powiedział:

Nie wiem.

 

(13) Przyprowadzili więc tego, który kiedyś był ślepy do faryzeuszów. (14) A tego dnia był sabat, gdy Jezus uczynił błoto i otworzył jego oczy. (15) Wtedy ponownie zapytali go faryzeusze, w jaki sposób przejrzał? A on powiedział im:

Nałożył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę.

(16) Mówili więc niektórzy z faryzeuszów:

Ten człowiek nie jest od Boga, bo nie zachowuje sabatu. Inni mówili: Jak może grzeszny człowiek czynić takie cudowne znaki?

I powstał rozłam wśród nich.

 

(17) Powiedzieli ponownie ślepemu:

Co ty powiesz o Nim, skoro otworzył twoje oczy?

A on powiedział:

- Jest prorokiem.

 

(18) Nie wierzyli Żydzi, że był on ślepy, i że ponownie zaczął widzieć, aż zawołali rodziców tego, który przejrzał, (19) I pytali ich, mówiąc:

Czy to jest wasz syn, o którym wy mówicie, że urodził się ślepy? Jak więc to się stało, że teraz widzi?

(20) W odpowiedzi rodzice jego, odparli im:

- Wiemy, że to jest nasz syn, i że urodził się ślepy; (21) A jak się to stało, że teraz widzi, tego nie wiemy, ani też nie wiemy, kto otworzył jego oczy; ma swoje lata, zapytajcie go, niech sam o sobie powie.

(22) Tak mówili jego rodzice, bo bali się Żydów; albowiem już wtedy Żydzi postanowili, że jeśli ktoś wyzna, że On jest Mesjaszem, zostanie wyłączony z synagogi. (23) Dlatego powiedzieli jego rodzice: Ma swoje lata, zapytajcie jego.

 

(24) Powtórnie więc zawołali człowieka, który był ślepy, i powiedzieli mu:

Oddaj chwałę Bogu; my wiemy, że człowiek ten jest grzeszny.

(25) A on w odpowiedzi, rzekł im:

- Czy jest grzeszny – nie wiem; wiem tylko jedno, że byłem ślepy, a teraz widzę.

 

(26) Powiedzieli więc do niego ponownie:

- Co ci uczynił? Jak otworzył twoje oczy?

(27) Odpowiedział im:

- Już wam powiedziałem, a nie słuchaliście. Dlaczego jeszcze raz chcecie to słyszeć? Czy i wy chcecie zostać Jego uczniami?

 

(28) Wtedy go znieważyli i powiedzieli:

- Ty jesteś Jego uczniem; my natomiast jesteśmy uczniami Mojżesza. (29) My wiemy, że Bóg mówił do Mojżesza; lecz Ten, nie wiemy skąd jest.

 

(30) Człowiek ten w odpowiedzi, rzekł im:

- W tym wszystkim dziwne jest, że wy nie wiecie, skąd On jest, a On otworzył moje oczy. (31) Wiemy przecież, że Bóg nie wysłuchuje grzeszników; ale kto jest bogobojny i czyni Jego wolę, tego wysłuchuje. (32) Od wieku nie słyszano, aby ktoś otworzył oczy ślepemu od urodzenia. (33) Gdyby On nie był z Boga, nie mógłby nic czynić.

 

(34) W odpowiedzi, rzekli mu:

- Ty cały zostałeś urodzony w grzechach, i ty nas nauczasz?

I wyrzucili go na zewnątrz.

 
(35) A Jezus usłyszał, że go wyrzucili na zewnątrz, a gdy go znalazł, powiedział mu:

- Czy ty wierzysz w Syna Bożego?

(36) A on w odpowiedzi, rzekł:

- Kto to jest, Panie, abym uwierzył w Niego?

(37) I Jezus powiedział do niego:

- Widziałeś Go, jest nim Ten, który rozmawia z tobą

. (38) A on powiedział:

- Wierzę, Panie!

I złożył Mu pokłon. (39) A Jezus powiedział:

- Ja przyszedłem na ten świat na sąd, aby ci, którzy nie widzą, widzieli, a ci, którzy widzą, aby stali się ślepi.

 
(40) I usłyszeli to niektórzy z faryzeuszów obecni przy Nim, i powiedzieli do Niego:

- Czy i my jesteśmy ślepi?

(41) Jezus powiedział im:

- Gdybyście byli ślepi, nie mielibyście grzechu; teraz jednak mówicie, że widzicie, dlatego grzech wasz trwa.

 
   
J 10 TPNT
" (1) Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto nie wchodzi przez bramę do zagrody dla owiec, ale wchodzi inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem; (2) Kto natomiast wchodzi przez bramę, ten jest pasterzem owiec. (3) Temu odźwierny otwiera i owce słuchają jego głosu, a on swoje własne owce woła po imieniu i je wyprowadza. (4) I gdy wypuści swoje owce, idzie przed nimi, a owce idą za nim, bo znają jego głos. (5) Ale za obcym na pewno nie będą podążać, lecz uciekają od niego, bo nie znają głosu obcych. 
 
(6) Taką przypowieść powiedział im Jezus; lecz oni nie zrozumieli tego, co im mówił.   
(7) Jezus więc ponownie powiedział im: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam, że ja jestem bramą dla owiec. (8) Wszyscy, ilu ich przyszło przede mną, są złodziejami i rozbójnikami, lecz owce ich nie posłuchały. (9) Ja jestem bramą; jeśli ktoś przeze mnie wejdzie, zostanie zbawiony, wejdzie i wyjdzie, i znajdzie pastwisko. (10) Złodziej przychodzi tylko, aby kraść, zarzynać i zatracać; ja przyszedłem, aby miały życie, i miały je obfite. (11) Ja jestem dobrym pasterzem; dobry pasterz swoje życie kładzie za owce. (12) Lecz najemnik, który nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc przychodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce. (13)Najemnik natomiast ucieka, bo jest najemnikiem i nie troszczy się o owce. (14) Ja jestem dobrym pasterzem i znam swoje owce, i moje owce mnie znają, (15) Tak jak mnie zna Ojciec i ja znam Ojca; i życie swoje kładę za owce. (16) Mam i inne owce, które nie są z tej zagrody; i te muszę przyprowadzić, i słuchać będą mojego głosu; i powstanie jedno stado i jeden pasterz. (17) Dlatego Ojciec mnie miłuje, bo ja kładę swoje życie, abym je ponownie otrzymał. (18) Nikt mi go nie odbiera, ale ja kładę je sam z siebie. Mam władzę położyć je, i mam władzę ponownie je wziąć. Takie przykazanie otrzymałem od mojego Ojca.  
(19) Wtedy ponownie powstał rozłam między Żydami z powodu tych słów. (20) A wielu z nich mówiło: Ma demona i szaleje; dlaczego Go słuchacie? (21) Inni mówili: To nie są słowa opętanego przez demona; czy demon może otwierać oczy ślepym? (22) A obchodzono w Jerozolimie święto poświęcenia świątyni, i była zima, (23) I Jezus przechadzał się po świątyni w portyku Salomona. (24) Żydzi więc obstąpili Go i powiedzieli do Niego: Jak długo będziesz trzymał nas w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam to otwarcie.   
(25) Jezus odpowiedział im: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; dzieła, które ja czynię w imieniu Ojca mojego, te o mnie świadczą. (26) Ale wy nie wierzycie; bo jak wam powiedziałem, nie jesteście z moich owiec. (27) Owce moje słuchają mojego głosu, i ja je znam, i idą za mną; (28) I ja daję im życie wieczne, i z pewnością nie zginą na wieki, i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. (29) Ojciec mój, który mi je dał, większy jest od wszystkich, i nikt nie może ich wyrywać z ręki mojego Ojca. (30) Ja i Ojciec jesteśmy jedno. (31) I wtedy ponownie Żydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować. (32) Jezus odpowiedział im: Wiele dobrych dzieł ukazałem wam od mojego Ojca; z powodu którego z tych dzieł mnie kamienujecie? (33) W odpowiedzi Żydzi, rzekli Mu: Nie chcemy cię kamienować z powodu dobrych dzieł, ale za bluźnierstwo i za to, że ty będąc człowiekiem, czynisz siebie Bogiem.  
(34) Jezus odpowiedział im: Czy w Prawie waszym nie zostało napisane: Ja powiedziałem: Bogami jesteście? (35) Jeśli o tych, powiedział jesteście bogami, do których było skierowane Słowo Boże – a Pismo nie może być naruszone, (36) Do Tego, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, wy mówicie: Bluźnisz, dlatego że powiedziałem: Jestem Synem Bożym? (37) Jeśli nie czynię dzieł mojego Ojca, nie wierzcie mi; (38) Jeśli jednak czynię, to choćbyście mi nie wierzyli, uwierzcie dziełom, abyście poznali i uwierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w Nim.   
(39) Wtedy ponownie dążyli do tego, aby Go pojmać; ale uszedł z ich rąk. (40) I ponownie odszedł za Jordan na miejsce, gdzie wcześniej chrzcił Jan, i tam pozostał. (41) A wielu przychodziło do Niego, mówiąc: Jan wprawdzie żadnego cudownego znaku nie uczynił; ale wszystko, cokolwiek Jan o Nim powiedział, było prawdą. (42) I wielu tam uwierzyło w Niego.  

 

….aaaaa


Kategorie: biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: ewangelia jana, j9, j10


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 stycznia 2022 (piątek), 14:34:34

Nie zmieniał słów Boga

W księdze przypowieści Salomona:

Każde słowo Pana jest prawdziwe. On jest tarczą dla tych, którzy mu ufają.
Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie zganił i nie uznał za kłamcę.

(Przypowieści 30:5n)

W Objawieniu Janowym:

Co do mnie, to świadczę każdemu, który słucha słów proroctwa tej księgi:

Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze;
(19) A jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze.

(20) Mówi ten, który świadczy o tym: Tak, przyjdę wkrótce.

Amen, przyjdź, Panie Jezu!

(21) Łaska Pana Jezusa niech będzie z wszystkimi.

Amen.

(Objawienie 22:18nn)


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: przy30, prz30, ap22


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 stycznia 2022 (niedziela), 20:11:11

List św Jakuba do studiowania

Do posłichania wgrałem dwa przekłady jako audio.

Pliki audio UBG:

 

  EIB - z podziałem na rozdziały:

1.  

2. 

3. 

4. 

5.  

 


Kategorie: biblia


Słowa kluczowe: jakub, jak, jak1, jak2, jak3, jak4, jak5, List św. Jakuba


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 stycznia 2022 (czwartek), 14:35:35

Analiza opisu stworzenia w Gen2

Uwaga:


 Tabelka z analizą:

Treść Gen 2 wg UBG Analiza
(1) Tak ukończone zostały niebiosa i ziemia oraz wszystkie ich zastępy. (2) W siódmym dniu Bóg ukończył swe dzieło, które uczynił; i odpoczął siódmego dnia od wszelkiego swego dzieła, które stworzył. (3) I Bóg błogosławił siódmy dzień, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego swego dzieła, które Bóg stworzył i uczynił.  To bardziej pasuje do rozdziału 1.

Drugi opis stworzenia

 
(4) Takie dzieje stworzenia niebios i ziemi w dniu, w którym PAN Bóg uczynił ziemię i niebiosa; (5) Wszelkie krzewy polne, zanim były na ziemi, i wszelkie rośliny polne, nim wzeszły. Bo PAN Bóg jeszcze nie spuścił deszczu na ziemię i nie było człowieka, który by uprawiał ziemię. (6) Ale z ziemi wychodziła para, która nawilżała całą powierzchnię ziemi.
  • nie było człowienia, który uprawiał a nie panował
(7) Wtedy PAN Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. I człowiek stał się żywą duszą.  
(8) PAN Bóg zasadził też ogród w Edenie, na wschodzie, i umieścił tam człowieka, którego ukształtował.  
(9) I wywiódł PAN Bóg z ziemi wszelkie drzewa miłe dla oka i których owoce były dobre do jedzenia oraz drzewo życia pośrodku ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.

Wszelkie drzewa …. oraz...

Dwa drzewa:

  • drzewo życia - pośrodku ogrodu
  • drzewo poznania dobra i zła
(10) A z Edenu wypływała rzeka, aby nawadniać ogród; i stamtąd dzieliła się na cztery główne rzeki. (11) Nazwa pierwszej – Piszon; to ta, która okrąża całą ziemię Chawila, gdzie znajduje się złoto. (12) A złoto tej ziemi jest wyborne. Tam też jest bdellium i kamień onyksowy. (13) Nazwa drugiej rzeki – Gichon; ta okrąża całą ziemię Kusz. (14) Nazwa zaś trzeciej rzeki – Chiddekel; płynie ona na wschód ku Asyrii. A czwarta rzeka to Eufrat.

Rzeki wypływające z Edenu (podkreślam nazwy znane dziś):

  • Piszon; to ta, która okrąża całą ziemię Chawila, gdzie znajduje się złoto. A złoto tej ziemi jest wyborne. Tam też jest bdellium i kamień onyksowy.
  • Gichon - ta okrąża całą ziemię Kusz.
  • Chiddekel - płynie ona na wschód ku Asyrii.
  • Eufrat (BT: Perat).

(15) PAN Bóg wziął więc człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł.

"umieścił człowieka" - powtórzenie myśli z .8

Zadanie dla człowieka po umieszczeniu go w ogrodzie:

  1. uprawianie ogrodu
  2. strzeżenie go

 

Kolejność: #1 umieszczenie w Edenie.

(16) I rozkazał PAN Bóg człowiekowi: Możesz jeść do woli z każdego drzewa ogrodu (17) ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno (BT: niechybnie) umrzesz.

To jest (1) rozkaz odnośnie jedzenia owoców ale i (2) ostrzeżenie bo jak zjesz z drzewa poznania to umrzesz.

 

Kolejność: #2 wydanie rozkazu i zakazu

(18) PAN Bóg powiedział też: Niedobrze, by człowiek (jakie tu słowo?) był sam; uczynię mu odpowiednią (jakie tu słowo: obok niego; uzupełnienie, podobną do niego) dla niego pomoc.

Bóg stwierdza:

  • Niedobrze, by człowiek był sam.
  • Uczynię mu odpowiednią dla niego pomoc

 

Kolejność: #3 obserwacja (człowiek jest sam) i decyzja (uczynię pomoc

(19) I ukształtował PAN Bóg z ziemi wszelkie zwierzęta polne i wszelkie ptactwo niebieskie, i przyprowadził je do Adama, aby zobaczyć, jak je nazwie; a jak Adam nazwał każdą istotę żywą, taka była jej nazwa.

Kolejność: #4 ukształtowanie zwierzaków i przyprowadzenie do Adama, który je nazywa

(20) I Adam nadał nazwy wszelkiemu bydłu i ptactwu niebieskiemu, i wszelkim zwierzętom polnym.  
Dla Adama jednak nie znalazła się pomoc odpowiednia dla niego. Kolejność: #5: obserwacja - dalej człowiek jest sam.
(21) Wtedy PAN Bóg zesłał głęboki sen na Adama; a gdy zasnął, wyjął jedno z jego żeber i zapełnił ciałem miejsce po nim.  
(22) I z tego żebra, które PAN Bóg wyjął z Adama, utworzył kobietę i przyprowadził ją do Adama. Kolejność: #6: stworzenie kobiety
(23) I Adam powiedział: To teraz jest kość z moich kości i ciało z mojego ciała dlatego będzie nazwana kobietą, bo z mężczyzny została wzięta.

Adam o Ewie:

  • To teraz jest kość z moich kości i ciało z mojego ciała
  • dlatego będzie nazwana kobietą, bo z mężczyzny została wzięta.

 

Kolejność: #7: Adam widzi kobietę

(24) Dlatego opuści mężczyzna swojego ojca i swoją matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą jednym ciałem. (25) I oboje, Adam i jego żona, byli nadzy, a nie wstydzili się.

Jakaś ważna zasada.

(4:1) Potem Adam obcował ze swoją żoną Ewą, a ta poczęła i urodziła Kaina. I powiedziała: Otrzymałam mężczyznę od PANA. (2) I urodziła jeszcze jego brata Abla. (...)

 

 

 

...


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: gen2, stworzenie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 stycznia 2022 (sobota), 20:13:13

Studium Jana, rozdział 8

Wykorzystanie:

  • 17  stycznia 2022 - na IPP-KTW, w ramach studium Ewangelii Jana

 

J 8:1nn tpnt Analiza
Jezus i pewna kobieta 

(1) A Jezus poszedł na Górę Oliwną. (2) Wczesnym rankiem natomiast ponownie przyszedł do świątyni, a cały lud zszedł się do Niego; a gdy On usiadł, nauczał ich.

(3) I przyprowadzili do Niego uczeni w Piśmie i faryzeusze kobietę schwytaną na cudzołóstwie, i postawili ją na środku, (4) Mówiąc do Niego:

Nauczycielu! Tę kobietę pojmano w chwili, gdy cudzołożyła; (5) A w Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować; a Ty co mówisz?

(6) A to mówili, aby wystawić Go na próbę, aby mogli Go oskarżyć.

A Jezus, schylił się i pisał palcem po ziemi, nie zwracając na nich uwagi. (7) A gdy tak nalegali pytając Go, wyprostował się i powiedział do nich:

Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem.

(8) I znowu schylił się i pisał po ziemi. (9) A oni, gdy to usłyszeli, będąc przekonani przez sumienie, jeden po drugim wychodzili, poczynając od starszych aż do ostatnich, i został tylko sam Jezus i kobieta stojąca na środku. (10) A Jezus wyprostował się, i nikogo nie widząc, tylko tę kobietę, powiedział jej:

Kobieto! Gdzie są twoi oskarżyciele? Nikt cię nie potępił?

(11) A ona powiedziała:

Nikt, Panie!

A Jezus powiedział jej:

I ja cię nie potępiam; idź i więcej już nie grzesz. 

 
  O Świetle……????

(12) Wtedy ponownie Jezus powiedział im, mówiąc:

Ja jestem światłem świata; kto za mną idzie, na pewno nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światło życia.

 O świetle
  • rozdzielił Bóg światło od ciemności
  • o świetle życia - co to?

(13) Powiedzieli więc do Niego faryzeusze:

Ty sam o sobie świadczysz; świadectwo Twoje nie jest prawdziwe.

(14) Jezus w odpowiedzi, rzekł im:

Nawet jeśli ja świadczę sam o sobie, to moje świadectwo jest prawdziwe, gdyż wiem, skąd przyszedłem i gdzie odchodzę; lecz wy nie wiecie, skąd przyszedłem i gdzie odchodzę. (15) Wy sądzicie według ciała, ja nikogo nie sądzę. (16) A nawet jeśli ja sądzę, sąd mój jest prawdziwy; gdyż nie jestem sam, ale jestem ja i Ten, który mnie posłał, Ojciec.

(17) A w Prawie waszym jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe. (18) Ja jestem tym, który sam świadczy o sobie i świadczy o mnie Ten, który mnie posłał, Ojciec.

(19) Wtedy powiedzieli do Niego:

Gdzie jest twój ojciec?

Jezus odpowiedział:

Ani mnie nie znacie, ani mojego Ojca; gdybyście mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca.

 

(20) Te słowa wypowiedział Jezus w skarbcu, ucząc w świątyni; i nikt Go nie pojmał, bo jeszcze nie nadeszła Jego godzina.

NARRACJA -

(21) Jezus powiedział im więc ponownie:

Ja odchodzę i będziecie mnie szukać, i umrzecie w swoim grzechu; dokąd ja odchodzę, wy przyjść nie możecie.

(22) Mówili więc Żydzi:

Czy sam siebie zabije, że mówi: Dokąd ja odchodzę, wy przyjść nie możecie?

(23) I powiedział do nich:

Wy jesteście z niskości, ja z wysokości; wy jesteście z tego świata, ja nie jestem z tego świata. (24) Dlatego powiedziałem wam, że umrzecie w swoich grzechach; bo jeśli nie wierzycie, że ja jestem, umrzecie w swoich grzechach.

 Ponoć w Gen zapisano, że jak zjesz to umierając umrzesz

 

(25) Powiedzieli więc do Niego:

Kim ty jesteś?

I Jezus powiedział im:

Tym, kim na początku wam powiedziałem. (26) Wiele mam o was do powiedzenia i do sądzenia; ale Ten, który mnie posłał, jest prawdziwy, a ja, co usłyszałem od Niego, to mówię do świata.

(27) Ale nie zrozumieli, że im mówił o Ojcu. (28)Jezus wtedy powiedział im:

Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że ja jestem, a nic sam z siebie nie czynię, ale jak nauczył mnie mój Ojciec, tak mówię. (29) A Ten, który mnie posłał, jest ze mną; Ojciec nie zostawił mnie samego, bo ja zawsze czynię to, co Jemu się podoba.

(30) A gdy On o tym mówił, wielu uwierzyło w Niego. (31) Mówił więc Jezus do tych Żydów, którzy Mu uwierzyli:

Jeśli wytrwacie w moim słowie, prawdziwie jesteście moimi uczniami; (32) I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.

(33) Odpowiedzieli Mu:

My jesteśmy z potomstwa Abrahama i nigdy nie byliśmy niczyimi niewolnikami; jak Ty możesz mówić: Staniecie się wolni?

(34) Jezus odpowiedział im:

Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. (35) A niewolnik nie zostaje w domu na wieki; Syn zostaje na wieki. (36) Dlatego, jeśli Syn was wyzwoli, naprawdę będziecie wolni. (37) Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama; lecz dążycie do tego, aby mnie zabić, gdyż nie ma w was miejsca na moje słowo. (38) Ja, co widziałem u mojego Ojca, to mówię; a wy czynicie to, co widzieliście u waszego ojca.

(39) W odpowiedzi, rzekli Mu:

Ojcem naszym jest Abraham.

Jezus powiedział im:

Gdybyście byli synami Abrahama, czynilibyście dzieła Abrahama. (40) Ale teraz dążycie do tego, aby mnie zabić, człowieka, który wam mówi prawdę, którą usłyszałem od Boga; tego Abraham nie czynił. (41) Wy czynicie dzieła waszego ojca.

Powiedzieli do Niego wtedy:

My nie jesteśmy zrodzeni z nierządu; mamy jednego Ojca, Boga.

(42) Jezus wtedy powiedział im:

Gdyby Bóg był waszym Ojcem, to byście mnie miłowali, ja bowiem wyszedłem od Boga i oto przybywam, bo nie przyszedłem od siebie samego, lecz On mnie posłał. (43) Dlaczego mowy mojej nie rozumiecie? Dlatego, że nie możecie słuchać mojego słowa. (44) Wy jesteście z waszego ojca – diabła, i pożądliwości ojca waszego chcecie czynić. On był mordercą od początku i nie pozostał w prawdzie, gdyż w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, od siebie mówi, dlatego że jest kłamcą i jego ojcem. (45) A ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi. (46) Kto z was skarci mnie za grzech? Natomiast, jeśli ja mówię prawdę, dlaczego wy mi nie wierzycie? (47) Kto jest z Boga, słów Bożych słucha; wy dlatego nie słuchacie, bo nie jesteście z Boga.

(48) Wtedy w odpowiedzi Żydzi, rzekli do Niego:

Czy nie słusznie mówimy, że Ty jesteś Samarytaninem i że masz demona?

(49) Jezus odpowiedział:

Ja nie mam demona, ale czczę mojego Ojca; a wy mnie znieważacie. (50) A ja nie szukam swojej chwały; jest ten, który jej szuka i sądzi. (51) Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli ktoś zachowa moje Słowo, nie będzie oglądać śmierci na wieki.

(52)Wtedy Żydzi powiedzieli do Niego:

Teraz poznaliśmy, że masz demona. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: Jeśli ktoś zachowa moje słowo, nie skosztuje śmierci na wieki. (53) Czy Ty jesteś większy od naszego ojca Abrahama, który umarł? I prorocy umarli. Za kogo Ty się uważasz?

(54) Jezus odpowiedział:

Jeśli ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Tym, który mnie otacza chwałą jest mój Ojciec, o którym wy mówicie, że jest waszym Bogiem. (55) I nie znacie Go, ja natomiast znam Go; i jeślibym powiedział, że nie znam Go, byłbym podobnym do was, kłamcą; ale znam Go i słowo Jego zachowuję. (56) Abraham, wasz ojciec, ogromnie się radował, że zobaczy mój dzień; i zobaczył go, i ucieszył się.

(57) Żydzi powiedzieli więc do Niego:

Nie masz jeszcze pięćdziesięciu lat, a widziałeś Abrahama?

(58) Jezus powiedział im:

Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Zanim był Abraham, ja jestem.

 

   
(59) Wtedy podnieśli kamienie, aby rzucić w Niego; lecz Jezus ukrył się i wyszedł ze świątyni, przechodząc między nimi. I tak odszedł.  

 

….aaaaa


Kategorie: biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: ewangelia jana, j8


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 stycznia 2022 (sobota), 20:13:13

Studium Jana, rozdział 7

Wykorzystanie:

  • 2  stycznia 2022 - na IPP-KTW, w ramach studium Ewangelii Jana

 

J 7:1nn tpnt Analiza
Narracja: Jezus w Galilei przed pielgrzymką do Jerozolimy na święta
(1) I potem chodził Jezus po Galilei; bo nie chciał chodzić po Judei, dlatego że Żydzi usiłowali Go zabić.
  •  gdzie pierwszy raz pojawia się pomysł aby zabić Jezusa? Pod koniec rozdziału 5. W tym rozdziale też się temat przewija (np. .19)

(2) A było blisko święto żydowskie – Święto Namiotów. (3) Powiedzieli więc do Niego Jego bracia:

Odejdź stąd i idź do Judei, żeby i Twoi uczniowie zobaczyli dzieła, które Ty czynisz. (4) Nikt bowiem nie czyni nic w ukryciu, lecz sam stara się być publicznie znany. Jeśli takie rzeczy czynisz, pokaż się światu.

  •  warto przypomnieć sobie co to jest święto namiotów i jak się ma do 7 świąt opisanych w Kpł 23.
(5) Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego.  

(6) Jezus więc powiedział im:

Mój czas jeszcze nie nadszedł; ale wasz czas zawsze jest odpowiedni. (7) Świat nie może was nienawidzić, ale mnie nienawidzi, ponieważ ja świadczę o nim, że jego dzieła są złe. (8) Wy idźcie na to święto, ja jeszcze nie idę na to święto, gdyż mój czas jeszcze się nie wypełnił. 

 
(9) A gdy to im powiedział, sam pozostał w Galilei. (10) A gdy poszli bracia Jego, wtedy i On poszedł na święto, nie jawnie, ale jakby w ukryciu.  
Święta w Jerozolimie
(11) Żydzi tymczasem szukali Go w czasie święta i mówili: Gdzie On jest? (12) I wiele szeptano o Nim wśród tłumów. Jedni wprawdzie mówili, że jest dobry; inni natomiast mówili: Nie, bo zwodzi tłum. (13) Nikt jednak otwarcie o Nim nie mówił, z obawy przed Żydami.
 

(14) A gdy już minęła połowa święta, wstąpił Jezus do świątyni i nauczał. (15) I dziwili się Żydzi, mówiąc:

Skąd On zna Pisma, skoro się nie uczył?

 

(16) Jezus w odpowiedzi, rzekł im:

Nauka moja nie jest moja, ale Tego, który mnie posłał.

(17) A jeśli ktoś chce czynić Jego wolę, ten pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy ja sam od siebie mówię. (18) Kto sam od siebie mówi, szuka własnej chwały; ale kto szuka chwały Tego, który go posłał, ten jest szczery i nie ma w nim niesprawiedliwości.

(19) Czy nie Mojżesz dał wam Prawo? A nikt z was nie czyni Prawa. Dlaczego usiłujecie mnie zabić?

  • przedyskutować problem: wola pełnienia woli Boga a problem poznania
  • Kto szuka własnej chwały to ma problem z wiarą w Mesjasza o czym było w J5:44

(20) W odpowiedzi, tłum rzekł:

Masz demona; kto usiłuje Cię zabić?

(21) Jezus w odpowiedzi, rzekł im:

Jednego dzieła dokonałem i wszyscy się temu dziwicie! (22) Oto Mojżesz dał wam obrzezanie – chociaż nie było ono od Mojżesza, ale od ojców – i w sabat obrzezujecie człowieka. (23) Jeżeli człowiek przyjmuje obrzezanie w sabat, aby nie było naruszone Prawo Mojżesza, dlaczego złościcie się na mnie, że całego człowieka uczyniłem zdrowym w sabat? (24) Nie sądźcie po pozorach, ale sprawiedliwym sądem osądźcie.

 

(25) Mówili więc niektórzy z mieszkańców Jerozolimy:

Czy to nie jest Ten, którego usiłują zabić? (26) A oto On mówi otwarcie i nic Mu nie mówią. Czyżby rzeczywiście przywódcy poznali, że Ten jest prawdziwie Mesjaszem? (27) Ale o Nim wiemy, skąd jest; natomiast gdy przyjdzie Mesjasz, nikt nie będzie wiedział, skąd jest.

  •  Pojawia się podział: (1) Żydzi - rozumiani jako warstwa przywódców, faryzeusze i kapłani, oraz (2) lud

(28) Jezus więc wołał w świątyni, nauczając i głosząc:

I mnie znacie, i wiecie, skąd jestem, a nie przyszedłem posłany przez samego siebie; lecz prawdziwy jest Ten, który mnie posłał, którego wy nie znacie! (29) A ja znam Go; ponieważ jestem od Niego i On mnie posłał.

 

(30) Usiłowali więc Go pojmać; lecz nikt nie podniósł na Niego ręki, bo jeszcze nie nadeszła Jego godzina. (31) A wielu z ludzi uwierzyło w Niego i mówiło:

Gdyby przyszedł Mesjasz, czy uczyniłby więcej cudownych znaków od tych, które Ten uczynił?

 

(32) A gdy usłyszeli faryzeusze, że tłum tak o Nim szemrze, posłali faryzeusze i arcykapłani podwładnych, aby Go pojmać. (33) Jezus więc powiedział im:

Jeszcze na krótki czas jestem z wami, a potem odchodzę do Tego, który mnie posłał. (34) Szukać mnie będziecie, a nie znajdziecie; a gdzie ja jestem, wy przyjść nie możecie.

 

  •  Jezus zapowiada już swoją śmierć.

(35) Powiedzieli więc Żydzi do siebie:

Dokąd On zamierza iść, że my Go nie znajdziemy? Czy zamierza iść do greckiej diaspory i nauczać Greków? (36) Co to za słowa, które wypowiedział: Szukać mnie będziecie, a nie znajdziecie; i gdzie ja jestem, wy przyjść nie możecie?

Grecy? - raczej chodzi o Żydów żyjących w diasporze.
Wielkie święto w świątyni
(37) A Jezus, w ostatnim wielkim dniu święta, stanął i głośno zawołał, głosząc:
Jeśli ktoś pragnie, niech przychodzi do mnie i pije! (38) Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza.
 Nawiązanie do rozmowy z Samarytanką w J4:14, 43
(39) A to powiedział o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy wierzą w Niego; bo Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus nie został jeszcze otoczony chwałą.  

(40) Wtedy wielu spośród tłumu, słysząc to słowo, mówiło:

On jest naprawdę tym Prorokiem.

(41) A inni mówili:

To jest Mesjasz.

Natomiast jeszcze inni mówili:

Czy z Galilei przyjdzie Mesjasz? (42) Czy Pismo nie powiedziało, że z potomstwa Dawida i z Betlejem, miasteczka, gdzie był Dawid, przyjdzie Mesjasz? (43)

Stał się więc rozłam między ludem z powodu Niego.

 

(44) A niektórzy z nich chcieli Go pojmać; ale nikt nie podniósł na Niego ręki. (45) Przyszli więc podwładni do arcykapłanów i do faryzeuszów, a oni im powiedzieli:

Dlaczego nie przyprowadziliście Go tutaj?

(46) Odpowiedzieli podwładni:

Żaden człowiek, nigdy tak nie przemawiał, jak Ten człowiek.

(47) I odpowiedzieli więc im faryzeusze:

Czy i wy jesteście zwiedzeni? (48) Czy uwierzył w Niego ktoś z przywódców lub z faryzeuszów? (49) Tylko ten tłum, nieznający Prawa, jest przeklęty.

  •  To obrazuje stosunek klasy rządzącej (faryzeuszy i kapłanów) do ludzi.
    Dosłownie: Ciemny lud jest przeklęty!
(50) I powiedział do nich Nikodem, ten który przyszedł do Niego w nocy, a był jednym z nich:
(51) Czy nasze Prawo sądzi człowieka, jeżeli wcześniej nie usłyszy od niego wyjaśnień i nie pozna, co czyni?
(52) W odpowiedzi, rzekli mu:
Czy i ty jesteś z Galilei? Zbadaj to, a zobaczysz, że żaden prorok nie powstał z Galilei. 
 
(53) I poszedł każdy do swojego domu.  

 

….aaaaa


Kategorie: biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: ewangelia jana, j7


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 grudnia 2021 (poniedziałek), 10:25:25

Studium Jana, rozdział 6

Wykorzystanie:

  • 26 grudnia 2021 i 2  stycznia 2022 - na IPP-KTW, w ramach studium Ewangelii Jana

 

 

J 6:1nn tpnt Analiza
(1) Potem oddalił się Jezus na drugi brzeg Morza Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. (2) A podążał za Nim wielki tłum, bo widzieli Jego cudowne znaki, które czynił na chorych. 
  • jakie cudowne znaki? na chorych?
    1. ...
    2. ...
Dialog z uczniami - patrz J4:33n
 

(3) I Jezus wszedł na górę, i siedział tam ze swoimi uczniami; (4) A była blisko Pascha, święto żydowskie. (5) Wtedy Jezus podniósł oczy i ujrzał, że wielki tłum idzie do Niego, i powiedział do Filipa:

Gdzie kupimy chleba, aby oni mogli się najeść?

(6) A mówił to, aby go poddać próbie; bo sam wiedział, co miał czynić. (7) Filip odpowiedział Mu:

Chleba za dwieście denarów nie wystarczy dla nich, aby każdy z nich otrzymał choć trochę.

(8) Jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra, powiedział do Niego:

(9) Jest tu jeden chłopczyk, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby; ale cóż to jest na tak wielu?

  •  Czy Jezus ich próbuje? Próbuje ich wiarę?
  • Filip chyba był z Betsaidy, a przecież to było blisko tego miejsca.

(10) A Jezus powiedział:

Każcie, by ludzie spoczęli.

A było w tym miejscu dużo trawy, i spoczęli mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy. (11) Wziął więc Jezus chleby, podziękował i rozdał uczniom, a uczniowie siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, ile tylko chcieli. (12) A gdy byli nasyceni, powiedział swoim uczniom: Zbierzcie pozostałe kawałki, aby nic nie przepadło. (13) Zebrali więc i napełnili dwanaście koszy kawałków z tych pięciu jęczmiennych chlebów, które pozostały po jedzących.

 
(14) Gdy więc ludzie ujrzeli cudowny znak, który uczynił Jezus, mówili: Ten prawdziwie jest prorokiem, który przychodzi na świat. (15) Gdy więc Jezus poznał, że zamierzają przyjść i Go porwać, aby uczynić Go królem, sam jeden oddalił się ponownie na górę.  
Na morzu
(16) A gdy nastał wieczór, zeszli Jego uczniowie nad morze. (17) I gdy wstąpili do łodzi, wyruszyli na drugą stronę morza do Kafarnaum. I nastała ciemność, a Jezus jeszcze nie przybył do nich. (18) Morze natomiast burzyło się, bo wiał silny wiatr. (19) Gdy więc przepłynęli około dwadzieścia pięć albo trzydzieści stadiów, ujrzeli Jezusa idącego po morzu i zbliżającego się do łodzi; i zlękli się. (20) A On im powiedział: Ja jestem, nie bójcie się. (21) I chcieli Go wziąć do łodzi, a łódź od razu znalazła się przy lądzie, do którego zmierzali.  Z Jezusem w życiu od razu jesteś u celu, bez zbędnego wiosłowania.
   
 Nazajutrz -  w Kafarnaum

(22) Nazajutrz tłum, stojący na drugim brzegu morza, zauważył, że tam nie było innej łódki, tylko ta jedna, do której wstąpili Jego uczniowie, i że Jezus nie wstąpił do łodzi razem ze swoimi uczniami, ale uczniowie Jego odeszli sami; (23) A przypłynęły i inne łodzie z Tyberiady, blisko miejsca, gdzie jedli chleb, nad którym Pan uczynił dziękczynienie. (24) Gdy więc lud zobaczył, że nie ma tam Jezusa, ani Jego uczniów, i oni wstąpili do łódek i przybyli do Kafarnaum, szukając Jezusa.

(25) I gdy znaleźli Go na drugim brzegu morza, powiedzieli do Niego: Rabbi! Kiedy tu się zjawiłeś?

(26) Jezus w odpowiedzi, rzekł im:

Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Szukacie mnie nie dlatego, że widzieliście cudowne znaki, ale że jedliście chleb i zostaliście nasyceni. (27) Zabiegajcie nie o pokarm, który ginie, ale o pokarm, który trwa ku życiu wiecznemu, który wam da Syn Człowieczy; na Nim bowiem Bóg Ojciec położył pieczęć.

(28) Powiedzieli więc do Niego:

Co mamy czynić, by trudzić się dziełami Boga?

(29)Jezus w odpowiedzi, rzekł im:

To jest dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał.

 

 
   
(30) W związku z tym, powiedzieli do Niego:

Jaki więc cudowny znak uczynisz, byśmy widzieli i wierzyli Tobie? Co zrobisz? (31) Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak jest napisane: Dał im chleb z nieba, aby jedli.

(32) Jezus więc powiedział im:

Zaprawdę mówię wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. (33) Bo chlebem Bożym jest Ten, który zstępuje z nieba i daje życie światu.

(34) Powiedzieli więc do Niego:

Panie! Daj nam zawsze tego chleba.

(35) I Jezus powiedział im:

Ja jestem chlebem życia; kto do mnie przychodzi, nigdy nie zazna głodu, a wierzący we mnie, nigdy nie zazna pragnienia. (36) Lecz powiedziałem wam, że już widzieliście mnie, i nie wierzycie. (37) Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie; a tego który przychodzi do mnie, nie wyrzucę precz; (38) Bo zstąpiłem z nieba, nie żebym czynił swoją wolę, ale wolę Tego, który mnie posłał. (39) A taka jest wola Tego, który mnie posłał, Ojca, abym z tego wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, lecz wzbudził to w dniu ostatecznym. (40) A taka jest wola Tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne; a ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.

 
   

(41) Szemrali więc Żydzi przeciw Niemu, bo powiedział: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba. (42) I mówili:

Czy to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy; jak więc mówi On teraz: Zstąpiłem z nieba?

 

(43) Jezus więc w odpowiedzi, rzekł im:

Nie szemrajcie między sobą; (44) Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec mój, który mnie posłał; a ja go wzbudzę w dniu ostatecznym. (45) W Prorokach jest napisane: I będą wszyscy wyuczeni przez Boga. Każdy więc, kto słyszał od Ojca i przyjął pouczenie, przychodzi do mnie. (46) Nie, żeby ktoś widział Ojca, jak tylko Ten, który jest od Boga; Ten widział Ojca. (47) Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto wierzy we mnie, ma życie wieczne. (48) Ja jestem chlebem życia. (49) Ojcowie wasi zjedli mannę na pustyni i pomarli. (50) A to jest chleb, który z nieba zstępuje, aby ktoś, kto z Niego spożył, nie umarł. (51) Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba; jeśli ktoś będzie jeść z tego chleba, żyć będzie na wieki; a chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata.

 

(52) Sprzeczali się więc między sobą Żydzi, mówiąc:

Jak On może dać nam do jedzenia swoje ciało?

(53) Jezus więc powiedział im:

Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli nie spożyjecie ciała Syna Człowieczego, i nie wypijecie krwi Jego, nie macie życia w sobie. (54) Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a ja go wzbudzę w dniu ostatecznym. (55) Gdyż moje ciało prawdziwie jest pokarmem, a moja krew prawdziwie jest napojem. (56) Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, we mnie mieszka, a ja w nim. (57) Jak mnie posłał Ojciec, który żyje, i ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto mnie spożywa, żyć będzie przeze mnie. (58) To jest chleb, który z nieba zstąpił; nie tak, jak ojcowie wasi zjedli mannę i umarli; kto spożywa ten chleb, żyć będzie na wieki. 

 
W synagodze w Kafarnau
(59) To powiedział w synagodze, ucząc w Kafarnaum. (60) Wtedy wielu z Jego uczniów, po usłyszeniu tych słów, powiedziało: Twarde jest to słowo, któż je może słuchać?  

(61) Ale Jezus, świadom w swym wnętrzu, że Jego uczniowie z tego powodu szemrzą, powiedział do nich:

To was gorszy? (62) Co więc, gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był wcześniej? (63) Duch jest tym, który ożywia; ciało nic nie pomaga; słowa, które ja wam mówię, są duchem i są życiem. (64) Ale są pośród was tacy, którzy nie wierzą.

 

Jezus bowiem wiedział od początku, kim są ci, co nie wierzą, i kim jest ten, co Go wyda;(65) I mówił:

Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli nie jest mu to dane od mojego Ojca. (66) Od tego czasu wielu Jego uczniów zawróciło i więcej z Nim nie chodziło. (67) Jezus powiedział wtedy do dwunastu: Czy może i wy chcecie odejść?

 

(68) I odpowiedział Mu Szymon Piotr:

Panie! Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego, (69) A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Mesjasz – Syn Boga żywego.

 

(70) Jezus odpowiedział im:

Czy nie ja wybrałem was dwunastu? A jeden z was jest diabłem.

 
(71) A to mówił o Judaszu, synu Szymona Iskarioty; bo ten miał zamiar Go wydać, będąc jednym z dwunastu.  

 

….aaaaa


Kategorie: biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: ewangelia jana, j6


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 grudnia 2021 (czwartek), 16:14:14

Któż nas odłączy od miłości … (studium Rz8)

Uwaga: Studium Rz8 (powinno zaczynać się od myśli w 7 o tym jak beznadziejny jestem)

Tabelka do analizy treści:

niby beznadzieja, ale przecież tu się nie kończy myśl ale leci dalej w rozdział 8 gdzie jest nie tylko nadzieja, ale i sposób wyjścia z problemu opisanego w 7

Treść Rz 7 i 8 TPNT Analiza

(1) Czyż nie wiecie, bracia (bo mówię do znających prawo), że prawo panuje nad człowiekiem, dopóki on żyje? (2) Zamężna kobieta bowiem, dopóki mąż żyje, jest z nim związana prawem, a jeśli mąż umrze, zostaje uwolniona od prawa męża. (3) Tak więc, dopóki mąż żyje, będzie nazywana cudzołożnicą, jeśli zostanie żoną innego mężczyzny. Jeśli jednak jej mąż umrze, jest wolna od tego prawa, tak że nie będzie cudzołożnicą, choćby została żoną innego mężczyzny.

 

(4) Tak i wy, moi bracia, zostaliście uśmierceni dla prawa przez ciało Chrystusa, abyście należeli do innego, to znaczy tego, który został wskrzeszony z martwych, abyśmy przynosili Bogu owoc.

 

(5) Gdy bowiem byliśmy w ciele, namiętności grzechów, które się wzniecały przez prawo, okazywały swą moc w naszych członkach, aby przynosić śmierci owoc.

 

(6) Lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od prawa, gdy umarliśmy dla tego, w czym byliśmy trzymani, abyśmy służyli Bogu w nowości ducha, a nie w starości litery.

 
 (7) Cóż więc powiemy? Że prawo jest grzechem? Nie daj Boże! Przeciwnie, nie poznałem grzechu jak tylko przez prawo, bo i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby prawo nie mówiło: Nie będziesz pożądał. (8) Lecz grzech, gdy zyskał okazję przez przykazanie, wzbudził we mnie wszelką pożądliwość. Bez prawa bowiem grzech jest martwy.  
   

(9) I ja żyłem kiedyś bez prawa, lecz gdy przyszło przykazanie, grzech ożył, a ja umarłem. (10) I okazało się, że przykazanie, które miało być ku życiu, jest mi ku śmierci. (11) Grzech bowiem, gdy zyskał okazję przez przykazanie, zwiódł mnie i przez nie mnie zabił. (12) A tak prawo jest święte i przykazanie jest święte, sprawiedliwe i dobre. (13) Czy więc to, co dobre, stało się dla mnie śmiercią? Nie daj Boże! Przeciwnie, grzech, aby okazał się grzechem, sprowadził na mnie śmierć przez to, co dobre, żeby grzech stał się niezmiernie grzesznym przez przykazanie. (14) Gdyż wiemy, że prawo jest duchowe, ale ja jestem cielesny, zaprzedany grzechowi. (15) Tego bowiem, co robię, nie pochwalam, bo nie robię tego, co chcę, ale czego nienawidzę, to robię. (16) A jeśli robię to, czego nie chcę, zgadzam się z tym, że prawo jest dobre. (17) Teraz więc już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka. (18) Gdyż wiem, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro, bo chęć jest we mnie, ale wykonać tego, co jest dobre, nie potrafię. (19) Nie czynię bowiem dobra, które chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię. (20) A jeśli robię to, czego nie chcę, już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka. (21) Odkrywam więc w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, trzyma się mnie zło. (22) Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka. (23) Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach. (24)Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? (25) Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Tak więc ja sam umysłem służę prawu Bożemu, lecz ciałem prawu grzechu."

 
   
(1) Dlatego teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, którzy chodzą, nie według ciała, ale według Ducha. (2) Albowiem prawo Ducha, życiem w Chrystusie Jezusie, uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci.
(3) Bo niemoc, na którą niedomagało Prawo z powodu ciała, Bóg przezwyciężył, posyłając swojego Syna w podobieństwie grzesznego ciała, jako ofiarę za grzech, potępił grzech w ciele, (4) Aby sprawiedliwa norma Prawa została wypełniona w nas, którzy chodzimy, nie według ciała, ale według Ducha.
 
 
 
(5) Albowiem ci, którzy są według ciała, myślą o tym, co cielesne; ale ci, którzy są według Ducha, myślą o tym, co duchowe.   
(6) Gdyż zamysł ciała to śmierć; ale zamysł Ducha to życie i pokój, (7) Dlatego że zamysł ciała jest wrogi Bogu, gdyż nie jest poddany Prawu Bożemu, bo i nie może.   
(8) Ci bowiem, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą. (9) Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, skoro Duch Boży mieszka w was; a jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten nie jest Jego.   Jestem w duchu, bo Duch Boży mieszka we mnie. A skąd wiem, że mieszka? Bo przyjąłem Jezusa, przez wiarę, regulując swoją relacje z Nim.

(10) A jeśli Chrystus jest w was, wtedy ciało istotnie jest martwe z powodu grzechu, ale Duch jest życiem z powodu sprawiedliwości. (11) Jeśli natomiast Duch Tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, to Ten, który wzbudził Chrystusa z martwych, ożywi i śmiertelne ciała wasze przez swojego Ducha, który w was mieszka.

 

 

 

 

 (12) A tak, bracia, nie jesteśmy dłużnikami ciała, abyśmy żyli według ciała. (13) Jeśli bowiem żyjecie według ciała, macie umierać; natomiast jeśli Duchem doprowadzacie do śmierci działania ciała, będziecie żyć.

Ciału już nic nie jestem winien...

(14) Bo ci, którzy dają się prowadzić przez Ducha Bożego, ci są synami Boga.

 

(15) Bo nie wzięliście ducha niewoli, by znowu żyć w zastraszeniu, ale wzięliście ducha usynowienia, przez którego wykrzykujemy: Abba, Tato! (16) Ten do Duch współświadczy z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Boga. (17) A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro współcierpimy, byśmy też wspólnie zostali wprowadzeni do chwały.

 

(18) Sądzę bowiem, że utrapienia teraźniejszego czasu nie są godne porównania z tą chwałą, która ma się w nas objawić.

Parafraza: utrapienia tego świata (czasu) nie są godne aby porównywać się z chwalą, która ma się niedługo objawić.

(19) Bo stworzenie żarliwie oczekuje objawienia synów Boga. (20) Gdyż stworzenie zostało poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu Tego, który je poddał, w nadziei, (21) Że i samo stworzenie zostanie uwolnione z niewoli skażenia do wolności chwały dzieci Boga.

 

(22) Bo wiemy, że całe stworzenie współwzdycha i współcierpi w bólach porodowych aż do teraz. (23) A nie tylko ono, ale i my sami, którzy mamy pierwocinę Ducha, i my sami w sobie wzdychamy oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.

 

 (24) Albowiem w tej nadziei zostaliśmy zbawieni. A nadzieja widzialna nie jest nadzieją; bo ktoś, kto widzi, po co ma mieć nadzieję? (25) Ale jeśli mamy nadzieję na to, czego nie widzimy, to oczekujemy tego z wytrwałością.

 
   

 (26) A tak samo i Duch wspomaga nas w naszych słabościach. Nie wiemy bowiem, o co mielibyśmy się modlić, tak jak należy; ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach.

 

(27) A Ten, który bada serca wie, jaki jest zamysł Ducha, ponieważ zgodnie z wolą Boga wstawia się za świętymi.

 
   

(28) A wiemy, że z tymi, którzy miłują Boga, wszystko współpracuje ku dobremu, to jest z tymi, którzy według Jego postanowienia są powołani.

 

 (29) Bo tych, których wcześniej znał, tych też przeznaczył, aby byli ukształtowani na obraz Jego Syna, aby On był pierworodnym wśród wielu braci. (30) A których przeznaczył, tych i powołał; a których powołał, tych i uznał za sprawiedliwych; a których uznał za sprawiedliwych, tych i wprowadził do chwały.

 

(31) Cóż więc na to powiemy? Jeśli Bóg za nami, kto jest przeciwko nam? (32) On, który nie oszczędził nawet własnego Syna, ale Go za nas wszystkich wydał, jakżeby wraz z Nim nie darował nam wszystkiego?

 

(33) Kto będzie wnosił oskarżenie przeciwko wybranym Boga? Bóg, który usprawiedliwia?

 

(34) Kto potępia? Chrystus, który umarł, więcej, który został wskrzeszony, który jest po prawicy Boga? On wstawia się za nami. (35) Kto nas odłączy od miłości Chrystusa? Czy utrapienie? Czy ucisk? Czy prześladowanie? Czy głód? Czy nagość? Czy niebezpieczeństwo? Czy miecz?

 

(36) Tak, jak jest napisane: Z powodu Ciebie cały dzień jesteśmy uśmiercani, zostaliśmy policzeni jak owce na rzeź.

 
   

(37) Lecz w tym wszystkim odnosimy całkowite zwycięstwo przez Tego, który nas umiłował. (38) Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani władcy, ani moce, ani to, co nastało, ani to, co ma nastąpić, (39) Ani wysokość, ani głębokość, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie będzie mogło odłączyć nas od miłości Boga, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

"ani"…. wyliczanka bezsilnych stworzeń (bytów), które nie mogą:

  • że ani śmierć, ani życie,
  • ani aniołowie, ani władcy, ani moce,
  • ani to, co nastało, ani to, co ma nastąpić,
  • ani wysokość, ani głębokość,
  • ani jakiekolwiek inne stworzenie

nie będzie mogło odłączyć nas od miłości Boga, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Wnioski:

  • aaaaa

Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: rz8, chodzenie w duchu, duch święty


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 grudnia 2021 (niedziela), 15:29:29

Struktura ewangelii Jana dla IPP KTW

stan na 5 grudnia 2021

1:1-18 Prolog
1:19-34 Jan Chrziciel i Jezus, Baranek Boży
1:35 Historia o pierwszych uczniach
1:43-51 Kolejni uczniowe
2:1-11 Cud na wesele w Kanie
2:12 w Kafarnau
2:13 W Jerozolimie porządkowanie świątyni
2:23 W Jerozlimie i rozmowa z Nikodemem
3:22-24 W Judei - czy Jezusa tam chrzcił?
3:25-36 O Janie Chrzcieielu i jego wypowiedź o Jezusie
3:36 Poważna wypowiedź o Jezusie i relacji z nim
4:1-4:3 Historia przemiszczania się z Judei do Samarii
4:4-27 Samarytanka
4:27-38 Rozmowa z uczniami o dziele jakie mamy wykonać
4:39-43 Jezus u Samarytan
4:43-45 Do Galilei
4:46-54 Uzdrowienie syna dworzanina w Galilei - Silna wiara dworzania i uzdrowienie dziecka

 

5:1-18 W Jerozolimie - Uzdrowienie chromego przy sadzawce
5:15-47 Jezus i Żydzi i spór o szabat
5:18 Decyzja Żydów o zabiciu Jezusa
5:19-47 Jezus o sobie

 

6:1-47 O jedzeniu Jezusa
6:1-15 Rozmnożenie chleba
6:16-21 Odpływają, a Jezus w nocy chodzi po jeziorze …..
6:22-25 Narracja o pojawieniu się ludzi
6:26 Dlaczego szukają Jezusa - mowa o jedzeniu Jezusa
6:41-42 Żydzi o Jezusie
6:43-59 Mowa o ….
6:60-71 Słuchacze podejmują różne decyzje

7:1 W drodze do Jerozolimy….
7:13-36
7:14 Jezus w Jerozolimie - kim jest Jezus
7:37 Jezus wodą życia, a Duch święty jeszcze nie dany

8:1-11 Niedoszły sąd nad cudzołożnicą
8:12-59 Mowa Jezusa o sobie
8:12 Jezus światrością świata

9:1-41 Uzdrowienie niewidomego od urodzenia

10:1-21 O pasterzach i przywódcach
10:22 Jezus o relacji z Ojcem

10:40-42 Jezus za Jordanem

11:1-44 Historia z Łazarzem
11:45 Narada Żydów
11:54 Jezus poza Jerozolimą

12:1-11 Ucznia w Betani u Łazarza,
12:12-19 Wjazd do Jerozolimy
12:20-50 W Jerozollimie

13:1 Uczta

13-17 Uczta
18
18:12 aresztowań
19
20 po zmartwychwstaniu
20:30-31 - zakończenie

 


Kategorie: _blog, _biblia, biblia / studia


Słowa kluczowe: j, ewangelia jana


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 listopada 2021 (środa), 16:29:29

Psalm 51, wg Jana Kochanowskiego

PSALM 51, wg Jana Kochanowskiego
 
Miserere mei, Deus, secundum
 
Boże w miłosierdziu swoim nieprzebrany,
U Twych nóg upadam ja, człowiek stroskany;
Smiłuj się nade mną, zetrzy moje złości,
Omy j mię, oczyść mię z moich wszeteczności!
 
Znam swój grzech do siebie, a widzę go prawie,
I Tobie nie tajny; ale Ty łaskawie
Racz się ze mną obejć, abyś w słowiech swoich
Zawżdy praw nalezion i czyst w sądziech Twoich.
 
Mnie-ć jeszcze złość w matce przeklęta zastała,
Mnie-ć grzech jeszcze w mleku matka podawała.
O Panie, Ty szczerość serdeczną miłujesz
I skarb swej mądrości takim okazujesz.
 
Pokrop' mię hysopem, a oczyścion będę,
Omyj mię, a śnieżnej jasności nabędę;
Zeszli mi poselstwo wesołe, a kości
Twym gniewem strapione użyją radości.
 
Odwróć od mych grzechów surową twarz swoje
Ani chciej pamiętać na nieprawość moje;
Stwórz we mnie, mój Panie, serce bogobojne,
A w oziębłych piersiach myśli wskrześ przystojne!
 
Nie odmiatajże mię od swej obliczności,
A nie bierz ode mnie ducha swej mądrości;
Przywróć mi dobrą myśl, prze mój grzech odjętą,
A podbij pod rozum złą żądzą przeklętą!
 
A ja, w swym upadku przez Cię podźwigniony,
Będę złym na przykład jawnie wystawiony,
Aby w miłosierdziu Twoim nie wątpili,
Ale się do Ciebie raczej nawrócili. 
 
Wybaw' mię z przeklęctwa mej niepobożności,
Aby mógł mój język sławić Twe litości,
Otwórz, wieczny Boże, nieme usta moje,
A ja opowiadać będę chwały Twoje.
 
Byś ofiar pożądał, paliłbych ofiary,
Ale wiem, że mało dbasz o takie dary;
Ofiara przyjemna Bogu - duch strapiony,
Serce uniżone, umysł ukorzony. 
 
Bądź łaskaw na miasto swoje, wieczny Panie.
Że tym rychlej w pięknych swoich murzech stanie:
Tam przyjmiesz ofiarę cnoty, tam kładzione
Na Twój ołtarz będą cielce poświęcone.

Kategorie: _blog, biblia, wiersze


Słowa kluczowe: kochanowski, psalm 51, psalm L, psałterz


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 października 2021 (piątek), 13:10:10

Struktura listu do Efezjan wg Wojtka, spisana na szybko 29 października 2021

Główny podział:

  1. Kim jesteśmy? 1:1 - 4:18
  2. Co z tym zrobić? 4:18 - 6:23

A dokładniej:

  1. Krótki wstęp do listu 1:1-1:2
  2. Kim jesteśmy? 1:3-4:16
  3. Zdanie przejściowe 4:16 - 4:24
  4. Co z tym zrobić? 4:18 - 6:17
  5. Zakonczenie listu 6:18 

A jeszcze dokładniej:

  1. Krótki wstęp do listu 1:1-1:2
  2. Kim jesteśmy? 1:3-4:16
    • 1:3-1:14 Kim jesteś, co masz i po co to masz
    • 1:15 Objawienie tajemnicy o ciele Chrystusa
    • 2:1 - 2:10 - o ożywieniu martwego
    • 2:11 - 3:12 - cel ożywienia - złączenie w ciele
    • 3:13 - zachęta do poznawania i modlitwa o zrozumienie
  3. Zdanie przejściowe 4:16 - 4:24
  4. Co z tym zrobić? 4:18 - 6:20
    • 4:25-5:12 Charakter zmienia działania
    • 5:14 - hymn 
    • 5:17 I dlatego rozumiejcie …
      • :19 rozmawiając przez psalmy… śpiewając
      • :20 dziękując
      • :21 ulegając
        • żony 
        • mężowie miłujcie
        • małżenstwo obrazem kościoła
        • 6:1 dzieci - bądźcie posłuszne
        • 6:5 pracownicy - służąc jakby XC
    • 6:10 o rzeczywistości duchowej
      • 6:10 jest wojna
      • 6:11 elementy uzbrojenia
      • 6:18 modląc się w duchu
  5. Zakonczenie listu 6:18?
    • 6:18 Paweł prosi o modlitwę za siebie bo walczy
    • 6:21 Wzmianka o Tychikusie
    • 6:23 Pozdrowienia na koniec

 

Struktura Kolosan wg Krzysia

  • 1:1-2 adresat
  • 1:3-14 dziękczynienie i modlitwa
  • 1:15-1:23 Hymn o Chrystusie
  • 1:24-25 działalnośc ap. Pawła
  • 2:1-23 nauczanie
  • 3:1-4:6 - praktyka życia w ciele Chrystusa
  • 4:7 - konkluzja, końcowy wniosek, morał

 


Kategorie: biblia, studium biblii, biblia / studia, biblia / studium


Słowa kluczowe: ef, kol


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 października 2021 (środa), 15:06:06

Studium Jeremiasza na KFC, rozdział 7

Na spotkanie 13 października 2021 zostało wybrany aby zrobić ten rozdział.

Treść wg BT5 Analiza

(1) Słowo, które Pan skierował do Jeremiasza: (2) Stań w bramie świątyni i głoś następujące słowa: 

Słuchajcie słowa Pańskiego, wszyscy z Judy, którzy wchodzicie tymi bramami, aby oddać pokłon Panu. (3) Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:

 
Poprawcie postępowanie i wasze uczynki, a pozwolę wam mieszkać na tym miejscu. (4) Nie ufajcie słowom kłamliwym głoszącym:   

Świątynia Pańska, świątynia Pańska, świątynia Pańska!

 
(5) Albowiem jeżeli naprawdę poprawicie wasze postępowanie i jeżeli będziecie się kierować wyłącznie sprawiedliwością jeden wobec drugiego, (6) jeśli nie będziecie uciskać cudzoziemca, sieroty i wdowy i jeśli krwi niewinnej nie będziecie rozlewać na tym miejscu i jeżeli nie pójdziecie za cudzymi bogami na waszą zgubę, (7) to pozwolę wam mieszkać na tym miejscu, na ziemi, którą dałem przodkom waszym od wieków po wieki. jeśli -> to

(8) Oto wy na próżno pokładacie ufność w zwodniczych słowach. (9) Nieprawda? Kraść, zabijać, cudzołożyć, przysięgać fałszywie, palić kadzidło Baalowi, chodzić za cudzymi bogami, których nie znacie...

(10) A potem przychodzicie i stajecie przede Mną w tym domu, nad którym wzywano mojego imienia, i mówicie: „Oto jesteśmy bezpieczni”, by móc nadal popełniać te wszystkie występki.

 

(11) Może jaskinią zbójców stał się w waszych oczach ten dom, nad którym wzywano mojego imienia?

Ja [to] dobrze widzę - wyrocznia Pana.

 

(12) Idźcie, proszę, do mojego przybytku w Szilo, gdzie dawniej obrałem mieszkanie dla mojego imienia, i patrzcie, co mu uczyniłem z powodu przewrotności mojego ludu, Izraela.

Przykład w niedalekiej przeszłości

(13) A teraz, ponieważ popełniliście te występki - wyrocznia Pana - i mimo że mówiłem do was nieustannie i niezmordowanie, nie usłuchaliście, a gdy wołałem, nie odpowiedzieliście, (14) uczynię temu domowi, nad którym wzywano mojego imienia, a w którym wy pokładacie ufność, i temu miejscu, danemu wam i waszym przodkom, to samo, co uczyniłem Szilo.

(15) Odrzucę was sprzed mego oblicza, podobnie jak odrzuciłem wszystkich waszych braci, całe pokolenie Efraima.

 
(16) Ty zaś nie wstawiaj się za tym narodem, nie zanoś za niego błagań ani modłów, ani też nie nalegaj na Mnie, bo cię nie wysłucham. (17) Czy nie widzisz, co czynią w miastach Judy i na ulicach Jerozolimy? (18) Synowie zbierają drewno, ojcowie rozpalają ogień, a kobiety ugniatają ciasto, by robić pieczywo ofiarne dla królowej nieba, a nadto wylewają ofiary płynne dla cudzych bogów, by Mnie obrażać. Ojej! czy Jeremiasz miał się przestać wstawiać o lud? Tak!
(19) Czy Mnie obrażają - wyrocznia Pana - czy raczej siebie samych, na własną hańbę? (20) Dlatego tak mówi Pan: Oto się żar gniewu mojego rozlewa na to miejsce, na ludzi i na zwierzęta, na drzewa polne i na owoce ziemi - płonie i nie zagaśnie.  
(21) Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Dodawajcie wasze ofiary całopalne do waszych ofiar krwawych i spożywajcie mięso! (22) Bo nic nie powiedziałem ani nie nakazałem waszym przodkom, gdy wyprowadzałem ich z Egiptu, co do ofiar całopalnych i krwawych, (23) lecz dałem im tylko przykazanie: Słuchajcie głosu mojego, a będę wam Bogiem, wy zaś będziecie Mi narodem. Chodźcie każdą drogą, którą wam rozkażę, aby się wam dobrze wiodło.  
(24) Ale nie usłuchali ani nie chcieli słuchać i poszli za zatwardziałością swych przewrotnych serc; obrócili się plecami, a nie twarzą. (25) Od dnia, kiedy przodkowie wasi wyszli z ziemi egipskiej, do dnia dzisiejszego posyłałem do was wszystkie moje sługi, proroków, każdego dnia, bezustannie, (26) lecz nie usłuchali Mnie ani nie nadstawiali uszu. Uczynili twardym swój kark, stali się gorsi niż ich przodkowie.  
(27) Oznajmisz im wszystkie te słowa, ale cię nie usłuchają; będziesz wołał do nich, lecz nie dadzą ci odpowiedzi.  
(28) I powiesz im: To jest naród, który nie usłuchał głosu Pana, swego Boga, i nie przyjął pouczenia. Przepadła wierność, znikła z ich ust.  

 (29) Ostrzyż swe włosy i odrzuć je, i podnieś lament żałobny na wyżynach, ponieważ Pan odrzucił i odepchnął pokolenie, które zasłużyło na Jego gniew. (30) Albowiem synowie Judy czynili nieprawość przed moimi oczami - wyrocznia Pana - umieścili swe obrzydliwe bożki w domu, nad którym wzywano mojego imienia, aby go zbezcześcić. (31) I zbudowali wyżynę Tofet w dolinie Ben-Hinnom, aby palić w ogniu swoich synów i córki, czego nie nakazałem i co nie przyszło Mi nawet na myśl.

 

(32) Dlatego przyjdą dni - wyrocznia Pana - że nie będzie się już mówić o Tofet lub dolinie Ben-Hinnom, lecz o Dolinie Mordu; w Tofet będą grzebać zmarłych z braku innego miejsca. (33) Trupy tego narodu staną się pożywieniem podniebnych ptaków drapieżnych i dzikich zwierząt na ziemi, których nikt nie odpędzi.  

 

(34) I sprawię, że znikną z miast judzkich i z ulic Jerozolimy: głos wesela, głos radości oraz nawoływania oblubieńca i oblubienicy, bo pustynią stanie się ziemia.

 

Wnioski

  • ...

 


Kategorie: biblia, kfc


Słowa kluczowe: jer7, jer, jeremiasz, królowa nieba, kfc


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 września 2021 (poniedziałek), 16:36:36

Która Biblia jest najlepsza

Pytanie jakie zadał mi Andrzej na jakimś komunikatorze jest typowe, często muszę na takie pytania odpowiadać, więc co jakiś czas (co 10 lat) piszę odpowiedź, bo co 10 lat jest nieco inna. Teraz też napisałem i oto pytanie, wraz z odpowiedzią:

AB> Pytanie mam do Ciebie całkiem poważne - która Biblia po polsku jest najlepsza
AB> tym sensie, że najwierniej oddaje sens tekstu oryginalnego?
AB> (oczywiście Twoim zdaniem)

 

Sens tekstu oryginalnego powiadasz? Trudne i łatwe pytanie. Łatwe bo póki co nie ma w Polsce złych przekładów, są lepsze i gorsze, przekłady mają błędy i słabości ale są niezłe. Mógłbym więc odpowiedzieć takim dialogiem:

- Jak pan uważa, który przekład jest najlepszy?
- A którego pani używa na codzień?
- Jak czytam Biblię to najczęściej [ tu pada nazwa przekładu ]
- To właśnie ten!

To dobra odpowiedź. Najlepszy przekład to ten używany na codzień!

Nie wiem do końca jak to mają poukładane katolicy, ale ja osobiście wierzę, że człowiek na nowo narodzony (ważne pojęcie), z ducha jest narodzony więc prawda objawiania jest w nim, przez Ducha Świętego, który jest mu dany (napełnienie, zrodzenie, zanurzenie… - to takie różne biblijne pojęcia, które to opisują, a których rozwijać tu nie będę). Pan Jezus odchodząc powiedział, że dobrze, że odchodzi bo Pocieszyciel będzie nam dany, nauczy nas, wyjaśni, przypomni więc Pismo (i tak pisze w samym Piśmie) jest dane nam po to aby pomóc poukładać to wszystko, aby nas nauczyć, aby wykazać błąd, skorygować i wychować. I dlatego wiedząc, że nie ma złego polskiego przekladu można odpowiedzieć jak powyżej. Po prostu czytaj, studiu, ucz się, słuchaj i rozważaj Biblię taką jaką masz.

 

Ale pytanie konkretne więc spróbuję jednak odpowiedzieć konkretnie. Musi wcześnie być zadane pytanie pomocnicze - a po co? Czy po to aby poznać treść Biblii, przeczytać ją, wiedzieć o co w niech chodzi? Jeżeli tak - to szukamy najlepszego przekładu literackiego (większość jest taka) aby się go dobrze czytało, aby treść była zrozumiała. Ale jeżeli chcemy postudiować, wejść w głąb, w szczegóły, w intencje i zamysł pisarzy, w szczegóły musimy zbliżyć się do języków oryginału więc szukamy przekładu jak najbardziej dosłownego.

Bo zasadniczo przekłady wierne cechują się tym że albo są dosłowne, albo są literackie. No i są jeszcze przekłady mniej wierne :-)

No więc po co Biblia? Jeżeli do czytania to:

Polecam przekład pastora Piotra Zaręby, czyli coś co nazywa się Stare i Nowe Przymierze, wydane przez Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB), oznaczane w programach biblijnyc albo EIB albo PSNP. Świetny, współczesny język, ewangeliczne podejście, choć czasami krytykowany za szczyptę liberalizmu. Pastor Zaręba pierwszy w Polsce odszedł od klasycznego „zaprawdę powiadam wam” na rzecz prostrzego „ręczę i zapewniam”. Do kupienia za nieco powyżej 100zł; są wersje w skórze, są też w skórze z zameczkiem, są też z takimi wycinkami aby łatwiej znaleść księgę, ale tych wycinek nie polecam - lepiej się nauczyć gdzie która księga jest. Polecam!

Tysiąclatkę (BT) już polecam rzadziej, bo mimo iż najbardziej znana jej język zaczyna być niezrozumiały dla młodych ludzi. Sam zrobiłem testy i sam się zdziwiłem jak moje sekretarki (młode dziewczyny) nie rozumiały już wielu słów. Ale Tysiąclatka jest to najbardziej znana, poważna, rozpowszechniona polska Biblia - więc aby nie tworzyć barier zachęcam do jej używania a przynajmniej poznania jej na tyle aby dobrze jej używać.

W katolicki księgarniach tani i dostępny jest też Przekład Paulistów (EP) - dobry tekst przekładu ale zawiera bardzo katolickie! Te przypisy to dramat albo są liberalne i światowe podważające wiarygodność samej Biblii, albo są religijno katolickie, wykręcające Słowo tak aby nie naruszać rzymskich doktryn. A ponieważ przypisy te zajmują tak na oko 25% powierzchni strony - więc nie polecam, no chyba, że jest taka potrzeba.

Uwspółcześniona Biblia Gdańska (UBG) - to zawsze polecam, bo mimo iż język jest troszkę surowy (choć jest to współczesny polski) to bardzo wierny i dokładny jest to przekład. Dokładny i wierny, czyli części mowy oddane są staranne, na ile się da staranne oddać formę słowa. Nie ma pomijania słów z oryginału, a dodane słowa są wyraźnie zaznaczone jako dodane. Jest więc to dobra Biblia i do czytania, i do studiowania aby zbudować swoje doktryny. Układ strony jest dość toporny, bo nie ma przypisów (tylko indeksy), nie ma redakcyjnych śródtytułów, podziału na sekcje, często źle sugerujące strukturę, więc redakcja nie sugeruje jak należy ten teksy czytać. Napisałem, że to dość toporne - ale moim zdaniem jest to jej pozytywną cechą. Źle się na niej pracuje z poezją (psalmy) i księgami mądrości - ale przy tych księgach polecam przejście na Tysiąclatkę. UBG polecam zawsze i bardzo.

Nie polecam Biblii Warszawskiej (BW) - uważam, że jej czas się już skończył, bo to i język stary, i błędy zakonserwowane. Żadnych zalet, choć należy wiedzieć, że jest to standard dla polskich protestantów.

Nie polecam Przekładu Ekumenicznego - jak każdy kompromis jest zły. Żadnych zalet.

Nie polecam Nowego Przekładu Dynamicznego (NPD) - bo to nie jest przekład ale kompilacja różnych przekładów, zawiera dużo więcej słów niż jest w oryginale, więc wydaje się, że łatwiej to zrozumieć, ale zaszyta przez redakcje doktryna sprawia, że łatwiej coś źle zrozumieć. Niestety, to dzieło jest dość doktrynalne.

Nie polecam Nowej Biblii Gdańskiej (moim zdaniem to pomyłka), i Dzisiejszej Biblii Gdańskiej. To dwa przekłady, które używają marki dobrego oryginału więc jak już coś to lepiej sięgnąć po oryginalną BG z 1632, aby nacieszyć się językiem tak jak pisał ks. Wujkiem (bo Biblia Gdańska 1632 i Biblia ks. Wujka, 1599 to dwa kluczowe dla staropolski przekłady).

 

Tyle do czytania a teraz do studiowania. Tu jest mniej do wyboru, ale też musi być mniej bo przekłady dosłowne nie powinny się różnić od siebie zbytnio i nie ma miejsca dla tłumacza-literata.

Uważam, że najlepszy do studiowania Nowego Testamentu to Przekład Toruński (PTNP) którego ostatnie wydanie ma już Psalmy, Przysłowia i coś tam jeszcze. Wielką zaletą jest to, że bardzo często obok tekstu prezentowane jest słowo greckie wraz z wariantami jego znaczenia. Ja będę przekonywał wydawców aby w kolejnym wydaniu zrezygnowali z użwania transliteracji i usunęli wszelkie miejsca gdzie pojawia się "chrzest" (zanurzenie), "kościół" (zgromadzenie, wspólnota), "biskup" (starszy, nadzorca) czy też "anioł" (posłaniec). Transliteracje szkodzą.

Pastor Zaręba też wydał swój Przekład Dosłowny - zarówno Nowy jak i Stary Testament. To dobre dzieło, bo jest w jednym tomie, z dobrymi przypisami więc łatwo się nosi, łatwo sięga na półkę. Warto mieć.

No i jeszcze Vocatio - jest interlinia zarówno grecka, jak i wielotomowa hebrajska. Godne polecenia to dzieła.

A gdy się siedzi przy komputerze to bardzo dobry studiowania jest też przekład „Oblubienicy” http://biblia.oblubienica.eu - ale to dostępne tylko elektronicznie.

 

Napisałem co polecam a na koniec nieco ostrzeżeń:

Wśród katolików modna jeszcze ostatnio (2020) Biblia Pierwszego Kościoła ks. Popowskiego. Raczej nie polecam, choć ma jedną ważną zaletę - Stary Testament jest przekładem z Septuaginty, więc niektóre miejsca są jakby czytelniejsze, bo z hebrajskiego przechodząc przez grekę łatwiej było oddać niektóre myśli po polsku. Pewnie dlatego warto ten przekład mieć choć jako swoją główną Biblię nie zalecam. Koszt koło 100zł więc zachęcam do wyposażenia biblioteki.

Ostatnia rzecz do polecenia to (choć to bardziej parafraza) Przekład Nowego Życia. Małe kieszonkowe wydanie, ma tą zaletę, że używa języka Superexpresu (maks 2000 słów) więc wiele osób cieszy się, że czytając wszystko rozumieją. Nie nadaje się do studiowania ale różne katolickie (i nie tylko bo Mt28 też)  organizacje misyjne rozdają to aby od czegoś zacząć. No i dobrze - niech ludzie czytają.

Wiele osób tym dziwię, ale jeszcze coś polecę. Zdziwisz się ale polecę przekłady Świadków Jehowy (Biblia w przekładzie Nowego Świata) bo są podobnie jak Biblia Gdańska dokładne, a przy tym mają taką zaletę, że nie używają religijnego języka, tego kościelnego żargony obecnego zarówno u katolików jak i u historycznych protestantów. Nie ma więc łaski - jest niezasłużona życzliwość, no i nie ma biskupa, bo jest starszy albo nadzorca bo takie niereligijne słowa są tam użyte. Rzeczywiście w kilku miejscach dotyczących Pana Jezusa przekład ten jest przekręcony, ale łatwo to wykryć, miejsca te się zna, więc mimo wad warto przekład mieć, mimo iż nie można go kupić.

Wyszło długo, ale siedzę sobie w parku, przy fontannie i nigdzie nie muszę isć. No więc pisze i nawet komary mnie nie jedzą.

Podsumowanie:

- do studiowania polecam: TPNP, EIB-dosłowny, UBG
- do czytania: EIB, UBG, BT, może też EP
- do tego aby mieć na półce polecam: wszystko z Vocatio (majątek) BT, BPK, PNŚ
- mieć w samochodzie do rozdawania: UBG (darmowa lub płatna), BT (NT albo i całość), Słowo Życia.
- jako prezenty polecam: EIB albo UBG w skórze, z zameczkiem, albo BT podstawowe wydanie.
- zarówno BT jak i UBG mają swoje wydanie z dużą czcionką, i z grubym papierem - dla osób starszych to rewelacja. UBG jest nawet w formacie A4.
- nie polecam żadnych wydań okazjonalnych, jubileuszowych, specjalnookladhowych, ze zdjęciami, z dedykacją JP2, … - to wszystko jest droższe a w środku nie wiadomo co.

Wojtek

 

PS.

- nie napisałem o serwisach internetowych i Bibliach elektronicznych - ale najlepszy program to ukraiński MyBiblie - bo ma wszystkie moduły

- serwisów internetowych z Biblią jest mnóstwo! Ja używam: http://biblia.apologetyka.com  http://biblia.oblubienica.eu i http://biblia.deon.pl to mi w zasadzie starcza

- nie napisałem też o rzeczywistości dla anglojęzycznych - ale przestrzegam przed zaglądaniem do Biblii angielskich, bo jednak angielski to nie jest naszym językiem ojczystym i można być lekko przekręconym. Nie powinno się robić tak: słowo greckie -> słowo angielskie -> polskie słowo bo przecież umiem po angielsku. Raczej poszukaj słownika grecko-polskiego (jest) albo użyj interlinii (np. http://biblia.oblubienica.eu)

- są jeszcze przekłady żydowskie i niereligijne - ciekawy temat

- więcej o polskich przekładach jest tu: http://bibliepolskie.pl i http://www.psnt.pl 

- fajny serwis z referencjami: http://www.openbible.info/labs/cross-references/ 


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: przekłady biblii, bt, ubg, przekłady, tłumaczenia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 września 2021 (niedziela), 18:03:03

Pieśń nad pieśniami Salomona

Do posłuchania w jednym pliku: 

 

W załącznikach pliki do wykorzystania. BT z deon.pl to jakaś dziwna wersja, ani to BT4 ani BT5 ale dobrze przygotowane, bo z przypisami.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: pnp, salomn, Śniadania z salomonem


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 września 2021 (niedziela), 14:46:46

Studium Jana, rozdział 5

W tabelce, jak ostatnio zwykle, na potrzeby IPP-KTW we wrześniu 2021.

J 5:1nn tpnt Analiza

(1) Po tych dniach było święto żydowskie; i wstąpił Jezus do Jerozolimy. (2) A jest w Jerozolimie przy Owczej bramie sadzawka, zwana po hebrajsku Betezda, mająca pięć portyków. (3) W nich leżała wielka rzesza chorych, ślepych, chromych i sparaliżowanych, którzy oczekiwali na poruszenie wody. (4) Albowiem anioł (EIB: anioł Pana) o pewnym czasie zstępował do sadzawki i poruszał wodę; pierwszy więc, kto wstąpił po poruszeniu wody, stawał się zdrowy, jakąkolwiek chorobą był złożony. 

 Czy z tego jest dogmat o uzdrowieniu?

 

 

 

 

.4 nie ma w NA ale jest w TR

(5) A był tam pewien człowiek, chorujący od trzydziestu ośmiu lat.  

(6) I gdy Jezus ujrzał go leżącego, i poznał, że już przez długi czas czeka, powiedział do niego:

Czy chcesz stać się zdrowy? 

 czy z tego da się zrobić dogmat o uzdrowieniu?

(7) Chory odpowiedział Mu:

Panie! Nie ma człowieka, który wrzuciłby mnie do sadzawki, gdy woda zostanie poruszona; a gdy ja idę, inny przede mną wstępuje.

 

(8) Jezus powiedział mu:

Wstań, weź swoje posłanie i chodź.

 
(9) I natychmiast stał się zdrowy ten człowiek, i wziął swoje posłanie, i chodził.  

A tego dnia był sabat, (10) Więc mówili Żydzi do uzdrowionego:

Jest sabat, nie wolno ci nosić posłania.

 Nowe osoby!

(11) Odpowiedział im: Ten, który uczynił mnie zdrowym, powiedział mi:

Weź swoje posłanie i chodź.

 

(12) I pytali go:

Kim jest człowiek, który ci powiedział: Weź swoje posłanie i chodź?

 
(13) A ten, który został uzdrowiony, nie wiedział, kto to jest; gdyż Jezus oddalił się od tłumu będącego na tym miejscu.  

(14) Po tym znalazł go Jezus w świątyni i powiedział do niego:

Oto stałeś się zdrowy; już więcej nie grzesz, aby nie stało ci się coś gorszego.

 czy z tego dogmat? w ST tak!
(15) Odszedł ów człowiek i oznajmił Żydom, że to był Jezus, który uczynił go zdrowym. (16) I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, i dążyli do tego, aby Go zabić, bo to uczynił w sabat.  " … zabić"

(17) A Jezus im odpowiedział:

Ojciec mój aż dotąd działa, i ja działam.

 
(18) Dlatego tym bardziej Żydzi dążyli do tego, aby Go zabić, bo nie tylko rozluźniał rygor sabatu, ale i powiedział, że Bóg jest Jego Ojcem, i tym samym siebie czynił Bogiem.  3 powody...
   

(19) W odpowiedzi więc, Jezus rzekł im:

Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Nie może Syn sam od siebie nic uczynić, tylko to, co widzi, że czyni Ojciec; cokolwiek bowiem On czyni, to i Syn czyni to samo. (20) Bo Ojciec miłuje Syna i ukazuje Mu wszystko, co sam czyni; i pokaże Mu większe dzieła niż te, abyście je podziwiali.

 
(21) Bo tak, jak Ojciec wzbudza umarłych i przywraca życie, tak i Syn, przywraca życie tym, którym chce. (22) Bo Ojciec w ogóle nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi, (23) Aby wszyscy czcili Syna, tak jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci Ojca, który Go posłał.  

(24) Zaprawdę, zaprawdę mówię wam:

Kto słucha mojego słowa i wierzy Temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.

 

(25) Zaprawdę, zaprawdę mówię wam:

Przyjdzie godzina, i teraz już jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, będą żyć.

 

(26) Bo jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak i dał Synowi, aby miał życie sam w sobie. (27) I dał Mu władzę i prawo sprawowania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym.

 
(28) Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi godzina, w której wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą Jego głos; (29) I wyjdą ci, którzy dobrze czynili, by powstać do życia; a ci, którzy źle czynili, by powstać na sąd (BT potępienia).  
(30) Ja nie mogę sam od siebie nic czynić. Tak, jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy; bo nie szukam woli mojej, ale woli Tego, który mnie posłał. (31) Jeśli ja sam o sobie świadczę, moje świadectwo nie jest prawdziwe. (32) Jest ktoś inny, który świadczy o mnie, i wiem, że świadectwo, które o mnie wydaje, jest prawdziwe.  

(33) Wy posłaliście do Jana, a on zaświadczył o prawdzie. (34) Ja natomiast nie przyjmuję świadectwa od człowieka, ale to mówię, abyście wy zostali zbawieni.

 

(35) On to był lampą, która płonie i świeci, a wy chcieliście do pewnego czasu radować się w jego świetle.

 
   

 

 

 

 

 

(36) A ja mam świadectwo większe niż Jana; gdyż dzieła, które mi dał Ojciec, bym je wykonał, te dzieła, które właśnie czynię, świadczą o mnie, że to Ojciec mnie wysyła. (37) A Ten, który mnie posłał, Ojciec, sam świadczył o mnie. Ani głosu Jego nigdy nie słyszeliście, ani postaci Jego nie widzieliście,

 

(38) I nie macie Jego Słowa w was mieszkającego; stąd też nie wierzycie Temu, którego On posłał. (39) Badacie Pisma, bo wydaje się wam, że macie w nich życie wieczne; a one składają świadectwo o mnie. (40) I nie chcecie przyjść do mnie, abyście mieli życie.

 

(41) Nie przyjmuję chwały od ludzi, (42) Ale wiem o was, że nie macie miłości Bożej w sobie. (43) Ja przyszedłem w imieniu mojego Ojca, a nie przyjmujecie mnie; jeśli ktoś inny przyszedłby we własnym imieniu, tego przyjmiecie. (44) Jak możecie wierzyć wy, którzy chwałę jedni od drugich przyjmujecie, a chwały samego Boga nie szukacie?

 

(45) Niech nie wydaje się wam, że ja was będę oskarżał przed Ojcem; oskarża was Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. (46) Jeśli bowiem uwierzyliście Mojżeszowi, uwierzyliście i mnie, gdyż on napisał o mnie. (47) Jeśli jednak pismom jego nie wierzycie, jak uwierzycie moim słowom?"

 
   
   
   
   
   
   
   
   

 

….aaaaa


Kategorie: biblia, jan wakacje 2020


Słowa kluczowe: ewangelia jana, j5, ipp ktw


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 września 2021 (środa), 11:12:12

Słuchanie Księgi Hioba - Hymn o mądrości

Mądrość o sobie - rozdział: 28 Księgi Hioba, Hymn o mądrości

Struktura wg Biblii Tysiąclecia:

  • .1 Przejawy ludzkiej mądrości
  • .12 Nieznana droga do mądrości
  • .15 Bezcenna jej wartość
  • .20 Bóg sam ją posiada

 


A do człowieka Bóg powiedział:
Bojaźń Boża - zaiste mądrością,
roztropnością zaś - zła unikanie.
(Przypowieści 28:28)

 Treść wg BT

Mądrości o sobie

(28:1) Istnieje kopalnia srebra i miejsce, gdzie płuczą złoto.

(28:2) Dobywa się z ziemi żelazo, kamienie na miedź przetapiają,

(28:3) kres się kładzie ciemności, przeszukuje się wszystko dokładnie, kamień w mroku najgłębszym.

(28:4) Chodniki wykopał lud obcy - ci, co nóg zapomnieli, chwieją się zawieszeni z dala od ludzi.

(28:5) Ziemię, skąd chleb pochodzi, od dna pustoszą jak ogniem.

(28:6) Jej kamień - to złoża szafiru, tam także złoty jest piasek.

(28:7) Drapieżny ptak nie zna tam ścieżki, nie widzi jej oko sokoła;

(28:8) nie dojdzie tam dumne zwierzę, nawet i lew tam nie dotrze.

(28:9) By wyciągnąć ręce po krzemień, do gruntu przewraca się góry,

(28:10) w skałach się kuje chodniki, a oko widzi wszelką kosztowność.

(28:11) Źródła rzek się tamuje, by to, co tam ukryte, wydobyć na światło.

(28:12) A gdzie znaleźć mądrość! I gdzie jest siedziba wiedzy?

(28:13) Człowiek nie zna tam drogi, nie ma jej w ziemi żyjących.

(28:14) Otchłań mówi: Nie we mnie. Nie u mnie - mówi morze.

(28:15) Za czyste złoto jej się nie wymienia, zapłaty za nią nie waży się w srebrze,

(28:16) nie zrównoważy jej złoto z Ofiru ani rzadki onyks czy szafir.

(28:17) Złoto i szkło jej nierówne, nie wymienisz jej na złote naczynie;

(28:18) nie warte wspomnienia kryształ ani koral; perły przewyższa posiadanie mądrości.

(28:19) Złocisty topaz z Kusz nie da się z nią zestawić, czyste złoto nie dorówna jej wagą.

(28:20) Skąd więc pochodzi mądrość i gdzie jest siedziba wiedzy?

(28:21) Zakryta dla oczu wszystkich, co żyją, i ptakom podniebnym nie znana.

(28:22) Zagłada i Śmierć oświadczają: Do naszych uszu doszedł odgłos jej sławy.

(28:23) Droga tam Bogu wiadoma, On tylko zna jej siedzibę;

(28:24) On krańce ziemi przenika, bo widzi wszystko, co jest pod niebem.

(28:25) Gdy wagę wiatru ustalał, wodom miarę określał,

(28:26) wyznaczał prawo deszczowi i drogę - błyskawicy gromów,

(28:27) wtedy ją widział i zmierzył, wtenczas ją zbadał dokładnie.

(28:28) A do człowieka powiedział: Bojaźń Boża - zaiste mądrością, roztropnością zaś - zła unikanie.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: hiob, księga hioba, hi, mądrość, bojaźń pańska, bojaźń


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
14 września 2021 (wtorek), 19:34:34

Słuchanie Księgi Hioba - Objawianie się Boga

Bóg objawia się Hiobowi - 38-42:4

pierwsza wypowiedź Boga - 38, 39, 40:3 - Pierwsza mowa Boga: Mądrość Boża widoczna w świecie

  • 38 - 
  • 39 -  

Druga wypowiedz Boga, 40:6, 41 - Druga mowa Boga: Bóg panuje nad siłami zła

  • 40 -  
  • 41 -  

Odpowiedź Hioba na objawienie się Boga - 42:1-4

 

 Treść wg BT

(38:1) Z wichru Pan odpowiedział Hiobowi i rzekł:

(38:2) Któż tu plan chce zaciemnić słowami nierozumnymi?

(38:3) Przepasz biodra jak mocarz! Będę cię pytał - pouczysz Mnie.

(38:4) Gdzie byłeś, gdy zakładałem podstawy ziemi? Powiedz, jeżeli znasz mądrość.

(38:5) Kto ustalił jej rozmiary? Czy wiesz, kto nad nią sznur rozciągnął?

(38:6) Na czym jej słupy są wsparte? Kto założył jej kamień węgielny

(38:7) ku uciesze porannych gwiazd, ku radości wszystkich synów Bożych?

(38:8) Kto bramą zamknął morze, gdy wyszło z łona wzburzone,

(38:9) gdy chmury mu dałem za ubranie, za pieluszki - ciemność pierwotną?

(38:10) Złamałem jego wielkość mym prawem, wprawiłem wrzeciądze i bramę.

(38:11) I rzekłem: Aż dotąd, nie dalej! Tu zapora dla twoich fal nadętych.

(38:12) Czyś w życiu rozkazał rankowi, wyznaczył miejsce jutrzence,

(38:13) by objęła krańce ziemi, aby z niej usunięci zostali bezbożni?

(38:14) Zmienia się jak glina pod pieczęcią, barwi się jak suknia.

(38:15) Bezbożnym odjęte ich światło i strzaskane ramię wyniosłe.

(38:16) Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani?

(38:17) Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności?

(38:18) Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko?

(38:19) Którędy droga do mieszkania światła? A gdzie siedziba mroku,

(38:20) abyś go zawiódł do jego granicy i rozpoznał ścieżki do jego domu?

(38:21) Jeśli to wiesz, to się wtedy zrodziłeś, a liczba twych dni jest ogromna.

(38:22) Czy dotarłeś do zbiorników śniegu? Czy widziałeś zbiorniki gradu?

(38:23) Na czasy gniewu je chowam, na dzień utarczki i wojny.

(38:24) Czy tą drogą rozdziela się światło, i wschodni wiatr wieje po ziemi?

(38:25) Kto kopał kanały ulewie lub drogę grzmiącej chmurze,

(38:26) by deszcz padał na ziemię bezludną, na pustkowie, gdzie nie ma człowieka,

(38:27) by nasycić piaszczyste pustkowie i zieloną trawą je pokryć?

(38:28) Czy deszcz także ma ojca? A kto zrodził krople rosy?

(38:29) Z czyjego łona lód wyszedł? Kto rozmnożył szron z nieba?

(38:30) Jak woda krzepnie na kamień, powierzchnia głębiny się ścina?

(38:31) Czy gwiazdy Plejad połączysz? Rozluźnisz więzy Oriona?

(38:32) Czy wypuścisz o czasie Gwiazdę Poranną i wywiedziesz Niedźwiedzicę z dziećmi?

(38:33) Czy znane ci prawa niebios, czy wyjaśnisz ich pismo na ziemi?

(38:34) Czy głos swój podniesiesz do chmur, by cię ulewa przykryła?

(38:35) Czy poślesz pioruny i pójdą, i powiedzą ci: Oto jesteśmy?

(38:36) Kto ibisowi dał mądrość i rozum dał kogutowi?

(38:37) Kto mądrze liczy chmury, wylewa niebieskie bukłaki,

(38:38) gdy gleba stwardnieje na bryłę, a pola zamienią się w grudy?

(38:39) Czy lwicy zdobyczy nałowisz, nasycisz żarłoczność lwiątek,

(38:40) gdy one mieszkają w kryjówkach, w gęstwinie siedzą na czatach?

(38:41) Kto żeru dostarcza krukowi, gdy młode do Boga wołają i błądzą z braku żywności?

(39:1) Znasz porę rodzenia skalnych kozic? Dostrzegasz poród gazeli?

(39:2) Czy zliczysz miesiące, gdy są brzemienne, i znana ci chwila rodzenia?

(39:3) Kulą się, rodzą swe młode, kładą kres swoim bólom.

(39:4) Młode ich mocne, rosną w polu, odchodzą, by do nich nie wrócić.

(39:5) Kto zebrę wolno wypuszcza? Kto onagra rozwiąże?

(39:6) Za dom mu dałem step, legowiskiem zaś jego słona ziemia.

(39:7) Śmieje się z miejskiego zgiełku, słów poganiacza nie słyszy,

(39:8) w górach szuka on paszy, goni za wszelką zielenią.

(39:9) Czy bawół zechce ci służyć, czy zanocuje przy twoim żłobie?

(39:10) Przywiążesz go powrozem do pługa, będzie z tobą orał doliny?

(39:11) Czy zaufasz, że bardzo silny, trud swój jemu powierzysz?

(39:12) Zawierzysz mu, że wykona zadanie, zgromadzi zboże na klepisku?

(39:13) Żwawe są skrzydła strusia, czy tak jak pióra bociana?

(39:14) Jaja swe rzuca na ziemię, ogrzewa je w piasku,

(39:15) zapomina, że można je zdeptać lub że zniszczą je dzikie zwierzęta.

(39:16) Swe dzieci traktuje jak obce, że trud jego próżny, o to się nie boi.

(39:17) Mądrości Bóg go pozbawił, rozsądku mu nie udzielił.

(39:18) Gdy się podniesie i cwałuje, śmieje się z konia i jeźdźca.

(39:19) Czy dajesz siłę koniowi, grzywą przystrajasz mu szyję

(39:20) i sprawiasz, że biegnie jak szarańcza, aż silne parskanie przeraża?

(39:21) W dolinie bije kopytem radośnie, z mocą się rzuca na oręż,

(39:22) nie boi się, drwi sobie z lęku, on nie ucieka przed mieczem.

(39:23) Gdy kołczan nad nim zadźwięczy, ostrze oszczepu i dzidy,

(39:24) pędzi wśród huku i dudnienia, na głos rogu nie ustoi.

(39:25) Zarży, ilekroć róg się odezwie, z dala już węszy wojnę, krzyki dowódców i wrzawę.

(39:26) Czy według twego zamysłu uniesie się sokół, skrzydła rozwinie ku południowi?

(39:27) Czy na twój rozkaz orzeł się wzbija, wije swe gniazdo na górze?

(39:28) Mieszka na skale i nocuje w skalnym załomie, gdzie nie ma dostępu,

(39:29) stąd sobie szuka żeru, bo jego oczy widzą daleko.

(39:30) Pisklęta jego krew chłepcą, on wszędzie tam, gdzie zabici.

 

 

(40:1) Zwrócił się Pan do Hioba i rzekł:

(40:2) Niech przeciwnik Wszechmocnego odpowie. Niech zabrzmi głos tego, co oskarża Boga!

(40:3) A Hiob odpowiedział Panu:

(40:4) Jestem mały, cóż Ci odpowiem! Rękę położę na ustach.

(40:5) Raz przemówiłem i nie odpowiem, i drugi raz, a niczego nie dodam.

(40:6) Z wichru Pan odpowiedział Hiobowi:

(40:7) Przepasz biodra jak mocarz! Będę cię pytał - pouczysz Mnie.

(40:8) Naprawdę chcesz złamać me prawo? Zło mi wykażesz, abyś miał słuszność?

(40:9) Czy ramię masz mocne jak Bóg? A głos twój grzmi tak jak Jego?

(40:10) Przywdziej potęgę i wzniosłość, przystrój się pięknem i chwałą!

(40:11) Fale swojego gniewu wylewaj, spójrz na każdego dumnego i poniż go!

(40:12) Spójrz, upokórz pyszałka, zniwecz na miejscu bezbożnych!

(40:13) Ukryj ich razem w prochu, w lochu zamknij ich twarze!

(40:14) Nawet cię za to pochwalę, że twa prawica dała ci zwycięstwo.

(40:15) Oto hipopotam - jak ciebie go stworzyłem - jak wół on trawą się żywi.

(40:16) Oto jego siła jest w biodrach, a moc - w mięśniach brzucha.

(40:17) Ogonem wywija jak cedrem, ścięgna ud jego silnie powiązane,

(40:18) jego kości to rury z brązu, jego nogi jak sztaby żelazne.

(40:19) On jest początkiem dróg Boga, Stwórca obdarzył go mieczem.

(40:20) Paszę przynoszą mu góry: igrają tam wszystkie dzikie zwierzęta.

(40:21) On leży pod kwiatem lotosu, w ukryciu trzcin i trzęsawisk.

(40:22) Lotosy dostarczają mu cienia, wierzby znad potoku go otaczają.

(40:23) Choć rzeka wzbiera, on nie drży, spokojny, choć prąd sięga paszczy.

(40:24) Czy można go złapać za oczy, przez nozdrza przesunąć pętlicę?

(41:1) Czy krokodyla chwycisz na wędkę lub sznurem wyciągniesz mu język,

(41:2) czy przeciągniesz mu powróz przez nozdrza, a szczękę hakiem przewiercisz?

(41:3) Może cię poprosi o łaskę czy powie ci czułe słowa?

(41:4) Czy zawrze z tobą przymierze, czy wciągniesz go na stałe do służby?

(41:5) Czy pobawisz się z nim jak z wróblem, czy zwiążesz go dla swych córek?

(41:6) Czy go wspólnicy wystawią na sprzedaż, podzielą go między kupców?

(41:7) Czy podziurawisz mu skórę dzidami, a głowę - harpunem na ryby?

(41:8) Odważ się rękę nań włożyć, pamiętaj, nie wrócisz do walki.

(41:9) Oto zawiedzie twoja nadzieja, bo już sam jego widok powala.

(41:10) Kto się ośmieli go zbudzić? Któż mu wystąpi naprzeciw?

(41:11) Kto się odważy dotknąć Mnie bezkarnie? Wszystko jest moje pod całym niebem.

(41:12) O członkach jego nie będę milczał, będę mówił o sile niezrównanej.

(41:13) Kto odchyli wierzch jego odzienia i dotrze do podwójnego jego pancerza?

(41:14) Czy otworzy mu paszczy podwoje? Dokoła jego zębów - groza.

(41:15) Grzbiet jego - to rzędy tarcz, spojony, jakby zamknięty pieczęcią.

(41:16) Jedna do drugiej przylega: nawet powietrze do nich nie wejdzie.

(41:17) Każda mocno przystaje do drugiej, są połączone i nierozdzielne.

(41:18) Jego prychanie olśniewa blaskiem, jego oczy jak powieki jutrzenki.

(41:19) Płomienie buchają mu z paszczy, sypią się iskry ogniste.

(41:20) Dym wydobywa się z nozdrzy jak z kotła pełnego wrzątku.

(41:21) Oddechem rozpala węgle, z paszczy tryska mu płomień.

(41:22) W jego karku drzemie potęga, a przed nim, skacząc, biegnie przerażenie.

(41:23) Opasłe części ciała lgną do siebie, jakby ulane, nieporuszone.

(41:24) Serce ma twarde jak skała, jak dolny kamień młyński.

(41:25) Gdy wstaje, mocni drżą ze strachu i przerażeni tracą przytomność.

(41:26) Bo cięcie mieczem bez skutku, jak dzida, strzała czy oszczep.

(41:27) Dla niego żelazo - to słoma, brąz niby drzewo zbutwiałe.

(41:28) Nie płoszy go strzała z łuku, kamień z procy jest źdźbłem dla niego.

(41:29) Dla niego źdźbłem maczuga, śmieje się z dzidy lecącej.

(41:30) Pod nim są ostre skorupy, ślad jakby wału zostawia na błocie.

(41:31) Głębię wód wzburzy jak kocioł, morze przemienia w garnek aptekarza.

(41:32) Za nim smuga się świeci na wodzie, topiel wydaje się siwa.

(41:33) Równego mu nie ma na ziemi, uczyniono go nieustraszonym.

(41:34) Każde mocne zwierzę się lęka jego - króla wszystkich dzikich zwierząt.

(42:1) Hiob na to odpowiedział Panu i rzekł:

(42:2) Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić.

(42:3) Kto przysłoni plan nierozumnie? O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem.

(42:4) Posłuchaj, proszę. Pozwól mi mówić! Chcę spytać. Racz odpowiedzieć!

(42:5) Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko,

(42:6) dlatego odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: hiob, księga hioba, hi


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 września 2021 (piątek), 20:42:42

Struktura Księgi Hioba (dłuższa wersja)

 Znowu zainteresował mnie temat i po prezentacji księgi na spotkaniu IPP-KTW opracowuję podział będący wyciągiem z propozycji redaktorów BT5.

Osoby dramatu:

  1. Hiob
  2. Pan Bóg
  3. szatan
  4. żona Hioba
  5. Elifaz z Temanu
  6. Bildad
  7. Sofara
  8. Elihu

Podział Księgi Hioba mocno inspirowany podziałem wg BT5

  1. Nawiązanie akcji - 1; 2
    1. Dzień pierwszy - 1
      • Narracja - o Hiobie
      • .6 Pierwsza rozmowa Boga z szatanem
      • .13 Hiob traci bogactwa
    2. Dzień drugi - 2 - eskalacja stawki
      • Druga rozmowa Boga z szatanem
      • .7 trąd
      • .9 dialog z żoną
      • .11 pojawiają się przyjaciele
  2. Dialogi Hioba z przyjaciółmi - DYSKUSJA HIOBA Z PRZYJACIÓŁMI
    1. Hiob - zagajenie -> 3:1-26 - skarga
      • .3 Przeklinanie dnia urodzenia
      • .6 Złorzeczenie nocy poczęcia
      • .11 Czemu przy urodzeniu nie umarłem?
      • .20 Co nieszczęśliwemu po życiu?
      • (3:25) spotkało mnie, czegom się lękał, bałem się, a jednak to przyszło.

    2. Elifaz, mowa pierwsza -> 4; 5;  - Teraz zabrał głos Elifaz z Temanu i tak rzekł: 
      • .2 Dziwienie się postępowaniu Hioba
      • .7 Bóg jest sprawiedliwy
      • .12 Nocne widzenie
        • (tu chyba pojawia się szatan)
          • 12 Doszło mnie tajemne słowo, jakiś szmer przyjęło me ucho 13 w zgłębianiu nocnych rozmyślań4, gdy sen człowiekiem owładnął. 14 Strach mnie ogarnął i drżenie, że wszystkie się kości zatrzęsły, 15 tchnienie mi twarz owionęło, włosy się na mnie zjeżyły. 16 Stał. Nie poznałem twarzy. Jakaś postać przed mymi oczami. Szelest. I głos dosłyszałem:
      • Nikt bez winy przed Bogiem
        • 17 "Czyż u Boga człowiek jest niewinny,
          czy u Stwórcy śmiertelnik jest czysty?"5
          18 Wszak On sługom swoim nie ufa:
          i w aniołach braki dostrzega.
          19 A cóż mieszkańcy glinianych lepianek,
          których podstawy na piasku?6 -
          Łatwiej ich zgnieść niż mola.
          20 Od rana do zmroku wyginą,
          bez sławy przepadną na wieki.
          21 Czy ich mieszkanie7 nie runie?
          Umrą, lecz nie w mądrości.
        • -> to wygląda na diabelski pogląd:
          • diabeł się brzydzi ludźmi (mieszkańcy glinianych lepianek)
          • diabeł jest oskarżycielem
      • Cierpienie owocem grzechu
      • Zwróć się do Boga!
      • Bóg dobry dla skruszonych
    3. Hiob - odpowiedź Elifazowi 6: 1-30 / 7: 1-21 - Odpowiedź Hioba: Tylko umęczony zna swą nędzę
      • Słusznie narzekam
      • Wzdycham do śmierci
      • Bracia mnie zawiedli
      • Niesprawiedliwy sąd
      • Życie poddane boleści
      • Życie bez nadziei
      • Noc niespokojna
      • Wolę umrzeć
      • Daruj grzech!
    4. Bildana (przyjaciel #2) -> 8:1 - Pierwsza mowa Bildada: Potęga Boża w służbie sprawiedliwości
      • .1 Kara nasuwa myśl o grzechu jako o przyczynie
      • .5 Upokórz się, a zyskasz szczęście - (moje pytanie: a co to jest szczęście?)
      • .8 Tak uczą starsi
      • .20 Hiobie - Nawróć się!
    5. Hiob, odpowiedz Bildanowi -> 9:1-35; 10: 1-22 - Odpowiedź Hioba: Bóg panem absolutnym
      • Wszechpotężny Bóg
      • Trudno z Nim wojować
      • Niewinny musi ulec
      • Równy los wszystkich
      • .25 Bez celu płyną dni
      • .29 Szeol czeka
      • .32 Nie ma obrońcy u Boga
      • 10.1 Nie dręcz mnie Boże!
      • .7 Jam dziełem Twych rąk (-> kierowane jakby do Boga !!)
      • .13b Chcesz się znęcać
      • .18 Niech odetchnę!
    6. Sofar (przyjaciel #3) -> 11:1  - Pierwsza mowa Sofara: Nawróć się!
      • .1 Hiobie - Jesteś zuchwały
      • .4 Bóg ci grzech udowodni
      • .7 Niezgłębiona wielkość Boga
      • .12 Hiobie - Nawróć się, a zaznasz szczęścia
    7. Hiob - odpowiedź Sofarowi 12:1 - Odpowiedź Hioba: Mądrość i potęga Boga
      • . Mam do was żal
        • 1 Hiob na to odpowiedział:
          2 «Prawda, jesteście potężni,
          a z wami już mądrość zaginie...
          3 I ja mam rozsądek jak wy,
          <nie ustępuję wam w niczym>.
      • .7 Bóg jest mądry...
        • 7 Zapytaj zwierząt - pouczą.
          I ptaki w powietrzu powiedzą.
          8 Zapytaj Podziemia, wyjaśni;
          pouczą cię i ryby w morzu.
          9 Któż by z nich tego nie wiedział,
          że ręka Pana uczyniła wszystko:
          10 w Jego ręku - tchnienie życia
          i dusza każdego człowieka.
          11 Czyż ucho nie bada mowy,
          a smak nie kosztuje pokarmu?
          12 [Więc tylko] u starców jest mądrość,
          roztropność u wiekiem podeszłych?
      • .13 ...inaczej niż ludzie
    8. Hiob - odpowiedź wszystkim trzem ->  13: 1-28 / 14: 1-22 / ale od pewnego miejsca do Boga
      • 13.1 Mówić chcę z Bogiem
        • 1 To wszystko me oko widziało,
          słyszało, pojęło me ucho.
          2 Co wiecie, i ja wiem także.
          Nie ustępuję wam w niczym.
          (Hiob mówi do wszystkich trzech)
          3 Lecz mówić chcę z Wszechmogącym,
          bronić się będę u Boga.
          4 Bo wy zmyślacie oszustwa,
          lekarze nic niewarci.
          5 Gdybyście chcieli zamilknąć,
          byłby to znak roztropności.
          6 Słuchajcie mego sprzeciwu,
          na odpowiedź mych warg zważajcie.
      • .7 Kłamliwie Go bronicie
      • .13 Na wszystko jestem gotów
      • .17 Apeluję do Najwyższego
      • .20 Ulżyj mi w cierpieniu!
      • .23 Bez powodu mnie dręczysz
      • 14.1 Szybko przemija życie
      • .7 Śmierć kresem nadziei
        • 7 Drzewo ma jeszcze nadzieję,
          bo ścięte, na nowo wyrasta,
          świeży pęd nie obumrze.
          8 Choć bowiem korzeń zestarzeje się w ziemi,
          a pień jego w piasku zbutwieje,
          9 gdy wodę poczuje, odrasta,
          rozwija się jak młoda roślina.
          10 A mocarz umarły przepada.
          Gdzież będzie człowiek, gdy zginie?
          11 Wody z morza znikną
          i rzeki wprzód wyschną doszczętnie -
          12 a człowiek umarły nie wstanie,
          zbudzi się, gdy nieba nie stanie4,
          nie zdoła się ze snu ocucić.
      • .13 Czy gniew przeczekać w Szeolu?
        • 13 O gdybyś w Szeolu mnie schował  -> do Boga
          ukrył, aż gniew Twój przeminie,
          czas mi postawił, kiedy mnie wspomnisz...
          14 Ale czy zmarły ożyje?
          Czekałbym przez wszystkie dni mojej walki,
          aż taka chwila nadejdzie.
          15 Ty mówiłbyś, ja bym odpowiadał,
          tęskniłbyś do dzieła rąk swoich.
          16 Obliczyłbyś wtedy moje kroki,
          zło byś mi puścił w niepamięć,
          17 pod pieczęcią trzymał przestępstwa,
          wybielił wszystkie me grzechy.
      • .18 Próżna nadzieja
    9. Elizafar (przyjaciel #1), druga mowa -> 15:1, - Druga mowa Elifaza: Hiob sam siebie oskarża
      • Nie mówisz jak mędrzec
      • .4 Niszczysz pobożność
      • .7 Jesteś wyniosły
      • .11 Każdy grzeszy
      • .17 Inaczej uczą mędrcy
      • .20 Niewierny jest nieszczęśliwy
      • .25 Powodem są własne grzechy
      • .29 Krótkotrwała pomyślność
    10. Hiob - odpowiedź na druga mowę Elizafa 16, 17 - Odpowiedź Hioba: Sprawiedliwość Boża a ludzka nieprawość
      • .1 Jestem niepocieszony
      • .7 Dokoła wrogowie
      • .11 Sam Bóg tak chciał
      • .15 Choć jestem czysty...
      • .18 Obrońca w niebie (? czy tu się pojawia Mesjasz?)
      • 17.1 Litości, Boże!
      • .7 Pobożni się umacniają
      • .17 Już nie ma nadziei
    11. Bildad (przyjaciel #2), mowa druga 18 - Druga mowa Bildada: Gniew nic tu nie pomoże
      • .1 Gardzisz przyjaciółmi
      • .4 Niewierny na pewno zaginie
      • .7 Niegodziwiec wpadnie w sidła
      • .13 Zguba jego wieczna
      • .20 Zdziwiło to wszystkich
    12. Hiob - odpowiedź na druga mowę Bidada 19:  1-29 - Odpowiedź Hioba : Triumf wiary człowieka opuszczonego
      • Nie dręczcie mnie!
      • .6 Bóg mnie poniżył
      • .11 Najbliżsi zawiedli
      • .23 Wybawca mój żyje (Dla Hioba Bóg wybawcą)
      • .28 Dla was On sędzią (dla przyjaciół Hioba Bóg sędzią)
    13. Sofar (przyjaciel #3), druga mowa -> 20:1 - Druga mowa Sofara: Sprawiedliwość nie zna wyjątków
      • Hiobie - Muszę odpowiedzieć
      • .4 Chwilowa radość nieprawego
      • .11 Zwraca nieprawe bogactwa
      • .21 Chciwość nie nasyci
      • .24 Niespodziewana kara
    14. Hiob - odpowiedź na drugą mowę Sofara -> 21:1-34 - Odpowiedź Hioba: Fakty przeczą zasadzie odpłaty doczesnej
      • Słuchajcie pilnie!
      • .6 Źli są szczęśliwi
      • .17 Winowajcę karać, nie potomstwo!
      • .22 Czy śmierć jest wyrównaniem?
      • .27 Nawet po śmierci źli są szanowani
    15. Elizafar  (przyjaciel #2), mowa trzecia -> 22:1 - Trzecia mowa Elifaza: Bóg karze tylko za grzechy
      • Pożytek z pobożności
      • .4 Oskarżenie Hioba
      • .10 Jest Boża sprawiedliwość
      • .15 Hiob podobny do niewiernych
      • .21 Nawróć się, a będziesz szczęśliwy
    16. Hiob - odpowiedź na trzecią mowę Elizafara -> 23:1-17
      • Odwołam się do Boga
      • .8 Gdzie Go szukać?
      • .10 On zna me postępowanie
      • .13 Tai udrękę w sercu
      • .15 To mnie przeraża
    17. Hiob - jakaś myśl oddzielna -> 24:1-17 - Satyra społeczna: Na świecie panuje gwałt
      • .4 Praca przymusowa biednych
      • .9 Stan niewolników
      • .13 Nocne zbrodnie
    18. Bildad - 25 - Trzecia, krótka mowa Bildada: Potęga Boga a słabość człowieka
      • .1 Bóg stworzył świat
      • .4 Człowiek - robaczkiem
    19. Odpowiedź Hioba 26:1-14; 27:1-23; - Odpowiedź Hioba: Uznaję wszechmoc Boga
      • Mówisz na próżno
      • .10 Zwyciężył złe moce
      • .14 Potęga Jego władzy
    20. I jeszcze raz Hiob (27:1-12)
      • 1 Hiob jeszcze głos zabrał, i rzekł:
      • Obcy mi podstęp
      • .5 Sumienie mam czyste
      • .8 Grzesznik nie ma nadziei
    21. BT uważa, że 27:13-25 to Trzecia mowa Sofara: Los niegodziwca
      1. .13 Upadek bezbożnika
      2. .20 Strach grzesznika
      3. .18 (zawirowanie) Bogactwa nie ratują
  3. Mądrość o sobie: -> 28 - Hymn o mądrości
    • Przejawy ludzkiej mądrości
    • .12 Nieznana droga do mądrości
    • .15 Bezcenna jej wartość
    • .20 Bóg sam ją posiada
  4. Hiob - kolejne rozważania -> 29:1-25; 30:1-31; 31:1-40 - Mowa Hioba: Skarga i obrona
    • Dawne bogactwo
    • .7 Powaga i uznanie
    • .12 Miłosierdzie
    • .16 Sprawiedliwość
    • .18 Spodziewana nagroda
    • .20 Dawny szacunek u ludzi
    • 30.1 A teraz najpodlejsi drwią ze mnie
    • .11 Motłoch ze mną walczy
    • .16 Choroba mnie powaliła
    • .20 Nie dręcz mnie, Boże!
    • .24 Nikt mnie nie pocieszy
    • 31.1 A przecież unikałem grzechu1
    • .5 Obca mi była obłuda
    • .7 Unikałem chciwości
    • .9 Obce mi cudzołóstwo
    • .13 Szanowałem sługę
    • .16 Wspomagałem potrzebujących
    • .24 Nie byłem chciwy ani zabobonny
    • .29 Wystrzegam się nienawiści
    • .31 Byłem gościnny
    • .33 Nie taiłem swych win
    • .38-40 Nie ciąży na mnie krzywda
    • .35 Podpis (kończy się na 40b)
  5. Elihu u Hioba - 32 - Pierwsza mowa Elihu: Uzasadnienie wtrącenia się do rozmowy
    • 32.1 - zamknięcie dyskusji z przyjaciółmi
      • 1 I zaprzestali trzej mężowie odpowiadać Hiobowi, gdyż w oczach własnych był on sprawiedliwy. 
    • Echu się wkurzył i przemówił
      • 2 Wtedy wybuchnął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, ze szczepu Ram. Rozgniewał się na Hioba, że się uznaje za sprawiedliwego u Boga. 3 Rozgniewał się i na trzech przyjaciół, że nie znaleźli odpowiedzi i potępili Boga. 4 Odwlekał jednak Elihu rozmowę swą z Hiobem, ponieważ tamci wiekiem byli od niego starsi. 5 Teraz Elihu zauważył, że trzej mężowie nie wiedzą, co odpowiedzieć, i wybuchnął gniewem.
    • wypowiedz pierwsza -> 32; 33
      • .6 Wtrącam się, choć jestem młody
      • .8 Bóg wlewa mądrość
      • .11 Bóg daje pouczenie
      • .15 Mówię z konieczności
      • 33.1 Hiob może mi odpowiedzieć
        • 1 Chciej słuchać, Hiobie, mej mowy,
          nadstaw ucha na wszystkie me słowa.
          2 Pomyśleć chciej, ...
      • .13 Bóg poucza w czasie snu
      • .19 Bóg upomina cierpieniem
      • .23 Konieczny orędownik (czy to jest o Mesjaszu????)
      • .25 Warunek wyzdrowienia
      • .28 Bóg ratuje od śmierci
    • wypowiedź druga -> 34 - Druga mowa Elihu: Bóg wszystkich karze
      • 1 Dalej ciągnął Elihu, i rzekł:
        2 «Mędrcy, słuchajcie mych słów,
        nastawcie, znawcy, swe uszy:
        3 bo ucho odróżnia słowo,
        a podniebienie smakuje pokarmy.
        4 Szukajmy, co dla nas jest słuszne,
        wspólnie rozważmy, co dobre.
    • trzecia wypowiedź -> 35 - Trzecia mowa Elihu: Sprawy ludzkie nie są Bogu obojętne
      • .1 Czy Hiob jest sprawiedliwy?
      • .5 Komu szkodzi grzech?
      • .9 Czemu Bóg nie wysłuchuje?
      • .14 Cierpliwość Boga
    • mowa czwarta -> 36:1-21 ;  - Czwarta mowa Elihu: Sens cierpień Hioba
      • 1 Dodał jeszcze Elihu i rzekł:
        2 «Poczekaj chwilkę, wyjaśnię, bo jeszcze [są] słowa o Bogu.
      • Elihu jest prawdomówny
      • .5 Bóg jest sprawiedliwy
      • .8 Cierpliwie nawraca
      • .11 Opornych czeka dotkliwa kara
      • .16 Poddaj się Bogu!
    • 36:22nn; 37 - Hymn na cześć Boga
      • .22 Majestat Boga
      • .27 Bóg daje deszcz
      • .29 Cel burzy
      • .32 Opis burzy
      • 37:6 Różne zjawiska atmosferyczne
      • .14 Bezsilność człowieka
      • .19 Bogu nie zdołam odpowiedzieć
      • .2 Niedostępny majestat Boży
  6. Spotkanie Hioba z Bogiem - Bóg objawia się Hiobowi
    1. pierwsza wypowiedź Boga-> 38, 39, 40:3 - Pierwsza mowa Boga: Mądrość Boża widoczna w świecie
      • Wystąpienie Boga.
        • 1 I z wichru Pan odpowiedział Hiobowi tymi słowami:
          2 «Któż tu zaciemnić chce zamiar
          słowami nierozumnymi?
          3 Przepasz no biodra jak mocarz!
          Będę cię pytał - pouczysz Mnie.
      • .4 Czy pomagałeś w stworzeniu świata...
      • .8 ...i przy stworzeniu morza?
      • .12 Czy rozkazujesz zorzy?
      • .16 Czy znasz granice ziemi?
      • .19 Gdzie mieszka światło?
      • .22 Czy znasz zbiorniki niebieskie?
      • .25 Jaki początek deszczu?
      • .31 Czy rządzisz gwiazdami i pogodą?
      • .39 Bóg żywi lwiątka i kruki
      • 39:1 Bóg kieruje koziorożcem i gazelą
      • .5 Bóg daje wolność zebrze
      • .9 Bóg udziela mocy bawołom...
      • .13 ...a szybkości strusiowi
      • .19 ...koniowi zwinności
      • .26 ...lotu jastrzębiom i orłom
      • 40:1 Pytania skierowane do Hioba
        • (1) Zwrócił się Pan do Hioba i rzekł: (2) Niech przeciwnik Wszechmocnego odpowie. Niech zabrzmi głos tego, co oskarża Boga!
        • Bóg chce usłyszeć głos swoich przeciwników.
      • .3 Pokorna odpowiedź Hioba
        • (3) A Hiob odpowiedział Panu:
          (4) Jestem mały, cóż Ci odpowiem!
          Rękę położę na ustach.
          (5) Raz przemówiłem i nie odpowiem,
          i drugi raz, a niczego nie dodam.

        • Hiob nie chce być przeciwnikiem Boga - nie chce nic mówić, woli słuchać.
    2. Druga wypowiedz Boga, 40:6, 41 - Druga mowa Boga: Bóg panuje nad siłami zła
      • .6 Bóg kieruje pytania do Hioba
        • 6 I z wichru odpowiedział Pan Hiobowi:
          7 «Przepasz no biodra jak mocarz!
          Będę cię pytał - pouczysz Mnie.
        • -> Bóg objawia się Hiobowi przez pytanie odnośnie stworzenia.
      • .8 Czy niesprawiedliwie rządzę?
        • 8 Naprawdę chcesz złamać me prawa?
          Wykażesz Mi zło? Jesteś czysty?
          9 Czy ramię masz mocne jak Bóg?
          Czy głos twój rozbrzmiewa jak Jego?
      • .10 Rzuć w proch niewiernych
      • .15 Moc hipopotama (behemot)
        • 15 Oto hipopotama - <jak ciebie go stworzyłem> -
          jak wół on trawą się żywi.
          16 Siłę swoją ma w biodrach,
          a moc swą ma w mięśniach brzucha.
          17 Ogonem zawija jak cedrem,
      • .20 sposób życia behemota
      • .25 Potęga krokodyla (lewiatan)
        • 25 Czy krokodyla chwycisz na wędkę
          lub sznurem wyciągniesz mu język,
          26 czy przeciągniesz mu powróz przez nozdrza,
          a szczękę hakiem przewiercisz?
      • 41:1 Czy go ujarzmisz?
      • .4 Pancerz i paszcza krokodyla
      • .7 Jego grzbiet
      • .10 Oddech
        • 10 Jego kichanie olśniewa blaskiem,
          oczy - jak powieki zorzy:
          11 z ust mu płomienie2 buchają,
          sypią się iskry ogniste.
          12 Dym wydobywa się z nozdrzy,
          jak z kotła pełnego wrzątku.
          13 Oddechem rozpala węgle,
          z paszczy tryska mu ogień.
      • .14 Tężyzna ciała
      • .17 Niezwyciężony
      • .22 Ślady jego przejścia
      • .25 Niezrównany
    3. Odpowiedź Hioba na objawienie się Boga
      • 1 Hiob na to odpowiedział Panu, i rzekł: 2 «Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić.
      • -> Hiob zauważa o Bogu: Bóg wszystko co zamyśla potrafi uczynić
      • 3 Kto przesłania zamiar nierozumnie? 
        O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem.
        4 Posłuchaj, proszę. Pozwól mi mówić! Chcę spytać. Racz odpowiedzieć!.
      • -> Hiob zauważ, że ktoś tu "przesłania zamiar nierozumnie".
  7. Hiob o swojej przemianie 42:5n
    • 5 Dotąd Cię znałem ze słyszenia,obecnie ujrzałem Cię wzrokiem, 
      6 stąd odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele».
    • -> Hiob zauważa, że coś się zmieniło.
  8. Zakończenie historii Hioba -> 42:4nn
    • .7 Bóg gani przyjaciół Hioba
      • (7) Skoro Pan te słowa wypowiedział do Hioba, przemówił i do Elifaza z Temanu: Zapłonąłem gniewem na ciebie i na dwóch przyjaciół twoich, bo nie mówiliście o Mnie prawdy, jak sługa mój, Hiob.
      • -> Bóg mówi, że niektórzy ludzie ściemniają. To poważny zarzut.
    • .10 Majętność Hioba podwojona
      • 10b Pan oddał mu całą majętność w dwójnasób.
      • -> Bóg znowu robi co chce bo może robić co chce.
    • Zakończenie historii
      • 16 I żył jeszcze Hiob sto czterdzieści lat, i widział swych potomków - w całości cztery pokolenia.
        17 Umarł Hiob stary i pełen lat.

Ciekawe to jest. 

 

 


Kategorie: _robocze, biblia, teologia / biblia, teologia / biblia / studia, lekcja


Słowa kluczowe: hiob, Bóg, obrazy Boga, księga hioba, hi


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 września 2021 (piątek), 20:42:42

Struktura Księgi Hioba (krótka)

Struktura księgi Hioba, poprawiona wg dokumentu Word z 3Q 2021.

lepiej używać dokumentu w Word, tego nie poprawiać tylko eksportować tamto


  • 1. Zawiązanie akcji – 1, 2 2
    • 1.1. Narracja - o Hiobie 2
    • 1.2. Rozmowa Boga z szatanem 2
    • 1.3. Hiob traci bogactwa 2
    • 1.4. Druga rozmowa Boga z szatanem - eskalacja stawki 3
    • 1.5. Trąd 3
    • 1.6. Dialog z żoną 3
    • 1.7. Pojawiają się przyjaciele 3
  • 2. Dialogi Hioba z przyjaciółmi - 3-27 4
    • 2.1. Hiob - zagajenie - 3 Skarga na życie 4
    • 2.2. Elifaz - mowa pierwsza 4; 5; 4
    • 2.3. Hiob - odpowiedź Elifazowi 6, 7 Tylko umęczony zna swą nędzę 5
    • 2.4. Pierwsza mowa Bildada 8 Potęga Boża w służbie sprawiedliwości 6
    • 2.5. Odpowiedź Hioba Bildadowi 9, 10 Bóg panem absolutnym 7
    • 2.6. Pierwsza mowa Sofara 11 Nawróć się! 8
    • 2.7. Odpowiedź Hioba Sofarowi 12 Mądrość i potęga Boga 9
    • 2.8. Hiob - odpowiedź wszystkim trzem -> 13, 14 9
    • 2.9. Hiob do Boga 10
    • 2.10. Druga mowa Elifaza 15 Hiob sam siebie oskarża 10
    • 2.11. Odpowiedź Hioba na mowę Elizafa 16, 17 Sprawiedliwość Boża a ludzka nieprawość 11
    • 2.12. Druga mowa Bildada 18 Gniew nic tu nie pomoże 12
    • 2.13. Druga odpowiedź Hioba Bildadowi 19 Triumf wiary człowieka opuszczonego 13
    • 2.14. Sofara 20 Sprawiedliwość nie zna wyjątków 13
    • 2.15. Odpowiedź Hioba do Sofara 21 Fakty przeczą zasadzie odpłaty doczesnej 14
    • 2.16. Trzecia mowa Elifaza 22 Bóg karze tylko za grzechy 15
    • 2.17. Hiob - odpowiedź na trzecią mowę Elizafara 23 15
    • 2.18. Hiob - jakaś myśl oddzielna 24 Satyra społeczna: Na świecie panuje gwałt 16
    • 2.19. Trzecia, krótka mowa Bildada 25 Potęga Boga a słabość człowieka 17
    • 2.20. Odpowiedź Hioba 26:1-14; 27:1-23; Uznaję wszechmoc Boga 17
    • 2.21. I jeszcze raz Hiob (27:1-12) O poszukiwaniu mądrości 17
    • 2.22. BT uważa, że 27:13-25 to Trzecia mowa Sofara: Los niegodziwca 17
  • 3. Mądrość o sobie - 28 Hymn o mądrości 18
  • 4. Hiob - kolejne rozważania – 29, 30, 31 Mowa Hioba: Skarga i obrona 18
    • 4.1. Podsumowanie mów Hioba 20
  • 5. Elihu u Hioba – 32:2nn 21
    • 5.1. Elihu się wkurzył i przemówił 32:2 21
    • 5.2. Elihu - wypowiedz pierwsza 32:6; 33 21
    • 5.3. Elihu do wszystkich wypowiedź druga 34 Bóg wszystkich karze 22
    • 5.4. Trzecia mowa Elihu: 35 Sprawy ludzkie nie są Bogu obojętne 23
    • 5.5. Czwarta mowa Elihu: 36 Sens cierpień Hioba 23
    • 5.6. Hymn na cześć Boga 36:22nn; 37 24
  • 6. Bóg objawia się Hiobowi - 38-42:4 25
    • 6.1. Pierwsza wypowiedź Boga - 38, 39, 40:3 - Mądrość Boża widoczna w świecie 25
    • 6.2. Druga wypowiedz Boga, 40:6, 41 - Druga mowa Boga: Bóg panuje nad siłami zła 26
    • 6.3. Odpowiedź Hioba na objawienie się Boga - 42:1-4 27
  • 7. Hiob o swojej przemianie - 42:5n 27
  • 8. Zakończenie historii Hioba - 42:7nn 28
    • 8.1. Bóg gani przyjaciół Hioba 42:7 28
    • 8.2. Majętność Hioba podwojona 42:10 28
    • 8.3. Zakończenie historii 28

Kategorie: _robocze, biblia, teologia / biblia, teologia / biblia / studia, lekcja


Słowa kluczowe: hiob, Bóg, obrazy Boga, księga hioba, hi


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
31 lipca 2021 (sobota), 18:08:08

Chiazm u Izajasza 6:9-10



Iz 6:9-10 UBG
(9) A on powiedział: Idź i powiedz temu ludowi: Słuchajcie uważnie, ale nie rozumiejcie, patrzcie uważnie, ale nie poznawajcie. (10) Zatwardź serce tego ludu, uczyń jego uszy ciężkimi do słuchania i zaślep jego oczy, aby nie widział swoimi oczami, nie słyszał swoimi uszami i nie zrozumiał swoim sercem, aby nie nawrócił się i nie był uzdrowiony.

 

 

 

Muszę to zbadać


Albowiem utuczyło się serce tego ludu,

a uszami z trudem usłyszeli,

a oczy swoje zmrużyli,

żeby czasem oczami nie widzieli,

i uszami nie słyszeli,

i sercem nie zrozumieli,

i nie nawrócili się, a ja żebym ich nie uzdrowił.


Kategorie: biblia, biblia / studia


Słowa kluczowe: iz6, chiazm


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
31 lipca 2021 (sobota), 16:21:21

Studium Mt13

 Uwagi:

  • Materiał powstaje jako wstęp do Gadania o gadaniu - aby zrozumieć czym jest Słowo Boże i jak na świecie działa. Pierwsze użycie w sierpniu 2021 na grupce IPP-KTW
  • Wcześniej robiłem to w materiale: Mt13 - o Królestwie Niebios obrazy ciekawe (studium Biblii) gdzieś w 2017 roku
  • ToDo: dobrze to zrobić jeszcze raz.

 

Inne notki

 

Struktura tej opowieści

 

Tabelka

Treść Analiza
(Mt 13:1nn TPNT) A tego dnia wyszedł Jezus z domu i usiadł nad morzem.
(2) I zebrały się wokół Niego wielkie tłumy, dlatego wstąpił do łodzi i siedział, a cały tłum stał na brzegu. (3) I mówił do nich wiele w podobieństwach.
I powiedział:
Wstęp - narracja (1-3a)
  • Czasem to się nazywa nauczaniem Jezusa z łodzi.
  • Dwie grupy ludzi:
    • uczniowie
    • wielkie tłumy ludzi
  • Jezus powiedział wiele podobieństwo 
Oto siewca wyszedł siać. (4) A gdy on siał, niektóre ziarna padły obok drogi; i przybyły ptaki, i zjadły je.
(5) Drugie natomiast padły na miejsca skaliste, gdzie nie miały wiele ziemi. Szybko wzeszły, ponieważ nie miały głębokiej ziemi. (6) A gdy wzeszło słońce, zostały spieczone, a że nie miały korzenia, uschły.
(7) A inne padły między ciernie; i wzrosły ciernie, i je zadusiły.
(8) Inne natomiast padły na ziemię dobrą i wydały plon – to wprawdzie stokrotny, a to sześćdziesięciokrotny, a to trzydziestokrotny.
(9) Kto ma uszy do słuchania, niech słucha!
Przypowieść o siewcy podana ludziom (3b-9)
  • kto jest kim?
    • siewca?
    • ziarno
  • gdzie padły:
    • obok drogi -> ptaki je zjadły
    • miejsca skaliste -> uschły
    • między ciernie -> zadusiły
    • na ziemię dobrą -> wydały plon
(10) A wtedy podeszli uczniowie i powiedzieli do Niego: 
Dlaczego mówisz do nich w podobieństwach? 
  • Jak uczniowie mogli do niego podejść skoro był w łodzi?
   
(11) A On w odpowiedzi, rzekł im: 
Wam jest dane znać tajemnice Królestwa Niebios, a tamtym nie jest dane. (12) Ktokolwiek bowiem ma, temu będzie dane, i będzie obfitował; ale kto nie ma, i to co ma, zostanie mu zabrane.
(13) Właśnie dlatego mówię do nich w podobieństwach, bo patrząc nie widzą, i słuchając nie słyszą, ani nie rozumieją. (14) I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, mówiące:
Słuchem będziecie słuchać, a nie zrozumiecie, i patrząc będziecie widzieć, a nie ujrzycie; (15) Albowiem utuczyło się serce tego ludu, a uszami z trudem usłyszeli, a oczy swoje zmrużyli, żeby czasem oczami nie widzieli, i uszami nie słyszeli, i sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, a ja żebym ich nie uzdrowił.
Opinia Jezusa o uczniach i o ludziach (11-15)
  • uczniom dane jest znać tajemnice Królestwa Niebios
  • ludziom nie jest dane poznać tajemnic Królestwa Niebios
  • Kto ma będzie obfitował
  • Kto nie ma ma przechlapane
  • Proroctwo Izajasza (Iz 6:9-10):
    • problem jest z sercem
    • będą słuchać, a nie zrozumieją
    • będą patrzeć a nie zobacza

 

 

Iz 6:9-10 UBG

(9) A on powiedział: Idź i powiedz temu ludowi: Słuchajcie uważnie, ale nie rozumiejcie, patrzcie uważnie, ale nie poznawajcie. (10) Zatwardź serce tego ludu, uczyń jego uszy ciężkimi do słuchania i zaślep jego oczy, aby nie widział swoimi oczami, nie słyszał swoimi uszami i nie zrozumiał swoim sercem, aby nie nawrócił się i nie był uzdrowiony.

 

 

Chiazm u Izajasza:

  • Albowiem utuczyło się serce tego ludu,
    • a uszami z trudem usłyszeli,
      • a oczy swoje zmrużyli,
      • żeby czasem oczami nie widzieli,
    • i uszami nie słyszeli,
  • i sercem nie zrozumieli,
  • i nie nawrócili się, a ja żebym ich nie uzdrowił.

 

-> Chiazm u Izajasza 6:9-10

 

(16) Ale oczy wasze [ uczniowie ] są błogosławione, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. (17) Bo zaprawdę mówię wam, że wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło widzieć to, co wy widzicie, a nie widzieli, i słyszeć to, co wy słyszycie, a nie słyszeli.
Błogosławieństwo dla uczniów Jezusa (16-17)
(18) Wy więc posłuchajcie podobieństwa o siewcy.
(19) Do każdego, kto słucha słowa o Królestwie, i nie rozumie go, przychodzi zły i porywa to, co jest zasiane w jego sercu.
To jest ten, który posiany jest obok drogi.
(20) A ten, który jest posiany na miejscach skalistych, to ten, który słucha słowa i zaraz je z radością przyjmuje; (21) Ale nie ma w sobie korzenia, trwa tylko chwilę; a gdy nastaje ucisk albo prześladowanie z powodu słowa, zaraz jest zgorszony.
(22) A ten, który jest posiany między ciernie, to ten, który słucha słowa; ale troska tego wieku i zwodniczy urok bogactwa zadusza słowo, i staje się bezowocnym. 
(23) A ten, który jest posiany na dobrej ziemi, to ten, który słucha słowa i rozumie. Ten przynosi plon i daje: ten rzeczywiście stokrotny, a ten sześćdziesięciokrotny, a ten trzydziestokrotny.
 Wyjaśnienie przypowieści o siewcy dla uczniów (.18-23)
  • posiany obok drogi -> słucha a nie rozumie, zły porywa to co zasiane
  • miejsca skaliste -> radośnie przyjmuje ale nie ma korzenia, ucisk gorszy go
  • między ciernie -> troski tego świata sprawia bezowocność
  • na dobrej ziemi -> przynosi plon (100, 60, 30)

(24) Inne podobieństwo powiedział im, mówiąc:

Podobne jest Królestwo Niebios do człowieka, który zasiał dobre nasienie na swojej roli. (25) A gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i posiał życicę pośrodku pszenicy, i odszedł. (26) A gdy urosło źdźbło i wydało owoc, wtedy pokazała się i życica. (27) A gdy przyszli słudzy gospodarza, powiedzieli mu: Panie! Czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma życicę? (28) A on powiedział im: Człowiek, który jest wrogiem to uczynił. A słudzy powiedzieli do niego: Czy chcesz, abyśmy poszli i ją pozbierali? (29) A on powiedział: Nie! Abyście czasem zbierając życicę, nie wykorzenili równocześnie z nią i pszenicy. (30) Pozwólcie obu razem rosnąć aż do żniwa; a w czasie żniw powiem żniwiarzom: Zbierzcie najpierw życicę i zwiążcie ją w snopy na spalenie, a pszenicę zgromadźcie do mojego spichlerza.

Podobieństwo KN do tego rośnie i co z tym będzie część AAA (.24-30)

—> Domknięcie klamry .49-50

-> Ap 14B

(31) Inne podobieństwo przedstawił im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do ziarna gorczycy, które wziął człowiek i zasiał na swojej roli.
(32) Wprawdzie jest ono mniejsze niż wszystkie nasiona; ale kiedy urośnie, jest większe od jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki z nieba przybywają i robią sobie gniazda na jego gałązkach.
Podobieństwo KN do ziarna gorczycy (.31-32)
(33) Inne podobieństwo powiedział im: Podobne jest Królestwo Niebios do zakwasu, który wzięła kobieta i rozczyniła w trzech miarach mąki pszennej, aż całe ciasto zostało zakwaszone.
Podobieństwo KN do zakwasu (.33)
(34) To wszystko mówił Jezus w podobieństwach do tłumów, a bez podobieństwa nic nie mówił do nich; (35) Aby wypełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka, mówiącego: Otworzę w podobieństwach moje usta, wypowiem rzeczy, które są ukryte od założenia świata.
Narracja (34-37a)

 

(36) Wtedy rozpuścił tłumy;

 

a gdy Jezus przyszedł do domu, podeszli do Niego Jego uczniowie, mówiąc:

Wyjaśnij nam dokładnie podobieństwo o życicy na roli.

(37) A On w odpowiedzi, rzekł im:
 

Ten, który rozsiewa dobre nasienie, to Syn Człowieczy; (38) A rola to świat, a dobre nasienie to synowie Królestwa, natomiast życica to synowie złego;

(39) Wróg, który ją zasiał, to diabeł, żniwo to koniec tego wieku, a żniwiarzami są aniołowie.
(40) Jak więc zbiera się życicę i spala w ogniu, tak będzie przy końcu tego wieku.
(41) Syn Człowieczy pośle swoich aniołów, a oni zbiorą z Jego Królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy czynią bezprawie;
(42) I wrzucą ich do pieca z ogniem.
Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Wyjaśnienie dla uczniów przypowieści o kąkolu (życicy) (37b-42)

(43) Wtedy sprawiedliwi rozbłysną jak słońce w Królestwie Ojca swojego.
Kto ma uszy do słuchania, niech słucha.

Objawienie się synów Boga (.43)

 (44) Ponownie podobne jest Królestwo Niebios do skarbu, który jest ukryty w roli, a który człowiek znalazł i ukrył, i z radości odchodzi, i wszystko, co ma sprzedaje, i kupuje tę rolę.

Podobieństwo KN do skarbu (.44)
(45) Ponownie podobne jest Królestwo Niebios do kupca szukającego pięknych pereł;
(46) Który gdy znalazł jedną drogocenną perłę, odszedł i sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.
Podobieństwo KN do kupca pereł (.45-46)
(47) Ponownie podobne jest Królestwo Niebios do sieci zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju; (48) A gdy ta została napełniona, rybacy wyciągnęli ją na brzeg, a gdy usiedli, zebrali to, co dobre do naczyń, a to co zgniłe, wyrzucili na zewnątrz.
Podobieństwo KN do sieci rybaków (.48)
(49) Tak będzie przy końcu tego wieku; wyjdą aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych, (50) I wrzucą ich do pieca z ogniem. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Ponownie o końcowym zbiorze - domknięcie, część BBB (49-50)

—> .24-30

—> Ap 14B

 

O czym mowa:

  • wyjdą aniołowie
  • oddzielą złych
  • wrzucą co złe do pieca
  • będzie tam płacz i zgrzytanie zębów

(51) Mówi im Jezus: Zrozumieliście to wszystko? Powiedzieli Mu: Tak, Panie!

(52) A On powiedział im:
Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem w Królestwie Niebios, podobny jest do człowieka – pana domu, który wyciąga ze swojego skarbca to, co nowe i to, co stare.
Podsumowanie nauczania (51-52)

 

(53) I stało się, gdy Jezus dokończył tych podobieństw, że odszedł stamtąd. I ...

Domknięcie narracji z .1-3 (.53)

(54) I przyszedł do swojej ojczyzny, i nauczał w ich synagodze, tak że się bardzo zdumiewali i mówili:

Skąd u Niego ta mądrość i te moce? (55) Czy nie jest to syn cieśli? Czy Jego matka nie nazywa się Maria, a Jego bracia to Jakub, Józef, Szymon i Juda? (56) A Jego siostry, czy wszystkie nie są pośród nas? Skąd więc u Niego to wszystko?

 

 

 

#rodzina Jezusa

(57) I byli Nim zgorszeni; ale Jezus powiedział im:
Nigdzie nie jest prorok pozbawiony czci, jak tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu.
(58) I nie uczynił tam wielu dzieł mocy ze względu na ich niedowiarstwo.
 

Wnioski

  • aaaa
  • bbbb

Dopiski

aaaaa


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: Mt13, lekcja


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 lipca 2021 (sobota), 19:59:59

Drugie przykazanie

Tak mi się dziś otworzyło dziś na dekalogu. Jest tam przykazanie:

"Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, bo Ja Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, który za nieprawość ojców karze synów do trzeciego i czwartego pokolenia, tych, którzy Mnie nienawidzą".

I to jest drugie przykazanie, a jakby ktoś miał wątpliwości to cytat pochodzi z Biblii Tysiąclecia, księga Wyścia 20:4-5


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: drugie przykazanie, kult obrazów


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 lipca 2021 (sobota), 16:04:04

List apostoła Judy - materiał do studiowania

Robimię to...

  • szukałem tu kiedyś chiazmu - pewnie w 2019
  • na to IPP KTW 18 lipca 2021
  • na Śniadaniach z Salomonem w XI i XII 2022 a pewnie i później
  • z Andy????

 

 Treść wg TPNP komenatrze i uwagi 
(1) Juda, sługa Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba, do powołanych, którzy są uświęceni (NA: umiłowani) w Bogu Ojcu i są zachowani dla Jezusa Chrystusa.

Co to znaczy, że adresaci:

  • powołani - 2822 κλητοις klētois
  • TR: uświęceni - 37 ηγιασμενοις hēgiasmenois
  • NA28: umiłowani - 25 ηγαπημενοις hēgapēmenois
  • zachowani - 5083 τετηρημενοις tetērēmenois
  • umilowanie - tak jest w NA28

 

Do kogo więc ten list? Do

  • powołanych - czyli ktoś ich do czego powołał (kto, i do czego)
  • TR: uświęceni - czyli tacy co mają świętość w Bogu i Ojcu - co to znaczy? jak się osiąga świętość w Bogu i Ojcu?
  • NA: umiłowani
  • są zachowani - co to znaczy? Pewnie to, że ich przyszłość jest w jakiś sposób bezpieczna.

 

(2) Miłosierdzie i pokój, i miłość niech się wam pomnożą.  BW w obfitości.
(3) Umiłowani! Z całą gorliwością starając się pisać do was o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was zachęcając, abyście wytrwale walczyli o wiarę, raz tylko przekazaną świętym.
  • Juda uznał za konieczne przypomnieć nam coś.
  • Wytrwale walczmy o wiarę!

 

I to jest temat listu: walcz o wiarę.

 

 

 

(4) Wkradli (dosł. wślizgnęli) się bowiem jacyś ludzie, już dawno zapisani na ów wyrok, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego obracają w rozpustę, i zapierają się jedynego Władcy, Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa.
 Wkradli (wślizgnęli) się jacy ludzie….
(5) A chcę wam to przypomnieć, wam, którzy raz na zawsze to wiecie, że Pan (EIB Jezus) wybawił lud z ziemi egipskiej, następnie tych, którzy (#1) nie wierzyli, wygubił.
(6) Także aniołów, którzy nie zachowali swojego pierwotnego stanu, ale (#2) opuścili własne mieszkanie, zachował w wiecznych więzach w mroku na dzień wielkiego sądu.
(7) Jak Sodoma i Gomora, i miasta wokół nich, w podobny im sposób (#3) oddały się nierządowi i udały się za pożądaniem ciała innego mężczyzny, są wystawione za przykład, ponosząc karę ognia wiecznego.

Przypominanie przykładów:

  1. Bóg pośród ludu wyprowadzonego z Egiptu wygubił tych, którzy nie uwierzyli.
  2. Niektórych aniołów (posłańców) wsadził do pierdla gdzie czekają na dzień sądu dlatego, że nie przekroczyli wytyczone dla nich granice.
  3. Sodoma i Gomora za pożądanie i nierząd już zostały osądzone przez zniszczenie w ogniu.
  4. Mistycy - oddając się snom i wizją niszczą relacje porządku.
  5. Archanioł Michał i diabeł prowadzili spór o ciało Mojżesza.
  6. co co bluźniąc poszli drogą Kaina.
  7. Dla zapłaty dali popadli w zwiedzenie Balaama.
  8. Ci co zginęli w buncie Korego.
  9. Na wspólnych spotkaniach ucztują i pasą (-> Kor - niech każdy bada siebie) a są jak obłoki bezwodne, bezowocne drzewa, bałwany morskie, gwiazdy zbłąkane - dla nich jest zatracenie.
(8) Podobnie jednak i ci, (#4) oddani snom (BT: prorocy snów; BG: zmorzeni snem; UBG: rojący sny; BW: hołdujący urojeniom), prawdziwie kalają (plugawią) ciało i odrzucają zwierzchności oraz bluźnierczo mówią o uczestnikach chwały.
(9) A (#5) archanioł Michał, gdy sprzeciwiał się diabłu prowadząc spór o ciało Mojżesza, nie ośmielił się wnieść bluźnierczego sądu, ale powiedział: Niech cię Pan zgromi.
(10) Ci więc bluźnią temu, czego nawet nie znają; a to, co jak nierozumne zwierzęta zgodnie z naturą znają, przez to są niszczeni. (11) Biada im! Bo poszli (#6) drogą Kaina i oddali się dla zapłaty zwiedzeniu (#7) Balaama, i poginęli w (#8) buncie Korego.
(12) Ci są zmazami na waszych ucztach miłości, bez obawy wspólnie z wami (#9) ucztują, siebie samych pasąc; obłoki bezwodne, przez wiatry miotane; bezowocne drzewa późnojesienne, dwukrotnie obumarłe, które zostały wykorzenione (13) Dzikie bałwany morskie, pieniące się swoją hańbą; gwiazdy zbłąkane, dla których jest zachowany mrok ciemności na wieczność.
(14) Prorokował też o nich Henoch, siódmy w linii od Adama, mówiąc: Oto przyszedł Pan wśród miriad swoich świętych, (15) By dokonać sądu nad wszystkimi i ujawnić wszystkie ich bezbożności, za wszystkie bezbożne czyny, którymi wyrażali swą bezbożność, i za wszystkie harde słowa, które mówili przeciwko Niemu bezbożni grzesznicy.

Co prorokował prorok Henoch?

(16) Szemrzący i niezadowoleni ze swojego losu, chodzący według swoich pożądliwości, a usta ich mówią nadęte słowa, a dla zysku podziwiają ludzi.
 
(17) A wam, umiłowani, niech zostaną przypomniane słowa zapowiedziane przez apostołów Pana naszego Jezusa Chrystusa, (18) gdy mówili wam, że w ostatecznych czasach będą szydercy, którzy chodzą według swoich bezbożnych pożądliwości.
(19) To są ci, którzy się sami odłączają, zmysłowi, nie mający Ducha.
(20) Ale wy, umiłowani, budujcie samych siebie w najświętszej wierze waszej, modląc się w Duchu Świętym,

A wam … - zmiana melodii.

 

gdzie mówili apostołowie?

* np 2P3:3 - Juda cytuje 2P, 1Tm4:1-3 - duch mówi, ze przy końcu odstąpią.....

(21) Zachowajcie samych siebie w miłości Bożej, czekając na miłosierdzie Pana naszego Jezusa Chrystusa ku życiu wiecznemu.
(22) I rozróżniając, nad jednymi prawdziwie miejcie litość,
(23) A innych w bojaźni ratujcie, wyrywając ich od ognia, mając odrazę i do tuniki, która jest splamiona przez ciało.
(24) A Temu natomiast, który was może zachować od upadku i stawić przed obliczem swojej chwały bez nagany z radosnym uniesieniem,
(25) Jedynemu mądremu Bogu, Zbawicielowi naszemu, chwała i majestat, moc i władza, i teraz, i po wszystkie wieki. Amen.
 * o brudnych majtkach.

Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: juda, list judy, jud


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lipca 2021 (niedziela), 12:24:24

Studium 2P - notka do pracy z tekstem

Robimy na to IPP KTW w czerwcu i lipcu 2021. Potem robimy studium LIstu Judy.

 

 Treść wg TPNP komenatrze i uwagi 
(2p1:1) Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy z nami otrzymali równie cenną wiarę przez sprawiedliwość Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.  
(2) Łaska i pokój niech się wam rozmnoży przez dogłębne poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego.  
(3) Gdyż boska Jego moc darowała nam wszystko, co potrzebne do życia i pobożności przez dogłębne poznanie Tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę, (4) Przez które zostały nam dane największe i drogocenne obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, jako ci, którzy uciekli od zepsucia, które na tym świecie jest przez pożądliwość.  
(5) I dlatego przykładając wszelkie staranie,   
zaopatrzcie przez waszą wiarę cnotę, a przez cnotę poznanie, (6) A przez poznanie opanowanie, a przez opanowanie wytrwałość, a przez wytrwałość pobożność,(7) A przez pobożność miłość braterską, a przez miłość braterską miłość. 

Lista w tej drabinie:

  • przez wiarę - 4102 πιστει pistei
  • cnota - 703 αρετη aretē
  • poznanie - 1108 γνωσιν gnōsin
  • opanowanie, wstrzemięźliwość - 1466 εγκρατεια egkrateia
  • wytrwałość - 5281 υπομονην hypomonēn
  • pobożność - 2150 ευσεβεια eusebeia
  • miłość braterską - 5360 φιλαδελφια filadelfia
  • miłość - 26 αγαπη agapē
(8) One bowiem, istniejąc i pomnażając się w was, nie pozostawią was bezczynnymi ani bezowocnymi w dogłębnym poznaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Owocność i bezowocność.

Wniosek: posiadanie tych cnót zabezpieczenia przez bezczynnością i bezowocnością w naszym poznawaniu Pana Jezusa.

(9) Kto bowiem ich nie posiada, ten jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że otrzymał oczyszczenie ze swoich dawnych grzechów.  
   
 (10) Dlatego, bracia, tym bardziej starajcie się gorliwie uczynić pewnym swoje powołanie i wybranie; to bowiem czyniąc, z pewnością nigdy się nie potkniecie. (11) W ten sposób bowiem obficie będzie wam zapewnione wejście do wiecznego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.  
(12) Dlatego nie zaniedbam ciągle przypominać wam o tych sprawach, chociaż to wiecie i jesteście utwierdzeni w obecnej prawdzie.  
 (13) Uważam więc za słuszne, pobudzać was przez przypominanie, póki jestem w tym namiocie, (14) Wiedząc, że rychłe jest zwinięcie mojego namiotu, tak jak mi to Pan nasz Jezus Chrystus oznajmił. pobudzanie przez przypominanie
(15) Dołożę natomiast starań, abyście i po moim odejściu zawsze o tych sprawach pamiętali.  Piotr zadba o to abyśmy pamiętali - pewnie o to aby były PISMA
(16) Gdyż daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, nie jako ci, którzy poszli za sprytnie wymyślonymi baśniami, lecz jako ci, którzy stali się naocznymi świadkami Jego wielkości. (17) Otrzymał On bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy do Niego ze wspaniałej chwały głos ten został skierowany: To jest mój umiłowany Syn, w którym znalazłem upodobanie. (18) Głos ten skierowany z nieba słyszeliśmy my, będąc z Nim na świętej górze. (19) Tym pewniejsze mamy słowo prorockie, na które zwracając uwagę, dobrze czynicie, jako na lampę świecącą w ciemnym miejscu, dopóki nie zaświta dzień i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach,

 Bo Piotr jest ...

  • nauczanym świadkiem wolności Pana gdy otrzymał od Ojca cześć i chwałę
  • znał proroctwa 

!!!

Ale uwaga: będą zwodziciele! skoro będą sprytnie wymyślone baśnie.

 

 

(20) To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie pochodzi z własnego wykładu. (21) Albowiem proroctwo nie było niegdyś przyniesione z woli człowieka, ale mówili je niesieni przez Ducha Świętego, święci Boży ludzie.  
   
2P 2:1nn TPNT
" (1) A byli też fałszywi prorocy między ludem, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą po kryjomu zgubne rozłamy, a wypierając się Władcy, który ich kupił, sprowadzają na siebie samych szybką zgubę. (2) Wielu podąży za ich zatraceniem i to przez nich droga prawdy stanie się powodem bluźnierstwa. (3) I z chciwości wykorzystają was fałszywymi słowami; ci, wobec których sąd od dawna nie zwleka, a zguba ich nie drzemie. (4) Skoro bowiem Bóg aniołów, gdy zgrzeszyli, nie oszczędził, ale w więzach ciemności strącił ich do Tartaru. Wydał ich jako zachowanych na sąd. (5) I nie oszczędził też starożytnego świata, ale Noego, jako ósmego zwiastuna sprawiedliwości, zachował, sprowadzając potop na świat bezbożnych, (6) A miasta Sodomy i Gomorę spopielił i potępił przez zagładę, stawiając je jako przykład tego, co ma nastąpić dla czyniących bezbożność, (7) Lecz wyrwał sprawiedliwego Lota, udręczonego rozpustnym postępowaniem nieprawych, (8) Albowiem sprawiedliwy ten, mieszkając między nimi, widząc i słysząc ich nieprawe czyny, codziennie zadręczał swoją sprawiedliwą duszę. (9) Umie Pan pobożnych wyrywać z próby, a poskromionych niesprawiedliwych zachowywać na dzień sądu, (10) A szczególnie tych, którzy w żądzy zepsucia idą za ciałem, pogardzają Panowaniom; zuchwali i zarozumiali, nie drżą gdy bluźnią Chwałom, (11)Podczas gdy aniołowie, będąc większymi siłą i mocą, nie wnoszą przeciwko nim przed Panem bluźnierczego sądu. (12) Ci jednak, jak nierozumne zwierzęta, które zgodnie z naturą są zrodzone na schwytanie i zabicie, bluźnią temu, czego nie rozumieją, toteż zginą w swojej zagładzie, (13) Odbiorą zapłatę niesprawiedliwości. Albowiem za rozkosz uważają rozpustę za dnia, a brud i hańba w ich oszustwach jest im rozkoszą, gdy wspólnie ucztują z wami; (14) Oczy mają pełne cudzołóstwa i nienasycone w grzechu, nęcą dusze nieumocnione, mając serce wyćwiczone w chciwości, dzieci przekleństwa; (15) Opuszczając prostą drogę, zbłądzili, podążając drogą Balaama, syna Bosora, który umiłował zapłatę niesprawiedliwości, (16) Został więc skarcony za własne przekroczenie prawa; nieme juczne zwierzę, przemawiając ludzkim głosem, powstrzymało szaleństwo proroka. (17) Ci są źródłami bez wody, chmurami pędzonymi przez nawałnicę; dla nich zachowany jest mrok ciemności na wieki. (18) Wypowiadają bowiem przesadne i czcze słowa, nęcąc przez pożądliwość ciała i rozpustę tych, którzy prawdziwie uciekli od żyjących w błędzie; (19) Obiecując im wolność, sami są niewolnikami zepsucia. Bowiem przez kogo ktoś jest pokonany, przez tego też jest zniewolony. (20) Jeżeli bowiem uciekli od brudów tego świata przez pełniejsze poznanie Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, ponownie przez nie zostali uwikłani i są pokonani, to dla nich to, co ostatnie, stało się gorsze od tego, co pierwsze. (21) Albowiem lepiej byłoby dla nich nie poznać pełniej drogi sprawiedliwości, niż gdy poznając ją pełniej, odwrócić się od przekazanego im świętego przykazania. (22) A zdarzyło się im to zgodnie z treścią prawdziwego przysłowia: Wraca pies do swoich wymiocin, a świnia, która umyła się do tarzania się w błocie."
 
   
   
(3:1) Ten list jest już drugim moim listem do was, umiłowani, w nich przez przypominanie pobudzam waszą czystą myśl, (2) Aby przypomnieć słowa zapowiedziane przez świętych proroków i to przykazanie Pana i Zbawiciela dane przez naszych apostołów.

Co robi Piotr: pobudzanie przez przypominanie

Co przypomina: Słowo zapowiedziane przez proroków i przykazania Pana dane przez apostołów.

(3) To najpierw wiedząc, że w dni ostateczne przyjdą szydercy, chodzący według swoich własnych pożądliwości, (4) I mówiący: Gdzie jest obietnica Jego przyjścia? Od kiedy bowiem ojcowie zasnęli, wszystko tak trwa od początku stworzenia.  
(5) Nie zauważają bowiem, sami tego pragnąc, że niebiosa były od dawna i ziemia, która z wody i pośród wody razem zaistniała przez Słowo Boże, (6) Z powodu których ówczesny świat, zatopiony wodą, zginął.  
(7) Teraz jednak przez to samo Słowo, niebiosa i ziemia są zachowane dla ognia i strzeżone na dzień sądu i zguby ludzi bezbożnych.  
(8) A to jedno niech nie uchodzi waszej uwadze, umiłowani, że jeden dzień przed Panem jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień.  
(9) Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale jest cierpliwy wobec nas, bo nie chce, aby ktoś zginął, ale aby wszyscy doszli do upamiętania.  
(10) A dzień Pana przyjdzie jak złodziej w nocy; w którym to niebiosa z trzaskiem przeminą, a podstawy tego świata, które teraz są zapalane, zostaną stopione, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną. #złodziej w nocy
(11) Skoro więc wszystkie one (dzieła ludzkie) mają ulec stopieniu; jakimi wy powinniście być w świętym postępowaniu i w pobożności, (12) Wy, którzy oczekujecie i ponaglacie się na przyjście dnia Bożego, z powodu którego niebiosa, które są rozżarzane zostaną rozwiązane i podstawy tego świata stopnieją?  
(13) Lecz my, zgodnie z Jego obietnicą, oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, w których prawdziwie zadomowiła się sprawiedliwość.  
(14) Dlatego, umiłowani, tego oczekując, starajcie się, abyście zostali znalezieni przez Niego bez skazy i bez nagany, w pokoju.  
(15) Cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienie, tak jak i umiłowany brat nasz Paweł, według danej mu mądrości wam pisał, (16) Jak i we wszystkich swoich listach, gdzie o tym w nich mówi; są w nich pewne rzeczy trudne do zrozumienia, które nienauczeni i nieutwierdzeni przekręcają, jak i pozostałe Pisma, na swoją własną zgubę.

Fakty podane przez Piotra o pismach Pawła:

    • Paweł pisał do kościołów listy
    • Pawel pisał wg danej mu mądrosci
    • W listach Pawła są pewne rzeczy trudne do zrozumienia ...
    • te trudne miejsca nienauczeni i nieuwierzeni przekręcają na swoją zgubę
    • nienauczeni i nieuwierzeni przekręcają też pozostałe Pisma.
(17) Wy więc, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, strzeżcie się, abyście wyprowadzeni na manowce błędem nieprawych, nie wypadli z własnego mocnego stanowiska; (18) Ale wzrastajcie w łasce i w poznaniu Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.  

Jemu chwała i teraz, i do dnia wieczności. Amen.

 

 

 

 


Kategorie: _blog, biblia / studium


Słowa kluczowe: 2p


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 czerwca 2021 (sobota), 13:34:34

Początek Ezechiela w Biblii Gutenberga

Co dobrze jest o Biblii Gutengerga zapamiętać:

  • Gutenberg pierwszy wydrukował pierwszą książkę. Uczynił to mniej więcej w 1453 roku. W tym samy czasie upadł Konstantynopol i w Europie pojawiło się wiele manuskryptów greckich - było więc co drukować.
  • Ta książka to była Biblia, a dokładnie łaciński przekład zwany Wulgatą.
  • Wydrukował około 200 szt. książek i zalał tym cały rynek książek opanowany do teraz przez ręczne skryptoria. W skryptorium przepisywanie jednego egzemplarza jednemu skrybie zajmowało 3 lata (? spr.)
  • Do dziś zachowało się około 40 egzemplarzy, jeden jest w Polsce, w Peplinie.

Ja mam bardzo dobrej jakości replikę strony 105 z tomu 2, której kawałek wygląda mniej więcej tak:

Ezg. z British Museum

Tekst wg. Wulgaty Klementyńskiej

Ez 1 z British Museum - papier

———————— explicit pro

logus ——— —— —— —— —— — proparta 1

Et factum est in trige-
simo anno, in quarto,
in quinta mensis, cum
essem in medio capti-
vorum iuxta fluvium
Chobar, aperti sunt
caeli, et vidi visiones Dei. (2) In quinta men-
sis, ipse est annus quintus transmigratio-
nis regis Joachin, (3) factum est verbum Domini
ad Ezechielem filium Buzi sacerdotem, in ter-
ra Chaldaeorum, secus flumen Chobar: et
facta est super eum ibi manus Domini. (4) Et
vidi, et ecce ventus turbinis veniebat
ab aquilone, et nubes magna, et ignis
involvens. Et splendor in circuitu ejus:
et de medio ejus, quasi species electri,
id est, de medio ignis: (5) et in medio ejus

Ten kawałek to początek widzenia Ezechiela, wielce ciekawa wizja, którą Biblia Tysiąclecia tłumaczy tak:

(1) Działo się to roku trzydziestego, dnia piątego, czwartego miesiąca, gdy się znajdowałem wśród zesłańców nad rzeką Kebar. Otworzyły się niebiosa i doświadczyłem widzenia Bożego. (2) Piątego dnia miesiąca - rok to był piąty od uprowadzenia do niewoli króla Jojakina - (3) Pan skierował słowo do kapłana Ezechiela, syna Buziego, w ziemi Chaldejczyków nad rzeką Kebar; była tam nad nim ręka Pańska. (4) Patrzyłem, a oto wiatr gwałtowny nadszedł od północy, wielki obłok i ogień płonący oraz blask dokoła niego, a z jego środka promieniowało coś jakby połysk stopu złota ze srebrem, ze środka ognia. (5) Pośrodku było coś podobnego do czterech Istot żyjących. Oto ich wygląd: miały one postać człowieka. (6) Każda z nich miała po cztery twarze i po cztery skrzydła. (…)

Między innymi rzeczami warto zwrócić uwagę na to, że ...

  • Każdy rozdział zaczyna się ręcznie malowanym akapitem (tą dużą literę nazywa się inicjalem)
  • Nie było wtedy jeszcze numeracji wersów. Powstała dopiero w 1550 roku. Ale numeracja rozdziałów jest - patrz na czerwone litery.
  • Tekst łaciński używa skrótów (abrewiacji), które oszczędzały liter, a więc w efekcie była mniejsza emisja CO2. Zapisano tak między innymi słowo Domini w wersie (3)
  • Oprócz łacińskich liter używano wtedy ligatur. Np. ostatni wyraz ejus zapisano jako ej9 albo wyraz quarto w drugiej linii, gdzie qua- zastąpiono jednym znakiem. Słowo caeli czasem zapisywane jest jako cæli ale w tym tekście jest to po prostu celi.
  • W łacinie to dziwnie z tymi literkami jest. Czasem i to j, u to v, no i jeszcze te ligatury.
  • Każdy egzemplarz Biblii Gutenberga jest inny, bo jest inaczej zdobiony. Mój jest ładniejszy niż ten papierowy z British Muzeum co widać na fotkach.

Zdjęcia mojego egzemplarza wyglądają tak:

.    IMG_4546

W British Muzeum mają dwa zachowane egzemplarze: welinowy i papierowy. Można zobaczyć je tu:
https://www.bl.uk/treasures/gutenberg


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: wulgata, ez1, gutenberg, druk, inkunabuł


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 maja 2021 (niedziela), 20:29:29

Ludzie po potopie (nowa tabelka)

W maju 2021, po publikacji na Fejsie, i zajęciach w grupie IPP-KTW znajduje się błąd w długości życia Teracha.

Powstaje nowa tabelka.

Generacja Patriarcha Rok urodzenia Ile lat po potopie Rok śmierci Syn Kiedy miał syna Ile jeszcze żył Jak długo żył Gregoriański
1 Adam 1   931 Set 130 800 930 -3761
2 Set 131   1043 Eosz 105 807 912 -3631
3 Eosz 236   1141 Kenan 90 815 905 -3526
4 Kenan 326   1236 Mahalaleel 70 840 910 -3436
5 Mahalaleel 396   1291 Jared 65 830 895 -3366
6 Jared 461   1423 Henoch 162 800 962 -3301
7 Henoch 623   988 Metuszelach 65 300 365 -3139
8 Metuszelach 688   1657 Lamek 187 782 969 -3074
9 Lamek 875   1652 Noe 182 595 777 -2887
10 Noe 1057   2007 Sem 500 450 950 -2705
11 Sem 1557   2157 Arpachszad 100 500 600 -2205
12 Arpachszad 1657 2 2095 Szelach 35 403 438 -2105
13 Szelach 1692 440 2125 Eber 30 403 433 -2070
14 Eber 1722 873 2186 Peleg 34 430 464 -2040
15 Peleg 1756 1337 1995 Reu 30 209 239 -2006
16 Reu 1786 1576 2025 Serug 32 207 239 -1976
17 Serug 1818 1815 2048 Nachor 30 200 230 -1944
18 Nachor 1848 2045 1996 Terach 29 119 148 -1914
19 Terach 1877 2193 2082 Abram 70   205 -1885
20 Abram 1947 2398 2122 Izaak 100   175 -1815
21 Izaak 2047     Jakub 60   180 -1715
22 Jakub (Izrael) 2107     12 synów       -1655
23 Lewi                
24 Kehat                
25 Amram                
26 Mojżesz                
                   
Pan Jezus (ale nie było roku 0!) 3762 można więc śpiewać w kolendzie, że "Ach, witaj Zbawco, z dawna czekany, cztery tysiące lat wyglądany" 0
Rząd Kaczyńskiego 5777 to rok 2015 w kalendarzu hebrajskim wg Jerusalem Post   2015
potop - śmierć Metuselacha 1657             -2105
potop - śmierć Lameka 1652             -2110
potop - urodzenie Arpachszada 1655             -2107
potop - moje założenie 1656             -2106
Potop Szwedzki :-) 1655-1658 ale w kalendarzu gregoriańskim     

 

I jeszcze to samo w wersji bitmapy w 300dpi:


Kategorie: apologetyka, biblia, _blog


Słowa kluczowe: noe, abram, abraham, potop, apologetyka, ludzie po potopie, 1655


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
31 marca 2021 (środa), 15:55:55

Niesprawiedliwą mamoną czyńcie sobie przyjaciół (List do JG)

No to piszę list:

 

Drogi J.

Oj. Długi list, ale teraz mam w końcu chwilę czasu, nie chcę tematu olać więc biorę się i odpisuję.

Zrobię studium i będę używał do tego tekstu z Tysiąclatki (choć pamiętaj, że w wersecie .9 jest błąd: nie ma być "przyjęto" ale "przyjęli"). Ale jednocześnie będą używał współczesnych nam pojęć z naszego świata, więc potrzebuję tu mojej parafrazy, którą przygotowałem chyba w 2003 roku. Przeczytaj ją abyś złapał mój język|:

Jezus coachując swoich mentee omówił takie case study:

Pewien bogaty człowiek trzymał swój kapitał we własnym funduszu powierniczym. Rada nadzorcza funduszu zarzucili prezesowi zarządu (CEO), że nie zachowując należytej staranności działa na jego szkodę uszczuplając aktywa.

Rentier zwołał Radę, która wezwała prezesa i wypowiedziała mu kontrakt, jednocześnie żądając przeprowadzenia audytu i przedstawienia zbadanego sprawozdania finansowego.

Prezes, będąc już na wypowiedzeniu zastanawiał się nad dalszą swoją karierą: "Co robić skoro tracę tak dobrą posadę? Nie zostanę przecież księgowym, a iść na zasiłek się wstydzę. Wiem co uczynię aby przyjęli mnie na równie dobrze płatną stanowisko jak już te utracę".

Spotykał się wiec z szefami spółek, w których zaangażowany był kapitał rentiera i zadawał im pytanie: jakie jest wasze zadłużenie wobec funduszu?
Pierwszy odpowiedział: w obligacjach zamiennych na akcje naszego koncernu olejowego macie 5,6 mln $. Rozumiem, rzekł - weź umowę emisji obligacji, zmień nominał i napisz 1,6 mln.

Następnie spytał drugiego: ile jesteś winien funduszowi za wiosenne opcje zakupu pszenicy brazylijskiej? Ten odrzekł: 1,6 mln euro. Rzekł mu: weź swoją umowę i napisz 800 tys.

Rentier, gdy powziął wiadomość o postępowaniu dyrektora pochwalił go, że tak przebiegle postąpił, gdyż synowie korporacji są sprawniejsi w interesach z podobnymi sobie niż synowie światłości.

W rozdawanych na szkoleniu materiałach Jezus napisał: używajcie capexu tak aby gdy już ten system definitywnie padnie (wielki reset) ludzie dawali wam wpływowe posady.

Na tym katolickim portalu wyczytałeś, że może ...

(...) mimo swojej kryzysowej sytuacji, postanowił poprawić o sobie opinię w oczach szefa i ludzi w ogóle i pokazać, że potrafi się dzielić SWOIM, że nie chodzi mu w życiu tylko o kasę. To jakiś krok pewnie, jakaś decyzja o odmianie życia, być może, co?

Nie zgadzam się na takie domysły, bo jego motywacja do tego co nazywamy (1) zorganizowaniem grupy przestępczej (2) przekrętem przeciwko dokumentom i (3) zaborem mienia znacznej wartości, jest wyraźnie zaznaczona. Po co się domyślać jak jasno pisze.

Ja parafrazuję ją tak:

Prezes, będąc już na wypowiedzeniu zastanawiał się nad dalszą swoją karierą: "Co robić skoro tracę tak dobrą posadę? Nie zostanę przecież księgowym, a iść na zasiłek się wstydzę. Wiem co uczynię aby przyjęli mnie na równie dobrze płatną posadę jak tą już utracę.

A tłumacze BT oddali to tak:

Na to rządca rzekł sam do siebie: Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu.

Nie zależy mu na opinii, na dobrym imieniu - zależy mu na pozycji, na posadzie, na komforcie życia w przyszłości. Tyle pisze i tego się trzymajmy.

Potem czytamy, że ...

- Pan go pochwalił

Tzn. że coś w jego działaniu było pozytywnego. Szukajmy więc. Inni też szukają, stąd tyle teorii.

Dobrze zauważasz, że

- werset 9 jest tylko powtórzeniem i potwierdzeniem wcześniej wyrażonej mysli, że warto się dzielić, zjednywać sobie tym gestem przyjaciół, czemu nie, i że nawet niegodziwa mamona może być wykorzystywana słusznie.

Tak. Werset .9 to zasada, której ilustracją jest w wersecie .4.

A problem w tym, że Jezus naucza tego uczniów aby tak właśnie robili, aby stosowali tą zasadę. Ale jak stosować zasadę, której się nie rozumie?

Piszesz, że ...

chyba dalej nie rozumiem ;(

no to popracujmy nad tym.

 


 

Obraz w tej przypowieści ma swoją narracje, umieszczony jest w czasie i coś tam się dzieje. Wypiszmy więc kolejne fazy:

#1. Stan stabilny na początek: jakiś gość sobie pracuje jako CEO, chyba jest mu dobrze, choć pojawiają się głosy, że trwoni majątek. Ale nie wnikajmy w bilanse bo ich moe mamy (szkoda).

#2. Proces zmiany: Rentier, inwestor, bogaty człowiek żąda audytu ("Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu"). Ma do tego prawo, wszak to on powołał cały ten fundusz, pewnie też mianował zarządce.

#3. Samoocena zarządcy: sprawozdanie wypadnie blado, wyjdą wałki, rentier mnie wywali - ("już nie będziesz mógł być rządcą")

#4. Przewidywana przez zarządcę zmiana: wywali mnie posady ("Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu?")

#5. Przewidywana przyszłość: CEO nie będzie miał tak miło jak do teraz mu było. ("kopać nie mogę, żebrać się wstydzę")

#6. Działania zaradcze CEO: nieuczciwe wytworzenie dla siebie życzliwości innych zarządzających ("Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana ... i powiedział: weź zobowiązanie i zmień")

#7. Stan stabilny na koniec: - CEO chce mieć u innych menedżerów zobowiązanie a przez nie wygodną posadę. ("żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu")

Mamy więc historię i jej narracje, w której znajduję 6 punktów:

#1. stan stabilny na początku
#2. proces zmiany
#3. samoocena zarządcy
#4. przewidywana zmiana
#5. przewidywana przyszłość
#6. działania zaradcze
#7. pożądany stan stabilny na koniec

Ta lekcja jest skierowana do uczniów Jezusa (nie do tłumów), a więc do gości którzy coś wiedzą o Królestwie Bożym które ma nadejść. Wiedzą o tym z Tory i od proroków. Królestwa Bożego się spodziewają, a do tego ciągle o tym naucza ich Jezus, którego rozpoznali jako Mesjasza, czyli króla w tym królestwie i gościa, co ma to królestwo zaprowadzić.

I ta przypowieść Jezusa też im mówi coś o tym zaprowadzeniu Królestwa. Mówi coś o tym przed, o tym po zmianie, i o tym jak się ustawić teraz aby potem było fajnie. Przy okazji zobacz, że początek rozdziału 16 tworzy chiazm z końcówką, gdzie jest przypowieść o bogaczu i Łazarzu i też o tym co można zrobić teraz aby potem coś było tak a nie inaczej.

Ale wróćmy do naszego CEO. Spróbujmy teraz te 7 punktów odnaleźć w procesie zaprowadzania przez Mesjasza Królestwa Bożego.

#1. stan stabilny - dziś wszyscy sobie żyjemy, każdy z nas ma swoją pozycję, ma swoje otoczenie, swój majątek, swoje talenty (cokolwiek znaczy talent). No i każdy z nas zarządza jakoś tym co ma. No i fajnie.

#2. proces zmiany - myślę, że Bóg chce rozliczyć każdego z nas, bo słyszał, że psujemy stworzenie, że trwonimy jego majątek. Jak popatrzy na ten syf na świecie (nie tylko słomki w oceanach, i śmieci w lasach) to myślę, że Bóg ma prawo powiedzieć: dość! sprawdzam! rozliczcie się! Zresztą zapowiedział, że to zrobi a nauka o odpowiedzialności i sądzie jest w biblijnym objawieniu powszechna.

#3. samoocena zarządcy - CEO oraz uczniowie Jezusa mają świadomość słabej jakości swojego życia. O CEO wiemy, bo pisze o nim, że się spodziewa wywalenia a uczniowie chodząc z Jezusem nie tylko słuchali o grzechach faryzeuszy, ale mieli wiele okazji aby skonfrontować swoje życie i swoje zachowanie ze standardami Boga (kłótnie o to, kto jest pierwszy, pożądliwe spojrzenie na kobietę, co najmniej jeden był celnikiem, inny zelotą, manipulują szefem, stosunek do prostytutki, którą chcieli ukamienować, coś pewnie by się jeszcze znalazło - mam nowy temat do swojego ToDo). Uczniowie mają świadomość swoich grzechów i dlatego rozpoznawszy w Jezusie Mesjasza idą za nim, bo ma słowa żywota, i nie będą potępieni.

#4. przewidywana zmiana - CEO wiedział, że jego sprawozdanie wypadnie blado, że w Królestwie Bożym mogą takie numery jak teraz nie przechodzić. A uczniowie? Jezus nauczał ich, że "wybawienie od konsekwencji grzechu jest za darmo, z łaski przez wiarę", że odpuszczenie grzechów dokonuje się przez Jego ofiarę na krzyżu. (Za chwilę mamy Wielki Piątek). Oni wiedzą, że wierząc Bogu i słuchając Jezusa mają życie wieczne, że nie idą na sąd, że już ze śmierci przeszli do życia (J5:24)

A więc uczniowie wiedzą, że będą dalej żyli, że do Królestwa Bożego wejdą ale... Przecież CEO też wiedział, że jak go z roboty wyleją to będzie żył.... tylko co to za życie będąc na zasiłku, albo żebrząc, albo będąc księgowym.

I tu może być pierwszy problem: powszechna nauka o uczynkowości zbawienia przeszkadza w przyjęciu zbawienia z łaski przez wiarę dzięki ofierze Pana Jezusa. Sygnalizuję tylko, bo wiem, że u wielu ludzi są tu opory, ale mojej nadziei bronić jestem gotów.

#5. przewidywana przyszłość - przyszłe życie może być biedne, a ja lubię życie wygodne. W Królestwie Bożym też się lepiej jakoś ustawić. Pamiętasz pewnie jak Jan i Jakub po protekcji chcieli objąć ministerstwa skarbu i spraw wewnętrznych? Pamiętasz jak dyskutowali o tym, kto z nich jest ważniejszy i jakie będzie miał miejsce w hierarchii. A Jezus coś o tych stołkach mówił - mówił, że nie od je przydziela, ale mówił, że będą. Wszak Pismo w wielu miejscach naucza o naszym współkrólowaniu, o naszym zarządzaniu miastami, o posiadaniu ziemi, o naszym dziedzictwie na wzór tego objętego w Ziemi Obiecanej.

I znowu o problemie: otóż tak jak powszechnie znana jest fałszywa nauka o uczynkowym zbawieniu, tak nieznana jest nauka o nagrodzie i zapłacie jaką w królestwie otrzymują uczniowie Jezusa. O zapłacie za wykonanie tego, co mieli wykonać, co Bóg przygotował im aby po zbawieniu zrobili (patrz Ef 2:8-10 z akcentem na .10). I znowu mogę tą naukę Biblii wyłożyć i bronić a na łączenie zbawienia z nagrodą się nie godzę bo to tak jakby ktoś wyciął przypowieść o talentach, poważne kawałki z Listów do Koryntian, z Rzymian i z Objawienia.

Tu tylko proszę przyjmij, że:

- zbawienie (wybawienie od skutków grzechów, więc od śmierci) jest za darmo, z łaski przez wiarę

- nagroda w niebie czeka za zrobienie tego co Jezus chciał abyśmy zrobili, bo praca jest do wykonania i albo ktoś jest Jego sługą i mu służy, albo jest leniwym sługą i ma problem, którym nie jest śmierć tylko nędza, bo nie objęło się swojego dziedzictwa, nie ma się tego co Bóg dla każdego z nas przewidział i jako Ojciec chce mu dać.

#6. działania zaradcze - CEO zyskuje życzliwość innych niesprawiedliwością. A Jezus uczniom powiada: póki się wszystko nie skończy pozyskujcie sobie przyjaciół, używajcie do tego pieniędzy. Wskazuje, że życzliwość u innych (przyjaźń) jest cenną rzeczą, bo przetrwa czas zmiany, można ją zyskać dziś a mieć potem.

Wniosek: życzliwość ludzi można dziś pozyskać za pomocą pieniędzy. Życzliwość ta będzie przydatna nadchodzącym Królestwie Bożym.

No i uwaga: tu nie pisze, do kupowania przyjaciół tylko o pozyskaniu ich. A jak pozyskuje się ludzi do Królestwa Bożego? Nie inaczej jak tylko to Królestwo głosząc, jak wzywając do opamiętania (pokuty), to przyjścia do Boga, który jest hojny w przebaczenie a jak już przebaczy to daje różne fajne rzeczy: nadzieję, moc, mądrość no i co ważne, pieczętuje Duchem Świętym oznaczając swoją własność (patrz Ef 1:13-14)

Używaj więc swoich pieniędzy dziś pozyskując ludzi do Królestwa Bożego, bo jak ten świat się skończy i objawi się Królestwo to ci pozyskani ludzie .... - ale o tym za chwilę.

#7. pożądany stan stabilny na koniec - pozyskani przyjaciele mogą przyjąć mnie do wiecznych swych namiotów, domostw, pałaców czy też przybytków (wszystkie znaczenia są dobre). Czy skorzystam z ich oferty? Jeżeli mój pałac będzie lepszy to pewnie nie, ale może mam działać tak aby moim przyjaciele byli bogatsi?

I na tym polega uczniostwo. Zadaniem uczniów Jezusa jest czynienie kolejnych uczniów a ucznia czyni się (jak mówił Pan Jezus) idąc, chrzcząc i ucząc przestrzegać wszystkiego czego nauczył nas Pan Jezus. (Mt 28:19 - ostatnie, jakże ważne polecenie Pana).

A jeżeli bogactwo w Królestwie będzie polegać na sieci relacji, na kontaktach, na tym co robi się na śniadaniach BNI, na LinkedIn i na Fejsie tylko w wersji trwałej, w wersji wiecznej? Może pieniędzy warto użyć tak, aby w Królestwie jakiś Eskimos rozpoznał nas jako tych, którzy wspierali misję na Syberii, misję która zaniosła dobrą nowinę w tą dziwną krainę? A może lepiej używać tak, aby pomoc nawróconym stać się dojrzałymi uczniami Pana, czyniącymi kolejnych uczniów? Wtedy nie dodajemy kapitału ale go pomnażamy? Może wtedy ktoś komu pomożemy stać się uczniem wywrzeć większy wpływ na wieczność?

Nie do końca to wiem, ale póki co nie znalazłem kantoru, który zamienia nasze złotówki na skarb w niebie, a tu Jezus podaje przepis na przeniesienie swoich aktywów przez własną śmierć, moje zmartwychwstanie do Królestwa, w którym mam w planie żyć.

 


 

Podsumowanie:

Miałem spróbować wyjaśnić. Spróbowałem. A mój wniosek z lipca 2019 roku to:

Pieniędzy mam używać roztropnie, czyli tak, aby pozyskać sobie przyjaciół, którzy przeżyją koniec tego świata a potem przyjmą mnie do swoich wiecznych przybytków (namiotów, domów, mieszkań? pałaców?). Mam postępować roztropnie - zupełnie jak ten nieuczciwy rządca.
(Łk 16:1-9)

 

Wojtek


Kategorie: biblia, parafraza, ekonomia, _blog, biblia / parafraza, listy, lekcja


Słowa kluczowe: ewangelia, Jezus, rentier, rada nadzorcza, fundusz inwestycyjny, szafarz, akcje, opcje, Łk16, ceo


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 lutego 2021 (środa), 17:39:39

Studium 1Kor14 (w kontekście 12 i 13) na KFC

 

Tabelka do analizy treści:

Treść 1Kor 14:1nn TPNT Analiza

(1) Zabiegajcie o miłość; starajcie się też usilnie o to, co duchowe; a najbardziej o to, by prorokować. (2) Albowiem kto mówi innym językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu; nikt go bowiem nie słucha, a on w duchu mówi tajemnice. 

#1. Jak zabiegać? Praktyczne pytanie.

#2. Po co Bóg daje dary? .26

#3. Co zrobić jeżeli gdzieś na spotkaniu ktoś zacznie używać daru języków? .27

#4. Jak wygląda nasza praktyka w świetle .30

(3) Ale kto prorokuje, mówi ludziom ku zbudowaniu, zachęceniu i pocieszeniu. (4) Kto mówi innym językiem, buduje samego siebie; a kto prorokuje, ten buduje zbór.    
(5) A chciałbym, abyście wszyscy mówili innymi językami, lecz bardziej, abyście prorokowali; większy bowiem jest ten, który prorokuje, niż ten, który mówi innymi językami, chyba żeby tłumaczył, by zbór otrzymał zbudowanie.  
(6) A teraz, bracia, jeśli przyszedłbym do was, mówiąc innymi językami, na co bym się wam przydał, jeśli nie mówiłbym do was, czy to w ramach objawienia, czy poznania, czy prorokowania, czy nauki?  
(7) Przecież i rzeczy martwe, które wydają dźwięki, jak flet albo cytra, gdyby nie wydały różnych dźwięków, jak dałoby się rozpoznać, co jest grane na flecie, a co na cytrze? (8) Jeśli bowiem trąba wydaje niewyraźny dźwięk, kto będzie gotować się do wojny?  
(9) Tak i wy, jeśli w innym języku nie wydacie słowa zrozumiałego, to jak można rozpoznać, co zostało powiedziane? Mówić bowiem będziecie na wiatr.  
(10) Jest tak wiele przykładów dźwięków na świecie, i nic nie jest bez dźwięku. (11) Jeślibym nie znał znaczenia słów będę dla tego, do którego mówię, cudzoziemcem; a ten, który do mnie mówi, będzie dla mnie cudzoziemcem. (12) Tak i wy, skoro jesteście zapaleńcami duchów, pragnijcie obfitować w te, które budują zbór.  
(13) Dlatego ten, kto mówi innym językiem, niech się modli, aby mógł tłumaczyć.  
(14) Bo jeśli modlę się innym językiem, modli się mój duch; ale rozum mój jest bezowocny.  
(15) Co zatem jest? Będę modlił się duchem, będę modlił się i rozumem; będę śpiewał duchem, będę też śpiewał rozumem.  
(16) Stąd, jeśli będziesz błogosławił duchem, w jaki sposób, zajmujący miejsce prosty człowiek, powie na twoje dziękczynienie: „Amen”, skoro nie rozumie, co mówisz? (17) Ty wprawdzie pięknie dziękujesz, ale inny się nie buduje.  
(18) Dziękuję Bogu, że ja więcej, niż wy wszyscy, mówię innymi językami. (19) A w zborze wolę powiedzieć pięć słów za pomocą mojego rozumu, aby i innych pouczyć, niż dziesięć tysięcy słów w języku niezrozumiałym.  
(20) Bracia! Nie stawajcie się dziećmi w myśleniu, ale bądźcie niemowlętami w tym co złe; a w myśleniu stawajcie się dojrzali. (21) W Prawie jest napisane: W obcych językach i przez usta obcych będę mówić do tego ludu; ale i tak mnie nie usłuchają, mówi Pan.  
(22) Zatem inne języki są znakiem czy nie dla wierzących, czy raczej dla niewierzących; a prorokowanie czy nie dla niewierzących, czy raczej dla wierzących, (23) Jeżeli więc zszedłby się cały zbór na jedno miejsce, i wszyscy mówiliby innymi językami, a weszliby tam jacyś prości ludzie albo jacyś niewierzący, czy nie powiedzą, że szalejecie? (24) A jeśliby wszyscy prorokowali, a wszedłby ktoś niewierzący albo jakiś prosty człowiek, to jest przez wszystkich przekonywany, i przez wszystkich rozsądzany. (25) I tak sprawy ukryte w jego sercu stają się jawne, i tak padając na twarz, odda pokłon Bogu, oznajmiając, że prawdziwie Bóg jest w was.  
(26) Cóż więc, bracia? Gdy schodzicie się, każdy z was ma psalm, ma naukę, ma objawienie, ma inne języki, ma tłumaczenie; wszystko to niech się dzieje ku zbudowaniu.  
(27) Jeżeli ktoś mówi innym językiem, to niech mówią po kolei, dwóch lub najwięcej trzech, a jeden niech tłumaczy. (28) A jeżeli nie ma tłumacza, to niech milczy w zborze, a mówi sobie samemu i Bogu.  
 (29) Prorocy natomiast niech mówią dwaj albo trzej, a inni niech rozsądzają. (30) A jeżeli inny z siedzących otrzyma objawienie, ten pierwszy niech milczy. (31) Bo wszyscy możecie pojedynczo prorokować, aby wszyscy się uczyli i wszyscy doznawali zachęty.  
 (32) A duchy proroków są poddane prorokom; (33) Albowiem Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju.  
Jak we wszystkich zborach świętych, (34) kobiety wasze niech milczą w zborach; albowiem nie pozwala się im mówić, lecz mają być podporządkowane, tak jak mówi Prawo. (35) A jeśli chcą się czegoś nauczyć, niech pytają w domu swoich mężów, bo hańbiące dla kobiet jest mówić w zborze.  
(36) Czy od was wyszło Słowo Boże? Czy tylko do was jedynych przyszło?   
(37) Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem lub człowiekiem duchowym, niech poznaje dokładnie, że to, co wam piszę, są to polecenia Pana.  
(38) A jeśli ktoś tego nie uzna, niech nie jest uznany.   
(39) A tak, bracia, starajcie się usilnie, aby prorokować i nie zabraniajcie mówić innymi językami. (40) Wszystko niech się dzieje godnie i zgodnie z porządkiem.  

Wnioski:

  • aaaaa

 


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: 1kor14


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 lutego 2021 (poniedziałek), 14:26:26

Bóg powołuje do istnienia coś czego nie ma

Olek pokazał mi Rz 4:17 a tam pisze, że ...
Abraham uwierzył Bogu, który nie dość, że ożywia umarłych ale też powołuje do istnienia coś czego nie ma. 
Fajny jest Bóg.
Cały kawałek:
Rz 4:16-17 TPNT " (16) Dlatego z wiary dana była obietnica, aby była z łaski, i aby była zapewniona całemu potomstwu, nie tylko tym, którzy są z Prawa, ale i tym, którzy są z wiary Abrahama, ojca nas wszystkich, (17) Tak, jak jest napisane: Ojcem wielu narodów ustanowiłem cię przed Bogiem, któremu uwierzył, który ożywia umarłych, a to czego nie ma, powołuje by było."

 


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: rz4


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
12 lutego 2021 (piątek), 08:34:34

1J5:10

Na dziś trafił się trudny werset do zrozumienia i zapamiętania:

Kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo sam w sobie. Kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą, bo nie uwierzył w świadectwo, które Bóg złożył o swoim Synu.
(1J 5:10 tpnp)

W zasadzie to jest o Duchu Świętym, który jest dany ludziom, którzy uwierzyli Panu Jezusowi. Bo to Duch Święty sprawia, że wierzący Jezusowi wiedzą a nie wierzą. Wiedzą, bo mają coś w środku, mają to sami w sobie.

Ale jest też o ludziach, którzy nie wierzą Bogu. No i o grzechu przeciwko Duchowi Świętemu, który jak wiemy (Mt 12:31-32) nie może być odpuszczony.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: 1j, 1j5, trójca, dogmat o trójcy świętej


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
18 stycznia 2021 (poniedziałek), 14:15:15

Śniadania z Salomonem, Księga przysłów, '2021

Znowu zaczęliśmy pracę nad tą księgą. Jeden rozdział tygodniowo. To już drugie podejście, pierwsze było gdzieś w 2018/2019 chyba.

Tu składnica plików.


Kategorie: _blog, biblia, Śniadania z salomonem


Słowa kluczowe: śniadanie z salomonem, przypowieści


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 stycznia 2021 (czwartek), 22:45:45

Materiały do studium Pierwszego listu apostoła Piotra (1P - składnica)

Wstęp

Pewnego dnia rano, w trakcie EnglishCamp w Kiczycach przeczytałem sobie w dobrym tempie ten list, zauważyłem stopniowanie, schodki... przeczytałem jeszcze raz w Wordzie dzieląc na części. I to było odkrycie. Ten list ma strukturę schodkową. Super! Muszę nad nim popracować.

Potem przeczytałem to dość dokładnie z mamą Piotra i było to dla nas pożyteczne. A potem ...

Historia pracy

  • 17 lipca 2018 - Kiczyce, H20, EngliszKamp
  • sierpień, wrzesień 2018 praca w Klaudią i z Piotrem
    • -> o tym jest chyba notka
  • było to jeszcze czytane  w Krakowie
  • marzec 2020 - wracam do tej pracy bo jest taka potrzeba w KFC
  • 7 stycznia 2021 - u Krzysia sobie czytamy.
  • maj 2021 - z grupą IPP KTW w Chorzowie pracujemy nad tekstem. -> jest do tego plik DOCX

Załączniki:

  • notatki z tej pracy w kolejnych plikach DOCX
  • pliki źródłowe, gołe teksty tego listu, przekład UBG i EIB w postaci plików HTML i DOCX

 


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: 1P


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:1
17 grudnia 2020 (czwartek), 20:05:05

Umiłowali bowiem bardziej chwałę ludzką

Ważne cytaty:

J 5:44: [ Jezus powiedział do żydów ]: Jakże możecie wierzyć wy, którzy nawzajem od siebie przyjmujecie chwałę, a nie szukacie chwały pochodzącej od tego, który jedynie jest Bogiem?

I jeszcze:

J 12:42n: Wielu członków Rady [ Sanhedrynu ] uwierzyło w Niego [ Jezusa ], ale gwoli faryzeuszów nie wyznawali swej wiary, żeby nie zostali wyłączeni z synagogi; Umiłowali bowiem bardziej chwałę ludzką niż chwałę Bożą.

Wniosek: Nie przesadzajmy z chwaleniem (pochwalaniem) się.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: chwała ludzka, pycha


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:1
2 listopada 2020 (poniedziałek), 10:04:04

Robota Ducha Świętego

Na podstawie fragmentu ewangelii Jana można przeanalizować co Duch Święty robi w świecie, co w kościele, a co w niebie.

J 16:7-15 TPNT

 (J16:7) Lecz ja wam mówię prawdę: Pożyteczniej jest dla was, abym ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Opiekun nie przyjdzie do was; ale jeśli odejdę, poślę Go do was. (8) A On, gdy przyjdzie, wykaże, że świat jest w błędzie odnośnie grzechu i odnośnie sprawiedliwości, i odnośnie sądu; (9) Odnośnie grzechu, gdyż prawdziwie nie uwierzyli we mnie; (10) Odnośnie sprawiedliwości także, gdyż idę do Ojca mojego i już mnie nie ujrzycie; (11) Odnośnie sądu natomiast, bo przywódca tego świata jest osądzony. (12) Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale teraz nie możecie tego znieść. (13) Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę; bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, mówić będzie i oznajmi wam o tym, co ma nadejść. (14) On mnie otoczy chwałą, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi. (15) Wszystko, to co ma Ojciec, jest moje; dlatego powiedziałem, że z mego weźmie, i wam oznajmi."

 

  1. W Świecie Duch Święty wykaże, że świat jest w błędzie:
    1. odnośnie grzechu,
    2. odnośnie sprawiedliwości,
    3. odnośnie sądu/
  2. Uczniów wprowadzi we wszelką prawdę,
  3. Uczniom mówić będzie co usłyszy,
  4. Uczniom oznajmi nam co ma nadejść.
  5. Wszędzie otoczy Jezusa chwalą.

UBG

(J 16:7-15) Lecz ja mówię wam prawdę: Pożyteczniej jest dla was, abym odszedł. Jeśli bowiem nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, a jeśli odejdę, poślę go do was. (8) A gdy on przyjdzie, będzie przekonywał świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. (9) O grzechu, mówię, bo nie uwierzyli we mnie.(10) O sprawiedliwości, bo idę do mego Ojca i już więcej mnie nie zobaczycie. (11) A o sądzie, bo władca tego świata już jest osądzony. (12) Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale teraz nie możecie tego znieść.(13) Lecz gdy przyjdzie on, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy. (14) On mnie uwielbi, bo weźmie z mojego i wam oznajmi. (15) Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że weźmie z mojego i wam oznajmi.

BT

(J 16:7-15 BT5) Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, to poślę Go do was. (8) On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. (9) O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; (10) o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; (11) wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony. (12)Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. (13) Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. (14) On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. (15) Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi."

 

 


Kategorie: _blog, biblia, teologia, lekcja


Słowa kluczowe: duch święty, objawienie, sąd, sprawiedliwość, grzech


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 października 2020 (niedziela), 22:12:12

Rz5:1 - czy tłumaczenie BT jest tu błędne

Dialog z Ariuszem o wersecie Rz5:1

WA> Uwaga, uwaga - będzie trudniej. Do J5:24, Ap20:6 i Ef 1:13 dokładam jeszcze Rz 5:1. Uważam, że powinniście wszyscy ten wers znać i wiedzieć na czym polega błąd w tłumaczeniu tego wersetu w wersji BT.

AK: To nie jest błąd w tłumaczeniu, tylko różnica w rękopisach.
Jedne mają "mamy pokój", inne "miejmy pokój", stąd w BT "zachowajmy"
W greckim to
εχωμεν,
έχομεν.
Jest różnica tylko jednej litery, a oba czyta się tak samo: echomen.
O pomyłkę nietrudno.
To nie błąd w BT, tylko któryś kopista greckiego NT się pomylił.Pytanie, który się pomylił, a który nie jest nieroztrzygnięte.

I mogę się dziś pięknie z Ariuszem nie zgodzić uważając, że w BT to błąd i to bynajmniej nie kopisty (znaczy się jego tez) ale przede wszystkim tłumaczy i redaktorów BT.

Dlaczego tak uważam:
#1. Zobaczcie, że proces tłumaczenia Biblii różni się od tłumaczenie faktury, umowy lub książki. Czym? Ano tym, że tłumacz faktury ma przed oczami jednoznaczną fakturę, a tłumacz Biblii ma świadomość, że istnieje 25 tysięcy rękopisów lepszych lub gorszych, że sam ich nigdy nie zobaczy, ale Tekst Krytyczny, z którego tłumaczy zaznacza co ważniejsze warianty komentując: ten rękopis ma εχωμεν a ten ma έχομεν.

Tłumacz musi więc najpierw stworzyć w swojej głowie (albo notatkach) swój tekst grecki (lub hebrajski), i nawet jeżeli przyjmuje uzgodniony przez wydawców oryginału tekst, to odpowiedzialność jest jego - wszak ma przy każdym słowie gwiazdkę *) a na dole krytykę.

Tak więc odpowiedzialność tłumacza za wybór tego lub tego wariantu jest. I co ma wybrać? O tym dalej.

#2. Każdy tekst jest w kontekście i jeżeli coś jest wątpliwe - tak ja tu: εχωμεν, έχομεν czyli "mamy pokój" lub "miejmy pokój" to kontekst to pomoże nam wyjaśnić.

A jaki jest kontekst? Czytajmy: "Usprawiedliwieni przeto (tpnp: będąc więc uznani za sprawiedliwych) z wiary mamy / miejmy pokój z Bogiem", a więc usprawiedliwienie jest opisane w czasie przeszłym, dokonanym. Jak więc posiadanie pokoju, które jest skutkiem usprawiedliwienia ma być niedokonane?

Tłumacz powinien więc wybrać wariant spójny a nie tworzyć niespójność wypowiedzi.

#3. I jeszcze kontekst dalszy:
5:3 - otrzymaliśmy - forma dokonana.
5:5 - Ducha Świętego, który został nam dany - czas przeszły
5:8 - Jezus umarł za nas gdy byliśmy grzesznikami
5:10 - I to jest najważniejsze: zostalismy pojednani z Bogiem - powtórzenie myśli.

Cały ten kawałek jest zapewnienie o stanie pokoju z Bogiem, a nie apelem o dobrze zachowania. Wybór przez tłumacza formy niedokonanej odbieram więc jak zafałszowanie myśli.

#4. Kontekst jeszcze szerszy? O czym jest końcówka rozdziału 3? O dokonany pojednaniu. O czym rozdział 4? O wierze Abrajama, który uznany jest za sprawiedliwego. O czym rozdział 6? O tym, że prawo nie może oskarżać a w 6:23 potórzenie myśli o pojednaniu,

Kontekst wskazuje, że ..... więc uważam, że tłumacze BT popełniają błąd.

#5. Kontekst księgi? O czym jest List do Rzymian? O dokonanym zbawieniu i konsekwencjach, które mają się przełożyć na nasze życie.

I koniec - więc powtarzam tezę: tłumacze BT się mylą.

No i to by było na tyle. Mogłem się dziś pięknie z Ariuszem niezgodzić.

A teraz pytanie:
#1. Czy to co napisałem jest czytelne i jasne, czy może coś wyjaśnić?
#2. Kto z Was pamięta już Rz 5:1, bo wiem, że niektórzy już na lodówce sobie karteczkę powiesili, więc się uczą.

Wojtek


Dodatki

Fotki z Biblii Tysiąclecia i Nestle-Alanda 28

- εχωμεν

- έχομεν

Rz5-1-BT

 

Rz5-1-BT-przypis

 

Rz5-1-NA28

 

Rz5-1-NA28-przypis

 

W kodeksie synajskim

 


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: rz5, rz5:1, usprawiedliwienie, pokój z Bogiem


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 października 2020 (sobota), 11:40:40

J5:24

Dziś wpisałem to w PowerPointa.

Slajd08

Slajd01

Slajd02

Slajd03

Slajd04

Uwaga, uwaga - Przekład Biblii Tysiącleciama tu błąd: powinno być " ...wierzy TEMU, który …" a nie "w Temu …"

Slajd05

Slajd06

Slajd07

 


Kategorie: _blog, biblia, ewangelia


Słowa kluczowe: J5:24, j5, życie wieczne, sąd ostateczny, życie, amen


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (2)

wojtek, October 13, 2020 17:20 Skomentuj komentarz


Przekład Biblii Tysiąclecia ma tu błąd: powinno być "kto ...wierzy TEMU, który …" a nie "kto wierzy w TEGO"

wojtek, October 27, 2021 17:34 Skomentuj komentarz


A Pan Jezus też się w tej sprawie wypowiedział. 

Określił dwa warunki:

1. Kto słucha głodu Jezusa.
2. Kto wierzy Bogu, który go posłał.

A potem uroczyście zapewnił, że kogoś kto je spełnia spotkają trzy konsekwencje:
1. Ten ktoś ma życie wieczne (już ma z nie będzie miał).
2. Ten ktoś nie idzie na sąd (niektórzy tłumaczą, że nie idzie na potępienie).
3. Ten ktoś ze śmierci przeszedł (czas przeszły, forma dokonana) do życia.

Tak zapisał to uczeń Pana, Jan w rozdziale 5 swojej historii o Jezusie.

Skomentuj notkę
7 sierpnia 2020 (piątek), 10:18:18

Studium Księgi Powtórzonego Prawa z IPP KTW 2H2020 - materiały

Wg Wiki w sierpniu 2020

Treść Księgi Powtórzonego Prawa

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium, ipp ktw


Słowa kluczowe: pwt, 5m, ipp ktw


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
2 sierpnia 2020 (niedziela), 15:28:28

WIzje (Dan 10, 11, 12)

Uwagi:

  • Czytane na spotkaniu IPP-KTW 2 sierpnia 2020
  • zakończenie Księgi Daniela, choć jeszcze by się przydało podsumowanie.

 

ToDo

  • Dopasować: J 5:26-27 tpnt "(26) Bo jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak i dał Synowi, aby miał życie sam w sobie. (27) I dał Mu władzę i prawo sprawowania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym."

 

Treść  Dn 10-11 bt5 Komentarz 
( Dn 10:1nn bt5) W trzecim roku [panowania] króla perskiego, Cyrusa, Danielowi, któremu nadano imię Belteszassar, zostało objawione słowo, słowo niezawodne: wielka wojna.  
On przeniknął słowo i zrozumiał widzenie.  
(2) W tamtych czasach spędziłem ja, Daniel, całe trzy tygodnie w smutku. (3) Nie jadłem wybornych potraw, nie brałem do ust ani mięsa, ani wina, nie namaszczałem się też aż do końca trzeciego tygodnia. (4) Dnia dwudziestego czwartego, pierwszego miesiąca, gdy znajdowałem się nad brzegiem Wielkiej Rzeki, to jest nad Tygrysem (5) podniosłem oczy i patrzyłem:
  • 3*7 = 21 dni postu
  • 24 pierwszego miesiąca
Oto [stał tam] pewien człowiek ubrany w lniane szaty, a jego biodra były przepasane czystym złotem, (6)ciało zaś jego było podobne do złocistego topazu, jego oblicze do blasku błyskawicy, oczy jego były jak pochodnie ogniste, jego ramiona i nogi jak błysk polerowanej miedzi, a jego głos jak głos tłumu.
  • Człowiek #1, opis:
    • ubrany w lniane szaty
    • jego biodra były przepasane czystym złotem
    • ciało jego było podobne do złocistego topazu
    • oblicze do blasku błyskawicy
    • oczy jego były jak pochodnie ogniste
    • ramiona i nogi jak błysk polerowanej miedzi
    • głos jak głos tłumu.

(7) Ja, Daniel, oglądałem tylko sam widzenie, a ludzie, którzy byli ze mną, nie oglądali widzenia, ogarnęło ich jednak wielkie przerażenie, tak że uciekli, by się ukryć.

 

(8) Tylko ja sam pozostałem, by oglądać to wielkie widzenie, lecz nie miałem siły, zmieniłem się na twarzy, opadłem z sił.

 
(9) Wtedy usłyszałem dźwięk jego słów, i na dźwięk jego słów upadłem oszołomiony twarzą ku ziemi. (10) Ale oto dotknęła mnie ręka i wprawiła w drżenie moje kolana i dłonie moich rąk.
  • Na dziwię słów Człowieka #1 Daniel pada oszołomiony.
  • Ktoś go dotknął ręką.

(11) I rzekł do mnie: Danielu, mężu umiłowany! Uważaj na słowa, które mówię, i wstań, ponieważ teraz wysłano mnie do ciebie. Gdy on mówił do mnie te słowa, drżąc, powstałem.

(12) Powiedział więc do mnie: „Nie bój się, Danielu! Od pierwszego bowiem dnia, kiedy starałeś się usilnie zrozumieć i upokorzyć przed Bogiem, słowa twoje zostały wysłuchane; ja zaś przybyłem z powodu twoich słów.

  • Ktoś (Człowiek #1) rzekł do Daniela:
    • nie bój się
    • to, że starasz się zrozumieć i upokorzyć przed Bogiem ma znaczenie
    • Bóg wysłuchał słów Daniela
    • Człowiek #1 przybył z powodu słów Daniela
(13) Lecz książę królestwa Persów sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni. Wtedy przybył mi z pomocą Michał, jeden z pierwszych książąt. Pozostawiłem go tam przy królach Persów. (14) Przyszedłem, by zapewnić ci zrozumienie tego, co spotka twój naród przy końcu dni; bo to widzenie odnosi się do tych dni”.
  • #książę królestwa Persów sprzeciwiał się Człowiekowi #1 - kto to?
  • Michał, jeden z pierwszych książąt
  • Człowiek #1 zostawia Michała przy królach Persów
  • Cel przybycia Człowieka #1 jest zapewnienie zrozumienia tego co spotka naród żydowski przy końcu dni
  • całe to widzenie odnosić się do dni ostatnich.
(15) Gdy on jeszcze mówił do mnie te słowa, padłem twarzą ku ziemi i oniemiałem. (16) A oto jakby postać ludzka dotknęła moich warg. Otworzyłem więc usta i mówiłem do tego, który stał przede mną: Panie mój, od tego widzenia chwyciły mnie boleści i opadłem z sił. (17) Jakże więc może sługa mojego pana mówić tu z panem moim, skoro nie mam teraz siły i brak mi tchu?
  •  #postać ludzka - dotyka warg Daniela
  • Daniel stwierdza, że to widzenie go mocno dotyka.
(18) Powtórnie dotknął mnie ten, który podobny był do człowieka, umacniając mnie. Drugie wsparcie w postaci dotknięcia #postaci ludzkiej
(19) Potem powiedział: Nie lękaj się, mężu umiłowany! Pokój z tobą! Bądź pełen mocy!   
Gdy on jeszcze rozmawiał ze mną, nabrałem sił i powiedziałem: Niech mój pan mówi, bo mnie wzmocniłeś. Wzmocnienie zadziałało, Daniel może i chce słuchać.
 (20) I powiedział: Czy wiesz, dlaczego przyszedłem do ciebie? Teraz muszę znów walczyć z księciem Persów, a gdy skończę, wówczas nadejdzie książę Jawanu
  • #książę Persów, potem książę Jawanu (Grecji)
(21) Jednak oznajmię tobie to, co zostało napisane w Księdze Prawdy.
  • #Księga Prawdy - co to?
Nikt zaś nie może mi skutecznie pomóc przeciw nim z wyjątkiem waszego księcia, Michała,(Dn 11:1nn bt5) [który] od pierwszego roku [panowania] Dariusza Meda stanowi dla mnie umocnienie i obronę.

BT: Michał może skutecznie pomóc #Człowiekowie #1 ale wg tekstu hebrajskiego jest na opak, Człowiek #1 skutecznie pomaga Michałowi. 

Pewnie BT poprawia za LXX

(2) Teraz oznajmię ci prawdę. Powstanie jeszcze trzech królów w Persji, a czwarty zdobędzie większe bogactwa niż wszyscy. A gdy stanie się potężny z powodu swego bogactwa, poderwie wszystkich przeciw królestwu Jawanu.
  • #trzech królów a nawet czterech
  • ten czwarty król Persji wystąpi przeciwko Grekom
 (3) Wtedy wystąpi potężny król i będzie panował nad wielkim królestwem, postępując według swego upodobania.
  • #potężny król - co postępuje wg swojego upodobania
  • Opis:
    • jego państwo upadnie
    • zostanie podzielone na cztery (wiatry?) nie dla potomków
(4) Gdy tylko on wystąpi, jego państwo upadnie i zostanie podzielone na cztery wiatry nieba, jednak nie między jego potomków. Nie będą nim rządzić, tak jak on rządził, ponieważ jego królestwo zostanie zniszczone i przypadnie w udziale nie im, lecz innym.
 
(5) A król południa się wzmocni, lecz jeden z jego książąt przewyższy go siłą i zapanuje nad państwem większym niż jego własne.
  • #król południa
  • Opis
    • jeden z jego książąt przewyższy go siłą i …..
(6) Po kilku latach połączą się oni, i córka króla południa przybędzie do króla północy, by dopełnić ugody. Lecz moc jego ramienia nie będzie trwała, a jego potomstwo nie utrzyma się. Zostaną wydani, ona, ci, którzy ją popierają, jej dziecko i jego opiekun. W owych czasach (7) powstanie na jego miejsce odrośl z jej korzenia i wyruszy przeciw wojsku, wkroczy do twierdzy króla północy, będzie rządził nimi i wzmocni się. (8) Zabierze także do Egiptu ich bogów wraz z ich podobiznami, wraz z ich drogocennymi przedmiotami oraz srebro i złoto. Następnie odstąpi od króla północy na szereg lat. (9) Ten zaś wkroczy do państwa króla południa, lecz wróci do swego kraju. (10)Jego synowie uzbroją się i zgromadzą wielkie mnóstwo wojska. On zaś nadejdzie z siłą, natrze i pójdzie naprzód; powstanie i dotrze aż do jego twierdzy. (11) Król zaś południa zapłonie gniewem i wyruszy, by walczyć z królem północy, który przeciwstawi mu wielkie mnóstwo; jednak mnóstwo to wpadnie w jego ręce. (12) Mnóstwo to zostanie zniszczone, a serce króla pychą się uniesie. Powali dziesiątki tysięcy, lecz nie umocni się. (13) I znów powstanie król północy i wystawi większe mnóstwo niż poprzednio, a po pewnym czasie wyruszy z mocą i wielkim wojskiem oraz taborem.
  • #król północy
(14) W owych czasach wielu wystąpi przeciw królowi południa. Synowie zaś gwałtowników spośród twego ludu powstaną, by dopełnić widzenia, ale upadną. (15) A król północy nadciągnie i usypie wał, i zdobędzie warowne miasto. Siły zaś południa nie wytrzymają, a doborowe wojsko nie będzie miało sił, by stawić opór. (16) Tego, który wyjdzie przeciw niemu, traktować będzie według swej woli, i nikt nie zdoła mu się przeciwstawić; utrzyma się we wspaniałym kraju, a ręka jego [posieje] spustoszenie. (17) I będzie się usilnie starał zdobyć całe jego królestwo; potem zawrze z nim ugodę, dając mu jedną z kobiet, by królestwo zniszczyć. Ale nie dokona tego, nie uda mu się to. (18) Zwróci więc swój wzrok ku wyspom i zdobędzie ich wiele. Ale pewien wódz położy kres wyrządzonej mu zniewadze, tak że tamten nie będzie mógł mu odpowiedzieć zniewagą.  
(19) Potem zwróci wzrok ku twierdzom swego kraju; zachwieje się jednak, upadnie i zniknie bez śladu. (20) Na jego miejsce wystąpi ten, który pośle poborcę daniny do pięknego królestwa, ale po kilku dniach zostanie obalony, choć nie publicznie ani w wyniku wojny. (21) Po nim zaś wystąpi ten, którym wzgardzono i nie dano mu królewskiej godności. Nadejdzie potajemnie i przez intrygi opanuje królestwo. (22) Wojsko poniesie porażkę, a także i wódz przymierza. (23) Od chwili zawarcia przymierza z nim będzie postępował zdradliwie, natrze i z garstką ludzi okaże się mocny. (24) Niespodzianie wkroczy do najbogatszych krain i będzie czynił to, czego nie czynili ani jego ojciec, ani przodkowie. Łupy, zdobycze i mienie rozdzieli między nich. Będzie obmyślał plany przeciw warowniom, ale tylko do czasu. (25) Będzie pobudzał swą siłę i serce przeciw królowi południa z wielką mocą. Król zaś południa będzie się zbroił na wojnę, zbierając wielkie i potężne wojsko, ale nie zazna powodzenia, ponieważ będą knuć złe zamysły przeciw niemu.  
 (26) Ci, którzy jedli z jego stołu, zmiażdżą go, a wojsko jego ulegnie rozproszeniu i wielu padnie zabitych. (27) Obaj zaś królowie, mając serca skłonne do złego, przy jednym stole będą mówić kłamstwo, nie osiągną jednak nic, ponieważ nie nadszedł jeszcze kres ustalonego czasu. (28) Powróci więc on do swego kraju z wielkim łupem, a jego serce będzie przeciwne świętemu przymierzu; będzie działał i wróci do swego kraju.  
(29) Gdy nadejdzie czas, wkroczy znów do kraju południowego, lecz nie powiedzie mu się za drugim razem, tak jak poprzednio.  
 (30) Wystąpią przeciw niemu okręty Kittim; popadnie w rozterkę i zawróci, pełen gniewu przeciw świętemu przymierzu. I znów zwróci uwagę na tych, co opuścili święte przymierze. (31) Wojsko jego wystąpi, by zbezcześcić świątynię-twierdzę, wstrzymają stałą ofiarę i uczynią tam ohydę ziejącą pustką. (32) Tych zaś, co łamią przymierze, nakłoni do przewrotności pochlebstwami; jednak ludzie, którzy znają swego Boga, wytrwają i będą działali.  
(33) Mędrcy spośród ludu pouczą wielu, polegną jednakże od miecza i ognia, w więzieniach i wskutek łupiestwa - ale tylko do czasu. (34) Gdy oni będą upadać, nieliczni pośpieszą im z pomocą, a wielu przyłączy się do nich podstępnie. (35) Spośród mędrców niektórzy upadną, by dokonało się wśród nich oczyszczenie, obmycie i wybielenie na czas ostateczny - potrwa to jeszcze do ustalonego czasu.  
(36) Król będzie działał według swego upodobania; będzie się wynosił i wywyższał ponad wszystkich bogów. Przeciw Bogu będzie mówił rzeczy dziwne i dozna powodzenia, aż się dopełni gniew, to bowiem, co zostało postanowione, dokona się. (37) Nie będzie czcił bogów swoich przodków; ani ulubieńca kobiet, ani żadnego innego boga nie będzie poważał. Ponad wszystkich będzie się wywyższał. (38) Zamiast tego będzie czcił boga twierdz; boga, którego nie znali jego przodkowie, będzie czcił złotem i srebrem, drogimi kamieniami i kosztownościami.  
   
   
   
(39) Wystąpi przeciw warownym zamkom z cudzym bogiem; tych zaś, którzy go uznają, obdarzy zaszczytami, czyniąc ich władcami nad wieloma, a jako zapłatę będzie rozdzielał ziemię. (40) A w czasie ostatnim zetrze się z nim król z południa. Król z północy uderzy na niego rydwanami, jazdą i licznymi okrętami. Wkroczy do krajów, zaleje je i przejdzie. (41) Wkroczy następnie do wspaniałego kraju, a wielu polegnie. Te tylko [kraje] ujdą jego ręki: Edom, Moab i główna część Ammonitów. (42) Wyciągnie rękę po kraje; nie zdoła ujść ziemia egipska. (43) Stanie się panem skarbów złota i srebra oraz wszystkich kosztowności egipskich; Libijczycy i Kuszyci będą szli za nim. (44) Wieści ze wschodu i północy napełnią go przerażeniem; wyprawi się więc z wielkim gniewem, by wielu zgładzić i zgubić. (45) Rozbije namioty swojej kwatery między morzem i górą świętej wspaniałości. Dojdzie do swego końca, ale nikt mu nie przyjdzie z pomocą.  
   
 (Dn 12:1nn bt5) W owym czasie wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu.  
Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej.  
W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze.  
(2) Wielu zaś, co śpi w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie.  
 (3) Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki i na zawsze. ?? pozycja uczniów czyniących uczniów???
   
 (4) Ty jednak, Danielu, ukryj słowa i zapieczętuj księgę aż do czasów ostatecznych. Wielu będzie dociekało, by pomnożyła się wiedza.  
(5) Wtedy ja, Daniel, ujrzałem, jak dwóch innych [ludzi] stało, jeden na brzegu po tej stronie rzeki, drugi na brzegu po tamtej stronie rzeki.  
(6) Powiedziałem do męża ubranego w lniane szaty i znajdującego się nad wodami rzeki: Jak długo jeszcze do końca tych przedziwnych rzeczy?  
 (7) I usłyszałem męża ubranego w lniane szaty i znajdującego się nad wodami rzeki. Podniósł on prawą i lewą rękę do nieba i przysiągł na Tego, który żyje wiecznie: „Do czasu, czasów i połowy [czasu]. To wszystko dokona się, kiedy dobiegnie końca moc niszczyciela świętego narodu”.  
(8) Ja wprawdzie usłyszałem, lecz nie zrozumiałem; powiedziałem więc: Panie, jaki będzie ostateczny koniec tego?  
(9) On zaś odpowiedział: Idź, Danielu, bo słowa zostały ukryte i obłożone pieczęciami aż do końca czasu.  
(10) Wielu zostanie poddanych oczyszczeniu, wybieleniu, wypróbowaniu, ale przewrotni będą postępować przewrotnie i żaden z przewrotnych nie zrozumie tego, lecz roztropni zrozumieją.  
(11) A od czasu, gdy zostanie zniesiona codzienna ofiara i zapanuje ohyda ziejąca pustką, [upłynie] tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni.  
 (12) Szczęśliwy ten, który dotrwa i doczeka tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni.  
(13) Ty zaś idź i zażywaj spoczynku, a powstaniesz, by [otrzymać] swój los przy końcu dni.  

 

 

 


Kategorie: _blog, teologia / biblia, biblia / studia, księga daniela '2020


Słowa kluczowe: daniel, prorok daniel, księga daniela, dan10, dan11, dan12


Komentarze: (2)

Mat(W71), August 20, 2020 20:38 Skomentuj komentarz


Komentarz zgodny z tematem (ale treści nie czytałem)

Myśl powstała przed chwilą, jeżeli ma sens, szczególnie w kontekście ostatnich zdarzeń to proszę o komentarz:

Boski promień 3R (D) koleruje, a być może równa się 12 promieniom kosmicznym. W kontekście 7 promieni o których dowiedziałem się przed chwilą. ;D Pozdro

Mat(W71), August 20, 2020 20:52 Skomentuj komentarz


Po przeczytaniu powyższego fragmentu, a w szczególności tej jego części: "On zaś odpowiedział: Idź, Danielu, bo słowa zostały ukryte i obłożone pieczęciami aż do końca czasu. (10) Wielu zostanie poddanych oczyszczeniu, wybieleniu, wypróbowaniu, ale przewrotni będą postępować przewrotnie i żaden z przewrotnych nie zrozumie tego, lecz roztropni zrozumieją", zdarzenia bieżące, liczbę osób komentujących Twoje notki, wykluczam przypadkowość, która mogła mnie tu potencjalnie sprowadzić. Pozdro polecam piosenke https://www.youtube.com/watch?v=QRv-RqwSTbo

Skomentuj notkę
21 lipca 2020 (wtorek), 19:00:00

Urlopowe Studium Jana, rodziały 1-3

W tabelce, jak ostatnio zwykle. Jest tu też nieco o Janie Chrzicielu

 

J 1:1nn tpnt Analiza

Prolog

 

(1) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. (2) Ono było na początku u Boga. (3) Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.

(4) W Nim było życie, a życie było światłem ludzi.

(5) A światło świeci w ciemności, a ciemność Nim nie zawładnęła.

(6) Pojawił się człowiek posłany od Boga, na imię mu – Jan. (7) On przyszedł na świadectwo, by zaświadczyć o tym świetle, aby dzięki niemu wszyscy uwierzyli. (8) Nie był on światłem, ale jedynie miał zaświadczyć o tym świetle.

(9) Było prawdziwe światło, które oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat. (10) Na świecie był i świat przez Niego jest uczyniony; a świat Go nie poznał. (11) Do swojej własności przyszedł, a swoi Go nie przyjęli. (12) Tym jednak, którzy Go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Boga, to jest wierzącym w Jego imię. (13) Którzy zostali zrodzeni nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga. (14) A Słowo pełne łaski i prawdy, stało się ciałem i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę Jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca.

 

 

#Nowe Narodzenie -> .12 - Kto przyjął Słowo przyjęli ma prawo stać się dzieckiem Boga, wierzącym w Jego imię. (13) który został zrodzony nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga. I chodzi o inne narodzenie, nie z ciała.

Świadectwo Jana o Jezusie Mesjaszu

 
(15) Jan świadczył o Nim i głośno wołając, oświadczył: Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który przychodzi po mnie, istniał przede mną, bo wcześniej był niż ja. (16) A z Jego pełni my wszyscy wzięliśmy, i to łaskę za łaską.

 Jan o Jezusie

  • Jezus przychodzi po Janie, ale istniał przed nim (A przecież Jan urodził się wcześniej, i wiemy, że Elżbieta mama Jana wcześniej poczęła niż Marka -> Łk1:26)
  • z pełni Jezusa otrzymujemy łaskę za łaską.
(17) O ile bowiem Prawo zostało dane przez Mojżesza, o tyle łaska i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa.
  • Łaska i prawda stała się przez Jezusa
    • Łaska bo … ???
    • Prawa, bo Jezus będąc Słowem stwarzającym staje się też Słowem opisującym, czyli prawdą. 
(18) Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, Ten nam o Nim opowiedział.
  • Jezus jest w łonie Ojca.
  • Jezus nam o Ojcu opowiedział.

Świadectwo Jana o sobie

 

(19) A takie jest świadectwo Jana, gdy posłali Żydzi z Jerozolimy kapłanów i lewitów, aby go zapytać:

- Kim ty jesteś?

(20) I wyznał, a nie zaprzeczył, mówiąc:

- Ja nie jestem Mesjaszem.

(21) I pytali go:

- Kim więc? Czy ty jesteś Eliaszem?

A on odpowiedział:

- Nie jestem.

- Czy ty jesteś tym prorokiem?

I odpowiedział:

- Nie.

 

 

Pytania do Jana:

- czy ty jesteś tym prorokiem? tzn. którym? O co oni pytali?

- czyli Żydzi czekali na jakiegoś proroka, Pwp 18:15-18, Mal 3:23

 

(22) Powiedzieli wtedy do niego:

- Kim więc jesteś, żebyśmy dali odpowiedź tym, którzy nas posłali. Co mówisz o sobie?

(23) Powiedział:

- Ja jestem głosem wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pana, jak powiedział prorok Izajasz.

 

(24) A ci, którzy zostali wysłani, byli z faryzeuszów. (25) I pytali go, i powiedzieli mu:

- Czemu więc chrzcisz, jeżeli ty nie jesteś Mesjaszem, ani Eliaszem, ani tym prorokiem?

(26) Jan odpowiedział im, mówiąc:

- Ja chrzczę w wodzie; ale pośrodku was stanął Ten, którego wy nie znacie. (27) To jest Ten, który przychodzi po mnie, On istniał przede mną, któremu ja nie jestem godny, by rozwiązać rzemyk u Jego sandała.

 
(28) To działo się w Betabarze za Jordanem, gdzie Jan chrzcił.  

Jezus u Jana

 

(29) A nazajutrz, Jan ujrzał idącego do niego Jezusa i powiedział:

- Oto Baranek Boży, który zabiera grzech świata. (30) To jest Ten, o którym ja powiedziałem: Za mną idzie mąż, który istniał przede mną, bo wcześniej był niż ja. (31) A ja Go wcześniej nie znałem. Ja dlatego przyszedłem chrzcząc w wodzie, aby On został ukazany Izraelowi.

Jezus -> #Baranek Boży, który zabiera grzech świata.

 

Znak proroczy - chrzest janowy jest po to aby ukazać Jezusa Izraelowi.

(32) A Jan poświadczył, mówiąc:

- Widziałem Ducha zstępującego jakby gołębica z nieba, i pozostał na Nim. (33) A ja Go nie poznałem; lecz Ten, który mnie posłał, bym chrzcił w wodzie, Ten mi powiedział: Jeśli ujrzysz kogoś, na którego zstępuje i pozostaje na nim Duch, to jest Ten, który chrzci w Duchu Świętym. (34) A ja widziałem i zaświadczyłem, że Ten jest Synem Bożym.

 

- #chrzest w Duchu Świętym

 

O Jezusie:

  1. zstąpił na niego i pozostał na nim Duch
  2. Będzie chrzcił Duchem Świętym
  3. Jest Synem Bożym
  4. ten jest Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata

(35) Nazajutrz ponownie stał Jan i dwaj z jego uczniów. (36) A przypatrując się przechodzącemu Jezusowi, powiedział:

- Oto Baranek Boży.

Kolejny element świadectwa Jana o Jezusie -> #Baranek Boży

Uczniowie Jana podejmują decyzje pójścia za Jezusa

.35-> #Baranek Boży

 (37) I usłyszeli go ci dwaj (#1, #2) uczniowie, gdy to mówił, i poszli za Jezusem. (38) A Jezus odwrócił się i ujrzał ich idących za sobą, i powiedział do nich:

- Czego szukacie?

A oni powiedzieli do Niego:

- Rabbi! Co znaczy w tłumaczeniu – Nauczycielu – gdzie mieszkasz?

(39) Powiedział im:

- Chodźcie, a zobaczycie.

Przyszli i zobaczyli, gdzie mieszkał, i tego dnia pozostali u Niego; a było około dziesiątej godziny.

 

 (40) Jednym z tych dwóch (#1, #2) , którzy to słyszeli od Jana i którzy podążali za Nim, był Andrzej (#1), brat Szymona Piotra. (41) Ten najpierw odszukał Szymona (#3), swojego brata i powiedział mu:

- Znaleźliśmy Mesjasza, co tłumaczy się – Pomazańca.

(42) I przyprowadził go (#3) do Jezusa. A Jezus przyjrzawszy się mu, powiedział:

- Ty jesteś Szymon, syn Jonasza; ty będziesz nazwany Kefas, co tłumaczy się – Piotr (#3).

(43) Nazajutrz chciał Jezus udać się do Galilei i znalazł Filipa (#4), i powiedział mu:

- Pójdź za mną.

(44) A Filip był z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra. (45) Filip odnalazł Natanaela (#5) i powiedział mu:

- Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy, Jezusa, syna Józefa z Nazaretu.

(46) I powiedział mu Natanael:

- Czy z Nazaretu może być coś dobrego?

Filip na to:

- Chodź i zobacz!

(47) Gdy Jezus ujrzał Natanaela idącego do Niego, powiedział o nim:

- Oto prawdziwie Izraelita, w którym nie ma podstępu.

(48) Natanael powiedział do Niego:

- Skąd mnie znasz?

W odpowiedzi, Jezus rzekł mu:

- Zanim zawołał cię Filip, widziałem cię, gdy byłeś pod figowcem.

(49) Wtedy Natanael (#5) powiedział do Niego:

- Rabbi! Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela.

(50) A Jezus powiedział do niego:

- Wierzysz dlatego, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod figowcem. Ujrzysz większe rzeczy niż te.

  1. Andrzej, brat Szymona Piotra
  2. ten drugi uczeń, którego imienia nie znamy, pewnie Jan
  3. Szymon Piotr nazwany Kefasem
  4. Filip
  5. Natanael

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Natanael o Jezusie w .49:

  1. Syn Boży
  2. Król Izraela

(51) I powiedział mu:

- Zaprawdę, zaprawdę mówię wam (#1, #2, #3, #4, #5): Od teraz ujrzycie otwarte niebo i aniołów Boga wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego.

  • Niebo otwarte
  • Aniołowie wstępujący i zstępujący na Syna Człowieczego.

Wesele w Kanie 

 

 (1) A trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam matka Jezusa. (2) Został też zaproszony na wesele Jezus i Jego uczniowie.

(3) A gdy zabrakło wina, powiedziała matka Jezusa do Niego:

- Nie mają wina.

(4) Jezus powiedział jej:

- Co mnie i tobie, kobieto? Jeszcze nie nadeszła moja godzina.

(5) Matka Jego powiedziała do sług:

- Cokolwiek wam powie, czyńcie.

(6) A było tam sześć stągwi kamiennych, postawionych według żydowskiego zwyczaju oczyszczenia, mieszczących w sobie każda po dwie lub trzy miary. (7) Jezus powiedział im:

- Napełnijcie te stągwie wodą. I napełnili je aż po brzegi. (8) I powiedział im: Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście wesela.

I zanieśli. (9) A gdy starosta wesela skosztował tej wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ona jest, lecz słudzy wiedzieli, ci co czerpali wodę – zawołał oblubieńca, (10) I powiedział do niego:

- Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy sobie podpiją, wtedy gorsze; ty zachowałeś dobre wino aż dotąd.

(11) Taki to pierwszy z cudownych znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej i tam ukazał swoją chwałę; a Jego uczniowie uwierzyli w Niego.

 

Kafarnaum

 
 (12) Potem zeszli do Kafarnaum, On sam, Jego matka, Jego bracia i Jego uczniowie; tam pozostali kilka dni;  

Jerozolima w czasie Paschy

 

(13) A była blisko Pascha żydowska; i Jezus wstąpił do Jerozolimy. (14) I znalazł w świątyni sprzedających woły, owce, gołębie i zajmujących swoje miejsca bankierów. (15) I uczynił bicz z powrozów, i wypędził wszystkich ze świątyni, także owce i woły, a bankierom porozsypywał monety i powywracał stoły, (16) A tym, co sprzedawali gołębie, powiedział:

- Zabierzcie je stąd, nie czyńcie domu Ojca mojego domem kupieckim.

(17) I przypomnieli sobie Jego uczniowie, że jest napisane: Gorliwość o Twój dom pochłonęła mnie.

(18) Wtedy Żydzi zwrócili się do Niego, mówiąc:

- Jakim znakiem dowiedziesz, że możesz to czynić?

(19) W odpowiedzi, Jezus rzekł im:

- Zburzcie tę świątynię, a ja wzniosę ją w trzy dni.

(20) Powiedzieli więc Żydzi:

- Tę świątynię budowano czterdzieści sześć lat, a Ty wzniesiesz ją w trzy dni?

(21) Ale On mówił o świątyni swojego ciała. (22) Gdy więc został wzbudzony z martwych, Jego uczniowie przypomnieli sobie, że im to mówił; i uwierzyli Pismu i słowu, które wypowiedział Jezus.

 

Jezus i ludzie w Jerozolimie

 
(23) A gdy był w Jerozolimie w święto Paschy, wielu uwierzyło w Jego imię, widząc cudowne znaki, które czynił. imię?

Jezus i ludzie

 
 (24) Ale Jezus nie powierzał im samego siebie, dlatego że On znał wszystkich, (25) I dlatego, że nie miał potrzeby, aby ktoś zaświadczył Mu o człowieku; albowiem sam wiedział, co jest w człowieku.  
(J 3:1nn tpnt 1:1) A był pewien człowiek wśród faryzeuszy o imieniu Nikodem, przywódca żydowski. (2) Ten przyszedł w nocy do Jezusa i powiedział do Niego:  

- Rabbi! Wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel bo nikt takich cudownych znaków czynić nie może, które Ty czynisz, gdyby Bóg z nim nie był.

(3) Jezus w odpowiedzi, rzekł mu:

- Zaprawdę, zaprawdę mówię ci: Jeśli ktoś nie zostanie zrodzony z góry, nie może zobaczyć Królestwa Bożego.

(4) Nikodem powiedział do Niego:

- Jak może człowiek zostać zrodzonym, będąc starcem? Nie może on powtórnie wejść do łona swojej matki i zostać zrodzonym.

(5) Jezus odpowiedział:

- Zaprawdę, zaprawdę mówię ci: Jeśli ktoś nie zostanie zrodzony z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. (6) Co jest zrodzone z ciała, jest ciałem, a co jest zrodzone z Ducha, jest duchem. (7) Nie dziw się, że ci powiedziałem, że konieczne jest, abyście zostali zrodzeni z góry. (8) Wiatr wieje gdzie chce i szum jego słyszysz, ale nie wiesz skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto jest zrodzony z Ducha.

(9) Nikodem w odpowiedzi, zapytał Go:

- Jak to się może stać?

(10) Jezus w odpowiedzi, rzekł mu:

- Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? (11) Zaprawdę, zaprawdę mówię ci, że co wiemy, to mówimy, i co widzieliśmy, o tym świadczymy, a naszego świadectwa nie przyjmujecie. (12) Jeśli nie wierzycie, gdy wam powiedziałem o sprawach ziemskich, to jak uwierzycie, jeśli mówiłbym wam o sprawach niebiańskich? (13) I nikt nie wstępuje do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie.
(14) I jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak właśnie musi zostać wywyższony Syn Człowieczy, (15) Aby każdy, wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie wieczne. (16) W ten właśnie sposób Bóg umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna, aby każdy, wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie wieczne. (17) Bo nie posłał Bóg swojego Syna na świat, aby sądził świat, lecz by świat został przez Niego zbawiony. (18) Wierzący w Niego, nie podlega osądzeniu; ale kto nie wierzy, już jest osądzony, dlatego że nie wierzy w imię jednorodzonego Syna Bożego. (19) To natomiast jest sąd, że światłość przyszła na świat, a ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światłość; bo ich czyny były złe. (20) Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie przychodzi do światłości, aby czyny jego nie zostały obnażone. (21) Lecz kto czyni prawdę, przychodzi do światłości, aby czyny jego zostały ujawnione, że są dokonane w Bogu.

 

 

 

 

 

#nowe narodzenie, #narodzenie z góry - J1:12 stali dziećmi Bożymi.

Nikodem -> J7:50 

Jezus w ziemi Judzkiej, info o Janie Chrzicielu

 
(22) Potem przyszedł Jezus i Jego uczniowie do ziemi judzkiej; i tam przebywał z nimi i chrzcił. (23) A chrzcił i Jan w Ainon, blisko Salim, bo było tam wiele wody, i ludzie przychodzili i byli chrzczeni. (24) Bo Jan jeszcze nie był wtrącony do więzienia.

Dwa chrzty:

  • chrzest janowy
  • chrzest uczniów Jezusa

Jan Chrzciciel i Żydzi w dyspucie o pozycji Jezusa

 

(25) Powstał więc spór między uczniami Jana a Żydami o oczyszczenie. (26) I przyszli do Jana, i powiedzieli do niego:

- Rabbi! Ten, który był z tobą za Jordanem, o którym ty zaświadczyłeś, Ten oto chrzci, i wszyscy przychodzą do Niego.

(27) Jan w odpowiedzi, rzekł:

- Nie może człowiek nic wziąć, jeśli nie byłoby mu to dane z nieba. (28) Wy sami mi poświadczacie, że powiedziałem: Ja nie jestem Mesjaszem, ale jestem posłany przed Nim.
(29) Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, ten, który stoi i go słucha, raduje się niezmiernie z powodu głosu oblubieńca.
Dlatego też ta moja radość jest pełna.
(30) On musi wzrastać, ja natomiast stawać się mniejszym.
(31) Ten, który przychodzi z góry, jest ponad wszystkimi. Kto z ziemi, jest ziemski i po ziemsku mówi; kto z nieba przychodzi, jest ponad wszystkimi. (32) A co widział i słyszał, o tym świadczy, a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje.
(33) Ten, kto przyjął Jego świadectwo, przypieczętował tym samym, że Bóg jest prawdomówny. (34) Ten bowiem, którego Bóg posłał, mówi Słowa Boże; gdyż Bóg daje Ducha bez miary. (35) Ojciec miłuje Syna i wszystko powierzył w Jego ręce. (36) Wierzący w Syna, ma życie wieczne; a kto jest nieposłuszny Synowi, nie zobaczy życia, lecz gniew Boży pozostaje na nim.

Jan mówi:

  • nie jest mesjaszem (choć inni to poświadczają)
  • jest posłany przed miesjaszem
  • Oblubieńcem jest ten kto ma Oblubienicę
  • Jan uważa się za przyjaciela Jezusa - Oblubieńca, bo widzi, że Oblubieniec ma Obubienicę
  • Jan o swojej i Jezusa pozycji:
    • Jan musi się umniejszać (stawać mniejszym)
    • Jezus ma być wywyższony (wzrastać)
    • Jezus jest ponad wszystkim
  • .36 Jest też o posłuszeństwie, a właściwie nieposłuszeństwie Jezusowi.
   

 

….


Kategorie: biblia, jan wakacje 2020


Słowa kluczowe: j1, j2, j3, ewangelia jana


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 lipca 2020 (wtorek), 19:00:00

Urlopowe Studium Jana, rozdziały 7, 8, 9

W tabelce, jak ostatnio zwykle

J 7-9 Analiza

 

 

 

 
(1) I potem chodził Jezus po Galilei; bo nie chciał chodzić po Judei, dlatego że Żydzi usiłowali Go zabić. (2) A było blisko święto żydowskie – Święto Namiotów.   
(3) Powiedzieli więc do Niego Jego bracia: Odejdź stąd i idź do Judei, żeby i Twoi uczniowie zobaczyli dzieła, które Ty czynisz. (4) Nikt bowiem nie czyni nic w ukryciu, lecz sam stara się być publicznie znany. Jeśli takie rzeczy czynisz, pokaż się światu. (5) Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego.
nawet jego bracia nie wierzyli w niego
(6) Jezus więc powiedział im:
- Mój czas jeszcze nie nadszedł; ale wasz czas zawsze jest odpowiedni. (7) Świat nie może was nienawidzić, ale mnie nienawidzi, ponieważ ja świadczę o nim, że jego dzieła są złe. (8) Wy idźcie na to święto, ja jeszcze nie idę na to święto, gdyż mój czas jeszcze się nie wypełnił.
Jezus świadczy o tym, że uczynki świata są złe.
 (9) A gdy to im powiedział, sam pozostał w Galilei. (10) A gdy poszli bracia Jego, wtedy i On poszedł na święto, nie jawnie, ale jakby w ukryciu.
 
 (11) Żydzi tymczasem szukali Go w czasie święta i mówili:
- Gdzie On jest?
(12) I wiele szeptano o Nim wśród tłumów. Jedni wprawdzie mówili, że jest dobry; inni natomiast mówili: Nie, bo zwodzi tłum. (13) Nikt jednak otwarcie o Nim nie mówił, z obawy przed Żydami.
 
(14) A gdy już minęła połowa święta, wstąpił Jezus do świątyni i nauczał. (15) I dziwili się Żydzi, mówiąc:
- Skąd On zna Pisma, skoro się nie uczył?
(16) Jezus w odpowiedzi, rzekł im:
- Nauka moja nie jest moja, ale Tego, który mnie posłał. (17) A jeśli ktoś chce czynić Jego wolę, ten pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy ja sam od siebie mówię. (18) Kto sam od siebie mówi, szuka własnej chwały; ale kto szuka chwały Tego, który go posłał, ten jest szczery i nie ma w nim niesprawiedliwości. (19) Czy nie Mojżesz dał wam Prawo? A nikt z was nie czyni Prawa. Dlaczego usiłujecie mnie zabić?
 
(20) W odpowiedzi, tłum rzekł:
- Masz demona; kto usiłuje Cię zabić?
 
(21) Jezus w odpowiedzi, rzekł im: Jednego dzieła dokonałem i wszyscy się temu dziwicie! (22) Oto Mojżesz dał wam obrzezanie – chociaż nie było ono od Mojżesza, ale od ojców – i w sabat obrzezujecie człowieka. (23) Jeżeli człowiek przyjmuje obrzezanie w sabat, aby nie było naruszone Prawo Mojżesza, dlaczego złościcie się na mnie, że całego człowieka uczyniłem zdrowym w sabat? (24) Nie sądźcie po pozorach, ale sprawiedliwym sądem osądźcie.
 

(25) Mówili więc niektórzy z mieszkańców Jerozolimy:

- Czy to nie jest Ten, którego usiłują zabić? (26) A oto On mówi otwarcie i nic Mu nie mówią. Czyżby rzeczywiście przywódcy poznali, że Ten jest prawdziwie Mesjaszem? (27) Ale o Nim wiemy, skąd jest; natomiast gdy przyjdzie Mesjasz, nikt nie będzie wiedział, skąd jest.

 
(28) Jezus więc wołał w świątyni, nauczając i głosząc:
- I mnie znacie, i wiecie, skąd jestem, a nie przyszedłem posłany przez samego siebie; lecz prawdziwy jest Ten, który mnie posłał, którego wy nie znacie! (29) A ja znam Go; ponieważ jestem od Niego i On mnie posłał.
 
(30) Usiłowali więc Go pojmać; lecz nikt nie podniósł na Niego ręki, bo jeszcze nie nadeszła Jego godzina.  
 (31) A wielu z ludzi uwierzyło w Niego i mówiło:
- Gdyby przyszedł Mesjasz, czy uczyniłby więcej cudownych znaków od tych, które Ten uczynił?
 
(32) A gdy usłyszeli faryzeusze, że tłum tak o Nim szemrze, posłali faryzeusze i arcykapłani podwładnych, aby Go pojmać. (33) Jezus więc powiedział im:
- Jeszcze na krótki czas jestem z wami, a potem odchodzę do Tego, który mnie posłał. (34) Szukać mnie będziecie, a nie znajdziecie; a gdzie ja jestem, wy przyjść nie możecie.
 
35) Powiedzieli więc Żydzi do siebie:
- Dokąd On zamierza iść, że my Go nie znajdziemy? Czy zamierza iść do greckiej diaspory i nauczać Greków? (36) Co to za słowa, które wypowiedział: Szukać mnie będziecie, a nie znajdziecie; i gdzie ja jestem, wy przyjść nie możecie?
 
   
(37) A Jezus, w ostatnim wielkim dniu święta, stanął i głośno zawołał, głosząc:
- Jeśli ktoś pragnie, niech przychodzi do mnie i pije! (38) Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza.
- to co było z Samarytanką w J4:15 i ona tego doświadczyła
(39) A to powiedział o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy wierzą w Niego; bo Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus nie został jeszcze otoczony chwałą.  
 (40) Wtedy wielu spośród tłumu, słysząc to słowo, mówiło:
- On jest naprawdę tym Prorokiem.
(41) A inni mówili:
- To jest Mesjasz.
Natomiast jeszcze inni mówili:
- Czy z Galilei przyjdzie Mesjasz? (42) Czy Pismo nie powiedziało, że z potomstwa Dawida i z Betlejem, miasteczka, gdzie był Dawid, przyjdzie Mesjasz?
 
(43) Stał się więc rozłam między ludem z powodu Niego. (44) A niektórzy z nich chcieli Go pojmać; ale nikt nie podniósł na Niego ręki. (45) Przyszli więc podwładni do arcykapłanów i do faryzeuszów, a oni im powiedzieli:
- Dlaczego nie przyprowadziliście Go tutaj?
(46) Odpowiedzieli podwładni:
- Żaden człowiek, nigdy tak nie przemawiał, jak Ten człowiek.
(47) I odpowiedzieli więc im faryzeusze:
- Czy i wy jesteście zwiedzeni? (48) Czy uwierzył w Niego ktoś z przywódców lub z faryzeuszów? (49) Tylko ten tłum (pospólstwo), nieznający Prawa, jest przeklęty.
 
 
(50) I powiedział do nich Nikodem, ten który przyszedł do Niego w nocy, a był jednym z nich:
- (51)Czy nasze Prawo sądzi człowieka, jeżeli wcześniej nie usłyszy od niego wyjaśnień i nie pozna, co czyni?
(52) W odpowiedzi, rzekli mu:
- Czy i ty jesteś z Galilei? Zbadaj (rozważ, poszukaj) to, a zobaczysz, że żaden prorok nie powstał z Galilei.
Fałszują Pisma - a przecież był prorok a z Galilei, Jonasz.
(53) I poszedł każdy do swojego domu.  
   

J 8:1nn tpnt 

 
(1) A Jezus poszedł na Górę Oliwną. (2) Wczesnym rankiem natomiast ponownie przyszedł do świątyni, a cały lud zszedł się do Niego; a gdy On usiadł, nauczał ich.   
(3) I przyprowadzili do Niego uczeni w Piśmie i faryzeusze kobietę schwytaną na cudzołóstwie, i postawili ją na środku, (4) Mówiąc do Niego:

- Nauczycielu! Tę kobietę pojmano w chwili, gdy cudzołożyła; (5) A w Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować; a Ty co mówisz?

(6) A to mówili, aby wystawić Go na próbę, aby mogli Go oskarżyć.

A Jezus, schylił się i pisał palcem po ziemi, nie zwracając na nich uwagi. (7) A gdy tak nalegali pytając Go, wyprostował się i powiedział do nich:

- Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem.

(8) I znowu schylił się i pisał po ziemi.

(9) A oni, gdy to usłyszeli, będąc przekonani przez sumienie, jeden po drugim wychodzili, poczynając od starszych aż do ostatnich, i został tylko sam Jezus i kobieta stojąca na środku.

(10) A Jezus wyprostował się, i nikogo nie widząc, tylko tę kobietę, powiedział jej:

- Kobieto! Gdzie są twoi oskarżyciele? Nikt cię nie potępił?

(11) A ona powiedziała:

- Nikt, Panie!

A Jezus powiedział jej:

- I ja cię nie potępiam; idź i więcej już nie grzesz.

 

 

(12) Wtedy ponownie Jezus powiedział im, mówiąc:

- Ja jestem światłem świata; kto za mną idzie, na pewno nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światło życia.

(13)  Powiedzieli więc do Niego faryzeusze:

- Ty sam o sobie świadczysz; świadectwo Twoje nie jest prawdziwe.

(14) Jezus w odpowiedzi, rzekł im:

- Nawet jeśli ja świadczę sam o sobie, to moje świadectwo jest prawdziwe, gdyż wiem, skąd przyszedłem i gdzie odchodzę; lecz wy nie wiecie, skąd przyszedłem i gdzie odchodzę. (15) Wy sądzicie według ciała, ja nikogo nie sądzę. (16) A nawet jeśli ja sądzę, sąd mój jest prawdziwy; gdyż nie jestem sam, ale jestem ja i Ten, który mnie posłał, Ojciec. (17) A w Prawie waszym jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe. (18) Ja jestem tym, który sam świadczy o sobie i świadczy o mnie Ten, który mnie posłał, Ojciec.

(19) Wtedy powiedzieli do Niego:

- Gdzie jest twój ojciec?

Jezus odpowiedział:

- Ani mnie nie znacie, ani mojego Ojca; gdybyście mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca.

(20) Te słowa wypowiedział Jezus w skarbcu, ucząc w świątyni; i nikt Go nie pojmał, bo jeszcze nie nadeszła Jego godzina.

 

(21) Jezus powiedział im więc ponownie:

- Ja odchodzę i będziecie mnie szukać, i umrzecie w swoim grzechu; dokąd ja odchodzę, wy przyjść nie możecie.

 

(22) Mówili więc Żydzi:

- Czy sam siebie zabije, że mówi: Dokąd ja odchodzę, wy przyjść nie możecie?

(23) I powiedział do nich:

- Wy jesteście z niskości, ja z wysokości; wy jesteście z tego świata, ja nie jestem z tego świata. (24) Dlatego powiedziałem wam, że umrzecie w swoich grzechach; bo jeśli nie wierzycie, że ja jestem, umrzecie w swoich grzechach.

(25) Powiedzieli więc do Niego:

- Kim ty jesteś?

I Jezus powiedział im:

- Tym, kim na początku wam powiedziałem. (26) Wiele mam o was do powiedzenia i do sądzenia; ale Ten, który mnie posłał, jest prawdziwy, a ja, co usłyszałem od Niego, to mówię do świata.

 

(27)Ale nie zrozumieli, że im mówił o Ojcu. (28) Jezus wtedy powiedział im:

- Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że ja jestem, a nic sam z siebie nie czynię, ale jak nauczył mnie mój Ojciec, tak mówię. (29) A Ten, który mnie posłał, jest ze mną; Ojciec nie zostawił mnie samego, bo ja zawsze czynię to, co Jemu się podoba.

 

(30) A gdy On o tym mówił, wielu uwierzyło w Niego. (31) Mówił więc Jezus do tych Żydów, którzy Mu uwierzyli:

- Jeśli wytrwacie w moim słowie, prawdziwie jesteście moimi uczniami; (32) I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. (33)

 

Odpowiedzieli Mu:

- My jesteśmy z potomstwa Abrahama i nigdy nie byliśmy niczyimi niewolnikami; jak Ty możesz mówić: Staniecie się wolni?

 

(34) Jezus odpowiedział im:

- Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. (35) A niewolnik nie zostaje w domu na wieki; Syn zostaje na wieki. (36) Dlatego, jeśli Syn was wyzwoli, naprawdę będziecie wolni. (37) Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama; lecz dążycie do tego, aby mnie zabić, gdyż nie ma w was miejsca na moje słowo. (38) Ja, co widziałem u mojego Ojca, to mówię; a wy czynicie to, co widzieliście u waszego ojca.

 

(39) W odpowiedzi, rzekli Mu:

- Ojcem naszym jest Abraham.

 

Jezus powiedział im:

- Gdybyście byli synami Abrahama, czynilibyście dzieła Abrahama. (40) Ale teraz dążycie do tego, aby mnie zabić, człowieka, który wam mówi prawdę, którą usłyszałem od Boga; tego Abraham nie czynił. (41) Wy czynicie dzieła waszego ojca.

 

Powiedzieli do Niego wtedy:

- My nie jesteśmy zrodzeni z nierządu; mamy jednego Ojca, Boga.

(42) Jezus wtedy powiedział im:

- Gdyby Bóg był waszym Ojcem, to byście mnie miłowali, ja bowiem wyszedłem od Boga i oto przybywam, bo nie przyszedłem od siebie samego, lecz On mnie posłał. (43) Dlaczego mowy mojej nie rozumiecie? Dlatego, że nie możecie słuchać mojego słowa. (44) Wy jesteście z waszego ojca – diabła, i pożądliwości ojca waszego chcecie czynić. On był mordercą od początku i nie pozostał w prawdzie, gdyż w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, od siebie mówi, dlatego że jest kłamcą i jego ojcem. (45) A ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi. (46) Kto z was skarci mnie za grzech? Natomiast, jeśli ja mówię prawdę, dlaczego wy mi nie wierzycie? (47) Kto jest z Boga, słów Bożych słucha; wy dlatego nie słuchacie, bo nie jesteście z Boga.

 

(48) Wtedy w odpowiedzi Żydzi, rzekli do Niego:

- Czy nie słusznie mówimy, że Ty jesteś Samarytaninem i że masz demona?

(49) Jezus odpowiedział:

- Ja nie mam demona, ale czczę mojego Ojca; a wy mnie znieważacie. (50) A ja nie szukam swojej chwały; jest ten, który jej szuka i sądzi. (51) Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli ktoś zachowa moje Słowo, nie będzie oglądać śmierci na wieki.

 

 

 

 O diable -> dopisać do notki
   
(52) Wtedy Żydzi powiedzieli do Niego:

- Teraz poznaliśmy, że masz demona. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: Jeśli ktoś zachowa moje słowo, nie skosztuje śmierci na wieki. (53) Czy Ty jesteś większy od naszego ojca Abrahama, który umarł? I prorocy umarli. Za kogo Ty się uważasz?

(54) Jezus odpowiedział:

- Jeśli ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Tym, który mnie otacza chwałą jest mój Ojciec, o którym wy mówicie, że jest waszym Bogiem. (55) I nie znacie Go, ja natomiast znam Go; i jeślibym powiedział, że nie znam Go, byłbym podobnym do was, kłamcą; ale znam Go i słowo Jego zachowuję. (56) Abraham, wasz ojciec, ogromnie się radował, że zobaczy mój dzień; i zobaczył go, i ucieszył się.

 

(57) Żydzi powiedzieli więc do Niego:

- Nie masz jeszcze pięćdziesięciu lat, a widziałeś Abrahama?

(58) Jezus powiedział im:

- Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Zanim był Abraham, ja jestem. 

 
(59) Wtedy podnieśli kamienie, aby rzucić w Niego; lecz Jezus ukrył się i wyszedł ze świątyni, przechodząc między nimi. I tak odszedł.  
   

 J 9:1nn tpnt 

 
(1) A przechodząc, zobaczył człowieka ślepego od urodzenia. (2) I zapytali Go uczniowie Jego, mówiąc: Rabbi! Kto zgrzeszył? On czy jego rodzice, że urodził się ślepy? (3) Jezus odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice; lecz aby na nim okazały się dzieła Boże.  
(4) Ja, dopóki jest dzień, muszę wykonywać dzieła Tego, który mnie posłał; nadchodzi noc, gdy nikt nie będzie mógł działać. (5) Jak długo jestem na świecie, jestem światłem świata.  
 (6) A gdy to powiedział, splunął na ziemię i uczynił błoto ze śliny, i nałożył to błoto na oczy ślepego. (7) I powiedział mu: Idź, obmyj się w sadzawce Syloe – co się tłumaczy: Posłany. Odszedł więc i obmył się, a gdy wrócił, widział.  
(8) Sąsiedzi więc i ci, którzy go wcześniej widywali, że był ślepy, mówili: Czyż to nie jest ten, który tu siada i żebrze? (9) Jedni mówili, że to jest on, a inni, że jest podobny do niego. On natomiast mówił: To jestem ja.  
 (10) Powiedzieli więc do niego: Jak to się stało, że twoje oczy zostały otworzone? (11) A on w odpowiedzi, rzekł: Człowiek, którego nazywają Jezusem, uczynił błoto i pomazał moje oczy, i powiedział mi: Idź do sadzawki Syloe i obmyj się; a gdy odszedłem i obmyłem się, przejrzałem.  
 (12) Wtedy powiedzieli mu: Gdzie On jest? Powiedział: Nie wiem.  
(13) Przyprowadzili więc tego, który kiedyś był ślepy do faryzeuszów. (14) A tego dnia był sabat, gdy Jezus uczynił błoto i otworzył jego oczy. (15) Wtedy ponownie zapytali go faryzeusze, w jaki sposób przejrzał? A on powiedział im: Nałożył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę. (16) Mówili więc niektórzy z faryzeuszów: Ten człowiek nie jest od Boga, bo nie zachowuje sabatu. Inni mówili: Jak może grzeszny człowiek czynić takie cudowne znaki? I powstał rozłam wśród nich.  
   
   
   
   

(17) Powiedzieli ponownie ślepemu: Co ty powiesz o Nim, skoro otworzył twoje oczy? A on powiedział:

- Jest prorokiem.

(18) Nie wierzyli Żydzi, że był on ślepy, i że ponownie zaczął widzieć, aż zawołali rodziców tego, który przejrzał, (19) I pytali ich, mówiąc: Czy to jest wasz syn, o którym wy mówicie, że urodził się ślepy? Jak więc to się stało, że teraz widzi? (20) W odpowiedzi rodzice jego, odparli im:

- Wiemy, że to jest nasz syn, i że urodził się ślepy; (21) A jak się to stało, że teraz widzi, tego nie wiemy, ani też nie wiemy, kto otworzył jego oczy; ma swoje lata, zapytajcie go, niech sam o sobie powie.

 

(22) Tak mówili jego rodzice, bo bali się Żydów; albowiem już wtedy Żydzi postanowili, że jeśli ktoś wyzna, że On jest Mesjaszem, zostanie wyłączony z synagogi.

 

(23) Dlatego powiedzieli jego rodzice: Ma swoje lata, zapytajcie jego.

 

 

(24) Powtórnie więc zawołali człowieka, który był ślepy, i powiedzieli mu: Oddaj chwałę Bogu; my wiemy, że człowiek ten jest grzeszny.

(25) A on w odpowiedzi, rzekł im:

- Czy jest grzeszny – nie wiem; wiem tylko jedno, że byłem ślepy, a teraz widzę.

 

(26) Powiedzieli więc do niego ponownie:

- Co ci uczynił? Jak otworzył twoje oczy?

(27) Odpowiedział im:

- Już wam powiedziałem, a nie słuchaliście. Dlaczego jeszcze raz chcecie to słyszeć? Czy i wy chcecie zostać Jego uczniami?

 

(28) Wtedy go znieważyli i powiedzieli:

- Ty jesteś Jego uczniem; my natomiast jesteśmy uczniami Mojżesza. (29) My wiemy, że Bóg mówił do Mojżesza; lecz Ten, nie wiemy skąd jest.

 

(30) Człowiek ten w odpowiedzi, rzekł im:

- W tym wszystkim dziwne jest, że wy nie wiecie, skąd On jest, a On otworzył moje oczy. (31) Wiemy przecież, że Bóg nie wysłuchuje grzeszników; ale kto jest bogobojny i czyni Jego wolę, tego wysłuchuje. (32) Od wieku nie słyszano, aby ktoś otworzył oczy ślepemu od urodzenia. (33) Gdyby On nie był z Boga, nie mógłby nic czynić.

 

(34) W odpowiedzi, rzekli mu:

- Ty cały zostałeś urodzony w grzechach, i ty nas nauczasz?

 

I wyrzucili go na zewnątrz.

 

(35) A Jezus usłyszał, że go wyrzucili na zewnątrz, a gdy go znalazł, powiedział mu:

- Czy ty wierzysz w Syna Bożego?

(36) A on w odpowiedzi, rzekł:

- Kto to jest, Panie, abym uwierzył w Niego?

(37) I Jezus powiedział do niego:

- Widziałeś Go, jest nim Ten, który rozmawia z tobą

. (38) A on powiedział:

- Wierzę, Panie! I złożył Mu pokłon.

(39) A Jezus powiedział:

- Ja przyszedłem na ten świat na sąd, aby ci, którzy nie widzą, widzieli, a ci, którzy widzą, aby stali się ślepi.

 

 

 
   
   
   
 

(40) I usłyszeli to niektórzy z faryzeuszów obecni przy Nim, i powiedzieli do Niego:

- Czy i my jesteśmy ślepi?

(41) Jezus powiedział im:

- Gdybyście byli ślepi, nie mielibyście grzechu; teraz jednak mówicie, że widzicie, dlatego grzech wasz trwa.

 

 

….aaaaa


Kategorie: biblia, jan wakacje 2020


Słowa kluczowe: ewangelia jana, j7, j8, j9


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 lipca 2020 (wtorek), 19:00:00

Urlopowe Studium Jana, rozdziały 4, 5, 6

W tabelce, jak ostatnio zwykle

J 1:1nn tpnt Analiza

 

 

 

 
J 4:1nn tpnt "(1) A gdy Pan dowiedział się, że faryzeusze usłyszeli, że Jezus więcej ludzi czyni uczniami i chrzci niż Jan, (2) Chociaż sam Jezus nie chrzcił, ale Jego uczniowie; (3) Opuścił Judeę i odszedł ponownie do Galilei.  
   
(4) A musiał przechodzić przez Samarię. (5) Przyszedł więc do miasta Samarii o nazwie Sychar, blisko pola, które dał Jakub Józefowi, swojemu synowi. (6) A była tam studnia Jakuba. Jezus więc, będąc strudzony podróżą, usiadł tak przy studni; a było około szóstej godziny. (7) Z Samarii przyszła kobieta zaczerpnąć wodę. Jezus powiedział jej: Daj mi pić! (8) Uczniowie Jego bowiem odeszli do miasta, aby kupić żywności. (9)Kobieta z Samarii powiedziała więc do Niego: Jak Ty, będąc Żydem, prosisz mnie kobietę, Samarytankę, bym dała Ci pić? Bo Żydzi nie utrzymują stosunków z Samarytanami. (10) Jezus w odpowiedzi, rzekł jej: Gdybyś znała dar Boga i kim jest Ten, który mówi do ciebie: Daj mi pić, to byś Go prosiła, a dałby ci wody żywej. (11)Kobieta powiedziała do Niego: Panie! Nie masz nawet czerpaka, a studnia jest głęboka, skąd więc masz tę wodę żywą? (12) Czy Ty jesteś większy od naszego ojca Jakuba, który dał nam tę studnię i sam z niej pił, i jego synowie, i jego trzody? (13) Jezus w odpowiedzi, rzekł jej: Każdy, kto pije tę wodę, ponownie będzie pragnął; (14) Lecz kto będzie pił wodę, którą ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki; ale woda, którą mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu. (15) Kobieta powiedziała do Niego: Panie! Daj mi tej wody, abym nie pragnęła i nie przychodziła tutaj czerpać. (16) Jezus powiedział jej: Idź, zawołaj swojego męża, i przyjdź tutaj. (17) Kobieta w odpowiedzi, rzekła: Nie mam męża. Jezus powiedział jej: Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. (18) Albowiem miałaś pięciu mężów, a ten, którego teraz masz, nie jest twoim mężem. Powiedziałaś prawdę. (19) Kobieta powiedziała Mu: Panie! Widzę, że jesteś prorokiem. (20)Ojcowie nasi oddawali cześć na tej górze, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie trzeba oddawać cześć. (21) Jezus powiedział jej: Kobieto! Wierz mi, że przychodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu. (22) Wy czcicie to, czego nie znacie; my czcimy to, co znamy; bo zbawienie jest od Żydów. (23) Ale przyjdzie godzina, i teraz już jest, kiedy prawdziwi czciciele będą cześć oddawać Ojcu w duchu i w prawdzie. Bo i Ojciec szuka takich, którzy tak Go czczą. (24) Bóg jest duchem, a ci, którzy Go czczą, winni Go czcić w duchu i w prawdzie. (25) Kobieta powiedziała do Niego: Wiem, że nadchodzi Mesjasz, nazywany Chrystusem; Ten, gdy przyjdzie, wszystko nam oznajmi. (26) Jezus powiedział jej: Ja Nim jestem, który z tobą rozmawiam. (27) Wtedy przyszli Jego uczniowie i dziwili się, że rozmawiał z kobietą, jednak nikt nie powiedział: O co pytasz? lub: Dlaczego z nią rozmawiasz? (28) Zostawiła więc kobieta swój dzban i poszła do miasta, i powiedziała ludziom: (29) Chodźcie, zobaczcie człowieka, który powiedział mi wszystko, cokolwiek uczyniłam, czy to nie jest Mesjasz? (30) Wyszli więc z miasta i przyszli do Niego. (31)A w tym czasie prosili Go uczniowie, mówiąc: Rabbi! Jedz. (32) A On powiedział im: Ja mam pokarm do jedzenia, którego wy nie znacie. (33) Mówili więc uczniowie do siebie nawzajem: Czy ktoś przyniósł Mu jeść? (34) Jezus powiedział im: Moim pokarmem jest czynić wolę Tego, który mnie posłał i wypełnić Jego dzieło. (35)Czy nie wy mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdzie żniwo? Otóż, mówię wam, podnieście swoje oczy i przypatrzcie się polom, że już są białe, gotowe do żniwa. (36) A żniwiarz, odbiera zapłatę i zbiera plon do życia wiecznego, aby i ten, który sieje, radował się razem z tym, który żnie. (37) Albowiem prawdziwe jest to słowo, że kto inny sieje, a kto inny żnie. (38) Ja was posłałem żąć to, nad czym wy się nie trudziliście; inni się trudzili, a wy korzystacie z ich trudu. (39) A wielu Samarytan z tego miasta uwierzyło w Niego dzięki słowu kobiety, która świadczyła: Powiedział mi wszystko, cokolwiek uczyniłam. (40) Gdy więc przyszli do Niego Samarytanie, prosili Go, aby u nich pozostał; i pozostał tam dwa dni. (41) I wielu więcej z nich uwierzyło dzięki Jego słowu; (42) Lecz także tej kobiecie mówili: Już nie dzięki twojemu opowiadaniu wierzymy; sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że Ten jest prawdziwie Zbawicielem świata – Mesjasz. (43) A po dwóch dniach wyszedł stamtąd i odszedł do Galilei. (44) Bowiem sam Jezus zaświadczył, że prorok we własnej ojczyźnie nie ma poważania. (45) Gdy więc przyszedł do Galilei, przyjęli Go Galilejczycy, widząc wszystko, co czynił w czasie święta w Jerozolimie; i oni bowiem przybyli na święto. (46) Przyszedł więc Jezus ponownie do Kany Galilejskiej, gdzie uczynił z wody wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin królewski, którego syn chorował. (47) Ten, gdy usłyszał, że Jezus przybywa z Judei do Galilei, poszedł do Niego i prosił Go, aby zszedł i uzdrowił jego syna; bo bliski był śmierci. (48) I Jezus powiedział do niego: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów – nie uwierzycie. (49) Dworzanin królewski powiedział do Niego: Panie! Zejdź, zanim umrze moje dzieciątko. (50) Jezus powiedział mu: Idź, syn twój żyje. I uwierzył ów człowiek słowu, które mu powiedział Jezus, i poszedł. (51) A gdy już schodził, spotkali go jego słudzy i oznajmili, mówiąc: Chłopiec twój żyje. (52)Wtedy zapytał ich o godzinę, w której poczuł się lepiej, i powiedzieli mu: Wczoraj o godzinie siódmej opuściła go gorączka. (53) Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, o której mu Jezus powiedział: Syn twój żyje. I uwierzył on i cały jego dom. (54) To kolejny, drugi cudowny znak, który Jezus uczynił, gdy przyszedł z ziemi judzkiej do Galilei."  
   
J 5:1nn tpnt "(1) Po tych dniach było święto żydowskie; i wstąpił Jezus do Jerozolimy. (2) A jest w Jerozolimie przy Owczej bramie sadzawka, zwana po hebrajsku Betezda, mająca pięć portyków. (3) W nich leżała wielka rzesza chorych, ślepych, chromych i sparaliżowanych, którzy oczekiwali na poruszenie wody. (4) Albowiem anioł o pewnym czasie zstępował do sadzawki i poruszał wodę; pierwszy więc, kto wstąpił po poruszeniu wody, stawał się zdrowy, jakąkolwiek chorobą był złożony. (5) A był tam pewien człowiek, chorujący od trzydziestu ośmiu lat. (6) I gdy Jezus ujrzał go leżącego, i poznał, że już przez długi czas czeka, powiedział do niego: Czy chcesz stać się zdrowy? (7) Chory odpowiedział Mu: Panie! Nie ma człowieka, który wrzuciłby mnie do sadzawki, gdy woda zostanie poruszona; a gdy ja idę, inny przede mną wstępuje. (8) Jezus powiedział mu: Wstań, weź swoje posłanie i chodź. (9) I natychmiast stał się zdrowy ten człowiek, i wziął swoje posłanie, i chodził. A tego dnia był sabat, (10) Więc mówili Żydzi do uzdrowionego: Jest sabat, nie wolno ci nosić posłania. (11) Odpowiedział im: Ten, który uczynił mnie zdrowym, powiedział mi: Weź swoje posłanie i chodź. (12) I pytali go: Kim jest człowiek, który ci powiedział: Weź swoje posłanie i chodź? (13) A ten, który został uzdrowiony, nie wiedział, kto to jest; gdyż Jezus oddalił się od tłumu będącego na tym miejscu. (14) Po tym znalazł go Jezus w świątyni i powiedział do niego: Oto stałeś się zdrowy; już więcej nie grzesz, aby nie stało ci się coś gorszego. (15) Odszedł ów człowiek i oznajmił Żydom, że to był Jezus, który uczynił go zdrowym. (16) I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, i dążyli do tego, aby Go zabić, bo to uczynił w sabat. (17) A Jezus im odpowiedział: Ojciec mój aż dotąd działa, i ja działam. (18) Dlatego tym bardziej Żydzi dążyli do tego, aby Go zabić, bo nie tylko rozluźniał rygor sabatu, ale i powiedział, że Bóg jest Jego Ojcem, i tym samym siebie czynił Bogiem. (19) W odpowiedzi więc, Jezus rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Nie może Syn sam od siebie nic uczynić, tylko to, co widzi, że czyni Ojciec; cokolwiek bowiem On czyni, to i Syn czyni to samo. (20) Bo Ojciec miłuje Syna i ukazuje Mu wszystko, co sam czyni; i pokaże Mu większe dzieła niż te, abyście je podziwiali. (21) Bo tak, jak Ojciec wzbudza umarłych i przywraca życie, tak i Syn, przywraca życie tym, którym chce. (22) Bo Ojciec w ogóle nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi, (23) Aby wszyscy czcili Syna, tak jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci Ojca, który Go posłał. (24)Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto słucha mojego słowa i wierzy Temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia. (25) Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Przyjdzie godzina, i teraz już jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, będą żyć. (26) Bo jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak i dał Synowi, aby miał życie sam w sobie. (27) I dał Mu władzę i prawo sprawowania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym. (28) Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi godzina, w której wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą Jego głos; (29) I wyjdą ci, którzy dobrze czynili, by powstać do życia; a ci, którzy źle czynili, by powstać na sąd. (30) Ja nie mogę sam od siebie nic czynić. Tak, jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy; bo nie szukam woli mojej, ale woli Tego, który mnie posłał. (31) Jeśli ja sam o sobie świadczę, moje świadectwo nie jest prawdziwe. (32) Jest ktoś inny, który świadczy o mnie, i wiem, że świadectwo, które o mnie wydaje, jest prawdziwe. (33) Wy posłaliście do Jana, a on zaświadczył o prawdzie. (34) Ja natomiast nie przyjmuję świadectwa od człowieka, ale to mówię, abyście wy zostali zbawieni. (35) On to był lampą, która płonie i świeci, a wy chcieliście do pewnego czasu radować się w jego świetle. (36) A ja mam świadectwo większe niż Jana; gdyż dzieła, które mi dał Ojciec, bym je wykonał, te dzieła, które właśnie czynię, świadczą o mnie, że to Ojciec mnie wysyła. (37) A Ten, który mnie posłał, Ojciec, sam świadczył o mnie. Ani głosu Jego nigdy nie słyszeliście, ani postaci Jego nie widzieliście, (38) I nie macie Jego Słowa w was mieszkającego; stąd też nie wierzycie Temu, którego On posłał. (39) Badacie Pisma, bo wydaje się wam, że macie w nich życie wieczne; a one składają świadectwo o mnie. (40) I nie chcecie przyjść do mnie, abyście mieli życie. (41) Nie przyjmuję chwały od ludzi, (42) Ale wiem o was, że nie macie miłości Bożej w sobie. (43) Ja przyszedłem w imieniu mojego Ojca, a nie przyjmujecie mnie; jeśli ktoś inny przyszedłby we własnym imieniu, tego przyjmiecie. (44) Jak możecie wierzyć wy, którzy chwałę jedni od drugich przyjmujecie, a chwały samego Boga nie szukacie? (45) Niech nie wydaje się wam, że ja was będę oskarżał przed Ojcem; oskarża was Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. (46) Jeśli bowiem uwierzyliście Mojżeszowi, uwierzyliście i mnie, gdyż on napisał o mnie. (47) Jeśli jednak pismom jego nie wierzycie, jak uwierzycie moim słowom?"  
   
   
J 6:1nn tpnt "(1) Potem oddalił się Jezus na drugi brzeg Morza Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. (2) A podążał za Nim wielki tłum, bo widzieli Jego cudowne znaki, które czynił na chorych. (3) I Jezus wszedł na górę, i siedział tam ze swoimi uczniami; (4) A była blisko Pascha, święto żydowskie. (5) Wtedy Jezus podniósł oczy i ujrzał, że wielki tłum idzie do Niego, i powiedział do Filipa: Gdzie kupimy chleba, aby oni mogli się najeść? (6) A mówił to, aby go poddać próbie; bo sam wiedział, co miał czynić. (7) Filip odpowiedział Mu: Chleba za dwieście denarów nie wystarczy dla nich, aby każdy z nich otrzymał choć trochę. (8) Jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra, powiedział do Niego: (9) Jest tu jeden chłopczyk, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby; ale cóż to jest na tak wielu? (10) A Jezus powiedział: Każcie, by ludzie spoczęli. A było w tym miejscu dużo trawy, i spoczęli mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy. (11) Wziął więc Jezus chleby, podziękował i rozdał uczniom, a uczniowie siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, ile tylko chcieli. (12) A gdy byli nasyceni, powiedział swoim uczniom: Zbierzcie pozostałe kawałki, aby nic nie przepadło. (13) Zebrali więc i napełnili dwanaście koszy kawałków z tych pięciu jęczmiennych chlebów, które pozostały po jedzących. (14) Gdy więc ludzie ujrzeli cudowny znak, który uczynił Jezus, mówili: Ten prawdziwie jest prorokiem, który przychodzi na świat. (15) Gdy więc Jezus poznał, że zamierzają przyjść i Go porwać, aby uczynić Go królem, sam jeden oddalił się ponownie na górę. (16) A gdy nastał wieczór, zeszli Jego uczniowie nad morze. (17) I gdy wstąpili do łodzi, wyruszyli na drugą stronę morza do Kafarnaum. I nastała ciemność, a Jezus jeszcze nie przybył do nich. (18) Morze natomiast burzyło się, bo wiał silny wiatr. (19) Gdy więc przepłynęli około dwadzieścia pięć albo trzydzieści stadiów, ujrzeli Jezusa idącego po morzu i zbliżającego się do łodzi; i zlękli się. (20) A On im powiedział: Ja jestem, nie bójcie się. (21) I chcieli Go wziąć do łodzi, a łódź od razu znalazła się przy lądzie, do którego zmierzali. (22) Nazajutrz tłum, stojący na drugim brzegu morza, zauważył, że tam nie było innej łódki, tylko ta jedna, do której wstąpili Jego uczniowie, i że Jezus nie wstąpił do łodzi razem ze swoimi uczniami, ale uczniowie Jego odeszli sami; (23) A przypłynęły i inne łodzie z Tyberiady, blisko miejsca, gdzie jedli chleb, nad którym Pan uczynił dziękczynienie. (24) Gdy więc lud zobaczył, że nie ma tam Jezusa, ani Jego uczniów, i oni wstąpili do łódek i przybyli do Kafarnaum, szukając Jezusa. (25) I gdy znaleźli Go na drugim brzegu morza, powiedzieli do Niego: Rabbi! Kiedy tu się zjawiłeś? (26) Jezus w odpowiedzi, rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Szukacie mnie nie dlatego, że widzieliście cudowne znaki, ale że jedliście chleb i zostaliście nasyceni. (27) Zabiegajcie nie o pokarm, który ginie, ale o pokarm, który trwa ku życiu wiecznemu, który wam da Syn Człowieczy; na Nim bowiem Bóg Ojciec położył pieczęć. (28) Powiedzieli więc do Niego: Co mamy czynić, by trudzić się dziełami Boga? (29)Jezus w odpowiedzi, rzekł im: To jest dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał. (30) W związku z tym, powiedzieli do Niego: Jaki więc cudowny znak uczynisz, byśmy widzieli i wierzyli Tobie? Co zrobisz? (31) Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak jest napisane: Dał im chleb z nieba, aby jedli. (32) Jezus więc powiedział im: Zaprawdę mówię wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. (33) Bo chlebem Bożym jest Ten, który zstępuje z nieba i daje życie światu. (34)Powiedzieli więc do Niego: Panie! Daj nam zawsze tego chleba. (35) I Jezus powiedział im: Ja jestem chlebem życia; kto do mnie przychodzi, nigdy nie zazna głodu, a wierzący we mnie, nigdy nie zazna pragnienia. (36)Lecz powiedziałem wam, że już widzieliście mnie, i nie wierzycie. (37) Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie; a tego który przychodzi do mnie, nie wyrzucę precz; (38) Bo zstąpiłem z nieba, nie żebym czynił swoją wolę, ale wolę Tego, który mnie posłał. (39) A taka jest wola Tego, który mnie posłał, Ojca, abym z tego wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, lecz wzbudził to w dniu ostatecznym. (40) A taka jest wola Tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne; a ja go wzbudzę w dniu ostatecznym. (41) Szemrali więc Żydzi przeciw Niemu, bo powiedział: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba. (42) I mówili: Czy to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy; jak więc mówi On teraz: Zstąpiłem z nieba? (43) Jezus więc w odpowiedzi, rzekł im: Nie szemrajcie między sobą; (44) Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec mój, który mnie posłał; a ja go wzbudzę w dniu ostatecznym. (45) W Prorokach jest napisane: I będą wszyscy wyuczeni przez Boga. Każdy więc, kto słyszał od Ojca i przyjął pouczenie, przychodzi do mnie. (46) Nie, żeby ktoś widział Ojca, jak tylko Ten, który jest od Boga; Ten widział Ojca. (47) Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto wierzy we mnie, ma życie wieczne. (48) Ja jestem chlebem życia. (49) Ojcowie wasi zjedli mannę na pustyni i pomarli. (50) A to jest chleb, który z nieba zstępuje, aby ktoś, kto z Niego spożył, nie umarł. (51) Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba; jeśli ktoś będzie jeść z tego chleba, żyć będzie na wieki; a chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata. (52) Sprzeczali się więc między sobą Żydzi, mówiąc: Jak On może dać nam do jedzenia swoje ciało? (53) Jezus więc powiedział im: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli nie spożyjecie ciała Syna Człowieczego, i nie wypijecie krwi Jego, nie macie życia w sobie. (54) Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a ja go wzbudzę w dniu ostatecznym. (55) Gdyż moje ciało prawdziwie jest pokarmem, a moja krew prawdziwie jest napojem. (56) Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, we mnie mieszka, a ja w nim. (57) Jak mnie posłał Ojciec, który żyje, i ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto mnie spożywa, żyć będzie przeze mnie. (58) To jest chleb, który z nieba zstąpił; nie tak, jak ojcowie wasi zjedli mannę i umarli; kto spożywa ten chleb, żyć będzie na wieki. (59) To powiedział w synagodze, ucząc w Kafarnaum. (60) Wtedy wielu z Jego uczniów, po usłyszeniu tych słów, powiedziało: Twarde jest to słowo, któż je może słuchać? (61)Ale Jezus, świadom w swym wnętrzu, że Jego uczniowie z tego powodu szemrzą, powiedział do nich: To was gorszy? (62) Co więc, gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był wcześniej? (63) Duch jest tym, który ożywia; ciało nic nie pomaga; słowa, które ja wam mówię, są duchem i są życiem. (64) Ale są pośród was tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem wiedział od początku, kim są ci, co nie wierzą, i kim jest ten, co Go wyda; (65) I mówił: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli nie jest mu to dane od mojego Ojca. (66) Od tego czasu wielu Jego uczniów zawróciło i więcej z Nim nie chodziło. (67)Jezus powiedział wtedy do dwunastu: Czy może i wy chcecie odejść? (68) I odpowiedział Mu Szymon Piotr: Panie! Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego, (69) A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Mesjasz – Syn Boga żywego. (70) Jezus odpowiedział im: Czy nie ja wybrałem was dwunastu? A jeden z was jest diabłem. (71) A to mówił o Judaszu, synu Szymona Iskarioty; bo ten miał zamiar Go wydać, będąc jednym z dwunastu.  
   
   

 

….aaaaa


Kategorie: biblia, jan wakacje 2020


Słowa kluczowe: ewangelia jana, j4, j5, j6


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lipca 2020 (sobota), 13:19:19

Księga Koheleta na Śniadaniu z Salomonem

Po studiowaniu Księgi Koheleta, w ramach Śniadań z Salomonem, w marcu i kwietniu 2020, w Cowork, w czasie pandemii.


Ciesz się, młodzieńcze, w młodości swojej,
a serce twoje niech się rozwesela za dni młodości twojej.
I chodź drogami serca swego i za tym, co oczy twe pociąga, 
lecz wiedz, że z tego wszystkiego będzie cię sądził Bóg!
(Koh 11:9)

 

W załączniku plik w Wordzie, z tekstem wg BT.


Dopisek z sierpnia '2023

Praca nad księgą posunęła się, a jej efekty są w katalogu: _księgi_biblii/Koh


Kategorie: _blog, biblia, śniadania z salomonem


Słowa kluczowe: kohelet, eklezjasta, marność, Śniadania z salomonem


Komentarze: (2)

Mat (W71), August 20, 2020 19:33 Skomentuj komentarz


Jak możesz to napisz coś o Melchizedeku. To jest dopiero ciekawa postać :D. Polecam wydanie "Alchemika" w przekładzie rosyjskim, gdzie postać, które występuje tylko w kilku linijkach jest główną personą okładki. Plus ciekawe tło :). Pozdro P.S. Ciekawe jest to dlaczega mając do wyboru cyfry od 1 do 99 wpisałem 71 w nicku (nikt nie patrzy najpierw na sposób weryfikacji potwierdzenia komentarza), co stanowi jedną z liczb sumy podanej w działaniu weryfikacyjnym. Heh, a dobre jest to, liczba 71, obok cyfry 3 jest dla mnie na swój sposób ważna.

wojtek, September 1, 2020 18:49 Skomentuj komentarz


Ale ja nie znam się na Melchizedeku, nic więcej niż te 3 miejsca w Piśmie, gdzie się pojawia.

Skomentuj notkę
9 lipca 2020 (czwartek), 12:37:37

Ważne wersety z Listu do Rzymian

Ważne wersety z Listu do Rzymian opracowanie na spotkaniu KFC, 27 maja 2020

Ważne wersety z Listu do Rzymian

(opracowanie na spotkaniu KFC, 27 maja 2020)

Wstęp

  • Rz 1:1: "Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany apostoł, odłączony do głoszenia ewangelii Boga;"
  • Rz 1:12: "To znaczy, abyśmy się wzajemnie pocieszyli obopólną wiarą, waszą i moją."
  • Czym jest dobra nowina:
    Rz 1:16: "ewangelia jest mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka."

 

Zła nowina:

  • Rz 1:21-22: "Dlatego że poznawszy Boga, nie chwalili go jako Boga ani mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmiło się ich bezrozumne serce. Podając się za mądrych, zgłupieli;"
  • Rz 1:21-22: "Dlatego że poznawszy Boga, nie chwalili go jako Boga ani mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmiło się ich bezrozumne serce. Podając się za mądrych, zgłupieli;"
  • Rz 2:20-24 ubg "(20) Wychowawcę bezrozumnych, nauczyciela niemowląt, mając w prawie kształt wiedzy i prawdy. (21) Ty więc, który uczysz drugiego, samego siebie nie uczysz? Ty, który głosisz, że nie wolno kraść, kradniesz? (22) Ty, który mówisz, że nie wolno cudzołożyć, cudzołożysz? Ty, który się brzydzisz bożkami, dopuszczasz się świętokradztwa? (23) Ty, który się chlubisz prawem, przez przekraczanie prawa znieważasz Boga? (24) Ponieważ z waszego powodu, jak jest napisane, poganie bluźnią imieniu Boga."

 

Ewangelia:

  • Rz 3:23: "Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga;"
  • Rz 3:28: "Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa."
  • Rz 5:1: "Będąc więc usprawiedliwieni przez wiarę, mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa;"
  • Rz 6:23: "Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć, ale darem łaski Boga jest życie wieczne w Jezusie Chrystusie, naszym Panu."
  • Rz 10:8-10: "Ale cóż mówi: Blisko ciebie jest słowo, na twoich ustach i w twoim sercu. To jest słowo wiary, które głosimy: Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony. Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu."

 

Konsekwencje zbawienia:

  • Rz 5:8-10: "Lecz Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł. Tym bardziej więc teraz, będąc usprawiedliwieni jego krwią, będziemy przez niego ocaleni od gniewu. Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni przez jego życie."
  • Rz 6:23: "Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć, ale darem łaski Boga jest życie wieczne w Jezusie Chrystusie, naszym Panu."
  • Rz 7:17-25; 8:1-2: "Teraz więc już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka. Gdyż wiem, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro, bo chęć jest we mnie, ale wykonać tego, co jest dobre, nie potrafię. Nie czynię bowiem dobra, które chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię. A jeśli robię to, czego nie chcę, już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka. Odkrywam więc w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, trzyma się mnie zło. Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka. Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach. Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Tak więc ja sam umysłem służę prawu Bożemu, lecz ciałem prawu grzechu. Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha. Gdyż prawo Ducha życia, które jest w Jezusie Chrystusie, uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci."
  • Rz 8:9: "Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego."
  • Rz 8:9-11: "Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego. Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was."
  • Rz 8:28: "A wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga."

 

O Żydach i miłości Pawła do nich:

  • Rz 9:1-5: "Mówię prawdę w Chrystusie, nie kłamię, co mi poświadcza moje sumienie w Duchu Świętym; Że odczuwam wielki smutek i nieustający ból w moim sercu. Pragnąłbym bowiem sam być odłączony od Chrystusa za moich braci, za moich krewnych według ciała. Są to Izraelici, do których należy usynowienie, chwała, przymierza, nadanie prawa, służba Boża i obietnice; Do których należą ojcowie i z których według ciała pochodzi Chrystus, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen."
  • Rz 10:1: "Bracia, pragnieniem mego serca i modlitwą, którą zanoszę do Boga za Izrael, jest jego zbawienie."

 

Najważniejsze wezwanie:

  • Rz 12:1-2: "Proszę (dosł: wzywam) więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali wasze ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest wasza rozumna służba. A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga."

 

Konsekwencja wdrożenia 12:2 - (przykład) uporządkowane życie społeczne. 

  • Rz 13:1-2: "Każdy człowiek niech się poddaje władzom zwierzchnim; bo nie ma władzy, jak tylko od Boga, a te, które są, przez Boga są ustanowione. Przeto kto się przeciwstawia władzy, przeciwstawia się Bożemu postanowieniu; a ci, którzy się przeciwstawiają, sami na siebie potępienie ściągają."

 

O kotach:

  • Rz 8:19-23: "Stworzenie bowiem z gorliwym wypatrywaniem oczekuje objawienia synów Bożych. Gdyż stworzenie jest poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu tego, który je poddał, w nadziei; Że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli zniszczenia do chwalebnej wolności dzieci Bożych. Wiemy bowiem, że całe stworzenie razem jęczy i razem cierpi w bólach rodzenia aż dotąd. A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała."

 

Doksologia:

  • Rz 11:33-36: "O głębokości bogactwa zarówno mądrości, jak i poznania Boga! Jak niezbadane są jego wyroki i niedocieczone jego drogi! Któż bowiem poznał myśl Pana albo kto był jego doradcą? Lub kto pierwszy mu coś dał, aby otrzymać odpłatę? Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen."

 


Kategorie: biblia, lekcja, ważne wersety


Słowa kluczowe: List do Rzymian, Rz, wersety


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 lipca 2020 (środa), 15:06:06

List do Hebrajczyków studiowany z IPP-KTW, 2018 - ładne wersety.

W efekcie powstała między innymi ładna lista wersetów do zapamiętania:
PDF do druku (3 strony) w załączniku.

Materiał może być używany do przelecenia poprzez list do Hebrajczyków w godzinę.

Ładne wersety z Listu do Hebrajczyków

Wybrane w trakcie studium Listu w grupie IPP-KTW, w 2018 roku, do zapamiętania

Hbr 1:1-2 tpnt 

Bóg, który wielokrotnie i wieloma sposobami mówił dawniej do ojców przez proroków, w te ostatnie dni przemówił do nas w osobie Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy i przez którego uczynił okresy czasu.

Hbr 1:1-2 bt5 

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.

Hbr 1:1-2 eib

Bóg, który stopniowo i na wiele sposobów objawiał dawniej swoje Słowo ojcom przez proroków, w tych ostatnich dniach przemówił do nas w osobie Syna. Jego ustanowił dziedzicem wszystkiego. Przez Niego również stworzył wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni.

Hbr 2:17-3:2 tpnt 

[ Syn ] zobowiązany był, aby we wszystkim zostać upodobnionym do braci, by stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem, dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem doznał cierpień, będąc poddawany próbie, w tym może dopomóc tym, którzy są poddawani próbie. Dlatego też, bracia święci, uczestnicy powołania niebiańskiego, patrzcie uważnie na apostoła i arcykapłana naszego wyznania, Jezusa Chrystusa, wiernego Temu, który Go ustanowił, podobnie jak Mojżesz był wierny w całym Jego domu. (-> 12:1)

Hbr 3:1-2 eib

Stąd, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego, skupcie uwagę na Jezusie, Apostole i Arcykapłanie wyznawanych przez nas prawd,wiernym Temu, który Go wyznaczył, podobnie jak Mojżesz był wierny w całym Jego domu. (-> 12:1-2)

Heb 3:12-13

(ważny - propozycja Basi)

Hbr 4:12 tpnp

Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż każdy miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia (#1) duszy, jak i (#2) ducha, stawów, jak i szpiku, zdolne do osądzenia (#1) zamysłów i (#2) intencji serca.

Hbr 4:14-16 tpnt

Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno naszego wyznania. Nie mamy bowiem arcykapłana, nie mogącego współczuć w naszych słabościach, lecz takiego, który na podobieństwo nam, doświadczony jest we wszystkim, oprócz grzechu. Zbliżajmy się więc z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę, a we właściwym czasie pomoc.

Hbr 5:1-2 eib

Każdy arcykapłan wybierany jest spośród ludzi i wyznaczany ze względu na ludzi do prowadzenia spraw dotyczących Boga. Jego zadaniem jest składanie darów i ofiar za grzechy, a czyni to jako ten, który potrafi zrozumieć nieświadomych i błądzących, bo sam podlega słabościom.

Hbr 5:1-2 tpnt 

Albowiem każdy arcykapłan wzięty z ludzi, za ludzi jest ustanowiony w obecności Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy, który może okazywać współczucie nieświadomym i błądzącym, bo sam poddany jest słabości. 

Heb 5:13-14,-6:1-17 tpnp

Każdy, kto karmi się mlekiem, jest niedoświadczony w nauce sprawiedliwości, bo jest niemowlęciem. Dojrzałym natomiast, właściwy jest stały pokarm; ci dzięki praktyce mają zmysły wyćwiczone do rozróżniania tego, co dobre, a także i złe. (6:1) Dlatego też pozostawiając początek nauki Chrystusa, wznieśmy się ku doskonałości, nie zakładając ponownie fundamentu o upamiętaniu się z martwych uczynków i o wierze w Boga, O nauce o chrztach, o wkładaniu rąk, także o powstaniu z martwych i o sądzie wiecznym.

Heb 6:1n eib

Fundament [ składa się z ] z prawd o …

  1. odwróceniu się od martwych uczynków (tpnp: upamiętaniu, bg, bp: pokucie, gr: metanoja), (->Ef 2:10, ->9:14)
  2. zawierzeniu Bogu (tpnp: wierze w Boga, bt: wyznanie wiary, erb: zawierzenie; nś: poleganiu na Bogu),
  3. z nauki o chrztach (lm, gr: zanurzaniu, bw: obmywaniach (błąd)),
  4. o nakładaniu rąk, 
  5. o zmartwychwstaniu (->1Kor 15),
  6. o sądzie wiecznym (-> Ap20:11n).

Heb 6:18b-19

…...trzymajcie się nadziei….. (opracować)….. 

Heb 8:1

Z naszych rozważań wynika głównie to, że mamy takiego Arcykapłana, który zajął miejsce w niebie, po prawej stronie Majestatu.

Hbr 8:7-12 tpnt

Bo gdyby to pierwsze [ przymierze ] było nienaganne, to nie szukano by miejsca na drugie. Obwiniając ich bowiem mówi: Oto nadchodzą dni, mówi Pan, gdy zawrę ostateczne z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze, nie według przymierza, które uczyniłem z ich ojcami, w dniu kiedy ująłem ich za rękę, aby wyprowadzić ich z ziemi egipskiej; gdyż oni nie wytrwali w moim przymierzu i ja ich zlekceważyłem, mówi Pan.
Bo takie jest przymierze, które ustanowię z domem Izraela w owych dniach, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich umysły i wypiszę je na ich sercach, i będę im Bogiem, a oni będą mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego bliźniego, i nikt swojego brata, mówiąc: Poznaj Pana; wszyscy bowiem mnie poznają, od najmniejszego z nich, aż do największego z nich. Bo miłosierny będę dla ich nieprawości, a ich grzechów i bezprawia nie wspomnę więcej. (-> Jer 31:31nn)

Hbr 9:24-25 tpnt

Chrystus bowiem wszedł nie do uczynionego ręką świętego świętych, które byłoby odbiciem prawdziwego, lecz do samego nieba, aby teraz być obecnym w naszym imieniu przed obliczem Boga i nie po to, by wiele razy ofiarowywać samego siebie, tak jak arcykapłan wchodzi do świętego świętych co roku z cudzą krwią.

Hbr 9:28 tpnt

Chrystus, raz będąc ofiarowany, aby wziąć na siebie grzechy wielu, drugi raz, już bez żadnego związku z grzechem, ukaże się tym, którzy Go oczekują ku zbawieniu.

Heb 9.27-28 eib

I jak postanowiono, że człowiek raz umiera, a potem czeka go sąd, tak Chrystus, raz złożony w ofierze, aby wziąć na siebie grzechy wielu, drugi raz ukaże się tym, którzy Go wyczekują, nie ze względu na grzech, ale dla ich zbawienia. (Ap 20:6; J5:24)

Hebr 10:1, 14 eib

Prawo, jako zawierające w sobie cień przyszłych przywilejów, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, składane stale rok w rok, w ogóle nie może doprowadzić do doskonałości tych, którzy z nimi przychodzą. (…) Jedną bowiem ofiarą na zawsze uczynił doskonałymi tych, których uświęca.

Heb 10:23 tpnt

Zachowujmy wyznanie niewzruszonej nadziei, bo godny zaufania jest Ten, który obiecał.

Hbr 10:24-25 tpnt

Przypatrujmy się jedni drugim, aby pobudzać się do miłości i dobrych czynów, nie porzucając naszych wspólnych zgromadzeń, jak to u niektórych jest w zwyczaju, ale zachęcajmy się; i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się ten dzień.

Heb 11:1-2 eib

Wiara jest podstawą spełnienia się tego wszystkiego, co jest treścią nadziei; przekonaniem o prawdziwości tego, co niewidzialne. Ze względu na nią starsi ludu otrzymali dobre świadectwo.

Hbr 11:1-2 bt5

Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. To dzięki niej przodkowie otrzymali świadectwo.

Hbr 11:1-2 bw

A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy. Wszak jej zawdzięczają przodkowie chlubne świadectwo.

Hbr 11:1-2 tpnt

Wiara więc jest istotą tego, w czym pokładamy nadzieję, przekonaniem o rzeczach, których nie widzimy, przez nią przodkowie otrzymali chlubne świadectwo.

Hbr 11:6 tpnt

[O Henochu bo ] bez wiary nie można podobać się Bogu; ten bowiem, kto zbliża się do Boga, musi wierzyć, że On jest, i że wynagradza tych, którzy Go szukają.

Heb 11:6b

Bóg nagradza tych którzy go szukają.

Hbr 11:40-12:3 eib

Bóg bowiem, ze względu na nas, przewidział coś lepszego, to znaczy, by doprowadzić ich (bohaterów wiary) do doskonałości wraz z nami. (1) Z tego powodu my, otoczeni tak wielką rzeszą świadków, odrzućmy wszelkie przeszkody oraz krępujący nas grzech i biegnijmy wytrwale w wyznaczonym nam wyścigu. (2) Utkwijmy wzrok w Jezusie, w Tym, który wzbudza i doskonali wiarę, i który ze względu na czekającą Go radość wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zajął miejsce po prawej stronie tronu Boga. (3) Pomyślcie o Tym, który ze strony grzeszników doznał wobec siebie takiej wrogości, abyście, zniechęceni, nie upadli na duszy.

Hbr 12:1-3 eib

Z tego powodu my, otoczeni tak wielką rzeszą świadków, odrzućmy wszelkie przeszkody oraz krępujący nas grzech i biegnijmy wytrwale w wyznaczonym nam wyścigu. Utkwijmy wzrok w Jezusie, w Tym, który wzbudza i doskonali wiarę, i który ze względu na czekającą Go radość wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zajął miejsce po prawej stronie tronu Boga. Pomyślcie (tpnp: rozważcie, ns: głęboko rozważcie) o Tym, który ze strony grzeszników doznał wobec siebie takiej wrogości, abyście, zniechęceni, nie upadli na duszy. (-> 3:1-2)

Hbr 12:4 eib

W walce z grzechem nie opieraliście się jeszcze aż do przelania krwi.

Heb 12:6

…. karze i …. i o miłowaniu i o wychowywaniu….

Hbr 13:7-8 tpnt

Pamiętajcie o swoich przewodnikach, którzy wam głosili Słowo Boże; a patrząc na koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę. Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki.

Heb 13:8

Jezus Chrystus wczoraj i dziś — ten sam i na wieki.

Hebr 13:14

Nie mamy tu bowiem miasta trwałego, ale tego, które ma nadejść szukamy (EIB: tęsknimy za nim).

Hbr 13:15 tpnt

Przez Niego [ Jezusa ] więc nieustannie składamy Bogu ofiarę chwały, to jest owoc warg wyznających Jego imię.

Hbr 13:20-21 eib

A Bóg pokoju, który przez krew wiecznego Przymierza wyprowadził spośród umarłych wielkiego Pasterza owiec, naszego Pana Jezusa, niech was wydoskonali we wszystkim, co jest przydatne do spełnienia Jego woli, czyniąc w nas to, co jest miłe w Jego oczach, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki.
Amen.


Kategorie: biblia, lekcja, ważne wersety


Słowa kluczowe: hebr, hbr, List do Hebrajczyków, IPP-KTW, IPP


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
28 czerwca 2020 (niedziela), 21:58:58

Daniel dowiedział się do będzie w przyszłości (Dan 9:24)

Uwagi:

 Treść analizowano zdania:

Dn 9:24 BT5 "Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem, by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i odpokutować występek, a wprowadzić wieczną sprawiedliwość, przypieczętować widzenie i proroka i namaścić Święte świętych."
Dn 9:24 UBG "Siedemdziesiąt tygodni wyznaczono nad twoim ludem i twoim świętym miastem na zakończenie przestępstwa, na zgładzenie grzechów i na przebłaganie za nieprawość, na wprowadzenie wiecznej sprawiedliwości, na opieczętowanie widzenia i proroctwa oraz na namaszczenie Najświętszego."

Co się wydarzy w ciągu tych 70 tygodni nad Izraelem i Jerozolimą?

# LXX Reformowani BT UBG Uwagi
1 pełne wygaśnięcie grzechu dopełni się zbrodnia położyć kres nieprawości zakończenie przestępstwa  -> Ap 20:1-3?
2 podstemplowanie grzechów przypieczętowany będzie grzech grzech obłożyć pieczęcią zgładzenie grzechów  
3 całkowite wymazanie nieprawości i zmazana wina,      
4 odpokutowanie przestępstw   odpokutować występek przebłaganie za nieprawość  
5 zaprowadzenie wiecznej sprawiedliwości przywrócona będzie wieczna sprawiedliwość wprowadzić wieczną sprawiedliwość wprowadzenie wiecznej sprawiedliwości  -> 2P 3:13-18: "Lecz my, zgodnie z jego obietnicą, oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się ...
6 podstępowanie widzenia i proroctwa potwierdzi się, widzenie i prorok przypieczętować widzenie i proroka opieczętowanie widzenia i proroctwa  
7 namaszczenie miejsca najświętszego Najświętsze będzie namaszczone namaścić Święte świętych namaszczenie Najświętszego  

 

 

 

 Objawienie, rozdział 20

(1) Potem ujrzałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz od Czeluści i wielki łańcuch w ręce. (2) I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. (3) I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni. A potem ma być na krótki czas uwolniony. (Ap 20:1-3 bt5)


Kategorie: _blog, teologia / biblia, biblia / studia, księga daniela '2020


Słowa kluczowe: daniel, prorok daniel, księga daniela, dan9, dan9:24


Komentarze: (1)

wojtek, June 30, 2023 10:52 Skomentuj komentarz


Wojtek:
Wypisz czynności, które pojawiają się w tym fragmencie:
"Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem, by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i odpokutować występek, a wprowadzić wieczną sprawiedliwość, przypieczętować widzenie i proroka i namaścić Święte świętych."

Chat-GPT:
W fragmencie, który podałeś, można zidentyfikować następujące czynności:

Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem.
Położono kres nieprawości.
Obłożono grzech pieczęcią.
Odpokutowano występek.
Wprowadzono wieczną sprawiedliwość.
Przypieczętowano widzenie i proroka.
Namaszczono Święte świętych.

Pamiętaj, że niektóre z tych czynności są opisowe lub symboliczne, odnoszące się do kontekstu religijnego lub duchowego.

Skomentuj notkę
20 czerwca 2020 (sobota), 19:58:58

Proroctwo o tygodniach (Dan 9b)

Uwagi:

Ogólny zarys wizji

  • 9:24 - co się ma wydarzyć w przyszłości, w ciągu 70 tygodni

  • 9:25 - co się wydarzy w 7 + 62 tygodni: od słowa o odbudowie do Mesjasza

  • 9:26 - co po 69 tygodniach: zabicie Mesjasza, bez świątyni do wojny

  • 9:27 - przymierze, jeden tydzień, w połowie zniesienie ofiar i spustoszenie świątyni, no i kres

Analiza

Treść  Dn 9:1nn bt5 Komenatarz 

(1) W pierwszym roku Dariusza z rodu Medów, syna Artakserksesa, sprawującego władzę nad królestwem chaldejskim, (2) w roku pierwszym jego panowania, 

Kiedy?
ja, Daniel, dociekałem w Pismach liczby lat, które objawił Pan prorokowi Jeremiaszowi, że ma się dopełnić siedemdziesiąt lat spustoszenia Jerozolimy.  
(…)  

Modlitwa Daniela 

 (…)  

 Proroctwo o tygodniach - wstęp

(20) Gdy jeszcze mówiłem i modliłem się, wyznając grzechy swoje, swojego narodu, Izraela, i składając przed Panem, Bogiem moim, błagania za świętą górę mojego Boga, (21) gdy więc jeszcze wymawiałem [słowa] modlitwy, mąż Gabriel, którego spostrzegłem przedtem, przybył do mnie, lecąc pośpiesznie, w porze wieczornej ofiary.
  • LXX: modliłem się głośno
  • maż Gabriel - czy to ten co był u panny Marii?
(22) Przybył, rozmawiał ze mną i powiedział: Danielu, wyszedłem teraz, by ci dać całkowite zrozumienie. (23) Gdy zacząłeś błagalne modlitwy, wypowiedziano słowo, ja zaś przybyłem, by ci je oznajmić. Ty jesteś bowiem [mężem] umiłowanym. 
  • całkowite? zrozumienie?
  • LXX: wyszło słowo - od kogo?
Przeniknij więc słowo i zrozum widzenie:   

  Proroctwo o tygodniach 

(24) Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem, by ...

 

LXX: Siedemdziesiąt tygodni odkrojono twojemu ludowi i świętemu miastu na ...

 

UBG: Siedemdziesiąt tygodni wyznaczono nad twoim ludem i twoim świętym miastem na ...

Proroctwo

  • Ustalono 70 tygodni
    • nad narodem Izraelem
    • i nad świętym miastem - pewnie Jerozolima
    • pytanie: czy to dotyczy Kościoła?
  • LXX: odkrojono
  • Przypomnieć sobie jak Żydzi liczą lata: np. ile lat trwała niewola egipska? ile jest lat sędziów (wg Gal)? -> To ciekawy zwyczaj nieliczenia lat niewoli.

… (1) położyć kres nieprawości, (2) grzech obłożyć pieczęcią i (4) odpokutować występek, a (5) wprowadzić wieczną sprawiedliwość, (6) przypieczętować widzenie i proroka i (7) namaścić Święte świętych.

 

LXX: … (1) na pełne wygaśnięcie grzechu, (2) na podstemplowanie grzechów, (3) na całkowite wymazanie nieprawości, (4) na odpokutowanie przestępstw, na (5) zaprowadzenie wiecznej sprawiedliwości, na (6) podstępowanie widzenia i proroctwa i na (7) namaszczenie miejsca najświętszego

 

UBG … na (1) zakończenie przestępstwa, na (2) zgładzenie grzechów i (4) na przebłaganie za nieprawość, na (5) wprowadzenie wiecznej sprawiedliwości, na (6) opieczętowanie widzenia i proroctwa oraz na (7) namaszczenie Najświętszego.

Wyliczanka. Po co to 70 tygodni?

-> osobna notka: Daniel dowiedział się do będzie w przyszłości (Dan 9:24)

(25) Ty zaś wiedz i rozumiej:   
Od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do Władcy-Pomazańca - siedem tygodni;

LXX: Władcy-Pomazańca, który będzie przewodnikiem

UBG: od wyjścia nakazu o przywróceniu i odbudowaniu Jerozolimy aż do Księcia Mesjasza będzie siedem tygodni


  • Władca-Pomazaniec
  • wypowiedzenie słowa o powrocie i odbudowie Jerozolimy
  • 7 tygodni

BT: i w ciągu sześćdziesięciu dwu tygodni zostaną odbudowane dziedziniec i wał, jednak w czasach pełnych ucisku.

 

UBG:  i sześćdziesiąt dwa tygodnie. Zostaną odbudowane ulica i mur, ale w czasach trudnych.

LXX: odbudowany plac i mur i wtedy wyczerpie się czas

 

  • w ciągu tych 62 tygodni zostanie odbudowany dziedziniec i wał
  • ale będzie to w czasach pełnych ucisku

(26) A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec zostanie zgładzony i nie będzie dla niego... 

 

LXX: 

 

UBG: A po tych sześćdziesięciu dwóch tygodniach zostanie zabity Mesjasz, lecz nie za siebie. A lud księcia, który przyjdzie, zniszczy miasto i świątynię i jego koniec nastąpi wśród powodzi; i do końca wojny są postanowione spustoszenia.

  • po 62 tygodniach
  • Mesjasz zostanie zgładzony
  • i nie będzie dla niego ... problem z tekstem, ale wg Teodocjona: "i nie ma w nim winy". 
  • (26) A po tych sześćdziesięciu dwóch tygodniach zostanie zabity Mesjasz, lecz nie za siebie.
Miasto zaś i świątynia zginą wraz z wodzem, który nadejdzie.
  • Miasto i świątynia zginą wraz z wodzem, który nadejdzie
  • Wodzem? eib, bg, bw: księciem

26b:

  • EIB:  a miasto i świątynię splądruje lud przychodzącego księcia, jego zaś kresem powódź — i do końca wojna, postanowione spustoszenia.
  • UBG: A lud księcia, który przyjdzie, zniszczy miasto i świątynię i jego koniec nastąpi wśród powodzi; i do końca wojny są postanowione spustoszenia.
  • BW: lud księcia, który wkroczy, zniszczy miasto i świątynię, potem nadejdzie jego koniec w powodzi i aż do końca będzie wojna i postanowione spustoszenie.
Koniec jego nastąpi wśród powodzi, i do końca wojny potrwają zamierzone spustoszenia.
  • koniec miasta wśród powodzi
  • do końca wojny będą spustoszenia
(27)  Utrwali on przymierze dla wielu w ciągu jednego tygodnia. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara pokarmowa. 
  •  On? Kto?
    • ten wódź co nadejdzie (.26)
    • Pomazaniec (.25b)
    • Władca-Pomazaniec (.25a)
  • Utrwali on przymierze w ciągu tygodnia
  • około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara pokarmowa
Na skrzydle zaś świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca, do czasu ustalonego na spustoszenie.
  • Na skrzydle świątyni będzie ohyda
  • przetrwa do końca czasu przeznaczonego na spustoszenie

 

 


Kategorie: _blog, teologia / biblia, biblia / studia, księga daniela '2020


Słowa kluczowe: daniel, prorok daniel, księga daniela, dan9


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
20 czerwca 2020 (sobota), 19:58:58

Modlitwa Daniela (Dan 9a)

Uwagi:

  • W ramach spotkania IPP-KTW 21 czerwca 2020 roku przeczytaliśmy Modlitwę Daniela.
  • Reszta (proroctwo) na inne spotkanie.
Treść  Dn 9:1nn bt5 Komenatarz 

(1) W pierwszym roku Dariusza z rodu Medów, syna Artakserksesa, sprawującego władzę nad królestwem chaldejskim, (2) w roku pierwszym jego panowania, 

Kiedy?
ja, Daniel, dociekałem w Pismach liczby lat, które objawił Pan prorokowi Jeremiaszowi, że ma się dopełnić siedemdziesiąt lat spustoszenia Jerozolimy.
  • Kiedy żył Jeremiasz?
  • Co o tym mówił Jeremiasz? Jr 25:1-11-13
    • Jr 25,11 - Cały ten kraj zostanie spustoszony i opuszczony, a narody będą służyć królowi babilońskiemu przez siedemdziesiąt lat. (12) A po upływie siedemdziesięciu lat ukarzę króla Babilonu i ten naród ...
    • Jr 29,10 - To jednak mówi Pan: Gdy dla Babilonu upłynie siedemdziesiąt lat, nawiedzę was i wypełnię na was swoją pomyślną zapowiedź, by was znów przyprowadzić na to miejsce. (11) Jestem bowiem świadomy zamiarów, jakie zamyślam co do was - wyrocznia Pana - zamiarów pełnych pokoju, a nie zguby, by zapewnić wam przyszłość, jakiej oczekujecie. (12) Będziecie Mnie wzywać, zanosząc do Mnie swe modlitwy, a Ja was wysłucham. (13) Będziecie Mnie szukać i znajdziecie Mnie, albowiem będziecie Mnie szukać z całego serca. 
(3) Zwróciłem więc swe oblicze do Pana Boga, oddając się modlitwie i błaganiu w postach, pokucie i popiele.  

Modlitwa Daniela 

(4) I modliłem się do Pana, Boga mojego, wyznawałem i mówiłem:  
O Panie, Boże mój, wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza tym, co Ciebie kochają i przestrzegają Twoich przykazań.

O Bogu, adresacie modlitw:

  • wielki
  • straszny? - inne słowa???
  • dochowuje wiernie przymierza ?
  • jest wierny względem tych co go kochają? Co to znaczy kochają?
  • przestrzegają przykazań
(5) Zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, popełniliśmy nieprawość i zbuntowaliśmy się, odstąpiliśmy od Twoich przykazań. (6) Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do całej ludności kraju.

O ludziach, których reprezentuje Daniel:

 

(7) U Ciebie, Panie, sprawiedliwość, a u nas wstyd na twarzach, jak to jest dziś u nas - mieszkańców Judy i Jerozolimy, i całego Izraela, u bliskich i dalekich, we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali.

Wstyd!

  • wstyd - co to?
  • Juda i Jerozolima i cały Izrael, i bliscy i dalecy ….
  • … i wer wszystkich krajach ….
  • … - jaki jest stan Izraela wtedy?
  • wypędziłeś - to zrobił Bóg!
 (8) Panie! Wstyd na naszych twarzach, naszych królów, naszych przywódców i naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
  • wstyd - co to?
  • królowie, przywódcy, ojcowie - co to za kategoria?

(9) Ale Pan, Bóg nasz, jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu (10) i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków. (11) Cały Izrael przekroczył Twoje Prawo i pobłądził, nie słuchając Twego głosu. Spadło na nas przekleństwo [poparte] przysięgą, które zostało zapisane w Prawie Mojżesza, sługi Bożego; zgrzeszyliśmy bowiem przeciw Niemu.

  • Prawo Mojżesza -> Piąta Księga Mojżeszowa 28.58-68 -> na końcu
  • Mają Mojżesz i proroków -> Łk 16:b (Łazarz i bogacz)
(12) Spełnił więc słowo, jakie wypowiedział przeciw nam i naszym władcom, którzy panowali nad nami, że sprowadzi na nas wielkie nieszczęście, jakiego nie było pod całym niebem, a jakie spadło na Jerozolimę. (13) Tak jak zostało napisane w Prawie Mojżesza, przyszło na nas całe to nieszczęście; nie przebłagaliśmy Pana, Boga naszego, odwracając się od naszych występków i nabywając znajomości Twej prawdy.

Wypełnienie zapowiedzi.

  • Prawo Mojżesza -> Piąta Księga Mojżeszowa 28.58-68 -> na końcu

(14) Czuwał więc Pan nad nieszczęściem i sprowadził je na nas, bo Pan, Bóg nasz, jest sprawiedliwy we wszystkich swych poczynaniach, my zaś nie usłuchaliśmy Jego głosu.

 

(15) A teraz, Panie, Boże nasz, który wyprowadziłeś swój naród z ziemi egipskiej mocną ręką, zyskując sobie imię, jakie trwa do dziś: zgrzeszyliśmy i popełniliśmy nieprawość.

 

(16) Panie, według Twojego miłosierdzia, niech ustanie Twój zapalczywy gniew nad Twoim miastem, Jerozolimą, nad Twoją świętą górą. Bo z powodu naszych grzechów i przewinień naszych przodków stała się Jerozolima i lud Twój przedmiotem szyderstwa u wszystkich wokół nas.

Prośba

(17) Teraz zaś, Boże nasz, wysłuchaj modlitwy Twojego sługi i jego błagań i rozjaśnij swe oblicze nad świątynią, która leży zniszczona - ze względu na Ciebie, Panie! (18) Nakłoń, mój Boże, swego ucha i wysłuchaj! Otwórz swe oczy i zobacz nasze spustoszenie i miasto, nad którym wzywano Twego imienia.

 

 Albowiem zanosimy modlitwy do Ciebie, opierając się nie na naszej sprawiedliwości, ale ufni w Twoje wielkie miłosierdzie.

 
(19) Usłysz, Panie! Odpuść, Panie! Panie, zwróć uwagę i działaj niezwłocznie, przez wzgląd na siebie samego, mój Boże!

Usłysz, Panie! Odpuść, Panie!

Panie, zwróć uwagę i działaj niezwłocznie.

Bo Twojego imienia wzywano nad Twym miastem i nad Twym narodem.

 

 

 
   

 Proroctwo o tygodniach - wstęp

(20) Gdy jeszcze mówiłem i modliłem się, wyznając grzechy swoje, swojego narodu, Izraela, i składając przed Panem, Bogiem moim, błagania za świętą górę mojego Boga, (21) gdy więc jeszcze wymawiałem [słowa] modlitwy, mąż Gabriel, którego spostrzegłem przedtem, przybył do mnie, lecąc pośpiesznie, w porze wieczornej ofiary.
  • LXX: modliłem się głośno
  • maż Gabriel - czy to ten co był u panny Marii?
(22) Przybył, rozmawiał ze mną i powiedział: Danielu, wyszedłem teraz, by ci dać całkowite zrozumienie. (23) Gdy zacząłeś błagalne modlitwy, wypowiedziano słowo, ja zaś przybyłem, by ci je oznajmić. Ty jesteś bowiem [mężem] umiłowanym. 
  •  całkowite? zrozumienie?
  • LXX: wyszło słowo - od kogo?
Przeniknij więc słowo i zrozum widzenie:   

  Proroctwo o tygodniach 

(24) Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem, by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i odpokutować występek, a wprowadzić wieczną sprawiedliwość, przypieczętować widzenie i proroka i namaścić Święte świętych.

 

 

UBG: Siedemdziesiąt tygodni wyznaczono nad twoim ludem i twoim świętym miastem na zakończenie przestępstwa, na zgładzenie grzechów i na przebłaganie za nieprawość, na wprowadzenie wiecznej sprawiedliwości, na opieczętowanie widzenia i proroctwa oraz na namaszczenie Najświętszego.

 

(25) Ty zaś wiedz i rozumiej:   
Od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do Władcy-Pomazańca - siedem tygodni;

LXX: Władcy-Pomazańca, który będzie przewodnikiem

UBG: od wyjścia nakazu o przywróceniu i odbudowaniu Jerozolimy aż do Księcia Mesjasza będzie siedem tygodni


 

BT: i w ciągu sześćdziesięciu dwu tygodni zostaną odbudowane dziedziniec i wał, jednak w czasach pełnych ucisku.

 

UBG:  i sześćdziesiąt dwa tygodnie. Zostaną odbudowane ulica i mur, ale w czasach trudnych.

LXX: odbudowany plac i mur i wtedy wyczerpie się czas

 

 

(26) A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec zostanie zgładzony i nie będzie dla niego... 

 

LXX: 

 

UBG: A po tych sześćdziesięciu dwóch tygodniach zostanie zabity Mesjasz, lecz nie za siebie. A lud księcia, który przyjdzie, zniszczy miasto i świątynię i jego koniec nastąpi wśród powodzi; i do końca wojny są postanowione spustoszenia.

 
Miasto zaś i świątynia zginą wraz z wodzem, który nadejdzie.  
Koniec jego nastąpi wśród powodzi, i do końca wojny potrwają zamierzone spustoszenia.  
(27)  Utrwali on przymierze dla wielu w ciągu jednego tygodnia. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara pokarmowa.   
Na skrzydle zaś świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca, do czasu ustalonego na spustoszenie.  

 

 

Piąta Księga Mojżeszowa 28.58-68

(58) Jeśli nie będziesz wypełniał wszystkich słów tego Prawa, zapisanych w tej księdze, bojąc się chwalebnego i straszliwego tego Imienia: Pana, Boga swego, (59) Pan nadzwyczajnymi plagami dotknie ciebie i twoje potomstwo, plagami ogromnymi i nieustępliwymi: ciężkimi i długotrwałymi chorobami. (60) Sprawi, że przylgną do ciebie wszystkie zarazy Egiptu: drżałeś przed nimi, a one spadną na ciebie. (61) Także wszystkie choroby i plagi, nie zapisane w księdze tego Prawa, ześle Pan na ciebie, aż cię wytępi. (62) Mała tylko liczba ludzi pozostanie z was, którzy liczni jesteście jak gwiazdy na niebie, za to, że nie słuchaliście głosu Pana, Boga swego.

(63) Jak podobało się Panu dobrze czynić wam, rozmnażając was, tak będzie się Panu podobało zniszczyć i wytępić was, i usunąć z powierzchni ziemi, którą idziecie posiąść. (64) Pan cię rozproszy pomiędzy wszystkie narody, od krańca do krańca ziemi, tam będziesz służył cudzym bogom z drewna i kamienia, których nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie.

(65) Nie zaznasz pokoju u tych narodów ani stopa twej nogi tam nie odpocznie. Da ci tam Pan serce drżące ze strachu, oczy wypłakane z tęsknoty i duszę utrapioną. (66) Życie twe będzie u ciebie jakby w zawieszeniu: będziesz drżał dniem i nocą ze strachu, nie będziesz pewny życia. (67) Rano powiesz: Któż sprawi, by nadszedł wieczór, a wieczorem: Któż sprawi, by nadszedł poranek - a to ze strachu, który twe serce będzie odczuwać na widok, jaki stanie przed twymi oczami.

(68) Pan cię odprowadzi okrętami i drogą do Egiptu, o którym ci powiedziałem: Nie będziesz go już oglądać. A kiedy zostaniesz sprzedany twoim wrogom jako niewolnik i niewolnica, nikt cię nie wykupi. (Pwt 28:58-68 bt5)

 Objawienie, rozdział 20

(1) Potem ujrzałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz od Czeluści i wielki łańcuch w ręce. (2) I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. (3) I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni. A potem ma być na krótki czas uwolniony. (Ap 20:1-3 bt5)


Kategorie: _blog, teologia / biblia, biblia / studia, księga daniela '2020


Słowa kluczowe: daniel, prorok daniel, księga daniela, dan9, modlitwa daniela


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 czerwca 2020 (wtorek), 11:52:52

Elity i ludzie

Taki fajny kawałek z ewangelii Jana znalazłem:

(45) Straż wróciła więc do arcykapłanów i faryzeuszów bez Niego. Dlaczego nie przyprowadziliście Go? — zapytali. (46) Strażnicy na to: Jeszcze nigdy nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek. (47) Wtedy faryzeusze powiedzieli: Czyżbyście i wy dali się zwieść? (48) Czy ktoś spośród przełożonych lub spośród faryzeuszów uwierzył w Niego? (49) A ten tłum, który nie zna Prawa, jest przeklęty.

(50) Wtedy odezwał się jeden z nich, Nikodem, który wcześniej spotkał się z Jezusem: (51)Czy nasze Prawo sądzi człowieka, zanim go przesłucha i zbada, jak postępuje? (52) Odpowiedzieli mu: Może ty też jesteś z Galilei? Sprawdź, to się przekonasz, że z Galilei nie wywodzi się żaden prorok. (53) I rozeszli się — każdy do swego domu. 
(J 7:45-53 eib)

Dlaczego cytuję ten? Bo z niego można wyczytać co polityczne elity, w tym wypadku członkowie sanhedrynu, kapłani, przełożeniu ludu, funkcjonariusze religii myślą o zwykłych ludziach. I aby nie było wątpliwości: zadaniem kapłanów i lewitów było uczenie ludzi Słowa Bożego, więc skoro ludzie nie znali Prawa to sami sobie wydawali świadectwo o swojej pracy.

I sami, mniej więcej rok później ujawniają się jako prawo łamiący i to w ważnej dziedzinie, bo sprawa szła o życie.

(47) W związku z tym arcykapłani i faryzeusze zwołali Wysoką Radę i zaczęli się zastanawiać: Co tu robić? Człowiek ten dokonuje wielu znaków. (48) Jeśli Go tak zostawimy, wszyscy w Niego uwierzą. Wówczas wkroczą Rzymianie i zabiorą nam i to miejsce, i naród. (49) Wtedy jeden z nich, Kajfasz, który tego roku był arcykapłanem, powiedział: Wy nic nie rozumiecie (50) i nie bierzecie pod uwagę, że lepiej jest dla nas, aby jeden człowiek umarł za lud, niż aby cały naród zginął. (51)Nie mówił tego jednak sam z siebie, ale jako sprawujący tego roku urząd arcykapłana wypowiedział proroctwo, że Jezus ma umrzeć za naród — (52) i nie tylko za naród, ale także po to, aby zebrać w jedno rozproszone dzieci Boga. (53) W tym zatem dniu postanowili, że Go zabiją. (54) Dlatego Jezus nie chodził już wśród Żydów jawnie, ale odszedł stamtąd w okolice pustyni, do miasta zwanego Efraim, i tam przebywał wraz z uczniami. (55) Tymczasem zbliżała się Pascha żydowska i wielu z tej okolicy poszło przed Paschą do Jerozolimy, aby się oczyścić. (56) Szukali więc Jezusa, a stojąc w świątyni, rozważali: Jak myślicie? Przyjdzie na święto, czy raczej nie? (57) Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali nakaz, aby ten, kto zna miejsce Jego pobytu, wskazał je, tak by mogli Go schwytać.
(J 11:47-57 eib)

Dla swojej pozycji politycznej goście decydują się zabić człowieka, wbrew prawu, którego mieli nauczać i na straży którego jako przełożeni ludu stali.

Pewnie dlatego, kilka dni później Pan Jezus w ich stronę ponad 8 razy wypowiedział:

Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! (Mt 23)


Kategorie: _blog, biblia, polityka


Słowa kluczowe: faryzeusze, sanhedryn, kapłani, przełożeniu ludu


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
14 czerwca 2020 (niedziela), 11:33:33

Wizja barana i kozła (Dan 8)

Uwagi:

  • Czytane na spotkaniu IPP-KTW ?????? 2020

 

Treść  Dn 8:1nn bt5 Komentarz 
 Dn 8:1nn bt5 "(1) W trzecim roku panowania króla Baltazara miałem widzenie, ja, Daniel, po tym, co ujrzałem poprzednio.  
(2) Gdy patrzyłem podczas widzenia, zobaczyłem siebie w Suzie, w warowni, która leży w kraju Elam. Patrzyłem w widzeniu i znalazłem się nad rzeką Ulaj.  
(3) Podniosłem oczy i spojrzałem, a oto jeden baran stał nad rzeką; miał on dwa rogi, obydwa wysokie, jeden wyższy niż drugi, a wyższy wyrósł później. (4) Ujrzałem barana bodącego [rogami] ku zachodowi, północy i południu. Żadne ze zwierząt nie mogło mu sprostać ani nikt nie mógł uwolnić się z jego mocy. On zaś czynił, co chciał, i stawał się wielki.
  • baran
  • on dwa rogi,
  • obydwa wysokie,
  • jeden wyższy niż drugi,
  • wyższy wyrósł później.
  • barana bódł
  • ku zachodowi,
  • północy
  • i południu.
  • ale nie ma nic o wschodzie !!!!
5) A ja patrzyłem uważnie i oto od zachodu szedł kozioł po całej powierzchni ziemi, nie dotykając jej. Kozioł ten miał okazały róg między oczami. Kozioł z zachodu….
( (6) Podszedł on do barana o dwóch rogach, którego widziałem, stojąc nad rzeką, i rzucił się na niego z całą złością.  
(7) Zobaczyłem, jak on, przybliżywszy się do barana, rozzłościł się na niego, i uderzył barana, i złamał oba jego rogi.  
Baran nie miał siły, by mu stawić czoło. On więc powalił go na ziemię i podeptał nogami, a nie było nikogo, kto by wyrwał barana z jego mocy.  
(8) Kozioł urósł niezmiernie, ale gdy był w pełni sił, wielki róg uległ złamaniu, a na jego miejscu wyrosły cztery inne - ku czterem stronom świata. cztery rogi
 (9) Z jednego z nich wyrósł inny, mały róg, i wzrastał nadmiernie ku południowi, ku wschodowi i ku wspaniałemu krajowi. (

mały róg

LXX: ku mocy (a nie wspaniałemu krajowi)

(10) Wzniósł się on aż do wojska niebieskiego i strącił na ziemię część wojska oraz gwiazd, i podeptał je. Zaczyna być duchowo
(11) Wielkością dosięgał on niemal Władcy wojska, odjął Mu wieczną ofiarę i zniszczył doszczętnie miejsce Jego przybytku (12) i Jego wojsko. Jako codzienną ofiarę składał występek i prawdę rzucił na ziemię; działał zaś skutecznie. LXX: zupełnie inaczej!!!!
  (13) I usłyszałem, że jeden ze Świętych mówił, a drugi Święty zapytał tego, który mówił: Jak długo [potrwa] widzenie: wieczna ofiara, zgubna nieprawość, przybytek i podeptane wojsko? (14)On zaś powiedział do niego: Jeszcze przez dwa tysiące trzysta wieczorów i poranków, następnie świątynia odzyska swoje prawa. 2300 dni.
   
 (15) Gdy ja, Daniel, oglądałem widzenie i roztrząsałem jego znaczenie, oto stanął przede mną ktoś o wyglądzie mężczyzny, (16) i usłyszałem głos ludzki nad [rzeką] Ulaj, który wołał tymi słowami: Gabrielu, wyjaśnij mu widzenie!

 

 

Gabriel

 (17) Podszedł więc on do miejsca, gdzie stałem, a gdy przybył, przeraziłem się i padłem na twarz. I powiedział do mnie: Wiedz, synu człowieczy, że widzenie odnosi się do czasów ostatecznych.  
 (18) Gdy on ze mną rozmawiał, padłem oszołomiony twarzą ku ziemi; wtedy dotknął mnie, postawił mnie na nogi (19) i powiedział: Oto oznajmię ci, co ma nastąpić przy końcu gniewu, bo widzenie dotyczy końca czasów.  
(20) Baran, którego widziałeś z dwoma rogami, [oznacza] królów Medów i Persów.  
(21) Kozioł zaś - króla Jawanu, a wielki róg między jego oczami - pierwszego króla. LXX: król Hellenów
(22) Róg zaś, który uległ złamaniu, i cztery rogi, co wyrosły na jego miejsce, to cztery królestwa, które powstaną z jego narodu, będą jednak pozbawione jego mocy.  
(23) A przy końcu ich panowania, gdy występni dopełnią swej miary, powstanie król o okrutnym obliczu, zdolny rozumieć rzeczy tajemne. (24) Jego moc będzie potężna, ale nie dzięki własnej sile. Będzie podejmował rzeczy dziwne i dozna powodzenia w swych poczynaniach; obróci wniwecz potężnych i naród świętych. (25) Przy jego przebiegłości... nawet knowanie będzie skuteczne w jego ręku. Stanie się on wyniosły w sercu i niespodziewanie zgotuje zagładę wielu. 

LXX: coś o grzechach

 

Powstanie przeciw Najwyższemu Przywódcy, lecz bez udziału ręki ludzkiej zostanie skruszony.  
 (26) Widzenie zaś o wieczorach i rankach, jakie opowiedziano tobie, jest prawdziwe. Ty jednak widzenie okryj milczeniem, bo dotyczy ono dni odległych.  
(27) Wtedy mnie, Daniela, ogarnęła niemoc i chorowałem przez [wiele] dni. Następnie wstałem i załatwiałem sprawy królewskie; byłem jednak poruszony widzeniem, gdyż nie mogłem go zrozumieć.  
   

 

 

 Jakieś znalezione obrazki:

 


Kategorie: _blog, teologia / biblia, biblia / studia, księga daniela '2020


Słowa kluczowe: daniel, prorok daniel, księga daniela, dan8


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 czerwca 2020 (niedziela), 19:45:45

Daniel o Synu Człowieczym (Dan 7)

ToDo:

Zrobić analizę pojęcia Syn Człowieczy, głownie w NT. Koniecznie.

Kontekst, który warto uwzględnić czytając ten kawałek:

  1. Sen Nabuchodonozora o posągu - Dan2
  2. Ap 19, 20, 21:2 - a więc wydarzenia ostatnie
  3. Coś o  antychryście - np. 2Tes 2:7
  4. Najlepiej całe studium z apostoła Paweł o przyszłości -> http://wojtek.pp.org.pl/30268_blog%202004-03-22%2014-58-40

Uwagi:

  • Było to czytane na spotkaniu IPP-KTW w dniu 14 czerwca 2020 roku
  • nie zrobiłem z IPP-KTW analizy pojęcia Syn człowieczy - ToDo!
Treść  Dn 7:1nn bt5 Komentarz 
(1) W pierwszym roku [panowania] króla babilońskiego, Baltazara, miał Daniel sen i zaniepokoiły go widziadła [powstałe w] jego głowie na jego łożu. Następnie spisał on ten sen. (2) Daniel więc opowiedział: Ale Baltazar to chyba nie rządził długo.
Ujrzałem w swoich wizjach nocnych. Oto cztery wichry z nieba wzburzyły wielkie morze. (3) Cztery ogromne bestie wyszły z morza, a jedna różniła się od drugiej.   Cztery różne bestie wychodzą z morza
(4) Pierwsza podobna była do lwa i miała skrzydła orle. Patrzyłem, a oto wyrwano jej skrzydła, ją zaś samą uniesiono w górę i postawiono jak człowieka na dwu nogach, dając jej ludzkie serce.
  • Bestia #1 - Lew ze skrzydłami
  • Czy chodzi o Babilon, którego ostatnim królem był Baltazar? Lew ze skrzydłami był ich symbolem.
(5) I oto druga bestia, zupełnie inna, podobna do niedźwiedzia, z jednej strony podparta, a trzy żebra miała w paszczy między zębami. Mówiono do niej: Podnieś się! Pożeraj wiele mięsa!
  • Bestia #2 - Niedźwiedź.
  • Czy chodzi o Medów? Persów? Chalcedończyków? Nie wiem.
(6) Potem patrzyłem, a oto inna [bestia] podobna do pantery, mająca na grzbiecie cztery ptasie skrzydła. Bestia ta miała cztery głowy; jej to powierzono władzę.
  • Bestia #3 - Pantera z czterema skrzydłami ptasimi
  • i z czterema głowami.
  • Czy może chodzić o Greków? Macedończyków? Ich państwo rozpadło się potem na 4 państwa greckie i tak to przetrwało do czasów Rzymskich (bitwy 
(7) Dalej ujrzałem w moich nocnych wizjach: Oto czwarta bestia, okropna i przerażająca, o nadzwyczajnej sile. Miała wielkie zęby z żelaza i miedziane pazury; pożerała i kruszyła, depcząc nogami to, co pozostawało. Różniła się od wszystkich poprzednich bestii i miała dziesięć rogów.
  • Bestia #4 - okropna, z zębami i pazurami i 10 rogami
  • Może chodzić o Rzym.
  • Ap 13:1nn tpnt
    (1) (…) zobaczyłem dzikie zwierzę występujące z morza, mające siedem głów i dziesięć rogów; a na jego rogach było dziesięć diademów, a na jego głowach bluźniercze imię. (2) A dzikie zwierzę, które widziałem, było podobne do pantery, a stopy jego jak niedźwiedzia, a paszcza jego jak paszcza lwa; i dał mu smok swoją moc i swój tron, i wielką władzę.
    (3) I widziałem jedną z jego głów jakby zabitą na śmierć; ale jego śmiertelna rana została uleczona.
(8) Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Mały róg rośnie i wyrywa 3 inne rogi
Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy. Mały róg jest gadatliwy!
(9) Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce.

Przedwieczny się objawia a więc ….

  • Ap 20:11 albo - wielki biały tron i ...
  • Ap 20:4 - 
Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy na Jego głowie jakby z czystej wełny.

Wygląd Przedwiecznego:

  • biała szata
  • włosy jakby z czytaj wełny
  • Ap 1:13n
Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła z płonącego ognia. (10) Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego.

Tron Przedwiecznego:

  • z ognistych płomieni
  • koła (?) z płonącego ognia
  • strumień ognia się rozlewa
Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim.
  • 1mln służyło Przedwiecznemu
  • 100 mln stało przed Nim
  • Ap 5:11 tpnt (11) I widziałem, i słyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu i stworzeń, i starszych; a ich liczba była miriady miriad i tysiące tysięcy,
Sąd zasiadł i otwarto księgi. Ap 20:11nn - tam też otwiera się księgi.
(11) Z powodu hałasu wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzyłem, ten mały róg hałasuje tymi słowami co je wypowiada w .8b
aż oto zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie.

ta Bestia #4 zostaje zabita

->Ap17:16nn

(Ap 17:16) A dziesięć rogów, które widziałeś na bestii – oni znienawidzą nierządnicę i sprawią, że będzie spustoszona i naga i będą jeść jej ciało, i spalą ją w ogniu. (17) Bóg bowiem włożył im do serc, aby wykonali jego wolę, i to jednomyślnie, i oddali swoje królestwo bestii, aż wypełnią się słowa Boga. (18) A kobieta, którą zobaczyłeś, to wielkie miasto, które króluje nad królami ziemi.

(12) Także innym bestiom odebrano władzę, ale ustalono okres trwania ich życia do czasu oznaczonego. ale Bestie od #1 do #3 jeszcze mogą pożyć ale już bez władzy.
   
 (13) Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Pojawia się Syn Człowieczy
Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Syn Człowieczy podchodzi do Przedwiecznego
(14) Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki.
  • Panowanie…. chwała, władza królewska
  • służą mu wszystkie narody, ludy i języki
  • ->Ap....???
Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.  

(15) Ja, Daniel, popadłem z tego powodu w niepokój ducha, a widzenia [powstałe] w mojej głowie przeraziły mnie.

 

(16) Przybliżyłem się do jednego ze stojących i zapytałem o właściwe znaczenie tego wszystkiego. On zaś odpowiedział i wyjaśnił znaczenie rzeczy.

 

Wyjaśnienie

(17) Te wielkie bestie w liczbie czterech - to czterej królowie, którzy powstaną z ziemi.

LXX: Cztery królestwa (a nie królowie).

LXX: Te królestwa ulegną zagładzie.

(18) Królestwo jednak otrzymają święci Najwyższego, i będą posiadać królestwo na zawsze i na wieki wieków.  
   
(19)  Potem chciałem się upewnić co do czwartej bestii, odmiennej od pozostałych i nader strasznej, która miała zęby z żelaza i miedziane pazury, a pożerała, kruszyła i deptała nogami resztę; (20) oraz co do dziesięciu rogów na jej głowie, i co do innego, przed którym, gdy wyrósł, upadły trzy tamte. Skupienie na Bestii #4 i jej małym rogu
Róg ten miał oczy i usta, wypowiadające wielkie rzeczy, i wydawał się większy od swoich towarzyszy.  
(21) Patrzyłem, a róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi, i zwyciężał ich, (22) aż przybył Przedwieczny i sąd zasiadł, a władzę dano świętym Najwyższego, i aż nadszedł czas, by święci otrzymali królestwo.

Ap 20:11nn tpnt

(11) I widziałem wielki biały tron, i siedzącego na nim, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, i nie znalazło się miejsce dla nich. (12) I widziałem umarłych, małych i wielkich, stojących przed Bogiem; i zostały otwarte zwoje i inny zwój został otwarty, to jest zwój życia; i umarli z tych, którzy są zapisani w zwojach, zostali osądzeni według swoich czynów.

(23) Powiedział tak: Czwarta bestia - to czwarte królestwo, które będzie na ziemi, różne od wszystkich królestw; pochłonie ono całą ziemię, podepcze ją i na proch zetrze.  
(24) Dziesięć zaś rogów - z tego królestwa powstanie dziesięciu królów, po nich zaś inny powstanie, różny od poprzednich, i obali trzech królów.

Znowu ten Mały Róg

xx patrz LXX.

xx patrz Ap

   
(25) Będzie wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu i gnębił świętych Najwyższego, postanowi zmienić czasy i Prawo, a [święci] będą wydani w jego ręce aż do czasu, czasów i połowy czasu.

Mały Róg będzie

  • wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu
  • gnębił świętych Najwyższego
  • postanowi zmienić czasy
  • … i Prawo
  • a święci będą wydani w jego ręce aż do czasu, czasów i połowy czasu -? 3½ roku! 
 (26) Wtedy odbędzie się sąd i odbiorą mu władzę, by go zniszczyć i zniweczyć doszczętnie.

Przypomina Ap 17

LXX: Usuną samowładztwo

(27) A panowanie i władzę, i wielkość królestw pod całym niebem otrzyma lud święty Najwyższego. Ap 20:4, 6
Królestwo Jego będzie wiecznym królestwem; będą Mu służyły wszystkie moce i będą Mu uległe.  
(28) Dotąd opis zdarzenia.   
Moje myśli bardzo przeraziły mnie, Daniela; zmieniłem się na twarzy, lecz zachowałem wydarzenie w sercu.  
   

 

 

 

 


Kategorie: _blog, teologia / biblia, biblia / studia, księga daniela '2020


Słowa kluczowe: daniel, prorok daniel, księga daniela, dan7


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
31 maja 2020 (niedziela), 15:33:33

Nabuchodonozor i Baltazar względem Boga (Dan 4 i Dan5)

Uwagi:

  •  Materiał czytany w ramach spotkania IPP-KTW 7 czerwca 2020 roku
  • Badamy dwóch królów i ich dwie postawy względem Boga, Stworzyciela:
Treść  Dn 4:1nn bt5 Komenatrz 

(1) Ja, Nabuchodonozor, zażywałem spokoju w swoim domu i radości w swoim pałacu.

(2) Miałem widzenie we śnie, które mnie przeraziło. Zaniepokoiły mnie myśli na moim łożu i widziadła [powstałe] w mojej głowie. (3) Toteż wydałem polecenie, by sprowadzono do mnie wszystkich mędrców babilońskich, żeby mi dali wyjaśnienie snu.

Ciekawostka: narracja w pierwszej osobie. 

(4) Zjawili się więc tłumaczący sny, wróżbici, Chaldejczycy i astrologowie. Opowiedziałem im sen, ale nie mogli mi podać jego wyjaśnienia.

 
(5) W końcu przybył do mnie Daniel, któremu na imię według imienia mojego boga Belteszassar, a w którym mieszka duch świętych bogów. Opowiedziałem mu sen:  
(6) Belteszassarze, przełożony tłumaczących sny! Wiem, że w tobie mieszka duch świętych bogów i że żadna tajemnica nie stanowi dla ciebie trudności. Oto mój sen, który widziałem; wyjaśnij mi go!  

 (7)W mojej głowie, na moim łożu, widziałem takie obrazy: Patrzyłem, a oto - drzewo w środku ziemi, a jego wysokość ogromna. (8) Drzewo wzrastało potężnie, wysokością swą sięgało nieba, widać je było aż po krańce ziemi. (9) Liście jego były piękne, a owoce obfite, dawało ono pożywienie wszystkim. Pod nim szukały cienia dzikie zwierzęta, na jego gałęziach mieszkały ptaki podniebne, nim się żywiło wszelkie ciało. (10) Patrzyłem, w moim łożu, na obrazy w moim umyśle, a oto Czuwający i Święty zstępował z nieba. (11) Wołał on głośno i tak mówił: Wyrąbcie drzewo i obetnijcie gałęzie, otrząśnijcie liście i odrzućcie owoce! Zwierzęta niech uciekają spod niego, a ptaki z jego gałęzi! (12) Lecz pień jego korzeni pozostawcie w ziemi, i to w okowach z żelaza i brązu, wśród polnej zieleni. Niech zwilża go rosa z nieba, a trawę polną niechaj dzieli ze zwierzętami! (13) Jego ludzkie serce niech ulegnie odmianie, a niech otrzyma serce zwierzęce; siedem okresów niech nad nim przeminie! (14)  Według postanowienia Czuwających [taki jest] dekret, sprawa rozstrzygnięta przez Świętych, aby wszyscy żyjący wiedzieli, że Najwyższy jest władcą nad królestwem ludzkim. Może je dać, komu zechce, może ustanowić nad nimi najniższego z ludzi.

  •  Czuwający i Święty - ciekawie opisane imię Boga.
(15) Taki jest sen, jaki widziałem, ja, król Nabuchodonozor. Teraz zaś, Belteszassarze, podaj mi jego znaczenie, bo wszyscy mędrcy z mojego kraju nie potrafili go wyjaśnić, ty zaś możesz, bo posiadasz ducha świętych bogów.  

 (16) Wówczas Daniel, który nosił imię Belteszassar, popadł na chwilę w stan oszołomienia, a jego myśli zaniepokoiły go. Król zaś odezwał się i rzekł: Niech sen i jego wykład nie wprawiają ciebie w niepokój, Belteszassarze!

Belteszassar odpowiedział: Panie mój, oby sen [odnosił się] do twoich wrogów, a jego wyjaśnienie do twoich przeciwników!

(17) Drzewem, które ujrzałeś, jak rosło i stało się potężne, tak że swą wysokością sięgało nieba i było widoczne na całej ziemi, (18) którego liście były piękne, a owoce obfite, na którym było pożywienie dla wszystkich, pod którym przebywały dzikie zwierzęta i na którego gałęziach gnieździły się ptaki podniebne - (19) jesteś ty, o królu. Wzrosłeś i stałeś się potężny, a wielkość twoja wzrastała i sięgała aż do nieba, panowanie zaś twoje aż po krańce świata.

(20) To natomiast, że król widział Czuwającego i Świętego zstępującego z nieba i mówiącego: Wyrąbcie drzewo i zniszczcie je, tylko pień jego korzeni pozostawcie w ziemi, i to w żelaznych i brązowych okowach, wśród polnej zieleni; niech go zwilża rosa z nieba, niech dzieli los ze zwierzętami polnymi, aż upłynie nad nim siedem okresów - (21) to jest wyjaśnienie, królu, i postanowienie Najwyższego, które dopełni się na królu, moim panu.

(22) Wypędzą cię spośród ludzi i będziesz przebywał wśród dzikich zwierząt. Tak jak wołom będą ci dawać trawę do jedzenia, a rosa z nieba będzie cię zwilżać. Siedem okresów upłynie nad tobą, aż uznasz, że Najwyższy panuje nad królestwem ludzkim i powierza je, komu zechce.

(23) To zaś, że wydano polecenie, by zostawić pień i korzenie, [oznacza, iż] pozostawią ci królestwo, gdy uznasz, że Niebo sprawuje władzę.

(24) Dlatego, królu, przyjmij moją radę i okup swe grzechy uczynkami sprawiedliwymi, a swoje nieprawości miłosierdziem nad ubogimi; wtedy może twa pomyślność okaże się trwała.

 

(25) Wszystko to spełniło się na królu Nabuchodonozorze. (26) Po upływie dwunastu miesięcy, gdy przechadzał się na tarasie królewskiego pałacu w Babilonie, (27) król odezwał się i powiedział: Czy nie jest to wielki Babilon, który ja zbudowałem jako królewską siedzibę siłą mojej potęgi i chwałą mojego majestatu?

(28) Nim król wypowiedział swoje słowo, padł głos z nieba: Otrzymujesz zapowiedź, królu Nabuchodonozorze! Panowanie cię odstąpiło; (29) zostaniesz wypędzony spośród ludzi. Będziesz mieszkał wśród dzikich zwierząt i będą ci dawać jak wołom trawę na pokarm. Siedem okresów upłynie nad tobą, aż uznasz, że Najwyższy panuje nad królestwem ludzkim.

(30)Natychmiast wypełniła się zapowiedź na Nabuchodonozorze. Wypędzono go spośród ludzi, żywił się trawą jak woły, a rosa z nieba obmywała go. Włosy jego urosły niby [pióra] orła, paznokcie zaś jego jak [pazury] ptaka.

 
(31) Gdy zaś upłynęły oznaczone dni, ja, Nabuchodonozor, podniosłem oczy ku niebu. Wtedy powrócił mi rozum i wysławiałem Najwyższego, wielbiłem i chwaliłem Żyjącego na wieki, bo Jego władza jest władzą wieczną, panowanie Jego z pokolenia na pokolenie. (32) Wszyscy mieszkańcy ziemi nic nie znaczą; według swojej woli postępuje On z niebieskimi zastępami. Nie ma nikogo, kto by mógł powstrzymać Jego ramię i kto by Mu powiedział: Co czynisz? (33) W tej samej chwili powrócił mi rozum i na chwałę Jego panowania powrócił mój majestat i blask. Doradcy moi i możnowładcy odszukali mnie i przywrócili mi władzę królewską, i dano mi jeszcze większy zakres władzy. (34) Ja, Nabuchodonozor, wychwalam teraz, wywyższam i wysławiam Króla nieba. Bo wszystkie Jego dzieła są prawdą, a drogi Jego - sprawiedliwością, tych zaś, co postępują pysznie, może On poniżyć. Myśl: Bóg tych zaś, co postępują pysznie, może poniżyć. 
Dn 5:1nn bt5  

(1) Król Baltazar urządził dla swych możnowładców w liczbie tysiąca wielką ucztę i pił wino wobec tysiąca [osób]. (2) Gdy zasmakował w winie, rozkazał Baltazar przynieść srebrne i złote naczynia, które jego ojciec, Nabuchodonozor, zabrał ze świątyni w Jerozolimie, aby mogli z nich pić król oraz jego możnowładcy, jego żony i nałożnice. (3) Przyniesiono więc złote i srebrne naczynia zabrane ze świątyni w Jerozolimie; pili z nich król, jego możnowładcy, jego żony i jego nałożnice.

(4) Pijąc wino, wychwalali bożków złotych i srebrnych, miedzianych i żelaznych, drewnianych i kamiennych.

 
   
(5) W tej chwili ukazały się palce ręki ludzkiej i p isały za świecznikiem na wapnie ściany królewskiego pałacu. Król zaś widział piszącą rękę. (6) Twarz króla zmieniła się, myśli jego napełniły się przerażeniem, jego stawy biodrowe uległy rozluźnieniu, a kolana jego uderzały jedno o drugie. (7) Zakrzyknął król, by wprowadzono wróżbitów, Chaldejczyków i astrologów. Zwrócił się król do mędrców babilońskich i rzekł: Każdy, kto przeczyta to pismo i wyjaśni mi je, ma być odziany w purpurę i złoty łańcuch na szyję i ma panować w moim kraju jako trzeci. (8) Przystąpili więc wszyscy mędrcy królewscy, ale nie mogli odczytać pisma ani podać wyjaśnienia królowi.  
(9) Wtedy Baltazar przeraził się bardzo i zmienił się na twarzy, a jego możnowładców ogarnęło zmieszanie. (10) Królowa, na słowa króla i możnowładców, weszła do sali biesiadnej. Odezwała się królowa i rzekła: Królu, żyj wiecznie! Nie lękaj się swoich myśli i nie mień się na twarzy! (11) Jest w twoim królestwie mąż, który ma w sobie ducha świętych bogów; w czasach twego ojca znaleziono w nim światło rozumu i mądrość podobną do mądrości bogów. Ojciec twój, król Nabuchodonozor, ustanowił go zwierzchnikiem tłumaczących sny, wróżbitów, Chaldejczyków i astrologów, (12) ponieważ stwierdzono u Daniela, któremu król nadał imię Belteszassar, nadzwyczajnego ducha, wiedzę i rozwagę, umiejętność tłumaczenia snów, wyjaśniania rzeczy zagadkowych i rozwiązywania zawiłych. Każ więc zawołać Daniela, a on ci wskaże znaczenie. Ciekawe czy to była królowa-żona, czy królowa-matka.
 (13) Wtedy przyprowadzono Daniela przed króla. Król odezwał się do Daniela: Czy to ty jesteś Daniel, jeden z uprowadzonych z Judy, których sprowadził z Judy król, mój ojciec? (14) Słyszałem o tobie, że posiadasz boskiego ducha i że stwierdzono u ciebie światło, rozwagę i nadzwyczajną mądrość. (15)Przyprowadzono do mnie mędrców i wróżbitów, by odczytali to pismo i podali jego znaczenie. Oni jednak nie potrafili podać znaczenia sprawy. (16) Słyszałem zaś o tobie, że umiesz dawać wyjaśnienia i rozwiązywać zawiłości. Jeśli więc potrafisz odczytać pismo i wyjaśnić jego znaczenie, zostaniesz odziany w purpurę i złoty łańcuch na szyję i będziesz panował jako trzeci w królestwie. (17) Wtedy odezwał się Daniel i rzekł wobec króla:  
   
Dary swoje zatrzymaj, a podarunki daj innym! Jednakże odczytam królowi pismo i wyjaśnię jego znaczenie. (18) Królu, Najwyższy Bóg dał twemu ojcu, Nabuchodonozorowi, królestwo, wielkość, chwałę i majestat. (19) Z powodu udzielonej mu wielkości wszystkie ludy, narody i języki odczuwały lęk i drżały przed nim. Zabijał, kogo chciał, i pozostawiał przy życiu, kogo chciał; kogo chciał, wywyższał, a kogo chciał, poniżał. (20) Gdy jednak jego serce uniosło się [pychą], a jego duch stał się zatwardziały w hardości, złożono go z królewskiego tronu i odebrano mu chwałę. (21) Wypędzono go spośród ludzi, jego serce upodobniło się do serca zwierząt, i przebywał z onagrami. Żywiono go jak woły trawą, jego ciało zaś obmywała rosa z nieba, aż uznał, że Najwyższy Bóg panuje nad królestwem ludzi i że kogo chce, ustanawia nad nimi.
  • Atrybut króla - prawo berła. Zabijał, kogo chciał, i pozostawiał przy życiu, kogo chciał; kogo chciał, wywyższał, a kogo chciał, poniżał.
(22) Ty zaś, jego syn, Baltazar, nie uniżyłeś swego serca, mimo że wiedziałeś o tym wszystkim, (23) lecz uniosłeś się przeciw Panu nieba. Przyniesiono do ciebie naczynia z Jego domu, ty zaś, twoi możnowładcy, twoje żony i twoje nałożnice piliście z nich wino. Wychwalałeś bogów srebrnych i złotych, miedzianych, żelaznych, drewnianych i kamiennych, którzy nie widzą, nie słyszą i nie rozumieją. Bogu zaś, w którego mocy jest twój oddech i wszystkie twoje drogi, czci nie oddałeś. (24) Dlatego posłał On tę rękę, która nakreśliła to pismo. (25) A oto nakreślone pismo: Mene, mene, tekel ufarsin. (26) Takie zaś jest znaczenie wyrazów: Mene - Bóg obliczył twoje panowanie i ustalił jego kres. (27) Tekel - zważono cię na wadze i okazałeś się zbyt lekki. (28) Peres - twoje królestwo uległo podziałowi, oddano je Medom i Persom.  
(29) Wtedy na rozkaz Baltazara odziano Daniela w purpurę, nałożono mu na szyję złoty łańcuch i ogłoszono, że ma rządzić jako trzeci w państwie.  
(30) Tej samej nocy król chaldejski, Baltazar, został zabity.  

 

 

 

 


Kategorie: _blog, teologia / biblia, biblia / studia, księga daniela '2020


Słowa kluczowe: daniel, prorok daniel, księga daniela, dan4, dan5, nabuchodonozor, baltazar


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 maja 2020 (niedziela), 15:33:33

Sen Nabuchodonozora (Dan2)

W ramach IPP-KTW skończyliśmy Objawienie Janowie, i zachciało nam się przeczytać razem księgę Daniela. Tu studium rozdziału 2. Kiedyś (sierpień 2005) też się tym zajmowałem o czym pisze w notce: "Kolos na glinianych nogach"

 Uwaga:

  • czytaliśmy na to spotkaniu IPP-KTW 31 maja 2020

 

Treść Dn 2:1nn bt5 Komentarz i notatki
Zawiązanie akcji
(Dn 2:1nn bt5) W drugim roku swego panowania Nabuchodonozor miał sny;  
ducha jego ogarnął niepokój i nie mógł spać. (2) Rozkazał więc przywołać tłumaczących sny, wróżbitów, czarnoksiężników i Chaldejczyków, by powiedzieli królowi, jakie miał sny; BT przekłada Chaldejczyków z wielkiej litery sugerując, że jest to narodowość a nie zawód, ale ciekawe jest umieszczenie ich pomiędzy zawodami.
ci zaś przyszli i stanęli przed królem. (3)Król powiedział do nich: Miałem sen i ducha mojego ogarnął niepokój; chciałem ten sen zrozumieć.  
(4) Odrzekli zaś Chaldejczycy: Królu, żyj wiecznie! Opowiedz sługom swoim sen, a podamy ci jego znaczenie. (5) Odpowiedział król Chaldejczykom:  
Wiedzcie o moim postanowieniu: jeśli nie przedstawicie mi snu i jego znaczenia, zostaniecie rozerwani na kawałki, a wasze domy zostaną obrócone w gruzy. (6) Jeżeli zaś przedstawicie mi sen i jego znaczenie, otrzymacie ode mnie dary i nagrody oraz wielkie zaszczyty. Toteż powiedzcie mi sen i jego znaczenie! (7)   
Odpowiedzieli powtórnie: Niech król opowie sen swoim sługom, my zaś oznajmimy mu jego znaczenie.  
(8) Król zaś odrzekł: Teraz rozumiem dobrze, że chcecie zyskać na czasie, ponieważ wiecie o niezmiennym moim postanowieniu, (9) mianowicie, że jeśli nie przedstawicie mi snu, jeden może was tylko spotkać wyrok. Zmówiliście się, aby opowiadać mi kłamstwa i oszustwa, dopóki się czasy nie zmienią. Dlatego przedstawcie mi sen, bym się przekonał, iż możecie wyjaśnić mi jego znaczenie.  
(10) Chaldejczycy zaś odpowiedzieli królowi: Nie ma nikogo na ziemi, kto by mógł oznajmić to, czego domaga się król. Dlatego żaden z królów, choćby wielkich i potężnych, nie wymaga podobnej rzeczy od tłumaczącego sny, od wróżbity lub Chaldejczyka. (11) Pytanie, jakie król stawia, jest trudne, i nikt nie potrafi na nie odpowiedzieć królowi z wyjątkiem bogów, którzy nie przebywają między ludźmi. (12) Wtedy ogarnął króla wielki gniew i oburzenie i rozkazał zabić wszystkich mędrców babilońskich.  
(13) Gdy wyszedł rozkaz, by wytracić mędrców, miał także ponieść śmierć Daniel ze swymi towarzyszami. (14) Daniel zwrócił się więc z pełną rozwagi przezornością do Arioka, dowódcy gwardii królewskiej, który poszedł wytracić mędrców babilońskich. (15) Powiedział do Arioka, królewskiego dowódcy: Dlaczego rozkaz królewski jest aż tak surowy? Ariok przedstawił Danielowi sprawę. (16) Daniel udał się do króla, prosząc, by mu dał czas na oznajmienie znaczenia [snu]. (17) Następnie udał się Daniel do domu i opowiedział sprawę swym towarzyszom: Chananiaszowi, Miszaelowi i Azariaszowi, (18) aby prosili Boga nieba o miłosierdzie w tej tajemniczej sprawie, ażeby Daniel ze swymi towarzyszami nie uległ zagładzie wraz z pozostałymi mędrcami babilońskimi.  

(19) Wtedy Daniel otrzymał objawienie tajemnicy w nocnym widzeniu. Wielbił więc Boga nieba.

(20) Daniel mówił tymi słowami:

 
Niech będzie błogosławione imię Boga po wszystkie wieki! Bo mądrość i moc należą do Niego. (21) On to zmienia okresy i czasy, usuwa królów i ustanawia królów, udziela mędrcom mądrości, a wiedzy rozumnym. (22) On odsłania to, co niezgłębione i ukryte, i zna to, co spowite mrokiem, a światłość mieszka u Niego.

Coś o Bogu można się dowiedzieć:

  • Mądrość i moc należą do Boga;
  • Bóg zmienia okresy i czasy,
  • Bóg usuwa królów i ustanawia królów,
  • Bóg udziela mędrcom mądrości, a wiedzy rozumnym (zadanie: co to mądrość, co to wiedza, co to rozum)
  • Bóg odsłania to, co niezgłębione i ukryte, i zna to, co spowite mrokiem;
  • światłość mieszka u Boga (zadanie -> co to jest światłość?)
(23) Ciebie, Boże moich przodków, wielbię i sławię. Bo udzieliłeś mi mądrości i mocy, wyjawiłeś mi to, o co Cię błagaliśmy, sprawę królewską poznać nam dałeś.  
Wyjaśnienie królowi snu
(24) Następnie Daniel udał się do Arioka, któremu król wydał polecenie, by pozabijał mędrców babilońskich, i tak powiedział do niego: Nie zabijaj mędrców babilońskich! Wprowadź mnie przed króla, a podam królowi znaczenie [snu]. (25) Ariok zaprowadził szybko Daniela do króla i tak powiedział do niego: Znalazłem męża spośród uprowadzonych z Judy, który oznajmi królowi znaczenie [snu].  
(26) Król zwrócił się i powiedział do Daniela, który nosił imię Belteszassar: Czy możesz rzeczywiście przedstawić mi sen, jaki miałem, i jego znaczenie? (27) Daniel odpowiedział królowi: Tajemnicy, o którą król pyta, nie zdołają wyjawić ani mędrcy, ani tłumaczący sny, ani wróżbici, ani astrologowie. (28) Jest jednak Bóg w niebie, który odsłania tajemnice, i On oznajmia królowi Nabuchodonozorowi, co nastąpi przy końcu dni. Twój sen i widzenia, jakie miałeś na swym łożu, są następujące: (29) Ciebie, królu, na twym łożu ogarnęły myśli o tym, co ma później nastąpić. Ten zaś, który odsłania tajemnice, wyjawił ci, co się stanie.

Co Danie przekazuje Nabuchodonozorowi:

Jest Bóg w niebie, który odsłania tajemnice!

 (30) Co do mnie zaś, tajemnica ta stała mi się wiadoma nie dlatego, jakobym był mędrszy od wszystkich ludzi, lecz aby udzielić wyjaśnienia królowi i żebyś rozumiał myśli swego serca.

Daniel nie uważa się za szczególnie mądrego, ale

  • widzi, że Bóg chce aby Nabuchodonozor wiedział co ma wiedzieć;
  • to jest potrzebne królowi, aby zrozumiał myśli swojego serca. I to jest cel calej tej akcji.
(31) Ty, królu, przyglądałeś się: Oto posąg bardzo wielki, o nadzwyczajnym blasku, stał przed tobą, a widok jego był straszny.  
(32) Głowa tego posągu była z czystego złota, pierś jego i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, (33) golenie z żelaza, stopy zaś jego częściowo z żelaza, częściowo z gliny.
  • głowa tego posągu była z czystego złota,
  • pierś jego i ramiona ze srebra,
  • brzuch i biodra z miedzi,
  • golenie z żelaza,
  • stopy zaś jego częściowo z żelaza, częściowo z gliny
-> obrazki w załącznikach.
(34) Patrzyłeś, a oto odłączył się kamień, mimo że nie dotknęła go ręka ludzka, i ugodził posąg w stopy z żelaza i gliny, i połamał je. (35) Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto - i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak że nawet ślad nie pozostał po nich. Kamień zaś, który uderzył w posąg, rozrósł się w wielką górę i wypełnił całą ziemię.  
(36) Taki jest sen, a jego znaczenie przedstawimy królowi. (37) Ty, królu, królu królów, któremu Bóg nieba oddał panowanie, siłę, moc i chwałę, (38) w którego ręce oddał w całym zamieszkanym świecie ludzi, zwierzęta polne i ptaki podniebne i którego uczynił władcą nad nimi wszystkimi - ty jesteś głową ze złota. (39) Po tobie jednak powstanie inne królestwo, mniejsze niż twoje, i nastąpi trzecie królestwo - miedziane, które będzie panowało nad całą ziemią. (40) Czwarte zaś królestwo będzie trwałe jak żelazo. Tak jak żelazo wszystko kruszy i rozrywa, skruszy ono i w proch zetrze wszystko razem. (41) To, że widziałeś stopy i palce częściowo z gliny, częściowo zaś z żelaza, [oznacza, że] królestwo ulegnie podziałowi; będzie miało coś z trwałości żelaza. To zaś, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, (42) a palce u nóg częściowo z żelaza, częściowo zaś z gliny, [oznacza, że] królestwo będzie częściowo trwałe, częściowo zaś kruche. (43) To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, [oznacza, że] zmieszają się oni przez ludzkie nasienie, ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da się pomieszać z gliną. (44)W czasach tych królów Bóg nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu, a którego władza królewska nie będzie oddana żadnemu innemu narodowi. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na wieki, (45) jak to widziałeś, gdy kamień oderwał się od góry, mimo że nie dotknęła go ludzka ręka, i starł w proch żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto.

 Po kolei:

  • głowa ze złota - królestwo Nabuchodonozora a więc Babilon
  • drugie - srebro, więc może Medopersja? mniejsze niż Babilon.
  • trzecie - miedź albo brąz - pewnie Grecja lub Macerowania Aleksandra Wielkiego bo będzie panowało nad całą ziemią;
  • czwarte - żelazo, czyli Rzym - będzie trwałe jak żelazo, wszystko kruszy i rozrywa, skruszy ono i w proch zetrze wszystko razem
  • ale stopy i palce częściowo z gliny, częściowo zaś z żelaza - dziwne?? królestwo ulegnie podziałowi; ….
  • … no i kolejne….
Wielki Bóg wyjawił królowi, co nastąpi później; prawdziwy jest sen, a wyjaśnienie jego pewne. (46) Wtedy Nabuchodonozor upadł na twarz i oddał pokłon Danielowi, rozkazując złożyć mu dary i wonne kadzidła. (47) Następnie król zwrócił się do Daniela i powiedział: Wasz Bóg jest naprawdę Bogiem nad bogami, Panem królów, który wyjawia tajemnice, ponieważ zdołałeś wyjawić tę tajemnicę.  
 (48) Potem wywyższył król Daniela, dał mu wiele bogatych darów i uczynił go zarządcą całej prowincji babilońskiej i zwierzchnikiem nad wszystkimi mędrcami Babilonu.  
(49) Daniel prosił króla, by powierzył administrację prowincji babilońskiej Szadrakowi, Meszakowi i Abed-Negowi; Daniel natomiast pozostał na dworze królewskim."  
   

 

 

 

 


Kategorie: _blog, teologia / biblia, biblia / studia, księga daniela '2020


Słowa kluczowe: daniel, prorok daniel, Dan2, nabuhodonozor, posąg


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 maja 2020 (sobota), 13:38:38

Analiza opisu stworzenia w Gen1

Uwaga:


Tabelka z analizą

Treść Gen 1:1-2:3 wg UBG Analiza
#1. Dzień pierwszy
(1) Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.

Rdz 1,1 בְּרֵאשִׁית בָּרָא אֱלֹהִים אֵת הַשָּׁמַיִם וְאֵת הָאָרֶץ׃
Rdz 1,1 Be re szit Ba ra e lo him et hasz sza ma jim we et ha a rec
Rdz 1,1 Bürë´šît Bärä´ ´élöhîm ´ët haššämaºyim wü´ët hä´äºrec

 

Wg. Targumu Pardes Lade: Na początku stwarzania nieba i ziemi, (…) Bóg stworzył światło. I było światło. Bóg wiedział, że światło było dobre. I oddzielił światło ….

(2) A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność była nad głębią, a Duch Boży unosił się nad wodami.

  • Ziemia po stworzeniu była bezkształtna i pusta.
  • Ciemność była nad głębią.
  • Duch Boży unosił się nad wodami.
(3) I Bóg powiedział: Niech stanie się światłość. I stała się światłość.
  • Bóg powiedział niech stanie się światłość i światłość stala się..
(4) Bóg widział, że światłość była dobra.
  • Światłość jest dobra.

I oddzielił Bóg światłość od ciemności. (5) I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.

  • Bóg oddzielił światłość od ciemności.
  • Definicje pojęć:
    • dzień to światłość
    • noc to ciemność
I nastał wieczór i poranek, dzień pierwszy. ----------------------------------------------------
#2. Dzień drugi

(6) Potem Bóg powiedział: Niech stanie się firmament pośrodku wód i niech oddzieli wody od wód.

(7) I uczynił Bóg firmament, i oddzielił wody, które pod firmamentem, od wód, które są nad firmamentem.

I tak się stało. (8) I Bóg nazwał firmament niebem.

  • Bóg uczynił firmament - sklepienie wód.
  • i oddzielił wody nad firmamentem od wód pod firmamentem
  • Podział na wody nad niebem i pod niebem.
  • Nowa definicja:
    Niebo to firmament oddzielający wody od wód.
I nastał wieczór i poranek, dzień drugi. ----------------------------------------------------
#3. Dzień trzeci
(9) Potem Bóg powiedział: Niech się zbiorą w jednym miejscu wody, które są pod niebem, i niech się ukaże sucha powierzchnia. I tak się stało.
  • pod niebem podział na morza i lądy

(10) I Bóg nazwał suchą powierzchnię ziemią,
a zbiorowisko wód – morzami.

Definicje:

  • Ziemia to powierzchnia sucha.
  • Morza to zbiorowisko wód.
I Bóg widział, że to było dobre.  

(11) Potem Bóg powiedział: Niech ziemia zrodzi trawę, rośliny wydające nasiona i drzewo urodzajne przynoszące owoc według swego rodzaju, którego nasienie będzie w nim na ziemi.

I tak się stało. (12) I ziemia wydała trawę, rośliny wydające nasienie według swego rodzaju i drzewo przynoszące owoc, w którym było nasienie według swego rodzaju.

  • na lądzie pojawiają się rośliny
    • trawa
    • rośliny wydające nasiona wg swojego rodzaju
    • drzewa urodzajne przynoszące owoc wg. swego rodzaju, którego nasienie będzie w owocu

I Bóg widział, że to było dobre.

 
(13) I nastał wieczór i poranek, dzień trzeci. ----------------------------------------------------
#4. Dzień czwarty

(14) Potem Bóg powiedział:

Niech się staną światła na firmamencie nieba, by oddzielały dzień od nocy, i niech stanowią znaki, pory roku, dni i lata. (15) I niech będą światłami na firmamencie nieba, aby świeciły nad ziemią.

  • światła na firmamencie aby
    • oddzielały dzień od nocy
    • stanowiły znaki
    • pory roku
    • dni
    • lata
  Uwaga: powyżej jest tworzenie przez rozdzielanie a poniżej już urządzanie przez tworzenie.

I tak się stało.

(16) I Bóg uczynił dwa wielkie światła: światło większe, aby rządziło dniem, i światło mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy.

  • wielkie światło rządzi dniem
  • mniejsze światło rządzi nocą
  • są też gwiazdy
(17) I Bóg umieścił je na firmamencie nieba, aby świeciły nad ziemią; (18) I żeby rządziły dniem i nocą, i oddzielały światłość od ciemności.   
I Bóg widział, że to było dobre.  
(19) I nastał wieczór i poranek, dzień czwarty. ----------------------------------------------------
#5. Dzień piąty

(20) Potem Bóg powiedział: Niech wody hojnie wydadzą żywe istoty, a ptactwo niech lata nad ziemią, pod firmamentem nieba.

(21) I Bóg stworzył wielkie wieloryby i wszelkie pływające istoty żywe, które hojnie wydały wody, według ich rodzaju oraz wszelkie ptactwo skrzydlate według jego rodzaju. 

  • Bóg zajmuje się wodami na ziemi
  • pływające istoty
  • ptaki co latają nad ziemią, pod niebem
  • wieloryby, pływające istoty żywe i ptactwo
I Bóg widział, że to było dobre.  
(22) Bóg błogosławił je, mówiąc: Bądźcie płodne i rozmnażajcie się, i wypełniajcie wody morskie, a ptactwo niech się rozmnaża na ziemi. Te zwierzaki się już rozmnażają? Czy płciowo? Bo może inaczej?

(23) I nastał wieczór i poranek, dzień piąty.

 ----------------------------------------------------
#6. Dzień szósty

(24) Bóg powiedział też: Niech ziemia wyda istoty żywe według swego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i zwierzęta ziemi według swego rodzaju.

I tak się stało.

(25) I Bóg uczynił zwierzęta ziemi według swego rodzaju i bydło według swego rodzaju, i wszelkie zwierzęta, które pełzają po ziemi według swego rodzaju. 

  • Bóg zajmuje się ziemią
  • Istoty żywe:
    • bydło
    • zwierzęta pełzające
    • zwierzęta ziemi

 

Kolejność:#1 - stworzenie zwierzaków

I Bóg widział, że to było dobre.

 

(26) Potem Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa; niech panuje (będzie władać, x.Wuj będzie przewodzić) nad rybami morskimi i ptactwem niebieskim, nad bydłem i całą ziemią oraz nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi, które pełzają po ziemi.

 Stworzenie człowieka

  • na obraz Boga, wg. podobieństwa do niego
  • aby panował nad rybami morskimi
  • nad ptactwem niebieskim
  • nad bydłem
  • całą ziemią
  • zwierzętami pełzającymi

 

Kolejność: #2 - stworzenie człowieka

(27) Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boga go stworzył; stworzył ich mężczyzną i kobietą. (28) I Bóg błogosławił im.  Kolejność: #3 - doprecyzująca informacja, że stworzył człowieka mężczyzną i kobietą

Potem Bóg powiedział do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się (czy to samo co zwierzaki wcześniej?), napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie (jakie to słowo?) nad rybami morskimi i nad ptactwem niebieskim, i nad wszelkimi zwierzętami, które poruszają się po ziemi.

Bóg do człowieka:

  • bądźcie płodni
  • rozmnażajcie się
  • napełniajcie ziemię
  • czyńcie ją sobie poddaną
  • Danucie nad rybami i ptactwem
  • nad zwierzętami, które poruszają się na ziemi

 

Kolejność: #4 - polecenie wydane człowiekowi

(29) I Bóg powiedział: Oto dałem wam wszelkie rośliny wydające z siebie nasienie, które są na powierzchni całej ziemi, i wszelkie drzewo mające owoc drzewa, wydające z siebie nasienie – będą one dla was pokarmem.

Jako pokarm dla ludzi:

  • wszelkie rośliny wydające z siebie nasienie
  • wszelkie drzewo mające owoc drzewa
  • -> vege!
(30) I wszelkim zwierzętom ziemi, i wszelkiemu ptactwu niebieskiemu, i wszystkiemu, co pełza po ziemi i ma w sobie życie, pokarmem będą wszelkie rośliny zielone. I tak się stało.

Pokarm dla zwierząt i ptaków:

  • wszelkie rośliny zielone
  • -> też vege!

(31) I Bóg widział wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre.

 

I nastał wieczór i poranek, dzień szósty.

----------------------------------------------------
#7. Dzień siódmy
(2:1) Tak ukończone zostały niebiosa i ziemia oraz wszystkie ich zastępy.  

(2) W siódmym dniu Bóg ukończył swe dzieło, które uczynił; i odpoczął siódmego dnia od wszelkiego swego dzieła, które stworzył. (3) I Bóg błogosławił siódmy dzień, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego swego dzieła, które Bóg stworzył i uczynił.

 

 

Poszukiwanie symetrii bo jest: 

Działanie poprzez podział

Działanie poprzez tworzenie

#1.

Podział na światło i ciemność.

#4.
Stworzenie słońca, księżyca i gwazdy.

#2.

Podział na wody nad i wody pod niebem

#5.

Zapełnienie tego co pod niebem: ptaki i ryby

#3.

Podział wód pod niebem na morza i lądy.

#6.

Zapełnienie lądów: zwierzaki a potem człowiek.

#7.
Bóg odpoczął.

 

 szesc dni stworzenia


Kategorie: biblia, teologia / biblia / studia


Słowa kluczowe: stworzenie, stworzyciel, gen1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 maja 2020 (niedziela), 15:33:33

Struktura Księgi Daniela i notatki do studiowania w 2020

Uwagi na wstępie:

  • Notki do studium Księgi Daniela '2000 robionego z grupką IPP-KTW wiosną 2020 roku, w czasie pandemii.
  • Pierwsze spotkanie służyło omówieniu struktury, języka, wyliczeniu królów. Cchyba było to 10, 17 i 24 maja 2020. Potem były kolejne spotkania, niekoniecznie po kolei.

Motto:

Gdy więc zobaczycie w miejscu świętym obrzydliwość spustoszenia, zapowiedzianą przez proroka Daniela — kto czyta, niech zwróci na to uwagę (Mt 24:15)

Gdy więc ujrzycie obrzydliwość spustoszenia, o której zostało powiedziane przez proroka Daniela, stojącą na miejscu świętym – kto czyta, niech rozumie(Mt 24:15, tpnt)

Wnioski z tego motto:

  • Pan Jezus mówił, że dobrze jest czytać księgę proroka Daniela, 
  • ale lepiej czytać zwracając uwagę, czyli rozumnie to czytać.
  • Wers z Mt 24:15 jest paralela do  Mk 13:14 ale tylko w wersji TR, bo z wersji NA wycięto tego Daniela, choć w Kodeksie Aleksandryjskim jest.

ToDo:

Zrobić analizę pojęcia Syn Człowieczy, głownie w NT. Koniecznie.

Ciekawostki:

  • Gabriel pojawia się w 8:17 i 9:21 - jest też u Łukasza 1:9 gdy przyszedł do panny Marii (do Józefa przyszedł anioł bezimienny, ale może to ten sam?). 
  • Michał pojawia się w 10:3 i 12:1 - a potem w Jud 1:9 gdy dowiadujemy się, że coś miał z ciałem Mojżesza i w Ap 12:7 gdy mowa jest o jego bitwie ze smokiem.

Królowie:

  • Nabuchodonozor - 
  • Baltazar, syn Nabuchodonozora ? - następcę tronu.
  • Dariusz Med
  • Cyrus,

 Imiona w różnych wersjach polskich:

  BT EIB UBG  
  Nabuchodonozor Nebukadnesara   BT: 605(604)-562
  Baltazar Belszasar Belszazar  
  Dariusz Dariusz Med   BT: 521-485 Dariusz I 
  Artakserkses - ojciec Dariusza Ahaszwerosz - ojciec Dariusza    
  Cyrus - król perski Cyrus   BT: 559-529

 

Daty wg BT:

  • 605/604 pierwsza wyprawa Nabuchodonozora na Izrael
  • 598/597 Jojakin (Jechoniasz-Koniasz) – 3 miesiące pierwsze przesiedlenie do Babilonu
  • 587/586 zdobycie Jerozolimy drugie przesiedlenie mieszkańców Judy
  • 582/581 trzecie przesiedlenie
  • 536-515 odbudowa Świątyni
  • 458 kolejny powrót Żydów pod wodzą Ezdrasza
  • 445 Nehemiasz namiestnikiem króla perskiego, odbudowa murów Jerozolimy
  • 424-404 Dariusz II
  • 360-336 Filip Macedoński
  • 358-338 Artakserkses III
  • 336-331 Dariusz III Kodoman
  • 336-323 Aleksander Wielki
  • ok 301 podział państwa Aleksandra W. i powstanie trzech państw: Lagidów (Ptolomeuszy), Seleucydów i Antygonidów
  • 45- 44 Cezar jedynowładcą Rzymu
  • 37-4 Herod Wielki
  • 30 przed-14 po Chr. Oktawian August, ok 10 Kwiryniusz legatem Syrii po raz pierwszy
  • 14-37 Tyberiusz
  • 37-41 Kaligula
  • 41-54 Klaudiusz
  • 49/50 wygnanie Żydów z Rzymu
  • 64 pożar Rzymu, prześladowanie chrześcijan
  • 54-68 Neron

Układ księgi (wg Wikipedii 2q2020) i moje notatki

Opowiadania

1,1–21

hebrajski

Opowiadanie o Danielu i 3 młodzieńcach na dworze królewskim – Daniel i jego towarzysze przygotowują się do służby. Odmawiają spożywania potraw i wina królewskiego, żywiąc się jedynie jarzynami, a Bóg sprawia, że wyglądają lepiej niż inni młodzieńcy.
  • W trzecim roku panowania króla judzkiego, Jojakima, przybył król babiloński, Nabuchodonozor pod Jerozolimę
  • BT: 597 r. - czyli wg Wiki pierwszy raz Nabuhodonozor pod Jerozolimą, i deportuje Daniela
  • Wiki: 587 r. - drugi raz Nabohodonozor pod Jerozolimą, zniszczenie świątyni.

2,1–49

aramejski, początkowe 4 wiersze hebrajskie

Sen Nabuchodonozora o posągu – Daniel opowiada Nabuchodonozorowi jego sen, w którym posąg zbudowany z różnych materiałów zostaje roztrzaskany przez kamień oderwany od góry. Podaje też wytłumaczenie: różne, coraz gorsze, materiały, z których zbudowany jest posąg, oznaczają kolejne królestwa. Kamień, roztrzaskujący na końcu posąg, to wieczne królestwo Boga, które nadejdzie na końcu czasów.
W drugim roku panowania
Nabuchodonozora, władcy przyśnił się ważny sen

3,1–30

aramejski, fragment grecki 3,24–90
Trzej młodzieńcy w piecu ognistym – Nabuchodonozor buduje posąg i nakazuje oddać mu hołd. Za odmowę trzej młodzieńcy zostają wrzuceni do rozpalonego pieca. W piecu śpiewają pieśń na chwałę Boga. Ogień nie robi im krzywdy.
Król Nabuchodonozor sporządził złoty posąg

3,31(98)–4,34

aramejski

Sen Nabuchodonozora o drzewie – Nabuchodonozor ma sen o drzewie, które się rozwija, a następnie zostaje zniszczone. Daniel wyjaśnia sen królowi. Jeżeli nie ukorzy się i nie uzna, że Bóg jest Panem wszystkich królestw, panowanie będzie mu odebrane do czasu nawrócenia. Sen spełnia się.
Król Nabuchodonozor do wszystkich ludów, narodów i języków, które zamieszkują całą ziemię: Uznałem za właściwe oznajmić wam o ...
4:1 Ja, Nabuchodonozor, zażywałem spokoju w swoim domu i radości w swoim pałacu. Miałem widzenie we śnie, które mnie przeraziło.

5,1–6,1

aramejski

Uczta Baltazara – W czasie uczty król Baltazar nakazuje wznieść toast naczyniami zabranymi ze świątyni jerozolimskiej. Na ścianie pojawia się tajemniczy napis. Daniel wyjaśnia, że wskutek pychy króla Bóg wyznaczył kres jego panowaniu. Tej samej nocy król Baltazar zostaje zabity.
Król Baltazar urządził dla swych możnowładców w liczbie tysiąca wielką ucztę i pił wino wobec tysiąca osób (…)
(5:30) Tej samej nocy król chaldejski, Baltazar, został zabity.
(6:1) A Dariusz Med, liczący sześćdziesiąt dwa lata, otrzymał królestwo.

6,2–29

aramejski

Daniel w jaskini lwów – Oskarżony wobec króla Daniel zostaje wtrącony do jaskini lwów i cudownie ocalony.
(6:2) Spodobało się Dariuszowi ustanowić nad państwem 120 satrapów, którzy mieli przebywać w całym królestwie, (3) nad nimi zaś trzech zwierzchników - jednym z nich był Daniel
Wizje

7,1–28

aramejski

Wizja 4 bestii i jakby Syna Człowieczego – Cztery bestie wychodzą z morza. Postać jakby Syna Człowieczego przybywa z obłokami, odbywa sąd i niszczy bestie, a Bóg oddaje jej władzę nad światem.
W pierwszym roku panowania króla babilońskiego, Baltazara, miał Daniel sen i zaniepokoiły go widziadła powstałe w jego głowie na jego łożu. Następnie spisał on ten sen.

8,1–27

hebrajski

Wizja barana i kozła – Dzieje imperium perskiego, Aleksandra Macedońskiego i jego następców. Występuje Antioch IV Epifanes, bezcześci świątynię i prześladuje wiernych Bogu.
W trzecim roku panowania króla Baltazara miałem widzenie, ja, Daniel, po tym, co ujrzałem poprzednio. Gdy patrzyłem podczas widzenia, zobaczyłem siebie w Suzie,

9,1–27

hebrajski

Proroctwo o 70 tygodniach – Interpretacja proroctwa Jeremiasza o 70 tygodniach (jako 70 latach) spustoszenia Jerozolimy. Zapowiedź zniszczenia zła i nadejścia wieku sprawiedliwości.
W pierwszym roku panowania Dariusza, syna Ahaszwerosza z rodu medyjskiego, który został uczyniony królem państwa chaldejskiego, (2) w pierwszym roku jego panowania, ja, Daniel, zwróciłem uwagę, że w księgach podana jest liczba lat,

10,1–12,13

hebrajski

Wizja dotycząca historii i wydarzeń końca dni – Objawienie anioła: przegląd historii od imperium medyjskiego po Antiocha IV Epifanesa. Zapowiedź zmartwychwstania i powszechnego zbawienia.
W trzecim roku panowania Cyrusa, króla perskiego
Dodatki deuterokanoniczne (nieuznawane przez Żydów i protestantów)
13,1–64 Opowiadanie o ocaleniu Zuzanny – Zuzanna, żona Joakima zostaje fałszywie oskarżona przez dwóch starców i ocalona przez Daniela.
grecki
14,1–42 Opowiadanie o Belu i wężu – Daniel demaskuje kapłanów bożka Bela i zabija węża czczonego przez Babilończyków.
grecki

 

 

 

 


Kategorie: _blog, teologia / biblia, biblia / studia, księga daniela '2020


Słowa kluczowe: daniel, prorok daniel, księga daniela


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 kwietnia 2020 (sobota), 19:03:03

List do Tytusa

W pewną sobotę u Piotra czytamy sobie ten list. 

Treść Tt 1:1nn tpnt Analiza
(1) Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa, według wiary wybranych Bożych i dogłębnego poznania prawdy, zgodnie z pobożnością, (2) z nadzieją życia wiecznego, które obiecał przed wiecznymi czasami Bóg, Ten który nie kłamie, (3) A ukazał we właściwym czasie swoje Słowo przez zwiastowanie, które jest mi powierzone według rozkazu Boga, Zbawiciela naszego, ...

Tożsamość Pawła:

  • sługą Boga - wykonuje polecenia przełożonego, czyli Boga;
  • apostołem, wysłannik, poseł, reprezentant Jezusa

Prawda będzie zgodna z pobożnością

Życie wieczne jest obiecane już przed wiekami, przez prawdomównego Boga.

...

(4) … do Tytusa, prawowitego dziecka według wspólnej wiary.
  • Tytus to prawowity syn, wg wspólnej wiary.
  • Tytus jest grekiem, współpracownikiem Pawła, Paweł nazywa go bratem, podróżował z Koryntu do Macedonii ale Paweł wysyła go znowu do Koryntu aby dokończył dobrego dzieła, gdy byli w Jerozolimie i Piotra i Jakuba to nie kazali go obrzezać.
Łaska, miłosierdzie i pokój Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego.  
   
(5) Z tego powodu zostawiłem cię na Krecie, abyś uporządkował te sprawy, które pozostały i ustanowił po miastach starszych, jak ja ci nakazałem;
  • Drugi raz Paweł prosi Tytusa o wykonanie konkretnej pracy. W Macedonii prosi aby wrócił do Koryntu a tu aby został na Krecie.
  • Ustanowić ma starszych.

(6) Jeśli jest ktoś nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierne, nie oskarżone o rozwiązłość lub brak karności. (7) Trzeba bowiem, aby biskup był nienaganny, jako szafarz Boży, nie samowolny, nieskłonny do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie szukający haniebnego zysku, ... 

(8)   … ale gościnny, miłujący dobro, roztropny, sprawiedliwy, święty, opanowany, (9) trzymający się zgodnie z nauką słowa godnego zaufania, aby mógł zachęcać w zdrowej nauce i napominać tych, którzy się sprzeciwiają.

Starczym ma być:

  • mężczyzna
  • nienaganny
  • mąż jednej żony
  • dzieci ma wierne i dobrze się prowadzące
  • niesamowolny
  • nieskory do gniewu
  • nie pijący
  • nie porywczy
  • nie szukający haniebnego zyski

ale

  • gościnny
  • miłujący dobro
  • roztropny (nie pakujący się w kłopoty bo sporo wie)
  • sprawiedliwy - znający prawo? prawdę?
  • święty - oddzielenie od wpływów świata
  • opanowany, BW: wstrzemięźliwy - panowanie nad własnym ciałem
  • trzymający się słowa godnego zaufania
  • zachęcający do zdrowej nauki
  • napominający tych co się zdrowej nauce sprzeciwiają
(10) Wielu bowiem jest nieposłusznych, pustych gadułów i zwodzicieli, szczególnie wśród obrzezanych, ... Znak czasów
... (11) którym trzeba zatkać usta; oni to wywracają całe domy, nauczając czego nie należy, dla brudnego zysku. Ale jak im zatkać ustać? -> .9d Udzielając napomnień w słowa zdrowej nauki.

(12) Powiedział któryś z nich, ich własny prorok:

Kreteńczycy zawsze kłamcy,

złe bydlęta,

brzuchy leniwe.

(13) Świadectwo to jest prawdziwe; dla tej przyczyny karć ich surowo, żeby zdrowi byli w wierze, (14) I nie zwracali uwagi na żydowskie baśnie i przykazania ludzi, którzy odwracają się od prawdy.

Zdanie nie logiczne - Paweł wyprowadza je na proste przez swoje świadectwo o Kreteńczykach.

 

(15) Dla czystych wszystko prawdziwie jest czyste, a dla skalanych i niewierzących nic nie jest czyste, ale skalany jest ich umysł i sumienie.  
(16) Wyznają, że znają Boga; ale swoimi czynami zapierają się Go, będąc obrzydliwi i nieposłuszni, i niezdolni do żadnego dobrego czynu.  
   
(1) Ty jednak mów, co przystoi zdrowej nauce, (2) aby starsi mężczyźni byli trzeźwi, godni szacunku, roztropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości. Starsi mężczyźni 
(3) Tak samo i starsze kobiety w zachowaniu godne świętości, nieskłonne do oszczerstw, nie zniewolone nadużywaniem wina, nauczające tego, co dobre, (4) aby uczyły młodsze kobiety rozsądku, by te kochały swoich mężów, by kochały swoje dzieci, (5) rozsądne, czyste, zajmujące się domem, dobrotliwe, uległe swoim mężom, aby nie bluźniono Słowu Bożemu. Starsze kobiety
(6) Młodzieńców tak samo zachęcaj do rozsądku. Młodzieńcy
(7) We wszystkim stawiaj siebie jako wzór dobrych czynów, w nauczaniu okazuj prawość, powagę, czystość, (8) słowo zdrowe, nienaganne, aby przeciwnik został zawstydzony, nie mając nic złego o was do powiedzenia.

Stawiaj się jako wzór.

 

Tu jest przeciwnik.

(9) Słudzy, aby byli ulegli swoim panom, aby we wszystkim im się podobali i nie sprzeciwiali się, (10) nie kradli, lecz okazywali wszelką dobrą wierność, aby we wszystkim byli ozdobą nauki Zbawiciela naszego Boga. Słudzy
(11) Ukazała się bowiem wszystkim ludziom zbawienna łaska Boża, (12) nauczająca nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości, i w obecnym wieku żyli roztropnie, sprawiedliwie i pobożnie.  
(13) oczekując szczęśliwej nadziei i ukazania się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, (14) Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na szczególną własność, gorliwy w dobrych czynach.

 

W przyszłości (to nadzieja) 

  • ukaże się chwała wielkiego Boga
  • ukaże się chwała Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa
  • Jezus dał samego siebie za nas
  • Jezus dał samego siebie za nas aby nas wykupić
  • od czego? od wszelkiej nieprawości i
  • i co jeszcze? abym nas oczyścić, ale jako lud będący gorliwy w dobrych uczynkach.
(15) To mów i zachęcaj, i strofuj z całą władzą nakazywania. Niech nikt tobą nie gardzi. zakończenie polecenia, które zaczyna się w -> 1:5 ale dalej też jako polecenie pisze w 3:1 przypominaj
   
 (3:1) Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom byli ulegli i posłuszni, gotowi do wszelkiego dobrego czynu; (2) aby nikomu nie bluźnili, nie byli wojowniczy, ale byli uprzejmi, okazujący wszelką łagodność wobec wszystkich ludzi.  Trudne to polecenie ale ...
   
(3) I my bowiem byliśmy niegdyś bezmyślni, nieposłuszni, błądzący, zniewoleni rozmaitymi pragnieniami i przyjemnościami, w złości i zazdrości, wiodący życie budzące obrzydzenie, nienawidzący jedni drugich.  … ale jest dobre uzasadnienie
(4) Ale gdy ukazała się dobroć i miłość ku ludziom Boga, Zbawiciela naszego, (5) Zbawił nas, nie z uczynków, których my dokonaliśmy w sprawiedliwości, ale według swojego miłosierdzia przez kąpiel odrodzenia i odnowienia Ducha Świętego, (6) którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, ...  
(7) …abyśmy, będąc uznani za sprawiedliwych dzięki Jego łasce, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego.   

 (8) Godne zaufania jest to słowo i chcę, abyś o tym stanowczo twierdził, żeby ci, którzy uwierzyli Bogu, troszczyli się o przodowanie w dobrych czynach. Te sprawy są dobre i pożyteczne dla ludzi.

 
 (9) Natomiast głupich dociekań i rodowodów, i kłótni, i walk związanych z Prawem unikaj; są bowiem bezużyteczne i próżne.  
(10) A człowieka czyniącego rozłamy, po pierwszym i drugim napomnieniu, unikaj, (11) wiedząc, że taki jest przewrotny i grzeszy, i sam na siebie wydaje skazujący wyrok. Herezja w kościele!

(12) Gdy poślę do ciebie Artemasa albo Tychikusa, staraj się przyjść do mnie do Nikopolis; bo tam postanowiłem przezimować.

 
(13) Zenasa, uczonego w Prawie i Apollosa pilnie wypraw w drogę, aby im niczego nie brakowało. (14) Niech i nasi uczą się przodować w dobrych dziełach, aby wobec koniecznych potrzeb, nie byli bezowocni.  

(15) Pozdrawiają cię wszyscy, którzy są ze mną. Pozdrów tych, którzy nas miłują w wierze.
Łaska z wami wszystkimi.
Amen. 

 

 

 

 

...


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium, studium biblii


Słowa kluczowe: tytus, kreta, kreteńczycy


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 kwietnia 2020 (sobota), 15:45:45

Apokalipsa - Lista miejsc w NT zawierających eschatologię

Przygotowana przez Ariusza a potem mocno poszerzona lista miejc z NT, które przy studium Objawienia warto brać pod uwagę.

  • Łukasz 17:20
  • Łk19:11
  • Luk 21:6
  • Dz 1:11
  • Dz 24:15
  • 1Tes2:19
  • 1Tes3:13
  • 1Tes4:13nn
  • 1Tes5
  • 2Tes1
  • 2Tes2
  • 1Tym 6:14-16
  • Kol 1,16n = Obj 3,14
  • Kol 3:4
  • Flp 2,10-11 (por. Ap 5,13n)
  • Flp 3:20-21
  • 1P4:17-18
  • 2P3
  • Judy 14n
  • Jak 5:7-9
  • 1Jana
  • Hebr 9:28
  • Hebr 10:37-38
  • Mat 13,24-30. 36-43; (przenica i chwasty);
    caly; Lukasz 19, 11-27; 12,25-48;
    J11,25-26 (por. 1 Tes 4,16-17);
    J14,1-3; 12,26; 17,24
    Lukasz 9, 26;
    Dz 2,17-21 :)

 


Rozwinięcie listy miejsc w Nowym Testamencie, które wypada znać i uwzględniać przy analizie Objawienia Janowego:

Rozwinięcie listy miejsc w Nowym Testamencie, które wypada znać i uwzględniać przy analizie Objawienia Janowego:

Legenda:

Ważność tego miejsca:
1 - bezwzględnie należī to znać
2 - ...
3 - ładne warto wiedzieć

Nauczanie:
(Z) - zachęta
(N) - nauczanie

Tematy:
#An - Antychryst
#Cz - czuwajcie!
#PJ - przyjście Jezusa
#Pr - przemiana ciał
#Ks - Koniec świata
#Nz - Nowe rzeczy: niebo i ziemia
#S - Sąd, sądy i sądzenie
#Za - zachęta
#Zc - Znak Czasu
#Zu - Zmartwychwstanie umarłych 

  1. Mt24-25 (1,N)
    • 24:4 (1) ostrzeżenie przed zwiedzeniem
    • (1) .6 - zalecenie: mamy się nie trwożyć! -> Ap1:1
    • zapowiedzi:
      • .15 zachęta do czytania proroka Daniela #Za
      • .29-31 znak i przyjście Syna Człowieczego (1, #PJ) w Mt jest pytanie o znak przyjścia Jezusa.
      • .32 uczmy się od drzewa figowego  #Zc
      • .36 i tylko Ojciec wie kiedy dzień ten nastąpi -> Ap19 Wesele Baranka i -> sposób zawierania ślubu w Izraelu
      • .38 że będzie jak z Noem #Cz
      • .42-.51 czuwajcie bo przyjdzie jak złodziej w nocy (#Cz)
      • .45 przypowieść o słudze wiernym i roztropnym  (#Cz) Uwaga: ten sługa robi to, czego nie może robić starszy wg Tyt 1:7n; por. Dz 20:18nn(!28-30)
    • 25:1-.13 (1, N) dziesięć panien
      • panny mądre są przygotowane i mogą czekać dłużej
      • .13 "czuwanie" #Cz
    • 25:14-.30 przypowieść o talentach (.30 o nieużytecznym słudze -> do ciemności zewnętrznych) (1, N)
      • (N) Pan odchodzi i wraca
      • talenty są wg. zdolności
      • czuwaniem jest zlecona praca
      • Uwaga: nieposłuszni poddani są w Łk 19:14, 27???
    • .31nn - (1, N) sąd nad narodami, owce i kozły
      • 25:34 narody też dziedziczą - dziwne.
  2. Mk13 (1, N)
    • spójrz na świątynię - jaka budowla? nie zostanie kamień na kamieniu
    • .5 uważajcie na zwiedzenia
    • zapowiedź (1, #Zc)
      • .6 będą mówi, że są Chrystusami
      • .8 wojny, głód zamęt, trzęsienia ziemi
      • .9 i .11 prześladowania
      • .10 ewangelia będzie głoszona wszystkim narodom
    • .14 zachęta do czytania Daniela
    • zapowiedzi: (1, #Zc)
      • nie wchodźcie do miasta, uciekajcie
      • biada brzemiennej i karmiącej
      • .19 nigdy wcześniej nie było i nie będzie takich prześladowań
      • .20 Pan skróci te dni ze względu na wybranych
    • zapowiedzi (kolejna seria): (1, #Zc)
      • .25 będą gwiazdy spadać, moce nieba (δυναμεις)  będą poruszone
      • .26 znak Syna Człowieczego przychodzącego z mocą (δυναμεως) i chwałą (δοξης)
      • .27 zbiera swoich wybranych bo pośle aniołów -> Ap14:13-16 zbieranie plonu
      • .28 uczcie się od drzewa figowego
    • .35-37 czuwajcie (1, #Cz)
  3. Łk 9:26 (3, #PJ) Syn Człowieczy przyjdzie w chwale swojej, Ojca i aniołów świętych
  4. Łk 12:35-48 (2, #Cz)
    • .35 czuwajcie przepasani lampy zapalone
    • .37 bo Pan przyjdzie
    • .39 analogia do złodzieja i nie spodziewania się godziny
    • .42 sługa wierny i roztropny
    • .47 słucha leniwy odbierze wiele razów
    • .48 rozliczenie sług
  5. Łk 12:49 
    • .49 Jezus przynosi podziały, ogień ma rzuci i pragnie aby już zapłoną
    • .54-56 umiejętność rozpoznawania pogody i znaków (#Zc) - choć to bardziej dotyczy współczesnych Jezusowi Żydów, którzy Go nie rozpoznali
  6. Łk 17:20 o Królestwie Bożym
    • uwaga: czytając należy rozróżnić dni od dnia.
    • .20 faryzeusz pytają: kiedy przyjdzie? więc Jezus odpowiada
    • .23 będziecie pragnieli zobaczyć dzień Syna Człowieczego
    • .24 błyskawica zabłyśnie przez całe niebo
    • .26 będzie jak za dni Noego, ale i za dni Lota w Sodomie
    • .31 jak jesteś na dachu, nie wchodź do domu, pamiętaj żonę Lota
    • .34-35 jeden będzie wzięty, drugi zostawiony
    • .36 ->NR wycina, a TR naprawia trochę na siłę, Biz nie ma
  7. Łk 19:11nn - przypowieść o grzywnach (minach) (1, N)
    • ludzie dzielą się na zbuntowanych poddanych i sługi
    • słudzy dzielą się na skutecznych i kiepskich
    • .17, 19 skuteczni będą zarządzać miastami - sugestia, że to będzie to na ziemi
    • .26 kiepskim się zabiera to co mieli i ( -> kodeks Bezy .27b jest kopią Mt 25:30) nieużytecznego sługi wyrzuć na zewnątrz w ciemności, tam będzie płacz i zgrywanie zębów.
    • zbuntowani poddani są ścinani w publicznej egzekucji (.14 - oskarżenie: nienawidzili, wysłali petycje; .27 - egzekucja)
  8. Łk 21:6nn - mowy o przyszłości (1, N)
    • .6 przyjdą dni…. kiedy? o świątyni kamień na kamieni
    • .8 nie dajcie się zwieść!
    • zapowiedzi
      • .9 wojny, rozruchy
      • .11 trzęsienia ziemi
      • .12 lecz wcześniej będą was prześladować
      • .18 ale wasze włosy nie zginą
      • .20 Jerozolima będzie otoczona i spustoszona
      • .24 Jerozolima będzie deptana przez poganczasy pogan przeminą
      • .25 będą znaki na słońcu
      • .27 przyjście Syna Człowieczego będzie widać - z mocą i chwałą
      • .29 figowiec i inne drzewa
      • .34 pilnujcie swoich serc!
      • .36 czuwajcie modląc się!
  9. J 5:43: Przyszedłem w imieniu mego Ojca, a nie przyjmujecie mnie. Jeśli ktoś inny przyjdzie we własnym imieniu, tego przyjmiecie. - proroctwo o przyjściu Antychrysta - forma przyszła, dokonana.
  10. J 11:25-26 Jezus jest zmartwychwstaniem i życiem (1, #Pr)
    • ToDo: wsadzić ten werset do nauczania o przemienieniu i pochwyceniu
    • -> 1Tes 4:16 zmartwychwstanie tych, którzy umarli w Chrystusie
    • -> 1Kor15 nie wszyscy pomrzemy, ale wszyscy będziemy przemienieni
  11. J 12:26 - Jezus mówi, że "mój sługa będzie tam gdzie Ja będę". Gdzie będzie Jezus? I w niebie i na ziemi (2, N, Z)
  12.  J 14
    • .1-3 wiele mieszkań w domu Ojca, Jezus przyjdzie i zabierze kościół do siebie; analogia sposobu zawierania małżeństw w Izraelu;
      • Jezus przyjdzie jak Ojciec wyznaczy chwilę
      • Jezus jest oblubieńcem, zgromadzenie Jego ciałem
  13. J 16:16-22 Jezus znika i pojawia się (1, Z)
    • raz, jak po śmierci zmartwychwstaje
    • drugi raz, jak w przyszłości przyjdzie
    • .21-22 aluzja do porodu u kobiety, jest ból ale potem jest radość
  14. J 17:24 - uczniowie będą razem z Jezusem i będą oglądali Jego chwałę
  15. Dz 1:11 - (1, N, #PJ) o tym, że Jezus przyjdzie tak jak odszedł (jak odszedł?)
  16. Dz 2,16-21 o przyszłości wg. Joela (2, #Zc, #Ks)
    • .19 - będą cuda w niebie - ale które, czy te po ukrzyżowaniu, czy jakieś kolejne -> to pasuje do Objawienia Janowego
    • .20 - znaki na słońcu
    • .21 - ale każdy kto będzie wzywać imienia Pana zostanie zbawiony - to może być o dniach ostatnich.
    • tu jest definicja Dnia Pana
  17. Dz 3:19-21 - (#PJ, #Ks) Jezus będzie w Niebie do czasu aż przyjdzie i odnowi wszystkie rzeczy
  18. Dz 17:31 - (1, N, #S) Bóg ustanowił dzień, w którym będzie sądził świat przez Jezusa
  19. Dz 24:15 (1, N, #Zu) - przed namiestnikiem Festusem Paweł mówi, że wierzy w zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych
  20. Rz 2:1-16 - (2, N, #S) Bóg w przyszłości będzie sądził
  21. Rz 8:17-25 (2, Z) jesteśmy dziedzicami i będziemy otoczeni chwałą
  22. Rz 11:25 (1, N, #PJ) Jezus przyjdzie z Syjonu
  23. Rz 14:10-12 (1, #S)
  24. Rz 16:20 (1, Z, #Ks) Bóg zetrze szatana pod naszymi stopami
  25. 1Kor 1:7-9 (2, Z) oczekujemy objawienia się Jezusa a wierny Bóg nas zachowa.
  26. 1Kor 3:13 (1, N, #S) dzień pański ujawni jakie jest dzieło każdego: spłonie lub przetrwa
  27. 1Kor 4:5 (2, Z, N, #S) Przyjście Pana oświetli i ukaże zamysły serc
  28. 1Kor 6:14 - w wykładzie o ciele jest zapewnienie, że "Bóg zaś Pana wzbudził i nas także wzbudzi swą mocą". Dobry przykład wplecenia ważnej prawdy w inne nauczanie.
  29. 1Kor 13:10 - przyjdzie to, co doskonałe, a co częściowe, straci na znaczeniu. 
  30. 1Kor 15 - dużo dogmatyki i eschatologii (1, N)
    • (#Zu) 23-26 kolejność zmartwychwstania -> Ap 20:5
    • .27 wszystko jest poddane Jezusowi
    • .28 Jezus przekazuje królowanie Bogu
    • (#Zu) .35  O ciała zmartwychwstaniu
    • .44 pierwsze ciało - z duszą, drugie ciało z duchem
    • .50 ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego
    • (#Pr) .51 nie wszyscy umrzemy ale wszyscy zostaniemy przemienieni
    • (#Ks) .52 ostatnia trąba.
    • (#Ks) .54-55 zniszczenie śmierci i hadesu -> Iz 25:8 Ap 20:14
  31. 1Kor 16:22 - Maranatha
  32. 2Kor 5
    • .1-10 ciała będą przemieniane (1, N, #Pr)
    • .10 będzie sąd uczynków uczniów (1, N, #S)
  33. Ef - objawienie tajemnego planu Boga Tajemny plan Boga objawiony w Ef (makatki)
    • 1:8 - Bóg objawił nam swój plan
    • 1:9-11 - na końcu połączy w jedno to co w niebie z tym co na ziemi w Chrystusie (#Ks)
    • 1:22 - Jezusowi jest i będzie wszystko poddane
    • 3:9 - Paweł ma ujawnić przez Kościół tajemny plan Boga
  34. Flp 2,10-11 (por. Ap 5,13n) - na imię Jezus uklęknie każde kolano - może chodzić o moment zmartwychwstania albo wniebowstąpienia. (3, N)
  35. Flp 3:20-21 - nasza ojczyzna jest w niebie, skąd oczekujemy Pana Jezusa, który przemieni nasze ciała (1, N, #Pr)
  36. Gal 6:7-8 (1, N) co człowiek sieje to i żąć będzie.
  37. Kol 1,16n -> Obj 3,14 - bo Jezus "początkiem stworzenia Bożego" i "w Nim zostało stworzone" (1, N, #J)
  38. Kol 3:4 - Chrystus ukaże się w chwale, i my z Nim też w chwale się ukażemy (2, Z, #PJ)
  39. 1Tes 1:10 (1, N, #PJ, #S) - oczekujemy przyjścia Syna Bożego, który nas wyrwał z gniewu
  40. 1Tes 2:19 - w chwili przyjścia Pana uczniowie Pawła okażą się jego wieńcem chwały (3, #PJ, #S)
  41. 1Tes 3:13 - Pan Jezus przyjdzie wraz ze wszystkimi świętymi. Problem: czy święci oczekują przyjścia świętych? Sprzeczność z nauką o pochwyceniu. (2, N)
  42. 1Tes 4:13-5:11 - traktować jako całość (1, N, #Zu, #Pj, #Ks, #Pr)
  43. 1Tes 4:13nn - o zmartwychwstaniu przy przyjściu Pana, i pochwyceniu też tam jest
    • .14-16 zmartwychwstanie umarłych w Chrystusie (1, N, #Zu)
    • .16 trąba
    • .17 (1, N, #Pr) ἁρπάζω - pochwycenie, porwanie
  44. 1Tes 5:1-11
    • .2 jak złodziej w nocy, jak bóle na kobietę brzemienną
    • .3 "będą mówić pokój i bezpieczeństwo"
    • ale my bądźmy trzeźwi (1, Z)
    • i dalej zachęta ...
  45. 1Tes 5:23 zachęta "a sam Bóg pokoju zachowa nas" (tu jest formuła trójjedności człowieka)) na przyjście Pana Jezusa (1, Z, #PJ)
  46.  2Tes 1 (#S)
    • .6 Bóg odpłaci uciskiem tych którzy nas uciskają
    • .8 coś o przyszłym ogniu i o zemście Boga,
    • .9 kara, wieczne zatracenie w oddaleniu od oblicza Pana -> Ap: jezioro ognia i "na zewnątrz" (2, #S)
    • .10 Pan przyjdzie w określonym dniu aby być uwielbionym wśród świętych i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli (#PJ)
  47. 2Tes 2 - tu jest o przyjściu Pana i naszym spotkania z Nim (1, N, #An))
    • .2 nie dajcie się zwieść
    • bo będzie tak:
      • najpierw przyjdzie odstępstwo i objawi się człowiek niegodziwościsyn zatracenia; (#An)
      • .4 ten gość wynosi się ponad wszystko co się czci, i wywyższa się nad Boga (#An)
      • zasiądzie w świątyni Bożej - podając się za Boga
      • .7 tajemna moc nieprawości już działa
      • .8 Pan Jezu zabije tego gościa tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego -> Ap 19.15,20-21 (#PJ, #An)
      • .9 przyjdzie z wszelką mocą, wśród znaków, cudów
      • ludzie będą osądzeni gdyż nie przyjęli miłości prawdy
  48. 1Tym 4: 1-4 o zwodzicielach w późniejszych czasach (1, N)
  49. 1Tym 6:14-16 - zachowaj przykazanie aż do przyjścia Pana Jezusa, który we właściwym czasie ukaże się (1, N, #PJ)
  50. 2Tym 1:18 - będzie dzień Pana (3, Z)
  51. 2Tym 2:10-13 (1, N) o nasze przyszłym królowaniu (1, N, #Kr)
  52. 2Tym 3 - w dniach ostatecznych będą trudne czasy, a ludzie (1, N)
    • .2 ludzie będą …. i tu jest lista
    • .5 przybierają formę pobożności ale zaparli się jej mocy (ludzie religijni)
    • .7 ciągle się uczą ale do (P)poznania dość nie mogą.
  53. 2Tym . 13 c.d. w dniach ostatnich …. będą wprowadzać innych błędy sami będąc w błędzie - więc dni ostatnie zaczęła się już w I wieku.
  54. 2Tym 4:8 - specjalna korona (wieniec) dla tych co umiłowali przyjście Pana (2, Z, #Kr)
  55. 2Tym 4:18 (2, Z) Pan ma moc nas wyrwać od złego
  56. Tyt 2:13 - Oczekujemy ukazania się chwały Boga i Zbawiciela (2, N)
  57. Heb 1:6 kiedy Bóg ponownie wprowadza Pierworodnego na świat (TNPN nie ma słowa ponownie) (2, N, #PJ)
  58. Hebr 9:28 - Chrystus drugi raz się ukaże tym którzy go oczekują ku zbawieniu (1, N, #PJ)
  59. Heb 10:25 (2, Z) czy widzimy, że przybliża się ów dzień?
  60. Heb 10:30 Pan będzie sądzić swój lud (2, N, #S)
  61. Hebr 10:37-38 - jeszcze mała chwila a przyjdzie ten, który ma przyjść … i lepiej się nie cofać (1, Z)
  62. Heb 12:26-28 (1, N, #Kr, #Ks) w przeciwieństwie do królestwa świat będzie wstrząśnięty
  63. Heb 13:14 (1, N, Z) - na ziemi miasta są nie trwałe więc oczekujemy tego miasta co ma nadejść
  64. Jak 1:12 - kto wytrzyma próbę dostanie koronę życia (2, Z, #Sa)
  65. Jak 5:7-9 - bądźmy cierpliwi aż do przyjścia Pana - umocnijmy serca bo przyjście Pana jest bliskie (1, Z)
  66. 1P1:13 - dostąpimy łaski przy objawieniu się Jezusa (2, Z)
  67. 1P4:7 - przybliża się koniec wszystkich - więc bądźmy trzeźwi (1, Z)
  68. 1P4:17-18 - sąd rozpocznie są od domu Bożego, a gdzie po sądzie będą grzesznicy - nie będzie łatwo (1, N, #S)
  69. 1P5:4 Gdy ujawni się Jezus otrzymamy wieniec chwały (1, Z, #Kr) -> 1:13
  70. 2P2:9-10 Pan wyrwie z próby i coś o sądzie (1, N, #S)
  71. 2P3 (1, N)
    • .3 w dniach ostatecznych przyjdą szydercy z drwinami -> 2Tym 3
    • będą szydzić: gdzie jest przyjście Pana? już 2000 lata mówicie, że przyjdzie i nic!
    • .5 było już tak kiedyś, w potop też nikt nie wierzy
    • .7 teraz niebo i ziemia są zachowane na zagładę
    • .8 jeden dzień to tysiąc lat…. ale Pan nie zwleka, okazuje cierpliwość i chce aby wszyscy przyszli do opamiętania
    • .10 dzień Pański przyjdzie jak złodziej (1, #PJ)
    • niebiosa z trzaskiem przeminą, żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie spłoną (1, N, #Ks)
    • .10-12 podstawy tego świata stopnieją
    • .13 my oczekujemy nowej ziemi i nowych niebios w których mieszka sprawiedliwość. (1, N, #Ks, #Nz)
  72. 1J 2:18 (1, N, #An) - Antychryst nadchodzi
  73. 1J 2:28 - trwajmy w Jezusie, aby gdy się objawi byśmy niezawstydzeni i mogli śmiało stanąć przed Nim (1, Z, #PJ)
  74. 1J 3:1-3 - jesteśmy dziećmi Bożymi… ale jeszcze się nie objawiło czym będziemy, choć wiemy, że będziemy do Niego podobni. (1, N, #Pr)
  75. 1J 4:17 - możemy mieć niezachwianą ufność w dzień sądu - gdyż jaki On jest tacy i my jesteśmy na tym świecie (2, Z, #S)
  76. Judy 14n - pan przychodzi z tysiącami swoich święty aby ukarać bezbożników. (Ap 19.13 - szły za nim wojska, w biały lew) (1, N, #PJ)
  77. Jud 24-25 Bóg postawi nas wobec swojej chwały (1, Z)
  78. Ap (1, N, Z)

 

 


Kategorie: teologia / biblia / studia, biblia, apokalipsa '2019, eschatologia, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: studium biblijne, apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:4
11 kwietnia 2020 (sobota), 12:29:29

Zasady interpretacji Biblii wg serwisu apologetyka2.com

Zasady interpretacji Biblii - zassane z serwisu JZ. Oryginał pod https://apologetyka.com/teologia/hermeneutyka/jz-hermeneutyka 

Zasady interpretacji Biblii czyli epistemologiczny dekalog chrześcijanina.

Dzisiaj istnieje podobno aż 20 tysięcy odłamów chrześcijaństwa. Wiele ludzi pragnie czytać i rozumieć Biblię. Wiele ugrupowań religijnych uważa, że u nich jest najlepsze zrozumienie Biblii. Celują w tym szczególnie grupy fundamentalistyczne i sekciarskie których jest bardzo wiele. Niektóre ugrupowania wskazują na swoich przywódców jako jedynych uprawnionych przez Boga do właściwego rozumienia Biblii. Inni twierdzą, że żaden nauczyciel nie ma takiego patentu na nieomylność i że tym autorytetem może być sama Biblia. Jednym z ważniejszych sporów między rzymskim katolicyzmem a protestantyzmem jest kwestia autorytetu. Czy papież ma patent na jedyną poprawną egzegezę Biblii? Protestanci w to wątpią i jako alternatywę wskazują na zasadę Sola Scriptura (tylko Pismo). To, co przez to rozumieją, i w jaki sposób polemizują z nauka rzymskokatolicką jest treścią artykułu "Co sądzić o Kościele Rzymskokatolickim. Część III." więc nie zainteresowanych odsyłam do niego. W każdym razie skoro protestanci proponują jako ostateczny autorytet w kwestii wiary Biblię, to są zobowiązani do wyjaśnienia następującego dylematu: "W jaki sposób mogą być pewni, że ich interpretacja Biblii jest właściwa?" Stąd w niniejszym artykule chciałbym przedstawić swoją propozycję zasad interpretacji Biblii. Jest ona z pewnością pewnym uproszczeniem, ale wydaje mi się, że jest bardzo praktyczna i z większością zasad, które przedstawię, trudno raczej się nie zgodzić.

Moim celem jest to, aby ten artykuł był praktyczną pomocą dla osób badających Biblię i chcących uchronić się przed popadnięciem w błędne nauki. Ten artykuł jest efektem moich wieloletnich doświadczeń i polemik z tysiącami ludźmi, dziesiątkami sekt i ugrupowań religijnych. Kiedyś w formie bardzo szkicowej wydrukowałem go i udostępniłem pt. "Zasady Hermeneutyki". Hermeneutykato w skrócie nauka zajmująca się zasadami interpretacji Biblii. Czyli "Zasady Hermeneutyki" to inaczej "Zasady interpretacji Biblii". Dziś, dzięki Internetowi, z tego opracowania może skorzystać większa grupa osób. Mimo, że samo opracowanie zostało od początku przebudowane i ulepszone w stosunku do wersji pierwotnej, jestem otwarty na uwagi krytyczne w celu dalszego jego ulepszania.

Interesujące jest to, że wszystkie sekty i grupy fundamentalistyczne jakie znam nie posiadają uporządkowanej nauki na temat zasad interpretacji Biblii! Większość nawet nie wie, że takie zasady istnieją. Uważają że Biblii nie trzeba interpretować, bądź czynią to na intuicję w sposób chaotyczny i nieuporządkowany.

Dlaczego Biblię trzeba interpretować?

Fundamentaliści [1] różnych maści sądzą, że Biblii nie trzeba interpretować. Wystarczy ją cytować. Czy tak jest w istocie?

Nie istnieje coś takiego jak "żadna interpretacja"

Jako chrześcijanie wierzymy, że Bóg, którego niebiosa, ani niebiosa niebios, nie mogą ogarnąć (1Krl.8:27; 2Krn.6:18) zechciał zniżyć się do człowieka i objawić mu Swoją wolę za pomocą słów i języka (Ex.19:19) które potem zostały spisane w księdze zwanej Biblią. Sama Biblia została napisana w trzech różnych językach - hebrajskim i aramejskim (ST) oraz w greckim dialekcie - koine (NT). Ludzki język nie jest może doskonałym środkiem komunikacji. Wie o tym każdy, komu zdarzyło się coś źle zrozumieć czy błędnie wysłowić. Jeśli więc spotkasz fundamentalistę który Ci powie, że Biblii nie trzeba interpretować, tylko cytować ją dosłownie - to mu nie wierz. Każdy przekład Biblii jest już jej interpretacją.Jest tak, gdyż nie da się przełożyć wszystkich idiomów, niuansów językowych a jednego języka na drugi ze 100% dokładnością. Jak mówi stara maksyma: traditir tradutor (tzn. "każdy tłumacz jest zdrajcą") [2]

Interpretacja Biblii to kwestia epistemologii

Bożym zadaniem było objawić nam to, co dla nas dobre i pożyteczne. Naszym zadaniem jest poprawnie odczytać Boże poselstwo (czyli zinterpretować) oraz zastosować w swym życiu. Interpretacja Biblii nie jest czymś zupełnie przypadkowym i chaotycznym. Rządzą nią pewne proste i czytelne zasady. Epistemologia to nauka badającą sposób, w jaki poznajemy prawdę. W tym wypadku - Biblię.

Hermeneutyka - zadania i zasady

Naszym zadaniem jest dotarcie do pierwotnego znaczenia danej księgi Biblii (Co Bóg powiedział?) oraz do zrozumienia tego, co autor miał na myśli (Co to znaczy?).

1. Wyższość oryginału nad kopią

Należy opierać się na tekście oryginalnym, krytycznie pewnym. [3] W wypadku więc kontrowersji odnośnie jakiegoś znaczenia danego słowa, nie bawimy się w "żonglowanie przekładami", lecz sięgamy do greki albo języka hebrajskiego. [4]Popularne błędy to: (1) "żonglowanie przekładami" bądź (2) podpieranie się mało znaczącymi lub tendencyjnymi przekładami o wyraźnym zabarwieniu wyznaniowym. Np. "Przekład Nowego Świata" którym posługują się Świadkowie Jehowy. [5] lub spirytystyczny przekład Nowego Testamentu, który ŚJ cytowalidla wsparcia swego przekładu.

2. Wyższość sensu wyrazowego nad typicznym

Istnieje sens wyrazowy (historyczny, dosłowny) i sens rzeczowy lub typiczny (przenośny, duchowy). Sens wyrazowy (historyczny) jest to znaczenie, jakie posiadają napisane słowa w swoim kontekście. Ten sens jest podstawą do wszelkiej interpretacji biblijnej.

Jeśli chodzi o dotarcie do sensu historycznego, (będącego podstawą do wszelkiej interpretacji biblijnej), to należy uwzględnić:

  1. okoliczności kompozycji dzieła (niem. Sitz im Leben), czyli wykształcenie, kultura, psychika autora; epoka w jakiej żył, jego problemy, cel dzieła; adresaci, ich potrzeby, środowisko.

  2. specyfikę użytych gatunków literackich (niem. Formgeschichte)

Popularne błędem jest np. próba docierania do sensu typicznego bez sensu wyrazowego. Generalnie sens wyrazowy jest najważniejszy. Sens typiczny zwykle jest nie tyle interpretacją tekstu co jego zastosowaniem. Sens wyrazowy jest jeden. Sensów typicznych może być wiele. Jednak jeśli tekst w kontekście ma sens, to nie szukaj żadnego innego sensu abyś nie doszukał się nonsensu. ;-)

3. Rozróżniaj style i gatunki literackie

Biblia składa się z szeregu ksiąg różniących się stylem i gatunkiem literackim. Oczywistym jest że należy to mieć na względzie podczas interpretacji. Przykładowe błędy: (1) mieszanie sensu wyrazowego z typicznym [6], (2) doszukiwanie sie sensu typicznego w oderwaniu od sensu wyrazowego. [7], (3) budowanie doktryny na podstawie fragmentów opisowych, historycznych Biblii a nie dydaktycznych. [8]

4. Zasada kontekstu

Jak mówi znana maksyma "cytat bez kontekstu jest pretekstem" do głoszenia fałszywych nauk. Wydaje się że to oczywiste, ale w praktyce tak nie jest. Wiele osób wyrywa nie tylko cytaty biblijne z kontekstu wypaczając ich znaczenie, [9]ale także wyrywa całe słowa z ich kontekstu historycznego. [10]. Jaka praktyczna rada wypływa z tej zasady? Otóż: nigdy nie mów o Biblii bez Biblii. Tzn. często z lenistwa nie chce nam się sięgnąć do Biblii gdy ktoś nam coś z niej "cytuje". Wystarczy jednak sięgnąć do tekstu a często się okaże, że w danym kontekście ten "cytat" znaczy zupełnie co innego.

5. Zasada parelelizmów

Należy porównywać podobne wyrazy (paralelizm leksykalny) jak i treści (paralelizm rzeczowy) zgodnie z zasadą, że najlepszym interpretatorem Biblii jest sama Biblia. Przeszukanie za pomocą konkordancji tekstów paralelnych rzuca pełniejsze światło na biblijne rozumienie danych słów, zwrotów czy tematów. Marcin Luter to wyraził w słowach "miejsca niejasne wyjaśniaj całością Pisma"

6. Zasada "od łatwiejszego do trudniejszego"

W wypadku tekstów kontrowersyjnych należy teksty trudniejsze rozpatrywać z punktu widzenia tekstów łatwiejszych i bardziej oczywistych.

7. Zasada analogii wiary

1Tym.6:20 mówi: unikaj... sprzecznych twierdzeń, błednej rzekomej nauki. Bóg sobie nie zaprzecza. Jeśli jeden fragment Biblii wydaje sie być sprzeczny z drugim, to przynajmniej jeden z nich należy interpretować w inny sposób.

8. Zasada progresywnego objawienia i klucz hermeneutyczny do Biblii

Zasada progresywnego objawienia mówi, że Bóg nie objawił ludziom od razu całej prawdy, lecz że stopniowo coraz bardziej ją odsłaniał. Stąd np. NT posiada większe światło na Bożą prawdę niż ST, w którym pewne kwestie albo nie były objawione albo były objawione w sposób cząstkowy. Biblia o tym jasno mówi np. w Kol.1:26-27, 1P.1:10-12, 1Kor.15:51, 2Tym.1:10; J.1:17-18, 1Tym.3:16, Obj.17:7, Kol.4:3 etc. Z tej zasady wynika tzw. klucz hermeneutyczny (interpretacyjny)do Biblii. Mianowicie tym kluczem jest NT a nie ST. [11] Lub ujmując to ładniej, można powiedzieć, że:

Stary Testament należy interpretować zawsze w świetle interpretacji jaką mu narzuca Nowy Testament. Księgi Starego Testamentu dopiero w Nowym Testamencie uzyskują i ujawniają swój pełny sens.

9. Metodologiczny młot na herezje

Prosta i skuteczna metoda odsiania wielu fałszywych nauk.

  • Przesłanka 1: Albo dana doktryna jest ważna albo nieistotna.
  • Przesłanka 2: Ani Chrystus ani Jego apostołowie nie zapomnieliby zawrzeć w NT jakiejkolwiek ważnej doktryny.
  • Wniosek: Jeśli dana doktryna jest ważna, a jej nie ma w Biblii, to jest to doktryna fałszywa.

10. Pamiętaj, co jest głównym celem Biblii!

Istotną treścią Pisma jest zbawienie i nie wolno tracić tego celu z oczu zajmując się interpretacją tekstów Biblii (czyli nie należy doszukiwać się w Biblii poruszania tematów, którymi się nie zajmuje, np. wykładu z fizyki). Zaś ze względu na to, że autorem zbawienia jest Jezus - Pismo musi być chrystocentryczne. ( J.5:39; J.20:30-31; Łuk.24:44-47; Flp.3:8-10; Gal.2:20) [12]Galileusz powiedział, że Biblia nie opisuje tego jak działa niebo, ale to, jak działać, aby do niego trafić.

Podsumowanie

Interpretując Biblię musimy być świadomi swoich ograniczeń. Więc przede wszystkim wszelkie wątpliwości językowe sprawdzamy w oryginale a nie w innych przekładach. Staramy się dociec sensu wyrazowego (historycznego), gdyż on jest podstawą wszelkiej dalszej interpretacji Biblii. W tym celu musimy uwzględniać różnicę gatunków literackich Biblii i trzymac się kontekstu. Trudniejsze fragmenty tłumaczymy w świetle fragmentów bardziej oczywistych i z uwzględnieniem tekstów paralelnych. Na całość patrzymy z perspektywy tego, co objawił NT, gdyż "Zakon bowiem został nadany przez Mojżesza, łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa" (Jan.1:17) "który śmierć zniszczył, a żywot i nieśmiertelność na jaśnię wywiódł przez ewangelię" (2Tym.1:10) Stąd w tym wszystkim nie możemy zapominać, co jest głównym celem Biblii. Jest nim osoba Chrystusa i zbawienie człowieka. ( J.20:30-31; Flp.3:8-10) Zaś większość rzekomo ważnych nauk, których nie ma w Biblii rozbijamy "metodologicznym młotem na herezje". ;-)

Przypisy

[1] Fundamentaliści w nowoczesnym, pejoratywnym tego słowa znaczeniu, oznaczają ludzi o wąskich horyzontach myślenia i prymitywnym podejściu do Biblii.

[2] Więcej, nic na tym świecie nie jesteśmy w stanie opisać ze 100% dokładnością. Fundamentaliści myślą, że słowa w sposób doskonały korespondują z rzeczywistością, którą opisują. Agnostycy i część filozofów (głównie tzw. filozofów analitycznych) wpada w drugą skrajność - słowa niczego nie opisują, są tylko pustymi konstrukcjami gramatycznymi. Sama rzeczywistość jest zaś niepoznawalna. Pierwszy pogląd to tzw. uniwokalne podejście do języka. Drugi zaś to podejście ekwiwokalne. Uważam, że oba poglądy są błędne, lecz oba mają częściowo rację. Właściwe podejście to analogia. Tzn. prawdę poznajemy cząstkowo poprzez analogię i porównania. Np. gdy mówimy o Bogu, musimy posługiwać się antropomorfizmami (czyli mówieniem o Bogu na sposób ludzki poprzez analogię). Będąc ludźmi nie możemy wyjść poza swoją naturę. Kiedy Bóg objawia się człowiekowi, jedyny sposób w jaki człowiek może o tym opowiadać innym jest używanie analogii do rzeczy występujących w naszym świecie. Zwróćmy uwagę np. na Księgę Ezechiela ( Ez.1:26-28), gdzie prorok widząc chwałę Boga Izraela pisze że widział kogoś podobnego do człowieka siedzącego na czymś podobnym do tronu a otaczało go coś podobnedo ognia. W calej Biblii widzimy że Bóg objawiając się człowiekowi odwołuje się do skojarzeń i pojęć znanych mu z tego świata.

[3] Faktycznie nie posiadamy oryginału Biblii (tzw. autografu) i jej pierwotną treść rekonstrujemy z dostępnych kopii (manuskryptów, w skrócie: mss) czy cytatów zachowanych w literaturze patrystycznej (Ojców Kościoła). Niektórzy z tego powodu wątpią w historyczną zgodność takiej odtworzonej Biblii w stosunku do autografu, którego nie mamy. Dokładniej rekonstrukcją autografu na podstawie dostępnych manuskryptów zajmuje się nauka zwana Krytyką Tekstu. Niektórzy mówią dokładniej, że chodzi o tzw. Niższą Krytykę Tekstu dla odróżnienia od Wyższej Krytyki Tekstu, któa zajmuje się przede wszystkim literacką analizą stylu w jakim zostały spisane poszczególne księgi Biblii. Zainteresowanych odsyłam po szczegóły do książek: Norman L. Geisler and William E. Nix "A General Introduction to the Bible. Complete and unabridged." , Josh McDowell "Więcej niż Cieśla", "Sprawa Zmartwychwstania" oraz F.F. Bruce "Wiarygodność Pism Nowego Testamentu", wyd. Aeropag, ul. T. Konckiego 2, 40-040 Katowice, tel.518561.

[4] Pomocnym może być przekład interlinearny oraz leksykon biblijny (słowniki biblijne są bardziej prymitywne i mniej solidne od porządnego leksykonu). Z przekładów interlinearnych lepiej korzystać z wersji grecko-polskie niż grecko-angielskiej, gdyż język polski jest bardziej wyrafinowany i posiada gramatykę bliższą grece niż jęz. angielski. Niestety, nie ma jak dotąd wydania interlinearnego całej Biblii w wersji hebrajsko-polskiej. Jest za to Nowy Testament wydany przez Oficynę Wydawniczą Vocatio. Cała Biblia interlinearna jest przede wszystkim w jęz. angielskim. Można także skorzystać z wersji internetowej: Blue Letter Bible. Z solidnych leksykonów biblijnych polecałbym Joseph H. Thayer "Thayer's Greek-English Lexicon of the New Testament. Numerically Coded to Strong's Exhaustive Concordance" (wyd. Baker Book House, Grand Rapids, Michigan) oraz H.W.F. Gesenius "Gesenius' Hebrew-Chaldee Lexicon to the Old Testament. Numerically Coded to Strong's Exhaustive Concordance" (wyd. Baker Book House, Grand Rapids, Michigan)

[5] Zobacz: Robert H. Countness, "Błędy doktryny Świadków Jehowy. Analiza krytyczna Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata". Książkę można nabyć przez Internet.

[6] Świadkowie Jehowy dosyć "specyficznie" interpretują fragment z Obj.7:4 "I usłyszałem liczbę tych, których opatrzono pieczęcią: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich plemion izraelskich". Otóż wierzą, że ten tekst mowi o dosłownej liczbie 144 tys. osób, ale z drugiej strony, nie wierzą iż wymienione w tym samym miejscu "plemiona izraela" to dosłownie Żydzi, lecz twierdzą, że to tzw. "Izrael duchowy". Ich błąd łatwo wykazać za pomocą prostego pytania: Czy ten fragment należy interpretować dosłownie czy przenośnie? Na to pytanie ŚJ nie ma odpowiedzi! Bo jeśli odpowie, że dosłownie, to można zapytać: dlaczego więc nie wierzysz, że to są dosłownie plemiona Izraela? Jeśli zaś odpowie, że przenośnie, to można zapytać: dlaczego więc wierzysz, że liczbę 144 tys. należy rozumieć dosłownie? Więc aby przyjąć nauke Strażnicy "świadek" musi ten fragment rozumieć równocześnie dosłownie i niedosłownie, a to jest bez sensu. Więcej szczegółow a artykule "Podział klasowy Świadków Jehowy" Innym przykładem jest sposób w jaki różni antytrynitarze interpretują Przyp.8:22. Gdy jest to im wygodne, to twierdzą, że Mądrość która została stworzona/zrodzona oznacza Chrystusa. Gdy zaś im to niewygodne (w dyskusji o tym czy Duch Św. jest osobą), to podają ten sam fragment jako przykład metafory i antropomorfizmu, tekstu który nie dotyczy osoby. Więc albo ten tekst dotyczy osoby albo nie. Nie może oznaczać jednego i drugiego równocześnie! Więcej w artykule o boskości Chrystusa.

[7] Zwolennicy anihilacji duszy próbują niewygodny dla nich fragment z Łuk.16:19-31 bagatelizować doszukując się tu wyłącznie (niezbyt jasnej) metafory. Ten błąd popełniają zarówno Świadkowie Jehowy jak i Adwentyści Dnia 7 czy Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego. Ich dosyć mętne spekulacje łatwo ukrócić uwagą, iż Chrystus nigdy jako przykładów nie używał fałszywych, pogańskich koncepcji na temat Boga czy świata duchowego.

[8] Zobacz np. rzymskokatolicką wykładnię odnośnie takich fragmentów jak J.2:3-5 czy J.19:26-27. Zaś w wypadku Świadków Jehowy swoje przekonanie iż nie można samemu (bez pomocy Strażnicy) zrozumieć Biblię zbudowali na Dz.8:31. Na temat faktycznego stosunku ŚJ do Biblii zobacz art. "Co jest ostatecznym autorytetem Świadków Jehowy"

[9] Przykładem wyrywania cytatów z ich najbliższego kontekstu jest np. Rz.6:7 "Kto umarł zwolniony jest od grzechu", który to tekst Świadkowie Jehowy rozumieją jako odnoszący się do śmierci fizycznej, podczas gdy kontekst pokazuje, że chodzi tu o śmierć duchową. Wystarczy przeczytać dalsze słowa... Drugim przykładem jest 1Tym.6:15, któy to tekst Świadkowie Jehowy odnoszą do Jezusa Chrystusa, podczas gdy następny werset pokazuje, że ten tekst dotyczy Boga Ojca. Trzecim przykładem jest Jan.10:16 służacy do usprawiedliwienia nauki o dwóch owczarniach, podczas gdy druga część wersetu mówi, że ostatecznie ma być jedna a nie dwie owczarnie. Więcej na ten temat w artykule "Podział klasowy Świadków Jehowy". Innym przykładem jest Judy.7 służący przeciwnikom istnienia piekła na poparcie poglądów o wiecznym unicestwieniu. Tekst ten jednak nie dowodzi, tego JAK Bóg ma ukarać bezbożnych, ale tego ŻE będzie karał. Świadczy o tym zarówno kontekst jak i treść paralelnego tesktu z 2P.2:4-9.

[10] Przykładem wyrywania słów z kontekstu historycznego jest zanagowanie znaczenia Hadesu w czasach apostolskich przez przeciwników istnienia piekła. Przeciwnicy piekła "dowodzą", że greckie słowo Hades które występuje w NT oznacza grób a nie krainę umarłych. Tymczasem słowo to pochodzi dokladnie z... mitologii greckiej podobnie jak słowo Tartaros (dotyczące uwięzionych aniołów) W czasach apostolskich te pojęcia były doskonale znane. Wiemy, że oba te słowa używają natchnieni autorzy Nowego Testamentu na wyrażenie miejsca umarłych ludzi i miejsca uwiezionych demonów. Trudno dać wiarę w to, że apostołowie z Chrystusem na czele używali tych słów w ZUPEŁNIE INNYM sensie od tego, jaki powszechnie był rozumiany przez ich odbiorców.

[11] Niektórzy uważają, że Chrystus nie anulował żadnych praw ze Starego Testamentu a jedynie je uzupełniał, rozszerzał i radykalizował. Nie jest to prawdą, gdyż większość praw ST była aktualna tak długo jak długo ważne było poprzednie przymierze. Ze zmianą przymierza nastapiła zmiana kapłanstwa i zakonu (Heb.7:12; 8:13). Chrystus anulował starotestamentalną zasadę zemsty "oko za oko" (Mt.6:38-47), anulowal rozwody dla przyczyny innej niż cudzołówstwo (Mt.5:27-32), anulowal obowiazek nienawiści wrogów nakazując ich miłować (Mt.6:43-48), anulowal składanie przysiąg i ślubów Bogu (Mt.5:33-37). Biblia jasno stwierdza, że wraz z nadejściem Chrystusa "poprzednie przykazanie zostało USUNIĘTE z powodu jego słabości i nieużyteczności" (Heb.7:18).

[12] Abyśmy nie połykali wielbląda a przecedzali komara, jak to czynią Badacze Pisma Świetego, Świadkowie Jehowy i pokrewne ugrupowania, które uważają, że zbawienie człowieka jest kwestią drugorzędną. Tymczasem Chrystus rzekł faryzeuszom: "Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one to składają świadectwo o Mnie" (J.5:39). Zobacz też przebieg mojej dyskusji z jednym ze ŚJ.

 


Kategorie: biblia, teologia / biblia


Słowa kluczowe: hermeneutyka, zasady interpretacji, biblia, pismo święte


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
4 kwietnia 2020 (sobota), 19:57:57

Apokalipsa i Stare Przymierze

Absolutne minimum cytatów ze Starego Przymierza aby czytając Księgę Objawienia więcej zrozumieć:

  1. Księga Rodzaju, rozdziały 1, 2 i 3 - szczególnie dokladnie rozdział 3, szczególnie werset Rdz3:15;
  2. Księga Rodzaju, rozdział 49, szczegolnie werset Rdz49:10 w kontekście (obietnica dla Judy);
  3. Problem intronizacji Salomona z 1 Księgi Kronik, rozdział 29, szczegolnie werset 1Krn29:20, porównaj Obj 5:11-14;
  4. Księga Hioba Hi14:12 w kontekście, porównaj Obj20:11-15; i Dan 12:1-2
  5. Księga Przysłów rozdział 8:22-36, porównaj z Obj3:14;
  6. Księga proroka Izajasza rozdział 6, porównaj z Obj4;
  7. Księga proroka Izajasza 52:13 do 53:11
  8. Księga proroka Izajasza rozdziały 65 i 66
  9. Księga proroka Daniela rozdział 7, szczególna uwaga na Dan7:12-14
  10. Księga proroka Zachariasza, rozdział 12, werset 10 w kontekście

Kategorie: teologia / biblia / studia, biblia, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: studium biblijne, apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 marca 2020 (środa), 16:24:24

Chiazm w prologu Ewangelii wg. św. Jana na przekładzie TPNP rozpisany

Chiazm na przekładzie toruńskim (TPNP):

  • Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga.
    • Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłem ludzi. A światło świeci w ciemności, a ciemność Nim nie zawładnęła.
      • Pojawił się człowiek posłany od Boga, na imię mu - Jan. On przyszedł na świadectwo, by zaświadczyć o tym świetle, aby dzięki niemu wszyscy uwierzyli. Nie był on światłem, ale jedynie miał zaświadczyć o tym świetle.
        • Było prawdziwe światło, które oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat.
          • Na świecie był i świat przez Niego jest uczyniony; a świat Go nie poznał. Do swojej własności przyszedł, a swoi Go nie przyjęli.
            • Tym jednak, którzy Go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Boga,
              • to jest wierzącym w Jego imię.
            • Którzy zostali zrodzeni nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga.
          • A Słowo pełne łaski i prawdy, stało się ciałem i mieszkało między nami,
        • i widzieliśmy chwałę Jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca.
      • Jan świadczył o Nim i głośno wołając, oświadczył: 
    • Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który przychodzi po mnie, istniał przede mną, bo wcześniej był niż ja. A z Jego pełni my wszyscy wzięliśmy, i to łaskę za łaską. O ile bowiem Prawo zostało dane przez Mojżesza, to łaska i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa.
  • Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, Ten nam o Nim opowiedział.  

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: chiazm, j1, Słowo, Bóg, światłość


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
3 marca 2020 (wtorek), 17:29:29

Transliteracja

Z Biblią i jej czytaniem jest pewien problem - czasem tłumacze, zamiast tłumaczyć, czyli oddać w naszym języku sens zapisany w języku oryginału tworzą nowe słowo, oddające brzmienie oryginalnego słowa, tak jakbyśmy to słowo znali. Z czasem takie słowo zaczyna żyć własnym życiem, a jego znaczenie zaczyna odbiegać, i to znacznie od znaczenia oryginalnego wykrzywiając tekst, wprowadzając zakłamania, przekręcenia prawdy.

Dziś spróbowałem popracować nad kilkoma słowami, które już wiem, że takie wypatrzone znaczenia mają: heretyk, biskup, ewangelia, eucharystia, chrzest, Chrystus, kościół i apokalipsa. Wiem, że tych słów jest więcej ale na tyle starczyło dzisiejszego poranka.

Pomocne narzędzie do tej pracy to przekład dosłowny w serwisie Biblii OnLine. Przekład z kodami Stronga (ponumerowane wszystkie słowa greckie), konkordacją i innymi bajerami - gorąco polecam, dostępne pod http://biblia.oblubienica.eu

* * * *

honor -
Diakonia - ....

misterium - tajemnica

amen - oryginalnie hebr. "אָמֵן" (amen) - zaprawdę, naprawdę ale już septuaginga określa to słowo aklamacyjnie (tak, niech się stanie) a przez to słowo trafia do liturgii znacząc tyle co Enter w komputerowych systemach operacyjnych, gdzie wydanie komendy potwierdzało się tym klawiszem.

 


biskup - (S1985, επισκοπον, episkopon) - doglądający, dozorujący

Użycie: 1Tym3:1nn (biskup niech będzie mąż jednej żony…)
Bliskie słowo: biskupstwo - (S1984, επισκοπης, episkopēs) - doglądanie, dozorowanie
Pokrętne znaczenie: gruby, ważny facet w Volvo S-80, mianowany przez papieża a zawodowo zajmujący się zarządzaniem diecezją w kościele rzymskokatolickim.

ewangelia - S2098, ευαγγελιον, euangelion - dobra nowina

Użycie: Mk 1:14 (Jezus przybył głosząc dobrą nowinę o Królestwie Bożym) 

Pokręcone znaczenie: jakaś idea, ale nie do końca wiadomo jaka jest jej treść, choć wiadomo, że jak się ją głosi to dobrze, a jak się to ma to nawet lepiej.

eucharystia - S2169, ευχαριστια, eucharistia - dziękczynienie, postawa i wyrażanie wdzięczności

Użycie: Ef 5:4; Kol2:7; 4:2; 1Tes2:1 (zachęcam, aby zanosić błagania, modlitwy, prośby wstawiennicze, dziękczynienia za wszystkich ludzi); Fil4:6 (w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem przedstawiajcie wasze prośby Bog); Ap7:12 (chwała, mądrość i wdzięczność, cześć i moc, i potęga Bogu naszemu)

Powszechne znaczenie: uczestnictwo we rzymskokatolickiej mszy świętej, najważniejsza rzecz w religii rzymskiej.

chrzest - S908, βαπτισμα, baptisma - zanurzenie; 907, βαπτισθηναι, baptisthēnai - zostać zanurzonym

Użycie: Mt 21:25 (chrzest Jana); Rz 6:4 (zanurzenie w śmierci Chrystusa)

Pokręcone znaczenie: nadać komuś imię, ale też nadać imię statku, nazwać kotka, rytuał inicjacji religijnej w kościele rzymskokatolickim i niektórych kościołach historycznych.

Błedne konotacje: w polskim słowo powiązanie ze słowem Chrystus - ale tylko w języku polskim się to wiąże, w innych językach chrzest powiązany jest ze słowem greckim - stąd i w polskim są baptyści.

Chrystus - S5547, χριστος, christos - namaszczony, pomazaniec (hebr. Mesjasz)

Użycie: Mt1:1 (rodowód Mesjasza); Fil1:8 (w Chrystusie)
Złe znaczenie: nazwisko Pana Jezusa, ładnie brzmi ale nie wiadomo o co chodzi.

kościół (eclesia) - S1577, εκκλησια, ekklēsia - zgromadzenie, zwołanie

Użycie: Ap 1:4 (do zgromadzeń napisz list); Dz 19:32 (zgromadzenie obywateli)

Złe znaczenie: organizacja religijna, w szczególności organizacja religii rzymskokatolickiej, najstarszej i największej religijnej korporacji; w języku polskim oznacza też budynek sakralny na zgromadzenia wiernych.

Uwaga: niektóre polskie tłumaczenia używają staropolskiego słowa „zbór”, dobrze oddającego rzeczywistość (zbieranie się) ale już dziś słowa niezrozumiałego (pomyłki ze słowem zbiór).

Inne słowa w naszym języku: parafia, wspólnota, społeczność, kongregacja.

kościół (wspólnota, komunia, koinonia, ciało Chrystusa) - S2842, κοινωνια, koinōnia - wspólnota

Użycie: Dz 2:14 (Trwali oni w nauce apostołów, w społeczności, w łamaniu chleba i w modlitwach); 1Kor1:9 (wspólnota z Chrystusem)

apokalipsa - S602, αποκαλυψις, apokalypsis - objawienie

Użycie: Łk 2:32 (dzieciątko Jezus jest światłem na oświecenie, objawienie dla pogan); Rz 2:5 (sąd Boga się objawi); Ap1:1 (objawienie od Boga jakie pokazane zostało Janowi)

Złe znaczenie: księga w której opisane są takieś straszne rzeczy, proroctwa, plagi, katastrofy, koniec świata.

diakon - S1249, διακονος, diakonos - sługa

Użycie: J2:9 (starosta spróbował wody, która przemieniła się w wino, a posługujący wiedzieli skąd zaczerpnęli wody); Ef 6:21 (pojedzie do was Tychlik, ukochany brat i wierny sługa w Panu);

Dzisiejsze znaczenie: w kościele rzymskim obecnie najniższe święcenie kapłańskie (bo są trzy: diakon, prezbiter i biskup), powszechnie znaczenie: ktoś kto pomaga księdzu w kościele,Dosłownie „sługa”. W biblii ktoś kto służy ludziom, którzy zbierają się wokół Jezusa. Przykład 1 Tym 3:12

ToDo:

  • anioł! Anioł to też transliteracja (angelos) a powinien być po prostu posłaniec. Na aniele wyraźnie widać, jak hebrajskie słowo określające
  • czynność przerodziło się w osobny byt, i teraz ludzie już zastanawiają się jakie są rodzaje czy gatunki aniołów.
  • charyzmat (z gr. χάρισμα chárisma) – łaska, dar darmo dany.
  • prezbiter (gr. πρεσβύτερος) - starszy.
  • misterium - tajemnica; chyba jest w Ap…. w BT
  • apostoł - wysłannik. Nawet niektóre Biblię maja Dokonania wysłanników. Apostoł ma bilet.

 

 

heretyk - (S141, αιρετικον, hairetikon) - wywołujący rozłamy, wprowadzający stronnictwa
Użycie: Tyt3:1 (wywołującego rozłamy, stronnictwa wystrzegaj się)
Bliskie słowo: S139, αιρεσις hairesis - stronnictwo
Pokręcone znaczenie: ktoś, kto wierzy inaczej niż obowiązująca doktryna. Np. chasydzi są przez ortodoksyjnych żydów uważani za heretyków, ale też faryzeusze byli heretykami dla silniejszego stronnictwa kapłańskiego złożonego z sadyceuszy. Do niedawna termin określał chrześcijan-niekatolików, ale nie schizmatyków.

NIE JEST TRANSLITERACJA

 

 


Kategorie: biblia


Słowa kluczowe: transliteracja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 lutego 2020 (niedziela), 21:32:32

Apokalipsa, struktura księgi na podstawie mojej analizy

Po przerobieniu (dokładnej analizie - w ramach spotkać IPP-KTW) większej połowy, zrobieniu dokładnie początku i końca mogę spróbować zrobić swój spis treści.

 

Ale na początek struktura zaproponowaną przez Fbx wiosną '2023

Struktura za prezentowana pod koniec wykładu S15E03. Księgi jest chiastyczną dającą się zobrazować tak:

 

# Część Temat Rozdziały
1 A1 Wprowadzenie do księgi. 1
2 B1 Kościół i królestwo - o tym co jest. 2, 3
3 C1 Chronologia wydarzeń. Co ma się stać. 4-11
4 C2 Co ma się stać potem - analiza tematów. 12-19
5 B2 Kościół i królestwo - o tym co będzie. 20-22:1-5
6 A2 Zakończenie (wyprowadzenie z księgi) 22:6nn

 

 

 A teraz moja rozpiska wszystkich części do odnajdywania się.

Wersety Tytuł Komentarz
1:1-1:8 Wstęp do księgi   
1:3  Błogosławieństwo dla czytelnika, słuchacza i zachowywacza ->
1:5b-6a Ważna informacja o sługach Jezusa #królowie i kapłani
1:6b Doksologia  
1:7-20 O księdze Objawienia  
1:7-8 Temat księgi: Ważna informacja o Bogu - nadchodzi Α i Ω -> 22:12-13; 21:6a
1:9-20 Okolicznościach napisania Objawienia i informacje o Jezusie Α ι Ω -> 21:6a
1:9-3:22 Listy do siedmiu zborów  
1:9-20 Wstęp do listów do zborów  
2:1 List do kościoła w Efezie  
2:8 List do kościoła w Smyrnie  
2:12  List do kościoła w Pergamonie  
2:18 List do kościoła w Tiatyrze  
3:1  List do kościoła w Sards  
3:7  List do kościoła w Filadelfii  
3:14  List do kościoła w Laocydei  
4:1-11:19 Pierwsza wizja tego co się musi stać  
4:1-5:14 Spojrzenie na to co się dzieje w niebie  
4:11 Chwała Bogu Stworzycielowi #hymn w niebie - Stworzyciel
5:9b Chwała Bogu Odkupicielowi #hymn w niebie - Odkupiciel
 6:1-11:19 Wydarzenia na ziemi widziane z nieba: pieczęcie, biada, trąby  
6:1 pieczęć #1 - biały koń, wojna  
6:3 pieczęć #2 - koń ognistoczerwony, wojna  
6:5 pieczęć #3 - koń czarny, coś z jedzeniem, waga  
6:7 pieczęć #4 - koń bladozielony, śmierć  
6:9 pieczęć #5 - dusze męczenników, wołały do Boga  
6:12 pieczęć #6 - trzęsienie ziemi, zmiany w kosmosie  
6:15 różni ludzie ukryli się w jaskiniach  
7:1-17

Wstrzymanie akcji na czas pieczętowania pieczęcią Boga

 
7:3-8

Pieczętowanie 144 tys. wybranych z Izraela

 
7:9-12

Tłum męczenników przed tronem i Barankiem.

 
7:10

Hymn Bogu, który zbawił ich

#hymn w niebie
7:13-17

Wyjaśnienie kim są stojący przed tronem - ci ci wyszli z wielkiego ucisku

 
8:1-11:19

Trąbienie

 
8:1

pieczęć #7 i cisza w niebie na pół godziny, przygotowania aniołów do trąbienia

 
8:7

trąba #1 - grad i ogień z nieba, ziemia rażona ogniem

#t1
8:8

trąba #2 - morze staje się krwią

#t2
8:10

trąba #3 - gwiazda (piołun) spada z nieba na rzeki i źródła

#t3 
8:12

trąba #4 - zmiany kosmiczne

#t4 
8:13

pierwsze biada

#pierwsze biada
9:1

#trąba 5 - gwiazda spada z nieba, otwarcie studni otchłani

#t5
9:3

szarańcze mają władzę

 
9:5

ludzie są dręczenie przez 5 miesięcy

 
9:7

opis szarańczy, król Abaddon (Apollyon)

 
9:12

drugie biada

#drugie biada
9:13

#trąba 6 - czterej aniołowie zabijaną 1/3 ludzi

#t6
9:15

200 mln wojsk konnych, opis koni

 
9:20

smierć 1/3 ludzi, pozostali nie nawracają się

 
10:1-11

Pojawia się mocarny anioł co stanął na morzu i ziemi

#potężny anioł
10:1

wizja anioła

 
10:3

siedem gromów

 
10:8

zadanie dla Jana - prorokowanie, książeczka do zjedzenia

 
11:1-19 Akcja w Jerozolimie  
11:1 mierzenie świątynia Boga, informacja o 42 miesiącach  
11:3 pojawia się dwóch świadków, prorokowanie przez 1260 dni  
11:7 bestia z otchłani zabija świadków #bestia z otchłani
11:11 dwóch świadków wstępuje do nieba  
11:13 niektórzy ludzie opamiętali się  
11:14 trzecie biada #trzecie biada
11:15 #trąba #7 - początek królowania Boga #t7
11:17b hymn w niebie - Bóg królem, czas sądu i zapłaty #hymn w niebie - Król
11:19 na ziemi błyskawice, głosy, gromy, trzęsienie ziemi i wielki grad.  
12:1-22:5  Druga wizja tego co ma się stać  
12:1-17 Wizja niewiasty i smoka  
12:5 urodzenie Mesjasza  
12:7 bitwa w niebie, Michał zrzuca smoka na ziemię  
12:10b hymn w niebie - nastało królowanie Boga i Mesjasza #hymn w niebie - Król
12:13 prześladowanie kobiety, jej potomstwa i tych co zachowują przykazania  
12:18 smok stanął na piasku morza  
13:1-18 pojawiają się dwie Bestie  
13:1 Pojawienie się Bestii  
13:9 Ważne Ostrzeżenie!  
13:11 Wizja drugiego zwierzęcia (Bestia z ziemi, Fałszywy Prorok)  
14:1-5 Wizja Baranka na górze Syjon, pojawiają się 144 tysiące  
14:6-20 Żniwo a nawet dwa żniwa  
14:6 Trzej aniołowie przekazują ważne informacje  
14:14 Żniwo pierwsze - Jezus zbiera plon  
14:17 Żniwo drugie - anioł zbiera grona gniewu Boga  
15:1-4 Znak na niebie - 7 aniołów i jacyś ludzie  
15:2 Ludzie w niebie, którzy pokonali Bestie śpiewają pieść Mojżesza i Baranka #hymn w niebie, #pieśń Mojżesza
15:5-8  Otwarcie świątyni w niebie   
16:1 ze świątyni wychodzi polecenie wylania gniewu  
16:2 czasza #1 - wrzody  
16:3 czasza #2 - morze zmienia się w krew  
16:4 czasza #3 - rzeki zmieniają się w krew  
16:8 czasza #4 - słońce zaczyna przypiekać ludzi  
16:10 czasza #5 - uderzenie w tron Bestii i wrzodu u jej ludziu  
16:12 czasza #6 - wysuszenie rzeki Eufrat  
16:13 smok wypuszcza trzy duchy nieczyste, zbieranie królów na bitwę  
16:15 słowa zachęty  
16:16 zgromadzenie pod Armagedonem  
16:17 czasza #7 - głosy i gromy, i błyskawice, i wielkie trzęsienie ziem  
16:19 wspomniany Wielki Babilon  
16:20 wyspy uciekają, góry znikły i grad spada  
16:21 ludzi dalej bluźnią Bogu  
17:1 Sąd nad nierządnicą  
17:1 Wizja nierządnicy i 3 jej winy  
17:7 wyjaśnienie tajemnicy niewiasty  
17:15 wykonanie wyroku  
17:18 adres Wielkiej Nierządnicy  
18:1 Sąd nad Babilonem  
18:1    
18:4 wezwanie do wyjścia z Wielkiego Babilonu  
18:11 płacz kupców  
18:17b płacz żeglarzy  
18:21 zrzucenie Wielkiego Babilonu  
19:1 Akcja w niebie, w królestwie i rzeczy nowe  
19:1 Tłum w niebie śpiewa hymn w niebie - Bóg sędzie, osądził Wielki Babilon #hymn w niebie - Bóg osądził
19:6 hymny w niebie - Bóg panuje, będzie Wesele Baranka #hymn w niebie - Bóg panuje
19:7 ubieranie białych szat, którymi są uczynki  
19:10 pierwsza dziwna akcja z aniołem -> 22:8-9
19:11 Jezus i inni przygotowują się do bitwy  
19:17 Zaproszenie ptaków do sprzątania po bitwie  
19:20 pojmanie Bestii i Fałszywego proroka i wrzucenie do jeziora ognia  
19:21 Po bitwie, ptaki sprzątają ciała  
20:1-3  Związanie Szatana na 1000 lat  
20:4-6  Początek królestwa  -> Ap1:6
20:7-10 Po 1000 latach królestwa - jeszcze jedna bitwa, bo są jakieś zwiedzone narody  
20:7 wypuszczenie szatana  
20:8 zwodzenie szatana i zgromadzenie na bitwę  
20:9 bitwa  
20:10 wrzucenie szatana do jeziora ognia  
20:11  Sąd przez Wielkim Białym Tronem  
21:1-22:5  Nowe rzeczy  
21:6a Zasiadający na tronie mówi: stało się Α i Ω -> 1:8
21:6b-7 Informacja dla zwycięzców  
21:8 Informacja o przegranych AAA -> 22:27
21:9-27 Oglądanie Oblubienicy - Miasta nowego  
:22 Informacja o braku świątyni  
:23 Informacja o braku oświetlenia i obecności Boga  
21:27 Informacja o przegranych AAA' -> 21:8
22:1-5 Dalsze info o tym Nowym Mieście  
22:6-21 Zakończenie księgi i zakończenie Biblii  
22:6 domknięcie Objawienia - co musi się stać wkrótce -> 1:1
22:7a Jezus mówi: A oto niebawem przyjdę  
22:7b Błogosławieństwo dla strzeżącego -> 1:6
22:8-9 Dziwna akcja z aniołem po raz drugi -> 19:10
22:10 Nie pieczętuj, bo chwila jest bliska  
22:11 Kto krzywdzi niech krzywdzi, kto uświęca niech się uświęca  
22:12-13 Jezus mówi, że przychodzi z zapłatą. Mówi też kim jest Α i Ω -> 1:8, 21:6a
22:14-15 O mieście i tym co na zewnątrz  
22:16-19 Świadectwo Jezusa o tej księdze  
22:18-19 Ostrzeżenie przed dodawaniem i ujmowaniem z księgi  
22:20-21 Ostatnie zapewnienie, odpowiedź kościoła i koniec  

 

 


Kategorie: teologia / biblia / studia, biblia, apokalipsa '2019, _blog


Słowa kluczowe: studium biblijne, apokalipsa, ap1, ap2, ap3, ap4, ap5, ap6, ap7, ap8, ap9, ap10, ap11, ap12, ap13, ap14, ap15, ap16, ap17, ap18, ap19, ap20, ap21, ap22


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lutego 2020 (wtorek), 11:36:36

Pierwsza podróż misyjna apostołów Pawła i Barnaby

sss

 

Problem

aaaa

Tabelka

Treść - Dz 13 - 15 tpnt  Analiza

Wysłanie z Antiochii

(1) A byli w Antiochii, w zborze, który tam był, pewni prorocy i nauczyciele jak:

W zborze (εκκλησιαν ekklēsian - zgromadzeniu (społeczności) wywołanych) byli:

  • prorocy
  • nauczyciele
Barnaba i Symeon, zwany Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk, i Manaen, który był też wychowany z Herodem tetrarchą, i Saul.

Imiona i informacje:

  1. Barnaba - lewita z Cypru,
  2. Symeon, zwany Niger - więc pewnie murzyn;
  3. Lucjusz Cyrenejczyk - Cyrena to Libia - może więc Egipcjanin lub też murzyn;
  4. Manaen, który był też wychowany z Herodem tetrarchą - więc facet z wyższych sfer
  5. Saul z Tarsu co zmienia imię na Paweł.
(2) A gdy oni pełnili służbę Panu i pościli, Duch Święty powiedział:  
Odłączcie mi więc Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem.  
(3) Wtedy po zakończeniu postu i modlitwy, włożyli na nich ręce i uwolnili ich do tego dzieła.

Duch Święty powiedział:

  • odłączcie Barnabę i Pawła
  • odłączcie ich do jakiego dzieła
  • istotnie - wiedzieli, że są wysłani przez Ducha poszli.
(4) Oni więc, istotnie będąc wysłani przez Ducha Świętego, przyszli do Seleucji, stamtąd też odpłynęli na Cypr.  

Na Cyprze

  •  * prokonsul
  • czarownik
  • zmiana imienia
 

W Anitochi Pizyjskiej 13:14-49

 

 

W Antiochii Pizyjskiej

 

Zagadka lingwistyczno-geograficzna: Kto to był Antioch i dlaczego mama tak dużo tych Antiochii? A ile mamy Cezarei? A gdzie mamy Zalesie, Zaborze, a dlaczego mamy tylko jeden Zamość?

Stan społeczności uczniów w Antiochii Pityjskiej (13:48-52)

 

(48) A słysząc to poganie, radowali się i oddali chwałę Słowu Pana, i uwierzyli, ilu ich było przeznaczonych do życia wiecznego. (49) A Słowo Pana było roznoszone po całej krainie. (50) A Żydzi podburzyli pobożne i dostojne kobiety oraz znaczących obywateli miasta, i wzbudzili prześladowanie przeciwko Pawłowi i Barnabie, i wyrzucili ich ze swoich granic. (51) Oni natomiast, strząsnęli na nich proch ze swoich stóp i przybyli do Ikonium. (52) A uczniowie byli wypełniani radością i Duchem Świętym.

 

 

 

 

Obserwacja:

  • poganie się radowali i oddawali chwale Słowu Pana,
  • poganie uwierzyli (ci przeznaczeni do życia wiecznego - ale nie gadamy o #predystynacji),
  • Słowo Pana było roznoszone po tej krainie (pewnie całej Galacji),
  • Żydzi podburzyli wpływowych ludzi
  • Widać wpływy wpływowych (pobożnych i dostojnych kobiet) na znaczących obywateli miasta -> rola kobiet,
  • Żydzi doprowadzili do wzbudzenia prześladowań -> rola religijnych Żydów.
  • Wyrzucono Pawła i Barnabę z granic miasta,
  • Paweł i Barnaba poszli do Ikonium
  • Uczniowie byli wypełniani radością i Duchem Świętym

W Ikonium 13: 

Akcja w Ikonium

  • (Dz 14:1) wejście do synagogi
 

W Listrze ()

Akcja w Listrze

  • uzdrowienie kaleki od urodzenia
  • próba złożenia ofiar Pawłowi jako Hermesowi i Barnabie jako Zeusowi
  • kamieniowanie Pawła
  • wejście do miasta i wyjście do kolejnych miast
 

(20) Lecz gdy otoczyli go uczniowie, wstał i wszedł do miasta, a następnego dnia odszedł z Barnabą do Derbe. (21) I po ogłoszeniu dobrej nowiny temu miastu i pozyskaniu znacznego grona uczniów, wrócili do Listry i do Ikonium, i do Antiochii, (22) Utwierdzając dusze uczniów i zachęcając, aby trwali w wierze, mówiąc, że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do Królestwa Bożego.

Obserwacja:

  • w Derbe głoszono dobrą nowinę
  • w Derbe pozyskano znaczne grono uczniów
  • Paweł z Barnabą wracają do Listy, Ikonium i Antiochii Pizyjskiej
  • Po drodze utwierdzają (co to znaczy?) dusze (co to znaczy?) uczniów.
  • Do czego zachęcali? Do trwania w wierze. Co to znaczy: trwanie w wierze? Czym jest wiara? Co to jest światopogląd?
  • Informacja od apostołów: przez wiele ucisków trzeba przejść wchodząc do Królestwa Bożego (ale to zachęcające).
  • powstały jakieś zbory. Co to są zbory? 

(23) A gdy im w każdym zborze ustanowili starszych w modlitwie z postem, powierzyli ich Panu, w którego uwierzyli.

ustanowili - dosłownie: S5500 χειροτονησαντες cheirotonēsantes - wybrawszy przez wyciągnięcie, nałożenie ręki

 

Wersje tekstowe:

TR, BT: "πρεσβυτερους κατ εκκλησιαν" [presbyterous kat ekklēsian] - starszych w zgromadzeniu;

N/A: "κατ εκκλησιαν πρεσβυτερους" [kat ekklēsian presbyterous] - w zgromadzeniu starszych;

 

Ustanowili (presbyterous kat ekklēsian) - czy to to samo co nałożenie rąk?

nauka o nakładaniu (επιθεσεως epitheseōs) rąk (χειρων cheirōn) jest jedną z podstawowych nauk chrześcijańskich wg Heb 6:-13

(24) I gdy przeszli Pizydię, przybyli do Pamfilii. (25) A gdy opowiedzieli Słowo w Perge, zeszli do Atalii. (26) I stamtąd odpłynęli do Antiochii, gdzie zostali oddani łasce Bożej ku temu dziełu, które wypełnili.  
   
(27) A gdy tam przybyli i zgromadzili (συναγαγοντες synagagontes) zbór (εκκλησιαν ekklēsian), oznajmili, jak wiele Bóg przez nich uczynił, i że otworzył poganom drzwi wiary. (28) I spędzili tam niemały czas z uczniami.  
   
(15:1) A z Judei przybyli [ do Antiochii ] jacyś ludzie i nauczali braci: Jeśli nie dacie się obrzezać według zwyczaju Mojżesza, nie możecie zostać zbawieni. Antiochia - stolica prowincji, ważne i duże miasto.
(2) Gdy więc powstał zatarg i niemały spór między Pawłem i Barnabą a tamtymi, wyznaczono, aby Paweł i Barnaba, i niektórzy inni poszli z nimi do apostołów i do starszych do Jerozolimy z powodu tego sporu.  
 (3) Ci więc, wyprawieni przez zbór, przechodzili przez Fenicję i przez Samarię, opowiadając szczegółowo o nawróceniu pogan, sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom.  
(4) A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez zbór i przez apostołów, i starszych, i opowiedzieli to, co Bóg przez nich uczynił.  
(5) Lecz powstali niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, mówiąc: Trzeba ich obrzezywać, a także nakazać, aby zachowywali Prawo Mojżesza. (6) Zgromadzili się więc apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.  
(7) A gdy doszło do długiej dyskusji, powstał Piotr i powiedział do nich:  
Mężowie bracia! Wy wiecie, że od dawnych dni Bóg pośród nas dokonał wyboru, aby przez moje usta poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. (8) A Bóg, który zna serca, wydał im świadectwo, i dał im Ducha Świętego, tak jak i nam; (9) I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, gdy wiarą oczyścił ich serca. (10) Teraz więc, dlaczego wystawiacie Boga na próbę, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mieliśmy siły unieść? (11) Ale wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa zostaliśmy zbawieni, i w ten sam sposób i oni.  
   
(12) Wtedy umilkło całe to mnóstwo zgromadzonych i słuchali Barnaby i Pawła, opowiadających, jak wielkie znaki i cuda czynił Bóg przez nich między poganami.  
(13) A po nich, gdy umilkli, odpowiedział Jakub, mówiąc:   
Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! (14) Szymon opowiedział, jak najpierw Bóg zatroszczył się o to, aby wziąć z pogan lud dla swojego imienia. (15) A z tym współbrzmią słowa Proroków, tak, jak jest napisane: (16) Potem przywrócę i odbuduję upadły przybytek Dawida, i to, co zniszczone odbuduję i znowu prosto go postawię, (17) Aby w ten sposób pozostali spośród ludzi szukali Pana i wszyscy poganie, wśród których wzywane jest moje imię nad nimi, mówi Pan, który to wszystko czyni. (18) Znane są Bogu od wieków wszystkie Jego dzieła. (19) Dlatego ja sądzę, że nie należy niepokoić tych, którzy nawracają się z pogan do Boga; (20) Ale powiadomić ich listem, aby wstrzymywali się od tego, co skażone przez bożki, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. (21) Albowiem Mojżesz od dawnych pokoleń ma w każdym mieście tych, którzy go głoszą w synagogach, bo czyta się go w każdy sabat.  
   
   
   
   
(22) Wtedy apostołowie i starsi razem z całym zborem uznali za słuszne, aby razem z Pawłem i z Barnabą posłać do Antiochii wybranych spośród siebie mężów, to jest Judę, którego zwano Barsabaszem i Sylasa, mężów przewodzących wśród braci, (23) Po napisaniu swoją ręką tego oto: Apostołowie i starsi, i bracia, braciom z pogan w Antiochii i w Syrii, i w Cylicji, przesyłają pozdrowienie; (24) Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy, po wyjściu spośród nas, niepokoją was słowami i wprowadzają zamęt w wasze dusze, mówiąc, że musicie się zostać obrzezani i zachowywać Prawo, czego im nie nakazaliśmy, (25) Uznaliśmy za słuszne będąc jednomyślni, posłać do was wybranych mężów, razem z naszymi umiłowanymi Barnabą i Pawłem, (26) Ludźmi, którzy oddają swoje dusze dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. (27) Dlatego posłaliśmy Judę i Sylasa, którzy wam powiedzą to samo ustnie. (28) Albowiem uznaliśmy za słuszne, Duch Święty i my, aby nie nakładać na was żadnego większego ciężaru, oprócz tych rzeczy koniecznych: (29) Wstrzymywać się od tego, co ofiarowane bożkom i od krwi, i od tego, co uduszone, i od nierządu – trzymając samych siebie z daleka od tego, dobrze uczynicie. Bądźcie zdrowi.  

(30) Więc ci, gdy już zostali odprawieni, zeszli do Antiochii i gdy zgromadzili wielu braci, oddali list. (31) A gdy go przeczytali, radowali się z tej zachęty. (32) A Juda i Sylas, którzy sami byli prorokami, licznymi słowami zachęcili i utwierdzili braci.

 

 (33) A przebywając tam przez pewien czas, zostali odprawieni w pokoju przez braci do apostołów.

 

(34) Sylas jednak uznał za słuszne tam pozostać. (35) Paweł natomiast i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczając i głosząc dobrą nowinę – wraz z wieloma innymi – Słowo Pana.

 

(36) A po pewnym czasie powiedział Paweł do Barnaby: Wróćmy i przyjrzyjmy się, jak się mają nasi bracia w każdym mieście, w którym głosiliśmy Słowo Pana. (37) A Barnaba postanowił zabrać ze sobą Jana, zwanego Markiem. (38) Lecz Paweł uznał za właściwe nie brać ze sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie poszedł razem z nimi do tej pracy. (39) Powstało ostre nieporozumienie, tak że oni zostali oddzieleni od siebie; Barnaba wziął ze sobą Marka i popłynął na Cypr, (40) Paweł natomiast wybrał Sylasa i wyszedł, powierzony łasce Bożej przez braci. (41) I przechodził Syrię i Cylicję, utwierdzając zbory.

 

 

 

Wnioski

  • aaaa
  • bbbb

Dopiski

aaaaa

 


Kategorie: _robocza, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: Dz13, dz14, dz15, apostoł paweł, ikonium, antiochia, galacja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 lutego 2020 (niedziela), 15:05:05

Apokalipsa, rozdziały od 6 do 11

Wydarzenia apokalipsy

Tu kiedyś był spisa, ale dziś polecam notkę pt -> Studium Apokalipsy, podział Księgi Objawienia

Tabelka do analizy treści:

Treść Analiza

Wizja otwierania siedmiu pieczęci

(Ap 6:1) I zobaczyłem, gdy Baranek otworzył jedną z pieczęci, i usłyszałem jedno z czterech stworzeń, mówiące jakby głosem gromu: Przyjdź i patrz.

pieczęć #1 - biały koń

(2) I zobaczyłem, a oto biały koń; a ten, który na nim siedział miał łuk, i dano mu wieniec, i wyszedł zwyciężając, i aby zwyciężył.

Kto to jest? A co o nim wiem?

  1. od pojawienia się jego zaczyna się jazda, wydarzenia są już określone
  2. ma łuk
  3. ma wieniec - co to znaczy? 
  4. wyszedł zwyciężać!
  5. i celem tego zwycięstwa jest zwycięstwo? Dziwne!

****

łuk i wieniec -> zwycięzca -> wojna

  1. łuk
  2. wieniec
  3. zwycięzca

(3) A gdy otworzył drugą pieczęć, słyszałem drugie stworzenie, mówiące: Przyjdź i patrz.

pieczęć #2 - koń ognistoczerwony

(4) I wyszedł drugi koń, ognistoczerwony; a siedzącemu na nim, zostało dane zabrać pokój z ziemi, aby jedni drugich zabijali, i został mu dany wielki miecz.

  • zabiera pokój z ziemi,
  • ma wielki miecz,
  • ludzie się zabijaną -> realność wojny
(5) A gdy otworzył trzecią pieczęć, słyszałem trzecie stworzenie, mówiące: Przyjdź i patrz. 

pieczęć #3 - koń czarny

 

I widziałem, a oto koń czarny; a ten, który na nim siedział, miał wagę w swojej ręce. (6) I słyszałem głos pośrodku czterech stworzeń, mówiący: Kwarta pszenicy za denara, i trzy kwarty jęczmienia za denara, a oliwie i winu nie wyrządzaj szkody.

waga (AA mówi, że lepsze tłumaczenie to jarzmo) -> głos pośrodku czterech stworzeń (Bóg) - pszenica, jęczmień, oliwa i wino

zawirowania ekonomiczne odnośnie jedzenia

 (7) A gdy zdjął czwartą pieczęć, słyszałem głos czwartego stworzenia, mówiący: Przyjdź i patrz.

pieczęć #4 - koń bladozielony (EIB: sinozielony, BT: trupiobladym)

(8) I zobaczyłem, a oto koń bladozielony, a ten, który na nim siedział, miał na imię Śmierć (θανατος), i Hades (αδης) idzie z nim; i dano im władzę nad czwartą częścią ziemi, aby zabijać mieczem i głodem, i śmiercią, i przez dzikie zwierzęta ziemi.

Śmierć (?), Hades -> dalej zabijanie mieczem i głosem (BT: morem) i przez dzikie zwierzęta

(9) A gdy otworzył piątą pieczęć, zobaczyłem poniżej ołtarza dusze zabitych z powodu Słowa Bożego i z powodu świadectwa, które posiadali. (10) I wołali potężnym głosem, mówiąc:

Jak długo, Panie, Święty i Prawdziwy, nie osądzisz i nie pomścisz naszej krwi na mieszkańcach ziemi?

#pieczęć #5 - dusze męczenników

Uwaga: dusze a nie ludzie, więc nie było jeszcze zmartwychwstania!

#biała szata

(11) I dano każdemu z nich długą białą szatę, i powiedziano im, aby odpoczywali jeszcze krótki czas, aż wypełnią liczbę ich współsług i ich braci, którzy mają być zabici, jak i oni.

Biała szata ubierana na duszę? dziwne!

Odpoczywajcie jeszcze krótki czas.

(12) I zobaczyłem, gdy otworzył szóstą pieczęć, a oto nastało wielkie trzęsienie ziemi, i słońce stało się czarne jak wór włosienny, i księżyc stał się jak krew,

pieczęć #6 - wielkie trzęsienie ziemi, zmiany w kosmosie

Kosmiczna katastrofa:

  • słońce stało się czarne na wór włosienny
  • księżyc jak krew
(13) I gwiazdy nieba spadły na ziemię, jak potrząśnięty przez gwałtowny wiatr figowiec zrzuca z siebie swoje niedojrzałe figi.
  • gwiazdy z nieba spadają na ziemię - ale jak figi, więc ziemi to niewiele robi
  • niebo rozdziela się jak zwój

 --> podobna rzecz poniżej 8:13

(14) I niebo zostało rozdzielone jak zwój, który jest rolowany, i każda góra i wyspa ze swoich miejsc zostały poruszone -> chyba u Piotra jest coś o zwijaniu nieba ?? ToDo!!
(15) I królowie ziemi, i dostojnicy, i bogaci, i dowódcy wojskowi, i mocarze, i każdy niewolnik, i każdy wolny ukryli się w jaskiniach i w skałach gór, (16) I mówili do gór i skał:  Chowanie się pod ziemią. Tunele? W 2019 roku tunele są modne.
Padnijcie na nas i ukryjcie nas przed obliczem Tego, który siedzi na tronie, i przed gniewem Baranka; (17) Nadszedł bowiem wielki dzień Jego gniewu, a kto może się ostać? Gniew Baranka? - tzn. tu Baranek zmienia się w Lwa! Bezpośrednio przed siódmą pieczęcią. -> koniec czasu łaski.

Wstrzymanie akcji na czas pieczętowania pieczęcią Boga

(Ap 7:1) I potem zobaczyłem czterech aniołów, stojących na czterech węgłach ziemi, trzymających cztery wiatry ziemi, aby nie wiał wiatr na ziemię, ani na morze, ani na żadne drzewo. Wstrzymanie akcji, bo musi się wykonać pewne zadanie powierzone przez Boga - pięczetowanie.

(2) I zobaczyłem innego anioła wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego; i zawołał potężnym głosem do czterech aniołów, którym zostało dane czynić szkodę ziemi i morzu, (3) Mówiąc:

 
Nie wyrządzajcie szkody ani ziemi, ani morzu, ani drzewom, aż odciśniemy pieczęć na czołach sług Boga naszego. Pieczętowanie sług Boga.
(4) I usłyszałem liczbę tych, którzy są opieczętowani: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela:  

(5) z pokolenia Judy dwanaście tysięcy opieczętowanych,

z pokolenia Rubena dwanaście tysięcy opieczętowanych,

z pokolenia Gada dwanaście tysięcy opieczętowanych,

 (6) z pokolenia Asera dwanaście tysięcy opieczętowanych,

z pokolenia Naftalego dwanaście tysięcy opieczętowanych,

z pokolenia Manassesa dwanaście tysięcy opieczętowanych,

(7) z pokolenia Symeona dwanaście tysięcy opieczętowanych,

z pokolenia Lewiego dwanaście tysięcy opieczętowanych,

z pokolenia Issachara dwanaście tysięcy opieczętowanych,

(8) z pokolenia Zebulona dwanaście tysięcy opieczętowanych,

z pokolenia Józefa dwanaście tysięcy opieczętowanych,

z pokolenia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych.

144000 = 12 * 12000 

(9) Potem zobaczyłem, a oto wielki tłum ludzi, których nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i plemion, i ludów, i języków, stojących przed tronem i przed Barankiem, odzianych w długie białe szaty, a w ich rękach były palmy. (10) I wołali potężnym głosem, mówiąc:

#wielki tłum ludzi - z każdego narodu, plemienia, z lidów i języków (to określenie już gdzieś było ToDo!!!)

#białe szaty

Zbawienie w Bogu naszym, siedzącym na tronie, i w Baranku.  
(11) I wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i wokół starszych i czterech stworzeń, upadli przed tronem na swoje oblicze i oddali pokłon Bogu, mówiąc:  

(12) Amen.

Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła

Bogu naszemu na wieki wieków.

Amen.

 

(13) A w odpowiedzi, jeden ze starszych powiedział do mnie: Kim są ci, którzy obleczeni są w długie białe szaty i skąd przyszli? (14) I powiedziałem mu: Panie, ty wiesz.

I powiedział mi: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka. (15) Dlatego są przed tronem Boga i służą Mu dniem i nocą w Jego świątyni, a Ten, który siedzi na tronie, rozciągnie nad nimi namiot. (16) Nie będą głodować, ani pragnąć i nie uderzy na nich żar słońca, ani żaden upał. (17) Baranek bowiem, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do źródła wód żywych; i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.

#świątynia???

 

Teoria: może to są ludzie na ziemi, który będą ochronieni przez kataklizmami, bo mają nad sobą namiot od Boga, a potem Baranek będzie ich prowadził do źródła wód.

Ap 20:4b

Siódma pieczęć  

(Ap 8:1) A gdy zdjął siódmą pieczęć, nastała cisza w niebie na jakieś pół godziny.

pieczęć #7 - cisza na pół godziny

#siódma pieczęć

(2) I zobaczyłem siedmiu aniołów, którzy stali przed Bogiem, i dano im siedem trąb.

(3) A inny anioł przyszedł i został postawiony przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby ofiarował je z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu, który jest przed tronem.

(4) I wzniósł się dym kadzideł z modlitwami świętych z ręki anioła przed Bogiem. (5) I wziął anioł kadzielnicę, i napełnił ją ogniem z ołtarza, i zrzucił na ziemię, i zabrzmiały głosy i grzmoty, i błyskawice, i trzęsienie ziemi.

Znowu są modlitwy świętych -> 4. i 5.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Znowu jest coś kosmicznego:

  1. głosy,
  2. grzmoty,
  3. błyskawice,
  4. trzęsienie ziemi.

Wizja siedmiu trąb

(6) A siedmiu aniołów, którzy mieli siedem trąb, przygotowało siebie, aby zatrąbić.  
(7) I zatrąbił pierwszy anioł, i powstał grad i ogień zmieszane z krwią, i zostały zrzucone na ziemię, a trzecia część drzew została spalona, i cała zielona trawa została spalona. trąba #1 - grad i ogień z nieba, ziemia rażona ogniem
  (8) I zatrąbił drugi anioł, i jakby wielka góra płonąca ogniem została zrzucona w morze, i trzecia część morza stała się krwią. (9) I zginęła w morzu trzecia część stworzeń mających dusze, i trzecia część okrętów uległa zniszczeniu.

trąba #2  - morze staje się krwią

  • ginie 1/3 zwierząt morskich
  • ludzie tracą 1/3 statków
(10) I zatrąbił trzeci anioł, i spadła z nieba wielka gwiazda, płonąca jak pochodnia, i spadła na trzecią część rzek i na źródła wód. (11) A imię tej gwiazdy brzmi Piołun; i zamieniła się trzecia część wód w piołun, i wielu ludzi pomarło od tych wód, bo stały się gorzkie.

trąba #3 - gwiazda spada z nieba na rzeki i źródła

  • imię gwiazdy: Piołun
  • wody stały się gorzkie i ludzie umierają od nich
(12) I zatrąbił czwarty anioł, i została uderzona trzecia część słońca i trzecia część księżyca, i trzecia część gwiazd, aby trzecia część ich została pogrążona w ciemności, i trzecia część dnia nie zajaśniała, podobnie i noc.

trąba #4 - zmiany kosmiczne

  • uderzona jest 1/3 część słońca
  • 1/3 część księżyca
  • 1/3 część gwiazd aby ta 1/3 pogrążyła się w ciemności
  • nie jaśnieje też 1/3 dnia ani nocy

Patrz -> 6:13

 (13) I zobaczyłem, i słyszałem jednego anioła, lecącego środkiem nieba, mówiącego potężnym głosem:   
Biada, biada, biada mieszkającym na ziemi, z powodu głosów trąb pozostałych trzech aniołów, którzy mają zatrąbić.  #pierwsze biada
(Ap 9:1) I zatrąbił piąty anioł, i widziałem spadającą z nieba na ziemię gwiazdę, i został mu dany klucz od studni otchłani (5421 φρεατος). (2) I otworzył studnię otchłani; i wzniósł się dym ze studni jak dym z wielkiego pieca, i słońce, i powietrze zostało zaćmione od dymu studni.

#trąba 5 - gwiazda spada z nieba, otwarcie studni otchłani

  • dym ze studni
  • słońce zaćmione
  • powietrze zaćmione
  • -> słabo widać, trudno rozpoznać sprawy
(3) I z dymu wyszły na ziemię szarańcze; i dano im władzę, władzę, jaką na tej ziemi mają skorpiony, (4) I powiedziano im, żeby nie szkodziły trawie ziemi, ani żadnej zieleni, ani żadnemu drzewu, a tylko samym ludziom, którzy nie mają pieczęci Boga na swoich czołach.
  • szarańcze mają władzę!
  • szarańcze szkodzą ludziom bez pieczęci Boga (-> pieczęć Boga ???)

 

pieczętowanie 144 tys i wielkiego tłumu było w Ap7

(5) I dano im nakaz, żeby ich nie zabijały, lecz aby byli dręczeni przez pięć miesięcy; a ból ich jest jak ból ukłucia skorpiona, gdy rani człowieka.
  • przez 5 miesięcy ludzie będą dręczeni
 (6) I w tych dniach ludzie będą szukać śmierci, ale jej nie znajdą; i będą pragnąć umrzeć, ale śmierć od nich ucieknie.
  • śmierć ucieknie od cierpiących ludzi. Dziwne - eutanazja niemodna? 
(7) A z wyglądu szarańcze były podobne do koni przygotowanych do wojny, a na ich głowach były jakby wieńce podobne do złota, a twarze ich jak twarze ludzi; (8) I miały włosy jak włosy kobiet, a zęby ich były jak zęby lwów; (9) I miały pancerze jakby pancerze żelazne, a szum ich skrzydeł jak głos wozów, gdy wiele koni biegnie do bitwy; (10) I ogony miały podobne jak u skorpionów, a żądła były w ich ogonach, a moc ich – szkodzić ludziom przez pięć miesięcy; 

 Opis szarańczy:

  • podobne do uzbrojonych koni
  • na głowach coś (wieńce? anteny?)
  • twarze jak u ludzi (maski?)
  • włosy jak u kobiet - długie, ładne, zaplecione?
  • silne zęby, jak u lwów
  • pancerze
  • szum wydaja jak wozy w ruchu
  • ogony jak u skorponów
  • żądła w ogonach (lufy armat, karabiny?)
  • mogą szkodzić ludziom przez 5 miesięcy

 

-> patrz dalej - tam też jest jakaś armia

(11) I mają nad sobą króla, anioła otchłani (G3588 αβυσσου abyssou - otchłani, abyssu ), na imię mu po hebrajsku Abaddon (G1447 αβαδδων abaddōn - Abaddon, niszczyciel), a w greckim ma imię Apollon (G2192 απολλυων apollyōn - Apollon, Niszczyciel).

Szarańcze nie mają króla a to ma - anioł otchłani - Abaddon albo Apollon.

#bestia z otchłani 

 

 

(12) Jedno biada odeszło; oto nadchodzą po tych wydarzeniach jeszcze dwa biada. #drugie biada
(13) I zatrąbił szósty anioł, i słyszałem głos jeden z czterech rogów złotego ołtarza, który jest przed Bogiem, (14) mówiący szóstemu aniołowi, który miał trąbę: Rozwiąż czterech aniołów związanych nad wielką rzeką Eufrat. (15) I zostali rozwiązani czterej aniołowie, przygotowani na tę godzinę i dzień, i miesiąc, i na rok, aby zabili trzecią część ludzi. #trąba 6 - czterej aniołowie zabijaną 1/3 ludzi
(16) I liczba wojsk konnych była dwa miriady miriad; i usłyszałem jego liczbę. (17)  I tak zobaczyłem w tym widzeniu konie; a ci, którzy siedzieli na nich mieli pancerze barwy ognistoczerwonej, i hiacyntu, i siarki; a głowy koni były jak głowy lwów, i z ich pysków wychodził ogień, dym i siarka. (18) Od tych trzech plag została zabita trzecia część ludzi: od ognia, od dymu i od siarki, które wychodziły z ich pysków. (19) Albowiem moc ich jest w ich pyskach i w ich ogonach; bo ich ogony są podobne do węży mających głowy; i nimi szkodzą.
  • Jakaś konnica w liczbie 200 mln.
  • Ta konnica zabije 1/3 ludzi
  • Wygląda to na czołgi.
(20) A pozostali ludzie, którzy nie zostali zabici tymi ciosami, nie upamiętali się z dzieł swoich rąk, tak by nie kłaniali się demonom i bożkom złotym, i srebrnym, i miedzianym, i kamiennym, i drewnianym, które nie mogą ani widzieć, ani słuchać, ani chodzić; (21) I oni nie upamiętali się ani ze swoich morderstw, ani ze swoich czarów, ani ze swojego nierządu, ani ze swoich kradzieży.  Ludzie, którzy przeżyli nie nawracają się z bałwochwalstwa i złych czynów.

Jan dostaje zwój do zjedzenia - i zjada, i ma prorokować (10:1-11)

(Ap 10:1) I zobaczyłem innego mocarnego anioła zstępującego z nieba, odzianego w obłok, a nad jego głową była tęcza, a jego oblicze jak słońce, i jego stopy jak kolumny ognia. (2) I miał w swojej ręce otwarty mały zwój, i postawił swoją prawą stopę na morzu, a lewą na ziemi.  

#mocarny anioł - pewnie chodzi o Pana Jezusa

 

Iz 43:12 - Ja zapowiadałem, wybawiałem i ogłaszałem, nie żaden obcy bóg pośród was. Wy jesteście moimi świadkami — oświadcza PAN — Ja zaś jestem Bogiem.

 

(3) I zawołał potężnym głosem, tak jak lew ryczy; a gdy zawołał, przemówiło siedem gromów swoimi głosami. (4)I gdy siedem gromów przemówiło swoimi głosami, zamierzałem pisać; ale usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Zapieczętuj to, co mówiło siedem gromów i nie zapisuj tego.   
(5) A anioł, którego zobaczyłem stojącego na morzu i na ziemi, podniósł swoją rękę ku niebu, (6) I przysiągł na żyjącego na wieki wieków, który stworzył niebo i to, co jest w nim, i ziemię i to, co jest na niej, i morze i to, co jest w nim, że czasu już nie będzie. (7) Ale w dniach głosu siódmego anioła, gdy będzie miał trąbić, dokona się tajemnica Boga, jak ogłosił to jako dobrą nowinę swoim sługom, prorokom.  
(8) A głos, który słyszałem z nieba, ponownie mówił ze mną i powiedział: Idź, weź mały zwój, który jest otwarty w ręce anioła stojącego na morzu i na ziemi.  
(9) I poszedłem do anioła, i powiedziałem mu: Daj mi mały zwój. I powiedział mi: Weź i go zjedz, a będzie gorzki w twoich wnętrznościach, ale w twoich ustach będzie słodki jak miód. Ez 3:1-3n
(10) I wziąłem mały zwój z ręki anioła, i go zjadłem, i był w moich ustach słodki jak miód; ale gdy go zjadłem, stał się gorzki w moich wnętrznościach.  
(11) I powiedział mi: Trzeba ci ponownie prorokować nad ludami i narodami, i językami, i wieloma królami. Jan musi jeszcze dalej prorokować.

Akcja w świątyni i pewnie też w Jerozolimie  (11: -)

(Ap 11:1) I dano mi trzcinę podobną do laski; a anioł stał, mówiąc: Wstań i zmierz świątynię Boga, ołtarz i tych, którzy w niej oddają pokłon. (2) A wyłącz zewnętrzny dziedziniec, który jest przed świątynią, i nie mierz go, dany jest bowiem poganom; i będą deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące. 

#świątynia Boga

#ołtarz

 

poganie deptają miasto święte przez 42 miesiące

Dwóch świadków (11:3-)

(3) I dam dwom moim świadkom, i będą prorokować tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni odziani we włosienice. 42 * 7 = 1260
(4) Oni – to dwa drzewa oliwne i dwa świeczniki, które stoją przed Bogiem (TR: θεου, NA: kyriou) ziemi. (5) I jeśli ktoś zechce im szkodzić, ogień wychodzi z ich ust i strawia ich nieprzyjaciół; a jeśli ktoś zechce im szkodzić, w ten sposób musi on zostać zabity. (6) Oni mają władzę zamknąć niebo, aby nie padał deszcz w dniach ich prorokowania; i mają władzę nad wodami, aby je obrócić w krew, i uderzyć ziemię wszelką klęską, ilekroć by chcieli.   
(7) A gdy dopełnią składać swoje świadectwo, dzikie zwierzę (θηριον thērion) wychodzące z otchłani (αβυσσου abyssou - otchłani ) stoczy z nimi bitwę, zwycięży ich i ich zabije. (8) I zwłoki ich będą leżeć na placu wielkiego miasta, które duchowo nazywane jest Sodomą i Egiptem, gdzie i nasz Pan został ukrzyżowany.

#bestia z otchłani, #dzikie zwierze wychodzące z otchłani -> por Ap 13:11 (tam dzikie zwierze wychodzi z ziemi - chyba coś innego, bo to wychodzi z otchłani)

Czy Jerozolima? będzie duchowo się zwać Sodomą i Egiptem? Tak!

(9) A ludzie z różnych ludów i plemion, i z języków, i z narodów patrzeć będą na zwłoki przez trzy i pół dnia; a ich zwłok nie dopuszczą złożyć w grobach. (10) A mieszkańcy ziemi będą radować się nad nimi i będą się weselić; i będą posyłać dary jedni drugim, dlatego że ci dwaj prorocy dręczyli mieszkańców ziemi.  
(11) A po trzech i pół dnia duch życia od Boga wstąpił w nich, i stanęli na swoich nogach, a wielki strach padł na tych, którzy ich oglądali. (12) I usłyszeli potężny głos z nieba, mówiący im: Wstąpcie tu; i wstąpili do nieba w obłoku, i patrzyli na nich ich nieprzyjaciele. dwóch świadków wstępuje do nieba w obłoku
(13) A w tej godzinie nastało wielkie trzęsienie ziemi. I upadła dziesiąta część miasta, i zginęło podczas trzęsienia ziemi siedem tysięcy osób spośród ludzi; a pozostali przestraszyli się i oddali chwałę Bogu nieba.

po trzęsieniu ziemi ludzie przestraszy się i oddali chwale Bogu. Dziwne - nawrócenie w Jerozolimie?

(14) Drugie biada przeszło; oto trzecie biada przychodzi szybko. #trzecie biada - biada #3
(15) I zatrąbił siódmy anioł, i rozległy się potężne głosy na niebie, mówiące: #trąba #7 - początek królestwa
Królestwa tego świata stały się królestwem Pana naszego
i Jego Pomazańca,
i królować będzie na wieki wieków.
Początek objawionego Królestwa Bożego - Mesjasz króluje.
(16) I dwudziestu czterech starszych, którzy siedzą przed Bogiem na swoich tronach, upadło na swoje oblicza i oddało pokłon Bogu, (17) mówiąc:   
Dziękujemy Tobie, Panie, Boże Wszechmogący,
który jesteś i byłeś, i który przychodzisz,
że wziąłeś swoją wielką moc
i zacząłeś królować,
(18) a narody uniosły się gniewem,
i nadszedł Twój gniew oraz czas sądzenia umarłych,
aby dać nagrodę Twoim sługom, prorokom i świętym
oraz bojącym się Twojego imienia,
małym i wielkim,
i zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię.

Mamy relację starszych siedzący w niebie:

  • narody uniosły się gniewem - czy to jest bitwa?
  • sąd umarłych

 

- Królowanie dla jednych:

- Zniszczenie dla drugich:

(19) I została otwarta świątynia Boga w niebie, i ukazała się skrzynia Jego przymierza w Jego świątyni;

#świątynia w niebie

#skrzynia przymierza

i nastały błyskawice, głosy, gromy, trzęsienie ziemi i wielki grad. na ziemi jakieś nieprzyjemne rzeczy

Wnioski:


Kategorie: teologia / biblia / studia, biblia, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: studium biblijne, apokalipsa, ap6, ap7, ap8, ap9, ap10, ap11


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 stycznia 2020 (niedziela), 17:51:51

Apokalipsa - Kolejność wydarzeń eschatologicznych w mowach Jezusa (Mt24)

Do studium Apokalipsy należy zrobić też studium Mt24, więc robię. To wersja z 2020 roku, nowsza, z 2023 jest w pliku DOC zrobionym w ramach IPP-KTW, oraz pewnie dla KFC z 2024.

Znaki wymienione w Mt24

Seria A (.6):

Znak #A10 - wieści o wojnach.
Znak #A13 - będą wojny narodowe i państwowe (królestwa)
Znak #A20 - głód.
Znak #A30 - epidemie, zarazy
Znak #A40 - trzęsienia ziemi
Znak #A50 - wydawanie, prześladowanie, zabijanie i nienawidzenie uczniów Jezusa.
Znak #A52 - zgorszenie wśród uczniów i wydawanie się nawzajem.
Znak #A60 - pojawienie się wielu fałszywych proroków i ich zwiedzenia.
Znak #A70 - rozmnożenie się bezprawia.
Znak #A71 - oziębłość miłości uczniów.
Znak #A80 - Ewangelia Królestwa będzie ogłoszona na cały świecie, wszystkim narodom.
Znak #A99 - koniec.

Seria B (.15):

Znak #B10 - obrzydliwość spustoszenia zapowiedziana przez Daniela stojąca na miejscu świętym
Znak #B11 - wielki ucisk
Znak #B55 - przyjście Syna Człowieczego będzie widoczne na wschodzie i zachodzie, jak błyskawica widoczne.

Seria C (.29):

Znak #C11 - słońce zostanie zaćmione,
Znak #C12 - księżyc nie da swojej jasności,
Znak #C13 - moce niebieskie zostaną poruszone.
Znak #C20 - ukaże się na niebie znak Syna Człowieczeko
Znak #C21 - ludzie będą żałować? pokutować? bić się w piesi.
Znak #C22 - ludzie zobaczą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach i nieba, z mocą i chwałą.

Seria D (.31):

Znak #D10 - ktoś (? Syn Człowieczy?) pośle swoich aniołów z trąbą
Znak #D11 - aniołowie zgromadzą wybranych

 


Tabelka do analizy treści:

Treść Analiza
(Mt 24:1 tpnp) A gdy Jezus wyszedł i odchodził ze świątyni, podeszli Jego uczniowie, aby pokazać Mu zabudowania świątyni. Kontekst: ostatni tydzień życia Jezusa, już po 10 a przed 14 nisan.
(2) A Jezus powiedział im: Czy nie dostrzegacie tych wszystkich wydarzeń?

Pytanie: czy nie dostrzegacie?

Odpowiedź uczniów chyba brzmienia: nie, bo raczej słabo widzimy.

Jezus więc wyjaśnia.

Zaprawdę mówię wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który nie zostanie zwalony.

Z zabudowań świątyni nie zostanie kamień na kamieniu, a była to jedna z większych budowli na świecie, jeden z cudów świata (tak mówił Tytus, który jeździł po świecie i nieco widział).

To proroctwo wypełniło się w 70 roku. Świątynię rozwalił cesarz Tytus, syn cesarza Wespazjana, z którym wcześniej tłumili powstanie Żydów.

(3) A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do Niego uczniowie na osobności, mówiąc: Powiedz nam, kiedy staną się te wydarzenia, i jaki jest znak Twojego przyjścia (παρουσιας) oraz końca tego wieku (αιωνος)?

 Już widzę jak uczniowie wyciągają swoje kalendarze i chcą wpisać datę. A tu nic! Tylko opis wydarzeń. Zajmę się więc wydarzeniami i ich kolejnością.

Pytania:

  • kiedy się staną te wydarzenia
  • jaki jest znak przyjścia (παρουσιας) Jezusa (bo już wiedzieli, że przyjdzie?)
  • jaki jest znak końca tego wieku (αιωνος)
(4) A Jezus w odpowiedzi, rzekł im: Uważajcie, aby was ktoś nie zwiódł. (5) Wielu bowiem przyjdzie w moim imieniu, mówiąc: Ja jestem Mesjasz (χριστος); i wielu zwiodą;

 Na początek ostrzeżenie przed zwiedzeniem.

Przyjdą i imieniu Chrystusa i będą podawać się za Chrystusa.

Znaki poprzedzające koniec

 (6) I usłyszycie o wojnach i wieści z wojen. Uważajcie, abyście się nie trwożyli; bo trzeba, aby stały się te wszystkie wydarzenia; ale to jeszcze nie koniec.

Znak #A10 - wieści o wojnach i wieści z wojen.

Nie bać się.

(7) Albowiem powstanie naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu, 

Znak #A13 - będą wojny narodowe i państwowe (królestwa)

i będzie głód, Znak #A20 - głód.
i zarazy, Znak #A30 - epidemie, zarazy
a miejscami trzęsienia ziemi. Znak #A40 - trzęsienia ziemi 
(8) A wszystkie te wydarzenia, to początek bólów porodowych. I to jest na początek, teraz będzie coś dalej.
(9) Wtedy wydawać was będą na udrękę, i będą was zabijać, i będziecie znienawidzeni przez wszystkie narody z powodu mojego imienia.  Znak #A50 - wydawanie, prześladowanie, zabijanie i nienawidzenie uczniów Jezusa.
(10) I wtedy wielu zostanie zgorszonych, i jedni drugich wydadzą, i jedni drugich znienawidzą. Znak #A52 - zgorszenie wśród uczniów i wydawanie się nawzajem.
(11) I powstanie wielu fałszywych proroków, i zwiodą wielu. Znak #A60 - pojawienie się wielu fałszywych proroków i ich zwiedzenia. 
(12) A z powodu rozmnożenia się bezprawia, miłość wielu oziębnie. (13) Ale kto wytrwa aż do końca, ten zostanie ocalony.

Znak #A70 - rozmnożenie się bezprawia.

Znak #A71 - oziębłość miłości uczniów. 

(14) I zostanie ogłoszona ta Ewangelia Królestwa w całym zamieszkałym świecie, na świadectwo wszystkim narodom. Znak #A80 - Ewangelia Królestwa będzie ogłoszona na cały świecie, wszystkim narodom. 
I wtedy nadejdzie koniec. Znak #A99 - koniec. 
(15) Gdy więc Wskazanie na konkretny moment
ujrzycie obrzydliwość spustoszenia, o której zostało powiedziane przez proroka Daniela, stojącą na miejscu świętym – kto czyta, niech rozumie! Znak #B10 - obrzydliwość spustoszenia zapowiedziana przez Daniela stojąca na miejscu świętym 
(16) Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; (17) Kto jest na górnym tarasie, niech nie schodzi, aby coś wziąć ze swojego domu; (18) A kto jest na roli, niech ponownie nie wraca, by wziąć swoje szaty. Zalecenie #B11 - z Judei uciekajcie szybko w góry nie tracąc czasu, nie wchodząc do domu.
(19) A biada kobietom w ciąży i karmiącym w te dni! (20) Módlcie się więc, aby ucieczka wasza nie nastąpiła zimą, ani w sabat.  
(21) Wtedy bowiem będzie wielki ucisk, jaki nie zaistniał od początku świata aż do teraz, ani jakiego z pewnością nie będzie. Znak #B11 - wielki ucisk 
(22) A gdyby nie były skrócone te dni, nikt nie zostałby uratowany; ale ze względu na wybranych będą skrócone te dni. Obietnica #B12 - te dni będą skrócone aby ktoś jednak się uratował.
(23) Jeśli wtedy ktoś by wam powiedział: Oto tu jest Mesjasz, albo tam, nie wierzcie. (24) Albowiem powstaną fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy, i czynić będą wielkie znaki i cuda, tak aby zwieść, o ile można, i wybranych. Zalecenie #B20 - nie dać się zwieść fałszywym mesjaszom i prorokom a będą czynić znaki i cuda.
(25) Oto wam przepowiedziałem. (26) Jeśli więc powiedzieliby wam: Oto jest na pustyni, nie wychodźcie; oto jest w alkierzach, nie wierzcie.  
(27) Albowiem jak błyskawica pojawia się na wschodzie i jest widziana aż na zachodzie, takie będzie i przyjście Syna Człowieczego. Znak #B55 - przyjście Syna Człowieczego będzie widoczne na wschodzie i zachodzie, jak błyskawica widoczne.
(28) Gdzie bowiem jest padlina, tam gromadzą się orły.
(29) A zaraz po ucisku tych dni słońce zostanie zaćmione i księżyc nie da swojej jasności, i gwiazdy spadać będą z nieba, a moce niebieskie zostaną poruszone.

po ucisku tych dni:

Znak #C11 - słońce zostanie zaćmione,

Znak #C12 - księżyc nie da swojej jasności,

Znak #C13 - moce niebieskie zostaną poruszone.

(30) I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy będą bić się w piersi wszystkie plemiona ziemi, i zobaczą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z mocą i z wielką chwałą.

Znak #C20 - ukaże się na niebie znak Syna Człowieczeko

Znak #C21 - ludzie będą żałować? pokutować? bić się w piesi.

Znak #C22 - ludzie zobaczą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach i nieba, z mocą i chwałą. 

 (31) I pośle swoich aniołów z trąbą o potężnym dźwięku, i zgromadzą Jego wybranych z czterech stron, od jednego krańca nieba aż po drugi kraniec.

Znak #D10 - ktoś (? Syn Człowieczy?) pośle swoich aniołów trąbą

Znak #D11 - aniołowie zgromadzą wybranych

O czujności, czuwaniu, zaskoczeniu chwilą

(32) A od figowca nauczcie się tego oto podobieństwa: Gdy jego gałąź staje się miękka i wypuszcza liście, wiecie, że blisko jest lato. #figowiec
(33) Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, że jest blisko, u drzwi.  
(34) Zaprawdę mówię wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się te wszystkie wydarzenia staną.  
(35) Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje z pewnością nie przeminą.  
(36) A o tym dniu i godzinie nikt nie wie, ani aniołowie niebios, tylko sam Ojciec mój. Tylko Ojciec określa ten moment.
 (37) A tak, jak było za dni Noego, takie będzie i przyjście Syna Człowieczego. (38) Albowiem jak za dni przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali, aż do tego dnia, w którym Noe wszedł do arki, (39) I nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i uniósł wszystkich; takie będzie i przyjście Syna Człowieczego. Jak za #dni Noego 
(40) Wtedy dwóch będzie na roli; jeden będzie wzięty, a jeden pozostawiony; (41) Dwie będą mleć na żarnach; jedna będzie wzięta, a jedna pozostawiona.  
(42) Czuwajcie więc, ponieważ nie wiecie, o której godzinie wasz Pan przyjdzie. (43) A to wiedzcie, że gdyby wiedział gospodarz, o której straży ma przyjść złodziej, czuwałby i nie pozwoliłby włamać się do swojego domu. (44) Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie.
  • #Czuwajcie!
  • jak złodziej w nocy
  • Nie znacie godziny.

Wierny i rozumny sługa

(45) Kto więc jest tym wiernym i rozumnym sługą, którego pan jego ustanowił nad swoją służbą, aby im dawał pokarm we właściwym czasie? (46) Błogosławiony ów sługa, którego jego pan gdy przyjdzie, znajdzie tak czyniącego. (47) Zaprawdę mówię wam, że go ustanowi nad całym swoim mieniem.

Wierny i rozumny sługa będzie:

  • a nawet już jest błogosławiony,
  • będzie zarządzał (ustanowiony nad) mieniem swego Pana.

(48) A jeśliby powiedział ów zły sługa w swoim sercu: Mój pan zwleka ze swoim przyjściem, (49) I zacząłby bić współsługi, a jeść i pić z pijakami, (50) Przyjdzie pan owego sługi w dniu, którego się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna, (51) I potnie go na kawałki, i wyznaczy mu dział równy z obłudnikami; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

 Sługa nie oczekujący przyjścia pana będzie:

  • pocięty na kawałki
  • będzie miał miejsce równe obłudnikom
  • będzie tam płac i zgrzytanie zębów.
   
   
   
   

Wnioski:

  • aaaaa

 

 

 

aaa


Kategorie: _blog, apokalipsa, biblia, eschatologia, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: mt24, eschatologia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 stycznia 2020 (czwartek), 09:03:03

Chicagowska Deklaracja w kwestii Bezbłędności Biblii

Zachowuję u siebie pochodzące z http://www.swch.pl/polemiki/chicago_deklaracja.html (tłumaczenie: SWCh).

Chicagowska Deklaracja w kwestii Bezbłędności Biblii 1978

Wstęp

Autorytet Pisma był zawsze kluczowym zagadnieniem dla Kościoła chrześcijańskiego i jest nim także dzisiaj. Ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela są powołani do tego, by ukazywać prawdziwość swego uczniostwa przez pokorne i wierne posłuszeństwo spisanemu Bożemu Słowu. Odejście od Pisma w wierze i postępowaniu oznacza okazanie niewierności naszemu Mistrzowi. Uznanie całkowitej prawdziwości i wiarygodności Pisma Świętego jest istotne dla pełnego zrozumienia i właściwego wyznawania jego autorytetu.

Poniższa Deklaracja na nowo stwierdza bezbłędność Pisma, wyjaśniając nasze zrozumienie tej bezbłędności i ostrzegając przed jej odrzuceniem. Jesteśmy przekonani, że odrzucenie Bezbłędności Pisma jest jedno znaczne z odrzuceniem świadectwa Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego i sprzeciwem wobec poddania się roszczeniom słowa samego Boga, poddania, które cechują prawdziwą wiarę chrześcijańską. Uważamy, że naszym obowiązkiem jest złożenie tego oświadczenia właśnie teraz, kiedy ma miejsce odchodzenie chrześcijan od prawdy o bezbłędności i doktryna ta jest powszechnie błędnie rozumiana.

Deklaracja składa się z trzech części: Oświadczenia ogólnego, Tez potwierdzających i zaprzeczających i towarzyszącego im Komentarza. Została ona przygotowana w czasie trzydniowych konsultacji w Chicago. Ci, którzy podpisali Oświadczenie ogólne i Tezy chcą tym potwierdzić swoje przekonanie o bezbłędności Pisma oraz zachęcić i wezwać siebie nawzajem i innych chrześcijan do większego zrozumienia wartości tej doktryny. Uznajemy ograniczenia dokumentu przygotowywanego podczas krótkiej, intensywnej konferencji i nie chcemy, aby Deklaracji tej przyznawano ważność doktrynalną. Jednak cieszymy się, że wspólne dyskusje pogłębiły nasze przekonania i modlimy się, aby Deklaracja, którą podpisaliśmy, była użyta na chwałę naszego Boga w kierunku nowej reformacji Kościoła w wierze, życiu i misji.

Składamy tę Deklarację nie w duchu niezgody, ale w duchu pokory i miłości, którego chcemy dzięki Bożej łasce utrzymać w każdym dialogu, jaki wyniknie z tego, co powiedzieliśmy. Z radością przyznajemy, ze wielu z tych, którzy zaprzeczają bezbłędności Pisma, nie przejawiają konsekwencji tego zaprzeczenia w swoich przekonaniach i postępowaniu, a z drugiej strony jesteśmy świadomi tego, że my, którzy wyznajemy tę doktrynę, często zapieramy się jej w życiu przez to, iż nie udaje się nam rzeczywiście podporządkować Bożemu Słowu naszych myśli i czynów, naszych tradycji i zwyczajów.

Oczekujemy na reakcję na tę Deklarację od każdego, kto uważa, że należałoby poprowadzić znajdujące się w niej twierdzenia na temat Pisma, w świetle samego Pisma, pod którego nieomylnym autorytetem stajemy. Nie uważamy, że nasze świadectwo jest nie omylne i będziemy wdzięczni za każdą pomoc, która umożliwi nam wzmocnienie tego świadectwa o Bożym Słowie.

Oświadczenie ogólne

1. Bóg, który sam jest Prawdą i mówi tylko prawdę, natchnął Pismo Święte, aby w ten sposób objawić się zgubionej ludzkości przez Jezusa Chrystusa jako Stworzyciela i Pana, Odkupiciela i Sędziego. Pismo Święte jest świadectwem o nim samym.

2. Pismo święte, będąc Słowem samego Boga napisanym przez ludzi przygotowanych i kierowanych przez Ducha Świętego, posiada nieomylny boski autorytet we wszystkich kwestiach, które porusza: należy w nie wierzyć jako Boże nauczanie, we wszystkim, co stwierdza; być mu posłusznym jako Bożemu przykazaniu, we wszystkim, czego wymaga; przyjmować jako Bożą rękojmię, we wszystkim, co obiecuje.

3. Duch Święty, boski Autor Pisma, zarówno czyni je dla nas prawdziwym przez swe wewnętrzne świadectwo jak i otwiera nasze umysły na zrozumienie jego znaczenia.

4. Będąc dane w całości i słowie przez Boga, Pismo jest bez błędu w całym swoim nauczaniu, zarówno w tym, co mówi o Bożym działaniu w stworzeniu, o wydarzeniach historycznych i o swojej własnej genezie literackiej pod kierunkiem Boga, jak i jego świadectwie o Bożej zbawiającej łasce w życiu poszczególnych ludzi.

5. Autorytet Pisma jest nieuchronnie umniejszony, jeśli w jakiś sposób ograniczy się lub zlekceważy całkowitą boską bezbłędność Biblii, lub uzależni się jej prawdziwość od poglądu na prawdę innego niż ten, który prezentuje Biblia; takie odstępstwa przynoszą poważną stratę poszczególnym osobom i Kościołowi.

Tezy potwierdzające i zaprzeczające

Teza 1

Twierdzimy, że Pismo Święte powinno być przyjmowane jako autorytatywne Słowo Boga.

Zaprzeczamy temu, ze Pismo otrzymało swój autorytet od Kościoła, tradycji lub innego ludzkiego źródła.

Teza 2

Twierdzimy, że Pismo jest najwyższą normą pisaną, przez którą Bóg związuje sumienie i że autorytet Kościoła jest podporządkowany autorytetowi Pisma.

Zaprzeczamy temu, że wyznania wiary, sobory lub deklaracje mają autorytet większy lub równy autorytetowi Biblii.

Teza 3

Twierdzimy, że Słowo pisane w całości jest objawieniem danym przez Boga.

Zaprzeczamy temu, że Biblia jest tylko świadectwem objawienia lub, że staje się objawieniem w zetknięciu z człowiekiem lub, że jej ważność zależy od odpowiedzi człowieka.

Teza 4

Twierdzimy, że Bóg, który stworzył ludzkość na swój obraz użył języka jako środka objawienia.

Zaprzeczamy temu, że język ludzki jest tak ograniczony przez naszą stworzoność, iż staje się nieużyteczny jako medium boskiego objawienia. Ponad to zaprzeczamy temu, że zepsucie ludzkiej kultury i języka przez grzech udaremnia Boże dzieło natchnienia.

Teza 5

Twierdzimy, że Boże objawienie w Piśmie Świętym było stopniowe.

Zaprzeczamy temu, że późniejsze objawienie, które może być wypełnieniem wcześniejszego, poprawia je lub mu zaprzecza. Ponadto zaprzeczamy temu, że od czasów ukończenia pism Nowego Testamentu dane zostało jakieś normatywne objawienie.

Teza 6 

Twierdzimy, że całe Pismo i wszystkie jego części, łącznie z poszczególnymi słowami oryginału, zostały dane w wyniku boskiego natchnienia.

Zaprzeczamy temu, że natchnienie Pisma może dotyczyć całości, ale nie jego części lub jego części, ale nie całości.

Teza 7

Twierdzimy, że natchnienie było dziełem, w którym Bóg przez swojego Ducha i ludzkich pisarzy dał swoje Słowo. Geneza Pisma jest boska. Sposób natchnienia zostaje dla nas w dużej mierze tajemnicą.

Zaprzeczamy temu, że natchnienie może być rozumiane w kategoriach jakiegoś szczególnego wglądu człowieka albo podwyższonych stanów świadomości.

Teza 8

Twierdzimy, że Bóg w swoim dziele natchnienia używał poszczególnych osobowości i stylów literackich pisarzy, których wybrał i przygotował.

Zaprzeczamy temu, że Bóg powodując, iż pisarze używali wybranych przez niego słów, pominął i osobowość.

Teza 9

Twierdzimy, że natchnienie, choć nie dawało wszech wiedzy, gwarantowało prawdziwość i wiarygodność wypowiedzi we wszystkich kwestiach, co, do których autorzy Biblii zostali poruszeni, aby o nich pisać i mówić.

Zaprzeczamy temu, że ograniczone zdolności autorów i stan skażenia grzechem, w jakim się znajdowali, wprowadził konieczne lub inaczej spaczenia lub błędy do Bożego Słowa.

Teza 10

Twierdzimy, że natchnienie, ściśle mówiąc, dotyczy autografów tekstu Pisma, które dzięki Bożej opatrzności mogą być z wielka dokładnością odczytane z dostępnych manuskryptów. Ponadto twierdzimy, że kopie i przekłady Pisma są Słowem Bożym w takiej wierze jak wiernie reprezentują oryginał.

Zaprzeczamy temu, że brak autografów ma wpływ na jakiekolwiek istotne elementy wiary chrześcijańskiej. Ponadto zaprzeczamy temu, że ich brak sprawia, że twierdzenia na temat biblijnej bezbłędności są nieważne lub niestosowne.

Teza 11

Twierdzimy, że Pismo dane przez boskie natchnienie, jest nieomylne tak, że będąc dalekie od zwiedzenia nas, jest prawdziwe i wiarygodne we wszystkich kwestiach, o których mówi.

Zaprzeczamy temu, że możliwe jest, aby Biblia była jednocześnie nieomylna i posiadała błędy w swoich twierdzeniach. Nieomylność i bezbłędność można rozróżnić, ale nie można rozdzielić.

Teza 12

Twierdzimy, że Pismo w całości jest bezbłędne, jest wolne od fałszu, oszustwa lub podstępu.

Zaprzeczamy temu, że nieomylność Biblii i jej bezbłędność jest ograniczona do kwestii duchowych, religijnych lub zagadnień związanych z odkupieniem, z wyłączeniem twierdzeń dotyczących historii i nauki. Ponadto zaprzeczamy temu, że hipotezy naukowe dotyczące historii ziemi mogą być użyte w celu obalenia nauczania Pisma o stworzeniu i potopie.

Teza 13

Twierdzimy, że stosowne jest używanie teologicznego terminu „bezbłędność” w odniesieniu do pełnej prawdziwości Pisma.

Zaprzeczamy temu, że właściwe jest oceniane Pisma zgodnie ze standardami prawdy lub fałszu, które są obecne dla jego zadania lub celu. Ponadto zaprzeczamy temu, że bezbłędność jest nie do pogodzenia z takimi cechami Biblii jak brak nowoczesnej precyzji technicznej, nieregularności gramatyki lub ortografii, opisy przyrody na podstawie obserwacji, składanie świadectw o oszustwach, użycie hiperboli i zaokrąglenia liczb, tematyczny układ materiału, różne warianty materiału w paralelnych fragmentach lub parafrazowane innych tekstów.

Teza 14

Twierdzimy, że Pismo jest jednością i posiada wewnętrzną spójność.

Zaprzeczamy temu, że domniemane błędy lub nieścisłości, które nie zostały jeszcze rozwiązane, wypaczają prawdę twierdzeń Biblii.

Teza 15

Twierdzimy, że doktryna o bezbłędności ma swoją podstawę w nauczaniu Biblii o natchnieniu.

Zaprzeczamy temu, że nauczanie Jezusa o Piśmie może być pominięte na tej podstawie, że inkarnacja wymagała dostosowania (akomodacji) lub, że Jezus był w naturalny sposób ograniczony przez swoje człowieczeństwo.

Teza 16

Twierdzimy, że doktryna o bezbłędności jest częścią wiary Kościoła na przestrzeni historii.

Zaprzeczamy temu, że bezbłędność to doktryna wymyślona przez scholastyczny protestantyzm lub, że jest to reakcja na negatywną krytykę tekstu.

Teza 17

Twierdzimy, że Duch Święty składa świadectwo o Piśmie, zapewniając wierzących o prawdziwości Bożego pisanego Słowa.

Zaprzeczamy temu, że Duch Święty świadczy w oddzieleniu od lub w sprzeczności z Pismem.

Teza 18

Twierdzimy, że tekst Pisma powinien być interpretowany w wyniku egzegezy gramatyczno-historycznej, z wzięciem pod uwagę form i środków literackich oraz twierdzenia, że Pismo powinno interpretować Pismo.

Zaprzeczamy temu, że poprawne jest takie traktowanie tekstu lub szukanie jego źródeł, które prowadzi do relatywizowania, odhistorycznienia lub dyskredytowania jego nauczania lub odrzucenia zawartych w nich roszczeń, co do autorstwa ksiąg.

Teza 19

Twierdzimy, że wyznanie pełnego autorytetu, nieomylności lub bezbłędności Pisma jest istotne dla zdrowego zrozumienia całości wiary chrześcijańskiej. Ponadto twierdzimy, że takie wyznanie powinno prowadzić do coraz większego upodobania do obrazu Chrystusa.

Zaprzeczamy temu, że takie wyznanie jest potrzebne do zbawienia. Jednakże, zaprzeczamy, że bezbłędność można odrzucić bez poważnych konsekwencji, zarówno dla poszczególnych osób jak i dla całego Kościoła.

 

Wersja druga:  (tłumaczenie: Fabian Błaszkiewicz '2021)

CHICAGOWSKIE OŚWIADCZENIE O BEZBŁĘDNOŚCI BIBLII: 

OŚWIADCZENIE KRÓTKIE 

  1. Bóg, który sam jest Prawdą i mówi wyłącznie prawdę, natchnął Pismo Święte, by w ten sposób objawić się zgubionemu rodzajowi ludzkiemu przez Jezusa Chrystusa jako Stworzyciel i Pan, Odkupiciel i Sędzia. Pismo Święte jest świadectwem Boga o Nim samym.
  2. Pismo Święte, będąc Słowem samego Boga, spisane przez ludzi przygotowanych i nadzorowanych przez Jego Ducha, czerpie z nieomylnego, Boskiego autorytetu  we wszystkich kwestiach, których dotyka: trzeba mu wierzyć, jako Bożej instrukcji, we wszystkim, co stwierdza; być mu posłusznym, jako Bożemu nakazowi, we wszystkim, czego wymaga; uchwycić się go, jako Bożego zapewnienia, we wszystkim, co obiecuje.
  3. Duch Święty, Boski Autor Pisma, zarówno uwierzytelnia je nam poprzez swoje wewnętrzne świadectwo, jak i otwiera nasze umysły, byśmy rozumieli jego znaczenie.
  4. Będąc całkowicie i dosłownie danym przez Boga, Pismo jest wolne od błędu lub uszczerbku w całym swoim nauczaniu, zarówno w tym, co oświadcza na temat Bożych działań w akcie stworzenia czy wydarzeniach z historii świata, jak i w swoim świadectwie o zbawczej łasce Boga w życiu poszczególnych ludzi.
  5. Jeśli ta całkowita, Boska bezbłędność zaczyna być w jakikolwiek sposób ograniczana, ignorowana lub wręcz naginana do zgody z jakimś poglądem sprzecznym z Biblią, wówczas autorytet Pisma w sposób nieunikniony doznaje poważnego uszczerbku, a tego rodzaju błędy obracają się na szkodę pojedynczych osób i całego Kościoła.

ARTYKUŁY POTWIERDZENIA I ZAPRZECZENIA

ARTYKUŁ I

Potwierdzamy, że Pismo Święte ma być przyjmowane jako autorytatywne Słowo Boga.

Zaprzeczamy, jakoby Pismo miało otrzymywać swój autorytet od Kościoła, z tradycji czy jakiegokolwiek innego ludzkiego źródła.

ARTYKUŁ II

Potwierdzamy, że Pismo Święte jest najwyższą spisaną normą, przy pomocy której Bóg związuje sumienie, zaś autorytet Kościoła podlega temu autorytetowi Pisma.

Zaprzeczamy, jakoby kościelne wyznania wiary, sobory czy jakiekolwiek inne deklaracje mogły mieć autorytet większy czy choćby równy autorytetowi Biblii.

ARTYKUŁ III

Potwierdzamy, że spisane Słowo Boże jest w swym całokształcie objawieniem danym przez Boga.

Zaprzeczamy, jakoby Biblia miała być zaledwie świadkiem objawienia lub jakoby miała stawać się objawieniem dopiero poprzez spotkanie lub jakoby jej ważność miała zależeć od ludzkich reakcji.

ARTYKUŁ IV

Potwierdzamy, że Bóg, który uczynił ludzi na swój obraz, posłużył się językiem jako środkiem objawienia.

Zaprzeczamy, jakoby ludzki język miał być tak ograniczony przez fakt naszego bycia stworzonymi, że musiałby być w swej roli wehikułu Boskiego objawienia skazany na nieadekwatność. Zaprzeczamy następnie, jakoby wynikająca z grzechu korupcja ludzkiej kultury i języka miała udaremniać Boże dzieło biblijnego natchnienia.

ARTYKUŁ V

Potwierdzamy, że objawienie Boga w Piśmie Świętym było progresywne.

Zaprzeczamy, jakoby późniejsze objawienie, mogąc wypełniać objawienie wcześniejsze, miało jednocześnie w jakimkolwiek przypadku je korygować lub mu zaprzeczać. Zaprzeczamy następnie, jakoby jakiekolwiek normatywne objawienie miało być dane od czasu, gdy zostały skompletowane pisma Nowego Testamentu.

ARTYKUŁ VI

Potwierdzamy, że całe Pismo Święte i wszystkie jego części, aż po wszystkie konkretne słowa oryginału, zostały dane przez Boskie natchnienie.

Zaprzeczamy, jakoby słusznym było przyjmowanie natchnienia Pisma w całości, lecz nie w poszczególnych częściach lub w jakichś jego częściach, lecz nie w całości.

ARTYKUŁ VII

Potwierdzamy, że natchnienie było dziełem, w którym Bóg przez swego Ducha, poprzez ludzkich pisarzy, dał nam swoje Słowo. Źródło Pisma Świętego jest Boskie. Sposób działania owego Boskiego natchnienia pozostaje dla nas w dużej mierze tajemnicą.

Zaprzeczamy, jakoby natchnienie mogło być zredukowane do ludzkiego wglądu lub jakiegokolwiek rodzaju stanów wyższej świadomości.

ARTYKUŁ VIII

Potwierdzamy, że Bóg w swoim dziele natchnienia wykorzystał konkretne osobowości i style literackie pisarzy, których wybrał i przygotował.

Zaprzeczamy, jakoby Bóg, powodując, by ci pisarze posłużyli się słowami, które On wybrał, miał przytłumić ich osobowości.

ARTYKUŁ IX

Potwierdzamy, że natchnienie, choć nie udziela wszechwiedzy, stanowi gwarancję, iż wypowiedź biblijnych autorów we wszystkich zagadnieniach, do których omówienia lub opisania zostali poruszeni, jest prawdziwa i godna zaufania.

Zaprzeczamy, jakoby skończoność czy upadłość tych pisarzy, z konieczności lub jakiegokolwiek innego powodu, miała wprowadzić zniekształcenie albo fałsz do Słowa Bożego.

ARTYKUŁ X

Potwierdzamy, że natchnienie, ściśle rzecz ujmując, dotyczy wyłącznie autograficznego tekstu (oryginału) Pisma, który dzięki opatrzności Bożej może być ustalony na podstawie istniejących manuskryptów z wielką dokładnością. Potwierdzamy następnie, że kopie i tłumaczenia Pisma są Słowem Bożym dokładnie na tyle, na ile wiernie reprezentują oryginał.

Zaprzeczamy, jakoby na jakikolwiek istotny element wiary chrześcijańskiej miał wpływ brak autografów (oryginałów). Zaprzeczamy następnie, jakoby ten brak miał uczynić twierdzenie o bezbłędności Biblii niepoprawnym lub nieważnym.

ARTYKUŁ XI

Potwierdzamy, że Pismo Święte, będąc danym z Boskiego natchnienia, jest nieomylne, a zatem jest prawdziwe i wiarygodne we wszystkich kwestiach, które podejmuje.

Zaprzeczamy, jakoby było możliwym, by Biblia była jednocześnie nieomylna i błędna w swoich twierdzeniach. Nieomylność i bezbłędność mogą być rozróżnione, ale nie oddzielone.

ARTYKUŁ XII

Potwierdzamy, że Pismo Święte jest w swej całości bezbłędne, będąc wolnym od jakiegokolwiek fałszu, oszustwa czy zwiedzenia.

Zaprzeczamy jakoby biblijna nieomylność i bezbłędność miały być ograniczone do tematów duchowych, religijnych czy odkupieńczych, z wyłączeniem twierdzeń z obszaru historii lub nauki. Zaprzeczamy następnie, by naukowa hipoteza o historii ziemskiej mogła być właściwie użyta do obalenia nauczania Pisma na temat stworzenia i potopu.

ARTYKUŁ XIII

Potwierdzamy stosowność posługiwania się bezbłędnością jako teologicznym terminem w odniesieniu do kompletnej prawdziwości Pisma Świętego.

Zaprzeczamy, jakoby było właściwym oceniać Pismo według standardów prawdy i błędu, które są obce jego zastosowaniu i celowi. Zaprzeczamy następnie, jakoby bezbłędności miały przeczyć takie biblijne zjawiska jak brak współczesnej technicznej precyzji, nieprawidłowości gramatyczne lub pisowni, obserwacyjne opisy przyrody, ujawnianie fałszu, korzystanie z hiperboli i okrągłych liczb, tematyczne ułożenie materiału, odmienne selekcje materiału w paralelnych sprawozdaniach czy korzystanie ze swobodnych cytatów.

ARTYKUŁ XIV

Potwierdzamy jedność i wewnętrzną spójność Pisma Świętego.

Zaprzeczamy, jakoby domniemane błędy i rozbieżności, które nie zostały jeszcze wyjaśnione, miały jakkolwiek rzutować na prawdziwe stwierdzenia Biblii.

ARTYKUŁ XV

Potwierdzamy, że doktryna bezbłędności jest solidnie ugruntowana w nauczaniu Biblii na temat natchnienia.

Zaprzeczamy, jakoby nauczanie Jezusa na temat Pisma miało być nieuznane przez odwołanie do akomodacji lub jakiegokolwiek naturalnego ograniczenia Jego człowieczeństwa.

ARTYKUŁ XVI

Potwierdzamy, że doktryna bezbłędności stanowi integralną część wiary Kościoła w całej jego historii.

Zaprzeczamy, jakoby bezbłędność była doktryną wymyśloną przez scholastyczny protestantyzm lub że jest stanowiskiem reakcyjnym postulowanym w odpowiedzi na negatywną „wyższą krytykę”.

ARTYKUŁ XVII

Potwierdzamy, że Duch Święty daje świadectwo Pismu, upewniając wierzących co do prawdziwości spisanego Słowa Bożego.

Zaprzeczamy, jakoby to świadectwo Ducha Świętego miało operować w izolacji od Pisma lub w sprzeczności z nim.

ARTYKUŁ XVIII

Potwierdzamy, że tekst Pisma ma być interpretowany przez egzegezę gramatycznohistoryczną, biorąc pod uwagę jego literackie formy i środki stylistyczne, oraz że Pismo tłumaczymy Pismem.

Zaprzeczamy, jakoby miało słuszność jakiekolwiek podejście do tekstu lub poszukiwanie źródeł, którego celem byłaby relatywizacja, dehistoryzacja, dyskredytacja nauczania zawartego w Piśmie Świętym lub odrzucenie twierdzeń tyczących się jego autorstwa.

ARTYKUŁ XIX

Potwierdzamy, że wyznanie pełnego autorytetu, nieomylności i bezbłędności Pisma Świętego jest niezbędne dla zdrowego rozumienia całej chrześcijańskiej wiary. Potwierdzamy następnie, że takie wyznanie powinno prowadzić do wzrastającego upodobnienia się do obrazu Chrystusa.

Zaprzeczamy, jakoby takie wyznanie było konieczne do zbawienia. Jednakże, zaprzeczamy następnie, by bezbłędność mogła być odrzucona bez poważnych konsekwencji zarówno dla poszczególnych osób, jak i Kościoła.


Kategorie: biblia, hermeneutyka, egzegeza, teologia, teologia / biblia


Słowa kluczowe: Chicagowska Deklaracja, bezbłędność Biblii, Biblia, deklaracja, deklaracja chicagowska


Komentarze: (1)

wojtek, April 28, 2021 14:52 Skomentuj komentarz


Tłumaczenie Fabiana, wydane w książce w kwietniu 2021

CHICAGOWSKIE OŚWIADCZENIE O BEZBŁĘDNOŚCI BIBLII:
OŚWIADCZENIE KRÓTKIE

1. Bóg, który sam jest Prawdą i mówi wyłącznie prawdę, natchnął Pismo Święte, by w ten sposób objawić się zgubionemu rodzajowi ludzkiemu przez Jezusa Chrystusa jako Stworzyciel i Pan, Odkupiciel i Sędzia. Pismo Święte jest świadectwem Boga o Nim samym.

2. Pismo Święte, będąc Słowem samego Boga, spisane przez ludzi przygotowanych i nadzorowanych przez Jego Ducha, czerpie z nieomylnego, Boskiego autorytetu we wszystkich kwestiach, których dotyka: trzeba mu wierzyć, jako Bożej instrukcji, we wszystkim, co stwierdza; być mu posłusznym, jako Bożemu nakazowi, we wszystkim, czego wymaga; uchwycić się go, jako Bożego zapewnienia, we wszystkim, co obiecuje.

3. Duch Święty, Boski Autor Pisma, zarówno uwierzytelnia je nam poprzez swoje we-wnętrzne świadectwo, jak i otwiera nasze umysły, byśmy rozumieli jego znaczenie.

4. Będąc całkowicie i dosłownie danym przez Boga, Pismo jest wolne od błędu lub uszczerbku w całym swoim nauczaniu, zarówno w tym, co oświadcza na temat Bożych działań w akcie stworzenia czy wydarzeniach z historii świata, jak i w swoim świadectwie o zbawczej łasce Boga w życiu poszczególnych ludzi.

5. Jeśli ta całkowita, Boska bezbłędność zaczyna być w jakikolwiek sposób ogranicza-na, ignorowana lub wręcz naginana do zgody z jakimś poglądem sprzecznym z Biblią, wówczas autorytet Pisma w sposób nieunikniony doznaje poważnego uszczerbku, a tego rodzaju błędy obra-cają się na szkodę pojedynczych osób i całego Kościoła.


CHICAGOWSKIE OŚWIADCZENIE O BEZBŁĘDNOŚCI BIBLII:
ARTYKUŁY POTWIERDZENIA I ZAPRZECZENIA

ARTYKUŁ I

Potwierdzamy, że Pismo Święte ma być przyjmowane jako autorytatywne Słowo Boga.

Zaprzeczamy, jakoby Pismo miało otrzymywać swój autorytet od Kościoła, z tradycji czy ja-kiegokolwiek innego ludzkiego źródła.


ARTYKUŁ II

Potwierdzamy, że Pismo Święte jest najwyższą spisaną normą, przy pomocy której Bóg zwią-zuje sumienie, zaś autorytet Kościoła podlega temu autorytetowi Pisma.

Zaprzeczamy, jakoby kościelne wyznania wiary, sobory czy jakiekolwiek inne deklaracje mo-gły mieć autorytet większy czy choćby równy autorytetowi Biblii.


ARTYKUŁ III

Potwierdzamy, że spisane Słowo Boże jest w swym całokształcie objawieniem danym przez Boga.

Zaprzeczamy, jakoby Biblia miała być zaledwie świadkiem objawienia lub jakoby miała sta-wać się objawieniem dopiero poprzez spotkanie lub jakoby jej ważność miała zależeć od ludzkich reakcji.


ARTYKUŁ IV

Potwierdzamy, że Bóg, który uczynił ludzi na swój obraz, posłużył się językiem jako środkiem objawienia.

Zaprzeczamy, jakoby ludzki język miał być tak ograniczony przez fakt naszego bycia stwo-rzonymi, że musiałby być w swej roli wehikułu Boskiego objawienia skazany na nieadekwatność. Zaprzeczamy następnie, jakoby wynikająca z grzechu korupcja ludzkiej kultury i języka miała uda-remniać Boże dzieło biblijnego natchnienia.


ARTYKUŁ V

Potwierdzamy, że objawienie Boga w Piśmie Świętym było progresywne.

Zaprzeczamy, jakoby późniejsze objawienie, mogąc wypełniać objawienie wcześniejsze, miało jednocześnie w jakimkolwiek przypadku je korygować lub mu zaprzeczać. Zaprzeczamy następnie, jakoby jakiekolwiek normatywne objawienie miało być dane od czasu, gdy zostały skompletowane pisma Nowego Testamentu.


ARTYKUŁ VI

Potwierdzamy, że całe Pismo Święte i wszystkie jego części, aż po wszystkie konkretne słowa oryginału, zostały dane przez Boskie natchnienie.

Zaprzeczamy, jakoby słusznym było przyjmowanie natchnienia Pisma w całości, lecz nie w poszczególnych częściach lub w jakichś jego częściach, lecz nie w całości.


ARTYKUŁ VII

Potwierdzamy, że natchnienie było dziełem, w którym Bóg przez swego Ducha, poprzez ludzkich pisarzy, dał nam swoje Słowo. Źródło Pisma Świętego jest Boskie. Sposób działania owe-go Boskiego natchnienia pozostaje dla nas w dużej mierze tajemnicą.

Zaprzeczamy, jakoby natchnienie mogło być zredukowane do ludzkiego wglądu lub jakiego-kolwiek rodzaju stanów wyższej świadomości.


ARTYKUŁ VIII

Potwierdzamy, że Bóg w swoim dziele natchnienia wykorzystał konkretne osobowości i style literackie pisarzy, których wybrał i przygotował.

Zaprzeczamy, jakoby Bóg, powodując, by ci pisarze posłużyli się słowami, które On wybrał, miał przytłumić ich osobowości.









ARTYKUŁ IX

Potwierdzamy, że natchnienie, choć nie udziela wszechwiedzy, stanowi gwarancję, iż wypo-wiedź biblijnych autorów we wszystkich zagadnieniach, do których omówienia lub opisania zostali poruszeni, jest prawdziwa i godna zaufania.

Zaprzeczamy, jakoby skończoność czy upadłość tych pisarzy, z konieczności lub jakiegokol-wiek innego powodu, miała wprowadzić zniekształcenie albo fałsz do Słowa Bożego.


ARTYKUŁ X

Potwierdzamy, że natchnienie, ściśle rzecz ujmując, dotyczy wyłącznie autograficznego tekstu (oryginału) Pisma, który dzięki opatrzności Bożej może być ustalony na podstawie istniejących ma-nuskryptów z wielką dokładnością. Potwierdzamy następnie, że kopie i tłumaczenia Pisma są Sło-wem Bożym dokładnie na tyle, na ile wiernie reprezentują oryginał.

Zaprzeczamy, jakoby na jakikolwiek istotny element wiary chrześcijańskiej miał wpływ brak autografów (oryginałów). Zaprzeczamy następnie, jakoby ten brak miał uczynić twierdzenie o bez-błędności Biblii niepoprawnym lub nieważnym.


ARTYKUŁ XI

Potwierdzamy, że Pismo Święte, będąc danym z Boskiego natchnienia, jest nieomylne, a za-tem jest prawdziwe i wiarygodne we wszystkich kwestiach, które podejmuje.

Zaprzeczamy, jakoby było możliwym, by Biblia była jednocześnie nieomylna i błędna w swo-ich twierdzeniach. Nieomylność i bezbłędność mogą być rozróżnione, ale nie oddzielone.


ARTYKUŁ XII

Potwierdzamy, że Pismo Święte jest w swej całości bezbłędne, będąc wolnym od jakiegokol-wiek fałszu, oszustwa czy zwiedzenia.

Zaprzeczamy jakoby biblijna nieomylność i bezbłędność miały być ograniczone do tematów duchowych, religijnych czy odkupieńczych, z wyłączeniem twierdzeń z obszaru historii lub nauki. Zaprzeczamy następnie, by naukowa hipoteza o historii ziemskiej mogła być właściwie użyta do obalenia nauczania Pisma na temat stworzenia i potopu.


ARTYKUŁ XIII

Potwierdzamy stosowność posługiwania się bezbłędnością jako teologicznym terminem w od-niesieniu do kompletnej prawdziwości Pisma Świętego.

Zaprzeczamy, jakoby było właściwym oceniać Pismo według standardów prawdy i błędu, które są obce jego zastosowaniu i celowi. Zaprzeczamy następnie, jakoby bezbłędności miały prze-czyć takie biblijne zjawiska jak brak współczesnej technicznej precyzji, nieprawidłowości grama-tyczne lub pisowni, obserwacyjne opisy przyrody, ujawnianie fałszu, korzystanie z hiperboli i okrą-głych liczb, tematyczne ułożenie materiału, odmienne selekcje materiału w paralelnych sprawozda-niach czy korzystanie ze swobodnych cytatów.



ARTYKUŁ XIV

Potwierdzamy jedność i wewnętrzną spójność Pisma Świętego.

Zaprzeczamy, jakoby domniemane błędy i rozbieżności, które nie zostały jeszcze wyjaśnione, miały jakkolwiek rzutować na prawdziwe stwierdzenia Biblii.


ARTYKUŁ XV

Potwierdzamy, że doktryna bezbłędności jest solidnie ugruntowana w nauczaniu Biblii na te-mat natchnienia.

Zaprzeczamy, jakoby nauczanie Jezusa na temat Pisma miało być nieuznane przez odwołanie do akomodacji lub jakiegokolwiek naturalnego ograniczenia Jego człowieczeństwa.


ARTYKUŁ XVI

Potwierdzamy, że doktryna bezbłędności stanowi integralną część wiary Kościoła w całej jego historii.

Zaprzeczamy, jakoby bezbłędność była doktryną wymyśloną przez scholastyczny protestan-tyzm lub że jest stanowiskiem reakcyjnym postulowanym w odpowiedzi na negatywną „wyższą krytykę”.


ARTYKUŁ XVII

Potwierdzamy, że Duch Święty daje świadectwo Pismu, upewniając wierzących co do praw-dziwości spisanego Słowa Bożego.

Zaprzeczamy, jakoby to świadectwo Ducha Świętego miało operować w izolacji od Pisma lub w sprzeczności z nim.


ARTYKUŁ XVIII

Potwierdzamy, że tekst Pisma ma być interpretowany przez egzegezę gramatyczno-historyczną, biorąc pod uwagę jego literackie formy i środki stylistyczne, oraz że Pismo tłumaczymy Pismem.

Zaprzeczamy, jakoby miało słuszność jakiekolwiek podejście do tekstu lub poszukiwanie źró-deł, którego celem byłaby relatywizacja, dehistoryzacja, dyskredytacja nauczania zawartego w Pi-śmie Świętym lub odrzucenie twierdzeń tyczących się jego autorstwa.


ARTYKUŁ XIX

Potwierdzamy, że wyznanie pełnego autorytetu, nieomylności i bezbłędności Pisma Świętego jest niezbędne dla zdrowego rozumienia całej chrześcijańskiej wiary. Potwierdzamy następnie, że takie wyznanie powinno prowadzić do wzrastającego upodobnienia się do obrazu Chrystusa.

Zaprzeczamy, jakoby takie wyznanie było konieczne do zbawienia. Jednakże, zaprzeczamy następnie, by bezbłędność mogła być odrzucona bez poważnych konsekwencji zarówno dla po-szczególnych osób, jak i Kościoła.

Skomentuj notkę
14 stycznia 2020 (wtorek), 20:22:22

Bóg łaską zadba

Werset do nauczenia się z mojej parafracie

Łaska, dana nam w Jezusie Chrystusie już dawno, przed wiekami objawiła się teraz, wraz z przyjściem naszego Zbawcy, który śmierć zniszczył, a głosząc dobrą nowinę, rzucił światło na życie i na nieśmiertelność.
Tej właśnie dobrej nowiny On mnie ustanowił heroldem. Wiem, komu zaufałem i pewien jestem, że On zadba o to, bym wywiązał się z tego, co mi zlecił, zanim przyjdzie ten wielki Dzień. (2Tm2:10n)

 

 


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: łaska, dzieło boga, werset, 2Tm2


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 stycznia 2020 (piątek), 13:09:09

Siedem spojrzeń na Boga, na podstawie Księgi Hioba

Darek coś takiego odkrywa a wygląda to bardzo ciekawie. Przygotował już podzieloną na osobne kawałki księgę, tak aby czytać to bez obracania kartek i skakania po księdze.

 


Osoby dramatu:

  1. Bóg
    1. coś mówi w rozmowie z Szatanem
    2. objawia się Hiobowi 38-42
    3. na koniec wypowiada się i działa
  2. Szatan
    1. dwa razy rozmawia z Bogiem
  3. Żona Hioba - koniec rozdziału 2
  4. Elizafar (przyjaciel #1)
  5. Bidad (przyjaciel #2)
  6. Sofar (przyjaciel #3)
  7. Elihu (osoba #4)
  8. Mądrość Boża o sobie
  9. Hiob przed akcją
    1. wnioskujemy nieco z jego zachowań - 1: 13-22 / 2: 7-10 plik -> Księga Job wierny
  10. Hiob po przejściach o Bogu
    1. wykonuje co jest do wykonania

W załącznikach:

  • pliki od Darka, jako .DOCX
  • Próba zrobienia moich obrazków do tego -> póki co w PPT z _FIKI, bo jeszcze złe kolory mam

 

Struktura wg Darka, grudzień 2019 i pliki do niej dopasowane:

I. 1:1-5 /  
42:1-17

II.   3: 1-26 / 6: 1-30 / 7: 1-21 / 9: 1-35 / 10: 1-22 / 12: 1-25 / 13: 1-28 / 14: 1-22 / 17: 1-16 / 19:  1-29 /  21: 1-34 / 23: 1-17 / 24: 1-25 / 26: 1-14 / 27:1-23 / 29: 1-25 / 30: 1-31 / 31: 1-40

III. 2: 11-13 / 4: 1-21 / 5: 1-27 / 8: 1-22 / 11: 1-20 / 15: 1-35 /  
18:1-21 / 20: 1-29 / 22: 1-30 25: 1-6

IV. 32: 1-22 / 33: 1-33 /
34: 1 -37 / 35: 1-16 / 36: 1-33 /
37: 1-24 

V. 38: 1-41 / 39: 1-30 /
40: 1-32 / 41: 1-26 

VI. 1: 13-22 / 2: 7-10

VII. 1: 6-12 / 2: 1-8

VIII. 28: 1-28 

 

 

 


Kategorie: _robocze, biblia, teologia / biblia, teologia / biblia / studia


Słowa kluczowe: hiob, Bóg, obrazy Boga, księga hioba, hi


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 stycznia 2020 (środa), 21:26:26

Jezus na obłoku

Obraz Jezusa na obłoku jest ważny, bo ważne jest aby mieć pewność odnośnie tego co dzieje się w 14 rozdziale Apokalipsy, który dzisiaj po raz kolejny analizowałem.

No i co, a właściwie kogo tu mamy?

Ap 14:14 tpnt
(14) I zobaczyłem, a oto biały obłok; a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego, mający na swojej głowie złoty wieniec, a w swojej ręce ostry sierp.

Może to Pan Jezus? Może Matka Boska, a może po prostu wiewiórka (bo taki śmieszny kawał był). Stawiam tezę, że Pan Jezus, bo jest on Synem Człowieczym, więc pewnie jest podobny (to słowo można inaczej przetłumaczyć) do Syna Człowieczego. Jeżeli to Pan Jezus to ma w ręce sierp i za chwilę zacznie się zbieranie przez Niego plonu ziemi.

Ap 14:14-16 tpnt (14) I zobaczyłem, a oto biały obłok; a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego, mający na swojej głowie złoty wieniec, a w swojej ręce ostry sierp. (15) I inny anioł wyszedł ze świątyni, wołając potężnym głosem do tego, który siedział na obłoku: Poślij twój sierp i żnij, gdyż nadeszła twoja godzina, by żąć, ponieważ dojrzało żniwo ziemi. (16) I rzucił ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię, i zżętą została ziemia.

Gdzie jeszcze to samo wydarzenie mamy opisane w sposób, w którym Pan Jezus jest na obłoku? Ja wymieniłem 2 miejsca, ale po chwili przyszedł Ariusz i już były cztery, a potem jeszcze kilka. Wymieńmy je:

  1. Jak Pan Jezus wstępuje do Nieba (Dz 1:9) - ale ważne jest, że aniołowie komentujący to wydarzenie mówią, że jak będzie zstępował to będzie podobnie.
    Dz 1:9-11 tpnt (9) I gdy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę, i obłok wziął Go sprzed ich oczu. (10) A gdy byli wpatrzeni w niebo, jak On się oddala, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w białym odzieniu, (11) I ci powiedzieli: Mężowie z Galilei, czemu stoicie, wpatrując się w niebo? Ten Jezus, który od was w górę został uniesiony do nieba, powróci w taki sposób, jak Go widzieliście idącego do nieba.
  2. Jak w 1Tes4:13nn znajdujemy opis pierwszego zmartwychwstania oraz pochwycenia kościoła
    1Tes 4:16-17 tpnt (16) Gdyż sam Pan na okrzyk, na głos archanioła i na głos trąby Bożej zstąpi z nieba, a umarli w Chrystusie powstaną najpierw. (17) Potem my, pozostający przy życiu, równocześnie z nimi zostaniemy porwani w obłokach na spotkanie Pana, w powietrze; i tak zawsze będziemy z Panem.
  3. W Mt 24:30 jak Pan Jezus, pod koniec swojego pobytu na ziemi naucza uczniów o końcu czasów:
    Mt 24:29-31 tpnt (29) A zaraz po ucisku tych dni słońce zostanie zaćmione i księżyc nie da swojej jasności, i gwiazdy spadać będą z nieba, a moce niebieskie zostaną poruszone. (30) I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy będą bić się w piersi wszystkie plemiona ziemi, i zobaczą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z mocą i z wielką chwałą. (31) I pośle swoich aniołów z trąbą o potężnym dźwięku, i zgromadzą Jego wybranych z czterech stron, od jednego krańca nieba aż po drugi kraniec. 

    Łk:21:27 Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą.
  4. Na początku Apokalipsy (jak mogłem o tym zapomnieć!) gdy Ap 1:7
    Ap 1:5-7 tpnt (5) (...) I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą królów ziemi; który nas umiłował i obmył nas z naszych grzechów w swojej krwi, (6) I uczynił nas królami i kapłanami Boga i Ojca swojego; Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen. (7) Oto przychodzi z obłokami i ujrzy Go każde oko i ci, którzy Go przebili; i uderzą się w piersi przez wzgląd na Niego wszystkie pokolenia ziemi. Tak! Amen.
  5. Na Górze Przemienienia .... choć tam obłok to bardziej okrywał niż służył do siedzenia.
    ......
  6. Mt 26:64 - Jak faryzeusze zadają pytanie: czy jesteś Mesjaszem - to Jezus odpowiada wprost o przychodzeniu obłoku.
    Mt 26:63-64 tpnt (63) (...)arcykapłan rzekł do Niego: Poprzysięgam Cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga? (64) Mówi mu Jezus: Ty to powiedziałeś. Ponadto mówię wam: Już teraz zobaczycie Syna Człowieczego siedzącego po prawej stronie mocy Bożej i przychodzącego na obłokach nieba.
  7. W Torze, gdy objawiał się Bóg .... np. Ex 24....???? - to muszę dopracować
    ........
  8. W księdze proroka Daniela (Jezus zachęcał aby ją czytać i rozumieć - wszak pisze tam o Nim), np. w Dn 7:9-13 ale obawiam się, że to nie jedyne miejsce (kiedy w końcu wezmę się za Daniela poważnie!)

    Dn 7:9-14 ubg (9) I patrzyłem, aż trony zostały postawione, a Odwieczny zasiadł; jego szata była biała jak śnieg, a włosy jego głowy jak czysta wełna, jego tron jak ogniste płomienie, a jego koła jak płonący ogień. (10) Strumień ognia wypływał i tryskał sprzed niego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. (11) Wtedy patrzyłem z powodu głosu wielkich słów, które wypowiedział róg. Przypatrywałem się, aż bestia została zabita, a jej ciało zniszczone i wydane na spalenie w ogniu. (12) Także i pozostałym bestiom odebrano władzę i dano im przedłużenie życia aż do zamierzonego okresu i czasu. (13) Widziałem też w nocnym widzeniu: Oto w obłokach nieba przybył ktoś podobny do Syna Człowieka, przyszedł aż do Odwiecznego i przyprowadzono go przed niego. (14) I dano mu władzę, cześć i królestwo, aby wszyscy ludzie, wszystkie narody i języki służyli mu. Jego władza jest władzą wieczną, która nie przeminie, a jego królestwo nie będzie zniszczone."

 

 

 


Kategorie: _blog, biblia, teologia / biblia / studia, biblia / apokalipsa


Słowa kluczowe: apokalipsa, jezus na obłokach, ap14


Komentarze: (2)

andyggg, January 2, 2020 23:49 Skomentuj komentarz


Jeszcze

(UBG) Lukasz : 21:27 Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą.

wojtek, January 18, 2022 19:18 Skomentuj komentarz


thx

Skomentuj notkę
30 grudnia 2019 (poniedziałek), 23:45:45

Narody przez Bogiem

Wiem, że niektórzy moi znajomi uważają, że "nie ma już narodów", że są niemodne, że to przeżytek, że teraz liczą się "społeczność, społeczeństwo, że ważni są obywatele”.

Czy na pewno? Po pierwsze - to Pan Bóg stworzył narody! Stworzył je w określonym celu - aby Go szukały, i to nie tylko każdy człowiek z osobna (tak, to pierwsza i najważniejsza odpowiedzialność człowieka), ale również zbiorowo - jako narody właśnie. To Pan Bóg dla każdego narodu określił czasy jego istnienia, i granice, w których ma zamieszkiwać. Czy jednak będą Go szukać? (Dz 17:25)

A po drugie - jak spojrzy się w przyszłość, i jak spojrzy się jak w przyszłości ludzie będą stali przed Bogiem to widać, że dalej będą rozróżniani na narody, ludy, plemiona i języki. I to jest piękne, bo Bóg stworzył bogactwo w różnorodności ludzi, za to diabeł chce ludzi wymieszać i zrobić jednego, nowego człowieka. Mówił ostatnio o tym jego agent - papież Franciszek, wmawiając, że matka Pana Jezusa była mulatką. Diabeł też próbuje osiągnąć to poprzez wymianę studentów w programie Erasmus, w którym jednym z mierzalnych celów jest liczba dzieci urodzonych w wyniku tej wymiany. Już kilka lat temu było ponad milion! Próbowali to przez idee socjalistyczne realizować wielcy despoci w XX wieku - Stalin przez mieszanie, a Hitler poprzez rasizm i eksterminację.

Narody to coś pięknego i coraz bardziej cenię ten istotny fakt, że jestem Polakiem.

A teraz lekcja greki od świętego Jana

Apokalipsa 5:9

(…) και ηγορασας τω θεω ημας (…) εκ πασης φυλης και γλωσσης και λαου και εθνους
(…) i kupiłeś Bogu nas (…) z każdego plemienia i języka i ludu i narodu

Apokalipsa 7:9

ειδον (..) οχλος πολυς (…) εκ παντος εθνους και φυλων και λαων και γλωσσων εστωτες ενωπιον του θρονου (…)
zobaczyłem (…) tłum wielki (…) z każdego narodu i plemion i ludzi i języków stojący przed tronem (…)

Słowniczek:

  • εθνους - naród
  • λαου, λαων - lud, ludy (ludzie?)
  • γλωσσης, γλωσσων - język, języki
  • φυλης, φυλων - plemię, plemiona

A piękne jest to, że mogę sobie pisać notkę używając nie tylko różnych języków, ale też różnych alfabetów (tak z językami związanych). Mogę, bo w końcu standard Unicode zadziałał, i pewnie kodowanie literek za pomocą UTF-8 też. A jeszcze niedawno, bo w 2000 roku były problemy z polskimi literkami i niektóre teksty, jeżeli pisało się je po polsku na jednym systemie, to w innym w każdym słowie ujawniały programistyczne wyrzuty sumienia.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: apokalipsa, naród, narodowość, lud, języki, unicode, utf, plemiona


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:1
21 grudnia 2019 (sobota), 20:55:55

Listy apokalipsy (studium, wypiski z analizy tabelki)

Wypiski z tabelki, która jest tu -> Listy apokalipsy (studium - analiza w tabelce)

To mówi ...

  • (Efez): Ten, który trzyma w prawej ręce siedem gwiazd, Ten, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników.
  • (Smyrna): Pierwszy i Ostatni, który był martwy, a ożył.
  • (Pergamon): en, który ma miecz obosieczny, ostry.
  • (Tiatyra): Syn Boży: Ten, który ma oczy jak płomień ognia, a nogi Jego podobne są do drogocennego metalu.
  • (Sards): Ten, co ma Siedem Duchów Boga i siedem gwiazd.
  • (Filadelfia): Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera.
  • (Laodycea): Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego.

Znam ...

  • (Efez): Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość, i to że złych nie możesz znieść, i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i żeś ich znalazł kłamcami. Ty masz wytrwałość: i zniosłeś cierpienie dla imienia mego - niezmordowany. (...) Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów, których to czynów i Ja nienawidzę.
  • (Smyrna): Znam twój ucisk i ubóstwo - ale ty jesteś bogaty - i [znam] obelgę wyrządzoną przez tych, co samych siebie zowią Żydami, a nie są nimi, lecz [ są ]synagogą szatana.
  • (Pergamon): Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan.
  • (Tiatyra): Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych,
  • (Sards): (...) Lecz w Sardes masz kilka osób, co swoich szat nie splamiły; będą chodzić ze Mną w bieli, bo są godni.
  • (Filadelfia): Znam twoje czyny. Oto postawiłem jako dar przed tobą drzwi otwarte, których nikt nie może zamknąć, bo ty chociaż moc masz znikomą, zachowałeś moje słowo i nie zaparłeś się mego imienia.

Mam przeciw tobie ...

  • (Efez): Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości. (...) [ -> sekcja "znam"- Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów, których to czynów i Ja nienawidzę.
  • (Pergamon): Ale mam nieco przeciw tobie, bo masz tam takich, co się trzymają nauki Balaama, który pouczył Balaka, jak podsunąć synom Izraela sposobność do grzechu przez spożycie ofiar składanych bożkom i uprawianie rozpusty. Tak i ty także masz takich, co się trzymają podobnie nauki nikolaitów.
  • (Tiatyra): ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom. Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty. Oto rzucam ją na łoże boleści, a tych, co z nią cudzołożą - w wielkie utrapienie, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i dam każdemu z was według waszych czynów.
  • (Sards): Znam twoje czyny: masz imię, [które mówi], że żyjesz, a jesteś umarły.
  • (Laodycea): Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący! A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust. Ty bowiem mówisz: Jestem bogaty, i wzbogaciłem się, i niczego mi nie potrzeba, a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny i ślepy, i nagi.

Słowo do kościoła

  • (Efez): Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie nawrócisz.
  • (Smyrna): Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał. Oto diabeł ma niektórych spośród was wtrącić do więzienia, abyście próbie zostali poddani, a znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia.
  • (Pergamon): Nawróć się zatem! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie niebawem i będę z nimi (z tymi co trzymają nauki Balaama i nikolaitów) walczył mieczem moich ust.
  • (Tiatyra): Wam, zaś, pozostałym w Tiatyrze, mówię, wszystkim, co tej nauki (nauki Jezabel) nie mają, tym, co - jak mówią - nie poznali głębin szatana: nie nakładam na was nowego brzemienia, to jednak, co macie, zatrzymajcie, aż przyjdę.
  • (Sards): Stań się czujnym i umocnij resztę, która miała umrzeć, bo nie znalazłem twych czynów doskonałymi wobec mego Boga. Pamiętaj więc, jak wziąłeś i usłyszałeś, strzeż tego i nawróć się! Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie. (...)
  • (Filadelfia): Oto Ja ci daję [ludzi] z synagogi szatana, spośród tych, którzy mówią o sobie, że są Żydami - a nie są nimi, lecz kłamią. Oto sprawię, iż przyjdą i padną na twarz przed twymi stopami, a poznają, że Ja cię umiłowałem. Skoro zachowałeś nakaz mojej wytrwałości i Ja cię zachowam od próby, która ma nadejść na cały obszar zamieszkany, by wypróbować mieszkańców ziemi. Przyjdę niebawem: Trzymaj, co masz, by nikt twego wieńca nie zabrał!
  • (Laodycea): Radzę ci kupić u mnie złota w ogniu oczyszczonego, abyś się wzbogacił, i białe szaty, abyś się oblókł, a nie ujawniła się haniebna twa nagość, i balsamu do namaszczenia twych oczu, byś widział. Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się! Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. 

Zwycięzcy ....

  • (Efez): Zwycięzcy dam spożyć owoc z drzewa życia (του ξυλου της ζωης), które jest w raju Boga.
  • (Smyrna): Zwycięzcy śmierć druga (θανατου του δευτερου) na pewno nie wyrządzi szkody.
  • (Pergamon): Zwycięzcy dam manny ukrytej i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto je otrzymuje.
  • (Tiatyra): A zwycięzcy i temu, co czynów mych strzeże do końca, dam władzę nad poganami, a rózgą żelazną będzie ich pasł: jak naczynie gliniane będą rozbici - jak i Ja to wziąłem od mojego Ojca - i dam mu gwiazdę poranną.
  • (Sards): Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca, i z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami.
  • (Filadelfia): Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz. I na nim imię Boga mojego napiszę i imię miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego Boga, i moje nowe imię.
  • (Laodycea): Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie.

Kategorie: teologia / biblia / studia, teologia / biblia, teologia, _blog, biblia / apokalipsa


Słowa kluczowe: apokalipsa, listy do kościołów, efez, laocydea, pergamon, filadelfia, ap2, ap3, listy apokalipsy


Pliki


Komentarze: (1)

andyggg, December 29, 2019 11:24 Skomentuj komentarz


Swietna robota W34 , przejrzyscie i czytelnie rozlozone listy z objawienia janowego .

Moze analize listow nalezy przeprowadzic na osi czasu ( puki co jestem pod wrazeniem interpretacji Stephana Bohra zamieszczonego na kanale youtube : Prawda Na Czas Obecny - Stephen Bohr - KOTWICA - Wielkie proroctwa Daniela i Apokalipsy

przemawia za tym fakt , ze cialo Chrystusa jest jedno - zmienia sie jego "kondycja" w czasie

pozdrawiam Andrzej

Skomentuj notkę
15 grudnia 2019 (niedziela), 13:36:36

Werset adwentowy

Kolejny werset adwentowy:

Jak postanowiono, że człowiek raz umiera, a potem czeka go sąd,
tak Chrystus, raz złożony w ofierze, aby wziąć na siebie grzechy wielu,
drugi raz ukaże się tym, którzy Go wyczekują,
nie ze względu na grzech, ale dla ich zbawienia.
(Heb 9:27n)

Wyczekujesz? Wszak mamy adwent!


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: adwent, niedziela anwentu, przyjście jezusa, eschatologia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 grudnia 2019 (piątek), 20:12:12

Królestwo Boże a królestwa (systemy) ludzkie

Znowu wspominając Nimroda, zastanawiając się nad korporacjami, królestwami, systemami, demokracją i republiką sięgam do wypowiedzi Jezusa na temat dwóch różnych systemów.

  • Królestwo Boże - czym się cechuje?
  • Królestwa ludzkie - pierwsze zbudował Nimrod budując wieże Babel (Babilon).

Na początek wypowiedzi Jezusa u Mateusza i Marka.


U Mateusza:

Mt 20:20-28 tpnt (20) Wtedy zbliżyła się do Niego matka synów Zebedeusza ze swoimi synami, oddając Mu pokłon i prosząc Go o coś. (21) A On jej powiedział: Co chcesz? Mówi do Niego: Powiedz, aby ci dwaj moi synowie zasiedli, jeden z Twojej prawej strony, a drugi z lewej strony w Królestwie Twoim. (22) Ale Jezus w odpowiedzi, rzekł: Nie wiecie, o co prosicie; czy możecie pić kielich, który ja mam pić? I chrztem, którym ja jestem chrzczony, być ochrzczeni? Powiedzieli do Niego: Możemy. (23) I powiedział im: Kielich mój istotnie wypijecie, i chrztem, którym ja jestem chrzczony, będziecie ochrzczeni; ale zasiąść z prawej mojej strony i z lewej mojej strony, nie moja to rzecz dać wam, ale dano to tym, którym jest to przygotowane przez Ojca mojego. (24) A gdy to usłyszało pozostałych dziesięciu, oburzyli się na dwóch braci. (25) Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, że przywódcy narodów panują nad nimi, a wielcy dają odczuć swoją władzę nad nimi. (26) Lecz nie tak będzie u was; ale jeśli ktoś chciałby stać się wielkim wśród was, niech jest waszym sługą. (27) A jeśli ktoś wśród was chciałby być pierwszym, niech jest waszym niewolnikiem. (28) Podobnie Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć, i aby dał życie swoje na okup za wielu.

I paralela u Marka:

Mk 10:35-45 tpnt (35) I podeszli do Niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, mówiąc: Nauczycielu! Chcemy, abyś uczynił nam to, o co byśmy Cię poprosili. (36) A On powiedział im: Co chcecie, abym wam uczynił? (37) A oni powiedzieli Mu: Daj nam, abyśmy siedzieli w chwale Twojej jeden po Twojej prawej stronie, a drugi po Twojej lewej stronie. (38) A Jezus powiedział im: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który ja piję, i chrztem, którym ja jestem chrzczony, być ochrzczeni? (39) A oni powiedzieli Mu: Możemy. A Jezus powiedział im: Istotnie, kielich, który ja piję, wypijecie, i chrztem, którym ja jestem chrzczony, zostaniecie ochrzczeni; (40) Lecz nie moją sprawą jest dać wam usiąść po mojej prawej stronie i po mojej lewej stronie; lecz będzie to dane tym, dla których jest to przygotowane. (41) A gdy usłyszało to dziesięciu, zaczęli się oburzać na Jakuba i na Jana. (42) Ale Jezus przywołał ich do siebie, mówiąc im: Wiecie, że ci, którym wydaje się, że przewodzą narodom, panują nad nimi, a wielcy wśród nich okazują swą władzę. (43) Nie tak będzie między wami; ale jeśli ktoś chciałby stać się wielkim między wami, będzie waszym sługą; (44) A ktokolwiek z was chciałby być pierwszy, będzie niewolnikiem wszystkich. (45) Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służył, i aby dał życie swoje na okup za wielu.


 

Analizuję tu kluczowy kawałem Marka:

(Mk 10:42) Ale Jezus przywołał ich do siebie, mówiąc im: Wiecie, że ci, którym wydaje się, że przewodzą (αρχειν) narodom (εθνων), panują (κατακυριευουσιν) nad nimi, a wielcy (μεγαλοι) wśród nich okazują swą władzę (κατεξουσιαζουσιν).

(43) Nie tak będzie między wami; ale jeśli ktoś chciałby stać się wielkim (μεγας) między wami, będzie waszym sługą (διακονος) (44) a ktokolwiek z was chciałby być pierwszy (πρωτος), będzie niewolnikiem (δουλος) wszystkich.

(45) Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono (zostać obsłużony - διακονηθηναι), ale aby służył (usłużył - διακονησαι), i aby dał życie swoje na okup za wielu.

I paralela u Mateusza:

(Mt 20:25) Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, że przywódcy narodów panują nad nimi, a wielcy dają odczuć swoją władzę nad nimi. (26) Lecz nie tak będzie u was; ale jeśli ktoś chciałby stać się wielkim wśród was, niech jest waszym sługą. (27) A jeśli ktoś wśród was chciałby być pierwszym, niech jest waszym niewolnikiem. (28) Podobnie Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć, i aby dał życie swoje na okup za wielu.

Obserwacja:

  • Cechy systemów ludzkich w w.42:
    • są ludzie, którym wydaje się, że przewodzą narodom (εθνων)
    • ludzie ci panują (κατακυριευουσιν) nad narodami
    • wielcy (μεγαλοι) wśród narodów okazują swoją władzę (κατεξουσιαζουσιν)
  • Cechy Królestwa Bożego w .43n:
    • między uczniami ma być inaczej. Jak?
    • kto chce być wielki (μεγας) będzie sługą (διακονος)
    • pierwszy (πρωτος) będzie niewolnikiem (δουλος) wszystkich
  • Uzasadnienie w.45:
    • Syn Człowieczy nie przyszedł aby mu służono ale aby służył i ...
    • aby oddał życie swoje na okup za wielu.

Systemy świata:

Najpierw o Flawiusz Nimrodze:

Stopniowo zaprowadził w państwie ustrój despotyczny; sądził bowiem, że jedynym sposobem oderwania ludzi od bojaźni Bożej jest całkowite uzależnienie ich życia i pomyślności od potęgi władcy
(Dawne dzieje Izraela, rozdział IV oraz Targumy)

Obserwowane słowa:

  • despota
  • uzależnienie
  • potęga
  • władca

Inne obserwacje i wnioski:

  • Z Gen 2 wiemy, że Bóg powołał człowieka aby panował nad ziemią, ale nie nad innymi ludźmi. Z Tory dowiadujemy, się, że panowanie człowieka nad człowiekiem nie podoba się Bogu, choć przypadki takie miały miejsce w historii, nawet w historii ludu Bożego.
  • Pierwsze królestwo to królestwo Nimroda (napisałem o nim inną notkę) - on to "zaprowadził ustrój despotyczny w którym obecne jest całkowite uzależnienie życia i pomyślności człowieka od potęgi władcy".
  • Polecam wykład Fabiana - TP S01E08 - Babel: Zwodnicza Filozofia Antykościoła - https://www.youtube.com/watch?v=vgVN0tZIkW8 

 


Zabawa greką:

  • μεγαλοι - wielcy - a_ Nom Pl m - Przymiotnik Mianownik Liczba mnoga Rodzaj męski
  • μεγας - wielki - a_ Nom Sg m - Przymiotnik Mianownik Liczba pojedyncza Rodzaj męski

Kategorie: _blog, biblia, polityka


Słowa kluczowe: królestwo, biblia, korporacja, polityka, mk10, mt20, nimrod


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 grudnia 2019 (niedziela), 13:41:41

Apostoł Jan na pierwszą niedzielę adwentu

Ważne wypowiedzi Pana Jezusa Chrystusa, spisane przez apostoła Jana a przydatne na początek adwentu.

J 8:51: "Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli ktoś zachowa moje Słowo, nie będzie oglądać śmierci na wieki."

J 3:16-21: "W ten właśnie sposób Bóg umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna, aby każdy, wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie wieczne. Bo nie posłał Bóg swojego Syna na świat, aby sądził świat, lecz by świat został przez Niego zbawiony. Wierzący w Niego, nie podlega osądzeniu; ale kto nie wierzy, już jest osądzony, dlatego że nie wierzy w imię jednorodzonego Syna Bożego. To natomiast jest sąd, że światłość przyszła na świat, a ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światłość; bo ich czyny były złe. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie przychodzi do światłości, aby czyny jego nie zostały obnażone. Lecz kto czyni prawdę, przychodzi do światłości, aby czyny jego zostały ujawnione, że są dokonane w Bogu."

J 1:11-13: "Do swojej własności przyszedł, a swoi Go nie przyjęli. Tym jednak, którzy Go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Boga, to jest wierzącym w Jego imię. Którzy zostali zrodzeni nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga."

J 5:24: "Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto słucha mojego słowa i wierzy Temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia."

Ap 20:6: "Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym powstaniu z martwych; nad tymi druga śmierć nie ma władzy, ale będą kapłanami Boga i Chrystusa, i będą z Nim królować tysiąc lat."

Wersety warte zapamiętania.


Kategorie: _blog, biblia, eschatologia


Słowa kluczowe: adwent, niedziela adwentu, przyjście jezusa, zbawienie, boże narodzenie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:-1
1 grudnia 2019 (niedziela), 12:48:48

Tożsamość Ojca (z wykładu: Biblia na nowo)

Wersety z wykładu "WIECZORY BIBLIJNE - PIERWSZY I OSTATNI" https://youtu.be/-Ud1CP0OhwI 

Notatki: 

#1. Bóg jest Pierwszym i Ostatnim

Iz 41:4 ubg (4) Kto to sprawił i uczynił? Kto wzywał pokolenia od początku? Ja, PAN – pierwszy i ostatni – ja sam.

 

Iz 48:11-13 ubg (11) Ze względu na siebie, na siebie samego, to uczynię, bo jakże miałoby być splugawione moje imię? Przecież mojej chwały nie oddam innemu. (12) Słuchaj mnie, Jakubie i Izraelu, mój wezwany: Ja jestem, ja jestem pierwszy i ja jestem ostatni. (13) To moja ręka założyła ziemię i moja prawica zmierzyła niebiosa. Gdy na nie zawołam, zaraz staną.

 

#2. Bóg-Stwórca małżonkiem i odkupicielem

Iz 54:5 ubg (5) Bo twoim małżonkiem jest twój Stwórca, PAN zastępów – to jego imię, a twoim Odkupicielem jest Święty Izraela – będzie nazywany Bogiem całej ziemi.

 

2Kor 11:2 ubg (2) Jestem bowiem zazdrosny o was Bożą zazdrością; zaślubiłem was bowiem jednemu mężowi, aby przedstawić was Chrystusowi jako czystą dziewicę.

 

Ap 21:6-9 ubg

(6) I powiedział do mnie: Stało się. Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec. Ja spragnionemu dam darmo ze źródła wody życia. (7) Kto zwycięży, odziedziczy wszystko i będę dla niego Bogiem, a on będzie dla mnie synem. (8) (...) (9) I przyszedł do mnie jeden z siedmiu aniołów, (...), i odezwał się do mnie, mówiąc: Chodź tutaj, pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka.

 

Tt 2:13-14 ubg (13) Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa; (14) Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

 

Iz 9:6-7 ubg (6) Dziecko bowiem narodziło się nam, syn został nam dany. Na jego ramieniu spocznie władza, a nazwą go imieniem: Cudowny, Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Wieczności, Książę Pokoju; (7) A rozszerzeniu jego władzy i pokoju nie będzie końca, zasiądzie na tronie Dawida i nad jego królestwem, aż je ustanowi i utwierdzi sądem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Dokona tego gorliwość PANA zastępów.

 

# Bóg, zbawiciel

Isa 43:25 ubg "(25) Ja, właśnie ja, zmazuję twoje przestępstwa ze względu na siebie, a twoich grzechów nie wspomnę.

 

Dz 20:28 ubg (28) Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.

Obserwacja:

  • Kto nabył kościół własną krwią?

 

Rz 9:5 ubg (5) Do których należą ojcowie i z których według ciała pochodzi Chrystus, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

 

Skała

Iz 44:8 ubg (8) Nie bójcie się i nie lękajcie. Czy od dawna nie oznajmiałem wam wszystkiego i nie opowiadałem? Wy sami jesteście moimi świadkami. Czy jest Bóg oprócz mnie? Nie ma innej Skały; nie znam żadnej.

 

1Kor 10:4-9 ubg "(4) I wszyscy pili ten sam duchowy napój. Pili bowiem ze skały duchowej, która szła za nimi. A tą skałą był Chrystus. (5) Lecz większości z nich nie upodobał sobie Bóg. Polegli bowiem na pustyni. (6) A to stało się dla nas przykładem, żebyśmy nie pożądali złych rzeczy, jak oni pożądali. (7) Nie bądźcie więc bałwochwalcami, jak niektórzy z nich, jak jest napisane: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić. (8) Nie dopuszczajmy się też nierządu, jak niektórzy z nich się dopuszczali i padło ich jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące; (9) I nie wystawiajmy na próbę Chrystusa, jak niektórzy z nich wystawiali i poginęli od wężów;"

 

Mt 23:34-37 ubg "(34) Dlatego ja posyłam do was proroków, mędrców i uczonych w Piśmie. Niektórych z nich zabijecie i ukrzyżujecie, a niektórych ubiczujecie w waszych synagogach i będziecie ich prześladować od miasta do miasta; (35) Aby spadła na was wszelka krew sprawiedliwa przelana na ziemi, od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zabiliście między świątynią a ołtarzem. (36) Zaprawdę powiadam wam: Spadnie to wszystko na to pokolenie. (37) Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, tak jak kokoszka gromadzi swe kurczęta pod skrzydła, a nie chcieliście!"

 

1Kor 10:4-9 ubg "(4) I wszyscy pili ten sam duchowy napój. Pili bowiem ze skały duchowej, która szła za nimi. A tą skałą był Chrystus. (5) Lecz większości z nich nie upodobał sobie Bóg. Polegli bowiem na pustyni. (6) A to stało się dla nas przykładem, żebyśmy nie pożądali złych rzeczy, jak oni pożądali. (7) Nie bądźcie więc bałwochwalcami, jak niektórzy z nich, jak jest napisane: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić. (8) Nie dopuszczajmy się też nierządu, jak niektórzy z nich się dopuszczali i padło ich jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące; (9) I nie wystawiajmy na próbę Chrystusa, jak niektórzy z nich wystawiali i poginęli od wężów;"


Kategorie: biblia


Słowa kluczowe: biblia na nowo, tożsamość ojca, jezus


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 listopada 2019 (środa), 14:17:17

Apokalipsa, rozdział 13 - studium tekstu

Patrz też: -> Apokalipsa - słowniczek - studium tekstu

Obrazek Julii z IPP-KTW

2022-06-20 Bestia z Ap13 wg Julii

 

W tym rozdziale ciekawe rzeczy się dzieją.

Treść Ap 13:1nn tpnt Analiza

Pojawienie się Bestii

(1) I zostałem postawiony na piasku z morza, i zobaczyłem dzikie zwierzę występujące z morza, mające siedem głów i dziesięć rogów; a na jego rogach było dziesięć diademów, a na jego głowach bluźniercze imię.

Pojawia się dzikie zwierzę:

  • BT: Bestia, BW zwierzę, EIB, UBG: bestia

Obserwacja:

  • Jan jest na ziemi, na piasku z morza - widok z ziemi
  • Bestia ma siedem głów
  • Bestia ma dziesięć rogów
  • na dziesięciu rogach jest dziesięć diademów
  • na głowach bluźniercze imię
(2) A dzikie zwierzę, które widziałem, było podobne do pantery, a stopy jego jak niedźwiedzia, a paszcza jego jak paszcza lwa; i dał mu smok swoją moc i swój tron, i wielką władzę.
  • podobne do pantery
  • stopy jego jak u niedźwiedzia
  • paszcza jak u lwa
  • Smok (diabel?) daje zwierzęciu swoją
    • moc - możliwość realizacji swoich decyzji
    • swój tron - tzn. zarządzanie królestwem szatana
    • wielką władzę - możliwość stanowienia zasad na podległym terenie
(3) I widziałem jedną z jego głów jakby zabitą na śmierć; ale jego śmiertelna rana została uleczona. ? - może coś z Daniela??? nie wiem
I zdziwiła się cała ziemia idąc za dzikim zwierzęciem.
  • Ziemia (pewnie ludzie na ziemi) idzie za Bestią!
  • Ludzie widząc to coś z tą głową dziwią się. Pewnie ich to zaskakuje, nie tego się spodziewali.
(4) I pokłonili się smokowi, który dał władzę dzikiemu zwierzęciu, i pokłonili się dzikiemu zwierzęciu, mówiąc: Kto jest podobny do dzikiego zwierzęcia? Kto może z nim walczyć?
  • Ludzie pokłonili się Szatanowi (smokowi) i Bestii
  • Ludzie uważają, że Bestia jest czymś super i naj... na ziemi
(5) I dano mu usta mówiące wyniosłe i bluźniercze słowa; i dano mu władzę działania przez czterdzieści dwa miesiące.

Dano mu - kto mu dał? Dlaczego tu jest forma bezosobowa?

3½ roku = 42 miesiące = 1260 dni

(6) I otworzyło swoje usta, by bluźnić przeciwko Bogu, aby bluźnić Jego imieniu i Jego przybytkowi, i tym, którzy mieszkają w niebie.

 Bestia bluźni:

  • przeciwko Bogu
  • imieniu Boga
  • przybytkowi Boga
  • i tym, którzy (kto to?) mieszkają w niebie.
(7) Dano mu też podjąć walkę ze świętymi i ich zwyciężać.

 Bestia walczy:

  • ze świętymi - i nawet zwycięża ich!
I dano mu władzę nad wszelkim pokoleniem i językiem, i narodem.

Bestia ma władzę nad ...

  • wszelkim pokoleniem - φυλην
  • wszelkim językiem - γλωσσαν
  • wszelkim narodem - εθνος
(8) I oddadzą mu pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi, których imiona nie są napisane w zwoju życia Baranka zabitego od założenia świata.

#zwój życia Baranka

Co znaczy "zabitego od założenia świata"?

Ostrzeżenie!  

(9) Jeśli ktoś ma ucho, niech usłyszy! Ostrzeżenie!
(10) Jeśli ktoś bierze do niewoli, idzie do niewoli; jeśli ktoś zabija mieczem, musi i on zostać zabity mieczem. Tu zaznacza się wytrwałość i wiara świętych. Czas próby świętych! 

Wizja drugiego zwięrzęcia  

(11) I widziałem inne dzikie zwierzę wychodzące z ziemi, i miało dwa rogi podobne do rogów Baranka, a mówiło jak smok.
  • wychodzi z ziemi - co to znaczy?
  • ma dwa rogi podobne do rogów Baranka
  • mówi jak smok (Szatan)
(12) I sprawuje przed nim całą władzę pierwszego dzikiego zwierzęcia, i czyni, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon pierwszemu dzikiemu zwierzęciu, którego śmiertelna rana została uleczona;
  • sprawuje władzę Bestii
  • czyni, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon Bestii
(13) I czyni wielkie znaki, tak że i ogień sprowadza na ziemię z nieba przed ludźmi; (14) I zwodzi mieszkańców ziemi przez znaki, które mu dano czynić przed obliczem dzikiego zwierzęcia, mówiąc mieszkańcom ziemi, aby uczynili obraz dzikiego zwierzęcia, które ma ranę od miecza, a ożyło.
  • czyni wielkie znaki - nawet ogień z nieba...
  • zwodzi mieszkańców ziemi przez te znaki
  • mówi ludziom aby uczynili obraz Bestii

 

#obraz dzikiego zwierzęcia, #Obraz Bestii

(15) I pozwolono mu dać ducha owemu obrazowi dzikiego zwierzęcia, aby obraz zwierzęcia przemówił, i uczynił on, by ktokolwiek, kto nie pokłoni się obrazowi zwierzęcia, został zabity.

obraz Bestii dostał ducha

obraz Bestii przemówił

"on" - o kogo chodzi? drugie zwierze czy Obraz?

Obraz wymaga kłaniania się. Kto się nie pokłoni - zostaje zabity.

(16) I sprawia, że wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy, dostali znamię na swoją prawą rękę lub na swe czoła, (17) I aby nie mógł kupować ani sprzedawać, ktoś nie mający znamienia lub imienia dzikiego zwierzęcia, lub liczby jego imienia.

Kogo to dotyczy?

  • wszystkich, ale mimo to wyszczególniamy, że ..
  • małych i wielkich - μικρους, μεγαλους
  • bogatych i ubogich - πλουσιους, πτωχους
  • wolnych i niewolników - ελευθερους, δουλους
(18) Tu jest potrzebna mądrość. mądrość - σοφια
Kto ma rozum, niech obliczy liczbę dzikiego zwierzęcia; bo jest to liczba człowieka.  liczba - αριθμον
A liczba jego jest sześćset sześćdziesiąt sześć. 666 - εξακοσιοι εξηκοντα εξ

Dalej -> Apokalipsa, rozdział 14 - studium tekstu

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia, biblia / apokalipsa, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: apokalipsa, ap13, 666


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 listopada 2019 (środa), 14:17:17

Apokalipsa, rozdział 1 i koniec od 22:6 - studium tekstu

Patrz też:

W tym rozdziale ciekawe rzeczy się dzieją.

Treść Ap 1:1nn tpnt Analiza

Wstęp

(1) Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby pokazał swoim sługom (δούλοις) to, co musi się stać wkrótce; a co zaznaczył przez posłanie swojego anioła słudze (δούλῳ) swojemu Janowi,

Ἀποκάλυψις - objawienie, ujawnienie, okazanie. Kiedyś nie było widoczne, a teraz będzie widoczne.
Na zachętę: przeczytaj bo nie widzisz a zobaczysz!


Kolejność przekazania informacji:

  • Bóg dał objawienie Jezusowi Chrystusowi
  • Jezus ma pokazać swoim słlugom to co musi się stać wkrótce.
  • Jezus posłał swojego anioła Janowi.
  • .2 Jan poświadcza Słowo Boga i świadectwo IC, i to co widział
  • .4 Jan pisze list do kościołów

Obserwacja:

  • Jan ma postawę sługi! (δούλος)
  • Celem tego objaiwenia jest aby Jezus pokazał swoim sługom co musi się wkrótce stać.

Wniosek:

  • Objawienie jest dostępne dla sług Jezusa. Nie masz takiej postawy - nie czytaj, bo bez sensu jest to czytać nie będąc sługom Jezusa.
(2) Który poświadczył Słowo Boga i świadectwo Jezusa Chrystusa, a także cokolwiek zobaczył. Świadectwo Jana na temat tego co napisał.
(3) Błogosławiony ten, który czyta i ci, którzy słuchają słów tego proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; albowiem czas jest bliski. 

Błogosławieństwo dla ...

  • czytelnika (lektora)
  • słuchaczy

(4) Jan do siedmiu zborów, które są w Azji. Łaska wam i pokój od Tego, który jest i był, i który przychodzi; i od siedmiu duchów, które są przed Jego tronem;

 

 

Obserwacje:

  • Apokalipsa jest listem. Jest dziełem napisanym przez kogoś, do kogoś, w określonym celu. To jest list!
  • Od kogo?
    • od Tego (??? kogo?) - sprawdzić. Może od Jezusa też? A może od Boga (który jest i był)
  • Do kogo?
    • do siedmiu zborów, które są w Azji.
    • Czy tylko do nich? na ile wolno nam to czytać dziś.
  • Po co?
    • 1:1 Bóg dał Jezusowi objawienie aby pokazał swoim sługom to, co musi się stać wkrótce;

(5) I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą królów ziemi; który nas

Kim jest Jezus? .9

  • Świadkiem...
  • Pierworodnym z umarłych
  • wladccą królów ziemi

umiłował i obmył nas z naszych grzechów w swojej krwi, (6) I uczynił nas królami i kapłanami Boga i Ojca swojego;

  • tym, który nas umiłował, obmył własna krwią
  • uczynił królami i kapłanami Boga....
    • Ap 20:6 - będziemy kapłanami i będziemy współkrólować

Jemu chwała i moc na wieki wieków.

Amen.

 Doksologia:
  • Jemu (komu?) chwała i moc na wieki wieków. Amen!
  • Komu - kontekst wskazuje na Boga, jako całość bo temu który przy???????

Ważna informacja o Bogu (1:7-8)

(7) Oto przychodzi z obłokami i ujrzy Go każde oko i ci, którzy Go przebili, i uderzą się w piersi przez wzgląd na Niego wszystkie pokolenia ziemi. Tak!

Amen.

  • Bóg przychodzi
  • Bóg przychodzi z obłokami (patrz Dz1:9)
  • Przychodzącego Boga ujrzy każde oko
  • Szczególnie ujrzą go ci co go przebili - i będą pokutować
  • ? ale czy wszystkie pokolenia ziemi będą pokutować? 
(8) Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec, mówi Pan, który jest i był, i który przychodzi, Wszechmogący.  Α ι Ω

Jan pisze o okolicznościach napisania Objawienia (9-20), w środku informacja o Jezusie (11. 13-15, 18b)

(9) Ja, Jan i wasz brat i współuczestnik w ucisku i w Królestwie, i w wytrwałości w Jezusie Chrystusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu Słowa Bożego i z powodu świadectwa Jezusa Chrystusa.  
(10) Byłem w Duchu w dniu Pańskim i usłyszałem za sobą potężny głos jakby trąby, mówiący:

Dzień (ημεραν) Pański (κυριου) - co to znaczy?

 

AO: wskazuje na Dzieje 2:20; I Kor. 5:5; I Tes 5:2; II Tes 2:2 i 2 Piotr. 3:10 - wersety te ukazują chwilę, moment działania Boga.

 

(11) Ja jestem Alfa i Omega, pierwszy i ostatni;

Jezus o sobie:

  • jest Α i Ω
  • pierwszy i ostatni, ale można to przetłumaczyć przyczyną i skutkiem
  • ktoś podobny do Syna Człowieczego (.13)
  • ubrany w szatę do stów
  • przepasany na piersiach złotym pasem
  • Jego głowa i włosy białe, jak biała wełna i śnieg
  • .......

a to, co widzisz, napisz w zwoju i poślij do siedmiu zborów,

Polecenie dla Jana: co widzisz opisz i wyślij do kościołów.

które są w Azji: do Efezu, do Smyrny, do Pergamonu, do Tiatyry, do Sardes, do Filadelfii i do Laodycei.

(12) I obróciłem się, aby zobaczyć, co to za głos, który mówił ze mną; a gdy obróciłem się, ujrzałem siedem złotych świeczników,

  1. Efez
  2. Smyrna
  3. Pergamon
  4. Tiatyra
  5. Sardes
  6. Filadelfia
  7. Laodycea
(13) A pośrodku siedmiu świeczników kogoś podobnego świeczniki to zbory (.20) gwiazdy to aniołowie zborów.
do Syna Człowieczego, który jest obleczony w szatę sięgającą stóp, i który jest przepasany na piersiach złotym pasem; (14) A głowa Jego i włosy białe jak biała wełna i jak śnieg, a oczy Jego jak płomień ognia; (15) I stopy Jego podobne do roztopionego drogocennego metalu, jakby rozpalone w piecu, a głos Jego jak głos wielu wód. (16) I miał w swojej prawej dłoni siedem gwiazd, a z Jego ust wychodził ostry obosieczny miecz, a Jego oblicze było jak słońce, gdy świeci w swojej mocy.

Opis Syna Człowieczego:

  1. ubrany w długą szatę,
  2. przepasany na piersiach złotym pasem,
  3. głowa Jego i włosy są białe jak biała wełna i jak śnieg,
  4. oczy Jego jak płomień ognia,
  5. stopy Jego podobne do roztopionego drogocennego metalu, jakby rozpalone w piecu,
  6. głos Jego jak głos wielu wód,
  7. miał w swojej prawej dłoni siedem gwiazd,
  8. z Jego ust wychodził ostry obosieczny miecz,
  9. Jego oblicze było jak słońce, gdy świeci w swojej mocy.
 (17) A gdy Go ujrzałem, upadłem do Jego stóp jak martwy; i położył swoją prawą rękę na mnie, mówiąc do mnie:  Ta wizja powaliła Jana a przecież Jan znał Jezusa.

Nie bój się! Ja jestem pierwszy i ostatni, (18) I żyjący; a byłem martwy, a oto jestem żywy na wieki wieków.

Amen.

 

I mam klucze Hadesu i śmierci.

Jezus ma klucze krainy umarłych. #hades

(19) Napisz to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co zaraz ma się stać po tych wydarzeniach.

 

(20) Oto tajemnica siedmiu gwiazd, które widziałeś w mojej prawej dłoni i siedmiu złotych świeczników: siedem gwiazd, to są aniołowie siedmiu zborów, a siedem świeczników, które widziałeś, to jest siedem zborów.

Ujawnienie tajemnicy:

  • gwiazdy to aniołowie zborów
  • świeczniki to zbory - świecą

Tu jest całość Objawienia, więc skaczemy na koniec

(...)

Zakończenie objawienia

(22:6) I powiedział mi [anioł z 21:9] : Te słowa są godne zaufania i prawdziwe, a Pan, Bóg świętych proroków, posłał swojego anioła, aby pokazać swoim sługom to, co koniecznie musi stać się szybko.

 

musi stać się szybko to nawiązanie do 1:1 - musi się stać wkrótce.

(7) Oto przychodzę śpiesznie. Błogosławiony ten, kto zachowuje słowa proroctwa tego zwoju.

Info: Bóg przyjcie spiesznie.

#błogosławieństwo: dla zachowujących słowa proroctwa Apokalipsy.

(8) A ja, Jan, patrząc i słuchając, gdy to usłyszałem i zobaczyłem, upadłem, aby oddać pokłon przed stopami anioła, który mi to ukazywał. (9) I mówi mi:

Uważaj – nie rób tego; bo jestem współsługą twoim i twoich braci proroków, i tych, którzy zachowują słowa tego zwoju; Bogu oddaj pokłon.

drugi raz taka sama akcja - parz 19:10

(10) I powiedział mi:

Nie pieczętuj słów proroctwa tego zwoju gdyż czas jest bliski.

A Daniel zapieczętował:
  • Dn 8:26 bt - Widzenie zaś o wieczorach i rankach, jakie opowiedziano tobie [ Danielu ], jest prawdziwe. Ty jednak widzenie okryj milczeniem, bo dotyczy ono dni odległych.
  • Dn 12:4 bt5 "Ty jednak, Danielu, ukryj słowa i zapieczętuj księgę aż do czasów ostatecznych. Wielu będzie dociekało, by pomnożyła się wiedza".
  • Jan ma nie pieczętować.
 (11) Kto czyni niesprawiedliwość niech nadal czyni niesprawiedliwość, brudny niech nadal się brudzi; sprawiedliwy niech nadal czyni sprawiedliwość, a kto święty niech nadal daje się uświęcać.  
(12) I oto przychodzę śpiesznie, a zapłata moja jest ze mną, aby oddać każdemu zgodnie z tym jakie będzie jego dzieło.

Info:

  • przychodzę śpiesznie
  • zapłata Pana jest z Nim - odda każdemu zgodnie z tym jakie będzie jego dzieło
(13) Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec, pierwszy i ostatni.

Α ι Ω

(14) Błogosławieni, którzy zachowują Jego przykazania, aby do nich należało prawo do drzewa życia, i by weszli bramami do miasta. (15) Na zewnątrz natomiast są psy i czarownicy, i nierządnicy, i mordercy, i bałwochwalcy, i każdy, kto miłuje kłamstwo i dopuszcza się go.

#błogosławieństwo:

  • ci którzy zachowują przykazania Jezusa będą mieli prawo do drzewa życia
  • będą mogli wejść bramami do miasta

Info:

Na zewnątrz miasta będą:

  1. psy
  2. czarownicy
  3. nierządnicy
  4. mordercy
  5. bałwochwalcy
  6. każdy, kto miłuje kłamstwo i dopuszcza się go.

Świadectwo Jezusa o tej księdze (22:16-19)

(16) Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, aby wam świadczył o tych wydarzeniach w zborach.  
Ja jestem korzeń i ród Dawida, gwiazda jasna i poranna.  
 (17) A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź!  
A kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A kto pragnie, niech przyjdzie; a kto chce, niech weźmie wodę życia darmo.  

Ostrzeżenie przed dodawaniem i odejmowaniem (22:18n)

(18) Współświadczę bowiem każdemu słuchającemu słów proroctwa tego zwoju: Jeśli ktoś doda coś do tego zwoju, doda mu też Bóg plag opisanych w tym zwoju. (19) A jeśli ktoś odejmie ze słów proroctwa tego zwoju, Bóg odejmie dział jego ze zwoju życia i z miasta świętego, które są opisane w tym zwoju.

 Ostrzeżenie:

  • Jeśli ktoś doda coś do tego zwoju, doda mu też Bóg plag opisanych w tym zwoju.
  • A jeśli ktoś odejmie ze słów proroctwa tego zwoju, Bóg odejmie
    • dział jego ze zwoju życia i
    • z miasta świętego, które są opisane w tym zwoju.

Ostatnie zapewnienie, odpowiedź kościoła i koniec (22:20-21)

 (20) Mówi Ten, który świadczy o tym: Tak, przychodzę śpiesznie.

Amen.

Zapewnienie Pana 
Tak, przyjdź Panie Jezu! Odpowiedź kościoła na Objawienie 

(21) Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa z wami wszystkimi.

Amen.

 Zakończenie

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia, biblia / apokalipsa, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: apokalipsa, ap1, ap22


Komentarze: (1)

andyggg, December 29, 2019 11:46 Skomentuj komentarz


3 grosze odnosnie slow Jezusa : Ja jestem Alfa i Omega ....

temat dosyc obszernie poruszony przez Pawla na kanale youtube: Prawda ma znaczenie -JA JESTEM ALFA I OMEGA, PIERWSZY I OSTATNI

Nowy Testament zostal napisany po grecku wiec jest: Alfa i Omega ( pierwsza litera alfabetu  i ostatnia litera alfabetu ) i wystepuje w Nowy Testamecie tylko 4 razy ( tylko w objawieniu jana ) , natomiast w starym testamencie (fonetycznie) alef i taf ( pierwsza i ostatnia litera alfabetu hebrajskiego ) wystepuje ponad 7000 razy i nie jest tlumaczona w przekladach na inne jezyki - reszta w opracowaniu na ww. kanale , mam nadzieje ze sie przyda

pozdrawiam Andrzej

Skomentuj notkę
27 listopada 2019 (środa), 14:17:17

Apokalipsa - słowniczek - studium tekstu

Tu definiuję sobie osoby, pojęcia, to co się pojawia.

O Panu Jezusie Chrystusie

  • w Listach Apokalipsy jest wiele
    • ...
    • ....
  • Ap 46 - Baranek co wygląda jakby zabity, mający siedem rogów i siedem oczu, które są siedmioma duchami Boga, posłanymi na całą ziemię.

Dzikie zwierzę (θηριον)

  • Jak oddają to tłumacze: BG, EIB: bestia, BW: zwierzę, BT: Bestia
  • Pojawia się w Ap13.1
  • Obserwacja z rozdziału 13:

    • Bestia ma siedem głów.
    • Bestia ma dziesięć rogów.
    • Na dziesięciu rogach jest dziesięć diademów.
    • Na głowach bluźniercze imię.
    • Podobne do pantery.
    • Stopy jego jak u niedźwiedzia.
    • Paszcza jak u lwa.
  • Inne obserwacje
    • 13:12 - Jego śmiertelna rana została uleczona.
    • 13:14 - Ma ranę od miecza, a ożyło.
  • Władza? - Smok (diabel?) daje zwierzęciu swoją
    • moc - możliwość realizacji swoich decyzji
    • swój tron - tzn. zarządzanie królestwem szatana
    • wielką władzę - możliwość stanowienia zasad na podległym terenie
  • Relacja z ludźmi:
    • Anioł w 14:9 ostrzega: "Jeśli ktoś odda pokłon dzikiemu zwierzęciu i jego obrazowi, i jeśli weźmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, (10) To i on napije się wina Bożego wzburzenia..."
    • Ao 15:2 - ktoś walczy z Bestia, z jej Obrazem i ? jej znanieniem, z liczbą jego imienia
    • Ap 16:2 - Anioł #1/7 wylał czaszę gniewu i załatwił, że "złośliwy i ropiejący wrzód na ludziach, którzy mieli znamię dzikiego zwierzęcia, i którzy oddawali pokłon jego obrazowi".
    • Anioł #5/7 "wylał swoją czaszę na tron dzikiego zwierzęcia; i w jego królestwie stała się ciemność".

Obraz Bestii (εικονα τω θηριω), Zwierzę mówiące (θηριου λεγων)

  • Najpierw jest to inne zwierzę, a potem obraz zwięrzęcia.
  • Zaczyna się od pojawienia się innego zwierzęcia (αλλο θηριον) w 13:11
  • Obserwacja 13:11 - to inne zwierzę ...
    • Wychodzi z ziemi - co to znaczy?
    • Ma dwa rogi podobne do rogów Baranka - podobny do Mesjasza? Antychryst?
    • Mówi jak smok (Szatan) - przekręca i podważa Slowo Boże?
    • Sprawuję władzę Bestii.
    • Czyni, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon Bestii.
    • Czyni wielkie znaki - nawet ogień z nieba sprowadza przed ludźmi.
    • Zwodzi mieszkańców ziemi przez te znaki.
    • Mówi ludziom aby uczynili obraz Bestii.
  • Obserwacja z 13:14
    • Obraz Bestii dostał ducha.
    • Obraz Bestii przemówił.
    • "on" - o kogo chodzi? drugie zwierze czy Obraz?
    • Obraz wymaga kłaniania się. Kto się nie pokłoni - zostaje zabity.
  • Obserwacja z 11:7
    • Gdy dwaj świadkowie będą składać swoje świadectwo w Jerozolimie dzikie zwierzę wychodzące z otchłani stoczy z nimi bitwę, zwycięży ich i ich zabije.

Smok (δρακων), diabeł, wąż starodawny

  1. Ap 13:2 - Smok dał swoją moc i swój tron, i wielką władzę Bestii.

#Kamyki:

  • Opis tego co się dzieje w niebie - Ap 4:3 -  (Ap 4:3) A Ten, który siedzi, podobny był z wyglądu do kamienia jaspisu i sardynu; a wokoło tronu była tęcza podobna z wyglądu do szmaragdu. 
    • jaspis
    • sardyn
    • szmaragd

 


Kategorie: biblia, biblia / studia, biblia / apokalipsa, apokalipsa '2019, _robocze


Słowa kluczowe: apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 listopada 2019 (środa), 13:16:16

Nauczanie Jezusa o pieniądzach (Łk 16:1-13 v2.1)

Dziś, rozważając w wannie ten kawałek Łukasza doszedłem do tego, że można go jeszcze szerzej zrozumieć niż rozumiałem to ostatnio (w notce: Nauka Jezusa o pieniądzach (Łk 16:1-13) z lipca tego roku). A gdyby tak przyjąć nieco inne założenia? Spróbuję.

Założenia:

  • bogaty człowiek - Pan Bóg, Stworzyciel nieba i ziemi. Stworzył ziemię i dał ją Adamowi w zarząd (Gen 2:15 "PAN, Bóg, wziął człowieka i osadził go w ogrodzie Eden, tak aby człowiek uprawiał go i doglądał")
  • zarządca (UBG: szafarz) - człowiek, szeroko rozumiany, więc w szczególności Adam, który dostał ziemię w zarządzanie, ale trwonił dobra Boga źle zarządzając. (Gen 3:23 "PAN Bóg wydalił go więc z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty. (24) Tak wygnał człowieka...")
  • oskarżenie - zbuntowane duchy mają powód aby człowieka przed Bogiem oskarżać
  • dłużnicy - inni ludzie, oni tez korzystają z użyczonych dóbr danych przez Boga. Gdy im się odpuszcza - zmniejsza dług - mają powód by chwalić Pana, być mu wdzięczni.

No i teraz czytamy.

Tekst wg przekładu dosłownego (tnp):

(1) Mówił też i do swoich uczniów:

Był pewien bogaty człowiek, który miał zarządcę, i ten został oskarżony przed nim, o to, że roztrwonił jego mienie. (2) I gdy go zawołał, powiedział mu: Cóż to słyszę o tobie? Zdaj rachunek ze swojego zarządzania; gdyż nie będziesz mógł już zarządzać.

(3) I powiedział zarządca do siebie: Co uczynię, gdyż pan mój odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mam siły, a żebrać się wstydzę. (4) Wiem, co uczynię, żeby przyjęli mnie do swoich domów, gdy zostanę odsunięty od zarządzania.

(5) I przywołał pojedynczo do siebie każdego z dłużników swojego pana, i powiedział pierwszemu: Ile jesteś winien mojemu panu? (6) A on powiedział: Sto baryłek oliwy. I powiedział mu: Weź swój zapis dłużny, usiądź i szybko napisz pięćdziesiąt. (7) Potem drugiemu powiedział: A ty ile jesteś winien? A on mu powiedział: Sto korców pszenicy. I powiedział mu: Weź swój zapis dłużny i napisz osiemdziesiąt.

(8) I pochwalił pan niesprawiedliwego zarządcę, że uczynił roztropnie; gdyż synowie tego wieku roztropniejsi są od synów światłości w swoim pokoleniu.

(9) I ja wam mówię: Czyńcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby gdy się skończy, przyjęli was do wiecznych przybytków.

(10)Wierny w najmniejszym i w wielkim jest wierny; a w najmniejszym niesprawiedliwy, jest i w wielkim niesprawiedliwy. (11) Jeśli więc w niesprawiedliwej mamonie nie staliście się wierni, kto wam powierzy prawdziwą wartość? (12) A jeśli w tym, co cudze nie staliście się wierni, kto wam da wasze własne?

(13) Żaden sługa domu nie może służyć dwom panom, gdyż albo jednego znienawidzi, a drugiego będzie miłował; albo do jednego przylgnie, a drugim pogardzi; nie możecie Bogu służyć i mamonie.

Obserwacje:

  • O tym, że szafarz jest niesprawiedliwy nie ma co dyskutować. Jasno to pisze, więc nie ma co się skupiać na jego niesprawiedliwości, bo tą Jezus potwierdza.

Wnioski:

  • To nauka skierowana do uczniów Jezusa. Uczniowie są nowonarodzeni, więc ... Nie ważne. Ale ktoś bez Ducha Świętego tego nie pojmie. (Łk 24:45, 2Kor 3:14)
  • Do złapania tej przypowieści potrzeba właściwej perspektywy - a jest nią wieczność!
  • (8a) - uczyń roztropne bo roztropnie jest (1) odpuszczanie innym, nawet nie ze swojego, a zwłaszcza z odpuszczania w imieniu Boga. W końcu dłużnicy nie są moimi dłużnikami, ale dłużnikami Boga, to przed Bogiem zgrzeszyli.
    • koresponduje to z J20:23 - "Grzechy tych, którym je przebaczycie, im przebaczone, a tych, którym je zatrzymacie, zatrzymane". My przebaczane, ale jest już przebaczone, bo ofiara Jezusa jest złożona.
    • we wschodnim myśleniu (wiem to od misjonarza z Uzbekistanu) słuchacze tej przypowieści nie widzą tu nieuczciwości rządcy tylko łaskę Pana, jego hojność, wielkość, dobroduszność. Zarządca przychodzi i mówi im, że mają odpuszczone - jak będą na to odpowiadać? Będą wychwalać Pana! To wschodnie myślenie.
  • (8a) roztropne jest tworzenie relacji z innymi ludźmi, roztropne  jest czynienie innym dobrze. Tylko jak długo trwać będą te relacje? Do końca życia? Do końca świata? Odpowiedź w wersecie .9.
  • (9) Rob tak, aby gdy się skończy ... - co się ma skończyć?
    • moje życie? tak!
    • świat? też!
    • jeżeli nawet moje życie się skończy przed końcem świata to poczekam nieco w Krainie Umarłych (Szeolu, Hadesie) na zmartwychwstanie. Wiem, że Holywood naucza inaczej, ale Biblia mówi tu dość jasno.
    • a więc coś się skończy ale będzie ciąg dalszy!
    • Właściwa perspektywa do odczytania tego nauczania to wieczność! Będę w wieczności! Jeżeli nie mam tego założenia, nie skorzystam z tej nauki.
  • (9 c.d.) gdy się skończy przyjęli - kto? kto ma mnie przyjąć? Przeklady UBG i BT są tu błędne. Sprawdziłem - w grece jest tam forma osobowa "przyjeli" a skoro tak to ważne jest pytanie: kto ma mnie przyjąć? Odpowiedź jest prosta: pozyskani przyjaciele! Wyraźnie wskazuje na to werset .4 - jest tam to samo słowo "przyjeli" więc działanie zarządcy można brać jako przykład, do naśladowania którego Jezus zachęca.
  • (9 c.d.) przyjeli cię do wiecznych przybytków - Fajnie jest mieć przyjaciół, którzy będą mieć wieczne przybytki. O ich bogactwo mam zabiegać. I to jest wniosek. 
    • A co to jest przybytek? Użyte tam jest słowo σκηνας skēnas (4633) co można też przetłumaczyć jako namiot.
    • w .4, który ilustruje tą zasadę pozyskani ludzie mają przyjąć tego żądzę do swoich οικους oikous - domów.

Parafraza .9 do zapamiętania:

Pieniędzy mam używać roztropnie, czyli tak, aby pozyskać sobie przyjaciół, którzy przeżyją koniec tego świata a potem przyjmą mnie do swoich wiecznych przybytków (namiotów, domów, mieszkań? pałaców?). Mam postępować roztropnie - zupełnie jak ten nieuczciwy rządca.
(Łk 16:1-9)

 


Kategorie: biblia, _blog, lekcja


Słowa kluczowe: ewangelia, Jezus, fundusz inwestycyjny, Łk16, pieniądze, lekcja_fib, lekcja


Komentarze: (1)

wojtek, November 28, 2019 13:43 Skomentuj komentarz


Do przemyślenia:

Mt 18:21-35: "Wtedy Piotr podszedł do niego i zapytał: Panie, ile razy mam przebaczyć mojemu bratu, gdy zgrzeszy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy? I odpowiedział mu Jezus: Nie mówię ci, że aż siedem razy, ale aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego królestwo niebieskie podobne jest do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. A gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. A ponieważ nie miał z czego oddać, jego pan kazał go sprzedać wraz z żoną, dziećmi i wszystkim, co miał, i spłacić dług. Wtedy sługa upadł i oddał mu pokłon, mówiąc: Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam. Pan tego sługi, ulitowawszy się nad nim, uwolnił go i darował mu dług. Lecz gdy ten sługa wyszedł, spotkał jednego ze swoich współsług, który był mu winien sto groszy. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś winien! Wtedy jego współsługa upadł mu do nóg i prosił go: Okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam. On jednak nie chciał, ale poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. A jego współsłudzy, widząc, co się stało, zasmucili się bardzo i poszedłszy, oznajmili swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy jego pan wezwał go i powiedział: Zły sługo, darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż i ty nie powinieneś był zmiłować się nad swoim współsługą, jak ja zmiłowałem się nad tobą? I jego pan, rozgniewany, wydał go katom, dopóki nie odda wszystkiego, co był mu winien. Tak i wam uczyni mój Ojciec niebieski, jeśli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu jego przewinień."

Skomentuj notkę
26 listopada 2019 (wtorek), 19:47:47

Apokalipsa, rozdział 16 - studium tekstu

Czas się zabrać za kolejny rozdział. Pod koniec porównanie do plag egipskich.

Rozdział 16

Treść Ap 16:1nn tpnt Analiza
Wizja aniołów z siedmioma plagami
(1) I słyszałem potężny głos ze świątyni, mówiący do siedmiu aniołów: Idźcie i wylejcie czasze gniewu Bożego na ziemię.  
(2) I wyszedł pierwszy, i wylał swoją czaszę na ziemię; i pojawił się złośliwy i ropiejący wrzód na ludziach, którzy mieli znamię dzikiego zwierzęcia, i którzy oddawali pokłon jego obrazowi.

Anioł #1/7 - złośliwy i ropiejący wrzód

Komu?

  • jak ktoś miał znamię Bestii
  • ktoś oddawał pokłon obrazowi bestii (Fałszywy Prorok)
(3) I drugi anioł wylał swoją czaszę na morze; i stało się ono jakby krwią martwego, i wszelka istota żywa w morzu umarła.

Anioł #2/7 - morze zamienia się w krew

  • umierają wszelkie istoty w morzu

(4) I trzeci anioł wylał swoją czaszę na rzeki i na źródła wód; i pojawiła się krew.

(5) I słyszałem anioła wód, mówiącego: Sprawiedliwy jesteś Panie, Ty który jesteś i byłeś i będziesz święty, bo tak osądziłeś. (6) Ponieważ wylali krew świętych i proroków, dałeś im też pić krew; bo są tego warci. (7) I słyszałem inny głos z ołtarza, mówiący: Tak, Panie, Boże Wszechmogący! Prawdziwe i sprawiedliwe są Twoje sądy.

Anioł #3/7 - rzeki zamieniają się w krew

Obserwacje:

  • jakiś inny anioł coś mówi do Boga o Bogu
  • podaje tez winę: wylali kreś więtych i proroków
  • są też inne głosy o Bogu.
(8) I czwarty anioł wylał swoją czaszę na słońce; i zostało mu dane spiec ludzi ogniem. (9) I byli popaleni ludzie wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga, który ma władzę nad tymi plagami; a nie upamiętali się, aby oddać Mu chwałę.

Anioł #4/7 - palące słońce

Obserwacja:

  • ludzie dalej bluźnią imieniu Boga
  • ludzie dalej nie opamiętali się.
(10) I piąty anioł wylał swoją czaszę na tron dzikiego zwierzęcia; i w jego królestwie stała się ciemność, i gryźli swoje języki z bólu, (11) I bluźnili Bogu nieba za swój ból i za swoje wrzody; i nie upamiętali się ze swoich czynów.

Anioł #5/7 - ciemności w królestwie Bestii

Obserwacja:

  • ból i wrzodu
  • u ludzi postawa bez zmian.
(12) I szósty anioł wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat; i wyschła jej woda, aby została przygotowana droga dla królów ze wschodu słońca. Anioł #6/7 - rzeka Eufrat wysycha
 (13) I widziałem z ust smoka i z ust dzikiego zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka wychodzące trzy nieczyste duchy, podobne do żab. (14) To bowiem są czyniące cudowne znaki duchy demonów, które wychodzą do królów ziemi i do całego zamieszkałego świata, aby ich zgromadzić na wojnę w ów wielki dzień Boga Wszechmogącego.

 Obserwacja:

  • smok (Diabeł) i dzikie zwierze (Bestia) i Fałszywy Prorok wypuszczają z ust trzy nieczyste duchy podobne do żab.
  • to są duchy demonów, które wchodzą do królów i do świata (? ludzi?)
  • królowie i świat gromadzą się na wojnę
  • jest tu określenie -> Dzień Boga Wszechmogącego
(15) Oto przychodzę jak złodziej; błogosławiony, który czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodził nago i nie widziano jego hańby. Czuwajcie! - Wtrącenie poza narracją.
(16) I zgromadził ich w miejscu, zwanym po hebrajsku Armagedon. 
  • królowie i ludzie na świecie, pod wpływem tych żab-duchów zgromadzili się pod Armagedonem.
(17) I siódmy anioł wylał swoją czaszę w powietrze; i wyszedł potężny głos ze świątyni nieba od tronu, mówiący: Stało się. (18) I nastały głosy i gromy, i błyskawice, i nastało wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nigdy nie było, odkąd ludzie pojawili się na ziemi, tak ogromne trzęsienie ziemi, tak wielkie. (19) I stało się, że miasto wielkie rozpadło się na trzy części, i upadły miasta pogan; i został wspomniany przed Bogiem Wielki Babilon, aby dać mu kielich wina zapalczywości Jego gniewu. (20) I każda wyspa uciekła i góry nie zostały znalezione. (21) I wielki grad, o wadze jakby talentu, spadł z nieba na ludzi; i bluźnili ludzie Bogu z powodu plagi gradu, gdyż plaga jego była bardzo wielka.

 Anioł #7/7 - atak na powietrze

Obserwacja:

  • głosy, gromy, błyskawice, trzęsienie ziemi
  • miasto wielkie rozpadło się na trzy części
  • upadły miasta pogan
  • przypominają Bogu o Wielkim Babilonie
  • dla Wielkiego Babilono będzi ekielich wina zapalczywości gniewu Boga
  • wysĻy uciekły
  • góry nie zostały znalezione -> Iz 1
  • spadł na ludzi wielki grad

Ale u ludzi bez zmian - dalej bluźnią.

Dalej -> Sąd na wielką nierządnicą - Apokalipsa, rozdział 17 (inne studium) 

   

Plagi egipskie

Charakter poszczególnych plag oraz ich następstwo według Biblii:

Plagi egipskie

Plagi w Apokalipsie

(Wj 7,14–25) przemiana wód Nilu w krew (דָם 'dam')

Anioł #2/7 - morze zamienia się w krew

Anioł #3/7 - rzeki zamieniają się w krew

(Wj 7,26–8.11) żaby (צְּפַרְדֵּעַ 'cfardea')  
(Wj 8,12–15) komary (כִּנִּים 'kinim')  
(Wj 8,16–28) muchy (עָרוֹב 'arow')  
(Wj 9,1–7) pomór bydła (דֶּבֶר 'dewer')  
(Wj 9,8–12) wrzody (שְׁחִין 'szchin') Anioł #5/7 - ciemności w królestwie Bestii, a u ludzi ból i wrzody
(Wj 9,13–35) grad (בָּרָד 'barad')  
(Wj 10,1–20) szarańcza (אַרְבֶּה 'arbe')  
(Wj 10,21–29) ciemność (חוֹשֶך 'choszech') Anioł #5/7 - ciemności
(Wj 11,1–12.36) śmierć pierworodnych (מַכַּת בְּכוֹרוֹת 'makat bechorot')  

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia, biblia / apokalipsa, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: apokalipsa, ap16, plagi egipskie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 listopada 2019 (wtorek), 19:25:25

Mojej zasady interpretacji Pisma Świętego (dodaję piątą)

Spisane na szybko, na dziś (bo taka była pilna potrzeba), mojej zasady poznawania Pisma Świętego, a może i poznawania Boga przez Pismo:

Zasady interpretacji Pisma Świetego

#1. Czytam tak jak jest napisane, czyli najpierw próbuję dosłownie, a jak się nie da zrozumieć dosłownie to dopiero potem szukam jakiś alegorii. Oczywiście wcześniej staram się ustalić styl literacki księgi lub tego fragmentu.

#2. Czytam tekst w kontekście, bo każde zdanie, każdy werset jest w jakiejś części (akapicie), ta część w jakiejś księdze zaś każda z ksiąg tworzy spójną wypowiedź Pisma. Do ustalenia kontekstu dobrze jest też wiedzieć kto, do kogo, kiedy i po co pisał. Studiowanie Pisma przypomina nieco układanie puzzla - nie chodzi o zachwycanie się kawałkami ale odczytanie spójnego obrazu całości. Ta analogia do puzzla jest o tyle niedobra, że wszystkie znane mi puzzle mają mniej więcej podobne rozmiary, a w czytaniu Biblii wchodzi się w głąb i w pudełku pojawiają się coraz mniejsze, nie ułożone kawałki podczas gdy te duże są już na miejscu i pasują (np. nauka apostolska).

#3. Czytam aby budować swój światopogląd (swoją wiarę) więc staram się nie wczytywać tego co wiem w Pismo ale na podstawie czytania Pisma stale zmieniać i uzupełniać to co wiem. W procesie czytania muszę się odwoływać do swojej wiedzy, ale jak coś mi nie pasuje to wolę zweryfikować czy to co wiem wiem dobrze, bo może to jakaś teologia jest, teologia czyjaś, nie moja! Przez wiele lat zauważyłem, że wdrożenie tej zasady jest szczególnie trudne.

#4. Czytam w obecności Autora, bo Pismo Święte to księgi, a jak czyta się je w obecności Autora, prosząc Jego o wyjaśnienie to te Pisma zamienia się w Słowo Boże skierowane do mnie. Wiem, że ta zasada będzie trudna do pojęcia dla ludzi, którzy osobistej, bliskiej i intymnej relacji ze Słowem (czyli Panem Jezusem) nie znają ale trudno - i tak ją tu zapiszę, pragnąc aby upamiętali się, Jezusa do swego życia zaprosili i Boga objawiającego się poprzez Pismo poznawali.

#5. Czytam aby poznając Boga i rozumiejąc więcej zmienić się i zastosować.


Jeszcze raz, główne punkty dużymi literami:

#1. Czytam tak jak jest napisane.

#2. Czytam tekst w kontekście.

#3. Czytam aby budować swój światopogląd.

#4. Czytam w obecności Autora.

#5. Czytam aby się zmienić i zastosować.


Jeszcze dopisek:

Często czytanie i interpretacja Pisma ma na celu skontaktowanie się z Panem Bogiem (jako autorem tegoż Pisma) więc może warto przypomnieć sobie z czego składa się proces komunikacji. Ostatnie dwa podprocesy występują po mojej stronie.

Proces komunikacji:

  1. Werbalizacja - ubranie idei, myśli i obrazów w słowa języka;
  2. Wypowiedź - artykulacja lub spisanie słów;
  3. Odbiór przez odbiorcę lub odbiorców - czytanie lub słuchanie;
  4. Interpretacja - nadawanie znaczenia słowom i zdaniom, tworzenie w swoim umyśle odpowiedniego obrazu.

Kategorie: biblia, teologia, _blog, studium biblii


Słowa kluczowe: zasady interpretacji biblii, zasady interpretacji pisma, teologia, hermeneutyka


Pliki


Komentarze: (1)

wojtek, March 25, 2021 17:04 Skomentuj komentarz


Proces komunikacji osób składa się z co najmniej jednego cyklu, który zawiera 4 podprocesy:
1. werbalizacji (myśl zamieniasz w słowa),
2. wypowiadania albo zapisania, czyli słowa zamieniają się w odwzorowanie fizyczne (dźwięk, napisy),
3. odczytanie lub odsłuchanie oraz
4. interpretacja, czyli zbudowanie przez odbiorcę obrazu, myśli, idei ze słów, które odebrał.

Skomentuj notkę
26 listopada 2019 (wtorek), 11:51:51

Apokalipsa, rozdział 15 - studium tekstu

No to 

no to rozdział 15


Rozdział 15

Treść Ap 15:1nn tpnt Analiza

Znak na niebie - 7 aniołów i jacyś ludzie

(1) I zobaczyłem inny znak na niebie, wielki i dziwny: siedmiu aniołów, którzy mają siedem ostatnich plag, gdyż po nich zakończy się gniew Boga.

Obserwacja:

  • Jan widzi znak na niebie.
  • Znak ten jest (1) wielki i (2) dziwny - plagi!
  • Dobra wiadomość: po plagach zakończy się gniew Boga.
  • Pytanie: kiedy zaczął się gniew Boga? Może w Gen3?
(2) I widziałem jakby szklane morze, zmieszane z ogniem, i zwyciężających z dzikim zwierzęciem i z jego obrazem, i z jego znamieniem, i z liczbą jego imienia, stojących na szklanym morzu, mających harfy Boga.  (3) I śpiewają pieśń Mojżesza, sługi Boga, i pieśń Baranka, mówiąc: 

Co widzi Jan?

  • jakby szklane morze
  • to szklane morze jest zmieszane z ogniem
  • zwyciężających (pewnie ludzi) z ... (wyliczanka)
    • dzikim zwierzęciem - pewnie z Bestią
    • obrazem dzikiego zwierzęcia, Bestii - to pewnie ten Fałszywy Prorok
    • ze znamieniem Bestii? - to nie jest osoba!
    • z liczbą imienia Bestii
  • ci zwyciężający stoją na tym szklanym morzu.
  • i śpiewają!

Wielkie i dziwne są Twoje dzieła,
Panie, Boże Wszechmogący!
Sprawiedliwe i prawdziwe są Twoje drogi,
o Królu świętych!

(4) Kto by się Ciebie nie bał, Panie?!
I nie oddał chwały Twojemu imieniu?
Bo Ty jedynie jesteś święty,
gdyż wszystkie narody przyjdą
i oddadzą pokłon przed Tobą,
bo zostały ujawnione Twoje sprawiedliwe dzieła.

Porównaj psalm Mojżesz w Ex15 (warto przeczytać)

Przekład BT:

Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu,
Panie, Boże wszechwładny!
Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi,
o Królu narodów!
Któż by się nie bał, o Panie, i Twego imienia nie uczcił?
Bo Ty sam jesteś Święty,
bo przyjdą wszystkie narody i padną na twarz przed Tobą,
bo ujawniły się słuszne Twoje wyroki.

Otwarcie świątyni w niebie

(5) I po tym zobaczyłem, a oto została otwarta świątynia namiotu świadectwa w niebie, (6) I wyszło ze świątyni siedmiu aniołów, mających siedem plag, którzy są przyodziani w czysty i lśniący len oraz przepasani na piersiach złotymi pasami.

Widzenie Jana, cd:

  • Świątynia namiotu świadectwa w niebie -> świątynia w niebie.
  • 7 aniołów ma 7 plag
  • aniołowie są ubrani w lśniący len (bisior> i przepasani na piersiach złotymi pasami - ładne.
(7) I jedno z czterech stworzeń dało siedmiu aniołom siedem złotych czasz, które są pełne gniewu Boga, żyjącego na wieki wieków. (8) I napełniona została świątynia dymem chwały Boga i od Jego mocy, i nikt nie mógł wejść do świątyni, póki nie skończy się siedem plag siedmiu aniołów.
  • czasze są wypełnione plagami
  • O Bogu: Bóg żyje na wieki wieków.
Dalej -> Apokalipsa, rozdział 16 - studium tekstu

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia, biblia / apokalipsa, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: apokalipsa, ap15


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 listopada 2019 (poniedziałek), 14:33:33

Apokalipsa, rozdział 14 - studium tekstu

Wstęp

Rok temu walczyłem z końcówką dziejów świata opisaną w 18, 19 i 20 rozdziale, teraz muszę iść do przodu, albo do tyłu i zaczynam od rozdziału 14 bo jakoś mi to harmonizuje z pochwyceniem kościoła.


Rozdział 14

Treść Ap 14:1nn tpnt Analiza

Wizja Baranka na górze Syjon

(1) I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon,   
a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące mających Jego imię i imię Jego Ojca napisane na swoich czołach.  
(2) I słyszałem głos z nieba jak głos wielu wód, i jak głos potężnego gromu, i usłyszałem głos harfiarzy grających na swoich harfach. (3) I śpiewają jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami, i przed starcami, i nikt nie mógł nauczyć się tej pieśni, jak tylko sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy są wykupieni z ziemi.

 Co słychać?

  • głos potężnego gromu
  • głos harfiarzy grających na harfach
  • śpiewają nową pieśń

 

Nowa pieśń:

  • nikt nie mógł się jej nauczyć
  • tylko te 144 tys wykupionych z ziemi

 

A gdzie się to dzieje?

  • przed tronem
  • przed czterema stworzeniami
  • przed starcami
(4) To są ci, którzy nie skalali się z kobietami, bo są dziewiczy (παρθενοι). To są ci, którzy podążają za Barankiem, gdziekolwiek by poszedł. Ci zostali wykupieni z ludzi, jako pierwocina Bogu i Barankowi. (5) A w ustach ich nie znaleziono podstępu; są bowiem bez skazy przed tronem Bożym. 

 Co wiemy o tych 144 tysiącach

  • czy oni są tymi harfiarzami?
  • śpiewają jakby nową pieść, której nikt inny nie móg się nauczyć
  • zostali wykupieni z ziemi
  • nie skalali się z kobietami - są dziewiczy (παρθενοι)
  • podążają za Barankiem, gdziekolwiek by poszedł - wniosek: oni żyją, i chyba im dobrze
  • zostali oni wykupieni z ludzi
  • zostali wykupieni jako pierwocina Bogu i Barankowi
  • moralnie są dobry skoro nie znaleziono podstępu w ich ustach;
  • są bez skazy przed tronem

Trzej aniołowie przekazują ważne informacje

(6) I zobaczyłem innego anioła lecącego środkiem nieba, który miał wieczną Ewangelię, aby ją głosić mieszkającym na ziemi i wszelkiemu narodowi, i plemieniu, i językowi, i ludowi, (7) Mówiąc potężnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie Mu chwałę, gdyż nadeszła godzina Jego sądu i oddajcie pokłon Temu, który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła wód.

Inny anioł? Wychodzi na to, że w tej scenie jest pierwszym aniołem, skoro trzeci w .9 jest trzecim

Anioł ma dobrą nowinę aby ją głosił mieszkającym na ziemi wszystkim ludziom.

Ta dobra nowina jest raczej (#1) zachętą do oddania chwały Bogu-Stworzycielowi.

 (8) A po nich szedł inny anioł, mówiąc: Upadł, upadł Babilon, miasto wielkie, gdyż winem szału swojego nierządu napoił wszystkie narody.

Drugi anioł przekazuje (#2) informację, że upadł Babilon.

 

Powtarza się informacja, która była przy nierządnicy w Ap15 - Babilon winem szału swojego nierządu napoił ludzi.

(9) I szedł za nim trzeci anioł, mówiąc potężnym głosem:

Jeśli ktoś odda pokłon dzikiemu zwierzęciu i jego obrazowi, i jeśli weźmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, (10) To i on napije się wina Bożego wzburzenia, które jest zmieszane i nierozcieńczone w kielichu Jego gniewu, i będzie męczony w ogniu i siarce przed świętymi aniołami i przed Barankiem.

(11) A dym ich męki unosi się na wieki wieków, i nie mają odpoczynku we dnie i w nocy, ci, którzy oddają pokłon dzikiemu zwierzęciu i jego obrazowi, i jeśli ktoś przyjmuje znamię jego imienia.

Trzeci anioł mówi (#3) ostrzeżenie:

kto będzie blisko ze zwierzęciem (bestią) lub jego obrazem (prorokiem) ma przechlapane.

Przyjęcie znamienia nawiązuje do Ap 13:17 i tego 666

 

 

w Łk, przypowieść o talentach jest. że przez Jezusem zabijają jego wrogów.

 

(12) Oto tu jest wytrwałość świętych, tu są ci, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa.

 Dwie ważne rzeczy wyróżniają wytrwałość świętych:

  • strzegący przykazań Boga
  • i strzegący wiary Jezusa
(13) I usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Napisz: Błogosławieni są umarli, którzy odtąd umierają w Panu. Tak mówi Duch, aby odpoczywali od swoich trudów, a czyny ich idą za nimi.

Pocieszający komentarz z nieba.

 

Umarli w Chrystusie - por. Ap 20:6, 1Tes 4:13n

#1 - Żniwo Jezusa Ap14-S1

(14) I zobaczyłem, a oto biały obłok; a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego, mający na swojej głowie złoty wieniec, a w swojej ręce ostry sierp.

Ktoś podobny do Syna Człowieczego 

-> jest notka o Jezusie na Obłoku

(15) I inny anioł wyszedł ze świątyni, wołając potężnym głosem do tego, który siedział na obłoku:

rozkaz pochodzi ze świątyni 

Poślij twój sierp i żnij, gdyż nadeszła twoja godzina, by żąć, ponieważ dojrzało żniwo ziemi.

Najpierw żniwo ziemi.

(16) I rzucił ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię, i zżętą została ziemia.

Jezus zżyna ziemię - zbiera swoje żniwo z ziemi.

 

Pytanie do interpretacji: czy to się da zsynchronizować z pochwyceniem kościoła, które dzieje się razem ze zmartwychwstaniem zmarłych w Chrystusie.

 

Obserwacje:

  • Jezus sieci na białym obłoku.
  • Jezus ma złoty wieniec na głowie, ma też ostry sierp
  • Jezus działa na sygnał anioła, który wyszedł ze świątyni
  • Sygnał: nadeszła godzina Jezusa, aby żąć ponieważ dojrzało żniwo.
  • Jezus zżął i zżęta została ziemia (η γη - he ge).

 

Podobieństwo do pochwycenia:

  • Jezus na obłokach 1Tes 4:13n.
  • Jezus działa na sygnał anioła, który wyszedł ze świątyni
    • Tylko Ojciec wie, kiedy (Mk 13:32)
    • 1Tes 4:15 - Jezus działa na rozkaz Boga, przy głosie archanioła.
  • Zebranie żniwa Jezusa jest przed zebraniem winorośli, która trafi do tłoczni Bożego gniewu.

 

#2 - Żniwo Gniewu Boga 

(17) A inny anioł wyszedł ze świątyni w niebie, i on miał ostry sierp.

Inny anioł jest wykonawcą drugiego zbioru.

(18) I jeszcze inny anioł wyszedł od ołtarza, miał on władzę nad ogniem i zawołał, krzycząc potężnym głosem do tego, który miał ostry sierp, mówiąc:

I jeszcze kolejny anioł posłaniec, tak jak poprzedni posłaniec przyszedł do Jezusa przychodzi.

Anioł ma władzę nad ogniem - nad wodą już nie musi, bo Pan Bóg nie zaleje już ziemi - tak obiecał Noemu i dlatego jest tęcza.

Poślij swój ostry sierp i zbierz kiście winorośli ziemi, gdyż jej winne grona już dojrzały.

Żniwo do tłoczni Bożego gniewu.

Te owoce były karmione przez ziemię, ziemia jako żywicielka.

(19) I rzucił anioł swój sierp na ziemię, i zerwał grona winorośli ziemi, i wrzucił je do wielkiej tłoczni Bożego gniewu. (20) I deptano tłocznię poza miastem, i wyszła krew z tłoczni sięgająca aż do końskich wędzideł na tysiąc sześćset stadiów.

Przerąbane - bo deptano tłocznię Bożego gniewu.

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia, biblia / apokalipsa, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: apokalipsa, ap14


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 listopada 2019 (niedziela), 15:20:20

Niebo, niebo, niebo, nie...

Niebo, niebo, niebo, nie! Nie - bo Bóg tworząc niebo i ziemię dla człowieka stworzył ziemię. Tak napisano w Księdze Rodzaju, więc tego się będę trzymał, tym bardziej, że też tak napisano w Księdze Apokalipsy, pod koniec.

To, że uczniowie Pana Jezusa będą mieli w swych nowych ciałach dostęp do tronu Boga, to, że będą w niebie w trakcie swojego rozliczenia przez Pana Jezusa, to, że w niebie będzie wesele Baranka nie determinuje tego, że w niebie będziemy na stałe. Przecież z Panem Jezusem wracamy na ziemię aby tu objąć dziedzictwo, aby tu współkrólować, aby tu być kapłanami Boga. Tak będzie w tysiącletnim królestwie Mesjasza, ale potem pewnie też skoro gdy ta ziemia przeminie, a pojawi się nowa to ta nowa Jerozolima dalej będzie na ziemi, choć będzie też przybytkiem Boga.

Piszę to mając wątpliwość co do upraszczania eschatologii do pojęć: piekło i niebo. Mam wątpliwość, sam mam ochotę pogłębić moje studia na ten temat, a innych wierzących też bym do tego zachęcić, bo wiara w niebo jako nasze miejsce ostateczne nie wygląda na właściwą.

I jeszcze uwaga: raj był na ziemi, więc pewnie raj też będzie na ziemi.


Kategorie: _blog, teologia, biblia, teologia / eschatologia, eschatologia


Słowa kluczowe: niebo, piekło, raj, eschatologia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 listopada 2019 (wtorek), 22:19:19

Autorytet kościoła rzymskiego i autorytet Pisma

Przydatna notatka, ale są w plikach obrazki, prezentacja i PDF. Zaobserwowane dość dawno, narysowane ponad rok temu, ale jakoś nie opublikowane, więc mi tego brakowało kilka razy. Mocno niedoskonałe ale wrzucam. I jest!

Autorytet 
kościoła rzymskiego i autorytet Pisma

Materiały do dyskusji z katolikami na temat autorytetu,
który pomaga nam dojść do prawdy o Bogu i człowieku.

Definicje:

Autorytet - osoba lub instytucja, która pomagając nam poznać i opisać świat a nawet wszechświat pomaga stworzyć nam własny światopogląd.

Urząd Nauczycielski Kościoła, wg teologii rzymskokatolickiej władza autorytatywnego nauczania prawd wiary, przysługująca kolegium biskupów, z papieżem jako głową, a indywidualnie biskupom pozostającym w jedności z papieżem.

Podejście kościoła rzymskokatolickiego

Cytaty z Katechizmu kościoła rzymskokatolickiego (KKK)

KKK 85. Zadanie interpretacji Słowa Bożego, spisanego czy przekazanego przez Tradycję, zostało powierzone przez Jezusa tylko Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła, to znaczy biskupom w komunii z następcą Piotra, Biskupem Rzymu.

KKK 86. Urząd Nauczycielski nie jest ponad słowem Bożym, lecz jemu służy, nauczając jedynie tego, co zostało przekazane. Z rozkazu Bożego i przy pomocy Ducha Świętego pobożnie słucha on słowa Bożego, święcie go strzeże i wiernie wykłada. I wszystko, co z tego jednego depozytu wiary czerpie, podaje do wierzenia jako objawione przez Boga.

KKK 87. Chrystusa powiedział do Apostołów: "Kto was słucha, Mnie słucha", więc wierni z uległością przyjmują nauczanie i wskazania, które są im przekazywane w różnych formach przez ich pasterzy.

urzad1

Podejście uczniów Jezusa

Pismo Święte czytane w obecności Autora staje się dla czytelnika Słowem Bożym.

pismo1

Metodologia poszukiwacza prawdy

metoda

 


Dopisek z marca 2020:


Kategorie: _blog, filozofia, moja teologia, biblia / katolicyzm


Słowa kluczowe: krk, urząd nauczycielski, biblia, autorytet, tradycja


Pliki


Komentarze: (2)

hammoleket, November 21, 2019 15:54 Skomentuj komentarz


Polecam wyklady na youtube  Rogera Ouklanda .Tytuly,,,,,Inny Jezus , Droga do Rzymu...Warto posluchac sa swietne otwieraja oczy pomagaja zrozumiec  czym tak naprawde jest kosciol katolicki. Pozdrawiam wszystkich  milujacych Pana Jezusa Chrystusa 

wojtek, November 26, 2019 20:05 Skomentuj komentarz


Tak. Zaiste świetny jest ten wykład. Warto zobaczyć do póki jest:
YT -> Inny Jezus_Roger Oakland https://youtu.be/XcYUVJpQS9A 

Skomentuj notkę
15 listopada 2019 (piątek), 19:50:50

Księga Habakuka

Przeczytałem sobie dziś księgę proroka Habakuka. Jest taka w części Biblii zwanej "prorocy mniejsi" ale czy Habakuk był mniejszym to nie wiem.

Księga w duże części traktuje o pysze - a dokładnie o pysze tego świata. Chodzi o taką poważną pychę, taką bezbożną, bluźniącą, taką skierowaną przeciwko Bogu, przeciwko Jego porządkowi na świecie, zasadom, przykazaniom ale też przeciwko Jego ludowi. Ta księga jest o tym i jest ona bardzo, ale to bardzo aktualna na dziś, na obserwację dzisiejszego świata.

To pycha bezbożnych, którzy widząc co potrafi zrobić człowiek człowieka wywyższają, nie tylko nie oddają czci Stwórcy, ale świadomie rozwalają porządki, które inni ludzie działając w posłuszeństwie Boga ustawili na świecie.

A problem wziął się z tłumaczeniem wersetu 1:11 - zobaczmy jak tą myśl oddają inni polscy tłumacze:

BT "Potem nabiera tchu i oddala się; przestępcą jest ten, kto ubóstwia swą siłę"

Pastor Zaręba: "Potem rusza naprzód niczym wiatr, sobie winien, kto za bóstwo miał swą siłę!"

Cylkow: "Tedy przechodzi jako wicher i ciągnie dalej - grzeszy jednak, który własną siłę mieni Bogiem swoim".

UBG: "Wtedy jego duch się odmieni, a wystąpi i zawini, myśląc, że jego moc pochodzi od jego boga".

BW "Potem przechodzą jak burza i mkną dalej, jak ten, kto swoją siłę uważa za boga!"

BW poszła najdalej, no i dobrze. Ubóstwienie człowieka, jego siły, możliwości, rozumu, kreatywności.... a jednocześnie słabość moralna i działania powodujące zniszczenie, cierpienie, głód, wojny.... Czyli człowieczeństwo bez Boga. Świat bez Boga tak właśnie wygląda jak to Habakuk w swoich lamentacjach opisuje.

Ale księga Habakuka to księga pocieszenia. Dobrze pamiętam, że ostatnie wersy śpiewa się w takiej wesołej piosence:

Choćby figi nie zakwitły, a urodzaj winnic znikł,
Oliwy owoc chybiłby, ziemia dała marny plon,
Choćby owce wszystkie wybił ktoś, a w oborach brakłoby krów,
Jednak w Panu radość będę miał,
Jednak w Panu radość będę miał.
Rozraduję się w Bogu zbawienia mego,
Moją siłą jest Pan.

Zaśpiewałem to sobie, potem przypomniałem słuchając różne wersje z YT.


W nocy słuchałem Izajasza, rozdziały od 6 do 10 i tam też jest taka wizja zbuntowanego ludu.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: habakuk, ha, radość w panu


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 listopada 2019 (piątek), 19:08:08

Prorok Izajasz, rozdział 3, 4, 5

Znowu śniadanie z Krzysiem - ale materiał do opracowania. 

Treść wg BT5 Analiza
   
(1) Zaiste, oto Pan, Pan Zastępów, odejmie Jerozolimie i Judzie wszelką podporę - cały zapas chleba i cały zapas wody - (2)mocarza i wojownika, sędziego i proroka, wieszczka i starszego, (3) pięćdziesiątnika i dygnitarza, radnego i biegłego w magii, i znającego czary.
  •  Znowu, podobnie jak w rozdziale 2 dotyczy to Judy i Jerozolimy.
  • Bóg zabierze podporę ludu, tj:
    • zapas chleba i zapas wody
    • mocarza i wojownika (UBG: męża walecznego)
    • sędziego i proroka,
    • wieszczka i starszego (UBG: mędrca i starca)
    • pięćdziesiątnika i dygnitarza (UBG: dostojnika)
    • radnego i biegłego w magii i znającego czary (UBG: doradcę, wybitnego rzemieślnika i krasomówcę; BW: przemyślnego zamawiacza i czarownika; EIB: znachora, i wprawnych zaklinaczy) - dziwne to tłumaczenie.
(4) Książętami ustanowię im chłopców, młokosy będą panować nad nimi. (5) Ludzie gnębić będą jeden drugiego i przyjaciel przyjaciela. Wyrostek sponiewiera starca, i prostak dostojnika. Rządy dzieci to Pajdokracja (gr. país, paidós - dziecko oraz kratós – siła, władza) - ostatnio modna.
 (6) Toteż uchwyci się jeden swego brata w ojcowskim domu: Ty masz płaszcz, bądź naszym wodzem; weź w ręce tę ruinę! (7) Ten zaś się podniesie owego dnia, mówiąc: Nie jestem lekarzem. W mym domu nie ma chleba ni szaty. Nie czyńcie mnie przywódcą ludu!  
 (8) Zaiste, Jeruzalem upada i Juda się wali, bo ich słowa i czyny sprzeciwiają się Panu, obrażając Jego majestat. (9) Stronniczość ich świadczy przeciw nim, jak Sodoma rozgłaszają swój grzech, nie ukrywają [go]. Biada im, bo sami sobie gotują nieszczęście.
  • nie ukrywają grzechów!
  • a nawet jak Sodoma - rozgłaszają swój grzech.
 (10) Szczęśliwy sprawiedliwy, bo pozyska dobro; zażywać będzie owocu swych czynów.  a sprawiedliwy?
 (11) Biada złemu, bo zło [go spotka], i według czynów jego rąk mu odpłacą.  
 (12) Ach, mój lud! Młokos go ciemięży i kobiety nim rządzą. Ludu mój! Przywódcy twoi cię zwodzą i burzą drogę, którą kroczysz.  
 (13) Pan powstał, by wszcząć rozprawę, stoi, by toczyć spór ze swoim ludem.  
 (14) Pan wchodzi na rozprawę ze starszymi swego ludu i z jego książętami: To wy spustoszyliście winnicę, co biednemu zrabowaliście, jest w waszych domach. (15) Jakim prawem uciskacie mój lud i przygnębiacie oblicza ubogich? Wyrocznia Pana, Boga Zastępów. Oskarżenie Boga i przyczynę zrujnowania winnicy skierowane jest do starszych.
 (16) Pan powiedział: Ponieważ się wbiły w pychę córki syjońskie, ponieważ chodzą z wyciągniętą szyją, rzucając spojrzenia, ponieważ idą drobnymi kroczkami i dzwonią brzękadełkami u swych nóg, (17) przeto Pan sprawi, że wyłysieją czaszki córek syjońskich, Pan obnaży ich skronie. (18) W owym dniu Pan usunie ozdobę brzękadeł u trzewików, słoneczka i półksiężyce, (19) kolczyki, bransolety i welony, (20) diademy, łańcuszki u nóg i wstążki, flaszeczki na wonności i amulety, (21) pierścionki i kółka u nozdrzy, (22)drogie suknie, narzutki i szale, torebki (23) i zwierciadełka, cienką bieliznę, zawoje i letnie sukienki.  
(24) I będzie: zamiast wonności - zaduch, zamiast paska - powróz, zamiast uczesanych kędziorów - ogolona głowa, zamiast wykwintnej szaty - ciasny wór, zamiast krasy - wypalone piętno.  
(25) Twoi najwaleczniejsi polegną od miecza i twoi wojownicy na wojnie. (26) Jękną jej bramy i okryją się żałobą, a spustoszona na ziemi usiądzie."  
   

(4:1) Siedem niewiast uchwyci się jednego mężczyzny w ów dzień, mówiąc: Swój chleb będziemy jadły i we własną odzież się ubierały. 

 

Dozwól nam tylko nosić twoje imię. Zdejmij z nas hańbę.

 

(2) W owym dniu Odrośl Pana stanie się ozdobą i chwałą, a owoc ziemi przepychem i krasą dla ocalałych z Izraela.

 Co to jest Odrośl Pana? Ważne, bo ona się stanie ozdobą i chwałą.
(3) I będzie tak: Ktokolwiek pozostał żywy na Syjonie i kto się ostał w Jeruzalem, każdy będzie nazwany świętym i wpisany do [Księgi] Życia w Jeruzalem. Ważne: kto się ostanie na Syjonie będzie nazwany świętym i będzie wpisany do Księgi Życia (UBG, EIB - bez słowa księga).
(4) Gdy Pan obmyje brud Córy Syjońskiej i krew rozlaną w Jeruzalem oczyści powiewem sądu i podmuchem pożogi, (5) wtedy Pan przyjdzie [spocząć] na całej przestrzeni góry Syjon i na tych, którzy się tam zgromadzą, we dnie jako obłok z dymu, w nocy jako olśniewający płomień ognia. Albowiem nad wszystkim chwała [Pańska] będzie osłoną (6) i namiotem, by za dnia dać cień przed skwarem, ucieczkę zaś i schronienie przed nawałnicą i ulewą. 
  • Tu jest opisany jakiś proces oczyszczenia, może i odkupienia - ale widać, że będzie sąd oczyszczający, podmuch, ogień i pożoga.
  • I wtedy Pan przyjdzie! 
  • Jest tu aluzja do objawiania się Boga na pustyni.
   
 (5:1) Chcę zaśpiewać memu Przyjacielowi pieśń o Jego miłości ku swojej winnicy!  

Przyjaciel mój miał winnicę na żyznym pagórku. (2) Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni, i zasadził w niej szlachetną winorośl; pośrodku niej zbudował wieżę, także i tłocznię w niej wykuł.

 

I spodziewał się, że wyda winogrona, lecz ona cierpkie wydała jagody.

 
(3) Teraz więc, o mieszkańcy Jeruzalem i mężowie z Judy, rozsądźcie, proszę, między Mną a winnicą moją.  
 (4) Co jeszcze miałem uczynić winnicy mojej, a nie uczyniłem w niej? Czemu, gdy czekałem, by winogrona wydała, ona cierpkie dała jagody?  
(5) Więc dobrze! Pokażę wam, co uczynię winnicy mojej: rozbiorę jej żywopłot, by ją rozgrabiono, rozwalę jej ogrodzenie, by ją stratowano. (6) Zamienię ją w pustynię, nie będzie przycinana ni plewiona, tak iż wzejdą osty i ciernie. Chmurom zakażę spuszczać na nią deszcz.  
   
(7) Otóż winnicą Pana Zastępów jest dom Izraela, a ludzie z Judy szczepem Jego wybranym.
  • Uwaga: teraz jest tu Izrael i Juda, a więc szerszy obraz, niż powyżej, tylko Juda i Jerozolima.

Oczekiwał On tam sprawiedliwości, a oto rozlew krwi, i prawowierności, a oto krzyk grozy. (8) Biada tym, którzy dodają dom do domu, przyłączają rolę do roli, tak iż nie ma wolnego miejsca, a wy sami mieszkacie w środku kraju. (9) Do moich uszu dotarł głos Pana Zastępów: Na pewno wiele domów popadnie w ruinę, wspaniałe i wygodne - będą bez mieszkańców! (10) Bo dziesięć morgów winnicy da jeden bat, a chomer ziarna wyda jedną efę. (11) Biada tym, którzy rychło wstając rano, szukają sycery, zostają do późna w noc, [bo] wino ich rozgrzewa. (12) Nic, tylko harfy i cytry, bębny i flety, i wino na ich ucztach. O dzieło Pana nie dbają ani nie baczą na czyny rąk Jego. (13) Przeto lud mój pójdzie w niewolę przez brak rozumu; jego dostojnicy pomrą z głodu, a jego pospólstwo wyschnie z pragnienia. (14) Tak, Szeol rozszerzył swą gardziel, rozwarł swą paszczę nadmiernie; wpada doń tłum miasta wspaniały i wyjący z uciechy. (15) Poniżony będzie śmiertelnik, upokorzony człowiek, a oczy dumnych będą spuszczone.

 

(16) Pan Zastępów przez sąd się wywyższy, Bóg Święty przez sprawiedliwość okaże swą świętość. (17) Baranki paść się będą jak na swym pastwisku, i tłuste koziołki paszę znajdą w ruinach.

 
   

(18) Biada tym, którzy na postronkach dla wołu ciągną nieprawości i na powrozach uprzęży swe grzechy! (19)Tym, którzy mówią: Prędzej! Niech przyśpieszy On swe dzieło, byśmy zobaczyli, niech się zbliżą i urzeczywistnią zamiary Świętego Izraela, abyśmy je poznali!

(20) Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy uznają ciemności za światło, a światło za ciemności, którzy uznają gorycz za słodycz, a słodycz za gorycz!

(21) Biada tym, którzy się uważają za mądrych i są sprytni we własnym mniemaniu!

(22) Biada tym, którzy są bohaterami w piciu wina i śmiałkami w mieszaniu sycery. (23) Tym, którzy za podarek uniewinniają winnego, a sprawiedliwemu odmawiają praw. (24) Przeto jak słomę pożera język ognisty, a siano znika w płomieniu, tak korzeń ich będzie zgnilizną, a kiełek ich jak pył się uniesie, bo odrzucili Prawo Pana Zastępów i wzgardzili tym, co mówił Święty Izraela. (25) Dlatego się rozpalił gniew Pana przeciw Jego ludowi; wyciągnął na niego rękę, by wymierzyć cios, aż góry zadrżały. Ich trupy jak gnój zaległy środek ulic. Mimo wszystko gniew Jego się nie uśmierzył, i ręka Jego jest dalej wyciągnięta. (26) On zatknie chorągiew dla dalekiego narodu i gwizdem wezwie go z krańców ziemi - i oto on przyjdzie rączy i lekki. (27) Nie ma w nim nikogo słabego ani zmęczonego, nikt nie drzemie ani nie śpi, nikt nie odpina pasa ze swych bioder ani nie ma rozerwanego rzemyka u trzewików. (28) Strzały jego ostre i każdy łuk napięty; kopyta jego koni są jak krzemień, koła jego rydwanów pędzą jak huragan. (29) Jego ryk jest jak [ryk] lwicy; on ryczy jak lwiątka. Wydaje pomruk, porywa swą zdobycz i umyka, a nikt mu jej nie wyrwie. (30) Szum przeciw niemu powstanie w ów dzień, jakby szum morza. Wtedy spojrzymy na ziemię, a oto przerażające ciemności, światłość się od chmur przyćmiła.

   
   
 

 

 

 

   
   

ToDo:

  • Odrośl Pana - co to jest

 


Kategorie: _blog, biblia / studia, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: izajasz, królestwo, czasy ostateczne, tysiącletnie królestwo, królestwo mesjańskie, iz3, iz4, iz5, izajasz '2019


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
6 listopada 2019 (środa), 10:52:52

Prorok Izajasz, rozdział 2, wersy 2-4

Na drugi dzień, po pracy nad rozdziałem dopracowuję 2 wersety.  To jest wizja przyszłości, przyszłości przy końcu czasu. Zobaczmy co tam mamy?

Iz 2:2-4 ubg

(2) Stanie się w dniach ostatecznych, że góra domu PANA będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki; i wszystkie narody popłyną do niej. (3) I pójdzie wiele ludów, i powie: Chodźcie, wstąpmy na górę PANA, do domu Boga Jakuba; on będzie nas uczył swoich dróg, a my będziemy kroczyli jego ścieżkami.

Z Syjonu bowiem wyjdzie prawo, a słowo PANA z Jerozolimy. (4) On będzie sądził wśród narodów i karcił wielu ludzi.

I przekują swe miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie już miecza i nie będą się już ćwiczyć do wojny.

 
Wnioski:

  • Przed końcem czasów nastąpią jakieś poważne zmiany tektoniczne. Nie wiem co Alpy, Kaukaz, Andy i Himalaje ale najwyższą górą będzie wzgórze świątynne w Jerozolimie.
  • Ludzie na ziemi rozpoznają, że tam jest centrum, tam jest stolica, że tam się ustanawia prawo i tam się rozstrzyga sprawy. I będą tam przychodzić a nawet przypływać.
  • I pod tymi rządami nastanie na świecie pokój i to taki, że nie będzie potrzeby zbroić się.
  • Ten pomnik przekuwacza miecza w lemiesz, co stoi przed siedzibą ONZ w Nowym Jorku to komunistyczna ściema.
  • Lemiesz - ta część pługa co pracuje pod ziemią, wywija i odwraca skibę.
  • Widać, że w tym przyszłym królestwie dalej będzie uprawiać się ziemię.

Kategorie: _blog, biblia / studia, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: iz2, izajasz, królestwo, czasy ostateczne, tysiącletnie królestwo, królestwo mesjańskie, miecze na lemiesze, onz, izajasz '2019


Komentarze: (2)

hammoleket, November 10, 2019 18:29 Skomentuj komentarz


Kiedy nastana rzady Pana Jezusa w czasie trwania Tysiacletniego Krolestwa bedzie czas pokoju i Bozej sprawiedliwosci. Taki blogoslawiony czas  radosci.Wydawac by sie moglo ze ludzie zyjacy w tym czasie beda w pelni oddani Panu Jezusowi. jak to mozliwe ze kiedy tylko szatan zostanie uwolniony  bez wysilku uda mu sie namowic ludzi do buntu. Narody w czasie tego tysiaclecia beda pielgrzymowaly zeby oddac Panu Jezusowi hold  oddac Mu czesc. Nie bedzie to szczere. Jak to mozliwe.  Szatan wyjdzie by zwiesc narody ..i zgromadzi je do boju a liczba ich jak piasek morski. Jak to mozliwe... 

Adam M, November 19, 2019 18:48 Skomentuj komentarz


Ja to widzę tak:

ludzie którym się poprawiło będą wdzięczni za to, że mają lepiej bo przeżyli trudne chwile. Przez 1000 lat urodzi się bardzo dużo ludzi, którzy nigdy nie mieli źle. Ci ludzie będą chcieli mieć jeszcze lepiej. Do czasu aż diabeł będzie w więzieniu nikt im nie będzie głupot gadał do ucha. Jak diabeł będzie wypuszczony będzie mieszał. Ludzie niezmartwychwstali będą widzieli różnice między sobą a tymi co maja nowe ciała. Przyjdzie diabeł który też będzie miał pewną moc. Powtórzy zagrywkę z edenu powie zwykłym ludziom ze oni tez mogą być takimi xmenami a nawet silniejsi, wzbudzi w nich zazdrość, ludzie zaczną się buntować przeciw Bogu. Za karę przestanie im się powodzić zaczną mieć gorzej niż mieli. Diabeł to wykorzysta będzie ich wodzem. Ogłosi się przywódcą rewolucji, który został wypuszczony z więzienia ma u nich autorytet bo jest mądrzejszy i ma moce których oni nie mają. Pewnie da ich trochę ludziom i pójdą za min. Ludzie są roszczeniowi i czasem chcą więcej jak im się należy.

Skomentuj notkę
5 listopada 2019 (wtorek), 10:27:27

Prorok Izajasz, rozdział 2

Po śniadaniu z Krzysiem, po pysznych jajkach u Turka czytamy 2 rozdział Izajasza, z którego wynotowuję takie rzeczy: 

Treść wg BT5 Analiza
(Iz 2:1 bt) Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy.

Pytanie pomocnicze:

  • kto to Juda, w tym kontekście?
  • a kto to Jerozolima.

Odpowiedź jest w historii o podziale królestwa Dawida na Judę i Izrael, czyli w analizie działań króla Reboam i króla Jeroboama. I jeszcze kluczowe zdanie: kto oprócz pokolenia Judy mieszkał w Judzie? (2Krn 11:13-14 i .16, oraz kontekst)

 

Kogo dotyczy widzenie: Ludu Bożego, który się za Bogiem opowiedział (bo nie ma tu pokoleń Izraela, które poszły za Jeroboamem) oraz wybranego miasta, w którym była Świątynia Pańska.

(2) Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stać będzie mocno na szczycie gór i wystrzeli ponad pagórki.

Proroctwo dotyczy przyszłości. Skoro na początku Bóg stworzył to na końcu jest na drugim biegunie.

Tłumaczenia:

  • BT: na końcu czasów,
  • BW, UBG: w dniach ostatecznych,
  • EIB: gdy nadejdą dni ostateczne.

 

Wygląda na to, że będą jakieś poważne zmiany tektoniczne, skoro Jerozolima, a wzgórze świątynne będzie najwyższą górą na ziemi. A Tatry? A Alpy? Kaukaz, Himalaje, Andy? Pewnie zostaną poniżone bo najwyższą z gór będzie góra świątyni Pańskiej i będzie to w Jerozolimie.

 

ToDo: przy okazji można by rozpoznać w końcu te góry w Jerozolimie:

  • Moria - wzgórze, gdzie ponoć Abraham składał w ofierze Izaaka, a potem jedni mówią, że to wzgórze świątynne (muzułmanie tak mówią), a inni, że to jest Golgota, na której Bóg i Syn Boży, Pan Jezus złożył ofiarę.
  • Syjon - na ten górze mieszkał Dawid. Dziś jest tam dziura z odkopywanym miastem Dawida.
  • Syjon źle oznaczony - w południowej części starej Jerozolimy jest takie wzgórze, które nazywa się Syjonem i jest tam trochę różnych sanktuariów (grób Dawida, Wieczernik), ale wszystko to średniowieczne pomysły, pewnie źle oznaczone.
Wszystkie narody do niej popłyną, (3) mnogie ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami.
  • Popłyną? (z wyjątkiem BW: będą zdążali) - czy czasem wokoło nie będzie wody? Ale na pewno będą płynąć z daleka, z krańców ziemi.
  • Narody rozpoznają, że ta świątynia jest Pana Boga - odwołują się do Jakuba, syna Abrahama.
  • Narody chcą tam przychodzić aby ich uczył żyć.
Bo Prawo pochodzi z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem. Narody uznają, że Prawo pochodzi z Syjonu. Uwaga: nie z Synaju, a więc nie chodzi o Prawo Mojżeszowe dane Żydom. Z Syjony - więc jest to wskazanie na Dawida i jego potomka, Jezusa Mesjasza. 
(4) On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i sędzią dla licznych narodów.

On - ? Pan! Wskazanie zarówno na Boga (Pańska świątynia) jak i na Mesjasza, potomka Dawida (bo Syjon).

Mesjasz będzie rozjemcą i sędzią dla narodów. 

Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny.

Narody uznają jego sądy!

Dobrze ilustruje to sytuacja na Rusi Zakarpackiej (kiedyś Słowacja, roszczenia Węgier, dostała to Ukraina, a żyją tam Romowie, kilka Arbitraży Wiedeńskich nie rozwiązało problemu.... ale jak przyjdzie Mesjasz problem rozwiąże. 

Podobnie z Serbią, Chorwacją, Bośnią i republiką Serbską w Bośni. miszmasz ... ale jak przyjdzie Mesjasz!

Mesjasz rozsądzi i nastanie pokój!

 

Uwaga: przed ONZ umieścili rzeźbę gościa, co przekuwa miecz na lemiesz sugerując, że ONZ to zrobi, ale ja wątpię, bo ONZ to więcej problemów tworzy niż rozwiązuje.

(5) Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!  Wezwanie do domu Jakuba.
   
(6) Zaiste, odrzuciłeś Twój lud,  ?
dom Jakuba, bo pełen jest wróżbitów i wieszczków, jak Filistyni; na zgodę uderza w ręce cudzoziemców.  Opis stanu ludów (może tylko Izraela? pisze: dom Jakuba)
(7) Kraj jego pełen jest srebra i złota, a skarby jego są niezliczone. Kraj jego pełen jest koni, a wozy jego nieprzeliczone. (8) Kraj jego pełen jest bożków. [Oni] wielbią rąk swoich dzieło, które wykonały ich palce.  
(9) Poniżył się człowiek, upodlił śmiertelny;  
  nie przebaczaj im!  ?
(10) Wejdź między skały, ukryj się w prochu ze strachu przed Panem, przed blaskiem Jego majestatu.

 Do rozpoznania:

  • współczesna moda na długie tunele: np. Tunel bazowy Świętego Gotarda; te setki kilometrów w Chinach.
  • w Ap są stwierdzenie, że ludzie się będą chowali pod ziemią.
 (11) Wyniosłe oczy człowieka się ukorzą i duma ludzka będzie poniżona. Sam tylko Pan się wywyższy dnia owego. (12) Albowiem dzień Pana Zastępów nadejdzie przeciw wszystkim pysznym i nadętym i przeciw wszystkim hardym, by się ukorzyli, (13)przeciw wszystkim cedrom Libanu, wysoko się wzbijającym, i przeciw wszystkim dębom Baszanu, (14) przeciw wszystkim górom niebotycznym i przeciw wszystkim pagórkom wyniosłym, (15) przeciw każdej wieży strzelistej i przeciw wszystkim murom obronnym, (16)przeciw wszystkim okrętom Tarszisz i przeciw wszystkim statkom zbytkownym. (17) Wtedy pycha człowieka będzie poniżona i upokorzona ludzka wyniosłość.

 Ciekawe symbole:

  • cedr Libanu - jest ich godłem
  • dąb Baszanu - ?
  • góry niebotyczne
  • pagórki wyniosłe
  • wieża strzelista (al kalifa?)
  • okręty Tarszisz
  • statki zbytkowne.
 Sam tylko Pan się wywyższy dnia owego, (18) posągi zaś bożków całkowicie znikną.  
(19) Wtedy wejdą do jaskiń skalnych i do jam podziemnych ze strachu przed Panem, przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazić ziemię.  Drugi raz myśl o podziemiach a może i tunelach?
(20) Owego dnia człowiek wyrzuci kretom i nietoperzom bożki swe srebrne i bałwany złote, zrobione po to, by im cześć oddawał, (21) gdy wejdzie między rozpadliny skalne i w szczeliny opoki ze strachu przed Panem i przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazić ziemię.

 Krety i nietoperze!

Rozpadliny skalne - 3 raz coś pod ziemią.

 

Pan powstanie by przerazić ziemię.

(22) Zaniechajcie człowieka, który ledwie dech ma w nozdrzach. Bo ile on wart?"  
   

ToDo:

  • przebadać te tunele, rozpadliny skalne, to wchodzenie i chowanie się pod ziemią.
  • Wyjaśnić pojęcia: cedry Libanu,  dęby Baszanu, okręty Tarszisz.

 


Kategorie: _blog, biblia / studia, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: iz2, izajasz, królestwo, czasy ostateczne, tysiącletnie królestwo, królestwo mesjańskie, izajasz '2019


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 października 2019 (niedziela), 20:13:13

Mądrość zbudowała

Z Księgi Mądrości wynotowuję sobie:

Mądrość zbudowała swój dom, wyciosała siedem swych filarów,
przygotowała mięso, przyprawiła wino, zastawiła stół
i rozesłała służące z wieścią na wzgórza miasta:

Kto prosty, niech do mnie wejdzie!

Tym zaś, którym brakuje rozumu, mówi:

Chodźcie, jedzcie mój chleb, pijcie przyprawione przeze mnie wino.
Porzućcie prostactwo! Żyjcie! Idźcie prosto drogą rozumu!

(Przypowieści Salomona, rozdział 9, wersety od 1, przekład eib) 

A gdzie opisano to siedem filarów? W Liście Jakuba:

Mądrość pochodząca z góry jest przede wszystkim:

  1. czysta,
  2. następnie pokojowo usposobiona,
  3. uprzejma,
  4. dająca się przekonać,
  5. pełna miłosierdzia i dobrych owoców,
  6. niestronnicza,
  7. nieobłudna.

A plon sprawiedliwości jest zasiewany w pokoju dla tych, którzy wprowadzają pokój.

(List Jakuba, 3:17-18)


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: mądrość salomona, mądrość, przy9


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 października 2019 (wtorek), 03:34:34

Pierwsze konsekwencje niewłaściwego wyboru (Gen 3)

Przeanalizuję sobie dziś pierwsze (bo są jeszcze drugie - przekleństwa) konsekwencje pewnej decyzji opisanej w kluczowym miejscu Biblii, w 3 rozdziale Księgi Rodzaju. W tłumaczeni Biblii Tysiąclecia opisano to tak:

(6) Wtedy niewiasta (...) zerwała (...) owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią, a on zjadł(7) A wtedy (#1a) otworzyły się im obojgu oczy i (#1b) poznali, że są nadzy; (#3) spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.
(8) Gdy zaś mężczyzna i jego żona (#3a) usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w porze powiewu wiatru, (#3b) skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu.
(9) Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: Gdzie jesteś?
(10) On odpowiedział: Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się.
(11) Rzekł Bóg: Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?
(12) Mężczyzna odpowiedział: Niewiasta, (...) dała mi owoc (...) i zjadłem.

Co zrobili (opis narratora w.6):

  • niewiasta zerwała owoc,
  • niewiasta skosztowała,
  • niewiasta dała swemu mężowi, który był z nią,
  • mężczyzna zjadł.

To samo, czyli co zrobili, wg Adama - w. 12:

  • niewiasta dała mi owoc,
  • zjadłem.

Pierwsze konsekwencje:

  • otworzyły się im obojgu oczy,
  • poznali, że są nadzy,
  • spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski,
  • gdy usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w porze powiewu wiatru, skryli się wśród drzew ogrodu.

A dlaczego się tym zajmuję? Przez frazę: "usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w porze powiewu wiatru" z której wnioskuję, że wtedy (w ogrodzie Eden):

  • jak Pan Bóg spacerował to było słychać jego kroki,
  • Pan Bóg przechadzał się po ogrodzie o określonej porze dnia.

Może ludzie i Pan Bóg mieli już jakiś swój zwyczaj, że o jakiejś porze Bóg się przechadzał i spotykał ich - tym razem jednak było inaczej skoro skryli się i Pan Bóg nie spotkawszy ich musiał zawołać mężczyznę.


Aby nie musieć gdzieś szukam zachowuję tu ten tak ważny rozdział w trzech dobrych tłumaczeniach, to trzecie to żydowski przekład Cylkowa.

Tekst biblijny w Biblii Tysiąclecia:

Rdz 3:1nn bt5

(1) A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu? (2) Niewiasta odpowiedziała wężowi: Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, (3) tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli. (4) Wtedy rzekł wąż do niewiasty: Na pewno nie umrzecie! (5) Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło. (6) Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią, a on zjadł. (7) A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski. (8) Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w porze powiewu wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. (9) Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: Gdzie jesteś? (10) On odpowiedział: Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się. (11) Rzekł Bóg: Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść? (12) Mężczyzna odpowiedział: Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem. (13) Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: Dlaczego to uczyniłaś? Niewiasta odpowiedziała: Wąż mnie zwiódł i zjadłam. (14) Wtedy Pan Bóg rzekł do węża:Ponieważ to uczyniłeś,bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i dzikich;na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. (15) Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę,pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę. (16) Do niewiasty powiedział: Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą. (17) Do mężczyzny zaś [Bóg] rzekł: Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jeść - przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu: w trudzie będziesz zdobywał z niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia. (18) Cierń i oset będzie ci ona rodziła, a przecież pokarmem twym są płody roli. (19)W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz! (20) Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących. (21) Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i dla jego żony odzienie ze skór i przyodział ich. (22) Po czym Pan Bóg rzekł: Oto człowiek stał się jak jeden z Nas: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki. (23) Dlatego Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tę ziemię, z której został wzięty. (24) Wygnawszy zaś człowieka, Bóg umieścił na wschód od ogrodu Eden cherubów i miecz z połyskującym ostrzem, aby strzec drogi do drzewa życia.

Tekst wg tłumaczenia Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej:

Rdz 3:1nn ubg
(1) A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta polne, które PAN Bóg uczynił. Powiedział on do kobiety: Czy Bóg rzeczywiście powiedział: Nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew tego ogrodu? (2) I kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew tego ogrodu; (3) Ale o owocu drzewa, które jest pośrodku ogrodu, Bóg powiedział: Nie będziecie z niego jeść ani go dotykać, abyście nie umarli. (4) I wąż powiedział do kobiety: Na pewno nie umrzecie; (5) Ale Bóg wie, że tego dnia, gdy z niego zjecie, otworzą się wasze oczy i będziecie jak bogowie znający dobro i zło. (6) A gdy kobieta spostrzegła, że owoc drzewa był dobry do jedzenia i miły dla oka, a drzewo godne pożądania dla zdobycia wiedzy, wzięła z niego owoc i zjadła; dała też swemu mężowi, który był z nią; i on zjadł. (7) I otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy. Spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski. (8) Wtedy usłyszeli głos PANA Boga chodzącego po ogrodzie w powiewie dziennym. I Adam, i jego żona ukryli się przed obliczem PANA Boga wśród drzew ogrodu. (9) I PAN Bóg zawołał na Adama, i zapytał go: Gdzie jesteś? (10) On odpowiedział: Usłyszałem twój głos w ogrodzie i zląkłem się, gdyż jestem nagi, i ukryłem się. (11) Bóg zapytał: Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy zjadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść? (12) Adam odpowiedział: Kobieta, którą mi dałeś, aby była ze mną, ona dała mi z tego drzewa i zjadłem. (13) PAN Bóg zapytał kobietę: Co zrobiłaś? I odpowiedziała kobieta: Wąż mnie zwiódł i zjadłam. (14) Wtedy PAN Bóg powiedział do węża: Ponieważ to uczyniłeś, będziesz przeklęty wśród wszelkiego bydła i wśród wszelkich zwierząt polnych. Na brzuchu będziesz się czołgać i proch będziesz jeść po wszystkie dni swego życia. (15) I wprowadzę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zrani ci głowę, a ty zranisz mu piętę. (16) A do kobiety powiedział: Wielce pomnożę twoje cierpienia i twoje poczęcia, w bólu będziesz rodzić dzieci. Twoje pragnienie będzie ku twemu mężowi, a on będzie nad tobą panować. (17) Do Adama zaś powiedział: Ponieważ usłuchałeś głosu swojej żony i zjadłeś z drzewa, o którym ci przykazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jadł – przeklęta będzie ziemia z twego powodu, w trudzie będziesz z niej spożywać po wszystkie dni twego życia. (18) Ona będzie ci rodzić ciernie i oset i będziesz spożywał rośliny polne. (19) W pocie czoła będziesz spożywał chleb, aż wrócisz do ziemi, gdyż z niej zostałeś wzięty. Bo jesteś prochem i w proch się obrócisz. (20) I Adam nadał swojej żonie imię Ewa, bo ona była matką wszystkich żyjących. (21) I PAN Bóg sporządził dla Adama i jego żony odzienie ze skór i przyodział ich. (22)Wtedy PAN Bóg powiedział: Oto człowiek stał się jak jeden z nas, znający dobro i zło. Wygnajmy go więc, aby nie wyciągnął swej ręki i nie wziął z drzewa życia, by jeść i żyć na wieki. (23) PAN Bóg wydalił go więc z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty. (24)Tak wygnał człowieka i postawił na wschód od ogrodu Eden cherubinów i płomienisty miecz obracający się we wszystkie strony, aby strzegły drogi do drzewa życia.

Przekład żydowski Cylkowa:

Rdz 3:1nn cyl

(1) A wąż był chytry, bardziej niż wszelki zwierz dziki, który był uczynił Wiekuisty Bóg; i rzekł do niewiasty: „Alboż powiedział także Bóg: Nie pożywać wam z żadnego drzewa ogrodu?” (2) I rzekła niewiasta do węża: Z owocu drzew ogrodu pożywać możemy. (3) Tylko z owocu drzewa, co w pośrodku ogrodu, rzekł Bóg: „nie pożywajcie z niego i nie dotykajcie się go, - abyście nie umarli”. (4) I rzekł wąż do niewiasty: „Umrzeć nie umrzecie”. (5) Ale wie Bóg, iż dnia, którego pożywać zeń będziecie, otworzą się oczy wasze i staniecie się jako Bóg, poznawającymi dobre i złe”. (6) I widząc niewiasta, że smacznem jest drzewo ku spożyciu, że rozkoszą jest dla oczu, a uroczem drzewo do oglądania, wzięła z owocu jego i jadła, i dała też mężowi swojemu przy sobie i jadł. (7) I otworzyły się oczy obojga, i poznali, że są nagimi! I spletli liście figowe, i poczynili sobie przepaski. (8) I usłyszeli głos Wiekuistego Boga, rozlegający się po ogrodzie, z powiewem dziennym; i skrył się człowiek i żona jego przed obliczem Wiekuistego Boga, między drzewa ogrodu. (9) I zawołał Wiekuisty, Bóg, człowieka, i rzekł do niego: „Gdzie jesteś?” (10) I rzekł: „Głos Twój słyszałem w ogrodzie, i uląkłem się, bo nagi jestem, i skryłem się”. (11) I rzekł: „Któż powiedział ci, że nagi jesteś? Czyż z drzewa, o którem ci przykazałem nie jeść z niego, jadłeś?” (12) I rzekł człowiek: „Niewiasta, którą umieściłeś przy mnie, ona to dała mi z drzewa, i jadłem”. (13) I rzekł Wiekuisty, Bóg, do niewiasty: „Cóżeś ty uczyniła!” I rzekła niewiasta: „wąż skusił mnie i jadłam”. (14) I rzekł Wiekuisty, Bóg, do węża: „Żeś uczynił to, przeklętym bądź z pomiędzy wszelkiego bydła i wszelkiego zwierza dzikiego; na brzuchu twoim czołgać się będziesz, i prochem się żywić, po wszystkie dni życia twojego. (15) A nienawiść wzniecę między tobą, a niewiastą, i między nasieniem twojem, a nasieniem jej; ono porazi ci głowę, a ty mu porazisz piętę!” (16) Do niewiasty rzekł: „Wielce, wielce pomnożę męki brzemienności twojej; w bólach rodzić będziesz dzieci; a do męża twego żądza twoja, a on panować będzie nad tobą.” (17) A do Adama rzekł: „Żeś usłuchał głosu żony twojej, a jadł z drzewa, o którem ci przykazałem mówiąc: nie będziesz jadł z niego; przeklętą niech będzie ziemia gwoli tobie, w utrapieniu żywić ci się z niej, po wszystkie dni żywota twojego. (18) A cierń i oset rodzić ci będzie, a żywić ci się zielem polnem. (19) W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleb, aż powrócisz do ziemi, bo z niej wziętym jesteś; bo prochem ty, i w proch się obrócisz!” (20) I nazwał Adam imię żony swojej: Chawa, gdyż ona stała się matką wszystkich żyjących. (21) I sprawił Wiekuisty, Bóg, Adamowi i żonie jego szaty skórzane, i przyodział ich. (22) I rzekł Wiekuisty, Bóg: „Oto człowiek stał się jako jeden z Nas, co do wiedzy dobrego i złego. A teraz może sięgnie ręką swoją i weźmie także z drzewa życia i spożyje, aby żył na wieki..!” (23) I wydalił go Wiekuisty, Bóg, z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której wzięty. (24) I tak wygnał człowieka; i usadowił na wschód od ogrodu Eden Cherubów, i płomienny miecz, wirujący, dla strzeżenia drogi do drzewa życia.


Kategorie: _blog, biblia / studia


Słowa kluczowe: owoc, raj, eden, ewa, adam, upadek, grzech, gen3


Komentarze: (1)

wojtek, January 13, 2020 12:31 Skomentuj komentarz


I znowu mam pytanie: z którego drzewa Ewa zjadła, bo wychodzi jednak, że z drzewa życia (choć przekonana była, że z drzewa poznania). Tak więc nie w owocu jest problem, ale w posłuszeństwie.

Skomentuj notkę
12 września 2019 (czwartek), 11:46:46

Nie tylko o kotach - rzecz o cierpieniu stworzeń

W Liście do Rzymian, w środku rozważań na temat życia pełnego Ducha Świętego apostoł Paweł wstawia dygresję na temat cierpienia, wyjaśniając przy okazji problem cierpienia zwierząt. W Rz8:18-25 czytamy takie coś:

UBG: (18) Uważam bowiem, że cierpienia teraźniejszego czasu nie są godne porównywania z tą przyszłą chwałą, która ma się w nas objawić. (19) Stworzenie bowiem z gorliwym wypatrywaniem oczekuje objawienia synów Bożych. (20) Gdyż stworzenie jest poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu tego, który je poddał, w nadziei, (21) że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli zniszczenia do chwalebnej wolności dzieci Bożych. (22) Wiemy bowiem, że całe stworzenie razem jęczy i razem cierpi w bólach rodzenia aż dotąd. (23) A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała. (24) Nadzieją bowiem jesteśmy zbawieni. A nadzieja, którą się widzi, nie jest nadzieją, bo jakże ktoś może spodziewać się tego, co widzi? (25) Ale jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, to oczekujemy tego z cierpliwością.

To samo w BT, bo jako przekład bardziej literacki może używać ładniejszych słów:

bt5: (18) Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. (19) Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. (20) Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, (21) że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. (22) Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. (23) Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów - odkupienia naszego ciała. (24) W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której [spełnienie już się] ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? (25) Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.

Do studiowania użyję jednak przekładu dosłownego, a potem zajmę się wnioskami płynącymi z innych przekładów. 

TPNT: (18) Sądzę bowiem, że utrapienia teraźniejszego czasu nie są godne porównania z tą chwałą, która ma się w nas objawić. (19) Bo stworzenie żarliwie oczekuje objawienia synów Boga. (20) Gdyż stworzenie zostało poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu Tego, który je poddał, w nadziei, (21) Że i samo stworzenie zostanie uwolnione z niewoli skażenia do wolności chwały dzieci Boga. (22) Bo wiemy, że całe stworzenie współwzdycha i współcierpi w bólach porodowych aż do teraz. (23) A nie tylko ono, ale i my sami, którzy mamy pierwocinę Ducha, i my sami w sobie wzdychamy oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała. (24) Albowiem w tej nadziei zostaliśmy zbawieni. A nadzieja widzialna nie jest nadzieją; bo ktoś, kto widzi, po co ma mieć nadzieję? (25) Ale jeśli mamy nadzieję na to, czego nie widzimy, to oczekujemy tego z wytrwałością.

Obserwacje:

  • .18a - W dzisiejszych czasach doświadczamy utrapień. Trudno nie zauważyć.
  • 18b - Objawi się w nas jakaś chwała. Czytamy i o tym, więc mamy nadzieję.
  • .18 - Siła tych utrapień jest mniejsza niż siła przyszłej (a więc będącej w naszej nadziei) chwały.
  • .20 - Stworzenie (a więc koty też) zostały poddane marności, nie dobrowolnie (swoją decyzją) (.21) ale Bóg tak sprawił, w nadziei, że będzie uwolnione z tej niewoli skażenia do wolności chwały dzieci Boga.
  • .22 - Stworzenia cierpią - podobnie jak ludzie. Widzimy to.
  • .23 - Ludzie też cierpią, również ci ludzie, którzy mają już zadatek (pierwocinę) Ducha.
  • .23b - ale oczekujemy zmiany. Oczekujemy usynowienia, odkupienia naszego ciała.
  • .24 - Mając nadzieję na to usynowienie, odkupienie ciała zostaliśmy zbawienie.
  • .24b - Coś co się widzi nie jest już nadzieją, ale widzeniem. Uwaga: działającego Ducha w nas widzimy. I chyba od tego stwierdzenia należy to studium zacząć.
  • .25 A to czego jeszcze nie widzimy to nadzieją wyczekujemy. 

Uwagi:

  • Chwała to trudne słowo. Często na polski jest tłumaczone jako sława i to chyba jest rusycyzm.
  • Nadzieja - wiara w to, że będzie lepiej.

Synteza w postaci faktów wynikające ze studium:

  • Na świecie jest coś nie tak, skoro jest cierpienie, niewola zepsucia, śmierć a nawet takie coś jak bóle porodowe.
  • Bóg chciał, aby temu zepsuciu poddane były również zwierzęta, przy czym nie są one poddane z własnej woli czy winy.
  • Ale będzie tak do czasu - wiemy bowiem, że będzie tak do chwili, w której nastąpi odkupienie naszych ciał, objawienie się nas jako dzieci Boże.
  • A że tak będzie przekonuje nas Duch Święty, którego od chwili zbawienia mamy, jako zaliczkę, w postaci pierwszych darów a nawet plonów.
  • I widząc to dalej nadzieją żyjmy.

 Metodologia pracy:

  1.  Czytam w różnych przekładach, zaczynając od UBG, na pewno poprzez dość standardowe BT.
  2. Studiuję TPNP wypisując fakty
  3. Robię syntezę używając pojęć z przekładów literackich.

 


Kategorie: _blog, biblia / studium, studium biblii


Słowa kluczowe: stworzenie, rz8, zwierzęta


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 września 2019 (niedziela), 16:50:50

Przekleństwo ziemi po grzechu Adama

Bardzo smutne są przekleństwa jakie spadły na ludzi z powodu grzechu Adama. Czytam o tym w Księdze Rodzaju, w rodziale 3, od wersu 17

bt5 (17) Do mężczyzny zaś Bóg rzekł: Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jeść - przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu: w trudzie będziesz zdobywał z niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia. (18) Cierń i oset będzie ci ona rodziła, a przecież pokarmem twym są płody roli. (19) W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!.
ubg (17) Do Adama zaś powiedział: Ponieważ usłuchałeś głosu swojej żony i zjadłeś z drzewa, o którym ci przykazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jadł – przeklęta będzie ziemia z twego powodu, w trudzie będziesz z niej spożywać po wszystkie dni twego życia. (18) Ona będzie ci rodzić ciernie i oset i będziesz spożywał rośliny polne. (19) W pocie czoła będziesz spożywał chleb, aż wrócisz do ziemi, gdyż z niej zostałeś wzięty. Bo jesteś prochem i w proch się obrócisz.

 

Wyliczmy jeszcze raz:

  1. przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu
  2. w trudzie będziesz zdobywał z niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia
  3. Cierń i oset będzie ci ta ziemia rodziła, a przecież pokarmem twym są płody roli
  4. W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie,
  5. wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!

Ale spoko - będzie tak do czasu, będzie odnowienie. Póki co wszelkie stworzenie cierpi ale też wyczekuje objawienia się dzieci Bożych (Rz 8:19nn)

Rz 8:19-22 ubg (19) Stworzenie bowiem z gorliwym wypatrywaniem oczekuje objawienia synów Bożych. (20) Gdyż stworzenie jest poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu tego, który je poddał, w nadziei; (21) Że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli zniszczenia do chwalebnej wolności dzieci Bożych. (22) Wiemy bowiem, że całe stworzenie razem jęczy i razem cierpi w bólach rodzenia aż dotąd."


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: rodz3, gen3, grzech, upadek, przekleństwo ziemi, przekleństwo


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 lipca 2019 (sobota), 13:52:52

Sekcje Amnoniusza, w Kanonach Euzebiusza


Dziś jest dzień, w którym nauczyłem się używać Kanonów Euzebiusza, które są systemem powiązań dla Sekcji Amnoniusza. Ładnie się to nazywa :-)

Wyjaśniam:

  • Sekcje Amnoniusza - podział czterech Ewangelii numerowane na marginesach manuskryptów części.
  • Kanony Euzebiusza - system odniesień pomiędzy częściami czterech Ewangelii, opracowany w pierwszej połowie IV wieku przez Euzebiusza z Cezarei.
  • Manuskrypty - księgi pisane ręcznie, a więc stare. Mi tu chodzi o teksty pisane pomiędzy I a IV wiekiem.
  • Więcek - kliknij na Wikipedie, tam też są fotki.

Cieszę się bardzo, choć nie wiem czy umiejętność ta będzie mi przydatna. Wiem, że poza głupią satysfakcją daje mi pojęcie o wielkiej pracy, którą wykonali wierzący w pierwszych wiekach kościoła (pierwszych dwóch, maks trzech) przepisując, kompletując, numerując i zachowując Pisma.

A potem nastały wieki ciemne i to w tej mojej dzisiejszej analizie też widzę. Był przebłysk światła w czasach Gutenberga, Erazma, Stefanusa i Bezy (no i Wilclifa, Lutra, Kalwina też) ale potem zaraz przyszły takie Wescooty i Horny aby niszczyć, zamieszać, popsuć, zaciemnić.

A dziś mamy piękne czasy - dziś Vocatio wydaje interlinie a tłumaczeń na polski mamy 43.

Miłej lektury Listu Ezebiusza do Karpiana Wam życzę, choć skan wyszedł mi kiepski. 

A tu wstawiam PDF z kiepskim skanem (bo robiłem to iPhonem) Listu Euzebiusza do Karpiana, który wyjaśnia jak z tego korzystać. Polski przekład wraz z tabelkami znalazłem w polskim wydaniu Greckiego  Nowego Testamentu Nestle i Alanda, które razem z tekstem Tysiąclatki w wydaniu 5 wydało Pallotinum.


Dopisek 2020:

Marcin przysłał mi harmonie ewangelii w PDF więc sobie zachowuję tu, bo warto. 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia


Słowa kluczowe: Sekcje Amnoniusza, Kanony Euzebiusza, Euzebiusz, pallotinum, na28, na27, harmonia ewangelii, harmonia


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 lipca 2019 (wtorek), 13:00:00

Nauka Jezusa o pieniądzach (Łk 16:1-13)

Najpierw cytat z Ewangelii Łukasza, rodział 16 w przekładzie UBG:

(1) Mówił też do swoich uczniów:
Pewien bogaty człowiek miał szafarza, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego dobra. (2) Zawołał go i powiedział: Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już więcej nie będziesz mógł zarządzać.
(3) Wtedy szafarz powiedział sobie: Co ja zrobię, skoro mój pan pozbawia mnie zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. (4) Wiem, co zrobię, żeby ludzie przyjęli mnie do swoich domów, gdy zostanę odsunięty od zarządzania.
(5) Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: Ile jesteś winien memu panu? (6) A on odpowiedział: Sto baryłek oliwy. I powiedział mu: Weź swój zapis, siadaj szybko i napisz pięćdziesiąt.
(7) Potem zapytał drugiego: A ty ile jesteś winien? A on mu odpowiedział: Sto korców pszenicy. I powiedział mu: Weź swój zapis i napisz osiemdziesiąt.
(8) I pochwalił pan niesprawiedliwego szafarza, że roztropnie postąpił.

Bo synowie tego świata w swoim pokoleniu są roztropniejsi od synów światłości.

(9) I ja wam mówię: Zyskujcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby, gdy ustaniecie, przyjęto was do wiecznych przybytków.

(10) Kto jest wierny w najmniejszym, i w wielkim jest wierny, a kto w najmniejszym jest niesprawiedliwy, i w wielkim jest niesprawiedliwy.

(11) Jeśli więc w niesprawiedliwej mamonie nie byliście wierni, któż wam powierzy to, co prawdziwe? (12) A jeśli w cudzym nie byliście wierni, któż wam da wasze własne?

(13) Żaden sługa nie może dwom panom służyć, gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował, albo jednego będzie się trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie.

Wnioski:

  • .1 - to jest nauka Jezusa skierowana do uczniów - nie warto więc jej prezentować ludziom niewierzącym bo nie zrozumieją koncentrując się na moralności, szukając uczciwych i nieuczciwych zasad postępowania. Tu nie ma nic o zasadach moralnych, i nic o zbawieniu. To nauka o pieniądzach i skierowana tylko do uczniów aby wiedzieli jak to jest z pieniędzmi.
  • .1-7 - ten rządca jest nieuczciwy. Jest to jasno napisane, więc nie ma co się na tym skupiać. Jest nieuczciwy bo (#1) kradł powierzony majątek, (#2) fałszował dokumenty, (#3) stworzył zorganizowaną grupę przestępczą - złodziejski spisek.
  • .8b - "normalni" ludzie na są sprawniejsi w biznesach niż uczniowie Jezusa. Dlaczego? Mają większy repertuar środków, mają niedostępne dla ludzi sumieniem narzędzia - np. niedotrzymywanie słowa, kradzież powierzonego majątku, fałszowanie dokumentów, zawiązywanie spisków. I ta wiedza niech będzie kolejną zachętą do chodzenia w wierze i ufności Bogu. Sami nie zadbamy o swoje biznesy, o które może zadbać Bóg.
  • .9 - Jak mam używać pieniędzy? roztropnie, czyli tak, aby pozyskać sobie przyjaciół, którzy przeżyją koniec tego świata a potem przyjmą mnie do swoich wiecznych przybytków (domostw? pałaców?). Mam w relacjach z ludźmi postępować roztropnie - zupełnie jak ten nieuczciwy rządca.
  • .10 - Mam postępować sprawiedliwie zarówno w małych, jak i wielkich sprawach. Księgowość musi się zgadzać co do grosza a w Polsce grosz jest jednostką rozliczeniową. Ta zasada dobrze zilustrowana jest w przypowieści o talentach (Łk 19:11nn), w której Jezus pokazuje zasadę rozliczania się ze swoimi sługami.
  • .11 - Mam być wierny w zarządzaniu cudzym - inaczej nie otrzymam w zarząd własnego, czyli tego co Bóg w swym dziedzictwie przygotował dla mnie. Zarządzanie kosmosem to wielka odpowiedzialność - dziś muszę się tego nauczyć.
  • .13 - Najważniejsze: albo albo. Służenie Bogu i trwanie w sprawach doczesnych nie wychodzi. Bóg oczekuje od nas wypełnienia zapisów o zakazie konkurencji o ile deklarujemy, że to On jest Panem.

Moja parafraza Łk 16:1-9

Jezus coachując swoich omówił taki case study:

Pewien bogaty człowiek był rentierem, trzymającym swój kapitał we własnym funduszu inwestycyjnym. Rada nadzorcza funduszu zarzucili prezesowi zarządu (CEO), że nie zachowując należytej staranności działa na jego szkodę uszczuplając aktywa.

Rentier zwołał Radę, która wezwała prezesa i wypowiedziała mu kontrakt, jednocześnie żądając przeprowadzenia audytu i przedstawienia zbadanego sprawozdania finansowego [ wraz z opinią biegłego ].

Prezes, będąc już na wypowiedzeniu zastanawiał się nad dalszą swoją karierą: "Co robić skoro tracę tak dobrą posadę? Nie zostanę przecież księgowym, a iść na zasiłek się wstydzę. Wiem co uczynię aby złapać równie dobrą posadę jak tą już utracę".

Spotykał się wiec z szefami spółek, w których zaangażowany był kapitał rentiera i zadawał im pytanie: jakie jest wasze zadłużenie wobec funduszu?

Pierwszy odpowiedział: w obligacjach zamiennych na akcje naszego koncernu olejowego macie 56 mln $. Rozumiem, rzekł - weź umowę emisji obligacji, zmień nominał i napisz 16 mln.

Następnie spytał drugiego: ile jesteś winien funduszowi za wiosenne opcje zakupu pszenicy brazylijskiej? Ten odrzekł: 6 mln euro. Rzekł mu: weź swoją umowę i napisz 800 tys.

Rentier, gdy powziął wiadomość o postępowaniu nieuczciwego dyrektora pochwalił go, że tak przebiegle postąpił, gdyż synowie tego świata są sprawniejsi w interesach z podobnymi sobie niż synowie światłości.

W rozdawanych po szkoleniu materiałach Jezus zapisał takie wnioski:

  • używaj capexu tak aby gdy już ten system definitywnie padnie ludzie dawali wam wieczne posady.
  • (10) Wierność, sprawiedliwość i rzetelność zarządcy nie zależy od sumy bilansowej zarządzanej organizacji.
  • (11-12) Jeżeli w księgowości grosze ci się nie zgadzają nie zdziw się, gdy nie będziesz mógł zarządzać swoim dziedzictwem, które dla Ciebie przygotował dla Bóg.
  • (13) Bóg oczekuje od ciebie wypełnienia zapisów o zakazie konkurencji.

Poniżej lepsza parafraza i przekłady BT, EIB i TPNP bo mogą się przydać.

BT

(1) Powiedział też do uczniów: Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. (2) Przywołał więc go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”. (3) Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. (4) Wiem już, co uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty od zarządzania”. (5) Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” (6) Ten odpowiedział: „Sto beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt”. (7) Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?” Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt”. (8) Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości. (9) Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy [wszystko] się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. (10) Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. (11)Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? (12) Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze? (13) Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!

TPNP

(1) Mówił też i do swoich uczniów: Był pewien bogaty człowiek, który miał zarządcę, i ten został oskarżony przed nim, o to, że roztrwonił jego mienie. (2) I gdy go zawołał, powiedział mu: Cóż to słyszę o tobie? Zdaj rachunek ze swojego zarządzania; gdyż nie będziesz mógł już zarządzać. (3) I powiedział zarządca do siebie: Co uczynię, gdyż pan mój odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mam siły, a żebrać się wstydzę. (4) Wiem, co uczynię, żeby przyjęli mnie do swoich domów, gdy zostanę odsunięty od zarządzania. (5) I przywołał pojedynczo do siebie każdego z dłużników swojego pana, i powiedział pierwszemu: Ile jesteś winien mojemu panu? (6) A on powiedział: Sto baryłek oliwy. I powiedział mu: Weź swój zapis dłużny, usiądź i szybko napisz pięćdziesiąt. (7) Potem drugiemu powiedział: A ty ile jesteś winien? A on mu powiedział: Sto korców pszenicy. I powiedział mu: Weź swój zapis dłużny i napisz osiemdziesiąt. (8) I pochwalił pan niesprawiedliwego zarządcę, że uczynił roztropnie; gdyż synowie tego wieku roztropniejsi są od synów światłości w swoim pokoleniu. (9) I ja wam mówię: Czyńcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby gdy się skończy, przyjęli was do wiecznych przybytków. (10)Wierny w najmniejszym i w wielkim jest wierny; a w najmniejszym niesprawiedliwy, jest i w wielkim niesprawiedliwy. (11) Jeśli więc w niesprawiedliwej mamonie nie staliście się wierni, kto wam powierzy prawdziwą wartość? (12) A jeśli w tym, co cudze nie staliście się wierni, kto wam da wasze własne? (13) Żaden sługa domu nie może służyć dwom panom, gdyż albo jednego znienawidzi, a drugiego będzie miłował; albo do jednego przylgnie, a drugim pogardzi; nie możecie Bogu służyć i mamonie.

 


Kategorie: biblia, _blog, lekcja


Słowa kluczowe: ewangelia, Jezus, fundusz inwestycyjny, Łk16, pieniądze


Komentarze: (1)

hammoleket, July 24, 2019 22:21 Skomentuj komentarz


Coaching  na calego wkracza do kosciola by zastapic  Ducha Swietego i zywa wiez z Jezusem. Coaching wchodzac do kosciolow wypiera biblijne chrzescijanstwo.Pan Jezus jest nauczycielem a nie trenerem  coachem, Terminologia rozwijania swojego potencjalu jest typowa dla ruchu New Age. Kaplanami nowej religii coachowie a jej bogiem wlasne ja.Ktos kto jest nowym stworzeniem w Chrystusie wie ze Bog nie potrzebuje niczyjego wsparcia. Majac przyjaciela Jezusa nie potrzebujemy osobistego trenera. To opinia kogos i z tym kims calkowicie sie zgadzam. Pozdrawiam w Panu.

Skomentuj notkę
3 lipca 2019 (środa), 15:28:28

Niesprawiedliwą mamoną czyńcie sobie przyjaciół (Łk 16:9)

Analiza pozornie trudnego wersetu z Łk16:9 

Analiza wersetu Łk 16:9

W kontekście wielce ciekawej przypowieści o jednym kombinującym CEO (Wiki: Chief Executive Officer - najwyższe stanowisko zarządcze w przedsiębiorstwie) czytamy, że Pan Jezus powiedział: "Czyńcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby gdy się skończy, przyjęli was do wiecznych przybytków".

Najpierw cytat z Ewangelii Łukasza, rozdział 16, przytaczam w dwóch tłumaczeniach:

TPNP: (9) I ja wam mówię: Czyńcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby gdy się skończy, przyjęli was do wiecznych przybytków.

BT: (9) Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy [wszystko] się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.

Pytania do tekstu:

  • Co się skończy?
    • Z kontekstu całej przypowieści, w szczególności z wersetów Łk 16:4 wydaje się, że chodzi pracę, o zatrudnienie tego człowieka. Może to być obraz całego ziemskiego życia człowieka, a więc może być interpretowane jako koniec jego życia.
    • Wierzę, że ten świat wieczny nie jest. I dlatego tłumaczeni BT dodali słowo wszystko.
    • Inne tłumaczenia sugerują, że to czas mamony się skończy. Może i tak być - bo jak skończy się ten system rzeczy...
  • A kto ma mnie przyjąć w swym wiecznym przybytku?
    • To proste - przyjaciel uczyniony za pomocą kasy, którą zarządzam. Mam sobie czynić przyjaciół. Więcej - mam sobie czynić przyjaciół, którzy przejdą do wieczności! Jeszcze więcej - nam sobie czynić przyjaciół, którzy przejdą do wieczności i będą tam (w wieczności) mieli wieczne przybytki. To jest zadanie.
    • Dopiero jeżeli uczynię, że mój przyjaciel będzie miał swój wieczny przybytek to będzie fajnie, bo będzie mógł mnie przyjąć u siebie.
    • Uwaga: BT ale też BG mają tu błąd! Ginie gdzieś forma osobowa, i w miejsce "przyjęli" pojawia się bezosobowe "przyjęto". Poniżej dyskusja tego słowa i wykazanie błedu.

Wnioski:

  1. Używaj kasy tak aby uczynieni przez ciebie przyjaciele mieli (gdy się skończy) wieczne przybytki i mogli ciebie w nich przyjąć.
  2. Za chwilę zamawiam w Toruniu ładne Biblię - UBG, oraz tanie wydanie UBG - jedne i drugie do rozdawania, czytania, studiowania. Może ktoś się opamięta, nawróci a dostępując zbawienia w wiecznym przybytku swoje dziedzictwo we właściwym czasie obejmie.

Kluczowy wniosek w ramce:

Pieniędzy mam używać roztropnie, czyli tak, aby pozyskać sobie przyjaciół, którzy przeżyją koniec tego świata a potem przyjmą mnie do swoich wiecznych przybytków (namiotów? domostw? pałaców?). Mam postępować roztropnie - zupełnie jak ten nieuczciwy rządca.
(Łk 16:1-9)

Moja parafraza branżowym żargonem:

Jezus coachując swoich omówił taki case study:

Pewien bogaty człowiek był rentierem, trzymającym swój kapitał we własnym funduszu inwestycyjnym. Rada nadzorcza funduszu zarzucili prezesowi zarządu (CEO), że nie zachowując należytej staranności działa na jego szkodę uszczuplając aktywa.

Rentier zwołał Radę, która wezwała prezesa i wypowiedziała mu kontrakt, jednocześnie żądając przeprowadzenia audytu i przedstawienia zbadanego sprawozdania finansowego.

Prezes, będąc już na wypowiedzeniu zastanawiał się nad dalszą swoją karierą: "Co robić skoro tracę tak dobrą posadę? Nie zostanę przecież księgowym, a iść na zasiłek się wstydzę. Wiem co uczynię aby złapać równie dobrą posadę jak tą już utracę".

Spotykał się wiec z szefami spółek, w których zaangażowany był kapitał rentiera i zadawał im pytanie: jakie jest wasze zadłużenie wobec funduszu?

Pierwszy odpowiedział: w obligacjach zamiennych na akcje naszego koncernu olejowego macie 5,6 mln $. Rozumiem, rzekł - weź umowę emisji obligacji, zmień nominał i napisz 1,6 mln.

Następnie spytał drugiego: ile jesteś winien funduszowi za wiosenne opcje zakupu pszenicy brazylijskiej? Ten odrzekł: 1,6 mln euro. Rzekł mu: weź swoją umowę i napisz 800 tys.

Rentier, gdy powziął wiadomość o postępowaniu dyrektora pochwalił go, że tak przebiegle postąpił, gdyż synowie tego świata są sprawniejsi w interesach z podobnymi sobie niż synowie światłości.

W rozdawanych na szkoleniu materiałach Jezus napisał: używaj capexu tak aby gdy już ten system definitywnie padnie ludzie dawali wam dobre posady.

Dyskusja błędnie przetłumaczonego słowa "przyjęto"

To taka ciekawostka, znaleziona 3 lipca 2019 na spotkaniu KFC przez Ariusza, gdzie pojawił się problem

Kluczowe tłumaczenia:

  • UBG: I ja wam mówię: Zyskujcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby, gdy ustaniecie, przyjęto was do wiecznych przybytków.
  • BG: I jać wam powiadam: Czyńcie sobie przyjacioły z mammony niesprawiedliwości, aby gdy ustaniecie, przyjęli was do wiecznych przybytków.
  • TPNP: I ja wam mówię: Czyńcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby gdy się skończy, przyjęli was do wiecznych przybytków.
  • BW:  I Ja wam powiadam: Zyskujcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby, gdy się skończy, przyjęli was do wiecznych przybytków.
  • BT: Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy [wszystko] się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.
  • PNŚ: A ja wam mówię: Czyńcie sobie przyjaciół za pomocą nieprawego bogactwa, żeby — gdy go zabraknie — przyjęli was do wiecznotrwałych miejsc zamieszkania. - śliczne są te "wiecznotrwałem miejsca zamieszkania".
  • PSŻ: Dobrze więc wam radzę: Zjednujcie sobie przyjaciół nawet przy pomocy dóbr materialnych i pieniędzy, by mogli was przyjąć w niebiańskim domu, gdy zakończycie swą ziemską pracę. - też bardzo ładnie.
  • EIB: I ja wam mówię: Zjednujcie sobie przyjaciół pieniędzmi niesprawiedliwego świata, aby — gdy czas pieniądza przeminie — przyjęli was do wiecznych przybytków.
  • Romaniuk: A Ja mówię: Zjednujcie sobie przyjaciół [nawet] przez niegodziwe pieniądze, aby przyjęto was do wiecznych przybytków, kiedy już wszystko opuścicie.
  • x.Wuj: A ja wam powiadam: Czyńcie sobie przyjacioły z mammony niesprawiedliwości: aby gdy ustaniecie, przyjęli z was do wiecznych przybytków.
  • Paulini: Mówię wam: Używajcie nieuczciwej mamony do zjednywania sobie przyjaciół, aby przyjęto was do wiecznych mieszkań, gdy się już ona skończy.

Uwagi:

  • To jest błąd BG a nie UBG. Ale to błąd.
  • Jest różnica pomiędzy przyjęli a przyjęto. Forma osobowa wskazuje na pozyskanych przyjaciół, forma nieosobowa na niewiadomo kogo. A kontekst?
  • Kontekst wskazuje na pozyskanych przyjaciół, bo ja mam tak używać pieniędzy po to aby ci przyjaciele (o ile osiągną wieczność i będą tam mieli wieczne przybytki) przyjeli mnie - podobnie jak w przypowieści wierzyciele pana przyjmą nieuczciwego zarządce. Tu jest wyraźna analogia do przypowieści, którą opowiedział Jezus.
  • Przekład dosłowny Toruński (TPNP) tłumaczy to dobrze.
  • Przekład dosłowny Oblubienicy też tu się myli, gdyż w słowniku tłumaczą to słowo (δεξωνται, deksōntai, G1209) opisując jako: vs Aor midD 3 Pl  (Czasownik Tryb przypuszczający Czas przeszły dokonany Deponens medialny Trzecia osoba Liczba mnoga) - "przyjęliby" a więc forma osobowa, a wers tłumaczą już błędnie (niestarannie) tak: "I ja wam mówię: Uczyńciea sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby kiedy gdy skończycie - przyjęto was do wiecznych przybytków".
    http://biblia.oblubienica.eu/interlinearny/index/book/3/chapter/16/verse/9/param/1/version/TR
  • W interlinii Vocatio też jest "przyjęli". -> 
  • No i fajnie. Werset sparafrazowany do nauczenia się brzmi: Pieniędzy mam używać roztropnie, czyli tak, aby pozyskać sobie przyjaciół, którzy przeżyją koniec tego świata a potem przyjmą mnie do swoich wiecznych przybytków (domostw? pałaców?). Mam postępować roztropnie - zupełnie jak ten nieuczciwy rządca. (Łk 16:1-9) 

Kategorie: biblia, parafraza, ekonomia, _blog, biblia / parafraza


Słowa kluczowe: ewangelia, Jezus, rentier, rada nadzorcza, fundusz inwestycyjny, szafarz, akcje, opcje, Łk16, ceo


Komentarze: (2)

wojtek, July 4, 2019 22:32 Skomentuj komentarz


A kolejny problem to Łk 12:16

(16) I opowiedział im przypowieść: Pewnemu bogatemu człowiekowi pole przyniosło obfity plon. (17) I rozważał w sobie: Cóż mam zrobić, skoro nie mam gdzie zgromadzić moich plonów? (18) Powiedział więc: Zrobię tak: zburzę moje spichlerze, a zbuduję większe i zgromadzę tam wszystkie moje plony i moje dobra. (19) I powiem mojej duszy: Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat; odpoczywaj, jedz, pij i wesel się. (20) Ale Bóg mu powiedział: Głupcze, tej nocy zażądają od ciebie twojej duszy, a to, co przygotowałeś, czyje będzie? (21) Tak jest z każdym, kto gromadzi skarby dla siebie, a nie jest bogaty w Bogu.

wojtek, July 10, 2019 20:50 Skomentuj komentarz


1Tm 6:17-19

1Tm 6:17-19 ubg "(17) Bogaczom tego świata nakazuj, aby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu żywym, który nam wszystkiego obficie udziela, abyśmy z tego korzystali. (18) Niech innym dobrze czynią, bogacą się w dobre uczynki, chętnie dają i dzielą się z innymi; (19) Gromadząc sobie skarby jako dobry fundament na przyszłość, aby uchwycić się życia wiecznego."

Skomentuj notkę
26 czerwca 2019 (środa), 10:47:47

Bogacz i Łazarz, czytanie po raz kolejny

Najpierw do przeczytania Ewangelia Łukasza, rozdział 16, wersety od 19, przekład TPNP, w nawiasach warianty polskich tłumaczeń.

A był pewien bogaty człowiek, który ubierał się w purpurę i w delikatny len (BT: bisior), i co dzień wspaniale się bawił. Był też pewien żebrak o imieniu Łazarz, który został porzucony przy jego bramie, cały owrzodziały, I pragnął nasycić się z okruszyn, które spadały ze stołu bogacza; a psy przychodziły i lizały jego wrzody. I stało się, że umarł ów żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama; umarł też i bogacz, i został pogrzebany. A gdy w Hadesie cierpiał męki i podniósł swoje oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie.

I on zawołał, mówiąc:

Ojcze Abrahamie! Zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec swojego palca w wodzie i ochłodził mój język, bo doznaję bólu (BT: strasznie cierpię) w tym płomieniu. 

A Abraham powiedział: 

Dziecko! Wspomnij, że ty otrzymałeś swoje dobro za swojego życia, podobnie jak Łazarz zło; a on tutaj jest pocieszany, a ty doznajesz bólu. I nad to wszystko, między nami a wami znajduje się wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd przejść do was, nie mogli, ani też stamtąd do nas nie mogli się przeprawić. 

Wtedy powiedział: 

Proszę cię więc, Ojcze! Abyś go posłał do domu mojego ojca, Albowiem mam pięciu braci; niech zaświadczy im, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męczarni. 

Abraham powiedział mu: 

Mają Mojżesza i Proroków, niech ich słuchają. 

A on powiedział: 

Nie, Ojcze Abrahamie! Lecz jeśli ktoś z umarłych do nich pójdzie, upamiętają się (BT: nawrócą się, PSZ: opamietają się, UBG: będą pokutować)

Powiedział mu więc: 

Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby też ktoś powstał z martwych, nie dadzą się przekonać (BT, UBG: nie uwierzą).

 Obserwacje i wnioski:

  • Obraz dwóch miejsc, gdzie trafiają ludzie po śmierci. Interesują mnie kryteria, które sprawiły, że jednej wylądował tu (łono Abrahama), a drugi tam (hades).
  • Abraham powiedział, że aby nie przyjść na to nieprzyjemne miejsce należy słuchać Mojżesza i Proroków. Proste. Zalecenie aby spełnić kryterium: słuchaj Mojżesza i Proroków.
  • Abraham uważa, że jeżeli ktoś nie słucha Mojżesza i Proroków to zobaczenie kogoś, kto powstał z martwych nie przekona go. Mogę odnieść to do zmartwychwstałego Pana Jezusa - wielu widziało, a mimo to nie uwierzyli.
  • Mojżesz i Prorocy mówią coś o ubogich, których mamy wokoło siebie, a mamy.
  • Korzystnie jest za życia się upamiętać (opamiętać, nawrócić, pokutować).
  • Bogacz wie, że upamiętanie się (pokuta, nawrócenie, opamiętanie) za życia sprawia, że nie przychodzi się na miejsce cierpienia.
  • Łono Abrahama - poważny hebraizm wskazujący na dzieci, potomstwo, w tym wypadku potomstwo wg. wiary, bo Abraham, oprócz tego, że jest ojcem (co do ciała) wielu narodów to jest też ojcem wiary czyli ojcem wszystkich wierzących.
  • W świecie gdzie są umarli (gr. hades, hebr. szeol) jest wielka przepaść, niemożliwa do przejścia, rozdzielająca dwa światy umarłych. Ale można sobie pogadać i widać te dwa światy. W tej dolnej częśći (hadesie) doznaje się cierpień (męczarni), w tym drugim doznaje pocieszenia.

Kategorie: _blog, biblia, lekcja


Słowa kluczowe: łazarz, bogacz i łazarz, przypowieść, jezus, hades, zbawienie, co po śmierci, po śmierci


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 czerwca 2019 (poniedziałek), 12:49:49

Księga Sędziów - studium, co czeka na zrobienie

Puki co jest tu pusto.


 

Tekst oryginalny:
בימים ההם אין מלך בישראל איש הישר בעיניו יעשה

Biblia Hebraica Stuttgartensia:
בַּיָּמִים הָהֵם אֵין מֶלֶךְ בְּיִשְׂרָאֵל אִישׁ הַיָּשָׁר בְּעֵינָיו יַעֲשֶׂה׃

Biblia Warszawska:
W tym czasie nie było jeszcze króla w Izraelu; każdy robił, co mu się podobało.

Biblia Tysiąclecia:
W owych dniach nie było króla w Izraelu. Każdy czynił to, co było słuszne w jego oczach.

Biblia Gdańska:
W one dni nie było króla w Izraelu; każdy, co mu się dobrego zdało to czynił.


 


Kategorie: biblia, _wiki


Słowa kluczowe:


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 czerwca 2019 (piątek), 19:08:08

Księga Rut - studium

Blog

  • materiał przygotowany na "KFC na wynos", wyjazd do domku Kuby w Łanach Świednich, 8 i 9 czerwca 2019 roku.
  • Wcześniejsze inspiracje:

Uwagi:

  • Rut - mężczyzna wychodzi z Betlejem w Sdz 19 jeden mężdzycna przychodzi do Betlejem i jest rzeźnia
  • Betlejem znaczy dom chleba. W domu chleba zabrakło chleba. To musi coś znaczyć a "w tym czasie nie było jeszcze króla w Izraelu; każdy robił, co mu się podobało".
  • Figury:
    • Rut - obraz kościoła
    • Boaz - Pan Jezus, krewny wykupiciel (hebr: goel) - załatwia sprawę do końca (3...
    • Noemi - znaczy "sama słodycz".
    • drugi krewny - Izrael - interezuje się tylko ziemią, garba (żona, poganka) to już nie chce brać na siebie
  • Środek to 2:20 - i tam jest słowa hebrajskie goel - wykupiciel  i heset - miłosierdzie
  • ...

Wg Fabiana kluczowe dwa słowa:

  • חֶסֶד - checed - miłość miłosierna, gr. agape - h2617
  • גָּאַל - ga'al - krewny wykupiciel - h1350

Kluczowy werset:

 


Niech będzie błogosławiony przez PANA Boaz, nasz krewny, wykupiciel (goel), który nie zaniechał swego miłosierdzia (hebr. chased - miłość miłosierna) dla żywych i umarłych.

Do zapamiętania:


Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg, nasz wykupiciel,
który okazał miłosierdzie żywym i umarłym.
(Rut 2:20 paraf.)

Załączniki:

  • przekład Cylkowa - skan
  • PDF - wydruk UBG do A3

Kalkulator

No może to nie jest kalkulator, ale są tu obliczenia niezbędne do dobrego studiowania tej księgi:

obliczenia%20w%20zeszycie%20na%20pikniku%20w%202018

Studium w tabelce

Tresc  Komentarz 

(1:1) Zdarzyło się, że w czasach, kiedy rządzili sędziowie, nastał głód na ziemi. I pewien człowiek z Betlejem judzkiego wyruszył wraz ze swoją żoną i dwoma synami, aby zamieszkać w ziemi Moabu.

(1:2) Ten człowiek miał na imię Elimelech, jego żona – Noemi, a jego dwaj synowie – Machlon i Kilion. Byli oni Efratejczykami z Betlejem judzkiego. Przybyli do ziemi Moabu i tam zamieszkali.

(1:3) Potem umarł Elimelech, mąż Noemi, a ona pozostała sama z dwoma synami.

Betlejem - dosłownie znaczy "dom chleba". W domu chleba zabrakło chleba? Tak, ale dlaczego? Potrzebna dygresja do Księgi Sędziów.

 

Sdz 19:1 - (1) W tych czasach — a nie było jeszcze króla w Izraelu — na skraju pogórza Efraima mieszkał jako obcy przybysz pewien człowiek, Lewita, który pojął sobie za nałożnicę kobietę z Judy, z Betlejem. (2) Nałożnica ta rozgniewała się na niego i odeszła do domu swojego ojca, do Betlejem w Judzie, gdzie przebywała przez cztery miesiące. (3) Jej mąż udał się za nią, aby jej przemówić do serca i sprowadzić ją z powrotem. Udał się w drogę z młodym sługą oraz z parą osłów. Po przybyciu na miejsce, dziewczyna zaprosiła go do domu swojego ojca, a jej ojciec — kiedy go zobaczył — ucieszył się ze spotkania.

(1:4) Ci pojęli sobie za żony Moabitki: jedna miała na imię Orfa, a druga – Rut.

Moabici? Kim są? Co myśli o nich Pan Bóg?

I mieszkali tam około dziesięciu lat.

(1:5) Potem obaj, Machlon i Kilion, również umarli; i tak kobieta ta pozostała sama bez swoich dwóch synów i bez męża.

(1:6) Wtedy powstała wraz ze swoimi synowymi, aby wrócić z ziemi Moabu, gdyż usłyszała w ziemi Moabu, że PAN nawiedził swój lud i dał mu chleb.

(1:7) Wyszła więc z miejsca, w którym była, a wraz z nią jej dwie synowe i udały się w drogę powrotną do ziemi Judy.

(1:8) I powiedziała Noemi do swych dwóch synowych: Idźcie, niech każda z was powróci do domu swojej matki. Niech PAN okaże wam miłosierdzie (hebr. heset - miłosierdzie), tak jak okazałyście je zmarłym i mnie.

(1:9) Niech PAN sprawi, aby każda z was znalazła pokój w domu swego męża. I pocałowała je, a one podniosły głosy i zapłakały.

(1:10) I mówiły do niej: Wrócimy raczej z tobą do twego ludu.

(1:11) Lecz Noemi odpowiedziała: Zawróćcie, moje córki. Czemu chcecie iść ze mną? Czy mam jeszcze w swoim łonie synów, którzy zostaliby waszymi mężami?

(1:12) Zawróćcie, moje córki, idźcie, bo jestem zbyt stara, aby wyjść za mąż. A nawet gdybym powiedziała: mam jeszcze nadzieję, to choćbym tej nocy wyszła za mąż i również urodziła synów;

(1:13) Czy czekałybyście na nich, aż dorosną? Czy ze względu na nich pozostałybyście bez męża? Nie, moje córki. Odczuwam bowiem wielką gorycz ze względu na was, gdyż ręka PANA obróciła się przeciwko mnie.

(1:14) A one znowu podniosły głosy i zaczęły płakać. I Orfa pocałowała swoją teściową, ale Rut pozostała przy niej.

(1:15) Wtedy Noemi powiedziała do niej: Oto twoja szwagierka wróciła do swego ludu i do swoich bogów. Wróć także ty za swoją szwagierką.

 

(1:16) Rut jednak odpowiedziała: Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i odeszła od ciebie. Gdziekolwiek bowiem pójdziesz i ja pójdę, a gdziekolwiek zamieszkasz i ja zamieszkam. Twój lud będzie moim ludem, a twój Bóg będzie moim Bogiem.

(1:17) Gdzie ty umrzesz, tam i ja umrę, i tam będę pogrzebana. Niech mi to PAN uczyni i niech do tego dorzuci, jeśli coś innego niż śmierć oddzieli mnie od ciebie.

Piękne wyznanie - ale czy należy je używać w stosunku do małżeństw jako piękną sentencję ślubną?

(1:18) A gdy Noemi widziała, że uparła się, aby z nią iść, przestała jej odradzać.

(1:19) I szły obie razem, aż przyszły do Betlejem. A gdy przybyły do Betlejem, całe miasto ogarnęło poruszenie z ich powodu i mówiono: Czy to jest Noemi?

(1:20) Lecz ona powiedziała do nich: Nie nazywajcie mnie Noemi, lecz nazywajcie mnie Mara, ponieważ Wszechmogący napełnił mnie wielką goryczą.

(1:21) Wyszłam stąd pełna, a PAN sprowadził mnie pustą. Czemu nazywacie mnie Noemi, skoro PAN wystąpił przeciwko mnie i Wszechmogący sprowadził na mnie nieszczęście?

(1:22) Wróciła więc Noemi, a z nią Rut Moabitka, jej synowa, która wróciła z krainy Moabu. A przyszły do Betlejem na początku żniw jęczmienia.

 
(2:1) A Noemi miała krewnego (hebr. goel - wykupiciel) ze strony męża, człowieka bardzo zamożnego z domu Elimelecha. Miał on na imię Boaz.

(2:2) I Rut Moabitka powiedziała do Noemi: Pozwól mi pójść na pole zbierać kłosy za tym, w którego oczach znajdę łaskę. A ona odpowiedziała: Idź, moja córko.

(2:3) Poszła więc, a gdy przybyła, zbierała na polu za żniwiarzami. I zdarzyło się przypadkiem, że trafiła na część pola Boaza, który był z rodziny Elimelecha.

(2:4) A oto Boaz przybył z Betlejem i powiedział do żniwiarzy: PAN z wami. A oni mu odpowiedzieli: Niech ci PAN błogosławi.

(2:5) Wtedy Boaz zapytał swego sługę postawionego nad żniwiarzami: Czyja to dziewczyna?

(2:6) I sługa postawiony nad żniwiarzami odpowiedział mu: To jest ta młoda Moabitka, która przyszła z Noemi z ziemi Moabu.

(2:7) Powiedziała: Pozwól mi, proszę, zbierać i gromadzić kłosy między snopami za żniwiarzami. Przyszła więc i pozostała od rana aż dotąd, a w domu krótko odpoczywała.

(2:8) Wtedy Boaz powiedział do Rut: Słuchaj mnie, moja córko! Nie chodź zbierać kłosów na inne pole i nie odchodź stąd, ale pozostań tu z moimi służącymi.

(2:9) Spójrz na pole, na którym będą żąć, i chodź za nimi, ponieważ nakazałem swoim sługom, żeby cię nie tykali. A jeśli będziesz spragniona, idź do naczyń i napij się z tego, co czerpią moi słudzy.

(2:10) Wtedy upadła na twarz i pokłoniła się aż do ziemi, i powiedziała do niego: Dlaczego znalazłam łaskę w twoich oczach, że zwracasz na mnie uwagę, choć jestem cudzoziemką?

 

(2:11) Boaz odpowiedział jej: Dokładnie opowiedziano mi o wszystkim, co uczyniłaś dla swojej teściowej po śmierci swego męża, i to, jak opuściłaś swego ojca i swą matkę oraz ziemię, w której się urodziłaś, i przyszłaś do ludu, którego przedtem nie znałaś.

(2:12) Niech PAN wynagrodzi twój uczynek i niech będzie pełna twoja zapłata od PANA, Boga Izraela, pod którego skrzydła przyszłaś się schronić.

 Odpowiedź Boaza na wyznanie Rut z 1:16
(2:13) A ona odpowiedziała: Znalazłam łaskę w twoich oczach, mój panie. Pocieszyłeś mnie bowiem i mówiłeś do serca swej służącej, chociaż nie jestem równa żadnej z twoich służących.

(2:14) I Boaz jej powiedział: Gdy będzie czas posiłku, przychodź tu i jedz chleb, i maczaj swój kawałek w occie. I usiadła przy żniwiarzach, on zaś podał jej prażone ziarno, które jadła aż do syta, i jeszcze jej zostało.

(2:15) A gdy wstała, aby zbierać kłosy, Boaz nakazał swoim sługom: Pozwólcie jej zbierać nawet między snopami i nie zawstydzajcie jej.

(2:16) Co więcej, umyślnie upuszczajcie dla niej kłosy i zostawiajcie je, aby mogła je zbierać, i nie gańcie jej.

(2:17) Tak zbierała na tym polu aż do wieczora, potem wymłóciła to, co zebrała. Było tego około efy jęczmienia.

(2:18) Następnie wzięła to i poszła do miasta, i jej teściowa zobaczyła to, co nazbierała. Wyjęła też i dała jej to, co pozostało jej z posiłku.

(2:19) I teściowa zapytała ją: Gdzie zbierałaś dziś kłosy i gdzie pracowałaś? Niech będzie błogosławiony ten, który zwrócił na ciebie uwagę. I opowiedziała swej teściowej, u kogo pracowała: Człowiek, u którego dziś pracowałam, ma na imię Boaz.

 

(2:20) Potem Noemi odezwała się do swojej synowej: Niech będzie błogosławiony przez PANA, który nie zaniechał swego miłosierdzia (hebr. chased - miłość miłosierna) dla żywych i umarłych. Ponadto Noemi powiedziała: Ten człowiek jest naszym krewnym (hebr. goel - wykupiciel), jednym spośród blisko z nami spokrewnionych.

środkowy werset księgi i dlatego tu są dwa kluczowe słowa

(2:21) Wtedy Rut Moabitka powiedziała: Ten człowiek powiedział jeszcze do mnie: Pozostań z moimi sługami, póki nie skończą całego mojego żniwa.

(2:22) Noemi powiedziała do Rut, swej synowej: To dobrze, moja córko, że będziesz chodziła z jego służącymi, aby cię nie spotkali na innym polu.

(2:23) Pozostała więc ze służącymi Boaza i zbierała kłosy, dopóki nie skończyły się żniwa jęczmienia i pszenicy, a mieszkała ze swoją teściową.

 

(3:1) Potem Noemi, jej teściowa, powiedziała do niej: Moja córko, czy nie powinnam ci szukać odpoczynku, abyś się dobrze miała?

(3:2) I czyż Boaz nie jest naszym krewnym, z którego służącymi byłaś? Oto dziś w nocy będzie on przewiewał jęczmień na klepisku.

(3:3) Umyj się więc i namaść, nałóż na siebie swoje szaty i zejdź na klepisko, lecz nie daj się poznać temu człowiekowi, dopóki nie skończy jeść i pić.

(3:4) A gdy położy się spać, upatrz miejsce, na którym się położy, podejdź, odkryj jego nogi i połóż się, a on ci powie, co masz czynić.

(3:5) I Rut powiedziała do niej: Uczynię wszystko, co mi każesz.

(3:6) Zeszła więc na klepisko i uczyniła to, co jej nakazała teściowa.

(3:7) A gdy Boaz najadł się i napił, i jego serce się rozweseliło, poszedł położyć się przy stosie zboża. Wtedy ona przyszła po cichu, odkryła jego nogi i położyła się.

(3:8) O północy mężczyzna zląkł się, obrócił, a oto kobieta leżała u jego stóp.

 
(3:9) I powiedział: Kto ty jesteś? Odpowiedziała: Jestem Rut, twoja służąca. Rozciągnij swój płaszcz nad swoją służącą, bo jesteś ze mną blisko spokrewniony. Rut miała prawo prosić o wykupienie.
(3:10) A on odpowiedział: Błogosławiona jesteś przez PANA, moja córko. Większą miłość (hebr. heset - miłość) okazałaś teraz niż na początku, gdyż nie poszłaś za młodzieńcami, czy to ubogimi, czy bogatymi. Boaz stwierdza, że Rut zrobiło to co należało zrobić.
(3:11) Teraz więc, moja córko, nie bój się. Uczynię wszystko, co powiedziałaś, gdyż całe miasto mego ludu wie, że jesteś cnotliwą kobietą.

(3:12) A chociaż to prawda, że jestem z tobą blisko spokrewniony, to jednak bliżej jest z tobą spokrewniony inny ode mnie.

(3:13) Zostań tu przez noc, a rankiem, jeśli zechce cię on wykupić, dobrze, niech wykupi. Lecz jeśli nie zechce cię wykupić, ja cię wykupię, jak żyje PAN! Śpij tu aż do rana.

(3:14) Spała więc u jego stóp aż do rana. Wstała jednak w porze, gdy człowiek nie jest w stanie rozpoznać drugiego. Mówił bowiem Boaz: Niech nikt się nie dowie, że kobieta przyszła na klepisko.

(3:15) I dodał: Daj okrycie, które masz na sobie, i trzymaj je. A gdy trzymała je, odmierzył jej sześć miar jęczmienia i włożył to na nią. Potem poszła do miasta.

(3:16) A gdy przyszła do teściowej, ta zapytała ją: Kto ty jesteś, moja córko? I opowiedziała jej wszystko, co ten człowiek uczynił dla niej.

(3:17) I dodała: Oto dał mi sześć miar jęczmienia. Powiedział bowiem do mnie: Nie możesz wrócić z pustymi rękami do swojej teściowej.

(3:18) Wtedy Noemi powiedziała: Bądź spokojna, moja córko, aż się dowiesz, jak potoczą się rzeczy, gdyż ten człowiek nie spocznie, dopóki nie zakończy dzisiaj tej sprawy.

 

(4:1) Potem Boaz udał się do bramy i tam usiadł. A oto przechodził spokrewniony, o którym mówił Boaz. I powiedział do niego: Człowieku! Podejdź i usiądź tutaj. Tamten więc przyszedł i usiadł.

(4:2) Wtedy Boaz wziął dziesięciu starszych tego miasta i mówił do nich: Usiądźcie tutaj. I usiedli.

(4:3) I przemówił do tamtego spokrewnionego: Noemi, która wróciła z ziemi Moabu, sprzedaje kawałek ziemi, która należała do naszego brata Elimelecha.

 

(4:4) I pomyślałem sobie, że należy cię o tym powiadomić tymi słowy: Kup go w obecności siedzących tutaj i starszych mego ludu. Jeśli chcesz go wykupić, wykup. Lecz jeśli nie chcesz go wykupić, powiedz mi, abym wiedział. Nikt bowiem nie ma prawa wykupu przed tobą, ja zaś jestem po tobie. Wtedy on odpowiedział: Ja wykupię.

Bliższy krewny: to Izrael wg. prawa.
(4:5) Boaz jeszcze dodał: W dniu, kiedy wykupisz pole z rąk Noemi, kupisz je również od Rut Moabitki, żony zmarłego, aby wzbudzić imię zmarłego na jego dziedzictwie.  
(4:6) Spokrewniony odpowiedział: Nie mogę go wykupić, żebym czasem nie poniósł szkody na własnym dziedzictwie. Ty wykup dla siebie moje prawo wykupu, gdyż ja nie mogę go wykupić.

(4:7) A taki był dawniej zwyczaj w Izraelu co do prawa wykupu i co do zamiany dla zatwierdzenia każdej sprawy: człowiek zdejmował swój but i dawał goswojemu bliźniemu. Było to poświadczeniem w Izraelu.

(4:8) Wtedy ów spokrewniony powiedział do Boaza: Wykup je sobie. I zdjął swój but.

sandał - 5M25:7n - jeżeli nie będzie chciał to bratowa może iść do bramy miasta i zrobić awanturę.

(4:9) Potem Boaz przemówił do starszych i całego ludu: Dziś jesteście świadkami, że nabyłem z ręki Noemi wszystko, co należało do Elimelecha, oraz wszystko, co należało do Kiliona i Machlona.

(4:10) Także Rut Moabitkę, żonę Machlona, nabyłem sobie za żonę, aby wzbudzić imię zmarłego na jego dziedzictwie, aby nie zginęło imię zmarłego wśród jego braci ani z bramy jego miejsca. Wy jesteście dziś tego świadkami.

 

 

(4:11) I cały lud, który był w bramie miasta, oraz starsi powiedzieli: Jesteśmy świadkami. Niech PAN sprawi, aby kobieta, która wchodzi do twojego domu, była jak Rachel i jak Lea, które zbudowały dom Izraela. Postępuj godnie w Efrata i zdobądź sobie imię w Betlejem.

Pan Jezus będzie jednoczył. Nie dzielił jak Rachela i Lea ale łączył.

(4:12) Niech twój dom – przez potomstwo, które PAN da ci z tej młodej kobiety – będzie jak dom Faresa, którego Tamar urodziła Judzie.

Tamar i Fares

(4:13) Boaz wziął więc sobie Rut i stała się jego żoną. A gdy z nią obcował, PAN sprawił, że poczęła i urodziła syna.

(4:14) Wtedy kobiety powiedziały do Noemi: Błogosławiony PAN, który nie zostawił cię dziś bez spokrewnionego, aby jego imię było znane w Izraelu.

(4:15) On będzie pociechą dla twojej duszy i żywicielem w twojej starości. Urodziła go bowiem twoja synowa, która cię miłuje i która jest dla ciebie lepsza niż siedmiu synów.

(4:16) Wzięła więc Noemi dziecko, położyła je na swym łonie i była dla niego piastunką.

(4:17) I sąsiadki nadały mu imię. Mówiły bowiem: Narodził się syn Noemi. I nadały mu imię Obed. On to jest ojcem Jessego, ojca Dawida.

 

(4:18) A oto potomkowie Peresa: Peres spłodził Chesrona;

(4:19) A Chesron spłodził Rama, a Ram spłodził Amminadaba;

(4:20) A Amminadab spłodził Nachszona, a Nachszon spłodził Salmona;

(4:21) A Salmon spłodził Boaza, a Boaz spłodził Obeda;

(4:22) A Obed spłodził Jessego, a Jesse spłodził Dawida.

Rodowód Dawida, a więc i Jezusa

Poniżej tekst w html - na przyszłość

 Księga Rut w przekładzie UBG

(1:1) Zdarzyło się, że w czasach, kiedy rządzili sędziowie, nastał głód na ziemi. I pewien człowiek z Betlejem judzkiego wyruszył wraz ze swoją żoną i dwoma synami, aby zamieszkać w ziemi Moabu.

(1:2) Ten człowiek miał na imię Elimelech, jego żona – Noemi, a jego dwaj synowie – Machlon i Kilion. Byli oni Efratejczykami z Betlejem judzkiego. Przybyli do ziemi Moabu i tam zamieszkali.

(1:3) Potem umarł Elimelech, mąż Noemi, a ona pozostała sama z dwoma synami.

(1:4) Ci pojęli sobie za żony Moabitki: jedna miała na imię Orfa, a druga – Rut. I mieszkali tam około dziesięciu lat.

(1:5) Potem obaj, Machlon i Kilion, również umarli; i tak kobieta ta pozostała sama bez swoich dwóch synów i bez męża.

(1:6) Wtedy powstała wraz ze swoimi synowymi, aby wrócić z ziemi Moabu, gdyż usłyszała w ziemi Moabu, że PAN nawiedził swój lud i dał mu chleb.

(1:7) Wyszła więc z miejsca, w którym była, a wraz z nią jej dwie synowe i udały się w drogę powrotną do ziemi Judy.

(1:8) I powiedziała Noemi do swych dwóch synowych: Idźcie, niech każda z was powróci do domu swojej matki. Niech PAN okaże wam miłosierdzie, tak jak okazałyście je zmarłym i mnie.

(1:9) Niech PAN sprawi, aby każda z was znalazła pokój w domu swego męża. I pocałowała je, a one podniosły głosy i zapłakały.

(1:10) I mówiły do niej: Wrócimy raczej z tobą do twego ludu.

(1:11) Lecz Noemi odpowiedziała: Zawróćcie, moje córki. Czemu chcecie iść ze mną? Czy mam jeszcze w swoim łonie synów, którzy zostaliby waszymi mężami?

(1:12) Zawróćcie, moje córki, idźcie, bo jestem zbyt stara, aby wyjść za mąż. A nawet gdybym powiedziała: mam jeszcze nadzieję, to choćbym tej nocy wyszła za mąż i również urodziła synów;

(1:13) Czy czekałybyście na nich, aż dorosną? Czy ze względu na nich pozostałybyście bez męża? Nie, moje córki. Odczuwam bowiem wielką gorycz ze względu na was, gdyż ręka PANA obróciła się przeciwko mnie.

(1:14) A one znowu podniosły głosy i zaczęły płakać. I Orfa pocałowała swoją teściową, ale Rut pozostała przy niej.

(1:15) Wtedy Noemi powiedziała do niej: Oto twoja szwagierka wróciła do swego ludu i do swoich bogów. Wróć także ty za swoją szwagierką.

(1:16) Rut jednak odpowiedziała: Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i odeszła od ciebie. Gdziekolwiek bowiem pójdziesz i ja pójdę, a gdziekolwiek zamieszkasz i ja zamieszkam. Twój lud będzie moim ludem, a twój Bóg będzie moim Bogiem.

(1:17) Gdzie ty umrzesz, tam i ja umrę, i tam będę pogrzebana. Niech mi to PAN uczyni i niech do tego dorzuci, jeśli coś innego niż śmierć oddzieli mnie od ciebie.

(1:18) A gdy Noemi widziała, że uparła się, aby z nią iść, przestała jej odradzać.

(1:19) I szły obie razem, aż przyszły do Betlejem. A gdy przybyły do Betlejem, całe miasto ogarnęło poruszenie z ich powodu i mówiono: Czy to jest Noemi?

(1:20) Lecz ona powiedziała do nich: Nie nazywajcie mnie Noemi, lecz nazywajcie mnie Mara, ponieważ Wszechmogący napełnił mnie wielką goryczą.

(1:21) Wyszłam stąd pełna, a PAN sprowadził mnie pustą. Czemu nazywacie mnie Noemi, skoro PAN wystąpił przeciwko mnie i Wszechmogący sprowadził na mnie nieszczęście?

(1:22) Wróciła więc Noemi, a z nią Rut Moabitka, jej synowa, która wróciła z krainy Moabu. A przyszły do Betlejem na początku żniw jęczmienia.

(2:1) A Noemi miała krewnego ze strony męża, człowieka bardzo zamożnego z domu Elimelecha. Miał on na imię Boaz.

(2:2) I Rut Moabitka powiedziała do Noemi: Pozwól mi pójść na pole zbierać kłosy za tym, w którego oczach znajdę łaskę. A ona odpowiedziała: Idź, moja córko.

(2:3) Poszła więc, a gdy przybyła, zbierała na polu za żniwiarzami. I zdarzyło się przypadkiem, że trafiła na część pola Boaza, który był z rodziny Elimelecha.

(2:4) A oto Boaz przybył z Betlejem i powiedział do żniwiarzy: PAN z wami. A oni mu odpowiedzieli: Niech ci PAN błogosławi.

(2:5) Wtedy Boaz zapytał swego sługę postawionego nad żniwiarzami: Czyja to dziewczyna?

(2:6) I sługa postawiony nad żniwiarzami odpowiedział mu: To jest ta młoda Moabitka, która przyszła z Noemi z ziemi Moabu.

(2:7) Powiedziała: Pozwól mi, proszę, zbierać i gromadzić kłosy między snopami za żniwiarzami. Przyszła więc i pozostała od rana aż dotąd, a w domu krótko odpoczywała.

(2:8) Wtedy Boaz powiedział do Rut: Słuchaj mnie, moja córko! Nie chodź zbierać kłosów na inne pole i nie odchodź stąd, ale pozostań tu z moimi służącymi.

(2:9) Spójrz na pole, na którym będą żąć, i chodź za nimi, ponieważ nakazałem swoim sługom, żeby cię nie tykali. A jeśli będziesz spragniona, idź do naczyń i napij się z tego, co czerpią moi słudzy.

(2:10) Wtedy upadła na twarz i pokłoniła się aż do ziemi, i powiedziała do niego: Dlaczego znalazłam łaskę w twoich oczach, że zwracasz na mnie uwagę, choć jestem cudzoziemką?

(2:11) Boaz odpowiedział jej: Dokładnie opowiedziano mi o wszystkim, co uczyniłaś dla swojej teściowej po śmierci swego męża, i to, jak opuściłaś swego ojca i swą matkę oraz ziemię, w której się urodziłaś, i przyszłaś do ludu, którego przedtem nie znałaś.

(2:12) Niech PAN wynagrodzi twój uczynek i niech będzie pełna twoja zapłata od PANA, Boga Izraela, pod którego skrzydła przyszłaś się schronić.

(2:13) A ona odpowiedziała: Znalazłam łaskę w twoich oczach, mój panie. Pocieszyłeś mnie bowiem i mówiłeś do serca swej służącej, chociaż nie jestem równa żadnej z twoich służących.

(2:14) I Boaz jej powiedział: Gdy będzie czas posiłku, przychodź tu i jedz chleb, i maczaj swój kawałek w occie. I usiadła przy żniwiarzach, on zaś podał jej prażone ziarno, które jadła aż do syta, i jeszcze jej zostało.

(2:15) A gdy wstała, aby zbierać kłosy, Boaz nakazał swoim sługom: Pozwólcie jej zbierać nawet między snopami i nie zawstydzajcie jej.

(2:16) Co więcej, umyślnie upuszczajcie dla niej kłosy i zostawiajcie je, aby mogła je zbierać, i nie gańcie jej.

(2:17) Tak zbierała na tym polu aż do wieczora, potem wymłóciła to, co zebrała. Było tego około efy jęczmienia.

(2:18) Następnie wzięła to i poszła do miasta, i jej teściowa zobaczyła to, co nazbierała. Wyjęła też i dała jej to, co pozostało jej z posiłku.

(2:19) I teściowa zapytała ją: Gdzie zbierałaś dziś kłosy i gdzie pracowałaś? Niech będzie błogosławiony ten, który zwrócił na ciebie uwagę. I opowiedziała swej teściowej, u kogo pracowała: Człowiek, u którego dziś pracowałam, ma na imię Boaz.

(2:20) Potem Noemi odezwała się do swojej synowej: Niech będzie błogosławiony przez PANA, który nie zaniechał swego miłosierdzia dla żywych i umarłych. Ponadto Noemi powiedziała: Ten człowiek jest naszym krewnym, jednym spośród blisko z nami spokrewnionych.

(2:21) Wtedy Rut Moabitka powiedziała: Ten człowiek powiedział jeszcze do mnie: Pozostań z moimi sługami, póki nie skończą całego mojego żniwa.

(2:22) Noemi powiedziała do Rut, swej synowej: To dobrze, moja córko, że będziesz chodziła z jego służącymi, aby cię nie spotkali na innym polu.

(2:23) Pozostała więc ze służącymi Boaza i zbierała kłosy, dopóki nie skończyły się żniwa jęczmienia i pszenicy, a mieszkała ze swoją teściową.

(3:1) Potem Noemi, jej teściowa, powiedziała do niej: Moja córko, czy nie powinnam ci szukać odpoczynku, abyś się dobrze miała?

(3:2) I czyż Boaz nie jest naszym krewnym, z którego służącymi byłaś? Oto dziś w nocy będzie on przewiewał jęczmień na klepisku.

(3:3) Umyj się więc i namaść, nałóż na siebie swoje szaty i zejdź na klepisko, lecz nie daj się poznać temu człowiekowi, dopóki nie skończy jeść i pić.

(3:4) A gdy położy się spać, upatrz miejsce, na którym się położy, podejdź, odkryj jego nogi i połóż się, a on ci powie, co masz czynić.

(3:5) I Rut powiedziała do niej: Uczynię wszystko, co mi każesz.

(3:6) Zeszła więc na klepisko i uczyniła to, co jej nakazała teściowa.

(3:7) A gdy Boaz najadł się i napił, i jego serce się rozweseliło, poszedł położyć się przy stosie zboża. Wtedy ona przyszła po cichu, odkryła jego nogi i położyła się.

(3:8) O północy mężczyzna zląkł się, obrócił, a oto kobieta leżała u jego stóp.

(3:9) I powiedział: Kto ty jesteś? Odpowiedziała: Jestem Rut, twoja służąca. Rozciągnij swój płaszcz nad swoją służącą, bo jesteś ze mną blisko spokrewniony.

(3:10) A on odpowiedział: Błogosławiona jesteś przez PANA, moja córko. Większą miłość okazałaś teraz niż na początku, gdyż nie poszłaś za młodzieńcami, czy to ubogimi, czy bogatymi.

(3:11) Teraz więc, moja córko, nie bój się. Uczynię wszystko, co powiedziałaś, gdyż całe miasto mego ludu wie, że jesteś cnotliwą kobietą.

(3:12) A chociaż to prawda, że jestem z tobą blisko spokrewniony, to jednak bliżej jest z tobą spokrewniony inny ode mnie.

(3:13) Zostań tu przez noc, a rankiem, jeśli zechce cię on wykupić, dobrze, niech wykupi. Lecz jeśli nie zechce cię wykupić, ja cię wykupię, jak żyje PAN! Śpij tu aż do rana.

(3:14) Spała więc u jego stóp aż do rana. Wstała jednak w porze, gdy człowiek nie jest w stanie rozpoznać drugiego. Mówił bowiem Boaz: Niech nikt się nie dowie, że kobieta przyszła na klepisko.

(3:15) I dodał: Daj okrycie, które masz na sobie, i trzymaj je. A gdy trzymała je, odmierzył jej sześć miar jęczmienia i włożył to na nią. Potem poszła do miasta.

(3:16) A gdy przyszła do teściowej, ta zapytała ją: Kto ty jesteś, moja córko? I opowiedziała jej wszystko, co ten człowiek uczynił dla niej.

(3:17) I dodała: Oto dał mi sześć miar jęczmienia. Powiedział bowiem do mnie: Nie możesz wrócić z pustymi rękami do swojej teściowej.

(3:18) Wtedy Noemi powiedziała: Bądź spokojna, moja córko, aż się dowiesz, jak potoczą się rzeczy, gdyż ten człowiek nie spocznie, dopóki nie zakończy dzisiaj tej sprawy.

(4:1) Potem Boaz udał się do bramy i tam usiadł. A oto przechodził spokrewniony, o którym mówił Boaz. I powiedział do niego: Człowieku! Podejdź i usiądź tutaj. Tamten więc przyszedł i usiadł.

(4:2) Wtedy Boaz wziął dziesięciu starszych tego miasta i mówił do nich: Usiądźcie tutaj. I usiedli.

(4:3) I przemówił do tamtego spokrewnionego: Noemi, która wróciła z ziemi Moabu, sprzedaje kawałek ziemi, która należała do naszego brata Elimelecha.

(4:4) I pomyślałem sobie, że należy cię o tym powiadomić tymi słowy: Kup go w obecności siedzących tutaj i starszych mego ludu. Jeśli chcesz go wykupić, wykup. Lecz jeśli nie chcesz go wykupić, powiedz mi, abym wiedział. Nikt bowiem nie ma prawa wykupu przed tobą, ja zaś jestem po tobie. Wtedy on odpowiedział: Ja wykupię.

(4:5) Boaz jeszcze dodał: W dniu, kiedy wykupisz pole z rąk Noemi, kupisz je również od Rut Moabitki, żony zmarłego, aby wzbudzić imię zmarłego na jego dziedzictwie.

(4:6) Spokrewniony odpowiedział: Nie mogę go wykupić, żebym czasem nie poniósł szkody na własnym dziedzictwie. Ty wykup dla siebie moje prawo wykupu, gdyż ja nie mogę go wykupić.

(4:7) A taki był dawniej zwyczaj w Izraelu co do prawa wykupu i co do zamiany dla zatwierdzenia każdej sprawy: człowiek zdejmował swój but i dawał goswojemu bliźniemu. Było to poświadczeniem w Izraelu.

(4:8) Wtedy ów spokrewniony powiedział do Boaza: Wykup je sobie. I zdjął swój but.

(4:9) Potem Boaz przemówił do starszych i całego ludu: Dziś jesteście świadkami, że nabyłem z ręki Noemi wszystko, co należało do Elimelecha, oraz wszystko, co należało do Kiliona i Machlona.

(4:10) Także Rut Moabitkę, żonę Machlona, nabyłem sobie za żonę, aby wzbudzić imię zmarłego na jego dziedzictwie, aby nie zginęło imię zmarłego wśród jego braci ani z bramy jego miejsca. Wy jesteście dziś tego świadkami.

(4:11) I cały lud, który był w bramie miasta, oraz starsi powiedzieli: Jesteśmy świadkami. Niech PAN sprawi, aby kobieta, która wchodzi do twojego domu, była jak Rachel i jak Lea, które zbudowały dom Izraela. Postępuj godnie w Efrata i zdobądź sobie imię w Betlejem.

(4:12) Niech twój dom – przez potomstwo, które PAN da ci z tej młodej kobiety – będzie jak dom Faresa, którego Tamar urodziła Judzie.

(4:13) Boaz wziął więc sobie Rut i stała się jego żoną. A gdy z nią obcował, PAN sprawił, że poczęła i urodziła syna.

(4:14) Wtedy kobiety powiedziały do Noemi: Błogosławiony PAN, który nie zostawił cię dziś bez spokrewnionego, aby jego imię było znane w Izraelu.

(4:15) On będzie pociechą dla twojej duszy i żywicielem w twojej starości. Urodziła go bowiem twoja synowa, która cię miłuje i która jest dla ciebie lepsza niż siedmiu synów.

(4:16) Wzięła więc Noemi dziecko, położyła je na swym łonie i była dla niego piastunką.

(4:17) I sąsiadki nadały mu imię. Mówiły bowiem: Narodził się syn Noemi. I nadały mu imię Obed. On to jest ojcem Jessego, ojca Dawida.

(4:18) A oto potomkowie Peresa: Peres spłodził Chesrona;

(4:19) A Chesron spłodził Rama, a Ram spłodził Amminadaba;

(4:20) A Amminadab spłodził Nachszona, a Nachszon spłodził Salmona;

(4:21) A Salmon spłodził Boaza, a Boaz spłodził Obeda;

(4:22) A Obed spłodził Jessego, a Jesse spłodził Dawida.


Kategorie: _wiki, biblia / studia


Słowa kluczowe: rut, czasy sędziów, biblia, dawid, boaz, noemi


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 czerwca 2019 (sobota), 21:57:57

Świadectwa - studium w Dziejach Apostolskich

#1. Świadek

Punkt wyjścia - polecenie Pana Jezusa

O co tu chodzi? Aby uczniowie Pana Jezusa byli Jego świadkami. I Pan Jezus zapowiada, że będą!

Dz 1:1-8 ubg (1) Pierwszą księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus zaczął czynić i czego nauczać (2) aż do dnia, w którym został wzięty w górę po tym, jak przez Ducha Świętego udzielił poleceń apostołom, których wybrał. (3) Im też po swojej męce objawił się jako żywy w wielu niewątpliwych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im i mówiąc o królestwie Bożym. (4) A gdy byli zebrani razem, nakazał im: Nie odchodźcie z Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie. (5) Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. (6) Tak więc zebrani pytali go: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? (7) Lecz on im odpowiedział: Nie do was należy znać czasy i pory, które Ojciec ustanowił swoją władzą. (8) Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi.

Obserwacje:

  • Nie ma tu polecenia - masz być świadkiem - jest inne polecenie.
  • Polecenie to "nie odchodzcie z Jerozolimy, oczekujcie ..."
  • Apostołowie dalej patrzą po ludzku: "czy przywrócisz królestwo"?
  • Wypowiedź Pana jest nie w formie polecenia "przyjmijcie moc, bądźcie świadkami" ale raczej proroctwa, zapowiedzi: "przyjmiecie, będziecie".
  • Więc bycie świadkiem uzależnione jest od
    • bycia w Jezorolimie we właściwym czasie,
    • przyjęcia mocy Ducha Świętego i może lepiej nie być świadkiem jak się tej mocy nie ma.
  • A jak ją mieć? Chcieć, poprosić - ale najpierw zważyć czego się chce w życiu.

Co znaczy polskie słowo "świadek"

Wiki:

Świadek – w prawie formalnym osoba powołana przez organ prowadzący postępowanie sądowe do złożenia zeznań. Zeznania świadka stanowią dowód w postępowaniu sądowym.

Fiki:

Świadek - ktoś kto mówi (zaświadcza) o tym, co widział, co wie bo to przeżył.

PWN:

świadek
1. «osoba obecna przy czymś i mogąca opowiedzieć o tym»
2. «osoba powołana przez sąd do złożenia zeznań dotyczących okoliczności rozpatrywanej sprawy»
3. «osoba obecna przy dokonaniu aktu prawnego i potwierdzająca podpisem ten akt» 

Greka słowo

μάρτυς - martys - G3144 - świadek w znaczeniu ten, który widział

  • Dz 1:21 - Należałoby (...) wybrać jednego, który byłby wraz z nami świadkiem Jego zmartwychwstania.
  • Dz 2:32 - Piotr powiedział: (...) Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy (apostołowie) jesteśmy świadkami.
  • Podobnie 3:15; 5:32; 10:39-41; 
  • Dz 13:31 - Paweł wskazuje na świadków mówiąc (na Cyprze): Bóg wzbudził Go [ Jezusa Zbawcę ] z martwych.  Potem, przez wiele dni, widywali Go ci, którzy przyszli z Nim z Galilei do Jerozolimy. Oni są teraz Jego świadkami wobec ludu. (32) I my ogłaszamy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom (...)
  • Jezus przeznaczył Pawła na świadka o czym zapewniał go Annaniasz. Wiemy to ze świadectwa Pawła.
    Dz 22:12-15 (12) Tam niejaki Ananiasz, człowiek pobożny według Prawa, cieszący się też dobrym świadectwem u wszystkich zamieszkałych tam Żydów, (13) przyszedł do mnie, stanął obok i powiedział: Bracie Saulu, przejrzyj! W tej chwili spojrzałem na niego. (14) A on powiedział: Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę, zobaczył Sprawiedliwego i usłyszał głos z Jego ust(15) On cię przeznaczył, abyś wobec wszystkich ludzi był Jego świadkiem i mówił o tym, co zobaczyłeś i co usłyszałeś

 W znaczeniu męczennik, świadek który świadczył do końca tłumaczą tu:

  • Dz 22:20 eib (20) A kiedy rozlewano krew Szczepana, Twojego świadka, ja tam stałem i pochwalałem ten czyn. Pilnowałem nawet szat tych, którzy go zabijali.
  • Ap 2:13 eib (13) Mieszkasz tam, gdzie jest tron szatana. A jednak trzymasz się mego imienia i nie zaparłeś się swojej wiary we Mnie, nawet w dniach, gdy Antypas, mój wierny świadek, został zabity u was, gdzie mieszka szatan. - Świadek został zabity, a więc świadczył do końca.
  • Ap 17:6 eib (6) Zauważyłem, że kobieta jest pijana: upiła się krwią świętych oraz krwią świadków (BW, TMPN, UBG: meczenników) Jezusa. Gdy to zobaczyłem, wpadłem w wielkie zdumienie.

#2.1 Jak apostołowie świadczą o Panu Jezusie

Dz 2:14-41 - w dniu święta Piotr, pod wpływem Ducha

Na samy początku, w dniu święta Piotr, pod wpływem Ducha mówi do tłumu:

Dz 2:14-41 eib
(14) Wówczas powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i wyraźnie przemówił do zgromadzonych: Judejczycy i wy, którzy przebywacie w Jerozolimie! Posłuchajcie uważnie tego, co mam wam do powiedzenia. (15) (...)  (22) Izraelici! Posłuchajcie tych słów. Będę mówił o Jezusie z Nazaretu. Wskazał wam na Niego sam Bóg przez dzieła dokonane w mocy, przez cuda oraz znaki. Tego wszystkiego Bóg dokonał wśród was za Jego pośrednictwem. Sami o tym wiecie. (23) Następnie został On wydany zgodnie z wcześniejszym postanowieniem i uprzednią wiedzą Boga. Jego to przybiliście do krzyża rękami ludzi lekceważących Prawo i w ten sposób zamordowaliście. (24) Bóg jednak wzbudził Go. Zerwał więzy śmierci! (...)  (32) I to właśnie Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami. (33) Został On następnie wyniesiony do nieba. Tam zajął miejsce po prawej stronie Boga. Otrzymał od Ojca obietnicę — Ducha Świętego. I tego Ducha wylał na nas, co sami widzicie i słyszycie. (...) (38) Opamiętajcie się (UBG: pokutujcie) — odpowiedział Piotr — i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa dla odpuszczenia waszych grzechów, a otrzymacie dar — Ducha Świętego. (39) Obietnica ta bowiem odnosi się do was, do waszych dzieci oraz do wszystkich pozostających z dala, ilu ich tylko Pan, nasz Bóg, powoła.
(40) W inny też sposób, jeszcze wyraźniej, składał im mocne świadectwo i zachęcał (UBG: napominał ich): Ratujcie się spośród tego wypaczonego pokolenia!
(41) Ci więc, którzy przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni i tego dnia dołączyło do nich około trzech tysięcy osób. (42) Trwali oni w nauce apostołów, we wspólnocie, razem łamali chleb i nie ustawali w modlitwie.

Obserwacja:

  • Było świadectwo zmartwychwstania i ...
  • było wezwanie do opamiętania (pokuty)

Co potem robili apostołowie w Jerozolimie?

Dz 4:33 eib
Apostołowie z ogromną mocą składali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszystkim towarzyszyła wielka łaska.

Wychodzą poza Jerozolimę

Dz 8:14n eib 

(7:59) Kamienowali Szczepana, który (...) upadł na kolana, (...) i zasnął. (2) Szczepanem zajęli się oddani Bogu ludzie. Bardzo go opłakiwano. (3) Saul natomiast tępił kościół: wchodził do domów, wywlekał stamtąd mężczyzn oraz kobiety i wtrącał do więzienia. (4) Ci z kolei, którzy się rozproszyli, przenosili się z miejsca na miejsce i głosili słowo dobrej nowiny. (...) (5) Filip dotarł do miasta Samarii i tam głosił Chrystusa. (6) Całe tłumy uważnie i zgodnie słuchały tego, co ma do powiedzenia. I nie tylko słuchały. Oglądały również znaki, które czynił (...) (14) Gdy apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana, (15) którzy po przybyciu modlili się za nimi, aby otrzymali Ducha Świętego. (16) (...) (25) Oni natomiast, gdy już złożyli świadectwo i przekazali Słowo Pana, wyruszyli w drogę powrotną do Jerozolimy. Po drodze głosili dobrą nowinę w wielu samarytańskich wioskach.

Obserwacja:

  • wysłali Piotra i Jana
  • Piotr i Jan modlili się za Samarytanami aby otrzymali Ducha Świętego
  • złożyli świadectwo
  • przekazali Słowo Pana

Obserwacja o kościele:

Czego nie zrobili? Nie ustanowili starszych, nie mianowali biskupów, nie wprowadzili liturgii, nie określili struktury. Zadbali tylko aby (1) usłyszeli świadectwo, (2) otrzymali Słowo, (3) mieli osobistą więź z Panem poprzez Jego Ducha.

Piotr, w przemowie u setnika Korneliusza mówi:

Dz 10:24nn ubg
(24) A nazajutrz weszli do Cezarei. Korneliusz zaś czekał na nich, zwoławszy swoich krewnych i bliskich przyjaciół. (25) (...) (34) Wtedy Piotr otworzył usta i powiedział: Prawdziwie dostrzegam, że Bóg nie ma względu na osoby (35) ale w każdym narodzie miły jest mu ten, kto się go boi i czyni to, co sprawiedliwe.

(36) A jeśli chodzi o słowo, które posłał synom Izraela, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa, który jest Panem wszystkich; (37) Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan; (38) Jak Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą Jezusa z Nazaretu, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opanowanych przez diabła, bo Bóg był z nim. (39) A my jesteśmy świadkami tego wszystkiego, co czynił w ziemi judzkiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. (40) Jego też wskrzesił Bóg trzeciego dnia i sprawił, żeby się objawił (41) nie całemu ludowi, ale świadkom przedtem wybranym przez Boga, nam, którzy z nim jedliśmy i piliśmy po jego zmartwychwstaniu.

(42) Nakazał nam też głosić ludowi i świadczyć, że on jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych. (43)Temu wszyscy prorocy wydają świadectwo, że przez jego imię każdy, kto w niego wierzy, otrzyma przebaczenie grzechów. (44) A gdy jeszcze Piotr mówił te słowa, Duch Święty zstąpił na wszystkich słuchających tej mowy.

(45) I zdziwili się ci wierzący pochodzący z obrzezania, którzy przyszli z Piotrem, że dar Ducha Świętego został wylany także na pogan. (46) Słyszeli ich bowiem mówiących językami i wielbiących Boga. Wtedy Piotr się odezwał: (47) Czy ktoś może odmówić wody, żeby byli ochrzczeni ci, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my? (48) I nakazał ochrzcić ich w imię Pana. I prosili go, aby u nich został kilka dni.

 Obserwacja:

  • Piotr mówi, że uczniowie są świadkami tego co czynił Jezus - wiedzą bo z Nim chodzili.
  • Piotr mówi też, że są świadkami zmartwychwstania.
  • Piotr mówi, że mają nakaz głoszenia i świadczenia ludziom.

Pytanie: co głosił Piotr? -> 10:42b - że Jezus jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych.

#2.2 A teraz jak Paweł świadczył:

Zapowiedź

Paweł wiedział, że będzie świadkiem, bo powiedział mu o tym Pan Jezus w widzeniu, pod Damaszkiem:

Opis wydarzeń w Damaszku

Dz 9:15 
(15) Pan jednak powiedział do Annaniasza: Idź, gdyż ten człowiek [ Szaul, Paweł ] jest moim wybranym naczyniem. On zaniesie moje imię przed pogan, królów i synów Izraela. (16) Ja sam pokażę mu, ile będzie musiał wycierpieć dla mojego imienia.

Opowieść Pawła o tym co powiedział mu Ananiasz

Dz 22:12-15 (12) Tam niejaki Ananiasz, człowiek pobożny według Prawa, cieszący się też dobrym świadectwem u wszystkich zamieszkałych tam Żydów, (13) przyszedł do mnie, stanął obok i powiedział: Bracie Saulu, przejrzyj! W tej chwili spojrzałem na niego. (14) A on powiedział: Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę, zobaczył Sprawiedliwego i usłyszał głos z Jego ust(15) On cię przeznaczył, abyś wobec wszystkich ludzi był Jego świadkiem i mówił o tym, co zobaczyłeś i co usłyszałeś

A przy tym Paweł miał świadomość, że w Jerozolimie łatwo nie będzie, bo powiedział mu o tym sam Pan (info o tym jest w jego świadectwie przed Żydami):

Dz 22:18 eib
Zobaczyłem Go, jak do mnie mówi: Śpiesz się! Czym prędzej opuść Jerozolimę, ponieważ nie przyjmą twego świadectwa o Mnie.

 i Paweł posłuszny temu jedzie daleko.

 A potem (po aresztowaniu w Jerozolimie) Pan mówi, że będzie w Rzymie świadkiem:

Dz 23:11 eib
Następnej nocy natomiast stanął przy Pawle Pan: Bądź dobrej myśli — powiedział — bo jak złożyłeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie, tak przyjdzie ci złożyć je w Rzymie."

Realizacja 

W trakcie podróży misyjnych, tu już w Macedonii:

Dz 18:5 eib
Kiedy jednak Sylas i Tymoteusz przyszli z Macedonii, Paweł w pełni poświęcił się głoszeniu Słowa. Przedstawiał Żydom świadectwa, że Jezus jest Chrystusem.

Obserwacja:

  • Żydom musiał wykazywać, że to ten (syn Marii i Józefa, z Nazaretu, urodzony w Betlejem) Jezus jest tym (zapowiedzianym, oczekiwanym) Chrystusem (Mesjaszem) - a więc przekonywanie Pismami i świadectwem wydarzeń.

Samorozliczenie się Pawła przed starszymi zboru w Efezie

W trakcie ostatniej podróży do Jerozolimy, na konfrontacje z Żydami:

Dz 20:18nn eib
(18) Gdy starsi stawili się u Pawła, on zwrócił się do nich: Wy wiecie, jak żyłem wśród was przez cały czas, od pierwszego dnia mojego pobytu w Azji. (19) Służyłem Panu z całą pokorą, wśród łez i prób, które spotykały mnie ze strony spiskujących Żydów. (20) Wiecie, że w żaden sposób nie przemilczałem niczego, co pożyteczne. Przeciwnie, przekazywałem wam to i pouczałem o tym publicznie i po domach. (21) Na podstawie świadectw wzywałem Żydów i Greków do opamiętania się przed Bogiem i do wiary w naszego Pana Jezusa. (22) A teraz ja, zobowiązany w Duchu, idę do Jerozolimy, niepewny, co mnie tam spotka. (23) Wiem tylko — co mi zresztą Duch Święty w każdym mieście poświadcza — że czekają mnie więzy i ucisk. (24) Nie przywiązuję jednak wagi do mojego życia. Zależy mi tylko na tym, aby dokończyć biegu oraz wykonać zadanie, zlecone przez Pana Jezusa, to znaczy służyć świadectwem dobrej nowinie o łasce Bożej. (25) A oto teraz wiem, że już więcej nie zobaczycie mojego oblicza — wy wszyscy, wśród których chodziłem, ogłaszając Królestwo. (26) Dlatego oświadczam wam w dniu dzisiejszym, że nie ponoszę winy za czyjąkolwiek krew, (27) ponieważ nie uchylałem się od głoszenia wam całego planu Boga.

 Obserwacja:

  • Co Paweł robił:
    • :20 nauczał publicznie i po domach wszystkiego co pożyteczne;
    • wzywał :21 do opamiętania się przed Bogiem - zarówno Żydów jak i pogan.
    • złużył świadectwem dobrej nowinie o łasce Bożej

#3. Nawrócenie apostoła Pawła jako ważny element jego świadectwa

#3.1 Opis wydarzeń spisany przez Łukasza

Dz 9:1-30 ubg
(1) A Saul, dysząc jeszcze groźbą i chęcią mordu wobec uczniów Pana, poszedł do najwyższego kapłana (2) i prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł tam zwolenników tej drogi, zarówno mężczyzn, jak i kobiety, przyprowadzić ich związanych do Jerozolimy.

(3) A gdy jadąc, zbliżał się do Damaszku, nagle olśniła go światłość z nieba. (4) Upadł na ziemię i usłyszał głos, który mówił do niego: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz? (5) Wtedy zapytał: Kim jesteś, Panie? A Pan odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi. (6) A Saul, drżąc i bojąc się, powiedział: Panie, co chcesz, abym zrobił? A Pan do niego: Wstań i idź do miasta, a tam ci powiedzą, co masz robić. (7) A mężczyźni, którzy byli z nim w drodze, stanęli oniemiali. Słyszeli bowiem głos, lecz nikogo nie widzieli. (8) I podniósł się Saul z ziemi, a gdy otworzył oczy, nikogo nie mógł widzieć. Wtedy wzięli go za rękę i zaprowadzili do Damaszku.

(9) Trzy dni nic nie widział i nie jadł ani nie pił.

(10) A w Damaszku był pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I powiedział do niego Pan w widzeniu: Ananiaszu! A on odpowiedział: Oto ja, Panie. (11) A Pan powiedział do niego: Wstań i idź na ulicę, którą nazywają Prostą, i zapytaj w domu Judy o Saula z Tarsu, oto bowiem się modli. (12) I ujrzał w widzeniu człowieka imieniem Ananiasz, wchodzącego i kładącego na nim rękę, aby odzyskał wzrok. (13) Ananiasz zaś odpowiedział: Panie, słyszałem od wielu, ile złego wyrządził ten człowiek twoim świętym w Jerozolimie. (14) Tutaj także ma władzę od najwyższych kapłanów uwięzić wszystkich, którzy wzywają twego imienia. (15) Lecz Pan powiedział do niego: Idź, bo on jest moim wybranym naczyniem, aby zanieść moje imię do pogan, królów i synów Izraela. (16) Ja bowiem pokażę mu, jak wiele musi wycierpieć dla mego imienia.

(17) Wtedy Ananiasz poszedł, wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: Saulu, bracie, Pan mnie posłał – Jezus, który ci się ukazał w drodze, którą jechałeś – żebyś odzyskał wzrok i został napełniony Duchem Świętym. (18) I natychmiast spadły z jego oczu jakby łuski, i zaraz przejrzał, wstał i został ochrzczony. (19) A gdy zjadł, odzyskał siły. I Saul przebywał przez kilka dni z uczniami, którzy byli w Damaszku. (20) I zaraz w synagogach zaczął głosić Chrystusa, że on jest Synem Bożym. (21) A wszyscy, którzy go słuchali, ze zdziwieniem pytali: Czy to nie jest ten, który w Jerozolimie tępił tych, którzy wzywali tego imienia, i przybył tu po to, aby ich związać i zaprowadzić do naczelnych kapłanów?

(22) A Saul coraz bardziej się wzmacniał i wprawiał w zakłopotanie Żydów, którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem. (23) A po upływie wielu dni Żydzi postanowili go zabić. (24) Saul jednak dowiedział się o ich zasadzce. A strzegli bram we dnie i w nocy, aby go zabić. (25) Lecz uczniowie zabrali go w nocy i spuścili w koszu po sznurze przez mur.

(26) A gdy Saul przybył do Jerozolimy, usiłował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem. (27) Lecz Barnaba przyjął go, zaprowadził do apostołów i opowiedział im, jak on w drodze ujrzał Pana, który mówił do niego, i jak w Damaszku z odwagą głosił w imieniu Jezusa. (28) I przebywał z nimi w Jerozolimie. (29) Z odwagą też mówił w imieniu Pana Jezusa i rozprawiał z hellenistami, a oni usiłowali go zabić. (30) Bracia jednak dowiedzieli się o tym, wyprawili go do Cezarei i odesłali do Tarsu.

#3.2 Świadectwo Pawła złożone przed Żydami w Jerozolimie, w chwili uwięzienia

To większy kawałek: Dz 21:17-22:22

Dz 21:17 ubg
 (17) A gdy przybyliśmy do Jerozolimy, bracia przyjęli nas z radością. (18) Nazajutrz Paweł poszedł z nami do Jakuba, gdzie zebrali się wszyscy starsi. (19)Powitawszy ich, opowiedział im szczegółowo, czego Bóg dokonał wśród pogan przez jego posługę. (20) Gdy to usłyszeli, chwalili Pana i powiedzieli: Widzisz, bracie, ile tysięcy Żydów uwierzyło, a wszyscy gorliwie trzymają się prawa. (21) Lecz o tobie słyszeli, że odwodzisz od Mojżesza wszystkich Żydów, którzy są wśród pogan, mówiąc, że nie mają obrzezywać dzieci ani żyć według swoich zwyczajów. (22) Cóż więc czynić? Z pewnością zejdzie się lud, bo usłyszą, że przybyłeś. (23) Zrób zatem to, co ci mówimy. Mamy tu czterech mężczyzn, którzy złożyli ślub. (24) Weź ich ze sobą, poddaj się wraz z nimi oczyszczeniu i pokryj za nich koszty, aby mogli ostrzyc głowy. Wtedy wszyscy poznają, że w tym, co o tobie słyszeli, nie ma nic z prawdy, ale że i ty sam postępujesz porządnie, przestrzegając prawa. (25) A co do pogan, którzy uwierzyli, napisaliśmy, postanawiając, aby niczego takiego nie zachowywali, tylko żeby się wystrzegali tego, co ofiarowane bożkom, i krwi, i tego, co uduszone, i nierządu.

(26)Wtedy Paweł wziął ze sobą tych mężczyzn, a następnego dnia poddał się razem z nimi oczyszczeniu i wszedł do świątyni, zgłaszając wypełnienie dni oczyszczenia, aż za każdego z nich złożona zostanie ofiara.

(27) Kiedy zaś te siedem dni dobiegało końca, zobaczyli go w świątyni Żydzi z Azji, podburzyli tłum i rzucili się na niego; (28) Wołając: Mężowie Izraelici, pomóżcie! To jest człowiek, który wszędzie wszystkich naucza przeciwko ludowi i prawu, i temu miejscu, a nadto jeszcze i Greków wprowadził do świątyni i splugawił to święte miejsce. (29)Przedtem bowiem widzieli z nim w mieście Trofima z Efezu i sądzili, że Paweł wprowadził go do świątyni. (30) I poruszyło się całe miasto, i zbiegł się lud. A schwytawszy Pawła, wyciągnęli go ze świątyni i natychmiast zamknięto drzwi.

(31) A gdy usiłowali go zabić, dano znać dowódcy oddziału, że cała Jerozolima jest wzburzona. (32) Natychmiast wziął żołnierzy i setników i zbiegł do nich na dół. A kiedy zobaczyli dowódcę i żołnierzy, przestali bić Pawła. (33) Wtedy dowódca zbliżył się, zatrzymał go, kazał związać dwoma łańcuchami i wypytywał, kim jest i co zrobił. (34) I jedni z tłumu krzyczeli tak, a drudzy inaczej. A gdy z powodu zgiełku nie mógł dowiedzieć się niczego pewnego, rozkazał zaprowadzić go do twierdzy. (35) Kiedy znalazł się na schodach, doszło do tego, że żołnierze musieli go nieść z powodu naporu tłumu. (36) Wielki tłum bowiem szedł za nim, wołając: Zgładź go! (37) A gdy Paweł miał być wprowadzony do twierdzy, zapytał dowódcę: Czy wolno mi coś do ciebie powiedzieć? A on odpowiedział: Mówisz po grecku? (38) Czy nie jesteś tym Egipcjaninem, który przed tymi dniami wzniecił rozruchy i wyprowadził na pustynię cztery tysiące zabójców? (39) A Paweł powiedział: Jestem Żydem z Tarsu, obywatelem znacznego miasta w Cylicji. Dlatego proszę cię, pozwól mi przemówić do ludu.

(40) Gdy pozwolił, Paweł, stojąc na schodach, dał ręką znak ludowi, a gdy nastała wielka cisza, przemówił po hebrajsku:

Dz 22:1-22 ubg
(1) Mężowie bracia i ojcowie, słuchajcie mojej obrony, jaką teraz do was kieruję. (2) Gdy usłyszeli, że mówił do nich po hebrajsku, jeszcze bardziej się uciszyli. A on powiedział:

(3) Jestem Żydem, urodzonym w Tarsie w Cylicji, lecz wychowanym w tym mieście, u stóp Gamaliela, starannie wykształconym w prawie ojczystym i byłem gorliwym względem Boga jak i wy wszyscy dzisiaj. (4) Prześladowałem tę drogę aż na śmierć, wiążąc i wtrącając do więzienia zarówno mężczyzn, jak i kobiety; (5) Czego mi świadkiem jest najwyższy kapłan oraz wszyscy starsi. Od nich też otrzymałem listy do braci i pojechałem do Damaszku, aby tych, którzy tam byli, przyprowadzić związanych do Jerozolimy, żeby zostali ukarani.

(6) A gdy byłem w drodze i zbliżałem się do Damaszku około południa, nagle ogarnęła mnie wielka światłość z nieba. (7) I upadłem na ziemię, i usłyszałem głos, który mówił do mnie: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz? (8) A ja odpowiedziałem: Kim jesteś, Panie? I powiedział do mnie: Ja jestem Jezus z Nazaretu, którego ty prześladujesz. (9) A ci, którzy byli ze mną, wprawdzie widzieli światłość i przestraszyli się, ale głosu tego, który do mnie mówił, nie słyszeli. (10) Zapytałem: Co mam robić, Panie? A Pan powiedział do mnie: Wstań i idź do Damaszku, a tam ci powiedzą o wszystkim, co postanowiono, abyś uczynił. (11) A ponieważ zaniewidziałem z powodu blasku tej światłości, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez tych, którzy byli ze mną. (12) Tam niejaki Ananiasz, człowiek pobożny według prawa, mający dobre świadectwo u wszystkich Żydów, którzy tam mieszkali; (13) Przyszedł, podszedł do mnie i powiedział: Bracie Saulu, przejrzyj! I w tej chwili spojrzałem na niego. (14) A on powiedział: Bóg naszych ojców wybrał cię, żebyś poznał jego wolę, oglądał Sprawiedliwego i słuchał głosu z jego ust. (15) Będziesz mu bowiem wobec wszystkich ludzi świadkiem tego, co widziałeś i słyszałeś. (16) Dlaczego teraz zwlekasz? Wstań, ochrzcij się i obmyj swoje grzechy, wzywając imienia Pana.

(17) A gdy wróciłem do Jerozolimy i modliłem się w świątyni, wpadłem w zachwycenie. (18) I widziałem go, jak mówił do mnie: Pospiesz się i wyjdź szybko z Jerozolimy, ponieważ nie przyjmą twego świadectwa o mnie. (19) A ja odpowiedziałem: Panie, oni wiedzą, że wtrącałem do więzienia i biczowałem w synagogach tych, którzy w ciebie wierzyli. (20) A kiedy przelewano krew Szczepana, twojego świadka, ja też byłem przy tym i zgodziłem się na jego zabicie, i pilnowałem szat tych, którzy go zabili. (21) I powiedział mi: Idź, bo ja cię poślę daleko, do pogan.

(22) Słuchali go aż do tego słowa, potem podnieśli swój głos, mówiąc: Zgładź z ziemi takiego człowieka, bo nie godzi się, żeby żył!

a

#3.3 Świadectwo Pawła przez Festusem i Herodem Agrypą

Czytamy:

 

Dz 56:13nn ubg 

(13) A po upływie kilku dni przyjechali do Cezarei król Agryppa i Berenike, aby powitać Festusa. (14) A kiedy przebywali tam wiele dni, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła, mówiąc: Feliks pozostawił w więzieniu pewnego człowieka; (15) Przeciwko któremu, gdy byłem w Jerozolimie, naczelni kapłani i starsi żydowscy wnieśli skargę, żądając dla niego wyroku skazującego. (16) Odpowiedziałem im, że Rzymianie nie mają w zwyczaju wydawać człowieka na stracenie, zanim oskarżony nie stanie wobec oskarżycieli i nie będzie miał możliwości odpowiedzieć na zarzuty. (17) Gdy się tu zebrali, nazajutrz, bez żadnej zwłoki zasiadłem na krześle sędziowskim i kazałem przyprowadzić tego człowieka. (18) Stanęli przeciw niemu jego oskarżyciele, ale nie wnieśli żadnej skargi z tych, których się spodziewałem. (19)Wiedli z nim tylko jakieś spory o ich zabobony i o jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje. (20)Będąc niepewnym co do tego sporu, zapytałem, czy chciałby udać się do Jerozolimy i tam być sądzony w tych sprawach. (21) Lecz ponieważ Paweł odwołał się, by go zatrzymać do rozpatrzenia sprawy przez Augusta, rozkazałem go strzec, dopóki go nie odeślę do cesarza. (22) Wtedy Agryppa powiedział do Festusa: Ja również chciałbym posłuchać tego człowieka. A on odpowiedział: Jutro go usłyszysz. (23) Gdy nazajutrz Agryppa i Berenike przybyli z wielką okazałością i weszli do sali rozpraw z dowódcami i najznakomitszymi obywatelami miasta, na rozkaz Festusa wprowadzono Pawła. (24) Po czym Festus przemówił: Królu Agryppo i wszyscy tu obecni mężowie! Widzicie tego, o którego mnie prosił cały lud żydowski zarówno w Jerozolimie, jak i tutaj, wołając, że nie powinien on dłużej żyć. (25) Lecz ja stwierdziłem, że nie popełnił niczego, co zasługuje na śmierć. A ponieważ on sam odwołał się do Augusta, postanowiłem go odesłać. (26) Nie mogę jednak o nim napisać memu 

 

#3.4 Paweł o swoim nawróceniu pisze do Koryntian

Ciekawostka taka

 

2Kor 11:32nn ubg (można czytać od :24)

(32) W Damaszku namiestnik króla Aretasa otoczył strażą miasto Damasceńczyków, chcąc mnie schwytać; (33) Ale przez okno spuszczono mnie w koszu przez mur i uszedłem jego rąk.

Pytanie: kim był król Aretas? (Wiki: Aretas IV Philopatris (arab. ‏الحارث‎‎, trb. Al-Hrs) – nabatejski król Petry od 9 p.n.e. do 40 n.e. Pod jego rządami Petra osiągnęła swój największy rozmiar. Był także teściem Heroda Antypasa oraz władcą Damaszku, gdy przebywał tam Paweł z Tarsu.

 I to powinno być uwzględnione w biografii Pawła.

#3.5 Świadectwo w Liście do Galatów

 

Ga 1:13nn ubg

(13) Słyszeliście bowiem o moim dawniejszym postępowaniu w judaizmie, że ponad miarę prześladowałem kościół Boży i niszczyłem go; (14) I wyprzedzałem w judaizmie wielu moich rówieśników z mojego narodu, będąc bardzo gorliwym zwolennikiem moich ojczystych tradycji. (15) Lecz gdy upodobało się Bogu, który mnie odłączył w łonie mojej matki i powołał swoją łaską; (16) Aby objawić swego Syna we mnie, abym głosił go wśród pogan, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi; (17) Ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy przede mną byli apostołami, poszedłem do Arabii, po czym znowu wróciłem do Damaszku. (18) Potem, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy, aby zobaczyć się z Piotrem, u którego przebywałem piętnaście dni. (19) A spośród apostołów nie widziałem żadnego innego poza Jakubem, bratem Pana. (20) Oświadczam przed Bogiem, że w tym, co do was piszę, nie kłamię. (21) Potem udałem się w okolice Syrii i Cylicji; (22) A nie byłem osobiście znany kościołom Judei, które są w Chrystusie. (23) Słyszeli tylko: ten, który kiedyś nas prześladował, teraz głosi wiarę, którą przedtem niszczył. (24) I chwalili Boga z mojego powodu.

Ga 2:1nn ubg

(1) Potem, po czternastu latach, udałem się ponownie do Jerozolimy wraz z Barnabą, wziąwszy ze sobą także Tytusa. (2) A udałem się tam zgodnie z objawieniem i przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się uznaniem, aby się czasem nie okazało, że biegnę albo biegłem na próżno. (3) Lecz nawet Tytusa, który był ze mną, nie zmuszono do obrzezania, mimo że był Grekiem; (4) A to z powodu wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegować naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić. (5) Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii. (6) A co do cieszących się uznaniem – jakimi kiedyś byli, jest dla mnie bez znaczenia, Bóg bowiem nie ma względu na osobę – ci więc, którzy cieszą się uznaniem, nic mi nie narzucili. (7)Wręcz przeciwnie, gdy widzieli, że została mi powierzona ewangelia wśród nieobrzezanych, jak Piotrowi wśródobrzezanych; (8) (Ten bowiem, który działał skutecznie przez Piotra w sprawowaniu apostolstwa wśródobrzezanych, skutecznie działał i we mnie wśród pogan); (9) I gdy poznali daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, abyśmy my poszli do pogan, a oni do obrzezanych. (10) Bylebyśmy tylko pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić. (11) A gdy Piotr przybył do Antiochii, sprzeciwiłem mu się w twarz, bo był godny nagany. (12) Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami. Gdy zaś oni przyszli, odsunął się i odłączył, obawiając się tych, którzy byli z obrzezania. (13) A razem z nim obłudnie postępowali i inni Żydzi, tak że i Barnaba dał się wciągnąć w tę ich obłudę. (14) Lecz gdy zobaczyłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem Piotrowi wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, żyjesz po pogańsku, a nie po żydowsku, czemu przymuszasz pogan, aby żyli po żydowsku? (15) My, którzy jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie grzesznikami z pogan; (16) Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało. (17) A jeśli my, szukając usprawiedliwienia w Chrystusie, sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus jest sługą grzechu? Nie daj Boże! (18) Jeśli bowiem na nowo buduję to, co zburzyłem, samego siebie czynię przestępcą. (19) Bo ja przez prawo umarłem dla prawa, abym żył dla Boga. (20) Z Chrystusem jestem ukrzyżowany: żyję, ale już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus. A to, że teraz żyję w ciele, żyję w wierze Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał za mnie samego siebie. (21) Nie odrzucam łaski Boga. Jeśli bowiem przez prawo jest sprawiedliwość, to Chrystus umarł na próżno.

  Obserwacja:

  • 1:18 - co i kiedy zdecydował Bóg o losach Pawła

Kategorie: _blog, lekcja, biblia, studium biblii, biblia / studium


Słowa kluczowe: paweł, paweł apostoł, dz, świadectwo


Komentarze: (1)

hammoleket, June 10, 2019 20:36 Skomentuj komentarz


Powinnismy  mowic o tym co Pan Jezus zrobil w naszym zyciu. O tych wszystkich cudach ktorych doswiadczylismy.i mysle ze zawsze powinno to byc swieze swiadectwo.Nie tylko to sprzed wielu lat.Choc oczywiscie kazde jest na wage zlota.Bylam ostatnio na badaniu gestosci kosci.Wynik byl taki zly ze pani  ktora je robila byla przerazona wynikiem. Biorac pod uwage fakt ze to tylko jedna z wielu moich dolegliwosci powinnam byc zdruzgotana wiadomoscia.Ale nie bylam.Ogarnal mnie taki spokoj.Tylu ludzi modlilo sie o mnie. Sama wciaz prosze o uzdrowieniie. i nic sie nie dzieje. Ale nie przestalam ufac.Pan Bog ma moc uzdrowic kazda chorobe i kazda niemoc.Czemu nie zawsze to czyni tego nie wiem ale z pewnoscia jest jakis powod .Pan Jezus uzdrowil moje dzieci .Zabral cierpienie ich i moje kiedy patrzalam jak cierpia.Moglabym opowiadac i opowiadac bez konca o tych wszystkich niesamowitych wydarzeniach.O tym naprzyklad jak znalazlam duzo pieniedzy w starym kredensie .Byl to czas kiedy finansowo bylo tragicznie a potrzeby wielkie.Te pieniadze byly takie nowe ze wygladaly na sztuczne i jakis czas balam sie z nich skorzystac.Ale byly prawdziwe i starczylo ich na nalpilniejsze nasze potrzeby.Pan Bog jest niesamowity w swoim dzialaniu. jest Bogiem niespodzianek.Musimy jednak pamietac ze Boze drogi to nie nasze drogi...

Skomentuj notkę
1 czerwca 2019 (sobota), 21:57:57

Świadectwa apostoła Pawła

#1. Punkt wyjścia - polecenie Pana Jezusa

 

O co tu chodzi? Aby uczniowie Pana Jezusa byli Jego świadkami.

Dz 1:1-8 ubg (1) Pierwszą księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus zaczął czynić i czego nauczać (2) aż do dnia, w którym został wzięty w górę po tym, jak przez Ducha Świętego udzielił poleceń apostołom, których wybrał. (3) Im też po swojej męce objawił się jako żywy w wielu niewątpliwych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im i mówiąc o królestwie Bożym. (4) A gdy byli zebrani razem, nakazał im: Nie odchodźcie z Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie. (5) Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. (6) Tak więc zebrani pytali go: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? (7) Lecz on im odpowiedział: Nie do was należy znać czasy i pory, które Ojciec ustanowił swoją władzą. (8) Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi.

No to zobaczmy jeszcze co znaczy słowo "świadek".

Świadek – w prawie formalnym osoba powołana przez organ prowadzący postępowanie sądowe do złożenia zeznań. Zeznania świadka stanowią dowód w postępowaniu sądowym.

 

Świadek - ktoś kto mówi (zaświadcza) o tym, co widział, co wie bo to przeżył.

#2. Opis wydarzeń spisany przez Łukasza

Dz 9:1-30 ubg
(1) A Saul, dysząc jeszcze groźbą i chęcią mordu wobec uczniów Pana, poszedł do najwyższego kapłana (2) i prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł tam zwolenników tej drogi, zarówno mężczyzn, jak i kobiety, przyprowadzić ich związanych do Jerozolimy.

(3) A gdy jadąc, zbliżał się do Damaszku, nagle olśniła go światłość z nieba. (4) Upadł na ziemię i usłyszał głos, który mówił do niego: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz? (5) Wtedy zapytał: Kim jesteś, Panie? A Pan odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi. (6) A Saul, drżąc i bojąc się, powiedział: Panie, co chcesz, abym zrobił? A Pan do niego: Wstań i idź do miasta, a tam ci powiedzą, co masz robić. (7) A mężczyźni, którzy byli z nim w drodze, stanęli oniemiali. Słyszeli bowiem głos, lecz nikogo nie widzieli. (8) I podniósł się Saul z ziemi, a gdy otworzył oczy, nikogo nie mógł widzieć. Wtedy wzięli go za rękę i zaprowadzili do Damaszku.

(9) Trzy dni nic nie widział i nie jadł ani nie pił.

(10) A w Damaszku był pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I powiedział do niego Pan w widzeniu: Ananiaszu! A on odpowiedział: Oto ja, Panie. (11) A Pan powiedział do niego: Wstań i idź na ulicę, którą nazywają Prostą, i zapytaj w domu Judy o Saula z Tarsu, oto bowiem się modli. (12) I ujrzał w widzeniu człowieka imieniem Ananiasz, wchodzącego i kładącego na nim rękę, aby odzyskał wzrok. (13) Ananiasz zaś odpowiedział: Panie, słyszałem od wielu, ile złego wyrządził ten człowiek twoim świętym w Jerozolimie. (14) Tutaj także ma władzę od najwyższych kapłanów uwięzić wszystkich, którzy wzywają twego imienia. (15) Lecz Pan powiedział do niego: Idź, bo on jest moim wybranym naczyniem, aby zanieść moje imię do pogan, królów i synów Izraela. (16) Ja bowiem pokażę mu, jak wiele musi wycierpieć dla mego imienia.

(17) Wtedy Ananiasz poszedł, wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: Saulu, bracie, Pan mnie posłał – Jezus, który ci się ukazał w drodze, którą jechałeś – żebyś odzyskał wzrok i został napełniony Duchem Świętym. (18) I natychmiast spadły z jego oczu jakby łuski, i zaraz przejrzał, wstał i został ochrzczony. (19) A gdy zjadł, odzyskał siły. I Saul przebywał przez kilka dni z uczniami, którzy byli w Damaszku. (20) I zaraz w synagogach zaczął głosić Chrystusa, że on jest Synem Bożym. (21) A wszyscy, którzy go słuchali, ze zdziwieniem pytali: Czy to nie jest ten, który w Jerozolimie tępił tych, którzy wzywali tego imienia, i przybył tu po to, aby ich związać i zaprowadzić do naczelnych kapłanów?

(22) A Saul coraz bardziej się wzmacniał i wprawiał w zakłopotanie Żydów, którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem. (23) A po upływie wielu dni Żydzi postanowili go zabić. (24) Saul jednak dowiedział się o ich zasadzce. A strzegli bram we dnie i w nocy, aby go zabić. (25) Lecz uczniowie zabrali go w nocy i spuścili w koszu po sznurze przez mur.

(26) A gdy Saul przybył do Jerozolimy, usiłował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem. (27) Lecz Barnaba przyjął go, zaprowadził do apostołów i opowiedział im, jak on w drodze ujrzał Pana, który mówił do niego, i jak w Damaszku z odwagą głosił w imieniu Jezusa. (28) I przebywał z nimi w Jerozolimie. (29) Z odwagą też mówił w imieniu Pana Jezusa i rozprawiał z hellenistami, a oni usiłowali go zabić. (30) Bracia jednak dowiedzieli się o tym, wyprawili go do Cezarei i odesłali do Tarsu.

#3. Świadectwo Pawła złożone przed

aa

a

a

a

a

 

 

 

 

 

 

Kategorie: _blog, lekcja, biblia, studium biblii, biblia / studium


Słowa kluczowe: paweł, paweł apostoł, dz


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
14 maja 2019 (wtorek), 13:26:26

Księga Mądrości Salomona - struktura księgi

Układ zaproponowany przez Olka jesienią 2018 roku

       
    1-9 Ostrzeżenie dla młodego
  10-22:16   Salomon - zestaw własny
22:17-23     Słowa mądrego
    23-24:22 Ostrzeżenie dla młodego
24:23     Słowa mądrego
  25-29   Salomon - zestaw własny skopiowany przez Ezemela
    31 Ostrzeżenie dla młodego

 


Wersja Darka (z lutego 2020)

1. Prolog i MOWA MĄDROŚCI (1.1 - 9.18)
2. PIERWSZY ZBIÓR NAUK MĄDROŚCI (10.1 - 22.16)
3. SŁOWA MĘDRCÓW (22.17 - 24.22)
4. DRUGI ZBIÓR SŁÓW MĘDRCÓW (24.23 - 24.34)
5. DRUGI ZBIÓR PRZYSŁÓW SALOMONA (25.1 - 29.27)
6. NAUKI (30.1 - 31.10)
7. POEMAT O DZIELNEJ NIEWIEŚCIE (31.10 - 31.31)


 

Jeszcze raz ta struktura w tabelce:

       
 1-9     Ostrzeżenie dla młodego
  10-22:16   Salomon - zestaw własny
    22:17-23  Słowa mądrego
 23-24:22     Ostrzeżenie dla młodego
    24:23  Słowa mądrego
  25-29   Salomon - zestaw własny skopiowany przez Ezemela
 31     Ostrzeżenie dla młodego

 

Jeszcze raz ta struktura w tabelce z cytatami:

      Wstęp 

(1:1) Przysłowia Salomona, syna Dawida, króla w Izraelu. (2) Aby poznać mądrość i karność, aby zrozumieć słowa rozsądku, (3) aby zdobyć karny rozsądek, sprawiedliwość, rzetelność i prawość, (4) aby prostaczkom udzielić rozwagi, a młodym - wiedzy i roztropności.

(5) Mądry, słuchając, pomnoży wiedzę, rozumny biegłości nabędzie, (6) aby pojąć przysłowie i trudne zdanie, słowa mędrców i ich zagadki.

(7) Podstawą wiedzy jest bojaźń Pańska; lecz głupcy odrzucają mądrość i karność. (...)

 1-9     Ostrzeżenie dla młodego

(1:8) Synu mój, słuchaj karcenia swego ojca, nie odrzucaj pouczenia swej matki, (9) gdyż są wieńcem powabnym dla głowy i naszyjnikiem cennym dla twej szyi. (10) Kiedy cię, synu, zwodzą występni, (....).

  10-22:16   Salomon - zestaw własny (10:1) Przysłowia Salomona.
Mądry syn jest radością ojca, zmartwieniem dla matki - syn niemądry.
(2) Bez pożytku złem (...)
    22:17-21  Słowa mądrego

(22:17) [Słowa mędrców]. Nachyl swe ucho i słuchaj słów mędrców, nakłoń swe serce ku mojej nauce, (18) bo dobrze będzie, gdy w sercu je zachowasz, trwać będą stale na twoich wargach. (19) Byś ufność swą w Panu pokładał, chcę wskazać ci dziś twoją drogę.

(20) Czy nie pisałem ci, Szilszonie, [słów pełnych] rad i nauki, (21) chcąc cię nauczyć prawości, wierności, byś dał rozumną odpowiedź zleceniodawcy?

(22) Nie okradaj biednego (...)

 22:22-24:22     Ostrzeżenie dla młodego  
    24:23-24  Słowa mądrego

 (24:23) I te [przysłowia] od mędrców.

Niedobrze, gdy ktoś jest w sądzie stronniczy.

  25-29   Salomon - zestaw własny skopiowany przez Ezemela (25:1) Także i to są przysłowia Salomona, zebrane przez ludzi króla judzkiego, Ezechiasza.
(2) Chwałą Boga rzecz taić, a chwałą królów rzecz zbadać.
(3) Wysokość niebios i (...)
 31     Ostrzeżenie dla młodego

(31:1) Słowa Agura, syna Jake z Massa. Mowa tego męża do Itiela i Ukala.

(2) Jestem najgłupszy z ludzi, nie mam (...)

 


Kategorie: biblia, teologia, Śniadania z salomonem, _blog


Słowa kluczowe: mądrość salomona, księga mądrości, śniadanie z salomonem, Przy, baza.fib


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 maja 2019 (poniedziałek), 12:06:06

Podróże św. Pawła - ładna mapa i inne mapy

Zachowuję sobie mamy, które znalazłem gdzieś w internecie, bo tam krążą i można je sobie wyGOOGlać. Zachowuję bo co jakiś czas mi się przydaje.

podroze sw Pawla - wer. 1233


Kategorie: biblia, _blog, lekcja


Słowa kluczowe: życiorys św. Pawła, Paweł apostoł, biografia św. Pawła, podróże św. Pawła


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (1)

hammoleket, May 13, 2019 20:03 Skomentuj komentarz


Kiedy Pawel apostol pisze list do Rzymian to jasno z listu wynika ze w Rzymie jeszcze nie byl .Nie dotarl tez do Rzymu Piotr. Zastanawialam sie w jaki sposob ewangelia dotarla do Rzymian. Pawel pisze przeciez do wierzacych w Rzymie. Pan  dal mi odpowiedz.Dostalam do przeczytania ksiazke z trescia ktorej absolutnie sie nie zgadzalam ale odpowiedz byla wlasnie tam.W dniu piecdziesiatnicy w dniu wylania Ducha Swietego zgromadzil sie w miejscu gdzie byli uczniowie wielki tlum. Ludzie z wszystkich narodow i jezykow.wsrod nich byli tez przychodnie rzymscy. i niewatpliwie to oni wlasnie zaniesli ewangelie do Rzymu. A tak wogole to pewien pastor powiedzial kiedys ...nie bojcie sie zadawac pytan Panu Bogu.Nawet tych trudnych...

Skomentuj notkę
12 maja 2019 (niedziela), 14:56:56

Duch Święty, pneumatyka i hydraulika z Nim związana

W tym tekście wykorzystuję obrazki, które powstały w moim zeszycie na Kozińcach, 11 listopada 2018 roku. Potem (wiosna '2019) były przydatne do pracy nad Dziejami Apostolskimi z grupką IPP-KTW.

Definicje

Na początek definicje ściągnięte z Wiki: 

Hydraulika (od gr. ὑδραυλικός (hydraulikos) - pojęcie, które jest połączeniem słów ὕδρω (woda) i αὐλός (rura) - nauka o praktycznych zastosowaniach cieczy a w szczególności wykorzystywaniu ich ruchu (przepływu). Jest powiązana z mechaniką płynów, która stanowi jej teoretyczną podbudowę.

Hydraulika zajmuje się m.in. przepływem płynów w rurach, rzekach i kanałach oraz ograniczeniem ich ruchu za pomocą takich urządzeń jak tamy czy zbiorniki. (...)

Pneumatyka – nauka, będąca działem inżynierii mechanicznej, zajmująca się konstruowaniem i praktycznym wykorzystaniem urządzeń, w których przekazywanie energii i sterowanie realizowane jest za pomocą sprężonego powietrza (bądź innego gazu o podobnych właściwościach) jako czynnika roboczego.
Pneuma (gr. πνεῦμα; trl. pneuma - tchnienie) – pojęcie filozoficzne związane z dynamizmem, stworzone przez stoików, oznaczające pierwiastek (zwany też czynnikiem) czynny (gr. τó πoιoῡν; trl. to poioyn), od którego zależała jakość danego ciała, przeciwstawny pierwiastkowi biernemu (gr. τó πἁσχoν; trl. to paskhon). Pojęcie pneumy ma związek z poglądami greckiego filozofa Arystotelesa. W arystotelizmie byt składał się z materii i formy. W nauce Zenona z Kition czynnik bierny odgrywał tę samą rolę, co forma substancjalna u Arystotelesa, pneuma natomiast była pojmowana przez stoików ... 
Duch Święty (hebr. רוּחַ הַקֹּדֶשׁ Ruach ha-Kodesz, gr. τὸ ἅγιον Πνεύμα to hagion Pneuma lub τὸ Πνεύμα τὸ ἅγιον to Pneuma to hagion, łac. Spiritus Sanctus) – w religii chrześcijańskiej trzecia Osoba Trójcy Świętej, równa Ojcu i Synowi w bóstwie, majestacie, substancji i naturze. Nie jest bytem zrodzonym ani stworzonym. (...)

Pieczętowanie, opieczętowanie i zapieczętowanie (niehydrauliczne)

Definicja:

s0 pieczetowaniePieczęć – znak własnościowy i rozpoznawczy osoby, wyciskany za pomocą stempla (tłoku pieczętnego). Stanowi świadectwo wiarygodności – nadaje moc prawną pismu lub dokumentowi. Również jest środkiem zabezpieczającym nienaruszalność zamkniętego pisma lub przedmiotu.
pieczęć 
«kawałek laku lub wosku z wyciśniętym znakiem, przymocowany dla uprawomocnienia dokumentu lub jako ochrona zamknięcia»

przyłożyć pieczęć
«odcisnąć na czymś pieczęć na znak prawomocności»

zapieczętować
«zamknąć coś, opatrując pieczęcią»

Cytaty:

Efezjanie, gdy uwierzyli zostali zapieczętowani (opieczętowani) Duchem Świętym:

Ef 1:13 eib
W Nim i wy, gdy usłyszeliście Słowo prawdy, dobrą nowinę o waszym zbawieniu — i dzięki któremu uwierzyliście — zostaliście opieczętowani (BT: naznaczeni pieczęcią, BW, BG: zapieczętowani) obiecanym Duchem Świętym.

Ef 4:30 eib
Nie zasmucajcie też Bożego Ducha Świętego, którym was opieczętowano na dzień odkupienia.

Syn Boży, Jezus udzielił Koryntianom namaszczenia wyciskając pieczęć i dając do serc swego Ducha.

2Kor 1:21n eib
On (Jezus) jest Tym, który nas, oraz was, utwierdza w Chrystusie i który udzielił nam namaszczenia. (22) On też wycisnął na nas pieczęć i, jako zadatek, dał nam do serc swego Ducha.

W Apokalipsie pieczętowanie służy do oznaczenia ludzi będących sługami Boga i jest to o tyle ważne, że prawdopodobnie (?) dzieje się w czasach, gdy na ziemi nie ma już kościoła.

Ap 7:4-8 eib

(2) Zobaczyłem też kolejnego anioła. Wznosił się od wschodu i miał przy sobie pieczęć żywego Boga. Zawołał on donośnym głosem w stronę czterech aniołów, którym zezwolono szkodzić ziemi oraz morzu:
(3) Nie wyrządzajcie szkody ani ziemi, ani morzu, ani drzewom, dopóki nie odciśniemy pieczęci na czołach sług naszego Boga. (4) 
I usłyszałem liczbę opieczętowanych ze wszystkich plemion synów Izraela — sto czterdzieści cztery tysiące: Dwanaście tysięcy opieczętowanych z plemienia Judy, dwanaście tysięcy z plemienia Rubena, dwanaście tysięcy z plemienia Gada, (...) dwanaście tysięcy z plemienia Zebulona, dwanaście tysięcy z plemienia Józefa, dwanaście tysięcy opieczętowanych z plemienia Beniamina.

a dalej ta pieczęć jest więcej niż przydatna gdyż ...

Ap 9:3-4 ubg
(3) A z dymu wyszła szarańcza na ziemię i dano jej moc, jaką mają skorpiony ziemskie. (4) I powiedziano jej, żeby nie wyrządzała szkody trawie na ziemi ani niczemu zielonemu, ani żadnemu drzewu, lecz tylko samym ludziom, którzy nie mają pieczęci Boga na czołach.

Napełnienie i wypełnienie

Definicja:

napełnić — napełniać
1. «uczynić coś pełnym»
2. «dostać się gdzieś w dużej ilości, tak że nie zostało wolnego miejsca»
3. «wywołać u kogoś jakiś stan emocjonalny»

Cytaty:

Napełnienie uczniów Jezusa Duchem Świętym jest opisane dwa razy na początku Dziejów, i te wydarzenia są względem siebie rozłączne.

Dz 2:4 eib
Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić innymi językami, stosownie do tego, jak Duch im to umożliwiał.

Efekty napełnienia: mówią innymi językami stosownie do tego jak im to Duch umożliwia.

Jakiś czas później, po aresztowaniu i uwolnieniu uczniowie spotykają się i modlą o odwagę w głoszeniu:

Dz 4:23-30 eib
(23) Po odzyskaniu wolności, przyszli do swoich (...) jednomyślnie wznieśli głos do Boga: Władco — zawołali — Ty, który stworzyłeś niebo i ziemię, (...) (29) A teraz, Panie, zwróć uwagę na ich groźby. Pozwól Twoim sługom głosić Twe Słowo z przekonaniem i odwagą(30) gdy Ty ze swej strony wyciągasz rękę, aby leczyć oraz dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa.

Czyli wydarzyło się potem to, o co prosili! 

Dz 4:31 eib
Gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym się zebrali. Wszyscy też zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili Słowo Boże z przekonaniem i odwagą. 

Czyli wydarzyło się potem to, o co prosili!


Słowo wypełnienie, napełnienie jeszcze się pojawia w Liście do Efezjan w modlitwie Pawła o Kościół:

Ef 3:19 eib
(14) Dlatego zginam moje kolana przed Ojcem, (15) (...) (16) Proszę, byście przez Jego Ducha zostali posileni mocą w wewnętrznym człowieku (...) (17) Proszę też, aby Chrystus przez wiarę zadomowił się w waszych sercach, abyście — zakorzenieni i ugruntowani w miłości — (18) potrafili pojąć, wraz ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, wysokość i głębokość, (19) i poznać wykraczającą poza zdolności poznawcze miłość Chrystusa — abyście zostali wypełnieni całą pełnią Boga.
 I w tym kontekście, w części praktycznej Listu (od Ef 4:22) pojawia się wezwanie:
Ef 5:18
EIB: Nie upijajcie się też winem, bo przy tym łatwo o nieprzyzwoitość, ale dbajcie o to, aby Duch mógł was stale napełniać
BT:  I nie upijajcie się winem, bo to jest [przyczyną] rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem
TPNP: I nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełniani w duchu
UBG: A nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełnieni Duchem
Ponieważ przekłady różnie to przekładają to poczynię sobie komentarz wychodzą z przekładu dosłownego (TPNP) jako bazowego.
  • TPNP: bądźcie napełniani w duchu - czyli forma bierna, mam być napełnianym;
  • EIB: dbajcie o to, aby Duch mógł was stale napełniać - forma czynna, mam dbać aby Duch mógł mnie napełniać;
  • UBG: bądźcie napełnieni Duchem - forma życzeniowa;
  • BT: ale napełniajcie się Duchem - forma czynna, tryb rozkazujący, ale czego się spodziewać po katolickim przekładzie, w którym obowiązuje myślenie uczynkowe.

Wylanie

Definicja

wylać, wylewać
1. «lejąc, usunąć płyn z jakiegoś naczynia»
2. «pokryć jakąś powierzchnię roztopioną, krzepliwą substancją»

Cytaty:

Tu pojawia się problem tego, co jest wylewane: Duch Święty czy dar Ducha Świętego?

Dz 2:16-18 eib
(16) Co zapowiedział prorok Joel: (17) Oto w dniach ostatecznych — mówi Bóg — wyleję z mego Ducha na wszelkie ciało. Prorokować będą wasi synowie i córki. Wasza młodzież mieć będzie widzenia, a waszym starcom dane będą sny. (18) Nawet na moich niewolników i niewolnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować!

Dz 2:33 eib
EIB: [ Jezus ] został wyniesiony do nieba. Tam zajął miejsce po prawej stronie Boga. Otrzymał od Ojca obietnicę — Ducha Świętego. I tego Ducha wylał na nas, co sami widzicie i słyszycie.
TPNP: (33) Będąc więc wywyższonym prawicą Boga, i otrzymując od Ojca obietnicę Ducha Świętego, wylał to, co wy teraz widzicie i słyszycie.

Wylał z Ducha - więc raczej dar, bo widać i słychać mówienie językami i chwalenie Boga

Podobnie potem

Dz 10:45 eib
EIB: Zaskoczyło to tych wszystkich wierzących, którzy należeli do obrzezanych i przybyli z Piotrem, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego.
TPNP: (45) I zdumieli się wierzący, pochodzący z obrzezania, którzy przybyli razem z Piotrem, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego.

...


I jeszcze komentarz Pawła w Liście do Tytusa:

Tt 3:4-6 eib
Gdy objawiła się dobroć i miłość naszego Zbawcy, Boga, do ludzi, zbawił nas nie dzięki naszym uczynkom, dokonanym w sprawiedliwości, lecz dzięki swemu miłosierdziu, przez kąpiel odrodzenia i odnowę, którą sprawia Duch Święty. (6) Tego Ducha wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawcę, (7) abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się dziedzicami, zgodnie z nadzieją życia wiecznego.

Zanurzenie

Definicja:

zanurzyć, zanurzać
1. «zagłębić coś w czymś ciekłym, sypkim lub miękkim»
2. «włożyć coś w głąb czegoś»

Cytaty:

Pierwsza zapowiedź chrztu Duchem Święty pojawia się u Jana Chrzciciela.

Mt 3:11
EIB: Ja, gdy chrzczę, zanurzam was w wodzie ze względu na opamiętanie. Za mną jednak idzie mocniejszy niż ja. Nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was będzie chrzcił, zanurzając w Duchu Świętym i ogniu.
TPNP: Ja wprawdzie chrzczę was wodą ku upamiętaniu; Ten natomiast, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie, Jemu nie jestem godny nosić sandałów. On was ochrzci w Duchu Świętym i ogniu.

 I to samo jest u Łukasza (a chyba też u Marka 1:8)

Łk 3:16 eib
on sam publicznie oświadczył: Ja, gdy chrzczę, zanurzam was w wodzie, lecz nadchodzi ktoś potężniejszy ode mnie; Jemu nie jestem godny rozwiązać rzemyka u sandałów; On was będzie chrzcił, zanurzając w Duchu Świętym i ogniu.

Jezus zapowiedział to

Dz 1:5 eib
Mówiłem, że Jan wprawdzie chrzcił (εβαπτισεν, ebaptisen, 907) w wodzie, wy jednak po niedługim czasie zostaniecie ochrzczeni (βαπτισθησεσθε, baptisthēsesthe, 907) w Duchu Świętym.

Na te zapowiedzi powołuje się apostoł Piotr, tłumacząc się z tego co zrobił w domu Korneliusza

Dz11:15 eib
(15) A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, podobnie jak na nas na początku. (16) Przypomniałem sobie wówczas wypowiedź Pana. Powiedział On: Jan chrzcił w wodzie, wy zaś zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym.

 I jeszcze coś jest o zanurzaniu:

 Mk 10:38 eib
Jezus odpowiedział: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić z kielicha, z którego Ja piję? I czy możecie zanurzyć (βαπτισμα, baptisma, 908) się w chrzcie (βαπτιζομαι, baptizomai, 907), w którym Mnie zanurzą?

Przelewanie się, wylewanie się, źródło wody żywej

Definicje:

przelać, przelewać
1. «lejąc, przemieścić płyn z jednego naczynia do drugiego»
2. «wlać płyn do naczynia w ilości większej niż jego pojemność»

Cytaty:

Rozmowa z Samarytanką, w której Jezus zapowiedział, co może stać się z człowiekiem.

J 4:3-114 eib
Jezus odpowiedział: Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie odczuwał pragnienie. (14) Lecz ten, kto się napije mojej wody, nie zazna pragnienia na wieki. Woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej życiem wiecznym.

I z Samarytanką tak się stało skoro zaraz potem zaczęła opowiadać o Chrystusie, a ludzie jej uwierzyli:

J 4:28-30 eib
(28) Kobieta natomiast zostawiła swój dzban, pobiegła do miasta i zaczęła rozpowiadać: (29) Chodźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział o wszystkim, co zrobiłam. Czy to nie jest Chrystus? (30) Wyszli zatem z miasta i ruszyli w Jego stronę.

Ludzie jej uwierzyli i potem sami do Jezusa zaczęli przychodzić.

J 4:39-43 eib
(39) Co do Samarytan mieszkających w miasteczku, to wielu uwierzyło w Niego dzięki świadectwu kobiety, która rozgłaszała: Powiedział mi o wszystkim, co uczyniłam. (40) Gdy więc przyszli do Niego, prosili, aby u nich pozostał. I pozostał tam dwa dni. (41) Wielu też innych uwierzyło dzięki Jego Słowu. (42) A do kobiety mówili: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu. Teraz sami przekonaliśmy się, że On naprawdę jest Zbawcą świata. (43) Po upływie dwóch dni Jezus odszedł z Sychar do Galilei.

Wniosek:

Samarytanka napiła się Wody Żywej i potem się z niej wylewało ku żywotowi wiecznemu innych.

Kawałek dalej, też w Ewangelii Jana jest komentarz do tych wydarzeń:

J7:37nn eib
A w ostatnim, wielkim dniu święta Jezus stanął i głośno zawołał: Jeśli ktoś pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije.  Kto wierzy we Mnie, jak głosi Pismo, z jego wnętrza popłyną rzeki wody żywej. (39) To zaś powiedział o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli. Duch bowiem nie zstąpił jeszcze na ludzi, gdyż wciąż nie dokonało się uwielbienie Jezusa. 

Zstępowanie (pojęcie niehydrauliczne)

Powinien tu też znajdować się rysunek - ale go nie narysowałem. Może to zrobię. Może narysuję schodki, albo drabinę i strzałkę w dół obrazującą schodzenie, a dokładnie zstępowanie.

Ale najpierw jest komentarz u Jana, napisany około roku 50, albo 60 a więc już po zstąpieniu Ducha Świętego, o tym, że Duch Święty nie zstąpił (cytat jest też powyżej, gdy badam napełnianie, przelewanie i wylewanie się).

J7:37nn eib
A w ostatnim, wielkim dniu święta Jezus stanął i głośno zawołał: Jeśli ktoś pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije.  Kto wierzy we Mnie, jak głosi Pismo, z jego wnętrza popłyną rzeki wody żywej. (39) To zaś powiedział o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli. Duch bowiem nie zstąpił jeszcze na ludzi, gdyż wciąż nie dokonało się uwielbienie Jezusa. 

W Dziejach 10:44 jest jeszcze takie pojęcie:

(43) [ (...) Prorocy głoszą, że każdy, kto wierzy w Jezusa, ] dostępuje, przez Jego imię, przebaczenia grzechów. (44) Piotr jeszcze mówił o tych sprawach, a Duch Święty już zstąpił na wszystkich słuchających jego mowy. (45) Zaskoczyło to tych wszystkich wierzących, którzy należeli do obrzezanych i przybyli z Piotrem, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego. (46) Słyszeli ich bowiem, jak mówili językami i wywyższali Boga. Wtedy odezwał się Piotr: (47) Czy ktoś może odmówić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego, podobnie jak my?

Tu to zstępowanie jest w kontekście wylania daru Ducha Świętego. Widocznym efektem jest mówienie językami i wywyższanie Boga.

W następnym rozdziale (Dz 11:15) Piotr opisuje te wydarzenia mówiąc:

(15) A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, podobnie jak na nas na początku. (16) Przypomniałem sobie wówczas wypowiedź Pana. Powiedział On: Jan chrzcił (zanurzał) w wodzie, wy zaś zostaniecie ochrzczeni (zanurzeni) w Duchu Świętym.

i w tym opisie to zstąpienie powiązane jest z zanurzeniem w Duchu Świętym.

Kolejne zstępowanie opisane jest przy okazji opisu działań apostoła Pawła w Dz 119:6 gdzie czytamy podobne odniesienie do zanurzenia Janowego:

(4) Wtedy Paweł wyjaśnił: Jan zanurzał w chrzcie (chrzcił w chrzcie? tak! dokładnie zanurzał w zanurzeniu. Tak jest po grecku.) opamiętania i powtarzał ludowi, że ma uwierzyć w Tego, który idzie za nim, to jest w Jezusa. (5) Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. (6) A kiedy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty, mówili też językami i prorokowali.

I znowu, podobnie jak w opisanym wcześniej (Dz 10:45) efektem zstąpienia jest mówienie językami, ale też (coś nowego) prorokowanie.

Ręczne sterowanie przez Ducha

Duch Święty czasem jakby steruje posłusznym mu uczniem werbalnie: mówiąc mu, podpowiadając, ale też bardziej siłowo: pozwalając, powstrzymując i porywając.

  • Dz 8:29 eib Duch powiedział Filipowi: Idź, przyłącz się do tego rydwanu.
  • Dz 8:39 eib Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch go już więcej nie zobaczył, lecz z radością podążał dalszą drogą.
  • Dz 11:12 eib Piotr powiedział: (...) a Duch podpowiedział mi, że mam z nimi iść bez wahania. Wyruszyło też ze mną tych sześciu braci i tak przyszliśmy do domu tego człowieka.
  • Dz 13:2 eib W czasie gdy prowadzili publiczne nabożeństwo i pościli, Duch Święty powiedział: Oddzielcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem.
  • Dz 15:28 eib (22) Wtedy apostołowie oraz starsi (...) przekazali na piśmie: (28) Uznaliśmy bowiem za słuszne, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz tych rzeczy koniecznych
  • Dz 16:6 eib Przez Frygię i Galację przeszli (Paweł i Tymoteusz) nie głosząc Słowa — Duch Święty powstrzymał ich od tego w Azji.  (7) Gdy zbliżyli się do Myzji, próbowali skierować się do Bitynii, lecz Duch Jezusa nie pozwolił im na to.

Inne

  • Dz 8:18 eib
    Kiedy Szymon spostrzegł, że Duch bywa udzielany przez wkładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądze
  • Dz 13:2 eib
    W czasie gdy prowadzili publiczne nabożeństwo i pościli, Duch Święty powiedział: Oddzielcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem. -> Jezus poprzez Ducha dalej wybiera apostołów.
  • Dz 19:2 eib
    i zapytał: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście? A oni mu na to: Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty.
  • Dz 20:28 eib
    Uważajcie na samych siebie i na całą trzodę, w której was Duch Święty ustanowił przełożonymi. Dbajcie o to, aby paść kościół Boga, który sobie nabył własną krwią. -> Dz 13:1
  • Dz 20:23 eib
    Wiem tylko — co mi zresztą Duch Święty w każdym mieście poświadcza — że czekają mnie więzy i ucisk.

 Synteza - kolejność zdarzeń

  1. Zapieczętowanie Duchem Świętym czyni możliwość napełniania się Duchem (dlaczego: potrzebna jest pokuta (zmiana myślenia) a potem uwierzenie, aby dokonało się usprawiedliwienie, bo w usprawiedliwionym (widzianym przez Boga jako prawy) człowieku Bóg może umieścić swojego Świętego Ducha).
  2. Z nieba, gdzie jest Jezus wylewa się - gdy się podstawisz jesteś napełniany i możesz być napełniony.
  3. Jak jesteś pełny to z ciebie się wylewa - stajesz się źródłem wód wytryskujących ku życiu wiecznemu.
  4. Jak się wyleje to będzie wokoło pełno i jest się wtedy zanurzonym.

Wszystko na raz, na jednym obrazku:

t3 wszystko


Cała kartka, taka jak w zeszycie.

t1 wszystko

 

Kategorie: _blog, teleogia, biblia


Słowa kluczowe: duch, duch święty, zanurzenie, wypełnienie, napełnienie, zapięczętowanie, wylanie, nalanie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 maja 2019 (czwartek), 10:35:35

Osiągnąć biegłość w słowach

W poniedziałek na śniadaniu z Salomonem wyszło nam, że w Prz1:3, który Septuaginta oddaje „Przysłowia są by … osiągnąć biegłość w słowach” zauważyliśmy, że ta "biegłość w słowach" to nie tylko retoryka, sztuka ładnego mówienia ale też filozofia, zdolność rozumowania. Nie ma mądrości bez sprawnego używania słów, nie w aspekcie mowy (wymowy), ale wnioskowania, rozumowania, logiki, i co ważne właściwego używania pojęć i określania pól semantycznych.


Początek Księgi Mądrości

ks. Popowski za Septuagintą: (1) Przysłowia Salomona, syna Dawida, który był królem w Izraelu, (2) służące nabyciu mądrości i ogłady, poznaniu nauk roztropności, (3) osiągnięciu biegłości w słowach, zrozumieniu prawdziwej sprawiedliwości, kierowaniu się prawym osądem; (4) a także temu, by prostodusznym dodać roztropności, a młodym - ogłady i rozwagi.

BT: (1) Przysłowia Salomona, syna Dawida, króla w Izraelu. (2) Aby poznać mądrość i karność, aby zrozumieć słowa rozsądku, (3) aby zdobyć karny rozsądek, sprawiedliwość, rzetelność i prawość,(4) aby prostaczkom udzielić rozwagi, a młodym - wiedzy i roztropności.

BW:  (1) Przypowieści Salomona, syna Dawida, króla izraelskiego: (2) Dla poznania mądrości i karności, dla zrozumienia mów roztropnych, (3) Dla przyjęcia pouczenia o rozważnym postępowaniu, o sprawiedliwości i prawie, i prawości, (4) Dla udzielenia prostaczkom roztropności, młodym poznania i rozwagi.

UBG: (1) Przysłowia Salomona, syna Dawida, króla Izraela; (2) Do poznania mądrości i karności, do zrozumienia słów roztropnych; (3) Do zdobycia pouczenia w mądrości, w sprawiedliwości, w sądzie i w prawości; (4) Do udzielenia prostym rozwagi, a młodemu – wiedzy i roztropności.

 


Kategorie: _blog, biblia, Śniadania z Salomonem


Słowa kluczowe: przy1, prz1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 kwietnia 2019 (poniedziałek), 17:24:24

Idzie, wchodzi, siada - w Psalmie 1

Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych, 
nie wchodzi na drogę grzeszników 
i nie siada w kręgu szyderców,
lecz ma upodobanie w Prawie Pana, 
nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.
 
Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, 
które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną; 
co uczyni, pomyślnie wypada.
 
Nie tak z występnymi, nie tak: 
są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Toteż występni nie ostoją się na sądzie 
ani grzesznicy - w zgromadzeniu sprawiedliwych,
bo Pan uznaje drogę sprawiedliwych, 
a droga występnych zaginie.

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: psalm, ps1, psalm 1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 kwietnia 2019 (wtorek), 18:26:26

Sąd ostateczny i inne sądy w Biblii (studium i składnica)

Notka ma charakter dość chaotyczny, raczej jest składnicą prac, plików, obrazów i wykładów ukrytych w podkatalogach i jako taką radzę ją traktować.

Historia materiału:

  • 21 sierpnia 2018 – na KFC raz pojawił się temat sądów.
  • 7 września 2018, praca w Forum Gliwice, po spotkaniu z Aliną i Terenią (to spotkanie było impulsem)
  • 8 września, praca w SCC
  • 10-20 września – dalsza praca
  • 13 października – pierwsza próba syntezy, więc idę w nowy plik – końcówka ….R2
  • 14 listopada – praca zespołowa
  • koniec marca 2019 – przygotowania do wykładu na S.D.P – plik R3
  • 8 marca – spotkanie S.D.P – plik R4
  • po spotkaniu S.D.P plik r5 jako wersja wyjściowa do nowych badań
  • luty 2023 - młodzież się zainteresowała, więc odświeżam plik źródłowy (…. i tak do maja).

 A teraz efekty pracy do druku: 

Definicje sądu

Definicja #1
Sąd to wydanie (może i wykonanie) wyroku za złamanie ogłoszonego prawa, w szczególności potępienie postępowania określonego w prawie jako złe.

Definicja #2
Sąd to rozliczenie z powierzonego zadania kogoś nad kim ma się władze (pan-sługa, pracodawca-pracownik, dowódca-żołnierz, zleceniodawca-wykonawca).

Definicja #3
Sąd (osąd, rozsądzanie) to rozpoznanie stanu rzeczy aby widzieć co jest dobre (prawdziwe), co złe i uwzględniając określenie tego stanu postępować mądrze.

Definicja #4
Sąd to rozstrzyganie sporów, gdy osoby będące w konflikcie muszą uznać autorytet osoby rozstrzygającej, powołanego sądu.

Metodologia pracy

Metodologia:

#1. Wyszukują wszystkie wersety ze słowem sąd, sądzić, sąd* i wypisuję ich listę. Ale to nie wszystko, bo takich miejsc jest co najmniej 40 w Nowym Testamencie bo należy jeszcze wypisać o trybunale, o osądzaniu, o zagrodach, premiach i zapłacie…. Najlepiej przeczytać cały NT i wypisać sobie - będzie zdecydowanie więcej. Ale to dużo pracy, więc można ...

#2. Można otworzyć przygotowany przeze mnie plik w Wordzie…. -> poniżej. Tu pojawia się ryzyko, że coś zrobiłem źle, że czegoś brakuje, więc może jednak metoda #1?

#3. Na podstawie opisu, zadając pytania z listy poniżej próbuję sobie jakoś ten sąd nazwać. Mogę je ponumerować - np S1….. i tak jeden po drugim, sprawdzając za każdym razem czy o czymś takim już nie czytałem, i czy jakoś tego sądu nie nazwałem.

Przykłady:

  • S9 - Jezus rozlicza (sądzi) swoje sługi z powierzonych im zadań.
  • S7 - Ktoś sądzi uczynki jakiś ludzi.
  • S4 - Ktoś osądza anioły.

#4. Na koniec powstaje lista opisów (wersety) i klasyfikacja - który fragment Biblii o którym sądzie mówi. Ja takich sądów wyliczam sporo (z 9) ale niektórzy widzą tylko 7, ale ważne jest aby rozróżniać 3, 4 sądy bo rożnią się bardzo, a o każdym z nich jest sporo. 

 

To jest ważne:

Pytania, które warto zadać badając opis sądu:

#1. Kto sądzi?

#2. Kryterium sądu, jakie stosowane jest prawo?

#3. Kogo dotyczy sąd, kim są podsądni?

#4. Jaki zapadają wyroki, jakie wyroki są możliwe?

#5. Czas (moment) i miejsce sądu?

#6. Jak nas (kogo? obserwatorów, czytelników) to dotyczy?

A nad tym muszę jeszcze popracować, w szczególnóści zrobić od nowa. To jest mój wynik - każdy ma sobie zrobić własny.

Zidentyfikowane wydarzenia (szkic):

  • S1 – Sąd umarłych przed Wielki Białym Tronem (ostateczny)
  • S2 – Rozliczenie przez Jezusa swoich sług (Trybunał Chrystusowy)
  • S3 – Rozsądzanie a może bardzie osądzanie w życiu
    • S3.1 W wykonaniu Pana Boga S7
    • S3.2 W wykonaniu naszym, na co dzień – zachęta
    • S3.3 W Tysiącletnim Królestwie S5
  • S4 – Sądzenie na podstawie stosunku do Jezusa i dobrej nowiny o Królestwie Bożym (wielki podział)
  • S5 – Sądzenie (zarządzanie) w Tysiącletnim Królestwie
  • S6 – Sądzenie aniołów
  • S7 – Sądzenie przez Boga na bieżąco (np. potop, niewierzący na pustyni, Ananiasz i Safira)
  • S8 – Sądzenie pokoleń Izraela, ale też chyba narodów
  • S9 – Barany i kozły – sąd Pana Jezusa nad narodami
  • S10 – Osądzenie władcy tego świata
  • S11 – Osądzenie systemów: Nierządnica i Wielki Babilon

Mój wykład na spotkaniu w kwietniu 2019

Materiały z S.D.P w dniu 8 kwietnia 2019 roku

Składnica

.


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium, _składnica, s.d.p


Słowa kluczowe: sąd, sąd ostateczny, sąd uczynków, Mt25, trybunał chrystusowy, sąd nad narodami, s.d.p


Pliki


Komentarze: (2)

Henryk Suchecki, September 26, 2018 19:56 Skomentuj komentarz


Jeśli ktoś jest w PANU JEZUSIE CHRYSTUSIE i mówi tobie prawdę o Królestwie Bożym a ty to odrzucasz, to w tym momencie stajesz się sędzią, który wydaje wyrok na siebie. Każdy osądzi siebie sam.(kamieniowanie Szczepana) Będzie to widoczne w dniu Ostatnim, gdy po prawicy stanie Oblubienica a po lewicy będzie miejsce dla reszty.

wojtek, August 10, 2019 20:02 Skomentuj komentarz


Wątpliwości:

rz 2:16 - świat sądzony przez Chrystusa

dz 17:31 - cały świat sądzony przez zmartwychwstałego.

sprawdzic!

Skomentuj notkę
13 lutego 2019 (środa), 17:29:29

Okresy, plan dziejów, ważne wydarzenia

To roboczy materiał. Wsadzam w tabelkę cały plan dziejów ale jak zacznę sobie to tu opisywać to wyjdzie coś potężnego.... nich więc będą to tylko robocze notatki.

Podobne notatki to:

 

Okresy i wydarzenia

Raj - okres niewinności

  • Stworzenie nieba i ziemi
  • Stworzenie człowieka
  • Upadek

Ziemia utracona

  • Wypędzenie z raju
  • Potop i przymierze
  • Wybranie narodu i objawienie prawa

Odzyskiwanie

  • Ukrzyżowanie Jezusa (odkupienie)
  • Zmartwychwstanie
  • Zesłanie Ducha
  • Praca w świecie i nad światem wykonana przez uczniów Jezusa
  • Nowe stworzenie przyjmujących Pan Jezusa

Objawienie się Królestwa Mesjasza - zapewne 1000 lat

  • Połączenie Ciała Chrystusowego na dźwięk trąby (umarli w Chrystusie zmartwychwstaną, żywi zostają pochwyceni i przemienieni) 1Tes4:13, 1Kor15:51-53
  • Trybunał Chrystusowy (zapłata, nagroda dla sług Jezusa za dzieło wykonane (1Kor3:8-15, 2Kor5:10, Łk 19:11-28, Mt 25:14-30, Rz 14:10)
  • Pojawienie się antychrysta na ziemi
    • wielkie odstępstwo (2Tes2:1nn)
    • antychryst w świątyni Boga
  • Ucisk Jakuba
  • Wesele Baranka (ale to w niebie) (Ap19:1-10)
  • Przyjście Jezusa ze świętymi i Armagedon Ap 19:11n

Nowa Ziemia i Nowe Niebo

  • kapłani Boga i Chrystusa, królować z nim będą na 1000 lat a druga śmierć ich nie rusza (Ap 20:6)
  • Ostatni bunt
  • Drugie zmartwychwstanie i sąd ostateczny
  • Zwinięcie tej ziemi i tego nieba no i pojawia się nowe

 

 Miejsca, które mówią o sądzie sług Jezusa:

  • 1Kor3:8-15 - zapłata za dzieło, ale dzieło jest wypróbowane w ogniu, bo ważne czy ze złota, drogich kamieni czy też z drewna i słomy
  • 2Kor5:10 - wszyscy staniemy przed trybunałem aby odebrać zapłatę za uczynki dokonane w ciele
  • Łk 19:11-28 - o minach (grzywnach) - zapłata: zarządzanie miastami w miejscu radości swojego Pana
  • Mt 25:14-30 - przypowieść o minach - nagroda: ustanowienie nad wieloma rzeczami
  • Rz 14:10 - wszyscy (bracia) staniemy przed trybunałem Chrystusa.

Kategorie: biblia, _blog, teologia / eschatologia, _robocze


Słowa kluczowe: pochwycenie, zmartwychwstanie, pierwsze zmartwychwstanie, plan dziejów, odkupienie, nowe narodzenie, tysiącletnie królestwo, nowa ziemia, nowe niebo


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 lutego 2019 (piątek), 11:55:55

Porównanie przypowieści o minach i talentach (Łk19, Mt25)

Tabelka, w której harmonizuję te przypowieści i analizuję różnicę.

Łk 19:11-28 ubg Mt 25:14-30 ubg Analiza
(11) A gdy oni tego słuchali, opowiedział im dodatkowo przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że wnet ma się objawić królestwo Boże. (12) Mówił więc: (14) Królestwo niebieskie bowiem podobne jest do

Kontekst

  • Łk: przypowieść pojawia się, gdy zmierzają do Jerozolimy i Jezus nauczał o Królestwie;
  • Mt: przypowieść zapisana razem z zebranymi naukami o Królestwie, w ostatnich dniach nauczania Jezusa.

Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się do dalekiego kraju, aby objąć królestwo, a potem wrócić.

człowieka, który odjeżdżając, 

Kim jest Pan

  • Łk:
    1. człowiek szlachetnego rodu,
    2. udawał się do dalekiego kraju,
    3. udawał się tam po godność królewską,
    4. aby wrócić jako król.
  • Mt:
    • wiemy tylko, że gdzieś odjeżdża, więc przypowieść skupia się na słuchach a nie na Panu.

(13) A przywoławszy dziesięciu swoich sług,

zwołał swoje sługi

O sługach

  • Łk: 10 sług
  • Mt: nie wiemy ilu

dał im dziesięć grzywien i powiedział do nich: Obracajcie nimi, aż wrócę.

i powierzył im swoje dobra. (15) Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i zaraz odjechał.

Zadanie dla sług

  • Łk: obracać 10 grzywnymi (bt, bw: minami); mieli handlować (.15)
  • Mt: zarządzać powierzonymi dobrami

(14) Lecz jego poddani nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo ze słowami: Nie chcemy, aby ten człowiek królował nad nami.

 

Informacja o poddanych - tylko Łk

  • poddani (ale to chyba nie słudzy) nienawidzili Pana;
  • wysłali poselstwo do Rzymu (albo Brukseli), że nie chcą aby on królował.
  (16) A ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, obracał nimi i zyskał drugie pięć talentów. (17) Tak samo i ten, który otrzymał dwa, zyskał drugie dwa. (18) Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł, wykopał dół w ziemi i ukrył pieniądze swego pana.

Narracja o sługach (tylko Mt)

  • 5 -> obracał -> 5+5
  • 2 -> obracał -> 2+2
  • 1 -> zakopał -> 1
(15) A gdy wrócił po objęciu królestwa, rozkazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał, handlując. (19) A po dłuższym czasie przybył pan tych sług i zaczął się z nimi rozliczać.

Powrót

  • Łk: po objęciu królestwa;
  • Mt: po dłuższym czasie.
(16) Wtedy przyszedł pierwszy i powiedział: Panie, twoja grzywna zyskała dziesięć grzywien. (17) I powiedział do niego: Dobrze, sługo dobry, ponieważ byłeś wierny w małym, sprawuj władzę nad dziesięcioma miastami. (20) Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł drugie pięć talentów i powiedział: Panie, powierzyłeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem. (21) I powiedział mu jego pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! W niewielu rzeczach byłeś wierny, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości swego pana.

Rozliczenie pierwszego

  • Łk:
    • 1 -> 10
    • sprawuj władzę nad 10 miastami
  • Mt:
    • 5 -> 5+5
    • ustanowienie na wieloma rzeczami
    • wejście do radości Pana.
(18) Przyszedł też drugi i powiedział: Panie, twoja grzywna zyskała pięć grzywien. (19) Również temu powiedział: I ty władaj pięcioma miastami. (22) Przyszedł i ten, który otrzymał dwa talenty i powiedział: Panie, powierzyłeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem. (23) Powiedział mu jego pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Ponieważ byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości swego pana.

Rozliczenie drugiego

  • Łk:
    • 1 -> 5
    • sprawuj władzę nad 5 miastami
  • Mt:
    • 2 -> 2+2
    • ustanowienie na wieloma rzeczami
    • wejście do radości Pana.
(20) A inny przyszedł i powiedział: Panie, oto twoja grzywna, którą miałem schowaną w chustce. (24) Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent i powiedział: 

Postawa trzeciego sługi

(21) Bałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: bierzesz, czego nie położyłeś, i żniesz, czego nie posiałeś. Panie, wiedziałem, że jesteś człowiekiem surowym: żniesz, gdzie nie posiałeś i zbierasz, gdzie nie rozsypałeś.

Opinia sług o Panu:

Łk:

  • człowiek surowy,
  • bierze, czego nie położył,
  • żnie, czego nie posiał.

Mt:

  • człowiek surowy,
  • żnie, gdzie nie posiał,
  • zbiera, gdzie nie rozsypał.
  (25) Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz, co twoje. Usprawiedliwianie się sługi (tylko Mt)
(22) Wtedy mu odpowiedział: Na podstawie twoich słów osądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym, który bierze, czego nie położył, i żnie, czego nie posiał. (23) Dlaczego więc nie dałeś moich pieniędzy do banku, abym po powrocie odebrał je z zyskiem?  (26) A jego pan mu odpowiedział: Sługo zły i leniwy! Wiedziałeś, że żnę, gdzie nie posiałem i zbieram, gdzie nie rozsypałem. (27) Powinieneś więc był dać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie odebrałbym to, co moje, z zyskiem. Sąd Pana nad sługą i opinia o bankach

 (24) Do tych zaś, którzy stali obok, powiedział: Odbierzcie mu grzywnę i dajcie temu, który ma dziesięć grzywien. (25) Odpowiedzieli mu: Panie, ma już dziesięć grzywien.

 (28) Dlatego odbierzcie mu ten talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów.

Wykonanie wyroku na trzecim

W obu przypadkach: 1 -> 1 -> 0

(26) Zaprawdę powiadam wam, że każdemu, kto ma, będzie dodane, a temu, kto nie ma, zostanie zabrane nawet to, co ma. 

(29) Każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i będzie miał w obfitości. Temu zaś, kto nie ma, zostanie zabrane nawet to, co ma. Zasada o wspieraniu aktywnych i odbieraniu pasywnym
  (30) A nieużytecznego sługę wrzućcie w ciemności zewnętrzne. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Nauka o nieużytecznych sługach (Mt)

  • Nieużytecznego sługę wrzuca się w ciemności zewnętrzne.
  • W tym ciemnościach będzie płacz i zgrzytanie zębów.

(27) Lecz tych moich nieprzyjaciół, którzy nie chcieli, abym nad nimi panował, przyprowadźcie tu i zabijcie na moich oczach.

 

Nauka o nieprzyjaciołach (Łk)

Mają być zabici na oczach Pana.

(28) A powiedziawszy to, ruszył przodem, zmierzając do Jerozolimy. 

 (31) Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale i wszyscy święci aniołowie z nim, wtedy ... Kontekst, co dalej w narracji

Wnioski:

  • Nauka o nieprzyjaciołach króla podana w kontekście nauki o sługach (Łk : 19:11-28)
    • Wersety:
      • Pewien człowiek chciał wyjechać do dalekiego kraju aby uzyskać tam godność króla. Przywołał sługi, powierzył im majątek aby nim obracali i wyjechał. (14) Lecz jego poddani nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo ze słowami: Nie chcemy, aby ten człowiek królował nad nami. Po powrocie rozliczył się ze sługami nagradzając lub nie, (27) Lecz tych moich nieprzyjaciół, którzy nie chcieli, abym nad nimi panował, przyprowadźcie tu i zabijcie na moich oczach.
    • Wnioski: Bóg swoje sługi nagradza lub nie, zaś nieprzyjaciół zabija.
  • bbbb22

 


Kategorie: biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: miny, talenty, przypowieść o minach, przypowieść o talentach, mt25, Łk19


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 lutego 2019 (piątek), 11:55:55

Talenty i miny, czyli śniadanie z Łukaszem i Mateuszem w barze kanapkowym

Nie mam już gorączki, więc sobie analizuję ewangelię Łukasza i znajduję w niej (w przypowieści o minach) coś, czego nie ma w Mateuszowej przypowieści o talentach.

Wiadomo, w obu jest jakiś Pan, są jacyś słudzy, którzy dostają kapitał (równy, albo różny), obracają nim, powielają albo nie..... a potem jest rozliczenie i jakaś zapłata.

Ale u Łukasza są jeszcze (oprócz sług) jacyś przeciwnicy tego Pana, którzy nie chcą aby On nad nimi królował. Sygnalizują to jasno a potem ślą do Brukseli, albo do Rzymu, albo do Nieba jakieś petycje przeciwko Jego królowaniu.

Widać - petycje nic nie zmieniają bo Pan wraca, ze sługami jakoś się rozlicza a o nich Jezus mówi: "A co do moich wrogów, którzy nie chcieli, abym był ich królem, przyprowadźcie ich tu i zetnijcie w mojej obecności".

Tyle w przypowieści powiedział Jezus i poszedł w stronę Jerozolimy.

Zachęcam do studium tych przypowieści, i odnalezienia się w nich, bo opisują one Królestwo Boże, więc coś względem czego każdy się będzie musiał jakoś określić.


Efekty mojego studiowania są tu: 
Porównanie przypowieści o minach i talentach u Łukasza i Mateusza - notatka z 1 luty 2019 (piątek), 11:55:55 


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: miny, talenty, przypowieść o minach, przypowieść o talentach, mt25, Łk19


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 stycznia 2019 (piątek), 13:12:12

Jak przekłady zmieniają sens Biblii

Warto wiedzieć

Jak przekłady zmieniają sens Biblii... O teorii i praktyce tłumaczenia Biblii

Marcin Majewski

Wydawnictwo: PDF na licencji CC

Do ściągnięcia tu: Jak przekłady zmieniją sens Biblii - Marcin Majewski.pdf

Spis treści:

  • Wstęp
  • Rozdział I - Krótka historia przekładów Biblii
  • Rozdział II - Teoria przekładu – wybrane zagadnienia
  • Rozdział III - Teoria przekładu Biblii – wybrane zagadnienia
  • Rozdział IV - Trudności translacyjne – wybrane przykłady
  • Rozdział V - Polskie przekłady Biblii – omówienie
  • Bibliografia

 


Dopisek:

i jeszcze coś na ten temat: Grzech_doslownosci_we_wspolczesnych_pols.pdf


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: tumaczenia, wystawa biblii, biblia


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 stycznia 2019 (niedziela), 12:49:49

Świątynia Jerozolimska

Tak na szybko, od strzału wypisuję sobie co wiem o Świątyni Jerozolimskiej. Otóż, jeżeli mówi się o Świątyni Jerozolimskiej to dobrze mieć świadomość, że kryją się pod tym pojęciem co najmniej 4 rzeczywistości.

#1. Świątynia Salomona, a może raczej Dawidowa, bo choć Salomon ją zbudował i Bogu poświęcił to koncepcja była przez Boga ustanowiona z Dawidem, i Dawid zgromadził na jej budowę wszystko co było potrzebne. W świątyni tej sprawowano kult zalecony Żydom przez Boga, a opisany w Torze. Ważne daty: zbudowana około -950, zburzona przez wojska Nabuchodonozora w -587 roku.

#2. Świątynia Zorobabela i Heroda - bo po niewoli babilońskiej Zorobabel około -520 roku odbudował ją, za to Herod zwany Herodem Wielkim przed urodzeniem się Pana Jezusa rozbudował ją znacznie do rozmiarów takich, że wielu ludzi uważało ją za jeden z 7 cudów świata. Na pewno uważał tak Wespazjan, który sporo po świecie jeździł i sporo wiedział. Jego syn, Tytus Jerozolimę zdobył i świątynię zburzy w roku 70-tym.
W świątyni tej w dalszym ciągu sprawowano kult zalecony Żydom w Torze, choć prawdopodobnie nie było w niej już Arki Przymierza, a i system religijny stawał się coraz bardziej religijny (mniej wiary Bogu, za to więcej przepisów i obrządku). W czasach imperium Aleksandra Macedońskiego świątynię zbezczeszczono składają na ołtarzu świniaka. Potem bezczeszczono ją jeszcze co najmniej raz.
Nauczanie Biblii, głównie List do Hebrajczyków wskazuje na dzieło Pana Jezusa jako dopełnienie kultu świątyni. Po śmierci Mesjasza, która to śmierć była ostateczną ofiarą za grzech świata widać wyraźnie, że kult świątyni był tylko cieniem mającym przygotować ludzi na przyjęcie łaski zbawienia od Boga. Acha - Jezus w tej świątyni bywał, coś mówił, coś o niej mówił i a nawet na jej rzecz działał (sprzątał).

#3. Trzecia Świątynia, czyli coś czego jeszcze nie ma, ale pewnie niedługo będzie skoro Żydzi są gotowi do postawienia i uruchomienia jej. Mają budowlane plany, zgromadzone części, sprzęty, mają wyszkolonych kapłanów - nie mają tylko placu budowy, bo cały teren zajmowany jest przez muzułmańskie instytucje religijne, z dwoma poważnymi budowlami: Meczetem Omara i Kopułą Skały.

Trzecia świątynia może być nazwana też świątynią Antychrysta, bo proroctwa biblijne wskazują, że on sobie tam przyjdzie i zasiądzie wskazując na siebie jako na Boga (2Tes2:4). W związku z tym odbudową Trzeciej Świątyni nie jestem zbyt zainteresowany, choć wiem, że ją odbudują i będę w tym widział (o ile będę to widział) bardzo ważny znak czasów.

#4. Świątynia Mesjańska, jak dobrze liczyć to czwarta. To świątynia w Jerozolimie (ale jeszcze nie tej Nowej Jerozolimie), która będzie na ziemi w czasach Królestwa Mesjańskiego (niektórzy je zwą Tysiącletnim Królestwem). Albo tam, albo gdzieś obok urzędował będzie Pan Jezus, gdy już zasiądzie na tronie praojca swego Dawida. Dawid chyba też będzie gdzieś tam zasiadał - wszak ma być królem zjednoczonego Izraela.

Czy ta świątynia będzie już 4-wymiarowa? Hmmm.... dobre pytanie. Nie wiem.

#5. Inne ważne rzeczy do przebadania:
- Przybytek Mojżeszowy - to namiot, którego używali na pustyni Żydzi do sprawowania kultu ustanowionego przez Pana Boga, i ładnie opisanego w Torze. Warto o tym wiedzieć, bo to to samo co potem się działo w Świątyni Salomona.
- Świątynia na Nowej Ziemi i w Nowej Jerozolimie? Nie! Nie będzie czegoś takiego, gdyż Bóg będzie tam przebywał z ludźmi. Tak pisze w Ap21:22.
- To co dziś na ziemi nazywa się świątyniami jest miejscem kultu jakiś duchów, bóstw, boziek i demonów. Nie chcę mieć z tym nic wspólnego, w takie miejsca nie chodzę jak nie muszę a jak już idę to turystycznie - popatrzyć. Bóg, który jest Panem "nie mieszka w świątyniach ręką ludzką zbudowanymi i nie służy Mu się też za pomocą rąk, jak gdyby czegoś potrzebował. Przeciwnie, to właśnie On daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko” (Dz17).


Dopisek, grudzień 2019:

- Brakuje info o proroctwach Daniela, i o tym, że Pan Jezus na te proroctwa wskazywał jako ważne zachęcając do badania ich.

- Brakuje zachęty do odwiedzenia Instytutu Świątyni, takiej to niby wystawy, niby muzeum na Starym Mieście w Jerozolimie. Warto tam iść, posłuchać, popatrzyć, pomyśleć... wszak ta ekipa chce świątynie odbudować już!

- Zachęta do zobaczenia filmu pt. "Gotowi do odbudowy" - film z 1985 roku, dalej wielce inspirujący.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: świątynia, herod wielki, zorobabel, salomon, dawid, apokalipsa, antychryst, jerozolima, świątynia jerozolimska


Komentarze: (2)

wojtek, December 22, 2019 22:17 Skomentuj komentarz


- Brakuje info o proroctwach Daniela, i o tym, że Pan Jezus na te proroctwa wskazywał jako ważne zachęcając do badania ich.
- Brakuje zachęty do odwiedzenia Instytutu Świątyni, takiej to niby wystawy, niby muzeum na Starym Mieście w Jerozolimie. Warto tam iść, posłuchać, popatrzyć, pomyśleć... wszak ta ekipa chce świątynie odbudować już!
- Zachęta do zobaczenia filmu pt. "Gotowi do odbudowy" - film z 1985 roku, dalej wielce inspirujący.

wojtek, December 28, 2022 22:01 Skomentuj komentarz


Brakuje - a nawet bardzo brakuje informacji o Świątyni opisanej u Ezechiela. Nie znam tych kawałków, co więcej - unikam tej księgi bo jej nie kumam. A może już czas się tym zmierzyć i przeczytać?

Praca Olka o systemie ofiar ze zwierząt w 1000-letnim królestwie powinna być dla mnie zachętą.

Skomentuj notkę
13 stycznia 2019 (niedziela), 10:28:28

Mądrość woła

Z Księgi Mądrości wynotowuję sobie:

Mądrość woła na dworze, podnosi swój głos na ulicach.
Woła w największym zgiełku,
u wrót bram, w mieście wygłasza swoje słowa:
Jak długo, prości, będziecie kochać głupotę,
szydercy – lubować się w swoim szyderstwie,
a głupi – nienawidzić wiedzy?
Nawróćcie się na moje upomnienie;
oto wyleję na was mojego ducha, oznajmię wam moje słowa.
Ponieważ wołałam, a odmawialiście; wyciągałam rękę, a nikt nie zważał;
Owszem, odrzuciliście całą moją radę i nie chcieliście przyjąć mojego upomnienia;
Dlatego będę się śmiać z waszego nieszczęścia,
będę szydzić z was, gdy przyjdzie to, czego się boicie.
Gdy nadejdzie jak spustoszenie to, czego się boicie,
i gdy wasze nieszczęście nadciągnie jak wicher,
gdy nadejdzie na was ucisk i cierpienie;
Wtedy będą mnie wzywać, a nie wysłucham;
będą mnie szukać pilnie, lecz mnie nie znajdą.
Bo znienawidzili wiedzę i nie wybrali bojaźni PANA;
Ani nie chcieli mojej rady, ale gardzili każdym moim upomnieniem.
Dlatego spożyją owoc swoich dróg i będą nasyceni swymi radami.
Bo odstępstwo prostych zabije ich i szczęście głupich zgubi ich.
Ale kto mnie słucha, będzie mieszkać bezpiecznie
i będzie wolny od strachu przed złem.
(Przypowieści Salomona, rozdział 1, wersety od 20, przekład ubg)

 

 


Kategorie: _blog, biblia, poezna


Słowa kluczowe: przy1, prz1, mądrość salomona, mądrość


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 stycznia 2019 (poniedziałek), 21:30:30

Księga Życia - zbieram notatki

1:32:25 Wj 32:31-33

31 Wrócił tedy Mojżesz do Pana i rzekł: Oto lud ten popełnił ciężki grzech, bo uczynili sobie bogów ze złota. 32 Teraz, racz odpuścić ich grzech, lecz jeżeli nie, to wymaż mnie ze swojej księgi, którą napisałeś. 33 I rzekł Pan do Mojżesza: Tego, kto zgrzeszył przeciwko mnie, wymażę z księgi mojej.

1:35:21 Ps 69:28-29

28 Przydaj winy do winy ich, Niech nie dostąpią sprawiedliwości twojej! 29 Niech będą wymazani z księgi życia, A ze sprawiedliwymi niech nie będą zapisani!


Kategorie: _robocze, biblia / studia


Słowa kluczowe: księga życia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 grudnia 2018 (sobota), 10:34:34

Błędy Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej (Błędy UBG)

Uwagi:

  • ta notka żyje, ciągle do niej coś dopisuję, dlatego ważne są kolejne wersje.
  • osobiście uważam, że UBG to bardzo dobre, ważne, i cenne dla kościoła w Polsce dzieło. ekipie z Torunia wielki szacunek za to.
  • a tą notatkę sobie prowadzę aby wiedzieć, bo dobrze jest wiedzieć.

Niestety, Uwspółcześniona Biblia Gdańska przenosi błędy Biblii Gdańskiej. Wynotowuję sobie, te które już znalazłem. Może kiedyś zrobie sobie, dla siebie, swoje wydanie krytyczne :-)

#1. Mt 28:19 - nauczajcie czy czyńcie uczniami?

ubg: Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; (20) Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.

eib: Idźcie więc i pozyskujcie uczniów pośród wszystkich narodów. Chrzcijcie ich w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego (20) i uczcie przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.

tpnt: Idąc więc, uczyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, Ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.

Tylko przekład dosłowny dobrze oddaje ten tekst wskazując na 3 imiesłowy (idąc, chrzcząc, ucząc) i na czynność główną: uczynienie (forma dokonana) uczniów. Szkoda, że tak ważny werset (wszak to Wielkie Posłannictwo) jest tak źle przetłumaczony. Troszkę się nie dziwię - wszak w XVII wieku koncepcja uczniowstwa byla całkowicie nieznana, zniszczona przez herezję kościoła rzymskiego, a przez reformatorów jeszcze nie odkryta.

#2. J5:24 - nie będzie potępiony czy nie idzie na sąd?

ubg: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha mego słowa i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie potępiony, ale przeszedł ze śmierci do życia.

eib: Ręczę i zapewniam, kto słucha mego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie czeka go sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.

bt5: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie pod sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia.

#3. 1Kor2:14 - człowiek cielesny, naturalny, a może zmysłowy

ubg: Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.

eib: Człowiek zmysłowy nie przyjmuje spraw Ducha Bożego. Są one dla niego głupstwem, nie jest w stanie ich pojąć, gdyż trzeba je duchowo rozsądzać.

Słowa, które tu są to:
g5591, ψυχικός, psychikos - naturalny
g444, ἄνθρωπος, anthrōpos - człowiek

Myślę, że to poważna niekonsekwencja względem 1Kor3:1, gdzie na "cielesny" tłumaczone jest słowo: g4559, σαρκικός, sarkikos - oznaczającego człowieka wierzącego, ale nie kierującego się wg Ducha (niemowlę). Coś o tym napisałem tu: Notka o 3 rodzajach ludzi 

 #5. 2P1:5n - Czym dziś jest cnota?

Słowo cnona bardzo zmieniło dziś znaczenie, praktycznie kojarzy się już tylko seksualnie, więc może dobrze zrobił pastor Zaręba, tłumacz EIB używają tu słowa prawość. Zobaczmy sami

Biblia Ewangeliczna EIB (2016)

eib: Właśnie dlatego dołóżcie starań i połączcie swoją wiarę z prawością, prawość z poznaniem, poznanie z opanowaniem, opanowanie z wytrwałością, wytrwałość z pobożnością, pobożność z braterstwem, a braterstwo z miłością. Gdy te cechy będą waszym udziałem, i to w coraz większej mierze, to nie dopuszczą one, abyście byli bezczynni i bezowocni w poznaniu naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

Tysiąclatka też po staremu. Ale co się dziwić - to język lat 60-tych ubiegłego wieku

bt5: Dlatego też właśnie, dołożywszy całej pilności, dodajcie do wiary waszej cnotę, do cnoty poznanie, do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość. Gdy ...

A Biblia Warszawska?

bw: I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem, Poznanie powściągliwością, ...

No i Uspółcześniona Biblia Gdańska, którą się tu zajmuje.

ubg: Dlatego też, dokładając wszelkich starań, dodajcie do waszej wiary cnotę, do cnoty poznanie; Do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność; Do pobożności braterską życzliwość, a do życzliwości braterskiej miłość. Gdy bowiem będą one w was, i to w obfitości, to nie uczynią was bezczynnymi ani bezowocnymi w poznawaniu naszego Pana Jezusa Chrystusa.

 #6. Dz 1:8 - Jak to było z tym Duchem Świętym?

To pewien teologiczny problem: czy Duch Święty przyszedł do uczniów po zmartwychwstaniu Jezusa, gdy razem, w pierwszym dniu przebywali razem ukryci przed Żydami, czy też dopiero w święto Pięćdziesiątnicy, czyli 50 dni później? 

U Jana czytamy:

(19) Gdy więc był wieczór tego właśnie dnia, pierwszego po sabacie, a drzwi były zamknięte, z powodu lęku przed Żydami, tam gdzie byli zgromadzeni uczniowie, przyszedł Jezus, stanął na środku i powiedział im: Pokój wam! (20) A gdy to powiedział, pokazał im ręce i swój bok. Uradowali się więc uczniowie, widząc Pana. (21) Wtedy Jezus powiedział im ponownie: Pokój wam; tak jak mnie posłał Ojciec, i ja was posyłam. (22) A gdy to powiedział, tchnął na nich, mówiąc im: Weźcie Ducha Świętego. (23) Komukolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone; a komukolwiek zatrzymujecie, są zatrzymane. (J 20:19-23 tpnt)

Ja myślę, że Ducha dostali oni już wtedy i pewnie dlatego, gdy przed wniebowstąpieniem Jezus zwraca się do uczniów potwierdza ten fakt, używając formy przeszłej, dokonanej.

(8) Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, który przyszedł do was; i będziecie mi świadkami zarówno w Jerozolimie, jak i w całej Judei, i w Samarii, aż do krańców ziemi. (Dz 1:8 tpnt)

Tłumaczenie dosłowne (przekład toruński) podkreśla umieszczając gwiazdkę (*) i to w komentarzu tekst: "czas przeszły, dokonany", za to wszystkie inne znane mi polskie tłumaczenia oddają to słowo w formie przyszłej. UBG też tak to czyni:

ubg: Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi.

eib: Otrzymacie moc Ducha Świętego, kiedy na was zstąpi, i będziecie Mi świadkami tu, w Jerozolimie, w całej Judei, Samarii — i aż po najdalsze krańce ziemi.

bt5: ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.

 #7. Łk 2:14 - Pokój ludziom dobrej woli?

To chyba błąd drukarski, ale w Łk 2:14 zapisano

"Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, wobec ludzi dobra wola"

A może powinno być "dobrej woli"? A może tak ma być, skoro stara Biblia Gdańska oddaje to tak:

"Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, w ludziach dobre upodobanie."

Tak czy inaczej - na dziś mało czytelne.

#8. Piekło jako trudne słowo

a na koniec piekło zostało wrzucone do piekła? Nie - tak źle nie jest, ale mimo to ....

  • Łk 16:23 - Bogacz i Łazarz umarli i bogacz "będąc w piekle i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama" - no właśnie, ale czy bogacz poszedł do piekła? A może do krainy umarłych (BW), albo do odchłani (BT), a może nie tłumaczyć tylko zostawić ten hades jako grecki odpowiednik hebrajskiego szeolu.
  • 1Kor 15:55 - lepszy byłby hades albo kraina umarłych.
    • NA: που σου θανατε το νικος που σου θανατε το κεντρον - dwa razy θανατε - śmierć
    • BW: Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci żądło twoje?
    • BT: Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?
    • TR: που σου θανατε το κεντρον που σου αδη το νικος - raz śmierć a raz αδη - hades
    • UBG: Gdzież jest, o śmierci, twoje żądło? Gdzież jest, o piekło, twoje zwycięstwo?
    • PTNP: Gdzie jest, o śmierci, twoje żądło? Gdzie, o Hadesie, twoje zwycięstwo?

#9. Czy Grób to dobre słowo opisujące szeol albo hades?

Ale to problem BG a nie UBG

#10. W co ubierana jest Oblubienica na Weselu Baranka

Ap 19:8

  • UBG: I dano jej ubrać się w bisior czysty i lśniący, bo bisior to sprawiedliwość świętych.
  • BG: I dano jej, aby się oblekła w bisior czysty i świetny,; albowiem bisior są usprawiedliwienia świętych.
  • TPNP:  I zostało jej dane, aby przywdziała cienki len, czysty i lśniący; albowiem cienki len, są to sprawiedliwe czyny świętych.
  • Oblubienica: i dano jej ubrać się w czysty i lśniący bisior, gdyż bisior oznacza sprawiedliwe czyny świętych.
  • Kluczowe słowo wg. Oblubienicy: G1345, δικαιωματα, dikaiōmata (n_ Nom Pl n) - sprawiedliwe czyny, sprawiedliwe dzieła

To ważne, bo dotyczy zapłaty, wynagrodzenia, nagrody - a więc pozycji sługi Pana Jezusa, gdy wróci na ziemię.

#11. Kto może mnie przyjąć do wiecznych przybytków?

Problem pojawił się na KFC, 3 lipca 2019. Trudna przypowieść o nieuczciwym zarządcy z Łukasza 16:1-13, a dokładnie werset Łk16:9

  • UBG: I ja wam mówię: Zyskujcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby, gdy ustaniecie, przyjęto was do wiecznych przybytków.
  • BG: I jać wam powiadam: Czyńcie sobie przyjacioły z mammony niesprawiedliwości, aby gdy ustaniecie, przyjęli was do wiecznych przybytków.
  • TPNP: I ja wam mówię: Czyńcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby gdy się skończy, przyjęli was do wiecznych przybytków.

Uwagi:

  • To jest błąd BG a nie UBG.
  • Jest różnica pomiędzy przyjęli a przyjęto. Forma osobowa wskazuje na pozyskanych przyjaciół, forma nieosobowa na niewiadomo kogo. A kontekst?
  • Kontekst wskazuje na pozyskanych przyjaciół, bo ja mam tak używać pieniędzy po to aby ci przyjaciele (o ile osiągną wieczność i będą tam mieli wieczne przybytki) przyjeli mnie - podobnie jak w przypowieści wierzyciele pana przyjmą nieuczciwego zarządce. Tu jest wyraźna analogia do przypowieści, którą opowiedział Jezus.
  • Przekład dosłowny Toruński (TPNP) tłumaczy to dobrze.
  • Przekład dosłowny Oblubienicy też tu się myli, gdyż w słowniku tłumaczą to słowo (δεξωνται, deksōntai, G1209) opisując jako: vs Aor midD 3 Pl  (Czasownik Tryb przypuszczający Czas przeszły dokonany Deponens medialny Trzecia osoba Liczba mnoga) - "przyjęliby" a więc forma osobowa, a wers tłumaczą już błędnie (niestarannie) tak: "I ja wam mówię: Uczyńciea sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby kiedy gdy skończycie - przyjęto was do wiecznych przybytków".
    http://biblia.oblubienica.eu/interlinearny/index/book/3/chapter/16/verse/9/param/1/version/TR
  • .

 #12 coś w Dziejach ale nie wiem co - do opracowania


(20) Jest bowiem napisane w Księdze Psalmów: Niech jego dom będzie pusty, niech nikt w nim nie mieszka; oraz: Jego biskupstwo niech przejmie inny.

 

 

#13. 1Kor 6:4 Kogo ustanawiać jako sędziego?

Wg UBG fragment ten sugeruje ustanawianie na sędziów w kościele najmniej poważane osoby:

(1) Czy ktoś z was, mając sprawę z drugim, śmie procesować się przed niesprawiedliwymi zamiast przed świętymi? (2) Czy nie wiecie, że święci będą sądzić świat? A jeśli świat będzie sądzony przez was, to czy nie jesteście godni osądzać sprawy pomniejsze? (3) Czy nie wiecie, że będziemy sądzić aniołów? A cóż dopiero sprawy doczesne?
(4) Jeśli więc macie do osądzenia sprawy doczesne, ustanawiajcie sędziami najmniej poważanych w kościele.
(5) Mówię to ku waszemu zawstydzeniu. Czy nie ma wśród was ani jednego mądrego, który może rozsądzić między swoimi braćmi?
(6) A tymczasem brat z bratem się procesuje, i to przed niewierzącymi.

Podobnie przekazuje to Biblia Tysiąclecia:

bt5 (4) Wy zaś, gdy macie sprawy doczesne do rozstrzygnięcia, zwracacie się do ludzi za nic uważanych w Kościele!

Ale inne przekłady sugerują już inaczej stawiając tu retoryczne pytanie:

EIB: I jeśli takie macie do rozwikłania, to dlaczego powołujecie na sędziów ludzi bez znaczenia w kościele?

BW: Jeśli macie do osądzenia zwykłe sprawy życiowe, to czemu powołujecie na sędziów tych, którzy w zborze się nie liczą?

Spór rozstrzygnę za pomocą przekładu dosłownego, gdzie też jest ten sarkazm w pytaniu:

tpnt: Wy więc, jeśli macie sprawy życiowe do osądzenia, tych, którzy są bez znaczenia w zborze, sadzacie jako sędziów?

Wydaje się kluczowym być czas użyty w czasowniku: powołujecie. Sprawdzam w interlinii Oblubienicy:

2523, καθιζετε, kathizete, vi Pres Act 2 Pl - sadzacie

vi Pres Act 2 Pl - Czasownik Tryb orzekający Czas teraźniejszy Strona czynna Druga osoba Liczba mn

Obawiam się, że Fabian, nauczając aby do sądzenia spraw brać najmniej znaczących naucza błędnie.

 

 #14. Nakrycie głowy o kobiet

1Kor 11:3: "Lecz chcę, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową kobiety mężczyzna, a głową Chrystusa Bóg."

no i o nakryciu też…. dopracować. Znak władzy, czy władzę…..

#15 inne błędy - do opracowania

  • Ap 1:8, 4:11
  • Jud 25
  • J1:12 - syn czy dziecko?
    UBG: Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię;
    TPNT: Tym jednak, którzy Go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Boga, to jest wierzącym w Jego imię.
  • Rz 8:14: forma czynna czy bierna?
    UBG: "Wszyscy bowiem ci, którzy są prowadzeni przez Ducha Bożego, są synami Bożymi.""
    TNPN: " Bo ci, którzy dają się prowadzić przez Ducha Bożego, ci są synami Boga"

#16 inne ciekawostki - do opracowania

  • Przypis do ostatniego wersetu 2J wyjaśnia, że w BG, w wersie - (13) Pozdrawiają cię dzieci twojej wybranej siostry. Amen."  było jeszcze "w Panu" którego nie ma KJV i inne bazujące na TR przekłady.
  • Dz 16:7 - czy Duch, czy Duch Jezusa? - W przypisie zaznaczają, że BG ma Jezusa ale w UBG nie ma. Co ciekawe BT i BW mają.

 

#17. Zło, czy złych… - temu należy się przyjrzeć - 2Tm 2:24 

Warto się temu przyglądnąć, bo Wujek nie ma tego, podobnie jak Tysiąclatka.

BG: Ale sługa Pański nie ma być zwadliwy, lecz ma być układny przeciwko wszystkim, sposobny ku nauczaniu, złych cierpliwie znaszający...

UBG: A sługa Pana nie powinien wdawać się w kłótnie, lecz ma być uprzejmy względem wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący złych...

TPNT: A sługa Pana nie powinien być wojowniczy, lecz ma być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący zło, ...

TRO: δουλον doulon niewolnikowi – słudze G1401 WTN-ASM δε de zaś G1161 WTCONJ κυριουkyriou Pana G2962 WTN-GSM ου ou nie G3756 WTPRT-N δει dei trzeba – jest konieczne G1163 WTV-PQI-3S μαχεσθαι machesthai (by) walczyć – (by) sprzeczać się G3164 WTV-PNN αλλ all ale G235 WTCONJ ηπιονēpion łagodny – spokojny G2261 WTA-ASM ειναι einai być G1511 WTV-PXN προς pros względem G4314 WTPREP παντας pantas wszystkich G3956 WTA-APM διδακτικον didaktikon zdolny nauczać – w stanie uczyć G1317 WTA-ASM ανεξικακον aneksikakon znoszący zło – znoszący przeciwności G420 WTA-ASM 

Kategorie: notatka, _blog, biblia


Słowa kluczowe: ubg, biblia, bg, biblia gdańska, uwspółcześniona biblia gdańska


Komentarze: (4)

wojtek, April 26, 2019 19:15 Skomentuj komentarz


2Kor 5:10-20 ubg "(10) Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za to, co czynił w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło. (11) Wiedząc zatem o tym strachu Pańskim, przekonujemy ludzi; dla Boga zaś wszystko w nas jest jawne; mam też nadzieję, że i dla waszych sumień wszystko w nas jest jawne.

Czy pojęcie "strachu Pański" jest to właściwe? Chodzi o bojaźń.

Artur, May 17, 2023 11:45 Skomentuj komentarz


Wojtku. A jakbyś się odniósł do umieszczenia w UBG fragmentu z 1J 5,7? 

wojtek, May 26, 2023 15:08 Skomentuj komentarz


To nie jest błąd UBG, bo UBG jest uwspółcześnieniem BG a BG ma ten tekst.

Eren, July 7, 2023 10:32 Skomentuj komentarz


Bardzo dobre opracowanie.c

A czy dostrzegasz, Wojtku, wyraźne dostosowywanie treści UBG do KJV?

Bo niby to "tylko uwspółcześnienie', a jednak nie do końca, bo raz treść brana jest z BG, raz z KJV, a raz skądinąd. Mogliby się zdecydować - albo samo uwspółcześnienie, jak w założeniach, albo coś więcej, ale wtedy nazwa też powinna być inna. 

Przykład - nadanie nazwy gatunkowi ludzkiemu w Rdz5:2. W UBG dali tam "Adam" zamiast "człowiek", chyba na zasadzie "no przecież jest napisane, że nadał im imię, a nie ma imienia człowiek".

Skomentuj notkę
30 listopada 2018 (piątek), 18:06:06

Mój dyspensacjonalizm

Trudne słowo: dyspensacjonalizm.

Od wczoraj jesteś świadomym wyznawcą tegoż i będę w to wierzył do czasu aż mi nie przejdzie.

Dyspensacjonalizm – system teologiczny, w którym Pismo Święte, na ile jest to możliwe odczytuje się dosłownie (w szczególności dosłownie czyta się proroctwa) oraz odróżnia się lud Boży Izraela od ludu Bożego Kościoła.

Dowiedziałem się też, że "dyspensacjonaliści sądzą, że Biblia (i dzieje człowieka) została podzielona na siedem dyspensacji:

  1. niewinność (Rdz 1,1 – 3,7);
  2. świadomość (Rdz 3,8 – 8,22);
  3. rządy ludzkie (Rdz 9,1 – 11,32);
  4. obietnica (Rdz 12,1 – Wj 19,25);
  5. Prawo (Wj 20,1 – Dz 2,4);
  6. łaska (Dz 2,4 – Ap 20,3);
  7. Tysiącletnie Królestwo (Ap 20,4 – 20,6)".
  8. Trudne słowo: "Dyspensacjonalizm".

Chyba łatwiej mi będzie rozdawać Panoramę Biblii, którą tak rozdawać lubię.

Artykuł na Wiki: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dyspensacjonalizm


Kategorie: _blog, credo, osobiste / credo, biblia


Słowa kluczowe: dyspensacjonalizm, biblia


Komentarze: (2)

Jerzy, December 3, 2018 20:57 Skomentuj komentarz


Drogi Autorze!

Ja akurat jestem osobą, która porzuciła dyspensacjonalizm. Oprócz najrozmaitszych przesłanek wziętych z Biblii najbardziej na mnie wpłynął całościowy obraz kościoła w Biblii, pokazanego jako uwieńczenie całej historii, która sprowadza się do przygotowania Oblubienicy dla Oblubieńca. Czy w tym obrazie jest miejsce na coś innego, np. dla innej ścieżki zbawienia dla Izraela etnicznego?
Tym, co postawiło kropkę nad i, było obalenie premillenalizmu, który jest nierozerwalną częścią dyspensacjonalizmu. W 1 Tes. 4:13-18 mamy zmartwychwstanie zmarłych w Jezusie, które nastąpi PRZED pochwyceniem żyjących wierzących. Z kolei w J 6,39.40.44.54 oraz J 11,24 jest mowa o tym, że ci zmarli zmartwychwstaną w dniu ostatecznym (ostatnim). A to oznacza, że pochwycenie również odbędzie się w tym dniu. A to z kolei oznacza, że Millenium będzie przed, a nie po pochwyceniu.

wojtek, December 23, 2018 10:02 Skomentuj komentarz


A może podział na 7 albo i 9 dyspensjacji to jakiś problem ograniczmy się więc do pewnych 3.

1. Czasy, gdy ludzie (dokładnie Adam i Ewa) żyli sobie w bliskości z Bogiem.
2. Czasy, gdy z powodu grzechu i śmierci ludzie są pozbawieni chwały Boga i nie oglądają go.
3. Czasy, gdy ludzie będą mogli znowu oglądać Boga "twarzą w twarz".

Takie 3 dyspensjacje na pewno w Biblii znajdę.

Skomentuj notkę
27 listopada 2018 (wtorek), 12:10:10

Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię

To powinno być w kategorii "moja dogmatyka" albo credo ale jest tak ważne, że robię z tego osobą notkę.


Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.

I już wszystko wiadomo, bo wszystko jest jasne.


Czasem zauważam, że określenie "na początku" świadczy o tym, że Bóg stworzył czas. Od początku określa początek czasu a potem się już dzieje. Pojęcie "niebo" oznaczać może to co matematycy i fizycy nazywają przestrzenią, czyli czym w czym wszystko czym się zajmujemy, co analizujemy może się dziać. Znamy przecież przestrzenie fizyczne, przestrzenie liczb, zbiory, wymiary a w nich może, ale nie musi być coś, bo przestrzenie puste matematyką analizuje się równie dobrze jak pełne. Gdy Bóg stworzył niebo (przestrzenie), mógł w niej umieścić też "ziemie" - a więc materię ciemną i jasną, energię - też zapewne tą ciemną i jasną, skoro dalej napisane jest, że oddzielił jasność od ciemności z czego wyczytuję, że ciemność nie jest brakiem światła (jak przez wiele lat uważałem) tylko jest czymś innym.

Ale w tym zdaniu najważniejsze jest słowo "stworzył" bo to słowo określa jednoznacznie relację Stwórca - stworzenie. Ja jestem stworzony, a Bóg jest moim Stwórcą. I to jest fajne.


A przy okazji publikuję, jak ten werset wygląda w kluczowych polskich renesansowych przekładach.

Po kolei:

  • Biblia Brzeska 1563
  • Biblia Leopolity w przekładzie z łaciny ks. Nycza 1561
  • Biblia ks. Wujka 1599
  • Biblia nieświeska tłumaczona przez Szymona Budnego 1572

 


Kategorie: _blog, biblia, credo, osobiste / credo


Słowa kluczowe: na początku, gen1, bóg stworzył, stworzenie, stwórca, gen1:1


Galeria plików multimedialnych


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 listopada 2018 (sobota), 22:02:02

Dwa drzewa i przekłamanie na linii: Pan Bóg, Adam, Ewa i wąż

Muszę zrobić sobie studium o tych dwóch ważnych drzewach.

#1. Co Pan Bóg zasadził w ogrodzie?

Księga rodzaju, rozdział 2, wers 9:

UBG: I wywiódł PAN Bóg z ziemi wszelkie drzewa miłe dla oka i których owoce były dobre do jedzenia oraz drzewo życia pośrodku ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.

BT: Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła. 

Obserwacja:

  • Pan Bóg posadził drzewa miłe dla oka i z owocami dobrymi do jedzenia,
  • drzewo życia zasadzone było pośrodku ogrodu,
  • środek, to jest jeden punkt, więc ...
  • gdzieś (pewnie obok) było posadzone drzewo poznania dobra i zła.

Ważna obserwacja: drzewo poznania dobra i zła nie było posadzone w środku ogrodu. W środku posadzone było drzewo życia.

Kluczowe pytanie: jakie drzewo rosło w środku ogrodu?

#2. Jakie cele określił Pan Bóg dla człowieka odnośnie jedzenia?

Księga rodzaju, rozdział 2, wersy 16-17:

UBG: I rozkazał PAN Bóg człowiekowi: Możesz jeść do woli z każdego drzewa ogrodu ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno umrzesz.

BT: A tak przykazał Pan Bóg człowiekowi: Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać do woli, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz.

Obserwacja:

  • człowiek może jeść z każdego drzewa,
  • ale jak zje z drzewa poznania dobra i zła to na pewno umrze.

#3. Jak Ewa pamiętała polecenie Pana Boga?

Księga rodzaju, rozdział 3, wersy 2-3:

UBG: I kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew tego ogrodu; Ale o owocu drzewa, które jest pośrodku ogrodu, Bóg powiedział: Nie będziecie z niego jeść ani go dotykać, abyście nie umarli.

BT: Niewiasta odpowiedziała wężowi: Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli.

Obserwacja:

  • Ewa mówi wężowi, że ...
    • mogą jeść owoce z drzew z wyjątkiem...
    • ... z wyjątkiem owoców z drzewa, które jest pośrodku ogrodu;
    • Bóg powiedział: nie będziecie jeść ani go dotykać abyście nie umarli.
    • A przecież Bóg nie mówił nic o niedotykaniu a jedynie o niejedzeniu - skąd taki dodatek?
  • Nastąpiło więc przekłamanie: Ewa nie zna faktów, nie wie tego co powiedział Bóg (dlaczego?)

Obserwacja z Gen 2:17 - pośrodku ogrodu było drzewo życia, a drzewo poznania dobra i zła  z którego należało nie jeść było gdzie indziej, nie w środku ogrodu.

Kluczowe pytanie: jak Ewa określiła drzewo, z którego nie wolno im jeść?

Wniosek: Ewa źle pamiętała polecenia Boga. Ale dlaczego? Możliwe opcje:

  1. Adam źle zrozumiał polecenie Boga?
  2. Adam źle zapamiętał polecenie Boga?
  3. Adam źle przekazał Ewie (bo Bóg o tym powiedział do Adama, gdy jeszcze nie było Ewy)?
  4. Ewa źle zrozumiała gdy jej Adam przekazywał?
  5. Ewa źle zapamiętała?
  6. Ewa źle to wypowiedziała bo (skłamała) wężowi.

Konfrontacja:

  • Gen 2:17 - Bóg mówi Adamowi: z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść
  • Gen 3:3 -  Ewa mówi wężowi: nie wolno jeść z drzewa, które jest w środku ogrodu.
  • Gen 2:9 - A faktem jest, że na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa (...) oraz drzewo życia w środku ogrodu. Drzewo poznania dobra i zła też wyrosło, ale w środku ogrodu wyrosło drzewo życia.

#4. Komentarz Pana Boga do tych fatalnych wydarzeń

Wtedy PAN Bóg powiedział: Oto człowiek stał się jak jeden z nas, znający dobro i zło. Wygnajmy go więc, aby nie wyciągnął swej ręki i nie wziął z drzewa życia, by jeść i żyć na wieki. PAN Bóg wydalił go więc z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty. Tak wygnał człowieka i postawił na wschód od ogrodu Eden cherubinów i płomienisty miecz obracający się we wszystkie strony, aby strzegły drogi do drzewa życia. (Ge 3:22-24)

Subiektywna obserwacja:

  • jedzenie owocu z drzewa życia daje możliwość by żyć na wieki.
  • to drzewo jest w raju (ogrodu Eden) Boga,
  • cherubiny i płomienisty miecz obracający się we wszystkie strony strzeże drogi do drzewa życia.

#5. Pod koniec, w Objawieniu znowu pojawia się drzewo

  • Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów: Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia, które jest pośrodku raju Boga (Ap 2:7, list do kościoła w Efezie)
  • I pokazał mi czystą rzekę wody życia, przejrzystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. A pośrodku rynku miasta, po obu stronach rzeki, było drzewo życia przynoszące owoc dwunastu rodzajów, wydające swój owoc co miesiąc. A liście drzewa służą do uzdrawiania narodów. (Ap 22:1n)
  • Błogosławieni, którzy wypełniają jego przykazania, aby mieli prawo do drzewa życia i aby weszli przez bramy do miasta. (Ap 22:14)

No i fajnie!


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: gen2, gen3, adam i ewa, raj, drzewo życia, drzewo poznania dobra i zła


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 listopada 2018 (poniedziałek), 11:38:38

Textus Receptus, Westcott i Hort oraz Nestle-Aland - ładne wyjaśnienie

Rozwój kontekstowy tekstu Nowego TestamenuWpadł mi dziś w ręce fajny schemat objaśniający dlaczego niektóre przekłady Nowego Testamentu różnią się od siebie. Fajne jest, że można to prześledzić, bo dzisiejsze techniki komputerowe łatwo porównują długie teksty.

I pomyśleć - 4 lata temu śmiałem się, ze świrów wierzących, że "KJV Only" a dziś, wszedłem niego głębiej w treść, poszukałem, zderzyłem się z problemami i świadomie polecam przekład UBG albo TPNP mając ciągle podziw dla Pana Boga, za to, że 50 lat temu dał Polakom Tysiąclatkę.

Schemat pochodzi z książki:

Theology for Every Christian

A Systematic Theology in the Reformed and Premillennial Tradition of J Oliver Buswell

Timothy Tow and Jeffrey Khoo

© 2007 Far Eastern Bible College
ISBN 978-981-05-9034-5
Cover design by Melissa Neo
Published by: Far Eastern Bible College Press 9A Gilstead Road Singapore 309063


Pytanie sprawdzające da studentów: Wyjaśnić dlaczego Kodeks Aleksandryjski nie przekazuje tekstu wg tradycji aleksandryjskiej ale bizantyjskiej?


Dopisek w formie dialogu z fejsa:

W34:
Nie gadamy o kanonie, gadamy o zachowaniu pism NT.

A napisałem te daty, bo datowane na IV wiek wielkie kodeksy są (co sam sprawdziłem) w aspekcie zachowania treści dość kiepskiej jakości, mimo iż stworzone w profesjonalnych skryptoriach. Potwierdza to przekaz Euzebiusza, że Konstantyn sfinansował przepiwanie 50 kodeksów przez cesarskich skrybów.

A teraz na czym my dziś mamy się oprzeć? Czy na starszych, ale kopiowanych przez zawodowców, czy też na późniejszych, ale kopiowanych w środowiskach, dla których Słowo miał wielkie znaczenie, a zachowanie bezbłędnej treści było na wagę życia i śmierci (tak jak u masoretów).

Moja opinia, z którą zapewnie nie zgodzi się Janusz Kucharczyk jest taka: Wescoot i Horn chcieli przekaz NT zepsuć (to wynika z ich korespondencji i z zaangażowania w bezbożne, okultystyczne organizacje) a Tischendorf z Kodeksem Synajskim oraz udostępnienie Kodeksu Watykańskiego dało pretekst do używania nożyczek ile wlezie i gdzie tylko się da.

I to jest przedmiotem dyskusji: czy NA28 czy też TR.


Kategorie: apologetyka / biblia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: na28, nestle aland, Westcott i Hort, Westcott, Hort, textus receptus, na27


Komentarze: (2)

hipertracker, August 21, 2021 21:16 Skomentuj komentarz


Dla równowagi:

"Textus Receptus || KM || Maciej Jankowski" https://www.youtube.com/watch?v=eoo0zk7JHe0

"O wyższości tekstu bizantyjskiego" https://horn.org.pl/o-wyzszosci-tekstu-bizantyjskiego/

wojtek, August 23, 2021 08:29 Skomentuj komentarz


Ale fajnie, że to czy się ta dyskusja. Jednocześnie pojawia się w Polsce coś takiego jak Przekład Dynamiczny, który nie jest przekładem, tylko propagowaniem jakiś idei daleko odbiegających od któregokolwiek tekstu greckiego. 

Skomentuj notkę
19 listopada 2018 (poniedziałek), 10:53:53

Artykuł pt. Przebudzenie okultystyczne w XIX wieku

Ten artykuł wart jest zachowania w osobnym pliku, więc zachowuję. 

Dobrze opisuje zaangażowanie  Westcotta i Horta w ruch okultystyczny. Przypomnę Westcotta i Horta to goście, którzy w XIX wieku przeprowadzili skuteczny atak na treść Nowego Testamentu kwestionując jego zapisy i proponując tekst inny, nazwijmy go "bardziej politycznie poprawny".

Przebudzenie okultystyczne w XIX wieku.

Tymoteusz i Barbara Aho
Tłum. J. Sałacki

Niemiecki filozof Georg W. F. Hegel zauważył: "Historia uczy nas, że niczego się nie uczymy z historii". Ten znany aksjomat jest i zrozumiały i pożałowania godny. Przeciętny człowiek nie ma do swej dyspozycji solidnego zasobu wiarygodnych informacji, na podstawie których mógłby wyrobić sobie zdrowy osąd, lecz oszałamiającą masę półprawd, nieprawdy oraz przekręconych informacji. Wśród szerzących dezinformację można znaleźć niedouczonych historyków, którzy ledwo zauważają tajne organizacje oraz historycznych rewizjonistów, którzy błędnie przedstawiają tajne stowarzyszenia, popierając ich program działania. Wyjątkowi dziejopisarze ludzkich wydarzeń, którzy zgłębiają je przebijając się przez aurę tajemniczości jaka otacza tajemne tradycje, odkrywają, że od początków historii cywilizacji ludzkiej istnieje prawdziwe "okultystyczne podziemie". Bardziej wnikliwi dostrzegają, że w królestwie różnorodnych kultów przekonywanie jednostek stanowiło część szerszego programu: dostosowania społeczeństwa do pewnych ideałów filozoficznych. Jednym z niewielu historyków o takiej orientacji jest Jakub Webb. Piórem biegłego pisarza Webb naszkicował okultystyczne fundamentycywilizacji Zachodu — od Renesansu, aż do powstania współczesnego spirytualizmu.

  Renesans, czyli Odrodzenie, obejmuje radykalne i głębokie przemiany jakie nastąpiły w kulturze europejskiej w XV i XVI w. Reformacja rozpoczęła się w 1517 r. by po 50 latach mocno się zakorzenić w Europie. Webb wyjaśnia:

Z pewnego punktu widzenia to, co wydarzyło się w czasach Renesansu i Reformacji można opisać mniej więcej tak: kultura, którą można nazwać kulturą panującą Europy Zachodniej, oparta w całości na wartościach chrześcijańskich w rozumieniu Rzymu, ostatecznie oddała swój monopol jurysdykcyjny, oczywiście nigdy w teorii, lecz na pewno w praktyce .... Renesans przedstawia sobą uwolnienie kulturowe z ciasnego gorsetu papiestwa, zaś Reformacja jest takim samym uwolnieniem, lecz wyrażonym na płaszczyźnie religijnej (1).
Uczeni epoki Renesansu wierzyli, że cywilizacja zachodnia rozwinęła się ponad barbarzyństwo Średniowiecza, znalazłszy swą inspirację i najbliższy odpowiednik w cywilizacji starożytnej Grecji i Rzymu. Humanizm zastąpił średniowieczne ukierunkowanie na wypełnianie obowiązków względem Boga i króla, a ludzie Renesansu tacy jak Michał Anioł, Leonardo da Vinci oraz Marsilio Ficino z Akademii Platońskiej we Florencji, ożywili artystyczne style oraz wartości metafizyczne klasyki antycznej, szczególnie we Włoszech. Jednak wolność od rygoru religijnego spowodowała pewien szok kulturowy. Pod płaszczykiem ożywienia sztuk i pogłębienia kultury, rozkwitło zainteresowanie okultyzmem, magią i astrologią, które stały się substytutem wiary religijnej.

Innymi słowy, treść tajemnic okultystycznych, bez względu na to, czy była przedstawiona w wysublimowanej formie spekulacji metafizycznych czy praktycznych manifestacjach magii, była powszechnie znana. Wynikało to z poczucia niepewności, ponieważ zarówno ludzie wykształceni jak i niewykształceni szukali poczucia bezpieczeństwa, którego nie posiadali. Nowy człowiek Renesansu, wyzwolony z więzienia Średniowiecza, napiął mięśnie i spróbował swych sił w starciu z Tradycjami ... Obraz człowieka Renesansu nie będzie pełny bez uwzględnienia miejsca maga. Ficino był uczonym, księdzem a także magiem (2).

Ficino łączył literaturę platońską oraz nauki hermetyczne — astrologię, alchemię i magię — z Pismem Świętym, wyznając chrześcijańską formę neoplatonizmu.

Kolejnym źródłem z którego okultyści czerpali swe tajemne tradycje jest szkoła spekulacji zwana neoplatonizmem. Próbowano dowieść, że nasiona neoplatonizmu zostały zasiane przez samego Platona; lecz równie dobrze mogły być zasiane przez pierwsze pokolenie uczniów Akademii w Atenach. Wydaje się, że nawet "magiczno-religijna" inkarnacja neoplatonizmu pochodziła z Akademii, gdzie interesowano się demonologią i zjawiskami okultystycznymi. . . (3).

Kościół katolicki we współpracy z władzami świeckimi, w celu zapewnienia świeckiego wsparcia dla teorii religijnych, zaakceptował w ograniczonym zakresie teorie pochodzące od Platona i neoplatonizm. Jednak wraz z neoplatonizmem do Europy Zachodniej weszły dzieła Arystotelesa. Arystoteles wprowadził "metodę naukową", która była oparta na obserwacji, a nie na wierze.

Platon jest filozofem innego świata, wielkich metafizycznych kwestii oraz ducha religii. Arystoteles jest rzecznikiem tego, co nazwano "metodą naukową" — starannym badaniem zaobserwowanych danych, oraz wyciąganiem zdroworozsądkowych wniosków . . . (4).

Rzymski katolicyzm oraz inne mistyczne religie takie jak neoplatonizm, bez względu na istniejące między nimi różnice, mają więcej wspólnego z Platonem niż z Arystotelesem. Kiedy metoda naukowa zyskała grunt w Europie Zachodniej, stanowiła poważne zagrożenie istniejącego porządku rzeczy i podważała wiarę religijną. Do końca Renesansu zmienił się układ sił pomiędzy dwoma systemami filozoficznymi które historycznie konkurowały ze sobą, a zmagania wygrała filozofia Arystotelesa, zyskując cechy powszechnie przyjętego światopoglądu.

Przy upadku porządku społecznego średniowiecza, Arystoteles, filozof obserwacji i metody naukowej przyćmił Platona, metafizyka, logika świata niematerialnego, oraz ojca niemałej części tradycji okultystycznej . . . (5).

WIEK ROZUMU

 Renesans był poważnym, chociaż nie śmiertelnym zamachem na oficjalny Kościół i jego alians z monarchiami europejskimi. Metoda naukowa, która miała być zagrożeniem "wiary w Chrystusa" z trudem zyskała sobie tolerancję. Webb stwierdza: "Przez pewien czas ten niebezpieczny aspekt nauki Arystotelesa nie był dostrzegany przez Kościół — został doceniony zbyt późno".

Tradycje te wprowadzono do Europy wraz z filozofią Arystotelesa, lecz jak już wyjaśniono, były one całkowicie obce duchowi tego filozofa. Przez pewien okres czasu dwa nurty myślowe mogły czerpać swą podporę z tych samych źródeł. Oba były przeciwstawieniem nadmiernie wysublimowanego podejścia późnego okresu Średniowiecza i oba opierały się na doświadczeniu praktycznym, gdyż eksperyment magiczny jest tak samo "praktyczny" jak każdy inny. Jednak pogląd tradycyjny opary jest na wierze i jest postawą religijną, podczas gdy zwolenników Arystotelesa cechowało odkrywanie poprzez obserwacje tego, co było ... Jednak w XVIII wieku metoda naukowa tryumfowała i Wiek Rozumu rozpoczął swą głośną karierę . . . (6).

Tryumf Arystotelesa nad Platonem w czasach Renesansu spowodował masową ucieczkę od oficjalnej religii, którą zastąpiono poleganiem na osiągnięciach ludzkich. Popularnym przekonaniem Wieku Rozumu, czyli inaczej Oświecenia, był deizm, w którym wszechświat obracał się wokół człowieka i chociaż to Bóg stworzył świat, człowiek został sam, by kształtować i zmieniać świat.

We wcześniejszym okresie pojęcie powinności wobec Boga i króla ustąpiło pod naporem uznania świeckich osiągnięć i dążenia do zysku. W XVIII wieku stopniowo rozwinęła się postawa umysłu, która umożliwiała człowiekowi realizowanie światowych działań z większym powodzeniem. W swej ekstremalnej formie przekształciło się to w racjonalizm, a wiek rozumu określano jeśli nie przez poświęcenie rzeczom tego świata, to z całą pewnością poprzez porzucenie tego, co należy do innego świata. Rewolucja przemysłowa, społeczna, naukowa oraz Romantyzm były wynikiem tej koncentracji w taki czy inny sposób (7).

W tej atmosferze naukowego racjonalizmu wiara w rzeczywistość niewidzialną kurczyła się, osłabiając przez to religię ortodoksyjną. Zgłębianie okultystycznej, czyli ukrytej wiedzy było uważane przez elity jako przedsięwzięcie równie wątpliwe intelektualnie.

Kiedy jednak ucichło zamieszanie okresu przejściowego, tradycje okultystyczne odzyskały swój status — skupiło się na nich zainteresowanie wąskiej grupy ludzi. Zeszły do podziemia — jeszcze raz stanęły w opozycji, ponieważ podczas kryzysu Odrodzenia i Reformacji zwyciężył Arystoteles i metoda naukowa (8).

ROMANTYZM

Odejście od czczenia Najwyższej Istoty do czczenia ludzkiego rozumu spowodowało niemały brak poczucia bezpieczeństwa i wielu nie poprzestało na tym. Romantyzm był ruchem intelektualnym i artystycznym końca XVIII wieku, w którym także wielbiono człowieka, kładąc jednak nacisk na emocje, wyobraźnię, uwolnienie z klasycznej poprawności form sztuki oraz bunt przeciwko konwenansom społecznym. Rozczarowanie materializmem wykluczającym transcendentalne ideały spowodowało, że poszukiwania romantyków znalazły spełnienie w mistycyzmie okultystycznym i artyści zwrócili wzrok na tajemniczy Wschód z jego tradycjami okultystycznymi i orientalną mądrością. Muzyka i poezja mistrzów epoki romantyzmu stała się "kanałem najważniejszej prawdy", a "salony klasy średniej … wylęgarniami dyskusji na tematy literackie, polityczne i muzyczne prowadzonych przez postępowych intelektualistów" (9).

Niemiecki metafizyk Emanuel Kant "zaapelował do kultury salonowej, aby wyrzuciła zarówno suchą logikę roszczącego sobie pretensje do wszechmocy rozumu jak i poleganie na dogmatach religijnych, na śmietnik zbankrutowanych ideologii" (10). Kant popierał ustanowienie światowej federacji państw, a Georg Hegel rozwinął później kantowską metodę rozumowania przy użyciu "antynomii", czyniąc z niej podstawę swojej metody dialektycznej, na której zbudowano marksizm (11).

W latach osiemdziesiątych XVIII w. młody Fryderyk Schleiermacher gorliwie pochłaniał filozofię Kanta. Chociaż porzucił wiarę w boskość i zastępcze odkupienie Chrystusa, Schleiermacher został duchownym i stał się "ojcem nowoczesnej teologii". Ewolucję jego teologii opisał dr Marek Devine w książce "Apologetyczna zdrada Ewangelii" (The Apologetic Betrayal of the Gospel) opublikowanej w Premise Journal:

Tak więc doktryna, wstrętna Kantowi z powodu swych roszczeń epistemologicznych, które uznawał za bezzasadne, nie tyle została odrzucona przez Schleiermachera co zdetronizowana i poskromiona. O prawdzie wiary już więcej nie miały decydować dogmaty (12).

Jako kaznodzieja i metafizyk Schleiermacher zamiast doktryny wprowadził na tron "moc samoświadomości Jezusa", która rozpowszechniana jest przez społeczność wierzących i uczył, że nawrócenie jest obudzeniem uniwersalnej świadomości Boga. Ponieważ jedność pierwotnego kościoła była wpływem Zbawiciela, w opinii Schleiermachera "sednem Kościoła jest społeczność" (13). Rozległy wpływ Schleiermachera wysadził kościół niemiecki z jego podstawy doktrynalnej, przyczyniając się do powstania nowych zasad wyższej krytyki, która odrzuciła autentyczność Ewangelii, szczególnie cudów, a także podstawowych nauk chrześcijańskiej wiary.

PRZEBUDZENIE OKULTYSTYCZNE

W XIX wieku w Anglii oraz w Europie Zachodniej wydarzyło się jednocześnie kilka poważnych rewolucji. Rewolucja przemysłowa odbudowała gospodarkę Europy; metoda badań naukowych stała się wyzwaniem dla przyjętych norm religijnych; kontakty między narodami usunęły bariery geograficzne a rewolucja francuska w 1789 r. wytworzyła trwałe niezadowolenie wśród uciskanych klas niższych. James Webb zauważa, że "w czasie krótkich, lecz znaczących niepokojów społecznych w 1848 r. miało miejsce ponad 50 gwałtownych prób usunięcia legalnych rządów" (14). Rozprzestrzeniały się organizacje socjalistyczne, które czerpały swą inspirację z pism dialektycznych Karola Marksa ("Kapitał") i Fryderyka Engelsa. W 1859 r. w pośród tych zbiegających się rewolucji, Karol Darwin opublikował "O pochodzeniu gatunków", książkę której ewolucyjne tezy wstrząsnęły już i tak słabą wiarą wielu w Kościele anglikańskim. Jakub Webb przyrównuje kryzys świadomości jaki nastał w XIX w. do kulturowych przemian epoki Renesansu, twierdząc że była to w rzeczywistości "spóźniona kontynuacja intelektualnych przewrotów piętnastego i szesnastego stulecia".

To co następowało to ostateczne załamanie starego porządku świata, który był agresywnie atakowany podczas Renesansu i Reformacji. ... właśnie wtedy, gdy zdawało się, że Wiek Rozumu zacznie przynosić owoce w XIX stuleciu, nastąpił niespodziewany sprzeciw wobec tej właśnie metodzie, która wcześniej zwyciężyła, rozpoczął się dziki nawrót do archaicznych wierzeń, a pośród inteligencji złowieszcza koncentracja na zabobonach, które uważano wcześniej za już dawno pogrzebanie... (15).

"Rozum umarł mniej więcej przed 1865 r. ", napisał ten historyk, "po Wieku Rozumu nastał Wiek Irracjonalizmu". Masy ludzi pozbawionych pewności nieśmiertelności po tak potężnym ataku na objawienie biblijne "błagały o objawienie, które można było by naukowo zademonstrować". Wynikiem tego była powszechna ucieczka od rozumui przebudzenie tradycji okultystycznych które zdyskredytowano w epoce Oświecenia.

Fundament nowoczesnego ruchu spirytualistycznego został już założony przez działalność trzech ekscentryków: Emanuela Swedenborga — "szwedzkiego inżyniera zmienionego w proroka", który porozumiewał się z aniołami i duchami oraz opublikował w Londynie w 1749 r. książkę Arcana Coelestia; Franza Mesmera — "austriackiego lekarza, którego świat nauki nie mógł w żaden sposób zaakceptować", który spopularyzował ideę transu i koncepcję magnetyzmu zwierzęcego (ok. 1775 r.); i Andrzeja Jacksona Davisa – "młodego amerykańskiego nicponia, który zaczął mieć wizje" i stał się pierwszym teoretykiem ruchu spirytualistycznego poprzez swoją, wydaną w 1847 r. książkę "Zasady Natury, jej boskie objawienia" [The Principles of Nature, Her Divine Revelations] (16).

W 1848 roku ogłoszono, że "bogowie znowu zstąpili na ziemię ...." (17). Rodzina Fox donosiła o tajemniczych stukaniach powodowanych przez duchy w ich domu w Hydesville, w stanie Nowy York. Nowoczesne środki przekazu nadały temu izolowanemu zdarzeniu międzynarodowe znaczenie i rozpaliły przebudzenie okultystycznych zainteresowań i działań, które wkrótce przekształciły się we współczesny ruch spirytualistyczny. Ludzie pragnęli nowej religii i szacuje się że do 1851 roku w samym mieście Nowy Jork było 100 mediów. Seanse spirytystyczne stały się modne w Europie, gdzie media były poszukiwanymi atrakcjami przyjęć towarzyskich, zabawiając gości zarówno widzialnymi jak i odczuwanymi fenomenami. W Anglii jasnowidze porozumiewali się z umarłymi, biorąc jedną gwineę za sesję. Jakub Webb wyciąga następujący wniosek:

Mogli wykrzyczeć w twarz temu strasznemu Darwinowi, że wiedzą, iż są czymś więcej niż wynikiem procesu biologicznego, że oni też dysponują "dowodem naukowym" — dowodem na istnienie życia po śmierci (18).

Alan Gauld, autor książki "Pionierzy Badań Parapsychologicznych" (The Founders of Psychical Research), oszacował, że w Anglii w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XIX stulecia "…istnienie czterech dość popularnych czasopism wskazuje, że liczba aktywnych spirytualistów musiała znacznie przekraczać 10 tysięcy. Ilość osób na które spirytualizm wywarł wpływ, lub które przynajmniej były nim zainteresowane mogła być może być dziesięciokrotnie wyższa" (19).

ANGLIKAŃSCY SPIRYTUALIŚCI

Chaos oraz dociekliwość ludzka charakterystyczna dla tej epoki prowadziły do powstania licznych stowarzyszeń spirytualistycznych. Jednym z pierwszych pionierów badań spirytualistycznych było Towarzystwo Duchów (Ghost Society) na Uniwersytecie Cambridge w Anglii. Cel Towarzystwa Duchów w Cambride opisano w "Pionierach Badań Parapsychologicznych":

W 1851 r. założono w Cambridge towarzystwo w celu "prowadzenia poważnych i rzetelnych badań w zakresie natury zjawisk luźno nazywanych ponadnaturalnymi", którego członkami zostały niektóre znamienite osoby (20).

Towarzystwo Duchów jest także opisane w biografii jednego z jego członków -założycieli, Artura Horta "Życie i listy Fentona Jana Antoniego Horta" (The Life and Letters of Fenton John Anthony Hort):

Założono dwa inne towarzystwa … których duszą, jak się wydaje, był Hort … drugie sami jego członkowie nazywali "Gildią Duchów". Celem było gromadzenie i klasyfikacja autentycznych przypadków tego, co obecnie nazywa się "zjawiskami spirytualistycznymi"… Nazywany przez szyderców "Klubem Złych Duchów", wzbudzał pogardę, a nawet zaniepokojenie; najwidoczniej powstał zbyt wcześnie (21).

Książki "Towarzystwo Badań Parapsychologicznych: zarys historii" oraz"Życie Edwarda White Bensona" pióra jego syna Artura, przedstawiają dalsze informacje o znaczących założycielach Cambridge Ghost Society:

Wśród licznych osób i grup, które w połowie XIX w. badały zjawiska parapsychologiczne można wymienić towarzystwo od którego w prostej linii wywodzi się nasze własne. W książce "Życie Edwarda White Bensona, arcybiskupa Canterbury" pióra jego syna A. C. Bensona, można znaleźć następujący ustęp dotyczący lat 1851—2:

Wśród rozrywek mego ojca w Cambridge było założenie 'Towarzystwa Duchów' poprzednika Towarzystwa Parapsychologicznego dla badania zjawisk nadnaturalnych. Wśród jego członków można znaleźć nazwiska takie jak Lightfoot, Westcott oraz Hort. Był on wtedy, jak zawsze, bardziej zainteresowany zjawiskami parapsychologicznymi niż wynikało to z jego wypowiedzi.

Zarówno Lightfoot jak i Westcott zostali biskupami, zaś Hort profesorem teologii. Towarzystwo Parapsychologiczne raczej nie miało miejsca w standardzie kościelnej świetności narzuconym przez rodzime społeczeństwo" (22).

Kanonik J.B. Lightfoot, biskup B. F. Westcott oraz profesor teologii F. J. A. Hort byli również członkami komisji, która opracowała zrewidowane tłumaczenie Biblii w języku angielskim znane jako English Revised Version, wydane w 1881 r. Westcott i Hort opracowali nowy tekst grecki oraz sformułowali nową teorię krytyki tekstu w celu dokonania zmian ("rewizji") tzw. Wersji Autoryzowanej z 1611 r. Edward White Benson, który został Arcybiskupem Canterbury w 1883 r., poślubił Marię Sidgwick. Edward i Maria byli rodzicami Roberta Hugh Bensona, który przeszedł na katolicyzm w okresie działalności tzw. "ruchu oksfordzkiego" kierowanego przez Jana Henryka Newmana (23). Brat Marii, Henryk Sidgwick poślubił Eleonorę Balfour, siostrę Artura Balfoura, późniejszego premiera Anglii. Gauld stwierdza:

Stwierdzić, że Sidgwick miał przyjaciół na wysokich stanowiskach byłoby wielkim niedopowiedzeniem. Miał ich także, jak tego powinienem się domyśleć, wśród najwybitniejszych intelektualistów XIX w (24).

Gerald, brat Artura Balfoura, był także szwagrem Emilii Lutyens, uczennicy Anny Besant, teozofki oraz macochy Jiddu Krishnamurti, o którym sądzono, że jest Lordem Maitreya, nauczycielem świata nowej ery.

W tym kontekście interesującą osobą wydaje się lady Emilia Lutyens, żona architekta. Przed przyłączeniem się do Towarzystwa Teozoficznego interesowała się kontrolowaniem prostytucji przez państwo i sprawą walką o prawa wyborcze kobiet. Jej siostra Konstancja poszła na całego i znalazła się w więzieniu, gdzie trzeba było ją zmuszać do przyjmowania pokarmów. Nawrócona przez panią Besant, Emilia przez 10 lat była oddaną "macochą" i zwolenniczką Krishnamurtiego. . . nawet wśród najwyższych warstw społeczeństwa odczuwano kryzys świadomości. Rzeczy nadprzyrodzone nie były obce rodzinie Emilii Lutyens.

Nazwisko panieńskie Emilii brzmiało Lytton, była wnuczką okultysty Bulwera Lyttona, oraz szwagierką Geralda Balfoura, który wraz ze swym bratem Arthurem został prezesem Towarzystwa Badań Parapsychologicznych. Siostra Balfoura, Nora, wyszła za mąż za Henryka Sidgwicka, którego siostra Maria, była żoną Edwarda White Bensona, oraz matką Roberta Hugha. W tych powiązaniach rodzinnych rzeczą zupełnie naturalną jest przynajmniej jedna osoba oddana teozofii (25).

Jako student ostatniego roku w Cambridge, B.F. Westcott założył również Klub Hermesa, który nazwał imieniem greko-egipskiego bóstwa Hermes Trismegistus. Kolejne kluby Hermesa zakładane przez innych spirytualistów stały się sławne w Anglii - jeden z nich założony został w 1884 r. przez Annę Kingsford i Edwarda Maitlanda, którzy byli w bliskim kontakcie z Towarzystwem Teozoficznym (26), i Zakonem Złotego Brzasku założonym przez MacGregora Mathersa i Wynna Westcotta. Jakub Webb wyjaśnił znaczenie Hermesa:

W historii tajemnych tradycji nauki hermetyczne stały się ważnym elementem ze względu na wielką wagę, jaką przywiązywano do nich w epoce Renesansu w Europie; w swym kontekście są one znaczące ponieważ stanowią typowy wzór tej postawy wobec życia. Fakt, że Hermesa uważano za założyciela astrologii, alchemii oraz magii — tego który wyjawia przekazy okultystyczne, jest pomaga w wykazaniu, że działania Europejczyków w zakresie praktyk astrologicznych, alchemii bądź magii, często nazywanych "naukami zamkniętymi (hermetycznymi)" ma swe źródło w tym samym okresie zamętu religijnego, w którym kwitły misteria oraz narodził się neoplatonizm… filozoficzne stanowisko nauk tajemnych, wraz z doktryną, że materia jest zła i należy od niej uciekać, można porównać do stanowiska gnostyków (27).

W swym Słowniku Teozoficznym, Helena Bławatska stwierdza także szerokie korzystanie z doktryn nauk tajemnych w pismach gnostyckich:

Hermetyczny — wszelka doktryna lub pismo związane z ezoterycznymi naukami Hermesa . . . Chociaż w większości uważane za fałszywe, pisma hermetyczne były wysoko cenione przez św. Augustyna, Laktancjusza, Cyryla i innych. Mówiąc słowami J. Bonwicka: "Zawierają one w większym bądź mniejszym stopniu poprawki filozofów platońskich spośród wczesnych chrześcijan (takich jak Orygenes i Klemens Aleksandryjski) którzy chcieli uzasadnić swe chrześcijańskie argumenty poprzez odniesienia do tych pogańskich, szacownych pism, chociaż nie mogli oni oprzeć się pokusie nieco zbyt daleko idących poprawek." Chociaż niektórzy sprytni i zainteresowani pisarze przedstawiali je jako pisma nauczające czystego monoteizmu, księgi hermetyczne bądź trismegistyczne są niemniej jednak czysto panteistyczne . . . (28).

Żyjąc w tym samym okresie co B. F. Westcott, H. Bławatska zaklasyfikowała Westcotta do kategorii filozofów gnostyckich, wyśmiewając go w swojej napisanej pod kierownictwem duchów książce "Izyda Objawiona" (Isis Unveiled) za ufność jaką pokładał w "Pasterzu Hermasa". Wydaje się, że uczeni anglikańscy przypisywali biblijny autorytet literaturze apokryficznej pochodzenia okultystycznego, z którą była ona zaznajomiona:

W swym nieposkromionym pragnieniu znalezienia dowodu na autentyczność Nowego Testamentu, najlepsi ludzie, nawet najbardziej wykształceni wśród teologów protestanckich, zbyt często wpadają w pożałowania godne pułapki. Nie możemy uwierzyć, by taki uczony komentator jakim jest Canon Westcott mógł nie znać pism talmudycznych i czysto kabalistycznych. Jak to jest, że stwierdzamy, iż z taką pewnością mówi o "uderzających podobieństwach do Ewangelii wg św. Jana" ustępów z Pasterza Hermasa, gdzie całe zdania wzięte są wprost z literatury kabalistycznej? (29).

ODSTĘPSTWO KOŚCIOŁA ANGLIKAŃSKIEGO

Na początku XIX w. Anglia doświadczyła serii chrześcijańskich przebudzeń, które były kontynuacją przebudzenia metodystycznego, podczas którego uformowało się skrzydło ewangeliczne w kościele anglikańskim. Ewangeliczni chrześcijanie nawróceni podczas tego przebudzenia odnowili nauki o zabawieniu, które przez długi okres czasu były zaciemnione przez sakramentalizm oraz inne błędy kościoła anglikańskiego. Świecki historyk Alan Gauld zauważył głęboki wpływ ewangelicznych chrześcijan na społeczeństwo angielskie:

W czwartej dekadzie XIX w. ewangelikalizm zaczął wywierać wpływ na całe życie narodu . . . Wielu pisarzy sugerowało, że niektóre czynniki najbardziej charakterystyczne dla stylu życia klasy średniej epoki wiktoriańskiej miały swe źródło w gorliwości i wpływie chrześcijan ewangelicznych, a nawet w legislacji jaką wprowadzili. Halevy twierdzi, że chrześcijaństwo ewangeliczne było "moralną zaprawą społeczeństwa angielskiego" (30).

Gauld podkreślił wyróżniającą cechę społeczności ewangelicznej: "Patrząc wstecz, wydaje się, że najważniejszą spuścizną chrześcijaństwa ewangelicznego jest wzór życia rodzinnego, który był przez nich tak szeroko rozpowszechniany i propagowany". Mimo tak bogatego dziedzictwa religijnego, wśród młodzieży chrześcijan ewangelicznych było wielu rozbitków wiary.

Wiara dzieci urodzonych w tych domach w czasie drugiego ćwierćwiecza miała być poddana ciężkim próbom. Dzieci te dorastały w okresie, w którym po raz pierwszy od niemal dwustu lat odkrycia i spekulacje naukowców i uczonych zaczęły coraz bardziej kolidować z nauką chrześcijańską. Było to na tyle tragiczne, że najbardziej poddawali się temu najwrażliwsi i najinteligentniejsi chrześcijanie (31).

Równie szkodliwe jak teoria doboru naturalnego Darwina były inne elementy niszczące młode pokolenie Anglii i przyszłe duchowieństwo Kościoła anglikańskiego. W tym okresie teologia w Oxfordzie i Cambridge była kształtowana na gnostyckiej tradycji przez niemieckiego uczonego Schleiermachera. Inteligencja uniwersytetu pilnie czytała i wielce sobie ceniła dzieła romantycznych poetów panteizmu: Williama Wordswortha i Samuela Taylora Coleridge. Coleridge, który w końcu zmarł z powodu nałogu zażywania opium:

…był w Niemczech z których powrócił jako gorliwy zwolennik niemieckiej teologii i krytyki tekstu. Na Uniwersytecie Cambridge stał się gwiazdą, wokół której skupiała się konstelacja liderów myśli: Thirwall, (F.J.A.) Hort, Moulton i Milligan, którzy później byli członkami Angielskiej Komisji Rewizji Pisma Świętego (32).

Innym destruktywnym katalizatorem była filozofia empiryczna Johna Stuarta Milla, którego dzieła zyskały wielki prestiż w Cambridge i w całej Anglii. Głównym tematem dzieła Milla "Logika" (1843) było to, że jedynym wiarygodnym źródłem informacji o świecie jakie posiada człowiek są jego zmysły; stąd też "wiara" nie może być ważną podstawą przekonań.

Dla chrześcijan ewangelicznych skandalem było to, że wielu hierarchów Kościoła anglikańskiego nie odrzuciło wyższej krytyki i radykalnych wolnomyślicieli. Reakcja tych chrześcijan była uważana przez społeczność uczonych za reakcyjność. W 1861 r. Beniamin Jowett oraz sześciu liberalnych członków Kościoła opublikowało książkę "Eseje i Przeglądy", w której wyrazili głębokie zaniepokojenie, by czasem "… większość członków Kościoła, poprzez uparte trzymanie się ciasnych, fundamentalistycznych przekonań, nie odcinała się coraz bardziej od współczesnej myśli" (33). Jowett utrzymywał, że "Pismo Święte należy interpretować tak samo jak każdą inną księgę, a niektórzy z eseistów byli nawet bardziej radykalni w swym podejściu". Oznaki odstępstwa w Kościele anglikańskim były złowieszcze.

Dla konserwatywnych chrześcijan rzeczą zatrważającą było to, że w czasie kiedy Darwin i jego pomocnicy podminowywali niezwyciężoną skałę Pisma Świętego, grupa tych, których świętą powinnością powinno być bronienie autorytetu Pisma, spiskowali wspólnie nie po to by wzmocnić ten autorytet, lecz by wbić klin w celu obalenia autorytetu Pisma (34).

Wielu z młodszych mężczyzn z Kolegium Św. Trójcy w Cambrigde zostało odrzuconych przez ortodoksyjną cenzurę nowych spekulacji. W 1861 r. Henryk Sidgwick, członek zarządu i wiodąca postać w Kolegium, publicznie bronił liberalnego manifestu duchownych wolnomyślicieli: "Jak to wyraził pewien uczony teolog (Westcott), kochają swą pierwszą wiarę, ale bardziej kochają prawdę" (35). Sidgwick ostatecznie zrezygnował z członkostwa w Zarządzie Kolegium Św. Trójcy w 1869 r. z powodu tego, że "nie mógł dalej zgadzać się z doktrynami Kościoła anglikańskiego, co przecież było warunkiem pozostania na tym stanowisku". Warto zauważyć, że wbrew tej deklaracji Sidgwick przyjął stanowisko profesora filozofii moralnej w 1892 r. Gauld odnotowuje gwałtowny spadek duchowych aspiracji wśród młodszych studentów Cambridge:

Sceptycyzm oparty na nauce wpływał i wzmacniał stary strumień wątpliwości wynikających z rozważań historycznych i etycznych. Ich łączny efekt można ujrzeć w tym, że podczas gdy wybitni absolwenci Cambridge z czwartej dekady XIX w. tacy jak B. F. Westcott, C. B. Scott, J. Llewellyn Davies, J.E.B. Mayer, Lord Alwyne Compton, E.H, Bickersteth, C. F. Mackenzie, Charles Evans, J. B. Lightfoot, E. W. Benson i F.J.A. Hort, którzy zostali duchownymi kościoła anglikańskiego (trzech z nich było znakomitymi kierownikami szkół teologicznych, zaś sześciu biskupami), wybitni intelektualiści z Cambridge z lat siedemdziesiątych XIX w. -- grupa z Kolegium Św. Trójcy, skupiająca się wokół Henryka Sidgwick i Henryka Jacksona, w tym także Fryderyka Myersa, G. W. oraz A. J. Balfoura, Waltera Leaf, Edmunda Gurney, Artura Verralla, F. W. Maitlanda, Henryka Butchera oraz Jerzego Prothero -- ciągnęła w stronę agnostycyzmu bądź niepewnego deizmu (36).

Henryk Sidgwick, Fryderyk Myers oraz Edmund Gurney pochodzili z pobożnych rodzin ewangelicznych i byli synami duchownych, tak samo jak ich mentorzy w Cambridge: Brook Foss Westcott, Fenton Jan Anthony Hort oraz Edward White Benson. Sidgwick i Myers wstąpili do Kolegium Św. Trójcy z zamiarem uzyskania biskupstwa w Kościele anglikańskim, Sidgwick, pod wpływem swego kuzyna E. W. Bensona, który zanim został biskupem i w końcu głową Kościoła anglikańskiego, był magistrem w Cambridge. Alan Gauld wyjaśnia tajemniczą zmianę jaka zaszła w myśleniu Henryka Sidgwicka:

… stopniowy zanik jego kapłańskich ambicji był rezultatem wybrania go w 1857 r. w poczet Klubu Apostołów, który był małym, lecz niezmiernie selektywnym towarzystwem założonym na początku XIX w (37).

Gauld podaje, że nastawienie ideologiczne tego elitarnego klubu oscylowało wokół projektu przyszłej globalnej harmonizacji: "Apostołowie mieli nadzieję, że rozwój nauk społecznych w niedługim czasie umożliwi powstanie społeczeństwa opartego na równości i bez wewnętrznych walk" (38). Zauważa także głęboki wpływ klubu na myślenie członków: "Duch tego towarzystwa coraz bardziej absorbował Sidgwicka, aż wreszcie nim całkowicie zawładnął i wpływał na całe jego życie" (39). W swych wspomnieniach Sidgwick stwierdza, że "… więź z tym towarzystwem jest najmocniejszą więzią jaką znałem w całym życiu". F. J. A. Hort oraz B. F. Westcott byli również jego członkami, a Artur Hort tak opisał entuzjazm i wpływ swego ojca:

…w czerwcu (1851) przyłączył się do tajemniczego Klubu Apostołów … Zawsze był wdzięcznym i lojalnym członkiem tego tajnego klubu, który teraz stał się sławny ze względu na członkostwo kilku znamienitych osób. W czasach mego ojca klub ten był poniekąd ożywiony i to ojciec był w głównej mierze odpowiedzialny za tekst przysięgi, zobowiązującej członków do milczenia (40).

Młody Fenton Hort miał początkowo zastrzeżenia co do przyłączenia się do Klubu Apostołów, lecz list od dr F. D. Maurice, którego "nauczanie było najpotężniejszym elementem w jego rozwoju religijnym", przekonał go do przyłączenia się. Według słów Horta, Maurice był "dobrze znanym radykałem" usuniętym ze swego stanowiska w Królewskim Kolegium w 1853 r. za heretyckie poglądy w podstawowych doktrynach wiary, po opublikowaniu opowiadania na temat "ludzkości nieświadomej boskości" (41). Hort wyjaśnił zmianę swego serca wielebnemu Janowi Ellertonowi:

W tym czasie poproszono mnie (nie otwieraj oczu zbyt szeroko!) o przyłączenie się do Apostołów; odmówiłem, lecz po wysłuchaniu sporej części tego, co mną wstrząsnęło, poprosiłem o danie mi czasu do namysłu. Napisałem wtedy do Maurice'a z prośbą o bezstronną radę, przedstawiając swe zastrzeżenia. Jego drugi list zawierał STR.S., które nie dawało mi żadnej innej alternatywy. Powiedział, że 'nie mógł udzielić mi bezstronnej porady.' Jego 'powiązanie z nimi ukształtowało jego charakter i wyznaczyło kierunek życia', brakowało mu słów by wyrazić jak wiele im zawdzięczał … (42).

W 1872 r. B. F. Westcott, J.B. Lightfoot oraz F.J.A. Hort założyli elitarny klub dla starszych Apostołów zwany Eranus. Artur Hort wzmiankuje o członkostwie swego ojca w tym wybranym towarzystwie:

Również uczęszczał regularnie na zgromadzenia pewnego rodzaju starszych "apostołów", które nazywało się Eranus. Był to klub składający się ze starszych ludzi o różnych gustach i zainteresowaniach … (43).

Henryk Sidgwick, który był również członkiem, przedstawił Arturowi krótki opis Eranusa gdy ten opracowywał autobiografię ojca:

Autorem tej idei był obecny Biskup Durham (Westcott), i można go, wraz z Lightfootem i twoim ojcem, uważać za pierwotne jądro klubu … Z założenia nie był, ani też nigdy nie miał być klubem teologicznym. Wręcz przeciwnie — podstawowym założeniem było, by członkami byli przedstawiciele różnych gałęzi nauki i by [klub] pozwalał im na odbywanie regularnych spotkań z możliwością wymiany poglądów …" (44).

Jednym z wybitnych naukowców przemawiających do społeczności Eranusa w 1897 r. był Lord Acton, rzymskokatolik, którego Gladstone powołał na stanowisko profesora historii w Cambridge. Lord Acton wyróżnił się swą wizją "historii uniwersalnej", mistyczną wiarą w uniwersalne sumienie rasy ludzkiej, które umożliwia ludzkości stopniową moralną ewolucję, i rozwój cywilizacji dla zdobycia świata (45). James Webb powiązał uniwersalizm Lorda Actona z wizją jedności religijnej podejmowanej przez Parlament Religii Świata na swej konferencji otwierającej w 1893 r. (46).   

TOWARZYSTWO BADAŃ PARAPSYCHOLOGICZNYCH

Anglikańscy duchowni, którzy założyli Towarzystwa Badań Parapsychologicznych, zostali dygnitarzami w Kościele anglikańskim. Jednak młodsi intelektualiści z Cambridge, których poglądy kształtowali poprzez swą działalność spirytualistyczną, zaczęli działać w kierunku ustanowienia naukowej podstawy dla badań spirytualistycznych i przekształcenia badań parapsychologicznych w szanowaną gałąź wiedzy.

Z tych (grup) najważniejsza skupiała się wokół Henryka Sidgwick, Fryderyka Myersa i Edmunda Gurney, z których wszyscy byli Fellows Kolehgium Św. Trójcy w Cambridge i czerpali swą inspirację z Towarzystwa Duchów na Uniwersytecie w Cambridge, założonego przez samego Edwarda White Bensona, późniejszego Arcybiskupa Canterbury (47).

W 1882 r., Henry Sidgwick, Frederic Myers, Edmund Gurney, Artur i Gerald Balfour założyli Towarzystwo Badań Parapsychologicznych. Pierwszym prezesem TBP był Sidgwick, który zajmował to stanowisko przez 9 lat. Jego prestiżowe koneksje i wpływy w Cambridge przyciągnęły do towarzystwa pewną liczbę znamienitych osób. Jakub Webb podejrzewa, że towarzystwo to pełniło funkcję "spirytualistycznego kościoła dla intelektualistów". Przyszły premier Artur Balfour, który był najzdolniejszym studentem Sidgwicka w Cambridge, służył jako prezes TBP, tak samo jak jego brat Gerald Balfour, oraz siostra Eleonora Sidgwick. Dokumenty wykazują, że:

W 1887 r. Członkami Rady oraz Członkami Honorowymi TBP byli poprzedni premier (William Gladstone) … a także przyszły premier (Artur Balfour); …2 biskupi; Tennyson i Ruskin, dwie znamienite postaci literatury współczesnej;…Lewis Carroll…wraz z zadziwiającą ilością utytułowanych osób (48).

William Gladstone, premier w latach 1865 - 74, nazywał badania parapsychologiczne "najważniejszą pracą, jaką wykonuje się na świecie. Najważniejszą pracą". William James, słynny psycholog, filozof i ojciec pisarza Henryka Jamesa, był w 1885 r. prezesem amerykańskiego TBP. Jednak w tych przedsięwzięciach i działaniach:

… siła napędowa TBP miała w znacznym stopniu swe źródło w grupie młodych ludzi z Kolegium Św. Trójcy z ósmej dekady XIX w., o której już wcześniej była mowa (str. 64) jako o grupie tych, którzy często niechętnie, zwrócili się w stronę agnostycyzmu. Wśród tych jedenastu wymienionych, sześciu: Sidgwick, Myers, Gurney, bracia Balfour oraz Walter Leaf było nie tylko członkami TBP, lecz jego głównymi organizatorami, jego siłownią. W bliskiej więzi z nimi była Nora, żona Sidgwicka, oraz Ryszard Hodgson, jeden z jego dawnych studentów (49).

W. H. Salter, autor książki "Towarzystwo Badań Parapsychologicznych — rys historyczny" (Society for Psychical Research: An Outline of Its History) prezes w latach 1947 — 8, wymienia ten szczegół w związku z Norą Sidgwick, która została kierownikiem Newhnam College, w Cambridge w 1892 r.

Pani Sidgwick … przyłączyła się do Towarzystwa dopiero w 1884 r. gdyż najwidoczniej obawiała się, że jawne związanie z tak nieortodoksyjnym przedsięwzięciem mogłoby spowodować zastrzeżenia Newnham College, gdyż zajmowała odpowiedzialne stanowisko z fundacji tego kolegium. (50)


Pierwotnym celem TBP było prowadzenie badań "szerokiej grupy spornych zjawisk opisywanych takimi terminami jak mesmeryczne, parapsychologiczne, oraz spirytualistyczne". Organizowano komisje w celu zbadania telepatii, hipnozy, transu mesmerycznego, jasnowidzenia, percepcji nadnaturalnej (ESP), pojawiania się duchów, domów nawiedzanych przez duchy, w celu ustalenia praw rządzących zjawiskami parapsychologicznymi. W uznaniu wagi pracy wykonanej przez Bensona, Westcott oraz Hort, liderzy prekursora tego towarzystwa, Towarzystwa Duchów z Cambrige (Cambridge Ghost Society), "TBP — rys historyczny" stwierdza:

Podjęcie badań tego rodzaju, bądź na taką skalę przez nowe Towarzystwo byłoby niemożliwe, gdyby niektórzy z wiodących jego członków nie zdobyli wcześniej doświadczeń związanych z trudnościami towarzyszącymi tego rodzaju badaniom (51).

W początkowym etapie TBP odbywało seanse w domu miejskim Artura Balfoura, a ich główna organizatorką była jego siostra. Badano różne sławne media w celu wykluczenia szarlatanerii i ustalenia, czy osoby ze świata duchowego bądź duchy osób zmarłych rzeczywiście komunikują się z żywymi. W 1884 r. Helena Bławatska, założycielka Towarzystwa Teozoficznego, udzieliła wywiadu komisji TBP. Chociaż później Ryszard Hodgson stwierdził, że jej praca w Indiach wiązała się z "oszustwem, intrygami oraz łatwowiernością", początkowo TBP było:

… pod dużym wrażeniem dowodów działalności Madam Bławatskiej i jej przyjaciół, i w niepublikowanym, lecz krążącym w obiegu wśród członków Towarzystwa raporcie stwierdzono: "Ogólnie rzecz biorąc, mimo kilku poważnych zastrzeżeń wydaje się, że jest to niezaprzeczalnie ewidentny przypadek wiarygodności przynajmniej części stwierdzeń (52).

Późniejsze dochodzenia dały pozytywne rezultaty w dziedzinie zjawisk parapsychologicznych związanych z wybitnymi mediami takimi jak panie Thompson i Piper, które potrafiły pisać pod natchnieniem duchów zmarłych członków TBP listy adresowane do ich żyjących kolegów" (53). Sekretarze TBP Edmund Gurney i Frank Podmore badali i klasyfikowali informacje na temat wielu mediów i wraz z Fryderykiem Myersem napisali książkę "Widma żyjących" (Phantasms of the Living). Gauld zauważa, że Myers i Podmore, którzy napisali klasyczne dzieło "Współczesny spirytualizm" (Modern Spiritualism), byli prawdopodobnie aktywnymi homoseksualistami (54). Gurney nieoczekiwanie zmarł w 1888 r. z powodu przedawkowania chloroformu, zaś po śmierci Franciszka Podmore, który się utopił w 1910 r., podejrzewano, iż popełnił samobójstwo (55).

W 1896 r., Fryderyk Myers przyłączył się do Towarzystwa Syntetycznego, założonego przez Artura Balfoura i kształtowanego na modłę słynnego Towarzystwa Metafizycznego. Zadaniem Towarzystwa Syntetycznego było nie tyle samo omawianie kwestii religijnych i filozoficznych, co "przyczynienie się do rozwoju roboczej filozofii przekonań religijnych". Myers wygłosił dwa odczyty w tym Towarzystwie, które Gauld podsumował jako "oparte na przekazach duchów ludzi, którzy odeszli z tego świata, z którymi, jak był przekonany, miał rzeczywisty kontakt" (56). Myers opracował i napisał w "SPR Proceedings" szczegółową teorię podświadomego ja, na której oparł swój światopogląd ukazany w pięciopunktowym podsumowaniu Gaulda przedstawionym w tych dokumentach:

(1) Głównym przekonaniem, od którego one wszystkie wychodzą, jest że nasz .... materialny świat jest przenikany i w pewien sposób kształtowany przez inny porządek rzeczy — niewidzialny świat duchowy.... tylko dzięki naukowemu potwierdzeniu istnienia i natury takiego świata możemy spodziewać się jakiegokolwiek zbliżenia różnych wojujących ze sobą sekt i denominacji religijnych;

(2) Założyciele religii usiłowali rozpocząć od razu od uogólnień najwyższego rzędu. rozpoczynając od istnienia Boga … Możliwe, że w tym wszystkim ludzkość prawdopodobnie rozpoczęła od niewłaściwego końca …

(3) … posiadamy bądź rozwijamy w sobie zdolności, które wykraczają poza zwykłe ziemskie prawa;

(4) Możemy zdobywać informacje z płaszczyzny metamaterialnej poprzez 'komunikowanie się' w uznany sposób z istotami bezcielesnymi ... ich stan jest jedną, niekończącą się ewolucją mądrości i miłości;

(5) … rzeczywistość metamaterialna (jest) Duszą Świata; kontaktując się z nią we właściwym usposobieniu umysłu możemy czerpać ożywczą moc i łaskę … Ze wszystkim połączony jest …Uniwersalny Duch…(którego) łaski mogą być przekazywane bezpośrednio poprzez Duszę Świata … bądź są, że tak powiem przekazywane poprzez duchy znajdujące się bliżej niego, lecz wciąż ponad nami" (57).

Na początku XX w. Zygmunt Freud oraz Karol Jung byli członkami korespondencyjnymi TBP i wnieśli swój wkład do Dziennika Działalności TBP (58). W niedawnym przedstawieniu naturalnych skłonności Junga do okultyzmu w książce "Kult Junga" (The Jung Cult), Ryszard Noll przyznaje Myersowi i TBP znaczący udział w kształtowaniu głównych teorii Junga.

Wraz z założeniem Towarzystwa Badań Parapsychologicznych w Anglii w 1882 r., oraz obfitych publikacji jego badaczy, pojawiły się nowe modele nieświadomego umysłu. Najbardziej szanowanych modelem było 'podświadome ja' Fryderyka Myersa (1843-1901), którego 'mityczno-poetyczna' (mitotwórcza) funkcja przywodzi na pamięć późniejsze koncepcje Junga dotyczące nieświadomości zbiorowej. W szkole medycznej Jung czytał dużo literatury omawiającej badania parapsychologiczne i w swej dysertacji z 1902 r. cytuje dzieło Myersa i innych należących do tej szkoły (59).

Książka "Pionierzy Badań Parapsychologicznych" kończy się spostrzeżeniem, iż badania parapsychologiczne wyszły z podziemia okultystycznego i zyskały uznanie establishmentu w dużej mierze dzięki pozycji intelektualnej Towarzystwa Badań Parapsychologicznych.

Ostatni tom popularnej historii świata "Harnsworth History of the World" (1909) przedstawia pracę TBP jako kulminacyjny punkt w historii ludzkości. Dwadzieścia bądź trzydzieści lat wcześniej badania parapsychologiczne spotykały się z szyderstwem i wrogością, lecz teraz wygląda na to, że klimat opinii publicznej zmienia się na bardziej przyjazny (60).

W 1887 r. w oparciu o swe badania rzekomych duchów osób zmarłych, Fryderyk Myers przewidział przyszłość badań parapsychologicznych: "Nie mam najmniejszej wątpliwości co do tego, że przetrwamy śmierć, i jestem pewny że cały świat to zaakceptuje przed rokiem 2000" (61).

Towarzystwo Badań Parapsychologicznych wciąż aktywnie działa w Londynie i można je również znaleźć w Internecie. Zainteresowanym TBP oferuje aktualne pozycje, wśród których można znaleźć:

  • "Wskazówki dotyczące sesji z mediami (Hints On Sitting With Mediums);
  • Testy postrzegania pozazmysłowego i psychokinezy (Tests For Extrasensory Perception and Psychokinesis);
  • Mediumizm w transie. Studium wstępne fenomenu pań Piper i Leonard (Trance Mediumship: An Introductory Study of Mrs. Piper and Mrs Leonard);
  • Przewodnik do badań zjaw, nawiedzonych domów, złośliwych duchów oraz podobnych zjawisk (Guide to the Investigation of Apparitions, Hauntings, Poltergeists and Kindred Phenomena);
  • Badania parapsychologiczne dawniej i obecnie (Psychical Research Past and Present);
  • Przetrwanie: nowe podejście (Survival: A Reconsideration);
  • Czy przeżyjemy cielesną śmierć? (Do We Survive Bodily Death?)
  • Parapsychologia, a UFO (Parapsychology and the UFO) . . ." (62)  

TOWARZYSTWO IM. FABIUSZA

W 1881 r. Franciszek Podmore, który przyłączył się do pierwotnej grupy Sidgwicka, spotkał Edwarda Pease podczas jednego z seansów spirytualistycznych, które wtedy były modne w Londynie. W okresie tym stali się bliskimi przyjaciółmi. W następnym roku zaprosił Pease'a na spotkanie tej grupy, podczas którego powstało TBP. Norman i Jeanne MacKenzie relacjonują to doniosłe wydarzenie w swej historii Towarzystwa Fabiusza:

W tym samym okresie grupa młodych nauczycieli z Kolegium św. Trójcy w Cambridge również zwróciła się w stronę badań parapsychologicznych jako substytutu wiary ewangelicznej, którą utracili. W lutym 1882 r. Podmore zabrał Pease'a na spotkanie podczas którego grupa ta założyła Towarzystwo Badań Parapsychologicznych ... Wśród założycieli TBP można znaleźć takie osoby jak Henryk Sidgwick, Artur Balfour, późniejszy konserwatywny premier, oraz jego brat Gerald (63).

Edward Pease spędził jeden rok w TBP jako sekretarz Komisji ds. Nawiedzanych Domów, lecz następnie zwrócił się w stronę polityki z przekonaniem, że konieczna była rewolucja społeczna. Przez pewien czas pracował ze współpracownikiem Karola Marksa Henrykiem Hyndmanem, który założył radykalną Socjalistyczną Federację Demokratyczną. Jednak Pease uważał, że rewolucja społeczna musi się zacząć od kształcenia klasy posiadającej i inteligencji zamiast od agitacji klasy robotniczej. Zorganizował Stowarzyszenie Postępowe do której przyłączył się Podmore oraz inni młodzi ludzie, którzy odpadli od wiary ewangelicznej.

Stowarzyszenie podzieliło się na Społeczność Nowego Życia, wspólnotę o utopijnych założeniach, oraz grupę badawczo-dyskusyjną, nazwaną przez Podmore'a Towarzystwem im. Fabiusza, według nazwiska rzymskiego dowódcy, który pokonał Hannibala. Podmore w następujący sposób podsumował strategię Fabiusza Cunctatora, którą mieli się kierować członkowie towarzystwa: "Musicie czekać na właściwy moment … a kiedy nadejdzie odpowiednia pora musicie mocno uderzyć." Wkrótce Towarzystwo im. Fabiusza przyciągnęło intelektualistów z różnych innych dysydenckich organizacji. Wśród nich znajdowali się Sidney Webb, Bernard Shaw oraz Annie Besant, którzy byli członkami Towarzystwa Dialektycznego, i znajdowali się pod wpływem liberalnych milenijnych aspiracji Jana Stuarta Milla. W 1886 r. członkami Komisji Wykonawczej Towarzystwa im. Fabiusza byli: Pease, Podmore, Besant, Shaw i Webb. Jednak Anna Besant nawróciła się na teozofię w 1889 r. dzięki wysiłkom Madam Bławatskiej, którą zastąpiła w 1891 r. na stanowisku prezesa Towarzystwa Teozoficznego.

Na tym rewolucyjnym fundamencie Sidney Webb, jego żona Beata oraz dramaturg George Bernard Shaw zbudowali organizację, która szkoliła intelektualistów, bohemę artystyczną i rozczarowanych duchownych anglikańskich w sztuce zajmowania odpowiednich stanowisk i wykorzystywania machiny rządowej dla własnych, socjalistycznych celów. MacKenzie zauważył, że w "podziemiach nonkomformizmu nie było faktycznie żadnej wyraźnej linii podziału między duchowym buntem, a politycznym radykalizmem". Bernard Shaw oraz Sidney Webb dowodzili, że "socjalizm może proponować bez utraty moralnego zaufania zarówno biskup jak i desperat" (64). Powstanie klubów Chrześcijańscy Socjaliści oraz Chrześcijańska Unia Społeczna stworzyło platformę, dzięki której doktryny socjalistyczne wypełniły Kościół anglikański.

… prawie wszyscy pierwsi członkowie Towarzystwa im. Fabiusza byli anglikanami z rodzin ewangelicznych, którzy stracili swą wiarę. W latach 90. XIX w. istniała chrześcijańska frakcja socjalizmu londyńskiego, lecz także i ona była anglikańska. Chrześcijańscy Socjaliści zeszli się razem w Gildii św. Mateusza prowadzonej przez Stewarta Headlama (Steward Headlam's Guild of St. Matthew) oraz Unii dla Reformy Kraju (the Land Reform Union); a bardziej szanowana Chrześcijańska Unia Społeczna, założona w 1889 r., której celem była infiltracja Kościoła anglikańskiego w stylu Fabiusza, wkrótce przyciągnęła ponad dwa tysiące duchownych. Nonkonformistyczni duchowni również zaczęli odnajdywać miejsce w Towarzystwie im. Fabiusza oraz w szeregach Postępowców Londyńskich, podczas gdy kościoły i ośrodki unitariańskie takie jak Kościół Etyczny Stantona Coita zapewniały miejsce spotkań dla wierzących i idealistów-agnostyków . . . Dla nich wszystkich socjalizm stał się nową ewangelią (65).

Biskup B. F. Westcott wygłosił przemowę do Chrześcijańskiej Unii Społecznej w Manchester w listopadzie 1895 r. Jego tematem był chrześcijańskie prawo, które — jak twierdził — podlega zmianom, dostosowując się do różnych warunków społecznych:

Chrześcijańskie Prawo jest więc konkretnym wyrażeniem prawdy działania, w formie odpowiadającej warunkom społecznym w danym wieku. To wyrażanie jest powolnym procesem i nigdy nie jest pełne. Jest rzeczą dla nas niemożliwą by spoczywać bezczynnie na wnioskach z przeszłości. W każdym pokoleniu na chrześcijanach spoczywa obowiązek przyniesienia nowych problemów życia przed boskie światło by znaleźć rozwiązania poprzez nauczanie Ducha. (66)

W 1894 r. Towarzystwo im. Fabiusza przekazało znaczne środki na założenie Londyńskiej Szkoły Ekonomii i Nauk Politycznych. Filozof Bertrand Russell był członkiem Komisji Administracyjnej, zaś Artur Balfour podarował 2000 funtów, a także współpracował z Sydneyem Webbem w celu wprowadzenia w Parlamencie ustaw które nadałyby szkole status uniwersytetu. H. G. Wells, który wcześniej przyłączył się to Towarzystwa im. Fabiusza, "wchodził coraz głębiej w spekulacje dotyczące nowego porządku społecznego, co naturalnie interesowało Wellsów" (67). Wybrano elitarną grupę Dwunastu Mędrców, do której należeli Russell oraz Wells, którzy jako "współzdolni" spotykali się w celu omówienia i formułowania:

idei udoskonalenia rasowego poprzez wyselekcjonowanie grupy zdolnych, zaś Shaw pracował nad tymi 'eugenicznymi' pojęciami w swej nowej sztuce "Człowiek i nadczłowiek" (Man and Superman). Beata Webb nazwała to 'najważniejszą ze wszystkich kwestii, wychowanie odpowiedniego rodzaju człowieka.
…Przede wszystkim byli oni zaprzysięgłą elitą, nie tolerowali uciążliwych i najwyraźniej nieskutecznych procesów demokracji; chcieli widzieć Anglię rządzoną przez wyższą kastę, łączącą w sobie oświecone poczucie obowiązku z kompetencjami potrzebnymi do skutecznego rządzenia. Co więcej, wszyscy oni podzielali przekonania Sidneya (które doprowadziły go do poświęcenia tak wielu wysiłków na rzecz edukacji w Londynie oraz Londyńskiej Szkole Ekonomii), że ulepszenie społeczeństwa zależy od wyszkolenia wysokiej klasy kadry potrzebnej do realizacji planu reformy. W swej najnowszej sztuce Shaw sugerował, iż powszechne prawa wyborcze są nieszczęściem, gdyż dają niewykształconym i nieodpowiednim ludziom moc, zaś… Webb który nie mógł się doczekać wykształcenia nowej rasy nadludzi przygotowywanej do wprowadzenia milenium czuł, ze udoskonalona edukacja oraz inteligentni politycy przynajmniej rozpoczną konieczny proces odnowy (68).

Londyńska Szkoła Ekonomii, która powstała jako długofalowa inwestycja dla kształcenia i szkolenia elitarnej grupy pracowników mających wdrożyć plany reformy socjalistycznej, jest obecnie jedną z największych szkół Uniwersytetu Londyńskiego, cieszącą się także międzynarodową reputacją. Ponad połowa z jej 5.000 studentów oraz kadry akademickiej pochodzi spoza Zjednoczonego Królestwa. Pięciu z jej poprzednich członków kadry otrzymało Nagrody Nobla, zaś jej Dziennik Studiów Międzynarodowych Milenium na całym świecie cieszy się uznaniem. LSE dostarcza także konsultantów wielu organizacjom, w tym także rządowi Wielkiej Brytanii, organizacjom międzynarodowym takim jak Bank Światowy, Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz ONZ (69). Fundacja Forda, która zapewnia fundusze i której członkowie są powiernikami Rady Współpracy Zagranicznej (70), utworzyli w 1967 r. stypendium Centrum Studiów Międzynarodowych w LSE. Instytut Europejski LSE bierze aktywny udział w konferencjach European Series, a także był w 1996 r. gospodarzem konferencji poświęconej tematyce Unii Europejskiej — EWM: Jak zarządzać wspólną walutą europejską? Europejskie systemy rządów a prawo, Europa w gospodarce światowej (71).  

PLAN REWIZJI NOWEGO TESTAMENTU

 Przodkiem Towarzystwa Badań Parapsychologicznych oraz Towarzystwa im. Fabiusza było Towarzystwo Duchów Uniwersytetu w Cambridge założone w 1851 r. Dwa lata po założeniu wspomnianego Towarzystwa Duchów, w 1853 r. F. J. A. Hort oraz B. F. Westcott zgodzili się na propozycję wydawcy Daniela Macmillana, by wziąć udział w "interesującym i szerokim projekcie Nowego Testamentu", to znaczy aby podjąć się wspólnej rewizji greckiego tekstu Nowego Testamentu (72). Przez dwadzieścia lat których potrzebowali Westcott i Hort dla ukończenia nowego tekstu greckiego a następnie przez kolejne dziesięć lat, podczas których Angielska Komisja Rewizyjna poprawiała Autoryzowaną Wersję Biblii z 1611 r, przedsięwzięcie to nie było podawane do wiadomości publicznej. Jednak podczas tego bez mała trzydziestoletniego okresu zarówno Westcott jak i Hort w dalszym ciągu byli zaangażowani w badania spirytualistyczne w różnych tajnych stowarzyszeniach i politycznych sprzysiężeniach: Klub Hermesa, Towarzystwo Duchów, Społeczność Apostołów, oraz Eranus. W książce "Życie i Listy Fentona Jana Antoniego Horta", we fragmencie omawiającym kwiecień 1853 r. pojawia się następujący zapis:

Mogę ci powiedzieć o jednym z rezultatów naszej rozmowy. On (Westcott) wraz ze mną zamierza edytować grecki tekst Nowego Testamentu. Jeśli to możliwe, to za jakieś dwa, trzy lata Lachmann oraz Tischendorf dostarczą bogatego materiału, ale nie wszystko; my zaś mamy nadzieję na wykonanie sporej pracy z wersjami wschodnimi. Naszym celem jest dostarczenie duchowieństwu, szkołom, itd. podręcznego tekstu greckiego, który nie będzie zniekształcony bizantyjskimi błędami (73).

Eliminacja "błędów bizantyjskich" miała polegać na zastąpieniu aleksandryjskimi manuskryptami mniejszościowymi (1%) Tekstu Przyjętego (Textus Receptus), który uznawano za obowiązujący przez prawie dwa tysiąclecia historii Kościoła i który jest zgodny z większością (99%) istniejących manuskryptów (74). Karol Lachmann (1793-1851) był profesorem filologii klasycznej i germańskiej w Berlinie, a także niemieckim racjonalistą oraz krytykiem tekstu, który opracował nowoczesne edycje Nowego Testamentu w Niemczech w latach 1842 oraz 1850. Dawid Cloud wyjaśnia:

(Lachmann) zaczął stosować wobec greckiego tekstu Nowego Testamentu te same zasady, jakie stosował przy edycji tekstów klasyków greckich, które były radykalnie zmieniane wraz z upływem lat … Lachmann opracował kilka założeń oraz zasad, które stosował w celu ustalenia pierwotnego tekstu klasyków greckich … Zaczął teraz stosować te same założenia i zasady dla poprawienia Nowego Testamentu, który z góry uważał za beznadziejnie zniekształcony (75).

Lachmann stał się dla Westcotta i Horta autorytetem w dziedzinie krytyki, i na tej podstawie sformułowali metodę krytyki tekstu, znaną jako teoria tekstu Westcotta i Horta. Wysunęli oni hipotezę, że pierwotny tekst Nowego Testamentu przetrwał prawie w doskonałym stanie w dwu manuskryptach różniących się od przyjętego tekstu greckiego, która to teoria, według tłumaczy New King James Bible, "została zdyskredytowana z powodu braku dowodów historycznych" (76). W książce "Rewizja rewizji" (The Revision Revised), znakomity uczony, dziekan Jan Wilhelm Burgon obalił twierdzenia teorii Westcotta-Horta, jako:

… najnowszy wynik gwałtownego odejścia od Tradycyjnego Tekstu Greckiego — dziwnego zniecierpliwienia jego autorytetem, lub raczej zaprzeczenia, iż posiada w ogóle jakikolwiek autorytet — co zaczęło się od Lachmanna jakieś 50 lat temu (w 1831 r.) i dominuje aż dotąd; czego najbardziej znanymi obrońcami byli Tregelles (1857-72) oraz Tischendorf (1865-72) . . . Doktorzy Westcott oraz Hort w rzeczywistości prześcignęli swych poprzedników. Ich absolutna pogarda wobec Tradycyjnego Tekstu — ich przesądny podziw dla paru dawnych dokumentów (które jak sami przyznają nie są starsze od 'Tekstu Tradycyjnego' którym pogardzają) – nie znają granic (77).

Hort w rzeczywistości odrzucał autorytet Pisma Św., pisząc do wielebnego Rowlanda Williamsa w 1858 r.: "Obawiam się, że wciąż istnieje kilka poważnych różnic między nami w kwestii autorytetu, a szczególnie autorytetu Biblii" (78). Z kolei do B. F. Westcotta napisał w 1860 r. "Nie potrafię się posunąć się tak daleko jak ty, by wierzyć w nieomylność pism kanonicznych" (79). W odpowiedzi na te wyznanie heretyckiego poglądu, Westcott odpisał:

Również i ja muszę odrzucić przekonanie o nieomylności. Przede wszystkim uważam, że im więcej się uczę, tym bardziej jestem przekonany, że nowe wątpliwości wynikają z mej własnej niewiedzy i że obecnie uznaję twierdzenie o absolutnej prawdzie — odrzucam termin nieomylność — Pisma Świętego za nie do odparcia. (80)

Konstantyn Tischendorf (1815 — 74) był niemieckim uczonym zajmującym się krytyką tekstu, którego dr Fryderyk Scrivener z Angielskiej Komisji Rewizyjnej uważał za "najlepszego krytyka Biblii w Europie". Tischendorf dużo podróżował w poszukiwaniu starych dokumentów i odnalazł dwa manuskrypty na których najmocniej opierał się grecki tekst Westcotta-Horta: Codex Sinaiticus oraz Codex Vaticanus. Tischendorf odkrył (w 1844 r.) manuskrypt Vaticanus B w Bibliotece Watykańskiej oraz Sinaiticus Aleph w koszu na śmiecie w katolickim klasztorze u stóp Góry Synaj (81). W książce Rewizja rewizji Burgon opisał swym angielskim czytelnikom zniekształcenia tych manuskryptów, które były głównie wykorzystywane przez Westcotta i Horta nie po to, by poprawić Textus Receptus, lecz po to, by stworzyć zupełnie nowy tekst grecki.

Nie ma to żadnego znaczenia, że po uważnym zbadaniu okazuje się, że wszystkie cztery różnią się zasadniczo nie tylko od 99 ze stu zachowanych manuskryptów, lecz także między sobą. Ta ostatnia okoliczność, w oczywisty sposób zadająca śmiertelny cios ich wspólnym roszczeniom, jest pomijana w nieodpowiedzialny sposób. A przecież jest dla tego tylko jedno zadowalające wyjaśnienie — to znaczy, że w różnym stopniu wszystkie pięć zawierają sfałszowany tekst. Odważamy się zapewnić bez żadnego wahania, że Aleph, B, D to trzy najbardziej skandalicznie zniekształcone z istniejących kopii: przedstawiają najhaniebniej okaleczone teksty, z jakimi gdziekolwiek można się spotkać - stały się w wyniku jakiegoś procesu (gdyż nic nie wiadomo o ich historii) depozytariuszami największej ilości sfabrykowanych treści, starożytnych błędów oraz celowych przekręceń Prawdy jakie można znaleźć w jakiejkolwiek znanej kopii Słowa Bożego (82).

Stwierdzono, że przedmiotowe manuskrypty pochodzą z podziemia pism okultystycznych krążących w chrześcijaństwie, które były przekazywane kolejnym pokoleniom od czasów apostolskich. Ponieważ były próby przenikania i przekształcenia przez tradycje okultystyczne świeckiego establishmentu, w Kościele występowała tradycja aleksandryjska, której zwolennicy pragnęli przemycić nauki gnostyckie do kanonu Pism Świętych poprzez "rewizje" bądź "poprawki" Pisma Świętego. Uczony biblista dr Herman Hoskier przyrównuje pragnienie Izraela powrotu do Egiptu do anglikańskich pisarzy szukających pism natchnionych w dawnym domu niewoli:

Prawie wszystkie zmiany wprowadzone w tekście Pisma pochodzą z Egiptu, a koncentrować się na Egipcie i zakładać że wszystkie inne dokumenty mylą się, jeśli nie są zgodne z egipskimi, to podejście nierzetelne i nienaukowe.... Ci, którzy akceptują tekst Westcotta i Horta opierają się na ich fałszywych oskarżeniach i opierają Ewangelię na zmianach przyjętych w Egipcie od 200 do 450 AD, porzuconych w okresie od roku 500 do 1881, a następnie po prostu wydobytych z zapomnienia w naszych czasach i określonych jako autentyczne (83).   

KOMISJA REWIZYJNA NOWEGO PRZEKŁADU PISMA ŚWIĘTEGO

W 1857 r. liberalni duchowni anglikańscy przedstawili rządowi petycję, w której domagali się zrewidowania Autoryzowanej Wersji Pisma Świętego z 1611 r., ale nie uzyskali na to zezwolenia. Dominowała generalna podejrzliwość wobec dokonywania zmian świętego tekstu i arcybiskup Trench, później członek Komisji Rewizyjnej określił to zagadnienie jako "sprawę wpływającą.... w istotny sposób na całe moralne i duchowe życie narodu angielskiego... od której zależą wielkie i poważne rzeczy". Jednak w 1871 r. apelowano do Synodu Prowincji Południowej i uzyskano zgodę na dokonanie rewizji.
Komisja Rewizyjna była podzielona od samego początku: dwie trzecie członków była za przyjęciem niemieckich metod wyższej krytyki podczas procesu rewizji. Pierwszy prezes, biskup Wilberforce, zrezygnował, nazwał to dzieło "żałosnym przedsięwzięciem" i zaprotestował przeciwko uczestnictwu w komisji unitariańskiego naukowca, doktora G. Vance Smitha. Dr Smith, który zaprzeczał boskości Chrystusa, wziął jednak udział w nabożeństwie komunijnym w opactwie Westminster Abbey na zaproszenie biskupa Westcotta przed pierwszym posiedzeniem komisji (84). Dziekan Jan Burgon odnotował, że członkowie komisji byli zobowiązani do złożenia przysięgi milczenia (85). Dawid Otis Fuller stwierdził w książce "Która Biblia?" (Which Bible?), będącej zbiorem esejów na temat Biblii, że nowy tekst grecki Westcotta-Horta, zmieniający Textus Receptus w 5.337 miejscach

". . . był fragment po fragmencie w tajemnicy przekazywany na ręce Komisji Rewizyjnej. . . . Mniejszościowi członkowie Komisji Rewizyjnej, a zwłaszcza reszta świata, nie wiedzieli o trwającej dwadzieścia lat pracy dwóch profesorów z Cambridge, zmierzającej do oparcia swego własnego greckiego Nowego Testamentu o te dwa manuskrypty [Aleph and B]" (86).

Liberalną większością kierowali F. J. A. Hort, B. F. Westcott i J. B. Lightfoot, spośród których "Hort był najsilniejszą osobą w całym towarzystwie, a jego bystrości prowadzenia dyskusji mógł dorównać tylko jego upór". Artur Hort potwierdza, że w komisji "Hort wydawał się mieć dominujący wpływ". W 1861 r. Dr Hort sugerował Dr Westcottowi konieczność działania w ukryciu:

Również — ale to może być tchórzostwo — mam niejakie pragnienie, aby nasz tekst został przedstawiony światu zanim zajmiemy się sprawami, które mogłyby wywołać wobec nas podejrzenia. Mam na myśli to, że tekst wydany przez ludzi już znanych z tego, co bez wątpienia będzie potraktowane jako groźna herezja, z trudnością będzie torował sobie drogę do tych miejsc, do których w innym przypadku mógłby dotrzeć i skąd nie byłby tak łatwo wyparty późniejszymi alarmami (87).

Później, ciesząc się z rozwoju "planu rewizji Nowego Testamentu" Dr Hort napisał do przyjaciela w 1870 r.:

Jest prawie niemożliwe by ocenić wartość tego, co wygląda tylko na drobne zmiany, jeśli się je tylko czyta jedna po drugiej. Wzięte razem, wywierają często istotny wpływ, o czym tylko nieliczni mieli na początku pojęcie .... Różnica między obrazem powiedzmy Rafaela, a jego nieudolną kopią składa się z szeregu drobnych różnic.... Odnieśliśmy sukces nie słuchając ostrzeżeń wzywających nas do zejścia z niebezpiecznego terenu. Trudno wątpić, że jest to nowy okres w historii Kościoła. Jak dotąd, rozgniewani przeciwnicy mają powód do zdumienia. (88).
 
W 1881r. Angielski Komitet Rewizyjny przedstawił światu nowy tekst grecki i Biblię angielską, która, zgodnie ze słowami jednego z dokonujących rewizji, zawierała "od ośmiu do dziewięciu zmian w każdych pięciu wersetach, a w każdych dziesięciu wersetach trzy zmiany wynikały z krytyki tekstu". Rozprawa na temat współczesnych przekładów Biblii Another Bible, Another Gospel napisana przez Robert Bakera, zawiera dwadzieścia tabel porównujących setki wersetów biblijnych w angielskim przekładzie English Revised Version i we współczesnych wersjach opartych na nowym tekście greckim — które podminowują podstawowe doktryny wiary chrześcijańskiej (89). Jedna z tabel analizuje modyfikacje dokonane we współczesnych wersjach, które zmieniają interpretacje kluczowych wersetów, ważnych dla proroctw biblijnych. W ERV oraz nowych wersjach Biblii zaciemniona została tożsamość człowieka grzechu, znamienia do którego przyjęcia zmusza wszystkich oraz nierządnego systemu religijnego mającego swą siedzibę na siedmiu wzgórzach.  

DZIEDZICTWO

Świeccy historycy postępowego podziemia XIX w.: Jakub Webb, Alan Gauld i MacKenzies zgadzają się, że dominujące postaci ruchów okultystycznych i spirytualistycznych pochodziły — z kilkoma wyjątkami — z domów ewangelicznych, zaś ich ojcowie byli anglikańskimi duchownymi. Atak sceptycyzmu, wyższej krytyki i mistycyzmu uderzył na cytadelę Pisma Świętego, ale nie na wzniosłe idee transformacji społecznej, które inspirowały anglikański aktywizm. Autorzy "Członkowie Towarzystwa im. Fabiusza" (The Fabians) wyjaśniają tę anomalię:

Lekcjom wyuczonym od ewangelicznych rodziców nadano świecką formę. Ewolucja, albo to co (Sidney) Webb nazywał Duchem Czasów (Zeitgeist), zajęły miejsce Opatrzności, a jednak to co Webb opisał jako 'ślepe siły społeczne … które nieustępliwie wypracowywały społeczne zbawienie' nie zwolniły ludzi od ich odpowiedzialności moralnej. Religia epoki wiktoriańskiej nauczała, że wierze w Boże zamierzenia musi towarzyszyć wysiłek w kierunku ich poznania i realizacji. Socjaliści, którzy zastąpili świecką religią wiarę swej młodości, odczuwali ten sam przymus (90).

Można utrzymywać, że spośród dziewiętnastowiecznej plejady interesujących postaci, dwie wyróżniają się swoją pozycją u źródła przenikających się strumieni dwudziesto-wiecznego spirytualizmu i globalizmu. Podczas trzydziestu lat pracy B.F. Westcotta i F. J. A. Horta nad stworzeniem nowego tekstu greckiego Nowego Testamentu i rewizją Biblii angielskiej, kierowali oni również organizacjami zajmującymi się zagadnieniami o charakterze okultystycznym i konspiracyjnym. Ich dziedzictwo to nie tylko szereg współczesnych wersji Biblii opartych na egipskich wersjach świętego tekstu, ale również Towarzystwo Badań Parapsychologicznych, które jako pierwsze propagowało zasady zarówno nowoczesnego spirytualizmu, jak i psychologii, oraz pochodzące od niego socjalistyczne Towarzystwo im. Fabiusza, które doprowadziło do założenia globalistycznej Londyńskiej Szkoły Ekonomii i Nauk Politycznych. Rozległy zaiste jest wkład Westcotta i Horta w nowoczesny spirytualizm i globalną integrację i jego zasięg rośnie w postępie geometrycznym, podczas gdy współcześni prorocy okultystycznych tradycji zyskują na arenie międzynarodowej moc do wypełnienia Tajemnicy Babilonu, siedzącej na Bestii w wizji zapisanej w księdze Apokalipsy.


Przypisy końcowe:

1. James Webb, The Occult Underground, Open Court Publishing Company, 1974, str. 114.
2. Tamże, str. 222.
3. Tamże, str. 196.
4. Tamże, str. 210.
5. Tamże, str. 349.
6. Tamże, str. 223.
7. Tamże, str. 7.
8. Tamże, str. 222.
9. Mark Devine, The Apologetic Betrayal of the Gospel. Premise. Volume III, No. 6., July 30, 1996, http://capo.org/premise/96/july/p960710.html
10. Tamże, "Friendship in the Salons".
11. "Kant, Immanuel," Microsoft (R) Encarta. 1993 Microsoft Corporation. 1993 Funk & Wagnall's Corporation http://csbh.mhv.net/~mgraffam/phil/kant/kant.html
12. Mark Devine, o str. cit., "Putting Doctrine in its Place".
13. Tamże, "Friendship and Communion at Niesky and Barby".
14. James Webb, str. 7.
15. Tamże, str. 7-8.
16. Tamże, str. 21-26.
17. Tamże, str. 15.
18. Tamże, str. 43.
19. Alan Gauld, The Founders of Psychical Research, Schocken Books, New York: 1968, str. 77.
20. Tamże, str. 66-7.
21. Arthur Hort, Life and Letters of Fenton John Anthony Hort, Vol. I, Macmillan & Co., 1896, str. 171-72; str. 211, 219-20. Dostępne poprzez The Bible For Today Press, #1-800-JOHN 10:9; bft@juno.com
22. W.H. Salter, The Society For Psychical Research, An Outline of its History, London, 1948, str. 5, 6.
23. Tamże, str. 127.
24. Alan Gauld, str. 116.
25. James Webb, str. 105.
26. Tamże, str. 278.
27. Tamże, str. 198-99.
28. H. STR. Bławatska, Theosophical Glossary, London, 1892, str. 140
29. H. STR. Bławatska, Isis Unveiled, Vol. II, Theosophical University Press, Pasadena, California, str. 243.
30 Alan Gauld, str. 35.
31. Tamże, str. 44.
32. David Otis Fuller, Which Bible?, Grand Rapids International Publications, 1975, str.271-72.
33. Alan Gauld, str. 49.
34. Tamże, str. 50.
35. Tamże, str. 51.
36. Tamże, str. 64.
37. Tamże, str. 48.
38. Tamże, str. 317.
39. Tamże, str. 49.
40. Arthur Hort, Vol. I, str. 170-71.
41. Tamże, str. 242; również str. 41-2,61, 64, 67, 76, 83, 92, 98, 105-6.
42. Tamże, str. 196; również str. 198.
43. Tamże, Vol. II, str. 184.
44. Tamże, str. 184-85.
45. "Professor Lord Acton," Owen Chadwick, Acton Institute,
http://www.public-policy.org/~acton/PLA.html
46. James Webb, str. 73.
47. Tamże, str. 36.
48. Gauld, str. 140.
49. Tamże, str. 140-141.
50. W.H. Salter, str. 14.
51. Tamże, str. 8.
52. Tamże, str. 21-2.
53. Tamże, str. 34; Gauld, str. 274, 338.
54. Alan Gauld, str. 90-1 i nast., 143 i nast..
55. Alan Gauld, str. 174; Webb str. 38.
56. Alan Gauld, str. 306.
57. Tamże, str. 305-310.
58. W.H. Salter, str. 31;Gauld, str. 338-9.
59. Richard Noll, The Jung Cult, Princeton University Press, 1994, str. 31-2.
60. Alan Gauld, str. 339.
61. Tamże, str. 322.
62. Society for Psychical Research, 49, Marloes Rd., Kensington, London W8 6LA, http://moebius.psy.ed.ac.uk/spr.html
63. Norman and Jeanne MacKenzie, The Fabians, Simon & Schuster, 1977, str. 18.
64. Tamże, str. 110.
65. Tamże, str. 183-84.
66. Arthur Westcott, Life and Letters of Brook Foss Westcott, New York Macmillan and Co., 1896, Vol. I, str. 197. Available through The Bible For Today Press, #1-800-JOHN 10:9; BFT@juno.com
67. Tamże, str. 283.
68. Tamże, str. 290-91.
69. London School of Economics Experts, http://www.lse.ac.uk/experts/intro/ELSE.htm
70. Gary Kah, En Route to Global Occupation, Huntington House Publishers, Lafayette, LA, 1992, str. 32, 61.
71. The British Council, European Series, http://www.britcoun.org/european/euroseries/eur97thm.htm
72. Arthur Hort, Vol. I, str. 240.
73. Tamże, str. 250.
74. D.A. Waite, Th.D., Ph.D., Defending the King James Bible, The Bible For Today Press, 1992, str. 54, 57.
75. David Cloud, Way of Life Encyclopedia, 1219 North Harns Road, Oak Harbor, WA 98277.
76. New King James Version, Preface, "The New Testament Text," Thomas Nelson Publishers, 1982.
77. John William Burgon, B. D., The Revision Revised, Dean Burgon Society Press, 1883, str. 241-42, 270.
78. Arthur Hort, Vol. I., str. 400.
79. Tamże, str. 422.
80. Arthur Westcott, str. cit., Vol. I, str. 207.
81. John William Burgon, str. 319.
82. Tamże, str. 11, 12, 16.
83. David Otis Fuller, str. 141-43.
84. Tamże, str. 291.
85. John William Burgon, str. 24.
86. Fuller, str. 293-95.
87. Arthur Hort, Vol. I, str. 445.
88. Arthur Hort, Vol. II, str. 138-39. 
89. Watch Unto Prayer, http://watch.pair.com/pray.html
90. Mackenzie, str. 115-16.

Kategorie: apologetyka / biblia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: nestle aland, Westcott i Hort, Westcott, Hort, textus receptus


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 listopada 2018 (poniedziałek), 10:48:48

Na początku było słowo, tylko zapisane po grecku

Na początku było Słowo; Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko dzięki Niemu się stało i bez Niego nie stało się nic, co istnieje. ..

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν θεόν πάντα δι᾽ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν ...

Wnioski: niektóre czcionki i sposoby pisania greki wymagają przyzwyczajenia się.

Zrzut ekranu 2018-11-18 o 20.56.26

A obraz pochodzi z Editio Regia, czyli III wydania Stephanusowego Nowego Testamentu, prawdopodobnie 1550 rok.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: textus receptus, na początku, Editio Regia


Komentarze: (1)

wojtek, March 16, 2019 13:54 Skomentuj komentarz


Z Septuaginty tłumaczenie Genesis, wersy 1-5

Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. καὶ εἶπεν ὁ θεός Γενηθήτω φῶς. καὶ ἐγένετο φῶς. καὶ εἶδεν ὁ θεὸς τὸ φῶς ὅτι καλόν. καὶ διεχώρισεν ὁ θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. καὶ ἐκάλεσεν ὁ θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσεν νύκτα. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωί, ἡμέρα μία.

Skomentuj notkę
15 listopada 2018 (czwartek), 19:01:01

Drzeworyty w Biblii Lutra i Biblii Leopolity

Cenzura? A jakże! A może strach przed łapami inkwizycji i kard. Hozjusza? Zapewne, w każdym razie w Krakowie, w połowie XIV wieku wskazywanie, że apokaliptyczna bestia może chodzić w papieskiej tiarze wskazane nie było.

WIki: Tiara -> https://pl.wikipedia.org/wiki/Tiara

 Ap 11:1-10 eib
(1) Następnie otrzymałem trzcinę podobną do laski i usłyszałem: Wstań, zmierz Boży przybytek wraz z ołtarzem oraz tymi, którzy w nim czczą Boga. (2) Pomiń jednak dziedziniec zewnętrzny przybytku. Nie mierz go, ponieważ został oddany poganom. Będą oni deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące. (3) Sprawię też, że dwaj moi świadkowie, odziani we włosiennice, będą prorokować przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. (4) Ci świadkowie to dwa drzewa oliwne i dwa świeczniki, które stoją przed Panem ziemi. (5) Jeśli ktoś zechce im szkodzić, zostanie pochłonięty przez ogień, który wychodzi z ich ust i pożera wrogów — każdy, kto chciałby im szkodzić, musi zginąć właśnie w ten sposób. (6) Są oni władni zamknąć niebo, tak by nie padał deszcz za dni ich prorokowania. Mają też władzę nad wodami, aby zamieniać je w krew, i — ilekroć zechcą — uderzać ziemię różnymi klęskami. (7) A gdy już spełnią swą rolę jako świadkowie, zwierzę wychodzące z otchłani stoczy z nimi bitwę, zwycięży ich i zabije. (8) Ich ciała leżeć będą na ulicy wielkiego miasta, które — w duchowym znaczeniu — nazywa się Sodomą i Egiptem. Chodzi o miasto, w którym ich Pan został ukrzyżowany. (9)Przez trzy i pół dnia ludzie z różnych ludów, plemion, języków i narodów będą patrzeć na ich trupy i nie pozwolą złożyć ich w grobie. (10) Mieszkańcy ziemi będą się cieszyć z powodu ich śmierci. Z radości przesyłać sobie będą podarunki, ponieważ ci dwaj prorocy dali im się we znaki.

Strona z pierwszego wydania Biblii Lutra, 1534

Strona z wydania Biblii Leopolity, Kraków, 1561

Ap 16:1-99 eib
(1) Z przybytku dał się słyszeć donośny głos. Skierowany był do siedmiu aniołów: Idźcie! Wylejcie na ziemię siedem czasz Bożego gniewu! (2) Ruszył zatem pierwszy anioł i wylał swoją czaszę na ziemię. Wtedy na ludziach, którzy przyjęli znamię bestii i pokłonili się jej podobiźnie, wystąpiły złośliwe i bolesne wrzody. (3) Drugi anioł wylał swoją czaszę na morze. Wówczas zamieniło się ono w krew jakby u trupa — i wymarła w morzu każda żywa istota. (4) Trzeci anioł wylał swą czaszę na rzeki i na źródła wód. One również zamieniły się w krew. (5) I usłyszałem słowa anioła wód: Jesteś sprawiedliwy, Ty, który jesteś i który byłeś! Oraz Święty, że wydałeś taki wyrok. (6) Oni wylali krew świętych i proroków, więc Ty również dałeś im krew do wypicia. Zasłużyli na to! (7) Przemówił — jak słyszałem — również ołtarz: Tak, Panie, Boże Wszechmogący! Słuszne i sprawiedliwe są Twoje wyroki. (8)Czwarty anioł wylał swoją czaszę na słońce. To sprawiło, że zaczęło ono przypiekać ludzi niczym ogień. (9) Ludzie natomiast, mimo że trapieni tak wielkim żarem, bluźnili imieniu Boga, który włada tymi klęskami, i nie opamiętali się — nie oddali Mu chwały. (10) Piąty z kolei anioł wylał swoją czaszę na tron bestii. Sprowadziło to ciemność na jej królestwo. Ludzie z bólu gryźli swe języki. (11) Zmagali się z cierpieniem i wrzodami. A jednak z tego powodu bluźnili Bogu nieba, zamiast się opamiętać i zaprzestać swoich czynów. (12) Szósty anioł wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat. To wysuszyło jej wody i przygotowało drogę dla królów ze Wschodu.

(13) Zauważyłem, że z paszczy smoka, z paszczy bestii i z ust fałszywego proroka wychodzą trzy nieczyste duchy. Przypominały żaby, (14) a były duchami demonicznymi. Jako zdolne do dokonywania znaków udały się do królów całego zamieszkałego świata, aby ich zgromadzić do bitwy w ten wielki Dzień Wszechmocnego Boga. (15) Oto przychodzę jak złodziej! Szczęśliwy ten, który czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodzić nago i nie razić wstydem swego pohańbienia. (16) I zgromadził ich w miejscu zwanym po hebrajsku Harmagedon. (17) W końcu siódmy anioł wylał swoją czaszę w powietrze. Wówczas z przybytku, od strony tronu, rozległ się donośny okrzyk: Stało się! (18) Po nim strzeliły błyskawice. Uderzyły gromy. Doszło też do tak silnego trzęsienia ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek ją zamieszkuje. Trzęsienie to było bardzo silne. (19) Sprawiło, że wielkie miasto rozpadło się na trzy części. Runęły też miasta pogan. I Wielki Babilon został wspomniany przed Bogiem. Przyszedł czas, by mu postawić do wypicia kielich wina kipiącego gniewem Boga. (20)Wszystkie wyspy pouciekały. Nie można było doszukać się gór. (21) Z nieba spadł na ludzi potężny grad. Jego bryły ważyły około talentu. Ludzie natomiast z powodu tej klęski bluźnili Bogu, była ona bowiem bardzo wielka.

Strona z pierwszego wydania Biblii Lutra, 1534

Strona z wydania Biblii Leopolity, Kraków, 1561

Ap 17:1-99 eib
(1) Wtedy podszedł do mnie jeden z siedmiu aniołów mających siedem czasz i powiedział: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą. Rozsiadła się ona nad wieloma wodami. (2) Królowie ziemi uprawiali z nią nierząd. Winem jej rozpusty upili się również mieszkańcy ziemi. (3) I przeniósł mnie w duchu na pustkowie. Tam zobaczyłem kobietę. Siedziała na szkarłatnej bestii, pełnej bluźnierczych imion. Bestia ta miała siedem głów i dziesięć rogów. (4) Kobieta natomiast ubrana była w purpurę i szkarłat. Zdobiło ją złoto, drogocenne kamienie oraz perły. W ręce trzymała złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości swego nierządu. (5) Na jej czole wypisane było tajemne imię: Wielki Babilon, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi. (6) Zauważyłem, że kobieta jest pijana: upiła się krwią świętych oraz krwią świadków Jezusa. Gdy to zobaczyłem, wpadłem w wielkie zdumienie. (7) Anioł to zauważył i zapytał: Dlaczego się tak zdziwiłeś? Ja ci wyjaśnię tajemnicę kobiety oraz bestii, która ją nosi, a która ma siedem głów i dziesięć rogów. (8) Otóż bestia, która — jak zobaczyłeś — była, lecz jej nie ma, ma wyjść z otchłani, aby pójść na zagładę. Mieszkańcy ziemi, których imiona nie są od założenia świata zapisane w Zwoju życia, zdziwią się, gdy zobaczą bestię, która była, której nie ma, ale znów się pojawi. (9) Tu trzeba umysłu obdarzonego mądrością. Siedem głów to siedem pagórków, na których rozsiadła się kobieta, a także siedmiu królów. (10) Pięciu z nich upadło, jeden jest, kolejny jeszcze nie przyszedł, lecz gdy przyjdzie, pozostanie na krótko. (11) Sama bestia natomiast, która była, lecz jej nie ma, jest ósmym królem. Należy ona do tych siedmiu — i idzie na zagładę. (12) Z kolei dziesięć rogów, które zobaczyłeś, to również dziesięciu królów. Nie objęli oni jeszcze królestwa, lecz gdy obejmą władzę, panować będą z bestią tylko przez jedną godzinę. (13) Królowie ci są jednej myśli, a swoją moc i władzę uzależniają od bestii. (14) Będą oni walczyć z Barankiem, lecz Baranek ich zwycięży. Jest On bowiem Panem panów i Królem królów. Wraz z Nim zwyciężą ci, którzy są powołani, wybrani oraz wierni. (15) Anioł powiedział mi dalej: Wody, nad którymi — jak zobaczyłeś — rozsiadła się nierządnica, to ludy, tłumy, narody i języki. (16) Dziesięć zauważonych przez ciebie rogów oraz bestia, to ci, którzy znienawidzą nierządnicę. Doprowadzą do tego, że zostanie spustoszona i naga. Będą jedli jej ciało i spalą ją w ogniu. (17) Bóg bowiem poddał im myśl, że mają wykonać jeden Jego plan. I oni wykonali ten plan — przekazali swe królestwo bestii do czasu, aż się wypełnią słowa Boga. (18) Kobieta, którą zobaczyłeś, to wielkie miasto, sprawujące władzę nad królami ziemi.

Strona z pierwszego wydania Biblii Lutra, 1534

 

Strona z wydania Biblii Leopolity, Kraków, 1561

 


Kategorie: _blog, biblia, apokalipsa, biblia / apokalipsa


Słowa kluczowe: apokalipsa, biblia lutra, drzeworyty, biblia leopolity, wystawa biblii


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 listopada 2018 (czwartek), 16:32:32

Wulgata św. Hieronima i problem z tłumaczeniem Genesis 3:15

Opiszę sobie tu problem błędnego tłumaczenia wersetu Gen 3:15 bo jest to czasami ważne. Czytanie można zacząć od punktu #3.

#1. Kontekst wypowiedzi biblijnej - Gen 3.

Opis upadku człowieka w 3 rozdziale Księgi Rodzaju. Tu cytuję w przekładzie Biblii Tysiąclecia.

(6) Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią, a on zjadł. (7) A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski. (8) Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w porze powiewu wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. (9) Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: Gdzie jesteś? (10) On odpowiedział: Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się. (11) Rzekł Bóg: Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść? (12) Mężczyzna odpowiedział: Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem. (13) Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: Dlaczego to uczyniłaś? Niewiasta odpowiedziała: Wąż mnie zwiódł i zjadłam. (14) Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i dzikich; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. (15) Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę(16) Do niewiasty powiedział: Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą. (17) Do mężczyzny zaś [Bóg] rzekł: Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jeść - przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu: w trudzie będziesz zdobywał z niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia. (18) Cierń i oset będzie ci ona rodziła, a przecież pokarmem twym są płody roli. (19) W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz! (20) Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących. (Rdz 3:6-22 bt5)

#2. Kluczowe tłumaczenia

Vulgata Clementina (łacińskie tłumaczenie hebrajskiej Tory, wydanie z 1598)
Inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius: ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo ejus.

Biblia Wujka (tłumaczenie z Vulgaty, 1599) - poniżej: strona z pierwszego wydania
Położę nieprzyjaźń między tobą: a między niewiastą: i między nasieniem twem, a nasieniem jej: ona zetrze głowę twoje, a ty czyhać będziesz na piętę jej.

Biblia Tysiąclecia V (tłumaczenie z hebrajskiego, 2000)
Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę.

Nova Vulgata (współczesne tłumaczenie z hebrajskiego na łacinę 1986)
Inimicitias ponam inter te et mulierem et semen tuum et semen illius; ipsum conteret caput tuum, et tu conteres calcaneum eius.

#3. Tekst hebrajski

Aleppo Codex
טוואיבהאשיתבינךוביןהאשהוביןזרעךוביןזרעה  הואישופךראשואתהתשופנועקב  {ס}

Biblia Hebraica Stuttgartensia z kodami Stronga
וְאֵיבָהאָשִׁיתבֵּינְךָוְּבֵיןהָאִשָּׁהוְּבֵיןזַרְעֲךָוְּבֵיןזַרְעָהּהוְּאיְשׁוְּפְךָרֹאשׁוְאַתָּהתְּשׁוְּפֶנּוְּעָקֵב

Westminster Leningrad Codex
וְאֵיבָה׀אָשִׁיתבֵּינְךָוּבֵיןהָאִשָּׁהוּבֵיןזַרְעֲךָוּבֵיןזַרְעָהּהוּאיְשׁוּפְךָרֹאשׁוְאַתָּהתְּשׁוּפֶנּוּעָקֵב׃ס

#4. Użyte w przekładzie łacińskim rodzajniki

łacina polski
ipsa ona
ipsum ono

#5. Na czym polega błąd Hieronima

Hieronim tłumacząc na łacińskie "ipsa" wskazał na niewiastę, jako osobę mającą zmiażdżyć głowę węża. I to jest błąd. Tekst hebrajski wskazuje na potomstwo niewiasty, a więc na Mesjasza, który ma to uczynić (Księga Rodzaju tu jest proroctwem) a dziś wiemy, że na krzyżu Jezus to uczynił. Dlatego właściwym rodzajnikiem łacińskim miało być "ipsum".

#6. ks. Jakub Wujek widział

Ciekawostka. W opublikowanym w 1599 roku pierwszym wydaniu Biblii ks. Wujka, w komentarzu na marginesie ks. Wujek zaznaczył: "CHRYSTUS OBIECANY", a więc dobrze odczytał obietnicę Boga i dobrze ten werset skomentował. Ale tłumaczeniu tekstu na polski ks. Wujek przeniósł błąd Hieronima - czy zrobił to jednak on sam, czy komisja cenzorska, która po śmierci ks. Wujka uzgadniała tłumaczenie z Wulgatą Klemetyńską pewnie się nie dowiemy.

Obok - skan strony z tym tekstem, oraz tego wersu i tego komentarza.

ks.Wujek-gen-3-15-strona  

#7. Teologiczny problem

il_ nr 1 MWR 7066Jak błąd przeniósł się do wierzeń ludowych? Ano tak. Oto obraz XIX-wieczny przechowywany w Muzeum Wsi Radomskiej. "Oleodruk pt. „Matka Boska Niepokalana” o nr. inw. MWR 7066 (il. nr 1), wyobraża Matkę Boską w złotej koronie z  dwunastoma gwiazdami okalającymi jej głowę. Ubrana w biało niebieskie szaty z linearnie układającym się wokół jej postaci promieniami słonecznymi. Matka Boska stojąca na globie  lewą stopą przydeptuje węża – symbol grzechu, zaś z jej otwartych rąk spływają promienie słoneczne. Na wysokości stóp MB półksiężyc".


Kategorie: _blog, biblia, katolicyzm


Słowa kluczowe: hieronim, wulgata, vulgata, gen3:15, gen3, rodz3, protoewangelia


Komentarze: (1)

Młody i Reformowany, August 8, 2022 11:20 Skomentuj komentarz


Chociaż prawdą jest, że wariant "ipsa" (ona) pojawia się w Wulgacie, którą zapoczątkował Hieronim, to jednak wariant ten pojawia się dopiera kilkaset lat po śmierci Hieronima, stąd nie może on być autorem tego wariantu a jakiś późniejszy skryba/kopista.

Jak zajrzymy do jego dzieła "Kwestie hebrajskie w Księdze Rodzaju" (Liber quaestionum hebraicarum in Genesim), to zobaczymy, że komentując Rdz 3:15 w tekście ma on "Ipse servabit caput tuum, et tu servabis ejus calcaneum" oraz pisze:

"Lepiej jest w tekście hebrajskim: «Ten zmiażdży głowę twoją, a ty zmiażdżysz mu piętę». Ponieważ i nasze kroki są spętane przez węża, to Pan definitywnie zmiażdżył szatana pod stopami naszymi”

„Melius habet in Hebraeo: «Ipse conteret caput tuum, et tu conteres ejus calcaneum»: quia et nostri gressus praepediuntur a colubro: et Dominus conteret Satanam sub pedibus nostris velociter”.

"Kwestie hebrajskie w Księdze Rodzaju" 3:15, w: M. Jóźwiak "Kwestie hebrajskie w Księdze Rodzaju św. Hieronima. Przekład i komentarz", Wrocław 2010, s. 42.

Hieronim ma "Ipse" (on) a nie "Ipsa" (ona) i pisze, że to Pan a nie Maria zmiażdżył Szatana.

Skomentuj notkę
13 listopada 2018 (wtorek), 15:16:16

Mt28:18-20 w Przekładzie Toruńskim

Jak Przekład Toruński dojrzewa zobrazować mogę na przykładzie treści Wielkiego Posłannictwa Pana Jezusa.

W pierwszym przekładzie wydrukowano to tak:

18. A Jezus podszedł, i mówiąc do nich, powiedział: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi.
19. Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
20. ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca tego wieku. Amen. 

Potem pojawiła się poprawka w PDF, zawierająca korektę wielu technicznych błędów.

18. A Jezus podszedł, i mówiąc do nich, powiedział: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi.
19. Idąc więc, uczyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
20. ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca tego wieku. Amen. 

 

A teraz mamy na papierze wydanie drugie, datowane już na 2018 roku: 

 


Kategorie: _blog, teologia, teologia / kościół, biblia


Słowa kluczowe: ewangelia, nakaz pana jezusa, chrzest, wielkie posłannictwo, mt28, mt28:18


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
6 listopada 2018 (wtorek), 14:42:42

Moje uwagi dla oprowadzających po Wystawie Biblii

Uwagi:

  • materiał mocno roboczy, w trakcie pisana więc zawiera dużo błędów i braków. Proszę o recencję! 8 listopada, godzina 22.oo
  • materiał szkoleniowy jest w osobnej notce

Po co ta wystawa?

  • Umocnienie mojej wiary w Słowo, w szczególności w aspekcie zachowania i przekazania
  • Mój sposób zainteresowania ludzi: od kultury do objawienia Boga a potem ewangelii
  • Moje narzędzie apologetyki

Mój podział Wystawy na sekcje:

  1. Pisma hebrajskie
  2. Pisma greckie
  3. Kultura łacińska
  4. Reformacja
  5. Przekłady polskie

Moje uwagi dla oprowadzających:

  1. Pamiętaj: jesteś świadkiem zmartwychwstałego Pana Jezusa i wszystko co musisz to świadczyć o Nim. Zapewne nie jesteś ekspertem od historii literatury biblijnej, manuskryptów, krytyki tekstu, historii przekładów a nawet historii kościoła, ale nie będąc ekspertem poznałeś sporo faktów i możesz o nich opowiadać. Opowiadaj. Opowiadaj jak one się mają do Twojego życia, w szczególności możesz wiarygodnie opowiadać jak Biblia, z którą obcujesz na codzień pomaga Ci poznaważ Boga, jak czytane w obecności Boga Pismo Świete staje się dla Ciebie Słowem Bożym. 
  2. Nie ucz się tekstów, które opowiadają inni opowiadający. Raczej zapamiętuj fakty, sprawdzaj je i twórz z nich swoją własną opowieść.
  3. Znacząca większość osób przychodzących na wystawę nie ma pojęcia o niczym! Twoim zadaniem nie jest więc uczynić z nich ekspertów ale zachęcić do poznania Biblii. Jeżeli pojawi się jakiś ekspert nie udawaj, że jesteś ekspertem tylko czegoś od niego się nauczy. Jeżeli przyjdzie ktoś z trudnymi pytaniami razem poszukajcie odpowiedzi, w szczególności dzwoniąc do kogoś, kto może wiedzieć, lub wiedzieć gdzie się dowiedzieć.
  4. .... opracować

ToDo:

  • podzielić materiał na grupy
    1. (E) tematy misyjne, do prezentacji ewangelii
    2. (H) ciekawostki historyczne historii powszechnej
    3. (K, Hk) kościół, historia kościoła
    4. (A, Aw)) tematy apologetyczne - obrona wiary
    5. (A, Ap)tematy apologetyczne - obrona wiarygodności Pism
    6. (P) plan dziejów, proroctwa i eschatologia
  • opisać luźne eksponaty
    • tabliczki gliniane z pismem klinowym
    • plan dziejów - to wydawnictwo co pokazuje historię
    • Panoramę Biblii - dzieło z 1987 ale wcześnie z 1946 lub 1888??? (wydrukować)
  • Dodać info o serwisach
    • Biblie Polskie
    • PTNT
    • apologetyka.co - już jest!!!!

Kategorie: biblia, historia, _blog


Słowa kluczowe: nowy testament, textus receptus, wulgata, manuskrypt, unicjała, minuskuła, manuskuła, kodeks, wystawa biblii


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 listopada 2018 (czwartek), 19:57:57

Pokolenia Izraela

Wypisuję

Synowie Jakuba Podziału ziemi Izraela
(bez Lewiego)
Pokolenia wg Ap7:5-8
1. Ruben
2. Symeon
3. Lewi
4. Juda
5. Issachar
6. Zebulon
7. Dan
8. Naftali
9. Gad
10. Aszer
11. Józef
12. Beniamin
1. Ruben
2. Symeon
3. Juda
4. Issachar
5. Zebulon
6. Dan
7. Naftali
8. Gad
9. Aszer
10. Beniamin
11. Efraim (syn Józefa)
12. Manasses (syn Józefa)
1. Juda
2. Ruben
3. Gad
4. Aser
5. Neftali
6. Manasses
7. Symeon
8. Lewi
9. Issachar
10. Zabulon
11. Józef
12. Beniamin

 

Opracować to:

1Krn 5:1-2 bw
(1) Synami Rubena, pierworodnego Izraela — gdyż on był pierworodnym, lecz ponieważ zbezcześcił łoże swego ojca, jego prawo pierworodztwa zostało nadane synom Józefa, syna Izraela, lecz bez wciągania tego pierworodztwa do rodowodu,
(2) Gdyż Juda był najpotężniejszym w gronie swoich braci i od niego wywodził się panujący, chociaż prawo pierworodztwa należało do Józefa —

 

1Krn 5:1-2 bw (1) Synami Rubena, pierworodnego Izraela — gdyż on był pierworodnym, lecz ponieważ zbezcześcił łoże swego ojca, jego prawo pierworodztwa zostało nadane synom Józefa, syna Izraela, lecz bez wciągania tego pierworodztwa do rodowodu, (2) Gdyż Juda był najpotężniejszym w gronie swoich braci i od niego wywodził się panujący, chociaż prawo pierworodztwa należało do Józefa —


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: pokolenia izraela, izrael


Komentarze: (2)

Jerzy, November 3, 2018 14:05 Skomentuj komentarz


Ciekawostką i gdyby rozumieć pokolenia w Apokalipsie dosłownie, sprzecznością jest wyszczególnienie osobno Józefa i Manassesa. Zatem pokolenia w Apokalipsie należy interpretować symbolicznie. Czyli brakuje jednego z literalnych pokoleń - Dana. Dan najbardziej pasuje do symbolizowania bałwochwalstwa i stąd jego brak.

wojtek, November 22, 2020 18:52 Skomentuj komentarz


Dodać 

Pwt 33:4-28: "Prawo, które nadał nam Mojżesz,
dziedzictwo wspólnoty Jakuba. I został królem w Jeszurunie,
gdy zebrali się naczelnicy ludu
wraz z plemionami Izraela. Niech żyje Ruben i nie umiera,
niech będzie nie do policzenia. Słowo dla Judy:
Słuchaj, PANIE, głosu Judy,
i przywiedź go do jego ludu.
Walcz za niego własnymi rękami,
bądź mu pomocą wobec
gnębicieli. Słowo dla Lewiego:
Twoje tummim i urim
należą do twych
pobożnych,
których doświadczyłeś w Massa,
z którymi walczyłeś u wód Meriba, do tego, który o ojcu i matce
powiedział:
Nie wziąłem na nich względu.
I swoich braci nie rozpoznaje,
i swoich synów nie zna,
ponieważ strzeże Twych poleceń
i dotrzymuje Twego przymierza. Niech tacy uczą Twych rozstrzygnięć
Jakuba
i Izraela — Twego Prawa.
Niech spalają kadzidło, by Tobie
pachniało,
i całopalenia na Twoim ołtarzu. Błogosław, PANIE, jego trud,
dziełu jego rąk bądź przychylny,
skrusz biodra jego przeciwników,
niech nienawidzący go
nie powstaną. Słowo dla Beniamina:
Ulubieniec PANA mieszka
przy Nim bezpiecznie —
osłania go On nieustannie
i trzyma na swoich ramionach. Słowo dla Józefa:
Niech PAN błogosławi jego
ziemię
najlepszym darem nieba — rosą,
najlepszym darem głębi — w dole, tym, co najsłodsze z plonów słońca,
tym, co najlepsze od księżyca, tym, co najwyższe z gór
odwiecznych,
tym, co najświeższe z dawnych
wyżyn — tym, co najdroższe z darów ziemi —
i łaską Tego, który mieszka
w [językach płonącego]
krzaku.
Niech to spłynie na głowę Józefa,
na skronie księcia pośród własnych braci. Niech jego pierworodne cielę
budzi podziw.
Rogami bawołu niech będą
jego rogi,
by budzić respekt aż po
krańce ziemi —
ci, którzy są z tysięcy Efraima,
ci, którzy są z tysięcy Manassesa. Słowo dla Zebulona:
Raduj się, Zebulonie, gdy wyruszasz,
i ty, Issacharze, w swoich namiotach. Ludy na górę zwołają,
tam złożą właściwe ofiary,
ponieważ z mórz będą ssać dostatek
i przejmą skarby zagrzebane w piasku. Słowo dla Gada:
Błogosławiony ten, kto poszerzy
granice Gada!
Bo przysiadł jak lwica,
urwał kęs od ramienia
po skronie. Upatrzył sobie to, co najlepsze,
tam, gdzie jest dział wyznaczony
dla wodza.
Przyszedł z naczelnikami ludu,
dopełnił sprawiedliwości PANA
i dopilnował swych rozstrzygnięć
z Izraelem. Słowo dla Dana:
Dan jako lwie szczenię
wyskoczy z Baszanu! Słowo dla Naftalego:
Naftali jest syty przychylności
i pełny błogosławieństw PANA.
Posiądzie morze i południe. Słowo dla Aszera:
Aszer otrzyma błogosławieństwo
w synach,
będzie hołubiony przez braci
i w oliwie będzie pławił swoje stopy. Żelazne i spiżowe niech będą
twoje rygle
i ile twoich dni — tyle szczęścia. Nikt nie jest jak Bóg, Jeszurunie,
który pędzi po niebie, by ci pomóc,
w swym majestacie zdąża na obłokach. Wieczny Bóg jest bezpiecznym
schronieniem,
On odwiecznie wyciąga w dół
swoje ramiona;
On przegonił wroga sprzed swojego
oblicza,
i powiedział: Dokonaj zniszczenia! Zamieszkał więc Izrael bezpiecznie,
na osobności biją źródła Jakuba,
w ziemi pełnej zboża i moszczu,
w której niebiosa ociekają rosą."

Skomentuj notkę
22 października 2018 (poniedziałek), 00:51:51

List do Efezjan jako odkrycie tajemnicy

Analizuję - bo na żółto zaznaczyłem na wydruku całej księgi, a teraz muszę to wypisać i przeanalizować.


 

Mowa apostoła Pawła do starszych w Efezie - fragmenty

W tym fragmencie pojawiają się trzy ważne pojęcia, tak obecne w dziele apostoła Pawła:

  1. ewangelia łaski Bożej - głoszenie potrzeby opamiętania i wiary w Jezusa Mesjasza,
  2. ujawniany cały plan Boga,
  3. ogłaszane Królestwo Boże.

Cytat Dz 20:17-27 tpnt

(17) A z Miletu posłał do Efezu i przywołał do siebie starszych zboru. (18) A gdy przyszli do niego, powiedział im: Wy od pierwszego dnia, gdy przyszedłem do Azji wiecie, jak z wami cały ten czas byłem, (19) Służąc Panu z całą pokorą wśród wielu łez i prób, które na mnie przychodziły z powodu spisków żydowskich, (20) Jak nie powstrzymałem się, aby oznajmiać wam i nauczyć was, zarówno publicznie jak i po domach tego, co pożyteczne, (21) wydając świadectwo Żydom i Grekom o upamiętaniu wobec Boga i o wierze w Pana naszego, Jezusa Mesjasza.

(22) I oto teraz ja, związany w duchu, idę do Jerozolimy, nie wiedząc co mnie w niej spotka; (23) Oprócz tego, że Duch Święty co miasto poświadcza, mówiąc, że czekają mnie więzy i ucisk. (24) Lecz o swoim życiu nie mówię ani jednego słowa, ani go sobie nie cenię, bylebym tylko z radością dokończył swój bieg i służbę, którą otrzymałem od Pana Jezusa, żeby świadczyć o Ewangelii łaski Boga.

(25) A oto teraz ja wiem, że już więcej nie zobaczycie mojego oblicza wy wszyscy, wśród których przeszedłem, ogłaszając Królestwo Boże. (26)Dlatego świadczę wam w dzisiejszym dniu, że jestem nieskalany niczyją krwią. (27) Nie powstrzymywałem się bowiem od oznajmienia wam całego planu Boga.

Ważne rzeczy, które tu widzę:

  • Paweł wydawał świadectwo zarówno Żydom jak i Grekom.
  • Paweł świadczył o ...
    • konieczności opamiętania (BT: nawrócenia, UBG: pokuty, BW: upamiętania - G3341 μετάνοια, metanoia) wobec Boga;
    • wierze w Pana Jezusa Chrystusa.
  • Treścią służby Pawła jest świadczenie o Ewangelii Łaski Boga (εὐαγγέλιον, euaggelion; χάρις, charis; θεός, theos).
  • Paweł szedł ogłaszając Królestwo Boże (G932, βασιλεία, basileia; θεός, theos).
  • Paweł oznajmiał cały plan (G1012, βουλή, boulē) Boga.

List do Efezjan, rozdział 1

Treść Ef 1:7-12 tpnt i kontekst bliski

(7) W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, odpuszczenie upadków według bogactwa Jego łaski(8) Którą hojnie nas obdarzył we wszelkiej mądrości i roztropności(9) Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli według swego upodobania, które powziął w Nim(10) Aby w akcie zarządzenia pełni czasów, w Chrystusie jako głowie, w jedno zgromadzić wszystko, zarówno to co w niebiosach, jak i na ziemi, w Nim, (11) W którym też jesteśmy wybrani do dziedzictwa, my, którzy zostaliśmy przeznaczeni według postanowienia Tego, który sprawia wszystko według decyzji swojej woli, (12) Abyśmy istnieli ku chwale sławy Jego, my, którzy już wcześniej położyliśmy swoją nadzieję w Chrystusie.

Parafraza:

Bóg powziął w Jezusie decyzję, aby w akcie zarządzenia pełni czasów, w Chrystusie jako głowie w jedno zgromadzić wszystko, zarówno to co w niebiosach jak i to na ziemi. 

Jesteśmy do tego zjednoczenia przeznaczeni - według postanowienia woli Boga.

 List do Efezjan, rozdział 2

 Treść Ef 2:12-22 tpnt w szerokim kontekście

(12) Że wy byliście w owym czasie bez Chrystusa, oddzieleni od praw obywateli Izraela i obcy przymierzom obietnicy, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. (13) Ale teraz w Chrystusie Jezusie, wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
(14) On bowiem jest naszym pokojem, który z dwojga jedno uczynił i zburzył w ciele stojący pośrodku mur oddzielenia – wrogość. (15) On Prawo przykazań, zawarte w ustawach, uznał za bezużyteczne, aby z tych dwóch stworzyć w sobie samym jednego nowego człowieka, czyniąc pokój, (16) i pojednał ponownie obydwóch w jednym ciele z Bogiem przez krzyż, w Nim zadając śmierć tej nieprzyjaźni.
(17) A gdy przyszedł, ogłosił dobrą nowinę pokoju wam, którzy byliście daleko, i którzy byliście blisko. (18) Przez Niego bowiem mamy przystęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu(19) I dlatego już nie jesteście obcymi i przychodniami, ale współobywatelami świętych i domownikami Boga, (20) zbudowanymi na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus, (21) w którym cała budowa razem spajana wzrasta w świętą w Panu świątynię; (22) w którym i wy jesteście wspólnie budowani, na mieszkanie Boga w Duchu.

Wnioski:

  1. Jezus pojednał z Bogiem, przez krzyż ponownie obydwa rodzaje człowieka w jednym ciele - dwa rodzaje ludzi: pewnie Żydzi i Grecy, no i pojednanie z Bogiem.
  2. Przez jezusa mamy przystęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu - znowu dwa rodzaje ludzi, pewnie Żydzi i Grecy)
  3. Jesteśmy jakąś budowlą, .... mieszkaniem Boga w Duchu.

List do Efezjan, rozdział 3

Treść Ef 3:4-9.... lepiej do 12 tpnt

(4) Dzięki temu, czytając, możecie zrozumieć mój wgląd w tajemnicę Chrystusa, (5) która w poprzednich pokoleniach nie była oznajmiona synom ludzkim, tak jak teraz została objawiona Jego świętym apostołom i prorokom w Duchu, (6) że poganie są współdziedzicami i współczłonkami ciała, i współuczestnikami obietnicy Jego w Chrystusie przez Ewangelię.
(7) Jej to stałem się sługą według daru łaski Bożej, danej mi według skutecznej mocy Jego. (8) Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska, abym między poganami głosił dobrą nowinę, to niezgłębione bogactwo Chrystusa, (9) I oświecił wszystkich, jaka jest wspólnota tajemnicy, która jest ukryta od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa;

Obserwacja 

Poganie są współdziedzicami i współczłonkami ciała, oraz współuczestnikami obietnicy.

List do Efezjan, rozdział 4

Treść  Ef 4:13-16 tpnt

(13) Aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i dogłębnego poznania Syna Bożego, do męża doskonałego, do wymiarów pełni dojrzałości Chrystusa.

(14) Abyśmy więcej nie byli małymi dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi każdym wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie w metodycznym podstępie wciągania w błąd; (15) lecz mówiąc prawdę w miłości, wszyscy wrośli w Tego, który jest głową – w Chrystusa, (16) Z którego całe ciało jest właściwie spajane i wiązane wszelkimi wzajemnie zasilającymi się połączeniami, zgodnie z działaniem w stosownej mierze każdej jego części, przyczynia się do wzrostu ciała dla budowania siebie w miłości.

Obserwacje:

  • Celem jest:
    • dojście do jedności wiary,
    • dogłębne poznanie Syna Bożego,
    • doskonałość,
    • poznanie wymiarów pełni dojrzałości Chrystusa.
  • Wszyscy mamy wrość w Chrystusa, który jest głową.
  • Jego Ciało (dzięki Niemu) jest właściwie spajane i wiązane połączeniami.

 aaa


Kategorie: biblia, biblia / studium, _tmp, _robocze


Słowa kluczowe: tajemnica, ewangelia, kościół, ciało chrystusa, zbawienie, odkupienie, nowe stworzenie, ef


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 października 2018 (niedziela), 00:11:11

Apokalipsa, rozdział 18 - studium tekstu

Wstęp

Zainteresował mnie finał, więc w sposób jednolity zrobiłem taki kawałek Pisma. Było to w okolicach 4, 5 i 7 października 2018, ale potem jeszcze kilka razy poprawiałem ten tekst:


Rozdział 18

Treść Ap 17:15nn, 18:1-21 tpnt Analiza

Finał sądu nad Wielką Nierządnicą. Wykonanie wyroku

(15) I mówi do mnie: Wody, które widziałeś, gdzie siedzi nierządnica, to są ludy i tłumy, i narody, i języki. (16) A dziesięć rogów, które widziałeś na dzikim zwierzęciu, to ci, którzy znienawidzą nierządnicę, i uczynią ją spustoszoną i nagą, a jej ciało zjedzą, i ją spalą w ogniu. (17) Bóg bowiem wlał do ich serc, aby uczynili Jego zamysł, i uczynili to jednomyślnie, by oddali swoje królowanie dzikiemu zwierzęciu, aż dokonają się Słowa Boże. (18) A kobieta, którą widziałeś, jest wielkim miastem, mającym władzę królewską nad królami ziemi.

Bóg wlał w serca tych dziesięciu rogów (co są na zwierzęciu, więc pewnie chodzi o jakiś królów, bo potem oddają królowanie bestii) swój zamysł: Jednomyślną nienawiść do nierządnicy.

I uczynią ją spustoszoną i nagą, a jej ciało zjedzą, i ją spalą w ogniu.

 

Potem rogi oddadzą królowanie dzikiemu zwierzęciu.

Ogłoszenie upadku Wielkiego Babilonu

(1) A po tych wydarzeniach widziałem anioła zstępującego z nieba, mającego wielką władzę; a od jego chwały ziemia została rozświetlona. (2) I zawołał w mocy swojego potężnego głosu, mówiąc:

Upadł, upadł Wielki Babilon
i stał się mieszkaniem demonów
i więzieniem wszelkiego nieczystego ducha,
i więzieniem wszelkiego nieczystego i wstrętnego ptactwa,
(3) gdyż z wina zapalczywości jego nierządu piły wszystkie narody,
a królowie ziemi oddali się z nim nierządowi,
i kupcy ziemscy wzbogacili się na mocy jego przepychu.

Po jakiś wydarzeniach? 17 rozdział to sąd nad wielką nierządnicą.

 

Anioł oglasza upadek Wielkiego Babilonu 

   

(4) I słyszałem inny głos, mówiący z nieba:

Wyjdźcie z niego, mój ludu, abyście nie byli współuczestnikami jego grzechów, i abyście nie otrzymali z jego plag. (5) Albowiem jego grzechy sięgnęły aż do nieba, i wspomniał Bóg na jego niesprawiedliwe czyny.

(6) Oddajcie mu, jak i on wam oddawał, dwa razy tyle, oddajcie mu podwójnie według jego czynów; w kielichu, w którym nalewał, nalejcie mu podwójnie. (7) Ile oddawał sobie chwały i żył w przepychu, tak wiele dajcie mu męczarni i smutku; bo mówi w swoim sercu:

Siedzę jak królowa,
i nie jestem wdową,
a smutku z pewnością nie zobaczę.

Głos z nieba mówi: 
Wyjdźcie z niego, mój ludu, abyście nie byli współuczestnikami jego grzechów, i abyście nie otrzymali z jego plag.

 

 

Z czego to jest cytat o tej królowej, nie wdowie? --> Iz 47:7-8

(8) Dlatego w jednym dniu nadejdą jego plagi, śmierć i smutek, i głód, i zostanie spalony w ogniu; bo mocny jest Pan Bóg, który go osądza.  

 (9) I zapłaczą nad nim, i uderzą się w pierś nad nim, gdy ujrzą dym jego pożaru, królowie ziemi, którzy z nim oddawali się nierządowi i żyli w przepychu, (10) Stojąc z daleka z powodu strachu przed jego męką i mówiąc:

Biada, biada, Babilonie, miasto wielkie, miasto mocne, gdyż w jednej godzinie nadszedł twój sąd!

królowie ziemi, którzy oddawali się nierządowi i żyli w przepychu.

Ale stać będą daleko z powodu strachu!

(11) A kupcy ziemscy będą płakać i smucić się nad nim, bo towaru ich nikt już nie kupuje, (12) Towaru ze złota i srebra, i drogiego kamienia, i pereł, i cienkiego lnu, i purpury, i jedwabiu, i szkarłatu, i z wszelkiego drzewa tujowego, i wszelkiego naczynia z kości słoniowej, i z wszelkiego najdroższego drzewa, i miedzi, i żelaza, i marmuru, (13) I cynamonu, i wonności, i mirry, i kadzidła, i wina, i oliwy, i czystej mąki pszennej, i pszenicy, i bydła, i owiec, i koni, i wozów, i ciał, i dusz ludzi.

 Uwaga - oprócz innych towarów są to dwa dziwne:

  • ciała
  • dusze ludzkie

(14) A dojrzały owoc pożądliwości twojej duszy odszedł od ciebie i odeszły od ciebie wszystkie rzeczy wystawne i wspaniałe, których już więcej nie znajdziesz. (15) Kupcy tych towarów, ci którzy wzbogacili się na nim, staną z daleka z powodu strachu przed jego męką, płacząc i smucąc się, (16) I mówiąc: Biada, biada, ci miasto wielkie, które jesteś okryte w cienki len i purpurę, i szkarłat, i przyozdobione złotem i drogimi kamieniami, i perłami, gdyż w jednej godzinie po tak wielkim bogactwie została pustka.

 
(17) I każdy sternik, i całe rzesze pływających na okrętach, i żeglarze, i ci, co na morzu pracują, stanęli z daleka, (18) I zawołali, widząc dym jego pożaru, mówiąc: Które miasto jest podobne do tego wielkiego miasta!  

 (19) I rzucali proch na swoje głowy, i wołali, płacząc i smucąc się, mówiąc: Biada, biada, ci miasto wielkie, w którym wzbogacili się wszyscy z jego dostatku, mający okręty na morzu, gdyż w jednej godzinie zostało spustoszone.

 
(20) Rozraduj się nad nim, niebo i święci apostołowie, i prorocy, ponieważ Bóg zasądził wasz wyrok nad nim. Radujmy się, bo sprawiedliwy wyrok będzie wydany.

 (21) I jeden mocarny anioł podniósł jakby wielki młyński kamień i rzucił go w morze, mówiąc:

Z takim rozmachem zostanie wrzucony Babilon, miasto wielkie, i już nigdy nie zostanie znaleziony.

Obraz wykonania wyroku.
 (22) I głos cytrzystów i śpiewaków, i flecistów, i trębaczy nie będzie już w tobie słyszany, i żaden rzemieślnik jakiegokolwiek rzemiosła więcej nie znajdzie się w tobie, i odgłos tarcia kamienia młyńskiego już w tobie nigdy nie będzie słyszany,  
(23) I światło lampy nie będzie już w tobie widoczne, i głos oblubieńca i oblubienicy nie zostanie już w tobie usłyszany; gdyż kupcy twoi byli możnowładcami ziemi, gdyż twoimi czarami zwiedzione zostały wszystkie narody.  
(24) I w nim została znaleziona krew proroków, świętych i wszystkich pomordowanych na ziemi.

W Babilonie została znaleziona krew 3 rodzajów ludzi:

  • proroków,
  • świętych,
  • wszystkich pomordowanych na ziemi.

Czy z tego można wnioskować, że wszystkie morderstwa mają jakieś religijne, babilońskie podłoże, np. kult mamony? kult wygodnego życia?

--> Apokalipsa, rozdział 19 - studium tekstu

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia, biblia / apokalipsa, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: apokalipsa, tysiącletnie królestwo, ap18, wielki babilon, ap19, ap20


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 października 2018 (niedziela), 00:11:11

Apokalipsa, rozdział 19 - studium tekstu

Wstęp

Zainteresował mnie finał, więc w sposób jednolity zrobiłem taki kawałek Pisma. Było to w okolicach 4, 5 i 7 października 2018, ale potem jeszcze kilka razy poprawiałem ten tekst:


Rozdział 19

Treść Ap 19:1-21 tpnt Analiza
--> Apokalipsa, rozdział 18 - studium tekstu - czyli o upadku Wielkiego Babilonu

Akcja przenosi się do nieba

Tłum w niebie śpiewa hymny

(1) I po tych wydarzeniach usłyszałem potężny głos licznego tłumu w niebie, mówiącego: 

Obserwacje:

  • w niebie jest liczny tłum UBG: tłum ludzi (ὄχλος ochlos) więc widać, że w niebie są ludzie.
  • Jakie ciała mają ci ludzie, skoro mogą być w niebie?
    • --> Fil 3:20
    • --> 1Kor15.... 55555
  • Skąd tam są ludzie? Zmartwychwstanie i pochwycenie!
    • --> 1Tes3:14-18
    • -->>> 1Kor 15???? coś innego niż wyżej
  • ten tłum wydaje potężny głos: Alleluja! (...)
Alleluja!
Zbawienie, chwała, cześć i moc Panu, Bogu naszemu.
(2) Bo prawdziwe i sprawiedliwe są Jego sądy;
gdyż osądził wielką nierządnicę,
która niszczyła ziemię swoim nierządem,
i pomścił krew swoich sług przelaną z jej ręki.

 Wykonane już:

  • osądzenie wielkiej nierządnicy, która niszczyła ziemią swoim nierządem
  • pomszczenie krwi swoich słuch zabitych przez wielką nierządnicę
(3) I powiedzieli powtórnie:  

Alleluja!
I dym jej wznosi się na wieki wieków.

 
(4) I upadło dwudziestu czterech starszych i cztery stworzenia, i oddali pokłon Bogu, siedzącemu na tronie, mówiąc: gdzie było 24 starszych? rozdział 5???
Amen, Alleluja!  
(5) I wyszedł głos od tronu, mówiący:  
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy
i ci, którzy się Go boją, mali i wielcy.
 
(6) I słyszałem jakby głos wielkiego tłumu, i jakby głos wielu wód, i jakby głos potężnych grzmotów, mówiących:

Obserwacja:

  • wielki tłum
  • wielki tłum wydaje jakby głos i jakby głos wód, grzmotów

Wesele Baranka

Alleluja! 
Gdyż zakrólował Pan, Bóg Wszechmogący;
(7) Radujmy się i weselmy się, i oddajmy Mu chwałę;
bo nadeszło wesele Baranka,
a małżonka Jego przygotowała się.

(8) I zostało jej dane, aby przywdziała cienki len, czysty i lśniący;

Obserwacja:

  • nadeszło wesele Baranka
  • małżonka Baranka przygotowaa się
  • ubrała się w cienki len, czysty i lśniący (bisior?)
  • ten czysty len to  sprawiedliwe czyny świętych

albowiem cienki len, są to sprawiedliwe czyny świętych.

Nagroda dla sług? Szata obrazuje pozycję człowieka.

(9) A do mnie mówi: Napisz:

Błogosławieni ci, którzy są wezwani na wieczerzę weselną Baranka. 

I mówi mi:

To są prawdziwe Słowa Boże. 

wezwani na wesele Baranka są błogosławieni - i takie są Słowa Boże.
(10) I upadłem przed jego stopami, aby mu oddać pokłon; i mówi mi: Uważaj, abyś tego nie czynił; ja jestem współsługą twoim i twoich braci, którzy mają świadectwo Jezusa. Bogu oddaj pokłon; bowiem świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.  Pierwszy raz taka akcja, drugi w 22:8.

Kolejna wizja - przygotowanie do bitwy i bitwa

(11) I widziałem otwarte niebo, a oto biały koń; a Ten, który na nim siedzi, nazywa się Wierny i Prawdziwy, i w sprawiedliwości sądzi i walczy.

 O Jezusie:

  • siedzi na białym koniu
  • nazywa się Wierny i Prawdziwy
  • w sprawiedliwości sądzi i walczy
(12) A oczy Jego jak płomień ognia, i na głowie Jego wiele koron; i miał napisane imię, którego nikt nie zna, tylko On sam. (13) I odziany był w szatę zanurzoną we krwi, a imię, którym Go zwą – Słowo Boże.
  •  ocy ma jak płomień ognia
  • na głowie ma wiele koron
  • ma napisane imię, którego nikt nie zna, tylko On sam -> Listy Apokalipsy - coś o imieniu!!!!
  • odziany w szatę zanurzoną we krwi
  • imię, którym go nazywają to Słowo Boże
(14) I wojska w niebie podążały za Nim na białych koniach, obleczone w cienki len, biały i czysty. 

Za Jezusem idą wojska ubrane w cienki len, biały i czysty (-> 22:8b)

(15) A z Jego ust wychodzi ostry miecz, aby nim wymierzyć cios narodom; i sam będzie je pasł laską żelazną, i sam depcze tłocznię wina zapalczywości i gniewu Boga Wszechmogącego. (16) I ma na szacie i na swoim biodrze wypisane imię: Król królów i Pan panów.

O Jezusie:

  • z Jego ust wychodzi ostry miecz,
  • ten miecz jest aby nim wymierzyć cios narodom,
  • będzie pasł narody laską żelazną,
  • depcze tłocznię wina zapalczywości i gniewu Boga Wszechmogącego.
  • na szacie i na swoim biodrze wypisane imię: Król królów i Pan panów.

Zaproszenie ptaków na ucztę

(17) I zobaczyłem jednego anioła stojącego w słońcu, i zawołał potężnym głosem, mówiąc wszystkim ptakom latającym środkiem nieba:

Obserwacja:

  • anioł stoi na słońcu
  • anioł woła do ptaków latających środkiem nieba
  • to poniżej wygląda na zaproszenie na ucztę dla ptaków
Przyjdźcie i zgromadźcie się na wieczerzę wielkiego Boga. (18) Abyście jedli ciała królów i ciała wodzów, i ciała mocarzy, i ciała koni, i tych, którzy siedzą na nich, i ciała wszystkich wolnych, a także i niewolników, małych i wielkich.

Kogo ciała będą jeść:

  • ciała królów, ciała wodzów, ciała mocarzy,
  • ciała koni, i tych, którzy siedzą na nich,
  • ciała wszystkich wolnych, a także i niewolników,
  • małych i wielkich.

Bitwa

(19) I zobaczyłem dzikie zwierzę i królów ziemi, i wojska ich zebrane, aby stoczyć bitwę z siedzącym na koniu i z Jego wojskiem.

Przed bitwą zwierają się strony, aby tą bitwę stoczyć. Kto tu stoi:

  1. dzikie zwierzę
  2. królowie ziemi
  3. wojska królów ziemi przez nich zebrane

Po drugiej stronie:

  1. Jezus na koniu,
  2. Jego wojsko.

Efekt bitwy w w.21

(20) I pojmane zostało dzikie zwierzę i z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cudowne znaki, którymi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię dzikiego zwierzęcia i oddawali pokłon jego obrazowi. Obaj żywcem zostali wrzuceni do jeziora ognia, płonącego siarką.

Pewnie w tej bandzie były też kluczowe osoby:

  • dzikie zwierzę (bestia),
  • fałszywy prorok.

 

Obserwacja: (gdzieś to już było) fałszywy prorok, który przed zwierzęciem czynił cudowne znaki, zwiódł tych, którzy przyjęli znamię dzikiego zwierzęcia i oddawali pokłon jego obrazowi.

(21) A pozostali zostali pobici przez siedzącego na koniu, mieczem wychodzącym z Jego ust, i wszystkie ptaki nasyciły się ich ciałami.

Obserwacja:

  • Jezus pobo mieczem (wychodzącym z ust)
  • ptaki nasyciły się ciałami
--> Apokalipsa, rozdział 20 - studium tekstu

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia, biblia / apokalipsa, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: apokalipsa, tysiącletnie królestwo, ap19, ap18, ap20


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
6 października 2018 (sobota), 13:38:38

Studium 1Kor15

Historia prac

  • 6 października 2018 - podział i wstępny komentarz

Tabelka z analizą

Treść 1Kor 15:1-66 tpnt
Analiza
 

O ewangelii głoszonej przez Pawła

(1) A daję wam dogłębnie poznać, bracia, Ewangelię, którą wam ogłosiłem, którą też przyjęliście i w której stoicie, (2) Przez którą też jesteście zbawiani, jeśli trzymacie się jej w tym Słowie, które wam ogłosiłem jako dobrą nowinę, chyba że na próżno uwierzyliście. (3) Albowiem na początku przekazałem wam to, co sam przejąłem,

O Ewangelii

  • Paweł przekazuje co sam przejął (w.3),
  • Paweł ogłosił to Koryntianom jako dobrą nowinę,
  • Koryntianie to przyjęli,
  • Koryntianie w tym stoją,
  • Koryntianie przez to są zbawiani (jeśli trzymają się jej w tym Słowie).
że Chrystus umarł za nasze grzechy według Pism, (4) I że został pogrzebany, i że został wzbudzony trzeciego dnia według Pism, (5) I że został ukazany Kefasowi, a potem dwunastu. (6) Potem został ukazany więcej niż pięciuset braciom naraz, z których większość pozostaje przy życiu, a niektórzy zasnęli. (7) Potem ukazał się Jakubowi, potem wszystkim apostołom. (8)A na końcu po wszystkich, ukazał się i mnie,  Ewangelia, którą głowił Paweł:
  1. Chrystus umarł za nasze grzechy według Pism,
  2. Chrystus został pogrzebany,
  3. Chrystus został wzbudzony trzeciego dnia według Pism.

 

Świadectwo zmartwychwstania:

  • został ukazany Kefasowi,
  • potem dwunastu,
  • potem więcej niż pięciuset braciom naraz, z których większość pozostaje przy życiu, a niektórzy zasnęli,
  • potem ukazał się Jakubowi,
  • potem wszystkim apostołom,
  • a na końcu ukazał się Pawłowo.
jakby poronionemu płodowi. (9) Ja bowiem jestem najmniejszy z apostołów i nie jestem godny, aby być nazywanym apostołem, ponieważ prześladowałem Kościół Boga.  Paweł mówi o sobie trudne słowa.
(10) Lecz z łaski Boga jestem tym, kim jestem, a łaska Jego wobec mnie nie stała się daremna; lecz bardziej niż oni wszyscy trudziłem się, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która jest ze mną.  
(11) Dlatego czy to ja, czy tamci, w ten sposób głosimy i tak uwierzyliście.  Klamra zamykająca problem treści ewangelii.
   O zmartwychwstaniu

(12) A jeżeli o Chrystusie głosi się, że jest wzbudzony z martwych, jakże więc mówią niektórzy między wami, że nie ma zmartwychwstania?

(13) Jeśli natomiast nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie jest wzbudzony. (14)A jeśli Chrystus nie jest wzbudzony, wtedy i próżne jest nasze głoszenie, próżna też jest nasza wiara, (15) I jesteśmy też uznani za fałszywych świadków Boga, bo świadczyliśmy o Bogu, że wzbudził Chrystusa, którego nie wzbudził, skoro umarli nie są wzbudzani.

(16) Jeśli bowiem umarli nie są wzbudzani, to i Chrystus nie jest wzbudzony. (17) A jeśli Chrystus nie jest wzbudzony, próżna jest wasza wiara; jeszcze jesteście w waszych grzechach; (18) Zatem i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, zginęli. (19) Jeśli tylko w tym życiu mamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni.

 
(20) Ale teraz Chrystus jest wzbudzony z martwych i stał się pierwociną tych, którzy zasnęli;  nawiązanie do święta pierwocin w Kpł 23:9
 (21) Skoro bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też przyjdzie powstanie z martwych. (22) Tak jak w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. -> por. w Rz około 5 albo 6 też jest o tym
(23) Każdy natomiast we własnym szyku: Jako pierwocina Chrystus, a potem ci, którzy są Chrystusa w czasie Jego przyjścia; (24) Potem nastanie koniec, gdy przekaże Królestwo Bogu i Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność i wszelką władzę, i moc. (25) Bo trzeba, aby On królował, dopóki nie położy wszystkich wrogów pod Jego stopy. (26) A jako ostatni wróg zostanie zniszczona śmierć.

Kolejność dziania się spraw:

  1. jako pierwocina zmartwychwstał Chrystus,
  2. potem ci, którzy są Chrystusa w czasie Jego przyjścia,
  3. potem nastanie koniec, gdy przekaże Królestwo Bogu i Ojcu.

 

Chrystus będzie królował, dopóki nie położy wszystkich wrogów pod stopy Boga Ojca: Chrystus zniszczy więc:

  1. wszelką zwierzchność,
  2. wszelką władzę,
  3. moc,
  4. śmierć (jako ostatni wróg).
(27) Wszystko bowiem poddał pod Jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest poddane, to oczywistym jest, że oprócz Tego, który Mu wszystko poddał.  Relacja Mesjasza z Ojcem.
(28) A gdy wszystko zostanie Mu poddane, wtedy też i sam Syn zostanie poddany Temu, który Mu wszystko poddał, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.  

(29) Bo co uczynią ci, którzy są chrzczeni za umarłych? Jeśli umarli w ogóle nie są wzbudzani, to dlaczego są chrzczeni za umarłych?

 

(30) Dlaczego i my narażamy się na niebezpieczeństwa każdej godziny? (31) Codziennie umieram na waszą chlubę, którą mam w Jezusie Chrystusie, Panu naszym. (32) Jeśli ja na sposób ludzki walczyłem w Efezie z dzikimi zwierzętami, jaką mam z tego korzyść, jeśli umarli nie są wzbudzani? Jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy.

 

(33) Nie dawajcie się wprowadzać w błąd; złe rozmowy niszczą dobre obyczaje. (34) Ocknijcie się dla sprawiedliwości i nie grzeszcie; niektórzy bowiem nie mają poznania Boga; mówię to dla waszego zawstydzenia.

 
   

(35) Ale powie ktoś: A jak wzbudzani są umarli i w jakim ciele przychodzą? (36) O nierozumny! To, co ty siejesz, nie jest ożywiane, jeśli nie obumrze. (37) A co siejesz, nie jest przecież tym ciałem, które ma wyrosnąć, ale siejesz nagie ziarno, trafi się pszeniczne lub jakieś z pozostałych;

 
(38) A Bóg daje mu ciało, takie jak chce, a każdemu z nasion – ciało jemu właściwe. (39) Nie każde ciało jest tym samym ciałem; ale istotnie inne jest ciało ludzi, a inne ciało zwierząt, jeszcze inne ryb, a inne ptaków. (40) I są ciała niebiańskie i ciała ziemskie; lecz istotnie inna jest chwała niebiańskich, a inna ziemskich; (41) Inna chwała słońca, a inna chwała księżyca, i inna chwała gwiazd; bo gwiazda od gwiazdy różni się w chwale.  
(42) Tak jest i ze wzbudzeniem umarłych. Siane jest ciało w zniszczalności, wzbudzane jest w niezniszczalności; (43) Siane jest w zniewadze, wzbudzane jest w chwale; siane jest w słabości, wzbudzane jest w mocy; (44) Siane jest ciało duszą żyjące, wzbudzane jest ciało duchowe.  
Jeżeli jest ciało duszą żyjące, jest też ciało duchowe. (45) Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek Adam duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym. (46) Jednak nie to, co duchowe jest pierwsze, lecz to, co duszą żyjące; potem to, co duchowe. (47) Pierwszy człowiek z ziemi jest ziemski; drugi człowiek – Pan z nieba. (48) Jaki ten ziemski, tacy i ziemscy ludzie; a jaki Ten niebiański, tacy i niebiańscy. (49) A tak jak nosiliśmy obraz tego ziemskiego człowieka, tak też będziemy nosić obraz Tego niebiańskiego.  
(50) To natomiast mówię, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego, ani to, co zniszczalne nie może odziedziczyć niezniszczalności.  
   O nowym ciele dla nowego stworzenia
(51) Oto oznajmiam wam tajemnicę: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy zostaniemy przemienieni, (52) W jednej chwili, w mgnieniu oka, podczas ostatniej trąby; bowiem zatrąbi trąba, a umarli zostaną wzbudzeni jako niezniszczalni, a my zostaniemy przemienieni. (53) Trzeba bowiem, aby to, co zniszczalne, przyoblekło niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyoblekło nieśmiertelność.

por 1Tes4:13nn

 

Podczas ostatniej trąby (bowiem zatrąbi trąba), w jednej chwili, w mgnieniu oka:

  • nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy zostaniemy przemienieni,
  • umarli zostaną wzbudzeni jako niezniszczalni,
  • my (żywi) zostaniemy przemienieni.
 (54) A gdy to, co zniszczalne, przyoblecze niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyoblecze nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo, które jest zapisane: Pochłonięta została śmierć w zwycięstwie. (55) Gdzie jest, o śmierci, twoje żądło? Gdzie, o Hadesie, twoje zwycięstwo?  
(56) Lecz żądłem śmierci jest grzech, a mocą grzechu jest Prawo.  
(57) Ale Bogu niech będzie wdzięczność, który daje nam zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.  

(58) A tak, bracia moi umiłowani, stawajcie się stali, niewzruszeni, zawsze obfitujący w dziele Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu.

 

 Wnioski:

  • to jest dość istotny fragment NT, bardzo gęsty (dużo tu treści), bardzo dogmatyczny.

Kategorie: _blog, studium biblii, biblia / studia, biblia


Słowa kluczowe: 1Kor15, pochwycenie, ewangelia, wieczerza pańska


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
4 października 2018 (czwartek), 13:51:51

Apokalipsa, rozdział 20 - studium tekstu

Wstęp

Zainteresował mnie finał, więc w sposób jednolity zrobiłem taki kawałek Pisma. Było to w okolicach 4, 5 i 7 października 2018, ale potem jeszcze kilka razy poprawiałem ten tekst:


Rozdział 20

Treść wg Ap 20:1-22 tpnt Analiza

--> Apokalipsa, rozdział 19 - studium tekstu - wesele baranka, bitwa

Związanie diabła na 1000 lat
(1) I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz do otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. (2) I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat; (3) I wrzucił go do otchłani, i zamknął go, i położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził więcej narodów, aż się wypełni tysiąc lat; a po tych wydarzeniach trzeba, by został rozwiązany na krótki czas.

Związanie smoka na 1000 lat.

  • Tożsamość: smoka, wąż starodawny, diabeł i szatan.
    -> Biblia o Szatanie
  • Pierwszy raz wyrażenie tysiąc lat, które pojawi się 3 razy.
  • Cel związania: aby nie zwodził więcej narodów. Wniosek: będą jakieś narody.
  • Po tem zostnie rozwiązany na krótki czas.
Początek królestwa
(4) I widziałem trony; i zasiedli na nich, i dany był im sąd; nie do końca jest tu jasne, kto na tych tronach zasiada - ci co zmartwychwstaną z ucisku (patrz niżej)

zobaczyłem dusze tych, którzy zostali ścięci toporem z powodu świadectwa Jezusa i z powodu Słowa Bożego, i tych, którzy nie oddali pokłonu dzikiemu zwierzęciu, ani jego obrazowi, i nie przyjęli jego znamienia na swoje czoło i na swoją rękę;

Pierwsze zmartwychwstanie.

Pojawiają się dusze:

  • ścięci toporem z powodu świadectwa Jezusa i z powodu Słowa Bożego.
  • tacy, którzy nie oddali pokłonu dzikiemu zwierzęciu, ani jego obrazowi,
  • tacy, którzy nie przyjęli znamienia (zwierzęcia) na swoje czoło i na swoją rękę;

ci ożyli i zaczęli królować z Chrystusem tysiąc lat.

Ożyli i królują, więc może i oni zasiadają na tych tronach.

(5) Natomiast pozostali z umarłych nie ożyli, aż dopełni się tysiąc lat.

Dogmat: różni ludzie w różnych momentach zmartwychwstają. Nie ma jednego zmartwychwstania umarłych. 

To jest pierwsze powstanie z martwych. (6) Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym powstaniu z martwych; nad tymi druga śmierć nie ma władzy, ale będą kapłanami Boga i Chrystusa, i będą z Nim królować tysiąc lat.

 Pierwsze zmartwychwstanie.

Kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu:

  • druga śmierć (cokolwiek to jest -> dalej) go nie rusza,
  • będzie kapłanem Boga i Chrystusa,
  • będzie z Chrystusem królować 1000 lat,
Po 1000 latach królestwa - jeszcze jedna bitwa, bo są jakieś zwiedzone narody

(7) A gdy dopełni się tysiąc lat, uwolniony zostanie szatan ze swojego więzienia,

 uwolnienie szatana po 1000 lat

(8) I wyjdzie zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, aby je zgromadzić na bitwę; a liczba ich jak piasek morza. (9) I wstąpili na szerokość ziemi, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane.

Po tysiącletnim królestwie szatan będzie zwodził narody.

Będzie jakiś:

  • obóz świętych
  • miasto umiłowane

I zstąpił ogień z nieba od Boga i pochłonął ich.

Szybka piłka - zstąpi ogień z nieba
(10) A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie dzikie zwierzę i fałszywy prorok; i będą męczeni dniem i nocą na wieki wieków.

Pojęcia:

  • jezioro ognia i siarki
  • dzikie zwierzę
  • fałszywy prorok

Będzie męczenie dniem i nocą na wieki wieków.

Sąd umarłych

(11) I widziałem wielki biały tron, i siedzącego na nim, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, i nie znalazło się miejsce dla nich.

Wielki biały tron i siedzący na nim.

Ziemia i niebo uciekły, nie ma miejsca dla nich. 

(12) I widziałem umarłych, małych i wielkich, stojących przed Bogiem; Przed Bogiem stoją umarli. 

i zostały otwarte zwoje i inny zwój został otwarty, to jest zwój życia; i umarli z tych, którzy są zapisani w zwojach, zostali osądzeni według swoich czynów. (13) I morze wydało umarłych, którzy w nim byli, i Śmierć, i Hades wydały umarłych, którzy w nich byli; i zostali osądzeni, każdy według swoich czynów. (14) I Śmierć, i Hades zostały wrzucone w jezioro ognia.

 Są tu (1) zwoje i jest (2) inny zwój - to jest księga życia.

 

Umarli, którzy są zapisani w zwoja zostali osądzeni według swoich czynów.

 

Morze wydało umarłych, śmierć i Hades też. I zostali osądzeni według swoich czynów.

 

Śmierć (thanatos) i Hades zostali wrzuceni do jeziora ognia.

To jest śmierć druga. 

Definicja śmierci drugiej.

(15) A jeśli ktoś nie został znaleziony jako zapisany w zwoju życia, został wrzucony do jeziora ognia. 

Ta akcja wrzucania do jeziora ognia śmierci, Hadesu i ludzi niezapisanych w księdze życia zwana jest śmiercią drugą.
--> rozdział 21++ - pojawia się Nowa Jerozolima

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia, biblia / apokalipsa, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: ap20, apokalipsa, tysiącletnie królestwo, ap19, ap18


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 września 2018 (piątek), 17:30:30

Bóg Syn: Jego powrót po swój Kościół

Zachowuję, bo może się przydać, a te serwisy różne tak szybko odchodzą.
Artykuł pochodzi z serwisu:  http://www.reformowani.info/bog-syn-jego-powrot-po-swoj-kosciol/

Bóg Syn: Jego powrót po swój Kościół

Proroctwo, które jeszcze się nie spełniło

Doktryna, o której będzie mowa w tym artykule jest jedną z najważniejszych spośród proroctw, które dotychczas nie zostały wypełnione. Nie powinniśmy zapominać, że proroctwo to objawienie dane przez Boga, spisane pod wpływem Ducha Świętego i zapowiadające wydarzenia, które mają nastąpić w przyszłości. Z uwagi na ich Bożą inspirację, proroctwa są wiarygodne w takim samym stopniu jak każda inna część Pisma Świętego. Proroctwa stanowią prawie jedną czwartą część Biblii.

 

Wiele proroctw biblijnych doczekało się już wypełnienia, a to co zostało zapowiedziane spełniało się zawsze w sposób dosłowny. Tak było w przypadku zapowiedzianego wiele wieków wcześniej przyjścia Chrystusa, który narodził się z dziewicy, jako potomek Abrahama, z plemienia Judy, z domu Dawida w Betlejem. W podobny sposób, szczegóły dotyczące Jego śmierci, objawione w Psalmie 22 około tysiąca lat przed przyjściem Chrystusa na ten świat, wypełniły się z godną podziwu dokładnością.

Słowo Boże zawiera wiele proroctw, które wciąż czekają na swoje spełnienie i jest zrozumiałe, że wierzymy iż spełnią się one z taką samą dokładnością i precyzją jak te, które już doczekały się swojego wypełnienia.

Dzieje 1:11 I powiedzieli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie wpatrując się w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty w górę do nieba, przyjdzie tak samo jak go widzieliście wstępującego do nieba 

Nauka mówiąca, że Chrystus powróci na ziemię w taki sam sposób, w jaki wstąpił na prawicę Boga jest tak jasno i szeroko przedstawiona w proroctwach Pisma Świętego, że została umieszczona we wszystkich wielkich wyznaniach wiary chrześcijańskiej. Jest to jednak doktryna, którą powinniśmy studiować uważnie i w duchu rozeznania.

Jeśli chodzi o proroctwa związane z powtórnym przyjściem Jezusa Chrystusa, wielu teologów podkreśla różnicę pomiędzy przyjściem Chrystusa po swój Kościół, co odnosi się do pochwycenia do nieba wszystkich wierzących, oraz przyjściem wraz z Kościołem aby ustanowić swoje Królestwo (podczas drugiego, oficjalnego przyjścia na ziemię), aby królować na ziemi przez tysiąc lat. Mówi się, że między tymi dwoma wydarzeniami powstanie ekumeniczny kościół światowy, uformuje się jeden rząd światowy któremu będzie przewodził dyktator, wybuchnie gigantyczna wojna, która będzie miała miejsce, gdy Chrystus przyjdzie, aby ustanowić swoje Królestwo. Jednak przyjście Chrystusa po swój Kościół jest pierwszym z całej serii wydarzeń eschatologicznych, jeśli proroctwa są interpretowane w sposób dosłowny. Wprawdzie wydarzenia czasów ostatecznych, które mają nastąpić po pochwyceniu Kościoła, znajdują się w wielu proroctwach zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu, to jednak prawda mówiąca o tym, że Chrystus przyjdzie najpierw po swój Kościół nie była objawiona w Starym Testamencie. Jest to specyficzne proroctwo Nowego Testamentu.


Proroctwa dotyczące pochwycenia

Pierwszą wzmiankę o tym, że Chrystus przyjdzie po swoich świętych zanim się wypełnią wydarzenia czasów ostatecznych uczniowie usłyszeli będąc w pokoju na górze w noc poprzedzającą ukrzyżowanie Chrystusa. Pan zapowiedział wtedy swoim uczniom:

Jana 14:2-3  2 W domu mego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Idę, aby wam przygotować miejsce. 3 A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, żebyście, gdzie ja jestem, i wy byli

Uczniowie nie byli w żaden sposób przygotowani na to objawienie. Zgodnie z

Mat. 24:26-31 26 Jeśli więc wam powiedzą: Oto jest na pustyni – nie wychodźcie; Oto wewnątrz domu – nie wierzcie. 27 Jak bowiem błyskawica pojawia się na wschodzie i jest widoczna aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. 28 Bo gdzie jest padlina, tam się zgromadzą i orły. 29 A zaraz po ucisku tych dni słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku, gwiazdy będą spadać z nieba i moce niebieskie zostaną poruszone. 30 Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego. Wtedy będą lamentować wszystkie ludy ziemi i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach niebieskich z mocą i wielką chwałą. 31 Pośle on swoich aniołów z potężnym głosem trąby i zgromadzą jego wybranych z czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego

zostali pouczeni o chwalebnym powrocie Chrystusa w celu ustanowienia Królestwa. I do tego czasu nie mieli oni żadnych wskazówek co do tego, że Chrystus przyjdzie najpierw aby zabrać ich z ziemi do nieba i w ten sposób uchronić przed Wielkim Uciskiem charakteryzującym koniec tej epoki. W Ewangelii według Jana jest oczywiste, że „dom Ojca” odnosi się do nieba, i że Chrystus zamierzał ich opuścić, aby przygotować tam miejsce dla nich. Obiecał im również, że po przygotowaniu im miejsca w niebie przyjdzie ponownie, aby ich tam zabrać. Oznacza to, że Chrystus zamierza zabrać ich z ziemi do domu Ojca w niebie. Apostoł Paweł ujawnia nam szczegóły tego, jakże ważnego wydarzenia:

1 Tes. 4:13-18  13 A nie chcę, bracia, abyście byli w niewiedzy co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili jak inni, którzy nie mają nadziei. 14 Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, to też tych, którzy zasnęli w Jezusie, Bóg przyprowadzi wraz z nim. 15 Bo to wam mówimy przez słowo Pana, że my, którzy pozostaniemy żywi do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. 16 Gdyż sam Pan z okrzykiem, z głosem archanioła i dźwiękiem trąby Bożej zstąpi z nieba, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. 17 Potem my, którzy pozostaniemy żywi, razem z nimi będziemy porwani w obłoki, w powietrze, na spotkanie Pana, i tak zawsze będziemy z Panem. 18 Dlatego pocieszajcie się wzajemnie tymi słowami

Ciąg wydarzeń związanych z przyjściem Pana Jezusa po swoich świętych rozpoczyna się od opuszczenia przez niego tronu w niebie i zejścia na dół, do atmosfery nad ziemią. Wyda rozkaz głosem, któremu będzie towarzyszyć triumfalny głos archanioła i dźwięk trąby Bożej. Na polecenie Chrystusa zmartwychwstaną wszyscy wierzący, którzy umarli:

Jana 5:28-29  28 Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi godzina, w której wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą jego głos; 29 I ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie do życia, ale ci, którzy źle czynili, na zmartwychwstanie na potępienie

Dusze zmarłych chrześcijan będą towarzyszyły Chrystusowi z nieba:

1 Tes. 4:14 Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, to też tych, którzy zasnęli w Jezusie, Bóg przyprowadzi wraz z nim 

Dusze te otrzymają swoje zmartwychwstałe i uświęcone ciała. Natychmiast po zmartwychwstaniu wierzących, którzy umarli, żyjący chrześcijanie zostaną „…porwani w obłoki, w powietrze, na spotkanie Pana…

W ten sposób cały kościół Boży zostanie zabrany z ziemskiej sceny aby wypełniła się obietnica z (Jana 14) o przebywaniu wraz z Chrystusem w domu Ojca, w niebie.

Więcej szczegółów znajdujemy w

1 Kor. 15:51-58  51 Oto oznajmiam wam tajemnicę: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni; 52 W jednej chwili, w mgnieniu oka, na ostatnią trąbę. Zabrzmi bowiem trąba, a umarli zostaną wskrzeszeni niezniszczalni, a my zostaniemy przemienieni. 53 To bowiem, co zniszczalne, musi przyodziać się w to, co niezniszczalne, a to, co śmiertelne, przyoblec się w nieśmiertelność. 54 A gdy jto, co zniszczalne, przyoblecze się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność, wtedy wypełni się to słowo, które jest napisane: Połknięta jest śmierć w zwycięstwie. 55 Gdzież jest, o śmierci, twoje żądło? Gdzież jest, o piekło, twoje zwycięstwo? 56 Żądłem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu prawo. 57 Lecz dzięki niech będą Bogu, który nam dał zwycięstwo przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. 58 A tak, moi mili bracia, bądźcie stali, niezachwiani, zawsze obfitujący w dziele Pana, wiedząc, że wasza praca nie jest daremna w Panu

Mówi się tutaj o przyjściu Chrystusa po swój kościół jako o „tajemnicy” (w.51), to znaczy o prawdzie nie objawionej w Starym Testamencie, ale ujawnionej w Nowym Testamencie. (Zob. Rzym. 16:25-26; Kol. 1:26)

W przeciwieństwie do prawdy o przyjściu Chrystusa na ziemię w celu ustanowienia Tysiącletniego Królestwa, którą jest objawiona w Starym Testamencie, pochwycenie Kościoła jest wydarzeniem objawionym jedynie w Nowym Testamencie. Paweł wLiście do Koryntian rozdział 15 wskazuje, że nastąpi to w jednej chwili, „w mgnieniu oka„, gdy zmartwychwstałe ciała umarłych wierzących zostaną przemienione w nieskażone, nieśmiertelne i nie starzejące się ciała.

1 Kor. 15:53  To bowiem, co zniszczalne, musi przyodziać się w to, co niezniszczalne, a to, co śmiertelne, przyoblec się w nieśmiertelność

Pismo w sposób jednoznaczny mówi, że nasze nowe ciała będą bez grzechu (zob.Efezj. 5:27; Fil. 3:20-21) Nasze obecne ciała nie są dostosowane do życia w niebie, dlatego Paweł mówi, że „… wszyscy będziemy przemienieni.”

1 Kor. 15:51 Oto oznajmiam wam tajemnicę: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni

W przeciwieństwie do zmartwychwstania wszystjkich zmarłych chrześcijan w momencie pochwycenia Kościoła, zmartwychwstanie świętych, którzy umarli przed Pięćdziesiątnicą wydaje się być wstrzymane do momentu przyjścia Chrystusa w celu ustanowienia Królestwa Tysiącletniego.

Dan. 12:1-2 W tym czasie powstanie Michał, wielki książę, który wstawia się za synami twego ludu. Nastanie czas ucisku, jakiego nie było, odkąd narody zaczęły istnieć aż do tego czasu. W tym czasie twój lud zostanie wybawiony, każdy, kto znajdzie się zapisany w księdze. (2) A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzi się, jedni do życia wiecznego, a drudzy ku hańbie i wiecznej pogardzie
.
Obj. 20:4  Zobaczyłem też trony i zasiedli na nich, i dano im władzę sądzenia. I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i z powodu słowa Bożego oraz tych, którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej wizerunkowi i nie przyjęli jej znamienia na czoło ani na rękę. I ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat

Umarli niewierzący nie będą jednak wskrzeszeni aż do zakończenia Królestwa Tysiącletniego.

Obj. 20:5-6  5 A inni z umarłych nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie. 6 Błogosławiony i święty ten, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu. Nad nimi druga śmierć nie ma władzy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować tysiąc lat
.
Obj. 20:12-13  12 I zobaczyłem umarłych, wielkich i małych, stojących przed Bogiem, i otwarto księgi. Otwarto też inną księgę, księgę życia. I osądzeni zostali umarli według tego, co było napisane w księgach, to znaczy według ich uczynków. 13 I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli. I zostali osądzeni każdy według swoich uczynków

.


Różnica pomiędzy przyjściem Chrystusa po swoich świętych i przyjściem wraz ze świętymi

Teologia przyjmująca, że pochwycenie nastąpi przed czasem Wielkiego Ucisku zwana jest pretrybulacjonizmem w odróżnieniu od postrybulacjonizmu który zakłada, że przyjście Chrystusa po swoich świętych i przyjście wraz ze świętymi to jedno i to samo wydarzenie. Kwestia, która z tych teorii jest poprawna zależy od tego, w jakim stopniu proroctwa są interpretowane w dosłownym znaczeniu. Możemy zauważyć wiele różnic między wspomnianymi wydarzeniami:

1. Przyjście Chrystusa po swoich świętych aby zabrać ich do domu Ojca w niebie to ruch z ziemi w kierunku nieba, podczas gdy Jego przyjście wraz ze świętymi to ruch z nieba w kierunku ziemi. Chrystus powraca na Górę Oliwną z której został po zmartwychwstaniu zabrany do nieba i ustanawia swoje Królestwo.

2. W czasie pochwycenia święci którzy żyją zostają zabrani, podczas gdy nikt nie zostaje przeniesiony do nieba w związku z drugim przyjściem Chrystusa.

3. W czasie pochwycenia święci będący na ziemi idą do nieba, przy drugim przyjściu Chrystusa święci będący na ziemi pozostają na niej.

4. W czasie pochwycenia świat pozostaje taki jaki był, nie jest osądzony i trwa w grzechu. Natomiast przy drugim przyjściu Chrystusa świat zostaje osądzony i ustanawia się sprawiedliwość na ziemi.

5. Pochwycenie Kościoła jest jego wybawieniem od cierpień wielkiego ucisku, drugie przyjście Chrystusa to wybawienie dla tych, którzy uwierzyli w niego w czasie Ucisku i przetrwali.

6. Pochwycenie opisywane jest zawsze jako wydarzenie nieuchronne i jednocześnie niespodziewane. Drugie przyjście Chrystusa na ziemię będzie natomiast poprzedzone różnego rodzaju znakami i wydarzeniami.

7. Pochwycenie świętych to prawda objawiona jedynie w Nowym Testamencie, drugie przyjście Chrystusa na ziemię oraz wydarzenia które go poprzedzają i towarzyszą mu, stanowią jeden z wiodących tematów obu Testamentów.

8. Pochwycenie dotyczy wyłącznie tych, którzy są zbawieni, podczas gdy drugie przyjście Chrystusa ma wpływ zarówno na zbawionych jak i na tych, którzy nimi nie są.

9. Przy pochwyceniu szatan nie jest związany, ale staje się bardzo aktywny gdy pochwycenie już nastąpi. Przy drugim przyjściu Chrystusa szatan zostaje związany i nie może nic uczynić.

10. W kwestii zmartwychwstania świętych w związku z drugim przyjściem Chrystusa, aby ustanowić swoje Królestwo, w żadnym miejscu Biblii nie ma mowy o pochwyceniu żywych świętych w tym samym czasie. Taka doktryna jest niemożliwa, ponieważ żywi święci muszą zachować swoje naturalne ciała aby móc żyć w czasie Królestwa Tysiącletniego.

11. W serii wydarzeń przepowiedzianych w związku z drugim przyjściem Chrystusa na ziemię nie ma miejsca na takie wydarzenie, jak pochwycenie. Zgodnie z (Mat. 25:31-46), wierzący i niewierzący są wymieszani ze sobą w czasie sądu, który odbędzie się po przyjściu Chrystusa na ziemię. Jest zatem oczywiste, że w tym momencie pochwycenie nie mogłoby nastąpić ponieważ przy pochwyceniu wierzący są oddzieleni od niewierzących.

12. Analizując doktrynę przyjścia Chrystusa w celu ustanowienia swojego Królestwa wraz z wydarzeniami, które je poprzedzają i towarzyszą, możemy stwierdzić, że nie są one związane z Kościołem Bożym. Dotyczą one raczej Izraela oraz ludzi z narodów, zarówno wierzących, jak i niewierzących.

Zapowiedź przyjścia Chrystusa po swój Kościół jest prawdą bardzo praktyczną. Chrześcijanie z Tesalonik zostali pouczeni, żeby:

1 Tes. 1:10 …oczekiwać z niebios jego Syna, którego wskrzesił z martwych, Jezusa, który nas wyrwał od nadchodzącego gniewu 

Nadzieją Pawła nie było przetrwanie Wielkiego Ucisku, lecz uwolnienie od Bożego gniewu, który ma ogarnąć całą ziemię. (Zob. 1 Tes. 5:9; Obj. 6:17)

Według Nowego Testamentu pochwycenie jest pocieszającą nadzieją:

Jana 14:1-3  Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga, wierzcie i we mnie. 2 W domu mego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Idę, aby wam przygotować miejsce. 3 A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, żebyście, gdzie ja jestem, i wy byli
.
1 Tes. 4:18 Dlatego pocieszajcie się wzajemnie tymi słowami

Jest też oczyszczającą i błogosławioną nadzieją

1 Jana 3:1-3  Patrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi. Dlatego świat nas nie zna, bo jego nie zna. 2 Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Wiemy jednak, że gdy on się objawi, będziemy podobni do niego, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest. 3 A każdy, kto pokłada w nim tę nadzieję, oczyszcza się, jak i on jest czysty
.
Tyt. 2:13 Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa

Podczas gdy świat nie zobaczy Chrystusa aż do jego drugiego przyjścia, gdy ustanowi swoje Królestwo, chrześcijanie zobaczą jego chwałę w momencie pochwycenia i będzie to dla nich „…chwalebne objawienie się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa.”

SOLI DEO GLORIA


Kategorie: _blog, biblia, teologia, eschatologia, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: przyjście jezusa, pochwycenie, porwanie


Komentarze: (4)

Jerzy, September 23, 2018 12:57 Skomentuj komentarz


Jeżeli 1 Tes. 4:13-18 zestawimy ze słowami z J 6,39.40.44.54 oraz J 11,24 mówiącymi o zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym, to cały premillenalizm upada.

wojtek, November 12, 2019 04:38 Skomentuj komentarz


Pięknie, pięknie wyrywasz z kontekstu zdania. Nie rób tak, ale traktując spisane Słowo całościowo zbuduj spójną koncepcję aby z nią bogobojnie żyć.

Henryk Suchecki, September 25, 2018 20:54 Skomentuj komentarz


Co to jest premilenizm? Przecież przy powtórnym przyjściu Pana Jezusa ziemia zostanie zniszczona mówi o tym tekst z 2 Piotra roz. 3 wers 10; "A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną". i od tego fragmentu bym zaczął, bo jak nie będzie Ziemi  to trudno wymagać by cokolwiek na niej się jeszcze działo.

Jerzy, September 28, 2018 20:32 Skomentuj komentarz


Co to jest premillenializm? W bardzo dużym skrócie:
premillenializm - pochwycenie przed millenium
postmillenializm - pochwycenie po millenium
amillenializm - millenium nie jest dosłownym okresem tysiąca lat
Resztę można wygooglać.

Skomentuj notkę
1 września 2018 (sobota), 18:42:42

Izajasz o Mesjaszu (Iz53)

Analizuję, bo w końcu muszę. Ponoć jest tu chiazm.

Tabelka do analizy treści:

choć sam będzie uważany za przestępcę

Treść Iz 52,13-53,12 wg BT Analiza

(12) Bo wyjdziecie nie jakby w nagłym pośpiechu
ani nie pójdziecie jakby w ucieczce.
Pan bowiem pójdzie przed wami
i Bóg Izraela zamknie wasz pochód.

... będzie OK, bo Pan pójdzie z wami, ...

(13) Oto się powiedzie mojemu Słudze,
wybije się, wywyższy i bardzo wyrośnie.

Słudze się powiedzie ...

(14) Jak wielu osłupiało na Jego widok
- tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd
i postać Jego była niepodobna do ludzi -
(15) tak mnogie narody się zdumieją,
królowie zamkną przed Nim usta,
bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano,
i pojmą coś niesłychanego.

... ale wyglądać będzie źle i będzie to bardzo dziwne dla ludzi

(1) Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli?
Komu się ramię Pańskie objawiło?

trudno będzie w to uwierzyć

(2) On wyrósł przed nami jak młode drzewo
i jakby korzeń z wyschniętej ziemi.
Nie miał on wdzięku ani też blasku,
aby chciano na niego popatrzeć,
ani wyglądu, by się nam podobał.

 wyglądał licho

 

 

(3) Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi,
Mąż boleści, oswojony z cierpieniem,
jak ktoś, przed kim się twarz zakrywa,
wzgardzony tak, iż mieliśmy go za nic.

wyglądał tak licho, i cierpiał, że nie chciało się na niego patrzeć

(4) Lecz on się obarczył naszym cierpieniem,
on dźwigał nasze boleści,

ale on wziął nasze cierpienia

a my uznaliśmy go za skazańca,
chłostanego przez Boga i zdeptanego.

a my uznaliśmy, że słusznie jest karany

(5) Lecz on był przebity za nasze grzechy,
zdruzgotany za nasze winy.

Lecz jego cierpienie było za nas

Spadła nań chłosta zbawienna dla nas,
a w jego ranach jest nasze uzdrowienie.

był karany, ale za nas

(6) Wszyscy pobłądziliśmy jak owce,
każdy z nas się zwrócił ku własnej drodze,

bo jesteśmy grzeszni

a Pan obarczył go winami nas wszystkich.

a Bóg sprawił, że on był karany

(7) Dręczono go, lecz sam pozwolił się gnębić,
nawet nie otworzył ust swoich.
Jak baranek na rzeź prowadzony,
jak owca niema wobec strzygących ją,
tak on nie otworzył ust swoich.

 sam dał się karać i zachowywał się przy tym jak ofiara

(8) Po udręce i sądzie został usunięty;
a kto się przejmuje jego losem?

Tak! Zgładzono go z krainy żyjących;
za grzechy mego ludu został zbity na śmierć.
(9) Grób mu wyznaczono między bezbożnymi,
i w śmierci swej był na równi z bogaczem,
chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy
i w jego ustach kłamstwo nie postało.
 (10) Spodobało się Panu zmiażdżyć go cierpieniem.

 Zabito ...

 

... a potem pochowano jak się chowa.

 

 

Ale chwile - sam nie wyrządził krzywdy nikomu, sam nie grzeszył!

Jeśli on wyda swe życie na ofiarę za grzechy,
ujrzy potomstwo,
dni swe przedłuży,
a wola Pańska spełni się przez niego.

(11) Po udrękach swej duszy ujrzy światło
i nim się nasyci.

 Jeśli złoży swe życie na ofiarę będzie miał potomstwo, co więcej to będzie dobre bo spełni się wola Pana, a on będzie w świetle.

Sprawiedliwy mój Sługa usprawiedliwi wielu,
ich nieprawości on sam dźwigać będzie.

Powtórzenie: ten ktoś będzie dźwigać grzechy innych.

(12) Dlatego w nagrodę przydzielę mu tłumy,
i posiądzie możnych jako zdobycz za to,
że siebie na śmierć ofiarował

taki jest plan i kończy się on optymistycznie

i policzony został pomiędzy przestępców.
A on poniósł grzechy wielu i oręduje za przestępcami.

Wnioski:

  • aaaaa

 

 

 

 

Iz 52,13-53,12


Kategorie: _robocze, biblia / studium


Słowa kluczowe: iz53, mesjasz, izajasz, chrystus, Iz52


Komentarze: (1)

wojtek, August 8, 2020 18:26 Skomentuj komentarz


Od Iz 53:11 -> Oz 14:2

Skomentuj notkę
29 sierpnia 2018 (środa), 13:04:04

Jezus - Baranek Boży (studium Biblii)

Obraz: Chrystus Ukrzyżowany, Cranach MłodszyMoje studium Biblijne o Baranku Bożym, bo w końcu kiedyś należy to zrobić.

Mocna inspiracja

Była potrzeba, bo jedna z sióstr na spotkaniu zadała pytanie "o baranka" i odpowiedź była łatwa, ale nie biblijna, bo nie pamiętałem wersetów a szukanie mi słabo wychodzi. Ale po ostanim wykładzie Fbx na temat Ewangelii Jana (TP S05E12  - od 1h48 do  2h16) biorę się za temat, bo wypada to znać.

Tak - Ewangelia Jana dużo mówi o Baranku, i Apokalipsa... a więc też dzieło Jana.

Co jest obok:

Obraz "Chrystus Ukrzyżowany" namalowany przez Cranacha Młodszego a wiszący w kościele Piotra i Pawła w Waimarze. Na obrazie centralną akcją jest śmierć na krzyżu, ale obok widać, że w ten sposób Chrystus zabija śmierć i zwycięża diabła, co głoszącym ewangelię (św. Paweł, ktoś z brodą, kogo nie poznaję, no i Marcin Luter) referuje Baranek Boży, aby potem ogłaszali to światu. W tyle obóz Izraelitów na pustyni, i w nim wąż zawieszony przez Mojżesza na krzyżu, jako zapowiedź ukrzyżowania Mesjasza.

Po niemiecku ten obraz to: Altar Der Peter- Und Paulkirche in Weimar. Mitteltafel: Christus Am Kreuz.

Co jest poniżej

Materiał na studium biblijne w trakcie godzinnego spotkania. Pierwsze użycie planuję na IPP-KTW 2 września 2018, ale pewnie potem będzie poprawianie i użycia kolejne.

Streszczenie

Streszczenie:

#1. Wstęp: grzech a nie grzechy. Głaskanie łapką grzechów przez Baranka.

#2. Jan Chrzciciel rozpoznaje w Jezusie Baranka Bożego: J1:29, 36 (19-37)

#3. Abraham, Izaak, baranek i dialog ojca z synem: Gen 22:7-8 (1-8), Mat 39b, 42 26:36-45), Łk 22:42 (40-46)

#4. Prawo paschalne: Wj12:3-7. 12-14, 21-28, 46 (3-46),

- w tym wybór baranka 10 nissan i zabicie 14 nissan: J 12:1, 2, 12-13, badanie czy nie trefny Mt 26:59

- nie łamanie kości baranka: J 19:36 (31-36)

- ????? jeszcze o ofiarach za grzech !!!!!! ToDo - dorobić! 

#5. Izajasz i Mesjasz cierpiący: Iz 53:2-10 (!!! ToDo - sprawdzić kontekst w 52), głoszenie bazujące na tym tekście Dz 8:32-33 (26-35)

#6. Apostołowie i baranek: 1Kor5:7, 1P1:19

#7. Baranek w Apokalipsie: Lew i Baranek Ap 5:4-6, 5:12-13, gniew Baranka 6:16, krew Baranka 7:13-17, bitwa 17:14, wesele 19:7-9

Materiał do studiowania

Materiał do studiowania

#1. Motto: czy baranki łapką gładzą gdzieżby?

  • Humor zeszytów: Mamo, mamo. A ten Baranek Boży to czym on gładzi te grzechy? Łapką gładzi?
  • Grzech a nie grzechy. Grzech świata to jeden grzech, a nie poszczególne grzechy ludzi.

#2. Jan Chrzciciel rozpoznaje w Jezusie nie tylko Mesjasza ale również Baranka Bożego J1:19nn.

Kontekst: J 1:19-37 ubg

(19) A takie jest świadectwo Jana, gdy Żydzi posłali z Jerozolimy kapłanów i lewitów, aby go zapytali: Kim ty jesteś? (20) I wyznał, a nie zaprzeczył, ale wyznał: Ja nie jestem Chrystusem.

(21) I pytali go: Kim więc jesteś? Jesteś Eliaszem? A on powiedział: Nie jestem. A oni: Jesteś tym prorokiem? I odpowiedział: Nie jestem. (22) Wtedy go zapytali: Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas posłali? Co mówisz sam o sobie? (23) Odpowiedział: Ja jestem głosem wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pana, jak powiedział prorok Izajasz.

(24) A ci, którzy byli posłani, byli z faryzeuszy. (25) I zapytali go: Czemu więc chrzcisz, jeśli nie jesteś Chrystusem ani Eliaszem, ani tym prorokiem? (26)Odpowiedział im Jan: Ja chrzczę wodą, ale pośród was stoi ten, którego wy nie znacie. (27) To jest ten, który przyszedłszy po mnie, uprzedził mnie, któremu ja nie jestem godny rozwiązać rzemyka u jego obuwia. (28) Działo się to w Betabarze za Jordanem, gdzie Jan chrzcił.

(29) A nazajutrz Jan zobaczył Jezusa przychodzącego do niego i powiedział: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. (30) To jest ten, o którym mówiłem, że idzie za mną człowiek, który mnie uprzedził, bo wcześniej był niż ja. (31) Ja go nie znałem, ale przyszedłem, chrzcząc wodą, po to, aby został objawiony Izraelowi.

(32) I świadczył Jan: Widziałem Ducha zstępującego jak gołębica z nieba i spoczął na nim. (33) A ja go nie znałem, ale ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: Na kogo ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na nim, to jest ten, który chrzci Duchem Świętym. (34) Ja to widziałem i świadczyłem, że on jest Synem Bożym.

(35) Nazajutrz znowu stał tam Jan i dwóch z jego uczniów. (36) A gdy zobaczył Jezusa przechodzącego, powiedział: Oto Baranek Boży. (37) I słyszeli ci dwaj uczniowie, jak mówił, i poszli za Jezusem."

Obserwacje:
  • May świadectwo Jana Chrzciciela - jasne dwie wypowiedzi określające Jezusa jako Baranka Bożego.
  • Jedna wypowiedź wyjaśnia funkcję jaką ten Baranek Boży spełnia - gładzi grzech świata.
    Co znaczy "gładzi"?
    • TPNP - Oto Baranek Boży, który zabiera grzech świata. - dosłownie. Ale może być: ponosi, bierze, usuwa.
    • EIB - Oto Baranek Boży, który bierze na siebie grzech świata. - też ładnie.
    • PNS, Słowo Życia, Stern - Oto Baranek Boży, który usuwa grzech świata! - prosto, bo to prosty przekład.
  • Słowo grzech a nie grzechy - liczba pojedyncza wskazuje na problem świata a nie pojedyncze grzechy pojedynczych ludzi.
Wnioski:
  • 2Kor 5:21 ubg
    (21) On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
  • Jezus jest Barankiem Bożym, który bierze (usuwa, gładzi, zabiera) grzech świata.
  • Problem: słabo rozumiemy idee baranka.

#3. Abraham, ofiara z syna i baranek upatrzony przez Boga, Rodz 22:7n

Rdz 22:7-8 ubg
(7) I Izaak powiedział do swego ojca Abrahama: Mój ojcze! A on odpowiedział: Oto jestem, mój synu. I Izaak zapytał: Oto ogień i drwa, a gdzie jest baranek na ofiarę całopalną? (8) Abraham odpowiedział: Bóg sobie upatrzy baranka na ofiarę całopalną, mój synu.

Szerszy kontekst:

Rdz 22:1-18 ubg
(1) Po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę i powiedział do niego: Abrahamie! A on odpowiedział: Oto jestem. (2) I Bóg powiedział: Weź teraz swego syna, twego jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do ziemi Moria i tam złóż go na ofiarę całopalną na jednej górze, o której ci powiem. (3) Abraham wstał więc wcześnie rano, osiodłał swego osła i wziął ze sobą dwóch służących i swego syna Izaaka, narąbał drew na ofiarę całopalną, wstał i poszedł na miejsce, o którym mu Bóg powiedział. (4) A trzeciego dnia Abraham podniósł swe oczy i zobaczył z daleka to miejsce. (5) Wtedy Abraham powiedział do swoich służących: Zostańcie tu z osłem, a ja i chłopiec pójdziemy tam, oddamy cześć Bogu i wrócimy do was. (6) Wziął więc Abraham drwa na ofiarę całopalną i włożył je na swego syna Izaaka, a sam wziął do ręki ogień i nóż i poszli obaj razem.

(7) I Izaak powiedział do swego ojca Abrahama: Mój ojcze! A on odpowiedział: Oto jestem, mój synu. I Izaak zapytał: Oto ogień i drwa, a gdzie jest baranek na ofiarę całopalną? (8) Abraham odpowiedział: Bóg sobie upatrzy baranka na ofiarę całopalną, mój synu. I szli obaj razem.

(9) A gdy przyszli na miejsce, o którym mu Bóg powiedział, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa, związał swego syna Izaaka i położył go na ołtarzu na drwach. (10) Potem Abraham wyciągnął rękę i wziął nóż, aby zabić swego syna. (11) Lecz Anioł PANA zawołał do niego z nieba: Abrahamie, Abrahamie! A on odpowiedział: Oto jestem. (12) Anioł powiedział: Nie podnoś ręki na chłopca i nic mu nie czyń, bo teraz wiem, że boisz się Boga i nie odmówiłeś mi swego jedynego syna. (13) A Abraham podniósł swe oczy i spojrzał, a oto za nim baran zaplątał się rogami w zaroślach. Abraham poszedł więc i wziął barana, i złożył go na ofiarę całopalną zamiast swego syna. (14) I Abraham nadał temu miejscu nazwę: PAN upatrzy. Dlatego po dziś dzień mówią: Na górze PANA będzie upatrzony.

(15) Wtedy Anioł PANA ponownie zawołał z nieba na Abrahama: (16) Przysiągłem na siebie samego, mówi PAN: Ponieważ to uczyniłeś i nie odmówiłeś mi swego syna, twego jedynego; (17) Błogosławiąc, będę ci błogosławić, a rozmnażając, rozmnożę twoje potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza; a twoje potomstwo odziedziczy bramy swoich nieprzyjaciół. (18) I w twoim potomstwie będą błogosławione wszystkie narody ziemi, dlatego że posłuchałeś mojego głosu.

Komentarz:
  • Góra Moria na której się to dzieje to prawdopodobnie to samo wzgórze co Golgota. (skąd to wiadomo? wielu tak mówi, ale dlaczego?). Jeżeli tak jest to ...
  • Dwa ważne dialogi, które odbyły się prawdopodobnie na tym samym miejscu:
    • Abraham i Izaak:
      • Izaak: Mój ojcze!
        Abraham: Oto jestem, mój synu.
        Izaak zapytał: Oto ogień i drwa, a gdzie jest baranek na ofiarę całopalną?
        Abraham: Bóg sobie upatrzy baranka na ofiarę całopalną, mój synu
    • Jezus i jego modlitwa do Ojca:
      • Mat 26:36-45 ubg
        (36) Wtedy Jezus przyszedł z nimi na miejsce zwane Getsemani i powiedział do uczniów: Siądźcie tu, a ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił. (37) A wziąwszy ze sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, zaczął się smucić i odczuwać udrękę. (38) Wtedy Jezus powiedział do nich: Smutna jest moja dusza aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie ze mną. (39) A odszedłszy trochę dalej, upadł na twarz i modlił się, mówiąc: Mój Ojcze, jeśli to możliwe, niech mnie ominie ten kielich. Jednak niech się stanie nie jak ja chcę, ale jak ty. (40) Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących, i powiedział do Piotra: Czy nie mogliście przez jedną godzinę czuwać ze mną? (41) Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. Duch wprawdzie jest ochoczy, ale ciało słabe. (42) Znowu, po raz drugi odszedł i modlił się, mówiąc: Mój Ojcze, jeśli ten kielich nie może mnie minąć, tylko abym go wypił, niech się stanie twoja wola. (43) A gdy przyszedł, znowu zastał ich śpiących, bo oczy same im się zamykały. (44) I zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci tymi samymi słowami. (45)Potem przyszedł do swoich uczniów i powiedział do nich: Śpijcie jeszcze i odpoczywajcie. Oto nadchodzi godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników.
      • (Łk 22:40-46 ubg):
        (40) Kiedy przyszedł na miejsce, powiedział do nich: Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. (41) A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się: (42) Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode mnie ten kielich. Jednak nie moja wola, lecz twoja niech się stanie. (43) Wtedy ukazał mu się anioł z nieba i umacniał go. (44) I w śmiertelnym zmaganiu jeszcze gorliwiej się modlił, a jego pot był jak krople krwi spadające na ziemię. (45) A gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku. (46) I powiedział do nich: Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.
Wnioski:
  • Za Abrahama pojawia się pierwszy raz szczególna ofiara z baranka, a może ofiara z syna?

#4. Prawo dotyczące paschy

Po wyprowadzeniu z Egiptu Żydzi dostają polecenie obchodzenia pamiątki tego wyjścia.

Wybierzcie sobie baranka Ex 12:3nn

Wj 12:3-7 ubg
(3) Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela: Dziesiątego dnia tego miesiąca każdy weźmie sobie baranka dla rodziny, jednego baranka dla domu. (4) A jeśli rodzina jest zbyt mała, aby zjeść baranka, niech dobierze go razem z sąsiadem, który jest najbliższy jej domu, według liczby dusz, naliczywszy tyle osób, ile mogłoby zjeść baranka.

(5) Wasz baranek ma być bez skazy, jednoroczny samiec. Weźmiecie go spośród owiec albo kóz. (6) Będziecie go strzegli aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy całe zgromadzenie Izraela zabije go pod wieczór. (7) Potem wezmą z jego krwi i pokropią oba węgary i nadproże domu, w którym będą go spożywać.

Obserwacje:
  • Baranek ma być bez skazy.  - albo inne słowa: bez zmazy (Wuj)
  • Wyboru dokonuje się 10 dnia pierwszego miesiąca. Co Jezus zrobił tego dnia?
  • J 12:1, 2, 12-13 ubg
    (1) Na sześć dni przed Paschą Jezus przyszedł do Betanii (...) (2) tam przygotowali mu wieczerzę, (...) (12) Nazajutrz mnóstwo ludzi, którzy przyszli na święto, usłyszawszy, że Jezus idzie do Jerozolimy; (13) Nabrało gałązek palmowych, wyszło mu naprzeciw i wołało: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana, król Izraela!
  • Baranka obserwuje się przez 4 dni (od 10 do 14 dnia miesiąca) aby sprawdzić czy nie trefny.
    • Mt 21:1 - przybycie Jezusa do Jerozolimy, a więc 10 dzień, Niedziela Palmowa
    • Jezus codziennie naucza w świątyni.
    • Mt 26:59 ubg
      (59) Tymczasem naczelni kapłani, starsi i cała Rada szukali fałszywego świadectwa przeciwko Jezusowi, aby go skazać na śmierć;
  • 14 dnia jest pamiątka wyjścia z Egiptu - zabija się baranka
 Jeszcze o święcie Paschy:

Wj 12:11-14 ubg
(11) Tak oto będziecie go spożywać: Wasze biodra będą przepasane, obuwie na waszych nogach i laska w waszym ręku. Będziecie go jeść pośpiesznie. To Pascha PANA. (12) Gdyż tej nocy przejdę przez ziemię Egiptu i zabiję wszystko, co pierworodne w ziemi Egiptu, od człowieka aż do zwierzęcia, a nad wszystkimi bogami Egiptu dokonam sądu, ja, PAN. (13) A ta krew będzie dla was znakiem na domach, w których będziecie. Gdy bowiem ujrzę krew, ominę was i nie dotknie was plaga zniszczenia, gdy będę zabijał w ziemi Egiptu. (14) Ten dzień będzie dla was pamiątką i będziecie go obchodzić jako święto dla PANA po wszystkie pokolenia. Będziecie go obchodzić jako ustawę wieczną.

Obserwacja:
  • sąd nad Egiptu -> dokonuje się sąd nad władną tego świata - a co się dokonało na krzyżu? Jaki sąd? (ToDo!!!)
  • Czym jest krew zabitego baranka? -> Ap (ToDo!!!)
Jeszcze o święcie Paschy:

Wj 12:21-28 ubg
(21) Wtedy Mojżesz wezwał wszystkich starszych Izraela i powiedział im: Wybierzcie i weźcie sobie baranka dla swych rodzin i zabijcie go jako paschę. (22) Weźmiecie też wiązkę hizopu i zanurzycie we krwi, która jest w misie, i pokropicie nadproże i oba węgary tą krwią, która jest w misie. Niech nikt z was nie wychodzi za drzwi swego domu aż do rana. (23) PAN bowiem przejdzie, aby zabijać Egipcjan, a gdy ujrzy krew na nadprożu i na obu węgarach, PAN ominie drzwi i nie pozwoli niszczycielowi wejść do waszych domów, aby was zabić. (24) Będziecie przestrzegać tego jako ustawy dla ciebie i twoich synów aż na wieki. (25) Kiedy wejdziecie do ziemi, którą da wam PAN, jak to obiecał, będziecie przestrzegać tego obrzędu. (26) A gdy wasi synowie zapytają was: Co oznacza ten wasz obrzęd? (27) Wtedy odpowiecie: To ofiara paschy PANA, który ominął domy synów Izraela w Egipcie, gdy zabijał Egipcjan, a nasze domy ocalił. Potem lud schylił się i oddał pokłon. (28) I synowie Izraela odeszli, i uczynili, jak PAN rozkazał Mojżeszowi i Aaronowi, tak właśnie zrobili.

Wj 12:46 ubg
(46) W jednym domu będzie spożywany baranek. Nie wyniesiesz z domu nic z jego mięsa i nie złamiecie jego kości.

 Obserwacje:
  • zz -> dosłuchać bo Fbx miał tu coś ciekawego
  • Rz 3 - Jezus jest przebłaganiem przez Jego krew
    • Rz3:25 Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów;
  • Jezus - ciało, krew -> pamiątka!
  • Nie połamali jego kości. Dziwne to jest, ale widać, że było to proroctwem bo u Jana napisano:
    • J 19:31-36 ubg "(31) Wtedy Żydzi, aby ciała nie zostały na krzyżu na szabat, ponieważ był dzień przygotowania (bo ten dzień szabatu był wielkim dniem), prosili Piłata, aby połamano im golenie i zdjęto ich. (32) Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu i drugiemu, który z nim był ukrzyżowany. (33) Ale gdy przyszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali mu goleni; (34) Lecz jeden z żołnierzy przebił włócznią jego bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. (35) A ten, który to widział [ czyli Ewangelista Jan bo tak pisał o sobie ] , świadczył o tym, a jego świadectwo jest prawdziwe i on wie, że mówi prawdę, abyście wy wierzyli. (36) Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Żadna jego kość nie będzie złamana.
    •  Więc połączenie: J19:33, 36 <=> Wj 12:46; Ps 22:14 34:20-21
      • Wj 12:46 ubg - W jednym domu będzie spożywany baranek. Nie wyniesiesz z domu nic z jego mięsa i nie złamiecie jego kości.
      • Ps 22:14 ubg - Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.
      • Ps 34:20-21 ubg - On strzeże wszystkich jego kości; ani jedna z nich nie będzie złamana. (21) Zło zabija niegodziwego i ci, którzy nienawidzą sprawiedliwego, będą zniszczeni;
  •  
Wnioski:
  • Prawo paschalne jest proroctwem.
  • Święto Paschy jest obrazem tego, co ma się wydarzyć na krzyżu.
  • Ciekawostka, z którą nie wiem co zrobić. W Księdze Powtórzonego Prawa nie ma nic o barankach na ofiarę, o składaniu paschy.

#5. Izajasz widzi Mesjasza cierpiącego Iz 53

Treść Iz 53:2-10 ubg

(2) Wyrósł bowiem przed nim jak latorośl i jak korzeń z suchej ziemi. Nie miał kształtu ani urody; i gdy widzieliśmy go, nie było wyglądu, który by się nam podobał. (3) Wzgardzony i odrzucony przez ludzi; mąż boleści i doświadczony cierpieniem. I przed nim ukrywaliśmy jakby swoją twarz; wzgardzony tak, że mieliśmy go za nic. (4) Zaprawdę on wziął na siebie nasze cierpienia i nosił naszą boleść. A my uważaliśmy, że jest zraniony, uderzony przez Boga i utrapiony. (5) Lecz on był zraniony za nasze występki, starty za nasze nieprawości. Kara dla naszego pokoju była na nim, a jego ranami zostaliśmy uzdrowieni. (6) Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas zboczył na swą drogę, a PAN włożył na niego nieprawość nas wszystkich. (7) Uciśniony i gnębiony, ale nie otworzył swoich ust. Jak baranek na rzeź prowadzony i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust. (8) Został zabrany z więzienia i z sądu. Kto wypowie jego pokolenie? Został bowiem wyrwany z ziemi żyjących i zraniony za przestępstwo mojego ludu. (9) I wyznaczono mu grób z niegodziwcami, a z bogaczami była jego śmierć, choć nieprawości nie uczynił ani nie znaleziono fałszu w jego ustach. (10)Lecz spodobało się PANU zetrzeć go i zgnębić. A po złożeniu swojej duszy na ofiarę za grzech, ujrzy swoje potomstwo, przedłuży swoje dni i to, co się podoba PANU, przez jego rękę szczęśliwie się spełni.

 Uwagi:
  • lepiej to czytać od 52:13, bo podział rozdziały jest tu mylący
  • ponoć tu jest chiazm - próbuję go wykryć w osobnej notce -> W34 o Iz53
  • pierwszy raz pojawia się idea, że ktoś cierpiąc za kogoś (Mesiasz) może uwolnić kogoś innego od kary za grzechy.
  • jest tu też baranek, ale są też owce

Poganin czytający proroctwo Izajasza Dz8:26nn

Kontekst - Filip posłany do Etiopa:

Dz 8:26-35 ubg
(26) Lecz anioł Pana powiedział do Filipa: Wstań i idź na południe, na drogę, która prowadzi z Jerozolimy do Gazy. Jest to droga pustynna. (27) Wstał więc i poszedł. A oto przyjechał do Jerozolimy oddać cześć Bogu Etiopczyk, eunuch, dostojnik królowej etiopskiej Kandaki, który zarządzał jej wszystkimi skarbami; (28) I wracał, a siedząc na swoim wozie, czytał proroka Izajasza. (29) A Duch powiedział do Filipa: Podejdź i przyłącz się do tego wozu. (30) Kiedy Filip podbiegł, usłyszał, jak tamten czyta proroka Izajasza, i zapytał: Rozumiesz, co czytasz? (31) A on odpowiedział: Jak mogę rozumieć, jeśli mi nikt nie wyjaśni? I zaprosił Filipa, aby wszedł i przy nim usiadł. (32) A czytał ten fragment Pisma:
Jak owca na rzeź był prowadzony i jak baranek milczący wobec tego, który go strzyże, tak on nie otworzył swoich ust. (33) W jego poniżeniu pozbawiono go sądu, a któż wypowie jego ród? Jego życie bowiem zostało zabrane z ziemi.
(34) I zapytał eunuch Filipa: Proszę cię, o kim to prorok mówi? Sam o sobie czy o kimś innym? (35) Wtedy Filip otworzył swe usta i zaczynając od tego fragmentu Pisma, głosił mu Jezusa."

Jak to jest dziwnie cytowane:

  • Izajasz wg UBG
    (7b) Jak baranek na rzeź prowadzony i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust. (...)  (8) Został zabrany z więzienia i z sądu. Kto wypowie jego pokolenie? Został bowiem wyrwany z ziemi żyjących i zraniony za przestępstwo mojego ludu. (9) I wyznaczono mu grób z niegodziwcami, ...
  • Dz 8:32 wg UBG
    Jak owca na rzeź był prowadzony i jak baranek milczący wobec tego, który go strzyże, tak on nie otworzył swoich ust. (33) W jego poniżeniu pozbawiono go sądu, a któż wypowie jego ród? Jego życie bowiem zostało zabrane z ziemi.
  • ToDo -> Sprawdzić jak to jest w Septuagincie!

#6. Krew Baranka u apostołów

U św. Pawła, 1Kor 5:1-8 ubg

(1) Słyszy się powszechnie o nierządzie wśród was, i to takim nierządzie, o jakim nie wspomina się nawet wśród pogan (...) (4) W imieniu naszego Pana Jezusa Chrystusa, gdy się zgromadzicie, (...) (5) wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, żeby duch był zbawiony w dniu Pana Jezusa. (6) Wasze chlubienie się nie jest dobre. Czyż nie wiecie, że trochę zakwasu całe ciasto zakwasza? (7) Usuńcie więc stary zakwas, abyście byli nowym ciastem, jako że jesteście przaśni. Chrystus bowiem, nasza Pascha, został ofiarowany za nas. (8) Obchodźmy zatem święto nie ze starym zakwasem ani z zakwasem złośliwości i przewrotności, ale w przaśnikach szczerości i prawdy.

Komentarz:
  • Greckie "πασχα pascha" UBG przekłada jako "nasza Pascha" ale EIB "Chrystus — nasz Baranek paschalny — został już złożony w ofierze" i podobnie BG, BW wyjaśniają, że pascha to baranek bo dosłownie pisze, że "pascha (εθυθη ethythē) została zabita w ofierze".
    • Uwaga: Pasha - ofiara z baranka, Przaśniki - chleb niekwaszony jedzony przez Święto Przaśników (8 dni)
  • O co tu chodzi? Grzesznik wywalony ze wspólnoty może być zbawiony, bo zbawienie zależy od tego czy się upamiętał i uwierzył pokładając nadzieję w Jezusie. W wywalaniu chodzi o to aby nie popsuł obyczajów wspólnoty. 

O św. Piotra w 1P 1:17-21 ubg

(17) A jeżeli Ojcem nazywacie tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków, spędzajcie czas waszego pielgrzymowania w bojaźni; (18) Wiedząc, że nie tym, cozniszczalne, srebrem lub złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania przekazanego przez ojców; (19) Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego (20) przeznaczonego do tego przed założeniem świata, a objawionego w czasach ostatecznych ze względu na was. (21) Wy przez niego uwierzyliście w Boga, który go wskrzesił z martwych i dał mu chwałę, aby wasza wiara i nadzieja były w Bogu.

Obserwacja:
  • fraza "przed założeniem świata" to ciekawa fraza - pojawia się też w Ef1:4 w odniesieniu do wierzących.
  • Aby zrozumieć ten fragment u Piotra jest potrzebna Ewangelia Jana i jego rozważania o Baranku Bożym.
  • Piotr dodaje informacje o baranku: "niewinnego i nieskalanego", inne przekłady: "bez plamy, skazy i zmazy", PSZ: "bezgrzesznego i czystego".
  • definicja czasów ostatecznych - to te, w których objawiony został Chrystus.

#7. Objawienie to księga o Baranku

Cała księga jest o Baranku.

Baranek, który jest lwem Ap 5:4-6 ubg

(4) I bardzo płakałem, że nie znalazł się nikt godny, aby otworzyć i czytać księgę, i do niej zajrzeć. (5) Wtedy jeden ze starszych powiedział do mnie: Nie płacz! Oto zwyciężył lew z pokolenia Judy, korzeń Dawida, aby otworzyć księgę i złamać siedem jej pieczęci. (6) I zobaczyłem, a oto między tronem i czterema stworzeniami, i między starszymi stał Baranek jakby zabity, który miał siedem rogów i siedmioro oczu, które są siedmioma Duchami Boga posłanymi na całą ziemię.

Obserwacja:
  • Jezus w przyszłości będzie Barankiem. Lwem i Barankiem? Tak.

Baranek bierze wszystko, Ap 5:12

Ap 5:12-13 ubg "(12) Mówiących donośnym głosem: Godzien jest Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. (13) A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków."

Obserwacja:
  • Jezus w przyszłości będzie Barankiem. Lwem i Barankiem? Tak.
  • Jezus jest też kapłanem i ofiarą, bo jako kapłan składa ofiarę z siebie.

Baranek się gniewa, Ap 6:16

Ap 6:16 ubg "(16) I mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem zasiadającego na tronie i przed gniewem Baranka;

Obserwacja: Jak nie chcesz łagodności baranka spotkasz się z gniewem lwa.

Krew Baranka wybiera szaty, Ap 7:13

Ap 7:13-17 eib
(13) Jeden ze starszych zadał mi pytanie: Kim są ci ludzie ubrani w białe szaty? Skąd przychodzą? (14) Ty wiesz, mój Panie — odpowiedziałem. A on do mnie: To są ci, którzy przeszli wielki ucisk. Wyprali oni swoje szaty, wybielili je we krwi Baranka. (15) Dlatego właśnie są przed tronem Boga. Służą Mu w Jego przybytku dniami i nocami. A Ten, który siedzi na tronie, rozciągnie nad nimi namiot. (16) Nie będą już głodni. Nie dokuczy im pragnienie. Nie spiecze ich słońce. Nie wycieńczy upał. (17) Bo Baranek, który jest pośród tronu, będzie ich pasł. On ich poprowadzi do źródeł żywych wód, a Bóg otrze wszelką łzę z ich oczu.

Wniosek:
  • Krew Baranka wybiela szaty

Przez krew Baranka się zwycięża Ap 12:10-12

Ap 12:10-12 tpnt  -(10) I usłyszałem potężny głos, mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie i moc, i Królestwo Boga naszego, i władza Jego Mesjasza, ponieważ zrzucony został oskarżyciel naszych braci, który ich oskarżał przed Bogiem naszym dniem i nocą. (11) A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo swojego świadectwa, i nie umiłowali swojej duszy aż do śmierci. (12) Dlatego rozweselcie się niebiosa i wy, w nich zamieszkujący! Biada zamieszkującym ziemię i morza, bo zstąpił do was diabeł z wielkim gniewem, wiedząc, że ma mało czasu.

Obserwacje:

  • bracia zwyciężają przez 3 rzeczy
    • przez krew Baranka
    • przed słowo swojego świadectwa
    • i przez to, że nie umiłowali swojej duszy (BG: swojego życia) aż do śmierci.
  • Którego miejsca w historii to dotyczy?

Niektórzy odważą się walczyć z Barankiem, Ap 17:14n

Ap 17:14 ubg "(14) Oni będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo jest Panem panów i Królem królów, a ci, którzy są z nim, są powołani, wybrani i wierni."

Baranek jest oblubieńcem na swoim weselu, Ap 19

Ap 19:7 ubg
(7) Cieszmy się i radujmy, i oddajmy mu chwałę, bo nadeszło wesele Baranka, a jego małżonka się przygotowała.

Ap 19:9 ubg
(9) I powiedział mi: Napisz: Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę weselną Baranka. I powiedział mi: To są prawdziwe słowa Boga.

Inne miejsce w Objawieniu o Baranku:

  • A w Nowej Jerozlimie nie będzie świątyni, bo Ojciec i Baranek będą świątynią. -> Sprawdzić. ToDo!!!
  • o kapłanie i arcykapłanie, który składa ofiary, jest ofiarą, zna się na ludziach i załatwia ludziom sprawy z Bogiem (Heb 4, 5 ale i dalej)
  • o tym jak kapłani składali ofiary za grzech - to musi gdzieś pisać
  • Ciekawostka: nie ma o Baranku Paschalnym nic poza Exodus, tj. nic w Kpł, Ptp.... dziwne.


ToDo:

  • dokończyć 

 


Kategorie: _blog, biblia / studia, _robocze


Słowa kluczowe: baranek boży, izajasz, ukrzyżowanie, pesach, pascha


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
22 sierpnia 2018 (środa), 11:37:37

Owoc Ducha

Rabbi Saul z Tarsu w liście do Galatów napisał tak:
 
Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: 
  • nierząd, 
  • nieczystość, 
  • wyuzdanie, 
  • uprawianie bałwochwalstwa, 
  • czary, 
  • nienawiść, 
  • spór, 
  • zawiść, 
  • wzburzenie, 
  • niewłaściwa pogoń za zaszczytami, 
  • niezgoda, 
  • rozłamy, 
  • zazdrość, 
  • pijaństwo, 
  • hulanki 
  • i tym podobne. 
Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. 
 
Owocem zaś ducha jest: 
  1. miłość, 
  2. radość, 
  3. pokój, 
  4. cierpliwość, 
  5. uprzejmość, 
  6. dobroć, 
  7. wierność, 
  8. łagodność, 
  9. opanowanie. 
Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy. Nie szukajmy próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i wzajemnie sobie zazdroszcząc.
 
Gala 5:22 (16-26)

 


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: owoc ducha


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 sierpnia 2018 (niedziela), 22:02:02

Rodowody Jezusa Chrystusa

Zainspirowany przez Fbx analizuję sobie rodowody Pana Jezusa. Jest ich kilka, badam teksty a efekty mam w tej tabelce Exela (XLSX) oraz w PDF i PNG gdyby ktoś chciał wydrukować na kartce A3 albo A4.


Kategorie: _blog, biblia, apologetyka / biblia


Słowa kluczowe: ewangelia mateusza, rodowód jezusa, Genealogia, rodowody


Pliki


Komentarze: (2)

a, October 29, 2018 21:21 Skomentuj komentarz


VersesHe was Josiah's son.Matthew 1:11

And Josias begat Jechonias and his brethren, about the time they were carried away to Babylon:

He was Josiah's grandson.1 Chronicles 3:15-16

And the sons of Josiah [were], the firstborn Johanan, the second Jehoiakim, the third Zedekiah, the fourth Shallum.

And the sons of Jehoiakim: Jeconiah his son, Zedekiah his son.

1Krn 3:15-16 ubg
A synami Jozjasza byli: pierworodny Jochanan, drugi Joakim, trzeci Sedekiasz, czwarty Szallum.
Synowie Joakima: jego syn Jechoniasz i jego syn Sedekiasz.

Marcin, December 17, 2020 02:14 Skomentuj komentarz


Te dwa główne rodowy Łukasza i Mateusza nie pokrywają się z jednego powodu. Mateusza jest rodowodem Józefa a Łukaszowy rodowodem Maryi (jej ojciec był Joachim - czyli Heli, Eliakim, Jakim) - a matką Anna. Rodowód Mateusza jest ponadto krótszy gdy faktycznie wymienieni zostali najważniejsi a kilku opuszczono. Tu niestety nie wiadomo jak pokolenia się układają. Nie ma co ich porównywać bo to są dwie różne linie pochodzące od Dawida. Pozostały zestaw - bardzo dobra robota.

Skomentuj notkę
17 sierpnia 2018 (piątek), 14:27:27

Słabości tłumaczeń NT na przykładzie 1P1:13

Wczoraj z Klaudią studiowałem 1P szukając w nim poleceń. Wiedziałem już, że coś nie pasuje w 1:13 ale po dokładnej analizie wyszło

Przekład UBG

Pastor Zaręba
Dlatego uporządkujcie swe myśli! Jako ludzie trzeźwi całą swą nadzieję ulokujcie w łasce, której czas nastał dla was wraz z objawieniem się Jezusa Chrystusa.
Tysiąclatka
Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, [bądźcie] trzeźwi, pokładajcie całą nadzieję w łasce, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa.
Warszawska
Dlatego okiełzajcie umysły wasze i trzeźwymi będąc, połóżcie całkowicie nadzieję waszą w łasce, która wam jest dana w objawieniu się Jezusa Chrystusa.
Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Dlatego przepaszcie biodra waszego umysłu i bądźcie trzeźwi, pokładając doskonałą nadzieję w łasce, która będzie wam dana przy objawieniu Jezusa Chrystusa.
Przekład Toruński (dosłowny)
Dlatego gdy przepasaliście sobie biodra waszego umysłu, trzeźwymi będąc, całkowicie złóżcie nadzieję w łasce, która jest wam niesiona w objawieniu Jezusa Chrystusa.
Przekład dosłowny (oblubienica.eu 2006)
Dlatego przepaszcie biodra waszego umysłu i jako trzeźwi całkowicie złóżcie waszą nadzieję w łasce niesionej wam w objawieniu Jezusa Chrystusa.

A więc jak to jest? Jakie jest polecenie? Jakie jest polecenie a jaki opis jak należy to polecenie wykonać?

  • Czy mamy zapanować nad umysłem składając nadzieję w łasce?
  • a może mamy zapanowawszy nad umysłem składać nadzieję w łasce?

Przekłady dosłowne wyjaśniają, a kontekst nie pozostawia wątpliwości. Z przekładu dosłownego zacytuję więc kontekst dokonując na nim redukcji poprzez wywalenie teologii i skupienie się na poleceniach.

Cały kawałek:

(3) Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według swojego wielkiego miłosierdzia, odrodził nas ku nadziei żywej przez wzbudzenie Jezusa Chrystusa z martwych, (4) Do dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane w niebiosach dla was, (5) Którzy w mocy Bożej strzeżeni jesteście przez wiarę ku zbawieniu, gotowemu by zostać objawionym w ostatecznym czasie. (6)Weselicie się z tego, mimo że teraz jesteście na krótko zasmuceni, jeśli potrzeba, rozmaitymi próbami, (7) Aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejsze od zniszczalnego złota, a które przez ogień jest próbowane, zostało znalezione dla uznania, czci i chwały w objawieniu Jezusa Chrystusa, (8) Którego, choć nie widzieliście, miłujecie; w którego, teraz nie widząc, wierzycie; i cieszycie się radością niewysłowioną i pełną chwały. (9) Przyjmując cel wiary waszej, zbawienie dusz. (10) Tego to zbawienia poszukiwali i pilnie badali je prorocy, którzy prorokowali o niesionej dla was łasce. (11) Wypatrując, na jaki lub na jakiego rodzaju czas wskazywał będący w nich Duch Chrystusa, zapowiadający nadchodzące na Chrystusa cierpienia i następującą po nich chwałę; (12) Którym zostało objawione, że nie im samym, ale nam służyły te sprawy, które teraz zostały wam oznajmione przez tych, którzy wam głosili dobrą nowinę w Duchu Świętym, który został wysłany z nieba – sprawy, w które pragną wejrzeć aniołowie. (13) Dlatego gdy przepasaliście sobie biodra waszego umysłu, trzeźwymi będąc, całkowicie złóżcie nadzieję w łasce, która jest wam niesiona w objawieniu Jezusa Chrystusa. (14) Jako posłuszne dzieci, nie dostosowujcie się do wcześniejszych pożądliwości z czasów waszej niewiedzy, (15) Ale z powodu Świętego, który was powołał, stańcie się sami święci we wszelkim postępowaniu waszym;

Pierwsza redukcja:

(3) ... Bóg ... odrodził nas ku nadziei żywej ..., (4) do dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane w niebiosach dla was, (5) Którzy w mocy Bożej strzeżeni jesteście przez wiarę ku zbawieniu, gotowemu by zostać objawionym w ostatecznym czasie. (6) Weselicie się z tego, mimo że teraz jesteście na krótko zasmuceni, jeśli potrzeba, rozmaitymi próbami, (7) aby doświadczenie waszej wiary, ... zostało znalezione dla uznania, czci i chwały w objawieniu Jezusa Chrystusa, (8) ... i cieszycie się radością niewysłowioną i pełną chwały. (9) Przyjmując cel wiary waszej, zbawienie dusz.
(10) Tego to zbawienia poszukiwali i pilnie badali je prorocy, .... (11) Wypatrując, na jaki lub na jakiego rodzaju czas wskazywał będący w nich Duch Chrystusa, ... (12) Którym zostało objawione, że nie im samym, ale nam służyły te sprawy, które teraz zostały wam oznajmione ...
(13) Dlatego gdy przepasaliście sobie biodra waszego umysłu, trzeźwymi będąc, całkowicie złóżcie nadzieję w łasce, która jest wam niesiona w objawieniu Jezusa Chrystusa.
(14) Jako posłuszne dzieci, nie dostosowujcie się do wcześniejszych pożądliwości ... (15) ale z powodu Świętego, który was powołał, stańcie się sami święci we wszelkim postępowaniu waszym;

Druga redukcja - już tylko analizowane polecenie:

(3) ... Bóg ... odrodził nas ku nadziei żywej ..., (4) do dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane w niebiosach dla was, ...
(13) Dlatego gdy przepasaliście sobie biodra waszego umysłu, trzeźwymi będąc, całkowicie złóżcie nadzieję w łasce, która jest wam niesiona w objawieniu Jezusa Chrystusa.
(14) Jako posłuszne dzieci, nie dostosowujcie się do wcześniejszych pożądliwości ... (15) ale z powodu Świętego, który was powołał, stańcie się sami święci we wszelkim postępowaniu waszym;

 

Wnioski:

  • Pan Bóg wiele nam objawił.
  • Łaska objawia się przez to, że to objawienie, nieczytelne dla aniołów, ale widoczne przez proroków jako przyszłe i ich nie dotyczące jest dla nas dostępne.
  • z tego objawienia się radujemy, cieszymy i w łasce tego objawienia połóżmy nadzieję.

Kategorie: _blog, biblia / studia


Słowa kluczowe: 1P, łaska, objawienie, zbawienie, nadzieja


Komentarze: (1)

kk, August 21, 2018 22:04 Skomentuj komentarz


Po analizie Hioba do podobnych wniosków doszedłem :)

Pozdr.

Skomentuj notkę
7 sierpnia 2018 (wtorek), 13:14:14

Mądrość o mądrości - (Prz 1)

Takie coś przeczytałem dziś rano (a wczoraj też)

 

Treść wg Prz 1:1-99 eib Analiza

(1) Przypowieści Salomona, syna Dawida, króla Izraela. (2) Zebrane dla poznania mądrości i karności, dla zrozumienia wywodów rozumu, (3) dla pouczenia o roztropności, sprawiedliwości, sądzie i prawości, (4) dla pogłębienia u prostych przezorności, a u młodych — poznania i rozwagi.

 
(5) Kto mądry, niech słucha i pomnaża zasób wiedzy, kto rozumny, niech nabywa wskazówek, (6) by dzięki temu pojąć przypowieść i przenośnię, słowa mędrców oraz ich zagadki.   

(7) Bojaźń PANA jest początkiem poznania. Głupcy pogardzają mądrością i karnością. 

 
(8) Słuchaj, mój synu, pouczeń swego ojca i nie porzucaj nauk swojej matki. (9) One ozdobią ci głowę niczym wieniec, a na twojej szyi będą jak naszyjnik!   

(10)Gdyby, mój synu, chcieli cię zwabić grzesznicy, nie daj się nabrać ich namowom! (11) Gdyby kusili: Urządźmy razem napad! Bez żadnych przyczyn zaskoczmy niewinnych! (12) Wchłońmy ich żywcem niczym świat umarłych, wchłońmy w całości jak schodzących do grobu. (13) Nagrabimy sobie wszelkich kosztowności, napełnimy łupem nasze domy — (14) weź swój los i rzuć go wraz z naszymi, jedna kiesa niech połączy nas wszystkich! (15) Nie idź, mój synu, w drogę razem z nimi, trzymaj się z dala od ich ścieżki! (16) Gdyż ich nogi biegną ku nieszczęściu, śpieszą oni, aby rozlać czyjąś krew. (17) Próżno jednak, na przynętę, posypano ziarnem sieci, gdy patrzyły na to skrzydlate stworzenia! (18) Oni bowiem czyhają, lecz na krew swoją własną, zasadzają się na swoje własne dusze. (19) Ścieżki żądnych niegodziwego zysku tak się kończą: Pozbawia on życia znęconych nim chciwców.

 Jedna kasa niech nas połączy - to zawołanie komunistów z Unii Europejskiej!

(20) Mądrość głośno krzyczy na ulicy, podnosi swój głos na placach, (21) woła na rogach ulic pełnych zgiełku i wygłasza mowy w miejskich bramach: (22) Jak długo, prości, chcecie kochać prostactwo, wy, prześmiewcy, pochwalać szyderstwo, wy zaś, nierozumni, nienawidzić poznania? (23) Zawróćcie, kiedy was ostrzegam! Przemawiam bowiem do was z głębi serca i obwieszczam wam moje słowa!

(24) Lecz ponieważ wołałam, a nie chcieliście słuchać, wyciągałam ręce, ale nikt nie zważał, (25) przeciwnie — porzuciliście wszystkie moje rady, nie zechcieliście przyjąć ostrzeżenia, (26) dlatego i ja śmiać się będę z waszej klęski, wyszydzę, gdy ogarnie was strach, (27) gdy zagłada dopadnie was jak burza, gdy nadciągnie klęska jak wichura, gdy dosięgnie was udręka i strapienie. (28) Wtedy będą mnie wzywać, lecz im nie odpowiem, poszukiwać — ale mnie nie znajdą.

(29) Odrzucili bowiem poznanie, niczym dla nich była bojaźń PANA. (30) Nie pragnęli słuchać mojej rady, pogardzili każdym ostrzeżeniem. (31) Dlatego będą jedli owoce swych zabiegów i nasycą się własnymi wymysłami.

 

 

(32) Bo odstępstwo prostych ich zabija, a beztroska głupców jest ich zgubą. 

 

(33) Kto mnie słucha, będzie żył bezpiecznie, będzie wolny od strachu przed nieszczęściem. 

 

 

 

 

...


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: mądrość, przypowieści salomona


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
31 lipca 2018 (wtorek), 11:28:28

O dwóch facetach: faryzeusz i celnik

Z Ludwikiem i małą Basią próbuję to dokładnie przeczytać:

Treść za Łk 18:9-14 eib Analiza

(9) Zwrócił się również do tych, którzy byli pewni własnej sprawiedliwości, a innymi gardzili, z taką przypowieścią: (

  • Adresaci przypowieści:
    • ludzie, którzy byli pewni własnej sprawiedliwości,
      • jaki jestem?
      • komu ufam?
      • gdy stanę przed sądem to jak będę się bronił?
    • ludzie, którzy gardzili innymi ludźmi.
      • jaki jest mój stosunek do innych?
      • co myślę o politykach?
      • co myślę o milionerach?
      • co myślę o menelach?
  • a więc zapewne nie jest to o mnie!

10) Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić: jeden faryzeusz, a drugi celnik.

  • Dziś nie ma już świątyni Jerozolimskiej. Gdzie ludzie rozmawiają z Bogiem?
    • w kościele? czy na pewno?
    • na łące?
    • a może nie rozmawiają?
  • Problem: dziś nie mamy celników, nie mamy też faryzeuszy. Na pewno?
    • Faryzeusz - przywódca polityczny i religijny. Biskup? Kardynał z episkopatu? Radny? polityk?
    • Celnik - zdrajca, współpracuje z okupantem.

 (11) Faryzeusz stanął i tak sobie w modlitwie pochlebiał:

Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak pozostali ludzie: zdziercy, oszuści, cudzołożnicy czy choćby jak ten oto celnik. (12) Poszczę dwa razy w tygodniu, oddaję dziesiątą część wszystkich moich przychodów.

  • Inni ludzie wg faryzeusza to:
    • zdziercy,
    • oszuści,
    • cudzołożnicy.
  • Dobre rzeczy wg faryzeusza:
    • post dwa razy w tygodniu,
    • dziesięcina przychodów.
  • Jaka jest świadomość własnej osoby w wydaniu faryzeusza?

 (13) Celnik zaś stanął daleko i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś i mówił: Boże, okaż miłosierdzie mnie, największemu z grzeszników.

  • Gdzie stanął celnik i dlaczego tam? jego postawa.
  • Jaka jest świadomość własnej osoby w wydaniu celnika?

(14) Mówię wam: Ten właśnie poszedł do domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Bo każdy, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

  • usprawiedliwienie? co to jest?

 


Dodatki:

Przekład UBG:

  • Łk 18:9-14 ubg
    (9) Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść: (10) Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. (11) Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik. (12) Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam. (13) A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu. (14)Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: celnik, faryzeusz, usprawiedliwienie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 lipca 2018 (piątek), 11:05:05

Nie więcej niż napisano

Chciałbym ...


Na przykładzie apostołów nauczyć się nie wychodzić poza to, co napisano.
(1Kor4:6)


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: objawienie, pismo, doktryna


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 lipca 2018 (środa), 12:50:50

Morfologia chrześcijaństwa - materiały i historia ważniejszych wystąpień

Historia (od końca):

2H '2022

  • pokazuję Andrzejowi G. i Filipowi N z EP

14 grudnia 2020 - katalog przenoszę do

  • Katalogo _prezentacje/morfologia-chrzescijanstwa
  • w tym katalogu robię porządku
  • ToDo: popracować na spójnością szablonu

9 lipca 2020 - dla uczestników kursu apologetyki bazującego na Projekcie Prawda

Uporządkowany nieco materiał z Akademii Uczniostwa, z lutego 2020. 

  • Dwie grupy: cPP (Kuba, Monia, Madzia) i dPP (Gabrysia i Irena) oraz Olek U. a na wykładzie był jeszcze Marcin G. z Wrocka
  • Prezentacja: PPTX PDF
  • Konspekt: DOCX PDF

20-23 lutego 2020 - Akademia Uczniostwa w Dębowcu

Morfologia ma być podstawą do godzinnego wykładu na Akademii Uczniostwa. 

Może przy okazji uda się poprawić kolory? Zobaczymy. Nie udało się

12 listopada 2018 - na spotkaniu S.D.P

Wnioski:

  • Mało czasu, ale dało się zmieścić. Tylko w głowach niewiele zostało

Materiały:

  • 2018-11-12 Morfologia w przestrzeni 2D - na S.D.P -> pptx -> pdf
  • 2018-11-12 plan i sciaga - na S.D.P -> pdf -> docx
  • Obrazem monochromatyczny do wydrukowania -> pdf
  • Synteza w jednym obrazku -> png

Plan seminarium:

  • początek około 18:30, koniec po 2 godzinach. Tempo było duże, może nawet za duże, bo nie przeczytaliśmy wielu fragmentów wartych przeczytania.

Plan seminarium

  1. Wstęp
    1. Inspiracja i cel pracy
    2. O mnie
    3. Idea
  2. Temat #1 - Kościół i jego służba jednania.
  3. Temat #2.1 - Wielkie Posłannictwo, czynienie uczniów jako metoda Mistrza.
  4. Temat #3 - Podział widoczny dla świata i przez świat proponowany
    1. Biblijny podział świata
    2. Podział widoczny dla świata - chrześcijaństwo
    3. Wierzący i inaczej wierzący – czyli jeszcze większe zamieszane
    4. Nie bierzmy więc wzorców z tego świata
  5. Temat #2.2 - Normalna ścieżka
    1. Kościół wzywa: nawracajcie się – ale jak się ktoś nawróci?
    2. Niemowlak jako konsekwencje nowego narodzenia
    3. Wzrost w wierze – od niemowlęctwa do dojrzałości
    4. Mój pomysł na stopnie
  6. Temat #4 - Trudna nauka o trzech rodzajach ludzi
    1. Niewątpliwie był to kościół
    2. Niewątpliwie w Koryncie grzeszyli
    3. Kim jestem?
  7. Temat #2.3 - Problematyczna ścieżka
    1. Zagrożenia na drodze dziecka
    2. Współpraca cielesnych ze zmysłowymi. 
Fałszywi bracia i bracia cieleśni.
 Napięcia w Kościele
  8. Temat #5 - Co jeszcze wytrzyma ten model?
  9. Temat #6 - Co mam mówić?
  10. Kończymy? Synteza
    1. Pytania, dyskusja
    2. Koniec i modlitwa św. Pawła

24 lipca 2018 - Pierwsza prezentacja dla KFC

Plan prezentacji:

Plan prezentacji:

  1. Inspiracja
  2. Idea
  3. Kościół i jego służba jednania.
  4. Wielkie Posłannictwo!
 Czynienie uczniów jako metoda Mistrza.
  5. Podział widoczny dla świata
 i przez świat proponowany.
  6. Normalna ścieżka
  7. Trudna nauka o trzech rodzajach ludzi
  8. Problematyczna ścieżka
  9. Współpraca cielesnych ze zmysłowymi. 
Fałszywi bracia i bracia cieleśni.
 Napięcia w Kościele
  10. Co jeszcze wytrzyma ten model?
  11. Co mam mówić?
  12. Kończymy? Synteza
  13. Pytania, dyskusja
  14. Koniec i modlitwa św. Pawła

...

Geneza - może wiosna 2018

  • nie pamiętam …. ale 
  • ale kilka razy namalowałem to w zeszycie różnym osobom
  • Inspiracja: wizyta w Krakowie u Krzysia i Moniki, i zastanowienie się nad tym kto przychodzi do nich na piątkowe spotkania oraz po co te spotkania robią. Który to był rok? Czy może być 2017?

 


Kategorie: _blog, morfologia, biblia


Słowa kluczowe: morfologia, kfc, odwyk


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 lipca 2018 (sobota), 18:05:05

Jezus i Samarytanka - studium

Analizuję ... ale nie kończę. Może kiedyś.

 

przed spotkanie IPP-KTW (Gadanie o gadaniu) analizuję aby coś pokazać

 

 

Treść Analiza

 (J3:1 ubg) A gdy Pan poznał, że faryzeusze usłyszeli, iż Jezus więcej ludzi czynił uczniami i chrzcił niż Jan; (2)(Chociaż sam Jezus nie chrzcił, lecz jego uczniowie); (3) Opuścił Judeę i odszedł znowu do Galilei. (4) A musiał iść przez Samarię. (5) I przyszedł do miasta w Samarii, zwanego Sychar, blisko pola, które Jakub dał swemu synowi Józefowi. (6) A była tam studnia Jakuba. Jezus więc, zmęczony drogą, usiadł sobie na studni. A było około godziny szóstej.

 

 Zawiązanie akcji. Co warto wiedzieć:

  • gdzie jest Judea, gdzie Galilea, a gdzie Samaria;
  • kto to są Samarytanie;
  • Coś o życiu Jakuba i Józefa;
  • o której godzinie jest godzina szósta.

(7) przyszła kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus powiedział do niej:

 
Daj mi pić. poziom 1 (osobisty), komunikat zaczepny, przełamanie zasad kulturowych
(8) Jego uczniowie bowiem poszli do miasta, aby nakupić żywności. (9) Wtedy Samarytanka powiedziała do niego:   
 Jakże ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, o coś do picia? odwołanie się do obiektywnych zasad

Gdyż Żydzi nie obcują z Samarytanami.

komentarz ewangelisty abyśmy zrozumieli

(10) Jezus jej odpowiedział:

 

Gdybyś znała ten dar Boży i wiedziała, kim jest ten, który ci mówi: Daj mi pić, ty prosiłabyś go, a dałby ci wody żywej.

 

(11) I powiedziała do niego kobieta:

 

Panie, nie masz czym naczerpać, a studnia jest głęboka. Skąd więc masz tę wodę żywą? (12) Czy ty jesteś większy niż nasz ojciec Jakub, który nam dał tę studnię i sam z niej pił, a także jego synowie i jego dobytek?

ze strony Samarytanki jest zainteresowanie (wchodzi w temat) ale i niezrozumienie. Ale Samarytanka ma pragnienie

(13) Odpowiedział jej Jezus:

 

Każdy, kto pije tę wodę, znowu będzie pragnął. (14) Lecz kto by pił wodę, którą ja mu dam, nigdy nie będzie pragnął, ale woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu.

dalej poziom osobisty,

(15) Kobieta powiedziała do niego:

 

Panie, daj mi tej wody, abym nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać.

 

(16) Jezus jej powiedział:

 

 Idź, zawołaj swego męża i przyjdź tu.

czy tu jest łamanie tabu? czy o takie rzeczy można pytać?
(17) Odpowiedziała kobieta:  
Nie mam męża.  

Jezus jej powiedział:

 

Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. (18) Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. Prawdę powiedziałaś.

 

(19) Kobieta mu powiedziała:

 
Panie, widzę, że jesteś prorokiem. (20) Nasi ojcowie na tej górze czcili Boga, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy go czcić.  

(21) Jezus powiedział do niej:

 
Kobieto, wierz mi, że nadchodzi godzina, gdy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcić Ojca. (22) Wy czcicie to, czego nie znacie, a my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie pochodzi od Żydów. (23) Ale nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca w duchu i w prawdzie. Bo i Ojciec szuka takich, którzy będą go czcić. (24) Bóg jest duchem, więc ci, którzy go czczą, powinni go czcić w duchu i w prawdzie.  
(25) Kobieta mu powiedziała:  
Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. Gdy on przyjdzie, oznajmi nam wszystko.
  • przyjdzie
  • objawi
  • objawi nam też
(26) Jezus jej powiedział:  
Ja, który mówię z tobą, jestem nim.  
(27) A wtem przyszli jego uczniowie i dziwili się, że rozmawia z kobietą. Nikt jednak nie powiedział: O co się pytasz? albo: Dlaczego z nią rozmawiasz?  
(28) I zostawiła kobieta swoje wiadro, poszła do miasta i powiedziała ludziom:  

 (29) Chodźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział wszystko, co zrobiłam. Czy to nie jest Chrystus?

 

(30) Wyszli więc z miasta i przyszli do niego. (31) A tymczasem uczniowie prosili go: Mistrzu, jedz. (32) A on im powiedział: Ja mam pokarm do jedzenia, o którym wy nie wiecie. (33) Uczniowie więc mówili między sobą: Czy ktoś przyniósł mu jedzenie? (34) Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła. (35) Czyż nie mówicie, że jeszcze cztery miesiące, a przyjdzie żniwo? Oto mówię wam: Podnieście wasze oczy i przypatrzcie się polom, że już są białe, gotowe do żniwa. (36) A kto żnie, otrzymuje zapłatę i zbiera owoc na życie wieczne, aby i ten, kto sieje, i ten, kto żnie, razem się radowali. (37) W tym właśnie prawdziwe jest przysłowie: Kto inny sieje, a kto inny żnie. (38) Ja was posłałem żąć to, nad czym nie pracowaliście. Inni pracowali, a wy weszliście w ich pracę.

 
  (39) Wtedy wielu Samarytan z tego miasta uwierzyło w niego z powodu opowiadania tej kobiety, która świadczyła:  
Powiedział mi wszystko, co zrobiłam.   
(40) Gdy więc Samarytanie przyszli do niego, prosili go, aby u nich został. I został tam przez dwa dni. (41) I o wiele więcej ich uwierzyło z powodu jego słowa. (42) A tej kobiecie mówili:   
Wierzymy już nie z powodu twojego opowiadania. Sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że to jest prawdziwie Zbawiciel świata, Chrystus.  
(43) A po dwóch dniach odszedł stamtąd i poszedł do Galilei.  

 

 

J 4:1-333 ubg "(1) A gdy Pan poznał, że faryzeusze usłyszeli, iż Jezus więcej ludzi czynił uczniami i chrzcił niż Jan; (2)(Chociaż sam Jezus nie chrzcił, lecz jego uczniowie); (3) Opuścił Judeę i odszedł znowu do Galilei. (4) A musiał iść przez Samarię. (5) I przyszedł do miasta w Samarii, zwanego Sychar, blisko pola, które Jakub dał swemu synowi Józefowi. (6) A była tam studnia Jakuba. Jezus więc, zmęczony drogą, usiadł sobie na studni. A było około godziny szóstej. (7) Iprzyszła kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus powiedział do niej: Daj mi pić. (8) Jego uczniowie bowiem poszli do miasta, aby nakupić żywności. (9) Wtedy Samarytanka powiedziała do niego: Jakże ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, o coś do picia? Gdyż Żydzi nie obcują z Samarytanami. (10) Jezus jej odpowiedział: Gdybyś znała ten dar Boży i wiedziała, kim jest ten, który ci mówi: Daj mi pić, ty prosiłabyś go, a dałby ci wody żywej. (11) I powiedziała do niego kobieta: Panie, nie masz czym naczerpać, a studnia jest głęboka. Skąd więc masz tę wodę żywą? (12) Czy ty jesteś większy niż nasz ojciec Jakub, który nam dał tę studnię i sam z niej pił, a także jego synowie i jego dobytek? (13)Odpowiedział jej Jezus: Każdy, kto pije tę wodę, znowu będzie pragnął. (14) Lecz kto by pił wodę, którą ja mu dam, nigdy nie będzie pragnął, ale woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu. (15) Kobieta powiedziała do niego: Panie, daj mi tej wody, abym nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać. (16) Jezus jej powiedział: Idź, zawołaj swego męża i przyjdź tu. (17) Odpowiedziała kobieta: Nie mam męża. Jezus jej powiedział: Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. (18) Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. Prawdę powiedziałaś. (19) Kobieta mu powiedziała: Panie, widzę, że jesteś prorokiem. (20) Nasi ojcowie na tej górze czcili Boga, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy go czcić. (21) Jezus powiedział do niej: Kobieto, wierz mi, że nadchodzi godzina, gdy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcić Ojca. (22) Wy czcicie to, czego nie znacie, a my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie pochodzi od Żydów. (23) Ale nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca w duchu i w prawdzie. Bo i Ojciec szuka takich, którzy będą go czcić. (24) Bóg jest duchem, więc ci, którzy go czczą, powinni go czcić w duchu i w prawdzie. (25) Kobieta mu powiedziała: Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. Gdy on przyjdzie, oznajmi nam wszystko. (26) Jezus jej powiedział: Ja, który mówię z tobą, jestem nim. (27) A wtem przyszli jego uczniowie i dziwili się, że rozmawia z kobietą. Nikt jednak nie powiedział: O co się pytasz? albo: Dlaczego z nią rozmawiasz? (28) I zostawiła kobieta swoje wiadro, poszła do miasta i powiedziała ludziom: (29) Chodźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział wszystko, co zrobiłam. Czy to nie jest Chrystus? (30) Wyszli więc z miasta i przyszli do niego. (31) A tymczasem uczniowie prosili go: Mistrzu, jedz. (32) A on im powiedział: Ja mam pokarm do jedzenia, o którym wy nie wiecie. (33) Uczniowie więc mówili między sobą: Czy ktoś przyniósł mu jedzenie? (34) Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła. (35) Czyż nie mówicie, że jeszcze cztery miesiące, a przyjdzie żniwo? Oto mówię wam: Podnieście wasze oczy i przypatrzcie się polom, że już są białe, gotowe do żniwa. (36) A kto żnie, otrzymuje zapłatę i zbiera owoc na życie wieczne, aby i ten, kto sieje, i ten, kto żnie, razem się radowali. (37) W tym właśnie prawdziwe jest przysłowie: Kto inny sieje, a kto inny żnie. (38) Ja was posłałem żąć to, nad czym nie pracowaliście. Inni pracowali, a wy weszliście w ich pracę. (39) Wtedy wielu Samarytan z tego miasta uwierzyło w niego z powodu opowiadania tej kobiety, która świadczyła: Powiedział mi wszystko, co zrobiłam. (40) Gdy więc Samarytanie przyszli do niego, prosili go, aby u nich został. I został tam przez dwa dni. (41) I o wiele więcej ich uwierzyło z powodu jego słowa. (42) A tej kobiecie mówili: Wierzymy już nie z powodu twojego opowiadania. Sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że to jest prawdziwie Zbawiciel świata, Chrystus. (43) A po dwóch dniach odszedł stamtąd i poszedł do Galilei.

 

 


Kategorie: _robocze, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: samarytanka, J4


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
18 lipca 2018 (środa), 12:44:44

Studium struktury listów apostoła Piotra (1P i 2P)

Wstęp

Pewnego dnia rano, w trakcie EnglishCamp w Kiczycach przeczytałem sobie w dobrym tempie ten list, zauważyłem stopniowanie, schodki... przeczytałem jeszcze raz w Wordzie dzieląc na części. I to było odkrycie. Ten list ma strukturę schodkową. Super! Muszę nad nim popracować.

Potem przeczytałem to dość dokładnie z mamą Piotra i było to dla nas pożyteczne. A potem ….

Potem powstali notka - Materiały do studium Pierwszego listu apostoła Piotra (1P - składnica)

 


Dopisek:

Tu treść pliku w Wordzie byle jak skopiowana:

Studium struktury list apostoła Piotra, przekład UBG

Kiczyce, 17 lipca 2018, i dalej, małe poprawki w Krakowie…..

 

  • Wstęp
    (1:1) Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii;
  • (1:2) Wybranych według uprzedniej wiedzy Boga Ojca, przez uświęcenie Ducha dla posłuszeństwa i pokropienia krwią Jezusa Chrystusa.

 

  • Życzenia
  • Łaska i pokój niech się wam pomnożą.

 

  • Objawienie – nowa pozycja
    (1:3)Błogosławiony [niech będzie] Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który według swego wielkiego miłosierdzia zrodził nas na nowodo żywej nadziei przez wskrzeszenie Jezusa Chrystusa z martwych; (1:4)Do dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego, zachowanego w niebie dla was;
    • Objawienie - pewność
      (1:5)Którzy jesteście strzeżenimocą Boga przez wiarę ku zbawieniu, przygotowanemu do objawienia się w czasie ostatecznym. (1:6)Z tego się radujecie, choć teraz na krótko, jeśli trzeba, zasmuceni [jesteście] z powodu rozmaitych prób; (1:7)Aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejszej od zniszczalnego złota, które jednak próbuje się w ogniu, okazało się ku chwale, czci i sławie przy objawieniu Jezusa Chrystusa; (1:8)A choć go nie widzieliście, miłujecie; i w niego, choć teraz go nie widzicie, wierzycie; i cieszycie się radością niewysłowioną i pełną chwały; (1:9)Otrzymując koniec waszej wiary – zbawienie dusz.
    • (1:10)O to zbawienie wywiadywali się i badali je prorocy, którzy prorokowali o przeznaczonej dla was łasce. (1:11)Badali oni, na jaką i jakiego [rodzaju] porę wskazywał Duch Chrystusa, który [był] w nich, przepowiadając cierpienia, które [miały przyjść] na Chrystusa i mającą potem nastąpić chwałę. (1:12)Zostało im objawione, że nie im samym, lecz nam służyły sprawy wam teraz zwiastowane przez tych, którzy wam głosili ewangelię przez Ducha Świętego zesłanego z nieba. W te sprawy pragną wejrzeć aniołowie.
  • Wezwanie #1 – praca nad umysłem
    (1:13)Dlatego przepaszcie biodra waszego umysłu i bądźcie trzeźwi, pokładając doskonałą nadzieję w łasce, która będzie wam dana przy objawieniu Jezusa Chrystusa.
    • Jak zawalczyć o umysł? Hamując żądze
      (1:14)Jak posłuszne dzieci nie ulegajcie pożądliwościom, jakie władały wami wcześniej, w czasie waszej nieświadomości; (1:15)Lecz jak ten, który was powołał, jest święty, tak i wy bądźcie świętymi we wszelkim [waszym] postępowaniu;
      (1:16)Gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty.
      (1:17)A jeżeli Ojcem nazywacie tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków, spędzajcie czas waszego pielgrzymowaniaw bojaźni; (1:18)Wiedząc, że nie [tym, co] zniszczalne, srebrem lub złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania przekazanego przez ojców; (1:19)Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego; (1:20)Przeznaczonego do tego przed założeniem świata, a objawionego w czasach ostatecznych ze względu na was. (1:21)Wy przez niego uwierzyliście w Boga, który go wskrzesił z martwych i dał mu chwałę, aby wasza wiara i nadzieja były w Bogu.
    • Pohamowawszy rządze kochajmy jedni drugich
      (1:22)Skoro oczyściliście swoje dusze, będąc posłuszni prawdzie przez Ducha ku nieobłudnej braterskiej miłości, czystym sercem jedni drugich gorąco miłujcie;(1:23)Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki. (1:24)Gdyż wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała człowieka jak kwiat trawy. Trawa uschła, a jej kwiat opadł; (1:25)Lecz słowo Pana trwa na wieki. A jest to słowo, które zostało wam zwiastowane.
  • Wyzwanie #2 – pragnienie Słowa Bożego
    (2:1)Odrzucając więc wszelką złośliwość, wszelki podstęp i obłudę, zazdrość i wszelkie obmowy; (2:2)Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie czystego mleka słowa [Bożego], abyście dzięki niemu rośli;
  • Wyzwanie #3 – zbliżanie się do Chrystusa
    (2:3)Jeśli tylko zakosztowaliście, że Pan jest dobry. (2:4) Zbliżając się do niego, do kamienia żywego, odrzuconego wprawdzie przez ludzi, ale przez Boga wybranego i drogocennego;
    • Efekt – budowanie ciała
      (2:5)I wy sami, jak żywe kamienie, jesteście budowani w duchowy dom, [stanowicie] święte kapłaństwo, aby składać duchowe ofiary, przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa.
      (2:6)Dlatego mówi Pismo:
      Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny,
      a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.
      (2:7)Dla was więc, którzy wierzycie, [jest] on cenny,
      dla nieposłusznych zaś ten kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym;
      (2:8)Kamieniem potknięcia i skałą zgorszenia dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo, na co też są przeznaczeni.
      (2:9)Lecz wy [jesteście] rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do swej cudownej światłości;
      (2:10)Wy, którzy kiedyś nie [byliście] ludem, teraz jesteście ludem Bożym, wy, którzy [kiedyś] nie dostąpiliście miłosierdzia, teraz miłosierdzia dostąpiliście.
  • Wyzwanie #1, cd – powstrzymywanie się od żądz
    (2:11) Umiłowani, proszę [was], abyście jak obcy i goście powstrzymywali się od cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy. (2:12)Postępujcie wśród pogan nienagannie, aby ci, którzy oczerniają was jako złoczyńców, przypatrując się [waszym] dobrym uczynkom, chwalili Boga w dniu nawiedzenia.
  • Wezwanie #4 – poddanie się
    (2:13)Bądźcie więc poddanikażdej ludzkiej władzyze względu na Pana: czy to królowi jako najwyżej postawionemu; (2:14)Czy to namiestnikom jako przez niego posłanym dla karania złoczyńców i udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią.(2:15)Taka bowiem jest wola Boga, abyście dobrze czyniąc, zamknęli usta niewiedzy głupich ludzi; (2:16)Jak [ludzie] wolni, ale nie jak [ci], którzy używają wolności jako zasłony dla zła, lecz jak słudzy Boga. (2:17)Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie.
    • Szczegółowo
      (2:18)Słudzy, z całą bojaźnią bądźcie poddani panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale też przykrym. (2:19)To bowiem podoba się [Bogu], jeśli ktoś znosi smutki ze względu na sumienie wobec Boga, cierpiąc niewinnie. (2:20)Bo cóż to za chwała, jeśli grzesząc, cierpliwie znosicie, choćby was i pięściami bito? Lecz jeśli dobrze czynicie i znosicie cierpienia, to podoba się Bogu.
    • Uzasadnienie
      (2:21)Do tego bowiem jesteście powołani, bo i Chrystus cierpiał za nas, zostawiając nam przykład, abyście szli w jego ślady;
    • Hymn o Chrystusie
      (2:22)Który grzechu nie popełnił,
      a w jego ustach nie znaleziono podstępu;
      (2:23)Który, gdy mu złorzeczono,
      nie odpowiadał złorzeczeniem,
      gdy cierpiał,
      nie groził,
      ale powierzył [sprawę] temu, który sądzi sprawiedliwie.
      (2:24)On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo,
      abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości;
      przez jego rany zostaliście uzdrowieni.
      (2:25)Byliście bowiem jak zbłąkane owce, lecz teraz nawróciliście się do Pasterza i Biskupa waszych dusz. !!! ToDo: jakie tu gr. Słowo na Biskupa???
    • (3:1)Podobnie żony, [bądźcie] poddaneswoim mężom, aby nawet ci, którzy nie wierzą słowu, przez postępowanie żon zostali pozyskani bez słowa; (3:2)Widząc wasze czyste, [pełne] bojaźni postępowanie. (3:3)Niech waszą ozdobą nie będzie to, co zewnętrzne: zaplatanie włosów, obłożenie się złotem lub strojenie w szaty; (3:4)Lecz ukryty, wewnętrzny człowiek w niezniszczalnej [ozdobie] łagodności i spokoju ducha, który jest cenny w oczach Boga. (3:5)Tak bowiem niegdyś przyozdabiały się święte kobiety, pokładające nadzieję w Bogu, będąc poddane swoim mężom. (3:6)Tak też Sara była posłuszna Abrahamowi, nazywając go panem. Jej córkami jesteście wy, jeśli tylko dobrze czynicie i nie dajecie się niczym zastraszyć.
    • Mężowie
      (3:7)Podobnie wy, mężowie,żyjciez nimi umiejętnie, okazując[im] szacunekjako słabszemu naczyniu kobiecemu i jako tym, które współdziedziczą łaskę życia, aby wasze modlitwy nie doznały przeszkód.
    • Wszyscy (podobnie jak w Ef 5)
      (3:8)Na koniec zaś wszyscy [bądźcie]jednomyślni, współczujący, miłujący braci, miłosierni [i] uprzejmi.
      (3:9)Nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę. Przeciwnie, błogosławcie, gdyż wiecie, że do tego zostaliście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo.
      (3:10)Kto bowiem chce miłować życie i oglądać dni dobre, niech powstrzyma język od zła, a usta od podstępnej mowy. (3:11)Niech odwróci się od zła i czyni dobro, niech szuka pokoju i dąży do niego. (3:12)Oczy Pana bowiem [zwrócone są] na sprawiedliwych, a jego uszy ku ich prośbom, lecz oblicze Pana przeciwko tym, którzy źle czynią. (3:13)Kto wyrządzi wam zło, jeśli będziecie naśladowcami dobra? (3:14)Ale jeśli nawet cierpicie dla sprawiedliwości, błogosławieni [jesteście]. Nie bójcie się ich gróźb ani się nie lękajcie. (3:15)Lecz Pana Boga uświęcajcie w waszych sercach i [bądźcie] zawsze gotowi udzielić odpowiedzi każdemu, kto domaga się od was uzasadnienia waszej nadziei, z łagodnością i bojaźnią.(3:16)Miejcie czyste sumienie, aby za to, że mówią o was źle, jak o złoczyńcach, zostali zawstydzeni ci, którzy zniesławiają wasze dobre postępowanie w Chrystusie.
    • (3:17)Lepiej bowiem – jeśli taka jest wola Boga – cierpieć, czyniąc dobrze, aniżeli czyniąc źle. (3:18)Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga; uśmiercony w ciele, lecz ożywiony Duchem; (3:19)W którym poszedł i głosił też duchom będącym w więzieniu; (3:20)Niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noegoraz oczekiwała Boża cierpliwość, kiedy budowano arkę, w której niewiele, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę. (3:21)Teraz [też] chrzest, będąc tego odbiciem, zbawia nas – nie [jest] usunięciem cielesnego brudu, ale odpowiedzią czystego sumienia wobec Boga – przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa; (3:22)Który, poszedłszy do nieba, jest po prawicy Boga, a zostali mu poddani aniołowie, zwierzchności i moce.
  • Wyzwanie #5 ofiarowanie się Bogu
    (4:1)Skoro więc Chrystus cierpiał za nas w ciele, wy również uzbrójciesię tą samą myślą, że ten, kto cierpiał w ciele, zaprzestał grzechu; (4:2)Aby żyć resztę czasuw ciele [już] nie dla ludzkich pożądliwości, lecz dla woli Boga.
    (4:3)Wystarczy nam bowiem, że w minionym okresie życia spełnialiśmy zachcianki pogan, żyjąc w rozpuście, pożądliwościach, pijaństwie, biesiadach, pijatykach i niegodziwym bałwochwalstwie.
    • (4:4)Dlatego dziwią się, że nie nurzacie się z nimi w tym samym zalewie rozpusty, [i] źle [o was] mówią. (4:5)Zdadzą oni sprawę temu, który gotowy jest sądzić żywych i umarłych.
    • (4:6)Dlatego bowiem i umarłym głoszono ewangelię, aby byli sądzeni według ludzi w ciele, ale żyli według Boga w duchu.
  • Wyzwanie #1 – ale to są już twardedziałania
    • (4:7)Zbliża się zaś koniec wszystkiego. Bądźcie więc trzeźwi i czujni w modlitwie.
    • (4:8)Przede wszystkim miejcie gorliwą miłośćjedni dla drugich, bo miłość zakrywa mnóstwo grzechów.
    • (4:9)[Bądźcie] dla siebie gościnni bez szemrania.
    • (4:10)Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej usługujcie sobienawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał. (4:11)Jeśli ktoś przemawia, [niech mówi] jak wyroki Boga, jeśli ktoś usługuje, [niech to czyni] z mInfo: zjedliśmy sobie i kierujemy się do BonaCafe na Kanoniczej, aby tam przeczytać 1 list Piotra. Na koncert idziemy na 18:00 do kościoła luterskiego na Grodzkiejocy, której Bóg udziela, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i panowanie na wieki wieków. Amen.
    • (4:12)Umiłowani, nie dziwcie się temu ogniowi, który na was przychodzi, aby was doświadczyć, jakby was coś niezwykłego spotkało; (4:13)Leczradujcie sięz tego, że jesteście uczestnikami cierpień Chrystusa, abyście i podczas objawienia jego chwały cieszyli się i weselili. (4:14)Jeśli was znieważają z powodu imienia Chrystusa, błogosławieni [jesteście], gdyż [Duch] chwały, Duch Boży spoczywa na was, [który] przez nich jest bluźniony, ale przez was jest uwielbiony. (4:15)Nikt z was niech nie cierpi jednak jako morderca albo złodziej, albo złoczyńca, albo jako [człowiek], który się wtrąca do cudzych spraw. (4:16)Lecz jeśli [cierpi] jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, niech raczej chwali Boga z tego powodu. (4:17)Nadszedł bowiem czas, aby sąd rozpoczął się od domu Bożego, a jeśli [rozpoczyna się] od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy są nieposłuszni ewangelii Bożej? (4:18)A ponieważ sprawiedliwy z trudnością będzie zbawiony, gdzie się znajdzie bezbożny i grzesznik? (4:19)Tak więc ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Boga, niech powierzają swoje dusze [jemu] jako wiernemu Stwórcy, dobrze czyniąc.
  • Wezwanie #7 – służba w kościele
    • (5:1)Starszych, którzy są wśród was, proszę jako również starszy i świadek cierpień Chrystusa oraz uczestnik chwały, która ma się objawić: (5:2)Paście stado Boga, które jest wśród was, doglądając go nie z przymusu, ale dobrowolnie, nie dla brudnego zysku, ale z ochotą; (5:3)I nie jak ci, którzy panują nad dziedzictwem [Pana], lecz jako wzór dla stada. (5:4)A gdy się objawi Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnącą koronę chwały.
    • (5:5)Podobnie młodsi, bądźcie poddani starszym.
    • Wszyscy zaś wobec siebie bądźcie poddani. Przyobleczcie się w pokorę, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.
  • Relacja z Panem Bogiem
    • (5:6)Uniżcie sięwięc pod potężną ręką Boga, aby was wywyższył w [odpowiednim] czasie.
    • (5:7)Wszystkie wasze troski przerzućcie na niego, gdyż on troszczy się o was. (5:8)Bądźcie trzeźwi, czuwajcie, bo wasz przeciwnik, diabeł, jak lew ryczący krąży, szukając, kogo by pożreć. (5:9)Przeciwstawiajcie się mu, mocni w wierze, wiedząc, że te same cierpienia są udziałem waszych braci na świecie.

 

Zakończenie

  • (5:10)A Bóg wszelkiej łaski, ten, który nas powołał do swojej wiecznej chwały w Chrystusie Jezusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszychniech uczyni was doskonałymi, utwierdzi, umocni i ugruntuje.
  • (5:11)Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.
  • (5:12)Przez Sylwana, wiernego wam brata, jak sądzę, napisałem krótko, napominając i świadcząc, że to jest prawdziwa łaska Boga, w której trwacie.
  • (5:13)Pozdrawia was [kościół] w Babilonie, razem z wami wybrany, i Marek, mój syn. (5:14)Pozdrówcie się nawzajem pocałunkiem miłości. Pokój wam wszystkim, którzy jesteście w Chrystusie Jezusie. Amen.

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: h2o, kiczyce, 1P, englishcamp, 2P


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
12 lipca 2018 (czwartek), 16:32:32

Owoc Ducha Świętego jest jeden!

Jak to było, bo muszę sobie przypomnieć....

Owocem (jednym! jednym owocem) zaś Ducha [ Świetego w nas ] jest:

  1. miłość,
  2. radość,
  3. pokój,
  4. cierpliwość,
  5. uprzejmość,
  6. dobroć,
  7. wierność,
  8. łagodność,
  9. powściągliwość.

Przy takich cechach [ charakteru ] nie potrzeba Prawa [ przykazań, zasad, systemu etycznego ]. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało [ mocne!! ] wraz z jego namiętnościami [ ojej! ] oraz pragnieniami [ ojej! ]. Jeśli żyjemy w Duchu, w zgodzie z Duchem też postępujmy. Nie bądźmy żądni próżnej chwały. Nie drażnijmy w ten sposób jedni drugich ani nie kierujmy się wzajemną zazdrością.

List do Galatów, gdzieś w okolicy 5. A teraz jak to wdrożyć w życie?


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: duch święty, owoc ducha, charakter


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lipca 2018 (środa), 22:22:22

Czego Jezus nie zacytował z synagodze w Kafarnaum

Zainspirowany nauczaniem Fabiana samemu sprawdzam jak Jezus, nauczając w synagodze w Kafarnaum czytał fragment z księgi proroka Izajasza, który mu w zwoju, przełożeni synagogi na ten dzień do czytania podali.

To wielce ciekawe jest.

Jak Pan Jezus czytał Biblię w synagodze?

Przeczytajmy aby sprawdzić.

(16) Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. (17) Podano Mu księgę proroka Izajasza.

Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: (18) Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, (19) abym obwoływał rok łaski Pana.

(20) Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. (21) Począł więc mówić do nich: Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli".

Tak tą historię przekazuje nam ewangelista Łukasz, a jak zapisane jest to u Izajasza:

(1) Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim, bym opatrywał rany serc złamanych, żebym zapowiadał wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; (2) abym obwieszczał rok łaski Pańskiej i dzień pomsty naszego Boga; abym pocieszał wszystkich zasmuconych, (3) bym rozweselił płaczących na Syjonie, abym im wieniec dał zamiast popiołu, olejek radości zamiast szaty smutku, pieśń chwały zamiast przygnębienia na duchu. (…)

Na postawione pytanie: jak czytał? można odpowiedzieć, że dziwnie. Dziwnie bo przerwał w połowie zdania i nie doczytał drugiej części tego proroctwa.

Wyliczmy wszystkie sceny u Izajasza

  1. głoszenie dobrej nowiny
  2. opatrywanie złamanych serc
  3. zapowiedź wyzwolenia
  4. przejrzenie niewidomych
  5. rok łaski od Boga
  6. dzień pomsty Boga
  7. pocieszenie zasmuconych
  8. wesele na Syjonie
  9. wieniec, olejek
  10. pieśń chwały

Na czym Jezus przerwał? Na dniu pomsty! Wniosek: Jezus przyszedł na ziemię ale nie było to przyjście na dzień pomsty Boga tylko aby ogłosić 


... i dzień pomsty od Boga, ...

Pewnie przyjdzie jeszcze raz - tym razem nie tylko na dzień pomsty, ale też aby dopełnić historię tego świata.


Harmonizacja w tabelce, przekład Biblii Tysiąclecia

Łk 4:18-19

Iz 61:1-3a

(18) Duch Pański spoczywa na Mnie,
ponieważ Mnie namaścił
i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę,

(1) Duch Pana Boga nade mną,
bo Pan mnie namaścił.
Posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim,
bym opatrywał rany serc złamanych,
żebym zapowiadał wyzwolenie jeńcom

więźniom głosił wolność, 
a niewidomym przejrzenie;
abym uciśnionych odsyłał wolnymi,
i więźniom swobodę;
(19) abym obwoływał rok łaski Pana. (2) abym obwieszczał rok łaski Pańskiej
  i dzień pomsty naszego Boga;
  abym pocieszał wszystkich zasmuconych,
(3) bym rozweselił płaczących na Syjonie,
abym im wieniec dał zamiast popiołu, olejek radości zamiast szaty smutku, pieśń chwały zamiast przygnębienia na duchu.

 

TODO Lk 21:20 bo tam jest koniec…..

 

Po pierwsze zapis Łukasza pewnie bazuje na greckim przekładzie Septuaginty, bo poszczególne frazy nie do końca pasują. Ale da się to zharmonizować (patrz tabelka poniżej) i nie to jest tu ważne - ważne jest gdzie przerwał i dlaczego przerwał czytanie właśnie w tym miejscu.

W tabelce próbuję sharmonizować ten tekst w dwóch polskich przekładach, ale jak by nie patrzeć widać, że Pan Jezus przerwał w chwili, aby nie przeczytać słów "... i dzień pomsty od Boga

Tak. Na dzień pomsty jest jeszcze czas. Póki co trwa łaska!

Tekst w uwspółcześnionym przekładzie Biblii Gdańskiej

Przyszedł też do Nazaretu, gdzie się wychował. Według swego zwyczaju wszedł w dzień szabatu do synagogi i wstał, aby czytać. (17) I podano mu księgę proroka Izajasza. Gdy otworzył księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane:

Duch Pana nade mną,
ponieważ namaścił mnie, abym głosił ewangelię ubogim,
posłał mnie, abym uzdrawiał skruszonych w sercu,
abym uwięzionym zwiastował wyzwolenie, a ślepym przejrzenie,
abym uciśnionych wypuścił na wolność,
abym głosił miłościwy rok Pana.

Potem zamknął księgę, oddał ją słudze i usiadł, a oczy wszystkich w synagodze były w nim utkwione. (21) I zaczął do nich mówić: Dziś wypełniły się te słowa Pisma w waszych uszach.
(Łk 4:16-21 ubg)

Ta sama harmonizacja w uwspółcześnionym przekładzie Biblii Gdańskiej

Łk 4:18-19

Iz 61:1-3a

(18) Duch Pana nade mną,
ponieważ namaścił mnie,
abym głosił ewangelię ubogim,
posłał mnie, abym uzdrawiał skruszonych w sercu,
abym uwięzionym zwiastował wyzwolenie,

a ślepym przejrzenie,
abym uciśnionych wypuścił na wolność;
(19) Abym głosił miłościwy rok Pana.

(1) Duch Pana BOGA jest nade mną,
bo PAN mnie namaścił,
abym głosił dobrą nowinę cichym,
posłał mnie, abym opatrzył rany skruszonym w sercu,
abym zwiastował uwięzionym wyzwolenie,
a związanym otworzenie więzienia;


(2) Abym ogłosił miłościwy rok PANA
i dzień pomsty naszego Boga;
abym pocieszył wszystkich płaczących;
(3)Abym sprawił radość płaczącym w Syjonie
i dał im ozdobę zamiast popiołu,
olejek radości zamiast smutku,
szatę chwały zamiast ducha przygnębienia;
i będą nazwani drzewami sprawiedliwości,
szczepem PANA, aby był uwielbiony.


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studia, lekcja


Słowa kluczowe: jezus, kafarnaum, synagoga, izajasz, dzień pomsty, Perspektywa prorocza, Iz61, Łk4


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lipca 2018 (środa), 05:24:24

Heb 6:4-5

Nie wchodząc w dyskusję o utracalności albo nieutracalności zbawienia zauważam, że w wersecie tym jest 5 cech pewnych ludzi. Sprawdźmy.

Hbr 6:4-5 ubg
(4) Niemożliwe jest bowiem, żeby tych, którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebieskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego,  (5) Zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku (...)

Czyli mowa o takich ludziach, którzy:

  1. raz zostali oświeceni,
  2. zakosztowali daru niebieskiego,
  3. stali się uczestnikami Ducha Świętego,
  4. zakosztowali też dobrego słowa Bożego,
  5. zakosztowali mocy przyszłego wieku.

A więc 5 cech. No i fajnie!

Sprawdźcie objawy.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: heb6, hebr6, zbawienie, nowe narodzenie, udkupienie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 czerwca 2018 (poniedziałek), 20:34:34

Rodowód Jezusa Chrystusa wg. ewangelisty Mateusza

Zainspirowany przez Fbx przeanalizuję sobie dziś rodowód Pana Jezusa. (Uwaga: druga, lepsza notka na temat tej pracy dostępna jest tu: Rodowody Jezusa Chrystusa)

Mt 1:1-17 ubg
(1) Księga rodu Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama.

(2) Abraham spłodził Izaaka, a Izaak spłodził Jakuba, a Jakub spłodził Judę i jego braci. (3) A Juda spłodził z Tamar Faresa i Zarę, a Fares spłodził Ezroma, a Ezrom spłodził Arama. (4) A Aram spłodził Aminadaba, a Aminadab spłodził Naasona, a Naason spłodził Salmona. (5) A Salmon spłodził z Rachab Booza, a Booz spłodził z Rut Obeda, a Obed spłodził Jessego. (6) A Jesse spłodził króla Dawida, a król Dawid spłodził Salomona z tej, która była żoną Uriasza. (7) A Salomon spłodził Roboama, a Roboam spłodził Abiasza, a Abiasz spłodził Azę. (8) A Aza spłodził Jozafata, a Jozafat spłodził Jorama, a Joram spłodził Ozjasza. (9) A Ozjasz spłodził Joatama, a Joatam spłodził Achaza, a Achaz spłodził Ezechiasza. (10) A Ezechiasz spłodził Manassesa, a Manasses spłodził Amona, a Amon spłodził Jozjasza. (11) A Jozjasz spłodził Jechoniasza i jego braci w czasie uprowadzenia do Babilonu. (12) A po uprowadzeniu do Babilonu Jechoniasz spłodził Salatiela, a Salatiel spłodził Zorobabela. (13) A Zorobabel spłodził Abiuda, a Abiud spłodził Eliakima, a Eliakim spłodził Azora. (14) A Azor spłodził Sadoka, a Sadok spłodził Achima, a Achim spłodził Eliuda. (15) A Eliud spłodził Eleazara, a Eleazar spłodził Matana, a Matan spłodził Jakuba. (16) A Jakub spłodził Józefa, męża Marii, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

(17) Tak więc wszystkich pokoleń od Abrahama aż do Dawida jest czternaście; a od Dawida aż do uprowadzenia do Babilonu – pokoleń czternaście; a od uprowadzenia do Babilonu aż do Chrystusa – pokoleń czternaście.

A w mojej tabelce będzie to zapisane i policzone tak:

Kolejne zdanie, wskazujące na nową osobę w rodowodzie (kobiety są wyróżnione)

P P1 P2  P3 

(1) Księga rodu Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama.

1.

1.

   

(2) Abraham spłodził Izaaka,

2.

2.

   

a Izaak spłodził Jakuba,

3.

3.

   

a Jakub spłodził Judę i jego braci.

4.

4.

   

(3) A Juda spłodził z Tamar Faresa i Zarę,

5.

5.

   

a Fares spłodził Ezroma,

6.

6.

   

a Ezrom spłodził Arama.

7.

7.

   

(4) A Aram spłodził Aminadaba,

8.

8.

   

a Aminadab spłodził Naasona,

9.

9.

   

a Naason spłodził Salmona.

10.

10.

   

(5) A Salmon spłodził z Rachab Booza,

11.

11.

   

a Booz spłodził z Rut Obeda,

12.

12.

   

a Obed spłodził Jessego.

13.

13.

   

(6) A Jesse spłodził króla Dawida,

14.

14.

   

a król Dawid spłodził Salomona z tej, która była żoną Uriasza.

15.

 

1.

 

(7) A Salomon spłodził Roboama,

16.

 

2.

 

a Roboam spłodził Abiasza,

17.

 

3.

 

a Abiasz spłodził Azę.

18.

 

4.

 

(8) A Aza spłodził Jozafata,

19.

 

5.

 

a Jozafat spłodził Jorama,

20.

 

6.

 

a Joram spłodził Ozjasza.

21.

 

7.

 

(9) A Ozjasz spłodził Joatama,

22.

 

8.

 

a Joatam spłodził Achaza,

23.

 

9.

 

a Achaz spłodził Ezechiasza.

24.

 

10.

 

(10) A Ezechiasz spłodził Manassesa,

25.

 

11.

 

a Manasses spłodził Amona,

26.

 

12.

 

a Amon spłodził Jozjasza.

27.

 

13.

 

(11) A Jozjasz spłodził Jechoniasza i jego braci w czasie uprowadzenia do Babilonu.

28.

 

14.

 

(12) A po uprowadzeniu do Babilonu Jechoniasz spłodził Salatiela,

29.

   

1.

a Salatiel spłodził Zorobabela.

30.

   

2.

(13) A Zorobabel spłodził Abiuda,

31.

   

3.

a Abiud spłodził Eliakima,

32.

   

4.

a Eliakim spłodził Azora.

33.

   

5.

(14) A Azor spłodził Sadoka,

34.

   

6.

a Sadok spłodził Achima,

35.

   

7.

a Achim spłodził Eliuda.

36.

   

8.

(15) A Eliud spłodził Eleazara,

37.

   

9.

a Eleazar spłodził Matana,

38.

   

10.

a Matan spłodził Jakuba.

39.

   

11.

(16) A Jakub spłodził Józefa, męża Marii,

40.

   

12.

z której [ to Marii ] narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

41.

   

13.

[ Nowe Stworzenia w Chrystusie ]

42.

   

14.

"Tak więc wszystkich pokoleń od Abrahama aż do Dawida jest czternaście; a od Dawida aż do uprowadzenia do Babilonu – pokoleń czternaście; a od uprowadzenia do Babilonu aż do Chrystusa – pokoleń czternaście" i to właśnie jest piękne.

 


Kategorie: _blog, biblia, apologetyka / biblia


Słowa kluczowe: ewangelia mateusza, mt1, rodowód jezusa


Pliki


Komentarze: (1)

Kris, July 1, 2018 10:05 Skomentuj komentarz


To jest rodowód Marii. 

Skomentuj notkę
16 czerwca 2018 (sobota), 16:30:30

1P3:15 do zapamiętania

Tu zapamiętuje sobie kluczowe polskie przekłady tego wersetu. Mimo iż pamiętam to z Tysiąclatki, od teraz do zapamiętania przeznaczam moją parafrazę przekładu Toruńskiego, która jest na końcu tej listy.
 
1P 3:15-16 eib 
(15) Na Panu — na Chrystusie — skupcie się raczej w swoich sercach. Dzięki temu będziecie zawsze gotowi do obrony przed każdym, kto zechce, byście mu wyjaśnili, dlaczego żyjecie nadzieją. (16) Czyńcie to jednak łagodnie, odpowiedzialnie, z zachowaniem czystego sumienia. Niech się okaże, że to, za co was oczerniają, jest bezpodstawne. I niech się zawstydzą ci, którzy zniesławiają wasze codzienne dobre życie w Chrystusie.
 
1P 3:15-16 ubg
(15) Lecz Pana Boga uświęcajcie w waszych sercach i bądźcie zawsze gotowi udzielić odpowiedzi każdemu, kto domaga się od was uzasadnienia waszej nadziei, z łagodnością i bojaźnią.
(16) Miejcie czyste sumienie, aby za to, że mówią o was źle, jak o złoczyńcach, zostali zawstydzeni ci, którzy zniesławiają wasze dobre postępowanie w Chrystusie.
 
1P 3:15-16 bw 
(15) Lecz Chrystusa Pana poświęcajcie w sercach waszych, zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej,
(16) Lecz czyńcie to z łagodnością i szacunkiem. Miejcie sumienie czyste, aby ci, którzy zniesławiają dobre chrześcijańskie życie wasze, zostali zawstydzeni, że was spotwarzali.
 
1P 3:15-16 bt5 
(15) Pana zaś Chrystusa uznajcie w sercach waszych za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest.
(16) A z łagodnością i bojaźnią [Bożą] zachowujcie czyste sumienie, ażeby ci, którzy oczerniają wasze dobre postępowanie w Chrystusie, doznali zawstydzenia właśnie przez to, co wam oszczerczo zarzucają.
 
1P 3:15-16 dosłowny pastora Zaręby
(15) Natomiast Pana, Chrystusa, poświęcajcie w waszych sercach, zawsze gotowi do obrony przed każdym, kto domaga się od was zdania sprawy z nadziei, która jest w was, (16) czyńcie to jednak z łagodnością i bojaźnią, mając dobre sumienie, aby w tym, w czym jesteście oczerniani, zawstydzeni byli ci, którzy znieważają wasze dobre codzienne życie w Chrystusie.
 
Toruński:
15. A Pana Boga uświęcajcie (Lb 20,12 gr.: hagiadzo - uznać za świętego, oddzielić się, by się poświęcić)  w swoich sercach. Bądźcie też zawsze gotowi do obrony przed każdym, kto żądałby od was zdania rachunku 
(lub: słowo, sprawa, racja, motyw)  z waszej nadziei, ale czyńcie to z łagodnością i bojaźnią (lub: głębokim respektem)
16. Mając dobre sumienie, by w tym, w czym was obmawiają jako złoczyńców, byli za- wstydzeni ci,którzy znieważają wasze dobre postępowanie* w Chrystusie.
 
Moja parafraza Turuńskiej w wersja do mojego zapamiętania:
Pana Boga uświęcajcie w swoich sercach i bądźcie zawsze gotowi do obrony (απολογιαν, apologian) przed każdym, kto żądałby od was zdania rachunku z waszej nadziei. Ale czyńcie to z łagodnością i bojaźnią, mając czyste sumienie.
 

 

Sprawdzam jak dziś pamiętam:

(1) Pana Boga miejcie w sercach za świętego i (2) bądźcie zawsze gotowi do obrony tej nadziei, która jest w was. Ale czyńcie to z (1) łagodnością, (2) bojaźnią i (3) czystym sumieniem.
Słabo! Ciągle jednak pamiętam BT a mam się nauczyć Toruńskiego.
 
 
 
 
 

Kategorie: _blog, biblia, apologetyka


Słowa kluczowe: 1p3:15, 1p3, biblia, apologetyka, obrona wiary


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 maja 2018 (poniedziałek), 20:35:35

O tym jak działa Kościół

Dziś rano, ze świętymi braciszkami czytaliśmy List do Efezjan zastanawiając się jak działa Kościół Pana Jezusa, analizowaliśmy spore kawałki z 4 rozdziału skupiając się głównie na wersach od 11 do 16.  Wygląda na to, że wersety 1 i 18 tworzą klamry chiazmu (proszę abyście postępowaliabyście już więcej nie postępowali).

Treść Ef 4:1-18 ubg Analiza

(1) Proszę więc was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani; (2) Z całą pokorą, łagodnością i z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości; (3) Starając się zachować jedność Ducha w więzi pokoju.

Paweł pisząc ten list siedział w więzieniu, pewnie w Rzymie.

Jesteśmy wezwanie zachowania godnego powołania:

  • z pokorą, łagodnością i cierpliwością znosić jedni drugich.
  • znosić jedni drugich w miłości
  • starać się zachować jedność Ducha
  • starać się zachować jedność Ducha w pokoju

 

Jedność Ducha jest - my mamy się tylko starać ją zachować.

(4) Jedno jest ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania. (5) Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; (6) Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich.

 Wyznaczniki tej jedności:

  1. ciało [ Chrystusa ]
  2. Duch
  3. nadzieja
  4. Pan
  5. wiara
  6. chrzest
  7. Bóg Ojciec (wyróżniony tu przez wskazanie, że jest ponad)
(7) A każdemu z nas została dana łaska według miary daru Chrystusa. Zapewnienie: każdemu z nas została dana łaska, wg miary daru Chrystusa. Mocne.
(8) Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary.
(9) Lecz to, że wstąpił, cóż oznacza, jeśli nie to, że najpierw zstąpił do niższych regionów ziemi?
(10) Ten, który zstąpił, jest i tym, który wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.
Tu jest jakiś ślad tego, co Jezus robił przez 3 dni pomiędzy ukrzyżowaniem a zmartwychwstaniem. Pisze też o tym gdzieś apostoł Piotr (gdzie?)
(11) I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami;

 Wyliczanka funkcji w kościele:

  1. apostoł - nie wiem po co transliteruje się to słowo? może lepiej po prostu je przetłumaczyć, wszak apostoł to posłaniec, a więc chodzi o braci posłanych gdzieś w jakimś celu;
  2. prorok - ktoś, kto będąc posłuszny Bogu mówi ważne słowa, jakby słowa od Boga;
  3. ewangelista - ktoś, kto specjalizuje się w głoszeniu dobrej nowiny, pewnie na każdy poziomi (zarówno dobrej nowiny o zbawieniu, jak i dobrej nowiny o królestwie), i zapewnie też wzywający do odpowiedzi na tą nowinę;
  4. pasterz - (EIB: duszpasterz) czyli dbający aby dusze (tchnienia? ą może umysły?) miały dobre pożywienie, pokarm, nie chorowały, były bezpiecznie; wiele osób tu widzi pastorów;
  5. nauczyciel - przekazujący wiedzę i uczący jej.
 (12) Dla przysposobienia świętych, dla dzieła posługiwania, dla budowania ciała Chrystusa;

A jaki jest cel ustanowienia tych 5 funkcji? przysposobienie (EIB: wyposażenie). Przysposobienie to przygotowanie do działania (takie było przysposobienie obronne w szkole) a wyposażenie? To coś co się posiada idąc na robotę (hudraulik, elektryk mają swoje druciki, rurki, kleje, narzędzia, przybory - aby dobrze wykonać swoją pracę). Wiąże się z posagiem a posag, to coś co panna młoda dostaje od rodziny, w szczególności od swojej mamy, a więc garnki, talerze, pościel, ręcznik - bo wesele się kończy a młodzi muszą gdzieś mieszkać, gdzieś spać i muszą obiad w czymś ugotować. Posag ma im w tym normalnym życiu pomóc.

Świętych - czyli kogo? Każdą osobę w Kościele!

Dzieło posługiwania - zadanie świętych - wykonać pracę w celu.... o właśnie....

budowania ciała Chrystusa - a więc praca misyjna, ewangelizacja, nauczanie, duszpasterzenie, czynienie uczniów.... i tu jest zatętlenie.

(13) Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości pełni Chrystusa;

Cel działania tak zjednoczonego (wszyscy) Kościoła:

  • jedność wiary
  • poznanie Syna Bożego
  • doskonałość w człowieczeństwie
  • miara (?) dojrzałości pełni Chrystusa (BT:  do miary wielkości według Pełni Chrystusa)
(14) Abyśmy już nie byli dziećmi miotanymi i unoszonymi każdym powiewem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp prowadzący na manowce błędu. (15) Lecz będąc szczerymi w miłości, wzrastajmy we wszystkim w tego, który jest głową – w Chrystusa.

Niewłaściwe w Kościele jest:

  • bycie dzieckiem miotanym i unoszonym każdym powiewiem nauki, przez oszustwo ludzkie i podstęp

Właściwym jest:

  • będąc szczerym w miłości wzrastanie w Chrystusa

(16) Z niego całe ciało harmonijnie złożone i zespolone we wszystkich stawach, dzięki działaniu każdego członka, stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrostu dla budowania samego siebie w miłości.

 I teraz jeszcze nauka o Chrystusie i Jego ciele, Kościele:

  • ciało Chrystusa jest harmonijnie złożone - czyli ma właściwe proporcje;
  • zespolone - czyli właściwe członki są we właściwych połączeniach (stawach)
  • to ciało rośnie, i ...
  • ... i rośnie w miłości.

Uwaga: to jest opis tego co jest a nie celu!

(17) To więc mówię i zaświadczam w Panu, abyście już więcej nie postępowali tak, jak postępują inni poganie w próżności ich umysłu; (18) Mając przyćmiony rozum, obcy dla życia Bożego z powodu niewiedzy, która w nich jest, z powodu zatwardziałości ich serca. 

 To chyba jest klamra do wersetu 4:1 - Proszę więc abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani.

Jesteśmy wezwani a więc nie mamy przyćmionych rozumów.

Inne uwagi

  • Każdy z nas miał inny przekład, więc czytaliśmy równocześnie UBG, EIB i Tysiąclatkę. Zafascynowany byłem jak zgodne są te przekłady, treściowo dokładnie to samo, czasem tylko pewne subtelności typu: przysposobić to w innym przekładzie wyposażyć.

Kategorie: biblia / studia, teologia / biblia, _blog, teologia / kościół


Słowa kluczowe: ef, biblia, kościół, apostoł, prorok, pastor, pasterz, nauczyciel


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 kwietnia 2018 (poniedziałek), 12:42:42

Rz 8:28 i dość istotna różnica w tłumaczeniu

Zaciekawiło mnie, dlaczego w różnych polskich tłumaczeniach znajduje się taka dość istotka różnica w dość kluczowym wersecie. Wersecie, który osobiście uważam, za streszczenie Księgi Hioba.

Kto współdziała ku dobremu? Bóg czy wszystko?

EIB: A wiemy, że kochającym Boga, to jest tym, którzy są powołani zgodnie z Jego planem, wszystko służy ku dobremu.

BG: A wiemy, iż tym, którzy miłują Boga, wszystkie rzeczy dopomagają ku dobremu, to jest tym, którzy według postanowienia Bożego powołani są.

BT: Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamysłu.

BW: A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani.

Przekład Słowa Życia: Wiemy też, że Bóg kieruje wszystkim tak, by działało na korzyść tych, którzy Go kochają, którzy zostali z Jego woli powołani.

Biblia Paulistów: Wiemy przecież, że tym, którzy kochają Boga i którzy zostali powołani zgodnie z Jego wcześniejszym zamysłem, wszystko służy dla ich dobra. Zostali oni wezwani według wcześniejszego zamysłu.


Dopisek:

Ciekawi mnie, jak można w przeciągu 3 tygodni napisać dwie, prawie identyczne notatki i nie pamiętać o tym. Szok! Może za dużo mam życiu tych komputerów jako wspomagaczy pamięci, skoro nie pamiętam.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: rz8:28, list do rzymian, księga hioba


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 kwietnia 2018 (czwartek), 19:13:13

Dynamika zdarzeń w Ef 1:13-14, wg. przekładu UBG (v2.4)

To moje trzecie podejście do tej wypowiedzi apostoła Pawła, skierowanej do Efezjan. A skoro trzecie, to trzeci raz wykonam na tym tekście cztery operacje:

#1. Szukanie słów

Na początek wyszukuję wszystkie słowa opisujące czynności, odpowiadam sobie na pytanie: co się tutaj dzieje? Pogrubiam wszystkie czasowniki (i nie tylko), numeruje je w indeksach (1) a te najważniejsze wg mnie dodatkowo podkreślam. Co wyszło?

W Nim [ Chrystusie ] i wy (1) położyliście nadzieję, kiedy (2, 3) usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię waszego (4) zbawienia, w nim też, gdy (5) uwierzyliście, zostaliście (6) zapieczętowani (7) obiecanym Duchem Świętym, który jest (8) zadatkiem naszego dziedzictwa, aż nastąpi (9) odkupienie (10) nabytej własności, dla (11) uwielbienia jego (12) chwały.

#2. Analiza słów

Teraz wypiszę tu wszystkie słowa opisujące czynności:

  1. Efezjanie położyli nadzieję w Chrystusie (w innych przekładach niż przekład UBG jest to zapisane w wersecie 12).
  2. Efezjanie usłyszeli słowo prawdy, ewangelię.
  3. Ktoś Efezjanom mówił słowo prawdy, ewangelię - wnioskuję, bo skoro to usłyszeli to ktoś głosił.
  4. Dokonało się zbawienie Efezjan, skoro odbierają to osobiście. Wszak pisze o "ewangelia waszego zbawienia".
  5. Efezjanie uwierzyli w Chrystusie.
  6. W Chrystusie też Efezjanie zostali zapieczętowani Duchem Świętym.
  7. Duch Święty został obiecany, obiecany pewnie nieco wcześniej.
  8. To zapieczętowanie Duchem Świętym jest zadatkiem jakiegoś dziedzictwa.
  9. Kiedyś nastąpi jakieś odkupienie.
  10. Jakaś własność została już wcześniej nabyta.
  11. Czyjaś chwała zostanie kiedyś uwielbiona.
  12. Chwała (a to trudne słowo) zasadniczo opisuję dynamiczną relację jaką ma stworzenie z Bogiem, ciężar, albo obciążenie to dobre słowa oddające ten termin.

Jak widać, w procesie analizy pojawiają się nowe słowa, często nie określone (wcześniej, kiedyś) określenia czasu albo osób lub rzeczy (ktoś, jakaś).

#3. Chronologia

A teraz próbuję to poukładać te wydarzenia chronologicznie:

  1. Chwała jest, bo pojawia się w tym tekście, a jest od początku stworzenia i będzie do końca, choć czynność uwielbienia jej będzie pewnie na końcu.
  2. Duch Święty został obiecany przez Boga za pośrednictwem proroków (których? Joel? Jeremiasz?) - a więc 400 albo i 600 lat przed Jezusem.
  3. Utracona kiedyś własność została nabyta. Nabyta - czyli Bóg zapłacił komuś kto ją miał. Co o tym mówi J3:16., myślę, że to wydarzyło się na krzyżu, załóżmy, że w roku 33.
  4. Nie wiemy kto głosił Efezjanom "Słowo prawdy, ewangelię" - mógł być to Paweł, gdy zatrzymał się na krótko wracając z Koryntu do Antiochii (Dz 18:19-20), mogli Pryska, Akwilla, Apollos, albo znowu Paweł, gdy przybywszy drugi raz do Efezu pozostał tam ponad dwa lata (Dz 19).
  5. W trakcie tego głoszenia Efezjanie usłyszeli słowo prawdy, ewangelię o swoim zbawieniu.
  6. Efezjanie uwierzyli, i to w sposób osobisty, skoro "dobra nowina o zbawieniu" stała się "dobrą nowiną o ich zbawieniu".
  7. Efezjanie położyli nadzieję w Chrystusie (w innych niż BG przekładach jest to w wersecie .12).
  8. Dokonało się zbawienie Efezjan, skoro odbierają to osobiście (jest tam słowo "waszego").
  9. W Chrystusie Efezjanie zostali zapieczętowani Duchem Świętym.
  10. To zapieczętowanie Duchem Świętym jest zadatkiem dziedzictwa ludzi wierzących. Zadatek jest zadatkiem, od chwili gdy jest dany (zapieczętowanie Duchem Świętym) do chwili, gdy własność jest wydana.
  11. Kiedyś nastąpi jakieś odkupienie tej nabytej przez Boga i wybawionej (zbawionej) własności. Myślę, że tu właśnie chodzi o wydanie tej własności, o moment, w którym aniołowie będą posłani by zebrać co do Boga należy.
  12. Chwała Boga będzie wtedy uwielbiona.

#4. Osobiste pytania

A na koniec pytania, aby sprawdzić, jak się to ma do mojego życia? To ważne pytania.

  1. Czy ktoś wyjaśniał mi prawdę o mnie? Czy ktoś głosił mi ewangelię - dobrą nowinę?
  2. Czy usłyszałem i zrozumiałem te słowa?
  3. Czy uwierzyłem temu słowu?
  4. Czy położyłem nadzieję (ufność) w Panu Jezusie Chrystusie?
  5. Jeżeli tak, to "wierny jest Bóg i sprawiedliwy" i zapewne zrobił swoje, czyli "zapieczętował mnie obiecanym Duchem Świętym, który jest też zadatkiem..."
  6. Spodziewać się więc mogę, że Bóg upomni się o mnie (swoją własność), gdy ten świat będzie miał swój koniec, a może wcześniej.
  7. A wszystko to na chwałę Boga.

#5. Warto zapamiętać troszkę zredukowaną dynamikę wydarzeń:

  1. Ktoś głosił Słowo Prawdy, Ewangelię.
  2. Ktoś usłyszał w Słowo Prawdy, Ewangelię.
  3. Ktoś uwierzył Ewangelii.
  4. Ktoś położył nadzieję w Chrystusie.
  5. Bóg zapieczętował kogoś Duchem Świętym.
  6. Na podstawie tej pieczęci Bóg odkupi ku swojej chwale.

#6. Minimum tego co warto zapamiętać:

  1. Ktoś usłyszał w Słowo Prawdy, Ewangelię.
  2. Ktoś uwierzył Ewangelii.
  3. Bóg zapieczętował ich Duchem Świętym.

I jeszcze to samo zapisane w jednej linijce:


Usłyszawszy uwierzyliście
i zostaliście zapieczętowani Duchem Świętym.

#7. To samo mimimum tego co warto zapamiętać, ale w formie osobistej:

  1. Usłyszałem w Słowo Prawdy, Ewangelię.
  2. Uwierzyłem Ewangelii o swoim zbawieniu.
  3. Bóg zapieczętował mnie Duchem Świętym.

I jeszcze to samo zapisane w jednej linijce:


Usłyszawszy uwierzyliśmy
i zostaliśmy zapieczętowani Duchem Świętym.

#8. Osobiste pytania, c.d. (hard core)

  1. Czy nie zapominam dziękować Bogu za tych, którzy głosili mi słowo prawdy, ewangelię o moim zbawieniu?
  2. Czy wykładam innym słowo prawdy i głoszę ewangelię o zbawieniu z łaski?
  3. Czy oczekuję dnia odkupienia przez Boga swojej własności ku uwielbieniu Jego chwały?

#9. Uwagi:

  • Ten tekst bardzo dobrze obrazuje dynamikę życia chrześcijanina, który słyszy, wierzy, dostępuje przemiany i następnym chce głosić abyś usłyszeli i uwierzyli itd.
  • Zachęcam do nauczenia się tego tekstu (czyli Ef 1:13-14) na pamięć. Na prawdę warto.
  • W innych niż BG i UBG polskich przekładach to położenie nadziei powtórzone w wersecie .13 za wersetem .12 aby tekst był bardziej czytelny. Należy pamiętać, że cały tekst do wersu .18 to w grece jedno zndanie.
  • Tekst tekst w przekładzie pastora Zaręby: 
    W Nim i wy, gdy usłyszeliście Słowo prawdy, dobrą nowinę o waszym zbawieniu — i dzięki któremu uwierzyliście — zostaliście opieczętowani obiecanym Duchem Świętym. Ten Duch jest zadatkiem naszego dziedzictwa do czasu otrzymania własności — dla pomnożenia Jego chwały.

#10. Dopiski

  • 2 czwartek 24 maja 2018, w Krakowie na Odwyk Wagaro-Majówce przemielony został ten werset. Było ciekawie, bo ...
    • niektórzy znaleźli aż 12 czynności (ewidentnie dopisana była chwała Boga, która jest od początku)
    • bardzo dyskutowana była kolejność, bo za sprawą Fbx niektórzy uważali, że 
      • usłyszawszy -> położyli nadzieję -> uwierzyli -> zostali zapieczętowani
    • a inni, że 
      • usłyszawszy -> uwierzyli -> położyli nadzieję -> zostali zapieczętowani
  • W plikach PDF i DOC kartka A4 do analizy.
  • Podobny wykład i warsztaty odbyły się 6 czerwca 2018 na spotkani S.D.P w Gliwicach. Materiały są w tej notce.

Kategorie: teologia/biblia, studium biblii, _blog, biblia/studium, teologia/duch święty, zbawienie, teologia/zbawienie


Słowa kluczowe: zbawienie, ef1:13, duch święty


Pliki


Komentarze: (5)

davvid, April 25, 2018 20:46 Skomentuj komentarz


Wojtku, myślę równolegle do Ciebie.

Paweł przypomina Efezjanom, że:
(1) najpierw usłyszeli ewangelię o zbawieniu w Jezusie ("usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię waszego zbawienia)
(2) którą następnie ocenili jako prawdziwą, tj. że Jezus naprawdę jest ich zbawicielem ("w Nim położyliście nadzieję")
(3) a w związku z tym uznali Jezusa godnym ich całkowitego zaufania ("w nim też .. uwierzyliście")
(4) i w rezultacie owej wiary w Jezusa jako zbawiciela ("gdy uwierzyliście") zostali usynowieni (uznani za współdziedziców Jezusa) przez Boga - okazał to udzielając im swojego Ducha ("zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym")
(5) co stało się "gwarancją", "rękojmią", że w przyszłości otrzymają obiecane dziedzictwo (staną się duchowymi istotami, w tej samej naturze co Jezus, aby z Nim królować - "który jest rękojmią naszego dziedzictwa")
(6) lecz nie stanie się to w chwili ich śmierci, lecz dopiero wtedy, gdy nadejdzie czas ich zmartwychwstania ("aż nastąpi wyzwolenie nabytej własności" - por. Ap. 20:6, 2 Tym 4:8)
(7) i ten ostateczny rezultat powiększy chwałę Bożą ("dla uwielbienia chwały Jego" - tej samej o której opowiada od w. 3)

Dawid

dawid, April 25, 2018 21:18 Skomentuj komentarz


Jednakże ... słowa "usłyszeliście (...) ewangelię zbawienia waszego" raczej zdają się nie odnosić się do Efezjan jako jednostek, lecz jako grupy, co inaczej można wyrazić: "usłyszeliście radosną nowinę o możliwym do osiągnięcia dziś dla was zbawieniu". Wyrażenie "ewangelię zbawienia waszego" sugeruje, że jest jeszcze jakiś inne zbawienie, powszechne, a "to zbawienie" z jakiego mają przywilej korzystać jest zbawieniem szczególnym, wyjątkowym.

I taka myśl jest równoległa z innymi słowami Biblii np.
1 Tym 4:10 - "który jest zbawicielem WSZYSTKICH ludzi, ZWŁASZCZA wierzących"
1 Jan 4:14 - "Ojciec posłał syna aby był zbawicielem ŚWIATA" [w domyśle: "a nie tylko waszym"]
1 Tym 2:4-6 - "chce aby WSZYSCY ludzie byli zbawieni" [w domyśle: "a nie tylko wy"]  i dalej "człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na okup ZA WSZYSTKICH [w domyśle: "a nie tylko za was"], co będzie świadczone w czasach Jego"

wojtek, May 1, 2018 21:49 Skomentuj komentarz


A może to jest tak? "Wolą Boga jest aby wszyscy byli zbawieni", bo "Bóg Jezusa dał aby każdy kto w niego wierzy nie zginął".

I taki jest potencjał, ale Paweł, Efezjanie (poszczególne osoby czytające i utożsamiające się w tym co czytają), oraz ja (bo ja też się utożsamiam) "łaską jesteśmy (forma przeszła, dokonana) zbawieni przez wiarę.... ku dobrym uczynkom, które Bóg przygotował abyśmy je pełnili"?

Ja jestem przekonany, że zbawienie (wybawienie z problemu grzechu) to początek życia chrześcijańskiego a nie jego dopełnienie.

wojtek, June 23, 2018 23:36 Skomentuj komentarz


Adam M. zauważył, że wszystko to "jest w Chrystusie" i to "jest" jest kolejną czynnością, którą należy dodać.

wojtek, October 18, 2021 12:55 Skomentuj komentarz


Zachęta do ucznia się Słowa

Przed nami jesienny tydzień a przed Wami (obiecaliście) studium Ef 1:13-14
Na zachętę napiszę Wam dlaczego warto to zrobić.

Tekst mimo iż gęsty (dużo treści) i pozornie trudny porusza wiele ważnych aspektów związanych z nowym narodzeniem.

Co w nim na pewno mozna pokazać:
- Ważność usłyszenia - a więc ważność głoszenia. Cieszę się, że w Waszej społeczności jest ważne.
- Ważność uwierzenia - bo bez wiary to nie można podobać się Bogu. W zasadzie wiara to decyzja - ale to inny temat, to nie ciągnijmy go.
- To, że nowe narodzenie, a tu zapieczętowanie Duchem (w Ef 2 jest to zwane ożywieniem) to dzieło Boga.
- Że następuje zbawienie. Zbawienie to trudne w języku polskim słowo, ale zbawienie Efezjan się dokonało.
- Że to co się dzieje jest wypełnieniem obietnicy. Można pogadać o proroctwach i ich wypełanianiu, o obietnicach Boga.
- Że czeka na nas dziedzictwo - może to będzie kawałek ziemi, może jakaś planeta, ale Bóg ma dla nas to coś bo ziemię stworzył dla ludzi po to aby tą ziemią zarządzali, i napełniali ją. Cel Boga określony w Gen 1 się nie zmienił!
- Że póki co mamy tylko (albo aż) zadatek - jest nim Duch Święty - i ten zadatek mogę już używać, mogę chodzi w Duchu, w szczególności używając Jego mocy.
- Że na krzyżu dokonało się nabycie (odkupienie) utraconej przez Adama własności. Mamy nawiązanie do Bożego planu dziejów.
- Ale też, że to odkupienie nas to się właśnie dzieje i dopełni się niedługo.
- I pewnie jeszcze coś… bo wiele czynności tam się pojawia.

I tego wszystkiego można kogoś mlodego nauczyć jednoczenie ucząc skutecznie analizy takich tekstów. Gdy zrobi się Ef1:13-14 to okazuje się, że całą pierwszą połowę do 4:18) Efezjan można tak przeczytać z wielkim pożytkiem, ale nie próbujcie tego np. z Jakubem.

Można też nauczyć (1) uczenia się na pamięć z grubsza ale dokładnie „usłyszawszy uwierzyłem i zostałem/zostałam zapieczęstowany/zapieczętowana”.

Można też nauczyć (2) uczenia się na pamięć _dokładnie_, słowo w słowo, z przecinkami, końcówkamim dokładnie co jest szczególnie cenne a do czego powinniście zachęcać, bo czasy idą trudne.

Jak znajdziecie jakiegoś aktywistę, albo będzie Wam się chciało jeszcze bardzie to warto porównać kluczowe tłumaczenia polskie. Widać np. jak w BT zgubiło się jedno słowo. Zaś w UBG jak dodało się jedno słowo. Dlaczego tak? Bo tłumacze mieli na prawdę gęsty tekst grecki i nieźle się musieli nakombinować aby oddać to po polsku. Jak się porówna tłumaczenia, a jeszcze zaglądnie do interlini to człowiek nabiera szacunku do tłumaczy i samemu zaczyna się interesować greką nie obawiając się zaglądać w oryginał.

Tak więc zachęcam Was abyście w tym tygodniu (1) sami to opanowali oraz (2) zaczęli kogoś dręczyć tym tekstem.

Pozdrawiam Was bardzo - Wojtek

Skomentuj notkę
16 kwietnia 2018 (poniedziałek), 12:38:38

Biblia pełna sprzeczności

Jest taki serwis: http://bibviz.com/ wskazujący na sprzeczności w Biblii.

Moim zdaniem jest to serwis dla idiotów, bo trzeba być idiotą aby nie wiedzieć, co to style literackie, przenośnie, co to jest kontekst. Ale cóż - idioci chodzą po ziemi.

Przypadkowy przykład:

Exodus 15:3
The LORD [is] a man of war: the LORD [is] his name.
UBG: PAN jest wojownikiem, PAN to jego imię.

Romans 15:33
Now the God of peace [be] with you all. Amen.
UBG: A Bóg pokoju niech będzie z wami wszystkimi. Amen.

Czy oni są aż takimi debilami aby nie wiedzieć, że Pan Bóg z jednymi jest w stanie wojny a z innymi realizuje pokój? Nie - oni debilami nie są, oni tylko zwodząc prostych ludzi produkują debili.

Ale serwis jest ładnie oprogramowany i dlatego sobie go tu zachowuję.


Kategorie: _blog, biblia, apologetyka


Słowa kluczowe: sprzeczności w biblii


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 kwietnia 2018 (poniedziałek), 12:24:24

Rz8:28 - Czy Bóg współdziała, czy też współdziała wszystko?

Zachęcony przez Olka sprawdzam kilka przekładów:

UBG: A wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga.
Co czytam: z powołanymi (miłującymi) wszystko współdziała dla ich dobra.

BW: A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani.
Co czytam: Bóg współdziała z powołanymi we wszystkim ku dobremu.

BT: Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamysłu.
Co czytam: Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra.

PAU: Wiemy przecież, że tym, którzy kochają Boga i którzy zostali powołani zgodnie z Jego wcześniejszym zamysłem, wszystko służy dla ich dobra. Zostali oni wezwani według wcześniejszego zamysłu.
Co czytam: wszystko służy dla dobra tych, którzy zostali powołani.

PD: A wiemy, że z tymi, którzy miłują Boga, wszystko współpracuje (panta synergo - czynić wszystko razem, współdziałać)
ku dobremu, to jest z tymi, którzy według Jego postanowienia (plan, cel, zamiar, publiczne okazanie) są powołani.
Co czytam: wszystko współpracuje ku dobremu, z tymi, którzy wg. ostanowienia są powołani.

EIB: A wiemy, że kochającym Boga, to jest tym, którzy są powołani zgodnie z Jego planem, wszystko służy ku dobremu.
Co czytam: tym, którzy są powołani wszystko służy ku dobremu.


Zestawienie:
UBG: Z powołanymi (miłującymi) wszystko współdziała dla ich dobra.
BW: Bóg współdziała z tu, którzy go miłują, we wszystkim ku dobremu.
BT: Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra.
PAU: Co czytam: wszystko służy dla dobra tych, którzy zostali powołani.
PD: Co czytam: wszystko współpracuje ku dobremu, z tymi, którzy wg. ostanowienia są powołani.
EIB: Co czytam: tym, którzy są powołani wszystko służy ku dobremu.

Wnioski:
Większość przekładów wskazują na „wszystko” a przekłady BT i BW widzą w tym dziłanie Boga. Nie wiem czy przyczyną jest różnica pomiędzy NT-27 a TR, bo PAU bazuje na NA-27, a EIB w większości tez. Może więc różnica jest w tradycji.


Przypominam sobie, że werset ten jest streszczeniem Księgi Hioba o której kilka notek już tu napisałem.

 


Kategorie: _blog, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: Rz8:28, Rz8, księga hioba


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 kwietnia 2018 (wtorek), 15:40:40

List do Rzymian - jak studiować? (v. '2018)

Jak studiować List do Rzymian (v. '2018)

Zadanie do wykonania:

  • Jak chcesz studiować to musisz zacząć studiować :-) Zaczynaj! Zachęcam bo warto. Poniżej pokazuję mój przepis, który wyprobowany jest już na kilku osobach, które przez to przeszły.
  • Krok #1 - Osłuchanie się,  oczytanie tekstu. Najlepiej zacząć od prawie jednoczesnego zrobienia takich rzeczy:
    • Przeczytania gołego tekstu, jeżeli możesz to bez podziałów na wersy, bez rozdziałów, bez numerków. Musisz sobie taki tekst przekład przygotować. Polecam UBG albo jeszcze lepiej TPNP bo te przekłady bazują na lepszym tekście grecki (Textus Receptus) a w Liście do Rzymian szczególnie widać nożyczki oświeceniowych naukowców.
      Napisałem o przeczytaniu? Tak, ale powinienem napisać o kilkukrotnym przeczytaniu.
    • Kilkukrotnego przesłuchania, najlepiej nie w jednym, a kilku tłumaczeniach. Zrobi się w głowie miszmasz? Nic to, nie przejmuj się. Osłuchasz się a studiując opanujesz całą strukturę Listu.
      Dostępne są takie audiobooki:
      • EIB pastora Zaręby - 1h1m - dobrze się tego słucha
      • BT (DeoRec '1995 - 1h17m) - dobre, na ile dobra jest BT
      • BT dla niewidomych - ???
      • UBG - 57m (wydaje mi się, że już ('2020) są dwa nagrania)
      • BT w Superprodukcji 1h21m - nie polecam (!), bo aktorzy dodają za dużo swojej interpretacji a Ty masz sobie poszukać własnej.
      • PNŚ - jest dostępny na ich serwisie łącznie z audio.
      • BW jest dostępne na YT ale nie zachęcam, bo przekład ten powinien już powoli być odkładany na półkę.
    • Pomaga czytanie na głos, a już bardzo pomaga czytanie społeczne, wspólne,  z kimś, w dwie, trzy osoby, w małej grupce, w domu, w biurze a nawet w kawiarni przy stoliku. Zachęcam do wspólnego, głośnego czytania bo wiem, jak zwiększa to percepcje pism.
    • Link do zachowanych plików mp3 jest tu:
      https://drive.google.com/drive/folders/1cq2gavfWpZrJ15v6ICKZ79iyjQBxx0Ei?usp=sharing 
      i można słuchać wprost z tego dysku sieciowego.
  • Krok #2 - Analiza. Potem polecam taki goły tekst samemu podzielić na części. Najpierw na akapity. A potem na swoje sekcje, swoje  rozdziały, może części - ale ma to być podział własny. Jak to zrobić?
    • Technicznie to kto potrafi elektronicznie, w edytorze tekstu - zachęcam. Po to mamy te komputery. Kto nie, niech sobie wydrukuje na kartach zostawiając marginesu, albo maluje po swojej Biblii.
    • Ta praca jest ważna i trudna, bo nasz, zachodni sposób dzielenia działa jest podręcznikowy (rozdziały, podrozdziały) a w Liście do Rzymian mamy doczynienia z traktatem filozoficznym napisanym przez rabina (poniżej obrazki, na których próbowałem zobrazować różnicę w strukturze). Do tego jeszcze są tam chiazmy... ale nie od razu. Najpierw podział.
    • W tej pracy nie należy sugerować się tradycyjnym podziałem na 16 rozdziałów, ani nawet stworzonym przez Stephanusa w 1555 roku podziałem na wersy - należy zrobić swój podział, a jeżeli ja chcę podzieli w połowie wersu, albo mam ochotę połączyć dwa rozdziały w jeden to tak mam to zrobić, bo to jest mój podział a nie Stephanusa.
    • Ale jak to zrobić?
      • Krok #2.1 - Podział na akapity. Czytaj uważnie tekst i dziel na akapity wstawiając Enter (Nowa linia) jak tylko czujesz, że jakiś temat się kończy a pojawia się inny. Moim zdaniem tekst można podzielić na od 20 do 120 akapitów, czyli czytając 20-120 razy nacisnąć Enter.
      • Kroki #2.2 - podział na sekcje. Jak zakończysz punkt #2.1 (moim zdaniem zajmuje to kilka dni) to kolejne czytanie i teraz jest trudniej, bo należy podzielić na sekcje (cokolwiek to znaczy) w miejsce Nowie Linii wstawiając dwie Nowe Linie (Enter, Enter). Ile takich sekcji będzie? Nie wiem. Znam takich co mieli tylko 8, ale niektórzy potrzebowali aż 35. Każde rozwiązanie jest dobre bo jest Twoje.
      • Krok #2.3 (opcjonalny) - podział na supersekcje, albo nad rozdziały - jeżeli potrafisz i chcesz to podziel to na 3 poziomie w miejsce Enter-Enter wstawiając kolejną Nową Linię (czyli Enter-Enter-Enter). Na 3 poziomie może być 12 super rozdziałów, ale może tylko 4. Gdyby jednak wyszło Ci więcej niż 20 to przemyśl to, bo dziwnie to dużo.
    • Odpocznij. Odpocznij od tego tekstu, przeczytać sobie ostatnie 3 rozdziały Objawienia, albo 3 pierwsze rozdziały Jana. Ale od Listu do Rzymian odpocznij.
  • Krok #3 - Synteza.
    • Krok #3.1 - Spróbuj każdy akapit nazwać, albo streścić w kilku słowach. Albo złapiesz główną myśl i ją wykorzystasz zapisując, albo wykorzystasz słowa kluczowego wersetu.
    • Krok #3.2 - Spróbuj każdy super akapit nazwać albo streścić ale nie patrząc na tekst tylko na to co stworzyłeś w kroku #3.1 czyli na streszczenia, opisy akapitów.
    • Krok #3.3 - jeżeli musisz zrób to też na poziomie trzecim nadając tytuły częścią listu. W szczególności można wydzielić 3 części: wstęp, treść, i zakończenie; ale nie będę sugerował.
    • Na każdym z tych poziomów wolno Ci się cofnąć do Kroku #2 czyli analizy i coś poprawić, coś zmienić.
  • Krok #4 -  Stwórz swój spis treści gromadząc w jednym miejscu swoją syntezę. Przy każdym kawałku zaznacz numery wersetów wg powszechnie przyjętej numeracji, bo zakładam, że zgodnie z moim zaleceniem na tekście na którym pracujesz nie masz numeracji wersów i podziału na rozdziały.
  • Krok #5 - A na koniec syntezę części odpowiadając krótko na pytanie: o czym jest List do Rzymian. Zastanów się, który werset najlepiej ten list streszcza.

Dodatkowe uwagi:

  1. Skoro o robisz to chyba nie muszę Cię ani zachęć, ani dopingować. Albo zrobię to - zachęcam! List do Rzymian jest wg. mnie najważniejszym traktatem filozoficznym jaki ma ludzkość. Napisałem, że to traktat - nie zapominaj o tym.
  2. A skoro traktat to ważne jest rozwijanie się myśli. I tu uważaj, bo tworząc podziały musisz pamiętać, że ten List nie jest zapisany jak podręczniki, z których się uczymy, i do czytania których jesteśmy przyzwyczajeni. Nasza kultura, szczególnie ta po oświeceniu nauczyła nas, że książka ma mieć wstęp, potem są kolejne rozdziały zawierające dużo treści, a na koniec jest jakieś podsumowanie, czy też czas na wnioski.
  3. List do Rzymian to dzieło rabiniczne - to pewne rozważanie, w którym nie znajdziesz odpowiedzi na zadane pytanie szukając rozdziału w spisie treści. Odpowiedź znajdziesz, gdy przejdziesz całą ścieżkę zgodnie z tym jak Cię rabi Saul z Tarsu - Twój nauczyciel przeprowadzi. A więc
    - czytamy (albo przynajmniej patrzymy) na całość od początku do końca,
    - szczególnie zwracając uwagę na słowa typu: dlatego, ponieważ, cóż więc powiemy, czy nie wiecie, że ..., więc, gdyż, wiemy bowiem, uważam, że .....
    - zwracamy uwagę na wnioskowania: AAA a więc BBBB
    - nie dajemy się zwieść, gdy pojawiają się rzeczy sprowadzające nas do bezsensu (AAA więc BBB; a jednocześnie wiemy, że BBB jest fałszywe. Dziwne? A może w ten sposób wykazana jest fałszywość albo nawet głupota AAA?)
    - pamiętamy, że oni byli do traktatów tak przyzwyczajeni, że wnioskowania nie są jedne po drugich, ale czasem są powtarzane, czasem są równoległe, czasem się przenikają (machnąłem do tego rysunek).
     
  4. Nie patrz na podział na rozdziały, bo ten podział może Cię zwieść. Nawet podział na wersety może Cię zwodzić dlatego, jeżeli notujesz sobie odniesienia używaj, gdy jest potrzeba odniesień do zdań w wersecie - np. 8:28b to zdanie "„to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga” (nawiasem mówiąc, z tego 8:28b można wyciągnąć ciekawy wniosek, ze powołani miłują Boga. A może się mylę?)

Kategorie: biblia / studia, biblia


Słowa kluczowe: list do rzymian, biblia


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
2 kwietnia 2018 (poniedziałek), 20:54:54

Rysunki Annie Vallotton z Good News Bible

Obrazki z Biblii Good News Bible, wydanej przez American Bible Society’s stworzyła Annie Vallotton. Właśnie wyczytałem, że zmarła we Francji w grudniu 2013 mają 98 lat.

A ja część obrazków zachowam sobie tutaj.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: Good News Bible, Annie Vallotton


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
22 marca 2018 (czwartek), 15:17:17

Czy List do Efezjan jest listem Pana Boga do mnie?

Kilka razy zadałem ludziom, uważającym się za chrześcijan takie pytanie:

Czy List apostoła Pawła do Efezjan
jest listem do Ciebie?
Czy czytając go czytasz go w pierwszej osobie?

Zadałem to pytanie bo wiem, że jest to dobry test, który służyć może zbudowaniu, określeniu się, zrozumieniu swojej pozycji a przez to zmianie stylu życia na godne dzieci samego króla, dzieci Boga.

W zadaniu najważniejsze jest odniesienie się do pierwszych 3 rozdziałów. Potem, od rozdziału 4 jest już praktyka chrześcijańskiego życia, i praktyka ta będzie wyglądać zupełnie inaczej gdy ktoś żyje świadom swojej pozycji tak pięknie opisanej w pierwszych 3 rozdziałach.

Zadanie, które zadaje krótko da się zapisać tak:

Przeczytać całość listu, ale zwróć uwagę na pierwsze 3 rozdziały. Ważne wersety do zastanowienia to: Ef 1:1, 3-4, 13-14, 2:1-7, 8-9, 10

A teraz pytania pomocnicze do tych wersetów:

  • Ef 1:1 - Czy ten list jest do mnie? Nie mieszkam w Efezie, ale czy mogę nazwać się wiernym w Chrystusie Jezusie? A może jestem naśladującym Jezusa?
  • Ef 1:3 - Czy Bóg obdarował mnie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios?
  • Ef 1:4 - Czy Bóg wybrał mnie, przed założeniem świata abym być nienaganny i święty przed Jego obliczem?
  • Ef 1:13-14 - Czy przeszedłem przez procedurę, opisaną w tych wersetach, a przez którą przeszli Efezjanie? Ile czynności jest tu opisanych (patrz na czasowniki)? 3? 4? 5? Jaka jest kolejność ich wydarzania się? Niektórzy widzą aż czynności 7 i próbują je ustawić chronologicznie. (te 3 obowiązkowe czynności to: usłyszenieuwierzeniezapieczętowanie).
  • Ef 2:1-7 - Czy mogłem kiedyś mój stan opisać jako martwy, a dziś wiem, że Bóg ożywił mnie?
  • Ef 2:8-9 - Czy mam świadomość wybawienia mnie od konsekwencji grzechu?
  • Ef 2:10 - Bóg objawia cel mojego na nowo stworzenia. Czy znam przygotowaną dla mnie listę Dobrych Uczynków?

Może to jest zadanie na 10 minut, może na 20. Ale można robić je dłużej aby zrobić dokładniej.


Kategorie: teologia, teologia / biblia, biblia / studium, _blog, lekcja


Słowa kluczowe: efez, list do efezjan, ef1, ef2


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 marca 2018 (środa), 14:04:04

Będą handlować niewolnikami i życiem ludzkim

Czym to nie będą mogli już handlować?

Ap18:11n
Καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαίουσιν καὶ πενθοῦσιν ἐπ᾽ αὐτῇ ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι γόμον χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ λίθου τιμίου καὶ μαργαρίτου καὶ βύσσου καὶ πορφύρας καὶ σηρικοῦ καὶ κοκκίνου καὶ πᾶν ξύλον θύϊνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου καὶ κινάμωμον καὶ θυμιάματα καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶ πρόβατα καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων

W zasadzie nic nie dziwi, z wyjątkiem tych ψυχὰς ἀνθρώπων na końcu - czy może tu chodzi o życie ludzkie rozumiane jako przeszczepy?

Po naszemu, wg BW:
I kupcy ziemi płakać będą i smucić się nad nim, bo już nikt nie kupuje od nich towaru, towaru ze złota i srebra, i drogich kamieni, i pereł, i bisioru, i purpury, i jedwabiu, i szkarłatu, i żadnego drzewa tujowego, i żadnego przedmiotu z kości słoniowej, i żadnego sprzętu z najkosztowniejszego drzewa, i z miedzi, i z żelaza, i marmuru, i cynamonu, i korzeni, i wonności, i mirry, i kadzidła, i wina, i oliwy, i najprzedniejszej mąki, i pszenicy, i bydła, i owiec, i koni, i wozów, i niewolników, i życia ludzkiego.

Jak fajną rzeczą jest Unicode i UTF-8!


Kategorie: _blog, obserwator, biblia


Słowa kluczowe: ap18, apokalipsa, dusza ludzka, dusza


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:-2
3 marca 2018 (sobota), 23:10:10

Procedura zapisana w Ef 1:13-14 w przekładzie UBG

Pod koniec zeszłego roku analizowałem ten werset w notce - a teraz jeszcze raz analizuję tą proceduralną wypowiedź Listu do Efezjan, ale tym razem w przekładzie UBG, ale (dopisek) jest już nowsza wersja ten notki, więc polecam przełączyć się na nią (wersja 2) i nie czytać dalej.

W Nim [ Chrystusie ] i wy (1) położyliście nadzieję, kiedy (2) usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię waszego zbawienia, w nim też, gdy (3) uwierzyliście, zostaliście (4) zapieczętowani (5) obiecanym Duchem Świętym, który jest zadatkiem naszego dziedzictwa, aż nastąpi (6) odkupienie (7) nabytej własności, dla (8) uwielbienia jego chwały..

Jak wypisze się tu wszystkie czasowniki opisujące czynności wychodzi coś takiego:

  1. Efezjanie położyli nadzieję w Chrystusie (w innych przekładach jest to w wersie 12);
  2. Efezjanie usłuszeli słowo prawdy, ewangelię;
  3. Efezjanie uwierzyli;
  4. Efezjanie zostali zapieczętowani;
  5. Duch Święty został [ kiedyś wcześniej ] obiecany;
  6. nastąpi [ jakieś ] odkupienie;
  7. [ jakaś ] własność została nabyta;
  8. [ czyjaś ] chwała zostanie uwielbiona.

Jak się to poukłada chronologicznie, oraz uzupełni o to co się wydarzyło ale nie zapisano tego to wychodzi coś takiego:

  1. Wszystko toczy się w kontekście wersetów Ef 1:3-4 - bo coś się wydarzyło przed założeniem świata.
  2. Duch Święty został wcześniej przez Boga obiecany. Gdzie? U proroków.
  3. Utracona kiedyś własność Boga została nabyta (nabyta - czyli Bóg zapłacił komuś kto miał, prawda o krzyżu).
  4. Pan Bóg natchnął Pawła aby poszedł do Efezu, zanieść tam ewangelię (czytajmy Dzieje Apostolskie).
  5. Ktoś głosił Efezjanom "Słowo prawdy, ewangelię" (tego tu nie zapisano ale można się domyślić, że chodzi o Pawła).
  6. Efezjanie usłyszeli głoszone słowo prawdy, ewangelię o ich zbawieniu.
  7. Efezjanie uwierzyli, w sposób osobisty skoro "dobra nowina o zbawieniu" stała się "dobrą nowiną o ich zbawieniu".
  8. Efezjanie położyli nadzieję w Chrystusie (w innych przekładach jest to w wersie .12).
  9. Bóg opieczętował ich Duchem Świętym.
  10. Kiedyś nastąpi odkupienie nabytej przez Boga własności.
  11. Chwała Boga będzie wtedy uwielbiona.

A jak się to ma do mojego życia? Ważne pytania.

  1. Czy ktoś wyjaśniał mi prawdę o mnie? Czy ktoś głosił mi ewangelię - dobrą nowinę?
  2. Czy to usłyszałem i zrozumiałem?
  3. Czy uwierzyłem temu Słowu?
  4. Czy położyłem nadzieję (ufność) w Panu Jezusie Chrystusie?
  5. Jeżeli tak, to wierny jest Bóg i sprawiedliwy i zrobił swoje, czyli zapieczętował mnie obiecanym Duchem Świętym.
  6. Spodziewać się więc mogę, że Bóg upomni się o mnie, gdy ten świat będzie miał swój koniec.
  7. A wszystko to na chwałę Boga.

Kategorie: teologia/biblia, studium biblii, _blog, biblia/studium, teologia/duch święty, zbawienie, teologia/zbawienie


Słowa kluczowe: zbawienie, ef1:13, duch święty


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 marca 2018 (czwartek), 18:40:40

Księga Hioba - o co chodzi w całej księdze (wniosek #1)

#1. W księdze tej opisana jest taka zmiana

background Layer 1 składał ofiary Hiob twarzą w twarz Hiob Zrozumienie Przemyślenia stronił od zła Co zrobił Bóg Problemy religijny znający Objawienie słyszał coś o Bogu żył bogobojnie Boga zobaczył Boga

#2. Co wyczytuje z tej księgi:

  • Że inicjatorem całej tej hecy był Pan Bóg, a nie szatan. Aniołowie (w tym szatan) stawili się przez Panem i to Pan zapytał szatana, i to Pan zwrócił uwagę na Hioba.
    • (1:6) Tymczasem pewnego dnia synowie Boży przyszli, aby stawić się przed PANEM. Wśród nich przybył też szatan. (7) Skąd przybywasz? — zapytał go PAN.
      A właśnie krążyłem po ziemi — odpowiedział szatan. — Przechadzałem się to tu, to tam.
      (8) A czy zwróciłeś uwagę na mojego sługę, Joba? — zapytał dalej PAN.  (...)
      (12) Wtedy PAN powiedział do szatana: Oto wszystko, co ma, jest w twej mocy, tylko jego samego nie dotykaj!
  • Szatan był wykonawcą a nie Bóg. Ale Bóg miał kontrolę. Szatan był zainteresowanym wykonawcą, chciał bardziej zaszkodzić Hiobowi, ale Bóg miał kontrolę, i Bóg określił granice. Bo to plan Boga miał się zrealizować.
    • (2:4) A szatan odpowiedział PANU: A cóż to była za próba! Przecież przeżył! Za życie człowiek odda wszystko! (5) Spróbuj tylko wyciągnąć rękę i odebrać mu zdrowie! Zobaczymy, jak Cię będzie błogosławił!
      (6) Wtedy PAN powiedział do szatana: Oto jest w twojej mocy, tylko nie pozbawiaj go życia!
      (7) Szatan odszedł więc sprzed oblicza PANA i odebrał Jobowi zdrowie. Od stóp do głów pojawiły się na jego ciele straszne wrzody.
  • Hiob był człowiekiem religijnym. Nie znał Boga, nie znał Jego charakteru. Widać to, gdy składa ofiarę za synów na wszelki wypadek, z obawy o dzieci. Nie zna charakteru i woli Boga, za to wie o nim coś, w szczególności wie coś o ofiarach, które są mu miłe.
    • (1:4) Jego synowie mieli zwyczaj urządzania uczt. Każdy czynił to w swoim domu, w ustalonym dniu, a zapraszali na uczty także swoje trzy siostry, aby wraz z nimi jadły i piły. (5) Kiedy mijał kolejny cykl uczt, Job dokonywał poświęcenia swych dzieci. Wstawał wczesnym rankiem i za każde z nich składał całopalenia. Myślał bowiem tak: Może któreś z moich dzieci zgrzeszyło i znieważyło Boga w swym sercu? Tak postępował Job zawsze.
  • Hiob, jako człowiek religijny nie wierzy aby Bóg kontrolował sytuacje, czemu dał wyraz w pierwszym swoim żalu (3:25):
    • spotkało mnie, czegom się lękał,
      bałem się, a jednak to przyszło.
  • Ale potem, w trakcie dyskusji wychodzi, że Hiob o swojej relacji z Bogiem sporo jednak wie. I najważniejsze - jest pewien, że jest OK, że nie ma tam grzechu. Odpiera fałszywe i oskarżającego go sugestie kumpli.
  • Hiob wie też, że Bóg jest odkupicielem.
    • (19:25) Bo ja wiem, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem powstanie. (26) Gdy na mej skórze już dopełni się zniszczenie, wolny od ciała będę oglądał Boga. (27) Zobaczę Go sam, osobiście, moje oczy, niczyje inne — moje jestestwo już tęskni za tą chwilą!
  • Hiob wie coś o wieczności,
    • rozdział 14....
  • Tu wydaje się, że wie o pełnej kontroli Boga nad życiem doczesnym - mimo iż w 3:25 wątpił.
    • rozdział ???????? (!!! ToDo !!!)
  • W rozdziale 28 pojawia się Mądrość!
  • W pewnym momencie, Bóg mówi dość cierpieniom Hioba i rozważaniu ich. Nakazuje Hiobowi pomyśleć o sobie zadając pytania:
    • (3) Przepasz biodra jak mocarz! Będę cię pytał - pouczysz Mnie.
      (4) Gdzie byłeś, gdy zakładałem podstawy ziemi? Powiedz, jeżeli znasz mądrość. (...)
    • Super pytania. Całe rozdziały 38,39, 40 i 41 to objawienie się chwały Boga. Fajnie, że Pan Bóg daje się nam poznać.
    • To objawienie się Boga, jako wszech... zmienia Hioba.
  • Po tych przejściach Hiob wypowiada kluczowe dla całej akcji słowa: 
    • (42:5) Otóż wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia, ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz(6) Dlatego wycofuję moje słowa i kajam się w prochu i popiele.
    • Fajnie, że Pan Bóg daje się nam poznać.
  • Ważne jest mieć właściwą perspektywę - perspektywę wieczności (rozdział 14)

#3. Ważne myśli na podsumowanie księgi:

Streszczenie księgi Hioba zapisał apostoł Paweł w Liście do Rzymian, w rozdziale 8, w wersecie 28 gdzie czytamy:


Wiemy, że kochającym Boga, to jest tym,
którzy są powołani zgodnie z Jego planem,
wszystko służy ku dobremu.

Zmianę jaka dokonała się w Hiobie jest opisana przez niego samego w taki sposób:


Otóż wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia,
ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz.

I jeszcze druga myśl, rabbi Abraham Heschel napisał tak:


Wiara taka, jak wiara Hioba nie moze byc wstrzasnieta,
poniewaz jest ona rezultatem przezytego wstrząsu.

#4. Alternatywa

Czy droga Hioba jest drogą, jaką Bóg zaplanował dla każdego człowieka? Hmmm..... dobre pytanie. Wydaje się, że dla pobożnych tak, ale ....

Ale myślę, że lepie zrobić ruch wyprzedzający - zanim Pan Bóg wezwie szatana aby nas przetrzepał samemu poprosił, np. słowami Psalmu 139

Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną!

Zbadaj mnie Boże...

#5. Hiob i jego przyjaciele - wstawiennictwo

Hi 42:7-10 ubg
(7) A gdy PAN wypowiedział te słowa do Hioba, powiedział PAN do Elifaza z Temanu: Mój gniew zapłonął przeciw tobie i przeciw dwom twoim przyjaciołom, ponieważ nie mówiliście o mnie prawdy jak mój sługa Hiob.

(8) Teraz więc weźcie sobie siedem cielców i siedem baranów, idźcie do mego sługi Hioba i złóżcie całopalenie za siebie; a Hiob, mój sługa, będzie się modlił za was, bo jego przyjmę, abym nie uczynił z wami według waszej głupoty. Nie mówiliście bowiem o mnie prawdy jak mój sługa Hiob.

(9) Poszli więc Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naamy i uczynili, jak PAN im rozkazał. PAN także przyjął Hioba. (10) PAN przywrócił to, co zostało zabrane Hiobowi, gdy się modlił za swoich przyjaciół. (...)

Uwagi:

  • przyjaciele Hioba mówili nieprawdę o Bogu. Kłamali!
  • Hiob wstawia się za nich.

#6. Wersety do nauczenia się na pamięć:

  • Synteza Księgi Hioba u św. Pawła
    Rz 8:28 - Wiemy, że kochającym Boga, to jest tym, którzy są powołani zgodnie z Jego planem, wszystko służy ku dobremu.
  • Kluczowe stwierdzenie Hioba
    Hiob 42:5 - Otóż wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia, ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz. 
  • Podkreślenie suwerenności Boga w trudnym dla Hioba momencie
    Hiob 1:21
    Nagi wyszedłem z łona matki
    i nagi stąd odejdę.
    PAN dał — PAN wziął,
    niech imię PANA będzie
    błogosławione.

 



Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, księga hioba


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 marca 2018 (czwartek), 12:52:52

Księga Hioba - Bóg objawia swą chwałę (wniosek #3)

Kiedyś obiecałem sobie, że przeanalizuję pytania zawarte w rozdziałach 38-41. Dlaczego? Bo w nich Bóg objawia swoją chwałę Hiobowi, Hiob nie ma nic do powiedzenia, za to w pytaniach jest całkiem sporo dawka wiedzy.

Obiecałem sobie i zacząłem - w ten sposób, że skopiowałem w tabelkę, i sobie czytając komentuję.


 

Tabelka

??? Człowiek jest stworzony później, gdy ziemia już była posadowiona.

Treść Analiza

(38:3) Przepasz jak mężczyzna swe biodra! Będę cię pytał, a ty Mnie pouczysz.

 

 (4) Gdzie byłeś, gdy posadawiałem ziemię? Powiedz, jeśli to wiesz i rozumiesz. 

 

(5) Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy?

W analizie wymiarów i rozmiarów jako ludzie jesteśmy słabi.
(6) Na czym osadzone są jej podstawy, albo kto położył jej kamień węgielny, (7) gdy chórem śpiewały gwiazdy poranne, a aniołowie Boży wznosili radosne okrzyki?

O grawitacji też niewiele wiemy, podobnie jak o gwiazdach i aniołach.

 (8) Kto osłonił morze przy jego narodzinach, gdy burząc się, wychodziło z łona, (9) gdy obłok uczyniłem jego szatą, a ciężką chmurę becikiem, (10) gdy wyznaczyłem mu moją granicę, gdy założyłem zawory oraz bramy (11) i powiedziałem: Dotąd dojdziesz — i nie dalej! I tu zatrzymasz swoje dumne fale!  
 (12) Czy odkąd żyjesz, obudziłeś poranek? Czy zorzy wskazałeś jej miejsce, (13) tak by objęła krańce ziemi, z której bezbożni zostaną strząśnięci? (14) By ziemia nabrała kształtów jak glina pod pieczęcią, zaczęła mienić się jak odzienie, (15) by w końcu bezbożnym odebrano światło i ich dumnie wzniesione ramiona utrącono?

z krańców ziemi bezbożni zostaną strząśnięci? #płaska ziemia.? Nie - to może być przecież wielowymiarowe i pewnie tak należy to rozumieć. #przestrzeń.

(16) Czy dotarłeś aż do źródeł morza i przechadzałeś się po dnie morskiej toni? morze
(17) Czy otworzyły się przed tobą bramy śmierci i czy widziałeś bramy jej cienia? biologiczne czy metafizyczne te rozważania?
(18) Czy poznałeś rozmiary ziemi? Powiedz, jeżeli wiesz to wszystko!  
(19) Którędy prowadzi droga tam, gdzie mieszka światło? A ciemność? Gdzie jest jej mieszkanie, (20) tak byś mógł ją zawrzeć w jej granicach i był świadom ścieżek do jej domu?  
(21) Oczywiście wiesz o tym! Wtedy cię urodzono! Żyjesz od niepamiętnych czasów! Czy to mowa o granicach poznania czasu? A może o tym, że nie ma granic skoro od niepamiętnych czyli dawnych czasów?
(22) Czy dotarłeś aż do skarbnic śniegu? I czy widziałeś skarbnice gradu, (23)który przechowuję na czas ucisku, na dzień walki i bitwy?  
(24) Którędy prowadzi droga tam, gdzie dzieli się światłość, i skąd wypuszcza się na ziemię wiatr wschodni? (25) Kto wyrąbał koryto ulewie i drogę trzaskom gromów, (26) by nawodnić ziemię bezludną, niezamieszkaną pustynię, (27) by nawodnić nieużytki i ugory i zazielenić je dywanem trawy?  
(28) Czy deszcz ma ojca? Kto zrodził krople rosy? (29) Z czyjego łona pochodzi lód? I kto zrodził szron niebios? (30) Wody twardnieją jak kamień, a powierzchnia głębin wód tężeje!  
(31) Czy wiesz, jak połączyć Plejady lub rozluźnić więzy Oriona? #astronomia
(32) Czy umiesz we właściwym czasie wyprowadzać konstelacje lub pokierować Niedźwiedzicą z jej młodymi? #astronomia
(33) Czy znasz porządek niebios? Czy ustanowiłeś ich władzę na ziemi? #astronomia
(34) Czy możesz podnieść swój głos ku obłokom i sprowadzić na siebie masy wód? (35) Czy możesz puścić błyskawice, tak by wyruszyły i powiedziały: Jesteśmy na twoje rozkazy!?  
(36) Kto w najdalszych głębiach umieścił mądrość lub dał bystrość rozumowi? (37) Kto potrafi w mądrości przeliczyć obłoki i kto zdoła uchylić łagwi z wodą niebios, (38) gdy proch ziemi zbija się w twardą masę, a bryły przylegają do siebie?  
(39) Czy polujesz na łup dla lwicy i zaspokajasz pragnienie lwiąt, (40) gdy kulą się na legowiskach lub siedzą w gąszczu na czatach? #zoologia
(41) Kto przygotowuje krukowi pokarm, gdy jego pisklęta wołają do Boga albo tułają się bez pożywienia?" #zoologia
   
 (1) Czy znasz porę, gdy rodzą kozice górskie? Czy pilnujesz czasu rodzenia łań? (2) Czy ty wyliczasz miesiące ich ciąży i ustalasz im datę porodu? (3) Same przykucają, wydają na świat potomstwo i pozbywają się swoich bólów. (4) Ich młode wzmacniają się, rosną na otwartych przestrzeniach, potem odchodzą i już do nich nie wracają.  kozica, łania
(5) Kto wypuścił dzikiego osła i kto rozwiązał jego pęta — (6) tego, któremu step przeznaczyłem na dom i słone miejsca na mieszkanie? (7) Kpi sobie ze zgiełku miasta, nie słyszy komend poganiacza. (8) Przemierza góry za paszą, tam szuka sobie zieleni. Dziki osioł, onagier
(9) Czy zechce służyć ci bawół, czy przenocuje u twego żłobu? (10) Czy przywiążesz go sznurem do pługa? Czy zabronuje za tobą zagony? (11) Czy zdasz się na jego siłę i zechcesz mu powierzyć plony? (12)Czy zaufasz, że zwiezie twe snopy, że dostarczy je na klepisko? Bawół
(13) Skrzydła strusicy trzepoczą, lecz czy to skrzydła i pióra bociana? (14) Bo na ziemi znosi swe jaja i wygrzewa je w piasku, (15) zapomina, że je może zgnieść nogą lub że zdeptać je może zwierzyna. (16) Twardo postępuje z młodymi, jakby nie należały do niej, nie boi się, że jej trud był daremny, (17) gdyż Bóg pozbawił ją takiej mądrości i ograniczył jej rozum. (18) Za to, gdy podniesie się do ucieczki, szydzi z konia wraz z jego jeźdźcem! struś pędziwiatr o małym rozumku
(19)Czy to ty dajesz koniowi siłę? Czy odziewasz w grzywę jego kark? (20) Czy na twój rozkaz skacze jak szarańcza? Siła jego rżenia budzi respekt! (21) Drze kopytami ziemię, cieszy się swoją siłą, wybiega na spotkanie oręża! (22) Drwi z trwogi, nie ma w nim lęku, nie ustępuje przed mieczem. (23) Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida. (24) Z tętentem i w podnieceniu pochłania odległości, a na głos trąby nie ustoi spokojnie. (25) Ledwie zatrąbią, rży głośno, z oddali wyczuwa bitwę, rozkazy wodzów i sygnał do walki. koń, koń bojowy, bitwa
 (26) Czy mocą twojego rozumu wzlatuje jastrząb i chwyta w skrzydła wiatr południowy? jastrząb
 (27) Czy na twój rozkaz wznosi się orzeł i zakłada swe gniazdo wysoko? (28) Mieszka na skale i tam nocuje — na iglicach i graniach skalnych. (29) Stamtąd wypatruje żeru, sięga wzrokiem daleko.  orzeł
(30) Jego młode chciwie piją krew, zjawia się wszędzie, gdzie padają zabici.  dalej orzeł, ale nawiązanie do bitwy, która była przy koniu
   
(1) Następnie PAN skierował do Joba te słowa: narracja
(2) Czy korektor Wszechmocnego chce spierać się dalej? Niech oskarżyciel Boga odpowie! (3) Wtedy Job odezwał się do PANA: (4) Cóż Ci odpowiem? Przecież jestem niczym. Swoją rękę kładę na ustach. (5) Raz powiedziałem i już się nie odezwę, przemówiłem po raz drugi — i już nie powtórzę. (6) Wtedy PAN odpowiedział Jobowi wśród burzy: (7) Przepasz jak mężczyzna swe biodra. Będę ci zadawał pytania, a ty Mnie pouczysz!  
(8) Czy rzeczywiście chcesz podważać mój sąd, przeczyć Mi, by wykazać swą rację? (9) Czy masz taką siłę jak Bóg i możesz głosem zagrzmieć jak On? (10) Jeśli tak, to okaż swą wielkość i wspaniałość, zalśnij blaskiem i majestatem! (11) Wylej swój wezbrany gniew, zauważ każdego pysznego i poniż go! (12)Przyjrzyj się każdemu z nich i utrąć go, zdepcz bezbożnych tam, gdzie się panoszą! (13) Pogrzeb ich wszystkich w prochu, ukryj ich oblicza przed wzrokiem! (14) Wtedy i Ja ci przyznam, że twoja prawica jest w stanie cię wybawić.  
(15) Spójrz na bestię. Stworzyłem ją podobnie jak ciebie, a żywi się trawą niczym bydlę. (16) Zobacz jednak, jaką siłę ma w biodrach i jaką moc w swoich mięśniach! (17) Swój ogon wypręża jak cedr, ścięgna ud ma mocno splecione, (18) kości jak rury miedziane, a członki jak drągi żelazne. (19) Jest jednym z najciekawszych Bożych dzieł, jej Stwórca wyciągnął do niej miecz. (20) Tak, góry dostarczają jej paszy, miejsca, gdzie hasa zwierzyna. (21) Wyleguje się pod krzewami lotosu, w ukryciu trzciny i bagna. (22) Lotos osłania ją cieniem, otaczają ją nadrzeczne wierzby. (23) Nie płoszy jej wzburzona rzeka; zachowuje spokój, choćby Jordan wpadł jej w paszczę. (24) Nie daje się jej łatwo złapać, trudno jej nozdrza przekłuć chwytakiem! #dinozaur.

(25) Albo czy wyciągniesz hakiem Lewiatana? Czy sznurem związałbyś mu język? (26) Czy przewlekłbyś mu linę przez nozdrza albo czy szczęki przebiłbyś ościeniem? (27) Czy korzyłby się on przed tobą w licznych prośbach lub przemawiał do ciebie uprzejmie? (28) Czy zawarłby z tobą przymierze, aby być twoim sługą na zawsze? (29) Czy możesz pobawić się z nim jak z ptaszkiem lub uwiązać go niczym zabawkę dla swych córek? (30) Czy handlują nim cechy rybackie? Czy sprzedają go między kupców? (31) Czy grotem podziurawisz mu skórę lub harpunem rybackim głowę? (32) Połóż tylko na nim swą dłoń! Chwila walki — i kolejnej nie będzie.

(1) Łudzi się, kto ma nadzieję go schwytać! Sam jego widok już zwala z nóg. (2) Trudno znaleźć śmiałka, który by chciał go podrażnić, a cóż dopiero kogoś, kto chciałby mierzyć się ze Mną!

lewiatan, cech rybacki
   
(3)Kto przeciw Mnie wystąpi, abym mu dał odprawę? Pod całym niebem nie ma takiego!  
(4) Powiem jeszcze jednak o jego wyglądzie, o jego wielkiej sile i przepięknych kształtach. (5) Kto odkryje wierzch jego zbroi? Kto zechce podejść do podwójnej kolczugi? (6) Kto by chciał otworzyć wrota jego paszczy? Przecież spomiędzy jego kłów wionie grozą! (7) A jego grzbiet to rzędy tarcz, złączone ze sobą na kamień. (8) Jedna przylega do drugiej, nie przejdzie między nimi powietrze. (9) Jedna z drugą jest spojona, zwierają się i nie dzielą. (10) Swoim parskaniem rzuca błyski światła, a jego oczy są jak powieki zorzy. (11) Z jego paszczy buchają pochodnie i strzelają z niej iskry ognia. (12) Z jego nozdrzy dobywa się dym jak z garnka, który paruje, lub z kotła. (13) Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień. (14) W jego karku spoczywa siła, a przed nim ludzie zataczają się w trwodze. (15) Fałdy jego cielska łączą się ze sobą, są na nim jakby odlane, nieruchome. (16) Jego klatka jest twarda jak skała, przypomina dolny kamień młyński. (17) Gdy się ruszy, drżą nawet najdzielniejsi, łamią się ich szeregi, nie trafiają. (18) Nie ostanie się miecz, który go dosięga, ani dzida, ani pocisk, ani włócznia. (19) Żelazo uważa za słomę, brąz za drzewo zbutwiałe. (20) Nie płoszy go strzała z łuku, kamienie z procy to sieczka. (21) Maczugę uważa za plewę i kpi z grzechotania włóczniami. (22) Od spodu ma ostre skorupy, miażdży jak broną błoto. (23) Głębina bulgoce przy nim jak kocioł, morze burzy się niczym wrząca maź. (24) Zostawia za sobą jasny szlak, toń wygląda jak pokryta siwizną. (25) Prochu ziemi nie depcze nic podobnego — jest stworzeniem nie znającym lęku. (26) Patrzy z góry na wszystko, co wzniosłe, on, król wszystkiego, co dumne. jeszcze o dinozaurze, albo krokodylu, albo jakimś innym smoku
   
   

 ToDo:

Fajnie by było to poprawić kiedyś.

 

 

 

 


Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium, _blog, _tmp


Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, księga hioba, chwała, objawienie


Komentarze: (1)

Gosia, August 25, 2019 23:13 Skomentuj komentarz


Tak, dopiero po tym, jak Hiob poznaje chwałę, potęgę, majestat i moc Boga - które Bóg mu pokazuje na podstawie swojego stworzenia - dopiero wtedy padają kluczowe słowa Hioba (czyli Hiob w nowy, pełniejszy sposób poznał Boga lub też Bóg mu się objawił): "Tylko ze słyszenia wiedziałem o tobie, lecz teraz moje oko ujrzało cię" (BW). Ciekawe jest to, że Bóg pokazuje Hiobowi Lewiatana czy wcześniej Behemota, nie po to, żeby Hioba przerazić stworzeniem, ale po to, żeby zwrócić Hiobowi uwagę na Stwórcę tego stworzenia (ważne w kontekście pewnych współczesnych nauczań z zakresu demonologii - #duchlewiatana etc).

Podobnie Mojżesz poznał Boga inaczej niż do tej pory, kiedy stał z ludem nad brzegiem gorzkich wód Mara.

Lud szemrał, a Mojżesz jako jedyny wołał do Boga. Lud nie otrzymał nic (oprócz uzdrowionej wody), a Mojżeszowi Bóg się objawił po raz pierwszy jako Jahwe Rapha (bom Ja, PAN, twój lekarz). Czyli mamy wybór w trudnościach: a) narzekać lub b) modlić się i wołać do Boga, a On nam się objawi w nowy sposób.

Ciekawa jest tutaj symbolika drzewa - podobno w języku hebrajskim zarówno o drzewie rosnącym, jak i o kawałku drewna mówi się tak samo (używając tego samego słowa). Tutaj drzewo wrzucone do wody można połączyć z drzewa krzyża.

Co może połączyć Hioba i Mojżesza w tamtej sytuacji?

Każdy z nich po swoich przejściach w nowy sposób poznał Boga.

Mówi się, że czasem trudności są po to, żeby zrealizowany został cel Boga, jakim jest pełniejsze poznanie Go.

Skomentuj notkę
1 marca 2018 (czwartek), 12:52:52

Księga Hioba - Bóg powołuje nas do wieczności (wniosek #2)

Jednym z wniosków płynących z Księgi Hioba jest to, że Bóg powołał człowieka do wieczności. Dziś, w przesiąkniętym materializmem świecie jest to niewiarygodne, w czasach Hioba było oczywiste - tak oczywiste, że autor tej księgi, opisując rodzinę i majętność Hioba nawet nie skomentował faktu, że coś ta arytmetyka się nie zgadza. Dziś umyka nam to, czytając tego nie widzimy - na szczęście są rabini, który pamiętają, i mogą nam tą naukę wyłożyć. Wyłożyć to, że Bóg powołał nas do życia wiecznego, i dla Hioba była to oczywistość.

Spróbujmy to też zobaczyć:

#1. Wypowiedź Hioba

Tu rozdział 14 poematu, w którym Hiob rozważa kwestie życia.

(Hiob 14:1) Dni człowieka zrodzonego z kobiety są krótkie i pełne niepokoju. (2) Zakwita on jak kwiat — i więdnie, umyka jak cień — nie trwa długo. (3) Właśnie na takiego kierujesz spojrzenie i takiego pozywasz na sąd. (...) (10) Tymczasem człowiek, gdy umiera, to na dobre; kiedy zgaśnie, to gdzie się podziewa? (11)Jak wód ubywa w jeziorze, jak rzeka opada i wysycha, (12) tak człowiek, gdy legnie, nie wstanie, nie obudzi się, póki trwać będą niebiosa — nie powstanie ze snu.

(13) Obyś tak mnie skrył w świecie zmarłych, schował mnie, aż ustanie Twój gniew, wyznaczył mi granicę — lecz potem wspomniał o mnie!

(14) Bo człowiek, gdy umrze, czy ożyje? Będę czekał po wszystkie dni mego znoju, aż przyjdzie kolej na mnie.

(15) Będziesz wołał, a ja ci odpowiem, zatęsknisz za tworem swych rąk.

 

Mając świadomość swojej grzeszności (19:16-17) i śmieci jako jej konsekwencji (19:14) Hiob spokojnie zwraca się do Boga słowami:

(19:25) Bo ja wiem, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem powstanie.
(26) Gdy na mej skórze już dopełni się zniszczenie, wolny od ciała będę oglądał Boga.
(27) Zobaczę Go sam, osobiście, moje oczy, niczyje inne — moje jestestwo już tęskni za tą chwilą!

Co? Nic - po prostu Hiob wierzy w wieczność. Wierzył w zmartwychwstanie, bo (wbrew temu, co nauczają niektórzy o niebie) wieczność będziemy spędzać w swych nowych, uwielbionych ciałach (Fil 3:21), podobnych do ciała Pana Jezusa.

Przy okazji wychodzi, że ta nadzieja Hioba na zmartwychwstanie zakładała, że zmartwychwstanie gdy przeminą niebiosa "człowiek, gdy legnie, nie wstanie, nie obudzi się, póki trwać będą niebiosa". To by się zgadzało - wszak Hiob przechodzi w wieczność, gdyż jego imię jest zapisane w Księdze Żywota. Ale muszę to jeszcze dobadać.

#2. Arytmetyka spisu inwentarza

Co było na początku, przed wydarzeniami:

(Hiob 1:1) W ziemi Us był pewien człowiek. Miał na imię Job. Był on nienaganny i prawy. Żył w bojaźni Bożej i stronił od zła. (2) Urodziło mu się siedmiu synów i trzy córki. (3) Na jego dobytek składało się siedem tysięcy owiec i trzy tysiące wielbłądów, pięćset par bydląt zaprzęgowych i pięćset oślic. Ponadto miał bardzo liczną służbę. Był to człowiek najznakomitszy ze wszystkich ludzi Wschodu.

A co było potem:

(Hiob 42:10) PAN przywrócił też Jobowi powodzenie, gdy wstawiał się on za swoimi przyjaciółmi. PAN też dwukrotnie pomnożył wszystko, co Job posiadał. (...) (12) PAN natomiast błogosławił późniejsze lata Joba bardziej niż wcześniejsze. Posiadał on czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc par bydląt zaprzęgowych i tysiąc oślic.

(13) Urodziło mu się też siedmiu synów i trzy córki. (14) Pierwszej z nich dał na imię Jemima, drugiej Kesja, a trzeciej Keren-Hapuk. (15)Kobiet tak pięknych jak córki Joba nie było w całym kraju. Ojciec wyznaczył im też własność dziedziczną pomiędzy ich braćmi.

Tabelka ze spisem
Rodzina i dobytek Hioba Przed chorobą W trakcie choroby Po chorobie W wieczności
Owiec 7000 14000  
Wielbłądów 3000  0 6000   
Bydląt zaprzęgowych 500 par  1000 par  
Oślic  500  1000  
Córek 0 (?)  3 (?) 3+3 =  6 
Synów 0 (?)  7 (?) 7+7 = 14 
Żony 1 1  1 1 (?)  

#3. Analiza danych

  • Miał 3 córki i 7 synów, zginęły. Bóg obiecał, że wszystko mu pomnoży dwukrotnie. Urodziły się mu 3 córki i 7 synów. Albo (#1) Bóg nie jest wierny, (#2) Bóg jest słaby w arytmetyce, albo (i to jest ważne #3) 7+3 + 7+3 = 20 i tyle dzieci Hioba żyje, choć w przeciwieństwie do owiec 7+3 już funkcjonują w wieczności.
  • Bonus. W przypadku córek napisane jest, że „Kobiet tak pięknych jak córki Joba nie było w całym kraju” (Hob42:15).
  • O żonie (nawiasem mówiąc głupiej - patrz Hiob 2:9 nie będę się wypowiadał. Nie wiem jak to jest z żonami w wieczności. Ale musiała mieć z tym Hiobem swoje przejścia, skoro urodziwszy mu 10 dzieci, przeszła jakoś przez jego choroby i cierpienia aby potem urodzić mu jeszcze 10.

#4. Wnioski:

  • Kluczowe zdanie Hioba: "wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia, ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz" a więc cały proces, przez który przeszedł, a którego inicjatorem i kontrolerem był Bóg (a nie szatan) miał sens. Proces ten uczynił z człowieka religijnego człowieka wiary.
  • Hiob był pewien życia w wieczności i tą wiarę Bóg mu wynagrodził, gdyż Hiob ma dwa razy więcej synów i córek. Owiec (7 tys. -> 14 tys.) i wielbłądów miał dwa razy więcej już, i tylko tu na ziemi ale dzieci ma i będzie miał wiecznie (7+3+7+3). Bóg powołuje ludzi do życia wiecznego!

#5. Dodatki:

  • Streszczenie księgi Hioba zapisał apostoł Paweł w Liście do Rzymian, w rozdziale 8, w wersecie 28 gdzie czytamy: Wiemy, że kochającym Boga, to jest tym, którzy są powołani zgodnie z Jego planem, wszystko służy ku dobremu.
  • I jeszcze rabbi Abraham Heschel: "Wiara taka, jak wiara Hioba nie moze byc wstrzasnieta, poniewaz jest ona rezultatem przezytego wstrząsu".
  • Tu większy kawałek z rozdziału 14 poematu, w którym Hiob rozważa kwestie życia.

    (Hiob 14:1) Dni człowieka zrodzonego z kobiety są krótkie i pełne niepokoju. (2) Zakwita on jak kwiat — i więdnie, umyka jak cień — nie trwa długo.
    (3) Właśnie na takiego kierujesz spojrzenie i takiego pozywasz na sąd. (4) A czy nieczysty może stać się czysty? Nie ma takich! (5) Tak, określasz, ile człowiek ma żyć, ustalasz liczbę jego miesięcy, stawiasz granicę, której nie przekroczy. (6) Skoro tak, to nie wpatruj się w niego, daj mu spokój, niech jak najemnik pocieszy się końcem dnia.

    (7) Dla drzewa jest przynajmniej nadzieja. Gdy je zetną, odrasta, znowu wypuszcza pęd. (8)Jego korzeń starzeje się w ziemi, w prochu obumiera jego pień, (9) lecz gdy poczuje wilgoć, kiełkuje, strzela gałązką niczym świeża sadzonka.

    (10) Tymczasem człowiek, gdy umiera, to na dobre; kiedy zgaśnie, to gdzie się podziewa? (11)Jak wód ubywa w jeziorze, jak rzeka opada i wysycha, (12) tak człowiek, gdy legnie, nie wstanie, nie obudzi się, póki trwać będą niebiosa — nie powstanie ze snu.

    (13) Obyś tak mnie skrył w świecie zmarłych, schował mnie, aż ustanie Twój gniew, wyznaczył mi granicę — lecz potem wspomniał o mnie!

    (14) Bo człowiek, gdy umrze, czy ożyje? Będę czekał po wszystkie dni mego znoju, aż przyjdzie kolej na mnie.

    (15) Będziesz wołał, a ja ci odpowiem, zatęsknisz za tworem swych rąk.

    (16) Tak! Teraz liczysz moje kroki, pilnujesz mojego grzechu. (17) Moja nieprawość zapieczętowana w sakiewce, zabezpieczyłeś moją winę.

    (18) Oto jak góra pada i kruszeje, jak skała przesuwana jest z miejsca, (19) jak woda gładzi kamienie, a ulewa spłukuje proch ziemi, tak Ty, Panie, niweczysz nadzieję człowieka. (20) Pokonujesz go na zawsze — i odchodzi; odmieniasz jego oblicze — i odprawiasz. (21) Jego dzieci doznają szacunku, a on już o tym nie wie. Jego dzieci tracą znaczenie, a do niego to nie dociera. (22) Czuje ból, dopóki ma ciało, i dopóki ma duszę — płacze.

     


Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium, _blog


Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, księga hioba, wieczność


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 lutego 2018 (poniedziałek), 14:36:36

Święta Pana - próba studium (Kpł23)

Pokazywałem komuś moją starą prezentację na ten temat, ale zanim to zrobiłem spróbowałem jeszcze raz wychodząc od Biblii przypomnieć sobie. Po raz kolejny próbuję więc uporządkować sobie notatki na temat świąt Pana, zgodnie z zalecenianiami zapisanymi w 23 rozdziale Księgi Kapłańskiej.

  • 23 września 2018 - Wykorzystanie na spotkaniu IPP-KTW
  • listopad 2018 - walczymy z tym na OdwykObiedzie w Krakowie
  • grudzień 2018 - zadanie dla Kuby K.
  • 2 grudnia 2018 - spotkanie w Krakowie, w kawiarni, notatki w PDF
  • 3 kwietnia 2020 - w trakcie epidemii robimy razem studium przez wideokonferencje via ZOOM. Powstają z tego robione na żywo notatki, o jakości dość kiepskiej, ale dobrej do wspomnień
  • 10 kwietnia 2021 - sobotnie spotkanie dla KFC, jest nas 10 osób i robimy dokładne czytanie aby zrozumieć

Zadanie:

Studium Biblii zadanie związane ze Świętami Pana

Definicja prosta:

Święta to taki oddzielony od normalnego czasu czas. 

Dlaczego tak? Bo słowo "święty" znaczy tyle co oddzielony, przeznaczony dla Boga, odłączony od powszechności, od świata.

Definicja:

Święto to specjalny, oddzielony od normalnego czasu czas, w którym w szczególny sposób (np. poprzez wykonanie określone czynności, pewne rytuały, zwyczaje, posiłki, ubiory, zachowania, słowa i gesty) wspomina się przeszłe lub rozważa przyszłe, zapowiedziane wydarzenia.

Święta to czas na rozważanie innych, ważnych dla nas wydarzeń.

Zadanie:

Przestudiować uważnie 23 rozdział Księgi Kapłańskiej (Kpł23) i odkryć w nim wszystkie święta nakazane przez Pana (podpowiedź: jest ich 1+7). Spróbować wynotować nazwy świąt - jak się nie da wyczytać to należy samemu jakoś je nazwać. Dla każdego święta wynotować sposób określenia czasu tego święta i czasu jego trwania. Dokładnie wypisać czynności nakazane w te święta. Dla każdej z czynności zastanowić się w kontekście Biblii nad jej symboliką i znaczeniem.

Podpowiedzi:

  • Najlepiej pracować na skserowanym albo wydrukowanym fragmencie Biblii - bo będzie się kreślić i bazgrać, nie zawsze od razu dobrze, kolorowe markery są wielce przydatne (najlepiej 3 kolory).
  • Na początek warto zaznaczyć sobie markierem określenia czasu pozwalające wyznaczyć czas (dzień) święta, a może porę dnia, może czas trwania; to pomoże ustrukturalizować tekst.
  • Uwaga
    • Koniecznie zwrócić uwagę, że niektóre święta trwają dzień, niektóre dłużej niż dzień, a niektóre krócej.
    • Niektóre święta mogą wypaść w trakcie trwania innych świąt.
  • Podkreślić sobie czynności do wykonania na te święta nakazane, a potem przepisać je, stworzyć listy ale dokładność jest wskazana aby nic nie zgubić.
  • Niektórym osobom może wygodniej wykonać tą pracę na komputerze, w edytorze teksu, w postaci tabelek - ale równie dobrze można ją wykonać tradycyjnie, na papierze, przepisując to wszystko. Zależy od sprawności w posługiwaniu się edytorem.
  • Poniżej podaję minimum informacji o kalendarzu żydowskim - lepiej to wiedzieć zanim przystąpi się do pracy.
Zadania dodatkowe:
  1. Sprawdzić, jak wyznacza się pierwszy miesiąc roku.
  2. Przemyśleć dlaczego opis tego co należy robić w Paschę jest w Kpł23 taki skąpy? Skąd wiemy co tego dnia należy robić? Koniecznie poszukać, bo święto wydaje się być ważne a tu tak niewiele. Niemożliwe!
  3. Sprawdzić inne nazwy tych świąt, przeanalizować jak Żydzi to pozmieniali. Pomocna jest Wikipedia.

Zadanie docelowe:

  • Przemyśleć co w poszczególne święta wykonał a co jeszcze wykona Pan Jezus. Przemyśleć znaczenie tego w kontekście planu dziejów i znaczenie tego dla nas. I to w tym ćwiczeniu jest najważniejsze.

Minimum informacji o kalendarzu żydowskim:

  • Kalendarz używany przez Żydów to kalendarz księżycowo-słoneczny co znaczy, że ...
    • miesiące (księżycowe) wyznaczane są przez fazy księżyca (pierwszy dzień po  nowiu to pierwszy dzień miesiąca);
    • pierwszy miesiąc to miesiąc po przesileniu wiosennym (po naszym 21 marca);
    • cykl tygodniowy idzie sobie własnym cyklem od stworzenia świata.
  • Konsekwencją takiego podejścia jest fakt, że czasem w roku miesięcy jest 13 bo gdy przed przesileniem wiosennym pojawił się nów to należy po 12 miesiącu dodać jeszcze jeden miesiąc, miesiąc trzynasty.
  • Tydzień trwa dni siedem, pierwszy dzień odpowiada naszej niedzieli, tydzień nie jest powiązany z żadnym zjawiskiem astronomicznym a jedynie z faktem stworzenia świata.
  • Słowo szabat nie oznacza soboty, tylko bezruch, dzień bez pracy. Np. w wersecie Kpł23:24 pisze, że "W siódmym miesiącu, pierwszego dnia tego miesiąca, będziecie mieli szabat" a przecież pierwszy dzień miesiąca może wypaść w dowolny dzień tygodnia.
  • Współcześni Żydzi, wyznawcy judaizmu rabinicznego niekoniecznie są autorytetem w dziedzinie kalendarza. W przypadku sprzecznych informacji ja osobiście wolę kierować się Biblią prosząc Boga o zrozumienie problemu, niż wierzyć tym, którzy "mówią, że widzą a są ślepi".
  • Nie wiem jeszcze co robić w przypadku konfliktu świąt - szabat świąteczny może wypaść w szabat sobotni i nie wiem co wtedy.

Moje rozwiązanie: 

Legenda do tabelki:

  • wytłuszczam w pierwszej kolumnie moją nazwę święta
  • na  żółto  zaznaczam określenie czasu - kiedy
  • na  mniejżołto  czas trwania święta, albo inne określenie czasu
  • na  turkusowo  oznaczam nazwę święta o ile mogę ją znaleźć
  • czynności zaznaczam na czerwono
  • podkreślam jeżeli uważam, że coś jest ważne i należy na to zwrócić uwagę

Użyteczna tabelka:

Święta Pana wg. Księgi Kapłańskiej, rozdział 23 i komentarz odnośnie dzieła Pana Jezusa.
Święto Treść w Kpl 23 w przekładzie UBG Komentarz
Wstęp do nakazu świąt.

(1) I PAN powiedział do Mojżesza: (2) Przemów do synów Izraela i powiedz im: Uroczyste święta PANA, które będziecie ogłaszać jako święte zgromadzenia. One są moimi uroczystymi świętami.

Jakoś ludziom (zarówno Żydom, jak i poganom, jak i ludziom określającym się jako Kościół) słabo wychodzi dziś obchodzenie tych świąt. Szkoda.

Aby nie było wątpliwości - uważam, że Żydom też.

#0. Szabat siódmego dnia.

(3) Przez sześć dni będziecie wykonywać pracę, ale siódmy dzień będzie szabatem odpoczynku, świętym zgromadzeniem, nie będziecie wykonywać wtedy żadnej pracy. Jest to szabat PANA we wszystkich waszych domach.

Jezus jest Panem szabatu.


Co robić: nic nie robić :-)


 Uwaga: słowo szabat nie znaczy sobota! Słowo szabat oznacza bezruch, niewykonywanie pracy.

Święta roczne. (4) Oto uroczyste święta PANA, święte zgromadzenia, które będziecie ogłaszać w ich oznaczonych porach:  

#1. Pascha Pana.


Inne nazwy: Święto Przygotowania.

 (5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia tego miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha PANA.

Kiedy: w pierwszym miesiącu, czternastego dnia tego miesiąca, o zmierzchu. 


Co robić: opisane jest to 1 Ex12


Co zrobił Pan Jezus: Pan Jezus umarł na krzyżu jako Baranek Boży.  Ex12:21, J1:29, J 12:1, 2, 12-13, 19:36, 1Kor5:7, 1P1:19

#2. Święto Przaśników dla Pana. 


Inne nazwy: Przaśniki.

(6) A piętnastego dnia tego miesiąca będzie Święto Przaśników dla PANA. Przez siedem dni będziecie jeść przaśne chleby. (7) Pierwszego dnia będziecie mieć święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. (8) Lecz będziecie składali PANU ofiarę spalaną przez siedem dni. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy.

Kiedy:

  • piętnastego dnia pierwszego miesiąca.
  • przez siedem dni:
    • jeść przaśniki,
    • spalanie ofiary;
  • pierwszego dnia:
    • zgromadzenie,
    • nie pracować - szabat;
  • siódmego dnia:
    • zgromadzenie,
    • nie pracować - szabat.

Co robić:

  • jeść chleby przaśne,
  • spalać ofiary,
  • zgromadzenia 1 i 7 dnia
  • szabatować w 1 i 7 dzień

Co zrobił Pan Jezus: Pan Jezus wyciągnął nas ze świata (Egiptu), oczyścił z grzechu. Ex13:7, Iz 53:5a, 1Kor5:7 (bo przaśni jesteśmy

#3. Dzień kołysania snopem pierwocin. 


Inne nazwy:  Święto pierwszych plonów.

(9) I PAN powiedział do Mojżesza: (10)Przemów do synów Izraela i powiedz im: Gdy wejdziecie do ziemi, którą wam daję, i będziecie zbierać plony, wtedy przyniesiecie do kapłana snop z pierwocin waszego plonu. (11) I on będzie kołysał tym snopem przed PANEM, aby był przyjęty za was. Nazajutrz po sabacie kapłan będzie nim kołysał. (12) W dniu kołysania tym snopem złożycie w ofierze rocznego baranka bez skazy jako całopalenie dla PANA; (13) Wraz z nim na ofiarę pokarmową dwie dziesiąte efy mąki pszennej zmieszanej z oliwą jako ofiarę spalaną PANU na miłą woń, a do tego także ofiarę z płynów, jedną czwartą hinu wina. (14) Nie będziecie jeść chleba ani prażonego ziarna, ani świeżych kłosów aż do dnia, w którym przyniesiecie ofiarę waszemu Bogu. Będzie to wieczna ustawa przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych mieszkaniach.

Kiedy: dzień po szabacie (szabat może być pierwszego dnia Przaśników, albo szabat sobotni).


Pytania podstępne:

  • czy to jest (w.12) baranek paschalny? Nie! Pashalny był 14 nisan.
  • czy to zawsze przypada w niedzielę? Nie! święto ruchome, choć na pewno nie wypada w szabat.

Co zrobił Pan Jezus: Pan Jezus zmartwychwstał w święto Przaśników, a dokładnie w pierwszy dzień po szabacie w trakcie tego święta. Zmartwychwstał jako pierwszy plon - abyśmy też zmartwychwstali i śmierć nie miała władzy nad nami. 1Kor15:20, 23, Kol1:18.

 #4. Pierwociny dla Pana (w.17).


Inne nazwy:  Święto Tygodni, Zielone Świątki, Pięćdziesiątnica, Szewuot, Święto plonów.

(15) I odliczycie sobie od pierwszego dnia po szabacie, od dnia, w którym przynieśliście snop kołysania, siedem pełnych tygodni. (16) Aż do pierwszego dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie PANU nową ofiarę pokarmową. (17) Przyniesiecie z waszych domów dwa chleby na ofiarę kołysania. Będą one z dwóch dziesiątych efy mąki pszennej, upieczone na zakwasie; to będą pierwociny dla PANA. (18) Razem z tym chlebem złożycie w ofierze siedem rocznych baranków bez skazy, jednego młodego cielca i dwa barany. Będą one na ofiarę całopalenia dla PANA wraz z ich ofiarą pokarmową i ofiarami z płynów. Będzie to ofiara spalana na miłą woń dla PANA. (19) Złożycie też jednego kozła na ofiarę za grzech i dwa roczne baranki na ofiarę pojednawczą. (20) I kapłan będzie je kołysał razem z chlebem pierwocin na ofiarę kołysania przed PANEM wraz z dwoma barankami. One będą poświęcone PANU, przeznaczone dla kapłana. (21) I ogłosicie w tym dniu święto; będzie to dla was święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. To będzie wieczysta ustawa we wszystkich waszych domach, przez wszystkie wasze pokolenia. (22) A gdy będziecie zbierać plony waszej ziemi, nie będziesz wycinać doszczętnie skraju twego pola i nie będziesz zbierać pokłosia twoich plonów. Zostawisz je dla ubogiego i przybysza. Ja jestem PAN, wasz Bóg.

Kiedy: pierwszego dnia po siódmym szabacie.


Co zrobił Pan Jesus: Pan Jezus zesłał nam swojego Duch, a przy okazji pojawiły się, po kazaniu apostoła Piotra pierwsze plony - nawróciło się 3000 Żydów i prozelitów, którzy przybyli do Jerozolimy na święto. Zapowiedź: J 14:16-17, 26, Joel 3:1-5. Wykonanie: Dz2:1nn, 17, 41.

#5. Święto trąb.


Inne nazwy: Trąbki, Nowy Rok (na pamiątkę stworzenia świata), Roch Haszana.

(23) PAN dalej mówił do Mojżesza: (24) Przemów do synów Izraela i powiedz im: W siódmym miesiącu, pierwszego dnia tego miesiąca, będziecie mieli szabat, upamiętnienie przez trąbienie, święte zgromadzenie. (25) Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy, lecz złożycie PANU ofiarę spalaną.

Kiedy: pierwszy dzień siódmego miesiąca.


Co robić:

  • trąbić,
  • zgromadzić się,
  • szabatować
  • spalić ofiarę.

Co zrobi Pan Jezus: przypuszczam, że Pan Jezus przyjdzie tego dnia po swój kościół. Pewnie będzie to pochwycenie, pewnie też zmartwychwstanie umarłych w Chrystusie. O trąbieniu: 1Kor15:52, 1Tes4:16, Mt24:31, Ap19:7

Na ziemi zostaną niewierzący ludzie, oraz Żydzi, którzy pomiędzy Nowym Rokiem a Dniem Przebłagania mają okres zwany dziś przez nich Sądnymi Dniami

#6. Dzień przebłagania.


Inne nazwy: Dzień pojednania. Sądny dzień, Jom Hakipurim, Jom Kippur.

(26) PAN powiedział jeszcze do Mojżesza: (27) Lecz dziesiątego dnia tego siódmego miesiąca będzie Dzień Przebłagania. Będzie to dla was święte zgromadzenie, będziecie trapić swoje dusze i składać PANU ofiarę spalaną. (28) W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, gdyż jest to Dzień Przebłagania, żeby dokonano dla was przebłagania przed PANEM, waszym Bogiem. (29) Każdy bowiem człowiek, który nie będzie trapił swojej duszy tego dnia, zostanie wykluczony ze swego ludu. (30) Także każdego, kto będzie wykonywał jakąkolwiek pracę w tym dniu, zgładzę spośród jego ludu. (31) Nie będziecie wykonywać żadnej pracy; będzie to wieczysta ustawa przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych domach. (32) Będzie to dla was szabat odpoczynku i będziecie trapić swoje dusze. Dziewiątego dnia tego miesiąca, wieczorem, od wieczora aż do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat.

Kiedy: dziesiątego dnia siódmego miesiąca.


Co robić: 

  • trapić swoją dusze,
  • składać ofiarę spalaną,
  • nie wykonywać pracy - szabat.

Co zrobi Pan Jezus: Przypuszczam, że Pan Jezus jakoś pojedna Żydów z sobą, bo jest taka potrzeba. Kościoła nie będzie na ziemi, bo będzie w Niebie na weselu baranka. Rz11:25-26 (Syjonu przyjdzie Wybawiciel i usunie bezbożność Jakuba), Zach12:2-10 (Meggido, będą patrzeć na tego, którego przebodli), 14:1-8 (zstąpienie Mesjasza na Górę Oliwną),  Mal3:1-5 (przyjście Pana do świątyni).


Do opracowania: Wiemy, że Jezus przyjdzie do Jerozolimy i wybawi ją, ale wejdzie też do świątyni, w której będzie składana ofiara (Mal3.1nn). Wtedy Żydzi właśnie "ujrzą tego, którego przebodli" (Zach 12.10). Może wtedy „cały Izrael będzie zbawiony” (Rz11.26)?

Czy to zapowiedział Jezus mówiąc "Mówię wam bowiem: Odtąd nie ujrzycie mnie, aż powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana" (Mt 23:39 + kontekst)?

#7 Święto namiotów.


Inne nazwy: Świętem Szałasów, Sukkot albo Kuczki.

(33) PAN dalej mówił do Mojżesza: (34) Przemów do synów Izraela i powiedz im: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca będzie Święto Namiotów przez siedem dni dla PANA. (35) Pierwszego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. (36) Przez siedem dni będziecie składać PANU ofiarę spalaną. Ósmego dnia będziecie mieć święte zgromadzenie i będziecie składać PANU ofiarę spalaną. Jest to święto, żadnej uciążliwej pracy nie będziecie wykonywać. (37) To są święta PANA, które ogłosicie jako święte zgromadzenia, abyście składali PANU ofiarę spalaną, całopalenie, ofiarę pokarmową, ofiarę pojednawczą i ofiary z płynów, każdą w swój dzień. (38) Oprócz szabatów PANA, oprócz waszych darów, oprócz wszystkich waszych ślubów i wszystkich waszych dobrowolnych ofiar, które będziecie składać PANU. (39) Piętnastego dnia siódmego miesiąca, gdy zbierzecie plony ziemi, będziecie obchodzili święto dla PANA przez siedem dni; w pierwszym dniu będzie odpoczynek, także w ósmym dniu będzie odpoczynek. (40) Pierwszego dnia weźmiecie sobie owoce z najlepszych drzew, gałązki palmowe, gałązki gęstych drzew i wierzbiny znad potoku i będziecie się weselić przed PANEM, waszym Bogiem, przez siedem dni. (41) Będziecie obchodzić to święto dla PANA przez siedem dni, co rok. Będzie to wieczysta ustawa przez wszystkie wasze pokolenia. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić. (42) Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy urodzeni Izraelici będą mieszkać w szałasach; (43) Aby wasze pokolenia wiedziały, że kazałem synom Izraela mieszkać w szałasach, gdy wyprowadziłem ich z ziemi Egiptu. Ja jestem PAN, wasz Bóg.

Kiedy:

  • piętnastego dnia siódmego miesiąca
  • przez 7 dni 
    • ofiara spalana, ofiara pokarmowa, ofiara podejnania, ofiara w płynów - każda w swój dzień.
  • pierwszego dnia zgromadzenie:
    • zgromadzenie,
    • szabat,
    • wziąć gałązki, weselić się, mieszkać w namiotach.
  • Ósmego dnia:
    • zgromadzenie,
    • szabat.

Co robić:

  • wziąść sobie owoce z najlepszych drzew, gałązki palmowe, gałązki drzew, wierzby znak potoku i ...
  • weselić się
  • mieszkać w szałasach

Uwagi:

  • w szałasach mają mieszkać Izraelici.
  • tu pojawia się ósmy dzień! Jakie to ma znaczenie? Czy nie coś związanego z Nowym Stworzeniem?
  • Kto będzie mieszkał w szałasach - lud Izraela. A inni gdzie?

Co zrobi Pan Jezus: Przypuszczam, że Pan Jezus złączy w jedno dwa: kościół który przyjdzie z nim z Nieba (w Wesela Baranka) i wierzących (?) z pojednanym z sobą Izraelem.

Myślę, że wtedy zacznie się Tysiącletnie Królestwo.


Do opracowania: Zach14:7-16, 
Święto to jest obchodzone na pamiątkę chodzenia w Bożej obecności po pustyni, chodzenia poprzedzającego wejście do Ziemi Obiecanej. Podobnie u proroków, przed końcem czasów i wejściem do nowej, niebiańskiej Jerozolimy mowa jest o przebywaniu w odnowionej ale Jerozolimie, która jest tu, na ziemi. Tysiącletnie królestwo dotyczy Żydów jak i Pogan podobnie jak to święto, w które już teraz poganie pielgrzymują do Jerozolimy.

Egipt będzie przychodził na święto namiotów aby mieć deszcz (Zach 14:16)

Zakończenie. (44) I ogłosił Mojżesz synom Izraela te święta PANA. No i wszystko wiadomo.

 


Obrazek jako podsumowanie

Tekst z Księgi Kapłańskiej, rozdział 23 w chrześcijańskich przekładach:

Przekład Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej

Lev 23:1-99 ubg
(1) I PAN powiedział do Mojżesza: (2) Przemów do synów Izraela i powiedz im: Uroczyste święta PANA, które będziecie ogłaszać jako święte zgromadzenia. One są moimi uroczystymi świętami. (3) Przez sześć dni będziecie wykonywać pracę, ale siódmy dzień będzie szabatem odpoczynku, świętym zgromadzeniem, nie będziecie wykonywać wtedy żadnej pracy. Jest to szabat PANA we wszystkich waszych domach. (4) Oto uroczyste święta PANA, święte zgromadzenia, które będziecie ogłaszać w ich oznaczonych porach: (5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia tego miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha PANA. (6) A piętnastego dnia tego miesiąca będzie Święto Przaśników dla PANA. Przez siedem dni będziecie jeść przaśne chleby. (7) Pierwszego dnia będziecie mieć święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. (8) Lecz będziecie składali PANU ofiarę spalaną przez siedem dni. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. (9) I PAN powiedział do Mojżesza: (10)Przemów do synów Izraela i powiedz im: Gdy wejdziecie do ziemi, którą wam daję, i będziecie zbierać plony, wtedy przyniesiecie do kapłana snop z pierwocin waszego plonu. (11) I on będzie kołysał tym snopem przed PANEM, aby był przyjęty za was. Nazajutrz po sabacie kapłan będzie nim kołysał. (12) W dniu kołysania tym snopem złożycie w ofierze rocznego baranka bez skazy jako całopalenie dla PANA; (13) Wraz z nim na ofiarę pokarmową dwie dziesiąte efy mąki pszennej zmieszanej z oliwą jako ofiarę spalaną PANU na miłą woń, a do tego także ofiarę z płynów, jedną czwartą hinu wina. (14) Nie będziecie jeść chleba ani prażonego ziarna, ani świeżych kłosów aż do dnia, w którym przyniesiecie ofiarę waszemu Bogu. Będzie to wieczna ustawa przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych mieszkaniach. (15) I odliczycie sobie od pierwszego dnia po szabacie, od dnia, w którym przynieśliście snop kołysania, siedem pełnych tygodni. (16) Aż do pierwszego dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie PANU nową ofiarę pokarmową. (17) Przyniesiecie z waszych domów dwa chleby na ofiarę kołysania. Będą one z dwóch dziesiątych efy mąki pszennej, upieczone na zakwasie; to będą pierwociny dla PANA. (18) Razem z tym chlebem złożycie w ofierze siedem rocznych baranków bez skazy, jednego młodego cielca i dwa barany. Będą one na ofiarę całopalenia dla PANA wraz z ich ofiarą pokarmową i ofiarami z płynów. Będzie to ofiara spalana na miłą woń dla PANA. (19) Złożycie też jednego kozła na ofiarę za grzech i dwa roczne baranki na ofiarę pojednawczą. (20) I kapłan będzie je kołysał razem z chlebem pierwocin na ofiarę kołysania przed PANEM wraz z dwoma barankami. One będą poświęcone PANU, przeznaczone dla kapłana. (21) I ogłosicie w tym dniu święto; będzie to dla was święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. To będzie wieczysta ustawa we wszystkich waszych domach, przez wszystkie wasze pokolenia. (22) A gdy będziecie zbierać plony waszej ziemi, nie będziesz wycinać doszczętnie skraju twego pola i nie będziesz zbierać pokłosia twoich plonów. Zostawisz je dla ubogiego i przybysza. Ja jestem PAN, wasz Bóg. (23) PAN dalej mówił do Mojżesza: (24) Przemów do synów Izraela i powiedz im: W siódmym miesiącu, pierwszego dnia tego miesiąca, będziecie mieli szabat, upamiętnienie przez trąbienie, święte zgromadzenie. (25) Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy, lecz złożycie PANU ofiarę spalaną. (26) PAN powiedział jeszcze do Mojżesza: (27) Lecz dziesiątego dnia tego siódmego miesiąca będzie Dzień Przebłagania. Będzie to dla was święte zgromadzenie; będziecie trapić swoje dusze i składać PANU ofiarę spalaną. (28) W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, gdyż jest to Dzień Przebłagania, żeby dokonano dla was przebłagania przed PANEM, waszym Bogiem. (29) Każdy bowiem człowiek, który nie będzie trapił swojej duszy tego dnia, zostanie wykluczony ze swego ludu. (30) Także każdego, kto będzie wykonywał jakąkolwiek pracę w tym dniu, zgładzę spośród jego ludu. (31) Nie będziecie wykonywać żadnej pracy; będzie to wieczysta ustawa przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych domach. (32) Będzie to dla was szabat odpoczynku i będziecie trapić swoje dusze. Dziewiątego dnia tego miesiąca, wieczorem, od wieczora aż do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat. (33) PAN dalej mówił do Mojżesza: (34) Przemów do synów Izraela i powiedz im: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca będzie Święto Namiotów przez siedem dni dla PANA. (35) Pierwszego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej uciążliwej pracy. (36) Przez siedem dni będziecie składać PANU ofiarę spalaną. Ósmego dnia będziecie mieć święte zgromadzenie i będziecie składać PANU ofiarę spalaną. Jest to święto, żadnej uciążliwej pracy nie będziecie wykonywać. (37) To są święta PANA, które ogłosicie jako święte zgromadzenia, abyście składali PANU ofiarę spalaną, całopalenie, ofiarę pokarmową, ofiarę pojednawczą i ofiary z płynów, każdą w swój dzień; (38) Oprócz szabatów PANA, oprócz waszych darów, oprócz wszystkich waszych ślubów i wszystkich waszych dobrowolnych ofiar, które będziecie składać PANU. (39) Piętnastego dnia siódmego miesiąca, gdy zbierzecie plony ziemi, będziecie obchodzili święto dla PANA przez siedem dni; w pierwszym dniu będzie odpoczynek, także w ósmym dniu będzie odpoczynek. (40) Pierwszego dnia weźmiecie sobie owoce z najlepszych drzew, gałązki palmowe, gałązki gęstych drzew i wierzbiny znad potoku i będziecie się weselić przed PANEM, waszym Bogiem, przez siedem dni. (41) Będziecie obchodzić to święto dla PANA przez siedem dni, co rok. Będzie to wieczysta ustawa przez wszystkie wasze pokolenia. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić. (42) Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy urodzeni Izraelici będą mieszkać w szałasach; (43) Aby wasze pokolenia wiedziały, że kazałem synom Izraela mieszkać w szałasach, gdy wyprowadziłem ich z ziemi Egiptu. Ja jestem PAN, wasz Bóg. (44) I ogłosił Mojżesz synom Izraela te święta PANA.

Przekład pastora Piotra Zaręby

Lev 23:1-44 eib
(1) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (2) Przekaż synom Izraela: Oto oznaczone przeze Mnie święta PANA, w które będziecie zwoływali święte zgromadzenia: (3) Przez sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale w siódmym dniu będzie szabat całkowitego odpoczynku — święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywali żadnej pracy, jest to szabat, dzień, który będziecie obchodzili dla PANA, we wszystkich waszych siedzibach. (4) Oto święta PANA i święte zgromadzenia, które będziecie zwoływali w oznaczonych porach: (5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia tego miesiąca, pod wieczór, będzie Pascha dla PANA. (6) A w piętnastym dniu tego miesiąca będzie Święto Przaśników dla PANA. Przez siedem dni będziecie jedli przaśniki. (7) Pierwszego dnia zwołacie święte zgromadzenie. Nie będziecie podejmowali żadnej ciężkiej pracy. (8) Przez siedem dni będziecie składali PANU wdzięczne dary. Siódmego dnia zwołacie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. (9) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (10) Przekaż synom Izraela: Gdy wejdziecie do ziemi, którą Ja wam daję, i będziecie w niej zbierać plony, to snop z pierwocin waszego żniwa przyniesiecie do kapłana. (11) On zakołysze tym snopem przed obliczem PANA, aby zapewnić wam przychylność, a złoży tę ofiarę kołysaną nazajutrz po szabacie. (12) W dniu kołysania tym snopem przygotujecie rocznego baranka bez skazy na ofiarę całopalną dla PANA. (13) Oprócz baranka w ofierze z pokarmów złożycie dwie dziesiąte efy najlepszej, pszennej mąki rozczynionej oliwą, jako wdzięczny dar dla PANA, miłą woń, oraz — w ofierze z płynów — jedną czwartą hinu wina. (14) Aż do tego dnia, do złożenia przez was ofiary waszemu Bogu, nie będziecie jedli niczego przygotowanego z nowych zbiorów: ani chleba, ani prażonego ziarna, ani świeżego ziarna. Jest to wieczysta ustawa dla waszych pokoleń i we wszystkich waszych siedzibach. (15) Począwszy od dnia złożenia przez was snopu w ofierze kołysanej, to znaczy od następnego dnia po szabacie, odliczycie sobie siedem pełnych tygodni (16)aż do następnego dnia po siódmym szabacie. Odliczycie sobie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie PANU nową ofiarę z pokarmów. (17) Przyniesiecie ze swoich siedzib chleb ofiary kołysanej — dwa bochenki — przygotowane z dwóch dziesiątych efy najlepszej pszennej mąki i upieczone na zakwasie, jako pierwociny dla PANA. (18) Oprócz chleba złożycie siedem rocznych baranków bez skazy, młodego cielca oraz dwa barany. Złożycie je PANU w ofierze całopalnej wraz z ich ofiarą z pokarmów i ofiarami z płynów, jako wdzięczny dar, woń miłą PANU. (19) Przygotujecie też jednego kozła na ofiarę za grzech oraz dwa roczne baranki na rzeźną ofiarę pokoju. (20) Kapłan złoży z tych dwóch baranków wraz z chlebem przygotowanym z pierwocin ofiarę kołysaną przed PANEM. Będzie to świętość — dla PANA, dla kapłana. (21) W tym samym dniu obwołacie święto. Zwołacie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywali żadnej ciężkiej pracy. Jest to wieczysta ustawa dla wszystkich waszych siedzib i po wszystkie wasze pokolenia. (22) A gdy będziecie żąć zboże w waszej ziemi, to w czasie żniw nie sprzątajcie swych pól aż po sam ich kraniec. Nie zbierajcie też pokłosia po zbiorach. Pozostawcie je ubogiemu i cudzoziemcowi — Ja, PAN, jestem waszym Bogiem. (23) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (24) Przekaż synom Izraela: W siódmym miesiącu, w pierwszym dniu tego miesiąca, będziecie mieli odpoczynek szabatni, pamiątkę ogłoszoną trąbieniem i święte zgromadzenie. (25) Nie będziecie wtedy wykonywali żadnej ciężkiej pracy, a PANU złożycie swój wdzięczny dar. (26) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (27) Natomiast dziesiąty dzień tego siódmego miesiąca będzie Dniem Pojednania. Zwołacie święte zgromadzenie, ukorzycie się i złożycie wdzięczny dar PANU. (28) W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, gdyż jest to Dzień Pojednania, aby dokonać za was przebłagania przed PANEM, waszym Bogiem. (29) Co więcej, kto nie ukorzy się w tym właśnie dniu, zostanie usunięty ze swojego ludu. (30) Każdego, kto by w tym dniu wykonywał jakąkolwiek pracę, wytępię spośród jego ludu. (31) Nie będziecie wykonywali żadnej pracy — jest to wieczysta ustawa dla waszych pokoleń we wszystkich waszych siedzibach. (32) Będzie to dla was szabat całkowitego odpoczynku, w tym dniu ukorzycie swe dusze. Rozpoczniecie w dziewiątym dniu tego miesiąca wieczorem i będziecie obchodzić swój szabat od wieczora do wieczora. (33) PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (34) Przekaż synom Izraela: Od piętnastego dnia tego siódmego miesiąca, przez siedem dni, obchodzić będziecie dla PANA Święto Szałasów. (35) Pierwszego dnia zwołacie święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. (36) Przez siedem dni będziecie składali PANU wdzięczne dary. Ósmego dnia także zwołacie święte zgromadzenie i złożycie PANU wdzięczny dar. Odbędzie się wówczas zgromadzenie szczególnie uroczyste, nie będziecie wykonywali żadnej ciężkiej pracy. (37) To są święta PANA, w których zwoływać będziecie święte zgromadzenia, aby złożyć PANU wdzięczny dar — ofiarę całopalną oraz z pokarmów, ofiarę rzeźną oraz z płynów, każdą stosownie do jej dnia, (38) niezależnie od ofiar składanych PANU w szabat, niezależnie od waszych darów, niezależnie od waszych ślubów i niezależnie od wszystkich waszych dobrowolnych ofiar, które będziecie składali PANU. (39) Od piętnastego więc dnia tego siódmego miesiąca, gdy zbierzecie plony ziemi, będziecie przez siedem dni obchodzić święto PANA. W pierwszym dniu ogłosicie odpoczynek szabatni i w ósmym dniu ogłosicie odpoczynek szabatni. (40) W pierwszym dniu weźmiecie najlepsze liście z drzew — liście palm, gałązki drzew liściastych, rózgi z nadbrzeżnych wierzb — i będziecie weselić się przed PANEM, waszym Bogiem, przez siedem dni. (41) Będziecie je obchodzić, jako święto dla PANA, przez siedem dni, co rok. Jest to wieczysta ustawa dla waszych pokoleń. Będziecie je obchodzić w siódmym miesiącu. (42) Będziecie wówczas mieszkać w szałasach, przez siedem dni — wszyscy tubylcy w Izraelu będą mieszkali w szałasach, (43) po to, aby wasze przyszłe pokolenia pamiętały, że w szałasach kazałem mieszkać synom Izraela, gdy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej — Ja, PAN, wasz Bóg. (44) Mojżesz ogłosił zatem synom Izraela te święta PANA.

Przekład Biblii Warszawskiej

Lev 23:1-99 bw
(1) Przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (2) Mów do synów izraelskich i powiedz im tak: Te są uroczystości świąteczne Pana, w które będziecie zwoływać święte zgromadzenia. Te są moje święta: (3) Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dnia siódmego będzie sabat, dzień całkowitego odpoczynku, uroczyście ogłoszone święto. Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to sabat Pana we wszystkich waszych siedzibach. (4) Te są uroczystości świąteczne Pana, święte zgromadzenia, które będziecie ogłaszać w ich oznaczonych czasach: (5) W miesiącu pierwszym, czternastego dnia tegoż miesiąca o zmierzchu jest Pascha Pana, (6) a piętnastego dnia tegoż miesiąca jest Święto Przaśników Pana. Przez siedem dni będziecie jedli przaśniki. (7) Pierwszego dnia będzie dla was ogłoszone święte zgromadzenie; żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, (8) lecz będziecie składać Panu ofiary ogniowe przez siedem dni. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie, nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. (9) I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (10) Przemów do synów izraelskich i powiedz im tak: Gdy wejdziecie do ziemi, którą ja wam dam, i będziecie zbierać żniwo, to snop z pierwocin waszego żniwa przyniesiecie do kapłana, (11) a on dokona obrzędu potrząsania tym snopem przed Panem, aby zyskać dla was upodobanie. Nazajutrz po sabacie kapłan dokona nim obrzędu potrząsania. (12) W dniu obrzędu potrząsania tym snopem złożycie roczne jagnię bez skazy na ofiarę całopalną dla Pana, (13) wraz z ofiarą z pokarmów dla niego z dwóch dziesiątych efy przedniej mąki, zaczynionej oliwą, jako ofiarę ogniową, woń przyjemną dla Pana, oraz jako ofiarę z płynów dla niego jedną czwartą hinu wina; (14) chleba zaś ani prażonego lub świeżego ziarna zboża jeść nie będziecie aż do tego dnia, w którym przyniesiecie swojemu Bogu dar. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń we wszystkich siedzibach waszych. (15)Od następnego dnia po sabacie, kiedyście przynieśli snop dla dokonania obrzędu potrząsania, odliczycie sobie pełnych siedem tygodni. (16) Aż do następnego dnia po siódmym sabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę z pokarmów dla Pana. (17) Ze swoich siedzib przyniesiecie na obrzęd potrząsania po dwa chleby, każdy z dwóch dziesiątych efy przedniej mąki. Będą one upieczone na kwasie jako pierwociny dla Pana. (18) Oprócz chleba złożycie w ofierze siedem rocznych jagniąt bez skazy, jednego cielca i dwa barany; będą one ofiarą całopalną dla Pana wraz z ich ofiarą z pokarmów i ofiarami z płynów. Są to ofiary ogniowe, woń przyjemna dla Pana. (19) Przyrządzicie też jednego kozła na ofiarę za grzech i dwa roczne jagnięta na ofiarę pojednania. (20) Kapłan dokona nimi wraz z chlebem pierwocin i oboma jagniętami obrzędu potrząsania przed Panem; są one poświęcone Panu, a należą do kapłana. (21) W tym samym dniu obwołacie święto. Będzie to dla was święte zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. Jest to wieczna ustawa we wszystkich waszych siedzibach dla waszych pokoleń. (22) A gdy będziecie żąć zboże ziemi waszej, to nie będziesz żął przy żniwie swoim pola swego do samego końca i nie będziesz zbierał pokłosia po swoim żniwie, pozostaw je dla ubogiego i dla obcego przybysza; Ja, Pan, jestem Bogiem waszym. (23) I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (24) Powiedz synom izraelskim tak: W miesiącu siódmym, pierwszego dnia tegoż miesiąca, będziecie mieli dzień odpoczynku, dzień pamiętny, obwołane trąbieniem, święte zgromadzenie; (25) żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, a składać będziecie ofiary ogniowe dla Pana. (26) I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (27) Dziesiątego dnia jednak tego samego siódmego miesiąca będzie dzień pojednania. Będzie to dla was święte zgromadzenie. Ukorzycie się i złożycie Panu ofiary ogniowe. (28) Żadnej pracy w tym dniu wykonywać nie będziecie, gdyż jest to dzień pojednania, aby pojednać się z Panem, Bogiem waszym. (29) Każdy zaś, kto się nie ukorzy w tym dniu, będzie wytracony ze swojego ludu. (30) Każdego, kto w tym dniu wykonywać będzie jakąkolwiek pracę, wytępię spośród jego ludu. (31) Żadnej pracy wykonywać nie będziecie; jest to wieczna ustawa dla waszych pokoleń we wszystkich siedzibach waszych. (32) Jest to sabat, dzień całkowitego odpoczynku. Ukórzcie się więc. Dziewiątego dnia tego miesiąca wieczorem, od wieczora do wieczora obchodzić będziecie wasz sabat. (33) I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (34) Powiedz synom izraelskim tak: Piętnastego dnia tego samego siódmego miesiąca będzie przez siedem dni Święto Szałasów dla Pana. (35) Pierwszego dnia będzie święte zgromadzenie. Żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, (36) przez siedem dni będziecie składać Panu ofiarę ogniową. Ósmego dnia będziecie mieli święte zgromadzenie i złożycie Panu ofiarę ogniową. Jest to uroczyste zgromadzenie, żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie. (37) To są święta Pana, które obwołacie jako święte zgromadzenia, aby składać Panu ogniowe ofiary: całopalne, z pokarmów, rzeźne i z płynów, każdą w swój dzień, (38) niezależnie od sabatów Pana, niezależnie od waszych darów i niezależnie od wszystkich waszych ślubów, i niezależnie od wszystkich waszych dobrowolnych ofiar, jakie będziecie składać Panu. (39) Lecz piętnastego dnia siódmego miesiąca, gdy zbierzecie plony ziemi, obchodzić będziecie święto Pana przez siedem dni. W pierwszym dniu będzie całkowity odpoczynek i w ósmym dniu będzie całkowity odpoczynek. (40) W pierwszym dniu weźmiecie sobie owocu ze szlachetnych drzew, gałązki palmowe, gałązki z drzew rozłożystych i z wierzby znad potoku i będziecie się weselić przed Panem, Bogiem waszym, przez siedem dni. (41) Będziecie je uroczyście obchodzić jako święto Pana przez siedem dni co rok. Jest to wieczna ustawa dla waszych pokoleń. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić, (42) będziecie mieszkać w szałasach przez siedem dni. Wszyscy krajowcy w Izraelu mieszkać będą w szałasach, (43) aby wiedziały wasze przyszłe pokolenia, że w szałasach kazałem mieszkać synom izraelskim, gdy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej. Ja, Pan, jestem Bogiem waszym. (44) I ogłosił Mojżesz synom izraelskim te święta Pana.

Przekłady żydowskie

Poniżej wstawiam 3 przekłady niechrześcijańskie, znaczy żydowskie, znane w naszej literaturze. Podkreślam rzeczy, które mnie dziwią. W tekstach tych wprowadzam też podział na paragrafy aby łatwiej się było orientować.

Hebrajska Tora (rabin Seacha Pecaric) (2001/2006)

Kpł 23:1-44 pec
(1) Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (2) Przemów do synów Jisraela i powiedz im: [Zawsze staraj się przyjść do Jerozolimy, żeby czcić] wyznaczone czasy Boga, [a Sanhedryn, który ustala kalendarz i] który wyznacza święte zwołania, [ogłosi co pewien czas rok przestępny, który będzie miał trzynaście miesięcy, pozwalając ci dotrzeć w porę do Jerozolimy].

[To] są Moje wyznaczone czasy: (3) przez sześć dni powszednich możesz wykonywać pracę, a w sobotę będzie Szabat, całkowity odpoczynek, zwołanie święte. Żadnych czynności [zakazanych] nie wykonacie, jest to Szabat dla Boga we wszystkich waszych siedzibach.

(4) To są wyznaczone czasy Boga, święte zwołania, które będą ustalone w ich właściwych porach [przez najwyższy sąd, który ogłosi początek każdego miesiąca, gdy pojawi się księżyc w nowiu].

(5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, [po szóstej godzinie halachicznej] po południu, [jest czas, żebyś przybliżył oddanie] pesach dla Boga.

(6) Piętnastego dnia tego miesiąca jest obchodzone święto Mac dla Boga. Będziecie jedli mace przez siedem dni. (7)Pierwszego dnia będzie święte zwołanie dla was, żadnej z czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać. (8) I będziecie przybliżać [dodatkowe oddania] ogniowe dla Boga przez siedem dni. Siódmego dnia będzie zwołanie święte, żadnej czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać.

(9)Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (10) Przemów do synów Jisraela i powiedz im: Gdy przyjdziecie do ziemi, którą Ja dam wam, i będziecie zbierać żniwo, przyniesiecie omer, pierwocinę z pierwszego waszego żniwa, do kohena. (11) I zakołysze omerem [na cztery strony] przed Bogiem, żeby był przyjęty [przez Boga] dla was. Kohen zakołysze tym w dniu przypadającym po pierwszym dniu odpoczynku [święta Pesach]. (12) I złożycie w dniu waszego zakołysania omerem barana doskonałego [bez skazy], pierwszorocznego, na oddanie wstępujące [ola] dla Boga. (13) [Towarzyszącym mu] oddaniem hołdowniczym [mincha] będą dwie dziesiąte [efy] wybornej mąki zmieszanej z oliwą na [oddanie] ogniowe, na zapach kojący dla Boga. A [towarzyszącym mu] darem wylania będzie jedna czwarta hinu wina. (14) Nie będziecie jedli chleba ani prażonego ziarna, ani krup z nowego plonu aż do tego właśnie dnia, dopóki nie przyniesiecie waszego oddania [omer] dla waszego Boga. Jest to wieczny bezwzględny nakaz dla waszych pokoleń we wszystkich waszych siedzibach.

(15) Od dnia przypadającego po pierwszym dniu odpoczynku [święta Pesach], w dniu, kiedy przyniesiecie omer na zakołysanie, będziecie liczyć dla siebie siedem pełnych tygodni. (16) Będziecie liczyć do pięćdziesięciu dni, [lecz nie włączając pięćdziesiątego], do dnia, który przypada po siedmiu tygodniach. [Pięćdziesiątego dnia] przybliżycie [pierwsze] oddanie hołdownicze [mincha] z nowego [plonu] dla Boga. (17) Z waszych siedzib [w ziemi Jisraela] przyniesiecie chleb, który jest przeznaczony [na chwałę Boga]: dwa [bochenki zrobione] z dwóch dziesiątych efy. Będą zrobione z wybornej mąki i będą pieczone z zakwasem, [bo są] oddaniem z pierwocin dla Boga. (18) I przybliżycie w oddaniu razem z chlebem siedem doskonałych baranów, pierwszorocznych, i jednego młodego byka, i dwa barany. Będą oddaniem wstępującym [ola] dla Boga, razem z ich oddaniami hołdowniczymi i darami wylania. Jest to [oddanie] ogniowe na kojący zapach dla Boga. (19) I złożycie jednego kozła na oddanie za grzech [chatat] i dwa barany pierwszoroczne jako zarzynane na ucztę oddania pokojowego [zewach haszlamim]. (20) Kohen zakołysze chlebem z oddaniem z pierwocin [i dwiema owcami] jako zakołysanie przed Bogiem. Dwa barany będą święte dla Boga, należeć będą do kohena. (21) I ogłosicie ten właśnie dzień zwołaniem świętym dla was, żadnych czynności zakazanej pracy nie wykonacie. Jest to wieczny bezwzględny nakaz we wszystkich waszych siedzibach dla waszych pokoleń. (22) Gdy będziecie zbierać żniwo waszej ziemi, nie będziesz [ścinał] całkowicie skrajów twojego pola podczas żniwa, [będzie to zostawione dla biednych], ani nie będziesz zbierał kłosów twojego żniwa, [które upadły przypadkiem]. Pozostawisz je dla biednego i dla konwertyty. Ja jestem Bóg, wasz Bóg.

(23) Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (24) Przemów do synów Jisraela: W siódmym miesiącu, pierwszego dnia miesiąca, będzie dla was Szabaton, na przypomnienie [związania Jicchaka] - dęcie [w szofar], święte zwołanie. (25) Żadnej czynności zakazanej pracy nie wykonacie. I przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga.

(26) Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (27) Ale dziesiątego dnia tego siódmego miesiąca jest Jom Hakipurim [Dzień Przebłagań], będzie to święte zwołanie dla was i musicie pościć, [całkowicie wstrzymując się od jedzenia i picia]. I przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga. (28) I żadnej zakazanej czynności nie będziecie wykonywać tego właśnie dnia, bo jest to dzień przebłagań, żeby przebłagać [za was] przed Bogiem, waszym Bogiem. (29) Każdy człowiek, który nie będzie pościł właśnie tego dnia, będzie odcięty od swojego ludu. (30) I każdego człowieka, który będzie wykonywał zakazane czynności właśnie tego dnia - tego człowieka Ja zniszczę spośród jego ludu. (31) Żadnych zakazanych czynności nie będziecie wykonywać, jest to wieczny bezwzględny nakaz na wasze pokolenia, we wszystkich waszych siedzibach. (32) Jest to Szabat wszystkich Szabatów dla was, [całkowite zaprzestanie pracy - dzień], gdy musicie pościć. [Zaczynając od] dziewiątego dnia miesiąca wieczorem, od wieczora do wieczora, będziecie przestrzegać dnia odpoczynku wstrzymując się od wszelkiej pracy.

(33) Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: (34) Przemów do synów Jisraela: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest obchodzone święto Sukot, siedem dni dla Boga. (35) Pierwszego dnia będzie święte zwołanie, żadnej czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać. (36) Przez siedem dni przybliżać będziecie [oddanie] ogniowe dla Boga. Ósmego dnia będzie święte zwołanie dla was i przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga. Jest to [czas, gdy Bóg] zatrzymuje [żydowski naród, by był z Nim jeszcze jeden dzień dłużej]. Żadnej czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać. (37) To są wyznaczone czasy Boga, które wyznaczycie na święte zwołania. Przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga, oddanie wstępujące [ola] i oddanie hołdownicze [mincha], [a także inne] oddania zarzynanych na ucztę [zewach haszlamim] i ich dary wylania - każdego dnia według jego wymogów, (38) oprócz oddań szabatowych dla Boga i waszych darów i oprócz wszystkich waszych ślubowań i oprócz wszystkich waszych dobrowolnych darów, które dacie dla Boga. (39) Ale na piętnasty dzień siódmego miesiąca zbierzecie plon ziemi, będziecie obchodzić święto Boga przez siedem dni. Pierwszy dzień będzie dniem odpoczynku i ósmy dzień będzie dniem odpoczynku. (40) I weźmiecie sobie pierwszego dnia owoc cytrusowego drzewa, [nierozsunięte] liście palmy, gałązkę mirtu i wierzby znad potoku. I będziecie się radować przed Bogiem, waszym Bogiem, przez siedem dni. (41) I będziecie je obchodzić, święto dla Boga, przez siedem dni w roku. Jest to wieczny bezwzględny nakaz dla waszych pokoleń, że będziecie obchodzić je w siódmym miesiącu. (42)Przez siedem dni będziecie żyć w sukot [szałasach]. Każdy urodzony w Jisraelu [i konwertyta] będą żyć w sukot, (43) po to, żeby twoje [przyszłe] pokolenia wiedziały, że sprawiłem, iż synowie Jisraela będą żyć w [obłokach sławy, które przypominają szałasy święta] Sukot, gdy ich wywiodłem z ziemi Micrajim.

Ja jestem Bóg, wasz Bóg. (44) I oznajmił Mosze synom Jisraela [te prawa] o wyznaczonych czasach Boga.


Pięcioksiąg Mojżesza - J. Mieses (1931)

Kpł 23:1-44 mieses
(1) Wiekuisty rzekł do Mojżesza mówiąc: (2) „Rzeknij do Synów Izraela i powiedz im: „Święta Wiekuistego, na które zwoływać będziecie zebrania święte, oto to są święta moje: (3) przez sześć dni wykonywuje się robotę, ale dnia siódmego: odpoczynek najściślejszy [odpoczynek (sobota, = szabbat) nad odpoczynkami], zebranie święte, żadnej pracy nie wykonywujcie, jest to odpoczynek [sobota,=szabbat] poświęcony Wiekuistemu we wszystkich siedzibach waszych. (4) Oto święta Wiekuistego, zebrania święte, które zwoływać będziecie w czasie swoim. (5) Pierwszego miesiąca, czternastego dnia miesiąca tego przed wieczorem – [ofiara] pesach dla Wiekuistego. (6) Piętnastego dnia miesiąca tegoż uroczyste święto przaśników; przez siedem dni będziecie spożywać przaśniki. (7)Pierwszego dnia miewajcie zebranie święte, żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie. (8) Przez [wszystkie] siedem dni będziecie składać ofiarę ogniową Wiekuistemu. Siódmego dnia miewajcie [również] zebrania święte, żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie”. (9) Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: (10) „Przemów do Synów Izraela i rzeknij do nich: „Skoro wnijdziecie do Kraju, który Ja oddaję wam, i będziecie żniwo jego żąć, – będziecie przynosili do kapłana snop pierwocin waszego żniwa; (11)on zaś niech dokona obrotu snopem tym przed Wiekuistym dla przysporzenia łaski wam, nazajutrz po dniu [świątecznym] odpoczynku niech kapłan dokona nim obrotu. (12) Wy zaś przyrządzicie w dniu, w którym będziecie snopem tym obrotu dokonywać – jagnię jednoroczne bez skazy, jako ofiarę całopalną dla Wiekuistego, – (13) ofiarę śniedną jego: dwie dziesiąte [efy] mąki przedniej, zaczynionej w oliwie, na ofiarę ogniową dla Wiekuistego ku woni miłej, oraz zalewkę z jednej ćwiartki hina wina. (14) Wszakże chleba, ziarna parzonego, albo kłosów świeżych nie będziecie spożywali, aż do tego właśnie dnia, dopóki nie przyniesiecie ofiary Boga waszego. Przepis to wieczysty dla pokoleń waszych we wszystkich siedzibach waszych. (15) Nazajutrz po tym [dniu świątecznym] odpoczynku, to jest od dnia, w którym przyniesiecie snop obrotu, rozpoczniecie liczyć sobie, – a niech to będzie tygodni pełnych siedem, – (16)aż nazajutrz po tygodniu siódmym naliczycie dni pięćdziesiąt. Wówczas złożycie ofiarę śniedną nową [z nowych zbiorów] dla Wiekuistego: (17) Z siedzib swoich przyniesiecie chleb obrotu: dwa bochenki z dwóch dziesiątych mąki przedniej niechaj będą, z kiszonego ciasta zostaną upieczone, jako pierwociny dla Wiekuistego. (18) Wraz z tym chlebem przyniesiecie [w ofierze] siedem jagniąt jednorocznych bez skazy, cielca jednego i baranów dwa, które będą całopaleniem dla Wiekuistego, oraz śniedną ich ofiarę i zalewki ich, – jako ofiarę ogniową ku woni miłej dla Wiekuistego. (19) Ponadto przyrządzicie jednego kozła na ofiarę zagrzeszną, zaś dwoje jagniąt jednorocznych, jako ofiarę pokojową. (20) Kapłan niech dokona obrotu niemi, wraz z tym chlebem pierwocin przed Wiekuistym, oraz obu jagniętami: niech będą poświęcone Wiekuistemu [a przypadają] kapłanowi. (21) Na ten właśnie dzień będziecie ogłaszali, – miewajcie zebranie święte, żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie: Przepis to wieczysty we wszystkich siedzibach waszych dla pokoleń waszych. (22) Gdy będziecie żniwo żąć w Kraju waszym, nie odżynaj kraju pola twego, gdy ty żniesz, ani też nie zbieraj pokłosia żniwa twego, – pozostawisz je biednemu, albo przychodniowi. Ja jestem Bogiem waszym Wiekuistym”. (23) Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: (24) „Rzeknij do Synów Izraela: „Siódmego miesiąca, pierwszego dnia w miesiącu, miewajcie odpoczynek, przypominanie się [Bogu] trąbieniem, zebranie święte. (25) Żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie. Będziecie składać wówczas ofiarę ogniową Wiekuistemu”. (26) Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: (27)„Wszelako dziesiątego dnia tegoż miesiąca siódmego: dzień to rozgrzeszenia [kippurim], miewajcie zebranie święte, umartwiajcie siebie i składajcie ofiarę ogniową Wiekuistemu. (28) Żadnej pracy nie wykonywujcie tegoż właśnie dnia, gdyż to dzień jest rozgrzeszenia, ażeby rozgrzeszać was przed Bogiem waszym Wiekuistym. (29) Zaprawdę każda osoba, która nie będzie umartwianą tego właśnie dnia, zostanie wytraconą ze swojego ludu. (30) Każdą osoba, która będzie wykonywać jakąkolwiek pracę tego właśnie dnia, – osobę tę wygubię z pośród ludu jej. (31) Więc żadnej pracy nie wykonywujcie. Przepis to wieczysty dla pokoleń waszych we wszystkich siedzibach waszych. (32) Najściślejszy to jest odpoczynek dla was. Będziecie umartwiali siebie dziewiątego dnia miesiąca tego ze zmierzchem, od wieczora do wieczora będziecie obchodzili odpoczynek [dzień, świąteczny odpoczynku] wasz”. (33) Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: (34) „Rzeknij do Synów Izraela, mówiąc: „Piętnastego dnia tegoż miesiąca siódmego – święto Szałasów [sukkot] przez siedem dni dla Wiekuistego. (35) Pierwszego dnia zebranie święte: żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie. (36) Przez [wszystkie] siedem dni będziecie składać ofiarę: ogniową Wiekuistemu, ósmego dnia zaś miewajcie [również] zebranie święte i składajcie ofiarę ogniową Wiekuistemu, dzień to bowiem służby Bożej, żadnej pracy uciążliwej nie wykonywujcie. (37) Te są oto święta Wiekuistego, na które będziecie zwoływać zebranie święte, ażeby składać ofiarę ogniową Wiekuistemu: całopalną, oraz śniedną, ofiarę zarzynaną i zalewkę: dnia każdego, – co należy doń, (38)oprócz sobót Wiekuistego, oprócz darów waszych, oprócz wszelkich ślubowań waszych i też oprócz wszelkich dobrowolnych darów waszych, które będziecie oddawali Wiekuistemu. (39) Wszelako piętnastego dnia tegoż miesiąca siódmego; zebrawszy plon Kraju obchodźcie święto Wiekuistego przez dni siedem: dnia pierwszego odpoczynek i dnia ósmego odpoczynek. (40) Weźmiecie sobie dnia pierwszego owoc z drzewa okazałego [hadar], gałązki drzew palmowych, gałąź drzewa rozłożystego, oraz wierzbiny przyrzeczne i będziecie się radować przed Bogiem waszym Wiekuistym przez dni siedem. (41) Będziecie uroczyście obchodzili święto to, jako Święto dla Wiekuistego przez siedem dni w roku, – przepis to wieczysty w pokoleniach waszych, – w siódmym miesiącu uroczyście obchodźcie je. (42) W szałasach będziecie przebywać przez dni siedem: wszyscy urodzeni w Izraelu niech w szałasach przebywają, (43) ażeby wiedziały pokolenia wasze, iż w szałasach sadowiłem Synów Izraela, gdy wywiodłem [na wolność] ich z Kraju Egipskiego. Ja jestem Bogiem waszym Wiekuistym”. (44) I Mojżesz ogłosił święta Wiekuistego Synom Izraela.


Przekłady Izaaka Cylkowa (1883/1914)

Kpł 23:1-44 cyl
(1) I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak: (2) „Oświadcz synom Israela a powiedz im: uroczystości Wiekuistego, w których obwieszczać będziecie zgromadzenia świąteczne - oto uroczystości Moje: (3) Sześć dni będzie wykonywana robota, a dnia siódmego - Sabbat, wielki odpoczynek, - zgromadzenie świąteczne, żadnej roboty nie wykonywajcie; Sabbat to Wiekuistego we wszystkich siedzibach waszych. (4) Oto uroczystości Wiekuistego, zgromadzenia świąteczne, które obwieszczać macie w czasie swoim. (5) Miesiąca pierwszego, czternastego tegoż miesiąca, ku wieczorowi: Pesach Wiekuistemu. (6) A piętnastego dnia tegoż miesiąca święto przaśników Wiekuistemu. Przez siedm dni przaśniki jadać będziecie. (7) Dnia pierwszego zgromadzenie świąteczne będzie u was; żadnej pracy uciążliwej nie wykonywajcie. (8) A składajcie ofiary ogniowe Wiekuistemu przez siedm dni; siódmego zaś dnia - zgromadzenie świąteczne; żadnej pracy uciążliwej nie wykonywajcie!” (9) I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak: (10) „Oświadcz synom Israela a powiedz im: Gdy wnijdziecie do ziemi, którą oddaję wam, a zżynać będziecie użątek jej; przyniesiecie tedy snop z pierwocin użątku waszego do kapłana; (11)I przedstawi on snop przed obliczem Wiekuistego, aby uzyskać dla was upodobanie; nazajutrz po święcie przedstawi go kapłan. (12) Wy zaś przygotujecie w dzień przedstawienia przez was snopu, jagnię zdrowe, roczne, na całopalenie Wiekuistemu. (13) A przytem - ofiary jego śniednej, - dwie dziesiąte efy przedniej mąki, zaczynionej oliwą, na ofiarę ogniową Wiekuistemu, na woń przyjemną, a zalewki do niego, - wina czwartą część hinu. (14) A żadnego chleba, prażonych ziarn, i świeżych kłosów nie będziecie jadali, aż po sam dzień, w którym przyniesiecie ofiarę Bogu waszemu: ustawa to wieczna w pokoleniach waszych, we wszystkich siedzibach waszych. (15) I liczyć sobie będziecie od drugiego dnia święta, - od dnia, któregoście przynieśli snop przedstawienia, siedm tygodni - pełnych być powinno. (16)Aż do dnia następującego po siódmym tygodniu odliczycie pięćdziesiąt dni, a wtedy złożycie ofiarę śniedną nową Wiekuistemu. (17) Z siedzib waszych przyniesiecie dwa chleby przedstawienia; z dwóch dziesiątych efy przedniej mąki będą; z zakisem upieczone być powinny: pierwociny to Wiekuistemu. (18)A przyniesiecie z tym chlebem siedm jagniąt zdrowych, rocznych, i cielca jednego, i baranów dwa; będą one całopaleniem Wiekuistemu, wraz z ofiarą ich śniedną i zalewkami ich, - ofiarą ogniową na woń przyjemną Wiekuistemu. (19) Przygotujecie też kozła jednego na ofiarę zagrzeszną i dwa jagnięta roczne na ofiarę opłatną. (20) I przedstawi je kapłan wraz z chlebami pierwocin, jako przedstawienie przed Wiekuistym, razem z dwoma jagniętami: poświęconem to będzie Wiekuistemu dla kapłana. (21)I ogłosicie dnia tego, aby zgromadzenie świąteczne było u was; żadnej roboty uciążliwej nie wykonywajcie: ustawa to wieczna we wszystkich siedzibach waszych, w pokoleniach waszych. (22) A gdy zżynać będziecie użątek ziemi waszej, do skrajów pola twojego nie wyżynaj, a pokłosia żniwa twego nie podbieraj, ubogiemu i cudzoziemcowi zostaw je: Jam Wiekuisty, Bóg wasz!” (23) I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak: (24) „Oświadcz synom Israela i powiedz: miesiąca siódmego, pierwszego tegoż miesiąca, będzie u was święto uroczyste, przypominanie trąbą, zgromadzenie świąteczne: (25) Żadnej roboty uciążliwej nie wykonywajcie, a składajcie ofiarę ogniową Wiekuistemu.” (26) Rzekł też Wiekuisty do Mojżesza, tak: (27) „Dziesiątego wszakże tegoż miesiąca siódmego, - dzień przebaczenia: zgromadzenie świąteczne będzie u was; a będziecie udręczali dusze wasze i złożycie ofiarę ogniową Wiekuistemu. (28)A żadnej roboty wykonywać nie będziecie w tenże dzień; bo dzień to przebaczenia, aby uzyskać przebaczenie dla was, przed obliczem Wiekuistego, Boga waszego! (29) A wszelka dusza, któraby nie udręczała się dnia tego, wytrąconą niechaj będzie z ludu swojego. (30) Wszelka też dusza, któraby wykonała jakąkolwiek robotę w tenże dzień, wytrącę duszę tę z pośród ludu jej. (31) Żadnej roboty nie wykonywajcie: ustawa to wieczna w pokoleniach waszych, we wszystkich siedzibach waszych. (32) Sabbat - wielki odpoczynek to u was, i udręczać będziecie dusze wasze: dziewiątego tegoż miesiąca wieczorem; od wieczora do wieczora święcić będziecie Sabbat wasz!” (33) I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak: (34)Oświadcz synom Israela i powiedz: od piętnastego dnia tegoż miesiąca siódmego, - święto szałasów - przez siedm dni, Wiekuistemu. (35) Dnia pierwszego - zgromadzenie świąteczne; żadnej roboty uciążliwej wykonywać nie będziecie. (36) Przez siedm dni składać będziecie ogniowe ofiary Wiekuistemu; dnia ósmego - zgromadzenie świąteczne będzie u was, i złożycie ofiarę ogniową Wiekuistemu, świętowanie to, - żadnej roboty uciążliwej nie wykonacie. (37) Oto uroczystości Wiekuistego, w których obwieszczać będziecie zgromadzenia świąteczne, ażeby składać ofiary ogniowe Wiekuistemu: całopalenia i ofiary śniedne, ofiary bite i zalewki, każdą w dzień swój. (38) Oprócz sabbatów Wiekuistego, i oprócz darów waszych, i oprócz wszystkich objat waszych i oprócz wszystkich dobrowolnych podarków waszych, które składać będziecie Wiekuistemu. (39) Wszakże piętnastego dnia miesiąca siódmego, gdy zbierzecie plon ziemi, obchodzić wam uroczystość Wiekuistemu przez siedm dni: dnia pierwszego święto uroczyste, i dnia ósmego święto uroczyste. (40) I weźmiecie sobie dnia pierwszego owoc drzewa hadar, pąki palmowe, gałązki drzewa rozłożystego i wierzbiny porzeczne, i weselcie się przed Wiekuistym, Bogiem waszym, przez siedm dni. (41) I tak obchodzić wam to święto Wiekuistego przez siedm dni do roku: ustawa to wieczna w pokoleniach waszych. Miesiąca siódmego obchodzić je będziecie. (42) W szałasach mieszkać będziecie przez siedm dni; każdy krajowiec w Israelu mieszkać będzie w szałasach. (43) Aby wiedziały pokolenia wasze, że w szałasach osadziłem synów Israela, gdym wywiódł ich z ziemi Micraim - Ja Wiekuisty, Bóg wasz!” (44) I wygłosił Mojżesz uroczystości Wiekuistego synom Israela.

 

Kategorie: _blog, biblia / studium, teologia / biblia / studia, biblia


Słowa kluczowe: święta pana, pesach, przaśniki, dzień pojednania, święto szałasów, święto jom kippur, jezus, pascha, święta pańskie, kpł23


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (1)

ziutecky@gmail.com, April 5, 2020 23:35 Skomentuj komentarz


Może nie miałeś czasu - ale z po przeczytaniu tych notatek widzę bałagan z datami. Wykluczenia szabatu itp. A wszystko tak jak mówiłem z na początku spotkania z powodu braku podstaw kalendarza żydowskiego :)

W skrócie: szabaty są ZAWSZE 8,15,22,29 dnia miesiąca. 1 dzień miesiąca NIE JEST "niedzielą", czy "poniedziałkiem" - to święto. Czyli miesiąc wygląda tak:

1 dzień miesiąca, 6 dni+szabat, 6 dni+szabat, 6 dni+szabat, 6 dni+szabat   -> oraz brak (i/lub), 1 (i/lub) 2 dzień tygodnia w zależności, czy już mamy czy jeszcze nie pełnię księżyca. Bo miesiąc księżycowy to 29,5 dnia. Gdy przed przesileniem wiosennym "zmieści się" miesiąc, to dodawali 13 miesiąc.

Tyle w skrócie.

Skomentuj notkę
16 lutego 2018 (piątek), 17:22:22

Historia o Samarytance wg. ziomka Janka

...

PANNA PRZY STUDNI

1. A kiedy Master dostał cynk, że faryzeusze skapnęli się, że ma coraz więcej uczniów i chrzci więcej niż Jan, 2. chociaż w sumie to nie Jezus zanurzał w wodzie, tylko jego ekipa, 3. wyszedł z Judei i wrócił do Galilei. 4. Musiał przebić się przez Samarię. 5. Kiedy dotarł do samarytańskiej wioski (Sychar) blisko działki, którą Jakub odpalił swojemu synowi Józkowi, 6. była tam studnia Jakuba, więc Jezus zmachany podróżą, glebnął se przy niej. To było koło południa. 7. A tu wbija się samarytańska laska, żeby nabrać wody. Jezus zagaił do niej: Dasz mi się napić? 8. Bo jego ekipa poszła do miasta, żeby kupić żarcie. 9. Wtedy ta panna powiedziała mu: Pogięło cię? Jesteś Żydem i prosisz mnie, Samarytankę, o wodę? (bo Żydzi nie zadają się z Samarytanami). 10. Jezus na to: Gdybyś wiedziała, co Bóg chce ci dać i znała gościa, który cię prosi o wodę, to ty byś go prosiła, żeby ci dał żywej wody. 11. Mówi mu: Człowieku, nie masz nawet wiaderka, a ta studnia jest nieźle głęboka; skąd masz żywą wodę? 12. Może jesteś lepszy od naszego pradziada Jakuba, który nam odpalił tę studnię w spadku i sam z niej pił, i jego synowie, i nawet jego bydło? 13. Jezus na to: Każdego, kto pije tę wodę, znowu będzie suszyć. 14. Ale jak ktoś napije się wody, którą ja mu zapodam, tego już nie będzie nigdy suszyło, tylko ta woda będzie w nim pompować życie aż do wieczności. 15. Panna do niego: O, bez kitu, to zapodaj mi tę wodę, żeby mnie już nie suszyło i żebym nie musiała ciągle tu biegać! 16. On na to: Dobra, to leć po męża i wracajcie tutaj! 17. Panna przyczaiła: No, ale ja nie mam męża. Jezus do niej: Proste, że nie masz. 18. Miałaś pięciu, a ten klient, którego teraz masz, to nie twój mąż. Dobrze gadasz. 19. A panna: Ej gościu, normalnie jesteś prorokiem! 20. Nasi starsi na tej górze oddawali cześć Bogu, no a wy mówicie, że to w Jerozolimie jest miejscówa, gdzie trzeba go uczcić. 21. Jezus powiedział: Dziewczyno, daj mi wiarę, że przychodzi czas, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu. 22. Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, bo ratunek pochodzi od Żydów. 23. Ale przychodzi czas, a nawet już jest, kiedy seryjni czciciele (tacy na serio, wiesz..) będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie, bo Starszy takich szuka, bo tacy Go kręcą! 24. Bóg jest Duchem, a ci, co Mu oddają cześć, powinni to robić w duchu i w prawdzie, czaisz? 25. A ona mu: Taaa.. ja wiem, że Mesjasz jeszcze tu się wbije i wtedy nam naświetli całą sprawę. 26. Jezus do niej: Halo, ale to ja jestem tym Mesjaszem, wiesz? 27. I w tym momencie zlazła się jego ekipa i nie mogli rozkminić, czemu on gada z tą panną. Ale żaden z nich nie wnikał, o co ją pytał ani o czym z nią nawijał. 28. Tymczasem ona rzuciła swój baniak i pognała do miasta i gadała do wszystkich: 29. Ej! Chodźcie zobaczyć tego gościa! Powiedział mi wszystko, co odstawiałam! To chyba Chrystus, nie? 30. No to wybili się stamtąd i przylecieli do niego. 31. A jego ekipa błagała go: Master, jedz! 32. A on na to: Ja mam żarcie, o którym wy nie macie pojęcia. 33. Wtedy oni gadali między sobą, że pewnie jakiś ziom przyniósł mu szamę. 34. Jezus przyczaił do nich: Moja szama to uskutecznianie opcji Tego, który mnie tu przysłał i dokończenie Jego zadania. 35. Czy czasem nie gadacie, że jeszcze cztery miechy i będą żniwa? No to ja wam powiem: Pojedźcie sobie na wieś i zobaczcie pola, że w sumie to już dojrzały do żniwa. 36. Rolnik, który zbiera, już ma efekty i plon na życie wieczne, żeby ten, co sieje i ten, co zbiera, mogli mieć razem radochę. 37. Tu właśnie sprawdza się gadka, że inny ziom sieje, a inny zbiera. 38. Ja was przysłałem, żebyście zebrali to, przy czym się zbytnio nie narobiliście, bo inni już się nad tym ostro napocili. Wy zgarniacie efekty z ich roboty. 39. A wielu Samarytan z tej wioski uwierzyło w niego dzięki gadce tej panny, której powiedział wszystko, co odstawiała. 40. Więc jak ci Samarytanie do niego przyszli, poprosili go, żeby został. No i został u nich jeszcze dwa dni. 41. I dużo więcej ludu dało wiarę przez to, co mówił. 42. I nawijali do tej panny tak: Wierzymy już nie przez twoją gadkę, tylko sami posłuchaliśmy i wiemy, że gość jest bez kitu ratunkiem dla świata.

SYN URZĘDASA
43. A po dwóch dniach Jezus wybił się stamtąd do Galilei. 44. No bo sam powiedział, że proroka na jego własnym rewirze raczej nie bierze się serio. 45. Więc jak już trafił do Galilei, to tam chętnie go przyjęli, bo widzieli wszystko, co uskuteczniał w święta w Jerozolimie. 46. Potem uderzył znowu do Kany Galilejskiej, gdzie wcześniej zrobił winko z wody. A w Kafarnaum był taki jeden wysoko postawiony urzędas, któremu chorował syn. 47. Więc jak usłyszał, że Jezus jest w Galilei, pojechał tam i poprosił, żeby wbił się do niego na chatę i uzdrowił mu syna, bo chłopak już ledwo zipał. 48. Wtedy Jezus przyczaił: Jak nie zobaczycie znaków i cudów, to nie dacie wiary. 49. Gostek na to: Mistrzu, pliz, wbijaj się do mnie, bo mi zaraz dzieciak wykituje. 50. A Jezus do niego: Gościu, wrzuć na luz i idź już, bo twój syn żyje. I ten klient uwierzył w to, co mu Jezus powiedział i poszedł sobie. 51. A jak jeszcze był w drodze, jego ludzie wyszli mu naprzeciw i powiedzieli: Twój chłopak żyje. 52. Więc spytał się ich, o której mu się poprawiło, a oni mu na to, że wczoraj koło pierwszej spadła mu gorączka. 53. I wtedy ten kolo rozkminił, że to była ta godzina, kiedy Jezus powiedział, że jego syn żyje. No i gościu sam uwierzył i cały jego dom. To był drugi cud, który Jezus zdziałał, jak wrócił z Judei do Galilei.

 


Kategorie: biblia


Słowa kluczowe: biblia, dobra czytanka wg. ziomka janka, samarytanka, ew. jana, parafraza


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 lutego 2018 (czwartek), 12:41:41

Mamy od Boga ducha trzeźwego myślenia (2Tm1:7)

Korzeń z kraju Melchizedeka wyśpiewał to tak:

a ja wysłuchałem, a potem Przeczytałem sobie w Biblii, że

Bóg dał nam ducha

mocy,

miłości

i trzeźwego myślenia.

2Tm1:7

Zabawa w słowa:

  • Bóg - ostateczny absolut, istota wyższa cechująca się specyficznymi atrybutami takimi jak wszechmoc, wszechobecność, nie ograniczenie w czasie i przestrzeni, nie związanie z materią (a więc duch);
  • duch - istota (?) nie związana z materią ale w jakiś sposób wchodząca w relacje z osobami czy też duchami innych osób;
  • moc - możliwość wykonania, zrealizowania podjętej wolą decyzji;
  • miłość - postawa, w której decydujemy się czynić dobro kochanej osobie (miłość ma też inne znacznie - miłość to uczucie przyjemności w bliskości z inną osobą);
  • trzeźwość - stan człowieka, w którym jego procesy poznawcze, myślowe i artykulacyjne nie są zakłócane;
  • myślenie - proces przetwarzania informacji, który skutkuje nową informacją, w szczególności prowadzi do decyzji, aktów woli.

Zadanie dla mnie i dla Piotra T. na ten rok: zacząć praktykować.


W kluczowych polskich przekładach wers 2Tm1:7 brzmi tak:
eib: Bóg bowiem nie dał nam Ducha lęku, lecz mocy, miłości i trzeźwego myślenia.
ubg: Nie dał nam bowiem Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i zdrowego umysłu.
bt: Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia.
bw: Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości.


Kategorie: biblia, _blog, studium biblii / wersety


Słowa kluczowe: trzeźwe myślenie, duch bojaźni, duch mądrości, duch miłości, 2tm1:7, 2tm, 2tm1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 lutego 2018 (wtorek), 14:18:18

Panorama Biblii

O tym dziele wiem tyle:

  1. Wydane w Polsce w 1987 roku. Może lepiej zaznaczyć, że wydrukowane w Niemczech, bo w Polsce w tych czasach takiego papieru, i takiego druku nikt nie robił a wytrzymało to próbę czasu.
  2. Amerykański oryginał pochodzi z 1947 roku, ale podobne schematy maluje się od końca XIX wieku, czyli od chwili gdy adwentyzm na nowo odkrywa dla Kościoła proroctwa, apokalipsę, księgę Daniela i gdy wizje Królestwa Bożego próbuje się ułożyć na osi czasu. Ta próba jest więcej niż udana.
  3. Mamy więc na osi czasu spory kawałek Królestwa Bożego z silnym akcentem na historię zapisaną w Biblii - od Stworzenia w Księdze Rodzaju do Nowej Ziemi i Nowego Nieba opisanych po Tysiącletnim Królestwie w Apokalipsie św. Jana.
  4. W materiale są pewne błędy, ale raczej w kategorii "drobne" niż "doktrynalne". Doktrynalnych nie widzę - tak wierzę, i po części Panorama jest moim wyznaniem wiary. Ale znane mi błędy będę tu wypisywał:
    1. Półwysep Synaj historycznie źle nazwany przez cesarzową Helene tak się zapisał w świadomości, że słowa apostoła Pawła, że Synaj to jest góra w Arabii nie docierają.
    2. ...
  5. Kiedyś znalazłem już wersje elektroniczna - ale po koreańsku - i to nie jest śmieszne.

A o tych plikach:

  1. W styczniu 2018 poprosiłem fachowca aby mi to zeskanował, poprawił nieco pliki JPG, zrobił z nich PDF. Można by jeszcze nad tym popracować ale jest jak jest i takie to wrzucam.
  2. Udostępniam, bo mój prywatny zapas 500 szt. zaczyna się kurczyć a co elektronika to elektronika a uważam, że dzieło to jest bardzo cenne aby Biblię lepiej zrozumieć.
  3. Oprócz zeskanowanych plików JPG daję tu jeszcze PDF
    1. do wydruku na A3 (a może i A4)
    2. do przeglądania w PDF
  4. Obiecuję sobie, że jeszcze popracuję nad tym
    1. spakuję do ZIPa te JPG-i aby się łatwo ściągało
    2. spakuję tylko plansze

A gdyby komuś się chciało zrobić z tego taki pełny serwis internetowy? Fajnie by było.


Kategorie: biblia, teologia / biblia, _blog


Słowa kluczowe: panorama biblii, stworzenie, nowe ziemia, nowe niebo, apokalipsa, historia kościoła, historia izraela


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (2)

Jacek, October 28, 2019 10:18 Skomentuj komentarz


Fajna robota Wojtek

wojtek, February 7, 2023 22:20 Skomentuj komentarz


Oś czasu w Panoramie Biblili

Analiza tej książeczki z Beatą - początek 11 lutego 2016 r.

I. Stworzenie: 5776 na luty 2016
II. Pierwszy okres - Eden
(1) Eon niewinności.
(2) Grzech
III. Drugi okres - przed potopem.
(3) Eon sumienia
IV. Okres trzeci - po potopie
(4) Eon ludzkiego panowania
V. Czwarty okres - patriarchowie
(5) Eon obietnicy
VI. Piąty okres
(6) Eon zakonu

SKONCZYCCCC !!!!!!

Skomentuj notkę
11 lutego 2018 (niedziela), 22:52:52

Psalm 1 z Psałterza Floriańskiego

Psalm 1 - ale z psałterza florjańskiego, więc 1400.... nie! 1300, no jakoś tak, załóżmy, że 1398. Zupełnie inny ten polski.

1. Błogosławiony mąż, jen jest nie szedł po radzie niemiłościwych i na drodze grzesznych nie stał jest, i na stolcu nagłego spadnienia nie siedział jest,
2. ale w zakonie bożem wola jego i w zakonie jego będzie myślić we dnie i w nocy.
3. A będzie jako drzewo, jeż szczepiono jest podług ciekących wod, jeż owoc swoj da w swoj czas,
4. a list jego nie spadnie; i wszystko, csokoli uczyni, prześpieje.
5. Nie tako niemiłościwi, nie tako, ale jako proch, jenże rzuca wiatr od oblicza ziemie.
6. Prz<e>to nie wstają niemiłościwi w sądzie ani grzesznicy w radzie prawych,
7. bo znaje Gospodzin drogę prawych, a droga złych zginie.
8. Sława Oćcu i Synowi, i Świętemu Duchu,
9. jako była z początka i ninie, i wżda, i na wieki wiekom.

I dla zrozumienia przekład Zaręby:

(1) O, jak szczęśliwy jest ten, Kto nie kieruje się radą bezbożnych, Nie przesiąkł podłością grzeszników, Nie zajął miejsca w gronie szyderców,
(2) A jego rozkosz to Prawo PANA — Nad nim rozmyśla za dnia oraz nocą.
(3) Będzie jak drzewo zasadzone wśród strumieni, Które wyda owoc we właściwym czasie. Jego liść nie pożółknie, A czego się podejmie, to skończy z powodzeniem.
(4) Z bezbożnymi będzie inaczej: Ci będą jak plewy, Które wiatr rozwieje.
(5) Dlatego bezbożni przepadną na sądzie, Podobnie jak grzesznicy w gronie ludzi prawych.
(6) PAN bowiem strzeże poczynań sprawiedliwych, Posunięcia bezbożnych zakończą się przegraną.

 


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: psalm, psalm 1, ps1, biblia, psałterz floriański


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lutego 2018 (niedziela), 13:42:42

Apokalipsa, rozdział 20 - studium tekstu

Jest potrzeba przebadania tego tekstu (spotkanie IPP KTW), więc do roboty.

Tabelka z analizą tekstu

Treść Analiza

 

(Ap19:11 eib) Zobaczyłem otwarte niebo. Stał tam biały koń. Siedział na nim Ten, którego imię brzmi Wierny i Prawdziwy — bo sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy. (...) (13) Ubrany był w szatę skąpaną we krwi. Na imię miał: Słowo Boga.
(14) Podążały za Nim zastępy nieba — na białych koniach, ubrane w czysty, biały bisior.
(15) Z Jego ust wychodził ostry miecz. To nim podbije narody! Sam żelaznym berłem będzie nimi rządził. (...) (16) A na szacie oraz na biodrze wypisany miał tytuł: Król królów i Pan panów.
(17) Patrzę dalej. W słońcu stał anioł. Swoim donośnym głosem wezwał wszystkie ptaki lecące środkiem nieba: Chodźcie! Zbierzcie się na wielką ucztę przygotowaną przez Boga. (18) Będziecie jeść zwłoki królów, wodzów, mocarzy, koni i ich jeźdźców, wszystkich wolnych i niewolników, małych oraz wielkich.

(19) Wtedy zobaczyłem bestię, królów ziemi oraz ich wojska, zebrane, by stoczyć walkę z Tym, który siedzi na koniu, oraz z Jego wojskiem.
(20) I bestia została schwytana, a wraz z nią fałszywy prorok. To on służył jej znakami dla zwiedzenia tych, którzy przyjęli znamię bestii i pokłonili się jej podobiźnie.

Bestia i fałszywy prorok zostali wrzuceni żywcem do jeziora ognia, płonącego siarką. (21) Pozostali natomiast polegli od miecza wychodzącego z ust Jeźdźca na koniu. W ten sposób wszystkie ptaki najadły się ich ciałami.

To należy przeczytać bo to tworzy kontekst dla rozdziału 20, a dużo się tu dzieje.

Wypiszę co widzę:

  • Pojawia się Jezus na koniu
  • Jezus wykonuje pracę i od pracy ma brudne ciuchy
  • Z Jezusem podążają zastępy nieba, też na koniach
  • Te zastępy nieba ubrane są w biały bisior
  • Ptaki są zaproszone na ucztę aby zjeść zwłoki pobitych przez Jezusa
  • Bestia i fałszywy prorok zostaną schwytani i wrzuceni żywcem do wrzuceni żywcem do jeziora ognia.

Widać, że ta bitwa kończy pewną epokę.

(Ap 20:1 eib) Znów zobaczyłem anioła. Zstępował z nieba. Miał klucz do otchłani i wielki łańcuch w swej dłoni. (2) Schwytał on smoka, znanego z dawien dawna węża, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. (3) Następnie wrzucił go do otchłani, zamknął ją, a na wejściu położył pieczęć. Dzięki temu, przez okres tysiąca lat, smok nie będzie zwodził narodów. Potem, na krótko, musi zostać uwolniony.

  • Wyrażenie "z dawien dawna" tzn. od kiedy? Kiedy pierwszy raz pojawia się wąż? Gen3:1-15 
  • Wąż w Edenie jest diabłem i szatanem.
  • Fakty:
    • wąż, diabeł, szatan i smok to to samo
    • wrzucony do otchłani
    • nie będzie zwodził narodów przez 1000 lat
    • potem będzie uwolniony na krótko

(4) Następnie mój wzrok padł na trony. Zasiedli na nich ci, którym powierzono sąd.

I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa oraz z powodu Słowa Boga — tych, którzy nie pokłonili się bestii ani jej podobiźnie i nie przyjęli znamienia na swe czoło lub rękę. Ożyli oni i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat.
(5) Pozostali umarli ożyli dopiero po tym tysiącletnim okresie. To jest pierwsze zmartwychwstanie.
(6) Szczęśliwi i święci ci, którzy mają w nim udział. Druga śmierć nie ma nad nimi władzy.  

  • Przygotowanie do jakiegoś sądu: pojawiają się trony przygotowane by sądzić.
    • Wiele tronów? powierzono sąd? Wygląda to na władzę w tysiącletnim Królestwie.
    • Czy chodzi o zastępy nieba, na białych koniach, ubrane w czysty, biały bisior a podążające z Jezusem (Ap 19:14)?
  • To jest zmartwychwstanie niektórych, nazwane tu "pierwszym zmartwychwstaniem".
    • Których?
      • ściętych z powodu świadectwa Jezusa
      • ściętych z powodu Słowa Boga
      • tych, którzy nie pokłonili się bestii ani jej podobiźnie
      • nie przyjęli znamienia na swoje czoło lub rękę
    • ożyli oni
    • są szczęśliwi (błogosławieni)
    • są święci
    • druga śmierć nie ma nad nimi władzy
    • będą kapłanami Boga i Chrystusa
    • będą panować z Chrystusem przez 1000 lat

Do zapamiętania .5c-6

(6b) Będą oni kapłanami Boga i Chrystusa — a panować z Nim będą tysiąc lat.

Będą panować 1000 lat!

Tu niewiele jest o Tysiącletnim Królestwie, ale u proroków ST jest sporo. Przykłady:

  • Iz 2:1-4 eib
    (1) Słowo, które otrzymał Izajasz ... na temat Judy i Jerozolimy: (2) Gdy nadejdą dni ostateczne, góra ze świątynią PANA będzie posadowiona na szczycie gór, będzie wzniesiona ponad pagórki i popłyną do niej wszystkie narody. (3) Liczne ludy wyruszą, mówiąc: Chodźmy, wstąpmy na górę PANA, idźmy do domu Boga Jakuba, niech nas naucza swoich dróg, byśmy chodzili Jego ścieżkami; z Syjonu bowiem wyjdzie Prawo, a Słowo PANA z Jerozolimy. (4) Będzie On rozsądzał między narodami, rozstrzygał sprawy rozlicznych ludów — i przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Nie podniesie już naród miecza na inny naród i nie będą się już uczyć sztuk wojennych.

 (7) Gdy się dopełni tysiąc lat, szatan zostanie zwolniony ze swojego więzienia. (8) Wyjdzie on, aby zwieść narody na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, i zgromadzić je do boju. A będzie ich jak piasku nad morzem. (9) Wyruszą oni ławą szeroką jak ziemia, otoczą obóz świętych i ukochane miasto, lecz pochłonie ich ogień, który spadnie z nieba.

Fakty po 1000 lat:

  • szatan zwolniony z więzienia
  • będą liczne narody a szatan je zwiedzie
  • będzie jakiś obóz świętych i ukochane miasto
  • zwiedzione narody, Gog i Magog będą z nimi wojować
  • pochłonie ich ogień z nieba

(10) Wówczas diabeł, który ich zwodził, zostanie wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie już przebywa bestia oraz fałszywy prorok. Tam będą dręczeni dniem i nocą — na wieki.

  • diabel wrzucony do jeziora ognia
  • wcześniej (kiedy?) wrzucono tam bestie oraz fałszywego proroka
  • będzie tam dręczenie przez wieki

(11) Spojrzałem i zobaczyłem wielki, biały tron. Siedział na nim Ten, przed którego obliczem uciekła ziemia oraz niebo, i nie można już było znaleźć dla nich miejsca.

  • Ktoś zasiada na wielkim biały tronie
  • ziemia i niebo (stworzone w Gen 1:1) uciekły przez Nim. 
  • Gen 1:1
    (1) Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.
  • Mat 24:35 - Jezus powiedział w trakcie mowy o przyszłości: "Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą".
  • 2P 3:10-12 eib
    (10) Dzień Pana nadejdzie jak złodziej. Wtedy niebo z trzaskiem przeminie, podstawy świata stopnieją w ogniu, ziemia odpowie za swoje działania i człowiek zda sprawę ze swoich dokonań. (11) Skoro w taki sposób to wszystko ma ulec zniszczeniu, to jak święcie i pobożnie wy sami powinniście postępować na co dzień? (12) Mówię do was, oczekujących, a nawet pragnących przyśpieszyć nastanie dnia Bożego, w którym niebo zginie w ogniu i żar stopi podstawy świata.

(12) Zobaczyłem też umarłych. Byli wśród nich wielcy i mali. Stali przed tronem. Rozwinięto zwoje. Otwarto też inny zwój — Zwój życia. I dokonał się sąd nad umarłymi. Podstawą sądu były zapisy w zwojach, a jego miarą — czyny podsądnych.
(13) A umarłych wydało morze — tych, którzy w nim byli — a także śmierć oraz świat zmarłych. I wszyscy zostali osądzeni — każdy według swych czynów.

Tu jest takiś sąd! A co jest w sądzie?

  • sędzia
  • prawo
  • sądzony
  • oskarżenie
  • oskarżyciel i obrońca
  • wyrok
  • wykonanie wyroku

Należy zidentyfikować kto jest kim w tym sądzie:

  • sędzia - zasiadający na tronie, Stworzyciel
  • sądzeni - umarli, wielcy i mali, których wydało
    • morze
    • śmierć
    • świat zmarłych
  • zwoje i inny zwój - zwój życia
  • prawo 1: wg. swych czynów, zapisy w zwojach i czyny sądzonych
  • prawo 2: znalezienie się w spisie zwoju życia (.15)
  • oskarżyciel i obrońca - nie ma
  • wyrok - śmierć 
  • wykonanie wyroku - wrzucenie do

Czy chrześcijanie idą na ten sąd?

  • J5:24 - Ręczę i zapewniam, kto słucha mego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie czeka go sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.
  • może jeszcze jakiś kawałek bo jest sporo!

(14) Następnie śmierć i świat zmarłych zostały wrzucone do jeziora ognistego. To jezioro ogniste jest drugą śmiercią.
(15) Jeśli kogoś nie znaleziono w spisie Zwoju życia, ten został wrzucony do jeziora ognistego.

 Fakty:

  • śmierć i świat zmarłych zostaną wrzucone do jeziora ognistego
  • jezioro ogniste jest drugą śmiercią

(Ap 21:1) Następnie zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię, gdyż pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły — nie ma już morza. (2) Zobaczyłem też święte miasto, nową Jerozolimę. Zstępowała ona z nieba od Boga. Przygotowana była jak panna młoda, wystrojona dla swego męża.

(3) I usłyszałem donośny głos. Rozległ się od strony tronu. Głosił: Oto namiot spotkania Boga oraz ludzi! Będzie z nimi mieszkał. Oni będą Mu ludem. A będzie z nimi sam Bóg — ich Bóg.(4) Otrze też wszelką łzę z ich oczu. Nie będzie już śmierci ani bólu, krzyku ani znoju; ponieważ pierwsze rzeczy — przeminęły.

Co tu widać:

  • nowe niebo i nową ziemię
  • nie ma morza?
  • nowa Jerozolima
  • pierwsze rzeczy przemineły

To jest miejsce spotkania Boga i ludzi. Bóg będzie mieszkał z ludźmi. Nie będzie śmierci, bólu, krzyku ani znoju.

A więc tu już widać kolejną epokę, bo znowu wszystko się zmienia.

Wniosek: rozdział 20 jest jakby inną epoką, pomiędzy opoką zakończoną w rozdziale 19 a tą opisaną w rozdziale 21.


Uwagi:

  • warto przeciągnąć to studium do 21:4 aby nie kończyć na 20.15
  • Werset do zapamiętania:
    Ap 20:5b-6
    Pierwsze zmartwychwstanie i szczęśliwi i święci ci, którzy mają w nim udział. Druga śmierć nie ma nad nimi władzy. Będą oni kapłanami Boga i Chrystusa — a panować z Nim będą tysiąc lat.
  • Rozdział 20 jest jakby inną epoką, pomiędzy opoką zakończoną w rozdziale 19 a tą opisaną w rozdziale 21. Nie ma się co dziwić - wszak chodzi o 1000 lat królowania Jezusa na ziemi, chodzi o tzw. Tysiącletnie królestwo.

Problemy do rozwiązania:

  • Ap20:12, 15 - Gdzie jest informacja kogo imię jest zapisane w Księdze (Zwoju) Życia?
  • Ap19:14 - Zastępy nieba, ubrane w szaty z białego bisioru, podążające za Jezusem - Kto jest w tej grupie?

Kategorie: teologia / biblia / studia, teologia / biblia, biblia, _blog, apokalipsa '2019


Słowa kluczowe: apokalipsa, diabeł, szatan, tysiącletnie królestwo, Ap20


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 lutego 2018 (poniedziałek), 18:10:10

O Wielkim Posłannictwie rozważania kolejne - 5 poleceń

Porównam sobie jak każdy z czterech ewangelistów zapisał ostatnie, więc pewnie najważniejsze polecenie Jezusa.

Ewangelista Jan

J 20:19-23 eib

(19) Nastał już wieczór tego właśnie dnia, pierwszego po szabacie. Uczniowie zeszli się razem, lecz w obawie przed Żydami zaryglowali drzwi. I wtedy zjawił się Jezus. Stanął pośród nich i powiedział: Pokój wam! (20) Po tych słowach pokazał im ręce i bok. Uczniowie ucieszyli się, że zobaczyli Pana. (21) A Jezus znów im powiedział: Pokój wam! Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam. (22)Następnie tchnął na nich i powiedział: Przyjmijcie Ducha Świętego. (23) Grzechy tych, którym je przebaczycie, są im przebaczone, a tych, którym je zatrzymacie, są zatrzymane.

J 20:19-23 ubg

(19) A gdy był wieczór tego pierwszego dnia po szabacie, a drzwi były zamknięte tam, gdzie zgromadzili się uczniowie z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i powiedział do nich: Pokój wam. (20) A to powiedziawszy, pokazał im swoje ręce i bok. I uradowali się uczniowie, ujrzawszy Pana. (21) Jezus znowu powiedział do nich: Pokój wam. Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam. (22) A to powiedziawszy, tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego. (23) Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane.

Fakty tu opisane:

  • Jezus mówi, że jak miał do wykonania misje od swojego Ojca tak uczniów posyła w ich misje,
  • Jezus tchnął na nich Duch Świętego, którego mieli przyjąć (a może i przyjeli).
  • Uczniowie mają przebaczać grzechy tym, którym grzechy są przebaczone.
  • Uczniowie mają zatrzymywać grzechy tych, którym są zatrzymane.

Powyższy tekst nie rozstrzyga poważnego problemu - kiedy i komu grzechy są przebaczone a jedynie określa postawę uczniów względem tych, którym grzechy są przebaczone. Jest o tym osobna notka pt. "Grzechów odpuszczanie".

Ewangelista Łukasz

Łukasz posłannictwo opisał nie w swojej ewangelii ale w Dziejach Apostolskich na początku

Act 1:1-8 ubg

(1) Pierwszą księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus zaczął czynić i czegonauczać; (2) Aż do dnia, w którym został wzięty w górę po tym, jak przez Ducha Świętego udzielił poleceń apostołom, których wybrał. (3) Im też po swojej męce objawił się jako żywy w wielu niewątpliwych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im i mówiąc o królestwie Bożym. (4) A gdy byli zebrani razem, nakazał im: Nie odchodźcie z Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie. (5) Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. (6) Tak więc zebrani pytali go: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? (7) Lecz on im odpowiedział: Nie do was należy znać czasy i pory, które Ojciec ustanowił swoją władzą. (8) Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi.

Polecenie Jezusa

  • Oczekiwać obietnicy Ojca - ochrzczenia Duchem Świętym
  • Obietnica mocy Ducha Świętego
  • polecenie bycia świadkiem Jezusa, w Jerozolimie, w całej Judei, Samarii i aż po najdalsze krańce ziemi

Ewangelista Marek

Mk 16:14-18 ubg

(14) Na koniec ukazał się jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im ich niewiarę i zatwardziałość serca, że nie wierzyli tym, którzy go widzieli wskrzeszonego. (15) I powiedział do nich: Idźcie na cały świat i głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu. (16) Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony. (17) A takie znaki będą towarzyszyć tym, którzy uwierzą: w moim imieniu będą wypędzać demony, będą mówić nowymi językami; (18) Będą brać węże, a choćby wypili coś śmiercionośnego, nie zaszkodzi im; na chorych będą kłaść ręce, a ci odzyskają zdrowie.

Polecenie Jezusa:

  • idźcie do najdalszych zakątków świata, głoście tam wszystkim dobrą nowinę
  • kto uwierzy - będzie zbawiony, kto nie uwierzy będzie potępiony a chrzest jest tylko dodatkiem do wiary,
  • uczniowie mają idąc chrzcić,
  • nawróconym będą towarzyszyć znaki,

Ewangelista Mateusz

Ta wypowiedź jest najbardziej znana, więc daję ją na koniec, ale co ciekawego - przekłady BG i UBG są tu błędne (ponoć w XVII wieku nikt nie pomyślał o tym, że można to dobrze przetłumaczyć)

Mat 28:16-20 ubg

(16) Potem jedenastu uczniów poszło do Galilei na górę, na którą Jezus im polecił. (17) A gdy go ujrzeli, oddali mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. (18) Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. (19) Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; (20) Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.

A więc kluczowe zdanie jeszcze w przekładzie pastora Zaręby oraz Biblii Warszawskiej

(19, EIB) Idźcie więc i pozyskujcie uczniów pośród wszystkich narodów. Chrzcijcie ich w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego (20) i uczcie przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.

(19 BW) Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, (20) ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.

 

Co ciekawego, Tysiąclatka też źle to tłumaczy, ale do wydania V jest w tekście gwiazdka, a w przypisać wyjaśnienie, że dosłownie należy to przetłumaczyć "czyńcie uczniami".
No i co tu mamy? 3 zdania:
  • Jezus przedstawia swoją pozycję: ma wszelką władzę (moc) na niebie i ziemi,
  • Jezus wydaje polecenie: idąc czyńcie uczniami, chrzcząc i nauczając tego co im przekazał,
  • Jezus daje obietnicę - będzie z uczniami.
Ciekawe jest to, że w tej wypowiedzi pojawiają się aż 4 absoluty:
  • wszelka władza, którą ma Jezus,
  • wszystkie narody, z których uczniowie mają pozyskiwać uczniów, 
  • uczniowie mają uczyć wszystkiego co Pan Jezus nam przekazał
  • Pan Jezus będzie po wszystkie dni.

Wnioski

  • Jan zwraca uwagę na odpuszczenie grzechów
  • Marek na dobrą nowinę i cały świat
  • Mateusz to polecenie czynienia uczniów z wszystkich narodów
  • Łukasz bycia świadkiem Jezusa i też mówi o całym świecie
  • Jeżeli chodzi o uwielbienie Ojca to Jan widzi to tak
    J15:8 eib - przez to mój Ojciec zostanie uwielbiony, byście przynieśli obfity owoc i okazali się moimi uczniami.

Wielkie posłannictwo wg. św. Pawła:

Tak zapisał Wielkie Posłannictwo apostoł Paweł, który poznał Jezusa po jego zmartwychwstaniu, w osobistym objawieniu.

2Ti 2:1-3 ubg
A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to powierz wiernym ludziom, którzy będą zdolni nauczać także innych.

Ciekawostką jest to, że pojawiają się tu 4 pokolenia uczniów:

  1. Paweł, który mówił coś do Tymoteusza
  2. wielu świadków wobec których Paweł do Tymoteusza mówił
  3. sam Tymoteusz, który Pawła słuchał
  4. wierni ludzie, którzy są zdolni (pewnie Tymoteusz ma ocenić ich zdolność i ich zdolnych wybrać aby im naukę od Pawła powierzyć)
  5. ludzie nauczani przez tych wiernych ludzi

Szerszy kontekst tego polecenia jest taki:

2Ti 2:1-3 ubg (1) Ty więc, mój synu, wzmacniaj się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie. (2) A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to powierz wiernym ludziom, którzy będą zdolni nauczać także innych. (3) Dlatego znoś trudy jak dobry żołnierz Jezusa Chrystusa.

Mamy tu więc, podobnie jak w wielki posłannictwie Jezusa polecenie ("wzmacniaj się w łasce", "znoś trudy żołnierza") oraz obietnice (łaska jest w Chrystusie Jezusie).

Może to o tym Pawele zasługuje na osobną notkę.

 


Kategorie: biblia, teologia / biblia / studia, biblia / studium, _blog


Słowa kluczowe: wielkie posłannictwo, ewangelizacja, ewangelia, odpuszczanie grzechów


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 lutego 2018 (poniedziałek), 17:34:34

Grzechów odpuszczanie

Robię sobie małe studium Biblii pod tym kątem, bo potrzebne jest to do J20:23, gdzie polecenie Jezusa jest zapisane tak, że "komu przebaczycie jest mu odpuszczone" co katoliccy księża wykorzystują do odpuszczania, a chrześcijanie uważają, że jest to nadużycie, bo odpuszcza to Bóg a nie księża (wyraźnie pisze: grzechy  (a nie będą) im odpuszczone).

O tym poleceniu odpuszczania jest osobna notka, o Wielkim Posłannictwie

Ludzie przychodzący do niewidzialnego Boga (do świątyni)

Łk 18:9-14 ubg

(9) Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść: (10) Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. (11) Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik. (12) Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam. (13) A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu. (14) Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

Co tu widać:

  • Widać tu proces odpuszczenia grzechów przez Boga, pod wpływem ludzi, którzy do Niego przychodzą.
  • Celnik poszedł do domu usprawiedliwiony. Dlaczego?
    • nie śmiał oczu podnieść ku niebu
    • bił się w pierś
    • uważał się za największego z grzeszników
    • prosił Boga o miłosierdzie
  • A faryzeusz?
    • dziękował Bogu, że nie jest jak inni ludzie: zdziercy, oszuści, cudzołożnicy czy celnicy
    • cieszył się, że pości, daje dziesięcinę (robi religijne uczynki)
    • był pewien własnej sprawiedliwości
    • gardził innymi ludźmi

 

Jezus odpuszcza z własnej inicjatywy

Łk 7:36-48 ubg

(36) I zaprosił go jeden z faryzeuszy na wspólny posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i usiadł przy stole. (37) A oto kobieta, grzesznica, która była w tym mieście, dowiedziawszy się, że siedzi przy stole w domu faryzeusza, przyniosła alabastrowe naczynie olejku; (38) I stanąwszy z tyłu u jego nóg, płacząc, zaczęła łzami obmywać jego nogi, wycierała je włosami swojej głowy, całowała i namaszczała olejkiem.

(39) A widząc to, faryzeusz, który go zaprosił, pomyślał sobie: Gdyby on był prorokiem, wiedziałby, kim i jaka jest ta kobieta, która go dotyka. Jest bowiem grzesznicą.

(40) A Jezus odezwał się do niego: Szymonie, mam ci coś do powiedzenia. A on odrzekł: Powiedz, Nauczycielu. (41)Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden był winien pięćset groszy, a drugi pięćdziesiąt. (42) A gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwóm. Powiedz więc, który z nich będzie go bardziej miłował? (43) Szymon odpowiedział: Sądzę, że ten, któremu więcej darował. A on mu powiedział: Słusznie osądziłeś. (44) I odwróciwszy się do kobiety, powiedział do Szymona: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś mi wody do nóg, ona zaś łzami obmyła moje nogi i otarła je swoimi włosami. (45) Nie pocałowałeś mnie, a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować moich nóg. (46) Nie namaściłeś mi głowy oliwą, a ona olejkiem namaściła moje nogi. (47) Dlatego mówię ci: Przebaczono jej wiele grzechów, gdyż bardzo umiłowała. A komu mało przebaczono, mało miłuje. (48) Do niej zaś powiedział: Twoje grzechy są przebaczone.

Wniosek:

  • Jezus miał prawo odpuszczania grzechów, i to prawo tu zastosował odpuszczając kobiecie.

Ludzie przychodzą do Jezusa po coś innego, a tu nagle odpuszczenie

Mk 2:1-5 ubg

(1) A po kilku dniach znowu przyszedł do Kafarnaum i usłyszano, że jest w domu. (2) I zaraz zeszło się tak wielu ludzi, że nie mogli się zmieścić nawet przed drzwiami. I głosił im słowo Boże. (3) Wtedy przyszli do niego, niosąc sparaliżowanego, a niosło go czterech ludzi. (4) A gdy nie mogli do niego podejść z powodu tłumu, odkryli dach nad miejscem, gdzie był Jezus, wyłamali go i spuścili na dół posłanie, na którym leżał sparaliżowany. (5) A Jezus, widząc ich wiarę, powiedział do sparaliżowanego: Synu, twoje grzechy są ci przebaczone.

Obserwacja:

  • Pan Jezus przebaczył sparaliżowanemu grzechy, bo chciał, a chciał bo widział wiarę jego kumpli co go przynieśli.

 

 

 

 


do analizy

Pararelny opis tego samego co w J20:23 wydarzenie opisuje Łukasz tak:

Łk 24:36-49 tpnt
(36) A gdy oni to mówili, sam Jezus stanął pośrodku nich i powiedział im: Pokój wam! (37) A oni przerazili się i przestraszyli, albowiem myśleli, że widzą ducha. (38) A On im powiedział: Dlaczego jesteście zatrwożeni i dlaczego wątpliwości wstępują do waszych serc? (39) Zobaczcie moje ręce i moje stopy, że to jestem ja sam; dotknijcie się mnie i zobaczcie, że duch nie ma ciała ani kości, tak jak widzicie, że ja mam. (40) I gdy to powiedział, pokazał im swoje ręce i stopy. (41) A gdy oni jeszcze z radości nie wierzyli i dziwili się, powiedział im: Macie tutaj coś do jedzenia? (42) A oni Mu podali kawałek pieczonej ryby i plaster z pszczelego miodu. (43) A On wziął i jadł przy nich. (44) I powiedział im: To są słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami, że musi zostać wypełnione wszystko to, co zostało napisane w Prawie Mojżesza, i u Proroków, i w Psalmach o mnie. (45) Wtedy otworzył ich umysły, aby rozumieli Pisma. (46) I powiedział im: Tak jest napisane, tak też Mesjasz musiał cierpieć i powstać z martwych trzeciego dnia; (47) A w Jego imię ma być głoszone upamiętanie i odpuszczenie grzechów dla wszystkich narodów, zaczynając od Jerozolimy. (48) A wy jesteście tego świadkami. (49) I oto ja posyłam do was obietnicę Ojca mojego, a wy pozostańcie w mieście Jeruzalem, aż zostaniecie przyobleczeni w moc z wysokości.

 

 

 

 

 

 

mt18:15-18 - sprawdzić bo to o odpusczaniu w Kościele

Mt 18:15-18 ubg "(15) Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, idź, strofuj go sam na sam. Jeśli cię usłucha, pozyskałeś twego brata. (16) Jeśli zaś cię nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, aby na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków oparte było każde słowo. (17) Jeśli ich nie usłucha, powiedz kościołowi. A jeśli kościoła nie usłucha, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. (18) Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie. A cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie." 

 

Mt 16:13-20 ubg "(13) A gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swoich uczniów: Za kogo mnie, Syna Człowieczego, uważają ludzie? (14) A oni odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, a jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków. (15) I zapytał ich: A wy za kogo mnie uważacie? (16) Szymon Piotr odpowiedział: Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego. (17) Wtedy Jezus powiedział do niego: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie objawiły ci tego ciało i krew, ale mój Ojciec, który jest w niebie. (18) Ja ci też mówię, że ty jesteś Piotr, a na tej skale zbuduję mój kościół, a bramy piekła go nie przemogą. (19) I tobie dam klucze królestwa niebieskiego. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. (20) Wtedy przykazał swoim uczniom, aby nikomu nie mówili, że on, Jezus, jest Chrystusem." 

 

W modlitwie pańskiej jest "odpuść nam jak i my odpuszczamy".

 

Mt 18:35

J16:32

 

s

 


Kategorie: biblia, biblia / studium, teologia / biblia, teologia / biblia / studia, _blog


Słowa kluczowe: grzech, przebaczenie, spowiedź, odpuszczanie grzechów


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
3 lutego 2018 (sobota), 10:28:28

Święta Pana wg. 23 rozdziału Księgi Kapłańskiej - prezentacja

W notce "Święta Pana - próba studium (Kpł23)" zachęcam do samodzielnego przestudiowania tematu a tu jest moja stara (z 2003 roku) prezentacja na ten temat, której już dziś nie polecam, bo lepiej samemu zbadać w Pismach jak się rzeczy mają, niż bazować na wiedzy podawanej przez ani nie starszych, ani nie braci w a już na pewno nie w wierze.

Tu wersja, której używałem w lutym 2018, na obozie w Kiczycach:

Definicja:

Przy okazji, w trakcie seminarium wypracowaliśmy fajne definicje świąt. Otóż święta to taki specjalny, oddzielony od normalnego czasu czas, w którym wspomina się wydarzenia z przeszłości albo rozważa się wydarzenia zapowiedziane na przyszłość.

Słowo święta bierze się ze słowa "święty", które znaczy tyle co oddzielony, specjalny, inny, przeznaczonych do innego celu, a nawet czasem oderwany czy amputowany.

Definicja:
Święta to taki oddzielony od normalnego czasu czas.
No i jeszcze ta dłuższa.
Definicja (dłuższa):
Święta to specjalny, oddzielony od normalnego czasu czas, w którym wspomina się wydarzenia z przeszłości albo rozważa się wydarzenia zapowiedziane na przyszłość.

Ważna uwaga:

Świąt Pana (Jahwe) jest 7 (nie mylić ze świętami żydowskimi, nie mylić też z podróbkami).... A więc świąt Pana jest 7, Pan Jezus wypełnił pierwsze 4 a 3 pozostałe wypełni, i są na ten temat wystarczające zapowiedzi i proroctwa aby oczekiwać. Oczekujmy więc.

 

Kategorie: biblia, teologia/biblia, _blog, zabawa w słowa, wykład, prezentacja


Słowa kluczowe: święta pańskie, święta pana, pesach, przaśniki, święto namiotów, święto jom kippur, nowy rok, święta, święto, kpł23


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 stycznia 2018 (wtorek), 14:40:40

Wielki Piątek - moje rozważania

Moja historia:

Moja historia związana z tym tematem jest taka:

  1. W dzieciństwie, chodząc do kościoła zastanawiałem się: Jak to jest, że Pan Jezus będąc ukrzyżowany w piątek (zwany Wielkim Piątkiem) a zmartwychwstając w Wielkanocną Niedzielę leżał w grobie 3 dni i 3 noce? Problem był, jakoś nigdy mi to nie pasowało ale kogo miałem zapytać? Problem był!
  2. Tematem zająłem się dopiero po moim nawróceniu (1984), jak już poznałem nieco Biblię. Poczytałem tu, poczytałem tam i problem okazał się być większym bo wiarygodność Biblii, a za tym mojej wiary podważał.
  3. Pan Bóg podpowiedział wyjaśnienie we wczesnych latach 90-tych. Spotkanie z mesjańskimi a jednocześnie ortodoksyjnymi żydami dla których pewne rzeczy są oczywiste było szokiem. Wyszło na to, że zupełnie nie znamy kultury biblijnej, świąt, zasad, kontekstu kulturowego, który tak wiele wyjaśnia. Potem była wizyta Davida Hunta w Polsce (1994?) oraz pierwsza próba samodzielnego sprawdzenia jak to jest. Efektem tego jest mój tekst z 1995 roku, napisany albo w ChiWriterze, albo WordPerfekcie (stare dzieje) ale napisany tak, że dało się to nie tylko do ASCII ale również do HTML-a przekonwertować i do dziś wisi w notce na tym blogu.
    /32475_wielki-piatek---1995 
  4. Potem, na początku XXI w. kilka osób chciało się o tym dowiedzieć, więc z artykułu zrobiłem prezentację w PowerPoint i PDF. Też to tu gdzieś wisi. Ważne, że dorobiłem tam obrazki, opisałem nieco święta żydowskie - na pewno te prezentacje były inspiracją do stworzenia kolejnych, na inne tematy (zawieranie małżeństw po żydowsku, Święta Pańskie i o tym jak je wypełnił Pan Jezus)
  5. A co jakiś czas temat wraca - ale mi się wracać do niego nie chce, choć powinienem. Przynajmniej na tyle aby odświeżyć notatki i przekonwertować pliki z Mazovii do UTF-8 :-)

Moja dogmatyka na ten temat:

A teraz napiszę to sobie najkrócej jak potrafię. W przezentowanej przeze mnie koncepcji kluczowe jest to:

  • 14 nisan, w dzień przygotowania Pana Jezusa ukrzyżowano, bo wtedy zabijało się baranka paschalnego (Kpł 23)
  • 15 był szabat świąteczny - pierwszy dzień święta przaśników zawsze jest szabatem (patrz Kpl 23)
  • 16 był szabat sobotni - bo wypadła sobota - i dlatego to było "wielkie święto" (patrz co mówi ewangelia)
  • 17 nisan, w niedzielę Pan Jezus zmartwychwstał, bo pierwszy dzień po szabacie w trakcie święta przaśników to święto pierwszych owoców - a Pan Jezus jest pierwszym zmartwychwstałem (patrz: 1Kor 15)

Z powyższego wynika, że 14 nisan przypadło w czwartek. I koniec.

Materiały:

  • grudzień 2017 - Jarek znalazł taki fajny plik. Moim zdaniem rewelacja: passover.pdf - polecam!
  • luty 2018 - ostatnia (v2.7) wersja mojej prezentacji (pptx i pdf)

Inne materiały do odnotowania:

 


Kategorie: apologetyka, biblia, teologia/apologetyka, _blog, prezentacja, wykład


Słowa kluczowe: wielki piątek, pesach, ukrzyżowanie, zmartwychwstanie, wielkanoc


Pliki


Komentarze: (1)

wojtek, March 17, 2019 21:35 Skomentuj komentarz


Łk 24:1nn eib
(1) Natomiast pierwszego dnia tygodnia, ledwie zaczęło świtać, kobiety przyszły do grobowca, niosąc wcześniej przygotowane wonności.
(2) Kamień zamykający wejście zastały jednak odsunięty, (3) a po wejściu do środka nie znalazły ciała Pana Jezusa.
(4) Gdy już nie wiedziały, co począć, oto nagle stanęli przy nich dwaj mężczyźni w połyskujących szatach.
(5) One, zdjęte strachem, pochyliły twarze ku ziemi i wówczas padły słowa: Dlaczego szukacie Żywego wśród umarłych? (6) Nie ma Go tu, zmartwychwstał! Przypomnijcie sobie, co wam zapowiedział jeszcze w Galilei, (7) że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi, zostać ukrzyżowany i trzeciego dnia zmartwychwstać.
(8) Wtedy przypomniały sobie Jego słowa.

Skomentuj notkę
27 stycznia 2018 (sobota), 12:49:49

666 w Kodeksie Synajskim

Jest. A jeszcze wczoraj myślałem, że nie ma. Po prostu zamiast skrótem napisali je pełnymi słowami.

ΕΞΑΚΟΣΙΑ ΕΞΑΚΟΝΤΑ ΕΞ - heksakosia heksakonta heks.

W późniejszych rękopisach zaczęto używać skrótów, jak ΧΞΣ.
A na obrazku zaznaczono tylko ΕΞ, czyli końcówkę, słownie - sześć.

Sinaiticus Ap13-18


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: 666, apokalipsa, biblia, manuskrypty


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 stycznia 2018 (środa), 14:54:54

Analiza dynamiki zjawisk opisanych w Rz1:18 ubg

To bardzo ważny fragment w Piśmie Świętym. Pierwszy raz studiowałem go z Adą Lam, gdzieś w okolicach 1990 roku i pamiętam, że wywarł na mnie duże wrażenie. Dziś zachęcam innych - zbadajcie. Zbadajcie co Pismo Święte mówi o grzechu abyście nie gadali (i nie myśleli) głupot.

Poniżej formuję zadanie, które można w przestudiowaniu pomóc. 

Zadanie - analiza treści Rz1:18-32

  1. Wydrukuj sobie fragment, najlepiej w przekładzie UBG albo przekładzie dosłownym (np. Toruński to TPNP). Jeżeli nie masz drukarki możesz skserować tą stronę ze swojej Biblii. Ważne abyś miał po czym kreślić. Jeżeli jesteś bardzo elektroniczny zadanie da się wykonać w edytorze tekstu.
  2. Napisz krótko, co dziś rozumiesz po pojęciem "grzech". Proszę o krótką definicję bez patrzenia w ten tekst.
  3. Można mieć markery w 6 kolorach choć wystarczą 4 gdyż można pewne słowa zakreślać ołówkiem, a pewne wystarczy tylko podkreślić i już widać co ma być widać.
  4. Najpierw zaznacz (najlepiej zakreśl) słowa używane w naszym języku do oddzielenia przyczyn od skutków, do wykazania następstwa. Wyszukaj słowa: albowiem, ponieważ, gdyż, dlatego, skoro, aby. Uważaj - w innych przekładach mogą być nieco inne słowa a w tym punkcie musisz przypomnieć w jaki sposób, w języku polskim opisuje się przyczyny a w jaki skutki jakiś działań.
  5. Przeczytaj uważnie, i jasnym, niebieskim kolorem (kolor #1 - kolor nieba), albo ładnym żółtym zaznacz to co jest pierwsze, co na początku, co wynika z pierwotnego działania Boga.
  6. Kolorem #2 - pomarańczowy, jasnobrązowy, ciemniejszy - zaznacz reakcję ludzi na to pierwsze działanie Boga.
  7. Kolorem #3 - ciemniejszy niebieski, bo to też kolor nieba - zaznacz działania i aktywności Boga, ale będącą reakcją na pierwszą reakcję ludzi.
  8. Kolorem #4 - ciemniejszy czerwony - zaznacz konsekwencje działania Boga w ludziach, będące skutkami zadziałania Boga.
  9. Kolor #5 - najciemniejszy, więc możesz tylko podkreślić te frazy bo jest ich sporo - zaznacz skutki całego tego procesu.
  10. Wypisz w 5 listach zaznaczone frazy starając się skonstruować z nich proste, ale pełne zdanie (przypomnienie: zdanie musi mieć orzeczenie, podmiot i mogą być różne dopełnienia ale umówmy się, że podmiot i orzeczenie być musi).
  11. Ponownie napisz co jest grzechem. Czy studium tego tekstu zmieniło Twoje patrzenie na to zjawisko?
  12. Znajdź werset, albo stwórcy jego parafrazę, który będzie najlepeszą syntezą tego fragmentu Biblii. Zapamiętaj go!

 


Rozwiązanie

Po raz kolejny próbuję zrobić analizę tego tekstu. Tym razem bazuję na przekładzie UBG, i koloruję sobie słowa w edytorze TinyMCE. Potem to samo robię w Wordzie..... - i chyba w końcu w Wordzie jest materiał źródłowy, a tu w notce tylko eksport Ctr-C i Ctrl-V co jak widać zgubiło spacje.

W załącznikach jest też wersja dla EIB, bo przekład Zaręby jest nieco inny (zrobione z grudniu 2018).


A co ja tu robię? Poszukuję takich stanów, działań i metasłów:

  • słowa opisujące następstwa, rozdzielających przyczyny od skutków
  • pierwotne działania Boga
  • pierwotnych czynności ludzkich
  • wtórne działania i aktywności Boga
  • wtórne działania ludzi
  • skutki w życiu ludzi

(18) Gniew Boży bowiem objawia się z nieba przeciwko wszelkiej bezbożności i niesprawiedliwości ludzi, którzy zatrzymują prawdę w niesprawiedliwości(19) Ponieważ to, co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił(20) To bowiem, co niewidzialne, to znaczy jego wieczna moc i bóstwo, są widzialne od stworzenia świata przez to, co stworzone, po to, aby oni byli bez wymówki.
(21) Dlatego że poznawszy Boga, nie chwalili go jako Boga ani mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmiło się ich bezrozumne serce. (22) Podając się za mądrych, zgłupieli(23) I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobieństwo obrazu zniszczalnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i gadów.
(24) Dlatego też Bóg wydał ich nieczystości przez pożądliwości ich serc, aby hańbili swoje ciała między sobą(25) Oni to zamienili prawdę Bożą w kłamstwo i czcili stworzenie, i służyli jemu raczej niż Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen.
(26) Dlatego wydał ich Bóg haniebnym namiętnościom, gdyż nawet ich kobiety zamieniły naturalne współżycie na przeciwne naturze(27) Także mężczyźni, opuściwszy naturalne współżycie z kobietą, zapałali w swej pożądliwości jedni ku drugim, mężczyzna z mężczyzną, popełniając haniebne czyny i ponosząc na sobie samych należną za swój błąd zapłatę.
(28) A skoro im się nie spodobało zachowanie poznania Boga, wydał ich Bóg na pastwę wypaczonego umysłu, aby robili to, co nie wypada(29) Będąc napełnieni wszelką nieprawością, nierządem, przewrotnością, chciwością, złośliwością; pełni zazdrości, morderstwa, sporu, podstępu, złych obyczajów; (30) Plotkarze, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, wynalazcy złych rzeczy, nieposłuszni rodzicom, (31) bezrozumni, niedotrzymujący słowa, bez naturalnej miłości, nieprzejednani i bez miłosierdzia.
(32) Oni to, poznawszy wyrok Boga, że ci, którzy robią takie rzeczy, są godni śmierci, nie tylko sami je robią, ale też pochwalają tych, którzy tak postępują.

Klasyfikacja działań:

  • Pierwotne działania Boga:
    • Bóg ludziom objawia to co można o Nim wiedzieć (.19)
    • Bóg stworzył i w Jego stworzeniu widać Jego niewidzialną, wieczną moc  i bóstwo (.20)
  • Pierwotne działania ludzi:
    • zatrzymują prawdę w niesprawiedliwości (.18)
    • poznawszy Boga nie chwalili Go jako Boga (.21)
    • poznawszy Boga nie się dziękowali mu (.21)
    • podawali się za mądrych (.22)
    • kłamali zamieniając prawdę Bożą (.25)
    • czcili stworzenie (.25)
    • służyli stworzeniu raczej niż Stwórcy (.25)
    • nie zachowywali poznania Boga (.28)
    • czynili zło poznawszy że Bóg takie rzeczy karze śmiercią (.32)
    • chwalili zło i zachęcali innych do czynienia zła poznawszy że Bóg takie rzeczy karze śmiercią (.32)
  • Wtóre działania Boga:
    • Bóg gniewa się na bezbożność i niesprawiedliwość ludzi i ten gniew jest widoczny (.18)
    • Bóg objawia swój gniewa na bezbożność i niesprawiedliwość (.18)
    • Bóg wydał ich nieczystości przez pożądliwość serc (.24)
    • Bóg wydał ich haniebnym namiętnością (.26)
  • Drugie działanie ludzi
    • znikczemnieli w swoich myślach (.21)
    • zaćmiło się ich bezrozumne serce (.21)
    • zgłupieli (.22)
    • hańbią swoje ciała między sobą (.24)
    • zmienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobieństwo obrazu zniszczalnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i gadów (.23)
  • Efekty działań ludzkich:
    • ponoszą na sobie samych należną za swój błąd zapłatę (.27)
    • będąc napełnieni wszelką nieprawością, nierządem, przewrotnością, chciwością, złośliwością; pełni zazdrości, morderstwa, sporu, podstępu, złych obyczajów; plotkarze, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, wynalazcy złych rzeczy, nieposłuszni rodzicom; bezrozumni, niedotrzymujący słowa, są bez naturalnej miłości, nieprzejednani i bez miłosierdzia (.29-31)
    • wiedząc, że za to są godni śmierci nie tylko to robią ale też chwalą innych co tak postępują (.32)

 

 


Kategorie: biblia, teologia / biblia, studium biblii, _blog


Słowa kluczowe: rz1:18, list do rzymian, grzech, objawienie


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 stycznia 2018 (środa), 10:54:54

Pismo Święte, Przekład toruński Nowego Przymierza

okładka wydaniaW końcu wyszło na papierze, a w plikach PDF jest już kilka wersji.

Pismo Święte, Przekład toruński Nowego Przymierza

Komitet redakcyjny: Michał Basiewicz, Karol Czarnowski, Waldemar Kułakowski oraz Karol Zieleźnik
Wydawnictwo: WWW
ISBN: 978-83-946163-5-9
Liczba stron: 315
Cena: 50zl, ale jest darmowy PDF, są też moduły do programów biblijnych

Zachowuję sobie.

Poniżej, w załącznikach publikowane PDF-y kolejnych wersji.


Dopiski:

Wydania

  • 31 października 2017 wydarze trzecie, z Księgą Psalmów - ale ta data 2017 to mi się jakoś nie podoba, bo jest symboliczna, a niekonicznie prawdziwa
  • 31 październik 2019 - Trzecie poprawione 
    • marzec 2021 - Kupuje tego dość dużo, 2 paczki - bo tanio
    • zawiera błąd: 1P1:23 - "Odradzeni" a raczego powinno być "Odrodzeni" albo …. "Odradzani"

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: przekład toruński, nowe przymierze, nowy testament, textus receptus, tpnp


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:5
14 stycznia 2018 (niedziela), 12:37:37

Biblia po polsku - co mam sobie kupić, co wypada mieć?

Często kupuję, często też pytają mnie o to co sobie kupić - spisuję więc praktyczną wiedzę na ten temat ale wcześniej zachęcam do poznania charakterystyk polskich przekładów, o których napisałem nieco tu: Polskie przekłady Biblii - praktyczne streszczenie 

Cztery najważniejsze dla nas przekłady to:

#1. BT - Biblia Tysiąclecia - całość w dobrej cenie kupuje się w Pallotinum, w księgarniach też czasem można kupić ale uwaga, często jest w różnych, niepraktycznych wersjach, bo to wersja komunijna, albo w jakiejś super okładce. Najlepiej w Pallotinym, cena około 70zł.

#2. BW - Biblia Warszawska - najszybciej kupuje się to w sklepikach zborowych. Dostępna w 3 rozmiarach, mała, duża i "ołtarzowa", wbrew nazwie bardzo wygodna do domu.

#3. UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska dostępna jest w takich wydaniach:

  • NT + Psalmy + Przysłowia
    • w wersji preudoskurzanej (ładne na prezent) - cena około 50zł, świetna rzecz na prezent, kiedyś dostępna było w 5 różnych, ślicznych kolorach, ponoć zostały już tylko czarne.
    •  w wersji ekonomicznej, do rozdawania, niebieska kartonowa okłada, w ramach potrzeb drukowana, sprzedawana na paczki po około 50szt za coś koło 200zł więc wychodzi poniżej 4zł.
  • Całość w formatach:
    • A5 - dobre do torebki, dla mnie za małe
    • F1 - format jak wydanei NT, wielkości iPada
    • F2 - format nieco większy, dobry do domu, do czytania stacjonarnego
    • F3 - wielkość jak F2 ale czcionka jak F1 więc duże marginesy do bazgrania
    • Powyższe można kupić w takich oprawach:
      • ekoskóra (pseudoskóra) - wystarczająco ładne, chyba 3 kolory są
      • skóra miękka lub twarda (drogie)
      • skóra miękka lub twarda z zameczkiem, aby nie niszczyć jak się nosi (jeszcze droższe) - to polecam.
      • można sobie kupić wersje, w której wycięto indeksy, ale po co?
    • w lutym 2018 ma być wersja z dużymi literami, coś w formacie A4.
    • Osobiście polecam F2 w ekoskórze do domu i F1 w skórze z zameczkiem do noszenia na spotkania.
  • Gdzie się kupuje:
    • Szaron, Jack, inne księgarnie raczej mają
    • Większe ilości (ponad 12) w Fundacji Wrota Nadziei
    • Wersje skórzane też u wydawcy
    • Wersje do rozdawania - pytać u wydawcy
    • Wersja z dużymi literami (ma być w lutym 2018)
  • Wersje elektroniczne: PDF, mobi, epub, zarówno samo NT jak i całość.

#4. EiB - przekład Ewangelicznego Instytutu Biblijnego, zwany też Starym i Nowym Przymierzem, albo przekładem pastora Pawła Zaręby. Ten przekład często nazywany jest błędnie Ligą Biblijną - bo Liga Biblijna go wydała, ale to nie jest właściwa nazwa.

  • Od dawna dostępny jest NT w twardych, miękkich i plastikowych okładakach.
  • Od 2016 dostępna jest całość w formatach
    • mały - dla mnie stanowczo za małe aby to używać, ale wygodne bo do torebki wchodzi
    • średni - wielkość iPada
    • dużo - nieco większa
    • dostępne są w oprawie plastikowej (nie polecam), ekoskórze (4 kolory) i skórze (droższe)
  • kupuje się w sklepie Ligii Biblijnej, gdzie dostępny jest każdy format.

#5. Przekład Toruński Nowego Przymierza (PTNP) - rewelacja! polecam bo to porządny przekład dosłowny. Polecam do studiowania, do uczenia się na pamięć wersetów, do rzetelnego "codziennego sprawdzania jak się rzeczy mają".

  • jest w PDF
  • jest moduł do MyBible
  • papierowe, już drugie (lato 2018) wydanie do kupienia po 50zł u Piotrka Żądło

 


A notka powstała po kolejnej serii zakupów, która poprzedziła kolejną serię pytań, tych co jeszcze nie kupili.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: tysiąclatka, biblia tysiąclecia, biblia warszawska, ubg, eib


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 stycznia 2018 (sobota), 15:42:42

Chiazm u Jana, podejście kolejne, na tekście UBG, w ramach SA1

Zadałem innym zrobienie tego zadania, więc sam też muszę je zrobić. No więc robię wykorzystują do tego własne style w CSS, żeby przy okazji nauczyć się czegoś z programowania i polepszyć jakoś mojego bloga:

  • Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga.
    (O relacji Słowa z Bogiem: gdzie było, kim było, jaki był stan na początku)
    • Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało. W nim było życie, a ...
      (O rzeczywistości, o tym, że Słowo ją stworzyło)
      • życie było światłością ludzi. A ta światłość świeci w ciemności, ale ciemność jej nie ogarnęła.
        (Czym było życie, Relacja światłości z ciemnością)
        • Był człowiek posłany od Boga, któremu na imię było Jan. Przyszedł on na świadectwo, aby świadczyć o tej światłości, by wszyscy przez niego uwierzyli. Nie był on tą światłością, ale przyszedł, aby świadczyć o tej światłości.
          (O Janie, o świadku Słowa)
          • Ten był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat. Był na świecie, a świat został przez niego stworzony, ale świat go nie poznał. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli.
            (o Jezusie: kim był, relacja z ludźmi, że był na świecie, który stworzył, i że świat go olał)
            • Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy
            • (O wyjątku od powyższej reguły) 
              • wierzą w jego imię;
            • Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga.
              (O tych, którzy przyjęli Jezusa, że są dziećmi Bożymi)
          • A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca, pełne łaski i prawdy. 
            (O Jezusie, jego relacji z ludźmi - mieszkało wśród nas, widzieliśmy jego chwałę)
        • Jan świadczył o nim i wołał: To był ten, o którym mówiłem:
          (O Janie, świadku Słowa)
      • Ten, który po mnie przychodzi, uprzedził mnie, bo wcześniej był niż ja. A z jego pełni my wszyscy otrzymaliśmy i łaskę za łaskę.
        (O życiu Jezusa (Słowa) wcześniej, przed Janem, o źródle łaski)
    • Prawo bowiem zostało dane przez Mojżesza, a łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
      (Prawo od Mojżesza, łaska i prawda przez Jezusa)
  • Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, on nam o nim opowiedział.
    (O relacji Syna z Ojcem, i o tym, że Jezus nam o tym opowiedział)

Pierwsza próba zakonczona, czas 10 minut, potem poprawki 30 minut. Łatwiej znaleźć rozwiązanie jak się wie, że ono istnieje, i jak się wie, że kiedyś się je już znalazło. A teraz mogę sobie popatrzyć na poprzednie:


Dodatki:

A tu jest pierwotny, w przekładzie UBG, bo na taki się tym razem umówiliśmy:

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało. W nim było życie, a życie było światłością ludzi. A ta światłość świeci w ciemności, ale ciemność jej nie ogarnęła. Był człowiek posłany od Boga, któremu na imię było Jan. Przyszedł on na świadectwo, aby świadczyć o tej światłości, by wszyscy przez niego uwierzyli. Nie był on tą światłością, ale przyszedł, aby świadczyć o tej światłości. Ten był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat. Był na świecie, a świat został przez niego stworzony, ale świat go nie poznał. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli. Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię; Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga. A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy. Jan świadczył o nim i wołał: To był ten, o którym mówiłem: Ten, który po mnie przychodzi, uprzedził mnie, bo wcześniej był niż ja. A z jego pełni my wszyscy otrzymaliśmy i łaskę za łaskę. Prawo bowiem zostało dane przez Mojżesza, a łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, on nam o nim opowiedział.

A tu przekład toruński:

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłem ludzi. A światło świeci w ciemności, a ciemność Nim nie zawładnęła. Pojawił się człowiek posłany od Boga, na imię mu - Jan. On przyszedł na świadectwo, by zaświadczyć o tym świetle, aby dzięki niemu wszyscy uwierzyli. Nie był on światłem, ale jedynie miał zaświadczyć o tym świetle. Było prawdziwe światło, które oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat. Na świecie był i świat przez Niego jest uczyniony; a świat Go nie poznał. Do swojej własności przyszedł, a swoi Go nie przyjęli. Tym jednak, którzy Go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Boga, to jest wierzącym w Jego imię. Którzy zostali zrodzeni nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga. A Słowo pełne łaski i prawdy, stało się ciałem i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę Jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca. Jan świadczył o Nim i głośno wołając, oświadczył: Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który przychodzi po mnie, istniał przede mną, bo wcześniej był niż ja. A z Jego pełni my wszyscy wzięliśmy, i to łaskę za łaską. O ile bowiem Prawo zostało dane przez Mojżesza, to łaska i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, Ten nam o Nim opowiedział.

 Chiazm na przekładzie toruńskim (TPNP):

  • Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga.
    • Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłem ludzi. A światło świeci w ciemności, a ciemność Nim nie zawładnęła.
      • Pojawił się człowiek posłany od Boga, na imię mu - Jan. On przyszedł na świadectwo, by zaświadczyć o tym świetle, aby dzięki niemu wszyscy uwierzyli. Nie był on światłem, ale jedynie miał zaświadczyć o tym świetle.
        • Było prawdziwe światło, które oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat.
          • Na świecie był i świat przez Niego jest uczyniony; a świat Go nie poznał. Do swojej własności przyszedł, a swoi Go nie przyjęli.
            • Tym jednak, którzy Go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Boga,
              • to jest wierzącym w Jego imię.
            • Którzy zostali zrodzeni nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga.
          • A Słowo pełne łaski i prawdy, stało się ciałem i mieszkało między nami,
        • i widzieliśmy chwałę Jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca.
      • Jan świadczył o Nim i głośno wołając, oświadczył: 
    • Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który przychodzi po mnie, istniał przede mną, bo wcześniej był niż ja. A z Jego pełni my wszyscy wzięliśmy, i to łaskę za łaską. O ile bowiem Prawo zostało dane przez Mojżesza, to łaska i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa.
  • Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, Ten nam o Nim opowiedział.  

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: chiazm, sa, sa1, studium biblijne, j1


Komentarze: (3)

kuba, January 17, 2018 10:11 Skomentuj komentarz


A ja sobie tak chiazm rozpisałem.

A) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga.
B)    Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało.
C)        W nim było życie, a życie było światłością ludzi. A ta światłość świeci w ciemności, ale ciemność jej nie ogarnęła.
D)            Był człowiek posłany od Boga, któremu na imię było Jan. Przyszedł on na świadectwo, aby świadczyć o tej światłości, by wszyscy przez niego uwierzyli.
d)            Nie był on tą światłością, ale przyszedł, aby świadczyć o tej światłości.
c)        Ten był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat.
b)    Był na świecie, a świat został przez niego stworzony, ale świat go nie poznał. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli. Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię; Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga.
a) A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy.

mcfunthomas, January 24, 2018 21:51 Skomentuj komentarz


mcfunthomas w 2008 roku, gdzieś w sieci.....

Na podstawie znajomości retoryki biblijnej, "ułożyłem" koncentrycznie 3 pierwsze wersety tak, by każdy mógł zobaczyć jak należy rozumieć słowa z początku PROLOGU (natchnieniem i iskrą zapłonową był przykład z książki: R. Pindel, ABY ZROZUMIEĆ PAWŁA, wyd. unum, Kraków 2004). Tak naprawdę pomału układam kolejne wersety. Jak ułożę ww. 1-18 to się ucieszę.

(a) Na początku [u Boga]*
(b) ___było
(c) ______Słowo
(d) ________a
(c) ______Słowo
(b) ___było
(a') u Boga
(a'') i/a Bogiem
(b) ___było
(c) ______Słowo
(c') ______Ono
(b) ___było
(a''') na początku u Boga

(e) Wszystko
(f) _____przez nie stało się
(f') _____a bez niego nie stało się
(e') ani jedno.

* w domyśle, na podstawie końcowego (a''').

Porównując odpowiednie wyrazy/zwroty (litery w nawiasach oznaczają odpowiadające sobie wyrazy/zwroty) widać wyraźnie równość Ojca i Syna i jedność w działaniu ich obu. Bóg jest POCZĄTKIEM i KOŃCEM. Ojciec był "od początku". Tak samo Syn (Jednorodzony Bóg w łonie Ojca). Wszystko co się stało, stało się przez Boga-Ojca i Boga-Syna. Zawsze byli, są i będą; zarówno każdy z nich z osobna, jak i razem. Aby określić to: zawsze byłem, jestem i będę Bóg osobiście, używając hebrajskiego języka wyraził to w słowie JHWH. Wyraz ten nie oznacza TYLKO BYŁEM, ani TYLKO BĘDĘ (PRZYCHODZĘ), ani TYLKO JESTEM. On oznacza: zawsze byłem, jestem i będę (przychodzę). Innymi słowy: Pierwszy i Ostatni = Początek i Koniec = Alfa i Omega = Alef i Taw = Alef-Mem-Taw = PantokratOr = JHWH.


Jak więc powinno się odczytać te słowa?
Na początku było Słowo (SYN), a Słowo (SYN) było u Boga-Ojca, i Bogiem-Synem było Słowo (SYN). Wiedząc, że JHWH jest w TRZECH OSOBACH (stosuję tu presupozycję), można uogólnić (acz "z głową") te wersety i mamy:
Na początku
___było
______Słowo
________a
______Słowo
___było
u JHWH
i/a JHWH
___było
______Słowo
______Ono
___było
na początku
u JHWH

Tak więc niepotrzebna jest kłótnia o to czy w zwrocie I BOGIEM BYŁO SŁOWO chodzi o Boga-Jezusa równego Ojcu czy nie. Problem jest w prosty sposób rozwiązany, "na sposób hebrajski" (retoryka).

., February 21, 2018 11:47 Skomentuj komentarz


___Na początku było Słowo [u Boga],
______a Słowo
_________było
____________u Boga
____________i Bogiem
_________było
______ Słowo.
___Ono było na początku u Boga.

Skomentuj notkę
4 stycznia 2018 (czwartek), 17:11:11

Zabawny, katolicki przykład interpretacji Biblii (Ap 12)

Apokalipsa, rozdział 12 to wizja kobiety:

(Ap12:1) Na niebie ukazał się wielki znak: kobieta ubrana w słońce, z księżycem pod stopami, w wieńcu z dwunastu gwiazd na głowie. (2) Była w ciąży. W bólach porodowych i w męce rodzenia krzyczała. (3) Na niebie pojawił się też inny znak ... (5) Ona zaś urodziła Syna, Mężczyznę, który żelaznym berłem ma rządzić wszystkimi narodami. (...) .... 16 wąż ... 17 odszedł aby walczyć z reszta jej potomstwa [!!! Poprawić cytat ]

Teologowie dają różne propozycje przypisania tej kobiety do isniejącej rzeczywistości. Jedni mówią, że to Izrael, inni, że Kościół, inni że Maria albo bardziej Maryja.

Ale niektórzy katoliccy teologowie mówią: nie! To nie może być Maryja. Przecież w "bólach porodowych i w męce rodzenia krzyczała ... aż porodziła" a przecież bóle porodowe są konsekwencjami grzechu, a Maria jako bez grzechu poczęta, a jednoścześnie prze-naj-świętsza, "tać to różdżka, w której ani pierworodnej, ani uczynkowej winy skaza nie postała" a więc krzyczeć w bólach nie mogła. Wniosek: to nie Maryja.

Drugi argumen wynika z wersu .17 - smok poszedł walczyć z reszta jej potomstwa a przecież Maria,  zawsze dziewica (albo Zawsze Dziewica). Maria nie miała więcej dzieci, więc to nie Maryja.

Taką to argumentację katolicy proponują. Dobre.


Kategorie: biblia, katolicyzm, teologia / katolicyzm / mariologia


Słowa kluczowe: maria, ap12, apokalipsa, biblia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
4 stycznia 2018 (czwartek), 07:47:47

Autostrada z Chin do Afryki a proroctwa Apokalipsy

Kolega, spec od systemów transportu globalnego opublikował taki obrazek. Opublikował, a tu kilka dni temu Chiny ogłaszają, że dogadują się z Pakistanem na budowę autostrady. Jak ją puszczą, przez te góry to ja nie wiem - ale Chińczyk potrafi, bo się nie pieprzy, tylko robi.

autostrada-chiny-afryka

A wczoraj w kuchni rozważając pewne znaki czasu dołożyłem do tego obrazka fakt istnienia i rozbudowy autostrady 6 w Izraelu.

A przecież mamy starotestamentowe proroctwo odnośnie budowy drogi z Asyrii do Egiptu! (gdzie? Iz19:23). Ciekawe, ale na tym obrazku Egipt i Afryka jest jakby wygumowana.

Jakże jasna staje się wizja bitwy (Amagedon) pod Tel Megiddo! Przecież Chińczycy bardzo sprawnie skolonizowali już dużą część Afryki!

Zachęcam - czytajmy apokalipsę. Na początek rozdział 20, 21, 22.... czyli najlepiej od końca!


Dodatki:

  • Czy to te proroctwo: Izajasz 19:23nn?

    W ów dzień będzie otwarta droga z Egiptu do Asyrii. Asyria przyjdzie do Egiptu, a Egipt do Asyrii. Lecz Egipt służyć będzie Asyrii. W ów dzień Izrael, trzeci kraj z Egiptem i z Asyrią, będzie błogosławieństwem pośrodku ziemi. an Zastępów pobłogosławi mu, mówiąc: «Błogosławiony niech będzie Egipt, mój lud, i Asyria, dzieło moich rąk, i Izrael, moje dziedzictwo».

    Zbadać, o jaki dzień chodzi.

  • Apokalipsa 9:15 (bt) brzmi: "A liczba wojsk - konnicy: dwie miriady miriad - posłyszałem ich liczbę" a w greckim oryginale:  και ο αριθμος στρατευματων του ιππικου δυο μυριαδες μυριαδων και ηκουσα τον αριθμον αυτων.
    Co my tu mamy: δυο μυριαδες μυριαδωνduo myriades myriadōndwie miriady miriad albo lepiej dwie dziesiątki tysięcy dziesiątkitysięcy. Lepiej używamy cyfr niż słów, więc 2 * 10 000 * 10 000 = 200 000 000= 200 mln i teraz należy się zastanowić jakie państwo, albo jaki polityczny twór jest wstanie wystawić armię 200 milionową. Są takie, i nie jest to Putinowska Rosja.
  • Autostrada 6 w Izraelu https://pl.wikipedia.org/wiki/Autostrada_6_(Izrael) 
  • Przypomniało mi się Boże poczucie humoru: w tej chwili największym świętem maryjnym u nas jest 15 sierpnia, a dzień w którym Jeroboam ustanowił fałszywe święta w Izraelu (w Dan i Betel) jest 15 dzień 8 miesiąca, tylko zupełnie innego kalendarza. "Przecież to dzisiaj" powiedziała Żaba w Chojnicach czytając 33 werset rozdziały 19 z 1 Księgi Królewskiej. Pamiętam!

Kategorie: biblia, eschatologia, teologia / eschatologia, proroctwa


Słowa kluczowe: proroctwo, armagedon, tel megiddo, israel, chiny


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
3 stycznia 2018 (środa), 19:45:45

Mój o obrazek do 1Tes4:13-18 i analiza tego tekstu

Ten artykuł składa się z kilku części w osobnych artykułach:

 

Moja analiza 1Tes 4:13-18 wg Biblii Gdańskiej (1632):

(1Tes4:13) Nie chcemy też, bracia, abyście byli nieświadomi losu tych, którzy zasnęli. Nie musicie się smucić, jak ludzie bez nadziei. (14) Otóż jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg — przez Jezusa — poprowadzi wraz z Nim do wieczności tych, którzy zasnęli. (15) To wam podajemy jako Słowo Pańskie: My, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. (16) Gdyż sam Pan zstąpi z nieba z wyraźnym rozkazem, przy wtórze głosu archanioła i przy dźwiękach trąby, w którą Bóg każe zadąć. Wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie. (17) Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi zostaniemy porwani w obłokach, w powietrze, na spotkanie Pana — i tak już na zawsze z Nim pozostaniemy. (18) Tymi słowami dodawajcie sobie otuchy.

Obrazek jaki do tego narysowałem:

1Tes4-13-18-720-1

Niewątpliwą inspiracją jest Panorama Biblii (1987).

Legenda do obrazka:

  • Na górze jakieś sprawy niebiańskie, w środku ziemskie, na dole świat zmarłych (cokolwiek to znaczy).
  • Linia czerwona - Mesjasz, Pan Jezus.
  • Linia niebieska - uczniowie Pana Jezusa, kościół (rozumiany szeroko) i zbór w Tesalonikach (wąsko).
  • Linia brązowa - jacyś inni ludzie, pewnie nie uczniowie Pana Jezusa, skoro uczniów wyróżniam na niebiesko.
  • Czarna cienka strzałka przerywana - listy, pisma, słowa (brakuje tu osoby apostoła Pawła, ale jest (2))
  • Linia żółta - zesłanie Ducha Świętego (zostało z innego schematu, ale nie chcę tego wyrzucać).
  • Czego nie ma na obrazku, jest w opisie więc powinno się dorysować ale nie wiem jak więc nie dorysuję:
    • trąbiące trąby i aniołów wydających głos
    • apostoła Pawła piszącego list
    • obłoki w powietrzu na które zostaniemy porwani
    • Pana Boga, który pojawia się w opisie 3 razy ale rysować mi się go nie chce (drugie przykazanie?).
  • Po prawej jest powtórne przyjście Pana Jezusa na ziemie ze swoimi świętymi - ale to już inny schemat, choć jest tam też drugie zmartwychwstanie, to na sąd ostateczny (Ap 20).

Lista faktów i opis numerków, które się na rysunku pojawiają:

  1. Niektórzy uczniowie z kościoła w Tesalonikach zasnęli.
  2. Paweł nie chce aby uczniowie byli nieświadomi losu tych, którzy zasnęli - pisze więc do nich list.
  3. Paweł pisze, że są gdzieś ludzie, którzy się smucą, bo nie mają nadziei i że uczniowie nie muszą się tak smucić.
  4. Wierzymy, że Jezus umarł.
  5. Wierzymy, że Jezus zmartwychwstał.
  6. Wierzymy, że Bóg poprowadzi wraz z Jezusem do wieczności tych, którzy zasnęli.
  7. List Pawła jest jak Słowo Pańskie.
  8. My, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli.
  9. Gdyż sam Pan zstąpi z nieba z wyraźnym rozkazem.
  10. Rozkaz Boga dotyczyć też będzie głosów archaniołów i dźwięków trąby.
  11. Najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie.
  12. Potem ci, którzy pozostaniemy przy życiu, zostaną z tymi zmartwychwstałymi porwani w obłoki, w powietrze, na spotkanie Pana.
  13. Wszyscy uczniowie zawsze już pozostaną z Panem.
  14. Uczniowie słowami tego listu mają dodawać sobie otuchy.

To co powyżej w formie pliku PDF do wydrukowania na kartce A4 -> Obrazek do fragmentu 1Tes4


Moja analiza 1Tes 4:13-18  - teksty paralelne:

J14:2n

Wypowiedź Pana Jezusa zapisana przez Jana w jego ewangelii, w rozdziale 14

(J14:2) W domu mojego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby było inaczej, powiedziałbym wam, bo przecież idę przygotować wam miejsce. (3)A gdy pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.

1Kor15:12-53

Tekst z 15 rozdziału w Listu do Koryntian nieco poprzycinałem ale warto czytać cały rozdział.

(1Kor 15:12) Jeśli więc o Chrystusie się głosi, że został wzbudzony z martwych, jak mogą niektórzy z was twierdzić, że nie ma zmartwychwstania? (...) (20) Tymczasem Chrystus zmartwychwstał i jest pierwszym zwiastunem zmartwychwstania tych, którzy zasnęli. (21) Skoro bowiem przez człowieka wkroczyła śmierć, przez człowieka też nadejdzie zmartwychwstanie. (22) Bo jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni,(23) każdy w swoim porządku: jako pierwszy zwiastun — Chrystus. Potem, w czasie Jego przyjścia, ci, którzy należą do Chrystusa.
(24) Następnie przyjdzie koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu, gdy usunie wszystkie zwierzchności, każdą władzę i moc. (25) On bowiem musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy. (...)
(35) Ale może ktoś zapytać: Jak zmartwychwstają umarli? W jakim zjawiają się ciele? (36) Niemądry! Zauważ, że to, co ty sam siejesz, nie powstaje do życia, zanim najpierw nie umrze. (37) Nie zasiewasz przecież ciała, które ma powstać, lecz zwykłe ziarno, pszeniczne albo jakieś inne. (...) (42) Podobnie z umarłymi i zmartwychwstaniem: Sieje się ciało zniszczalne, wzbudzane jest niezniszczalne. (...)
(51) Oto oznajmiam wam tajemnicę: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy zostaniemy przemienieni, (52) w jednej chwili, w oka mgnieniu, na dźwięk trąby ostatecznej. Trąba zabrzmi i umarli powstaną jako niezniszczalni, a my — zostaniemy przemienieni. (53) To bowiem, co zniszczalne, musi przyoblec niezniszczalność, i to, co śmiertelne, przyoblec nieśmiertelność.

Analiza:

Kolejność dziania się spraw w w.23-26:

  1. jako pierwocina zmartwychwstał Chrystus,
  2. potem ci, którzy są Chrystusa w czasie Jego przyjścia,
  3. potem nastanie koniec, gdy przekaże Królestwo Bogu i Ojcu.

W w.51-52 Podczas ostatniej trąby (bowiem zatrąbi trąba), w jednej chwili, w mgnieniu oka:

  • nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy zostaniemy przemienieni,
  • umarli zostaną wzbudzeni jako niezniszczalni,
  • my (żywi) zostaniemy przemienieni.
List do Filipian 3:20

(Fil 3:20) Tymczasem nasza ojczyzna jest w niebie. Stamtąd oczekujemy Zbawcy, Pana Jezusa Chrystusa. (21) On przekształci nasze upadłe ciała, nada im postać taką, jaką ma Jego ciało w chwale. Uczyni to tą mocą, którą również wszystko inne może sobie poddać.

Parafraza:

Oczekujemy, że zbawca, Pan Jezus Chrystus przekształci upadłe ciała nadając im postać taką, jaką ma Jego ciało w chwale.

Apokalipsa, rozdział 20, definicja pierwszego zmartwychwstania
(Rev 20:4-6 ubg) Zobaczyłem też trony i zasiedli na nich, i dano im władzę sądzenia. I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i z powodu słowa Bożego oraz tych, którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej wizerunkowi i nie przyjęli jej znamienia na czoło ani na rękę. I ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat. (5) A inni z umarłych nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie. (6) Błogosławiony i święty ten, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu. Nad nimi druga śmierć nie ma władzy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować tysiąc lat.
Heb 9:27-28, tpnp

(27) A jak postanowiono ludziom raz umrzeć, a potem sąd, (28) Tak i Chrystus, raz będąc ofiarowany, aby wziąć na siebie grzechy wielu, drugi raz, już bez żadnego związku z grzechem, ukaże się tym, którzy Go oczekują ku zbawieniu.

Analiza:

  • ogólna zasada: każdy umiera, a potem sąd,
  • ale widać, są wyjątki (patrz np. J5:24) skoro "Chrystus, ukaże się drugi raz, już bez żadnego związku z grzechem, tym, którzy Go oczekują ku zbawieniu".
  • Praktyczny wniosek: oczekujmy Chrystusa.
Mt 24:37-44 eib
(37) W czasach poprzedzających przyjście Syna Człowieczego będzie jak wtedy, gdy żył Noe. (38) Ludzie przed potopem jedli, pili, żenili się i za mąż wydawali, aż do tego dnia, w którym Noe wszedł do arki. (39) Spostrzegli się, dopiero gdy przyszedł potop i zmiótł wszystkich.
Tak też będzie z przyjściem Syna Człowieczego. (40) Wtedy dwóch będzie na roli, jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. (41) Dwie będą mleć na żarnach, jedna będzie wzięta, druga — zostawiona.
(42) Czuwajcie zatem, ponieważ nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie. (43) Zauważcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której porze w nocy przyjdzie złodziej, czuwałby i nie pozwolił włamać się do domu. (44) Dlatego i wy bądźcie gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie.
2Kor 5:1-5 tpnt

(1) Wiemy bowiem, że jeśli nasz ziemski dom, ten namiot, zostanie obalony, mamy budowlę u Boga, dom w niebiosach, nie ręką uczyniony, wieczny. (2) Bo i w tym wzdychamy, pragnąc przyoblec się w nasze domostwo, które jest z nieba, (3) Jeśli tylko przyobleczeni, a nie nadzy zostaniemy znalezieni. (4) Bo i będąc w tym namiocie, wzdychamy obciążeni, ponieważ nie chcemy zdjąć, ale przyoblec, by to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie. (5) A Tym, który nas dla siebie do tego przygotował, jest Bóg i który dał nam zadatek Ducha.

Analiza:

  • obalenie ziemskiego domu, namiotu - ładne określenie śmierci;
  • zapewnienie: mamy budowlę u Boga, dom w niebiosach, nie uczyniony ręką, wieczny;
  • mamy wbudowane pragnienie aby mieć już ten leszy, niebiański i w tym ziemskim wzdychamy za tym lepszym;
  • To zadziała jak nie będziemy znalezieni nadzy ale będziemy przyobleczeni.
  • podobnie jak w Ef1:13 jest tu Duch jako zadatek.

 Łk 17:34-40 ubg

(34) Mówię wam: Tej nocy dwóch będzie w jednym łóżku, jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. (35) Dwie będą mleć razem, jedna będzie wzięta, a druga zostawiona. (36) Dwaj będą na polu, jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. (37) I pytali go: Gdzie, Panie? A on im powiedział: Gdzie jest ciało, tam zgromadzą się i orły.

  • Sa tu opisane 3 wydarzenia:
    • dwóch będzie w jednym łóżku,
      • jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony;
    • dwie będą mleć razem,
      • jedna będzie wzięta, a druga zostawiona;
    • dwaj będą na polu,
      • jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony;
  • wersetu .36 nie ma w BT
  • Gdzie jest ciało gromadzą się orły. (złe tłumaczenie: padlina i sępy)

 


Zachowane pliki, efekty pracy przydatne:


Notatka techniczna:

Można usunąć to co poniżej, a już na pewno nie ma sensu czytać.

 Analiza treść wg. UBG - zakreślam czynności albo procesy albo jeszcze jakieś inne słowa :-)

(1Tes4:13) Nie chcemy też, bracia, abyście byli nieświadomi losu tych, którzy zasnęli. Nie musicie się smucić, jak ludzie bez nadziei. (14) Otóż jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg — przez Jezusa — poprowadzi wraz z Nim do wieczności tych, którzy zasnęli. (15) To wam podajemy jako Słowo Pańskie: My, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. (16) Gdyż sam Pan zstąpi z nieba z wyraźnym rozkazem, przy wtórze głosu archanioła i przy dźwiękach trąby, w którą Bóg każe zadąć. Wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie. (17) Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi zostaniemy porwani w obłokach, w powietrze, na spotkanie Pana — i tak już na zawsze z Nim pozostaniemy. (18) Tymi słowami dodawajcie sobie otuchy.

Czynności w tekście - wyliczanka:

  1. nie chcemy - kto nie chce? Paweł i inni pisarze tego listu czegoś nie chcą.
  2. są nieświadomi - kto jest nieświadomy? Adresaci, Tesaloniczanie. Tesaloniczanie nie mają świadomości co z umarłymi.
  3. ci którzy zasnęli - jacyś ludzie bliscy Tesaloniczanom umarli.
  4. nie musicie się smucić - Paweł chce zmienić coś w życiu Tesaloniczan, smucą się ale Paweł uważa, że mogą się nie smucić.
  5. ludzie bez nadziei się smucą - dla kontrastu są przedstawieni jacyś ludzie, którzy się smucą bo nie mają nadziei.
  6. otóż jak wierzymy - kto? Paweł i Tesaloniczanie
  7. Jezus umarł - Paweł przypomina, że taki fakt miał miejsce
  8. Jezus zmartwychwstał  - jak wyżej, Paweł przypomina, że taki fakt miał miejsce
  9. wierzymy że ... - Paweł przypomina, albo wyjaśnia w co wierzymy
  10. Bóg poprowadzi wraz z Jezusem do wieczności tych, którzy zasnęli - Bóg jest sprawdzą tego poprowadzenia
  11. wam podajemy jako Słowo Pańskie - Paweł podaje (przypomina, głosi, informuje, przekazuje) coś, co jest Słowem Pańskim
  12. my - Paweł i Tesaloniczanie
  13. my którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana - Paweł wierzy, że jeszcze trochę pożyje, podobnie jak Tesaloniczanie (niektórzy)
  14. nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli - jakieś uszeregowanie: najpierw ci co zasnęli, potem ci co żyją przy przyjściu Pana
  15. gdyż sam Pan zstąpi z nieba - kiedy? kiedyś, w przyszłości
  16. z wyraźnym rozkazem - ktoś Panu da rozkaz
  17. przy wtórze głosu archanioła - przy tym zstąpieniu archanioł będzie wydawał jakiś głos
  18. przy dźwiękach trąby - przy tym zstąpieniu będą trąbić trąby
  19. ... trąby w którą Bóg każe zadąć - wcześniej Bóg wyda rozkaz trąbienia
  20. po tych głosach i trąbach najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie - zmartwychwstanie umarłych
  21. potem my - znowu Paweł i Tesaloniczanie, ale może można to poszerzyć na wierzących
  22. [ wierzący ] którzy pozostaniemy przy życiu - a więc żyjący w czasie tych trąb i zstępowania Jezusa wierzący
  23. razem z nimi zostaniemy porwani w obłokach, w powietrze, na spotkanie Pana - Pan zstępuje, wierzący porwani
  24. na spotkanie Pana - spotkanie a więc byli daleko (Pan, wierzący i umarli)
  25. już na zawsze z Nim pozostaniemy - od tej chwili Pan, wierzący i umarli na zawsze będą razem
  26. tymi słowami dodawajcie sobie otuchy - od kiedy? od dziś, gdy to czytamy w przyszłości

 


Kategorie: biblia, _blog, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: pochwycenie, zmartwychwstanie, 1tes4:13, pierwsze zmartwychwstanie, 1tes4


Pliki


Komentarze: (1)

wojtek, August 2, 2018 14:49 Skomentuj komentarz


.
Sadząc z fotografii i obecnych tam osób właściwym będzie przytoczenie odpowiedniego fragmentu Pisma przeznaczonego na podobne okazje. Są to słowa pocieszenia, ale niezbędne jest zwrócenie uwagi na zawarte w tekście warunki. Przy okazji zaplątała się w ten tekst doktryna o pochwyceniu kościoła, którą niektórzy pewnie będą mieli okazję zastosować.

Zachęcam do dokładnej lektury:

"Nie chcemy też, bracia, abyście byli nieświadomi losu tych, którzy zasnęli. Nie musicie się smucić, jak ludzie bez nadziei. Otóż jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg — przez Jezusa — poprowadzi wraz z Nim do wieczności tych, którzy zasnęli. To wam podajemy jako Słowo Pańskie: My, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan zstąpi z nieba z wyraźnym rozkazem, przy wtórze głosu archanioła i przy dźwiękach trąby, w którą Bóg każe zadąć. Wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie. Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi zostaniemy porwani w obłokach, w powietrze, na spotkanie Pana — i tak już na zawsze z Nim pozostaniemy. Tymi słowami dodawajcie sobie otuchy".

(Pierwszy List do Tesaloniczan, rozdział 4, wersy od 13)

Skomentuj notkę
2 stycznia 2018 (wtorek), 11:38:38

Mowa apostoła Pawła do starszych z Efezu

Dziś czytam Dzieje Apostolskie, rozdział 20, od wersu 17, a więc to miejsce, w którym Paweł ostatni raz spotyka się ze starszymi kościoła w Efezie.

Wyczytałem tam, że Apostoł Paweł, na podstawie świadectw:

  • wzywał do opamiętania się przed Bogiem
  • wzywał do wiary w Pana Jezusa
  • świadczył o dobrej nowinie o łasce Bożej
  • ogłaszał Królestwo Boże
  • nie uchylał się od głoszenia całego planu Boga.

 

A oto jest, podkreślenia moje, ważne na dziś:

(Dz 20:17) Z Miletu natomiast posłał do Efezu wiadomość i wezwał do siebie starszych kościoła. (18) Gdy starsi stawili się u Pawła, on zwrócił się do nich: Wy wiecie, jak żyłem wśród was przez cały czas, od pierwszego dnia mojego pobytu w Azji.

(19) Służyłem Panu z całą pokorą, wśród łez i prób, które spotykały mnie ze strony spiskujących Żydów. (20) Wiecie, że w żaden sposób nie przemilczałem niczego, co pożyteczne. Przeciwnie, przekazywałem wam to i pouczałem o tym publicznie i po domach. (21) Na podstawie świadectw wzywałem Żydów i Greków do opamiętania się przed Bogiem i do wiary w naszego Pana Jezusa. (22) A teraz ja, zobowiązany w Duchu, idę do Jerozolimy, niepewny, co mnie tam spotka. (23) Wiem tylko — co mi zresztą Duch Święty w każdym mieście poświadcza — że czekają mnie więzy i ucisk. (24) Nie przywiązuję jednak wagi do mojego życia. Zależy mi tylko na tym, aby dokończyć biegu oraz wykonać zadanie, zlecone przez Pana Jezusa, to znaczy służyć świadectwem dobrej nowinie o łasce Bożej. (25) A oto teraz wiem, że już więcej nie zobaczycie mojego oblicza — wy wszyscy, wśród których chodziłem, ogłaszając Królestwo. (26) Dlatego oświadczam wam w dniu dzisiejszym, że nie ponoszę winy za czyjąkolwiek krew, (27) ponieważ nie uchylałem się od głoszenia wam całego planu Boga.

(28) Uważajcie na samych siebie i na całą trzodę, w której was Duch Święty ustanowił przełożonymi. Dbajcie o to, aby paść kościół Boga, który sobie nabył własną krwią. (29) Ja wiem, że po moim odejściu wejdą między was drapieżne wilki, które nie będą oszczędzać stada. (30) Również spomiędzy was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów. (31) Dlatego bądźcie czujni! Pamiętajcie, że przez trzy lata, dniem i nocą, nie przestawałem ze łzami napominać każdego z was.

(32) A teraz powierzam was Bogu oraz Słowu Jego łaski. Ono jest zdolne was budować i zapewnić dziedzictwo między tymi wszystkimi, którzy dostąpili uświęcenia. (33) Nie pożądałem srebra ani złota, ani niczyjej szaty. (34) Sami wiecie, że te ręce służyły potrzebom moim oraz tych, którzy byli ze mną. (35) Przez to wszystko pokazałem wam, że w ten sposób pracując, trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który sam powiedział: Więcej szczęścia jest w dawaniu niż w braniu.

(36) A gdy skończył mówić, zgiął wraz z nimi wszystkimi kolana i modlił się. (37)Nikt też nie mógł powstrzymać łez. Wszyscy rzucali się Pawłowi na szyję i całowali go. (38) Każdy odczuwał ból, szczególnie z powodu tych słów, że już nigdy nie zobaczą jego oblicza. Potem odprowadzili go na statek.


Kategorie: biblia, biblia / studium, _blog


Słowa kluczowe: efez, biblia, dz20, milet


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
28 grudnia 2017 (czwartek), 14:09:09

Dzień: serwis Mazdy, hałda, PRF, Triggo i 2 list apostoła Piotra

Ale mam dziś pomieszany dzień. Zamiast wejść na hałdę to na nią wjechałem, w błocie i deszczu. Chyba ten napęd na 4 koła jest prawdą w mojej Maździe. Czytam drugi list apostoła Piotra, bo ładne to jest, ale czytam też o PFR.

PFR to Polski Fundusz Rozwoju. PFR w ramach kierunku Otwarte Innowacje tworzy fundusze VC, w których 80% kapitału wstawia państwo, a 20% mają dostarczyć inwestorzy prywatni przyprowadzeni przez podmiot, który chce tym VC zarządzać. Podmioty zarządzające złożyły aplikacje (możno opóźniony jest proces) ale wygląda na to, że za chwile PRF je wybierze i gdzieś od końca wiosny rozpocznie się inwestowanie w innowacyjne spółki. Ale jak się to będzie inwestować? Zobaczymy.

A co pisze apostoł Piotr? Czytam od 2P1:3nn i wynotowuje sobie bo ważne:

Piotr podaje on następujące fakty:
- żądze (pewnie żądze ciała) na tym świecie prowadzą do zepsucia,
- są jednak dane pewne obietnice (jakie? drogocenne, największe) więc pewnie pochodzą od Boga,
- przez te obietnice (pewnie uwierzenie w nie) człowiek staje się uczestnikiem Boskiej natury. Cokolwiek to znaczy przypuszczam, że to poważna sprawa!

Ponieważ jest się uczestnikiem Boskiej natury dobrze jest dołożyć starań i … (teraz wyliczanka)
- połączyć swoją wiarę z prawością,
- prawość z poznaniem,
- poznanie z opanowaniem,
- opanowanie z wytrwałością,
- wytrwałość z pobożnością,
- pobożność z braterstwem,
- a braterstwo z miłością.
Piękna lista cech charakteru. Ale te słowa należy podefiniować, bo trudne są.

I obietnica: gdy te cechy staną się moim udziałem, to nie dopuszczą one abym był bezczynny i bezowocny.

Jak ktoś nie ma tych cech to (1) jest krótkowzroczny (widzi tylko dziś, nie widzi wieczności) i (2) zapominalski, skoro zapomniał, że został oczyszczony ze swych dawnych grzechów.

O tych sprawach się wie, ale mimo to dobrze jest powtarzać aby pobudzać się przez przypominanie.
Każdy z nas "zwinie swój namiot" - niektórzy (jak Piotr, zapewniony przez Pana) wiedzą, że zrobią to niedługo.
Piotr zapewnia o przyjściu Jezusa nie jako bajkopisarz, ale jako naoczny świadek (wspomina tu wydarzenia na "świętej” górze - pewnie chodzi o Tabor).

Ale się naczytałem - czas na dobrą kawę, idę zamówić.


Cytat 2P1:3-18 eib

(3) Jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności. Otrzymujemy to dzięki poznaniu Tego, który nas powołał w swojej własnej chwale i wspaniałości. (4) Dzięki nim darowane nam zostały drogocenne, największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury, jako ci, którzy nie ulegli zepsuciu, do którego na tym świecie doprowadzają żądze.
(5) Właśnie dlatego dołóżcie starań i połączcie swoją wiarę z prawością, prawość z poznaniem, (6) poznanie z opanowaniem, opanowanie z wytrwałością, wytrwałość z pobożnością, (7) pobożność z braterstwem, a braterstwo z miłością. (8) Gdy te cechy będą waszym udziałem, i to w coraz większej mierze, to nie dopuszczą one, abyście byli bezczynni i bezowocni w poznaniu naszego Pana, Jezusa Chrystusa. (9) Komu natomiast ich brak, ten nie widzi, jest krótkowzroczny. Zapomniał też, że został oczyszczony ze swoich dawnych grzechów.
(10) Dlatego, bracia, tym bardziej zadbajcie o stałość waszego powołania i wybrania. Dbając o te cechy, nigdy się nie potkniecie, (11) ponieważ dzięki temu zostanie wam zapewniony szeroki dostęp do wiecznego Królestwa naszego Pana i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.
(12) Dlatego — chociaż znacie przekazaną wam prawdę i jesteście w niej utwierdzeni — chcę wam ciągle powtarzać te sprawy. (13) Dopóki jestem w namiocie mego ciała, uważam, że trzeba pobudzać was przez to przypominanie. (14) A wiem, że niedługo przyjdzie mi zwinąć ten namiot, co mi zresztą nasz Pan, Jezus Chrystus, wyraźnie zaznaczył. (15) Dołożę natomiast starań, abyście również po moim odejściu stale sobie o tych sprawach przypominali.
(16) Gdyż obwieściliśmy wam moc oraz przybycie naszego Pana, Jezusa Chrystusa, nie jako ludzie, którzy poszli za wymyślnymi baśniami, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości. (17) Bóg Ojciec bowiem obdarzył Go czcią i chwałą, gdy w potędze swego Majestatu skierował do Niego słowa: To jest mój ukochany Syn, źródło mojej radości. (18) My ten właśnie głos, pochodzący z nieba, usłyszeliśmy, gdy przebywaliśmy z Nim na świętej górze.

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: 2p1, prf, triggo


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 grudnia 2017 (środa), 14:16:16

Streszczenie księgi Hioba w jednym zdaniu

Motto, a może streszczenie księgi Hioba zapisał apostoł Paweł w Liście do Rzymian, w rozdziale 8, w wersecie 28 gdzie czytamy:


Wiemy, że kochającym Boga, to jest tym,
którzy są powołani zgodnie z Jego planem,
wszystko służy ku dobremu.

Wszystko? Wszystko ku dobremu? Tak tu pisze!

I nie wiem czy powinno się podchodzić do tej przedMojżeszowej (taka jest hipoteza odnośnie czasu powstania) księgi nie mając ugruntowanej tej nowotestamentowej prawdy.

Wszystko? Wszystko ku dobremu? Tak tu pisze więc tak wierzę.


I jeszcze inne przekłady.

UBG: Wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga.

BT: Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamysłu.

BG: Wiemy, iż tym, którzy miłują Boga, wszystkie rzeczy dopomagają ku dobremu, to jest tym, którzy według postanowienia Bożego powołani są.

 


Materiał do studiowania Hioba jest tu: http://wojtek.pp.org.pl/32456_ksiega-hioba-na-szybko 


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: hiob, rz 8:28, biblia, księga hioba, księga joba, job


Komentarze: (2)

wojtek, December 27, 2017 14:04 Skomentuj komentarz


Przy okazji: ten fragment może być użyty w dyskusji o predestynacji albo jej braku.
Bo co robi człowiek: kocha Boga.
A Bóg go powołał zgodnie ze swoim planem.

Rafał, December 28, 2017 00:11 Skomentuj komentarz


Ja bym tutaj zwrócił jeszcze uwagę na "(...) którzy są powołani zgodnie z Jego planem", bo łatwo można wyciągnąć zbyt pochopne wnioski.

Skomentuj notkę
18 grudnia 2017 (poniedziałek), 04:39:39

Sąd na wielką nierządnicą - Apokalipsa, rozdział 17

Przygotowywałem to na spotkanie S.D.P u Olka, gdzieś w połowie listopada, ale łazi mi to po głowie, więc pewnie muszę zrobić jeszcze raz, porządnie i zapisać jako osobną notkę.

Czytanie z 17 rozdziału Księgi Apokalipsy, wg. tłumaczenia pastora Zaręby (eib):

(ap 17:1 eib) Wtedy podszedł do mnie jeden z siedmiu aniołów mających siedem czasz i powiedział: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą.

Rozsiadła się ona nad wieloma wodami. (2) Królowie ziemi uprawiali z nią nierząd. Winem jej rozpusty upili się również mieszkańcy ziemi(3) I przeniósł mnie w duchu na pustkowie. Tam zobaczyłem kobietę. Siedziała na szkarłatnej bestii, pełnej bluźnierczych imion. Bestia ta miała siedem głów i dziesięć rogów. (4) Kobieta natomiast ubrana była w purpurę i szkarłat. Zdobiło ją złoto, drogocenne kamienie oraz perły. W ręce trzymała złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości swego nierządu. (5) Na jej czole wypisane było tajemne imię: Wielki Babilon, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi.

(6) Zauważyłem, że kobieta jest pijana: upiła się krwią świętych oraz krwią świadków (ubg: męczenników) Jezusa. Gdy to zobaczyłem, wpadłem w wielkie zdumienie. (7) Anioł to zauważył i zapytał: Dlaczego się tak zdziwiłeś? Ja ci wyjaśnię tajemnicę kobiety oraz bestii, która ją nosi, a która ma siedem głów i dziesięć rogów. (8) Otóż bestia, która — jak zobaczyłeś — była, lecz jej nie ma, ma wyjść z otchłani, aby pójść na zagładę. Mieszkańcy ziemi, których imiona nie są od założenia świata zapisane w Zwoju życia, zdziwią się, gdy zobaczą bestię, która była, której nie ma, ale znów się pojawi. (9) Tu trzeba umysłu obdarzonego mądrością. Siedem głów to siedem pagórków, na których rozsiadła się kobieta, a także siedmiu królów. (10) Pięciu z nich upadło, jeden jest, kolejny jeszcze nie przyszedł, lecz gdy przyjdzie, pozostanie na krótko. (11) Sama bestia natomiast, która była, lecz jej nie ma, jest ósmym królem. Należy ona do tych siedmiu — i idzie na zagładę. (12) Z kolei dziesięć rogów, które zobaczyłeś, to również dziesięciu królów. Nie objęli oni jeszcze królestwa, lecz gdy obejmą władzę, panować będą z bestią tylko przez jedną godzinę. (13) Królowie ci są jednej myśli, a swoją moc i władzę uzależniają od bestii(14) Będą oni walczyć z Barankiem, lecz Baranek ich zwycięży. Jest On bowiem Panem panów i Królem królów. Wraz z Nim zwyciężą ci, którzy są powołani, wybrani oraz wierni.

(15) Anioł powiedział mi dalej: Wody, nad którymi — jak zobaczyłeś — rozsiadła się nierządnica, to ludy, tłumy, narody i języki(16) Dziesięć zauważonych przez ciebie rogów oraz bestia, to ci, którzy znienawidzą nierządnicę. Doprowadzą do tego, że zostanie spustoszona i naga. Będą jedli jej ciało i spalą ją w ogniu.

(17) Bóg bowiem poddał im myśl, że mają wykonać jeden Jego plan. I oni wykonali ten plan — przekazali swe królestwo bestii do czasu, aż się wypełnią słowa Boga.

(18) Kobieta, którą zobaczyłeś, to wielkie miasto, sprawujące władzę nad królami ziemi.

Obserwacje i wnioski:

  • Pierwszy raz dostrzegłem, że nie jest to wizja wielkiej nierządnicy tylko wizja sądu nad wielką nierządnicą. To istotna różnica. Istotna, bo nie mam się skupiać na nierządnicy, na tym kim jest, w co jest ubrana, na czym siedzi tylko na tym co zrobiła, jakie jest prawo, i jak sędzia ją osądzi oraz co się stanie z wyrokiem. Przecież dla sądu nie jest istotne jaką ma sukienkę i na czym sobie jeździ tylko co zrobiła. Dla sądu istotne są jej uczynki.
  • W celu odszukania uczynków szukam czasowników :-) w tym opisie (ten punkt można przeskoczyć bo to analiza techniczna tekstu, lepiej przejść do następnego):
    • rozsiadła się nad wieloma wodami;
    • królowie ziemi uprawiali z nią nierząd (ale czy ona uprawiała? tak - to jest relacja dwuosobowa);
    • winem jej rozpusty upili się również mieszkańcy ziemi (upili, a nie upiła - więc to nie jest jej wina! choć sprawiła, że takie wino było dla ludzi dostępne);
    • siedziała na bestii;
    • kobieta ubrana była w purpurę i szkarłat, zdobiło ją złoto, drogocenne kamienie oraz perły;
    • trzymała złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości swego nierządu;
    • na jej czole wypisane było tajemne imię (tu nie ma czasownika);
    • jest matka nierządnic (to nie jest czynność - no chyba, że pytam jak je wychowała?)
    • jest matką obrzydliwości ziemi (jak wyżej);
    • jest pijana: upiła się krwią świętych i świadków Jezusa;
    • rozsiadła się nad siedmioma pagórkami;
    • rozsiadła się nad ludami, narodami i językami
  • Które z powyższych czynności wg. mnie mogą podlegać sądzeniu przez Boga? Wychodzi, że tylko trzy!
    1. uprawiała nierząd z królami (dosłownie to królowie z nią uprawiali nierząd, ale nierząd to jednak czynność symetryczna, dwuosobowa - nie pisze tu, że królowie ją gwałcili, ale że uprawiali nierząd);
    2. upiła się krwią świętych i świadków (męczenników) Jezusa - wnioskuję z tego, że miała jakiś udział, a nawet przyjemność z zabijania świętych i świadków Jezusa;
    3. nie wiem na ile jest to wina nierządnicy a na ile ludzi, którzy się upili - ale jest zależność pomiędzy jej nierządem a stanem ludów, narodów i języków - a są oni pijani, a ona miała wino, którym się upili.
  • Aby ją dobrze zidentyfikować wypiszę:
    • nierządnica rozsiadła (co to znaczy) się nad ludami, narodami i językami;
    • nierządnica to wielkie miasto;
    • nierządnica to wielkie miasto sprawujące władzę nad królami ziemi;
    • siedem pagórków nad którymi rozsiadła się nie pozostawia wątpliwości odnośnie adresu zamieszkania tej pani.
  • Niezłe proroctwo o nierządnicy:
    • będzie spustoszona i naga i będą ją jedli, resztki spalą;
    • Bóg sprawi, że 10 królów będą w czym postępować jednomyślnie - przekazą swe królestwo bestii aby to się stało.
  • pijani ludzie -  upili się również mieszkańcy ziemi. Jakie są cechy pijanych?
    • śmierdzą
    • głupio gadają, bełkoczą - są problemy z komunikacją z nimi
    • nie umieją sprawnie chodzić
    • wykonują nieskoordynowane ruchy
    • nierozsądnie myślą
    • źle oceniają otaczającą ich sytuacje
    • nie postępują odpowiedzialnie
    • trudno im wyjaśnić najprostsze rzeczy
    • (przy okazji: nie upijajcie się winem ale napełniajcie duchem - Gal)
  • Ludzie, którzy są z Jezusem i zwyciężają (.14b) są określeni tak:  powołani, wybrani i wierni.

Dodatki:

  • Notka i prezentacja ze spotkania S.D.P jest tu: O Apokalipsie na spotkaniu S.D.P. 
  • Komentarz Biblii do działalności Wielkiej Nierządnicy znajduje się w Ap19:2 - ona psuła ziemię.

 


A tu proste wyobrażenie Nierządnicy wg Martina z serwisu Odwyk.com

 

 

 


Kategorie: apokalipsa, biblia / apokalipsa, _blog, teologia / biblia / studia


Słowa kluczowe: sąd, sąd na wielką nierządnicą, apokalipsa, rzym, wielka nierządnica, ap17


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
12 grudnia 2017 (wtorek), 08:06:06

Niedziela czy sobota, czyli ciągła dyskusja o szabacie

Właśnie uświadomiłem sobie, że PiS wprowadzając w sejmie zakaz handlu w niedzielę w wyraźny, prawny bo państwowy sposób sankcjonuje niedzielę jako dzień święty i dzień odpoczynku. A przecież prawo Boga tak jasno wyrażone w dekalogu mówi o odpoczynku  siódmym, a nie pierwszym dniu tygodnia. Pierwszy dzień tygodnia to pomysł pogański i rzymski, podobnie jak rzymskie i pogańskie jest narzucanie go innym.

Żydzi, przez których Bóg objawił swoje prawo zapisali to przykazanie tak:

Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój.

Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę, lecz w siódmym dniu jest szabat Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty. Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.

(Ex 5:12nn)

A wszystko to dzieje się w kraju, gdzie kalendarze świeckie (to taki czas w roku, że ludzie obdarowują się kalendarzami) zaczynają tydzień zaczynający się  od poniedziałku, podczas gdy katolickie są konsekwentne (przez co trochę niewygodne) i mają niedzielę jako pierwszy dzień tygodnia, co dla wielu katolików jeszcze 20 lat temu oczywistym nie było.


Kategorie: obserwartor, polityka / obserwator, biblia, _blog


Słowa kluczowe: dekalog, szabat, niedziela


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 grudnia 2017 (poniedziałek), 17:15:15

Textus Receptus, Westcott i Hort oraz Nestle-Aland (składnica plików)

Tu będę sobie gromadził dane dotyczące przekłamywania testów grecki pism Nowego Testamentu.

  1. Artykuł pt. Przebudzenie okultystyczne w XIX wieku - dostępny w PDF opisuje zaangażowanie  Westcotta i Horta w ruch okultystyczny.
  2. Textus ReceptusTaki ładny obrazek gdzieś znalazłem, więc go zachowuję: Textus Receptus.pdf (ale jest też .png) - obrazuje dość dobrze jak się mają kluczowe polskie przekłady do tekstów manuskryptów.
     
  3. Rozwój kontekstowy tekstu Nowego TestamenuSchemat rozwoju wersji tekstu NT (zachowuję w PDF jako Rozwój kontekstowy tekstu Nowego Testamentu)
  4. Artykuł pt. O_Wyzszosci_tekstu_bizantyjskiego jako plik PDF.
  5. Artykuł krytykujący "Kult TR" - Textus Receptus – czy faktycznie najlepszy - z serwisu – Thaleia.pl
  6. Opracowanie - ks. Antoni Dreja, "Krytyczne wydania Pisma Św. w językach oryginalnych" z 1991 roku -> ks. Dreja - Krytyczne wydania Pisma Sw.pdf
    D
    obrze przypomina historię wydań krytycznych, zarówno ST jak i NT. Potem ktoś na podstawie tej pracy opracował artykuły w Wikipedii.
  7. .... i zobaczymy co zbiorę w przyszłości.

 


Dodatki:

Moje własne przykłady pokazujące dlaczego NA28 uważam za zwiedzenie:

  • Mk13:14 czyli brak proroka Daniela.
    • Problem opisałem w osobnym artykule, w którym opisuję jak znalazłem brakującą frazę w Kodeksie Aleksandryjskim. Faksymile kodeksu:

      Tak jest to ułożone:

      ΟΤΑΝ ΔΕ ΙΔΗΤΕ Τ-
      Ο ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ
      ΤΟ ΡΗΘΕΝ ΥΠΟ ΔΑΝΙΗΛ ΤΟΥ ΠΡΟ-
      ΦΗΤΟΥ ΕΣΤΟΣ ΕΣΤΩΣ ΟΠΟΥ ΟΥ ΔΕΙ Ο ΑΝΑ-
      ΓΙΝΩΣΚΩΝ ΝΟΕΙΤΩ
      ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΝ ΤΗ ΙΟΥΔΑΙΑ ΦΕΥΓΕΤΩΣΑΝ
      ΕΙΣ ΤΑ ΟΡΗ

    • Problem zwodniczości NA28 polega na tym, że w tym dziele nie dowiem się ani o tym, że tak ważny kodeks zawiera tą frazę, ani nawet o istnieniu takiego wariantu.
  • Problem 1Tm3:16 czyli czy "Bóg objawił się w ciele" czy też "Ten (albo ktośobjawił się w ciele".
    • Skoro większość manuskryptów mówi tu o Bogu to dlaczego w tekście proponują "Ten"? Wiem dlaczego. Bo zwodziciele Wescott i Horn tak kiedyś napisali i tak się to przyjęło.

 


Kategorie: apologetyka / biblia, biblia, _blog, _składnica


Słowa kluczowe: na27, na28, nestle aland, Westcott i Hort, Westcott, Hort, textus receptus


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
10 grudnia 2017 (niedziela), 15:40:40

Wybrał czy nie wybrał nas przed założeniem świata?

Moi drodzy znajomi, chrześcijańscy teolodzy i mądrale - zapraszam na konkurs. Ale nie patrzymy na kolejne pytanie zanim nie odpowiemy (najlepiej pisemnie) na pytanie wcześniejsze. Jak ktoś zda i oczekuje nagrody proszę aby zgłosił się do mnie, może coś wymyślę.
.
.
.
.
.
Pytanie #1.
Czy Bóg wybrał Marię przed założeniem świata, aby była święta i nieskalana przed Jego obliczem?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Pytanie #2.
Czy Bóg wybrał Ciebie, przed założeniem świata abyś był (była) święty (święta) i nieskalany (nieskalana) przed Jego obliczem?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Pytanie #3.
Czy potrafię zacytować werset Ef 1:4 z pamięci?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Pytanie #4.
Kiedy zacznę uczyć się wersetów na pamięć, słowo słowo, z przecinkami i odnośnikami aby badanie "czy tak się rzeczy mają", zgodnie z Dz 17:11 dokonywało się w moim mózgu automatycznie?
.
.
.
.
(inspiracją do konkursu jest artykuł pt. "Katolickich apologetów chwyty maryjne")
 

 
Ef 1:4 On wybrał nas w Nim przed założeniem świata, abyśmy wobec Niego byli święci, nienaganni i żyli w miłości.

Kategorie: telogia, katolicyzm, biblia, teologia / biblia


Słowa kluczowe: maria, maryja, ef 1:4, biblia, konkurs, kfc, ef1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 grudnia 2017 (piątek), 19:17:17

Procedura zapisana w Ef 1:13

Kiedyś Bogdan nauczył mnie fragmentu z Ef 1:13, który wg. przekładu EIB brzmi tak:

W Nim [ Chrystusie ] i wy, gdy usłyszeliście Słowo prawdy, dobrą nowinę o waszym zbawieniu — i dzięki któremu uwierzyliście — zostaliście opieczętowani obiecanym Duchem Świętym.

Analiza tego co tu zapisano:

  1. Całość procesu dzieje się "w Nim" czyli w Chrystusie. To ważne - wszak proces dotyczy spraw duchowych.
  2. Ktoś głosił Efezjanom "Słowo prawdy, dobrą nowinę" o zbawieniu (tego tu nie zapisano ale można się domyślić).
  3. Efezjanie usłyszeli to głoszenie.
  4. Efezjanie uwierzyli, w sposób osobisty skoro "dobra nowina o zbawieniu" stała się "dobrą nowiną o ich zbawieniu".
  5. Bóg opieczętował ich Duchem Świętym.
  6. Ten Duch był już wcześniej obiecany.

A jak się to ma do mojego życia? Ważne pytania.

  1. Czy ktoś wyjaśniał mi prawdę o mnie? czy ktoś głosił mi ewangelię - dobrą nowinę? Czy usłyszałem?
  2. Czy uwierzyłem temu Słowu?
  3. Jeżeli tak, to wierny jest Bóg i sprawiedliwy i zrobił swoje, czyli zapieczętował mnie obiecanym Duchem Świętym.
  4. Spodziewać się więc mogę, że .... ale to już werset 14 a więc innym razem.

Dopiski:

  • ten werset lepiej brzmi w UBG, które łącząc go z wersetem wcześniej dodaje czynność "położyliście nadzieję" jako efekt uwierzenia.
  • poświęcę temu osobą, podobną notkę analizując .12-.14 ale wg. UBG. "Procedura zapisana w Ef 1:13-14 w przekładzie UBG"

Kategorie: teologia/biblia, studium biblii, _blog, biblia/studium, teologia/duch święty, zbawienie, teologia/zbawienie


Słowa kluczowe: zbawienie, ef1:13, duch święty


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 grudnia 2017 (piątek), 18:36:36

Proces zbawienia opisany w Ef 2:1-10

Tekst do analizy pochodzi z początku 2 rozdziału Listu do Efezjan, który wg. przekładu EIB brzmi tak:

(1) Wy bowiem byliście martwi z powodu waszych upadków i grzechów. (2) Żyliście w nie uwikłani, jak inni w obecnym wieku tego świata. Służyliście władcy sfer powietrznych, który rządzi duchem działającym w nieposłusznych ludziach. (3) Do takich ludzi zresztą my wszyscy niegdyś należeliśmy. Targały nami żądze ciała, jego pragnienia i pomysły — byliśmy z natury warci gniewu, zupełnie tak, jak pozostali.
(4) Jednak Bóg, hojny w swym miłosierdziu, kierując się swą wielką miłością do nas, (5) i to martwych z powodu upadków, ożywił nas z Chrystusem. Bo z łaski jesteście zbawieni.
(6) On nas wraz z Chrystusem przywrócił do życia i wraz z Nim umieścił na wysokościach nieba. Uczynił to w Chrystusie Jezusie, (7) aby ukazać w nadchodzących wiekach nadzwyczajne bogactwo swojej łaski w dobroci względem nas, właśnie w Chrystusie Jezusie.
(8) Gdyż z łaski jesteście zbawieni, przez wiarę. Nie jest to waszym osiągnięciem, ale darem Boga. (9) Nie stało się to dzięki uczynkom, aby się ktoś nie chlubił. (10) Jesteśmy Jego dziełem. Zostaliśmy stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych czynów. Bóg przygotował je już wcześniej, by były treścią naszego życia. 

Analiza tego co tu zapisano:

  • Co wiemy o Efezjanach:
    1. Byli martwi z powodu upadków i grzechów.
    2. Żyli uwikłani w upadki i grzechy.
    3. Służyli władcy sfer powietrznych.
    4. Targały nimi żądze ciała, jego pragnienia i pomysły.
  • Paweł też utożsamiał się ze stanem Efezjan.
  • Prawda o wszystkich ludziach:
    1. Inni ludzie na świecie dalej żyją uwikłani w upadki i grzechy.
    2. Efezjanie, jak i inni ludzie tak żyjący są z natury warci gniewu.
    3. Uratowanie się (zbawienie) nie jest uczynkiem ludzkim.
  • Co wiadomo o Bogu:
    1. Bóg jest hojny w miłosierdzie.
    2. Bóg kieruje się wielką miłością do nas.
    3. Bóg kieruje się wielką miłością do nas mimo iż jesteśmy martwi z powodu upadków.
    4. Ratuje, wybawia ludzi (zbawia) z łaski.
    5. Chce w nadchodzących wiekach objawił bogactwo łaski względem nas.
  • Co zrobił Bóg?
    1. Ożywił (przywrócił do życia) nas z Chrystusem.
    2. Umieścił nas z Chrystusem na wysokościach nieba.
    3. Z łaski wybawił (zbawił).
  • Władca sfer powietrznych rządzi duchem działającym w nieposłusznych ludziach. 

Obrazek do zapamiętania procesu

background Layer 1 upadków i grzechów Efezjanie i uratowani Efezjanie Posadził na wyżynach Ożywił z powodu Co zrobił Bóg Uratował martwi żywi

Kategorie: teologia/biblia, studium biblii, _blog, zbawienie, ewangelia, teologia/ewangelia, biblia/studia, lekcje


Słowa kluczowe: zbawienie, ef2:1-10, łaska, lekcja


Komentarze: (1)

wojtek, March 12, 2018 22:17 Skomentuj komentarz


Podobne zapisane jest tu:

Tit 3:3-9 ubg
(3) Niegdyś bowiem i my byliśmy głupi, oporni, błądzący, służący rozmaitym pożądliwościom i rozkoszom, żyjący w złośliwości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący jedni drugich. (4) Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi; (5) Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego; (6) Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela; (7) Abyśmy, usprawiedliwieni jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego. (8) Wiarygodne to słowo i chcę, abyś o tym zapewniał, żeby ci, którzy uwierzyli Bogu, zabiegali o celowanie w dobrych uczynkach. Jest to dobre i pożyteczne dla ludzi. (9) Unikaj zaś głupich dociekań, rodowodów, sporów i kłótni o prawo; są bowiem nieużyteczne i próżne.

Skomentuj notkę
1 grudnia 2017 (piątek), 19:12:12

Księga Hioba - lekcja, studium całej księgi na szybko

#1. Motto

Motto, a może streszczenie księgi Hioba zapisał apostoł Paweł w Liście do Rzymian, w rozdziale 8, w wersecie 28 gdzie czytamy:


Wiemy, że kochającym Boga, to jest tym,
którzy są powołani zgodnie z Jego planem,
wszystko służy ku dobremu.

Wszystko! Wszystko służy i ku dobremu! Tak napisano, więc tak wierzę.

#2. Fakty odnośnie tej notki

  • W ramach spotkań KFC, na dwóch kolejnych spotkaniach zrobiliśmy razem tą księgę. Właściwie to Bogdan nas przeprowadził, choć kilka osób przez ten tydzień przeczytało całość, łącznie z poematem.
  • Następnego dnia gadałem o tym z Kasią i Piotrem, nawet powstały notatki.
  • A dziś jadę na weekend do Wawy. Pociąg się spóźnia, siedzę więc na dworcu w Katowicach mając ponad godzinę wolnego. Ale mam też notatki z wczorajszej rozmowy z Kasią i Piotrem, podczas której opowiadałem im o tym jak na dwóch spotkaniach KFC rozwaliliśmy całą księgę Hioba, bo Bzyku tak nas zachęcił a potem ciekawe perełki wskazał. Może uda się to wprowadzić abym nie zapomniał? Spróbuję.
  • Kilka dni później połączyłem Hioba z Rz 8:28 i to jest perełka.
  • A dziś (ostatni lutego 2018) poprawiam i porządkuję notatki.
  • Dopisek: w lutym 2022 z Anką Z. wracam do księgi. Powstaje nowa notka - lekcja.

#3. Co warto wiedzieć przed czytaniem

  • układ księgi jest taki
    • wstęp: rozdziały 1 i 2
    • poemat z poetyckimi wypowiedziami
    • objawienie się Boga Hiobowi
    • zakończenie z ważnymi wnioskami
  • Księga Hioba prawdopodobnie jest najstarszą księgą Biblii przez co zapewne jednym ze starszych, a może i najstarszym spisanym dziełem literackim ludzkości. Niektórzy datują ją jako pochodzącą przed potopem. Ta hipoteza jest mało prawdopodobna, ale zapewne napisane jest to sporo przez Mojżeszem a może i przed Abrahamem. Wygląda to na czasy potomków Noego, opis dinozaura sugeruje, że jeszcze nie wyginęły one wszystkie po potopie albo pamięć o nich jeszcze była świeża.
  • Powtórka z filozofii
    • punkt wyjścia: Na początku Pan Bóg stworzył niebo i ziemię - a więc szatana też.
    • Podstawowe pojęcia
      • dobro - stan rzeczy w którym Bóg chce aby się one znajdowały.
      • zło - niezgodność stanu rzeczy z zamiarem Boga.
      • Bóg - osobowy absolut
      • szatan - jeden z duchów stworzony przez Boga
      • wolność - możliwość podejmowania decyzji.
      • moc - możliwość osoby odnośnie wdrażania swoich decyzji w rzeczywistości.

#4. Tabelka z układem treści wg EIB:

Wers.  Streszczenie albo kursywą treść do czytania Rozważania 
  Wstęp  
1:1 (1) W ziemi Us był pewien człowiek. Miał na imię Job. Był on nienaganny i prawy. Żył w bojaźni Bożej i stronił od zła.

Hiob był nienaganny i prawy. Ciekawy opis tej osoby.

  • nienaganność - spełnia obowiązujące kryteria w środowisku w którym żył;
  • prawość - wypełniał obowiązki prawa, ale jakie wtedy (przed Mojżeszem) było prawo? 
    • może prawo jakiegoś lokalnego króla, władcy? ale Hiob sam był bogaty i niezależny.
    • może przodków? Noe? Jakie było przymierze Boga z Noem?
  • stroniący od złego - a więc wiedział co jest złe.
  • bał się Boga - czyli jakąś wiedzę o Bogu miał, skoro składał ofiary.
 

(2) Urodziło mu się siedmiu synów i trzy córki.

(3) Na jego dobytek składało się siedem tysięcy owiec i trzy tysiące wielbłądów, pięćset par bydląt zaprzęgowych i pięćset oślic.

Ponadto miał bardzo liczną służbę. Był to człowiek najznakomitszy ze wszystkich ludzi Wschodu.

Stan posiadania Hioba:

  • 7 synów
  • 3 córki
  • 7000 owiec
  • 3000 wielbłądów
  • 500 par bydląt zaprzęgowych
  • 500 oślic

Warto dokładne odnotować te liczby.

Człowiek najznakomitszy, wysoka pozycja i ocena.

1:4-5 (4) Jego synowie mieli zwyczaj urządzania uczt. Każdy czynił to w swoim domu, w ustalonym dniu, a zapraszali na uczty także swoje trzy siostry, aby wraz z nimi jadły i piły. (5) Kiedy mijał kolejny cykl uczt, Job dokonywał poświęcenia swych dzieci. Wstawał wczesnym rankiem i za każde z nich składał całopalenia. Myślał bowiem tak: Może któreś z moich dzieci zgrzeszyło i znieważyło Boga w swym sercu? Tak postępował Job zawsze.

Co to mówi o relacji Hioba z Bogiem:

  • Czy Hiob znał Boga? Zwracam uwagę, że Hiob nie znając zachowania swoich dzieci ("może któreś zgrzeszyło") nie wiedział jaka może być reakcja Boga. I dlatego robił coś na wszelki wypadek - na wszelki wypadek chciał przekupić Boga ofiarą. Czy więc znał Boga? Słabo!
  • Wniosek: Hiob był religijny. Wiedział o coś Bogu, bał się go, gotów był na ofiary dla niego, ale nie znał zamysłu Boga względem siebie i swoich dzieci, więc nie czuł się w tym wolny. Przypuszczam też, że słabo znał charakter Boga.
  • Religia jest nieskuteczna - mimo iż Hiob ofiary składał problemy się pojawiły.
1:6-12

Pierwszy dialog Boga z szatanem

Wygląda na to, że Pan Bóg miał inicjatywę od początku - widać, że wezwał szatana i dopytywał go o Hioba. Bóg a nie szatan prowokuje całą tą sytuacje.
1:13-21

Pierwsza fala nieszczęść:

  • .15 napadli nas Sabejczycy
  • .16 Ogień Boży spadł z nieba
  • .17 Chaldejczycy napadli
  • .19 wiatr uderzył w cztery naroża domu i zwalił go
 
 1:21-22 (21) Powiedział: Nagi wyszedłem z łona matki i nagi stąd odejdę.
PAN dał — PAN wziął, niech imię PANA będzie błogosławione.
(22) Mimo tego wszystkiego Job nie zgrzeszył. Nie zaczął wyrzucać Bogu, że postępuje niesłusznie.
Hiob nie zadawał pytań: dlaczego? Rozpoznał, że Pan Bóg kontroluje sytuacje więc przyjmuje ją. Przyjmuje zarówno w części błogosławieństwa jak i tej straty.
2:1-6 Drugi dialog Boga z szatanem  
2:7-13 Choroba Hioba, wypowiedź żony, pojawiają się koledzy.  
2:9-10

(9) Nawet żona powiedziała do niego:

Cóż ty tak trwasz w tej swojej nienaganności?! Złorzecz Bogu i umrzyj!

(10) Mówisz jak jedna z tych nierozumnych, bezbożnych kobiet — odpowiedział jej Job. — Czy tylko to, co dobre, mamy przyjmować od Boga, a tego, co przykre, już nie?

Hiob miał głupią żonę.
3:1 Poemat  
3:3 BW: bodajby zginął dzień w którym się urodziłem i noc w której powiedziano "poczęty jest mężczyzna".

dogmat: w chwili poczęcia człowieka to jest już człowiek, już gdzieś to ktoś powiedział.
#dyskusja o aborcji

3:11, 13 BW: Czemu nie umarłem w łonie matki? Czemu nie zginałem gdy wyszedłem z łona? .... leżałbym teraz i odpoczywał, spałbym i miałbym spokój.

Hiob ma przekonanie, że gdyby umarł miałby lepsze życie. Jego przekonanie o wieczności jest piękne.

 

#dyskusja o aborcji

     
3:25 bo to czego się bałem nawiedziło mnie
a to przed czym drżałem przyszło na mnie

To jest ważna informacja o światopoglądzie Hioba. Hiob w tym momencie nie wierzy jeszcze, że dobry, miłujący go Bóg kontroluje wszystko co się dzieje.

 

Rz 8.15
Gdyż nie otrzymaliście ducha niewoli, aby znowu się bać, ale otrzymaliście Ducha usynowienia, przez którego wołamy: Abba, Ojcze!

     
 4:12

(12) A ja posłyszałem słowo, wyłowiłem uchem Jego szept (13) w niepokoju nocnych widziadeł, gdy na ludzi spada twardy sen.

(14) Strach mnie ogarnął i drżenie, lęk przeszył do szpiku kości, (15) wiatr musnął mi twarz, na ciele zjeżył się włos — (16) i stanął ktoś. Z wyglądu — nie poznałem. Jakaś postać przede mną! Chwila ciszy — i rozległ się głos:

 

Ciekawostka - w księdze Hioba jest wypowiedź szatana
  (17) Czy śmiertelnik może być sprawiedliwszy niż Bóg,
a człowiek — czystszy od swego Stwórcy?
(18) Skoro On swoim sługom nie dowierza i w aniołach widzi braki,
(19) to co powiedzieć o tych z chat glinianych,
wciśniętych w proch fundamentami?!
Łatwiej ich zdeptać niż robaki!
(20) Rozbici między rankiem a wieczorem,
nikną na zawsze, bez śladu.
(21) Sznurka szarpnięciem [namiot życia] złożony
— zanim człowiek nabrał rozumu.
To szatan myśli o człowieku. 
     
14:7

(7) Dla drzewa jest przynajmniej nadzieja. Gdy je zetną, odrasta, znowu wypuszcza pęd. (...)

(14) Bo człowiek, gdy umrze, czy ożyje? Będę czekał po wszystkie dni mego znoju, aż przyjdzie kolej na mnie.

(15) Będziesz wołał, a ja ci odpowiem, zatęsknisz za tworem swych rąk.

Refleksja nad życiem i wnioski odnośnie wieczności.

Wygląda na to, że Hiob wierzy w nieśmiertelność. Oczekuje, że jak Bóg go wezwie to on będzie z Nim. -> 19:25

     
     
19:25-28 (25) Bo ja wiem, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem powstanie.
(26) Gdy na mej skórze już dopełni się zniszczenie, wolny od ciała będę oglądał Boga.
(27) Zobaczę Go sam, osobiście, moje oczy, niczyje inne — moje jestestwo już tęskni za tą chwilą!

 Hiob wierzy w odkupiciela. Co to znaczy:

  • Wie, że ma problem wymagający odkupienia.
  • Wierzy w życie wieczne w bliskości Boga.
  • Już dziś tęskni za tą bliskością.
28:1-28 Rozdział o mądrości Przez cały rozdział dyskutuje różne wartościowe rzeczy wskazując na mądrość jako na wartość największą.
  (12) A mądrość — gdzie można ją znaleźć? I gdzie jest siedziba rozumu?" Pytanie o mądrość.
 28:28 (28) i powiedział człowiekowi tak: Mądrość to bojaźń Pana; rozum to unikanie zła. Perełka - gdzie można znaleźć mądrość? U Boga, bo bojaźń Pana
32:1 Elihu się pojawia: rozdział 32-37  
33:4 (4) Stworzył mnie Duch Boży i ożywiło tchnienie Wszechmocnego.  Elihu mówi ciekawe rzeczy.
38:2

Któż to zaciemnia mój plan
nierozumnymi słowami?

Pan Bóg podsumowuje mowę Elihu
  Objawienie się Boga, rozdział 38 i 39  
38:3
40:7
(38:3) Przepasz jak mężczyzna swe biodra! Będę cię pytał, a ty Mnie pouczysz.
(40:7) Przepasz jak mężczyzna swe biodra. Będę ci zadawał pytania, a ty Mnie pouczysz!"
 Bóg dwa razy wzwywa Hioba aby otrzeźwiał i spróbował odpowiedzieć na pytania. Pytania retoryczne, bo człowiek nie jest wstanie na nie odpowiedzieć.
 38, 39, 40, 41 Retoryczne pytania pokazujące wielkość Stwórcy. Hiob już wie kim jest Bóg.
40

(8) Czy rzeczywiście chcesz podważać mój sąd, przeczyć Mi, by wykazać swą rację?

To widać jest Boża prowokacja do myślenia.
  Tu muszę opracować same pytania. Warte są osobnej notki. A odpowiedzi? Nie ma, bo człowiek nie może ich mieć.
  Podsumowanie  
42

(1) Wtedy Job odpowiedział PANU:
(2) Wiem, że Ty możesz wszystko i że żaden Twój zamysł nie jest dla Ciebie zbyt trudny.
(3) Zapytałeś: Kim jest ten, który zaciemnia mój plan, nie mając o nim pojęcia?

To ja. Wypowiadałem się bez zrozumienia. Twe plany są dla mnie zbyt wielkie — właściwie nic o nich nie wiem.
(4) Powiedziałeś: Posłuchaj, proszę, a Ja będę mówił, będę cię pytał, a ty Mnie pouczysz.

Pod wpływem pytań i braku możliwości odpowiedzenia na nie Hiob wpada w zachwyt nad Bogiem. No i stawia się we właściwej relacji - chce słuchać.
 42:5  (5) Otóż wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia, ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz.
(6) Dlatego wycofuję moje słowa i kajam się w prochu i popiele.

Kluczowe zdanie księgi: Otóż wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia, ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz.

 

BT: Dotąd Cię znałem ze słyszenia, obecnie ujrzałem Cię wzrokiem.

BW: Tylko ze słyszenia wiedziałem o tobie, lecz teraz moje oko ujrzało cię. 

  Podsumowanie ekomoniczne  
  (10) PAN przywrócił też Jobowi powodzenie, gdy wstawiał się on za swoimi przyjaciółmi.

Hiob wstawia się o przyjaciół? Kapłan?

 

  (10) PAN przywrócił też Jobowi powodzenie, gdy wstawiał się on za swoimi przyjaciółmi. PAN też dwukrotnie pomnożył wszystko, co Job posiadał. (...) (12) PAN natomiast błogosławił późniejsze lata Joba bardziej niż wcześniejsze. Ile Bóg oddał Hiobowi? Pisze, że podwójnie, więc sprawdzam.
 

Posiadał on czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc par bydląt zaprzęgowych i tysiąc oślic.

(13) Urodziło mu się też siedmiu synów i trzy córki.

(14) Pierwszej z nich dał na imię Jemima, drugiej Kesja, a trzeciej Keren-Hapuk. (15)Kobiet tak pięknych jak córki Joba nie było w całym kraju. Ojciec wyznaczył im też własność dziedziczną pomiędzy ich braćmi.

Stan materialny po wydarzeniach

  • owiec 14 tys.
  • wielbłądów 6 tys
  • bydląt zaprzęgowych 1000 par
  • oślic 1000

I jeszcze dzieci:

  • 7 synów
  • 3 córki

Wniosek: pierwsze dzieci Hioba żyją, skoro teraz urodziło mu się 7+3 a miał mieć podwojone (co widać w owcach)

#4. Wnioski:

  • Kluczowe zdanie Hioba: "wiedziałem o Tobie tylko ze słyszenia, ale teraz zobaczyłem Cię twarzą w twarz" a więc cały proces, przez który przeszedł, a którego inicjatorem i kontrolerem był Bóg (a nie szatan) miał sens. Proces ten uczynił z człowieka religijnego człowieka wiary.
  • Hiob był pewien życia w wieczności i tą wiarę Bóg mu wynagrodził, gdyż Hiob ma dwa razy więcej synów i córek. Owiec (7 tys. -> 14 tys.) i wielbłądów miał dwa razy więcej już, i tylko tu na ziemi ale dzieci ma i będzie miał wiecznie (7+3+7+3). Bóg powołuje ludzi do życia wiecznego!
  • Więcej moich i nie tylko wniosków z księgi Hioba jest tu http://wojtek.pp.org.pl/tag/lista/księga%20hioba

#5. ToDo:

  • Muszę sobie zrobić lepszą wersje tych notatek.
  • może jakaś wersja do drukowania aby mieć na papierze?

Kategorie: teologia/biblia/studia, biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: hiob, job, bibla, kfc, księga hioba


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 grudnia 2017 (piątek), 14:34:34

Kłótliwa żona

Takie coś znalazłem:


Lepiej jest mieszkać w kącie pod dachem,
niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.

A jak przekładają to przekłady?

Przekład Ewangeliczny pastora Zaręby (EIB):

Lepiej mieszkać gdzieś w kącie na poddaszu niż z kłótliwą kobietą we wspólnym domu.

Biblia Gdańska:

Lepiej jest mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.

Biblia Paulistów:

Lepiej mieszkać w kącie na poddaszu, niż mieć kłótliwą żonę i dzielić z nią pokoje.

Biblia Poznańska:

Lepiej jest mieszkać na dachu w kąciku, niż mieć wspólny dom z żoną kłótliwą.

Tysiąclatka (BT):

Lepiej mieszkać w kącie dachu niż z żoną swarliwą we wspólnym domu.

Warszawska (BW):

Lepiej jest mieszkać kątem na poddaszu niż z kobietą swarliwą we wspólnym domu.

Uwspółcześniona Gdańska (UBG):

Lepiej mieszkać w kącie dachu niż z kłótliwą żoną w przestronnym domu.


Kategorie: złota myśl, _blog, biblia


Słowa kluczowe: żona kłótliwa, przysłowia, złota myśl


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 listopada 2017 (czwartek), 12:19:19

Głowy w wizji sądu Wielkiej Nierządnicy

Wyliczanka

  1. Egipt
  2. Asyria
  3. Babilon
  4. Chalcedońska, Medowie, Persja
  5. Grecja i Macedonia
  6. Rzym
  7. Kalifat islamski
  8. Unia Europejska, Anglia i USA ????

A wszystko to napisałem, bo czytałem w nocy Apokalispę rozdział 17, gdzie opisany jest sąd nad Wielką Nierządnicą.


Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: wielka nierządnica, imperia, egipt, asyria, babilon, macedonia, rzym, apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 listopada 2017 (piątek), 18:02:02

Materiały na Wystawę Biblii

Jak jestem na wystawie to pomocne mi są takie materiały, które sobie tu zachowuję aby zawsze je mieć.

  1. Alfabet Grecki - można to włożyć do Kodeksu Synajskiego
  2. Szwabacha - polskie Biblie renesansowe powinny to mieć: Leopolita, Brzeska, Budny, Wujek, Gdańska
  3. Wstęp Erazma w jego wydaniu Nowego Testamentu: Życzyłbym sobie, aby każda niewiasta mogła czytać Ewangelie i listy świętego Pawła. Aby zostały przetłumaczone na każdy język i były czytane i poznawane nie tylko przez Szkotów i Irlandczyków, ale również Turków i Saracenów... Aby rolnik śpiewał teksty Pisma idąc za pługiem, aby tkacz powtarzał wersety w rytm swego czółenka, aby podróżny mógł rozważaniem opowieści Pism łagodzić trudy swej drogi.
  4. Przykład polskiego zapisu spółgłoskowego: Hymn, Ojcze nasz, Na początku było... - karta A4 do poczytania
  5. Ciekawe miejsca w Kodeksie Synajskim:
    1. 1Tm3:16 - Q86-f2v - wariant tekstowy "Ten objawiony w ciele" albo "Bóg objawiony w ciele", widać dopisek.
    2. Ap 13:18 - powinna być liczba 666 ale nie ma.
    3. Mk 16:8 - Q77-f.5r - brak końcówki ewangelii Marka

  6. Treść J4 - rozmowa Jezusa z Samarytanką wg. Biblii Blokersów - do przeczytania przykład.
  7. Psalm 3, wersy 7 i 8 o wybijaniu zębów wrogom Boga w tłumaczeniach od Psałterza Floriańskiego, Kochanowskiego, BT po EIB i UBG. Darek cytuje Kochanowskiego i wychodzi śmiesznie, bo tam jest o gubieniu zębów w piasku.

ToDo:

  • PDF ze spisem treści Codeksu Synajskiego - aby można było w nim coś znaleźć. (w styczniu 2018 po raz drugi szukałem w sieci i nie znalazłem, a wiem, że był)
  • chciałbym tu mieć ostatnie słowa Tyndala, które wypowiedział na stosie, przed śmiercią. Albo te słowa o chłopcu zza pługa.
  • Daty takich wydarzeń aby zbadać powiązania:
    • śmierć Wylcliffa 1380 ???
    • śmierć Husa (1415)
    • przekład królowej Zofii (1454-1457??? - nie wiem)
    • Gutenberg (1453)
    • Pierwsze wydanie NT Erazma 1505 lub 1515????

 


Kategorie: nauczania, biblia


Słowa kluczowe: wystawa biblii


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:5
30 października 2017 (poniedziałek), 16:14:14

Polskie przekłady Biblii - praktyczne streszczenie

#0. Ponieważ często pytają mnie o polskie przekłady Biblii (pewnie sprawiam wrażenie jakobym się na tym znał) wpisałem sobie odpowiedź, aby raz na dziś mieć to napisane i jak ktoś pyta to mu przeczytać albo pokazać. Polskich przekładów Nowego Testamentu jest co najmniej 34 - więc jako naród jesteśmy bardzo ubłogosławieni tym bogactwem, ale tu zaprezentuję wiedzę praktyczną, kuchenną, taką co to się przydać może nie tylko tym, co Biblię studiując lubią wiedzieć więcej.

#1. Cztery najważniejsze dla nas przekłady to:

  • BT - Biblia Tysiąclecia - katolicki przekład z języków oryginalnych, 1965, a właściwie to 1974 lub 1982 (II i III wydanie) - coś co na trwałe weszło do polskiej kultury, jest i dlatego pełny szacun! I dlatego BT mieć. Żyjemy w Polsce, w katolickim społeczeństwie - więc język i pojęcia BT są płaszczyzna do porozumienia z osobami dla których protestanckość Biblii jest przeszkodą. BT ma imprimatur, na wstępie są listy kard. Wyszyńskiego i papieża JP2 zachęcające do lektury. BT też należy znać, wiedzieć gdzie są przekręty, aby w trakcie rozmów, czy studium z katolikami nie być zaskoczonym (np. Rz 5:1).
  • BW - Biblia Warszawska - nowy przekład protestantów polskich, 1974. Przekład ciągle powszechny wśród protestantów ale ja już go nie polecam, bo nie widzę przyczyny aby go używać.
  • UBG, BG - Biblia Gdańska zarówno w (1632) staropolskim jak i w swoim uwspółcześnionym (2017) wariancie - co ważne - jej Nowy Testament bazuje na greckim Textus Receptus. Nie mylić z Nową Biblią Gdańską, której należy unikać! UBG jest przekładem godnym polecenia na pierwszym miejscu, więc polecam. Ładna czcionka ułatwia czytanie, a brak podziałów na sekcje nie sugeruje czytelnikowi żadnej teologii (choć utrudnia szukanie).
  • EiB - przekład Ewangelicznego Instytutu Biblijnego, zwany też Starym i Nowym Przymierzem, albo przekładem pastora Pawła Zaręby, 2016 roku. Nowy, współczesny, tłumaczony z tekstu greckiego Nestle i Alanda (NA28) ale z uwzględnieniem Textus Receptus więc nie jest tak źle. Ten przekład często nazywany jest błędnie Ligą Biblijną - bo Liga Biblijna go wydała.

#2. Inne przekłady polskie o których warto wiedzieć:

  • Biblia pierwszego kościoła - przekład ks. Popowskiego, speca od greki. Co ciekawego, przekład ST nie jest dokonany z tekstów hebrajskich, ale greckiego przekładu Septuaginty, pochodzącego gdzieś z II albo i III wieku przez Chrystusem, więc z tekstu niewątpliwie w pierwszym kościele znanego i używanego.
  • x. Wujek - staropolski, katolicki przekład z Vulgaty, 1599 rok - miał duży wpływ na język i kulturę polską, np. często nieco inne numeracja psalmów (za Vulgata) pojawia się na nagrobkach, albo w starych książkach
  • parafraza Słowa Życia - luźny, prosty przekład wydawany, a czasem rozdawany przez służbę Szukając Boga. Dobre do pierwszego czytania Biblii, pierwszego kontaktu jednak do studiowania stanowczo nie polecam, bo zbyt proste to jest.
  • Biblia Nowego Świata - parafraza (bo trudno to nazwać przekładem) Świadków Jehowy - niektóre miejsca powykręcane.
  • Edycja Paulińska - nowy przekład katolicki z języków oryginalnych, nowoczesny język, dobrze się to czyta, ostro promowane w księgarniach katolickich jednak z uwagi na liczbę kompromitujących (katolickich a czasem ateistycznych) przypisów nie polecam, bo całość jest złym dziełem.
  • Biblia Poznańska - fajne tłumaczenie katolickie z języków oryginalnych.
  • tłumaczenie bp. Romaniuka - jeszcze jedno katolickie, dość stare
  • Biblia Brzeska, 1563 - pierwsze polskie, a więc staropolskie wydane całej Biblii w przekładzie z języków oryginalnych, stworzone przez polskich reformatorów.

#3. Linki do innych artykułów:


Kategorie: biblia, apologetyka/biblia, teologia/biblia, _blog


Słowa kluczowe: pietkiewicz, romaniuk, tysiąclatka, biblia tysiąclecia, biblia warszawska, ubg, eib


Komentarze: (2)

kooya, September 15, 2019 17:02 Skomentuj komentarz


Jestem wstrząśnięta tym że Pan poleca ubg   - UBG nie jest godnym polecenia, przecież NT jest niezgodny w wielu wersetach z Biblia Interlinearna chyba że stworzoną unowocześniona biblia interlinearna  dla zgodności z tą biblią. 

wojtek, September 24, 2019 18:49 Skomentuj komentarz


Dotykasz trudnego problemu: co jest tekstem greckim Nowego Testamentu. Czy to co masz w interlinii jest jedyną możliwością? Dlaczego to a nie coś innego ma być tekstem autorytatywnym?

Uproszczająca: powinnaś wiedzieć, że mamy obecnie co najmniej dwie (a może i trzy) tradycje tłumaczeniowe jeżeli chodzi o wybór tekstu greckiego. 

Pierwszy to tekst zwany "Textus Receptus", pochodzący od Erazma, który opracował kilka różnych manuskryotów, Stephanusa (ten dysponował już ponad 70 rękopisami), Bezy i tłumaczy wersji KJV (ci przebadali setki manuskryptów) oraz drugi ...

Drugi - tekst Nestle-Alanda (obecnie wydanie to już NA-27 i 28) bazujący jak by nie było na pracy Wescotta i Horna, które jako lepsze uważają wg mnie słabsze (choć wcześniejsze) kodeksy: Synajski i Watykański a niezgodności zamiast rzetelnych badań rozstrzygali nożyczkami wycinając co im nie pasowało.

Trzecia tradycja to tekst bizantyjski, który jest szczególnie szanowany w kościołach wschodnich i bliższy jest TR niż NA.

Ja osobiście polecam UBG właśnie dlatego, że to tłumaczenie bazuje na TR, który to tekst grecki uważam za lepszy, bo mniej wycięty.

Polecam na ten temat dobry wykład Fabiana Błaszkiewicz -> https://www.youtube.com/watch?v=XqAOxsbQZFo

Są też moje notki na ten temat. Np. to: http://wojtek.pp.org.pl/32834_textus-receptus-i-na

Skomentuj notkę
18 października 2017 (środa), 15:38:38

Nestle Aland a Textus Receptus w wykładzie Fabiana +dopiski

Przykłady różnic w tłumaczeniach polskich NT pomiędzy przekładami opartymi na Nestle-Alandzie i Textus Receptus podane przez Fabiana w wykładzie:

Jak, z czego i dlaczego czytać Nowe Przymierze?
(wprowadzenie do Nowego Testamentu) | S04E01

Wykład dostępny na YT tu: https://youtu.be/XqAOxsbQZFo przykłady od 1H12m

  • Mt 1:25 (1h12m) - Jezus jest dla Mari synem pierworodnym (ubg) a nie po prostu synem. Ciekawostka:
    • Dla Boga Jezus to jednorodzony syn - μονογενής υἱός, monogenēs huios (J1.12) - a więc jedyny.
    • Dla Maryi to syn pierworodny - πρωτότοκος υἱός, prōtotokos huios (Mt 1:25 ubg) - a więc pierwszy, więc pewnie potem byli kolejni, o czym dowiadujemy się z NT, a co jest sprzeczne z dogmatyką rzymską.
    • UBG oddaje to tak: "(24) Wtedy Józef, obudziwszy się ze snu, uczynił tak, jak mu rozkazał anioł Pana, i przyjął swoją żonę. (25) Ale nie obcował z nią, dopóki nie urodziła swego pierworodnego syna, któremu nadał imię Jezus."
    • Dla tłumaczy BT i BW to po prostu jakiś tam syn, syn nieokreślony. BT5: "(24) Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, (25) lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus"; BW: "nie obcował z nią, dopóki nie powiła syna".
    • Przypis w BT 5: "Mt 1, 25 - "Nie zbliżał... Syna". - Sam tekst nie twierdzi, że po narodzeniu Jezusa Maryja nadal pozostała dziewicą, lecz i nie przeczy temu. Wieczyste dziewictwo Matki Zbawiciela zakłada dalszy ciąg Ewangelii (por. J 19,26n), jak i dogmatyczna tradycja Kościoła. "Jezus" por. Łk 1,31; Łk 2,21."
  • Mt 5:22a  1h17m - czy gniewanie się jest czymś złym?
    • BT: "A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi"; BW: "A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd";
    • a w UBG: jest "każdy kto się gniewa na brata bez przyczyny podlega sądowi"l
    • a przecież samo gniewanie się nie jest grzechem bo Paweł naucza: "gniewajcie się, ale nie grzeszcie" (Ef 4:26).
  • Mt 5:44 (1h19m) - Jak miłować nieprzyjaciół? Co najmniej dwa określenia wywalono:
    • BT: "A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują".
    • UBG: "Lecz ja wam mówię: (#1) Miłujcie waszych nieprzyjaciół, (#2) błogosławcie tym, którzy was przeklinają, (#3) dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą i (#4) módlcie się za tych, którzy wam wyrządzają zło i prześladują was".
  • Mt 6:13 (1h21) - Wycięta doksologia o królestwie! Katolicka BT nie ma tego tekstu mimo iż tradycyjna modlitwa przekazała ją (ale tylko ksiądz to odmawia). Wywalono (#1) królestwo, (#2) moc i (#3) chwałę. BW i UBG tłumaczenie mają.
  • Mt 19:16-17 (1h24m) - Nauczyciel jest dobry, bo jest Bogiem. Sens w BT i BW pokręcony.
    • BT: "(16) A oto podszedł do Niego pewien człowiek i zapytał: Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne? (17) Odpowiedział mu: Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry".
    • UBG: "(16) A oto pewien człowiek podszedł i zapytał go: Nauczycielu dobry, co dobrego mam czynić, aby mieć życie wieczne? (17) Lecz on mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg".
    • TPNP: "(16) I oto podszedł do Niego ktoś i powiedział do Niego: Nauczycielu dobry! Co dobrego mam czynić, abym miał życie wieczne? (17) Ale On mu powiedział: Czemu mówisz do mnie – dobry? Nikt nie jest dobry, tylko jeden, Bóg",
    • Jezus wskazuje tu na swoją boskość, pozwala nazywać się dobrym wskazując na to, że tylko Bóg jest dobry.  BT i BW są nieczytelne koncentrując się na tym co należy czynić.
  • Mt 27:35 (1h27) - Ps 22 - wywaliłi komentarz Mateusza ze to jest wypełnienie słów proroka Dawida (bo Dawid też prorokiem był).
    • BT: "Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy".
    • UBG: "A gdy go ukrzyżowali, rozdzielili jego szaty i rzucali losy, aby się wypełniło, co zostało powiedziane przez proroka: Rozdzielili między siebie moje szaty, a o moje ubranie rzucali losy".
    • Nowy Testament potwierdza, że Dawid jest prorokiem, może więc należy jego pisania traktować poważnie.
  • Mk 1:2 (1h30m) - w BT sugestia, że Biblia myli Malachiasza i Izajasza.
    • BT: "Jak jest napisane u proroka Izajasza: Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją" i jest przypis, że nie u Izajasza tylko "cytat z Ml 3,1. Cytat ten niekiedy uważano za glosę".
    • UBG: "Jak jest napisane u Proroków: Oto ja posyłam mego posłańca przed twoim obliczem, który przygotuje twoją drogę przed tobą". - u proroków, liczba mnoga, a więc i u Izajasza i u Malachiasza
  • Mk 1:14 (1h31m) - Jezus głosi ewangelie czy też ewangelie Królestwa Bożego?
    • bt5 "Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą";
    • bw "A potem, gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei, głosząc ewangelię Bożą";
    • tpnt "A po tym, gdy Jan został wydany, przyszedł Jezus do Galilei, głosząc Ewangelię Królestwa Bożego";
    • ubg "Lecz potem, gdy Jan został wtrącony do więzienia, Jezus przyszedł do Galilei, głosząc ewangelię królestwa Bożego".
    • a przecież to nie jest to samo! Ewangelia o Jezusie przez Jezusa głoszona była rzadko.
  • Mk 1:41-42 (1h34) - w TR jest ze na słowo Jezusa dzieje się cud. 
    • bt: "A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: Chcę, bądź oczyszczony! (42) Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony";
    • ubg: "A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i powiedział do niego: Chcę, bądź oczyszczony! (42) Gdy Pan to powiedział, natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony".
    • Wycięto "gdy Pan to powiedział" a rzeczy się dzieją ¨na słowo Jezusa a nie gdy się Jezusa dotyka, gdy się zbliża, czy inne magiczne głupoty.
  • Mk 3:29 (1h36) - grzech wiekuisty albo wieczny ...... UBG kara wiecznego potępienia a nie wieczny grzech.
    • bt: "Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego";
    • ubg: "Kto jednak bluźni przeciwko Duchowi Świętemu, nigdy nie dostąpi przebaczenia, ale podlega karze wiecznego potępienia".
    • Grzechem przeciw DS jest nieprzyjęcie przebaczenia, a nie, że istnieje jakiś szczególny grzech, który nie może być przebaczony.
  • Mk 9:43-46 (1h38) - w BT nie ma .44 i .46 o robaku i ogniu.
    • bt5: "(43) Jeśli zatem Twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia [wiecznego], niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. (45) I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. (47) Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, (48) gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie. (49) Bo każdy ogniem będzie posolony"; - nie ma wersetów 44 i 46;
    • bw: "(43) A jeśli cię gorszy ręka twoja, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie wejść kaleką do żywota, niż mieć dwoje rąk, a pójść do piekła, w ogień nieugaszony, (44) Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie. (45) A jeśli cię gorszy noga twoja, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie wejść kulawym do żywota, niż mieć dwie nogi, a być wrzuconym do piekła, (46) Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie. (47) I jeśli cię gorszy oko twoje, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do Królestwa Bożego, niż mieć dwoje oczu, a być wrzuconym do piekła, (48) Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie. (49) Albowiem każdy ogniem będzie osolony";
    • ubg: "(43) Jeśli twoja ręka jest ci powodem upadku, odetnij ją. Lepiej bowiem jest dla ciebie ułomnym wejść do życia, niż mając dwie ręce, pójść do piekła, w ogień nieugaszony; (44) Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie. (45) A jeśli twoja noga jest ci powodem upadku, odetnij ją. Lepiej bowiem jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż mając dwie nogi, zostać wrzuconym do piekła, w ogień nieugaszony; (46) Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie. (47) Jeśli zaś twoje oko jest ci powodem upadku, wyłup je. Lepiej bowiem jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż mając dwoje oczu, zostać wrzuconym do ognia piekielnego; (48) Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie. (49) Każdy bowiem ogniem będzie posolony i każda ofiara solą będzie posolona".
    • Przypis do BT5 (wg deon.pl): "Mk 9, 43 - W następnych trzech wierszach zachodzi różnica w numeracji: Wlg dodaje w. 48 jako 44 i 46"
  • !!! do tego miejsca zrobiłem dokładnie, potem już tylko szkic
  • Łk 2:22 (1h40m30s) - o oczyszczeniu - ich? Czyje?
    • bt5: "Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby przedstawić Panu".
    • ubg: "Gdy też według Prawa Mojżesza minęły dni jej oczyszczenia, przynieśli go do Jerozolimy, aby stawić go przed Panem".
    •  Jej, Marii! To dlaczego  ich? Jest tu też "prawo Mojżesza"
  • Łk 2:40 (1h45) - dziecko umacniało się w Duchu!
    • BT: "Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim";
    • UBG: "Dziecko zaś rosło i umacniało się w duchu, będąc pełne mądrości, a łaska Boga była nad nim".
    • To jest ważne dla zrozumienia doktryny o troistości człowieka.
  • Łk 2:43 (1h46m30) - Józef nie jest ojcem Jezusa, więc nie można go nazwać rodzicem: 
    • BT: "Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice";
    • UBG: "A gdy minęły te dni i już wracali, dziecię Jezus zostało w Jerozolimie, ale Józef i jego matka o tym nie wiedzieli".
    • Józef ma świadomość, że nie jest ojcem Jezusa i w tym kontekście poprawna jest wypowiedź Jezusa z Łk2:48n, gdzie wskazuje Boga jako Ojca, mimo iż Maria wskazuje na Józefa.  (I powiedziała do niego jego matka: Synu, dlaczego nam to zrobiłeś? Oto twój ojciec i ja z bólem serca szukaliśmy ciebie. Czy nie wiedzieliście, że muszę być w tym, co należy do mego Ojca?)
  • Łk 4:4  (1h48m30) - nie samym chlebem człowiek żyje.
    • bt: "Odpowiedział mu Jezus: Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek."
    • ubg: "Ale Jezus mu odpowiedział: Jest napisane: Nie samym chlebem będzie żył człowiek, ale każdym słowem Bożym".
  • Łk 9:54-56 (1h50) -  BT a BW jest już poprawiona, zaś UBG czytelna:
    • BT: "(54) Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich? (55) Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. (56) I udali się do innego miasteczka";
    • BW: "bw "(54) A gdy to widzieli uczniowie Jakub i Jan, rzekli: Panie, czy chcesz, abyśmy słowem ściągnęli ogień z nieba, który by ich pochłonął, jak to i Eliasz uczynił? (55) A On, obróciwszy się, zgromił ich i rzekł: Nie wiecie, jakiego ducha jesteście. (56) Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł zatracać dusze ludzkie, ale je zachować. I poszli do innej wioski";
    • UBG: ""(54) A jego uczniowie Jakub i Jan, widząc to, powiedzieli: Panie, czy chcesz, żebyśmy rozkazali, aby ogień zstąpił z nieba i pochłonął ich, jak to uczynił Eliasz? (55) Lecz Jezus, odwróciwszy się, zgromił ich i powiedział: Nie wiecie, jakiego jesteście ducha. (56) Syn Człowieczy bowiem nie przyszedł zatracać dusz ludzkich, ale je zbawić. I poszli do innej wioski".
    • Nie ma wskazania na Eliasza, więc nie wiadomo o co chodzi.
    • Nie ma też ze Jezus nie przyszedł zatracać Dusz ludzkich.
  • Łk 17:36 (1h53) - wersu .36 BT nie ma, ale chodzi o całość nauki o pochwyceniu (Łk 17:34-40) 
    • UBG: "Dwaj będą na polu, jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony".
    • Łk 17:34-40 ubg "(34) Mówię wam: Tej nocy
    • dwóch będzie w jednym łóżku --> jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony.
    • Dwie będą mleć razem --> jedna będzie wzięta, a druga zostawiona.
    • Dwaj będą na polu --> jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony.
    • gdzie jest ciało tam zgromadzą się i orły (BT - sępy). A to chodzi o "orły" bo jest to wskazanie na pochwycenia!
  • J3:13 (1h56:30) - nikt nie wstąpił do nieba oprócz tego który zstąpił. UBG - syn człowieczy który jest w niebie!
    • bt5: "I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna Człowieczego";
    • ubg: "A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie".
    • Ważne do rozważań o bóstwie Jezusa. On zstąpił, ale jednocześnie jest w niebie.
  • Dz 8:37 (1h58) - BT nie ma wersetu o wierze katechumena. UBG - jeśli wierzysz z całego serca możesz być ochrzczony.
  • Ef 5:9 (2h01m) - BW: owocem światłości ... dobroć, sprawiedliwość, prawda. UBG - owoc ducha jest....
    • BT: "Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda";
    • UBG: "Bo owoc Ducha jest we wszelkiej dobroci, sprawiedliwości i prawdzie".
    • Bo tu jest tylko odniesienie do nauki zaprezentowanej w Gal 5
  • Ef 5:30 (2h03) - o ciele Chrystusa
    • BW "członkami ciała jesteśmy".
    • UBG - "gdyż my jesteśmy z jego ciałem z ciała jego i kości jego".
    • to wypacza naukę o kościele, jako o Ciele Jezusa.
  • 1Tm3:16 (2h06) - Kto został objawiony w ciele? BW ten; BT ten; (a kontekst nie daje odpowiedzi) a UBG mówi jasno - Bóg objawiony został w ciele.
  • 1tm5:16 (2h08) - BT - kobiety mają się troszczyć w o wdowy. BW - ktoś z wiernych. UBG - wierzący lub wierząca.
    • bt: "Jeśli któraś z wierzących ma [u siebie] wdowy, niechże im przychodzi z pomocą, a niech nie obciąża Kościoła, by mógł przyjść z pomocą tym, które rzeczywiście są wdowami";
    • ubg: "A jeśli jakiś wierzący lub wierząca ma w rodzinie wdowy, niech im pomaga, aby kościół nie był obciążony i mógł przyjść z pomocą tym, które rzeczywiście są wdowami".
  • 1P2:2 (2h11) - UBG mleko to słowo.
    • BT "jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, nie sfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu"; - czym jest mleko? czy tu jest coś o zbawieniu?
    • TPNP: "Jak nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie usilnie niesfałszowanego, duchowego mleka, abyście przez nie otrzymali wzrost";
    • UBG: "Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie czystego mleka słowa [ Bożego ], abyście dzięki niemu rośli".
  • 1j5:7 (2h14) - Comma Johaneum - ważny fragment o boskości Jezusa.
    • BT: "Trzej bowiem dają świadectwo";
    • UBG: "Trzej bowiem świadczą w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są".
    • Fragment atakowany, bo jest drugi po formule chrztu świadkiem nauki o troistości Boga.
  • Ap 22:19 (2h19) - co będzie udejmowane dla gmerających z Piśmie.
    • BT: "A jeśliby ktoś odjął coś ze słów księgi tego proroctwa, to Bóg odejmie mu udział w drzewie życia i w Mieście Świętym - które są opisane w tej księdze";
    • UBG: " A jeśli ktoś odejmie coś ze słów księgi tego proroctwa, odejmie też Bóg jego dział z księgi życia i ze świętego miasta, i z rzeczy, które są opisane w tej księdze". 

Dopiski: inne miejsca pozmieniane przez oświeceniowców

Wykład:Walka o Biblię - Prof Walter Veith - Totalny atak 13 - fajne przykłady, których nie pokazywał Fabian

Luk 24:51-52

  • bw (51) I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi. (52) A oni wrócili do Jerozolimy z wielką radością.
  • tpnt (51) I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba(52) A oni oddali Mu pokłon i wrócili do Jerozolimy z wielką radością.

Ef 3:9 przez kogo Bóg stworzył wszystko? Przez Jezusa Chrystus

  • BT: "(8) Mnie, (…) dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa (9) i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy. (10) Przez to teraz wieloraka w przejawach mądrość Boga poprzez Kościół stanie się jawna Zwierzchnościom i Władzom na wyżynach niebieskich"
  • TPNT: "(8) Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska, abym między poganami głosił dobrą nowinę, to niezgłębione bogactwo Chrystusa, (9) I oświecił wszystkich, jaka jest wspólnota tajemnicy, która jest ukryta od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa (10) aby (…)"
     

rz 8:1 i 11:1. - nozyczki

J 16:1

  • bt5 (16) Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie.
  • tpnt (16) Jeszcze chwila, a nie ujrzycie mnie i znowu chwila, a ujrzycie mnie, bo ja idę do Ojca.

 


Kategorie: biblia, teologia, apologetyka, _blog


Słowa kluczowe: NA28, NA27, Nestle, Aland, Textus Receptus, Fabian, Tajemny Plan, Biblia Tysiąclecia, Biblia Gdańska, UBG, Biblia Warszawska


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 października 2017 (niedziela), 10:14:14

Obietnica ze wstępu Listu do Koryntian

Sprawdziłem dziś do kogo skierowany jest Pierwszy List do Koryntian?

Sprawdziłem werset .2 i wypisuje z niego:
1. do kościoła Bożego w Koryncie (przeszłość),
2. do poświęconych w Chrystusie Jezusie,
3. do powołanych świętych,
4. do wszystkich, którzy na każdym miejscu wzywają imienia naszego Pana Jezusa Chrustusa,
5. do tych, których Władcą jest Jezus Chrystus.

To ważne aby określić, bo do nich skierowana jest w wersecie .8 piękna obietnica. Jeżeli więc jesteś adresatem tego listu to wiedz, że "Bóg będzie umacniał cię aż do końca – abyśmy byli nienaganni w dniu przyjścia naszego Pana Jezusa Chrystusa”. A w następnym wersecie, w .9 pisze, że Bóg jest wierny!

Jakże cudowny jest nasz Bóg!


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: koryntianie, eschatologia, świętość, 1Kor1:2


Komentarze: (1)

Marek, December 19, 2022 00:17 Skomentuj komentarz


To fakt jest cudowny nasz Bóg!

Skomentuj notkę
W:3
10 września 2017 (niedziela), 10:50:50

Czy Jezus powiedział, że prawda nas wyzwoli? (J8:30-32)

Często widuję mema albo naklejkę na lodówkę (to takie analogowe memy) z wersetem J8:32

 


Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.

 

A przecież to jest wycięty nożyczkami kawałek wypowiedzi Pana Jezusa, przycięty tak, że przekonany jestem, że Pan Jezus tego nigdy tak nie powiedział. Zobaczmy na nieco szerszy kontekst:

 


Gdy to mówił, wielu w Niego uwierzyło. I właśnie do tych Żydów, którzy uwierzyli, Jezus powiedział:
- Jeśli wytrwacie w moim Słowie, to istotnie jesteście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.

 Tak to widzi konserwatywne tłumaczenie pastora Zaręby, bardziej liberalna Tysiąclatka:

Jeżeli trwacie w nauce mojej, jesteście prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.

 

Zwróćmy uwagę:

  • Jezus mówi do wierzących. Dziwne, ale tak. To nie jest mowa ewangelizacyjna (nawracajcie się!), to mowa do tych, którzy "uwierzyli w Niego"
  • Jest tam wyraźne "jeżeli coś ...". Albo "wytrwacie" w formie dokonanej, albo co najmniej "trwacie" w formie ciągłej. Ale warunek, słowo "jeżeli" jest zawsze.
  • są tam skutki i są przyczyny, są też następstwa. To ważne.
  • wyzwolenie jest ostatnim następstwem. A co jest jego przyczyną? Istotnie bycie uczniem, albo bycie nim prawdziwie. Mocne. To nie jest teologia o zbawieniu z uczynków, to tylko mowa do tych, co już uwierzyli.
  • a co jest pierwszą przyczyną w życiu wierzącego aby być uczniem i potem nastąpiło poznanie prawdy i przez tą prawdę wyzwolenie? No właśnie to trwanie.

Piękna i ważna wypowiedź Pana skłaniająca do decyzji - nie traktujmy jej wiec nożyczkami aby nie tworzyć nieporozumień.


Uwaga: wersja do topornych, bo widać, nie wszyscy potrafią przeczytać to co tu jest zapisane:

  1. W tekście nie pisze "poznacie prawdę a prawda was wyzwoli" ale "... i poznacie prawdę a prawda was wyzwoli". To podkreślone tu przez ze mnie "i" sugeruje, że należy sprawdzić co jest zapisane wcześniej, co jest przyczyną tego, że poznamy i że nas wyzwoli.
  2. Wcześniej zapisano, że "Jeśli [ coś tam ] to istotnie jesteśmy uczniami Jezusa i [ coś tam się stanie ]". Jest więc przyczyna, dla której poznaje się prawdę, która to prawda wyzwala. Tą przyczyną jest bycie istotnie (albo prawdziwie) uczniem Jezusa.
  3. A jaki jest ten warunek (to coś tam) bycia uczniem Jezusa? To proste: wytrwanie (albo trwanie) w nauce Jezusa.
  4. Warunek ten podany jest tym, którzy wierzą w Jezusa bo przed chwilą w Niego uwierzyli. Fajnie jest więc uwierzyć w Jezusa (co to znaczy?), a jeszcze fajniej jest trwać w Jego nauce (co to znaczy?) a najfajniej jest potem poznać prawdę, która wyzwoli.

Kategorie: biblia, studium biblii, studium biblii / wersety, _blog


Słowa kluczowe: j8:32, j8:30, poznacie prawdę, jezus jest prawdą, prawda was wyzwoli, uczniostwo


Komentarze: (11)

Nikt istotny, April 7, 2019 03:23 Skomentuj komentarz


W punkcie pierwszym komentarza, gdzie kropkowane są poszczególne objaśnienia jest jednak błąd - to nie jest mowa dosłownie do: "(...to mowa do tych, którzy "uwierzyli w Niego")", ale do Izraelitów, którzy jeszcze Go nie poznali, nie rozpoznali i nie uwierzyli w Niego - ale są blisko Tory. Tak i dziś, aktualna to mowa - Tory, nie Talmudu, nie Kabały, nie Chabad-Lubawicz :) Jeślii (owszem, jest warunek, pozostałe pkt. by się zgadzały) wytrwają w Słowie (niech będzie "heretycki" przekład, ale dosłowniejszy bez celowego gmatwania postsoborowego) - zatem Słowie (Tora) to poznają Prawdę (Drogę, Prawdę, Życie - Chrystusa) i to ich wyzwoli/zbawi. Ot i cały sekret tego wersu. A dodam, że również poza kontekstem widnieje on w centrali CIA, zatem służby wywiadu... Nie trudno rozeznawać, gdy się nie kombinuje. Nie wiem więc skąd twierdzenie, że Żydzi "uwierzyli w Niego" skoro wtedy nie mieli jeszcze pełnej możliwości - a i dziś wielu nie zdążyło jeszcze? ;p Totalna nadinterpretacja i pomyłka, która pozbawia sensu wypowiedź, sprowadzając do tego ogólnika, jakim się staje w pop-kulturze czy w siedzibie CIA. ;)

JW51, April 11, 2019 03:28 Skomentuj komentarz


Musimy pamiętać, że jest to Jego zrozumienie. Dlatego w ciszy i ufności zwróćmy się do wewnątrz pozwalając, by prawda się objawiła. Gdy polegamy raczej na zrozumieniu Boga niż na naszym własnym, zrozumienie nie ma granic.

Henryk Suchecki, April 29, 2019 18:33 Skomentuj komentarz


Prawda jest taka, że człowiekiem który okazał się Mesjaszem jest Pan Jezus .Człowiek taki jak ty lub ja ,. Nie jakiś byt który preegzystował, nie druga osoba boska, lub anioł zmieniający się w człowieka. Większość Izraelitów odrzuciła tego człowieka jako Pomazańca na Króla Izraela, a tzw. Grecy przypisali mu cechy pozbawiające go człowieczeństwa.

TaaJew, September 17, 2019 01:44 Skomentuj komentarz


Wiara jest niezbędna do właściwego kontemplowania nauk Jezusa i wdrażania ich w życie, ale niektórych do Jezusa przekonują cuda, a innym wystarczy właśnie przemawiający do nich geniusz Jego nauk. Jest tu więc pewien paradoks. Można uwierzyć, że Jezus jest Słowem Boga, który głosząc nauki rozdał niejako sam siebie, co było pierwszorzędną i najważniejszą komunią. Można w to uwierzyć właśnie na podstawie nauk, które docierają mocno do intuicji i intelektu jednocześnie. A co innego ma współczesnych ludzi przekonać do wyjątkowości Jezusa? Bardziej cuda, skoro ich na oczy nie widzą, a cuda przypisuje się też innym postaciom? Raczej nauka. Przecież Jezus mówił, że ci, którzy są "z Prawdy", słuchają Jego głosu. Z Prawdy? Czy to tylko przejęzyczenie Jezusa? No, nie - to kolejna przesłanka za tym, że Bóg jest Prawdą, której Jezus, jako Jej Słowo, przyszedł dać świadectwo. Kto jest z Boga, do tego nauki Jezusa przemawiają. Tak czy inaczej, liczy się właśnie Prawda, która jest tożsama z Bogiem, a skoro jest tożsama, to Jezus objawił nam "obraz Boga", czyli objawił nam Prawdę - zarówno swoim postępowaniem, jak i spójnymi z nim naukami. To wszystko jest dla nas nauka. I tutaj nie ma dylematu, czy Bóg to Prawda, czy może jednak Prawda to Bóg. Te słowa są zamienne i równie wzniosłe. Gdy poznamy Prawdę, to poznamy Boga - wtedy będziemy wolni (od zła, pęt, grzechu, nieświadomości). Jezus powiedział więc do Żydów, którzy w Niego uwierzyli, ponieważ ich wiara przysposobiła ich umysły i serca. Dzięki uwierzeniu, byli gotowi właściwie podejść do nauk Jezusa i trwać w nich. Trwać w nich, czyli systematycznie kontemplować je, wdrażać w życie. Gdy się w coś wierzy, to można w tym znaleźć skarby, choć może być to niepozorne. Gdy się nie wierzy, to jest się ślepym na te skarby - sceptycyzm i tzw. zdrowy rozsądek, przydatny w prozaicznych sprawach, przesłania inny sposób rozumienia. Przecież przypowieści to inaczej analogie - one angażują bardziej prawą niż lewą półkulę. Wiara sprzyja większej jej aktywności, patrząc choćby od tej strony. Ostatecznie więc liczy się właśnie Bóg, czyli Prawda, a w Jezusie mamy po prostu jej pełen skarbiec, gdy się pozwoli człowiek porwać wierze i inspiracji z niej płynącej. A skoro Jezus ciągle powtarzał o tym, jak ważne jest trwanie w Jego nauce, to też rzuca to cień na Pawłową interpretację, w której wiara w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa przesłoniła ważnością owo trwanie w nauce. Do dzisiaj mamy tego kiepskie owoce - większość wyznań chrześcijańskich sprawia wrażenie, że sama wiara w imię Jezusa, w zmartwychwstanie, w śmierć, w odkupienie grzechów - że to wystarczy do zbawienia/wyzwolenia. A sam Jezus, nie Paweł, mówił przede wszystkim o trwaniu w nauce! I paradoksalnie, bardziej wierni temu byli gnostycy niż mainstream, niezależnie od tego, jakie interpretacje im z tych poszukiwań Prawdy wychodziły. Jednak gnostycy widzieli w Chrystusie Prawdę i chcieli ją poznać (gnosis), na to kładli największy nacisk, a nie zrobili sobie z Jezusa kolejnego plemiennego idola. Widzieli w Nim Prawdę, a Prawda jest uniwersalna i ponadczasowa, ponad marną plemiennością, podlizywaniem się idolowi. 

TaaJew, September 17, 2019 01:44 Skomentuj komentarz


Wiara jest niezbędna do właściwego kontemplowania nauk Jezusa i wdrażania ich w życie, ale niektórych do Jezusa przekonują cuda, a innym wystarczy właśnie przemawiający do nich geniusz Jego nauk. Jest tu więc pewien paradoks. Można uwierzyć, że Jezus jest Słowem Boga, który głosząc nauki rozdał niejako sam siebie, co było pierwszorzędną i najważniejszą komunią. Można w to uwierzyć właśnie na podstawie nauk, które docierają mocno do intuicji i intelektu jednocześnie. A co innego ma współczesnych ludzi przekonać do wyjątkowości Jezusa? Bardziej cuda, skoro ich na oczy nie widzą, a cuda przypisuje się też innym postaciom? Raczej nauka. Przecież Jezus mówił, że ci, którzy są "z Prawdy", słuchają Jego głosu. Z Prawdy? Czy to tylko przejęzyczenie Jezusa? No, nie - to kolejna przesłanka za tym, że Bóg jest Prawdą, której Jezus, jako Jej Słowo, przyszedł dać świadectwo. Kto jest z Boga, do tego nauki Jezusa przemawiają. Tak czy inaczej, liczy się właśnie Prawda, która jest tożsama z Bogiem, a skoro jest tożsama, to Jezus objawił nam "obraz Boga", czyli objawił nam Prawdę - zarówno swoim postępowaniem, jak i spójnymi z nim naukami. To wszystko jest dla nas nauka. I tutaj nie ma dylematu, czy Bóg to Prawda, czy może jednak Prawda to Bóg. Te słowa są zamienne i równie wzniosłe. Gdy poznamy Prawdę, to poznamy Boga - wtedy będziemy wolni (od zła, pęt, grzechu, nieświadomości). Jezus powiedział więc do Żydów, którzy w Niego uwierzyli, ponieważ ich wiara przysposobiła ich umysły i serca. Dzięki uwierzeniu, byli gotowi właściwie podejść do nauk Jezusa i trwać w nich. Trwać w nich, czyli systematycznie kontemplować je, wdrażać w życie. Gdy się w coś wierzy, to można w tym znaleźć skarby, choć może być to niepozorne. Gdy się nie wierzy, to jest się ślepym na te skarby - sceptycyzm i tzw. zdrowy rozsądek, przydatny w prozaicznych sprawach, przesłania inny sposób rozumienia. Przecież przypowieści to inaczej analogie - one angażują bardziej prawą niż lewą półkulę. Wiara sprzyja większej jej aktywności, patrząc choćby od tej strony. Ostatecznie więc liczy się właśnie Bóg, czyli Prawda, a w Jezusie mamy po prostu jej pełen skarbiec, gdy się pozwoli człowiek porwać wierze i inspiracji z niej płynącej. A skoro Jezus ciągle powtarzał o tym, jak ważne jest trwanie w Jego nauce, to też rzuca to cień na Pawłową interpretację, w której wiara w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa przesłoniła ważnością owo trwanie w nauce. Do dzisiaj mamy tego kiepskie owoce - większość wyznań chrześcijańskich sprawia wrażenie, że sama wiara w imię Jezusa, w zmartwychwstanie, w śmierć, w odkupienie grzechów - że to wystarczy do zbawienia/wyzwolenia. A sam Jezus, nie Paweł, mówił przede wszystkim o trwaniu w nauce! I paradoksalnie, bardziej wierni temu byli gnostycy niż mainstream, niezależnie od tego, jakie interpretacje im z tych poszukiwań Prawdy wychodziły. Jednak gnostycy widzieli w Chrystusie Prawdę i chcieli ją poznać (gnosis), na to kładli największy nacisk, a nie zrobili sobie z Jezusa kolejnego plemiennego idola. Widzieli w Nim Prawdę, a Prawda jest uniwersalna i ponadczasowa, ponad marną plemiennością, podlizywaniem się idolowi. 

Marek, February 4, 2020 09:31 Skomentuj komentarz


Prawdę możemy poznać tylko wówczas jeśli będziemy przestrzegać przykazań Bożych. Prawdy nigdy nie pozna osoba grzesząca w sposób umyślny. Już samo pożądliwe spojrzenie na kobietę może okazać się grzechem. (Mt 5, 27-32) Z tego wersetu dowiadujemy się również, że można grzeszyć myślami i tym sposobem żyć w rozmyślnym grzechu. Czy taka osoba może poznać prawdę? Moim zdaniem jest to niemożliwe. Żeby poznać prawdę to trzeba mieć przede wszystkim czyste serce i jasny umysł. Wtedy to możemy ubiegać się w żarliwej modlitwie do Ojca Boga za pośrednictwem Pana Jezusa o pomoc w poznaniu Prawdy. Taką pomoc możemy otrzymać poprzez zesłanie na nas Ducha Świętego. Tylko moc Ducha Świętego może nam objawić Prawdę, która dla innych ludzi jest ukryta. Prawdy nie da się komuś wyjaśnić ludzkim słowem, bo Prawda Boża jest ukryta w Duchu Świetym. 

inny Marek, December 3, 2020 10:18 Skomentuj komentarz


Chodzi o to, żeby wytrwać w wierze, czyli żeby wytrwać prześladowania - dopiero to oświeca człowieka - prześladowania. Zgodnie z innymi słowami - "Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje."

Wytrwać oznacza, że w łasce, bo bez łaski nie ma również powołania. Tylko wola Ojca powołuje wiernych, i tylko Jego Łaska tworzy z nich doświadczonych w prześladowaniach, i oświeconych przez Prawdę.

wierusz, December 23, 2020 22:51 Skomentuj komentarz


Brawa dla przeciwnika nożyczek. Bo tekst okrojony nasuwa taką wątpliwość. W raju człowiek sięgnął po wiedzę dobra i zła, inaczej mówiąc, poznał dobro. Czy poznał prawdę a nawet Prawdę? Coś tu nie gra. Przypominają się słowa Pawła Apostoła, w których wyznaje, że wie co dobre ale robi źle. To uproszczona nauka, że do czynienia poznanego dobra jest jeszcze coś potrzebne. I to te coś jest właśnie w odciętych słowach o trwaniu w nauce Jezusa.

K.k.1358, January 22, 2021 02:49 Skomentuj komentarz


Pismo Święte jest żywym  slowem Pana Boga.

Rozwijając naszą wiarę niejako odkrywamy nowe aspekty czytanych tekstów....Wiadomo,że każdy z nas ma inny ,,poziom " wiary (  rozeznania duchowego)więc ,,widzi" w Słowie Bożym to co może zrozumieć i tak naprawdę Pismo Święte daje moc Pana odbiorcy na każdym poziomie....W tym przypadku czy to będzie,,prawda" czy,, Prawda" bądź ,,PRAWDA"  Daje nam tyle ile możemy pojąć .By wzrastać w Panu musimy zacząć od mówienia  prawdy  w naszym życiu (tu sens cytatu dla początkujących) Pan Jezus wiedział, że odbiorcami słów Biblii będą różni ludzie...Jak pięknie uwidacznia się tu Jej uniwersalność ...Jak piękne wręcz cudowne jest to ,że każdy z moich poprzednikow miał rację pisząc komentarz .Jakie przemyślenia będziecie mieli czytajac za jakiś czas to Słowo Boże  ? 

wojtek, November 25, 2021 22:26 Skomentuj komentarz


Na FB:

Czy Jezus powiedział: prawda was wyzwoli?
Nie!

Czy Jezus powiedział: poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli?
Nie!

Czy Jezus powiedział: jesteście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.
Nie!

Jezus powiedział: Jeśli wytrwacie w moim Słowie, to istotnie jesteście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli, i co ważne - powiedział to do tych, którzy wcześniej uwierzyli mu.

Wnioskuję z tego, że trwanie w Słowie Jezusa jest ważne dla wyzwolenia się a więc dla wolności.
A jak mało znasz Pismo Święte, i nie wiesz dokładnie co mówił Jezus to popatrz w Ewangelię Jana, w rozdział 8, od wersetu 30.

Jestem, który jestem, December 6, 2023 23:26 Skomentuj komentarz


W tekście nie "nie pisze" tylko w tekście "jest napisane". To tak gwoli poprawności językowej.

Skomentuj notkę
22 sierpnia 2017 (wtorek), 13:36:36

Czy rzeczywiście prawda nas wyzwoli?

Co powiedział Jezus?

Czy Jezus powiedział: prawda was wyzwoli? Nie.

Czy Jezus powiedział: poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli? Nie!

Czy Jezus powiedział: jesteście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. Nie!

Jezus powiedział: Jeśli wytrwacie w moim Słowie, to istotnie jesteście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli, i co ważne - powiedział to do tych, którzy wcześniej uwierzyli mu.

Wnioskuję z tego, że trwanie w Słowie Jezusa jest ważne dla wyzwolenia się a więc dla wolności.

Patrz: J 8:31n


Kategorie: jezus powiedział, biblia, _blog


Słowa kluczowe: prawda, prawda was wyzwoli, prawda was wyswobodzi, ewangelia, wolność, uczeń jezusa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
18 sierpnia 2017 (piątek), 16:41:41

Cztery rzeczy, które Bóg chce Ci powiedzieć

W darmowym wydaniu UBG znajduję z przodu taki oto tekst:

Cztery rzeczy, które Bóg chce Ci powiedzieć

1. Potrzebujesz zbawienia

  • Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego. Rz 3,10
  • Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga. Rz 3,23
  • Jest postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd. Hbr 9,27
  • Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą królestwa Bożego?
  • Nie łudźcie się: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani zniewieściali, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani złorzeczący, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. 1Kor 6,9-10
  • Ale bojaźliwi, niewierzący, obrzydliwi, mordercy, rozpustnicy, czarownicy, bałwochwalcy i wszyscy kłamcy będą mieli udział w jeziorze płonącym ogniem i siarką. To jest druga śmierć. Obj 21,8
  • Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas zboczył na swą drogę. Iz 53,6

2. Nie możesz sam siebie zbawić

  • Kto bowiem przestrzega całego prawa, a przekroczy jedno przykazanie, staje się winnym wszystkich. Jk 2,10
  • Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało
    w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu. Rz 3,20
  • Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił. Ef 2,8-9
  • I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni. Dz 4,12
  • My wszyscy jednak jesteśmy jak nieczyści, a wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona. Iz 64,6

3. Bóg przygotował już dla Ciebie zbawienie

  • Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. J 3,16
    Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga. 1P 3,18
  • Chrystus odkupił nas z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem (bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto wisi na drzewie). Ga 3,13
  • Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć, ale darem łaski Boga jest życie wieczne w Jezusie Chrystusie, naszym Panu. Rz 6,23

4. Pan Jezus ma moc, aby Cię zbawić i strzec

  • Dlatego też całkowicie może zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi. Hbr 7,25
  • Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz. J 6,37
  • Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię. J 1,12

Wobec tego...

1. Odwróć się od grzechu

  • Jeśli nie będziecie pokutować, wszyscy tak samo zginiecie. Łk 13,3
    Bóg wprawdzie pomijał czasy tej nieświadomości, teraz jednak nakazuje wszędzie wszystkim ludziom pokutować. Dz 17,31
  • Szukajcie PANA, póki może być znaleziony; wzywajcie go, póki jest blisko. Niech bezbożny opuści swoją drogę, a człowiek nieprawy swoje myśli i niech wróci do PANA, a ten się zlituje; niech wróci do naszego Boga, gdyż jest hojny w przebaczeniu. Iz 55,6-7

2. Uwierz w Jezusa

  • Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony. Rz 10,9
  • A wyprowadziwszy ich z więzienia, powiedział: Panowie, co mam czynić, abym był zbawiony?  A oni odpowiedzieli: Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom. Dz 16,30-31

3. Wyznaj Bogu swoje grzechy

  • Jeden bowiem jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus. ITm 2,5
  • Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości. 1J 1,9
  • Moje dzieci, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. 1J 2,1

4. Poproś Boga o zbawienie

  • Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. Rz 10,13
  • I powiedział do Jezusa: Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. A Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju. Łk 23,42-43
  • A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu. Łk 18,13

Czy jesteś gotowy przyjąć dar Boga?

Jeśli tak, to zwróć się do Boga w modlitwie. Możesz modlić się własnymi słowami lub też niżej podanymi słowami, jeśli są one rzeczywiście twoim wyznaniem.

Panie Jezu, wiem, że jestem grzesznikiem i że potrzebuję Twojego przebaczenia. Wiem też, że Ty umarłeś za mnie na krzyżu. Odwracam się teraz od moich grzechów i błagam Cię o przebaczenie. Ufam Ci jako mojemu Zbawicielowi i pragnę odtąd podążać za Tobą jako za moim Panem. Dziękuję Ci za Twoją łaskę i zbawienie. Amen!


Kategorie: ewangelia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: biblia, ubg, ewangelia, 4 prawa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 sierpnia 2017 (środa), 14:27:27

Jak to jest z cierpieniem niektórych ludzi

Czytam J9.1-3

Na swojej drodze zobaczył Jezus człowieka niewidomego od urodzenia. Wtedy Jego uczniowie zapytali Go: Mistrzu, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice, że się urodził niewidomy?

Jezus odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice. Stało się tak po to, aby Bóg mógł na nim objawić wielkość swoich dzieł.

Wnioski:

  • gość się urodził niewidomy, nie z powodu własnego grzechu, ani z powodu grzechu rodziców,
  • gość urodził się ślepy z powodu tego, że Bóg chciał na nim objawić wielkość swoich dzieł.

I objawił, bo potem wielkie dzieła się działy i kto chce sobie o nich poczytać to może.


Kategorie: biblia


Słowa kluczowe: cierpienie, ślepota, cuda, Jezus uzdrawia, lekcja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 sierpnia 2017 (środa), 14:15:15

Jezus o bezżenności (celibacie)

Mt 19:4 Jezus powiedział: 
Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę? Dlatego człowiek opuszcza swojego ojca i matkę, łączy się ze swoją żoną i ci dwoje stają się jednym ciałem. Tak więc nie ma już dwojga — jest jedno ciało. Co zatem Bóg połączył, człowiek niech nie rozdziela. 
 
Wówczas zapytali: 
Dlaczego więc Mojżesz zezwolił napisać oświadczenie rozwodowe i rozstać się z nią? 
 
Jezus odpowiedział: 
Mojżesz pozwolił wam rozwodzić się z żonami ze względu na upór waszych serc, jednak na początku tak nie było. Mówię wam natomiast: Kto się rozwodzi z żoną, z innego powodu niż nierząd, i poślubia inną kobietę — cudzołoży.
 
Wtedy odezwali się uczniowie: 
Jeśli tak mają wyglądać stosunki męża i żony, to nie warto się żenić. 
 
Jesus odpowiedział:
Nie wszyscy pojmują tę sprawę, jedynie ci, którym jest to dane. Są tacy, którzy nigdy nie wstąpią w związki małżeńskie, gdyż takimi się urodziły; są inni, którzy tego nie uczynią, bo tej możliwości pozbawili ich ludzie; ale są też tacy, którzy nie wstąpią w związki małżeńskie, gdyż ze względu na Królestwo Niebios sami tak postanowili. Kto jest w stanie to pojąć, niech pojmuje.
 
O bezżenności:
  • są tacy, którzy nigdy nie wstąpią w związki małżeńskie, gdyż takimi się urodzili; 
  • są inni, którzy tego nie uczynią, bo tej możliwości pozbawili ich ludzie; 
  • ale są też tacy, którzy nie wstąpią w związki małżeńskie, gdyż ze względu na Królestwo Niebios sami tak postanowili.

Kategorie: biblia, studium biblii


Słowa kluczowe: bezżenność, celibat


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 sierpnia 2017 (wtorek), 23:35:35

Katolik i Biblia

Katechizm Piusa X

(...)
32. Co ma uczynić katolik, któremu protestanci albo ich przedstawiciele ofiarowaliby Pismo Święte w wydaniu protestanckim?

Katolik, któremu protestanci albo ich przedstawiciel, ofiarowaliby Pismo Święte w wydaniu protestanckim powinien odmówić przyjęcia tego wydania, gdyż jest ono zakazane przez Kościół. Gdyby natomiast przez nieuwagę stał się właścicielem takiego tomu, wówczas powinien go jak najszybciej spalić albo oddać proboszczowi.

Crisman coś takiego znalazł, strzelił fotkę i wrzucił na fejsa.


Kategorie: katolicyzm, biblia, _blog


Słowa kluczowe: pius X, katechizm, biblia, pismo święte, katolik, spalić biblię


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 sierpnia 2017 (piątek), 18:34:34

Życie i działalność św. Pawła wg Biblii Tysiąclecia

W papierowej Tysiąclatce, przed Listem do Rzymian, a nawet przed Wstępem do Listu do Rzymian (każda księga w BT ma swój wstęp napisany przez redakcję) jest taki ładny tekst o życiu i działalności św. Pawła. Kiedyś, a było to pewnie w 1993 roku samemu napisałem swoją wersję biografii Pawła, a potem zauważyłem, że w tym tekście nie ma nic co  by poza Biblię wychodziło, więc spodobało mi się to bardzo. I dlatego często odwołuję się do tego tekstu, bo lepszy jest niż to co jest na Wikipedii. Tekst ten jest w każdym papierowym wydaniu BT, za to w internetowych wydaniach trudno to znaleźć - więc zachowuję sobie to tu, aby móc przeczytać.

 Zachowuję, bo może się przydać. Niestety, linki coś nie działają.... może kiedyś poprawię.

Na koniec jeszcze moje uwagi (bo już zaczynam je mieć), no i mapy, ale pochodzące z innego źródła, więc z datami niespójnymi z tym opracowaniem.

Życie i działalność św. Pawła

Źródłem do poznania życia i działalności misjonarsko-literackiej św. Pawła są Dzieje Apostolskie i Listy samego Pawła. Ze źródeł tych wynika, że Szaweł - takie bowiem było pierwotne imię przyszłego Apostoła Narodów - urodził się w Tarsie w Cylicji (Dz 9,11; Dz 21,39; Dz 22,3) ok. roku 8 po narodzeniu Chrystusa. Imiona rodziców Szawła nie są znane, wiadomo jednak, że pochodził z rodziny żydowskiej, legitymującej się przynależnością do pokolenia Beniamina (Rz 11,1; Flp 3,5). Ojciec Szawła był również obywatelem rzymskim, nie wiadomo jednak, kiedy i w jaki sposób przodkowie Szawła zdobyli to obywatelstwo (Dz 16,37n; Dz 22,25-29; Dz 23,27). Pierwsze wykształcenie otrzymał młody Szaweł w Jerozolimie u stóp Gamaliela (Dz 22,3; Dz 26,4n; Ga 1,14; Flp 3,5), jednego z najgłośniejszych ówczesnych rabbich. Brak bliższych danych o sposobie, w jaki Szaweł zetknął się z ówczesną kulturą hellenistyczną. Wiadomo natomiast, że przez długi czas był bezwzględnym prześladowcą chrześcijan, o czym sam wspomina (Ga 1,13; Flp 3,6; 1 Tm 1,13). Potwierdzają to także Dzieje Apostolskie, w których Szaweł występuje po raz pierwszy w związku z męczeństwem Szczepana i to nie tylko jako bierny świadek tej śmierci (Dz 7,58; Dz 22,20; Dz 26,10). Podczas jednej z takich prześladowczych akcji ok. r. 36 zdarzył się wypadek, który stał się punktem zwrotnym w dotychczasowym życiu Szawła: zmartwychwstały Chrystus, ukazując się Szawłowi pod Damaszkiem, kazał temu prześladowcy przyjąć chrzest święty po to, by móc uczynić z niego następnie swoje narzędzie wybrane, czyli wielkiego apostoła pogan (Dz 9,3-16; Ga 1,12.15n; Ef 3,2n). Po krótkim pobycie na Pustyni Arabskiej Szaweł rozpoczyna głoszenie Ewangelii w Damaszku (Ga 1,17; Dz 9,20), po czym udaje się wspólnie z Barnabą do Jerozolimy, by nawiązać kontakt z niektórymi spośród Dwunastu, a zwłaszcza z Piotrem (Ga 1,18; Dz 9,26-29). Około roku 39 przybywa do rodzinnego Tarsu (Ga 1,21; Dz 9,30). Następnie pracuje przez jakiś czas z Barnabą w Antiochii (Dz 11,25n), przygotowując się równocześnie do pierwszej wyprawy misyjnej.
Pierwsza podróż misyjna przypada na lata 45-49 i obejmuje, oprócz Cypru, środkową część dzisiejszej Azji Mniejszej, tj. Pamfilię, Pizydię i Likaonię. Towarzyszą Pawłowi Barnaba i Jan Marek. Ten ostatni, z niewiadomych powodów, odłącza się od Pawła w Pamfilii i wraca do Antiochii. To właśnie w ramach tej podróży - dokładnie w Pafos na Cyprze - nawrócił Szaweł, mimo sprzeciwów czarownika Elimasa, prokonsula Pawła Sergiusza i od tego momentu sam występuje w Dziejach Apostolskich już nie jako Szaweł, ale jako Paweł. Jego działalność apostolska spotykała się wszędzie z przychylnością ze strony pogan, a z niechęcią ze strony Żydów.
Po powrocie z pierwszej wyprawy misyjnej, dokładnie w 14 lat od chwili swego nawrócenia, a więc ok. r. 49, udał się Paweł w towarzystwie Barnaby do Jerozolimy na tzw. "Sobór apostolski" (Ga 2,1), w wyniku którego Prawo Mojżeszowe - wyjąwszy kilka szczególnych przypadków (klauzule Jakuba) - miało już nie obowiązywać chrześcijan nawróconych z pogaństwa (Dz rozdz. 15 [->Dz 15,1]; Ga 2,3-6).
Na lata 50-52 przypada druga podróż misyjna, sięgająca daleko poza granice dzisiejszej Azji Mniejszej. Towarzyszy Pawłowi tym razem z początku tylko Sylas, potem Tymoteusz (Dz 16,1-3) i, być może od Troady, Łukasz (Dz 16,10). W ramach chronologicznych tej właśnie podróży - najprawdopodobniej ok. roku 50-51 w Koryncie - powstają obydwa Listy do Tesaloniczan.
Trzecia podróż misyjna trwała najdłużej (53-58) i obejmowała obszar mniej więcej taki jak druga wyprawa. Miejscem dłuższego pobytu w ramach tej podróży był Efez. Tu powstał tzw. przedkanoniczny list do Koryntian, a może również List do Galatów, choć nie wykluczone, że to ostatnie pismo było redagowane już po wyjeździe z Efezu, w którymś z miast Macedonii. Tam też chyba powstał, gdzieś pod koniec roku 57, Drugi List do Koryntian. Prawdopodobnie podczas tego długiego pobytu w Efezie został napisany List do Filipian. List do Rzymian pisał Paweł w Koryncie, na przełomie 57/58 roku, kiedy się znajdował już w drodze powrotnej do Palestyny, wioząc ze sobą dary dla ubogich chrześcijan w Jerozolimie. Właśnie z Listu do Rzymian, między innymi (Rz 15,22n; por. 1 Kor 16,3-6; Dz 19,21; Dz 20,3), dowiadujemy się o planowanej przez Pawła podróży do Hiszpanii, choć nie wiadomo, czy te plany zostały kiedykolwiek zrealizowane.
Po powrocie z trzeciej podróży i zawiezieniu do Jerozolimy darów dla ubogich tego Kościoła (Dz 21,1-26), wiosną ok. r. 58 Paweł zostaje aresztowany (Dz 21,27-36). Po krótkim przesłuchaniu przez arcykapłana Ananiasza i Sanhedryn (Dz 22,1-23,11) zostaje przewieziony do Cezarei i przez namiestnika Feliksa wtrącony do tamtejszego więzienia (Dz 23,23-35), w którym przebywa około 2 lat (58-60). W roku 60, jako obywatel rzymski, domaga się od namiestnika Festusa, by jego sprawa była rozpatrzona przed Cezarem, na co uzyskawszy zgodę (Dz 25,1-12), jesienią po wzburzonym o tej porze Morzu Śródziemnym (Dz 27,9-38), udaje się do Rzymu (Dz 27,1-28,16). Pozostając prawie trzy lata (61-63; Dz 28,30) w więzieniu rzymskim, Paweł korzysta jednak ze względnej swobody, dzięki czemu prowadzi dość ożywioną działalność apostolską (Dz 28,30n) i pisze swoje trzy listy więzienne: do Kolosan, do Efezjan, do Filemona (zdaniem niektórych, również wtedy dopiero powstał List do Filipian). W r. 63 Paweł, po procesie uniewinniającym go, wychodzi z więzienia i udaje się do Hiszpanii (?) a potem do Efezu (1 Tm 1,3), odwiedza Kretę (Tt 1,5), po czym bawi przez jakiś czas w Macedonii, gdzie redaguje Pierwszy List do Tymoteusza i List do Tytusa. Około roku 67 Paweł przebywa znów w więzieniu rzymskim skąd pisze Drugi List do Tymoteusza. Prawdopodobnie jeszcze w tym samym roku zostaje ścięty w Rzymie.

Uwagi to tego tekstu z wiosny 2018:

  • Słabo już dziś pamiętam, ale wiem, że studiując samemu życiorys Pawła raczej skłaniałem się za hipotezą "młodych Galacjan" czyli hipotezą, że List do Galacjan był pierwszym listem napisanym przez Pawła i to już w 49, albo i 51 roku. Tu autory sugerują, że jest to list późny - i wiem, że taka teorie wspiera gdzieś jakąś doktrynę katolicką (ale już słabo to pamiętam)
  • Teksty typu "tu powstał przedkanoniczny list do Koryntian" to katolickie podważanie wiarygodności Pism wynikające z adaptacji przez biblistykę katolicką modernistycznych herezji Westcoota, Horna i innych speców od Wyższej krytyki tekstu. Fuj!

W załącznikach mapki z podróżami apostoła Pawła znalezione gdzieś w sieci.

 


Kategorie: biblia, _blog, lekcja


Słowa kluczowe: biblia tysiąclecia, życiorys św. Pawła, Paweł apostoł, biografia św. Pawła, podróże św. Pawła


Galeria plików multimedialnych


Pliki


Komentarze: (1)

wojtek, March 24, 2018 18:09 Skomentuj komentarz


Pawel apostoł - biografia do napisania

Zadanie domowe:
Napisać biografię Pawła (albo Szawła) z Tarsu. Aby to zrobić bezwzględnie należy przeczytać Dzieje Apostolskie, zwracać uwagę na przypisy kierujące do listów apostolskich, gdzie Paweł też pisze o sobie, swoich planach, przeżyciach, relacjach z innymi apostołami, a swoim zdrowiu, pieniądzach, a nawet o swoim płaszczu.

Niektóre miejsca wynotowuję tu:
Fil 3:5
Gal 1:13-21; 2:11-14
2Kor 12:1-4, 2Kor 2:12, 13; 7:5-71
Tm 1:3
Rz 15:24
2Tm 4:6-8
Dz 9:3-19; 22:6-11; 26:12-18

Uwaga: jeżeli chciałbyś skorzystać z mapek to często zaznaczone na nich są już podróże apostoła. Można skorzystać, można zrobić samemu o ile znajdzie się mapę bez tych kresek. Zawsze jednak jest pewien problem z datowaniem. Ale można przyjąć:
- ukrzyżowanie 30 roku
- wygonienie Żydów z Rzymu: 48? 50? Sam nie pamiętam
- śmierć Kaludiusza 55???? też nie pamiętam - ale patrz na Prystkę i Akwillę, gdzie i kiedy się pojawiają

Myślę, że żeby to dobrze zrobić potrzeba z 3*2 godziny. I lepiej przeznaczyć na to z jakiś miesiąc łącząc z lekturą listów apostolskich. Ale wiem, że zrobienie tego się opłaca.

Jak skończysz to swoją pracę możesz porównać z podobnymi:
    u Świadków https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200003406  (To jest hit!!!)
    w WiKi https://pl.wikipedia.org/wiki/Paweł_z_Tarsu
w Tysiąclatce http://wojtek.pp.org.pl/32374_zycie-i-dzialalnosc-sw-pawla-wg-biblii-tysiaclecia

***********************

W Dziejach Apostolskich
Dz 9:3-30
Dz 22:28
Dz 23:6
Dz 5:34; 22:3 - ze szkoły Gamaliela
Dz 23:16-22 - prawdopodobnie miał siostrę i siostrzeńca co mieszkali w Jerozolimie
ale to nie wszystkoooooo!!!

W Listach:
do Filipian Fil 3:5
w Galiacji Gal 1:13-21; 2:11-14
2Kor 12:1-4 - o wizji nieba
2Kor 2:12, 13; 7:5-7
1Tm 1:3 - do Tymoteusza w Efezie z drogi do Macedoni
Plany na Hiszpanię: Rz 15:24
Tekst wobec bliskiej śmierci: 2Tm 4:6-8
O nawróceniu: Dz 9:3-19; 22:6-11; 26:12-18
Dz 8:1, 3; 9:1, 2; 26:10, 11;


Inne kawałki:
O pierwszym pobycie w Jezorozlimie: Dz 9:26-30; Gal 1:18-21
Hipoteza, że po głoszeniu w Atenach Paweł w Koryncie głosi już inaczej: 1Kor 2:1-5
W trzeciej wyprawie: Dz 19:1 do 20:38; Rz 15:25-26; 2Kor 2:12, 13; 7:5-7

Skomentuj notkę
4 sierpnia 2017 (piątek), 08:30:30

Moje zasady interpretacji Pisma Świętego

Spisane na szybko, na dziś (bo taka była pilna potrzeba), mojej zasady poznawania Pisma Świętego, a może i poznawania Boga przez Pismo:

Zasady interpretacji Pisma Świetego

#1. Czytam tak jak jest napisane, czyli najpierw próbuję dosłownie, a jak się nie da zrozumieć dosłownie to dopiero potem szukam jakiś alegorii. Oczywiście wcześniej staram się ustalić styl literacki księgi lub tego fragmentu.

#2. Czytam tekst w kontekście, bo każde zdanie, każdy werset jest w jakiejś części (akapicie), ta część w jakiejś księdze zaś każda z ksiąg tworzy spójną wypowiedź Pisma. Do ustalenia kontekstu dobrze jest też wiedzieć kto, do kogo, kiedy i po co pisał. Studiowanie Pisma przypomina nieco układanie puzzla - nie chodzi o zachwycanie się kawałkami ale odczytanie spójnego obrazu całości. Ta analogia do puzzla jest o tyle niedobra, że wszystkie znane mi puzzle mają mniej więcej podobne rozmiary, a w czytaniu Biblii wchodzi się w głąb i w pudełku pojawiają się coraz mniejsze, nie ułożone kawałki podczas gdy te duże są już na miejscu i pasują (np. nauka apostolska).

#3. Czytam aby budować swój światopogląd (swoją wiarę) więc staram się nie wczytywać tego co wiem w Pismo ale na podstawie czytania Pisma stale zmieniać i uzupełniać to co wiem. W procesie czytania muszę się odwoływać do swojej wiedzy, ale jak coś mi nie pasuje to wolę zweryfikować czy to co wiem wiem dobrze, bo może to jakaś teologia jest, teologia czyjaś, nie moja! Przez wiele lat zauważyłem, że wdrożenie tej zasady jest szczególnie trudne.

#4. Czytam w obecności Autora, bo Pismo Święte to księgi, a jak czyta się je w obecności Autora, prosząc Jego o wyjaśnienie to te Pisma zamienia się w Słowo Boże skierowane do mnie. Wiem, że ta zasada będzie trudna do pojęcia dla ludzi, którzy osobistej, bliskiej i intymnej relacji ze Słowem (czyli Panem Jezusem) nie znają ale trudno - i tak ją tu zapiszę, pragnąc aby upamiętali się, Jezusa do swego życia zaprosili i Boga objawiającego się poprzez Pismo poznawali.


Jeszcze raz, główne punkty dużymi literami:

#1. Czytam tak jak jest napisane.

#2. Czytam tekst w kontekście.

#3. Czytam aby budować swój światopogląd.

#4. Czytam w obecności Autora.


Jeszcze dopisek:

Często czytanie i interpretacja Pisma ma na celu skontaktowanie się z Panem Bogiem (jako autorem tegoż Pisma) więc może warto przypomnieć sobie z czego składa się proces komunikacji. Ostatnie dwa podprocesy występują po mojej stronie.

Proces komunikacji:

  1. Werbalizacja - ubranie idei, myśli i obrazów w słowa języka;
  2. Wypowiedź - artykulacja lub spisanie słów;
  3. Odbiór przez odbiorcę lub odbiorców - czytanie lub słuchanie;
  4. Interpretacja - nadawanie znaczenia słowom i zdaniom, tworzenie w swoim umyśle odpowiedniego obrazu.

...


Kategorie: biblia, teologia, _blog, studium biblii


Słowa kluczowe: zasady interpretacji biblii, zasady interpretacji pisma, teologia, hermeneutyka


Pliki


Komentarze: (3)

wojtek, August 8, 2017 10:20 Skomentuj komentarz


W liście do mnie pewien katolicki apologeta napisał tak:

(...)

Co do katolickiej zasady interpretacji Pisma Świętego, jest ona bardzo prosta, spójna i otrzymana w Tradycji: w kwestiach spornych autorytetem jest to samo Magisterium, które przedkłada np. kanon Pisma, konsensus Ojców Koscioła, doktorzy oraz teolodzy. Tak więc ostateczną interpretacje Pisma daje Magisterium i Tradycja. (...)

F.M.

wojtek, August 8, 2017 14:09 Skomentuj komentarz


Zasady wg Fabiana (Tajemny plan, sezon 1, odcinek 1, 2h29m30s)

Czytaj właściwy tekst, nie czytaj tekstu zreintrpretowanego ale czytaj i interpretuj. Zwracać uwagę na znaczenia słów bo wiele słów jest pozmieniane. Przykłady słów: zbawienie, pokuta….

Czytaj najpierw dosłownie, dopiero potem w inny sposób. (eizegeza czyli wczytywanie)

Czytaj w kontekście. Upewnij się jaki jest kontekst bliski, a jaki daleki. Kontekst opisuje też kto do kogo, no i jeszcze uwględniaj gatunki literackie.

Doktryna, albo teologia może być budowana na podstawie całego Pisma, na podstawie wszystkich miejsc gdzie o tym o czym jest doktryna jest napisane.

Zawsze czytaj w obecności Pana Jezusa……. Cała Biblia jest objawieniem Boga w Jezusie i tak to czytać.

* * * * * * *

Z jakiegoś forum: http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?t=3684

ZASADA 1: NALEŻY CZYTAĆ TO, CO JEST NAPISANE Bardzo proste, prawda? Czasem jednak okazuje się, że zamiast czytać właściwy tekst, usiłujemy doczytać się w nim tego, co chcemy udowodnić [czyli zamiast egzegezy dokonujemy tzw. eisegezy]. 

ZASADA 2: "TEKST BEZ KONTEKSTU JEST PRETEKSTEM" Każdy rozpatrywany tekst należy czytać w jego kontekście, przechodząc od najbliższego [kontekst zdania, akapitu] do coraz szerszych [rozdział, księga, wreszcie całe Słowo Boże]. W ramach kontekstu należy się zastanowić, do kogo jest pisany dany fragment i postawić się na chwilę w sytuacji jego bezpośrednich adresatów [np. Izraela lub Koryntian]. 

ZASADA 3: NAJPIERW ZNACZENIE DOSŁOWNE, DOPIERO POTEM ALEGORIA Należy pamiętać, że Biblia została napisana przez ludzi natchnionych Duchem Świętym do ludzi czytających ją w Duchu Świętym. Nie znaczy to jednak, że mamy ją czytać w sposób mistyczny, numerologiczny, czy jakiś inny - należy ją czytać NORMALNIE. Tak, jakby była listem skierowanym do każdego z nas: rozumiejąc tekst dosłownie, a dopiero wtedy, gdy nie ma on dosłownego sensu, przechodzić na poziom alegorii [przenośni]. 

ZASADA 4: CZYTAJMY TEKSTY PARALELNE Jeśli stoi przed nami problem tematyczny, dobrze jest poszukać w Biblii innych fragmentów mówiących o tym samym [paralelnych, czyli równoległych]. Wtedy możemy uzyskać pełniejszy obraz całości. Pamiętajmy, że nauczanie całej Biblii przypomina nieco układankę [puzzle]: każdy fragment jest na swoim miejscu [wchodzi tam bez wciskania na siłę!] i dopiero wszystkie razem tworzą cudowną jedność, harmonię, wzajemnie się uzupełniając. 


ZASADA 5: WEŹMY POD UWAGĘ RODZAJ LITERATURY Warto wziąć pod uwagę, z jakim rodzajem literatury mamy do czynienia. Poezję [np. Psalmy] czyta się nieco inaczej niż narrację [ewangelie], księgi dydaktyczne [np. Przypowieści Salomona] czy listy lub księgi prorockie. Np. nie powinniśmy wywodzić całych doktryn jedynie na podstawie jednego z pozdrowień zawartych w listach apostolskich [a tak się zdarza!].

wojtek, February 26, 2019 10:07 Skomentuj komentarz


A ja przyjąłem dla siebie inne zasady interpretacji Pisma. W skrócie takie:#1. Czytam tak jak jest napisane.#2. Czytam tekst w kontekście.#3. Czytam aby budować swój światopogląd.#4. Czytam w obecności Autora.

Dłuższe wyjaśnienie jest takie:

#1. Czytam tak jak jest napisane, czyli najpierw próbuję dosłownie, a jak się nie da zrozumieć dosłownie to dopiero potem szukam jakiś alegorii. Oczywiście wcześniej staram się ustalić styl literacki księgi lub tego fragmentu.

#2. Czytam tekst w kontekście, bo każde zdanie, każdy werset jest w jakiejś części (akapicie), ta część w jakiejś księdze zaś każda z ksiąg tworzy spójną wypowiedź Pisma. Do ustalenia kontekstu dobrze jest też wiedzieć kto, do kogo, kiedy i po co pisał. Studiowanie Pisma przypomina nieco układanie puzzla - nie chodzi o zachwycanie się kawałkami ale odczytanie spójnego obrazu całości. Ta analogia do puzzla jest o tyle niedobra, że wszystkie znane mi puzzle mają mniej więcej podobne rozmiary, a w czytaniu Biblii wchodzi się w głąb i w pudełku pojawiają się coraz mniejsze, nie ułożone kawałki podczas gdy te duże są już na miejscu i pasują (np. nauka apostolska).

#3. Czytam aby budować swój światopogląd (swoją wiarę) więc staram się nie wczytywać tego co wiem w Pismo ale na podstawie czytania Pisma stale zmieniać i uzupełniać to co wiem. W procesie czytania muszę się odwoływać do swojej wiedzy, ale jak coś mi nie pasuje to wolę zweryfikować czy to co wiem wiem dobrze, bo może to jakaś teologia jest, teologia czyjaś, nie moja! Przez wiele lat zauważyłem, że wdrożenie tej zasady jest szczególnie trudne.

#4. Czytam w obecności Autora, bo Pismo Święte to księgi, a jak czyta się je w obecności Autora, prosząc Jego o wyjaśnienie to te Pisma zamienia się w Słowo Boże skierowane do mnie. Wiem, że ta zasada będzie trudna do pojęcia dla ludzi, którzy osobistej, bliskiej i intymnej relacji ze Słowem (czyli Panem Jezusem) nie znają ale trudno - i tak ją tu zapiszę, pragnąc aby upamiętali się, Jezusa do swego życia zaprosili i Boga objawiającego się poprzez Pismo poznawali.

Skomentuj notkę
26 lipca 2017 (środa), 12:30:30

Kwiatki Tysiąclatki, Rz 1:5

Łukaszu

Masz tu do swojej kolekcji (może zrób stronę na blogu, albo na fejsie) coś co dziś zalazłem skupiając się na Rz 1:4-5

EIB: Dzięki Niemu (Synowi Bożemu) otrzymaliśmy łaskę apostolstwa, aby wezwać do posłuszeństwa wiary ludzi ze wszystkich narodów — ze względu na Jego imię.

BT: Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze.

TR: δι᾽ οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν (hypakoē) πίστεως ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ

Dyskusja różnic w tłumaczeniu wynikający ewidentie z przyjęcia jakiejś doktryny:

- Wyrażenie: λαμβάνω χάριν καὶ ἀποστολὴν (lambanō charis kai apostole) – mówiące, że coś otrzymaliśmy katolicy tłumaczą na „łaskę i urząd apostolski” zaś przekład ewangeliczny na „łaskę apostolską” No tak! Dla katolika łaska to takie coś samo w sobie a nie wskazanie na sposób obdarowania czymś innym, a apostolstwo to urząd. Ewidentnie katolicki, doktrynalny przekręt tłumaczy!

- Ciekawa jest też różnica w tłumaczeniu ὑπακοὴν πίστις (hypakoē pistis) – przekład ewangeliczny to „wezwać do posłuszeństwa wiary” a przekład katolickej Biblii Tysiąclecia to „pozyskiwać dla posłuszeństwa wierze”. Katolicy w swoim myśleniu coś "pozyskują" - nie ma się więc co dziwić, że niedawno jeden wpływowy ksiądz krzyczał z ambony, że protestanci im podkradają skoro urząd apostolski traktuje ludzi jak towar.

https://www.blueletterbible.org/nkjv/rom/1/5/t_conc_1047005

Dopisek, jesień 2021

 

Kwiatki 1000 lat ki. Przesadny kult aniołów - gdzieś takie coś występuje. Chyba w Kolosan.

Kol 2, 18

BT2: Niechaj was nikt nie odsądza od nagrody, zamiłowany w uniżaniu siebie i przesadnej czci aniołów, zgłębiając to, co ujrzał. Taki, nadęty bez powodu zmysłowym swym sposobem myślenia,

BT5: Niechaj was nikt nie pozbawia prawa do nagrody, [sam będąc] zamiłowany w uniżaniu siebie i w przesadnym kulcie aniołów, zgłębiając to, co ujrzał. Taki [człowiek], bez powodu nadęty pychą, z powodu zmysłowego swego sposobu myślenia,
 

 

 


Kategorie: Kwiatki Tysiąclatki, biblia, _blog


Słowa kluczowe: Kwiatki Tysiąclatki, Rz 1:5


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 lipca 2017 (poniedziałek), 16:58:58

Trudność w przekładzie Ef 5:18

Nie ma tu wariantu testowego, są tylko kłopoty z przekładem
 
Eph 5:18 gnt
και μη μεθυσκεσθε οινω εν ω εστιν ασωτια αλλα πληρουσθε εν πνευματι
 
Eph 5:18 eib 
Nie upijajcie się też winem, bo przy tym łatwo o nieprzyzwoitość, ale dbajcie o to, aby Duch mógł was stale napełniać.
 
Eph 5:18 bg 
A nie upijajcie się winem, w którem jest rozpusta; ale bądźcie napełnieni duchem,
 
Eph 5:18 pau 
Nie upijajcie się winem, przez co dochodzi do rozwiązłości, lecz napełniajcie się Duchem.
 
Eph 5:18 bp 
Nie upijajcie się winem, bo to prowadzi do rozwiązłości, lecz napełnieni Duchem [Świętym]
 
Eph 5:18 bt5 
I nie upijajcie się winem, bo to jest [przyczyną] rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem,
 
Eph 5:18 bw 
I nie upijajcie się winem, które powoduje rozwiązłość, ale bądźcie pełni Ducha,
 
Eph 5:18 psz 
Nie upijajcie się, bo to rujnuje życie, ale bądźcie pełni Ducha Świętego.
 
Eph 5:18 ubg 
A nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełnieni Duchem;
 
Greckie słowa wg. BLB i wg Stronga:
5:18  καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν πνεύματι
 
ἐν en, en; a primary preposition denoting (fixed) position (in place, time or state), and (by implication) instrumentality (medially or constructively), i.e. a relation of rest (intermediate between G1519 and G1537); "in," at, (up-)on, by, etc.:—about, after, against, + almost, × altogether, among, × as, at, before, between, (here-)by (+ all means), for (… sake of), + give self wholly to, (here-)in(-to, -wardly), × mightily, (because) of, (up-)on, (open-)ly, × outwardly, one, × quickly, × shortly, (speedi-)ly, × that, × there(-in, -on), through(-out), (un-)to(-ward), under, when, where(-with), while, with(-in). Often used in compounds, with substantially the same import; rarely with verbs of motion, and then not to indicate direction, except (elliptically) by a separate (and different) preposition.
 
ὅς hós, hos; probably a primary word (or perhaps a form of the article G3588); the relatively (sometimes demonstrative) pronoun, who, which, what, that:—one, (an-, the) other, some, that, what, which, who(-m, -se), etc. See also G3757.
 
ἐστί estí, es-tee'; third person singular present indicative of G1510; he (she or it) is; also (with neuter plural) they are:—are, be(-long), call, X can(-not), come, consisteth, × dure for a while, + follow, × have, (that) is (to say), make, meaneth, × must needs, + profit, + remaineth, + wrestle.
 
ἀσωτία asōtía, as-o-tee'-ah; from a compound of G1 (as a negative particle) and a presumed derivative of G4982; properly, unsavedness, i.e. (by implication) profligacy:—excess, riot.
 
 
 

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: ef 5:18, nie upijajcie się winem, rozwiązłość


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
6 lipca 2017 (czwartek), 14:01:01

List do Rzymian, parafraza Słowa Życia

Tworzę narzędzie do twórczej zabawy tekstem Biblii. Ma być pomocne w studiowaniu. Zobaczymy co z tego wyjdzie. Dziś Łukasz pomógł mi i zrobił krypty w .js co włączają i wyłączają numeracje oraz podział na linijki.

Ważne aby tekst był w klasie bs...... numerki w clasie nr i ......

Zobaczę jak się pracuje z takim narzędziem:

1:1 Piszę do was ja, Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, powołany na apostoła, by głosić ewangelię Boga.
1:2 Zapowiadali ją już Jego prorocy w świętych księgach.
1:3 Jest to ewangelia o Jego Synu, potomku króla Dawida,
1:4 który dzięki Duchowi Świętemu przez zmartwychwstanie okazał się pełnym mocy Synem Bożym – o Jezusie Chrystusie, naszym Panu.
1:5 To od Niego otrzymaliśmy łaskę i misję apostolską, by wszystkich pogan prowadzić do posłuszeństwa Jego imieniu przez wiarę.
1:6 Wśród nich jesteście i wy, powołani przez Jezusa Chrystusa.
1:7 Wam wszystkim w Rzymie, ukochanym przez Boga, powołanym i świętym: Przekazuję życzenia łaski i pokoju od Boga Ojca i naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
1:8 Chcę od razu podziękować Bogu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, za to, że wasza wiara jest znana na całym świecie.
1:9 Bóg, któremu służę całym sercem i głoszę ewangelię Jego Syna, jest mi świadkiem, że nieustannie o was myślę!
1:10 Proszę Go stale o to, aby jeśli taka jest Jego wola, pozwolił mi w końcu was odwiedzić.
1:11 Gorąco pragnę was zobaczyć i podzielić się duchowym darem ku waszemu wzmocnieniu,
1:12 byśmy wzajemnie zachęcali się swoją wiarą: wy moją, a ja waszą.
1:13 Drodzy przyjaciele! Wiedzcie, że wielokrotnie zamierzałem do was przybyć, by i wśród was zebrać duchowy owoc – tak jak wśród innych pogan – ale jak dotąd pojawiały się różne przeszkody.
1:14 Czuję się dłużnikiem Greków i nie–Greków, mądrych i niewykształconych.
1:15 Dlatego tak chętnie chciałbym również wam w Rzymie przedstawić ewangelię.
1:16 Bo ja się jej nie wstydzę. Jest to przecież moc Boga niosąca zbawienie każdemu, kto zaufa: zarówno Hebrajczykowi, jak i Grekowi.
1:17 W niej Bóg objawił swoje usprawiedliwienie z wiary ku wierze, jak mówi Pismo: „Sprawiedliwy będzie żył dzięki wierze”.
1:18 Natomiast Jego gniew ujawnia się z nieba na wszelki grzech i niesprawiedliwość ludzi, którzy swoim złem pętają prawdę.
1:19 Wiedzą oni to, jak Boga można poznać. On sam to im pokazał.
1:20 Od czasów stworzenia widać niewidzialne cechy Boga w Jego działaniu: Jego odwieczną moc i boskość. Nikt więc nie może się wykręcać, że Go nie poznał.
1:21 Zatem ludzie poznali Boga, ale nie chcieli oddawać Mu czci ani dziękować. Popadli w bezsensowne rozmyślania i pogrążyli swe serce w ciemnościach.
1:22 Tak, uważając się za mądrych, stali się głupcami.
1:23 Zamiast oddawać cześć wiecznemu Bogu, zaczęli praktykować kult podobizn przemijającego człowieka oraz ptaków i zwierząt czworonożnych i pełzających.
1:24 Dlatego wydał ich Bóg na pastwę własnej pożądliwości, tak że hańbili własne ciała.
1:25 Zamienili Bożą prawdę na kłamstwo i zaczęli czcić stworzenie zamiast Stwórcy – który jest błogosławiony na całe wieki! Amen!
1:26 Dlatego wydał ich Bóg na pastwę pożądliwości. Nawet kobiety porzuciły naturalny, Boży porządek i pozwalały sobie na grzechy przeciw naturze.
1:27 Podobnie mężczyźni odrzucili normalne współżycie z kobietami i zapałali pożądaniem do siebie nawzajem, grzesząc z innymi mężczyznami i ponosząc na sobie samych karę, na jaką zasłużyli.
1:28 Ponieważ nie chcieli otaczać Boga należytym szacunkiem, dozwolił im popełniać wszystko, co tylko ich nikczemne umysły mogły wymyślić.
1:29 Napełnili się więc wszelką niesprawiedliwością, złem, chciwością, zachłannością, nienawiścią, zabójstwem, kłótnią, podstępem, złośliwością, plotkarstwem,
1:30 nienawiścią do Boga, zuchwalstwem, uporem, pychą, pomysłowością w czynieniu zła, buntem przeciw własnym rodzicom.
1:31 Są głupi, podstępni, nieznośni i pozbawieni litości.
1:32 W pełni świadomi Bożej kary za swoje przestępstwa – kary śmierci – nie tylko to wszystko robią, ale popierają takich, jak oni sami.
2:1 Dlatego kimkolwiek jesteś, ty, który osądzasz, nie dasz rady się wybronić. Osądzając kogoś innego, skazujesz samego siebie, bo dopuszczasz się tych samych czynów.
2:2 Wiemy zaś, że Bóg sprawiedliwie ukarze każdego popełniającego te występki.
2:3 A może liczysz na to, sędzio i przestępco, że wymigasz się przed sądem Boga?
2:4 Lub może lekceważysz ogrom Jego łagodności, cierpliwości i wielkoduszności? Może nie zdajesz sobie sprawy, że przez swą łagodność chce On, byś się opamiętał?
2:5 Jednak zatwardziałością i sercem niezdolnym do nawrócenia skazujesz się na straszliwą karę. Nadejdzie bowiem dzień gniewu, dzień objawienia się sprawiedliwego sądu Bożego.
2:6 I każdemu wymierzy On to, na co zasłużył:
2:7 tym, którzy wytrwale czynili dobro i szukali u Niego chwały, uznania i nieśmiertelności, da życie wieczne.
2:8 Natomiast tym, którzy wyrażają sprzeciw i nieposłuszeństwo prawdzie i kroczą drogą niesprawiedliwości, okaże swój gniew i oburzenie.
2:9 Rozpacz i cierpienie czeka każdego, kto dopuszcza się zła – i Hebrajczyka, i poganina.
2:10 Chwała zaś, cześć i pokój będą udziałem tego, kto czyni dobro – również i Hebrajczyka, i poganina.
2:11 Bo Bóg nie jest stronniczy!
2:12 Ci, którzy zgrzeszyli, nie mając Bożego Prawa, bez niego poniosą karę. Zaś ci, którym Prawo pokazywało grzech, zostaną skazani według Prawa.
2:13 Bo nie są przed Bogiem sprawiedliwi ci, którzy Prawo znają, lecz ci zostaną usprawiedliwieni, którzy je przestrzegają.
2:14 Skoro więc poganie nie mający Prawa Bożego na podstawie naturalnego porządku je stosują, to stają się sami dla siebie prawem.
2:15 Wskazują w ten sposób, że prawe postępowanie jest wpisane w ich serca, bo ich sumienie wytyka im lub nie dokonane czyny.
2:16 A wszystkie ukryte działania obnaży Bóg w dniu sądu przez Jezusa Chrystusa – zgodnie z moją ewangelią.
2:17 A ty, jako dumny Hebrajczyk, polegasz na Prawie, szczycisz się Bogiem,
2:18 znasz Jego wolę, pouczony Prawem wiesz, co najlepsze,
2:19 uważasz się za przewodnika ślepych w tym ociemniałym świecie,
2:20 za wychowawcę niemądrych i nauczyciela maluczkich, a dzięki Prawu masz wszelkie poznanie i znasz całą prawdę.
2:21 O tak, pouczasz innych, ale dlaczego nie siebie?! Mówisz, żeby nie kraść, a sam kradniesz!
2:22 Mówisz, żeby nie cudzołożyć, a sam cudzołożysz! Czujesz wstręt do posągów bożków, a sam dopuszczasz się świętokradztwa?
2:23 Pysznisz się znajomością Prawa, ale łamiąc je znieważasz Boga!
2:24 Nic więc dziwnego, że Pismo mówi: „To z waszego powodu poganie szargają imię Boga”.
2:25 Znak obrzezania to przywilej, o ile przestrzegasz Prawa. Jeśli jednak je łamiesz, nie ma on żadnego znaczenia.
2:26 A jeżeli nie obrzezany poganin przestrzegałby Prawa Bożego, to czy nie zostanie potraktowany jak obrzezany Hebrajczyk?
2:27 I wtedy taki nie obrzezany z natury poganin, przestrzegający Prawa, będzie sądzić ciebie, prawnie obrzezanego, ale według Prawa przestępcę.
2:28 Bo nie z zewnątrz jest się prawdziwym Hebrajczykiem. I nie widoczne na ciele obrzezanie dokonuje naszej przemiany.
2:29 A jest się nim wewnątrz i liczy się przemiana serca dzięki Duchowi, a nie przez literę Prawa. Taki człowiek ma uznanie w oczach Boga, nie potrzebna mu ludzka pochwała.
3:1 Jaka więc jest przewaga bycia Hebrajczykiem? I jaką korzyść daje obrzezanie?
3:2 Niezaprzeczalną i to pod każdym względem. Przede wszystkim to Hebrajczykom Bóg powierzył swoje Słowa.
3:3 Co z tego, że niektórzy z nich nie dochowali im wierności? Czy z tego powodu Bóg przestaje dotrzymywać swoich obietnic?
3:4 Oczywiście, że nie! Bo to Bóg jest prawdomówny, a każdy człowiek jest kłamcą, jak mówi Pismo: „Żebyś to Ty okazał się sprawiedliwy w swoich słowach i oddalił od siebie wszelkie oskarżenia”.
3:5 Co jednak sądzić o przekonaniu, że nasza niesprawiedliwość uwydatnia sprawiedliwość Boga? Czy Bóg jest niesprawiedliwy, gdy okazuje gniew? Sprowadzam to tylko do ludzkiego wymiaru.
3:6 Oczywiście że nie jest niesprawiedliwy, bo gdyby tak było, to jak Bóg mógłby sądzić świat?
3:7 Zapytasz: skoro moje kłamstwo uwypukla Bożą prawdę na Jego chwałę, to dlaczego ja jako grzesznik mam być za grzech sądzony?
3:8 Czy mamy twierdzić tak, jak nas oskarżają niektórzy: „Popełniajmy zło, aby pojawiło się dobro”? Nie minie ich prawomocny sąd.
3:9 Czy wobec tego my, Hebrajczycy, jesteśmy lepsi od pogan? Oczywiście, że nie. Wykazaliśmy już, że zarówno Hebrajczycy, jak i poganie są grzesznikami.
3:10 Potwierdza to zresztą Pismo: „Nie ma ani jednego sprawiedliwego,
3:11 nie ma rozumnego ani szukającego Boga.
3:12 Wszyscy zbłądzili, upadli. Nie ma nikogo, ani jednego, kto by dobrze postępował.
3:13 Ich gardło to cuchnący grób, ich język pełen kłamstw, a w ustach – jad węża.
3:14 Na ustach pełno przekleństw i gorzkich słów.
3:15 Ich nogi są szybkie do zabijania,
3:16 a na swojej drodze pozostawiają zniszczenie i nędzę.
3:17 Nigdy nie weszli na ścieżkę pokoju.
3:18 Przed oczyma nie mają bojaźni Bożej”.
3:19 Wiemy dobrze, że Prawo obowiązuje tych, którzy mu podlegają. I dlatego każde usta muszą zamilknąć i cały świat musi uniżyć się przed Bogiem.
3:20 Bo w oczach Boga nikt nie zostanie usprawiedliwiony na podstawie przestrzegania Prawa. Ono pokazuje jedynie, czym jest grzech.
3:21 Lecz teraz Bóg wskazał inny sposób usprawiedliwienia – bez przestrzegania Prawa, ale poświadczony przez to Prawo i przez proroków.
3:22 Usprawiedliwienie to pochodzi od Boga, a dokonuje się przez zaufanie Jezusowi Chrystusowi. Jest dla wszystkich, którzy ufają. Bo nie ma żadnej różnicy:
3:23 wszyscy zgrzeszyli i nikt nie dorasta do Bożego ideału.
3:24 A zostają usprawiedliwieni za darmo, z Jego łaski, dzięki odkupieniu, jakiego dokonał Jezus Chrystus.
3:25 To Jego Bóg uczynił narzędziem przebłagania za grzechy, dokonującego się przez zaufanie mocy Jego krwi. Ukazał swoje usprawiedliwienie, odpuszczając grzechy w przeszłości.
3:26 Bo cierpliwie czekał, aż Chrystus w obecnym czasie zgładzi je. Okazał się więc sprawiedliwy i usprawiedliwiający tego, kto zaufa Jezusowi.
3:27 Gdzie jest więc powód do chlubienia się? Został wykluczony! Czy przez Prawo uczynków? Nie, przez prawo wiary.
3:28 Jesteśmy bowiem przekonani, że człowiek zostaje usprawiedliwiony na podstawie zaufania i bez spełniania obowiązków Prawa.
3:29 Czy tylko dla Hebrajczyków Bóg to przygotował? A może i dla pogan? Oczywiście, dla pogan również!
3:30 Bo jest tym samym Bogiem, który przez wiarę usprawiedliwia i obrzezanych, i nie obrzezanych.
3:31 Czy więc z powodu zasady wiary lekceważymy Prawo? Absolutnie nie! Tylko umieszczamy je we właściwym miejscu.
4:1 Jak wyglądała ta sprawa w przypadku Abrahama, naszego przodka?
4:2 Bo jeśli został usprawiedliwiony na podstawie swoich czynów, to ma powód do dumy – ale nie przed Bogiem.
4:3 Co o tym mówi Pismo? „Abraham zaufał Bogu i został uznany za sprawiedliwego”.
4:4 Pracownikowi zapłata się należy – bez żadnej łaski.
4:5 W przypadku zaś tego, kto nie pracuje, ale ufa usprawiedliwiającemu grzesznika, właśnie zaufanie jest podstawą usprawiedliwienia.
4:6 Król Dawid tak właśnie opisuje szczęście człowieka, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków:
4:7 „Błogosławieni, którym przebaczono grzechy i zapomniano przewinienia”.
4:8 „Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie wypomni grzechów”.
4:9 Ale czy to błogosławieństwo dotyczy tylko obrzezanych, czy również nieobrzezanych? Bo jak powiedzieliśmy: „Abraham zaufał Bogu i został uznany za sprawiedliwego”.
4:10 Kiedy to było? Przed czy po jego obrzezaniu? Oczywiście, że przed!
4:11 Obrzezanie otrzymał jako dowód usprawiedliwienia na podstawie zaufania – gdy był jeszcze nieobrzezany. W ten sposób jest duchowym ojcem tych, którzy przyjmują usprawiedliwienie jako nieobrzezani,
4:12 Jest więc przodkiem i jednych, i drugich – również tych, którzy jako nieobrzezani idą śladem jego zaufania.
4:13 A zatem Boża obietnica oddania całej ziemi w posiadanie Abrahamowi i jego potomkom nie wynikała z Prawa, ale z usprawiedliwienia przez wiarę.
4:14 Bo jeśli to dziedziczenie wynika z Prawa, to obietnica staje się pusta.
4:15 Prawo wiąże się z karą, a tam, gdzie nie ma Prawa, nie ma i przestępstwa.
4:16 I dlatego obietnica dla całego potomstwa wypływa z zaufania i łaski – by dotyczyła nie tylko tego, który przestrzega Prawa, ale i temu, który ufa jak Abraham, nasz wspólny ojciec.
4:17 Czytamy przecież w Piśmie: „Uczyniłem cię ojcem wielu narodów” – sam Bóg to uczynił. Jemu właśnie zaufał Abraham jako Temu, który ożywia umarłych i powołuje do istnienia to, czego nie ma.
4:18 Wbrew nadziei Abraham zaufał, mając nadzieję, że stanie się ojcem wielu narodów – bo tak mu powiedziano: „Takie właśnie będzie twoje potomstwo”.
4:19 Nie stracił zaufania, choć wiedział, jakie jest jego stuletnie ciało i że Sara nie może już mieć dzieci.
4:20 Nie zwątpił ani przez chwilę w Bożą obietnicę. Przeciwnie, jego ufność wzrosła, przynosząc chwałę Bogu.
4:21 Był przekonany, że Bóg jest w stanie spełnić to, co obiecał.
4:22 I właśnie dzięki temu został uznany za sprawiedliwego.
4:23 To wspaniałe orzeczenie zostało zapisane nie tylko ze względu na niego,
4:24 ale i dla nas, którzy jesteśmy usprawiedliwieni, bo ufamy Temu, który ożywił z martwych Jezusa, naszego Pana.
4:25 On został wydany za nasze grzechy i zmartwychwstał, by nas z nich usprawiedliwić.
5:1 Teraz więc, usprawiedliwieni przez wiarę, żyjemy w stanie pokoju z Bogiem – dzięki naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi.
5:2 Tylko dzięki Niemu – przez wiarę – jesteśmy blisko Jego łaski! Ona postawiła nas na nogi i daje radość z oczekiwania Bożej chwały.
5:3 Ale to nie wszystko! Dumni jesteśmy również z zalewających nas trudności. Wiemy bowiem, że uczą one wytrwałości,
5:4 która owocuje wypróbowanym charakterem. On z kolei utrwala nadzieję.
5:5 A nasza nadzieja jest niezawodna, bo opiera się ma miłości samego Boga, którą ofiarowany nam Duch Święty wlał w nasze serca.
5:6 Bo Chrystus we właściwym momencie umarł za nas, grzeszników, gdy nie mieliśmy żadnych szans.
5:7 Nawet za kogoś szlachetnego trudno się zdecydować na śmierć – no może jeszcze za kogoś bardzo dobrego odważylibyśmy się na to.
5:8 Ale Bóg udowodnił ogrom swej miłości do nas! Chrystus poszedł na śmierć wtedy, gdy byliśmy jeszcze grzeszni.
5:9 Skoro więc dzięki Jego krwi jesteśmy usprawiedliwieni, to tym bardziej ocali nas przed gniewem Boga.
5:10 Skoro jako wrogowie Boga zostaliśmy z Nim pojednani przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej będziemy uratowani dzięki Jego życiu!
5:11 Ale znowu to nie wszystko! Możemy też być dumni z naszego Boga, który przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana, pojednał nas teraz ze sobą.
5:12 Bowiem z powodu jednego tylko człowieka, Adama, grzech wdarł się na świat, a wraz z nim śmierć. Dotknęła ona wszystkich ludzi, bo wszyscy zgrzeszyli.
5:13 Grzech był obecny jeszcze przed ustanowieniem Prawa, ale nie jest ścigany tam, gdzie Prawa nie ma.
5:14 Również śmierć zapanowała nad wszystkimi – od Adama do Mojżesza – nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli tak jak Adam, będący pod pewnym względem zapowiedzią Chrystusa.
5:15 Ogromnie jednak różnią się kwestie grzechu i Bożego daru. Skoro z powodu grzechu jednego człowieka śmierci podlegli wszyscy, to tym bardziej łaska Boga i jej dar przyniosą wspaniały owoc w życiu wszystkich dzięki jednemu człowiekowi – Jezusowi Chrystusowi.
5:16 Jeden grzech Adama sprowadził karę śmierci na mnóstwo ludzi, natomiast Chrystus usuwa grzechy i daje nam wieczne życie.
5:17 Z powodu grzechu jednego człowieka śmierć zapanowała nad wszystkimi. Tym bardziej więc ci, którzy przyjmują Boży dar przebaczenia i usprawiedliwienia, staną się królami życia dzięki jednemu tylko człowiekowi – Jezusowi Chrystusowi.
5:18 Grzech jednego ściągnął potępienie na wszystkich. Dlatego sprawiedliwość Jednego wszystkim przynosi usprawiedliwienie.
5:19 Przez nieposłuszeństwo jednego mnóstwo ludzi stało się grzesznikami. Dzięki posłuszeństwu Jednego mnóstwo zostanie usprawiedliwionych.
5:20 Natomiast Prawo zostało ustanowione po to, by uwidocznić grzech. A tam, gdzie uwidocznił się grzech, jeszcze bardziej uwidoczniła się łaska.
5:21 Grzech zapanował nad wszystkimi ludźmi, niosąc śmierć. Natomiast łaska zakrólował, niosąc usprawiedliwienie i życie wieczne przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana.
6:1 Czy wobec tego ciągle mamy grzeszyć, aby bardziej uwidaczniać łaskę?
6:2 Oczywiście, że nie! Skoro nie istniejemy dla grzechu, to jak możemy w nim nadal żyć?
6:3 Czy nie rozumiecie, że gdy zostaliśmy utożsamieni z Chrystusem Jezusem, zjednoczyliśmy się z Nim również w Jego śmierci?
6:4 Zostaliśmy razem z Nim pogrzebani, zanurzając się w Jego śmierci. A skoro Bóg Ojciec swą potężną mocą wzbudził Go do życia, to my również żyjmy nowym życiem.
6:5 Skoro zostaliśmy z Nim złączeni w śmierci, to i w zmartwychwstaniu będziemy.
6:6 Pamiętajmy: nasza stara tożsamość została wraz z Jezusem przybita do krzyża, a grzeszna natura obezwładniona, byśmy już nie służyli grzechowi.
6:7 Kto umiera, staje się wolny od grzechu.
6:8 Skoro więc umarliśmy z Chrystusem, to wierzymy, że razem z Nim będziemy żyli.
6:9 Wiemy bowiem, że jako zmartwychwstały już nigdy nie umrze – śmierć nie ma nad Nim żadnej władzy.
6:10 Bo umarł tylko raz – by pokonać grzech, a teraz żyje dla Boga.
6:11 Dlatego wy również uważajcie siebie za martwych dla grzechu, a żyjących dla Boga dzięki Chrystusowi Jezusowi.
6:12 Niech więc grzech nie panuje już nad waszym doczesnym ciałem – nie poddawajcie się jego żądzom.
6:13 Nie czyńcie z żadnej części ciała narzędzia grzechu, lecz powierzcie się całkowicie Bogu! Byliście martwi, a ożyliście, więc całe wasze ciało niech będzie narzędziem działania Boga.
6:14 Grzech nie musi być waszym władcą, gdyż nie podlegacie przepisom Prawa, lecz ożywia was łaska.
6:15 Czy zatem możemy sobie grzeszyć, bo nie podlegamy Prawu, ale łasce? W żadnym wypadku!
6:16 Czy nie wiecie, że jesteście uzależnieni od tego, komu służycie? Albo wybieracie grzech i śmierć, albo posłuszeństwo i usprawiedliwienie.
6:17 Dzięki Bogu, że choć kiedyś byliście niewolnikami grzechu, całym sercem przyjęliście przekazaną wam Bożą naukę.
6:18 I zostaliście uwolnieni spod władzy grzechu, by być teraz niewolnikami sprawiedliwości.
6:19 Pozwólcie, że tak to wyjaśnię: Kiedyś różne części ciała traktowaliście jak niewolnika do grzeszenia. Teraz wykorzystujcie je do jako niewolnika do tego, co słuszne i święte.
6:20 Będąc w niewoli zła, nie musieliście postępować dobrze i sprawiedliwie.
6:21 Ale jaki był skutek tego, czego się teraz tak wstydzicie? Wieczna śmierć!
6:22 Jako uwolnieni spod władzy grzechu jesteście poddanymi Boga, czego owocem jest świętość i wieczne życie.
6:23 Bo śmierć jest zapłatą za grzech, a darem Boga jest wieczne życie w Jezusie Chrystusie, naszym Panu.
7:1 Moi drodzy, którzy dobrze znacie Prawo: Czy nie wiecie, że obowiązuje ono człowieka tylko za życia?
7:2 Kobieta zamężna, na przykład, związana jest z mężem wobec Prawa aż do śmierci. Jeśli jej małżonek umrze, w świetle Prawa przestaje być mężatką.
7:3 Gdyby za jego życia chciała zmienić męża, dopuściłaby się niewierności małżeńskiej. Jeśli on umrze, jest wolna i może zgodnie z prawem wyjść powtórnie za mąż – bez narażania się na niewierność.
7:4 Wy właśnie, moi przyjaciele, w ciele Chrystusa umarliście dla Prawa, by żyć dla Niego, zmartwychwstałego, i przynosić Bogu duchowy owoc.
7:5 Gdy żyliśmy w grzesznym ciele, Prawo pobudzało grzech w naszych członkach, co owocowało śmiercią.
7:6 Ale teraz nie podlegamy Prawu, bo jesteśmy dla niego martwi. Możemy służyć Bogu w Duchu jako nowi ludzie, a nie jak dawniej, tylko według litery Prawa.
7:7 Czy zatem można powiedzieć, że Boże Prawo jest grzeszne? Ależ skąd! Gdyby nie ono, nie zrozumiałbym grzechu. Nie wiedziałbym, co to pożądanie, gdyby Prawo nie mówiło: „Nie pożądaj”.
7:8 Ale sprytny grzech dzięki przykazaniu wzbudził we mnie pożądanie. Bo bez Prawa grzech jest jak martwy.
7:9 Kiedyś żyłem, nie podlegając Prawu. Gdy jednak poznałem przykazania, grzech we mnie ożył,
7:10 ale ja umarłem. Przykazania, które odkryłem, zamiast dać mi życie, doprowadziły do śmierci.
7:11 Grzech zwiódł mnie, bo wykorzystał słuszne Boże Prawa i najzwyczajniej w świecie mnie uśmiercił!
7:12 Ale Prawo samo w sobie pozostało święte, tak jak i święte, słuszne i dobre są przykazania.
7:13 Czy zatem to, co dobre, mnie uśmierciło? Absolutnie nie! To grzech, ujawniając swą naturę, zadał mi śmierć przez to, co jest dobre. W ten sposób dzięki przykazaniu obnażył swą przewrotność.
7:14 Wiemy więc, że Prawo dotyczy ducha, a ja jestem istotą cielesną, niewolnikiem zaprzedanym grzechowi.
7:15 Zupełnie nie rozumiem siebie i tego, co czynię: bo nie robię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę!
7:16 Jeśli więc robię to, czego nie chcę, to przyznaję Prawu rację.
7:17 Bo już nie ja sam tak postępuję – gnieżdżący się we mnie grzech to powoduje.
7:18 Wiem, że we mnie, to znaczy w moim ciele, nie mieszka dobro. Pragnę postępować dobrze, ale nie potrafię tego wykonać!
7:19 Nie czynię dobra, którego pragnę, ale popełniam zło, którego nie chcę!
7:20 Jeśli więc robię to, czego nie chcę, wiadomo, w czym tkwi przyczyna: to grzech wciąż mnie trzyma w swych szponach.
7:21 Dostrzegam zatem w sobie następującą prawidłowość: chcę dobra, a narzuca mi się zło.
7:22 W głębi serca Boże Prawo sprawia mi radość.
7:23 Natomiast w ciele i członkach dostrzegam inne prawo, które walczy z moim umysłem i zwycięża, czyniąc ze mnie niewolnika grzechu, tkwiącego w moim ciele.
7:24 Marny mój los! Kto mnie wyrwie z tego śmiertelnego ciała?
7:25 Dzięki niech będą Bogu! Dokonał tego Jezus Chrystus, nasz Pan. Podsumowując więc: Myślami i umysłem służę Prawu Bożemu, a ciałem – prawu grzechu.
8:1 Teraz więc nie grozi już żadne potępienie tym, którzy należą do Chrystusa Jezusa.
8:2 Życiodajne prawo Ducha, którym Jezus mnie obdarzył, wyzwoliło mnie z bezradności wobec prawa grzechu i śmierci.
8:3 Właśnie tę nieskuteczność Prawa, wypływającą ze słabości ciała, pokonał Bóg. Posłał On własnego Syna podobnego do grzesznego człowieka i położył kres panowaniu grzechu.
8:4 W ten sposób możemy być posłuszni nakazom Prawa, bo poddajemy się Duchowi Świętemu, nie bezsilnemu ciału.
8:5 Ci, którzy żyją zgodnie z ludzką naturą, myślą o rzeczach grzesznych. Ci zaś, którzy są posłuszni Duchowi Świętemu, mają na myśli sprawy Ducha.
8:6 Życie tylko po ludzku to pewna śmierć. A posłuszeństwo Duchowi to prawdziwe życie i pokój.
8:7 Dążenia ciała i ludzkiej natury są przeciwne Bogu – nie poddają się Jego Prawu ani nawet nie są w stanie tego zrobić.
8:8 Dlatego ci, którzy „są tylko ludźmi”, nie mogą się Bogu podobać.
8:9 Ale wy nie jesteście „tylko ludźmi”, bo mieszka w was Duch Boży. Jeżeli zaś w kimś nie ma Ducha Chrystusowego, ten w ogóle do Chrystusa nie należy.
8:10 Jeśli Chrystus w was mieszka, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, ale wasz duch jest żywy dzięki Jego usprawiedliwieniu.
8:11 A jeśli przebywa w was Duch Boga, który wskrzesił Jezusa z martwych, to i wasze śmiertelne ciała ożywi On mocą tego samego Ducha.
8:12 Tak więc, przyjaciele, nie macie żadnych zobowiązań wobec grzesznej natury i nie musicie żyć według niej.
8:13 Jeśli żyjecie po ludzku, umrzecie. Ale jeśli mocą Ducha zadajecie śmierć działaniom ciała, będziecie żyli.
8:14 Bo synami Boga są ci, których prowadzi Duch Boży.
8:15 Nie staliście się przecież zastraszonymi niewolnikami, lecz otrzymaliście Ducha, który uczynił was synami Boga i dzięki któremu możecie nazywać Go: Abba, Tato!
8:16 Właśnie Duch Święty upewnia nas w głębi serc, że naprawdę jesteśmy dziećmi Bożymi.
8:17 A skoro jesteśmy Jego dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami z Chrystusem. Bo jeśli razem z Nim cierpimy, to razem będziemy otoczeni chwałą.
8:18 A jednak obecne cierpienia są niczym w porównaniu z chwałą, jaka nas czeka.
8:19 Bo całe stworzenie tęskni za dniem wspaniałego objawienia się dzieci Boga.
8:20 Wbrew swej woli, ale z woli Boga, doświadcza ono skutków grzechu
8:21 – w nadziei jednak, że i ono zostanie uwolnione od przekleństwa śmierci i będzie żyć w wolności i chwale dzieci Bożych.
8:22 Wiemy bowiem, że po dziś dzień nawet przyroda ciężko wzdycha i doznaje bólów rodzenia.
8:23 Zresztą i my, wierzący, choć posiadamy Ducha Świętego jako przedsmak przyszłej chwały, również ciężko wzdychamy, czekając na dzień pełnego wejścia do Bożej rodziny – odkupienia naszych ciał.
8:24 Bo zostaliśmy zbawieni z nadzieją na przyszłość. A tego, na co się z nadzieją czeka, jeszcze nie widać. Bo jak coś już jest i to widać, to po co na to czekać?
8:25 Jeżeli więc mamy nadzieję na coś, czego jeszcze nie widać, to oczekujmy tego wytrwale!
8:26 Podobnie i Duch Święty przychodzi nam z pomocą w pokonywaniu naszych słabości. Bo często nie wiemy, o co i jak się modlić. Ale Duch ponad miarę wstawia się za nami w westchnieniach, których nie można wyrazić słowami.
8:27 Ojciec, zgłębiający wszystkie serca, zna zamiary Ducha i wie, że wstawia się za świętymi zgodnie z Jego wolą.
8:28 Wiemy też, że Bóg kieruje wszystkim tak, by działało na korzyść tych, którzy Go kochają, którzy zostali z Jego woli powołani.
8:29 Bo tych, których przed wiekami poznał, przeznaczył do tego, by stali się podobni do Jego Syna i aby On był pierworodnym wśród braci.
8:30 A tych, których dla siebie przeznaczył, tych powołał, usprawiedliwił i otoczył swą chwałą.
8:31 I co tu dużo mówić? Jeśli Bóg jest po naszej stronie, to czy to ważne, że ktoś jest przeciwko nam?
8:32 Czy Ten, który nie oszczędził nawet własnego Syna, lecz poświęcił Go dla nas wszystkich, mógłby nam czegokolwiek odmówić?
8:33 Kto oskarży wybrańców samego Boga? Przecież Bóg nas usprawiedliwia!
8:34 Kto potępi? Przecież Jezus Chrystus za nas umarł, zmartwychwstał, zasiadł u boku Boga Ojca i wstawia się za nami!
8:35 Kto nas może oddzielić od miłości Chrystusa? Jakieś kłopoty, klęski, prześladowania, głód, nagość, niebezpieczeństwa czy groźba śmierci?
8:36 Jak mówi Pismo: „Z twojego powodu zabijają nas cały dzień, traktują nas jak owce przeznaczone na rzeź”.
8:37 Ale przezwyciężamy to wszystko dzięki Temu, który tak bardzo nas umiłował.
8:38 Bo jestem pewny, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani żadne duchowe moce, ani teraźniejszość, ani przyszłość,
8:39 ani to, co wywyższone, ani to, co poniżone, ani żadne inne stworzenie nie jest w stanie oddzielić nas od miłości Boga, objawionej w Chrystusie Jezusie, naszym Panu.
9:1 Chcę w obecności Chrystusa, zgodnie z prawdą i bez kłamstwa, z czystym sumieniem i w Duchu Świętym, powiedzieć, że
9:2 w sercu noszę głęboki smutek i ból.
9:3 Nawet sam chciałbym być odłączony od Chrystusa, gdyby to pomogło moim ziemskim braciom,
9:4 Izraelitom! To ich właśnie wybrał Bóg, otoczył chwałą, zawarł przymierze, nadał Prawo, pokazał, jak Mu służyć, i dał tyle obietnic.
9:5 Ich przodkowie kochali Boga i to z ich narodu pochodzi Chrystus – Ten, który jest ponad wszystkim, uwielbiony na wieki Bóg. Amen!
9:6 Ale słowo Boga nie zawiodło. Bo nie wszyscy w Izraelu są prawdziwymi Izraelitami.
9:7 I nie każdy potomek Abrahama jest jego rzeczywistym dzieckiem – bo tylko „z linii Izaaka będzie twoje potomstwo”.
9:8 Oznacza to, że nie wszystkie dzieci Abrahama są Bożymi dziećmi, a jedynie te zrodzone zgodnie z obietnicą.
9:9 Brzmiała ona bowiem tak: „Za rok o tej porze Sara będzie miała syna”.
9:10 Również Rebeka, żona naszego przodka Izaaka, urodziła chłopców – bliźniaków.
9:11 Ale zanim się jeszcze urodzili, zanim cokolwiek zrobili – dobrego czy złego – aby ukazać swą wolę i wybór,
9:12 zależny nie od ludzkich czynów, ale od Tego, który powołuje, Bóg powiedział Rebece: „Starszy będzie służył młodszemu”.
9:13 Czytamy bowiem: „Umiłowałem Jakuba, a Ezawa odrzuciłem”.
9:14 I co tu zrobić? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Absolutnie nie!
9:15 Powiedział przecież Mojżeszowi: „Komu chcę, okazuję miłosierdzie, i komu chcę, okazuję litość”.
9:16 Zależy to więc nie od tego, który chce lub się stara, ale od Tego, który miłosierdzie okazuje – od Boga.
9:17 Czytamy przecież w Piśmie, co Bóg powiedział faraonowi: „Ustanowiłem cię po to, aby okazać swą moc, by na całym świecie znane było moje imię”.
9:18 Zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym.
9:19 Wiem, że zaraz powiesz: Dlaczego więc Bóg ma pretensje? Czy można sprzeciwić się Jego decyzjom?
9:20 Człowieku! Nie mów w ten sposób! Kim jesteś, żeby krytykować Boga? Czy gliniany garnek może powiedzieć garncarzowi: Dlaczego mnie takim ulepiłeś?
9:21 Czyż garncarz nie ma prawa z tej samej gliny ulepić naczynia odświętnego i naczynia do użytku codziennego?
9:22 Bóg, chcąc okazać swój gniew i ogromną moc, cierpliwie znosił ludzi przeznaczonych na gniew.
9:23 Ma też Prawo wyrazić swą dobroć tym, z których uczynił naczynia godne przechowywania bogactw swej chwały.
9:24 Powołał je, czyli nas, nie tylko spośród Hebrajczyków, ale i spośród pogan.
9:25 Jak powiedział przez proroka Ozeasza: „Nazwę nie mój lud swoim ludem i pokocham tych, których wcześniej nie kochałem”.
9:26 Oraz: „Kiedyś mówiono wam: Nie jesteście moim ludem, teraz: Jesteście dziećmi żyjącego Boga”.
9:27 Także prorok Izajasz obwieścił: „Choćby synów Izraela było tylu, co piasku nad morzem, tylko garstka zostanie ocalona.
9:28 Szybko wykona Pan swój wyrok na ziemi i sprawiedliwie zakończy swe dzieło”.
9:29 W innym miejscu powiedział też: „Gdyby Pan niebios nie pozostawił z nas garstki, zostalibyśmy wytraceni jak Sodoma, podobni byśmy byli do Gomory”.
9:30 Jaki więc płynie z tego wniosek? Taki, że choć poganie nie starali się o usprawiedliwienie przed Bogiem, otrzymali je – przez wiarę.
9:31 Izrael zaś, starając się o usprawiedliwienie na drodze Prawa, nie osiągnął go.
9:32 Dlaczego? Bo robił to nie przez wiarę, ale przez uczynki. Potknęli się o „kamień zgorszenia”,
9:33 o którym Pismo mówi: „Kładę na Syjonie kamień obrazy i skałę zgorszenia. Kto mu zaufa, nie będzie się tego wstydził”.
10:1 Przyjaciele, z całego serca pragnę i błagam Boga o zbawienie dla Izraelitów.
10:2 Mogę bowiem zaświadczyć, że mają dla Boga zapał, ale bez właściwego rozeznania.
10:3 Nie rozpoznali Bożego usprawiedliwienia. Chcąc osiągnąć usprawiedliwienie własnymi siłami, nie przyjęli tego, co im dał Bóg.
10:4 Bo właśnie Chrystus jest uwieńczeniem Prawa i usprawiedliwia każdego, kto Mu ufa.
10:5 Mojżesz tak napisał o usprawiedliwieniu płynącym z Prawa: „Kto je wypełni, będzie dzięki niemu żyć”.
10:6 A usprawiedliwienie pochodzące z wiary wyraża się słowami: „Nie mów sobie: Kto wstąpi do niebios?” – by sprowadzić Chrystusa na ziemię,
10:7 albo: „Kto zejdzie do otchłani?” – by wyprowadzić Chrystusa spośród umarłych.
10:8 Jak się ono wyraża? „Moje słowo jest blisko ciebie, na twoich ustach i w twoim sercu”. Właśnie to słowo o zaufaniu Chrystusowi głosimy.
10:9 Bo jeśli własnymi ustami powiesz, że Jezus jest twoim Panem, i w sercu uwierzysz, że Bóg ożywił Go z martwych, zostaniesz zbawiony.
10:10 Zaufanie w sercu prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznając to ustami, osiągasz zbawienie.
10:11 Pismo mówi przecież: „Każdy, kto Mu zaufa, nie zawiedzie się”.
10:12 Nie ważne więc jest, kto jest Hebrajczykiem, a kto poganinem. Wszyscy mają tego samego Pana, który hojnie obdarza swymi bogactwami wszystkich, którzy Go wzywają.
10:13 Bo każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.
10:14 Ale jak ludzie mogą wzywać Tego, któremu jeszcze nie zaufali? A jak mają zaufać, skoro o Nim nie słyszeli? Jak mogą usłyszeć, jeśli nie ma tego, który o tym mówi?
10:15 Jak ktoś ma mówić, skoro nie został do tego posłany? Pismo tak to ujmuje: „O, jak piękne są nogi tych, którzy głoszą ewangelię o pokoju”.
10:16 Nie wszyscy jednak przyjęli dobrą nowinę. Już prorok Izajasz powiedział: „Panie, kto uwierzył temu, co mówiliśmy?”
10:17 Bo zaufanie rodzi się podczas słuchania, a słucha się nowiny o Chrystusie.
10:18 Spytam więc: Czy Hebrajczycy nie słyszeli? Słyszeli! „Głos głoszących rozszedł się po całej ziemi, a ich słowa dotarły aż do krańców ziemi”.
10:19 Znowu spytam: Czy Izrael tego nie zrozumiał? Już Mojżesz powiedział: „Sprawię, że będziecie zazdrośni o pogan, a ich ignorancją wzbudzę wasz gniew”.
10:20 Izajasz zaś odważył się powiedzieć: „Pozwoliłem się znaleźć tym, którzy Mnie nie szukali, pokazałem się tym, którzy o Mnie nie pytali”.
10:21 A do Izraela mówi: „Cały dzień wyciągałem swe ręce do mego ludu, ale on nie usłuchał i był Mi przeciwny”.
11:1 Czyżby więc Bóg odrzucił swój własny naród? Absolutnie nie! Przecież ja sam jestem Hebrajczykiem, potomkiem Abrahama, z rodu Benjamina.
11:2 Nie porzucił Bóg wybranego przez siebie narodu. Czy nie pamiętacie, co Pismo mówi o Eliaszu? Prorok żalił się Bogu na Izraela:
11:3 „Panie, pozabijali Twoich proroków i zburzyli Twoje ołtarze. Sam tylko zostałem, a jeszcze czyhają na moje życie”.
11:4 Ale Bóg mu odpowiedział: „Nie jesteś sam. Zachowałem jeszcze siedem tysięcy ludzi, którzy nie pokłonili się bożkowi Baalowi”.
11:5 Podobnie jest i dzisiaj. Pozostała garstka wybranych przez Boga dzięki Jego łasce.
11:6 Jeśli więc dzięki łasce, to nie ze względu na dobre postępowanie, bo wtedy dar łaski przestałby być darem.
11:7 Mamy więc taką sytuację: Izrael nie osiągnął tego, czego szukał. Wybrana garstka znalazła łaskę – większość stała się nieczuła,
11:8 jak to wyraża Pismo: „Zesłał na nich Bóg otępienie, zamknął im oczy i uszy – i trwa to do dziś”.
11:9 Mówi o tym również Dawid: „Niechaj ich stół stanie się na nich pułapką, niech ich pogrąży, bo na to zasłużyli.
11:10 Niech się zaćmią ich oczy, by nic nie widzieli, a ich grzbiet – przygarbiony pod ciężarem”.
11:11 Czy jednak tak się potknęli, że totalnie upadli? Absolutnie nie! To potknięcie udostępniło zbawienie poganom, aby Izraelici pozazdrościli im i też go zapragnęli.
11:12 Pomyślcie więc: Jeśli ich potknięcie przyniosło korzyść światu, jeśli ich poniżenie stało się dla pogan bogactwem, to jak wielkie błogosławieństwo przyjdzie wraz z ich powstaniem!
11:13 Teraz kilka słów do was, wierzących pogan: Ciągle podkreślam, że jestem posłanym do pogan apostołem.
11:14 I mam nadzieję, że wzbudzę w Izraelitach zazdrość, by i oni osiągnęli zbawienie.
11:15 Bo jeśli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie z Bogiem, to ponowne ich przygarnięcie będzie czasem ożywienia zmarłych.
11:16 Skoro zaczyn ciasta jest święty, to i całe ciasto też! Jeśli święte są korzenie, to i gałęzie drzewa.
11:17 Niektóre gałązki z drzewa Abrahama zostały odcięte, byś ty, poganin z dzikiego drzewa, wszczepiony został w szlachetną oliwkę i miał udział w obfitości soków jej korzenia.
11:18 Ale nie pogardzaj odciętymi gałęziami. Nie wywyższaj się, bo nie ty utrzymujesz korzeń, ale korzeń ciebie.
11:19 Pewnie powiesz: „Po to inne gałęzie zostały wycięte, abym ja mógł być wszczepiony w drzewo”.
11:20 Masz rację! Z powodu niewiary tamte gałęzie zostały usunięte, a ty dzięki wierze zająłeś ich miejsce. Ale się nie wywyższaj, tylko żyj w bojaźni!
11:21 Bo jeśli Bóg nie oszczędził naturalnych gałęzi, to i ciebie może wyciąć.
11:22 Zwróć uwagę na dobroć i surowość Boga: był surowy dla wyciętych, a jest dobry dla ciebie – o ile trwasz w tej dobroci. Bo i ciebie może spotkać podobny los.
11:23 A i Hebrajczycy zostaną ponownie wszczepieni, jeśli nie będą trwali w niewierze. Bóg jest w stanie tego dokonać!
11:24 Skoro ty jako dzika gałązka zostałeś wycięty i wbrew gatunkowi wszczepiony w szlachetną oliwkę, to tym bardziej oni – zgodnie ze swym gatunkiem – zostaną wszczepieni we własne drzewo.
11:25 Przyjaciele, bardzo chcę, byście znali tę tajemnicę i rozsądnie o sobie myśleli. Zatwardziałość dotknęła Izraela tylko do czasu, aż przyjdą do Chrystusa wszyscy poganie, którzy Go szukają.
11:26 A wtedy Izrael jako naród zostanie zbawiony. Jak czytamy w Piśmie: „Przyjdzie z Syjonu Wybawiciel i odwróci Izraela od bezbożności.
11:27 I dotrzymam zawartego przymierza, gdy zmyję ich grzechy”.
11:28 W kontekście ewangelii Izraelici są teraz wrogami Boga – ale to dla waszego dobra. W kontekście dawnego wybrania – są Jego umiłowanym ludem, ze względu na przodków.
11:29 Bóg bowiem nie odbiera swoich darów i powołania.
11:30 Wy niegdyś buntowaliście się przeciw Niemu, ale teraz, z powodu buntu Izraelitów, doznaliście Jego miłosierdzia.
11:31 Oni, zbuntowani teraz z powodu okazanego wam miłosierdzia, również doznają Bożej łaski.
11:32 Bóg poddał buntowi wszystkich, aby wszystkim swe miłosierdzie okazać.
11:33 Jak niezgłębiona jest mądrość, wiedza i bogactwo Boga! Jak niedościgłe Jego decyzje i sposoby działania!
11:34 Któż ogarnie myśli Pana? Kto może zostać Jego doradcą?
11:35 I kto Go czymś obdarował, by oczekiwać czegoś w zamian?
11:36 Wszystko przecież od Niego pochodzi, dzięki Niemu jest i do Niego zmierza. Jemu niech będzie chwała na wieki! Amen!
12:1 Przyjaciele! Wzywam więc was – ze względu na miłosierdzie, jakie nam Bóg okazał – byście złożyli Mu swe ciała na ofiarę żywą i świętą, w pełni Go satysfakcjonującą. Bo taka jest natura waszej służby.
12:2 Nie naśladujcie wzorców tego świata, ale niech was przemienia nowy sposób myślenia – byście wiedzieli, jaka jest wola Boga: co jest dobre, podobające się Mu i co doskonałe.
12:3 Jako sługa Boga, z Jego łaski, radzę każdemu z was: nie oceniajcie siebie za wysoko, ale tak jak trzeba, rozsądnie, zgodnie z tym, ile komu Bóg wyznaczył.
12:4 W naszym fizycznym ciele, które jest jedno, mamy wiele różnych części, a żadna z nich nie spełnia tych samych funkcji.
12:5 Tak samo stanowimy w Chrystusie jedno ciało, choć jest nas wielu, a wobec siebie jesteśmy różnymi częściami tego ciała.
12:6 Otrzymaliśmy też dzięki łaskawości Boga różne dary – do korzystania zgodnie z ich przeznaczeniem: dar proroctwa – zgodnie z wiarą;
12:7 dar służby – do służenia; kto ma dar nauczania – niech naucza;
12:8 kto dar zachęcania – niech zachęca; kto dar dawania – niech daje bezinteresownie; kto dar przewodzenia – niech przewodzi gorliwie; kto dar miłosierdzia – niech je okazuje z radością.
12:9 Kochajcie – nie udawajcie. Brzydźcie się złem, a lgnijcie do dobra.
12:10 Z czułością okazujcie sobie wzajemnie braterską miłość i z oddaniem – szacunek.
12:11 Niech nie słabnie wasza gorliwość i z całym zapałem służcie Panu.
12:12 Cieszcie się oczekiwaną nadzieją, w udrękach bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali.
12:13 Miejcie udział w zaspokajaniu potrzeb innych wierzących, prześcigajcie się w okazywaniu gościnności.
12:14 Życzcie dobrze tym, którzy was prześladują – nie przeklinajcie ich.
12:15 Cieszcie się z tymi, którzy doznają radości; płaczcie ze smutnymi.
12:16 Żyjcie ze sobą w zgodzie. Nie bądźcie zarozumiali, ale zabiegajcie o przyjaźń prostych ludzi. I nie wywyższajcie się myśląc, że wszystko już wiecie.
12:17 Nie odpłacajcie złem za zło, ale dla wszystkich bądźcie dobrzy.
12:18 Jeśli to możliwe i od was to zależy, ze wszystkimi żyjcie w pokoju.
12:19 Najdrożsi! Nie rewanżujcie się za doznane krzywdy, ale pozostawcie to Bogu. Pismo bowiem mówi: „To Ja wymierzam karę, Ja odpłacam za wszystko – mówi Pan”.
12:20 „Lecz jeśli twój wróg jest głodny, nakarm go; jeśli jest spragniony – daj mu pić. W ten sposób zawstydzisz go swoim postępowaniem”.
12:21 Nie daj się pokonać przez zło, lecz pokonuj je dobrem.
13:1 Bądźcie posłuszni władzom zwierzchnim. Bo nie ma władzy, której by komuś nie udzielił Bóg. Więc ta, która istnieje, jest ustanowiona przez Niego.
13:2 Kto przeciwstawia się władzy, burzy porządek ustanowiony przez Boga i sam na siebie ściąga karę.
13:3 Ludzie sprawujący władzę nie są postrachem dla tych, którzy postępują dobrze, ale dla czyniących źle. Nie chcesz żyć w strachu przed władzą? To czyń dobrze, a jeszcze cię pochwali!
13:4 Bóg ustanowił ich dla twojego dobra. Ale jeśli łamiesz Prawo, drżyj! Bo nie na darmo władza jest wyposażona w środki przymusu. Będąc na usługach Boga, wymierza karę temu, kto postępuje źle.
13:5 Dlatego należy się jej podporządkować – nie tylko z powodu groźby ukarania, ale ze względu na własne sumienie.
13:6 Z tych samych powodów płaćcie podatki. Urzędnicy państwowi muszą bowiem mieć utrzymanie, aby mogli pełnić zleconą im przez Boga służbę.
13:7 Oddawajcie więc każdemu, co mu się należy: płaćcie podatki i inne zobowiązania oraz okazujcie respekt i szacunek tym, którzy na to zasługują.
13:8 Nie miejcie wobec nikogo żadnych długów – z wyjątkiem długu wzajemnej miłości. Bo kto kocha bliźniego, wypełnia Prawo.
13:9 Przykazania: „Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj” i wszystkie inne sprowadzają się do jednego: „Kochaj bliźniego jak samego siebie”.
13:10 Miłość nie wyrządza zła bliźniemu – jest więc spełnieniem wymogów Prawa.
13:11 Przebudźcie się więc, bo czas już jest bliski! Bo nadejście naszego zbawienia jest teraz bliższe, niż gdy uwierzyliśmy.
13:12 Noc już ustępuje i zbliża się dzień. Odrzućmy więc czyny ciemności i włóżmy zbroję światła.
13:13 Postępujmy z godnością, jak w czasie dnia. Nie oddawajmy się szaleństwu i pijaństwu, orgiom, pożądaniu, sporom i zazdrości.
13:14 Niech kieruje wami nasz Pan, Jezus Chrystus, byście nie zaspokajali pożądliwości ciała.
14:1 Słabego w wierze otaczajcie troską bez spierania się o jego poglądy.
14:2 Jeden uważa, że można jeść każdy pokarm, ktoś inny, słaby, jest wegetarianinem.
14:3 Pierwszy niech nie pogardza drugim, a drugi niech nie potępia pierwszego – Bóg go przecież do siebie przygarnął.
14:4 Bo kim ty jesteś, że potępiasz czyjegoś sługę? Jego Pan go podtrzymuje lub pozwala upaść. Zresztą postawi go na nogi, bo ma taką moc.
14:5 Z kolei dla jednego wszystkie dni tygodnia są takie same, a dla innego niektóre są szczególne. Każdy niech się trzyma własnego przekonania.
14:6 Kto uważa pewne dni za szczególne, robi to dla Pana. I kto je każdy pokarm, ze względu na Pana to robi – bo dziękuje Bogu za jedzenie. A kto nie je wszystkiego, też dla Pana to robi i też Mu dziękuje.
14:7 Nikt z nas nie żyje dla siebie ani dla siebie nie umiera.
14:8 Czy żyjemy, czy umieramy – wszystko robimy dla Pana. I w życiu, i w śmierci należymy do Niego!
14:9 Chrystus umarł i powstał z martwych właśnie po to, aby być Panem życia i śmierci.
14:10 Dlaczego więc potępiasz swego brata? A ty dlaczego nim gardzisz? Przecież wszyscy tak samo staniemy przed Bożym sądem.
14:11 Czytamy przecież: „Przysięgam na swoje życie – mówi Pan – że ugnie się przede Mną każde kolano, a każdy język uczci Boga”.
14:12 A zatem każdy z nas zda Bogu rachunek za siebie.
14:13 Nie oskarżajcie się więc nawzajem, ale pomyślcie, jak nie być dla siebie przeszkodą lub zgorszeniem.
14:14 Osobiście wiem i jestem głęboko przekonany na podstawie autorytetu naszego Pana, że żaden pokarm sam z siebie nie jest „nieczysty”. Może jedynie być nieczysty dla tego, kto tak uważa.
14:15 Jeśli jednak z powodu jedzenia wzbudzasz niepokój w innym wierzącym, nie kierujesz się miłością. Z powodu pokarmu nie osłabiaj duchowo tego, za którego umarł Chrystus.
14:16 Niech więc wasze dobre przekonanie nie będzie dla kogoś okazją do złych słów.
14:17 Bo królestwo Boże nie dotyczy jedzenia i picia, ale sprawiedliwości, pokoju i radości w Duchu Świętym.
14:18 Kto tak służy Chrystusowi, podoba się Bogu i będzie uznany w oczach ludzi.
14:19 Starajcie się więc o to, co sprzyja pokojowi i wzajemnemu umacnianiu się.
14:20 Nie niszcz Bożego dzieła z powodu jedzenia. Wszystko jest dobre, ale staje się źródłem zła, jeśli z tego powodu ktoś duchowo upada.
14:21 Dlatego bardzo dobrze jest nie jeść mięsa, nie pić wina i nie robić niczego, co prowadzi kogoś do grzechu.
14:22 Własne przekonanie zachowaj dla siebie i Boga. Szczęśliwy człowiek, który w tym, co robi, nie oskarża siebie.
14:23 Ale kto je coś wbrew temu, jak wierzy, sam siebie oskarża. A wszystko, co nie wypływa z wiary, jest grzechem.
15:1 Zatem my, utwierdzeni w wierze, mamy obowiązek wspierać słabych w ich słabościach – dbać nie tylko o siebie.
15:2 Bo każdy ma dbać o dobro bliźniego i budować go duchowo.
15:3 Przecież i Chrystus nie dbał tylko o siebie. Jak czytamy: „Zniewagi tych, którzy Ciebie znieważają, spadły również na Mnie”.
15:4 To, co od dawna jest w Piśmie, jest tam również ze względu na nas, byśmy ucząc się cierpliwości i czerpiąc zachętę, wzmacniali nadzieję na przyszłość.
15:5 Niech więc Bóg – źródło cierpliwości i zachęty – pomoże wam traktować siebie nawzajem tak, jak to robił Chrystus.
15:6 Wtedy wszyscy jednomyślnie będziemy wielbić Boga i Ojca naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
15:7 Okazujcie więc sobie akceptację, tak jak Chrystus okazał ją wam – by przysporzyć chwały Bogu.
15:8 Przypomnę, że Chrystus jako sługa przyszedł do Izraela, by potwierdzić, że Bóg dotrzymuje obietnic danych przodkom,
15:9 zaś do pogan – by wielbili Boga za okazane im miłosierdzie. Jak czytamy: „Z tego powodu będą Ciebie wielbić pośród pogan i śpiewać na cześć Twego imienia”.
15:10 W innym zaś miejscu: „Radujcie się, poganie, razem z Jego narodem”,
15:11 a także: „Chwalcie Pana, wszystkie narody, wielbijcie Go wszystkie ludy”.
15:12 Prorok Izajasz powiedział: „Przyjdzie potomek z domu Jessego i będzie królem nad poganami – w Nim będą pokładać nadzieję”.
15:13 Niech więc Bóg, dawca nadziei, napełni radością i pokojem was wszystkich, którzy Mu ufacie – niech napełni was nadzieją dzięki mocy Ducha Świętego.
15:14 Jestem przekonany, moi drodzy, że wypełnia was życzliwość. Wiecie to wszystko bardzo dobrze i możecie pomagać sobie nawzajem w zrozumieniu tego.
15:15 Nie wahałem się jednak zwrócić waszej uwagi na tych kilka spraw, bo wiem, że wystarczy tylko wam o tym przypomnieć. Bo dzięki łasce Bożej
15:16 jestem specjalnym wysłannikiem Jezusa Chrystusa, aby wam, poganom, głosić ewangelię i przedstawić was, uświęconych przez Ducha Świętego, jako wonną ofiarę dla Boga.
15:17 Jestem dumny z tego, czego w służbie Bogu dokonał przeze mnie Jezus Chrystus.
15:18 I nie ośmielę się powiedzieć o czymś, czego przeze mnie nie zrobił, by poganie byli Mu posłuszni . A robił to przez moje słowa i czyny,
15:19 przez cudowne znaki – mocą Ducha Bożego. W ten sposób rozniosłem dobrą nowinę o Chrystusie od Jerozolimy aż po Illirię.
15:20 I zawsze mi zależało na tym, aby głosić Chrystusa tam, gdzie wieść o Nim jeszcze nie dotarła – by nie wchodzić na teren czyjejś służby,
15:21 ale robić to według słów Pisma: „Zobaczą Go i poznają ci, którzy Go nigdy nie widzieli ani nigdy o Nim nie słyszeli”.
15:22 I to właśnie było powodem, że dotąd was nie odwiedziłem.
15:23 Ale skończyłem już tutaj swą pracę i nareszcie, po tak wielu latach, gotów jestem przyjść do was.
15:24 Wybieram się do Hiszpanii i chciałbym po drodze was zobaczyć. Mam nadzieję, że gdy się wami nacieszę, wyprawicie mnie w dalszą podróż.
15:25 Teraz udaję się do Jerozolimy z pomocą materialną dla tamtejszych wierzących.
15:26 Bo bracia z Macedonii i Grecji zapragnęli wesprzeć cierpiących niedostatek w tym mieście.
15:27 Zapragnęli tego, bo i powinni: skoro jako poganie mają udział w ich dobrach duchowych, powinni zadbać o ich dobra materialne.
15:28 Gdy tylko przekażę ich dar i doprowadzę sprawę do końca, odwiedzę was w drodze do Hiszpanii.
15:29 I jestem przekonany, że przyjdę do was z błogosławieństwem Chrystusa.
15:30 Bardzo was jednak proszę – ze względu na naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i na miłość Ducha Świętego – byście przyłączyli się do mojej walki przez modlitwę za mnie.
15:31 Proście Boga, by uchronił mnie przed wrogami w Judei, by wierzący w Jerozolimie życzliwie przyjęli ofiarowaną im pomoc,
15:32 bym za wolą Pana przybył do was z radością w sercu i byśmy mogli nawzajem się pokrzepić.
15:33 Niech Bóg pokoju pozostanie z wami wszystkimi. Amen!
16:1 Wkrótce odwiedzi was Feba, siostra w Panu i diakonisa kościoła w Kenkrach.
16:2 Przyjmijcie ją serdecznie i z godnością – jak samego Pana. Okażcie jej wszelką pomoc, bo zarówno o mnie, jak i o wielu innych chrześcijan bardzo się troszczyła.
16:3 Przekażcie moje pozdrowienia Pryscylli i Akwili, moim partnerom w służbie Chrystusowi.
16:4 Narażali dla mnie życie i nie tylko ja mam wobec nich dług wdzięczności, ale i wszystkie kościoły pochodzenia pogańskiego.
16:5 Pozdrówcie też kościół, który spotyka się w ich domu. Pozdrawiam drogiego mi Epeneta, który jako pierwszy w Azji uwierzył w Chrystusa.
16:6 Pozdrówcie też: Marię, która z oddaniem służyła waszej sprawie;
16:7 Andronika i Juniasa – moich rodaków i współwięźniów. Cieszą się oni szacunkiem apostołów i wcześniej niż ja uwierzyli w Pana;
16:8 Ampliata – tak drogiego mi w Panu;
16:9 Urbana – naszego partnera w służbie Panu; mojego drogiego Stachysa;
16:10 Apellesa, który sprawdził się jako sługa Chrystusa; wszystkich z domu Arystobula;
16:11 mojego rodaka, Herodiona, i wszystkich z domu Narcyza.
16:12 Pozdrówcie: Tryfenę, Tryfozę i drogą Persydę, które tak wiele napracowały się dla Pana;
16:13 Rufusa, wybrańca Pańskiego, i jego mamę, która i dla mnie jest jak prawdziwa mama;
16:14 Asynkryta, Flegonta, Hermesa, Patrobę, Hermasa i pozostałych wierzących, którzy są z nimi;
16:15 Filologa i Julię, Nereusza i jego siostrę, Olimpasa i wszystkich wierzących, którzy są z nimi.
16:16 Pozdrówcie się nawzajem braterskim pocałunkiem. Również wszystkie tutejsze kościoły przesyłają wam pozdrowienia.
16:17 Na koniec chcę wam, moi drodzy, przypomnieć jeszcze jedno: Unikajcie tych, którzy wywołują podziały i zgorszenia – wbrew nauce, którą przyjęliście.
16:18 Oni nie służą Chrystusowi, naszemu Panu, ale własnemu brzuchowi! Miłymi słowami i pochlebstwami zwodzą ludzi łatwowiernych.
16:19 Ale wasze posłuszeństwo Bogu jest znane wszystkim – tak bardzo się z tego cieszę! Pragnę też, byście pełni mądrości czynili dobro, a trzymali się z dala od wszelkiego zła.
16:20 Już wkrótce Bóg pokoju zmiażdży szatana pod waszymi stopami. Niech łaska naszego Pana, Jezusa Chrystusa, pozostanie z wami.
16:21 Mój partner Tymoteusz oraz Lucjusz, Jazon i Sozypater, moi rodacy, przesyłają wam najlepsze życzenia.
16:22 Pozdrawiam was również ja, Tercjusz, który pisałem ten list.
16:23 Także Gajus prosi o przekazanie wam pozdrowień. Jestem teraz gościem w jego domu, gdzie gromadzi się kościół.
16:24 Pozdrowienia przesyła wam Erast, skarbnik miejski, i wasz brat Kwartus.
16:25 Bóg ma wszelką moc, by was utwierdzić! Tak mówi głoszona przeze mnie ewangelia o Jezusie Chrystusie. Potwierdza to również tajemnica objawienia, przez wieki niedostępna,
16:26 a teraz ujawniona dzięki prorockim pismom na rozkaz odwiecznego Boga. Ujawniona została po to, by także poganie zaufali Bogu i byli Mu posłuszni.
16:27 Bogu jedynemu, Bogu mądremu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana, niech będzie chwała na wieki. Amen.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: list do rzymian, rz, parafraza Słowo Życia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:2
4 lipca 2017 (wtorek), 11:00:00

Comma Johanneum

Serwis Zdrowa Nauka ma swoje lepsze i gorsze dni, ciekawsze i nieciekawe teksty.

Ten odnotowuję jako ciekawszy, jednocześnie stale zachęcając do stosowania Dz 17:11.

Można się sporo o manuskryptach dowiedzieć, oraz metodach uzgadniania tekstu greckiego. Przyczynek do dyskusji o wyższości TR nad NA28.

 

Tekst zachowuję tu, bo lepiej mieć u siebie, niż potem płakać, że było w sieci a już nie ma. 

Oryginał jest tu: http://zdrowanauka.info/index.php/2017/06/03/comma-johanneum/

 

Comma Johanneum

Trzej bowiem świadczą w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są. [Uwspółcześniona Biblia Gdańska, 1 Jana 5:7]

Współczesne tłumaczenia: często pomijają ten werset. Benjamin Wilson twierdzi

„Ten tekst dotyczący niebiańskiego świadectwa nie jest zawarty w żadnym Greckim manuskrypcie który został napisany przed piętnastym wiekiem. Nie jest cytowany przez żadnego pisarza eklezjastycznego; ani przez żadnego wczesnego ojca łacińskiego nawet kiedy temat na który pisali by naturalnie prowadził ich do odwołania się do jego autorytetu. Jest to więc ewidentnie fałszywe”.

Delikatnie mówiąc pomija on niektóre informacje.
.

1 Jana 5:7 znajduje się w:

  • Grecki Manuskrypt 61, Kodeks Ravianus i Britannicus,
  • Jest także na marginesach 88 i 629,
  • Manuskrypt E (735 AD; zawiera Dzieje 8:37).
  • Podobnie, znajduje się w Starych Łacińskich Manuskryptach Kodeks Freisingensis (łaciński „r”, „Beuron 64”; AD *500*),
  • Leon 1 (różne czytania 1 Jana 5:7-8; AD 913-923),
  • Leon 2 (margines, 930 AD; zawiera Dzieje 8:37)
  • Harl 2 (AD 752),
  • Kodeks Toletanus (988 AD; zawiera Dzieje 8:37, Dzieje 9:5-6),
  • Kodeks Demidovianus (1150 AD; zawiera Dzieje 8:37),
  • Kodeks Colbertinus (AD 1150),
  • Kodeks Perpinianus (AD 1250; zawiera Dzieje 8:37),
  • Speculum (Latin „m” AD *450*, w wieku Sinaiticus i Vaticanus)
  • Znajduje się w 68mg (mg = margines), 636mg i 918.
  • Znajduje się także w omega 110, 429mg, 221, i 2318.
  • Jest w Montfort MS i Kodeks Wizanburgens (VIII w.)
  • Znajduje się na marginesie w Kodeksu Ottobonianus (629, XIV w.)
  • Znajduje się także w manuskrypcie Ulmensis (AD 850)
  • W Kodeksie Pal Legionensis (AD *650*)
  • Znajduje się w Niemieckim manuskrypcie The Augsburger Bibelhischrift (2 Cod 3)(AD 1350).

Podobnie tłumacze Króla Jakuba radzili się Biblii Genewskiej, Włoskiej Dodati (używanej przez Waldensów), i Francuskiej Olivetan. Także używali (choć rzadko) Greckiego tekstu Theodoreta Beza. Waldensi mieli zapis swoich Biskupów wstecz do roku 120, dopóki Papież nie powołał Jezuitów by zniszczyli ich archiwa sukcesji.

Podobnie, datowali swój Nowy Testament wstecz do czasów Apostołów. Kodeks Tepl (XIV w) posiada to, co według zapisków Waldensów, było przetłumaczone z pre-Hieronima MS, podobnie do łacińskiego „w” (XV w.) Jest także około 6000 łacińskich manuskryptów które pozostały nieprzeegzaminowane po dziś dzień.
.

Werset był zawarty w

  • Biblii Wycliffe’a z 1380 roku,
  • Nowym testamencie Tyndale’a z 1525 (nawiasy w 1526),
  • Biblii Coverdale’a z 1535 (nawiasy w pewnym momencie),
  • Biblii Mateusza z 1537,
  • Biblii Traverner z 1539,
  • w Great Bible z 1539,
  • Genewskim Nowym Testamencie z 1557,
  • Biblii Biskupów z 1568,
  • i Autoryzowanej wersji z 1611 (nazywanej Biblią Króla Jakuba).
  • Nawet Katolicki Douray Rheims go zawiera.

Był zawarty w każdej Angielskiej Biblii, aż do komisji rewizyjnej w roku 1881. Ponadto mówi się, iż ten wers nie był cytowany podczas Ariańskich kontrowersji (AD 325 czyli początek IV w.), lecz tekst który to stwierdza i który był rzekomą tego „transkrypcją” jest uznawany przez współczesnych badaczy jakoby został napisany na przełomie IV i V wieku.
.

Pisarze Eklezjastyczni

Tertullian (AD 215, trochę ponad wiek przed Sinaiticus i Vaticanus) Adversus Praxes Against Praxeas c. XXV

I tak połączenie Ojca, i syna i Paraclete [dosł. Duch) tworzą trzy spójne istoty, jeden spójny od drugiego, gdzie trzy są jedną istotą odnosi się do jedności ich istoty, nie jedności w liczbie.”

Cyprian (AD250) (Traktat I, O jedności Kościoła, sec. 6

„I znowu jest napisane o Ojcu, i Synu, i Duchu świętym, „i trzej jedno są”. (przypis: później, parę wariantów używa „Syn” zamiast „Słowo”, jego oryginalne pismo nie zawierało by cudzysłowów, są dodane w zależności od znajomości pisma edytora”. On ten werset cytuję także słownictwo nie jest nieomylne. Może on werbalnie odnosić się do Słowa jako Syn i potem cytować resztę wersetu).

Gregory z Nazanzius (385 AD)(O Duchu Świętym):

Słyszałem to, lecz nie byłem w stanie tego sprawdzić.

Priscilian (AD 380, podczas ok 50 lat Vaticanus i Sinaiticus) Liber Apoligeticus

„Jak Jan mówi „i trzej są którzy dają świadectwo na ziemi, woda, ciało, i krew, i ci trzej jedno są, i są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Syn i Duch, i Ci trzej są jedno w Chrystusie Jezusie.”

(współczesne istnienie obok Vaticanus i Sinaiticus. Także zauważ, iż cudzysłowy są dodane przez późniejszego redaktora, ten wers mógł się skończyć na „są jedno” ponieważ on go cytuje).

Św. Hieronim osobiście (AD 390) prolog do Listów Kanonicznych:

„Quae si sicut ab eis digeste sunt, ita quoque ab interpretibus fideliter in latinum verterentur eloquium, nec ambiguitatem legentibus facerent, nec sermonum sese varietas impugnaret, illo precipue loco ubi de unitate trinitatis in prima Joannis epistola positum legimus, ini qua etiam ab infidelibus translatoribus multum erratum esse a fidei veritate comperimus, trium tantummodo vocabula , hoc est, aque, sanguinis et spiritus in ipsa sua editione ponentibus, et patris verbique ac spiritus testimonium omittentibus in quo maxime et fides catholica roboratur, et patris et filii et spiritus sancti una divinitatis substantia comprobatur.”

„które [listy], gdyby tak jak zostały przez nich [apostołów] ułożone, tak też byłyby wiernie przełożone na mowę łacińską przez tłumaczy, to ani nie powodowałyby nieporozumienia u czytających, ani nie byłaby atakowana różnorodność samych słów, szczególnie w miejscu, w którym czytamy o jedności Trójcy, znajdującym się w pierwszym liście Jana, w którym odkrywamy, że przez niewiernych tłumaczy wiele z prawd wiary zostało pomylonych, umieszczając trzy zaledwie słowa w swoich wydaniach, to jest: woda, krew i duch, a pomijając świadectwo Ojca, Słowa i Ducha, w których to najwięcej umacnia się wiara katolicka [tj. powszechna],  i zostaje udowodniona jedna Boska istota Ojca i Syna, i Ducha Świętego.” tłum. Rafał Maślanka

Jest to faktycznie powód dla którego niektórzy wierzą, że tekst Hieronima zawierał 1 Jana 5:7. W skrócie łaciński tekst mówi, iż przez zaniedbanie tłumaczy tekst 1 Jana 5:7 został ominięty przez tłumaczy. Skoro powiedział, że ominięcie tekstu 1 Jana 5:7. spowodowane było przez błąd tłumaczy, czemu miałby później je wycinać? Najwyraźniej tekst ten został usunięty po jego śmierci.

Pierwsza kopia jego Wulgaty którą posiadamy jest Kodeks Fuldensis (AD 546). Innym poważnym faktem jest iż Jerome nigdy nie skończył swojego tłumaczenia, które zostało skończone przez innych późniejszych redaktorów; dużo mogło się wydarzyć przez ten czas.

Anchor Bible; List Jana, 783 (AD 450) Contra Varimadum 1.5:

„I są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Syn i Duch, i ci trzej jedno są”

Latin Speculum „De divinis Scripturis suie Speculum”, także znane jako „m” (AD 450):

„i są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Syn i Duch, i ci trzej jedno są”

Victor Vitensis (AD 485)(Historia persecutionis Africanae Provinciae 3.11): „i są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Syn i Duch, i ci trzej jedno są”

Kodeks Freisingensis Beuron 64, Latin „r” (AD 500):

„i są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Syn i Duch, i ci trzej jedno są”

Fulgentius Responsio contra Arianos (Odpowiedź przeciw Arianom))(AD 527):

„i są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Syn i Duch, i ci trzej są jednym bytem”

Fulgentius Contra Fabianum, frag. 21.4

„i są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Syn i Duch, i ci trzej są jednym bytem

(zweryfikuj w/ Cytat Cypriana; także zauważ, iż w innych cytatach mówi on „Słowo”)

Fulgentius De Trinitate (AD 527):

„i są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Syn i Duch, i ci trzej są jednym bytem

Hieronim (AD 550) Jeszcze raz, w prologu do Katolickich listów, zachowanych w Kodeks Fuldensis: stwierdza, iż zostało to usunięte przez niewiernych tłumaczy. Ironicznie, sam manuskrypt nie zawiera tego wersu.

Cassidorius Complexxionn. in. Epistt. Paulinn. (570 AD) i także w Epistolam S. Joannis ad Parthos: 10.5.1 (583 AD)

„Ponadto, w niebie, Ojciec, i Syn, Duch Święty, i ci trzej są jednym Bogiem.”

(znowu, „Syn” jest wariantem, to jest z Hiszpańskiego tekstu. Słowo może być przetłumaczone jako Syn bazując na Jana 1:1)

Isidore of Seville Testimonia divinae Scripturae 2 (AD 636):

„i są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Syn i Duch, i Ci trzej są jednym bytem

Manuskrypt Ulmensis (AD 850):

„Podobnie, w niebie są trzej, Ojciec, Słowo, i Duch, i ci trzej są jedno”

Ekspozycja Apostolskiego Kredo Waldenses i Albigensians (AD 1120):

„Są trzej którzy dają świadectwo w niebie; Ojciec, Syn i Duch święty, i ci trzej są jedno”.

Akta Laterańskiej Rady Dokument Łaciński (AD 1215):

„Ponieważ są trzej którzy dają świadectwo w niebie, Ojciec, Słowo, i Duch Święty, i ci trzej jedno są.”

Kodeks Perpinianus Latin „p”(AD 1250):

„I jest trzech którzy niosą świadectwo w niebie, Ojciec, Słowo, i Duch Święty, i Ci trzej są jedno”.

Król Armenii (AD 1303): 1 Jana 5:7 jest cytowany przez synod w Sis w Armenii 37 lat po śmierci Haithom’a.

The Augsburger Bibelhischrift (AD 1350): Unikalny w swoim czytaniu tego wersetu, mówi „Syn lub Słowo” zamiast „Słowo”.
.

Argument językowy

Hoti treis eisin hoi martyrountes (en to ourano, ho Pater, ho Logos, kai to Hagion Pneuma; kai houtoi hoi treis hen eisi.)

Kai treis eisin hoi marturoutes en te ge to Pneuma, kai to hydor, kai to haima; kai hoi treis eis to hen eisin.

  1. Męski artykuł, liczebnik i imiesłów hoti treis martyrountes są użyte by zgadzać się bezpośrednio z trzema rzeczownikami rodzaju nijakiego, to niepokonana trudność gramatyczna. Jeśli kwestionowanym słowom pozwolono pozostać to zgadzają się one z dwoma męskimi i jednym bezosobowym rzeczownikiem. ho pater, ho logos, kai to hagion pneuma i zgodnie z zasadą składni, męskie wśród grupy kontrolują płeć nad rzeczownikami rodzaju nijakiego połączonymi z nimi. Wtedy wystąpienie męskich treis martyrountes w wersie 8 zgodnie z rzeczownikami rodzaju nijakiego pneuma, hydor, haima może zostać uznane przez moc przyciągania. Bardzo znane w greckiej składni.
    .
  2. Jeśli kwestionowane słowa są pominięte, ósmy werset idący zaraz za szóstym daje bardzo niezręczną, i najwyraźniej nic nieznaczącą powtórkę świadectwa Ducha dwa razy w natychmiastowym następstwie.
    .
  3. Jeśli te słowa są pominięte, słowa wykończeniowe na końcu wersetu 8 zawierają niezrozumiałe odniesienie. Greckie słowa kai hoi treis eis to hen eisin znaczą dosłownie: „i Ci trzej zgadzają się do tego (wyżej wymienionego) jednego.” Te oddanie zachowuje siłę definitywnego artykułu w tym wersecie. Więc czym jest „ten jeden” do którego „Ci trzej” się zgadzają? Jeżeli wers 7 jest pominięty ”ten jeden” nie występuje i „ten jeden” wersetu 8, który określa Jeden do którego czytelnik już został wprowadzony, nie ma poprzedzającej obecności w tekście. Lecz gdy wers 7 pozostaje w swojej pełni wszystko jest jasne, i ci trzej ziemscy świadkowie świadczą o tej wyżej wymienionej jedności którą stanowią Ojciec, Słowo, i Duch.
    .
  4. Jan stwiedził w poprzednich 6 wersach, iż wiara jest więzią duchowego życia i zwycięstwem nad światem. Ta wiara musi mieć solidne uzasadnienie, i prawda na której wiara ma być ugruntowana jest Synostwo i Boskość Chrystusa . Zobacz wersy 5, 11, 12, 20. Jedyna wiara która ożywia duszę i przezwycięża świat jest (wers 5) wiara iż Jezus jest Synem Bożym, Którego Bóg ustanowił Naszym życiem, i że to Życie jest prawdziwym Bogiem. Boży nakaz dla tej wiary przychodzi: Najpierw w wersie 6, w słowach Ducha Świętego mówiącego przez natchnionych ludzi; Po drugie w wersie 7, w słowach Ojca, Słowa, i Ducha, stwierdzanych i potwierdzanych przez cuda Synostwo i jedność Chrystusa z Ojcem; Po trzecie w wersie 8, w pracy Ducha Świętego stosującego krew i wodę z Chrystusa przebitego boku na nasze oczyszczenie. Po czwarte w wersie 10, w duchowej świadomości wierzącego, potwierdza mu, iż czuje on wewnątrz boską zmianę.
    .
  5. Wszystko to układa się w logiczną i harmonijną całość tylko kiedy zaakceptujemy, że wers 7 jest autentyczny, ale kiedy go ominiemy, bardzo ważny punkt jest niepełny, a koronny dowód, iż nakaz naszej wiary jest boski (wers 9) się wali.
    .

Autorska intencja

Musimy także rozważyć czas i okoliczności w których ten tekst został napisany. Jan mówi swoim duchowym dzieciom iż jego, celem jest ostrzec ich przed zwodzicielami

  • 1 Jana 2:26 To wszystko wam napisałem o tych, którzy was zwodzą.

Herezja zwodzicieli jest zaprzeczeniem prawdziwego Synostwa i wcielenia Jezusa Chrystusa.

  • 1 Jana 4:2 Po tym poznacie Ducha Bożego: każdy duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga.

Wiemy, iż tymi heretykami byli Koryntianie i Nikolaici.

Irenaeus i inni wcześni pisarze mówią nam, iż oni wszyscy skazili doktrynę Trójcy.

Cerinthus nauczał, iż Jezus nie był cudownie zrodzony z dziewicy i że Słowo, Chrystus, nie był prawdziwie i wiecznie boski, lecz rodzajem anielskiego bytu związanego z naturalnym człowiekiem Jezusem aż do jego ukrzyżowania.

Nikolaici odrzucali, jakoby „byt” Chrystus miał prawdziwe ciało, i przypisali mu tylko iluzoryczne ciało i krew.

To przeciw tym błędom Jan pokrzepiał swoje „dzieci” i to jest cel jego kwestionowanego wersu siódmego. Jeśli jest on zawarty, to cały ten tekst jest zaprojektowany by wykluczyć obie herezje. W wersie 7 obala Koryntian deklarując jedność Ojca, Słowa i Ducha, i ze ścisłą dokładnością stosuje bezosobnik hen eisinby naprawić punkt któremu Cerinthus zaprzeczył – jedność Trzech Osób w jednej istocie.

Potem obala Nikolaitów deklarując prawdziwą ludzkość Jezusa, faktyczne przelanie, i zastosowanie przez ducha, tej wody i krwi o której świadczy według naocznych świadków w Ewangelii

  • Jan 19:34-35 34 Lecz jeden z żołnierzy przebił włócznią jego bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. 35 A ten, który to widział, świadczył o tym, a jego świadectwo jest prawdziwe i on wie, że mówi prawdę, abyście wy wierzyli.

Musimy także rozważyć czas i okoliczności w których ten tekst został napisany. Jan mówi swoim duchowym dzieciom przeciwko „zwodzicielom” którzy nauczali błędu dotyczącego prawdziwej boskości i Synostwa Pana Jezusa Chrystusa i jego inkarnacji i prawdziwego człowieczeństwa, a gdzie widzimy dalej Jan dokładnie demaskuje te błędy w wersie 7 i 8 rozdziału 5, my jesteśmy ograniczeni by uznać, iż jest związek logiczny w całym pasażu który prezentuje silny wewnętrzny dowód na autentyczność tego „Otrzymanego tekstu”.

Tłumaczył Tomasz Faszcza
.

1 Jana 5

1 Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, narodził się z Boga, a każdy, kto miłuje tego, który zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził.

2 Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i zachowujemy jego przykazania.

3 Na tym bowiem polega miłość Boga, że zachowujemy jego przykazania, a jego przykazania nie są ciężkie.

4 Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat. A tym zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.

5 Kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?

6 To jest ten, który przyszedł przez wodę i krew, Jezus Chrystus, nie tylko w wodzie, ale w wodzie i we krwi; a Duch jest tym, który świadczy, bo Duch jest prawdą.

7 Trzej bowiem świadczą w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są.

8 A trzej świadczą na ziemi: Duch, woda i krew, a ci trzej są zgodni.

9 Jeśli przyjmujemy świadectwo ludzi, to świadectwo Boga jest większe. To bowiem jest świadectwo Boga, które dał o swoim Synu.

10 Kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo w sobie. Kto nie wierzy Bogu, zrobił z niego kłamcę, bo nie uwierzył świadectwu, które Bóg dał o swoim Synu.

11 A to świadectwo jest takie, że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w jego Synu.

12 Kto ma Syna, ma życie, kto nie ma Syna Bożego, nie ma życia.

13 To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego.

14 Taka zaś jest ufność, którą mamy do niego, że jeśli o coś prosimy zgodnie z jego wolą, wysłuchuje nas.

15 A jeśli wiemy, że nas wysłuchuje, o cokolwiek prosimy, wtedy wiemy, że otrzymujemy to, o co go prosiliśmy.

16 Jeśli ktoś widzi swego brata, który popełnia grzech nie na śmierć, niech się za niego modli, a Bóg da mu życie, to jest tym, którzy popełniają grzech nie na śmierć. Jest grzech na śmierć. Nie mówię, aby ktoś modlił się za to.

17 Wszelka niesprawiedliwość jest grzechem, jest jednak grzech nie na śmierć.

18 Wiemy, że każdy, kto się narodził z Boga, nie grzeszy, ale kto się narodził z Boga, zachowuje samego siebie, a zły go nie dotyka.

19 Wiemy, że jesteśmy z Boga, a cały świat tkwi w niegodziwości.

20 A wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali prawdziwego Boga, i jesteśmy w tym prawdziwym, to jest w jego Synu, Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.

21 Dzieci, wystrzegajcie się bożków. Amen.


Kategorie: biblia, apologetyka, _blog, teologia


Słowa kluczowe: Comma Johanneum, nestle-aland, na28, tr, trójca, dogmat o trójcy świętej, textus receptus


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 czerwca 2017 (środa), 13:04:04

Parafraza Ewangelii Mateusza 23

Parafraza na podstawie Ewangelii Mateusza, rozdział 23, autorka: Roksana Mazurkiewicz
Pożałowania godni jesteście, ludzie religijni, bardzo dobrze znający Biblię, kłamcy, bo zamykacie drogę poznania prawdziwego Boga zwykłym ludziom. Sami Go nie znacie i innym nie pozwalacie Go poznać.
Pożałowania godni jesteście, ludzie religijni, bardzo dobrze znający Biblię, kłamcy, bo szukacie długo jednego człowieka, aby wciągnąć go do klatek, w których sami siedzicie, bez Boga, w martwych klatkach, gdzie staje się dwa razy gorszy od was samych.
Pożałowania godni jesteście, przywódcy religijni, którzy macie umysły zaćmione na poznanie Prawdziwego Boga, bo większą wagę przywiązujecie do realizacji waszych zachcianek i obrzędów kręcących się wokół człowieka, zamiast nauczać o wywyższeniu Wielkiego Boga i Jego odwiecznych Prawd.
Pożałowania godni jesteście, ludzie religijni, bardzo dobrze znający Biblię, kłamcy, bo przestrzegacie różnych zasad ludzkich, które ustalają jak trzeba się zachowywać, zamiast przestrzegać tego, co naprawdę ważne, naśladować to, co jest Chrystusowe, czyli proste głoszenie Dobrej Nowiny, miłości, wiary i sprawiedliwości! 
Ślepi i głupi! Rozdrabniacie na atomy żabę, a olewacie krokodyla!
Pożałowania godni jesteście, ludzie religijni i bardzo dobrze znający Biblię, bo uśmiechacie się na nabożeństwach i mszach "hallelujah, chwała Panu", jesteście tacy "porządni" z zewnątrz, a w środku zgnilizna, nie pracujecie nad swoją duszą, nie przemieniacie umysłu, np. obgadujecie nowych w Panu, że jeszcze palą papierosy, podczas gdy sami od 20 lat jesteście chciwi i nie potraficie trzymać jęzora za zębami!
Oczyście najpierw swoje wnętrza zamiast obgadywać błędy innych!
Kłamcy! Modlicie się do zmarłych świętych, cieszycie się z książek napisanych przez kaznodziejów, którzy są już u Pana, a tacy jak wy ich mordowali, prześladowali i tłamsili mądrość Bożą przez ludzkie głupie zasady!
Plemię żmijowe! Ogarnijcie się, póki nie jest za późno, szukajcie Boga Prawdziwego, Objawienia w komorze, nie na zgromadzeniach ludzkich! 
Źródło wg. przekładu EIB:
(13) Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! Zamykacie Królestwo Niebios przed ludźmi. Sami bowiem nie wchodzicie i tym, którzy pragną wejść, zabraniacie.
(14) Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! Pożeracie domy wdów; wasze długie modlitwy to pozory! Dlatego spadnie na was surowszy wyrok.
(15) Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! Potraficie obejść morze i ląd, żeby zyskać jednego wyznawcę, a gdy się wam to uda, czynicie go synem godnym wiecznej kary dwa razy gorszym, niż wy.
(16) Biada wam, ślepi przewodnicy! Mówicie: Kto przysięga na przybytek — to nic; kto przysięga na złoto przybytku, ten jest związany przysięgą.
(17) Bezmyślni! Ślepcy! Co jest ważniejsze: złoto czy przybytek, który uświęca złoto?
(18) Mówicie też: Kto przysięga na ołtarz — to nic; kto przysięga na dar, który jest na nim, ten jest związany przysięgą.
(19) Ślepcy! Co jest ważniejsze: Dar czy ołtarz, który uświęca dar?
(20) Kto więc przysięga na ołtarz, przysięga i na sam ołtarz, i na wszystko, co na nim.
(21) I kto przysięga na przybytek, przysięga na sam przybytek oraz na Tego, który w nim mieszka.
(22) Również kto przysięga na niebo, przysięga na tron Boży oraz na Tego, który na nim zasiada.
(23) Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! Dajecie dziesięcinę z mięty, kopru oraz kminku, a porzuciliście to, co w Prawie jest ważniejsze: sprawiedliwy sąd, miłosierdzie oraz wiarę — to należało zachować, a i tamtych spraw nie porzucać.
(24) Ślepi przewodnicy! Przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda.
(25) Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! Dbacie o czystość zewnętrznych części kielicha i misy, nie o to, że środek pełny grabieży i gwałtu.
(26) Ślepy faryzeuszu! Czyszczenie kielicha zaczynaj od wnętrza, a wtedy to, co na zewnątrz, też zalśni czystością.
(27) Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! Przypominacie groby pokryte białą farbą. Na zewnątrz są piękne, a wewnątrz — kości zmarłych i wszelka zgnilizna.
(28) Wy też w oczach ludzi uchodzicie za sprawiedliwych, ale w waszych wnętrzach pełno obłudy i bezprawia.
(29) Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! Budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych.
(30) Gdybyśmy żyli za dni naszych ojców — mówicie — nie rozlewalibyśmy wraz z nimi krwi proroków.
(31) W ten sposób przyznajecie, że jesteście synami morderców.
(32) Dopełnijcie miary waszych ojców.
(33) Węże! Pomioty żmij! Jak ujdziecie przed wyrokiem wiecznej kary?
(34) Dlatego Ja posyłam do was proroków, ludzi mądrych i rozumiejących Prawo. Niektórych zabijecie i ukrzyżujecie, innych ubiczujecie w waszych synagogach lub będziecie przepędzać z miasta do miasta.
(35) W ten sposób spadnie na was odpowiedzialność za całą sprawiedliwą krew przelaną na ziemi: od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zabiliście między przybytkiem a ołtarzem.
(36) Zapewniam was, wszystko to spadnie na to pokolenie.
(37) Jerozolimo, Jerozolimo, która zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy zostali do ciebie posłani! Tyle razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak kwoka swoje pisklęta pod skrzydła, lecz nie chcieliście!
(38) Wasz dom opustoszeje.
(39) Bo mówię wam: Na pewno Mnie nie zobaczycie — do chwili, kiedy powiecie: Błogosławiony Ten, który przychodzi w imieniu Pana.
 
 

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: biblia, parafraza, faryzeusze, uczeni w piśmie, biada


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 czerwca 2017 (poniedziałek), 13:56:56

Eklezjasta poucza

Eklezjasta poucza tak:


Ciesz się, młody człowieku, w czasie swej młodości, korzystaj z radości serca, póki ona trwa. Idź, dokąd wzywa cię serce lub dokąd wiodą oczy, wiedz jednak, że za to wszystko Bóg cię zawezwie na sąd.
Ecc 11:9


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: Eklezjasta, kohelet


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
14 czerwca 2017 (środa), 09:28:28

Kohelet

Eklezjasta (Kohelet) poucza tak:
Ciesz się, młody człowieku, w czasie swej młodości, korzystaj z radości serca, póki ona trwa. Idź, dokąd wzywa cię serce lub dokąd wiodą oczy, wiedz jednak, że za to wszystko Bóg cię zawezwie na sąd.
Ecc 11:9

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: kohelet, sąd boży, eklezjasta


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 czerwca 2017 (wtorek), 12:07:07

Struktura (mój podział) Listu do Rzymian

Ile razy będę się zmagał z tym tematem? Sporo!

 

Wersja z jesieni 2016, po zakończeniu studiów przez Skypa, i po koncercie, gdzie wyśpiewano bachowskie "Jezu ma radości" (BWV 227) a w nim kawałki z Rz 8.

  • Prolog 1:1-1:17
    • wstęp 1:1-1:14
    • o ewangelii 1:15-1:16
  • Ratunek jest w Chrystusie 1:18-11
    • Potrzeba zbawienia 1:18-3.xxxx
      • pogan 1:18-1:32 (1:21 poznawszy Boga nie chwalili go i nie dziękowali lecz ...)
      • znających prawo 2:1-27 (2:23 Ty co się chlubisz prawem prawo przekraczas ... przez was poganie bluźnią Bogu)
        • wstawka: 2:28-29 kto jest Żydem?
        • wstawka 3:1 - jaki jest pożytek z bycia Żydem?
      • wszyscy zgrzeszyli
        • wniosek podsumowujący 3:9 (zgrzeszyli zarówno Żydzi jak i poganie)
        • biblijne uzasadnienie 3:10-22
      • a więc wszystkich
    • Sposób zbawienia - z łaski, przez wiarę 3:21-4
      • 3:21-23 
      • 3:24 ogłoszenie dobrej nowiny (usprawiedliwienie darmo, z łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie)
      • 3:25 odkupienie w Jezusie, dzięki jego krwi
      • 3:28-30 powtórzenie dobrej nowiny (twierdzimy - usprawiedliwienie przez wiarę, nie z uczynków)
      • 3:31 takie usprawiedliwienie jest zgodnie z prawem
      • 4:1-25 - wykazanie, że nie jest to żadną nową nauką, ale zawsze tak było (4:3b - uwierzył Abraham i został usprawiedliwiony)
    • Konsekwencje usprawiedliwienia 5-11
      • pokój z Bogiem 5
        • 5:3-5 wstawka o wzroście duchowym (chlubimy się uciskami - a miłość jest rozlana w naszych sercach, ponieważ Duch Święty został nam dany)
        • 5:12-19 wstawka o tym, że przez jednego Adama jest grzech a przez jednego Jezusa usprawiedliwienie
      • wolność od grzechu 6
        • chrześcijanin a prawo
        • myśl: 6:11 uważajcie siebie za martwych dla grzechu a żywych dla Boga
      • wolność od przykazań 7
      • życie pełne Ducha 8
      • zjednoczenie dwóch rodzajów ludzi 9-11
  • Przemiana wierzącego człowieka 12–15:13
    • Zasada - ofiarowanie się Bogu 12:1-2
    • Relacje z braćmi 12:3-12:13
    • Relacje w społeczeństwie 12:14-15:13
    • Pozdrowienia 16:1-16:16
    • Zakończenie 16:17-16:24
  • Epilog 15:14–16:27

Wersja prostsza:

  • Prolog 1:1-1:17
    • wstęp 1:1-1:14
    • o ewangelii 1:15-1:16
  • Ratunek jest w Chrystusie 1:18-11
    • Sposób zbawienia 3:21-4
    • Konsekwencje zbawienia 5-11
  • Przemiana wierzącego człowieka 12–15:13
    • Zasada - ofiarowanie się Bogu 12:1-2
    • Relacje z braćmi 12:3-12:13
    • Relacje w społeczeństwie 12:14-15:13
    • Pozdrowienia 16:1-16:16
    • Zakończenie 16:17-16:24
  • Epilog 15:14–16:27

Wersja jeszcze prostsza:

  • Prolog 1:1-1:17
  • Ratunek jest w Chrystusie 1:18-11
  • Przemiana wierzącego człowieka 12–15:13
  • Epilog 15:14–16:27

Wersja najprostsza:

  • Ratunek jest w Chrystusie 1-11
  • Przemiana wierzącego człowieka 12–16

 

I jeszcze dodatki. Struktura (wg MK):

  • 1:1-7
    • 1:8-17
      • 1:18-5
        • 6-7
        • 8
      • 9-11
    • 12:1-16:24
  • 16:25-27

Struktura (MK):

  • 1:1-7
    • 1:8-17
      • 1:18-11
    • 12:1-16:24
  • 16:25-27

i moja, uwzględniająca rozważania Marka:

  • część #1. - do 11
    • połowa - 12:1-2 „zatem (...)"
  • część #2. - 12:3 do końca

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: list do rzymian, struktura listu do rzymian


Komentarze: (2)

wojtek, July 3, 2017 16:18 Skomentuj komentarz


------------------------------------------------------------------------------------
Marcin
1. Pozdrowienia początkowe 		1:1-1:15
2. O grzechu 					1:16-2:10
3. Zbawienie jest z łaski 		2:11-5:21
4. Chrześcijanin a grzech 		6:1-8:39
5. O zbawieniu żydów 			9:1-11:36
6. Tak macie postępować 		12:1-15:13
7. Pozdrowienia końcowe 		15:14-16:27

------------------------------------------------------------------------------------
Tomek
1. Prolog 											1:1-1:12
2. Sędzia sprawiedliwy 								1:13-3:20
3. Usprawiedliwieni dzięki łasce 					3:21-5:21
4. Nad kim panuje grzech 							6:1-8:22
5. Nadzieja zabawienia bez względu na pochodzenie 	9:1-11:36
6. Jak powinien postępować każdy święty 			12:1-15:13
7. Epilog 											15:14-16:27



Według wersetów
---------------------------------------------------------------------
Marcin
1:1-1:15	Pozdrowienia początkowe
1:16-2:10	O grzechu
2:11-5:21	Zbawienie jest z łaski
6:1-8:39	Chrześcijanin a grzech
9:1-11:36	O zbawieniu żydów
12:1-15:13	Tak macie postępować
15:14-16:27	Pozdrowienia końcowe

---------------------------------------------------------------------
Tomek
1:1-1:12	Prolog
1:13-3:20	Sędzia sprawiedliwy
3:21-5:21	Usprawiedliwieni dzięki łasce
6:1-8:22	Nad kim panuje grzech
9:1-11:36	Nadzieja zabawienia bez względu na pochodzenie
12:1-15:13	Jak powinien postępować każdy święty
15:14-16:27	Epilog

wojtek, July 4, 2017 15:03 Skomentuj komentarz


Według wersetów
---------------------------------------------------------------------
Marcin
1:1-1:15	Pozdrowienia początkowe
1:16-2:10	O grzechu
1:16-1:20	O winie pogan, grzech istniej również bez prawa
		1:20-1:32 Konsekwencje nie oddania czci Bogu
		1:32-2:4  Nie sądź innych 
		2:5-2:10  O nagrodzie i karze za uczynki
2:11-5:21	Zbawienie jest z łaski
		2:11-2:29 Porównanie poganina do żyda
		3:1-3:20a Każdy jest pod panowaniem grzechu, każdy jest winny
		3:20b-3:27 Uczynki nie są powodem do chluby
		3:28-4:24 Usprawiedliwienie wynika z wiary, tak samo jak i u Abrachama, obrzezanie pieczęcią wiary
		4:25-5:5  Powody do chluby
		5:6-5:11 Bóg nas kocha
		5:12-5:21 Jezus zniszczył śmierć
6:1-8:39	Chrześcijanin a grzech
		6:1-6:11 !!! Wierzący umarli dla grzechu
		6:12-6:23 Co więc robić powinniśmy
		7:1-7:6 Umarliśmy również dla prawa
		7:7-7:14 Jaka jest rola prawa
		7:15-7:25a Wewnętrzna walka między ciałem a umysłem
		7:25b-8:4 Jezus zniszczył grzech
		8:5-8-14 Nie żyjcie według ciała, ale według ducha
		8:15-8:23 Myślcie o przyszłości
		8:24-8:39 Nic nas nie oddzieli od miłości Boga
9:1-11:36	O zbawieniu żydów
		9:1-9:5 Paweł chce zbawienia dla żydów
		9:6-9:24 To Bóg wybiera tych którzy mają zostać zbawieni
		9:25-10:3 Żydzi szukali usprawiedliwienia w uczynkach, a nie w wierze
		10:4-10:17 Jak osiągnąć zbawienie
		10:18-11:12 Żydzi upadli, odwrócili się od Boga
		11:13-11:24 Porównanie Izraela do drzewka oliwnego, a chrześcijan do wszczepionej gałązki
		11:25-11:32 Bóg zbawi Izrael
		11:33-11:36 Bóg jest wielki
12:1-15:13	Tak macie postępować
		12:1-12:2 Przemieniajcie swoje umysły
		12:3-12:18 Jak powinien postępować chrześcijanin
		12:19-12:21 Nie mścijcie się
		13:1-13:7 Bądźcie poddani władzy, bo pochodzi od Boga
		13:8-13:10 Miłujcie się nawzajem
		13:11-13:14 Nie grzeszcie
		14:1-14:13 Tolerujcie słabych i silnych w wierze
		14:14-15:4 Nie wprowadzaj sporów, postępuj zgodnie z przekonanie
		15:5-15:13 Jezus jest Królem pogan
15:14-16:27	Pozdrowienia końcowe

---------------------------------------------------------------------
Tomek
1:1-1:12	Prolog
1:13-3:2	Sędzia sprawiedliwy
		1:13-2:5  Zuchwały człowiek
		2:6-3:20  Sąd dla każdego
3:21-5:21	Usprawiedliwieni dzięki łasce
		5:6-5:21	Jak zostaliśmy odkupieni
6:1-8:22	Nad kim panuje grzech
		7:1-8:23  Żyjcie w duchu.
9:1-11:36	Nadzieja zabawienia bez względu na pochodzenie
12:1-15:13	Jak powinien postępować każdy święty
15:14-16:27	Epilog
Skomentuj notkę
31 maja 2017 (środa), 16:30:30

Apostoł Paweł o używaniu Biblii

O używaniu Biblii apostoł Paweł naucza tak:

"Ty jednak trwaj w tym, czego się nauczyłeś i o czym jesteś przekonany, wiedząc, od kogo się tego nauczyłeś, zwłaszcza, że od dziecka znasz Pisma święte, które mogą cię obdarzyć mądrością — dla zbawienia przez wiarę w Chrystusa Jezusa. Całe Pismo natchnione jest przez Boga i pożyteczne do nauki, do wykazania błędu, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był w pełni gotowy, wyposażony do wszelkiego dobrego dzieła".

A nauczanie to jest ważne, bo chwile wcześniej ostrzega swojego uczniów:

"Wiedz o tym, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy. Ludzie będą samolubni, rozkochani w pieniądzu, chełpliwi, (.... i tu leci cała lista złych postaw ....)

Wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą prześladowani. Natomiast ludzie źli i oszuści będą coraz bardziej brnąć w zło. Sami błądząc, również innych będą wprowadzać w błąd".

Skoro źli ludzie będą wprowadzać w błąd to czego warto się trzymać? Pisma Świętego. Wiem, że dla wielu to są bajki, trudno, ja jednak będę zachęcał, bo wiem komu zaufałem.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: biblia, 2tm3, 2Tm 3:16


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 maja 2017 (poniedziałek), 09:27:27

Księgi Nowego Testamentu i rozdziały w księgach

 

.

wg Mateusza

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28

wg Marka

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16

wg Łukasza

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24

wg Jana

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21

Dokonania wysłanników

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28

Do Rzymian

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16

Do Koryntian I

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16

Do Koryntian II

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13

Do Galacjan

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6

Do Efezjan

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6

Do Filipian

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4

Do Kolosan

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4

Do Tesaloniczan I

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

Do Tesaloniczan II

  • 1
  • 2
  • 3

Do Tymoteusza I

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6

Do Tymoteusza II

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4

Do Tytusa

  • 1
  • 2
  • 3

Do Filemona

  • 1

Do Hebrajczyków

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13

Jakuba

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

Piotra I

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

Piotra II

  • 1
  • 2
  • 3

Jana I

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

Jana II

  • 1

Jana III

  • 1

Judy

  • 1

Objawienie Jana

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
 

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: księgi, rozdziały, księgi i rozdziały, nowy testament


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
28 maja 2017 (niedziela), 15:17:17

Robota do wykonania

„ Po tych słowach, a widzieli to na własne oczy, został uniesiony w górę i obłok zabrał Go sprzed ich oczu. A gdy tak patrzyli, jak On wstępuje do nieba, stanęli przy nich dwaj mężczyźni ubrani w białe szaty. Galilejczycy — zapytali — dlaczego tak stoicie i patrzycie w niebo? Ten Jezus, który został zabrany od was w górę, do nieba, przyjdzie w taki sam sposób, w jaki widzieliście, że odszedł.”

Do roboty! Bo chwile wcześniej rozegrał się tak dialog:

„Kiedy ich więc [ apostołów ] zgromadził, zapytali Go:
- Panie, czy w tym okresie przywrócisz Izraelowi królestwo do jego dawnej świetności?

W odpowiedzi usłyszeli:
- Nie do was należy poznanie okresów i dat, które sam Ojciec ustalił z racji swojej władzy. Otrzymacie moc Ducha Świętego, kiedy na was zstąpi, i będziecie Mi świadkami tu, w Jerozolimie, w całej Judei, Samarii — i aż po najdalsze krańce ziemi.Po tych słowach, a widzieli to na własne oczy, został uniesiony w górę i obłok zabrał Go sprzed ich oczu.

A gdy tak patrzyli, jak On wstępuje do nieba, stanęli przy nich dwaj mężczyźni ubrani w białe szaty. Galilejczycy — zapytali — dlaczego tak stoicie i patrzycie w niebo? Ten Jezus, który został zabrany od was w górę, do nieba, przyjdzie w taki sam sposób, w jaki widzieliście, że odszedł.”

Do roboty, bo On niedługo przyjdzie.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: przyjście Jezusa, dzieje apostolskie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 maja 2017 (sobota), 20:37:37

Ewangelizacja w wykonaniu apostoła Piotra

Najpierw do przeczytania z Dziejów Apostolskich, z rozdziału 2:

"Wówczas powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i wyraźnie przemówił do zgromadzonych:

Judejczycy i wy, którzy przebywacie w Jerozolimie! Posłuchajcie uważnie tego, co mam wam do powiedzenia. Wbrew waszym przypuszczeniom, ci ludzie nie są pijani. Jest dopiero dziewiąta rano. Tu chodzi o to, co zapowiedział prorok Joel:

Oto w dniach ostatecznych — mówi Bóg — wyleję z mego Ducha na wszelkie ciało. Prorokować będą wasi synowie i córki. Wasza młodzież mieć będzie widzenia, a waszym starcom dane będą sny. Nawet na moich niewolników i niewolnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować! Dokonam cudów na niebie, wysoko , a także znaków na ziemi, nisko — krew i ogień oraz kłęby dymu! Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pana, wielki i wspaniały. Wtedy każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.

Izraelici! Posłuchajcie tych słów. Będę mówił o Jezusie z Nazaretu. Wskazał wam na Niego sam Bóg przez dzieła dokonane w mocy, przez cuda oraz znaki. Tego wszystkiego Bóg dokonał wśród was za Jego pośrednictwem. Sami o tym wiecie. Następnie został On wydany zgodnie z wcześniejszym postanowieniem i uprzednią wiedzą Boga. Jego to przybiliście do krzyża rękami ludzi lekceważących Prawo i w ten sposób zamordowaliście. Bóg jednak wzbudził Go. Zerwał więzy śmierci! Było niemożliwe, aby był On przez nią trzymany. Dawid bowiem tak mówi o Nim:

Pan jest u mnie zawsze na pierwszym miejscu, z Nim u mojej prawicy nie zachwieję się! Dlatego poweselało me serce i język głosi radość. Więcej! Ciało również odpocznie w nadziei, gdyż nie zostawisz mej duszy w świecie zmarłychi nie dopuścisz, aby Twój Święty został dotknięty skażeniem. Dałeś mi poznać drogi życia, pełną radość przebywania w Twojej obecności.

Drodzy bracia, mogę śmiało powiedzieć, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany, a jego grób jest wśród nas do dzisiejszego dnia. Był on jednak prorokiem. Jako taki wiedział o tym, że jeden z jego potomków zasiądzie na jego tronie. Bóg mu to potwierdził przysięgą. Dlatego w swoich słowach odniósł się do zmartwychwstania Chrystusa, które uprzednio zobaczył. Powiedział, że Chrystus nie pozostanie w świecie zmarłych ani Jego ciało nie dozna rozkładu.

I to właśnie Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami. Został On następnie wyniesiony do nieba. Tam zajął miejsce po prawej stronie Boga. Otrzymał od Ojca obietnicę — Ducha Świętego. I tego Ducha wylał na nas, co sami widzicie i słyszycie. Bo to nie Dawid wstąpił do nieba, a jednak sam mówi: Pan oświadczył memu Panu: Usiądź po mojej prawicy, aż położę Twoich wrogów jako podnóżek dla Twoich stóp.

A zatem niech wie to na pewno cały dom Izraela, że Bóg ustanowił Panem i Chrystusem tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście.

Słowa te przeszyły ich do głębi serca. Przerażeni zwrócili się do Piotra i pozostałych apostołów:

- Drodzy bracia, co mamy teraz robić?

- Opamiętajcie się — odpowiedział Piotr — i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa dla odpuszczenia waszych grzechów, a otrzymacie dar — Ducha Świętego. Obietnica ta bowiem odnosi się do was, do waszych dzieci oraz do wszystkich pozostających z dala, ilu ich tylko Pan, nasz Bóg, powoła."

 
A cytuję to, ponieważ tu widać, jak ewangelizację przeprowadził apostoł Piotr:
  • Wyjaśnił dokładnie co i jak:
    • to wy zabiliście Jezusa,
    • ale Bóg go wskrzesił.
  • Ludzie zapytali: co mamy teraz zrobić?
    • opamiętajcie się;
    • niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa dla odpuszczenia waszych grzechów,
  • a co zrobi Bóg?
    • a otrzymacie dar - Ducha Świętego.

Kategorie: ewangelia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: kazanie, zwiastowanie, ewangelizacja, chrzest, duch święty


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:-1
16 maja 2017 (wtorek), 12:56:56

Ćwicenie pamięci w zapamiętywaniu wersetów

W liście do Julii zrobiłem sobie ćwiczenia pamięci


Dzieje 17:11

Przepisuję z pamięci tak jak pamiętam:

[ Berejczycy ] byli szlachetniejsi niż Tesaloniczanie. Przyjęli naukę Pawła z całą gorliwością i codziennie badali pisma czy tak się rzeczy mają.

A teraz sprawdzam w serwisie biblia.apologetyka.com (polecam)

BT:  Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest.

BW: którzy byli szlachetniejszego usposobienia niż owi w Tesalonice; przyjęli oni Słowo z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają.

UBG: Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo Boże z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się sprawy mają.

EIB: którzy się tam gromadzili, byli szlachetniejsi od tych w Tesalonikach. Przyjęli oni Słowo z całą otwartością i codziennie badali Pisma, sprawdzając, czy rzeczywiście tak się rzeczy mają.

Wniosek:  błąd! nie wiem skąd mi się przyplątał ten Paweł (przyjeli naukę Pawła) a zapomniałem o, że przyjęli Słowo a nie naukę (tylko BT tłumaczy to jako nauka podczas, gdy w grece jest tam λόγος logos - a więc jednak Słowo pisane z dużej jest lepsze).




2Tm3:16n

próbuję z pamięci:

Całe Pismo przez Boga jest natchnione, pożyteczne do nauczania, korygowania.....  aby cały człowiek boży był..... ku doskonałości.

Kurcze - nie pamiętam! Muszę się tego nauczyć!

BT: Wszelkie Pismo [jest] przez Boga natchnione i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do wychowania w sprawiedliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu.

BW: Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.

UBG: Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.

EIB: Całe Pismo natchnione jest przez Boga i pożyteczne do nauki, do wykazania błędu, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był w pełni gotowy, wyposażony do wszelkiego dobrego dzieła.
 
jeszcze raz próbuję z pamięci, po przeczytaniu

Całe Pismo natchnione jest przez Boga, pożyteczne do
    nauczania
        korygowania
            wychowania
aby człowiek był przygotowany do pełnienia wszelkiego dobrego dzieła.

Wyszło jeszcze gorzej! Ojej!

- całe Pismo jest natchnione przez Boga
- jest pożyteczne do
    - nauki
    - przekonywania
    - wykazywania albo wykrywania błędów albo strofowania
    - wychowania w sprawiedliwości
a więc ma 4 funkcje: nauka, przekonywanie, poprawianie i wychowanie w sprawiedliwości

- po to aby człowiek Boży (jaki? Boży!)
- człowiek Boży ma być
    - w pełni gotowy (doskonały?? może być bo to jest doskonałość do czegoś)
    - wyposażony do wszelkiego dobrego dzieła (to ładnie koresponduje z Ef 4:11 - tam też jest o wyposażeniu)

jeszcze raz próbuję z pamięci


Całe Pismo przez Boga jest natchnione pożyteczne do
    nauczania
        korygowania
            przekonywania
                wychowania w sprawiedliwości
aby człowiek Boży był gotowy i wyposażony do wykonania dzieła.

Lepiej ale też słabo. Ale dość na dziś tych wprawek.


Kategorie: biblia, osobiste, _blog


Słowa kluczowe: dz 17:11, 2tm3:16n, 2Tm3


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 maja 2017 (piątek), 12:30:30

Pan Bóg i Holywood o miłości

Hubert gdzieś znalazł, zeskanował i wrzucił na fejsa. Przepisałem bo ciekawe.

Pan Bóg o miłości

Holywood o miłości

Miłość jest cierpliwa,

Miłość jest niecierpliwa

miłość jest dobrotliwa,

miłość jest zaborcza,

nie zazdrości,

zazdrości, gdy tylko znajdzie jakiś powód,

miłość nie jest chełpliwa,

miłość jest chełpliwa,

nie nadyma się,

pyszni się,

nie postępuje nieprzystojnie,

bywa nieprzyzwoita,

nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego,

pilnuje swego, jest gwałtowna,

nie raduje się z niespawiedliwości

dba o siebie za wszelką cenę,

ale się raduje z prawdy.

czasem kłamie,

Wszystko zakrywa,

nie ma zamiaru niczego wybaczać

wszystkiemu wierzy,

jest podejrzliwa,

wszystkiego się spodziewa,

skupiona na przyjemności,

wszystko znosi.

nie będzie znosiła trudów.

Miłości nigdy nie ustaje.

W końcu się wypali, zgaśnie. Trudno, trzeba wtedy znaleźć inną miłość...

 

 

Przy okazji jeszcze kluczowe polskie tłumaczenia, bo tekst powyzszy bazuje na BW ale są inne, bardziej literackie więc warto porównać:

 

1 List do Kortntian, rozdział 13, wersety od 4 do 8a

 

BW: 

Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa, nie zazdrości, miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się, nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego, nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się raduje z prawdy; Wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko znosi. Miłość nigdy nie ustaje.

BT

Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje.

EIB:

Miłość czeka cierpliwie, miłość postępuje uprzejmie, nie zazdrości, miłość się nie wynosi, nie jest nadęta, postępuje taktownie, nie szuka własnej korzyści, nie jest porywcza, nie prowadzi rachunku krzywd, nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz dzieli radość z prawdy; wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, ze wszystkim wiąże nadzieję, wszystko potrafi przetrwać. Miłość nigdy nie ustaje. 

UBG:

Miłość jest cierpliwa, jest życzliwa. Miłość nie zazdrości, nie przechwala się, nie unosi się pychą; nie postępuje nieprzyzwoicie, nie szuka swego, nie jest porywcza, nie myśli nic złego; nie raduje się z niesprawiedliwości, ale raduje się z prawdy, wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje.

SZ:

Miłość jest cierpliwa i łagodna. Nie jest zazdrosna, pyszna ani zarozumiała. Nie jest arogancka, nie dąży do własnej korzyści, nie jest drażliwa, nie pamięta doznanych krzywd. Nie sprawia jej radości niesprawiedliwość, lecz cieszy się z prawdy. Miłość wszystko przetrzyma, nigdy nie traci wiary i nadziei, wszystko zniesie. Ona nigdy się nie skończy!

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: miłość, hollywood


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
17 kwietnia 2017 (poniedziałek), 18:56:56

Mt 28:18nn - czy jest tam chiazm?

Jest taka teoria, że Wielkie Posłannictwo w Mt jest zapisane jako chiazm. W końcu muszę na to popatrzeć z bliska, patrząc na ważne przekłady. Chiazm ma akcentować imię Boga, w tym wypadku przekazują je jako imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego - a więc w formule trynitarnej.

Ciekawe to jest, ale czy prawdziwa jest taka hipoteza? Nie wiem.

Biblia Tysiąclecia

Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami:
  • Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. 
    • Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, 
      • udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
    • Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. 
  • A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.

BW:

A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa:
  • Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. 
    • Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, 
      • chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, 
    • ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. 
  • A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata. 

UBG:

Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: 
  • Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi.
    • Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody,
      • chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego;
    • Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. 
  • A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.

EIB:

A Jezus podszedł i zwrócił się do nich w tych słowach:
  • Otrzymałem wszelką władzę w niebie i na ziemi.
    • Idźcie więc i pozyskujcie uczniów pośród wszystkich narodów.
      • Chrzcijcie ich w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego
    • i uczcie przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. 
  • A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż po kres tego wieku. 

Dosłowny:

A Jezus podszedł i zwrócił się do nich tymi słowy:
  • Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. 
    • Wyruszcie więc i uczyńcie uczniami wszystkie narody, 
      • chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
    • ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. 
  • A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca tej epoki.

Tekst grecki:

και προσελθων ο ιησους ελαλησεν αυτοις λεγων εδοθη μοι πασα εξουσια εν ουρανω και επι γης

πορευθεντες ουν μαθητευσατε παντα τα εθνη βαπτιζοντες αυτους εις το ονομα του πατρος και του υιου και του αγιου πνευματος

διδασκοντες αυτους τηρειν παντα οσα ενετειλαμην υμιν και ιδου εγω μεθ υμων ειμι πασας τας ημερας εως της συντελειας του αιωνος αμην

Mam wrażenie, że to chyba nie działa, ale kto wie.


Kategorie: teologia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: wielkie posłannictwo, mt28:18, mt28


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 kwietnia 2017 (wtorek), 17:27:27

1tes4:13-18 na pamięć

1Tes 4:13-18 - tego kawałka NT warto się nauczyć na pamięć, mimo iż długi. Ale jak to zrobić? Najlepiej wypisawszy sobie fakty w nim zapisane.

Oto moja propozycja:

  1. Paweł nie chce trwania świętych w niewiedzy co do tych, którzy umierają.
  2. Paweł nie chce aby święci się smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei.
  3. Święci wierzą, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, więc wierzą również w to, że tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim.
  4. Paweł głosi jako słowo Pańskie, że żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzą tych, którzy pomarli.
  5. Paweł głosi, że sam Pan Jezus zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi.
  6. Paweł głosi, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, wraz z nimi będą porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana.
  7. Paweł wierzy, że porwani żywi i zmartwychwstali umarli w Jezusie zawsze będąz Panem.
  8. Paweł chce, żeby święci wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami!

Wychodzi na to, że w tym fragmencie jest 8 faktów. Znając je można ten kawałek odtworzyć.


Powstało przy okazji spotkań w coworku z Tomkiem, Achimem i nie tylko. 


Dopisek 2018:

  • W 2018 roku potrafię wyliczyć już 14 faktów opisanych w tym fragmencie. Przybyło czy też wzrok mi się wyrobił? Patrz notka tu: Mój o obrazek do 1Tes4:13-18 i analiza tego tekstu
  • Dokładniejsze przyjrzenie się sprawiło, że widać tam 28 czynności! Gęsty jest ten tekst.

Kategorie: biblia, _blog, Lekcja


Słowa kluczowe: pochwycenie, zmartwychwstanie, 1tes4:13


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 marca 2017 (niedziela), 15:38:38

Wersety na dziś

Lekcja nowotestamentowa:

Wersety na dziś pochodzą z listu apostoła Jakuba, z rozdziału 4, i są takie:

Skąd wojny i skąd starcia między wami? Czy nie wynikają one z waszych namiętności, które toczą walkę w waszych członkach?

Pożądacie, a nie macie. Zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć. Walczycie i wszczynacie spory — nie macie, bo nie prosicie. A gdy prosicie, nie otrzymujecie, ponieważ niewłaściwie prosicie, chcąc tym, co moglibyście otrzymać, zaspokoić swoje namiętności.

Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem to wrogość wobec Boga? Jeśli więc ktoś chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. Albo czy sądzicie, że na darmo Pismo mówi: Żarliwie pragnie On ducha, któremu dał w nas mieszkanie?

A jeszcze większą łaskę okazuje w słowach:
Bóg się pysznym przeciwstawia,
lecz pokornych darzy łaską.

Podporządkujcie się zatem Bogu, przeciwstawcie diabłu, a od was ucieknie. Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was. Obmyjcie ręce, grzesznicy, i oczyśćcie serca, wy, chwiejni. Okażcie żal, zasmućcie się i zapłaczcie. Niech wasz śmiech zamieni się w smutek, a radość w przygnębienie. Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was.

Wyjaśnienie:

Najważniejsze jest to: Modlicie się a nie otrzymujecie bo się źle modliwie chcą tylko zaspokoić swoje namiętności (w BT żądzę).

I tu jest problem!

Modltwa:

Panie .... [--- cenzored ---]


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: namiętności, żądze, modlitwa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 lutego 2017 (niedziela), 22:21:21

Jaka Biblia? Biblie po polsku - co właściwie czytamy?

Co właściwie czytamy?

konspekt prezentacji którą może kiedyś zrobię (w Prezi?), 26 lutego 2017

#1. Co mogę dziś przeczytać po polsku?

  • Biblia Tysiąclecia
  • Biblia Warszawska
  • Przekład Ewangelicznego Instytutu Biblijnego
  • Edycja św. Pawła
  • Uwspółcześniona Biblia Gdańska
  • Biblia Gdańska
  • Biblia ks. Wujka
  • Przekład Toruński (dosłowny)
  • Przekład ekumeniczny
  • inne dostępne przekłady
    • Przekład Nowego Świata
    • przekłady żargonowe: śląski, blokerski, kaszubski
  • w czym problem
    • podstawa tłumaczenia: Textus Receptus i Nestle-Aland
    • warianty tekstowe i praca tłumacza
    • przekonania tłumaczy i ich wpływ na przekład
  • czy rzeczywiście jest problem?
    • ewangelia o zbawieniu
    • czy rzeczywiście da się wyczytać jakąś kontrowersyjną doktrynę? Nie! tylko czytajmy!
    • dwie metody, tylko jedna jest dobra:
      • światopogląd -> czytanie (wczytywanie)
      • czytanie -> światopogląd

#2. Z czego tłumaczono czyli dostępne teksty greckie

  • NA 27 i 28
  • Westcott i Horn
  • Textus Receptus

#3. Źródła dla tekstu greckiego

  • papirusy
  • manuskrypty
  • kodeksy
  • stare fragmenty będące świadkami tekstu
  • cytaty u ojców
  • starożytne przekłady

#4. Dyskusja o tworzeniu tekstu greckiego

Dwa podjęcia: bogobojność contra oświecenie. Erazm contra W-H.

#5. Proces tłumaczenia

  • problem: ustalenie tekstu, który będzie podstawą
  • problem: interpretacja
  • problem: synteza i wpływy konfesyjne
  • problem: redakcja wydawcy i zapotrzebowanie polityczne

Kategorie: _blog, biblia, _blibla


Słowa kluczowe: polskie tłumaczenia, Biblia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 lutego 2017 (środa), 20:44:44

Pewność zbawienia po raz kolejny

Oto kolejny przyczynek do mojej własnej, prywatnej dyskusji o pewności zbawienia. Rozważanie na podstawie J6:60-71

Zapisane w 6 rozdziale Jana dialogi rzeczywiście są trudne. Po ich wysłuchaniu wielu uczniów Jezusa stwierdziło, że za ostre to jest i że dają sobie z Jezusem spokój przestając za nim łazić.

Ale apostołowie nie, oni nie odeszli, więc Jezus zapytał ich: Czy wy też chcecie odejść?

Wtedy Piotr odpowiedział: Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. My zaś uwierzyliśmy i jesteśmy pewni, że Ty jesteś Chrystusem, Świętym Bożym.

No i fajnie. Oni uwierzyli, podjeli decyzję, że za nim pójdą i chcą dalej łazić.

Ale co będzie jak im, podobnie jak tym pierwszym się odwidzi? Co będzie ze mną, gdy mi się odwidzi? I już widzę tu znajomych teologów, którzy podkreślać będą, że wolność, że możliwość podejmowania decyzji, że musi być możliwość wypisania się, pójścia w świat, odpadnięcia od wiary. Ale lećmy dalej.

Jezus powiedział tak: Czy nie Ja was, Dwunastu, wybrałem? No tak! Przecież apostołów wybrał Jezus. Wybrał ich sobie, bo chciał. A chwilę wcześniej powiedział: Powiedziałem wam, że nikt nie może przyjść do Mnie, jak tylko ten, któremu zostało to dane przez Ojca. O! I jeszcze coś - wygląda na to, że to Bóg Ojciec wybiera! A apostoł Paweł, w Ef pisze nawet, że wybrał nas (siebie i Efezjan, i wierzących w Chrystusie Jezusie) przed założeniem świata.

To Jezus wybiera, to łaska od Boga działa.

A ja? Czy ja już jestem kalwinem? Czy już wierze w predestynację? 


Kategorie: teologia, ewangelia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: pewność zbawienie, ewangelia, jezus, predestynacja


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 lutego 2017 (sobota), 05:18:18

Ef 1:4 w różnych tłumaczeniach - analiza

Ef 1:4 w różnych przekladach - analiza
Chyba dla AKB
 
Analizowane przeklady:
  • eib - On wybrał nas w Nim przed założeniem świata, abyśmy wobec Niego byli święci, nienaganni i żyli w miłości.
  • bg - Jako nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli świętymi i nienaganionymi przed oblicznością jego w miłości.
  • pau - On wybrał nas w Nim przed stworzeniem świata, abyśmy byli przed Nim święci i nieskalani w miłości.
  • bp - W Nim wybrał nas przed stworzeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani w Jego obecności, w miłości.
  • bt5 - W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości
  • bw - w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości
  • psz - Dzięki Chrystusowi jeszcze przed stworzeniem świata wybrał nas dla siebie, byśmy w Jego oczach byli święci i bez skazy, napełnieni miłością.
  • ubg - Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
 
Co zrobił Bóg?
eib - On wybrał nas w Nim
bg - Jako nas wybrał w nim
pau - On wybrał nas w Nim
bp - W Nim wybrał nas
bt5 - W Nim bowiem wybrał nas
bw - w nim bowiem wybrał nas
psz - Dzięki Chrystusowi jeszcze przed stworzeniem świata wybrał nas
ubg - Jak nas wybrał w nim
 
Wniosek: Bóg nas (Efezjan i czytelników listu do Efezjan) wybrał w Chrystusie/
 
 
Kiedy?
eib - przed założeniem świata, ...
bg - przed założeniem świata, ...
pau - przed stworzeniem świata,...
bp - przed stworzeniem świata, ...
bt5 - przed założeniem świata, ...
bw - w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, .
psz - Dzięki Chrystusowi jeszcze przed stworzeniem świata .
ubg - Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, .
Wniosek: Bóg zrobił to zanim świat zaistniał
 
Efekt? Po co to uczynił?
eib - ...abyśmy wobec Niego byli święci, nienaganni i żyli w miłości.
bg - … abyśmy byli świętymi i nienaganionymi przed oblicznością jego w miłości.
pau - … abyśmy byli przed Nim święci i nieskalani w miłości.
bp - … abyśmy byli święci i nieskalani w Jego obecności, w miłości.
bt5 - ...święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości
bw - …. abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości
psz - ...byśmy w Jego oczach byli święci i bez skazy, napełnieni miłością.
ubg - ... abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
Wniosek: abyśmy byli święci, nienaganni/bez skazy/nieskalaninienaganieni :-)
 
Gdzie:
eib - ...abyśmy wobec Niego
bg - … oblicznością jego ...
pau - … przed Nim święci
bp - … w Jego obecności,
bt5 - ...przed Jego obliczem. ...
bw - …. przed obliczem jego
psz - ...w Jego oczach
ubg - ... przed jego obliczem w miłości.
Wniosek: wobec Boga, w Jego oczach, przed Jego obliczem….. chodzi więc o to jak Bóg patrzy na nas. Jak? Jak na świętych i nieskalanych.

Andrzeju - nie widzę różnicy między kluczowymi polskimi przekładami.
 
 
 
 
 
 
 

Kategorie: _blog, biblia


Słowa kluczowe: ef1, ef1:4, wybranie, przed założeniem świata


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 lutego 2017 (środa), 21:20:20

heb 6:4-6

Dziś jechałem pociągiem do Wawy, i napisałem to jeszcze raz, bardziej krok po kroku. Nie za bardzo mam tu sieć bo to Pendolino.


Zadanie:

Zastanowić się nad tym, jak się ma wypowiedź Heb 6:4-6 do dyskutowanej tezy o nieutracalności zbawienia.


#1. Tekst wg. Biblia Tysiąclecia wyd. 4

Niemożliwe jest bowiem tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, a jednak odpadli - odnowić ku nawróceniu. Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko.


#2. Teza odnośnie struktury wypowiedzi, układu zdań

Wypowiedź: "Niemożliwe jest bowiem tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, a jednak odpadli - odnowić ku nawróceniu. Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko".

można zapisać tak:
"Niemożliwe jest odnowionych odnowić, tacy bowiem realizowaliby niemożliwe działania".

I taką tezę będę się starał udowodnić.


#3. Podział na wypowiedzi na zdania logiczne poprzez obnawiasowanie:

( Niemożliwe jest bowiem
((( tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku ), a jednak odpadli ) - odnowić ku nawróceniu.))
(( Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego ) i ( wystawiają Go na pośmiewisko )).


#4. Rozszerzenie poprzez odtworzenie ukrytych kwalifikatorów

( Niemożliwe jest bowiem
((( takich - którzy raz zostali oświeceni, i zakosztowali daru niebieskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego, i zakosztowali wspaniałości słowa Bożego i zakosztowali mocy przyszłego wieku ), i jednak odpadli ) - odnowić ku nawróceniu )).
( Tacy bowiem ( krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego ) i ( wystawiają Go na pośmiewisko )).


#5. Uproszczenie zdań poprzez wprowadzenie nowej definicji

Wprowadzam definicję "odnowieni"

"Odnowieni to tacy którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku".

Teraz cała wypowiedź staje się prostrza

( Niemożliwe jest bowiem
(( odnowionych, którzy, jednak odpadli ) - odnowić ku nawróceniu )).
( Tacy bowiem ( krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego ) i ( wystawiają Go na pośmiewisko )).


#6. Ocena logiczna zdań pomocniczych

Czy jest możliwe krzyżowanie w sobie Syna Bożego? Nie. Pan Jezus został raz ukrzyżowany, na Golgocie, w Jerozolimie. Dokonało się.
Czy jest możliwe wystawienie na pośmiewisko Syna Bożego? Nie. Syn Boży został raz wystawiony na pośmiewisko, w trakcie i po procesie, oraz w trakcie ukrzyżowania. Po złożeniu do grobu zmartwychwstał, wstąpił na niebosa, skąd oczekujemy Jego przyjścia w chwale. Niektórzy się z tego śmieją, ale Pana Jezusa na pośmiewisko wystawić już nie można.

Oba te zdania opisują czynności niemożliwe. Ta obserwacja wykorzystana będzie w końcowym wniosku.



#7. Zdanie: odnowieni, którzy odpadli

W wypowiedzi jest pewne kłopotliwe zdanie, będące kwalifikatorem (wskazującym na jakiś ludzi) które brzmi:

(... ( aby odnowieni, którzy jednak odpadli ) ...)

jednak na podstawie tego zdania tekstu nic nie wiemy o zbiorze utworzonym przez ten kwalifikator. Logika podpowiada, że rozwiązaniem może być:
- zbiór pusty, nie ma nikogo takiego,
- zbór wszystkiego, w szczególności wszyscy ludzie,
- konkretni ludzie, których opisze inny kwalifikator, na zewnątrz tego zdania.

Szukajmy więc na zewnątrz tego czegoś o zbiorze ludzi opisani jako "odnowieni, którzy odpadli".


#8. Uproszczenie zdania wynikające z logiki zbiorów:

Należy zwrócić uwagę, że zbiór "odnowieni" zawiera w sobie nie większy zbiór "odnowieni, którzy odpadli". A skoro tak, to zdanie:

( Niemożliwe jest bowiem aby
(( odnowieni, którzy odpadli ) odnowić ).

Można uprościć do takiego:

( Niemożliwe jest bowiem aby
( odnowionych ) odnowić ).

Ta redukcja ucina teologiczna dyskusję, czy "odnowieni, którzy odpadli są dalej odnowieni" gdyż zdanie to jest nieprawdziwe ("niemożliwe jest bowiem aby...")

Skoro nie jest możliwe działanie "odnowionych odnowić" to można się zastanowić nad przyczyną tej niemożliwości:

Ja widzę takie hipotezy logiczne tej niemożłiwości:
- nie ma takiej mocy aby "odnowionych odnowić", bo nikt ma mocy wykonywać działań nielogicznych. Ograniczenie to dotyczy również Boga, który nie może stworzyć kamienia tak ciężkiego, że nie potrafiłby go podnieść.
- nie ma takiej mocy aby "odnowionych, którzy odpadli odnowić". Czy więc ofiara Jezusa jest niewystarczająca na jakieś grzechy (na grzech "odpadnięcia")? Nie! Ofiara Jezusa odkupuje wszystkie grzechy.
- nie ma takiej potrzeby, bo odnowione jest nowe, nawet odnowione, które odpadło też jest dalej nowe, bo już było odnowione i odpadnięcie odnowienia nie usuwa.

Z Pisma wiem, że "nie jest możliwe aby odnowionych, którzy odpadli odnowić" i może dalej nie wiem dlaczego to jest niemożliwe (przedstawiłem 3 możliwe hipotezy), ale te logiczne przyczyny są dla mnie prawdziwe, tzn:
- ofiara Jezusa jest wystarczająca nawet na grzech odpadnięcia;
- jak coś jest mocą krwi Jezusa odnowione, to już będzie odnowione na zawsze, nawet gdyby jakieś odpadnięcia były...

... co było do wykazania i jest wykazane po raz pierwszy.


#9. Wynik rozważań

Wypowiedź z Heb 6:4-6 można zapisać jako:

"Niemożliwe jest odnowionych odnowić, tacy bowiem realizowaliby niemożliwe działania".

co wykazałem powyżej, w punkcie #8 i #6.

Kategorie: teologia, _blog, biblia


Słowa kluczowe: heb 6:4, zbawienie, nieutracalność zbawienia, heb6, hebr6


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 stycznia 2017 (niedziela), 21:43:43

Ważny komunikat dla ludzi

Dziś spisałem sobie wynotowany z Biblii, ważny komunikat dla wszystkich ludzi:

  • Postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd. (Hbr 9, 27)
  • Każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony. (Rz 10:13)
  • Jezus powiedział: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia. (J5:24)
  • Apostoł Piotr, po objawieniu się pewnego cudu uzdrowienia powiedział tak: Niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że ten cud dokonał się w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych (…) On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni. (Dz 4:10n)
 

Kategorie: ewangelia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: ewangelia, sąd, sąd ostateczny


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
20 stycznia 2017 (piątek), 19:56:56

Fakty z 3 rozdziału Listu do Efezjan

Wypisuję sobie fakty z 3 rozdziału Listu do Efezjan
 
 
(1) Z tego powodu ja, Paweł, jestem więźniem Chrystusa Jezusa ze względu na was, pogan. 
 
  1. Paweł prawdopodobnie był więziony
  2. jako przyczynę uwięzienia Paweł widzi wyjście ze swojego żydowskiego świata i wejście w świat pogan
  3. Jezus jest Chrystusem (Mesjaszem), bo Chrystus to nie nazwisko tylko funkcja (oczywistość? tak, ale punt dla mnie)
 
 
Bo zapewne słyszeliście o zadaniu danym mi z łaski Boga dla waszego dobra, że za sprawą objawienia została mi oznajmiona tajemnica, jak to uprzednio pokrótce opisałem.
 
 
  1. Paweł miał jakieś zadanie - pewnie gdzieś to opisał, a na pewno o tym mówił, skoro Efezjanie słyszeli
  2. Łaska Boga objawiała się w życiu Pawła jako zadania.
  3. Aktywność Pawła jest dla nas (Efezjanie, poganie) dobra
  4. Pawłowi w objawieniu oznajmiono coś, co było wcześniej tajemnicą. (Co to jest objawienie? Zabawa w słowa)
  5. Tajemnica objawiona Pawłowi została wcześniej (rozdział 1 i 2) opisana.
 
 
(4) Czytając o tym, możecie się przekonać, jak rozumiem tajemnicę Chrystusa, zakrytą dla wcześniejszych pokoleń, a teraz objawioną w Duchu Jego świętym apostołom i prorokom. 
 
  1. Czytają możemy dowiedzieć się jak Paweł rozumie rzeczy mu objawione.
  2. Ta objawiona tajemnica nie była znana wcześniejszym pokoleniom.
  3. Duch Święty jakoś współdziałał w tym objawieniu świętym i prorokom, więc Paweł nie jest jedyny co to wie.
 
 
Mianowicie, że poganie są współdziedzicami, współczłonkami i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie dzięki dobrej nowinie, której rzecznikiem zostałem według daru łaski Bożej, danej mi stosownie do działania Jego mocy. 
 
  1. Poganie są współdziedzicami obietnicy Mesjasza.
  2. Poganie są współczłonkami obietnicy Mesjasza.
  3. Poganie są współuczestnikami obietnicy Mesjasza.
  4. Paweł jest rzecznikiem dobrej nowiny.
  5. o łasce działające w Pawle już było.
  6. Ale ta łaska jest dana stosownie do działania mocy. Na żądanie? Na życzenie? Tyle ile potrzeba?
 
 
 
Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, dana została ta łaska, abym ogłosił poganom niezgłębione bogactwo Chrystusa. Mam uświadomić wszystkim szczegóły tej tajemnicy, która od wieków pozostawała ukryta w Bogu, Stwórcy wszystkiego.
 
  1. Paweł uważa się za najmniejszego ze świętych
  2. znowu (3 raz), że dana mu jest łaska
  3. miał głosić poganom bogactwo Chrystusa.
  4. Ma uświadamiać szczegóły tej tajemnicy.
  5. znowu o tym, że ta tajemnica była okryta.
  6. Bóg jest stwórcą wszystkiego.
 
(10) Chodzi o to, aby teraz zwierzchności i władze na wysokościach nieba mogły poznać przez Kościół wszechstronną mądrość Boga, zgodnie z powziętym wcześniej planem wieków, który wykonał w Chrystusie Jezusie, naszym Panu.
 
  1. Celem tej całej akcji z Pawlem jest aby władze na wysokościach nieba (było coś takiego w Ef 2:7 choć nie pisze komu coś chciał ukazać) mogły poznać wszechstronną mądrość Boga.
  2. Bo Bóg jest mądry.
  3. Są jakieś władze na wysokościach nieba, które mają coś poznać.
  4. Jest jakiś plan wieków przez Boga powzięty.
  5. Ten plan wykonał się w Mesjaszu.
  6. Mesjasz jest Panem Pawła, Efezjan i świętych, do których jest ten list.
  7. W ten plan objawiania mądrości Boga zaangażowany jest kościół. Ale jak?
 
 
(12) W Nim mamy odwagę oraz oparty na zaufaniu dostęp do Boga, a wszystko to dzięki Jego wierności.
 
  1. Jak się jest w Jezusie to się ma odwagę.
  2. W Jezusie ma się dostęp do Boga
  3. Jezus jest (był) wierny.
  4. Wierność Jezusa sprawia, że możemy mieć odwagę i dostęp do Boga.
 
 
(13) Dlatego, proszę, niech was nie zrażają prześladowania, które znoszę ze względu na was. Oznaczają one przecież waszą chwałę.
 
  1. Wierzący w Efezie wiedzą o prześladowaniu Pawła a Paweł się martwi, że ich to przerazi.
  2. Prześladowania Pawła są chwalą Efezjan?? Dziwne.
  3. O ty, że Paweł ma świadomość, że prześladowania są dla Efezjan (pogan) już było.
 
 
(14) Dlatego zginam moje kolana przed Ojcem, od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi wywodzi swoje imię.
 
  1. Znajomość tego kim jest Bóg (a Paweł nazwa go Ojcem) sprawia, że Paweł zgina kolana.
  2. Bóg jest ojcem - w znaczeniu, że wszystko od Niego pochodzi (bierze imię).
  3. Paweł zgina kolana prosząc o coś Boga.
 
 
(16) Proszę, byście przez Jego Ducha zostali posileni mocą w wewnętrznym człowieku, stosownie do bogactwa Jego chwały. Proszę też, aby Chrystus przez wiarę zadomowił się w waszych sercach, abyście — zakorzenieni i ugruntowani w miłości — potrafili pojąć, wraz ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, wysokość i głębokość, i poznać wykraczającą poza zdolności poznawcze miłość Chrystusa — abyście zostali wypełnieni całą pełnią Boga.
 
  1. Duch Boga może nas posilać - można o to prosić w stosunku do innych, pewnie do siebie też.
  2. W szczególności posilać można naszego „wewnętrznego człowieka” (cokolwiek to znaczy).
  3. Chrystus może zadomowić się w naszych sercach (uwaga: serce w grece to nie uczucia, to decyzje, rozum, wola). Zadomowienie - czyli czucie się jak u siebie w domu.
  4. Można się zakorzenić i ugruntować (terminologia ogrodnicza lub leśna) w miłości. Dziwne.
  5. Można pojąć 4 wymiary, a to coś więcej niż nasze 3! (Czy apostoł Paweł znał „Elementy Euklidesa” - na pewno!).
  6. Te 4 wymiary to wyjście poza naturalne zdolności poznawcze.
  7. Te widzenie w 4 wymiarach ma coś wspólnego z miłością Chrystusa.
  8. Można to poznać w sposób społeczny, czyli inni wierzący też będą te 4 wymiary pojmować, będzie więc można o tym rozmawiać ze sobą i nie wyjść na głupka, choć ludzie na świecie tego nie zrozumieją.
  9. Paweł wierzy (bo o to prosi), że wierzący mogą być wypełnieni całą pełnią (pleroma?) Boga (cokolwiek to znaczy).
 
 
(20) Temu zaś, który według mocy działającej w nas może uczynić o wiele więcej ponad to wszystko, o co prosimy lub o czym myślimy, Temu niech będzie chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia — na wieki. Amen.
 
  1. Bóg może uczynić w nas o wiele więcej niż to o co prosimy lub o czym myślimy.
  2. Paweł chwali Boga chcąc aby była ona  Kościele.
  3. Paweł widzi chwałę Boga w Chrystusie
  4. Paweł widzi tą chwałę Boga jako coś trwałego (po wszystkie pokolenia i na wieki).
 
 
 
 
 
 
 

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: ef, list do efezjan


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
18 stycznia 2017 (środa), 18:35:35

Nowe Przymierze

To poważny temat, wymaga poważnego opracowania ale zaczątek już jest, w postaci tych prostych notatek

U proroka Jeremiasza czytam, że Pan Bóg oświadcza, że ...

Oto idą dni gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z Egiptu. Tamto przymierze ze Mną oni zerwali, chociaż Ja byłem ich panem.
Teraz jednak zawrę z domem Izraela takie przymierze.

Moje Prawo włożę w ich wnętrza i wypiszę je na ich sercach. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I już nie będą nawzajem pouczać się i zachęcać: Poznajcie PANA! Wszyscy oni bowiem znać Mnie będą, od najmniejszego do największego ponieważ odpuszczę ich winę, a ich grzechu już nie wspomnę.
(Jer 31:31nn)

A u proroka Ezechiela słowa skierowane do domu Izraela:

Zabiorę was spośród narodów. Zgromadzę was ze wszystkich ziem. Sprowadzę was do waszej ziemi! I pokropię was czystą wodą. Staniecie się czyści od wszystkich waszych nieczystości. Oczyszczę was też od wszystkich waszych bóstw.

Dam wam serce nowe, nowego ducha włożę w wasze wnętrza. Usunę z was serce kamienne, a dam wam serce mięsiste.

Mojego Ducha włożę w wasze wnętrze i sprawię, że będziecie postępować według moich ustaw, będziecie przestrzegać moich praw i stosować je.

(Ez 36:24nn)

Osobiście wierzę, że to Nowe Przymierze zawarte jest przez Boga, w chwili Jego wcielenia się na ziemię, przez Pana Jezusa, gdy złożył z siebie ofiarę na krzyżu umożliwiając takie cuda, jak umieszczenie Ducha Bożego w do chwili odkupienia i zbawienia grzesznym człowieku.

Ewangelista Łukasz zapisał, że Jezus w trakcie wieczerzy paschalnej powiedział swoim uczniom, że:

Ten kielich to Nowe Przymierze przypieczętowane moją krwią za was przelaną.
(Łk 22:20)

Tą samą wypowiedź przytacza apostoł Paweł:

Podobnie, gdy było po wieczerzy, wziął kielich i oświadczył: Ten kielich to nowe przymierze, w mojej krwi. To czyńcie, ilekroć pijecie — na moją pamiątkę.
(1Kor 11:25)

Jednocześnie wspominając w Liście do Hebrajczyków pisze:

Jak wynika z nagany udzielonej domowi Izraela: Oto idą dni, mówi Pan, gdy ustanowię z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze.
(Heb 8:8)

A potem wyjaśniając:

Poświadcza nam to również Duch Święty, dlatego że po słowach:

Takie przymierze zawrę z nimi po upływie tych dni — mówi Pan: Moje prawa włożę w ich serca i wypiszę je na ich umysłach, dodaje: a ich grzechów i nieprawości już więcej nie wspomnę. Tam, gdzie jest przebaczenie, nie ma już potrzeby składania ofiary za grzech. Bracia, ponieważ dzięki krwi Jezusa mamy odwagę wkroczyć do miejsca najświętszego nowo utworzoną i żywą drogą, którą nam utorował poprzez zasłonę, czyli przez swoje ciało, a także wielkiego Kapłana nad domem Bożym, przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, z sercem oczyszczonym z wyrzutów sumienia i ciałem obmytym wodą czystą. Niewzruszenie trzymajmy się nadziei, którą wyznajemy, gdyż Ten, który złożył obietnicę, jest wierny.
(Heb 10:15-23)

Mechanika Nowego Przymierza, że to nie o prawo (przykazania, zakazy, nakazy rytuały, zwyczaje) ale o Ducha chodzi wyjaśniona jest też, w Liście do Koryntian:

To On nas przygotował, byśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz ducha, gdyż litera zabija, duch natomiast — ożywia.
(2Kor 3:6)

..


Kategorie: ewangelia, teologia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: jeremiasz, nowe przymierze


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 grudnia 2016 (piątek), 19:15:15

Konkurs okołoświąteczny

Dziś, w trakcie fajnej, firmowej imprezy ogłosiłem konkurs. Oto pytania konkursu okołoświątecznego:

Pytanie #1:
Dlaczego w kolędzie „Wśród nocnej ciszy” śpiewamy "cztery tysiące lat wyglądany"?
Pytanie #2:
Jak wyglądał proces myślowy mędrców ze wschodu, którzy z Babilonu przybyli na czas do Betlejem. Jakie mieli dane wejściowe, jak przeprowadzili wnioskowanie, jak obliczenia.
Nagrody:

Konkurs jest dla wszystkich, ale nagrody, przeznaczone są tylko dla uczestników okołoświątecznego obiadu 3S. Przewiduje 3 klasy nagród, a wynik ogłoszę na koniec roku:
- nagroda pierwsza, za odpowiedzi dobre, przy czym wybiorę najlepszą, nietrywialną - będzie nietrywialna;
- nagroda druga i kolejne, jeżeli wynik jest dobry - nagroda będzie ciekawa;
- nagroda pocieszenia będzie dla każdego, kto spróbuje odpowiedzieć.

 


W trzeciej zwrotce kolędy "Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi” w odniesieniu do narodzin Pana Jezusa pojawia się taka fraza: „cztery tysiące lat wyglądany”. Piękna, prawdziwa, szkoda tylko, że ostatnio w kościołach ktoś ją świadomie przekręca na „tyle tysięcy lat wyglądany”. Już JP2 pozwolił na szerzenie w KRK kłamliwego ewolucjonizmu, a teraz za Franciszka to w teologii istne odloty.

Ale w domu, kolędę można sobie dalej śpiewać ładnie i właściwie, bo czas pomiędzy Genesis 3:16 a Ewangelią Mateusza, rozdział 2 to właśnie te poetyckie 4 tysiące lat. I tak jest dobrze, choć pewien anglikański uczony, w XVII wieku policzył to dokładnie i wyszło mu, że 4004, podczas gdy rabini wyliczają tylko 3761.


Kategorie: zawodowe, biblia, _blog


Słowa kluczowe: konkurs, trzej królowie, trzech króli, betlejem, boże narodzenie


Komentarze: (2)

anonim, December 16, 2016 19:39 Skomentuj komentarz


Notatki:
#1. Wg Jerusalem Post dziś jest 12.16.2016, czyli 16 Kislev, 5777.

#2. James Ussher w roku 1654 ogłosił precyzyjną datę stworzenia świata. Według niego świat został stworzony 26 października 4004 roku przed Chr. o godzinie dziewiątej.

#3. 5777 i 4004+2016=6020 to bardzo bliskie liczby. No i fajnie.

#4. Może świat jest zaprojektowany na 7000 lat, ale pamiętajmy, że musi się jeszcze zmieścić 1000-letnie królestwo, które trwać musi 1000 lat.

az, December 12, 2022 17:02 Skomentuj komentarz


Anna Katharina Emmerick 1oo% prawda: Jezus powiedział faryzeuszom, że obecnie świat 4028 lat stoi; kiedy zaś słyszałam Jezusa to mówiącego, miał sam lat 31.

Skomentuj notkę
4 grudnia 2016 (niedziela), 11:31:31

Notka kuchenna

Notaka kuchenna, przez A. wypowiedziana:

Ci którzy pełzają nigdy się nie potkną.

Ale można myśleć też inaczej: „Ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają”.

http://www.biblia-internetowa.pl/Izaj/40/31.html

Ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: notka kuchenna, orły, izajasz


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 listopada 2016 (sobota), 19:57:57

Biblia Tysiąclecia - praca dr. Pietkiewicza (i składnica)

bt-okladka-1Bardzo, ale to bardzo bardzo dobra praca doktorska. Opisano tu bardzo dokładnie całą historię powstania i wydania Biblii Tysiąclecia, najważniejszego jak na dziś polskiego przekładu Biblii. Przekładu i wydania, które ma istotny wpływ na nasz naród, na poznanie przez niego Słowa Bożego. Ogólny, szacowany na 2004 rok nakład 4mln Tysiąclatek musiał coś zdziałać w narodzie, więc tą pracę gorąco polecam.

PAPIESKI WYDZIAŁ TEOLOGICZNY WE WROCŁAWIU

Ks. dr Rajmund Pietkiewicz

Biblia Tysiąclecia w tradycji polskiego edytorstwa biblijnego

WROCŁAW 2004

Praca doktorska napisana pod kierunkiem
Księdza prof. dra hab. TOMASZA HERGESELA

Do pobrania:


Dopiski:

  • Ma być ponoć 6 wydanie, ale jak skontaktowałem się mailem (jesień 2018) z księdzem prowadzącym to nic nie powiedział, więc pewnie maniana. Ale w PDF jest wiadomość o tym.

Kategorie: biblia, _blog, _składnica


Słowa kluczowe: Biblia, tłumaczenie Biblii, biblia tysiąclecia, bt


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
18 listopada 2016 (piątek), 12:36:36

Wzorzec Ewangelii

Oto sposób sprawdzenia, czy ewangelia przez kogoś głoszona jest dobra.

Ewangelia wg. apostoła Pawła (1Kor15:3n)

Przekazałem wam na początku to, co przejąłem; że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem.

Fakty z tego fragmentu:

(1) Jezus umarł za nasze grzechy
(2) został pogrzebany
(3) zmartwychwstał - abyśmy też mogli zmartwychwstać

I teraz należy sprawdzić, czy podawana przez kogoś ewangelia zawiera te elementy, oraz czy nie zawiera jakiś innych elementów.

Ostrzeżenie wg apostoła Pawła zapisane w Gal 1:8-9

Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam ktoś głosił Ewangelię różną od tej, którą od nas otrzymaliście – niech będzie przeklęty!


Kategorie: apologetyka, biblia, ewangelia, _blog


Słowa kluczowe: apologetyka, ewangelia, biblia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
15 listopada 2016 (wtorek), 17:13:13

Tajemna moc nieprawości

Czytam sobie 2Tes 2:7

(...) tajemna moc nieprawości już działa, tajemna dopóty, dopóki ten, który teraz powstrzymuje, nie zejdzie z pola. A wtedy objawi się ów niegodziwiec, którego Pan Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego.

A ów niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów, i wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić.

I dlatego zsyła Bóg na nich ostry obłęd, tak iż wierzą kłamstwu, aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w nieprawości.

Tak mi się dziś przypomniał ten fragment.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: antychryst, koniec świata, dzień pański


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 października 2016 (środa), 14:19:19

List do Filipian (ubg)

List apostoła Pawła do Filipian 1

(1) Paweł i Tymoteusz, słudzy Jezusa Chrystusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami. Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

(3) Dziękuję memu Bogu, ilekroć was wspominam; Zawsze w każdej mojej modlitwie prosząc z radością za was wszystkich; Za wasz współudział w ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej; Będąc tego pewien, że ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Jezusa Chrystusa. Słuszne jest, abym tak myślał o was wszystkich, dlatego że mam was w moim sercu, bo w moim więzieniu, jak i w obronie i utwierdzaniu ewangelii wszyscy jesteście ze mną uczestnikami łaski. Bóg bowiem jest mi świadkiem, jak tęsknię do was wszystkich najgłębszymi uczuciami Jezusa Chrystusa. I o to się modlę, aby wasza miłość coraz bardziej obfitowała w poznanie i we wszelkie zrozumienie; Abyście mogli rozpoznać to, co lepsze, żebyście byli szczerzy i bez zarzutu na dzień Chrystusa; Napełnieni owocami sprawiedliwości, które przynosicie przez Jezusa Chrystusa ku chwale i czci Boga.

(12) A chcę, bracia, abyście wiedzieli, że to, co mnie spotkało, spowodowało jeszcze większe rozkrzewienie ewangelii; Tak że moje więzy z powodu Chrystusa stały się znane w całym pałacu i u wszystkich innych. A wielu braci w Panu nabrało otuchy z powodu moich więzów i z większą odwagą, bez lęku zaczęło głosić słowo. Niektórzy wprawdzie z zazdrości i sporu, inni zaś z dobrej woli głoszą Chrystusa. Jedni ze sporu głoszą Chrystusa nieszczerze, sądząc, że dodadzą ucisku moim więzom; Inni zaś z miłości, wiedząc, że jestem przeznaczony do obrony ewangelii.

(18) Cóż więc? Mimo wszystko każdym sposobem, czy obłudnie, czy szczerze, Chrystus jest głoszony. Z tego się raduję i będę się radował. Wiem bowiem, że to doprowadzi do mojego zbawienia dzięki waszej modlitwie i pomocy Ducha Jezusa Chrystusa; Zgodnie z moim gorliwym oczekiwaniem i nadzieją, że w niczym nie będę zawstydzony, lecz z całą odwagą, jak zawsze, tak i teraz, uwielbiony będzie Chrystus w moim ciele, czy to przez życie, czy przez śmierć. Dla mnie bowiem życie to Chrystus, a śmierć to zysk. Lecz jeśli życie w ciele jest dla mnie owocem mojej pracy, to nie wiem, co mam wybrać. Jedno i drugie bowiem mnie naciska: chcę odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze; Lecz pozostać w ciele jest bardziej potrzebne ze względu na was.

(25) A będąc tego pewien, wiem, że pozostanę i będę z wami wszystkimi dla waszego rozwoju i radości wiary; Aby obfitowała wasza chluba w Chrystusie Jezusie ze mnie, gdy znowu przybędę do was.

(27) Tylko postępujcie jak przystoi na ewangelię Chrystusa, abym czy przyjdę i zobaczę was, czy nie przyjdę, słyszał o was, że trwacie w jednym duchu, jednomyślnie walcząc o wiarę ewangelii; I w niczym nie dając się zastraszyć przeciwnikom. Dla nich jest to dowód zguby, a dla was zbawienia, i to od Boga. Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć; Staczając tę samą walkę, którą widzieliście we mnie, i o której słyszycie, że teraz we mnie się toczy.

List apostoła Pawła do Filipian 2

(1) Jeśli więc jest jakieś pocieszenie w Chrystusie, jeśli jakaś pociecha miłości, jeśli jakaś wspólnota Ducha, jeśli jakieś współczucie i miłosierdzie; Dopełnijcie mojej radości, bądźcie tej samej myśli, mając tę samą miłość, będąc zgodni i jednomyślni; Nie czyńcie nic z kłótliwości ani z próżnej chwały, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, ale i o to, co innych.

(5) Niech będzie w was takie nastawienie umysłu, jakie też było w Chrystusie Jezusie; Który, będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież; Lecz ogołocił samego siebie, przyjmując postać sługi i stając się podobny do ludzi; A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię; Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią. I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

(12) Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie. Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania. Wszystko czyńcie bez szemrania i sporów; Abyście byli nienagannymi i niewinnymi dziećmi Bożymi, bez zarzutu pośród narodu złego i przewrotnego, wśród którego świecicie jak światła na świecie; Zachowując słowo życia, abym mógł się chlubić w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno pracowałem.

(17) Lecz choćbym został złożony na ofiarę i w posłudze waszej wiary, raduję się i cieszę z wami wszystkimi. Z tego i wy radujcie się i cieszcie ze mną. A mam nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza, abym został pocieszony, dowiedziawszy się, co się u was dzieje. Nie mam bowiem nikogo o równych jemu myślach, który by się szczerze troszczył o wasze sprawy. Bo wszyscy szukają swego, a nie tego, co jest Jezusa Chrystusa.

(22) Wiecie zaś, że on jest wypróbowany, gdyż jak syn z ojcem, tak on wraz ze mną służył w ewangelii. Mam więc nadzieję, że poślę go do was, gdy tylko zobaczę, co dalej ze mną będzie.

(24) A mam ufność w Panu, że i sam wkrótce do was przybędę. Uznałem też za konieczne posłać do was Epafrodyta, mego brata, współpracownika i współbojownika, a waszego wysłannika i sługę w moich potrzebach; Ponieważ tęsknił za wami wszystkimi i bardzo się smucił, gdyż słyszeliście, że zachorował. Rzeczywiście bowiem chorował tak, że był bliski śmierci. Lecz Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie doznawał smutku za smutkiem. Dlatego tym pilniej posłałem go, abyście widząc go znowu, ucieszyli się, a ja żebym doznawał mniej smutku. Przyjmijcie go więc w Panu z całą radością i miejcie takich w poszanowaniu; Ponieważ dla sprawy Chrystusa bliski był śmierci, narażając swoje życie, aby dopełnić to, czego brakowało w waszej posłudze wobec mnie.


List apostoła Pawła do Filipian 3

(1) W końcu, moi bracia, radujcie się w Panu. Pisać do was o tym samym mnie nie męczy, a dla was jest bezpieczne.

(2) Strzeżcie się psów, strzeżcie się złych pracowników, strzeżcie się obrzezywaczy. My bowiem jesteśmy obrzezaniem, którzy w duchu służymy Bogu i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele. Chociaż i ja mógłbym pokładać ufność w ciele. Jeśli ktoś inny uważa, że może pokładać ufność w ciele, bardziej ja:
(5) Obrzezany ósmego dnia, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, co do prawa – faryzeusz; Co do gorliwości – prześladowca kościoła, co do sprawiedliwości opartej na prawie – nienaganny.

(7) Lecz to, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. Owszem, wszystko uznaję za stratę dla znakomitości poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko utraciłem i uznaję to za gnój, aby zyskać Chrystusa; I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę; Żeby poznać jego i moc jego zmartwychwstania oraz swój udział w jego cierpieniach, upodabniając się do jego śmierci; Abym jakimkolwiek sposobem dostąpił powstania z martwych. Nie żebym to już osiągnął albo już był doskonały, ale dążę, aby pochwycić to, do czego też zostałem pochwycony przez Chrystusa Jezusa.

(13) Bracia, ja o sobie nie myślę, że już pochwyciłem. Lecz jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a zdążając do tego, co przede mną; Biegnę do mety, do nagrody powołania Bożego, które jest z góry w Chrystusie Jezusie. Ilu więc nas jest doskonałych, tak myślmy. A jeśli o czymś inaczej myślicie, i to wam Bóg objawi. Jednak w tym, do czego doszliśmy, postępujmy według jednej miary i to samo myślmy.

(17) Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i przypatrujcie się tym, którzy postępują według wzoru, jaki w nas macie. Wielu bowiem, o których wam często mówiłem, postępuje inaczej, a teraz nawet z płaczem mówię, że są wrogami krzyża Chrystusa. Ich końcem jest zatracenie, ich Bogiem jest brzuch, a ich chwała jest w hańbie; myślą oni o tym, co ziemskie.

(20) Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa. On przemieni nasze podłe ciało, aby było podobne do jego chwalebnego ciała, zgodnie ze skuteczną mocą, którą też może poddać sobie wszystko.

List apostoła Pawła do Filipian 4

(1) Dlatego, moi bracia umiłowani i utęsknieni, moja radości i korono, tak trwajcie w Panu, moi umiłowani.

(2) Proszę Ewodię i proszę Syntychę, aby były jednomyślne w Panu. Proszę też i ciebie, wierny towarzyszu, pomagaj tym, które razem ze mną pracowały w ewangelii, wraz z Klemensem i z innymi moimi współpracownikami, których imiona są w księdze życia.

(4) Radujcie się zawsze w Panu; mówię ponownie, radujcie się. Niech wasza skromność będzie znana wszystkim ludziom. Pan jest blisko. Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim przez modlitwę i prośbę z dziękczynieniem niech wasze pragnienia będą znane Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelkie zrozumienie, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

(8) W końcu, bracia, co prawdziwe, co uczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, jeśli jest jakaś cnota i jakaś chwała – o tym myślcie. Czyńcie to, czego się też nauczyliście, co przyjęliście, co słyszeliście i widzieliście we mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.

(10) Uradowałem się bardzo w Panu, że teraz zakwitło na nowo wasze staranie o mnie, bo staraliście się o to, lecz nie mieliście sposobności. Nie mówię tego z powodu niedostatku, bo nauczyłem się poprzestawać na tym, co mam. Umiem uniżać się, umiem też obfitować. Wszędzie i we wszystkim jestem wyćwiczony: umiem być syty i cierpieć głód, obfitować i znosić niedostatek.

(13) Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia. Jednak dobrze uczyniliście, uczestnicząc w moim ucisku. A wy, Filipianie, wiecie, że na początku ewangelii, gdy opuściłem Macedonię, żaden kościół nie uczestniczył ze mną w dawaniu i braniu, tylko wy sami. Bo nawet do Tesaloniki raz i drugi posłaliście, czego mi było potrzeba. Nie żebym pragnął daru, ale pragnę owocu, który by wzrastał na wasze konto. Gdyż mam wszystko, i to w obfitości, jestem w pełni zaopatrzony, otrzymawszy od Epafrodyta to, co zostało posłane przez was, woń dobrego zapachu, ofiarę przyjemną i podobającą się Bogu. Lecz mój Bóg zaspokoi wszelką waszą potrzebę według swego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie.

(20) A Bogu i Ojcu naszemu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

(21) Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną. Pozdrawiają was wszyscy święci, szczególnie zaś ci z domu cesarskiego.

(23) Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami wszystkimi. Amen.

 

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: list do filipian, ubg, biblia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
14 października 2016 (piątek), 23:58:58

Wulgata

Takie sobie notatki na ten temat porobiłem aby zapamiętać.

Definicja: 
Wulgata (łac. versio vulgata, przekład rozpowszechniony, popularny) – przekład Biblii na łacinę, dokonany przez Hieronima ze Strydonu w latach 382–406. Przekład z języków oryginałów: hebrajskiego, arameńskiego i z greki. Przekład miał na celu dostarczenie kościołowi rzymskiemu jednolitego tekstu języku łacińskim Biblii, bo powszechne były w użyciu różne przekłady (dziś zwane starołacińskimi). Nowy Testament Hieronima był rewizją tekstów starołacińskich (nie wiemy w jakiej części Hieronim dokonał tłumaczeń a na ile sprzątał i układał), a Stary Testament w większej części był jego przekładem. Za rok powstania Wulgaty można przyjąć 406.
Wiedza o Wulgacie, którą sobie wypunktowuję aby zapamiętać:
  1. Hieronim przetłumaczył ST z hebrajskiego, wcześniej uporządkował różne tłumaczenia starołacińskie NT. Swą pracę wykonał w 406 roku.
  2. Hieronim powiedział, że "nieznajomość Pisma to nieznajomość Chrystusa" i ładnie powiedział, szak Chrystus jest wcielonym Słowem Bożym, a Pismo Słowem pod kontrolą Boga spisanym.
  3. Od Hieronima do Gutemberga (1453) a może nawet do Stephanusa (Robert Estienne) i papieży Sykstusa V i Klemensa Wulgata była przepisywana ręcznie i funkcjonowała jako lepsze lub gorsze manuskrypty. Często jednak manuskrypty te były gorsze, bo  na łacińskim zachodzie w przeciwieństwie do greckiego wschodu nie było aż takiego szacunku do spójności tekstu i kultury starannego przepisywania go. W przepisywanych wulgatach kanon i kolejność ksiąg były różne, nawet rozdziały i poszczególne perykopy np. w ewangelii Jana były w rożnych miejscach. Po prostu przez wieki bałagan się zrobił i był.
  4. Codex Amiatinus - to manuskrypt bardzo dobrej jakości, kodeks zawierający Wulgatę datowany na VI wiek, stworzony i przechowywany w klasztorach pobożnych mnichów, który o jakość przepisywania dbali. W kościele zawsze była świadomość, że to jest dobrej jakości kopia dzieła Hieronima.
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Amiatyński
  5. 1455 to data zakończenia prac nas pierwszą drukowaną książką, Biblią Gutenbergahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia_Gutenberga - Biblia Gutenberga to wydrukowanych 200 egz. wulgaty, problem w tym, że pierwszej z brzegu (więc trafiła się kiepska jakość), bez jakiejkolwiek krytyki tekstu.
  6. 1520 - wychodzi Poliglota Kompluteńska a w niej również wydrukowano tekst łaciński Wulgaty.
  7. 1528 - wydanie przez Stephanusa tekstu krytycznego Wulgaty na podstawie 3 dobrych manuskryptów. Wydanie z 1548 oparte jest już na 17 manuskryptach.
  8. Wulgata sykstyńska to dzieło wydrukowane w 1590 roku. Po Soborze Trydenckim, jako że kolejne komisje kościelne nie potrafiły zakończyć dzieła uporządkowania tekstu papież Sykstus V postanowił sam zrobić z tym porządek i w 18 miesięcy zrobił, tylko że zrobił to więcej niż kiepsko i powstał jeszcze większy bałagan. Wulgata Sykstyńka była potem skupowano przez jezuitów aby ją zniszczyć, tak bowiem kompromitowała dzieło papieża.
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Wulgata_sykstyńska
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Sykstus_V
  9. Wulgata klementyńska - poprawiona na polecenie Klemensa VIII i wydana już w 1592 roku i od tego czasu już dość często. Katolicy nie skorzystali z dzieła Stephanusa, ale sami dość dobrze wykonali krytykę tekstu uzgadniając treść przed drukiem. Darek ma na wystawie oryginalne wydanie z 1618 roku. Od wydania z 1604 zwana Wulgatą Klementyńską mimo iż na stronie tytułowej dalej jest imię Sykstusa V wypisane.
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Wulgata_klementyńska - od tego czasu przez pojęcie wulgana rozumie się najczęściej właśnie klementynkę jako dobry, uzgodniony tekst.
  10. Neowulgata - to nowy przekład na łacinę z języków oryginalnych, dokonany 1979 (choć prace trwały od 1926 roku). Jest to jakby porzucenie dzieła Hieronima.
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Neowulgata
Biblia ks. Wujka, jako najważniejszy polski przekład z Wulgaty
  1. Pierwsze wydanie NT to 1593 rok. Ks. Wujek tłumaczył z Wulgaty Lowańskiej (1547), ale widząc błędy korzystał też z Poligloty Antwerpskiej (1572). Ponoć konfrontował się też z Wulgatą Klementyńską, ale czy to możliwe, skoro pierwsze wydanie tejże to 1592? Raczej uwierzę w opinię, że aby uporządkować tekst (np. kolejność perykop) sięgał do istniejących już przekładów protestanckich albo do tekstów greckich.
  2. Ks. Wujek umiera w 1595 roku przed publikacją całego swojego tłumaczenia, ale po zakończeniu prac.
  3. Cała Biblia ks. Wujka to 1599 rok, przez 3 lata braciszkowie jezuici uzgadniali tłumaczenie z Wulgatą Klementyńską.

Kategorie: biblia, apologetyka, notatka, notatka historyczna, _blog, teologia/biblia, historia / notatka, notatka / historia, notatka / biblia


Słowa kluczowe: biblia, wulgata, wulgata klementyńska, wulgata sykstyńska, neowulgata, gutenberg


Komentarze: (1)

anonim, October 22, 2016 15:08 Skomentuj komentarz


TIME


3000 BCE Cunieform in Mesopotamia, Hieroglyphs in Egypt
1800-1500 Alphabet used in Sinai
1400-1200 Ugaritic script of 30 characters used in Syria
XIII Clay inscription at Sarepta, Lebanon
XII Canticle of Deborah
XII-XI Inscriptions in Palestine using 'BN', rather than aramaic 'BR', for son
1200 Phoenician Alphabet
1000-961 David
800 Phoenician Alphabet adopted in Greece
770 Phoenician Alphabet adopted by Etruscans, becomes Latin Alphabet; same Phoenician Alphabet will become runes across northern Europe
VIII-VII Celtic invasion of Britain
621 King Josiah, the Prophetess Huldah, and "the book of the law" found in the Temple (2 Kings 22-23, 2 Chronicles 34.14-35.19)
538 First Return from Babylonian Exile
458 Ezra returns from Babylonian with "book of the law of Moses" (Ezra 7.6-10.14, Nehemiah 8-10)
V-IV Returns from Exile and canonization of Bible
III-II Septuagint in Greek
II Samaritans separate from Judaism, retaining Pentateuch in Hebrew
II BC- I AD DEAD SEA SCROLLS
1-33 Jesus
70 Destruction of Jerusalem by the Emperors Titus and Vespasian
160 First Latin translation of Bible
253 †Origen, who studied the Hebrew and Greek Bibles
263-340 Eusebius of Caesarea
II Syrian translations from Hebrew Bible, Peshitta
III Coptic translations of Septuagint
312 Constantine raises Cross
IV Ireland begins to be Christian
IV CODEX BOBIENSIS (Turin, Biblioteca Naz. G. VIII [1163]); Vetus Latina Bible, written in Africa, preserved in the monastery of Bobbio, believed to have been carried on his person by St Columbanus
IV CODEX VATICANUS
327 †Empress Helena
337 †Emperor Constantine
348 Cyril of Jerusalem's Catechetical Lectures
356 Domitilla's Catacomb with St Petronilla and capsa full of Bible scrolls, Rome
339-397 St Ambrose of Milan
342-420 St Jerome
350-380 Italian Latin Bible, related to Ambrose, model for Jerome's Vulgate
371 † Eusebius of Vercelli, translator of Eusebius of Caesarea
311-383 Bishop Wulfila who invents Gothic alphabet and translates Bible into that language
354-430 St Augustine
360-435 Cassian
381 Jerome arrives in Rome
381-384 Egeria's Pilgrimages to Palestine, Sinai, Constantinople
384 Jerome urged by Pope Damasus to translate the Bible from the Greek
385 Paula and Eustochium's Pilgrimages to the Holy Places
385-461? St Patrick of Ireland
386-389 Jerome's GALLICANUM translation of the Psalter from Origen's Hexapla
389-392 Jerome's final translation of the Psalter direct from the Hebrew text (the HEBRAICUM or Iuxta Hebraeos). Not accepted as official Psalter Vulgate in the West. Accepted version, Jerome's earlier GALLICANUM
IV-V CODEX SINAITICUS
405-406 Jerome, with aid of Paula and Eustochium, translates Hebrew and Greek Bibles into the Latin Vulgate
409 Rome taken by Goths, Roman rule ends in Britain
420 †Jerome
422-432 Pope Celestine, emphasises Rome
432 St Patrick in Ireland
432-440Pope Sixtus emphasising Rome
440-450 Tomb of Galla Placidia, Ravenna, with Gospel Cupboard
480-524 Boethius
540-547 St Benedict
440-461 Pope Leo the Great (Sermon 82, on Rome's role; Feast of St Peter and Paul, 29 June 441)
450-523 St Brigit of Ireland
464 Peshitta, British Library Ms. Add. 14,425
489 Theodoric, King of the Ostrogoths, invades Italy
490-583 Cassiodorus of Vivarium, with Bible Cupboard
493 Theodoric consolidates power legally, becoming Governor for Emperor of East
495-579/580 St Finnian of Moville, Ireland, perhaps identical with St Frediano of Lucca
VI St Frediano, Irish Bishop of Lucca, from Ulster, mentioned by Gregory the Great, perhaps identical with St Finnian
496 Christmas Day, Coronation of Clovis
V CODEX ALEXANDRINUS
V Armenian translation of Origen's Hexapla
V VERONENSIS, CORBIENSIS, VINDOBONENSIS, copying Italian Latin Bible of 350-380, related to Ambrose, model for Jerome's Vulgate; CLAROMONTANUS
V Pagan Anglo-Saxon invasion of Celtic Christian Britain
V Ravenna mosaic with Four Gospels on altar
V-VI Jerome's Hebraicum Psalter present in Ireland
521-597 St Colum Cille or Columba, born, Donegal
524 Boethius writes Consolation of Philosophy, mentions Ivory Book Cupboards
540-604 St Gregory the Great
561 St Columba copies St Finnian's Gospel or Psalter, perhaps in the CATHACH 'Battler', which passes to O'Donnell family in Battle of Cul Dremhe.
562-565 Columba, having already founded Durrow in Ireland, travels to Scotland as 'a pilgrim for Christ', with twelve companions, founds Iona, converts northern Picts, southern Picts having been converted by St Ninian to Christianity
570-632 Mohammad and the KORAN
579-580 †St Finnian who founded Moville, and who brought back Jerome's Vulgate Bible from Rome
583 †Cassiodorus, CODEX GRANDIOR (Vetus Latina), NOVEM CODICES. At same period Wulfila's Gothic Bible was again written out in the CODEX ARGENTEUS, in gold and silver upon purple parchment, these Bibles associated with the court of Theodoric of Ravenna
590 St Columbanus leaves Ireland
596 Pope Gregory the Great sends St Augustine to Canterbury
597, 9 June †St Columba, while transcribing a Psalter. Augustine and his companions reach England
VI CAMBRIDGE CORPUS CHRISTI GOSPELS, from Italy, perhaps brought by Augustine of Canterbury
VI Durham Cathedral, flyleaf of Italian Latin Bible, model for CODEX AMIATINUS script
VI-VII CODEX TURONENSIS S. GOTIANI, earliest surviving Vulgate
VII Irish Gospel USSERIANUS PRIMUS
600 Springmount Bog Tablets with Gallicanum Psalms. Irish prophecy that Bridget is another Mary, the Lord's mother
601 Gregory sends pallium to Augustine
605 †Pope Gregory the Great
613 St Columbanus founds Bobbio
615 23 November †St Columbanus, at Bobbio
630 More probable date of CATHACH?
632 Death of Muhammad
634 King Oswald's Victory at Heavenfield, raises Cross, in imitation of Constantine
635 King Oswald requests that St Aidan found Lindisfarne from Iona, St Chad's birth
642 King Oswald killed
642-716 Ceolfrith
651 †St Aidan. St Chad had been his student.
658-739 St Willibrord
663 Council of Whitby at which Abbess Hilda presides
669 St Chad, Bishop of Lichfield. Archbishop Theodore, Abbot Hadrian and Benedict Biscop accopanying them arrive in England from Rome
670s Benedict Biscop introduces building of churches and working in stone to Northumbria
672 †St Chad
674 Wearmouth founded by Benedict Biscop, later stonemasons and glaziers brought over from France to build its church dedicated to St Peter, then Jarrow founded with its church dedicated to St Paul, Ceolfrith its Abbot, Eosterwine becoming Abbot of Wearmouth.
673-735 Bede, History of the English Church and People
675-754 St Boniface
679-680 Anglo-Saxon monks, Prior of Wearmouth, Ceolfrith, and Benedict Biscop, in Rome, buy Cassiodorus' abandoned library, including CODEX GRANDIOR from Vivarium, for Northumbria.
680 †St Hilda of Whitby (Streasnaeschalch), Caedmon's 'Hymn of Creation'.
681 Jarrow founded by Benedict Biscop, Ceolfrith its Abbot, Bede accompanying him.
683 Eosterwine, Abbot of Wearmouth.
680-691 ANTIPHONARY OF BANGOR
684 St Cuthbert, Bishop of Hexham
685 St Cuthbert, Bishop of Lindisfarne. Ruthwell lost to the Anglo-Saxons. Abbot Ceolfrith founds church of St Paul at Jarrow, 23 April, likely placing CODEX GRANDIOR in it
687 20 March †St Cuthbert. Saint buried with his own STONEYHURST GOSPEL of St John either at this date or in 698
690 †Archbishop Theodore of Canterbury
698 20 March Translation of St Cuthbert. St Cuthbert's Coffin carved with similar images to LINDISFARNE GOSPELS, BOOK OF KELLS . Eadfrith, Bishop of Lindisfarne, writes LINDISFARNE GOSPELS in honour of St Cuthbert. He appears to have consulted CODEX GRANDIOR at Wearmouth-Jarrow, using an Italian Bible text and replicating the Cassiodorus/ Ezra portrait in the Evangelist Matthew. St Willibrord founds Echternach. ECHTERNACH GOSPELS, DURHAM GOSPELS by same scribe.
700 BOOK OF DURROW. Irish Vulgate Bible. Carpet pages. Translation of St Chad by Bishop Hedda to new church dedicated to St Peter.
700-786 St Willibald, travelled to Holy Land, then spent time as a monk at Monte Cassino, a nun at Heidenheim writing down his pilgrimage account in Hodoeporicon, became bishop in Germany, his sister Walburga also a foundress. Their Anglo-Saxon father had died in Lucca, is venerated there as a saint.
703 Adamnan of Iona presents Arculf's Pilgrimage to King Alcfrith of Northumbria
VII-VIII CODEX AMIATINUS, CODEX OTTOBONIANUS, next earliest surviving Vulgates. CODEX AMIATINUS uses Jerome's Hebraicum Psalter, is oldest complete Latin Jerome Bible
VII-VIII MULLING GOSPELS Irish Pocket Gospels
710 Abbot Ceolfrith sends architects for building a church in stone to Nechtan, King of the Picts, and letter on Roman dating of Easter and tonsure. Jarrow, Ruthwell, Bewcastle share 'inhabited vine' motif in sculpture, possible date for RUTHWELL, BEWCASTLE CROSSES
713 Whitby 'Life of St Gregory'
716 †Abbot Ceolfrith journeys from Wearmouth Jarrow, 5 June, dying at Langres, 25 September, on the way to Rome, while bringing with him the CODEX AMIATINUS. He had purchased an the Vetus Latina of Cassiodorus, the CODEX GRANDIOR, in Rome, he had three copies made but of the Jerome translation, one for Wearmouth, one for Jarrow, and the third, the AMIATINUS , for the Pope. It includes the HEBRAICUM Psalter, rather than the GALLICANUM . Hwaetberht elected Abbot of Wearmouth-Jarrow. Egbert converts the monks of Iona and its province to the Roman dating of Easter and tonsure
721 Ethelwold has LINDISFARNE GOSPELS bound by Bilfrith the Anchorite
c.730 LICHFIELD GOSPELS (ST CHAD'S GOSPEL), HEREFORD GOSPELS, COTTON VESPASIAN PSALTER
731 Bede completes History of the English Church and People
c. 740 King Bulan of Khazars and his people convert to Judaism, according to their King Joseph's Letter, c. 960
744 St Boniface founds Fulda
750 POEMS OF BLATHMAC, ST GALL FOUR GOSPELS
774 Langobards control Tuscany from France
777 Saracens in Spain request Charlemagne's aid
779 Charlemagne's Count Roland from Brittany killed by Basques at Roncesvalles
781-802 Hygebeald, Bishop of Lindisfarne, scribe of VATICAN BARBERINI GOSPELS
790-793 Alcuin leaves Charlemagne's court for three years in England, stays at Wearmouth-Jarrow, perhaps sees Ceolfrith's remaining pandects and CODEX GRANDIOR, or one of these at court of Offa, to be given by him to Worcester Cathedral.
793 First Viking raid on Lindisfarne
794, 799 Beatus of Liebana denounces Archbishop Alipandus of Toledo of the Adoptionist heresey to Carolingian Councils, writes Commentary on the Apocalypse
VIII RUTHWELL CROSS , 'Dream of the Rood'?
VIII (before 754) CADMUG GOSPELS Irish Pocket Gospels
VIII CODEX PALATINO-VATICANUS Irish Catena on Psalms
VIII CODEX AUREUS, made at Canterbury using Northumbro-Irish models, captured by Vikings, ransomed back, now again in Sweden
VIII BOOK OF CERNE
VIII-XI Five generations of Asher's family, himself and his descendants, like Moshè ben Asher and Aharon ben Moshè ben Asher, in the Tiberiad, perfect the pointing and masorah of the Hebrew Bible text
793 First Viking raid on Lindisfarne
795-800 'PSALTER OF CHARLEMAGNE'
797 Charlemagne's embassy to Haroun al-Raschid
797-801 Jerome's Vulgate revised by Alcuin, Abbot of Tours
IX CAROLINUS, PAULINUS, VALLLICELLIANUS BIBLES
c. 800 BOOK OF KELLS. Vulgate Bible. Perhaps made on Iona, perhaps at Kells after Iona sacked by the Vikings in 806 when 68 of the community were killed.
800 Christmas Day, Coronation of Charlemagne
801 Haroun al-Raschid's gifts reach Charlemagne, brought by the Jew, Isaac, including the elephant Abu'l-'Abbas
806 Iona sacked by Vikings
809 BOOK OF ARMAGH
810 Jerome's Vulgate revised by Theodulf Bishop of Orléans
811 Death of Charlemagne's elephant, Abu'l-'Abbas, Haroun al Raschid's gift to Emperor
813 St James' relics discovered at Compostella
820 St Methodius born
Before 822 MAC REGOL GOSPELS (CODEX RUSHWORTHIANUS)
826/7 St Cyril born
829-876 Irish St Donatus of Fiesole
830s Dungal retires to Bobbio from teaching at Pavia, bequeathes his books to monastery library
c.830 LICHFIELD GOSPELS in Wales
847? St Petersburg, Institute for Oriental Studies, Russian Academy of Sciences. D 62.
Hebrew Later Prophets, with large and small masorah, added later according to Babylonian terminology.
IXth century (847? from date of sale), from Karasubasar Synagague, Crimea.
850 GREEK PSALTER of Sedulius Scottus. Charter of Irish St Donatus, Bishop of Fiesole, granting church dedicated to St Bridget in city of Piacenza to Bobbio
851 Moslem Emir of Millet asked Emperor for skilled learned men to explain the essence of Christianity, Constantine/Cyril was chosen as one of deputies
858 Cyril and Methodius sent to the land of Khazars (mostly Jews and Moslems) northeast of the Black Sea who asked for learned men as well.
860 Cyril and Methodius studying Old Hebrew in Crimea on return journey
862 Prince Rostislav of Great Moravia asks Constantinople for missionaries, to develop the liturgical practice in Slavic language which was native for Moravians.
867 Pope Nicholas I invites Cyril and Methodius to Rome to explain their conflict with the German archbishop of Salzburg and bishop of Passau, who claimed control of the same Slavic territory and who wanted to enforce the exclusive use of the Latin liturgy.
868 Constantine and Methodius arrive in Rome in 868, where the new pope, Adrian II, takes their side, formally authorizing the use of the Slavic liturgy. Slavic Gospel deposited at Santa Maria Maggiore.
869, 14 February †Constantine, having become a monk under the name of Cyril
871-889 Aldorman Eadfrith and his wife Werburg ransom back CODEX AUREUS from Vikings for Christ Church, Canterbury
875 Lindisfarne moves to Durham with relics of St Cuthbert and LINDISFARNE GOSPELS
885 †St Methodius
886 Petrus abbot of San Salvatore, Monte Amiata
c. 893 Cyrillic formed from Glagolitic in Bulgaria
894-895? CODEX PROPHETARUM CAIRENSIS , Profeti con i segni delle vocali e degli accenti e con la masorah magna et parva. Copied by Moshè ben Asher. Taken from Jerusalem at the Crusade in 1099, given to the Synagogue in Cairo. Carpet pages.
VIII LICHFIELD GOSPELS (ST CHAD'S GOSPEL), HEREFORD GOSPELS
VIII-IX CODEX USSERIANUS SECUNDUS
VIII-IX CODEX CAVENSIS
VIII-IX STOWE ST JOHN, DIMMA GOSPELS, IRISH GOSPELS Irish Pocket Gospels
IX CORNISH GOSPELS, MACDURNAN GOSPELS Pocket Gospels
VIII-X Masorah of Tiberian Ben Asher family, similar to Arabic pronunciation system for Koran and for Christian Bibles in Syrian.
IX By IX there are 280 surviving Vulgate Bible manuscripts; of 9,000 surviving manuscripts, 15% are Bibles, 15% are biblical commentaries
IX Viking invasions of England and Ireland
IX Vulgate CODEX CAROLINUS, CODEX PAULINUS, CODEX VALLICELLIANUS.
IX-X Earliest surviving Armenian Bibles
IX-X THE BOOK OF DEER
X Colophon to LINDISFARNE GOSPELS by scribe of Anglo-Saxon interlinear gloss, Aldred, narrates its history
900 Irish prophecy of St Bridget's Kildare, “This site is open to heaven ...; and today a girl for whom it has been prepared by God will come to us like Mary”
916 PROPHETARUM POSTERIORUM CODEX BABYLONICUS PETROPOLITANUS , from Chuput-Kale` Genizah, Crimea, now in St Petersburg. Profeti posteriori con i segni delle vocali e degli accenti secondo il sistema (sopralineare) babilonese e con la masorah magna et parva.
920 COTTON VITTELLIUS PSALTER
c. 929Pentateuco con i segni delle vocali e degli accenti e con la masorah magna et parva, St Petersburg. Same copyist as CODEX ALEPENSIS . Carpet pages.
929 CODEX ALEPENSIS, Jerusalem. Bibbia incompleta con i segni delle vocali e degli accenti e con la masorah magna et parva.
929 St Petersburg, Firkovich Hebr. II.B.17, from Chuput-Kale` Genizah, Crimea.
957 St Vladimir's grandmother, St Olga, baptized Christian in Constantinople, became Regent in Kiev
949-973 LINDISFARNE GOSPELS signed by Bishops Winsige and Kinsige of Lichfield
X VERCELLI MANUSCRIPT with 'Dream of the Rood'
975 Gerona Apocalypse, first surviving Beatus of Liebana illumianted Commentary manuscript
987 St Vladimir, King of Kiev, converts Rus to Christianity, selecting Orthodoxy over Judaism, Catholicism, Islam.
988-989 St Petersburg, Firkovich Hebr. II.B.39, from Jerusalem, 'Damascus Keter'
1000 Iceland's Althing decreed that Iceland be Christian. Emperor Otto III, Pentecost Sunday, gazes on exumed body of Charlemagne at Aachen,
1035 CODEX AMIATINUS known to be at Abbey of San Salvatore, Monte Amiata
X-XI Canon of Hebrew Bible with masorah of the Tiberian Ben Asher family established. Earlier copies eliminated.
XI CODEX LENINGRADENSIS St Petersburg, Firkovich Bibl. II.B.19a. Bibbia completa con i segni delle vocali e degli accenti e con la masorah magna et parva. Carpet pages. From Damascus
1025 EDINBURGH PSALTER
1056 Episcopal See of Skalholt, Iceland
1061 Norman Conquest of Messina, Sicily
1066 Norman Conquest at Battle of Hastings
1077 Dedication of Bayeux Cathedral
1091 Norman Count Roger I, Ruler of Sicily, Apulia and Calabria
1095 Council of Clermont proclaims Crusade
1099 Norman Conquest of Jerusalem
1104 St Cuthbert's Gospel of St John, STONYHURST GOSPELS. with original binding found in his coffin at Durham translation
1105 CODEX REUCHLINIANUS, European Hebrew Bible
XII CODEX SEVERI Midrash compilation made in Narbonne copied from an ancient Sefer Torah in the Roman Synagogue of the Emperor Alexander Severus (222-235)
1130 Norman Kingdom of Sicily, Apulia and Calabria, with crowning and anointing of Roger II in Palermo, Christmas Day, by Pope Anacletus II
1137 Peter the Deacon uses Egeria's Itinerarium manuscript
1138 GOSPELS OF MAEL BRIGTE. Cordova-1204 Cairo, Maimonides, who confirms Canon, ben Asher family's pointing and masorah, writing Misneh Torah in Egypt 1170-80, perhaps using CODEX ALEPENSIS
1141 Hildegard von Bingen, Scivias
1233 Monte Senario, Founding of Servites' Order of St Mary by Seven Servite Founders
1248 Seville conquered by Christians from Moslems
1250 Primo Popolo, first Guelph Republic of Florence
1251 Death of Ghibelline Emperor Frederic II
1252 Alfonso el Sabio proclaimed King after the death of his father Fernando II, el Rey Santo
1254, 20 April Brunetto Latino, ' Ser Burnectus Bonacorsi Latinus', Notary, draws up the peace treaty with Siena naming Jacopo Rusticcuci (Inferno VI.79-80, XVI.34-45) and Hugo Spini as Florence's ambassadors. Treaty signed and witnessed in the Church of Santa Reparata, ' ad sonum campanarum comunis ', to the sound of the bells of Florence, in the presence of the Anziani, the Senators, and all other officials of the city and people of Florence, then, 11 June, used as basis for Siena's signing it at Montereggione. 25 August Brunetto Latino draws another peace treaty, between the Guelphs of Arezzo and Florence, signed on that day - to the customary ringing of bells - in the Church of San Lorenzo. 10 October Peace Treaty with Pisa, signed 'Et ego Burnectus Bonacursi Latini notarius et nunc Ancianorum scriba et comunis '. Giovanni Villani notes 1254 called by the Florentines the victorious year because of their diplomacy and miliary prowess.
1255, 6 May Guido Guerra's sale of his castle of Romena, 6 May 1255, involving Brunetto Latino and Farinata degli Uberti.
1257 Pisa treating with Alfonso el Sabio, proposing his election as emperor, in return for his support against Lucca, Florence and Genoa; April Alfonso elected Emperor at Frankfurt, in opposition to the already elected Richard of Cornwall. 8 May peace pact with Faenza, naming ' Burnecto notario fil. Bonacursi Latini sindico comunis et popule Florentie '. 20, 22 June Florentine and Aretine canons arrange the payment of the decima for the Pope's war against King Manfred of Sicily in Apulia, Brunetto signing both documents in Capitolo Fiorentino. Florence and Lucca form alliance against Pisa because Pisa had nominated Alfonso el Sabio of Castile as Roman Emperor and was against Florence. September Peace signed in Santa Reparata between Florence and Pisa. Next, Ghibelline Siena and Genoa ally with Manfred, Frederick II's bastard heir, against Guelph Florence, Genoa even offering Manfred the imperial throne
1258 14 October Murder of Vallombrosan Abbot, Tesoro of Pavia (Inferno XXXII), by Florentines angered at his Ghibelline plotting
1258 to 1266 Florence under Papal Interdict for murder of Abbot Tesoro
1259, 14 October Brunetto Latino as scribe of the Anziani writes the minutes concerning deliberations about repairs to the Rubaconte and Carraia Bridges across the Arno, and to the fish weir at the Rubaconte. ' Et ego Burnectus Latinus notarius nunc Antianorum scriba predicta domini Capitanei et Antianorum mandato publice scripsi. '
1260 Brunetto Latino, che ha scritto alcune pagine del 'Libro di Montaperti', 26 febbraio, 20, 22, 23, 24 luglio, poi inviato come ambasciatore da Firenze all'imperatore Alfonso el Sabio di Spagna; Alfonso a Seviglia 27 luglio, a Còrdoba 20 settembre; dal 9 febbraio al 3 settembre Libro di Montaperti entries; 4 settembre La Battaglia di Montaperti, Carrocchio e Libro di Montaperti presi dai senesi; a una data incerta a il Comune fi Firenze è donato Las Cantigas de Santa Maria con i miracoli della Vergine in uno tabernacolo, attualmente custodite presso la Biblioteca Nazionale di Firenze, Banco Rari 20
1263, 15, 24 September Florentine exiles in Arras and Paris promise Pope help against Ghibelling Manfred in Spulia, Vatican Secret Archives
1264, 17 April Florentine bankers raising decima in England for Pope against Manfred, document in Westminster Abbey naming Brunetto Latino. Alfonso writes to Pope requesting his Coronation as Emperor
1266, 25 February Battle of Benevento
1267. December Bishop Garcìa di Silves, carrying Alfonso's second coronation request, was murdered by the Florentine Ghibelline Rinier dei Pazzi on the journey
1265, May Birth of Dante Alighieri, June Charles, Count of Provence and Anjou, made Senator of Rome by Pope and Florentines; Arnolfo di Cambio's statue of Charles of Anjou as Roman Senator in the Capitoline
1266, 6 January Charles of Anjou and his wife Beatrice crowned by Pope in the Vatican, 26 February, Battle of Benevento, Charles and Pope victorious over Manfred
1266, perhaps 1267 Brunetto Latino's return to Florence from exile in Arras
1271-1281 Pope Gregory X
1274 Meeting of Alfonso el Sabio with Gregory X at Beaucaire failed to have Pope recognize Alfonso as the Holy Roman Emperor
c.1270s Tavola referred to in the statutes of the Laudesi di Sant’Agnese, of Santa Maria del Carmine, may be the revered Madonna del Popolo by the Master of St. Agatha
1275 25 July Brunetto secretly in Siena carrying out peace diplomacy
1277 Bibbia ebraica di Toledo, today in Parma (Parma Ms 2668=De Rossi 782)
1278 Compagnia dei laudesi di Sant'Egidio
1280-1291 Ordinamenti for the Laudesi di Sant’Agnese direct the sacristan to set up a small music stand or lectern (leggio) with a little cloth and candles
1282 Easter Monday Sicilian Vespers
1283-1292 Brunetto intensely involved in affairs of the Comune of Florence following Sicilian Vespers
1284, 10 January, Alfonso el Sabio' Will: 'Otrosi mandamos que todos los libros de los Cantares de loor de Sancta Maria sean todos en aquella iglesia do nuestro cuerpo se enterrare, e que los fagan cantar en las fiestas de Sancta Maria. E si aquel que lo nuestro heredare con derecho e por nos quisiere haber estos libros de los Cantares de Sancta Maria, mandamos que faga por ende bien et algo a la iglesia onde los tomare porque los haya con merced e sin pecado'; 4 April Death of Alfonso el Sabio in Seville; 13 ottobre Lega Toscana di Firenze, Genova e Siena (con ser Brunetto Latino come ambasciatore) contro Pisa, Archivio di Stato di Firenze, 'Capitoli di Firenze', Reg. 43, fols. 34-37v, 85-87v
1285 Rucellai Madonna, commissioned from Duccio di Buoninsegna by the Compagnia delle Laudi di Santa Maria Novella; Death of Charles of Anjou and Naples
1285-86 Tesoro manuscript, BNCF Magl. II.VIII.36, with astronomical drawings, letter formulary for the Pope in writing to Alfonso el Sabio, Ruggiero, Archbishop of Pisa, etc.
1287 Brunetto Latino one of twelve Priors of Florence
1288 Pisa tradita da Ugolino e da Firenze, Ugolino con i due figli e i due nipoti gettato in carcere, Dante Alighieri, Inferno XXXII.124-139.XXXIII.1-108; Giovanni Villani, Cronaca, VII.clv: King Robert of Naples imprisoned in Aragon
1289, 18 marzo Ugolino e i suoi scoperti morti di fame in carcere; Compagnia dei laudesi di Sant'Agnese del Carmine
1289, 22 marzo; 1291, 7 dicembre; 1292, 17 luglio, il Comune di Firenze discute sul risarcimento al Conte Guelfo, figlio sopravvissuto di Ugolino da Pisa, per la morte de suoi cari.
1292, 3 luglio I miracoli della Vergina nel tabernacolo cominciano in Orsanmichele, fondazione della sua Compagnia dei laudesi, Guido Cavalcanti scrive un poema su questi miracoli
1297 Aragon arranges King Robert of Anjou's marriage to Violante, the daughter of King Peter of Aragon and Constance of Swabia.
1300 Roman Jubilee
1303 Birth of Birgitta Birgersdottir in Sweden
1304 Orsanmichele distrutta in un incendio, ed è ricostruita; Pian di Mugnone Madonna , ca.1304, which in turn gave place to the image recorded in the Il Biadaiolo Codex, dated about 1335.
1306 Dominican Fra Giordano da Rivalto preached at Santa Maria Novella, that the "authentic portraits of the Magi, of Christ crucified, and of the Virgin, command the highest authority, especially those that were imported from Greece, and carry as much weight as Scripture.”
1310 Deaths of St Umiltà, of natural causes; Marguerite Porete, 1 June, by burning at the stake; c. 1310 Laudario di Santo Spirito (Banco Rari 18), the earliest of the three, probably produced
1310-1325 Dating of drawings, Brunetto Latino, Il Tesoretto, Strozzi 146
1312 Hebrew Bible copied in Soria
1313 At death of Emperor Henry VII, Dante transfers is allegiance to Can Grande della Scala
1314 One of Brunetto's sons ambassador to King Robert of Anjou, another serving at his court
1321-1335 Il Libro di Biadaiuolo
c. 1330s Laudario di Sant’Agnese
1337 Orsanmichele è di nuovo ricostruita
1339 Artists' Confraternity of St Luke, Bernardo Daddi, who painted the Madonna and Child for the Laudesi di Orsanmichele in 1346, one of first four councillors of Confraternity of St Luke, whose primary aim was to promote devotion to the Virgin Mary. Birth of Silvestro dei Gherarducci
c. 1340-50 Laudario di Sant'Egidio (Banco Rari 19), of the Laudesi di Santa Maria e Sant’Egidio of Santa Maria Nuova Hospital
1346 Virgin and Child, Bernardo Daddi - still in situ - commissioned by the Laudesi di Orsanmichele
1348 Monna Biancia, figlia di ser Brunetto Latino, vedova di Guido di Filippo da Castiglionchio, fa testamento lasciando un terzo delle sue richezze alla Compagnia dei laudesi di Orsanmichele
1350 La figlia di Dante, monaca a Ravenna col nome di 'Beatrice', riceve da Boccaccio dieci fiorino d'oro dalla Compagnia dei laudesi di Orsanmichele
1358 Morte di Monna Biancia, Orsanmichele eredita parte del suo patrimonio
1362 Birth of Chiara Gambacorta in Pisa
1367, 23 giugno Un manoscritto del Roman de la Rose venduta dalla Compagnia dei laudesi di Orsanmichele per quattro fiorino d'oro
1371 Chorale 2 of Santa Maria degli Angeli illuminated by Don Silvestro dei Gherarducci
1373 23 July Death of St Brigida; Hermit Bishop Alfonso of Jaén, Birgitta's spiritual director, sent to Catherine of Siena; 8/13 May, Julian of Norwich's Showing
1375 Catherine of Siena's Stigmata in the Church of Santa Cristine, Pisa
1381 Don Simone Camaldolese, che venne da Siena, ma operò a Firenze dal 1375 al 1389 firmò e datò il Corale 39
1382 Pietro Gambacorta obtains the grounds and buildings of a defunct convent, for his widowed daughter Chiara and several other women to install themselves in the convent of San Domenico of Pisa
1385 Papal approval secured in 1385 for San Domenico of Pisa.
1389 Death of Bishop Hermit Alfonso of Jaèn
1390-1424 Don Lorenzo Monaco, monaco a Santa Maria degli Angeli ma che lasciò il monastero per una bottega propria
1391 Canonization of St Birgitta of Sweden, Document written by Cardinal Adam Easton, O.S.B., of Norwich
1394 Priests and Brothers from Vadstena arrive to instruct male postulants who had already gathered. But the idea of having recently consecrated Swedish virgins go to Italy to open a nuns' convent in Florence was not regarded as practicable. Another solution was found: Superior of the St. Clare Convent of S. Maria di Targia at Cortona, Marta dei Casali, accepted the office of first Abbess of the new monastery, so her name could be written into the deed of the first great donation made by the Albertis in December
1395March Marta dei Casali formally appointed abbess of Florence's Brigittine monastery, the Paradiso, by Pope Boniface. Chiara Gambacorta elected Prioress of San Domenico of Pisa. 13 November Lapo Mazzei writes to Francesco Datini, Merchant of Prato, about St Birgitta of Sweden
1396 Don Lorenzo Monaco illuminates Laurentian Library, Chorale 1
1397 Paradiso Document, ASF, giving the canonization bull concerning Saint Birgitta and the Saint Peter in Chains indulgence granted to Vadstena; its scribe is Johannes Johannis of Kalmar in Sweden who became a monk deacon in 1404, who was to travel to Reval in Estonia in 1407 to aid in establishing the monastery there of Mariendal, and to London in England in 1415-1416 to aid in establishing Syon Abbey, and then to Låland in Denmark in 1417 to assist in establishing Maribo
1398 Don Silvestro dei Gherarducci, monaco al Monastero di Santa Maria degli Angeli, becomes its Abbot
1399 Death of Don Silvestro dei Gherarducci
1402-1403 Christine de Pizan writes Le Livre du Chemin de Long Estude, modelled on Dante's Commedia but in French for Charles VI and the Princes of the 'Fleurs de Lys'
1400 Birth of Fra Angelico
1400-1415 Premières traductions françaises de Boccace se diffusent dans les bibliothèques seigneuriales.
1404 Christine de Pizan, La Cité des Dames
1409 Don Lorenzo Monaco illuminates Chorale 3. Laurent de Premierfait translates Giovanni Boccaccio, De casibus virorum illustrium (Des cas des nobles hommes et femmes)
1411 Battle of Agincourt
c. 1413 Margery Kempe visits Julian of Norwich
1416 Amédée VIII of Savoy inherits manuscripts from his uncle Jean, Duc de Berry
1419 Death of Chiara Gambacorta in Pisa
1423Bartolomeo Fruosini (1366-1441), a follower of Lorenzo Monaco, illuminated the Annunciation for the hospital of Santa Maria Nuova in Florence, now in the Bargello Museum, Cod. F72, fol. 14v. In the illumination Bartolomeo Fruosini shows a limited space in bifocal perspective - that is, the floor is seen from above, whereas the ceiling is seen from below. The figures float and undulate sinuously, still a late Gothic characteristic. This Annunciation is datable 1423 because the Chorale Cod. F72 was bound in that year and the Annunciation is copied from an Annunciation by Lorenzo Monaco in the church of Santa Trinità in Florence, which in turn was influenced by the Strozzi Pala by Gentile da Fabriano, now in the Uffizi Museum, which is dated March 1423.
1425 Massaccio, St Peter and the Tribute Money
1429 Christine de Pizan's Ode to Joan of Arc
Late 1420s-1430s Battista di Biagio Sanguigni, the chief illuminator
1455 Death of Fra Angelico (monaco Fra Giovanni da Fiesole)
1430 Giacomo Jaquerio frescoes Abundance Abbey's Cloister
1473 Printing press at Lyons
1482 Hebrew Bible copied in Lisbon in three volumes
1492 Birgitta's Revelationes editio princeps, printed in Lübeck by Ghotan with the assistance of monks and their manuscripts from Vadstena
1498†Girolamo Savonarola
1519 Translation into English of Catherine of Siena's Dialogo printed by Wynken de Worde as the Orcherd of Syon for London's Brigittine monastery of Syon
1570 Federigo dei conti di Montaguto, governatore di Siena, ormai annessa allo Stato Mediceo, fece dono del Libro di Montaperti a Cosimo I de' Medici
1587-1591 CODEX AMIATINUS in Rome, consulted for first printed edition of the Vulgate Bible
1771 Antonio Magliabecchi acquires Alfonso el Sabio's Las Cantigas de Santa Maria di Alfonso from the Palatine Library
1782 San Salvatore, Monte Amiata, suppressed by the Granduke Leopold of Tuscany
1784 CODEX AMIATINUS brought to Laurentian Library, Florence
1785 Angelo Maria Bandini studies CODEX AMIATINUS
1884 Adolfo Musafia comunicó al marqués de Valmar una síntesis sobre las diversas fuentes de las Cantigas de Santa Maria del re Alfonso X el Sabio
1885 Biblioteca Nazionale acquires Magliabecchi's Library, including Alfonso X el Sabio's Las Cantigas de Santa Maria
1887 Menéndez y Pelayo lo identifica en la Biblioteca Magliabecchiana en carta al Marqués de Valmar como perteneciente a uno de los códices de las Cantigas.
1888 Giovanni Battista De Rossi identifies CODEX AMIATINUS as Anglo-Saxon, not Italian
1904-1905 W.M. Flinders Petrie finds use of alphabet in Sinai, c. 1800-1500 BC
1916 A.H. Gardiner proves Sinai alphabet Semitic
1929 French archeologists discover Ugaritic script in Syria, dated 1400-1200 B.C.
1979 Rosalie Green publishes Herrad's reconstructed Hortus Deliciarum
1999 CODEX AMIATINUS facsimile given to Abbazia di San Salvatore, Monte Amiata
Skomentuj notkę
12 października 2016 (środa), 11:43:43

Test na Textus Receptus

Jarek pokazał mi szybki tekst na obecnośc Textus Receptus w przekładzie Nowego Testamentu. Wystarczy kukną na wersert Rz 8.1 i Rz 11.6. Oto porównanie kluczowych polskich przekładów:

Najpierw zbadajmy Rz 8:1

Rom 8:1 bb
Teraz tedy żadne nie jest potępienie tym, którzy są w Jezusie Krystusie, to jest, którzy nie wedle ciała chodzą, ale według ducha.

Rom 8:1 bg
Przetoż teraz żadnego potępienia nie masz tym, który będąc w Chrystusie Jezusie nie według ciała chodzą, ale według Ducha.

Rom 8:1 wuj
Teraz tedy nie masz żadnego potępienia tym, którzy są w Chrystusie Jezusie: którzy nie wedle ciała chodzą.

Rom 8:1 pau
Oto teraz nie ma wyroku potępiającego dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie,

Rom 8:1 bt5
Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia.

Rom 8:1 bw
Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie.

Rom 8:1 bpd
Teraz jednak nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie.

Rom 8:1 nwt-pl
A zatem ci, co są w jedności z Chrystusem Jezusem, nie podlegają potępieniu.

Rom 8:1 psz
Teraz więc nie grozi już żadne potępienie tym, którzy należą do Chrystusa Jezusa.

Rom 8:1 bug
Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, [którzy] nie postępują według ciała, ale według Ducha.

I jeszcze drugi test, Rz 11:6:

Rom 11:6 bb
A jeśli z łaski, jużci nie z uczynków, bo inaczej łaska już nie jest łaską. A jeśli z uczynków, już nie jest łaska bo inaczej uczynek już nie jest uczynkiem.

Rom 11:6 bg
A ponieważ z łaski, tedyć już nie z uczynków, inaczej łaska już by nie była łaską; a jeźli z uczynków, jużci nie jest łaska; inaczej uczynek już by nie był uczynkiem.

Rom 11:6 wuj
A jeślić z łaski: już nie z uczynków: bo inaczej łaska już nie jest łaska.

Rom 11:6 pau
Jeśli zaś z łaski, to nie ze względu na uczynki, bo wtedy łaska nie byłaby łaską.

Rom 11:6 bt5
Jeżeli zaś dzięki łasce, to już nie dzięki uczynkom, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską.

Rom 11:6 bw
A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską.

Rom 11:6 bpd
Jeśli zaś dzięki łasce, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską.

Rom 11:6 nwt-pl
A jeśli dzięki życzliwości niezasłużonej, to już nie dzięki uczynkom; w przeciwnym razie życzliwość niezasłużona już nie okazałaby się życzliwością niezasłużoną.

Rom 11:6 psz
Jeśli więc dzięki łasce, to nie ze względu na dobre postępowanie, bo wtedy dar łaski przestałby być darem.

Rom 11:6 bug
A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem.

Wnioski:

  • Tłumaczenia bazujące na Textus Receptus są dłuższe.
  • Ks. Wujek w przypadku Rz 8:1 też przełożył nieco dłuższy wariant, pewnie tak jest w Wulgacie.
  • w Rz 8:1 podkreślone jest, że  wierzący, będąc w Chrystusie Jezusie nie chodzi według ciała, ale według Ducha. Ta myśl pojawia się jeszcze raz, chyba ze dwa wersety dalej ale jest na tyle ważna (po końcówce rozdziału 7), że powtórzenie jej nie zawadzi a nawet jest istotne.
  • Rz 11:8 podkreśla różnicę pomiędzy łaską a uczynkiem. Łaska to dar darmo dany. Darmo, tzn. bezwarunkowo, uczynki nie mają więc na ten dar wpływu.

No i jeszcze zacytuję cały kawałek Rz 7:17 - 8:18 z UBG

(7:17) Teraz więc już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka.
(18) Gdyż wiem, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro, bo chęć jest we mnie, ale wykonać tego, co jestdobre, nie potrafię.
(19) Nie czynię bowiem dobra, które chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię.
(20) A jeśli robię to, czego nie chcę, już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka.
(21) Odkrywam więc w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, trzyma się mnie zło.
(22) Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka.
(23) Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach.
(24) Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?
(25) Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Tak więc ja sam umysłem służę prawu Bożemu, lecz ciałem prawu grzechu.
(8:1) Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha.
(2) Gdyż prawo Ducha życia, które jest w Jezusie Chrystusie, uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci.
(3) Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele;
(4) Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
(5) Ci bowiem, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne, ale ci, którzy żyją według Ducha, myślą o tym, co duchowe.
(6) Gdyż zamysł ciała to śmierć, ale zamysł Ducha to życie i pokój;
(7) Dlatego, że zamysł ciała jest nieprzyjacielem Boga, bo nie poddaje się prawu Bożemu, gdyż i nie może.
(8) Ci więc, którzy są w ciele, nie mogą podobać się Bogu.
(9) Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy.
(10) Ale jeśli Chrystus jest w was, to ciało jest martwe z powodu grzechu, a duch jest żywy z powodu sprawiedliwości.
(11) A jeśli Duch tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, mieszka w was, ten, który wskrzesił Chrystusa z martwych, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez swego Ducha, który w was mieszka.
(12) Tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami, ale nie ciała, abyśmy mieli żyć według ciała.
(13) Jeśli bowiem żyjecie według ciała, umrzecie, ale jeśli Duchem uśmiercacie uczynki ciała, będziecie żyć.
(14) Wszyscy bowiem ci, którzy są prowadzeni przez Ducha Bożego, są synami Bożymi.
(15) Gdyż nie otrzymaliście ducha niewoli, aby znowu się bać, ale otrzymaliście Ducha usynowienia, przez którego wołamy: Abba, Ojcze!
(16) Ten to Duch poświadcza naszemu duchowi, że jesteśmy dziećmi Bożymi.
(17) A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni.
(18) Uważam bowiem, że cierpienia teraźniejszego czasu nie są godne porównywania z tą przyszłą chwałą, która ma się w nas objawić.

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: textus receptus, rz 11:6, rz 8:1


Komentarze: (2)

tom, July 7, 2017 20:54 Skomentuj komentarz


możesz wyjaśnić jaki to test, co świadczy o tym że jest tłumaczone z TR?

wojtek, July 8, 2017 22:52 Skomentuj komentarz


- Tłumaczenia tych wersów bazujące na Textus Receptus są dłuższe.

- Ks. Wujek w przypadku Rz 8:1 też przełożył nieco dłuższy wariant, pewnie tak jest w Wulgacie.

- w Rz 8:1 podkreślone jest, że  wierzący, będąc w Chrystusie Jezusie nie chodzi według ciała, ale według Ducha. Ta myśl pojawia się jeszcze raz, chyba ze dwa wersety dalej ale jest na tyle ważna (po końcówce rozdziału 7), że powtórzenie jej nie zawadzi a nawet jest istotne.

- Rz 11:8 podkreśla różnicę pomiędzy łaską a uczynkiem. Łaska to dar darmo dany. Darmo, tzn. bezwarunkowo, uczynki nie mają więc na ten dar wpływu.

Skomentuj notkę
3 października 2016 (poniedziałek), 01:14:14

Przyjście Pana - jedno, dwa, a może wcale, a może więcej?

Notatki napisane na szybko jako odpowiedź Piotrowi PJO na Fejsie w nocy 2 października 2016. Po prostu wynotowałem te fragmenty, które mówią coś o przyjściu. Ani nie wszystkie, ani nie według kolejności. Ot, takie studium na początek. Ku inspiracji i zarysowaniu problemu.

#1. 1Tes 4:13nn
Sam Pan powiedział bowiem, że my, którzy na ziemi doczekamy Jego przyjścia, nie spotkamy Go szybciej niż ci, którzy już umarli. Pan zstąpi z nieba na specjalne wezwanie, na głos archanioła i dźwięk Bożej trąby. Wtedy najpierw ożyją zmarli wierzący, a potem my, jeszcze żyjący, jednocześnie z nimi zostaniemy pochwyceni ku obłokom na spotkanie z Panem.

#2. J 14:1nn
Niech wasze serca nie drżą ze strachu. Wierzcie Bogu – i Mi wierzcie! W domu mojego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, to czy mówiłbym wam, że idę przygotować wam miejsce? A gdy odejdę i wszystko przygotuję, wrócę i zabiorę was ze sobą, abyście byli tam, gdzie Ja.

#3. Mt 24:30
Wtedy pojawi się na niebie znak mojego przyjścia i wszystkich ogarnie skrucha, bo cała ludzkość ujrzy Mnie, Syna Człowieczego, przybywającego na obłokach w wielkiej mocy i chwale. Rozlegnie się wtedy potężny dźwięk trąb. I poślę aniołów, żeby zgromadzili Moich wybranych z całego świata, z najdalszych zakątków ziemi.

#4. Jud 14-15
Oto idzie Pan z tysiącami swoich świętych aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników (…)

#5. Ap 19:11nn
Potem zobaczyłem niebo otwarte, a oto koń biały, a ten, który na nim siedział, nazywa się Wiernym i Prawdziwym i w sprawiedliwości sądzi i walczy. Jego oczy [były] jak płomień ognia, a na jego głowie [było] wiele koron. I miał wypisane imię, którego nikt nie zna, tylko on sam. Ubrany [był] w szatę zmoczoną we krwi, a jego imię brzmi: Słowo Boże.
A wojska w niebie podążały za nim na białych koniach, ubrane w bisior biały i czysty. A z jego ust wychodził ostry miecz, aby nim pobił narody. On bowiem będzie rządził nimi laską żelazną i on wyciska w tłoczni wino zapalczywości i gniewu Boga Wszechmogącego. A na szacie i na biodrze ma wypisane imię: Król królów i Pan panów.
I zobaczyłem jednego anioła stojącego w słońcu. I zawołał donośnym głosem do wszystkich ptaków latających środkiem nieba: Chodźcie, zgromadźcie się na ucztę wielkiego Boga; Aby jeść ciała królów, ciała wodzów i ciała mocarzy, ciała koni i ich jeźdźców, i ciała wszystkich: wolnych i niewolników, małych i wielkich.
I zobaczyłem bestię i królów ziemi, i ich wojska zgromadzone, by stoczyć bitwę z tym, który siedzi na koniu, i z jego wojskiem. I schwytana została bestia, a z nią fałszywy prorok, który czynił przed nią cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię bestii i oddawali pokłon jej wizerunkowi. Oboje zostali żywcem wrzuceni do jeziora ognia, płonącego siarką. Pozostali zaś zostali zabici mieczem wychodzącym z ust tego, który siedział na koniu. I wszystkie ptaki najadły się ich ciałami.

#6. Dz 1:11
I aniołowie powiedzieli apostołom: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie, wpatrując się w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty w górę do nieba, przyjdzie tak samo, jak go widzieliście wstępującego do nieba.

#7. 2Tes 1:6-8 bug
Jest rzeczą sprawiedliwą u Boga, żeby odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają; a wam, uciśnionym, dać odpoczynek wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej mocy; W ogniu płomienistym wywierając zemstę na tych, którzy Boga nie znają i nie są posłuszni ewangelii naszego Pana Jezusa Chrystusa.

#8. 1Kor 6:1-3
Po co się po sądach włóczycie? Czy nie wiecie, że święci będą sądzić świat? A jeśli świat będzie sądzony przez was, to czy nie jesteście godni osądzać sprawy pomniejsze? Czy nie wiecie, że będziemy sądzić aniołów? A cóż dopiero sprawy doczesne?

#9. Zach 14:4
W owym dniu dotknie stopami Góry Oliwnej, która jest naprzeciw Jerozolimy od strony wschodniej, a Góra Oliwna rozstąpi się w połowie od wschodu ku zachodowi i powstanie wielka dolina. Połowa góry przesunie się na północ, a połowa na południe.

#10. Obj 14:1
I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli wypisane jego imię na czole i imię jego Ojca.


Kategorie: biblia, apologetyka, _blog, eschatologia, teologia / eschatologia


Słowa kluczowe: przyjście pana, paruzja, pochwycenie, porwanie, kościół, apokalipsa, proroctwa


Komentarze: (1)

wojtek, July 9, 2021 08:13 Skomentuj komentarz


Na Fejsie 15 czerwca napisałem:"

Napisałem o przyjściu, a może przyjściach Pana Jezusa
Myślę, że dziś mało kto wierzy w to, że Pan Jezus Chrystus, tj. ten od stajenki, Betlejem, panny Marii, chodzeniu po wodzie, uzdrawianiu niewidomych i krzywych ale też ukrzyżowania i zmartwychwstania, że ten On kiedyś jeszcze przyjdzie. Wielu myśli, że to są historie z przed 2000 lat, więc kogo to dziś obchodzi i jakie to ma znaczenie że On przyjdzie. Ale On przyjdzie. Przyjdzie na pewno!

A dla mnie ma to znaczenie. Ja wiem, że przyjdzie bo powiedział, że przyjdzie, co więcej, mniej więcej powiedział czego się mam wcześniej spodziewać i jak się mam zachować oczekując tego Jego przyjścia.

A teraz tylko Przypomnę to co w Piśmie Świętym na ten temat wyczytuję.
Najpierw czytam o tym, że Pan Jezus zstąpi na obłoki, trąba zabrzmi, bo Pan nadchodzi po swój Kościół, przyjdzie zabrać wszystkich swoich uczniów, którzy przez świat się przewinęli. Pewnie wtedy wszyscy święci zmartwychwstaną (będzie tam niezły tłumek) a ci co jeszcze będą żyli też się na to zabranie załapią. Pierwsze zmartwychwstanie i pochwycenie opisane jest w 1Tes 4:13nn, 1Kor15 no i oczywiście w Objawieniu, w drugiej połowie rozdziału 14. Pan Jezus przyjście po świętych.

A teraz przyjście Pana Jezusa ze świętymi. Niektórzy mówią, że będzie to 7 lat później, inni, że tylko 3,5 roku ale nie jest to tak ważne, jak to że znowu przyjdzie Pan Jezus, tym razem z mocą i w chwale (cokolwiek to znaczy) i z tymi swoimi świętymi, co to ich po pierwszym zmartwychwstaniu w niebie zgromadził. O tym czytamy pod koniec 19 rozdziału Objawienia, gdy mowa o dużej bitwie. O tym też, pobożni katolicy śpiewają pieśń, która jest proroctwem dla ludu Izraela „Oto Pan Bog przyjdzie / z rzeszą świętych k’nam przybędzie / wielka radość w dzień ów będzie / Alleluja”. Wtedy to Pan Jezus zstąpi na Górę Oliwną (patrz Mal 12 ale też Dz 1:7) i będzie się działo.

W katolickim wyznaniu wiary jest fraza „i oczekumemy Twego przyjścia w chwale”, którą ludzie powstarzają co niedziela. Wypowiadają to, ale czy oczekują?
No i jeszcze dygresja Mahdim. Mahdi to postać obecna w wierzeniach muzułmańskich, która też jest jakby mesjaszem, wodzem, która też ma przyjść. Może to Jezus, może Mahomet, w islamie często jest tak, że nie wiadomo tak do końca. Ale jak się wypunktuje wszystkie cechy Mahdiego i porówna z Biblią to do Pana Jezusa nijak nie pasuje, ale doskonale pasuje do Antychrysta, który też ma przyjść, więc pewnie przyjdzie. Zwiedzenie? Tak!

A ja wyczekuję Pana Jezusa. Chciałbym aby moje praktyczne wyczekiwanie wyglądało jak tego sługi, który czuwa zarządzając domem pana w czasie jego nieobecności. Przypowieść z końcówki 24 rozdziału Mateusza jest o tym.

A teraz zachęcam - wyczekujmy. Wyczekujmy bo przyjdzie.

*****

Pożyteczna lektura ma ten temat: 1Tes 4:13nn; Mt 24; 1Kor 15; Ap 14:11nn; Ap 19:11nn; Dz 1:1-8 oraz Dn 7:13

Skomentuj notkę
2 października 2016 (niedziela), 17:42:42

O tłumaczeniach Nowego Testamentu

Temat: w tekstach greckich nieco
Data: Sun, 2 Oct 2016 10:13:39 +0200
Nadawca: Wojciech Apel <wojtek@pppppp.org.pl>
Adresat: Sławomir <slawomir...@....gmail.com>


Pytanie z fejsa:
> Wojtku,
>
> Apropo tej wystawy Biblii jeszcze mam pytanie... mianowicie jak wygląda Biblia Warszawska
> w kontekście tłumaczeń, bo mieliśmy jakby 2 nurty (łacińska wersja katolicka,
> oraz tłumaczenia na podstawie greki Erasmusa i jego poprzedników).
>
> Biblia Leopolity i Wujka były z tych łacińskich (katolickich parafraz)
> Biblia Brzeska oraz Gdańska były z tej lini Erasmusowych jak to nazywam.

> Potem Tysiąclatka, Warszawska to są już mieszanki wszystkich (mix łacińskich i erasmusowych)
> czy wywodzą się z któregoś z tych nurtów?

> bo właśnie jestem ciekaw jak te współczesne tłumaczenia mają się do tego wszystkiego
>
> Sławek


Sławku

Zanim o przekładach to troszkę o drukowanych tekstach greckich. Myślę, że musisz opanować 4 ważne pojęcia, wytłuszczam je w mojej odpowiedzi:

#1. Erazm i wydaje tekst grecki i jego nowe tłumaczenia na łacinę drukowane razem a więc księgi dwujęzyczne.
- pierwsze, niestaranne wydanie z 1516 (czyli przed wystąpieniem Lutra) - napisałem niestaranne, bo mając braki w kilku miejscach Erazm zamiast szukać innych manuskryptów i uzupełnić przyjął tekst Vulgaty i przełożył go na grecki;
- drugie wydanie z 1519 - tekst już dużo lepszy, bo Erazm miał już więcej manuskryptów, z tego wydania prawdopodobnie tłumaczył NT Luter
- trzecie 1522, nieco lepsze, potem kolejne .... i koniec, bo Erazm zmarł, zresztą nie chciał się tym zajmować pod koniec życia.

Tekst grecki Erazma wydany był pod tytułem Novum Instrumentum omne a więcej o tym przełomowym tekście znajdziesz tu: https://pl.wikipedia.org/wiki/Novum_Instrumentum_omne


#2. Robert Estienne, zwany Stephanusem kontynuuje pracę Erazma ale wydaje już tylko grecki tekst. Wydań jest kilka: 1546, 1549, 1550, 1551 i wiele jest ciekawostek: 
- wydanie III, z 1550 wprowadza numeracje wersetów (Wikipedia podaje inaczej - nie wiem dlaczego)
- wydanie zwane editio regia (nie wiem które, chyba 2) wprowadza aparat krytyczny w postaci przypisów na dole. Wydanie to bo bazuje już na około 15 manuskryptach i w przypisach (aparacie krytycznym) Stephanus podaje informacje o tym jak tekst oddają inne manuskrypty. To bardzo ważne bo sam podejmując decyzje co do tekstu greckiego wsadzić daje możliwość czytelnikowi podjęcia decyzji innej.


#3. Kolejne wydania robi już Teodor Beza wraz z gronem teologów (Genewa, Bazylea, tłumacze zaangażowani później w tworzenie KJV) i te ich dzieła zaczyna się nazywać Textus Receptus co znaczy Tekst Uzgodniony bo tego uzgodnienia dokonuje się pracując zespołowo np. nad KJV (1605-1611).

Potem są jeszcze kolejne wydania Textus Receptus, aż do 1678, ale po wydaniu KJV kończy się okres renesansowych przekładów na języki narodowe, więc sprawa tekstu greckiego staje się mniej ważna, a nawet wielu uważa że jest zamknięta. Po prostu Niemcy, Anglicy, Polacy, Hiszpanie, Włosi, Francuzi i Czesi mają swoje Biblie a więc dyskutują o Biblii a nie o tekstach greckich, które były źródłem. Biblie się już specjalnie nie różnią poza katolickimi, tłumaczonymi z różnych manuskryptów i wydań Vulgaty. Kontrreformacja sprawiła, że nie gadało się o wariantach tekstu, ale o doktrynie zbawienia, oraz o kościele.

Więcej:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Textus_receptus


#4. Polskie renesansowe przekłady pochodzą właśnie z któryś tych wydań. Wymieńmy je:
- Stanisław Murzynowski, pierwszy przekład NT - 1551 https://pl.wikipedia.org/wiki/Nowy_Testament_w_przekładzie_Stanisława_Murzynowskiego
- Biblia Brzeska - 1563 - https://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia_brzeska
- Biblia Nieświeska - 1572 https://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia_nieświeska
- Biblia Gdańska 1632 - https://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia_gdańska

No i jeszcze dwa ważne przekłady z Vulgaty (ale której?)
- Biblia Leopolity 1561 - https://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia_Leopolity (ja bym tego nie nazwał przekładem katolickim - wszak trwał Sobór Trydencki i kościoły się dopiero dzieliły)
- Biblia ks. Wujka, NT z 1593 i całość po śmierci Wujka z 1599 roku https://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia_Jakuba_Wujka


#5. Przy okazji dygresja - z Vulgatą to wielkie zamieszanie było. Ks. Wujek NT tłumaczył od 1584 ale z jakiej Vulgaty nie wiem. Może nie miał nic porządnego i dlatego tłumacząć i widząc problemy zaglądał do greki i do wydania francuskiego czego robić mu nie było już wolno (jest po Trydencie, a więc zna już Dekret o Piśmie Świętym, ale to jeuita - im wszystko wolno). Po jego śmierci braciszkowie jezuici nie wydali jego przekładu całości Biblii tylko czekali aż pojawi się Vulgata Klementyńska aby z nią uzgodnić tekst - i dlatego całość przekładu Biblii Wujka to dopiero 1599, a wydany wcześniej, w 1593 NT jest nieco inny niż NT w całości. Na inność NT zdradza Wujka, bo jest to tłumaczenie lepsze niż późniejsze.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia_Jakuba_Wujka
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wulgata_sykstyńska
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wulgata_klementyńska

Pomiędzy wydaneniem Vulgaty Sykstyńskiej i Klementyńskiej jezuici wykonali nad manuskryptami Vulgaty ciężką pracę, podobną do tej jaką nad tekstami greckimi wykonali wcześniej Erazm, Stephanus, Beza i inni. Oczywiście robili to z ostrymi, konfesyjnymi przekonaniami aby utrwalić naukę katolicką. 


#6. Oświeceniowcy, a więc ludzie niekoniecznie pobożni wzięli się za krytykę Textus Receptus i od 1881 się na nowo zaczeło. Dwa nazwiska do zapamiętania: Westcott i Hort - bo kolejne wydane greckiego NT pod tytułem The New Testament in the Original Greek zrobione jest przez  Brooke’a Westcotta i Fentona Horta.

Ci goście przyjeli założenie, że starsze jest lepsze i dlatego tak dużo w tym tekście Kodeksu Watykańskiego i Synajskiego. Zapomnieli jednak, że kodeksy te były pisane w okolicach 350 roku przez profesjonalnych skrybów, ale bez pobożnego podejścia do tekstu, który nakazywał dbałość o słowo. Olali więc przechowywane po klasztorach manuskrypty średniowieczne (tzw. minuskuły) i pierwszeństwo dali kodeksom manuskułowym, wiedząc jaka wokół nich była wtedy burza, zwłaszcza wokół Synajskiego, odkrytego przez Tischendorfa i wydanego w 1862 roku (Są poważne argumenty za tym, że Kodek Synajski jest sfałszowany, tzn. stworzony w XIX wieku). W międzyczasie Watykan zaczął udostępniać swój kodeks, wydany pierwszy raz jako faksymile dopiero w 1889.

Dzieło tych gości, pod tytułem The New Testament in the Original Greek wydawane było wiele razy. Pierwszy raz w 1881, a potem znowu, w różnych kombinacjach - jako sam tekst grecki, jako interlinia, czasem w układzie wielojęzykowym.

Więcej:
https://pl.wikipedia.org/wiki/The_New_Testament_in_the_Original_Greek
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Synajski
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Watykański


#7. W XX wieku prace nad tekstem greckim kontynuuje w Niemczech Instytut Badań Tekstu Nowego Testamentu, i oni teraz zajmują się katalogowaniem manuskryptów.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Instytut_Badań_Tekstu_Nowego_Testamentu

I znowu dwa nazwiska: Nestle i Aland - oni firmują wydawany przez nich tekst krytyczny, obecnie już 28 wydań. To dzieło zwie się:
Nestle-Aland Novum Testamentum Graece. Kolejne wydania oznacza się kodem z numerem: np. NA26

https://pl.wikipedia.org/wiki/Novum_Testamentum_Graece


#8. A teraz można już o współczesnych tłumaczeniach. Kluczowe dla współczesnej Polski to Biblia Tysiąclecia i Biblia Warszawska - obie tłumaczone z NA. W latach 60-tych, jak się zabierano za to obowiązywał jeszcze modernizm, i myślenie, że coś co nowoczesne jest dobre. Więc skoro w Niemczech jest jakiś instytut co to bada to bierzemy bezkrytycznie ich pracę i korzystamy, wszak Niemcy mają takich dobry teologów!

Dopiero postmodernizm pozwolił sobie na krytykę oświecenia i tłumaczenie Zaręby (EIB) bazuje na NA ale w wielu miejscach robi poprawki zgodne z TR (tak Zaręba napisał we wstępie). No i oczywiście teraz też jest moda na szacunek dla pobożnych pietystów z renesansu, stąd odnawianie i odświeżanie KJV, a u nas UBG, oraz ruch King-James-Only Movement  https://pl.wikipedia.org/wiki/Ruch_„Tylko_Król_Jakub”

No dobrze - starczy.

W.

Kategorie: biblia, apologetyka, _blog


Słowa kluczowe: textus receptus, nestle aland, na27, biblia brzeska, vulgata, ks. wujek, biblia gdańska, stanisław murzynowski


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 września 2016 (poniedziałek), 12:35:35

Kto ufa Panu

Adam wskazuje na fakt, że pani Streżyńska próbuje uporządkować proces cyfryzacji, a więc budowania e-państwa. Adam napisał, że "powiało nadzieją" ale mi do głowy od razu wskoczył ten werset:

Jak to było? Zacytujmy:

Tak mówi Pan:

Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku
    i który w ciele upatruje swą siłę,
        a od Pana odwraca swe serce.
    Jest on podobny do dzikiego krzewu na stepie,
        nie dostrzega, gdy przychodzi szczęście;
            wybiera miejsca spalone na pustyni, ziemię słoną i bezludną.

Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu,
    i Pan jest jego nadzieją.
    Jest on podobny do drzewa zasadzonego nad wodą,
        co swe korzenie puszcza ku strumieniowi;
            nie obawia się, gdy nadejdzie upał,
            bo zachowa zielone liście; także w roku posuchy nie doznaje niepokoju
            i nie przestaje wydawać owoców.
Jer 17:5-8 bt5

Weźcie proszę pod uwagę, że ta #dobrazmiana to dobra zmiana w polityce, w rządach, w państwie. Lepiej jednak nadzieję pokładajmy w Panu, bo uporządkowanie administracji przez panią Streżyńską sprawi, że państwo będzie działać lepiej i łatwiej mu będzie prześladować nieposłusznych, do których niedługo zostaniemy zaliczeni.

W.


Kategorie: biblia, państwo, _blog


Słowa kluczowe: streżyńska, państwo, biblia, jeremiasz


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 sierpnia 2016 (wtorek), 13:36:36

mężczyzną i kobietą stworzył ich Bóg

Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę. No tak. W Księdze Rodzaju jest to zapisane dwa razy, a skoro ta to pewnie musi być to ważne.

Genesis 1.26: Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas (…) I stworzył Bóg człowieka na obraz swój; Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich.
Genesis 5.1b: Kiedy Bóg stworzył człowieka, na podobieństwo Boże uczynił go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich oraz błogosławił im i nazwał ich ludźmi, gdy zostali stworzeni.

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: mężczyzna, kobieta, stworzenie, genesis


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 sierpnia 2016 (piątek), 14:59:59

Kopernik i Żydzi (z cyklu: To czytam)

Towarzystwo Biblijne im. dr. Frankensteina to 3 rozdział książki "Kopernik i Żydzi", książki tak dobrej, że pewnie dlatego nakład tak szybko się wyczerpał. Osobiście kupiłem kilka egzemplarzy aby wysłać rozdając znajomym.

Polecam więc...

Kopernik i Żydzi

Dawid Gruber

Wydawnictwo: Domarton, 32-031 Mogilany, os. Parkowe Wzgórze 21

Tytuł oryginału: The Separation of Church & Faith, Vol.1, Copernicus and the Jews
Copyright ©2005 by Daniel Gruber Ali rights reserved
Copyright © for the Polish translation by Domarton Kraków 2012

Przekład: Krzysztof Dubis
Redakcja: Andrzej Dziadowiec
Korekta stylistyczna: Katarzyna Drąg

ISBN 978-83-934565-0-5
Cena: około 40 zł w jakiejś e-księgarni, ale już nie do kupienia.

A tu próbka w postaci spisu treści:

Dziesięć błędów Teolog Systematycznej

#1. Nowy Testament jest dokumentem chrześcijańskim napisanym po grecku

#2. nowy testament przewyższa stary testament

#3. Chrystus buduje swój kościół

#4. Chrystus ustanowił urzędy kościelne

#5. Żydzi odrzucili i ukrzyżowali chrystusa

#6. chrześcijanie są ludem bożym

#7. niedziela, dzień pański, jest chrześcijańskim szabatem

#8. chrześcijanie spędzą wieczność w niebie

#9. ewangelia mówi o tym, jak się dostać do nieba

#10. Chrystus założył chrześcijaństwo


 

Spis treści:

Część pierwsza: Wyznaczenie centrum

rozdział 1 - Kopernik i Żydzi

rozdział 2 - parlez-vous Żydowską Greką?

rozdział 3 - Towarzystwo Biblijne im.dr. Frankensteina

rozdział 4 - dobry kościół znaleźć niełatwo

rozdział 5 - lista urzędów

rozdział 6 - lud gromadził się wokół niego

rozdział 7 - przywódcy religijno-polityczni

rozdział 8 - iousaioi z Ewangelii Jana

rozdział 9 - das herrenvolk i des HERRN volk

rozdział 10 - drobny problem błędnej tożsamości

rozdziału 11 - co robicie w niedzielę?

rozdział 12 - perłowe bramy

rozdział 13 - meldunek z frontu

rozdział 14 - bajka o dwóch trzmielach  

Część druga: Odbudowa autostrad 

rozdział 15 - Bóg, czyli kto?

rozdział 16 - Kto to właściwie jest „Mesjasz”?

rozdział 17 - Bóg dotrzymuje obietnic

rozdział 18 - Izraelska Wspólnota Narodów

rozdział 20 - Nadszed czas nowego przywództwa

rozdział 21 - Ziemia wybrana

rozdział 22 - On wkrótce powróci w konkretne miejsce

rozdział 23 - Nieodwołalne powołanie

rozdział 24 - Firma budowlana „Syjon i synowie”  


Kategorie: teologia, biblia, to czytam, _blog


Słowa kluczowe: kopernik i żydzi, LXX, vulgata, św. Hieronim, nowy testament, przymierze, kopernik


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
29 lipca 2016 (piątek), 16:12:12

Studium z Łukasza, rozdział 12

W związku z poważnymi zmianami w moim życiu zawodowym muszę sobie przeczytać to uważnie, bo może jeszcze nie jest za późno.
 
(13) I powiedział mu ktoś z tłumu:
Nauczycielu, powiedz memu bratu, aby podzielił się ze mną spadkiem. Lecz on mu odpowiedział: Człowieku, któż mnie ustanowił sędzią albo rozjemcą między wami?
 
(15) Powiedział też do nich: Uważajcie i strzeżcie się chciwości, gdyż nie od tego, że ktoś ma obfitość dóbr, zależy jego życie.
 
(16) I opowiedział im przypowieść: 
Pewnemu bogatemu człowiekowi pole przyniosło obfity plon. I rozważał w sobie: Cóż mam zrobić, skoro nie mam gdzie zgromadzić moich plonów? Powiedział więc: Zrobię tak: zburzę moje spichlerze, a zbuduję większe i zgromadzę tam wszystkie moje plony i moje dobra. I powiem mojej duszy: Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat; odpoczywaj, jedz, pij i wesel się. Ale Bóg mu powiedział: Głupcze, tej nocy zażądają od ciebie twojej duszy, a to, co przygotowałeś, czyje będzie? Tak jest z każdym, kto gromadzi skarby dla siebie, a nie jest bogaty w Bogu.
 
(22) Potem powiedział do swoich uczniów:
Dlatego mówię wam: Nie troszczcie się o wasze życie, co będziecie jeść, ani o ciało, w co będziecie się ubierać. Życie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż ubranie.
(24) Przypatrzcie się krukom, że nie sieją ani nie żną, nie mają spiżarni ani spichlerza, a [jednak] Bóg je żywi. O ileż cenniejsi jesteście wy niż ptaki!
(25) I któż z was, martwiąc się, może dodać do swego wzrostu jeden łokieć? Jeśli więc najmniejszej rzeczy nie możecie uczynić, czemu troszczycie się o inne?
(27) Przypatrzcie się liliom, jak rosną: nie pracują ani nie przędą, a mówię wam, że nawet Salomon w całej swojej chwale nie był tak ubrany, jak jedna z nich. A jeśli trawę, która dziś jest na polu, a jutro będzie wrzucona do pieca, Bóg tak ubiera, o ileż bardziej was, ludzie małej wiary?
(29) Nie pytajcie więc, co będziecie jeść lub co będziecie pić, ani nie martwcie się o to. O to wszystko bowiem zabiegają narody świata. Lecz wasz Ojciec wie, że tego potrzebujecie. (31) Szukajcie raczej królestwa Bożego, a to wszystko będzie wam dodane.
 
(32) Nie bój się, mała trzódko, gdyż upodobało się waszemu Ojcu dać wam królestwo.
(33) Sprzedawajcie, co posiadacie, i dawajcie jałmużnę. Przygotujcie sobie sakiewki, które nie starzeją się, skarb w niebie, którego nie ubywa, gdzie złodziej nie ma dostępu ani mól nie niszczy. (34) Bo gdzie jest wasz skarb, tam będzie też wasze serce.
 
(35) Niech będą przepasane wasze biodra i zapalone lampy. 
A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, aż wróci z wesela, aby gdy przyjdzie i zapuka, zaraz mu otworzyć. Błogosławieni ci słudzy, których pan, gdy przyjdzie, zastanie czuwających. Zaprawdę powiadam wam, że się przepasze i posadzi ich za stołem, a obchodząc, będzie im usługiwał. Jeśli przyjdzie o drugiej czy o trzeciej straży i tak ich zastanie, błogosławieni są ci słudzy. A to wiedzcie, że gdyby gospodarz znał godzinę, o której ma przyjść złodziej, czuwałby i nie pozwoliłby włamać się do swego domu.
 
(40) Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie spodziewacie.
 
(41) Wtedy Piotr go zapytał: Panie, czy tę przypowieść mówisz do nas, czy też do wszystkich?
(42) A Pan odpowiedział: Któż więc jest szafarzem wiernym i roztropnym, którego Pan ustanowi nad swoją służbą, aby we właściwym czasie wydawał jej wyznaczoną żywność?
(43) Błogosławiony ten sługa, którego pan, gdy przyjdzie, zastanie tak czyniącego. Zaprawdę powiadam wam, że postawi go nad wszystkimi swoimi dobrami. Ale jeśli ten sługa powie w swoim sercu: Mój pan zwleka ze swoim przyjściem, i zacznie bić sługi i służebnice, jeść, pić i upijać się; Przyjdzie pan tego sługi w dniu, w którym się nie spodziewa i o godzinie, której nie zna, i odłączy go, i wyznaczy mu dział z niewierzącymi. Ten zaś sługa, który znał wolę swego pana, a nie był gotowy i nie postąpił według jego woli, otrzyma wielką chłostę. Lecz ten, który jej nie znał i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. 
 
Komu wiele dano, 
od tego wiele się będzie wymagać, 
a komu wiele powierzono, 
więcej będzie się od niego żądać.
 

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: łk12, królestwo boże, kruki, lilie, skarb


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 lipca 2016 (środa), 12:13:13

Psalmy, a nawet psalmy trzy

Jak dziwny jest nasz Bóg. Dziś w nocy śniły mi się 3 psalmy, przy czym były to te najbardziej znane kawałki ale śniły mi się tak wyraźnie, że muszę je teraz zapisać i dziwić się jak przedziwny jest nasz Bóg.

 

Co z tych 3 psalmów mogę wyczytać o Bogu?
#1. Bóg jest pasterzem - prowadzi swoje owce w sposób dla nich dobry i miły.
#2. Bóg jest prawodawcą, ludzie grzeszą, ale mogą przychodzić do niego po wybaczenie.
#3. Boga można prosić aby pomagał nam w poruszaniu się drogą ku wieczności

  

Psalm 23, opis relacji z Bogiem

 

Jak pamiętam:
Pan jest pasterzem moim
Nie brak mi niczego
Pozwala mi leżeć na zielonych łąkach
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę wypocząć

 

UBG:
PAN jest moim pasterzem,
Niczego mi nie zabraknie.
Sprawia, że kładę się na zielonych pastwiskach,
Prowadzi mnie nad spokojne wody.

 

BT:
Pan jest moim pasterzem, 
Nie brak mi niczego.
Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,

 

BW:
Pan jest pasterzem moim, 
Niczego mi nie braknie.
Na niwach zielonych pasie mnie. 
Nad wody spokojne prowadzi mnie.

 

 

Psalm 51, prośba grzesznika

 

Jak pamiętam:
Zmiłuj się nade mną Boże w łaskawości swojej
W ogromie miłosierdzia swego zmaż nieprawość moją.

 

UBG:
Zmiłuj się nade mną, Boże, według twojego miłosierdzia; 
Według twojej wielkiej litości zgładź moje występki.

 

BW:
Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej,
Według wielkiej litości swojej zgładź występki moje!

 

BT:
Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,
W ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!

 

 

Psalm 139:23n (końcowa modlitwa)

 

Jak pamiętam:
Zbabaj mnie Boże i poznaj me serce,
Doświadcz mnie i zbadaj me troski,
I sprawdź czy jestem na drodze nieprawej
A skieruj mnie na drogę odwieczną.

 

UBG:
Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce;
Wypróbuj mnie i poznaj moje myśli;
I zobacz, czy jest we mnie droga nieprawości, 
A prowadź mnie drogą wieczną.

 

BW:
Badaj mnie, Boże, i poznaj serce moje,
Doświadcz mnie i poznaj myśli moje!
I zobacz, czy nie kroczę drogą zagłady,
A prowadź mnie drogą odwieczną!

 

BT:
Wybadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
Doświadcz mnie i poznaj moje troski,
I zobacz, czy nie podążam drogą nieprawości, 
A prowadź mnie drogą odwieczną!

 

Ciekawostką jest, że śniły mi się w treści najbardziej przypominającej tłumaczenie Biblii Tysiąclecia. To była moja pierwsze Biblia, więc i chyba najwięcej się z niej nauczyłem i najlepiej pamiętam. Kolejna ciekawostką jest to, jak podobne są to tłumaczenia. Może spróbuję sobie wyłapać różnice, bo są ale na pewno nie są one doktrynalne.


Psalm 23 Psalm 51 Psalm 139
Pan jest pasterzem moim
Nie brak mi niczego
Pozwala mi leżeć na zielonych łąkach
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę wypocząć.
Zmiłuj się nade mną Boże w łaskawości swojej
W ogromie miłosierdzia swego zmaż nieprawość moją.
Zbabaj mnie Boże i poznaj me serce,
Doświadcz mnie i zbadaj me troski,
I sprawdź czy jestem na drodze nieprawej
A skieruj mnie na drogę odwieczną.

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: psal 23, psalm 51, psalm 139


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 lipca 2016 (niedziela), 17:47:47

List do Filipian, rozdział 3, od wersetu 12

Dziś sobie przeanalizuję różne przekłady Flp 2:12-13 zwracając uwagę na naszą relację ze zbawieniem.

Biblia Jakuba Wujka (1599)

Przetoż namilszy moi (jakoście zawsze posłuszni byli): nietylko jako przy mojej bytności, ale teraz daleko więcej w niebytności mojej, z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie wasze sprawujcie. Abowiem Bóg jest, który sprawuje w was i chcieć i wykonać, wedle dobrej wolej.

Biblia Gdańska (1632)

Przetoż, moi mili! jakoście zawsze posłuszni byli, nie tylko w przytomności mojej, ale teraz daleko więcej w niebytności mojej, z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie. Albowiem Bóg jest, który sprawuje w was chcenie i skuteczne wykonanie według upodobania swego.

Uwspółcześniona Biblia Gdańska

Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie. Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według [jego] upodobania.

Biblia Warszawska (1975)

Przeto, umiłowani moi, jak zawsze, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz pod moją nieobecność byliście posłuszni; z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie. Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie.

Biblia Paulistów (2008)

Umiłowani moi, skoro zawsze byliście posłuszni, to nie tylko wtedy, gdy jestem z wami, lecz tym bardziej teraz, gdy jestem nieobecny, z lękiem i drżeniem starajcie się o własne zbawienie. Bóg bowiem sprawia, że pragniecie i działacie zgodnie z Jego upodobaniem.

Biblia Poznańska (1974/75)

Umiłowani moi, ponieważ zawsze byliście posłuszni, nie tylko wtedy, kiedy byłem z wami, ale jeszcze bardziej teraz pod moją nieobecność, zabiegajcie usilnie z lękiem i drżeniem o własne zbawienie. Bóg bowiem jest sprawcą waszych pragnień i czynów wedle [swego] upodobania.

Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)

A zatem, umiłowani moi, skoro zawsze byliście posłuszni, zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze bardziej teraz, gdy mnie nie ma. Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z [Jego] wolą.

Przekład Dosłowny EIB (2002)

Dlatego, ukochani moi, tak jak zawsze byliście posłuszni — nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność — z bojaźnią i z drżeniem zbawienie swoje sprawujcie; Gdyż Bóg jest Tym, który w was sprawia i chcenie i wykonanie ze względu na dobrą wolę.

I teraz wyraźnie widać jak wierzenia tłumaczy wpływają na tłumaczenie. A jak jest w oryginale? Co wynika z kontekstu? Czy o zbawienie należy zabiegać czy też mając zbawienie należy jakoś się zachowywać? 

Można zobaczyć do interlinii sprawdzając numerek Stronga: 2716 albo greckie brzmienie κατεργαζεσθε (katergazesthe). Można. Ale czy to coś zmieni? Przecież zbawieni są już zbawieni, a niezbawieni swoje zbawienie mają gdzieś, zaś tych co zabiegają o nie jakoś nie widać, bo jak zaczynają na poważnie o zbawienie zabiegać to zaraz zostają zbawieni. Ot, taka obserwacja.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: zbawienie, fil 3:12, fil 3:13


Komentarze: (1)

Ooo, May 8, 2019 15:45 Skomentuj komentarz


Zbawienie można, po jego zyskaniu - stracić (zob. Apokalipsa św. Jana 3,5). Dlatego Apostoł nakazuje swoje zbawienie sprawować. A jak? O tym są listy apostolskie. Można zacząć od listu św. Jakuba.                 

Skomentuj notkę
23 lipca 2016 (sobota), 20:14:14

O boskości Jezusa

O boskości Jezusa w Rz 9:5 ładnie napisano a Świadkowie Jehowy w swoim tłumaczeniu to przekręcają. Oto zestawienie kluczowych polskich przekładów i przekładu Nowego Świata:

  • ubg: z których według ciała pochodzi Chrystusktóry jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. 
  • bw:  z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki.
  • bt:  z nich również jest Chrystus według ciała, Ten, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki.
  • pnś: z których Chrystus wywodzi się według ciała: Bóg, który jest nad wszystkim, niech będzie błogosławiony na wieki.

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: rz 9:5; boskość jezusa, świadkowie jehowy


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 lipca 2016 (czwartek), 17:23:23

Fil 2:13 i okolice

Bóg wywyższył Jezusa ponad wszystko 
i darował Mu imię ponad wszelkie imię, 
aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano 
	istot niebieskich 
		i ziemskich 
			i podziemnych. 
I aby wszelki język wyznał, 
	że Jezus Chrystus jest PANEM
		ku chwale Boga Ojca. 

A przeto, umiłowani moi, 
	skoro zawsze byliście posłuszni, 
		zabiegajcie o własne zbawienie 
			z bojaźnią
			i drżeniem 
		nie tylko w mojej obecności, 
			lecz jeszcze bardziej teraz, gdy mnie nie ma.

Bóg jest w nas sprawcą 
	i chcenia, 
	i działania 
zgodnie z Jego wolą. 

Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, 
	abyście się stali bez zarzutu 
		i bez winy 
			jako nienaganne dzieci Boże 
				pośród narodu zepsutego
					i przewrotnego. 
				Między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie. 

Trzymajcie się mocno Słowa Życia, 
	abym mógł być dumny 
		w dniu Chrystusa, 
			że nie na próżno biegłem 
			i nie na próżno się trudziłem. 

List do Filipian, rozdział 2

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: fil 3:20


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 czerwca 2016 (sobota), 14:02:02

Ludzie po potopie

#1. Wstęp

Ciekawe, bo tematem zajmuje się od 1992 roku. Co jakiś czas sięgam do Księgi Rodzaju i gdy widzę te liczb to próbuję je wstawić w tabelkę.

  • pierwszy raz 16 czerwca 1990 roku, próbowałem programem Eureka na mojego PC-XT (procek 8088 10MHz, 640kB RAM). Mam zachowane plik LUDZIE.WKQ tylko nie mam go czym otworzyć.
  • W 2003 roku bawiłem się już Exelem z pakieto Office 2000 na moim Windows 2000 (mam tego laptopa w szafie)
  • Około 2004 - mąż Alicji, matematyk robi mi pierwszą analizę korelacji. Jest dobrze.
  • W 2016 Sylwek przeprowadził analizy, które opisane są w liście
  • W 2018, będąc w hotelu w Dubieniecku i mając dwa dni wolnego znowu sobie co policzyłem.
  • maj 2021 - robię porządek z katalogami, bo grupka IPP musi sobie to sama policzyć.

#1.1 A po co to badanie?

... ano po to, bo jak jest dużo liczb, to fajnie jest się nim blisko przyjrzeć

#1.2 Założenia

  1. Używam Tysiąclatki, pewnie dlatego, że tłumaczenie to jest najbardziej w Polsce ugruntowane i imiona patriarchów z tego tłumaczenia są najbardziej w naszym języku znane.
  2. Jeżeli gdzieś nie używam Tysiąclatki to to zaznaczam.
  3. Ale dane sprawdzam z innymi tłumaczeniami, zwłaszcza z Gdańską wydaje się być to ważne, bo bazuje ona na innym tekście hebrajskim.
  4. ....

#2. Zabawy liczbami

#2.1 Pierwotne dane wejściowe

Oto fragment z Księgi Rodzaju, z rozdziału 5, wersety od 3 do 32. Akcentuję to co jest mi potrzebne, czyli Ktokiedy miał syna, jak długo jeszcze żył i ile miał lat jak umarł. Jak w tekście pojawia się coś ciekawego to to podkreślam.

(3) Gdy Adam miał sto trzydzieści lat, urodził mu się syn, podobny do niego jak jego obraz, i dał mu imię Set. (4) A po urodzeniu się Seta żył Adam osiemset lat i miał synów oraz córki. (5) Ogólna liczba lat, które Adam przeżył, wynosiła dziewięćset trzydzieści. I umarł.
(6) Gdy Set miał sto pięć lat, urodził mu się syn Enosz. (7) A po urodzeniu się Enosza żył osiemset siedem lat i miał synów oraz córki. (8) I umarł Set, przeżywszy ogółem dziewięćset dwanaście lat.
(9) Gdy Enosz miał dziewięćdziesiąt lat, urodził mu się syn Kenan. (10) I żył Enosz po urodzeniu się Kenana osiemset piętnaście lat, i miał synów oraz córki. (11) Enosz umarł, przeżywszy ogółem dziewięćset pięć lat. 
(12) Gdy Kenan miał lat siedemdziesiąt, urodził mu się Mahalaleel. (13) A po urodzeniu mu się Mahalaleela żył Kenan osiemset czterdzieści lat i miał synów i córki. (14) I gdy Kenan przeżył ogółem dziewięćset dziesięć lat, umarł. 
(15) Gdy Mahalaleel miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Jered. (16) A po urodzeniu się Jereda żył osiemset trzydzieści lat i miał synów i córki. (17) Gdy Mahalaleel miał ogółem osiemset dziewięćdziesiąt pięć lat, umarł. 
(18) Gdy Jered miał sto sześćdziesiąt dwa lata, urodził mu się syn Henoch. (19) A po urodzeniu się Henocha Jered żył osiemset lat i miał synów i córki. (20) Jered przeżył ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dwa lata, i umarł. 
(21) Gdy Henoch miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Metuszelach. (22) Henoch po urodzeniu się Metuszelacha żył w przyjaźni z Bogiem trzysta lat i miał synów i córki. (23) Ogólna liczba lat życia Henocha: trzysta sześćdziesiąt pięć. (24) Żył więc Henoch w przyjaźni z Bogiem, a następnie znikł, bo zabrał go Bóg
(25) Gdy Metuszelach miał sto osiemdziesiąt siedem lat, urodził mu się syn Lamek. (26) Po urodzeniu się Lameka żył jeszcze siedemset osiemdziesiąt dwa lata i miał synów i córki. (27) Metuszelach umarł, mając ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć lat. 
(28) Gdy Lamek miał sto osiemdziesiąt dwa lata, urodził mu się syn. (29) A dając mu imię Noe, powiedział: Ten niechaj nam będzie pociechą w naszej pracy i trudzie rąk naszych na ziemi, którą Pan przeklął. (30) Lamek po urodzeniu się Noego żył pięćset dziewięćdziesiąt pięć lat i miał synów i córki. (31) Umierając, Lamek miał ogółem siedemset siedemdziesiąt siedem lat. 
(32) A gdy Noe miał pięćset lat, urodzili mu się: Sem, Cham i Jafet.

 

Dane liczbowe zebrane z tego tekstu:

 Patriarcha Kiedy miał syna Syn Ile jeszcze żył Jak długo żył
Adam 130 Set 800 930
Set 105 Eosz 807 912
Eosz 90 Kenan 815 905
Kenan 70 Mahalaleel 840 910
Mahalaleel 65 Jared 830 895
Jared 162 Henoch 800 962
Henoch 65 Metuszelach 300 365
Metuszelach 187 Lamek 782 969
Lamek 182 Noe 595 777
Noe 500 Sem    

 

No a teraz rozdział 11 Księgi Rozdzaju, wersety od 1 do 31. Znowu akcentuje imię, rok urodzenia syna a podkreślam to co pojawia się ciekawego.

(10) Oto są potomkowie Sema.
Gdy Sem miał sto lat, urodził mu się syn Arpachszad, w dwa lata po potopie. (11) Po urodzeniu się Arpachszada Sem żył pięćset lat i miał synów i córki.
(12) Arpachszad, przeżywszy trzydzieści pięć lat, miał syna Szelacha. (13) A po urodzeniu się Szelacha Arpachszad żył czterysta trzy lata i miał synów i córki.
(14) Szelach, przeżywszy trzydzieści lat, miał syna Ebera; (15) po urodzeniu się Ebera żył Szelach czterysta trzy lata i miał synów i córki.
(16) Gdy Eber miał trzydzieści cztery lata, urodził mu się syn Peleg; (17) a po urodzeniu się Pelega żył Eber czterysta trzydzieści lat i miał synów i córki.
(18) Gdy Peleg miał trzydzieści lat, urodził mu się Reu; (19) a po urodzeniu się Reu żył Peleg dwieście dziewięć lat i miał synów i córki.
(20) Gdy Reu miał trzydzieści dwa lata, urodził mu się syn Serug; (21) a po urodzeniu się Seruga żył Reu dwieście siedem lat i miał synów i córki. 
(22) Gdy Serug miał trzydzieści lat, urodził mu się Nachor; (23) a po urodzeniu się Nachora żył Serug dwieście lat i miał synów i córki.
(24) Gdy Nachor miał dwadzieścia dziewięć lat, urodził mu się Terach; (25) a po urodzeniu się Teracha żył Nachor sto dziewiętnaście lat i miał synów i córki.
(26) Gdy Terach miał siedemdziesiąt lat, urodzili mu się synowie: Abram, Nachor i Haran.
(27) Oto dzieje potomków Teracha. Terach był ojcem Abrama, Nachora i Harana, a Haran był ojcem Lota. (28) Haran zmarł jeszcze za życia Teracha, swego ojca, w kraju, w którym się urodził, w Ur chaldejskim.
(29) Abram i Nachor wzięli sobie żony. Imię żony Abrama było Saraj, imię zaś żony Nachora - Milka. Była to córka Harana, który miał jeszcze drugą córkę, imieniem Jiska.(30) Saraj była niepłodna, nie miała więc potomstwa.
(31) Terach wziąwszy z sobą swego syna, Abrama, Lota - syna Harana, czyli swego wnuka, i Saraj, swą synową, żonę Abrama, wyruszył z nimi z Ur chaldejskiego, aby się udać do kraju Kanaan. Gdy jednak przyszli do Charanu, osiedlili się tam. (32) Terach doczekał dwustu i pięciu lat życia i zmarł w Charanie.

 

Dane liczbowe zebrane z tego tekstu: 

Patriarcha  Kiedy mał syna Syn Ile jeszcze żył
Sem 100 Arpachszad 500
Arpachszad 35 Szelach 403
Szelach 30 Eber 403
Eber 34 Peleg 430
Peleg 30 Reu 209
Reu 32 Serug 207
Serug 30 Nachor 200
Nachor 29 Terach 119
Terach 70 Abram 205

 

#2.2 Pierwsze przetwarzanie powyższych liczb

  1. Mogę sprawdzić spójność rodowodów ludzi przed potopem, bo skoro jest podany rok, w którym urodził się syn, ile jeszcze żył, oraz całkowita liczba lat życia to to się musi sumować. Sprawdzam i widzę, że się zgadza. To dobrze.
  2. Mogę ustalić więc kto kiedy się urodził, przyjmując że Adam stworzony został w pierwszym roku. Dodaję więc kolumnę - rok urodzenia.
  3. Mogę też dołożyć kolumnę rok śmierci. Wszak rok śmierci to rok urodzenia plus długość życia. Ale z takim myśleniem należy być ostrożnym. Nie wiem jak to jest w kulturze hebrajskiej, ale u nas w Polsce można licząc w ten sposób popełnić błąd.
    1. Jasiu - przykład, w którym nie ma błędu:
      1. Jasiu urodził się 1 marca 1905 roku
      2. Jasiu zmarł 1 sierpnia 1975 roku przeżywszy lat 70 (wszak 1 stycznia 1975 roku obchodził swoje 70 urodziny)
      3. Mając te informację zapiszę, że Jasiu zmarł w 1975 roku
    2. Basia - przykład, w którym pojawia się błąd
      1. Basia urodziła się 1 września 1905 roku
      2. Basia zmarła 1 sierpnia 1975 roku, na miesiąc przed swoimi 70 urodzinami, więc miała lat 69.
      3. mogę się pomylić i dodając 1905 + 69 dojść do wniosku, że Basia zmarła w 1974.
  4. Mogę uzupełnić dane, których w 11 rozdziale Księgi Rodzaju nie ma, w kolumnie Jak długo żył dopisać wyliczoną długość.
  5. Dodam też sobie kolumnę informującą kiedy urodził się po potopie. O Arpachszadzie informacja podana jest wprost w Gen 11:10, a o innych da się wyliczyć, bo czuję, że może się przydać.

Tabelka wygląda więc tak: (Uwaga - nowa jest w nowszej notce!!!! -> )

Patriarcha Rok urodzenia Ile lat po potopie Rok śmierci Syn Kiedy miał syna Ile jeszcze żył Jak długo żył
Adam 1   931 Set 130 800 930
Set 131   1043 Eosz 105 807 912
Eosz 236   1141 Kenan 90 815 905
Kenan 326   1236 Mahalaleel 70 840 910
Mahalaleel 396   1291 Jared 65 830 895
Jared 461   1423 Henoch 162 800 962
Henoch 623   988 Metuszelach 65 300 365
Metuszelach 688   1657 Lamek 187 782 969
Lamek 875   1652 Noe 182 595 777
Noe 1057    2007 Sem 500  450  950
Sem 1557   2157 Arpachszad 100 500 600
Arpachszad 1657 2 2095 Szelach 35 403 438
Szelach 1692 440 2125 Eber 30 403 433
Eber 1722 873 2186 Peleg 34 430 464
Peleg 1756 1337 1995 Reu 30 209 239
Reu 1786 1576 2025 Serug 32 207 239
Serug 1818 1815 2048 Nachor 30 200 230
Nachor 1848 2045 1996 Terach 29 119 148
Terach 1877 2193 2152 Abram 70 205 275
Abram 1947 2468          

 

 

 

#2.2 Zobrazowanie powyższych liczb

#2.2.1 Kolejność życia patriarchów

Na tym wykresie zaznaczam okres, w którym żyli kolejni patriarchowie. Czerwoną, pionową kreską zaznaczam potop.

A co z tego wykresu można wyczytać?

  1. Z wyjątkiem Noego każdy z przedpotopowych patriarchów mógł spotkać się ze swoim praojcem, Adamem. Mógł spytać go jak to było w raju, mógł z  bezpośredniej relacji usłyszeć przekazaną przez Boga historię stworzenia, a potem nieprzyjemną historię upadku i wypędzenia.
  2. Długowieczność Noego sprawiła, że do niego też mógł przyjść każdy z patriarchów po potopie, łącznie z Abramem. Mogli spytać go, jak to było przed potopem, mogli porozmawiać o Henochu i Lameku, których Noe znał.
  3. Na schemacie widać, jak krótko żył Henoch zanim zabrał go Bóg.
  4. Widać też, że Lamek pewnie żył by dłużej, gdyby mógł wejść do Arki. Podobnie Metuszelech. Dziwne to, że młodszy Lamek umarł na 3 lata przed potopem, a starszy Metuszelach - no właśnie? Czy żył 2 lata po potopie nie będąc w arce? Dziwne to jest - może tu właśnie mamy doczynienia z błędem przekazu.

 

Patriarchowie, kolejność, długość życia

 

#2.2.2 Długość życia patirarchów

Błąd na schemacie poniżej:

  • Nie wolno Lamecha brać do średniej, bo zginął w wypadku, a dokładnie w wodach potopu.
  • Co do Metuszelacha mogło być podobnie ale nie wiadomo.

  

#2.3 Pierwsze wnioski

Jakie wnioski płyną z takie tabelki?

  1. Można spróbować wyznaczyć datę potopu, bo wiem, że …
    1. Arpachszpad urodzil się w 1657, 
    2. było to dwa lata po potopie (co to znaczy dwa lata po w Gen 11:10)
    3. I już wiem, że potop był w 1655 roku.
  2. Wiemy też, że  (gen 7.6) "Noe miał sześćset lat, gdy nastał potop na ziemi." a Noe urodził się w 1057 więc potop był w 1657 !!!! Ojej!
  3. No i mam pierwszą niespójność i wątpliwość, bo 
    1. rok śmierci Metuszelacha to 1657, a ponieważ w arce go nie było, to czy dwa lata topił się pływając obok arki?
    2. rok śmierci Lameka to 1652 - a więc umarł na 3 lata przed potopem. Miał szczęście? albo umarł w potopie i jest tu jakiś błąd.
    3. a mam podstawę przypuszczać, że obaj zginęli w wodach potopu. Czyli +2 albo -3 lata błędu. Sporo.
  4. Można poszukać w Biblii brakujących danych, albo danych, które opisują te genealogie aby sprawdzić spójność, lub wyłapać rozbieżności. Można ....
    1. Ile żył Noe? Na pewno gdzieś to jest: 950 lat wg. Gen 9.28, więc Noe umarł w 2007, a po urodzeniu się Sema żył jeszcze 450 lat. Wpisuję to w tabelkę
    2. Ile żył Abraham?
      1. ponoć 180, ale gdzie to jest? - nie wiem gdzie, ale już wpisuję w tabelkę bo mi potrzebne !!!!1!!!!
    3. Można napisać coś o Izaaku.
      1. Urodził się późno.
      2. Jak długo żył?
      3. Czy warto zajmować się jeszcze Jakubem?
  5. Czy jeszcze da się wyciągnąć jakieś wnioski z tych danych? Tak - statystyczne.

#3. Hipoteza badawcza

#4. Wnioski

 


#99. Ciekawostki

#99.1 Uzgadnianie listy potomków Noego

Na początku uzgadniam listę potomków Noego, aby dojść do Abrahama. Próbuję wg. rozdziału 10 Księgi Rodzaju (imiona wg tłumaczenia BT).

(1) Oto potomstwo synów Noego: Sema, Chama i Jafeta. Po potopie urodzili się im następujący synowie:

(2) Synowie Jafeta: Gomer, Magog, Madaj, Jawan, Tubal, Meszek i Tiras.
(3) Synowie Gomera: Aszkanaz, Rifat i Togarma.
(4) Synowie Jawana: Elisza i Tarszisz, Kittim i Dodanim.
(5) Od nich pochodzą mieszkańcy wybrzeży i wysp, podzieleni według swych krajów i swego języka, według szczepów i według narodów.

(6) Synowie Chama: Kusz, Misraim, Put i Kanaan.

(7) Synowie Kusza: Seba, Chawila, Sabta, Rama i Sabteka. Synowie Ramy: Saba i Dedan.

(8) Kusz zaś zrodził Nimroda, który był pierwszym mocarzem na ziemi. (9) Był on też najsławniejszym na ziemi myśliwym. Stąd powstało przysłowie: Dzielny jak Nimrod, najsławniejszy na ziemi myśliwy. (10) On to pierwszy panował w Babelu, w Erek, w Akkad i w Kalne, w kraju Szinear. (11) Wyszedłszy z tego kraju do Aszszurus, zbudował Niniwę, Rechobot-Ir, Kalach (12) i Resan, wielkie miasto pomiędzy Niniwą a Kalach.

(13) Misraim miał jako potomstwo: Ludim, Anamim, Lehabim, Naftuchim, (14) Patrusim i Kasluchim, od których pochodzą Filistyni i Kaftoryci.

(15) Kanaan zaś zrodził: Sydona pierworodnego i Cheta. (16) A ponadto: Jebusytów, Amorytów, Girgaszytów, (17) Chiwwitów, Arkitów, Sinitów, (18) Arwadytów, Semarytów i Chamatytów. A potem szczepy kananejskie rozproszyły się. (19) Granica Kananejczyków biegła od Sydonus w kierunku Geraru aż do Gazy, a potem w kierunku Sodomy, Gomory, Admy i Seboim - aż do Leszy.

(20) Są to potomkowie Chama według ich szczepów, języków, krajów i narodów.

(21) Również Semowi, praojcu wszystkich Hebrajczyków i starszemu bratu Jafeta, urodzili się synowie.

(22) Synowie Sema: Elam, Aszszur, Arpachszad, Lud i Aram.

(23) Synowie Arama: Us, Chul, Geter i Masz.

(24) Arpachszad był ojcem Szelacha,

a Szelach - Ebera.

(25) Eberowi urodzili się dwaj synowie; imię jednego Peleg, gdyż za jego czasów ludzkość się podzieliła, imię zaś jego brata - Joktan.

(26) Joktan był ojcem Almodada, Szelefa, Chasarmaweta, Jeracha, (27) Hadorama, Uzala, Dikli, (28) Obala, Abimaela, Saby, (29) Ofira, Chawili i Jobaba. Oni wszyscy byli synami Joktana. (30) Obszar, na którym mieszkali, rozciągał się od Meszy w kierunku Sefar aż do wyżyny wschodniej.

(31) Oto synowie Sema według szczepów, języków, krajów i narodów.
(32) Oto szczepy synów Noego według ich pokrewieństwa i według narodów. Od nich to wywodzą się ludy na ziemi po potopie.

 

 Czyli potomkowie Noego to:

BT:
Sem, Arpachszad, Szelach, Eber, Peleg, Reu, Serug, Nachor, Terach i Abram. 

#99.2 Imiona patriarchów w innych tłumaczeniach

Ciekawostka w tych czytania to pojawiająca się postać Nimroda i jego zaangażowanie w Unię Europejską zwaną wtedy Babel, a potem nowa inicjatywa polityczna - Babilon.

Kolejna ciekawostka to jak te imiona (ja podaję za najbardziej popularną w kulturze polskiej Biblią Tysiąclecia) przekazują inne tłumaczenia:

BW:
Sem, Aprachszad, Szelach, Heber, Peleg, Reu, Serug, Nachor, Terach, Abram.

BG:
Sem, Arfachsad, Selech, Heber, Peleg, Rehu, Sarug, Nachor, Tareg, Abram.

x.Wujek:
Sem, Arphaxad, Sale, Heber, Phaleg, Rew, Sarug, Nachor, Thare, Abram.

#99.3 Septuaginta (dopisek po latach)

Dziwne to jest ale septuaginta (czyli pochodzący z III w. przed Chr. przekład Tory na grekę) inaczej oddaje długości życia patriarchów. Wszystko jest o 100 lat pomniejszone. Dziwne to jest. Nie wiem jakie jest wytłumaczenie tego. Może rabini co to tłumaczyli chcieli podkreślić, że nie jest to Tora.


Kategorie: apologetyka, biblia, _blog


Słowa kluczowe: noe, abram, abraham, potop, apologetyka, ludzie po potopie, 1655


Komentarze: (2)

wojtek, October 16, 2018 11:40 Skomentuj komentarz


Uwzględnić koniecznie Gen8:13 - Rdz 8:13 bt5 "W sześćset pierwszym roku, w miesiącu pierwszym, w pierwszym dniu miesiąca wody wyschły na ziemi, i Noe, zdjąwszy dach arki, zobaczył, że powierzchnia ziemi jest już prawie sucha."

biblista, September 16, 2019 10:39 Skomentuj komentarz


Jest błąd w liczbie lat urodzenia się Sema ,Noe miał 602 lata jak urodził mu się Sem ,2 lata po potopie ,a u Ciebie wynika ,że miał 500 lat ,Potop nastąpił w 1652 lata po stworzeniu Adama , gdy Noe miał 600 lat ,a u Ciebie jest ,że 1557 ,masz 100 lat pomyłki .Noe miał 602 lata jak urodził mu się Sem 2 lata po po potopie . Według właściwych wyliczeń , Sem urodził się w 1654 r. od stworzenia Adama .

Skomentuj notkę
31 maja 2016 (wtorek), 10:52:52

Brzemmienna czy w ciąży

Dziś sprawdziłem jak słowa "γαστρι εχουσα" opisującą najważniejszą dla losów świata ciążę przełożyli na polski polscy tłumacze Nowego Testamentu.

Zaczynam od renesansu. Biblia Brzeska (1563) i Gdańska 1632 podaje, że Maria "naleziona jest brzemienną", choć Gdańska już "znaleziona".

Maria brzemienną jest też w Biblii Warszawskiej, wszystkich edycjach Tysiąclatki, w Biblii Poznańskiej i przedwojennym przekładzie ks. Kowalskiego (przekład z Wulgaty) oraz w parafrazie (bo to nie przekład) Świadków Jehowy. Brzemienna - słowo używane do dziś, choć dziś już rzadko.

Ks. Wujek jak zwykle pięknie - "naleziona jest w żywocie", Pięknie ale już dziś nikt tego nie zrozumie. U Paulistów po prostu "Maria poczeła", zaś w przekładzie Warszawsko-Praskim tak subtelnie, Maria "poczuła, że stanie się matką".

A PJO na fejsie dziś napisał, że "czekamy na wersje gdzie Maria wpadła". Rzeczywiście, dziś tak właśnie opisujemy takie przypadki ale to słowo nie najlepiej oddaje to co tam się rzeczywiście wydarzyło. Ludzie mogli to odbierać jako "wpadkę" z Józefem (choć byli formalnie małżeństwem, jeszcze nie mieszkającym razem - ot, zwyczaj żydowski) ale Maria nie wpadła z mężem, tylko Bóg tak chciał i to On wpadł na chwilę na ziemię z pomocą Marii.

Ale lećmy dalej - Przekład Nowego Przymierza (EIB) już mówi o ciąży, podobnie jak tanio, ale ślicznie wydany przekład CityBiblie, który dziś znalazłem na stole do poczytania przy śniadaniu. Bardzo fajny ten przekład, taki hipsterski, w sam raz do rozdawania, do zostawiania w pociągu, w Starbucksie. To robota ekipy ze służby "Szukając Boga" i wygląda na dobrą robotę.

 

* * * * *

 

Modlitwa:

  • Alleluja! Chwalmy Pana, bo dobry jest! Bo Jego łaska na wieki!
  • Alleluja! Chwalmy Pana. Chwialmy, bo Jego Słowo jest dla nas dziś tak łatwo dostępne!
  • Alleluja! Chwalmy Pana, bo dał nam żyć w bogatym narodzie, którego kultura dorobiła już już ponad 30 przekładów NT.
  • Alleluja! Chwalmy Pana, bo dobry jest! Bo Jego łaska na wieki!

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: przekłady nt, ciąża, maria, brzemienna, ubg, bt


Komentarze: (2)

XXXBOBO, October 24, 2018 10:50 Skomentuj komentarz


Jeden błąd tutaj znalazłem - to nie Kowalski przełożył NT z Wulgaty, tylko Dąbrowski, i nie przed wojną, ale tuż po (1946 albo 1949).

wojtek, September 18, 2021 16:09 Skomentuj komentarz


No tak. Ks. Kolawski to dopiero w 1957 roku swój przekład w Wulgaty wydał.
http://bibliepolskie.pl/przeklady.php?tid=25

Skomentuj notkę
29 maja 2016 (niedziela), 12:47:47

Spiski i służby w NT

Spisane z wykładów Pawła Chojeckiego, chyba z 2013 roku, a może i wcześniej, 4 części, gdzieś z YouTube ale zachowałem sobie na dysku bo dobre.

Spisane w trakcie prasowania, 29 maja 2016, ale wiem, że gdzieś już to kiedyś wpisywałem.

Wykład Pawła Chojeckiego o Służbach

 
Moje motto dodane do notatek:
Psalm 26:4 Nie zasiadam z mężami nieprawdy; a z tymi, którzy ukrywają, kim są, nie wchodzę.
 
Spiski o których opowiada Paweł Chojecki:
  1. tytułem wstępu
    1. przypomnieć sobie dwa przypadki spisku w życiu Pawła.
      1. jak go w koszu spuszczali w koszu
      2. kilku młodzieńców zawiązało stowarzyszenie, że zabiją Pawła
  2. Dlaczego tyle spisków na Pawła? Bo był szczególny z uwagi na pozycję. 
    1. Paweł był z Żydowskiej elity, dlatego był szczególnie skuteczny przeciwko elitom Żydowskim.
    2. Działania Służb są drogie bo wymagają fachowców. A więc stosuje się je w miejscach kluczowych.
    3. Paweł był zagrożeniem dla …
      1. politycy i władcy
      2. przywódcy religijni
      3. ludzie biznesu związanego z systemem państwowym i religijnym (Dz 19:23)
      4. Wszyscy oni mają możliwość używania służb i ich techniki
  3. Służby chronią władzę, w NT władzę Rzymu, władzę kolaborujących Żydów. Niekoniecznie są antychrześcijańskie, ale gdy coś się dzieje to należy to (1) rozpoznać, i jeżeli widzi się zagrożenie to (2) zniszczyć np. poprzez intrygi
  4. Chrześcijanie na podstawie NT powinni w spiski wierzyć, ale nie wierzą. Dlaczego?
    1. Bo się nawróciliśmy i teraz nasze życie jest w prawdzie, i myślimy, że taki jest kościół i świat. Mamy wieczne zbawienie, ale nie mamy wiecznej świętości, dalej mamy potencjał do zła.
    2. w kościele (w Polsce) jest brak elit. 
    3. bo są głupi. Myślenie o spiskach wymaga myślenia, a to nie jest silna strona kościoła.
  5. Kościół jest szczególnym miejsce ataku Służb, bo jest miejscem wolności. 
    1. Gal 2:3-5 bw - (3) Ale nawet Tytusa, który był ze mną, chociaż był Grekiem, nie zmuszono do obrzezania, (4) nie bacząc na fałszywych braci, którzy po kryjomu zostali wprowadzeni i potajemnie weszli, aby wyszpiegować naszą wolność, którą mamy w Chrystusie, żeby nas podbić w niewolę, (5) a którym ani na chwilę nie ustąpiliśmy, ani się nie poddaliśmy, aby prawda ewangelii u was się utrzymała.
    2. wyszpiegować wolność, bo kościół jest wolny, a wolność jest zagrożeniem dla władzy. I nie jest to wolność jednostki, ale wolnoć całej społeczności.
    3. Repertuar metod służb 
      1. fałszywi bracia
      2. po kryjomu zostali wprowadzeni
      3. potajemnie weszli
      4. szpiegować
    4. A co jest celem władzy
      1. wybadać wolność
      2. podbić w niewolę
    5. W efekcie pracy Pawła osiągnięto 3 rzeczy:
      1. nie ustąpili
      2. nie poddali się
      3. prawda ewangelii się utrzymała
  6. PRZYKŁADY ZNIEWOLENIA OPISANE W NT O KTÓRYCH OSTRZEGA PAWEŁ
    1. mamy być wolnymi, do wolności nas wyzwolono, ale o wolność toczy się walka
    2. poniżej 3 przykłady niewoli
  7. Niewola ze stwony władzy - Formy zniewolenia człowieka przez władzę (2Kor 11:20): 
    1. 2Co 11:20 bw - Znosicie bowiem, gdy was ktoś niewolnikami robi, gdy was ktoś wyzyskuje, gdy was ktoś łupi, gdy się ktoś wynosi, gdy was ktoś po twarzy bije.
    2. BT: Zezwalacie na to, że was ktoś bierze w niewolę, że was objadawyzyskuje, że was z góry traktuje, że was policzkuje.
    3. Repertuar działań władzy:
      1. wyzyskuje
      2. łupi
      3. wynosi się
      4. po twarzy bije
    4. Chrześcijanin powinien się temu przeciwstawić skoro Paweł, krytykuje, to, że to znoszą bo jest to niegodne
  8. Niewola dwójmyślenia - Gal 6: 12-13
    1. Gal 6:12-13 bt - Ci wszyscy, którzy chcą się podobać od strony cielesnej, zmuszają was do obrzezania, byle tylko nie cierpieć prześladowania dla krzyża Chrystusowego. (13) Bo nawet ci, którzy poddają się obrzezaniu, sami zakonu nie przestrzegają, ale chcą, abyście wy się obrzezywali, by mogli z ciała waszego się chlubić.
    2. Gal 6:12-13 bt5 - O ludzkie względy ubiegają się ci wszyscy, którzy was zmuszają do obrzezania; chcą mianowicie uniknąć prześladowania z powodu krzyża Chrystusowego. (13) Bo ci zwolennicy obrzezania zgoła się nie troszczą o zachowanie Prawa, a o wasze obrzezanie zabiegają tylko dlatego, by się móc pochwalić waszym ciałem.
    3. Dwójmyślenie nie jest dobre. Często praktykowane przez udających katolików
  9. Niewola u autorytetu przywódcy - Dz 20:29-30
    1. Act 20:29-30 bw - (29) Ja wiem, że po odejściu moim wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody, (30) nawet spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą.
    2. Act 20:29-30 bt5 - (29) Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. (30) Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów.
    3. niewola u autorytetu, guru duchowego, przywódcy
  10. KOŚCIÓŁ MA SIĘ PRZECIWSTAWIAĆ (cz 3, 12 min)
    1. Dz 23:11 - Paweł w więzieniu, przeciwko imperium Rzymskiemu i żydowskim przywódcom religijnym - ale  przystąpił do niego Pan i rzek:, bo jak świadczyłeś w Jerozolimie, tak musisz świadczyć i w Rzymie.  Pan jest Panem historii i nakazuje Pawłowi być dobrej myśli.
    2. Ciekawostka - Paweł znał i korzystał z praw obywatelskich.
      1. odwołał się, gdy mieli go ubiczować bez sądu
      2. odwołał się do tego w rozmowie z Festusem (namiestnik prowincji), gdy ten go chciał wysłać do Jerozolimy aby go tam sądzić
      3. odwołania się do cesarza realizowało plan Boga, wysłanie go do Rzymu
      4. ciekawa tej też metoda Pawła przez Sanhedrynem - wykorzystał spory pomiędzy sadyceuszami i faryzeuszami. Dużo sprytu tu wykazał Paweł.
  11. OPERACJE TAJNE (cz 3, 24 min)
    1. Dz 9:23-25 - dowiedzieli się o spisku (kontrwywiad) i zrobili tajne działanie (w nocy, przez mur).
    2. Dz 9:26 - Paweł próbował przyłączyć się do uczniów, ale nie chcieli go przyjąć, bo nie wiedzieli, że jest bratem. Kontrwywiad. To wymagało dyscypliny w kościele. 
  12. Obrona kościoła (cz. 4)
    1. gwarantem jest Pan historii
    2. pomocna jest znajomość praw obywatelskich
      1. osłona kontrwywiadowcza
      2. spryt
      3. znajomość prawa
      4. wiedza o animozjach i stosunkach pomiędzy przeciwnikami
      5. odporność na działalńość wywiadowcza
    3. A co gdzy wszystko zawiedzie?
      1. Dz 6:7-15 - przykład Szczepana - (…) 7:51-60  - ale Szczepan jest w bezpośrednim kontakcie w Jezusem. Ale dla ludzi na świecie była to normalna śmierć, nic szczególnego.Ale Paweł to zapamiętał.
      2. Dz 14:19-22 - kamieniowanie Pawła koło Antiochii i Ikonium, ale nie pamiętam gdzie…. W Listrze?
        1. 2Tm3:10-12 - Paweł pisze, że Pan wyrwał go z tych prześladowań.
        2. 2Kor 1:8-18 - Pan wyrwał i wyrwie z wielkich prześladowań. Śmierć jego była postanowiona, ale Bóg ich wyrwał. 
        3. Paweł musiał przejść nawet przez śmierć (albo bliskość śmierci) aby polegał na Bogu, który wszkiesza umarłych. A przecież pochodził ze środowiska ludzi, którzy polegali na sobie.
Przykłady spisków w NT:
  • Gal 2:3-5 - fałszywy bracia potajemnie weszli na spotkanie aby szpiegować wolność, ale daliśmy im odpór
    • Treść:
      • 2.1 Potem, po czternastu latach, udałem się ponownie do Jerozolimy wraz z Barnabą, wziąwszy ze sobą także Tytusa. 2.2 A udałem się tam zgodnie z objawieniem i przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się uznaniem, aby się czasem nie okazało, że biegnę albo biegłem na próżno. 2.3 Lecz nawet Tytusa, który był ze mną, nie zmuszono do obrzezania, mimo że był Grekiem;
      • 2.4 A to z powodu wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegować naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić.
      • 2.5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii. 2.6 A co do cieszących się uznaniem – jakimi kiedyś byli, jest dla mnie bez znaczenia, Bóg bowiem nie ma względu na osobę – ci więc, którzy cieszą się uznaniem, nic mi nie narzucili. 2.7 Wręcz przeciwnie, gdy widzieli, że została mi powierzona ewangelia wśród nieobrzezanych, jak Piotrowi wśród obrzezanych;
      • 2.8 (Ten bowiem, który działał skutecznie przez Piotra w sprawowaniu apostolstwa wśród obrzezanych, skutecznie działał i we mnie wśród pogan); 2.9 I gdy poznali daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak
    • fałszywi bracia
    • po kryjomu zostali wprowadzeni
    • potajemnie weszli
    • szpiegować
  • 2kor 11:32-33 - Miasto było otoczone aby Pawła pojmać, ale Pawła spuszczali w koszu przez mury, bo był jakiś spisek
    • wydaje się, że Żydzi i ich władze są inicjatorem spisku, ale okazuje się, że jakiś namiestnik lokalny podejmuje działania, co znaczy, że Żydzi mieli dojścia do władców. Paweł uszedł z ręki namiestnika króla Petry, króla Areasa i to był wielki król.
  • Dz 23:12-16 - jak Pawel mówił o Mesjaszu to 40 młodzieńców uknuło spisek, zawiązało przysiężenie, że zabiją Pawła. Dogadali się z przywódcami religijnymi. Ale Paweł miał kontrwywiad - bo ktoś o tym Pawłowi doniósł.
  • Dz 25:1-3 - Festus przyjechał do Jerozolimy i Żydzi chcieli tam przesłuchać Pawła. Festus się nie zgodził bo wiedział, że pod eskortą wywoził go z Jerozolimy, a teraz był spisek, aby zaatakować go w trakcie transportu.
  • Dz 19:23-29 - zagrożone interesy Demetriusza w Efezie - 
    • potem tłum poleciał bronić Artemidy a nie grupki przedsiębiorców, którzy nimi manipulowali

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: służby, spiski, nowy testament, knp, chojecki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 maja 2016 (poniedziałek), 23:49:49

Lech Bekesza, nauczanie o bólu

Mocne. Leszek powiedział to na spotkaniu Mikołajowym, Mikołaj nagrał i wysłał nieobecnym mailem.

Lech Bekesza  

A tu notka z tego materiału:

Nie ma molowych chwytów w naszych piosenkach

Czytanie:

1P4:1 Skoro więc Chrystus cierpiał za nas w ciele, wy również uzbrójcie się tą samą myślą, że ten, kto cierpiał w ciele, zaprzestał grzechu aby żyć resztę czasu w ciele już nie dla ludzkich pożądliwości, lecz dla woli Boga.

 

Myśli wynotowane:

 

#1. Żyjemy pomiędzy pragnieniem zwiększenia przyjemności i zmniejszenia bólu (umysł poganina). Rozmowa o cierpieniu, o bólu, o rzeczach nieprzyjemnych jest w naszym świecie nie na miejscu, nie wypada, nie ma miejsca na nie. Można rozmawiać o rzeczach miłych, przyjemnych.

 

#2. Piotr pisał do ludzi, którzy nie mają kraju, ojczyzny po tej stronie wieczności. I ich musi boleć - o tym pisze Piotr.

 

#3. Dobro koliduje ze złe, a zło chcąc zniszczyć dobro wywołuje ból. Ale ból jest z Bożej strony tym, co kształtuje nas na ludzi, którzy mogą się nazywa uczniami Jezusa. Normalną reakcją na ból jest uciec. Ale Bóg doprowadza do takich sytuacji, gdzie nie ból, lub brak bólu będzie określać nasze decyzje. 

 

#4. Mamy rożne sfery, które nas bolą albo sprawiają przyjemność, każdy inną. W tych, na których nam nie zależy mogą nas boleć, ale są sfery, gdzie ulegamy. Jeżeli ulegniemy, to następnego dnia się budzimy, jako ludzie słabi. Bo nie umiemy podejmować decyzji na podstawie prawdy, ale podejmujemy na podstawie przyjemności i bólu.

 

#5. A Bóg stworzył ból, aby nas uczynić silniejszymi.

 


Kategorie: kazania, biblia, _blog


Słowa kluczowe: nauczanie, ból, cierpienie, bóg, biblia, lech bekesza


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 grudnia 2015 (wtorek), 09:05:05

Zaufaj Panu, polegaj nań, on wyprostuje ścieżki

Jako Polacy możemy się radować z bogactwa przekładów Pisma Świętego na nasz język. Radować, bo nie żyjąc w kulturze hebrajskiej czasem trudno nam pojąć pewne rzeczy za pomocą pojęć z kultury Polskiej, ale jak zobaczymy jak zrozumiało to kilku Polaków znających hebrajski to możemy poczuć więcej, zobaczyć bogactwo, uradować się i przemyśleć.

Zrobiłem dziś porównanie kilku znanych tłumaczeń dwóch myśli z Księgi Przysłów, dokładnie z rozdziału 3 wersety 5 i 6. Oto do jakich wniosków dochodzę.

 

Wnioski:

1. Ufać Panu należy z całego serca. Ale można też ufać PANU, JAHWE lub Jehowie. Zostanę przy Panu wiedząc, że chodzi o Boga.

2. Lepiej nie polegać na swoim rozsądku, rozumie, umiejętnościach, roztropności i zrozumieniu.

3. Na swoich drogach mamy Pana poznawać, wyznawać, rozpoznać, pamiętać o nim, myśleć o nim i znać go.

4. Pan będzie prostować, albo wyprostuje nasze ścieżki, ale czasem wyrówna (wyrównanie to działanie w płaszczyźnie pionowej, bo prostowanie działa w płaszczyźnie poziomej).

5. No i jeszcze ścieżki. Ścieżki lub drogi.

 


  

Poniżej źródło moich badań, czyli wybrane polskie przekłady:

 

Biblia Jakuba Wujka (1599)

(5) Miej ufność w Panu ze wszystkiego serca swego, a nie polegaj na roztropności twojej.

(6) Na wszystkich drogach twoich myśl o nim, a on wyprostuje ścieżki twoje.

 

Biblia Gdańska (1632)

(5) Ufaj w Panu ze wszystkiego serca twego, a na rozumie twoim nie spolegaj.

(6) We wszystkich drogach twoich znaj go, a on prostować będzie ścieszki twoje.

 

Biblia Warszawska (1975)

(5) Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na własnym rozumie!

(6) Pamiętaj o Nim na wszystkich swoich drogach, a On prostować będzie twoje ścieżki!

 

Biblia Paulistów (2008)

(5) Zaufaj PANU całym sercem, a nie polegaj na swej umiejętności.

(6) W całym twoim postępowaniu staraj się Go rozpoznać, a On wyrówna twoje ścieżki.

 

Biblia Poznańska (1974/75)

(5) Zaufaj Jahwe całym sercem swoim, a nie polegaj na własnym rozumie.

(6) Na wszystkich drogach swoich wyznawaj Go, a On wyrówna twoje ścieżki.

 

Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)

(5) Z całego serca Panu zaufaj, nie polegaj na swoim rozsądku.

(6) Poznawaj Go na każdej swej drodze, a On twe ścieżki wyrówna.

 

Przekład Nowego Świata (1997)

(5) Zaufaj Jehowie całym sercem i nie opieraj się na własnym zrozumieniu.

(6) Zważaj na niego na wszystkich swych drogach, a on wyprostuje twe ścieżki.

 

 


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: zaufanie, droga, życie, mądrość, przypowieści


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
12 września 2015 (sobota), 14:46:46

Psalm 19 i Rz 1:18

Psalm 19, pierwsze wersety:

Niebiosa opowiadają chwałę Boga,
A firmament głosi dzieło rąk jego.
Dzień dniowi przekazuje wieść,
A noc nocy podaje wiadomość.
Nie jest to mowa, nie są to słowa,
Nie słychać ich głosu...
A jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwięk
I do krańców świata dochodzą ich słowa…

 

List do Rzymian, rozdział 1, werset 18 (albo kawałek dalej), czyli wypowiedź odnośnie ludzi naturalnych, pogan

(…) To bowiem, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im to ujawnił. Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty - wiekuista Jego potęga oraz bóstwo - stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła.

 

Dziś jednak obowiązującym światopoglądem jest ateizm (w najlepszym przypadku religijny deizm) czego efektem jest powszechne ogłupienie opisane przez Pawła tak:

(…) znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. Podając się za mądrych stali się głupimi. I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy [ stworzenia ] (…) stworzeniu oddają więc cześć, i stworzeniu służą.

 


 

Ale ponieważ do edytora dorobiłem sobie możliwość kolorowania to przypatrzę się temu psalmowi bardziej:

Niebiosa opowiadają chwałę Boga,
A firmament głosi dzieło rąk jego.
Dzień dniowi przekazuje wieść,
A noc nocy podaje wiadomość.
Nie jest to mowa, nie są to słowa,
Nie słychać ich głosu...
A jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwięk
I do krańców świata dochodzą ich słowa

 

Podmioty mówiące:

  1. niebiosa
  2. firnament
  3. dni
  4. noce

Podmioty słuchające:

  1. dnie
  2. noce
  3. cała ziemia
  4. krańce świata

Czynności:

  1. opowiadają
  2. głoszą
  3. przekazują wieść
  4. podają wiadomość

Treść przekazu:

  1. chwała Boga
  2. opis dzieła Jego rąk
  3. wieść - ale nie za bardzo wiadomo o czym, więc tylko to wzmacnia kontekst
  4. wiadomość - więc jak wyżej

 

Wnioski: w fakcie stworzenia widać dzieło Boga, i jest to wystarczający dowód na jego istnienie. Twierdzenie, że go nie ma jest trwaniem w kłamstwie.


Kategorie: filozofia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: rz 1:18, psalm 19, biblia, ewangelia, filozofia


Komentarze: (1)

anonim, October 6, 2015 22:35 Skomentuj komentarz


Ponieważ nie oddali Bogu czci jako Stwórcy (…) znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. Podając się za mądrych stali się głupimi. I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy [ stworzenia ] (…) stworzeniu oddają więc cześć, i stworzeniu służą.
Skomentuj notkę
2 września 2015 (środa), 16:34:34

Psalm 103

Psalm Dawidowy. (w psałterzu 103)

Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze - święte imię Jego!
Błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach!

On odpuszcza wszystkie twoje winy,
On leczy wszystkie twe niemoce,
On życie twoje wybawia od zguby,
On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem,
On twoje dni nasyca dobrami: odnawia się młodość twoja jak orła.

Pan czyni dzieła sprawiedliwe, bierze w opiekę wszystkich uciśnionych.
Drogi swoje objawił Mojżeszowi, dzieła swoje synom Izraela.

Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny.
Nie wiedzie sporu do końca i nie płonie gniewem na wieki.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca.

Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, tak można jest Jego łaskawość dla tych, co się Go boją.
Jak jest odległy wschód od zachodu, tak daleko odsuwa od nas nasze występki.
Jak się lituje ojciec nad synami, tak Pan się lituje nad tymi, co się Go boją.

Wie On, z czego jesteśmy utworzeni, pamięta, że jesteśmy prochem.
Dni człowieka są jak trawa; kwitnie jak kwiat na polu.
Ledwie muśnie go wiatr, a już go nie ma, i miejsce, gdzie był, już go nie poznaje.

A łaskawość Pańska na wieki wobec Jego czcicieli, a Jego sprawiedliwość nad synami synów, nad tymi, którzy strzegą Jego przymierza i pamiętają, by pełnić Jego przykazania.

Pan w niebie tron swój ustawił, a swoim panowaniem obejmuje wszechświat.

Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, pełni mocy bohaterowie, wykonujący Jego rozkazy, by słuchać głosu Jego słowa.
Błogosławcie Pana, wszystkie Jego zastępy, słudzy Jego, pełniący Jego wolę!
Błogosławcie Pana, wszystkie Jego dzieła, na każdym miejscu Jego panowania: błogosław, duszo moja, Pana!


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: psalm, psalm 103


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 sierpnia 2015 (piątek), 18:32:32

Psalm 37

Psalm Dawidowy (nr 37, wg tłumaczenia bt2)

Alef
Nie unoś się gniewem z powodu złoczyńców ani nie zazdrość niesprawiedliwym, bo znikną tak prędko jak trawa i zwiędną jak świeża zieleń.

Bet
Miej ufność w Jahwe i postępuj dobrze, mieszkaj w kraju i żyj bezpiecznie. Raduj się w Jahwe, a On spełni pragnienia twego serca.

Gimel
Powierz Jahwe swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał. I sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a słuszność twoja - jak południe.

Dalet
Uspokój się wobec Jahwe i Jemu zaufaj. Nie oburzaj się na tego, komu się szczęści w drodze, na człowieka, co obmyśla zasadzki.

He
Zaprzestań gniewu i porzuć zapalczywość; nie oburzaj się: to wiedzie tylko ku złemu. Złoczyńcy bowiem wyginą, a ufający Jahwe posiądą ziemię.

Waw
Jeszcze chwila, a nie będzie przestępcy; spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie. Natomiast pokorni posiądą ziemię i będą się rozkoszować wielkim pokojem.

Zain
Przeciw sprawiedliwemu zło knuje występny i zgrzyta na niego zębami. Pan śmieje się z niego, bo widzi, że jego dzień nadchodzi.

Chet
Występni dobywają miecza, łuk swój napinają, by powalić biedaka i nieszczęśliwego, by zabić tych, których droga jest prosta. Ich miecz przeszyje własne ich serca, a ich łuki zostaną złamane.

Tet
Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy, niż wielkie bogactwo występnych; bo ramiona występnych będą połamane, a sprawiedliwych Jahwe podtrzymuje.

Jod
Jahwe zna dni nienagannych, a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki. W czasie klęski nie zaznają wstydu, a we dni głodu będą syci.

Kaf
Występni natomiast poginą, wrogowie Jahwe jak krasa łąk zwiędną, jak dym się rozwieją.

Lamed
Występny pożycza, ale nie zwraca, a sprawiedliwy lituje się i obdarza. Błogosławieni przez Jahwe posiądą ziemię, przeklęci przez Niego będą wyniszczeni.

Mem
Jahwe umacnia kroki człowieka i w jego drodze ma upodobanie. A choćby upadł, to nie będzie leżał, bo rękę jego podtrzymuje Jahwe.

Nun
Byłem dzieckiem i jestem już starcem, a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu ani potomstwa jego, by o chleb żebrało. Lituje się w każdym czasie i pożycza; potomstwo jego stanie się błogosławieństwem.

Samek
Odstąp od złego, czyń dobro, abyś mógł mieszkać na wieki. Bo Jahwe miłuje sprawiedliwość i nie opuszcza swych świętych.

Ain
Nikczemni wyginą, a potomstwo występnych będzie wytępione. Sprawiedliwi posiądą ziemię i będą mieszkać na niej na zawsze.

Pe
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne. Prawo jego Boga jest w jego sercu, a jego kroki się nie zachwieją.

Sade
Występny czatuje na sprawiedliwego i usiłuje go zabić. Lecz Jahwe nie zostawia go w jego ręku i nie pozwala skazać, gdy stanie przed sądem.

Kof
Miej nadzieję w Jahwe i strzeż Jego drogi, a On cię wyniesie, abyś posiadł ziemię; zobaczysz zagładę występnych.

Resz
Widziałem, jak występny się pysznił i rozpierał się jak cedr zielony. Przeszedłem obok, a już go nie było; szukałem go, lecz nie można było go znaleźć.

Szin
Strzeż uczciwości, przypatruj się prawości, bo w końcu osiągnie ten człowiek pomyślność. Wszyscy zaś grzesznicy będą wyniszczeni, potomstwo występnych wyginie.

Taw
Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Jahwe; On ich ucieczką w czasie utrapienia. Jahwe ich wspomaga, wyzwala; wyzwala ich od występnych i zachowuje, do Niego bowiem się uciekają.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: psalm, psalm 37


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
2 sierpnia 2015 (niedziela), 15:56:56

Początek mądrości

Początek mądrości

 
Biblia Brzeska (1563)
 
 
Biblia Jakuba Wujka (1599)
Ps 111:10 wuj "(10) Początek mądrości bojaźń Pańska. Wyrozumienie dobre wszystkim, którzy je czynią: chwała jego trwa na wiek wieku."
 
Biblia Gdańska (1632)
Ps 111:10 bg "(10) Początek mądrości jest bojaźń Pańska; rozumu dobrego nabywają wszyscy, którzy rozkazanie Pańskie czyną; chwała jego trwa na wieki."
 
Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Biblia Warszawska (1975)
Ps 111:10 bw "(10) Początkiem mądrości jest bojaźń Pana;Wszyscy, którzy ją okazują, są prawdziwie mądrzy.Chwała jego trwa na wieki."
 
Biblia Paulistów (2008)
Ps 111:10 pau "(10) Bojaźń PANA początkiem mądrości. Wszyscy, którzy w niej trwają, rozumieją dobro. Jego chwała trwa na wieki."
 
Biblia Poznańska (1974/75)
Ps 111:10 bp "(10) Szin Początkiem mądrości jest bojaźń Boża, Taw roztropnie postępują ci, którzy jej strzegą. Lamed Chwała Jego trwa na wieki."
 
Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)
Ps 111:10 bt5 "(10) Resz Bojaźń Pańska początkiem mądrości; Szin wspaniała zapłata dla tych, co według niej postępują, Taw a chwała Jego trwać będzie zawsze."
 
Kochanowski
Przedniejsza mądrość, kto się boi Boga, 
To do rozumu i do sławy droga.
 
**********************************
 
Biblia Jakuba Wujka (1599)
Pro 9:10 wuj "(10) Początek mądrości bojaźń Pańska: a umiejętność świętych roztropność."
 
Biblia Gdańska (1632)
Pro 9:10 bg "(10) Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum."
 
Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Biblia Warszawska (1975)
Pro 9:10 bw "(10) Początkiem mądrości jest bojaźń Pana, a poznanie Świętego - to rozum,"
 
Biblia Paulistów (2008)
Pro 9:10 pau "(10) Początkiem mądrości jest bojaźń PANA, poznanie Świętego umiejętnością rozeznania."
 
Biblia Poznańska (1974/75)
Pro 9:10 bp "(10) B o jaźń Jahwe to początek mądrości, a rozum to wiedza Świętego."
 
Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)
Pro 9:10 bt5 "(10) Początkiem mądrości jest bojaźń Pańska, rozsądkiem - poznanie Świętego."
 
**********************************
 
 
Biblia Jakuba Wujka (1599)
Job 28:28 wuj "(28) I rzekł człowiekowi: Oto bojaźń Pańska, ta jest mądrość: a wiarować się złego rozum."
 
Biblia Gdańska (1632)
Job 28:28 bg "(28) Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźń Pańska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem."
 
Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Biblia Warszawska (1975)
Job 28:28 bw "(28) i rzekł do człowieka: Oto bojaźń Pańska, ona jest mądrością, a unikanie złego rozumem."
 
Biblia Paulistów (2008)
Job 28:28 pau "(28) A człowiekowi powiedział: «Oto bojaźń Pana, ona jest mądrością, a powstrzymywanie się od występków jest umiejętnością»"."
 
Biblia Poznańska (1974/75)
Job 28:28 bp "(28) Potem rzekł do człowieka: "Mądrością jest bojaźń Boża, a unikanie zła rozumem"."
 
Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)
Job 28:28 bt5 "(28) A do człowieka powiedział: Bojaźń Boża - zaiste mądrością, roztropnością zaś - zła unikanie."
 

 


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: początek mądrości, mądrość, głupota, rz 1:18n


Komentarze: (1)

wojtek, September 24, 2018 09:03 Skomentuj komentarz


Hi 28:28: "I rzekł do człowieka: Oto bojaźń Pańska, ona jest mądrością, a unikanie złego rozumem."

Skomentuj notkę
23 lipca 2015 (czwartek), 17:47:47

Rozważania o Wielkim Posłannictwie

#1. Zachęcony naszym wczorajszym spotkaniem oraz dość szybko ujawniającymi się dziurami w mojej pamięci postanowiłem przypomnieć sobie co nieco sięgając do różnych przekładów Biblii oraz troszkę do Googla.

Ale na początek zrobiłem sobie test, i spróbowałem na żywca, tak z marszu spisać z pamięci najważniejszy werset o tym temacie, czyli Mt 28:18-19. Jak to było?

Pan Jezus powiedział: Dana mi jest wszelka władza na niebie i ziemi. Idźcie tedy i czyńcie uczniów pośród wszystkich narodów, idąc, chrzcząc i nauczając wszystkiego, co wam przekazałem. A oto ja będę z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata.

Oj - już widzę, że błędów tu kupę, i nie ma takiego tłumaczenia coby do mojej pamięci choć trochę pasowało. Muszę nad tym popracować.

W34 ToDo: spróbować nauczyć się tego dokładnie na nowo, poprzez przepisanie na kompie 5, 10 a jak będzie potrzeba to i 20 razy. Najlepiej w tłumaczeniu BW.

 

#2. A jak to jest w polskich przekładach? Najlepiej sprawdzić w systemie Jarka Zabiełły - biblia.apologetyka.com. Sprawdzam i pierwsze zdziwienie. To co nazywamy Wielkim posłannictwem to wersety Mt 28:18a-20 a nie tylko 18 i 19.

Biblia Brzeska (1563)
A przystąpiwszy Jezus mówił im rzekąc: Dana mi jest wszytka zwierzchność na niebie i na ziemi. Idąc tedy uczcie wszytki narody, krzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha świętego. Ucząc je chować wszytkich rzeczy com wam przykazał. A oto ja jestem z wami po wszytki dni aż do skończenia świata.
Ciekawostka: słowo zwierzchność w miejsce władza pokazuje, że tłumaczenie Biblii Brzeskiej tkwili jeszcze w średniowiecznym, feudalnym obrazie świata, gdzie nie było miejsca na równość i demokrację. Władza jest zwierzchnością, ponieważ jest na wierzchu, wyżej, może nawet bliżej nieba, bliżej Boga - w końcu wg. tamtej filozofii świat tak został przez Boga urządzony i z tym się nie dyskutuje. Równość to pomysł XVIII-wiecznego Oświecenia.
Druga ciekawostka - jest tu też uczcie a nie czyńcie uczniami - średniowieczna, warstwowa wizja świata i kościoła nie mogła się przebić. Biblia Brzeska to przekład kalwiński, co ciekawe ten błąd powielany jest w również protestanckiej Biblii Gdańskiej przełożonej 70 lat później.
 
Biblia Jakuba Wujka (1599)
A przystąpiwszy Jezus, mówił im, rzekąc: Dana mi jest wszystka władza na niebie i na ziemi. Idąc tedy nauczajcie wszystkie narody: chrzcząc je w imię Ojca, i Syna, i Ducha świętego. Nauczając je chować wszystko com wam kolwiek przykazał. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata.
Biblia Wujka to przekład z łacińskiej Vulgaty, przekład mocno osadzony w kontrreformacji. Nie ma się co dziwić, że jest tu o nauczaniu - wszak to jezuici tłumaczyli.
 
Biblia Gdańska (1632)
Ale Jezus przystąpiwszy, mówił do nich, a rzekł: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego; Ucząc je przestrzegać wszystkiego, com wam przykazał. A oto Jam jest z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata. Amen.
Wielce dziwię się zawsze widząc, jak Biblia Gdańska tłumaczy to błędnie.
 
Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.
A smuci mnie to, widząc, że mój ulubiony przekład ten błąd zachowuje. Ale co się dziwić - wszak UBG to odświeżenie języka BG a nie nowy przekład.
 
Biblia Warszawska (1975)
A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.
No i tu jednoznacznie mamy czyńcie uczniami a nie nauczajcie. Ale fajne jest to, że przekład Biblii Warszawskiej nie jest jedyny, który dobrze to oddaje. 
 
Przekład Dosłowny (2002)
A Jezus podszedł i zwrócił się do nich tymi słowy: Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Wyruszcie więc i uczyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca tej epoki.
Przekład dosłowny, a więc i dosłowność dosłowna. Nie „koniec świata” ale "koniec epoki".
 
Biblia Paulistów (2008)
A Jezus podszedł do nich i powiedział: „Otrzymałem pełną władzę w niebie i na ziemi. Idźcie więc i pozyskujcie uczniów we wszystkich narodach! Udzielajcie im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Nauczajcie ich, aby zachowywali wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do końca świata.
Przekład Paulistów to coś nowego w kościele katolickim w Polsce. To pozyskujcie uczniów brzmi nieźle.
 
Biblia Tysiąclecia, wyd II (1971)
Wtedy Jezus zbliżył się do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.
Tysiąclatka w tym wersecie to wielki i śmierdzący kompromis. Tłumacze dobrze wiedzieli jak należy to przetłumaczyć, ale nie odważyli się zmienić tekstu (i doktryny) tak mocno zakorzenionego w katolickiej tradycji. Wszak Jezusowe nauczajcie! daje im prawo nauczać co z taką radością czynią nauczając głupot. A o tym, że tłumacze dobrze wiedzieli przekonuje mnie przypis do tego wersety, w który (cytuje) „Dosł.: "Idźcie więc i czyńcie uczniów ze wszystkich narodów".
Wiedzieli jak ma być a przetłumaczyli źle - kacerze?
 
Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)
Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.
W V wydaniu papierowym ponoć nie ma już tego przypisu. W III którego używam jest. Czy ktoś może mi tą informację potwierdzić?
 
Przekład Nowego Świata (1997)
A Jezus podszedł i powiedział do nich, mówiąc: "Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów; chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy.
Widzę tu ciekawostkę - przekład Świadków Jechowych dobrze to oddaje mimo iż ich tradycja podziału kościola na lepszych i głupszych jest podobna do katolickiej. Zabawne jest „zakończenie systemu rzeczy” - zabawne ale może lepsze niż gorzej określony „koniec świata”. Zobaczcie, że w Przekładzie dosłownym mamy „koniec epoki” a jak się zastanowimy nad eschatologią to przecież w Tysiącletnim Królestwie może, a w Nowej Jerozolimie to już na pewno głosić i chrzcić nie będzie potrzeby a Pan Jezus będzie z nami jeszcze bardziej niż jest teraz, jak idziemy.

 

#3. No dobrze - i nne przekłady mamy przeanalizowane, ale zobaczmy, czy i jak Wielkie Posłannictwo zapisali inni ewangeliści.

Taki Marek zapisał to tak (M 16:15-18)

I powiedział do nich: Idźcie na cały świat i głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony. A takie znaki będą towarzyszyć tym, którzy uwierzą: w moim imieniu będą wypędzać demony, będą mówić nowymi językami; Będą brać węże, a choćby wypili coś śmiercionośnego, nie zaszkodzi im; na chorych będą kłaść ręce, a ci odzyskają zdrowie.

U Marka akcent na głoszenie.

U Jana? U Jana pod koniec nic nie znajduję, ale gdyby tak się wczytać w to co Jezus powiedział w trakcie ostatniej wieczerzy sederowej? Muszę to zrobić, ale nie teraz.

A u Łukasza? Czytam ostatni, 24 rozdział i nic. Dowiadujemy się tylko jak Pan Jezus wyjaśniał im Pisma, jak przekonywał, że nie jest zjawą ani duchem ale zmartwychwstałym, Jezusem ale w nowym ciele. Dowiadujemy się, że Pan oświecił ich umysły (.45) i powiedział, że "w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego”. I nic więcej?

Ale nie zapominajmy, że Łukasz nie zakończył swojego pisarstwa na ewangelii i Dzieje Apostolskie to też jego  dzieło. Sięgnijmy do tej księgi, do pierwszych 12 wersetów.

Pierwszą księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus zaczął czynić i czego nauczać aż do dnia, w którym został wzięty w górę po tym, jak przez Ducha Świętego udzielił poleceń apostołom, których wybrał. Im też po swojej męce objawił się jako żywy w wielu niewątpliwych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im i mówiąc o królestwie Bożym.

A gdy byli zebrani razem, nakazał im: Nie odchodźcie z Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie. Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym.

Tak więc zebrani pytali go: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? Lecz on im odpowiedział: Nie do was należy znać czasy i chwile, które Ojciec ustanowił swoją władzą. Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi.

Kiedy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok zabrał go sprzed ich oczu. A gdy się wpatrywali w niebo, jak wstępował, oto stanęli przy nich dwaj mężowie w białych szatach; I powiedzieli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie, wpatrując się w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty w górę do nieba, przyjdzie tak samo, jak go widzieliście wstępującego do nieba.

Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej.

I tu jest nasze Wielkie Posłannictwo. "Przyjmiecie moc Ducha Świętego i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi".

Dziwi mnie, bo Łukasz zarówno w Łk24:45 jak i Dz 1:4 nie zapisuje tego jako polecenia (przyjmijcie, bądźcie) ale jako opis przyszłych rzeczy (przyjmiecie, będziecie). Ciekawe.

 

#4. Czuję jeszcze, że muszę popracować nad tym tekstem z Mt, najlepiej nad wersją grecką, ale ponieważ greki nie znam, to nad przekładem dosłownym lub interlinearnym. Co my tu mamy? Mamy 4 zdania.

  1. A Jezus podszedł i zwrócił się do nich tymi słowy:
  2. Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi.
  3. Wyruszcie więc i uczyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.
  4. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca tej epoki.

Troszkę wniosków z kolejnych myśli:

  • Ad 1. - Jezus zwrócił się do swoich uczniów, a więc nie do mnie, ja mam spokój, ja tylko w niego wierzę, i wiarą przyjmuję od niego zbawienie. Ale skąd wiem o tym zbawieniu jak nie od Jego uczniów? Wiem od ewangelistów i apostołów, zarówno tych dawnych, którzy Jezusa znali i ewangelię spisali jak i tych dzisiejszych, którzy mi ewangelię lepiej lub gorzej przekazali. A więc ci uczniowie Jezusa lepiej lub gorzej wykonywali zadanie uczynienia ze mnie ucznia Jezusa. Jak im to wyszło? Kim jestem? Czy jestem też uczniem Jezusa? Czy te zdanie jest do mnie, czy też tylko do tych, którzy mi ewangelię głosili? Dobre pytanie, bo może mnie to nie dotyczy, może nie muszę się tym zajmować i sobie tu cichutko, w spokoju posiedzieć zamiast gdzieś łazić.
  • Ad 2. - wszelka władza? wszelka na niebie i na ziemi? Mocne słowa? Czy Pan Jezus, mój Pan na prawdę ma aż tyle mocy aby mieć wszelką władzę? Mocne słowa!
  • Ad. 4 - (zmieniam kolejność) - mój Pan obiecuje mi, że będzie ze mną. Fajnie, bo mając wszelką moc może zatroszczyć się o mnie. Niepokoi mnie tylko ta fraza "a oto Ja…" bo wygląda to jaki jego obecność ze mną uwarunkowana była tym, co zapisano w zdaniu 3. Chyba muszę na to zdanie 3 zwrócić uwagę.
  • Ad. 3 - wyruszcie więc i uczyńcie uczniami wyraźnie określa co mam zrobić. To jasne i czytelne polecenie.
  • to wyruszcie więc przypomina mi jakoś Abrahama, któremu też Bóg kazał się ruszyć.
  • uczyńcie uczniami lekko złości swą forma dokonaną. To nie jest czyńcie, starajcie się, próbujcie, ale osiągnijcie cel, uczyńcie aby było uczynione, skończone, zrobione.
  • chrzcząćucząć wyraźnie mówi jak mam czynić to uczynienie - to opis metody. Jeżeli pójdę, będę uczył i chrzcił to uczynię ucznia. Jakie to proste. Czy na pewno? Ale tak tu pisze.
  • i jeżeli pójdę to mój Pan będzie ze mną a to dla mnie ważne, bo ma on wszelką władzę na niebie i ziemi. Mocne. Mocna ta obietnica.

 

#5. Bardzo fajnie Wielkie Posłannictwo rozumiał i realizował apostoł Paweł. W zasadzie to on chyba cały czas po swoim nawróceniu szedł i czynił uczniów. A do swojego ucznia, Tymoteusza napisał tak:

A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to powierz wiernym ludziom, którzy będą zdolni nauczać także innych. (2Tm2:2)

Muszę przyjrzeć się dokładniej temu poleceniu:

  • A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków - Paweł w ten sposób zapewnia Tymoteusza, że to co mu mówił jest wiarygodne. Przecież gdy mówił to inni świadkowie słyszeli, i skoro pozwolili Pawłowi mówić, a Tymoteusz słuchał to pewnie jest to prawda. Wiosek - nauka Pawła przekazywana Tymoteuszowi (a pewni i nam w listach) to rzecz prawdziwa.
  • to powierz (…) - powierz to inaczej przekaż, daj, daj w zaufaniu.
  • powierz wiernym ludziom, - wiernym? Czyli takim, który już uwierzyli? A może takim, którym można uwierzyć? Komu można wierzyć? Wierzącym? Chyba tylko takim, którym umyśl Bóg już przemienił, i sprawił, że wychodząc z grzechów stają się wiarygodni.
  • którzy będą zdolni nauczać także innych - a to już drugi warunek dla ludzi, który Tymoteusz ma powierzyć. Mają być zdolni nauczać innych, a więc nie takim, którzy zachowają to co im powierzono dla siebie, ale podjęli decyzję, oraz mają zdolności aby przekazać to kolejnym osobom poprzez nauczanie.

Paweł otrzymał naukę od samego Jezusa w sposób cudowny, pod Damaszkiem (a może później, jak to 13 lat siedział na pustyni? nie wiem). Ale przekazał co wiedział takim jak Tytus, Tymoteusz, robił to często w obecności świadków, często apostołów (tak jak to opisane na początku Gal - w obecności apostoła Piotra), robił to za zgodą filarów jakimi byli Jakub, Jan i Piotr (o tym czytamy w Dziejach).

Paweł załapał o co chodzi w Wielkim Posłannictwie, a ja wiem, że wielu chrześcijan werset 2Tm2:2 uczyniło swoim style życia. Na pewno jest tak w ruchu zwanym Nawigatorzy i jego polskim odpowiedniku Tymoteusze. Ale to stare dzieje.

 

#6. Szkoda, że po grecku nie kumam. Ale mogę sobie przynajmniej pooglądać i zacytować.

.18 και προσελθων ο ιησους ελαλησεν αυτοις λεγων εδοθη μοι πασα εξουσια εν ουρανω και επι γης

.19 πορευθεντες ουν μαθητευσατε παντα τα εθνη βαπτιζοντες αυτους εις το ονομα του πατρος και του υιου και του αγιου πνευματος

.20 διδασκοντες αυτους τηρειν παντα οσα ενετειλαμην υμιν και ιδου εγω μεθ υμων ειμι πασας τας ημερας εως της συντελειας του αιωνος αμην

Ale tak na poważnie to najlepiej poczytać to tu http://biblia.oblubienica.eu/interlinearny/index/book/1/chapter/28/verse/19# bo jest tu gramatyka więc można każde słówko sprawdzić.

Tu też są formy gramatyczne - http://bibliaapologety.com/GNT/Mt28_19.htm  

Oj, nad tym to sobie muszę chyba przez weekend posiedzieć.

 

#7. Drugie podejście do spisania tego wersetu z pamięci. Próbuję:

Jezus powiedział: Dana mi jest wszelka władza na niebie i ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniów pośród wszystkich narodów chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego; uczcie ich zachowywać wszystko co wam przekazałem a ja będę z wami po wszystkie dni aż do chwili gdy coś się zmieni.

Chyba wyszło lepiej, zwłaszcza ta końcówka :-)


Dopisek kolejny, z 2017 roku:

fragment ten można podzielić na 4 sekcje:

  • narracja, czyli info, że Jezus przystąpił i powiedział,
  • deklaracja - Jezus przekazuje ważną informację o tym jaka jest jego pozycja we wszechświecie,
  • nakaz, polecenie - co uczniowie mają robić, a nawet informacja o tym jak mają to robić,
  • obietnica - co będzie, gdy uczniowie robią to co robić mamy.

Dopisek z 2018 roku:

  • U Jana wielkie posłannictwo jest zapisane w J20:21-23 eib
    (21) A Jezus znów im powiedział: Pokój wam! Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam. (22)Następnie tchnął na nich i powiedział: Przyjmijcie Ducha Świętego. (23) Grzechy tych, którym je przebaczycie, są im przebaczone, a tych, którym je zatrzymacie, są zatrzymane.
  • Z głowy często ucieka mi słowo "zachować" - mamy uczyć "zachowywać to, co przekazał nam Jezus" a nie "tego co przekazał nam Jezus". Zachowywanie, czyli życie wg. nauki Jezusa jest ważne.

Lektura dodatkowa:


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: wielkie posłannictwo, ewangelizacja mt28:18n


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
12 maja 2015 (wtorek), 06:46:46

Ewangelia Jana, 5, 25-30

No znowu będzie żem ekstremista, fanatyk i świr bo świat nie lubi pisaniny o potępieniu i piekle. Trudno, ale z rana zrobiłem sobie takie poranne czytanie Ewangelii Jana i próbuję potraktować poważnie to co Pan Jezus mówił o sobie. A mówił sporo. Zabrałem się za dość trudny ale ważny kawałek z rozdziału 5, wersety 25-30. Nie będę tu cytował, można sobie kuknąć w Biblię na różne tłumaczenia i bawić się słowami. Ja to uczyniłem i wyszła mi taka parafraza tego tekstu:

Pan Jezus powiedział, że nadchodzi godzina,
      a nawet już teraz jest,
            gdy umarli usłyszą Jego głos,
               a ci, którzy usłyszą,
                  będą żyć.

Jak bowiem Bóg Ojciec ma życie sam w sobie,
      tak dał i Synowi,
         aby miał życie w samym sobie
i dał mu władzę wykonywania sądu,
      bo jest Synem Człowieczym.

I nie ma co się dziwić temu,
      bo nadchodzi godzina,
            w której wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą Jego głos:
      ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie do życia,
            ale ci, którzy źle czynili,
                  na zmartwychwstanie na potępienie.

Pan Jezus będzie czynić co mu Ojciec każe,
      będzie sądzić a jego sąd będzie sprawiedliwy, bo nie szuka swojej woli,
ale woli tego, który go posłał, Ojca.

Ale jest w tym wszystkim nadzieja,
      bo kto słucha Jego słowa i wierzy temu, który go posłał,
            ma życie wieczne
               i nie pójdzie na sąd,
                     ale przeszedł ze śmierci do życia.
                           Już przeszedł!

Moje poranne obserwacje i uwagi do tekstu:

  • Już dziś umarli słyszą głos Syna Bożego. To ważne, bo co jakiś czas nam ktoś umiera i co wtedy z nim? Ano to proste - słyszy; słyszy głos Syna Bożego. A jak usłyszy - będzie żył. Dwa razy użyte słowo "usłyszy" w formie dokonanej wzajemnie się tu wyklucza, bo przecież jak usłyszy to usłyszy. A może to pierwsze oznacza "może usłyszeć bo słychać" a drugie "chce usłyszeć bo może"? To już moja interpretacja.
  • W zdaniu "bowiem Bóg Ojciec ma życie sam w sobie" fraza "sam w sobie" jest ślicznym stwierdzeniem ontologicznym. Przypomnę: ontologia to nauka o bytach i o tym co istnieje.
  • Syn też (jak Ojciec) ma życie sam w sobie - Jan często w swej ewangelii podkreśla bóstwo Jezusa. Ale jak to? Przecież pisze, że Ojciec mu to dał, więc nie może być samo w sobie skoro jest dane. Hmm…. Ale spokojnie. Na dziś tyle jestem wstanie pojąć, ale potem, gdy zobaczę Boga twarzą w twarz, gdy poznam jak jestem poznany - to na pewno się wyjaśni, gdyż teraz, tu na ziemi zbyt ograniczony jestem aby to pojąć.
  • Ojciec dał Synowi władzę sądzenia. Fajnie. Pewnie dlatego, że wcielonemu łatwiej będzie mu nas zrozumieć, że bliższe mu będą nasze ograniczenia. To Jezus będzie sądzić, nie Bóg Ojciec.
  • Jako źle czyniącemu trudno mi się czyta o tym pójściu na potępienie. Trudno - więc tym bardziej liczę, że słuchając słów Jezusa i wierząc Bogu-Ojcu, który go posłał nie pójdę na sąd ale przeszedłem ze śmierci do życia.
  • Z tym przeszedłem ze śmierci do życia to zawsze mam problem. Przeżyłem zmianę, radykalną zmianę w chwili zawierzenia Bogu. Moje wcześniejsze życie odbieram jako życie w grzechu dążenie do śmierci. Po zmianie żyję inaczej mając pewność (a może tylko silną nadzieję) życia wiecznego z Bogiem, i już dziś po części to życie z Bogiem realizując. Czy to jest życie? Czy tamto było śmiercią? Skoro tak to już przeszedłem ze śmierci do życia ale wiem, że jeszcze jakieś umieranie mnie czeka. A może nie? Zobaczymy.
  • Od pewnego czasu uważam, że hasło: JEZUS CIĘ KOCHA wydaje się być nie na miejscu. Nie ten czas, nie to miejsce. Właściwsze na dzisiejszy czasy wydaje się być hasło: JEZUS ZBLIŻA SIĘ ABY CIĘ OSĄDZIĆ! Opamiętajmy się więc, wierzmy Bogu u słuchajmy słów Jezusa, bo Pan Jezus nas kocha. Kocha nas i wskazuje możliwość uniknięcia sądu.

Kategorie: ewangelia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: j5:25, ewangelia, sąd, zbawienie


Komentarze: (2)

anonim, December 15, 2014 00:11 Skomentuj komentarz


A ja przypomnę tylko, żebyśmy nie trwali w niewiedzy co do tych, którzy umierają, i abyście się (!) nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei.

Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim. To bowiem głosimy jako słowo Pańskie, (...) Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem.

Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami! No i wszystko jasne, choć aby był religijniej wypada dodać Amen!

anonim, December 15, 2014 00:13 Skomentuj komentarz


Wg. ks. Wujka, 2Tes 4:13nn brzmi tak:

13 A nie chcemy, bracia! abyście wiedzieć nie mieli o tych, którzy zasnęli, iżbyście się nie smucili, jako i drudzy, którzy nadzieje nie mają.

14 Albowiem jeźli wierzymy, iż Jezus umarł i zmartwychwstał, tak Bóg i te, którzy zasnęli przez Jezusa, przyprowadzi z nim.

15 Albowiem to wam powiadamy w słowie Pańskiem, iż my, którzy żyjemy, którzyśmy pozostali na przyjście Pańskie, nie uprzedzimy tych, którzy zasnęli.

16 Albowiem sam Pan z rozkazaniem i z głosem Archanielskim i z trąbą Bożą zstąpi z nieba, a pomarli, którzy są w Chrystusie, powstaną pierwsi.

17 Potem my, którzy żyjemy, którzy pozostaniemy, pospołu pochwyceni będziemy z nimi w obłokach przeciw Chrystusowi na powietrze, a tak zawsze z Panem będziemy.

18 Przeto cieszcie się społem temi słowy.
Skomentuj notkę
12 kwietnia 2015 (niedziela), 19:15:15

Erazm i Biblia

Erazm, w swoim wstępie do pierwszego wydania Nowego Testamentu po grecku napisał:

Życzyłbym sobie,
aby każda niewiasta mogła czytać Ewangelie i listy świętego Pawła.

Aby zostały przetłumaczone na każdy język
i były czytane i poznawane nie tylko przez Szkotów i Irlandczyków,
ale również Turków i Saracenów...

Aby rolnik śpiewał teksty Pisma idąc za pługiem,
aby tkacz powtarzał wersety w rytm swego czółenka,
aby podróżny mógł rozważaniem opowieści Pism
łagodzić trudy swej drogi.

(Erazm, Wstęp do "Novum Instrumentum omne")

Tak uważał więc sam coś przetłumaczył, ale dał wielką zachętę i podstawę aby Pismo Święte tłumaczone było na wszystkie języki świata. I to się dzieje!

Informacja o przekładzie Erazma jest tu: https://pl.wikipedia.org/wiki/Novum_Instrumentum_omne

Na Wystawie Biblii dotknąć można faksymile dwóch wydań tego dzieła.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: erazm, erasmus, wystawa biblii


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 kwietnia 2015 (niedziela), 11:58:58

Kwestia autorytetu, czyli dlaczego nie można dogadać się z katolikami

Moim problemem w porozumieniu się w katolikami jest autorytet. Dla katolika Słowo Boże to coś, co pochodzi od Nauczycielskiego Urzędu Kościoła, który czerpiąc z Pisma Świętego i Tradycji (użyłem dużego "T") podaje do wierzenia to, w co katolik wierzyć powinien. Dla katolika autorytetem jest kościół, a dokładnie jego mundurowi funkcjonariusze.

Ja zakosztowawszy tego (wszak katolikiem byłem) i mam od pewnego czasu inne podejście. Dla mnie Słowem Bożym są słowa Pisma Świętego czytane w obecności autora. Mogę poprzez obcowanie z nim zmieniać swoje myślenie aby nie pochodziło z tego świata, ale było spójne z charakterem Boga przez Boga objawionym.

Różnica w autorytecie a przez to problemem w porozumieniu się. Niby wartości takie same a jednak nie. Niby podobna dogmatyka (wiele się zgadza) ale wnioski z niej są inne. A praktyka czy kult to już pochodna wierzeń, więc tu rozjazdy są jeszcze większe choć w naszej liberalnej kulturze mniej dla życia istotne. No i różnica w autorytecie, więc trudność w odwołaniu się do źródeł i wspólnym szukaniu Prawdy.

Problemem jest autorytet.

Autorytet Pisma

Autorytet kościoła

urzad1


Skoro Pismo Święte jest tak ważne, to będę prawdy biblijne przedkładał nad piękne wypowiedzi mądrych ludzi, którzy ubrani w specjalne ciuchy, w autorytecie tego świata (no bo kto w Polsce powie coś błędach w nauczaniu JP2) mówią z wysokich ambon i telewizorów mądrości ludzkie. Będę też w częstym sporze z katolikami, którzy wierzą w co wierzą bo tak wierzą, przy czym to co napisałem o Urzędzie Nauczycielskim Kościoła to tylko teoria jest, bo o prawdziwej nauce Kościoła Rzymsko-Katolickiego to ja mogę sobie tylko w kilkoma tradycjonalistami pogadać, co traktując tą naukę poważnie coś o niej wiedzą. Większość katolików nie ma o tym pojęcia, więc praktykują co chcą, a księży i kościelnych nauczycieli używają tylko jako podparcie do swoich praktyk, bo przecież ci też tak czynią.


Dopisek:

Od kilku dni, w Dwójce, koło 6.20 rano puszczają krótkie przemyślenia ks. Oszajcy. Pięknie mówi, ale ze Słowem Bożym nie ma to nic wspólnego - po prostu humanizm, samozbawienie i ludzka religia. Załamka przygotowana przez Redakcję programów katolickich Polskiego Radia.

Dopisek z marca 2020:

Zachowuję sobie list do Piotra B. z Wawy. Są w nim nieco poprawione obrazki, których źródła znajdują się ciągle w prezentacji "Obrazki do WikiSłów" ale może czas je z tego pliku wyodrębnić do osobnego. List Piotra jest w PDF w notce pt. Autorytet, gdzie jest więcej plików roboczych i w niej będę nad tematem pracował: Autorytet z 19 listopad 2019

 

 

 


Kategorie: katolicyzm, _blog, biblia / katolicyzm


Słowa kluczowe: katolicym, pismo święte, autorytet, tradycja


Komentarze: (1)

wojtek, July 22, 2018 23:00 Skomentuj komentarz


PJO na fejsie mi napisał.....

AUTORYTET. Wokoło autorytetu powstało kilka groźnych zabobonów. Aby zrozumieć ich przewrotność, wypada przede wszystkim wyjaśnić znaczenie nazwy autorytet. Mówimy, że jeden człowiek jest autorytetem dla drugiego w pewnej dziedzinie dokładanie wtedy, kiedy wszystko, co należy do tej dziedziny i zostało przez pierwszego podane z naciskiem do wiadomości drugiego (np. w postaci nauki, rozkazu itp.) zostaje przyjęte, uznane przez tego ostatniego. Istnieją dwa rodzaje autorytetu: autorytet znawcy, specjalisty, nazywany uczenie “epistemicznym” i autorytet przełożonego, szefa, zwany autorytetem deontycznym. W pierwszym wypadku ktoś jest dla mnie autorytetem wtedy i tylko wtedy, kiedy mam przekonanie, że daną dziedzinę zna lepiej ode mnie i że mówi prawdę. Einstein jest np. autorytetem epistemicznym w fizyce dla mnie, nauczyciel w szkole autorytetem epistemicznym w geografii dla uczniów tej szkoły itd. Autorytetem deontycznym jest natomiast dla mnie ktoś dokładnie wtedy, kiedy jestem przekonany, że nie mogę osiągnąć celu, do którego dążę, inaczej, niż wykonując jego rozkazy. Majster jest autorytetem deontycznym dla robotników w warsztacie, dowódca oddziału dla żołnierzy itd. Autorytet deontyczny rozpada się dalej na autorytet sankcji (gdzie autorytet ma inny cel niż ja, ale słucham jego rozkazów z obawy kary) i autorytet solidarności (gdzie obaj mamy ten sam cel jak np. marynarze mają ten sam cel co kapitan statku w niebezpieczeństwie).

1. Pierwszym zabobonem odnoszącym się do autorytetu jest mniemanie, że autorytet sprzeciwia się rozumowi. W rzeczywistości posłuch autorytetowi jest często postawą nader rozsądną, zgodną z rozumem. Kiedy np. matka mówi dziecku, że istnieje wielkie miasto zwane “Warszawą”, dziecko postępuje najzupełniej rozumnie, kiedy to uznaje za prawdę. Podobnie pilot postępuje rozumnie, kiedy wierzy meteorologowi, pouczającemu go, że w tej chwili jest w Warszawie wysokie ciśnienie i wiatr z zachodu, 15 węzłów jako że wiedza autorytetu jest w obu wypadkach większa niż wiedza dziecka, względnie pilota. Co więcej, autorytetu używamy nawet w nauce. Aby się o tym przekonać wystarczy zwrócić uwagę na obszerne biblioteki stojące w każdym instytucie naukowym. Książki w tych bibliotekach zawierają najczęściej referaty wyników naukowych osiągniętych przez innych naukowców a więc wypowiedzi autorytetów epistemicznych. Podobnie bywa, że posłuch autorytetowi, np. kapitana statku, jest postawą najzupełniej rozsądną. Twierdzenie, że istnieje zawsze i wszędzie przeciwieństwo między autorytetem a rozumem jest zabobonem.

2. Drugi zabobon związany z autorytetem to przekonanie, że istnieją autorytety, że tak powiem, powszechne, to jest ludzie, którzy są autorytetami we wszystkich dziedzinach. Tak oczywiście nie jest, każdy człowiek jest najwyżej autorytetem w jakiejś określonej dziedzinie, albo paru dziedzinach, ale nigdy we wszystkich. Einstein na przykład był niewątpliwie autorytetem w dziedzinie fizyki, ale bynajmniej nie w dziedzinie moralności, polityki albo religii. Niestety uznawanie takich powszechnych autorytetów jest zabobonem bardzo rozpowszechnionym. Kiedy na przykład grono profesorów uniwersyteckich podpisuje zbiorowo manifest polityczny, zakłada się, że czytelnicy będą ich uważali za autorytety w dziedzinie polityki, którymi oni oczywiście nic są, a więc coś w rodzaju uznania autorytetu powszechnego uczonych. Bo ci profesorowie są zapewne autorytetami w dziedzinie rewolucji francuskiej, ceramiki chińskiej albo rachunku prawdopodobieństwa, ale nie w dziedzinie polityki i nadużywają przez takie oświadczenie swojego autorytetu.

3. Trzecim szczególnie szkodliwym zabobonem jest tutaj pomieszanie autorytetu deontycznego (szefa) z autorytetem epistemicznym (znawcy). Wielu ludzi mniema, że kto ma władzę, a więc jest autorytetem deontycznym, jest tym samym autorytetem epistemicznym i może pouczać podwładnych, np. o astronomii. Piszący te słowa był kiedyś świadkiem “wykładu” wygłoszonego przez wyższego oficera i ignoranta w tejże astronomii, a to wobec oddziału, w którym był strzelec, docent astronomii. Ofiarą tego zabobonu padają nieraz nawet ludzie wybitni, tak np. św. Ignacy Loyola, założyciel zakonu jezuitów, w słynnym liście do ojców portugalskich, w którym domaga się od nich, by “poddawali swój rozum przełożonemu”, a więc autorytetowi czysto deontycznemu.

Obacz: guru, intelektualista, racjonalizm, rozum.
---
o. J. M Bocheński OP, Sto zabobonów

Skomentuj notkę
23 lutego 2015 (poniedziałek), 15:09:09

Biblie internetowe (Biblia internetowa)

Zainspirowany pewnym znaleziskiem (o czym na koniec) zrobiłem sobie inwentaryzację internetowych serwisów biblijnych, które na codzień używam układając je w kolejności fajności i z lekka charakteryzując.

#1. Biblia Internetowa, część serwisu apologetyka.com, praca Jarka Zabiełły

Cechy:

  • wiele przekładów: najważniejsze polskie (choć brakuje ks. Wujka (już jest NT)), bardzo dużo w innych językach, w tym grecki i hebrajski, litewski i węgierski też;
  • dobre do czytana i kopiowania wersetów;
  • dobre do porównywania tłumaczeń;
  • jest wyszukiwarka i to bardzo skuteczna;
  • są wersje z kodami Stronga (KJV, no i oryginalne);
  • system jest aktualizowany, żyje i rozwija się, jest grupa na fejsie;
  • autor dzieła to Jarek Zabiełło, widać, że o serwis od wielu, wielu lat dba.

Linki:

#2. Ewangeliczny Przekład Interlinearny Biblii - dzieło pastora Pawła Zaręby

Cechy:

  • to interlinia tekstu greckiego NT i konkordancja NT+Septuaginty;
  • dość dobre, teologiczne wyjaśnienie dlaczego tak a nie inaczej opracowano to dzieło;
  • dobrze to współpracuje z wydaną w całości w 2016 całą Biblią EIB.

Linki:

#3. Biblia Tysiąclecia - wersja oficjalna zrobiona przez jezuitów

Cechy:

  • są w tym serwisie tysiąclatkowe przypisy, śródtytuły i odnośniki, co czasem jest przydatne, choć warto pamiętać, że śródtytuły to nie jest Słowo Boże a jako słowo ludzkie może zwodzić i zwodzi;
  • bazuje na wydaniu IV BT a więc nie najnowsze, ale też nie stare (chciało by się mieć BT2 i BT3 - w serwisie Jarka są!);
  • odnośniki są hyperlinkami, co jest wygodne do sprawdzania, skakania, czytania;
  • jest też prosta wyszukiwarka;
  • ładna, niebieska szata graficzna nawiązująca do papierowych wydań;
  • brakuje dobrego artykuły "Życie i działalność apostoła Pawła", który w wersji papierowej jest tu go zabrakło (znalazłem i zachowałem tu: Życie i działalność apostoła Pawła);
  • ale postawione jest to na serwerze jezuitów, więc nigdy nie wiadomo co tam wykręcają :-) bo z jezuitami to należy uważać.

Linki:

#4. Biblia 2000

Cechy i linki:

  1. system mocno przestarzały, ale skuteczny i dla sprawy propagowania Biblii w sieci zasłużony; przypuszczam, że to 2000 w nazwie miało w roku 1999 wskazywać na nowoczesność tego systemu bo menu podobne jest do tego, które używano w Windows 2000 - jak to się czasy i gusty zmieniają :-)
  2. Biblia ma kilka przekładów: http://biblia.info.pl/biblia.php
  3. sporo ciekawej treści, głównie słowniki i przewodniki: http://biblia.info.pl/template.php?tpl=index - dlatego polecam ten serwis osobom studiującym Biblie, wchodzącym w głąb, a będącymi na początku tych studiów.

#99. Inne serwisy, które znalazłem i czasem do nich zaglądam

  1. Biblie Polskie rewelacja! - http://bibliepolskie.pl - opracowanie wszystkich polskich przekładów, oraz ich wydań. Linki do bibliotek zawierające skany. Kawał dobrej roboty.
  2. Pismo Święte - jeszcze jedna, wygodna do kopiowania bo nie ma przypisów Biblia Tysiąclecia: http://www.nonpossumus.pl/ps/
  3. Twoja Biblia.pl - jeszcze inna Biblia Tysiąclecia: http://twojabiblia.pl/czytaj/Rz/1
  4. Biblia-Online.pl - Biblia Warszawska (BW), Biblia Gdańska (BG) + łacina, greka, hebrajski i jeszcze słownik Stronga: http://biblia-online.pl
  5. Biblia apologety - czyli interlinia, szaleństwo kolorów i dziwnego kodu: http://bibliaapologety.com/ - są tu teksty w języku oryginalnym, jest też słownik Stronga, więc warto się z tym zapoznać bliżej gdy ma się coś do zbadania.
  6. Biblia - wydanie interlinearne - ma najważniejsze polskie przekłady, ma też greckie i hebrajskie http://www.biblia-internetowa.pl/ - ale nie jest to interlinia, czyli słowo w słowo, tylko porównywanie wersetów.
  7. Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata, a więc wersja Świadków Jehowy. Nie polecam ale jest. Nie polecam bo to nie jest przekład na polski, tylko opracowanie angielskie na potrzeby ich organizacji, a potem przekład z angielskiego. Ale jest do zobaczenia tu: http://www.jw.org/pl/publikacje/biblia/nwt/księgi-biblijne/
  8. To chyba pierwszy polski serwis internetowy z Biblią - http://biblia.pp.org.pl/ - nie działa i chyba nie uda mi się go już postawić, bo nie ten system.

#100. Ważne serwisy o Biblii po polsku 

  1. Pismo Święte Nowego Testamentu - Antologia polskich przekładów po II Wojcie Światowej (1945-2016) - http://www.psnt.pl
  2. Biblie Polskie - http://bibliepolskie.pl

 


Notka z lutego roku 2015:

A teraz skąd ta pisanina. Otóż niedawno sprzątając dysk na pewnym serwerze zauważyłem katalog, który zawierał dziwne pliki. Po chwili przypomniałem sobie, kiedyś, chyba w 1996 albo 1997 roku postawiłem na tym serwerze pierwszy w Polce internetowy serwis biblijny. Były to czasy, gdy w polskim internecie niewiele było a jeżeli już było to nie używało polskich literek, bo internet jako rzecz amerykańska czegoś takiego nie przewidywał. Ja miałem (nie pytajcie skąd) miałem pliki z tekstem 3 wydania BT więc jakoś napisałem filtry do serwera, co te polskie literki zamieniał na łacińskie obcinając ogonki i kropki. Potem, gdzieś w roku 1999 pojawił się już standard ISO-8859-2 ale musiał wywalczyć swoją pozycję z przeglądarkami Microsofta, które po polsku i owszem, ale w CP-1250. To była walka. Walka też była w prawnikami reprezentującymi Pallotinum, bo mimo iż ojczulkowie napisali mi, że mogą się na to coś zgodzić (nie do końca kumali co to jest internet) to ktoś życzliwy im powiedział, że naruszam i takie naruszanie należy ścigać.

Dziś już możemy się cieszyć i cieszmy się. Niedługo przyjdzie kolejne ACTA, potem okaże się, że Biblia to księga fanatyków i terrorystów, a potem będą chrześcijanom ścinać głowy może za jej posiadanie, a na pewno za odmowę przyjęcia znamienia Bestii. Ale dziś się cieszmy, używajmy serwisów, studiujmy i czytajmy... I zapamiętujmy, bo jak wyłączą prąd to mamy jeszcze papier, ale jak papier zabiorą? Zapamiętujmy jak Żydzi, którzy gdy chodzi po pustyni nie mieli internetu.


Kategorie: biblia, odwyk, notatka, _blog, notatka/biblia


Słowa kluczowe: biblia internetowa, biblia, biblia tysiąclecia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
22 stycznia 2015 (czwartek), 23:04:04

Poszukiwania Daniela u Marka

##. Spis treści:

#1. Wstęp, czyli skąd się wzięła ta cała ta moja pisanina

#2. Polskie tłumaczenie Nowego Testamentu

#3. Greckie wydania Nowego Testamentu
 - Textus Receptus
 - The New Testament in the Original Greek, Westcott i Hort
 - Nestle-Aland

#4. Manuskrypty Nowego Testamenty
 - Kodeks Synajski
 - Kodeks Aleksandryjski
 - Kodeks Watykański B
 - Kodeks Bezy - greka i łacina
 - Kodeks Efrema - palimset

#5. Wnioski

#6. Słowniczek pomocniczek

#7. Dodatki


#1. Wstęp, czyli skąd się wzięła ta cała moja pisanina

Czytam sobie z kolegą od pewnego czasu Ewangelię Marka. Tak powoli, nie więcej niż rozdział na tydzień. Dochodzimy do rozdziału 13, a tam w wersecie 14 zapisano takie oto słowa Jezusa:

Gdy więc zobaczycie obrzydliwość spustoszenia, o której mówił prorok Daniel, stojącą tam, gdzie stać nie powinna (kto czyta, niech rozumie), wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry.

Niech uciekają? Ale kiedy? To proste, kiedy zobaczą coś, o czym mówił prorok Daniel. Wszystko jasne.

Wychowany jestem na Tysiąclatce ale od pewnego czasu, z niemałym zachwytem używam Nowego Testamentu i Psalmów w tłumaczeniu Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej (UBG). Ponieważ z kumplem studiujemy tego Marka dość dokładnie czasem zaglądamy do innych tłumaczeń, aby wyłapać pewnie niuanse. A więc zaglądam do Biblii Tysiąclecia i widzę, że nie ma tego Daniela! Ten werset oddany jest tam tak:

Gdy tedy ujrzycie ohydę spustoszenia, stojącą tam, gdzie stać nie powinna - kto czyta, niech uważa - wtedy ci, co są w Judei, niech uciekają w góry.

Jak to tak? Nie ma! Pisze tylko "kto czyta" tak jakby sama umiejętność czytania wystarczała aby wiedzieć kiedy uciekać. A pamiętam, że było, bo przecież to znałem, wiedziałem, że Jezus do czytania Daniela zachęca. Sprawdzam i widzę, że jest w pararelnym tekście w Łukaszu ale w Marku nie ma. Sprawdzam inne tłumaczenia, szukam i widzę problem. Wycieli 5 słów. A może dodali? Ale dlaczego? Czy ktoś mnie tu nie oszukuje? To należy sprawdzić!

No i zaciekawiło mnie to tak, że postanowiłem sprawę przebadać dokładniej badając w dostępnych poprzez sieć manuskryptach. Kto chce może teraz sobie poczytać o wynikach moich badań, może pooglądać znalezione obrazki albo tylko zapoznać się z wnioskami, które zamieszczam na koniec.

#2. Polskie tłumaczenia Nowego Testamentu

Na początek sprawdzam, jak werset ten oddają polskie tłumaczenia Nowego Testamentu. Korzystam z serwisu Biblia Internetowa Jarka Zabiełły, bo jest to bardzo wygodny do takich porównań serwis zawierający wszystko z wyjątkiem ks. Wujka (a szkoda). Idę pod adres:

http://biblia.apologetyka.com/read

a dokładnie to idę tu:

http://biblia.apologetyka.com/read?utf8=✓&q=mk13%3A14&bible%5B%5D=bb&bible%5B%5D=bg&bible%5B%5D=bgn&bible%5B%5D=nbg-pl&bible%5B%5D=bp&bible%5B%5D=bpd&bible%5B%5D=br&bible%5B%5D=bt&bible%5B%5D=bw&bible%5B%5D=kow&bible%5B%5D=bug&bible%5B%5D=nwt-pl&fmt=&num=1&codes=1

lub wersja skrócona tego adresu:

http://goo.gl/BlsmOT

No i oglądam. Co my tu mamy?

Biblia Brzeska (1563) zawiera informacje o proroku Danielu:

Gdy tedy ujźrzycie obrzydłe spusztoszenie, które opowiedziane jest od Daniela proroka, będące tam gdzie nie trzeba, (kto czyta niechżeć obacza) tedy ci co w Żydowstwie będą, niech uciekają na góry.

Biblia Gdańska (1632) też zawiera:

Gdy tedy ujrzycie onę obrzydliwość spustoszenia, opowiedzianą od Danijela proroka, stojącą, gdzie stać nie miała, (kto czyta, niechaj uważa,) tedy ci, którzy będą w Judzkiej ziemi, niech uciekają na góry.

Nowa Biblia Gdańska (ŚTB) (2011) też zawiera, bo to jednak bazuje na BG:

Zaś gdy ujrzycie obrzydliwość opuszczenia, zapowiedzianą przez proroka Daniela oraz postanowioną w świętym miejscu, gdzie nie powinna być (kto czyta, niech uważa), wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry.

Biblia Poznańska (1974/75) nie ma nic o Danielu:

A kiedy zobaczycie "obrzydliwość spustoszenia" tam, gdzie jej być nie powinno - kto czyta, niech rozważy - wtedy mieszkańcy Judei niech uciekają w góry.

Biblia Warszawsko-Praska (1997) nie ma:

A kiedy ujrzycie brzydotę spustoszenia tam, gdzie nie powinno jej być - kto to czyta, niech zrozumie. Wówczas ci, którzy są w Judei, niech uciekają w góry.

Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999) nie ma, nie ma też nic w przypisach:

A gdy ujrzycie ohydę spustoszenia, zalegającą tam, gdzie być nie powinna – kto czyta, niech rozumie – wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry.

Biblia Warszawska (1975) nie ma:

Gdy tedy ujrzycie ohydę spustoszenia, stojącą tam, gdzie stać nie powinna - kto czyta, niech uważa - wtedy ci, co są w Judei, niech uciekają w góry.

Uwspółcześniona Biblia Gdańska - jest, bo to też BG:

Gdy więc zobaczycie obrzydliwość spustoszenia, o której mówił prorok Daniel, stojącą tam, gdzie stać nie powinna (kto czyta, niech rozumie), wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry;

Przekład Nowego Świata (1997) nie ma:

Kiedy jednak ujrzycie obrzydliwość, która sprowadza spustoszenie, stojącą tam, gdzie nie powinna (niech czytelnik wykaże rozeznanie), niech potem ci w Judei zaczną uciekać w góry.

Ks. Wujek (1597) - nie ma, a to przecież  przekład z łacińskiego, a więc zgodny z Vulgatą:

A gdy ujrzycie obrzydłość spustoszenia, stojącą gdzie nie ma, (kto czyta, niech wyrozumie,) tedy którzy są w Żydowskiéj ziemi, niech uciekają na góry.

Obserwacja i wnioski: Stare przekłady lub uwspółcześnienia przekładów starych mają tą frazę; przekłady nowe i te oparte na Vulgacie nie mają. Proste ale ja nie mam odpowiedzi dlaczego tak więc muszę badać dalej i udać się do greckich wydań Nowego Testamentu co niniejszym czynię.

#3 Greckie wydania Nowego Testamentu

Gdy tylko druk zaczął być dostępny zaczęło się drukowanie nie tylko przekładów narodowych Biblii, ale też tekstów w językach oryginalnych. Chciało by się napisać oryginałówu ale skąd wziąć oryginały skoro przez te dziesiątki wieków wszystko co redaktorzy mieli to lepsze lub gorsze odpisy. A zaczęło się od Erazma z Rotterdamu... ale to zupełnie inna historia. Ja muszę słowa o proroku Danielu w Mk 13:14.

#3.1 Textus Receptus

W Textus Receptus (patrz: słowniczek-pomocniczek) udostępnionym wg serwisu biblia-online.pl jest ta fraza o proroku Danielu! Jest! Można to sprawdzić pod adresem:

http://biblia-online.pl/biblia,textus,receptus,nt,ewangelia,sw,marka,rozdzial,13,wers,14,0,2,6,t.html

Sprawdzam i kopiuję sobie podkreślając proroka Daniela:

οταν δε ιδητε το βδελυγμα της ερημωσεως το ρηθεν υπο δανιηλ του προφητου εστος εστως οπου ου δει ο αναγινωσκων νοειτω τοτε οι εν τη ιουδαια φευγετωσαν εις τα ορη

Trudno mi się czyta więc aby mi się łatwiej (nie znam greckich literek, ale małych greckich nie znam bardziej niż dużych) zapisuję sobie to literkami dużymi, tzw. manuskułą (manuskuła -> słowniczek). Konwersję robię za pomocą programu Microsoft Word bo w nim jest taka funkcja co zamienia duże na małe -  jak ktoś nie wiem to Ctrl-F3 należy wcisnąć:

ΟΤΑΝ ΔΕ ΙΔΗΤΕ ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ ΤΟ ΡΗΘΕΝ ΥΠΟ ΔΑΝΙΗΛ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΕΣΤΟΣ ΕΣΤΩΣ ΟΠΟΥ ΟΥ ΔΕΙ Ο ΑΝΑΓΙΝΩΣΚΩΝ ΝΟΕΙΤΩ ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΝ ΤΗ ΙΟΥΔΑΙΑ ΦΕΥΓΕΤΩΣΑΝ ΕΙΣ ΤΑ ΟΡΗ

A więc w Textus Receptur Daniel jest. Serwis Jarka poleca też inny serwis biblijny, dość popularne BlueLetterBiblie, gdzie też jest umieszczony Textus Receptus. Tam też sprawdzam pod adresem:

http://www.blueletterbible.org/Bible.cfm?b=Mar&c=13&v=14&t=NKJV#s=t_conc_970014

i tam też jest poszukiwany prorok Daniel aczkolwiek tu stosuje się pisownie "z dużej litery" wg. podobnej do naszej ortografii, pojawiają się też akcenty a więc literki greckie są jakby inne:

Ὅταν δὲ ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Δανιὴλ τοῦ προφήτου, ἑστός ὅπου οὐ δεῖ ὁ ἀναγινώσκων νοείτω τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰςτὰὄρη

Przy okazji zachowuję sobie tłumaczenie Mk13:14 z Textus Receptus na angielski, bo może się przydać:

Na koniec jeszcze dodam, że Textus Receptus to dość ważne dzieło jest, skoro niektórzy chrześcijanie traktują je jak tekst nieomylny, prawie  oryginał, podobnie jak czasami katolicy traktowali Vulgatę. To podejście mnie zaciekawiło. Początkowo je wyśmiewałem - wszak tylko Koran jest dostępny w jednym, bezbłędnym odpisie ale wgłębiając się w temat nabrałem szacunku dla pracy XVI-wiecznych redaktorów i badaczy, oraz pojawiła mi się pewna nieufność odnośnie nowszych badaczy, zwłaszcza tych z końca XIX-wieku, co to zabrudzonym szkiełkiem i ślepym okiem wszystko badają przed tymi badaniami wiedząc już lepiej jaki będzie wynik.

#3.2 The New Testament in the Original Greek, Westcott i Hort

To XIX wieczne dzieło w Wikipedii opisane jest tu: https://pl.wikipedia.org/wiki/The_New_Testament_in_the_Original_Greek

Nie wiem co myśleć o dziele, co myśleć o tym opisie (wszak wiele razy przyłapałem Wikipedie na lewackim ściemnianiu) ale skupię się na treści a nie na opinii o tym. W sieci znalazłem pierwsze wydanie z 1881 roku a w nim 14 werset z 13 rozdziały Marka wraz z tłumaczeniem na angielski. No i co tu mam:

Nie ma. Ani słowa o Danielu. Znalazłem też (dostępne na Google Book) kolejne wydanie tego dzieła, wraz z aparatem krytycznym (patrz słowniczek). Na stronie 143 można sprawdzić, że Daniela nie ma, ale jest coś o tym w odpowiednim przypisie aparatu krytycznego.

A w przypisie do tego wersetu jest:

Wniosek: Ci dwaj panowie mają świadomość, że niektóre manuskrypty to mają, ale z tekstu decydują się tą frazę usunąć. W aparacie krytycznym podają informację, że można to zapisać inaczej.

#3.3 Nestle-Aland

Novum Testamentum Graece albo potocznie Nestle-Aland to kolejne dzieło zawierające grecki tekst Nowego Testamentu, dzieło już XX-wieczne, opracowane przez (jak sama nazwa wskazuje) Nestlego i Alanda. Żeby było ciekawiej panowie ci nie odczytywali na nowo manuskryptów, tylko zastanawiali się nad tym jak mógł wyglądać oryginał poszczególnych ksiąg po analizie wcześniejszych praca Tischendorfa, Westcotta i Horta. Może nie lubili jeździć po muzeach, grzebać w starych bibliotekach? Może wystarczyło im czytanie nie tak dawno wydanych książek. Opis tego dzieła w Wikipedii jest tu: 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Novum_Testamentum_Graece 

A treść jest dostępna w sieci, w ich serwisie, przy czym interesujący mnie werset z Mk 13:14 jest pod adresem:

http://www.nestle-aland.com/en/read-na28-online/text/bibeltext/lesen/stelle/51/130001/139999/

Zaglądam i nie widzę proroka Daniela:

Ὅταν δὲ ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστηκότα ὅπου οὐ δεῖ, ὁ ἀναγινώσκων νοείτω, τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη,

Wg ebooka, jaki sobie ściągnąłem z chomika zapisane jest to tak:

Ὅταν δὲ ἴδητε τὸβδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστηκότα ὅπου οὐ δεῖ, ὁ ἀναγινώσκων νοείτω, τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη,

Dziwne, bo jest tu używana kursywa a nie wiem co nią oznaczają. W bezpłatnym elektronicznym serwisie nie ma przypisów a w papierowym?

Okazuje się, że moja żona ma w swojej biblioteczce to dzieło w formie książkowej. Sprawdzam i mimo że literki są za małe na moje oczy, za pomocą szkła powiększającego czytam i nic przy tym wersecie nie znajduję. Wydanie papierowe posiada potężny aparat krytyczny ale przy tym wersecie nie ma żadnego przypisu. Żadnej wątpliwości? Dziwne.

Brak uwagi, że istnieją poważne manuskrypty (o czym niżej) zawierające frazę o proroku Danielu kompromituje w moich oczach to dzieło. Za chwilę przyłączę się do zwolenników teorii spiskowych.

A tu wklejam fotki kluczowych stron tego badania:

Nestle Aland Mk13

Nestle Aland Mk13

 

#4. Manuskrypty Nowego Testamentu

Nowy Testament zachował się do naszych czasów w postaci fragmentów papirusów pochodzących z wieku II i później, oraz pergaminowych kodeksów pochodzących najczęściej z wieku VI, z czasów, gdy chrześcijanie nie byli już prześladowani, co więcej, za sprawą upaństwowienia kościoła stali się bogaci i na przepisywanie ksiąg na pergamin było ich już stać. Zachowało się tego całkiem sporo, listę papirusów i kodeksów na Wikipedii można znaleźć tu:

Ja do swych badań nad Danielem skupiłem się na głównych kodeksach, w papirusach ewangelia Marka się nie zachowała niestety.

#4.1 Kodeks Synajski

To kodeks, który odkryty w połowie XIX wieku zrobił troszkę zamieszania w biblistyce. Więcej o nim w lewackiej Wikipedii poczytać można tu:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Synajski

ale żeby wyrobić sobie o nim zdanie dobrze jest też poczytać nieco tekstów krytycznych, łącznie z ciekawą historią Konstatyna Tischendorfa ale też Konstantyna Simonidesa.

Kodeks ten jest dostępny w bardzo wygodnym serwisie internetowym. Jest w nim też transkrypcja (a więc tekst grecki), jest wskazanie gdzie słowo z transkrypcji jest w tekście, jest też tłumaczenie na angielski, niemiecki i rosyjskim bo w tych krajach przechowują kawałki tego Kodeksu.

Adres serwisu:

http://www.codexsinaiticus.org/en/manuscript.aspx?book=34&chapter=13&lid=en&side=r&verse=14&zoomSlider=0#34-13-25-10

A badany werset wygląda tam tak:

Transkrypcja podana przez ten serwis zapisana jest minuskułą:

οταν δε ϊδητε το
βδελυγμα τηϲ ερη
μωϲεωϲ εϲτηκο
τα οπου ου δι · ο ανα
γινωϲκων νοει
τω :

Aby łatwiej porównać zamieniam na manuskułe:

ΟΤΑΝ ΔΕ ΪΔΗΤΕ ΤΟ
ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗϹ ΕΡΗ
ΜΩϹΕΩϹ ΕϹΤΗΚΟ
ΤΑ ΟΠΟΥ ΟΥ ΔΙ · Ο ΑΝΑ
ΓΙΝΩϹΚΩΝ ΝΟΕΙ
ΤΩ :

No i cały werset, rozwinięty:

οταν δε ϊδητε το βδελυγμα τηϲ ερη μωϲεωϲ εϲτηκο τα οπου ου δι · ο ανα γινωϲκων νοει τω :

Informacji o proroku Danielu nie ma!

Dopisek: Faksymile Kodeksu Synajskiego jest też dostępne tu:

http://www.bl.uk/manuscripts/Viewer.aspx?ref=add_ms_43725_f001r 

Serwis mniej wygodny, ale jest a badany werset z Mk 13:14 to foliał 225v.

I kolejny serwis, zrobiony przez Niemców, zawierający bardzo dobrą fotokopię kodeksu. 
http://digi.vatlib.it/view/MSS_Vat.gr.1209
Szukany tekst jest w 3 kolumnie, pod koniec, na stronie 1297 czyli pod linkiem
http://digi.vatlib.it/view/MSS_Vat.gr.1209/1301

#4.2 Kodeks Aleksandryjski

Poszukałem i znalazłem faksymile Kodeksu. Jest w British Museum pod adresem:

http://www.csntm.org/manuscript/zoomify/GA_02?image=GA_02_0018b.jpg&page=2#viewer

Aby odszukać właściwą kartę (foliał) warto użyć indeksu:

http://images.csntm.org/Manuscripts/GA_02/_02_ScriptureIndex.pdf

To jest faksymile zrobione w z manuskryptu w 1879-83 przez British Library, gdzie ten dokument przechowują.

Tak jest to ułożone:

ΟΤΑΝ ΔΕ ΙΔΗΤΕ Τ-
Ο ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ
ΤΟ ΡΗΘΕΝ ΥΠΟ ΔΑΝΙΗΛ ΤΟΥ ΠΡΟ-
ΦΗΤΟΥ ΕΣΤΟΣ ΕΣΤΩΣ ΟΠΟΥ ΟΥ ΔΕΙ Ο ΑΝΑ-
ΓΙΝΩΣΚΩΝ ΝΟΕΙΤΩ
ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΝ ΤΗ ΙΟΥΔΑΙΑ ΦΕΥΓΕΤΩΣΑΝ
ΕΙΣ ΤΑ ΟΡΗ

A po wyprostowaniu:

ΟΤΑΝ ΔΕ ΙΔΗΤΕ ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ ΤΟ ΡΗΘΕΝ ΥΠΟ ΔΑΝΙΗΛ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΕΣΤΟΣ ΕΣΤΩΣ ΟΠΟΥ ΟΥ ΔΕΙ Ο ΑΝΑΓΙΝΩΣΚΩΝ ΝΟΕΙΤΩ ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΝ ΤΗ ΙΟΥΔΑΙΑ ΦΕΥΓΕΤΩΣΑΝ ΕΙΣ ΤΑ ΟΡΗ

Znalazłem też inne faksymile tego kodeksu pod adresem:

http://www.bl.uk/manuscripts/Viewer.aspx?ref=royal_ms_1_d_viii_fs001r

a werset z Mk13:14 jest na stronie f.15v

Kodeks ten jest znany i badany od XVII wieku, badał go Konstanty Tischendorf, a ja znalazłem w sieci takie oto jego dzieło:

Tischendorf. V. Various Works.Codicis, Synoptics, Testaments, Anecdotes, Criticism.12vols..1845-1880.

To chyba jest spisany (trudne słowo: skolakcjonowany) przez niego Kodeks Aleksandryjski. Jest skan tej książki dostępny jest pod adresem:

http://www.archive.org/stream/Tischendorf.V.Various/05.CodexAlexandrinusKaineDiatheke.Woide.Cowper.1860.#page/n143/mode/2up

Odpowiedni werset zapisany jest tam tak:

Widać, że Tischendorf kolakcjonując tekst używał zarówno minuskuły jak i ładnie, zgodnie z maszymi zasadami imiona i pierwsze słowa w zdania zaczynał od litery dużej, od manuskuły. A przecież kodeks jest manuskułowy. Daniel jest i to z dużej litery! 

Ja widać, Kodeks Aleksandryjski zawiera informację o proroku Danielu. Zawiera też ją skolakcjonowany i wydany przez Tishendorfa tekst tego kodeksu.

#4.3 Codex Vatinanum B

O kodeksie tym można by dużo pisać. Papiści mają go ponoć od zawsze, ale nie pokazywali i nie udostępniali do czasu, aż zaczęła się moda na Kodeks Synajski. Tischendorf ponoć się długo prosił aby mu go pokazali, w końcu pokazali i teraz mamy więcej wątpliwości przez co możemy sobie wymyślać więcej teorii spiskowych. Tischendorf i jezuici..... ojej!

W każdym razie kodeks jest dostępny w faksymile pod adresem:

https://ia600303.us.archive.org/6/items/CodexVaticanusbFacSimile/Codex-Vaticanus-NT_text.pdf

Wydanie tego faksimile pochodzi z 1868, czyli ponoć za Piusa IX. Jest słabe jakościowo ale jest, jest też publiczny PDF ze źle rozpoznanym tekstem i dość czytelną grafiką. Karta 63 zawiera szukany werset z Mk. Trudno było mi to znaleźć bo brakuje podziału na rozdziały i wersety. Już zaczynałem się uczyć Seksji Amnoniusza (patrz -> słowniczek) :-) ale znalazłem.

Na innym serwisie znalazłem dużo lepsze faksymile tego Kodeksu. Dużo lepsza jakość obrazu, do tego ktoś ołówkiem naniósł numery wersetów. Nie rozumiem co znaczy, że "The images are from the 1868 (pseudo-) facsimile." bo jest to ładne, ale nie pisze jak zrobili to dzieło. Znalazłem to pod adresem:

http://www.csntm.org/Manuscript/View/GA_03 - a interesujący plik to GA03_034a.jpg

Transkrypcja:

ΟΤΑΝ
ΔΕ ΪΔΗΤΕ ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ
ΤΗϹ ΕΡΗ ΜΩϹΕΩϹ ΕϹΤΗ
ΚΟΤΑ ΟΠΟΥ ΟΥ ΔΙΟΑΝΑ
ΓΙΝΩϹΚΩΝ ΝΟΕΙ ΤΩ

Przykro mi, ale proroka Daniela nie widać.

#4.4 Kodeks Bezy - greka i łacina

To też ważny kodeks, więc poszukałem i znalazłem faksymile pod adresem:

http://cudl.lib.cam.ac.uk/view/MS-NN-00002-00041/647

Tu już bez Sekcji Amnoniusza nie dałem rady, więc nieco poczytałem o tym sposobie odnajdywania tekstu. My dziś mamy łatwo, mówimy werset 14 w rodziale 13 i się otwiera a potem szuka, ale numeracja wersetów to pomysł z XVI wieku. A wcześniej? Właśnie te Sekcje Amnoniusza.

W tym serwisie jest też transkrypcja:

οταν δε ειδητε το βδελυγμα
της ερημωσεως εστηκος οπου ου δει
ο αναγεινωσκων νοειτω τι αναγεινωσκει
ρμγ τοτε οι εν τη ιουδαια φευγετωσαν

Przerabiam sobie do majuskuły:

ΟΤΑΝ ΔΕ ΕΙΔΗΤΕ ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ
ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ ΕΣΤΗΚΟΣ ΟΠΟΥ ΟΥ ΔΕΙ
Ο ΑΝΑΓΕΙΝΩΣΚΩΝ ΝΟΕΙΤΩ ΤΙ ΑΝΑΓΕΙΝΩΣΚΕΙ
ΡΜΓ ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΝ ΤΗ ΙΟΥΔΑΙΑ ΦΕΥΓΕΤΩΣΑΝ

Niestety, nie ma śladu proroka Daniela. Za to jest wersja łacińska, bo Kodeks Bezy jest dwujęzyczny:

Transkrypcja tekstu łacińskiego:

cum autem uideritis abominationem
desolationis · stantem ubi non debet
qui legit intellegat quod legit
tunc qui in iudaea sunt fugiant
in montem et qui super tectum

#4.5 Kodeks Efrema - palimset

To kolejny ważny kodeks, niestety, jest to palimset (patrz -> słownik) a więc odczytywanie tego o ile jest możliwe to ciężka praca. Znalazłem faksymile pod tym adresem:

http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8470433r/f17.image

I fajnie, że można na to popatrzeć, bo widać jak trudne zadanie postawili sobie do wykonania bibliści:

I powiększenie tego kawałka.

Nie jestem wstanie sprawdzić, czy Daniel jest czy nie jest obecny w tym tekście. W treści odczytanej przez Tischendorfa raczej nie ma a sprawdzam u niego bo Tischendorf kolakcjonował ten tekst a potem swoją pracę wydał. W Google Books jest dostępna ta praca:

http://books.google.pl/books?id=wWFAAAAAcAAJ&printsec=frontcover&dq=#v=onepage&q&f=true

i chyba jest to na stronie 77 ale nie umiem znaleźć. Widać jak Tishendorf się w tym męczył aby to odczytać, bo to palimset jest!

#5. Wnioski

  • Jeżeli będę miał jakąś wątpliwość odnośnie polskiego tekstu mogę (1) zajrzeć do innych przekładów, polskich albo jak znam język to do innych też, (2) spojrzeć w jakieś wydawnictwo zawierające tekst grecki ufając ich redaktorom albo (3) zagłębić się w manuskrypty samemu oceniając ich wiarygodność. Nie muszę długo szukać, bo wszystko jest w sieci, nie muszę się też tego bać, bo w sieci są narzędzia pomagające.
  • Frazę o proroku Danielu ma moja Uwspółcześniona Biblia Gdańska (UBG) ma, bo ma Biblia Gdańska, a ta ma bo ma Textus Receptus, a ten ma bo ma Kodeks Aleksandryjski na którym Textus Receptus był głównie budowany.
  • Ale Biblia Warszawska nie ma, bo nie ma Grecki Nowy Testament (tzw. Nestle-Aland) a ten nie ma bo nie ma Kodeks Synajski. Nie ma też Kodeks Watykański, ale to, że w tak poważnym wydaniu, w jego aparacie krytycznym nic nie napisali na temat tego, że Kodeks Aleksandryjski ma jest co najmniej dziwne i podejrzane. Przecież Kodeks Aleksandryjski to ważny kodeks, więc powinni coś napisać.
  • Argumenty, że większość kodeksów tego nie ma może kiedyś by mnie przekonały, ale teraz wierzę w spiski, w fałszerstwa pokrętnych jezuitów więc nie przekonają mnie już XIX wieczne badania bo przyłączam się do fundamentalistycznego ruchu wierzących w Textus Receptus i koniec. I nie robię tego głupio - mam argument!
  • A argumentem za spiskiem Alandów jest to, że w papierowej wersji tego kluczowego dzieła nie tylko nie ma tej frazy (mogło nie być) ale nie ma nawet przypisu informującego o tym, że w Kodeksie Aleksandryjskim ta fraza jest. To czy to jest wydanie krytyczne czy tylko wydanie wydanie krytyczne udające? Czy z innymi miejscami też tak zrobiono?
  • Problem obecności Daniela u Marka teologicznie nie jest aż tak ważny. Ja specjalnie potraktowałem poważnie problem, który nie wzbudza kontrowersji teologicznych bo będzie można skupić się na krytyce tekstu a nie na doktrynach. Ale dla niektórych problem jakości przekazu to problem poważny. Wskażę więc dwa bardziej kłopotliwe miejsca.
    • Comma Johanneum czyli wątpliwości co do wersetu  1J5:7-8 który według Biblii Gdańskiej (1632) brzmi tak:
      Albowiem trzej są, którzy świadczą na niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są. A trzej są, którzy świadczą na ziemi: Duch i woda, i krew, a ci trzej ku jednemu są. 

      a w tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia tak:

      Trzej bowiem dają świadectwo: Duch, woda i krew, a ci trzej w jedno się łączą.
      Jak widać problem dotyczy osoby Pana Jezusa, jego boskości, boskości Ducha Świętego i całego tego problemu związanego z Trójcą Świętą. Fajnie opisane to jest tu: http://pl.wikipedia.org/wiki/Comma_Johanneum
    • Drugi problem, również związany z arianizmem i Trójcą to 1Tm3:16 - czyli czy Bóg był objawiony w ciele albo tylko czy to On się objawił w cielehttp://pl.wikipedia.org/wiki/„Bóg_objawiony_w_ciele”_(1_Tm_3,16) 
  • Czasy mamy takie, że Daniela warto przeczytać, proroctwom się przyjrzeć. Jeżeli więc nie na podstawie Mk13:14 to na podstawie innych zapisanych mów Jezusa zachęcony się czuję aby Daniela znowu przeczytać.

#6. Słowniczek pomocniczek

  • Textus Receptus - potoczna nazwa na rodzinę wydań Greckiego Nowego Testamentu, zapoczątkowanego na początku XVI wieku przez Erazma, rozwiniętego przez Roberta Estienne (Stephanus) i wielce szanowanego w XVI i XVII wieku. W tym dziele pierwszy raz wprowadzono podział na wersety, na tym dziele bazują poważane tłumaczenia XVI i XVII-wiecznych Biblii (KJV, nasze BG ale nie tylko).
  • Nestle-Aland - wydawane przez jakiś niemiecki instytut biblijny wydanie greckiego Nowego Testamentu, na którym bazują współcześni tłumacze, a na które psioczą niektórzy ortodoksyjni chrześcijanie widząc, że poza krytyką tekstu wprowadza się tam czasem wyższą krytykę tekstu czyli po prostu fałszerstwa.
  • krytyka tekstu - dział filologii, dokładnie dział badań literackich zajmujący się badaniem prac edytorskich, przepisywaniu, wydawaniu, redakcji manuskryptów i inkunabułów (starych starodruków). Celem badań jest eliminacja błędów (trudne słowo) transmisji, a więc próba dojścia do oryginału, gdy oryginał zaginał, jest nieczytelny albo niekompletny a dysponujemy tylko badanymi kopiami. Krytyka tekstu Biblii dysponuje potężną dawką materiału w porównaniu do krytyki, która zajmuje się Platonem albo Arystotelesem czy też nawet św. Augustynem - widać, Pan Bóg zadbał o swoje Słowo przy czym nie zrobił tego tak, jak Szatan zadbał o Koran, którego nie potrzeba badać, bo wiadomo, że jest jeden. Nie mylić z XIX-wieczną Wyższą Krytyką Tekstu która to nauka próbowała wyjaśnić co w Biblii jest napisane mimo iż napisane nie jest i była domeną teologów.
  • majuskuła - tu można przyjąć, że to DUŻA LITERKA, taka duża jaką pisano, a właściwie wykuwano w kamieniu, ale też pisano na papirusach i pergaminach w czasach przed Jezusem, oraz w pierwszych wiekach po. Majuskuła wyglądają bardzo kwadratowo, pisano bez odstępów, podziałów na zdania. Majuskułą spisano najstarsze kodeksy NT.
  • minuskuła - to mała literka, pisana ręcznie w taki sposób aby było szybciej, aby jakoś ją łączyć z innymi literkami. Materiał piśmienniczy taniał (pojawia się papier), lepsze są atramenty, lepsze pióra a więc i literki z czasem stawały się coraz bardziej okrągłe. Minuskułą piszą od IX wieku.
  • aparat krytyczny - w wydaniach krytycznych Biblii jest to dokładny opis dlaczego redaktorzy tak, a nie inaczej zaproponowali redakcję tekstu oryginalnego a dokładnie tego wersetu lub zdania. Aparat krytyczny objawia się w postaci przypisów do tekstu, których to przypisów czasem jest więcej niż samego tekstu, a w których to przypisach używane są skróty przez co tekst wygląda jak jakiś kod. Ale można się dość szybko przyzwyczaić i jakoś to odczytać. Najczęściej jest to uwaga, że ten manuskrypt (manuskrypty są ponumerowane i okodowane) daną frazę lub słowo zawiera, nie zawiera, lub zawiera słowo nieco inne. Aparat krytyczny służy temu aby każdy badający tekst oryginalny sam sobie mógł wyrobić zdanie na temat tego co mogło być w oryginale a nie musiał wierzyć na słowo redaktorom.
  • kolakcjonowanie - czynność polegająca na sczytaniu tekstu. A nie można przeczytać? Pewnie by można, gdyby było czytelne. Manuskrypty czyta się analizując każdą literkę po literce, z tego powodu, że nad każdą należy się zastanowić, gdyż nie wszystko jest czytelne, wiele literek jest uszkodzonych a to co się czyta jest ważne.
  • Sekcje Amnoniusza - sposób podziału tekstu ewangelii stosowany w manuskryptach chyba od IV wieku, i chyba zaproponowany przez Amnoniusza, ale kto to wie? https://pl.wikipedia.org/wiki/Sekcje_Ammoniusza Oprócz Sekcji Amnoniusza warto jeszcze poczytać o Kanonach Euzebiusza.
  • Palimset - wykorzystany drugi raz materiał piśmienniczy. Materiały były drogie (pergamin, welin) więc po wyczyszczeniu tekstu napisanego po raz pierwszy pisze się na nim po raz drugi.
  • Izofonia - błąd zapisywania słów ze słuchu, gdy dwa słowa tak samo się czyta ale inaczej pisze. W polskim: morze i może brzmi tak samo, w angielskim: to, too, two, ale też w greckim tak było więc te błędy mamy w manuskryptach, ale czasem dzięki nim możemy wykryć kiedy coś przepisywano, bo pisano i wymawiano różnie.
  • Itacyzm - proces zmiany wymowy niektórych słów, np zastępowania ch i h wspólnym jednym h, a w greckim jakiegoś E wymiawianego jako długie E poprzez I. Potem, to takie zmianie pewne słowa pisze się już inaczej. W polskim też tak jest. Biblia Gdańska jest "wiernie przetlómaczona" a jednocześnie ks. Jakub Wujek był Jakóbem lub nawet Jakobem (i jezuitą jednocześnie).

#7. Dodatki

  • Tu jest czytelnia manuskryptów: http://www.bl.uk/manuscripts/Browse.aspx
  • Obrazki badanego wersetu z Biblii Gdańskiej, z pierwszego wydania, a więc 1632 rok:

    Literki użyte to tzw. Szwabia - polska czcionka wykorzystywana w XVI i XVII a czasem i XVIII wieku. Jeżeli ktoś ma problem z odczytaniem tego to tu jest wydanie z XIX wieku pokazujące ten sam tekst, więc można sobie przeczytać i porównać do czego zachęcam. Polecam zwrócić uwagę na literkę "s" i "k":

  • Porządny serwis poświęcony polskim przekładom Nowego Testamentu. Ktoś naprawdę wykonał wielką pracę aby to zbadać. Przeczytanie tego może być wielką zachętą do dalszych badań, a na pewno jest dużą dawką wiedzy na temat tego, w jaki sposób tłumacze próbują ułatwić nam obcowanie ze Słowem Bożym. Zachęcam do lektry.
    http://www.psnt.pl
  • Bardzo, bardzo długo mi się ten tekst pisze. Zacząłem w listopadzie 2014, większość obrazków przebadałem wolnym czasie jaki załatwili mi katolicy zarządzając w Polsce święta, których nie obchodzę. Teraz mamy połowę stycznia a ja ciągle dopisuję, dopisuję, dopisuję...

Kategorie: biblia, teologia, odwyk, _blog


Słowa kluczowe: manukrypty, ewangelia marka, prorok daniel, kodeks synajski, kodeks watykański, textus receptus


Komentarze: (3)

andrzej, December 22, 2014 04:52 Skomentuj komentarz


Sporo pracy wlozyles
Kiedys troche przygladalem sie textus jako dzielu Erazma - ciekawe w nim to ze bylo wiele korekt i poprawek a niektore teksty pojawily sie dopiero w 3 wydaniu.
Te spory o teksty który lepszy to jak debaty w polskiej polityce - aborcja ,invitro,Katyn Smolensk .
A podniesienie wieku emerytalnego przeszło po cichu.
Podobnie tutaj.
Cedzi się komara a wielbłąd przechodzi.
Zapominamy o tym ze Bóg jest żywy i o relacji z nim.

anonim, October 11, 2015 20:06 Skomentuj komentarz


Tu strona wydanego przez Bezę w 1588 Nowego Testamentu. Tekst grecki pewnie wg. posiadanego przez niego kodeksu a te dwa teksty łacińskie obok to pewnie Wulgata i … nie wiem

http://images.csntm.org/PublishedWorks/Bezae_NT_1588/Bezae_NT_1588_0099b.jpg

anonim, August 28, 2016 11:46 Skomentuj komentarz


Bart Ehrman po polsku:
https://www.youtube.com/watch?v=ftmmNekZ04M
Moim zdaniem to propagandzista a nie naukowiec.
Skomentuj notkę
18 stycznia 2015 (niedziela), 21:45:45

Datowanie ksiąg Nowego Testamentu

Takie coś znalazłem i nie wiem co o tym myśleć. Ale zacznę sobie to poprawiać, dopisywać notatki, niech sobie ta tabelka żyje.

Księga Nowego TestamentuRok powstaniaUwagi
List apostoła Jakub  49 ? Niektórzy uważają, że aż tak.
1 List do Tesaloniczan 50-51  
2 List do Tesaloniczan 50-51  
List do Galacjan 55 (lub 50) 50 to teoria Wczesnych Galatów w którą kiedyś wierzyłem potrafiąc to nawet wyjaśnić.
1 List do Koryntian 55  
2 List do Koryntian 56  
List do Rzymian 57  
Ewangelia wg. św. Marka 50-60  
Ewangelia wg. św. Mateusza 50-60  
List do Filemona 61-62  
List do Kolosan 61-62  
List do Efezjan 61-62  
Ewangelia wg. św. Łukasza 62  
Dzieje Apostolskie 62  
List do Filipian 62  
1 List do Tymoteusza 63-64  List więzienny.
List do Tytusa 63-64  
1 List apostoła Piotr 63-64  
2 List apostoła Piotr 65  
2 List do Tymoteusza 65  
List do Hebrajczyków 68  
List apostoła Judy 60-70  
Ewangelia wg. św. Jana 80-90  
1 List apostoła Jana 80-90  
2 List apostoła Jana 80-90  
3 List apostoła Jana 80-90  
Apokalipsa św. Jana 80-90  

Za jakiś czas się zobaczy.


Kategorie: teologia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: nowy testament, księgi, I w., biblia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
11 stycznia 2015 (niedziela), 12:07:07

Struktura (mój podział) Listu do Rzymian (old)

Podział listu do Rzymian - moje obserwacje z początku 2015
 
1:1-1:17 - Wstęp i wyjaśnienie listu oraz podkreślenie wagi ewangelii 
1:1-1:7 - wstęp właściwy #1.1
1:16-1:17 - streszczenie ewangelii - czym ona jest
1:18-1:32 - wyjaśnienie co jest problemem pogan
2:1-2:29 - o problemie tych, którzy znają prawo (tu żydów, u nas katolików)
 
2:24 - przez stosunek znających prawo do prawa poganie bluźnią Bogu - aktualne
2:25-29 - o obrzeżaniu i byciu żydem
3:1- - żydzi i poganie mają problem
3:23 - synteza, że wszyscy zgrzeszyli 
4:1 - o wierze, wierze Abrahama
4:5 - o wierze usprawiedliwiającej
5:1- - Ofiara Jezusa jest źródłem pokoju z Bogiem
5:1 - opis stanu naszych relacji z Bogiem - pokój
6:1 - łaska Boga
- śmierć Jezusa zmienia stan, prawo nie ma mocy
:12 - grzech nie ma mocy potępić
:19 - w nowym stanie służymy Bogu
:23 - wyjaśnienie co jest darem łaski, a co zapłatą za grzech
7:1 - o tym jak prawo ma władzę na człowiekiem
7:14 - o trudności w walce: prawo-ciało, łaska-dobro
7:24 - o walce
8:1 - dalej o napięciu
8:23 - pojawia się rzeczywistość duchowa
8:28 - słowo o predystynacji ???
8:34-39 - zachwyt nad naszym stanem
9:1- - Paweł ma problem z Żydami
  • o tym, że Żydzi nie wybrali
  • :16 o tym, że to Bóg wybiera, aby coś okazać
10:9: zbawienie poprzez wyznanie wiary
11:1 - jeszcze o Izraelu, którego Bóg nie odrzucił
11:33-36 doksologia, kim jest Bóg?
12:1-2 - wezwanie do decyzji oddania się, a potem przemiany
12:2 - chrześcijanie na świecie
13:1 - chrześcijanie w państwie
 
 

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: list do rzymian, struktura listu do rzymian


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
25 grudnia 2014 (czwartek), 19:49:49

Kopernik i Żydzi - podejście 2

Moje notatki na podstawie rozdziału Towarzystwo Biblijne im. dr. Frankensteina (Kopernik i Żydzi, rozdział 3) bo tytuł jest fajny.

Robię sobie notatki sprawdzając w pismach, czy tak się rzeczy mają. Szukam słowa "przymierze", ewentualnie pakt, ewentualnie testament. Nie! Testament nie pasuje. Testament to wola zmarłego a przymierze to uzgodniona wola żywych. Badam więc jak to jest.

Jer 31:31-32 i tłumaczenie LXX
hebr. בְּרִית bĕriyth --LXX--> gr. διαθήκη diathēkē

Jer 31:31-32 i tłumaczenie Vulgaty
hebr. בְּרִית bĕriyth --Vul--> łac. foedus --> sojusz
hebr. בְּרִית bĕriyth --Vul--> łac. pactum --> przymierze

Heb 8:8-9 cytuje Jer 31:31-32 dokładnie wg. LXX

Heb 8:8-9 i tłumaczenie Vulgaty
gr. διαθήκη diathēkē --Vul--> łac. testamentum --> na nasz to testament

Pozostaje pytanie: dlaczego św. Hieronim tłumacząc z greckiego List do Hebrajczyków przetłumaczył inaczej niż tłumacząc z hebrajskiego Księgę Proroka Jeremiasza? Przecież w LXX greckie słowo διαθήκη diathēkē występuje 300 razy i nigdy nie oznacza testamentu (jak w klasycznej grece lub w koine) ale zawsze przymierze lub sojusz? Dobre pytanie. Ale my do dziś dwie części Biblii nazywamy Starym i Nowym Testamentem zamiast Pierwszym i Nowym Przymierzem.


 

Materiały źródłowe do tego tekstu

Biblia Gdańska (1632)
Jer 31:31-32 bg
Oto dni idą, mówi Pan, których uczynię z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe; Nie takie przymierze, jakiem uczynił z ojcami ich w on dzień, któregom ich ujął za rękę ich, abym ich przywiódł z ziemi Egipskiej; albowiem oni przymierze moje wzruszyli, chociażem Ja był małżonkiem ich, mówi Pan.


Jer 31:31-32 bhs
(31) הִנֵּה יָמִים בָּאִים נְאֻמ־יְהוָה H3068 וְכָרַתִּי H3772 אֶת־בֵּית H1004 יִשְׂרָאֵל H3478 וְאֶת־בֵּית H1004 יְהוְּדָה H3063 בְּרִית H1285 חֲדָשָׁה H231 9
(32) לֹא כַבְּרִית H1285 אֲשֶׁר כָּרַתִּי H3772 אֶת־אֲבֹותָם H1 בְּיֹום H3117 הֶחֱזִיקִי בְיָדָם H3027 לְהֹוצִיאָם מֵאֶרֶץ H776 מִצְרָיִם H4714 אֲשֶׁר־הֵמָּה הֵפֵרוְּ אֶת־בְּרִיתִי H1285 וְאָנֹכִי בָּעַלְתִּי H1166 בָם נְאֻמ־יְהוָה H306 8


Aleppo Codex
Jer 31:31-32 aleppo
(31) לא לא כברית אשר כרתי את אבותם ביום החזיקי בידם להוציאם מארץ מצרים אשר המה הפרו את בריתי ואנכי בעלתי בם--נאם יהוה
(32) לב כי זאת הברית אשר אכרת את בית ישראל אחרי הימים ההם נאם יהוה נתתי את תורתי בקרבם ועל לבם אכתבנה והייתי להם לאלהים והמה יהיו לי לעם


Westminster Leningrad Codex
Jer 31:31-32 wlc
(31) הִנֵּה יָמִים בָּאִים נְאֻם־יְהוָה וְכָרַתִּי אֶת־בֵּית יִשְׂרָאֵל וְאֶת־בֵּית יְהוּדָה בְּרִית חֲדָשָׁה׃
(32) לֹא כַבְּרִית אֲשֶׁר כָּרַתִּי אֶת־אֲבֹותָם בְּיֹום הֶחֱזִיקִי בְיָדָם לְהֹוצִיאָם מֵאֶרֶץ מִצְרָיִם אֲשֶׁר־הֵמָּה הֵפֵרוּ אֶת־בְּרִיתִי וְאָנֹכִי בָּעַלְתִּי בָם נְאֻם־יְהוָה׃


Septuaginta - ale coś tu nie pasuje bo tu pisze o królu Moabu a nie o przymierzu - sprawdzić!!!!
Septuaginta coś inaczej numeruje, podobne wersety to 31:12 ale też 9:25 - sprawdzić, bo się nie zgadza !!!!!
Jer 31:31-32 LXX
31 διὰ τοῦτο ἐπὶ Μωαβ ὀλολύζετε πάντοθεν, βοήσατε ἐπ᾽ ἄνδρας Κιραδας αὐχμοῦ.
32 ὡς κλαυθμὸν Ιαζηρ ἀποκλαύσομαί σοι, ἄμπελος Σεβημα· κλήματά σου διῆλθεν θάλασσαν, Ιαζηρ ἥψαντο· ἐπὶ ὀπώραν σου, ἐπὶ τρυγηταῖς σου ὄλεθρος ἐπέπεσεν.


Hebrajczyków 8:8-9
(8) Albowiem ganiąc Żydów, mówi: Oto dni idą, mówi Pan, gdy uczynię z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe.
(9) Nie według przymierza, którem uczynił z ojcami ich w dzień, któregom ich ujął za rękę ich, abym ich wywiódł z ziemi Egipskiej; albowiem oni nie zostali w tem przymierzu mojem, a Jam ich zaniedbał, mówi Pan.


Textus Receptus (1550/1894) z kodami Stronga
Heb 8:8-9 gnt-tr
(8) μεμφομενος G3201 G5740 V-PNP-NSM γαρ G1063 CONJ αυτοις G846 P-DPM λεγει G3004 G5719 V-PAI-3S ιδου G2400 G5628 V-2AAM-2S ημεραι G2250 N-NPF ερχονται G2064 G5736 V-PNI-3P λεγει G3004 G5719 V-PAI-3S κυριος G2962 N-NSM και G2532 CONJ συντελεσω G4931 G5692 V-FAI-1S επι G1909 PREP τον G3588 T-ASM οικον G3624 N-ASM ισραηλ G2474 N-PRI και G2532 CONJ επι G1909 PREP τον G3588 T-ASM οικον G3624 N-ASM ιουδα G2448 N-GSM διαθηκην G1242 N-ASF καινην G2537 A-ASF
(9) ου G3756 PRT-N κατα G2596 PREP την G3588 T-ASF διαθηκην G1242 N-ASF ην G3739 R-ASF εποιησα G4160 G5656 V-AAI-1S τοις G3588 T-DPM πατρασιν G3962 N-DPM αυτων G846 P-GPM εν G1722 PREP ημερα G2250 N-DSF επιλαβομενου G1949 G5637 V-2ADP-GSM μου G3450 P-1GS της G3588 T-GSF χειρος G5495 N-GSF αυτων G846 P-GPM εξαγαγειν G1806 G5629 V-2AAN αυτους G846 P-APM εκ G1537 PREP γης G1093 N-GSF αιγυπτου G125 N-GSF οτι G3754 CONJ αυτοι G846 P-NPM ουκ G3756 PRT-N ενεμειναν G1696 G5656 V-AAI-3P εν G1722 PREP τη G3588 T-DSF διαθηκη G1242 N-DSF μου G3450 P-1GS καγω G2504 P-1NS-C ημελησα G272 G5656 V-AAI-1S αυτων G846 P-GPM λεγει G3004 G5719 V-PAI-3S κυριος G2962 N-NSM


Westcott/Hort, UBS4 variants (1881) z kodami Stronga
Heb 8:8-9 gnt-wh
(8) μεμφομενος G3201 G5740 V-PNP-NSM γαρ G1063 CONJ αυτους G846 P-APM λεγει G3004 G5719 V-PAI-3S ιδου G2400 G5628 V-2AAM-2S ημεραι G2250 N-NPF ερχονται G2064 G5736 V-PNI-3P λεγει G3004 G5719 V-PAI-3S κυριος G2962 N-NSM και G2532 CONJ συντελεσω G4931 G5692 V-FAI-1S επι G1909 PREP τον G3588 T-ASM οικον G3624 N-ASM ισραηλ G2474 N-PRI και G2532 CONJ επι G1909 PREP τον G3588 T-ASM οικον G3624 N-ASM ιουδα G2448 N-GSM διαθηκην G1242 N-ASF καινην G2537 A-ASF
(9) ου G3756 PRT-N κατα G2596 PREP την G3588 T-ASF διαθηκην G1242 N-ASF ην G3739 R-ASF εποιησα G4160 G5656 V-AAI-1S τοις G3588 T-DPM πατρασιν G3962 N-DPM αυτων G846 P-GPM εν G1722 PREP ημερα G2250 N-DSF επιλαβομενου G1949 G5637 V-2ADP-GSM μου G3450 P-1GS της G3588 T-GSF χειρος G5495 N-GSF αυτων G846 P-GPM εξαγαγειν G1806 G5629 V-2AAN αυτους G846 P-APM εκ G1537 PREP γης G1093 N-GSF αιγυπτου G125 N-GSF οτι G3754 CONJ αυτοι G846 P-NPM ουκ G3756 PRT-N ενεμειναν G1696 G5656 V-AAI-3P εν G1722 PREP τη G3588 T-DSF διαθηκη G1242 N-DSF μου G3450 P-1GS καγω G2504 P-1NS-C ημελησα G272 G5656 V-AAI-1S αυτων G846 P-GPM λεγει G3004 G5719 V-PAI-3S κυριος G2962 N-NSM


Byzantine/Majority Text (2000) z kodami Stronga
Heb 8:8-9 gnt-biz
(8) μεμφομενος G3201 G5740 V-PNP-NSM γαρ G1063 CONJ αυτοις G846 P-DPM λεγει G3004 G5719 V-PAI-3S ιδου G2400 G5628 V-2AAM-2S ημεραι G2250 N-NPF ερχονται G2064 G5736 V-PNI-3P λεγει G3004 G5719 V-PAI-3S κυριος G2962 N-NSM και G2532 CONJ συντελεσω G4931 G5692 V-FAI-1S επι G1909 PREP τον G3588 T-ASM οικον G3624 N-ASM ισραηλ G2474 N-PRI και G2532 CONJ επι G1909 PREP τον G3588 T-ASM οικον G3624 N-ASM ιουδα G2448 N-GSM διαθηκην G1242 N-ASF καινην G2537 A-ASF
(9) ου G3756 PRT-N κατα G2596 PREP την G3588 T-ASF διαθηκην G1242 N-ASF ην G3739 R-ASF εποιησα G4160 G5656 V-AAI-1S τοις G3588 T-DPM πατρασιν G3962 N-DPM αυτων G846 P-GPM εν G1722 PREP ημερα G2250 N-DSF επιλαβομενου G1949 G5637 V-2ADP-GSM μου G3450 P-1GS της G3588 T-GSF χειρος G5495 N-GSF αυτων G846 P-GPM εξαγαγειν G1806 G5629 V-2AAN αυτους G846 P-APM εκ G1537 PREP γης G1093 N-GSF αιγυπτου G125 N-GSF οτι G3754 CONJ αυτοι G846 P-NPM ουκ G3756 PRT-N ενεμειναν G1696 G5656 V-AAI-3P εν G1722 PREP τη G3588 T-DSF διαθηκη G1242 N-DSF μου G3450 P-1GS καγω G2504 P-1NS-C ημελησα G272 G5656 V-AAI-1S αυτων G846 P-GPM λεγει G3004 G5719 V-PAI-3S κυριος G2962 N-NSM


Tischendorf 8th Ed.
Heb 8:8-9 gnt-tis
(8) μεμφομενος γαρ αυτους λεγει ιδου ημεραι ερχονται λεγει κυριος και συντελεσω επι τον οικον ισραηλ και επι τον οικον ιουδα διαθηκην καινην
(9) ου κατα την διαθηκην ην εποιησα τοις πατρασιν αυτων εν ημερα επιλαβομενου μου της χειρος αυτων εξαγαγειν αυτους εκ γης αιγυπτου οτι αυτοι ουκ ενεμειναν εν τη διαθηκη μου καγω ημελησα αυτων λεγει κυριος

Kategorie: teologia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: kopernik i żydzi, LXX, vulgata, św. Hieronim, nowy testament, przymierze, kopernik


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 listopada 2014 (czwartek), 21:29:29

Kamienie szlachetne z Apokalipsy

Apokalipsa, rozdział 21 wylicza....

Kamień pierwszy to jaspis,
drugi szafir,
trzeci chalcedon,
czwarty szmaragd,
piąty sardoniks,
szósty karneol,
siódmy chryzolit,
ósmy beryl,
dziewiąty topaz,
dziesiąty chryzopras,
jedenasty hiacynt,
dwunasty ametyst.

Anuszka była w niedziele na targach minerałów. Szkoda, że nie poszedłem ale ponoć za tydzień, w kolejną niedzielę, w Katowicach będą znowu, tym razem w Spodku.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: apokalipsa, kamienie szlachetne


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 listopada 2014 (środa), 23:37:37

Fiipian 3:20n - analiza mojego ulubionego kawałka

#1. Moja pamięć

Na początek sprawdzam moją pamięć. W dniu 25 listopada 2014, godzina 4:30 pamiętam tak:

Nasza ojczyzna jest w niebie, skąd jako zbawcy oczekujemy Pana naszego, Jezusa Chrystusa, który przemieni nasze ciała na podobieństwo swojego chwalebnego, tą mocą którą wszystko podporządkować sobie może. (zapomniałem, że ciała są liche)

#2. Przednie, polskie przekłady

Przed analizą przypominam sobie kluczowe, polskie przekłady.

Biblia Brzeska (1563)
Abowiem rzecz pospolita wasza jest w niebie, skąd też zbawiciela czekamy Pana Jezu Krysta. Który przemieni ciało nasze nikczemne, aby się podobnym stało chwalebnemu ciału jego, według mocy, przez którą też może poddać sobie wszytki rzeczy.
 
Biblia Gdańska (1632)
Aleć nasza rzeczpospolita jest w niebiesiech, skąd też zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa. Który przemieni ciało nasze podłe, aby się podobne stało chwalebnemu ciału jego, według skutecznej mocy, którą też wszystkie rzeczy sobie podbić może.
 
ks. Jakub Wujek (1595)
A nasze obcowanie jest w niebiesiech, zkąd też Zbawiciela oczekiwamy, Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który przemieni ciało podłości naszéj przypodobane ciału jasności swojéj wedle skuteczności, którą téż wszystko podbić sobie może.
 
Biblia Warszawsko-Praska (1997)
Nasza ojczyzna jest w niebie i stamtąd oczekujemy przyjścia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On to właśnie przemieni nasze ciało przemijające w ciało chwalebne, podobne do Jego ciała. Dokona zaś tego potęgą, jaką może poddać pod swoją władzę wszystko, co istnieje.
 
Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)
Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone w podobne do swego chwalebnego ciała tą mocą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.
 
Biblia Warszawska (1975)
Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego, tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może.
 
Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa. On przemieni nasze podłe ciało, aby było podobne do jego chwalebnego ciała, zgodnie ze skuteczną mocą, którą też może poddać sobie wszystko.
 
 

#3. Kluczowe zdanie

Wydaje mi się (ale mogę się mylić), że w Liście do Filipian Paweł przypomina podstawowe prawdy wiary młodemu kościołowi. Wydaje mi się też, że werset 3:20-21 jest syntezą całego listu, że w nim zawarta jest wiara tego kościoła (Paweł ją przypomina) i pewne oświadczenie, pewna nowość, o której może nie wiedzą ale na pewno Paweł chce aby czytając to to oświadczenie albo raczej tą prawdę zapamiętali. To oświadczenie wg. mnie brzmi

Jezus przemieni nasze ciała.

I tyle. Słów jest dużo więcej, ale wydaje mi się, że są one w przeciwieństwie do tej nowej prawdy już w kościele znane i tylko przypominane. Ale mimo to  poddam je teraz analizie aby samemu wiedzieć w co wierzę: 

 

#4. Analiza słów

 
  • ojczyzna jest w niebie - bo jest coś takiego jak niebo! świat nie jest płaski jak twierdzą materialiści, bo jest jeszcze rzeczywistość inna - niebo!
  • nasza zaś ojczyzna jest w niebie - ojczyzna to miejsce pochodzenia, coś co daje tożsamość, ale też jest miejscem tęsknoty, gdy w ojczyźnie tymczasowo, albo na dłużej się nie przebywa. A nasza ojczyzna jest w niebie.
  • nasza rzeczpospolita jest w niebie - XVI wieczni tłumacze tak oddali słowo ojczyzna. Rzeczpospolita to rzecz wspólna, dobro wspólne, układ społeczne, wzajemne relacje, które są dobre, właściwe, dają wszystkim i wolność i tożsamość oraz bezpieczeństwo.
  • nasza - użyta tu jest liczba mnoga, a to ma wymiar wspólnotowy. Ojczyzna w niebie jest dla chrześcijan z Filippi i dla Pawła, i to ich łączy.
 
  • oczekujemy - mamy nadzieję, co więcej ta nadzieja zamienia się w postawę wyczekiwania. Wyczekujemy!
  • skąd oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa - Pan Jezus jest teraz w niebie (bo tam poszedł), i z nieba przyjdzie, z nieba go oczekujemy.
  • oczekujemy Zbawiciela - Pan Jezus jest dla nas Zbawicielem. Tysiąclatka używa tego tytułu z dużej litery, ale gdyby zamiast tytułu zapisać to jako funkcję (zbawiciela) jak to oddaje BG? Ciekawy to tytuł, ale funkcja wskazuje, że potrzebujemy zbawienia a On to zbawienie daje.
  • Pana Jezusa - Jezus jest Panem, co określa naszą relację z nim (podporządkowanie, poddaństwo), ale też potwierdza proces zbawienia, bo procesie zbawienia uznajemy, że Jezus jest Panem.
  • Jezusa Chrystusa- Jezus jest Mesjaszem, i to nie jest nazwisko ale funkcja, dość dobre określona w Biblii. Mesjasz królujący, Mesjasz zbawiający - Pan Jezus jest Mesjaszem, a po grecku Chrystusem.
 
  • Jezus przemieni - To jest zapowiedź! - Paweł to zapowiada i to chyba jest jedyna rzecz ogłaszana w tych wersetach, reszta już jest przedmiotem wiary Pawła i kościoła, do którego Paweł pisze przypominając.
  • nasze ciało- bo żyjemy w ciele, ale widać, skoro je posiadamy że ciało człowieka to nie wszystko jak uczą materialiści. Człowiek posiada ciało. Dokładnie to człowiek, istota posiada ciało, i ducha i duszę. Człowiek to troista (duch, dusza i ciało).
  • nasze podłe ciało - to podłe co znaczy? teologia mówi, że skażone skutkiem grzechu, ale ja widzę jak ono się psuje i starzeje. Przyczyną pewnie jest grzech i pewnie dlatego po podłe, albo w innym tłumaczeniu liche.
  • przemijające, znikome, nikczemne, poniżone, liche - inne tłumaczenia tak opisują nasze ciała.
  • jego chwalebnego ciała - Jezus ma chwalebne ciało, przeciwieństwo, kontrast do tego podłego. Po zmartwychwstaniu Jego ciało zachowywało się inaczej.
  • podobne do - będziemy podobni do Jezusa. Nie będziemy mieć takiego samego ciała, ale jakieś podobne, i przeciwne do tego jakie mamy teraz.
  • zgodnie ze skuteczną mocą - Jezus ma moc aby tą przemianę mojego ciała dokonać. 
  • Jezus może poddać sobie wszystko- to pokazuje pozycję Jezusa we wszechświecie. A jego moc jest największa, bo użyte słowo wszystko jest absolutem.

Kategorie: biblia, teologia, _blog


Słowa kluczowe: list do filipian, biblia, niebo, ojczyzna, polityka, tożsamość, fil3, flp3


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 października 2014 (czwartek), 22:02:02

Pokój mamy?

Badam dziś jeden z wersetów listu do Rzymian. Mamy ten pokój czy też mamy starać się go mieć? Jak przełożyli to polscy tłumacze?

Niektórzy zrobili tak:

Biblia Brzeska (1563)
Będąc tedy przez wiarę usprawiedliwieni, pokój u Boga mamy przez Pana naszego Jezusa Krystusa.

Biblia Gdańska (1632)
Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa;

Biblia Poznańska (1974/75)
Doznając usprawiedliwienia wypływającego z wiary, cieszymy się pokojem, który otrzymaliśmy od Boga przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Biblia Warszawska (1975)
Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa,

Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Będąc więc usprawiedliwieni przez wiarę, mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa;



A niektórzy jakby inaczej:

Biblia Warszawsko-Praska (1997)
Tak więc usprawiedliwieni już dzięki wierze, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)
Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia dzięki wierze, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa; - przy czym o ile pamiętam, to w Tysiąclatce jest gwiazdka i przypisie jest wyjaśnione, że równie dobrze może być tumaczone inaczej.

Biblia ks. Wujka (1595)
Będąc tedy z wiary usprawiedliwieni, pokój ku Bogu miéjmy przez Pana naszego, Jezusa Chryustusa.

To mamy czy nie mamy?


Wg grecko-polskiego NT z serii prymasowskiej
ἔχω - czasownik, tryb oznajmujący, czas teraźniejszy, niedokonany, strona czynna, pierwsza osoba, liczba mnoga.

Wg Stronga
g2192 ἔχω echō
http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=G2192&t=NKJV

Hmmm....


Kategorie: teologia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: pokój, zbawienie, pojednanie, list do rzymian


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 października 2014 (czwartek), 16:36:36

Wyjaśnienie imienia Jahwe

Mojżesz prosił Boga aby wyjaśnił mu kim jest. I Bóg to uczynił, a przekład Biblii Tysiąclecia po polsku oddaje to tak:

Przeszedł Pan przed jego oczyma i wołał: Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i łagodny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący swą łaskę w tysiączne pokolenia, przebaczający niegodziwość, niewierność, grzech, lecz nie pozostawiający go bez ukarania, ale zsyłający kary za niegodziwość ojców na synów i wnuków aż do trzeciego i czwartego pokolenia.
Księga Wyjścia 34:6-7, bt

 

Muszę zastanowić jest dokładnie nad każdym z tych elementów:

  • (1) Bóg miłosierny,
  • (2) Bóg łagodny,
  • (3) nieskory do gniewu,
  • (4) bogaty w łaskę
  • (5) bogaty w wierność,
  • (6) zachowujący swą łaskę w tysiączne pokolenia,
  • (7) przebaczający niegodziwość,
  • (8) przebaczający niewierność,
  • (9) przebaczający grzech,
  • (10) lecz nie pozostawiający grzechu bez ukarania,
  • (11) ale zsyłający kary za niegodziwość ojców na synów i wnuków aż do trzeciego i czwartego pokolenia.

No i fajnie.


Kategorie: moja teologia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: jahwe, bóg


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
2 września 2014 (wtorek), 16:54:54

Z 2 listu do Koryntia, z rozdziału 10

Nad tym cytatem nie można tak łatwo przejść do porządku dziennego. Nie można a więc jeszcze raz 2 Koryntian 10:3-6

Uwspółcześniona Biblia Gdańska:

Chociaż bowiem w ciele żyjemy, nie walczymy według ciała; gdyż oręż naszej walki nie jest cielesna, ale z Boga, i ma moc burzenia twierdz warownych; obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi; gotowi do ukarania wszelkiego nieposłuszeństwa, kiedy wasze posłuszeństwo będzie całkowite.

Tysiąclatka oddaje to tak:

Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała, gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz ma od Boga moc burzenia twierdz warownych. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga, a wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi, z gotowością ukarania każdego nieposłuszeństwa, kiedy już wasze posłuszeństwo stanie się doskonałe.

Ważne słowa:

  • zniewolenie - odebranie wolności, przy czym może być to działanie na wolę w efekcie którego ktoś zmieni zdanie, albo działanie na moc, po którym ktoś nie zmieni zdania, ale nie będzie miał możliwości wykonawczych.
  • wszelką myśl zniewalamy (ubg) i umysł poddajemy (bt) - Czy to nie jest naruszenie wolności? Jest. Ale tu się nie zniewala osoby, ale myśl albo umysłu. Ciekawe.
  • ... kiedy wasze (adresatów) posłuszeństwo będzie całkowite (doskonałe) - Kiedy? Kiedy podejmie się decyzję, jak w ostatniej zwrotce pieśni "bliżej, o bliżej...". Jak tam było? "Bliżej o bliżej, aż wola Twa moją się stanie i radość mi da". Wtedy jeżeli moje posłuszeństwo będzie całkowite i wtedy można karać myśl oraz umysł? Dziwne to.
  • Posłuszeństwo - akt woli podporządkowujący swoją wolę woli nadrzędnej.

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: biblia, diabeł, odwyk.com


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
30 sierpnia 2014 (sobota), 21:07:07

Poddać Bogu, przeciwstawić diabłu

Znalezione na odwyku, autor to Kacper Potocki. Zachowuję sobie ku pamięci.

Zachowuję, bo ważna idea wyjaśniająca ten werset to zwrócenie uwagi, że składa się on z dwóch części: (#1) Przeto poddajcie się Bogu, (#2) przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was.

Działajmy, ale w oparciu o siłę Bożą

Pragnę podzielić się pewną prawdą, która zawarta jest w bardzo popularnym wersecie z Listu św. Jakuba. Werset jest popularny, ale wydaje mi się, że do sporej części wierzących prawda ta jeszcze nie dotarła. Może akurat ty potrzebujesz odkryć coś w tej kwestii? Oto werset:

[List św. Jakuba 4:7]
Przeto poddajcie się Bogu, przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was.

Diabeł cię kusi? Złapał cię w swoje sidła? Jak wyplątać się z tych sideł i jak dać odpór kuszeniu? Odpowiedź jest zawarta w tym wersie, ale odpowiedź składa się z dwóch części. Pierwsza część nakazuje nam poddać się Bogu, druga mówi, aby przeciwstawić się złu. Jeśli walcząc z problemem używasz tylko połowy – wtedy jest marna szansa, abyś poradził sobie, bo diabeł nie ucieknie.

[List św. Pawła do Rzymian 6:1-2]
Cóż więc powiemy? Czy mamy pozostać w grzechu, aby łaska obfitsza była? Przenigdy! Jakże my, którzy grzechowi umarliśmy, jeszcze w nim żyć mamy?

Często widziałem sytuacje, kiedy ktoś zmagał się z grzechem i mówił „Zostawiam to Panu Bogu. Niech mnie On uwolni od pożądliwości”. Najczęściej podczas takiej postawy nic się nie działo. Człowiek modlił się i wylewał łzy prosząc Pana Boga o uwolnienie od nałogu. Nic się nie działo, wracał do grzechu mówiąc, ze Bóg nie wysłuchał. Pożądliwości zostały i dalej nad nim panują – czy to żądza w stosunku do kobiet, czy niemoc oparcia się wypiciu dziennie piwa. „Nic Bóg nie zrobił w mojej kwestii” – mówił. Czy widzicie jaki jest problem? Całą odpowiedzialność uwolnienia od grzechu położył na Bogu, nie dając prawie nic od siebie. Pozostaje często pretensja do Pana Boga, że nic się nie stało.

Drugim, zupełnie innym przypadkiem jest ktoś, kto własnymi siłami próbuje pokonać grzech. Opiera mu się „siłą woli” i myśli, czy mówi nawet, że jest wystarczająco mocny, aby się grzechowi oprzeć. Najczęściej wytrzymuje jakiś czas, po czym upada i tak bez końca – wzloty i upadki. Przez powiedzmy dwa tygodnie wytrzymuje i kiedy sobie mówi „udało się!” wtedy przychodzi załamanie i grzech bierze górę. Co wtedy się dzieje? Okropne oskarżenie samego siebie i poczucie beznadziejności w potępianiu. Bywa tak, że nawet biblii do ręki nie może wziąć, bo czuje niegodziwość. Całą odpowiedzialność za uwolnienie bierze się na siebie, czyli brakuje mocy Bożej, by diabła odpędzić. Diabeł nie boi się człowieka, bo wie, że z ciałem wygra. Diabeł boi się tylko Jezusa Chrystusa w nas.

Zatem jak walka z grzechem powinna wyglądać? Zacznijmy od wiary w to co w biblii jest napisane. Werset z Listu Jakuba mówi, że diabeł odejdzie, kiedy połączymy oba postępowania. Poddać się Bogu, czyli w modlitwie powiedzieć Mu o problemie, podziękować i poprosić o łaskę, mając postawę pokorną. Jednak to nie koniec, bo trzeba działać dalej – przeciwstawić się z całej siły grzechowi, ufając, że Boża moc zadziała i diabeł ucieknie od nas.

Bardzo dobrym sposobem wspomagającym, jest proklamowanie wersetów z biblii. Można dziękować, chwalić Boga – np. wersetami z psalmów. Można wypowiadać prawdy Bożego Słowa, które będą godziły knowania szatańskie w sam środek. Wersety pełne mocy, prawdy i światła.

[Księga przysłów 18:21]
Śmierć i życie są w mocy języka

Dlatego pragnę poradzić, aby w walce z grzechem polegać na całości prawdy zawartej w Liście św. Jakuba. Poddać się Bogu w modlitwie oraz przez wiarę przeciwstawić się grzechowi postępując zgodnie z wola Bożą. O to się modlę i dziękuję Bogu za każdą osobą, która została uwolniona.

I jeszcze jeden cytat: 2 Koryntian 10:3-6

Uwspółcześniona Biblia Gdańska:
Chociaż bowiem w ciele żyjemy, nie walczymy według ciała; gdyż oręż naszej walki nie jest cielesna, ale z Boga, i ma moc burzenia twierdz warownych; obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi; gotowi do ukarania wszelkiego nieposłuszeństwa, kiedy wasze posłuszeństwo będzie całkowite.

Tysiąclatka oddaje to tak:

Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała, gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz ma od Boga moc burzenia twierdz warownych. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga, a wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi, z gotowością ukarania każdego nieposłuszeństwa, kiedy już wasze posłuszeństwo stanie się doskonałe.

Ważne słowa: "wszelką myśl zniewalamy" - mocne. Czy to nie jest naruszenie wolności? Będzie, ale tylko wtedy jeżeli moje posłuszeństwo będzie całkowite. Zapętlenie? Hmmm... Coś muszę z tym zrobić.

Poszłuszeństwo - akt woli podporządkowujący swoją wolę woli nadrzędnej.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: biblia, diabeł, odwyk.com


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
2 lipca 2014 (środa), 19:40:40

Analiza 1P3:15 w polskich przekładach

Tekst grecki:

  • gnt-tis - κυριον δε τον χριστον αγιασατε εν ταις καρδιαις υμων ετοιμοι αει προς απολογιαν παντι τω αιτουντι υμας λογον περι της εν υμιν ελπιδος αλλα μετα πραυτητος και φοβου
  • gnt-tr - κυριον G2962 N-ASM δε G1161 CONJ τον G3588 T-ASM θεον G2316 N-ASM αγιασατε G37 G5657 V-AAM-2P εν G1722 PREP ταις G3588 T-DPF καρδιαις G2588 N-DPF υμων G5216 P-2GP ετοιμοι G2092 A-NPM δε G1161 CONJ αει G104 ADV προς G4314 PREP απολογιαν G627 N-ASF παντι G3956 A-DSM τω G3588 T-DSM αιτουντι G154 G5723 V-PAP-DSM υμας G5209 P-2AP λογον G3056 N-ASM περι G4012 PREP της G3588 T-GSF εν G1722 PREP υμιν G5213 P-2DP ελπιδος G1680 N-GSF μετα G3326 PREP πραυτητος G4240 N-GSF και G2532 CONJ φοβου G5401 N-GSM

Pierwsza połowa:

  • bb - Ale Pana Boga poświęćcie w sercach waszych, ...
  • bg - ... z cichością i z bojaźnią, mając sumienie dobre;
  • bpd - Natomiast Pana, Chrystusa, poświęcajcie w waszych sercach, ...
  • bt - Pana zaś Chrystusa uznajcie w sercach waszych za Świętego i ...
  • bw - Lecz Chrystusa Pana poświęcajcie w sercach waszych, ...
  • bug - Lecz Pana Boga uświęcajcie w waszych sercach i ...

Kluczowe orzeczenie:

  • poświęćcie
  • z cichością i bojaźnią? mając sumienie dobre ? - co to za dziwactwo w BG?
  • poświęcajcie
  • uznajcie w sercach za świętego
  • uświęcajcie

Kluczowa osoba:

  • Pana Chrystusa
  • ??? - bo w starej BG nie ma osoby! dziwne
  • Chrystusa
  • Chrystusa Pana
  • Pana Boga

Druga połowa: 

  • bb - ... a bądźcie zawsze gotowi odpowiedź dać każdemu pytającemu się o sprawie nadzieje onej, która w nas jest.
  • bg - Bądźcie zawsze gotowi ku daniu odpowiedzi każdemu domagającemu się od was rachunku o tej nadziei, która w was jest.
  • bpd - ... zawsze gotowi do obrony przed każdym, kto domaga się od was zdania sprawy z nadziei, która jest w was,
  • bt - ... i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest.
  • bw - ... zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej,
  • bug - ... [bądźcie] zawsze gotowi udzielić odpowiedzi każdemu, kto domaga się od was uzasadnienia waszej nadziei, z łagodnością i bojaźnią.

Słowa kluczowe:

  • odpowiedź
  • obrona - dosłowne tłumaczenie słowa apologetyka
  • uzasadnienie
  • wytłumaczenie

Warianty tekstowe w tym wersecie:

  • τὸν Χριστόν (Chrystusa) — Papirus-72, א, A, B, C, Ψ, 326mg, 614, 630, 945, 1739, 1881, 2412, it, vg, syr, copsa, bo, arm
  • τὸν Θεόν (Boga) — K, L, P, 049, 056, 0142, 81, 88, 104, 181, 326txt, 330, 436, 451, 1241, 1505, 1877, 2127, 2492, 2495, Byz, Lect
  • τὸν Θεόν ἡμῶν (Boga naszego) — ℓ 1441

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: apologetyka, 1P3:15


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 czerwca 2014 (niedziela), 16:14:14

Ewangelia Łukasza, rozdział 15 (Łk15)

Dopisek z lutego 2018:

Dziś odkrywam, że nie wolno dzielić 15 i 16 rozdziału, bo 16 da się wyjaśnić tylko po 15!


Notka z 2014 roku:

Darek przekonał mnie, że w tym rozdziale znajdują się nie trzy przypowieści ale jedna. Dziwne? A jednak.

Luźne uwagi wynotowane szybko na podstawie rozmowy z Darkiem:

  • Jezus przemawiał do cisnących się do niego ludzi. Po pierwsze (1) grzeszników i celników oraz po drugie, (2) faryzeuszy i uczonych w piśmie co przyłazili robić zadymy.
  • zgubiona owca jest jak zgubiony celnik (1) albo grzesznik, który jest gdzieś daleko, w świecie; obrazuje to pustynia, a w naszych realiach hale czy wielkie pastwiska (nie ma u nas takich);
  • zgubiona drachma obrazuje faryzeuszy (2) albo uczonych w Piśmie co są blisko, ale blisko czego? Np. blisko świątyni, Pisma, kultu Boga i Jego objawienia, a więc w realiach Starego Przymierza blisko Boga, w domu;
  • o dwóch synach jest tak - jeden poszedł w świat i jest daleko (1) a drugi był w domu ojca, blisko (2).

Chyba muszę dokładniej przebadać co na to retoryka biblijna.

A teraz tekst, po prostu podzielony wg. klasycznego podziału:

(Luk 15:1 ubg) I zbliżali się do niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby go słuchać. (2) A faryzeusze i uczeni w Piśmie szemrali, mówiąc: Ten człowiek przyjmuje grzeszników i jada z nimi.

(3) I opowiedział im taką przypowieść: (4) Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? (5) Kiedy ją znajdzie, wkłada na swoje ramiona i raduje się.

(6) A przyszedłszy do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów i mówi im: Cieszcie się ze mną, bo znalazłem moją zgubioną owcę. (7) Mówię wam, że podobnie w niebie większa będzie radość z jednego pokutującego grzesznika niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują pokuty.

(8) Albo która kobieta, mając dziesięć monet, jeśli zgubi jedną, nie zapala świecy, nie zamiata domu i nie szuka pilnie, aż znajdzie? (9) A znalazłszy, zwołuje przyjaciółki i sąsiadki i mówi: Cieszcie się ze mną, bo znalazłam monetę, którą zgubiłam. (10) Podobnie, mówię wam, będzie radość przed aniołami Boga z jednego pokutującego grzesznika.

(11) Powiedział też: Pewien człowiek miał dwóch synów. (12) I powiedział młodszy z nich do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich. (13) Po kilku dniach młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i roztrwonił tam swój majątek, żyjąc rozpustnie. (14) A gdy wszystko wydał, nastał wielki głód w tych stronach, a on zaczął cierpieć niedostatek. (15) Poszedł więc i przystał do jednego z obywateli tych stron, który posłał go na swoje pola, aby pasł świnie. (16) I pragnął napełnić swój żołądek strąkami, które jadały świnie, ale nikt mu nie dawał. (17) Wtedy opamiętał się i powiedział: Iluż to najemników mego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja z głodu ginę. (18) Wstanę więc i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i względem ciebie; (19) I nie jestem już godny nazywać się twoim synem. Zrób ze mnie jednego ze swoich najemników. (20)Wtedy wstał i poszedł do swego ojca. A gdy był jeszcze daleko, zobaczył go jego ojciec i użalił się nad nim, a podbiegłszy, rzucił mu się na szyję i ucałował go. (21) I powiedział do niego syn: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przed tobą; nie jestem już godny nazywać się twoim synem. (22) Lecz ojciec powiedział do swoich sług: Przynieście najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i obuwie na nogi. (23) Przyprowadźcie tłuste cielę i zabijcie; jedzmy i radujmy się. (24) Ten mój syn bowiem był martwy, a znowu żyje, zaginął, a został znaleziony. I zaczęli się weselić. (25) Tymczasem jego starszy syn był na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. (26) Zawołał więc jednego ze sług i pytał, co to wszystko znaczy. (27) A on mu odpowiedział: Twój brat powrócił, a twój ojciec zabił tłuste cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego. (28) Wtedy rozgniewał się i nie chciał wejść. Jego ojciec jednak wyszedł i namawiał go. (29) A on odpowiedział ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twego przykazania, jednak nigdy nie dałeś mi koźlęcia, abym się weselił z moimi przyjaciółmi.

(30) Ale kiedy wrócił ten twój syn, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, zabiłeś dla niego tłuste cielę. (31) A on mu odpowiedział: Synu, ty zawsze jesteś ze mną i wszystkie moje dobranależą do ciebie. (32) Lecz trzeba było weselić się i radować, że ten twój brat był martwy, a znowu żyje, zaginął, a został znaleziony.

(Łk 16:1) Następnie zwrócił się do uczniów: Pewien bogaty człowiek miał zarządcę, którego złośliwie oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. (2) Wezwał go zatem i powiedział: Dlaczego takie rzeczy słyszę o tobie? Przedstaw mi sprawozdanie z twojej działalności, bo nie możesz już dłużej kierować gospodarstwem. (3) Wtedy zarządca pomyślał sobie: Co mam zrobić, skoro mój pan odbiera mi urząd? Do ciężkiej pracy sił już nie mam, a żebrania się wstydzę......... (...)

 

Spróbuję określić tabelkę do innego podziału:

finał
temat zagubione posiadane gdzie toczy się akcja 
sluchacze celnicy słuchają faryzeusze psioczą    
owce jedna (1) się zgubiła reszta (99) jest pustynia, pastwisko, otwarty obszar radujmy się
drachmy jedna (1) gdzieś zgineła reszta (9) dom, zamknięty teren, blisko radujmy się
synowie jeden (1) poszedł w świat (daleko, otwarty obszar) jeden (1) był z ojcem (domostwo, blisko)   radujcie się z jednego, a drugi? 
  celnicy i grzesznicy faryzeusze, uczeni w Piśmie    

 


Dopisek (styczeń, luty 2018):

  • Równoległy fragment u ap. Pawła:  Ef 2:17n

    Mesjasz ] zniósł Prawo oparte na przykazaniach, by — wnosząc pokój — stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka 2.16 i obu pojednać z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, na którym zniszczył wrogość. 2.17 A gdy przyszedł, ogłaszał pokój. Niósł go wam, pochodzącym z daleka, podobnie jak tym pochodzącym z bliska, 2.18 gdyż przez Niego mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy, w jednym Duchu.

  • A gdyby tak przyjąć tezę, że Łk 16 to wyjaśnienie stanu w którym znajdują się dziś Żydzi?

Kategorie: biblia, _blog, biblia / studium


Słowa kluczowe: syn marnotrawny, miłujący ojciec, przypowieść, drachma, owce, Łk15


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 maja 2014 (sobota), 23:57:57

Polskie tłumaczenia Biblii

Wyliczam, aby było ku pamięci, tu jest większość tego co wypada wiedzieć na ten temat (poniżej jest też skrót):

Polskie tłumaczenia Biblii:

  • XV w. - Psałterz floriański - najstarszy znany polski fragment przekładu Biblii. Prace nad Psałterzem rozpoczęły się około roku 1398, prawdopodobnie z fundacji królowej Jadwigi, pierwszej żony Władysława Jagiełły.
  • 1445-1453 - praca nad Biblią królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka) - z Wulgaty na podstawie przekładu czeskiego na polski. Co ciekawego królowa Zofia to ostatnia, czwarta żona Władysława Jagiełły, a Jadwiga była pierwszą.
  • 1532 - Psałterz Krakowski ale nic o nim nie wiem.
  • 1539 - Psałterz Walentego Wróbla - znowu nic. Muszę sprawdzić, poszukać.
  • 1541 - Psałterz Mikołaja Reja, bo "Polacy nie gęsi".
  • 1551 - Nowy Testament Stanisława Murzynowskiego - przekład przełożony w środowisku polskich luteran, z języka greckiego a więc z tekstu opracowanego przez Erazma z Rotterdamu, pierwszy polski przekład Nowego Testamentu, wydany drukiem w Królewcu nakładem Jana Seklucyana. Stanisław Murzynowski studiował w Witemberdze u reformatorów.
  • 1556 - Nowy Testament Marcina Bielskiego, katolicki przekład z Wulgaty wznawiany jeszcze w 1564, 1566, 1568.
  • 1556 - Odkryty przez Brückner'a, wydany w Krakowie jako Nowy Testament Szarffenbergera. 
  • 1558 - Wierszowany psałterz Jakuba Lubelczyka wydrukowany w drukarni Macieja Wirzbięty.
  • 1561 - Biblia Leopolity lub Biblia Szarffenbergowska, z Wulgaty tłumaczył ks. Jan Nicz ze Lwowa (pseudonim Leopolita tzn. "Lwowianin") Pierwszy drukowany polskojęzyczny przekład całej Biblii, dokonany na zlecenie Marka i jego syna Stanisława Szarffenbergów. Przekład dedykowany Zygmuntowi II Augustowi. Gigantyczną księgę zaopatrzono w 284 drzeworyty obrazujące różne sceny biblijne, co ciekawe te same drzeworyty Albrechta Dürera wykorzystano w 1534 roku w Bibli Lutra. Ponoć wydanie tej Biblii było wnowione w 1572 (?) roku.
  • 1563 - Biblia Brzeska (Biblia Radziwiłłowska, Biblia Pińczowska) - przekład środowiska kalwinistów, pierwszy z języków oryginalnych, zlecony przez księcia Mikołaja Radziwiłła, wznawiany w częściach i całości w latach 1564, 1580, 1585, 1593. Potem przez syna księcia Mikołaja, za radą jezuitów wykupiony i na rynku w Wilnie spalony. Przetrwało 20-40 egzemplarzy, między innymi niedawno odkryty w piwnicach katowickiego kościoła ewangelickiego.
  • 1570 - Nowy Testament Szymona Budnego - ariański przekład wchodzący w skład wydrukowanej w 1574 roku Biblii Nieświeskiej. Przekład dosłowny.
  • 1574 - Biblia Nieświeska - ariański przekład Szymona Budnego, wydany nakładem M. Kawieczyńskiego drukarza w Nieświeżu. Wcześniej pojawiła się w 1572 też cała Biblia Budnego, ale ktoś ją przed wydrukiem poprawił i sam Budny się do niej nie przyznawał.
  • 1577 - Nowy Testament Marcina Czechowica - wydrukowany w Rakowie na użytek arian.
  • 1579 - Psałterz Jana Kochanowskiego, do 1642 ponad 20 wydań ale to jednak bardziej parafraza niż przekład. Teks przyjął się również dlatego, że Mikołaj Gomółka skomponował rok po pierwszym wydaniu bardzo ładną muzykę do wszystkich psalmów, więc grano i śpiewano te teksty po domach i zborach
  • 1593 - Nowy Testament ks. Jakuba Wujka - katolicki przekład, który wszedł po zmianach w skład Biblii ks. Wujka, wydanej jako całość później.
  • 1599 - Biblia ks. Wujka - klasyczne i najpopularniejsze tłumaczenie katolickie, ale mocno po śmierci ks. Wujka przez jezuitów przerobione aby je uzgodnić z wydaną właśnie Biblią Klementyńską.
  • 1632 - Biblia Gdańska - sfinansowana przez Heweliusza, astronoma i producenta piwa z Gdańska. Przekład z języków oryginalnych przez wiele lat przez polskich protestantów używany.
  • .... długo, długo nic. Dopiero w XX wieku....
  • ks. Kowalski z Wulgaty, ks. Dąbrowski z greki... Jest potrzeba, ale nie te czasy, bo wojna.
  • 1966 - pierwsze wydanie Biblii Tysiąclecia, ale dopiero wydanie III z 1984 jest naprawdę dla ludzi dostępne za sprawą ks. Blachnickiego, który załatwił protestanckie wsparcie wydań drukowanych na zachodzie i przemycania ich do Polski dla ruchu oazowego.
  • 1975 - Biblia Warszawska - przekład środowisk protestanckich. Podobnie jak Biblia Tysiąclecia tłumaczenie z Nestle-Alanda.
  • 2014 - wydanie NT UBG - ale to nie tyle przekład co odświeżenie Biblii Gdańskiej. Moim zdaniem rewelacja.
  • 2016 - cała Biblia w przekładzie Piotra Zaręby z Ewangelicznego Instytutu Biblijnego (eib).
  • 2017 - dostępna całość Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej.

 

Do tego warto dodać daty ważnych, zagranicznych przekładów aby je skonfrontować z naszymi. Oto moja lista.

Ważne przekłady zagraniczne:

  • 1380 - Tłumaczenie Wilckliffa.
  • 1445 - Biblia Królowej Zofii - wszystko to pisane ręcznie!
  • 1455 - Biblia Gutenberga, czyli drukowana Vulgata. Początki druku.
  • 1516 - Grecki Nowy Testament Erazma.
  • 1522 - Biblia Lutra ale na razie tylko NT. Całe to chyba dopiero 1534.
  • 1525 - William Tyndale i pierwszy przekład na angielski. Tyndal przypłacił to życiem, bo spalono go na stosie.
  • 1546 - Textus Receptus a więc wydania greckiego NT Stephanus-a. Trzecie z 1550 ma aparat krytyczny, a czwarte z 1551 podział na wersety.
  • 1562 - Biblia Leopolity
  • 1563 - Biblia Brzeska
  • 1611 - KJV czyli Biblia Króla Jakuba - dla Anglików i anglojęzycznych bardzo ważna rzecz.
  • 1632 - Biblia Gdańska.
  • 1633 - zakończenie prac nad Tekstem Uzgodnionym czyli Textus Receptus.

 

A tu główne przekłady polskie - te to już znać wypada każdemu. To samo ale prościej.

Główne polskie tłumaczenia Biblii:

  1. XV w. - Psałterz floriański - najstarszy znany polski przekład fragmentu Biblii.
  2. 1445-1453 - praca nad Biblią królowej Zofii (Biblia Szaroszpatacka) - z czeskiego na polski.
  3. I poł. XVI w. - wiele wydanych drukiem przekładów Psalmów.
  4. 1551 - Nowy Testament Stanisława Murzynowskiego - pierwszy polski przekład Nowego Testamentu z tekstu greckiego opracowanego przez Erazma.
  5. 1561 - Biblia Leopolity, z Wulgaty tłumaczył ks. Jan Nicz ze Lwowa - pierwsza polska cała Biblia.
  6. 1563 - Biblia Brzeska - pierwszy przekład całej Biblii z języków oryginalnych.
  7. 1574 - Biblia Nieświeska - przekład Szymona Budnego, wydany nakładem M. Kawieczyńskiego drukarza w Nieświeżu. 
  8. 1579 - Psałterz Jana Kochanowskiego, do 1642 ponad 20 wydań ale to jednak bardziej parafraza niż przekład.
  9. 1599 - Biblia ks. Wujka - klasyczne i najpopularniejsze tłumaczenie katolickie, ale mocno po śmierci ks. Wujka przez jezuitów przerobione aby je uzgodnić z wydaną właśnie Biblią Klementyńską.
  10. 1632 - Biblia Gdańska - sfinansowana przez Heweliusza, astronoma i producenta piwa z Gdańska. Przekład z języków oryginalnych przez wiele lat przez polskich protestantów używany. 

 


Kategorie: biblia, historia, notatka historyczna, _blog, notatka, notatka / historia, historia / notatka


Słowa kluczowe: przekłady biblii, tłumaczenia, biblia gdańska, textus receptus


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
W:-1
24 maja 2014 (sobota), 20:49:49

Końcowe mowy Jezusa w ew. Mateusza (Mt23, Mt24, Mt25)

Odnotowuję sobie ten kawałek ewangelii do przeczytania, przebadania, spojrzenia na spokojnie. Dziś zatytułuje sobie te części, przekład UBG, jest do tego automatyczny Spis treści a całość można druknąć.


Dialog w świątyni albo w mieście

Jezus o faryzeuszach do tłumów i do uczniów (Mt23:1-7)

(1) Wtedy Jezus powiedział do tłumów i do swoich uczniów, mówiąc: (2) Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. (3) Dlatego wszystko, cokolwiek by wam powiedzieli by zachowywać, zachowujcie i czyńcie, ale według uczynków ich nie postępujcie; albowiem oni mówią, a nie czynią. (4) Bo wiążą ciężkie i trudne do uniesienia brzemiona, i kładą je na ramiona ludzi, lecz nawet swoim palcem nie chcą ich ruszyć. (5) A wszystkie swoje dzieła pełnią tak, aby byli widziani przez ludzi. Poszerzają bowiem swoje rzemyki modlitewne i przedłużają frędzle swoich płaszczów, (6) I lubią pierwsze miejsca na wieczerzach i pierwsze siedzenia w synagogach, (7) I pozdrowienia na rynkach, i bycie przez ludzi nazywanymi: Rabbi, Rabbi!

Nauka dla uczniów zarysowana na tle postawy faryzeuszy (Mt23:8-12)

(8) Ale wy nie pozwalajcie nazywać siebie Rabbi; albowiem jeden jest wasz Mistrz, Mesjasz; a wy wszyscy jesteście braćmi. (9) I nikogo na ziemi nie nazywajcie swoim ojcem; albowiem jeden jest Ojciec wasz, który jest w niebiosach. (10) I nie pozwalajcie nazywać siebie mistrzami; jeden bowiem jest wasz Mistrz, Mesjasz. (11) Natomiast kto jest największy wśród was, niech będzie waszym sługą. (12) A kto będzie siebie wywyższał, zostanie poniżony; a kto samego siebie uniży, zostanie wywyższony.

Potępione postawy uczonych w Piśmie i faryzeuszy (Mt 13:13-39)

potępienie za budowanie systemu religijnego blokującego ludziom Królestwo Niebieskie (13)

(13) Lecz biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Albowiem zamykacie Królestwo Niebios przed ludźmi; wy nie wchodzicie, a wchodzącym nie pozwalacie wejść.

potępienie za łupienie ludzi (14)

(14) Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Albowiem pożeracie domy wdów, i to pod pozorem długich modlitw, dlatego większy wyrok otrzymacie.

potępienie za propagowanie religii (15)

(15) Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Obchodzicie bowiem morze i suchy ląd, aby jednego uczynić prozelitą, a gdy nim zostanie, czynicie go synem Gehenny, dwa razy bardziej niż wy.

potępienie za niszczenie obrazu świątyni poprzez religię (złoto, ofiary) (16-22)

(16) Biada wam, ślepi przewodnicy! Którzy mówicie: Kto przysiągłby na świątynię, to nic; ale kto przysiągłby na złoto w świątyni, ten jest zobowiązany przysięgą. (17) Głupi i ślepi! Albowiem co jest większe, złoto czy świątynia, która uświęca złoto? (18) A kto przysiągłby na ołtarz, to nic; lecz kto przysiągłby na dar ofiarny, który jest na nim, ten jest zobowiązany przysięgą. (19) Głupi i ślepi! Co bowiem jest większe, dar ofiarny czy ołtarz, który uświęca ten dar? (20) Kto więc przysięga na ołtarz, przysięga na niego i na wszystko, co na nim jest; (21)A kto przysięga na świątynię, przysięga na nią i na Tego, który w niej mieszka; (22) A kto przysięga na niebo, przysięga na tron Boga i na Tego, który na nim zasiada.

Istotą świątyni jest relacja z Bogiem, a nie sama świątynia i jej kult. Świątynia jest darem Boga dla ludzi, a nie ludzką ofiarą dla Boga (bo co Stwórcy mogą dać ludzie).

potępienie za akcentowanie doskonałości kultu w miejsce relacji (sprawiedliwość, miłosierdzie, wiara) (23-24)

(23) Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Dajecie bowiem dziesięcinę z mięty i z anyżu, i z kminu, a opuszczacie ważniejsze rzeczy w Prawie: sąd, miłosierdzie i wiarę; te rzeczy należy czynić, a tamtych nie opuszczać. (24) Ślepi przewodnicy! Przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda.

potępienie hipokryzji (25-28)

(25) Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Oczyszczacie bowiem zewnątrz kubek i misę, a wewnątrz one są pełne tego, co pochodzi z grabieży i niepowściągliwości. (26) Ślepy faryzeuszu! Oczyść najpierw to, co jest wewnątrz kubka i misy, aby i to, co jest na zewnątrz nich, stało się czyste.

(27) Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo podobni jesteście grobom pobielanym, które na zewnątrz wprawdzie widziane są jako piękne, ale wewnątrz pełne są kości umarłych i wszelkiej nieczystości. (28) Tak i wy, na zewnątrz wprawdzie ukazujecie się ludziom jako sprawiedliwi, ale wewnątrz pełni jesteście obłudy i bezprawia.

potępienie życia historią (29-31)

(29) Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Budujecie bowiem groby proroków i zdobicie nagrobki sprawiedliwych. (30) I mówicie: Gdybyśmy żyli za dni naszych ojców, nie bylibyśmy ich wspólnikami w przelaniu krwi proroków. (31) A tak sami o sobie świadczycie, że jesteście synami tych, którzy pozabijali proroków; (32) Dopełnijcie i wy miary swoich ojców.

???

(33) Węże! Płody żmij! Jak uciekniecie przed sądem Gehenny? (34) Oto dlatego, ja posyłam do was proroków i mędrców, i uczonych w Piśmie, a niektórych z nich zabijecie i ukrzyżujecie, i niektórych ubiczujecie w swoich synagogach, i będziecie ich prześladować z miasta do miasta; (35) Aby przyszła na was cała sprawiedliwa krew, wylana na ziemi od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zabiliście między świątynią a ołtarzem. (36) Zaprawdę mówię wam: To wszystko przyjdzie na to pokolenie.

Wypowiedź Boga o Jerozolimie (Mt23:37-39)

(37)Jeruzalem! Jeruzalem! Które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posyłani, ile to razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak kwoka zgromadza swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście.

(38) Oto wasz dom jest zostawiony wam pusty. (39) Albowiem mówię wam, że nie ujrzycie mnie od teraz, aż do czasu, gdy powiecieBłogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana.

Wniosek z Mt23:

Żydzi (zarówno przywódcy religijni, jak i ludzie) będą mieli spustoszenie, ale zobaczą Jezusa, gdy będą będą go oczekiwać i wzywać.

Dialogi z uczniami, po wyjściu ze świątyni i z miasta (Mt 24:1-51)

zachwyt uczniów religią i odpowiedź Jezusa (1-3)

(1) A Jezus wyszedł ze świątyni i oddalił się. I podeszli do niego jego uczniowie, aby pokazać mu zabudowania świątynne. (2) Lecz Jezus powiedział do nich: Czyż nie widzicie tego wszystkiego? Zaprawdę powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie został zwalony.

najpierw ostrzeżenie o zwodzicielach (3-6)

(3) A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do niego uczniowie i pytali na osobności: Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata? (4) I odpowiedział im Jezus: Uważajcie, aby was ktoś nie zwiódł. (5) Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem, mówiąc: Ja jestem Chrystusem. I wielu zwiodą. (6) Usłyszycie też o wojnach i pogłoski o wojnach. Uważajcie, abyście się nie trwożyli. Wszystko to bowiem musi się stać, ale to jeszcze nie koniec.

nauczanie o przyszłości - szkielet eschatologii (7-31)

(7) Powstanie bowiem naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu i będzie głód, zaraza i trzęsienia ziemi miejscami. (8) Lecz to wszystko jest początkiem boleści.

(9) Wtedy wydadzą was na udrękę, będą was zabijać i będziecie znienawidzeni przez wszystkie narody z powodu mego imienia. (10) A wówczas wielu się zgorszy, będą się wzajemnie wydawać i jedni drugich nienawidzić. (11) Powstanie też wielu fałszywych proroków i wielu zwiodą. (12) A ponieważ wzmoże się nieprawość, miłość wielu oziębnie. (13) Lecz kto wytrwa aż do końca, ten będzie zbawiony.

(14) A ta ewangelia królestwa będzie głoszona po całym świecie na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy przyjdzie koniec.

(15) Gdy więc zobaczycie obrzydliwość spustoszenia, o której mówił prorok Daniel, stojącą w miejscu świętym (kto czyta, niech rozumie) (16) wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry. (17) Kto będzie na dachu, niech nie schodzi, aby coś zabrać ze swego domu. (18) Kto zaś będzie w polu, niech nie wraca, aby wziąć swe szaty. (19) A biada brzemiennym i karmiącym w tych dniach!

(20) Módlcie się więc, aby wasza ucieczka nie wypadła w zimie albo w szabat. (21) Wtedy bowiem będzie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd ani nigdy nie będzie. (22) A gdyby te dni nie były skrócone, żadne ciało nie byłoby zbawione. Ale ze względu na wybranych dni te będą skrócone.

(23) Jeśli wtedy ktoś wam powie: Oto tu jest Chrystus, albo: Jest tam – nie wierzcie. (24) Powstaną bowiem fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy i będą czynić wielkie znaki i cuda, żeby zwieść, o ile można, nawet wybranych. (25) Oto wam przepowiedziałem. (26) Jeśli więc wam powiedzą: Oto jest na pustyni – nie wychodźcie; Oto wewnątrz domu – nie wierzcie. (27) Jak bowiem błyskawica pojawia się na wschodzie i jest widoczna aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. (28) Bo gdzie jest padlina, tam się zgromadzą i orły.

(29) A zaraz po ucisku tych dni słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku, gwiazdy będą spadać z nieba i moce niebieskie zostaną poruszone. (30) Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego. Wtedy będą lamentować wszystkie ludy ziemi i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach niebieskich z mocą i wielką chwałą. (31) Pośle on swoich aniołów z potężnym głosem trąby i zgromadzą jego wybranych z czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego.

wskazanie na figowca jako na znak (32-33)

(32) A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo: Gdy jego gałąź już staje się miękka i wypuszcza liście, poznajecie, że lato jest blisko. (33) Tak i wy, gdy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że jest blisko, u drzwi.

dziwne określenie czasu

(34) Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. (35) Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. (36) Lecz o tym dniu i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy, tylko sam mój Ojciec. (37) A jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. (38) Jak bowiem za tych dni przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do tego dnia, w którym Noe wszedł do arki; (39) I nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i zabrał wszystkich – tak będzie i z przyjściem Syna Człowieczego. (40) Wtedy dwóch będzie w polu, jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. (41) Dwie będą mleć na żarnach, jedna będzie wzięta, a druga zostawiona. (42)Czuwajcie więc, ponieważ nie wiecie, o której godzinie wasz Pan przyjdzie. (43) A to wiedzcie, że gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze ma przyjść złodziej, czuwałby i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. (44) Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie spodziewacie.

nauka dla uczniów o ich postawie (45-48)

(45) Któż więc jest sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, aby im dawał pokarm o właściwej porze? (46) Błogosławiony ten sługa, którego pan, gdy przyjdzie, zastanie tak czyniącego. (47) Zaprawdę powiadam wam, że ustanowi go nad wszystkimi swymi dobrami.

(48) Lecz jeśli powie ten zły sługa w swoim sercu: Mój pan zwleka z przyjściem; (49) I zacznie bić współsługi, jeść i pić z pijakami; (50) Przyjdzie pan tego sługi w dniu, w którym się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. (51) Wtedy odłączy go i wyznaczy mu dział z obłudnikami. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Dwa nauczania o królestwie i jedno o sądzie narodów

Przypowieść o pannach (Mt25:1-13)

(1) Wtedy królestwo niebieskie będzie podobne do dziesięciu dziewic, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca. (2) Pięć z nich było mądrych, a pięć głupich. (3) Te głupie, wziąwszy swoje lampy, nie wzięły ze sobą oliwy. (4) Lecz mądre wraz z lampami zabrały oliwę w naczyniach. (5) A gdy oblubieniec zwlekał z przyjściem, wszystkie zmorzył sen i zasnęły. (6) O północy zaś rozległ się krzyk: Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie! (7) Wtedy wstały wszystkie te dziewice i przygotowały swoje lampy. (8) A głupie powiedziały do mądrych: Dajcie nam ze swej oliwy, bo nasze lampy gasną. (9) I odpowiedziały mądre: Nie damy, bo mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedawców i kupcie sobie. (10) A gdy odeszły kupić, nadszedł oblubieniec. Te, które były gotowe, weszły z nim na wesele i zamknięto drzwi. (11) Potem przyszły też pozostałe dziewice i powiedziały: Panie, Panie, otwórz nam! (12) Lecz on odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was. (13) Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, o której Syn Człowieczy przyjdzie.

Przypowieść o talentach (14-30)

(14) Królestwo niebieskie bowiem podobne jest do człowieka, który odjeżdżając, zwołał swoje sługi i powierzył im swoje dobra. (15) Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i zaraz odjechał. (16) A ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, obracał nimi i zyskał drugie pięć talentów. (17) Tak samo i ten, który otrzymał dwa, zyskał drugie dwa. (18) Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł, wykopał dół w ziemi i ukrył pieniądze swego pana. (19) A po dłuższym czasie przybył pan tych sług i zaczął się z nimi rozliczać. (20) Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł drugie pięć talentów i powiedział: Panie, powierzyłeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem. (21) I powiedział mu jego pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! W niewielu rzeczach byłeś wierny, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości swego pana. (22) Przyszedł i ten, który otrzymał dwa talenty i powiedział: Panie, powierzyłeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem. (23) Powiedział mu jego pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Ponieważ byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości swego pana. (24) Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent i powiedział: Panie, wiedziałem, że jesteś człowiekiem surowym: żniesz, gdzie nie posiałeś i zbierasz, gdzie nie rozsypałeś. (25) Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz, co twoje. (26) A jego pan mu odpowiedział: Sługo zły i leniwy! Wiedziałeś, że żnę, gdzie nie posiałem i zbieram, gdzie nie rozsypałem. (27) Powinieneś więc był dać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie odebrałbym to, co moje, z zyskiem. (28) Dlatego odbierzcie mu ten talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów. (29) Każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i będzie miał w obfitości. Temu zaś, kto nie ma, zostanie zabrane nawet to, co ma. (30) A nieużytecznego sługę wrzućcie w ciemności zewnętrzne. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Sąd narodów (Mt25:31nn)

(31) Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale i wszyscy święci aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały. (32) I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, a on odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. (33) I postawi owce po swojej prawej, a kozły po lewej stronie. (34) Wtedy król powie do tych, którzy będą po jego prawej stronie: Przyjdźcie, błogosławieni mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata. (35) Byłem bowiem głodny, a daliście mi jeść, byłem spragniony, a daliście mi pić, byłem obcym, a przyjęliście mnie; (36) Byłem nagi, a ubraliście mnie, byłem chory, a odwiedziliście mnie, byłem w więzieniu, a przyszliście do mnie. (37) Wtedy sprawiedliwi mu odpowiedzą: Panie, kiedy widzieliśmy cię głodnym i nakarmiliśmy cię albo spragnionym i daliśmy ci pić? (38) I kiedy widzieliśmy cię obcym i przyjęliśmy cię albo nagim i ubraliśmy cię? (39) Albo kiedy widzieliśmy cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do ciebie? (40) A król im odpowie: Zaprawdę powiadam wam: To, co uczyniliście jednemu z tych moich braci najmniejszych, mnie uczyniliście. (41) Potem powie i do tych, którzy będą po lewej stronie: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany dla diabła i jego aniołów. (42)Byłem bowiem głodny, a nie daliście mi jeść, byłem spragniony, a nie daliście mi pić; (43) Byłem obcym, a nie przyjęliście mnie, byłem nagi, a nie ubraliście mnie, byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście mnie. (44) Wtedy i oni mu odpowiedzą: Panie, kiedy widzieliśmy cię głodnym albo spragnionym, albo obcym, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy tobie? (45) Wówczas im odpowie: Zaprawdę powiadam wam, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, nie uczyniliście i mnie. (46) I pójdą ci na męki wieczne, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.

 

Kategorie: biblia, eschatologia, _blog


Słowa kluczowe: ewangelia mateusza, eschatologia, jezus, Mt23, Mt24, Mt25, panny, słudzy


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 maja 2014 (sobota), 20:40:40

O wyżynach niebieskich, o zstępowaniu i wstępowaniu w nie

O wyżynach niebieskich, o zstępowaniu i wstępowaniu w nie

(Po analizie Ef4:10, sobota, 24 maja 2014, na tarasie)

 

#1. Myśl od Witkacego, pamiętana z dzieciństwa:

Punkt się rozprężył w n-wymiarów przestrzeń

I przestrzeń klapła

Jak przekłuty balon.

(Witkacy, Tumor Mózgowicz, 1920 r., użyte w “Szalonej lokomotywie”)

#2. Określenia:

  • Nasz światto świat który poznajemy zmysłami – 3D fizyczne (ponoć skończone i powyginane, ale bez relatywistki, której na co dzień nie doświadczam raczej uważam, że 3D jest ortogonalne i nieskończone oraz jest czas, który może być traktowany jako czwarte D ale niekoniecznie. A więc nasz świat będę oznaczał 3D i już.
  • Zwierzchności i moce – to chyba określenie jakiś osób duchowych, które operują poza 3D, w 4D więc w tych miejscach niebiańskich.
  • Miejsce 4D- Wyżyny niebieskie (BT), miejsca niebiańskie (UBG), niebiosach (bw), okręgi niebiańskie (bpd) – επουρανιοις, epouraniois, S2032, chyba nadzbiór 3D bo raczej nie coś obok, tylko coś więcej.
  • Piekło, hades…. Próby dopasowania pojęć istniejących w filozofii greckiego do objawienia NT

#3. O tych miejscach niebiańskich w Efezjan

  • Ef1:3 --> mamy błogosławieństwo nie tylko dotyczące ziemi 3D ale tego czegoś więcej
  • Ef 1:20 --> Bóg ma moc wskrzeszać i ta moc ma możliwość przenosić w wymiar 4D+ skoro posadził tam Jezusa
  • Ef 2:6 --> Bóg umieścił nas też w tym 4D+ ale okaże się to w nadchodzących wiekach
  • Ef 3:10 --> przez nas diabły w tym 4D+ coś zobaczą! Szok!
  • Ef 6:12 --> toczymy wojnę z istotami z 4D+ i mamy broń by z nimi walczyć

#4. Inne wystąpienia Miejsce Niebiańskich Strong 2032 w NT

  • Mt 18:35 Tak i wam uczyni mój Ojciec niebieski, jeśli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu jego przewinień.
    • Bóg jest określony jako Ojciec z miejsc niebiańskich 4D+
  • J3:12, rozmowa z Nikodemem. Jeśli nie wierzycie, [gdy] wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, jeśli będę wam mówił o niebieskich?
    • Jezus chciał rozmawiać z Nikodmem o 4D+ ale już na 3D miał problem z dogadaniem się.
  • 1Kor15:40-49 Są też ciała niebieskie i ciała ziemskie, lecz inna jest chwała [ciał] niebieskich, a inna ziemskich.
    • ciężki wykład o naturze życia: wg Pawła są zwierzęta, ludzie ale też jakie istoty w 4D+
  • Fil 2:10 Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią.
    • ciekawe, bo oprócz 4D+ i naszego 3D jest jeszcze jakieś "pod ziemią" więc może to 2D?
  • Heb 3:1 Dlatego, bracia święci, uczestnicy niebieskiego powołania, zwróćcie uwagę na Apostoła i Najwyższego Kapłana naszego wyznania, Chrystusa Jezusa;
    • powtórzenie tego co w Ef 2:6 - jesteśmy powołani do 4D+
  • Heb 4:5-7Niemożliwe jest bowiem, żeby tych, którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebieskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego; Zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku; A odpadli - ponownie odnowić ku pokucie, gdyż sami sobie znowu krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na hańbę.
    • jak zakosztowali 4D+ to są już inni i nie mogą być znowu tylko 3D (do dyskusji o nieutracalności zbawienia)
  • Heb 8:5 Służą oni obrazowi i cieniowi tego, co niebiańskie, jak Bóg powiedział Mojżeszowi, gdy miał zbudować przybytek: Uważaj - powiedział - abyś uczynił wszystko według wzoru, który ci został ukazany na górze.
    • służba kapłańska ST jest jakoś powiązana z 4D+ ale nie do końca wiadomo jak, bo widzimy tylko cienie.
  • Heb 9:23 Było więc konieczne, aby obrazy rzeczy, które są w niebie, były oczyszczone w ten sposób, same zaś [rzeczy] niebiańskie - lepszymi ofiarami od tamtych.
    • załatwienie spraw w 4D+ wymagało ingerencji Chrystusa, który jest z 4D+ bo te 3D nie wystarczają. To ważny temat w liście do Hebrajczyków.
  • Heb 12:22Lecz podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, [do] niebiańskiego Jeruzalem i do niezliczonej rzeszy aniołów;
    • znowu Ef 2:6, zbliżyliśmy się do 4D+, Jeruzalem niebiańskiego

#5. Rozważania

Dyskutowana teza:

Jezus wędrował po wymiarach przestrzeni.

Rozważania tej tezy:

  • Bóg panuje nad wszystkimi przestrzeniami, pewnie nie tylko we wszystkich wymiarachale i nad wszystkimi wymiarami.
  • Jezus zstąpił – tj. W jakiś sposób ograniczył sięprzy wcieleniu (przyjął ciało z Marii dziewicy) i żył jako człowiek w 3D. Wcielenie było jakimś aktem samoograniczenia, uniżenia się Boga.
  • Po śmierci…. No co? Nie wiem, ale widaż, że może można zstąpić jeszcze niżej, jeszcze bardziej się ograniczając (patrz studium poniżej, o zstępowaniu). Pewnie tym była (i jest) śmierć, pewnie to dobrowolnie wybrał i przeżył Jezus.
  • Ale po zmartwychwstaniu (znowu w 3D, ale jakoś inaczej) wstąpił do niebios (w wyższy wymiar) gdzie już był, gdzie jest jego miejsce, bo tam zasiada po prawicy Ojca.
  • My kiedyś też w te wyższe wymiary mamy wejść…. Choć już mamy zadatek i coś z tym 4D mamy wspólnego.

 

#6. Miejsca w NT, gdzie rozważany jest problem zstępowania do piekieł:

  • W Efezjan 4:8-10: (8) Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary. (9) Lecz to, że wstąpił, cóż oznacza, jeśli nie to, że najpierw zstąpił do niższych regionów ziemi? (10) Ten, który zstąpił, jest i tym, który wstąpiłwysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko
    • tu pojawia się ta koncepcja, że oprócz ziemi (? 3D) są jakieś niższe regiony ziemi (? 2D).
  • 1P3:18nn (18) Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga; uśmiercony w ciele, lecz ożywiony Duchem; (19) W którym poszedł i głosił też duchom będącym w więzieniu; (20) Niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego raz oczekiwała Boża cierpliwość, kiedy budowano arkę, w której niewiele, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.
    • Jezus gdzieś poszedł….. i głosił tam ewangelię, jak pisze kawałek dalej, bo w 1P4:6.
  • W Credo jest:(…) ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpiłdo piekieł(κατελθόντα εἰς τὰ κατώτατα), trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpiłna niebiosa,siedzi po prawicy (…)
    • Ale tego słowa na piekło nie ma w NT, a i zstąpienia nie potrafię znaleźć

 


Kategorie: _blog, biblia / studium, biblia


Słowa kluczowe: wyżyny niebieskie, ef, list do efezjan


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 maja 2014 (poniedziałek), 22:26:26

Psalm 42

Psalm 42 w przekładzie Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej

Jak jeleń pragnie wód strumieni, tak moja dusza pragnie ciebie, Boże.
Moja dusza jest spragniona Boga, Boga żywego.
Kiedy przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga?

Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią do mnie co dzień:
Gdzie jest twój Bóg?

Wylewam swą duszę, gdy wspominam, jak krocząc w tłumie, szedłem z nimi do domu Bożego wśród głosów radości i chwały, pośród świętującego tłumu.

Dlaczego się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz?
Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał za jego zbawcze oblicze.

Mój Boże, smuci się we mnie moja dusza, dlatego wspominam cię z ziemi Jordanu i Hermonu, z góry Misar.
Przepaść przyzywa przepaść szumem twoich upustów; wszystkie twoje fale i nawałnice przewalają się nade mną.
Lecz we dnie PAN udzieli mi swego miłosierdzia, a w nocy będzie we mnie jego pieśń i moja modlitwa do Boga mego życia.
Powiem Bogu, mojej skale: Czemu o mnie zapomniałeś? Czemu chodzę smutny z powodu ucisku wroga?

Jak rana w moich kościach, tak mnie urągają moi wrogowie, gdy mówią do mnie każdego dnia:
Gdzie jest twój Bóg?

Czemu się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Z
aufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał, gdyż on jest zbawieniem mego oblicza i moim Bogiem.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: psalm 42, psalm


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
12 maja 2014 (poniedziałek), 20:48:48

Lichwa - analiza biblijna

Znalazłem pod http://radtrap.wordpress.com/2013/02/19/biblijna-analiza-problemu-lichwy/ a ponieważ ciekawe, to mając na uwadze, że może zniknąć zachowuję sobie.

Biblijna analiza problemu lichwy

Autor artykułu jest analitykiem finansowym, ze stażem w dużych instytucjach finansowych i państwowych.

*   *   *

Radku, od pewnego czasu w sposób pogłębiony studiuję Biblię i w załączeniu przesyłam Ci biblijne opracowanie tematu lichwy. Mam nadzieję, że będzie to dla Ciebie lub dla czytelników Twojego portalu interesująca lektura. Dla mnie w praktyce oznacza to konieczność zmiany zawodowej i koncentracji na innym sektorze działalności.

Moim celem nie jest przy tym potępianie kogokolwiek (np. korzystających z kredytów), bo sam zasługuję tu na największe potępienie – ze skruchą muszę przyznać, że byłem tu faryzeuszem największych z możliwych, gdyż tworzyłem w banku nowe produkty kredytowe… Tym niemniej warto wiedzieć, co Słowo Boże mówi na dany temat. I dziękuję Bogu Najwyższemu, że mi to pokazał.

Krzysztof Borawski

Białystok, 19.02.2013 r.


 

Biblijna analiza problemu lichwy w kontekście odsetek, kredytów bankowych i lokat

Do czasu rozpoczęcia przeze mnie studiów nad tekstem Biblii byłem przekonany, że lichwa oznacza – zgodnie z potocznym rozumieniem tego pojęcia – pobieranie wysokich odsetek. Czytając uważnie tekst Słowa Bożego zauważyłem jednak, że pod pojęciem lichwy Bóg definiuje pobieranie jakichkolwiek odsetek, a nawet tzw. dopłaty (np. pożyczenie pięciu bochenków chleba w ramach umowy, że po określonym czasie zwrócona zostanie większa ich ilość), zgodnie z:

Jeżeli zubożeje twój brat i podupadnie, to ty go wspomożesz na równi z obcym przybyszem czy tubylcem, aby mógł żyć obok ciebie. Nie bierz od niego odsetek ani lichwy, a bój się swojego Boga, aby twój brat mógł żyć obok ciebie. Nie dasz mu swoich pieniędzy na odsetki, a swojej żywności mu nie dasz, aby więcej odebrać.” (3 Mojż. 25:35-37)

(Lev 25:36 Take 3947 thou no usury5392 of him, or increase 8636: but fear 3372 thy God 430; that thy brother 251 may live 2416 with thee.

Lev 25:37 Thou shalt not give 5414 him thy money 3701 upon usury5392, nor lend 5414 him thy victuals 400 for increase 4768.)

inny przykład:

U ciebie przyjmują łapówki za przelew krwi. Bierzesz odsetki i dopłatę, i krzywdzisz gwałtem swojego bliźniego, a mnie zapomniałeś – mówi Wszechmocny Pan.” (Ez. 22:12)

(Eze 22:12 In thee have they taken 3947 gifts 7810 to shed 8210 blood 1818; thou hast taken 3947 usury5392 and increase 8636, and thou hast greedily gained 1214 of thy neighbours 7453 by extortion 6233, and hast forgotten 7911 me, saith 5002 the Lord 136 GOD 3069.)

Słowo „neshek”, określające w języku hebrajskim lichwę, w konkordancji Stronga opisane jest pod H5392 (źródło: http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H5392&t=KJV). W języku angielskim występuje w tym miejscu słowo „usury”. Miejsca występowania tego słowa, wraz ze składnią z konkordancji Stronga, są wymienione w dalszej części tego opracowania.

Warto zauważyć, że w czasach Starego Testamentu za pożyczanie na procent lub pobieranie dopłaty, czyli za lichwę, Bóg karał śmiercią – był to bardzo poważny grzech, wymieniany łącznie z bałwochwalstwem, cudzołóstwem itd., zgodnie z:

Uciska ubogiego i biednego, dopuszcza się gwałtu, zastawu nie zwraca i podnosi oczy swoje ku bałwanom, popełnia ohydne czyny, Pożycza na lichwę i bierze odsetki – na pewno nie będzie żył, ponieważ popełnił wszystkie te ohydne czyny. Na pewno poniesie śmierć; jego krew będzie na nim.” (Ez. 18:12-13)

Pożyczanie na procent lub pobieranie dopłaty groziło również utratą majątku:

Kto powiększa swój majątek przez lichwiarskie odsetki, gromadzi go dla tego, który lituje się nad ubogimi.” (Przysłów 28:8)

(Pro 28:8 He that by usury5392 and unjust gain 8636 increaseth 7235 his substance 1952, he shall gather 6908 it for him that will pity 2603 the poor 1800.) H8636 = increase (również w: Ez. 22:12)

W czasach Starego Testamentu dopuszczalne było jednak pożyczanie na procent poganom:

Nie będziesz pożyczał na lichwiarskie odsetki twemu bratu, nie będziesz brał odsetek za wierzytelność pieniężną ani za wierzytelność żywnościową, ani za cokolwiek, za co się bierze odsetki. Obcemu możesz pożyczać na lichwiarskie odsetki, ale twemu bratu nie będziesz pożyczał na lichwiarskie odsetki, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, w każdym twoim przedsięwzięciu, w ziemi, do której wchodzisz, aby ją wziąć w posiadanie.” (5 Mojż. 23:19-20)

Warto jest przyjrzeć się tu oryginalnej wersji tekstu, aby nie wywieść mylnego wniosku, że werset ten mówi o czymś na kształt określonej wysokości odsetek, które dopiero wtedy stają się lichwą – wyraźnie użyte jest tu wyłącznie słowo „usury”/”neshek” bez dodatkowych określeń, a jedynie ze wskazaniem rodzaju lichwy (lichwa pieniężna, lichwa w żywności, lichwa w czymkolwiek).

Deu 23:19 Thou shalt not lend upon usury 5391 to thy brother 251; usury5392 of money 3701, usury5392 of victuals 400, usury5392 of any thing 1697 that is lent upon usury 5391

Jezus Chrystus w swoim nauczaniu podniósł wymagania w tym zakresie, zakazując pożyczania w formie lichwy (z odsetkami lub dopłatą) komukolwiek – zarówno poganom, jak i braciom w wierze. Zamiast tego wezwał On do pożyczania nie tylko osobom bliskim, ale również nieprzyjaciołom, i to bez spodziewania się czegokolwiek w zamian, zgodnie z:

I jeśli pożyczacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, na jaką wdzięczność zasługujecie? Przecież i grzesznicy pożyczają grzesznikom, aby z powrotem odebrać tyle samo. Ale miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie im dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając, a wielka będzie wasza nagroda i będziecie synami Najwyższego.” (Łk. 6:34-35)

Jednocześnie Nowy Testament wzywa wierzących w Jezusa Chrystusa:

Postępujcie jak dzieci światłości; Bo owoc Ducha jest we wszelkiej dobroci, sprawiedliwości i prawdzie. Badając to, co podoba się Panu; I nie miejcie nic wspólnego z bezowocnymi uczynkami ciemności, ale je raczej strofujcie. (Efez. 5:8-11)

a także:

Od wszelkiego rodzaju zła z dala się trzymajcie.(1 Tes. 5:22)

Oznacza to, że wierzący chrześcijanie nie powinni mieć nic wspólnego z lichwą, która występuje dziś pod postacią… kredytów bankowych, pożyczek, leasingu (który w praktyce niewiele różni się od kredytu bankowego – w najlepszym razie jest to zakup na kredyt) itd., ale również pod postacią wszelkich oprocentowanych lokat. Wierny Słowu Bożemu chrześcijanin nie powinien stąd wspierać swoimi talentami i intelektem instytucji pożyczkowych ani kredytowych (czyli np. nie powinien pracować w banku), nie powinien on również uczestniczyć w żadnym pośrednictwie finansowym, które powoduje korzystanie z kredytów lub pożyczek lub też wiąże się z lokowaniem środków na procent (wszelka działalność, gdzie pożycza się na procent lub dopłatę).

Ktoś mógłby zapytać: Jak w takim razie mają żyć młode małżeństwa, które bez kredytu bankowego nigdy nie będą w stanie kupić mieszkania? Odpowiedź mogłaby być taka: Zawsze pozostaje najem – życie w mieszkaniu, które może za 30 lat, po okresie spłaty kredytu, będzie należeć do tego małżeństwa, może niewiele różnić się od życia w mieszkaniu najmowanym (i jedno i drugie nie należy w praktyce do nich, lecz do właściciela lokalu albo do banku). Pieniądze płacone w ramach czynszu najmu w rzeczywistości są również dużo mniejsze niż łączny koszt odsetek i kosztownych, niezbędnych w dłuższym okresie co pewien czas remontów – a nadal pozostaje nam możliwość przeprowadzki. Bóg również dba o swój lud i nagradza On tych, którzy są Mu wierni – np. dając szansę na zakup w przyszłości mieszkania z pozyskanych środków lub błogosławiąc w inny sposób. A najprostsza odpowiedź na pytanie, dlaczego tak należy czynić: Bo Bóg w swoim Słowie tak powiedział. Nie obiecał On nam zrozumienia wszystkich swoich przykazań, ale to, że będzie z nami i że będzie nas wspierał.

Istotnym zagadnieniem, które może się tu pojawić, jest sytuacja użycia lichwy do czynienia czegoś, co wydaje się nam dobre lub nawet obiektywnie jest dobre, np. pomocy zagrożonemu upadłością przedsiębiorstwu, aby ratować miejsca pracy. Warto tu jednak pamiętać o słowach apostoła Pawła:

Również jeśli ktoś staje do zapasów, nie otrzymuje korony, jeżeli nie walczy prawidłowo.” (2 Tym. 2:5)

Oznacza to, że droga dojścia do celu jest równie ważna, jak sam cel – cel „nie uświęca środków”, nie możemy tłumaczyć zaangażowania się w grzeszne działania tym, że czynimy to w dobrym celu. W podobny sposób mogłaby tłumaczyć się prostytutka, która uzasadnia nierząd brakiem środków na utrzymanie rodziny. Warto pamiętać, że dla osób wierzących w Jezusa Chrystusa wszystko, co ma miejsce, dzieje się z woli Bożej lub z dopuszczenia Bożego, zgodnie z:

„Czyż nie sprzedają za grosz dwu wróbli? A jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez woli Ojca waszego. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone.” (Mt. 10:29-30)

Czasem trudne sytuacje lub wprost cierpienia, które nas spotykają, są dla nas próbą, czasem karą za grzechy, a czasem błogosławieństwem, gdyż pozwalają nam się zmienić i są wyrazem miłości Bożej, zgodnie z:

„Kogo bowiem Pan miłuje, tego karze, a chłoszcze każdego, którego za syna przyjmuje. Jeśli znosicie karanie, Bóg obchodzi się z wami jak z synami. Jaki to bowiem syn, którego ojciec nie karze? A jeśli jesteście bez karania, którego wszyscy są uczestnikami, wtedy jesteście bękartami, a nie synami. Poza tym nasi cieleśni ojcowie nas karali, a szanowaliśmy ich. Czyż nie tym bardziej powinniśmy poddać się Ojcu duchów, abyśmy żyli?” (Hebr. 12:6-9)

Jest to szerszy temat (dlaczego coś przykrego nas spotyka), jednak na pewno nie uzasadnia to posługiwania się grzesznymi metodami dla czynienia czegoś, co uważamy w danym momencie za dobre. Droga dojścia do celu jest równie istotna, jak sam cel. Często ciężko jest iść tą drogą, ale… wierzę w to, że Bóg kocha, prowadzi i wspiera swój lud, czyli wierzących w Jezusa Chrystusa.

Warto również wspomnieć o jednym przypadku, gdy Jezus Chrystus w przypowieści o talentach pozornie zachęcał do lichwy, czyli oddania pieniędzy bankierom (Mt. 25:27). Pozornie, gdyż po pierwsze była to przypowieść, która używa przenośni dla opisania sensu, głównego przesłania, a po drugie dlatego, że w sytuacji potraktowania tej przypowieści dosłownie byłoby to sprzeczne nie tylko z pozostałym nauczaniem Biblii, ale również z samym stosunkiem Jezusa do bankierów, których nazwał On „zbójcami” przepędzając ich ze świątyni, zgodnie z:

Wtedy Jezus wszedł do świątyni Boga i wypędził wszystkich sprzedających i kupujących w świątyni; poprzewracał stoły wymieniających pieniądze i stołki sprzedających gołębie. I powiedział im: Jest napisane: Mój dom będzie nazwany domem modlitwy, a wy zrobiliście z niego jaskinię zbójców. (Mt. 21:12-13)

Przykładem błędów wynikających z dosłownej interpretacji przypowieści bez uwzględniania pozostałego nauczania Biblii na dany temat może być oderwanie od reszty nauczania słów Jezusa:

A Jezus, odpowiadając, rzekł im: Zaprawdę powiadam wam, jeślibyście mieli wiarę i nie wątpili, nie tylko to, co się stało z drzewem figowym, uczynicie, ale gdybyście i tej górze rzekli: Wznieś się i rzuć do morza, stanie się tak.” (Mt. 21:21)

które koniecznie należy rozpatrywać łącznie z:

Prosicie, a nie otrzymujecie, dlatego że źle prosicie, chcąc tym zaspokoić wasze żądze. Cudzołożnicy i cudzołożnice, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeśli więc ktoś chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga.” (Jakuba 4:3-4)

Tylko łączne uwzględnianie obu tych fragmentów pozwoli nam zarówno wzmocnić wiarę, jak i uniknąć bałwochwalczego poczucia, że to my sami w praktyce jesteśmy bogami – bo mając silną wiarę możemy czynić wszystko, co zapragniemy, a nie to, czego Wszechmocny i Suwerenny Bóg od nas oczekuje (Jezus miał bardzo silną wiarę i przed ukrzyżowaniem prosił On Ojca, aby jeśli to jest możliwe minęło go to cierpienie – jednak powierzył On to woli Ojca, aby działa się wola Ojca).

We wspomnianej przypowieści o talentach oczywiście mowa jest nie o zachęcie do lichwy czy też usprawiedliwianiu jej, lecz o wykorzystaniu danych nam przez Boga możliwości, a także uzdolnień do tego, aby działać na Jego rzecz, aby rozwijać się i wzrastać wykorzystując posiadane możliwości na rzecz Boga. Wskazuje to również na odpowiedzialność osób bardziej obdarzonych przez Boga, że są one zobowiązane tak samo do pracy, jak osoby mniej utalentowane. Oczywiście talent w przypowieści oznacza jednostkę masy złota (ok. 21 kg), a nie talent w znaczeniu szczególnych uzdolnień. Nie jesteśmy w stanie pozyskać dodatkowego talentu, np. plastycznego, poprzez piękne śpiewanie. Możemy jednak nauczyć się służyć Bogu pieśnią w trakcie nabożeństw – podobnie jak osoba uzdolniona plastycznie może np. przygotować atrakcyjne zajęcia dla dzieci. Poprzez służenie innym ubogacamy się wzajemnie. Ważnym jest, aby nasze uzdolnienia rozwijać na chwałę Bożą.

Podsumowując:

Z biblijnego punktu widzenia pożyczanie na jakikolwiek procent lub z pobieraniem dopłaty było karane przez Boga śmiercią (Ez. 18:12). Ten, kto tak czyni, gromadzi majątek dla tego, który lituje się na ubogimi (Przysłów 28:8). Sprawiedliwość tych, którzy podążają za Jezusem ma być przy tym wyższa, niż ludzi z czasów Starego Testamentu (ST) (Mt. 5:20), stąd wezwani jesteśmy do tego, aby pożyczać niczego się za to nie spodziewając (Łk. 6:35). Do pożyczania bez odsetek, z miłości i dla pomocy biednym wzywał również wielokrotnie ST (Psalm 112:5, Przysłów 19:7).

  1. Nie może tu jednak występować odpowiedzialność jednego partnera za środki zainwestowane przez drugiego partnera – wtedy nie jest to pożyczka, ale wspólne zaangażowanie inwestycyjne.

A co jeśli udziałowiec liczy na określoną stopę zwrotu? Czy jest to lichwa, czy współpraca? Jeżeli dzielone są możliwe straty oraz wytworzone zyski, to jest to współpraca. Bez konieczności zwrotu środków zainwestowanych przez jednego partnera przez drugiego partnera. Bez przymusu dokonania wykupu partnera, raczej z opcją. Wtedy jest to partnerstwo. Nawet, jeżeli ktoś przelicza to na odsetki od zainwestowanego kapitału, to ponieważ w rzeczywistości nie otrzymuje on odsetek (i nie jest to przedmiotem umowy), ale jest to udział w zyskach, nie można tego nazwać lichwą.

Fragmenty dot. pożyczania na procent ze Starego Testamentu (ST):

Jeżeli pożyczysz pieniędzy komuś z ludu mojego, ubogiemu, który jest u ciebie, nie postępuj z nim jak lichwiarz; nie ściągajcie od niego odsetek. Jeżeli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, zwrócisz mu go przed zachodem słońca, Bo jest to jego jedyne okrycie, okrycie jego ciała. W czymże innym będzie spał? Gdy wołać będzie do mnie, wysłucham, bo Ja jestem miłosierny.” (2 Mojż. 22:25-27)

Konkordacja Stronga (oryginalna wersja Biblii, hebrajska oraz grecka):

(http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H5392&t=KJV)

Exd 22:25 If thou lend 3867 money 3701 to [any of] my people 5971 [that is] poor 6041 by thee, thou shalt not be to him as an usurer 5383 , neither shalt thou lay 7760 upon him usury5392.

Jeżeli zubożeje twój brat i podupadnie, to ty go wspomożesz na równi z obcym przybyszem czy tubylcem, aby mógł żyć obok ciebie. Nie bierz od niego odsetek ani lichwy, a bój się swojego Boga, aby twój brat mógł żyć obok ciebie. Nie dasz mu swoich pieniędzy na odsetki, a swojej żywności mu nie dasz, aby więcej odebrać.” (3 Mojż. 25:35-37)

Lev 25:36 Take 3947 thou no usury5392 of him, or increase 8636: but fear 3372 thy God 430; that thy brother 251 may live 2416 with thee.

Lev 25:37 Thou shalt not give 5414 him thy money 3701 upon usury5392, nor lend 5414 him thy victuals 400 for increase 4768.

Nie będziesz pożyczał na lichwiarskie odsetki twemu bratu, nie będziesz brał odsetek za wierzytelność pieniężną ani za wierzytelność żywnościową, ani za cokolwiek, za co się bierze odsetki. Obcemu możesz pożyczać na lichwiarskie odsetki, ale twemu bratu nie będziesz pożyczał na lichwiarskie odsetki, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, w każdym twoim przedsięwzięciu, w ziemi, do której wchodzisz, aby ją wziąć w posiadanie.” (5 Mojż. 23:19-20)

Deu 23:19 Thou shalt not lend upon usury 5391 to thy brother 251; usury5392 of money 3701, usury5392 of victuals 400, usury5392 of any thing 1697 that is lent upon usury 5391

Panie! Kto przebywać będzie w namiocie twoim? Kto zamieszka na twej górze świętej? Ten, kto żyje nienagannie I pełni to, co prawe, I mówi prawdę w sercu swoim. Nie obmawia językiem swoim, Nie czyni zła bliźniemu swemu Ani nie znieważa sąsiada swego. Sam czuje się wzgardzony i niegodny, A czci tych, którzy boją się Pana. Choćby złożył przysięgę na własną szkodę, nie zmieni jej. Pieniędzy swych nie pożycza na lichwę I nie daje się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak czyni, nie zachwieje się nigdy.” (Psalm 15:1-5)

Psa 15:5 [He that] putteth not out 5414 his money 3701 to usury5392, nor taketh 3947 reward 7810 against the innocent 5355. He that doeth 6213 these [things] shall never 5769 be moved 4131 .

Szczęśliwy mąż, który się lituje i pożycza, Prowadzi swe sprawy zgodnie z prawem, Bo nigdy się nie zachwieje; Sprawiedliwy nigdy nie będzie zapomniany.” (Psalm 112:5-6)

Kto się lituje nad ubogim, pożycza Panu, a ten mu odpłaci za jego dobrodziejstwo.” (Przysłów 19:17)

Kto powiększa swój majątek przez lichwiarskie odsetki, gromadzi go dla tego, który lituje się nad ubogimi. (Przysłów 28:8)

Pro 28:8 He that by usury5392 and unjust gain 8636 increaseth 7235 his substance 1952, he shall gather 6908 it for him that will pity 2603 the poor 1800.

Oto Pan spustoszy ziemię i zniszczy ją, sprawi zamieszanie na jej powierzchni i rozproszy jej mieszkańców. Ten sam los co lud spotka i kapłana, sługę i jego pana, służącą i jej panią, kupującego i sprzedającego, pożyczającego i biorącego pożyczkę, lichwiarza i jego dłużnika.” (Iz. 24:1-2)

Nie uciska nikogo i dłużnikowi zwraca jego zastaw, nie dopuszcza się gwałtu, udziela chleba głodnemu, a nagiego przyobleka w szatę, Nie pożycza na lichwę i nie bierze odsetek, powstrzymuje swoją rękę od złego, w sporach między ludźmi rozsądza zgodnie ze słusznością, Postępuje według moich przykazań i przestrzega wiernie moich praw: ten jest sprawiedliwy, on też na pewno będzie żył – mówi Wszechmocny Pan. (Ez. 18:7-9)

Eze 18:8 He [that] hath not given forth 5414 upon usury5392, neither hath taken 3947 any increase 8636, [that] hath withdrawn 7725 his hand 3027 from iniquity 5766, hath executed 6213 true 571 judgment 4941 between man 376 and man 376,

Uciska ubogiego i biednego, dopuszcza się gwałtu, zastawu nie zwraca i podnosi oczy swoje ku bałwanom, popełnia ohydne czyny, Pożycza na lichwę i bierze odsetki – na pewno nie będzie żył, ponieważ popełnił wszystkie te ohydne czyny. Na pewno poniesie śmierć; jego krew będzie na nim.” (Ez. 18:12-13) (!!!)

Eze 18:13 Hath given forth 5414 upon usury5392, and hath taken 3947 increase 8636: shall he then live 2425 ? he shall not live 2421 : he hath done 6213 all these abominations 8441; he shall surely 4191 die 4191 ; his blood 1818 shall be upon him.

U ciebie przyjmują łapówki za przelew krwi. Bierzesz odsetki i dopłatę, i krzywdzisz gwałtem swojego bliźniego, a mnie zapomniałeś – mówi Wszechmocny Pan.” (Ez. 22:12)

Eze 22:12 In thee have they taken 3947 gifts 7810 to shed 8210 blood 1818; thou hast taken 3947 usury5392 and increase 8636, and thou hast greedily gained 1214 of thy neighbours 7453 by extortion 6233, and hast forgotten 7911 me, saith 5002 the Lord 136 GOD 3069.

Fragmenty dotyczące pożyczania na procent z Nowego Testamentu (NT):

Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, kto chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się.” (Mt. 5:42)

I jeśli pożyczacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, na jaką wdzięczność zasługujecie? Przecież i grzesznicy pożyczają grzesznikom, aby z powrotem odebrać tyle samo. Ale miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie im dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając, a wielka będzie wasza nagroda i będziecie synami Najwyższego. (Łk. 6:34-35)

Mówię wam bowiem: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie obfitsza niż uczonych w Piśmie i faryzeuszy, żadnym sposobem nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.” (Mt. 5:20)

Wtedy Jezus wszedł do świątyni Boga i wypędził wszystkich sprzedających i kupujących w świątyni; poprzewracał stoły wymieniających pieniądze i stołki sprzedających gołębie. I powiedział im: Jest napisane: Mój dom będzie nazwany domem modlitwy, a wy zrobiliście z niego jaskinię zbójców. (Mt. 21:12-13)

Postępujcie jak dzieci światłości; Bo owoc Ducha jest we wszelkiej dobroci, sprawiedliwości i prawdzie. Badając to, co podoba się Panu; I nie miejcie nic wspólnego z bezowocnymi uczynkami ciemności, ale je raczej strofujcie. (Efez. 5:8-11)

Od wszelkiego rodzaju zła z dala się trzymajcie.(1 Tes. 5:22)


Kategorie: ekonomia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: lichwa, pożyczki, kredyty, biblia, studium biblijne


Komentarze: (2)

Sylwester, February 8, 2019 02:02 Skomentuj komentarz


Dzisiaj lichwa może zniknąć, za sprawą zmiany mechanizmu kreacji pieniądza przez kredyt. (Kredyt łac. credere - uwierz).

Wystarczy, że bank wykreuje na samym początku więcej niż potrzebuje Kowalski, który przyszedł po kredyt. Dzisiaj banki tworzą pieniądze poprzez dokonywanie zapisów w elektronicznych księgach banku. Więc taka możliwość naprawdę jest. Ja wiem jak to zrobić. Potrzebna jest grupa programistów, którzy stworzą dla banku nową platformę według tego pomysłu. Przydałby się również ekonomista, aby podać pomysł pod ocene,,, jakie to miałoby konsekwencje gdyby lichy nie było w kredycie.

niktwazny, January 24, 2024 22:54 Skomentuj komentarz


Wynajem mieszkania - komuś, to jest też lichwa. Pożycza On mieszkanie i oprócz mieszkania spowrotem, chce odsetki od tego.

To jest wykorzystywanie trudnej sytuacji, aby się dorobić. I na tych "łatwych" dla bogatszych osób pieniądzach obecnie ludzie się dorabiają.

Skomentuj notkę
10 maja 2014 (sobota), 11:36:36

Wystawa o Biblii w Katowicach

W czwartek po południu dostałem od Pana Boga prezent - zaproszenie na pewną wystawę. Myślę, że może to nagroda za moje ostatnie zastanawiania się nad manustryptami, przekładami i wydaniami Biblii ale na pewno doskonała ilustracja tychże i również fizyczne uzupełnienie. Można dotknąć, pomacać, nawet potarmosić i powąchać.

Otóż w Katowicach, w kościele ewangelickim zorganizowano wystawę na której wiele z tych rzeczy o którym czytałem można pooglądać w oryginale, albo w jednej kartce z oryginał i to za szybką, albo w dobrej kopii, albo w reprincie lub faksymile. O wszystkim można poczytać albo posłuchać, można też z kompetentnymi pogadać, którzy opowiadają chętnie bo z pasją. 

Co zobaczyłem (z pamięci):

  1. W części poświęconej początkom oraz pismom ST
    1. papirus - jako materiał piśmienniczy, do pomacania i potargania
    2. skóra, a nawet pergamin - też jako podkład do pisania, też można próbować targać
    3. faksymile Kodeksu z Aleppo http://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_z_Aleppo
    4. żydowskie księgi a właściwie zwoje, pergaminy na których przepisywano księgo Tory, przykład z przez 300 lat, a więc nowość
    5. faksymile Kodeksu Synajskiego (a więc Tischendorf) http://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Synajski 
    6. kawałki papirusów Nowego Testamentu z II wieku, chyba kopia słynnego P52
  2. Druga część to już kultura łacińska
    1. czczionki drukarskie, do pomacania, można sobie pobrudzić łapki
    2. Biblię Gutenberga - ładny reprint dzieła z 1456 roku (a w Polsce, w Peplinie też jest jeden egzemplarz)
    3. Wulgatę Klementyńską - dość stare wydanie - http://pl.wikipedia.org/wiki/Wulgata_klementyńska do pomacania i powąchania. To chyba 1595 rok, ale nie jestem pewien. Z nią była uzgadniana Biblia ks. Wujka, już po jego śmierci.
  3. Część o Bibliach angielskich
    1. Faksymile tłumaczenia Wilklifa na staroangielski (chyba 1380) za co go spalili
    2. Ślicznie zrobiona kopia jednej strony Biblii Wiklifa.
    3. Przekłady wczesnoanglielskie - ale na tym się znam słabo. Na pewno jest reprint Biblii Ołtarzowej, jest ta przenośna wersja purytan, jest Biblia Genewska (ta ważna). Jest też przekład Tyndala.
    4. KJV z 1611 - dobra kopia + kartka z oryginału http://pl.wikipedia.org/wiki/KJV 
    5. przekład purytański co go w Ameryce lubili - można powiedzieć, że przenośny
    6. Piękna hexapia różnych wersji angielskich - ale to chyba XVII albo i XVIII wiek.
  4. Renesans, Reformacja i Niemcy
    1. Reprint Erazmowego tłumaczenia na łacinę razem z jego opracowaniem tekstu greckiego
    2. Reprint Poligioty kompuleńskiej
    3. Reprint Textus Receptus, wydania Stephanusowe z podziałem na rozdziały - rewelacja
    4. Renesansowe, ale kieszonkowe wydanie ewangelii wg. greckiego Textus Receptus
    5. Przekład Lutra z 1522 z obrazkami (drzeworyty) co są w polskiej Biblii Leopolity
    6. Inne śliczne przekłady niemieckie w starych książkach
    7. Jeszcze jakieś śliczne niemieckie , co mi przypomina, że w domu A. ma Biblię Luta w wydaniu z 1905 ale te były dużo, dużo starsze.
  5. Przekłady polskie
    1. Biblię Leopoliyty z 1562 - świetna kopia, więc można poczytać ale trudne to zadanie bo pisane szwabią
    2. Biblię Brzeską z 1563 - dobra kopia, co ciekawego w muzeum parafialnym (było otwarte) można sobie zobaczyć jedne z niewielu zachowanych egzemplarzy w naturze a nie tylko reprincie.
    3. Biblię w przekładzie Szymona Budnego - dobra kopia
    4. Biblię ks. Wujka z 1595 albo coś koło tego - dobra kopia
    5. Biblię Grańska z 1632 - co już spokojnie się ją czyta, jak wcześniej się Leopolitę spróbuje.

Tyle zapamiętałem i spisuję z głowy - no i jeszcze Sekcje Amnoniusza, w które układano w Kanony Euzebiusza :-) też tam gdzieś były wyjaśniane.


Dopisek: potem była noc muzeum i spotkałem: Darka, Irka, Tomka….


Dopisek: wystawa biblijna pojawiła się w internecie! http://www.wystawabiblii.pl


Kategorie: biblia, historia, _blog


Słowa kluczowe: kanon nt, nowy testament, textus receptus, wulgata, manuskrypt, unicjała, minuskuła, manuskuła, kodeks, wystawa biblii


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
4 maja 2014 (niedziela), 07:06:06

Apokalipsa św. Jana, rozdział 9, werset 6

Przy okazji studiowania z Andrzejem Apokalipsy znalazłem taki oto werset:

I w owe dni ludzie szukać będą śmierci, ale jej nie znajdą, i będą chcieli umrzeć, ale śmierć od nich ucieknie
(Apokalipsa św. Jana, rozdział 9, werset 6)

Werset jest ważny, bo wielu ludzi wierzy, że śmierć rozwiązuje problem. Teraz żyją jak chcą, nawet czasem fajnie, a jak przestanie być fajnie to umrą i koniec. Ale jeżeli umrą i dalej będą żyć, tylko w dużo gorszych warunkach, jeszcze dalej od łaski Boga, od Jego światła, miłości, akceptacji, dobra i ciepła?

Przecież to nasz Stwórca jest źródłem wszystkiego, źródłem tego co dobre. Przecież im dalej od Niego tym gorzej. Czy ludzie nie rozumieją tego?


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: życie, śmierć, apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 kwietnia 2014 (środa), 17:28:28

Rz12:1-2

Uważam, że to dość kluczowy werset. Znajduje się w połowie, a lepiej napisać środku Listu do Rzymian. Przed nim jest cudowny wykład doktrynalny w formie traktatu, po nim odpowiedź na pytanie jak żyć a ten werset to kulminacja listu.

Na zachętę polecam przeczytanie Rz12:1n. w większości polskich tłumaczeń. Każde mnie fascynuje (nawet te od ŚJ)


Biblia Gdańska (1632)
Proszę was tedy, bracia! przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszę. A nie przypodobywajcie się temu światu, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu waszego na to, abyście doświadczyli, która jest wola Boża dobra, przyjemna i doskonała.

Nowa Biblia Gdańska (ŚTB) (2011)
Zachęcam was zatem, bracia, z powodu miłosierdzia Boga, by polecać wasze ciała jako ofiarę żyjącą, świętą, miłą Bogu, rozumną waszą służbą. Także nie dostosowujcie się do tego porządku, ale bądźcie przemieniani w odnawianiu waszego umysłu, aż do wybadania jaka jest wola Boga to jest odpowiednie, bardzo się podobające oraz doskonałe.

Przekład Dosłowny (2002)
Zachęcam was zatem, bracia, odwołując się do litości Boga, abyście oddali swoje ciała (Panu do użytku) jako ofiarę żywą, świętą i przyjemną dla Boga — na służbę wypływającą z głębi waszej duchowości. I przestańcie się podporządkowywać wzorcom tego wieku, lecz dajcie się przeobrazić przez odnowę waszego umysłu po to, byście umieli sprawdzić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, przyjemne i doskonałe.

Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)
A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe.

Biblia Warszawska (1975)
Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe.

Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Proszę więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali wasze ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, [to jest] waszą rozumną służbę. A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście [mogli] rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.

NT w przekł. Kowalskiego (1956)
Bracia, upominam was przez miłosierdzie Boże: składajcie ciała wasze jako ofiarę żywą, świętą i przyjemną Bogu; taka jest służba duchowa, którą winniście mu składać. Niech ten świat nie będzie wam wzorem; przeciwnie, odmieńcie się przez odnowienie ducha, aby umieć rozróżniać, co jest wolą Boga: co jest dobre, co mu jest miłe i co doskonałe.

Przekład Nowego Świata (1997)
A zatem upraszam was, bracia, przez wzgląd na przejawy współczucia Bożego, abyście oddali swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Boga, na świętą służbę pełnioną waszą zdolnością rozumowania. I już nie dajcie się kształtować na wzór tego systemu rzeczy, ale się przemieniajcie przez przeobrażanie swego umysłu, abyście sami doświadczyli, co jest dobrą i miłą, i doskonałą wolą Bożą.

Biblia Poznańska (1974/75)
Nawołuję więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście oddali się Bogu na ofiarę żywą, świętą i przyjemną - będzie to wasza duchowa służba. Nie ulegajcie też obyczajom tego świata, lecz przemieniajcie się, odnawiając waszego ducha, abyście umieli rozpoznać, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe Bogu i doskonałe.

Biblia Warszawsko-Praska (1997)
Tak więc proszę was, bracia, w imię miłosierdzia, którym nas Bóg darzy, abyście chcieli składać samych siebie jako ofiarę żywą, świętą i miłą Bogu. Taka tedy niech będzie wasza cześć rozumnie okazywana Bogu. I nie postępujcie według wzorów tego świata, lecz starajcie się o przemianę waszych myśli, żebyście mogli zrozumieć, czego Bóg od was chce - co jest dobre, co miłe Bogu i co prawdziwie doskonałe.

Biblia Brzeska (1563)
Proszę was tedy, bracia, przez litość Bożę, abyście stawili ciała wasze na ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, która jest ono słuszne wasze posługowanie. A nie przypodobywajcie się temu wiekowi, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu waszego, ktemu, abyście doświadczyli, któraby była wola Boża dobra, wdzięczna i doskonała.

Nowa Biblia Gdańska (1632)
Zachęcam was zatem, bracia, z powodu miłosierdzia Boga, by polecać wasze ciała jako ofiarę żyjącą, świętą, miłą Bogu, rozumną waszą służbą. Także nie dostosowujcie się do tego porządku, ale bądźcie przemieniani w odnawianiu waszego umysłu, aż do wybadania jaka jest wola Boga - to jest odpowiednie, bardzo się podobające oraz doskonałe.


A teraz mój podział, pracuję na BT:

A zatem proszę was, bracia,

przez miłosierdzie Boże,

abyście dali ciała swoje

na ofiarę

żywą,

świętą,

Bogu miłą,

jako wyraz waszej

rozumnej

służby Bożej.

Nie bierzcie więc wzoru z tego świata,

lecz przemieniajcie się

przez odnawianie umysłu,

abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża:

co jest dobre,

co Bogu miłe

i co doskonałe.


Dopisek z grudnia 2017:

  • J15:13n - „Największą miłość okazuje ten, kto swoje życie oddaje za przyjaciół. Wy jesteście moimi przyjaciółmi” - oddanie życia dla posłuszeństwa przykazaniu Jezusa to objaw miłości do Niego. Rz12:1 też mówi o oddaniu ciała swojego, a przecież prowadzimy życie w ciele więc jest to po części tożsame. Przykazanie Jezusa to przykazanie miłości wzajemnej uczniów a tej miłości nie da się zrealizować bez rezygnacji z własnego ja, z oczekiwania własnego ciała.

     

 


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: list do rzymian, metanoja, przemiana, uświęcenie, rz12


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 kwietnia 2014 (poniedziałek), 15:49:49

Manuskrypty Nowego Testamentu

Zainteresował mnie temat manuskryptów Nowego Testamentu. Zaczeło od tego, że chciałem sprawdzić kto wymyślił numerację wersetów w Biblii, podział na rozdziały, potem zainteresowała mnie wiara w Textus Receptus, a potem już poszło.

Wynotowuję sobie takie notatki:

#1. W Wikipedii cały problem manuskryptów a co za tym idzie wiarygodności przekazu Nowego Testamentu jest bardzo fajnie opisany. Lubię sobie to poczytać, pooglądać linki, zobaczyć fotokopie mimo iż greckich literek raczej nie kumam. Ktoś się postarał. Widać, nie cała Wikipedia jest lewacka.

#2. Pan Bóg cudownie zachował dla nas Biblię. Jeżeli ktoś wierzy w istnienie Juliusza Cezara powinien uwierzyć w działalność św. Pawła w Efezie gdyż ta działalność jest dużo lepiej, z punktu widzenia historyka udokumentowania.

A jeżeli chodzi o argument, że Biblia jest sfałszowana, że są błędy, warianty, niejednoznaczność tekstu... - ktoś kto stawia takie zarzuty nie wie co mówi, po prostu jest ignorantem lub chce być ingorantem. Krytyka tekstu dla tekstu Nowego Testamentu pięknie uwiarygodnia źródło i to uwiarygadnia je historycznie. A ja widzę w tym celowe działanie Pana Boga. Alleluja!

#3. Przydaje się coś takiego jak słowniczek-pomocniczek, więc główne pojęcia:

  • Kapitała - rodzaj pisma (dziś by powiedział - czcionki, albo gorzej - fontu) stworzony do wykuwania w kamieniu pisma greckiego czy łacińskiego, z czasem używany też do pisana na pergaminie i papirusie. Pierwsze zapisy to IV w. p.ch. a potem, pod koniec starożytności kapitała przemienia się w majuskułe i piszę się nieco inaczej.
  • Majuskuły - duże, tak jakby drukowane literki greckie używane w starszym rękopisach. Każda literka pisana jest osobno, poza pewnymi wyjątkami mają taką samą wysokość, wyglądają jakby wpisane w prostokąt - pewnie dlatego, że litery starano się wpisać pomiędzy dwie poziome linie. Tak pisano od IV wieku do średniego średniowiecza, tj. gdzieś XI w. No i jeszcze coś - nie było odstępów!
  • Unicjała - rodzaj pisma, chyba to samo co majuskuła. Ale jak się do Antykwa? To chyba podobny krój pisma.
  • Minuskuła - mała literka. Kodeks minuskułowy to kodeks zapisany małymi literkami, choć czasem pojawiają się tam też duże i pojawia się też jakaś interpunkcja. Pewnie około IX w. opanowano lepsze pióra, lepsze atramenty, pisano szybciej więc tak było wygodniej.
  • Manuskrypty - ogólnie to zapisy pisane ręcznie na materiale piśmienniczym.
  • Papirus - materiał piśmienniczy zrobiony z papirusu :-) czyli trawy, wielce nietrwałe więc niewiele się zachowało, ale był w użyciu (produkcji) do X w.
  • Pergamin - materiał piśmienniczy ze skóry, trwały ale drogi. Używany w naszej kulturze od II w. p. ch. do późnego średniowiecza, gdy pojawia się papier (od XIII w.)
  • Welin - bardzo cienki pergamin.
  • Zwój blachy miedzianej - na tym się nie da pisać, ale da się stawiać literki. Taki dokument odkryto w Qumran.
  • Palimpset - pergamin (albo inny materiał piśmienniczy) użyty powtórnie, czyli po wymazaniu tego co napisano na nim za pierwszym razem. Pergamin był drogi, a wystarczająco trwały aby tak robić. Współcześnie potrafimy (np. za pomocą ultrafioletu) odczytać pierwotny tekst.
  • Krytyka tekstu - część filologii, a dokładnie krytyki literackiej, a jeszcze dokładniej dziedzina poświęcona pracom edytorskim nad dawnymi dziełami. A więc zastanawiamy się jak to przepisywano, poprawiano błędy, korygowano i znowu przepisywano.
  • Sekcje Ammoniusza - w bardzo starych manuskryptach to numeracja perykop (ponad 1000) w ewangeliach, odnotowywane na marginesach razem z indeksem do Kanonu Euzebiusza. Ammoniusz wymyślił to około 220 roku.
  • Kanon Euzebiurza - tabelka w starych manuskryptach, gdzie obok siebie łączono numery Seksji Ammoniusza w czterech ewangeliach. Euzebiusz, który tą tabelkę zrobił pierwszy raz żył pod koniec III wieku i wtedy Sekcje Ammoniusza były już wśród skrybów, bibliotekarzy i badaczy pism utrwalone.

#4. Nowy Testamet (ale też i całą Biblię) mamy dziś dlatego, bo zachowało się bardzo dużo bardzo, a nawet bardzo starych manuskryptów. Stare tzn. z od IV do XII w. a więc gdy kościół miał swobodę i kasę aby sobie przepisywać a bardzo stare to II, III i IV wiek, gdy łatwo nie było, bo prześladowania a co by nie mówić, pisanie tanie nie było.

#5. Ciekawostki:

  • Do IV w. p. ch. Grecy (a więc ci ich wielcy filozofowie) pisali od prawej do lewej, a potem lewej do prawej i od prawej do lewej jednocześnie, tzn. co drugi wiersz. Pisali kapitałą, bez kropek i spacji więc odczytywanie tego nie było trywialne. Potem im przeszło i zaczęli pisać jak rzymianie po łacinie, a lewej do prawej.
  • Przez długi czas papiści z Watykanu nie chcieli dopuszczać heretyków do posiadanego Kodeksu Watykańskiego. Co ciekawego - sami go też nie badali i nawet nie opublikowali. Ale jak w 1862 r. wydano chyba lepszy Kodeks Synajski to zadziałała konkurencja i opublikowali go, a jest on równie dobry.
  • Wiara w Textus Receptus przypomina mi nieco podejście Islamu do Koranu. Ma być jeden uzgodniony tekst i koniec. Mimo iż badania pokazują ludzkie błędy - to co wydaliśmy w czasach reformacji jest prawie jak natchnione.
  • Numeracja rozdziałów i wersetów została wprowadzona w 1551 roku, w Paryżu, w IV wydaniu Textus Receptus wydanym przez Roberta Stephanusa. I tak już zostało. Wcześniej posługiwano się Sekcjami Amnoniusza, które układano w Kanony Euzebiusza :-)

 


Kategorie: biblia, historia, _blog


Słowa kluczowe: kanon nt, nowy testament, textus receptus, wulgata, manuskrypt, unicjała, minuskuła, manuskuła, kodeks


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 marca 2014 (środa), 17:08:08

Katalog rzeczy, które zanieczyszają

Ewangelia Marka, rozdzial 7 wersety od 20

Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego:

Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumiejcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym.

Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!

Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o to przysłowie. Odpowiedział im: 

I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że
nic z tego, co z zewnątrz wchodzi do człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka i na zewnątrz się wydala.

Tak uznał wszystkie potrawy za czyste. I mówił dalej:

Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym.

Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą z złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota.

Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym.

No to ja sobie teraz wynotuję ten katalog:

  • złe myśli
  • nierząd
  • kradzieże
  • zabójstwa
  • cudzołóstwa
  • chciwość
  • przewrotność
  • podstęp
  • wyuzdanie
  • zazdrość
  • obelg 
  • pycha
  • głupota

 


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: nieczystość


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
31 stycznia 2014 (piątek), 20:48:48

Chiazm u Jana

 Nie pierwsze, i pewnie nie ostatnie podejście do rozpisania tego chiazmu w tłumaczeniu Biblii Gdańskiej z 1632 roku:

(A) Na początku było Słowo, a ono Słowo było u Boga, a Bogiem było ono Słowo. To było na początku u Boga.

(B) Wszystkie rzeczy przez nie się stały, a bez niego nic się nie stało, co się stało.

(C) W niem był żywot, a żywot był oną światłością ludzką. A ta światłość w ciemnościach świeci, ale ciemności jej nie ogarnęły.

(D) Był człowiek posłany od Boga, któremu imię było Jan. Ten przyszedł na świadectwo, aby świadczył o tej światłości, aby przezeń wszyscy uwierzyli. Nie byłci on tą światłością, ale przyszedł, aby świadczył o tej światłości.

(E) Tenci był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat. Na świecie był, a świat przezeń uczyniony jest; ale go świat nie poznał. Do swej własności przyszedł, ale go właśni jego nie przyjęli.

(F) Lecz którzykolwiek go przyjęli, dał im tę moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w imię jego. Którzy nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli męża, ale z Boga narodzeni są.

(E) A to Słowo ciałem się stało, i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca, pełne łaski i prawdy.

(D) Jan świadczył o nim, i wołał, mówiąc: 

(C) Tenci był, o którymem powiadał: Który po mnie przyszedłszy, uprzedził mię; bo pierwej był niż ja. A z pełności jego myśmy wszyscy wzięli i łaskę za łaskę.

(B) Albowiem zakon przez Mojżesza jest dany, a łaska i prawda przez Jezusa Chrystusa stała się.

(A) Boga nikt nigdy nie widział: on jednorodzony syn, który jest w łonie ojcowskiem, ten nam opowiedział.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: chiazm, prolog ewangelii jana, j1


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
18 stycznia 2014 (sobota), 21:16:16

Żołnierz rzymski i jego uzbrojenie (2)

żołnierz rzymski

Chyba muszę na nowo przeczytać ten fragment. Jakoś nie wracałem do niego przez tyle lat, a wygląda na to, że jest potrzeba.

Na początek zestawienie słów:

prawda -  pas
sprawiedliwość -  pancerz
gotowość głoszenia -  buty
wiara -  tarcza
zbawienie -  hełm
Słowo Boże -  miecz

 

A więc jak tam było?

W końcu bądźcie mocni w Panu - siłą Jego potęgi. Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich.

Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko. Stańcie więc do walki przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość głoszenia dobrej nowiny o pokoju.

W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże - wśród wszelakiej modlitwy i błagania.

Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za wszystkich świętych i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy usta moje otworzę, dla jawnego i swobodnego głoszenia tajemnicy Ewangelii, dla której sprawuję poselstwo jako więzień, ażebym jawnie ją wypowiedział, tak jak winienem.
List do Efezjan rozdział 6 wersety 10 do 20

Jeszcze raz, co my tu więc mamy:

  • przepasawszy biodra wasze prawdą 
  • oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość
  • a obuwszy nogi w gotowość głoszenia dobrej nowiny o pokoju.
  • W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego.
  • Weźcie też hełm zbawienia
  • miecz Ducha, to jest Słowo Boże

I jeszcze niepolski obrazek:


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Rzym, żołnierz rzymski, rzymianin, Duch Święty, zbroja, Paweł, List do Efezjan, Duch Święty, hełm, zbawienie, ewangelia, ef6


Komentarze: (1)

wojtek, February 16, 2023 11:21 Skomentuj komentarz


A co dziś robicie na wojnie? Bo przecie stale toczymy walkę, tylko nie przeciwko ludziom (krwi i ciału) ale przeciwko Władzom, Zwierzchnocią i Mocą obecnym na w sferach duchowych (Wyżynach Niebiańskich).

A jak Wasze wyposażenie?

Czy walczycie 
przepasawszy biodra wasze [….] 
oblókłszy pancerz, którym jest [….],
a obuwszy nogi w gotowość głoszenia [….] o pokoju.
W każdym położeniu bierzcie [….] jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego.
Weźcie też [….] zbawienia
miecz Ducha, to jest [….].

No to jak? Pamiętasz o swojej zbroi?

Skomentuj notkę
P:-1
8 stycznia 2014 (środa), 17:42:42

Narody przez Bogiem

Czy Ten, który uczynił ucho, nie słyszy? Czy nie widzi Ten, kto ukształtował oko? Czy Ten, co wychowuje narody, nie karci; On, który uczy człowieka poznania? Ps. 94:9-10

Zachęcony przez pastora Pawła Chojeckiego przeczytałem dziś dokładnie kawałek wypowiedzi św. Pawła z Aten.

Dzieje Apostolskie, rozdział 17, od wersetu 26, wg Biblii Warszawskiej

(26) Z jednego pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania, (27) żeby szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas.

(28) Albowiem w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy, jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Z jego bowiem rodu jesteśmy. (29) Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że bóstwo jest podobne do złota albo srebra, albo do kamienia, wytworu sztuki i ludzkiego umysłu.

(30) Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali, (31) gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych.


 

Dzieje Apostolskie, rozdział 17, od wersetu 26, wg Biblii Tysiąclecia

(26) On z jednego /człowieka/ wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania, (27) aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas.

(28) Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: Jesteśmy bowiem z Jego rodu. (29) Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka.

(30) Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, (31) dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych.

Parafraza, dość luźna i lekko pokrętna:

#1. Bóg od stworzonych pierwszych ludzi, od Adama i Ewy wyprowadził wszystkich ludzi jako narody i ludy ziemi.
#2. Dla każdego narodu określił czas miejsce jego zamieszkania.

  • granicze w przestrzeni i granicze w czasie. Pewne narody pojawiają się a pewne znikają.

#3. Celem narodów jest aby szukały Boga, który jest niedaleko każdego człowieka.

  • Określony cel dla narodów - narody mają szukać Boga!

#4. Ludzie znajdują Boga wyczuwając go gdyż w nim żyjemy, poruszamy się, jesteśmy.

  • porównaj Rz 1.18 - o pierwszym objawieniu

#5. Niektórzy z poetów, może proroków mówili i pisali o tym - bo z jego rodu jesteśmy.

  • książka Ricardsona - Wieczność w ich sercach

#6. Na pewno więc Bóg nie jest podobny do złota, srebra ani kamienia, ani jakiegoś wytworu ludzkiego

  • ani też nie jest sumą materii czyli wszechświatem - nie wierzę w panteizm i ateizm.

#7. Bóg puszcza w niepamięć czasy niewiedzy i nieświadomości

  • ? jakieś zbiorowe przebaczenie? nie - raczej przebaczenie indywidulane

#8. Ale też Bóg wyznaczył dzień, w którym będzie sprawiedliwie sądził świat

  • ?

#9. Sędzią będzie Chrystus

  • ?

#10. Uwierzytelnieniem Chrystusa jest jego zmartwychwstanie.

  • Oj, chyba nadużywam - tam jest "Bóg wskiesił go" a nie "sam zmartwychwstał" - ciekawe. że mimo to Grecy z Aten zareagowali w tym punkcie bardo negatywnie. U nich obowiązywała dokryna platońska - świat jest niedoskonały, po śmierci przechodzimy do duchowej doskonałości - więc zmartwychwtanie to jakby powrót do złego. Ale czy Paweł tak to widział?

 

Przy okazji zobaczyłem wystąpienie Grzegorza Brauna 

https://www.youtube.com/watch?v=GNIzrv3D-sM

W tym wykładzie świetny jest pomysł budowania strzelnic, jako miejsca rozrywki i rodzinnego spędzania czasu. Jest też opis 3 socjalizmów, które dopadły Polskę:

Socjalizm narodowy po berlińsku
Socjalizm międzynarodowy po moskiewsku
Socjalizm międzynarodowy po brukselsku

 


Kategorie: ewangelia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: dzieje apostolskie, świat, narody, Bóg, ewangelia, sąd boży


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 grudnia 2013 (sobota), 19:06:06

apokalipsa 816

Na YouTube jest takie coś....

 

http://www.youtube.com/watch?v=_g7aKT_A2ls

 

Apokalipsa św. Jana -- koniec czasów ukryty za symbolami i obrazami - ks. dr hab. Dariusz Koteckie biblista, prodziekana Wydziału Teologicznego UMK w Toruniu.

Kluczowy temat - działanie Boga w moim życiu. 

notatka z minuty 55 - o Bestiach....

Bestia wychodząca z morza to państwo, które chce być adorowane, państwo, które chce być wszechobecne. Wtedy to reprezentowało Imperium Rzymskie, ale apokalipsa jest ponadczasowe, państwo, które przez wieki pojawia się w takich, czy innych strukturach i które chce zastępować Boga, przez swoją wszechobecność, oraz przez ustanawianie praw, które są Bogu przeciwne.

Bestia wychodząca z ziemi - to propaganda takiego państwa, nieustannie mówi, że człowiek może oddawać cześć pierwszej bestii, w szczególności, że można przyjąć znak bestii, czyli adorować państwo a pozbyć się adoracji Boga.

Wielka nierządnica - symbol świata konsumpcyjnego, luksusowa prostytutka, wszyscy królowie ziemi się z nią prostytuowali, przepięknie ubrana, cieszy się, i nie dopuszcza do siebie tego, że może płakać, że może być wdową. Symbol świata wierzącego w pieniądzu i konsumpcji jest zwycięstwo.

O lectio divina - od 1:02:00

Lectio, meditatio, oratio, contemplactio, actio


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
7 lipca 2013 (niedziela), 22:24:24

O diable

Werset:

Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym. A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści.

(Izajasz, rozdział 14, wersety 14 i 15, przekład Biblii Warszawskiej)

Parafraza, albo pararela a nie pamiętam skąd:

Powiedziałeś "wstąpię na niebiosa, zasiądę na tronie najwyższego" - jakże szybko spadłeś o najpiękniejszy spośród stworzeń.


Kategorie: biblia, teologia, _blog


Słowa kluczowe: diabeł, izajasz, lucyfer


Komentarze: (1)

wojtek, March 9, 2018 18:43 Skomentuj komentarz


A gdzie kawałek z Ezechiela?

Skomentuj notkę
4 czerwca 2013 (wtorek), 22:32:32

Z Księgi Apokalipsy

I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, 
i morza już nie ma.

I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga,
przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża.

I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu:
    Oto przybytek Boga z ludźmi:
        i zamieszka wraz z nimi,
            i będą oni jego ludem,
                a On będzie Bogiem z nimi.
    I otrze z ich oczu wszelką łzę,
        a śmierci już odtąd nie będzie.
            Ani żałoby,
                ni krzyku,
                    ni trudu już odtąd nie będzie,
bo pierwsze rzeczy przeminęły.

I rzekł Zasiadający na tronie:
    Oto czynię wszystko nowe.

I mówi: Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe.

I rzekł mi:
    Stało się.
        Jam Alfa i Omega,
            Początek i Koniec.
Ja pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia.

Zwycięzca to odziedziczy i będę Bogiem dla niego, a on dla mnie będzie synem.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: nowa jerozolima, apokalipsa


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
13 kwietnia 2013 (sobota), 14:20:20

Czcionki w Biblii UBG

Dla UBG zostały przygotowane specjalne, bardzo ładne czcionki. Zachowuję je sobie, bo mogą się przydać.

  • zachowuje jako ZIP
  • i rozpakuję je też
  • i wyświetlam aby było wiadomo o co chodzi.

Są pliki z oryginałem i z dorobionymi polskimi znakami diakrytycznymi (ogonki).

Czcionki dają się doinstalować do mojego Mac-a, i nawet dają się używać w Wordzie na tym Macu.

Zrzut ekranu 2022-05-31 o 14-27-15

Zrzut ekranu 2022-05-31 o 14-27-44 


Kategorie: biblia


Słowa kluczowe: czcionka, czcionka ubg, ubg, ogonki


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
20 września 2012 (czwartek), 00:00:00

Studium Fil 3:20

Studium Fil 3:20

20 września 2012

List do Filipian,
 rozdział 3, werset 20, przekład BT

Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie.
Stamtąd też jako Zbawcy
wyczekujemy Pana naszego
Jezusa Chrystusa,
który przekształci nasze ciało poniżone,
na podobne do swego chwalebnego ciała,
tą potęgą,
jaką może On także wszystko,
co jest,
sobie podporządkować. 

Analiza

Nasza bowiem

  • Do kogo pisze Paweł?
    • Filipianie? Kim byli?
    • Gdzie leży Filipia?
    • Co to za zbór?
    • Kiedy to jest napisane?

ojczyzna

  • Co to jest ojczyzna?
    • Wspólnota osób? 
    • Wspólne terytorium?
    • Wspólna kultura, wartości, tożsamość

 

  • Nasza ziemska tożsamość i ziemska ojczyzna?
    • Gliwiczanin
    • Ślązak
    • Polak
    • Europejczyk
    • Człowiek – część ludzkości
    • Inny wymiar: klan, ród i rodzina

jest w niebie. 

  • Gdzie? Nie na ziemi!

Stamtąd też jako Zbawcy 

  • Kogo oczekujemy? Zbawcy? Tzn. potrzebujemy zbawienia. A co to zbawienie? Kto to zbawca?

wyczekujemy

  • Słowo odnosi się do czasu: wie dziś, może jutro.
  • Kiedy? Nie zależy od nas – my wyczekujemy.

Pana naszego Jezusa Chrystusa, 

  • Kogo?

który przekształci nasze ciało 

  • Co zrobi Jezus jak już się doczekamy? Przekształci?
  • Przekształci – znaczy, zmieni kształt na inny.
  • A jaki kształt ma moje ciało?

poniżone, 

  • Stan mojego ciała na dziś? Poniżenie?

na podobne do swego chwalebnego ciała, 

  • Jakie dziś Jezus ma ciało? Chwalebne.
  • Wiemy o zmartwychwstaniu
  • Wiemy o wniebowstąpieniu
  • Coś wiemy z Apokalipsy
  • •Stan mojego ciała na przyszłość: podobne do chwalebnego?

tą potęgą, jaką może On także
wszystko, co jest, sobie podporządkować.

  • Prawda o Jezusie - może On wszystko co jest sobie podporządkować!

Inne tłumaczenia

Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. 

Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, 

który przekształci nasze ciało poniżone, 

na podobne do swego chwalebnego ciała, 

tą potęgą, 

jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. 

Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, 

skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, 

który przemieni znikome ciało nasze

w postać, podobną do uwielbionego ciała swego, 

tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może. 

 

Aleć nasza rzeczpospolita jest w niebiesiech, 

skąd też zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, 

który przemieni ciało nasze podłe, aby się podobne stało chwalebnemu ciału jego, 

według skutecznej mocy, którą też wszystkie rzeczy sobie podbić może. 

 

Moja synteza

  • Moja ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawcy oczekuję, Pana mojego Jezusa Chrystusa, który przemieni moje ciało znikome, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą i mocą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować 

(...)
Pielgrzymem jestem na tej ziemi! 

Moja ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawcy oczekuję, Pana mojego Jezusa Chrystusa, który przemieni moje ciało znikome, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą i mocą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. (Fil 3:20 - parafraza własna) 

Pielgrzymem jestem na tej ziemi! I może przez te bolące nogi nie dojdę już do Santiago de'Compostela ale wiem, że dzięki Tobie, mój Panie do celu dojdę niedługo. 

Bielsko, 21 stycznia 2008 

 


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: fil 3:20


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
24 lipca 2012 (wtorek), 21:22:22

Grupa Mojego Brata i Lisy do Kolosan

Ładna piosenka GMB, chyba z 1990 roku. To coś ma wspólnego z początkiem Listu do Kolosan - przynajmniej tak sądzę po obecności greckiego słowa "pleroma" opisującej tu "pełność boskości". Tak czy inaczej - imię Jezus jest imieniem Boga i jego wam głosimy - opamiętajcie się, choćby dlatego, że w piątek zacznie się ....

On jest obrazem Boga jedynego,
Pierworodnym wszelkiego stworzenia,
Przez Niego wszystko powstało,
Gdyż on był od początku.

W nim zostało wszystko stworzone,
To co w niebie i to co na ziemie,
Byty widzialne i niewidzialne,
Trony, władze i zwierzchności.

Imię Jezus jest imieniem Boga i Jego wam głosimy.
Opamiętajcie się, uwierzcie w niego, dlaczego macie zginąć!

On jest początkiem, pierwszym z umarłych,
Głową ciała - swojego kościoła,
Zechciał Bóg aby w nim zamieszkała
cała pełnia boskości.

I aby przez niego wszystko pojednać,
To co wysokie i to co niskie,
To co nie miało pokoju z Bogiem,
To co żyło bez przymierza.

Imię Jezus jest imieniem Boga i Jego wam głosimy.
Opamiętajcie się, uwierzcie w niego, dlaczego macie zginąć!


List do Kolosan, rozdział 1, przekład Biblii Tysiąclecia

(1) Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do świętych i wiernych w Chrystusie braci w Kolosach: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego!

Dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa, zawsze, ilekroć modlimy się za was - odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze w Chrystusie Jezusie i o waszej miłości, jaką żywicie dla wszystkich świętych - z powodu nadziei nagrody odłożonej dla was w niebie. O niej to już przedtem usłyszeliście dzięki głoszeniu prawdy - Ewangelii, która do was dotarła. Podobnie jak jest na całym świecie, tak również i u was, owocuje ona i rośnie od dnia, w którym usłyszeliście i poznali łaskę Boga w jej prawdzie według tego, jak nauczyliście się od umiłowanego współsługi naszego Epafrasa. Jest on wiernym sługą Chrystusa zastępującym nas; on też nam ukazał waszą miłość w Duchu.

(9) Przeto i my od dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić Boga, abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i rosnąc przez głębsze poznanie Boga.

(11) Niech moc Jego chwały w pełni was umacnia do okazywania wszelkiego rodzaju cierpliwości i stałości. Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie - odpuszczenie grzechów.

(15) On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. I On jest Głową Ciała - Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

(21) I was, którzy byliście niegdyś obcymi dla Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów pojednał w doczesnym Jego ciele przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych, (23) bylebyście tylko trwali w wierze - ugruntowani i stateczni - a nie chwiejący się w nadziei /właściwej dla/ Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem - jej sługą stałem się ja, Paweł. (24) Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół. (25) Jego sługą stałem się według zleconego mi wobec was Bożego włodarstwa: mam wypełnić /posłannictwo głoszenia/ słowa Bożego. (26) Tajemnica ta, ukryta od wieków i pokoleń, teraz została objawiona Jego świętym, (27) którym Bóg zechciał oznajmić, jak wielkie jest bogactwo chwały tej tajemnicy pośród pogan. Jest nią Chrystus pośród was - nadzieja chwały. (28) Jego to głosimy, upominając każdego człowieka i ucząc każdego człowieka z całą mądrością, aby każdego człowieka okazać doskonałym w Chrystusie. (29) Po to właśnie się trudzę walcząc Jego mocą, która potężnie działa we mnie.


Kategorie: poezja, biblia, _blog


Słowa kluczowe: grupa mojego brata, list do kolosan, pleroma


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
22 lipca 2012 (niedziela), 18:16:16

Psalm 73 (moja parafraza, v1.2)

Musiałem dziś znowu wrócić do psalmu 73. Ta moja parafraza ma już kilka lat ale daje dobrze oddaje stan mojego ducha.

Psalm 73, parafraza

#1. Na prawdę Bóg jest dobry dla tych, którzy w swym życiu traktują go poważnie. A ja? A ja dziś omal nie odstąpiłem od Boga, gdyż widząc życie ludzi tego świata zachciałem ich naśladować.

#2. Światowi ludzie nie mają bowiem codziennych utrapień i cierpień. Są zdrowi, wypoczęci, ładni i opaleni, toteż szpanersko się ubierając siedząc w drogich knajpach i przechwalają się cynicznie opowiadając sobie o swych kolejnych przekrętach. Potem udzielają wywiadów dla śniadaniowcych telewizji, a w kolorowych tygodnikach opowiadając o swych zboczeniach bluźnią przeciwko niebu mając w pogardzie świat cały i innych ludzi.

A zwykli ludzie próbują w swym życiu wzorować się na nich i nie bać się Boga, który (jak wierzą) zamknięty w kościołach nie widzi tego co czynią na codzień.

Tacy wydają się być ludzie tego świata: szczęśliwi, zadowoleni, bogaci.

#3. Czy więc ma sens moje życie, które próbuję przeżyć dobrze? Przecież co dzień naśmiewają się z mojej naiwnośc! Ale gdybym żył jak oni nie należałbym do Twojego ludu!

Ciężkie te dylematy i trudno mi to pojąć jeżeli nie patrzę na to z Twojej Panie perspektywy i nie zrozumiem końca ludzi bezbożnych.

Przecież stoją na niepewnym gruncie. Chwila i już ich nie ma, bo to albo wybory ich zmiotą, albo zawał serca się przytrafi, albo po prostu czas, jakże krótki dla ludzkiego życia. Gdy Ty zadecydujesz to już ich nie ma: koniec, GameOver i szlus.

#4. Głupio postąpiłem dając się ponieść emocjom. Zachowałem się jak głupie bydle, jak prosiak byłem przed Tobą.

Przecież Ty jesteś zawsze ze mną. Ty troszczysz się o moje życie, Ty prowadzisz mnie według swoich planów i Ty na koniec przyjmiesz mnie do swojej chwały.

Któż inny może tak wiele jak Ty? Gdy jestem blisko ciebie, to mimo iż się starzeję i pojawiają się jakieś choróbska wiem, żeś Ty moją gwarancją na wieki.

A bezbożni? będą ginąć, mnie zaś jest dobrze być blisko Ciebie bo w Tobie jest moje schronienie abym mógł opowiadać o tym, jak jesteś wielki.


Kategorie: biblia, parafraza, _blog, biblia / parafraza


Słowa kluczowe: psalm, psalm 73, bogaci, wielcy, rządzący, wpływowi, celebryci


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
1 lutego 2012 (środa), 15:40:40

Psalm 139 i naukowcy

Dziś w Gazecie napisali, że "naukowcy stworzyli narzędzie, które skanuje mózg i odtwarza nasze myśli - coraz lepiej wiedzą, co się dzieje w ludzkim mózgu"! Super! Za to w psalmie 139 znajduję informację, że "choć jeszcze nie ma słowa na mym języku to Bóg zna je w całości".

Naukowców troszkę się boję, Boga też. Ten pierwszy strach nie jest dla mnie dobry w myśl mądrości znalezionej w Księgi Przysłów (29.25), że "Lęk przed ludźmi nastawia na człowieka sidła, lecz kto ufa Panu jest bezpieczny". Ten drugi, czyli bogobojność może być dla mnie początkiem mądrości co potwierdza kolejny cytat, z psalmu 110 chyba. Google pomagają znaleźć ale wypadało by się znowu troszkę tego poduczyć. Np. zauważyłem, że w cytacie z przysłów pamiętam, że jest użyte słowo "nakłada sidła" a teraz widzę, że jest tylko "zastawia" - istotna różnica.

Aby sobie przypomnieć cytuję tu cały psalm.

Psalm 139

Panie, przenikasz i znasz mnie,
Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje zamysły,
widzisz moje działanie i mój spoczynek
i wszystkie moje drogi są Ci znane.
Choć jeszcze nie ma słowa na języku:
Ty, Panie, już znasz je w całości.
Ty ogarniasz mnie zewsząd
i kładziesz na mnie swą rękę.
Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza,
zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.
Gdzież się oddalę przed Twoim duchem?
Gdzie ucieknę od Twego oblicza?
Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś;
jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę.
Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki,
zamieszkał na krańcu morza:
tam również Twa ręka będzie mnie wiodła
i podtrzyma mię Twoja prawica.
Jeśli powiem:
"Niech mię przynajmniej ciemności okryją
i noc mnie otoczy jak światło":
sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie,
a noc jak dzień zajaśnieje
mrok jest dla Ciebie jak światło.

Ty bowiem utworzyłeś moje nerki,
Ty utkałeś mnie w łonie matki.
Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.
I dobrze znasz moją duszę,
nie tajna Ci moja istota,
kiedy w ukryciu powstawałem,
utkany w głębi ziemi.
Oczy Twoje widziały me czyny
i wszystkie są spisane w Twej księdze;
dni określone zostały,
chociaż żaden z nich jeszcze nie nastał.

Jak nieocenione są dla mnie myśli Twe, Boże,
jak jest ogromna ich ilość!
Gdybym je policzył, więcej ich niż piasku;
gdybym doszedł do końca, jeszcze jestem z Tobą.
O Boże, obyś zgładził bezbożnego,
niech krwawi mężowie idą precz ode mnie!
Oni przeciw Tobie zmawiają się podstępnie,
za nic mają Twoje myśli.

Panie, czyż nie mam nienawidzić tych,
co nienawidzą Ciebie?
oraz nie brzydzić się tymi,
co przeciw Tobie powstają?
Nienawidzę ich pełnią nienawiści;
stali się moimi wrogami.
Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną!


Kategorie: Biblia, osobiste, obserwator, _blog


Słowa kluczowe: psalm, psalm 139, biblia, gazeta, naukowcy, mózg


Komentarze: (1)

anonim, February 1, 2012 15:47 Skomentuj komentarz


Naukowcy stworzyli narzędzie, które skanuje mózg i odtwarza nasze myśli

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114881,11069002,Naukowcy_stworzyli_narzedzie__ktore_skanuje_mozg_i.html

01.02.2012 , aktualizacja: 01.02.2012 13:24

Naukowcy coraz lepiej wiedzą, co się dzieje w ludzkim mózgu. Właśnie odkryli, jak na podstawie badania fal mózgowych zrekonstruować, o czym myślimy. Nowa technika opiera się na analizie sygnałów elektrycznych pochodzących bezpośrednio z mózgu i pozwala odgadnąć, o jakich słowach myślał w danej chwili badany.

Badając sygnały pochodzące z ludzkiego mózgu, możemy za pomocą komputerów zrekonstruować nawet poszczególne słowa, o których pomyślał poddany badaniu człowiek - ogłosili naukowcy z prestiżowego uniwersytetu Berkeley w Kaliforni - pisze BBC.

Jak relacjonują w piśmie naukowym PLoS Biology, opracowana przez nich metoda pozwala zrekonstruować słowa, o których pomyślał człowiek, dzięki badaniu elektrycznych sygnałów pochodzących bezpośrednio z mózgu. To odkrycie może pozwolić w przyszłości ułatwić komunikację z osobami będącymi w śpiączce - pisze entuzjastycznie BBC.

Skąd naukowcy wiedzą, o czym myśli człowiek?

Naukowcy monitorowali fale mózgowe 15 pacjentów, którzy przechodzili operacje w związku z atakami epilepsji lub wylewami. Puszczali badanym nagrania różnych lektorów wymawiających słowa i zdania i stworzyli mapę pokazującą, które obszary mózgu i z jaką siłą reagowały na różne częstotliwości słyszanego dźwięku. Później pacjentów poproszono o pomyślenie o słowach z dostarczonej im listy. Na podstawie porównania reakcji ich mózgów z wcześniejszymi zapisami naukowcy byli w stanie stwierdzić, o czym pomyśleli pacjenci. Co więcej - przekładając zarejestrowane fale mózgowe z powrotem na dźwięk, odtworzyli niektóre słowa.

Zespół dra Briana Pasleya, który dokonał odkrycia, skoncentrował się na tym obszarze mózgu, który jest odpowiedzialny nie tylko za kontrolę aparatu słuchowego, ale także za nadawanie lingwistycznego sensu dźwiękom, które słyszymy. Według jednego z autorów badania, Roberta Knigta z Uniwersytetu Berkeley, jedną z najważniejszych rzeczy, jakie pokazuje eksperyment, jest to, jak działa mózg. Po drugie, pozwala dać nadzieję ludziom mającym trudności z mówieniem. Autorzy zastrzegają jednak, że od wyników ich badań do budowy urządzeń ułatwiających mówienie droga jest jeszcze daleka.

Naukowcy coraz lepiej wiedzą, co się dzieje w ludzkim mózgu

W ostatnich latach dokonano kilku przełomowych odkryć dotyczących metod badania ludzkich myśli. W 2011 r. odpowiednio podłączone do mózgu elektrody umożliwiły sterowanie kursorem na ekranie monitora wyłącznie dzięki myśleniu o konkretnych... samogłoskach. Na tym samym uniwersytecie w Berkeley, gdzie dokonano najnowszego odkrycia, inna grupa naukowców opracowała wcześniej metody odgadywania obrazów, o których pomyślał badany, poprzez powiązanie ich ze schematami przepływu krwi w mózgu. Teraz, opierając się na wynikach tych badań, grupa dra Briana Pasleya poszła jeszcze dalej.
Skomentuj notkę
13 grudnia 2011 (wtorek), 17:49:49

2p2

Piękne..... więc sobie przypominam bo jest to ważne. Uwaga - nie jest to tekst oryginalny ale pewna moja parafraza bo pewne słowa zamieniam na współczesne, pewne podkreślając a coś niecoś wywalam aby zostawić to co wydaje mi się ważnym.

Piękne - jednocześnie zauważam, że dawno do Listów apostoła Piotra nie zaglądałem a dziś rano, dzięki jednemu rosyjskiemu kaznodziei przypomniany mi został ten kawałek.

Piszę do was (znaczy się święty Piotr to pisze) już drugi list a w nich pobudzam wasz zdrowy rozsądek i pamięć, abyście przypomnieli sobie słowa, które były dawno już przepowiedziane przez świętych proroków, oraz przykazanie Pana Jezusa i Zbawiciela naszego, podane Wam przez waszych apostołów.

To przede wszystkim wiecie, że przyjdą w ostatnich dniach kłamczuchy i szydercy pełni kłamstwa i szyderstwa, którzy będą postępowali według własnych żądz i będą mówili: "Co wy pieprzycie o końcu świata? Gdzie jest obietnica przyjścia Jezusa? Od milionów lat świat istnieje, wszystko jednakowo trwa i nic się nie dzieje".

Nie wiedzą bowiem ci, którzy tak mówią, że cała ziemia zaistniała na słowo Boże, i na słowo Boże była już raz wodą zatopiona w potopie a z tego kataklizmu ledwo 8 osób wyszło z życiem. A to samo Słowo zabezpieczyło obecnie niebo i ziemię jako zachowane dla ognia na dzień sądu i zguby bezbożnych ludzi.

Niech zaś dla was, umiłowani, nie będzie to dziwne to trwanie - jeden dzień u Pana jest jak dla nas tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień! Bóg ma inne poczucie czasu i wcale nie zwleka z wypełnieniem obietnic - bo niektórzy są przekonani, że zwleka - ale On jest cierpliwy w stosunku do was i w stosunku do świata. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia.

Dzień Pański zaś przyjdzie jak złodziej, niespodziewanie. Będzie to dzień w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną sklasyfikowane i ocenione. Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyspieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. No właśnie - jakimi winniście być?! No właśnie!

Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby On, gdy przyjdzie zastał was bez plamy i skazy - w pokoju, a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną (...).

Wy zatem, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, strzeżcie się, abyście dając się uwieść błędom tych, którzy nie szanują praw Bożych, własnej stałości nie doprowadzili do upadku.

Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa! Jemu chwała zarówno teraz, jak i do dnia wieczności! Amen.

(parafraza z 2P2)


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: biblia, paruzja, czasy końca, sprawiedliwość, oczekiwanie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 sierpnia 2008 (czwartek), 00:06:06

Szeroka droga

Jezus powiedział:

Wchodźcie przez ciasną bramę.

Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą.
Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują.

i tak zapisano to w Ewangelii Mateusza, w rozdziale 7, w wersecie od 13.


Kategorie: biblia, zbawienie, _blog


Słowa kluczowe: sieżka, droga, zbawienie, ewangelia


Komentarze: (3)

krisper, August 21, 2008 00:23 Skomentuj komentarz


cholewcia, sorki, że nie na temat, ale właśnie otworzyłem Computerword nr29/2008 na stronie 12 i w morde jeża gęba tam jakaś znajoma superowe zdjątko szkoda tylko, że w krawacie a nie w szlajfce jak kiedyś bywało, to by było dopiero :-)serducho rośnie, że się kiedyś poznało takich gości co im wychodzi conieco a inni chcą ich cytowac na dodatek. Szacun. A ja myślałem, że Ty bardziej górnikiem jesteś, bo dziwne rzeczy kopałeś na śląsku ;-)

krisper, August 21, 2008 00:26 Skomentuj komentarz


ale Cię ładnie przystrzygli, jak w "Dynastii" cholibka

anonim, March 5, 2012 18:06 Skomentuj komentarz


Budujemy autostrady ...
Skomentuj notkę
12 maja 2008 (poniedziałek), 19:33:33

Prolog ewangeli Jana inaczej

Nie wiem co to jest Sylabica (nie ma w Wikipedi), ale podoba mi się to dzieło stworzone przez Qrczaka, więc zamieszczam. Aby nie było wątpliwości - to jest w całości po polsku.

1 Na počątku było Słovo, a Słovo było u Boga, y Bogem było Słovo. 2 Ono było na počątku u Boga. 3 Všystko přez Nie śę stało, a bez Niego niyc śę nie stało, co śę stało. 4 V Niym było žyće, a žyće było śviatłośćą ludźy, 5 a śviatłość v ćemnośćy śviećy y ćemność jej nie ogarnęła. 6 Pojaviył śę čłoviek posłany přez Boga — Jan mu było na ymię. 7 Přyšedł on na śviadectvo, aby zaśviadčyć o śviatłośćy, by všyscy uvieřyly přez niego. 8 Nie był on śviatłośćą, leč [posłanym], aby zaśviadčyć o śviatłośćy. 9 Była śviatłość pravdźyva, która ośvieca každego čłovieka, gdy na śviat přychodźy. 10 Na śvieće było [Słovo], a śviat stał śę přez Nie, leč śviat Go nie poznał. 11 Přyšło do svojej vłasnośćy, a svojy Go nie přyjęly. 12 Všystkym tym jednak, któřy Je přyjęly, dało moc, aby śę staly dźećmiy Božymiy, tym, któřy vieřą v ymię Jego — 13 któřy aniy z krviy, aniy z žądzy ćała, aniy z voly męža, ale z Boga śę narodźyly. 14 A Słovo stało śę ćałem y zamieškało vśród nas. Y oglądalyśmy Jego chvałę, chvałę, jaką Jednorodzony otřymuje od Ojca, pełen łasky y pravdy. 15 Jan daje o Niym śviadectvo y głośno voła v słovach: Ten był, o którym poviedźałem: Ten, który po mnie ydźe, převyžšył mnie godnośćą, gdyž był včeśniej ode mnie. 16 Z Jego pełnośćy všyscyśmy otřymaly — łaskę po łasce. 17 Podčas gdy Pravo zostało nadane přez Mojžeša, łaska y pravda přyšły přez Jezusa Chrystusa. 18 Boga niykt niygdy nie viydźał, Ten Jednorodzony Bóg, który jest v łonie Ojca, o Niym poučył.

Kategorie: biblia, informatyka, _blog


Słowa kluczowe: sylabica, qurczak, prolog ewangelii jana


Komentarze: (2)

alberto grande, July 1, 2008 01:21 Skomentuj komentarz


1 Przed wszystkim
Jest Słowo,
A Słowo
Jest u Boga,
A Bóg
Jest Słowem.

2 Ono jest przed wszystkim u Boga.
3 Przez Nie wszystko jest,
A bez Niego nic nie jest,
Co jest.

4 W Nim jest życie,
A życie jest światłością ludzi,
5 A światłość w ciemności świeci,
A ciemność nie może jej stłumić.

9 Ono jest prawdziwą światłością
Oświecającą każdego człowieka,
Który przychodzi na świat.
10 Słowo było na świecie,
A świat przez Nie powstał,
Ale świat Go nie poznał.
11 Przyszło do swojej własności,
Ale swoi Go nie przyjęli.
12 Tym wszystkim jednak, którzy Je przyjęli,
I uwierzyli w imię Jego,
Dał
On
Moc
Aby się stali
Dziećmi Bożymi:

Tym,
Narodzonym
13 Nie z krwi
Ani z pożądliwości ciała,
Ani z pożądliwości męża,
Ale z Boga.

14 A Słowo stało się Ciałem
I mieszkało między nami,
A my widzieliśmy Jego chwałę,
Chwałę,
Którą Jedyny Syn,
Pełen łaski i prawdy,
Otrzymał od Ojca.

16 Wszyscy czerpiemy z Jego pełni
Łaskę nad łaskami,
17 Albowiem Prawo dane jest przez Mojżesza,
A łaska i prawda
Przychodzą
Przez Jezusa Chrystusa.

18 Boga nikt nigdy nie widział.

Syn Jednorodzony,
On,
Który jest w łonie Boga,
Przynosi wieść.

marcin, April 6, 2009 00:59 Skomentuj komentarz


.
Skomentuj notkę
21 stycznia 2008 (poniedziałek), 12:19:19

Moja ojczyzna jest wniebie

Abym nie zapomniał, muszę sobie zapisać, przy czym tłumaczenie Biblii Gdańskiej jest szczególnie urokliwe.

Aleć nasza rzeczpospolita jest w niebiesiech, skąd też zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, który przemieni ciało nasze podłe, aby się podobne stało chwalebnemu ciału jego, według skutecznej mocy, którą też wszystkie rzeczy sobie podbić może.

(List do Filipów, rozdział trzeci, wersety od dwudziestego w tłumaczeniu Biblii Gdańskiej)

Maranatha!


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: ojczyzna


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 sierpnia 2007 (środa), 09:15:15

2Tm2

Ten tekst jest na tyle czytelny, że nie potrzeba go komentować, wyjaśniać - wystarczy się nim radować, mimo iż do końca radosny to on nie jest.

Przyjdź Panie Jezu! Maranatha!


W sprawie przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa i naszego zgromadzenia się wokół Niego, prosimy was, bracia, abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu ani zastraszyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rzekomo od nas pochodzący, jakoby już nastawał dzień Pański.

Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo dzień ten nie nadejdzie, dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co nazywa się Bogiem lub tym, co odbiera cześć, tak że zasiądzie w świątyni Boga dowodząc, że sam jest Bogiem.

Czy nie pamiętacie, jak mówiłem wam o tym, gdy wśród was przebywałem? Wiecie, co go teraz powstrzymuje, aby objawił się w swoim czasie. Albowiem już działa tajemnica bezbożności. Niech tylko ten, co teraz powstrzymuje, ustąpi miejsca, wówczas ukaże się Niegodziwiec, którego Pan Jezus zgładzi tchnieniem swoich ust i wniwecz obróci samym objawieniem swego przyjścia. Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów, działanie z wszelkim zwodzeniem ku nieprawości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia. Dlatego Bóg dopuszcza działanie na nich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu, aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie nieprawość.

Lecz my zawsze winniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że wybrał was Bóg do zbawienia jako pierwociny przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę. Po to wezwał was przez nasze głoszenie Ewangelii, abyście dostąpili chwały Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu. Sam zaś Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i przez łaskę udzielił nam nie kończącego się pocieszenia i dobrej nadziei, niech pocieszy serca wasze i niech utwierdzi we wszelkim czynie i dobrej mowie!

Drugi list do Tesaloniczan, rozdział drugi

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: antychryst, przyjście Jezusa, maranatha


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 lipca 2007 (czwartek), 21:30:30

Perełka

W rodowodach zawartych na początku Księgi Kronik znaleźć można taką oto perełkę:

A wzywał Jabes Boga Izraelowego, mówiąc: Obyś skutecznie mi błogosławił i rozszerzył granice moje, a ręka Twoja była ze mną, i obyś zachował mnie od złego, a utrapienie moje się skończyło!

I sprawił Bóg to, o co on prosił.

Pierwsza Księga Kronik, rozdział 4, werset 10, tłumaczenie Biblii Tysiąclecia

Maciek uważa, że te rodowody wskazują na ważność imion w myśleniu Boga. Ta ważność powinna zachęcać nas do czytania ich, choć czyta się to nieco jak książkę telefoniczną. Ale jak sformatować to nieco inaczej, zamienić przecinek na nową linie z tabulatorem a kropkę na paragraf to wygląda to lepiej i może czyta się dalej trudno ale bada już łatwiej. I dlatego ten załącznik w Wordzie.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: Księga Kronik, 1Krn, rodowody


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
23 lipca 2007 (poniedziałek), 10:38:38

... abyście się nie smucili

Fakt, informacja i jej interpretacja

Katastrofa polskiego autokaru we Francji

Nasz Dziennik, Poniedziałek, 23 lipca 2007, Nr 170 (2883)

26 osób zginęło, a 24 zostały ranne w wypadku polskiego autokaru w pobliżu miejscowości Vizille koło Grenoble we Francji. Autokarem podróżowali pielgrzymi (...) którzy 10 lipca wyjechali na pielgrzymkę po europejskich sanktuariach maryjnych. (...)

Wszyscy jesteśmy pielgrzymami!

Nasz Dziennik, Poniedziałek, 23 lipca 2007, Nr 170 (2883)

(...) Nasz żal i smutek zamykamy w słowach modlitwy: Panie, daj wieczne odpoczywanie zmarłym i pociechę ich rodzinom; daj zdrowie rannym i szczęśliwy ich powrót do domu.

Nasze istnienie jest kruche, nietrwałe, tak bardzo narażone na różne zło, którego pojawienie się w określonym momencie czasem trudno zrozumieć. Tę prawdę o człowieku tak dramatycznie przypomniał wczorajszy wypadek autokaru wiozącego polskich pielgrzymów. Naturalnym jest, że w takich sytuacjach, gdy giną ludzie niewinni, gdy giną pielgrzymi, którzy jechali, aby oddać cześć Matce Najświętszej w jej licznych w Europie sanktuariach, pytamy "dlaczego?". I ostateczną odpowiedź na to pytanie zna tylko Bóg. My jedynie po raz kolejny boleśnie doświadczamy prawdy, że cierpienie i śmierć w sposób nieuchronny towarzyszy człowiekowi od narodzin; że jesteśmy pielgrzymami do Domu Ojca, i On tylko wie kiedy i w jakich okolicznościach, nasza ziemska wędrówka się zakończy.

(...)

Sławomir Jagodziński

Słowo Boże:

Nie chcemy, bracia, waszego trwania w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei.

Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim. To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem.

Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami!

Pierwszy list do Tesaloniczan, rodział 4, wersety od 13, za Biblią Tysiąclecia

Pytanie:

Dlaczego tak smutno, skoro mamy się pocieszać tymi słowami? 


Kategorie: biblia, obserwator, _blog


Słowa kluczowe: katolicyzm


Komentarze: (1)

Mariusz, December 22, 2007 02:41 Skomentuj komentarz


Chciałbym kiedyś stanąć twarzą w twarz i powiedzieć, że widzę jak i Ty.
Mariusz
Skomentuj notkę
22 czerwca 2007 (piątek), 21:59:59

Wolą Bożą jest czystość

"Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać ciało własne w świętości i we czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie.

Niech nikt w tej sprawie nie wykracza i nie oszukuje brata swego, albowiem, jak wam to przedtem powiedzieliśmy, zapewniając uroczyście: Bóg jest mścicielem tego wszystkiego.

Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości."

1 Tesaloniczan, rozdział 4, wersety od 3, tłumaczenie za Biblią Tysiąclecia

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: wola boża, czystość, sex, seks


Komentarze: (1)

Mika, November 20, 2009 20:05 Skomentuj komentarz


"Nie miłujcie świata
ani tego, co jest na świecie!
Jeśli kto miłuje świat,
nie ma w nim miłości Ojca.

Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc:
pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia
nie pochodzi od Ojca, lecz od świata.

Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość;
kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki".


Pozdrawiam.
Skomentuj notkę
10 kwietnia 2007 (wtorek), 13:45:45

Parafraza biznesowa wg. ewangelii Łukasza (Łk12)

Parafraza

Pewien biznesmen zrealizował wyjątkowo rentowną transakcję (deal).

Ponieważ jego dotychczasowe lokaty i fundusze inwestycyjne były nieadekwatne do wielkości osiągniętego tym razem zysku zastanawiał się co zrobić z wolnymi środkami.

I rzekł: spieniężę akcje i inne aktywa w swoich posiadanych przedsięwzięciach i ulokuję wszystko w bezpiecznych funduszach rentierskich. I powiem sobie: mam wielki kapitał, wystarczający na długie lata – będę więc odpoczywał, jadł, pił, podróżował i używał tego co nagromadziłem.

Lecz Bóg rzekł do niego: Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają duszy twojej – kto więc skorzysta z tego znacznego majątku, który zgromadziłeś?

Problem ten ma każdym, kto gromadzi kapitał a nie jest dość bogaty u Boga.

(moja parafraza Ewangelii Łukasza, rozdział 12, wersety od 16)

Oryginał

Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów.

I rzekł: Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!

Lecz Bóg rzekł do niego: Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?

Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem.

(Ewangelia Łukasza, rozdział 12, wersety od 16)

Kategorie: biblia, parafraza, ekonomia, _blog, biblia/parafraza


Słowa kluczowe: ewangelia, Jezus, rentier, rada nadzorcza, fundusz inwestycyjny, szafarz, akcje, opcje, biznesmen, Łk12


Komentarze: (2)

mobi, April 19, 2007 16:05 Skomentuj komentarz


Zawsze mi się podoba jako sedno to "rozważał sam w sobie".

http://zbawieni.blox.pl
http://biblia.blox.pl

wojtek, May 24, 2017 14:12 Skomentuj komentarz


Właśnie uświadomiłem sobie, że na 10 lecie jednej ze spółek akcyjnych, którą zakładałem i która akcjonariuszy ma kilkunastu nie mogę zaprosić dwóch, a nawet trzech kolegów obecnych przy założeniu, bo już ich z powodu śmierci zaprosić nie można. Akcje z 1zł (nominał) sprzedaje się powyżej 10, Walne wypłaca dywidente 60gr na akcje a ich już nie ma.

Ciekawe czy byli bogaci u Boga.

Skomentuj notkę
9 maja 2006 (wtorek), 07:57:57

Izajasz 49.23

Księga proroka Izajasza, rozdział 49, werset 23 w trzech polskich przekładach brzmi nieco inaczej:

 

BT:
 
 
Przekonasz, że Ja jestem Pan, kto we Mnie pokłada nadzieję, wstydu nie dozna.  
BW:
 
 
Poznasz, że ja jestem Pan   i że nie zawiodą się ci, którzy we mnie pokładają nadzieję.
BG:
 
 
Dowiesz się, żem Ja Pan,   a iż nie bywają zawstydzeni, którzy na mię oczekują.

 

Za każdym razem pięknie i za każdym razem o nadziei, która to jest wiarą w to, że zmiany i procesy nas dotyczące będą dla nas dobre.


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Prorok Izajasz, tłumaczenia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 grudnia 2005 (poniedziałek), 21:51:51

Żyrowanie kredytów

Jeszcze w temacie kredytów, żyrowania, pożyczek itp.

Synu mój! Jeżeli ręczyłeś za swego bliźniego, jeżeli dałeś porękę obcemu, jeżeli związany jesteś przez słowa swoich ust, schwytany przez własną mowę, uczyń to, synu mój, abyś znowu był wolny, gdyż jesteś w ręku swego bliźniego! Idź śpiesznie i nalegaj na swego bliźniego, nie daj zasnąć swoim oczom i nie pozwól, aby się zdrzemnęły twoje powieki! Wyrwij się jak gazela z sieci i jak ptak z ręki ptasznika.
(Przypowieści 6:1-5, BW)

Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, kredyt, pożyczka, żyrowanie, żyrant, kredytowanie, pożyczanie, sidło, związanie, wolność


Komentarze: (1)

anonim, January 29, 2009 21:16 Skomentuj komentarz


Cytuję, bo dobre. Z Rzeczpospolitej 29 stycznia 2009:

http://blog.rp.pl/blog/2009/01/28/krzysztof-szwalek-co-bank-i-jego-klient-maja-sobie-do-powiedzenia/


Krzysztof Szwałek: Co bank i jego klient mają sobie do powiedzenia

Drogi kliencie! Ponieważ wskutek kryzysu możesz mieć wkrótce mniej pieniędzy, podwyższamy ratę Twojego kredytu. Jeśli już go masz, poszerzymy Ci spread. Jeżeli dopiero się o niego starasz - podniesiemy marżę. Obiecujemy jednak obniżyć oprocentowanie, gdy tylko spadną LIBOR i WIBOR (albo pół roku później).

Błyskawicznie za to obniżymy oprocentowanie twoich oszczędności. Uprzejmie przypominamy też, że dalsze obniżanie się Twojej zdolności kredytowej może spowodować wypowiedzenie umowy, nawet jeśli wszystkie raty płacisz w terminie. Co jeszcze możemy dla Ciebie zrobić?.

Drogi banku! Dziękuję, że martwisz się o moją wypłacalność. Rzeczywiście jest z nią gorzej. Nie dlatego, że straciłem pracę - znajdę nową, bo jestem zdolny. Mam mniej pieniędzy, bo wzrosła moja rata.

Uprzejmie dziękuję za przypomnienie, że możesz mi zabrać mieszkanie. Jeśli dobrze pamiętam, to możesz też wkrótce zażądać hipoteki na domu moich rodziców, bo spadła wartość mojego mieszkania. Tak, wiem, że to wszystko zgodne z umową, którą podpisaliśmy, i że Komisja Nadzoru Finansowego palcem w tej sytuacji nie kiwnie. Dziękuję też za przypomnienie, że taka polityka pozwoli Ci zachować płynność, bezpieczeństwo i coś tam jeszcze, dzięki czemu będziesz mógł w najbliższych latach najlepiej spełniać oczekiwania klientów.

Pytanie tylko, jakich. Im więcej teraz udusisz swoją pazernością, tym więcej przypomni sobie archaiczne - wydawałoby się - poglądy rodziców, którzy od banków woleli się trzymać z daleka.
Skomentuj notkę
24 sierpnia 2005 (środa), 16:01:01

Granice objawienia

Rzeczy tajemne należą Panu, Bogu naszemu, a jawne nam i synom naszym aż na wieki, abyśmy czynili wszystkie słowa zakonu tego.
(5 Moj. 29:29 za BG)

Myślę, że te rzeczy tajemne to nie coś, czym zajmują się biolodzy, fizycy i astrofizyczy próbujący zaglądać bardziej, zerkać do środka, patrzeć dalej. Wydaje mi się, że werset ten dotyczy różnego rodzaju magików, ufologów, wróżbitów, mediumów :-) (nie chce napisać mediów) i wywoływaczy duchów, a więc ludzi, którzy powołując się na więcej wiedzą mniej, bo wiedzą wymyśloną przez siebie NiePrawdę albo podszepnięte przez diabła kłamstwa.

thx -> MS


Kategorie: refleksja, Biblia, _blog


Słowa kluczowe: objawienie, rzeczy tajemne, magia, okultyzm, Bóg


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
22 sierpnia 2005 (poniedziałek), 14:04:04

Kogo należy się bać?

Dzisiejsze Słowo Dnia przesłało mi kawałek z ewangelii Mateusza, (10.28) w której zapisana jest taka wypowiedź Jezusa:

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą; ale raczej bójcie się tego, który może i duszę i ciało zatracić w piekielnym ogniu.

Ciekawostką jest to, że w drugiej części wypowiedzi, dokładnie w słowach "bójcie się tego, który może i duszę i ciało zatracić w piekielnym ogniu" wielu ludzi dopatruje się Szatana w roli podmiotu. Ale czy rzeczywiście o to tu chodziło Jezusowi?

Czy Szatan ma moc zatracania? Niszczenia, psucia, szkodzenia to na pewno, ale tylko w granicach zakreślonych przez Stwórcę. Ale zatracania?

Czy Szatan jest sędzią? Na pewno nie. Co najwyżej prokuratorem, oskarżycielem, wytykaczem przed Sądem Boga wszystkich naszych wpadek, które czy to za naszą czy też za jego pomocą się nam przytrafiły i pewnie jeszcze przytrafią.

Czy Szatana należy się bać? Wielu ludzi się boi bo Hollywood robi wszystko aby ludzie się bali i do tego jeszcze za to płacili. A niestety jest tak, że Hollywood ma znacznie większą siłę przekonywania i kształtowania ludzkich wierzeń i poglądów niż tak słabo znana i czytana Biblia.

Będąc w ręku Boga wiem, że Szatana się bać nie muszę właśnie dlatego, że jestem w ręku Boga. (Brzmi nieco jak tautologia ale wypowiedź ta nią nie jest.)

Co jednak mają myśleć te osoby, które nie są w ręku Boga a z uwagi na swoją postawę względem Niego boją się "wpaść w jego łapy"? Pewnie mogą się bać, ale taki strach łatwo stłumić praktycznym ateizmem i skutecznym w tłumieniu rozważań o przyszłości "jakoś to będzie".

"Strach przed Bogiem (bogobojność) początkiem mądrości" - myśl, która w Bibli pojawia się kilka razy, więc Boga się bójmy, bo ma on "może on i duszę i ciało zatracić w piekle". Ale jeżeli z Bogiem się zaprzyjaźnimy to czy przyjaciela można się bać? W jego strony wszystko zostało przygotowane aby móc Jego przyjacielem zostać.


Kategorie: ewangelia, Biblia, _blog


Słowa kluczowe: diabeł, Bóg, sąd, zbawienie, sąd ostateczny, wiara, grzech


Komentarze: (2)

lilienn, August 23, 2005 11:41 Skomentuj komentarz


chciałam zadać pytanie odnośnie tekstu, ale sama już sobie odpowiedziałam...
dziękuję

alinka, July 24, 2007 00:17 Skomentuj komentarz


P. Wojtku jakiej jest Pan wiary? Nie doczytalam sie tego. A nie chce mi sie szukac. :)
Skomentuj notkę
20 sierpnia 2005 (sobota), 09:31:31

Winnica

1. Wezwanie

Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana oznaczą. Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie "Porzucona", o krainie twej już nie powiedzą "Spustoszona". Raczej cię nazwą "Moje upodobanie", a krainę twoją "Poślubiona". Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża.
(prorok Izajasz, rozdział 61, werset 1 i następne)

2. Ciekawe linki

3. Proroctwo u Zachariasza

To mówi Pan: Powrócę znowu na Syjon i zamieszkam znowu w Jeruzalem. I znowu Jeruzalem nazwą Miastem Wiernym, a górę Pana Zastępów - Górą Świętą.Tak mówi Pan Zastępów: I znowu staruszkowie i staruszki zasiądą na placach Jeruzalem, wszyscy z laskami w ręku z powodu podeszłego wieku. I zaroją się place miasta od bawiących się tam chłopców i dziewcząt.

Tak mówi Pan Zastępów: Jeżeli uchodzić to będzie za coś niezwykłego w oczach Reszty tego ludu w owych dniach, czy Ja również mam to uważać za coś niezwykłego? - wyrocznia Pana Zastępów.

Tak mówi Pan Zastępów: Oto Ja wybawię lud mój z krainy wschodu i z krainy zachodu słońca. Sprowadzę ich i mieszkać będą w Jeruzalem. I będą moim ludem, a Ja będę ich Bogiem, wiernym i sprawiedliwym.
(prorok Zachariasz, rozdział 8)


Kategorie: Izrael, eschatologia, Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Jerozolima, Zachariasz, Syjon, syjonizm, Izrael, Biblia, czasy ostateczne, apokalipsa, powrót, alija


Komentarze: (1)

Eostra, August 20, 2005 21:44 Skomentuj komentarz


zgłoś się do oceny bloga...ale pamiętaj..nie dla mięczaków...zapraszam na www.krytyczne-oceny.ziomek.us
Skomentuj notkę
16 sierpnia 2005 (wtorek), 00:24:24

Kolos na glinianych nogach

#1. O księdze Daniela

Czasem warto zajrzeć do księgi proroka Daniela. Warto, ot choćby dlatego, że Jezus zachęcał nas do tego mówiąc o czasach przyszłych "Gdy więc ujrzycie `ohydę spustoszenia`, o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte - kto czyta, niech rozumie, wtedy (...)" (Mt 24.15).

Kto czyta, niech rozumie. Kto nie czyta nie ma szans zrozumieć. Oczywiście ktoś kto czyta może zrozumieć źle ale co lepsze? poszukiwania niż lenistwo? samodzielne szukanie czy zdanie się na wybitne autorytety?

Ponieważ nie mam wątpliwości zacznę czytać ale aby nie zbłądzić załatwię sobie wstawiennictwo z góry.

#2. Słowo na który można budować

"A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania."
(List apostoła Jakuba, rozdział 1, werset 5 i następny)

#3. Modlitwa

Panie Boże - brakuje mi mądrości. W zasadzie brakuje mi jej w zastosowaniu tego wszystkiego co już wiem, brakuje mi też mocy do wdrażania tego, do przełamywania siebie, do działania zgodnie z Twoją wola a nie moim ciałem. Ale teraz nie chcąc teraz zawracać Ci głowy moim życiem, jak sobie tak czytam księgę Daniela, jak czytam te różne wypowiedzi innych, co też tą księgę czytają brakuje mi mądrości więc o nią proszę.

Proszę o rozeznanie, o poznanie niezbędnych faktów (wiedzę), o przedstawienie właściwej interpretacji, o mądre zastosowanie. Spraw aby to czego się dowiem było na Twoją chwałę - nie dla mojej chełpliwosci ale po to aby Twoje imię były na tym świecie wywyższone.

#4. Księga proroka Daniela, rozdział 2, oraz przemyślenia

Tekst wg. tłumaczenia Biblii Tysiąclecia

Luźne uwagi

W drugim roku swego panowania Nabuchodonozor miał sny; ducha jego ogarnął niepokój i nie mógł spać. Rozkazał więc przywołać wykładaczy snów, wróżbitów, czarnoksiężników i Chaldejczyków, by powiedzieli królowi, jakie miał sny; ci zaś przyszli i stanęli przed królem.

A dokładnie Nabuchodonozor II

נבוכדנצר השני

Król powiedział do nich: Miałem sen i ducha mojego ogarnął niepokój; chciałem ten sen zrozumieć.

Odrzekli zaś Chaldejczycy: Królu, żyj wiecznie! Opowiedz sługom swoim sen, a podamy ci jego znaczenie.

Odpowiedział król Chaldejczykom: Wiedzcie o moim postanowieniu: jeśli nie wyjawicie mi snu i jego znaczenia, zostaniecie rozerwani na kawałki, a wasze domy zostaną obrócone w gruzy. Jeżeli zaś wyjawicie mi sen i jego znaczenie, otrzymacie ode mnie dary i nagrody oraz wielkie zaszczyty. Toteż powiedzcie mi sen i jego znaczenie!

Cwane podejście króla. Po samo wyjaśnienie to mógł sobie na 0-700-xxxx zadzwonić po 9zł/min + VAT, ale wyjaśnienie razem z treścią snu weryfikuje czy dany wróżbita jest fachowcem w swej dziedzinie czy tylko hosztaplerem.

Odpowiedzieli powtórnie: Niech król opowie sen swoim sługom, my zaś oznajmimy mu jego znaczenie.

Król zaś odrzekł: Teraz rozumiem dobrze, że chcecie zyskać na czasie, ponieważ wiecie o niezmiennym moim postanowieniu, mianowicie, że jeśli nie wyjawicie mi snu, jeden może was tylko spotkać wyrok - i że zmówiliście się opowiadać wobec mnie kłamstwo i oszustwo, dopóki się czasy nie zmienią. Dlatego oznajmijcie mi sen, bym się przekonał, iż możecie wyjawić mi jego znaczenie.

Nie wiesz w co grać? Graj na czas!

Chaldejczycy zaś odpowiedzieli królowi: Nie ma nikogo na ziemi, kto by mógł oznajmić to, czego domaga się król. Dlatego żaden z królów, choćby wielkich i potężnych, nie wymaga podobnej rzeczy od wykładacza snów, wróżbity lub Chaldejczyka. Pytanie, jakie król stawia, jest trudne, i nikt nie potrafi na nie odpowiedzieć królowi z wyjątkiem bogów, którzy nie przebywają między ludźmi.

Typowa linia obrony fachowców: "My jesteśmy fachowcy, nie ma na ziemi innych, lepszych od nas" - zupełnie jak hydraulik!

Wtedy ogarnął króla wielki gniew i oburzenie i rozkazał zabić wszystkich mędrców babilońskich.

Praca naukowców pracujących w okolicy Bagdadu zawsze była dość ryzykowna.

Gdy wyszedł rozkaz, by wytracić mędrców, miał także ponieść śmierć Daniel ze swymi towarzyszami. Daniel zwrócił się więc z pełną rozwagi przezornością do Arioka, dowódcy gwardii królewskiej, który udał się, by wytracić mędrców babilońskich. Powiedział do Arioka, królewskiego dowódcy: Dlaczego rozkaz królewski jest aż tak surowy?

Daniel miał znajomości wśród odpowiednich służb. Ciekawe co na niego jest w IPN.

Ariok przedstawił Danielowi sprawę. Daniel udał się do króla prosząc, by mu dał czas na oznajmienie znaczenia snu. Następnie udał się Daniel do domu i opowiedział sprawę swym towarzyszom: Chananiaszowi, Miszaelowi i Azariaszowi, aby uprosili miłosierdzie u Boga Nieba co do tej tajemniczej sprawy, żeby Daniel ze swymi towarzyszami nie uległ zagładzie wraz z pozostałymi mędrcami babilońskimi.

Wtedy Daniel otrzymał objawienie tajemnicy w nocnym widzeniu. Wielbił więc Boga Nieba. Daniel mówił tymi słowami:

Jak pojawił się problem to Daniel postanowił o tym pogadać z kumplami a potem razem wstawiali się u Boga.

To ważne: aby [razem] uprosili - ewidentnie modlitwa społeczna, Jezusowe "gdzie dwóch lub trzech..." 

Niech będzie błogosławione imię Boga 
przez wszystkie wieki wieków!
Bo mądrość i moc są Jego przymiotem. 

Prawie jak jakiś psalm. Ładne...

On to zmienia okresy i czasy, 
usuwa królów i ustanawia królów,
udziela mędrcom mądrości,
a wiedzy rozumnym.

Ważna prawda o Bogu, tak zapomniana w czasach Unii Europejskiej. A to przecież Bóg zmienia okresy i czasy, usuwa królów i ich ustanawia.

On odsłania to, co niezgłębione i ukryte,
i zna to, co spowite w ciemność,
a światłość mieszka u Niego.

Ciebie, Boże moich przodków, uwielbiam i sławię.
Bo udzieliłeś mi mądrości i mocy,
wyjawiłeś mi to, o co Cię błagaliśmy,
sprawę królewską nam oznajmiłeś.

Następnie Daniel udał się do Arioka, któremu król wydał polecenie, by pozabijał mędrców babilońskich, i tak powiedział do niego: Nie zabijaj mędrców babilońskich! Wprowadź mnie przed króla, a podam królowi znaczenie snu.

Ariok zaprowadził szybko Daniela do króla i tak powiedział do niego: Znalazłem męża spośród uprowadzonych z Judy, który oznajmi królowi znaczenie snu.

Za takie wstawiennictwo powinno potem Daniela wybrać szefem cechu albo związków zawodowych.

Król zwrócił się i powiedział do Daniela, który nosił imię Belteszassar: Czy możesz rzeczywiście wyjawić mi sen, jaki widziałem, i jego znaczenie?

Władza i autorytet władcy w tamtych czasach objawiał się również w tym, że zmieniał on imiona swoich poddanych tak jak chciał, zmieniając pewnie po części jego tożsamość, gdyż imię ją określało. Patrz Jezusowe: "Ty jesteś Kefas, ale od dziś jesteś Piotr..."

Daniel odpowiedział wobec króla: Tajemnicy, o którą król pyta, nie zdołają wyjawić ani mędrcy, ani wykładacze snów, ani wróżbici, ani astrologowie. Jest jednak Bóg w niebie, który odsłania tajemnice, i On oznajmia królowi Nabuchodonozorowi, co nastąpi przy końcu dni. Twój sen i widzenia, jakie miałeś na swym łożu, są następujące: Ciebie, królu, na twym łożu ogarnęły myśli, o tym, co ma później nastąpić. Ten zaś, który odsłania tajemnice, wyjawił tobie, co się stanie.

Parafraza: "fachowcy są cieniarze, ale Bóg (Jahwe) odsłania przyszłość i objawi ją teraz królowi".

Co do mnie zaś, tajemnica ta stała mi się wiadoma nie dlatego, jakobym był mędrszy od wszystkich ludzi, lecz aby udzielić wyjaśnienia królowi, a ty, byś rozumiał myśli swego serca.

Widać charakter męża Bożego. Daniel wie, że w tym, że on to potrafi (jest fachowiec) nie ma nic z jego zasługi, ale po prostu takie jest dzieło Boga, taki jest Jego plan a Daniel jest po prostu narzędziem w Jego ręku.

Ty, królu, patrzyłeś: Oto posąg bardzo wielki, o nadzwyczajnym blasku stał przed tobą, a widok jego był straszny. Głowa tego posągu była z czystego złota, pierś jego i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, golenie z żelaza, stopy zaś jego częściowo z żelaza, częściowo z gliny.

 

1. Kiedyś Strażnica dość ładnie to odmalowała.
2. Ta miedź to może być brąz, który jest zdecydowanie twardszy, za to zrobiony właśnie z miedzi.

Patrzyłeś, a oto odłączył się kamień, mimo że nie dotknęła go ręka ludzka, i ugodził posąg w jego stopy z żelaza i gliny, i połamał je. Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto - i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak że nawet ślad nie pozostał po nich. Kamień zaś, który uderzył posąg, rozrósł się w wielką górę i napełnił całą ziemię.

O tym kamieniu to wiele napisano. Ale warto zobaczyć bo niektórzy tu widzą Chrystusa.

Taki jest sen, a jego znaczenie przedstawimy królowi. Ty, królu, królu królów, któremu Bóg Nieba oddał panowanie, siłę, moc i chwałę, w którego ręce oddał w całym zamieszkałym świecie ludzi, zwierzęta polne i ptaki powietrzne i którego uczynił władcą nad nimi wszystkimi - ...

1. Ale Daniel jest lizus. Ale cóż, lepiej się pochlebić niż stracić głowę.
2.  Ale w zasadzie w tym podchlebianiu Daniel zawarł więcej prawdy o Bogu niż nieprawdy o królu.
3. A prawda jest taka: (!) Jawhe daje królom (gdy chce) panowanie, siłę moc i chwałę. W przypadku Nabuchodonozora tak chciał i tak wykonał. 

... ty [królu Nabuchodonozorze] jesteś głową ze złota.

Imerium Babilońskie (Mezopotamia) i król Nabuchodonozor, król który był przez Boga wykorzystany w celu uprowadzenia Żydów z kraju Izraela do niewoli babilońskiej.

Po tobie jednak powstanie inne królestwo, mniejsze niż twoje, [piersi zrobione były ze srebra]

Imperium Perskie (Chalcedonia), król Cyrus, który wydał edykt o powrocie Żydów do kraju Izraela oraz król Dariusz.

[... a potem] nastąpi trzecie królestwo miedziane, które będzie panowało nad całą ziemią. 

Imperium Macedońskie, od Europy po Indie, Aleksander Wielki a potem jego generałowie. Kultura oparta na miedzi, to kultura grecka, która dla Hebrajczyków objawiała się poprzez Filistynów, przybyły do ziemi Izraela lud grecki, tak biegły w produkcji narzędzi z brązu.

Czwarte zaś królestwo będzie trwałe jak żelazo. Tak jak żelazo wszystko kruszy i rozrywa, skruszy ono i zetrze wszystko razem.

Cesarstwo Rzymskie, nowa pojawiające się potęga, o której w czasach Daniela nie było jeszcze słychać ale kilkaset lat później, np. w księgach Machabejskich już sporo o nich pisze.

To, że widziałeś stopy i palce częściowo z gliny, częściowo zaś z żelaza, oznacza, że królestwo ulegnie podziałowi; będzie miało coś z trwałości żelaza. To zaś, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, a palce u nóg częściowo z żelaza, częściowo zaś z gliny oznacza, że królestwo będzie częściowo trwałe, częściowo zaś kruche. To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną oznacza, że zmieszają się oni przez ludzkie nasienie, ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da pomieszać się z gliną.

Czyżby proroctwo o Cesarstwie Rzymskim? Początek to teoretycznie -26; podział na dwa +293, upadek Rzymu 476,  definitywny koniec 1453 ale czy Bizancjum tu liczyć?
Ale skoro nogi mają być dwie, a do tego palce? Niektórzy tu dopatrują się 10 królestw, które powstaną na gruzach Cesarstwa Rzymskiego. Coś w tym jest a widzi się to lepiej, po lekturze książki Normana Davisa pt. "Europa".

W czasach tych królów Bóg Nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu. Jego władza nie przejdzie na żaden inny naród. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na zawsze, jak to widziałeś, gdy kamień oderwał się od góry, mimo że nie dotknęła go ludzka ręka, i starł żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto.

O Królestwie Niebieskim - jak nic, więc patrz poniżej.

Wielki Bóg wyjawił królowi, co nastąpi później; prawdziwy jest sen, a wyjaśnienie jego pewne.

To brzmi prawie jak umowa gwarancyjna.

Wtedy Nabuchodonozor upadł na twarz i oddał pokłon Danielowi, rozkazując złożyć mu dary i wonne kadzidła. Następnie zwrócił się król do Daniela i powiedział: Wasz Bóg jest naprawdę Bogiem bogów, Panem królów, który wyjawia tajemnice, ponieważ zdołałeś wyjawić tę tajemnicę.

Jeżeli Bóg coś robi, to po to aby objawiła się jego (i tylko Jego) chwała. Fajnie jest jak poganie rozpoznają w Jahwe Najwyższego i Jedynego.

Potem wywyższył król Daniela: dał mu wiele bogatych darów i uczynił go rządcą nad całą prowincją babilońską i zwierzchnikiem nad wszystkimi mędrcami Babilonu. 

Daniel prosił króla, by powierzył administrację prowincji babilońskiej Szadrakowi, Meszakowi i Abed-Negowi; Daniel natomiast przebywał na dworze królewskim.

Ale nepotyzm! Zupełnie jak TKM, choć może nie... raczej dobre referencje.

 

#5. Linki na temat

  • "Kiedy nastąpi pochwycenie Kościoła" http://jezus.pl/wortal/article.php?sid=23 - bardzo dobry i ciekawy tekst, choć widzę, jak agnostyczni chrześcijanie i sceptycy przejeżdżają się po nim jak po Świadkach Jehowy.
  • Punk widzenia Adwentystów: http://www.nadzieja.pl/pytania/pytania12.html - jest też troszkę o UE. Fajnie jest zrobić sobie test, i po własnym przestudiowaniu tekstu odpowiedzieć po swojemu na pytania jakie zadają Adwentyści. Bardzo inspirujące.

    Dziś o Adwentystach przeczytałem jeden świetny komentarz. Ktoś prostował pewnego katolika, który zarzucał adwentystom, że odeszli od świętowania niedzieli. Komentarz brzmiał, że "nie odeszli od świętowania niedzieli tylko powrócili do świętowania soboty". Można powiedzieć, że wszystko zależy od punktu widzenia ale pewne rzeczy są niezmienne, np. (które?) przykazanie, które nakazuje aby szabat obchodzić w 7 dniu tygodnia.

  • Tu też Adwentyści http://www.xxl.chrystus.pl/ksiazki/wykladyseminaryjne2.htm ale studium tak przegadane i tak płytkie, że nie warto się nim zajmować. Ale ciekawa jest próba wyliczenia tych 10 królestw co powstają na bazie Cesarstwa Rzymskiego.
  • Wolni Chrześcijanie też coś napisali http://www.kwch.gf.pl/10_12_2002/Czasypogan.htm - jest tu troszkę poukładanej wiedzy historycznej, której nie chciało mi się szukać gdzie indziej.

Kategorie: Biblia, eschatologia, teologia / biblia, biblia / studium


Słowa kluczowe: Biblia, Księga Daniela, prorok Daniel, kolos na glinianych nogach, dan2


Komentarze: (1)

mobi, August 17, 2005 13:06 Skomentuj komentarz


No, takie rozumienie Daniela, to ja rozumiem :)
Skomentuj notkę
10 czerwca 2005 (piątek), 14:52:52

Ciekawa zabawa....

Khan-goor'a trafiło a mi się spodobało. Nie jest to piramida finansowa ale też jakaś forma łańcuszka, ponieważ nieszkodliwa to wchodzę i stosuję się do instrukcji obsługi, która jest taka:

1. Złap najbliższą książkę.
2. Otwórz ją na 123 stronie.
3. Znajdź piąte zdanie.
4. Opublikuj je na swoim blogu razem z tą instrukcją.
5. Nie szukaj najfajniejszej książki, jaką można znaleźć. Użyj tej, która faktycznie leży najbliżej Ciebie.


A efekt? U mnie w gabinecie (a nie jest to gabinet dentystyczny) chyba jedyną książką jest Biblia. Dokładnie 3 Biblie ale na górze leżał kieszonkowy Nowy Testament wydany przez Pallotinum.

Na stronie 123 werset 5 to z Ewangelii Marka 9.42 ...

"Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze."

... i teraz nie wiem co zrobić, ale na pewno mogę sobie spokojnie wyjść na korytarz i pomyśleć. Ot, ciekawa zabawa.


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: zabawa, blog, pandemia, epidemia, Biblia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
5 czerwca 2005 (niedziela), 20:18:18

Bogobojność (z cyklu: zabawa w słowa)

  1. Bogobojność to bardzo niemodne słowo. Europejskość, tolerancja, światowość - to są słowa, które zastosowane do współczesnych postaw są bardziej modne (trendy) ale bogobojność? Skąd się bierze to słowo? Na pewno jest to zlepek od "Boga" i "bać".
  2. O możliwościach Boga

    Jezus, posyłając swoich uczniów dał im takie wskazanie: "nie bójcie się tych (#1), którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej tego (#2), który duszę i ciało może zatracić w piekle."
    (Mt 10.28)

    O kim mówi tu Jezus?

    "tych (#1)" - ewidentnie chodzi o ludzi bo człowiek może zabić innemu człowiekowi tylko ciało. Jednak lektura księgi Hioba może poszerzyć nam grupę tych, którzy mogą zabić ciało o Szatana. No i dobrze - Szatana tez mamy się nie bać mimo iż puszczane po 23.oo w TV filmy sugerują inaczej. 

    "tego (#2)" - rozumienie tego wersetu tak się wykręciło przez wieki, że ludzie dopatrują się w nim Szatanowi i jemu to dają przywilej zatracania w piekle. Ale mi się wydaje, że w tym wersecie mowa jest o Bogu, bo to Bóg jako sędzia ma moc zatracić duszę i ciało w piekle. Boga się bójmy!

  3. Jeszcze o bogobojności

    Początkiem mądrości jest bojaźń Pana; Wszyscy, którzy ją okazują, są prawdziwie mądrzy.
    (Księga Psalmów 111:10)

    Bojaźń Pana jest początkiem poznania; głupcy gardzą mądrością i karnością.
    (Księga Przypowieści 1:7)

    Nie tak dawno zwiedzałem piękny, renesansowy pałac. O jego budowniczym wiadomo było tyle, że był szlachcicem, który opowiedział się po stronie reformacji mimo iż okolica była ewidentnie katolicka. Gospodarz na odrzwiach pałacu wypisał sentencje z Przypowieści 1.7 w łacinie, gdyż tym językiem porozumiewali się wówczas ludzie mądrzy.

    Obecny gospodarz obiektu opowiadał nam jak pałac zwiedzała wycieczka kleryków z pobliskiego seminarium. Sentencje przetłumaczyli jako "strach przez Bogiem" - ot, ciekawostka.

  4. Na definicje bogobojności dziś się nie wysilę - nie ma szans, za Cienki Bolek w tym temacie jestem. Ale już wiem, że bogobojność to coś mającego związek z poważnym traktowaniem, z wiedzą na temat możliwości Boga, z wiedzą na temat jego sprawiedliwości, z mocą, .... mało. Jak mało wiem o bogobojności.
  5. Droga ewangelii nie przekreśla sprawiedliwości Boga. Dzieło Jezusa nie może pomniejszać znaczenia jego wypowiedzi zapisanej w Mt 10.28 i choć wielu współczesnych teologów próbuje (podobnie jak świeccy psychoanalitycy) zlikwidować w naszych umysłach strach to wydaje mi się, że przeciwstawianie Bożego miłosierdzia Bożej sprawiedliwości jest niewłaściwe. Jezus powiedział że niektórzy "nie idą na sąd ale ze śmierci przeszli do życia" (J5.24) a więc wypowiadając tą dobrą nowinę nie zaprzeczył rzeczywistości sądu.
  6. Jak zakomunikować ludziom aby bali się Boga? Jeżeli wykupię za 100 tys. miesięcznie kanał na satelicie to nic nie da bo tam już takich kanałów jest już chyba z 10 (z tarotem i pornografią jest więcej). Jeżeli dam w Gazecie Wyborczej ogłoszenie... 

Kategorie: Biblia, zabawa w słowa, _blog


Słowa kluczowe: Bogobojność, Biblia, Bojaźń Pańska, mądrość, Psalm


Komentarze: (2)

inkasent, June 10, 2005 13:47 Skomentuj komentarz


wydaje mi,że nie musisz ogłaszać strachu przed Bogiem. On sam wydał parę ogłoszeń, które dotarły w każdy zakątek ziemi; tsunami, trzesienie ziemi itd.

wojtek, July 13, 2018 07:53 Skomentuj komentarz


Dlatego nie bądźcie nierozsądni, ale rozumiejcie, jaka jest wola Pańska.
(Ef 5,17)

Skomentuj notkę
2 czerwca 2005 (czwartek), 12:09:09

... a przecież ... (2Kor6.3nn)

Jest w szóstym rozdziale drugiego listu apostoła Pawła do Koryntian taki śliczny fragment o życiu ludzi chodzących z Bogiem:

Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono naszej posługi, okazujemy się sługami Boga przez wszystko: przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, przeciwności i ucisków, w chłostach , więzieniach, podczas rozruchów, w trudach, nocnych czuwaniach i w postach, przez czystość i umiejętność, przez wielkoduszność i łagodność, przez objawy Ducha Świętego i miłość nieobłudną, przez głoszenie prawdy i moc Bożą, przez oręż sprawiedliwości zaczepny i obronny, wśród czci i pohańbienia, przez dobrą sławę i zniesławienie.

Uchodzący za oszustów, a przecież prawdomówni, niby nieznani, a przecież dobrze znani, niby umierający, a oto żyjemy, jakby karceni, lecz nie uśmiercani, jakby smutni, lecz zawsze radośni, jakby ubodzy, a jednak wzbogacający wielu, jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko.

 

Jeżeli końcówkę tego fragmentu potraktuje się bardzo binarnie to wychodzi ciekawy efekt. Ot, poezja...

Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono naszej posługi, okazujemy się sługami Boga przez wszystko: (…)
uchodzący za oszustów, a przecież prawdomówni,
niby nieznani, a przecież dobrze znani,
niby umierający, a oto żyjemy,
jakby karceni, lecz nie uśmiercani,
jakby smutni, lecz zawsze radośni,
jakby ubodzy, a jednak wzbogacający wielu,
jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko.

 

A Biblii Gdańskiej też ładnie go przełożono:

Żadnego w niczem nie dawając zgorszenia, aby nie było zganione usługiwanie nasze. Ale we wszystkiem zalecając samych siebie, jako słudzy Boży, w wielkiej cierpliwości, w uciskach, w niedostatkach, w utrapieniach, w razach, w więzieniach, w potłukaniu, w pracach, w niedosypianiu, w postach, w czystości, w umiejętności, w nieskwapliwości, w dobrotliwości, w Duchu Świętym, w miłości nieobłudnej; w mowie prawdy, w mocy Bożej, przez oręże sprawiedliwości na prawo i na lewo; przez chwałę i zelżywość, przez niesławę i dobrą sławę, jakoby zwodziciele, wszakże prawdziwi;

Jako nieznajomi, wszakże znajomi; jako umierający, a oto żyjemy; jako pokarani, ale nie zabici; jako smutni, wszakże zawsze weseli; jako ubodzy, wszakże wielu ubogacający; jako nic nie mający, wszakże wszystko trzymający.

(2 Kor. 6:3-10)

 


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, List do Koryntian


Komentarze: (1)

kapelan, June 4, 2005 22:14 Skomentuj komentarz


Mnie też to swego czasu zachwyciło :)
Skomentuj notkę
31 marca 2005 (czwartek), 16:02:02

Wiara Abrahama

1. Inspiracja

Ludzie mówią: pokaż a uwierzę.

Bóg mówi: uwierz a zobaczysz.

2. Historia Abrahama (wybrane fakty)

1.1 Wyjście (Genesis 12)

Pan rzekł do Abrahama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem, (...) przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi.

Abraham udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał.

1.2 Obietnica potomstwa (Genesis 17)

A gdy Abraham miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Pan i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący. Służ Mi i bądź nieskazitelny, chcę bowiem zawrzeć moje przymierze pomiędzy Mną a tobą i dać ci niezmiernie liczne potomstwo (a wtedy Abraham nie miał jeszcze syna, mimo iż bardzo się starał).

Abraham padł na oblicze, a Bóg tak do niego mówił: Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów.

1.3 Obietnica narodzin Izaaka (Genesis 18)

Abraham i Sara byli w bardzo podeszłym wieku, toteż Sara nie miewała przypadłości właściwej kobietom. Uśmiechnęła się więc do siebie i pomyślała: Teraz, gdy przekwitłam a mąż mój jest starcem mam doznawać rozkoszy?

Pan rzekł do Abrahama: Dlaczego to Sara śmieje się i myśli: Czy naprawdę będę mogła rodzić, gdy już się zestarzałam? Czy jest coś, co byłoby niemożliwe dla Pana? Za rok o tej porze wrócę do ciebie, i Sara będzie miała syna.

1.4 Narodziny Izaaka (Genesis 21)

Wreszcie Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział. Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył.

Abraham dał swemu synowi, którego mu Sara urodziła, imię Izaak.

1.5 Testowanie granic wiary Abrahama (Genesis 22)

Później Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: Abrahamie! A gdy on odpowiedział: Oto jestem - powiedział: weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę.

Nazajutrz rano (...) Abraham, zabrawszy drwa do spalenia ofiary, włożył je na syna swego Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się oddalili. Izaak odezwał się do swego ojca Abrahama: Ojcze mój! A gdy ten rzekł: Oto jestem, mój synu - zapytał: Oto ogień i drwa, a gdzież jest jagnię na całopalenie? Abraham odpowiedział: Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój. I szli obydwaj dalej.

A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna. Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: Abrahamie, Abrahamie! A on rzekł: Oto jestem. Anioł powiedział mu: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna.

3. Wiara

Błogosławieństwo Abrahama to wiara, której możemy się od niego uczyć. Wszak Abraham jest ojcem wiary i w jego wypadku widać, że nie chodzi tu o intelektualną wiarę w istnienie bądź nieistnienie Boga ale wiarę, że to co Bóg mówi ma moc sprawczą, że można się na niej opierać. Więcej - wiara Abrahama to wiara, która przeradza się w posłuszeństwo. O ile pierwsza oparta na wierze decyzja Abrahama, polegająca na wyjściu metropolii (z ziemi Ur) i emigracji do ówczesnego trzeciego świata (Kanaan) mgła być jego cichą kalkulacją (jak wyjdę, to uczyni ze mnie wielki naród) to ostatnia, polegająca na ofiarowaniu Izaaka na pewno już nie.

4. Z listu do Hebrajczyków (rozdział 11)

A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy.
(Biblia Warszawska)

A wiara jest gruntem tych rzeczy, których się spodziewamy i dowodem rzeczy niewidzialnych.
(Bibilia Gdańska)

Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy.
(Biblia Tysiąclecia)

5. Modlitwa

I rzekli Apostołowie Panu: Przymnóż nam wiary.
(Ewangelia Łukasza 17)


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: wiara, Abram, Abraham, Biblia


Komentarze: (1)

believe, April 3, 2005 15:19 Skomentuj komentarz


:) moze tylko tyle.

dobrze zyc w prawdze bo prawda wyzwala.
Skomentuj notkę
30 marca 2005 (środa), 11:38:38

Na początku...

Ot, taka ciekawa pararela. Jak Jan pisał swoje dzieło to w prologu ewidentnie nawiązał. No i dobrze. W końcu Jezus przyszedł aby wszystko uczynić nowym.

  Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.  Wtedy Bóg rzekł: Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności.

(Genesis, rozdział 1)

  Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

(Ewangelia wg św. Jana, rodział 1)

 

Kategorie: Biblia, , _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Genesis, Słowo, Ewangelia Jana, prolog, na początku


Komentarze: (1)

kropek, December 23, 2018 09:51 Skomentuj komentarz


Komentarz nowotestamentowy to mowa apostoła Pawła na Areopagu w Atenatch:

Wtedy Paweł stanął pośrodku Areopagu i powiedział:

Mężowie ateńscy, widzę, że pod każdym względem jesteście nadzwyczaj religijni. Przechadzając się bowiem i przypatrując waszym świętościom, znalazłem też ołtarz, na którym było napisane: Nieznanemu Bogu.

Ja głoszę wam tego, którego nie znając, czcicie. Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, ten, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką, ani nie jest czczony rękoma ludzkimi tak, jakby czegoś potrzebował, ponieważ sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. I z jednej krwi (pewnie chodzi o Noego) uczynił wszystkie narody ludzkie, żeby mieszkały na całej powierzchni ziemi, określiwszy czasy wcześniej wyznaczone i zamierzone granice ich zamieszkania żeby szukali Pana. Czy go nie znajdą po omacku, chociaż nie jest daleko od nikogo z nas. Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: I my bowiem jesteśmy z jego rodu.

Będąc więc z rodu Boga, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota, srebra lub kamienia, misternie wyrzeźbionych według wyobrażenia ludzkiego.

Bóg wprawdzie pomijał czasy tej nieświadomości, teraz jednak nakazuje wszędzie wszystkim ludziom pokutować, gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sprawiedliwie sądził cały świat przez człowieka, którego do tego przeznaczył, zapewniając o tym wszystkich przez wskrzeszenie go z martwych.

(Dz 17:22-31 ubg)

Skomentuj notkę
6 grudnia 2004 (poniedziałek), 09:50:50

Psalm 23 (cztery razy)

Nota:
  • To moja modlitwa na dziś, a właściwie na wczorajszą noc.
  • W dzisiejszej Polsce wydaje się, żę strasznie nie modne są to słowa. No cóż - znowu jestem dziwakiem.
  • Zestawiam 2 przekłady biblijne i dwóch poetów z epoki tych przekładów. Kochanowski to XVIw., Biblia Gdańska praktycznie tak samo (1605 r.)
  • Ale po co ja to wszystko piszę - ważniejszy jest psalm, więc moje literki muszę teraz zmniejszyć.

 

Za Biblią Tysiąclecia:

Pan jest moim pasterzem, 
nie brak mi niczego.

Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. 
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć:
orzeźwia moją duszę. 
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoje imię.

Chociażbym chodził ciemną doliną, 
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza.

Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników;
namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity.

Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pańskim po najdłuższe czasy.

 

Przekład Czesława Miłosza

Psalm Dawida.
Pan jest pasterzem moim.
Na niczym mi nie zbywa.

Na zielonych pastwiskach położył mnie,
nad spokojne wody mnie prowadzi.

Duszę moją posila,
prowadzi mnie po ścieżkach prostych
dla chwały swego imienia.

A choćbym zeszedł w ciemną dolinę śmierci,
nie będę lękać się złego,
bo Ty jesteś ze mną.
Twój kij pasterski i laska:
one mnie będą wiodły.

Ty stół biesiadny zastawiasz przede mną
na przekór moim wrogom,
głowę moją olejkiem namaszczasz,
a mój kielich przelewa się.

Szczęście i łaska podążają za mną
po wszystkie dni mego życia.
I zamieszkam w domu Pańskim
na długie czasy.

 

Za Biblią Gdańską

Psalm Dawidowy.
Pan jest pasterzem moim,
na niczem mi nie zejdzie.

Na paszach zielonych postawił mię;
a do wód cichych prowadzi mię.

Duszę moję posila:
prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości
dla imienia swego.

Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci,
nie będę się bał złego,
albowiemeś ty ze mną;
laska twoja, i kij twój, te mię cieszą.

Przed obliczem mojem gotujesz stół
przeciwko nieprzyjaciołom moim;
pomazałeś olejkiem głowę moję,
kubek mój jest opływający.

Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną
po wszystkie dni żywota mego,
a będę mieszkał w domu Pańskim
na długie czasy.

 

Przekład Jana Kochanowskiego

Mój wiekuisty Pasterz mię pasie,
Nie zejdzie mi nic na żadnym wczasie;
Zawiódł mię w pasze niepospolite,
Nad zdroje żywej wody obfite.

Wrócił mię z dziwnych obłędliwości
Na ścieżkę jawnej sprawiedliwości;
Postanowił mię na drodze prawej
Z chęci ku słudze swemu łaskawej.

By dobrze stała śmierć tuż przede mną,
Bać się nie będę, bo Pan mój jest ze mną.
Twój pręt, o Panie, i laska Twoja
W niebezpieczeństwie obrona moja.

Posadziłeś mię za stół kosztowny,
Skąd nieprzyjaciel boleje głowny;
Włos mi mój wszytek balsamem płynie,
Czasza opływa w rozkosznym winie.

Ufam Twej łasce, że mię na wieki
Nie spuścisz, Panie, z swojej opieki;
I będę mieszkał w Twym świętym domu
Nie ustepując laty nikomu.


Kategorie: Biblia, poezja, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Psalm, Psalm 23


Komentarze: (13)

lilienn, December 7, 2004 22:01 Skomentuj komentarz


Najpiękniejsza modlitwa...

myslicielka, December 7, 2004 17:57 Skomentuj komentarz


Pan jest moim pasterzem,
nie brak mi niczego.

ten fragment spiewala antonina krzyszton chyba przez dobrych pare min uwialbiam ta piosenke

krisper, December 7, 2004 01:01 Skomentuj komentarz


ano właśnie...

adelfos, April 5, 2007 02:28 Skomentuj komentarz


Polecam piękne aranżacje muzyczne http://www.pomoc.kdm.pl/psalmy.html

anonim, November 21, 2009 22:59 Skomentuj komentarz


Zgadzam sie najpiękniejsza i trzyma na duchu i tęskno za czymś...

Wojciech Ogonowski, January 17, 2009 13:08 Skomentuj komentarz


Ten przecudowny i przeobfity w treści Psalm Dawidowy
jest moją podporą i światłem w drodze do zbawienia.
Został mi wskazany przez jednego z Braci Kapucynów.
Teraz jest moim skarbem.
Niech Was Pan błogosławi i strzeże
wojciech ogonowski

jola, November 21, 2011 02:40 Skomentuj komentarz


Cudowna jest tresc tego Psalmu.
Tak sobie kiedys myslalam ze gdy odejdzie ktos z moich bliskich to chcialabym aby byl on przeczytany na jego pogrzebie.Nie wiedzialam wtedy ze po raz pierwszy bedzie przeczytany na uroczystosci pogrzebowej mojego kochanego meza Darka.Taki los.

kamelia, January 24, 2012 08:27 Skomentuj komentarz


To również moja poranna modlitwa, ten psalm był zawsze dla mnie świętością,ale dziś czułam jakąś dziwną potrzebę,żeby o nim nigdy nie zapomnieć. Dodaje skrzydeł, unosi,powoduje, że człowiek jest pełen radości, życzliwości, czuję , że jest " KTOŚ " który mimo wszystko czuwa i prowadzi JEST ZAWSZE I WSZĘDZIE blisko, mimo moich słabości.A JEDNAK JEST.Pozdrawiam serdecznie.

rot1995, July 18, 2012 13:07 Skomentuj komentarz


chodz to psalm 23 ... mam slabosc do tej liczby . ale psalm jest inny niz przypadlosc 23

natalia, September 23, 2012 21:43 Skomentuj komentarz


Przepiękna modlitwa, łzy cisną się do oczu.

anonim, October 7, 2013 22:34 Skomentuj komentarz


Maria Peszek:

Pan nie jest moim pasterzem
A niczego mi nie brak
Pozwalam sobie i leżę
Jak zwierzę
I chociaż idę ciemną doliną
Zła się nie ulęknę
I nie klęknę

Pan nie jest moim pasterzem
A niczego mi nie brak
Nie przynależę i nie wierzę
I chociaż idę ciemną doliną
Zła się nie ulęknę i nie klęknę
Nie klęknę

Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się
Jak chcę, gdzie chcę
Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się własną drogą
Zawsze obok

Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się
Jak chcę, gdzie chcę
Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się własną drogą
Obok

Pan nie jest moim pasterzem
A niczego mi nie brak
Pozwalam sobie i leżę
Jak zwierzę
I chociaż idę ciemną doliną
Zła się nie ulęknę
I nie klęknę, nie klęknę

Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się
Jak chcę, gdzie chcę
Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się własną drogą
Zawsze obok

Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się
Jak chcę, gdzie chcę
Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się własną drogą
Obok

Odłączam się od stada
Obok siadam
W owczym pędzie giną owce
A ja schodzę na manowce
Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się
Jak chcę, gdzie chcę
Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się własną drogą
Zawsze obok
Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się
Jak chcę, gdzie chcę
Pan nie prowadzi mnie
Sama prowadzę się własną drogą
Obok

Klakier, December 25, 2013 22:56 Skomentuj komentarz


.

Krzysztof Mika, February 26, 2015 19:55 Skomentuj komentarz


Dzielnia 23
Nieznanej zbuntowanej dziewczynie, która uciekła z bidula i szwęda się ulicami wielkiego miasta szukając sensu istnienia…

Znalazłam spoko Zioma, który mnie prowadzi
Ulicami miasta, bezpiecznie doradzi
Gdzie spokojne są miejsca i gdzie pełna micha
Codziennie mnie żywi daje na kielicha
Mam dokładnie tyle ile potrzebuję
Na niczym mi nie zbywa niczego nie żałuję
On pokazał mi drogę prostą i sens życia
Jezus ma na imię – jest nie do pobicia
Choćby cała zgraja świrów mnie napadła
Mafia z innej dzielni dzisiaj mnie okradła
Nie wystraszy mnie nawet śmierć na tych ulicach
Ani koleś z bombą w metrze czy w piwnicach
Tego domu – bo tylko Jezus tu się liczy
On policzył dni moje i prowadzi mnie w życiu
Przede mną rozkłada na przekór mym wrogom
Czerwony dywan by ulżyć mym nogom
Pracę mam i kasę której nie zabraknie
Na jedzenie i picie gdy żołądek łaknie
Czegoś więcej niż tylko sucha kromka chleba
Popita łykiem wody która spadła z nieba
Teraz mam już wszystko czego tu szukałam
Żyć mogę uczciwie bo tego nie miałam
W dzieciństwie ani w szkole w pracy na ulicy
Teraz mieszkam bezpiecznie w innej już dzielnicy
Nie jest z tego świata bo to dzielnia Nowa
Jezus ją zbudował i tam mnie przechowa
Do końca świata i jeden dzień jeszcze
Co się stanie wiecznością – (mam ma ciele dreszcze…)
Skomentuj notkę
23 listopada 2004 (wtorek), 18:47:47

Wyspa, drzewo, zamek i Psalm 127

1. Porównanie

Wziąłem dziś na tapetę dwa znane teksty. Oba wywarły na mnie duży wpływ a dziś wykryłem w nich pewną paralele.

Wyspa, drzewo, zamek Psalm 127
słowa: Olewicz muzyka: Hołdys
wykonanie: Perfect
1982 r. (stan wojenny)
Słowa: Król Salomon
Pieśń pielgrzymów.
około 950 r. p.n.e.
W spadku po dziewczynie wyspa mi została,
Dziesięć kroków długa, z piasku była cała.
Przywoziłem ziemię podkradaną z pola,
[ja] Chciałem ją ożywić - przecież była moja,
Wreszcie siałem trawę bardzo wczesną wiosną,
Odtąd po mej wyspie mogłem chodzić boso.
Posadziłem kwiaty, wyspie dla ozdoby,
Przywoziłem z domu wiadra słodkiej wody.

Aż tu wielki grad wybił co mógł,
Ziemię zmył nagły skok wód.
Wyspa znów z nagiego piasku jest.

Jeżeli Jahwe domu nie zbuduje,
na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą.

Jeżeli Jahwe miasta nie ustrzeże,
strażnik czuwa daremnie.

Daremnym jest dla was
wstawać przed świtem,
wysiadywać do późna -
dla was, którzy jecie chleb zapracowany ciężko;
tyle daje On i we śnie tym, których miłuje.

Posadziłem drzewo u mnie na balkonie,
Wielkie, silne drzewo - bardzo dbałem o nie.
Pomyślałem sobie, kiedy mnie nie będzie
Pamięć ludzi o mnie mieszkać będzie w drzewie.
No i miało tak stać tysiąc sto lat,
Jak posąg mój miało to trwać,
Kiedyś wiatr ze złością wyrwał je.
Oto synowie są darem Pana,
a owoc łona nagrodą.

Jak strzały w ręku wojownika,
tak synowie za młodu zrodzeni.

Szczęśliwy mąż,
który napełnił
nimi swój kołczan.
Nie zawstydzi się, gdy będzie rozprawiał
z nieprzyjaciółmi w bramie.

Zbudowałem sobie na wysokiej skale
Niebosiężny zamek, w słońcu lśnił wspaniale.
W zamek ten włożyłem wszystkie oszczędności
By się czuć bezpiecznie do późnej starości.

Lecz mój czujny wróg rył jak szczur,
Wsypał proch do kilku dziur.
Przyszła noc - podpalił wtedy lont.

[powtórzony wers]
Jeżeli Jahwe miasta nie ustrzeże,
strażnik czuwa daremnie.
I tak wszystko to czego się tknę
W proch i pył obraca się,
Nie wiem sam, gdzie miejsce dla mnie jest.

I tak wszystko to czego się tknę
W kurz i w śmierć obraca się,
Nie wiem sam gdzie miejsce dla mnie jest.

[Psalm 128 werset 1]
Szczęśliwy każdy, kto boi się Pana,
który chodzi Jego drogami!

2. Komentarz

Na tym pierwszym tekście się wychowałem, słowa te były ważne w moje młodości, w czasach gdy bez większego krytycyzmu przyjmuje się cudze wartości tylko dla tego, że są ładne i dobrze przemawiają. W tekście tym nie ma odpowiedzi, ale dobrze jest opisany stan człowieka, który podejmuje działania kładąc akcent na "ja".

Drugi tekst poznałem kilka lat później. Ciągle mam z nim problem bo "ja" jest w nim maksymalnie umniejszone - ale za to na początku następnego psalmu jest odpowiedź.


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Wyspa, drzewo, zamek, Psalm, Hołdys, Perfect, ps128, psalm 128, psalm 127, ps 127


Komentarze: (1)

anonim, November 26, 2004 09:57 Skomentuj komentarz


Z dalekich wypraw
Budka Suflera

Myśli wychodzą z cienia
Coś w człowieku się zmienia
I powracam z wyprawy na słoneczny ląd
Oto znowu dni ruszyły
Serce bije mocno szybko
I nie rzucam ciągle słowa
Słowa sens tylko znowu
Biec przez tłoczne chcę ulice
Zwykłym życiem się zachwycę
Bo widziałem jak wygląda
Jak wygląda mroczny brzeg

Tyko w porze wieczornej
Bluesa koniem szalonym
Na wyprawy się wypuszcza
Gdzie bywała już

***
z "Wyspą..." skojarzył mi się ten tekst z najlepszych - wydaje mi się - czasów Budki Suflera.
Odnalezienie powiązań z Biblią to chyba tylko kwestia czasu :))
Skomentuj notkę
19 listopada 2004 (piątek), 16:11:11

Sprawiedliwość Boga

1. Inspiracja

Dyskusja na news:pl.soc.religia wątek "sprawiedliwy i miłosierny"

2. Cytat

Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy.

Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam. Oni poszli.

Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie? Odpowiedzieli mu: Bo nas nikt nie najął. Rzekł im: Idźcie i wy do winnicy!

A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych!

Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty. Na to odrzekł jednemu z nich: Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?

Ewangelia Mateusza, rozdział 20, wersety od 1 do 15

3. Przemyślenie

Przypowieść o robotnikach w winnicy jest trudna, jeżeli przykłada się do niej swoją, czyli ludzką sprawiedliwość. Człowiek czyta a potem się denerwuje po czym zupełnie jak ci pierwsi opisani robotnicy zaczyna szemrać (ciekawe słowo) przeciwko Bogu mając serce pełne jest zawiści i zazdrości.

Ale najważniejsza w przypowieści jest puenta. Bóg mówi: "Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?" i lepiej o tym nie zapominać czy to pchając się na jego miejsce (ja wiem lepiej co znaczy sprawiedliwie!) albo zadając za dużo pytań w stylu "dlaczego?".

Można więc przyjąć, że to Bóg wyznacza standardy sprawiedliwości i standardy dobra a potem z takim założeniem zbliżyć się do niego i być jego przyjacielem. Można też powiedzieć: "to ja wiem lepiej", poddać Boga osądowi, wejść na jego miejsce, samemu stać się Bogiem. Można?


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: sprawiedliwość, Bóg, miłosierdzie


Komentarze: (2)

anonim, November 21, 2004 08:54 Skomentuj komentarz


jesteśmy tak skonstruowani, że "każdy mierzy własną miarką". Monopoliści uważają, że jedyną słuszną :) Ta boska sprawiedliwość jest bolesna. Każe nam wychodzić poza siebie.
***
Każdy szczur z wyścigu chce być bogiem...
***
Nie wszyscy biorą udział w wyścigu...

krisper, November 21, 2004 01:54 Skomentuj komentarz


czemu się zatem denerwujesz na Erę za HEYA? czemu ci głupio? czy to nie jest w zasadzie to samo?
Skomentuj notkę
14 listopada 2004 (niedziela), 00:43:43

Wszystko ma swój czas

Wszystko ma swój czas,
i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem:
Jest czas rodzenia i czas umierania,
czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasądzono,
czas zabijania i czas leczenia,
czas burzenia i czas budowania,
czas płaczu i czas śmiechu,
czas zawodzenia i czas pląsów,
czas rzucania kamieni i czas ich zbierania,
czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich,
czas szukania i czas tracenia,
czas zachowania i czas wyrzucania,
czas rozdzierania i czas zszywania,
czas milczenia i czas mówienia,
czas miłowania i czas nienawiści,
czas wojny i czas pokoju.

(Księga Koheleta 3.2-8)


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Kohelet, Eklezjasta, Biblia


Komentarze: (4)

neno, November 16, 2004 10:21 Skomentuj komentarz


ba, ale Kohelet napisał też, że wszystko to marność nad marnościami... a tu taki słoneczny dzień :)

believe, November 14, 2004 23:57 Skomentuj komentarz


b.lubie rozmawiać z Nim w ciszy śpiącego miasta.
Ale wiesz denerwuje mnie moje pozne wstawanie , ciagle mam poczucie ze trace wiele czasu,zanim sie rozbudze mijają wieki, wogole tak dziwnie jest.
Gdy wstaje skoro swit dzien wydaje mi sie piekniejszy o wiele piekniejszy, bede probowac jezeli pisane jest mi dlugo spac to nie bede robić nic na sile, zobaczymy.

just-a-dreamer, November 14, 2004 11:30 Skomentuj komentarz


jedno mi przyszlo na mysl, choc nie wiem, czemu:
a jak bedzie w niebie?

MG, October 19, 2008 18:40 Skomentuj komentarz


w niebie.....ja wierzę że jest pięknie... przypomnij sobie najpiękniejszą chwilę w Twoim życiu- w niebie będizesz tysiąc razy szczęśliwsza(y).... wierzę, że nieprzeniknione uczucie radości Cię tam nie opuści...to tak jakbyś spotkał(a) miłość sowjego życia i już zawsze z nia była...i nie trzeba nic więcej.....życze Ci nieba :)
Skomentuj notkę
6 listopada 2004 (sobota), 16:14:14

Prasowanie ze Starym Testamentem

Do prasowania potrzebne jest żelazko. Przydatną rzeczą jest też wypełniacz pracy mózgu. Wykłady, Charles'a Moor'a z Podstaw Starego Testamentu nadają się do tego naprawdę świetnie. To dzięki Charles'owi wiem, że Stary Terestament może być fascynujący, jak wiele w nim jest o Jezusie, jak nie jest on czymś, co przeminęło, co się zmieniło, wygasło ale jest on księgą bardziej aktualną niż dzisiejsza gazeta.

Charles mawiał: "boże pociągi odchodzę na czas", a ja sobie słucham i prasuje.

Pewnie będę musiał to jeszcz uporządkowac - na razie to 700MB musi się przepchać z domowego komputera na serwer gdzieś tam. Wszystko będzie dostępne pod:

http://www.pp.org.pl/wojtek/play/index.php?q=f&f=%2Fgadane%2FCh%2EM%2E+-+Przeglad+Starego+Testamentu

Tutaj są linki do pierwszych pięciu wykładów z Księgi Rodzaju (Genesis). Wkładam je tu na próbę, reszta znajdzie się gdzieś w moim WebSerwisie. Zainteresowanym wypalę na CD i wyślę, bo warte jest tego.

Tytuł wykładu czas pobierz mp3 słuchaj mp3
01 PST Ks Rodz Stworzenie (cz.1 23.09.88) 25:56 11.87 MB 64 kbit/s
02 PST Ks Rodz Adam i Ewa (cz.2 23.09.88) 24:38 11.28 MB 64 kbit/s
03 PST Ks Rodz Noe (cz.3 23.09.88) 25:58 11.89 MB 64 kbit/s
04 PST Ks Rodz Jakub (cz.4 23.09.88) 26:12 11.99 MB 64 kbit/s
05 PST Ks Wyj (cz.1 13.01.89) 37:09 17 MB 64 kbit/s

Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Stary Testament, Charles Moor, BST, Jezus, Biblia, mp3, wykłady


Pliki


Komentarze: (3)

Gosia, November 8, 2004 16:52 Skomentuj komentarz


Ja już mam je u siebie i słucham pilnie - innych zachęcam! :-)
Podziękowania!

pepegi, November 8, 2004 16:30 Skomentuj komentarz


a przyniosę dysk, a zgram sobie...

believe-in-imaginati, November 6, 2004 17:38 Skomentuj komentarz


ale fajnie =)
Skomentuj notkę
28 września 2004 (wtorek), 15:39:39

Benedictus

Dzisiejszym moim odkryciem jest tekst, zawarty na początku ewangelii wg. Łukasza. A dziwne jest to, że coś tak znanego, używango, przetwarzanego i przekontemplowanego udało mi się dziś (razem z Magnificat, żeby było weselej) na nowo odkryć. A więc niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela!

Zachariasz, ojciec Jana zwanego Chrzcicielem, po jego urodzeniu i obrzeżaniu, napełniony Duchem Świętym zaczął prorokować tymi słowami. Cytuje:

Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go. 
I moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida.

Jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych proroków,
że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte przymierze;
na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi,
że nam użyczy tego,
iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze.

A i ty, dziecię (tu Zachariasz zaczął prorokować nad swoim synem),
prorokiem Najwyższego zwać się będziesz,
bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi;

Jego ludowi dasz poznać zbawienie
co się dokona przez odpuszczenie mu grzechów,
dzięki litości serdecznej Boga naszego. 

Przez nią z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi,
by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają,
aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju.

Za ewangelią wg Świętego Łukasza, rozdział pierwszy, przekład za Biblią Tysiąclecia


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: Benedictus, błogosławiony


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
9 czerwca 2004 (środa), 00:13:13

Psalm 13

Psalm Dawidowy.

Jak długo, Panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał?
Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze?
Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania,
a w moim sercu codzienną zgryzotę?
Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił?

Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże!
Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci,
by mój wróg nie mówił: Zwyciężyłem go,
niech się nie cieszą moi przeciwnicy, gdy się zachwieję.

Ja zaś zaufałem Twemu miłosierdziu;
niech się cieszy me serce z Twojej pomocy,
chcę śpiewać Panu, który obdarzył mnie dobrem.



Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Psalm, Psalm 13


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
27 kwietnia 2004 (wtorek), 09:53:53

Refleksja o Biblii

Biblia to ciekawa księga.

Jeżeli miałbym dziś napisać o czym jest to napiszę tak: Biblia to księga o ludziach i ich relacji z Bogiem, przy czym w przeciwieństwie do Koranu nie wybiela ona bohaterów ale pokazuje ich takimi jakimi byli. Opis tych relacji jest o tyle inny niż w zwykłych książkach, gdyż oprócz strony ludzkiej wyjaśnia również stronę Boga. Czytamy więc się nie tylko o motywacjach Dawida, Mojżesza czy też Świętego Pawła ale również o motywacjach, zamiarach, odczuciach i uczuciach Boga, gdyż Bóg te swoje tajemnice chciał właśnie nam poprzez Biblia nam objawić. I to właśnie jest w Biblii szczególne - poprzez Biblię mamy wgląd w serce Boga, może zorientować się o co jemu chodzi, a ponieważ to On jest Stwórczą wszechświata możemy zorientować się o co chodzi na tym świecie.

Skoro Biblia przedstawia relację pomiędzy osobami (wybranymi ludźmi - bohaterami biblijnymi o osobą Boga) my jako czytelnicy możemy się teraz na podstawie tej relacji uczyć. Możemy wyciągać wnioski troszkę na zasadzie: jak Fidel Bogu tak Bóg Kubie.

Odnajdywanie zasad a potem przyjęcie założenia, że skoro w życiu Mojżesza działało to zadziała również w moim daje nam możliwość, że pomimo iż Boga nie widzimy (co jest jedną ze smutnych konsekwencji grzechu człowieka) możemy chodzić z nim w przyjaźni i być pewni, że to nasze ziemskie chodzenie przeistoczy się niedługo w chodzenie w jakiejś innej, lepszej rzeczywistości gdzie Boga będziemy mogli nawet więcej niż tylko oglądać.


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Mojżesz, Bóg, ludzie, relacja z Bogiem


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
19 kwietnia 2004 (poniedziałek), 13:12:12

Psalm 51 - rozważanie nad własną grzesznością

Dziś (po sobocie) należy ten tekst potraktować jak najbardziej poważnie:

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, 
W ogromie miłosierdzia swego zmaż nieprawość moją!
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
I oczyść mnie z grzechu mojego!

Uznaję bowiem moją grzeszność,
Który ciągle jeszcze jest przede mną.
Przeciw Tobie zgrzeszyłem!
Uczyniłem, co złe jest przed Tobą!
Więc okazujesz się sprawiedliwym w swym wyroku
I słuszny jest Twój osąd.
Bo ja jestem zrodzony w przewinieniu
I w grzechu poczęła mnie matka.

A Ty masz upodobanie w prawdzie,
Proszę, naucz mnie Twojej mądrości.
Pokrop mnie hizopem,
a stanę się czysty,
obmyj mnie,
a nad śnieg wybieleję.

Spraw, bym usłyszał radość i wesele:
niech się radują kości, któreś skruszył!

Odwróć oblicze swe od moich grzechów
i wymaż wszystkie moje winy!

Stwórz, serce czyste we mnie, o Boże mój,
I odnów we mnie ducha prawego!

Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
I nie odbieraj mi świętego ducha swego!
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
I wzmocnij mnie duchem ochoczym!

Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich
I nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco:
Niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!

Otwórz moje wargi, Panie, 
A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ty się bowiem nie radujesz ofiarą 
i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.
Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, 
nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.

Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci:
odbuduj mury Jeruzalem!
Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, 
wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.

 

Parking pod radiostacją, poniedziałek, wcześnie rano.


Kategorie: Biblia, osobiste, ewangelia, _blog


Słowa kluczowe: Psalm, Psalm 51, pokuta, grzech, wybawienie, odkupienie, oczyszczenie, Dawid, nawrócenie, Biblia, zbawienie


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
16 kwietnia 2004 (piątek), 16:08:08

Po co? (rozważania nad celem życia)

#1 Werset inspirujący:

I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.
List do Efezjan 4:11-13

 

#2 Rozbiór zdania na kawałki, w celu przeprowadzenia analizy

I On [Jezus] ustanowił  kto i co zrobił
  • jednych apostołami, 
  • innych prorokami, 
  • innych ewangelistami, 
  • innych pasterzami
  • i nauczycielami 
lista urzędów albo może funkcji ustanowionych w Kościele
dla przysposobienia świętych  po co ustanowil
do wykonywania posługi, co mają robić ustanowieni
celem budowania Ciała Chrystusowego, co jest celem służby świętych
  • aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary
  • i pełnego poznania Syna Bożego,
  • do człowieka doskonałego,
  • do miary wielkości według Pełni Chrystusa.
a jaki będzie efekt tego wszystkiego

 

#3 Próba syntezy:

  • Kościół składa się ze świętych. Innych w Kościele nie ma, bo kameleony i wilki w owczej skórze są poza Kościołem mimo iż wpisani są na parafialne lub zborowe listy.
  • Funkcje w Kościele mają służebny charakter. Celem funkcji (i urzędu) jest przysposobienie świętych. I koniec - władza dla władzy jest pomyłką, władza nad wpuszczaniem bądź nie wpuszczaniem do nieba jest uzurpowaniem sobie władzy należącej jedynie do Boga.
  • Święci (wszyscy? tak, bo tu nie ma wyjątku) budują Kościół. Cegiełka po cegiełce albo lepiej, człowiek po człowieku. Człowiek po usłyszeniu, upamiętaniu, nawróceniu wchodzi w Kościół gdyż staje się świętym. I tak buduje się Ciało Chrystusowe.
  • Celem tych działań jest pełna społeczność 100% żyjących ludzi z Bogiem. Społeczność taka jaką miał Bóg z ludźmi zaraz po stworzeniu. Zaproszony do tej społeczności jest każdy. Czy wszyscy wejdą? Hmm...
  • Problemem jest też to czy Kościół nie zawiedzie. Jaka jest jego odpowiedzialność za to budowanie? Tragiczne jest to, że niektórzy sprawujący funkcję lub urząd nie posługują w celu przysposobienia świętych ale cieszą się z siedzenia na swoich stołkach. Zypełnie jak menadżerowie wysokiego szczebla w wielkich korporacjach.

    Święci zaś zasypiają bez właściwej motywacji, bądź wpuszczeni w jakieś ludzkie rozgrywki niszczą siebie i innych. A Szatan się cieszy, gdyż mniej ludzi usłyszy, mniej się opamięta, mniej nawróci i mniej będzie uratowanych. To smutne.

  • Mimo prostoty tekstu trochę przemyśleń się stworzyło, choć niektóre pochodzą z innych miejsc w Piśmie.
  • Tłumik w Hondzie został wymieniony więc więcej już nie wydumam. Fajnie, że w serwisie jest komputer z netem dla klientów.

Kategorie: kościół, biblia, _blog


Słowa kluczowe: cel życia, kościół, apostoł, ewangelista, nauczyciel, prorok, pasterz, pastor, biskup, Biblia, List do Efezjan


Komentarze: (1)

chris, April 16, 2004 16:58 Skomentuj komentarz


Samo nazwanie tych rzeczy (lub funkcji) urzędami powoduje pewne skutki. Otóż są ludzie na tych urzędach, którzy sprawują pewne funkcje (czasami dziwnie odległe od urzędów). Ci ludzie zostali wybrani przez innych ludzi, a skoro to Jezus ustanawia ludzi na tych urzędach to znaczy, że pewne grono ludzi realizuje Jego wolę w zakresie ustanawiania na urzędy i dochodzi tutaj albo do utożsamienia woli tych ludzi z boską albo do specjalnego wyznaczenia zwykle wąskiego grona do realizowania Jego woli. Co zaś z osobą na owym urzędzie? To, że na nim jest jest widocznym znakiem boskiego namaszczenia i żeby przestała być musiałoby się coś strasznego stać. Z regułu się nie dzieje no i urzędnicy nie mają wyjścia - muszą urzędować do końca życia niezależnie jak im idzie urzędowanie bo to w końcu nie oni się sami wybrali lecz sam Bóg ich wybrał... Nie ma tu znaczenia fakt, że jakoś tak grono wybierających jest jednocześnie gronem wybieranych... Z drugiej strony czy Jezus ustanowił urzędy? Np. urząd apostolstwa, który pozostaje wakatem dopóki ktoś go nie obsadzi, czy może bardziej pewnym ludziom daje pewne zadania?
Skomentuj notkę
4 kwietnia 2004 (niedziela), 15:24:24

Żołnierz rzymski

żołnierz rzymski W chwili, gdy święty Paweł pisał te słowa przebywał w więzieniu. Pewnie często więc widział jak wygląda żołnierz rzymski przez co napisanie tego listu musiało przyjść mu łatwiej. Do Efezjan napisał więc tak:

W końcu bądźcie mocni w Panu - siłą Jego potęgi. Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich.

Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko. Stańcie więc do walki przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość głoszenia dobrej nowiny o pokoju.

W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże - wśród wszelakiej modlitwy i błagania.

Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za wszystkich świętych i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy usta moje otworzę, dla jawnego i swobodnego głoszenia tajemnicy Ewangelii, dla której sprawuję poselstwo jako więzień, ażebym jawnie ją wypowiedział, tak jak winienem.
List do Efezjan rozdział 6 wersety 10 do 20

Jeszcze raz, co my tu więc mamy:

  • przepasawszy biodra wasze prawdą 
  • oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość
  • a obuwszy nogi w gotowość głoszenia dobrej nowiny o pokoju.
  • W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego.
  • Weźcie też hełm zbawienia
  • miecz Ducha, to jest Słowo Boże

Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Rzym, żołnierz rzymski, rzymianin, Duch Święty, zbroja, Paweł, List do Efezjan, Duch Święty, hełm, zbawienie, ewangelia, ef6


Komentarze: (2)

nikt, December 16, 2007 19:30 Skomentuj komentarz


niezła stronka

w34, September 23, 2013 23:06 Skomentuj komentarz


Prośba do świętych o modlitwe:

Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za wszystkich świętych i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy usta moje otworzę, dla jawnego i swobodnego głoszenia tajemnicy Ewangelii, dla której sprawuję poselstwo, ażebym jawnie ją wypowiedział, tak jak winienem.
Skomentuj notkę
30 marca 2004 (wtorek), 20:16:16

Tęcza - znak przymierza z Bogiem

  1. Tęcza to znak przymierza Boga z Noem. O tęczy czytamy na początku Biblii, zaraz po opisie potopu:
    Potem Bóg tak rzekł do Noego i do jego synów: Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię.  

    Po czym Bóg dodał: A to jest znak przymierza, które ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią. A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem; i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie żadnego jestestwa. Gdy zatem będzie ten łuk na obłokach, patrząc na niego, wspomnę na przymierze wieczne między mną a wszelką istotą żyjącą w każdym ciele, które jest na ziemi.

    Rzekł Bóg do Noego: To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną a wszystkimi istotami, jakie są na ziemi.

    (Księga Rodzaju, rozdział 8, wersety od 9, tłumaczenie za Biblią Tysiąclecia)

  2. Luźne myśli na temat:
    • Bóg rzekł do Noego i jego 3 synów, w arce uratowało się bowiem tylko 8 osób i od tych 8 osób bierze początek cała popotopowa ludzkość.
    • Ciekawe jest to przymierze Boga - jest ono bowiem całkowicie jednostronne. Bóg coś obiecał ale nie ma w tej obietnicy żadnego warunku. To miłe.
    • Proroctwa apokalipsy takie miłe już nie są. Bóg nie zatopi już ziemi wodą ale na ziemi pojawi się dużo niszczącego ognia. Niektórzy widzą w tym atomową wojnę. Serwis poświęcony broni atomowej daje wiele do myślenia. Wczoraj przeczytałem prawie wszystko co tam napisali.
    • Skoro cała ludzkość pochodzi od tych 8 osób to nie powinno nas dziwić, że informacja o potopie funkcjonuje praktycznie we wszystkich kulturach. Ciekawe opracowanie na ten temat można znaleźć w pracy antropologa i misjologa, Don Richardsonson'a pt "Wieczność w ich sercach" (książka godna polecenia: Wydawnictwo "Pojednanie", Lublin 1993).
  3. W tęczy czerwone jest na zewnątrz, a niebieskie wewnątrz, choć niektórzy z niewiedzy malują inaczej.
  4. Nowe logo banku BPH jest takim ślicznym łukiem, ale jakby w drugą stronę. Ani to tęcza, ani ogon komety, ani ślad po meteorze. Intrygujące to jakoś jest, a przy tym ładne - może o to im chodziło.

Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Noe, arka, tęcza, przymierze, potop


Komentarze: (16)

Ewa, May 30, 2006 09:32 Skomentuj komentarz


Urzekła mnie ta tęcza. Uczucia jakie miałam były nie do opisania.Stanęłam na baczność i łzy mi się w oczach kręciły. To był Auschwits-Burkenau. To był Papież, nowy i jakże wspaniale kontynuujący politykę Jana Pawła II , jednoczenie Europy, ekumenizm, humanizm, amen, albo Be-ne-det-to!!!!!!!!

krisper, April 4, 2004 23:11 Skomentuj komentarz


Słowo jedno, słowo drugie, a skutek taki sam. Jakbym czytał oświadczenie Leszka Millera w sprawie Orlenu.

w34 -> krisper, April 4, 2004 00:41 Skomentuj komentarz


Ofiary wszelkich powodzi powiedziałyby, że zgineły w powodzi a nie w potopie.

krisper, April 1, 2004 18:07 Skomentuj komentarz


O tym myslałem :" i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie żadnego jestestwa". Ciekawe co na to powiedziałyby ofiary wszelkich powodzi?

w34 -> krisper, March 31, 2004 10:05 Skomentuj komentarz


Nie jestem obrońcą Pana Boga, ale jakoś nie zauważyłem aby czegoś nie dotrzymał.

Krisper, March 30, 2004 20:57 Skomentuj komentarz


A zwróciłeś uwagę na to, iż nie dotrzymał tego przymierza? Inną ciekawą uwagą na ten temat jest to ,że przed potopem nie działały prawa optyki ( światło się nie rozszczepiało). ;-)

emka, October 16, 2013 17:58 Skomentuj komentarz


Racja,racja.
Ja bym na to nie wpadła niezłe
Hihahi

jarekkur, January 9, 2023 10:47 Skomentuj komentarz


działały tylko ich nie odkryto, mądralo. Filozof z bożej łaski-to akurat w Twoim przypadku się sprawdziło.

Moni, June 4, 2008 18:54 Skomentuj komentarz


Nie denerwujmy się! Co Bóg powiedział, to będzie. Tylko nie próbujmy tego przyspieszać ani zmieniać. A co do rysowania tęczy, to raczej każdy układa sobie kolory jak chce.

Partiss, October 19, 2010 17:26 Skomentuj komentarz


a mi naprzyklad chodzi o to: PO CO BÓG USTANAWIA ZNAK PRZYMIERZA W POSTACI TECZY???

paula, August 5, 2011 20:57 Skomentuj komentarz


a ja uważam że Pan Bóg zawsze dotrzymywał dotrzymuje i dotrzymywać będzie swoje obietnice.

taro, October 29, 2013 16:10 Skomentuj komentarz


prawda zawsze bóg dotrzymuje słowa

pivinx, November 12, 2013 22:53 Skomentuj komentarz


Choć świat nie zatonie to apokalipsa ognia nastąpi wyrządzona przez ludzkie dłonie. Przymierze już płonie.

foorgo, November 18, 2013 11:50 Skomentuj komentarz


Czy paląc symbol boskiego przymierza ludzie je zerwali i teraz Bóg może się czuć swobodnie nasyłając kolejny potop???

Zygmunt, October 13, 2014 14:51 Skomentuj komentarz


Paląc symbol tęczy zrobili jedynie dodatkowy wydatek dla budżetu - a to choć niemiłe nie jest końcem świata. Mam nadzieję, że doczekam sytuacji kiedy wandal własnymi rękami będzie naprawiał to co zniszczył w akcie swojej głupoty.

anonim, October 16, 2014 17:53 Skomentuj komentarz


Ależ Zygmuncie. Paląc tęczę coś zostało wyrażone, wypowiedziane i to nie gdzieś w piwnicy, po cichu, ale głośno, społecznie, na ważnym planu. To był performens a wiadomo, sztuka kosztuje. Tylko urzędnicy popełniają błąd nie budżetując tego, że ktoś może mieć na temat tęczy inne zdanie.
Skomentuj notkę
22 marca 2004 (poniedziałek), 14:58:58

Paweł o czasach jemu przyszłych.

Wynotowuje takie 4 kawałki, które będę musiał dokładniej przeczytać. Wielu już to zrobiło ale ja, jakoś nie.

A o czasach i porach, bracia, nie ma potrzeby do was pisać. Sami bowiem dokładnie wiecie, iż dzień Pański przyjdzie jak złodziej w nocy. Gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy przyjdzie na nich nagła zagłada, jak bóle na kobietę brzemienną, i nie umkną.

Wy zaś, bracia, nie jesteście w ciemności, aby was dzień ten jak złodziej zaskoczył. Wy wszyscy bowiem synami światłości jesteście i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności. Przeto nie śpijmy jak inni, lecz czuwajmy i bądźmy trzeźwi. Albowiem ci, którzy śpią, w nocy śpią, a ci, którzy się upijają, w nocy się upijają. My zaś, którzy należymy do dnia, bądźmy trzeźwi, przywdziawszy pancerz wiary i miłości oraz przyłbicę nadziei zbawienia, gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który umarł za nas, abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, razem z nim żyli.

Dlatego napominajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie.
Pierwszy list apostoła Pawła do Tesaloniczan, rodział 5, wersety od 1 do 11

 

Pytanie, które kiedyś zadała A: Czy kobieta w ciąży jest zaskoczona tym, że przychodzi czas rodzenia? W pewnym sensie tak, bo przecież mogło być już 2 tygodnie wcześniej a może to być dopiero za 2 tygodnie i też jest wszystko w porządku. Do tego halny, pełnia księżyca... Ale czy przez te 9 miesięcy ciąży nie myślała o tym dniu? Czy nie planowała? Nie przygotowywała wyprawki, nie zastanawiała się który lekarz, jaki szpital? Czy na pewno dla kobiety w ciąży jest to zaskoczenie?

 

Co się zaś tyczy przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa i spotkania naszego z nim, prosimy was, bracia, Abyście nie tak szybko dali się zbałamucić i nastraszyć, czy to przez jakieś wyrocznie, czy przez mowę, czy przez list, rzekomo przez nas pisany, jakoby już nastał dzień Pański. Niechaj was nikt w żaden sposób nie zwodzi; bo nie nastanie pierwej, zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek niegodziwości, syn zatracenia, przeciwnik, który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci, a nawet zasiądzie w świątyni Bożej, podając się za Boga.

Czy nie pamiętacie, że jeszcze będąc u was, o tym wam mówiłem? A wiecie, co go teraz powstrzymuje, tak iż się objawi dopiero we właściwym czasie. Albowiem tajemna moc nieprawości już działa, tajemna dopóty, dopóki ten, który teraz powstrzymuje, nie zejdzie z pola. A wtedy objawi się ów niegodziwiec, którego Pan Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego. A ów niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów, I wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić.

I dlatego zsyła Bóg na nich ostry obłęd, tak iż wierzą kłamstwu, Aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w nieprawości. My jednak powinniśmy dziękować Bogu zawsze za was, bracia, umiłowani przez Pana, że Bóg wybrał was od początku ku zbawieniu przez Ducha, który uświęca, i przez wiarę w prawdę. Do tego też powołał was przez ewangelię, którą głosimy, abyście dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Przeto, bracia, trwajcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanej nauki, której nauczyliście się czy to przez mowę, czy przez list nasz. A sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pocieszenie wieczne, i dobrą nadzieję z łaski, niech pocieszy serca wasze i utwierdzi was we wszelkim dobrym uczynku i w dobrym słowie,
Drugi list apostoła Pawła do Tesaloniczan, rozdział 2

 

A Duch wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach odstąpią niektórzy od wiary i przystaną do duchów zwodniczych i będą słuchać nauk szatańskich, uwiedzeni obłudą kłamców, naznaczonych w sumieniu piętnem występku, którzy zabraniają zawierania związków małżeńskich, przyjmowania pokarmów, które stworzył Bóg, aby wierzący oraz ci, którzy poznali prawdę, pożywali je z dziękczynieniem. Bo wszystko, co stworzył Bóg, jest dobre, i nie należy odrzucać niczego, co się przyjmuje z dziękczynieniem; albowiem zostają one poświęcone przez Słowo Boże i modlitwę.

Gdy tego będziesz braci nauczał, będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, wykarmionym na słowach wiary i dobrej nauki, za którą poszedłeś. A pospolitych i babskich baśni unikaj, ćwicz się natomiast w pobożności. Albowiem ćwiczenie cielesne przynosi niewielki pożytek, pobożność natomiast do wszystkiego jest przydatna, ponieważ ma obietnicę żywota teraźniejszego i przyszłego.
Pierwszy list apostoła Pawła do Tymoteusza, rozdział 4, wersety od 1 do 8

 

A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, nieprzejednani, przewrotni, niepowściągliwi, okrutni, nie miłujący tego, co dobre, zdradzieccy, zuchwali, nadęci, miłujący więcej rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj. 

Albowiem z nich wywodzą się ci, którzy wdzierają się do domów i usidlają kobiety opanowane przez różne pożądliwości, które zawsze się uczą, a nigdy do poznania prawdy dojść nie mogą. Podobnie jak Jannes i Jambres przeciwstawili się Mojżeszowi, tak samo ci przeciwstawiają się prawdzie, ludzie spaczonego umysłu, nie wytrzymujący próby wiary. Ale daleko nie zajdą, albowiem ich głupota uwidoczni się wobec wszystkich, jak to się i z tamtymi stało.
Drugi list apostoła Pawła do Tymoteusza, rozdział 3, wersety od 1 do 9


Kategorie: eschatologia, biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, święty Paweł, apostoł Paweł, Eschatologia, antychryst, czasy ostateczne


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
21 marca 2004 (niedziela), 12:50:50

Biblia Tysiąclecia jako eBook

  1. Motywacja:

    Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. (Hebr. 4:12)

  2. Wyprodukowanie tego dzieła zajęło mi sobotę, 20 marca 2004 roku, a chciałem to zrobić, bo brakowało mi Biblii na moim iPAQ-u. Myślę, że nie będę jedynym, któremu to dzieło sprawi radość.
  3. Materiał źródłowy to pliki opublikowane na serwerze http://www.pik-net.pl/biblia oraz http://www.biblia.net.pl. Takie pliki miałem, ponoć to wydanie III, choć niektórzy uważają, że IV.

    Pliki zostały przetworzone do postaci pliku Worda (.rft), uzupełnione o spis rozdziałów, lekko sformatowane i zapisane do postaci pliku .lit za pomocą narzędzia Microsoft Content Software Development Kit.
    (do poprania: http://www.microsoft.com/reader/developers/downloads/sdk.asp).

    Wszystko to zostało przeprowadzone wg sposobu opisanego w PC-Kurierze, opis pod adresem:
    http://www.pckurier.pl/archiwum/artykuly/rzewuski_marek/2003_12_22/1.asp

  4. W końcowym dziele mogą się znaleźć następujące błędy:
    • błędy grube, polegające na tym, że czegoś brakuje, coś jest nie tak, że jakaś część procesu przetwarzania tekstu nie zadziałała poprawnie. Biblia Tysiąclecia ma swoje ciekawostki nie ułatwiające życia informatyką: są księgi, które nie mają rozdziałów - nie ma więc spisu treści, są księgi (niektóre wtórnokanoniczne a z nimi zawsze był w Kościele problem) mające rozdział zerowy (dopisek do Estery, Mądrosć Syracha), stanowiący dla informatyka nie lada wyzwanie :-) Nie przeglądnąłem całości tekstu więc takie błędy mogą w tym dziele być.

      Błędy takie chciałbym poprawić, dlatego jeżeli ktoś coś takiego znajdzie proszę o kontakt. Jestem dostępny pod wojtek@pp.org.pl

    • błędy w tekście, które wiem, że są i domyślam się, ze pochodzą z procesu skanowania tekstu oryginalnego. Od błędów tych nie jest wolna elektroniczna Biblia Tysiąclecia stworzona przy współudziale Pallotinum (www.biblia.pl), co oznacza, że nawet wydawcy posługiwali się skanowaną wersją wydania III (?). Przykładem takiego błędu może być błędne słowo oddawać w miejsce dodawać użyte w Gal 2.6. Te błędy też będę mógł poprawić, ale większym problem będzie z poprawieniem ich w innych elektronicznych wydaniach krążących po świecie.
    • błędy strukturalne - to klasa błędów wynikająca z mojej niewiedzy na temat technologii tworzenia eBooków. Na pewno można to było zrobić lepiej, wiem już że spis treści może być wyciągnięty poza tekst co ułatwia nawigowanie. Jak to zrobić? Nie wiem, może kiedyś się dowiem.
  5. Chętnie opracowałbym w tej formie Biblię Warszawską. Niestety, nie mam do tego danych, choć w zasadzie można by spróbować wyciągnąć je z powszechnie używanego programy Biblia dla Windows 1.4. Może to niedługo zrobię. Znowu będzię pisanie tajemniczych makr w VBA for Word. A może pojawi się kiedyś Biblia dla PocketPC ?
  6. O kwestii praw autorskich nie będę tu dyskutował. Panu Bogu dziękuję, za jego wielką miłość do ludzi, która objawia się między innymi w tym, że jego wspaniały plan zbawienia ludzi można z Pisma Świętego wyczytać. XX. Pallotynom dziękuję za ogromny trud włożony w przełożeniu tekstu hebrajskiego i greckiego na współczesny język polski. Nie wiem komu dziękować za wskanowanie tekstu ale Pan Bóg wie i jemu pozostawiam problem wzajemnych rozliczeń wszystkich osób, które w dziele mają swój udział. Jego sprawiedliwość jest dużo większa niż sprawiedliwość ZAiKS-u, sądów gospodarczych czy też urzędów skarbowych.
  7. Pobieralnia, czyli download
  8. Serwisy
  9. Linki do przeglądarek i narzędzi

Kategorie: Biblia, informatyka, eBook, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Biblia Tysiąclecia, ebook, iPAQ


Komentarze: (28)

Kaban, November 12, 2006 09:55 Skomentuj komentarz


Dziękuję. Ściągnąłem i czytam.

jadziaaaa, April 11, 2008 02:26 Skomentuj komentarz


jazda

anonim, December 14, 2006 10:25 Skomentuj komentarz


Dzięki za Twoją pracę. Dzięki niej mogę mieć Biblię w swoim telefonie.

pinki51649, December 19, 2006 22:30 Skomentuj komentarz


Dzięki za te pliki!! Długo szukałem tekstu biblii. A tutaj mam wszystkie pliczki :) Teraz tylko napiszę sobie malutki parser i wszystko się znajdzie w DB. Dzięki!

Cerbeer, October 25, 2007 20:45 Skomentuj komentarz


wielkie dzieki m8.

poszukiwacz, November 21, 2007 20:53 Skomentuj komentarz


dzieki szukalem tego wszedzie szkoda ze p wrzuceniu do microsoft reader nie jest po kolei ale i tak niezla robota

Black, March 29, 2008 14:26 Skomentuj komentarz


Dziękuję za opracowanie Biblii w formacie lit. Teraz mogę mieć Pismo Święte w telefonie cały czas przy sobie.

Sławek, June 19, 2008 12:17 Skomentuj komentarz


dzięki za dobrą robotę, w końcu mogę sobie zrobić biblię do słuchania, jeszcze raz dzięki

w34, June 19, 2008 17:44 Skomentuj komentarz


Biblie do słuchania to masz tu:
http://www.pp.org.pl/wojtek/play/index.php?q=f&f=%2FBiblia-Tysiaclecia-Nowy-Testament

www.katolik.us, September 7, 2008 14:42 Skomentuj komentarz


Niestety tylko NT jest nagrany podczas powyższego projektu. Mam go od lat, jeszcze na kasetach. Dzięki temu, że mogłem go wielokrotnie przesłuchać, znam NT stosunkowo dobrze. ST czytałem tylko raz w całości. Oczywiście wiele jego fragmentów czytałem wielokrotnie, ale teraz dzięki "ekspressivo" będę mógł posłuchać także ST.

Jedno pytanie: Czy dla takich programów jak "expressivo" nie dałoby się zrobić jakiegoś pluginu, by program bezpośrednio czytał całość? I druga, nawet ważniejsza rzecz: Czy nie można by stworzyć wersji nie mającej numerowanych wersetów? Lepiej się słucha, gdy narracji nie przerywa co drugie zdanie kolejny numerek.

Proszę mnie jednak źle nie zrozumieć, pomysł wspaniały, robota kapitalna i jestem za nią niezmiernie wdzięczny. Postaram się rozpropagować tę wersję Biblii na mojej stronie www.polon.us , czy www.hiob.us , na moim forum www.katolik.us i na forach, gdzie regularnie dyskutuję.

Pozdrawiam. Hiob

siloam, October 17, 2008 16:46 Skomentuj komentarz


Bardzo Panu dziękuję za pliki z tekstem Pisma Świętego. Aktualnie podjąłem się zadania stworzenia polskiej wersji modułu biblijnego dla programu Sword. Jeżeli ukończę to z powodzeniem, będzie to drugi moduł Biblii katolickiej dla tego programu (Istnieje już moduł z Biblią Warszawsko- Praską (NT)). Z podziękowaniami

siloam

Poza tym istnieje wersja Sword'a na iPAQ'a:
http://www.crosswire.org/qpsword/

Jacek, January 16, 2009 19:41 Skomentuj komentarz


Nie poprawne linki do pobierania ze strony MIcrosoft - coś zmodyfikowali tą stronę i teraz w linkach na końcu nie jest "asp" ale "aspx"

Np. teraz jest
http://www.microsoft.com/reader/downloads/ppc.asp
a powinno być:
http://www.microsoft.com/reader/downloads/ppc.aspx

Podobnie z innymi linkami ...

Jacek, January 16, 2009 22:54 Skomentuj komentarz


A jakby przekonwertować, utworzyć w standardzie Mobipocket http://www.mobipocket.com/en/DownloadSoft/ProductDetailsCreator.asp ?

hiob, March 2, 2009 15:59 Skomentuj komentarz


Ja także dziękuję za udostępnienie tekstu Biblii. Przy okazji chciałem poinformować, że my z kolei udostępniliśmy Biblię audi. Tysiąclatka, stare nagrania audioteki dla niewidomych. Każdy może to znaleźć między innymi na stronie

www.audiobiblia.info

Ściągać, słuchać, poznawać Słowo Boże! To nic nie kosztuje. Darmo otrzymaliśmy, darmo dajemy ;-)

Pozdrawiam, hiob

anonim, March 2, 2009 21:04 Skomentuj komentarz


Super. Tak wiele osób pytało o ST, o wersje dźwiękową inną niż ta przygotowana przez DeoRec. Super.

Zamieszczam tu link wprost do plików. A strona źródłowa to http://biblia-mp3.pl/

dziękuję


Stary Testament

Nowy Testament

anonim, March 2, 2009 21:25 Skomentuj komentarz


coś hiobie te linki nie dzialaja do konca dobrze - nie wiem czemu.

Strona źródłowa: http://biblia-mp3.pl/

* * * * * * * * * * * *

http://biblia-mp3.pl/0_Wizytowka_ST.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Rodzaju.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Rodzaju_0_Wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Rodzaju_1-8.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Rodzaju_9-18.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Rodzaju_19-26.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Rodzaju_27-33.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Rodzaju_34-41.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Rodzaju_42-50.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Wyjscia.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Wyjscia_1-9.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Wyjscia_10-17.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Wyjscia_18-26.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Wyjscia_27-33.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Wyjscia_34-40.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Kaplanska.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Kaplanska_1-7.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Kaplanska_8_13.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Kaplanska_14_18.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Kaplanska_19_24.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Kaplanska_25_27.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Liczb.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Liczb_1_5.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Liczb_6_11.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Liczb_12_18.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Liczb_19_25.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Liczb_26_31.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Liczb_32_36.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Powtorzonego_Prawa.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Powtorzonego_Prawa_1_3.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Powtorzonego_Prawa_4_9.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Powtorzonego_Prawa_10_16.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Powtorzonego_Prawa_17_25.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Powtorzonego_Prawa_26_30.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Powtorzonego_Prawa_31_34.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jozuego.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jozuego_0_Wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jozuego_1-7.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jozuego_8-13.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jozuego_14-20.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jozuego_21-24.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Sedziow.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Sedziow_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Sedziow_1_6.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Sedziow_7_11.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Sedziow_12_18.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Sedziow_19_21.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Rut.mp3
http://biblia-mp3.pl/Wstep_do_1_Ksiega_Samuela.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Samuela.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Samuela_1-10.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Samuela_11-17.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Samuela_18-24.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Samuela_25-31.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Samuela.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Samuela_1-10.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Samuela_11-17.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Samuela_18-24.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_0_2_Ksiegi_Krolewskie_Wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Krolewska.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Krolewska_01_05.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Krolewska_06_09.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Krolewska_10_14.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Krolewska_15_19.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Krolewska_20_22.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Krolewska.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Krolewska_01_06.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Krolewska_07_12.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Krolewska_13_18.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Krolewska_19_25.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Kronik.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Kronik_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Kronik_1-6.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Kronik_7-12.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Kronik_13-20.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_Ksiega_Kronik_21-29.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Kronik.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Kronik_1-9.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Kronik_10-20.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Kronik_21-29.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Kronik_30-36.mp3
http://biblia-mp3.pl/Wstep_Ezdrasz_i_Nehemiasz.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Ezdrasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Nehemiasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Nehemiasza_1_8.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Nehemiasza_9_13.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Tobiasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Tobiasza_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Tobiasza_1_8.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Tobiasza_9_14.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Judyty.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Judyty_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Judyty_1_9.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Judyty_10_16.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Estery.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Estery_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Estery_1_5.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Estery_6_10.mp3
http://biblia-mp3.pl/1Machabejska_calosc.mp3
http://biblia-mp3.pl/1Machabejska_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/1Machabejska_01-03.mp3
http://biblia-mp3.pl/1Machabejska_04-07.mp3
http://biblia-mp3.pl/1Machabejska_08-10.mp3
http://biblia-mp3.pl/1Machabejska_11-13.mp3
http://biblia-mp3.pl/1Machabejska_14-16.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Machabejska.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Machabejska_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Machabejska_1_4.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Machabejska_5_9.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Machabejska_10_13.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_Ksiega_Machabejska_14_15.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Hioba.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Hioba_00_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Hioba_01-10.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Hioba_11-19.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Hioba_20-27.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Hioba_28-34.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Hioba_35-42.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Psalmow.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_1-18.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_19-31.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_32-42.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_43-56.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_57-69.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_70-79.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_80-91.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_92-105.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_106-118.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_119-127.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_128-144.mp3
http://biblia-mp3.pl/Psalmy_145-150.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Przyslow.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Przyslow_01_11.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Przyslow_12_20.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Przyslow_21_31.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Koheleta.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Koheleta_0_Wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Koheleta_rozdzialy_1-8.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Koheleta_rozdzialy_9-12.mp3
http://biblia-mp3.pl/Piesn_Nad_Piesniami.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Madrosci.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Madrosci_rozdzialy_01-09.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Madrosci_rozdzialy_10-15.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Madrosci_rozdzialy_16-19.mp3
http://biblia-mp3.pl/Madrosc_Syracha.mp3
http://biblia-mp3.pl/Madrosc_Syracha_rozdzialy_01-07.mp3
http://biblia-mp3.pl/Madrosc_Syracha_rozdzialy_08-15.mp3
http://biblia-mp3.pl/Madrosc_Syracha_rozdzialy_16-23.mp3
http://biblia-mp3.pl/Madrosc_Syracha_rozdzialy_24-30.mp3
http://biblia-mp3.pl/Madrosc_Syracha_rozdzialy_31-37.mp3
http://biblia-mp3.pl/Madrosc_Syracha_rozdzialy_38-43.mp3
http://biblia-mp3.pl/Madrosc_Syracha_rozdzialy_44-51.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Izajasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Izajasza_0_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Izajasza_rozdzialy_1-10.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Izajasza_rozdzialy_11-22.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Izajasza_rozdzialy_23-31.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Izajasza_rozdzialy_32-40.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Izajasza_rozdzialy_41-48.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Izajasza_rozdzialy_49-58.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Izajasza_rozdzialy_59-66.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jeremiasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jeremiasza_00_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jeremiasza_01-06.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jeremiasza_07-14.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jeremiasza_15-23.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jeremiasza_24-31.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jeremiasza_32-38.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jeremiasza_39-47.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jeremiasza_48-52.mp3
http://biblia-mp3.pl/Lamentacje.mp3
http://biblia-mp3.pl/Lamentacje_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Barucha.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Barucha_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ezechiel_calosc.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ezechiel_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ezechiel_01-10.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ezechiel_11-17.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ezechiel_18-23.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ezechiel_24-31.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ezechiel_32-37.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ezechiel_38-43.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ezechiel_44-48.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Daniela.mp3
http://biblia-mp3.pl/Daniel_wstep.mp3
http://biblia-mp3.pl/Daniel_01-04.mp3
http://biblia-mp3.pl/Daniel_05-09.mp3
http://biblia-mp3.pl/Daniel_10-14.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Ozeasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Joela.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Amosa.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Abdiasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Jonasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Micheasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Nahuma.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Habakuka.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Sofoniasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Aggeusza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Zachariasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ksiega_Malachiasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Mateusza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Mateusza_1-7.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Mateusza_8-12.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Mateusza_13-17.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Mateusza_18-22.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Mateusza_23-26.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Mateusza_27-28.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Marka.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Marka_1-5.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Marka_6-9.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Marka_10-13.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Marka_14-16.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Lukasza.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Lukasza_1-4.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Lukasza_5-8.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Lukasza_9-12.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Lukasza_13-18.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Lukasza_19-22.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Lukasza_23-24.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Jana.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Jana_1-5.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Jana_6-9.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Jana_10-15.mp3
http://biblia-mp3.pl/Ewangelia_Jana_16-21.mp3
http://biblia-mp3.pl/Dzieje_Apostolskie.mp3
http://biblia-mp3.pl/Dzieje_Apostolskie_1_7.mp3
http://biblia-mp3.pl/Dzieje_Apostolskie_8_13.mp3
http://biblia-mp3.pl/Dzieje_Apostolskie_14_19.mp3
http://biblia-mp3.pl/Dzieje_Apostolskie_20_25.mp3
http://biblia-mp3.pl/Dzieje_Apostolskie_26_28.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Do_Rzymian.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Do_Rzymian_1-8.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Do_Rzymian_9-16.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_List_do_Koryntian.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_List_do_Koryntian_1_9.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_List_do_Koryntian_10_16.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_List_Do_Koryntian.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Do_Galatow.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Do_Efezjan.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Do_Filipian.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Do_Kolosan.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_List_Do_Tesaloniczan.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_List_Do_Tesaloniczan.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_List_Do_Tymoteusza.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_List_Do_Tymoteusza.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Do_Tytusa.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Do_Filemona.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_do_Hebrajczykow.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_do_Hebrajczykow_1_7.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_do_Hebrajczykow_8_13.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Jakuba.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_List_Piotra.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_List_Piotra.mp3
http://biblia-mp3.pl/1_List_Jana.mp3
http://biblia-mp3.pl/2_List_Jana.mp3
http://biblia-mp3.pl/3_List_Jana.mp3
http://biblia-mp3.pl/List_Judy.mp3
http://biblia-mp3.pl/Apokalipsa_Jana.mp3
http://biblia-mp3.pl/Apokalipsa_Jana_1_7.mp3
http://biblia-mp3.pl/Apokalipsa_Jana_8_16.mp3
http://biblia-mp3.pl/Apokalipsa_Jana_17_22.mp3

Ewa, March 2, 2009 23:49 Skomentuj komentarz


Ale jak to skopiowac do kompa? moge tylko sluchac, no i strasznie dlugo sie otwiera. Czy to wina komputera czy tak juz jest?

anonim, March 3, 2009 11:46 Skomentuj komentarz


a to pytanie musisz zadać do Hioba bo nie wiemy czy on sobie życzy aby to skopiować, choć pewnie tak - skoro darmo dostał to darmo daje. ale zapytaj jego.

Ewa, March 3, 2009 22:14 Skomentuj komentarz


Ale w linkach Hioba otwieraja sie kazania jakiegos ksiedza, a tego raczej kopiowac nie chce

anonim, March 4, 2009 10:09 Skomentuj komentarz


Jeżeli masz gdzieś dostęp do konta na Linuxie i możesz zapuścić komendę WGET z powyższych adresów to Ci się wszystko ślicznie ściągnie. Przypuszczam, że na Windows też są jakieś narzędzia do ściągania plików wg. URLów.

pietrek, March 27, 2009 07:20 Skomentuj komentarz


Dzięki sam zabierałem się dość nieporadnie, żeby przygotować Biblię na PDA. Czytam PŚ raczej sporadycznie ale opieram się na rozpisanych czytaniach na każdy dzień chyba ze strony Tow.
Św. Pawła, które z wersji HTML przerobiłem na format MSReadera.
Jeszcze raz wielkie dzięki pozdrowienia !

alex_ireland, November 13, 2009 01:27 Skomentuj komentarz


dziekuje za Twoja prace. wiecej takich ludzi jak Ty.

Ol, January 9, 2010 18:10 Skomentuj komentarz


Pomocy! Nie mogę pobrać tego pliku - wyskakuje mi wiadomość, że link jest uszkodzony.. Czy ktoś wie, co mogę zrobić?

Pozdrawiam,
Ola

Ol, January 9, 2010 23:29 Skomentuj komentarz


Pomocy! Nie mogę pobrać tego pliku - wyskakuje mi wiadomość, że link jest uszkodzony.. Czy ktoś wie, co mogę zrobić?

Pozdrawiam,
Ola

rafal, January 12, 2010 10:04 Skomentuj komentarz


żaden z linków nie działa, nic nie mozna ściągnąć stąd. LIPA!!!!

jobe, February 2, 2010 22:46 Skomentuj komentarz


Dziękuję za realizację tak wspaniałej idei, a przede wszystkim za podjęty trud i (jak sądzę, niemały) wkład czasowy. Niestety od kilku dni bezskutecznie próbuję otworzyć: w Starym Testamencie: Księgę Jozuego (całą oraz rozdziały 8-13 i rozdziały 14-20), Pierwszą Księgę Samuela (całą oraz rozdziały 11-17), Księgę Mądrości (rozdziały 10-15) w Nowym Testamencie: Ewangelia Mateusza (18-22), List do Efezjan (cały), List do Kolosan (cały), 2 List do Tymoteusza (cały), 1 List św. Piotra Apostoła (cały), 2 List św. Jana Apostoła (cały). Przy próbie odsłuchania tych plików przez Media Player, Windows Vista pojawia się okienko o wymaganiach zastosowania kodera-dekodera audio. Nie rozumiem dlaczego, gdyż - na szczęście - pozostałe części Pisma Świętego słucha się wyśmienicie, bez żadnych przeszkód. Za co jeszcze raz baaaaaaardzo dziękuję. @>-

4M, December 19, 2010 21:12 Skomentuj komentarz


Biblia Tysiąclecia do darmowego pobrania w formacie ePub

http://m.nextore.pl/ebooki/biblia_tysiaclecia_-_ebook_p13718.xml

Ewangelia Wg Św Jana również w formacie ePub do darmowego pobrania

http://m.nextore.pl/ebooki/ewangelia_wg_sw_-_ebook_p14121.xml

Przy odbiorze link do bezpłatnego programu do odczytu.

Marek, July 17, 2011 18:06 Skomentuj komentarz


Linki do plików lit i txt z góry strony nie działają.
Czy to celowe posunięcie czy raczej jakiś błąd?
Chciałbym stworzyć prostą przeglądarkę (readera) Bibli tysiąclecia na Windows Mobile 6.5, poszukuję właśnie samego tekstu Biblii, czy moge prosić kogokolwiek o udostępnienie?
Z góry dzięki!
Marek
Skomentuj notkę
14 marca 2004 (niedziela), 23:35:35

Jezus powróci!

Jeden obrazem to 1000 słów! Prosty schemat i wszystko jasne, oczywiście dla kogoś z innej epoki, bo postmodernista powie, że kolorki są ładne i tyle.

Historia pojawiania się Pana Jezusa na ziemi może wyglądać tak:
Obrazek ten ma też swoje wersje do wgrywania na telefony Cisco: Patrz na notkę Obrazek na telefon i na załączniki do niej
Inspiracja: Panorama Bibli, Wydawnictwo Łaska i Pokój, W-wa, 1989


Kategorie: eschatologia, Biblia, kościół, _blog


Słowa kluczowe: eschatologia, apokalipsa, Biblia, przyjście Jezusa, czasy ostateczne


Komentarze: (6)

mojeparanoje, March 16, 2004 01:16 Skomentuj komentarz


kolorki sa ladne :>

filoz-pitrek, March 14, 2004 23:45 Skomentuj komentarz


Ale czy jesteśmy na to gotowi??

edyta, October 6, 2008 21:55 Skomentuj komentarz


.

Gosia (emi_grise), November 2, 2009 20:08 Skomentuj komentarz



A ja Panoramę Biblii mam od końca ubiegłego roku i muszę przyznać, że jest super! Jasna, przejrzysta, czytelna. Zupełnie inaczej czyta się Objawienie Jana patrząc na te schematy właśnie :)

john dalton, November 26, 2009 12:29 Skomentuj komentarz


A ten czerwony kolorek to co to?
this ups & downs :)

anonim, November 27, 2009 16:04 Skomentuj komentarz


Może Mesjasz? A może wykres natężenia prądu? Albo graf przepływu informacji. Nieeeee - raczej Mesjasz.
Skomentuj notkę
8 marca 2004 (poniedziałek), 15:37:37

Idź do mrówki ...

Idź do mrówki, leniwcze, przypatrz się jej postępowaniu, abyś zmądrzał. Nie ma ona wodza ani nadzorcy, ani władcy, a jednak w lecie przygotowuje swój pokarm, w żniwa zgromadza swoją żywność.

Leniwcze! Jak długo będziesz leżał, kiedy podniesiesz się ze snu?

Jeszcze trochę pospać, trochę podrzemać, jeszcze trochę założyć ręce, aby odpocząć. Tak zaskoczy cię ubóstwo jak zbójca i niedostatek, jak mąż zbrojny.
(Przypowieści Salomona. 6:6-11)

Piękne!


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: Biblia, Salomon, Przypowieści Salomona, Mądrość Salomona, mrówka, praca, lenistwo


Komentarze: (1)

wojtek, November 18, 2019 16:37 Skomentuj komentarz


Prz 24:30-34: "Szedłem koło roli próżniaka i koło winnicy głupiego: a oto wszystko zarosło pokrzywą, ciernie całą jej powierzchnię pokryły, kamienny mur rozwalony. Skierowałem uwagę, spojrzałem, zobaczyłem i wysnułem naukę: Trochę snu i trochę drzemania, trochę założenia rąk, aby zasnąć, a przyjdzie na ciebie nędza jak włóczęga i niedostatek jak biedak żebrzący."

Skomentuj notkę
29 lutego 2004 (niedziela), 22:26:26

Nowe Narodzenie (Nikodem) (v.2 notki z 2004 roku)

Zachęcam do przeczytania, bo ostatnio odkrywam, że o tym dialogu niewielu Polaków wie, niewielu go zna, nawet tacy, którzy uważają się za wierzących w Boga nie wiedzą o co tu chodzi gdy chce z nimi o tym pogadać.

Zachęcam więc, do przeczytania!

A był człowiek z faryzeuszów imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Jezusa w nocy i rzekł mu:
— Mistrzu! Wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel; nikt bowiem takich cudów czynić by nie mógł, jakie Ty czynisz, jeśliby Bóg z nim nie był.

Odpowiadając Jezus, rzekł mu:
— Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.

Rzekł mu Nikodem:
— Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się?

Odpowiedział Jezus:
— Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.

Odpowiedział Nikodem i rzekł do niego:
— Jakże to się stać może?

Odpowiedział Jezus i rzekł mu:
— Jesteś nauczycielem w Izraelu, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, co wiemy, to mówimy, i co widzieliśmy, o tym świadczymy, ale świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeśli nie wierzycie, gdy wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, gdy wam będę mówił o niebieskich?

A nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy. I jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy. Aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony. Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.

A na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie zbliża się do światłości, aby nie ujawniono jego uczynków. Lecz kto postępuje zgodnie z prawdą, dąży do światłości, aby wyszło na jaw, że uczynki jego są dokonane w Bogu.

(Ewangelia wg Świętego Jana, rozdział 3, rozmowa Jezusa z Nikodemem, tłumaczenie wg. Biblii Warszawskiej)


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: Nikodem, Jezus, rozmowa z Nikodemem, Nowe Narodzenie, Nowe Życie, nawrócenie, zbawienie, ewangelia, j3


Komentarze: (2)

Żelazny, February 29, 2004 23:11 Skomentuj komentarz


Moi uczniowie tak to skomentowali:
"Nikodem myślał, że ma zmienić kompa, kupić nowy, a on ma sformatować twardziela, przeinstalować system i zresetować. Potem ważna jest zawartość autostartu".
Pozdrawiam

mirya, April 6, 2012 22:13 Skomentuj komentarz


Swietny komentarz uczniow. Bodg im zaplac.
Skomentuj notkę
26 lutego 2004 (czwartek), 10:45:45

Chiazm - wyjaśnienie

Chcąc być bardziej czytelny, na szybo przytaczam moje rozumienie słowa chiazm. 

Chiazm to forma literacka używana w literaturze semickiej polegająca na układaniu się rymu w sekwencje A, B, C, D .... D, C, B, A; ważne przy tym jest, że rymowanie rozumiane jest jako rymowanie myśli, idei czy obrazów a nie jak w poezji europejskiej rymowanie dźwięków poprzez nadanie wypowiedzi tempa czy też umiejętny dobór końcówek.

Może to określenie nie jest najlepsze, może kiedyś ktoś powie mi jak mogę je zmienić, poprawić, ulepszyć ale na dziś musi wystarczyć.

I jeszcze coś.

  • Chiazmy spotyka się nie tylko w literaturze semickiej. Obecne są też w starożytnej literaturze greckiej, a zasada rymowania myśli obecna jest praktycznie we wszystkich kulturach wschodu. Ponoć ułatwiało to zapamiętywanie - i pewnie coś w tym jest, bo nasze rymowanki też się zapamiętuje łatwiej niż prozę.
  • Chiazmy często spotyka się w Biblii. Wyłuskanie ich znacznie ułatwia zrozumienie tekstu. Przykłady:

Przy okazji, aby było jeszcze śmieszniej:

Limeryk to forma literacka, w której rymuje się tak: A, A, B, B, A a do tego ma być śmiesznie i ma w pierwszej linijce być nazwa geograficzna.

Oto jeden z moich ulubionych limeryków lekko-zawodowych, napisanych przez A.

Pewien rybak znad Ładogi
Skorzystał raz z prawa drogi.
W rok zbudował sieć światłowodów
i to bez żadnych korowodów
choć był przecież bardzo ubogi.

Zapraszam na www.limeryki.pl oraz na https://biblia.apologetyka.com/read lub www.biblia.net.pl 


Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: chiazm, Biblia


Komentarze: (7)

w34 -> marekm, February 27, 2004 13:36 Skomentuj komentarz


Definicja według limeryki.pl

limeryk (ang. limerick, od angielskiej nazwy miasta Luimneach w Irlandii) - gatunek poezji humorystycznej, wywodzący się z angielskiego folkloru: zabawny utwór epigramatyczny, w którym treści groteskowe i pure nonsense rodzą się z dziwacznych rymów, gry słów, kalamburu czy paronomazji; złożony z 5 wersów o porządku rymów aabba.

Wniosek: Wg tej definicji, ten wiersz Marianowicza jest limerykiem.

Według Kopaliśnkiego też jest.

A według mnie w pierwszym wersie powinna być nazwa geograficzna co czyni limeryk zabawniejszy, a sztukę jego tworzenia trudniejszą. Pan Antoni pisze świetne scenariusze, niezłe teksty, ale cóż - przecież każdy może mieć słabszy dzień.

* * * * * * * * *

Mamy więc już 3 definicje limeryków. Ciekawe czy teraz zadasz Kopalińskiemu pytanie: "skąd pan czerpie swoje definicje, czy sam je pan wymyśla?" albo "czy czasem z tym limerykiem to nie przekombinował pan?".

Wiem, że jest trudniej. Kopaliński nie udostępnił guzika "skomentuj". A ja dzięki tej dyskusji jestem bogadszy, bo wiem, że są limeryki wg. moje definicji i są limeryki nieco słabsze, ale takie, które też są nazywane limerykami.

marekm, February 27, 2004 12:26 Skomentuj komentarz


Raz pewien poeta -- chimeryk
napisał tragiczny limeryk,
Pytany o motyw
wyjaśnił: tęsknoty w
ten sposób wyrazić swej chce ryk.

Wedlug Twojej definicji to limerykiem nie jest - szkoda, ze sie sam ograniczasz ;)

A co do www.limeryki.pl to czytajac to co napisales bylem przekonany, ze tej strony nie znasz ale widze, ze znasz tylko tez nie jest dla Ciebie wyznacznikiem.

w34 -> Żelazny, February 27, 2004 11:01 Skomentuj komentarz



:-)

Żelazny, February 27, 2004 09:39 Skomentuj komentarz


Raz Wojtek z kraju nad Wisłą,
Miał bloga i sobie przysnął.
Na klawiaturę bezsenną,
Złożył swą głowę foremną.
Do rana napisał wszystko.

khan-goor, February 26, 2004 22:02 Skomentuj komentarz


codziennie przekonuje się jak głęboka jest moja niewiedza...

Elf Agata, February 26, 2004 12:07 Skomentuj komentarz


I znów przeczytałam Twoją notke i znów jestem mądrzejsza =)
Dzieuje i buziaki z Gdańska!

redakcja/wl, February 26, 2004 10:47 Skomentuj komentarz


no i są jeszcze lepieje, które mają suie do limeryków chyba mniej więcej tak, jak warcaby do szachów.

dzięki za wyjaśnienie znaczenia chiazmu, wiedziałem że je lubię, teraz wiem jak sie toto zwie...
Skomentuj notkę
25 lutego 2004 (środa), 18:40:40

Chiazm w Rz10:9n

Taki chiazmik dzisiaj znalazłem w Liście do Rzymian 10.9n:

  • Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem,
    • i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie.
    • Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia,
  • a wyznawanie jej ustami - do zbawienia.

Drobne uwagi:

  • Abstrahując od treści, która jest kwintesencją ewangelii forma literacka jest prze piękna. Co prawda dla ludzi w naszej kulturze taka rymowanka nie jest czytelna ale jak się nieco poobcuje z tekstami semickimi to też to brzmi.

  • Serce w myśleniu semicki oznacza mniej więcej to co nasz rozum albo lepiej rozsądek, więc nie jest tu mowa o jakim emocjonalnym, czy też dewocyjnym przeżywaniu religii ale raczej o racjonalnej decyzji przyjęcia tego, co Bóg ma dla człowieka.
  • Wygląda to na taką prostą receptę:

    uwierzysz i wyznasz -> usprawiedliwiony i zbawiony.

    Prosta? Tak. Ewangelia jest prosta. Wystarczy tylko wyznać, że Jezus jest Panem wcześniej uwierzywszy w jego zmartwychwstanie.

    Ale każde te słowo ma swoje znaczenie: np. aby podjąć działania w kierunku zbawienia człowiek musi już wiedzieć, że ma problem, że jest grzeszny i że powinien coś z tym problemem zrobić. Musi po prostu się opamiętać i chceć nawrócić.

  • thx: mś.

Dopisek z końca 2017:

  • najpierw jest uwierzenie, którego konsekwencją, (po usprawiedliwieniu, przebaczeniu i zapieczęstowaniu Duchem) jest pierwszy dobry uczynek wykonany przez człowieka, czyli wyznanie. (Fabian thx)
  • Werset 1Kor12:3 "Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus»" zdaje się potwierdzać taką teorię. Więc kolejność jest taka:
    • głoszenie (bo jakoś człowiek się musi dowiedzieć) Słowa Prawdy i Ewangelii (Ef 1:13)
    • uwierzenie
    • Bóg robi wtedy usprawiedliwienie
    • Bóg może dać człowiekowi Ducha Świętego - daje, bo obiecał
    • Więc człowiek wyznaje (dobry uczynek? Tak!), że Jezus jest Panem.
    • To wyznanie daje zbawienie? A może wcześniej już miał zbawienie? A jak się to ma do Ef 2:8-10?
  • Ef 2:8-10 - "Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili".

Kategorie: Biblia, _blog


Słowa kluczowe: chiazm, Biblia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
3 lutego 2004 (wtorek), 09:51:51

Biblia czyli Pismo Święte

Dwa cytaty. Pierwszy:

Wszelkie Pismo od Boga natchnione jest i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu.
Drugi list do Tymoteusza rozdział 3

I drugi:

To zaś, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało i dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję.
List do Rzymian, rozdział 15

Te dwa cytaty to wystarczające dwa powody aby chcąc mieć bliskie stosunki z Panem Bogiem czytać, słuchać, studiować i uczyć się na pamięć tekstów biblijnych a wszystko to w celu kontemplacji, która może człowieka zmienić. Biblia jest księgą wpływającą na ludzi. I o to chodzi.

Oczywiście można też czytać, studiować, słuchać, uczyć się na pamięć Gazety Wyborczej albo Naszego Dziennika. Ale po co?

Można też nic nie czytać.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: biblia, List do Rzymian, List do Tymoteusza


Komentarze: (1)

krisper, February 4, 2004 18:53 Skomentuj komentarz


Na dobrą sprawę Encyklopedię PWN można by pod to podciągnąć. Pokręconego Konfucjusza też.:-)
Skomentuj notkę
27 grudnia 2003 (sobota), 14:22:22

Pokój - subiektywne studium biblijne

1. Dwa rodzaje pokoju (1)

Wydaje się, że w czasie świąt Bożego Narodzenia tak wiele mówiąc o pokoju często myli się dwa, zupełnie różne pojęcia: Pierwsze to pokój ludzi między sobą, którego przejawem jest nie tylko brak wojen ale również życie ludzi we wzajemnej harmonii. Drugie pojęcie to pokój ludzi z Bogiem, które to pojęcie aby mogło istnieć wymaga od używającego go wiary w Boga i wiary w możliwość nawiązania z nim jakiejś relacji (przyjaźni, nieprzyjaźni, pokoju, wojny, ignorancji).

2. Inspitacja (1)

Inspiracją do przeprowadzenia studium była modlitwa Papieża zawarta w Orędziu na Boże Narodzenie:

Zbaw nas od wszelkiego zła rozdzierającego ludzkość u początków trzeciego tysiąclecia. Zbaw nas od wojen i zbrojnych konfliktów, które dewastują całe regiony świata; od plagi terroryzmu i tylu innych form przemocy, których ofiarami padają osoby słabe i bezbronne. Zbaw nas od zniechęcenia na drogach wiodących do pokoju, który jest trudny do osiągnięcia, ale możliwy, a zatem jest obowiązkiem; na drogach, na które trzeba wchodzić bezzwłocznie zawsze i wszędzie, nade wszystko w Ziemi, na której Ty się narodziłeś, Książę pokoju.

Źródło: KAI (RV /per)

Do jakiego osiągania jakiego pokoju zachęca Papież? Jaki to pokój jest wg niego możliwy a zatem jest naszym obowiązkiem? Sugestia o ziemi w której narodził się Jezus wskakuje, że mowa jest zwłaszcza o pokoju w Izraelu, ale czy tylko?

3. Inspiracja (2)

Ryszard Kapuściński w swojej najnowszej książce pisze, że problemem głównym świata jest bieda zaś wojny są problemem dotyczącym tylko kilku regionów świata za to problemem bardzo wygodnym dla mediów. Moja notka "Telewizyjny obraz świata" z 24 grudnia traktuje właśnie o tym.

4. Inspiracja (3)

Kiedyś, dawno temu Papież odwiedził Polskę. Ponieważ były to czasy stanu wojennego spotkał się z generałem Jaruzelskim i (jak stwierdził wydany potem komunikat) razem uzgodnili, że bardzo ważne są "dążenia do osiągnięcia pokoju". Wydawało mi się, (za sugestią pewnego mądrego księdza), że ci dwaj się wtedy nie porozumieli, że każdy mówił o innym pokoju a wspólny komunikat był tylko cwanie wykorzystaną przez komunistów propagandą. W końcu były to czasy bronienia pokoju przez imperializmem poprzez internacjonalistyczną, bratnią pomoc np. w Afganistanie.

Tak mi się wydawało kiedyś, ale teraz już mi się tak nie wydaje. W końcu politycy są mistrzami w wykorzystywaniu wieloznaczności słów a tu opisuję spotkanie, jak by nie było dwóch polityków.

5. Studium słowa "pokój" w Nowym Testamencie

1.0 Nota techniczna

  • Studium na podstawie Biblii Tysiąclecia, a jeżeli inaczej to zaznaczam powód, dlaczego tak.
  • Nie zajmuję się słowem "pokój" występującym jako pozdrowienie czy przywitanie.
  • Wiem, że można to zrobić lepiej i może kiedyś się zajmę tym, aby to pogłębić.

1.1 Ewangelia Mateusza 5:1-10

Kazanie na górze. Siódme z ośmiu błogosławieństw dotyczy pokoju, a właściwie (wg Biblii Warszawskiej) pokój czyniących:

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie.  Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Kluczowe stwierdzenie w mojej parafrazie brzmi: "osoby wprowadzające pokój są szczęśliwe, szczęściem pochodzącym od Boga". Pozostaje pytanie: kim są "wprowadzający pokój". Pacyfiści? Politycy z ONZ? Oficerowie ze sztabu sił pokojowych w Bośni? Laureaci pokojowej nagrody Nobla (Sacharow, Wałęsa, Rabin, Arafat, Mandela). W rozumieniu świata na pewno tak, ale kogo mógł mieć na myśli Jezus: Cezara, który właśnie wprowadził "Pax Augusta" i nie dostał za to Nobla, tylko dlatego, że jeszcze go nie wymyślono?

1.2 Ewangelia Mateusza 10:7-15

Gdy Jezus posyła swoich uczniów przed sobą

Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.  Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy.  A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was! Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów waszych, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych! Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu.

I jeszcze, od razu tekst równoległy z Ewangelii Łukasza 10:3-9

Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

Wnioski: Jezus nakazuje przywitać gospodarza pozdrowieniem. Czy pozdrowienie ma brzmieć "pokój temu domowi" u Mateusza nie pisze, ale równoległy tekst z Ewangelii Łukasza tak to oddaje. Wypowiedź Jezusa sugeruje, że jeżeli dom (a może gospodarz, jak u Łukasza) jest godny pokój, który mają uczniowie ma przejść na domowników. Jeżeli gospodarz nie jest godny uczniowie zabierają co przynieśli i idą dalej.

Chyba należy się temu dokładnej przypatrzeć.

1.3 Ewangelia Mateusza 10:34-39

Jezus do swoich uczniów, gdy wyjaśniał im o co w tym wszystkim chodzi:

Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy.

Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Dziwna wypowiedź, jak na Księcia Pokoju. Przychodzi i efektem przyjścia będzie poróżnienie. Dziwne. To gdzie ma być ten wprowadzony pokój? No dobrze, ale są to słowa Jezusa i wygumować się ich z Biblii nie da.

1.4 Ewangelia Marka 9:48

W trakcie jednego z nauczań Jezus powiedział do uczniów:

Dobra jest sól; lecz jeśli sól smak utraci, czymże ją przyprawicie? Miejcie sól w sobie i zachowujcie pokój między sobą.

Ewidentny nakaz: zachowujcie pokój między sobą. Jedyne pytanie: do kogo skierowane, kim są ci od "sobą". Uczniowie między sobą? Pewnie tak, bo przecież słuchaczami Jezusa w tym momencie nie byli niezbyt się lubiący sąsiedzi: Herod, król Galilei i z Piłat, namiestnik Judei. Wniosek: uczniowie Jezusa mają zachowywać pokój między sobą.

1.5 Ewangelia Łukasza 2:12-14

Zapowiedź anielska po urodzeniu się Jezusa w Betlejem:

A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania.

W tłumaczeniu Biblii Warszawskiej dosadniej: "Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie." tak jakby Jezus miał przynieść pokój określonej grupie osób.

Ciekawostką jest to, że w powszechnej świadomości ten werset brzmi "pokój ludziom dobrej woli" tak jakoby to czy otrzymają pokój zależało od człowieka (czy ma dobrą wole) a nie od Boga (który ma w tym człowieku upodobanie). Jednak w Biblii jest nieco inaczej niż w powiedzeniach więc znowu jest okazja aby poprawić swoją świadomość. Pokój ludziom w których Bóg ma upodobanie.

1.6 Ewangelia Łukasza 12:49-53

Wypowiedź do swoich uczniów:

Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął. Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej.

Ewidentna pararela do mateuszowego 10:34, więc nie ma co się powtarzać.

1.7 Ewangelia Łukasza 24:33-40

Po swoim zmartwychwstaniu Jezus spotykał się ze swoimi uczniami: 

W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam! Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.

Wydaje się, że to typowe pozdrowienie używane zamiast "dzień dobry" albo "cześć". Można by kiedyś pokusić się i przebadać jak w różnych kulturach witają się ludzie:  hej, cześć, czołem, ave, niech będzie pochwalony, witaj, dzień dobry, szalom, pokój wam, hello to musi być coś więcej niż pierwszy pakiet protokołu warstwy IV w telekomunikacyjnym modelu ISO/OSI.

1.8 Ewangelia Łukasza 19:37-40

W trakcie wejścia Jezusa do Jerozolimy od strony Góry Oliwnej:

Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno: Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach. Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom. Odrzekł: Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą.

Wypowiedź ewidentnie o "pokoju w niebie" a w połączeniu z tą "chwałą na wysokościach" koresponduje z wypowiedziami anielskimi  zapisanymi w Ewangelii Łukasza 2:12. Skoro pokój w niebie, to widać, że należy rozważać dwie kategorie pokoju: pokój na ziemi i pokój w niebie. Ciekawe. 

1.9 Ewangelia Jana 14:22-31

W ewangelii janowej słowo pokój nie pojawia się ani raz w opisach działalności Jezusa. Pierwszy raz użył go Jan relacjonując rozmowę Jezusa z uczniami w trakcie ostatniej wieczerzy:

Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu? W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.

To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.

Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka. 

Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca, i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał. Wstańcie, idźmy stąd!

Tutaj już wyraźnie widać, że Jezus mówił o jakimś innym pokoju. Nie takim jaki daje świat ale jakiś inny.

A jaki pokój może dać świat? Pokój na świecie oznacza brak wojen. Pokój tego świata to pokój pacyfistów, pokój ONZ i NATO, pokój, gdzie ludzie się nie zabijają w wojnach ale dlatego, że odbiera się im broń, ustanawia strażników pokoju, wprowadza wojska rozdzielające, otwiera strefy buforowe ale nie likwiduje się przyczyn wojen: nienawiść ludzi do siebie zostaje w sercach, bo tej nie da się wyeliminować poprzez działania pokojowe. Tak dobrze to widać w Bośni, w Kosowie - niby się nie piorą, ale nienawiść pozostała.

Jezus mówi o innym pokoju, więcej - swoim uczniom go zostawia, daje, tak jakby dało się takim pokojem obdarować w paczce albo napełnić głowę.

Tu chyba wyraźnie widać, że wojna która właśnie jest zastępowana pokojem to wojna na linii człowiek - Bóg. Jezus, będąc emisariuszem Boga przychodzi i mówi, że druga strona proponuje, a nawet więcej, daje pokój. Jeszcze więcej, druga strona obiecuje że przybędzie w gości. Jak to? Bóg do ludzi? Tak: najpierw poprzez Jezusa, aby pokój zaprowadzić i ogłosić, potem jako Pocieszyciel, Duch Święty aby w człowieku zamieszkać (to już wyczytałem u Świętego Pawła).

1.10 Ewangelia Jana 16:32n

Jezus do uczniów na chwile przed aresztowaniem:

Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie - każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat.

Zaczynają się kłopoty ze słówkiem "w". Uczniowie mają mieć "pokój w Jezusie" i to "w" może być trudne do zrozumienia ale wyraźnie rozróżnia ten pokój od "pokoju tego świata", ale w kontekście tego co mówił im o pokoju jakąś godzinę, albo dwie wcześniej mogło być tylko utwierdzeniem, przypomnieniem przed pierwszą próbą.

I jeszcze, przy okazji ważne stwierdzenie Jezusa: "Jam zwyciężył świat" - skoro tak powiedział, to znaczy że była jakaś wojna, w której Jezus jest zwycięzcą. Fajnie być po stronie zwycięzcy.

1.11 Ewangelia Jana 20:19-21

Spotkanie z uczniami po zmartwychwstaniu:

Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam.

Wygląda to na takie zwykłe pozdrowienie, choć może przed posłaniem ich (gdzie?) takie a nie inne pozdrowienie mogło być szczególnie ważne.

1.12 Dzieje Apostolskie 10: 34nn

W domu rzymskiego oficera (pierwsze zwiastowanie Żyda do Poganina) 

Wtedy Piotr przemówił w dłuższym wywodzie: Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie. Posłał swe słowo synom Izraela, zwiastując im pokój przez Jezusa Chrystusa. On to jest Panem wszystkich. Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. (...) [Jezus] nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów.

Co tu pisze: "Bóg posłał swoje słowo synom Izraela ogłaszając im pokój przez Jezusa". Coś się więc wydarzyło po stronie Boga, że w miejscu gdzie była wojna może być pokój, i Jezus miał właśnie to głosił Żydom. Na linii Bóg-Żydzi a może ogólniej Bóg-Ludzie była wojna a teraz Bóg ogłasza (przez Jezusa) pokój. Pytanie: co się zmieniło w myśleniu Boga? Ano to, że "każdy kto wierzy w Jezusa otrzymuje odpuszczenie grzechów". Ale jak to możliwe? Teologią zbawienia zajmę się innym razem. Teram jest tylko o pokoju.

1.11 List do Rzymian 5:1

To bardzo ważna wypowiedź Pawła zawarta w trakcie większego wykładu o zbawieniu, a dokładnie o usprawiedliwieniu przez wiarę w Jezusa (Rz 3, 4, 5). Werset wprowadza do rozdziału 5, który traktuje o efektach usprawiedliwienia brzmi w różnych przekładach różnie: 

Biblia Brzeska: Będąc tedy przez wiarę usprawiedliwieni, pokój u Boga mamy przez Pana naszego Jezusa Krystusa.

Biblia ks. Wujka: Będąc tedy z wiary usprawiedliwieni, pokój ku Bogu miejmy przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Biblia Gdańska: Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Biblia Tysiąclecia: Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Biblia Warszawska: Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Biblia Poznańska: Doznając usprawiedliwienia wypływającego z wiary, cieszymy się pokojem, który otrzymaliśmy od Boga przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.

King James Version: Therefore being justified by faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ:

Stare katolickie przekłady, w ślad za Wulgatą kładą nacisk na działania człowieka: "zachowajmy" jednak w greckim oryginale jest używa forma dokonana "mamy" podkreślająca dzieło Boga, dokonane poprzez niego. W ten sposób oddają to przekłady protestanckie i nowe przekłady katolickie (łącznie z przypisem do Tysiąclatki).

Co tu jest jednak ważne: osoby usprawiedliwione przez wiarę mają pokój z Bogiem.

1.12 List do Rzymian 12:17-19

Paweł pod koniec wykładu o zbawieniu (Rz 1-11) przechodzi to spraw praktycznych:

Nikomu złem za złe nie oddawajcie, starajcie się o to, co jest dobre w oczach wszystkich ludzi. Jeśli można, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie. Najmilsi! Nie mścijcie się sami, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan.

I to jest chyba najlepsze streszczenie o stosunku chrześcijan do pokoju między ludźmi i do wojen. Wiem już dlaczego nie jestem pacyfistą.

1.13 List do Rzymian 14:17

Paweł dalej naucza o sprawach praktycznych:

Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym.

Bez komentarza.

1.14 List do Galacjan 5:19-25

Wykład Świętego Pawła:

Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

Bez komentarza.

1.15 List do Filipian 4:6-7

Zakończenie listu do Filipian:

O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

To chyba nie są tylko zwykłe, kurtuazyjne pozdrowienia ale poważne stwierdzenie. Pokój jaki mają uczniowie na linii z Bogiem będzie strzegł ich serc i myśli. Proste.

1.16 List do Kolosan 1:19-23

To większa wypowiedź apostoła Pawła o Jezusie i jego dziele:

Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

I was, którzy byliście niegdyś obcymi dla Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów pojednał w doczesnym Jego ciele przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych, bylebyście tylko trwali w wierze - ugruntowani i stateczni - a nie chwiejący się w nadziei właściwej dla Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem - jej sługą stałem się ja, Paweł.

Co można tu przeczytać:

  • Kolosanie byli wrogami Boga przez sposób myślenia i złe czyny;
  • Bóg ich z sobą pojednał - zaprowadził pokój;
  • Bóg pojednał ich poprzez śmierć Jezusa w jego doczesnym ciele;
  • Celem pojednania było to, że Bóg chciał Kolosan stawić przed sobą jako świętych, nieskalanych i nienagannych;
  • Wszystko to dzieje się poprzez trwanie Kolosan w wierze.

1.17 List do Kolosan 3:15

A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele.

To jakieś zalecenie dla uczniów: pokój z Bogiem zaprowadzony przez Chrystusa ma wpływać (rządzić) na ich myślenie (serca).

1.18 Pierwszy list do Tesaloniczan 5:1-10

Wykład apostoła Pawła na temat czasów ostatecznych:

Nie potrzeba wam, bracia, pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy. Kiedy bowiem będą mówić: Pokój i bezpieczeństwo - tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą. Ale wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziej. Wszyscy wy bowiem jesteście synami światłości i synami dnia. Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności. Nie śpijmy przeto jak inni, ale czuwajmy i bądźmy trzeźwi! Ci, którzy śpią, w nocy śpią, a którzy się upijają, w nocy są pijani. My zaś, którzy do dnia należymy, bądźmy trzeźwi, odziani w pancerz wiary i miłości oraz hełm nadziei zbawienia. Ponieważ nie przeznaczył nas Bóg, abyśmy zasłużyli na gniew, ale na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który za nas umarł, abyśmy, czy żywi, czy umarli, razem z Nim żyli.

Kto będzie mówił "pokój i bezpieczeństwo"? Jak taką frazę wpisze się w internetową wyszukiwarkę (Google) to pojawiają się głównie strony NATO, ONZ i wypowiedzi polityków (w tym przemówienie Andropowa po śmierci Breżniewa). Czasem pojawiają się jakieś serwisy religijne islamu (planetaislam.com) lub religii dalekiego wschodu (mahajana.net) obiecujące pokój kiedyś tam, czasem jakieś katolickie strony zachęcające do modlitw o pokój. Wszyscy jednak mówią o pokoju i bezpieczeństwie tu na ziemi, pokoju między ludźmi.

Paweł naucza, że gdy będą ten pokój wprowadzać przyjdzie na nich zagłada ze strony Boga, który wcześniej ogłosił pokój z ludźmi, którzy przez Jezusa chcą się na ten pokój załapać.

1.19 Apokalipsa Świętego Jana 6:3-4

Apokalipsa to ciekawa księga. To księga prorocza. Dużo mówi o pokoju (np. ostatnie rozdziały) ale dużo też o wojnie i to wojnie nie byle jakiej, ale o wojnie Boga. Zaczyna się to gdy pojawia się pewien jeździec, który odbiera pokój mieszkańcom ziemi:

A gdy otworzył pieczęć drugą, usłyszałem drugie Zwierzę mówiące: Przyjdź! I wyszedł inny koń barwy ognia, a siedzącemu na nim dano odebrać ziemi pokój, by się wzajemnie ludzie zabijali - i dano mu wielki miecz.

Bez komentarza. Apokalipsę należy czytać, choć może należy zwrócić tu uwagę na obecność Żydów w przyszłych konfliktach, problem Jerozolimy, i proroctwa, które wskazują, ze wojny te będą się toczyć właśnie na terenie państwa Izrael.

6. O modlitwach

Jak warto się modlić:

Ufność, którą w Nim pokładamy, polega na przekonaniu, że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego wolą. A jeśli wiemy, że wysłuchuje wszystkich naszych próśb, pewni jesteśmy również posiadania tego, o cośmy Go prosili.
(Pierwszy list Jana 5:14-15)

Pozostaje pytanie: co jest wolą Boga jeżeli chodzi o pokój? Jeżeli chodzi o pokój ludzi z Bogiem to sprawa jest prosta:

Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy.
(1 List do Tymoteusza 2:3-4)

Bóg szuka pokoju z ludźmi ze swej strony robiąc wszystko co należało zrobić aby ten pokój był możliwy.

 A co jeżeli chodzi o pokój między ludźmi? Ten jest w rękach ludzkich, ale chyba nie będzie osiągnięty, gdyż Bóg jest świadom tego co się po przyjściu Jezusa na ziemi stanie. Sam Jezus zapowiedział to:

Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić (...)
(Ewangelia Mateusza 10:34)

 To smutne, ale to jedna z licznych zapowiedzi tego, że pełnego pokoju między ludźmi na ziemi nie będzie.

7. Refleksja z branży PR

Z powodu telewizji (o czym pisze Kapuściński) ludzie bardzo chcą pokoju. Boją się wojen, boją się terroryzmu (nawet powoli udziela się to u nas), boją się napadów, zbrodni - wszak trudno się czuć bezpiecznie jeżeli w telewizji dziennie leci 10 kryminałów lub horrorów.  Mówienie o pokoju, a zwłaszcza o pokoju i bezpieczeństwie jest więc modne, pokazuje mówiącego w dobrym świetle. To przecież Arafat (muzułmanin) chciał pojechać na pasterkę do Betlejem by modlić się tam o pokój, ale Szaron (żyd), mu na to nie pozwolił. I kto medialnie wyszedł na tym lepiej? A kim mówili w telewizji?

Ale fajnie - napisałem o pokoju i znowu jestem do przodu.

8. Dwa rodzaje pokoju (2)

Przekonany jestem, że pokój między ludźmi jest możliwy tylko (a i to nie na pewno) między ludźmi, którzy mają pokój z Bogiem. To co więc co należy czynić aby na ziemi panował pokój (między ludźmi) to pokój (ludzi z Bogiem) wprowadzać. Ale nie da się tego ostatniego wprowadzać na siłę. Nie da się nawracać mieczem (islam) ani zmieniać myślenia pastylką (choć naukowcy już nad tym pracują). Jedyne co można, to mówić o tym, że Bóg proponuje nam swój pokój - może ktoś usłyszy i będzie chciał skorzystać.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: pokój, wojna, ewangelia, Jezus, biblia, studium biblijne


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
22 grudnia 2003 (poniedziałek), 18:32:32

Parafraza biznesowa wg. ewangelii Łukasza (Łk16)

Wiadomość (parafraza):

Jezus coachując swoich mentee omówił takie case study:

Pewien bogaty człowiek był rentierem, trzymającym swój kapitał we własnym funduszu powierniczym. Rada nadzorcza funduszu zarzucili prezesowi (CEO), że nie zachowując należytej staranności działa na jego szkodę uszczuplając aktywa.

Rentier zwołał Radę, która wezwała prezesa i wypowiedziała mu kontrakt, jednocześnie żądając przeprowadzenia audytu i przedstawienia zbadanego sprawozdania finansowego.

Prezes, będąc już na wypowiedzeniu zastanawiał się nad dalszą swoją karierą: "Co robić skoro tracę tak dobrą posadę? Nie zostanę przecież księgowym, a iść na zasiłek się wstydzę. Wiem co uczynię aby przyjęli mnie na równie dobrze płatną stanowisko jak już te utracę".

Spotykał się wiec z szefami spółek, w których zaangażowany był kapitał rentiera i zadał im pytanie: jakie jest wasze zadłużenie wobec funduszu?

Pierwszy odpowiedział: w obligacjach zamiennych na akcje naszego koncernu olejowego macie 56 mln $. Rozumiem, rzekł - weź umowę emisji obligacji, zmień nominał i napisz 16 mln.

Następnie spytał drugiego: ile jesteś winien funduszowi za wiosenne opcje zakupu pszenicy brazylijskiej? Ten odrzekł: 11 mln euro. Rzekł mu: weź swoją umowę i napisz 800 tys.

Rentier, gdy powziął wiadomość o postępowaniu nieuczciwego prezesa pochwalił go, że tak przebiegle postąpił, gdyż synowie korporacji są sprawniejsi w interesach z podobnymi sobie niż synowie światłości.

W rozdawanych na szkoleniu materiałach Jezus napisał: używajcie capexu tak aby po waszej śmierci pozyskani przyjaciele dawali wam dobre posady.


Wiadomość (wersja źródłowa):

1 [Jezus] powiedział też do uczniów: Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek.

2 Przywołał go do siebie i rzekł mu: Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu, bo już nie będziesz mógł być rządcą.

3 Na to rządca rzekł sam do siebie: Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę.Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu.

5 Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: Ile jesteś winien mojemu panu? Ten odpowiedział: Sto beczek oliwy. On mu rzekł: Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt. Następnie pytał drugiego: A ty ile jesteś winien? Ten odrzekł: Sto korcy pszenicy. Mówi mu: Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt.

8 Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości.

9 Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy [wszystko] się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.

(Ewangelia Łukasza, rozdział 16, wersety od 1 do 9, za tłumaczeniem Biblii Tysiąclecia)


Myśli nieuczesane:

  • Stowarzyszenie "Ordynacka" nie powinno mnie dziwić. Wszak "synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie" więc dlaczego mam się dziwić, że TVP zamawiała filmy u Rywina a remont dróg powiatowych w Pabianicach robili (albo nie robili) kolesie z SLD. Wygląda na to, że świat się nie zmienił, skoro 2 tysiące lat temu Jezus już o tym nauczał swoich uczniów.
  • Słowo "pochwalił" użyte we wszystkich trzech tłumaczeniach pod koniec przypowieści jest wielce problematyczne. Problematyczne jest też "Pan", bo chyba mowa tu nie tylko o rentierze.
  • Zastanawiam się, czy całość tego fragmentu oznacza, że uczniowie Jezusa w biznesie realizowanym w takim jaki jest świecie nie mają szans, że nie wytrzymają konkurencji, że nie będą podpisywać tak dobrych kontraktów? Dokładnie tak. Jeżeli sami będą prowadzić swoje biznesy to nie mają szans. Szok, ale to właśnie tu pisze.

    Ale Bóg chce prowadzić tu na ziemi swoje interesy i te nie tylko mają szanse, ale mają też gwarancje powodzenia, przy czym powodzenie niekoniecznie musi oznaczać milionowe zyski i szybki wzrost ceny akcji. Te ostatnie wskaźniki są ludzkimi wskaźnikami i jakże nietrwałymi wyznacznikami ludzkich sukcesów. Co więc jest bożym sukcesem w biznesie? Kiedy jego przedsięwzięcie kończy się powodzeniem? 

  • Ciekawe jest też nauczanie zawarte zaraz po tej przypowieści (Łukasz 16.9n):
    • Co uczniowie Jezusa mają robić z pieniędzmi:

      Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.

    • O robieniu interesów z kimś, o kim wiemy, że oszukuje (np. daje w łapę policjantom, okłamuje wspólnika, nie płaci dostawcom):

      Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. 

    • O pewnym teście, jaki przechodzi się tu, na ziemi (? popracować nad tym!)

      Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy? Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, kto wam da wasze?

    • O lojalności. Jak podkupujesz pracownika, wiedz, że ktoś ci go może podkupić:

      żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi.

    • O konieczności dokonania ostatecznego wyboru:

      żaden sługa nie może dwom panom służyć. (...) Nie możecie służyć Bogu i mamonie.

Całość nadaje się na osobne, poważne studium. Może kiedyś je zrobię, a może tylko będę poprawiał tą notkę (poprawiałem ją w 2010, w 2014 ale i w 2019).

Tabelka do porównania tłumaczeń:

Biblia Tysiąclecia Biblia Warszawska Biblia Gdańska Parafraza
Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Był pewien bogaty człowiek, który miał zarządcę, a tego oskarżono przed nim, że trwoni jego majętność. Człowiek niektóry był bogaty, który miał szafarza, a ten był odniesiony do niego, jakoby rozpraszał dobra jego. Pewien bogaty człowiek był rentierem, trzymającym swój kapitał we własnym funduszu inwestycyjnym. Rada nadzorcza funduszu zarzucili prezesowi zarządu (CEO), że trwoniąc kapitał funduszu działa na jego szkodę.
Przywołał go do siebie i rzekł mu: Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu, bo już nie będziesz mógł być rządcą. I przywoławszy go, rzekł mu: Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego szafarstwa, albowiem już nie będziesz mógł nadal zarządzać. A zawoławszy go, rzekł mu: Cóż słyszę o tobie? Oddaj liczbę z szafarstwa twego; albowiem już więcej nie będziesz mógł szafować. Rentier zwołał Radę, która wezwała Dyrektora i wypowiedziała mu kontrakt, jednocześnie żądając przeprowadzenia audytu i przedstawienia zbadanego sprawozdania finansowego.
Na to rządca rzekł sam do siebie: I rzekł zarządca do siebie samego: I rzekł on szafarz sam w sobie: Prezes, będąc już na wypowiedzeniu zastanawiał się nad dalszą swoją karierą:
Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Cóż pocznę, skoro pan mój odbiera mi szafarstwo? Nie mam sił, aby kopać, a żebrać się wstydzę. Cóż uczynię, gdyż pan mój odbiera ode mnie szafarstwo? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Co robić skoro tracę tak dobrą posadę? Nie zostanę przecież księgowym, a iść na zasiłek się wstydzę.
Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu. Wiem, co uczynię, aby mnie przyjęli do domów swoich, gdy zostanę usunięty z szafarstwa. Wiem, co uczynię, że gdy będę złożony z szafarstwa, przyjmą mię do domów swoich. Wiem co uczynię aby złapać równie dobrą posadę jak tą już utracę.
Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: Ile jesteś winien mojemu panu? I wezwał dłużników swego pana, każdego z osobna, i rzekł do pierwszego: Ile winieneś panu memu? Zawoławszy tedy do siebie każdego z dłużników pana swego rzekł pierwszemu: Wieleś winien panu memu? Spotykał się wiec z szefami spółek, w których zaangażowany był kapitał rentiera i zadawa im pytanie: jakie jest wasze zadłużenie wobec funduszu?
Ten odpowiedział: Sto beczek oliwy. On mu rzekł: Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt. A ten odrzekł: Sto baryłek oliwy, Rzekł mu więc: Weź zapis swój, siądź i szybko napisz pięćdziesiąt. A on rzekł: Sto bareł oliwy. I rzekł mu: Weźmij zapis twój, a siadłszy prędko, napisz pięćdziesiąt. Pierwszy odpowiedział: w obligacjach zamiennych na akcje naszego koncernu olejowego macie 5,6 mln dolarów. Rozumiem, rzekł - weź umowę emisji obligacji, zmień nominał i napisz 1,6 mln.
Następnie pytał drugiego: A ty ile jesteś winien? Ten odrzekł: Sto korcy pszenicy. Mówi mu: Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt. Potem rzekł do drugiego: A ty ile winieneś? A ten odrzekł: Sto korców pszenicy. Rzekł mu: Weź zapis swój i napisz osiemdziesiąt. Potem drugiemu rzekł: A tyś wiele winien? A on mu rzekł: Sto korcy pszenicy. I rzekł mu: Weźmij zapis twój, a napisz ośmdziesiąt. Następnie spytał drugiego: ile jesteś winien funduszowi za wiosenne opcje zakupu pszenicy brazylijskiej? Ten odrzekł: 1,6 mln euro. Rzekł mu: weź swoją umowę i napisz 800 tys.
Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości. I pochwalił pan nieuczciwego zarządcę, że przebiegle postąpił, bo synowie tego świata są przebieglejsi w rodzaju swoim od synów światłości. I pochwalił pan szafarza niesprawiedliwego, iż roztropnie uczynił; bo synowie tego świata roztropniejsi są nad syny światłości w rodzaju swoim Rentier, gdy powziął wiadomość o postępowaniu dyrektora pochwalił go, że tak przebiegle postąpił, gdyż synowie tego świata są sprawniejsi w interesach z podobnymi sobie niż synowie światłości.

Kategorie: biblia, parafraza, ekonomia, _blog, biblia / parafraza


Słowa kluczowe: ewangelia, Jezus, rentier, rada nadzorcza, fundusz inwestycyjny, szafarz, akcje, opcje, Łk16, ceo


Komentarze: (3)

no-words, December 22, 2003 19:35 Skomentuj komentarz


W końcu ktoś mnie oświecił czym się róźnią te tłumaczenia!!

Konrad Turzyński, March 14, 2007 02:08 Skomentuj komentarz


Ejże, a czy owe 3 przekłady RÓŻNIĄ SIĘ w jakiś ISTOTNY sposób? Ja widzę INNĄ różnicę: między nimi trzema a parafrazą, opisana w dzisiejszych "realiach". Różnica polega na tym, że tekst biblijny ROZUMIEM (tak mi się wydaje), a tego współczesnego nie całkiem rozumiem.

w34, March 14, 2007 16:51 Skomentuj komentarz


Bo ta parafraza nie jest napisana literacką polszczyzną (jak to czynili tłumacze) ale żargonem współczesnych polskich finansistów i biznesmenów okołogiełdowych. Dla nich ten tekst, oraz przykłady (obligacje zamienne na akcje) są całkowicie czytelne, zrozumiałe i dość dobrze oddają obraz prezentowanej przez Jezusa sytuacji.

Ale nie dziw się temu - dla nich ten tekst powstał.
Skomentuj notkę
30 listopada 2003 (niedziela), 17:58:58

Chiazm w ewangelii Mateusza 7:6 (Mt7:8)

Wg tłumaczenia Biblii Tysiąclecia:

A:   Nie dawajcie psom tego, co święte,
B:     i nie rzucajcie swych pereł przed świnie,
B:     by ich nie podeptały nogami,
A:   i obróciwszy się, was nie poszarpały.

 

Wg tłumaczenia Biblii Gdańska:

A:   Nie dawajcie świętego psom,
B:     ani miećcie pereł waszych przed świnie,
B:     by ich snać nie podeptały nogami swemi,
A:   i obróciwszy się nie rozszarpały was.

Nota dla niewtajemniczonych:

Chiazm to forma literacka używana w starożytnej poezji, głównie semickiej, polegającej na przestawieniu szyku myśli wg schematu A, B, B, A lub ogólniej A, B, C, D, .... D, C, B, A.


Kategorie: biblia, _blog, biblia / studia


Słowa kluczowe: chiazm, biblia, Mt7:8


Komentarze: (5)

krisper, December 2, 2003 14:44 Skomentuj komentarz


to ja proszę coś więcej na temat rymowania mysli

w34 -> eKaśka, December 1, 2003 08:48 Skomentuj komentarz


Biblia Gdańska to (chyba) 1630 rok, więc nie można się dziwić, że język jest nieco inny.

Biblia Tysiąclecia to lata 70-te, więc język prawie współczesny, choć widać w nim tradycje.

w34 -> krisper, December 1, 2003 08:44 Skomentuj komentarz


1) W poezji semickiej jeżeli coś się rymuje, to właśnie myśli a nie jak w naszej słowa.

2) A tu rymuje się wyraźnie: psy szarpią, świnie deptają. Jeżeli odczyta się to liniowo to psy będą deptały nogami a świnie szarpały, co niekoniecznie pasuje.

eutanazja-kaska, December 1, 2003 04:17 Skomentuj komentarz


Niebardzo rozumiem o co chodzi w tym porównaniu.. To jest to SAMO, tylko napisane innaczej.. Osobiście bardziej podoba mi się ta druga wersja, tyle ze w Biblii Tysiąclecia jest to napisane tak, by każdy mógł to zrozumieć, jest poprostu inna formna gramtyczna..

krisper, November 30, 2003 22:46 Skomentuj komentarz


Z całym szacunkiem, ale jeśli definicja jest właściwie przytoczona to ja osobiście nic takiego nie widzę w tym fragmencie. Chyba, że zbieżność myśli A1 i A2 oraz myśli B1 i B2 jest tak głęboka, że aż jej nie widać.:-)
Skomentuj notkę
10 listopada 2003 (poniedziałek), 03:48:48

Ciekawa pararela biblijna (#2)

  1. Poprawiam swoją notatkę z 18 września, pt. "Ciekawa pararela biblijna". Wtedy, czytając Genesis znalazłem ją w Biblii a teraz uzupełniam ją o trzecią kolumnę opisującą scenę kuszenia Jezusa na pustyni.
  2. Wszystko to bierze się z moich zainteresowania motywacjami człowieka. Pracując dla dużej korporacji zauważyłem wśród menadżerów dwie silne motywacje: (2) chęć posiadania i (3) żądza władzy. Seksu (1) nie zauważyłem, ale też nie patrzałem czy jest.
  3. Wydaje mi się, że te trzy motywacje są najważniejsze na świecie i właśnie nimi ludzie się kierują. Oczywiście nie zawsze przybiera to taki obraz jak w korporacji (świat białych kołnierzyków) ale wszędzie to jest niestety.
  4. Coś podobnego już kiedyś pisałem. Właśnie znalazłem notatkę pt. "Liberalizm i demokracja", tak więc widzę, że temat we mnie żyje.
Scena kuszenia w Raju
(Księga Rodzaju 3:6)
O pożądliwościach świata
(Pierwszy list apostoła Jana 2:16)
Scena kuszenia Jezusa na pustyni wg Łukasza
(Ewangelia Łukasza 4.1-13)
Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu Świętym na pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła.
(1) owoce dobre do jedzenia, pożądliwość ciała, Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie odczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem. Odpowiedział mu Jezus: Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek.
(2) że jest ono rozkoszą dla oczu i pożądliwość oczu i Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje. Lecz Jezus mu odrzekł: Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz.
(3) że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. pycha tego życia Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół! Jest bowiem napisane: Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli, i na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień. Lecz Jezus mu odparł: Powiedziano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego.
Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł. nie pochodzi od Ojca, lecz od świata. Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.

I jeszcze ciekawa obserwacja techniczna: Scena kuszenia u Mateusza ma inną kolejność. Dziwne, bo to właśnie po Mateuszu oczekiwałbym wpasowania się w wypowiedź z Genesis. Albo ja znowu czegoś nie rozumiem?


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: biblia, raj, kuszenie, pożądanie


Komentarze: (1)

doria, November 11, 2003 08:39 Skomentuj komentarz


podziwiam...za czytanie TAKIEJ lektury i za sumienność w sporządzaniu tabelki!
Skomentuj notkę
19 października 2003 (niedziela), 12:27:27

Zaduma nad podatkami

Krisper prosił o parafrazę 13 rozdziału Listu do Rzymian. Czytam, czytam i widzę, że jak na dzisiejsze czasy to wyjątkowo trudny kawałek, jak chce się go tak po ludzku przeczytać. Parafrazy więc nie będzie, ale będzie luźne przemyślenie nad tekstem.

Każdy niech będzie poddany władzom, sprawującym rządy nad innymi.

Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga. Kto więc przeciwstawia się władzy - przeciwstawia się porządkowi Bożemu. Ci zaś, którzy się przeciwstawili, ściągną na siebie wyrok potępienia. Albowiem rządzący nie są postrachem dla uczynku dobrego, ale dla złego. A chcesz nie bać się władzy? Czyń dobrze, a otrzymasz od niej pochwałę. Jest ona bowiem dla ciebie narzędziem Boga, [prowadzącym] ku dobremu. Jeżeli jednak czynisz źle, lękaj się, bo nie na próżno nosi miecz. Jest bowiem narzędziem Boga do wymierzenia sprawiedliwej kary temu, który czyni źle.

Należy więc jej się poddać nie tylko ze względu na karę, ale ze względu na sumienie.

Z tego samego też powodu płacicie podatki. Bo ci, którzy się tym zajmują, z woli Boga pełnią swój urząd. Oddajcie każdemu to, mu się należy: komu podatek - podatek, komu cło - cło, komu uległość - uległość, komu cześć - cześć.

Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo.

Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne - streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego. Miłość nie wyrządza zła bliźniemu.

Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.

A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień.

Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła, żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości, ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.

(List Świętego Pawła do Rzymian, rodział 13, za Biblią Tysiąclecia)


No i jak tu zrozumieć słowa Pawła "z tego samego też powodu płacicie podatki" wiedząc, że właśnie jedna posłanka SLD zaproponowała stawkę 50% a jednocześnie widząc afery można mieć pewność, że publiczne pieniądze zebrane w podatkach nie służą ludziom gdyż są rozkradane na każdym szczeblu: poczynając od spółdzielni mieszkaniowej, poprzez gminy, różne narodowe fundusze a na rządzie, ba ... nawet Brukseli kończąc.

A może to nie mój problem? Może to, że je rozkradają to problem kradnących? Może ja pomimo tych 50% mogę się cieszyć tym co mi pozostaje? Pewnie tak jest, ale to dalej nie jest właściwe odczytanie tego fragmentu a jedynie nieco inne, bardziej stoickie podejście do chrześcijaństwa.

Rozwiązaniem jest chyba koniec rozdziału. Przecież z każdym dniem jestem bliżej końca życiowego okresu rozliczeniowego i przecież nie ja będę płacił podatek od spadku po mnie. Paweł pisze, że "noc się posunęła, a przybliżył się dzień" a moje "zbawienie jest bliżej mnie, niż wtedy (...)" 18 lat temu. Skoro tak, to pozostaje mi więc "przyoblec się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczyć się zbytnio o ciało", przy czym to pierwsze jest łatwiejsze do wykonania za to drugie łatwiejsze do zrozumienia.

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: List Rzymian


Komentarze: (1)

krisper, October 21, 2003 00:12 Skomentuj komentarz


1. Paweł miał równie porypaną rzeczywistość jak my, więc nie morzemy owiedzieć, że dzisiaj jest to szczególnie trudne. O co zatem chodzi? Robić swoje i olać całą resztę? Ale przecież Paweł tak nie robił.
2. A może chodzi o to, że jeśli ktoś uwierzy, że władza Millera i Kwaśniewskiego pochodzi od Boga to musi to być człowiek taaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaakiej wiary, że w butach pójdzie do nieba ;-).
3. Ja osobiście nie płacę podatów, ani zus-u. Bo mnie nie stać. Dzięki zresztą geniałnej polityce gospodarczej kolejnych ekip. Po dziesięciu latach musiałem zwinąć interes z długiem ponad 30 000pln.
4. Po czymś takim nachodzi na mnie strach ogromny, że może Go nie ma...
Skomentuj notkę
14 października 2003 (wtorek), 21:42:42

Psalm 117

Alleluja.
Chwalcie Jahweh, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
Albowiem łaska Jego wielka jest nad nami,
a wierność Pańska trwa na wieki.

Duza radosc sprawil mi dzis ten psalm i to nie dlatego ze jest krotki, ale dlatego ze jest dobrym i prostym wezwaniem dla ludzi.

Chwalcie Jahweh!


Kategorie: osobiste, biblia, _blog


Słowa kluczowe: psalm, psalm 117


Komentarze: (3)

krisper, October 16, 2003 23:38 Skomentuj komentarz


...choćbym chodził ciemną doliną zła się nie ulęknę bo Ty jesteś ze mną...
to mój ulubiony kawałek, choć nigdy do niego nie dorosłem...

khan-goor, October 14, 2003 22:08 Skomentuj komentarz


Syr 28,8
Unikaj waśni, a umniejszysz grzechy,
człowiek bowiem popędliwy wszczynać będzie kłotnie.

khan-goor, October 14, 2003 22:02 Skomentuj komentarz


no i krótki też jest.
ja lubię 148, ze względu na odwołania do natury.

1 Alleluja.
Chawalcie Pana z niebios,
chawalcie Go na wysokościach!
...
7 Chwalcie Pana z ziemi,
potwory i wszystkie morskie głębiny,
8 ogniu i gradzie, śniegu i mgło,
gwałtowny huraganie, co pełnisz Jego słowo
...
Skomentuj notkę
13 października 2003 (poniedziałek), 22:54:54

Chiazm w prologu Jana

Notka z 2003 roku i dziś (w 2014) już bardzo, ale to bardzo mi się nie podoba, bo jak poczułem bardziej na czym polegają chiazmy w pismach hebrajskich i greckich to napisałem nową, lepszą tu: Chiazm u Jana

A tą zostają na pamiątkę tego, jak to człowiek najpierw jest głupi, a polem może się uczyć.


Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.

Ono było na początku u Boga.

Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.

W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię.

Przyszedł on na świadectwo,

aby zaświadczyć o światłości,

by wszyscy uwierzyli przez niego.

Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o światłości.

Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi.

Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał.

Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli.

Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.

 

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas.

I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca,

pełen łaski i prawdy.


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: chiazm


Komentarze: (1)

wojtek, January 13, 2018 16:07 Skomentuj komentarz


Dziś widzę, że słabo mi to wyszło. Minęło nieco czasu i teraz robię to znacznie lepiej. Ale pamiętam - to było ten pierwszy raz. Pamiętam, że to doświadczenie miało coś wspólnego z Arkiem L. z Częstochowy. Chyba po jakimś spotkaniu wysłałem mu to w mailu.

Skomentuj notkę
9 października 2003 (czwartek), 16:29:29

Psalm 73 (moja parafraza)

Dość tej polityki! Ale aby zamknąć te kilka notek dotyczących otaczającej mnie rzeczywistości zdobylem się dziś na moją parafraze psalmu 73. Oto co mi wyszło:

Bóg jest dobry dla tych, którzy w swym życiu traktują go poważnie.

A ja omal nie wtopiłem, gdyż widząc życie ludzi światowych już chciałem naśladować ich.

Światowi ludzie nie mają bowiem codziennych utrapień i cierpień.
Są zdrowi, wypasieni i piękni toteż szpanersko się ubierając i siedząc w drogich knajpach przechwalają się opowiadając sobie o swych kolejnych przekrętach.

Potem udzielają wywiadów w kolorowych tygodnikach opowiadając o swych zboczeniach i bluźniąc przeciwko niebu mając w pogardzie świat cały.

A szarzy ludzie wzorują się na nich w swym życiu i nie boją się Boga, który (jak wierzą) zamknięty w Kościołach nie widzi tego co czynią na codzień.

Tacy są ludzie światowi: szczęśliwi, zadowoleni, bogaci.

Czy więc ma sens moje życie moralne? Przecież co dzień naśmiewają się z naiwności mojej, ale gdybym żył jak oni nie należałbym do Twojego ludu.

Ciężkie te dylematy i trudno mi to pojąć jeżeli nie patrzy się z Twojej perspektywy i nie zrozumie się końca ludzi bezbożnych.

Przecież stoją na niepewnym gruncie. Chwila i już ich nie ma, bo to albo wybory ich zmiotą, albo zawał się przytrafi, albo po prostu czas, jakże krótki dla ludzkiego życia. Gdy Ty zadecydujesz to już ich nie ma: koniec, GameOver i szlus.

Głupio postąpiłem dając się ponieść emocjom. Zachowałem się jak głupie bydle, jak prosiak byłem przed Tobą.

Przecież Ty jesteś zawsze ze mną. Ty troszczysz się o moje życie, Ty prowadzisz mnie według swojej wizji i Ty na koniec przyjmiesz mnie do swojej chwały.

Któż inny może tak wiele jak Ty? Gdy jestem blisko ciebie, to mimo iż się starzeję i pojawiają się jakieś choróbska wiem, żeś Ty moją gwarancją na wieki.

Bezbożni będą ginąć, mnie zaś jest dobrze być blisko Ciebie bo w Tobie jest moje schronienie abym mógł opowiadać o tym, jak jesteś wielki.



A teraz to samo w tabelce, razem z 3 wiodącymi, polskimi tłumaczeniami. Szczególnie tłumaczenie Biblii Gdańskiej jest wyraźnie niedzisiejsze. Ale czemu się dziwić - wszak to rok 1605.

tekst wg tłumaczenia
Biblii Warszawskiej
tekst wg tłumaczenia
Biblii Gdańskiej
tekst wg tłumaczenia
Biblii Tysiąclecia
moja parafraza psalmu 73 (Asafowego)
Werset 1. Teza, z którą zmaga się autor i którą w rozważaniu udowadnia.
Zaiste, dobry jest Bóg dla tego, kto prawy, Dla tych, którzy są czystego serca. Zaisteć dobry jest Bóg Izraelowi, tym, którzy są czystego serca.  Jak dobry jest Bóg dla prawych, dla tych, co są czystego serca!  Bóg jest dobry dla tych, którzy w swym życiu traktują go poważnie.
Wersety 2-3 Problem autora: podoba mu się światowe życie.
Co do mnie - omal nie potknęły się nogi moje, Omal nie pośliznęły się kroki moje, Bo zazdrościłem zuchwałym, Widząc pomyślność bezbożnych. Ale nogi moje mało się były nie potknęły, a blisko tego było, że mało nie szwankowały kroki moje, Gdym był zawiścią poruszon przeciwko szalonym, widząc szczęście niepobożnych.  A moje stopy nieomal się nie potknęły, omal się nie zachwiały moje kroki. Zazdrościłem bowiem niegodziwym widząc pomyślność grzeszników. A ja omal nie wtopiłem, gdyż widząc życie ludzi światowych już chciałem naśladować ich.
Werset 4-9 Styl życia ludzi światowych
Albowiem nie mają żadnych utrapień, Zdrowe i krzepkie jest ich ciało. Znoju śmiertelników nie doznają I nie spadają na nich ciosy, Jak na innych ludzi.  Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości zostaje siła ich. W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają.  Bo dla nich nie ma żadnych cierpień, ich ciało jest zdrowe, tłuste. Nie doznają ludzkich utrapień ani z innymi ludźmi nie cierpią.  Światowi ludzie nie mają bowiem codziennych utrapień i cierpień.
Przeto pycha jest ich naszyjnikiem, A przemoc szatą, która ich okrywa. Obnoszą się dumnie ze swą otyłością, Serce ich jest pełne złych myśli. Przetoż otoczeni są pychą, jako łańcuchem złotym, a przyodziani okrutnością, jako szatą ozdobną. Wystąpiły od tłustości oczy ich, a więcej mają nad pomyślenie serca. Toteż ich naszyjnikiem jest pycha, a przemoc szatą, co ich odziewa. Ich nieprawość pochodzi z nieczułości, złe zamysły nurtują ich serca. Są zdrowi, wypasieni i piękni toteż szpanersko się ubierając i siedząc w drogich knajpach przechwalają się opowiadając sobie o swych kolejnych przekrętach.
Szydzą i mówią przewrotnie, Wyniośle przechwalają się grabieżą. Przeciwko niebu podnoszą gęby swoje, A język ich pełza po ziemi. Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią. Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi.  Szydzą i mówią złośliwie, butnie grożą uciskiem. Ustami swymi niebo napastują, język ich krąży po ziemi. Potem udzielają wywiadów w kolorowych tygodnikach opowiadając o swych zboczeniach i bluźniąc przeciwko niebu mając w pogardzie świat cały.
Werset 10-11: Zgorszenie ludzi
Dlatego lud mój zwraca się do nich I nagannego nic w nich nie znajduje.  I mówią: Jakożby mógł dowiedzieć się Pan? Czy Najwyższy wie o tym? A przetoż na to przychodzi lud jego, gdy się im wody już wierzchem leją, Że mówią: Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem wiadomość Najwyższy?  Dlatego lud mój do nich się zwraca i obficie piją ich wodę. I mówią: Jakże Bóg może widzieć, czyż Najwyższy posiada wiedzę?  A szarzy ludzie wzorują się na nich w swym życiu i nie boją się Boga, który (jak wierzą) zamknięty w Kościołach nie widzi tego co czynią na codzień.
Werset 12: Tacy są ludzie bezbożni.
Oto takimi są bezbożni: Zawsze szczęśliwi, gromadzący bogactwa. Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.  Takimi oto są grzesznicy i zawsze beztroscy gromadzą bogactwo.  Tacy są ludzie światowi: szczęśliwi, zadowoleni, bogaci.
Werset 13-15: Ważne egzystencjalne pytanie
Czy więc na próżno w czystości zachowywałem serce moje i w niewinności obmywałem ręce moje?  Próżno tedy w czystości chowam ręce moje, a w niewinności serce moje omywam. Czy więc na próżno zachowałem czyste serce i w niewinności umywałem ręce? Czy więc ma sens moje życie moralne?
Albowiem co dzień znoszę ciosy i jestem smagany każdego rana. Gdybym pomyślał: Będę tak mówił, jak oni, To byłbym zdradził ród twoich dzieci. Ponieważ mię cały dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek. Rzekęli: Będę też tak o tem mówił, tedy rodzaj synów twoich rzecze, żem im niepraw.  Co dnia bowiem cierpię chłostę, każdego ranka spotyka mnie kara. Gdybym pomyślał: Będę mówił jak tamci, to bym zdradził ród Twoich synów.  Przecież co dzień naśmiewają się z naiwności mojej, ale gdybym żył jak oni nie należałbym do Twojego ludu.
Werset 16-17: Rozwiązania są gdy idzie się do Boga
Chciałem to tedy zrozumieć, Lecz niezwykle trudne mi się to wydało, dopókim nie dotarł do tajemnic Bożych i nie zrozumiałem kresu ich. . Chciałemci tego rozumem doścignąć, ale mi się tu trudno zdało; Ażem wszedł do świątnicy Bożej, a tum porozumiał dokończenie ich.  Rozmyślałem zatem, aby to zrozumieć, lecz to wydało mi się uciążliwe, póki nie wniknąłem w święte sprawy Boże, nie przyjrzałem się końcowi tamtych.  Ciężkie te dylematy i trudno mi to pojąć jeżeli nie patrzy się z Twojej perspektywy i nie zrozumie się końca ludzi bezbożnych.
Werset 18-20: Inna perspektywa na życie ludzi światowych
Zaprawdę, stawiasz ich na śliskim gruncie, Strącasz ich w zagładę. Jakże nagle niszczeją, Znikają, giną z przerażenia. Jak pierzcha sen, gdy się człowiek budzi, Tak Ty, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich mrzonkami. Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie. Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu. Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.  Zaiste na śliskiej drodze ich stawiasz i spychasz ich ku zagładzie. Jakże nagle stali się przedmiotem grozy, zniknęli strawieni przerażeniem. Jak snem po obudzeniu, Panie, powstając wzgardzisz ich obrazem.  Przecież stoją na niepewnym gruncie. Chwila i już ich nie ma, bo to albo wybory ich zmiotą, albo zawał się przytrafi, albo po prostu czas, jakże krótki dla ludzkiego życia. Gdy Ty zadecydujesz to już ich nie ma: koniec, GameOver i szlus.
Werset 21-22: Byłem głupcem!
Gdy rozgoryczone było serce moje, A w nerkach czułem kłucie, byłem głupi i nierozumny, Byłem jak zwierzę przed tobą. Gdy zgorzkło serce moje, a nerki moje cierpiały kłucie: Zgłupiałem był, a nicem nie rozumiał, byłem przed tobą jako bydlę.  Gdy się trapiło moje serce, a w nerkach odczuwałem ból dotkliwy, byłem nierozumny i nie pojmowałem: byłem przed Tobą jak juczne zwierzę.  Głupio postąpiłem dając się ponieść emocjom. Zachowałem się jak głupie bydle, jak prosiak byłem przed Tobą.
Werset 23-24: Bóg sprawuje kontrole
Bo przecież jam zawsze z tobą; Tyś ujął prawą rękę moją.  Prowadzisz mnie według rady swojej, A potem przyjmiesz mnie do chwały. A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję. Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.  Lecz ja zawsze będę z Tobą: Tyś ujął moją prawicę; prowadzisz mnie według swojej rady i przyjmujesz mię na koniec do chwały.  Przecież Ty jesteś zawsze ze mną. Ty troszczysz się o moje życie, Ty prowadzisz mnie według swojej wizji i Ty na koniec przyjmiesz mnie do swojej chwały.
Werset 25-28: Bóg daje nadzieje
Kogóż innego mam w niebie, jeśli nie ciebie? I na ziemi w nikim innym nie mam upodobania! Chociaż ciało i serce moje zamiera, To jednak Bóg jest opoką serca mego i działem moim na wieki.  Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym upodobania nie mam. Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.  Kogo prócz Ciebie mam w niebie? Gdy jestem z Tobą, nie cieszy mnie ziemia. Niszczeje moje ciało i serce, Bóg jest opoką mego serca i mym udziałem na wieki.  Któż inny może tak wiele jak Ty? Gdy jestem blisko ciebie, to mimo iż się starzeję i pojawiają się jakieś choróbska wiem, żeś Ty moją gwarancją na wieki.
Bo oto ci, którzy oddalają się od ciebie, zginą: Wytracasz wszystkich, którzy nie dochowują ci wierności. Lecz moim szczęściem być blisko Boga. Pokładam w Panu, w Bogu nadzieję moją, Aby opowiadać o wszystkich dziełach twoich. Gdyż oto ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą odstępowaniem od ciebie. Aleć mnie najlepsza jest trzymać się Boga; przetoż pokładam w Panu panującym nadzieję moję, abym opowiadał wszystkie sprawy jego. Bo oto giną ci, którzy od Ciebie odstępują, Ty gubisz wszystkich, co łamią wiarę wobec Ciebie. Mnie zaś dobrze jest być blisko Boga, w Panu wybrałem sobie schronienie, by opowiadać wszystkie Jego dzieła. Bezbożni będą ginąć, mnie zaś jest dobrze być blisko Ciebie bo w Tobie jest moje schronienie abym mógł opowiadać o tym, jak jesteś wielki.

Kategorie: biblia, parafraza, _blog, biblia / parafraza


Słowa kluczowe: psalm, psalm 73


Komentarze: (4)

patyk, December 15, 2005 14:08 Skomentuj komentarz


piszę z tego magisterkę i napewno cie nie zacytuję. czmoje boje. takich rzeczy sie nie robi

krisper, October 9, 2003 21:07 Skomentuj komentarz


Fajne! Czekam na List do Rzymian rozdział 13...

eXtreme, November 20, 2007 20:36 Skomentuj komentarz


Podoba mi sie. Napewno sie przyda ;] pozdro

BigTom, October 20, 2014 15:28 Skomentuj komentarz


Dobra parafraza, trafia i daje do myślenia.

Przy okazji, piszesz coś o starzeniu i choróbskach a tu mamy dziś rok 2014, i jesteś w świetnej formie (a przynajmniej tak to widzę) - coś jak machina czasu, 11 lat w przód :) Ekstra!
Skomentuj notkę
23 września 2003 (wtorek), 09:39:39

Psalm 111

Początkiem mądrości jest bojaźń Pana;
Wszyscy, którzy ją okazują, są prawdziwie mądrzy.
Chwała jego trwa na wieki.

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: psalm, psalm 111


Komentarze: (1)

nikt, September 9, 2008 18:30 Skomentuj komentarz


6
Skomentuj notkę
21 września 2003 (niedziela), 10:25:25

Dekalog w Biblii, w katolickim przekładzie Biblii Tysiąclecia

Dwa razy zapisany dekalog w przekładzie Biblii Tysiąclecia. Podział na 10 wierszy (przykazań) to moja propozycja, bo w zapisany przez Mojżesza słowie tego nie podzielono.

W załączonym Wordzie i PDF ta tabelka do wydrukowania na A4

 

Księga Wyjścia 20:1-17

 

Księga Powtórzonego Prawa 5:6-21

 

Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

1

Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!

Nie będziesz miał bogów innych oprócz Mnie.

2

Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią!

 

Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.

Nie uczynisz sobie posągu ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko albo na ziemi nisko, lub w wodzie poniżej ziemi.

 

Nie będziesz oddawał im pokłonu ani służył. Bo Ja jestem Pan, Bóg twój, Bóg zazdrosny, karzący nieprawość ojców na synach w trzecim i w czwartym pokoleniu - tych, którzy Mnie nienawidzą, a który okazuje łaskę w tysiącznym pokoleniu tym, którzy Mnie miłują i strzegą moich przykazań.

3

Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy.

Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, bo nie dozwoli Pan, by pozostał bezkarny ten, kto bierze Jego imię do czczych rzeczy.

4

Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia.

 

Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego.

 

Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram.

 

W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.

Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę,

 

lecz w siódmym dniu jest szabat Pana, Boga twego.

 

Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty. Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.

5

Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie.

Czcij swego ojca i swoją matkę, jak ci nakazał Pan, Bóg twój, abyś długo żył i aby ci się dobrze powodziło na ziemi, którą ci daje Pan, Bóg twój.

6

Nie będziesz zabijał.

Nie będziesz zabijał.

7

Nie będziesz cudzołożył.

Nie będziesz cudzołożył.

8

Nie będziesz kradł.

Nie będziesz kradł.

9

Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.

Jako świadek nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa.

10

Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego.

Nie będziesz pożądał żony swojego bliźniego. Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego.

 


Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: dekalog, ks. wyjścia, ex20, ptp5


Pliki


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
18 września 2003 (czwartek), 10:41:41

Ciekawa pararela biblijna

Ot, taka pararela w Biblii na marginesie rozważań o demokracji i liberaliźmie.

Scena kuszenia w Raju
(Księga Rodzaju 3:6)
O pożądliwościach świata
(Pierwszy list apostoła Jana 2:16)
Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc:
(1)owoce dobre do jedzenia, pożądliwość ciała,
(2) że jest ono rozkoszą dla oczu i pożądliwość oczu i
(3) że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. pycha tego życia
Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł. nie pochodzi od Ojca, lecz od świata.

Kategorie: biblia, _blog


Słowa kluczowe: pożądliwość


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
26 sierpnia 2003 (wtorek), 22:54:54

Psalm 139

Moja modlitwa na dziś:

Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną!

(Psalm 139:23-24)

Powtarzam się? Niestety tak. Bardzo mi przykro ale czasem muszę.


Kategorie: Biblia, osobiste, _blog


Słowa kluczowe: psalm, psalm 139, biblia


Komentarze: (0)

Skomentuj notkę
8 kwietnia 1995 (sobota), 23:49:49

Wielki Piątek i moje na ten temat rozważania ('1995)

Witajcie

Wielki piątek to w wielu kościołach chrześcijańskich dzień szczególny. Uroczyście obchodzona jest pamiątka śmierci Pana Jezusa. W Kościele Katolickim w czasie Wielkiego Postu odprawia się nabożeństwo Drogi Krzyżowej, a przez cały rok katolicy - nawet Ci nie całkiem praktykujący powstrzymują się od spożywania w tym dniu mięsa. Czy jednak przekonanie o śmierci Jezusa w Wielki Piątek ma jakieś uzasadnienie?

Ja osobiście, od początku mojego chrześcijaństwa miałem z tym pewien problem. Nie wiedziałem co zrobić z faktem, że pomiędzy piątkowym wieczorem a niedzielnym porankiem te trzy dni są troszeczkę naciągane. Jakoś nie wystarczało mi tłumaczenie, ze można każdy rozpoczęty dzień traktować za cały. Nie podobała mi się też wypowiedź z Wyznania Wiary mówiąca, że "zmartwychwstał trzeciego dnia" podczas gdy Jezus wyraźnie zapowiadał, że jego ciało będzie w grobie przez trzy dni i trzy noce. Dla Żydów miał być to "Znak Jonasza" i jako taki musiał się wypełnić dokładnie. Dlaczego? Jezus przedstawiał się jako Syn Boży i prorok - a więc słowa, które wypowiadał jako proroctwo musiały się spełnić. Jeżeli się nie spełniły Jezus był prorokiem fałszywym i nie warto się zajmować tym co mówił.

Próbowałem sprawę wyjaśnić szukając w tradycji Żydowskiej. Były tam pewne podstawy do innego, niż tradycyjne rozumienia. Cóż z tego. Gdy właśnie miałem się do tego zabrać, pewna bardzo świadoma swej tradycji Mesjaniczna Żydówka powiedziała mi, że dużo nad tym myślała i ciągle nie wie jak to dokładnie jest.

Ale byłem ostatnio na bardzo ciekawej konferencji prowadzonej przez Dawida Hunt'a. On to podał kilka argumentów za tym, że ukrzyżowanie miało miejsce w czwartek. Po kompilacji tego co powiedział z własnymi przemyśleniami chcę się z Wami tym podzielić. To co czytacie w tej chwili jest moim drugi podejściem do tematu. Od czasu pierwszego trochę się wyjaśniło i uzupełniło, dalej jednak jestem otwarty na dalsze sugestie i uwagi. Dla mnie jeszcze jedna zagadka biblijna została rozwiązana. Mam nadzieje, że i Wam to coś rozjaśni. Na koniec przedstawiam Wam krótką moją refleksje na temat "kto za tym stoi i komu to służy".

Na początku mojej argumentacji przedstawiam kalendarz. Nie zaczynajcie od niego. Miejcie go tylko przed oczami czytając kolejne punkty argumentacji. Wszystkie fragmenty Pisma Świętego pochodzą z Biblii Tysiąclecia.

Kalendarium wydarzeń związanych ze śmiercią Jezusa

 
      Przybycie do Betanii             Ostatnia Wieczerza
      |  Uczta w Betani                |                   Zmartwychwstanie
      |  |       Wjazd do Jerozolimy   |  Ukrzyżowanie     ^
      |  |       |                     |  |                |
      |  |       |                     |  V |<‑‑‑ grób ‑‑‑>|
      V  V       V                     V  + |              |
7  |  8  |  9  |  10 |  11 |  12 |  13 |  14 |  15 |  16 |  17 |  18
cz |  pt |  sb |  nd |  pn |  wt |  śr |  cz |  pt |  sb |  nd |  pn
oooNNooooNNooooNNooooNNooooNNooooNNooooNNooooNNooooNNooooNNooooNNooo
          |     |                       |   | |     |     |
          |     Dzień wyboru baranka    |   | |     |     Pierwsze Plony
          Szabat sobotni                |   | |     Szabat sobotni
                                        |   | Szabat świąteczny (Przaśniki)
                                        |   Wieczerza Paschalna (Sederowa)
                                        Przygotowanie Paschy

Legenda:  na dole kalendarz żydowski
          na górze wydarzenia z życia Jezusa
          ooo ‑ dzień   NN ‑ noc
          | ‑ nowy dzień o zachodzie słońca 

 

Jeżeli kalendarz będzie popsuty przez formatowanie listu, to na końcu zamieszczam drugi, węższy ale mniej czytelny.

* * * * *

Na początek warto dokładnie wyjaśnić jakie to święta obchodzą Izraelici na wiosnę, a więc w czasie nazywanym czasem wielkanocnym. Dokładny ich katalog znajdziemy w Pięcioksięgu Mojżeszowym (dokładniej Kpł 23), gdzie Bóg nakazuje Izraelitom obchodzenie w sposób szczególnych pewnych dni w roku.

Dalej Pan powiedział do Mojżesza: Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! (Kpł 23.1n)

O pierwszym wiosennym święcie, czyli Święcie Paschy czytam tak:

W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha dla Pana. (Kpł 23.5)

14 nisan (bo pod tą babilońską nazwą kryje się pierwszy miesiąc) Żydzi przygotowywali się do najważniejszego dla nich święta dlatego często ten dzień nazywany jest też Przygotowaniem. Wieczorem zasiadano do stołu aby w uroczysty sposób w czasie wieczerzy którą dziś nazywa się Sederem, spożywając zabitego wcześniej baranka wspominać dzień, a właściwie noc w czasie której Jahwe wyprowadził ich z niewoli egipskiej.

Następnego dnia zaczynało się tygodniowe Święto Przaśników. Czytam o tym takie słowa:

A piętnastego dnia tego miesiąca jest święto Przaśników dla Pana ‑ przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby. Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną, siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie w tym dniu wykonywać żadnej pracy.(Kpł 23.6‑8)

W czasie tego święta Żydzi spożywają tylko przaśne potrawy co ma swoją szczególną symbolikę. Święto Przaśników przypomina uświęcenie Ludu Bożego po wyprowadzeniu go z Egiptu, który w symbolice biblijnej oznacza grzeszny świat. Warto też wiedzieć, że w języku hebrajskim to samo słowo oznacza "grzech" i "kwas". Stąd właśnie unikanie potraw przyrządzonych z udziałem kwasu ma symbolizować to uświęcenie. Święto to trwa tydzień a jego pierwszy i ostatni dzień jest przez Żydów obchodzony w sposób szczególny. Jak podał Pan w swoim nakazie obowiązuje zakaz wykonywania prac oraz zwoływane jest zgromadzenie ludu.

Trzecim świętem jest Święto Pierwocin. Czytamy o nim takie słowa:

Mów do Izraelitów i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą Ja wam dam, i zbierzecie plon, przyniesiecie kapłanowi snop jako pierwociny waszego plonu. On dokona gestu kołysania snopa przed Panem, aby był przez Niego łaskawie przyjęty. Dokona nim gestu kołysania w następnym dniu po szabacie. (Kpł 23.10‑11)

Święto to obchodzone było pierwszego dnia tygodnia, a więc w niedzielę przypadającą w czasie Święta Pierwocin. Tego dnia Izraelici przynosili do świątyni pierwsze, jeszcze niedojrzałe owoce i kłosy zbóż.

Czytając podane poniżej argumenty warto więc pamiętać, że w czasie wielkanocnym Żydzi obchodzili nie jedno, a trzy święta: Paschę, Przaśniki i Pierwociny) przy czym pierwsze miało charakter dnia przygotowania do świąt (wigilii), drugie trwające tydzień miało pierwszy i ostatni dzień obchodzony szczególne, zaś trzecie nie miało stałej daty i przypadało na niedzielę w środku świątecznego tygodnia.

* * * * *

A teraz czas na argumenty. Ich kolejność nie jest istotna gdyż każdy z nich posiada własną silę. Ustawiłem je chronologicznie aby jak najjaśniej oddać bieg tych jakże ważnych dla świata wydarzeń.

1) Jezus jako Żyd nie miał w zwyczaju podróżować w szabat. Jednak w Ewangelii Jana czytamy, że ... 

Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. (Ew.Jana 12.1)

Gdyby Przygotowanie Paschy (14 nisan) przypadało w piątek to 6 dni wcześniej wypadało by w szabat.

 

2) Wyboru baranka paschalnego dokonywano 10 nisan. Czytamy o tym Księdze Wyjścia:

Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca (nisan) niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. (Ks.Wyjścia 12.3)

Jezus wiedział, że tego dnia w każdym domu dokonuje się tego wyboru. Ojciec rodziny przeglądał stado i wybierał najładniejszą sztukę. Właśnie dlatego Jezus w szczególny sposób pokazał się ludowi wjeżdżając tego dnia do Jerozolimy jak król to znaczy na osiołku. O tym, że było to w niedzielę 10 nisan możemy wyczytać u Jana.

Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, (...). Urządzono tam dla Niego ucztę. (...) Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa do Jerozolimy, wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie oraz Król izraelski! (Ew.Jana 12.1,2,12‑13)

Przybył do Betanii w piątek, uczta była w sobotę, bo właśnie do urządzania uczt służy szabat sobotni a nazajutrz Jezus objawił się ludowi. Dokładnie jak nakazał Mojżesz - na cztery dni przed Przygotowaniem Paschy.

 

3) Zgodnie ze zwyczajem, jak to zapisano w Ks.Wyjscia 12.3-6, przez cztery dni, od 10 do 14 nisan wybrany baranek był pod dokładną obserwacją. Sprawdzano czy aby na pewno się nadaje, czy wszystko jest z nim w porządku. Może dlatego właśnie od niedzieli do środy, przez cztery dni Jezus codziennie pojawiał się publicznie w świątyni. Uważnie się mu przyglądali ale żadnej skazy nie znaleźli o czym czytamy u Mateusza:

Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić. Lecz nie znaleźli. (Ew.Mateusza 26.59)

 

4) Osobiście uważam, że Ostatnią Wieczerzę Jezus z Uczniami spożywał w środę. Świadczy o tym wypowiedź Jana dotycząca wyjścia w jej trakcie Judasza:

A po spożyciu kawałka chleba wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: Co chcesz czynić, czyń prędzej. Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: Zakup, czego nam potrzeba na święto, albo żeby dał coś ubogim. A on po spożyciu kawałka chleba zaraz wyszedł. A była noc. (Ew.Jana 13.27‑30)

Gdyby wieczerza ta odbywała się w czwartek nikt z biesiadników by nie sądził, że Judasz poszedł na zakupy. W czasie Wieczerzy Paschalnej (Sederowej) obowiązywał już szabat świąteczny i nikt niczego by mu nie sprzedał.

 

5) Jezus był bożym barankiem ofiarnym. Potwierdza to zapisane świadectwo Jana Chrzciciela:

Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. (Ew.Jana 1.29)

Jako taki, Jezus musiał zostać zabity 14 nisan zgodnie z tym, co zapisał Mojżesz:

Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. (Ks.Wyjścia 12.6)

 

6) Jezus został ukrzyżowany 14 nisan. Dzień ten w tamtym roku wypadł w czwartek. Był to dzień Przygotowania Paschy i jednocześnie przygotowanie do szabatu tak jak to znajdujemy zapisane u Marka:

Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, przyszedł Józef z Arymatei, poważny członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. (Ew.Marka 15.42‑43)

Nie był to jednak zwykły szabat sobotni, ale szabat pierwszego dnia święta Przaśników. Czytamy o tym w rozdziale Księgi Kapłańskiej opisującej szczegółowo wszystkie Święta Pańskie:

A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Pana ‑ przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby. Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. (Ks.Kapłańska 23.6‑7)

Słowo szabat nie oznacza tylko, jak się powszechnie uważa, siódmego dnia tygodnia ‑ soboty, ale znaczy też tyle co "bezruch" czy "niedziałanie". Szabat był więc obchodzony co sobotę, ale były też szabaty świąteczne. O tym, że szabat ten był szabatem świątecznym czytamy też u Jana:

Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat ‑ ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem ‑ Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. (J 19.31)

O innych szabatach nie przypadających w sobotę możemy przeczytać na przykład przy okazji opisu pozostałych Świąt Pańskich. O Dniu Przebłagania (Jom Kippur) czytamy tak:

Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebładania (...) Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat. (Kpł 23.27‑32)

Brak czasu przez tym szabatem świątecznym był zapewne przyczyną, dla której ciało nie zostało należycie złożone do grobu. Następnego dnia, 16 nisan przypadał szabat zwykły co doprowadziło do tego, że kobiety udały się do grobu dopiero w niedziele 17 nisan. Niestety ‑ za późno. Ciała tam już nie było gdyż Jezus zmartwychwstał. Alleluja!

 

7) O tym, że przygotowanie jest dniem przed szabatem czytamy też u Marka:

Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, (Mk 15.42)

W tym miejscu Marek zaznaczył, że przygotowanie jest dniem przed szabatem. Nie może mu jednak chodzić o sobotę a o szabat świąteczny, ponieważ jak wiadomo Przygotowanie jest świętem, które ma stałą datę 14 nisan i dlatego nie zawsze przypada w piątek.

 

8) Jezus zapowiedział, że po swojej śmierci przez trzy dni i trzy noce jego ciało spoczywać będzie w grobie. Czytamy o tym w Mateusza:

Lecz On im odpowiedział: Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi. (Ew.Mateusza 12.39‑40)

Jeżeli ukrzyżowanie mało by być dokonane w piątek to brakować będzie jednej nocy. Jeżeli jednak ukrzyżowanie przypadnie na czwartek to wątpliwe tłumaczenie że liczy się tu każdy zaczęty dzień nie będzie konieczne. Można by zmienić w Wyznaniu Wiary z "trzeciego dnia zmartwychwstał" na "po trzech dniach zmartwychwstał jak wcześniej zapowiedział". Ale od zmieniania Wyznania Wiary są inni. Uważam, że szczególnie ten argument ma swoją siłę.

 

9) Jezus był pierwszym który zmartwychwstał, a zmartwychwstanie dokonane w święto Pierwszych Plonów miało swoją szczególną wymowę. Święto to nie miało stałej daty i przypadało pierwszego dnia tygodnia, czyli w niedzielę, w czasie tygodniowego Święta Przaśników. Dokładnie czytamy o tym we wspomnianym rozdziale Księgi Kapłańskiej:

Mów do Izraelitów i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą Ja wam dam, i zbierzecie plon, przyniesiecie kapłanowi snop jako pierwociny waszego plonu. On dokona gestu kołysania snopa przed Panem, aby był przez Niego łaskawie przyjęty. Dokona nim gestu kołysania w następnym dniu po szabacie. (Ks.Kapłańska 23.10‑11)

O tym, że Jezus zmartwychwstał tego właśnie dnia czytamy na przykład:

Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i stali się jakby umarli. Anioł zaś przemówił do niewiast: Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. (Ew.Mateusza 28.1‑5)

 

10) Uczniowie idący w niedzielę (patrz Łk 24.1;13) do Emaus powiedzieli Jezusowi, który im się objawił, że jego śmierć miała miejsce ... I tu jest problem w tłumaczeniach. Ale po kolei.

Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem  (...) którego arcykapłani i nasi przywódcy wydali na śmierć i ukrzyżowali (...) Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. (Ew.Łukasza 24.19‑21)

Tak oddaje to Biblia Tysiąclecia. A w oryginale mamy tu: "trzeci ten dzień upływa od kiedy stało się to". Po mojemu, jeżeli jest niedziela to można określić to tak:

            - coś w sobotę było "wczoraj"

            - coś w piątek to "przedwczoraj" albo "dwa dni temu"

            - coś w czwartek to "trzy dni temu"

Pozostawiam Wam do przemyślenia czy greckie "trzeci ten dzień upływa od kiedy stało się to" zapisane przez Łukasza jest tym samym co nasze "trzy dni temu".

 

11) Są jednak miejsca w Biblii mówiące o tym, że Jezus trzeciego dnia zmartwychwstał (podobnie Nicejskie Wyznanie Wiary). Jest tak na przykład u Świętego Pawła:

Przekazałem wam na początku to, co przejąłem; że Chrystus umarł ‑ zgodnie z Pismem ‑ za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; (1 list do Koryntian 15.3‑4)

Ale czy czasem nie można tego rozumieć w ten sposób:

            czwartek: Przygotowanie Paschy, ukrzyżowanie Jezusa

            pierwszy dzień: piątek, szabat Świąteczny, pierwszy dzień Przaśników

            drugi dzień: sobota, szabat sobotni

            trzeci dzień: niedziela, Święto Pierwocin, zmartwychwstanie Jezusa.

 

* * * * *

No dobrze. To było argumenty "za" ale czy jest coś "przeciw" ? Otóż znalazłem w Ewangeliach kilka wersetów nie pasujących do tej, ani nawet do tradycyjnej koncepcji. Otóż są to takie zdania z którymi czasem nie wiadomo co zrobić. Ale po kolei. Na początku znalazłem u Łukasza taką wypowiedź:

Nadchodziła uroczystość Przaśników, tak zwana Pascha. (Łk 22.1)

I z tym w zasadzie można się rozprawić prosto. Łukasz jako poganin nie za bardzo czuł na czym polegały święta obchodzone przez Żydów. Jest to co prawda sprzeczne z opinią jaką mamy o Łukaszu - doskonałym obserwatorze i historyku, ale cóż. Mógł się w tym wypadku pomylić. Nie da się jednak takiego naciąganego tłumaczenia zastosować w przypadku pozostałych ewangelistów. A u wszystkich synoptyków pojawia się jedno, bardzo podobnie brzmiące zdanie:

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę? (Mk 14.12)

Tak nadszedł dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę. Jezus posłał Piotra i Jana z poleceniem: Idźcie i przygotujcie nam Paschę, byśmy mogli ją spożyć. (Łk 22.7‑8)

W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia? (Mt 26.17)

Wypowiedzi te kontrastują z założeniami świąt podanymi u Mojżesza. Pierwszy dzień Przaśników przed Paschą? No cóż. Nad rozwiązanie tej zagadki będę musiał jeszcze popracować.

* * * * *

Ale czy to wszystko jest ważne? Czy w ogóle warto brać się za takie dociekania? Może lepiej nie spierać się o to i niech każdy zostanie przy swoim? Otóż ja osobiście uważam, że warto. Warto bo widzę dwa zastosowania dla moich twierdzeń.

Po pierwsze, powyższe rozważanie przekonuje mnie, po raz kolejny o spójności i poprawność Biblii. Paweł pisał: "wiem, komu zawierzyłem" ale on w okolicach Damaszku spotkał zmartwychwstałego Pana. Ja muszę zawierzyć Pismu, a pismo co nie trzyma się kupy nie warte jest takiego zawierzenia. Dzięki tym rozważaniom pogłębiła się więc moja wiara, że inne pozorne niespójności i sprzeczności przez dokładne studiowanie Pisma Świętego też dadzą się wyjaśnić.

Drugie zastosowanie jest testem, papierkiem lakmusowym informujący mnie na ile jestem otwarty na prawdę spisaną w Biblii, a na ile będę się upierać przy swoich tradycyjnych wierzeniach. Jakże często jest tak, że te tradycje wierzenia nie posiadają żadnej bądź posiadającą wątpliwą, niebiblijną argumentację. Ja chcę aby w moim życiu Pismo Święte było "ostatecznym autorytetem w dziedzinie nauki i moralności". Nie mogę więc "wczytywać" w nie czegoś, co nie zostało tam wpisane przez natchnionych Duchem Świętym autorów.

 

                                                                                  Gliwice, dnia 8 kwietnia 1995

                                                                                  Wojtek Apel

                                                                                  2:484/3.1@FidoNet

                                                                                  wojtek@pik-net.pl

 

* * * * *

PS: zamieszczam drugą wersje kalendarza dającą się wydrukować w 60 znakach:

 

Kalendarium wydarzeń związanych ze śmiercią Jezusa(wąski)

 
Przybycie do Betanii        Ostatnia Wieczerza
|                           |                Zmartwychwstanie
|        Wjazd do Jerozol.  | Ukrzyżowanie   ^
|        |                  | |              |
|        |                  | V |<‑‑ grób ‑‑>|
V        V                  V + |            |
 8 |  9 |  10|  11|  12|  13|  14|  15|  16|  17|  18
 p |  s |  n |  p |  w |  ś |  c |  p |  s |  n |  p
oooNNoooNNoooNNoooNNoooNNoooNNoooNNoooNNoooNNoooNNoo
    |    |                   |  | |    |    |
    |    dzień wyboru baranka|  | |    |    Pierwsze Plony
    szabat                   |  | |    szabat sobotni
                             |  | szabat świąteczny-Przaśniki
                             |  Wieczerza Paschalna (Sederowa)
                             Przygotowanie Paschy

Legenda:  na dole kalendarz żydowski
          na górze wydarzenia z życia Jezusa
          ooo ‑ dzień   NN ‑ noc
          | ‑ nowy dzień o zachodzie

Kategorie: apologetyka, biblia, _blog


Słowa kluczowe: teologia, wielki piątek, ukrzyżowanie, pesach, pascha, zmartwychwstanie


Pliki


Komentarze: (1)

wojtek, December 20, 2017 22:25 Skomentuj komentarz


A teraz napiszę to sobie najkrócej jak potrafię. W przezentowanej przeze mnie koncepcji kluczowe jest to:
- 14 nisan, w dzień przygotowania Pana Jezusa ukrzyżowano, bo wtedy zabijało się baranka paschalnego (Kpł 23)
- 15 był szabat świąteczny - pierwszy dzień święta przaśników zawsze jest szabatem (patrz Kpl 23)
- 16 był szabat sobotni - bo wypadła sobota - i dlatego to było "wielkie święto" (patrz co mówi ewangelia)
- 17 nisan, w niedzielę Pan Jezus zmartwychwstał, bo pierwszy dzień po szabacie w trakcie święta przaśników to święto pierwszych owoców - a Pan Jezus jest pierwszym zmartwychwstałem (patrz: 1Kor 15)

Z powyższego wynika, że 14 nisan przypadło w czwartek.

I koniec.

Skomentuj notkę